Δροσος Γεωργιος

Κινητήρες. Οταν ξεκινησα το θεμα:Διαστημικη Εξερευνηση στις 23/10/2007 ρωτουσα αν υπαρχει προγραμμα κατασκευης κινητηρων που να πετυχαινουν ταχυτητες υψηλοτερες απο αυτες των χημικων καυσιμων. Τοτε για καλυτερη κατανοηση εδωσα ενα πινακα για τον χρονο προσεγγισης των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος με την ταχυτητα 11,6Km/sec και με μια υποθετικη ταχυτητα 300Km/sec δηλαδη το 1/1000 της ταχυτητας του φωτος. Αποσταση απο την Γη (σε εκατ.χιλ*) Ελαχιστη Μεγιστη 1.Ερμης=89.100.000.*(88,90ημ=3,44ημ)-94.100.000*(93,89ημ=3,63ημ) 2.Αφροδιτη=41.400.000.*(41,31ημ=1,60ημ)-257.000.000 (256,43ημ=9,92ημ) 3.Αρης=55.700.000.*(55,58ημ=2,15ημ)-399.000.000* (398,11ημ=15,39ημ) 4.Διας=628.760.000.*(627,35ημ=24,26ημ)-970.000.000* (967,83ημ=37,42ημ) 5.Κρονος=1.274.000.000*(1271,15ημ=49,15ημ) 2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 6.Ουρανος=2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 3.156.000.000*(3148,95ημ=121,76ημ) 7.Ποσειδων=4.313.000.000*(4303,36ημ=166,40ημ) 4.683.000.000*(4672,53ημ=180.67ημ) 8.Πλουτων=4.290.000.000*(4280,41ημ=165,51ημ) 7.520.000.000*(7503ημ=290,12ημ) Απο τον πινακα αυτο φαινεται καθαρα οτι αν θελουμε να αποικισουμε το ηλιακο μας συστημα θα πρεπει να φτιαξουμε κινητηρες προωθησης για μεγαλυτερες ταχυτητες. Στην συζητηση που επακολουθησε καταληξαμε οτι η καλυτερη λυση ειναι οι κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket-ειναι οι κινητηρες που μπορουν να δωσουν την ταχυτητα των 300 Km/sec(1/1000 ταχ. φωτος). Ετσι στις 14/1/2009 ρωτουσα:Ξερω οτι η ΝΑΣΑ το ψαχνει το VASIMR.Ξερει κανενας περισσοτερα;Aς το γραψει εδω. Οπως ομως φαινεται υπαρχουν θετικες εξελιξεις οπως γραφει το New Scientist:Μεγαλύτερη απήχηση έχει σήμερα ένα επανδρωμένο ταξίδι στον Άρη παρά στη Σελήνη. Ωστόσο, η απόσταση είναι πολύ μακρινή και κουραστική, αφού χρειάζονται περί τους έξι μήνες μέχρι τον Κόκκινο Πλανήτη. Ένας νέος κινητήρας ιόντων που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο ενδεχομένως να συντομεύσει το ταξίδι σε μόλις 39 ημέρες. Οι συμβατικοί πύραυλοι καίνε χημικά καύσιμα για να παράγουν ώθηση. Το μεγαλύτερο μέρος των καυσίμων χρησιμοποιείται κατά την αρχική ώθηση του πυραύλου για να βγει από την επιφάνεια της Γης, και επομένως όσο είναι στο διάστημα, τον περισσότερο χρόνο, βρίσκεται σε ελεύθερη κίνηση. Οι κινητήρες πλάσματος, από την άλλη πλευρά, επιταχύνουν ηλεκτρικά φορτισμένα άτομα, ή ιόντα, μέσω ενός ηλεκτρικού πεδίου, ωθώντας το διαστημόπλοιο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Παρέχουν πολλή λιγότερη ώθηση σε οποιαδήποτε στιγμή σε σχέση με τους χημικούς πυραύλους, το οποίο σημαίνει ότι δεν μπορούν από μόνοι τους να βγουν από το πεδίο βαρύτητας της Γης. Ωστόσο, ενόσω βρίσκονται στο διάστημα, μπορούν να σπρώχνουν την άκατο για χρόνια, σαν ένα σταθερό αεράκι πίσω από τη βαρκούλα, επιταχύνοντας σταδιακά μέχρις ότου το διαστημόπλοιο να κινείται γρηγορότερα από τους χημικούς πυραύλους. Οι κινητήρες πλάσματος έχουν χρησιμοποιηθεί σε αρκετές διαστημικές αποστολές, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής της NASA Dawn, η οποία βρίσκεται καθ' οδόν για τους αστεροειδείς Vesta και Ceres, καθώς και του ιαπωνικού διαστημόπλοιου Hayabusa, το οποίο συνάντησε τον αστεροειδή Itokawa το 2005. Ωστόσο, ένας νέος κινητήρας, με την ονομασία VASIMR (από τα Αγγλικά Πύραυλος Μαγνητοπλάσματος Μεταβλητής Ειδικής Πρόωσης) έχει πολύ μεγαλύτερη προωστική ισχύ σε σχέση με τους προηγούμενους. Και αυτό επειδή χρησιμοποιεί μία συσκευή παραγωγής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, παρόμοια με τους πομπούς που χρησιμοποιούνταν για να μεταδώσουν ραδιοφωνικές εκπομπές, για να θερμάνει τα φορτισμένα σωματίδια, ή αλλιώς το πλάσμα (το πλάσμα είναι η τέταρτη κατάσταση της ύλης μετά τη στερεά, την υγρή και την αέρια). Ο πυραυλοκινητήρας πλάσματος κατασκευάζεται από την εταιρεία Ad Astra Rocket Company, η οποία ιδρύθηκε από τον φυσικό και πρώην αστροναύτη Franklin Chang-Diaz. Ο VASIMR δουλεύει περίπου όπως η ατμομηχανή, με το πρώτο στάδιο να περιλαμβάνει μία εργασία ανάλογη με τον βρασμό νερού για την παραγωγή ατμού. Η γεννήτρια ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων ζεσταίνει ένα αέριο από άτομα αργού έως ότου τα ηλεκτρόνια «βράσουν» και παράγουν το πλάσμα. Το πλάσμα παράγει προωστική ισχύ, ωστόσο όχι και τόσο αποδοτική. Για τη βελτιστοποίηση της απόδοσης, στο δεύτερο στάδιο, ο πύραυλος ανεβάζει τις θερμοκρασίες των ατόμων στους ένα εκατομμύριο βαθμούς, θερμοκρασία συγκρινόμενη με αυτές που επικρατούν στον πυρήνα του ήλιου. Για να το επιτύχει αυτό, εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι σε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, τα ιόντα περιστρέφονται σε συγκεκριμένη συχνότητα. Η γεννήτρια ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων συντονίζεται στην ίδια συχνότητα, εκχέοντας παραπάνω ενέργεια στα ιόντα. Στη συνέχεια, ισχυρά μαγνητικά πεδία κατευθύνουν το πλάσμα στο πίσω μέρος του κινητήρα, ωθώντας τον πύραυλο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Χάρη στη συσκευή παραγωγής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, ο VASIMR μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα ισχύος του κινητήρα έως και εκατό φορές. «Πρόκειται για την πιο ισχυρή πηγή υπέρ-αγώγιμου πλάσματος που έχουμε αντικρύσει μέχρι σήμερα,» αναφέρει ο Jared Squire, διευθυντής έρευνας στην Ad Astra. Πρακτική εφαρμογή Η Ad Astra και η NASA συμφώνησαν να δοκιμάσουν τον πύραυλο στο διάστημα, συνδέοντας τον με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) το 2012 ή 2013. Μελλοντικά, ο VASIMR θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τις περιοδικές ριπές που χρειάζονται για τη διατήρηση του ISS στην τροχιά του. Με τα τωρινά επίπεδα ισχύος, ο VASIMR θα μπορούσε να λειτουργεί αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια. Θα ήταν ένα εξαιρετικό ρυμουλκό σε τροχιά γύρω από τη Γη, ρυμουλκώντας τους δορυφόρους σε διάφορες θέσεις. Θα μπορούσε επίσης να μεταφέρει φορτία σε βάσεις στη Σελήνη, και επειδή θα μπορούσε να ταξιδεύει σχετικά γρήγορα, θα χρησίμευε για τον εκτοπισμό αστεροειδών από την πορεία τους προτού πλησιάσουν επικίνδυνα τη Γη. Για να ταξιδέψει στον Άρη σε 39 ημέρες όμως, ο κινητήρας χρειάζεται 1000 φορές περισσότερη ισχύ από αυτήν που δύναται να παράσχει η ηλιακή ενέργεια. Γι' αυτό το σκοπό, ο VASIMR θα χρειαστεί έναν πυρηνικό αντιδραστήρα. Τα πρώτα δείγματα τεχνολογίας αντιδραστήρων είχαν χρησιμοποιηθεί κατά τις δεκαετίες 1960 έως και 1980 από την πρώην Σοβιετική Ένωση, χωρίς να έχουν δοκιμαστεί στο διάστημα, επομένως κάτι τέτοιο θα χρειαστεί χρόνο. «Χρειάζεται αρκετός χρόνος για να φτάσουμε σε εφαρμόσιμη τεχνολογία,» αναφέρει ο Squire. Πάρα ταύτα, η πιθανότητα επίτευξης ενός ταξιδιού στον Άρη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα το νέο αρχηγό της NASA, Charles Bolden. Ο ίδιος ανέφερε ότι ένα σταθερό ποσό έχει ήδη διατεθεί από την υπηρεσία του για την ανάπτυξη του VASIMR, και τόνισε ότι η συνεργασία με την Ad Astra αποτελεί καλό παράδειγμα συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα ώστε να πετύχει η NASA τους στόχους της. Ο John Muratore από το Ινστιτούτο Διαστήματος του Πανεπιστημίου του Τεννεσί και πρώην μηχανικός στο διαστημικό πρόγραμμα της NASA λέει ότι μηχανές σαν τον VASIMR θα μπορούσαν να κάνουν πραγματικότητα τα πρώτα ταξίδια του ανθρώπου στον Άρη. «Εάν μπορούσαν να αναπτυχθούν μηχανές, όπως ο VASIMR, που να πάνε τον άνθρωπο στον Κόκκινο Πλανήτη σε 40 ημέρες, τότε το καθιστούν μέσα στα πλαίσια των ανθρώπινων δυνατοτήτων, ανέφερε στο New Scientist. «Ο VASIMR αλλάζει τα δεδομένα του παιχνιδιού.»

Φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος. Παρακολουθω προσεκτικα την συζητηση σας και θα ηθελα να καταθεσω καποιες σκεψεις μου. Κατ΄αρχην δεν νομιζω οτι ο ανθρωπινος πολιτισμος απειλειται απο μια πτωση μετεωριτη.Θα επελθουν αναλογα το μεγεθος και το σημειο πτωσης του τεραστιες οικολογικες και οικονομικες καταστροφες αλλα ο πολιτισμος μας και η γνωση που εχουμε κατακτησει θα επιτρεψει την αντιμετωπιση των συνεπειων της προσκρουσης αποφασιστικα. Εξαλλου η παγκοσμιοποιηση των μεσων επιτρεπει την γρηγορη μεταφορα βοηθειας και ενα τετοιο κτυπημα θα φερει μεγαλυτερη αισθηση ενοτητας και αλληλοβοηθειας του ανθρωπινου γενους. Δευτερον:Επειδη ολοι κατανοουμε οτι ολα ειναι θεματα πολιτικης βουλησης και αποφασης, πιστευω οτι οι νεες ηγεσιες των δυο κυριωτερων διαστημικων δυναμεων (Ρωσια-Η.Π.Α.) δηλαδη Ομπαμα-Μεντβεντεφ(Πουτιν) μετα το περας της οικονομικης κρισης θα βαλουν μπροστα προγραμμα αντιμετωπισης των μετεωριτων επειδη μπορουν να κατανοησουν το θεμα της προσκρουσης μετεωριτη στην Γη (π.χ. ο Μπους και οι Ευαγγελιστες που τον καθοδηγησουν μπορει να το εβλεπαν σαν θεια τιμωρια γιατι οι γυναικες δεν μενουν παρθενες πριν το γαμο τους και ο ηλιθιος θα τους ακουγε) και σε συνεργασια με ολες τις διαστημικες δυναμεις (ESA-Κινα-Ινδια-Ιαπωνια-Καναδα-Βραζιλια κ.λ.π.)να ετοιμασουν ενα προγραμμα για την επιτυχη παρεκλιση απο την τροχια του ενος επιλεγμενου αστεροειδους για την αποκτηση της καταλληλης τεχνολογιας και εμπειρειας. Σημειωτεον οτι σε καποια χρονια θα πρεπει να φυλαμε οχι μονο την Γη αλλα και την Σεληνη γαιτι οι βασεις μας εκει θα διατρεχουν σοβαρο κινδυνο απο μια βιαιη προσκρουση. Αρα λοιπον ας ειμαστε αισιοδοξοι γιατι εχουμε τα μεσα πιστευω και θα ερθει και η πολιτικη αποφαση να τα δοκιμασουμε. Εξαλλου σαν ανθρωπινο ειδος επιβιωσαμε οταν ειμαστε μονο λιγες εκατονταδες κατω στο κερας της Αφρικης πριν σκορπιστουμε σε ολο τον πλανητη. Ας αισιοδοξουμε λοιπον!!!

Νεες τεχνολογιες για την ασφαλεια των διαστημικων οχηματων. Πειραματικό σκάφος για τη συλλογή πληροφοριών που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών για την ασφαλή επιστροφή των διαστημικών σκαφών στη Γη, θα εκτοξεύσει η Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία υπέγραψε συμβόλαιο με ιταλική εταιρεία για την κατασκευή του EXPERT, ενός κωνόσχημου δοκιμαστικού οχήματος. Το EXPERT θα εκτοξευθεί σε ύψος 105 χλμ πριν ξαναπέσει στο έδαφος και προσγειωθεί με αλεξίπτωτο. Τα δεδομένα που θα συλλεχθούν, θα συμβάλλουν στη βελτίωση των μοντέλων που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση των συνθηκών κατά την επανείσοδο των διαστημικών οχημάτων στη γήινη ατμόσφαιρα. Οι τεχνικές καινοτομίες θα εφαρμοστούν κατά πάσα πιθανότητα στο ARV, το ευρωπαϊκό όχημα μεταφοράς φορτίων και αστροναυτών στο διάστημα. Οι μηχανικοί έχουν ήδη αρχίσει την έκθεση των τεχνικών προδιαγραφών για το σκάφος, προκειμένου να πάρουν την υπουργική έγκριση για να περάσουν στο στάδιο της υλοποίησης το 2011. Το EXPERT (Experimental Re-entry Test-bed) θα έχει μήκος μόλις 1,5 μέτρο και βάρος που δεν θα ξεπερνά τα 450 κιλά. Θα μεταφέρει περίπου 15 όργανα μέτρησης τα οποία θα καταγράψουν μία σειρά αεροδυναμικών και αεροθερμοδυναμικών φαινομένων, συμπεριλαμβανομένων των μεταβολών θερμοκρασίας και πίεσης που υφίσταται το όχημα καθώς εισέρχεται στην ατμόσφαιρα. Λόγω του χαμηλού ύψους εκτόξευσής του, το EXPERT δεν θα φτάσει την μέγιστη ταχύτητα την οποία αναπτύσσουν τα διαστημικά οχήματα. Ωστόσο, η ταχύτητα των 5 χλμ ανά ώρα είναι επαρκής ώστε να συνάγουν οι επιστήμονες τα συμπεράσματά τους. «Είναι καθ' ολοκληρίαν σχεδιασμένο έτσι ώστε όχι να προσομοιάσει ένα τελικό λειτουργικό σύστημα αλλά να παράγει τα αεροδυναμικά και φυσικά φαινόμενα που θέλουμε να διερευνήσουμε», εξήγησε ο Marco Caporicci, επικεφαλής του τμήματος μεταφοράς και επανεισόδου στη διεύθυνση των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων της ESA. To ARV (Advanced Re-Entry Vehicle), είναι μια αναβαθμισμένη έκδοση του μεταφορικού σκάφους ανεφοδιασμού που η ESA ήδη χρησιμοποιεί για τις πτήσεις στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Προς το παρόν, το φορτηγό σκάφος καταστρέφεται με ελεγχόμενη έκρηξη στην ατμόσφαιρα στο τέλος της αποστολής του. Οι βελτιώσεις στο ARV θα εξοπλίσουν το σκάφος με ένα θαλαμίσκο με όλες τις απαραίτητες τεχνολογίες για ασφαλή είσοδο στη γήινη ατμόσφαιρα. Αυτό θα επιτρέψει όχι μόνο τη μεταφορά φορτίων από το διάστημα, αλλά όπως πιστεύουν οι ειδικοί της υπηρεσίας, με ορισμένες τροποποιήσεις, και τη μεταφορά πληρωμάτων. Την κατασκευή του EXPERT ανέλαβε η ιταλική εταιρεία Thales Alenia Space η οποία υπέγραψε αυτή την εβδομάδα το σχετικό συμβόλαιο με την ESA. Το συνολικό κόστος της αποστολής ανέρχεται στα 30 εκ. ευρώ, εκ των οποίων τα 15 εκ. καλύπτουν τα έξοδα των πειραμάτων από ερευνητικά ινστιτούτα και εταιρείες σε όλη την Ευρώπη. Η εκτόξευση θα γίνει από τον Ειρηνικό Ωκεανό με ρωσικό πύραυλο Volna και αναμένεται να πραγματοποιηθεί το δεύτερο εξάμηνο του 2010. Η προσγείωση θα γίνει στη ρωσική χερσόνησο Kamchatka. Η Thales εργάζεται επίσης σε ένα άλλο πειραματικό όχημα επανεισόδου, ονόματι IXV (Intermediate Experimental Vehicle). Με αναμενόμενη εκτόξευση το 2012, θα επιτύχει πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες κατά την επανείσοδό του και θα είναι σε θέση να δοκιμάσει συγκεκριμένα υλικά, αλλά και να συγκεντρώσει επιπρόσθετα υπερηχητικά δεδομένα. Στις 13/7/2009 ειχα γραψει για το θεμα αυτο: Την αναπτυξη επανδρωμενου σκαφους εξεταζει ο Ευρωπαικος Οργανισμος Διαστηματος. Μελέτη σκοπιμότητας για την ανάπτυξη ενός σκάφους για επανδρωμένες αποστολές παρήγγειλε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), ο οποίος σήμερα βασίζεται στις ΗΠΑ και τη Ρωσία για τη μεταφορά αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αξιωματούχοι του ESA μετέβησαν στη Βρέμη της Γερμανίας στις 7 Ιουλίου και υπέγραψαν συμφωνία για τη σύνταξη της μελέτης με την ευρωπαϊκή αεροδιαστημική βιομηχανία EADS Astrium, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η υπογραφή της συμφωνίας «είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα σε ένα ταξίδι που θα προσφέρει μεγάλη ανταπόδοση στην Ευρώπη» σχολίασε η Σιμονέτα Ντι Πίπο, διευθύντρια της ESA αρμόδια για την ανθρώπινη διαστημική πτήση. Τον περασμένο Νοέμβριο, οι υπουργοί των χωρών-μελών της ESA συμφώνησαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο ανάπτυξης ενός «προηγμένου οχήματος επανεισόδου» ή ARV. Το όχημα αυτό θα ήταν μια τροποποιημένη έκδοση του μη επανδρωμένου μεταγωγικού ATV που πραγματοποίησε πέρυσι το πρώτο ταξίδι του στον ISS. Στη σημερινή του μορφή, το ATV καταστρέφεται φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα μετά την ολοκλήρωση της αποστολής. Αν οι κυβερνήσεις δώσουν το πράσινο φως και δεν υπάρξουν σοβαρά τεχνικά κωλύματα, το ATV θα αποκτήσει δυνατότητα επιστροφής στη Γη στα μέσα της επόμενης δεκαετίας και δυνατότητα μεταφοράς πληρώματος μια δεκαετία αργότερα. Σημειωτεον υπηρχε προταση για κοινο διαστημικο φορεα με τους Ρωσους που ομως δεν προχωρησε. Τωρα ξεκινουν μια προσπαθεια που στην καλυτερη περιπτωση θα δωσει αποτελεσματα σε 15 χρονια οταν τοτε πια ο Διεθνης Διαστημικος Σταθμος θα εχει τελειωσει την επιχειρησιακη λειτουργια του και θα βρισκεται στα βαθη του Ειρηνικου Ωκεανου οπως παλαιοτερα το Mir και Ρωσοι και Αμερικανοι θα εχουν ξεκινησει την νεα κατακτηση της Σεληνης. Καυμενη Ευρωπη και ESA, μια ζωη καθυστερημενη.

Φιλοι μου ,Κοσμοναυτες του Συμπαντος. Λιγα πραγματα για το τεραστιο αλμα για την ανθρωποτητα. Πάνε 40 χρόνια που στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ένα ανθρώπινο χνάρι, ένα βήμα που απετέλεσε ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα. Ενώ ο αστροναύτης του Απόλλων 11 Νιλ Άρμστρονγκ έμελλε να ήταν ο πρώτος άνθρωπος, που στις 20 Ιουλίου 1969 θα έκανε εκείνα τα πρώτα φανταστικά βήματα πάνω στην επιφάνεια ενός άλλου Κόσμου. Τον Μάιο του 1961 ο πρόεδρος Τζον Κέννεντι έθεσε το πιο μεγαλεπήβολο στόχο που είχε θέσει ποτέ ο άνθρωπος. Την κατάκτηση της Σελήνης μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το πρόγραμμα «Απόλλων» ήταν πράγματι ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο με κινητήρια δύναμη το μεγαλύτερο και ισχυρότερο πύραυλο που έχει κατασκευαστεί μέχρι τώρα: τον «Κρόνος 5». Με ύψος 110 μέτρα και διάμετρο 10 μέτρα., είχε βάρος 25.000 τόνους και ύψος ενός μεγάλου ουρανοξύστη 28 ορόφων. Από την αρχή της όλης προσπάθειας είχε γίνει αντιληπτό ότι ένα ταξίδι στη Σελήνη απαιτούσε όλη την κολοσσιαία δύναμη και ευφυΐα που αντιπροσώπευε ο πύραυλος «Κρόνος 5». Τα εκατομμύρια διαφορετικά κομμάτια που τον αποτελούσαν χρειάζονταν 45 μήνες για να κατασκευαστούν και να συναρμολογηθούν σ’ ένα πυραυλικό σύστημα που περιλάμβανε τρεις επιμέρους ορόφους, στην κορυφή των οποίων βρισκόταν το διαστημόπλοιο «Απόλλων». Ένα διαστημικό όχημα, όμως, που περιελάμβανε 10 εκατομμύρια διαφορετικά εξαρτήματα, απαιτούσε και μια πραγματικά ιλιγγιώδη αποτελεσματικότητα. Αλλά πίσω από μιαν εκτόξευση του «Κρόνος 5» κρύβονταν κυριολεκτικά τρισεκατομμύρια ανθρωποώρες εργασίας και αναρίθμητες δοκιμές σε 20.000 διαφορετικές βιομηχανίες. Γι’ αυτό άλλωστε οι τρεις αστροναύτες του «Απόλλων» μπορούσαν να αντιμετωπίζουν με μεγάλη αυτοπεποίθηση το ταξίδι τους προς τη Σελήνη. Η κατάκτηση της Σελήνης απετέλεσε ένα σκληρό πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ των Αμερικανών και της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Κι αν στην αρχή φάνηκε πως η Σοβιετική Ένωση είχε την πρωτοβουλία, οι Αμερικανοί αφενός κινητοποίησαν όλες τις τεράστιες δυνάμεις και πόρους τους για να πάρουν την πρωτιά, αλλά αφετέρου και οι Σοβιετικοί λίγες μέρες πριν την εκτόξευση του Απόλλων 11, και συγκεκριμένα στις 3 Ιουλίου του 1969, είχαν ένα τρομακτικό ατύχημα. Εκείνη τη μέρα ο ρωσικός πύραυλος Ν1 είχε εκραγεί στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ κατά τη διάρκεια μιας προσομοίωσης εκτόξευσης, βάζοντας οριστικό τέλος στα σχέδια των Σοβιετικών για την κατάκτηση της Σελήνης. Έτσι, οι Αμερικανοί φάνηκε τότε πως θα ήταν οι πρώτοι που αργά ή γρήγορα θα κατακτούσαν τη Σελήνη, κι έτσι θα πραγματοποιούσαν το πανάρχαιο όνειρο του ανθρώπου να περπατήσει πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης. Ξημέρωνε η 16η Ιουλίου του 1969 και εκατοντάδες χιλιάδες θεατές είχαν ήδη κατακλύσει τις παραλίες και τους λόφους σε απόσταση ασφαλείας από την εξέδρα εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Την ίδια στιγμή εκατοντάδες εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο είχαν συντονίσει τους δέκτες των τηλεοράσεων τους προκειμένου να παρακολουθήσουν τη μεγάλη στιγμή της εκτόξευσης, που θα μετέφερε τους αστροναύτες Νιλ Αρμστρονγκ, Μάικλ Κόλινς και Εντουιν «Μπαζ» Ολντριν στη Σελήνη. Βετεράνοι και οι τρεις τους των διαστημικών αποστολών «Gemini», προετοιμάζονταν επί χρόνια για την επική αυτή διαστημική οδύσσεια. Με την επιτυχή εκτόξευση του «Απόλλων 11» στις 9.32 (τοπική ώρα) το πρωί της 16ης Ιουλίου 1969, τα 20 και πλέον χρόνια του σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ της τότε Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για την κατάκτηση του Διαστήματος πλησίαζαν προς το τέλος τους. Μόλις 12 λεπτά αργότερα, το «Απόλλων 11» εισήλθε σε τροχιά γύρω από τη Γη κι αφού συμπλήρωσε μιάμιση περιφορά, οι μηχανές του τρίτου ορόφου του πυραύλου ενεργοποιήθηκαν, δίνοντας την απαραίτητη ώθηση στο διαστημόπλοιο για να κινηθεί προς τη Σελήνη. Ένα ταξίδι στη Σελήνη διαρκεί περίπου 66 ώρες. Αν στην εκτόξευση του διαστημοπλοίου μας σκοπεύαμε κατ’ ευθείαν τη Σελήνη, δεν θα ήταν δυνατόν να την πετύχουμε γιατί εν τω μεταξύ η Σελήνη θα είχε προχωρήσει 240.000 χιλιόμετρα πάνω στην τροχιά της. Για να αντισταθμίσουμε το γεγονός αυτό, πρέπει να σημαδέψουμε και να στείλουμε το διαστημόπλοιο μας στο σημείο που θα βρίσκεται η Σελήνη 3 μέρες μετά την εκτόξευση, όταν το διαστημόπλοιο μας θα έχει φτάσει στην τροχιά της. Και πραγματικά αυτό έγινε. Πλησιάζοντας τη Σελήνη από τη σκοτεινή της πλευρά στις 19 Ιουλίου, το «Απόλλων 11» εισήλθε σε τροχιά εκτελώντας αρκετές περιφορές γύρω από τη Σελήνη, που επέτρεψαν έτσι στους τρεις αστροναύτες να παρατηρήσουν το προεπιλεγμένο σημείο προσεδάφισης στο νότιο μέρος της Θάλασσας της Ηρεμίας. Στις 20 Ιουλίου, κι ενώ το «Απόλλων 11» βρισκόταν ξανά στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης και 112 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της, η σεληνάκατος «Αετός», με επιβάτες και χειριστές τον Νιλ Αρμστρονγκ και τον Εντουιν Ολντριν, αποσυνδέθηκε από το θαλαμίσκο «Columbia» (όπου παρέμεινε ο τρίτος της αποστολής Μάικλ Κόλινς) ξεκινώντας την κάθοδο της προς τη Σελήνη. Πίσω στο Χιούστον, στο Κέντρο Ελέγχου, ο νεαρός Στιβ Μπέιλς, υπεύθυνος του ελέγχου πτήσης, συνειδητοποίησε ^v ότι η ταχύτητα της σεληνακάτου υπερέβαινε την ενδεδειγμένη ταχύτητα κατά 21 χιλιόμετρα την ώρα. Έχοντας ήδη προσπεράσει το προεπιλεγμένο σημείο προσεδάφισης, ο υπολογιστής, που ήλεγχε την κάθοδο της σεληνακάτου, φαινόταν ότι την οδηγούσε προς μία περιοχή κοντά σε έναν μεγάλο κρατήρα, διάσπαρτη από μεγάλους βράχους. Με τη βοήθεια του Ολντριν ως πλοηγού, ο Αρμστρονγκ ανέλαβε τον έλεγχο της σεληνακάτου Αετός χειροκίνητα. Μήπως όμως ήταν πλέον αργά; H οθόνη πλοήγησης αναβόσβηνε προειδοποιητικά ότι τα καύσιμα δεν αρκούσαν για περισσότερα από 60 δευτερόλεπτα πτήσης ενώ το σκάφος εξακολουθούσε να βρίσκεται 30 με 40 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της Σελήνης. Με καύσιμα λιγότερα των 30 δευτερολέπτων πτήσης η σεληνάκατος του «Απόλλων 11» είχε προσπεράσει το προεπιλεγμένο σημείο προσεδάφισης περίπου κατά 7 χιλιόμετρα. Κι ενώ η αγωνία στο Κέντρο Ελέγχου πίσω στη Γη είχε κορυφωθεί, στις 16.17 ώρα Χιούστον, της 20ής Ιουλίου, ακούστηκε επιτέλους η φωνή του Ολντριν να ενημερώνει: «Χιούστον, εδώ Βάση της Ηρεμίας. O "Αετός" προσεδαφίστηκε». H σεληνάκατος, έχοντας εξαντλήσει σχεδόν όλα τα καύσιμα της, περνούσε στην ιστορία ως η πρώτη που μετέφερε συνανθρώπους μας σε ένα άλλο ουράνιο σώμα. Έτσι, καθώς ολόκληρη η ανθρωπότητα παρατηρούσε από την τηλεόραση, ο πρώτος άνθρωπος ήταν έτοιμος να κατεβεί και να περπατήσει πάνω στο παράξενο έδαφος του δορυφόρου μας. Στην Ουάσινγκτον τα ρολόγια έδειχναν 4 λεπτά πριν από τις 11 το βράδυ της 20ής Ιουλίου και στην Αθήνα σχεδόν 5.00 το πρωί της άλλης μέρας. Αλλά παντού, σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη μας, ό,τι ώρα κι αν ήταν, ο κόσμος ήταν κολλημένος στις τηλεοράσεις ή τα ραδιόφωνα που περιέγραφαν την πρώτη κάθοδο του ανθρώπου στην επιφάνεια της Σελήνης. Εκείνο το βράδυ της 20ής Ιουλίου 1969, πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ένα ανθρώπινο χνάρι που έγινε το σύμβολο «ενός τεράστιου άλματος για την ανθρωπότητα». Όπως τόσο χαρακτηριστικά γράφτηκε τότε, «εκείνη η στιγμή ήταν ανώτερη και από την πρώτη χρήση της φωτιάς, και από την ανακάλυψη του τροχού, και από την εκμετάλλευση του αρότρου. Ήταν σπουδαιότερη από τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο και του Κολόμβου, ανώτερη ακόμη και από τη διάσπαση του ατόμου». Γιατί έκτοτε ο κόσμος μας και η ιστορία του δεν περιορίζονται σ’ ένα μονάχα πλανήτη. Γιατί ο κόσμος μας είναι πλέον ολόκληρο το Διάστημα και η ιστορία μας είναι τόσο μεγάλη και ανοιχτή όσο ολάκερο το Σύμπαν. Μετά τα πρώτα βήματα του Αρμστρονγκ πάνω στην επιφάνεια ενός άλλου κόσμου ακολούθησε σε λίγο και ο Ολντριν. Από την επιφάνεια της Σελήνης οι δύο αστροναύτες κοιτάζοντας τον ουρανό είδαν τα ίδια άστρα και τους ίδιους αστερισμούς που φαίνονται τη νύχτα και από τη Γη. Υπήρχαν όμως και δύο νέα αντικείμενα εκεί ψηλά ανάμεσα στα άστρα. Το πρώτο ήταν η Γη, τέσσερις φορές πιο μεγάλη απ’ ό,τι φαίνεται σ’ εμάς η Σελήνη, και το δεύτερο ήταν ο λαμπερός δίσκος του Ήλιου, με το ίδιο μέγεθος που φαίνεται και από τη Γη, αλλά πολύ πιο επικίνδυνος. Στη Σελήνη δεν υπάρχει ατμόσφαιρα να φιλτράρει και να απορροφά τις υπεριώδεις και άλλες ακτινοβολίες που εκπέμπει ο Ήλιος. Ούτε ωκεανοί να απορροφούν τη θερμότητα και να διατηρούν τη θερμοκρασία σε μέτρια επίπεδα, όπως στη Γη. Ούτε άνεμοι και ρεύματα να την μοιράζουν ομοιόμορφα σε όλη την επιφάνεια. Για τις επόμενες περίπου τρεις ώρες οι Αρμστρονγκ και Ολντριν ασχολήθηκαν με το επιστημονικό τμήμα της αποστολής τους, συλλέγοντας δείγματα χώματος και πετρωμάτων της σεληνιακής επιφάνειας, παίρνοντας φωτογραφίες κλπ. Κατάκοποι πλέον, επέστρεψαν στη σεληνάκατο για να ξεκουραστούν και να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους για το ταξίδι της επιστροφής. Περίπου επτά ώρες αργότερα, το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον τους ξυπνάει, προκειμένου να ξεκινήσουν τις προετοιμασίες της επιστροφής. Στις 20.54 της 21ης Απριλίου το άνω μέρος της σεληνακάτου εκτοξεύτηκε από την επιφάνεια της Σελήνης μεταφέροντας τους δύο αστροναύτες και 21,5 κιλά σεληνιακών δειγμάτων, κατευθυνόμενο προς το κύριο σκάφος «Columbia». Οι Αρμστρονγκ και Ολντριν, εκτός από ορισμένα επιστημονικά όργανα, άφησαν στην επιφάνεια της Σελήνης μια αμερικανική σημαία και μια επιγραφή με τις υπογραφές των τριών αστροναυτών και του τότε προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον (1913-1994), που σε ελεύθερη μετάφραση έγραφε: «Εδώ, άνθρωποι από τον πλανήτη Γη για πρώτη φορά πάτησαν το πόδι τους στη Σελήνη, τον Ιούλιο του 1969 μ.Χ. Ήλθαμε ειρηνικά και εξ ονόματος ολόκληρης της ανθρωπότητας». Στα επόμενα τρία χρόνια, από το 1969 έως το 1972, ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολούθησε στις οθόνες των τηλεοράσεων μία από τις μεγαλύτερες εξερευνήσεις της ανθρώπινης ιστορίας. Με τη βοήθεια εκατοντάδων χιλιάδων επιστημόνων, μηχανικών και τεχνικών, συνολικά 27 αστροναύτες τέθηκαν σε τροχιά γύρω από το φυσικό δορυφόρο της Γης, ενώ 12 από αυτούς περπάτησαν κι εξερεύνησαν 6 διαφορετικές περιοχές της σεληνιακής επιφάνειας. Στην επιφάνεια της Σελήνης και για τον υπολογισμό της εσωτερικής δομής της, οι αστροναύτες τοποθέτησαν διάφορα όργανα και σεισμογράφους, από τις μετρήσεις των οποίων καταλήξαμε σε βασικά συμπεράσματα για το εσωτερικό της και την ιστορική της εξέλιξη. Προφυλαγμένοι από το εχθρικό περιβάλλον, τις θανατηφόρες θερμοκρασίες και την παντελή έλλειψη αέρα, παρέμειναν στη σεληνιακή επιφάνεια επί μέρες. Σε αυτές τις εξευρευνητικές αποστολές τους εκτέλεσαν επιστημονικές μελέτες και εγκατέστησαν ειδικά επιστημονικά όργανα που έκαναν παρατηρήσεις για την εσωτερική δομή του δορυφόρου μας. Επί πλέον περισυνέλεξαν εκατοντάδες κιλά πετρωμάτων και σεληνιακού χώματος, αρχίζοντας έτσι την πρώτη προσπάθεια αποκρυπτογράφησης της καταγωγής και της γεωλογικής ιστορίας ενός άλλου Κόσμου με την εργαστηριακή εξέταση του εδάφους του. Από τη μελέτη των 2.000 διαφορετικών δειγμάτων πετρωμάτων και χώματος, συνολικού βάρους 382 κιλών, που μετέφεραν πίσω στη Γη οι 12 αστροναύτες που περπάτησαν στη Σελήνη, αντλήθηκαν ιδιαίτερα χρήσιμες πληροφορίες για την ιστορική εξέλιξη του δίδυμου Γης – Σελήνης. Το ταξίδι του «Απόλλων 11» στη Θάλασσα της Ηρεμίας ακολούθησε η αποστολή του «Απόλλων 12» στον Ωκεανό των Καταιγίδων, 400 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του κρατήρα Κοπέρνικος. H περιοχή προσεδάφισης μάλιστα βρισκόταν πολύ κοντά στην περιοχή όπου είχε προσεδαφιστεί ομαλά μία από τις αυτόματες διαστημοσυσκευές του προγράμματος «Σερβέγιορ» δύο χρόνια νωρίτερα. Τις τρεις τελευταίες αποστολές συνόδευε κι ένα μικρό τζιπάκι με το οποίο οι αστροναύτες περιηγήθηκαν σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις από το σημείο της προσεδάφισης. Στην τελευταία μάλιστα αποστολή του «Απόλλωνα 17» οι αστροναύτες προσεληνώθηκαν σε μια κοιλάδα μεταξύ των ορέων του Ταύρου και του κρατήρα Λίτροου, που αποδείχτηκε ένας πραγματικός γεωλογικός παράδεισος. Ιστορίες από την αποστολή Επειδή υπήρχαν μεγάλες πιθανότητες η αποστολή να καταλήξει σε τραγωδία γι’ αυτό και το επιτελείο του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον είχε φροντίσει να φτιάξει έναν εφεδρικό επικήδειο λόγο. Με τα σημερινά δεδομένα, η αποστολή στη Σελήνη πραγματοποιήθηκε με «πρωτόγονα» μέσα – ακόμη και ως προς τα «συστήματα» με τα οποία οι αστροναύτες ικανοποιούσαν τις βιολογικές τους ανάγκες. Έτσι, τουλάχιστον ένας αστροναύτης χρησιμοποίησε καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού αντιδιαρροϊκά φάρμακα για να αποφύγει την «πρόσθετη» ταλαιπωρία. Μετά από χρόνια ο Μπαζ Ολντριν αποκάλυψε πως όταν προσεδαφίστηκε το σκάφος που τους μετέφερε στη Σελήνη προσευχήθηκε. Οι ειδικοί συμφωνούν πως η πιο επικίνδυνη φάση της αποστολής ήταν η προσεδάφιση: με τους ελιγμούς που αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει ο Aρμστρονγκ (ώστε η σεληνάκατος να μη βρεθεί πάνω σε βράχους), το διαστημόπλοιο λίγο έλειψε να μείνει από καύσιμα. Το «μικρό βήμα για τον άνθρωπο» που πραγματοποίησε ο Αρμστρονγκ –ο πρώτος που πάτησε στο φεγγάρι– δεν ήταν τελικά και τόσο μικρό: το τελικό σκαλί απείχε 1,2 μέτρα από την επιφάνεια της Σελήνης, επειδή η σεληνάκατος είχε προσεδαφιστεί πολύ ομαλά και οι αναρτήσεις της δεν είχαν συμπιεστεί καθόλου. Το πιο δύσκολο πράγμα στη βόλτα τους πάνω στη Σελήνη ήταν να στερεώσουν την αστερόεσσα. Παρόλο που οι επιστήμονες προέβλεπαν πως το σεληνιακό έδαφος θα ήταν μαλακό, οι αστροναύτες ανακάλυψαν πως η Σελήνη καλύπτεται από ένα μικρό στρώμα σκόνης, κάτω από το οποίο υπάρχει σκληρός βράχος. Έτσι, ο ιστός της σημαίας στερεώθηκε σε βάθος λίγων εκατοστών – κάτι που σήμαινε ότι θα έπρεπε να προσέχουν μήπως κατά λάθος τη ρίξουν. Από τους φιλόσοφους και τους αστρονόμους της Αναγέννησης μέχρι τον ανταγωνισμό των δύο πόλων του ψυχρού πολέμου Τι σηματοδοτούσαν, άραγε, εκείνα τα πρώτα μικρά βήματα που έκανε ο Νιλ Αρμστρονγκ πάνω στη Σελήνη τη νύχτα μεταξύ της 20ής και της 21ης Ιουλίου 1969; Για κάποιους σηματοδοτούσαν την υλοποίηση ενός μεγάλου ονείρου. Ήταν το όνειρο του Κέπλερ, ο οποίος, φοιτητής ακόμα, αφιέρωσε μια από τις διατριβές του στο πανεπιστήμιο του Tiμπιγκεν στο ερώτημα: «Πώς θα φαίνονταν τα φαινόμενα που συμβαίνουν στον ουρανό σε έναν παρατηρητή ευρισκόμενο στη Σελήνη;» και είδε με τη φαντασία του ό,τι είδαν οι πρώτοι αστροναύτες από το διαστημικό τους θαλαμίσκο. Το έργο του Πλούταρχου «Το πρόσωπο της Σελήνης» είχε γοητεύσει τόσο πολύ τον Κέπλερ, ώστε το 1604 στην «Οπτική» του παρέθεσε δεκατέσσερα χωρία από αυτό. Και έπειτα, στο έργο του «Ονειρο» (Somnium), ο Κέπλερ δεν δίστασε να γράψει για τη μελλοντική πτήση στη Σελήνη και να καταστρώσει σχέδια προσελήνωσης ήδη από το 1609. Στις δεκαετίες που έχουν περάσει από τότε η Σελήνη παραμένει χωρίς ανθρώπινους επισκέπτες. O άνθρωπος έφυγε. Όχι όμως για πάντα. Γιατί η Σελήνη και η ανθρωπότητα έχουν ένα κοινό μέλλον. Κι όταν, σε εκατό, σε χίλια, σε ένα εκατομμύριο χρόνια από σήμερα, οι απόγονοι μας θα φτάσουν για να σταθούν ευλαβικά στη σκοτεινή κοιλάδα που λέγεται Θάλασσα της Ηρεμίας, θα κοιτάζουν σιωπηλά τα περίεργα αρχαία επιστημονικά όργανα και, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, τα ανθρώπινα χνάρια που θα έχουν μείνει αναλλοίωτα ακόμη κι έπειτα από ένα εκατομμύριο χρόνια. Και θα ξέρουν ότι όλα άρχισαν εδώ. Ότι εδώ ξαναγεννήθηκε η ανθρωπότητα και ότι το σημείο αυτό είναι πραγματικά ένα κοσμικό μνημείο αφιερωμένο στους ανθρώπους της Γης. Γιατί εδώ, στα όρια του ουράνιου ωκεανού, ο άνθρωπος έκανε το πρώτο του βήμα προς τα άστρα. Κάποτε ο Κέπλερ είχε πει ότι «όταν θα έχουν επινοηθεί τα πλοία που θα ταξιδεύουν ανάμεσα στα άστρα, τότε θα υπάρξουν επίσης και οι άνθρωποι που θα ταξιδεύουν μ’ αυτά». Γιατί δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει έλλειψη Κολόμβων και Μαγγελάνων. Γιατί κι εμείς σήμερα δεν είμαστε διαφορετικοί από εκείνους τους θαλασσοπόρους. Γιατί, όπως ο Ιάσων και ο Βύζας, ο Κολόμβος και ο Μαγγελάνος άνοιξαν στην ανθρωπότητα τους επίγειους ωκεανούς, έτσι και η νέα αυτή Μεγάλη Εποχή Εξερευνήσεων υπόσχεται να μας αποκομίσει σύντομα πλούτη αδιανόητα μέχρι τώρα: με τις νέες ιδέες και γνώσεις, με τις νέες τεχνολογίες και πιθανότατα με ένα νέο πνεύμα ειρήνης και συνεργασίας. Αν συνεχίσουμε να ωριμάζουμε ως είδος, αν είμαστε προσεκτικοί κι ευγενικοί με τους εαυτούς μας και με τη Γη, κάποια μέρα, κάποιοι από εμάς θα μπαρκάρουν για το πρώτο τους ταξίδι στα άστρα. Γιατί είναι η φύση μας να ερευνάμε, να είμαστε ταξιδιώτες και εξερευνητές. Και κάποια μέρα, όταν θα είμαστε έτοιμοι, θα πάμε στα άστρα. Γιατί είναι δικαίωμα μας. Και μοίρα μας. O Αριστοτέλης είχε υποστηρίξει ότι η Σελήνη και ο κόσμος πάνω από αυτήν είναι ο άφθαρτος κόσμος της αιώνιας τελειότητας, που κυριαρχείται από απλούς νόμους, διαφορετικούς από εκείνους που ισχύουν στον φθαρτό γήινο κόσμο. O Γαλιλαίος, αντίθετα, παρατηρώντας τη Σελήνη με το μικρό τηλεσκόπιο του συμπέρανε ότι είναι και αυτή ατελής, όπως και η Γη, και κυβερνιέται από τους ίδιους φυσικούς νόμους. Πράγμα που μπόρεσε να διαπιστώσει ο Αρμστρονγκ 359 χρόνια μετά τον Γαλιλαίο. O Γαλιλαίος απέσπασε τη Σελήνη από το βασίλειο της τελειότητας και τη Γη από το κέντρο του σύμπαντος. Και στα τέλη του 17ου αιώνα ο Νεύτων διατύπωσε τους νόμους της παγκόσμιας έλξης, που θεμελίωσαν την κλασική μηχανική. Χάρη στις εξισώσεις του το διαστημόπλοιο «Απόλλων 11» πραγματοποίησε την αποστολή του και οδήγησε τον άνθρωπο στη Σελήνη. Στις θεωρητικές εμπνεύσεις των μεγάλων φυσικών του 17ου αιώνα χρειάστηκε, βέβαια να προστεθεί η εξελιγμένη τεχνολογία του 20ού αιώνα, τα επιτεύγματα της οποίας συμβόλιζε η μορφή του γερμανού μηχανικού Βέρνερ φον Μπράουν. Αλλά η «κατάκτηση της Σελήνης» δεν ήταν το αποτέλεσμα ενός συνδυασμού φιλοσοφικών ιδεών, μεγάλων επιστημονικών θεωριών και τεχνολογικών επιτευγμάτων. Στην πραγματοποίηση της συνέβαλαν καθοριστικά οικονομικοί, πολιτικοί και στρατηγικοί υπολογισμοί και σχεδιασμοί. Βάραινε και η αναμέτρηση ανάμεσα σε δύο ιδεολογικά, πολιτικά και στρατιωτικά αντιτιθέμενες υπερδυνάμεις. Το όνειρο της κατάκτησης της Σελήνης ήταν η απάντηση της Αμερικής στις πρώτες μεγάλες διαστημικές επιτυχίες της Σοβιετικής Ένωσης. H ΕΣΣΔ είχε προηγηθεί στο διάστημα με τον πρώτο δορυφόρο, τον Σπούτνικ, και τον πρώτο αστροναύτη, τον Γιούρι Γκαγκάριν. H Αμερική δεν μπορούσε να αποδεχθεί παθητικά αυτό το σοβιετικό προβάδισμα. H Σελήνη έγινε έτσι ένας τόπος όπου μεταφέρθηκε εκείνη η παράξενη σύγκρουση που αποκλήθηκε «ψυχρός πόλεμος». Με άλλα λόγια, η διαστημική τεχνολογία δεν ήταν παρά ένα μέσο σε έναν ανταγωνισμό, σκοπός του οποίου ήταν η στρατιωτική ηγεμονία σε παγκόσμια κλίμακα. O Τζον Κένεντι ενσάρκωνε όσο λίγοι τον αμερικανικό μύθο: επιτυχία, γόητρο, νεότητα. Ήταν, όμως, και ένας αμερικανός ιρλανδικής καταγωγής. Και ήξερε να χρησιμοποιεί επιδέξια την ιδέα του «νέου συνόρου», το οποίο μετακίνησε τότε από το Far West της αμερικανικής ηπείρου στο διάστημα. Το 1969, το θέαμα του πρώτου ανθρώπου στη Σελήνη προκάλεσε παγκόσμιο θαυμασμό και συγκίνηση. Δεν έλειψαν, ωστόσο, και οι φωνές που διατύπωναν επιφυλάξεις και κριτικές για τα αστρονομικά ποσά που σπαταλήθηκαν. Το διαστημικό ταξίδι στη Σελήνη πρόδιδε την αδιαφορία της εξουσίας για τις ανθρώπινες και κοινωνικές ανάγκες, για τα περίπου πενήντα εκατομμύρια των φτωχών που ζούσαν τότε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας επιστήμονας, ο Ουόρεν Γουίβερ, υπολόγισε όχι τα 2θ δισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν για τη διαστημική αποστολή στη Σελήνη θα μπορούσαν να έχουν δοθεί για εκπαιδευτικούς και οικονομικούς σκοπούς. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, το ποσό αυτό θα μπορούσε να αυξήσει κατά 10% ετησίως και επί δέκα έτη τους μισθούς όλων των δασκάλων στις ΗΠΑ. Ή θα μπορούσε να επιχορηγήσει διακόσια μικρά κολέγια με 10 εκατομμύρια το καθένα. Ή θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει την εκπαίδευση πενήντα χιλιάδων επιστημόνων, να κτίσει εκατό νέα ιατρικά κολέγια, με 200 εκατομμύρια δολάρια το καθένα. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να οικοδομηθούν και να χρηματοδοτηθούν πάνω από πενήντα ολοκληρωμένα πανεπιστήμια. Τέλος θα μπορούσε να δημιουργήσει σαράντα νέα ιδρύματα Ροκφέλερ αξίας 500 εκατομμυρίων δολαρίων το καθένα. Σήμερα, η παλιά ιδέα της «κατάκτησης του διαστήματος» δεν συγκεντρώνει πολλούς και ενθουσιώδεις οπαδούς. Στα σαράντα χρόνια που μεσολάβησαν έχουμε αντιληφθεί πιο καθαρά πόσο δραματικά είναι τα προβλήματα που ταλανίζουν όλη την ανθρωπότητα και πόσο ευάλωτος και απειλούμενος είναι ο μικρός πλανήτης Γη, που είναι η κοινή μας κατοικία. Σήμερα γνωρίζουμε ότι το εγχείρημα της «κατάκτησης» της φύσης έχει ένα πολύ υψηλό τίμημα. Το ζητούμενο, επομένως, είναι να βγούμε από τη λογική της κατάκτησης και να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη να τεθούν όρια στη φιλοδοξία της απόλυτης κυριαρχίας που αυτή υποδηλώνει. H κριτική γνώση μάς θέτει μπροστά στα όρια μας. H εικόνα ενός ανθρώπου που βαδίζει πάνω στη Σελήνη, εξοπλισμένος με τα τεχνολογικά του μαραφέτια, αλλά τελικά μόνος μέσα σε ένα σκηνικό συμπαντικής ερημιάς, αντί να τροφοδοτεί την κατακτητική μεγαλομανία μας θα μπορούσε ίσως να μας βοηθήσει να νιώσουμε πιο ταπεινοί και να συνειδητοποιήσουμε τα όρια μας. Θα αργήσει η επιστροφή στη Σελήνη; Αν έως σήμερα μόλις 12 αστροναύτες έχουν περπατήσει στη Σελήνη, το κρίσιμο ερώτημα είναι πότε θα υπάρξει και 13ος. Το 2020 θα απαντούσαν κατηγορηματικά μέχρι πριν από λίγο καιρό οι περισσότεροι ειδικοί, λαμβάνοντας υπόψη τη δέσμευση του Τζορτζ Μπους πριν από μία πενταετία. Τότε, ο Αμερικανός πρόεδρος είχε εξαγγείλει πως το 2020 η διαστημική υπηρεσία θα επιστρέψει στον φυσικό δορυφόρο της Γης, ξεκινώντας μία σειρά από επανδρωμένες αποστολές οι οποίες θα σηματοδοτήσουν τη «μόνιμη παρουσία» πλέον του ανθρώπου στο φεγγάρι, αφού ένας από τους στόχους τους θα είναι να εγκαταστήσουν τις απαραίτητες υποδομές για την πρώτη σεληνιακή βάση. Σύμφωνα άλλωστε με αυτό το σενάριο, το φεγγάρι θα αποτελέσει το «προκεχωρημένο φυλάκιο» της διαστημικής υπηρεσίας, ώστε να οργανώσει ακόμη μακρινότερες αποστολές προς τον Άρη. Σήμερα, πάντως, δεν είναι λίγοι αυτοί που αμφισβητούν το κατά πόσο η NASA θα προχωρήσει με τα βήματα και τις χρονικές προθεσμίες, που είχε καθορίσει ο απελθών πρόεδρος. Και αυτό όχι μόνο γιατί ο τωρινός Αμερικανός ηγέτης θεωρείται λιγότερο φιλόδοξος από τον προκάτοχό του όσον αφορά την κατάκτηση του Διαστήματος, αλλά και επειδή στην παρούσα οικονομική κρίση μάλλον θεωρείται πολυτέλεια να δαπανηθούν 35 δισ. δολάρια για να κατασκευαστούν ένα νέο διαστημόπλοιο, μία καινούργια σεληνάκατος και η επόμενη γενιά προωθητικών πυραύλων. Μία λύση που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι η αναθεώρηση των σχεδίων ώστε να χρησιμοποιηθεί ένα μεγάλο μέρος του εξοπλισμού που ήδη υπάρχει, ώστε να μειωθεί δραστικά το κόστος του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος που θα φέρει τις ΗΠΑ πίσω στη Σελήνη. Άλλωστε, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε τη δεκαετία του ’60 (όταν υλοποιήθηκε το πρόγραμμα Apollo), η Αμερική σήμερα δεν έχει να ανταγωνισθεί κάποια αντίπαλη υπερδύναμη, η οποία να συγκεντρώνει πολλές ελπίδες να στείλει πρώτη δικούς της αστροναύτες στο φεγγάρι. Από τις υπόλοιπες χώρες που διαθέτουν σήμερα διαστημική τεχνογνωσία –τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία, την Ιαπωνία και την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία– μόνον οι τρεις πρώτες έχουν δηλώσει ρητά πως βλέπουν θετικά το ενδεχόμενο μιας επανδρωμένης πτήσης στη Σελήνη. Και από αυτές, μόνο ίσως στην περίπτωση της Κίνας το πολιτικό γόητρο θα μπορούσε να αντισταθμίσει ως κίνητρο τις τεράστιες οικονομικές επενδύσεις που θα σήμαινε ένα τέτοιο εγχείρημα.

Φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος. Λιγα πραγματα για την δουλεια που κανει ο Θεος του Ολυμπου για μας. Αν δεν ήταν ο Δίας, μπορεί και να μην κάναμε διακοπές φέτος. Δεν μιλάμε για τον θεό του Ολύμπου, αλλά τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος την περασμένη Κυριακή μπήκε ανάμεσα στη Γη και έναν απειλητικό κομήτη. Ο κομήτης που δεν ξεπερνούσε σε διάμετρο το ένα χιλιόμετρο έπεσε στην επιφάνεια του Δία με τόση φόρα, που άνοιξε μια τρύπα ίση με τον Ειρηνικό Ωκεανό O κομήτης έπεσε στην επιφάνεια του Δία με τόση φόρα, που άνοιξε μία τρύπα ίση με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι επιστήμονες της ΝΑSΑ θεωρούν ότι το αντικείμενο που τη δημιούργησε ήταν αρκετά μικρό και δεν ξεπερνούσε σε διάμετρο το ένα χιλιόμετρο. Υπολογίζουν ότι έπεσε στον πλανήτη με ταχύτητα 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και συνδέουν με το γεγονός αυτό κάποιες ατμοσφαιρικές μεταβολές (θέρμανση της τροπόσφαιρας, αύξηση της εκπομπής αέριας αμμωνίας κ.ά.). Οι επιστήμονες πιστεύουν πως αν ο κομήτης δεν έβρισκε εμπόδια στον δρόμο του, ίσως έπεφτε πάνω στη Γη. Και δεν είναι η πρώτη φορά που μας γλιτώνει ο Δίας. Πριν από 15 χρόνια, ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τον κομήτη Σουμέικερ-Λέβι 9 να πέφτει στην επιφάνεια του μακρινού πλανήτη, αφήνοντας σημάδια όμοια σε μέγεθος με τη Γη. Αυτή είναι η δουλειά του Δία, λένε οι αστρονόμοι, και ευτυχώς για μας, την κάνει καλά. Η βαρυτική έλξη του πλανήτη αποτελεί την προστατευτική ασπίδα της Γης, που αλλάζει πορεία στα διαστημικά σκουπίδια και τα ουράνια αντικείμενα, όπως οι κομήτες και τα σπρώχνει μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Μεγάλες καταστροφές. Αν ένας κομήτης έπεφτε στη Γη, θα μπορούσε να προκαλέσει όση ζημιά έκανε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 65 εκατ. χρόνια. «Αν κάτι παρόμοιο είχε χτυπήσει τη Γη, θα τελείωνε η ζωή στον πλανήτη μας, γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που υπάρχει ο Δίας και “καθαρίζει” το Σύμπαν από όλα αυτά τα μεγάλα αντικείμενα», λέει ο Άντονι Γουέσλι, ο Αυστραλός ερασιτέχνης αστρονόμος, που πρώτος παρατήρησε το σημάδι στην επιφάνεια του Δία και σήμανε τον γενικό συναγερμό στην αστρονομική κοινότητα. Μάλιστα, οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τον Δία ως οδηγό στην αναζήτησή τους για εξωγήινη ζωή. Αναζητούν παρόμοια πλανητικά σχήματα, δηλαδή έναν γιγαντιαίο πλανήτη κοντά σε ένα κεντρικό αστέρι, με μικρότερους πλανήτες γύρω τους γιατί ενδεχομένως αυτός ο σχηματισμός επιτρέπει τη δημιουργία συνθηκών φιλόξενων προς κάποια μορφή ζωής. Δημιουργεί και απειλές. Είναι όμως ο Δίας ο φύλακας άγγελός μας; Υπάρχουν και οι διαφωνούντες. «Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου», λέει ο Μπράιαν Μάρσντεν από το Κέντρο Αστροφυσικής των Χάρβαρντ- Σμιθσόνιαν, με ειδίκευση στην παρακολούθηση κομητών στο ηλιακό μας σύστημα. «Μέχρι ένα σημείο είναι αλήθεια. Ο Δίας λειτουργεί ως σωτήρας μερικές φορές, άλλες όμως δημιουργεί μεγάλες απειλές. Ο πλανήτης στέλνει πολλούς κομήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα, αλλά και μέσα σε αυτό». Για παράδειγμα, ο κομήτης Λέξελ το 1770 πέρασε 1,6 εκατ. χιλιόμετρα από τη Γη, απόσταση πολύ μικρή για τα διαστημικά δεδομένα. Αυτός ο κομήτης είχε έρθει προς τα μέρη μας από το εξωτερικό ηλιακό σύστημα τρία χρόνια νωρίτερα και πέρασε κοντά από τον Δία. Η βαρύτητα του Δία άλλαξε την τροχιά του κομήτη και τον έστειλε κατευθείαν πάνω στη Γη. ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ πιστεύουν πως αν ο κομήτης δεν έβρισκε εμπόδια στον δρόμο του, ίσως έπεφτε πάνω στη Γη Επιφυλάξεις αστρονόμων για την ασπίδα της Γης ΤΗ ΜΕΣΗ ΟΔΟ της… αστρικής διπλωματίας προτιμά ο Χαλ Λέβισον, αστρονόμος στο ερευνητικό ινστιτούτο του Κολοράντο, που μελετά την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος. Ο επιστήμονας εξηγεί πως ο Δίας μπορεί να είναι προστάτης της Γης ή επικίνδυνος ανάλογα με την προέλευση των κομητών. Ο Λέξελ, ο Σουμέικερ-Λέβι 9 και πιθανώς αυτός που χτύπησε τον Δία την περασμένη Κυριακή, προήλθαν από μία παγωμένη ζώνη διαστημικών θραυσμάτων, γνωστή με την ονομασία Ζώνη Κουίπερ, που βρίσκεται έξω από την τροχιά του Ποσειδώνα. «Ο Δίας μάλλον αυξάνει τον κίνδυνο έκθεσης της Γης σε αυτούς τους κομήτες». Από την άλλη, ο Δίας μας προστατεύει από μία, πιο επικίνδυνη ακόμα, ομάδα κομητών που προέρχεται από το Νέφος του Όορτ. Το νέφος αυτό αποτελείται από ένα τρισεκατομμύριο περίπου πυρήνες κομητών. Τον πρώτο καιρό μετά τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος, ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός τραβούσαν κοντά τους θραύσματα και τα εκσφενδόνιζαν μακριά. Αυτά έφταναν στο Νέφος του Όορτ. Αλλά ο Δίας και ο Κρόνος, ακόμα πιο ισχυροί πλανήτες, έπαιρναν αυτά τα κομμάτια και τα πετούσαν ακόμα μακρύτερα, έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Κάθε τόσο, ένας κομήτης αποσπάται από το νέφος λόγω ενός διερχόμενου αστέρα και κατευθύνεται προς το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος. Όταν συμβαίνει αυτό, ο Δίας αναλαμβάνει δράση και τους αλλάζει πορεία.

Endeavour Προσγειώθηκε στις 31/7/2009 στις 17:48 (ώρα Ελλάδας) στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα το διαστημικό λεωφορείο Endeavour, αφού ολοκλήρωσε επιτυχημένα την αποστολή του στον Διεθνή Διαστημικό σταθμό. Ετσι τελειωσε επιτυχημενα και αυτη η αποστολη ενω απομενουν αλλες 7 αποστολες στον ISS μεχρι το 2010 και την αποσυρση των Διαστημικων Λεωφορειων. Επισης φιλοι μου επιστημονική σπαζοκεφαλιά εχει δημιουργησει ένα φωτεινό σημάδι που εμφανίστηκε στην Αφροδίτη. Ένα παράξενο μεγάλων διαστάσεων φωτεινό σημάδι εμφανίστηκε πάνω στην Αφροδίτη και οι αστρονόμοι δεν είναι βέβαιοι τι μπορεί να το προκάλεσε. Ελπίζουν ότι οι μελλοντικές παρατηρήσεις τους θα δείξουν αν η αιτία είναι η ηφαιστειακή δραστηριότητα, κάποια διαταραχή στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, φορτισμένα σωματίδια από τον Ήλιο ή κάτι άλλο. Πρώτος πρόσεξε το σημάδι, που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο, ο ερασιτέχνης αμερικανός αστρονόμος Φρανκ Μελίλο, περιέργως την ίδια μέρα (στις 19 Ιουλίου) που ένας άλλος ερασιτέχνης αστρονόμος από την Αυστραλία πρόσεξε πρώτος το τεράστιο μαύρο σημάδι πάνω στο Δία, το οποίο προκλήθηκε πιθανότατα από πρόσκρουση αστεροειδούς. Το σημάδι στην Αφροδίτη επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια και από άλλα επίγεια παρατηρητήρια, καθώς και από το ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος Venus Express, το μόνο που βρίσκεται αυτή την περίοδο σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, σύμφωνα με το New Scientist. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τα όργανα του σκάφους, το σημάδι εμφανίστηκε τουλάχιστον τέσσερις μέρες πριν το δει ο ερασιτέχνης αστρονόμος, ενώ νέες παρατηρήσεις έδειξαν ότι έχει εξαπλωθεί περισσότερο. Οι επιστήμονες περιμένουν τα νεότερα στοιχεία από το Venus Express για να καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα. Το σημάδι είναι πολύ φωτεινό στο μήκος κύματος της υπεριώδους ακτινοβολίας, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως δεν προέρχεται από πρόσκρουση μετεωρίτη, επειδή τα βραχώδη ουράνια σώματα (με εξαίρεση όσα είναι πολύ πλούσια σε παγωμένο νερό) κάνουν πιο σκοτεινό και όχι πιο φωτεινό το σημείο πρόσκρουσης, καθώς αυτό γεμίζει με σκόνη, η οποία απορροφά το φως. Κατ' εξοχήν «ύποπτα» για το παράξενο σημάδι είναι τα ηφαίστεια του πλανήτη. Η Αφροδίτη έχει τα περισσότερα ηφαίστεια από κάθε άλλο πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα και το 90% περίπου της επιφανείας της καλύπτεται από ροές βασαλτικής λάβας, αν και μέχρι στιγμής δεν έχει εντοπιστεί κάποιο ενεργό ηφαίστειο. Όμως ακόμα και αν ένα ηφαίστειο ήταν η αιτία, θα είναι πλέον δύσκολο να αποδειχτεί. Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουν εντοπιστεί φωτεινά σημάδια πάνω στην Αφροδίτη. Εδώ και δεκαετίες οι αστρονόμοι έχουν δει τέτοια σημάδια, όμως δεν έχουν δώσει μέχρι σήμερα κάποια βέβαιη εξήγηση. Το πιο εντυπωσιακό περιστατικό συνέβη τον Ιανουάριο του 2007, όταν περιοχές τόσο το βόρειο όσο και το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη φωτίστηκαν. Το νέο συμβάν είναι διαφορετικό από την άποψη ότι είναι πιο εντοπισμένο στον χώρο, αλλά παραμένει εξίσου μυστηριώδες. «Αυτό δείχνει πόσα πράγματα δεν ξέρουμε για την Αφροδίτη», δήλωσε ο Σαντζάι Λιμάγιε του αμερικανικού πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον και μέλος της επιστημονικής ομάδας που παρακολουθεί το Venus Express. Ανάμεσα στα μυστήρια της Αφροδίτης, που δεν κατανοούν οι επιστήμονες, είναι τι είναι αυτό που κάνει την ατμόσφαιρά της να περιστρέφεται 60 φορές ταχύτερα από την ίδια. Ένας παράξενος διπλός στρόβιλος στο νότιο πόλο της επίσης παραμένει ανεξήγητος. Ξαφνικό χτύπημα από κομήτη φαίνεται ότι δέχθηκε ο Δίας. Επίγεια τηλεσκόπια κατέγραψαν δραματικές εικόνες της γιγάντιας κηλίδας που δημιούργησε στην επιφάνεια του Δία η αναπάντεχη πρόσκρουσης ενός μεγάλου αντικειμένου, πιθανώς κομήτη. Η NASA ενημερώθηκε από ερασιτέχνη αστρονόμο το μεσημέρι της 20ής Ιουλίου και πρόλαβε να απαθανατίσει το σπάνιο φαινόμενο με το μεγάλο τηλεσκόπιο που βρίσκεται στο Μάουνα Κέα της Χαβάης, ανακοίνωσε το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) στην Καλιφόρνια. «Ήμασταν εξαιρετικά τυχεροί που είδαμε τον Δία ακριβώς τη σωστή στιγμή, τη σωστή ώρα, τη σωστή πλευρά του Δία, ώστε να γίνουμε μάρτυρες του συμβάντος. Δεν θα μπορούσαμε να το είχαμε σχεδιάσει καλύτερα» σχολίασε ο Γκλεν Όρτον, ερευνητής του εργαστηρίου. Το 1994, ο Δίας είχε γίνει ο στόχος της πρώτης πρόσκρουσης κομήτη που παρακολούθησε σχεδόν ζωντανά η ανθρωπότητα: ο κομήτης Σούμεϊκερ-Λέβι 9 είχε διαλυθεί τότε σε κομμάτια που φωτογραφήθηκαν να χτυπούν τον πλανήτη και να σχηματίζουν πάνω του κηλίδες μεγαλύτερες από τη Γη. Το αντικείμενο που χτύπησε τον αέριο γίγαντα 15 χρόνια μετά πιθανώς ήταν και πάλι κομήτης, εκτιμούν οι αστρονόμοι της NASA. Δεν πρόλαβαν πάντως να δουν τι ήταν αυτό που προσέκρουσε στο νότιο ημισφαίριο του Δία. Οι φωτογραφίες ελήφθησαν στο υπέρυθρο και εγγύς υπέρυθρο τμήμα του φάσματος και κατέγραψαν ηλιακή ακτινοβολία που ανακλάται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Δία. Στην εικόνα διακρίνεται μια γιγάντια, έντονη, ελλειπτική κηλίδα, η οποία αντιστοιχεί στο σημείο πρόσκρουσης, και ένα σύννεφο από συντρίμμια που κινούνται ανοδικά στην ατμόσφαιρα προς τα βορειοδυτικά της κεντρικής κηλίδας. Το τηλεσκόπιο κατέγραψε επίσης θέρμανση της τροπόσφαιρας και αύξηση της εκπομπής αέριας αμμωνίας.

Μερικα καλα νεα αλλα και κακα νεα απο το Διαστημικο Σταθμο. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΙSS)απέκτησε μια ανοιχτή πλατφόρμα σαν μπαλκόνι που θα εκθέτει επιστημονικά πειράματα στο κενό του Διαστήματος, ωστόσο ο ενθουσιασμός των αστροναυτών αντισταθμίστηκε από τη βλάβη που έθεσε εκτός λειτουργίας την κύρια τουαλέτα. Η νέα πλατφόρμα μεταφέρθηκε σε τροχιά από το διαστημικό λεωφορείο Endeavour που θα παραμείνει συνδεδεμένο στο σταθμό για 11 ημέρες. Η βλάβη της τουαλέτας, η οποία είναι συνδεδεμένη σε σύστημα ανακύκλωσης νερού, δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα, δεδομένου ότι το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο φιλοξενεί για πρώτη φορά 13 άτομα: επτά από το Endeavour και τα έξι μέλη του μόνιμου πληρώματος του ISS. Οι αστροναύτες κάνουν τώρα ουρές έξω από την εφεδρική τουαλέτα στο ρωσικό τμήμα του σταθμού και το WC του διαστημικού λεωφορείου, μέχρι να εντοπιστεί και να επιδιορθωθεί η βλάβη. Στο μεταξύ, η NASA είναι αναγκασμένη να περιορίσει τη χρήση της τουαλέτας στο Endeavour, καθώς τα λύματα δεν μπορούν απλά να απορριφθούν στο κενό του διαστήματος: υπάρχει περίπτωση να μολύνουν το εξωτερικό του σταθμού και ειδικά τη νέα πλατφόρμα. Το «μπαλκόνι» εγκαταστάθηκε στο εξωτερικό της ιαπωνικής υπομονάδας Kibo και θα φιλοξενήσει πειραματικές διατάξεις που πρέπει να εκτεθούν στο διαστημικό περιβάλλον. Ένας ακόμα λόγος ανησυχίας για τη NASA είναι τα κομμάτια μονωτικού υλικού που αποκολλήθηκαν ξανά από την εξωτερική δεξαμενή του Endeavour κατά την εκτόξευσή του από τη Φλόριντα και χτύπησαν την κάτω επιφάνεια του σκάφους. Το διαστημικό λεωφορείο δεν φαίνεται να έχει υποστεί σημαντικές βλάβες, ωστόσο το πρόβλημα με το μονωτικό υλικό πρέπει να έχει επιλυθεί πριν την επόμενη προγραμματισμένη εκτόξευση, αυτή τη φορά με το διαστημικό λεωφορείο Discovery. Επτά ακόμα αποστολές προγραμματίζονται μέχρι την ολοκλήρωση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και την οριστική απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων το 2010. (Στην πρωτη φωτογραφια η τουαλετα του ISS.)

Σελήνη και Νερό. Το πρώτο 15νθήμερο του Οκτωβρίου και εντός 4 λεπτών, θα δοθεί η απάντηση για το αν η Σελήνη έχει νερό κάπου βαθιά, στους κρατήρες των σκιερών πόλων της, προκειμένου εκεί να στηθεί το πρώτο διαστημικό προγεφύρωμα για τη φυγή του ανθρώπου μακριά από τη Γη Σαράντα χρόνια μετά την επίσκεψη του ανθρώπου στο Φεγγάρι, ένα μικρό διαστημόπλοιο κινείται προσεκτικά γύρω από τη Σελήνη για να ετοιμάσει τη μεγάλη επιστροφή. Θα τελειώσει τη δουλειά που άφησε πίσω του ο 12ος αστροναύτης, ο τελευταίος άνθρωπος που πάτησε εκεί. Θα ψάξει να βρει νερό και την κατάλληλη τοποθεσία για να κτιστεί η πρώτη βάση. Θα είναι το πρώτο διαστημικό προγεφύρωμα για τη φυγή του ανθρώπου μακριά από τη Γη. Τα πάντα θα κριθούν σε τρεις μήνες από τώρα, το πρώτο 15νθήμερο του Οκτωβρίου. Θα χρειαστούν μόνο τέσσερα λεπτά για να δοθεί απάντηση σε ένα ερώτημα που βασανίζει εκατοντάδες επιστήμονες. Έχει η Σελήνη νερό; Εφόσον διαπιστωθεί ότι κάπου βαθιά, στους κρατήρες των σκιερών πόλων της, υπάρχει νερό κρυμμένο, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για την οριστική επιστροφή του ανθρώπου στο φεγγάρι. «Θα δημιουργηθεί πρώτα ένας μικρός καταυλισμός, που στη συνέχεια θα μετατραπεί σε βάση και από αυτή τη μικρή αποικία, θα δοθεί έμφαση στην πραγματοποίηση επιστημονικών ερευνών, πειραμάτων και παρατηρήσεων», αναφέρει στην εφημερίδα «Los Αngeles Τimes» o δρ Κρεγκ Τούλεϊ που είναι διευθυντής του προγράμματος για την αναζήτηση νερού στο φεγγάρι. Μακροπρόθεσμα όμως, η βάση αυτή θα αποτελέσει ένα προγεφύρωμα για την υποστήριξη επανδρωμένων αποστολών σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, καθώς μέχρι τότε, δηλαδή μετά το 2020, εκτιμάται ότι θα έχουν επιλυθεί προβλήματα που αφορούν στην προστασία του ανθρώπινου οργανισμού από τις βλαβερές ακτινοβολίες που διατρέχουν το Σύμπαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Στον νότιο πόλο. Ο άνθρωπος λοιπόν, 40 χρόνια μετά την απόβασή του στον δορυφόρο της Γης, αποφάσισε να επιστρέψει για να μείνει. Τα όσα θα εκτυλιχθούν σε τρεις μήνες από σήμερα στον νότιο πόλο του φεγγαριού, κόβουν την ανάσα. Ένας τεράστιος πύραυλος, ο «Κένταυρος», βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε τροχιά γύρω από τη Γη. Πάνω του μεταφέρει ένα μικρό διαστημόπλοιο. Πριν από λίγες μέρες, όταν εκτοξεύτηκε, μετέφερε μια ακόμη διαστημοσυσκευή η οποία αποκολλήθηκε από αυτόν και φθάνει στο φεγγάρι. Η διαστημοσυσκευή λέγεται Lunar Reconnaissance Οrbiter και με τα όργανα που διαθέτει θα χαρτογραφήσει εξονυχιστικά κάθε σπιθαμή του σεληνιακού εδάφους, ώστε να διαπιστωθεί ποια είναι η κατάλληλη τοποθεσία όπου θα εγκατασταθεί ο αρχικός καταυλισμός. Θα πρέπει να βρίσκεται στην καρδιά ενός κρατήρα, προφυλαγμένου από τις θανατηφόρες επιδρομές μετεωριτών, που προσκρούουν ανεμπόδιστα στο φεγγάρι με ταχύτητα δεκάδων χιλιομέτρων την ώρα εξαιτίας της έλλειψης ατμόσφαιρας. Σε έναν τέτοιο κρατήρα θα βρεθεί από πάνω και ο πύραυλος «Κένταυρος». Θα σταθεί περίπου 16,5 χλμ. μακριά του και στη συνέχεια θα κατευθυνθεί με δύναμη στο εσωτερικό του. Καθώς θα προσκρούσει πάνω του, θα εκτοξευτεί σε ύψος 8 χιλιομέτρων ένα μεγάλο νέφος από υλικά που κρύβονται στην καρδιά του φεγγαριού. Αυτή η στιγμή θα είναι καθοριστική. Αμέσως μετά την εκκωφαντική έκρηξη, την οποία θα παρακολουθούν χιλιάδες ερασιτέχνες αστρονόμοι και όχι μόνο, το διαστημόπλοιο που τώρα είναι συνδεδεμένο με τον πύραυλο θα ίπταται μέσα στο νέφος που θα εκτιναχθεί και θα έχει στη διάθεσή του 4 λεπτά για να καταγράψει τη σύσταση των υλικών που θα διαχυθούν και να στείλει σε πραγματικό χρόνο τα δεδομένα στη Γη για να διαπιστωθεί αν κρύβουν νερό. Μόλις το κάνει αυτό, θα βουτήξει και το ίδιο το διαστημόπλοιο μέσα στον κρατήρα, σε άλλο σημείο, ώστε να προκληθεί μια ακόμα έκρηξη η οποία θα μελετηθεί από διαστημικά τηλεσκόπια και μεγάλα επίγεια τηλεσκόπια στη Γη για να ανιχνευτεί η ενδεχόμενη ύπαρξη νερού. Το νερό στη Σελήνη μπορεί να διαχωριστεί με τη διαδικασία της ηλεκτρόλυσης σε υδρογόνο και οξυγόνο. Το οξυγόνο, εκτός από το να γεμίζει τα πνευμόνια των αστροναυτών, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την παρασκευή πυραυλικών καυσίμων. Οι ενεργειακές ανάγκες της βάσης θα καλύπτονται από τον ήλιο. Με συλλέκτες, θα απορροφάται το φως και θα μετατρέπεται σε ηλεκτρισμό. Τα πρακτικά θέματα της καθημερινής ζωής μπορούν εύκολα να επιλυθούν. Το δύσκολο είναι η προστασία του οργανισμού από την κοσμική ακτινοβολία. Αυτός είναι και ένας από τους πολλούς λόγους που μέχρι στιγμής δεν έχει καταστεί εφικτό ένα ταξίδι στον Άρη. Μέχρι στιγμής δεν έχει κατασκευαστεί κάποιο συνθετικό υλικό που αποδεδειγμένα να μπορεί να μπλοκάρει την ακτινοβολία και να επενδύσει τα τοιχώματα της βάσης. Στη Γη υπάρχει η ατμόσφαιρα που μας προστατεύει. Επιπλέον δεν έχει ακόμα κατανοηθεί ο αριθμός των ασθενειών που μπορεί να προκαλέσει αυτή στον ανθρώπινο οργανισμό. Πειράματα αλλά και η εμπειρία από την παραμονή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό απέδειξαν ότι το ανθρώπινο DΝΑ βλάπτεται, όπως και τα ζωτικά όργανα. Εμφανίζονται καρκίνοι, μειώνεται η οστική μάζα. Προβλήματα που ελπίζεται να ξεπεραστούν.

Εκτοξευτηκε επιτελους το Endeavour Εκτοξεύτηκε στις 01.03 ώρα Ελλάδας, από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι κοντά στο ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα, το διαστημικό λεωφορείο Endeavour. Μετά από οκτώμισι λεπτά πτήσης, το Endeavour τέθηκε σε τροχιά με τελικό προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το Endeavour, με επταμελές πλήρωμα, θα πραγματοποιήσει 16ήμερη αποστολή, προκειμένου να εγκαταστήσει στον ISS μια εξωτερική πλατφόρμα ιαπωνικής κατασκευής. Η έκτοξευση του διαστημικού λεωφορείου επιτεύχθηκε έπειτα από αρκετές αναβολές, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν τις προηγούμενες ημέρες κοντά στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι. Νεα στοιχεια συνελεξε το Venus Express.Ο χαμενος ωκεανος της Αφροδιτης. Το διαστημικό σκάφος «Venus Εxpress» της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ΕSΑ) το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη συνέλεξε ενδιαφέροντα νέα στοιχεία που μαρτυρούν ότι κάποτε ο πλανήτης κατακλυζόταν από νερό ενώ διέθετε και σύστημα τεκτονικών πλακών. Το διαστημικό σκάφος που εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν το 2005 έστειλε στους επιστήμονες υπέρυθρους χάρτες που δείχνουν διαφοροποιήσεις της θερμότητας στους επιφανειακούς βράχους της Αφροδίτης. Από τους χάρτες αυτούς προκύπει ότι ορισμένες περιοχές της επιφάνειας των βράχων είναι ψυχρότερες, γεγονός που μαρτυρεί διαφορετική σύσταση των πετρωμάτων. Ερευνητές του Ινστιτούτου Πλανητικής Ερευνας του Γερμανικού Αεροδιαστημικού Κέντρου οι οποίοι συμμετέχουν στη μελέτη του υλικού που συλλέγει το «Venus Εxpress» αναφέρουν ότι ορισμένα από τα πετρώματα της Αφροδίτης μοιάζουν πολύ με τους ηπειρωτικούς βράχους που συναντούμε στη Γη και οι οποίοι έχουν ως κύριο συστατικό τον γρανίτη. Στον δικό μας πλανήτη ο γρανίτης δημιουργείται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανακύκλωσης των βραχών η οποία λαμβάνει χώρα στα όρια μεγάλων γεωλογικών πλακών που καλύπτουν τη Γη. Στα όρια αυτών των πλακών αρχαίοι βράχοι φθάνουν κάποια στιγμή στα έγκατα του πλανήτη, όπου γίνεται «ζύμωσή» τους με νερό και στη συνέχεια ανεβαίνουν ξανά στην επιφάνεια στα ηφαίστεια. Αν λοιπόν υπάρχει πράγματι γρανίτης στην Αφροδίτη, αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα κάποτε υπήρχε στον πλανήτη ένας ωκεανός και μια διδικασία κίνησης τεκτονικών πλακών, αναφέρουν οι επιστήμονες της ΕSΑ. Σε ό,τι αφορά τη μάζα, το μέγεθος και τη σύσταση η Αφροδίτη και η Γη μοιάζουν πολύ. Ωστόσο η «γειτόνισσά» μας αποτελεί πλέον σήμερα έναν αφιλόξενο πλανήτη. Οπως όλα δείχνουν, όμως, δεν ήταν έτσι και στο παρελθόν... <Κοπερνικιο>θα ονομασθει το στοιχειο 112 του Περιοδικου Πινακα. Προς τιμήν του μεγάλου αστρονόμου Νικόλαου Κοπέρνικου θα ονομαστεί το νεώτερο και ένα από τα βαρύτερα στοιχεία του Περιοδικού Πίνακα, μια τεχνητή ουσία που δημιουργήθηκε σε εργαστήριο της Γερμανίας. Το στοιχείο «κοπερνίκιο», με τη συντομογραφία Cp, έχει 112 πρωτόνια στον πυρήνα του και είναι ένα από τα βαρύτερα γνωστά στοιχεία, πολύ βαρύτερο από το μόλυβδο ή το ουράνιο. Είναι εξαιρετικά ασταθές και δεν μπορεί να υπάρξει στη φύση για περισσότερο από μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου. «Θα θέλαμε να τιμήσουμε έναν σπουδαίο επιστήμονα που άλλαξε την εικόνα μας για τον κόσμο» δήλωσε ο Σίγκουρτ Χόφμαν, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε το Cp στο Κέντρο Έρευνας Βαρέων Ιόντων στη Γερμανία, σε συνεργασία με επιστήμονες από τη Γερμανία, τη Φινλανδία, τη Ρωσία και τη Σλοβακία. Από το 1981 έως σήμερα, το ίδιο Κέντρο έχει ανακαλύψει έξι χημικά στοιχεία με ατομικούς αριθμούς 107 έως 112. Οι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν ελάχιστα άτομα του νέου στοιχείου χρησιμοποιώντας έναν επιταχυντή σωματιδίων για να βομβαρδίσουν ένα στόχο από μόλυβδο με ιόνα ψευδαργύρου. Ο Περιοδικός Πίνακας, η «βίβλος» της σύγχρονης Χημείας, κατατάσσει τα χημικά στοιχεία ανάλογα με τον ατομικό αριθμό τους, δηλαδή τον αριθμό των πρωτονίων στον πυρήνα τους. Ο αριθμός των πρωτονίων και των νετρονίων στον πυρήνα καθορίζει πόσο βαρύ είναι το στοιχείο. Από τα στοιχεία με ατομικό αριθμό άνω του 92, μόνο το πλουτώνιο και το ποσειδώνιο ανιχνεύονται στη φύση, ενώ τα άλλα έχουν δημιουργηθεί μόνο στο εργαστήριο. Το ρεκόρ ατομικού βάρους κατέχει το 118, μια άλλη ασταθής ουσία που ανακαλύφθηκε στη Ρωσία το 2006 και επίσης δεν έχει προστεθεί ακόμα επίσημα στη λίστα. Το στοιχείο 112 είχε ονομαστεί προσωρινά ununbium (ununbi σημαίνει 112 στα λατινικά) μέχρι να αποφασίσουν οι ερευνητές την οριστική του ονομασία. Το νέο όνομα αναμένεται να εγκριθεί επισήμως από τη Διεθνή Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) σε περίπου έξι μήνες, αναφέρει την Τετάρτη το LiveScience.com. Ο Νικόλαος Κοπέρνικος (1473-1543) ήταν ο αστρονόμος που διατύπωσε τη σύγχρονη ηλιοκεντρική θεωρία, σύμφωνα με την οποία η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και όχι το αντίστροφο.

Ταξίδι στον Αρη. Για το θεμα του ταξιδιου στον Αρη που αναφερει η nansy ολα θα παιχτουν απο την ανοδο μας (σημερα εχουμε 40 χρονια απο την πρωτη προσελληνωση) στην Σεληνη και τις συνεργασιες που θα γινουν μεταξυ Ρωσιας-ΗΠΑ.Ελπιδοφορα η συνεργασια Ομπαμα-Μεντβεντεφ(Πουτιν). Μερικα ακομα στοιχεια για την προσομοιωση του διαστημικου ταξιδιου στον Αρη. Σαράντα χρόνια μετά το πρώτο βήμα του Νιλ Αρμστρονγκ στο έδαφος της Σελήνης, έξι κοσμοναύτες πραγματοποίησαν την πρώτη προσεδάφιση στον πλανήτη Αρη. Μόνο που αυτή τη φορά το θαυμαστό ταξίδι ήταν εικονικό: δεν απομακρύνθηκαν ούτε μέτρο από τη Μόσχα! Επρόκειτο για προσομοίωση διαστημικού ταξιδιού στον Κόκκινο Πλανήτη, η οποία ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία μέσα σε μια αποθήκη του ρωσικού Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων, όπου δημιουργήθηκαν εγκαταστάσεις 550 κυβικών μέτρων. Το πλήρωμα- τέσσερις Ρώσοι, ένας Γερμανός και ένας Γάλλος- «επέστρεψε» χαμογελαστό στο γήινο περιβάλλον έπειτα από ένα «ταξίδι» 105 ημερών. Για την περιπέτεια αυτή ο καθένας εισέπραξε 20.000 δολάρια. Οσο για τη συμβίωσή τους, οι ίδιοι βεβαιώνουν ότι υπήρξε αρμονικότατη. Τα συμπεράσματα του πειράματος θα χρησιμοποιηθούν για τον μελλοντικό σχεδιασμό αληθινών αποστολών στο Διάστημα. Από την καταπακτή του εικονικού θαλαμίσκου βγήκαν φορώντας τις γαλάζιες στολές τους υπό τα χειροκροτήματα του επιστημονικού προσωπικού που τους προσέφερε λουλούδια σαν να ήταν πραγματικοί κοσμοναύτες. «Αποστολή εξετελέσθη» ανέφερε ο κυβερνήτης Σεργκέι Ριαζάνσκι στους προϊσταμένους του της Ροσκόσμος, της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος, η οποία συνεργάστηκε στο πείραμα αυτό με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ΕSΑ), με σκοπό τη μελέτη των αντιδράσεων του ανθρώπου σε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες που θα συναντήσουν οι πρώτοι πραγματικοί ταξιδιώτες στον Αρη. Ερευνήθηκαν οι συνέπειες της απομόνωσης στον ύπνο και μετρήθηκαν τα επίπεδα του στρες και των ορμονών. Ο Συρίλ Φουρνιέ, ο 40χρονος γάλλος πιλότος της αποστολής, έγραψε στο ημερολόγιό του ότι ο ρώσος κυβερνήτης τού έδωσε μαθήματα... χορού, βοηθώντας τον να βελτιώσει τις επιδόσεις του στο βαλς. Οσο για τον 28χρονο μηχανικό του γερμανικού στρατού Ολιβερ Κνίκελ, αυτός έγραψε στο δικό του ημερολόγιο: «Τελευταία ημέρα της απομόνωσης. Ολοι με το ένα μάτι γελάμε και με το άλλο κλαίμε, μετρώντας τα δευτερόλεπτα ώσπου να ανοίξει η πόρτα του προσομοιωτή». Το πείραμα ήταν ρεαλιστικό. Προσομοίωσε επίσης τη διαπλανητική ραδιοεπικοινωνία με υποτιθέμενες «καθυστερήσεις» έως και 20 λεπτών λόγω της μεγάλης απόστασης ανάμεσα στη Γη και στον Αρη. Κατά τα άλλα, οι έξι κοσμοναύτες έτρωγαν κανονικές μερίδες Διαστήματος, ανέπνεαν αέρα ανακυκλωμένο και χρησιμοποιούσαν τουαλέτες παρόμοιες με εκείνες των διαστημικών σταθμών. Υπήρχαν ατομικά δωμάτια των 3,2 τετραγωνικών μέτρων, ένα μικρό ιατρείο, χώρος αποθήκευσης τροφίμων, καθώς και ομοίωμα διαστημικής ακάτου, μέσα στην οποία η ομάδα πέρασε τις τελευταίες 30 ημέρες του πειράματος σε «τροχιά» γύρω από τον Αρη ως την εικονική προσεδάφιση. Στον ίδιο χώρο θα ξεκινήσει το 2010 μία ακόμη προσομοίωση, αυτή τη φορά για 520 ημέρες, περίπου όσο υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει ένα πραγματικό ταξίδι στον Αρη.

Ολοκληρωθηκε στη Μοσχα η προσομοιωση επανδρωμενης αποστολης στον Αρη. Τέσσερις Ρώσοι και δύο Ευρωπαίοι εθελοντές βγήκαν την Τρίτη από μια σφραγισμένη κάψουλα σε ερευνητικό εργαστήριο έξω από τη Μόσχα, μέσα στην οποία παρέμειναν κλειδωμένοι για τρεις μήνες προσομοιώνοντας την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Αρη. Οι έξι άνδρες (τέσσερις Ρώσοι κοσμοναύτες και επιστήμονες, ένας Γάλλος πιλότος και ένας Γερμανός μηχανικός) έζησαν 105 ημέρες σε μια στενάχωρη εγκατάσταση όγκου 550 κυβικών μέτρων. Το πείραμα, το οποίο πραγματοποίησαν από κοινού ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) και το ρωσικό Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων, εξέτασε τις συνέπειες της απομόνωσης στον ανθρώπινο ύπνο και στα επίπεδα του στρες και των ορμονών. Η απομονωμένη κάψουλα περιλαμβάνει θάλαμο διαβίωσης με ατομικά υπνοδωμάτια των 3,2 τετραγωνικών μέτρων, ένα μικρό ιατρείο, χώρο αποθήκευσης τροφίμων, καθώς και το ομοίωμα μιας διαστημικής ακάτου, μέσα στην οποία η ομάδα πέρασε τις τελευταίες 30 ημέρες σε «τροχιά» γύρω από τον Αρη μέχρι την τελική «προσεδάφιση». Το πείραμα προσομοίωσε επίσης τη διαπλανητική ραδιοεπικοινωνία, με καθυστερήσεις έως και 20 λεπτών λόγω της μεγάλης απόστασης ανάμεσα στη Γη και τον Αρη. Στον ίδιο χώρο θα ξεκινήσει το 2010 μια ακόμα προσομοίωση, αυτή τη φορά για 520 ημέρες, περίπου όσο αναμένεται να διαρκέσει και η πραγματική αποστολή. ΗΠΑ και Ρωσία έχουν παρουσιάσει ξεχωριστά σχέδια για επανδρωμένες αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη σε περίπου 30 χρόνια από σήμερα.

Την αναπτυξη επανδρωμενου σκαφους εξεταζει ο Ευρωπαικος Οργανισμος Διαστηματος. Μελέτη σκοπιμότητας για την ανάπτυξη ενός σκάφους για επανδρωμένες αποστολές παρήγγειλε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), ο οποίος σήμερα βασίζεται στις ΗΠΑ και τη Ρωσία για τη μεταφορά αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αξιωματούχοι του ESA μετέβησαν στη Βρέμη της Γερμανίας στις 7 Ιουλίου και υπέγραψαν συμφωνία για τη σύνταξη της μελέτης με την ευρωπαϊκή αεροδιαστημική βιομηχανία EADS Astrium, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η υπογραφή της συμφωνίας «είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα σε ένα ταξίδι που θα προσφέρει μεγάλη ανταπόδοση στην Ευρώπη» σχολίασε η Σιμονέτα Ντι Πίπο, διευθύντρια της ESA αρμόδια για την ανθρώπινη διαστημική πτήση. Τον περασμένο Νοέμβριο, οι υπουργοί των χωρών-μελών της ESA συμφώνησαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο ανάπτυξης ενός «προηγμένου οχήματος επανεισόδου» ή ARV. Το όχημα αυτό θα ήταν μια τροποποιημένη έκδοση του μη επανδρωμένου μεταγωγικού ATV που πραγματοποίησε πέρυσι το πρώτο ταξίδι του στον ISS. Στη σημερινή του μορφή, το ATV καταστρέφεται φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα μετά την ολοκλήρωση της αποστολής. Αν οι κυβερνήσεις δώσουν το πράσινο φως και δεν υπάρξουν σοβαρά τεχνικά κωλύματα, το ATV θα αποκτήσει δυνατότητα επιστροφής στη Γη στα μέσα της επόμενης δεκαετίας και δυνατότητα μεταφοράς πληρώματος μια δεκαετία αργότερα. Στο μεταξύ, οι ΗΠΑ προγραμματίζουν για το 2014 την παρθενική πτήση του σκάφους Orion, το οποίο θα διαδεχθεί τα γερασμένα διαστημικά λεωφορεία. Ετσι λοιπον η ESA αποφασισε να προσπαθησει μονη της να προχωρησει και μετα απο 15 χρονια και βαλε να εχει την δυνατοτητα εκτοξευσης αστροναυτη.Ομως πισω απο αυτη την αποφαση υπαρχει παρασκηνιο και καλο ειναι να ξερουμε μερικα πραγματα. Εγραφα λοιπον παλαιοτερα τα εξης: Μεταξυ των διαστημικων οργανισμων Roskoskos(Ρωσια) και ESA(Ευρωπη) συμφωνηθηκε κατα την σημερινη ανακοινωση του εκπροσωπου της Roskosmos=Alejander Worobjow= στη Μοσχα η κατασκευη και αναπτυξη ενος διαστημοπλοιου για ταξειδια στη γηινη τροχια και στη Σεληνη με δοκιμαστικες εφαρμογες το 2015 και επισημη πτηση το 2018 απο το νεο διαστημικο κασμοδρομιο Wostotschny της Ρωσιας στην περιφερεια Αμουρ στη Απω Ανατολη κοντα στα συνορα με την Κινα.Το μεγαλεπηβολο αυτο διαστημικο εγχειρημα σχεδιαζεται να πραγματοποιηθει απο τις κατασκευαστριες εταιρειες διαστημικων πυραυλων "Energia","Thales Alenia Space" και EADS Astrium.Ηδη απο τον Οκτωβριο προβλεπονται τεχνικοι σχεδιασμοι και αποφασεις για το ξεκινημα αυτης της διαστημικης κατασκευης. Σκεψεις για δημιουργια διαστημικου λεωφορειου γινονται στην ESA και ηδη τα σχεδια για το πρωτο διαστημοπλοιο παρουσιαστηκε στη μεγαλη εκθεση αεροναυπηγικης Berlin Air Show.Γερμανοι,Γαλλοι και Ιταλοι το σκεφτονται και οι αποφασεις αναμενονται το Νοεμβριο απο τη συνοδο των υπουργων της ΕΕ στη Χαγη.Το σκαφος παρουσιαζεται στην εκθεση και εχει σχεδιαστει απο την EADS Astrium. Βασιζεται στο μεταγωγικο οχημα Ιουλιος Βερν που για πρωτη φορα πηγε στον ISS με πεντε τονους εφοδια και ειναι βελτιωμενη εκδοση με τροποποιησεις στο εσωτερικο για να μπορει να εχει πληρωμα.Συμφωνα με την EADS χρειαζεται 4 χρονια για την κατασκευη του και με κοστος 1δις Ευρω. Αυτα εγραφα στις 30/5/2008 για την συζητηση που γινοταν για την δημιουργια διαστημικου σκαφους απο την Ρωσια και την Ευρωπη.Ηταν γνωστο οτι τον Νοεμβριο του 2008 θα επρεπε οι Υπουργοι των χωρων μελων της ESA να παρουν την τελικη αποφαση.Ελεγα βεβαια οτι μετα τα γεγονοτα της Γεωργιας πολυ δυσκολα η Ευρωπη οντας και κατω απο την ομπρελα των H.Π.A. θα επαιρνε την αποφαση να απογαλακτισθη απο την Αμερικη.Τελικα η αποφαση δεν παρθηκε με αποτελεσμα η Ρωσια να συνεχιζει μονη της για την δημιουργια του νεου εξαθεσιου διαστημικου σκαφους που θα αντικαταστησει τα θρυλικα Soyuz. Ετσι η Ευρωπη ενω θα μπορουσε να ειναι μεσα στο παιχνιδι των διαστημικων εκτοξευσεων θα ειναι ο φτωχος συγγενης των Ρωσων-Αμερικανων. Σημειωση:Απο το 2010 εως το 2015 στον ISS θα πηγαινουν μονο οι Ρωσοι λογω οτι τα διαστημικα λεωφορεια σταματουν το 2010 και το Ωριων θα ειναι ετοιμο καλως εχοντων των πραγματων το 2015. Ετσι λοιπον εχουν τα πραγματα και ενω η Ευρωπη θα μπορουσε μαζι με την Ρωσια να εχουν διαστημικες πτησεις κοινες σε πεντε χρονια τωρα θα προσπαθησει η Ευρωπη νατο κανει μονη της σε 15 χρονια.

<Διαπλανητικο Ιντερνετ>. Την πρώτη πετυχημένη δοκιμή για ένα νέο φιλόδοξο επικοινωνιακό δίκτυο, που θα επεκτείνεται στο «βαθύ διάστημα» και θα βασίζεται στο μοντέλο του επίγειου Ίντερνετ, πραγματοποίησε η NASA. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας για το έργο αυτό, Αντριαν Χουκ, «είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας τελείως νέας υποδομής διαστημικών επικοινωνιών, ενός Διαπλανητικού Ίντερνετ». Όπως μετέδωσε το Associated Press, κατά το πρώτο τεστ, οι μηχανικοί της NASA χρησιμοποίησαν ένα νέο λογισμικό που ονομάζεται «Δικτύωση Ανεκτική σε Διακοπές» (Disruption-Tolerant Networking - DTN), για να μεταδώσουν δεκάδες διαστημικές εικόνες προς και από το διαστημόπλοιο Epoxi της NASA (βρίσκεται καθ΄όδον προν τον κομήτη 'Xάρτλεϊ 2'), όταν ήταν σε απόσταση περίπου 32,4 εκατ. χλμ. από τη Γη. Το λογισμικό αυτό, που σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αντέχει σε καθυστερήσεις, διακοπές και άλλες ανωμαλίες, δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τον Βιντ Σερφ, αντιπρόεδρο της Google. Το DTN χρησιμοποιεί μια μέθοδο διαφορετική από το κανονικό πρωτόκολλο του Ίντερνετ (το TCP/IP), στο σχεδιασμό του οποίου είχε επίσης συμμετάσχει ο Σερφ. Το DTN, αντίθετα με το TCP/IP, δεν προϋποθέτει μια συνεχή επικοινωνία δεδομένων μεταξύ αποστολέα και παραλήπτη, καθώς συχνά στο διάστημα μπορεί να υπάρξει διακοπή μετάδοσης, όταν π.χ. ένα διαστημόπλοιο κρύβεται από έναν πλανήτη ή συμβαίνουν ηλιακές καταιγίδες. Σύμφωνα με τη NASA, για παράδειγμα, η καθυστέρηση αποστολής/λήψης δεδομένων προς και από τον Αρη κυμαίνεται μεταξύ 3,5 - 20 λεπτών με την ταχύτητα του φωτός. Όταν ένα «πακέτο» δεδομένων δεν κατορθώνει να φθάσει στον προορισμό του για οποιονδήποτε λόγο, τότε δεν απορρίπτεται, αλλά περιμένει υπομονετικά σε έναν κόμβο του διαστημικού δικτύου μέχρι να μεταδοθεί με ασφάλεια από άλλο κόμβο στον τελικό χρήστη. Μέχρι σήμερα, οι αρμόδιοι τεχνικοί και επιστήμονες στο έδαφος πρέπει χειροκίνητα να προγραμματίζουν τις συνδέσεις για λήψη/αποστολή δεδομένων και να δίνουν οι ίδιοι τις εντολές για το ποια δεδομένα θα σταλούν, πότε και που. Τώρα, με το υπό ανάπτυξη διαστημικό δίκτυο, όλα πια θα γίνονται αυτόματα. Το πρώτο δοκιμαστικό διαπλανητικό δίκτυο περιλάμβανε δέκα κόμβους: έναν στο διαστημόπλοιο Epoxi και άλλους εννέα στη Γη και σε δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Όπως ανακοίνωσε η NASA, ένα επόμενο τεστ, που θα περιλαμβάνει στο δίκτυο και το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, θα ξεκινήσει το επόμενο καλοκαίρι. Σύμφωνα με τη NASA, το Διαπλανητικό Ίντερνετ θα καταστήσει εφικτά πολλά διαφορετικά είδη διαστημικών αποστολών, π.χ. με την ταυτόχρονη συμμετοχή πολλαπλών διαστημικών σκαφών, ενώ παράλληλα θα επιτρέψει μελλοντικά να υπάρξουν αξιόπιστες επικοινωνίες μεταξύ της Γης και αστροναυτών στη Σελήνη. Τωρα ομως το Διαπλανητικο Ιντερνετ απεκτησε πλεον τον πρωτο του μονιμο κομβο στο Διαστημα ,εξω απο τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο. =D> Το νέο λογισμικό θα στέλνει δεδομένα από το διάστημα με τρόπο που θα μοιάζει λιγότερο με το αυτόν του τηλεφώνου και περισσότερο με αυτόν που χρησιμοποιεί το διαδίκτυο. Στη σύγχρονη εποχή του διαδικτύου και της πληροφορίας κατά ζήτηση, οι ομάδες που εργάζονται για μία διαστημική αποστολή εξακολουθούν να χρειάζεται να προγραμματίζουν το χρόνο που θα στείλουν και θα λάβουν δεδομένα από τις αποστολές. Το πρόσφατα, όμως, εγκατεστημένο σύστημα έξω από τον ISS θα μπορεί κάποια στιγμή να επιτρέπει στα δεδομένα να μεταβιβάζονται μεταξύ της Γης, των διαστημικών αεροσκαφών και των αστροναυτών αυτόματα, αποτελώντας αυτό που ονομάζεται «διαπλανητικό ίντερνετ.» Γρηγορότερη μεταφορά Τον περασμένο Μάιο, ένα κουτί, το οποίο περιείχε έναν υπολογιστή και προγράμματα για επιστημονικά πειράματα της μη κερδοσκοπικής εταιρείας BioServe Space Technologies στον ISS, φορτώθηκε με το απαραίτητο λογισμικό για τον νέο του ρόλο. Το φορτίο προσφάτως έστειλε στη Γη τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα –εικόνες από κρυστάλλους, οι οποίοι σχηματίστηκαν από μεταλλικά άλατα σε ελεύθερη πτώση- χρησιμοποιώντας το νέο πρόγραμμα. Η νέα του δυνατότητα έχει κάνει ήδη σχεδόν τέσσερις φορές ταχύτερη τη μεταφορά των δεδομένων στη Γη, σύμφωνα με τον Kevin Gifford του Bioserve. Εάν τα δεδομένα χαθούν κατά τη διάρκεια μιας σύνδεσης, το σύστημα αυτομάτως μεταδίδει αργότερα τα χαμένα δεδομένα, ενώ μέχρι σήμερα, κάποιος έπρεπε να προγραμματίσει μία δεύτερη προσπάθεια. Η πρώτη δοκιμή του πρωτοκόλλου επικοινωνιών στο εξωδιάστημα πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2008, όταν οι υπολογιστές στη Γη και στο διαστημικό αεροσκάφος Epoxi της NASA προσομοίωσαν τη μετάδοση των δεδομένων από τον Άρη στη Γη. Παρόλο που το επίγειο ίντερνετ χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο TCP/IP, ώστε να μπορούν απομακρυσμένα μηχανήματα να επικοινωνούν μέσω καλωδίων, το φορτίο του ISS χρησιμοποιεί δικτύωση DTN, η οποία αναπτύσσεται με σκοπό να αντιμετωπιστεί η ανομοιογενής κάλυψη στο διάστημα, όταν το διαστημικό αεροσκάφος περνάει πίσω από πλανήτες ή έχει πτώση ισχύος. Εάν τα δεδομένα που περνάνε μεταξύ των υπολογιστών με το πρωτόκολλο TCP/IP χαθούν, τότε αυτά τα δύο συνεχίζουν να επικοινωνούν μέχρι να σταλούν όλα τα δεδομένα. Κάτι τέτοιο όμως στο διάστημα δεν είναι πρακτικό. Το DTN παρακάμπτει αυτό το πρόβλημα, δίνοντας εντολή στον κάθε κόμβο του δικτύου να αποθηκεύσει τις πληροφορίες μέχρι να βρεθεί κάποιος άλλος κόμβος που μπορεί να τις λάβει. Τα δεδομένα μεταβιβάζονται ως αλυσίδα και πρέπει να μεταφερθούν μία και μοναδική φορά. Αυξανόμενο δίκτυο Η NASA σκοπεύει να έχει ολοκληρώσει και να έχει έτοιμο προς χρήση στα μελλοντικά διαστημικά αεροσκάφη το πρωτόκολλο DTN μέχρι τα τέλη του 2011. Ο ISS θα χρησιμοποιηθεί ως δοκιμαστική πλατφόρμα, ώστε να τελειοποιηθεί το πρωτόκολλο και να επιδιορθωθούν τα σφάλματα που ενδεχομένως να παρουσιάσει. Ο σταθμός θα αποκτήσει και έναν δεύτερο κόμβο διαπλανητικού ίντερνετ στα τέλη της χρονιάς, όταν η Bioserve θα φορτώσει το απαραίτητο λογισμικό στο δεύτερο φορτίο της. Και η ομάδα της NASA, όμως, συζητάει την πιθανότητα να προσθέσει νέους κόμβους στο δίκτυο, στις ευρωπαϊκές και ιαπωνικές μονάδες του σταθμού. «Είναι πραγματικά μία ευκαιρία να δείξουμε ότι αυτά τα πρωτόκολλα μπορούν να βελτιώσουν τις επικοινωνίες στο διάστημα,» ισχυρίζεται ο Adrian Hooke, επικεφαλής της ομάδας του DTN στα κεντρικά της NASA, στην Ουάσιγκτον. Όταν εγκατασταθεί στο διαστημικό αεροσκάφος, το DTN θα μπορεί να ανακουφίσει την κίνηση στο δίκτυο του εξωδιαστήματος της NASA, μία συλλογή από επίγειες ραδιοφωνικές κεραίες, που χρησιμοποιούνται για να επικοινωνεί η NASA με τους διαστημικούς ανιχνευτές που χρειάζονται ανανέωση. Το πρωτόκολλο, όπως πρόσθεσε ο Hooke, θα βοηθήσει ακόμα στις λειτουργίες του διαστημικού σταθμού, αυτοματοποιώντας τους συναγερμούς για τον καιρό στο διάστημα. =D> Η Υπατία (370 μ.Χ. - 415 μ.Χ. Αλεξάνδρεια) Η Υπατία (370 μ.Χ. - 415 μ.Χ. Αλεξάνδρεια) είναι η τελευταία φιλόσοφος και μαθηματικός της αρχαίας Ελλάδας. Ο πατέρας της, ο Θέωνας, ήταν κι αυτός μαθηματικός και αστρονόμος. Έγραψε σχόλια όχι μόνο για τα Μαθηματικά αλλά και για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου. Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία. Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια της για αρκετά επιστημονικά όργανα που περιλαμβάνουν κι έναν αστρολάβο. Ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας όπως και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού. Η Υπατία ήταν ο τελευταίος ειδωλολάτρης επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικοί πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλο τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης. Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων. Η φωτογραφια ειναι απο το εργο για την Υπατια.

Μερικα στοιχεια για τα ορια του Ηλιακου μας συστηματος. Το ηλιακό μας σύστημα έχει σαν κέντρο τον Ήλιο με τους πλανήτες, τους κομήτες, τους αστεροειδείς και τα μικρότερα αντικείμενα να έλκονται από αυτόν και να περιστρέφονται γύρω του. Λογικά το ηλιακό σύστημα θα τελειώνει εκεί που η βαρυτική επίδραση του Ήλιου πρακτικά θα μηδενίζεται. Με αυτό τον τρόπο το πιο απομακρυσμένο όριο του ηλιακού μας συστήματος είναι το Νέφος Oort. Το Νέφος Oort είναι ένα τεράστιο σφαιρικό νέφος από αναρίθμητα παγωμένα συντρίμμια, κατάλοιπα της δημιουργίας του ηλιακού συστήματος, που το περιβάλλει σε μια απόσταση 50.000 έως 100.000 Αστρονομικές Μονάδες (Α.Μ) από τον Ήλιο μας. (1 Αστρονομική Μονάδα είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα ή η απόσταση Ήλιου-Γης). Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι τα απώτερα όρια του Νέφους Oort θα πρέπει να φτάνουν τουλάχιστον στο 1/4 της απόστασης του πλησιέστερου σε μας άστρου, του Εγγύτερου του Κενταύρου, που απέχει 4,2 έτη φωτός. Τα παγωμένα αντικείμενα του Νέφους Oort μόλις που συγκρατούνται από τη βαρυτική έλξη του Ήλιου, καθώς τα χωρίζει τεράστια απόσταση από αυτόν, γι αυτό και είναι δυνατόν, για διάφορους λόγους, να εκτιναχθούν προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα. Επίσης, πιστεύεται πως το Νέφος του Oort αποτελεί την ανεξάντλητη πηγή των κομητών που έχουν περίοδο μεγαλύτερη των 200 ετών. Εξαιτίας όμως της τεράστιας απόστασης στην οποία βρίσκεται το Νέφος και του μικρού μεγέθους των συντριμμιών που εμπεριέχει, είναι ακόμη «υποθετικό», δηλαδή, δεν υπάρχουν παρατηρήσεις που να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του. Έτσι, υπάρχει και η άποψη πως το όριο του ηλιακού μας συστήματος είναι η λεγόμενη ηλιόπαυση, το εξωτερικό όριο της ηλιόσφαιρας, της περιοχής δηλαδή στην οποία κυριαρχεί το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και ο ηλιακός άνεμος. Η ηλιόσφαιρα είναι σαν μια φυσαλίδα που πλέει μέσα στο γαλαξία μας. Η ηλιόσφαιρα καθορίζει τα όρια του ηλιακού συστήματός μας, και φτιάχνεται αποτελείται από τον ηλιακό άνεμο που ρέει έξω από τον ήλιο. Ο ηλιακός άνεμος (ένα ρεύμα από ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια που εκτινάσσεται από τον Ήλιο αδιάκοπα και προς όλες τις κατευθύνσεις) μεταφέρει εκτός από σωματίδια παράλληλα και το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου. Κι ενώ ο ηλιακός άνεμος εκτινάσσεται από τον Ήλιο με ταχύτητες αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, όσο απομακρύνεται από τον Ήλιο επιβραδύνεται και η πίεση του ελαττώνεται, μέχρι που η ταχύτητα του πέφτει κάτω από την ταχύτητα του ήχου (υποηχητικά κύματα). H επιφάνεια στην οποία λαμβάνει χώρα αυτή η μείωση ονομάζεται «Κρουστικό Κύμα Τερματισμού» (termination shock) και υπολογίζεται ότι βρίσκεται σε απόσταση 75-90 A.M. από τον Ήλιο. Ακόμη πιο μακριά, κάπου στις 100-150 A.M., εκεί όπου η πίεση του ηλιακού ανέμου εξισορροπείται από την πίεση των αστρικών ανέμων από άλλα, γειτονικά άστρα, βρίσκεται η ηλιόπαυση (Heliopause).. Ας σημειωθεί ότι τα δύο σκάφη της αποστολής Voyager έχουν ήδη περάσει το κρουστικό κύμα τερματισμού και κινούνται ολοταχώς προς την ηλιόπαυση, στην οποία και αναμένεται να φτάσουν μεταξύ 2015 και 2020. Στο όριο του κρουστικού κύματος (Termination Shock) φορτισμένα ηλεκτρόνια και πρωτόνια, προερχόμενα από τον ηλιακό άνεμο, επιβραδύνονται αστραπιαία μετά από τη σύγκρουση τους με μαγνητικά πεδία και σωματίδια μεταξύ των αστέρων. Έτσι, ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται απότομα από τις ταχύτητες των 300 έως 700 km/sec σε λιγότερο από 50 km/sec, και επομένως γίνεται πυκνότερος και πιο θερμός. Η περιοχή που είναι αμέσως με την άκρη του κρουστικού κύματος τερματισμού λέγεται ηλιοσφαιρικός κολεός (heliosheath)

Planck και Herschel Στις 20/5/2009 εγραφα οτι τεθηκαν με επιτυχια σε τροχια το Planck και το Herschel,τα οποια μετεφερε στο διαστημα ενας πυραυλος τυπου Ariane.Τα δυο τηλεσκοπια κοστισαν συνολικα 1,9 δισεκατομμυρια ευρω και συμφωνα με τους ειδικους της ESA ειναι δυο απο τα πιο εξελιγμενα και πολυπλοκα τηλεσκοπια που εχουν φτιαχθει ποτε. Συγκεκριμενα το Herschel, το οποιο παρατηρει το Συμπαν στο υπερυθρο τμημα του φασματος και ειναι ιδιαιτερα ευαισθητο σε φως με απειροελαχιστο μηκος κυματος ,ειναι το μεγαλυτερο τηλεσκοπιο που εχει τεθει ποτε σε τροχια μεχρι σημερα, αφου η διαμετρος του φακου του ειναι 3,5 μετρα,περιπου 1,5 μετρο μεγαλυτερη απο αυτην του Hubble. Το βαρος του Herschel κανονικα θα επρεπε να ειναι τεραστιο εξαιτιας του τεραστιου φακου του,ομως ζυγιζει μονο 350 κιλα ,γιατι ειναι φτιαγμενο απο ενα κεραμικο υλικο που χρησιμοποιειται για πρωτη φορα. Το τηλεσκόπιο Herschel παίρνει το όνομα του Ουίλιαμ Χέρσελ, του Βρετανού αστρονόμου που ανακάλυψε την υπέρυθρη ακτινοβολία στα τέλη του 18ου αιώνα. Το τροχιακό παρατηρητήριο καταγράφει την άπω υπέρυθρη ακτινοβολία που διαπερνά τα νέφη αερίου και σκόνης στο διάστημα και μεταφέρει πληροφορίες για τα πρώτα στάδια σχηματισμού των άστρων. H ακτινοβολία αυτό μπορεί να ανιχνευθεί μόνο από την απειροελάχιστη αύξηση της θερμοκρασίας που προκαλεί όταν πέφτει πάνω στον μεγάλο καθρέπτη του τηλεσκοπίου. Για το λόγο αυτό, τα όργανα του Herschel πρέπει να διατηρούνται σε θερμοκρασία 0,3 βαθμών Κέλβιν, κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273,15 βαθμοί Κελσίου). To υπέρυθρο φως που θα καταγράφει το Herschel προέρχεται από νέφη αερίου που συμπυκνώνονται και ετοιμάζονται να σχηματίσουν νέα άστρα. Το τηλεσκόπιο θα μπορεί επίσης να ανιχνεύει απλά μόρια όπως το νερό και το υδροκυάνιο, τα οποία καθορίζουν πότε το αέριο θα συμπιστεί και θα θερμανθεί αρκετά ώστε να ξεκινήσουν οι θερμοπυρηνικές αντιδρασεις που τροφοδοτούν τα άστρα. Το Planck θα προσφέρει τις ακριβέστερες μέχρι σήμερα μετρήσεις της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου (CMB), το απόφωτο της αρχαιότερης ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που φώτισε το Σύμπαν. Η ακτινοβολία CBM βρίσκεται παντού γύρω μας, παρουσιάζει όμως απειροελάχιστες διακυμάνσεις σε όλη την έκταση του ουρανού. Οι διακυμάνσεις αυτές επιτρέπουν στους επιστήμονες να υπολογίσουν το σχήμα και τη δομή του Σύμπαντος όπως ήταν λίγες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μετά τη γέννησή του, που χρονολογείται στα 13,7 δισ. έτη. Προσφέρουν επίσης στοιχεία για τον «πληθωρισμό» του Σύμπαντος, μια φάση απίστευτα γρήγορης διόγκωσης λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Το Planck είναι το τρίτο και το πλέον προηγμένο όργανο που μελετά τη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, μετά τις ιστορικές αποστολές COBE και WMAP της NASA. Θα περάσουν μερικές εβδομάδες μέχρι τα δύο πολύτιμα τηλεσκόπια να φτάσουν κοντά στο σημείο Λανγκράνζ 2, πέρα από την τροχιά της Σελήνης και πίσω από την πλευρά της Γης που έχει νύχτα. Το Herschel θα αρχίσει τις παρατηρήσεις έπειτα από έξι μήνες δοκιμών, ενώ το Planck θα λειτουργήσει αρκετά νωρίτερα, περίπου ένα μήνα μετά την άφιξη στην τελική του τροχιά. Φτασαμε ομως στις 7/7/2009 και ετσι τωρα πια εχει αρχισει η διαδικασια για την λειτουργια τους και ετσι το τηλεσκοπιο Planck γινεται το ψυχροτερο αντικειμενο του Διαστηματος Περίπου δύο μήνες μετά την εκτόξευσή του, το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιo Planck καταψύχθηκε στην τελική θερμοκρασία λειτουργίας του, στους -273.05°C, και έγινε έτσι «το ψυχρότερο γνωστό αντικείμενο στο Διάστημα». Το όργανο είναι τώρα έτοιμο να μελετήσει τον ηλεκτρομαγνητικό απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης. Το Planck σχεδιάστηκε να μετρά απειροελάχιστες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας σε όλο το εύρος του ουρανού. Για να μπορούν να καταγράφει τόσο μικρές μεταβολές, της τάξης του ενός εκατομμυριοστού του ενός βαθμού Κελσίου, οι αισθητήρες του τηλεσκοπίου πρέπει να ψύχονται μόλις 0,1 βαθμό Κελσίου πάνω από το απόλυτο μηδέν. Σε αυτή τη θερμοκρασία, μικρότερη από ό,τι έχει καταγραφεί οπουδήποτε στο Σύμπαν. Συγκριτικά, οι μαγνήτες του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN είναι πολύ θερμότεροι, αφού λειτουργούν στους 1,6 βαθμούς Κελσίου πάνω από το απόλυτο μηδέν. Για να διατηρείται πάντα κρύο, το τηλεσκόπιο Planck βασίζεται κατ' αρχάς σε ένα σύστημα παθητικής ψύξης που ακτινοβολεί θερμότητα στο Διάστημα και διατηρεί τη θερμοκρασία των οργάνων γύρω στους -230°C. Τρία συστήματα ψύξης αφαιρούν στη συνέχεια σχεδόν όλη την εναπομένουσα θερμική ενέργεια.

Φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος. Θελοντας να βοηθησω στην πραγματικα ενδιαφερουσα συζητηση του Dimitri και τις Nansy θα μεταφερω μερικα απο αυτα που εχω γραψει στην ενοτητα Διαστημικη Εξερευνηση. Οταν ξεκινουσα την ενοτητα στις 23/10/2007 ρωτουσα: Με αφορμη τα 50 χρονια απο την εναρξη της διαστημικης περιπετειας θα ηθελα να ξεκινησω μια συζητηση για τις προ- οπτικες αυτης της μοναδικης και πρωτοπορας εξερευνητικης προσπαθειας του ανθρωπινου γενους.Ολοι νιωθουμε οτι η εξερευνηση του διαστηματος ειναι το μελλον και οτι τολμηρα και υπευθυνα θα πρεπει να προχωρησουμε στα επομενα βηματα-ολοκληρωση ISS -βασεις και επιστημονικα εργαστη- ρια στην Σεληνη - αποικισμος του Αρη(Γεωπλασια) και επεται συνεχεια. Εδω θα ηθελα να βαλω ενα κρισιμο ερωτημα κατα την γνωμη μου που ειναι ποιους τροπους μεταβασης περα απο την Σεληνη εχουμε π.χ. για τον Αρη.Ποιο ειναι το μελλον των κινητηρων με χημικα καυσιμα (Ερωτηση¨ ποια ειναι η μεγαλυτερη ταχυτητα που εχουμε επιτυχει μ*αυτα) και αν γνωριζει κανεις αν υπαρχει απο τις διαστημικες υπηρεσιες προγραμμα κατασκευης κινητηρων που να πετυχαινουν ταχυτητες υψηλοτερες απο αυτες των χημικων καυσιμων. Τοτε πρωτη απαντησε η nansy αλλα στην συνεχεια ανεβασα ενα πινακα στις 24/10/2007 θα ηθελα να σας δειξω ενα πινακα για τον χρονο προσεγγισης των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος με την ταχυτητα 11,6Km/sec και με μια υποθετικη ταχυτητα 300Km/sec δηλαδη το 1/1000 της ταχυτητας του φωτος. Αποσταση απο την Γη (σε εκατ.χιλ*) Ελαχιστη Μεγιστη 1.Ερμης=89.100.000.*(88,90ημ=3,44ημ)-94.100.000*(93,89ημ=3,63ημ) 2.Αφροδιτη=41.400.000.*(41,31ημ=1,60ημ)-257.000.000 (256,43ημ=9,92ημ) 3.Αρης=55.700.000.*(55,58ημ=2,15ημ)-399.000.000* (398,11ημ=15,39ημ) 4.Διας=628.760.000.*(627,35ημ=24,26ημ)-970.000.000* (967,83ημ=37,42ημ) 5.Κρονος=1.274.000.000*(1271,15ημ=49,15ημ) 2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 6.Ουρανος=2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 3.156.000.000*(3148,95ημ=121,76ημ) 7.Ποσειδων=4.313.000.000*(4303,36ημ=166,40ημ) 4.683.000.000*(4672,53ημ=180.67ημ) 8.Πλουτων=4.290.000.000*(4280,41ημ=165,51ημ) 7.520.000.000*(7503ημ=290,12ημ) Απο τον πινακα αυτο φαινεται καθαρα οτι αν θελουμε να αποικισουμε το ηλιακο μας συστημα θα πρεπει να φτιαξουμε κινητηρες προωθησης για μεγαλυτερες ταχυτητες. Ψαχνοντας απαντηση σε αυτο το ερωτημα εφτασα τελικα και εγω στο οτι ειναι οι κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης (VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket. Αυτοι ειναι οι κινητηρες που μπορουν να δωσουν την ταχυτητα των 300 Km/sec(1/1000 ταχ. φωτος). Σε σχετικο αρθρο βρηκα ακομα το ποσοστο βαρους των καυσιμων σε διαφορους κινητηρες.Σημαντικοτατο γιατι δινει το τι μπορεις να φορτωσεις για το ταξιδι σου. 1.Χημικοι-55% βαρος καυσιμων. 2.Θερμοπυρηνικοι-33% βαρος καυσιμων. 3.Ιοντικοι-22% βαρος καυσιμων. 4.Μαγνητοπλασματοδυναμικοι-6,7% εως 31% αναλογα την ωση που θα ζητηθει να παραγουν. 5.Παλμοεπαγωγικοι-14% βαρος καυσιμων. 6.VASIMR-(Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης)-2,4% εως 46% αναλογα την ωση. Φαινεται καθαρα οτι οι κινητηρες VASIMR ειναι οι πιο ικανοι για να δωσουν την δυνατοτητα να ταξιδεψουμε στο Ηλιακο μας Συστημα.

Φιλε glamt,ευχαριστω. Προσπαθω μεσα απο τις σελιδες της Διαστημικης Εξερευνησης αλλα και του astrovox να ενημερωνω αλλα πιστευω και να κεντριζω το ενδιαφερον κυριως των νεων ανθρωπων για αυτο που με μια λεξη λεμε Συμπαν. Πιστευω οτι η Ελλαδα μπορει να συμμετασχει στην Διαστημικη Εξερευνηση μεσα απο τις γραμμες της ESA αφου βεβαια ξεπερασει την μιζερια που την διακατεχει σε θεματα που κατα την γνωμη των κρατουντων ειναι δευτερευοντα. Γι"αυτο το θεμα εγραφα στις 29/8/08 για την συμμετοχη της Ελλαδας στην ESA μεσα απο την διευθυνση συμμετοχης της: Μπαινοντας στην διευθυνση θα διαπιστωσετε οτι υπαρχουν διαφορες επιτροπες.Ετσι αρχισα να ψαχνω να δω τι γινεται μ,αυτες τις Επιτροπες Εμπειρογνωμονων για το Διαστημα και τις Ομαδες Εργασιας Ελλαδας-ESA. (Ημερομηνια συγκροτησης 15 Νοεμβριου 2004) Ετσι μπορεσα να ερθω σ,επαφη με την Επιτροπη Εμπειρογνωμονων. Αποτελεσμα:Εγινε μετα την συγκροτησης της μια συνεδριαση γνωριμιας απο τον Προεδρο και απο τοτε ΤΙΠΟΤΑ.Καμια αλλη ενεργεια.Οσο για την ομαδα εργασιας αγνοουνται οποιοσδηποτε ενεργειες της. Αν καποιος ξερει κατι για ολα αυτα ας μας ενημερωσει. Οτι υπαρχει Διαστημα και Διαστημικη Εξερευνηση αληθεια το εχουν καταλαβει στο Υπουργειο Αναπτυξης. Ετσι συνεχιζουν να ειναι τα πραγματα και σημερα 3/7/2009. Προσδοκω και θα προσπαθησω απο Σεπτεμβρη να βρω αυτες τις επιτροπες οχι για τιποτα αλλο αλλα για το γαμωτο που λεει ο λαος!!! Επισης θελω να υπενθυμισω κατι που ειχε πει στην συνεντευξη του ο Πετρος Διαμαντης οταν ειχε ερθει στην Ελλαδα: Στις 11 Ιουνιου 2008 η Space Adventures του Ελληνα Πετρου Διαμαντη ανακοινωσε οτι συνηψε συμφωνια με την Υπηρεσια Διαστηματος της Ρωσικης Ομοσπονδιας (RKA) για την αγορα μιας ολοκληρης πτησης προς τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο στα τελη του 2011.Ετσι οταν στις αρχες Ιουλιου ο Πετρος Διαμαντης ηρθε στην Αθηνα προσκεκλημενος απο τον Δημαρχο Οινουσσων (τοπο καταγωγης του) ειπε σε συνεντευξη τυπου οτι θα επιθυμουσε να ειναι αυτη η πτηση μια Ελληνικη αποστολη που θα την πιλοταρει μαλιστα ο ομογενης κοσμοναυτης Θεοδωρος Γιουρτσιχιν. Η προταση αυτη ειναι η πρωτη πραγματικη ευκαιρια η Ελλαδα να γινει και αυτη μελος στην οικογενεια των κρατων που εχουν στειλει πολιτες τους στο Διαστημα. Οπως ειπε ο Πετρος Διαμαντης στην συνεντευξη του ΄΄Εχω κουραστει να μιλαω και να ακουω για το τι καναμε οι Ελληνες εδω και 3000 χρονια.Ειναι καιρος να αρχισουν να μιλουν και για το τι μπορουμε να κανουμε τωρα. Οι Ελληνες υπηρξαμε ποντοτε εξερευνητες και πρωτοστατουμε και σημερα στην παγκοσμια ναυτιλια.Δεν υπαρχει κανενας λογος να μην αποκτησουμε μελλοντικα και τον ιδιο πρωταγωνιστικο ρολο και στη ναυσιπλοια μεταξυ των πλανητων.Αρκει να το θελησουμε και να το κανουμε οραμα μας΄΄. Ετσι απλα ας κανουμε κατι σημερα και οχι απλα να λεμε τι κανανε οι προγονοι μας.

Σκοτεινή ύλη. Στις 25/6/2009 εγραφα για το βαθυτερο πειραμα του κοσμου που αναζητα τη φευγαλεα σκοτεινη υλη στο χρυσωρυχειο του Χομστεικ και σε βαθος 2440 μετρων. Μερικα ακομα για το πως ο Γαλαξιας μας επιβιωνει λογω της σκοτεινης υλης. Γιατί ο Γαλαξίας μας να επιβιώνει ενώ άλλοι απέτυχαν; Σύμφωνα με μια νέα μελέτη υπεύθυνη γι αυτό είναι η σκοτεινή ύλη που θεωρείται ότι αποτελεί το 85% της μάζας του Σύμπαντος και μπορεί επίσης να είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του σχηματισμού των γαλαξιών. Οι ερευνητές λένε ότι ο Γαλαξίας μας στο αρχικό του στάδιο στο οποίο είχαν αρχίσει να σχηματίζονται τα πρώτα αστέρια δημιουργήθηκε με ακατέργαστο αέριο υλικό από το οποίο με το καιρό φτιάχτηκαν νέα αστέρια. Αν δεν συνέβαινε αυτό, το αέριο υλικό θα είχε εξατμιστεί από τις υψηλές θερμοκρασίες που δημιουργήθηκαν από την "ανάφλεξη" του Σύμπαντος περίπου μισό δισεκατομμύριο χρόνια μετά το Big Bang. Μάλιστα μικροσκοπικοί γαλαξίες στο εσωτερικό μικρών συγκεντρώσεων σκοτεινής ύλης θα είχαν καταστραφεί από τη θερμότητα, η οποία ήταν μεταξύ 20.000 και 100.000 βαθμούς Κελσίου, πιστεύουν οι ερευνητές, μεταξύ των οποίων και Ιάπωνες από το Πανεπιστήμιο Tsukuba. Με τη βοήθεια προσομοιώσεων που πραγματοποίησε η Διεθνής Κοινοπραξία Virgo (από το Πανεπιστήμιο Durham), οι επιστήμονες εξέτασαν γιατί γαλαξίες όπως ο δικός μας Γαλαξίας έχει τόσο λίγους συνοδούς ή δορυφόρους γαλαξίες. Μπορεί οι αστρονόμοι να ανακάλυψαν μερικές δεκάδες μικρούς δορυφόρους γαλαξίες γύρω από το Γαλαξία μας, αλλά οι προσομοιώσεις αποκάλυψαν ότι εκατοντάδες χιλιάδες μικρές συγκεντρώσεις από σκοτεινή ύλη θα πρέπει να είναι σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας, αλλά βεβαίως αυτές δεν αποτελούν γαλαξίες. Οι επιστήμονες αυτοί νομίζουν πως η θερμότητα από τα πρώτα αστέρια και τις μαύρες τρύπες έκαναν αυτή τη σκοτεινή ύλη άγονη και ανίκανη να υποστηρίξει την ανάπτυξη δορυφορικών αστρικών συστημάτων . Ο επικεφαλής αυτής της κοινοπραξίας των αστρονόμων καθηγητής Carlos Frenk στο Πανεπιστήμιο του Durham, δήλωσε ότι η αξιοπιστία του καθιερωμένου μοντέλου για το Σύμπαν μας εξαρτάται από την εξεύρεση μιας ικανοποιητικής εξήγησης για τον λόγο που ορισμένοι γαλαξίες, όπως ο Γαλαξίας μας, έχει τόσο λίγους συνοδούς γαλαξίες. Με την προσομοίωση μπορούμε να δείξουμε ότι ήταν σχεδόν αδύνατο για αυτούς τους πιθανούς γαλαξίες (μέσα στις πολυπληθείς συγκεντρώσεις της σκοτεινής ύλης) να επιβιώσουν στην ακραία θερμότητα που δημιουργήθηκε από τα πρώτα αστέρια και τις μαύρες τρύπες. "Η θερμότητα εξάτμισε το αέριο στις μικρές συγκεντρώσεις της σκοτεινής ύλης, καθιστώντας το άγονο (δεν μπορούσε έτσι να σχηματίσει γαλαξίες). Μόνο μερικές δεκάδες συγκεντρώσεις ύλης μπόρεσαν να φτιάξουν αστέρια και έτσι να κατορθώσουν να επιβιώσουν." Μάλιστα, δίνοντας μια φυσική εξήγηση για την προέλευση των γαλαξιών, οι προσομοιώσεις υποστηρίζουν την άποψη ότι η καλύτερη υποψήφια ουσία για τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη είναι η ψυχρή σκοτεινή ύλη. Εναπόκειται τώρα στους πειραματικούς φυσικούς είτε να βρουν αυτή τη σκοτεινή ύλη άμεσα ή να την φτιάξουν σε ένα επιταχυντή σωματιδίων, όπως είναι ο Large Hadron Collider στο CERN, λένε οι αστρονόμοι. Και ο καθηγητής Frenk, προσθέτει: "Ο προσδιορισμός της σκοτεινής ύλης δεν είναι μόνο ένα από τα πιο πιεστικά προβλήματα στο πεδίο της επιστήμης σήμερα, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση του σχηματισμού των γαλαξιών." Τα συμπεράσματα αυτά παρουσιάστηκαν σε μια διάσκεψη στο Ινστιτούτο Κοσμολογίας και Βαρύτητας, στο Πόρτσμουθ.

<<Οδυσσεας>> Επειτα απο 19 χρονια στο Διαστημα,ο <<Οδυσσεας>> σιωπα για παντα. Το γερασμένο διαστημικό σκάφος Ulysses θα σιγήσει για πάντα την Τρίτη 30 Ιουνίου όταν η NASA και η ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) θα στείλουν εντολή για την απενεργοποίηση του πομπού του. Η αποστολή είχε σχεδιαστεί να διαρκέσει 5 χρόνια, παρατάθηκε όμως στα 19. Το Ulysses (Οδυσσέας) αναχώρησε από τη Γη τον Οκτώβριο του 1990 με αποστολή να μελετήσει για πρώτη φορά το διαστημικό περιβάλλον πάνω από τους πόλους του Ήλιου. Μέχρι σήμερα έχει διανύσει 9,3 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Όμως η θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου του σκάφους έχει πια εξαντληθεί και δεν προσφέρει αρκετή ηλεκτρική ενέργεια. Τα συστήματα τροφοδοσίας, μετάδοσης και ελέγχου θέσης έχουν αρχίσει να δυσλειτουργούν και η αποστολή δεν μπορεί να μεταδόσει πλέον άλλα χρήσιμα δεδομένα. Είναι πάντως η δεύτερη φορά που η NASA και η ESA προαναγγέλλουν το θάνατο του Οδυσσέα. Πριν από ένα χρόνο, τον Ιούνιο του 2008, οι υπηρεσίες είχαν ανακοινώσει ότι το σκάφος θα σιγούσε οριστικά σε διάστημα λίγων εβδομάδων, καθώς η υδραζίνη που χρησιμοποιεί ως καύσιμο θα πάγωνε μέσα στις δεξαμενές. Λίγο αργότερα, όμως, οι μηχανικοί της αποστολής επινόησαν μια «πατέντα» που διατήρησε το καύσιμο σε υγρή κατάσταση ενεργοποιώντας περιοδικά τον προωθητήρα του σκάφους. Στη διάρκεια της διαστημικής του Οδύσσειας, το σκάφος έδειξε ότι η δυναμική του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου είναι πιο περίπλοκη από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Μέτρησε επίσης τη σκόνη που φτάνει στο Ηλιακό Διάστημα από το βαθύ διάστημα και διαπίστωσε ότι είναι 30 φορές περισσότερη απ' ό,τι περίμεναν οι επιστήμονες. Η αποστολή ανίχνευσε επίσης άτομα ήλιου από τον διαστρικό χώρο και επιβεβαίωσε ότι το Σύμπαν δεν διαθέτει αρκετή ύλη για να σταματήσει κάποτε να διαστέλλεται. Τα τελευταία δεδομένα που μετέδωσε επιβεβαίωσαν ότι το τελευταίο έτος η ένταση του ηλιακού ανέμου -του ρεύματος φορτισμένων σωματιδίων που πηγάζει από τον Ήλιο- και οι ηλιακές κηλίδες βρίσκονταν στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 50 ετών. ΕΠΙΣΗΣ: Ολοι εχουμε διαβασει για την μεγαλη εκρηξη το 1908 στην Τουγκουσκα της Σιβηριας.Μια νεα απαντηση με βαση τις εξατμισεις του Διαστημικου Λεωφωρειου ερχεται τωρα στο προσκηνιο. Η μυστηριώδης τεράστια έκρηξη, ισοδύναμη με πυρηνική βόμβα ισχύος 20 μεγατόνων, η οποία, το 1908, ισοπέδωσε μια δασική έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στην ερημική περιοχή Τουγκούσκα της Σιβηρίας, σχεδόν σίγουρα προκλήθηκε από έναν κομήτη που εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα. Η νέα εκτίμηση έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ, υπό τον καθηγητή μηχανολογίας Michael Kelley, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Geophysical Research Letters». Το συμπέρασμα βασίστηκε σε μια μάλλον απρόσμενη ιδέα, τις εξατμίσεις του διαστημικού λεωφορείου της NASA, ένα αιώνα μετά την έκρηξη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το μυστήριο λύνεται μέσω της μελέτης των φωτεινών κατά τη νύχτα σύννεφων, που αποτελούνται από σωματίδια πάγου και σχηματίζονται μόνο σε μεγάλο υψόμετρο (περίπου 85 χλμ., από το έδαφος) και σε πολύ κρύες θερμοκρασίες. Σύμφωνα με τους Αμερικανούς επιστήμονες, υπάρχουν πλέον ισχυρά στοιχεία ότι η Γη χτυπήθηκε από κομήτη το 1908. Οι τεράστιες ποσότητες υδρατμών που διαχύθηκαν στην ατμόσφαιρα από τον παγωμένο πυρήνα του εισερχόμενου και διασπώμενου κομήτη, δημιούργησαν τεράστιες περιδινήσεις με τρομακτική ενέργεια στην ατμόσφαιρα, γεγονός που εξηγεί γιατί, μια μόλις μέρα μετά το περιστατικό της Τουγκούσκα, υπήρχαν τις επόμενες νύχτες ορατά λαμπερά σύννεφα σε απόσταση πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων μακριά, μέχρι τη Ευρώπη. Οι περιδινήσεις αυτές, κατά τον Kelley, υπάρχουν στην θερμόσφαιρα, το στρώμα της ατμόσφαιρας για το οποίο λίγα πράγματα είμαι γνωστά, καθώς είναι πολύ ψηλά για να μελετηθεί από αεροπλάνα και μετεωρολογικά μπαλόνια. Ένα παρόμοιο φαινόμενο -που βοήθησε τους ερευνητές να το συνδέσουν με το περιστατικό της Σιβηρίας- συμβαίνει όταν το διαστημικό λεωφορείο εκτοξεύεται και αφήνει πίσω του μια στήλη από τις εξατμίσεις των καυσίμων του. Μια μόνο πτήση ενός διαστημικού λεωφορείου εκπέμπει 300 τόνους υδρατμών στην θερμόσφαιρα της Γης (έναντι 100.000 τόνων που εκτιμάται ότι απελευθέρωσε ο κομήτης πάνω από τη Σιβηρία). Τα σωματίδια του νερού από τις εξατμίσεις αυτές έχει διαπιστωθεί ότι ταξιδεύουν μέχρι το Βόρειο και το Νότιο Πόλο, όπου σχηματίζουν τα λαμπερά τη νύχτα σύννεφα στο ύψος της μεσόσφαιρας (το στρώμα της ατμόσφαιρας που είναι κάτω από την θερμόσφαιρα), σε θερμοκρασίες μείον 117 βαθμών Κελσίου. Ο Michael Kelley και οι συνεργάτες του μελέτησαν διαδοχικές πτήσεις των διαστημικών λεωφορείων μεταξύ 1997 – 2007 και παρατήρησαν ότι ακολούθησε, μετά από κάθε εκτόξευση, ο σχηματισμός αυτών των λαμπερών νυχτερινών σύννεφων. Ο Κέλι θεωρεί ότι κάτι ανάλογο συνέβη το 1908, όταν μετά την πτώση του κομήτη στη Σιβηρία, οι νυχτερινοί ουρανοί φωτίστηκαν με λαμπρότητα για αρκετές νύχτες μέχρι την Ευρώπη. Σύμφωνα με τις επιστημονικές εκτιμήσεις, ο κομήτης άρχισε να διαλύεται στο ίδιο περίπου υψόμετρο που το διαστημικό λεωφορείο αφήνει το ίχνος της εξάτμισής του μετά την εκτόξευσή του. Και στις δύο περιπτώσεις οι υδρατμοί εισήλθαν στην γήινη ατμόσφαιρα προκαλώντας το φαινόμενο των λαμπρών νυχτερινών ουρανών. Το αίνιγμα είναι πώς οι υδρατμοί κατάφεραν να ταξιδεύσουν τόσο μακριά χωρίς να διαλυθούν.Οι επιστήμονες το αποδίδουν στην ύπαρξη των περιδινήσεων υψηλής ενέργειας στην ανώτερη ατμόσφαιρα, που μπορούν να μεταφέρουν τα σωματίδια νερού με ταχύτητα 500 μέτρων το δευτερόλεπτο. Πάντως δεν έχουν όλοι οι επιστήμονες πειστεί με τη νέα ερμηνεία και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το περιστατικό της Σιβηρίας προκλήθηκε από πτώση μετεωρίτη,υπολείμματα του οποίου όμως δεν έχουν βρεθεί.

Νανοι Πλανήτες. Στις 6/10/2008 εγραφα σχετικα με τους νανους πλανητες: Οπως ειχα γραψει η Διεθνης Αστρονομικη Ενωση ειχε ονομασει τελευταια Μακεμακε(Πολυνησιος Θεος της Δημιουργιας και της Γονιμοτητας)ενα νανο πλανητη. Την περασμενη βδομαδα ονομασε και ενα επιπλεον νανο πλανητη ως Χαουμεια(θεα γονιμοτητας στη Χαβαη) με μεγεθος 1960Χ1518Χ996 χιλ. και δυο δορυφορους σαν Χαιακα(310 χιλ.διαμ.) και Ναμακα(170 χιλ.διαμ.) Ετσι εχουμε Νανους(Πλουτωνιους)Πλανητες: 1.Πλουτων=Χαροντας-Νυκτα-Υδρα(Δορυφ.) 2.Ερις=Δυσνομια(Δορυφ.) 3.Δημητρα. 4.Μακαμακε. 5.Χαουμεια=Χαιακα-Ναμακα(Δορυφ). Τωρα ομως νεα στοιχεια δειχνουν οτι ο Χαουμεια ειναι πιθανον το πιο περιεργο αντικειμενο στο Ηλιακo συστημα? Οι νάνοι πλανήτες και άλλα αντικείμενα που περιφέρονται στη ζώνη Kuiper στα όρια του ηλιακού μας συστήματος είναι ένα παράξενο σύνολο, όμως οι αστρονόμοι έχουν βρει ένα αντικείμενο που νομίζουν ότι είναι το πιο περίεργο από όλα. Ανακαλύφθηκε στις 28 Δεκεμβρίου του 2004 από αστρονόμους του CalTech και καταχωρήθηκε στον αστρονομικό κατάλογο ως 2003 EL61 με το όνομα "Σάντα" για λίγο. Σήμερα ο μικροσκοπικός αυτός πλανήτης περιγράφεται ως νάνος πλανήτης και λέγεται Haumea (χάουμειγια), προς τιμήν της θεάς της γονιμότητας της Χαβάης. Η Haumea είναι ο 5ος νάνος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος μαζί με την Δήμητρα, τον Πλούτωνα , την Έριδα και τον Μακεμάκε. Έχει μέγεθος σαν τον Πλούτωνα αλλά μόνο το ένα τρίτο της μάζας του, με ένα πολύ περίεργο σχήμα (σαν μπάλα του αμερικανικού φουτμπόλ) . Έχει δυο φεγγάρια, υψηλό αλβέδο, περίπου 0.7 και γρήγορη περιστροφή για το μέγεθός του. Από το σχήμα του έως τους δύο δορυφόρους του , ο νάνος πλανήτης Haumea θα μπορούσε να ρίξει φως στην ιστορία των συγκρούσεων στο ηλιακό μας σύστημα, καθώς και τις απαρχές του περιβάλλοντος της ζώνης Kuiper, που βρίσκεται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ταχύτατη περιστροφή. Όταν οι αστρονόμοι βρήκαν αρχικά αυτό το αντικείμενο, παρατήρησαν ότι γινόταν λαμπρότερο και μετά εξασθένιζε κατά περίπου 25 τοις εκατό κάθε δύο ώρες. Εάν ήταν στρογγυλό, αυτή η παρατήρηση θα σήμαινε ότι το αντικείμενο θα έκανε μια στροφή γύρω από τον άξονα του κάθε δύο ώρες, ένας απίστευτος ρυθμός που θα τον διέλυε, λέει ο αστρονόμος Brown. Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι περιστρέφεται σε 3.9 ώρες (δηλαδή είναι το πιο ταχύ αντικείμενο στο Ηλιακό μας Σύστημα), έχει πυκνότητα 2.6 με 3.3 g/cm³ με ένα λεπτό στρώμα πάγου στο εξωτερικό του, ενώ έχει βραχώδη πυρήνα. Οι αστρονόμοι υπέθεσαν ότι το σχήμα του αφού δεν μπορεί να είναι στρογγυλό, είναι επιμήκης. Η επιφάνεια του νάνου πλανήτη αποτελείται σε ποσοστό 65%-80% από καθαρό πάγο ενώ το υπόλοιπο αποτελείται από άγνωστο υλικό και κρυσταλλικό πάγο. Ενώ ο Πλούτωνας έχει ένα παχύ στρώμα πάγου, φαίνεται ότι ένα μεγάλο τμήμα του πάγου που κάλυπτε την Haumea μπορεί να αποκολλήθηκε λόγω μιας τεράστιας σύγκρουσης, η οποία δημιούργησε και τους δορυφόρους της. Επειδή βρίσκεται στη Ζώνη του Kuiper έχει μεγάλη κλίση προς την εκλειπτική, σχεδόν 30°. Η μέση απόσταση από τον Ήλιο είναι 43 A.U., το αφήλιο βρίσκεται 51 A.U. και το περιήλιο είναι 35 A.U. από τον Ήλιο. Η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο διαρκεί 285 γήινα χρόνια και η ταχύτητα της είναι 4.484 km/s. Το περίεργο σχήμα του αντικειμένου οφείλεται στην ιδιοπεριστροφή του. "Εξαιτίας αυτής της ιδιοπεριστροφής η μάζα ωθείται προς τα έξω με τον ισημερινό να βρίσκεται σε διόγκωση, εξήγησε ο Brown. Η Γη περιστρέφεται πιο αργά γι αυτό και δεν είναι τόσο εξογκωμένη. Αλλά το σχήμα της Haumea καθώς και η φρενήρη ιδιοπεριστροφή δεν είναι τα μόνα περίεργα πράγματα που ξέρουμε. Επίσης, έχει ασυνήθιστους δορυφόρους. Πολλά αντικείμενα της ζώνης Kuiper είναι γνωστό ότι διαθέτουν δορυφόρους, αν και σε πολλές περιπτώσεις είναι ένα μικρότερο σώμα που συνελήφθη από την βαρύτητα του μεγαλύτερου αντικειμένου. Όμως ήταν προφανές ότι ο δορυφόρος Hι iaka της Haumea φτιαγμένος από πάγο δεν ταιριάζει σε αυτό το σενάριο. "Ο δορυφόρος Ηι iaka είναι πολύ μικρό αντικείμενο για να νιώσει την βαρύτητα και να συλληφθεί," εξηγεί ο Brown. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι ο Ηι iaka ταιριάζει σε ένα άλλο σενάριο. Δηλαδή είναι ένα αντικείμενο που κτύπησε την Haumea και σκόρπισε μπάζα από πάγο σε ολόκληρη την περιοχή. Στην Haumea υπάρχει μια διαφοροποίηση, όπως στη Γη, έτσι ώστε τα βαρύτερα συστατικά να βρίσκονται στο κέντρο και τα ελαφρύτερα, ειδικά ο πάγος, έμειναν στην επιφάνεια. Όταν λοιπόν συγκρούστηκαν τα δύο αντικείμενα, τα κομμάτια που διασκορπίστηκαν στο διάστημα ήταν κυρίως καθαρός πάγος. Μεγάλες συγκρούσεις. Μεταγενέστερες παρατηρήσεις της Ηι iaka καθόρισαν την τροχιά της και τότε εμφανίστηκε μια άλλη έκπληξη: υπήρχε κι ένας δεύτερος δορυφόρος, η Namaka. Δεν υπάρχει άλλο γνωστό αντικείμενο στη ζώνη Kuiper που να διαθέτει πάνω από ένα δορυφόρο. Η Namaka είναι κι αυτή προϊόν μιας σύγκρουσης που έγινε με το νάνο πλανήτη στις απαρχές της ιστορίας του ηλιακού συστήματος, ή 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Υπάρχει η υπόνοια να έγινε σύγκρουση της Haumea με ένα αρκετά μεγάλο και βαρύ αντικείμενο. Ο Brown πιστεύει ότι κάποτε υπήρχαν περισσότερα μεγάλα αντικείμενα στη ζώνη Kuiper από ό,τι υπάρχουν σήμερα. Πιθανόν δε οι δύο δορυφόροι Ηι iaka και Namaka να μην είναι τα μόνα προϊόντα των συγκρούσεων. Πιθανόν να δημιουργήθηκαν πολύ μικρά παγωμένα σώματα που να πέταξαν μακριά του νάνου πλανήτη, μέσα στη ζώνη Kuiper. Η Haumea ήταν η θεά της γονιμότητας και του τοκετού στη Χαβάη, όπως και η μητέρα άλλων θεοτήτων συμπεριλαμβανομένων των Ηι iaka και Namaka. Άρα ταιριάζει με το γεγονός ότι οι δύο δορυφόροι γεννήθηκαν από αυτή μετά από τις συγκρούσεις. Μελετώντας τα μικρά-μικρά σώματα που γεννήθηκαν από τις συγκρούσεις αυτές θα μπορούσαμε να καταλάβουμε καλύτερα κι άλλες τέτοιες συγκρούσεις, όπως αυτή από την οποία δημιουργήθηκε το φεγγάρι από τη νεαρή Γη, για την οποία τα αποδεικτικά στοιχεία έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Περισσότερα μυστήρια Παρά τις πρόσφατες γνώσεις μας υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να μάθουμε σχετικά με την Haumea. Η ακριβής μορφή της δεν είναι ακριβώς γνωστά. Η εσωτερική δομή δεν είναι και πολύ γνωστή. Ξέρουν οι αστρονόμοι ότι έχει ένα βραχώδη πυρήνα, αλλά είναι αβέβαιο αν ο πυρήνας της περιέχει σίδηρο. Ίσως το χρονοδιάγραμμα των εκλείψεων της Haumea από τους δορυφόρους θα μπορούσε να μας βοηθήσει ώστε να προσδιορίσουμε την παρουσία του σιδήρου, διότι ένας τέτοιος πυρήνας θα προκαλούσε ορισμένες αλλαγές στο χρονοδιάγραμμα των εκλείψεων λόγω της βαρύτερης έλξης. Γι αυτό ο Brown και οι συνεργάτες του σχεδιάζουν να παρατηρήσουν αυτές τις εκλείψεις με επίγεια τηλεσκόπια τα επόμενα χρόνια. Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παρατήρηση θα γίνει με το ανανεωμένο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble σε λίγες εβδομάδες. Το Hubble θα παρακολουθήσει την έκλειψη της Haumea από τους δύο δορυφόρους, ένα γεγονός που συμβαίνει μόνο δύο φορές κάθε 300 χρόνια. Η χρονική στιγμή της διέλευσης ενός εκ των δορυφόρων μπροστά από το άλλο σώμα είναι γνωστή με μια ακρίβεια μόνο πέντε ώρες. Με το Hubble αυτός ο χρόνος μπορεί να περιοριστεί σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Οι παρατηρήσεις αυτές δεν μπορούν να γίνουν σε άλλα αντικείμενα της ζώνης Kuiper η Haumea είναι μια ειδική περίπτωση, συμπληρώνει ο Brown. Η ανακάλυψη της Haumea Ο Xoseate Luis Optiz Moreno και η ομάδα του ανήγγειλαν την ανακάλυψή της στις 25 Ιουλίου του 2005, κοιτάζοντας εκ νέου εικόνες οι οποίες είχαν τραβηχτεί στις 7 Μαρτίου του 2003. Από την άλλη η ομάδα του Caltech, με επικεφαλής το Michael Brown, παρατηρούσε αυτό το αντικείμενο για μισό χρόνο αλλά δε είχε δημοσιοποίησε τα στοιχεία της. Αρχικά ο Michael Brown υποστήριξε τον Luis Optiz αλλά μετά απέσυρε την υποστήριξη του πιστεύοντας πως ο Luis Optiz είχε χρησιμοποιήσει τα στοιχεία τους, τα οποία ήταν προσβάσιμα στο Ίντερνετ. Αν και ο Optiz παραδέχτηκε ότι τα είχε δει, αρνήθηκε ότι υπήρχε απάτη, καθώς υποστήριξε ότι χρησιμοποίησε τα στοιχεία του Michael Brown απλώς για να επιβεβαιώσει τη δική του ανακάλυψη. Όμως η ανακάλυψη αποδόθηκε στον Optiz και στην ομάδα του, γιατί ανέφερε περισσότερα στοιχεία. Αργότερα η ομάδα του Brown ανακοίνωσε την ανακάλυψη του πλανήτη νάνου Έρις πριν τη προκαθορισμένη ημερομηνία για να αποφευχθούν διαμάχες.

Εγκελαδος. Μπορει ο Εγκελαδος να εχει νερο και ζωη; Το παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου Εγκέλαδος μπορεί να περιέχει υδάτινες υπόγειες σπηλιές, σχηματίζοντας μια δυνητική φωλιά για εξωγήινη ζωή, ανέφεραν επιστήμονες. Αυτό υποστηρίζει μια γερμανική ομάδα ερευνητών που βρήκε άλας μια χημική υπογραφή για αλμυρό νερό πάνω σε παγωμένους κόκκους οι οποίοι βγαίνουν από πίδακες ατμών σε επιφανειακές ρωγμές του φεγγαριού. Ο Frank Postberg του Ινστιτούτου Max Planck στη Χαϊδελβέργη ανέφερε στο παρελθόν πως υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για την παρουσία αλάτων νατρίου εκεί πάνω, γεγονός που δείχνει ότι ορυκτά με αλάτι βρίσκονται πάνω στους βράχους του Εγκέλαδου και ξεπλένονται από το υγρό νερό, με τον ίδιο τρόπο που οι ωκεανοί στη Γη είναι αλμυροί. Αυτός και οι συνάδελφοι του ανέφεραν ότι είχαν βρεθεί αλμυροί κόκκοι πάγου μετά από ανάλυση της κοσμικής σκόνης από τον ανιχνευτή του Cassini, καθώς αυτός πέταγε μέσα από τον πιο απομακρυσμένο δακτύλιο του Κρόνου. Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι ο Εγκέλαδος διαθέτει δύο από τα τρία απαραίτητα συστατικά για τη δημιουργία ζωής. Το πρώτο συστατικό είναι η πηγή ενέργειας, που παράγεται από την «παλιρροιακή θέρμανση» που προκαλεί η βαρύτητα που ασκεί ο Κρόνος στην ελλειπτική τροχιά του Εγκέλαδου. Ακολούθως το Κασίνι εντόπισε κι ένα πιθανό ζωογόνο μείγμα οργανικών χημικών στις στήλες αερίων από τέσσερα ρήγματα μήκους 120 χιλιομέτρων στο νότιο πόλο του. Και τώρα βρέθηκε το τρίτο και πιο κρίσιμο συστατικό: Το νερό σε υγρή μορφή και μάλιστα αλμυρό νερό, όπως είναι οι ωκεανοί της Γης. Το αν ο Εγκέλαδος κρύβει ή όχι ζωή παραμένει ένα μυστήριο. Ωστόσο, τα δεδομένα του υγρού νερού, σε συνδυασμό με τη θερμότητα κοντά στο Νότιο Πόλο του φεγγαριού, δείχνει ότι είναι δυνατόν να υπάρχει ζωή. "Αν έχετε αυτή τη μεγάλη ποσότητα του νερού σε επαφή με ένα βραχώδη πυρήνα και έχετε και θερμότητα, τότε έχετε πολύ καλές συνθήκες," δήλωσε ο Postberg . "Μετρήσαμε ένα ελαφρώς αλκαλικό pH, που είναι πολύ καλή η τιμή για το σχηματισμό πολύπλοκων οργανικών μορίων." Μια δεύτερη αμερικανική ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον John Spencer του Ερευνητικού Ινστιτούτου στο Boulder του Κολοράντο αναζήτησε την ύπαρξη αλάτων στους πίδακες (γκέυζερ) του Εγκέλαδου, χρησιμοποιώντας φασματογράφους σε τηλεσκόπια της Γης. Η αποτυχία τελικά να εντοπίσουν άλατα, δε θέτει την θεωρία του Γερμανού Frank Postberg σε αμφισβήτηση, αλλά αντίθετα, μπορεί να παρέχει στοιχεία για τον τρόπο που δημιουργούνται, εξηγεί ο John Spencer. Στην πραγματικότητα η εξάτμιση του νερού στον Εγκέλαδο μπορεί να συμβαίνει πολύ αργά. Οι επιστήμονες λένε πως τα γκέυζερ δεν σχηματίζονται από θαλασσινό νερό με εκρηκτικό τρόπο στο κενό διάστημα, αλλά εξατμίζεται αργά.. Η αιτία για την πιο αργή εξάτμιση μπορεί να οφείλεται στο ότι το νερό βγαίνει από θαλάμους με πίεση πολύ κάτω από τις ρωγμές ή τις λωρίδες της τίγρης, που βρίσκονται στην επιφάνεια του φεγγαριού του Κρόνου. "Η εικόνα που έχουμε για αυτό που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια πρέπει τώρα να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει τη δυνατότητα να υπάρχουν πισίνες και κανάλια από αλμυρό νερό, κάτω από τις ρωγμές, έγραψε ο John Spencer σε ένα σχόλιο του για τις δύο επιστημονικές ανακοινώσεις. "Τι άλλο μπορεί να κρύβεται σε αυτές τις αλμυρές πισίνες, εφόσον υπάρχουν, απομένει να το δούμε." Το διαστημόπλοιο Cassini ανακάλυψε αρχικά τεράστια λοφία να ξεπηδάνε από ρωγμές κοντά στο νότιο πόλο του Εγκέλαδου, το 2005, ενισχύοντας έτσι την υπόθεση ότι ένας τεράστιος υπόγειος ωκεανός εξατμίζεται μέσω γιγάντιων γκέυζερ όπως και στο Yellowstone. Από τότε, οι επιστήμονες συζητούν αν αυτό σήμαινε ότι ο Εγκέλαδος, ένα φεγγάρι με διάμετρο μόλις 480 χιλιόμετρα από τα 60 συνολικά που έχει ο Κρόνος, έκρυβε στα σπλάχνα του μια δεξαμενή με υγρό νερό. Οι επιστήμονες ελπίζουν να μάθουν περισσότερα όταν το Cassini πετάξει δύο φορές πάνω από τον Εγκέλαδο το Νοέμβριο του 2009. Και οι δύο μελέτες δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature. Στην εικονα του Εγκελαδου οι περιφημες ρωγμες στην επιφανεια του οι λωριδες της τιγρης.

Σκοτεινή υλη. Το βαθυτερο πειραμα του κοσμου αναζητα τη φευγαλεα σκοτεινη υλη. Περίπου 1,5 χιλιόμετρο κάτω από τους λόφους της Νότια Ντακότα, οι εργασίες κατασκευής ξεκίνησαν στο βαθύτερο υπόγειο εργαστήριο του κόσμου, το οποίο θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει τα μυστηριώδη σωματίδια της σκοτεινής ύλης που κατακλύζει αόρατη το Σύμπαν. Το εργαστήριο θα καταλάβει ένα μικρό τμήμα του Χρυσωρυχείου Χόμστεϊκ, το οποίο έκλεισε το 2001 έπειτα από 125 χρόνια λειτουργίας. Επιστήμονες, πολιτικοί και πολλοί ακόμα αξιωματούχοι παρέστησαν στην τελετή θεμελίωσης τη Δευτέρα. Το πρώην ορυχείο, με στοές που φτάνουν σε βάθος 2.440 μέτρων, είναι ιδανικό για πειράματα σωματιδιακής φυσικής, καθώς είναι μονωμένο από την κοσμική ακτινοβολία που θα «έπνιγε» τους ανιχνευτές σωματιδίων. Το πρώτο πείραμα για τη μελέτη της σκοτεινής ύλης θα είναι ο Μεγάλος Υπόγειος Ανιχνευτής Ξένου (LUX), μια δεξαμενή που χωράει 300 κιλά υγροποιημένου αέριου ξένου, μιας ουσίας τρεις φορές βαρύτερης από το νερό. Μέσα στη δεξαμενή, οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν να εντοπίσουν ίχνη από την πρόσκρουση φευγαλέων σωματιδίων που αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη που γνωρίζουμε και αναμένεται να προσφέρουν πολύτιμα στοιχεία για τη σύσταση της σκοτεινής ύλης. Η σκοτεινή ύλη πιστεύεται σήμερα ότι αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο της συνολικής μάζας του Σύμπαντος. Είναι αόρατη, αφού δεν εκπέμπει ούτε ανακλά την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, και πιθανότατα δεν αποτελείται καν από άτομα. Οι φυσικοί συμπεραίνουν την ύπαρξή της μόνο από έμμεσα στοιχεία: η βαρύτητα της κανονικής ύλης δεν είναι αρκετή για να εξηγήσει το σχηματισμό και τις κινήσεις των γαλαξιών. Πρέπει, επομένως, να υπάρχουν μεγάλες ποσότητες αόρατης μάζας. Μέσα στο Χρυσωρυχείο Χόμστεϊκ είχε λειτουργήσει και το πείραμα που επιβεβαίωσε τη δεκαετία του 1960 την ύπαρξη των ηλιακών νετρίνων, σωματιδίων που διαπερνούν ολόκληρη τη Γη χωρίς να συναντήσουν σχεδόν καμία αντίσταση. Οι φυσικοί Ρέι Ντέιβις και Τζον Μπάκολ τιμήθηκαν το 2002 με το βραβείο Νόμπελ για την επιβεβαίωση της ύπαρξής τους. Εκτός από το εργαστήριο του Μεγάλου Υπόγειου Ανιχνευτή Ξένου, οι επιστήμονες ελπίζουν τώρα να κατασκευάσουν δύο ακόμα βαθύτερα εργαστήρια, για τα οποία όμως δεν έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση από το Κογκρέσο. Το σύνολο της εγκατάστασης θα μπορούσε να τεθεί σε λειτουργία το 2016 με κόστος γύρω στα 550 εκατ. δολάρια. Στα πειράματα θα συμμετάσχουν αρκετά ερευνητικά ιδρύματα, μεταξύ άλλων τα πανεπιστήμια Brown και Case Western Reserve.

Γεωλογια του Αρη. Νεα στοιχεια για την γεωλογια του Αρη ερχονται στο φως. Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν στοιχεία ότι κατά το παρελθόν ένα σημερινό μακρύ και βαθύ φαράγγι ήταν κάποτε λίμνη με νερό, κάτι που αποδεικνύει κατηγορηματικά την παρουσία του νερού στον κόκκινο πλανήτη. Η λίμνη, που χρονολογείται κάπου 3.4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, εμφανίζεται να έχει έκταση 200 τετραγωνικά χιλιόμετρα με βάθος 500 μέτρα περίπου, ανακοίνωσε ο επικεφαλής της ομάδας Gaetano Di Achille από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Η συγκεκριμένη όμως λίμνη θεωρείται ότι είτε εξατμίστηκε, είτε πάγωσε μετά από ραγδαίες κλιματικές αλλαγές. Στη μελέτη τους, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Geophysical Research Letters, οι φωτογραφίες του Άρη προέρχονται από την κάμερα υψηλής ευκρίνειας HiRISE που βρίσκεται στον δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter, και δείχνουν ένα φαράγγι μήκους 50 χιλιομέτρων. Ο Gaetano Di Achille δήλωσε ότι είναι το πρώτο αδιαμφισβήτητο στοιχείο για ακτογραμμές στην επιφάνεια του Άρη. Η εξακρίβωση των ακτογραμμών και τα γεωλογικά στοιχεία που τη συνοδεύουν μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε το μέγεθος της λίμνης. Στη Γη, τα δέλτα και οι λίμνες είναι θαυμάσιοι συλλέκτες και προστάτες των ενδείξεων για την ζωή στο παρελθόν. Εάν ποτέ υπήρχε ζωή στον Άρη, τα δέλτα ίσως είναι το κλειδί για να ξεκλειδώσουμε το βιολογικό παρελθόν του Άρη”, πρόσθεσε ο Gaetano Di Achille . “Αυτή η έρευνα όχι μόνο αποδεικνύει ότι υπήρχε για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα σύστημα λιμνών στον Άρη, αλλά μπορούμε να δούμε ότι η λίμνη σχηματίστηκε μετά τη θερμή και υγρή περίοδο, δηλαδή όταν ο Άρης ήταν ψυχρός και στεγνός”, λέει το μέλος της ομάδας των ερευνητών Brian Hynek. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι αρχαιότερες επιφάνειες στον Άρη σχηματίστηκαν κατά την υγρή και ζεστή εποχή που είναι γνωστή ως η εποχή του Νώε, περίπου 4,1 έως 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, και πως τότε έγινε ένας βομβαρδισμός με μεγάλους μετεωρίτες μαζί με εκτεταμένες πλημμύρες. Η αρχαία λίμνη Shalbatana που ανακαλύφθηκε πρόσφατα πιστεύεται ότι προέρχεται από μια μεταγενέστερη εποχή του Νώε, κάπου 300 εκατομμύρια χρόνια μετά, που ονομάζεται Εποχή της Εσπερίας, όπου το κλίμα δεν ήταν πια ζεστό και υγρό. Το διαστημόπλοιο Mars Odyssey Orbiter ήταν το πρώτο που ανίχνευσε την παρουσία πάγου στον Βόρειο Πόλο του Άρη το 2002, ενώ το 2008 η διαστημοσυσκευή Φοίνιξ επιβεβαίωσε ότι την παρουσία παγωμένου νερού στην Αρκτική του Άρη. Επισης νεες εικονες απο το Αρη δειχνουν την ποικιλομορφια στην επιφανεια του Αρη. Νέες εικόνες του Άρη από την πιο ισχυρή κάμερα του κόσμου αποδεικνύουν την ποικιλία του τοπίου του Άρη, με τεράστιους αμμόλοφους, λιωμένους πάγους, ξεροπόταμους και κρατήρες. Η κάμερα HiRise βρίσκεται πάνω στο σκάφος Mars Reconnaissance Orbiter της Nasa, που εκτοξεύτηκε το 2005, κι έχει στοχεύσει σε ένα τεράστιο αμμόλοφο στο εσωτερικό του κρατήρα Proctor. Η κάμερα HiRise έχει ήδη λάβει λεπτομερείς εικόνες των περιγραμμάτων από αρχαίες εξωγήινες θάλασσες και ποτάμια – που είναι η πρώτη ξεκάθαρη απόδειξη ότι κάποτε υπήρχαν ακτές στον Κόκκινο Πλανήτη. Η κάμερα επίσης δίνει μαρτυρίες για τη στιγμή που ο Άρης ήταν ζεστός και η σκόνη σχημάτιζε μπούκλες πάνω στον λεπτό ξηρό πάγο – στερεό διοξείδιο του άνθρακα - των πόλων, σε διάφορες μορφές και σχήματα πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη. Την τελευταία λοιπόν σειρά φωτογραφιών από αυτή την κάμερα έχει αποκαλυφθεί ένας τεράστιος αμμόλοφος, στο εσωτερικό του κρατήρα Proctor, λιωμένους πάγους, καθώς και ξεροπόταμους που εκτείνονται από τα νότια υψίπεδα. Εκτός από το ορατό φως η κάμερα HiRise μπορεί να «βλέπει» και στο εγγύς υπέρυθρο φάσμα, συλλέγοντας έτσι πληροφορίες για τα περιεχόμενα ανόργανα άλατα των βράχων και την σκόνη που αποτελούν το Αρειανό τοπίο. Οι φακοί της κάμερας συλλαμβάνουν φωτογραφίες με μια πρωτοφανή ανάλυση για ένα διαστημικό σκάφος, που επιτρέπει έτσι να διακρίνουμε επιφανειακά χαρακτηριστικά μήκους μόνο 1.5 μέτρων. Με αυτές οι εικόνες υψηλής ανάλυσης έχουμε φτιάξει μια εντυπωσιακή βιβλιοθήκη του τοπίου, που δείχνουν πλούσια στρωματοειδή υλικά, φρεάτια και διαβρωμένα κανάλια, ίσως δε ορισμένα από αυτά να έχουν δημιουργηθεί πολύ πρόσφατα από τρεχούμενο νερό. Οι επιστήμονες της Nasa πιστεύουν ότι οι πληροφορίες αυτές της κάμερα HiRise θα είναι ανεκτίμητες εάν ποτέ χρειαστεί να επιλέξουν την τοποθεσία που θα προσγειωθεί μια μελλοντική επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, μέσα σε αυτόν τον αιώνα. Νέες εικόνες του Άρη από την πιο ισχυρή κάμερα του κόσμου αποδεικνύουν την ποικιλία του τοπίου του Άρη, με τεράστιους αμμόλοφους, λιωμένους πάγους, ξεροπόταμους και κρατήρες.

Εμπορικο διαστημικο κεντρο. Τελετη θεμελιωσης για το πρωτο εμπορικο διαστημικο κεντρο του κοσμου. Οι εργασίες ξεκίνησαν και επίσημα στο Νέο Μεξικό για την κατασκευή του Spaceport America, του πρώτου στον κόσμο διαστημικού κέντρου ειδικά για εμπορικές και τουριστικές αποστολές. «Η τελετή θεμελίωσης είναι ένα σημαντικό βήμα προς το στόχο μας να βρεθούμε στο προσκήνιο για μια υγιή, νέα εμπορική διαστημική βιομηχανία» δήλωσε μετά την εκδήλωση την Παρασκευή ο κυβερνήτης της αμερικανικής πολιτείας Μπιλ Ρίτσαρντσον, ο οποίος χρηματοδότησε το σχέδιο με 198 εκατ. δολάρια. Το Spaceport America καταλαμβάνει έκταση 70 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο χώρο ενός παλιού πεδίου βολής μέσα στην έρημο, κοντά στην πόλη «Τρουθ ορ Κόνσικουενσις» (σημαίνει «αλήθεια ή συνέπειες»), αναφέρει το Reuters. Από εκεί θα αναχωρούν τα επόμενα χρόνια οι τουριστικές υποτροχιακές πτήσεις της Virgin Galactic, μιας εταιρείας του γνωστού ομίλου Virgin, η οποία επενδύει 300 εκατ. δολάρια για την ανάπτυξη συστήματος εκτόξευσης από το Spaceport America. Περίπου 300 άτομα από όλο τον κόσμο έχουν κρατήσει θέσεις για τις διαστημικές εκδρομές της Virgin Galactic, που αναμένεται να ξεκινήσουν σε περίπου δύο χρόνια. Το εξαθέσιο αεροσκάφος της εταιρείας θα αναχωρεί συνδεδεμένο σε ένα μητρικό σκάφος που θα το μεταφέρει σε ύψος 15.000 μέτρων. Εκεί θα αποσυνδέεται, θα πυροδοτεί τον πυραυλοκινητήρα του και θα ανεβαίνει για λίγα λεπτά στο επίσημο όριο του Διαστήματος, σε ύψος 100 χιλιομέτρων. Οι εργασίες Spaceport America θα ξεκινήσουν με την κατασκευή ενός διαδρόμου τροχοδρόμησης και θα συνεχιστούν αργότερα φέτος από έναν τερματικό σταθμό και ένα υπόστεγο, διευκρίνισε η ομώνυμη εταιρεία. Οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις στο συγκρότημα χρησιμοποιήθηκαν το 2007 για την εκτόξευση ενός εμπορικού πυραύλου που μετέφερε τις στάχτες του εκλιπόντος ηθοποιού Τζέιμς Ντούαν, γνωστού από το ρόλο του μηχανικού «Σκότι» στη σειρά Star Trek. Η κάψουλα με τις στάχτες έπεσε πίσω στη Γη και χάθηκε για τρεις εβδομάδες στις ερημικές εκτάσεις του Νέου Μεξικού. Εμπορικό διαστημικό κέντρο έχουν ανακοινώσει ότι θα δημιουργήσουν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Πυρηνικο ρυμουλκο. Η Ρωσια σχεδιαζει πυρηνικο ρυμουλκο στο διαστημα. Η Ρωσία εργάζεται εκ νέου στον τομέα των πυρηνικών κινητηρων για διαστημικά οχήματα και πιθανόν θα κατασκευάσει ένα πυρηνοκίνητο ρυμουλκό για μακρινές διαστημικές πτήσεις, όπως αναφέρει δημοσίευμα στο Ria Novosti. Το δημοσίευμα επικαλείται δηλώσεις του Mikhail Kovalchuk, διευθυντή του Ινστιτούτου Kurtschatow (Πυρηνικής Φυσικής), την Πέμπτη στη Μόσχα. Με τη βοήθεια των πυρηνοκίνητων ρυμουλκών, θα μπορούσαν τα μελλοντικά ταξίδια στην Σελήνη και στον Άρη να γίνουν οικονομικότερα. Επίσης επισήμανε ότι κατά το παρελθόν το Ινστιτούτο Kurtschatow είχε αναπτύξει την πυρηνική εγκατάσταση «Topaz». Το πρόγραμμα έχει ήδη συζητηθεί με την κοινοπραξία «Energiya Rocket Bauer». O Kovalchuk υποστήριξε ότι έχει εξασφαλιστεί η αναβίωση του προγράμματος. Όπως δήλωσε σχετικά, δεν πρόκειται να κατασκευαστούν μόνο κινητήρες αλλά και πηγές ενέργειας για τα διαστημικά οχήματα. Πρόκειται σαφώς για μια ένδειξη επαναφοράς των φιλόδοξων και ρηξικέλευθων ερευνητικών προγραμμάτων της πρώην ΕΣΣΔ, που σταμάτησαν απότομα με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου και την οικονομική κατάρρευση της. Επισης: Αναβληθηκε η εκτοξευση του διαστημικου λεωφορειου Endeavour εξαιτιας διαρροης υδρογονου κατα την πληρωση της εξωτερικης δεξαμενης. Το διαστημικο λεωφορειο θα μεταφερει το τελευταιο τμημα του τεραστιου ιαπωνικου εργαστηριου Kibo ,εξαρτηματα ,ανταλλακτικα και 270 Kg φαγητου για τα 6 μελη του πληρωματος του ISS. Οταν το Endeavour φτασει στον σταθμο για 11 ημερες θα συγκατοικησουν για πρωτη φορα 13 ατομα σε διαστημικη τροχια.