Δροσος Γεωργιος

Μικρές ειδήσεις. Η NASA θα αναζητήσει ζωή στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ επεξεργάζονται σχέδια αποστολής το 2020 στον σκεπασμένο από πάγους δορυφόρου του Δία – στην Ευρώπη δύο συσκευών καθόδου με σκοπό την αναζήτηση ιχνών ζωής εκεί. Το διαστημικό ταξίδι θα κρατήσει 6 χρόνια. Οι ραδιενεργές ζώνες του Δία είναι κατά πολύ πιο ισχυρές από ό,τι της Γης και, συνεπώς, οι συσκευές θα λειτουργήσουν πάνω στην επιφάνεια της Ευρώπης περίπου 7 μέρες και μετά θα χαλάσουν. Ταυτόχρονα η NASA σχεδιάζει να μελετήσει τον πλανήτη και από την τροχιά της – να στείλει εκεί καθετήρα βολιδοσκόπησης το ίδιο χρόνο. Οι εργασίες αυτές θα στοιχίσουν σχεδόν 4,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Διερεύνηση του ατυχήματος του Phobos-Grunt. Η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας συγκρότησε Επιτροπή για τη διερεύνηση των αιτιών της έκτακτης κατάστασης του διαπλανητικού Σταθμού Phobos-Grunt. Εκτός απ’ αυτό, η Ροσκόσμος μαζί με το Υπουργείο ΄Αμυνας αποφάσισαν να ιδρύσουν επιχειρησιακή ομάδα για τον έλεγχο της παρέκλισης του Phobos-Grunt από την τροχιά. Σήμερα οι ειδικοί της Ροσκόσμος γνωρίζουν τις παραμέτρους της τροχιάς του Σταθμού και έλεγχουν την πτήση του. Ο Proton τοποθέτησε σε καθορισμένη τροχιά δύο δορυφόρους. Ο ρωσικός πύραυλος-φορεάς Proton-M, που εκτοξεύτηκε την Κυριακή από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, τοποθέτησε με επιτυχία σε στοχοπροσηλωμένη τροχιά τον ισραηλινό δορυφόρο επικοινωνίας AMOS-5 και το ρωσικό δορυφόρο αναμετάδοσης Luch-5A. Ο ισραηλινός δορυφόρος επικοινωνίας AMOS-5 κατασκευάστηκε στη Ρωσία για τον Ισραηλινό διαχειριστή δορυφορικής τηλεπικοινωνίας της εταιρείας Spacecom. Η προβλεπόμενη διάρκεια του είναι 15 χρόνια. Η εν λόγω εκτόξευση έγινε η έννατη κατά σειρά για τον πύραυλο-φορέα τύπου Proton-M φέτος και η 372η στην ιστορία των πτήσεών του.

Το Voyager ανιχνεύει ακτινοβολίες αστρικού σχηματισμού στον Γαλαξία μας για πρώτη φορά. Έπειτα από περίπου 35 χρόνια ταξιδιού, τα δίδυμα σκάφη Voyager βρίσκονται τόσο μακριά από τον Ήλιο – πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα στο όριο του διαστρικού κενού, ώστε να μπορούν πλέον να ανιχνεύσουν ένα είδος ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα αστρικά μαιευτήρια του Γαλαξία μας. Η μεγάλη απόσταση σημαίνει ότι τα όργανα των Voyager που αναλύουν το υπεριώδες φως του διαστρικού χώρου δεν «τυφλώνονται» από την λάμψη του Ήλιου. Όπως λοιπόν τα φώτα της πόλης τυφλώνουν το νυχτερινό ουρανό, έτσι και ο ήλιος μπλοκάρει πολλά από τα σήματα που προέρχονται από τη γαλαξιακή γειτονιά μας. Το άστρο μας καθώς και τα μαγνητικά πεδία των πλανητών παίζουν το ρόλο της ασπίδας από τις κοσμικές ακτίνες και το διαστρικό άνεμο – σε γενικές γραμμές αυτό είναι καλό γεγονός, αλλά είναι κάπως απογοητευτικό, αν θέλετε να σπουδάσετε τον Γαλαξία με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Δεν μπορούμε να δούμε, για παράδειγμα, τα σήματα του υδρογόνου που μας δείχνουν τους πόνους της γέννησης των άστρων στην γειτονιά μας. Μέχρι τώρα – γιατί το διαστημόπλοιο Voyager τα έχει δει για πρώτη φορά. Οι πόνοι στο ζήτημα αυτό είναι οι εκπομπές άλφα Lyman, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται όταν ένα άτομο υδρογόνου αλλάζει την ενεργειακή του κατάσταση. Οι γραμμές Lyman-άλφα (Lyα) εμφανίζονται πιο συχνά σε πολύ μακρινούς γαλαξίες, που σημαίνει πολύ νεαρούς γαλαξίες, και συχνά το είδος των γαλαξιών που πιστεύεται ότι είναι οι πρόδρομοι του δικού μας. Επίσης, χρησιμοποιείται για τη μελέτη της κατανομής της σκοτεινής ύλης, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Οι άλφα εκπομπές θεωρείται δείκτης του σχηματισμού των άστρων (και μερικά άλλα ενδιαφέροντα φαινόμενα), επειδή αλληλεπιδρούν και συμπιέζουν με τα ψυχρά νέφη της σκόνης και των αερίων. Έτσι, θα ήταν χρήσιμο να τις μελετήσουμε στον δικό μας Γαλαξία, επειδή θα μπορούσαν να δώσουν πληροφορίες σχετικά με τον ρυθμό σχηματισμού αστέρων του Γαλαξία μας, ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Η πρώτη γεύση από τις τοπικές γραμμές Lyα είναι τώρα το τελευταίο κατόρθωμα του Voyager. Τα δύο διαστημικά σκάφη βρίσκονται στην άκρη του ηλιακού συστήματος, και έχουν παρατηρήσει κάποια περίεργα πράγματα στα σύνορα του διαστρικού διαστήματος. Σε περίπου 40 AU – η μέση απόσταση του Πλούτωνα – τα φασματόμετρα του διαστημικού σκάφους άρχισαν να παρατηρούν αυτές τις γαλαξιακές εκπομπές. Και αυτές προέρχονται από τη γενική κατεύθυνση που βρίσκονται τα αστρικά βρεφοκομεία, ακριβώς όπως είχε προβλεφθεί. Τα σημεία εκκίνησης φαίνεται να είναι από τους αστερισμούς του Σκορπιού και του Οφιούχου, για όσους από εσάς είστε περίεργοι. Η Rosine Lallement και συνεργάτες της στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού περιγράφουν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Science. «Η ακτινοβολία αυτή είναι το ίχνος που αφήνει η γέννηση θερμών άστρων. Είναι σαν να αρχίζουμε να βλέπουμε το φως ενός κεριού μέσα σε ένα κατάφωτο δωμάτιο» σχολιάζει η Λαλμόν. Τελικά, ποιό είναι το νόημα όλων αυτών; Η κατανόηση του τοπικού πεδίου Lyα μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα είδος κοσμικού μέτρου σύγκρισης, για ένα πράγμα. Οι επιστήμονες μπορούν να αρχίσουν να συγκρίνουν τον ρυθμό του αστρικού σχηματισμού στον Γαλαξία μας και τις γραμμές Lyα με άλλους γαλαξίες, και να κάνουν συγκρίσεις με άλλες περιοχές σχηματισμού στο σύμπαν. "Στην περίπτωση του Γαλαξία μας, είναι διαθέσιμη μια τεράστια ποσότητα πληροφοριών για αστέρια, αέριο και σκόνη. Τα δεδομένα Lyα του Γαλαξία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο των μοντέλων διάδοσης ακτινοβολίας που αναπτύσσονται σε μακρινούς γαλαξίες”, λένε οι συγγραφείς. Και τώρα τα κακά νέα: Τα δύο Voyagers δεν είναι σε θέση να συγκεντρώσουν περισσότερα από αυτά τα δεδομένα, επειδή βρίσκονται στη φάση της διακοπής της τροφοδοσίας τους, σημειώνει ο φυσικός Jeffrey Linsky στο Πανεπιστήμιο του Boulder. Το φασματόμετρο του Voyager 2 έχει κλείσει και το Voyager 1 δεν μπορεί να σαρώσει τον ουρανό πια, γι ‘αυτό είναι πιθανό να κλείσει σύντομα. Υπάρχει ακόμα λίγα στοιχεία που απομένουν να αναλυθούν, αλλά οποιεσδήποτε νέες παρατηρήσεις θα πρέπει να γίνουν από ένα νέο εξερευνητή, σημειώνει ο Linsky σε ένα συνοδευτικό άρθρο στο Science. Κι αυτός θα είναι το διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA, που είναι καθ’ οδόν προς τον Πλούτωνα, όπου αναμένεται να αφιχθεί το 2015, και μάλιστα έχει ένα φασματόμετρο που θα μπορούσε να κάνει μερικές από αυτές τις μετρήσεις του υδρογόνου. Πηγή: Popoular Science

Ξεκίνησε παρατηρήσεις το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο . Το ρωσικό αστροφυσικό παρατηρητήριο Spectr-R, το οποίο τέθηκε σε τροχιά στις 18 Ιουλίου του 2011, έχει σαν σκοπό την παρακολούθηση του ηλιακού πλάσματος. Το σύστημα του Plasma-F ερευνά τις παραμέτρους του ηλιακού ανέμου, του διαπλανητικού μαγνητικού πεδίου και των ηλιακών διαστημικών ακτίνων. Η διαστημική συσκευή Spectr-R έχει κατασκευαστεί στα πλαίσια του διεθνούς προγράμματος «Radioastron», και αποτελείται από μια πλατφόρμα «Navigator» και από το διαστημικό ραδιοτηλεσκόπιο RadioAstron με αντένα διαμέτρου 10 μέτρων. Το τηλεσκόπιο αυτό θεωρείται το ρωσικό Hubble, με την διαφορά ότι βλέπει ραδιοκύματα, σε αντίθεση με το Hubble που ανιχνεύει το υπεριώδες, το ορατό και το υπέρυθρο φως. Το RadioAstron θεωρείται σαν το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο που κατασκευάστηκε ποτέ και ήδη ξεκίνησε τις παρατηρήσεις του. Το ραδιοτηλεσκόπιο Spectr-R συνεργάζεται με άλλα ραδιοτηλεσκόπια επί της Γης, και με τη μέθοδο της συμβολομετρίας όλα αυτά συμπεριφέρονται σαν ένα γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο. Όταν το Spectr-R βρίσκεται στο πλέον απομακρυσμένο του σημείο από τη Γη, το σύστημα λειτουργεί σαν ένα τεράστιο τηλεσκόπιο περίπου 30 φορές όσος ο πλανήτης μας, που η ανάλυση του είναι περίπου 10.000 φορές αυτής του διαστημικού τηλεσκόπιου Hubble. Το διαστημικό σκάφος Spectr-R ξεκίνησε τον Ιούλιο σε μια επιμήκη τροχιά που εκτείνεται μεταξύ 10.000 και πάνω από 300.000 χιλιόμετρα από τη Γη. Στην πρώτη παρατήρηση του στις 15 Νοεμβρίου, το Spektr-R, ήταν περίπου 100.000 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Το διαστημικό τηλεσκόπιο συνδέεται με τρεις κεραίες των 32 μέτρων στο Ρωσικό Δίκτυο QUASAR, μία κεραία 70 μέτρων στην Ουκρανία, και το ραδιοτηλεσκόπιο των 100 μέτρων στη Γερμανία με στόχο ένα φωτεινό, μακρινό γαλαξία που ονομάζεται 0212+735. Στην πενταετή αποστολή του, το RadioAstron θα κάνει μια λεπτομερή εξέταση αντικειμένων, όπως η μαύρη τρύπα στο κέντρο του κοντινού γαλαξία M87, εν τη γενέσει πλανητικών συστημάτων καθώς και πάλσαρ (ταχύτατα περιστρεφόμενα άστρα νετρονίων). Θα εντοπίζει τα ραδιοκύματα που εκπέμπονται από μέϊζερ νερού, νέφη από μόρια νερού σε δίσκους των γαλαξιών, που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μετρήσουμε την απόσταση των γαλαξιών από τη Γη. Κι αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να μας βοηθήσει στη μελέτη της διαστολής του σύμπαντος και της σκοτεινής ενέργειας (λόγω της ακριβούς μέτρησης της ταχύτητας των γαλαξιών). Πηγή: New Scientist

Η Διώνη αποκαλύπτεται. Το διαστημικό σκάφος Cassini που τελευταία χρόνια εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του έχει πλησιάσει ένα από αυτά, τη Διώνη, και άρχισε να στέλνει εικόνες και πληροφορίες για τον δορυφόρο. Σήμερα, Δευτέρα, το Cassini θα κάνει το κοντινότερο πέρασμα του από τη Διώνη και θα τη μελετήσει για 24 ώρες. Η εξερεύνηση. Το Cassini θα βρεθεί σε απόσταση μόλις 100 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Διώνης και θα προσπαθήσει να αποκαλύψει στοιχεία για τη σύσταση και το «περιεχόμενο» του εσωτερικού της. Επίσης θα παρατηρήσει τις ρωγμές που υπάρχουν στην επιφάνεια της αναζητώντας εκπομπές θερμότητας από το εσωτερικό τους. Το Cassini θα προσπαθήσει να διαπιστώσει επίσης αν η Διώνη διαθέτει κάποιου είδους ατμόσφαιρα ανάλογη ίσως με εκείνη που εντόπισε στη Ρέα, το δεύτερο μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου που διαθέτει ένα λεπτό στρώμα ατμόσφαιρας. Η Διώνη έχει διάμετρο 1.120 χλμ και είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου που διαθέτει περίπου 60 μικρά και μεγάλα φεγγάρια. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό αύριο, Τρίτη, το Cassini θα επισκεφτεί για πολλοστή φορά τον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Αυτή τη φορά το Cassini θα μελετήσει τις εποχιακές μεταβολές στον δορυφόρο που παρουσιάζει πολύ σημαντικό ερευνητικό ενδιαφέρον αφού σύμφωνα με τους ειδικούς ο Τιτάνας μοιάζει γεωλογικά και ατμοσφαιρικά με τη Γη όταν αυτή βρισκόταν σε βρεφική ηλικία.

Με χρηματοδότηση του στρατού, το SETI ξαναρχίζει. Λίγους μήνες αφότου αναγκάστηκε να κλείσει τα βασικά του τηλεσκόπια λόγω έλλειψης κονδυλίων, το πρόγραμμα Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI) ανακοίνωσε ότι αρχίζει ξανά την έρευνα, κυρίως χάρη στη χρηματοδότηση που εξασφάλισε από την αμερικανική πολεμική αεροπορία. Η αναζήτηση θα εστιαστεί στους φιλόξενους πλανήτες που εντοπίζει το τελευταίο διάστημα το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA, και ειδικά στον πλανήτη Kepler-22b, ο οποίος έγινε πρωτοσέλιδο αυτή την εβδομάδα λόγω της ομοιότητάς του με τη Γη. O Kepler-22b, που βρίσκεται σε απόσταση 600 ετών φωτός, είναι ο πρώτος γνωστός πλανήτης που βρίσκεται στη λεγόμενη «φιλόξενη ζώνη» ενός άστρου κατηγορίας G, παρόμοιου με τον Ήλιο. «Για πρώτη φορά μπορούμε να στοχεύουμε τα τηλεσκόπιά μας σε άστρα στα οποία γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πλανητικά συστήματα» δήλωσε η Τζιλ Τάρτερ, διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας SETI. O Kepler 22b «είναι το είδος του πλανήτη που θα μπορούσε να φιλοξενεί πολιτισμό, ικανό να κατασκευάζει ραδιοπομπούς» σχολίασε. Το SETI έχει στόχο την ανίχνευση ραδιοσημάτων από εξωγήινους πολιτισμούς. Σε ανακοίνωσή του, το SETI αναφέρει ότι συγκέντρωσε τα απαιτούμενα κονδύλια από δωρητές, αλλά και από την Διοίκηση Διαστήματος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Η Διοίκηση Διαστήματος είναι απίθανο να ετοιμάζεται να αναχαιτίσει επικείμενη εισβολή από εξωγήινους, ενδιαφέρεται όμως να χρησιμοποιήσει τις εγκαταστάσεις του SETI για την παρακολούθηση εχθρικών δορυφόρων. Βασικό όργανο του SETI είναι η Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, μια ομάδας 42 ραδιοτηλεσκοπίων που βρίσκεται στην Καλιφόρνια. H συστοιχία παίρνει το όνομα του δισεκατομμυριούχου συνιδρυτή της Microsoft Πολ Άλεν, ο οποίος χρηματοδότησε την κατασκευή της. To Hubble φτάνει το ορόσημο των 10.000 επιστημονικών δημοσιεύσεων. Κανένα άλλο όργανο δεν έχει βοηθήσει τόσο στην ιστορία της αστρονομίας: έπειτα από 21 χρόνια συνεχών παρατηρήσεων, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έφτασε το ορόσημο των 10.000 επιστημονικών δημοσιεύσεων, ανακοίνωσε η NASA. Χιλιάδες επιστήμονες από 35 χώρες έχουν χρησιμοποιήσει στις έρευνές τους τις εντυπωσιακές εικόνες που συλλαμβάνει το Hubble έξω από το παραμορφωτικό πέπλο της γήινης ατμόσφαιρας. Η βάση δεδομένων του τηλεσκοπίου διατηρεί αποθηκευμένες περισσότερες από ένα εκατομμύριο εικόνες. Οι δημοσιεύσεις που βασίζονται σε παλαιότερες παρατηρήσεις, οι οποίες έχουν ήδη αποθηκευτεί στη βάση δεδομένων, είναι πλέον περισσότερες από τις δημοσιεύσεις που βασίζονται σε νέα δεδομένα, επισημαίνει η NASA. Και αυτό σημαίνει ότι τα αποθηκευμένα δεδομένα θα κρατούν απασχολημένη την αστρονομική κοινότητα για αρκετές δεκαετίες, ακόμα και μετά το τέλος της ζωής του Hubble, το οποίο αναμένεται κάποια στιγμή αυτή τη δεκαετία. Οι ανακαλύψεις του Hubble καλύπτουν κάθε επιμέρους κλάδο της αστρονομίας. Σύμφωνα με τη NASA, οι δημοσιεύσεις που συγκεντρώνουν τις περισσότερες αναφορές στην επιστημονική βιβλιογραφία είναι: Η αναζήτηση των μακρινών υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) που επιτρέπουν το χαρακτηρισμό της σκοτεινής ενέργειας, μιας μυστηριώδους δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος Η ακριβής μέτρηση του ρυθμού διαστολής του Σύμπαντος Ο προσδιορισμός της σχέσης ανάμεσα στις μάζες των γαλαξιών και τις μάζες των μελανών οπών που κρύβουν στα κέντρα τους Οι πρώτες φάσεις στη διαδικασία σχηματισμού των γαλαξιών Τα εξελικτικά μοντέλα των άστρων μικρής μάζας και των καφέ νάνων Την 10.000ή δημοσίευση που βασίστηκε σε δεδομένα του Hubble υπογράφει ως πρώτος συγγραφέας ο Ζακ Κάνο του Πανεπιστημίου «Τζον Μουρς» του Λίβερπουλ. Ο Κάνο ανακοινώνει την ανακάλυψη του αμυδρότερου σουπερνόβα στο οποίο έχει παρατηρηθεί ποτέ μια «έκλαμψη ακτίνων γάμμα μεγάλης διάρκειας», δηλαδή μια κοσμική έκρηξη που σηματοδοτεί το θάνατο ενός άστρου και συνοδεύεται από την εκπομπή ενέργειας στο φάσμα των ακτίνων γ. Η πρώτη έρευνα του Hubble δημοσιεύτηκε μόλις έξι μήνες μετά την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου τον Απρίλιο του 1990. Η ομάδα του Τοντ Λάουερ στο αμερικανικό Εθνικό Παρατηρητήριο Οπτικής Αστρονομίας παρουσίασε τότε τις παρατηρήσεις του για τον γαλαξία NGC 7457, στο κέντρο του οποίου πιστεύεται ότι κρύβεται μια μαύρη τρύπα. Το Hubble έχει πλέον φτάσει τα 21 χρόνια λειτουργίας και ορισμένα από τα αρχικά του όργανα έχουν πάψει να λειτουργούν. Χάρη όμως στις πέντε επανδρωμένες αποστολές επιδιόρθωσης, από τις οποίες η τελευταία ολοκληρώθηκε το 2009, το ιστορικό τηλεσκόπιο έχει ακόμα αρκετές ανακαλύψεις μπροστά του.

Ένας ταχύτατα περιστρεφόμενος πυρήνας μέσα σε παλιό άστρο. Επιστήμονες έκαναν μια νέα ανακάλυψη σχετικά με το πώς οι πυρήνες των κόκκινων γιγάντων περιστρέφονται, δίνοντας έτσι μια εικόνα με τι θα μοιάζει ο ήλιος μας σε πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Paul Beck από το Πανεπιστήμιο Leuven στο Βέλγιο έχει καταφέρει να κοιτάξει βαθιά μέσα σε κάποια παλιά αστέρια και ανακάλυψε ότι οι πυρήνες τους περιστρέφονται τουλάχιστον δέκα φορές πιο γρήγορα από όσο οι επιφάνειές τους. Το αποτέλεσμα εμφανίστηκε στο περιοδικό Nature. Είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι οι επιφάνειες από αυτά τα αστέρια στρέφονται αργά, κάνοντας έναν ολόκληρο χρόνο για να ολοκληρώσει μια περιστροφή. Η ομάδα του Paul Beck ανακάλυψε ότι οι πυρήνες στο κέντρο αυτών των άστρων στρέφονται πολύ πιο γρήγορα, περίπου μια περιστροφή ανά μήνα. Η ανακάλυψη αυτή έγινε δυνατή λόγω της εξαιρετικά υψηλής ακρίβειας των δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA. Ο Beck και οι συνεργάτες του ανέλυσαν τα κύματα που ταξιδεύουν μέσα από τα άστρα, τα οποία εμφανίζονται στην επιφάνεια, όπως είναι οι ρυθμικές διακυμάνσεις στη φωτεινότητα των άστρων. Η μελέτη αυτών των κυμάτων ονομάζεται αστροσεισμολογία, και είναι σε θέση να αποκαλύψουν τις συνθήκες βαθιά μέσα σε ένα αστέρι, που ειδάλλως θα παρέμεναν κρυμμένες. Από τη λεπτομερή σύγκριση του βάθους στο οποίο τα κύματα ταξιδεύουν μέσα στο αστέρι, η ομάδα βρήκε στοιχεία για το ρυθμό περιστροφής και την δραματική αύξηση της πηγαίνοντας προς τον αστρικό πυρήνα. "Η καρδιά ενός άστρου είναι που καθορίζει την εξέλιξή του", λέει ο Beck, "και αν καταλάβουμε πώς περιστρέφεται βαθιά μέσα ένα αστέρι, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς τα αστέρια, όπως ο Ήλιος μας, θα είναι όταν γεράσουν." Τα αστέρια που μελετήθηκαν λέγονται κόκκινοι γίγαντες. Ο Ήλιος μας ως γνωστόν θα μετατραπεί σε ερυθρό γίγαντα σε, περίπου, 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Τα εξωτερικά στρώματα τους έχουν επεκταθεί (φουσκώσει) πάνω από 5 φορές το αρχικό μέγεθος τους, και επειδή έχουν ψυχθεί σημαντικά γι αυτό και φαίνονται κόκκινα. Εν τω μεταξύ, οι πυρήνες τους συμπεριφέρθηκαν αντίθετα, και έχουν συμπιεστεί προς ένα εξαιρετικά καυτό και πυκνό περιβάλλον. Τα δε περιστρεφόμενα εξωτερικά στρώματα του γίγαντα έχουν επιβραδυνθεί, ενώ ο συρρικνωμένος πυρήνας του έχει αυξήσει τον ρυθμό περιστροφής του. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, είναι μία από τις πιο επιτυχημένες διαστημικές αποστολές της NASA. Σχεδιασμένο για να αναζητήσει πλανήτες του μεγέθους της Γης στην κατοικήσιμη ζώνη των μακρινών άστρων, έχει εντοπίσει πολλούς τέτοιους εξωπλανήτες και έχει επιβεβαιώσει πολλούς ‘εύκρατους’ πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ο Kepler είναι ικανός να ανιχνεύει απειροελάχιστες μεταβολές στη φωτεινότητα ενός άστρου, μερικά μόνο μέρη στο εκατομμύριο, και οι μετρήσεις του επομένως είναι ιδανικές για τον εντοπισμό των μικροσκοπικών κυμάτων που αναφέρθηκε παραπάνω. Η επίδραση της περιστροφής σε αυτά τα κύματα είναι τόσο μικρή, που η ανακάλυψή του απαίτησε δύο χρόνια σχεδόν συνεχούς συλλογής δεδομένων από τον δορυφόρο Κέπλερ. Πηγή: PhysOrg Αυτό το βίντεο δείχνει την περιστροφή του πυρήνα μέσα σε ένα κόκκινο γίγαντα. Τέτοια αστέρια έχουν 5-πλάσιες ακτίνες από αυτήν του Ήλιου. Αρχικά παρουσιάζονται τα εξωτερικά στρώματα, τα οποία περιστρέφονται πολύ αργά,. Όταν κρύβονται αυτά τα στρώματα, γίνεται ορατός ο καυτός πυρήνας του άστρου, ο οποίος περιστρέφεται 10 φορές ταχύτερα από την επιφάνεια του. Δηλαδή ενώ η επιφάνεια αυτού του κόκκινου γίγαντα χρειάζεται περίπου ένα έτος για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιστροφή, ο πυρήνας θέλει μόνο λίγες εβδομάδες για να περιστραφεί. Για καλύτερο οπτικό αποτέλεσμα, ο ρυθμός περιστροφής είναι τεχνητά αυξημένος. Στο animation, 60 δευτερόλεπτα αντιστοιχούν σε έναν ολόκληρο χρόνο.

To Opportunity βρήκε γύψο στον Άρη. Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκανε το ρομπότ Opportunity που εξερευνά τον Άρη. Εντόπισε ένα υλικό που πιθανώς είναι γύψος η παρουσία του οποίου (αν τελικά επιβεβαιωθεί) θα αποτελεί την πλέον ισχυρή ένδειξη για την ύπαρξη νερού στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη στο παρελθόν. Αρειανός γύψος. Το ρομπότ που εξερευνά εδώ και οκτώ χρόνια τον Άρη έχει προσφέρει πολλά στη μελέτη του. Η τελευταία του ανακάλυψη ήταν κάποιες περίεργες «λωρίδες» που μοιάζουν με την διαγράμμιση στους δρόμους. Το Opportunity διαθέτει όργανα ανάλυσης με τα οποία προσπάθησε να διαπιστώσει τη σύσταση αυτών των «λωρίδων». Οι αναλύσεις έδειξαν ότι πρόκειται για θειούχο ασβέστιο, ένα άλας που αποτελεί βασικό συστατικό του γύψου ο σχηματισμός του οποίου προϋποθέτει νερό. Οι επιστήμονες αν και δηλώνουν ενθουσιασμένοι από την ανακάλυψη σημειώνουν ότι θα πρέπει να γίνουν και άλλες αναλύσεις για να επιβεβαιωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι πράγματι έχουμε να κάνουμε με γύψινους σχηματισμούς. Η πιο ισχυρή ένδειξη. «Το εύρημα είναι πραγματικά εξαιρετικό. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι η πιο ισχυρή ένδειξη παρουσίας νερού σε υγρή μορφή στον Άρη. Έχουμε βρει και στο παρελθόν υλικά που περιείχαν θειούχες ενώσεις αλλά επρόκειτο για υλικά που είχαν μεταφερθεί με τον αέρα και προσμιχθεί με άλλα υλικά οπότε δεν ήταν δυνατόν να γίνει σωστή ανάλυση και μελέτη τους. Το συγκεκριμένο υλικό σχηματίστηκε εκεί ακριβώς που εντοπίστηκε. Πρέπει να υπήρχαν κάποιες ρωγμές στα τοπικά πετρώματα μέσα από τα οποία έρεε νερό το οποίο και βοήθησε στην δημιουργία του γύψου» αναφέρει ο Στιβ Σκουίρς, εκ των επικεφαλής της αποστολής του Opportunity. Το ρομπότ έχει εντοπίσει ένα ακόμη ενδιαφέρον πέτρωμα το οποίο έχει πολύ υψηλές συγκεντρώσεις ψευδαργύρου. Η παρουσία του στοιχείου και μάλιστα σε υψηλές ποσότητες είναι προϊόν υδροθερμικής δραστηριότητας κατά την οποία ζεστό νερό ρέει μέσα σε πετρώματα μεταφέροντας μεταλλικά στοιχεία πλούσια σε ψευδάργυρο.

Επειδή πιστεύω οτι πρέπει να υπάρχει εδω... Το καταπληκτικό φιλμ για το Γνωστό Σύμπαν!!! http://www.physics4u.gr/blog/?p=4296

Γιγάντιες σφαίρες προσομοιώνουν το «δυναμό» της Γης. Το σκηνικό μοιάζει να στήθηκε για ταινία επιστημονικής φαντασίας: δύο ομόκεντρες μεταλλικές σφαίρες, γεμάτες με 13 τόνους λιωμένου νατρίου, περιστρέφονται μέσα σε ένα ατσάλινο προστατευτικό κουβούκλιο, προσομοιώνοντας τον πυρήνα της Γης. Οι σφαίρες, ένα πείραμα κόστους δύο εκατομμυρίων δολαρίων, βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, όπου η ομάδα του Ντάνιελ Λάθροπ http://complex.umd.edu/ θέλει να γίνει η πρώτη που αναδημιουργεί το γήινο μαγνητικό πεδίο. Σύμφωνα με την κρατούσα «θεωρία του δυναμό», το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη δημιουργείται από ρεύματα λιωμένου σιδήρου στο εξώτερο στρώμα του πυρήνα. Αυτός ο υγρός, εξώτερος πυρήνας πιστεύεται ότι περιβάλλει έναν εσωτερικό πυρήνα που αποτελείται κι αυτός από σίδηρο, σε στέρεα όμως κατάσταση. Επειδή ο σίδηρος είναι αγώγιμο και μαγνητικό υλικό, η κίνηση του εξώτερου πυρήνα σε σχέση με τον εσώτερο δημιουργεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, περίπου όπως συμβαίνει στο δυναμό μιας ηλεκτρογεννήτριας. Αρκετοί έχουν προσπαθήσει, κανείς όμως δεν έχει καταφέρει ως σήμερα να αναπαράγει αυτό το φαινόμενο στο εργαστήριο. Ο Δρ Λάθροπ ελπίζει να το πετύχει επενδύοντας στην κλίμακα του πειράματος -τις μεγαλύτερες σφαίρες που έχουν κατασκευαστεί γι΄αυτό το σκοπό. «Τα δυναμό είναι εύκολο να δημιουργηθούν στη φύση. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στο εργαστήριο» σχολιάζει ο ερευνητής στο δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature. Η εξωτερική μεταλλική σφαίρα, με διάμετρο τριών μέτρων, είναι σχεδιασμένη να περιστρέφεται έως και τέσσερις φορές το δευτερόλεπτο. Είναι επίσης απόλυτα στεγανή, αφού θα γεμίσει με 13 τόνους λιωμένου νατρίου στους 105 βαθμούς Κελσίου, το οποίο μιμείται το ρευστό σίδηρο στον πυρήνα της Γης. Το ρόλο του εσώτερου πυρήνα παίζει μια μικρότερη μεταλλική σφαίρα, διαμέτρου ενός μέτρου, η οποία περιστρέφεται ανεξάρτητα έως και 12 φορές το δευτερόλεπτο. Αναγκάζοντας τις σφαίρες να περιστρέφονται με διάφορους συνδυασμούς ταχυτήτων, οι ερευνητές ελπίζουν να δημιουργήσουν ένα αυτοσυντηρούμενο μαγνητικό δίπολο, όπως το μαγνητικό δίπολο της Γης. Ο Λάθροπ περιμένει τώρα να παραλάβει το τελευταίο φορτίο νατρίου πριν ξεκινήσει την κύρια φάση του πειράματος. Εφόσον επιτύχει το στόχο του, ο ερευνητής ελπίζει μεταξύ άλλων να διευκρινίσει αν η εξασθένιση του γήινου μαγνητικού που παρατηρείται τον τελευταίο αιώνα προμηνύει μια αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης, ένα φαινόμενο που πιστεύεται ότι συμβαίνει κάθε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Μικρές ειδήσεις. Νέα αποστολή ετοιμάζεται για πτήση στο ΔΔΣ. Το βασικό πλήρωμα της τελευταίας για φέτος αποστολής στο ΔΔΣ και το αναπληρωματικό αναχωρούν σήμερα για το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, όπου θα κάνουν τις τελευταίες πριν την πτήση προπονήσεις. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ολέγκ Κονονέκο, ο αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος Αντρέ Κουΐπερς (André Kuipers) και ο συναδελφός του από την NASA Ντόναλντ Πέτιτ (Donald Pettit) θα πρέπει να κάνουν στο κοσμοδρόμιο δύο τελευταίες δοκιμές των σκαφάνδρων στα οποία ύστερα από δύο εβδομάδες θα πετάξουν στο Διάστημα. Η εκτόξευση του διαστημοπλοίου Σογιούζ προβλέπεται να γίνει στις 21 Δεκεμβρίου, και η σύζευξή του με το ΔΔΣ - στις 23 Δεκεμβρίου. Ρωσίδα γυναίκα θα πετάξει στο διάστημα. Η κοσμοναύτης Ελένα Σερόβα μπορεί να γίνει η πρώτη Ρωσίδα, που θα πραγματοποιήσει διαστημική πτήση μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Το 2013 θα πετάξει στα πλαίσια αποστολής στο Διεθνή Διαστημικο Σταθμό (ΔΔΣ). Η ηλικίας 35 χρονών Σερόβα ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ότι πάντα την έλκυε η κοσμοναυτική. Όπως είπε, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών ήδη πέρασε μαθήματα επιβίωσης σε χειμερινές συνθήκες, σε έρημο, καθώς και προπονήσεις στο νερό. (Περισσότερα στις 18/11/2011-Για τις γυναίκες του Astrovox!!! Οι γυναίκες κοσμοναύτες θα γίνουν περισσότερες) Αποτυχημένη προσπάθεια σύνδεσης με το Phobos-Grunt. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) με παράκληση της Ρωσίας έχει καταβάλει ακόμα μία προσπάθεια σύνδεσης με το διαπλανητικό Σταθμό Phobos-Grunt, που βρίσκεται σε περίγεια τροχιά, αλλά χωρίς καμιά επιτυχία. Νωρίτερα η ESA ανακοίνωσε ότι σταματά τις προσπάθειες αποκατάστασης επικοινωνίας με το ρωσικό διαστημικό Σταθμό, που εκτοξεύτηκε στις 9 Νοεμβρίου από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Μνημείο του Γιούρι Γκαγκάριν στην Ινδία. Μπρούτζινη προτομή του πρώτου κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν τοποθετήθηκε στο χώρο του Ρωσικού Κέντρου Επιστήμης και Πολιτισμού στην ινδική πόλη Tiruvaṉantapuraṁ της Πολιτείας Keralam. Δημιουργός του μνημείου είναι ο γλύπτης Αλεξεϊ Λεόνοφ. Ως τα τέλη του 2012 οι ιστορικοί χώροι στην Ινδία, που συνδέονται με το όνομα του πρώτου κοσμοναύτη, προκειται να αυξηθούν. Στα τέλη Δεκεμβρίου μνημείο του θα τοποθετηθεί στο Mumbai και το 2012 στην Kolkata. Μετά τη πτήση στο διάστημα ο Γκαγκάριν επισκέφθηκε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ινδίας. ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΟ!!! Ένα «UFO» στον Ερμή! Η διαδικτυακή κοινότητα ασχολείται τα τελευταία 24ωρα με ένα βίντεο που δείχνει ένα μεγάλο αντικείμενο να κάνει ξαφνικά την εμφάνιση του πολύ κοντά στον Ερμή. Όπως ήταν φυσικό δημιουργήθηκε γρήγορα μεγάλο ενδιαφέρον με εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες να κάνουν κλικ στο επίμαχο βίντεο και να ανάβει η συζήτηση για το αν πρόκειται για UFO ή οτιδήποτε άλλο. Το «UFO» και η απάντηση της NASA. Το αντικείμενο εμφανίζεται σε μια αλληλουχία εικόνων που έστειλε το παρατηρητήριο STEREO της NASA . Τις εικόνες κατέγραψε η κάμερα Heliospheric Imager-1 και απεικονίζουν μια έκρηξη από το στέμμα του Ήλιου. Καθώς οι γλώσσες φωτιάς φτάνουν στον Ερμή, ένα μεγάλο στρογγυλό αντικείμενο εμφανίζεται δίπλα στον πλανήτη. Το αντικείμενο εντόπισε ένας χρήστης με το ψευδώνυμο siniXster και ανέβασε το σχετικό βίντεο στον δημοφιλή δικτυακό τόπο προβολής βίντεο YouTube. «Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για διαστημόπλοιο, είναι εμφανές, (παρόλο που) είναι μεταμφιεσμένο» σχολίασε ο SiniXster. Η δημοσιότητα που έλαβε η όλη ιστορία υποχρέωσε τους επιστήμονες της NASA να πάρουν θέση υποστηρίζοντας ότι το φωτεινό αντικείμενο είναι μια « φωτογραφική οφθαλμαπάτη». Όπως λένε το φωτεινό αντικείμενο είναι αποτέλεσμα της διαδοχής των εικόνων. Τις εικόνες που στέλνει το τηλεσκόπιο μελετούν και επεξεργάζονται ειδικοί του Naval Research Laboratory οι οποίοι αναφέρουν ότι το φωτεινό αντικείμενο δεν είναι τίποτε άλλο από τον ίδιο τον Ερμή, σε μια εικόνα που είχε τραβηχτεί τα προηγούμενα 24ωρα.

Το δικό σου πείραμα «εν κινήσει» Για μία ακόμα χρονιά η ESA προσκαλεί φοιτητες από όλη την Ευρώπη να συμμετέχουν στο πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!', μία πρωτοβουλία που στόχος της είναι να ενθαρρύνει το ενδιαφέρον για την βαρύτητα και να προωθήσει μια βαθύτερη κατανόηση της επίδρασης που έχει σε κύτταρα των φυτών και των διάφορων οργανισμών, αλλά και σε ανθρώπινες κατασκευές. H ESA ανακοίνωσε το πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!' για το επόμενο έτος στις 5 Σεπτεμβρίου 2011. Μέσα από το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ομάδες φοιτητών θα έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις του Large Diameter Centrifuge (LDC) για να πραγματοποιήσουν πειράματα κάτω από συνθήκες υπερβαρύτητας. Το LDC στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ESTEC) προσφέρει ένα περιβάλλον ειδικά σχεδιασμένο για την μελέτη της συμπεριφοράς συστημάτων όταν η επιτάχυνση της βαρύτητας είναι πολλαπλάσια από ότι στην επιφάνεια της Γης. Ανάμεσα στους φοιτητές που επιλέχθηκαν την περασμένη χρονιά για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!' ήταν και μία Ελληνίδα, η Ειρήνη Κομνηνού, μέλος της ομάδας 'Impact' από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, στη Σκωτία. Η ομαδα της πήρε το όνομα 'Impact' από το αντικείμενο του πειράματος: «να αναπαραγάγουμε τις συνθήκες δημιουργίας κρατήρων σε πορώδεις αστεροειδείς, ώστε να προσδιοριστούν και να επιβεβαιωθούν αριθμητικά μοντέλα που θα συμβάλλουν στο να σχεδιαστούν αποδοτικές τεχνικές απώθησης αστεροειδών σε τροχιά πρόσκρουσης προς τη Γη», όπως εξηγεί η Ειρήνη. «Αρχικά, δημιουργήσαμε ένα σύνολο δειγμάτων διαφορετικών πυκνοτήτων, τα οποία αντιπροσώπευαν διαφορετικά μοντέλα αστεροειδών. Στη συνέχεια, εκτοξεύσαμε βλήματα πάνω στα δείγματα και δημιουργήσαμε καλούπια από τους κρατήρες που δημιουργήθηκαν χρησιμοποιώντας εποξικά υλικά.» «Το πείραμά μας πραγματοποιηθήκε σε συνθήκες υπερβαρύτητας 5, 10, 15 και 20 g με σκοπό να μελετηθεί το αποτέλεσμα της λιθοστατικής πίεσης και η δυναμική απόκριση των δειγμάτων μας, εξομοιώνοντας έτσι όσο πιο πιστά γίνεται τη διαδικασία δημιουργίας κρατήρων πάνω σε αστεροειδείς.» Πέρα από το πειραματικά δεδομένα που συγκέντρωσε με την ομάδα της, η Ειρήνη τόνισε πως η εμπειρία που αποκόμισε από τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!' ήταν σαφώς πολύτιμη και άκρως διδακτική για την ίδια. «Έπρεπε να δουλέψουμε αποδοτικά σε ένα ξένο περιβάλλον, με πολύ περιορισμένο χρόνο, τον οποίο έπρεπε να αξιοποιήσουμε στο έπαρκο, και με απρόσμενα τεχνικά προβλήματα να ανακύπτουν, τα οποία μας δίδαξαν ότι μερικές φορές η πλέον απλή λύση είναι και η πιο αποδοτική.» «Πέρα από την επιτυχία του πειράματος μετά από σκληρή δουλειά, αυτό που προσωπικά χάρηκα πολύ ήταν η αμέριστη συνεργασία και συμπαράσταση των εργαζομένων στο LDC, καθώς και η φιλοξενία που μας προσέφεραν» Η προθεσμία για την υποβολή προτάσεων για το επόμενο έτος, η 12η Δεκεμβρίου 2011, πλησιάζει. Περισσότερες πληροφορίες για τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσετε μπορείτε να βρείτε εδώ. http://www.esa.int/SPECIALS/Education/SEMCJ1CUE1G_0.html Περισσότερα: http://www.esa.int/esaCP/SEMDH65XPVG_Greece_1.html#subhead3

Νέο υλικό για καλύτερα τσιπάκια. Ερευνητές στην Ελβετία κατασκεύασαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα για υπολογιστές από ένα υλικό που μπορεί να λειτουργήσει ως εναλλακτικό του πυριτίου από τα οποίο κατασκευάζονται σήμερα τα τσιπάκια. Πρόκειται για τον ημιαγωγό μολυβδαινίτη (MoS2) που υπόσχεται μικρότερα σε μέγεθος και χαμηλότερης κατανάλωσης ενέργειας τσιπάκια. Το νέο κύκλωμα. Ερευνητές του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικών και Δομών Νανοκλίμακας (LANES) στη Λωζάνη έφτιαξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα χρησιμοποιώντας μολυβδαινίτη, ένα σκούρου χρώματος φυσικό ορυκτό. Οι ερευνητές έφτιαξαν στρώματα μολυβδαινίτη που είναι λεπτότερα από τα στρώματα πυριτίου και τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία μικρότερων σε μέγεθος, πιο εύκαμπτων και λιγότερο ενεργοβόρων τσιπ. Το βασικό πλεονέκτημα του μολυβδαινίτη (η χημική του ονομασία είναι MoS2) είναι ότι είναι έχει μεγάλη πυκνότητα - ανάλογη με εκείνη του ανοξείδωτου ατσαλιού - αλλά μπορεί να γίνει ιδιαίτερα εύκαμπτο. «Αν πάρεις ένα φύλλο μολυβδαινίτη και το τεντώσεις μπορείς να αυξήσεις το μήκος του κατά 10% που είναι σημαντική επέκταση στις συγκεκριμένες εφαρμογές. Αν προσπαθήσεις να κάνεις το ίδιο με ένα φύλλο πυριτίου το αποτέλεσμα θα είναι να σπάσει σαν γυαλί» αναφέρει ο καθηγητής Άντρας Κις, διευθυντής του LANES. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση ACS Nano. Βασικό πλεονέκτημα του μολυβδαινίτη είναι επίσης ότι βρίσκεται σε αφθονία στη φύση.Ο μολυβδαινίτης χρησιμοποιείται ήδη σε λιπαντικά προϊόντα, στις κέρινες επικαλύψεις των οργάνων του σκι αλλά και ως παράγοντας ισχυροποίησης πλαστικών προϊόντων. Το πρωτότυπο κύκλωμα που έφτιαξαν οι ερευνητές ήταν ιδιαίτερα απλό αλλά αποτελεί τη βάση για τη δημιουργία πολύπλοκων κυκλωμάτων. Παρ' όλα αυτά δεν αναμένεται να αξιοποιηθεί εμπορικά για την κατασκευή κυκλωμάτων πριν περάσουν 10 ή και 20 χρόνια. Ο μολυβδαινίτης. Ο μολυβδαινίτης είναι θειούχο ορυκτό του μολυβδαινίου. Οι κρύσταλλοι του μολυβδαινίτη αποτελούνται από ιόντα μολυβδαινίου περικλειόμενα από στρώματα ιόντων θείου. Τα ιόντα αυτά είναι ισχυρά συνδεδεμένα με τα του μολυβδαινίου, αλλά όχι ισχυρά συνδεδεμένα μεταξύ τους, πράγμα που εξηγεί την τόσο χαμηλή σκληρότητα του ορυκτού όσο και τον τέλειο σχισμό. Επειδή ο μολυβδαινίτης είναι πολύ μαλακός και αποβάφει στο χαρτί, συχνά συγχέεται με τον γραφίτη, από τον οποίο μπορεί να διακριθεί μακροσκοπικά μόνο χάρη στην υψηλότερη πυκνότητά του. Όπως και ο γραφίτης, είναι λιπαρός στην αφή. Ο ανταγωνισμός του γραφενίου. Ενα άλλο σπουδαίο υλικό που ενδέχεται να διαδεχθεί το πυρίτιο στην κατασκευή κυκλωμάτων είναι το γραφένιο. Ο μολυβδαινίτης παρουσιάζει ωστόσο ένα βασικό πλεονέκτημα έναντι του γραφενίου: μπορεί να λειτουργήσει σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ το γραφένιο πρέπει να ψυχθεί στους 70 βαθμούς Κέλβιν. Η συνέχεια στη χρήση ημιαγωγών στις ηλεκτρονικές συσκευές αναμένεται να είναι συναρπαστική. Στην φωτογραφία το ολοκληρωμένο κύκλωμα από μολυβδαινίτη που έφτιαξαν οι ερευνητές.

Η στιγμή της αλήθειας πλησιάζει για το κυνήγι του μποζόνιου Higgs. Τους τελευταίους μήνες, οι τίτλοι ειδήσεων κυριαρχούνται από μία ιστορία της σωματιδιακής φυσικής – αυτής που δείχνει ότι τα νετρίνα ταξιδεύουν πιο γρήγορα και από το φως. Τόσο είναι το ενδιαφέρον για αυτά τα υπερφωτεινά υπο-ατομικά σωματίδια που οι εξελίξεις στην έρευνα για το άπιαστο μποζόνιο Higgs, έχουν σταματήσει να δημοσιεύονται. Πριν λίγες μέρες οι φυσικοί ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα μιας συνδυασμένης έρευνας για το μποζόνιο, από τα πειράματα ATLAS και CMS στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Η ανάλυσή τους, που παρουσιάστηκε σε μια συνεδρίαση στο Παρίσι, δείχνει ότι οι φυσικοί έχουν καλύψει πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της περιοχής αναζήτησης της μάζας με αρκετή λεπτομέρεια, αποκλείοντας ένα ευρύ τμήμα του εύρους της μάζας όπου θα μπορούσε να καραδοκεί το Higgs. Μικρό παράθυρο. Οι ερευνητές έχουν αποκλείσει πλέον το ενδεχόμενο ότι η μάζα του Higgs (σε συμβατική μορφή) θα βρεθεί μεταξύ 141 και 476 GeV. Η δε ανακάλυψη του με μάζα από 476 GeV και πάνω θεωρείται εξαιρετικά απίθανη. Αυτό σημαίνει ότι οι φυσικοί εστιάζουν τώρα το κυνήγι τους για πιο μικρή μάζα, ένα μικρό παράθυρο μεταξύ 114 και 141 GeV. Μέσα σε αυτό το παράθυρο – εύρος, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα τιμή, κάπου στα 120 GeV ή κάπου δύο άτομα χαλκού για τη μάζα του Higgs. Όμως, αυτή η τιμή είναι σχετικά αδύναμη – γιατί έχει ένα επίπεδο βεβαιότητας περίπου δύο σίγμα ή ένα επίπεδο μη ασφαλές. Αυτό ισοδυναμεί περίπου με 1 προς 22 η παρατήρηση του Higgs να οφείλεται στην τύχη. Για μια επίσημη ανακάλυψη απαιτείται ένα επίπεδο βεβαιότητας πέντε σίγμα. Αλλά υπάρχει μία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα δυνατότητα: να μην υπάρχει καθόλου το μποζόνιο, τουλάχιστον στην απλούστερη μορφή του. Αυτή είναι η εκδοχή του Higgs που είναι σύμφωνη με το Καθιερωμένο Μοντέλο, το πλαίσιο που καταρτίστηκε για να εξηγήσει πώς αλληλεπιδρούν τα γνωστά σωματίδια – από τα κουάρκ έως τα μποζόνια W και Ζ μέχρι τα νετρίνα. Όπως ξέρουμε το πεδίο Higgs είναι υπεύθυνο για ένα απειροελάχιστο ποσοστό της υλο-ενέργειας. Το 98% της μάζας των κουάρκς είναι στην πραγματικότητα ενέργεια, που είναι αποθηκευμένη στα σωματίδια αυτά. Και σε αυτό το «ζωολογικό κήπο» των σωματιδίων, το μποζόνιο παραμένει κρυμμένο στο ψηλό χορτάρι του περιβόλου του, αόρατα στα αδιάκριτα βλέμματα των επισκεπτών. Αρχή του τέλους Η αναζήτηση στον LHC έχει ήδη προχωρήσει από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν αρχές του μήνα. Ομάδες επιστημόνων βαθειά κάτω στα έγκατα των συνόρων Γαλλίας-Ελβετίας έχουν αναλύσει τα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί από τα πειράματα του LHC μέχρι τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους. Οι επιστήμονες στους ανιχνευτές ATLAS και CMS θα παρουσιάσουν τις ανεξάρτητες αναλύσεις των δεδομένων σε ένα σεμινάριο στη Γενεύη την Τρίτη στις 13 Δεκεμβρίου. Οι ομάδες όμως δεν είχαν το χρόνο να συνδυάσουν τα αποτελέσματά τους, όπως έκαναν για το σεμινάριο στο Παρίσι. Μάλιστα μπορεί να δουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ή, αν είμαστε τυχεροί, θα μπορούσαν οι δύο αναλύσεις να δείξουν μια διακύμανση γύρω από την ίδια μάζα – όπως έγινε όταν οι ερευνητές παρουσίασαν τα συμπεράσματά στη συνεδρίαση Europhysics στην Γκρενόμπλ τον Ιούλιο του 2011. "Αν κοιτάξετε τα δεδομένα, είναι περίπου πενταπλάσια από αυτά που παρουσιάστηκαν κατά τις διασκέψεις του καλοκαιριού”, δήλωσε ο James Gillies, διευθυντής επικοινωνιών στο CERN. "Είναι νομίζω εξαιρετικά απίθανο να αποκλειστεί οριστικά το Higgs. Το πιο πιθανό είναι ότι θα υπάρξουν σημάδια πως κάτι υπάρχει. Όμως δεν είναι δυνατόν να δοθεί μια οριστική ανακοίνωση της ανακάλυψης του, δεδομένου του χρόνου που είχαν οι φυσικοί." Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι επιστήμονες περιμένουν με κομμένη την ανάσα για το σεμινάριο του Δεκεμβρίου, που – τουλάχιστον – θα σημάνει την αρχή του τέλους για τον αγώνα περί Higgs. Η οριστική δήλωση σχετικά με το μποζόνιο είναι πιθανό να έρθει το επόμενο έτος. Μια δήλωση περί μη εμφάνισης του, θα ανοίξει μια νέα εποχή στη φυσική σωματιδίων – θα ξεκινήσει η εύρεση μιας εναλλακτικής θεωρίας για να μπαλώσουν την τρύπα του Καθιερωμένου Μοντέλου που θα αφήσει η απουσία του Higgs. Πράγματι, υπάρχουν ήδη οι εναλλακτικές λύσεις για το Καθιερωμένο Μοντέλο. Όπως λέει και ο Rolf-Dieter Heuer, γενικός διευθυντής του CERN, και το σενάριο της μη ύπαρξη του θα αποτελέσει "μια τεράστια ανακάλυψη". Και ένας φυσικός σωματιδίων μιλώντας στο συνέδριο του Europhysics φέτος το συνόψισε ως εξής: "Θεός φυλάξοι αν όλα όσα βρίσκουμε στον LHC θα είναι το Καθιερωμένο Μοντέλο με το Higgs κι όχι καμία νέα φυσική." Πηγή: BBC Στατιστικά στοιχεία της «ανακάλυψης» ■Οι φυσικοί των στοιχειωδών σωματιδίων έχουν αποδεχθεί ότι για να γίνει μια «ανακάλυψη» πρέπει να υπάρχει επίπεδο βεβαιότητας πέντε σίγμα. ■Ο αριθμός της τυπικής απόκλισης ή σίγμα είναι ένα μέτρο του πόσο τυχαίο είναι ένα πειραματικό αποτέλεσμα και όχι πραγματικό φαινόμενο. ■Με τον ίδιο τρόπο που πετώντας ένα νόμισμα παίρνουμε συνέχεια γράμματα που μπορεί να οφείλεται μόνο στην τύχη και όχι ένα σημάδι ενός "πειραγμένου" νομίσματος. ■Το επίπεδο «τριών σίγμα» αντιπροσωπεύει περίπου την ίδια πιθανότητα αν βρούμε πάνω από οκτώ γράμματα στη σειρά. ■Τα πέντε σίγμα, από την άλλη πλευρά, θα αντιστοιχούσαν σε πάνω από 20 γράμματα στη σειρά. ■Μόνο με την ανεξάρτητη επιβεβαίωση από άλλα πειράματα, τα ευρήματα πέντε σίγμα γίνονται δεκτά.

Ο Phobos-Grunt σπάει σε κομμάτια. Όπως ανακοίνωσε ο Τεντ Μολτσάν, Καναδός ειδικός στον τομέα της παρατήρησης διαστημικών συσκευών, δύο αγνώριστα αντικείμενα αποσπάστηκαν από το ρωσικό διαπλανητικό Σταθμό Phobos-Grunt, που παρέμεινε σε περίγεια τροχιά και πολύ γρήγορα κομματιάστηκαν. Ο Ιγκόρ Λίσοφ, σχολιαστής του περιοδικού «Νέα της κοσμοναυτικής» επιβεβαίωσε τις πληροφορίες για ένα τεμάχιο που αποσπάστηκε από το Phobos-Grunt Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στις 4 Δεκεμβρίου, ο Σταθμός εξακολουθεί να χάνει το ύψος του και μπορεί να βγει από την τροχιά τον Ιανουάριο του 2012. Η «σβούρα» του διαστήματος! Το VFTS 102 περιστρέφεται πιο γρήγορα από κάθε άλλο άστρο στο Σύμπαν. Με τη βοήθεια του πολύ ισχυρού τηλεσκοπίου VLT στην Χιλή, διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε ένα άστρο που περιστρέφεται πιο γρήγορα από οποιοδήποτε άλλο στο Σύμπαν. Το VFTS 102 βρίσκεται σε απόσταση 160 χιλιάδων ετών φωτός στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, τον τρίτο κοντινότερο στον δικό μας γαλαξία. Σύμφωνα με τους αστρονόμους το VFTS 102 περιστρέφεται με ταχύτητα μεγαλύτερη από δύο εκατομμύρια χλμ/ώρα, τριακόσιες φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα περιστροφής του Ηλιου. Η ταχύτητα με την οποία κινείται το άστρο είναι λίγο πριν το όριο όπου οι φυγόκεντρες δυνάμεις αρχίζουν να διαλύουν την ύλη. Το άστρο βρίσκεται στο κέντρο ενός εντυπωσιακού νεφελώματος, γεμάτου από λαμπερά άστρα το οποίο, λόγω του σχήματός του, έχει λάβει την ονομασία «Ταραντούλα». Στην φωτογραφία τo νεφέλωμα «Ταραντούλα» στο κέντρο του οποίου βρίσκεται το VFTS 102.

O «Κατάλογος Κατοικήσιμων Εξωπλανητών» προσφέρει ιδέες για μετανάστευση. Είκοσι χρόνια μετά την ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος, οι αστρονόμοι αρχίζουν να εντοπίζουν τους πρώτους εξωπλανήτες που θα μπορούσαν δυνητικά να φιλοξενούν ζωή. Τώρα, ένας «Κατάλογος Κατοικήσιμων Εξωπλανητών» παρουσιάζεται από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο στο Αρεσίμπο, με την προοπτική να βοηθήσει στη μελέτη και την ταξινόμηση αυτών των δυνητικά φιλόξενων κόσμων. «Ένα σημαντικό πλεονέκτημα αυτών των κατατάξεων είναι η δυνατότητα σύγκρισης των εξωπλανητών από τον χειρότερο μέχρι τον καλύτερο υποψήφιο για την εμφάνιση ζωής» λέει ο Άμπελ Μέντεζ, επικεφαλής της προσπάθειας. Ο κατάλογος περιλαμβάνει όχι μόνο τους πιθανώς κατοικήσιμους εξωπλανήτες, αλλά και τους δυνητικά φιλόξενους εξωδορυφόρους, όπως για παράδειγμα το φεγγάρι Πανδώρα στον κόσμο του Avatar. Η ταξινόμηση βασίζεται σε μια σειρά από δείκτες «κατοικησιμότητας», όπως η απόσταση του πλανήτη από το μητρικό άστρο (μόνο οι μέσες αποστάσεις επιτρέπουν την παρουσία υγρού νερού), η σύσταση (από αέρια ή από στέρεο έδαφος) και η επιφανειακή θερμοκρασία. Ένα από τα συστήματα κατάταξης χωρίζει τους εξωπλανήτες σε 18 κατηγορίες μάζας και θερμοκρασίας, δίνοντας έναν πίνακα που θυμίζει τον Περιοδικό Πίνακα των Στοιχείων και δείχνει με μια ματιά ποιοι πλανήτες θυμίζουν περισσότερο τη Γη. Από τους περίπου 2.000 πιθανούς εξωπλανήτες που έχουν εντοπιστεί ως σήμερα, μόνο δύο, ο Gliese 518d και ο HD 85512b πληρούν τα κριτήρια κατοικησιμότητας και μοιάζουν οριακά με τη Γη. Παρόλα αυτά, ο κατάλογος περιλαμβάνει συνολικά 15 εξωπλανήτες και 30 εξωδορυφόρους ως δυνητικά κατοικήσιμα σώματα. Η λίστα θα συνεχίσει να εμπλουτίζεται, καθώς αντλεί στοιχεία και από άλλες βάσεις δεδομένων, όπως η Εγκυκλοπαίδεια Εξωηλιακών Πλανητών, http://www.exoplanet.eu/ ο Εξερευνητής Δεδομένων Εξωπλανητών http://exoplanets.org/ και η σχετικά νέα αποστολή Kepler της NASA. http://www.kepler.nasa.gov/ Κέπλερ 22-Β, ο μεγάλος αδελφός της Γης. Εκείνο που μέχρι πρόσφατα ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας αποτελεί πλέον επιστημονική πραγματικότητα. Η NASA επιβεβαίωσε ότι ο Κέπλερ 22-Β, ένας εξωπλανήτης που βρίσκεται σε απόσταση 600 ετών φωτός από εμάς, ενδέχεται να φιλοξενεί ζωή. Στην πραγματικότητα κανείς δεν γνωρίζει αν έχει σύννεφα ή θάλασσες, αν είναι βραχώδης ή αποτελείται από αέρια Εiναι δυόμισι φορές μεγαλύτερος από τη Γη βρίσκεται στην "εύκρατη ζώνη" του ηλιακού του συστήματος, σε σημείο, δηλαδή, που επιτρέπει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του. Περιστρέφεται γύρω από το άστρο του σε απόσταση 15% μικρότερη από εκείνη που χωρίζει τη Γη από τον Ήλιο. Επειδή, όμως, ο δικός του ήλιος εκπέμπει 25% λιγότερο φως από τον δικό μας, οι συνθήκες μοιάζουν πολύ με εκείνες που επικρατούν στη Γη. Η μέση θερμοκρασία στον Κέπλερ 22-Β υπολογίζεται σε 22 βαθμούς Κελσίου. Ο Κέπλερ 22-Β είναι πρώτος πλανήτης για τον οποίο υπάρχει επιβεβαίωση ότι θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή. Δεν είναι όμως και ο μοναδικός. Η NASA εξετάζει τα δεδομένα για ακόμη 47 εν δυνάμει κατοικήσιμους πλανήτες. Ανακαλύφθηκαν 18 νέοι πλανήτες. Ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε 18 νέους πλανήτες ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον αριθμό των πλανητών που έχουν εντοπιστεί μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Ο αριθμός των εξωηλιακών πλανητών, όπως ονομάζονται οι πλανήτες που δεν ανήκουν στο ηλιακό μας σύστημα, ξεπερνά πλέον τους 700. Αυτή η τελευταία «φουρνιά» εξωηλιακών πλανητών είναι όλοι γίγαντες αερίου με μέγεθος ανάλογο με αυτό του Δία. Η ανακάλυψη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Keck στην Χαβάη αλλά και αστρονομικά όργανα που βρίσκονται στο Τέξας. Επικέντρωσαν την μελέτη τους σε άστρα τύπου Α τα οποία είναι άστρα με μάζα τουλάχιστον 1.5 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Εντόπισαν 300 τέτοια άστρα και άρχισαν να τα παρατηρούν με στόχο να εντοπίσουν πλανήτες που πιθανώς κινούνταν γύρω τους. Εντόπισαν 18 πλανήτες οι οποίοι δεν κινούνται σε ιδιαίτερα κοντινή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Τον τελευταίο καιρό έχουν ανακαλυφθεί αρκετοί εξωηλιακοί πλανήτες που κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψη τους θα προσφέρει νέα στοιχεία στην προσπάθεια που κάνουν οι επιστήμονες να αποκρυπτογραφήσουν τη δημιουργία και εξέλιξη των πλανητών. H έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrophysical Journal Supplement Series. Στην φωτογραφία ο «Περιοδικός Πίνακας» των κατοικήσιμων εξωπλανητών χωρίζει τους πλανήτες σε έξι ομάδες μάζας (οριζόντια) και τρεις ομάδες θερμοκρασίας.

Τεράστιες μαύρες τρύπες καταρρίπτουν κάθε ρεκόρ μάζας. Εντυπωσιακή ανακάλυψη πραγματοποίησε ομάδα αμερικανών ερευνητών. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν δύο κολοσσιαίες μαύρες τρύπες, τις μεγαλύτερες που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι δύο μελανές οπές έχουν παρόμοια μάζα και υπολογίζουν ότι κάθε μια εξ αυτών έχει μάζα δέκα δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου! Οι δύο μαύροι γίγαντες. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια εντόπισε τις δύο τρύπες χρησιμοποιώντας επίγεια αλλά και διαστημικά τηλεσκόπια. Η μια βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία NGC 3842 και η άλλη στο κέντρο του γειτονικού του NGC 4889. Οι δυο γαλαξίες ανήκουν σε ένα σμήνος το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 310 εκατομμυρίων ετών φωτός από τον δικό μας. Το προηγούμενο ρεκόρ κρατούσε μια μαύρη τρύπα με μάζα 6,3 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Οι επιστήμονες πίστευαν παρ' όλα αυτά ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες, εκτίμηση που τελικά επαληθεύτηκε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο. Η ανακάλυψη είναι εκτός από εντυπωσιακή και εξαιρετικά χρήσιμη για την επιστημονική κοινότητα. Αυτό γιατί το μέγεθος των δύο τρυπών ξεπερνάει κατά πολύ τις προβλέψεις και θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί για τη δημιουργία και κυρίως την εξέλιξη αυτών των μυστηριωδών κοσμικών αντικειμένων. Η νέα ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία που θα φωτίσουν το φαινόμενο των μαύρων τρυπών. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Φίλε Heal. Σωστα η μεν θερμοκρασίας ειναι 10 στην 6(εκτη) Kelvin και η κινητική ενέργεια 10 στην 44(τεσσαρακοστή τετάρτη) Joule.

Πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, τα Voyager βλέπουν καθαρά τον Γαλαξία. Έπειτα από τρεις δεκαετίες ταξιδιού, τα δίδυμα σκάφη Voyager βρίσκονται τόσο μακριά από τον Ήλιο ώστε μπορούν πλέον να ανιχνεύσουν ένα είδος ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα αστρικά μαιευτήρια του Γαλαξία μας. Οι νέες παρατηρήσεις της ιστορικής αποστολής, οι οποίες δημοσιεύονται στο Science, επιβεβαιώνουν τις θεωρητικές προβλέψεις για το σχηματισμό νέων άστρων στον Μίλκι Ουέι. Ανοίγουν επίσης το δρόμο για την αναγνώριση των αρχαίων γαλαξιών όπου γεννήθηκαν τα πρώτα άστρα του Σύμπαντος. Πέρα από τη λάμψη του Ήλιου. Τα δύο σκάφη Voyager αναχώρησαν το 1977 για να μελετήσουν τους γιγάντιους εξωτερικούς πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Ξεπέρασαν όμως κατά πολύ τις προσδοκίες και πλέον βρίσκονται πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, στο όριο του διαστρικού κενού. Η μεγάλη απόσταση σημαίνει ότι τα όργανα των Voyager που αναλύουν το υπεριώδες φως δεν «τυφλώνονται» από την λάμψη του Ήλιου. Μπορούν έτσι να ανιχνεύσουν ένα είδος ακτινοβολίας που πηγάζει από τον Μίλκι Ουέι και ονομάζεται «εκπομπή Λάιμαν-άλφα». Το σήμα αυτό είναι ουσιαστικά μια αόρατη λάμψη που εκπέμπεται από άτομα υδρογόνου όταν φωτίζονται από την ακτινοβολία νεογέννητων άστρων. «Η ακτινοβολία αυτή είναι το ίχνος που αφήνει η γέννηση θερμών άστρων» εξηγεί η Ροζίν Λαλμόν του Παρατηρητηρίου των Παρισίων, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης. Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι δεν είχαν καταφέρει να ανιχνεύσουν την εκπομπή Λάιμαν-άλφα από τον ίδιο τον Γαλαξία μας, αφού τα επίγεια όργανα δεν βλέπουν μέσα από την «ομίχλη» της ηλιακής ακτινοβολίας. «Είναι σαν να αρχίζουμε να βλέπουμε το φως ενός κεριού μέσα σε ένα κατάφωτο δωμάτιο» σχολιάζει η Λαλμόν. Ματιά στα πρώτα άστρα. Οι αστρονόμοι είχαν βέβαια καταφέρει να καταγράψουν ακτινοβολία Λάιμαν-άλφα από άλλους γαλαξίες, καθώς η κίνηση των γαλαξιών αυτών μετατοπίζει το μήκος κύματος της ακτινοβολίας σε περιοχές του φάσματος που μπορούμε να παρατηρήσουμε. Όμως η εκπομπή Λάιμαν-άλφα από τον δικό μας Μίλκι Ουέι ήταν μια θεωρητική πρόβλεψη που έπρεπε να επιβεβαιωθεί, προκειμένου να βελτιωθούν τα μοντέλα των αστροφυσικών για το σχηματισμό νέων άστρων. Ο απώτερος στόχος είναι φιλόδοξος: «Να ανιχνεύσουμε την αίγλη των πρώτων άστρων του νεαρού Σύμπαντος. Επομένως η καταγραφή της εκπομπής Λάιμαν-άλφα από τους πιο μακρινούς γαλαξίες, όπως και η σωστή ερμηνεία του σήματος, θα είναι μεγάλες προκλήσεις» λέει η Λελμόν. Τα ιστορικά σκάφη Voyager βοήθησαν για ακόμα μια φορά στην εξέλιξη της αστρονομίας, η συμβολή τους όμως φαίνεται ότι πλησιάζει σε ένα τέλος: Με την ενέργεια των γεννητριών τους να τελειώνει, το υπεριώδες φασματόμετρο του Voyager 2 έχει τεθεί εκτός λειτουργίας, και το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί σύντομα και στο Voyager 1. Μικρές ειδήσεις. Οριστικά χαμένο για την ESA το Phobos-Grunt, δεν εγκαταλείπουν (ακόμη) οι Ρώσοι. Η άτυχη αποστολή του Phobos-Grunt ήρθε μετά από χρόνια απουσίας της Ρωσίας από τις ερευνητικές αποστολές. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) εγκατέλειψε την έρευνα για να αποκατασταθεί η επικοινωνία με το ρωσικό ερευνητικό σκάφος Phobos-Grunt, που λόγω προβλήματος παραμένει σε τροχιά γύρω από τη Γη αντί να κατευθυνθεί για τον Άρη, ωστόσο οι Ρώσοι δεν έχουν εγκαταλείψει ακόμη τις προσπάθειες. Σε ανακοίνωση της η ESA επισημαίνει ότι η ανταπόκριση του Phobos-Grunt σε εντολές από το έδαφος (πέρα από μία σύντομη επικοινωνία) δεν έγινε εφικτή και όλα τα τεχνικά μέσα έχουν πλέον εξαντληθεί. Οι προσπάθειες των ρωσικών διαστημικών Αρχών θα συνεχίζονταν και μέσα στο Σαββατοκύριακο. Το διαστημόπλοιο βρίσκεται σε χαμηλή τροχιά και μέσα στο προσεχές διάστημα θα καταπέσει στην ατμόσφαιρα και θα καεί το διάστημα ανάμεσα στο τέλος Δεκεμβρίου και το τέλος Φεβρουαρίου. Αν καταφέρουν να αποκαταστήσουν επαφή και αν ανταποκριθεί σε εντολές θα μπορούσαν να το «παρκάρουν» σε μία υψηλότερη τροχιά οπότε θα καθυστερήσει η πτώση στη Γη. Η αποστολή του Phobos-Grunt προέβλεπε να φτάσει στον Φόβο, το μεγαλύτερο από τους δύο μικρούς δορυφόρους του Άρη, και να πάρει ένα δείγμα εδάφους που θα μεταφέρει ξανά στη Γη για μελέτη. Ωστόσο ένα πρόβλημα στους πυραύλους το καθήλωσε σε τροχιά αντί να του δώσει πορεία προς τον κόκκινο πλανήτη. Η αποτυχία της ρωσικής διαστημικής υπηρεσία στην πρώτη αποστολή αυτού του τύπου μετά από πολλά χρόνια κινητοποίησε και τον Ρώσο πρόεδρο, Ντμίτρι Μεντβέντεφ ο οποίος προανήγγειλε έρευνα. «Οι πρόσφατες αποτυχίες είναι πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα μας» είπε για να προσθέσει: «Αυτό δεν σημαίνει ότι συνέβη κάτι τραγικό, σημαίνει όμως ότι πρέπει να κάνουμε λεπτομερή έρευνα και να τιμωρήσουμε τους ενόχους. » Δεν λέω να στήσουμε ανθρώπους στον τοίχο, όπως έκανε ο Στάλιν», συνέχισε για να διευκρινίσει ότι, αν υπάρχουν ένοχοι, τα μέτρα θα είναι πειθαρχικά ίσως ακόμη να υπάρξουν και ποινικές διώξεις. Ασφαλιστική εταιρεία προειδοποιεί για τους κινδύνους των ηλιακών καταιγίδων. Με τη συχνότητα των ηλιακών καταιγίδων να αυξάνεται, καθώς ο Ήλιος εισέρχεται σε μια περίοδο αυξημένης δραστηριότητας, η γερμανική ασφαλιστική εταιρεία Allianz εκτιμά ότι οι υλικές ζημιές από ένα τέτοιο συμβάν θα μπορούσαν να υπερβούν το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Ο Ήλιος είναι γνωστό ότι ακολουθεί έναν ενδεκαετή κύκλο, με την επόμενη φάση έντονης δραστηριότητας να αναμένεται να ξεκινήσει το 2012-2013. Στις φάσεις αυξημένης δραστηριότητας, διαταραχές στο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου προκαλούν εκρήξεις (ηλιακές εκλάμψεις ή εκτινάξεις στεμματικού υλικού), στις οποίες δισεκατομμύρια τόνοι διάπυρου υλικού εκτινάσσονται στο Διάστημα με ταχύτητες γύρω στο 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα. Αν βρεθούν στην πορεία της Γης, τα σωματίδια αυτά αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και προκαλούν τις λεγόμενες γεωμαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες μπορούν να καταστρέψουν δορυφόρους, να διαταράξουν τις ραδιοεπικοινωνίες και να κάψουν τους μετασχηματιστές στα δίκτυα ηλεκτροδότησης. Η αλληλεπίδραση των σωματιδίων αυτών με το γήινο μαγνητικό πεδίο ευθύνεται εξάλλου για το βόρειο και το νότιο σέλας, το οποίο εξαπλώνεται σε μεγαλύτερες περιοχές και γίνεται φωτεινότερο έπειτα από ηλιακές καταιγίδες. Τι ευρύ κοινό μπορεί βέβαια να αγνοεί τους πρακτικούς κινδύνους, ωστόσο οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν κάθε λόγο να τους εξετάζουν. Σύμφωνα με την έκθεση της Allianz, το κόστος των μπλακάουτ και των υλικών ζημιών θα μπορούσε να ξεπεράσει το ένα τρισ. δολάρια στη χειρότερη περίπτωση. «Σε αυτή τη φάση εισερχόμαστε σε μια περίοδο άσχημου διαστημικού καιρού» σχολιάζει στο Reuters ο Τζιμ Ουάιλντ, ειδικός στη φυσική του ηλιακού πλάσματος στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ στη Βρετανία. «Η κατάσταση είναι σοβαρή, αν φανταστεί κανείς ότι μπορεί να κοπεί για ολόκληρες εβδομάδες ή και μήνες το ηλεκτρικό ρεύμα σε ένα μεγάλο τμήμα μιας χώρας ή μιας ηπείρου» λέει. Γεωμαγνητικές καταιγίδες με σοβαρές συνέπειες έχουν εξάλλου καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία. Το 1989, περίπου έξι εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για μέρες λόγω καταιγίδας που κατέστρεψε το δίκτυο ηλεκτροδότησης. Και ο κίνδυνος αυξάνεται από το γεγονός ότι οι καταιγίδες αυτές δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν μέρες νωρίτερα. Όπως εξηγεί ο Δρ Ουάιλντ, οι διαθέσιμοι δορυφόροι μπορούν σήμερα να μεταδώσουν προειδοποιήσεις περίπου μία ώρα πριν. Αυτό συμβαίνει επειδή η έκρηξη μπορεί να συμβεί σε μια περιοχή της επιφάνειας του Ήλιου η οποία δεν είναι ορατή εκείνη τη στιγμή από τη Γη. Οι συνέπειες γίνονται ορατές έπειτα από δύο με τρεις μέρες, όταν φτάσει στον πλανήτη η καταιγίδα των φορτισμένων σωματιδίων. Δεδομένου ότι η μελέτη του διαστημικού καιρού δεν μετρά πάνω από μισό αιώνα ζωής, ακόμα δεν υπάρχει διεθνές, συντονισμένο κέντρο παρακολούθησης, όπως συμβαίνει με τον γήινο καιρό. Μικρή πρόοδος έχει σημειωθεί από το 1859, όταν ο Άγγλος αστρονόμος Ρίτσαρντ Κάρινγκτον παρατήρησε μια έκρηξη λευκού φωτός στον ηλιακό δίσκο -ήταν η πρώτη επιστημονικά καταγεγραμμένη ηλιακή έκρηξη. «Αυτό που δεν γνώριζαν τότε» σχολιάζει τώρα ο Δρ Ουάιλντ, «ήταν ότι δύο με τρεις μέρες αργότερα μπορούσε κανείς να δει το βόρειο σέλας στο Περού και όλο το τηλεγραφικό σύστημα δεν λειτουργούσε λόγω της γεωμαγνητικής δραστηριότητας».Σύμφωνα επίσης με την έκθεση της Allianz, μια ηλιακή καταιγίδα παρόμοιας έντασης με αυτή του 1859 θα προκαλούσε εκτεταμένες βλάβες στα δίκτυα ηλεκτροδότησης. Νέα ονόματα για δυο χημικά στοιχεία. Ο περιοδικός πίνακας ανανεώνεται τελευταίως ραγδαία για τα χημικά δεδομένα. Πριν από μερικές εβδομάδες τρία αναγνωρισμένα μεν αλλά «αβάφτιστα» στοιχεία – το κοπερνίκιο, το ρεντγκένιο και το νταρμστάντιο –έλαβαν τα επίσημα ονόματά τους. Τώρα ήρθε η σειρά των δυο νεότερων «μελών» του να αποκτήσουν το δικό τους. Φλερόβιο και λιβερμόριο. Πρόκειται για τα στοιχεία 114 και 116, τα οποία μπήκαν στο «κλαμπ» του περιοδικού πίνακα τον περασμένο Ιούνιο. Ακολουθώντας την τυπική – και συνήθως χρονοβόρο – διαδικασία η Διεθνής Ενωση Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Χημείας ανακοίνωσε σήμερα τις προτεινόμενες ονομασίες τους. Όπως προβλέπει το τυπικό, θα ακολουθήσει μια περίοδος πέντε μηνών για την υποβολή σχολίων. Αν δεν υπάρξουν αντιρρήσεις, δυο ακόμη νέες λέξεις θα προστεθούν στο χημικό λεξιλόγιο: το φλερόβιο (Flerovium, προτεινόμενο σύμβολο Fl) για το στοιχείο 114 και το λιβερμόριο (Livermorium, προτεινόμενο σύμβολο Lv) για το στοιχείο 116. Τιμή στα εργαστήρια. Τα δυο νέα στοιχεία ανακαλύφθηκαν από κοινού από δυο ερευνητικές ομάδες, μια ρωσική και μια αμερικανική. Τα ονόματα αποτίουν φόρο τιμής στα εργαστήριά τους. Το φλερόβιο προέρχεται από το Εργαστήριο Πυρηνικών Αντιδράσεων Φλερόφ του ρωσικού Ενιαίου Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών στη Ντούβνα. Το λιβερμόριο «βγαίνει» από το αμερικανικό Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ στην Καλιφόρνια. Για να δημιουργήσουν το στοιχείο 116 οι ερευνητές προκάλεσαν συγκρούσεις ατόμων ασβεστίου (στοιχείο 20) σε άτομα κουρίου (στοιχείο 96). Σχεδόν αμέσως αυτό διασπάστηκε δημιουργώντας το στοιχείο 114. Τα άτομα που έχουν δημιουργηθεί είναι ελάχιστα και η διάρκεια ζωής τους πολύ μικρή – λιγότερο από δυο δευτερόλεπτα – και έτσι οι χημικές ιδιότητες των νέων στοιχείων δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Θέση στα υπερβαρέα. Οι ειδικοί γνωρίζουν ωστόσο τη θέση τους στον περιοδικό πίνακα. Το φλερόβιο (114) τοποθετείται ακριβώς κάτω από τον μόλυβδο και το λιβερμόριο (116) ακριβώς κάτω από το πολώνιο και το τελλούριο. Πρόκειται δηλαδή για υπερβαρέα στοιχεία, τα οποία ελπίζεται ότι θα αποτελέσουν τη βάση για τη δημιουργία μιας «νησίδας σταθερότητας» – την ανάπτυξη δηλαδή ακόμη βαρύτερων στοιχείων με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής τα οποία οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχουν εκτός του περιοδικού πίνακα. Ο τελευταίος πάντως εξακολουθεί να περιλαμβάνει «αβάφτιστα» - και αρκετά νεαρά – μέλη: τα στοιχεία 113, 115, 117 και 118 έχουν αναπτυχθεί από διάφορες ομάδες, χωρίς όμως ακόμη να έχουν λάβει επίσημες ονομασίες. Εντοπίστηκε ο «σύντροφος» ενός σουπερνόβα. : H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια καλλιτεχνική απεικόνιση από ένα σπάνιο όσο και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο το οποίο παρακολουθεί διεθνής ομάδα αστρονόμων. Το 1993 εντοπίστηκε στον γαλαξία NGC 3031 (γνωστό και ως Μ81) μια έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα) η οποία έλαβε την κωδική ονομασία SN 1993J. Ο γαλαξίας NGC 3031 βρίσκεται σε απόσταση 12 εκατομμυρίων ετών φωτός από τον δικό μας και είναι και αυτός ένας μεγάλος σπειροειδής γαλαξίας. Η έκρηξη οφειλόταν στην κατάρρευση ενός κόκκινου γίγαντα ο οποίος όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια αποτελούσε ένα αστρικό δίδυμο με έναν μπλε αστέρα. Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες ο μπλε αστέρας όχι μόνο επέζησε της τρομερής έκρηξης αλλά πρόλαβε να απορροφήσει και μεγάλο μέρος της ύλης του «συντρόφου» του πριν τελικά αυτός καταστραφεί. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο κόκκινος γίγαντας μετέφερε στον μπλε αστέρα γιγάντιες ποσότητες αερίων, κατά πάσα πιθανότητα υδρογόνο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μάζα των αερίων που μεταφέρθηκε στον μπλε αστέρα ήταν δέκα φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου!

Οι υπερφυσαλίδες. Υπερφυσαλίδα είναι ένας αστρονομικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κοιλότητα με πλάτος εκατοντάδες έτη φωτός, γεμάτη με αέριο θερμοκρασίας 106 Kelvin, που εκτοξεύεται στο διαστρικό μέσον ή από πολλές σουπερνόβα ή τους αστρικούς ανέμους. Το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται κι αυτό στο κέντρο μιας παλιάς υπερφυσαλίδας, γνωστής ως η Τοπική Φυσαλίδα, που τα όρια της μπορούν να ανιχνευτούν από την ξαφνική εξαφάνιση της σκόνης των άστρων σε αποστάσεις μεγαλύτερες από μερικές εκατοντάδες έτη φωτός. Σχηματισμός των υπερφυσαλίδων. Τα πιο μεγάλα άστρα, με μάζες που κυμαίνονται από οκτώ έως περίπου εκατό ηλιακές μάζες και φασματικού τύπου O και στις αρχές του Β, βρίσκονται συνήθως σε ομάδες που ονομάζεται ενώσεις OB. Τα μεγάλα αστέρια τύπου O έχουν ισχυρούς αστρικούς ανέμους, και όλα αυτά τα αστέρια εκρήγνυται ως σουπερνόβα στο τέλος της ζωής τους.Οι ισχυρότεροι αστρικοί άνεμοι απελευθερώνουν κινητική ενέργεια 1044 Joule κατά τη διάρκεια της ζωής ενός άστρου, που ισοδυναμεί με μια έκρηξη σουπερνόβα. Αυτοί οι άνεμοι λοιπόν μπορούν να σχηματίσουν φυσαλίδες, αστρικού ανέμου όπως λέγονται, μήκους δεκάδων ετών φωτός. Επειδή στις ενώσεις OB τα αστέρια είναι αρκετά κοντά, οι φυσαλίδες αυτές συγχωνεύονται σχηματίζοντας μια γιγαντιαία φυσαλίδα, αυτή που ονομάζεται υπερφυσαλίδα.Όταν δε τα αστέρια πεθαίνουν, οι εκρήξεις σουπερνόβα, ομοίως, φτιάχνουν εκρηκτικά κύματα που μπορούν να φτάσουν σε ακόμα μεγαλύτερα μεγέθη, με ταχύτητες επέκτασης έως και αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Οι περισσότερες από τις εκρήξεις σουπερνόβα συμβαίνουν μέσα σε μια κοιλότητα που σχηματίζεται από φυσαλίδες αστρικού ανέμου. Αυτές οι εκρήξεις ποτέ δεν σχηματίζουν ένα ορατό υπόλειμμα σουπερνόβα, αλλά δίνουν την ενέργειά τους στην καυτή εσωτερική κοιλότητα, όπως τα ηχητικά κύματα. Και οι αστρικοί άνεμοι και οι αστρικές εκρήξεις έτσι δίνουν ενέργεια για την επέκταση της υπερφυσαλίδας στο διαστρικό μέσο.Αρκετά μεγάλες υπερφυσαλίδες μπορούν να εκτοξεύσουν υλικό ακόμα και σε ολόκληρο το γαλαξιακό δίσκο, απελευθερώνοντας την ενέργεια τους στο γαλαξιακό φωτοστέφανο (άλως) ή ακόμα και στο διαγαλαξιακό μέσο. Η Τοπική Φυσαλίδα. Η Τοπική Φυσαλίδα είναι μια κοιλότητα στο διαστρικό μέσο (ISM) που βρίσκεται στον βραχίονα του Ωρίωνα του Γαλαξία μας. Είναι πλάτους τουλάχιστον 300 ετών φωτός και έχει μια πυκνότητα του ουδέτερου υδρογόνου περίπου 0,05 άτομα ανά κυβικό εκατοστό, ή περίπου το ένα δέκατο του μέσου όρου για το διαστρικό μέσο ISM στο Γαλαξία μας (0,5 άτομα/cc), και το μισό του Τοπικού Διαστρικού Νέφους (0,1 άτομα/cc). Το πολύ αραιό, καυτό αέριο της Τοπικής Φυσαλίδας οφείλεται σε σουπερνόβα που εξερράγη κατά τα τελευταία 10 με 20.000.000 χρόνια πριν. Κάποτε πίστευαν οι αστρονόμοι ότι ο πιο πιθανός υποψήφιος για τα λείψανα αυτού του σουπερνόβα ήταν το Geminga ένα πάλσαρ στον αστερισμό των Διδύμων. Πιο πρόσφατα, ωστόσο, έχει προταθεί ότι πολλαπλές σούπερ-νόβα στην υποομάδα Β1 των Πλειάδων ήταν οι πιο πιθανές υπεύθυνες για το αέριο της Φυσαλίδας.Το Ηλιακό Σύστημα διερχόταν από την περιοχή που καταλαμβάνεται σήμερα από την Τοπική Φυσαλίδα κατά τα τελευταία πέντε έως δέκα εκατομμύρια χρόνια. Η τρέχουσα θέση του βρίσκεται στο Τοπικό Διαστρικό Νέφος, μια μικρή περιοχή από πυκνότερο υλικό στο εσωτερικό της φυσαλίδας.Η Τοπική Φυσαλίδα δεν είναι σφαιρική, αλλά φαίνεται να είναι στενότερη στο γαλαξιακό επίπεδο, και κάπως ελλειπτική.Στην φωτογραφία η εικόνα δείχνει το νεφέλωμα Ν 70. Πρόκειται για μία υπερ-φυσαλίδα στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου (LMC), ένας δορυφορικός γαλαξίας του δικού μας, που βρίσκεται στο νότιο ουρανό και σε απόσταση περίπου 160.000 ετών φωτός. Το N 70 είναι μία φωτεινή φυσαλίδα από διαστρικό αέριο πλάτους περίπου 300 έτη φωτός. Δημιουργήθηκε από τους αστρικούς ανέμους από καυτά μεγάλα άστρα καθώς και από υλικό από τις εκρήξεις σουπερνόβα. Το εσωτερικό της είναι γεμάτο με ένα ασθενές, καυτό αέριο που διαστέλλεται. Η έρευνα του μας βοηθάει να εξερευνήσουμε τη σύνδεση μεταξύ των κύκλων ζωής των άστρων και της εξέλιξης των γαλαξιών.Η ηλιόσφαιρα (μια τεράστια δομή σε σχήμα ελλειψοειδές που περιβάλει τον Ήλιο και τους πλανήτες) περιέχει τον ηλιοσφαιρικό κολεό (heliosheath) που είναι γεμάτος με μαγνητικές φυσαλίδες, οι οποίες προστατεύουν μερικώς το Ηλιακό Σύστημα από τις κοσμικές ακτίνες. Επίσης 3D αναπαράσταση της Τοπικής Φυσαλίδας (Λευκό) με τα γειτονικά μοριακά νέφη (μωβ)

Με τον Proba-2 στραμμένο προς ενός δραστήριο Ήλιο. Eπιστήμονες από κάθε γωνιά της Γης, που συγκεντρώθηκαν στην πόλη Namur του Βελγίου για την European Space Weather Week (την «Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Διαστημικού Καιρού»), είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν για τα τελευταία αποτελέσματα του μικροδορυφόρου Proba-2, του Ευρωπαϊκού σταθμού παρακολούθησης του διαστημικού καιρού. Ο Ήλιος με την απρόβλεπτη δραστηριότητά του έχει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του διαστημικού καιρού: η απότομη αύξηση της ροής ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων από τον Ήλιο μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες στα ηλεκτρικά συστήματα δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη καθώς και τα επίγεια δίκτυα ηλεκτροδότησης. Με μέγεθος μικρότερο από ένα κυβικό μέτρο, ο μικροδορυφόρος Proba-2 εκτοξεύτηκε στις 2 Νοεμβρίου 2009 αρχικά με σκοπό να δοκιμαστούν νέες τεχνολογίες και στη συνέχεια για τη συγκέντρωση επιστημονικών δεδομένων. Και ενώ η αρχική διάρκεια της αποστολής του ήταν δύο χρόνια, συνεχίζει να στέλνει δεδομένα. Ο Proba-2 είναι εξοπλισμένος με δύο επιστημονικά όργανα που συγκεντρώνουν δεδομένα για τον Ήλιο, και δύο ακόμα όργανα που παρακολουθούν την επίδραση του Ήλιου στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, στην ηλεκτρικά φορτισμένη ιονόσφαιρα της Γης. Μέχρι σήμερα έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 400.000 εικόνες του Ήλιου, ενώ οι μετρήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί επί τόπου στην ιονόσφαιρα της Γης ξεπερνούν τις 20 εκατομμύρια. Το 2011, η European Space Weather Week διεξάχθηκε μεταξύ 28 Νοεμβρίου και 2 Δεκεμβρίου στο Palais des Congres, στην πόλη Namur του Βελγίου, και περιελάμβανε πλήθος παρουσιάσεις από επιστημονικές ομάδες που μελετούν τα δεδομένα του μικροδορυφόρου Proba-2. «Τα δεδομένα που συγκεντρώνει ο μικροδορυφόρος Proba-2 διατείθενται σε επιστημονικές ομάδες σε όλο τον κόσμο, από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Ινδία,» σημείωσε η Marie Dominique από το Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Βελγίου, η οποία είναι υπεύθυνη για τους δύο αισθητήρες που είναι στραμμένοι προς τον Ήλιο. Παρατηρήσεις από το διάστημα. Παρόλο που δεν έχουν προετοιμαστεί για το αφιλόξενο περιβάλλον του Ήλιου, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον Ήλιο, δύο επιπλέον αισθητήρες περιφέρονται γύρω από τους πόλους, σε ύψος 700 χιλιομέτρων, και ερευνούν το άμεσο περιβάλλον του μικροδορυφόρου Proba-2. «Την επόμενη χρονιά, σχεδιάζουμε να διαθέσουμε ελεύθερα το σύνολο των παρατηρήσεων που έχουν συγκεντρωθεί μέχρι σήμερα,» δήλωσε ο Stepan Stverak από το Αστρονομικό Ιστιτούτο της Τσεχίας. «Τα δεδομένα του Proba-2 θα είναι διαθέσιμα στο επιστημονικό κοινό που επιθυμεί να τα χρησιμοποιήσει για στατιστικές μελέτες, και για να εξετάσει με ποιον τρόπο η ιονόσφαιρα της Γης διαταράσσεται από εκρηκτικά φαινόμενα στην επιφάνεια του Ήλιου.» Τα αποτελέσματα θα διασταυρωθούν με αυτά από το Γαλλικό δορυφόρο Demeter, ο οποίος έχει αποστολή να μελετήσει τις διαταραχές που προκαλεί στην ιονόσφαιρα η σεισμική δραστηριότητα - και με τον τρόπο αυτό να προσφέρει μία εναλλακτική μέθοδο για την πρόβλεψη σεισμών. Την περασμένη χρονιά, πριν ο δορυφόρος Demeter ολοκληρώσει την αποστολή του, η τροχιά του βρισκόταν πολύ κοντά σε αυτή του Proba-2. Νέες τεχνολογίες στο διάστημα. Το πρόγραμμα της ESA Proba - από τα αρχικά των λέξεων ‘Project for Onboard Autonomy’ - περιλαμβάνει μία σειρά από δορυφόρους που θα επιτρέψουν σε Ευρωπαϊκές εταιρίες να δοκιμάσουν νέες τεχνολογίες στο διάστημα. Ο μικροδορυφόρος Proba-2 είναι εξοπλισμένο με έναν υπολογιστή για τον έλεγχο της τροχιάς του που βασίζεται την τελευταία γενιά τσιπ της ESA, ένα προηγμένο σύστημα αισθητήρων που παρακολουθεί τη θερμοκρασία και πίεση στη δεξαμενή καυσίμων, καθώς και γεννήτριες αέριου αζώτου που τροφοδοτούν τους προωθητήρες κατά διαστήματα, προκειμένου να γίνουν διορθώσεις στην τροχιά του. «Πίσω από το πρόγραμμα Proba βρίσκεται η ανάγκη να δοκιμαστούν προηγμένες τεχνολογίες με τρόπο που και η επιστημονική κοινότητα μπορεί να αξιοποιήσει,» τόνισε ο Frederic Teston που συμμετέχει στο πρόγραμμα της ESA ‘In-Orbit Demonstration’. «Προσελκύοντας, άλλωστε, το ενδιαφέρον των τελικών αποδεκτών αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι οι νέες τεχνολογίες που προτείνουμε λειτουργούν.» Ο μικροδορυφόρος Proba-2 έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να λειτουργεί αυτόνομα. Από το έδαφος, τον παρακολουθεί μονάχα σε ώρες γραφείου μία μικρή ομάδα, η οποία έχει την έδρα της στον επίγειο σταθμό της ESA στην πόλη Ρεντού του Βελγίου. «Συνεργαζόμαστε στενά με τους τεχνικούς στο Ρεντού», πρόσθεσε η κα Dominique. «Όταν η ηλιακή δραστηριότητα ξαφνικά αλλάζει, μπορούμε μέσα σε λίγες ώρες να ρυθμίσουμε τα όργανα κατάλληλα, ή ακόμα να αλλάξουμε την κατεύθυνση προς την οποία βλέπει ο δορυφόρος, προκειμένου να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη μία στεμματικής εκροής μάζας». http://www.esa.int/esaCP/SEM8BT4XPVG_Greece_1.html

Στοιχεία περί ύπαρξης τεράστιων όγκων πάγου στον Άρη. Μία πιθανή πηγή νερού για τους αστροναύτες που θα επισκεφθούν τον Άρη ενδεχομένως να εντόπισε το Mars Express, καθώς νέες εικόνες της οροσειράς Phlegra Montes υποδεικνύουν την ύπαρξη μεγάλων όγκων πάγου στο υπέδαφος. Τα βουνά της οροσειράς δεν είναι ηφαιστειακής προέλευσης, αλλά δημιουργήθηκαν από αρχαίες τεκτονικές δυνάμεις οι οποίες συμπίεσαν τμήματα της επιφάνειας, οδηγώντας στη διαμόρφωση των βουνών. Η μελέτη των νέων εικόνων έδειξε την ύπαρξη σχηματισμών που συναντώνται να καλύπτουν παγετώνες στη Γη, κάτι που ενδεχομένως να σημαίνει ότι μόλις κάτω από την επιφάνεια του εδάφους στην περιοχή βρίσκονται όγκοι πάγων. Την εν λόγω υπόθεση υποστηρίζουν και τα δεδομένα από το ραντάρ του Mars Reconnaissance Orbiter. Στο παρελθόν έχουν εντοπιστεί ξανά στοιχεία που να υποδεικνύουν την ύπαρξη πάγου στον Άρη, σε κρατήρες που έχουν προκύψει από την πτώση μετεωριτών.

Τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης μπορεί να είναι βαρύτερα από όσο πιστεύαμε. Η σκοτεινή ύλη σιγά-σιγά βγαίνει από τους κρυψώνες της. Δύο νέες έρευνες στον ουρανό των ακτίνων-γ δείχνουν ότι εάν η μυστηριώδης ύλη αποτελείται από ένα σωματίδιο, αυτό θα είναι βαρύτερο από 40 GeV, ή περίπου 44 φορές τη μάζα του πρωτονίου. Το αποτέλεσμα αυτό έρχεται σε αντίθεση με υπαινιγμούς από τρία άλλα πειράματα πάνω στη Γη, που επεσήμαναν πως ένα ελαφρύ σωματίδιο σκοτεινής ύλης ζυγίζει μόνο το ένα τέταρτο, αν και ορισμένοι ερευνητές λένε ότι τέτοια μικρά βάρη βρίσκονται ακόμα στο πεδίο της έρευνας. Η σκοτεινή ύλη ως γνωστόν αποτελεί το 80 τοις εκατό όλης της ύλης στο σύμπαν, αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος από τι είναι φτιαγμένη. Το κορυφαίο υποψήφιο σωματίδιο για την σκοτεινή ύλη είναι το WIMP, ή Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα, τα οποία παρήχθησαν στο big bang και έχει προκαλέσει την συγκέντρωση μεγάλων δομών, όπως οι γαλαξίες από τότε. Οι φυσικοί γνωρίζουν πόση σκοτεινή ύλη περιέχει το σύμπαν συνολικά, αλλά όχι το πόσο ζυγίζει κάθε WIMP. Άμεσες ανιχνεύσεις. Ένας τρόπος για να το μάθουμε είναι να περιμένουμε υπομονετικά να αφήσει τα ίχνη του το σωματίδιο αυτό σε έναν ανιχνευτή θαμμένα βαθιά κάτω στη γη, για την αποφυγή πλαστών σημάτων από τα συνήθη σωματίδια, τα οποία έρχονται από το διάστημα. Μερικοί από αυτούς τους ανιχνευτές δεν έχουν ακόμη πιάσει τίποτα, αλλά τρία από αυτά – το CRESST ΙΙ και το DAMA, και οι δύο βρίσκονται σε ένα ορυχείο στην Ιταλία, και το τρίτο το CoGeNT, σε ένα ορυχείο στη Μινεσότα – έχουν αναφέρει δελεαστικούς υπαινιγμούς για ένα σωματίδιο βάρους μεταξύ 7 και 20 GeV. Ένας άλλος τρόπος για να εξετάσουν τις ιδιότητες των σωματιδίων οι φυσικοί είναι να ψάξουν για την ακτινοβολία των ακτίνων-γ που παράγονται όταν δύο WIMPs συγκρούονται και εξαϋλώνονται, παράγοντας έναν καταρράκτη σωματιδίων και φωτονίων. Πέρυσι, ο Dan Hooper του Fermilab στο Ιλλινόις χρησιμοποίησε δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi για να δείξει τι θα μπορούσε να είναι η ακτινοβολία που προέρχεται από ένα εξίσου ελαφρύ σωματίδιο σκοτεινής ύλης, το οποίο προέρχεται από το κέντρο του Γαλαξία μας. Αλλά τώρα, δύο ανεξάρτητες ομάδες που μελετούν τα δεδομένα του Fermi λένε ότι στόχευσαν σε ένα σωματίδιο σκοτεινής ύλης, βάρους τουλάχιστον 40 GeV. Και οι δύο ομάδες αναζήτησαν για μια λάμψη ακτίνων γάμμα που να προέρχεται από την σκοτεινή ύλη στους νάνους γαλαξίες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας. Μία ομάδα ερευνητών στο Fermi εξέτασαν για δύο χρόνια 10 νάνους γαλαξίες. Η άλλη εξέτασε ακτίνες-γ από επτά γαλαξίες σε διάστημα τριών ετών. Οι δύο ομάδες χρησιμοποίησαν διαφορετικές στατιστικές προσεγγίσεις, προκειμένου να αφαιρούν από τις εκπομπές ακτίνων-γ τις συνηθισμένες αστροφυσικές πηγές, όπως τα πάλσαρ και σουπερνόβες για να κυνηγήσουν έτσι τα τυχόν σήματα από την σκοτεινή ύλη, και η κάθε μία έφτασε στο ίδιο συμπέρασμα – ότι κάθε ακτινοβολία γάμμα που προέρχεται από τη σκοτεινή ύλη πρέπει να παράγεται από ένα σχετικά βαρύ σωματίδιο. Γιατί όμως; Αν κάθε σωματίδιο της σκοτεινής ύλης ήταν αντίθετα μικρό και ελαφρύ, θα πρέπει να υπάρχουν πολλά από αυτά για να συγκεντρωθεί η τεράστια ποσότητα της σκοτεινής ύλης, που έμμεσα έχει ανιχνευθεί στο σύμπαν από την βαρυτική έλξη της πάνω στην κανονική ύλη. Αν υπήρχαν πολλά σωματίδια της σκοτεινής ύλης, θα υπήρχαν πολλές συγκρούσεις μεταξύ τους και ως εκ τούτου πολύ περισσότερες ακτίνες γάμμα από όσες έχουν δει, λένε οι δύο ομάδες. "Αν τα WIMPs ήταν μικρότερα, θα πρέπει να τα είχαμε δει, όμως εμείς δεν τα είδαμε”, λέει ο Σάββας Κουσιάππας (Koushiappas), μέλος της δεύτερης ομάδας από το Πανεπιστήμιο Brown του Ρόουντ Άιλαντ. "Πρόκειται για το ισχυρότερο όριο για τη μάζα που είχαμε μέχρι τώρα." Όμως οι μελέτες δεν είναι απαραίτητα κι ένα αγγελτήριο θανάτου για τα ελαφριά σωματίδια της σκοτεινής ύλης, λέει ο Dan Hooper του Fermilab. Κι αυτό επειδή χρησιμοποιούν ένα μοντέλο της σκοτεινής ύλης που διασπάται σε ορισμένα είδη σωματιδίων, όπως τα βαρέα κουάρκ και ταξιδεύουν με την ίδια ταχύτητα, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία τους. Σε περίπτωση που, στην πραγματικότητα, η σκοτεινή ύλη διασπάται σε σωματίδια που το Fermi δεν μπορεί να ανιχνεύσει, ή εάν κινείτο πιο γρήγορα όταν το σύμπαν ήταν νεότερο και πιο ζεστό, τότε θα μπορούσε να ελαφρύ όσο και 10 GeV, λέει ο Hooper. Αυτές οι ομάδες αποκλείουν ορισμένα είδη σωματιδίων, αλλά δεν αποκλείουν και νάρκες", δήλωσε Ακόμα, η δημοσίευση αυτή είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός. "Για πρώτη φορά, διασταυρωνόμαστε πραγματικά με θεωρητικά αποδεκτά ελκυστικά μοντέλα," λέει. «Κανένα πείραμα δεν πρόκειται να σκοτώσει όλα τα μοντέλα της σκοτεινής ύλης που μπορούμε να σκεφτούμε. Πρόκειται να πάρουμε πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις." Και οι δύο μελέτες θα δημοσιευτούν στο Physical Review Letters. Πηγή: New Scientist.

Φίλε Astro_Tom Επειδή πολλοι χάσαμε την εκπομπή σου λογω ανειλλημένων υποχρεώσεων(εύσημη δικαιολογία) θα μπορούσες να ανεβάσεις την εκπομπή σου εδώ ωστε να μπορέσουν ολοι οι φίλοι του Astrovox να την ακούσουν; Σε ευχαριστούμε εκ των προτέρων!!!

Κολασμένη «Σούπερ-Γη» στην διαστημική μας γειτονιά. Διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler έναν ακόμη εξωηλιακό πλανήτη. Ο Kepler 21-b, όπως αυτός ονομάστηκε, ανήκει στην κατηγορία των πλανητών που, λόγω του μεγέθους τους, έχουν λάβει τον χαρακτηρισμό «Σούπερ-Γη». Όμως ο πλανήτης βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο και θεωρείται απίθανο να διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής. Ο νέος πλανήτης. Την ανακάλυψη έκανε πολυμελής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Ames Research Center της NASA. Ο Kepler 21-b βρίσκεται σε απόσταση 352 ετών φωτός από εμάς, έχει ακτίνα περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης και μάζα περίπου δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη μας. Όμως ο Kepler 21-b βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το μητρικό του άστρο (το HD 179070) και έτσι είναι απίθανο αν όχι αδύνατο να διαθέτει ζωή αφού οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνειά του αγγίζουν τους 1700 βαθμούς Κελσίου! Ο Kepler 21-b βρίσκεται σε απόσταση περίπου πέντε εκατομμυρίων χλμ από το μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από αυτό σε 2.8 μέρες. Ο Ερμής που επίσης θεωρείται αφιλόξενος για τη ζωή βρίσκεται σε απόσταση 57 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο. Το Kepler. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler έχει ως αποστολή την αναζήτηση πλανητών και ειδικά εκείνων με συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής. Τα στοιχεία που έχει στείλει τους τελευταίους μήνες είναι άκρως εντυπωσιακά και ανατρέπουν τα όσα γνωρίζαμε για το Σύμπαν μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τους ειδικούς της NASA που μελετούν τα δεδομένα που έχει στείλει το Kepler, ο γαλαξίας μας διαθέτει τουλάχιστον 50 δισεκατομμύρια πλανήτες, αριθμό πολύ μεγαλύτερο από αυτόν που οι επιστήμονες πίστευαν μέχρι σήμερα. Από αυτούς τους 50 δις πλανήτες υπολογίζεται ότι 500 εκατομμύρια πλανήτες βρίσκονται στις λεγόμενες φιλόξενες ζώνες,{ζώνη Goldilocks (Χρυσομαλλούσα)} είναι δηλαδή σε ιδανική απόσταση από το μητρικό τους άστρο (ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά) ώστε να διαθέτουν συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής. Όπως είναι ευνόητο το Kepler ενισχύει τα μέγιστα την άποψη ότι η ύπαρξη ζωής σε άλλους κόσμους πρέπει να θεωρείται δεδομένη αν αναλογιστούμε ότι ο αριθμός των γαλαξιών εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 100 δισεκατομμύρια. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του Kepler 21-b. Μικρές ειδήσεις. Εγκρίθηκε το πλήρωμα της νέας αποστολής στο ΔΔΣ. Η διυπηρεσιακή Επιτροπή ενέκρινε σήμερα στην Αστρούπολη (περίχωρα της Μόσχας) τις συνθέσεις του βασικού και του αναπληρωτικού πληρώματος του διαστημοπλοίου Soyuz TMA-03M, που θα πετάξει προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 21 Δεκεμβρίου. Μέλη του βασικού πληρώματος είναι ο Ρώσος Ολέγκ Κονονένκο, ο Αμερικανός Ντόναλντ Πέτιτ (Donald Pettit) και ο Ολλανδός Αντρέ Κάουπερς (Andre Kuipers). Στις 29 και στις 30 Νοεμβρίου αυτοί οι κοσμοναύτες, καθώς επίσης και οι αναπληρωτές τους έκαναν ολοκληρωτικές ασκήσεις σε μακέτες του ρωσικού τμήματος του ΔΔΣ και του επανδρωμένου διαστημοπλοίου ψηφιακής σειράς Soyuz TMA-M. Η διαστημική αποστολή του βασικού πληρώματος στο ΔΔΣ θα διαρκέσει για 5 σχεδόν μήνες. Η Κίνα δημιουργεί παγκόσμιο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης. Η Κίνα τοποθέτησε σε διαστημική τροχιά ένα δορυφόρο του συστήματος παγκόσμιας πλοήγησης Beidou. Η εκτόξευσή του έγινε με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα Long March-3A από το κοσμοδρόμιο Xichang στη δυτική επαρχία Sichuan. Η Κίνα σχεδιάζει να δημιουργήσει δικό της ανεξάρτητο παγκόσμιο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης όμοιου με το αμερικανικό GPS, το ευρωπαϊκό Galileo και το ρωσικό GLONASS. Ως το 2012 το κινέζικο σύστημα θα μπορεί να καλύψει την περιοχη της Ασίας και του Ειρηνικού ωκεανού και ως το 2020, όταν ο αριθμός των δορυφόρων θα αυξηθεί ως 30, το σύστημα Beidou θα λειτουργεί ως παγκόσμιο.

Φίλε Astro_Tom Καλωσόρισες στην μεγάλη παρέα του Astrovox. Συγχαρητήρια και καλή αρχή.

Σκουλήκια «οδηγοί» της αποίκησης στο διάστημα. Ένα είδος σκουληκιών που έχει κοινά βιολογικά χαρακτηριστικά με τον άνθρωπο έζησε και αναπαράχθηκε χωρίς προβλήματα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η μελέτη τους προσφέρει σημαντικά στοιχεία στους επιστήμονες για την προσπάθεια αποίκησης του ανθρώπου σε άλλους κόσμους. Τα διαστημικά σκουλήκια. Ανάμεσα στα φορτία του διαστημικού λεωφορείου Discovery προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση ήταν και ένα κουτί που περιείχε 4 χιλιάδες σκουλήκια Caenorhabditis elegans. Το συγκεκριμένο είδος έχει πολλές βιολογικές ομοιότητες με τον άνθρωπο και οι ερευνητές που θα παρακολουθούσαν τη διαβίωση τους στις διαστημικές συνθήκες ήθελαν να μάθουν στοιχεία που σχετίζονταν με τον στόχο του ανθρώπου να ζήσει κάποια στιγμή και μακριά από τη Γη. Άλλωστε πολλοί ειδικοί προεξέχοντος του Στίβεν Χόκιγκ πιστεύουν ότι η επιβίωση του ανθρώπινου είδους εξαρτάται από την αποίκηση του σε άλλους κόσμους αφού διάφοροι παράγοντες μπορούν τους επόμενους αιώνες να θέσουν σε κίνδυνο την ανθρωπότητα. Τα εμπόδια και η έρευνα. Η Γη προσφέρει ιδανικές για συνθήκες για τον άνθρωπο αλλά είναι γνωστό ότι στο διάστημα παράγοντες όπως η υψηλή ακτινοβολία και η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζουν αρνητικά τον ανθρώπινο οργανισμό. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Νότινγκχαμ μελέτησαν την πορεία της ζωής των σκουληκιών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Διαπίστωσαν ότι η ανάπτυξη του C.elegans από την στιγμή που βρίσκονταν στο αυγό τους μέχρι και την ενηλικίωση τους δεν είχε διαφορές από την ανάπτυξη στις γήινες συνθήκες. Το ίδιο φυσιολογική ήταν και η διαδικασία αναπαραγωγής τους που δεν παρουσίασε κανένα πρόβλημα ή παρενέργεια. Οι ερευνητές μελέτησαν 12 γενιές C.elegans και τα ευρήματα είναι σημαντικά αφού οι ειδικοί μπορούν να μελετήσουν καλύτερα τις πιθανές επιπτώσεις της μακροχρόνιας παραμονής του ανθρώπου στο διάστημα. «Αν και ακούγεται παράξενο πολλές οι ίδιες βιολογικές αλλαγές που γίνονται στον άνθρωπο κατά την παραμονή του στο διάστημα γίνονται και στα C.elegans. Διαπιστώσαμε μέσα από την έρευνα μας ότι τα C.elegans μπορούν να αναπτυχθούν ομαλά και να αναπαραχθούν επίσης ομαλά ευρισκόμενα σε διαστημικές συνθήκες για χρονικό διάστημα ανάλογο με εκείνο που θα χρειαστεί ένα σκάφος με ανθρώπους να ταξιδέψει από την Γη σε κάποιο άλλο πλανήτη» αναφέρει ο Ναθάνιελ Σβέζικ, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Interface που είναι έντυπο της βρετανικής Βασιλικής Εταιρίας. Τα C.elegans. Τα σκουλήκια C.elegans ήταν ο πρώτος πολυκύτταρος οργανισμός στον οποίο έγινε χαρτογράφηση του γονιδιώματος του. Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες πολλά από τα περίπου 20 χιλιάδες γονίδια έχουν λειτουργίες όμοιες με αυτές ανθρώπινων γονιδίων. Για αυτό και τα C.elegans αποτελούν πολύ συχνά αντικείμενο ερευνών που σχετίζονται με την καλύτερη κατανόηση της ανθρώπινης βιολογίας. Οι συμμετέχοντες στην μελέτη των C.elegans στο διάστημα υποστηρίζουν ότι μπορούν να προκύψουν σημαντικά στοιχεία στις έρευνες που διεξάγει η επιστημονική κοινότητα για το αν και πώς μπορεί να επιβιώσει ο άνθρωπος σε άλλους πλανήτες και ειδικά σε εκείνους με μη ευνοϊκές συνθήκες όπως ο Άρης. Επίσης τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι είναι πιθανό κάποιες σύνθετες μορφές ζωής όπως τα σκουλήκια να έχουν αναπτυχθεί και να ζουν σε άλλους πλανήτες ή φεγγάρια του ηλιακού μας συστήματος ενώ μέχρι σήμερα αναζητούνται βακτηριακές και μικροβιακές μορφές ζωής. Μικρές ειδήσεις. Αλλαγή της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Την 30 Νοεμβρίου 23:11 GMT του 2011, σύμφωνα με το πρόγραμμα υποστήριξης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έγινε διόρθωση της τροχιάς του. Όλες οι εργασίες έγιναν από τη διοίκηση του ρωσικού τμήματος του κεντρικού σταθμού, σύμφωνα με το πρόγραμμα, που ενσωματώνεται σε αυτό από την αποστολή Control Center Research Institute. Μετά τον ελιγμό, οι παράμετροι τροχιάς του ΔΔΣ είχαν ως εξής: • Το ελάχιστο ύψος από την επιφάνεια της Γης - 376,8 χιλιομέτρα. • Το μέγιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης - 428,4 χιλιομέτρα. • Περίοδος - 92,34 λεπτά? • κλίση - 51,66 μοίρες. Μια άλλη διόρθωση της τροχιάς του ISS έχει προγραμματιστεί για τις 7 Δεκεμβρίου. Θα καταστεί οριστική σύμφωνα με μια σειρά από ελιγμούς με σκοπό τη δημιουργία καταλληλης θέσης εργασίας του τροχιακού σταθμού πριν από την πτήση του "Soyuz TMA-03M», η οποία έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει στις 21 Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους. Η εκτόξευση του δορυφόρου Globalstar-2 μετατέθηκε. Η Ρωσία μετέθεσε την εκτόξευση του πυραύλου-φορέα «Σογιούζ-2-1Α» με έξι αμερικανικούς δορυφόρους επικοινωνίας χαμηλής τροχιάς Globalstar-2 από τις 5 στις 28 Δεκεμβρίου, αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Η εκτόξευση αναβλήθηκε μετά από αίτημα του παραγγελιοδότη, διευκρίνισε ο εκπρόσωπος της Υπηρεσίας. Εκτός αυτού, το Δεκέμβριο η «Roskosmos» σχεδιάζει να πραγματοποιήσει εκτοξεύσεις των διαστημοπλοίων Luch-5 και Amos-5 (11 Δεκεμβρίου), του μεταγωγικού επανδρωμένου διαστημοπλοίου «Σογιούζ ΤΜΑ-Ο3Μ» (21 Δεκεμβρίου), και του δορυφόρου επικοινωνίας NSS-14 (26 Δεκεμβρίου). Όλες οι εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Η Κίνα τοποθέτησε σε τροχιά τον δορυφόρο Yaogan 13. Η Κίνα τοποθετησε με επιτυχία σε τροχιά τον δορυφόρο εξ’ αποστάσεων βολιδοσκόπησης της Γης Yaogan 13. Όπως μετέδωσε η Κεντρική Τηλεόραση της Κίνας η εκτόξευσή του έγινε με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα Changzheng-2B από το κοσμοδρόμιο Ταϊγιουάν στη βόρεια επαρχία Σανσί. Ο δορυφόρος προορίζεται για την πραγματοποίηση επιστημονικών πειραμάτων, την παρακολούθηση των πόρων της γής, των καλιεργειών, καθώς επίσης και για την πρόγνωση θεομηνιών. Η σημερινή εκρόξευση έγινε ήδη η 13η από το 2006, όταν η Κίνα τοποθέτησε σε τροχιά τον πρώτο της δορυφόρο εξ' αποστάσεως βολιδοσκόπησης της Γης της σειράς Yaogan.