Δροσος Γεωργιος

Η επιφάνεια του μακρινού Τιτάνα «έχει την υφή υγρής άμμου» Αν μπορούσε κανείς να περπατήσει στο κατεψυγμένο έδαφος του Τιτάνα, του μεγαλύτερου και πιο ενδιαφέροντα δορυφόρου του Κρόνου, θα είχε την αίσθηση ότι πατά σε «μαλακή, υγρή άμμο», εκτιμούν ερευνητές που επανεξέτασαν τα δεδομένα της αποστολής Huygens. H ευρωπαϊκή εξερευνητική συσκευή Huygens (βαφτίστηκε προς τιμήν του Δανού αστρονόμου Κρίστιαν Χόιγκενς) απελευθερώθηκε το 2004 από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA, λίγο πριν από την άφιξη του Cassini στο σύστημα του Κρόνου. Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2005, έγινε το πρώτο ανθρώπινο αντικείμενο που ακουμπά την επιφάνεια του εξωτικού Τιτάνα, ο οποίος κρύβεται κάτω από μια πορτοκαλί, παχιά και αδιαφανή ατμόσφαιρα. Τα δεδομένα της αποστολής Cassini-Huygens αποκάλυψαν την ύπαρξη αχανών εκτάσεων με σχηματισμούς που θυμίζουν αμμόλοφους. Πιο εντυπωσιακή ήταν όμως η ανακάλυψη ότι στον Τιτάνα υπάρχουν σχετικά μεγάλες λίμνες, οι πρώτες που εντοπίζονται εκτός της Γης. Αντί για νερό, όμως, οι εξωγήινες λίμνες αποτελούνται από υγρό μεθάνιο και άλλους υδρογονάνθρακες, οι οποίοι περιοδικά πέφτουν στην επιφάνεια ως βροχή. Το Huygens, μια αποστολή της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, συνέλεξε πολύτιμα δεδομένα για την ατμόσφαιρα καθώς έπεφτε με αλεξίπτωτο. Όταν τελικά έφτασε στο έδαφος, κατάφερε να παραμείνει σε λειτουργία για αρκετό χρόνο ώστε να μεταδώσει μια μοναδική εικόνα του εξωγήινου τοπίου. Επτά χρόνια μετά, τα δεδομένα που συνέλεξαν τα όργανα της συσκευής, και κυρίως οι μετρήσεις από τα επιταχυνσιόμετρα, επανεξετάστηκαν από ερευνητές του Ινστιτούτου Έρευνας Ηλιακού Συστήματος Max Planck στη Γερμανία. Η ανάλυση, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση Planetary and Space Science, αποκαλύπτει ότι, με την πρώτη επαφή του στο έδαφος, το Huygens άνοιξε έναν λάκκο βάθους 12 εκατοστών. Στη συνέχεια αναπήδησε, προσγειώθηκε σε μια επίπεδη επιφάνεια και γλίστρησε για 30 με 40 εκατοστά. Στην τελική του θέση, ταλαντώθηκε πέρα-δώθε πέντε φορές και τελικά ακινητοποιήθηκε. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι «στην πρώτη ταλάντωση, η συσκευή μάλλον χτύπησε ένα βότσαλο που προεξείχε περίπου δύο εκατοστά από την επιφάνεια του Τιτάνα, και πιθανώς έσπρωξε το βότσαλο μέσα στο έδαφος» αναφέρει ο Δρ Στέφαν Σρέντερ, επικεφαλής της μελέτης. «Αυτό υποδεικνύει ότι η επιφάνεια είχε την πυκνότητα μαλακής υγρής άμμου» καταλήγει. Τα αποτελέσματα διαψεύδουν προηγούμενες εκτιμήσεις άλλων επιστημόνων, οι οποίοι υποψιάζονταν ότι η επιφάνεια του φεγγαριού είναι μόνιμα υγρή και λασπώδης λόγω της βροχής υδρογονανθράκων. Ο Δρ Σρέντερ σημειώνει ωστόσο ότι στα δεδομένα του Huygens υπάρχουν ενδείξεις για ένα «χνουδωτό» υλικό σαν άμμο, το οποίο εκτινάχθηκε από την επιφάνεια κατά την προσεδάφιση και παρέμεινε αιωρούμενο για περίπου τέσσερα δευτερόλεπτα. Το υλικό αυτό πρέπει να ήταν στερεό, παρατήρηση που υποδεικνύει ότι στην συγκεκριμένη περιοχή του Τιτάνα δεν είχε βρέξει για καιρό. Περισσότερα στοιχεία για τον μυστηριώδη δορυφόρο θα μπορούσε να προσφέρει στο μέλλον του Cassini, το οποίο συνεχίζει να εξερευνά το σύστημα του Κρόνου από το 2004. H θολή αυτή εικόνα είναι η πρώτη φωτογραφία από την επιφάνεια του Τιτάνα.

Ασυνήθιστο πέτρωμα με «γήινη» χημεία μπαίνει στο μικροσκόπιο του Curiosity. Λέγεται Τζέικ Ματίεβιτς και αν και… Αρειανός, μοιάζει πολύ με ορισμένους «κατοίκους» της Γης. Το πρώτο πέτρωμα που συνέλεξε το «Curiosity» πριν από τρεις εβδομάδες έχει ονοματεπώνυμο και είναι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στον Άρη. Όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των αναλύσεων που δόθηκαν μόλις στη δημοσιότητα, είναι στενός συγγενής κάποιων όχι ιδιαίτερα διαδεδομένων αλλά γνωστών πετρωμάτων που συναντάμε σε ηφαιστειογενείς περιοχές του πλανήτη μας. Το πέτρωμα, το οποίο ονομάστηκε Τζέικ Ματίεβιτς εις μνήμην ενός μηχανικού της αποστολής που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, αποτέλεσε έκπληξη για τους ειδικούς. Σκουρόχρωμο, με σχήμα πυραμίδας και μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου, όταν συνελέγη από το Curiosity στις 21 Σεπτεμβρίου έμοιαζε να είναι άλλο ένα κομμάτι αρειανού βασάλτη. Τελικά όμως ο Τζέικ αποδείχθηκε ξεχωριστός. «Ταιριάζει πολύ ως προς τη χημική του σύσταση με ένα όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο αλλά γνωστό είδος πυριγενούς πετρώματος που βρίσκουμε σε πολλές ηφαιστειογενείς περιοχές της Γης» ανέφερε ο Έντουαρντ Στόλπερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), εκ των επιστημονικών υπευθύνων της αποστολής Curiosity. «Ο Τζέικ είναι παράξενο αρειανό πέτρωμα» συμπλήρωσε από την πλευρά του ο Ραλφ Γκέλερτ του Πανεπιστημίου Γκελφ στο Οντάριο του Καναδά, επιστημονικός υπεύθυνος του φασματογράφου APXS που πραγματοποίησε μέρος των αναλύσεων. «Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε στοιχεία που ταιριάζουν με το ορυκτό άστριος και χαμηλή σε μαγνήσιο και σίδηρο». Τα γήινα πετρώματα που έχουν παρόμοια χημική σύσταση με αυτή του Τζέικ προέρχονται από τα έγκατα της Γης, και συγκεκριμένα από τον μανδύα, κάτω από τον φλοιό. Έχουν σχηματιστεί από την κρυσταλλοποίηση σχετικά πλούσιου σε νερό μάγματος σε υψηλές πιέσεις. Όπως εξήγησε ο κ. Στόλπερ, δεν είναι πολύ συνηθισμένα σε όλο τον πλανήτη, είναι όμως διαδεδομένα σε ωκεάνια νησιά όπως η Χαβάη, η Αγία Ελένη ή οι Αζόρες καθώς και σε περιοχές τεκτονικών βυθισμάτων όπως ο ποταμός Ρίο Γκράντε. Υποδηλώνει η παρουσία του Τζέικ την παρουσία νερού στο παρελθόν του Άρη καθώς και ότι στο εσωτερικό του συντελούνταν κάποτε διαδικασίες παρόμοιες με αυτές που συντελέστηκαν στη Γη; «Με μόνο μια αρειανή πέτρα αυτού του είδους είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν έχουν συντελεστεί οι ίδιες διαδικασίες. Είναι όμως λογικό να ξεκινήσουμε να εξετάζουμε την προέλευσή του από αυτή τη βάση» απάντησε ο ερευνητής. Στην φωτογραφία οι κόκκινες κουκκίδες δείχνουν τα σημεία όπου στόχευσε το λέιζερ της Κάμερας Χημείας, οι μωβ αντιστοιχούν με τα σημεία «στόχευσης» του φασματογράφου APXS

Το πλήρωμα του ΔΔΣ προχώρησε στην εκφόρτωση του Dragon. Οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού- η Αμερικανίδα Σανίτα Γουΐλιαμς και ο Ιάπωνας συνάδελφός της Ακιχίτο Χοσίντε προχώρησαν την Πέμπτη στην εκφόρτωση του ιδιωτικού αμερικανικού διαστημοπλοίου Dragon, το οποίο μία ημέρα πριν συνδέθηκε με τον Σταθμό. Για την εκφόρτωση του Dragon θα απαιτηθούν ακόμα μερικές ημέρες και μετά θα αρχίσει η αντίστροφη διαδικασία. Το Dragon πρόκειται να επιστρέψει στη Γη στα τέλη Οκτωβρίου. Η σημερινή του πτήση είναι η πρώτη εμπορική αποστολή στο πλαίσιο της σύμβασης ανάμεσα στη NASA και την κατασκευάστρια καλιφορνέζικη εταιρεία Space X. Συνολικά προβλέπεται να πραγματοποιηθούν 12 παρόμοιες αποστολές μεταφοράς υλικών στον ΔΔΣ. Το ύψος της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα ανυψωθεί κατά ένα χιλιόμετρο. Το Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων προγραμματίζει να διορθώσει την τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) στις 17 Οκτωβρίου, ανακοίνωσαν εκπρόσωποι του Κέντρου. Η εναλλακτική ημερομηνία είναι η 19η Οκτωβρίου. Το ύψος της τροχιάς του ΔΔΣ σχεδιάζεται να ανυψωθεί περίπου κατά ένα χιλιόμετρο. Το μέσο ύψος της τροχιάς του Σταθμού παρ’ όλ’ αυτά θα παραμείνει γύρω στα 415 χιλιόμετρα. Για την επίτευξη της διόρθωσης θα χρησιμοποιηθούν οι κινητήρες του τεχνικού διαμερίσματος «Ζβεζντά», οι οποίοι θα τεθούν σε λειτουργία επί 35 δευτερόλεπτα και θα προσδώσουν επιτάχυνση 0,55 μέτρα το δευτερόλεπτο. Τα πληρώματα εγείρουν σημαίες. Στις 11 Οκτωβρίου στο Κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο κέντρο δοκιμών και κατάρτισης Gagarin εγινε η τελετή της ανύψωσης της σημαίας των κρατών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα των πληρωμάτων πτήσης 33/34. Αυτή είναι μια παραδοσιακή εκδήλωση που λαμβάνει χώρα μετά την άφιξη του πληρωματος στο Μπαϊκονούρ και σηματοδοτεί την έναρξη του τελικού σταδίου της προετοιμασίας τους για την επανδρωμένη εκτόξευση. Την τελετή παρακολούθησαν τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα της επανδρωμένης πτήσης του διαστημόπλοιου"Soyuz TMA-06M», η ομάδα εργασίας , εκπρόσωποι της Κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, και της Δημοκρατίας του Καζακστάν. Μετά τη δημιουργία της επιχειρησιακης ομάδας με τους Oleg Novitsky, Eugene Tarelkin, Kevin Ford, Pavel Vinogradov, ο Αλέξανδρος και ο Christopher Cassidy Misurkin έθεσαν σημαίες της Ρωσίας, των ΗΠΑ και του Καζακστάν. Οι συμμετέχοντες στην τελετή ευχήθηκαν επιτυχία στα πληρώματα. Η Ρωσία και η Ευρώπη θα προετοιμάσουν κοινές αποστολές στη Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Δία ΄Ετσι δήλωσε ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας κατά τη συνάντησή του με τον γενικό διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Προβλέπονται, όπως είπε, πτήσεις προς τον Δία με την προσεδάφιση σε έναν από τους παγωμένους δορυφόρους του, λήψη και μεταφορά στη Γη των δειγμάτων χώματος από την πολική περιοχή της Σελήνης και η εξερεύνηση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης με την προσεδάφιση σ΄αυτό τον πλανήτη. Η εφαρμογή των σχεδίων προγραμματίστηκε για την περίοδο 2016 -2020. Ρωσία και διαστημικές μεταφορές. Η Ρωσία διατηρεί σταθερά την πρωτοπορία στην αγορά των υπηρεσιών εκτόξευσης διαστημικών συσκευών και τοποθέτησης σε τροχιά: από τις 640 επιτυχείς εκτοξεύσεις των τελευταίων δέκα ετών στο μερίδιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας αντιστοιχούν 255. Τη δεύτερη θέση κατέχουν οι ΗΠΑ με 191 εκτοξεύσεις, ενώ την ηγετική τριάδα συμπληρώνει η Κίνα, η οποία πραγματοποίησε 87 επιτυχείς εκτοξεύσεις στα 10 αυτά χρόνια. Η Ρωσία δοκίμασε για τον εαυτό της το ρόλο του διαστημικού «αγωγιάτη» τη δεκαετία του 1990, όταν ο αριθμός των εκτοξεύσεων για τις δικές της ανάγκες μειώθηκε απότομα και ο διαστημικός κλάδος έπρεπε με κάποιο τρόπο να συντηρηθεί. Η έκρηξη της «εμπορικής» εκμετάλλευσης του Διαστήματος, που άρχισε χάρη στην επιστημονικoτεχνική επανάσταση διευκόλυνε αρκετά την αύξηση του αριθμού των «εμπορικών» εκτοξεύσεων. Τη στιγμή, όμως, που η Ρωσία κατακτούσε τον χώρο των διαστημικών μεταφορών, στον τομέα άρχισαν να εμφανίζονται συστημικές αλλαγές. Η πρώτη τάση ήταν η μεγάλη υπεροχή που πέτυχαν έναντι της Ρωσίας οι βασικοί της ανταγωνιστές, ΗΠΑ και ΕΕ, σε ό,τι αφορά στην πολυπλοκότητα των αποστολών, που πραγματοποιούσαν στο Διάστημα. Τα Χαμπλ, Κάσινι και μια σειρά από σκάφη με προορισμό τον Άρη κλπ, την ώρα που περιοριζόταν ο αριθμός των περίπλοκων ρωσικών σχεδίων. Η δεύτερη τάση ήταν η ανάπτυξη των εθνικών προγραμμάτων με πυραύλους-μεταφορείς από χώρες της δεύτερης διαστημικής «σειράς». Η Κίνα και η Ινδία ήδη είχαν ορισμένες επιτυχίες και το μερίδιο των διαστημικών συσκευών, που θέτουν αυτές σε τροχιά από μόνες τους, θα αυξηθεί. Μελλοντικά θα είναι σε θέση να εισχωρήσουν και στη διεθνή αγορά εκτοξεύσεων. Εντέλει σημαντικός παράγοντας έγινε το δημιούργημα του Ελόν Μασκ, η εταιρεία SpaceX, η οποία όλο και πιο αποφασιστικά κατακτά θέσεις στην αγορά αυτή με τον πύραυλο Falcon 9 και το διαστημόπλοιο Dragon. Το δικό τους ρόλο έπαιξαν και τα νέα ευρωπαϊκά και ιαπωνικά προγράμματα. Ο συνδυασμός των παραγόντων, που απαριθμήθηκαν ανωτέρω οδήγησε επίσης στο ότι οι θέσεις της Ρωσίας ως πρωτοπόρας στην αγορά των διαστημικών εκτοξεύσεων τίθενται υπό απειλή. Η ανάπτυξη του προγράμματος Falcon 9 και Dragon απειλεί στο ορατό μέλλον να προσφέρει στους παραγγελιοδότες μια εμπορικά πιο συμφέρουσα σύνθετη λύση, από ό,τι τα σκάφη Soyuz και Prοgress. Η μοναδική υπαρκτή διέξοδος για τη Ρωσία σήμερα είναι να προχωρήσει στη σχεδιασμένη ανάπτυξη δικού της διαστημικού προγράμματος χωρίς να αποσπά την προσοχή της στις επιτυχίες στον τομέα των «εμπορικών» εκτοξεύσεων. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αντιμετωπίσει μια σειρά προκλήσεις. Το πρώτο είναι να αυξηθεί η αξιοπιστία στην εκμετάλλευση των ήδη υπαρχόντων συστημάτων, τα οποία προς το παρόν αποτελούν τη βάση του ρωσικού διαστημικού προγράμματος. Το δεύτερο είναι να θέσει σε λειτουργία νέο σύστημα πυραύλου-πλατφόρμας μεταφοράς, που θα είναι σε θέση να αντικαταστήσει τα Progress και Soyuz και να ανταγωνιστεί τα ξένα διαστημόπλοια νέας γενεάς. Και τέλος, να επιστρέψει η Ρωσία ως ανεξάρτητος παίκτης στο πεδίο των περίπλοκων και ακριβών προγραμμάτων εξερεύνησης και κατάκτησης του Διαστήματος. Μάλιστα η Σελήνη και ο Άρης, που είναι σημαντικοί ως στρατηγικοί στόχοι, δεν θα πρέπει να καλύψουν τεράστιο πεδίο δραστηριότητας στον εγγύς της Γης διαστημικό χώρο. Εγγύηση αυτής της ανάπτυξης με τη σειρά της πρέπει να είναι η αλλαγή της στάσης έναντι του Διαστήματος. Οι προοπτικές αυτού του τομέα δεν μπορούν να συνδέονται αποκλειστικά με το εμπορικό κέρδος, διαφορετικά πολύ σύντομα ακόμη και οι υπάρχουσες δυνατότητες να εισπράττεται αυτό το όφελος θα εξαλειφθούν. Το 2012 πέραν των εκτοξεύσεων που προβλέπονται από το πρόγραμμα Morskoi Start και το ρωσο-ευρωπαϊκό σχέδιο Soyuz στο Κουρού, η Ρωσία είναι πρόθυμη να πραγματοποιήσει 36 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ και Πλεσέτσκ. 31 εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονουρ και άλλες πέντε – από το κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ. Το 2011 η Ρωσία κετέρριψε όλα τα ρεκόρ της τελευταίας δεκαετίας και πραγματοποίησε 35 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων, και 32 από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ, Πλεσέτσκ και βάση εκτοξεύσεων Ντομπαρόβσκι περιοχή Ορενμούργκ). Δύο εκτοξεύσεις πραγματοποιήθηκαν από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Νότια Αμερική και άλλη μία – σύμφωνα με το πρόγραμμα Morskoi Start. Το επιθανάτιο σόου των άστρων λάμπει στις ακτίνες Χ. Ο εκρηκτικός θάνατος των μικρομεσαίων άστρων, από τον οποίο προκύπτουν φαντασμαγορικοί σχηματισμοί σαν αέρινα πέπλα, είναι το αντικείμενο νέου ερευνητικού προγράμματος για το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra της NASΑ, σχεδιασμένο να βλέπει στο φάσμα των ακτίνων Χ. Περίπου 59 «πλανητικά νεφελώματα», όπως ονομάζονται τα κοσμικά απομεινάρια, θα μελετηθούν για πρώτη φορά στο φάσμα των ακτίνων Χ, σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν τα βίαια φαινόμενα που συνοδεύουν το θάνατο άστρων σαν τον Ήλιο. Σε γενικές γραμμές, τα άστρα με μάζα πάνω από οκτώ φορές τη μάζα του Ήλιου μετατρέπονται σε υπερκαινοφανείς αστέρες, ή σουπερνόβα όπως έχει επικρατήσει, όταν φτάσουν στο τέλος της ζωής τους. Τα πλανητικά νεφελώματα σχηματίζονται αντίθετα από άστρα μεσαίας και μικρής μάζας, μέχρι 0,8 ηλιακές μάζες. Η ονομασία τους είναι μάλλον ατυχής αφού δεν έχουν καμία σχέση με πλανήτες: βαφτίστηκαν έτσι από τον μεγάλο αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ, ο οποίος τα παρατήρησε με το τηλεσκόπιο και, χωρίς να γνωρίζει τη φύση τους, τα παρομοίασε με τους αέριους πλανήτες όπως ο Ουρανός. Στα τελευταία στάδια της ζωής τους, όταν πια αρχίζουν να εξαντλούν το υδρογόνο που τα τροφοδοτούσε για δισεκατομμύρια χρόνια, τα μικρομεσαία άστρα περνούν σε μια νέα, πιο βίαιη φάση θερμοπυρηνικών αντιδράσεων, οπότε διογκώνονται και μετατρέπονται σε «κόκκινους γίγαντες». Σε επόμενο στάδιο, οι κόκκινοι γίγαντες αρχίζουν να εξασθενούν και να καταρρέουν υπό το ίδιο τους το βάρος. Ο πυρήνας τους συμπιέζεται και φτάνει σε ακραίες θερμοκρασίες, γύρω στα 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, ενώ τα εξωτερικά στρώματα διογκώνονται και τελικά εκτινάσσονται απότομα στο Διάστημα. Αυτό που απομένει είναι ένα αμυδρό λείψανο που ονομάζεται λευκός νάνος, και ο οποίος περιβάλλεται από συμμετρικά νέφη αερίου, κατάλοιπα της ατμόσφαιρας που εκτινάχθηκε. Από τα περίπου 120 πλανητικά νεφελώματα που έχουν εντοπιστεί σε απόσταση μέχρι 5.000 έτη φωτός από τον Ήλιο, πολλά έχουν μελετηθεί στο ορατό και το υπέρυθρο μέρος του φάσματος. Σε αυτά τα μήκη κύματος, όμως, τα νέφη αερίου είναι σχεδόν αδιαφανή και ο αστρικός πυρήνας που βρίσκεται στο κέντρο του νεφελώματος παραμένει αόρατος. Το νέο ερευνητικό πρόγραμμα του Chandra είναι το πρώτο που εξετάζει μαζικά τα πλανητικά νεφελώματα καταγράφοντας τις εκπομπές ακτίνων Χ, οι οποίες διαπερνούν τα αέρινα πέπλα και αποκαλύπτουν την πραγματική εσωτερική δομή. «Με την εξαιρετική όραση ακτίνων-Χ του τηλεσκοπίου Chandra, μπορούμε να ανιχνεύσουμε το πλάσμα [ιονισμένο αέριο] του ενός εκατομμυρίου βαθμών Κελσίου, το οποίο βρίσκεται μέσα στο κέλυφος του άστρου, αλλά και να μετρήσουμε την ενέργεια του αστρικού ανέμου που τα σχηματίζει» αναφέρει ο Τζόελ Κάστνερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Rochester, ο οποίος ανέλαβε την πρώτη φάση του προγράμματος. Μεταξύ άλλων, το Chandra θα μπορούσε να προσφέρει μια εξήγηση για τα νεφελώματα με ασύμμετρο, αντί σφαιρικό σχήμα. Η γεωμετρία των νεφελωμάτων παραμένει σε πολλές περιπτώσεις δυσεξήγητη, και το τηλεσκόπιο θα μπορούσε να διακρίνει αν δίπλα στο νεκρό άστρο υπάρχουν άλλα σώματα που επηρεάζουν το σχήμα του νεφελώματος. H θάλασσα και το διάστημα συναντώνται σε Ελλάδα και Ιρλανδία. http://www.esa.int/esaCP/SEMFZ23S18H_Greece_0.html

Δείγματα από την επιφάνεια του Άρη θα ήθελε να φέρει στη Γη η Κίνα. Κινεζική αποστολή θα μπορούσε να συλλέξει δείγματα από την επιφάνεια του Άρη και να τα φέρει πίσω στη Γη γύρω στο 2030, δήλωσε αξιωματούχος του φιλόδοξου διαστημικού προγράμματος της Κίνας. Ο Οουγιάνγκ Τσιουγουάν, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής Chang'e--3, η οποία προγραμματίζεται να προσσεληνωθεί το 2013, μίλησε για την αποστολή στον Άρη στη διάρκεια συνάντησης της Κινεζικής Εταιρείας Αστροναυτικής. Όπως αναφέρει το πρακτορείο Xinhua και αναμεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Οουγιάνγκ ανέφερε ότι η αποστολή στον Άρη θα αποτελείται από δύο σκέλη: ένα σκάφος που θα παραμείνει σε τροχιά και ένα δεύτερο σκάφος που θα προσεδαφιστεί, θα συλλέξει δείγματα και θα αναχωρήσει στη συνέχεια για τη Γη. Καμία χώρα δεν έχει επιχειρήσει ως σήμερα να φέρει δείγματα από τον γειτονικό πλανήτη. Η ρωσική αποστολή Fobos-Grunt, η οποία θα έφερνε δείγματα από τον Φόβο, ένα από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη, απέτυχε παταγωδώς κατά την εκτόξευσή της στα τέλη του 2011. Η Κίνα, όμως, όπου οι διαστημικές αποστολές θεωρούνται σύμβολο της αυξανόμενος ισχύος της χώρας, έχει αποφασίσει να βάλει τον πήχυ ψηλά. Μεταξύ άλλων σχεδιάζει την κατασκευή κινεζικού διαστημικού σταθμού και πιθανώς μιας κινεζικής βάσης στη Σελήνη. Η αποστολή Chang'e--3, είπε ο Κινέζος αξιωματούχος, θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για μια αποστολή στον Άρη εγκαθιστώντας στη Σελήνη έναν αναμεταδότη για την επικοινωνία με τον κόκκινο πλανήτη. Για τη δεκαετία του 2030 προγραμματίζουν και οι ΗΠΑ την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Σαφές χρονοδιάγραμμα, πάντως, δεν έχει τεθεί.

Ένας διαμαντένιος πλανήτης. Ο βραχώδης πλανήτης «55 Κάνκρι-ε (55 Cancri e)» http://physicsgg.wordpress.com/2012/05/09/to-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-spitzer-%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CF%89/ περιφέρεται γύρω από ένα άστρο – ήλιο, το 55 Cancri, -που απέχει 40 έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό του Καρκίνου. Κινείται τόσο γρήγορα που ένα έτος εκεί διαρκεί μόνο 18 ώρες. Ο πλανήτης ανακαλύφθηκε από μια ομάδα Γάλλων και Αμερικανών αστρονόμων. Η ακτίνα του είναι διπλάσια από εκείνη της Γης και η μάζα του οκτώ φορές μεγαλύτερη. Είναι επίσης ένας «καυτός» πλανήτης αφού η θερμοκρασία στην επιφάνειά του αγγίζει τους 1.648 βαθμούς Κελσίου. «Η επιφάνεια του πλανήτη αυτού πιθανότατα καλύπτεται από γραφίτη και διαμάντια αντί για νερό και γρανίτη», δήλωσε ο Νίκου Μαντουσουντάν, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Γέιλ οι μελέτες του οποίου θα δημοσιευτούν στην επιστημονική επιθεώρηση Astrophysical Journal Letters. Η μελέτη, σε συνεργασία με τον Ολιβιέ Μουσί του Ερευνητικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής και Πλανητολογίας της Τουλούζης της Γαλλίας, υπολογίζει ότι τουλάχιστον το ένα τρίτο της μάζας του πλανήτη –δηλαδή τρεις φορές η Γη– μπορεί να αποτελείται από διαμάντια. Πλανήτες από διαμάντια έχουν εντοπιστεί και στο παρελθόν, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που ένας τους έχει μελετηθεί με τόσες λεπτομέρειες. Η μοναδικότητά του επίσης έγκειται στο γεγονός ότι περιφέρεται γύρω από έναν ήλιο. «Αυτή είναι η πρώτη ματιά που ρίχνουμε σε ένα βραχώδη κόσμο με θεμελιωδώς διαφορετική χημεία από αυτήν της Γης», εξήγησε ο Μαντουσουντάν, προσθέτοντας ότι η ανακάλυψη σημαίνει ότι δεν θα πρέπει πλέον να υποθέτουμε ότι οι μακρινοί, βραχώδεις πλανήτες έχουν χημική σύσταση, ατμόσφαιρα ή βιολογία παρόμοια με της Γης. Ο Ντέιβιντ Σπέργκελ, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, δήλωσε ότι είναι σχετικά εύκολο να διαπιστωθεί η βασική δομή και η ιστορία ενός αστεριού εφόσον γίνουν γνωστά η μάζα και η ηλικία του. «Οι πλανήτες είναι πιο σύνθετοι. Αυτή η «διαμαντένια σούπερ-Γη» είναι απλώς ένα παράδειγμα από τις σημαντικές ανακαλύψεις που μας περιμένουν καθώς θα αρχίσουμε να εξερευνούμε τους πλανήτες γύρω από τα κοντινά μας άστρα», τόνισε.

Ορυκτό που φέρει ομοιότητες με βράχους της Γης ανακάλυψε το Curiosity στον Άρη. Όταν οι επιστήμονες επέλεξαν ένα βράχο στον πλανήτη Άρη, προκειμένου να δοκιμάσουν το λέιζερ του ρομποτικού οχήματος Curiosity, δεν περίμεναν ότι τα ορυκτά στοιχεία που περιείχε θα είχαν πολλές ομοιότητες με τους βράχους που υπάρχουν στη Γη. Ο βράχος μοιάζει χημικά πολύ με ένα ασυνήθιστο είδος ορυκτού που μπορεί να βρεθεί στα ωκεάνια νησιά, όπως είναι η Χαβάη, καθώς και σε άλλες περιοχές που εκτείνονται από το Κολοράντο έως και το Μεξικό. "Ήταν αρκετά μεγάλη έκπληξη για εμάς τα ευρήματα ανακαλύψαμε σε αυτό τον βράχο» δήλωσε σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου ο επιστήμονας ειδικός στο Curiosity, Ραλφ Γκέλερτ. «Είναι πυριγενής, αλλά από ότι φαίνεται είναι ένα νέο είδος βράχου που ανακαλύψαμε στον κόκκινο πλανήτη», πρόσθεσε. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ο βράχος δεν εμπεριέχει μαγνήσιο και σίδηρο -στοιχεία που υπάρχουν σε πυριγενή πετρώματα που είχαν εξεταστεί παλαιότερα από τα προηγούμενα ρομποτικά οχήματα, Spirit και Opportunity.

Ο αριθμός των χρηστών του Διαδικτύου έφθασε τα 2,3 δισ. ανθρώπους στον κόσμο. Ο αριθμός των χρηστών του Διαδικτύου στον κόσμο αυξήθηκε στο τέλος της περασμένης χρονιάς κατά 11 %, φθάνοντας τα 2,3 δισ. ανθρώπους. Αυτό αναφέρεται στην έκθεση «Μέτρηση της κοινωνίας των πληροφοριών, 2012» της Διεθνούς Ένωσης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών (ΔΕΗΕ). Παρ’ όλ’ αυτά σχεδόν το ένα τέταρτο όλων των χρηστών του Παγκόσμιου Ιστού διαμένουν στην Κίνα. Ταυτοχρόνως αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων, που χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο από το σπίτι τους. Ως άλλη μια σημαντική πλευρά οι ειδικοί της ΔΕΗΕ κατονομάζουν το γεγονός ότι η αύξηση του αριθμού των συνδρομητών της κινητής ευρυζωνικής επικοινωνίας αυξήθηκε κατά 40 %, ξεπερνώντας το ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους.

Πτήση με σκοπό τη λήψη σεληνιακού εδάφους. Η Ροσκόσμος (Roskosmos) και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) σχεδιάζουν να στείλουν κοινή αυτόματη αποστολή για τη μεταφορά δειγμάτων του εδάφους από έναν πόλο της Σελήνης στη Γη – την «Lunar Polar Sample Return» (LPSR). «Η αποστολή αυτή προβλέπεται να πραγματοποιηθεί περίπου στα χρόνια 2020-2022,- είπε ο εκπρόσωπος της ESA Μπρούνο Γκαρντίνι (Bruno Gardini). Εν τω μεταξύ, προς το παρόν δεν είναι σαφές τι είδους σκάφος θα είναι και από πόσα τμήματα θα αποτελείται. Υπάρχει μόνο γενική αντίληψη. Κατά την κατασκευή του σκάφους θα χρησιμοποιηθεί, προφανώς η πείρα των άλλων προγραμματισμένων για συντομότερο χρόνο αποστολών στη Σελήνη και τον Άρη, - σημείωσε ο Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ, ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής. - Όλα τα προβλήματα σχετικά με τη χρήση της τεχνολογικής πείρας των σχεδίων ExoMars και Luna-Resource θα συζητηθούν στις συνομιλίες των Ρώσων και των Ευρωπαίων εταίρων. Είναι πρόωρα ακόμα να μιλάμε για την μορφή εκτέλέσης αυτής της αποστολής και για το πρόγραμμά της. Είναι αναγκαίο να ληφθεί πρώτ’ απ’ όλα οριστική απόφαση για την αποστολή αυτήν και μόνο μετά μπορούν να διευκρινίζονται οι καθαρά τεχνολογικές λεπτομέρειες. Το ExoMars είναι ρωσο-ευρωπαϊκό σχέδιο μελέτης του Κόκκινου Πλανήτη. Προβλέπει την εκτόξευση διαστημοπλοίου και οχήματος παντώς εδάφους το 2016 και το 2018. Περίπου την ίδια περίοδο, θα πρέπει να αρχίσουν και οι ρωσικές σεληνιακές αποστολές: το 2016 – η εκτόξευση του διαστημοπλοίου Luna-Glob, και ύστερα από ένα χρόνο – του σκάφους Luna-Resource με το ινδικό ρόβερ Lunokhod. Η μελλοντική αποστολή LPSR, μάλλον θα κληρονομήσει απ’ αυτά τα διαστημόπλοια τις υπερσύγχρονες τεχνολογίες γεώτρησης του εδάφους, «νοητικού προσανατολισμού στο τοπίο και αποφυγής διαφόρων εμποδίων. Όσον αφορά το σεληνιακό έδαφος, βρέθηκε στα χέρια των επιστημόνων ακόμα μερικές δεκαετίες πριν. Τα πληρώματα των διαστημοπλοίων «Απόλλων» κατά τη διάρκεια των πτήσεών τους στη Σελήνη είχαν συγκεντρώσει και μεταφέρει στη Γη υλικά ολικού βάρους 382 κιλών. Με την μεταφορά δειγμάτων του εδάφους ασχολούνταν και τα αντίστοιχα σοβιετικά διαστημόπλοια,- υπενθύμισε ο Αλεξάντρ Ζαχάροφ, επιστημονικός γραμματέας του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. - Τα σκάφη Luna-16, Luna-20 και Luna-24 τη δεκαετία του ’70 του περασμένου αιώνα ασχολούνταν με την εκπλήρωση παρόμοιων καθηκόντων. Προσεληνώνονταν, έπαιρναν δείγματα του σεληνιακού εδάφους, πετούσαν πίσω και προσεδαφίζονταν στη Γη. Με τη διαφορά ότι εκείνα τα ρόβερ έπαιρναν δείγματα από τις περιοχές του ισημερινού της Σελήνης, ενώ σήμερα γίνεται λόγος για την δειγματοληψία στις πολικές περιοχές, όπου μπορεί, προφανώς, να υπάρχει νερό. Προβλέπεται να παρθεί δείγμα του εδάφους από τον σκοτεινό πολικό κρατήρα, όπου η θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 150 βαθμούς υπό το μηδέν. Οι επιστήμονες θέλουν να το κρατήσουν στην ίδια θερμοκρασία κατά τη διάρκεια όλης της πτήσης, και μετά την προσεδάφιση του διαστημοπλοίου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ακριβώς από τους πόλους της Σελήνης θα αρχίσει η αξιοποίησή και ο αποικισμός της. ΄Ετσι λοιπόν, το δείγμα εδάφους που θα μεταφέρει το ρωσο-ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο, θα βοηθήσει τους ειδικούς να καταλάβουν πιο ρεαλιστικά τις συνθήκες ύπαρξης της πολικής Σελήνης, καθώς επίσης και σε ποια είδη ορυκτών και σε πόσο νερό μπορούν να υπολογίζουν οι μελλοντικοί άποικοι του Κόκκινου Πλανήτη.

Άγνωστος αστεροειδής θα κάνει ένα... πέρασμα απόψε. Ένας άγνωστος έως σήμερα αστεροειδής, που έχει μέγεθος όσο μια μικρή πολυκατοικία, θα περάσει απόψε το βράδυ σχεδόν ξυστά από τον πλανήτη μας, σε απόσταση μόλις 95.000 χιλιομέτρων, περίπου το ένα τέταρτο της απόστασης Γης-Σελήνης. Η NASA διαβεβαίωσε ότι δε συντρέχει κάποιος κίνδυνος πρόσκρουσης με τον πλανήτη μας. Ο διαστημικός βράχος με την ονομασία «2012 TC4», ο οποίος έχει μήκος περίπου 17 μέτρων, ανακαλύφθηκε στις 4 Οκτωβρίου και από εκείνη την ημέρα οι επιστήμονες της NASA παρακολουθούν συνεχώς την πορεία του. Πρόκειται για τον δεύτερο αστεροειδή αυτή την εβδομάδα, που θα περάσει ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη, σύμφωνα με το Space.com. Την περασμένη Κυριακή, στις 7 Οκτωβρίου, ένας ακόμη μεγαλύτερος αστεροειδής, ο «2012 TV» μήκους 32 μέτρων, πέρασε σε απόσταση 255.000 χιλιομέτρων, δηλαδή περίπου 0,7 φορές η απόσταση Γης - Σελήνης (το φεγγάρι απέχει κατά μέσο όρο 383.000 χλμ.). Δύο αστρονομικές ομάδες, το ιταλικό Virtual Telescope Project και η Slooh Space Camera, θα προσφέρουν ζωντανή διαδικτυακή αναμετάδοση του ταξιδιού του αστεροειδούς από τη γειτονιά της Γης. Στην πρώτη περίπτωση μετά τις 20:30 ώρα Ελλάδος στη διεύθυνση www.astrowebtv.org και στη δεύτερη μετά τα μεσάνυχτα στη διεύθυνση www.slooh.com. Οι έμπειροι ερασιτέχνες αστρονόμοι επίσης θα μπορούν να δουν τον αστεροειδή και με ένα σχετικά μικρό τηλεσκόπιο.

Έφτασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό η πρώτη εμπορική αποστολή ανεφοδιασμού. Σχεδόν τρεις μέρες μετά την εκτόξευσή της από τη Φλόριντα, η μη επανδρωμένη κάψουλα Dragon της εταιρείας SpaceX έφτασε την Τετάρτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για την παράδοση μισού τόνου προμηθειών. Είναι το πρώτο σκάφος ιδιωτικής εταιρείας που φτάνει στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. Η SpaceX έχει αναλάβει να πραγματοποιήσει ακόμα 11 αποστολές, στο πλαίσιο συμβολαίου 1,6 δισεκατομμυρίων με τη ΝASA. «Φαίνεται ότι δαμάσαμε τον Δράκο» είπε η Αμερικανίδα Σουνίτα Ουίλιαμς, κυβερνήτης του ISS, όταν ο ρομποτικός βραχίονας του σταθμού συνέλαβε την κάψουλα και την έφερε κοντά στη θυρίδα πρόσδεσης. Η διαδικασία, την οποία επιβλέπει το Κέντρο Ελέγχου της NASA στο Χιούστον, καθώς και το κέντρο ελέγχου της SpaceX στην Καλιφόρνια, επρόκειτο να ολοκληρωθεί λίγες ώρες αργότερα. Το τριμελές πλήρωμα του σταθμού θα πρέπει στη συνέχεια να ξεφορτώσει τα 453 κιλά τροφίμων, αναλώσιμων και εξοπλισμού από το Dragon. Δύο εβδομάδες αργότερα, το Dragon θα πέσει με αλεξίπτωτο στον Ειρηνικό γεμάτο πειραματικό εξοπλισμό για ανάλυση. Η SpaceX μπορεί να πανηγυρίζει για την επιτυχή άφιξη στον ISS, ωστόσο η εκτόξευση της περασμένης Κυριακής δεν προχώρησε χωρίς προβλήματα. Ο πύραυλος Falcon 9 της εταιρείας, ο οποίος μετέφερε το Dragon σε τροχιά, μετέφερε και έναν μικρό δορυφόρο τηλεπικοινωνιών ως δευτερεύον φορτίο. Ένας από τους προωστήρες του Falcon 9 έσβησε πρόωρα και ο δορυφόρος τέθηκε τελικά σε λανθασμένη τροχιά. Η SpaceX, με έδρα το Χόθορν της Καλιφόρνια, είναι μία από τις δύο εταιρείες που έχουν εξασφαλίσει συμβόλαια με τη NASA για την αναπλήρωση των διαστημικών λεωφορείων της, τα οποία παροπλίστηκαν πέρυσι. Η δεύτερη εταιρεία είναι η Orbital Sciences Corp., με έδρα τη Βιρτζίνια, η οποία θα λάβει συνολικά 1,9 δισ. δολάρια για οκτώ αποστολές ανεφοδιασμού στον ISS. Η SpaceX αναπτύσσει τώρα μια νέα έκδοση της κάψουλας Dragon για επανδρωμένες αποστολές. Ακόμα τρεις αμερικανικές εταιρείες αναπτύσσουν τέτοια σκάφη για τα πληρώματα του ISS. Μέχρι τότε, οι μεταφορές πληρωμάτων από και προς το τροχιακό συγκρότημα έχουν ανατεθεί αποκλειστικά στα ρωσικά Soyuz. Κόκκινος γίγαντας σε πρωτοφανή λεπτομέρεια. Το άστρο Ρ του αστερισμού του Γλύπτη όπως δεν το έχετε ξαναδεί ποτέ όχι μόνο εσείς αλλά και οι αστροφυσικοί αποκάλυψε μια ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το ολοκαίνουργιο «σούπερ» τηλεσκόπιο ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Οι εξαιρετικά υψηλής ποιότητας για τα μέχρι τώρα δεδομένα εικόνες αποκαλύπτουν για πρώτη φορά λεπτομέρειες που ανατρέπουν ορισμένες θεωρίες για την εξέλιξη των άστρων. Το Ρ του Γλύπτη (R Sculptoris, στο κέντρο της εικόνας) είναι ένας γερασμένος κόκκινος γίγαντας ο οποίος εκτοξεύει σκόνη και αέρια κάθε 10.000 με 50.000 χρόνια σχηματίζοντας γύρω του ένα σφαιρικό κέλυφος – κάτι το οποίο είναι γνωστό και έχει παρατηρηθεί όχι μόνο σε αυτό αλλά και σε άλλα άστρα του είδους. Για πρώτη φορά όμως οι ειδικοί βλέπουν χάρη στο τηλεσκόπιο ALMA ένα τέτοιο κέλυφος με τόση λεπτομέρεια και παρατηρούν ότι, τουλάχιστον στην περίπτωση του συγκεκριμένου άστρου, αντί να είναι αραιό και άτακτο, έχει μια ξεκάθαρη σπειροειδή δομή. Συνδυάζοντας τα δεδομένα με μοντέλα ο Ματίας Μέρκερ του Πανεπιστημίου της Βόννης και οι συνεργάτες του υπολόγισαν ότι ο θερμικός παλμός (η εκτόξευση υλικών, δηλαδή) που παρήγαγε το κέλυφος του Ρ του Γλύπτη σημειώθηκε πριν από περίπου 1.800 χρόνια και διήρκεσε περίπου 200 χρόνια. Υπολόγισαν επίσης την ταχύτητα και την έκταση της απώλειας μάζας κατά τη διάρκεια του θερμικού παλμού διαπιστώνοντας ότι η μάζα που διοχετεύεται στο διαστρικό μέσο όσο εξελίσσεται το φαινόμενο και αμέσως μετά το τέλος του είναι περίπου τρεις φορές περισσότερη από ό,τι πίστευαν οι αστροφυσικοί. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature» http://www.nature.com/nature/journal/v490/n7419/full/nature11511.html συμπεραίνει επίσης ότι το Ρ του Γλύπτη αποτελεί μέρος ενός δυαδικού συστήματος: το θεαματικό «σπιράλ» έχει σμιλευτεί από ένα δεύτερο σώμα-συνοδό που βρίσκεται σε τροχιά γύρω του και το οποίο ως τώρα δεν έχει συλλάβει κανένα όργανο παρατήρησης. Το τηλεσκόπιο ALMA του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (Southern European Observatory – ESO) είναι το πιο ισχυρό στο είδος του στον κόσμο. Ακόμη δεν έχει τεθεί πλήρως σε λειτουργία, καθώς εξακολουθεί να βρίσκεται υπό κατασκευή (όταν έγινε η μελέτη είχαν εγκατασταθεί μόνο οι μισές κεραίες του). Η εκπληκτική αυτή εικόνα του Ρ του Γλύπτη είναι, όπως όλα δείχνουν, μια πρόγευση άλλων, ακόμη πιο εντυπωσιακών, που θα ακολουθήσουν.

Ανακαλύφθηκαν τεράστιες ποσότητες νερού σε αστρικό νέφος σκόνης και αερίων. Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χέρσελ» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) ανακάλυψε σε ένα διαστρικό νέφος σκόνης και αερίων τεράστιες ποσότητες υδρατμών, ικανές να γεμίσουν με νερό πάνω από 2.000 φορές όλους τους ωκεανούς της Γης. Το νέφος, γνωστό ως «Λιντς 1544», βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου και ετοιμάζεται να καταρρεύσει από την ίδια τη βαρύτητά του, ώστε να σχηματίσει ένα νέο άστρο σαν τον Ήλιο μας. Τα άστρα δημιουργούνται από τέτοια ψυχρά, σκοτεινά και πυκνά νέφη (που συνιστούν τους λεγόμενους προ-αστρικούς πυρήνες) και τα οποία περιέχουν όλα τα αναγκαία συστατικά για το σχηματισμό ενός ηλιακού συστήματος όπως το δικό μας. Νερό -που είναι ζωτικό για την εμφάνιση ζωής- έχει προηγουμένως ανιχνευθεί ξανά εκτός του ηλιακού μας συστήματος με την μορφή πάγου πάνω σε κόκκους σκόνης, καθώς και σε πρωτο-πλανητικούς δίσκους. Οι νέες παρατηρήσεις του «Χέρσελ» όμως συνιστούν την πρώτη ανίχνευση υδρατμών σε ένα μοριακό νέφος λίγο πριν τον σχηματισμό κάποιου άστρου. Οι άφθονοι υδρατμοί στο εν λόγω νέφος απελευθερώνονται από τους παγωμένους κόκκους σκόνης, καθώς οι υψηλής ενέργειας κοσμικές ακτίνες διαπερνούν το νέφος. Η σχετική επιστημονική μελέτη, με επικεφαλής την Πάολα Καζέλι του βρετανικού πανεπιστημίου του Λιντς, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters». «Πριν τις νέες παρατηρήσεις μας, πιστεύαμε ότι όλο το νερό ήταν παγωμένο πάνω στους κόκκους σκόνης, επειδή ήταν πολύ κρύο για να βρίσκεται σε αέρια κατάσταση κι έτσι δεν μπορούσαμε να το μετρήσουμε. Όμως, τώρα πια θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την κατανόησή μας για τις χημικές διαδικασίες και ειδικότερα για τη σημασία των κοσμικών ακτίνων στη δημιουργία υδρατμών», όπως είπε η Καζέλι. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι τα μόρια των υδρατμών κινούνται προς την καρδιά του νέφους, όπου πιθανότατα θα δημιουργηθεί ένα νέο άστρο, κάτι που δείχνει πως η βαρυτική κατάρρευση του νέφους έχει μόλις αρχίσει. Προς το παρόν δεν υπάρχουν ενδείξεις κάποιου άστρου μέσα στο σκοτεινό νέφος, αλλά θεωρείται ζήτημα χρόνου να δημιουργηθεί. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ερευνητές, υπάρχει αρκετή ποσότητα ύλης στο νέφος για να δημιουργηθεί ένα άστρο τόσο μεγάλο όσο ο Ήλιος μας, αλλά και ένα πλανητικό σύστημα γύρω του, παρόμοιο με το δικό μας. Ένα μέρος των υδρατμών θα κατευθυνθούν προς το υπό δημιουργία άστρο, όμως η υπόλοιπη ποσότητα νερού θα ενσωματωθεί στον δημιουργούμενο δίσκο ύλης γύρω από το άστρο, από όπου θα προκύψουν κάποια στιγμή οι πλανήτες, οι οποίοι συνεπώς θα διαθέτουν και αποθέματα νερού. Παράξενες "αλήθειες" για το Διάστημα. Ο Κρόνος θα επέπλεε αν τον τοποθετούσαμε μέσα σε νερό. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, η πυκνότητα του πλανήτη Κρόνου είναι τόσο μικρή που αν τον βάζαμε σε ένα τεράστιο ποτήρι με νερό, αυτός δεν θα βυθιζόταν. Η πυκνότητα του Κρόνου είναι περίπου 0,687g/cm3 ενώ του νερού 0,998g/cm3. Παρόλ' αυτά θα χρειαζόμασταν ένα πραγματικά τεράστιο ποτήρι με νερό για να κάνουμε και το πείραμα! Κινούμαστε συνεχώς στο διάστημα με ταχύτητα 530 km το δευτερόλεπτο. Ο γαλαξίας, Milky Way, στον οποίο ανήκει το ηλιακό μας σύστημα κάνει "σπίν", στρέφεται δηλαδή γύρω από τον εαυτό του, με ταχύτητα 225 km/s. Επιπλέον ο γαλαξίας κινείται μέσα στο σύμπαν με ταχύτητα 305 km/s (κάποιοι επιστήμονες δεν θεωρούν αυτόν τον υπολογισμό ακριβή). Οπότε, με τα παραπάνω δεδομένα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάθε λεπτό που περνάει βρισκόμαστε περίπου 19.000 χιλιόμετρα μακριά από εκεί που ήμασταν στο διάστημα! Το φεγγάρι απομακρύνεται σιγά-σιγά από την Γη. Επιστήμονες έχουν αποδείξει πώς κάθε χρόνο η Σελήνη απομακρύνεται από την Γή κατά 3,8 εκατοστά του μέτρου. Αυτό συμβαίνει λόγω του φαινομένου της παλίρροιας. Σαν αποτέλεσμα αυτής της απομάκρυνσης η γή περιστρέφεται όλο και πιο αργά, σε ρυθμό πάντως που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός από μας καθώς η διάρκεια μιας ολόκληρης ημέρας (περιστροφή του πλανήτη γύρω από τον εαυτό του) μειώνεται κατά 0,002 δευτερόλεπτα κάθε αιώνα που περνάει. Το φως που φτάνει στη Γη από τον Ήλιο είναι 30.000 ετών. Παρόλο που ξέρουμε ότι οι ακτίνες φωτός κάνουν περίπου 8 λεπτά για να φτάσουν στην Γή από την επιφάνεια του 'Ηλιου, η ενέργεια που παράγεται στον πυρήνα του χρειάζεται 30.000 χρόνια για να φτάσει στην επιφάνεια του, περνώντας από όλα τα πυκνά στρώματα σωματιδίων από τα οποία αποτελείται το αστέρι. Σε περίπτωση που δύο μέταλλα έρθουν σε επαφή στο διάστημα, κολλάνε για πάντα! Απίστευτο... και όμως αληθινό. Άν δύο κομμάτια μετάλλου που δεν έχουν επίστρωση άλλου υλικού(π.χ. πλαστικό) όταν έρθουν σε επαφή έξω από την Γή κολλάνε για πάντα. Αντίθετα στον πλανήτη μας δεν γίνεται αυτό λόγω της ατμόσφαιρας που δημιουργεί ένα στρώμα οξειδωμένων σωματιδίων ανάμεσα στα δύο μέταλλα και αυτά δεν μπορούν να κολλήσουν μεταξύ τους.

Το αντικείμενο που εντοπίστηκε στον Αρη είναι τεμάχιο του Curiosity. Το εντοπισμένο από το Curiosity λαμπερό αντικείμενο αποδείχτηκε τεμάχιο του ίδιου του ρόβερ. Μετά τον εντοπισμό αυτού του τεμαχίου, στους ειδικούς της NASA εμφανίστηκαν υποψίες ότι δεν είναι αρειανής προέλευσης. αλλά κάποιο τεμάχιο του ρόβερ. Οι εργασίες στο πλαίσιο του προγράμματος εξερεύνησης του Άρη αναβλήθηκαν και αποφασίστηκε να επικεντρωθεί η προσοχή στην επισταμένη μελέτη του εντοπισμένου αντικειμένου. Δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα από ποιο μέρος του Curiosity αποσπάστηκε αυτό το τεμάχιο. Έχει διαπιστωθεί μόνο ότι ειναι τεμάχιο του πλαστικου, πιθανώς μαλακού. Το ρόβερ θα επιστρέψει στην εκπλήρωση του προγράμματός ερευνών του μόνο τότε, όταν οι ειδικοί θα πεισθούν ότι τίποτα δεν απειλεί το Curiosity.

Νομπέλ Φυσικής στις παγίδες κβαντικών σωματιδίων. Το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2012 κέρδισαν σήμερα ο Γάλλος Σερζ Αρός και ο Αμερικανός Ντέιβιντ Ουάινλαντ επειδή βρήκαν τρόπους για να μετρούν κβαντικά σωματίδια χωρίς να τα καταστρέφουν, κάτι που οι ερευνητές θεωρούσαν ως τότε αδύνατο. Η δουλειά τους μπορεί να οδηγήσει στην κατασκευή ενός νέου είδους εξαιρετικά γρήγορου ηλεκτρονικού υπολογιστή βασισμένου στην κβαντική φυσική, σύμφωνα με τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών που απένειμε το βραβείο, το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8 εκατ. κορωνών (930.000 ευρώ) στους δύο επιστήμονες. "Οι βραβευθέντες άνοιξαν το δρόμο για μια νέα εποχή πειραματισμού με την κβαντική φυσική επιτυγχάνοντας την άμεση παρατήρηση μεμονωμένων κβαντικών σωματιδίων χωρίς να τα καταστρέφουν», αναφέρει η Ακαδημία στη δήλωση που εξέδωσε. "Ίσως ο κβαντικός ηλεκτρονικός υπολογιστής αλλάξει την καθημερινή ζωή μας αυτό τον αιώνα με τον ίδιο ριζικό τρόπο που την άλλαξε ο κλασικός ηλεκτρονικός υπολογιστής τον περασμένο αιώνα», προσθέτει. Οι εφαρμογές των τεχνικών αυτών όπως λέγεται μπορεί να είναι σημαντικές. Η ικανότητα του ανθρώπου να επηρεάζει πλέον σε τέτοιο επίπεδο τόσο μικρά και μεμονωμένα σωματίδια μπορεί να δώσει ακόμη πιο καλούς μετρητές του χρόνου (10.000 πιο ακριβείς από τα σημερινά ατομικά ρολόγια Καισίου) βελτιώνοντας αφάνταστα συσκευές όπως αυτές του GPS αλλά ανοίγοντας πλέον και ένα παράθυρο προς το όνειρο της κατασκευής του λεγόμενου κβαντικού υπολογιστή, που θα κάνει τους σημερινούς να φαίνονται όπως ένα κάρο που το σέρνει το άλογο μπροστά σε έναν πύραυλο έτοιμο να απογειωθεί… Παγίδες για φωτόνια Σε αυτόν λοιπόν τον σχεδόν απαγορευμένο κόσμο κατάφεραν να εισχωρήσουν από διαφορετικές πόρτες και με διαφορετικά εργαλεία αλλά με την ίδια περίπου δεξιοτεχνία και εφευρετικότητα οι δυο βραβευμένοι σήμερα Φυσικοί. Διότι ακούγεται απλό να κρατάς ανέπαφο ένα φωτόνιο, παγιδευμένο ανάμεσα σε δυο καθρέφτες για λίγο περισσότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου (χρόνος που θα του αρκούσε να κάνει μια περιστροφή γύρω από τη Γη) αλλά είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα στον κόσμο. Και ακόμη πιο δύσκολο να μπορείς να ξέρεις τι πραγματικά συμβαίνει μέσα σε αυτή την παγίδα όπου το έχεις εγκλωβίσει. Ο Σερζ Αρός και η ομάδα του στο Παρίσι κατάφεραν να κατασκευάσουν τους πιο τέλειους ανακλαστικά καθρέφτες στον κόσμο που τους κρατούν σε μια απόσταση 3 εκατοστών μεταξύ τους, σε θερμοκρασίες πολύ κοντά στο απόλυτο μηδέν (δηλαδή στους -273 βαθμούς Κελσίου). Στη συνέχεια μπορούν να στέλνουν κάποιους τεχνητούς σχηματισμούς που ονομάζονται Άτομα-Rydberg, κάτι σαν πιο ογκώδη τεχνητά άτομα (100 φορές μεγαλύτερα, σε σχήμα… λουκουμά) πολύτιμα εργαλεία της «δουλειάς» μέσα σε αυτή την παγίδα των φωτονίων και να τα περιμένουν στην έξοδο με τους κατάλληλους ανιχνευτές. Χάρη και στο φαινόμενο της σύμπλεξης μπορούν εξετάζοντας την κατάσταση των Ατόμων-Rydberg να αποφαίνονται αν υπήρχαν μέσα στην παγίδα τα τόσο ευαίσθητα από κάθε άποψη φωτόνια, και σε τι κατάσταση βρισκόταν, χωρίς όμως να τους αλλάξουν την κατάσταση. Είναι σαν να μπορούσε να δει κάποιος σε τι κατάσταση, ζωντανή ή όχι βρίσκεται η γάτα του Σρέντιγκερ χωρίς να ανοίξει το ερμητικά κλειστό κουτί ή αλλιώς, όπως είπε κάποιος Σουηδός καθηγητής να φάει το κέικ αλλά και να το έχει ολόκληρο. Τα ιόντα στη… φάκα Στο Μπόλντερ του Κολοράντο ο Ντέιβιντ Γουάινλαντ με την ομάδα του κατάφεραν να στείλουν ιόντα, δηλαδή άτομα που δεν είναι ηλεκτρικά ουδέτερα (αυτό γίνεται αν τους έχουν φύγει κάποια ηλεκτρόνια) μέσα σε μια παγίδα δημιουργημένη από ηλεκτρικά πεδία. Με εξαιρετική μαεστρία στη χρήση των ακτίνων λέιζερ ήταν σε θέση αφού δημιουργούσαν κενό, σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες και στέλνοντας με το λέιζερ τους κατάλληλους παλμούς να καταφέρνουν να… ησυχάζουν το παγιδευμένο στην περίτεχνη φάκα του ιόν, ώστε να μην κάνει πολλές κινήσεις και να έχει έτσι τη χαμηλότερη δυνατή ενέργεια. Όταν έλθει εκεί που το θέλουν, με τον κατάλληλο παλμό μπορούν να το φέρουν σε μια κατάσταση ασυνήθιστη για τον δικό μας κόσμο αλλά πολύ «φυσιο-λογική» για τον μικρόκοσμο: εκεί όπου συνυπάρχουν την ίδια στιγμή δυο διαφορετικές καταστάσεις ενέργειας και να μελετούν τη συμπεριφορά εκεί. Έρβιν Σρέντιγκερ. Τα πειράματα των νικητών του φετινού Νόμπελ θα είχαν αφήσει έκπληκτο τον Αυστριακό φυσικό Έρβιν Σρέντιγκερ, έναν από τους θεμελιωτές της κβαντικής φυσικής τον προηγούμενο αιώνα. «Ποτέ δεν πειραματιζόμαστε με μόνο ένα ηλεκτρόνιο ή άτομο ή μόριο. Ορισμένες φορές υποθέτουμε ότι το κάνουμε σε πειράματα σκέψης, αυτό όμως οδηγεί πάντα σε γελοίες συνέπειες» έγραφε το 1952. Αυτό που προβλημάτιζε τον Σρέντιγκερ ήταν οι σχεδόν παράλογες συνέπειες των εξισώσεών του, οι οποίες έδειχναν ότι ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε δύο καταστάσεις ταυτόχρονα. Φανταστείτε, είπε, μια γάτα που βρίσκεται απομονωμένη σε ένα κουτί όπου υπάρχει και μια συσκευή απελευθέρωσης ενός δηλητηρίου, η οποία ελέγχεται από ένα κβαντικό σύστημα. Το κβαντικό σύστημα βρίσκεται σε δύο καταστάσεις, και επομένως και η γάτα βρίσκεται σε δύο καταστάσεις: και ζωντανή και νεκρή ταυτόχρονα. Αυτό όμως είναι αδύνατο να παρατηρηθεί, αφού το άνοιγμα του κουτιού θα διατάρασσε την κβαντική υπέρθεση και θα καθιστούσε τη γάτα είτε ζωντανή είτε νεκρή. Ο ίδιος ο Σρέντιγκερ ζήτησε αργότερα συγγνώμη για τη σύγχυση που προκάλεσε στη φυσική, τελικά όμως οι Αρός και Ουάινλαντ έδειξαν ότι τέτοιες καταστάσεις υπέρθεσης υπάρχουν και μπορούν να δημιουργηθούν στο εργαστήριο, με φωτόνια ή άτομα που βρίσκονται ταυτόχρονα σε δύο καταστάσεις. Και, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ο παραλογισμός του Σρέντιγκερ μπορεί να έχει πρακτικές εφαρμογές, μεταξύ άλλων στους κβαντικούς υπολογιστές. Οι σημερινοί υπολογιστές αποθηκεύουν την πληροφορία σε bit, τα οποία βρίσκονται είτε στην κατάσταση «0» είτε στην κατάσταση «1». Στους κβαντικούς υπολογιστές όμως, κάθε bit μπορεί να βρίσκεται σε δύο καταστάσεις ταυτόχρονα, επιτρέποντας παράλληλους υπολογισμούς με αστρονομική ταχύτητα. Ο Σερζ Αρός (Serge Haroche) γεννήθηκε το 1944 στην Καζαμπλάνκα και ολοκλήρωσε το διδακτορικό του το 1971 στο Πανεπιστήμιο «Πιέρ και Μαρί Κιουρί» του Παρισιού. Είναι σήμερα καθηγητής στο Collège de France και την Ecole Normale Supérieure στο Παρίσι. Ο Σερζ Αρός δήλωσε σήμερα ότι «δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει» ότι τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής και είπε πως χρειάσθηκε να καθίσει όταν δέχθηκε στη Γαλλία το τηλεφώνημα από τη Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας. Μετά την επικοινωνία του με την Επιτροπή Νόμπελ, ο 68χρονος φυσικός αφηγήθηκε: «Ήμουν στο δρόμο, περνούσα δίπλα από ένα παγκάκι, και μπόρεσα να καθίσω αμέσως». Είχε δει στο κινητό του τον τηλεφωνικό κωδικό της Σουηδίας και είχε μαντέψει πως θα κέρδιζε το βραβείο. Μετά το τηλεφώνημα της Ακαδημίας, ειδοποίησε την οικογένειά του και τους στενότερους συνεργάτες του, «χωρίς τους οποίους δεν θα είχα μπορέσει να κερδίσω το βραβείο». «Πρώτα τηλεφώνησα στα παιδιά μου και μετά στους στενότερους συνεργάτες μου. Ο ένας έδινε μια διάλεξη. Του έστειλα γραπτό μήνυμα». "Είμαι πολύ έκπληκτος», δήλωσε μιλώντας λίγο αργότερα στο τηλέφωνο με το σουηδικό ραδιόφωνο. "Σκέφτεσαι πάντα ότι μπορεί να συμβεί», πρόσθεσε, «όμως οι πιθανότητες είναι πολύ μικρές». Ο Σερζ Αρός είπε ότι θα πάει το απόγευμα στο εργαστήριό του και πως λογαριάζει να γιορτάσει το βραβείο του «με σαμπάνια». Ο Ντέιβιντ Ουάινλαντ (David J. Wineland) γεννήθηκε το 1944 στο Μιλγουόκι και έγινε διδάκτορας του Χάρβαρντ το 1970. Εργάζεται σήμερα στο αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Μέτρων και Τεχνολογίας και το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπούλντερ.

Νέες ενδείξεις ότι το Voyager 1 έχει βγει από το ηλιακό σύστημα. Στα μέσα του περασμένου Ιουνίου οι ειδικοί είχαν υπολογίσει ότι το Voyager 1, το διαστημόπλοιο της NASA που ταξιδεύει στο Διάστημα εδώ και 35 χρόνια, βγήκε από το ηλιακό μας σύστημα περνώντας στον διαστρικό χώρο – δηλαδή σε «νερά» εντελώς άγνωστα για τους γήινους εξερευνητές. Το γεγονός, το οποίο θα αποτελέσει ένα ακόμη ορόσημο στη διαστημική εξερεύνηση, δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί επίσημα από τη NASA. Τώρα, μελετώντας νεότερα δεδομένα, ορισμένοι αστροφυσικοί εκφράζουν την άποψη ότι το σκάφος έχει όντως εγκαταλείψει για τα καλά τα σύνορα της «γειτονιάς» μας και θεωρούν ότι η επίσημη ανακοίνωση θα πρέπει να αναμένεται σύντομα. Το ερευνητικό σκάφος βαθέος Διαστήματος Voyager 1 ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του από τη Γη μαζί με το «δίδυμό» του, το Voyager 2, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1977. Σε όλα αυτά τα χρόνια έχει ακολουθήσει ακλόνητο την πορεία του διασχίζοντας το ηλιακό μας σύστημα και προχωρώντας σε απόσταση 18,2 δισ. χλμ πέρα από τον Ηλιο, τη μεγαλύτερη που έχει διανύσει ποτέ αντικείμενο που έχει κατασκευαστεί από τον άνθρωπο. Το Voyager 2, το οποίο ακολούθησε πιο «λοξή» πορεία βρίσκεται 3,22 δισ. χλμ πίσω του. Και τα δυο σκάφη εξακολουθούν να στέλνουν τα σήματά τους στη Γη, γεγονός το οποίο τα καθιστά τα πιο μακρινά λειτουργικά διαστημόπλοια στην ανθρώπινη ιστορία. Στις 16 Ιουνίου αστροφυσικοί της ομάδας του Voyager 1 είχαν ανακοινώσει ότι τα δεδομένα που λάμβαναν από το διαστημόπλοιο έδειχναν ότι θα έπρεπε να είχε περάσει την ηλιόπαυση, τη ζώνη που αποτελεί το «όριο» του ηλιακού μας συστήματος. Το μόνο πρόβλημα για την επιβεβαίωση αυτού του υπολογισμού ήταν ότι κανένας «γήινος» παρατηρητής δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτές τις απομακρυσμένες παρυφές της «γειτονιάς» μας. Σε μια μελέτη τους μάλιστα που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα στην επιθεώρηση «Nature», κάποιοι αστροφυσικοί της ομάδας του Voyager ανέφεραν ότι κανένα από τα θεωρητικά μοντέλα που διαθέτουμε για το εξωτερικό ηλιακό σύστημα δεν φαίνεται να λειτουργεί πλήρως. Τρεις απαραίτητες προϋποθέσεις. Παρ’ όλα αυτά οι απόψεις των περισσότερων ειδικών συγκλίνουν ως προς το ποιες είναι οι ενδείξεις που θα μας πουν με βεβαιότητα ότι το Voyager 1 έχει περάσει την ηλιόπαυση και έχει βγει στον διαστρικό χώρο. Η πρώτη είναι μια αύξηση της κοσμικής ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας η οποία έρχεται έξω από το ηλιακό μας σύστημα, η δεύτερη είναι η μείωση των ιονισμένων σωματιδίων που έρχονται από τον Ηλιο και η τρίτη είναι η αλλαγή της κατεύθυνσης του μαγνητικού πεδίου. Στα τέλη Αυγούστου οι αναλύσεις των δεδομένων έδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι δυο πρώτες προϋποθέσεις είχαν πληρωθεί: η κοσμική ακτινοβολία είχε αυξηθεί σημαντικά ενώ τα ιονισμένα σωματίδια είχαν μειωθεί επίσης σημαντικά. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι αστροφυσικοί αναμένουν πλέον με τεράστιο ενδιαφέρον τις αναλύσεις των δεδομένων από τις τελευταίες μετρήσεις των μαγνητικών πεδίων του διαστημόπλοιου που θα ανακοινωθούν κάποια στιγμή από τη NASA. Ο Ερικ Μπέργκερ, συντάκτης του επιστημονικού μπλογκ της εφημερίδας «Huston Chronicle» αποφάσισε να «σπάσει» την αναμονή ζητώντας τις απόψεις ειδικών που μελετούν τις συνθήκες της ηλιόπαυσης. Ο ένας εξ αυτών, ο Ντέιβ Μακ Κόμας του Southwest Research Institute, εμφανίζεται επιφυλακτικός αποφεύγοντας να δώσει απάντηση προτού αποσαφηνιστούν οι μετρήσεις των μαγνητικών πεδίων. Ο Νικ Σάντσεφ όμως, αστρονόμος του Πανεπιστημίου Texas A&M, είναι κατηγορηματικός, θεωρώντας ότι η «πλήρωση» των δυο άλλων προϋποθέσεων με τόσο σαφή τρόπο είναι ήδη αρκετή. «Ακόμη και χωρίς τα δεδομένα από το μαγνητόμετρο, τα υπόλοιπα δεδομένα του Voyager 1 δείχνουν ότι έχει περάσει μέσα από ένα τεράστιο φράγμα στις παρυφές του ηλιακού συστήματος» ανέφερε, εξηγώντας ότι οι άλλοι ειδικοί ορίζουν τις προαπαιτούμενες προϋποθέσεις με βάση μια θεωρία η οποία εμπεριέχει μια μεταβατική ζώνη όπου τα μαγνητικά πεδία αποκλίνουν. «Αυτό ίσως ισχύει» τόνισε. «Είναι όμως γεγονός ότι το διαστημόπλοιο πέρασε μέσα από μια ασυνέχεια των ροών της κοσμικής ακτινοβολίας η οποία είναι απίστευτη. Αλληλεπιδρά με το όριο του ηλιακού συστήματος. Πιστεύω ότι αυτά τα δεδομένα στέκουν από μόνα τους. Κάτι υπέροχο έχει συμβεί». Αλλοι αστροφυσικοί, κάποιοι εκ των οποίων μάλιστα εργάζονται στην αποστολή, άφησαν να εννοηθεί μιλώντας σε άλλους δικτυακούς τόπους ότι η επίσημη ανακοίνωση της NASA για την έξοδο του Voyager 1 από το ηλιακό μας σύστημα αποτελεί ουσιαστικά πλέον μόνο τυπικό ζήτημα. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές ίσως θα πρέπει να την αναμένουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Νέα μαύρη τρύπα στον Γαλαξία. Εναν καινοφανή αστέρα ακτίνων Χ ο οποίος «κρύβει» μια μαύρη τρύπα εντόπισε κοντά στο κέντρο του Γαλαξία το τηλεσκόπιο SWIFT της NASA. Το σπάνιο φαινόμενο «προδόθηκε» από την ακτινοβολία που εκπέμπει. Η μαύρη τρύπα, της οποίας η ύπαρξη ήταν ως τώρα άγνωστη στους ειδικούς, υπολογίζεται ότι έχει το μέγεθος ενός μέσου άστρου όπως ο Ηλιος. «Οι φωτεινοί καινοφανείς αστέρες ακτίνων Χ είναι τόσο σπάνιοι ώστε ουσιαστικά μπορεί να εμφανιστούν μόνο μια φορά σε μια αποστολή και αυτός είναι ο πρώτος που βλέπει το SWIFT» δήλωσε ο Νιλ Γκέρενς, κύριος ερευνητής της αποστολής του SWIFT στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Γκοντάρ της NASA. «Αυτό είναι πραγματικά κάτι που ανυπομονούσαμε να δούμε». Ο Swift J1745-26, όπως ονομάστηκε ο νεοανακαλυφθείς καινοφανής αστέρας από τις συντεταγμένες του στον ουρανό, απέχει μερικές μοίρες από το κέντρο του γαλαξία μας προς τον αστερισμό του Τοξότη. Αν και οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν την ακριβή απόσταση υπολογίζουν ότι απέχει περίπου 20.000-30.000 έτη φωτός από την εσωτερική περιοχή του Γαλαξία. Οι καινοφανείς αστέρες ακτίνων Χ αποτελούν στην ουσία μια πηγή ακτινοβολίας Χ με σύντομη διάρκεια ζωής: η εκπομπή τους φθάνει στο μέγιστο μέσα σε μερικές ημέρες και στη συνέχεια εξασθενεί σταματώντας εντελώς μέσα σε μερικούς μήνες. Οι εκρήξεις της ακτινοβολίας Χ προκύπτουν όταν αέρια από ένα άστρο ξαφνικά προωθούνται βίαια προς ένα από τα πιο συμπαγή αντικείμενα στο Σύμπαν: είτε έναν αστέρα νετρονίων είτε μια μαύρη τρύπα. Η ακτινοβολία από τον Swift J1745-26 ενεργοποίησε αρχικά το Τηλεσκόπιο Συναγερμού Εκρήξεων (Burst Alert Telescope) του SWIFT δυο φορές το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου και ξανά την επόμενη ημέρα. Η υψηλών ενεργειών ακτινοβολία του έφθασε στο μέγιστο την 18η Σεπτεμβρίου: η έντασή της ήταν ίδια με εκείνη του Νεφελώματος του Καρκίνου, ενός υπολείμματος σουπερνόβα το οποίο θεωρείται μια από τις φωτεινότερες πηγές ακτινοβολίας υψηλών ενεργειών εκτός του ηλιακού μας συστήματος και χρησιμεύει στα όργανα παρατήρησης ως «μέτρο ρύθμισης» για τις παρατηρήσεις τους. Στη συνέχεια η ακτινοβολία άρχισε να «πέφτει» από τις υψηλές ενέργειες. Παρ’ όλα αυτά, περνώντας στις χαμηλότερες ενέργειες, ο καινοφανής αστέρας έγινε και πάλι φωτεινός – συμπεριφορά που, όπως τονίζουν οι ειδικοί, είναι τυπική για τους καινοφανείς αστέρες αυτού του είδους. Την επόμενη ημέρα ο Swift J1745-26 ήταν 30 φορές φωτεινότερος στην ακτινοβολία Χ χαμηλών ενεργειών από ό,τι τη στιγμή της ανακάλυψής του και εξακολουθούσε να γίνεται όλο και πιο φωτεινός. «Το μοτίβο αυτό παρατηρείται σε καινοφανείς αστέρες ακτίνων Χ όταν το κεντρικό αντικείμενο είναι μια μαύρη τρύπα. Όταν η ακτινοβολία Χ σταματήσει ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να μετρήσουμε τη μάζα του για να το επιβεβαιώσουμε» ανέφερε ο Μπόρις Σμπαρουφάτι, αστροφυσικός του Αστεροσκοπείου Μπέρα του Μιλάνου ο οποίος συνεργάζεται με την ομάδα του SWIFT. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η μαύρη τρύπα αποτελεί μέρος ενός δυαδικού συστήματος ακτίνων Χ χαμηλής μάζας (LMXB), το οποίο περιλαμβάνει ένα άστρο κανονικού μεγέθους σαν τον ήλιο μας. Στα συστήματα αυτά μια μάζα αερίων φεύγει από το άστρο και ενώνεται με έναν δίσκο αερίων που έχει σχηματιστεί γύρω από τη μαύρη τρύπα. Στα περισσότερα LMXB τα αέρια του δίσκου κινούνται συνεχώς προς τη μαύρη τρύπα και, καθώς φθάνουν κοντά της, θερμαίνονται εκπέμποντας μια σταθερή ροή ακτίνων Χ. Υπό κάποιες συνθήκες όμως – οι οποίες και ισχύουν στην περίπτωση του Swift J1745-26 – η ροή στο εσωτερικό του δίσκου μπορεί να μην είναι σταθερή. Αυτό εξαρτάται από την ποσότητα της ύλης που εκπέμπεται προς αυτόν από το άστρο και τον ρυθμό της. Σε ορισμένες τιμές ο δίσκος καταλαμβάνεται από δυο εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους καταστάσεις: στο εξωτερικό του προστίθενται πιο ψυχρά και λιγότερο ιονισμένα αέρια τα οποία είναι σαν να συγκρατούνται εκεί από ένα φράγμα, ενώ στο εσωτερικό του υπάρχουν θερμότερα και περισσότερο ιονισμένα αέρια τα οποία στέλνουν ορμητικά κύματα αερίων προς το κέντρο. «Κάθε τέτοια έκρηξη αδειάζει το εσωτερικό του δίσκου και καθώς η μάζα που πέφτει πλέον στη μαύρη τρύπα είναι ελάχιστη ή και καθόλου το σύστημα παύει να αποτελεί φωτεινή πηγή ακτίνων Χ» εξήγησε ο Τζον Κανίτσο, αστροφυσικός του Γκοντάρ. «Δεκαετίες αργότερα, όταν αρκετά αέρια θα συγκεντρωθούν και πάλι στο εξωτερικό του δίσκου, αυτός θα περάσει ξανά στη θερμή του κατάσταση και θα στείλει έναν κατακλυσμό αερίων προς τη μαύρη τρύπα, προκαλώντας μια νέα έκρηξη ακτίνων Χ». http://www.nasa.gov/mission_pages/swift/bursts/new-black-hole.html

Η Ρωσία θα εγκαταστήσει πομπό ραδιοσημάτων στον αστεροειδή Αpophis. H Ρωσία σχεδιάζει να εγκαταστήσει πομπό ραδιοσημάτων στον αστεροειδή Αpophis, ο οποίος απειλεί με σύγκρουση τη Γη, ώστε να παρακολουθούν την τροχιά του. Αυτό ανακοίνωσε σήμερα σε συμπόσιο για το ηλιακό σύστημα ο επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας Βλαντίμιρ Ποπόφκιν. Ο χρόνος υλοποίησης του προγράμματος τοποθετείται μετά το 2020. Ένα διαστημικό σκάφος πρέπει να προσεδαφιστεί στον αστεροειδή και να τοποθετήσει τον «ραδιοφάρο» έτσι ώστε να διεξάγονται πιο ακριβείς βαλλιστικοί υπολογισμοί της τροχιάς κατά την πτήση του. Ο αστεροειδής Αpophis τις δεκαετίες 2020-2030 θα πλησιάσει δύο φορές σε επικίνδυνη απόσταση τη Γη.

Το Curiosity εντόπισε κάτι περίεργο στην επιφάνεια του Άρη. Καθώς το διαστημικό ρόβερ διάνυε την 62η (αρειανή) ημέρα στην επιφάνεια του Άρη συνάντησε και φωτογράφισε ένα “περίεργο” αντικείμενο στο έδαφος του Άρη Το αγνώστου ταυτότητας αντικείμενο φωτογράφισε και η ChemCam: Σύμφωνα με ανακοίνωση της επιστημονικής ομάδας του Curiosity θα μπορούσε να είναι κάποιο κομμάτι που έπεσε από το ίδιο το ρόβερ. Όπως και νάχει περιμένουμε περισσότερα στοιχεία από την ανάλυση του αντικειμένου.

Απογειώθηκε το πρώτο ιδιωτικό σκάφος με φορτίο για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το πρώτο, μη επανδρωμένο, ιδιωτικό διαστημικό αεροσκάφος απογειώθηκε από το αμερικανικό Κέιπ Κανάβεραλ με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που θα παραδώσει φορτίο περίπου 450 κιλών στον διεθνές πλήρωμα του σταθμού. Η κάψουλα Dragon της εταιρείας SpaceX -που είχε εκτοξευτεί δοκιμαστικά την άνοιξη- αναμένεται να φτάσει στον ISS την Τετάρτη. Είναι η πρώτη αποστολή ιδιωτικού σκάφους για ανεφοδιασμό του Σταθμού στο πλαίσιο της συμβολαίου της NASA με ιδιωτικές εταιρείες για τη συνέχιση του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος. Η NASA έχει συμβόλαιο αξίας 1,6 δισ. δολαρίων με την SpaceX για τον ανεφοδιασμό του Σταθμού Η εκτόξευση της κάψουλας αποτιμάται ως επιτυχής, παρά το πρόβλημα που παρουσιάστηκε με έναν από τους εννέα κινητήρες στο πρώτο στάδιο της απογείωσης. Το Dragon θα μείνει στο Σταθμό για περίπου τρεις εβδομάδες και όχι μόνο θα παραδώσει το φορτίο -τρόφιμα, ανταλλακτικά, ρούχα και εργαλεία- αλλά και θα επιστρέψει με φορτίο, παραλαμβάνοντας και παραδίδοντας πίσω στη Γη δείγματα αίματος και ούρων των αστροναυτών που έχουν αποθηκευτεί στον ISS από τον Ιούλιο του 2011. Η επιστροφή με φορτίο είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη NASA. Τα σκάφη ανεφοδιασμού από Ρωσία, Ευρώπη και Ιαπωνία δεν μπορούν να φέρουν τίποτε πίσω από τον ISS -καθώς είτε καταστρέφονται μπαίνοντας ξανά στην ατμόσφαιρα είτε, όπως η ρωσική κάψουλα Soyuz, έχουν χώρο μόνο για τους αστροναύτες που επιστρέφουν. Η NASA έχει συμβόλαιο αξίας 1,6 δισ. δολαρίων με την SpaceX για τον ανεφοδιασμό του Σταθμού από την αμερικανική πλευρά. Δεύτερη εταιρεία, η OSC, ευελπιστεί πως θα συνάψει επίσης συμβόλαιο για παράδοση φορτίων με τη NASA, αξίας 1,9 δισ. δολαρίων, αν οι δοκιμές των δικών της σκαφών πάνε καλά. Τελικός στόχος της αμερικανικής υπηρεσίας είναι οι ιδιωτικές εταιρείες να μεταφέρουν και αστροναύτες στο διάστημα. Η SpaceX έχει ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον, αναπτύσσοντας συστήματα που θα μπορούν να κάνουν το Dragon κατάλληλο για την αναχώρηση και επιστροφή πληρωμάτων. http://www.tovima.gr/webtv/#357196 Αεροσκάφος-ιπτάμενο δίσκο σχεδίαζε η Αεροπορία των ΗΠΑ τη δεκαετία του '50. Το πειραματικό σχέδιο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για ένα αεροσκάφος που μοιάζει αρκετά με ιπτάμενο δίσκο, όπως τουλάχιστον τον θέλουν οι περιγραφές των ουφολόγων, ήρθε πρόσφατα στο φως μέσα από αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των Δημόσιων Αρχείω των ΗΠΑ. Το Project 1794, γράφει το Wired, ήταν έργο που είχε δοθεί με συμβόλαιο σε (εκτός λειτουργίας πλέον) καναδική εταιρεία για την κατασκευή υπερηχητικού δίσκου. Το έργο έφτασε ως την κατασκευή ενός πρωτοτύπου. Υπόμνημα του 1956, που επίσης αποχαρακτηρίστηκε, δείχνει μάλιστα πόσο είχε προχωρήσει ο σχεδιασμός και ποιες κατευθύνσεις θα έπαιρνε στη συνέχεια. Ο δίσκος, που θα απογειώνονταν και θα προσγειώνονταν κάθετα (VTOL), θα κινούνταν με ταχύτητα τρεις με τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτήν του ήχου σε ύψος ως και 100.000 πόδια και σε ακτίνα ως και 1.000 ναυτικά μίλια. Το κόστος για την συνέχιση της παραγωγής ήταν μάλλον μικρό –λίγο πάνω από τρία εκατομμύρια δολάρια (ή 26,6 σε σημερινή αξία). Τελικά οι απογοητευτικές επιδόσεις του πρωτοτύπου ανάγκασαν την Αεροπορία να διακόψει το πρόγραμμα το 1960.

Κώστας Σκεντέρης. Ένας ακόμη Έλληνας επιστήμονας που διαπρέπει στο εξωτερικό, ο καθηγητής μαθηματικής φυσικής Κώστας Σκεντέρης του πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον στη Βρετανία, είναι ένας από τους 20 διακεκριμένους ερευνητές απ’ όλο τον κόσμο (και ένας από τους μόνο δύο Ευρωπαίους) που ανακοινώθηκε ότι θα βραβευθεί και θα επιχορηγηθεί με 175.000 δολάρια στο πλαίσιο του διεθνούς διαγωνισμού «Νέα Σύνορα στην Αστρολογία και την Κοσμολογία». Τα εν λόγω βραβεία - επιχορηγήσεις (θα απονεμηθούν στις 12 και 13 Οκτωβρίου στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ) δίνονται, σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο του Σικάγο, από το Ίδρυμα Τέμπλετον προς τιμή του ιδρυτή του, του μακαρίτη φιλάνθρωπου Αμερικανού πολυεκατομμυριούχου επενδυτή Σερ Τζον Τέμπλετον. Το Ίδρυμα - με αδρή χρηματοδότηση - ενισχύει κάθε είδους επιστήμονες για να εξερευνήσουν θεμελιώδη κοσμικά ερωτήματα, με έμφαση στην πνευματική διάστασή τους. Ο Κώστας Σκεντέρης ανέλαβε, μαζί μ’ άλλους κορυφαίους επιστήμονες που θα εργαστούν ανεξάρτητα, να απαντήσει το ερώτημα «ποιά ήταν η πρωταρχική κατάσταση στο σύμπαν» και, συνεπώς, «αν υπήρξε ποτέ αρχή στο χρόνο και το χώρο». Την επόμενη διετία, μαζί με τη συνεργάτιδά του επίκουρη καθηγήτρια του πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον Μαρίκα Τέηλορ, σκοπεύουν να αναπτύξουν μια «ολογραφική θεωρία» για το αρχέγονο σύμπαν. Όπως δήλωσε ο Έλληνας επιστήμονας, «υπάρχουν πλέον αρκετά στοιχεία ότι το σύμπαν επεκτάθηκε από μια υπερβολικά καυτή και πυκνή αρχική κατάσταση. Η θεωρία βαρύτητας του Αϊνστάιν εξηγεί πολύ καλά το σύμπαν αφότου είχε γίνει πια αρκετά μεγάλο, όμως δεν ξέρουμε τι συνέβη προηγουμένως». Ο Κώστας Σκεντέρης αναπτύσσει μια νέα θεωρία που βασίζεται σε μια ριζοσπαστική ιδέα σχετικά με την κβαντική βαρύτητα, που αποκαλείται «ολογραφία». Όπως λέει, «σύμφωνα με την ολογραφία, πιστεύουμε ότι, σε ένα θεμελιώδες επίπεδο, το σύμπαν έχει μια λιγότερη διάσταση απ’ αυτές που αντιλαμβανόμαστε στην καθημερινή ζωή και η οποία διέπεται από νόμους παρόμοιους με τον ηλεκτρομαγνητισμό. Η ιδέα αυτή μοιάζει μ’ εκείνη των κοινών ολογραμμάτων, στα οποία μια τρισδιάστατη εικόνα κωδικοποιείται σε μια επιφάνεια δύο διαστάσεων, όπως π.χ. ένα ολόγραμμα σε μια πιστωτική κάρτα. Όμως, εν προκειμένω, είναι ολόκληρο το σύμπαν που κωδικοποιείται με τέτοιο τρόπο». Ο Κώστας Σκεντέρης πήρε το πτυχίο της Φυσικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1991 και, στη συνέχεια, το διδακτορικό του στη θεωρητική σωματιδιακή φυσική από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (SUNY) το 1996. Ακολούθως υπήρξε ερευνητής στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής στη Λουβέν του Βελγίου, στο Ινστιτούτο Σπινόζα στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας και στο Τμήμα Φυσικής του πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ, όπου και διετέλεσε βοηθός καθηγητής (2001-2003). Έπειτα υπήρξε καθηγητής στα Ινστιτούτα Θεωρητικής Φυσικής και Μαθηματικών του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ στην Ολλανδία (2003-2012) και από φέτος είναι πλέον καθηγητής στη Σχολή Μαθηματικών του πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον.

Niels Bohr. Δανός φυσικός, από τους διαπρεπέστερους επιστήμονες του 20ου αιώνα, με σημαντικό έργο στην κατανόηση της δομής του ατόμου και την Κβαντική Φυσική. Για τα επιτεύγματά του τιμήθηκε με Νόμπελ Φυσικής το 1922. Ο Νιλς Μπορ (Niels Bohr) γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1885 στην Κοπεγχάγη. Ο πατέρας του Κρίστιαν Μπορ υπήρξε καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και ήταν διεθνώς γνωστός για τις μελέτες του σχετικά με την αναπνοή. Η μητέρα του Έλεν Άντλερ προερχόταν από εύπορη εβραϊκή οικογένεια της Κοπεγχάγης με εξέχουσα θέση στους οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους της Δανίας. Ο Μπορ βαπτίστηκε Χριστιανός και εντάχθηκε, όπως και ο πατέρας του, στην Λουθηρανική Εκκλησία. Γρήγορα όμως έχασε κάθε θρησκευτικό ενδιαφέρον και μέχρι το τέλος της ζωής του δήλωνε άθεος. Ήταν παθιασμένος ποδοσφαιρόφιλος και στα νεανικά του χρόνια έπαιζε τερματοφύλακας στην ομάδα Ακαντέμισκ Μπόλντκλουμπ της Κοπεγχάγης. Ο Μπορ διακρίθηκε ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Σπούδασε φιλοσοφία και μαθηματικά,ενώ πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην φυσική. Το 1911 υποστήριξε την διδακτορική του διατριβή με θέμα την ηλεκτρονική θεωρία των μετάλλων. Στην διατριβή του επισήμανε με ιδιαίτερη έμφαση ότι η κλασική Φυσική εμφανίζεται ανεπαρκής για την μελέτη της συμπεριφοράς της ύλης σε επίπεδο ατόμων. Ακολούθως ο Μπορ πήγε στην Αγγλία για να συνεχίσει τις σπουδές του κοντά στον νομπελίστα φυσικό Τζόζεφ Τόμσον (1856-1940) στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Ο Τόμσον, όμως, δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ιδέες του Μπορ σχετικά με τα ηλεκτρόνια των μετάλλων. Έτσι ο Μπορ αναγκάστηκε να μετακινηθεί στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και να ενταχθεί στην ερευνητική ομάδα ενός άλλου νομπελίστα, του νεοζηλανδού Έρνεστ Ράδεφορντ (1871-1937), που πραγματοποιούσε έρευνες για την δομή του ατόμου και σήμερα θεωρείται ο πατέρας της πυρηνικής φυσικής. Το καλοκαίρι του 1912 επέστρεψε στην Κοπεγχάγη για να παντρευτεί την καλή του Μαργκρέτε Νέρλουντ με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, μεταξύ αυτών και τον νομπελίστα φυσικό Όγκε Μπορ (1922-2009). Μετά τον γάμο του επέστρεψε στο Μάντσεστερ και συνέχισε το ερευνητικό του έργο στην δομή του ατόμου. Το 1913, συνδύασε το μοντέλο του Ράδεφορντ για τη δομή του ατόμου με τη Κβαντική Θεωρία του Μαξ Πλανκ και υπέθεσε ότι το ηλεκτρόνιο μπορεί να ακολουθεί μόνον ορισμένες τροχιές, και όχι οποιεσδήποτε και ότι το ηλεκτρόνιο ακτινοβολεί όχι συνεχώς, όπως ήταν η ως τότε κρατούσα άποψη, αλλά μόνο όταν αλλάζει τροχιά. Το 1916 εξελέγη καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και το 1921 ίδρυσε το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής, του οποίου διετέλεσε διευθυντής έως το τέλος της ζωής του. Σύντομα το Ινστιτούτο Μπορ στην Κοπεγχάγη μετατράπηκε σε διεθνές κέντρο ερευνών σε θέματα ατομικής φυσικής και κβαντικής θεωρίας. Όλα αυτά τα χρόνια ο Μπορ προσπάθησε να διατυπώσει μια συνεπή κβαντική θεωρία, που θα αντικαθιστούσε την κλασσική Μηχανική και Ηλεκτροδυναμική σε ατομικό επίπεδο και θα ήταν επαρκής για την επαρκή επεξεργασία όλων των θεμάτων στον κόσμο του ατόμου, σε μια εποχή που οι γνώσεις για το άτομο βασίζονταν σε αβέβαιες αρχές. Επεχείρησε επίσης να ερμηνεύσει την δομή και τις ιδιότητες των ατόμων όλων των χημικών στοιχείων, όπως αυτές εμφανίζονται στο περιοδικό σύστημα και στα πολύπλοκα συστήματα των φασμάτων εκπομπής τους. Για τις εργασίες του αυτές τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1922. Εποχή άφησαν στο χώρο της φυσικής οι αντιπαραθέσεις του με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν στα μέσα της δεκαετίας του είκοσι, σχετικά με την τότε νέα κβαντική μηχανική. Ο Αϊνστάιν εκτιμούσε σε μεγάλο βαθμό το πρώιμο έργο του Μπορ, χαρακτηρίζοντάς το ως την «υψίστη μορφή μουσικότητας στη σφαίρα της σκέψης», δεν αποδέχθηκε, όμως, ποτέ το επιχείρημα ότι η κβαντομηχανική αποτελεί την «λογική γενίκευση της κλασικής Φυσικής», που προέβαλε ο Μπορ για την κατανόηση των ατομικών φαινομένων. Κατά την δεκαετία της δεκαετίας τριάντα σημαντική υπήρξε η συμβολή του στον αναπτυσσόμενο χώρο των πυρηνικών επιστημών. Ιδιαίτερα διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στην κατανόηση του φαινομένου της πυρηνικής σχάσης (1939). Το 1940, όταν η Δανία καταλήφθηκε από τους Γερμανούς, ο Μπορ έκανε ότι μπορούσε για να σώσει το Ινστιτούτο του, αλλά το 1943 αναγκάστηκε να εκπατριστεί, λόγω της εβραϊκής καταγωγής του και της αντιναζιστικής του ιδεολογίας. Κατέφυγε πρώτα στην Σουηδία και στην συνέχεια στην Αγγλία, όπου συμμετείχε στο «Σχέδιο Μανχάταν» («Manhattan Project»), το αμερικανικό πρόγραμμα για την κατασκευή της ατομικής βόμβας. Μετά από μερικούς μήνες μετακόμισε στο Λος Άλαμος του Νέου Μεξικού, όπου συνέχισε να εργάζεται πάνω στη κατασκευή της ατομικής βόμβας. Η ανησυχία του Μπορ για τις επιπτώσεις της πυρηνικής ενέργειας στην ανθρωπότητα εκδηλώθηκε ήδη από το 1944, όταν μάταια προσπάθησε να πείσει τον βρετανό πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ και τον αμερικανό πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούζβελτ για την ανάγκη ύπαρξης διεθνούς συνεργασίας όσον αφορά τον χειρισμό αυτών των θεμάτων. Ο Μπορ πίστευε σε ένα «ανοικτό κόσμο», όπου η ανταλλαγή ανθρώπων και ιδεών ανάμεσα στις διάφορες χώρες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τον έλεγχο των πυρηνικών εξοπλισμών. Το 1954, ο Μπορ συνέβαλε στην ίδρυση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Πυρηνικής Έρευνας (CERN). O Νιλς Μπορ πέθανε στην Κοπεγχάγη στις 18 Νοεμβρίου 1962 σε ηλικία 77 ετών.ΠΗΓΗ: sansimera.gr

Θα φτιάξουν μαύρες τρύπες σε εργαστήριο. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ερευνητική προσπάθεια ξεκινά στα περίχωρα του Εδιμβούργου. Ερευνητική ομάδα θα προσπαθήσει να αναδημιουργήσει μέσα στο εργαστήριο τις συνθήκες που επικρατούν γύρω μια μαύρη τρύπα. Ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Heriot-Watt έλαβε χρηματοδότηση τριών εκατομμυρίων ευρώ από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ερευνας για να πραγματοποιήσει έρευνες στον τομέα της κβαντικής φυσικής. Οι ερευνητές θα επιχειρήσουν να φτιάξουν «εργαστηριακές μαύρες τρύπες». Το σχέδιο των ερευνητών είναι να παραγάγουν παλμούς λέιζερ η ενέργεια των οποίων θα μετριέται σε τρισεκατομμύρια watt. Προσπάθειά τους θα είναι να αναδημιουργήσουν τις συνθήκες που επικρατούν γύρω από μια μαύρη τρύπα. Οι βαρυτικές δυνάμεις που επικρατούν γύρω από τις μαύρες τρύπες είναι τόσο ισχυρές ώστε τίποτε δεν μπορεί να ξεφύγει, ούτε καν το φως, ενώ επίσης καταρρέουν οι νόμοι της φυσικής. «Αυτό που θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε είναι η ίδια χωροχρονική δομή που χαρακτηρίζει μια μαύρη τρύπα. Θα το επιχειρήσουμε όμως με ένα παλμό φωτός και έτσι δεν θα χρειαστεί να αναδημιουργηθεί η μάζα που σχετίζεται με τις μαύρες τρύπες. Οι μαύρες τρύπες είναι προϊόν της κατάρρευσης ενός άστρου. Εδώ δεν θα υπάρχει κάποιο άστρο που να καταρρέει και έτσι δεν υφίσταται κίνδυνος να μας καταπιούν οι μαύρες τρύπες που θα δημιουργήσουμε» αναφέρει ο Ντανιέλε Φάτσιο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Μυστήριο με σχηματισμούς στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Ένα από τα μυστήρια που περιβάλλει τον Κόκκινο Πλανήτη είναι η περιοδική εμφάνιση και η εξαφάνιση κάποιων περίεργων μαύρων αντικειμένων στην επιφάνειά του. Τα αντικείμενα είναι ορατά από απόσταση 300 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Άρη. Εντοπίστηκαν για πρώτη φορά το 1998, όμως ακόμη οι επιστήμονες δεν μπορούν να καταλήξουν για την υπόστασή τους. Το ενδιαφέρον είναι ότι κάνουν την εμφάνισή τους όταν η θερμοκρασία στην επιφάνεια του Άρη αρχίζει να ανεβαίνει και εξαφανίζονται όταν πλησιάζει ο αρειανός χειμώνας. Μια λεπτομερή ματιά στο θέμα ρίχνει το βιβλίο του Michael Benson, «Planetfall: New Solar System Visions». Εκεί περιέχονται και πρόσφατες φωτογραφίες, όπως αυτή του 2010 που τραβήχτηκε από το «Mars Reconnaissance Orbiter» και παρουσιάζει «μικρές μαύρες κουκίδες στις πτυχώσεις του εδάφους, κυρίως στην ηλιόλουστη πλευρά, που μοιάζουν με αράχνες στη σειρά να κάνουν ηλιοθεραπεία». Οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ότι πρόκειται για πίδακες διοξειδίου του άνθρακα, που εκρήγνυνται στο υπέδαφος και δημιουργούν αυτή την εικόνα στην επιφάνεια. Υπάρχει όμως και η εναλλακτική θεωρία, που υποστηρίζεται κυρίως από Ούγγρους επιστήμονες και λέει ότι τα περίεργα αντικείμενα είναι αποικίες αρειανών μικροοργανισμών, που εμφανίζονται κάθε χρόνο για να φωτοσυνθέσουν. Μένει να αποδειχθεί...

46 χρόνια πριν: η πρώτη φωτογραφία ανατολής της Γης από τη Σελήνη. 46 χρόνια πριν από σήμερα, στις 23 Αυγούστου του 1966, το διαστημικό σκάφος Lunar Orbiter 1 http://en.wikipedia.org/wiki/Lunar_Orbiter_1 πήρε την πρώτη φωτογραφία της ανατολής της Γης, ενώ βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Η πρώτη εικόνα βελτιώθηκε το 2008 από την NASA (Lunar Orbiter Image Recovery Project).

Ένας αστεροειδής διαμέτρου 50 μέτρων θα περάσει δίπλα από τη Γη. Ένας αστεροειδής μεγέθους περίπου 50 μέτρων θα περάσει κοντά από τη Γη την Κυριακή. Ο νέος αστεροειδής, που πλησιάζει τη Γη, εντοπίστηκε από το ιδιωτικό αστεροσκοπείο της Τενάγκρα, το οποίο βρίσκεται στην πολιτεία της Αριζόνα στις ΗΠΑ. Την Κυριακή στις 19:03 ώρα Μόσχας ο αστεροειδής θα διέλθει στην ελάχιστη απόσταση από τη Γη, 256.500 χιλιόμετρα, περίπου το 0,6 της απόστασης έως τη Σελήνη. Αυτή τη στιγμή το ουράνιο σώμα έχει φωτεινότητα του 16ου αστρικού μεγέθους. Οι αστρονόμοι υπολογίζουν να πραγματοποιήσουν φωτομετρική παρατήρηση του σώματος, πράγμα, που θα επιτρέψει ειδικότερα να προσδιοριστεί η περιοδικότητα της περιστροφής του.

Από τον ΔΔΣ κατέβασαν ιαπωνικούς δορυφόρους. Η ιαπωνική Αεροδιαστημική Υπηρεσία (Aerospace Exploration Agency) JAXA με τη βοήθεια του μηχανικού χεριού-χειριστή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, τοποθέτησε για πρώτη φορά σε τροχιά πέντε μικροδορυφόρους. Με εντολή του Ιάπωνα αστροναύτη Ακιχίκο Χοσίντε ο βραχίνας του χειριστή έβγαλε τους δορυφόρους από το στερεωμένο στο Σταθμό κοντέινερ και στη συνέχεια τους προσδώθηκε ώθηση με τη βοήθεια ελατηρίου. Όλοι οι κατεβασμένοι σήμερα μικροδορυφόροι, που προορίζοναι, μεταξύ άλλων, και για τη φωτογράφηση της Γης, θα λειτουργούν στην τροχιά περίπου 100 ημέρες. «Στην πυρά» τα διαστημικά σκουπίδια. Λύση στο συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα των λεγόμενων «διαστημικών σκουπιδιών» προσπαθούν να δώσουν η Boeing και η Astrium UK. Σχεδίασαν δύο νέες μεθόδους καταστροφής των μικρότερων και μεγαλύτερων διαστημικών σκουπιδιών που αποτελούνται από ολόκληρα τμήματα ή συντρίμμια δορυφόρων, πυραύλων, σκαφών κλπ. Οι δύο νέες μέθοδοι με διαφορετικά μέσα στοχεύουν στο να διακόπτουν την τροχιακή κίνηση αυτών των αντικειμένων ώστε να πέφτουν στη γήινη ατμόσφαιρα και να καίγονται κατά την είσοδο τους σε αυτή. Ο αριθμός των διαστημικών σκουπιδιών που αποτελούν απειλή (άνω των 10 εκατοστών) υπολογίζεται περίπου στις 22 χιλιάδες. Η Astrium UΚ είναι θυγατρική εταιρεία της EADS, της μεγαλύτερης ιδιωτικής εταιρείας ανάπτυξης διαστημικών τεχνολογιών και συστημάτων. Ερευνητές της Astrium ανέπτυξαν ένα νέο σύστημα για την καταστροφή των διαστημικών σκουπιδιών. Ενα μικρό σκάφος ή δορυφόρος θα πλησιάζει σε απόσταση 100 μέτρων το σκουπίδι – στόχο, θα το φωτογραφίζει και θα το παρατηρεί. Στη συνέχεια θα το πλησιάζει σε απόσταση 20 μέτρων και θα εξαπολύει ένα καμάκι. Στο καμάκι θα είναι προσαρμοσμένη μια συσκευή προώθησης. Οταν το καμάκι καρφωθεί στο σκουπίδι θα ενεργοποιείται η συσκευή προώθησης στέλνοντας το σκουπίδι στην ατμόσφαιρα της Γης όπου θα καίγεται. Στις 27 Σεπτεμβρίου η Boeing έκανε αίτηση ευρεσιτεχνίας μιας τεχνολογίας που ανέπτυξε για την καταστροφή των διαστημικών σκουπιδιών. Ενα σκάφος ή πύραυλος θα εκτοξεύεται κουβαλώντας μαζί του μια δεξαμενή που θα περιέχει κρυογενικό αέριο όπως παραδείγματος χάριν, ξένο ή κρυπτό. Το σκάφος θα πλησιάζει σε ένα σημείο όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός διαστημικών σκουπιδιών και θα απελευθερώνει το αέριο. Σύμφωνα με τους ερευνητές της Boeing η απελευθέρωση του αερίου θα δημιουργεί ένα νέφος πολύ μεγάλης πυκνότητας. Τα διαστημικά αντικείμενα που θα βρεθούν μέσα σε αυτό το νέφος θα χάνουν αμέσως την τροχιακή ταχύτητά τους με αποτέλεσμα να πλησιάζουν τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας και να καίγονται. Nεφέλωμα της Ελικας. Μια νέα εντυπωσιακή φωτογραφία από το νεφέλωμα της Ελικας έδωσε στην δημοσιότητα η NASA. Η φωτογραφία αποτελεί στην πραγματικότητα μια σύνθεση εικόνων που έχουν καταγράψει από το νεφέλωμα τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και GALEX. Οι νέες εικόνες αναμένεται να προσφέρουν καινούργια στοιχεία για το νεφέλωμα που ανήκει στην κατηγορία των πλανητικών νεφελωμάτων. To νεφέλωμα της Έλικας βρίσκεται στον αστερισμό του Υδροχόου, απέχει περίπου 700 έτη φωτός από τη Γη και είναι το λαμπρότερο πλανητικό νεφέλωμα στον γήινο ουρανό. Εκπληκτική φωτογραφία του Βόρειου Σέλαος. Μια εκπληκτική φωτογραφία του Βόρειου Σέλαος έδωσε στην δημοσιότητα η NASA. Το φαινόμενο καταγράφηκε την 1η Οκτωβρίου στην περιοχή Γιούκαν στον Καναδά και δείχνει τον εντυπωσιακό «χορό» των φορτισμένων σωματιδίων που φτάνουν στην ατμόσφαιρα της Γης από τον Ηλιο. Από το όνειρο στην πραγματικότητα. «Η περιπέτεια του μέλλοντος, Σενάρια για τις προοπτικές του ανθρώπου στο Σύμπαν», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. http://physicsgg.wordpress.com/2012/10/05/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%8c%ce%bd%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/ Ο δορυφόρος SMOS προσφέρει μία διαφορετική ματιά στους ωκεανούς http://www.esa.int/esaCP/SEMQFWERI7H_Greece_0.html