Δροσος Γεωργιος

Μανχάταν. Ο Scot Kelly βρίσκεται στο Διεθνή διαστημικό σταθμό μαζί με το Ρώσο κοσμοναύτη Mikhail Korienko εδώ και δύο περίπου μήνες. Οι δυο τους συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα που στόχο έχει να διερευνήσει τις επιπτώσεις της μακροχρόνιας παραμονής στο διάστημα στο ανθρώπινο σώμα. Τόσο σε βιολογικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Ο Scot Kelly προφανώς τα πάει πολύ καλά, αφού χθες Σάββατο (23/5) τουήταρε μια εικόνα του Μανχάταν από ψηλά. Από πολύ ψηλά δεδομένης της απόστασης που τον χωρίζει από τη γη. http://www.defencenet.gr/defence/item/tweet-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%87%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%BD Η SpaceX για το Falcon 9. Εργαζόμενοι στην εταιρεία διαστημικών εφαρμογών SpaceX δημιούργησαν ένα βίντεο μέσω του οποίου δείχνουν πρακτικά τις δυνατότητες του Falcon 9 του επαναχρησιμοποιούμενου πυραύλου που αναπτύσσει η εταιρεία. Η SpaceX δημιουργήθηκε το 2002 από τον επιχειρηματία της PayPal και CEO της Tesla Motors Elon Musk με στόχο τη μείωση του κόστους των τροχιακών πτήσεων και την εξερεύνηση του πλανήτη Άρη. Το τραγούδι είναι μια διασκευή του "UPTOWN FUNK" του Mark Ronson και Bruno Mars. Βίντεο. https://vimeo.com/125746164#at=0 http://www.defencenet.gr/defence/item/spacex-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%E2%80%A6-falcon-9

Κρατήρας σύγκρουσης ή υπερηφαιστειακή καλδέρα? Με μια πρώτη ματιά, η περιοχή που καλύπτει αυτή η εικόνα του Mars Express που δημοσιεύτηκε τελευταία φαίνεται να είναι καλυμμένη με κρατήρες από συγκρούσεις. Ωστόσο, η μεγαλύτερη δομή μεταξύ τους μπορεί να κρύβει ένα μάλλον εκρηκτικό μυστικό: θα μπορούσε να είναι απομεινάρια ενός αρχαίου υπερηφαιστείου. Οι εικόνες που παρουσιάζονται εδώ ελήφθησαν από την στέρεο κάμερα υψηλής ανάλυσης της ESA, Mars Express, στις 26 Νοέμβρη 2014, και εστιάζουν στο χαρακτηριστικό Siloe Patera στην περιοχή Arabia Terra του Άρη. Το Siloe Patera περιλαμβάνει δύο μεγάλους ένθετους κρατήρες, κοντά στο κέντρο της κύριας έγχρωμης εικόνας. Οι εξωτερικές παρυφές είναι περίπου 40 x 30 χιλιόμετρα και, στο βαθύτερο σημείο του, ο κρατήρας βυθίζεται τόσο χαμηλά όσο 1.750 μέτρα κάτω από τις γύρω πεδιάδες. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι το Siloe Patera και μια σειρά από παρόμοια χαρακτηριστικά στο Arabia Terra είναι καλδέρες, κέντρα ηφαιστείων που έχουν καταρρεύσει. Αλλά δεν είναι οποιαδήποτε ηφαίστεια: πιστεύεται ότι είναι τα υπερηφαίστεια του Άρη. Στη Γη, ένα υπερηφαίστειο ορίζεται ως ένα ηφαίστειο που μπορεί να παράγει τουλάχιστον 1000 κυβικά χιλιόμετρα από ηφαιστειακά πετρώματα σε μια έκρηξη - χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από τις «κανονικές» ηφαιστειακές εκρήξεις και αρκετά ισχυρή ώστε να αλλάξει το παγκόσμιο κλίμα. Ένα παράδειγμα είναι η καλδέρα Yellowstone στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα υπερηφαίστεια προκύπτουν όταν παγιδεύεται μάγμα κάτω από την επιφάνεια, που οδηγεί σε μια τεράστια δημιουργία υπό πίεση. Εκρήγνυνται ξαφνικά με βίαιες εκρήξεις και έτσι δεν «μεγαλώνουν» επικλινή βουνά όπως το Olympus Mons. Αυτό τα καθιστά δύσκολο να προσδιοριστούν, ιδιαίτερα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα. Όμως, μια σειρά από ακανόνιστου σχήματος κρατήρες έχουν εντοπιστεί στην περιοχή Arabia Terra που θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν μια οικογένεια από αρχαίες καλδέρες υπερηφαιστείων. Το Siloe Patera είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Χαρακτηρίζεται από δύο κοιλότητες με απότομες πλαγιές, χαρακτηριστικά κατάρρευσης και χαμηλό τοπογραφικό ανάγλυφο. Οι δύο κοιλότητες θα μπορούσαν ακόμη να αναπαριστούν και δύο διαφορετικά εκρηκτικά επεισόδια εξαιτίας κατάρρευσης καθώς η υποκείμενη πίεση του μάγματος απελευθερώθηκε, ή καθώς ο θάλαμος μάγματος μετανάστευσε κάτω από την επιφάνεια. Συγκριτικά, οι κρατήρες περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά όπως μια κεντρική κορυφή, ανυψωμένες παρυφές κρατήρων και υλικό από τις εκτινάξεις που τους περιβάλλουν. Πράγματι, υπάρχουν πολλοί κρατήρες από συγκρούσεις σε αυτή τη σκηνή: παραδείγματα βιβλίων μπορούν να βρεθούν στους δύο κρατήρες που βρίσκονται δίπλα-δίπλα ακριβώς πάνω από το Siloe Patera, και στο μεγάλο κρατήρα, στο δεξιό άκρο της σκηνής. Κάθε ένας από αυτούς τους κρατήρες παρουσιάζει μια κεντρική κορυφή, ενωμένα τοιχώματα κρατήρα και υλικό από εκτινάξεις που τον περιβάλλει. Ένας κρατήρας σύγκρουσης βάθους με διάμετρο συγκρίσιμη με το Siloe Patera αναμένεται να δείξει αυτά τα χαρακτηριστικά - εκτός βέβαια εάν ο κρατήρας είχε υποστεί εκτεταμένη διάβρωση ή τροποποίηση - αλλά αυτό δεν συμβαίνει εδώ. Εξετάζοντας αναλυτικότερα το Siloe Patera, όπως φαίνεται στην προοπτική αυτή άποψη, πολυάριθμα μικρά κανάλια και ρεματιές που φαίνονται, διαπερνούν τους τοίχους και εν μέρει ρέουν στο γκρεμό. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό γνώρισμα όπως η κοιλάδα, είναι παρόν σε πρώτο πλάνο, το οποίο κόβει τον γκρεμό στη μία πλευρά. Η κοιλάδα, μαζί με πολλά άλλα μικρά κανάλια στην στενή γειτονιά, φαίνεται να κόβουν μέσα από το υλικό στο κάτω αριστερό μέρος των κρατήρων, που μπορεί να είναι είτε υλικό από εκτινάξεις από συγκρούση ή από ηφαιστειακή ροή. Αν είναι υλικό εκρήξεων από σύγκρουση, τότε η ασύμμετρη κατανομή της θα μπορούσε να εξηγηθεί είτε από μια πλάγια σύγκρουση μετεωρίτη ή με επιλεκτική διάβρωση του μανδύα. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να είναι το προϊόν της ροής της λάβας από αυτό το τμήμα της καλδέρας. Το Siloe Patera σε 3DΗ Arabia Terra είναι ήδη γνωστό ότι περιλαμβάνει πεδιάδες λεπτόκοκκων, πολυεπίπεδων υλικών που φέρουν θείο και πηλό. Η πηγή του υλικού έχει συζητηθεί πολύ, αλλά η λάβα και η σκόνη από τις εκρήξεις θα μπορούσε τελικά να είναι η εξήγηση. Χωρίς καμία αμφιβολία, περισσότερα στοιχεία και υψηλής ανάλυσης κάλυψη - και ακόμη και επί τόπου δειγματοληψία - θα ήταν αναγκαία για την επίλυση αυτού του μυστηρίου. Και δεδομένου ότι τα αέρια που απελευθερώνονται στις υπερηφαιστειακές εκρήξεις θα μπορούσαν να είχαν σημαντικές επιπτώσεις στο Αρειανό κλίμα, αυτό είναι ένα θέμα μεγάλου ενδιαφέροντος. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Kratheras_shugkroyses_he_yperephaisteiakhe_kaldhera

Πιο κοντά στην ανάπτυξη μηχανών με «ανθρώπινη νοημοσύνη» Ο γκουρού της τεχνητής νοημοσύνης που προσέλαβε η Google πριν από δύο χρόνια αναπτύσσει τώρα αλγορίθμους που κωδικοποιούν τα νοήματα της γλώσσας σε «διανύσματα σκέψης». Εντός μιας δεκαετίας, λέει, οι μηχανές θα έχουν αναπτύξει «κοινή λογική». Η νέα προσέγγιση, λέει ο καθηγητής Τζεφ Χίντον, θα λύσει δύο κεντρικά προβλήματα στο χώρο της τεχνητής νοημοσύνης: την κατανόηση και χρήση της φυσικής, καθημερινής ομιλίας, και την ικανότητα για λογική σκέψη. Ο βρετανός Χίντον, ο οποίος προγραμματιζόταν να δώσει ομιλία την Παρασκευή στη Βασιλική Εταιρεία του Λονδίνου, παρουσίασε το όραμά του στην εφημερίδα The Guardian. Ανέφερε ότι η Google βρίσκεται στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης μιας νέας γενιάς αλγόριθμους που κωδικοποιούν τις «σκέψεις» σε αλληλουχίες αριθμών που ονομάζονται «διανυσματικές σκέψεις». Στα μαθηματικά, τα διανύσματα είναι χονδρικά αναπαραστάσεις φυσικών μεγεθών που μπορούν να αναλυθούν σε συνιστώσες. Για παράδειγμα, η ταχύτητα ενός αντικειμένου που κινείται διαγώνια μπορεί να θεωρηθεί η συνιστώσα δύο επιμέρους ταχυτήτων με κατεύθυνση προς τα εμπρός και προς τα πλάγια. Αφορμή για την ερευνητική προσπάθεια ήταν τα προβλήματα στην υπηρεσία μετάφρασης Google Translate, η οποία βασίζεται σήμερα σε λεξικά και μεταφρασμένα κείμενα αναφοράς. Δεδομένου ότι οι αλγόριθμοι αυτοί δεν κατανοούν το νόημα του κειμένου, είναι επιρρεπείς σε χοντροκομμένα λάθη. Τα διανύσματα σκέψης, λέει ο Χίντον, θα φέρουν τις μηχανές πιο κοντά στο πραγματικό νόημα. Κάθε λέξη σε μια πρόταση θα αντιστοιχίζεται σε ένα διάνυσμα που ορίζει τη θέση της σε έναν διανυσματικό χώρο νοήματος. Με άλλα λόγια, το νόημα ή σκέψη είναι η διανυσματική συνισταμένη των λέξεων. Στην περίπτωση της αυτόματης μετάφρασης, οι διανυσματικές σκέψεις γεφυρώνουν τις δύο γλώσσες. Όπως λέει ο Χίντον, «αν πάρεις το διάνυσμα του Παρισιού, αφαιρέσεις το διάνυσμα της Γαλλίας και προσθέσεις το διάνυσμα της Ιταλίας, αυτό που παίρνεις είναι η Ρώμη. Είναι εντυπωσιακό». Το δύσκολο βέβαια είναι να αποδώσει κανείς διανύσματα σε κάθε λέξη. Στην αρχή αυτό γίνεται στην τύχη, ωστόσο ο αλγόριθμος θα εκπαιδεύεται σταδιακά μέσω έτοιμων μεταφράσεων και θα ενημερώνεται για τα λάθη του σε κείμενα που συναντά για πρώτη φορά. Η εκπαίδευση των αλγορίθμων με μεγάλα σύνολα δεδομένα είναι εξάλλου η βασική έννοια της λεγόμενης «Βαθιάς Μάθησης» (Deep Learning), της οποίας ήταν πρωτεργάτης ο Χίντον τη δεκαετία του 1980. Η Βαθιά Μάθηση έχει ήδη αρχίσει να βρίσκει εμπορικές εφαρμογές. Ένα από τα εντυπωσιακότερα παραδείγματα είναι ο Watson, το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης της IBM που ανακηρύχθηκε πρωταθλητής στο τηλεπαιχνίδι Jeopardy! και εκπαιδεύεται τώρα σε νέες ειδικότητες όπως η Ιατρική. Ο καθηγητής παραδέχεται πως η ιδέα της ψηφιοποίησης των σκέψεων δεν θα βρει σύμφωνους τους πάντες. Όμως το όραμά του δεν φαίνεται υπεραισιόδοξο στον Δρ Χέρμαν Χάουζερ, επιχειρηματία και επιστήμονα υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ: «Ο Χίντον είναι ο νούμερο ένα γκουρού παγκοσμίως σε αυτόν τον τομέα» είπε στην εφημερίδα. http://physicsgg.me/2015/05/22/%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%80%cf%84%cf%85%ce%be%ce%b7-%ce%bc%ce%b7%cf%87%ce%b1%ce%bd%cf%8e%ce%bd-%ce%bc%ce%b5-%ce%b1%ce%bd%ce%b8/

John Nash (1928 – 2015) Ο John Nash γεννήθηκε το 1928 στην Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ και από μικρός φάνηκε ότι ήταν μια μαθηματική ιδιοφυΐα. Σπούδασε στο Χάρβαρντ με υποτροφία και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πρίνστον. Στη διατριβή του σχετική με τη θεωρία παιγνίων, ανέπτυξε την έννοια που αργότερα ονομάστηκε «ισορροπία Nash«. Αυτός ήταν ο λόγος που βραβεύθηκε το 1994 με το Νόμπελ Οικονομικών. «Η κεντρική ιδέα στην οποία στηρίζεται η έννοια της ισορροπίας Nash είναι ελκυστική χάρη στην απλότητά της. Από την στιγμή που οι παίκτες θα βρεθούν σε ισορροπία Nash, κανένας δεν μετανιώνει για την στρατηγική επιλογή του, σε προσωπικό επίπεδο. Μπορεί φυσικά, να στενοχωριούνται που ως ομάδα δεν μπόρεσαν να λειτουργήσουν διαφορετικά, αλλά, με δεδομένη τη συμπεριφορά των άλλων, κανένας δεν στεναχωριέται για τις δικές του, ατομικές πράξεις. Με αυτήν ακριβώς την έννοια, η ιδέα του Nash σηματοδοτεί μια ισορροπία «παιγνίου», δηλαδή εντοπίζει ένα «σημείο» στο οποίο θα ισορροπήσει «παιγνίου», δηλαδή εντοπίζει ένα «σημείο» στο οποίο θα ισορροπήσουν οι πράξεις και οι πεποιθήσεις των ορθολογικά σκεπτόμενων παικτών. Ωστόσο, το γεγονός ότι, από την στιγμή που θα επιτευχθεί η ισορροπία Nash, δεν θα υπάρχει λόγος να αισθάνονται οι ορθολογικά σκεπτόμενοι παίκτες στενοχωρημένοι δεν σημαίνει ότι οι παίκτες θα κινηθούν προς την ισορροπία αυτή! Όπως στη Φυσική, είναι άλλο πράγμα να ανακαλύπτουμε ένα σημείο ισορροπίας και εντελώς διαφορετικό να αποδεικνύουμε ότι το συγκεκριμένο σημείο ισορροπίας ασκεί βαρυτική έλξη σε όσους δεν βρίσκονται ακόμη σ’ αυτό. Δηλαδή, ότι το σημείο αυτό είναι ένας «ελκυστής», ο οποίος τραβά τους παίκτες που καθοδηγούνται από τη λογική και από μια προχωρημένη στρατηγική σκέψη. Αν οι ορθολογικά σκεπτόμενοι αναμένεται κάπως να προσελκυσθούν από κάποια συμπεριφορά που επιβεβαιώνει τους λόγους στους οποίους στηρίζεται (σε αντίθεση με τους ανορθολογικά σκεπτόμενους ανθρώπους, που το σκεπτικό τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια δικαιολογία), μπορούμε ασφαλώς να προβλέψουμε ότι οι παίκτες θα συγκλίνουν σε κάποια ισορροπία Nash μέσα στον πίνακα των αποδόσεων (που αποτελείται, εξ ορισμού, από τις στρατηγικές κάθε ατόμου οι οποίες δικαιολογούν κάθε επιλογή του άλλου ατόμου).» απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, «Θεωρία Παιγνίων», εκδόσεις GUTENBERG Φέτος ο Nash τιμήθηκε μαζί με τον Louis Nirenberg με το βραβείο Abel για την συνεισφορά τους στην ανάπτυξη της θεωρίας των μη-γραμμικών μερικών διαφορικών εξισώσεων, οι οποίες χρησιμοποιούνται τόσο στα καθαρά μαθηματικά, ιδίως στη γεωμετρική ανάλυση, όσο και στην περιγραφή ποικίλων φυσικών φαινομένων. Ο Nash έπασχε από σχιζοφρένεια από τα 29 του χρόνια και κατάφερε να την ξεπεράσει μετά από 30 χρόνια συνεχούς θεραπείας και νοσηλείας σε ψυχιατρικά ιδρύματα. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από την ταινία «Ένας υπέροχος άνθρωπος«, που περιέγραφε τη ζωή του, με πρωταγωνιστή τον Russell Crowe. Tο βίντεο που ακολουθεί περιέχει τρεις σκηνές από την ταινία «Ένας υπέροχος άνθρωπος» . Η πρώτη σκηνή μας δείχνει τον Nash να παίζει ένα επιτραπέζιο παιχνίδι και να χάνει παρότι δεν είχε κάνει καμία λάθος κίνηση. Στη δεύτερη βλέπουμε τον Nash να εμπνέεται την έννοια της «ισορροπίας Nash» μέσα σε ένα μπαρ καθώς οι συμφοιτητές του θέλουν να προσεγγίσουν μια παρέα κοριτσιών και στην τρίτη να παρουσιάζει την εργασία του στον καθηγητή του: Στο δεύτερο βίντεο ο ίδιος ο John Nash εξηγεί πως επηρεάστηκε η ζωή του από το βραβείο Νόμπελ.

Το ουράνιο τόξο του Ηλιου. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες από ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στον Ηλιο. Το διαστημικό παρατηρητήριο SDO που μελετά το μητρικό μας άστρο κατέγραψε μεγάλης λεπτομέρειας εικόνες από έντονη μαγνητική δραστηριότητα στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Ηλιου. Η συγκεκριμένη μαγνητική δραστηριότητα εξελίσσεται στο στέμμα, το ανώτερο στρώμα της επιφάνειας του Ηλιου και άλλων άστρων. Αυτή η δραστηριότητα έχει λάβει από τους ειδικούς την ονομασία «στεμματική βροχή» και όπως η βροχή στη Γη παράγει το υπέροχο ουράνιο τόξο έτσι και η στεμματική βροχή παράγει εντυπωσιακούς σε σχήματα και χρώματα σχηματισμούς που ονομάζονται «στεμματικές θηλιές». Αυτές οι πολύχρωμες μαγνητικές θηλιές σχηματίζονται γύρω από τις ηλιακές κηλίδες ή άλλες περιοχές του Ηλιου που υπάρχει έντονη δραστηριότητα και διαρκούν για μερικές ημέρες ή και εβδομάδες. Η έντονη μαγνητική δραστηριότητα παράγει τις ηλιακές εκλάμψεις, εκρήξεις οι οποίες εκτοξεύουν στο Διάστημα γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων. Όταν αυτά τα σωματίδια φτάνουν στη Γη παράγουν φυσικά φαινόμενα όπως το σέλας ενώ ταυτόχρονα προκαλούν προβλήματα στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στη Γη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=707196

Φωτογραφίες της Σελήνης. Την πιο ευκρινή φωτογραφία της Σελήνης κατάφερε να δημιουργήσει ένας νεαρός αστρο-φωτογράφος από την Πολωνία και το αποτέλεσμα είναι απλά συγκλονιστικό. Ο 25χρονος Πολωνός Bartosz Wojczyski τράβηξε από το μπαλκόνι του σπιτιού του, στην Πολωνία, 32.000 φωτογραφίες της Σελήνης. Όλο αυτό βέβαια, με τη βοήθεια του κατάλληλου επαγγελματικού εξοπλισμού, αξίας 3.500 δολαρίων. Στη συνέχεια, ο νεαρός λάτρης της Αστρονομίας χρειάστηκε μόλις μισή ώρα, για να "συρράψει" τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει, δημιουργώντας την μεγαλύτερης ακρίβειας και ανάλυσης φωτογραφία της Σελήνης. Οι λεπτομέρειες που φαίνονται στις φωτογραφίες είναι ασύλληπτες. Οι σκούρες περιοχές που φαίνονται στην επιφάνεια του φεγγαριού, προέρχονται από αρχαίες εκρήξεις ηφαιστείων. Το πιο συγκλονιστικό όμως σημείο της φωτογραφίας, είναι ίσως η έκταση της διασποράς των συντριμμιών, που δημιουργήθηκαν από τις συγκρούσεις μετεωριτών στην επιφάνεια του δορυφόρου της Γης. Μεταξύ των κρατήρων που διακρίνονται ξεκάθαρα, είναι και ο Tycho, που βρίσκεται στον νότιο πόλο της Σελήνης κι έχει πάρει το όνομά του από τον Δανό αστρονόμο Tycho Brahe. Με εκτιμώμενη ηλικία 108 εκατομμυρίων ετών, δείγματα από αυτόν τον κρατήρα περισυνελέγησαν κατά τη διάρκεια της αποστολής του Apollo 16. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CF%83%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%B5%CE%84%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-32000

Αστρο Nasty 1 Αστρονόμοι της NASA χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ για να καταγράψουν ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο: ένα αστέρι να καταβροχθίζει ένα άλλο κοντινό του αστέρι και να απελευθερώνει έναν γιγάντιο δίσκο αερίων σε σχήμα τηγανίτας. Το αστέρι «Χάνιμπαλ Λέκτερ» ανακαλύφθηκε πριν από αρκετές δεκαετίες από αστρονόμους που του έδωσαν το παρατσούκλι «Nasty 1» (Μοχθηρό 1) λόγω του κωδικού του ονόματος NaSt1 αλλά και της παράξενης συμπεριφοράς του. Χαρακτηρίστηκε ως αστέρας τύπου Wolf-Rayet, ένα αρκετά ασυνήθιστο ουράνιο σώμα με ατμόσφαιρά που αποτελείται από ήλιο και όχι υδρογόνο. Τα άστρα Wolf-Rayet έχουν τεράστια μάζα, είναι ιδιαίτερα φωτεινά και εκτινάσσουν συνεχώς την εξωτερική τους ατμόσφαιρα στο διάστημα ως αστρικό άνεμο. Το άστρο Nasty 1 ωστόσο, είναι ακόμα πιο ξεχωριστό από τα υπόλοιπα της κατηγορίας του, αφού το περιβάλλει ένας τεράστιος δίσκος αερίου, σχήματος τηγανίτας, με διάμετρο περίπου 4,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο δίσκος έχει σχηματιστεί από ένα αθέατο αστέρι «συνοδό», επίσης τύπου Wolf-Rayet, που περιστρεφόταν γύρω από ένα κοινό κέντρο μάζας με τον Nasty και κάποια στιγμή άρχισε να απορροφάται από τον κανίβαλο αστέρα. «Πιστεύουμε ότι υπάρχει ένα ακόμη αστέρι Wolf-Rayet θαμμένο μέσα στο νεφέλωμα και ότι το νεφέλωμα έχει δημιουργηθεί από αυτή τη διαδικασία μεταφοράς μάζας. Αυτού του είδους ο αστρικός κανιβαλισμός κάνει το παρατσούκλι του Nasty 1 ιδιαίτερα εύστοχο» αναφέρει ο επικεφαλής της έρευνας Jon Mauerhan σε συνέντευξή του στον ιστότοπο της NASA. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BB-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B9-%C2%AB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BF%C2%BB

25 χρόνια σε τροχιά γύρω από τη Γη. Τον Ιούλιο του 1994 το «μάτι» του Χαμπλ ήταν στραμμένο στον Δία και περίμενε τη μεγαλειώδη βουτιά του κομήτη Shoemaker–Levy 9 στην ατμόσφαιρα του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας από την είσοδο του κομήτη και τα περίφημα «σημάδια» της σύγκρουσης των θραυσμάτων στην επιφάνεια του Δία έδωσαν στους επιστήμονες πρωτόγνωρα στοιχεία για την ατμόσφαιρα του γιγαντιαίου πλανήτη. Παράλληλα, όμως, χάρισαν και την πρώτη δικαίωση για το νεότευκτο τότε διαστημικό τηλεσκόπιο, που γιόρτασε 25 χρόνια ζωής πριν από λίγες ημέρες, καθώς η εκτόξευσή του συνδέθηκε με ένα τραγικό λάθος που λίγο έλειψε να καταδικάσει το πολυδάπανο πρόγραμμα της NASA και της ESA σε αποτυχία. Η αρχή του Χαμπλ ήταν δύσκολη, αλλά η πορεία του ξεπέρασε κάθε προσδοκία, όπως λέει στην «Κ» η Αντονέλα Νότα, Project Scientist και Mission Manager του Hubble Space Telescope και αναπληρώτρια διευθύντρια του Space Telescope Science Institute της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA). Μετά την εκτόξευσή του, το 1990, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ένα λάθος στην κατασκευή του κυρίως φακού (διαμέτρου 2,4 μέτρων) είχε ως αποτέλεσμα οι εικόνες που έστελνε το Χαμπλ να βγαίνουν θολές. Η διόρθωση που έγινε με την εγκατάσταση επιπλέον φακών «μυωπίας» του επέτρεψε να «βλέπει» σχεδόν μέχρι την άκρη του σύμπαντος. «Πολλές από τις ανακαλύψεις του τηλεσκοπίου δεν υπήρχαν καν στο σχέδιο της αποστολής του. Πριν από το Χαμπλ οι επιστήμονες δεν γνώριζαν την ηλικία του σύμπαντος, δεν είχαν μελετήσει τους εξωηλιακούς πλανήτες και δεν είχαν παρατηρήσει ποτέ κάποιον από τους “αρχαίους” γαλαξίες», τονίζει η κ. Νότα. Ανάμεσα στις «επιτυχίες» του τηλεσκοπίου συμπεριλαμβάνονται οι παρατηρήσεις για τις μαύρες τρύπες, τη «σκοτεινή» ύλη και ενέργεια και η έρευνα για τη ζωή και τον θάνατο των αστεριών. Το Χαμπλ συνέβαλε επίσης στη μελέτη του ρυθμού διαστολής του σύμπαντος, κάτι που οδήγησε στην απονομή του βραβείου Νομπέλ Φυσικής το 2011 σε τρεις αστρονόμους που ανακάλυψαν ότι τελικά το σύμπαν διαστέλλεται με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Το Χαμπλ είναι αρκετά δημοφιλές στη σύγχρονη κουλτούρα, κυρίως μέσα από τις εντυπωσιακές εικόνες του που συχνά πρωταγωνιστούν σε εξώφυλλα περιοδικών, βιβλία και ηλεκτρονικά παιχνίδια. «Η ιστορία και οι εικόνες του Χαμπλ έχουν εμπνεύσει μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της αστρονομίας, στην εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση του κοινού», σημειώνει η Αντονέλα Νότα. Η ίδια έχει παρακολουθήσει την πορεία του τηλεσκοπίου από την αρχή του και εκτιμά πως έχει τουλάχιστον ακόμη μία πενταετία ζωής στο Διάστημα. Στο τελευταίο μεγάλο «σέρβις» του 2009 το τηλεσκόπιο εξοπλίστηκε με νέες κάμερες και φασματογράφους και έτσι στέλνει φωτογραφίες μεγαλύτερης ευκρίνειας. «Είναι δύσκολο να υπολογίσουμε ακριβώς πόσα χρόνια ζωής έχουν απομείνει στο Χαμπλ. Μέχρι τώρα έχει ξεπεράσει όλες τις προσδοκίες μας και οι επιστήμονες ήταν πολύ εφευρετικοί στους τρόπους που έβρισκαν για να παρατείνουν τη ζωή του. Εκτός κάποιου απρόοπτου καταστροφικού συμβάντος, δεν βλέπω γιατί να μη συνεχίσει να λειτουργεί για αρκετά χρόνια ακόμη. Ελπίζω να γιορτάσουμε την 30ή επέτειο του Χαμπλ, αυτό θα ήταν υπέροχο», λέει. Το Χαμπλ βρίσκεται 550 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης, χρειάζεται περίπου 97 λεπτά για να διαγράψει μία πλήρη τροχιά και έχει «ταξιδέψει» συνολικά 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, περίπου 2 δισεκατομμύρια παραπάνω από την απόσταση που χωρίζει τη Γη από τον πλανήτη Ποσειδώνα, τον τελευταίο μεγάλο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Το 2018 θα υποδεχθεί το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο James Web, το οποίο θα καλύψει τα «κενά» του Χαμπλ στην παρατήρηση του υπέρυθρου φωτός. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες θα «βλέπουν» μέσα από σκόνη και νέφη αερίων για να μελετούν τον σχηματισμό των αστεριών. Το νέο τηλεσκόπιο θα τους δώσει ακόμη τη δυνατότητα να εξετάσουν αντικείμενα του Διαστήματος που βρίσκονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, συνεισφέροντας έτσι στη μελέτη των θεωριών γύρω από τη δημιουργία του σύμπαντος. Οταν έρθει η ώρα της επιστροφής, μας εξηγεί η κ. Νότα, το Χαμπλ δεν θα αφεθεί να «καεί» στην ατμόσφαιρα λόγω του μεγάλου μεγέθους του, αλλά θα επανέλθει στη Γη με ελεγχόμενο και ασφαλή τρόπο. Ο άνθρωπος πίσω από το Χαμπλ Το 1914, τη χρονιά που ο Αγγλος συνθέτης Γκούσταβ Χολστ ξεκίνησε να γράφει τους «Πλανήτες», ίσως την πιο διάσημη «διαστημική» μουσική σουίτα (ορμώμενος όμως από την αγάπη του για την αστρολογία), ένας δάσκαλος, απόφοιτος Νομικής, στην πόλη Ολμπανι των ΗΠΑ, πήρε μια απόφαση που έμελλε να διαμορφώσει τις μελλοντικές θεωρίες για την κατανόηση σύμπαντος. Ηταν ο Εντουιν Χαμπλ, ο οποίος αποφάσισε να γυρίσει στα πανεπιστημιακά έδρανα και να αφιερωθεί στην Αστρονομία. Ο Χαμπλ, υπηρετώντας παράλληλα στους δύο παγκόσμιους πολέμους, ανέτρεψε τις θεωρίες της εποχής για το μέγεθος του σύμπαντος που έθεταν ως όριο τον Milky Way, τον δικό μας γαλαξία, ενώ άνοιξε τον δρόμο για τη σύγχρονη κοσμολογία με τον νόμο του Χαμπλ, που αποδεικνύει ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Πέθανε το 1953, πικραμένος όμως διότι ποτέ δεν του απονεμήθηκε το βραβείο Νομπέλ Φυσικής. Η Ακαδημία συμπεριέλαβε την Αστρονομία στην κατηγορία της Φυσικής λίγο μετά τον θάνατό του. http://www.kathimerini.gr/816237/article/epikairothta/episthmh/25-xronia-se-troxia-gyrw-apo-th-gh

Καμικάζι εναντίον αστεροειδών. Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει στο τραπέζι διάφορες ιδέες για την αντιμετώπιση απειλητικών αστεροειδών. Η πτώση πριν από δύο χρόνια ενός μετεώρου στη Ρωσία υπέδειξε τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την πτώση ενός μεγάλου διαστημικού σώματος και υποχρέωσε τους επιστήμονες να εντείνουν τις προσπάθειές τους να βρουν λύσεις με βάση τις υπάρχουσες τεχνολογικές δυνατότητες και με το χαμηλότερο δυνατό οικονομικό κόστος. Πολλοί ειδικοί συμφώνησαν ότι η λύση που καλύπτει απόλυτα τα παραπάνω κριτήρια είναι η κατασκευή ενός σκάφους που θα φέρει πάνω του πυρηνικές βόμβες. Το σκάφος αυτό έλαβε την ονομασία HAIV (Hypervelocity Asteroid Intercept Vehicle) και θα μεταφέρει ειδικές κάψουλες ή «βολίδες», όπως ονομάζουν οι ειδικοί αυτού του είδους τις συσκευές. Οταν το σκάφος πλησιάζει έναν απειλητικό αστεροειδή, θα εκτοξεύει μία ή περισσότερες βολίδες που θα δημιουργούν έναν μεγάλο κρατήρα στην επιφάνειά του. Στη συνέχεια το HAIV θα εκτοξεύει εκ νέου βολίδες, μόνο που αυτές θα κουβαλούν επάνω τους πυρηνικές βόμβες. Οι βολίδες θα «σκάνε» μέσα στον κρατήρα ώστε να μεγιστοποιείται η ζημιά που θα προκαλείται στον αστεροειδή, ο οποίος είτε θα διαλύεται σε μικρότερα και ακίνδυνα για τη Γη κομμάτια είτε θα αλλάζει τροχιά. Εγκαιρος εντοπισμός, ακαριαία αντίδραση Το μεγάλο πρόβλημα στην αντιμετώπιση απειλητικών διαστημικών σωμάτων δεν είναι μόνο η δυσκολία της ανάπτυξης ενός προηγμένου και πολύ ισχυρού όπλου καταστροφής τους, αλλά και ο έγκαιρος εντοπισμός της απειλής. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι όσο πιο μακριά από τη Γη αντιμετωπιστεί η απειλή τόσο περισσότερο θα αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, αν η προσπάθεια αναχαίτισης του αστεροειδούς γίνει όταν αυτός έχει πλησιάσει αρκετά κοντά στον πλανήτη μας, υπάρχουν πολλές πιθανότητες είτε να μην επιτευχθεί η εκτροπή της πορείας του - λόγω των ισχυρών βαρυτικών δυνάμεων - είτε, αν ο αστεροειδής καταστραφεί, κάποια θραύσματα να καταλήξουν τελικά στη Γη. Για αυτόν τον λόγο τα τελευταία χρόνια παρακολουθούνται στενά χιλιάδες μεγάλα διαστημικά σώματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πιθανές απειλές. Στη μάχη του εντοπισμού τέτοιων απειλών αναμένεται να ριχτεί και ένα νέο σύστημα. Το ATLAS (Asteroid Terrestial-impact Last Alert System) αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία εντός του 2015 και θα προειδοποιεί για την έλευση διαστημικών σωμάτων στη διαστημική μας γειτονιά. Το ATLAS για αστεροειδείς με διάμετρο 140 μέτρων και άνω θα μπορεί να ειδοποιεί περίπου τρεις εβδομάδες προτού η διαστημική απειλή πλησιάσει τη Γη. Θα δίνει ειδοποίηση μία εβδομάδα πριν για αστεροειδείς με διάμετρο έως 40 μέτρων και ειδοποίηση μία ημέρα νωρίτερα για αστεροειδείς με διάμετρο έως 8 μέτρων. Οι ερευνητές που ασχολούνται με το HAIV αναφέρουν ότι θα πρέπει να γίνει «ταίρι» με το ATLAS ώστε να στηθεί μια αποτελεσματική ασπίδα για τη Γη. Υποστηρίζουν ότι το σκάφος θα είναι ικανό να απομακρύνει ή να καταστρέφει (χωρίς παρενέργειες) έναν αστεροειδή ακόμη και αν έχει στη διάθεσή του λίγες ώρες για να το πετύχει. Αμέσως μετά την πτώση του μετεώρου στη Ρωσία η NASA ανακοίνωσε ότι ξεκινά την προσπάθεια κατασκευής ενός HAIV σε συνεργασία με το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αϊοβα. Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων δημιούργησε τη μη κερδοσκοπική οργάνωση EADP (Emergency Asteroid Defence Project) η οποία επιθυμεί να κατασκευάσει άμεσα ένα HAIV. Στις 12 Μαΐου η EADP ξεκίνησε την προσπάθεια συλλογής των απαραίτητων για την κατασκευή του σκάφους χρημάτων. Η EADP ζητεί τη συμβολή του κοινού μέσα από τη δημοφιλή ιντερνετική πλατφόρμα Indiegogo που χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να συγκεντρώσουν χρήματα για διάφορα projects μέσα από την τεράστια δεξαμενή των χρηστών του Διαδικτύου. «Το Βήμα» επικοινώνησε με τον επικεφαλής της EADP Χένρικ Σκάκσεν Γιάκομπσεν, ο οποίος μίλησε για το φιλόδοξο σχέδιο που έχουν. Ποιο είναι το κόστος κατασκευής ενός HAIV; «Πιστεύουμε ότι με ένα ποσό γύρω στα 25 εκατ. δολάρια μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα τέτοιο σκάφος». Αν καταφέρετε να συγκεντρώσετε τα χρήματα, πόσο χρόνο θα χρειαστείτε για να κατασκευάσετε το σκάφος; «Νομίζω ότι δεν θα χρειαστούμε περισσότερους από 24 μήνες». Εχουν κατατεθεί διάφορες ιδέες και προτάσεις για ένα σύστημα αντιμετώπισης ενός απειλητικού αστεροειδούς, ανάμεσα στις οποίες ήταν και το HAIV. Γιατί αποφασίσατε να επικεντρώσετε την προσοχή σας στο HAIV; Εχει τις υψηλότερες πιθανότητες επιτυχίας; «Υπάρχουν και άλλες ιδέες που αν υλοποιηθούν μπορεί να είναι αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση απειλητικών αστεροειδών. Ολες όμως χρειάζονται πολλά χρόνια προετοιμασίας και δοκιμών μέχρι να αποδειχθεί ότι λειτουργούν. Το HAIV είναι η μόνη πρόταση που μπορεί να υλοποιηθεί πολύ σύντομα και να είναι άμεσα διαθέσιμη στην ανθρωπότητα σε περίπτωση κινδύνου». Είναι δεδομένο ότι καλό είναι να έχουμε στη διάθεσή μας κάτι για να αμυνθούμε απέναντι σε μια τέτοια απειλή, ποιες είναι όμως οι πραγματικές πιθανότητες να αποτελέσει ένας αστεροειδής θανάσιμο κίνδυνο για εμάς; «Πολύ περισσότερες από όσες πιστεύει ο μέσος πολίτης. Στην ιστοσελίδα μας έχουμε δημιουργήσει μια ειδική ενότητα (http://eadproject.com/the-risk/) στην οποία αναφερόμαστε σε αυτό ακριβώς το ζήτημα. Παραθέτουμε τις πιθανότητες ενός κινδύνου από αστεροειδή σε σχέση με άλλους πιθανούς κινδύνους όπως η πτώση ενός αεροσκάφους, η επίθεση από έναν καρχαρία, μια τρομοκρατική επίθεση κ.τ.λ.». Η NASA έχει ανακοινώσει ότι ετοιμάζει ένα HAIV. Σε τι διαφέρει η δική σας πρόταση; «To HAIV της NASA θα προσπαθήσει να αναχαιτίσει έναν αστεροειδή χρησιμοποιώντας μόνο κινητική ενέργεια. Να πέσει πάνω του προσπαθώντας να του αλλάξει κατεύθυνση. Αυτού του είδους τα HAIV είναι αποτελεσματικά όταν έχουν μπροστά τους χρονικό ορίζοντα προετοιμασίας δέκα και πλέον έτη. Το δικό μας HAIV θα είναι έτοιμο σύντομα και θα μπορεί να ανταποκριθεί άμεσα σε μια απειλή ενώ διαθέτοντας πυρηνικό οπλοστάσιο θα μπορεί να εξουδετερώσει στα σίγουρα έναν αστεροειδή». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=706702

Ένα λέιζερ για την προστασία του ISS από τα διαστημικά «σκουπίδια» Επιστήμονες από το ιαπωνικό ινστιτούτο RIKEN υποστηρίζουν πως ο καλύτερος τρόπος προστασίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) από τα κάθε λογής διαστημικά «σκουπίδια» είναι μία συσκευή που βρίσκεται υπό ανάπτυξη για επιταχυντές επόμενης «γενιάς». Η συσκευή αυτή είναι ουσιαστικά ένα πανίσχυρο λέιζερ, το οποίο θα μπορεί να αλλάξει την πορεία κάθε αντικειμένου που πλησιάζει με ταχύτητα τον ISS. Σύμφωνα με τη NASΑ, περισσότεροι από 3.000 τόνοι «σκουπιδιών» κινούνται σε τροχιά γύρω από τη Γη, όπως εγκαταλελειμμένοι δορυφόροι, εξαρτήματα πυραύλων ή ακόμη και θραύσματα από τις συγκρούσεις τέτοιων παλιών σκαφών. Αν και τα αντικείμενα με μέγεθος μεγαλύτερο από 10 εκατοστά μπορούν να εντοπισθούν από τους αστροναύτες, με δεδομένο πως η ταχύτητα των «σκουπιδιών» αγγίζει συχνά έως και τα 36.000 χλμ./ώρα, ακόμη και ένα μικρό θραύσμα με μέγεθος 1-10 εκατοστών είναι πιθανό να προκαλέσει σημαντική ζημιά στο περίβλημα του Σταθμού. Η πρόταση των ερευνητών περιλαμβάνει και την αξιοποίηση του Extreme Universe Space Observatory (EUSO), ενός διαστημικού τηλεσκοπίου που θα εγκατασταθεί στην ιαπωνική μονάδα του ISS το 2015. Κι αυτό γιατί, παρόλο που το τηλεσκόπιο σχεδιάστηκε αρχικά για την ανίχνευση των κοσμικών ακτίνων, χάρις στο ευρύ «οπτικό πεδίο» και την ευαισθησία του, θα έχει την ικανότητα να εντοπίσει και τις δυνητικές απειλές. Σε αυτή την περίπτωση, θα τίθεται σε λειτουργία το Coherent Amplification Network (CAN), μια διάταξη που θα μπορεί να παράγει ισχυρές δέσμες λέιζερ και να «βομβαρδίσει» το αντικείμενο, προκαλώντας έτσι την εξάχνωση ενός επιφανειακού στρώματος από το υλικό του. Το υλικό αυτό θα μετατρέπεται σε ενεργητικό πλάσμα, λειτουργώντας ουσιαστικά σαν προωστικό αέριο που θα επιταχύνει το «σκουπίδι» προς τη γήινη ατμόσφαιρα, όπου θα πυρακτώνεται με την είσοδό του. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το CAN θα έχει εμβέλεια 100 χιλιομέτρων και θα χρειάζεται μπαταρίες ιόντων λιθίου με βάρος μόλις 8 κιλών για να λειτουργήσει. Μάλιστα, για να επιβεβαιώσουν τους υπολογισμούς τους, σχεδιάζουν να στείλουν στον ISS ένα μικρό πρωτότυπο του συστήματος, δηλαδή μια μικρογραφία του EUSO και του CAN, για να το δοκιμάσουν σε πραγματικές συνθήκες. Αν οι δοκιμές ολοκληρωθούν με επιτυχία και τελικά η ιδέα αξιοποιηθεί σαν «ασπίδα» προστασίας του Σταθμού, οι επιστήμονες υποστηρίζουν θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί και αυτόνομα, για να απομακρυνθεί ένας μεγάλος όγκος διαστημικών «σκουπιδιών» από τα όρια της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας. Σε αυτή την περίπτωση, υποστηρίζουν, θα χρειασθεί ένας δορυφόρος εξοπλισμένος με μια ακόμη πιο ισχυρή παραλλαγή του λέιζερ, ο οποίος θα ακολουθεί τροχιά που θα περνά πάνω από τους δύο πόλους. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο δορυφόρος θα μπορεί έτσι να καταστρέφει ένα «σκουπίδι» ανά 5 λεπτά, δηλαδή 100.000 κάθε χρόνο. Επομένως, εκτιμούν πως σε 50 μήνες θα έχουν εξαφανισθεί όλα τα απειλητικά αντικείμενα που σήμερα περιφέρονται σε υψόμετρο 500-1.000 χιλιομέτρων πάνω από τη Γη. Οι ίδιο αναγνωρίζουν πως για να εφαρμοσθεί η ιδέα θα πρέπει να λυθεί μια σειρά από τεχνικά προβλήματα, προσθέτουν όμως πως το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση. http://www.naftemporiki.gr/story/954545/ena-leizer-gia-tin-prostasia-tou-iss-apo-ta-diastimika-skoupidia Ο «χάκερ των αεροπλάνων» καμάρωνε για εισβολή στον Διαστημικό Σταθμό. Ο ερευνητής κυβερνοασφάλειας Κρις Ρόμπερτς έγινε πρωτοσέλιδο μετά τον ισχυρισμό του ότι άλλαξε πορεία σε επιβατικό αεροπλάνο εν πτήσει. Η αξιοπιστία του όμως δείχνει να εξανεμίζεται από προηγούμενες δηλώσεις του περί ηλεκτρονικής εισβολής στον... Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Ο Ρόμπερτς, γνωστός χάκερ και ιδρυτής της εταιρείας κυβερνοασφάλειας One World Labs, έδωσε δύο καταθέσεις στο FBI τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο και παραδέχτηκε ότι εισέβαλε στα συστήματα ψυχαγωγίας αεροπλάνων της Boeing και της Airbus, περίπου 15 με 20 φορές από το 2011 έως το 2014. Αξιωματούχος του FBI που έδωσε ένορκη κατάθεση δήλωσε πως ο χάκερ παραδέχτηκε ότι σε μία περίπτωση κατάφερε να αλλάξει την πορεία επιβατικού αεροπλάνου στο οποίο ήταν επιβάτης. Ο ίδιος αρνείται τώρα πως είπε κάτι τέτοιο. Ωστόσο ο Ρόμπερτς αποδεικνύεται πως είχε κι άλλες προκλητικές δηλώσεις στο ενεργητικό του. Ο ρεπόρτερ Νταν Γκούντιν του Ars Techica ξέθαψε το βίντεο μιας ομιλίας που είχε δώσει ο χάκερ το 2012 στο συνέδριο χάκινγκ GrrCon. Στο βίντεο ο Ρόμπερτς ακούγεται να λέει: «Βρήκα τον μπελά μου παίζοντας με τον [Διεθνή] Διαστημικό Σταθμό». «Πριν από οκτώ, εννέα χρόνια παίξαμε με τον Διαστημικό Σταθμό. Του αλλάξαμε τη θερμοκρασία [...] Η NASA μας έβαλε τις φωνές». Ο εκπρόσωπος της NASA Νταν Χιούοτ χαρακτήρισε «αστείο» τον ισχυρισμό του Ρόμπερτς μιλώντας στο Christian Science Monitor. «Δεν συνέβη ποτέ. Εφαρμόζουμε πολλά μέτρα ελέγχου για να αποτρέψουμε κάτι τέτοιο» διαβεβαίωσε. Όπως εξήγησε τα συστήματα του ίδιου του ISS, όπως και τα συστήματα που τον ελέγχουν από τα κέντρα ελέγχου στο Χιούστον και τη Μόσχα, λειτουργούν απομονωμένα από το Διαδίκτυο. Ο Χιούοτ επισήμανε ακόμα πως οι ποινές για μια τέτοια εισβολή στον ISS θα ήταν πολύ μεγαλύτερες από ένα απλό κατσάδιασμα από τη NASA. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231409614

ESA Euronews: ExoMars - Αναζητώντας ζωή στον Άρη. Ο Μαουρίτσιο Καπουάνο και ο Ρίτσαρντ Μπεσούντο μετρούν αντίστροφα για τη μεγαλύτερη στον κόσμο αποστολή στον κόκκινο πλανήτη. Είναι μόνο δύο μέλη μιας τεράστιας ομάδας που τρέχει το πρόγραμμα ExoMars, ένα κοινό πρότζεκτ της ESA και της Roscosmos με αντικείμενο την αναζήτηση ζωής στον Άρη. Το πρώτο διαστημόπλοιο είναι σχεδόν έτοιμο. Σύμφωνα με τον επικεφαλής του προγράμματος, Μαουρίτσιο, «το κάτω μέρος θα μπει σε τροχιά γύρω από τον Άρη, αντλώντας ηλιακή ενέργεια μέσω των ηλιακών του κατόπτρων. Το πάνω μέρος είναι αυτό που θα προσεδαφιστεί απευθείας και εντελώς αυτόνομα στην επιφάνεια του Άρη». Το πρόγραμμα ExoMars χωρίζεται σε δύο αποστολές. Η πρώτη το 2016 και η δεύτερη το 2018. Το διαστημικό σκάφος υφίσταται προγραμματισμένες δοκιμές με αυστηρό χρονοδιάγραμμα εδώ, στη νότια Γαλλία. Κι αυτό, γιατί το περιθώριο που έχει για να φτάσει στον στόχο του είναι πολύ μικρό. Ο έτερος επικεφαλής του προγράμματος, Ρίτσαρντ, μας λέει ότι «για να πάει κανείς στον Άρη, θα πρέπει να περιμένει τη σωστή σύζευξη μεταξύ Γης και Άρη. Λαμβάνοντας υπ' όψιν τις τροχιές των δύο πλανητών, οι επιθυμητές συζεύξεις συμβαίνουν μόνο κάθε 26 μήνες». Από τη στιγμή που θα βρεθεί στον Άρη, το διαστημόπλοιο θα χωριστεί στα δύο. Ο δορυφόρος παραμένει σε τροχιά και το όχημα κατευθύνεται στην επιφάνεια. Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ελπίζει αυτή η δοκιμαστική κάψουλα να πραγματοποιήσει την πρώτη ευρωπαϊκή προσαρείωση στην ιστορία. «Έχει μια μορφή που παραπέμπει σε διαστημόπλοια, ακόμη και σε UFO αν προτιμάτε, διότι το αεροδυναμικό σχήμα του αντικειμένου είναι ιδανικό για τον έλεγχο της εισόδου στην ατμόσφαιρα του Άρη», σύμφωνα με τον Μαουρίτσιο. Το ExoMars 2016 θα στείλει πίσω κρίσιμες πληροφορίες. Πρώτον, θα δείξει την επίδοση του οχήματος εδάφους. Δεύτερον, το όχημα τροχιάς θα συμπεριφερθεί σαν μια τεράστια μύτη που οσμίζεται την ατμόσφαιρα του Άρη, ψάχνοντας για μεθάνιο. Η παρουσία αερίου μπορεί να αποτελέσει ένα στοιχείο για την πιθανή παρουσία ζωής. Έπειτα, το 2018, θα γίνει η εκτόξευση του ερευνητικού οχήματος του ExoMars. Ο εκ των επιστημόνων του προγράμματος Χόρχε Βάγκο τονίζει πως «το ExoMars 2018 πραγματικά ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην εξερεύνηση του Άρη. Για πρώτη φορά θα ερευνήσουμε την τρίτη διάσταση, δηλαδή το βάθος. Πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό, διότι στο υπέδαφος και σε βάθος έχουμε τις καλύτερες πιθανότητες να βρούμε αποδείξεις για το ενδεχόμενο να έχει υπάρξει ζωή στον Άρη». Βέβαια, το να στείλουμε ένα μηχάνημα να σκάψει στον Άρη είναι δύσκολο. Το πρώτο εμπόδιο είναι και το μεγαλύτερο: η ασφαλής προσεδάφιση. Εν συνεχεία, το ερευνητικό όχημα θα πρέπει να προσανατολιστεί με προσοχή. Το όχημα θα ψάξει για ένα μέρος προσαρείωσης μεταξύ των λόφων του πλανήτη και των πεδιάδων του. Θα αναζητήσει περιοχές, όπου πιθανολογείται η ύπαρξη νερού στο υπέδαφος. Έπειτα θα ερευνήσει με το τρυπάνι του σε βάθος έως και δύο μέτρων. Ο διαχειριστής του, Πιέτρο Μπαλιόνι, επισημαίνει ότι «η ταχύτητα του δράπανου είναι πολύ χαμηλή σε σύγκριση με το δράπανο που χρησιμοποιούμε στο σπίτι. Το συγκεκριμένο βγάζει ισχύ 50 με 60 watt, δηλαδή όση έχει και μια λάμπα. Αυτό φτάνει για να κάνει μια έξοχη δουλειά, να σκάψει μια τρύπα και να πάρει δείγμα». Το όχημα Curiosity της NASA έχει επιβεβαιώσει ότι ο Άρης είναι κατοικήσιμος. Έτσι, η αναζήτηση του ExoMars θα εστιάσει σε αποδεικτικά στοιχεία ύπαρξης μικροβίων - υπό μορφή απολιθωμάτων - καθώς και σε ίχνη οργανικών μορίων. Σύμφωνα με τον Χόρχε, «τα ίδια τα μικρόβια είναι πολύ μικρά για το γυμνό μάτι. Το μέγεθός τους ποικίλει από ένα μέχρι μερικά εκατομμυριοστά του μέτρου. Άρα θα χρειαζόμασταν ένα τεράστιο μικροσκόπιο για να τα δούμε, κάτι που η αποστολή μας δεν διαθέτει. Όμως οι αποικίες οργανισμών μπορούν να επηρεάσουν την απόθεση των πετρωμάτων κι αυτό μπορούμε να το δούμε. Ένας άλλος τύπος βιοϋπογραφής είναι τα οργανικά μόρια, τα οποία είναι κάτι σαν τα τουβλάκια "Lego" των κυττάρων». Το ερευνητικό όχημα μπορεί επίσης να εντοπίσει κάθε ύπαρξη ζωής, η οποία θα βρίσκεται κρυμμένη κάτω από την επιφάνεια για να προστατευθεί από τη βλαβερή ακτινοβολία. Πιστεύουν όμως στ' αλήθεια τα μέλη του ExoMars ότι υπάρχει ζωή στον Άρη; Σύμφωνα με τον Πιέτρο, «πρόκειται σίγουρα για την ερώτηση των 100 εκατομμυρίων. Είμαι πεπεισμένος ότι έχει υπάρξει ζωή στον Άρη». Ανάλογη η απάντηση και του Ρίτσαρντ: «Πιστεύω ότι είναι πολύ πιθανό να υπάρχει ζωή στον Άρη». Ο Μαουρίτσιο μάλλον διαφωνεί: «Προσωπικά δεν το πιστεύω, όμως αυτή είναι μόνο η δική μου άποψη». Ο Χόρχε εμφανίζεται κάπως πιο μετρημένος στην απάντησή του: «Θεωρώ πως υπάρχει μια λογική πιθανότητα ύπαρξης κάποιων θυλάκων ζωής βαθιά στο υπέδαφος». Η αποστολή, λοιπόν, είναι καθ' οδόν για να βρει αν υπάρχει ή υπήρξε κάποτε ζωή στον Άρη. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, το ExoMars θα έχει δώσει τις απαντήσεις. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/05/ESA_Euronews_Mars_mystery_-_ExoMars_mission http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_ExoMars_-_Anazethontas_zohe_ston_Hare

Αεροπόλεις και αεροπλάνα στην Αφροδίτη. Τα τελευταία χρόνια η προσοχή των επιστημόνων έχει στραφεί προς την Αφροδίτη. Οι αστροφυσικοί πιστεύουν ότι πιθανώς κάποτε η Αφροδίτη διέθετε συνθήκες αν όχι παρόμοιες με αυτές της Γης πάντως αρκετά φιλικές στην παρουσία της ζωής. Κάποια στιγμή όμως οι γεωατμοσφαιρικές συνθήκες μεταβλήθηκαν, με το φαινόμενο του θερμοκηπίου να κάνει την εμφάνισή του εκεί σε πολλαπλάσια ένταση από αυτή που έχει στη Γη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο γειτονικός μας πλανήτης να μετατραπεί σε ένα άκρως τοξικό για τη ζωή περιβάλλον. Οι ειδικοί θέλουν να συλλέξουν όσο το δυνατόν πιο πολλά δεδομένα για την Αφροδίτη ώστε να δημιουργήσουν το παζλ της εξέλιξής της. Αν κάτι τέτοιο συμβεί μπορεί να αποκαλυφθούν στοιχεία τα οποία θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τι συμβαίνει τώρα και τι αναμένεται να συμβεί στο κοντινό αλλά και απώτερο μέλλον στη Γη. Γι' αυτό και οι διαστημικές υπηρεσίες και οι ερευνητές χρησιμοποιούν όλα τα διαθέσιμα μέσα (εξερευνητικά σκάφη, διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια) για να παρατηρήσουν και να μελετήσουν τον πλανήτη. Τα τελευταία 2-3 χρόνια έχει συγκεντρωθεί ένας μεγάλος όγκος πληροφοριών, όμως οι επιστήμονες θέλουν να αποκτήσουν και άλλες. Για τον λόγο αυτόν αναζητούν νέες ιδέες και τρόπους εξερεύνησης της Αφροδίτης. Στο πλαίσιο αυτό μηχανικοί του Κέντρου Ερευνών Langley της NASA σχεδίασαν το HAVOC (High Altitude Venus Operational Concept), ένα αερόπλοιο που θα μπορεί να εγκατασταθεί πάνω από τα τοξικά νέφη της Αφροδίτης. Οι σχεδιαστές υποστηρίζουν ότι θα μπορούν να σταλούν πολλά HAVOC στην Αφροδίτη τα οποία θα σχηματίσουν όχι απλά μια εναέρια βάση αλλά μια μικρή «αερόπολη», όπως τη χαρακτηρίζουν οι ίδιοι. Τα πληρώματα των αερόπλοιων θα μπορούν να συλλέγουν δεδομένα και να πραγματοποιούν σε ασφαλές περιβάλλον μελέτες και αναλύσεις της Αφροδίτης.Πριν από λίγες μέρες η αμερικανική εταιρεία αεροδιαστημικών συστημάτων Northrop Grumman πρότεινε στη NASA την κατασκευή ενός φουτουριστικού εξερευνητικού αεροσκάφους. Το Vamp (Venus Atmospheric Maneuverable Platform) θα διαθέτει φουσκωτούς κινητήρες και άνοιγμα φτερών 46 μέτρων που είναι διπλάσιο από εκείνο ενός αεροσκάφους Boeing 737. Θα πετά σε ύψος 50-70 χλμ. και θα φέρει πάνω του ένα πλήθος οργάνων καταγραφής και ανάλυσης. Μεγάλο εμπόδιο για την κατασκευή του Vamp είναι το υψηλό του κόστος αφού σύμφωνα με τους αρχικούς υπολογισμούς της εταιρείας αυτό θα αγγίξει το ένα δισ. δολάρια και δεν είναι καθόλου βέβαιο αν η NASA μπορεί να προχωρήσει σε μια τέτοια χρηματοδότηση. Ποιοι μπορεί να είναι όμως οι πιθανοί στόχοι μιας εκ του σύνεγγυς εξερεύνησης της Αφροδίτης; Σίγουρα τα εντυπωσιακά της ηφαίστεια. Ο πλανήτης διαθέτει μεγάλες ηφαιστειακές οροσειρές - μια από αυτές είναι η περιοχή Aphrodite Terra, με πολλά και μεγάλα ηφαίστεια, ανάμεσά τους και το Maat Moons που έχει ύψος 9 χλμ. και διάμετρο 200 χλμ. Στην Αφροδίτη υπάρχουν 156 ηφαίστεια με διάμετρο μεγαλύτερη των 100 χλμ. και άλλα 300 με διάμετρο 20-100 χλμ. Ως αποτέλεσμα της έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας, λάβα ρέει συνεχώς σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Κοντά στον ισημερινό της Αφροδίτης έχουν εντοπιστεί ασυνήθιστης μορφής νεφώσεις που υποδεικνύουν την ύπαρξη ατμοσφαιρικών κυμάτων ανάλογων με εκείνα τα οποία προκαλούν τα υψηλά και χαμηλά ατμοσφαιρικά συστήματα πίεσης της Γης. Εχουν εντοπιστεί επίσης 900 κρατήρες, ο μικρότερος εκ των οποίων έχει διάμετρο 1,5 χλμ. και ο μεγαλύτερος 280 χλμ. Οι περισσότεροι από αυτούς διατηρούνται στην ίδια ακριβώς κατάσταση με εκείνη στην οποία βρίσκονταν τις πρώτες ώρες μετά τη δημιουργία τους. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=706270

O πιο ευαίσθητος ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων. Έπειτα από επτά χρόνια αναβαθμίσεων, εγκαινιάσθηκε χθες στο Ρίτσλαντ της Ουάσιγκτον το Advanced LIGO (Laser Interferometer Gravitational Wave Observatory), το οποίο είναι ο πιο ευαίσθητος επίγειος ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων. Με χρηματοδότηση από το αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών, το Advanced LIGO αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία από αυτό φθινόπωρο, συγκεντρώνοντας πολλές πιθανότητες να καταγράψει για πρώτη φορά διαταραχές στο χωροχρονικό συνεχές που προκαλούν βίαια κοσμικά γεγονότα. Τα βαρυτικά κύματα που προβλέπονται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, δεν έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, παρότι έχουν περάσει 100 χρόνια από τη θεωρητική θεμελίωση της ύπαρξής τους. Κάτι που οι επιστήμονες φιλοδοξούν να αλλάξουν με το Advanced LIGO, ανιχνεύοντας για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα που οφείλονται σε πηγές όπως ζεύγη αστέρων νετρονίων, γαλαξίες που συγκρούονται μεταξύ τους ή υπερκαινοφανείς αστέρες. Αν πραγματοποιηθούν τέτοιες μετρήσεις, τότε όχι μόνο θα επαληθευτεί πειραματικά η ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων, αλλά και από τα δεδομένα οι επιστήμονες θα μπορέσουν να φέρουν στο «φως» περισσότερα στοιχεία σχετικά με την πηγή τους. «Το Advanced LIGO αντιπροσωπεύει ένα κρίσιμο βήμα στις συνεχείς μας προσπάθειες να κατανοήσουμε τα εντυπωσιακά μυστήρια του σύμπαντος», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Φρανς Κόρντοβα, διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών, στην ανακοίνωση που εκδόθηκε με αφορμή τα εγκαίνια του ανιχνευτή. Υπεύθυνοι για τα πειράματα θα είναι επιστήμονες από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), τα οποία θα πραγματοποιούνται με τη διάδοση δεσμών λέιζερ κατά μήκος δύο σηράγγων, εφοδιασμένων με κάτοπτρα. Στην περίπτωση που διέλθει ένα βαρυτικό κύμα, τότε θα αλλοιώσει την τροχιά των ακτίνων, αφήνοντας έτσι ένα χαρακτηριστικό «ίχνος» στη συμβολή τους, όταν αυτές συναντηθούν. Το Advanced LIGO αντικαθιστά την αρχική πειραματική διάταξη που, από το 2002, προσπάθησε να εντοπίσει βαρυτικά κύματα. Αν και το αρχικό LIGO μπορούσε να ανιχνεύει αλλοιώσεις με τάξη μεγέθους το 1/1000 της διαμέτρου ενός πρωτονίου, ολοκλήρωσε τη λειτουργία του το 2008 χωρίς αποτέλεσμα. Για την αναβάθμιση του πειράματος, το αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών δαπάνησε 200 εκατομμύρια δολάρια, αντικαθιστώντας τον πιο κρίσιμο εξοπλισμό, όπως τα οπτικά συστήματα ή τις γεννήτριες λέιζερ. Έτσι, ουσιαστικά προέκυψε ένας εντελώς καινούριος ανιχνευτής, ο οποίος έχει 10πλάσια ευαισθησία. «Σε αντίθεση με την προηγούμενη διάταξη, η επιτυχία του Advanced LIGO είναι σχεδόν δεδομένη», ανάφερε σε ραδιοφωνική εκπομπή ο φυσικός Ματ Στράσλερ, επισκέπτης καθηγητής στο Χάρβαρντ. «Όταν συγκρούονται δύο γαλαξίες, τότε συγχωνεύονται οι μαύρες τρύπες που φιλοξενούν στο κέντρο τους. Με βάση τη θεωρία του Αϊνστάιν, μπορούμε να υπολογίσουμε τι είδους βαρυτικά κύματα παράγονται σε μια τέτοια περίπτωση, τα οποία το μηχάνημα έχει αρκετή ευαισθησία για να εντοπίσει». Σύμφωνα με τον Στράσλερ, αν δεν συμβεί αυτό, θα είναι «τεράστιο σοκ», αλλά και από την άλλη μεριά «μια συναρπαστική εξέλιξη» για τη φυσική. http://physicsgg.me/2015/05/21/o-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%cf%85%ce%b1%ce%af%cf%83%ce%b8%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd/

«Υπερβολικά φωτεινοί υπέρυθροι γαλαξίες». Ερευνητές του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA (το γνωστό JPL) χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE εντόπισαν ένα γαλαξία στις εσχατιές του Σύμπαντος ο οποίος είναι ο πιο φωτεινός γαλαξίας που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές, ανέφεραν ότι ο εντυπωσιακός γαλαξίας ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία, που ονομάζεται «υπερβολικά φωτεινοί υπέρυθροι γαλαξίες». Συνολικά, το τηλεσκόπιο WISE έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα 20 γαλαξίες αυτής της κατηγορίας, ανάμεσα στους οποίους και τον πιο φωτεινό του σύμπαντος. Ο WISE J224607.57-052635.0 βρίσκεται στη ασύλληπτη απόσταση των 12,5 δισ. ετών φωτός από εμάς και η λέξη λάμπει είναι ίσως φτωχή για να τον περιγράψει. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτός ο γαλαξίας έχει φωτεινότητα ίση με εκείνη 300 τρισ. άστρων σαν τον Ηλιο! Η υπερβολική λαμπρότητα του τελευταίου πιθανώς οφείλεται σε μια τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του, η οποία «καταπίνει» μεγάλες ποσότητες αερίων που την περιβάλλουν. Η διαδικασία αυτή προκαλεί την έκλυση έντονης ακτινοβολίας, που διαχέεται στο σύμπαν σε διάφορα μήκη κύματος (ορατό φως, υπέρυθρο, υπεριώδες, ακτίνες Χ κ.α.). Η μαύρη τρύπα του είχε ήδη μάζα δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας, σε μια εποχή που το σύμπαν είχε περίπου το ένα δέκατο της σημερινής ηλικίας του (δημιουργήθηκε πριν από 13,8 δισ. χρόνια). http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=706467 http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CF%8C%CF%83%CE%BF-300-%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%82-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B9

CERN: Δοκιμαστικές συγκρούσεις πρωτονίων με ενέργεια ρεκόρ. Στην ενέργεια ρεκόρ των 13 TeV (τετραηλεκτρονιοβόλτ) έφτασαν οι δοκιμαστικές συγκρούσεις υποατομικών σωματιδίων (πρωτονίων) στον μεγάλο επιταχυντή, όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών (CERN) Με τον τρόπο αυτό, ελέγχονται και ρυθμίζονται όλα τα συστήματα που προστατεύουν τον επταχυντή, τους μαγνήτες και τους τέσσερις ανιχνευτές του (ALICE, ATLAS, CMS και LHCb) από σωματίδια που «ξεστρατίζουν» από τις άκρες της δέσμης των σωματιδίων. Οι σχετικές δοκιμές συνεχίζονται σήμερα. Η επίσημη έναρξη των συγκρούσεων σωματιδίων αναμένεται να γίνει στις αρχές Ιουνίου. Σε αυτό το σημείο οι δέσμες ακτίνων θα περιέχουν ακόμη περισσότερα πρωτόνια: θα φτάνουν τα 2.800. Και τα διάφορα πειράματα θα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη με κάθε ανιχνευτή να λειτουργεί δοκιμάζοντας και να να ανιχνεύει όλα τα εξωτικά, πρωτοφανή σωματίδια των "συντριμμιών" που θα αιωρούνται από τις συγκρούσεις των πρωτονίων σε αυτές τις νέες ενέργειες. Προς το παρόν οι συγκρούσεις είναι ένα μέρος από τις δοκιμαστικές διαδικασίες που έχουν σχεδιαστεί για να διασφαλιστεί ότι τίποτα δεν θα χαθεί και δεν θα περάσει απαρατήρητο, όταν ο επιταχυντής τεθεί σε πλήρη εργοστασιακή λειτουργία. «Ξεκινάμε με συγκρούσεις πρωτονίων που φτάνουν τα 13 TeV και προσαρμόζουμε τις τροχιές τους, ώστε να συγκρούονται μετωπικά», δήλωσε ο Ronaldus Suykerbuyk της ομάδας εργασίας του CERN. Ο καθηγητής Ντέιβιντ Νιούμπολντ του Πανεπιστημίου Μπρίστολ, που εργάζεται στο πείραμα CMS, δήλωσε ότι οι νέες αυτές ενέργειες φέρνουν νέες τεχνολογικές προκλήσεις. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64190407

«Ντροπή σας» Έπειτα από τις αλλεπάλληλες αποτυχίες που ντρόπιασαν τη διαστημική βιομηχανία της Ρωσίας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Νμτίτρι Ρογκόζιν κατακεραύνωσε την υπηρεσία Roscosmos και τους «σάπιους» αξιωματούχους της, και κατέθεσε πρόταση για την αναδιοργάνωσή της. Μιλώντας στη Δούμα λίγες μέρες μετά την απώλεια ενός πυραύλου Proton που μετέφερε μεξικανικό δορυφόρο, ο βλοσυρός Ρογκόζιν προειδοποίησε ότι η Ρωσία κινδυνεύει να χάσει την ανταγωνιστικότητά της. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επεφύλασσε τις δριμύτερες επικρίσεις του για το διαστημικό κέντρο Κρούνιτσεφ όπου παράγονται οι Proton. Μετά το τελευταίο ατύχημα διατάχθηκαν έρευνες εναντίον πρώην εργαζομένων του κέντρου, οι οποίοι κατηγορούνται για παραποίηση εγγράφων και πρόκληση ζημίας εννέα δισ. ρουβλιών ή 161 εκατ. ευρώ, είπε στην Κάτω Βουλή της Δούμας. «Με τέτοια ηθική σήψη της ηγεσίας, δεν προκαλεί έκπληξη η χαμηλή ποιότητα των προϊόντων» δήλωσε ο Ρογκόζιν σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Υποστήριξε ακόμα ότι η τελευταία συντριβή πυραύλου Proton ήταν πανομοιότυπη με δύο προηγούμενα ατυχήματα το 1988 και το 2014, κάτι που δείχνει ότι τα πραγματικά αίτια της βλάβης δεν βρέθηκαν ποτέ. «Στη βιομηχανία ακόμα δεν γνωρίζουν τον ψηφιακό σχεδιασμό. Είναι ντροπή, έχουμε κολλήσει στην αλλαγή του αιώνα» δήλωσε ο Ρογκόζιν. Επισήμανε επίσης ότι το κέντρο Κρούνιτσεφ απασχολεί 13 φορές περισσότερους υπαλλήλους από ό,τι η Orbital Sciences, μια από τις αμερικανικές εταιρείες που έχουν συνάψει συμβόλαια με τη NASA για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αρμόδιος για θέματα Διαστήματος και Άμυνας, κατέθεσε νομοθετική πρόταση για τη μεταρρύθμιση της διαστημικής βιομηχανίας. Η πρόταση, η οποία περιλαμβάνει τροπολογίες για 23 διαφορετικούς νόμους, εγκρίθηκε από τη Δούμα με την πρώτη ανάγνωση και πήρε το δρόμο για την Άνω Βουλή και την τελική υπογραφή από τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Το πακέτο προβλέπει μεταξύ άλλων την αναδιοργάνωση της διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos σε «κρατική επιχείρηση». Η νέα εταιρεία θα ακολουθεί το μοντέλο της Rosatom, η οποία επιβλέπει την πυρηνική βιομηχανία. Στην ηγεσία θα παραμείνει ο σημερινός επικεφαλής της Roscosmos Ιγκόρ Κομάροφ, πρώην τραπεζίτης. Ο Ρογκόζιν πρότεινε επίσης αυξήσεις μισθών στη διαστημική βιομηχανία, η οποία μαστίζεται από έλλειψη μηχανικών. Πολλοί μηχανικοί, είπε, αμοίβονται με μόλις 30.000 ρούβλια (600 δολάρια) το μήνα, και αναγκάζονται να μένουν σε κοιτώνες μακριά από τη Μόσχα. Ημερολόγιο αποτυχημένων εκτοξεύσεων. 1. 5/12/2010-Πύραυλος Proton-M με τρείς δορυφόρους Glonass. 2. 1/2/2011-Πύραυλος Rokot με στρατιωτικό δορυφόρο GEO-IK2 3. 18/8/2011-Πύραυλος Proton-M με δορυφόρους επικοινωνιών.(Express-AM44) 4. 24/8/2011-Πύραυλος Soyuz-U με σκάφος εφοδιασμου του Progress-M. 5. 9/11/2011-Πύραυλος Zenit-2SB με το Fobos-Grant για τον Αρη. 6. 25/12/2011-Πύραυλος Soyuz-2.1a με τον δορυφόρο επικοινωνιών Meridian. 7. 6/8/2012-Πύραυλος Proton-M με δορυφόρους Express-MD2(Ρωσία) και Telkom-3(Ινδονησία). 8. 2/7/2013-Πύραυλος Proton-M με τρείς δορυφόρους Glonass-M. 9.16/5/2014-Πύραυλος Proton-M με τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Express-AM4P 10.28/4/2015-Πύραυλος Soyuz-2.1a με το "Progress M-27M" 11.16/5/2015-Πύραυλος Proton – M με τον δορυφόρο τηλεπικοινωνιών MexSat-1. Σχόλιο:Απο το Ημερολόγιο αποτυχημένων εκτοξεύσεων διαπιστώνεται οτι 6 απο τις 11 αποτυχημένες εκτοξεύσεις αφορουν τον Πύραυλο Proton-M. Τρεις τον πυραυλο Soyuz(Μια τον Soyuz-U και δυο τον νεο πύραυλο Soyuz-2.1a) και απο μια τον Πύραυλο Rokot και τον Πύραυλο Zenit-2SB. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231409265 Εκτόξευση σε τροχιά του «μυστηριώδους» Χ-37Β της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. Σε τροχιά εκτοξεύτηκε την Τετάρτη το μη επανδρωμένο διαστημοπλάνο X-37B της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας- ένα «μυστηριώδες» από πολλές απόψεις σκάφος, λόγω του πέπλου μυστικότητας που το περιβάλλει, το οποίο έχει χαρακτηριστεί και ως «μίνι» διαστημικό λεωφορείο. Πρόκειται για την τέταρτη αποστολή του τύπου (υπάρχουν δύο διαστημοπλάνα του συγκεκριμένου είδους) και, όπως υπογραμμίζεται σε σχετικό δημοσίευμα του space.com, η συγκεκριμένη εκτόξευση αποτελεί και την έναρξη της πρώτης πτήση διαστημοπλοίου που κινείται με ηλιακή ενέργεια. Το X-37B εκτοξεύτηκε με πύραυλο Atlas V από το ακρωτήριο Κανάβεραλ, και οι λεπτομέρειες γύρω από τη φύση της αποστολής του είναι μυστικές, οπότε είναι ασαφές το τι ακριβώς θα κάνει όσο παραμένει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Ωστόσο, σύμφωνα με αξιωματούχους της αεροπορίας, η εν λόγω αποστολή (OTV-4) θα επικεντρώνεται λιγότερο στο ίδιο το σκάφος και περισσότερο στο φορτίο που μεταφέρει σε τροχιά. Σημειώνεται ότι μαζί, στον ίδιο πύραυλο, ήταν φορτωμένοι 10 μικροί cubesats, περιλαμβανομένου του LightSail, που αναπτύχθηκε από την Planetary Society με σκοπό να δοκιμάσει/ επιδείξει τεχνολογία «ηλιακών ιστίων» για τα διαστημόπλοια. Η αμερικανική πολεμική αεροπορία, όπως αναφέρθηκε, έχει δύο X-37B, τα οποία έχουν κατασκευαστεί από τη Phantom Works της Boeing. Το καθένα έχει διαστάσεις 8,8 x 2,9 μέτρα, με άνοιγμα φτερών 4,6 μέτρων – ενδεικτικά αναφέρεται πως θα μπορούσε να χωρέσει μέσα στον χώρο φόρτωσης ενός διαστημικού λεωφορείου. Εκτοξεύεται κάθετα και προσγειώνεται οριζόντια. Η μυστικότητα γύρω από το πρόγραμμα έχει οδηγήσει σε εικασίες ότι πρόκειται για κάποιου είδους διαστημικό όπλο, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον, για παράδειγμα, εχθρικών δορυφόρων, ωστόσο η αμερικανική πολεμική αεροπορία απορρίπτει αυτούς τους ισχυρισμούς, λέγοντας ότι πρόκειται για μέσο δοκιμών τεχνολογιών για επαναχρησιμοποιούμενα διαστημικά σκάφη. Δεν είναι γνωστό πόσο θα διαρκέσει η αποστολή, ωστόσο η OTV-1 διήρκεσε 225 ημέρες, η OTV-2 469 και η OTV-3 675- ρεκόρ για επαναχρησιμοποιούμενο διαστημόπλοιο. Όσον αφορά στο φορτίο, δεν αποτελεί εντελώς μυστήριο, καθώς θα περιλαμβάνει ένα προηγμένο σύστημα προώθησης Hall (κινητήρας ιόντων) και νέα υλικά. Όσον αφορά στο LightSail- διαστάσεων που αντιστοιχούν σε ένα καρβέλι ψωμί- αναμένεται να επιστρέψει στη Γη μέσα σε μερικές εβδομάδες, έχοντας πρώτα αναπτύξει το ηλιακό πανί του. http://www.naftemporiki.gr/story/954979/ektokseusi-se-troxia-tou-mustiriodous-x-37b-tis-amerikanikis-polemikis-aeroporias

Εντοπίστηκε ζωή στο νέο πιο ξηρό μέρος της Γης. Ερευνητές εντόπισαν στοιχεία ζωής στο πιο ξηρό σημείο της Γης στην έρημο Ατακάμα, μια περιοχή στη Χιλή που έχει αναγνωριστεί επίσης ως η πιο άγονη στον κόσμο. Η ανακάλυψη ενδέχεται να επηρεάσει σημαντικά τη διαδικασία αναζήτηση ζωής στον Άρη. Για περισσότερο από μία δεκαετία, η περιοχή Γιουνγκάι στην έρημο Ατακάμα είχε χαρακτηριστεί ως η πιο ξηρή του πλανήτη, ελκύοντας το ενδιαφέρον αστροβιολόγων για τις αναλογίες με τις συνθήκες του Άρη. Ωστόσο μετά από συστηματική έρευνα μία επιστημονική ομάδα από τη Χιλή ανακάλυψε ότι μία άλλη περιοχή με την ονομασία Μαρία Ελένα Σάουθ (MES) είναι ακόμα πιο ξηρή, εμφανίζοντας μέση ατμοσφαιρική σχετική υγρασία ίση με αυτή που αποκάλυψαν οι τελευταίες μετρήσεις από την επιφάνεια του Άρη. «Με έκπληξη ανακαλύψαμε μια σειρά βιώσιμων ειδών βακτηρίων στο έδαφος της MES χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό μοριακών και μη μεθόδων, αποκαλύπτοντας έτσι την παρουσία ζωής στο πιο ξηρό μέρος που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα», δήλωσε ο Αρμάντο Αζούα-Μπούστος, επικεφαλής της μελέτης. Για περισσότερο από μία δεκαετία, η περιοχή Γιουνγκάι στην έρημο Ατακάμα είχε χαρακτηριστεί ως η πιο ξηρή του πλανήτη, ελκύοντας το ενδιαφέρον αστροβιολόγων για τις αναλογίες με τις συνθήκες του Άρη. Ο Αζούα-Μπούστος προέρχεται από την περιοχή της Ατακάμα και εδώ και χρόνια ήταν πεπεισμένος ότι υπάρχει πιο ξηρό μέρος από τη Γιουνγκάι. Για αυτό το λόγο τοποθέτησε αισθητήρες υγρασίας σε διάφορα μέρη και ανακάλυψε τη MES, που πλέον αποτελεί μία από τις καλύτερες περιοχές προσομοίωσης του Κόκκινου Πλανήτη πάνω στη Γη. «Αν θέλουμε να δοκιμάσουμε την επόμενη γενιά των ρομπότ και εργαλείων, καθώς και άλλων τεχνικών και τεχνολογιών για τον Άρη, τότε η MES αποτελεί τον ιδανικό υποψήφιο, καθώς διαθέτει πολλές από τις βασικές συνθήκες που χαρακτηρίζουν τον Κόκκινο Πλανήτη», δήλωσε ο Αζούα-Μπούστος. http://www.naftemporiki.gr/story/955122/euresi-zois-sto-neo-pio-ksiro-meros-tis-gis

«Εξερευνήστε την Ευρώπη» Το αμερικανικό Κογκρέσο ανέκρινε τον νέο προϋπολογισμό της NASA και της έδωσε εντολή να οργανώσει μια αποστολή εξερεύνησης της Ευρώπης, του παγωμένου δορυφόρου του Δία κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του οποίου υπάρχει ένας υπόγειος ωκεανός που πιθανώς να έχουν αναπτυχθεί σε αυτόν κάποιες μορφές ζωής Το αμερικανικό Κογκρέσο ανακοίνωσε το ποσό που ενέκρινε για την χρηματοδότηση της NASA για τους επόμενους 18 μήνες το οποίο θα είναι 18,5 δισ. δολάρια. Το Κογκρέσο ζήτησε από την διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ να υλοποιήσει το πρόγραμμα OWEP (Ocean Worlds Exploration Programme) που θα περιλαμβάνει την εξερεύνηση ωκεανών που υπάρχουν σε εξωγήινους κόσμους. Μάλιστα το Κογκρέσο έθεσε και σχετικό χρονοδιάγραμμα για την πρώτη αποστολή αυτού του προγράμματος. Ζήτησε από την NASA η πρώτη αποστολή να ξεκινήσει το αργότερο το 2022. Στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχουν δύο δορυφόροι στους οποίους όλες οι ενδείξεις υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός υπόγειου ωκεανού κάτω από την παγωμένη τους επιφάνεια. Ο ένας είναι η Ευρώπη, ο δορυφόρος του Δία και ο άλλος ο Εγκέλαδος, ο δορυφόρος του Κρόνου. Υπήρχε προβληματισμός για το ποιος από τους δύο δορυφόρους πρέπει να εξερευνηθεί πρώτος και τελικά η NASA μετά την έγκριση του νέου προϋπολογισμού αποφάσισε να οργανώσει άμεσα μια αποστολή στην Ευρώπη. Ομως σύμφωνα με τα όσα συμφωνήθηκαν με το Κογκρέσο η NASA θα οργανώσει αμέσως μετά την αποστολή στην Ευρώπη αποστολές εξερεύνησης τόσο στον Εγκέλαδο όσο και στον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου, τον Τιτάνα ο οποίος βρίσκεται σε μια γεωλογική και ατμοσφαιρική κατάσταση παρόμοια με εκείνη που υπήρχε στην Γη την πρώτη περίοδο της ύπαρξης της. Πριν την τελευταία εξέλιξη και τις εντολές του Κογκρέσου η NASA είχε ξεκινήσει την οργάνωση μιας εξερευνητικής αποστολής στην Ευρώπη την οποία ονόμασε Clipper. Το σκάφος της αποστολής είναι προγραμματισμένο να ξεκινήσει το ταξίδι του στα μέσα της δεκαετίας του 2020. Το κόστος της αποστολής έχει υπολογιστεί στα δύο δισ. δολάρια με την NASA να προσφέρει περίπου 250 εκ. δολάρια και αναζητούσε συμμάχους για να προχωρήσει το σχέδιο. Η αποστολή Clipper έχει σχεδιαστεί να συλλέξει δεδομένα από την επιφάνεια της Ευρώπης και να είναι προπομπός για επόμενες αποστολές οι οποίες θα προσπαθήσουν να διεισδύσουν στην παγωμένη επιφάνεια και να εξερευνήσουν τον ωκεανό που βρίσκεται από κάτω. Όμως με βάση τα νέα δεδομένα και την επιθυμία του Κογκρέσου να αναζητηθεί άμεσα ζωή στους εξωγήινους ωκεανούς είναι πολύ πιθανό οι στόχοι της αποστολής Clipper να μεταβληθούν ή να οργανωθεί μια νέα αποστολή. Βασικό εμπόδιο στην εξερεύνηση των υπόγειων ωκεανών τόσο στην Ευρώπη όσο και τον Εγκέλαδο είναι ότι αυτοί (αν υπάρχουν) βρίσκονται σε βάθη δεκάδων ή και εκατοντάδων χλμ κάτω από την παγωμένη τους επιφάνεια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κατασκευαστεί ένα σύνθετο προηγμένο σύστημα που περιλαμβάνει ένα πανίσχυρο τρυπάνι που θα καταφέρει να τρυπήσει την επιφάνεια της Ευρώπης και να διεισδύσει μέχρι τον ωκεανό και ένα σκάφος ή κάποιο άλλο όργανο που θα τον εξερευνήσει. Ένα τέτοιο σύστημα δεν υπάρχει ακόμη και δεν είναι γνωστό αν μπορεί να κατασκευαστεί μέσα στην επόμενη πενταετία. Πάντως πριν από λίγες εβδομάδες η NASA ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός επαναστατικού ρομπότ εξερεύνησης του ωκεανού της Ευρώπης. Το ρομπότ αυτό θα έχει το σχήμα καλαμαριού και το πιο εντυπωσιακό του χαρακτηριστικό είναι ότι θα διαθέτει ένα προηγμένο σύστημα που θα του επιτρέπει να λειτουργεί μετατρέποντας σε ενέργεια τα μεταβαλλόμενα μαγνητικά πεδία του δορυφόρου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=706123

Παγκόσμια Διαστημική Σημαία. Φανταστείτε το έτος 2035. Οι άνθρωποι έχουν προσγειωθεί στον Άρη και είναι έτοιμοι να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην επιφάνεια. Το επόμενο πράγμα που πρέπει να κάνουν θα είναι να αναρτήσουν μία σημαία στο έδαφος. Αλλά αυτή δεν είναι η σημαία των ΗΠΑ, ή ακόμα και μία σημαία των Ηνωμένων Εθνών – αντ “αυτού, θα είναι μία σημαία μπλε χρώματος που θα περιλαμβάνει επτά δαχτυλίδια και θα προορίζεται για να αντιπροσωπεύσει ολόκληρο τον πλανήτη μας. Τουλάχιστον αυτό είναι το μέλλον που οραματίζεται ένας γραφίστας, ο οποίος σχεδίασε μια σημαία και λέει ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για μελλοντικές αποστολές στο σύμπαν για να σηματοδοτήσει ότι ερχόμαστε από τη Γη. Το έργο, με τίτλο Η διεθνής Σημαία του Πλανήτη Γη, δημιουργήθηκε από τον Oskar Pernefeldt από το Beckmans College of Design στη Στοκχόλμη, Σουηδία. Από τον δικτυακό του τόπο, μας λέει ότι ο σκοπός της σημαίας είναι να «υπενθυμίσει στους ανθρώπους της Γης που μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη, ότι δεν έχουν σημασία τα εθνικά σύνορα.» Το μπλε χρώμα φόντου επιλέχθηκε για να συμβολίσει το νερό στη Γη – ένα βασικό συστατικό της ζωής του πλανήτη μας Η σημαία έχει μέγεθος παρόμοιο με πολλές εθνικές σημαίες, και χαρακτηριστικό της είναι τα επτά δαχτυλίδια στο κέντρο της. Το σχήμα έχει επίσης σχεδιαστεί σαν ένα λουλούδι που, σύμφωνα με τον κ Pernefeldt, «αντιπροσωπεύει το πώς τα πάντα στον πλανήτη μας, άμεσα ή έμμεσα συνδέονται. Και πρόσθεσε: «Οι εξωτερικοί δακτύλιοι του λουλουδιού σχηματίζουν έναν κύκλο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα σύμβολο της Γης ως πλανήτης και η μπλε επιφάνεια εκτός από το νερό στον πλανήτη μας θα μπορούσε να αποτελεί το σύμπαν. Παρακολουθήστε την κατασκευή της Διεθνής Σημαίας του Πλανήτη Γη: https://www.youtube.com/watch?v=yd1CYKFAUzA Η σημαία της Γης έχει φόντο σκούρο μπλε και κεντρικό της στοιχείο είναι η φημισμένη φωτογραφία της NASA που δείχνει τον πλανήτη μας όπως φαίνεται από το Διάστημα. Η σημαία δεν είναι επίσημη, καθώς δεν υπάρχει επίσημος κυβερνητικός φορέας για τη Γη. Συνδέεται με την Ημέρα της Γης, που αφορά την ευαισθητοποίηση για θέματα περιβάλλοντος και τον εορτασμό του κινήματος της παγκόσμιας κοινότητας. Ιστορία Η πρώτη σημαία της Γης έγινε με τη μέθοδο screen-printing και τα χρώματα της Γης ήταν αντεστραμμένα: ο ωκεανός ήταν λευκός και τα σύννεφα ήταν μπλε. Με δύο μόνο χρώματα, το ένα χρώμα ήταν για τα σύννεφα και το άλλο συμβόλιζε τον ωκεανό και τη Γη. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%B7%CE%B4%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CE%B8%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF

Ένα διαστημικό ταξίδι πάνω από την Ευρώπη. Ένα διαστημικό ταξίδι πάνω από την Ευρώπη, από τα Κανάρια Νησιά μέχρι την Ιταλία, κατέγραψε με τον φακό της η αστροναύτης Σαμάνθα Κριστοφορέτι, η οποία βρίσκεται τους τελευταίους μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η 38χρονη Ιταλίδα δημοσίευσε τα εντυπωσιακά πλάνα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκμεταλλευόμενη ένα μικρό κενό στο γεμάτο πρόγραμμα των αστροναυτών του Σταθμού. Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αυτή τη στιγμή, εκτός από την Κριστοφορέτι, βρίσκονται οι αστροναύτες Μπάρι Ουίλμορ, Τέρι Βερτς, Ελένα Σέροβα, Αλεξάντερ Σαμουκουτιάεφ και Αντόν Σκαπλέροφ. Οι αστροναύτες συνήθως περνούν έξι μήνες στον Σταθμό, στο πλαίσιο μίας αποστολής την οποία υποστηρίζουν 15 χώρες. http://www.naftemporiki.gr/story/953908/ena-diastimiko-taksidi-pano-apo-tin-europi Aστροναύτες-σταρ των social media. Ποιος δεν ονειρευόταν από μικρό παιδί να γίνει αστροναύτης ή έστω να γνωρίσει έναν από τους «ήρωες» του Διαστήματος; Η Ιταλίδα Σαμάνθα Κριστοφορέτι και ο Καναδός Κρις Χάντφιλντ ζουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αλλά έχουν γίνει σταρ των social media στη Γη. Ανεβάζουν φωτογραφίες από την καθημερινότητά τους σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας και έχουν συνολικά πάνω από 2 εκατομμύρια ακόλουθους στο Twitter Ο αστροναύτης, ο συνδετικός κρίκος της επιστήμης και της τεχνολογίας με την ανθρώπινη υπόσταση, είχε επί δεκαετίες μυθικές διαστάσεις και ο μόνος τρόπος που υπήρχε για τους κοινούς θνητούς να έρθουν σε επαφή με το μακρινό σύμπαν ήταν η περιορισμένη επαφή τους. Σήμερα η νέα γενιά αστροναυτών που σερφάρει στο Διαδίκτυο, «τιτιβίζει» στο Twitter και ανεβάζει βίντεο στο YouTube φέρνει όλους μας πιο κοντά στο Διάστημα και στη ζωή μακριά από τον γαλάζιο πλανήτη μας. Οι σύγχρονοι αστροναύτες που ζουν στον διαστημικό σταθμό ISS έχουν αποκτήσει στάτους ροκ σταρ, με εκατοντάδες χιλιάδες ακόλουθους στο Twitter και εκείνοι ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του «κοινού» τους, στέλνοντας «ανταποκρίσεις» και φωτογραφίες από την καθημερινότητά τους. Το παιχνίδι και η δουλειά είναι δύο όψεις της καθημερινότητας των αστροναυτών στον ISS. Οι φωτογραφίες που στέλνουν στη Γη γίνονται ανάρπαστες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσηςΗ Ιταλίδα Σαμάνθα Κριστοφορέτι έχει γίνει αντικείμενο λατρείας για πολλούς από τους 533.000 ακόλουθούς της, όπως και ο Καναδός Κρις Χάντφιλντ, που διαθέτει 1,5 εκατομμύριο «οπαδούς». Ο Χάντφιλντ, ο οποίος τραγουδούσε με την κιθάρα του μέσα στον σταθμό και ανέβαζε τα βίντεο στο YouTube, είχε τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε μέσα στη χρονιά θα κυκλοφορήσει το πρώτο του μουσικό άλμπουμ. Οι δύο αστροναύτες γράφουν καθημερινά στα social media, προσθέτοντας αρκετά προσωπικά στοιχεία. Για παράδειγμα, η Κριστοφορέτι, η οποία βρίσκεται στον διαστημικό σταθμό για περισσότερες από 170 ημέρες, δεν έκρυψε από τους θαυμαστές της την ικανοποίησή της για τον πρώτο καλό καφέ που ήπιε ύστερα από τόσον καιρό. Μια ιταλική εταιρεία της έστειλε μια ειδική καφετιέρα, η οποία μπορεί να φτιάξει τον αγαπημένο της εσπρέσο ανεξάρτητα από την κλίση ή τον προσανατολισμό που θα έχει η συσκευή, ακόμη και σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Δεν κρύβει, ακόμη, τα αγαπημένα της σνακ, που είναι τα αποξηραμένα μήλα και το κάνει με έναν πολύ φιλικό τρόπο. «Η ώρα για ένα σνακ είναι η κατάλληλη ευκαιρία για να δώσεις στο σώμα σου το σωστό καύσιμο», σχολιάζει χαρακτηριστικά στα social media. Δεν διστάζει, ακόμη, να εξηγήσει στο κοινό πως χρησιμοποιούν τη... διαστημική τους τουαλέτα οι αστροναύτες, ενώ ταυτόχρονα καλύπτει την περιέργεια του κόσμου για τη θέα από το Διάστημα ποστάροντας καταπληκτικές φωτογραφίες από το βόρειο σέλας. Ο Χάντφιλντ, από την πλευρά του, σε μια στιγμή συγκίνησης κατέγραψε τον εαυτό του να δακρύζει και μοιράστηκε το παράξενο θέαμα των δακρύων σε μηδενική βαρύτητα με τους ακόλουθούς του. Το εντυπωσιακό με τη νέα γενιά αστροναυτών δεν είναι μόνο ότι είναι «δικτυωμένοι» με τον κόσμο στη Γη, αλλά ότι το καταφέρνουν χωρίς να παραμελούν το επιστημονικό τους έργο. Αλλωστε και αυτό καταγράφεται καθημερινά στα βίντεο που στέλνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι σύγχρονοι αστροναύτες διαχειρίζονται οι ίδιοι τους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ισως γι' αυτό έχουν και τόσο προσωπικό τόνο, μιλούν για τα πράγματα που τους ενδιαφέρουν, για το περιβάλλον, για τον πλανήτη. Παρότι βρισκόμαστε στην εποχή των social media, η NASA δεν παρέχει ειδική εκπαίδευση στους αστροναύτες της. Εάν κάποιος δηλώσει ότι θα ήθελε βοήθεια, του κάνουν μερικά σεμινάρια πριν από την αναχώρησή του για τον διαστημικό σταθμό. Τα μόνα υποχρεωτικά μαθήματα για τους αστροναύτες είναι τα μαθήματα φωτογραφίας. Η ESA, η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία, θεωρεί ότι η επαφή με τον κόσμο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του επαγγέλματος του αστροναύτη. «Η δραστηριότητά μας χρηματοδοτείται από το Δημόσιο, οπότε είναι ευθύνη μας να μοιραζόμαστε την εμπειρία με όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό», εξηγεί η υπεύθυνη Τύπου της ESA. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64188971

Άγνωστα μαγνητικά πεδία ίσως λύνουν το «μυστήριο» της αντιύλης. Ένα ακόμη βήμα ώστε να επαληθεύσουν τον λόγο που η ύλη επικράτησε της αντιύλης, όταν το σύμπαν είχε «ηλικία» μικρότερη ακόμη και από 1 τρισεκατομμυριοστό του τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου, υποστηρίζουν πως έκαναν Αμερικανοί επιστήμονες, με επικεφαλής τον Τάνμαϊ Βαχασπάτι, καθηγητή φυσικής στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι επιστήμονες έχουν διατυπώσει ένα θεωρητικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο, πίσω από την επικράτηση της ύλης, κρύβονται άγνωστα έως σήμερα αριστερόστροφα σπειροειδή μαγνητικά πεδία, που κατακλύζουν το σύμπαν. Μια υπόθεση που φαίνεται πως επιβεβαιώνεται από τις αστρονομικές παρατηρήσεις, και πιο συγκεκριμένα από τις μετρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Fermi της NASA. Με βάση τις επικρατούσες θεωρίες, στις πρώτες φάσεις της Μεγάλης Έκρηξης δημιουργούνταν ίσες ποσότητες σωματιδίων και αντισωματιδίων, με συνέπεια να αλληλοεξουδετερώνονται. Ωστόσο, κάποιος ανεξήγητος μηχανισμός προκάλεσε μια μικρή ασυμμετρία στην παραγωγή τους, με συνέπεια τα πλεονάζοντα σωματίδια να γίνουν οι «δομικοί λίθοι» για τον σχηματισμό των πρώτων ατόμων και, επομένως, όλων των δομών που ακολούθησαν στη συνέχεια. Το αποτέλεσμα είναι το σύμπαν σήμερα, και ό,τι αυτό περιέχει, να αποτελείται αποκλειστικά από ύλη, ενώ η αντιύλη σπανίζει. Ο μηχανισμός που έχουν προτείνει οι Αμερικανοί επιστήμονες από το 2001 είναι σπειροειδή μαγνητικά πεδία με αριστερόστροφη φορά, τα οποία προκάλεσαν αυτή την ασυμμετρία στις πρώτες φάσεις της κοσμικής δημιουργίας και σήμερα κατακλύζουν το σύμπαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ύπαρξη αυτών των μαγνητικών πεδίων θα μπορούσε να αποκαλυφθεί από τα «ίχνη» που αυτές αφήνουν στις κοσμικές ακτίνες γ – τα φωτόνια υψηλής ενέργειας που εκπέμπονται από πηγές όπως οι τεράστιες μαύρες τρύπες στο κέντρο μεγάλων γαλαξιών. Όπως αναφέρει η ομάδα σε άρθρο της στο περιοδικό Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, το οποίο δημοσιεύτηκε την Παρασκευή, η ανάλυση των δεδομένων από το τηλεσκόπιο Fermi φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτά τα «ίχνη», δηλαδή την ιδιαίτερη κατανομή που θα έπρεπε να έχουν οι ακτίνες αν όντως υπάρχουν τα μαγνητικά πεδία. Μάλιστα, από την ανάλυση, μπόρεσαν να προσδιορίσουν και τις ιδιότητες αυτών των πεδίων. Πάντως, όπως σημειώνει ο Βαχασπάτι στο σάιτ του ρωσικού τηλεοπτικού δικτύου RT, οι μετρήσεις από το Fermi που επεξεργάσθηκαν δεν είναι ακόμη αρκετές για να επιβεβαιώσουν τελεσίδικα το θεωρητικό μοντέλο. Έτσι, ακόμη και σήμερα, το περιθώριο σφάλματος της ανάλυσής τους αγγίζει το 0,3%. «Νομίζω πως το πιο σημαντικό είναι πως βλέπουμε ένα ύποπτο σήμα στα δεδομένα, προχωρώντας βήμα προς βήμα από εδώ και πέρα», αναφέρει. Κάθε τέτοιο βήμα, προσθέτει, θα γίνει με την αναζήτηση του σήματος σε ολοένα περισσότερες μετρήσεις από το τηλεσκόπιο. http://www.naftemporiki.gr/story/953917/agnosta-magnitika-pedia-isos-lunoun-to-mustirio-tis-antiulis

Διορθώθηκε η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roskosmos ανακοίνωσε την Δευτέρα ότι το διαστημικό σκάφος Progress, που έχει προσδεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), κατάφερε να θέσει σε λειτουργία τους κινητήρες του, διορθώνοντας την τροχιά του ISS. "Κατά τη διάρκεια της νύχτας η τροχιά του ISS διορθώθηκε με επιτυχία", ανέφερε η Roskosmos, σύμφωνα με τα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων. Μία πρώτη προσπάθεια τη νύχτα της 15ης προς 16η Μαΐου είχε αποτύχει προκαλώντας κρίση στη ρωσική διαστημική βιομηχανία. Η διόρθωση της τροχιάς ξεκίνησε στις 03:30 ώρα Μόσχας (και ώρα Ελλάδας) και ολοκληρώθηκε περίπου 30 λεπτά αργότερα, διευκρίνισε η Roskosmos. Προσδεμένο στο ρωσικό όχημα Zvezda, το μεταφορικό σκάφος Progress M-26M κατάφερε να διορθώσει την τροχιά του ISS, τοποθετώντας το στο επιθυμητό ύψος που θα επιτρέψει την επιστροφή στη Γη των τριών μελών του πληρώματος του σταθμού στις αρχές Ιουνίου. Ως αποτέλεσμα του ελιγμού το μέσο ύψος του σταθμού πτήσης αυξήθηκε κατά 2,8 km. Η διόρθωση της τροχιάς είχε προγραμματιστεί να γίνει τη νύχτα της 15ης προς 16η Μαΐου αλλά ματαιώθηκε καθώς οι υπεύθυνοι της πτήσης δεν είχαν καταφέρει να θέσουν σε λειτουργία τους κινητήρες του διαστημικού σκάφους. http://www.kathimerini.gr/815744/article/epikairothta/episthmh/dior8w8hke-h-troxia-toy-die8noys-diasthmikoy-sta8moy Μεντβέντεφ: Ειδική επιτροπή για τα αίτια συντριβής του πυραύλου Proton-M. Τη σύσταση ειδικής επιτροπής για την διερεύνηση των αιτιών που οδήγησαν στην συντριβή του πυραύλου Proton – M διέταξε χθες ο πρωθυπουργός της Ρωσία Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Ο πύραυλος Proton-M, ο οποίος μετέφερε έναν μεξικάνικο δορυφόρο, παρουσίασε βλάβη και συνετρίβη χθες στη Σιβηρία λίγο μετά την εκτόξευσή του. Ο πύραυλος που μετέφερε τον δορυφόρο τηλεπικοινωνιών MexSat-1 παρουσίασε κάποιο πρόβλημα περίπου 500 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, όπως μετέδωσαν ρωσικά μέσα ενημέρωσης. Τα αίτια της συντριβής του πυραύλου, που είχε ως αποτέλεσμα να μην τεθεί σε τροχιά ο δορυφόρος, δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί. Το πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti μετέδωσε εξάλλου επικαλούμενο έναν αξιωματούχο ότι ανεστάλησαν όλες οι εκτοξεύσεις πυραύλων μεταφοράς δορυφόρων αυτού του είδους. Στο μεταξύ σε συνέντευξη τύπου που έδωσε ο υπουργός Μεταφορών και Συγκοινωνιών του Μεξικού Χεράρδο Πουίζ Εσπάρτζα, δήλωσε πως ο δορυφόρος ήταν πλήρως ασφαλισμένος, ως εκ τούτου δεν προκύπτουν σημαντικές οικονομικές ζημιές για τη χώρα. Οπως συμπλήρωσε, οι μεξικανικές αρχές είχαν επενδύσει 300 εκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία του δορυφόρου και άλλο 90 εκατ. δολ. για την πραγματοποίηση της εκτόξευσης. Ημερολόγιο αποτυχημένων εκτοξεύσεων. 1. 5/12/2010-Πύραυλος Proton-M με τρείς δορυφόρους Glonass. 2. 1/2/2011-Πύραυλος Rokot με στρατιωτικό δορυφόρο GEO-IK2 3. 18/8/2011-Πύραυλος Proton-M με δορυφόρους επικοινωνιών.(Express-AM44) 4. 24/8/2011-Πύραυλος Soyuz-U με σκάφος εφοδιασμου του Progress-M. 5. 9/11/2011-Πύραυλος Zenit-2SB με το Fobos-Grant για τον Αρη. 6. 25/12/2011-Πύραυλος Soyuz-2.1a με τον δορυφόρο επικοινωνιών Meridian. 7. 6/8/2012-Πύραυλος Proton-M με δορυφόρους Express-MD2(Ρωσία) και Telkom-3(Ινδονησία). 8. 2/7/2013-Πύραυλος Proton-M με τρείς δορυφόρους Glonass-M. 9.16/5/2014-Πύραυλος Proton-M με τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Express-AM4P 10.28/4/2015-Πύραυλος Soyuz-2.1a με το "Progress M-27M" 11.16/5/2015-Πύραυλος Proton – M με τον δορυφόρο τηλεπικοινωνιών MexSat-1. http://gr.rbth.com/news/2015/05/17/mentbentef_eidiki_epitropi_gia_ta_aitia_syntribi_toy_proton-m_37139.html

Κίνδυνοι από την κοσμική ακτινοβολία για τους αστροναύτες που θα ταξιδέψουν στον Άρη. Σαν να μην έφταναν η ανία, ο περιορισμένος χώρος και η λιγοστή παρέα, οι αστροναύτες που θα ταξιδέψουν προς τον Άρη κινδυνεύουν και με εγκεφαλικές βλάβες εξαιτίας της κοσμικής ακτινοβολίας. Αμερικανοί ερευνητές εξέθεσαν πειραματόζωα σε ακτίνες σωματιδίων υψηλής ενέργειας, ανάλογες με αυτές που ανιχνεύονται στις κοσμικές ακτίνες του γαλαξία, και διαπίστωσαν ότι προκαλούν καταστροφή του κεντρικού νευρικού συστήματος περιορίζοντας σημαντικά την απόδοση των ζώων. «Τα νέα δεν είναι θετικά για τους αστροναύτες που μελλοντικά θα συμμετάσχουν σε αποστολές διάρκειας δύο-τριών ετών στον Κόκκινο Πλανήτη», τονίζει ο Τσαρλς Λιμολί, καθηγητής Ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. «Η μείωση της απόδοσης, τα κενά μνήμης και η απώλεια συνείδησης και ελλειμματική εστίαση του ενδιαφέροντος κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μπορεί να επηρεάσουν ζωτικής σημασίας δραστηριότητες. Δεν αποκλείεται καθόλου η έκθεση σε αυτά τα σωματίδια να έχει παρενέργειες, ακόμη και μακροπρόθεσμα, στις γνωσιακές δεξιότητες του ατόμου. Η κοσμική ακτινοβολία θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη πτώση της απόδοσης, άγχος και να επηρεάσει την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων», κατέληξε ο Αμερικανός καθηγητής. Τα τεχνολογικά εμπόδια που θα αντιμετωπίσουν οι επανδρωμένες αποστολές στον Αρη είναι εξαιρετικά μεγάλα, αλλά η NASA προσβλέπει στην πραγματοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος το πολύ μέχρι το 2030. Kατά την τελευταία έρευνα, τα τρωκτικά που χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα τοποθετήθηκαν σε μία ακτίνα υψηλής ενέργειας οξυγόνου και σωματιδίων τιτανίου στο εργαστήριο κοσμικής ακτινοβολίας της ΝASA προτού επαναπροωθηθούν στο εργαστήριο του Λιμολί για εξέταση. Στο Διάστημα τα σωματίδια που αποτελούν τις κοσμικές ακτίνες του γαλαξία προέρχονται από τις εκρήξεις άστρων. Η έκθεση σε τέτοιου είδους σωματίδια προκάλεσε στα ποντίκια φλεγμονή στον εγκέφαλο, γεγονός που επηρέασε την καλή μετάδοση τα σημάτων μέσω των νευρώνων. Οι απεικονίσεις του εγκεφάλου των ζώων απέδειξαν ότι το σύστημα της επικοινωνίας εμφάνιζε βλάβες. Εξι εβδομάδες μετά την επαφή τους με τα ενεργειακά σωματίδια, τα ποντίκια είχαν λιγότερες δενδριτικές συνάψεις, δηλαδή δομές που προβάλλουν από τους νευρώνες και μεταφέρουν ηλεκτροχημικά σήματα. Τα φορτισμένα σωματίδια έμοιαζαν να έχουν πλήξει αυτές τις νευρωνικές διακλαδώσεις και να τις είχαν θέσει εκτός λειτουργίας, δημιουργώντας προβλήματα ανάλογα με αυτά που προκαλούν οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες, όπως είναι το Αλτσχάιμερ. Η τελευταία μελέτη υποδεικνύει ότι τα διαστημικά σκάφη, τα οποία θα ξεκινούν για μακρινά ταξίδια στο σύμπαν, θα χρειαστούν ειδική θωράκιση από τις κοσμικές ακτίνες. Ομως, μια τέτοια θωράκιση απλώς θα περιορίσει το πρόβλημα και δεν θα το λύσει. Μία λύση θα ήταν η ανακάλυψη φαρμάκων που θα προστατεύουν τον εγκέφαλο από τις ακτίνες. http://physicsgg.me/2015/05/16/%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%af%ce%b1/

Ο Ποσειδώνας, ο Τρίτωνας και η Νηρηίδα … Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA, είναι γνωστό για το κυνήγι εξωπλανητών – πλανητών που περιστρέφονται γύρω από μακρινά άστρα, παρόμοια με τον ήλιο μας. Στα πλαίσια της νέας αποστολής του με κωδικό όνομα Κ2, μελετά επίσης και αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι, προέκυψε μια σειρά φωτογραφιών του Ποσειδώνα και των δορυφόρων του Τρίτωνα και Νηρηίδα. Επί 70 ημέρες, από το Νοέμβριο του 2014 έως τον Ιανουάριο του 2015, το Kepler έλαβε 101.508 φωτογραφίες του πλανήτη Ποσειδώνα. Απ’ αυτές τις φωτογραφίες δημιουργήθηκε το βίντεο διάρκειας 33 δευτερολέπτων που ακολουθεί. Ο Ποσειδώνας εμφανίζεται στο βίντεο την 15η μέρα. Φαίνεται καθαρά να περιστρέφεται γύρω του ο δορυφόρος του Τρίτωνας, με περίοδο 5,8 ημέρες. Δύσκολα διακρίνεται από αριστερά κατά την 24η ημέρα ο μικρός δορυφόρος Νηρηίδα, με περίοδο περιστροφής 360 ημέρες. Γρήγορα περάσματα στο βίντεο κάνουν αστεροειδείς, ενώ στο υπόβαθρο φαίνονται μερικά άστρα που εξετάζει το Kepler για το αν διαθέτουν ή όχι πλανήτες. Η λαμπρή εμφάνιση του Ποσειδώνα οφείλεται στο γεγονός ότι η ατμόσφαιρά του ανακλά το ηλιακό φώς. Μια ομάδα αστρονόμων σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία αυτά για να παρακολουθήσει την εξέλιξη του καιρού στον Ποσειδώνα μελετώντας τις ανεπαίσθητες διακυμάνσεις φωτεινότητας που μόνο το Kepler μπορεί να παρατηρήσει. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/05/18/%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%83%ce%b5%ce%b9%ce%b4%cf%8e%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%bd%ce%b7%cf%81%ce%b7%ce%af%ce%b4%ce%b1/

Μελέτη για το μποζόνιο Χιγκς καταρρίπτει κάθε ρεκόρ συνεργασίας. Από τις 33 σελίδες που καταλαμβάνει η τελευταία μελέτη για το περίφημο μποζόνιο Χιγκς, μόνο οι εννέα περιγράφουν την ίδια την έρευνα. Οι υπόλοιπες 24 αφιερώνονται στα ονόματα 5.154 ερευνητών, το μεγαλύτερο αριθμό συγγραφέων στα χρονικά της επιστημονικής βιβλιογραφίας. Η μελέτη, η οποία αναρτήθηκε στις 14 Μαΐου στην ηλεκτρονική έκδοση του Physical Review Letters (και θα δημοσιευτεί αργότερα και στην έντυπη έκδοση) προσφέρει την ακριβέστερη μέχρι στιγμής μέτρηση της μάζας του μποζονίου Χιγκς, βασικό τμήμα του μηχανισμού που δίνει στην ύλη τη μάζα του. http://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.114.191803 Συγκριτικά, η ιστορική μελέτη του 2012 που επιβεβαίωνε την ύπαρξη του σωματιδίου είχε 2.932 συγγραφείς, από τους οποίους μάλιστα οι 21 είχαν ήδη αποβιώσει πριν από τη δημοσίευση. Το τελευταίο διάστημα, οι μελέτες με τεράστιο αριθμό συγγραφέων έρχονται η μία μετά την άλλη. Τον Μάρτιο δημοσιεύτηκε γενωμική έρευνα με λίστα 1.000 ονομάτων, και λίγες εβδομάδες αργότερα ακολούθησε δημοσίευση για τους βακτηριοφάγους με 2.863 συντάκτες. Και την περασμένη εβδομάδα, η online έκδοση του Nature δημοσίευσε μελέτη του CERN με 2.700 συγγραφείς. Σύμφωνα με το Thomson Reuters Science Watch, νέα μελέτη είναι μόλις η δεύτερη που σπάει το φράγμα των 3.000 ονομάτων, έπειτα από προηγούμενη μελέτη του CERN που δημοσιεύτηκε το 2008. Η έρευνα εκείνη αφορούσε τα σχεδιαζόμενα πειράματα στον ανιχνευτή CMS του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Στη νέα μελέτη-ρεκόρ, οι ομάδες των ανιχνευτών CMS και Atlas συνεργάζονται για να εκτιμήσουν τη μάζα του Χιγκς με απόκλιση μόλις ±0,25%. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231408464 Υπάρχει σωματίδιο «Ω! Θεέ μου»; Το σωματίδιο «Oh My God» ήταν ένα σωματίδιο κοσμικών ακτίνων, πιθανότατα πρωτόνιο, πολύ μεγάλης ενέργειας, το οποίο ανιχνεύθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1991, από τον ανιχνευτή High Resolution Fly’s Eye του Πανεπιστημίου της Utah. Η ενέργεια του σωματιδίου ήταν 320×1018 eV ή 320 ΕeV. Η ενέργεια αυτή είναι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ενέργεια των σωματιδίων που επιταχύνει ο LHC, αλλά και αρκετά εκατομμύρια φορές από τις υψηλότερες ενέργειες σωματιδίων κοσμικής ακτινοβολίας που είχαν ανιχνευτεί μέχρι τότε. Προφανώς η ανίχνευση ενός σωματιδίου κοσμικής ακτινοβολίας με τόσο μεγάλη ενέργεια σόκαρε τους φυσικούς – εξ ου και το όνομα «Ω! Θεέ μου». Το σωματίδιο ταξίδευε σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός – κι αν υποθέσουμε ότι επρόκειτο για πρωτόνιο η ταχύτητά του έφτανε στα 0,999 999 999 999 999 999 999 9951 της ταχύτητας του φωτός. Έκτοτε έχουν καταγραφεί μερικές εκατοντάδες γεγονότα με ενέργειες πάνω από 60 EeV – κανένα όμως δεν έφτασε τα 320 EeV. Η προέλευση του σωματιδίου «Ω! Θεέ μου» παραμένει ακόμα μυστήριο. Για τις προσπάθειες ανίχνευσης κοσμικών ακτίνων με υπερ-υψηλές ενέργειες και για τις πιθανές θεωρητικές ερμηνείες μπορείτε να διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ: https://www.quantamagazine.org/20150514-the-particle-that-broke-a-cosmic-speed-limit/?utm_campaign=snsdemo&utm_medium=twitter&utm_source=snsanalytics Η Γραφική παράσταση της ροής των κοσμικών ακτίνων συναρτήσει της ενέργειας. Το τελευταίο σημείο κάτω δεξιά παριστάνει το σωματίδιο «Ω! Θεέ μου». http://physicsgg.me/2015/05/17/%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%89-%ce%b8%ce%b5%ce%ad-%ce%bc%ce%bf%cf%85/