kkokkolis

April Night, Archibald Lampman, 1888 How deep the April night is in its noon, The hopeful, solemn, many-murmured night ! The earth lies hushed with expectation ; bright Above the world’s dark border burns the moon, Yellow and large; from forest floorways, strewn With flowers, and fields that tingle with new birth, The moist smell of the unimprisoned earth Comes up, a sigh, a haunting promise. Soon, Ah, soon, the teeming triumph! At my feet The river with its stately sweep and wheel Moves on slow-motioned, luminous, grey like steel. From fields far off whose watery hollows gleam, Aye with blown throats that make the long hours sweet, The sleepless toads are murmuring in their dream.

Μήπως εκτός των περιστεριών σιχαίνομαι και εγώ αυτή την μυρωδιά; Μου θυμίζει: "χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει''. Τώρα διάβασα το κατεβατό. Σαν άρθρο: "Οι αρετές του Windex'', υπό Gus Portokalos! Να δοκίμαζα Singer Oil ή σπρέυ λιθίου;

Χαίρομαι πραγματικά. Εδώ στο Λεκανοπέδιο πλέον δεν είναι εφικτό αυτό. Κάθε τόσο, ανάμεσα στα αυτοκίνητα που ενοχλούν σε μέτριο βαθμό υπάρχουν τα μηχανάκια με τις βγαλμένες εξατμίσεις, τα σκυλάδικα και τέκνο που τα βάζουν στην διαπασών στις 2:00 όσοι θέλουν να μοιραστούν την αγαπημένη τους "μουσική" ή την χαρά τους για το νεοαποκτηθέν subwoofer με όλον τον κόσμο (τι καλοί και ευκοινώνητοι άνθρωποι), οι ξεκούρδιστες ντήζελ των απορριματοφόρων και οι φωναχτές οδηγίες των υπαλλήλων καθαριότητας στον οδηγό, τα αλυχτήματα εκατοντάδων σκυλιών που τραγουδούν από ταράτσα σε στριμωγμένο μπαλκόνι τα blues της φυλακής τους και τόσα άλλα. Και αν στο τέλος κοιμηθείς θα σε ξυπνήσουν τα κομπρεσέρ και πάσης λογής ντεσιμπέλ οικοδομικών μηχανημάτων. Και ούτως ή άλλως περισσότερα αστέρια δεν θα δεις πέρα από τους φάρους των 1 και 2 mag. Ζείστε την εμπειρία όσοι και όσο μπορείτε.

Αν και όταν το συνέκρινα με τα αντίστοιχα τηλεσκόπια της Celestron (Nexstar 4, 5, 6) θεώρησα πως εκείνα υπερτερούσαν σε όλα τα σημεία, στην τιμή των 390-400 ευρώ που πωλούνται αυτή τη στιγμή στις μικρές αγγελίες θα έτρεχα να το αγοράσω. Ειδικά αν με ενδιέφερε κυρίως η παρατήρηση πλανητών από την πόλη.

Για την αποκατάσταση του θέματος. Σήμερα έλαβα ένα πακετάκι με όλα όσα έλειπαν από την προηγούμενη παραλαβή. Επιπλέον, σαν να διάβασε το μυαλό μου, πρόσθεσε ένα ζευγάρι βίδες για RDF (είχα παραγγείλει 3 ζευγάρια ενώ είχα 4 RDF, αλλά εκείνος δεν το γνώριζε!) και 4 καπάκια κάννης 1.25" (είχα κάνει λάθος στην παραγγελία και είχα διαγράψει τα 8 καπάκια που ήθελα να παραγγείλω). Δεν μπορώ να έχω πλέον αμφιβολίες για την ηθική διάθεση του ανθρώπου αυτού και προφανώς ο φόρτος εργασίας του οδήγησε στις ανωμαλίες που παρατηρήθησαν. Συνιστάται. Φθάνει να οπλιστείτε με υπομονή.

Όσοι αναφέραμε την στρωματσάδα έχουμε περάσει τα 40. Τι κρίμα που έχει σχεδόν εξαφανισθεί αυτή η πρακτική.

Και εγώ δεν είχα ιδιαίτερα παράπονα από το παράξενο μέταλλο του Saxon. Βέβαια η μηχανική του απαρτίωση δεν ήταν πρώτης ποιότητας, αλλά ούτε και μη λειτουργική. Το μειονέκτημα του δικού μου ήταν ο κάθετος στην διαδρομή της δέσμης στόχος. Ενώ στο 5ρι δεν αντιμετώπιζα πρόβλημα, με τα μακρά τηλεσκόπια έπρεπε να σηκώνομαι για να βλέπω. Φυσικά αυτό διορθώθηκε καθώς τα περισσότερα που κυκλοφορούν πλέον έχουν στόχο υπό γωνία 45 μοιρών. Τα Saxon νομίζω πως είναι die cast ενώ στα Glatter είναι εμφανής η χρήση μηχανικού τόρνου, ή κάνω λάθος; Ένα άλλο όργανο που μοιάζει μηχανικά με αυτά είναι το Farpoint. Από την άλλη, η τεχνική με τον Barlow ακυρώνει τις διάφορες αδυναμίες των ευθυγραμμιστών δέσμης laser. Μπορείς να ευθυγραμμίσεις το δευτερεύον με Chesire ή ανάλογη μέθοδο και να χρησιμοποιήσεις οποιονδήποτε laser με τον Barlow. Εφόσον αυτό ισχύει τα αποτελέσματα θα είναι ικανοποιητικά με οποιαδήποτε μέθοδο. Φυσικά η ευκολία και η ποιότητα κατασκευής είναι άλλες παράμετροι που εξακολουθούν να διαφοροποιούν τις μεθόδους.

Όσο η συζήτηση είναι κόσμια και ευσεβής, δεν υπάρχει λόγος να παρέμβει. Τι άλλο προτείνετε για το 12'' Flextube; Έχω στα σχέδια τον ES82 30 και Delos 8 & 6 (αν κυκλοφορήσει , χωρίς να αποκλείω τους 10 & 5 (αν κυκλοφορήσει 5), ή τους Pentax 10, 7 & 5. Και το Goto φυσικά. Σιγά- σιγά.

Δεν μπορώ να απαντήσω άμεσα στο ερώτημα του Πάνου, αλλά πιστεύω πως ισχύει ο γενικός κανόνας. Υπάρχει ένα ελάχιστο προδιαγραφών για να γίνει μια δουλειά. Υπάρχει ένα μέγιστο προδιαγραφών που σε καμμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζει την τελειότητα, αλλά προσφέρει το καλύτερο που μπορεί να προσφερθεί. Συνήθως όμως σε μία κατηγορία, αφού οι ίδιες τιμές μπορεί να επιδεινώνουν τις επιδόσεις σε μια άλλη κατηγορία. Και υπάρχουν οι ενδιάμεσες τιμές προδιαγραφών που εξασφαλίζουν, κβαντωμένα συνήθως, καλές επιδόσεις με ευχρηστία ή καλή σχέση τιμής απόδοσης κλπ. Ας πούμε με τα αυτοκίνητα ένα παράδειγμα. Υπάρχει το 2CV από την μία. Κάνει την δουλειά, τι άλλο να πει κανείς; Αποδεδειγμένα. Υπάρχουν τα κορυφαία αυτοκίνητα. Τι βλέπουμε εδώ; Υπάρχει η εκάστοτε πρωταθλήτρια της F1. Αυτή είναι η καλύτερη δυνατή εφαρμογή στο πεδίο "δρόμος ταχύτητας μέσων αποστάσεων με ανεφοδιασμό και τεχνική υποστήριξη χωρίς απαιτήσεις φορτίου". Το ίδιο αυτοκίνητο δεν είναι το ιδανικό για dragster, ούτε για Paris Dakkar, ούτε για μεταφορά μιας οικογένειας, ούτε για μεταφορά VIP, ούτε για μεταφορά Containers. Υπάρχουν άλλα καλύτερα δυνατά αυτοκίνητα σε εκείνα τα πεδία. Μεταξύ αυτών υπάρχουν πολλές υλοποιήσεις οι οποίες συνήθως πωλούν και (πολύ) περισσότερο καθώς ικανοποιούν καλύτερα ένα ευρύτερο φάσμα αναγκών. Το δικό μου, το Hyundai Matrix είναι ένα παράδειγμα, σε καμμία περίπτωση δεν είναι τέλειο αλλά κάνει πολλά πράγματα και δεν ζητάει πολλά πράγματα και έχει πουλήσει τόσο που η βιομηχανία διστάζει να το ανανεώσει. Αν θέλεις ένα κάπως πιο γρήγορο και κάπως πιο μεγάλο και κάπως πιο μουράτο θα πάρεις ένα Opel Zafira, αν είσαι πουρίστας ένα Renault Espace κλπ, κάνοντας όμως παραχωρήσεις, όπως δυσκολότερο παρκάρισμα και και περισσότερη βενζίνη. Ακόμη και με την Mercedes κάνεις παραχωρήσεις. Έτσι είναι και τα τηλεσκόπια. Δεν υπάρχει "το καλύτερο" και αν υπάρχει αυτό δεν θα είναι ένα Obsession αλλά ένα επαγγελματικό κάπου στην Χιλή ή σε τροχιά. Και με εκείνο θα κάνεις παραχωρήσεις φυσικά (κόστος, μέγεθος, πολυπλοκότητα). Εγώ δεν θέλω 2CV, ούτε Ferrari, ούτε Mercedes. Κινούμαι από Hyundai μέχρι Alfa Romeo και όχι μόνο με κριτήρια κόστους. Που θα βάλεις το 12ρι στην Ferrari, μου λες; Ονομάζω αυτή την διαδικασία επιλογής "αναζήτηση της χρυσής τομής". Φυσικά η χρυσή τομή δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και το τέλειο, αναζητώντας όμως την χρυσή τομή ή το τέλειο μπορείς να λάβεις μια ικανοποιητική προσέγγιση, όπως αναζητώντας το Eldorado οι Conquistadores ανακάλυψαν νέους κόσμους. Πέραν αυτών, το τηλεσκόπιο δεν είναι μια συσκευή όπως το πλυντήριο. Πρόκειται για μια "μηχανή" η οποία επεκτείνει τις δυνατότητες του χρήστη σε τέτοιο βαθμό που εκείνος να ταυτίζεται εν μέρει μαζί της. Όπως συμβαίνει και με την μοτοσυκλέτα ή το αυτοκίνητο. Έχετε δει κανέναν να βάζει ζαντολάστιχα στο πλυντήριο ή τον φούρνο μικροκυμάτων; Παρόλο που οι συσκευές αυτές επιτελούν απαραίτητες εργασίες, συνδέονται με την ανάγκη, την υποχρέωση, τον μόχθο. Το αυτοκίνητο, το αεροπλάνο και το τηλεσκόπιο προσδίδουν υπερφυσικές ιδιότητες στον άνθρωπο, προσφέρουν νέους βαθμούς ελευθερίας. Ταυτίζεσαι, τους αποδίδεις χαρακτηριστικά, τα υπερασπίζεσαι στα forum, τα βαπτίζεις, τα καθαρίζεις, τα αγαπάς, τα χαϊδεύεις, τα προτυποποιείς και ένα σωρό άλλα. Όταν μπαίνω στο Matrix μου δεν με ενδιαφέρει πως το βλέπουν οι άλλοι, αφού εγώ νιώθω πως γινόμαστε ένα, ένα είδος Κενταύρου. Όταν βλέπω μέσα από την Κατερίνα με έναν Nagler T4 ο οποίος σχεδόν εξαφανίζεται δεν με πολυενδιαφέρει αν είναι το τέλειο τηλεσκόπιο, αισθάνομαι πως αποκτώ μια υπερφυσική ιδιότητα, πως το μάτι μου είναι εκείνο που βλέπει τον Κρόνο. Αν θέλω να τον δω τέλειο θα δω φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Εκείνο που έχει σημασία είναι το βίωμα. Όπως το βίωμα να βλέπω από 2 μίλια απόσταση ένα πλοίο που δεν χωρούσε στο οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου μου, με τα F18, τα ιπτάμενα ραντάρ, τους τεχνικούς με τις color coded στολές και τον τύπο με τα κίτρινα που έκανε χαλαρό τρέξιμο στο κατάστρωμα, καθόλου δεν μειωνόταν από το γεγονός του οτι χρησιμοποιούσα ένα τηλεσκόπιο των 100 ευρώ. Και εννοείται πως, όπως διαφορετικοί άνθρωποι αγοράζουν διαφορετικά αυτοκίνητα, έτσι αγοράζουν και διαφορετικά τηλεσκόπια ή διαφορετικούς φακούς. Και εννοείται πως η διαδικασία ιδιοποίησης του εξοπλισμού σου μπορεί να συμπεριλαμβάνει την τροποποίησή του ή την προικοδότησή του χωρίς προφανές και αδιαμφισβήτητο όφελος, πέραν του οτι ασχολήθηκες μαζί του. Ας πούμε πως είμαστε τηλεσκοπιοκάγκουρες αν προτιμάτε. Τώρα, μην τυχόν και βρεθεί κανένας να μου πει πως είμαι off topic στο θέμα αυτό γιατί, μα την Κατερίνα, έτοιμη την έχω την ένεση.

Αυτό ακριβώς διάβασα 1 μήνα πριν πάρω το πρώτο μου τηλεσκόπιο. Συνιστάται ανεπιφύλακτα. Ψήφισα συνδυασμό. Από μικρό παιδί είχα ενδιαφέρον, αρχικά με το διάστημα -μεγάλωσα την ηρωική εποχή του διαστήματος και η περιπέτεια του Apollo 13 είναι μία από τις πρώτες μου αναμνήσεις- και αργότερα με την αστρονομία, χαζεύοντας τις προ- Hubble αστροφωτογραφίες του περιοδικού Πτήση & Διάστημα επί 10ετίες. Προσφάτως τα εναύσματα ήταν τα εξής 1. Οι συζητήσεις με τον φίλο και εξαίρετο συνάδελφο, αστροφωτογράφο Βαγγέλη Καφετζόπουλο 2. Η θέα του νυκτερινού ουρανού σε ένα συνέδριο στην Καππαδοκία όπου συμμετείχαμε ως ομιλητές, ένα πρόχειρο μάθημα ουρανογραφίας και οι αναμνήσεις του νυκτερινού ουρανού της παιδικής μου ηλικίας (στρωματσάδα στην βεράντα) που μου ξύπνησαν. Βλέπετε, η σταδιακή φωτορρύπανση δεν μου επέτρεψε να καταλάβω την μεταβολή των συνθηκών αυτών και η εμπειρία ήταν αποκαλυπτική. Ο ουρανός τώρα εκεί (σεληνιακό και το τοπίο για όποιον δεν έχει πάει) μοιάζει με τον ουρανό που είχαμε 30-40 χρόνια πριν εδώ. 3. Η πρόσφατη εντατική ενασχόλησή μου με την Γεωλογία. Ένας τομέας με τον οποίο ασχολούμαι επί 20ετία και είχε φουντώσει προ 6ετίας. Έχοντας συμπληρώσει μια αξιόλογη συλλογή μικροδειγμάτων ορυκτών το έριξα στο διάβασμα. Εδώ και εκεί, διαβάζοντας για την Γη, συναντούσα το διάστημα. Επειδή Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΝΗΤΗΣ! 4. Η αγάπη μου για τα αεροπλάνα και τα πλοία, ιδίως τα πολεμικά, χρονολογείται από αμνημονεύτων ετών. Όταν μετακόμισα στην Καστέλα αγάπησα την κυκλική "γωνιά" του μπαλκονιού μου, που τότε την ονόμαζα παρατηρητήριο και σήμερα "Γκιοζλεμεβί". Από εκεί παρατηρούσα τα πλοία (την ναυτική εβδομάδα) και τα αεροπλάνα (τα Red Arrows) που περνούσαν και αποφάσισα πως οπωσδήποτε θα αγόραζα ένα διοπτρικό για να μελετώ από απόσταση. Σήμερα με το ST80 θαύμασα το αεροπλανοφόρο USS Enterprise (CVN-65), το μακρύτερο πλοίο στην γη (νομίζω πως είναι ακόμη) και ένα καταδρομικό κλάσης Ticonderoga που σύμφωνα με τον αριθμό του είναι το USS Vicksburg (CG-69). Άσχετο με την αστρονομία αλλά τα διοπτρικά τηλεσκόπια και τα κιάλια εκπληρώνουν άριστα αυτόν τον διπλό ρόλο. Φυσικά έβλεπα το StarTrek και το Space 1999 και το Star Wars και τον Sagan (και τον Cousteau και τον Morris) και ήθελα να γίνω αστροναύτης και διάβαζα Heinlein και Philip Dick και, και, και...

Μπορεί να είναι ωραία τα ΟΟ και εξαίρετα τα Obsession, αλλά το Premium που θα διάλεγα εγώ είναι το Teleport, 12.5''-14''. Λέω ''θα διάλεγα'' αλλά ψεύδομαι εν μέρει. Το SW 8'' μου εξορίσθηκε στην σοφίτα του εξοχικού, ενώ το SW 12'' έγινε αποδεκτό με θαυμασμό καταμεσίς στο σαλόνι, δίπλα στο άλλο κόσμημα, το Nexstar 6SE. Έτσι τα ''θερμοσίφωνα'' είναι verboden για μένα και ακόμη περισσότερο τα truss που χρειάζονται τόσην ώρα στήσιμο. Αν και πωλήθηκαν σε εξωφρενικές τιμές 16'' Lightbridge και ΟΟ 12''- 14'' δεν τα πήρα και μερικά ουδείς τα πήρε. Μέχρι να (και εάν) μου κάτσει ένα Teleport το 12'' Flextube είναι το ιδανικό Grab n' Go για μένα, τόσο που ξέχασα πότε χρησιμοποίησα το 5.1 Flextube τελευταία φορά. Και έχει και εξαιρετικές κριτικές και από Αμερικανούς και ANZACs. Και γίνεται και GOTO (πάει και το Nexstar τότε). Όσο για τις βελτιώσεις, έχετε καταλάβει πως το διασκεδάζουμε, έτσι; Το αντίβαρο το έχω μόνιμα ψηλά στον κάτω κλωβό και το ζύγισμα επιτρέπει να δουλεύω τα μισόκιλα (Τ4, ES9). Όταν βάζω το ES20 (και κάποια στιγμή το ES30) το κυλώ με το χέρι προς το κάτοπτρο.

"Ἀθηναῖοι δὲ πάντες καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες ξένοι εἰς οὐδὲν ἕτερον εὐκαίρουν ἢ λέγειν τι ἢ ἀκούειν καινότερον", Πράξεις, 21

Ναι, αν ακολουθήσεις τις οδηγίες που σου έχουμε δώσει παραπάνω. Και δεν αυταξιολογούμαι ως έμπειρος. Είμαι στο στάδιο του "προχωρημένου αρχαρίου".

Απλούστατο! Επί μερόνυκτα, όταν δεν είχε κάτι άλλο να σκεφτεί το μυαλό μου σκεπτόταν το θέμα του χερουλιού. Κοίταζα τηγάνια και σκουπόξυλα, πόμολα και φτυάρια, ρακέτες και χερούλια ποδηλάτων. Ρώτησα 10 μαγαζιά. Τίποτε. Ώσπου, το βράδυ που μιλήσαμε για το χερούλι που κατέληξε στον Χρήστο, έπεσε το μάτι μου σε ένα διακοσμητικό επάργυρο με 2 μπρούτζινους καρτοστάτες, το οποίο έχω στην βιβλιοθήκη του ιατρείου 5-6 χρόνια τώρα. Λες, λέω; Ξεβιδώνω τα χερούλια και βλέπω Μ4. Μέχρι τότε έψαχνα Μ5 ή 1/4. Την νύκτα τα δοκίμασα, την άλλη μέρα αντιμετώπισα την ευκαμψία και τέλος. Το βραχύ τοποθετήθηκε επειδή ήταν ζευγάρι με το μακρύ. Την δουλειά του την κάνει και δεν προεξέχει ιδιαίτερα. Μένει να δω πως ξαπλώνει στο αυτοκίνητο.

Γίνεται και έτσι και αλλιώς. Μάλλον είναι δύσκολο στον αρχάριο που μόλις έχει δώσει τα χρήματα για το Νευτώνιο να προβεί άμεσα σε έξοδα για Glatter και σία, αν σκεφτεί κανείς πως συνήθως το επόμενο βήμα είναι να χτίσει μια ικανοποιητική συλλογή φακών. Καλό είναι να υπάρχουν πολλές επιλογές, να υπάρχει ενημέρωση και αν υπάρχουν και τα χρήματα ο καθένας μπορεί να επιλέξει ότι τον εξυπηρετεί. Εμένα πιο δύσκολο μου φαίνεται πια να προσανατολίσω σωστά το δευτερεύον ώστε να βλέπω και τα 3 clips με άνεση (δουλειά του Concenter ή του Chesire) παρά να φτιάξω το πρωτεύον. Και, σύμφωνα με τον φίλο μας τον irapan, τώρα κατάλαβα πως το δευτερεύον του 12" είναι σχετικά μικρό και αυτό ίσως σχετίζεται με την δυσκολία αυτή. Όσες φορές και να βάλω το Hotech στον εστιαστή και με όποιον προσανατολισμό και να έχει, η κουκκίδα πάντοτε είναι στο κέντρο του κατόπτρου. Όταν τοποθετώ τον Barlow βλέπω πως το πρωτεύον έχει λίγο μετακινηθεί κάθε φορά και το φτιάχνω στο λεπτό. Θα πάρω Glatter όταν δεν έχω κάτι άλλο να πάρω και με τρώει η τσέπη μου. Δεν έχει νόημα να επιμένει να πείσει ο ένας τον άλλον. Είναι σαν να ρωτάς αν τα φασόλια ή τα ρεβίθια είναι νοστιμότερα. Εγώ θα φάω ρεβιθάδα (Σιφνέικη κατά προτίμηση), αν σου αρέσει η φασολάδα με γειά σου με χαρά σου και φάε την όλη μόνος σου, δεν θα την διεκδικήσω. Ας συνεχίσουμε με το θέμα μας, βελτιώσεις στο 12" Flextube και άλλα ανάλογα τηλεσκόπια.

Ζητείται επέκταση 2" 36mm. Δεν έχει σημασία η μάρκα, συνήθως κυκλοφορούν σαν Telescope Service, Agena Blue Fireball, GSO. Μπορεί να διαθέτει μπρούτζινο δακτύλιο ή όχι. Μπορεί να συμπεριλαμβάνεται προσαρμογέας 1.25" ή όχι. Μπορεί να πρόκειται για το σώμα ενός 2" Barlow που έχει χαλάσει (Skywatcher, GSO), φθάνει να είναι άθικτο το σπείρωμα Μ48 και να έχει ύψος επάνω από τον εστιαστή περίπου 36mm. Τιμή ανάλογη με την αξία του προσφερόμενου προϊόντος. Ευχαριστώ.

Μπααα. Απλώς, sol lvcet omnibvs. Αιέν υψιθωρείν

Ας συνεχίσει να μας βλέπει ο Ήλιος και ας μην τον βλέπουμε εμείς.

Και το Nexstar 6SE σου είναι όνειρο για πολλούς. Ευτυχία είναι να έχεις αυτά που θέλεις ή να θέλεις αυτά που έχεις;

Το σίγουρο είναι πως η συννεφιά την επηρεάζει περισσότερο. Νομίζω πως υπάρχει μια διαφοροποίηση ανάμεσα σε εκείνους που ήδη ασχολούνται κάποιον καιρό και έχουν μαζέψει αρκετό εξοπλισμό (και πράγματα που περισσεύουν πολλές φορές) και εκείνους που θα ήθελαν να ξεκινήσουν και αποθαρρύνονται από τις τιμές και την περιρρέουσα ανασφάλεια. Όταν ήδη έχεις τον εξοπλισμό μπορεί να αποδειχθεί οικονομική η αξιοποίησή του, ειδικά για όσους μένουν στην επαρχία, φθάνει ο ουρανός να είναι καθαρός. Αντί να βγεις το Σαββατοκύριακο ή να πας κάποιο ταξίδι θα στήσεις ανέξοδα τον εξοπλισμό σου και θα παρατηρήσεις ή θα φωτογραφίσεις. Άλλωστε το χόμπυ μας δεν έχει αναλώσιμα υλικά, ό,τι πάρεις μπορείς να το χρησιμοποιείς για πάντα, με μια λογική φροντίδα και συντήρηση. Η βενζίνη για Πάρνωνα αποτελεί μια εξαίρεση στα παραπάνω.

Καλώς τον. Εκεί πάνω είσαι ακόμη; Πως πάτε από υγρασία; Που ανεβαίνετε για παρατήρηση; Υποθέτω το Vaalserberg δεν κάνει και πολλά- πολλά, έτσι; Θα ήθελα να μάθω πως τα βγάζετε πέρα σε συνθήκες σχετικά αντίξοες για αστροπαρατήρηση.

Ωραία! Μας έδωσες κάτι ακόμη να σκεπτόμαστε. Απ' όλα αυτά μόνο το πόσο στιμωγμένα είναι τα clips του πρωτεύοντος σαν ανάκλαση στο δευτερεύον είχα προσέξει. Πρακτικά όμως ποιά θα είναι η αντιληπτή διαφορά;

Διεγράφη από τον δημοσιεύσαντα.

An October Sunset, Archibald Lampman, 1900 One moment the slim cloudflakes seem to lean With their sad sunward faces aureoled, And longing lips set downward brightening To take the last sweet hand kiss of the king, Gone down beyond the closing west acold ; Paying no reverence to the slender queen, That like a curvèd olive leaf of gold Hangs low in heaven, rounded toward the sun, Or the small stars that one by one unfold Down the gray border of the night begun. Έτσι είναι και πάλι απόψε.