kkokkolis

Ναι, αυτό εννοούσα. Νόμιζα πως θα το δω, δεν το είχα καταλάβει πως δεν είναι ορατό στο μάτι. Δεν πειράζει, δεν ήταν και λίγο αυτό που είδαμε.

The Flâneur : Boston Common, December 6 During the Transit of Venus, Oliver Wendell Holmes, 1882 I love all sights of earth and skies, From flowers that glow to stars that shine ; The comet and the penny show, All curious things, above, below, Hold each in turn my wandering eyes : I claim the Christian Pagan's line, Humani nihil, -- even so, -- And is not human life divine ? When soft the western breezes blow, And strolling youths meet sauntering maids, I love to watch the stirring trades Beneath the Vallombrosa shades Our much-enduring elms bestow ; The vender and his rhetoric's flow, That lambent stream of liquid lies ; The bait he dangles from his line, The gudgeon and his gold-washed prize. I halt before the blazoned sign That bids me linger to admire The drama time can never tire, The little hero of the hunch, With iron arm and soul of fire, And will that works his fierce desire, -- Untamed, unscared, unconquered Punch ! My ear a pleasing torture finds In tones the withered sibyl grinds, -- The dame sans merci's broken strain, Whom I erewhile, perchance, have known, When Orleans filled the Bourbon throne, A siren singing by the Seine. But most I love the tube that spies The orbs celestial in their march ; That shows the comet as it whisks Its tail across the planets' disks, As if to blind their blood-shot eyes ; Or wheels so close against the sun We tremble at the thought of risks Our little spinning ball may run, To pop like corn that children parch, From summer something overdone, And roll, a cinder, through the skies. Grudge not to-day the scanty fee To him who farms the firmament, To whom the Milky Way is free ; Who holds the wondrous crystal key, The silent Open Sesame That Science to her sons has lent ; Who takes his toll, and lifts the bar That shuts the road to sun and star. If Venus only comes to time, (And prophets say she must and shall,) To-day will hear the tinkling chime Of many a ringing silver dime, For him whose optic glass supplies The crowd with astronomic eyes, -- The Galileo of the Mall. Dimly the transit morning broke ; The sun seemed doubting what to do, As one who questions how to dress, And takes his doublets from the press, And halts between the old and new. Please Heaven he wear his suit of blue, Or don, at least, his ragged cloak, With rents that show the azure through ! I go the patient crowd to join That round the tube my eyes discern, The last new-comer of the file, And wait, and wait, a weary while, And gape, and stretch, and shrug, and smile, (For each his place must fairly earn, Hindmost and foremost, in his turn), Till hitching onward, pace by pace, I gain at last the envied place, And pay the white exiguous coin : The sun and I are face to face ; He glares at me, I stare at him ; And lo! my straining eye has found A little spot that, black and round, Lies near the crimsoned fire-orb's rim. O blessed, beauteous evening star, Well named for her whom earth adores, -- The Lady of the dove-drawn car, -- I know thee in thy white simar ; But veiled in black, a rayless spot, Blank as a careless scribbler's blot, Stripped of thy robe of silvery flame, -- The stolen robe that Night restores When Day has shut his golden doors, -- I see thee, yet I know thee not ; And canst thou call thyself the same ? A black, round spot, -- and that is all ; And such a speck our earth would be If he who looks upon the stars Through the red atmosphere of Mars Could see our little creeping ball Across the disk of crimson crawl As I our sister planet see. And art thou, then, a world like ours, Flung from the orb that whirled our own A molten pebble from its zone ? How must thy burning sands absorb The fire-waves of the blazing orb, Thy chain so short, thy path so near, Thy flame-defying creatures hear The maelstroms of the photosphere ! And is thy bosom decked with flowers That steal their bloom from scalding showers ? And hast thou cities, domes, and towers, And life, and love that makes it dear, And death that fills thy tribes with fear ? Lost in my dream, my spirit soars Through paths the wandering angels know ; My all-pervading thought explores The azure ocean's lucent shores ; I leave my mortal self below, As up the star-lit stairs I climb, And still the widening view reveals In endless rounds the circling wheels That build the horologe of time. New spheres, new suns, new systems gleam ; The voice no earth-born echo hears Steals softly on my ravished ears : I hear them "singing as they shine" -- A mortal's voice dissolves my dream : My patient neighbor, next in line, Hints gently there are those who wait. O guardian of the starry gate, What coin shall pay this debt of mine ? Too slight thy claim, too small the fee That bids thee turn the potent key The Tuscan's hand has placed in thine. Forgive my own the small affront, The insult of the proffered dime ; Take it, O friend, since this thy wont, But still shall faithful memory be A bankrupt debtor unto thee, And pay thee with a grateful rhyme.

Μπράβο. Μεταφέρω εδώ μια ερώτηση που δεν έχει λάβει ακόμη απάντηση: Είδε κανείς το τόξο της Αφροδίτης;

Crabtree watching the Transit of Venus AD 1639, Ford Madox Brown, Manchester Town Hall, 2007

Le Passage de Vénus, Observatoire de Paris, 1886

Venus Transit, Robert Huff, Georgetown College, 2007

Transit of Venus, Gloucester Area Astronomy Club

Viewing the Transit of Venus, Rob Sayer, 1793

Απόλυτη επιτυχία από Καστέλλα. Έξοχες συνθήκες, υπέροχο φαινόμενο, άφατα συναισθήματα. Την αψίδα την είδε κανείς; Ειρήνη, ο ήλιος σου στέγνωσε το τηλεσκόπιο. Αυτά ήταν ατμοί, μάλλον καλό ήταν που εξαχνίστηκαν. Άσε το καπάκι ανοικτό. Με το Maksutov δεν είχα τέτοιο φαινόμενο. Μαράκι, 17;

Εκτός αν σε ενδιαφέρει η GOTO κίνηση της βάσης. Αλλά και η απλή βάση του SW δεν είναι άσχημη. Ακούω τους άλλους να μιλάνε για ζυγίσματα κλπ, ενώ στα 3 SW μου απλώς σφίγγω το φρένο και το φορτώνω με κάτι φακούς γαϊδούρια δίχως πρόβλημα.

Που τερματίζει ο εστιαστής με τα 25mm, όλος μέσα ή όλος τραβηγμένος έξω;

Δεν υπάρχει πρόβλημα, μάλιστα πρέπει να έχει κάποιες πτυχώσεις για να δουλεύει σωστά. Πριν το βάλεις στο τηλεσκόπιο κράτα το ανάμεσα στον ήλιο (ή μια δυνατή λυχνία) και το μάτι σου. Αν κάπου υπάρχει "διαρροή" θα φανεί εύκολα.

Διορθώνει τα άκρα ο Barlow αλλά όχι τελείως, ούτε όλα τα προβλήματα ενός φακού. Αν έχεις την οικονομική δυνατότητα για καλό προσοφθάλμιο προτίμησέ το. Σχετικά με τους Barlow, επειδή οι τιμές τους είναι λογικές δεν υπάρχει λόγος να αγοράσεις μέτριο. Ακόμη και οι καλύτεροι (Astrophysics, Baader VIP, TMB 1.8x, Televue Powermate) είναι φθηνότεροι από αντίστοιχης ποιότητας φακούς. Με περίπου 100 ευρώ πάνω- κάτω αγοράζεις εξαιρετικούς, όπως τον Antares 1.5x (η πρότασή μου, είναι 1.7x στην πράξη), Celestron Ultima, Orion Shorty Plus (όχι τον απλό Shorty), Televue 2x, Baader 2.25x. Νομίζω και ο Vixen είναι ανάλογος. Μια φορά θα τα δώσεις, ενώ στους φακούς τουλάχιστον 3-4 φορές.

Αυτοί που έχω δει εγώ μέτρια έως πολύ καλά. Αλλά είναι ευκολότερο να έχεις καλή απόδοση σε απόσταση 20-26 μοίρες από το κέντρο παρά 34-50. Επειδή οι φακοί αυτοί χρησιμοποιούνται για τους πλανήτες ιδίως και συχνά με πλανητικά τηλεσκόπια (Νευτώνια f/8 έως Maksutov f/15) δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι μονοκεντρικοί και οι σφαιρικοί φακοί έχουν απαίσια άκρα (όπως αναφέρουν οι ιδιοκτήτες τους), οι τελευταίοι έχουν μάλιστα μόλις 10 αξιοποιήσιμες μοίρες (!!!) και όμως πωλούνται πανάκριβα. Όποιος διαθέτει τον Televue 32 Plossl θα μπορούσε να σχολιάσει την απόδοσή του στα άκρα, οι μικρότερες εστιακές από τον 20 έχουν περιορισμένη χρησιμότητα σε εκτεταμένα αντικείμενα ή αστρικά σμήνη. Πρακτικά όλη αυτή η ιστορία με τα άκρα έχει νόημα για 3 περιπτώσεις: Α) Ανοικτά αστρικά σμήνη και θέαση του γαλαξία Β) Πλανητική παρατήρηση με χειροκίνητο τηλεσκόπιο Dobson, όπου για να μην έχεις δονήσεις αφήνεις τον πλανήτη να προχωρήσει από την δεξιά κείμενη παύση πεδίου έως την αριστερή. Αν έχεις autotracking ή έστω χειριστήρια μικρομετρικών κινήσεων, ούτως ή άλλως φροντίζεις ο πλανήτης να είναι στο κέντρο. Γ) Σφαιρωτά σμήνη σε μεγάλες μεγεθύνσεις, >>>250x, ώστε να απφεύγεται η παραμόρφωση των περιφερικών άστρων. Μιλάμε για φακούς f/6-f/2.5 εδώ. Πιο σπάνια περίπτωση.

Όχι. Εκτός αν μεγαλώσεις τον σωλήνα εστίασης κατά 150-200mm ή μεσολαβήσεις κάποιους φακούς που να φέρνουν το σημείο εστίασης πιο μπροστά. Γιατί να κάνεις τέτοιο πράγμα;

Για τον ήλιο πρόκειται, με ένα μαύρο σπυρί στο κούτελο. Για ποιόν λόγο να μην μπορεί κάποιος να τον παρατηρήσει από την ταράτσα του;

Σχετίζεται με τον κώνο του φωτός. Όταν αυτός είναι βραχύς (λόγος ύψους προς διάμετρο χαμηλός, ας πούμε <6) τότε οι ακτίνες περνούν υπό γωνία μέσα από τον προσοθάλμιο. Αν αυτός δεν είναι άψογα λειασμένος και παρουσιάζει -μικροσκοπικές- ανωμαλίες, όπως όρη και κοιλάδες, τότε άλλη ακτίνα πέφτει κάθετα τοπικά, άλλη ανακλάται, άλλη κινείται οριζόντια προς το υλικό (glare) και άλλη κάμπτεται υπό διαφορετική γωνία από την ποθούμενη, ενώ μέρος των ανωμαλιών λειτουργεί ακόμη και πρισματικά. Χάνεται η παραλληλία των ακτίνων και προκαλείται διάχυση του φωτός. Όταν οι ανωμαλίες έχουν μεγάλο ύψος προκαλείται και αστιγματισμός, δεν εστιάζουν όλες οι ακτίνες ταυτόχρονα επειδή σε άλλο σημείο ο φακός έχει εστιακό μήκος πχ 8, σε άλλο 8.01 και σε άλλο 7.99. Το αντιλαμβάνεται κανείς αφεστιάζοντας ένα άστρο στην περιφέρεια του πεδίου. Βλέπει πως έχει άλλο σχήμα στην ελαφρά εσεστίαση και άλλο στην ελαφρά εξεστίαση, ενώ σε έναν ποιοτικό φακό θα έχει πάντοτε το ίδιο σχήμα, έναν σχεδόν τέλειο κύκλο (ιδανικά). Εδώ βλέπεις την διάχυση ενός κατόπτρου. Στον φακό τα πράγματα είναι χειρότερα καθώς μέρος των ακτίνων ανακλάται και άλλες διαπερνούν το υλικό σε διάφορες γωνίες. Αν έχεις προσοφθάλμιο με 6-8 φακούς και ο καθένας έχει τέτοιες ανωμαλίες καταλαβαίνεις τι γίνεται! Για να αποφύγεις το φαινόμενο αυτό θα πρέπει η λείανση να είναι όσο καλύτερη γίνεται, ιδανικά σημαντικά μικρότερη από το μήκος κύματος του φωτός ώστε αυτό να "δρασκελίζει" την ανωμαλία ανεπηρέαστο. Αυτό σημαίνει "κάτοπτρο" λ/2, λ/4, λ/8 κλπ, όσο μικρότερη η ανωμαλία από το μήκος κύματος της ακτινοβολίας (400-700 περίπου νανόμετρα) τόσο το καλύτερο. Άρα η ανωμαλία θα πρέπει να είναι μικρότερη από 50 νανόμετρα για μια λείανση λ/8 και αυτό απαιτεί πολύ χρόνο στο μηχάνημα και ακριβέστατο CAD/CAM ή μεγάλη μαστοριά. Και τα δύο οδηγούν σε υψηλότερο κόστος. Πέραν αυτού η μεγάλη καμπυλότητα ενός κατόπτρου μικρού εστιακού λόγου προσθέτει το φαινόμενο της κόμης και αυτό μεγεθύνεται με την απόσταση από το κέντρο. Αναλόγως, ένας φακός μεγάλης κυρτότητας προσθέτει καμπυλότητα πεδίου. Γι αυτά τα φαινόμενα δεν ευθύνεται ο φακός, αν όμως προσθέτει τα δικά του σφάλματα η ποιότητα της εικόνας επιδεινώνεται πέραν του σημείου ανοχής μας. Αν ο φακός είναι ελεύθερος αστιγματισμού υπάρχει η δυνατότητα να διορθωθούν η κόμη και η καμπυλότητα με ειδικά εξαρτήματα- διορθωτές. Σε ένα τηλεσκόπιο μεγάλου εστιακού λόγου ο κώνος είναι μακρύς και οι ακτίνες προσπίπτουν υπό μικρότερη γωνία, σχεδόν καθέτως σε ακραία προσέγγιση. Έτσι οι τοπικές μικροσκοπικές ανωμαλίες δεν επιδρούν σημαντικά.

Για γενική χρήση είναι καλύτεροι οι UWA & SWA όπως οι Meade και οι Hyperions. Αυτό όχι λόγω ποιότητας αλλά λόγω πεδίου. Το πεδίο των ορθοσκοπικών είναι περιορισμένο και γι αυτό χρησιμοποιούνται στους πλανήτες που χωρούν μέσα του, όπως και οι κρατήρες της σελήνης. Αυτά τα αντικείμενα είναι εύκολο να τα βρεις ακόμη και με έναν ορθοσκοπικό, ενώ τα νεφελώματα και οι γαλαξίες απαιτούν μεγαλύτερο πεδίο ώστε να υπάρχει η πιθανότητα να βρίσκονται εκεί στο πέρας του αστροάλματος (ακόμη και του GOTO) και να επιτευχθεί η θέασή τους με πλάγια όραση -αν και ορισμένοι φανατικοί χρησιμοποιούν ορθοσκοπικούς και για DSO's. Σχετικά με την ποιότητα δεν υπάρχουν γνωστές διαφορές. Οι ίδιες επιστρώσεις χρησιμοποιούνται στους Hyperions και στους BGO και παρόμοιες στους UWA. Η διαφορά έγκειται στην σχεδίαση. Οι ορθοσκοπικοί περιλαμβάνουν 4 οπτικά στοιχεία και άρα έχουν ελάχιστες απώλειες οι περισσότερες των οποίων προέρχονται από τις επιφάνειες γυαλιού- γυαλιού ή γυαλιού- αέρα. Ένα από τα θέματα στην φυσική κατεύθυνσης του 2012 αναδείκνυε την πολυπλοκότητα της συμπεριφοράς του φωτός όταν περνά μέσα από περισσότερες των δύο επιφανειών (και αποδείχτηκε "παλούκι"). Η σχεδίαση Ortho φαίνεται πως είναι η ιδανική για φακούς 4 στοιχείων, αλλά και η Plossl δεν πάει πίσω. Οι SWA και UWA αντιθέτως έχουν 5, 6, 7 ή 8 στοιχεία (και οι EWA έως και 12!) άρα οι απώλειες αυξάνονται και απαιτούνται πολύπλοκες διαμορφώσεις και πανάκριβες επιστρώσεις σε όλες τις επιφάνειες για να μετριαστούν οι απώλειες. Το κέρδος φυσικά είναι το μεγαλύτερο πεδίο και σε καλούς φακούς είναι και χρήσιμο, δηλαδή η οπτική του ποιότητα δεν εκπίπτει δραματικά όπως απομακρυνόμαστε από το κέντρο όπου όλοι οι φακοί αποδίδουν τα μέγιστα. Πέραν αυτού ένας καλός ορθοσκοπικός ή Plossl είναι φθηνός λόγω οικονομίας υλικών, με εξαίρεση ορισμένους που έχουν περιορισμένη κυκλοφορία και εξωφρενική τιμή "συλλεκτικών" αντικειμένων. Έτσι μπορείς να πάρεις με περίπου 100 ευρώ έξοχους BGO και TV Plossl ενώ μέχρι τους ES82 1.25" αυτό ήταν αδιανόητο για τους φακούς με μεγάλο πεδίο. Τέλος, σχετικά με τους Meade και τους Hyperions, πρόκειται για δύο διαφορετικές φιλοσοφίες. Οι μεν δίδουν έμφαση στο μεγάλο πεδίο αλλά χάνουν σε eye relief και άρα άνεση. Το μάτι πρέπει να γυρνά γύρω- γύρω ώστε να ανιχνεύσει το πεδίο και από κοντινή απόσταση. Ο προσοφθάλμιος φακός μοιάζει με μια μεγάλη κλειδαρότρυπα, μεγαλύτερη από εκείνη των Kellner, Plossl και Orthos ανάλογης εστιακής αλλά κλειδαρότρυπα πάντως και το φαινόμενο επιδεινούται ελαττουμένης της εστιακής αποστάσεως όπως θα έλεγαν οι παλαιοί φυσικομαθηματικοί. Οι Hyperions αντιθέτως διαθέτουν σχετικά μεγάλο φακό και βλέπεις όλο το πεδίο με την μία. The full monty, χωρίς κόπωση των οφθαλμών και από σταθερή απόσταση όποιο και να είναι το εστιακό μήκος. Στην πράξη πρόκειται για έναν φακό με μεγάλη εστιακή (22mm στην περίπτωσή μας) και έναν ενσωματωμένο Barlow που ρυθμίζει την εστιακή. Πολλοί φακοί σήμερα είναι υβριδικοί, συνδυάζουν στοιχεία και των 2 σχεδιάσεων και οι UWA είναι μάλλον υβριδικοί, συνδυάζοντας τόσο στοιχεία των απλών φακών όσο και αρνητική ομάδα Smythe (τον Barlow που λέγαμε). Αλλά μοιάζουν περισσότερο με τους φακούς Plossl και Ortho καθώς παρουσιάζουν μια κλιμάκωση σε όλα τα μεγέθη τους (διάμετρο, ύψος, βάρος, διαμέτρημα φακού) ανάλογα με την εστιακή, ενώ οι φακοί τύπου Hyperion (τύπου Dillworth για να είμαστε σωστότεροι, ή τύπου Vixen LVW) έχουν σταθερή διάμετρο και διαμέτρημα φακού, ελάχιστη διαφορά στο βάρος και ανάστροφη διαφορά στο ύψος. Ενώ οι φακοί UWA είναι μεγαλύτεροι στις μεγάλες εστιακές, οι φακοί σαν τους Hyperions είναι δραματικά υψηλότεροι στις μικρές εστιακές, καθώς η απόσταση του αρνητικού στοιχείου αυξάνει την μεγέθυνση σαν να μειώνει το εστιακό μήκος. Απαύγασμα των απλών φακών είναι οι Zeiss Abbe Orthos I & II καθώς και άλλοι ορθοσκοπικοί σαν τους BGO ή ελαφρώς τροποποιημένοι σαν τους Pentax XO, αλλά και οι Televue Plossl, οι TMB Μονοκεντρικοί και άλλοι. Στην κατηγορία των Hyperions υπάρχουν αρκετοί υψηλής ποιότητας φακοί επίσης, όπως οι Vixen LVW, Pentax XW και XL, Televue Radians και Delos, Nikon SW. Στην κατηγορία των υβριδικών, με ή χωρίς αρνητικό στοιχείο, υπάρχουν οι Televue Panoptic και Nagler και φυσικά οι Ethos, αλλά και οι SWA, UWA και EWA της Meade και της ES, οι UWA της Celestron και της William Optics. Επίσης οι Nikon HW. Κάποιοι υβριδικοί φακοί UWA κλίνουν περισσότερο προς την λογική του μεγάλου eye relief και αυτοί είναι λίγοι. Γνωρίζω μόνο τους Nagler T4 και τον Docter UWA (που δεν τον έχω δει από κοντά). Υπόψιν πως αυτές οι γενικεύσεις που κάνω είναι αδρές και σαν τέτοιες όχι απολύτως ακριβείς. Με βοηθούν όμως να εννοήσω αυτό το οπτικό χάος σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε να γνωρίζω τι περίπου μπορώ να περιμένω από κάθε φακό, ακόμη και πριν δω μέσα από αυτόν. Πριν τα αντιληφθώ έτσι δοκίμασα αρκετές εκπλήξεις. Ελπίζω να βοήθησα και εσένα.

Όταν πάρεις ακριβότερους φακούς ίσως γίνεις και εσύ πιο ιδιότροπος όπως εμείς οι γκρινιάρηδες γεροπαράξενοι. Μέχρι τότε αξιοποίησε τα νεανικά σου μάτια και το κοφτερό σου μυαλό. Δεν χρειάζεσαι ακριβό εξοπλισμό ακόμη και ίσως να μην χρειαστείς και ποτέ.

Το αντίθετο, θα βελτιωθούν ορισμένα από τα σφάλματα και η μεγέθυνση δεν θα είναι υπερβολική (περίπου 1.5x). Τον προτιμούσα έτσι.

Καλά είναι και τα 2 και είναι ωραίο το μεγάλο πεδίο. Το Meade το έχουν ακριβά, το αντίστοιχο της ES κοστίζει σχεδόν τα μισά (με την ισοτιμία και όταν είναι σε προσφορά στα 129) και είναι και αδιάβροχο. Οι φακοί αυτοί είναι γενικής χρήσεως. Μπορεί να δεις λίγη διάχυση φωτός που αν θέλεις να την αποφύγεις η καλύτερη λύση είναι ένας ορθοσκοπικός της Baader. Με το τηλεσκόπιό σου ένας φακός γύρω στα 12 είναι καταλληλότερος. Ας πούμε ο 11mm Meade ή ES UWA, ο 13mm Hyperion (μπορείς να πειραματιστείς με τα fine tune rings για 10.9, 9.2 και 8.1mm) και ιδίως ο 12.5mm Baader Genuine Ortho, αν τον βρείς. Άλλη μια λύση είναι οι πλανητικοί τύπου Radian περί τα 70-80$. Αυτοί είναι οι εξής Celestron & Meade http://agenaastro.com/eyepieces/1-25-eyepieces.html?ca_ep_series_bucket=160%2C169 όπου πάλι προτείνω τους 12mm. Έχουν έναν καλό συνδυασμό eye relief και πεδίου. Πάντως με τους UWA μου βλέπω πλανήτες και σελήνη χωρίς πρόβλημα όσο και αν οι BGO μου δίνουν κατά τι καλύτερη εικόνα. Το πλεονέκτημα του μεγάλου πεδίου στο Dob είναι τεράστιο. Αν όμως έχεις παρακολούθηση οι 60 και ακόμη και οι 40 μοίρες φθάνουν.

Δεν έχει κυριολεκτική σημασία. Είναι μια ορολογία του marketing εμπνευσμένη από τα διοπτρικά τηλεσκόπια. Έτσι ονομάζουν χρωματικούς τους barlow με 2 στοιχεία και αποχρωματικούς εκείνους με 3 ή 4 (οι τελευταίοι ονομάζονται και τηλεκεντρικοί) όμως το επιπλέον στοιχείο δεν μπαίνει για χρωματική διόρθωση αλλά για να βραχύνει ο Barlow (να γίνει shorty όπως τον λένε) και με το τέταρτο πετυχαίνεις την επαναφoρά του eye relief και την αποφυγή της αμαύρωσης του περιφερικού πεδίου. Είχα έναν παρόμοιο Celestron και δούλευε. Σε υψηλές μεγεθύνσεις ο Orion Shorty Plus (ίδιος με τον Ultima) έχει οξύτερη εικόνα. Πάντως η χρήση των φακών σαν 1.5x μου έλειψε μερικές φορές αφού τον πούλησα.

Μπορείς να ελέγξεις και να ευθυγραμμίσεις το laser φτιάχνοντας μια φάτνη (γίνεται και με lego).

Είνα καλή επιλογή αν προτιμάς μεγάλο eye relief. Οι ES ίσως έχουν καλύτερο λόγο απόδοσης κόστους άλλά ο 82 24 είναι βαρύς και ακριβός, οπότε το ζευγάρι είναι ES68 24 & ES82 11 ή 14.