Δροσος Γεωργιος

Η NASA μοιάζει χαμένη στο Διάστημα, λέει ανεξάρτητη επιστημονική επιτροπή. Κυρίως λόγω των επιλογών της κυβέρνησης Ομπάμα, η NASA δεν φαίνεται να έχει σαφές όραμα και μοιάζει σήμερα πελαγωμένη, προειδοποιεί έκθεση της αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών. Η έκθεση http://www.nap.edu/catalog.php?record_id=18248 επιρρίπτει ευθύνες κυρίως στον Ομπάμα και το Κογκρέσο, επικρίνει όμως και την ίδια τη NASA για την αδυναμία της να καθορίσει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε κάποιον αστεροειδή, όπως είχε αποφασιστεί από την κυβέρνηση το 2010. «Πιστεύω ότι οι άνθρωποί της [της NASA] πρέπει να είναι περισσότερο εστιασμένοι και να γνωρίζουν πού πηγαίνουν» σχολίασε ο Μπομπ Κρίπεν, πιλότος της NASA στην πρώτη αποστολή του διαστημικού λεωφορείου και μέλος της επιτροπής. Η NASA, από την πλευρά της, διαβεβαίωσε ότι δεν είναι χαμένη στο Διάστημα. Μετά την τραγική απώλεια του διαστημικού λεωφορείου Columbia το 2003, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους αποφάσισε να παροπλίσει το γερασμένο στόλο της ΝASA και να θέσει ως στόχο την επιστροφή των Αμερικανών στη Σελήνη τη δεκαετία του 2020. 'Οταν ο Ομπάμα ανέλαβε πρόεδρος το 2008, ζήτησε τη γνωμοδότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής, η οποία κατέληξε ότι η Σελήνη δεν ήταν η σωστή επιλογή. Ο Ομπάλα επέλεξε τελικά να θέσει ως στόχο μια επανδρωμένη αποστολή σε έναν αστεροειδή, ως εφαλτήριο με τελικό προορισμό τον Άρη. Πολλοί όμως αμφισβητούν την επιλογή της κυβέρνησης Ομπάμα. Ο Μπομπ Κρίπεν δήλωσε ότι θεωρεί πως μια αποστολή σε αστεροειδή δεν έχει νόημα από πολιτική άποψη και ίσως αποδειχθεί υπερβολικά δύσκολη από τεχνική άποψη. Το Κογκρέσο, εξάλλου, δεν έχει εγκρίνει χρηματοδότηση για το σχέδιο, και η NASA δεν έχει αναπτύξει νέο σκάφος για επανδρωμένες αποστολές. Ακόμα και το επίσημο στρατηγικό της σχέδιο, εξάλλου, αποφεύγει οποιαδήποτε αναφορά για ταξίδι στους αστεροειδείς. «Ο κόσμος αναρρωτιέται: Τι κάνουμε για να πετύχουμε αυτό το στόχο;» σχολίασε ο Άλμπερτ Κάρνσεϊλ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες και μέλος της επιτροπής. Την ίδια γνώμη είχε και η Μάρσια Σμιθ του Space and Technology Policy Group. H έκθεση αναφέρει επίσης ότι η NASA δεν διαθέτει κονδύλια για την κάλυψη των πολυάριθμων προγραμμάτων της και αδυνατεί να διαχειριστεί αποτελεσματκά τα δέκα ερευνητικά κέντρα της. Απαντώντας στις επικρίσεις της ανεξάρτητης επιτροπής, ο εκπρόσωπος της NASA Ντέιβιντ Ουίβερ διαβεβαίωσε ότι η υπηρεσία έχει ξεκάθαρους και ενδιαφέροντες στόχους, όπως η συνέχιση των αποστολών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η εκτόξευση του τηλεσκοπίου James Webb που θα διαδεχθεί το Hubble, καθώς και η ανάπτυξη ενός νέου πυραύλου για επανδρωμένες αποστολές πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Σχόλιο:Αποτελεί μεγαλη παραδοξολογία η απόφαση του Ομπάμα ενω ολα τα κράτη (Ρωσία,Κίνα,Ευρώπη,Ινδία κ.λ.π.)ετοιμάζονται ουσιαστικά μετα το τέλος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για το επόμενο βήμα στην Σελήνη η Η.Π.Α. να κοιτάει τους αστεροειδείς.Εκτός αν συγκεκριμένα λομπυ εχουν επενδύσει πολλά λεφτά σε αυτην την υπόθεση των αστεροειδών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231225480 To πλήρωμα της νέας αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετέβη αεροπορικώς στο Μπαϊκονούρ. Στη βασική σύνθεση συμμετέχουν ο Ρώσος Ρομάν Ρομανιένκο, ο Καναδός Κρις Χέντφιντ και ο Αμερικανός Τόμας Μάσμπουρν, οι οποίοι θα εργαστούν στον τροχιακό σταθμό εγγύς της Γης περίπου 5 μήνες. Ήδη αύριο θα πρέπει να κάνουν την πρώτη προπόνησή τους, να δοκιμάσουν τα σκάφανδρα της πτήσης και να επιθεωρήσουν το διαστημόπλοιο επανδρωμένων πτήσεων Soyuz, με το οποίο πρόκειται να μεταβούν στο Διάστημα. Η εκτόξευση προς τον ΔΔΣ έχει προγραμματιστεί για τις 19 Δεκεμβρίου, η προσκόλληση στο Σταθμό για τις 21 Δεκεμβρίου. http://greek.ruvr.ru/2012_12_06/97081712/ Αστρο βρέφος «εγκυμονεί» ηλιακό σύστημα. Ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ εντόπισαν ένα άστρο που βρίσκεται σε βρεφική ηλικία και οι πρώτες παρατηρήσεις δείχνουν πώς όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία ανάπτυξής του είναι πιθανό να δημιουργηθεί γύρω του ένα μεγάλο ηλιακό σύστημα. Πρόκειται για το νεαρότερο εν δυνάμει ηλιακό σύστημα που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα και η μελέτη του αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τη δημιουργία των πλανητών και τη σχέση τους με τα μητρικά τους άστρα. Το άστρο εντόπισε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Εθνικού Παρατηρητηρίου Ραδιοαστρονομίας των ΗΠΑ στο Σάρλοτσβιλ, στη Βιρτζίνια. Το άστρο βρίσκεται σε απόσταση 450 ετών φωτός από τη Γη και οι ερευνητές του έδωσαν την κωδική ονομασία L1527. Υπολογίζουν ότι έχει ηλικία μόλις 300 χιλιάδων ετών ενώ συγκριτικά ο Ηλιος έχει ηλικία 4.6 δισ ετών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα πρωτοαστέρα που εξακολουθεί να «τρέφεται» από τον δίσκο κοσμικής ύλης που το περιβάλλει. Το άστρο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο ένα πέμπτο του μεγέθους του Ηλιου. Η πιο ενδιαφέρουσα εκτίμηση που κάνουν οι ερευνητές είναι ότι ο κοσμικός δίσκος που περιβάλλει το άστρο έχει τόση ύλη ώστε θα του επιτρέψει να φθάσει σε μέγεθος και λαμπρότητα τον Ηλιο ενώ θα περισσέψει τόσο υλικό που φθάνει για να δημιουργηθούν τουλάχιστον επτά γίγαντες αερίου με μέγεθος ανάλογο με αυτό του Δία. Οι επιστήμονες αναμένεται να στρέψουν το βλέμμα τους στο L1527 αφού (θεωρητικώς τουλάχιστον) θα δουν πώς ήταν το ηλιακό μας σύστημα στα πρώιμα στάδια της δημιουργίας του. Το βέβαιο πάντως είναι ότι θα συγκεντρώσουν στοιχεία για την εξέλιξη των άστρων και των πλανητικών συστημάτων που δημιουργούνται γύρω τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=487349 Ο γαλαξίας που... αστράφτει. Αλλη μια εντυπωσιακή εικόνα από το Σύμπαν προσέθεσε στον μακρύ του κατάλογο το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Το τηλεσκόπιο φωτογράφισε τον γαλαξία ESO 318-13 σε ένα εντυπωσιακό στιγμιότυπο αφού ο ελλειπτικός γαλαξίας απεικονίζεται με εξαιρετική λαμπρότητα αλλά και καθαρότητα. Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά τα στελέχη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) «η εικόνα είναι τόσο λαμπρή και καθαρή που μπορείς κυριολεκτικά να μετρήσεις τα άστρα του γαλαξία». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=486961 Το μαγνητικό πεδίο της Γης «κελαηδά» Οι δίδυμοι δορυφόροι Van Allen κατέγραψαν τους καθαρότερους ήχους που έχουμε «ακούσει» μέχρι σήμερα από το μαγνητικό πεδίο της Γης στο οποίο είναι παγιδευμένα αμέτρητα σωματίδια. Οι επιστήμονες που άκουσαν τους ήχους υποστηρίζουν ότι μοιάζουν με το κελάηδισμα των πουλιών. Οι δύο δορυφόροι πήραν το όνομα τους από τον Αμερικανό αστροφυσικό Τζέιμς Βαν Αλλεν που ανακάλυψε τις ζώνες ακτινοβολίας το 1958. Οι δύο ζώνες ακτινοβολίας έχουν σχήμα ντόνατ και εκτείνονται χιλιάδες χιλιόμετρα στο Διάστημα. Η εσωτερική ξεκινά σε απόσταση περίπου 1.000 χιλιομέτρων από το έδαφος και η εξωτερική τελειώνει σε απόσταση περίπου 60.000 χιλιομέτρων. Οι ζώνες αυτές είναι επικίνδυνες για τους δορυφόρους και τις επανδρωμένες αποστολές, καθώς κατακλύζονται από σωματίδια που προέρχονται από τον Ήλιο ή το διαστρικό χώρο και παγιδεύονται λόγω του ηλεκτρικού φορτίου τους στο μαγνητικό πεδίο του πλανήτη. Οι δύο δορυφόροι έχουν μέγεθος και βάρος αυτοκινήτου και είναι ειδικά σχεδιασμένοι ώστε να μην επηρεάζονται από το μαγνητικό πεδίο και βρίσκονται εκεί ήδη επί τρεις μήνες με στόχο να παραμείνουν για δύο έτη. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι οι δορυφόροι θα ρίξουν νέο φως στο μηχανισμό με τον οποίο ο Ήλιος επηρεάζει τις ζώνες Van Allen. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=487087 Θερμοκήπια στο διάστημα ετοιμάζει η Κίνα. Ο όρος «αγρότης του διαστήματος» δεν θα αποτελεί σχήμα οξύμωρο σε μερικά χρόνια για τους κινέζους αστροναύτες, καθώς στο μέλλον πρόκειται να καλλιεργούν φρέσκα λαχανικά στον... Άρη και το φεγγάρι, αφότου ολοκλήρωσαν με επιτυχία μια προσομοίωση του φιλόδοξου προγράμματος. Καλλιεργήθηκαν τέσσερα είδη λαχανικών με ένα «οικολογικό σύστημα υποστήριξης της ζωής», σε μια καμπίνα - θερμοκήπιο μεγέθους 300 κυβικών μέτρων που θα επιτρέψει στους ταϊκοναύτες να δημιουργούν φρέσκο αέρα, νερό και φαγητό ενόσω βρίσκονται σε διαστημικές αποστολές. Το σύστημα, το οποίο επαφίεται σε φυτά και φύκη αναμένεται να χρησιμοποιηθεί «σε διαστημικές βάσεις στο φεγγάρι και τον Άρη», σύμφωνα με ανακοίνωση του κινεζικού πρακτορείου ειδήσεων Σινχουά, παρόλο που η επεκτεινόμενη και φιλόδοξη, αλλά ακόμη «νεαρή» διαστημική υπηρεσία της χώρας δεν διαθέτει μόνιμο διαστημικό σταθμό σε τροχιά γύρω από τη Γη, αλλά παράλληλα ούτε στη σελήνη ούτε στον Κόκκινο Πλανήτη. Τα πειράματα θυμίζουν παρόμοια σχέδια τα οποία κατά καιρούς έχει αποπειραθεί να πραγματοποιήσει η Nasa και ιδιωτικές εταιρίες, με την προοπτική μόνιμης εγκατάστασης ανθρώπων σε άλλους πλανήτες. «Οι κινέζοι αστροναύτες θα μπορούν να έχουν φρέσκα λαχανικά και να τροφοδοτούνται με οξυγόνο καλλιεργώντας φυτά σε διαστημικές βάσεις στο μέλλον», δήλωσε ο ερευνητής στο Κινεζικό Κέντρο Έρευνας και Εκπαίδευσης Αστροναυτών Ντενγκ Γιμπίνγκ. Η Κίνα σκοπεύει να προσγειώσει διαστημόπλοιο στη Σελήνη εντός του επόμενου έτους, αν και δεν θα είναι επανδρωμένο. Στο πλαίσιο των σχεδίων της να γίνει μια νέα διαστημική υπερδύναμη, τα τελευταία χρόνια εντείνει τις προσπάθειές της να πραγματοποιήσει επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη - σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίες κυριαρχούν παγκοσμίως στον τομέα των διαστημικών προγραμμάτων. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=487046 To Ikaros αναγνωρίστηκε ως το πρώτο στον κόσμο ηλιακό ιστιοφόρο. Ένα ιαπωνικό διαστημικό σκάφος αναγνωρίστηκε ως το πρώτο στον κόσμο ηλιακό ιστιοφόρο. Τη δήλωση αυτή έκανε η Επιτροπή του Βιβλίου Ρεκόρ Γκίνες. Το Ikaros ξεκίνησε το ταξίδι του στο Διάστημα το 2010 και κατόρθωσε επιτυχώς να ανοίξει το ηλιακό ιστίο του. Τώρα ο τεχνητός δορυφόρος κινείται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο και τα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι σε θέση να φθάσει ως τον Δία. Η επιφάνεια του ιστίου του σκάφους φθάνει τα 200 τετραγωνικά μέτρα και το πάχος του είναι μόλις 7,5 μικρομέτρα. Το ηλιακό ιστίο είναι ένας μηχανισμός, που χρησιμοποιεί την πίεση του ηλιακού φωτός για να θέσει σε κίνηση το διαστημικό σκάφος. http://greek.ruvr.ru/2012_12_07/97222060/ Την παραμονή του τέλους του κόσμου!!!!! θα πέσει στη Γη ένας σοβιετικός δορυφόρος. Ο δορυφόρος «Κόσμος-1484», που είχε εκτοξευθεί πριν από περίπου 30 χρόνια από τη Σοβιετική Ένωση, μπορεί το αμέσως επόμενο διάστημα να πέσει στη Γη. Σύμφωνα με τις προγνώσεις των ειδικών, η συσκευή μπορεί να μπει στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας περίπου στις 19 Δεκεμβρίου, δύο ημέρες πριν επέλθει το τέλος του κόσμου, που έχει προβλεφθεί από τον αρχαίο λαό των Μάγια. Σύμφωνα με τον Αμερικανό ειδικό Φίλιπ Κλαρκ, τον Οκτώβριο του 1993 σημειώθηκε στο δορυφόρο έκρηξη του συσσωρευτή του. Οι στρατιωτικοί των ΗΠΑ παρακολούθησαν τα 48 θραύσματα, τα οποία έχουν ήδη εισέλθει στην ατμόσφαιρα, αλλά λόγω του μικρού τους μεγέθους δεν προκάλεσαν σοβαρή ζημιά πέφτοντας στη Γη. Προς το παρόν είναι άγνωστο ποιο ακριβώς τμήμα της βάρους 2,5 τόνων συσκευής θα βρεθεί το Δεκέμβριο στην ατμόσφαιρα. Σχόλιο:Με μόλις 2,5 τόνους μάλλον την γλιτώνουμε!!!!!!!!!!! http://greek.ruvr.ru/2012_10_27/92617552/

Νέος ακριβής χάρτης της NASA για το βίαιο παρελθόν της Σελήνης. Ο πιο ακριβής έως τώρα χάρτης βαρύτητας της Σελήνης από την αποστολή Grail αποκαλύπτει το βίαιο γεωλογικό παρελθόν του φεγγαριού, λόγω βομβαρδισμού από απανωτές προσκρούσεις. Πιο αναλυτικά, δύο «δίδυμοι» δορυφόροι της NASA, στο πλαίσιο της αποστολής Grail, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, δημιούργησαν τον ακριβέστερο έως σήμερα χάρτη του πεδίου βαρύτητας του φεγγαριού και, γενικότερα, οποιουδήποτε άλλου ουράνιου σώματος. Μεταξύ άλλων, ο χάρτης αποκαλύπτει το βίαιο παρελθόν του φεγγαριού, καθώς οι απανωτές προσκρούσεις κομητών και αστεροειδών έχουν αφήσει τα ίχνη τους όχι μόνο στην επιφάνεια της Σελήνης (τους ορατούς κρατήρες), αλλά και βαθύτερα στο αόρατο εσωτερικό του φλοιού της. Αντίθετα με τη Γη όπου η αέναη κίνηση των τεκτονικών πλακών, η ηφαιστειακή δραστηριότητα και η διάβρωση των εδαφών έχουν σβήσει τα ίχνη των αρχαίων προσκρούσεων, ιδίως κατά τη νεαρή ηλικία του πλανήτη μας, στη Σελήνη τόσο η επιφάνεια όσο και το εσωτερικό της έχουν μείνει σχεδόν ανέπαφα στο πέρασμα δισεκατομμυρίων χρόνων. Παρέχουν, έτσι, ένα γεωλογικό αρχείο των βίαιων συμβάντων του παρελθόντος, ιδίως κατά την πρώιμη φάση του ηλιακού μας συστήματος. Οι επιστήμονες της NASA και του πανεπιστημίου ΜΙΤ παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, καθώς και σε τρεις ξεχωριστές εργασίες στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Reuters. Οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα που συνέλλεξαν από τον Μάρτιο οι δορυφόροι "Ebb" και "Flow" της αποστολής Grail (Gravity Recovery and Interior Laboratory), οι οποίοι από το Σεπτέμβριο του 2011 πετούν σε ύψος περίπου 55 χλμ και σε απόσταση έως 200 χλμ. μεταξύ τους, αλλά σε απόλυτο συντονισμό. Οι παραμικρές αποκλίσεις στην μεταξύ τους απόσταση -σε συνδυασμό με άλλα τοπογραφικά στοιχεία- καταγράφουν τις μεταβολές στο πεδίο βαρύτητας της Σελήνης που προκαλούνται λόγω των διαφορετικών γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών στην επιφάνεια και στο υπέδαφός της και, συνεπώς, εξαιτίας της άνισης κατανομής της μάζας. Ο νέος χάρτης υψηλής ανάλυσης του φεγγαριού, που προκύπτει από τις μετρήσεις του Grail, δείχνει τις διακυμάνσεις της βαρύτητας που προκαλούνται είτε από τα εξογκώματα (π.χ. βουνά), είτε από τα βαθουλώματα του εδάφους (π.χ. κρατήρες), αλλά και από τις βαθύτερες γεωλογικές δομές στο εσωτερικό της Σελήνης, αποκαλύπτοντας σε όλο το μεγαλείο του πλέον τα «κατάγματα» και τα συντριπτικά πλήγματα που έχει υποστεί ο φλοιός του φεγγαριού στο παρελθόν. Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, κάτω από τη γεμάτη κρατήρες επιφάνεια, ο φλοιός της Σελήνης είναι σχεδόν τελείως κονιορτοποιημένος (σε ποσοστό 98%) από τις πολλαπλές πτώσεις διαφόρων ουράνιων σωμάτων. Η ανακάλυψη δείχνει ότι το φεγγάρι μας και πιθανώς η ίδια η Γη, κατά το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη δημιουργία τους (σε μια εποχή που εμφανίστηκαν οι πρώτοι μικροοργανισμοί), υπέστησαν ακόμα πιο μαζική και καταστροφική επίθεση τεράστιων βράχων από το διάστημα, από ό,τι εκτιμούσαν ως τώρα οι επιστήμονες. «Ήταν γνωστό ότι οι πλανήτες έχουν πληγεί από ισχυρές προσκρούσεις, αλλά κανείς δεν φανταζόταν ότι ο φλοιός της Σελήνης είχε υποστεί τέτοια χτυπήματα. Αποτελεί πράγματι μεγάλη έκπληξη», δήλωσε η Μαρία Ζούμπερ, καθηγήτρια γεωφυσικής του ΜΙΤ και επικεφαλής της αποστολής Grail. Οι νέες μετρήσεις δείχνουν ότι ο σεληνιακός φλοιός έχει πάχος 34 έως 43 χιλιομέτρων και είναι κατά 10 έως 20 χλμ. πιο λεπτός από ό,τι πίστευαν έως τώρα οι γεωλόγοι. Μάλιστα κάτω από μερικές επίπεδες περιοχές, φαίνεται πως δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου φλοιός, γεγονός που σημαίνει ότι εκεί ακριβώς υπάρχει ένα «παράθυρο» προς τον βαθύτερο γεωλογικό στρώμα, τον μανδύα του φεγγαριού, που βρίσκεται μεταξύ φλοιού και πυρήνα. Ο χάρτης αποκαλύπτει ότι ο ανώτερος σεληνιακός φλοιός δεν περιλαμβάνει πολλά πυκνά πετρώματα, αλλά αποτελείται κυρίως από πορώδη υλικά, που υπέστησαν κατακερματισμό στο παρελθόν. Ανάμεσα σε αυτό το ελαφρύτερο υλικό παρατηρούνται επίσης διάσπαρτοι μεγάλοι υπόγειοι -μήκους έως 500 χιλιομέτρων- γραμμικοί «τάφροι», αποτελούμενοι από βαρύτερο και πυκνότερο υλικό, το οποίο πιθανώς προέρχεται από στερεοποιημένο μάγμα που ανήλθε υψηλότερα μετά τις προσκρούσεις. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AE%CF%82-%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B8%CF%8C%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7%CF%82 Μια από τις εικόνες που δημοσιεύει η NASA από τις πρόσφατες παρατηρήσεις των δορυφόρων GRAIL. Σε αυτή καταγράφονται οι διαφοροποιήσεις στο μαγνητικό πεδίο της Σελήνης. Τα κόκκινα σημεία αντιστοιχούν σε περιοχές της επιφάνειας της Σελήνης όπου υπάρχει μεγαλύτερης πυκνότητας μάζα και τα μπλε σε περιοχές μικρότερης πυκνότητας.

Το «διάδοχο» του Curiosity ετοιμάζει η NASA Η NASA ανακοίνωσε, στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, ότι σχεδιάζει να στείλει ένα νέο ρομποτικό ρόβερ, παρόμοιο με το επιτυχημένο «Curiosity», στον Άρη το 2020, παρά τους περιορισμούς του προϋπολογισμού της. Το νέο όχημα, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ, θα χρησιμοποιήσει την ίδια τεχνολογία προσεδάφισης με το «Curiosity», θα διαθέτει νέα επιστημονικά όργανα και θα κάνει ακόμα πιο εξελιγμένες αναλύσεις στον «κόκκινο πλανήτη» σε σχέση με το «δίδυμο» αδελφάκι του. Oι λεπτομέρειες δεν έχουν ακόμα αποφασιστεί από τους επιστήμονες της NASA, ούτε έχει επιλεγεί η περιοχή προσεδάφισης στον Άρη. Το νέο ρόβερ υπολογίζεται ότι θα κοστίσει γύρω στα 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια έναντι 2,5 δισ. δολ. που κόστισε το «Curiosity». Εκτιμάται ότι, αν όλα πάνε καλά, όταν το νέο ρόβερ φθάσει στον Άρη το 2021, το «Curiosity» θα γυροφέρνει ακόμα πάνω στον γειτονικό πλανήτη. Βασικός στόχος που έχει τεθεί από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ είναι πλέον η επιστροφή στη Γη δειγμάτων από τον γειτονικό πλανήτη, προκειμένου να μελετηθούν καλύτερα. Προς το παρόν, το «Curiosity» συλλέγει και αναλύει επί τόπου δείγματα αρειανού εδάφους και, μετά στέλνει τα αποτελέσματα στη Γη. Η νέα αποστολή θα πρέπει, αυτή τη φορά, να βρει ένα τρόπο για να φυλάξει τα δείγματα και να τα μεταφέρει στο δικό μας πλανήτη προς λεπτομερή εξέταση. Το νέο ρόβερ θα αποτελέσει ένα ακόμα βήμα έως τον τελικό στόχο: Την αποστολή επιτέλους μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, κάτι που μπορεί να συμβεί στη δεκαετία του 2030. Στο μεταξύ, το 2013 η NASA θα εκτοξεύσει το διαστημικό σκάφος MAVEN που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη για να μελετήσει τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιράς του, ενώ το 2016 θα στείλει το σκάφος InSight που επίσης θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη και θα μελετήσει από ψηλά το εσωτερικό του. Επίσης η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία θα συμμετάσχει στις αποστολές ExoMars του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) το 2016 και 2018, που θα τοποθετήσουν ένα ευρωπαϊκό ρόβερ πάνω στον «κόκκινο πλανήτη».Σχόλιο!!! Τέλος, η NASA ανακοίνωσε ότι το παλαιότερο ρομποτικό ρόβερ της «Opportunity», που βρίσκεται ακόμα σε λειτουργία μετά από εννέα χρόνια (ενώ προοριζόταν να διαρκέσει μόνο τρεις μήνες!), μόλις ολοκλήρωσε την εξερεύνηση μιας ακόμα αρειανής τοποθεσίας, του «Λόφου Ματίεβιτς», στο δυτικό άκρο του κρατήρα «Εντέβορ», ανεβάζοντας πλέον σε 35,4 τα χιλιόμετρα που έχει συνολικά διανύσει. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_05/12/2012_473005 Σχόλιο:Δεν ειναι σωστό οτι η ΝΑΣΑ θα συμμετάσχει στο ExoMars.Το φθινόπωρο, όπως αναμένεται, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και η Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία Roscosmos θα υπογράψουν την τελική συμφωνία για το ExoMars.(Υπεγράφη.) Το πρόγραμμα ExoMars έγινε ρωσο-ευρωπαϊκό από το Φεβρουάριο αυτής της χρονιάς, όταν οι ΗΠΑ αρνήθηκαν για οικονομικούς λόγους τη συμμετοχή τους σ’ αυτό.Σχετ.16/07/2012. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14246&postdays=0&postorder=asc&start=60

Βρέθηκε νερό στον Ερμή. Μπορεί ο Ερμής, ο κοντινότερος στον Ήλιο πλανήτης, να ψήνεται από τις ακτίνες του άστρου μας, όμως αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο στο να διαθέτει νερό με μορφή πάγου και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες, όπως επιβεβαίωσαν τα νέα στοιχεία που συνέλλεξε το σκάφος «Messenger» (Αγγελιαφόρος) της NASA. Ο όγκος του πάγου μπορεί να φθάνει από 100 δισεκατομμύρια έως ένα τρισεκατομμύριο τόνους, δηλαδή όσο 20 δισεκατομμύρια παγοδρόμια Ολυμπιακών διαστάσεων. Εξίσου εντυπωσιακή είναι και η ανακάλυψη παγωμένων οργανικών υλικών στον Ερμή. Τα νέα δεδομένα, με τη βοήθεια εκπομπών ακτίνων λέιζερ που ανακλάστηκαν στην επιφάνεια του πλανήτη, και τα οποία δημοσιεύτηκαν σε τρεις ξεχωριστές μελέτες στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το «Nature», έρχονται να επιβεβαιώσουν τις υποψίες δύο δεκαετιών των επιστημόνων. Αντίθετα με τη Γη που ο άξονάς της έχει κλίση περίπου 23 μοιρών, ο άξονας του Ερμή έχει μηδενική κλίση σε σχέση με το επίπεδο περιστροφής του γύρω από τον Ήλιο, με συνέπεια να μην έχει εποχές και οι πόλοι του να μην θερμαίνονται ποτέ από την ηλιακή ακτινοβολία. Έτσι, παρόλο που η θερμοκρασία στον υπόλοιπο Ερμή μπορεί να φθάσει τους 427 βαθμούς Κελσίου, στο βόρειο πόλο του, σε εννέα κρατήρες που δεν βλέπει ποτέ ο Ήλιος και όπου η θερμοκρασία ποτέ δεν ανεβαίνει πάνω από τους μείον 170 βαθμούς Κελσίου, εντοπίστηκε ένα μίγμα παγωμένου νερού και πιθανών οργανικών ουσιών. Ίχνη για μεγάλα αποθέματα νερού είναι ορατά σε γεωγραφικό πλάτος βόρεια των 85 μοιρών, ενώ μικρότερα αποθέματα εντοπίζονται και πιο νότια (βορειότερα από τις 65 μοίρες). Η ανακάλυψη αυτή - η οποία θυμίζει το νερό σε μορφή πάγου που επίσης ανακαλύφθηκε πρόσφατα σε ανήλιαγους κρατήρες της Σελήνης- έχει δημιουργήσει έξαψη στους επιστήμονες, που θα καθοδηγήσουν το «Messenger» να κάνει νέες παρατηρήσεις για νερό τους επόμενους μήνες. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι και ο νότιος πόλος του πλανήτη έχει πάγους, κάτι που μένει να επιβεβαιωθεί, όταν το σκάφος -που τέθηκε για πρώτη φορά σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη τον Μάρτιο του 2001- θα προσεγγίσει ξανά τον Ερμή, όπου και τελικά θα προσκρούσει, όταν θα τελειώσουν τα καύσιμά του. Σύμφωνα με τις πρώτες αναλύσεις, ο πάγος του Ερμή μετά από κάποιο βάθος είναι σχεδόν καθαρό νερό, άρα είναι σχετικά πρόσφατος (το πολύ 50 εκατ. ετών). Η προέλευση του νερού πιθανολογείται ότι προέρχεται από κομήτες και αστεροειδείς που έχουν προσκρούσει στον πλανήτη (ανάλογη θεωρία υπάρχει και για την προέλευση του νερού της Γης). Εξάλλου, σκούρα πτητικά υλικά, πιθανότατα οργανικής προέλευσης (πολύπλοκοι υδρογονάνθρακες), ανιχνεύθηκαν ανακατεμένα με τον πάγο, τα οποία θυμίζουν άνθρακα ή πίσσα. Είναι πάντως πρόωρο να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι όντως πρόκειται για υλικά που αποτελούν θεμελιώδη συστατικά της ζωής. Οι επιστήμονες, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν πιστεύουν ότι ο Ερμής φιλοξένησε ποτέ ζωή. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, ο πάγος του Ερμή, ιδίως στις πιο νότιες και θερμές περιοχές, μακρύτερα από το βόρειο πόλο, καλύπτεται από ένα στρώμα πάχους δέκα εκατοστών από αυτό το οργανικό υλικό που δρα ως θερμομονωτικό. Περαιτέρω έρευνες θα ρίξουν φως στη φύση αυτού του υλικού, που έχει μειωμένη ανακλαστικότητα και έτσι είναι δύο φορές πιο σκούρο από την υπόλοιπη επιφάνεια του πλανήτη. Και αυτό, όπως το νερό, πιθανώς μεταφέρθηκε στον Ερμή από κομήτες και αστεροειδείς. Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος επιστήμων για την αποστολή του «Messenger», o Σον Σόλομον του πανεπιστημίου Κολούμπια, μεταξύ άλλων, ανακύπτει πλέον το ερώτημα αν υπάρχουν περιοχές μέσα ή πάνω στον Ερμή, όπου υπάρχει τόσο υγρό νερό, όσο και οργανικά συστατικά, κάτι που θα ενδιέφερε μια μελλοντική επανδρωμένη ή ρομποτική αποστολή -ή ακόμα και μια αποικία- στον πλανήτη. Σχόλιο:Ξαφνικά μεσα απο την συνεχή εξερεύνηση του Ηλιακού μας συστήματος προκύπτουν δεδομένα που δεν τα φανταζόμασταν οπως αυτό με την πιθανότητα ακόμα και την δημιουργία αποικίας οπως λεει o Σον Σόλομον του πανεπιστημίου Κολούμπια.Τόσο νερό να πάει χαμένο!!! http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_30/11/2012_472286

Λίγα ενδιαφέροντα στοιχεία ακομη!!! Χλωροπαράγωγα του μεθανίου ανίχνευσε το Curiosity. Τα όργανα του Curiosity ανίχνευσαν καταρχήν οξυγόνο και χλώριο από υπερλωρικά άλατα, κάτι που είχε βρεθεί και από το Phoenix στο παρελθόν Όμως, το νέο εύρημα είναι η ανίχνευση χλωροπαραγώγων του μεθανίου (CH3Cl, CH2Cl2, CHCl3, CCl4) από την συσκευή SAM. Και ενώ το χλώριο είναι σίγουρα αρειανής προέλευσης, δεν υπάρχει η ίδια βεβαιότητα και για τον άνθρακα – που μπορεί να μεταφέρθηκε με το Curiosity από τη Γη. Ανιχνεύθηκαν επίσης και μερικά μόρια νερού (όχι λίμνες, ή χιονισμένα βουνά) … απλά μερικά μόρια νερού δεσμευμένα σε κόκκους άμμου ή σκόνης, λίγο παραπάνω από το αναμενόμενο. Προς το παρόν, τo μόνο σίγουρο είναι πως τα εκπληκτικής ακρίβειας όργανα του διαστημικού ρόβερ δουλεύουν σωστά και ότι η έρευνά του βρίσκεται ακόμη στην αρχή…. Στις φωτογραφίες τα σημεία που το Curiosity πήρε την αμμο. http://physicsgg.me/2012/12/03/%cf%87%ce%bb%cf%89%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b3%cf%89%ce%b3%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b5%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83/

Ο Πολικός Αστέρας βρίσκεται 111 έτη φωτός πιο κοντά στη Γη από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Το διασημότερο «σημάδι» του νυκτερινού ουρανού, ο Πολικός Αστέρας, είναι σύμφωνα με νέους υπολογισμούς πολύ πιο κοντά στη Γη από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Η τελευταία εκτίμηση είχε γίνει στην δεκαετία του 1990 και σύμφωνα με αυτή ο Πολικός Αστέρας βρισκόταν σε απόσταση 434 ετών φωτός από εμάς. Διεθνής ομάδα αστρονόμων διαπίστωσε ότι το άστρο απέχει 323 έτη φωτός από τη Γη. Ο Πολικός Αστέρας, γνωστός και ως Polaris ή α της Μικρής Άρκτου, «πέφτει» σχεδόν πάνω στη νοητή προέκταση του άξονα της Γης, γι΄αυτό και φαίνεται να βρίσκεται πάντα πάνω από τον γεωγραφικό βορρά. Για να βρει κανείς πού είναι ο βορράς, χωρίς να χρησιμοποιήσει πυξίδα, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να εντοπίσει τον Πολικό Αστέρα στην άκρη της «λαβής» της Μικρής Άρκτου. Ο Πολικός Αστέρας έχει αποκληθεί «ο χρησιμότερος πρακτικά αστέρας στον ουρανό», επειδή βοηθά όχι μόνο τη ναυσιπλοΐα αλλά και τον κάθε εντοπισμό του βορρά από ξηρά και θάλασσα στην οποιαδήποτε αστροφώτιστη νύχτα: βρίσκεται πρακτικά στο ίδιο σημείο οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου και οποιαδήποτε στιγμή του έτους. Ανήκει σε ένα σύστημα που αποτελείται από τρία άστρα και υπολογίζεται ότι έχει τέσσερις χιλιάδες φορές μεγαλύτερη φωτεινότητα από αυτή του Ηλιου. Χρησιμοποιώντας τον ευρωπαϊκό δορυφόρο «Ίππαρχο» που κατέγραφε τροχιές άστρων οι επιστήμονες είχαν υπολογίσει παλαιότερα ότι ο Πολικός Αστέρας βρισκόταν σε απόσταση 434 ετών φωτός. Ομάδα αστρονόμων από τον Καναδά, την Ουκρανία και το Βέλγιο χρησιμοποίησαν νέα προηγμένα όργανα παρατήρησης και διαπίστωσαν ότι το άστρο βρίσκεται 111 έτη φωτός πιο κοντά στη Γη. «Ο Πολικός Αστέρας παρουσιάζει ορισμένες ανωμαλίες που με τα προϋπάρχοντα τεχνολογικά μέσα έκαναν ιδιαίτερα δύσκολη την μελέτη του. Τα νέα τεχνικά μέσα και ειδικά οι υψηλής ανάλυσης φασματοσκοπικές παρατηρήσεις ανοίγουν νέους δρόμους στην μελέτη του άστρου» αναφέρει ο Ντέιβιντ Τέρνερ, του Πανεπιστημίου Saint Mary στο Χάλιφαξ του Καναδά που ήταν ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=486773 To Voyager 1 εγκαταλείπει το ηλιακό μας σύστημα. Το μη επανδρωμένο διαπλανητικό διαστημόπλοιο της NASA, Voyager 1, το οποίο κατευθύνεται εκτός του ηλιακού μας συστήματος, έχει πλησιάσει μια «μαγνητική οδό» που οδηγεί στο διαστρικό χώρο, δήλωσαν τη Δευτέρα επιστήμονες. Το διερευνητικό διαστημικό σκάφος, το οποίο απογειώθηκε 35 χρόνια πριν, με στόχο να συγκεντρώσει πληροφορίες σχετικά με τους μακρινούς πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, απέχει περίπου 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Από αυτή την απόσταση, απαιτούνται 17 ώρες ώστε τα ραδιοσήματα, τα οποία ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός, να φτάσουν στον πλανήτη μας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το Voyager 1 βρίσκεται σε μια περιοχή όπου οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου συνδέονται με μαγνητικές γραμμές του πεδίου του διαστρικού διαστήματος. Το φαινόμενο αυτό προκαλεί τα υψηλής ενέργειας σωματίδια από μακρινές σουπερνόβα εκρήξεις να εισέρχονται στο ηλιακό μας σύστημα, ενώ τα λιγότερο ενεργητικά ηλιακά σωματίδια να εξέρχονται. «Είναι σαν μια οδός που επιτρέπει στα σωματίδια να εισέρχονται και να εξέρχονται», δήλωσε σε δημοσιογράφους ο επιστήμονας Εντ Στόουν, υπεύθυνος για το πρόγραμμα Voyager. Οι επιστήμονες δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν σε πόσο χρόνο το διερευνητικό σκάφος θα διασχίσει τη «μαγνητική οδό», αλλά πιστεύουν ότι είναι το τελευταίο επίπεδο ενός πολυσύνθετου ορίου μεταξύ της περιοχής του διαστήματος που επηρεάζεται από τον Ήλιο και του διαστρικού διαστήματος. «Πιστεύουμε ότι ίσως χρειαστούν μερικοί μήνες έως δύο χρόνια», δήλωσε ο Στόουν. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_04/12/2012_472790 Ακτίνες Χ από ένα κβάζαρ που βρίσκεται 12.4 δισ. έτη φωτός μακριά. Μια ανακάλυψη που μπαίνει στον κατάλογο των κοσμικών ρεκόρ έκανε το διαστημικό παρατηρητήριο Chandra. Εντόπισε την εκπομπή ακτίνων Χ από ένα κβάζαρ που βρίσκεται στις εσχατιές του Σύμπαντος και πιο συγκεκριμένα σε απόσταση 12.4 δισ. έτη φωτός από τη Γη. Πρόκειται για την πιο μακρινή «πηγή» ακτίνων Χ που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. H NASA στη συνέχεια έστρεψε και άλλα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια προς αυτή την πηγή και όλα τράβηξαν εικόνες. Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία που αποτελεί σύνθεση αυτών των εικόνων. Τα κβάζαρ είναι μακρινά και λαμπρά αντικείμενα του Σύμπαντος, που το καθένα εκπέμπει ενέργεια εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη από έναν γιγάντιο γαλαξία. Πρωτοανακαλύφθηκαν το 1960, όταν οι αστρονόμοι έψαχναν για πολύ ισχυρές ραδιοπηγές. Γι' αυτόν το λόγο ονομάστηκαν QUAsi-stellAR (ημιαστρικές ραδιοπηγές) ή ημιαστέρες. Σήμερα ξέρουμε πως δεν έχουν καμιά ομοιότητα με τους αστέρες αν και στις φωτογραφίες μοιάζουν. Η μελέτη τους είναι σπουδαία λόγω της εικόνας που σχηματίζουμε για τα αρχαιότερα αντικείμενα του Σύμπαντος. Δημιουργήθηκαν στο αρχέγονο Σύμπαν και η ηλικία τους συγκρίνεται με αυτή του ίδιου του Σύμπαντος. Αν και υπήρχαν πολλές θεωρίες για την προέλευσή τους η κυρίαρχη επιστημονική άποψη είναι πως τα κβάζαρ είναι πυρήνες γαλαξιών που περιέχουν στο κέντρο τους μια μεγάλη μαύρη τρύπα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=486371 Ο Zenith τοποθέτησε σε τροχιά ευρωπαϊκό δορυφόρο τηλεπικοινωνίας. Ο ρωσο-ουκρανικός πύραυλος-δορυφόρος Zenith τοποθέτησε σε τροχιά ευρωπαϊκό δορυφόρο τηλεπικοινωνίας. Ο Zenith εκτοξεύτηκε από την πλωτή εξέδρα εκτόξευσης Odyssey από ισημερινό σημείο στον Ειρηνικό Ωκεανό. Την προκαθορισμένη χρονική στιγμή η μονάδα ανάπτυξης ταχύτητας μαζί με το διαστημική συσκευή αποσυνδένθηκε από τον δεύτερο όροφο του πυραύλου και συνέχισε την αυτόνομη πτήση της. Ο δορυφόρος προβλέπεται να χρησιμοποιείται π.χ. για την στήριξη της ευρυζωνικής πρόσβασης, της κινητής επικοινωνίας και της βίντεο μετάδοσης στις χώρες της Ευρώπης, της Αφρικής, της Κεντρικής και της Νοτιοανατολική Ασίας. http://greek.ruvr.ru/2012_12_04/96788723/ Νέο βίντεο: η Γη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Πιθανή η δημιουργία μιας νέας μορφής ύλης. Δείγματα μιας ασυνήθιστης συμπεριφοράς εκ μέρους ορισμένων σωματιδίων που παράγονται, έχουν δώσει οι συγκρούσεις μεταξύ πρωτονίων και ιόντων μολύβδου στον επιταχυντή του CERN. Οι νέες αυτές παρατηρήσεις, σύμφωνα με μερικούς επιστήμονες, αποτελούν ενδείξεις για τη δημιουργία, κατά τις συγκρούσεις, μιας νέας μορφής ύλης, η οποία πιθανώς συνίσταται σε ένα κύμα γκλουονίων που μοιάζει με υγρό. Οι ενδείξεις εντοπίστηκαν από τους ερευνητές του ανιχνευτή Compact Muon Solenoid (CMS) του CERN σε ένα δείγμα περίπου 2 εκατ. συγκρούσεων πρωτονίων-μολύβδου, όπου παρατηρήθηκαν να δημιουργούνται μερικά ζεύγη σωματιδίων, τα οποία περιέργως εκτοξεύτηκαν μακριά με τρόπο που υποδήλωνε μια αλληλοσυσχέτιση ανάμεσα στις κατευθύνσεις τους. «Με κάποιον τρόπο, κινήθηκαν μετά τη σύγκρουση προς την ίδια κατεύθυνση, μολονότι δεν είναι ακόμα σαφές πώς μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Αυτό εξέπληξε πολλούς επιστήμονες, μεταξύ των οποίων εμάς», δήλωσε ο καθηγητής φυσικής Γκούντερ Ρόλαντ του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την ανάλυση των δεδομένων που προέκυψαν από τις συγκρούσεις των υποατομικών σωματιδίων. Κάτι ανάλογο είχε παρατηρηθεί από την ίδια ερευνητική ομάδα σε συγκρούσεις μεταξύ πρωτονίων προ διετίας περίπου, καθώς και μετά τη σύγκρουση ιόντων βαρέων μετάλλων όπως μολύβδου, χρυσού και χαλκού μεταξύ τους. Αυτές οι συγκρούσεις βαρέων ιόντων π.χ. μολύβδου-μολύβδου (αλλά όχι μεταξύ πρωτονίων-μολύβδου) είναι γνωστό ότι παράγουν ένα κύμα πλάσματος κουάρκ-γκλουονίων, δηλαδή την «καυτή σούπα» που υπήρχε στο σύμπαν κατά τα πρώτα εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ-Μπανγκ). Αυτό το κύμα πλάσματος φαίνεται να ωθεί ορισμένα σωματίδια προς την ίδια κατεύθυνση. Από την άλλη, μερικοί θεωρητικοί φυσικοί έχουν υποστηρίξει ότι οι συγκρούσεις μεταξύ πρωτονίων μπορεί να παράγουν ένα κύμα γκλουονίων σαν υγρό, που αποτελεί μια νέα μορφή ύλης (γνωστή ως «color-glass condensate»). Είναι αυτή ακριβώς η -θεωρητική έως τώρα- ύλη που πιθανώς παρατηρήθηκε μετά τις συγκρούσεις πρωτονίων-ιόντων μολύβδου στο CERN. Πιστεύεται ότι τα σωματίδια αυτής της ύλης αλληλοεπηρεάζονται εξ αποστάσεως μέσω του μυστηριώδους φαινομένου της «κβαντικής εμπλοκής». Από τον Ιανουάριο του 2013, οι ερευνητές του ανιχνευτή CMS σχεδιάζουν να κάνουν επί εβδομάδες μια σειρά νέων συγκρούσεων πρωτονίων-μολύβδου για να επιβεβαιώσουν αν όντως παράγεται αυτή η παράξενη υγρή μορφή ύλης στον επιταχυντή. Τα γκλουόνια είναι σωματίδια μηδενικής μάζας που ανταλλάσσονται μεταξύ των κουάρκ και είναι οι φορείς της δύναμης ισχυρής αλληλεπίδρασης, η οποία συγκρατεί τα υποατομικά σωματίδια μέσα στον πυρήνα. Τα πρωτόνια αποτελούν ένα από τα θεμελιώδη συστατικά των ατόμων, ενώ τα ιόντα μολύβδου είναι άτομα μολύβδου με 82 πρωτόνια το καθένα (χωρίς τα ηλεκτρόνιά τους). Η σχετική επιστημονική δημοσίευση θα γίνει στο περιοδικό φυσικής «Physical Review B», ενώ έγινε ήδη η σχετική προδημοσίευση στο «arXiv». http://www.defencenet.gr/defence/item/cern-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AE-%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BD%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE%CF%82-%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82

Υλικό απ’ τη Σελήνη για τρισδιάστατους εκτυπωτές. Αμερικανοί ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν, μέσω τρισδιάστατου εκτυπωτή, μικρά αντικείμενα από λιωμένο σεληνιακό βράχο. Όπως αναφέρει η μελέτη που δημοσίευσε και το BBC, η τεχνική θα μπορούσε να βοηθήσει μελλοντικές αποστολές στο δορυφόρο της Γης. Ο λόγος είναι ότι θα ελαχιστοποιούνταν τα αντικείμενα που πρέπει να πάρουν μαζί τους ξεκινώντας το διαστημικό ταξίδι. Τα υπόλοιπα θα μπορούσαν να τα κατασκευάσουν στη Σελήνη, αξιοποιώντας τους βράχους της. Ωστόσο, ο αντίλογος είναι ότι ο εκτυπωτής θα πρέπει να είναι εξαιρετικά ακριβής στην κατασκευή αντικειμένων και ανταλλακτικών, καθώς, χωρίς αυτά, οι αποστολές δεν θα έχουν παρά ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης. Το πείραμα για τη δημιουργία αντικειμένων από σεληνιακούς βράχους ξεκίνησε το 2010 με πρωτοβουλία της NASA. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ζήτησε από ομάδα επιστημόνων του πανεπιστημίου Ουάσινγκτον Στέιτ να εξετάσει εάν είναι δυνατόν να κατασκευαστούν ανταλλακτικά από βράχους που προέρχονται από αποστολές στη Σελήνη, όπως οι αμερικανικές Απόλλο και οι σοβειτικές Λούνα. Στους ερευνητές διατέθηκε μια προσομοίωση σεληνιακού βράχου, η οποία περιείχε πυρίτιο, αλουμίνιο, σίδηρο, ασβέστιο και μαγνήσιο. Ο λόγος που δεν τους διατέθηκε «αυθεντικό» σεληνιακό υλικό είναι ότι στις ΗΠΑ οι βράχοι που έχουν καταφτάσει μέσω διαστημικών αποστολών ή μέσω πτώσεων μετεωριτών θεωρούνται «εθνικός θησαυρός». Έπειτα από δύο χρόνια ερευνών, οι επιστήμονες πέτυχαν το στόχο τους. «Ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία, αλλά τώρα είναι πραγματικά δυνατό», δήλωσε ο καθηγητής Αμίτ Μπαντιοπαντιάι, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_29/11/2012_472242 Η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα «πιο παχιά από της Γης» Νέα, ακριβέστερα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα διογκώνεται περιοδικά μέχρι το ύψος των 10.000 χιλιομέτρων, και είναι επομένως περισσότερο από δέκα φορές πιο παχιά από την ατμόσφαιρα της Γης. Η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα -ο οποίος εξοστρακίστηκε από το κλαμπ των πλανητών και θεωρείται πλέον πλανήτης νάνος- αποτελείται κυρίως από μεθάνιο, άζωτο και μονοξείδιο του άνθρακα, και είναι πολύ αραιότερη από τη γήινη ατμόσφαιρα. Οι πλανητολόγοι γνώριζαν ότι το πάχος αυτής της αραιής ατμόσφαιρας δεν είναι σταθερό, αλλά αυξομειώνεται ανάλογα με την εποχή του πλουτώνιου έτους: όταν ο πλανήτης νάνος βρίσκεται στην ελάχιστη απόστασή του από τον Ήλιο, η αύξηση της εισερχόμενης θερμότητας κάνει τη ατμόσφαιρα να διαστέλλεται. Η ακριβής εκτίμηση του ύψους της ατμόσφαιρας του Πλούτωνα έχει σημασία ενόψει της άφιξης της αποστολής New Horizons της NASA το 2015, επισημαίνουν οι ερευνητές. Στη Γη, η θερμόσφαιρα φτάνει σε ύψος 700 περίπου χιλιομέτρων. Είναι τόσο αραιή ώστε ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός και αρκετοί δορυφόροι κινούνται σε τροχιά μέσα της χωρίς να συναντούν σημαντική αντίσταση. Στον Πλούτωνα, όμως, η ασθενική δύναμη της βαρύτητας αδυνατεί να συμπιέσει την ατμόσφαιρα όπως συμβαίνει στη Γη, με αποτέλεσμα η θερμόσφαιρα να φτάνει σε πολύ μεγαλύτερο ύψος. Οι ερευνητές υπολογίζουν τώρα ότι η θερμόσφαιρα του Πλούτωνα φτάνει σε ύψος 10.000 χιλιομέτρων, απόσταση περίπου 4,5 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο του ίδιου του πλανήτη-νάνου. Αυτό σημαίνει ότι μόρια που δραπετεύουν από την ατμόσφαιρα δεν αποκλείεται να φτάνουν μέχρι τον Χάροντα, το μεγαλύτερο φεγγάρι του Πλούτωνα, το οποίο απέχει λιγότερο από 20.000 χιλιόμετρα από τον πλανήτη-νάνο. Η μελέτη έχει υποβληθεί για δημοσίευση στην επιθεώρηση Icarus http://arxiv.org/abs/1211.3994 και είναι διαθέσιμη στην υπηρεσία προδημοσίευσης ArXiv. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231223963 Ο Pac-Man επιστρέφει στα φεγγάρια του Κρόνου. Οι ερευνητές της αποστολής Cassini της NASA έδωσαν στη δημοσίευσή τους τον ανορθόδοξο τίτλο Pac-Man, η Επιστροφή. Ένας σχηματισμός που μοιάζει με τον ήρωα του θρυλικού βιντεοπαιχνιδιού εντοπίστηκε σε υπέρυθρες εικόνες της Τηθύος, ενός μικρού δορυφόρου του Κρόνου. Το ίδιο σχήμα είχε βρεθεί το 2010 και στον Μίμα, ένα ακόμα φεγγάρι του πλανήτη των δαχτυλιδιών. Και στις δύο περιπτώσεις, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Icarus, http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0019103512004204 το πορτρέτο του Pac-Man σχηματίζεται από περιοχές με υψηλότερη θερμοκρασία σε σχέση με την υπόλοιπη επιφάνεια των δύο δορυφόρων. Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι οι περιοχές αυτές βομβαρδίζονται από ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας. Ο βομβαρδισμός αυτός αλλοιώνει το απαλό χιόνι της παγωμένης επιφάνειας και το μετατρέπει σε σκληρό πάγο, με αποτέλεσμα η λεία πια επιφάνεια να καθυστερεί να ζεσταθεί στη διάρκεια της ημέρας, αλλά και να κρυώσει στη διάρκεια της νύχτας. «Ο εντοπισμός ενός δεύτερου Pac-Man στο σύστημα του Κρόνου μας λέει ότι οι διαδικασίες που δημιουργούν αυτούς τους Pac-Men είναι πιο διαδεδομένες από ό,τι πιστεύαμε» σχολίασε η Κάρλι Χάουατ του Southwest Research Institute, επικεφαλής της νέας μελέτης. Η «θερμική ανωμαλία» στην Τηθύ καταγράφηκε με το υπέρυθρο φασματόμετρο του Cassini, το οποίο μελετά το σύστημα του Κρόνου από το 2004. Οι θερμότερες περιοχές του δορυφόρου έχουν θερμοκρασία -183 βαθμούς Κελσίου, ενώ οι πιο ψυχρές, όπως το άνοιγμα του «στόματος» του Pac-Man, είναι 15 βαθμούς ψυχρότερες. Σε αντίθεση όμως με ό,τι συμβαίνει στον Μίμα, ο Pac-Man της Τηθύος είναι ορατός, έστω και αμυδρά, σε εικόνες ορατού φωτός. Μάλιστα αυτή η διακύμανση της φωτεινότητας είχε καταγραφεί για πρώτη φορά από την αποστολή Voayger το 1980. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231223942 Ο εντυπωσιακός στροβιλισμός στον βόρειο πόλο του Κρόνου.Φωτογραφίες.

Διέψευσε τα περί «ιστορικής ανακάλυψης» στον Άρη η NASA. Η NASA διέψευσε χθες Πέμπτη ότι το αμερικανικό ρομπότ Curiosity έκανε μια μεγάλη ανακάλυψη στον Άρη, απαντώντας σε πρόσφατες δηλώσεις ενός επιστήμονα της αποστολής, ο οποίος έκανε λόγο σε συνέντευξή του για μια ανακοίνωση που «θα μπει στα βιβλία της ιστορίας». "Οι φήμες και οι εικασίες σύμφωνα με τις οποίες μια μεγάλη ανακάλυψη έγινε στο πλαίσιο της αποστολής Curiosity, η οποία βρίσκεται στην αρχή της, είναι εσφαλμένες», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. "Στο στάδιο αυτό της αποστολής τα όργανα του ρομπότ δεν έχουν εντοπίσει καμιά οριστική ένδειξη αρειανής οργανικής ύλης», προσθέτει η NASA. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_30/11/2012_472266 Σχόλιο:Μαλλον αναμενόμενη η διάψευση.Τετοια θέματα τοσο σημαντικά δεν βγαίνουν με δηλώσεις τετοιου τύπου οπως αυτη του Τζον Γκρότσινγκερ προς το δημόσιο ραδιοσταθμό NPR πριν από δύο εβδομάδες. Ενισχύοντας το Curiosity: Ο Mars Express αναμεταδίδει εικόνες βράχων από τον Άρη. http://www.esa.int/esaCP/SEM655EQZ9H_Greece_0.html

Επιλέχθηκαν οι κοσμοναύτες για την ετήσια αποστολή στο ΔΔΣ Η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος και η ΝΑΣΑ από κοινού με τους διεθνείς εταίρους επέλεξαν τους κοσμοναύτες για την ετήσια αποστολή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αυτοί οι – ο Ρώσος Μιχαήλ Κορνιένκο και ο Αμερικανός Σκοτ Κέλι. Η έναρξη της πτήσης προγραμματίζεται για την άνοιξη του 2015.Ο στόχος της αποστολής είναι η έρευνα των αντιδράσεων του ανθρώπινου σώματος στις συνθήκες του διαστήματος και της ικανότητας προσαρμογής σ΄αυτές. Η ετήσια παραμονή θα διευρύνη τα όρια της ζωής και δραστηριότητας του ανθρώπου στο διάστημα, θα αυξήσει τις γνώσεις σχετικά με την επίδραση της μικροβαρύτητας και θα συμβάλει στην προετοιμασία των μελλοντικών αποστολών πέραν των ορίων της περίγειας τροχιάς. Η Ρωσία και ο ESA θα υπογράψουν ως το τέλος του 2012 Συνθήκη για το σχέδιο ExoMars. Η Ρωσία και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) θα υπογράψουν εντός του τρέχοντος έτους Συνθήκη για την από κοινού εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη, - ανακοίνωσε ο επικεφαλής της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος (Roscosmos), Βλαντίμιρ Ποπόβκιν. Την επόμενη εβδομάδα ο Ποπόβκιν θα συναντηθεί με τον επικεφαλής του ESA Ζαν-Ζακ Ντορντέν (Jean-Jacques Dordenom) για να συζητήσουν τις τελευταίες λεπτομέρειες του σχεδίου ExoMars. Ύστερα απ’ αυτό θα ανακοινωθεί η ακριβής ημερομηνία υπογραφής της Συνθήκης. Η συνεργασία με τη Ρωσία έχει ήδη εγκριθεί απο τις χώρες-μέλη του ESA) κατά τη συνεδρίασή τους στην Νεάπολη. Οι Ευρωπαίοι έχουν ήδη δαπανήσει για αυτό το σχέδιο 400 εκατομμύρια και πάνω ευρώ. Οι ολικές δαπάνες του Ευρωπαϊκού Οργανισμου Διαστήματος προβλέπεται να φτάσουν το ένα δισεκατομμύριο και πάνω ευρώ http://greek.ruvr.ru/2012_11_26/95904790/ Είναι άραγε δυνατόν να ζήσει ο άνθρωπος στον ΄Αρη; Στην επιφάνεια του Άρη θα μπορούσαν να ζήσουν οι άνθρωποι. Το επίπεδο ραδιενέργειας στον Κόκκινο πλανήτη είναι σχεδόν το ίδιο με το επίπεδο σε χαμηλή περίγεια τροχιά, όπου πετά ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ). Σε τέτοιο συμπέρασμα έχουν καταλήξει οι επιστήμονες, αποκτώντας τους πρώτους στην ιστορία δείχτες μέτρησης της ακτινοβολίας στον Άρη. Ωστόσο οι ειδικοί δεν σπεύδουν να αναθεωρήσουν τις προσεγγίσεις, σε ό.τι αφορά την προστασία των ανθρώπων κατά την προετοιμασία των μελλοντικών αποστολών στον Άρη. http://greek.ruvr.ru/2012_11_26/95936635/ Η NASA φωτογραφίζει αμμοθύελλα στον Άρη. Η πρώτη ανοιξιάτικη αμμοθύελλα στο βόρειο ημισφαίριο του Άρη έχει ήδη καλύψει μια τεράστια έκταση ανάμεσα στο ρομπότ Curiosity και τον γερασμένο του συνάδελφο Opportunity, στην άλλη άκρη του πλανήτη. Αν η αμμοθύελλα τυλίξει τελικά όλο τον Άρη όπως έχει συμβεί παλαιότερα, το Opportunity δεν αποκλείεται να τα βρει κυριολεκτικά σκούρα. http://physicsgg.me/2012/11/25/%ce%b7-nasa-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%ce%bc%ce%bc%ce%bf%ce%b8%cf%8d%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/ Συνεργασία Ευρώπης και ΝASΑ για την κατασκευή επανδρωμένου διαστημοπλοίου. Η Ευρώπη προσανατολίζεται να συνδράμει τη NASA στην κατασκευή ενός επανδρωμένου διαστημοπλοίου που θα μπορεί να μεταφέρει τέσσερις αστροναύτες. Το διαστημόπλοιο είναι ο «Ωρίων», ένα όχημα πολλαπλών σκοπών, όπως λέγεται, που αν όλα πάνε καλά θα μπορεί να ταξιδεύει από το 2017 και μετά. Ο «Ωρίων» αποτελεί το βασικό μοντέλο της νέας γενιάς διαστημοπλοίων που θα καλύψουν το κενό που άφησαν τα διαστημικά λεωφορεία. Θα μπορεί να μεταφέρει εφόδια στον διαστημικό σταθμό ή ακόμη και αστροναύτες στη Σελήνη. Ο σχεδιασμός του όμως, που προβλέπει διάρκεια στις πτήσεις μέχρι και έξι μήνες, το καθιστά δυνητικά ικανό στο απώτερο μέλλον να πραγματοποιεί ταξίδια σε μακρινότερους προορισμούς από το φεγγάρι. Γεγονός είναι πάντως ότι εφόσον η συμφωνία ευοδωθεί η Ευρώπη θα αναλάβει την κατασκευή των συστημάτων προώθησης και πλοήγησης του διαστημοπλοίου ενώ η NASA θα έχει λόγο για τα μέρη εκείνα που θα μεταφέρουν τους αστροναύτες. Ο Ζαν Ζακ Ντορντέν, γενικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, λέει πως σήμερα στον κόσμο δεν υπάρχει κανένα κράτος που να μπορεί να αντέξει μόνο του το κόστος επανδρωμένων αποστολών. «Η αποστολή ανδρών και γυναικών στη Σελήνη ή στον Αρη είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί με διεθνή συνεργασία. Ακόμη και οι Κινέζοι που έκαναν τόσο δρόμο μόνοι τους μέχρι εδώ, αναζητούν συνεταίρους». Κατά τις πρώτες δοκιμαστικές του πτήσεις ο «Ωρίων» θα χρησιμοποιεί ως μέσο εκτόξευσης πυραύλους τύπου Atlas V. Στη συνέχεια θα πρέπει να κατασκευαστούν μεγαλύτεροι πύραυλοι ώστε να μπορούν να μεταφέρουν με πλήρες φορτίο το διαστημόπλοιο εκτός γήινων συνόρων. http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4770165 To Σύμπαν αναπτύσσεται όπως ο εγκέφαλος. Ερευνητές στις ΗΠΑ πραγματοποίησαν προσομοιώσεις που δείχνουν ότι το Σύμπαν είναι πολύ πιθανό να αναπτύσσεται με τρόπο ανάλογο με εκείνο του εγκεφάλου. Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι η ανάπτυξη του Σύμπαντος έχει επίσης κοινά χαρακτηριστικά με την ανάπτυξη του Internet αλλά και των κοινωνικών δικτύων όπως το facebook. «Είναι πιθανό ότι κάποιοι ακόμη άγνωστοι σε εμάς νόμοι της φύσης καθορίζουν τον τρόπο που τα δίκτυα αναπτύσσονται και μεταβάλλονται, από τα μικρότερα κύτταρα του εγκεφάλου μέχρι και τους μεγάλους γαλαξίες» http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=485854

Η παρατήρηση του νάνου πλανήτη Makemake. Οι πλανήτες-νάνοι της γειτονιάς μας έγιναν γνωστοί στο ευρύ κοινό το 2006, όταν ο Πλούτωνας «καθαιρέθηκε» από πλανήτης και πέρασε σε αυτήν την «υποδεέστερη» κατηγορία ύστερα από σχετική απόφαση της Διεθνούς Αστρονομικής Ενωσης. Εκτός από τον μέχρι πρόσφατα θεωρούμενο πιο απομακρυσμένο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος αυτή περιλαμβάνει τέσσερα ακόμη ουράνια σώματα, τη Δήμητρα, την Εριδα, τη Χαουμέα και τον Μακεμάκε. Ολοι οι πλανητικοί νάνοι πλην του Μακεμάκε είχαν γίνει ορατοί είτε άμεσα, με τηλεσκόπια (όπως η Δήμητρα) είτε έμμεσα, μέσω των διαβάσεών τους μπροστά από άστρα (όπως η Εριδα και η Χαουμέα). Το 2011 μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Χοσέ Λουίς Ορτίθ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ανδαλουσίας στη Γρανάδα (ο οποίος έχει επίσης ανακαλύψει τη Χαουμέα) κατόρθωσε να εντοπίσει τον έως τότε αόρατο πέμπτο νάνο στις λήψεις επτά τηλεσκοπίων από τη Νότιο Αμερική καθώς αυτός διάβαινε μπροστά από ένα μακρινό άστρο. Οι πρώτες παρατηρήσεις είχαν δώσει κάποιες ενδείξεις για τα χαρακτηριστικά του. Λαμβάνοντας υπόψη την απόστασή του από τον Ηλιο και το φως που εξέπεμπε οι αστρονόμοι είχαν εκτιμήσει ότι ο Μακεμάκε είχε μέγεθος όσο περίπου τα δυο τρίτα του μεγέθους του Πλούτωνα και ότι, όπως και οι άλλοι νάνοι του ηλιακού μας συστήματος, ήταν καλυμμένος από πάγο μεθανίου και αζώτου. Πίστευαν επίσης ότι, όπως ο Πλούτωνας, θα πρέπει να είχε μια λεπτή ατμόσφαιρα από άζωτο. Η πιο ολοκληρωμένη μελέτη των δεδομένων που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature» ανατρέπει τις πρώτες εικασίες προσφέροντας την πρώτη σαφή εικόνα του Μακεμάκε. Κατ’ αρχάς δίνει μια ακριβέστερη εκτίμηση του μεγέθους του: ο πλανήτης-νάνος έχει πλάτος 1.430 χλμ και ύψος 1.500 χλμ, κάτι το οποίο σημαίνει ότι τελικά δεν είναι σφαιρικός. Η πυκνότητά του είναι 1,7 γραμ. ανά κυβικό εκατοστό, παρόμοια με αυτή του Πλούτωνα αλλά μικρότερη από το ένα τρίτο εκείνης της Γης. Αντίθετα από ό,τι υπολόγιζαν οι ειδικοί και κατά παρέκκλιση από όλους τους άλλους «συγγενείς» του, ο Μακεμάκε φαίνεται στη νέα μελέτη να μην έχει ατμόσφαιρα. Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο πλανήτης-νάνος είναι τόσο ελαφρύς ώστε έχασε όλη την ατμόσφαιρά του «ωριμάζοντας». «Πιστεύουμε ότι ο Μακεμάκε είχε άφθονο πάγο αζώτου στο πολύ μακρινό παρελθόν, όπως ο Πλούτωνας και η Ερις. Επειδή όμως ο Μακεμάκε δεν έχει μεγάλη μάζα η βαρύτητά του δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το αέριο» δήλωσε ο δρ Ορτίθ μιλώντας στο περιοδικό «New Scientist». Το παγωμένο άζωτο, όπως εξηγεί, μετατράπηκε σε αέριο και διέφυγε, στο πέρασμα των χιλιετιών, αφήνοντας πίσω μόνο μεθάνιο. http://www.eso.org/public/news/eso1246/ Το τηλεσκόπιο Planck βλέπει το φαινόμενο Sunyaev-Zel’dovich. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck ανακάλυψε μια γέφυρα θερμού αερίου που συνδέει τα σμήνη γαλαξιών Abell 399 (κάτω προς το κέντρο) και Abell 401 (πάνω αριστερά). Τα δυο σμήνη απέχουν περίπου ένα δισεκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη και η γέφυρα του αερίου εκτείνεται περίπου 10 εκατομμύρια έτη φωτός μεταξύ τους. Η εικόνα δείχνει τα δύο σμήνη γαλαξιών, όπως φαίνονται στα οπτικά μήκη κύματος με τα επίγεια τηλεσκόπια και αποτυπώνει ταυτόχρονα (με το πορτοκαλί χρώμα) το φαινόμενο Sunyaev-Zel’dovich όπως ανιχνεύεται από διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Το φαινόμενο Sunyaev–Zel’dovich (SZ) http://en.wikipedia.org/wiki/Sunyaev%E2%80%93Zel%27dovich_effect είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ ηλεκτρονίων υψηλής ενέργειας και φωτονίων μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου , διαμέσου της αντίστροφης σκέδασης Compton. Στην συνήθη σκέδαση Compton http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%AD%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%B7_%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CF%80%CF%84%CE%BF%CE%BD ένα φωτόνιο σκεδάζεται από ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο, με αποτέλεσμα την μείωση της ενέργειάς του (και αύξηση του μήκους κύματός του). Αντίθετα, στην αντίστροφη σκέδαση Compton τα μικρής ενέργειας φωτόνια της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου μετά από την σύγκρουσή τους με τα υψηλής ενέργειας σχετικιστικά ηλεκτρόνια, αυξάνουν την ενέργειά τους (και μειώνουν το μήκος κύματός τους). Αυτά τα φωτόνια «βλέπει» το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck (το προτοκαλί χρώμα), το οποίο άλλωστε σχεδιάστηκε για να εντοπίσει τις ανισοτροπίες που παρουσιάζει η μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. http://www.nasa.gov/mission_pages/planck/multimedia/pia16466.html

«Περιπλανώμενο» άστρο άλλαξε την τροχιά της Γης. Μια ανατρεπτική αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεωρία για την κίνηση των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα που εξάπτει τη φαντασία ανέπτυξε ένας επιστήμονας στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, στις απαρχές της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος έκανε την εμφάνιση του στην περιοχή ένα άστρο που οι ειδικοί χαρακτηρίζουν ως «περιπλανώμενο». Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που προκλήθηκαν από την παρουσία αυτού του άστρου μετέβαλαν την τροχιά των περισσότερων πλανητών, συμπεριλαμβανομένης της Γης. Τη θεωρία ανέπτυξε ο Κονσταντίν Μπάτιγκιν, του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian που θέλησε να δώσει μια εξήγηση στο γιατί οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος κινούνται με τροχιακή κλίση προς τον ισημερινό του Ηλιου. Η Γη κινείται με τροχιακή κλίση 7 μοιρών. Ο Μπάτιγκιν πιστεύει ότι αρχικά όλοι πλανήτες κινούνταν «τακτοποιημένα» γύρω από τον ισημερινό του Ηλιου. Ομως κάποια στιγμή έκανε την εμφάνιση του στη γειτονιά μας ένα άστρο που κινείτο ελεύθερα στο Διάστημα. Σύμφωνα με τον ερευνητή ,το πέρασμα αυτού του άστρου από το ηλιακό μας σύστημα και οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που συνόδεψαν την παρουσία του στην περιοχή μας, «τρέλαναν» τους πλανήτες βγάζοντάς τους από τη φυσιολογική τροχιά τους. Εχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για αυτή την ακανόνιστη τροχιακή κίνηση των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Μια εξ αυτών δείχνει ως «ένοχο» κάποιον πλανήτη που υπήρχε στο ηλιακό μας σύστημα και «εκδιώχθηκε» από αυτό, με αποτέλεσμα η απομάκρυνσή του να προκαλέσει τη μεταβολή της τροχιάς των υπόλοιπων πλανητών. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για κάποιο άστρο το οποίο πιθανώς επηρέασε την τροχιά των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Στη στέπα του Καζακστάν προσγειώθηκε η κάψουλα Σογιούζ. Στη στέπα του Καζακστάν προσγειώθηκε νωρίς σήμερα το πρωί η διαστημική κάψουλα Σογιούζ που μετέφερε τρεις αστροναύτες, ύστερα από την σχεδόν τετράμηνη αποστολή τους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η κάψουλα Σογιούζ ΤΜΑ-05Μ που μετέφερε στον ιάπωνα αστροναύτη Ακιχίκο Χοσίντε, τον ρώσο κοσμοναύτη Γιούρι Μαλεντσένκο και την Αμερικανίδα Σουνίτα Ουίλιαμς, προσγειώθηκε στις 07.56' τοπική ώρα (03.56' ώρα Ελλάδος), σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από τον προβλεπόμενο στόχο. Ελικόπτερα έρευνας και διάσωσης μετέβησαν στο σημείο της προσγείωσης, στα βορειοανατολικά της πόλης Αρκαλίκ του κεντρικού Καζακστάν. Αφού οι αστροναύτες βγήκαν ένας ένας από την κάψουλα, τυλίχθηκαν με ένα μπλε κάλυμμα για να προστατευτούν από το κρύο, καθώς η θερμοκρασία ήταν 10 βαθμοί Κελσίου υπό το μηδέν. Οι τρείς αστροναύτες μεταφέρθηκαν σε μια μεγάλη σκηνή κοντά στο σημείο της προσγείωσης, για να υποβληθούν σε ιατρικές εξετάσεις. "Προσγειωθήκαμε» αναφωνεί η ομάδα, σύμφωνα με το βίντεο από το Κέντρο Ελέγχου της ρωσικής αποστολής, που μετέδωσε η τηλεόραση της NASA και η δημόσια ρωσική τηλεόραση. "Όλες οι επιχειρήσεις πήγαν καλά, από την αποσύνδεση από τον ΔΔΣ μέχρι την προσγείωση στο έδαφος», δήλωσε εκπρόσωπος της NASA. http://www.tovima.gr/webtv/#367593 Δύο ημέρες που καθορίζουν το μέλλον της Ευρώπης στο διάστημα. http://www.esa.int/esaCP/SEMBSNGPI9H_Greece_0.html Η εικασία του Πουανκαρέ αποδείχτηκε χάρη στην…ιστορία του Ιησού. Ο Ρώσος μαθηματικός Γκριγκόρι Πέρελμαν, ο οποίος απέδειξε την εικασία του Πουανκαρέ, ένα από τα πιο πολύπλοκα προβλήματα της μαθηματικής επιστήμης, διηγείται σε μία από τις εξαιρετικά σπάνιες συνεντεύξεις του ότι προπονήθηκε στην επίλυση προσπαθώντας να κατανοήσει πώς ο Χριστός περπατούσε επάνω στο νερό. «Δεν υπάρχουν προβλήματα που δε μπορούν να επιλυθούν, υπάρχουν προβλήματα που είναι δύσκολο να επιλυθούν», δηλώνει ο ιδιοφυής μαθηματικός σε συνέντευξή του σε κινηματογραφική εταιρεία αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα Komsomolskaia Pravda. Αναφερόμενος στις αναμνήσεις του από τα μαθητικά του χρόνια, ο μοναχικός επιστήμονας, ο οποίος μέχρι σήμερα αρνείτο κάθε επαφή με τα μέσα ενημέρωσης, δήλωσε ότι ήθελε να εξηγήσει τον μύθο του Ιησού Χριστού. «Θυμάστε τον βιβλικό μύθο ότι ο Χριστός περπατούσε στο νερό. Έπρεπε να υπολογίσω την ταχύτητα με την οποία περπατούσε χωρίς να πέφτει μέσα», εξηγεί. Δεδομένου ότι «ο μύθος εξακολουθεί να υπάρχει, αυτό σημαίνει ότι δεν έκανα λάθος», συνεχίζει. «Ενα παιδί μαθαίνει από τη γέννησή του. Εάν μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τα χέρια και τα πόδια, γιατί δεν μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλο;», αναρωτιέται. Ο Γκριγκόρι Πέρελμαν εξηγεί στη συνέντευξή του τους λόγους για τους οποίους δεν δέχθηκε πέρυσι το χρηματικό βραβείο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων του Clay Mathematics Institute για την επίλυση του μαθηματικού προβλήματος, λέγοντας ότι γνωρίζει «πώς να κυβερνήσει το Σύμπαν». «Ξέρω πώς να κυβερνήσω το Σύμπαν. Γιατί να τρέχω πίσω από ένα εκατομμύριο;», λέει. Ο 44χρονος μαθηματικός, ο οποίος ζει μαζί με τη μητέρα του σε απόκεντρη συνοικία της Αγίας Πετρούπολης, βραβεύθηκε το 2010 από το Clay Mathematics Institute για τη ανάρτηση στο Ιντερνετ της λύσης του προβλήματος που ετέθη στο 1904 από τον Γάλλο μαθηματικό Ανρί Πουανκαρέ. Έπειτα από εβδομάδες αναμονής, ανακοίνωσε ότι αρνείται το βραβείο εξαιτίας «διαφωνίας» του με την μαθηματική κοινότητα.

Τα μυστικά της αρειανής άμμου. Το Curiosity προχώρησε στη χημική διερεύνηση του εδάφους του Άρη.Ο μηχανικός βραχίονας πήρε το πρώτο του δείγμα στην πεδιάδα του γιγαντιαίου κρατήρα Gale. Μια χούφτα κόκκινη άμμο ερευνήθηκε για δύο ημέρες στο εργαστήριο του ρόβερ. Σύμφωνα με τo επίγειο πλήρωμα του Curiosity έχουν συγκεντρωθεί πάρα πολλές πληροφορίες, που θα πρέπει να υποβληθούν σε επεξεργασία. Η ανακοίνωση του πληρώματος είναι αρκετά περίεργη: «για να κατανοηθεί καλύτερα τι έχουμε μάθει, σχεδιάζουμε να πάρουμε πρόσθετα δείγματα». Άλλες λεπτομέρειες δεν υπάρχουν. Ερεύνησαν την άμμο δύο συσκευές. Η πρώτη και μάλλον η κυριότερη συσκευή, που είναι τοποθετημένη στο αρειανό όχημα ονομάζεται αναλυτής δειγμάτων SAM. Η συσκευή αυτή αποτελεί το μισό όλης της μάζας του επιστημονικού φόρτου εργασίας. Καθήκον του αναλυτή είναι η ανίχνευση της παρουσίας των οργανικών ουσιών στον πλανήτη. Η δεύτερη συσκευή - CheMin – έχει σαν στόχο της την χημική και ορυκτολογική σύνθεση. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η πιθανή ανακάλυψη κάποιων οργανικών ενώσεων στον Άρη δεν θα σημαίνει αναμφίβολα την εξεύρεση ιχνών αρειανής ζωής. Εξάλλου, ορισμένες οργανικές ουσίες είχαν εντοπιστεί με τη βοήθεια της φασματικής μεθόδου και στον Πλούτωνα ακόμη. - Υπάρχουν πολλές και διάφορες οργανικές ουσίες. Ορισμένες απ’αυτές δεν είναι συνδεδεμένες με τη ζωή. Πρόκειται για τις λεγόμενες αρωματικές ενώσεις, που βρέθηκαν σε μεγάλες ποσότητες στο Διάστημα. Υπάρχουν επίσης ιδιόμορφες οργανικές ουσίες, που είναι συνδεδεμένες με τη ζωή. Η στοιχειακή σύνθεση δεν δίνει ακόμα συγκεκριμένη απάντηση ωστόσο το Curiosity είναι εξοπλισμένο με συσκευές, ικανές να κάνουν ανάλυση, όχι μόνο των στοιχείων, αλλά και των συνδυασμών τους. Αν οι αναλύσεις εμπίπτουν στην έννοια, που σχετίζεται με τη ζωή, το αποτέλεσμα αυτό είναι αρκετά ελπιδοφόρο. Το Curiosity κάθε άλλα παρά ψάχνει για σημάδια της ζωής, όπως μεταδίδεται λανθασμένα από τα πρακτορεία ειδήσεων. Καθήκον του είναι να προσδιορίσει αν μπορούσαν να υπάρχουν κάποτε στον Άρη κατάλληλες συνθήκες για τη ζωή κάποιων μικροοργανισμών. Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί επίσης και ο ρόλος. που είχε παίξει σ΄αυτό τον τομέα το νερό και από πού εμφανίστηκε στο πλανήτη το μεθάνιο, που βρίσκεται στην αρειανή ατμόσφαιρα σε μικρές ποσότητες - Αυτός είναι ένας από τους βιολογικούςς δείκτες (marker) - το μεθάνιο διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια της ζωής, αλλά μπορεί να σχηματίζεται και εκτός ζωής, με άλλους τρόπους. Συνεπώς, δεν υπάρχει καμιά εγγύηση 100%, ακόμα και αν ανακαλυφθεί το μεθάνιο. Παρόλα αυτά, αυτό θα ήταν συγκεκριμένο αποτέλεσμα, που θα επέτρεπε στο μέλλον να σταλεί συγκεκριμένη αστροβιολογική αποστολή στον πλανήτη. Εξάλλου, μία καθαρά αστροβιολογική αποστολή στον ΄Αρη είχε σταλεί στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Οι εξερευνητικές συσκευές του Viking έψαχναν τότε να βρουν οποιαδήποτε ίχνη ζωής και είχαν πάρει αντιφατικά αποτελέσματα. Οι πληροφορίες που είχαν συγκεντρωθεί πριν 35 χρόνια, έχουν αποκτήσει σήμερα, νέα επιστημονική ερμηνεία, η οποία επιβεβαιώνει την πιθανότητα ύπαρξης ζωής στο έδαφος του Άρη. Χρειάζεται μόνο να ερευνηθεί πιο λεπτομεριακά η σύνθεσή του. Με αυτό ακριβώς ασχολείται το αρειανό όχημα Curiosity. Για την αποκάλυψη των μυστικών της χημικής σύνθεσης του Άρη έχουν δωθεί 23 μήνες. Το Curiosity έστειλε πληροφορίες για τους ανέμους στον Άρη. Η NASA δημοσίευσε τα στοιχεία των μετεωρολογικών παρατηρήσεων της ακάτου επιφανείας στον Άρη Curiosity. Η άκατος εντόπισε διακυμάνσεις στην πίεση της ατμόσφαιρας του Άρη. Η διαφορά μεταξύ της πίεσης την ημέρα και τη νύχτα αποδείχθηκε εξαιρετικά σημαντική, περίπου 10 %. Αυτό συμβαίνει διότι την ημέρα εξαιτίας της θέρμανσης της επιφάνειας του πλανήτη στην ατμόσφαιρα σχηματίζονται ισχυρά ανοδικά ρεύματα αέρος. Οι διακυμάνσεις της πίεσης στον πλανήτη συνοδεύονται από αλλαγή του επιπέδου της ραδιενεργού ακτινοβολίας, πράγμα, που εξηγείται από το ότι ο Αρης, σε αντίθεση με τη Γη, στερείται προστατευτικού μαγνητικού πεδίου. Εκτός από τις ημερήσιες διακυμάνσεις η άκατος εξερεύνησης του Άρη διαπίστωσε και ύπαρξη εποχιακών αλλαγών στην ατμοσφαιρική πίεση. Το Curiosity επίσης συνέταξε χάρτη των ανέμων στο εσωτερικό του κρατήρα Γκέιλ. Όπως δήλωσαν οι ειδικοί της ΝASA, οι άνεμοι διαφέρουν ουσιαστικά σε σχέση με τις προσδοκίες τους.

Πέντε συχνές παρανοήσεις σχετικά με το μποζόνιο Higgs. Η περιγραφή μιας φυσικής θεωρίας είναι ακριβής εφόσον χρησιμοποιείται η μαθηματική γλώσσα. Όταν όμως επιχειρείται η εκλαΐκευσή της, τότε δημιουργούνται παρανοήσεις και παρερμηνείες. Κάτι τέτοιο συνέβη και με το σωματίδιο Higgs, του οποίου η ανακάλυψη ανακοινώθηκε στις αρχές Ιουλίου. Ο φυσικός Mark Kruse , από το πανεπιστήμιο Duke, εντόπισε τις παρερμηνείες που κυκλοφορούν σε εκλαϊκευτικά άρθρα σχετικά με το Higgs, και τις παρουσίασε σε δημοσιογράφους που ασχολούνται με επιστημονικά θέματα. Στη διάλεξη που έδωσε περιέγραψε τις 5 βασικές παρανοήσεις που γίνονται κατά την εκλαΐκευση θεμάτων σχετικά με το σωματίδιο Higgs: Παρανόηση 1η: Το σωματίδιο Higgs δίνει μάζα στα άλλα σωματίδια Διόρθωση: Οι μάζες των θεμελιωδών σωματιδίων προέρχονται από τις αλληλεπιδράσεις με το πεδίο Higgs Ακούμε αυτή τη δήλωση συνεχώς, αλλά πως γίνεται ένα σωματίδιο να «δίνει» μάζα σε κάποιο άλλο. Το πεδίο Higgs είναι αυτό που προσδίδει μάζα σε στοιχειώδη σωματίδια όπως τα ηλεκτρόνια, τα νετρίνα και τα quarks. Tο σωματίδιο Higgs είναι μια συνέπεια του πεδίου Higgs. Η ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs αποδεικνύει την ύπαρξη του πεδίου Higgs. Στα μαθηματικά που χρησιμοποιούν οι φυσικοί για να κατανοήσουν το μποζόνιο και το πεδίο Higgs, υπάρχει ένα τμήμα σε μια εξίσωση στο οποίο θεωρούν την ύπαρξη του μποζονίου Higgs, ως ενός σημειακού σωματιδίου που προκύπτει από την «συστροφή» του πεδίου Higgs στον εαυτό του – όπως ένας κόμπος στον ιστό της αράχνης. Οι φυσικοί δεν θεωρούν πως το μποζόνιο Higgs μπορεί να δίνει από μόνο του οιαδήποτε μάζα, όμως αλληλεπιδρώντας με τα άλλα σωματίδια, υποστηρίζουν ότι το πεδίο Higgs δημιουργεί «αντίσταση» στην κίνηση των σωματιδίων, και ως εκ τούτου προκύπτει η μάζα τους. Παρανόηση 2η: Το πεδίο Higgs δημιουργεί την μάζα των πάντων. Διόρθωση: Το πεδίο Higgs δημιουργεί τη μάζα του 1% της παρατηρήσιμης μάζας στο σύμπαν και πιθανώς όλης της σκοτεινής ύλης. Το πεδίο Higgs ευθύνεται για την μάζα των quarks, από τα οποία αποτελούνται τα πρωτόνια και τα νετρόνια, που με τη σειρά τους σχηματίζουν τους πυρήνες των ατόμων. Η μάζα των quarks αντιπροσωπεύει μόνο το 1% της μάζας ενός πρωτονίου ή νετρονίου. Το υπόλοιπο 99% προέρχεται από την ενέργεια σύνδεσης των πρωτονίων και νετρονίων, μέσω της οποίας τα συστατικά τους (τα quarks) διατηρούνται συνδεδεμένα μεταξύ τους. Μπορεί να φαίνεται μικρό το ποσοστό της ύλης, η μάζα της οποίας καθορίζεται από το πεδίο Higgs, πρόκειται όμως για την μάζα των θεμελιωδών συστατικών του σύμπαντος. Το πεδίο Higgs έχει απίστευτες συνέπειες στη δομή των ατόμων και των μορίων. Χωρίς αυτό η μάζα των ηλεκτρονίων για παράδειγμα θα ήταν μηδενική και τα άτομα και εμείς μαζί θα είχαμε διαλυθεί. Πέραν της γνωστής ύλης, υπάρχει και η σκοτεινή ύλη που αλληλεπιδρά ελάχιστα με την γνωστή μας ύλη, και αποτελεί το 80% της συνολικής ύλης του σύμπαντος. Επειδή έχει σημαντική μάζα πρέπει να αλληλεπιδρά με το πεδίο Higgs και αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα στην σημερινή έρευνα των υψηλών ενεργειών. Παρανόηση 3η: Το μποζόνιο Higgs δημιουργεί το πεδίο Higgs Διόρθωση: Το πεδίο Higgs δημιουργεί το μποζόνιο Higgs. Το μποζόνιο Higgs είναι μια συνέπεια του πεδίου Higgs. To ίδιο το πεδίο γίνεται αισθητό ως θεμελιώδη σωμάτια στο πολύ πρώιμο σύμπαν, περίπου στο ένα δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν μια θεμελιώδης συμμετρία το σύμπαντος – η ηλεκτρασθενής – έσπασε. Παρανόηση 4η: Το πεδίο Higgs είναι αυτό που οι επιστήμονες ονόμαζαν στο παρελθόν αιθέρα. Διόρθωση: Το πεδίο Higgs δεν είναι ένα μέσο. Είναι ένα πεδίο ενέργειας. Στα τέλη του 1800 οι επιστήμονες αντιλαμβάνονταν τον αιθέρα ως το μέσο στο οποίο διαδίδονταν τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή το φως – όπως τα ηχητικά κύματα για να διαδοθούν χρειάζονται κάποιο μέσο (π.χ. αέρα). Η υπόθεση του αιθέρα εγκαταλείφθηκε οριστικά με την έλευση της θεωρίας της σχετικότητας του Einstein. Όταν φυσικοί και συγγραφείς προσπαθούν να εξηγήσουν το πεδίο Higgs, το περιγράφουν σαν γλοιώδες – κολλώδες μέσο, στο οποίο τα σωματίδια συναντούν δυσκολία στην κίνησή τους και η αντίσταση που αισθάνονται δημιουργεί τη μάζα τους. Το πεδίο βέβαια δεν είναι κάποια κολλώδης επιβραδυντική ουσία. Δεν είναι ένα μέσο, αλλά μάλλον ένας τύπος ενέργειας που διαποτίζει ομοιόμορφα όλο το χώρο. Παρανόηση 5η: Υπήρξε κάποια στιγμή που χαρακτηρίζεται ως η «στιγμή εύρηκα» για την ανακάλυψη του μποζονίου Higgs. Διόρθωση: Δεν θα υπάρξουν ποτέ στιγμές εύρηκα για ανακαλύψεις όπως το μποζόνιο Higgs και το πεδίο Higgs στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Η ανακάλυψη βασίζεται στη συνεχή συσσώρευση αποδεικτικών στοιχείων, τα οποία σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο θα θεωρηθούν αρκετά ισχυρά υπέρ της ύπαρξης του Higgs ή καλύτερα, η πιθανότητα πίσω από τα δεδομένα αυτά να κρύβεται κάτι άλλο θα είναι πολύ μικρή. today.duke.edu

Επιστήμονας της Nasa λέει ότι είναι 95% σίγουρος ότι υπάρχει ζωή στον Άρη. Πειράματα που κάνουν στο έδαφος του Άρη περισσότερο από δύο δεκαετίες και συλλέγονται από το Viking Lander παρέχουν στοιχεία ότι μπορεί να υπάρχει ζωή στον κόκκινο πλανήτη, σύμφωνα με τον Joseph Miller, Ph.D που ήδη εργάζεται για τα διαστημικά προγράμματα της NASA για 30 χρόνια. Ο Miller έκανε πρόσφατα μία εκ νέου ανάλυση των δεδομένων που συλλέγονται από τα Viking Landers, και διαπίστωσε από τα στοιχεία που συλλέγονται, ότι στο έδαφος υπήρχε προφανώς μεταβολισμός θρεπτικών συστατικών, ένας ξεχωριστός βιολογικός ρυθμός που, όπως λέει, μπορεί να βρεθεί μόνο σε ένα ζωντανό κύτταρο. Το 1975, το διαστημόπλοιο Viking φτάνει στην ατμόσφαιρα του Άρη και αναπτύχθηκε στην επιφάνεια του πλανήτη. Εκεί, πραγματοποιήθηκαν πειράματα, συμπεριλαμβανομένου ενός στο οποίο ένας ρομποτικός βραχίονας scooped πήρε δείγματα χώματος και πρόσθεσε μια σταγόνα ενός θρεπτικού διαλύματος που είχε σημανθεί με ραδιενεργό άνθρακα. Πιστεύουμε ότι σε συνδυασμό με τις ισχυρές ενδείξεις από τον Άρη με τις εικόνες που δείχνουν ότι το νερό έρεε στην επιφάνεια του κατά το πρόσφατο παρελθόν, υπάρχουν εκεί πολλά από τα απαραίτητα χαρακτηριστικά ζωής. Νομίζω ότι το 1976, οι ερευνητές του Viking είχαν έναν εξαιρετικό λόγο να πιστεύουν ότι θα ανακαλυφθεί ζωή. Θα έλεγα ότι ήταν 75% τοις εκατό σίγουρο. Τώρα, με την ανακάλυψη αυτή, θα έλεγα ότι είμαι πάνω από 95% τοις εκατό. Ο καθηγητής Joseph Miller έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα για το τι συμβαίνει εκεί.

Πώς ανακαλύπτουμε τους εξωπλανήτες; http://physicsgg.wordpress.com/2012/11/18/%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82/

Πυρηνικά βλήματα κατά αστεροειδών! Η NASA ανακοίνωσε ότι κατασκευάζει ένα σκάφος το οποίο θα έχει ως αποστολή να «αναχαιτίζει» αστεροειδείς ή άλλα διαστημικά σώματα που κινούνται απειλητικά προς τον πλανήτη μας. Πρόκειται για ένα μη επανδρωμένο σκάφος το HAIV (Hypervelocity Asteroid Intercept Vehicle) που είναι ένα μη επανδρωμένο σκάφος το οποίο θα φέρει δύο βλήματα το ένα χωρίς γόμωση τα οποία θα εκτοξεύει και θα δημιουργεί ένα μεγάλο κρατήρα στην επιφάνεια του. Στη συνέχεια το HAIV θα εκτοξεύει το δεύτερο βλήμα το οποιο θα έχει πυρηνική γόμωση. Το πυρηνικό βλήμα θα εκρύγνυεται μέσα στον κρατήρα ώστε να μεγιστοποείται η ζημιά που θα προκαλείται στον αστεροειδή ο οποίος είτε θα διαλυθεί σε μικρότερα και ακίνδυνα για τη Γη κομμάτια είτε το χτύπημα θα τον υποχρεώσει να αλλάξει τροχιά.

Ο γαλαξίας MACS00647-JD

Ο Ακρίτας των γαλαξιών. Διεθνής ομάδα ερευνητών χρησιμοποιώντας τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer εντόπισαν ένα πανάρχαιο και πολύ μακρινό γαλαξία. Αν επιβεβαιωθούν οι υπολογισμοί που έχουν κάνει ο γαλαξίας αυτός θα είναι ο αρχαιότερος και πιο μακρινός που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές του προγράμματος CLASH οι οποίοι εντόπισαν τον MACS00647-JD. Ο γαλαξίας βρίσκεται σε απόσταση 13.3 δισ. ετών φωτός από εμάς, δηλαδή δημιουργήθηκε 420 εκατομμύρια έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Ο γαλαξίας λάμπει μόνο στα ερυθρά μήκη του φάσματος και η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι έχει εντοπίσει και άλλους παρόμοιους γαλαξίες στην μελέτη των οποίων θα επικεντρωθεί σε μια προσπάθεια να κάνει μια γαλαξιακή χαρτογράφηση της πρώιμης εποχής του Σύμπαντος. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.spacetelescope.org/videos/heic1217a/

Καταπληκτική φωτογραφία του σουπερνόβα W44 Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα ενός σουπερνόβα. Το W44 βρίσκεται σε απόσταση 10 χιλιάδων ετών φωτός στον αστερισμό του Αετού και τα διαστημικά παρατηρητήρια Herschel και XMM Newton της ESA τράβηξαν πολλές φωτογραφίες από το σουπερνόβα. Η εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η ESA αποτελεί σύνθεση αυτών των εικόνων. Σε αυτή διακρίνεται ένα βυσσινί σφαιρικό νέφος κοσμικής ύλης που δεν είναι τίποτε άλλο από τα απομεινάρια της αστρικής έκρηξης. Η κοσμική ύλη συνεχίζει να κινείται με δύναμη και ταχύτητα στο Διάστημα. Αυτή η «τελευταία ανάσα» του W44 έχει διάμετρο 100 έτη φωτός.

Απώλεια επαφής με τους ρωσικούς δορυφόρους και τον ISS λόγω κομμένου καλωδίου. H Ρωσία έχασε για λίγο την επαφή με τους δορυφόρους της και με το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) λόγω ενός κομμένου καλωδίου στην περιοχή της Μόσχας, μεταδίδουν το απόγευμα της Τετάρτης τα ρωσικά πρακτορεία. Η υπηρεσία Διαστήματος Roscosmos έσπευσε πάντως να διαβεβαιώσει ότι η βλάβη δεν επηρέασε τη λειτουργία των δορυφόρων και του ISS, καθώς οι επικοινωνίες δρομολογήθηκαν τελικά μέσω εναλλακτικών δικτύων. Το καλώδιο φέρεται να κόπηκε από συνεργείο οικοδομών. «Ένα καλώδιο έχει κοπεί, και το κέντρο ελέγχου πτήσεων [TSOUP, ανατολικά της Μόσχας δεν έχει πλέον επικοινωνία» δήλωσε ανώνυμη πηγή στο πρακτορείο Interfax. «Οι ειδικοί μας δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να ελέγχουν από απόσταση τους πολιτικούς δορυφόρους ούτε το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού» ανέφερε διαφορετική πηγή στο πρακτορείο RIA Novosti. Εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας δήλωσε στο Interfax ότι το περιστατικό δεν επηρέασε την επικοινωνία με τους στρατιωτικούς δορυφόρους. Όπως αναφέρει το Reuters, ο εκπρόσωπος της Roscosmos Αλεξέι Κουζνέτσοφ διαβεβαίωσε αργότερα ότι οι επικοινωνίες έχουν αποκατασταθεί και ότι η βλάβη δεν θα επηρεάσει την αποστολή του σκάφους Soyuz που θα μεταφέρεο πίσω στη Γη τρία μέλη του πληρώματος του ISS τη Δευτέρα. Σύμφωνα πάντως με το RIA, θα χρειαστούν τουλάχιστον 48 ώρες μέχρι να επιδιορθωθεί το καλώδιο δεδομένων. Η προσγείωση του επανδρωμένου διαστημοπλοίου «Σογιούζ ΤΜΑ-05Μ», με το οποίο από το ΔΔΣ πρέπει να επιστρέψουν στη Γη ο κοσμοναύτης της Ροσκόσμος Γιούρι Μαλετσένκο, ο αστροναύτης της NASA Sunita Williams και ο αστροναύτης της JAXA Akihiko Hoshide, δεν θα αναβληθεί. H Kίνα στη διαστημική κούρσα. Ρωσία και ΗΠΑ διατηρούν την διεθνή ηγεμονία στον διαστημικό τομέα, όμως αντιμετωπίζουν αυξανόμενο ανταγωνισμό από την πλευρά άλλων κρατών και πρωτίστως της Κίνας. Αυτό το συμπέρασμα περιέχεται σε έκθεση της εταιρείας ερευνών Futron από τις ΗΠΑ. Η εταιρεία Futron συντάσσει ήδη για πέμπτη διαδοχική χρονιά τον δείκτη ανταγωνιστικότητας στον τομέα του Διαστήματος. Οι ειδικοί καταλήγουν στο συμπέρασμά τους βασιζόμενοι στην ανάλυση των κυβερνητικών προγραμμάτων, της βιομηχανικής βάσης και του ανθρώπινου δυναμικού διαφόρων χωρών. Στην τελευταία έκθεσή τους αναφέρεται ότι η αδιαφιλονίκητη ηγεμονία Ρωσίας και ΗΠΑ στον διαστημικό τομέα επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα τελευταία 10 χρόνια από τις 640 επιτυχείς εκτοξεύσεις, που πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο, στο μερίδιο της Ρωσίας αναλογούν 255, των ΗΠΑ 191 και της Κίνας 87. Ωστόσο εάν λάβουμε υπ’ όψη μας τις ετήσιες μετρήσεις, τότε καθίσταται κατανοητό ότι η Κίνα προσπαθεί δραστήρια να μειώσει την υστέρησή της από τους δύο επικεφαλής. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του πρώτου εξαμήνου του 2012 η Κίνα προηγείται για πρώτη φορά ως προς τον αριθμό των διαστημικών εκτοξεύσεων. Η Κίνα πραγματοποίησε δέκα διαστημικές εκτοξεύσεις, η Ρωσία εννέα και οι ΗΠΑ οκτώ. Η Κίνα αυξάνει την κρατική χρηματοδότηση της εκπαίδευσης ειδικών του διαστημικού τομέα. Επί σειρά ετών στην Κίνα αυξάνονται σταθερά τα κονδύλια για την υλοποίηση επιστημονικών-ερευνητικών διαστημικών προγραμμάτων. Η Κίνα προς το παρόν δεν διαθέτει επιτεύγματα, που θα αποτελούσαν κάτι το νέο στην κατάκτηση του Διαστήματος. Στον τομέα των διαστημικών ερευνών η Κίνα κυρίως προσπαθεί να εξαλείψει την καθυστέρησή της από το διεθνές επίπεδο, εκτιμά ο ειδικός σινολόγος Βίκτωρ Σουπιάν: Η Κίνα έχει στο ενεργητικό της όλο και περισσότερες εκτοξεύσεις πυραύλων. Δεν χρειάζεται μόνο να θυμόμαστε ότι επαναλαμβάνουν ό,τι είχε υλοποιηθεί στην εποχή του από τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ. Το κινεζικό πρόγραμμα βασίζεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του σε ρωσική τεχνολογία. Μπορούμε να διακρίνουμε τις προσπάθειες της Κίνας να καλύψει το χαμένο έδαφος, ωστόσο θα χρειαστούν ακόμη πολλά χρόνια, ώστε να φθάσει το σημερινό ρωσικό επίπεδο διαστημικής τεχνικής και τεχνολογίας. Κατά τη γνώμη της πλειονότητας των ειδικών, η συσσώρευση επιστημονικού και τεχνικού δυναμικού στην Κίνα εξελίσσεται ολοταχώς, όμως πραγματικό άλμα στις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις της ΛΔ Κίνας μπορούμε να αναμένουμε μετά από 10-15 χρόνια. Η Κίνα τοποθέτησε σε τροχιά δύο επιστημονικούς πειραματικούς δορυφόρους. Η Κίνα τοποθέτησε σήμερα σε τροχιά δύο επιστημονικούς πειραματικούς δορυφόρους της σειράς «Σιτζάν». Οι δορυφόροι εκτοξεύτηκαν από το αεροδρόμιο T'ai Yuan με την βοήθεια του πυραύλου-φορέα "Changzheng-2C". Οι δορυφόροι αυτής της σειράς προορίζονται για παρακολούθηση της κατάστασης του περιβάλλοντος, για την έρευνα του διαστήματος και για την διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων. Η σημερινή εκτόξευση ήταν η 169η τοποθέτηση δορυφόρων σε τροχιά με την βοήθεια των πυραύλων φορέων της σειράς "Changzheng". Ο ρωσικός δορυφόρος «Meridian» τοποθετήθηκε επιτυχώς σε τροχιά. Ο ρωσικός δορυφόρος διπλής χρήσης «Meridian» τοποθετήθηκε επιτυχώς σε προγραμματισμένη τροχιά, δήλωσε σήμερα ο επίσημος εκπρόσωπος των στρατευμάτων της Αεροδιαστημικής Άμυνας συνταγματάρχης Αλεξέι Ζολοτούχιν. Η εκτόξευση του πυραύλου-φορέα «Σογιούζ-2.1α» με το σύστημα επιτάχυνσης «Fregat» και το δορυφόρο «Meridian», πραγματοποιήθηκε σήμερα στις 15:42 ώρα Μόσχας από το κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ, όπως και η πτήση, πραγματοποιήθηκαν κανονικά. Κατά την εκτόξευση παρευρισκόταν ο υπουργός Άμυνας της ΡΟ Σεργκέι Σόιγκου. Νέα αναβολή εκτόξευσης πυραύλου από την Ν.Κορέα. Η εκτόξευση του πυραύλου της Ν.Κορέας που είχε προγραμματισθεί για τις 24 Νοεμβρίου αναβλήθηκε σύμφωνα με την νοτιοκορεατική υπηρεσία Διαστήματος αναφέρει το Ria Novosti. Σύμφωνα με αυτήν , ο λόγος της απόφασης αναβολής έχει σχέση με την έλλειψη ανταλλακτικών που είχαν ζητηθεί από την ρωσική πλευρά . Η Ρωσία συμμετέχει από κοινού με την Ν.Κορέα στην εκτόξευση δορυφόρου στο διάστημα . Τα ανταλλακτικά αναμένονται να φτάσουν στις 17 Νοεμβρίου στην Ν.Κορέα και θα απαιτηθούν τρείς ημέρες να τα τοποθετήσουν οι τεχνικοί στο πύραυλο και επτά ημέρες να τα θέσουν σε δοκιμή. Η πύραυλος της Ν. Κορέας με την ονομασία «Naro» επρόκειτο αρχικά εκτοξευθεί στις 26 Οκτωβρίου. Λίγα ακομη για τους «Αστεγους» πλανήτες. Η ανακάλυψη του CFBDSIR2149 αναμένεται να δώσει νέα ώθηση στην έρευνα των «άστεγων» πλανητών.(Σχετ.Δημοσ.14/11/2012) Η τεχνική (του βαρυτικού μικροφακού) που χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό των περιπλανώμενων αυτών πλανητών, βασίζεται στο φαινόμενο της βαρυτικής εστίασης – όπου η βαρύτητα του πλανήτη παίζει το ρόλο του μεγεθυντικού φακού για το φως ενός μακρινού άστρου. Αυτό συμβαίνει όταν ο πλανήτης θα περάσει μπροστά από ένα απομακρυσμένο άστρο, που είναι ορατό στα γήινα τηλεσκόπια. Η ανακάλυψη θα δημοσιευτεί στο Astronomy and Astrophysics και είναι διαθέσιμη στην υπηρεσία online προδημοσίευσης aRxiv. http://arxiv.org/pdf/1210.0305v1.pdf Βίντεο:

Μια σπάνια διάσπαση μεσονίου απειλεί την υπερσυμμετρία. Μια από τις πιο σπάνιες «μεταμορφώσεις» στον κόσμο των σωματιδίων εθεάθη για πρώτη φορά «live» στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN και ανάβει φωτιές ποικιλοτρόπως στον κόσμο της Σωματιδιακής Φυσικής και όχι μόνο. Η πρωτοφανής στα ανθρώπινα μάτια διάσπαση ενός μεσονίου Bs σε ένα μιόνιο και ένα αντιμιόνιο προσφέρει μια «γερή» επιβεβαίωση στο Καθιερωμένο Πρότυπο. Ταυτοχρόνως όμως καταφέρει ένα ακόμη πλήγμα στην Υπερσυμμετρία, τη «σούπερ» θεωρία που έχει προταθεί για τη συμπλήρωση των κενών του Καθιερωμένου Προτύπου αλλά ακόμη δεν έχει βρει την απόδειξή της. Η επιβεβαίωση για το Καθιερωμένο Πρότυπο ήρθε από το γεγονός ότι οι επιστήμονες του πειράματος LHCb ή beauty, οι οποίοι και «είδαν» το μεσόνιο Bs να διασπάται σε ένα ζεύγος μιονίων, ανακοίνωσαν ότι, σύμφωνα με τις ως τώρα μετρήσεις τους η διάσπαση του είδους είναι εξαιρετικά σπάνια, ακριβώς όπως προβλέπει ο θεμελιώδης «νόμος» της Σωματιδιακής Φυσικής. Η «σπανιότητα» αυτή έρχεται όμως σε σύγκρουση με πολλά από τα μοντέλα που φιλοξενούνται στην ομπρέλα SUSY (όπως αποκαλείται χαϊδευτικά η Υπερσυμμετρία από τη σύντμηση του αγγλικού «Supersymmetry») και τα οποία υποστηρίζουν ότι η εν λόγω διάσπαση είναι πολύ πιο συχνή. Συγκεκριμένα οι υπεύθυνοι του πειράματος beauty, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο Συμπόσιο Φυσικής του Επιταχυντή Αδρονίων που διεξάγεται στο Κιότο της Ιαπωνίας, http://cdsweb.cern.ch/record/1493237 υπολόγισαν ότι η συχνότητα του συγκεκριμένου είδους διάσπασης είναι μια ανά 300 εκατομμύρια μεσόνια Bs, τιμή η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στην πρόβλεψη του Καθιερωμένου Προτύπου αλλά είναι πολύ μικρότερη από εκείνες των υπερσυμμετρικών μοντέλων. «Η μέτρηση αυτή οπωσδήποτε περιορίζει ακόμη περισσότερο τον χώρο των παραμέτρων της SUSY» δήλωσε ο Γιοχάνες Αλμπρεχτ του LHCb. «Δυστυχώς όμως κανείς δεν μπορεί ακόμη να την αποκλείσει εντελώς». Το «δυστυχώς» της δήλωσης του φυσικού του CERN σηκώνει ωστόσο πολλή συζήτηση. Η Υπερσυμμετρία, η οποία «φιλοξενεί» πολλές θεωρίες και στηρίζεται στην υπόθεση ότι κάθε γνωστό σωματίδιο έχει ένα λίγο μεγαλύτερης μάζας «υπερσυμμετρικό» αντίστοιχο το οποίο ενδεχομένως δεν αλληλεπιδρά με την «κανονική» ύλη, είναι βεβαίως αμφιλεγόμενη. Από την άλλη πλευρά όμως προσφέρει «ωραίες» λύσεις που μπορούν να καλύψουν τα – αρκετά – κενά που υπάρχουν στο Καθιερωμένο Πρότυπο και να εξηγήσουν διάφορα μυστήρια του Σύμπαντος, όπως η σκοτεινή ύλη. Αν και βολική, η «υπερθεωρία» δεν έχει βρει ωστόσο ακόμη την απόδειξή της. Κανένα υπερσυμμετρικό σωματίδιο δεν έχει εντοπισθεί ως τώρα, παρά το γεγονός ότι διάφορα πειράματα έχουν αφιερωθεί σε αυτόν τον σκοπό, ειδικά στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Καθώς οι απογοητεύσεις από τις άκαρπες αναζητήσεις διαδέχονταν η μια την άλλη, πολλοί θεωρητικοί έχουν αρχίσει να μιλούν εδώ και αρκετό καιρό για το τέλος της. Αρκετοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι αν δεν έχουμε κάποια υπερσυμμετρική «εμφάνιση» στον LHC ως το τέλος του 2012 η SUSY θα πρέπει να κηρυχθεί επισήμως νεκρή. Ορισμένοι θεωρούν ότι τα τελευταία αποτελέσματα του LHCb για τη διάσπαση των μεσονίων ετοιμάζουν την… ταφόπλακα. Αλλοι όμως διαφωνούν, αντιτείνοντας ότι το πεδίο της Υπερσυμμετρίας είναι τόσο ευρύ ώστε να αντέχει τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τις νέες μετρήσεις. «Πρόκειται για ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ και με αυτό ο κόσμος φαίνεται να μοιάζει περισσότερο σύμφωνος με το Καθιερωμένο Πρότυπο» δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο Ολιβερ Μπουχμύλερ του CMS, ενός από τα μεγάλα «γενικά» πειράματα του LHC. «Αυτό στηρίζει τη SUSY, γιατί αυτή είναι η μόνη θεωρία που μπορεί να περιλάβει το Καθιερωμένο Πρότυπο σε μια ευρύτερη έννοια της Νέας Φυσικής».

To ατμοσφαιρικό πορτρέτο της Γης. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εικόνα στην οποία καταγράφονται οι συγκεντρώσεις των αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα της Γης. Η εικόνα αποτελεί προϊόν του προγράμματος GEOS-5 στο πλαίσιο του οποίου γίνονται μετεωρολογικές προσομοιώσεις ώστε να μελετάται ο ρόλος που παίζουν οι καιρικές συνθήκες στο κλιματικό σύστημα του πλανήτη. Στην εικόνα με ερυθρό χρώμα καταγράφεται η σκόνη που σηκώνεται στην ατμόσφαιρα από την επιφάνεια της Γης. Με μπλε χρώμα καταγράφεται το θαλάσσιο άλας ενώ στροβιλίζεται μέσα σε τυφώνες. Το πράσινο χρώμα αντιστοιχεί στους καπνούς από πυρκαγιές και το λευκό στα σωματίδια που προέρχονται από ηφαιστειακή δραστηριότητα και καύση ορυκτών καυσίμων.

«Αστεγοι» πλανήτες. Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι υπάρχουν πλανήτες που είναι «ορφανοί» και περιπλανώμενοι στο κρύο και αφιλόξενο διαστρικό κενό. Οι πλανήτες αυτοί δεν ανήκουν σε κάποιο πλανητικό σύστημα και ακολουθούν μια μοναχική ζωή και πορεία κινούμενοι σε ελεύθερη τροχιά στο Διάστημα. Οι ειδικοί τους έχουν ονομάσει «άστεγους» πλανήτες αλλά μέχρι σήμερα δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν κάποιον. Διεθνής ομάδα ερευνητών τα κατάφερε. Πρόκειται για τον CFBDSIR2149, ένα γιγάντιο πλανήτη με μέγεθος επτά φορές μεγαλύτερο από εκείνο του Δία. Την ανακάλυψη έκανε ομάδα επιστημόνων από τον Καναδά και τη Γαλλία χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια VLT στο Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο καθώς και το CFH Telescope που βρίσκεται στη Χαβάη. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο CFBDSIR2149 βρίσκεται σε βρεφική ηλικία αφού υπολογίζουν ότι είναι μόλις 50-120 εκατομμυρίων ετών και έχει θερμοκρασία 400 βαθμών Κελσίου. Ο πλανήτης κινείται σε ελεύθερη τροχιά χωρίς καμία βαρυτική δύναμη να τον δεσμεύει. Ο CFBDSIR2149 κινείται σε μια περιοχή όπου βρίσκεται ένα αστρικό σμήνος που αποτελείται από 30 νεαρά άστρα. Το σμήνος είναι γνωστό ως AB Doradus Moving Group και οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο CFBDSIR2149 ήταν μέρος κάποιου πλανητικού συστήματος που άρχισε να δημιουργείται σε κάποιο εξ αυτών των άστρων αλλά κάτι συνέβη κατά τη διαδικασία του σχηματισμού του και απομακρύνθηκε από την «εστία» του. Η ανακάλυψη αναμένεται να δώσει νέα πολύτιμα στοιχεία για τους «άστεγους» πλανήτες. Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός «άστεγου» πλανήτη.