Δροσος Γεωργιος

H NASA θέλει να κάνει γεωπλασία της Σελήνης. Ένας από τους στόχους της NASA φαίνεται να είναι η γεωπλασία της Σελήνης, χρησιμοποιώντας ένα στόλο από αυτόνομα κινούμενα ρομπότ. Στο πλαίσιο του Advanced Concepts Program, η NASA θέλει να δημιουργήσει σε έναν κρατήρα της Σελήνης τις ιδανικές συνθήκες για την λειτουργία ενός στόλου ρομπότ και αργότερα για μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Ο κρατήρας που έχει επιλεγεί είναι ο Shackleton, όπου θα εγκατασταθούν ειδικοί ηλιακοί συλλέκτες. Με τη βοήθεια των συλλεκτών αυτών θα μπορεί να ξεκινήσει η διαδικασία για την δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για μία βάση στη Σελήνη. Ο κρατήρας Shackleton είναι μεγάλος σε επιφάνεια και έχει μεγάλο ύψος στα τοιχώματά του, στοιχείο που προστατεύει όσους είναι εκεί. Ο κρατήρας αυτός βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Σελήνης. Το άμεσο αποτέλεσμα της εγκατάστασης των ειδικών συλλεκτών θα είναι κυρίως η παροχή απρόσκοπτης ενέργειας ισχύος έως και 1 Megawatt στο βάθος του κρατήρα, για την λειτουργία όλων των υποσταθμών. Η μελέτη της NASA έχει χρονική διάρκεια 2 έτη, με χρηματοδότηση 500 χιλιάδων δολαρίων, αλλά δεν έχει καθοριστεί με σαφήνεια το πότε περίπου θα μπορεί να πει κανείς ότι θα γίνουν κινήσεις προκειμένου να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο από την πλευρά της NASA. To σίγουρο είναι ότι η Σελήνη αποτελεί και πάλι έναν από τους στόχους της διαστημικής εξερεύνησης. (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) Βίντεο. http://www.pestaola.gr/h-nasa-thelei-na-kanei-gewplasia-ths-selhnhs/

Πυρηνική σύντηξη: Το μεγάλο στοίχημα. Ένα αστέρι πάνω στη Γη επιχειρεί να «φτιάξει» η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, ελπίζοντας έτσι να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Η πυρηνική σύντηξη, η ενέργεια που τροφοδοτεί τον Ηλιο και τα άλλα αστέρια, είναι η κύρια πηγή ενέργειας στο Σύμπαν, και ίσως στο μέλλον, εάν καταφέρουμε να τη θέσουμε στην υπηρεσία μας, να τροφοδοτήσει και τις ενεργοβόρες δραστηριότητες της ανθρωπότητας. Στο εργοτάξιο του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα, γνωστού ως ITER, κοντά στο ερευνητικό κέντρο Κανταράς στη νότια Γαλλία, τα θεμέλια των εγκαταστάσεων βρίσκονται ήδη στη θέση τους. O εξοπλισμός για το συγκρότημα των 39 κτιρίων, τα οποία θα κατασκευαστούν σε μία πλατφόρμα εμβαδού 420 στρεμμάτων, μία έκταση που αντιστοιχεί με περίπου 50 ποδοσφαιρικά γήπεδα, καταφθάνει καθημερινά από κάθε γωνιά του κόσμου. Παρότι η παραγωγή ενέργειας δεν προβλέπεται να ξεκινήσει στο άμεσο μέλλον, η εγκατάσταση θεωρείται ήδη πυρηνική, και η είσοδος στο κοινό απαγορεύεται. Η «Κ», η οποία τον περασμένο μήνα είχε την ευκαιρία να περιπλανηθεί για δύο ημέρες στις προστατευμένες εγκαταστάσεις του ITER, παρατήρησε από κοντά την καλοκουρδισμένη ορχήστρα τεχνικού, επιστημονικού και διοικητικού προσωπικού, που έμοιαζε να διευθύνεται από τον διαρκή χορό των πέντε τεράστιων γερανών του εργοταξίου. Το ΙΤΕR αποτελεί με διαφορά τη μεγαλύτερη διεθνή επιστημονική συνεργασία για ειρηνικούς σκοπούς πάνω στη Γη και δεύτερη στο γνωστό μας Σύμπαν, μετά τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το συνολικό κόστος κατασκευής του έχει υπολογιστεί ότι δεν θα ξεπεράσει τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ, θα κοστίζει δηλαδή οκτώ φορές λιγότερο από τη διοργάνωση του Μουντιάλ στο Κατάρ το 2022. Η Ε.Ε., η Ινδία, η Ιαπωνία, η Κίνα, η Νότια Κορέα, η Ρωσία και οι ΗΠΑ, είναι τα επτά μέλη που έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους γύρω από την προσπάθεια κατασκευής του ITER, με σκοπό να διαπιστώσουν εάν η πυρηνική σύντηξη, ως πηγή ενέργειας, είναι εφικτή πάνω στη Γη. Το ITER είναι ένα διεθνές σχολείο που θα διδάξει πώς κατασκευάζεται ένας πυρηνικός αντιδραστήρας σύντηξης, και θα μοιραστεί τελικά την πνευματική αυτή ιδιοκτησία με τα μέλη του. Παρότι επισήμως το ITER, ως οργανισμός, ιδρύθηκε πριν από επτά χρόνια, η ιδέα για τη δημιουργία του γεννήθηκε πριν από 30 χρόνια, στη Σύνοδο Κορυφής της Γενεύης τον Νοέμβριο του 1985. Μετά συζητήσεις με τον πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Μιτεράν και την πρωθυπουργό της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, ο γενικός γραμματέας της τότε Σοβιετικής Ενωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ πρότεινε στον Αμερικανό πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν την εκκίνηση ενός διεθνούς προγράμματος με σκοπό την ανάπτυξη της θερμοπυρηνικής σύντηξης για ειρηνικούς σκοπούς. Σήμερα, το ITER πλαισιώνεται από 34 έθνη και χιλιάδες επιστήμονες. «Αυτή τη στιγμή μόνο στο εργοτάξιο απασχολούνται περίπου 400 εργάτες, οι οποίοι αναμένεται να φτάσουν τους 1.200 μέχρι το τέλος του 2015 και να ξεπεράσουν τους 2.000 μέχρι το 2017» λέει ο επικεφαλής των εγκαταστάσεων της ευρωπαϊκής ομάδας, Λοράν Σμίντερ, στην επίσκεψη της «Κ» στο εργοτάξιο. Χωρίς αμφιβολία, το σημαντικότερο κτίριο για το ITER είναι εκείνο που θα στεγάσει τον θερμοπυρηνικό αντιδραστήρα σύντηξης, τεχνολογίας Τόκαμακ. Κάθε κομμάτι της πολύπλοκης αυτής συσκευής κατασκευάζεται από διαφορετικές ομάδες σε όλο τον κόσμο, καθιστώντας την τελική συναρμολόγησή του το πιο σύνθετο παζλ που έχουν κληθεί ποτέ να ολοκληρώσουν η επιστημονική κοινότητα και η παγκόσμια βαριά βιομηχανία. «Είναι μία τεράστια πρόκληση, γιατί κάθε στοιχείο του Τόκαμακ είναι σύνθετο» λέει ο Αμερικανός επιστήμονας του ITER Μαρκ Χέντερσον, ειδικός στη θέρμανση του πλάσματος. Για τον γενικό διευθυντή όμως του ITER, Μπερνάρντ Μπιγκότ, ο αληθινός κίνδυνος δεν είναι τεχνολογικής φύσης, αλλά ούτε και ασφάλειας. Μία θερμοπυρηνική αντίδραση είναι στη βάση της ασφαλής. Σε αντίθεση με την πυρηνική ενέργεια σχάσης, η οποία χρησιμοποιείται σήμερα στα εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, στη σύντηξη δεν υπάρχει κίνδυνος η αντίδραση «να βγει εκτός ελέγχου» και να δημιουργηθεί κάποιο ατύχημα. «Ο κίνδυνος που διατρέχουμε είναι ένας και μοναδικός: Η διατήρηση και η ενίσχυση της εμπιστοσύνης των πολιτικών αρχηγών και της κοινής γνώμης, γιατί στο τέλος της ημέρας αυτοί είναι που πληρώνουν. Εάν δεν καταφέρουμε να αποδείξουμε ότι είμαστε σοβαροί στον τρόπο που χειριζόμαστε το έργο, τότε μπορεί πράγματι αυτό να τεθεί σε κίνδυνο» λέει ο κ. Μπιγκότ, ο οποίος παραδέχτηκε ότι το έργο έχει καθυστερήσει, και ότι είναι αδύνατο να τηρηθεί η υπόσχεση που δόθηκε το 2010, ότι το πρώτο πλάσμα θα μπει στον αντιδραστήρα το 2019. Ο γενικός διευθυντής δεσμεύτηκε να ανακοινώσει το νέο χρονοδιάγραμμα τον προσεχή Νοέμβριο. Το ITER, που στα λατινικά σημαίνει «δρόμος», δεν είναι σε καμία περίπτωση το τέλος του δρόμου της θερμοπυρηνικής σύντηξης, αλλά ένα ακόμα σταυροδρόμι στην αναζήτηση απάντησης στο ερώτημα εάν η πανίσχυρη, αλλά σύνθετη, αυτή αντίδραση μπορεί να συμβεί στη Γη, παράγοντας περισσότερη ενέργεια από αυτή που καταναλώνει. Οι προκάτοχοι του ITER, όπως το γαλλικό Tore Supra στο Κανταράς και ο ευρωπαϊκός αντιδραστήρας σύντηξης JET στη Μεγάλη Βρετανία, έστρωσαν τον δρόμο για την μεγάλη διεθνή συνεργασία του ITER, το οποίο με τη σειρά του θα στρώσει τον δρόμο για τον διάδοχό του, το DEMO (DEMOnstration Power Plant). Σκοπός του DEMO, του οποίου η κατασκευή δεν προβλέπεται να ξεκινήσει πριν από το 2030, ούτε το πρώτο πλάσμα να εισέλθει στον αντιδραστήρα πριν από το 2040, είναι να αποδείξει την αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε μεγάλες κλίμακες. Το σχέδιο αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, όμως η σημερινή ενεργειακή κρίση του πλανήτη, μας αφήνει το περιθώριο να μην προσπαθήσουμε; Οπως είπε στην «Κ» ο κ. Χέντερσον: «Δουλεύουμε όλοι μαζί σαν είδος για να επιβιώσουμε». Οι χώρες της Eυρωπαϊκής Ενωσης, μαζί με την Ελβετία, έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους γύρω από τον ευρωπαϊκό οργανισμό Fusion for Εnergy, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το 45% του έργου και τα κόστη που αυτό συνεπάγεται. Σε αντίθεση με άλλα διεθνή έργα στα οποία τα μέλη καλύπτουν τα έξοδα κατασκευής καταβάλλοντας κάποιο προσυμφωνημένο χρηματικό ποσό, στο ITER το καθένα από τα επτά μέλη αναλαμβάνει το ίδιο να μοιράσει τα χρήματα που του αναλογούν, για την κατασκευή εξαρτημάτων ή την ανάπτυξη τεχνογνωσίας, στη βαριά βιομηχανία, σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή εργαστήρια, με ανάθεση έργων μέσω διαγωνισμών. «Η Ευρώπη έχει ήδη υπογράψει συμβόλαια που φτάνουν τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα 6,6 δισεκατομμύρια που έχει σκοπό να διαθέσει για το σύνολο του έργου», λέει στην «Κ» ο Αρης Απολλωνάτος, επικεφαλής ενημέρωσης και πληροφόρησης του Fusion for Εnergy. «Οι μικρότερες χώρες θα μπορούσαν επίσης να επωφεληθούν από το πρόγραμμα», λέει ο κ. Απολλωνάτος. «Ακόμα και όταν το μεγαλύτερο μέρος των συμβολαίων έχει υπογραφεί, αυτό δεν είναι το τέλος του δρόμου» εξηγεί. «Σήμερα, τα ελληνικά εργαστήρια εμπλέκονται και συνεισφέρουν στο ITER μέσω ενός έργου, που αφορά τη μελέτη και την κατασκευή μιας συσκευής θέρμανσης που ονομάζεται γυροτρόνιο» λέει ο κ. Αναστάσιος Γιούτσος, εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στο διοικητικό συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Κοινού Εγχειρήματος για το ΙΤΕR (Fusion for Energy). Tα 24 γυροτρόνια που θα εγκατασταθούν στο ITER αποτελούν έναν από τους τρόπους θέρμανσης του πλάσματος, διοχετεύοντας ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς, με τη μορφή μικροκυμάτων, στον πυρήνα του πλάσματος. Ο ευρωπαϊκός οργανισμός, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την κατασκευή έξι γυροτρονίων, ανέθεσε το έργο σε μία ομάδα επιστημόνων από την Ελλάδα, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ελβετία και τη Λεττονία, με επικεφαλής της ελληνικής ομάδας το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Επίσης, ένα δομικό υλικό που προγραμματίζεται να χρησιμοποιηθεί στο ITER, τεστάρεται αυτή τη στιγμή από επιστήμονες του ερευνητικού κέντρου «Δημόκριτος». «Ενα είδος ατσαλιού, που ονομάζεται Eurofer, περνάει από διάφορα τεστ για να διαπιστωθεί ποιες είναι οι ιδιότητές του υπό ακτινοβόληση», λέει ο κ. Μάξιμος Τσάλας, ειδικός στην πυρηνική σύντηξη και ερευνητής στον ευρωπαϊκό πειραματικό αντιδραστήρα JET. Η Ελλάδα μπορεί να μην έχει τη βιομηχανία εκείνη για να παράξει τα εξαρτήματα μιας πυρηνικής οικονομίας, «θα ήθελα όμως να ελπίζω ότι η χώρα μας, επειδή έχει τεχνογνωσία σε τομείς συστημάτων και πληροφορικής, θα καταφέρει να δημιουργήσει μία προοπτική διεθνούς συνεργασίας με το ITER», υπογραμμίζει ο κ. Απολλωνάτος. Θα δημιουργήσουν συνθήκες θερμοκρασίας περί τους 150.000.000° C Από τις αρχές του περασμένου αιώνα οι επιστήμονες είχαν αντιληφθεί ότι εάν καταφέρουμε να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο Ηλιος, θα έχουμε στη διάθεσή μας μία ανεξάντλητη πηγή ενέργειας. Η ημέρα γέννησης της θερμοπυρηνικής σύντηξης ήταν η 24η Αυγούστου 1920, όταν, σε μία συνάντηση της Βρετανικής Εταιρείας Επιστημών στο Κάρντιφ, ο σερ Αρθουρ Στάνλεϊ Εντινγκτον ανέλυσε ότι η ενέργεια του Ηλιου και των άλλων αστέρων παράγεται μέσω πυρηνικών αντιδράσεων. Ο Ηλιος, όπως και το 99,9% του σύμπαντος, αποτελείται από μία μορφή ύλης που λέγεται πλάσμα. «Το πλάσμα είναι ουσιαστικά ένα αέριο, του οποίου τα άτομα, εξαιτίας της μεγάλης θερμοκρασίας, έχουν διαχωριστεί σε πυρήνες και ηλεκτρόνια. Εξαιτίας αυτού του διαχωρισμού το πλάσμα αποκτά ηλεκτρομαγνητικές ιδιότητες, με αποτέλεσμα να μπορεί κανείς να το κινήσει με μαγνητικά και ηλεκτρικά πεδία», λέει ο Μάξιμος Τσάλας, ειδικός στην πυρηνική σύντηξη και ερευνητής στον ευρωπαϊκό πειραματικό αντιδραστήρα JET. «Και εμείς, ένα μικρό αστέρι θέλουμε να φτιάξουμε, όμως οι πιέσεις που δημιουργούνται, λόγω της βαρύτητας, μέσα στα άστρα, είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που μπορούμε να επιτύχουμε εμείς στη Γη» λέει ο Αναστάσιος Γιούτσος, πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Πυρηνικής Τεχνολογίας και Ακτινοπροστασίας του ερευνητικού κέντρου «Δημόκριτος» και εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στο διοικητικό συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Κοινού Εγχειρήματος για το ΙΤΕR (Fusion for Energy). «Η διαδικασία εξαρτάται από το γινόμενο της πιέσεως επί τη θερμοκρασία. Δηλαδή, όσο λιγότερη πίεση καταφέρεις να εφαρμόσεις στο σύστημα, τόσο μεγαλύτερες θερμοκρασίες χρειάζεται να επιτύχεις» προσθέτει, εξηγώντας ότι μεγαλύτερη θερμοκρασία σημαίνει και μεγαλύτερη ταχύτητα των ατόμων. Για να επιτύχουν τη σύντηξη, οι επιστήμονες του ITER, θα χρειαστεί να δημιουργήσουν συνθήκες θερμοκρασίας, που αγγίζουν τους 150 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, δηλαδή δέκα φορές υψηλότερη θερμοκρασία από αυτή που επικρατεί στο κέντρο του Ηλιου. Εκτός όμως από τις τεράστιες θερμοκρασίες του πλάσματος, οι επιστήμονες έχουν επίσης εντοπίσει και μία αποτελεσματικότερη πυρηνική αντίδραση για να αναπαράγουν τη θερμοπυρηνική σύντηξη στο εργαστήριο. Δύο ισότοπα του υδρογόνου συμμετέχουν σε αυτή την αντίδραση, κατά την οποία ένας πυρήνας δευτερίου συγκρούεται με έναν πυρήνα τριτίου και παράγεται ήλιο και ένα νετρόνιο, εξηγεί ο κ. Τσάλας. «Το ήλιο και το νετρόνιο που παράγονται χρησιμοποιούνται για να θερμάνουν νερό, το νερό παράγει ατμό, ο ατμός εισέρχεται σε τουρμπίνα και παράγεται ηλεκτρισμός» λέει ο κ. Χέντερσον. Διαρκής και ασφαλής πηγή Το δευτέριο υπάρχει σε αφθονία στο νερό της Γης, ενώ το τρίτιο μπορεί να παραχθεί από λίθιο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ένα γραμμάριο καυσίμου πυρηνικής σύντηξης θα προσφέρει ενέργεια που αντιστοιχεί σε οκτώ τόνους πετρελαίου. Μελλοντικά, εάν επιτευχθεί η παραγωγή ενέργειας από τη σύντηξη, «τα ήπια ραδιενεργά υπολείμματα δεν θα απαιτούν μόνιμη αποθήκευση για πολλές χιλιάδες χρόνια, όπως συμβαίνει με τη συμβατική πυρηνική ενέργεια. Τα υλικά αυτά θα αποθηκεύονται προσωρινά, και το πολύ μέσα σε 100 χρόνια θα μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν» λέει ο Γκούντερ Τζέινεσιτς, επικεφαλής του τμήματος Κεντρικής Ενοποίησης του ITER. Η πρώτη ύλη δεν είναι το πρόβλημα, η πρόκληση είναι τεχνολογικής φύσης, αφού το Τόκαμακ του ITER είναι ένα από τα πολυπλοκότερα μηχανήματα που έχει σχεδιάσει ποτέ ο άνθρωπος. Σύμφωνα με τον κ. Χέντερσον τρία πράγματα πρέπει να έχουν οι επιστήμονες στο μυαλό τους για να επιτύχουν τη θερμοπυρηνική σύντηξη στη Γη: τη θερμοκρασία, την πυκνότητα και τη συγκράτηση του πλάσματος. Η υψηλή θερμοκρασία του πλάσματος, η οποία έχει ήδη επιτευχθεί στον αντιδραστήρα JET, «δημιουργείται από τον βομβαρδισμό του πλάσματος με ουδέτερα σωματίδια σε συνδυασμό με ηλεκτρομαγνητικά κύματα», λέει ο κ. Τσάλας. «Η υψηλή πυκνότητα πλάσματος είναι επίσης απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει η σύντηξη, γιατί όσο περισσότερη πρώτη ύλη προσθέσεις, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα αυτά τα ιόντα δευτερίου και τριτίου να συναντηθούν, να συγκρουστούν και να παράξουν ενέργεια» λέει ο κ. Χέντερσον. Πώς όμως συγκρατείται αυτή την ενέργεια για να μη χαθεί; «Οπως όταν ξεχνάς τον καφέ σου στο φλιτζάνι η θερμότητα διαφεύγει και ο καφές κρυώνει, έτσι και η θερμότητα του πλάσματος πρέπει να συγκρατηθεί από μία θερμική ασπίδα», εξηγεί ο κ. Χέντερσον. Σε αυτή τη συγκράτηση τον κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι τεράστιας ισχύος μαγνήτες που περιβάλλουν το Τόκαμακ, το οποίο έχει σχήμα σαμπρέλας. Τα ισχυρά μαγνητικά πεδία που δημιουργούνται στο εσωτερικό του κυκλικού αντιδραστήρα, συμπιέζουν το πλάσμα, δίνοντάς του σχήμα ντόνατ, αποτρέποντας έτσι την επαφή του με τα κρύα τοιχώματα του αντιδραστήρα. «Στο JET έχουμε καταφέρει να πάρουμε πίσω μόνο το 60% της ενέργειας που βάλαμε ενώ στο ITER οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν να παράξουν την πενταπλάσια έως και δεκαπλάσια ενέργεια από αυτή που θα βάλουν στο σύστημα» καταλήγει ο κ. Τσάλας. Α. Δ. http://physicsgg.me/2015/07/12/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7/

Βίντεο: αναζητώντας την υπερσυμμετρία με τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) http://physicsgg.me/2015/07/11/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af/

Ανακάλυψη τερατώδους μαύρης τρύπας με μάζα πάνω από επτά δισεκατομμύρια ήλιους. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια ασυνήθιστη μαύρη τρύπα, η οποία έχει μάζα πάνω από επτά δισεκατομμύρια ήλιους και είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με τον γαλαξία που τη φιλοξενεί. Η ανακάλυψη προβληματίζει τους επιστήμονες, καθώς θέτει σε αμφισβήτηση τα τωρινά μοντέλα τους για την εξήγηση του σχηματισμού των γαλαξιών. Η μαύρη τρύπα, που ανακαλύφθηκε στον γαλαξία CID-947 σε απόσταση 11 δισεκατομμυρίων ετών φωτός και είναι μία από τις μεγαλύτερες που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα, μελετήθηκε με τρία τηλεσκόπια, το επίγειο Κεκ της Χαβάης και δύο διαστημικά, το υπέρυθρο XMM-Newton της ESA και το ακτίνων-Χ Chandra της NASA. Η μαύρη τρύπα ήταν ήδη τεράστια, όταν το σύμπαν είχε ηλικία μικρότερη των δύο δισεκατομμυρίων ετών. Οι αστρονόμοι, με επικεφαλής τον αστροφυσικό Μπένι Τράκτενμπροτ του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ETH) στη Ζυρίχη, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», δήλωσαν έκπληκτοι που μία τόσο πρόωρα υπερμεγέθης μαύρη τρύπα φιλοξενείται σε έναν μέσου μεγέθους γαλαξία. «Μια γιγάντια μαύρη τρύπα σε έναν φυσιολογικού μεγέθους γαλαξία είναι κάτι μη αναμενόμενο», δήλωσε ο Τράκτενμπροτ. Οι περισσότεροι γαλαξίες -και ο δικός μας- περιέχουν στην «καρδιά» τους μια μαύρη τρύπα που έχει μάζα μόνο το 0,2% έως 0,5% της μάζας του γαλαξία της. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, η μαύρη τρύπα έχει μάζα σχεδόν το 10% του γαλαξία της. Τα υπάρχοντα θεωρητικά μοντέλα προβλέπουν ότι μια μαύρη τρύπα αναπτύσσεται παράλληλα και ανάλογα με τον γαλαξία της, έχοντας παρόμοιο ρυθμό μεγέθνσης. Όμως αυτό περιέργως δεν συμβαίνει με την CID-947. Η νέα ανακάλυψη ενισχύει προηγούμενα ευρήματα, σύμφωνα με τα οποία φαίνεται πως μερικές τρύπες μεγάλωσαν απίστευτα γρήγορα μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ) της δημιουργίας του σύμπαντος, κάτι για το οποίο δεν υπάρχει εξήγηση προς το παρόν. http://physicsgg.me/2015/07/10/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%8e%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b1%cf%82/

Πρωτοποριακό σχέδιο για πρόγνωση διαστημικού καιρού και ηλιακών καταιγίδων. Οι εκτοξεύσεις στεφανιαίας μάζας (coronal mass ejections) στον Ήλιο έχουν ως αποτέλεσμα την εκτίναξη πλάσματος δισεκατομμυρίων τόννων προς τη Γη σε ταχύτητες που αγγίζουν τα 2.500 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο- και μπορούν να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα στον πλανήτη μας, και συγκεκριμένα σε δίκτυα παροχής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών. Μία βρετανική κοινοπραξία προτείνει μία αποστολή με σκοπό την έγκαιρη (5 ημερών) προειδοποίηση σχετικά με επικίνδυνη ηλιακή δραστηριότητα που θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιές στις υποδομές στον πλανήτη μας. Το concept της αποστολής Carrington-L5 πρόκειται να παρουσιαστεί στο National Astronomy Meeting στο Λάντουντνο από τον Dr. Μάρκο Τρίχα της Airbus Defence and Space. Σημειώνεται ότι η βρετανική κυβέρνηση έχει προσθέσει τις ηλιακές καταιγίδες στη λίστα του National Risk Register of Civil Emergencies από το 2011. To Met Office Space Weater Operations Centre (MOSWOC) δημιουργήθηκε για την προστασία της χώρας από απειλές διαστημικού καιρού, και επί της παρούσης για αυτό τον σκοπό (προειδοποιήσεις άφιξης CME στη Γη) χρησιμοποιούνται μέσα όπως το SOHO, το STEREO και το SDO. Ωστόσο καμία εξ αυτών δεν είναι σχεδιασμένη για να παρέχει δεδομένα 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα, που είναι απαραίτητα για έγκαιρες προγνώσεις- ενώ τα διαστημικά σκάφη που χρησιμοποιούνται για αυτούς τους σκοπούς πλέον έχουν «γράψει» πολλά χρόνια στο Διάστημα- συγκεκριμένα το STEREO, που παρείχε απαραίτητα δεδομένα για έγκαιρη προειδοποίηση, είναι πλέον πίσω από τον Ήλιο και δεν μπορεί να στείλει στοιχεία στη Γη. Γενικότερα, η δυνατότητα υπολογισμού/ πρόγνωσης της άφιξης CME στη Γη είναι περιορισμένη. Σκοπός της κοινοπραξίας είναι η αντικατάσταση των δεδομένων που παρέχονται από τους εν λόγω δορυφόρους μέσω μιας νέας αποστολής που θα παρέχει συνεχόμενα στοιχεία από σταθερή τροχιά. Το Carrington-L5 θα χρησιμοποιεί ένα σημείο βαρυτικής ισορροπίας Λαγκράνζ (L5) από όπου θα μπορεί να παρακολουθεί τα δρώμενα στην επιφάνεια του Ήλιου συνεχώς, παρέχοντας προειδοποιήσεις έγκαιρα (αρκετές ημέρες πριν). Πίσω από το φιλόδοξο concept βρίσκονται η Airbus Defence and Space, σε συνεργασία με το Met Offce, το Mullard Space Science Laboratory, το Rutherford Appleton Laboratory και το Imperial College London. http://www.naftemporiki.gr/story/976445/protoporiako-sxedio-gia-prognosi-diastimikou-kairou-kai-iliakon-kataigidon

Η ΙΒΜ δίνει παράταση ζωής στο νόμο του Μουρ. Ερευνητική κοινοπραξία με επικεφαλής την IBM παρουσίασε τσιπ που χωρούν μέχρι και διπλάσιο αριθμό τρανζίστορ στην ίδια επιφάνεια, μια εξέλιξη που αναμένεται να παρατείνει για τουλάχιστον μερικά χρόνια την εκθετική αύξηση της ισχύος των υπολογιστών. Το ελάχιστο μέγεθος των εσωτερικών εξαρτημάτων στα νέα τσιπ έχει πέσει στα 7 νανόμετρα ή 7 δισεκατομμυριοστά του μέτρου. Συγκριτικά, τα ερυθρά αιμοσφαίρια έχουν διάμετρο γύρω στα 7.500 νανόμετρα. Με τα νέα επίπεδα συρρίκνωσης, οι επεξεργαστές που τροφοδοτούν κάθε ηλεκτρονική συσκευή, από τα κινητά τηλέφωνα μέχρι τους υπολογιστές των αεροπλάνων, θα μπορούν να φιλοξενούν μέχρι και 20 δισεκατομμύρια τρανζίστορ, κάτι που σύμφωνα με την IBM θα αυξήσει τις επιδόσεις κατά τουλάχιστον 50%. Οι περισσότεροι σύγχρονοι επεξεργαστές κατασκευάζονται με τις τεχνικές των 22 nm και των 14 nm, και η βιομηχανία ημιαγωγών έχει ξεκινήσει τη μετάβαση στην επόμενη τεχνολογία των 10 nm. Σε αυτές τις διαστάσεις, ο έλεγχος της ροής των ηλεκτρονίων είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, και πολλοί πιστεύουν ότι η βιομηχανία πλησιάζει πλέον ένα ένα απόλυτο όριο πέρα από το οποίο δεν θα είναι δυνατή περαιτέρω συρρίκνωση.Αυτό θα σήμαινε και το τέλος του περίφημου νόμου του Μουρ, ο οποίος προβλέπει ότι η πυκνότητα των τρανζίστορ στα τσιπ, άρα και οι επιδόσεις, διπλασιάζονται κάθε περίπου δύο χρόνια. Η IBM και οι συνεργάτες της κατάφεραν να ξεπεράσουν τα εμπόδια αντικαθιστώντας το καθαρό πυρίτιο με ένα υλικό από πυρίτιο και γερμάνιο σε ορισμένα κρίσιμα τμήματα του τσιπ. Χάρη στη νέα τεχνική, ο νόμος του Μουρ δείχνει να παραμένει ασφαλής μέχρι περίπου τα τέλη της δεκαετίας. Τα πειραματικά τσιπ αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο συνεργασίας της IBM με την πολιτεία της Νέας Υόρκης και τις εταιρείες GlobalFoundries και Samsung. H GlobalFoundries αναπτύσσει τσιπ για άλλους κατασκευαστές όπως η AMD, η Qualcomm και η Broadcom, κάτι που σημαίνει ότι η νέα τεχνική μπορεί να γίνει ευρέως διαθέσιμη. Η IBM εκτιμά ότι η τεχνική των 7nm θα αρχίσει να γίνεται εμπορικά διαθέσιμη σε δύο χρόνια. Επόμενος στόχος η συρρίκνωση στα 5 nm, αν βέβαια είναι εφικτή. Στην φωτογραφία τα μικρότερα εξαρτήματα αυτού του πειραματικού τσιπ είναι 10.000 φορές λεπτότερα από μια ανθρώπινη τρίχα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500011520

Ο Γαλαξία μας. Ο Καναδός Ντέιβ Τσακ χρησιμοποίησε χιλιάδες φωτογραφίες από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA, για να δημιουργήσει αυτό το εκπληκτικό βίντεο που μας επιτρέπει να περιηγηθούμε στον γαλαξία μας. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Ο Πλούτωνας αποκαλύπτεται. Ο αμερικανός αστρονόμος Κλάιντ Τόμπω θα είχε ενθουσιαστεί αν έβλεπε τα πρώτα καθαρά πορτρέτα του αντικειμένου που είχε ανακαλύψει ο ίδιος το 1930. Σχεδόν έναν αιώνα μετά, το New Horizons της NASA πλησιάζει στο ιστορικό ραντεβού με τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα την επόμενη Τρίτη. Έπειτα από ένα παροδικό πρόβλημα που ανάγκασε το σκάφος να σταματήσει τη συλλογή δεδομένων για μερικές μέρες, το New Horizons μετέδωσε την καλύτερη μέχρι σήμερα εικόνα του Πλούτωνα, την οποία έλαβε από απόσταση 8 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η εικόνα σχεδόν φυσικού χρώματος αναδεικνύει το καφεκόκκινο χρώμα του πλανήτη-νάνου όπως θα φαινόταν στο ανθρώπινο μάτι. Σε αντίθεση με το κοκκινωπό χρώμα του Άρη, το οποίο οφείλεται σε σωματίδια σκουριάς, η απόχρωση του Πλούτωνα οφείλεται πιθανότατα σε «θολίνες», περίπλοκες χημικές ενώσεις που σχηματίζονται από την επίδραση της υπεριώδους ηλιακής ακτινοβολίας στο μεθάνιο της αραιής ατμόσφαιρας. Η παγωμένη επιφάνεια σημαδεύεται από μια φωτεινή περιοχή σε σχήμα καρδιάς, με πλάτος 2.000 χιλιομέτρων, η οποία καλύπτεται πιθανώς από φρέσκο «χιόνι» παγωμένου μεθανίου, αζώτου, ίσως και μονοξειδίου του άνθρακα. Λίγο πιο αριστερά, στη ζώνη του ισημερινού, διακρίνεται μια σκούρα κηλίδα που βαφτίστηκε «φάλαινα» λόγω του σχήματός της, ενώ η περιοχή του βόρειου πόλου έχει ενδιάμεση φωτεινότητα και δεν αποκλείεται να καλύπτεται από πάχνη παγωμένου αζώτου. Αυτή είναι η πλευρά του πλανήτη που θα μπορέσει να μελετήσει από κοντά το New Horizons κατά το σύντομο πέρασμά του από τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου. «Την επόμενη φορά που θα δούμε αυτήν την πλευρά του Πλούτωνα, ένα τμήμα της θα απεικονιστεί με περίπου 500 φορές υψηλότερη ανάλυση από ό,τι βλέπουμε σήμερα» λέει ο Τζεφ Μουρ του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA, μέλος της αποστολής. Το New Horizons θα έχει λιγότερες από 24 ώρες για να μελετήσει τον πλανήτη-νάνο από απόσταση 12.000 χιλιομέτρων. Δεν έχει τρόπο να σταματήσει, και θα προσπεράσει τον Πλούτωνα με ταχύτητα 50.000 χιλιομέτρων την ώρα. Θα προλάβει όμως να μελετήσει και τον Χάροντα, το μεγαλύτερο από τα πέντε φεγγάρια του Πλούτωνα μαζί με τη Νύχτα, τον Κέρβερο, τη Στύγα και την Ύδρα. Καθώς απομακρύνεται από το σύστημα, θα περάσει για λίγο μέσα από τη σκιά του Πλούτωνα, οπότε θα μπορέσει να αναλύσει την ατμόσφαιρά του καταγράφοντας το ηλιακό φως που περνά από μέσα της πριν φτάσει στην κάμερα του σκάφους. Η ίδια τεχνική αναμένεται να δείξει αν και ο Χάροντας διαθέτει αραιή ατμόσφαιρα. Το New Horizons, το ταχύτερο σκάφος που έχει εκτοξευτεί μέχρι σήμερα στο Διάστημα, χρειάστηκε εννέα χρόνια για να φτάσει στο σώμα που είχε ανακαλύψει το 1930 ο Κλάιντ Τόμπω, νομίζοντας ότι επρόκειτο για τον περίφημο «Πλανήτη Χ». www.washingtonpost.com Ο Πλούτωνας αποδείχθηκε τελικά πως δεν ήταν αυτό το αμφιλεγόμενο σώμα, για αρκετές δεκαετίες όμως θεωρούνταν ο ένατος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Αυτό άλλαξε μετά την ανακάλυψη κι άλλων παρόμοιων σωμάτων στη γειτονιά του Πλούτωνα, τη λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, η οποία εκτείνεται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα και φιλοξενεί πολυάριθμα σώματα από πάγο. Το 2005, μάλιστα, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα μακρινό σώμα πιο μεγάλο από τον Πλούτωνα, το οποίο βάφτισαν Έριδα. To 2006, ο Πλούτωνας εξέπεσε από την κατηγορία των πλανητών και πέρασε μαζί με την Έριδα στη νέα κατηγορία των πλανητών νάνων, στην οποία έχουν ενταχθεί έκτοτε ακόμα τρία σώματα: η Δήμητρα που βρίσκεται στη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, καθώς και ο Μακεμάκε και η Χαουμέα, που κινούνται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Όμως, παρά τις συναρπαστικές ανακαλύψεις νέων κόσμων στο εξώτερο Ηλιακό Σύστημα, το πραγματικό πρόσωπο του Πλούτωνα παρέμενε άγνωστο, δυσδιάκριτο ακόμα και για το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Η NASA περιμένει τώρα με αγωνία τις εικόνες από το κοντινό πέρασμα, και έχει κάθε λόγο να ανησυχεί: το σκάφος θα διακόψει τις επικοινωνίες με τη Γη σχεδόν ολόκληρη την κρίσιμη μέρα της 14ης Ιουλίου, και θα αρχίσει να μεταδίδει δεδομένα την επομένη -εφόσον βέβαια δεν έχει καταστραφεί στο μεταξύ από προσκρούσεις σωματιδίων που ενδέχεται να περιβάλλουν τον Πλούτωνα. Ακόμα και τότε, όμως, η επιχείρηση δεν θα έχει τελειώσει: για τη μετάδοση των πλούσιων δεδομένων που θα συλλεχθούν κατά το πέρασμα από τον Πλούτωνα και τον Χάροντα απαιτούνται ούτε λίγο ούτε πολύ 16 μήνες. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/07/09/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9/

«Κρας τεστ» της Γενικής Σχετικότητας με τη μελέτη της μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας. Ακόμη περισσότερα ραδιοτηλεσκόπια προστέθηκαν πρόσφατα στο δίκτυο Event Horizon Telescope (EHT), ένα «εικονικό» υπερ-τηλεσκόπιο που αξιοποιεί πλέον τις κεραίες από εννιά αστρονομικά όργανα σε όλο τον πλανήτη. Έτσι, το EHT θα μπορέσει να μελετήσει ταχύτερα και πιο εξονυχιστικά τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας, με έναν από τους βασικούς στόχους να ελεγχθεί κατά πόσο η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας εξακολουθεί να ισχύει ακόμη και στα εξαιρετικά ισχυρά βαρυτικά πεδία. Αν και στα 100 χρόνια «ζωής» της η Γενική Σχετικότητα έχει επιβεβαιωθεί από πολλές αστρονομικές παρατηρήσεις, μία από τις πιο κρίσιμες ετυμηγορίες για τον τρόπο με τον οποίο περιγράφει τη βαρύτητα θα προέλθει από τις ακραίες συνθήκες στη «γειτονιά» μιας μαύρης τρύπας. Έτσι, το EHT δημιουργεί ένα νέο «παράθυρο» για τον έλεγχο της θεωρίας του Αϊνστάιν, ανοίγοντας μάλιστα τον δρόμο για μοντέλα της φυσικής που θα την υπερβαίνουν, σε περίπτωση που τα δεδομένα που θα προκύψουν αντιβαίνουν με τις προβλέψεις της. Με βάση τις μετρήσεις που έχει συγκεντρώσει ήδη το εικονικό υπερ-τηλεσκόπιο, και όσες θα συλλέξει από εδώ και στο εξής αξιοποιώντας ακόμη περισσότερα αστρονομικά όργανα, οι επικεφαλής του ΕΗΤ εκτιμούν πως το αργότερο μέσα σε έναν χρόνο θα έχουν συνθέσει την πρώτη εικόνα του Τοξότη Α*, της μαύρης τρύπας στο κέντρο του Γαλαξία μας. Στόχος των επιστημόνων είναι να «ακτινογραφήσουν» τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας, δηλαδή τον χώρο γύρω της όπου οτιδήποτε εισέλθει σε αυτόν (ακόμη και το φως) δεν μπορεί να ξεφύγει από το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο. «Για τη μελέτη ισχυρών βαρυτικών πεδίων, οι δύο δυνατότητες που υπάρχουν είναι η μελέτη δομών σε κοσμολογική κλίμακα ή οι περιοχές γύρω από ουράνια σώματα με εξαιρετικά μεγάλη συγκέντρωση μάζας, όπως οι μελανές οπές», ανάφερε σε πρόσφατο συνέδριο ο Άβερι Μπρόντερικ, θεωρητικός αστροφυσικός στο πανεπιστήμιο του Βατερλό στον Καναδά και μέλος της επιστημονικής ομάδας του ΕΗΤ. Σύμφωνα με τον Μπρόντερικ, χάρις στα νέα όργανα που εντάχθηκαν στο EHT, το εικονικό τηλεσκόπιο θα αποκτήσει διακριτική ικανότητα αρκετά για να χαρτογραφήσει στον ορίζοντα γεγονότων του Τοξότη Α*. Κάτι που, εκτός από τον έλεγχο της Γενικής Σχετικότητας, θα επιτρέψει στους επιστήμονες να αποκτήσουν καλύτερη εικόνα και για την εξέλιξη όσων γαλαξιών «φιλοξενούν» μια μαύρη τρύπα στο κέντρο τους. Εκτός από τον ορίζοντα γεγονότων, το EHT θα επιτρέψει επίσης την καλύτερη μελέτη του δίσκου συσσώρευσης, ενός δίσκου από αέρια που σύμφωνα με τις θεωρητικές προβλέψεις περιβάλλει κάθε μαύρη τρύπα και από τον οποίο προέρχεται η ύλη που αυτή «καταπίνει», μπαίνοντας στον χώρο του ορίζοντα γεγονότων. Έτσι, το υπερ-τηλεσκόπιο όχι μόνο θα ελέγξει κατά πόσο υπάρχει ένας τέτοιος δίσκος συσσώρευσης γύρω από τον Τοξότη Α*, αλλά και θα συμπεράνει τη μορφολογία του. http://www.naftemporiki.gr/story/976650/kras-test-tis-genikis-sxetikotitas-me-ti-meleti-tis-mauris-trupas-tou-galaksia-mas

Δορυφόρος που «τρώει» διαστημικά σκουπίδια. Η «παγίδευση» διαστημικών σκουπιδιών σε τροχιά μέσω ενός κωνικού διχτυού και η καταστροφή τους στην ατμόσφαιρα βρίσκεται στο επίκεντρο του Clean Space One Project- το οποίο πρόσφατα πέρασε ένα σημαντικό ορόσημο. Σύμφωνα με το Ecole Polytechnique Federale de Lausanne, ο δορυφόρος «καθαριστής» (παρομοιάζεται με τον…PacMan), θα αναπτύσσει ένα τέτοιο δίχτυ για να «πιάσει» έναν μικρό δορυφόρο SwissCube τον οποίο και θα καταστρέψει στην ατμόσφαιρα. Πρόκειται για μία από τις πλέον φιλόδοξες λύσεις στο πρόβλημα των διαστημικών απορριμμάτων. Σημειώνεται ότι ο SwissCube βρίσκεται σε τροχιά πάνω από πέντε χρόνια και η κύρια πρόκληση ήταν να διασφαλιστεί ότι δεν θα εξελισσόταν σε άλλο ένα διαστημικό σκουπίδι. Στο πλαίσιο του προγράμματος συνεργάστηκαν μηχανικοί από την eSpace, το Center for Space Engineering (EPFL), το Signal Processing 5 Laboratory (LTS 5) και συνεργάτες από την HES-SO- που εργάζονται στο Clean Space One εδώ και τρία χρόνια. Σημειώνεται ότι ο δορυφόρος- καθαριστής είναι μίας χρήσης, καθώς θα πέφτει στην ατμόσφαιρα και θα φλέγεται μαζί με το «θήραμα». Το Clean Space One θεωρείται πως θα μπορεί να εκτοξευτεί το 2018, σε συνεργασία με την εταιρεία S3. Η ανάπτυξη των συστημάτων προσέγγισης και «σύλληψης/ εγκλωβισμού» έχει περάσει το στάδιο του πρωτοτύπου. Το επόμενο στάδιο θα συνδυάζει τη σύνθεση της πρώτης έκδοσης των μοντέλων- που θα είναι ακριβέστερα από τα πρωτότυπα- και πιο εκτεταμένες δοκιμές. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/07/09/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b3%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%af%ce%bf-pac-man-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/ Ο Διαστημικός Σταθμός και η Σελήνη. Η φωτογραφία λήφθηκε στις 30 Ιουνίου 2015 από τον ερασιτέχνη φωτογράφο Dylan O’Donnell στον νυχτερινό ουρανό της Ουαλίας. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός κινείται με 28800 km/h και η διέλευσή του μπροστά από τον δίσκο της Σελήνης διαρκεί μόνο 0,3 δευτερόλεπτα. http://physicsgg.me/2015/07/08/%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

Όσιρις Όσιρις: ένας αέριος γίγαντας 150 έτη μακριά από τη Γη! Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "η κόλαση του διαστήματος", αφού η θερμοκρασία του φτάνει τους 1.100 βαθμούς Κελσίου, η ατμόσφαιρά του είναι γεμάτη από το δηλητηριώδες μονοξείδιο του άνθρακα και οι θύελλες που μαίνονται σε αυτόν, φτάνουν στην ιλιγγιώδη ταχύτητα των 7.000 έως και 10.000 χιλιομέτρων την ώρα! Ο εξωπλανήτης Όσιρις, με την κωδική ονομασία HD 209458b, περιστρέφεται γύρω από από έναν αστέρα στον αστερισμό του Πήγασου, περίπου 150 έτη φωτός από το δικό μας ηλιακό σύστημα. Είναι σε τροχιά πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο -γύρω στα 7 εκατομμύρια χλμ., δηλαδή δέκα φορές μικρότερη από ό,τι η απόσταση του Ερμή από τον Ήλιο. Ο Όσιρις είναι ο πρώτος εξωηλιακός πλανήτης που γνωρίζουμε ότι έχει ατμόσφαιρα, η οποία αποτελείται από ατμούς Υδρογόνου, Οξυγόνο και Άνθρακα και πρόσφατα αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης από ομάδα επιστημόνων! Με επικεφαλής τον Ίγκνας Σνέλεν του Αστεροσκοπείου του Λάιντεν της Ολλανδίας, και με τη χρήση του υπέρυθρου φασματογράφου του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου στην έρημο της Χιλής, οι επιστήμονες παρατήρησαν τις ασύλληπτης έντασης θύελλες στην επιφάνεια του εξωπλανήτη! Όπως ανακοίνωσαν μιλώντας στο BBC, "oι τρομεροί άνεμοι προκαλούνται από τις μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας που υπάρχουν στον εξωπλανήτη ανάμεσα στην πλευρά εκείνη που φλέγεται από το κοντινό άστρο του και στην σημαντικά πιο κρύα σκοτεινή πλευρά του". Η μελέτη της "κόλασης του διαστήματος", κατέστη δυνατή χάρη στην παρεμβολή του εξωπλανήτη μεταξύ του άστρου του και της Γης! Έτσι οι ερευνητές είχαν την μοναδική ευκαιρία να μελετήσουν για τουλάχιστον τρεις ώρες τις αλλαγές, οι οποίες προκλήθηκαν στο φως που έφτανε στον πλανήτη μας. Από αυτές τις αλλαγές, προέκυψαν τα συμπεράσματα σχετικά με τις φυσικές και χημικές συνθήκες στην επιφάνεια του Όσιρη! Όσιρις, o θεός των νεκρών! Η ονομασία "Όσιρις" που δόθηκε στον HD 209458b, οφείλεται στον θεό των αρχαίων Αιγυπτίων. Αν και αρχικά εθεωρείτο θεός της φύσης και ενσάρκωση "του πνεύματος της βλάστησης", στη συνέχεια καθιερώθηκε ως "θεός των νεκρών". Μετά από τον θάνατο και την ανάσταση του, αποσύρθηκε στα Ηλύσια Πεδία, όπου έγινε βασιλιάς των νεκρών. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Μοιράσου τον Ηλιο. Μοιραστειτε τις φωτογραφίες με την ομάδα που βρίσκεται στον ερευνητικό σταθμό Concordia στην Ανταρκτική,που εχουν να δουν τον Ηλιο απο τις 4 Μάη. Το πλήρωμα στο Concordia δεν έχουν δει τον Ήλιο για πάνω από 40 ημέρες τώρα και δεν είναι καν στα μισά του δρόμου μέσα από το χειμώνα της Ανταρκτικής. Στο βόρειο ημισφαίριο οι άνθρωποι γιορτάζουν το Καλοκαιρι. Έτσι, σας προσκαλούμε να μοιραστείτε ηλιόλουστες φωτογραφίες σας με το πλήρωμα στο Concordia. Δημοσιεύστε τις εικόνες σας στη σελίδα Flickr Για Concordia https://www.flickr.com/browser/upgrade/?continue=/groups/for_concordia/ για να μοιραστουν κάποιο ήλιο του καλοκαιριού με τους 13 ανθρώπους που ζουν στο πιο απομακρυσμένο, πιο κρύο, πιο σκοτεινό σημείο πάνω στη Γη. Για να σας εμπνεύσει εδώ είναι μερικές από τις αγαπημένες εικόνες από τους αστροναύτες στο διάστημα. http://blogs.esa.int/concordia/2015/06/24/midsummer-greetings/

Ελληνίδα ερευνήτρια σκοτώθηκε από ελέφαντα στη Ζάμπια. Η Δρ Μαργαρίτα Μεταλληνού, ελληνίδα ερευνήτρια Ζωολογίας 29 ετών, βρήκε τραγικό θάνατο όταν ποδοπατήθηκε από εξαγριωμένο ελέφαντα στη διάρκεια έρευνας πεδίου στη Ζάμπια. Το περιστατικό συνέβη στις 2 Ιουλίου, όταν η άτυχη ερευνήτρια βρισκόταν στο Εθνικό Πάρκο του Καφούε με δύο συνεργάτες της από το Πανεπιστήμιο Βιλανόβα της Πενσιλβάνια. Είδε τον αρσενικό ελέφαντα να πλησιάζει, και πρόλαβε να προειδοποιήσει και να σώσει τους συναδέλφους της. Ένας από τους συνεργάτες της, ο 24χρονος Τζέφρι Ουέινελ, περιέγραψε στην αστυνομία το περιστατικό, το οποίο πιθανώς συνδέεται με την επιθετικότητα που εκδηλώνουν οι αρσενικοί ελέφαντες κατά την περίοδο αναπαραγωγής. Η Δρ Μεταλληνού, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Βιλανόβα, σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με διδακτορικό στο Ινστιτούτο Εξελικτικής Βιολογίας της Βαρκελώνης (IBE). Οι επιστημονικές δημοσιεύσεις της εστιάζονταν στα ερπετά της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής. «Πάντα επεδείκνυε ενθουσιώδη συμπεριφορά απέναντι σε επιστημονικές προκλήσεις και καλλιεργούσε μια δημιουργική ατμόσφαιρα γύρω της» αναφέρει το IBE σε συλλυπητήριο μήνυμά του. http://www.ibe.upf-csic.es/actualitat/20150703Inmemoriam.html http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500010727 Σοφίας Τσίπα για τη φίλη της [που έχασε τη ζωή της από έναν ελέφαντα] «Υπάρχουν κάποιες ιστορίες ανθρώπων που δεν θα μάθουμε ποτέ… Και μια τέτοια θα ήθελα να σας αφηγηθώ σήμερα.. Την ιστορία της Μαργαρίτας… Δεν θα την μοιραζόμουν μαζί σας αν δεν είχα βαθιά μέσα μου την πεποίθηση ότι σας αφορά. Η ιστορία της Μαργαρίτας αφορά όλους μας. Ειδικά αυτή τη στιγμή. Είναι σημείο αναφοράς στην ηθικά, πνευματικά, οικονομικά, επιστημονικά βαλτωμένη κοινωνία μας…. Η Μαργαρίτα ήταν η Ελλάδα που θα θέλαμε να είμαστε, ο νεοέλληνας που θα θέλαμε να γίνουμε, το ελεύθερο πνεύμα που θα θέλαμε να έχουμε, η ουσία που λείπει από τις ζωές μας, η αλήθεια στο βλέμμα, η τόλμη, το νοιάξιμο. Η Μαργαρίτα συμβολίζει όλα όσα ονειρευτήκαμε και δεν τολμήσαμε να κάνουμε πράξη… Η μποέμ ζωή, όχι στο φαίνεσθαι αλλά στο είναι. Η αγάπη για την επιστήμη, το αντίδοτο στο συντηρητισμό και τα «κουτάκια» της κοινωνίας. Το αντίδοτο στην περιχαρακωμένη και ασφαλή ζωούλα μας. Ευρύς νους. Μυαλό ανοιχτό και παγκόσμιο. Η Μαργαρίτα ήταν η πιο αγαπημένη μου φίλη στην εποχή του σχολείου. Κι ένας άνθρωπος που σημάδεψε τα δύσκολα εφηβικά μου χρόνια… Η επιστήθια φίλη που ακουμπούσα τους τότε προβληματισμούς, τα όνειρά, τις βαθιές αναζητήσεις, τις λύπες και τις χαρές μου… Ένας άνθρωπος με τον οποίο σχεδίαζα το μέλλον και διασκέδαζα απίστευτα και ουσιαστικά το παρόν… Ίσως η μόνη φίλη που μπορούσε να καταλάβει για μένα κάτι περισσότερο από εμένα… Διαβάζαμε ποίηση κι ακούγαμε Ξυλούρη, ανταλλάσσαμε αλληλογραφία Άλιμος -Ηλιούπολη, σε μια εποχή όπου υπήρχαν τηλέφωνα, mail και sms, διαφωνούσαμε υπερασπιζόμενες ιδέες κι ύστερα πάλι απ΄ την αρχή… Κάναμε πράγματα που μόνο οι δυο μας μπορούσαμε να καταλάβουμε και στους άλλους έμοιαζαν παράξενα… Την ιστορία της Μαργαρίτας δεν θα την μάθετε ποτέ, γιατί ήταν σπουδαία… Πραγματικά σπουδαία… Και τα αληθινά και τα πραγματικά σπουδαία, δύσκολα φτάνουν στα αυτιά μας μέσα στη σαβούρα που κυρίαρχα και πεισματικά επικρατεί… Η Μαργαρίτα πάντα απέκλινε από το μέσο όρο και έδινε τον καθημερινό της αγώνα στο στίβο της επιστήμης της. Από παιδί είχε κλήση στα θετικά μαθήματα. Ονειρεύτηκε να γίνει βιολόγος όχι για να διοριστεί σε κάποιο σχολείο και να βολευτεί αλλά για να ασχοληθεί με την έρευνα, να προσφέρει… Λες κι από πάντα ήξερε τι ήθελε… Τακτική, οργανωμένη, άριστη μαθήτρια, απουσιολόγος, σήκωνε τη σημαία ψηλά με κάθε τρόπο και έκανε τους δικούς της ανθρώπους να φουσκώνουν από υπερηφάνεια. Πέρασε στο τμήμα Βιολογίας Αθηνών, τελείωσε με άριστα και στη συνέχεια ήρθαν οι υποτροφίες. Υποτροφίες όχι από την Ελλάδα αλλά από το εξωτερικό. Γιατί ετούτη η χώρα ξέρει μόνο πώς να πνίγει τα όνειρα κι αγνοεί πως να τα προασπίζει. Άριστη με ό,τι καταπιάστηκε. Μια Ελληνίδα για την οποία μπορούσες να καμαρώνεις. Γιατί πάντα τιμούσε τον τόπο της. Μεταπτυχιακό, Διδακτορικό, Μεταδιδακτορικό, έρευνα, έρευνα στην έρευνα, αφοσίωση και πολύ δουλειά σε αυτό που αγαπούσε ώσπου σε πολύ μικρή ηλικία, κάτω των τριάντα κατάφερε να εργαστεί ως ερευνήτρια και να διδάξει σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Έλειπε χρόνια από την Ελλάδα… οκτώ ίσως και περισσότερα… Έφυγε προ κρίσης. Έφυγε να γνωρίσει τον κόσμο και να μάθει. Να ανοίξει τους ορίζοντες και τις εμπειρίες της. Το βλέμμα της, όμως, ήταν διαρκώς στραμμένο στην Ελλάδα. Στις αγωνίες του τόπου. Στα συλλογικά που τη βασάνιζαν και την απασχολούσαν. Ήθελε να προσφέρει και μπορούσε να προσφέρει με κάθε τρόπο και σε κάθε επίπεδο. Δεν ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Οι γονείς της εργάστηκαν ως υπάλληλοι. Άνθρωποι καλοί, σοβαροί και φιλήσυχοι. Το υστέρημά τους δεν το σπατάλησαν αλλά το διοχέτευσαν σε βιβλία, γνώση κι εμπειρίες για τα παιδιά. Τις πολύχρονες και ζηλευτές σπουδές της Μαργαρίτας δεν χρηματοδότησαν οι γονείς της, αλλά τα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα Πανεπιστήμια που αποφάσισαν ότι έπρεπε να επενδύσουν στο πείσμα, την αφοσίωση και την αξία τη Η Μαργαρίτα ήταν πολίτης της Ευρώπης, πολίτης του κόσμου. Γύρισε τον πλανήτη μελετώντας«δείγματα» και μικροοργανισμούς σε αποστολές σε Ασία, Αφρική, Αμερική και Ευρώπη. Δίπλα σε εμπόλεμες ζώνες, πλάι σε άγρια θηρία. Δεν φοβήθηκε ποτέ τίποτα γιατί δεν ήξερε τι είναι ο φόβος. Δεν φοβήθηκε να ζήσει. Κι έζησε για δυο ζωές. Στράγγιξε τη ζωή ως το μεδούλι… Δεν φοβήθηκε το φόβο. Έκανε πράγματα που άλλοι θα τρόμαζαν στην ιδέα. Έκανε πράξη όσα ονειρευτήκαμε. Τόλμησε. Αγωνίστηκε, έδωσε μάχες με τον εαυτό της και τους γύρω της. Μάχες για το καλό, για την εξέλιξη της ως άνθρωπο για την εξέλιξη της επιστήμης. Αφιερώθηκε στην προσφορά και έκανε πράξη τους στίχους των ποιητών μας. Έζησε επικίνδυνα, έζησε με πάθος. Με αέρα στα πνευμόνια και φτερά στην καρδιά. Πολέμησε κι αφοσιώθηκε στην έρευνα για το καλό της ανθρωπότητας. Μια νέα Ελληνίδα που δεν ανέβαλε τα όνειρά της για άλλη ζωή, που δεν άφησε το χρόνο να πάει χαμένος, που δεν άφησε την ηττοπάθεια να την παρασύρει, που δεν έγινε ποτέ μάζα και δεν τοποθέτησε ποτέ στο πεδίο των στόχων της τους στόχους της μάζας. Τους στόχους του μικρού, αφελούς κι ανώδυνου… Μια Ελληνίδα που δεν απεμπόλησε τις αξίες της, γεμάτη πείσμα, υπομονή, ανθρωπισμό και προσφορά. Δούλεψε εθελοντικά. Προσέφερε. Ένα μήνα πριν έκοψε τα μαλλιά της κοντά. Για να φτιαχτούν περούκες για παιδιά με καρκίνο. Πόσοι από μας θα έμπαιναν στη διαδικασία να σκεφτούν κάτι τέτοιο; Η Μαργαρίτα ήταν βαθιά συνειδητοποιημένη και διαβασμένη. Είχε θέση και άποψη στην κοινωνία. Ένας πολίτης του κόσμου εξ ορισμού. Η Μαργαρίτα έφυγε από τη ζωή την προηγούμενη εβδομάδα. Η λαμπρή πορεία της ανακόπηκε απότομα, ξαφνικά, βίαια, αναπάντεχα στα 29 της χρόνια. Δεν πρόλαβε να προσφέρει όλα όσα θα ήθελε… Όλα όσα θα μπορούσε.. Σε ένα ταξίδι της στη Ζάμπια σε μια ανεξερεύνητη περιοχή, σε μια έρευνα για τη βιοπικηλότητα του τόπου. Έφυγε αιφνίδια κι ακαριαία από το χτύπημα ενός ελέφαντα. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη πώς ακριβώς. Κανείς δεν ξέρει αν φοβήθηκε και πώς αντέδρασε την ώρα που το γιγάντιο αυτό ζώο εμφανίστηκε μπροστά της. Κανείς δεν ξέρει γιατί τρόμαξε ο ελέφαντας και άθελά του τερμάτισε τη ζωή της. Κανείς δεν θα μάθει. Τι νόημα έχει πια… Αυτό που γεννά ερωτήματα είναι πώς ένα μεγάλο αμερικανικό πανεπιστήμιο άφησε εκτεθειμένους τρεις επιστήμονες-ερευνητές στη ζούγκλα χωρίς συνοδούς. Χωρίς προστασία κι εύχομαι να αποδοθούν ευθύνες για λόγους ηθικούς, αλλά δεν είναι της παρούσης. Με τη Μαργαρίτα σταδιακά μετά το σχολείο αρχίσαμε να αραιώνουμε τη συχνή παρέα… Διαφορετικές αναζητήσεις, προσανατολισμοί… Μάλιστα πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι τα τελευταία τρία χρόνια δεν είχαμε αλλάξει κουβέντα. Τώρα αναρωτιέμαι πώς πέρασαν τρία χρόνια… Δεν τσακωθήκαμε ποτέ, δεν συνέβη ποτέ τίποτα. Εκείνη ταξίδευε συνέχεια, εγώ κλεισμένη νυχθημερόν στο κανάλι μου… Ύστερα από τρία χρόνια σιωπής της έστειλα μήνυμα ξανά εντελώς τυχαία την προηγούμενη Πέμπτη. Ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω ξανά… Να διαβάσω μήνυμά της, να ακούσω τις σκέψεις και τον προβληματισμό της για όλο αυτό που μας συμβαίνει. Σκεφτόμουν μήπως λόγω του δημοψηφίσματος βρισκόταν στην Αθήνα κι ήταν μια καλή αφορμή να την ξαναδώ, να συναντηθούμε ίσως σε κάποια πορεία… Ύστερα έμαθα πως η Πέμπτη ήταν η μοιραία μέρα… Λίγες ώρες πριν της στείλω μήνυμα η Μαργαρίτα είχε ταξιδέψει πια για πάντα… Ένα σενάριο που ξεπερνά ακόμα και την πιο ζοφερή φαντασία… Όλο το Σαββατοκύριακο κοιτούσα το κινητό μου… Περίμενα μήνυμα, περίμενα μιαν απάντηση από την πιο αγαπημένη φίλη των μαθητικών μου χρόνων. Μια απάντηση που δεν ήρθε ποτέ… Γιατί η Μαργαρίτα δεν διάβασε ποτέ το μήνυμά μου… Το μεσημέρι της Κυριακής ήρθε στο κινητό μου τηλέφωνο μήνυμα από αλλού. Από μια παλιά μας φίλη. “Πέθανε η Μαργαρίτα Μεταλληνού σε ένα ταξίδι της στην Αφρική. Μόλις έχω νέα για την κηδεία θα σε ενημερώσω” έγραφε.. Σοκ… Η Μαργαρίτα έφυγε για πάντα… Η Μαργαρίτα… Πήγα να βρω τους γονείς της την ίδια ημέρα… Τους είδα ξανά ύστερα από οκτώ χρόνια… Πήγα στο σπίτι της Μαργαρίτας κι η Μαργαρίτα ήταν παντού αλλά όχι εκεί… Είδαμε μαζί παλιές φωτογραφίες μας, σημειώματα που της είχα δώσει… Έκατσα 5 ώρες στο σπίτι της Μαργαρίτας, με τους γονείς της Μαργαρίτας κι η Μαργαρίτα απούσα. Παντού και πουθενά… Οι γονείς της περίμεναν το άψυχο κορμί της να έρθει από τη Ζάμπια… Η μυστική δύναμη της Μαργαρίτας, της “magic marga”, όπως τη φωνάζαμε, τους βαστούσε ακόμα στα πόδια… Τα παράθυρα ανοιχτά… Κάθομαι με την μητέρα και τον πατέρα της στην τραπεζαρία. Άλλοτε σιωπηλοί κι άλλοτε να συζητάμε για εκείνη… Πόσο διαστροφικά τρελό… Σιγά-σιγά σκοτεινιάζει κι απ το δωμάτιο στην ευθεία μας φαίνεται ένα μόνο αστέρι να μας κρατά συντροφιά… Η Μαργαρίτα έφυγε για πάντα. Στην ακμή της. Πριν προλάβουν να μαδήσουν τα πέταλά της… Έφυγε στο καθήκον… Προσηλωμένη στην επιστήμη της. Δοσμένη στο παράτολμο όνειρό της… Χωρίς να προλάβω ποτέ να της πω ποτέ πόσο υπερήφανη νιώθω για εκείνη. Χωρίς να προλάβω ποτέ να της πω ότι ήταν η πιο αγαπημένη φίλη των εφηβικών μου χρόνων… Χωρίς να προλάβω ποτέ να της πω «ευχαριστώ» για εκείνη τη φιλία και όσα τότε μοιραστήκαμε… Η Μαργαρίτα ήταν τα εφηβικά μου χρόνια… Η πρώιμη επανάσταση, η φιλοσοφία, η πρώτη πορεία μαζί στο κέντρο της Αθήνας, το πρώτο τρεχαλητό από τα δακρυγόνα, οι πρώτες έξοδοι χωρίς γονείς, οι πρώτες μου διακοπές χωρίς τους δικούς μου στο Σούνιο, η πρώτη φίλη που φιλοξένησα στην Κάρυστο, οι πρώτες εκδρομές με το σχολείο, τα πρώτα ξενύχτια, πρώτη φορά στο μετρό μαζί της γιατί φοβόμουν, πρώτες βόλτες χωρίς γονείς… οι πρώτες σχολικές παραστάσεις, οι πρώτες μαγειρικές απόπειρες στο σπίτι της Λάουρας… Η αυστηρή μητέρα μου με άφηνε να πηγαίνω παντού, αρκεί να ήταν μαζί η Μαργαρίτα… Γιατί η Μαργαρίτα ήταν ένα παιδί που ξεπερνούσε το μέσο όρο κι αυτό ξεχείλιζε από παντού. Είχε υπομονή γαϊδουρινή, αφού άντεχε εμένα ως φίλη στην πανδύσκολη εφηβεία μου. Ήταν υπεύθυνη. Και το πνεύμα ξεπερνούσε την ηλικία της. Κάθε της πράξη απέπνεε σιγουριά… Ήμουν αδύναμο παιδί τότε, έτσι μου είπαν οι γονείς της… Κι η Μαργαρίτα ήταν η φίλη που με προστάτευε. Με έκανε να ξεπεράσω κάποιους από τους φόβους μου. Στεναχωριέμαι που άφησα το χρόνο να χαθεί και δεν έκανα κάτι να την κρατήσω στη ζωή μου. Στεναχωριέμαι που δεν έστειλα εκείνο το μήνυμα νωρίτερα… Στεναχωριέμαι που βλέπω τους γονείς της κάτω απ΄ αυτή τη συνθήκη, στεναχωριέμαι που δεν τους είπα νωρίτερα πόσο αγαπώ αυτή την ξεχωριστή οικογένεια που έβγαλε δυο τόσο αξιόλογα παιδιά τη Μαργαρίτα και την Αγγελική. Δυο λαμπρές επιστήμονες με περγαμηνές σε παγκόσμιο επίπεδο… Στεναχωριέμαι που δεν είπα στην Μαργαρίτα ότι την αγαπώ… Κι ότι ήταν η καλύτερη φίλη των σχολικών μου χρόνων. Και τώρα γύρω από τη Μαργαρίτα υψώθηκαν τείχη. Μέσα στα τείχη ένα από τα πιο ελεύθερα πνεύματα που γνώρισα ποτέ… Μακάρι ο τόπος αυτός να γεννήσει πολλές Μαργαρίτες… Με τη δύναμη του πνεύματος και τις αξίες που είχε εκείνη… Το παράδειγμα της ας μας κάνει όλους πιο δυνατούς. Ας διώξει μακριά τους φόβους μας, ας μας κάνει πιο υπεύθυνους και προβληματισμένους. Ας μας κάνει πιο ελεύθερους, πιο ενεργούς κι ας μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στα όνειρά μας. Γιατί… «όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν τα κυνηγά πάντα πάντα θα ναι αργά… δεύτερη ζωή δεν έχει…» http://www.tff.gr/article.asp?catid=36034&subid=2&pubid=130108127\ Γιατί.Ενα τεραστιο γιατι χωρίς απαντηση!!!

Εξωγήινοι μικροοργανισμοί στον κομήτη 67Ρ; Με μικροβιακές εξωγήινες μορφές ζωής είναι «συγκάτοικος» το ρομπότ Philae στον κομήτη 67Ρ Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο, υποστηρίζουν δύο αστροβιολόγοι από βρετανικά πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα χαρακτηριστικά τα οποία έχει ανακαλύψει στον κομήτη τόσο το ρομπότ από τον περασμένο Νοέμβριο που προσεδαφίσθηκε στην επιφάνειά του, όσο και το σκάφος Rosetta το οποίο περιστρέφεται σε μικρή απόσταση από τον διαστημικό βράχο, υποδεικνύουν ότι στον 67Ρ ζουν εξωγήινοι μικροοργανισμοί. Το ρομπότ πρόσφερε νέες ενδείξεις πως ο κομήτης καλύπτεται από ένα σκουρόχρωμο στρώμα, αλλά και ότι υπάρχουν λίμνες παγωμένου νερού στο ανάγλυφό του. Επίσης, πριν πέσει σε «κώμα» λόγω έλλειψης ηλεκτρικής ενέργειας, είχε προλάβει να ανιχνεύσει οργανικά μόρια, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να εξακριβώσει την ταυτότητά τους. Ούτε το Philae ούτε το Rosetta είναι εξοπλισμένα με όργανα τα οποία θα τους έδιναν τη δυνατότητα να αναζητήσουν άμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη ζωής στον κομήτη. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι καθηγητές Τσάντρα Γουικραμασίνγκε και Μαξ Γουίλις, από τα πανεπιστήμια του Μπάκιγχαμ και του Κάρντιφ αντίστοιχα, τα διαθέσιμα στοιχεία είναι αρκετά για να καταστήσουν βάσιμο το σενάριο ύπαρξης μικροοργανισμών στον 67Ρ. Οι επιστήμονες θεωρούν πως αυτά τα στοιχεία είναι οι παγωμένες λίμνες, το σκουρόχρωμο επιφανειακό στρώμα και οι οργανικές ενώσεις. «Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν μπορούν να εξηγηθούν εύκολα στα πλαίσια της προβιοτικής χημείας. Έτσι, το σκουρόχρωμο υλικό αναπληρώνεται συνεχώς, καθώς σημαντικές ποσότητές του εξατμίζονται σταθερά λόγω της ηλιακής θερμότητας. Κάτι πρέπει να βρίσκεται πίσω από τον εμπλουτισμό του, ο οποίος μάλιστα γίνεται με αρκετά γρήγορο ρυθμό», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γουικραμασίνγκε στην εφημερίδα Guardian. Για τις εκτιμήσεις τους, οι δύο επιστήμονες βασίστηκαν σε υπολογιστικά μοντέλα, τα οποία επιβεβαίωσαν την πιθανότητα οι παγωμένες λίμνες του κομήτη να κατοικούνται από μικροοργανισμούς. Επίσης, παρόλο που η θερμοκρασία στον κομήτη κινείται γύρω στους -40 βαθμούς Κελσίου, αν αυτές οι μορφές ζωής περιέχουν ειδικά άλατα, θα μπορούσαν να επιβιώσουν ακόμη και σε ένα τόσο αντίξοο περιβάλλον. Ο Γουικραμασίνγκε, ο οποίος είχε πάρει μέρος στη σχεδίαση της αποστολής των Rosetta και Philae πριν από 15 χρόνια, θεωρεί πως η περίπτωση του 67P δεν είναι απαραιτήτως μοναδική, αφού και άλλοι κομήτες είναι πιθανό να κατοικούνται από μικρόβια. Σύμφωνα με τον ίδιο μάλιστα, από τέτοιους διαστημικούς βράχους ενδεχομένως προέκυψε η ανάπτυξη ζωής και στον πλανήτη μας. Ο ίδιος θεωρεί πως το σενάριο ύπαρξης εξωγήινων μικροοργανισμών εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με προκατάληψη. «Πριν από 500 χρόνια, χρειάσθηκαν πολλές προσπάθειες για να πεισθεί ο άνθρωπος ότι η Γη δεν βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος. Μετά από αυτή την επανάσταση, η σκέψη μας συνέχισε να παραμένει γεωκεντρική, αυτή τη φορά με κριτήριο τη βιολογία και την ύπαρξη ζωής. Είναι μια αντίληψη τόσο βαθιά ριζωμένη στην επιστημονική μας κουλτούρα, που θα χρειασθούν πολλές αποδείξεις για να απαλλαγούμε από αυτήν». http://www.naftemporiki.gr/story/975627/eksogiinoi-mikroorganismoi-ston-komiti-67r

Ενας ουρανός με πέντε ήλιους. Βρετανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα «εξωτικό» σύστημα που περιλαμβάνει πέντε άστρα-ήλιους. Περίπου το ένα τρίτο των αστρικών συστημάτων που έχουν ανακαλυφθεί, διαθέτουν πάνω από ένα άστρο, όμως η ανακάλυψη ενός πενταπλού αστρικού συστήματος συνιστά κάτι πολύ σπάνιο. Μάλιστα, πρόκειται για το πρώτο σύστημα που βρέθηκε να περιέχει δύο διπλά άστρα, δηλαδή δύο ζεύγη στα οποία το ένα άστρο περιοδικά επισκιάζει το άλλο (έκλειψη μεταξύ άστρων). «Είναι ένα πραγματικά εξωτικό αστρικό σύστημα. Θεωρητικά δεν υπάρχει λόγος να μην υπάρχουν πλανήτες σε τροχιά γύρω από τα άστρα. Οι κάτοικοι θα απολάμβαναν έναν ουρανό που θα έκανε τους δημιουργούς του Star Wars να ντρέπονται» σχολιάζει ο δρ Μάρκους Λορ του βρετανικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, πρώτος συγγραφέας της νέας μελέτης. Το σύστημα, γνωστό με τη χαριτωμένη ονομασία 1SWASP J093010.78+533859.5, βρίσκεται σε απόσταση 115 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση της Μεγάλης Άρκτου. Η ανακάλυψη, που παρουσιάσθηκε στο περιοδικό "Astronomy and Astrophysics" (Αστρονομία και Αστροφυσική), http://www.aanda.org/articles/aa/abs/2015/06/aa25973-15/aa25973-15.html http://arxiv.org/pdf/1504.07065v1.pdf έγινε από ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Μάρκους Λορ του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Βρετανίας και ανακοινώθηκε σε συνέδριο της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας στην Ουαλία. Τα δύο άστρα του ενός ζεύγους κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, ενώ τα δύο άστρα του άλλου ζευγαριού απέχουν πολύ περισσότερο (περίπου 3 εκατ. χλμ). Τα δύο ζευγάρια απέχουν μεταξύ τους γύρω στα 21 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Ένα πέμπτο άστρο εντοπίσθηκε σε απόσταση 2 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από το δεύτερο ζεύγος. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι τα πέντε άστρα είναι βαρυτικά «μπλεγμένα», έτσι ώστε να απαρτίζουν ένα ενιαίο αστρικό σύστημα, σε απόσταση περίπου 250 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού της Μεγάλης Αρκτου. Όλα τα άστρα είναι μικρότερα και πιο κρύα από τον Ήλιο μας. Παραμένει άγνωστο, προς το παρόν, αν υπάρχουν πλανήτες σε αυτό το ασυνήθιστο αστρικό σύστημα, κάτι που δεν αποκλείεται. Η έρευνα βασίστηκε σε δεδομένα του προγράμματος SuperWasp, το οποίο χρησιμοποιεί μικρές, φθηνές κάμερες στα Κανάρια Νησιά και τη Νότιο Αφρική για να καταγράφει εικόνες σχεδόν ολόκληρου του ουρανού κάθε λίγα λεπτά. Οι τυχόν κάτοικοι σε αυτούς τους πλανήτες κατά καιρούς θα βλέπουν πέντε ήλιους στον ουρανό τους! http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5256299/enas-oyranos-me-pente-hlioys-anakalyfthhke-asynhthisto-pentaplo-astriko-systhma/

Μετρώντας τα αστέρια με το δορυφόρο Gaia. Αυτή η εικόνα, που βασίζεται σε βοηθητικά δεδομένα του δορυφόρου Gaia της ESA, δεν είναι μια συνηθισμένη απεικόνιση του ουρανού. Ενώ η εικόνα απεικονίζει το περίγραμμα του Γαλαξία μας, και των γειτονικών του Νεφών του Μαγγελάνου, λήφθηκε με ένα μάλλον ασυνήθιστο τρόπο. Καθώς ο Gaia σαρώνει τον ουρανό για να μετρήσει τις θέσεις και τις ταχύτητες του ενός δισεκατομμυρίου αστεριών με πρωτοφανή ακρίβεια, για μερικά αστέρια καθορίζει επίσης την ταχύτητα τους κατά μήκος του αισθητήρα της μηχανής. Αυτή η πληροφορία χρησιμοποιείται σε πραγματικό χρόνο από το σύστημα ελέγχου στάσης και τροχιάς για να εξασφαλιστεί πως ο προσανατολισμός του δορυφόρου διατηρείται με την επιθυμητή ακρίβεια. Αυτά τα στατιστικά στοιχεία ταχύτητας συνήθως αποστέλλονται στη Γη, μαζί με τα επιστημονικά δεδομένα, με τη μορφή βοηθητικών δεδομένων (housekeeping data). Αυτά περιλαμβάνουν το συνολικό αριθμό των άστρων, που χρησιμοποιούνται στο βρόχο ελέγχου στάσης, που ανιχνεύεται κάθε δευτερόλεπτο σε κάθε ένα από τα οπτικά πεδία του Gaia. Είναι αυτά τα δεδομένα - τα οποία αποτελούν βασικά μία ένδειξη της πυκνότητας των αστεριών στον ουρανό - που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή αυτής της ασυνήθιστης απεικόνισης της ουράνιας σφαίρας. Οι φωτεινότερες περιοχές δείχνουν υψηλότερες συγκεντρώσεις άστρων, ενώ οι σκοτεινότερες περιοχές αντιστοιχούν σε μπαλώματα του ουρανού όπου παρατηρούνται λιγότερα αστέρια. Το επίπεδο του Γαλαξία μας, όπου κείνται τα περισσότερα από τα αστέρια του Γαλαξία, είναι προφανώς το πιο λαμπρό μέρος της εικόνας αυτής, εκτείνεται οριζόντια και είναι ιδιαίτερα φωτεινό στο κέντρο. Οι πιο σκούρες περιοχές σε όλη αυτή την ευρεία λωρίδα αστεριών, που είναι γνωστή ως το γαλαξιακό επίπεδο, αντιστοιχούν σε πυκνά, διαστρικά νέφη αερίου και σκόνης που απορροφούν το φως των άστρων κατά μήκος της γραμμής της όρασης. Το γαλαξιακό επίπεδο είναι η προβολή στον ουρανό του γαλακτικού δίσκου, μια επίπεδη δομή με διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός και ένα κάθετο ύψος μόλις 1.000 έτη φωτός. Πέρα από το επίπεδο, μόνο λίγα αντικείμενα είναι ορατά, κυρίως τα μεγάλα και μικρά Νέφη του Μαγγελάνου, δύο νάνοι γαλαξίες σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας, που ξεχωρίζουν στο κάτω δεξί μέρος της εικόνας. Λίγα σφαιρικά σμήνη – μεγάλες δομές που αποτελούνται μέχρι και από εκατομμύρια αστέρια που συγκρατούνται μεταξύ τους με την αμοιβαία βαρύτητά τους - είναι επίσης σκορπισμένα γύρω από το γαλαξιακό επίπεδο. Τα σφαιρικά σμήνη, ο παλαιότερος πληθυσμός αστεριών στον Γαλαξία, βρίσκονται κυρίως σε μια σφαιρική άλω που εκτείνεται μέχρι 100.000 έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία μας. Το σφαιρικό σμήνος NGC 104 είναι εύκολα ορατό στην εικόνα, αμέσως αριστερά του Μικρού Νέφους του Μαγγελάνου. Άλλα σφαιρικά σμήνη έχουν επισημανθεί σε μια προσημειωμένη έκδοση αυτής της εικόνας. Είναι ενδιαφέρον ότι, η πλειοψηφία των φωτεινών αστεριών που είναι ορατά με γυμνό μάτι και που σχηματίζουν τους γνωστούς αστερισμούς του ουρανού, δεν λογίζονται σε αυτή την εικόνα, επειδή είναι πολύ φωτεινά για να χρησιμοποιηθούν από το σύστημα ελέγχου του Gaia. Ομοίως, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας – ο μεγαλύτερος γαλαξιακός γείτονας του Γαλαξία μας - δεν ξεχωρίζει εδώ. Μετρώντας διαισθητικά, ενώ ο Gaia φέρει μια φωτογραφική μηχανή δισεκατομμυρίων pixel, δεν είναι μια αποστολή με στόχο την απεικόνιση του ουρανού: κάνει τον μεγαλύτερο, πιο ακριβή 3D χάρτη του Γαλαξία μας, παρέχοντας ένα σημαντικό εργαλείο για τη μελέτη του σχηματισμού και της εξέλιξης του Γαλαξία μας. Η Gaia είναι μια αποστολή της ESA που έχει ως στόχο να παρατηρήσει ένα εκατομμύριο αστέρια στον Γαλαξία μας και στην τοπική γαλαξιακή γειτονιά του με σκοπό να κατασκευάσει τον πιο ακριβή 3D χάρτη του Γαλαξία μας και να απαντήσει στα ερωτήματα σχετικά με την προέλευσή του και την εξέλιξή του. Οι επιστημονικές επιχειρήσεις της Gaia ξεκίνησαν στις 25 Ιουλίου 2014 με μια ειδική σάρωση σε μια στενή περιοχή του ουρανού, ενώ η κανονική διαδικασία σάρωσης ενεργοποιήθηκε ένα μήνα αργότερα, στις 25 Αυγούστου. Το πρωταρχικό επιστημονικό προιόν της αποστολής θα είναι ένας κατάλογος με τη θέση, την κίνηση, τη φωτεινότητα και το χρώμα των αστεριών που παρατηρούνται. Μια ενδιάμεση έκδοση του καταλόγου θα δημοσιοποιηθεί το 2016. Στο μεταξύ, η στρατηγική παρατήρησης της Gaia, με επαναλαμβανόμενες σαρώσεις του ολόκληρου του ουρανού, θα επιτρέψει την ανακάλυψη και τη μέτρηση των βραχύβιων γεγονότων σε όλο τον ουρανό. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Metrhontas_ta_astheria_me_to_doryphhoro_Gaia

Opportunity: Έντεκα χρόνια περιπέτειας στον Άρη σε οκτώ λεπτά. Ο βετεράνος της εξερεύνησης Opportunity, το ρομπότ που σχεδιάστηκε να λειτουργήσει για τρεις μήνες στον Άρη αλλά συνεχίζει την περιπέτεια εδώ και έντεκα χρόνια, ετοιμάζεται να εξερευνήσει μια νέα κοιλάδα στη διάρκεια του επερχόμενου αρειανού χειμώνα. Η NASA βρήκε έτσι αφορμή να παρουσιάσει βίντεο που συμπυκνώνει ολόκληρη την αποστολή σε οκτώ λεπτά. Δημιουργήθηκε με τη συρραφή εικόνων από την κάμερα αποφυγής εμποδίων, και καλύπτει τα 42,2 χιλιόμετρα που διήνυσε το ρομπότ από την προσεδάφισή του μέχρι τον φετινό Απρίλιο. Το Opportunity και το πανομοιότυπο ρομπότ Spirit προσεδαφίστηκαν σε διαφορετικές περιοχές του Άρη το 2004. Το Spirit επέζησε για δύο χρόνια, το αδερφάκι του όμως συνεχίζει και συνεχίζει. Η άκρως πετυχημένη αποστολή προσέφερε τις πρώτες άμεσες ενδείξεις για το υγρό, φιλόξενο παρελθόν του γειτονικού πλανήτη. Τις τρεις πρώτες εβδομάδες του φετινού Ιουνίου, το σκληροτράχηλο ρομπότ αναγκάστηκε να περιορίσει τις δραστηριότητές του, καθώς ο Ήλιος βρισκόταν ανάμεσα στον Άρη και τη Γη και εμπόδιζε έτσι τις επικοινωνίες. Το Opportunity επανήλθε στις 27 Ιουνίου και ετοιμάζεται να εξερευνήσει την «Κοιλάδα του Μαραθωνίου», η οποία βρίσκεται στο άκρο του μεγάλου κρατήρα Εντέβουρ και περιέχει υποσχόμενα αργιλώδη ορυκτά, τα οποία πιθανώς σχηματίστηκαν παρουσία νερού. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500010654

Επανήλθε το New Horizons. Καμία βλάβη υλικού ή λογισμικού δεν ανιχνεύει η NASA στο New Horizons, το σκάφος που έπαψε ξαφνικά να επικοινωνεί με τη Γη μόλις λίγες μέρες πριν από το πρώτο, ιστορικό πέρασμα από τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου. Η αποστολή θα έχει περιθώριο μόλις 24 ωρών να εξερευνήσει τον πλανήτη-νάνο πριν τον προσπεράσει για πάντα. Η άγνωστης φύσης «ανωμαλία» που εκδηλώθηκε γύρω το βράδυ του Σαββάτου ώρα Ελλάδας προκάλεσε απώλεια επικοινωνιών για μία ώρα και 24 λεπτά. Η επαφή αποκαταστάθηκε, ωστόσο ο αυτόματος πιλότος έθεσε αυτόματα το σκάφος σε κατάσταση αναμονής, διακόπτοντας τη συλλογή επιστημονικών δεδομένων. Η αποστολή αναμένεται να έχει επανέλθει πλήρως στην κανονική λειτουργία την Τρίτη 7 Ιουλίου, ανακοίνωσε η NASA σε νέα ενημέρωσή της. Η έρευνα των μηχανικών της αποστολής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Μηχανικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στο Μέριλαντ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «κανένα σφάλμα υλικού ή λογισμικού δεν εκδηλώθηκε στο σκάφος». Αιτία της παροδικής ανωμαλίας ήταν ένα σφάλμα στην χρονική αλληλουχία των εντολών που εστάλησαν στο σκάφος στο πλαίσιο της προετοιμασίας για προσέγγιση στον Πλούτωνα. Οι υπεύθυνοι του New Horizons εκτιμούν τώρα ότι το πρόβλημα δεν θα επηρεάσει καθόλου τους πρωτεύοντες αντικειμενικούς στόχους της αποστολής, ενώ οι επιπτώσεις στα δευτερεύοντα πειράματα είναι ελάχιστες. «Όσον αφορά την επιστημονική πλευρά, δεν θα υποβαθμίσει ένα A+ ούτε καν στο Α» διαβεβαίωσε ο Άλαν Στερν, επιστημονικός διευθυντής της αποστολή στο Southwest Research Institute στο Κολοράντο. Οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος δυσχεραίνονται από το γεγονός ότι τα σήματα της NASA χρειάζονται 4,5 ώρες για να φτάσουν το New Horizons, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση σχεδόν 5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Μέχρι να φτάσει η απάντηση, η Γη έχει περιστραφεί τόσο πολύ που η NASA πρέπει να χρησιμοποιεί διαφορετικό επίγειο σταθμό για τη λήψη. http://physicsgg.me/2015/07/06/%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ae%ce%bb%ce%b8%ce%b5-%cf%84%ce%bf-new-horizons/

Μεγάλες εκπλήξεις κρύβει ο νάνος πλανήτης Δήμητρα. Όσο πιο πολύ το διαστημόπλοιο Dawn προσεγγίζει τη Δήμητρα, τόσο πιο περίπλοκη γίνεται η εικόνα του νάνου πλανήτη που αποκαλύπτεται στους επιστήμονες. Αυτό επιβεβαιώνει και η πιο πρόσφατη ανακάλυψη του διαστημικού σκάφους, το οποίο εντόπισε αρκετά ακόμη φωτεινά σημεία στο παγωμένο ανάγλυφο, όπως επίσης κι ένα εξόγκωμα που μοιάζει με πυραμίδα. Η συγκεκριμένη ανακάλυψη σημαίνει πως η Δήμητρα, ένα από τα αρχαιότερα «απολιθώματα» του ηλιακού μας συστήματος, κρύβει αρκετές ανατροπές σε όσα ανέμεναν οι επιστήμονες. «Με δεδομένο πως γνωρίζαμε πολύ λίγα για τη Δήμητρα, πιστεύαμε πως θα έκρυβε εκπλήξεις. Προσωπικά, ωστόσο, δεν περίμενα ποτέ ότι σε αυτές τις εκπλήξεις θα περιλαμβάνονταν μια πυραμιδοειδής δομή και φωτεινές κουκκίδες», ανέφερε στους Los Angeles Times ο Κρίστοφερ Ράσελ, πλανητικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και επιστημονικός επικεφαλής της αποστολής. Η Δήμητρα είναι ένας από τους πέντε νάνους πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα και το μεγαλύτερο ουράνιο σώμα στη ζώνη αστεροειδών, την περιοχή ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία που καταλαμβάνεται από εκατοντάδες διαστημικούς βράχους κάθε μεγέθους. Οι αστεροειδείς προορίζονταν για «δομικοί λίθοι» πλανητών που δεν κατάφεραν τελικά να δημιουργηθούν, ενώ οι επιστήμονες ελπίζουν ότι μελετώντας τους μεγαλύτερους πρωτοπλανήτες της ζώνης – πρώτα τον αστεροειδή Εστία, και τώρα τη Δήμητρα– η αποστολή Dawn θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για την πρώιμη ανάπτυξη του ηλιακού μας συστήματος. Αρκετά πριν το διαστημόπλοιο φτάσει στον νάνο πλανήτη, κάτι που έγινε τον Μάρτιο, ήδη είχαν διατυπωθεί πολλά σενάρια για το ανάγλυφό του. Πολλοί ερευνητές υποπτεύονταν ότι η Δήμητρα, η οποία φαινόταν πως διαθέτει μεγάλα αποθέματα σε πάγο, θα είχε μια σχετικά ομαλή και σχετικά πρόσφατα σχηματισμένη επιφάνεια. Εντούτοις, καθώς το σκάφος πλησίαζε στον προορισμό του, έπειτα από ένα ταξίδι 7 ετών, οι εικόνες που έστελνε πίσω στη Γη αποκάλυπταν ένα πιο τραχύ ανάγλυφο, γεμάτο με κρατήρες. Ακόμη πιο παράξενο ήταν ένα μυστηριώδες φωτεινό σημείο, που έμοιαζε να ακτινοβολεί σαν φάρος. Μάλιστα, προσεγγίζοντας τη Δήμητρα ακόμη περισσότερο, το φωτεινό σημείο φάνηκε πως ήταν δύο κουκκίδες. Τώρα, οι νέες εικόνες δείχνουν πως η αμυδρότερη κουκκίδα αποτελείται στην πραγματικότητα από οκτώ επιμέρους μικρότερα σημεία. «Ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο για το τι πρόκειται. Πιθανόν να είναι άλας ή πάγος», σημείωσε ο Ράσελ. «Θα μπορέσουμε να πάρουμε απάντηση όταν το σκάφος περάσει ξανά πάνω από την περιοχή. Από το περίγραμμα του εδάφους, φαίνεται πως δεν πρόκειται για κάποιον λόφο αλλά για μία λεκάνη. Ωστόσο, πρέπει να ολοκληρώσουμε την εξέταση της περιοχής, ώστε να καταλήξουμε στην ακριβή τοπογραφία της», επισήμανε. Προς τα παρόν, πάντως, ακόμη και η αποκάλυψη των οκτώ σημείων αποτελεί μία πολύτιμη πληροφορία για τους ερευνητές. «Αυτό σημαίνει πως το φαινόμενο που κρύβεται πίσω από τη μεγαλύτερη κουκκίδα μπορεί να λειτουργήσει και σε μικρότερη κλίμακα», προσθέτει. Αν ωστόσο βρεθεί αυτό το φαινόμενο, θα αποκαλύψει πληροφορίες και για το υπέδαφος της Δήμητρας. Την ίδια στιγμή, εξίσου εντυπωσιακή είναι και η δεύτερη ανακάλυψη του Dawn, δηλαδή ένα όρος με μορφή πυραμίδας και ύψος 4,8 χιλιομέτρων. «Δεν ξέρουμε τίποτε ακόμη για τον τρόπο που δημιουργήθηκε, ούτε και πώς πήρε το συγκεκριμένο σχήμα», συμπληρώνει ο Ράσελ. «Για όλη την ερευνητική ομάδα, ήταν ένα εντελώς αναπάντεχο εύρημα. Αν και υπάρχουν γεωλογικές διεργασίες στη Γη που δημιουργούν ογκώδη αναχώματα στην περιοχή της Αρκτικής. Αυτές οι δομές, πάντως, έχουν μικρότερο μέγεθος, με συνέπεια το όρος στη Δήμητρα να είναι μοναδικό». Σε κάποιες πλαγιές του όρους, υπάρχουν φωτεινές κατακόρυφες λωρίδες. «Είναι πιθανό να αποτελούνται από το ίδιο υλικό με τις φωτεινές κουκκίδες. Θα πρέπει να τις μελετήσουμε με μεγαλύτερη ευκρίνεια, για να το διαπιστώσουμε». Το Dawn διαγράφει τροχιές γύρω από τη Δήμητρα, σε ύψος περίπου 4.350 χιλιομέτρων. Τον επόμενο μήνα, θα μειώσει το υψόμετρό του σχεδόν στα 1.500 χιλιόμετρα, αποκτώντας έτσι ακόμη καλύτερη εικόνα για τον μυστηριώδη νάνο πλανήτη. http://www.naftemporiki.gr/story/975183/megales-ekplikseis-krubei-o-nanos-planitis-dimitra

Πέντε τεράστιες μαύρες τρύπες εντοπίστηκαν πρόσφατα από Βρετανούς αστρονόμους. Το σύμπαν θα μπορούσε να είναι γεμάτο με εκατομμύρια περισσότερες μαύρες τρύπες από ο,τι πιστευόταν στο παρελθόν, αποκαλύπτει ανησυχητική νέα έρευνα. Πέντε τεράστιες μαύρες τρύπες που καλύπτονταν από σκόνη και αέρια εντοπίστηκαν πρόσφατα από Βρετανούς αστρονόμους. Η ανακάλυψη αυτή δείχνει ότι μπορεί να υπάρχουν εκατομμύρια ακόμη μαύρες τρύπες, διασκορπισμένες στο σύμπαν. Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες αποτελούν ισχυρές, κοσμικές τρύπες, το βαρυτικό πεδίο των οποίων είναι τόσο δυνατό, ώστε τίποτα, ούτε καν το φως, να μην μπορεί να ξεφύγει από αυτές. Αυτό που πρόδωσε την ύπαρξη των νέων μαύρων τρυπών ήταν οι υψηλής ενέργειας ακτίνες Χ, που εκπέμπονται γύρω από αυτές στο κέντρο των πέντε γαλαξιών. Ο φόβος που προκύπτει από την ανακάλυψη αυτή είναι ότι κάποια από αυτές τις τρύπες θα μπορούσε να πλησιάσει στο ηλιακό μας σύστημα. Η βαρύτητα τους θα μπορούσε να μεταβάλλει την τροχιά της Γης γύρω από τον ήλιο, προκαλώντας καύσωνες με εκατοντάδες βαθμούς Κελσίου και χειμώνες με πολικές θερμοκρασίες, θέτοντας σε κίνδυνο κάθε μορφή ζωής πάνω στον πλανήτη. Ο George Lansburry, επικεφαλής των ερευνητών στο «Centre for Extragalactic Astronomy» που στεγάζεται στο Πανεπιστήμιο του Durham είπε πως: «Για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα γνωρίζαμε για τις μαύρες τρύπες που δεν καλύπτονταν από σκόνη και αέρια, αλλά υποψιαζόμασταν ότι θα υπήρχαν πολλές ακόμα κρυμμένες. Χάρη στο Nuclear Spectroscopic Telescope Array (NuSTAR) της NASA μπορέσαμε για πρώτη φορά να δούμε καθαρά αυτά τα «κρυμμένα τέρατα», που ξέραμε ότι υπήρχαν, αλλά μας διέφευγαν γιατί ήταν καλυμμένα». Οι επιστήμονες παρουσίασαν τα ευρήματα τους στο «Royal Astronomical Society's Meeting», στο Llandudno της Ουαλίας. Η έρευνα, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το Συμβούλιο Επιστημονικών και Τεχνολογικών Εγκαταστάσεων (STFC), έλαβε την έγκριση για δημοσίευση στο «The Astrophysical Journal». http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%82 Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν την κοσμική βαρύτητα για να δημιουργήσουν ένα 'μαυρο-τρυπο-σκόπιο' Τα διαστημικά παρατηρητήρια Integral, Fermi και Swift χρησιμοποίησαν τη μεγεθυντική δύναμη ενός κοσμικού φακού για να διερευνήσουν τις εσωτερικές περιοχές μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας. Οι ακτίνες γάμμα είναι ιδιαίτερα ενεργητική ακτινοβολία που εκπέμπεται από μερικά από τα πιο ακραία αντικείμενα στο Σύμπαν μας. Πίδακες ακτίνων γάμμα κινούνται με ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα ροής του φωτός από τις περιοχές γύρω από τις μαύρες τρύπες, για παράδειγμα. Αυτοί οι πίδακες θεωρείται ότι εκπέμπονται από υπέρθερμο υλικό που περιστρέφεται άγρια ​​καθώς καταβροχθίζεται από την πεινασμένη μαύρη τρύπα. Τα τηλεσκόπιά μας δεν θα είναι ποτέ αρκετά ισχυρά για να αποκαλύψουν αυτές τις εσωτερικές περιοχές, και οι επιστήμονες προσπαθούν να εξετάσουν ακριβώς πώς αυτοί οι πίδακες που εξαπολύονται στο Σύμπαν. "Επειδή δεν μπορούμε να δούμε καθαρά τι συμβαίνει, δεν καταλαβαίνουμε πλήρως αυτήν τη συμπεριφορά," λέει ο Andrii Neronov του Πανεπιστημίου της Γενεύης, Ελβετία, επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας που δημοσιεύτηκε στο Nature Physics χθες. "Ωστόσο, η μέθοδος μας, μας επέτρεψε να «ξεμπερδέψουμε» αυτή την περιοχή, και να πάρουμε μια εικόνα για το κομμάτι εκείνο του διαστήματος που περιβάλλει άμεσα μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα γνωστή ως PKS 1.830 - 211." Αυτή η μαύρη τρύπα βρίσκεται πολλά δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Ούτε ο δορυφόρος Integral της ESA ούτε το τηλεσκόπιο ακτίνων γάμμα Fermi της NASA μπορούν να παρατηρήσουν την περιοχή χωρίς βοήθεια, ωστόσο μια τυχερή σύμπτωση παρέχει ένα χέρι βοηθείας: η βαρυτική μικροεστίαση. Από τη Γη, οι μαύρες τρύπες είναι πολύ μικρές. Είναι απλώς τόσο πολύ μακριά," σημειώνει ο Δρ Neronov. "Προσπαθώντας να παρατηρήσουμε την PKS 1830-211 είναι σαν να προσπαθούμε να δούμε ένα μυρμήγκι που κάθεται στη Σελήνη. "Κανένα από τα τηλεσκόπιά μας δεν μπορεί να παρατηρήσει κάτι τόσο μικρό, έτσι χρησιμοποιήσαμε ένα τέχνασμα για να επιλύσουμε το πρόβλημα του μυρμηγκιού: Έναν τεράστιο βαρυτικό φακό". Τα μεγάλα κοσμικά αντικείμενα, από τα απλά αστέρια έως τα σμήνη γαλαξιών, κάμπτουν και εστιάζουν το φως που ρέει γύρω τους με τη βαρύτητά τους, λειτουργώντας σαν γιγαντιαίοι μεγεθυντικοί φακοί. Ο Δρ Neronov και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν ένα αστέρι που βρίσκεται μεταξύ του στόχου τους και της Γης τους ώστε να «ζουμάρουν» στη μαύρη τρύπα και να μετρήσουν το μέγεθος της περιοχής που εκπέμπει τους πίδακες – η πρώτη φορά που η μέθοδος αυτή έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί με ακτίνες γάμμα. Διάλεξαν δομές με την ίδια γωνιακή κλίμακα όπως εκείνη του μυρμηγκιού της Σελήνης. Το παρατηρούμενο τμήμα του ουρανού καλύπτει μια περιοχή περίπου 100 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου. Σε αστρονομικούς όρους, αυτό είναι εξαιρετικά μικρό. "Οι παρατηρήσεις μας δείχνουν ότι οι ακτίνες γάμμα προέρχονται από την άμεση γειτνίαση της ίδιας της μαύρης τρύπας," λέει ο Δρ Neronov. "Αυτό μας δίνει κάποια ιδέα για το τι είναι και τι δεν είναι σημαντικό για τη δημιουργία των πιδάκων. "Είναι εκπληκτικό να είμαστε σε θέση να δούμε τέτοια μικροσκοπικά πράγματα σε τέτοιες τεράστιες αποστάσεις από εμάς. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος για να έχουμε ένα «μαυρο-τρυπο-σκόπιο» για να διερευνούμε τις εσωτερικές περιοχές των πιδάκων." Η παρατήρηση της πηγής ακτίνων γάμμα με το Integral της ESA και τα Fermi και Swift της NASA επέτρεψε στους αστρονόμους να δημιουργήσουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της ροής της ακτινοβολίας προς τα έξω. Οι πιο ενεργητικές ακτίνες γάμμα, που ανιχνεύονται από το Fermi, φαίνεται να προέρχονται από τη μικροσκοπική βάση του πίδακα - την περιοχή μεγέθους «μυρμήγκι στην Σελήνη» - ενώ οι χαμηλότερης ενέργειας ακτίνες γάμμα, που ανιχνεύονται με το Integral, εκπέμφθηκαν από μια πολύ μεγαλύτερη γύρω περιοχή. Η ομάδα μελέτησε επίσης τις ακτίνες Χ, χρησιμοποιώντας τα Integral και Swift. Βρήκαν πως αυτές οι ακτίνες Χ πρέπει να προέρχονται από μια περιοχή που εκτείνεται γύρω από την τρύπα κάποια 400 δισ. χιλιόμετρα ή περισσότερα. "Αυτή η μαύρη τρύπα είναι ένα από τα πιο ισχυρά γνωστά αντικείμενα του είδους του. Με τον πλήρη χαρακτηρισμό των εκπομπών του ελπίζουμε να μας δώσει την πραγματική εικόνα για το πώς σχηματίζονται αυτοί οι πίδακες," λέει ο Erik Kuulkers, επιστήμονας του έργου Integral της ESA. "Ευτυχώς, η μαύρη τρύπα βρίσκεται στο πεδίο του διαστήματος που βρίσκεται προς το κέντρο του γαλαξία μας, οπότε το Integral την βλέπει συχνά. "Οι παρατηρήσεις αυτές παρέχουν μοναδικές πληροφορίες σχετικά με τις διεργασίες υψηλής ενέργειας που λαμβάνουν χώρα γύρω από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, επιτρέποντάς μας να «κοιτάξουμε μέσα» στις μικροσκοπικές δομές που βρίσκονται πολύ μακριά από εμάς." Τα αποτελέσματα που περιγράφονται εδώ έχουν είναι καταγεγραμένα στην εργασία “Central engine of a gamma-ray blazar resolved through the “magnifying glass” of gravitational microlensing,” από τους A. Neronov, I. Vovk και D. Malyshev, που δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό τόπο του Nature Physics στις 6 Ιουλίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_astronhomoi_chresimopoiohun_ten_kosmikhe_varhuteta_gia_na_demioyrghesoyn_hena_mayro-trypo-skhopio

Κατι αγνωστο επηρεάζει το Ηλιακο μας σύστημα. Υπάρχει κάτι στην διαστημική γειτονιά μας που δεν το έχουμε αντιληφθεί και όμως γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες των αποτελεσμάτων της παρουσίας του; Σύμφωνα με κάποιες μετρήσεις τη στιγμή που το μαγνητικό πεδίο της Γης μειώνεται το αντίστοιχο του Ήλιου έχει αυξηθεί κατά 230%. Στη Γη η ηφαιστειακή δραστηριότητα είχε αυξηθεί κατά 500% από το 1875 έως και το 1975, ενώ συγκρινόμενες οι χρονιές του 1963 με το 1993 οι φυσικές καταστροφές έχουν αυξηθεί κατά 400%. Παρόμοιες αλλαγές εχουν παρατηρηθεί σε όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Υπάρχει κάτι πέρα από τον Πλούτωνα που επηρεάζει όλη την ευστάθεια του ηλιακού μας συστήματος; Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9

Τα βότσαλα που φιλοδοξούν να γίνουν πλανήτες. Δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων που λειτουργούν διάσπαρτα σε ολόκληρη την έκταση της Αγγλίας ανίχνευσε για πρώτη φορά έναν δακτύλιο από μικρές πέτρες να περιφέρεται γύρω από ένα νεογέννητο άστρο -είναι τα βότσαλα από τα οποία θα σχηματιστούν μια μέρα νέοι πλανήτες, όπως συνέβη στο Ηλιακό Σύστημα πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, οι πλανήτες γεννιούνται σταδιακά από τη σκόνη και τα αέρια που περιβάλλουν νεαρά άστρα. Με την πάροδο του χρόνου οι κόκκοι σκόνης ενώνονται σε μικρές πέτρες, οι οποίες σταδιακά γίνονται αρκετά μεγάλες ώστε μπορούν να τραβήξουν περισσότερο υλικό με το βαρυτικό τους πεδίο. Τα τελευταία χρόνια οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει άστρα που περιβάλλονται από δίσκους αερίων και σκόνης, καθώς και χιλιάδες πλήρως σχηματισμένους πλανήτες. Τα ενδιάμεσα στάδια, όμως, είναι πιο δύσκολο να ανιχνευθούν. Μια πρώτη εικόνα δίνει τώρα το e-MERLIN, μια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων στην Αγγλία που μιμείται τη λειτουργία ενός μεμονωμένου αλλά γιγάντιου τηλεσκοπίου. Οι κεραίες του στράφηκαν στο DG του Ταύρου (DG Tauri), ενός νεαρού άστρου, ηλικίας μόλις 2,5 εκατομμυρίων ετών, το οποίο βρίσκεται 450 έτη φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου. Το e-MERLIN κατέγραψε μια αμυδρή λάμψη στο φάσμα των ραδιοκυμάτων, η οποία σύμφωνα με τους ερευνητές δεν μπορεί παρά να προέρχεται από μικρά σώματα με διάμετρο τουλάχιστον ενός εκατοστού. «Μπορέσαμε να ζουμάρουμε σε μια μικρή περιοχή όσο μέγεθος της τροχιάς του Δία στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα. Βρήκαμε μια ζώνη από βότσαλα που κινούνται σε πολύ παρόμοιες τροχιές -εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκονται για την ανάπτυξη ενός νέου πλανήτη τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια» λέει η Τζέιν Γκριβς του Πανεπιστημίου Σεντ Άντριους, επικεφαλής της βρετανικής ομάδας. «Παρόλο που πιστεύαμε ότι κάπως έτσι ξεκινά ο σχηματισμός πλανητών, είναι πραγματικά συναρπαστικό να βλέπουμε τη διαδικασία στην πράξη» σχολιάζει. Όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Βασιλική Εταιρεία Αστρονομίας, τα ευρήματα θα μπορούσαν τώρα να βελτιώσουν την επόμενη γενιά υπολογιστικών μοντέλων που προσομοιώνουν τις διαδικασίες πλανητογένεσης. Απώτερος στόχος της προσπάθειας και των προγραμματισμένων αναβαθμίσεων στο e-MERLIN είναι η ανακάλυψη εμβρυακών πλανητών παρόμοιων με τη νεογέννητη Γη. Η μελέτη παρουσιάστηκε στο βρετανικό Εθνικό Συνέδριο Αστρονομίας που πραγματοποιήθηκε στην Ουαλία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500010512

Προτεινόμενος διάδοχος του Hubble θα ανίχνευε εξωγήινη ζωή. Ομάδα αμερικανών αστρονόμων παρουσιάζει μεγάλα σχέδια για τον αντικαταστάτη του γερασμένου διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble: ένα γιγάντιο τροχιακό παρατηρητήριο που θα μπορούσε να δει απευθείας μακρινούς εξωπλανήτες, ακόμα και να ανιχνεύσει ενδείξεις ζωής. Όπως και το Hubble, το προτεινόμενο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Υψηλής Ανάλυσης (HDST) θα προσέφερε φαντασμαγορικές εικόνες στο ορατό και το υπεριώδες τμήμα του φάσματος. Το κάτοπτρό του θα είχε διάμετρο μέχρι 12 μέτρα, πενταπλάσια σε σχέση με τον καθρέπτη των 2,4 μέτρων που χρησιμοποιεί το Hubble. Η πρόταση για την ανάπτυξη του γιγάντιου τηλεσκοπίου παρουσιάστηκε τη Δευτέρα από την αμερικανική Ένωση Πανεπιστημίων Αστρονομικής Έρευνας στην Ουάσινγκτον. Το HDST θα λειτουργούσε συμπληρωματικά με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JEST), το οποίο προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2018 έπειτα από μεγάλες καθυστερήσεις και υπερβάσεις του προϋπολογισμού. Χάρη στην υπέρυθρη όρασή του, θα μπορεί να δει την αχνή θερμική ακτινοβολία πολύ μακρινών αντικειμένων, αν και οι εικόνες του δεν θα είναι τόσο εντυπωσιακές στο ανειδίκευτο μάτι του ευρέος κοινού. Το HDST θα αποκαθιστούσε τη δυνατότητα της NASA για παρατηρήσεις στο ορατό και υπεριώδες φως όταν το Hubble σταματήσει να λειτουργεί σε περίπου πέντε με έξι χρόνια. Θα είχε την ικανότητα να διακρίνει καθαρά πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος -κάτι που ξεπερνά τις δυνατότητες των σημερινών τηλεσκοπίων- και θα μπορούσε να αναλύει τις ατμόσφαιρές τους αναζητώντας τη φασματική υπογραφή ουσιών που συνδέονται με τη ζωή. Ο σχεδιασμός του όμως θα έπρεπε να συμβιβάσει τις ανάγκες των αστρονόμων που μελετούν το βαθύ Διάστημα και των συναδέλφων τους που ειδικεύονται στους μακρινούς πλανήτες. Και το αμερικανικό Κογκρέσο θα έπρεπε να πειστεί να εγκρίνει τον τσουχτερό προϋπολογισμό των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η NASA θα μπορούσε πάντως να αναζητήσει διεθνείς εταίρους για το φιλόδοξο πρόγραμμα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500010679

Το φορτηγό πλοίο "Progress M-28Μ" ελλιμενίζεται στον ΔΔΣ. Στις 5 Ιουλίου 2015, στις 10:11 ωρα MSK το (THC) «Πρόοδος Μ-28Μ" ελλιμενίζεται στον Pirs docking διαμέρισμα του ρωσικού τμήματος του ISS. Οι αυτόματες λειτουργίες σύνδεσης διεξήχθησαν υπό την εποπτεία του διοικητή της ISS Gennady Padalka και του ιπτάμενου μηχανικού Μιχαήλ Kornienko και εμπειρογνώμονες της αποστολής απο το Κέντρο Ελέγχου FSUE TsNIIMash. Συνολικά παραδόθηκαν 2.381 κιλά διαφόρων φορτίων. http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/progress_m-28m/photo_07-05.html

Απαντήσεις για την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος υπόσχεται νέα αστρονομική κάμερα. Ένα νέο «παράθυρο» για τη μελέτη της εξέλιξης του σύμπαντος θα ανοίξει η αστρονομική κάμερα PAUCam (Physics of the Accelerating Universe Camera), δίνοντας τη δυνατότητα να μετρηθεί με ακρίβεια ο επιταχυνόμενος ρυθμός της κοσμικής διαστολής. Εγκατεστημένη στο επίγειο τηλεσκόπιο Ουίλιαμ Χέρσελ στο νησί Λα Πάλμα, η PAUCam θα καταγράφει πώς μεταβάλλεται με τον χρόνο η απόσταση 50.000 απομακρυσμένων γαλαξιών. Έτσι, από τον κοσμικό χάρτη που θα προκύψει, η διεθνής ερευνητική ομάδα που θα αξιοποιήσει την κάμερα θα μπορέσει να ελέγξει διάφορες θεωρίες οι οποίες έχουν προταθεί για το παρελθόν του σύμπαντος και την κατάληξή του. Αν και οι επιστήμονες γνωρίζουν πως το σύμπαν διαστέλλεται με αυξανόμενη ταχύτητα, ο λόγος που συμβαίνει αυτό παραμένει ακόμη μυστήριο. Η επικρατέστερη εξήγηση είναι μια άγνωστη δύναμη που ονομάζεται σκοτεινή ενέργεια. Από τη δεκαετία του ’90, όταν ανακαλύφθηκε η επιτάχυνση της κοσμικής διαστολής, οι μετρήσεις που προέκυψαν έδωσαν τη δυνατότητα στους αστρονόμους να εκτιμήσουν πως η σκοτεινή ενέργεια αντιστοιχεί περίπου στο 68% του σύμπαντος. Ωστόσο, η φύση αυτής της δύναμης είναι ακόμη άγνωστη, αφού οι θεωρίες που έχουν διατυπωθεί έως σήμερα δεν μπορούν να αξιολογηθούν με βάση τα διαθέσιμα παρατηρησιακά δεδομένα. Μία τέτοια θεωρία επαναφέρει στο προσκήνιο την κοσμολογική σταθερά, έναν όρο που πρωτοεισήγαγε ο Άμπερτ Αϊνστάιν και ο οποίος, σύμφωνα με το συγκεκριμένο σενάριο, εκφράζει την ενεργειακή πυκνότητα του κενού. Άλλοι επιστήμονες αποδίδουν τη σκοτεινή ενέργεια σε μυστηριώδη βαθμωτά πεδία, τα οποία σε αντίθεση με την κοσμολογική σταθερά μεταβάλλονται στον χώρο και τον χρόνο. Μία τρίτη εξήγηση, που έχει πάντως λιγότερους υποστηρικτές, είναι πως χρειάζεται μια αναθεωρημένη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, αφού στην υπάρχουσα μορφή της η περιγραφή της βαρύτητας από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν δεν ισχύει σε συμπαντική κλίμακα. Όπως είναι φυσικό, ο μόνος τρόπος για να δοθεί απάντηση είναι τα παρατηρησιακά δεδομένα. Επομένως, η διεθνής κοινοπραξία που βρίσκεται πίσω από την PAUCam, με επικεφαλής ισπανικά ιδρύματα όπως το Ινστιτούτο Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στη Βαρκελώνη (IFAE), αποφάσισε πριν από έξι χρόνια να σχεδιάσει και να εγκαταστήσει το όργανο στο τηλεσκόπιο Ουίλιαμ Χέρσελ. Μάλιστα, τον περασμένο μήνα το δοκίμασε με επιτυχία, κάτι που σημαίνει πως είναι έτοιμο να αναλάβει δράση. Ο χάρτης από την κάμερα αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί στα τέλη της δεκαετίας, ώστε οι επιστήμονες να μπορέσουν να αντιπαραβάλουν τη συμπαντική εξέλιξη με τις προτεινόμενες θεωρίες. Για τη δημιουργία του, κάθε φορά που η PAUCam θα «σαρώνει» τον ουρανό, θα μπορεί να προσδιορίζει τη θέση δεκάδων χιλιάδων γαλαξιών ταυτόχρονα, πολύ περισσότερων από όσους καταγράφει οποιοδήποτε αντίστοιχο αστρονομικό όργανο έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα. Η επανάσταση που θα φέρει η PAUCam στις κοσμολογικές μελέτες δεν θα περιορισθεί πάντως μόνο στη σκοτεινή ενέργεια, αφού εκτός από την εξέλιξη του σύμπαντος θα δώσει νέες πληροφορίες και για την εξέλιξη των γαλαξιών. Με αυτές τις πληροφορίες, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να δημιουργήσουν υπολογιστικά μοντέλα για τον κύκλο «ζωής» των γαλαξιών, ο οποίος με τη σειρά του καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη σκοτεινή ύλη – μια επίσης άγνωστη μορφή ύλης, που αντιστοιχεί περίπου στο 27% του σύμπαντος. http://www.naftemporiki.gr/story/974277/apantiseis-gia-tin-epitaxunomeni-diastoli-tou-sumpantos-uposxetai-nea-astronomiki-kamera