kkokkolis

Δεν υπάρχει πρόβλημα, μάλιστα πρέπει να έχει κάποιες πτυχώσεις για να δουλεύει σωστά. Πριν το βάλεις στο τηλεσκόπιο κράτα το ανάμεσα στον ήλιο (ή μια δυνατή λυχνία) και το μάτι σου. Αν κάπου υπάρχει "διαρροή" θα φανεί εύκολα.

Διορθώνει τα άκρα ο Barlow αλλά όχι τελείως, ούτε όλα τα προβλήματα ενός φακού. Αν έχεις την οικονομική δυνατότητα για καλό προσοφθάλμιο προτίμησέ το. Σχετικά με τους Barlow, επειδή οι τιμές τους είναι λογικές δεν υπάρχει λόγος να αγοράσεις μέτριο. Ακόμη και οι καλύτεροι (Astrophysics, Baader VIP, TMB 1.8x, Televue Powermate) είναι φθηνότεροι από αντίστοιχης ποιότητας φακούς. Με περίπου 100 ευρώ πάνω- κάτω αγοράζεις εξαιρετικούς, όπως τον Antares 1.5x (η πρότασή μου, είναι 1.7x στην πράξη), Celestron Ultima, Orion Shorty Plus (όχι τον απλό Shorty), Televue 2x, Baader 2.25x. Νομίζω και ο Vixen είναι ανάλογος. Μια φορά θα τα δώσεις, ενώ στους φακούς τουλάχιστον 3-4 φορές.

Αυτοί που έχω δει εγώ μέτρια έως πολύ καλά. Αλλά είναι ευκολότερο να έχεις καλή απόδοση σε απόσταση 20-26 μοίρες από το κέντρο παρά 34-50. Επειδή οι φακοί αυτοί χρησιμοποιούνται για τους πλανήτες ιδίως και συχνά με πλανητικά τηλεσκόπια (Νευτώνια f/8 έως Maksutov f/15) δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι μονοκεντρικοί και οι σφαιρικοί φακοί έχουν απαίσια άκρα (όπως αναφέρουν οι ιδιοκτήτες τους), οι τελευταίοι έχουν μάλιστα μόλις 10 αξιοποιήσιμες μοίρες (!!!) και όμως πωλούνται πανάκριβα. Όποιος διαθέτει τον Televue 32 Plossl θα μπορούσε να σχολιάσει την απόδοσή του στα άκρα, οι μικρότερες εστιακές από τον 20 έχουν περιορισμένη χρησιμότητα σε εκτεταμένα αντικείμενα ή αστρικά σμήνη. Πρακτικά όλη αυτή η ιστορία με τα άκρα έχει νόημα για 3 περιπτώσεις: Α) Ανοικτά αστρικά σμήνη και θέαση του γαλαξία Β) Πλανητική παρατήρηση με χειροκίνητο τηλεσκόπιο Dobson, όπου για να μην έχεις δονήσεις αφήνεις τον πλανήτη να προχωρήσει από την δεξιά κείμενη παύση πεδίου έως την αριστερή. Αν έχεις autotracking ή έστω χειριστήρια μικρομετρικών κινήσεων, ούτως ή άλλως φροντίζεις ο πλανήτης να είναι στο κέντρο. Γ) Σφαιρωτά σμήνη σε μεγάλες μεγεθύνσεις, >>>250x, ώστε να απφεύγεται η παραμόρφωση των περιφερικών άστρων. Μιλάμε για φακούς f/6-f/2.5 εδώ. Πιο σπάνια περίπτωση.

Όχι. Εκτός αν μεγαλώσεις τον σωλήνα εστίασης κατά 150-200mm ή μεσολαβήσεις κάποιους φακούς που να φέρνουν το σημείο εστίασης πιο μπροστά. Γιατί να κάνεις τέτοιο πράγμα;

Για τον ήλιο πρόκειται, με ένα μαύρο σπυρί στο κούτελο. Για ποιόν λόγο να μην μπορεί κάποιος να τον παρατηρήσει από την ταράτσα του;

Σχετίζεται με τον κώνο του φωτός. Όταν αυτός είναι βραχύς (λόγος ύψους προς διάμετρο χαμηλός, ας πούμε <6) τότε οι ακτίνες περνούν υπό γωνία μέσα από τον προσοθάλμιο. Αν αυτός δεν είναι άψογα λειασμένος και παρουσιάζει -μικροσκοπικές- ανωμαλίες, όπως όρη και κοιλάδες, τότε άλλη ακτίνα πέφτει κάθετα τοπικά, άλλη ανακλάται, άλλη κινείται οριζόντια προς το υλικό (glare) και άλλη κάμπτεται υπό διαφορετική γωνία από την ποθούμενη, ενώ μέρος των ανωμαλιών λειτουργεί ακόμη και πρισματικά. Χάνεται η παραλληλία των ακτίνων και προκαλείται διάχυση του φωτός. Όταν οι ανωμαλίες έχουν μεγάλο ύψος προκαλείται και αστιγματισμός, δεν εστιάζουν όλες οι ακτίνες ταυτόχρονα επειδή σε άλλο σημείο ο φακός έχει εστιακό μήκος πχ 8, σε άλλο 8.01 και σε άλλο 7.99. Το αντιλαμβάνεται κανείς αφεστιάζοντας ένα άστρο στην περιφέρεια του πεδίου. Βλέπει πως έχει άλλο σχήμα στην ελαφρά εσεστίαση και άλλο στην ελαφρά εξεστίαση, ενώ σε έναν ποιοτικό φακό θα έχει πάντοτε το ίδιο σχήμα, έναν σχεδόν τέλειο κύκλο (ιδανικά). Εδώ βλέπεις την διάχυση ενός κατόπτρου. Στον φακό τα πράγματα είναι χειρότερα καθώς μέρος των ακτίνων ανακλάται και άλλες διαπερνούν το υλικό σε διάφορες γωνίες. Αν έχεις προσοφθάλμιο με 6-8 φακούς και ο καθένας έχει τέτοιες ανωμαλίες καταλαβαίνεις τι γίνεται! Για να αποφύγεις το φαινόμενο αυτό θα πρέπει η λείανση να είναι όσο καλύτερη γίνεται, ιδανικά σημαντικά μικρότερη από το μήκος κύματος του φωτός ώστε αυτό να "δρασκελίζει" την ανωμαλία ανεπηρέαστο. Αυτό σημαίνει "κάτοπτρο" λ/2, λ/4, λ/8 κλπ, όσο μικρότερη η ανωμαλία από το μήκος κύματος της ακτινοβολίας (400-700 περίπου νανόμετρα) τόσο το καλύτερο. Άρα η ανωμαλία θα πρέπει να είναι μικρότερη από 50 νανόμετρα για μια λείανση λ/8 και αυτό απαιτεί πολύ χρόνο στο μηχάνημα και ακριβέστατο CAD/CAM ή μεγάλη μαστοριά. Και τα δύο οδηγούν σε υψηλότερο κόστος. Πέραν αυτού η μεγάλη καμπυλότητα ενός κατόπτρου μικρού εστιακού λόγου προσθέτει το φαινόμενο της κόμης και αυτό μεγεθύνεται με την απόσταση από το κέντρο. Αναλόγως, ένας φακός μεγάλης κυρτότητας προσθέτει καμπυλότητα πεδίου. Γι αυτά τα φαινόμενα δεν ευθύνεται ο φακός, αν όμως προσθέτει τα δικά του σφάλματα η ποιότητα της εικόνας επιδεινώνεται πέραν του σημείου ανοχής μας. Αν ο φακός είναι ελεύθερος αστιγματισμού υπάρχει η δυνατότητα να διορθωθούν η κόμη και η καμπυλότητα με ειδικά εξαρτήματα- διορθωτές. Σε ένα τηλεσκόπιο μεγάλου εστιακού λόγου ο κώνος είναι μακρύς και οι ακτίνες προσπίπτουν υπό μικρότερη γωνία, σχεδόν καθέτως σε ακραία προσέγγιση. Έτσι οι τοπικές μικροσκοπικές ανωμαλίες δεν επιδρούν σημαντικά.

Για γενική χρήση είναι καλύτεροι οι UWA & SWA όπως οι Meade και οι Hyperions. Αυτό όχι λόγω ποιότητας αλλά λόγω πεδίου. Το πεδίο των ορθοσκοπικών είναι περιορισμένο και γι αυτό χρησιμοποιούνται στους πλανήτες που χωρούν μέσα του, όπως και οι κρατήρες της σελήνης. Αυτά τα αντικείμενα είναι εύκολο να τα βρεις ακόμη και με έναν ορθοσκοπικό, ενώ τα νεφελώματα και οι γαλαξίες απαιτούν μεγαλύτερο πεδίο ώστε να υπάρχει η πιθανότητα να βρίσκονται εκεί στο πέρας του αστροάλματος (ακόμη και του GOTO) και να επιτευχθεί η θέασή τους με πλάγια όραση -αν και ορισμένοι φανατικοί χρησιμοποιούν ορθοσκοπικούς και για DSO's. Σχετικά με την ποιότητα δεν υπάρχουν γνωστές διαφορές. Οι ίδιες επιστρώσεις χρησιμοποιούνται στους Hyperions και στους BGO και παρόμοιες στους UWA. Η διαφορά έγκειται στην σχεδίαση. Οι ορθοσκοπικοί περιλαμβάνουν 4 οπτικά στοιχεία και άρα έχουν ελάχιστες απώλειες οι περισσότερες των οποίων προέρχονται από τις επιφάνειες γυαλιού- γυαλιού ή γυαλιού- αέρα. Ένα από τα θέματα στην φυσική κατεύθυνσης του 2012 αναδείκνυε την πολυπλοκότητα της συμπεριφοράς του φωτός όταν περνά μέσα από περισσότερες των δύο επιφανειών (και αποδείχτηκε "παλούκι"). Η σχεδίαση Ortho φαίνεται πως είναι η ιδανική για φακούς 4 στοιχείων, αλλά και η Plossl δεν πάει πίσω. Οι SWA και UWA αντιθέτως έχουν 5, 6, 7 ή 8 στοιχεία (και οι EWA έως και 12!) άρα οι απώλειες αυξάνονται και απαιτούνται πολύπλοκες διαμορφώσεις και πανάκριβες επιστρώσεις σε όλες τις επιφάνειες για να μετριαστούν οι απώλειες. Το κέρδος φυσικά είναι το μεγαλύτερο πεδίο και σε καλούς φακούς είναι και χρήσιμο, δηλαδή η οπτική του ποιότητα δεν εκπίπτει δραματικά όπως απομακρυνόμαστε από το κέντρο όπου όλοι οι φακοί αποδίδουν τα μέγιστα. Πέραν αυτού ένας καλός ορθοσκοπικός ή Plossl είναι φθηνός λόγω οικονομίας υλικών, με εξαίρεση ορισμένους που έχουν περιορισμένη κυκλοφορία και εξωφρενική τιμή "συλλεκτικών" αντικειμένων. Έτσι μπορείς να πάρεις με περίπου 100 ευρώ έξοχους BGO και TV Plossl ενώ μέχρι τους ES82 1.25" αυτό ήταν αδιανόητο για τους φακούς με μεγάλο πεδίο. Τέλος, σχετικά με τους Meade και τους Hyperions, πρόκειται για δύο διαφορετικές φιλοσοφίες. Οι μεν δίδουν έμφαση στο μεγάλο πεδίο αλλά χάνουν σε eye relief και άρα άνεση. Το μάτι πρέπει να γυρνά γύρω- γύρω ώστε να ανιχνεύσει το πεδίο και από κοντινή απόσταση. Ο προσοφθάλμιος φακός μοιάζει με μια μεγάλη κλειδαρότρυπα, μεγαλύτερη από εκείνη των Kellner, Plossl και Orthos ανάλογης εστιακής αλλά κλειδαρότρυπα πάντως και το φαινόμενο επιδεινούται ελαττουμένης της εστιακής αποστάσεως όπως θα έλεγαν οι παλαιοί φυσικομαθηματικοί. Οι Hyperions αντιθέτως διαθέτουν σχετικά μεγάλο φακό και βλέπεις όλο το πεδίο με την μία. The full monty, χωρίς κόπωση των οφθαλμών και από σταθερή απόσταση όποιο και να είναι το εστιακό μήκος. Στην πράξη πρόκειται για έναν φακό με μεγάλη εστιακή (22mm στην περίπτωσή μας) και έναν ενσωματωμένο Barlow που ρυθμίζει την εστιακή. Πολλοί φακοί σήμερα είναι υβριδικοί, συνδυάζουν στοιχεία και των 2 σχεδιάσεων και οι UWA είναι μάλλον υβριδικοί, συνδυάζοντας τόσο στοιχεία των απλών φακών όσο και αρνητική ομάδα Smythe (τον Barlow που λέγαμε). Αλλά μοιάζουν περισσότερο με τους φακούς Plossl και Ortho καθώς παρουσιάζουν μια κλιμάκωση σε όλα τα μεγέθη τους (διάμετρο, ύψος, βάρος, διαμέτρημα φακού) ανάλογα με την εστιακή, ενώ οι φακοί τύπου Hyperion (τύπου Dillworth για να είμαστε σωστότεροι, ή τύπου Vixen LVW) έχουν σταθερή διάμετρο και διαμέτρημα φακού, ελάχιστη διαφορά στο βάρος και ανάστροφη διαφορά στο ύψος. Ενώ οι φακοί UWA είναι μεγαλύτεροι στις μεγάλες εστιακές, οι φακοί σαν τους Hyperions είναι δραματικά υψηλότεροι στις μικρές εστιακές, καθώς η απόσταση του αρνητικού στοιχείου αυξάνει την μεγέθυνση σαν να μειώνει το εστιακό μήκος. Απαύγασμα των απλών φακών είναι οι Zeiss Abbe Orthos I & II καθώς και άλλοι ορθοσκοπικοί σαν τους BGO ή ελαφρώς τροποποιημένοι σαν τους Pentax XO, αλλά και οι Televue Plossl, οι TMB Μονοκεντρικοί και άλλοι. Στην κατηγορία των Hyperions υπάρχουν αρκετοί υψηλής ποιότητας φακοί επίσης, όπως οι Vixen LVW, Pentax XW και XL, Televue Radians και Delos, Nikon SW. Στην κατηγορία των υβριδικών, με ή χωρίς αρνητικό στοιχείο, υπάρχουν οι Televue Panoptic και Nagler και φυσικά οι Ethos, αλλά και οι SWA, UWA και EWA της Meade και της ES, οι UWA της Celestron και της William Optics. Επίσης οι Nikon HW. Κάποιοι υβριδικοί φακοί UWA κλίνουν περισσότερο προς την λογική του μεγάλου eye relief και αυτοί είναι λίγοι. Γνωρίζω μόνο τους Nagler T4 και τον Docter UWA (που δεν τον έχω δει από κοντά). Υπόψιν πως αυτές οι γενικεύσεις που κάνω είναι αδρές και σαν τέτοιες όχι απολύτως ακριβείς. Με βοηθούν όμως να εννοήσω αυτό το οπτικό χάος σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε να γνωρίζω τι περίπου μπορώ να περιμένω από κάθε φακό, ακόμη και πριν δω μέσα από αυτόν. Πριν τα αντιληφθώ έτσι δοκίμασα αρκετές εκπλήξεις. Ελπίζω να βοήθησα και εσένα.

Όταν πάρεις ακριβότερους φακούς ίσως γίνεις και εσύ πιο ιδιότροπος όπως εμείς οι γκρινιάρηδες γεροπαράξενοι. Μέχρι τότε αξιοποίησε τα νεανικά σου μάτια και το κοφτερό σου μυαλό. Δεν χρειάζεσαι ακριβό εξοπλισμό ακόμη και ίσως να μην χρειαστείς και ποτέ.

Το αντίθετο, θα βελτιωθούν ορισμένα από τα σφάλματα και η μεγέθυνση δεν θα είναι υπερβολική (περίπου 1.5x). Τον προτιμούσα έτσι.

Καλά είναι και τα 2 και είναι ωραίο το μεγάλο πεδίο. Το Meade το έχουν ακριβά, το αντίστοιχο της ES κοστίζει σχεδόν τα μισά (με την ισοτιμία και όταν είναι σε προσφορά στα 129) και είναι και αδιάβροχο. Οι φακοί αυτοί είναι γενικής χρήσεως. Μπορεί να δεις λίγη διάχυση φωτός που αν θέλεις να την αποφύγεις η καλύτερη λύση είναι ένας ορθοσκοπικός της Baader. Με το τηλεσκόπιό σου ένας φακός γύρω στα 12 είναι καταλληλότερος. Ας πούμε ο 11mm Meade ή ES UWA, ο 13mm Hyperion (μπορείς να πειραματιστείς με τα fine tune rings για 10.9, 9.2 και 8.1mm) και ιδίως ο 12.5mm Baader Genuine Ortho, αν τον βρείς. Άλλη μια λύση είναι οι πλανητικοί τύπου Radian περί τα 70-80$. Αυτοί είναι οι εξής Celestron & Meade http://agenaastro.com/eyepieces/1-25-eyepieces.html?ca_ep_series_bucket=160%2C169 όπου πάλι προτείνω τους 12mm. Έχουν έναν καλό συνδυασμό eye relief και πεδίου. Πάντως με τους UWA μου βλέπω πλανήτες και σελήνη χωρίς πρόβλημα όσο και αν οι BGO μου δίνουν κατά τι καλύτερη εικόνα. Το πλεονέκτημα του μεγάλου πεδίου στο Dob είναι τεράστιο. Αν όμως έχεις παρακολούθηση οι 60 και ακόμη και οι 40 μοίρες φθάνουν.

Δεν έχει κυριολεκτική σημασία. Είναι μια ορολογία του marketing εμπνευσμένη από τα διοπτρικά τηλεσκόπια. Έτσι ονομάζουν χρωματικούς τους barlow με 2 στοιχεία και αποχρωματικούς εκείνους με 3 ή 4 (οι τελευταίοι ονομάζονται και τηλεκεντρικοί) όμως το επιπλέον στοιχείο δεν μπαίνει για χρωματική διόρθωση αλλά για να βραχύνει ο Barlow (να γίνει shorty όπως τον λένε) και με το τέταρτο πετυχαίνεις την επαναφoρά του eye relief και την αποφυγή της αμαύρωσης του περιφερικού πεδίου. Είχα έναν παρόμοιο Celestron και δούλευε. Σε υψηλές μεγεθύνσεις ο Orion Shorty Plus (ίδιος με τον Ultima) έχει οξύτερη εικόνα. Πάντως η χρήση των φακών σαν 1.5x μου έλειψε μερικές φορές αφού τον πούλησα.

Μπορείς να ελέγξεις και να ευθυγραμμίσεις το laser φτιάχνοντας μια φάτνη (γίνεται και με lego).

Είνα καλή επιλογή αν προτιμάς μεγάλο eye relief. Οι ES ίσως έχουν καλύτερο λόγο απόδοσης κόστους άλλά ο 82 24 είναι βαρύς και ακριβός, οπότε το ζευγάρι είναι ES68 24 & ES82 11 ή 14.

1. Ο εστιαστής είναι επαρκέστατος και ας μην του φαίνεται. Σηκώνει άνετα τον ES100 20mm με Barlow (>1250gr). Ο αντάπτορας είναι ανόητος και ο καθένας έχει δώσει δική του λύση: - Βaader Click lock 2'' τορναρισμένο για να βιδώνει στον εστιαστή - TS 2'' adaptor for SW Newtonians με brass ring και 35mm 2'' extension με brass ring ή ο σωλήνας ενός GSO ή SW 2'' Barlow ED ή το Baader Clicklock 2'' 47mm - Κρατάς το 2'' προσαρμογέα και πετάς τον 1.25'' (ή τον κρατάς για το Τ2). Χρησιμοποιείς ένα 2'' to 1.25'' προσαρμογέα της προκοπής Εγώ έχω τον προσαρμογέα της TS και βάζω επάνω την επέκταση 35mm, ή Clicklock (47mm) ή τροχό φίλτρων (56mm). Ελευθερία επιλογών. 2. Howie Glatter Parallizer έχει ο Admin αλλά δεν μας λέει πως τον βρίσκει 3. Η Telescope Service αλλά μπορείς και από ΗΠΑ (Scopestuff) 4. Το Powertank είναι ακριβό. Πάρε από κατάστημα Auto-Moto έναν εκκινητή μπαταρίας 12V. Να έχει μπρίζες 12V (ο δικός μου έχει και USB, χρησιμότατο). 5. Έχουμε συζητήσει για το θέμα εδώ: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15047&highlight=%D0%F1%EF%F3%E1%F1%EC%EF%E3%DD%F2 Υπάρχουν και 2 κείμενα για τα 12'' GOTO από csot και mathmike. Όταν έχω υπολογιστή θα τα βρω και θα σου τα δείξω. Το 10'' ίσως χρειάζεται και ένα τραπεζάκι ή ο χειριστής του μια αστροκαρέκλα (εγώ έχω σιδερώματος, κάνει μια χαρά).

Κάποιο από αυτά ίσως σε ικανοποιήσει: http://astronomy-astrophotography.gr/calculators.html Χάριν Κωνσταντίνου Ράμμου.

Αν πλησιάσεις περισσότερο στην οθόνη (και στον φακό παρατηρείς εξ επαφής σχεδόν) ο στόχος θα μεγαλώσει. Για να έχει νόημα η εφαρμογή θα πρέπει να: 1. Δίδεται η απαιτούμενη απόσταση του οφθαλμού από την οθόνη ή 2. Να αδιαφορήσεις για τα απόλυτα μεγέθη και να εννοήσεις το αντικείμενο ως ποσοστό του φαινομένου οπτικού πεδίου, δηλαδή ως σχετικό μέγεθος.

Μπράβο Μαστρογιάννη! Το αντίστροφο πως μπορεί να γίνει; Να προσαρμόσει κανείς σε μια περίεργη κεφαλή (την υψαζιμουθιακή του Bresser 70/700) ένα θηλυκό σπείρωμα 3/8''-16 UNC, ώστε να μπαίνει σε Manfrotto; Με μια ξύλινη πλάκα υποθέτω; Κόντρα πλακέ θαλάσσης;

Ψάξε στου Ζαφειράκη: http://www.zaf.gr/products.asp?CID=%C2%C9%C4%C5%D3

Να, αυτή η κεφαλή σε έναν φωτογραφικό τρίποδα είναι μια λύση. Να μπαίνει άραγε στον Manfrotto? 4kgr βέβαια με το τηλεσκόπιο να είναι τα 2.5 σε στριμώχνει. http://www.astroshop.eu/alt-azimuth-without-goto/teleskop-service-mount-azimuthal-travel-installing-with-tischstativ/p,11245#tab_bar_1_select Οπτικά μου θυμίζει την κεφαλή του Bresser. Ελπίζω να μην έχει και αυτή μαλακά πλαστικά γρανάζια. Για επίγεια κάτι τέτοιο βολεύει καλύτερα και δεν είναι άχρηστο στον ουρανό παραμένοντας και φθηνότερο ενώ σηκώνει μεγαλύτερο βάρος. http://cptpapadakisphoto.gr/product_info.php?products_id=4442

Ναι, αν την υπολογίσεις χονδροειδώς σε 33% για ένα βραχύ όργανο. Φυσικά, πέρα από το φως που κόβουν το δευτερεύον, η αράχνη και η διορθωτική πλάκα εισάγουν και άλλα σφάλματα. Υπάρχουν αρκετοί ερασιτέχνες με ένα διοπτρικό 4" σαν βασικό όργανο. Αν μάλιστα είναι TV, TAK ή AP... Γιαυτά πωλούνται οι Naglers Zoom, οι 2.5 και οι Ethos SX, στα συνηθισμένα τηλεσκόπια δεν έχουν νόημα.

Αυτούς του γαλαξίες μπορείς να τους δεις, τους έχω δει και με κιάλια, ακόμη και με ένα ETX70 (στον Κιθαιρώνα). Τέτοιοι εύκολοι γαλαξίες είναι καμιά 10ριά περίπου όλοι και όλοι. Βέβαια το 2003 η φωτορρύπανση ήταν λιγότερη, όσο πάνε τα πράγματα χειροτερεύουν. Ένα διοπτρικό 104mm ισοδυναμεί με καταδιοπτρικό ή νευτώνιο 135-140mm. Δεδομένου πως έχω δει στο Αλεποχώρι τέτοια αντικείμενα με νευτώνιο 130mm θα έλεγα πως ναι. Βέβαια ο συγγραφέας λέει πως έχει βελτιώσει τις τεχνικές του και βλέπει λεπτομέρειες. Ας βελτιώσουμε και εμείς τις δικές μας. Οι περισσότεροι γαλαξίες χρειάζονται κάτι παραπάνω πάντως.

Καλή επιτυχία Γρηγόρη και σε όλους το ίδιο.

Αν κατάλαβα καλά δεν θα δούμε ολόκληρο το φαινόμενο. Ο ήλιος ανατέλλει στις 6:00πμ και το φαινόμενο λήγει 7:49πμ (ΠΩ +3);

Γράψτε λάθος.

Επειδή η Palm, όπως και η Psion, εγκλωβίστηκαν σε ένα απαιτητικό Geek κοινό και έχασαν όλους εκείνους που θαμπώνονται με καθρεπτάκια και χαντρούλες. Και η Handspring δεν βρήκε τα κεφάλαια να διαδώσει τα Palm Smartphone της ώστε να επενδύσει εκ νέου, αντιθέτως προς τις Nokia και Ericsson. Και η Sony ξαφνικά αποφάσισε πως δεν την ενδιαφέρει να επεκτείνει την κυκλοφορία των εκπληκτικών Clie -είχε μονοπώλιο σε videogames, τηλεοράσεις, βιντεοκάμερες, σίγουρα χρήματα- αφήνοντας ολομόναχο το PalmOS απέναντι στον μονοπωλιακό υπεργίγαντα του Bil Gates, ο οποίος αντιγράφοντας την αλάνθαστα φθηνή (με κάθε σημασία της λέξης) τακτική της ανάπτυξης των Windows 95 επάνω σε θεμέλια DOS κατασπάραξε μεν το PalmOS αλλά δεν κατόρθωσε να συγκινήσει την νοικοκυρά με τα δύσχρηστα δεινοσαυράκια του και ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για την Fahisonistapple. Πεθαίνοντας μέσα στο φέρετρο της HP τα Windows αναφώνησαν στον αιώνιο αντίπαλο: Από τα μονοπώλια να το' βρεις. Και εγένετο Android. Και τώρα εγώ, κατακλυσμένος από νοσταλγικές αναμνήσεις του υπέρτατου Vx αναγκάζομαι να σχεδιάζω την αντικατάσταση του Aino και του iPAQ από ένα δηλητηριασμένο μήλο, ελπίζοντας ως έσχατη σανίδα σωτηρίας από τον ολοκληρωτικό εξευτελισμό να μην αναγκαστώ να το αποκτήσω σε λευκό. Επειδή απλώς δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Πού είναι η γραφίδα; Οι ρυθμίσεις; Οι βάσεις δεδομένων; Τρώει ο ένας τον άλλον σε αυτό το καπιταλιστικό πανηγύρι, εκτός αν τα βρουν μεταξύ τους και συμφωνήσουν την αρμονική (αλλά εύθραυστη) συνύπαρξη σε ένα trust: Θα τα βάφω εγώ πορτοκαλί και εσύ μπλε. Θα τα αγοράζουμε από τους κινέζους και θα τα πουλάμε σαν να κατασκευάστηκαν στην Στουτγκάρδη. Θα έχουμε θύρα RS232, γιατί να μπαίνουμε σε έξοδα και να διευκολύνουμε την ανάπτυξη συμβατών εξαρτημάτων και ανοικτού κώδικα; Θα τα μοιραζόμαστε οι δυό μας και όποιος θέλει κάτι καλύτερο θα το πληρώνει ακριβά, πολύ ακριβά.