kkokkolis

Έχω διαβάσει και τα ακριβώς αντίθετα. Πχ ο Rod Molisse λέει πως τα περισσότερα μάτια δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ένα ETX90 από ένα Questar 3.5. Η διαφορά τους συνοψίζεται στην ποιότητα κατασκευής και τις ευφυείς πρωτοτυπίες του Questar. Επίσης, όπως σε όλα τα Mak, η σύγκριση με μεγαλύτερα SCT τα ευνοεί, διότι οι περισσότεροι δεν ευθυγραμμίζουμε τέλεια τα SCT μας. Σχετικά με το βέλτιστο f θα απαντήσω παντοπωλικά πως, εφ' όσον ο φακός έχει δεδομένο σχήμα, αυτό ακούγεται απόλυτα λογικό. Ωστόσο οι ορθοσκοπικοί μου, οι Υπερίωνες και ο UWA δεν διαφοροποιύνται τρομερά μεταξύ του f/10 SCT, του F/5 Νευτωνίου και του f/4 ερευνητή μου. Στο Νευτώνιο βλέπεις έναν ήπιο αστιγματισμό, αντιληπτό (από εμένα) μόνο σε αστρικά σμήνη, και μόνο στον ερευνητή βλέπω ελαφρά κόμη στην άκρη του οπτικού πεδίου. Έχω δει κόμη χεβυμεταλλάδικη σε ένα απαράδεκτο κιάλι της Vivitar και η κόμη του ερευνητή συγκριτικά είναι στρατιωτική στην βασική εκπαίδευση. Μάλλον αυτό που ονομάζουν κόμη είναι ακριβέστερα ο αστιγματισμός. Ένας Barlow βελτιώνει τα πράγματα και αυτό φαίνεται μεταξύ των Hyperion, ο 24mm των οποίων δεν διαθέτει barlow και είναι ο λιγότερο συμπαθής (εγώ εξαιρούμαι και πάλι). Εν τέλει όλα αυτά έχουν λίγη σημασία. Θα πάρεις Brandon για το Questar και Orthos για το διοπτρικό σου. Τα Νευτώνια και δη τα Dob θέλουν ευρύ πεδίο και η επιτυχία των SWA, UWA και Ethos είναι σύγρονη της πορείας των Dobson.

ISS, 30 Απριλίου, εσπέρας, ώρα 9η Στον νεκρό αταξίδευτο βράχο, της καρτερίας ναυαγός, το σωτήριο πλοίο προσμένω. Να εκπληρωθεί η προφητεία λαχταρώντας, βάζω σημάδι το μόνο φως, έναν φασματώδη φάρο, πετράδι σπινθιροβόλο, προάγγελο μιας δευτέρας παρουσίας. Μα οι ελπίδες μου πνίγονται στο ανάλγητο νέφος, που καταπίνει αργά το λαμπρό ουράνιο κόσμημα. Τα γιάλινά μου μάτια απέδρασαν από τον μάταιο ορίζοντα, σαν χαμένο ζαρκάδι που νιώθει μοναχά από που φεύγει κι' όχι που πάει. Πιο πέρα, δίδυμοι σκόπελοι προβάλουν από την θάλασσα των ατμών. Διάπυροι γίγαντες, αιώνια δεμένοι μα ακατάδεχτοι, οι γιοί της Λήδας αρνούνται ψυχρά την συντροφιά μου. Ξένος, φυγάς, ασύλληπτα μικρός, απόβλητος της ουράνιας κοινωνίας, παρείσακτος στον αέναο χορό του κόσμου, άδραστο έρμαιο της τύχης, αδιάστατη κουκκίδα στο χάος, της ανάγκης μάταιος δραπέτης, απρόθυμος της σάρκας αχθοφόρος, είλωτας σε άγονο χωράφι, τσουκνίδα στον άνυδρο βραχότοπο, διψασμένο σκουλήκι, μονάχος, ερημίτης, άθλιος ζητιάνος στην αυλή των τρανών βασιλιάδων. Τιποτένιος. Μηδέν. Μηδέν… Μα…! Τι θαύμα να εμφανίζεται απρόσμενα αυτό που με προσήλωση προσμένεις! Άρμα επουράνιο, φως φτερωτό, αστέρι που σβύνει τους αστέρες. Αποκαλύπτεται σαν πρωτόγονος θεός που ξεπηδά από των πνευμάτων τον μαύρο κόσμο. Πατάσσει τον καιρό και στεφανωμένος την εσπερινή αχλύ υψιπετεί σε αλάνθαστη ρότα που του χάραξε ο κορυφαίος καπετάνιος. Αρμενίζει με βέβαιη χάρη, γλιστρά στην χούφτα της εξώσφαιρας, διαδράμει την παρτιτούρα του χωροχρόνου σαν αβίαστη μελωδία, περιπολεί την μεθόριο του παγωμένου κόσμου σαν στρατιώτης που πάει για πόλεμο σφυρίζοντας αμέριμνα. Άφωτο φως, τόσο μικρό, τόσο μεγάλο. Αυτό που αγγέλουν οι γραφές και αυτό που έπλασε ο νους, το κέλυφος ενός κοσμικού αυγού, ο τελάλης του πανανθρώπινου αύριο, ο προαγωγός της γνώσης, ο σπόρος του μέλλοντος, το μαγιάτικο λουλούδι ενός πάντοτε αβέβαιου εποικισμού, μια φωλιά στην αφιλόξενη τούνδρα του κενού, η σκέψη, η τέχνη, οι κόποι, τα μέταλλα και το γιαλί του, τα νεύρα του, οι κεραίες του, όλα συμπυκνώνονται σε ένα φωτεινό σημείο, μια αμύθητη πυγολαμπίδα που η κοιλιά της λάμπει με φως κλεμμένο απ’ τον κεραυνό του ήλιου. Ένα φως τόσο μικρό, τόσο μεγάλο. Σαν κάθε τι τόσο όμορφο που θα’ θελες να κρατήσει για πάντα, κράτησε μόνο λίγες στιγμές. Προτού χαθεί, κατάφερε ν’ αρπάξει και να ζέψει στο τροπαιοφόρο άρμα του, σαν λάφυρα, λίγο φόβο, αγωνία, έγνοια, μοναξιά. Μου άφησε μόνο έναν πόνο: αυτό το καράβι πέρασε και έφυγε και εγώ στον βράχο έμεινα δεμένος. Αυτό το πλοίο πέρασε και δεν με πήρε. Όμως, αυτόν τον κλέφτη της κρυμμένης ηλιαχτίδας, αυτό το άστρο το μικρό που λάμπει από τ’ άστρα περισσότερο, αυτό το φως το μέγα, θνητά χέρια το σκάρωσαν, με υλικά από τα εντόσθια της γης, με πέτρα από τον βράχο των δεσμών μου. Και αυτό είναι κάτι παραπάνω από το τίποτε. Αυτό δεν είναι μηδέν…

Κατά μια έννοια, ορθώς αναφερόμεθα στο right ascension ως ορθή αναφορά, καθώς είναι ιστορικά εδραιωμένος όρος.

Όλοι οι φακοί χρησιμεύουν για να βλέπεις. Οι ορθοσκοπικοί και οι οι μονοκεντρικοί επίσης για να ΤΟΥΣ βλέπεις.

O Baader Genuine Ortho 9mm που πήρα επίσης δεν έχει αυλάκωση ασφαλείας. Η αλήθεια είναι πως αυτοί οι φακοί δεν το χρειάζονται, σε αντίθεση με τα τέρατα που ζυγίζουν 0.5-1.5 kgr και πρέπει να σφίξεις την βίδα της ασφάλειας υπερβολικά για να τα συγκρατήσει. Ωστόσο, σε σύγκριση με τους Υπερίωνες, ο ορθοσκοπικός έχει υλικά μεγαλύτερης πυκνότητας και ζυγίζει περισσότερο από όσο υπονοεί το μέγεθός του. Οι ηφαιστιόμορφοι με αυλάκωση μοιάζουν με μπουκάλι Coka Cola! Άλλο ένα κλασσικό Αμερικάνικο προϊόν, που θα έπρεπε να σου αρέσει giorgosgr!

Ανατέλει από νοτιοδυτικά, εκεί που είναι ο Σείριος. Σήμερα διαγράφει όλο τον ουρανό, άλλες φορές "σβήνει" νωρίτερα επιδή μπαίνει στην σκιά της γης. Ανατέλλει από Νοτιοδυτικά! Όμορφη παραδοξολογία. Όπως λέμε προσγειώθηκε στην σελήνη. Ένα ωραίο παράδειγμα του "Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος". Η νόηση και γλώσσα μας δεν προλαβαίνει να προσαρμοστεί στην ιλιγγιώδη τεχνική ανάπτυξη. Αλλά τι να λέγαμε, «νοτιοδυτικώνει» φαίνεται ακόμη πιο παράδοξο και εντελώς παράλογο. Ίσως εμφανίζεται ή ανυψώνεται; ΥΓ. Γιώργο, το σχόλιο δεν αφορά εσένα, πήγα και εγώ να γράψω την ίδια ακριβώς απάντηση και εσύ με πρόλαβες. Όταν το είδα γραμμένο αναλογίστηκα πόσο φυσικά και παράξενα ακούγεται συνάμα.

Πάντως Ανδρέα, σχετικά με το πορτοκαλί, ο λαός μίλησε. Ελπίζω κάποτε να αποκατασταθεί η ιστορική αυτή αδικία.

Όχι ακριβώς. Πρόκειται για το "Mikrometrische Feldblende". Ουσιαστικά τέσσερις οξύτατες μικροσκοπικές τριγωνικές χαράξεις μεγέθους 0.15mm σε διαστήματα 90 μοιρών επί του field stop του κάθε Abbe II. Είναι ορατές ή αόρατες αναλόγως της απόστασης του οφθαλμού από τον φακό, εξαφανίζονται όταν παρατηρείς από την ανακουφιστική απόσταση και εμφανίζονται όταν πλησιάζεις τον προσοφθάλμιο περισσότερο, προκειμένου να κεντράρεις αντικείμενα (χωρίς όμως να υπάρχει σταυρός που να διατρέχει το πεδίο παρατήρησης), για έλεγχο του αστιγματισμού των οφθαλμών, ως εργαλείο ευθυγράμμισης και μικρομετρήσεων (πχ βεβαιώνοντας πως ένα αντικείμενο περνά από το κέντρο του πεδίου όταν εισέρχεται από την μία εγχάραξη και εξέρχεται από την άλλη, σε drift test). Η φωτογραφία δείχνει τις εγχαράξεις, ενώ ο σταυρός που σχηματίζεται αχνά είναι νοητός.

Η διαφήμιση είναι αρκετών δεκαετιών και αναφέρεται στα παλιά, "βαριά", συνδεδεμένα με τον χρυσό δολάρια, άρα πρέπει να ήταν πολύ ακριβότερα τότε. Η συλλεκτική αξία των Brandon δεν σχετίζεται μόνο με την παλαιότητα, την ποιότητα και την σύνδεση με το Questar. Δίνουν την αίσθηση του ολοκληρωμένου με τις διαβαθμίσεις 32, 24, 16, 12, 8, ενώ η επιλογή Barlow 2.4x (θα μπορούσε να είναι και 1.6x για Maksutovs) είναι κατά πολύ ευφυέστερη από την επιλογή των LVW, Hyperion, έως και Ethos με διαβαθμίσεις 21, 17, 13 κλπ, προκειμένου να μην υπάρχει επικάλυψη με την χρήση Barlow 2x. Μόνο ψυχολογικά εξηγείται αυτό, καθώς 21/2=10.5 που δεν διαφέρει ουσιωδώς από το 10, 17/2=8.5 που δεν διαφέρει από το 8, 13/2=6.5 που είναι σχεδόν ίδιο με το 6. Αλλά αυτή η μικρή διαφορά του 0.5 η οποία προκύπτει από πανάκριβα Powermates και Barlows που διαφημίζονται ως μη υποβαθμίζοντα την ποιότητα της εικόνας, αφήνει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου ερεθίζοντας τον καταναγκασμό του συλλέκτη και σε οδηγεί στην αγορά όλου του set, όταν οι οικονομικές παράμετροι το επιτρέπουν. Ενώ οι Brandon γίνονται 14, 10, 7, 5 και 3.5mm, δίνοντας ένα πλήρες εύρος διαφορετικών εστιακών, πλάτους 9.1 αναλογιών. Επειδή όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο, αντιπαραθέτω το αντίπαλον δέος:

No comment

Όλα τα κιάλια είναι BAK7. Το Lidl είχε κιάλια BK4 10x50 που είναι καλύτερα. Είναι της ίδιας εταιρίας, Bresser, και κάνουν μόνο 20 ευρώ. Τα πήρα και στα συστήνω, αν πας σε μεγάλα Lidl είμαι σίγουρος πως θα τα βρεις. Το τηλεσκόπιο δεν έχει βάση. Με την βάση θα πάει παραπάνω. Είναι μικρό σχετικά (130mm), η βάση είναι τα 150mm, καλύτερα ακόμη τα 200mm

Εμένα δουλεύει κανονικότατα. LCD είναι, η μπαταρία πρέπει να κρατά χρόνια. Έχω ένα Casio Pathfinder 3-4 χρόνια και δεν έχω ακόμη αλλάξει την εργοστασιακή μπαταρία τύπου κουμπιού. Έχω ξεχάσει και την πυξίδα ανοικτή για έως και μια ημέρα. Κάτι συμβαίνει με το δικό σου.

Δηλαδή όπως τα λες, δώσε μου κανένα πενηντάρι να έρθω να σε απαλλάξω από το βάρος! Να προτείνω κάτι; Αν -κτύπα ξύλο- ποτέ χρειαστεί να κάνεις μια δεύτερη δουλειά, μην ασχοληθείς με την διαφήμιση. Ανατρίχιασα...

Υπάρχουν και άλλοι, αλλά... Πάντως το πορτοκαλί στο μυαλό μου, συνδέθηκε με το Astrovox, βλέποντας φωτογραφίες από παλιές αστροσυναντήσεις. Ελπίζω να επανέλθει. Μέχρι τότε μαύρο και κίτρινο (όχι, όχι για αθλητικούς λόγους!)

Αστροκάθισμα στα Aldi! Με 18 ευρώ. http://greece.aldi.com/gr/html/offers/58_15430.htm Εντάξει, για σιδέρωμα προορίζεται, αλλά έχει εκπληκτικές ομοιότητες με τα κλασικά αστροκαθίσματα που κοστίζουν 100 ευρώ. Ουσιαστικά η μόνη διαφορά είναι πως το ύψος του καθίσματος δεν ρυθμίζεται on the fly, αλλά πρέπει να ξεβιδωθεί και να ξαναβιδωθεί, διαδικασία αδύνατο να επαναληφθεί κατά την παρατήρηση. Ωστόσο εγώ αγόρασα μία προκειμένου να την ρυθμίσω μόνιμα στην υψηλότερη θέση και να την χρησιμοποιήσω σαν στασίδι στην ουράνια νυκτερινή λειτουργία, χοροστατούντος του Nexstar. Είναι στιβαρή και υπάρχει σε τρεις χρωματικούς συνδυασμούς. Ρίξτε μια ματιά. Είδα και το διοπτρικό των 60mm. Πολύ κατώτερο του Bresser των Lidl.

Μα είναι δυνατόν να μην έχετε πορτοκαλί τώρα; Θα είμαι παράταιρος με το τηλεσκόπιό μου; Αν πάρω ένα κίτρινο και ένα κόκκινο και τα πλύνω μαζί με χλωρίνη, λέτε να γίνει τίποτε;

Το σωστό είναι επίσης να είναι βιδωτοί και να μπαίνουν σε Questar 3.5'', 7'' ή 12''.

Μια παραλλαγή Coude είναι, εφ' όσον έχει αγκώνα. Αλλά εδώ η εστία Coude χρησιμοποιείται ως ερευνητής, ενώ στα Cassegrain των αστεροσκοπείων κάμπτει το φως διαμέσου του πολικού άξονα μιας ισημερινής, όπου τοποθετείται συνήθως ένας φασματογράφος. Δεν είδα πως πρόκειται για χαλασμένο στην αγγελία. Ευτυχώς που το δικό σου δεν είναι. Τους πλανήτες δεν θα τους δείς σημαντικά μεγαλύτερουςμε οποιοοδήποτε τηλεσκόπιο. Αν χρησιμοποίησες το 6mm είχες 166x, το πολύ να τους δεις διπλάσιους στα 330x, λόγω ατμοσφαιρικών περιορισμών. Το φεγγάρι το είδες; Μπορείς να δεις άνετα ότι σχετιζεται με άστρα, μεμονωμένα, διπλά, μεταβλητά, αστρικά σμήνη. Σελήνη & πλανήτες φυσικά. Τα νεφελώματα και οι γαλαξίες θέλουν άλλον ουρανό (εκτός από Ωρίωνα & Ανδρομέδα) και εγώ με 150mm έχω δει μόνο τα φωτεινότερα από αυτά.

Κοίτα πόσο πουλιέται ένα Towa με ξύλινο τρίποδα: http://www.todocoleccion.net/telescopio-towa-reflector-tubo-corto-catadioptrico-montura-ecuatorial~x11040651. 90 Ευρώ! Βρήκα και άλλες πληροφορίες. Ο Barlow είναι ταυτόχρονα και διορθωτής πεδίου. Ονομάζεται φακός Jones-Bird και βρίσκεται στην βάση του εστιαστή. Το τηλεσκόπιο πουλήθηκε από πολλές εταιρίες (μεταξύ αυτών και η Celestron και η Skywatcher) από την δεκαετία του 70, σε διάφορες μορφές, στα 76 και 114mm και με αράχνη ή υάλινο στήριγμα δευτερεύοντος (δεν είναι πλάκα Schmidt αυτή στην φωτογραφία που έβαλα παραπάνω λοιπόν). Σε κάθε περίπτωση τα κάτοπτρα ήταν από την Towa και υπήρχε αυτοκόλλητο που το βεβαίωνε (κάτι σαν Intel Inside). Η έκδοση της φωτογραφίας από την Tanzutsu έχει ενσωματωμένο finder υπό γωνία 45 μοιρών με flip mirror και έντονο κίτρινο χρώμα, δανειζόμενη στοιχεία από τα δύο ερασιτεχνικά εμβλήματα της εποχής, το Questar 3.5'' και το Celestron SCT Orange Tube. Εξ' ου και η χρήση τζαμιού που μιμείται την πλάκα Schmidt. Τότε τις "μαϊμουδιές" τις έκαναν οι ιάπωνες και όχι οι κινέζοι, όποιοι θυμούνται τις πρώτες Celica και τα Datsun με τις σούστες καταλαβαίνοουν τι λέω. Το δικό σου πρέπει να είναι μια απλούστερη υλοποίηση της ΟΕΜ εταιρίας. Αν τα οπτικά του δεν έχουν πάθει κάποια ζημιά, θα είναι ένα ωραίο Grab n' Go πάνω σε μια απλούστερη στήριξη. Εγώ χρησιμοποιώ ένα 130mm έτσι. Αν αφαιρέσεις τον barlow θα διπλασιάσει το πεδίο και θα είναι ένα καλό τηλεσκόπιο ευρέως πεδίου. Αλλά δεν θα εστιάζει με αυτόν τον τρόπο και θα χρειαστεί μετατροπή στο μήκος του σωλήνα. Το τηλεσκοπιάκι αυτό κουβαλάει ιστορία. Όπως το κιάλι μου 8x30 που γράφει πάνω CCCP και δεν θα το πουλούσα με τίποτε, ούτε για 100 φορές πάνω από όσα κοστίζει (το είχα πάρει για ένα ποσό, σαν να λέμε 50 δραχμές!)

Κανονικά ο Barlow μπαίνει μεταξύ διαγωνίου και φακού. Μπορεί όμως να μπει και μεταξύ τηλεσκοπίου και διαγωνίου και τότε δίνει μεγαλύτερη μεγέθυνση. Αν μπει απ' ευθείας στο προσοφθάλμιο (σε περίπτωση που ξεβιδώνουν οι φακοί του και τους βιδώνεις σαν φίλτρο) δίνει μικρότερη μεγέθυνση. Η μεγέθυνση είναι συνάρτηση της απόστασης από τον προσοφθάλμιο φακό. Ο τυπικός 2x barlow δίνει περίπου: 1.5x βιδωτός 2x μετά το διαγώνιο 3x πριν το διαγώνιο Σε ορισμένα τηλεσκόπια μπορεί να μην εστιάζει με τον 3ο τρόπο. Μην υπερβάλλεις με την μεγέθυνση. Στα 60x είσαι στο ιδανικό, στα 120x στο μέγιστο. Χονδρικά αν έχεις 30x, 60x, 90x και 120x είσαι μια χαρά. Επίσης μην υπερβάλλεις με τον καθαρισμό. πάρε ένα φυσερό και φύσα την σκόνη. Καθάριζε μόνο δαχτυλιές και λιπώδεις επικαλύψεις. Στεγνώνει άμεσα. Εγώ έπλυνα μια φορά 2 δικά μου πανάκια και δεν έπαθαν τίποτε πάντως. Μην βάλεις όμως μαλακτικό, πλύνε τα με άφθονο νερό ή και με απλό σαπούνι, στο χέρι και μόνο αφού βρωμίσουν.

Εγώ έβγαζα μεροκάματο. Σκάω από ζήλια (το έχω ξαναδεί αλλά μάλλον τώρα θα είναι καλύτερο). Ευτυχώς που υπάρχει και το μεθαύριο.

Είναι λοιπόν κατοπτρικό, κλασικό Νευτώνιο. Το μήκος του δεν είναι 1000mm, άρα είναι 4.4x2=8.8 με την βοήθεια barlow. Η διαφορά του από τα σημερινά είναι πως το ιαπωνικό κάτοπτρο των 114mm θεωρείται ανώτερο των κινέζικων που έχουν τα Meade, Celestron κλπ. Στο Astromart υπάρχει αγγελία όπου πουλιέται μόνο το κάτοπτρο Towa, για να φτιάξεις μόνος σου τηλεσκόπιο ή να αναβαθμίσεις αυτό που ήδη έχεις. Την 10ετία του 80 που οι περισσότεροι βολεύονταν με διοπτρικά αχρωματικά 60mm και δεν υπήρχε φωτορύπανση το κατοπτρικό 114mm ήταν κάτι, ειδικά αν ήθελες να δεις μόνο τον κομήτη του Halley και δεν γνώριζες τι είναι τα DSO's. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν, αφού με περίπου 500 ευρώ παίρνεις Dobson 250mm και το Lidl πουλάει εισαγωγικά διοπτρικά κάτω από 100 ευρώ. Υπάρχουν και περισσότεροι ερασιτέχνες, άρα περισσότερα μεταχειρισμένα.

Αναλυτικές οδηγίες για την στήριξη θα βρεις στο ''A backyard astronomer's guide'' από το Πλανητάριο Θεσσαλονίκης. Κάποτε ήταν ακριβά αυτά τα τηλεσκόπια, τώρα πουλιούνται σχετικά φθηνά (περίπου 400 ευρώ καινούρια) και, όπως σου είπα, είναι και ρομποτικά. Δεν γνωρίζω αν αξίζει να το πουλήσεις. Αν δεν έχει συλλεκτική αξία ίσως (με κάθε επιφύλαξη) να αξίζει γύρω στα 150 ευρώ. Και τα αγοράζουν μόνο αρχάριοι.