Δροσος Γεωργιος

Πούτιν: Ρωσικός διαστημικός σταθμός έως το 2023. Η Ρωσία σχεδιάζει να έχει θέσει σε τροχιά δικό της διαστημικό σταθμό έως το 2023, πριν ακόμα τερματιστεί το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, δήλωσε ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. «Μέχρι το 2023 σχεδιάζουμε να έχουμε θέσει σε τροχιά το δικό μας, εθνικό διαστημικό σταθμό» είπε ο Πούτιν στη διάρκεια καθιερωμένης τηλεοπτικής εμφάνισης κατά την οποία απάντησε σε ερωτήσεις πολιτών. Η Μόσχα και η Ουάσινγκτον συμφώνησαν πρόσφατα να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) τουλάχιστον μέχρι το 2024. Η συνεργασία των δύο χωρών σε άλλα διαστημικά προγράμματα είναι ωστόσο αμφίβολη εξαιτίας της έντασης που προκάλεσε ανάμεσά τους η κρίση της Ουκρανίας. Η εξήγηση που έδωσε ο Πούτιν για το νέο σχέδιο, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, είναι ότι η Ρωσία χρειάζεται έναν νέο σταθμό για να παρακολουθεί καλύτερα τα εδάφη της. «Χρησιμοποιούμε ενεργά τον ISS για την επιστήμη και την οικονομία, από εκεί όμως είναι ορατό μόνο το 5% της ρωσικής επικράτειας» είπε ο πρόεδρος. «Από έναν εθνικό σταθμό, θα μπορούσαμε να δούμε όλη την έκταση της τεράστιας χώρας μας». «Είναι αυτονόητο ότι θα ολοκληρώσουμε αυτό το έργο και, χωρίς αμφιβολία, θα το έχουμε υπό τον έλεγχό μας» συμπλήρωσε. Παραμένει ωστόσο ασαφές πώς θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί ένα τόσο φιλόδοξο σχέδιο, δεδομένου ότι η Ρωσία αναμένεται να περάσει σε ύφεση το 2015, και η οικονομική της κατάσταση επηρεάζεται από τις κυρώσεις των Δυτικών χωρών για την ανάμειξη της Μόσχας στην ουκρανική κρίση. Οι δηλώσεις Πούτιν, εξάλλου, δεν βρίσκονται σε συμφωνία με προηγούμενες ανακοινώσεις για το θέμα. Νωρίτερα φέτος, η Μόσχα είχε γνωστοποιήσει σχέδιο για την κατασκευή δικού της σταθμού που θα βασιζόταν σε υπομονάδες τoυ ISS μετά τον παροπλισμό του. Τον Μάρτιο, η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos είχε δηλώσει ότι θα συνεργαζόταν με τη NASA στην ανάπτυξη νέου, κοινού διαστημικού σταθμού. Η NASA, ωστόσο, δεν επιβεβαίωσε ότι υπάρχει τέτοιο σχέδιο. Σχέδια για δικό της διαστημικό σταθμό έως το 2023 έχει παρουσιάσει και η Κίνα. Ο σοβιετικός και αργότερα ρωσικός σταθμός MIR καταστράφηκε ελεγχόμενα το 2001 έπειτα από 15 χρόνια λειτουργίας. Στην τηλεοπτική του συνέντευξη, ο Πούτιν συνδέθηκε επίσης με εργαζόμενους του νέου κοσμοδρομίου που κατασκευάζεται στο Βοστότσνι, στη ρωσική Άπω Ανατολή. Ο νέο κοσμοδρόμιο θα περιόριζε την εξάρτηση της Ρωσίας από το κοσμοδρόμιο που νοικιάζει στο Μπαϊκονούρ του Καζακστάν. Ωστόσο το πρόγραμμα του Βοστότσνι έχει καθυστερήσει και τείνει να εξελιχθεί σε σκάνδαλο, καθώς οι εργολάβοι ερευνώνται για κατασπατάληση δημόσιου χρήματος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400509 «Progress M-27M" Τελικές εργασίες επεξεργασίας. http://www.energia.ru/en/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-17.html Μη επανδρωμένη «ιπτάμενη πτέρυγα» από τη NASA Με επιτυχία πραγματοποίησαν ερευνητές του Armstrong Flight Research Center της NASA την πρώτη πτήση του X-56A Multi-Utility Technology Testbed (MUTT) στις 9 Απριλίου. Το εν λόγω μη επανδρωμένο αεροσκάφος- τύπου «ιπτάμενης πτέρυγας», δηλαδή με σχήμα που παραπέμπει σε μπούμερανγκ ή στο βομβαρδιστικό B-2- έκανε μια πτήση 20 λεπτών, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας ερευνητικής προσπάθειας με στόχο σημαντικά επιτεύγματα στην αεροσερβοελαστική τεχνολογία. Η αεροσερβοελαστικότητα (aeroservoelasticity) περιλαμβάνει την αλληλεπίδραση μεταξύ των αυτόματων συστημάτων ελέγχου ενός αεροπλάνου και της ανταπόκρισης εύκαμπτων δομών σε αεροδυναμικές δυνάμεις. Το Χ-56Α πέταξε στο πλαίσιο του υποπρογράμματος Higher Aspect Ratio Wing, που εντάσσεται στο πρόγραμμα AATT (Advanced Air Transport Technology). Επρόκειτο για την πρώτη από οκτώ σχεδιασμένες πτήσεις SWCD (Stiff Wing Controller Development). Οι επιτυχείς προσπάθειες της ομάδας δοκιμών έφεραν το Χ-56Α σε ύψος 4.000 ποδών πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Όπως υπογράμμισε ο Γκάρι Σ. Μάρτιν, στέλεχος του ΑΑΤΤ, όλα πήγαν ακριβώς όπως είχαν εξελιχθεί και στον εξομοιωτή. Το Χ-56Α έχει κατασκευαστεί από το τμήμα Advanced Development Projects της Lockheed Martin, στο πλαίσιο συμβολαίου με το AFRL της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. http://www.naftemporiki.gr/story/941449/mi-epandromeni-iptameni-pteruga-apo-ti-nasa Θεαματικό βίντεο από απόπειρα προσεδάφισης πυραύλου της SpaceX. Δύο 24ωρα μετά την παρ΄ολίγον επιτυχημένη απόπειρα, η αμερικανική εταιρεία SpaceΧ δημοσιοποίησε βίντεο του πυραύλου Falcon 9 να επιχειρεί να προσεδαφιστεί σε μια πλωτή εξέδρα μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του στο Διάστημα. Η SpaceX, μια εταιρεία του δισεκατομμυριούχου ιδρυτή του PayPal Έλον Μασκ, ελπίζει να μειώσει δραστικά το κόστος εκτόξευσης φορτίων τροποποιώντας τον πύραυλο ώστε να επιστρέφει αυτόματα στην εξέδρα εκτόξευσης -οι σημερινοί πύραυλοι καταλήγουν συνήθως στον ωκεανό και δεν επαναχρησιμοποιούνται. Στην απόπειρα της Τρίτης, το πρώτο στάδιο του πυραύλου Falcon 9, με ύψος όσο ένα κτήριο 14 ορόφων, διακρίνεται να κατεβαίνει με τον κινητήρα ενεργοποιημένο. Μερικές δεκάδες μέτρα πάνω από την πλωτή πλατφόρμα στον Ατλαντικό, αναπτύσσει τέσσερα σκέλη προσεδάφισης και ενεργοποιεί σταθεροποιητικούς προωστήρες κοντά στην κορυφή του. Την τελευταία στιγμή, ο πύραυλος χτυπά υπό κλίση την πλωτή πλατφόρμα, αναποδογυρίζει και εκρήγνυται. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400486

Αποστολή στον Άρη με κόστος 15 εκατ. ετοιμάζει η Ρωσία. Περίπου 776 εκατομμύρια ρούβλια (δηλαδή περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια με την τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία) ετοιμάζεται να ξοδέψει η Ρωσία για την προετοιμασία και την έναρξη της αποστολής ExoMars από κοινού με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, ανακοίνωσε η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos. «Η τιμή της κρατικής σύμβασης ορίζεται σε 776.300.000 ρούβλια», δήλωσε ο οργανισμός. Έχει προγραμματιστεί να δαπανήσει 239.900.000 ρούβλια ( 4.6 εκατ. δολάρια) το 2015 και τα υπόλοιπα 536,4 εκατομμύρια ρούβλια (10,3 εκατομμύρια δολάρια) το 2016. Η αποστολή ExoMars Gas Orbiter έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί στον πύραυλο μεταφορέα Proton-M από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, τον Ιανουάριο του 2016. Θα προσγειωθεί στον Άρη τον Οκτώβριο του 2016 και μετά θα προχωρήσει στη χαρτογράφηση των πηγών του μεθανίου και άλλων αερίων στον κόκκινο πλανήτη. Επιπλέον θα βοηθήσει να επιλεγεί η περιοχή προσγείωσης για το όχημα ExoMars. Οι επιστημονικοί στόχοι της αποστολής περιλαμβάνουν και την αναζήτηση για πιθανά βιοσημάδια ζωής στον Άρη, μελετώντας την επιφάνεια του περιβάλλοντος και χαρακτηρισμού του νερού και της γεωχημικής διανομής στον πλανήτη. Η συμφωνία για την κοινή αποστολή υπεγράφη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος και της Roscosmos τον Μάρτιο του 2013. http://gr.rbth.com/news/2015/04/18/apostoli_ston_ari_me_kosto_15_ekat_etoimazei_i_rosia_36653.html

Αλληλεπιδρά ή δεν αλληλεπιδρά η σκοτεινή ύλη με τον εαυτό της; Πριν από δυο εβδομάδες ο ιστότοπος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Dark matter even darker than once thought, Hubble explores the dark side of cosmic collisions», σύμφωνα με το οποίο η σκοτεινή ύλη φαίνεται να αλληλεπιδρά με τον εαυτό της πολύ λιγότερο απ’ ότι θεωρείτο μέχρι σήμερα (προσοχή, να αλληλεπιδρά όχι βαρυτικά, αλλά με άλλου είδους ή άγνωστες μέχρι τώρα αλληλεπιδράσεις). Το εκλαϊκευμένο αυτό άρθρο (μια εκδοχή του οποίου μπορείτε να δείτε και εδώ: «Η σκοτεινή ύλη δεν αλληλεπιδρά ούτε με τον εαυτό της;»), http://physicsgg.me/2015/03/27/%CE%B7-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CF%81%CE%AC-%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%B5/#comment-6354 βασίζεται στην εργασία των Harvey et al που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Science» [The nongravitational interactions of dark matter in colliding galaxy clusters], όπου δίνεται ένα πάνω όριο στην ενεργό διατομή για την αυτο-αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης. Σύμφωνα λοιπόν με την εκλαϊκευμένη εκδοχή αυτής της εργασίας η αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης με τον εαυτό της είναι ελάχιστη, ίσως και ανύπαρκτη. Χτες όμως στον ιστότοπο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) εμφανίστηκε νέο άρθρο με τίτλο «First Signs of Self-interacting Dark Matter? Dark matter may not be completely dark after all». Το νέο δημοσίευμα ανατρέπει κατά κάποιο τρόπο το προηγούμενο. Ισχυρίζεται πως για πρώτη φορά βρέθηκαν ενδείξεις ότι η σκοτεινή ύλη αλληλεπιδρά με τον εαυτό της και με διαφορετικό τρόπο, εκτός από τη δύναμη της βαρύτητας. Οι ερευνητές Massey et al μελέτησαν έμμεσα τη συμπεριφορά της σκοτεινής ύλης παρακολουθώντας την ταυτόχρονη σύγκρουση 4 γαλαξιών στο σμήνος γαλαξιών Abell 3827, σε απόσταση 1,3 δισεκατομμυρίων ετών από τη Γη. Το εκλαϊκευμένο άρθρο βασίζεται στην εργασία των Massey et al «The behaviour of dark matter associated with 4 bright cluster galaxies in the 10kpc core of Abell 3827», δημοσιεύεται στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, όπου δίνεται μια προσέγγιση-εκτίμηση (και όχι άνω όριο) για την ενεργό διατομή αυτο-αλληλεπίδρασης της σκοτεινής ύλης. Παίρνοντας υπόψη το γεγονός ότι η προσέγγιση-εκτίμηση που δίνει η νέα εργασία είναι σαφώς μικρότερη από το άνω όριο που έδινε η παλαιότερη θα λέγαμε ότι οι αστρονόμοι … φάσκουν και αντιφάσκουν σχετικά με το αν αλληλεπιδρά η σκοτεινή ύλη με το εαυτό της ή όχι (εννοείται μη-βαρυτικά). Η διαφορά μεταξύ των δυο εργασιών έγκειται στο γεγονός ότι η πρώτη – αυτή που στην εκλαϊκευμένη εκδοχή της συμπέραινε πολύ μικρή αυτο-αλληλεπίδραση σκοτεινής ύλης – μελετά τις συγκρούσεις μεταξύ γαλαξιακών σμηνών, ενώ η δεύτερη αντλεί τα συμπεράσματά της από συγκρούσεις μεμονωμένων γαλαξιών, και όχι σμηνών. Η διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ μεμονωμένων γαλαξιών θα μπορούσε να διαρκεί περισσότερο σε σχέση με τις συγκρούσεις σμηνών – επιτρέποντας τα φαινόμενα, ακόμη κι από μια ελάχιστη δύναμη τριβής, να αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου και να δημιουργούν μετρήσιμα αποτελέσματα. Σύμφωνα με τον Richard Massey τα αποτελέσματα των δύο εργασιών μπορούν να συνδυαστούν δίνοντας ένα συγκεκριμένο εύρος στην ενεργό διατομή αυτο-αλληλεπίδρασης της σκοτεινής ύλης. Έχουμε λοιπόν για πρώτη φορά ενδείξεις πως η σκοτεινή ύλη αλληλεπιδρά με το εαυτό της διαμέσου μιας άλλης δύναμης, πέρα από τη βαρύτητα; Δεν το ξέρω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα αποτελέσματα αυτά πρέπει οπωσδήποτε να επαληθευθούν και από άλλα ανεξάρτητα πειράματα. http://physicsgg.me/2015/04/16/%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b4%cf%81%ce%ac-%ce%ae-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b4%cf%81%ce%ac-%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5/

Τίτλοι τέλους για το διαστημόπλοιο Messenger, με συντριβή στην επιφάνεια του Ερμή. Με πρόσκρουση στην επιφάνεια του Ερμή θα ολοκληρωθεί η αποστολή του διαστημοπλοίου MESSENGER (Mercury Surface, Space Environment, Geochemistry and Ranging) της NASA, μετά από χρόνια επιστημονικών παρατηρήσεων πάνω στον συγκεκριμένο πλανήτη. Το διαστημόπλοιο, το οποίο είχε εκτοξευτεί το 2004, θα πέσει στην επιφάνεια του Ερμή μόλις τελειώσει το καύσιμό του, σε ταχύτητα 3,91 χλμ ανά δευτερόλεπτο, στην πλευρά του πλανήτη που «βλέπει» μακριά από τη Γη. Ως εκ τούτου, δεν θα είναι δυνατή η παρατήρηση του συμβάντος από τη Γη. Την Τρίτη οι χειριστές του σκάφους, στο APL του Johns Hopkins University, πραγματοποίησαν τον τέταρτο από μια σειρά ελιγμών διόρθωσης τροχιάς σχεδιασμένων να καθυστερήσουν τη συντριβή του διαστημοπλοίου. Ο τελευταίος ελιγμός έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή, 24 Απριλίου. «Μετά από εκείνο τον τελευταίο ελιγμό θα κηρύξουμε το σκάφος άδειο από καύσιμο, καθώς ο ελιγμός αυτός θα εξαντλήσει σχεδόν όλα τα εναπομείναντα αποθέματα ηλίου» ανέφερε ο Ντάνιελ Ο Σόνεσι, μηχανικός συστημάτων αποστολής στο APL. «Σε εκείνο το σημείο, το διαστημόπλοιο δεν θα είναι πλέον σε θέση να αντιμετωπίσει το “σπρώξιμο” προς τα κάτω της βαρύτητας του Ήλιου». Αν και ο Ερμής είναι ένας από τους πιο κοντινούς στη Γη πλανήτες, λίγα ήταν γνωστά για αυτόν πριν την αποστολή MESSENGER. «Για πρώτη φορά στην ιστορία, πλέον έχουμε πραγματική γνώση για τον Ερμή, που δείχνει ότι πρόκειται για έναν συναρπαστικό κόσμο, μέρος του ποικιλόμορφου ηλιακού μας συστήματος» ανέφερε ο Τζων Γκρούνσφελντ, στέλεχος της NASA, συμπληρώνοντας ότι το MESSENGER είναι κάτι παραπάνω από μια επιτυχημένη αποστολή: «η αρχή ενός μακρύτερου ταξιδιού για την ανάλυση των δεδομένων που αποκαλύπτουν τα επιστημονικά μυστήρια του Ερμή». Το διαστημόπλοιο ταξίδεψε για πάνω από 6,5 χρόνια πριν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ερμή στις 18 Μαρτίου 2011. Η πρωταρχική αποστολή του ήταν να κινηθεί γύρω από τον πλανήτη και να συλλέγει δεδομένα για διάστημα ενός (γήινου) χρόνου. Ωστόσο, η καλή κατάσταση των οργάνων του, το επίπεδο των καυσίμων και νέα ερωτήματα που προέκυψαν από τα ευρήματα είχαν ως αποτέλεσμα την έγκριση δύο επεκτάσεων αποστολής, επιτρέποντας τη συνέχισή της για περίπου τέσσερα χρόνια και ακόμα περισσότερες επιστημονικές πρωτιές. Μεταξύ των σημαντικών ανακαλύψεων ήταν η παροχή στοιχείων που στηρίζουν την υπόθεση ότι στον Ερμή βρίσκονται μεγάλες ποσότητες παγωμένου νερού και άλλων ασταθών υλικών, σε πολικούς κρατήρες οι οποίοι βρίσκονται μόνιμα υπό σκιά. Πέρα από τις επιστημονικές ανακαλύψεις, η αποστολή σημείωσε και τεχνολογικές πρωτιές, όπως η ανάπτυξη ενός κεραμικού υλικού για την προστασία οργάνων και ηλεκτρονικών από την ηλιακή ακτινοβολία- κάτι που ήταν εξαιρετικά σημαντικό, δεδομένης της μικρής απόστασης του πλανήτη από τον Ήλιο. Το σκάφος σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από το ΑPL. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/941455/titloi-telous-gia-to-diastimoploio-messenger-me-suntribi-stin-epifaneia-tou-ermi

Πότε δημιουργήθηκε ο ήλιος μας; Αναλύοντας δεδομένα από διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια, αστρονόμοι από το Πανεπιστήμιο Τέξας A&M κατέληξαν στο συμπέρασμα πως, πριν από 10 δισεκατομμύρια χρόνια, ο Γαλαξίας έμοιαζε με ένα κοσμικό «εργοστάσιο» παραγωγής αστέρων, αφού ο ρυθμός σχηματισμού καινούριων αστεριών ήταν 30 φορές μεγαλύτερος απ’ ό,τι σήμερα. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο Ήλιος μας δημιουργήθηκε αρκετά αργότερα, πριν από 5 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή μετά από αυτή την «έκρηξη» αστρικών γεννήσεων. Σύμφωνα με τη μελέτη των Αμερικανών ερευνητών, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Astrophysical Journal [ZFOURGE/CANDELS: On the Evolution of M* Galaxy Progenitors from z=3 to 0.5], αυτή η καθυστέρηση επηρέασε πάντως θετικά όχι μόνο τον σχηματισμό των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά και την εμφάνισή ζωής στη Γη. Κι αυτό γιατί οι γηραιότεροι αστέρες είχαν πλέον ολοκληρώσει τον κύκλο «ζωής» τους, εμπλουτίζοντας τον Γαλαξία με χημικά στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο, τα οποία αποτέλεσαν «δομικούς λίθους» τόσο για τον σχηματισμό των πλανητών όσο και για την ανάπτυξη των πρώτων μικροοργανισμών στο γήινο περιβάλλον. Οι αστρονόμοι βάσισαν την έρευνά τους στα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer της NASA, το Herschel της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας, όπως και το επίγειο τηλεσκόπιο Magellan Baade στη Χιλή. Χάρις σε αυτά τα όργανα, εξασφάλισαν εικόνες γαλαξιών παρόμοιων σε μάζα και δομή με τον Γαλαξία μας, οι οποίοι βρίσκονται μακριά από τη Γη. Καθώς το φως διαδίδεται με πεπερασμένη ταχύτητα, τα στιγμιότυπα αυτά είναι ουσιαστικά ένα είδος «χρονομηχανής», αφού όσο πιο μακριά βρίσκεται ένα αντικείμενο στο σύμπαν, τόσο πιο πίσω στον χρόνο αντιστοιχεί η μορφή που αποτυπώνεται στην εικόνα του. Με αυτό τον τρόπο, οι ερευνητές συνέθεσαν ένα «λεύκωμα» από 2.000 στιγμιότυπα κοσμικών δομών παρόμοιων με τον Γαλαξία μας, το οποίο καλύπτει μία περίοδο 10 δισεκατομμυρίων ετών και αποκαλύπτει την εξέλιξη του Γαλαξία μας σε αυτό το χρονικό διάστημα. Έτσι, από αυτό το «λεύκωμα», διαπίστωσαν πως οι περισσότεροι αστέρες σχηματίσθηκαν τα πρώτα 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Η νέα ανάλυση ενισχύει παλιότερες έρευνες, που έχουν δείξει πως στα πρώτα στάδια της «ζωής» τους, τέτοιοι γαλαξίες περιέχουν αρκετά λίγα άστρα. Στην πορεία, ωστόσο, αρχίζουν να «καταβροχθίζουν» μεγάλες ποσότητες αερίων, προκαλώντας μια «έκρηξη» αστρικών γεννήσεων. Η μελέτη δείχνει επίσης πως, όσο αργότερα από αυτήν την «έκρηξη» δημιουργηθεί ένας καινούριος αστέρας, τόσο μικρότερη θα είναι και η μάζα του. http://physicsgg.me/2015/04/10/%cf%80%cf%8c%cf%84%ce%b5-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%bf-%ce%ae%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82/

New Horizons. Μετά από ένα επικό ταξίδι εννέα ετών το σκάφος New Horizons βρίσκεται στο τελικό στάδιο της προσέγγισής του στο σύστημα του Πλούτωνα. Το σκάφος αναμένεται να πλησιάσει τον απομακρυσμένο παγωμένο κόσμο στα μέσα Ιουλίου και να καταγράψει κοντινές εικόνες από την επιφάνειά του. Πλησιάζοντας το New Horizons καταγράφει συνεχώς εικόνες. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα τις τελευταίες και πιο κοντινές που έχουν τραβηχτεί ποτέ, ορισμένες από τις οποίες είναι μάλιστα έγχρωμες. Σε μια από αυτές εικονίζονται ο Πλούτωνας και ένας εκ των δορυφόρων του, ο Χάροντας. Το New Horizons θα περάσει πολύ κοντά από τον Πλούτωνα αλλά δεν θα τεθεί σε τροχιά γύρω από αυτόν. Θα συνεχίσει το ταξίδι του στη Ζώνη Κάιπερ που εκτείνεται μετά τον Πλούτωνα στην οποία βρίσκονται αμέτρητα μικρά και μεγάλα παγωμένα διαστημικά σώματα. Ο Πλούτωνας εντοπίστηκε τη δεκαετία του 1930 και αποτέλεσε τον ένατο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Ωστόσο, το 2006 η διεθνής επιστημονική κοινότητα σε μια απόφαση που προκάλεσε πολλές συζητήσεις και αντιδράσεις υποβίβασε τον Πλούτωνα στην κατηγορία των πλανητών-νάνων. Τη δεκαετία του 1970 ανακαλύφθηκε ο Χάροντας και τα τελευταία χρόνια εντοπίστηκαν άλλοι δύο μικροί δορυφόροι του Πλούτωνα, η Νύχτα και η Υδρα. Μια από τις νέες κοντινές και έγχρωμες εικόνες που κατέγραψε το New Horizons. Η μπροστινή φωτεινή κουκκίδα είναι ο Πλούτωνας και πίσω του διακρίνεται ο Χάροντας Δείτε ένα βίντεο για τις νέες παρατηρήσεις του New Horizons καθώς πλησιάζει τον Πλούτωνα και τα φεγγάρια του http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF%CE%B9-%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-new-horizons-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Η Ροζέτα και το Φίλαι βρίσκουν πως ο κομήτης δεν είναι μαγνητισμένος. Μετρήσεις που έγιναν από τη Ροζέτα και το Φίλαι κατά τη διάρκεια των πολλαπλών προσγειώσεων του ανιχνευτή στον κομήτη 67P / Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο δείχνουν ότι ο πυρήνας του κομήτη δεν είναι μαγνητισμένος. Η μελέτη των ιδιοτήτων ενός κομήτη μπορεί να παρέχει ενδείξεις για το ρόλο που έπαιξαν τα μαγνητικά πεδία στο σχηματισμό των σωμάτων του Ηλιακού Συστήματος πριν σχεδόν 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Στη βρεφική του ηλικία το Ηλιακό Σύστημα κάποτε δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν περιστρεφόμενο δίσκο αερίου και σκόνης αλλά, μέσα σε μερικά εκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος ζωντάνεψε στο κέντρο του ταραχώδους δίσκου, με το υλικό που απέμεινε να πηγαίνει στο σχηματισμό των αστεροειδών, των κομητών, των φεγγαριών και των πλανητών. Περισσότερα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Rozheta_kai_to_Phhilai_vrhiskoyn_pos_o_komhetes_den_ehinai_magnetismhenos

Αυτός ο εξωπλανήτης είναι πραγματικά πολύ έξω. Ομάδα αστρονόμων αμερικανικών πανεπιστημίων του και του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer και το τηλεσκόπιο Ogle Warsaw στη Χιλή ανακάλυψαν ένα ακόμη εξωπλανήτη. Πρόκειται για γίγαντα αερίου με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Δία ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 13 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Ο Ogle-2014-BLG-0124 όπως ονομάστηκε ο εξωπλανήτης αυτός είναι από τους πιο μακρινούς που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Η συντριπτική πλειοψηφία των περίπου δύο χιλιάδων εξωπλανητών που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα βρίσκονται σε αποστάσεις 10-100 φορές κοντινότερες από αυτή που βρίσκεται ο Ogle-2014-BLG-0124. Η ανακάλυψη έγινε με τη μέθοδο του βαρυτικού φακού και ανάμεσα στα άλλα θεωρείται σημαντική επειδή στην περιοχή του γαλαξία μας που εντοπίστηκε ο πλανήτης οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι… άγονη. Η μέθοδος του βαρυτικού φακού (ή μικροφακού) που αναπτύχθηκε πρόσφατα έχει συμβάλει πολύ στη διαστημική εξερεύνηση τα τελευταία χρόνια. Η τεχνική βασίζεται σε ένα φαινόμενο που προβλέπεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, και βρίσκει εφαρμογή κυρίως στην αναζήτηση πλανητών. Οι ερευνητές επικεντρώνουν την προσοχή τους όταν ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, πιο μακρινό άστρο. Κατά το πέρασμα αυτό το βαρυτικό πεδίο του πιο κοντινού άστρου – το οποίο σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα κάμπτει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο – διαθλά το φως του πιο μακρινού άστρου λειτουργώντας σαν μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο το άστρο και οι πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτό γίνονται ορατά από τη Γη. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνει το μέγεθος και η φωτεινότητα ενός κοσμικού σώματος ως και 20 φορές. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιείται και για τον εντοπισμό πολύ μακρινών γαλαξιών. Χρησιμοποιούνται ως βαρυτικοί φακοί πολύ μεγάλοι γαλαξίες οι οποίοι στρεβλώνουν και μεγεθύνουν το φως των γαλαξιών που βρίσκονται σε πιο μακρινές αποστάσεις. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400663

Μετά το Νόμπελ Ειρήνης, ένας αστεροειδής για τη Μαλάλα. Θέλοντας να τιμήσει τη νεαρή ακτιβίστρια που μάχεται για την πρόσβαση των κοριτσιών στην εκπαίδευση, μια αστροφυσικός της NASA έδωσε σε έναν αστεροειδή το όνομα της Μαλάλα Γιουσουφζάι. Η 17χρονη Μαλάλα από το Πακιστάν επέζησε δολοφονικής επίθεσης των Ταλιμπάν το 2014 για να μετατραπεί σε σύμβολο ακτιβισμού και να τιμηθεί τελικά με το Νόμπελ Ειρήνης. Τώρα, πλέον, έχει και τον δικό της αστεροειδή, με την ονομασία 316201 Malala ή 2010 ΜL48. Το όνομα δόθηκε από την Έιμι Μάινζερ, αστροφυσικό της NASA, η οποία ανακάλυψε το αντικείμενο το 2010. Ο διαστημικός βράχος κινείται στην Κύρια Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, και χρειάζεται 5,5 χρόνια για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Όπως ανέφερε η Μάινζερ, «έχει διάμετρο περίπου 4 χιλιόμετρα και η επιφάνειά του είναι πολύ σκούρα όπως το μελάνι εκτύπωσης». http://www.tanea.gr/news/world/article/5229611/meta-to-nompel-eirhnhs-enas-asteroeidhs-gia-th-malala/

Η επανάσταση του Αϊνστάιν. Επειδή ο Άλμπερτ Αϊνστάιν τις βασικές απόλυτες έννοιες που υπήρχαν τις σχετικοποίησε και τις θεμελιώδεις έννοιες της σχετικότητας που ανακάλυψε τις απολυτοποίησε, η θεωρία του της σχετικότητας θα μπορούσε να ονομάζεται και θεωρία της μη σχετικότητας. Η επιστήμη του Άλμπερτ Αϊνστάιν γεννήθηκε σε μια συγκλονιστική, μια «επαναστατημένη περίοδο». Τότε, ανάμεσα στα τέλη του 19ου και στο πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, δημιουργούνται νέα επιστημονικά πεδία, η φυσικοχημεία, η θερμοδυναμική, η κβαντομηχανική. Ανακαλύπτεται η ραδιενέργεια. Αναπτύσσονται σε ποιότητα, βάθος και έκταση, η χημεία, τα μαθηματικά και η βιολογία. Πραγματοποιούνται η εναέρια πτήση και η υποθαλάσσια πλεύση, παραμυθένιες προσδοκίες του ανθρώπινου γένους. Εμφανίζονται νέα ρεύματα στη τέχνη. Ξεσπούν κοινωνικές επαναστάσεις. Ο Αϊνστάιν λοιπόν ήταν γέννημα και συνδιαμορφωτής αυτής της εποχής. Εκεί και τότε εμφανίζονται οι επιστημονικές του θεωρίες, το 1905 η ειδική θεωρία και το 1915 η γενική θεωρία της σχετικότητας. Η αφήγηση επομένως γι’ αυτό τον άνθρωπο που συνέδεσε τη ζωή του με τη σύγχρονη φυσική και τα μεγάλα προβλήματα της φιλοσοφίας και της πολιτικής δεν μπορεί παρά να συγκλονίζει. «Τα λόγια του Σοπενχάουερ, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να καταφέρει ό,τι θέλει, ήταν πηγή έμπνευσης για μένα από τη νεότητά μου και μια διαρκής παρηγοριά και αλάθητη πηγή υπομονής στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, της δικής μου και των άλλων» σημείωνε. «Της δικής μου και των άλλων» τόνιζε πάντα. Περισσότερα. http://physicsgg.me/2015/04/11/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9%ce%bd/

O Stephen Hawking τραγουδάει Monty Python. O Stephen Hawking ερμηνεύει το «Galaxy Song» που γράφτηκε το 1983 για την ταινία “Monty Python – The Meaning of Live”: http://physicsgg.me/2015/04/17/o-stephen-hawking-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%85%ce%b4%ce%ac%ce%b5%ce%b9-monty-python/

Απέτυχε η προσπάθεια του Έλον Μασκ να προσεδαφίσει πύραυλο κατακόρυφα. Η SpaceX, μια εταιρεία του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Έλον Μασκ, εκτόξευσε με επιτυχία ένα σκάφος Dragon που μεταφέρει προμήθειες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, συμπεριλαμβανομένης μιας μηχανής εσπρέσο. Όμως η απόπειρα της εταιρείας να προσεδαφίσει τον χρησιμοποιημένο πύραυλο σε μια πλωτή εξέδρα απέτυχε για δεύτερη φορά. Η SpaceX ελπίζει να μειώσει δραστικά το κόστος εκτόξευσης φορτίων τροποποιώντας τον πύραυλο Falcon 9 ώστε να επιστρέφει αυτόματα στην εξέδρα εκτόξευσης -οι σημερινοί πύραυλοι καταλήγουν συνήθως στον ωκεανό και δεν επαναχρησιμοποιούνται. Στην απόπειρα της Τρίτης, το πρώτο στάδιο του πυραύλου Falcon 9, με ύψος όσο ένα κτήριο 14 ορόφων, χτύπησε δυνατά την πλατφόρμα του μη επανδρωμένου πλοίου και αναποδογύρισε, όπως δείχνει το βίντεο που δημοσιοποίησε στο Twitter η εταιρεία. Falcon 9 first stage landing burn and touchdown on Just Read the Instructions https://t.co/4Te0BfT2Qn — SpaceX (@SpaceX) April 15, 2015 Ο Έλον Μασκ είχε ωστόσο δηλώσει ότι η πιθανότητα επιτυχίας είχε εκτιμηθεί κάτω από το 50%. Η προηγούμενη απόπειρα τον Ιανουάριο είχε παρόμοια κατάληξη. Ο πύραυλος συνετρίβη και ανεφλέγη πάνω στην πλωτή εξέδρα, ένα μη επανδρωμένο πλοίο με το όνομα «Just Read the Instructions», εμπνευσμένο από μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Ίαν Μπανκς. Η αποτυχία είχε τότε αποδοθεί σε εξάντληση των υγρών που χρησιμοποιεί το υδραυλικό σύστημα για τον έλεγχο των πτερυγίων που σταθεροποιούν τον πύραυλο κατά την επιστροφή του. Στη βάση του πυραύλου υπάρχουν επίσης σκέλη προσεδάφισης. «Ακόμα εξετάζουμε τα δεδομένα, θα πρέπει να αναλύσουμε τι συνέβη» σχολίασε μετά τη νέα απόπειρα ο Χανς Κένιγκσμαν, αντιπρόεδρος της SpaceX. «Σίγουρα θα χρειαστεί περισσότερη δουλειά στις επόμενες δύο αποστολές» είπε. Η επόμενη αποστολή της SpaceX στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προγραμματίζεται για τις 19 Ιουνίου. Στο μεταξύ, το σκάφος Dragon που εκτοξεύτηκε την Τρίτη από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ κινείται σε τροχιά και αναμένεται να φτάσει την Παρασκευή στον ISS για την παράδοση δύο τόνων προμηθειών και εξοπλισμού. Μεταξύ άλλων μεταφέρει την πρώτη μηχανή εσπρέσο που αναπτύχθηκε ειδικά για χρήση στο Διάστημα. Η SpaceX είναι μία από τις δύο ιδιωτικές εταιρείες που έχουν εξασφαλίσει επικερδή συμβόλαια της NASA για τον ανεφοδιασμού του σταθμού. Η δεύτερη είναι η Orbital Science, η οποία υπέστη σημαντικό πλήγμα τον Οκτώβριο, όταν ο πύραυλος Antares που μετέφερε το σκάφος Cygnus εξερράγη λίγα δευτερόλεπτα μετά την πυροδότηση. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400158 Το πείραμα των διδύμων αστροναυτών. Οι αμερικανοί αστροναύτες Scott and Mark Kelly είναι ομοζυγωτικοί δίδυμοι, ο πρώτος βρίσκεται εδώ και 12 μέρες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ενώ ο δεύτερος παρέμεινε στη Γη, συμμετέχοντας σε ένα πρωτότυπο βιολογικό πείραμα. Ενώ ο Scott Kelly θα παραμείνει στον διαστημικό σταθμό έξι μήνες, τα δυο αδέρφια θα υποβάλλονται συνεχώς σε ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να συγκριθεί πώς ο οργανισμός του αστροναύτη αλλάζει σε σχέση με έναν κλώνο του που παραμένει στο έδαφος. Το πείραμα με τους δίδυμους που πραγματοποιεί η NASA, προφανώς δεν έχει σκοπό την επιβεβαίωση του «παραδόξου των διδύμων» και της διαστολής του χρόνου που προβλέπει η θεωρία της σχετικότητας του Einstein Το διάστημα είναι γνωστό ότι επηρεάζει δραστικά την ανθρώπινη φυσιολογία. Εκτός του ότι εκτίθενται σε αυξημένα επίπεδα ραδιενέργειας, οι αστροναύτες εμφανίζουν εξασθένιση των μυών, των οστών και του ανοσοποιητικού συστήματος. Λόγω της έλλειψης βαρύτητας, τα υγρά του σώματος συγκεντρώνονται στον κορμό και το κεφάλι, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η καρδιά και η αυξάνεται η πίεση στο κεφάλι και τα μάτια, δημιουργώντας κίνδυνο για απώλεια όρασης. Απώτερος στόχος της μελέτης είναι ο σχεδιασμός της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, η οποία θα διαρκούσε τουλάχιστον ενάμισι έτος και θα έφερνε το πλήρωμα αντιμέτωπο με νέες προκλήσεις. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/04/10/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b4%cf%8d%ce%bc%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1/ Βίντεο: δυο διαστημικοί περίπατοι. Οι δυο διαστημικοί περίπατοι (EVA 30 και 31) έγιναν από τους αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Terry Virts και Barry «Butch» Wilmore στις 25 Φεβρουαρίου 2015 και 1 Μαρτίου του 2015, για την ολοκλήρωση συγκεκριμένων τεχνικών εργασιών. Οι «περίπατοι» βιντεοσκοπήθηκαν από τον Terry Virts με κάμερα GoPro http://physicsgg.me/2015/04/15/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b4%cf%85%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%b9/ «Μανιτάρι» βαρύτητας ο επόμενος διαστημικός σταθμός. Η αμερικανική εταιρεία United Space Structures έδωσε στη δημοσιότητα την πρότασή της για έναν διαστημικό σταθμό. Ο σταθμός που προτείνει η εταιρεία έχει σχήμα μανιταριού και το βασικό του πλεονέκτημα σε σχέση με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι ότι θα προσφέρει στους κατοίκους του συνθήκες τεχνητής βαρύτητας. Αυτό σημαίνει ότι θα παρέχει καλύτερες και ευκολότερες συνθήκες διαμονής στους αστροναύτες επιτρέποντάς τους να μείνουν για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό,τι στον ISS. Σύμφωνα με την εταιρεία, ο σταθμός αυτός θα μπορεί να ταξιδέψει στο Διάστημα συμβάλλοντας τα μέγιστα στη διαστημική εξερεύνηση και κυρίως στην αποίκηση άλλων κόσμων. Θα μπορεί για παράδειγμα να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Αρη και να παρέχει ασφαλές και άνετο καταφύγιο στους αστροναύτες που θα πραγματοποιούν αποστολές στην επιφάνεια του πλανήτη για να στήσουν εγκαταστάσεις παραμονής των ανθρώπων. Σύμφωνα με τα σχέδια της εταιρείας, αυτό το διαστημικό μανιτάρι θα έχει διάμετρο 100 μέτρων και μήκος 400 μέτρων ενώ το κόστος του υπολογίζεται ότι θα αγγίξει τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=694783

Ενδείξεις υγρού νερού στον σημερινό Άρη. Οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και καιρό ότι στον Άρη υπάρχει νερό με μορφή πάγου στους πόλους του, καθώς και υδρατμοί στην ατμόσφαιρά του, ενώ προ ημερών έγινε και η εκτίμηση ότι μπορεί να υπάρχουν επίσης χιλιάδες παγετώνες σκεπασμένοι από την αρειανή σκόνη. Τώρα, για πρώτη φορά, νέες εκτιμήσεις με βάση τα στοιχεία που συνέλεξε ο ρομποτικός εξερευνητής Curiosity της NASA, δείχνουν ότι είναι πολύ πιθανό να υπάρχει υγρό νερό και μάλιστα λίγο κάτω από την επιφάνεια. Αν οι εκτιμήσεις γίνουν βεβαιότητα τότε έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικής σημασίας γεγονός. Αυτό γιατί η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες ύπαρξης κάποιων μορφών ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο ενώ επιπλέον διευκολύνεται η παρουσία του ανθρώπου στον Κόκκινο Πλανήτη. Τα ευρήματα του Curiosity δείχνουν ότι τα κρύα βράδια συγκεντρώνεται νερό σε υγρή μορφή και εξατμίζεται πάλι μετά την ανατολή του Ήλιου, σε ένα αέναο κύκλο. Αν αυτό όντως συμβαίνει (και πρέπει να υπάρξει επιβεβαίωση με άμεση παρατήρηση), τότε αρχικά οι αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών στον Άρη και στη συνέχεια οι άποικοι θα έχουν άμεση πρόσβαση στο πολύτιμο νερό. Όπως διαπιστώθηκε, στο έδαφος του Άρη υπάρχουν υπερχλωρικές ενώσεις (άλατα), που χαμηλώνουν το σημείο ψύξης έως τους μείον 70 βαθμούς Κελσίου, έτσι ώστε το νερό να μην γίνεται πια πάγος, αλλά να παραμένει σε υγρή και αλμυρή μορφή (για τον ίδιο λόγο στη Γη ρίχνουμε αλάτι για να μην παγώσουν οι δρόμοι τον χειμώνα). Ομάδα ερευνητών από Πανεπιστήμια της Σουηδίας, της Δανίας και ειδικοί της NASA ανακάλυψαν υπερχλωρικό ασβέστιο, ένα άλας το οποίο απορροφά υδρατμούς από την ατμόσφαιρα, ιδίως στη διάρκεια των αρειανών νυχτών, και τους μετατρέπει σε ένα λεπτό υγρό στρώμα άλμης. Όταν πέφτει το βράδυ, ένα μέρος από τους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα του Άρη συμπυκνώνεται και παγώνει στην επιφάνεια του πλανήτη, αλλά στη συνέχεια, εξαιτίας της παρουσίας των υπερχλωρικών ενώσεων και μέσω της διαδικασίας της υγροποίησης, μετατρέπεται σε υγρό αλμυρό νερό. Επειδή η επιφάνεια του πλανήτη είναι πολύ πορώδης, αυτό το νερό απορροφάται στο υπέδαφος, όχι όμως σε μεγάλο βάθος, αλλά μόλις 15 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια. Οι έως τώρα παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι κάποτε υπήρχαν ποτάμια και λίμνες στον Άρη. Πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια υπήρχε τουλάχιστον εξήμιση φορές περισσότερο νερό από ό,τι σήμερα και έως το ένα πέμπτο του πλανήτη μπορεί να ήταν καλυμμένο από νερό. Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, ένα μέρος αυτού του νερού μπορεί ούτε να έχει εξατμιστεί στο διάστημα, ούτε να έχει παγώσει, αλλά να παραμένει σε υγρή μορφή, τουλάχιστον παροδικά. Αν όντως αυτό συμβαίνει (και ορισμένοι επιστήμονες συνεχίζουν να αμφιβάλουν μέχρι να το δουν με τα μάτια τους), τότε ίσως αυξάνεται η πιθανότητα για εύρεση εξωγήινης μικροβιακής ζωής, αν και κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολο με μέσες θερμοκρασίες κάτω των μείον 30 βαθμών Κελσίου (στη Γη τουλάχιστον, οι μικροοργανισμοί δεν μπορούν να μεταβολίσουν και να αναπαραχθούν σε τόσο κρύο περιβάλλον). Επιπλέον, η κοσμική ακτινοβολία «βομβαρδίζει» συνεχώς τον απροστάτευτο από μαγνητικό πεδίο Άρη και φθάνει σε βάθος έως ενός μέτρου κάτω από την επιφάνειά του, οπότε τυχόν μικροοργανισμοί δύσκολα θα επιβίωναν - εκτός και αν κρύβονται ακόμη πιο βαθιά. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399819

Σημειωματάριο του Τούρινγκ πωλήθηκε για ένα εκατομμύριο δολάρια. Ενα εκατομμύριο δολάρια πωλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Bonhams, ένα σημειωματάριο 56 σελίδων με χειρόγραφες καταχωρίσεις του ειδικού στην αποκρυπτογράφηση και πρωτοπόρου της πληροφορικής Αλαν Τούρινγκ, του επικεφαλής της ομάδας που έσπασε τον κώδικα της συσκευής κρυπτογραφίας Enigma των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. H ζωή του αποτέλεσε το θέμα της πρόσφατης ταινίας Το Παιχνίδι της Μίμησης (The Imitation Game). Ο Τούρινγκ, ιδιοφυής βρετανός μαθηματικός, τέθηκε επικεφαλής της ομάδας των ειδικών οι οποίοι κατάφεραν να σπάσουν τον κώδικα Enigma, κάτι που οι Γερμανοί θεωρούσαν αδύνατο. Το έργο της ομάδας του Τούρινγκ θεωρείται ότι επέσπευσε το τέλος του πολέμου κι έσωσε αναρίθμητες ζωές. Η Κασσάνδρα Χάτον, ειδικός του οίκου Μπόναμς στον κλάδο των σπάνιων βιβλίων και χειρογράφων, χαρακτήρισε το αποτέλεσμα της δημοπρασίας χειροπιαστή απόδειξη της κληρονομιάς του Τούρινγκ. Απέφυγε να αποκαλύψει ποιος είναι ο αγοραστής. «Αντανακλά την ιστορική του σπουδαιότητα. Νομίζω ότι πρόκειται για κάποιον που αξίζει περαιτέρω μελέτη, και ελπίζω ότι αυτό θα συμβάλλει να αυξηθεί το ενδιαφέρον για αυτόν και το έργο του», δήλωσε η Χάτον σε συνέντευξη που παραχώρησε. Επίσης, η δημοπρασία επιβεβαιώνει το αυξανόμενο ενδιαφέρον για επιστημονικό υλικό, την ιστορία των υπολογιστών, του διαστήματος, των εξερευνήσεων και των πρώιμων επιστημονικών ανακαλύψεων. Μέρος του ποσού που εισέπραξε ο οίκος θα διατεθεί σε μια φιλανθρωπική οργάνωση, που δεν διευκρινίστηκε ποια είναι. Το σημειωματάριο, το περιεχόμενο του οποίου δεν έχει εκτεθεί ποτέ δημόσια, θεωρείται ότι αποτελεί το μόνο εκτεταμένο χειρόγραφο του Τούρινγκ που υπάρχει. Χρονολογείται από το 1942 και βρισκόταν στην κατοχή του φίλου του Ρόμπιν Γκάντι. Σε αυτό περιέχονται σημειώσεις για μαθηματικούς τύπους και βασικές αρχές πληροφορικής, αφήνοντας να διαφανεί ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε το λαμπρό μυαλό του. Ο Γκάντι είχε προσθέσει δικές του σημειώσεις ανάμεσα στις σελίδες με τους συλλογισμούς του Τούρινγκ. Κράτησε κρυμμένο το σημειωματάριο ως τον θάνατό του. Ο Τούρινγκ, που ήταν ομοφυλόφιλος, ουδέποτε τιμήθηκε για το πρωτοποριακό έργο του κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτοκτόνησε το 1954, σε ηλικία 41 ετών, ενώ του χορηγούνταν ορμόνες. Αυτή η θεραπεία ήταν ο εναλλακτικός τρόπος να εκτίσει την ποινή του μετά τη απαγγελία κατηγοριών σε βάρος του για απρέπεια το 1952, διότι έκανε σεξ με έναν άνδρα. Η ομοφυλοφιλία αποτελούσε τότε ποινικό αδίκημα στη Βρετανία. Εξήντα χρόνια μετά τον θάνατο του Τούρινγκ, η βασίλισσα Ελισάβετ του απένειμε χάρη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399744

Κυνηγοί σκοτεινής ύλης παρουσιάζουν χάρτη του αόρατου. Συνδεδεμένη σε ένα τηλεσκόπιο στη Χιλή, μια από τις ισχυρότερες ψηφιακές κάμερες του κόσμου ολοκλήρωσε τον πρώτο από μια σειρά χαρτών, ο οποίος εμφανίζει την κατανομή της μυστηριώδους ύλης σε ένα σχετικά μεγάλο τμήμα του ουρανού, και επιβεβαιώνει τον κρίσιμο ρόλο της στο σχηματισμό του Σύμπαντος όπως το γνωρίσουμε. Η σκοτεινή ύλη, ένα υλικό άγνωστης σύστασης που δεν ανακλά και δεν απορροφά το φως, είναι εξ΄ορισμού αόρατη. Πιστεύεται όμως ότι υπάρχει παντού γύρω μας σε ποσότητα τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την κανονική ύλη. Η ύπαρξή της μπορεί να γίνει έμμεσα αντιληπτή από την επίδραση της βαρύτητάς της όχι μόνο στην κανονική ύλη αλλά και στο ίδιο το φως: σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα του Αϊνστάιν, τα αντικείμενα μεγάλης μάζας, όπως οι μεγάλες συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης, παραμορφώνουν το χώρο και αναγκάζουν έτσι τις ακτίνες φωτός να ακολουθούν καμπύλη πορεία. Αυτή είναι η προσέγγιση που επέτρεψε τη δημιουργία του νέου χάρτη, ο οποίος παρουσιάστηκε τη Δευτέρα σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής στη Βαλτιμόρη, και πρόκειται να δημοσιευτεί στη βρετανική επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Ουσιαστικά οι ερευνητές μέτρησαν πώς οι συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης παραμορφώνουν με τη βαρύτητά τους τα είδωλα γαλαξιών που βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση -ένα φαινόμενο που ονομάζεται «βαρυτικός φακός». Ο χάρτης καλύπτει περίπου δύο εκατομμύρια γαλαξίες σε μια σχετικά μεγάλη περιοχή του ουρανού του Νότιου Ημισφαιρίου, μια περιοχή που αντιστοιχεί σε επιφάνεια 700 φορές μεγαλύτερη από ό,τι ο ηλιακός δίσκος όπως φαίνεται από τη Γη. Στις αποστάσεις των εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών φωτός που καλύπτει η μελέτη, η σκοτεινή ύλη διακρίνεται να συγκεντρώνεται σε γιγάντιους σβόλους και νήματα, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν αχανείς, άδειες εκτάσεις. Η εικόνα αυτή δείχνει να επιβεβαιώνει τα μοντέλα της σύγχρονης Κοσμολογίας, σύμφωνα με τα οποία η σκοτεινή ύλη κατηύθυνε το σχηματισμό των γαλαξιών. Δεδομένου ότι η σκοτεινή ύλη είναι πολύ περισσότερη από την κανονική, η βαρυτική έλξη της έπαιξε και πιο σημαντικό ρόλο. Η κανονική ύλη συγκεντρώθηκε αναγκαστικά εκεί όπου την τραβούσε η σκοτεινή ύλη και σταδιακά σχημάτισε τους γαλαξίες που βλέπουμε. Και, αν κοιτάξει κανείς στις μεγάλες κλίμακες που εξετάζει η νέα μελέτη, τόσο η σκοτεινή ύλη όσο και η κανονική συγκεντρώνονται σε νήματα και σβόλους. Αυτή είναι η αδρή υφή του Σύμπαντος, την οποία οι κοσμολόγοι αποκαλούν «κοσμικό ιστό». Ο νέος χάρτης καλύπτει μόλις το 3% της περιοχής που θα εξετάσει το διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα Dark Energy Survey μέχρι να ολοκληρωθεί το 2018. Βασίζεται στην Dark Energy Camera, μια κάμερα των 570 Mpixel που λειτουργεί συνδεδεμένη με το τηλεσκόπιο Victor Blanco, με κάτοπτρο 4 μέτρων, σε αστεροσκοπείο της Χιλής. Το ερευνητικό πρόγραμμα και η κάμερα παίρνουν το όνομά τους όχι από τη σκοτεινή ύλη αλλά από την ακόμα πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια, μια δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος. Η προσπάθεια έχει ως απώτερο στόχο τη χαρτογράφηση της σκοτεινής ύλης με αρκετή ακρίβεια ώστε να είναι δυνατή η μέτρηση της σκοτεινής ενέργειας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399863

Μικρότερη η επιτάχυνση διαστολής του σύμπαντος; Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν δύο διαφορετικές ομάδες των υπερκαινοφανών αστέρων που χρησιμοποιούνται για τους υπολογισμούς αποστάσεων στο σύμπαν. Η ανακάλυψη αυτή επηρεάζει τις εκτιμήσεις για την επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος, οι οποίες μέχρι σήμερα έπαιρναν ως δεδομένο ότι δεν υπάρχει καμία διάκριση ανάμεσα στους συγκεκριμένους υπερκαινοφανείς. Έτσι, με δεδομένο ότι η διαστολή αυτή φαίνεται πως γίνεται με μικρότερη επιτάχυνση απ’ ό,τι υπολογιζόταν έως τώρα, θα πρέπει να είναι μικρότερη και η ποσότητα της αιτίας που προκαλεί τη διαστολή του σύμπαντος, δηλαδή της σκοτεινής ενέργειας. Η ανακάλυψη έγινε από μία ομάδα αστρονόμων από το πανεπιστήμιο της Αριζόνας και περιγράφεται σε δύο άρθρα τους στο επιστημονικό περιοδικό Astrophysical Journal. http://iopscience.iop.org/0004-637X/803/1/20/ Όπως αναφέρουν οι αστρονόμοι, η επίδραση που δείχνει να έχει αφορά τη διαστολή του σύμπαντος μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, αφού υποδηλώνει πως η επιτάχυνση της διαστολής δεν είναι τόση όση υποστηρίζει η επικρατούσα θεωρία. Στο στόχαστρο των ερευνητών από την Αριζόνα μπήκαν οι υπερκαινοφανείς τύπου Ιa, οι οποίοι θεωρείται πως έχουν τόσο ομοιόμορφες ιδιότητες που χρησιμοποιούνται από τους κοσμολόγους ως κοσμικοί «φάροι», για τον υπολογισμό αποστάσεων στο σύμπαν. Στην πραγματικότητα, όπως συγκαταλέγονται σε διαφορετικούς πληθυσμούς – περίπου όπως οι λαμπτήρες ενός καταστήματος που, αν και έχουν ονομαστική ισχύ 100 Watt, διαφέρουν ως προς τη φωτεινότητα που παράγουν. «Βρήκαμε ότι οι διαφορές δεν είναι τυχαίες, αλλά διαιρούν τους υπερκαινοφανείς Ia σε δύο διακριτές ομάδες, με τη μικρότερη ομάδα πιο κοντά στη “γειτονιά” μας και την πολυπληθέστερη μακρύτερα», αναφέρει στον ιστότοπο του πανεπιστημίου της Αριζόνα ο Μπομπ Μάιλν, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Αστρονομίας και επικεφαλής της έρευνας. «Υπάρχουν διαφορετικοί πληθυσμοί υπερκαινοφανών αστέρων, κάτι που δεν ήταν γνωστό μέχρι τώρα. Αντίθετα, η ισχύουσα και εσφαλμένη αντίληψη ήταν πως, ανεξάρτητα της απόστασης, οι υπερκαινοφανείς παραμένουν ίδιοι». Η ανακάλυψη ρίχνει νέο φως στην επικρατούσα θεωρία για τον ολοένα αυξανόμενο ρυθμό επιτάχυνσης του σύμπαντος, κάτι που οφείλεται στη δράση μιας μυστηριώδους δύναμης με όνομα σκοτεινή ενέργεια. Η θεωρία αυτή βασίζεται σε παρατηρήσεις που έκαναν τρεις επιστήμονες, για τις οποίες κέρδισαν το Νόμπελ φυσικής το 2011. Οι τρεις νομπελίστες βρήκαν ανεξάρτητα πως πολλοί υπερκαινοφανείς εμφανίζονται με πιο αμυδρό φως απ’ ό,τι προβλεπόταν, επειδή ήταν πιο μακριά από τη Γη απ’ ό,τι θα βρίσκονταν σε περίπτωση που το σύμπαν διαστελλόταν με σταθερό ρυθμό. Το εύρημα αυτό υποδείκνυε ότι αυξάνεται ο ρυθμός απομάκρυνσης των αστεριών και των γαλαξιών – με άλλα λόγια, ότι «κάτι» αυξάνει τις διαστάσεις τους σύμπαντος ολοένα και γρηγορότερα. «Η ιδέα πίσω από αυτή η θεωρία», εξηγεί ο Μάιλν, «είναι πως οι υπερκαινοφανείς τύπου έχουν την ίδια φωτεινότητα, κάτι που εξάλλου έκανε τους επιστήμονες να τους χρησιμοποιήσουν σαν “φάρους”. Επομένως, το γεγονός ότι οι απόμακροι υπερκαινοφανείς είναι πιο αμυδροί ώθησε τους επιστήμονες να συμπεράνουν πως στην πραγματικότητα βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση, και επομένως πως το σύμπαν διαστέλλεται σήμερα πιο γρήγορα απ’ ό,τι στο παρελθόν». Ο Μάιλν με τους συνεργάτες του παρατήρησαν έναν μεγάλο αριθμό υπερκαινοφανών Ia στο ορατό φως και το υπεριώδες φάσμα, με δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπια Hubble και τον δορυφόρο Swift. Οι μετρήσεις του δορυφόρου ήταν εξαιρετικά πολύτιμες επειδή οι διαφορές στους δύο πληθυσμούς –ελαφρές μετατοπίσεις προς το ερυθρό ή το ιώδες τμήμα του φάσματος- είναι απειροελάχιστες στο ορατό φως, το οποίο χρησιμοποιούνταν παλιότερα για την ανίχνευση των υπερκαινοφανών τύπου Ia. Αντίθετα, έγιναν ευδιάκριτες μόνο με τη συσχέτισή τους με τα δεδομένα του Swift. Οι συγγραφείς των άρθρων συμπεραίνουν έτσι πως ένα μέρος της επιτάχυνσης της διαστολής του σύμπαντος μπορεί να εξηγεί με τις φασματικές διαφορές των δύο ομάδων υπερκαινοφανών, με συνέπεια ο ρυθμός διαστολής να είναι μικρότερος από τις έως σήμερα εκτιμήσεις. Κάτι που, όπως είναι φυσικό, συνεπάγεται πως χρειάζεται μικρότερη ποσότητα σκοτεινής ενέργειας για να προκληθεί. Την ίδια στιγμή, οι αστρονόμοι δεν μπορούν να δώσουν μια εκτίμηση για το πόσο λιγότερη σκοτεινή ενέργεια αντιστοιχεί στη μικρότερη επιτάχυνση της συμπαντικής διαστολής. Για να το κάνουν αυτό, θα πρέπει κάνουν τους ίδιους υπολογισμούς λαμβάνοντας υπόψη τις δύο ομάδες υπερκαινοφανών. Παράλληλα, υποστηρίζουν πως θα πρέπει να συγκεντρωθούν ακόμη περισσότερα στοιχεία, αναφορικά με τους δύο αυτούς διακριτούς πληθυσμούς. http://physicsgg.me/2015/04/14/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%ac%cf%87%cf%85%ce%bd%cf%83%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85/

Πώς θα έμοιαζε ο έναστρος ουρανός πριν από 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Την επόμενη φορά που θα θαυμάσετε το νυχτερινό ουρανό, σκεφτείτε ότι αυτό που βλέπετε θα έμοιαζε φτωχό και ξεθωριασμένο σε σχέση με το υπερθέαμα που θα απολάμβανε ένας υποθετικός παρατηρητής πριν από δέκα δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η Γη ακόμα δεν υπήρχε. «Η μελέτη μάς επιτρέπει να δούμε πώς θα μπορούσε να έμοιαζε ο Γαλαξίας στο μακρινό παρελθόν» δηλώνει η Κέισι Πάποβιτς του Πανεπιστημίου Texas A & M, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης στην επιθεώρηση The Astrophysical Journal. H έρευνα εξετάζει την εξέλιξη χιλιάδων γαλαξιών με μάζα παρόμοια με αυτή του Μίλκι Ουέι. Επιβεβαιώνει ότι ο ρυθμός γέννησης νέων άστρων είναι σήμερα 30 φορές μικρότερος σε σχέση με 10 δισ. χρόνια πριν, όταν η αστρογένεση έφτανε στο αποκορύφωμά της. Ο νυχτερινός ουρανός θα πλημμύριζε τότε από την κοκκινωπή αίγλη σύννεφων αερίου και τη λάμψη χιλιάδων νεογέννητων άστρων, όπως στην καλλιτεχνική απεικόνιση που παρουσίασαν οι ερευνητές. Ο δικός μας Ήλιος έχασε το μεγάλο γαλαξιακό πάρτι, καθώς σχηματίστηκε πολύ αργότερα, πριν από περίπου 5 δισ. χρόνια. Την περίοδο εκείνη ο ρυθμός αστρογένεσης στον Μίλκι Ουέι είχε πια πέσει και ο ουρανός είχε ήδη αρχίσει να ξεθωριάζει. Η μελέτη εξετάζει 2.000 σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας που βρίσκονται σε διάφορα στάδια της εξέλιξής τους και απέχουν μέχρι 10 δισ. έτη φωτός από τη Γη. Αυτό σημαίνει ότι οι εικόνες που συλλέχθηκαν καλύπτουν δέκα δισεκατομμύρια χρόνια γαλαξιακής εξέλιξης. Η νέα ανάλυση, η οποία συνδυάζει παρατηρήσεις διαστημικών και επίγειων τηλεσκοπίων σε ένα μεγάλο μέρος του φάσματος, από το υπεριώδες μέχρι το άπω υπέρυθρο, επιβεβαιώνει τα κυρίαρχα μοντέλα της Κοσμολογίας, σύμφωνα με τα οποία οι γαλαξίες σαν τον Μίλκι Ουέι ξεκίνησαν τη ζωή τους σαν μικρές ομάδες άστρων. Σταδιακά γιγαντώθηκαν απορροφώντας μεγάλες ποσότητες αερίου, οι οποίες συμπυκνώθηκαν και σχημάτισαν νέα άστρα. Ο Ήλιος γεννήθηκε αργά, όταν πια η έκρηξη αστρογένεσης είχε τελειώσει. Λίγο αργότερα, πριν από περίπου 4,6 δισ. χρόνια, ακολούθησε ο σχηματισμός της Γης και του υπόλοιπου Ηλιακού Συστήματος. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ένας πλανήτης σαν τη Γη δεν θα μπορούσε καν να υπάρξει όταν ο ουρανός πήρε φωτιά. Ο λόγος είναι ότι οι πρώτες γενιές άστρων στον Γαλαξία αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από υδρογόνο και ήλιο, ενώ τα βαρύτερα στοιχεία όπως ο άνθρακας και το οξυγόνο ήταν λιγοστά ως ανύπαρκτα. Τα στοιχεία αυτά, απαραίτητα για το σχηματισμό συμπαγών πλανητών αλλά και για την εμφάνιση ζωής όπως την γνωρίζουμε, παρήχθησαν στους πυρήνες αυτών των πρώτων άστρων. Και όταν τα άστρα αυτά πέθαναν, σκόρπισαν στο Διάστημα το περιεχόμενό τους, ανοίγοντας το δρόμο για τη δημιουργία άλλων άστρων και πλανητών. Το γαλαξιακό υπερθέαμα έχει πια τελειώσει, όμως η σκόνη των άστρων που πρωταγωνίστησαν σε αυτό βρίσκεται σήμερα γύρω μας και μέσα μας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399548

Άκαρπη η αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών σε 100.000 γαλαξίες. Θέτοντας σε εφαρμογή μια ιδέα που είχε προταθεί τη δεκαετία του 1960, διεθνής ομάδα αστρονόμων σάρωσε 100.000 γαλαξίες αναζητώντας τη θερμότητα που πρέπει να εκπέμπουν οι προηγμένοι εξωγήινοι πολιτισμοί. Η έρευνα, όμως, δεν απέδωσε καρπούς. «Η ιδέα πίσω από την έρευνά μας είναι ότι, αν ένας ολόκληρος γαλαξίας έχει αποικιστεί από έναν προηγμένο πολιτισμό, η ενέργεια που παράγεται από τις τεχνολογίες του πολιτισμού αυτού θα ήταν ανιχνεύσιμη στα μήκη κύματος του μέσου υπέρυθρου» εξηγεί ο Τζέισον Ράιτ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, εμπνευστής της προσπάθειας. Η έρευνα ουσιαστικά αναζήτησε τη θερμική ακτινοβολία που θα εξέπεμπαν οι υποδομές ενός προηγμένου πολιτισμού που έχει μάθει να αξιοποιεί την ενέργεια των άστρων του γαλαξία. Η ιδέα είχε προταθεί τη δεκαετία του 1960 από τον θεωρητικό φυσικό Φρίμαν Ντάισον, αναφέρουν οι ερευνητές σε ανακοίνωσή τους. H αναζήτηση αξιοποίησε μετρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου WISE, ικανού να ανιχνεύει ακτινοβολία στην περιοχή του μέσου υπέρυθρου. Από τους 100 εκατ. γαλαξίες που εξετάστηκαν, οι 50 βρέθηκαν να εκπέμπουν περισσότερη ακτινοβολία σε αυτά τα μήκη κύματος από ό,τι θα αναμενόταν. Ορισμένοι από αυτούς θα μπορούσαν να κατοικούνται, ωστόσο οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να αποκλείσουν άλλες εξηγήσεις και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η αναζήτηση δεν έδωσε πειστικά ευρήματα. Η έρευνα έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση από την επιθεώρηση Astrophysical Journal Supplement Series. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400204

To Rosetta ανατρέπει θεωρία για το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος. Μετρήσεις που συνέλεξε η αποστολή Rosetta δείχνουν ότι ο κομήτης 67P δεν έχει μαγνητικό πυρήνα, μια διαπίστωση που δείχνει να ανατρέπει μια βασική θεωρία για το σχηματισμό των πλανητών. Η Γη και τα υπόλοιπα σώματα του Ηλιακού Συστήματος σχηματίστηκαν από τη σταδιακή συμπύκνωση των αερίων και της σκόνης που περιφέρονταν γύρω από τον νεογέννητο Ήλιο πριν από 4,6 δισ. χρόνια. Η σκόνη αυτή πρέπει να περιείχε μαγνητικά σωματίδια σιδήρου, όπως αυτά που εντοπίζονται σήμερα μέσα σε μετεωρίτες. Ο μαγνητικός σίδηρος έκανε τους κόκκους σκόνης να έλκονται και να ενώνονται σε μεγαλύτερα σωματίδια. Αυτό για το οποίο διαφωνούν οι πλανητολόγοι είναι το κατά πόσο αυτός ο μαγνητισμός συνέχιζε να παίζει ρόλο όταν τα δομικά υλικά των πλανητών μεγάλωσαν και έφτασαν σε μέγεθος τα μερικά μέτρα, και τελικά τα δεκάδες και εκατοντάδες μέτρα. Τα σώματα αυτά είχαν πλέον αρκετά ισχυρή βαρύτητα για να μπορούν να τραβήξουν πάνω τους άλλα σώματα. Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένα μαθηματικά μοντέλα, ακόμα και τα μεγάλα αυτά σώματα παρέμεναν μαγνητισμένα και επιτάχυναν τη διαδικασία συμπύκνωσης. Αν οι μετρήσεις στον κομήτη 67P ισχύουν και για άλλα αντικείμενα του Ηλιακού Συστήματος, η θεωρία αυτή θα πρέπει να εγκαταλειφθεί, αναφέρουν ερευνητές του Rosetta στο Science. «Εφόσον ο κομήτης 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο είναι αντιπροσωπευτικός όλων των πυρήνων κομητών, προτείνουμε την άποψη ότι οι μαγνητικές δυνάμεις είναι απίθανο να έπαιξαν ρόλο στη συσσωμάτωση πλανητικών δομικών λίθων με μέγεθος άνω του ενός μέτρου» δήλωσε ο Χανς-Ούλριχ Άουστερ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Τις μαγνητικές μετρήσεις πραγματοποίησε το Philae, μια συσκευή σε μέγεθος πλυντηρίου που αποσυνδέθηκε από το μητρικό σκάφος του Rosetta και προσεδαφίστηκε στον κομήτη αφού πρώτα αναπήδησε τρεις φορές. Το γεγονός ότι το ρομπότ ακούμπησε τον κομήτη σε τρία σημεία πριν καταλήξει στην τελική θέση αποδείχθηκε θετική εξέλιξη για τους ερευνητές του οργάνου Romap που ανιχνεύει τα μαγνητικά πεδία, αφού οι μετρήσεις ήταν περισσότερες από ό,τι είχαν προγραμματιστεί. Βάσει της ανάλυση των δεδομένων, είπε ο Άουστερ, «καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο κομήτης 67P είναι ένα εντυπωσιακά μη μαγνητικό αντικείμενο». Το Philae εξάντλησε τη μπαταρία του και σταμάτησε να λειτουργεί λίγο μετά την προσεδάφισή του -προφανώς βρίσκεται σε σκιερή τοποθεσία και οι ηλιακοί συλλέκτες του δεν αποδίδουν. Οι υπεύθυνοι της αποστολής Rosetta στην ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA διατηρούν ελπίδες ότι το ρομπότ θα ξυπνήσει κάποια στιγμή μέχρι το καλοκαίρι, όταν ο 67P θα βρίσκεται πια κοντά τον Ήλιο και οι συνθήκες φωτισμού θα έχουν αλλάξει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399906

Ο ιδιοκτήτης της Amazon μπαίνει στην κούρσα… του διαστήματος. Ο Jeff Bezos, ιδρυτής της Amazon, είναι ο επόμενος επιχειρηματίας μετά τους Elon Musk και Richard Branson που θα δραστηριοποιηθεί στον τομέα των εμπορικών διαστημικών πτήσεων. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters, η διαστημική εταιρεία Blue Origin, ιδιοκτησίας Bezos, ολοκλήρωσε τις εργασίες κατασκευής πυραυλοκινητήρων που θα χρησιμοποιηθούν στο υποτροχιακό διαστημικό σκάφος της εταιρείας. Μάλιστα, στελέχη της Blue Origin ανακοίνωσαν ότι οι πρώτες πτητικές δοκιμές θα πραγματοποιηθούν εντός του 2015. Πιο συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της Blue Origin, Rob Meyerson, δήλωσε ότι ολοκληρώθηκαν η ανάπτυξη και οι δοκιμές των πυραυλοκινητήρων BE-3, ενώ το επόμενο βήμα θα είναι η τοποθέτηση των κινητήρων στο διαστημικό σκάφος της εταιρείας. Το εν λόγω διαστημικό σκάφος έχει την ονομασία New Shepard και θα είναι σε θέση με πλήρωμα τριών ατόμων να πετάξει με επιβάτες ή φορτίο σε ύψος 100 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης. Η εκτόξευση του πρώτου σκάφους θα γίνει από τις εγκαταστάσεις της Blue Origin στο δυτικό Τέξας. Οι πρώτες δοκιμές του New Shepard θα πραγματοποιηθούν χωρίς πλήρωμα και σε δεύτερη φάση θα πραγματοποιηθούν δοκιμές επανδρωμένων πτήσεων. Το σκάφος της Blue Origin ανήκει στην ίδια κατηγορία με το SpaceShipTwo της Virgin Galactic, του Richard Branson, το οποίο θα είναι σε θέση μεταφέρει διμελές πλήρωμα και έξι επιβάτες. Άλλος ανταγωνιστής της Blue Origin θεωρείται η εταιρεία XCOR Aerospace με το διθέσιο σκάφος της Lynx που αναμένεται επίσης να πραγματοποιήσει την πρώτη του πτήση εντός του έτους. Αντίθετα, εταιρείες όπως οι Space Exploration Technologies, SpaceX και Boeing προσανατολίζονται στην ανάπτυξη συστημάτων που θα μπορούν να μπουν σε τροχιά γύρω από τη Γη. http://www.pestaola.gr/o-idioktitis-tis-amazon-mpainei-stin-koursa-tou-diastimatos/ Ρεκόρ επισκέψεων στην Ευρωπαϊκή Εκθεση Διαστήματος στην Αθήνα. Ρεκόρ επισκέψεων, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες διοργανώσεις στην Ευρώπη, πραγματοποιήθηκε στην Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος, με χορηγό το si-Cluster υπό τον συντονισμό του Corallia, που φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Στον λευκό θόλο που στήθηκε στην Πλατεία Συντάγματος, το ευρύ κοινό ενημερώθηκε για τις αεροδιαστημικές τεχνολογίες που σχεδιάζονται στην Ελλάδα και τα οφέλη τους στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Η Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος έγινε πόλος έλξης για περισσότερους από 104.000 επισκέπτες, ξεπερνώντας, τόσο το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε η Ρώμη με περίπου 52.000 επισκέπτες, όσο και το ρεκόρ επισκεπτών που έχουν καταγραφεί στη διάρκεια μίας ημέρας (πάνω από 15.000), μεταξύ των 24 χωρών, όπου έχει φιλοξενηθεί μέχρι σήμερα. Στα εγκαίνια της έκθεσης, το si-Cluster καλωσόρισε τους επισκέπτες της έκθεσης με χαιρετισμό από τον δρ. Jorge-A. Sanchez-P., παρουσία του δημάρχου Αθηναίων, Γιώργου Καμίνη και της επικεφαλής των Διαστημικών Προγραμμάτων Δορυφορικής Πλοήγησης Galileo και EGNOS της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Αικατερίνης Καββαδά. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν για τις δράσεις και τους σκοπούς του si-Cluster, με τις παρουσιάσεις του δρ. Αθανάσιου Πότση, προέδρου της ΕΒΙΔΙΤΕ και του κ. Παναγιώτη Γεωργιάδη, si-Cluster Manager. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5227313/rekor-episkepsewn-sthn-eyrwpaikh-ekthesh-diasthmatos-sthn-athhna/

Παγετώνες κάτω από την επιφάνεια του Άρη. Ο Άρης διαθέτει χιλιάδες παγετώνες που βρίσκονται θαμμένοι κάτω από τη σκονισμένη επιφάνειά του, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Δανών επιστημόνων. Οι παγετώνες αυτοί περιέχουν έναν τεράστιο όγκο παγωμένου νερού, αρκετό για να σκεπάσει όλο τον πλανήτη με ένα παχύ στρώμα πάγου τουλάχιστον ενός μέτρου. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, με επικεφαλής τη Νάνα Μπιόρνχολτ Κάρλσον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και το «Science«, ανέφεραν ότι οι «καμουφλαρισμένοι» παγετώνες καλύπτουν κυρίως δύο εκτεταμένες ζώνες, μία στο βόρειο και μία στο νότιο ημισφαίριο του «κόκκινου» πλανήτη. Η ανάλυση των στοιχείων που έχουν συλλέξει τα ραντάρ των δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τον Άρη, καθώς και οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή, δείχνουν ότι ο γειτονικός πλανήτης έχει τουλάχιστον 150 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού παγιδευμένα στους παγετώνες του. Πρόκειται, όπως τόνισαν οι επιστήμονες, για ένα εντυπωσιακό απόθεμα νερού σε έναν κατά τα άλλα ξερό πλανήτη. Οι νέες εκτιμήσεις αυξάνουν ακόμα περισσότερο τα ερωτηματικά για το πώς ένας κάποτε υγρός και θερμός πλανήτης μετατράπηκε στη σημερινή παγωμένη έρημο, κάτι που πρέπει να συνέβη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν έχασε το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του και το μεγαλύτερο μέρος της αρχικής ατμόσφαιράς του. Σήμερα πια, η αρειανή ατμόσφαιρα είναι τόσο αραιή και η ατμοσφαιρική πίεση τόσο χαμηλή, που το παγωμένο νερό εξατμίζεται και γίνεται υδρατμοί. Όμως οι παγετώνες έχουν προστατευθεί όλο αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή βρίσκονται κάτω από τα παχιά στρώματα σκόνης. Κάποτε ο Άρης διέθετε και έναν βαθύ ωκεανό που κάλυπτε σχεδόν το μισό βόρειο ημισφαίριό του. Σήμερα περίπου το 87% αυτού του νερού έχει χαθεί πια στο διάστημα και τα μεγαλύτερα γνωστά αποθέματα νερού βρίσκονται στους δύο πόλους του. Σε αυτά πλέον πρέπει να προστεθούν και τα μεγάλα αποθέματα νερού των θαμμένων παγετώνων. http://physicsgg.me/2015/04/09/%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%b5%cf%84%cf%8e%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%ac%cf%84%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ac/

Η τροχιά του New Horizons προς τον Πλούτωνα. Το διαστημικό σκάφος New Horizons εκτοξεύθηκε στις αρχές του 2006 με στόχο την εξερεύνηση του Πλούτωνα και των δορυφόρων του. Επειδή κινείται με μεγάλη ταχύτητα (15 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο – με αυτή την ταχύτητα διασχίζει κανείς τις ΗΠΑ σε 5 λεπτά περίπου!) είναι αδύνατον να μπει σε τροχιά γύρω του. Έτσι, τα όργανα του διαστημικού σκάφους θα συλλέξουν τις απαιτούμενες πληροφορίες καθώς αυτό θα πλησιάζει τον πλανήτη-νάνο. Στα μέσα Ιουλίου, το New Horizons θα βρεθεί στην πιο κοντινή απόσταση από τον Πλούτωνα – 13.695 χιλιόμετρα. http://physicsgg.me/2015/04/09/%ce%b7-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-new-horizons-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1/

Νέα διαμάχη για την καταγωγή της Σελήνης. Δύο νέες μελέτες ρίχνουν φρέσκο νερό στον μύλο της αντιπαράθεσης των επιστημόνων για το πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη. Μετά από πολυετείς έρευνες και αντιπαραθέσεις οι ειδικοί συμφωνούν ότι ο φυσικός μας δορυφόρος είναι προϊόν της σύγκρουσης με τη Γη ενός γιγάντιου διαστημικού σώματος. Εντούτοις η μελέτη της Σελήνης αποκαλύπτει συνεχώς νέα ευρήματα τα οποία δημιουργούν κενά στο παζλ που προσπαθούν να φτιάξουν οι επιστήμονες για το πώς φτιάχτηκε. Οι δύο νέες μελέτες καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα για το πώς σχηματίστηκε η Σελήνη. Προτού προχωρήσουμε στην παρουσίαση των νέων θεωριών για τη δημιουργία της Σελήνης θα πρέπει πάντως να πούμε ότι η ανακάλυψη της προέλευσής της είναι ιδιαίτερα σημαντική για πολλούς λόγους. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δεν υπήρχε η Σελήνη η Γη θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε και οι συνθήκες δεν θα ήταν καθόλου ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής στον πλανήτη μας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι αν δεν υπήρχε η Σελήνη η Γη θα περιστρεφόταν πολύ ταχύτερα, η διάρκεια της ημέρας θα ήταν μικρότερη και οι κλιματικές συνθήκες θα ήταν ακραίες και πιθανώς χαοτικές. Η θεωρία στην οποία φαίνεται ότι συγκλίνουν οι περισσότεροι επιστήμονες και την οποία στηρίζουν τα περισσότερα ευρήματα των επιστημονικών ερευνών τις τελευταίες δεκαετίες είναι αυτή της σύγκρουσης της Γης με ένα γιγάντιο διαστημικό σώμα. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, που διατυπώθηκε σε ένα συνέδριο το 1975, η Γη συγκρούστηκε με ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος παρόμοιο με αυτό του... Αρη! Η σύγκρουση, όπως είναι ευνόητο, ήταν κατακλυσμική εκτοξεύοντας στο Διάστημα τεράστια «θραύσματα», ένα εκ των οποίων παρέμεινε κοντά στη Γη και μετατράπηκε σε φυσικό δορυφόρο της. Μάλιστα οι θιασώτες αυτής της θεωρίας ονόμασαν το διαστημικό σώμα που έπεσε στη Γη Θεία, από τη μυθολογική μητέρα της Σελήνης. Κρίσιμος παράγοντας επιβεβαίωσης της στενής συγγενικής σχέσης Γης και Σελήνης είναι ότι η σύνθεση της Σελήνης σε σημαντικό ποσοστό έχει κοινά στοιχεία με εκείνη της Γης. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει υπάρξει κάποια μελέτη που να εξηγεί χωρίς να αφήνει καμία σκιά την ακριβή διαδικασία σχηματισμού της Σελήνης. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ στη μελέτη που πραγματοποίησαν υποστηρίζουν την εκδοχή του «κοκτέιλ» που δημιουργήθηκε από τη τρομερή σύγκρουση Γης και Θείας. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σύγκρουση εκτίναξε στο Διάστημα γιγάντιες ποσότητες υλικών και των δύο σωμάτων (περισσότερων της Γης) τα οποία αναμίχθηκαν. Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές αυτό το κοκτέιλ Γης και Θείας σχημάτισε τη Σελήνη ενώ παράλληλα σημαντικό μέρος του επέστρεψε πίσω στον «τραυματισμένο» πλανήτη μας. Ετσι εξηγούνται όπως εκτιμούν τα κοινά γεωλογικά χαρακτηριστικά Γης και Σελήνης Διαφορετική εκτίμηση κάνουν ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ισραήλ που υποστηρίζουν ότι η Θεία είχε παρόμοια σύνθεση με αυτή της Γης και έτσι τα… μπάζα που προέκυψαν από τη σύγκρουση και έφτιαξαν τη Σελήνη είχαν κοινά χαρακτηριστικά. Οι δύο μελέτες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=693577

Ανακάλυψαν οργανικά μόρια σε μακρινό άστρο. Οι θεμέλιοι λίθοι της χημείας της ζωής φαίνεται πως είναι πανταχού παρόντες στο σύμπαν, καθώς οι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά πολύπλοκα οργανικά μόρια σε ένα βρεφικής ηλικίας αστρικό σύστημα. Η ανακάλυψη έγινε σε ένα πρωτοπλανητικό δίσκο (πρόπλασμα πλανήτη) που περιβάλλει έναν πολύ νεαρό άστρο. Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ιαπωνία, με επικεφαλής την αστρονόμο Κάριν Όμπεργκ του αμερικανικού Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», κατάφεραν τη σημαντική παρατήρηση με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου ALMA στην Ατακάμα της Χιλής. Όπως επεσήμαναν, η ανακάλυψη επιβεβαιώνει ότι οι συνθήκες που επικράτησαν στη Γη και ευνόησαν την ανάπτυξη ζωής, κάθε άλλο παρά μοναδικές είναι στο σύμπαν. Ο πρωτοπλανητικός δίσκος περιβάλλει το άστρο MWC 480 και περιέχει μεγάλες ποσότητες οργανικών μορίων (με βάση τον άνθρακα), κυρίως μεθυλοκυανίδιο (CH3CN), που είναι αρκετές για να γεμίσουν όλους τους ωκεανούς της Γης. Παρόμοια οργανικά μόρια, σε ανάλογες συγκεντρώσεις, έχουν βρεθεί στους κομήτες του ηλιακού συστήματός μας. Το άστρο MWC 480 έχει περίπου διπλάσια μάζα από τον Ήλιο, ηλικίας μόνο ενός εκατομμυρίων ετών (έναντι των άνω των 4 δισεκατομμυρίων ετών του Ήλιου) και βρίσκεται σε απόσταση 455 ετών φωτός, στην περιοχή του Ταύρου. Ο πρωτοπλανητικός δίσκος, που κάποια στιγμή θα εξελιχθεί σε κανονικό πλανήτη, έχει μόλις πρόσφατα δημιουργηθεί από ένα κρύο και σκοτεινό νεφέλωμα σκόνης και αερίων. Τέτοια διαστρικά νέφη θεωρούνται πολύ αποτελεσματικά «εργοστάσια» πολύπλοκων οργανικών μορίων. Τα μεθυλοκυανίδια θεωρούνται σημαντικά, επειδή αποτελούν βασικά συστατικά των αμινοξέων, των θεμέλιων λίθων των πρωτεϊνών και άρα όλης της ζωής. Έως σήμερα, οι επιστήμονες δεν ήταν βέβαιοι εάν τέτοια ζωτικά μόρια μπορούσαν να αντέξουν στο ταραχώδες περιβάλλον των υπό δημιουργία νέων αστρικών συστημάτων, όπου οι προσκρούσεις σωμάτων και οι ακτινοβολίες μπορούν εύκολα να διασπάσουν τους χημικούς δεσμούς. Η νέα ανακάλυψη αποκαλύπτει για πρώτη φορά, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι αυτά τα πολύπλοκα οργανικά μόρια, στα οποία βασίζεται η ζωή, όχι μόνο επιβιώνουν, αλλά και αφθονούν στο περιβάλλον ενός υπό δημιουργία πλανήτη, όπως κάποτε θα ήταν και η Γη. «Από τη μελέτη των εξωπλανητών γνωρίζουμε ότι το ηλιακό μας σύστημα δεν είναι μοναδικό στον αριθμό των πλανητών του ή στην αφθονία του νερού. Τώρα πια ξέρουμε, επίσης, ότι δεν είμαστε μοναδικοί ούτε στην οργανική χημεία. Για άλλη μία φορά, μάθαμε ότι δεν είμαστε κάτι ξεχωριστό, πράγμα που, από την οπτική γωνία του σύμπαντος, αποτελεί σπουδαία είδηση» δήλωσε η κ. Όμπεργκ. http://physicsgg.me/2015/04/08/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%cf%8c/

Διαστημικές «αράχνες» για την κατασκευή σταθμών και διαστημοπλοίων σε τροχιά. Ένα σύστημα κατασκευής εγκαταστάσεων στο Διάστημα αναπτύσσει η εταιρεία Tethers Unlimited – το οποίο φαίνεται να εμπνέεται από τον τρόπο που οι αράχνες υφαίνουν τους ιστούς τους στον πλανήτη μας. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του space.com, αραχνοειδή ρομπότ θα συναρμολογούν μεγάλα αντικείμενα σε τροχιά γύρω από τη Γη- ή και ακόμα παραπέρα. Η εν λόγω τεχνική θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή μεγάλων κεραιών, τμημάτων διαστημοπλοίων, ηλιακών συλλεκτών κ.α., σύμφωνα με τον Ρομπ Χόιτ, διευθύνοντα σύμβουλο και επικεφαλής επιστήμονα της εταιρείας- ωστόσο, ο ίδιος εκφράζει ένα ακόμα μεγαλύτερο όραμα: τη χρήση in-situ υλικών για την κατασκευή στο Διάστημα υποδομών για την υποστήριξη της επέκτασης της Ανθρωπότητας στο Ηλιακό μας Σύστημα. Κατά τον Χόιτ, το παρόν μοντέλο κατασκευής διαστημοπλοίων – που συναρμολογούνται στο σύνολό τους στο έδαφος- έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης, καθώς είναι δαπανηρό και χρονοβόρο, ενώ θέτει και περιορισμούς όσον αφορά στο μέγεθος, καθώς ό,τι κατασκευάζεται πρέπει και να εκτοξευτεί. Το SpiderFab κινείται προς την κατεύθυνση της μείωσης κόστους και της αύξησης της αποδοτικότητας, με την εκτόξευση των υλικών σε τροχιά σε πρώτη φάση, όπου και θα συναρμολογούνται από τα μικρά ρομπότ τα μεγαλύτερα τμήματα. Το βασικότερο πλεονέκτημα, όπως σημειώνει ο ίδιος, θα είναι η δυνατότητα για κατασκευές μεγαλύτερων μεγεθών, καθώς και πλεονεκτήματα από άποψης σχεδιασμού, καθώς τα σκάφη δεν θα πρέπει να είναι σχεδιασμένα εξαρχής έτσι ώστε να μπορούν να αντέξουν την καταπόνηση μιας εκτόξευσης. Το πρόγραμμα SpiderFab έχει λάβει δύο γύρους χρηματοδότησης από το πρόγραμμα NIAC της NASA, που υποστηρίζει την ανάπτυξη καινοτόμων διαστημικών τεχνολογιών. Ως μια από τις δυνατές εφαρμογές του συστήματος αυτού, ο Χόιτ ανέφερε το προτεινόμενο διαστημικό τηλεσκόπιο NWO (New Worlds Observer), το οποίο χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα μεγάλα μεγέθη. Το ρομπότ που βρίσκεται στην «καρδιά» του SpiderFab διαθέτει ποικιλία βραχιόνων, που θα χρησιμοποιούνται για την «ύφανση» του «ιστού». Η εταιρεία, όπως σημειώνει ο ίδιος, δουλεύει πάνω στην ανάπτυξη των τεχνολογιών που απαιτούνται για το εν λόγω φιλόδοξο πρόγραμμα, οι οποίες περιλαμβάνουν τεχνικές που παραπέμπουν στο 3D printing. http://www.naftemporiki.gr/story/936604/diastimikes-araxnes-gia-tin-kataskeui-stathmon-kai-diastimoploion-se-troxia «Πακέτο» 11 δορυφόρων στην πρώτη εκτόξευση του πυραύλου SLS της NASA. Μεγάλο εύρος εργασιών θα έχει η πρώτη εκτόξευση του φιλόδοξου πυραύλου SLS (Space Launch System) της NASA, καθώς η Exploration Mission-1 δεν θα εξετάζει απλά τις επιδόσεις του ίδιου και το επίπεδο ενσωμάτωσής του με το διαστημόπλοιο Orion, αλλά παράλληλα θα μεταφέρει σε τροχιά και 11 μικρο -δορυφόρους, αξιοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες μεταφοράς του πυραύλου. Όσον αφορά στο Orion, o νέος πύραυλος της NASA θα εκτοξεύσει το σκάφος σε μια μη επανδρωμένη πτήση σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Ωστόσο, στο τμήμα που θα συνδέει το σκάφος με τον πύραυλο θα υπάρχουν 11 αυτόνομοι μικροί δορυφόροι, ο καθένας μεγέθους ενός μεγάλου κουτιού παπουτσιών (της γνωστής πλέον κλάσης των CubeSats). Σχεδόν 10 λεπτά μετά την διαφυγή του πυραύλου από την ανθρώπινη βαρύτητα, ο πύραυλος και το Orion θα διαχωριστούν και το διαστημόπλοιο θα προχωρήσει προς τη Σελήνη. Όταν βρεθεί σε ασφαλή απόσταση, θα αρχίσει η ανάπτυξη των μικρών δορυφόρων, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές ανάλογα με τις αποστολές τους. Οι δορυφόροι είναι ιδιαίτερα ελαφρείς, όχι βαρύτεροι των 14 κιλών και δεν απαιτούν παροχή ενέργειας από το σκάφος μεταφοράς για να λειτουργήσουν- στην ουσία, θα «ταξιδέψουν στην πλάτη» του πυραύλου, αποφεύγοντας έτσι μια δαπανηρή ανεξάρτητη αποστολή. Σημειώνεται ότι ο SLS θα είναι ο ισχυρότερος πύραυλος που έχει κατασκευαστεί από τη NASA, και η χρήση του με δευτερεύοντα φορτία αναμένεται να αποτελέσει βασικό τμήμα των υπηρεσιών του. Σε αυτό το πλαίσιο, άλλα παρεμφερή φορτία για την αποστολή EM-1 θα είναι τα NEA Scout (Near Earth Asteroid), Lunar Flashlight, BioSentinel. Το πρώτο θα πετάξει κοντά σε έναν μικρό αστεροειδή χρησιμοποιώντας προώθηση ηλιακών ιστίων για τη λήψη φωτογραφιών, το δεύτερο θα αναζητήσει πλούσιες σε χρήσιμους πόρους περιοχές στην επιφάνεια της Σελήνης και το BioSentinel θα εξετάσει τις επιπτώσεις της κοσμικής ακτινοβολίας σε ζωντανούς οργανισμούς σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Η αποστολή θα διαρκέσει 18 μήνες. http://www.naftemporiki.gr/story/936870/paketo-11-doruforon-stin-proti-ektokseusi-tou-puraulou-sls-tis-nasa NASA: Σε 20 χρόνια θα έχουμε αποδείξεις εξωγήινης ζωής. Η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής, ίσως το πιο συναρπαστικό γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία μπορεί να μην αργήσει και τόσο όσο πιστεύουμε, όπως προβλέπει υψηλόβαθμος επιστήμονας της NASA. «Νομίζω ότι θα έχουμε ισχυρές ενδείξεις ζωής πέρα από την Γη μέσα σε μία δεκαετία και νομίζω ότι θα έχουμε απτές αποδείξεις μέσα σε 20-30 χρόνια» δήλωσε η επικεφαλής επιστήμονας της NASA, Έλεν Στόφαν την Τρίτη, κατά την διάρκεια ομιλίας. «Ξέρουμε πού να ερευνήσουμε. Ξέρουμε πώς να ερευνήσουμε» πρόσθεσε η Στόφαν. «Στις περισσότερες περιπτώσεις διαθέτουμε την τεχνολογία και ετοιμαζόμαστε για την εφαρμογή της. Επομένως πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο». Η NASA πιστεύει πως τέτοιες ανακαλύψεις θα μπορούσαν να συμβούν πολύ σύντομα, δεδομένου ότι δεν θα γίνουν στο βαθύ διάστημα, αλλά στο δικό μας ηλιακό σύστημα και σε άλλους στον Γαλαξία μας. Αν η ζωή, σε όποια μορφή κι αν υπάρχει, βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στα φεγγάρια του Δία, Ευρώπη ή Γανυμήδη ή στον δορυφόρο του Κρόνου, τον Εγκέλαδο, που έχουν θάλασσες κάτω από τις παγωμένες επιφάνειές τους. Ο Γαλαξίας μας είναι ένα «υγρό μέρος» εξηγεί ο διευθυντής του τμήματος αστροφυσικής της NASA, Πολ Χερτζ. «Μπορούμε να δούμε νερό στα διαστρικά νέφη από τα οποία σχηματίζονται τα πλανητικά και αστρικά συστήματα. Μπορούμε να δούμε νερό στα συντρίμμια που πρόκειται να γίνουν πλανητικά συστήματα γύρω από άλλα αστέρια και μπορούμε να δούμε κομήτες που διαχέονται σε άλλα ηλιακά συστήματα καθώς τα άστρα τους εξατμίζονται». http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64168802