kkokkolis

Έχεις πμ

Μια κούκλα είναι. Πως σου κάνει καρδιά να το αποχωριστείς; Αν δεν το είχα ήδη θα το έπαιρνα.

Έχετε και οι δύο δίκιο, εσύ μάλιστα έχεις ταυτόχρονα και άδικο. Όταν ο 2x barlow μπει μετά το διαγώνιο, δίνει 2x μεγέθυνση. Όταν ο 2x barlow μπει πριν το διαγώνιο, δίνει 3x μεγέθυνση. Αν μπει ο φακός του barlow απ' ευθείας πάνω στο προσοφθάλμιο, τότε δίνει 1.5x. Όσο πιο κοντά στο προσοφθάλμιο μπει, τόσο μικρότερη μεγέθυνση θα δώσει. Φθάνει να μπορεί να εστιάσει με τον τρόπο αυτό. Είναι θέμα διαδρομής του εστιαστή.

Δεν ξέρω Αγγλικά ρε παιδιά, αλλά ότι λέει ο φίλος. Ελπίζω να μην με κυνηγάτε μετά. Κάτι για τον Τζορτζ Μπεστ λέει...

Τι αποφάσισες τελικά; Για κιάλια πας, για Mak, για διοπτρικό;

Ορίστε τα video: http://www.youtube.com/results?search_query=holst%20planets&search=Search&sa=X&oi=spell&resnum=0&spell=1 Μου αρέσουν όλα. Ο Δίας βέβαια είναι ο πιο διάσημος, όμως και ο Άρης είναι υπέροχος. Αν προσέξατε, έχει αλλάξει θέση με τον Ερμή, καθώς το κομμάτι αυτό είναι καταλληλότερο για συμφωνική εισαγωγή. Όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες είναι σε σωστή σειρά. Θα ήθελα να υπάρχει και ένα μέρος στην σουίτα για την Γη μας, ίσως και ένα για την Σελήνη. Τουλάχιστον υπάρχει αυτό το αειθαλές αριστούργημα, με το οργιώδες τρίτο μέρος, που οι περισσότεροι άνθρωποι εσφαλμένα παραλείπουν να ακούσουν. http://www.youtube.com/watch?v=w2cFEHM9yMw Αφού ρεμβάσαμε, ας φανταστούμε τώρα την σελήνη να βομβαρδίζεται ανελέητα από αστεροειδείς λίγο μετά την χύτευσή της στο καμίνι εκείνης της ασύλληπτης σύγκρουσης της πρωτογής με τον μυστηριώδη βάνδαλο εισβολέα.

Μιλάμε για μισή τιμή!: http://www.astronomy.gr/main.cfm?module=eshop&action=detail&id=962 Στο πλανητάριο βάζουν C9.25 ή N10. Επειδή πάντα τις φορτώνουν οριακά (μην ξεχνάμε πως θα βάλουμε και άλλα βαριά πράγματα πάνω στο τηλεσκόπιο) μάλλον είναι κατάλληλη για C8 ή τον σωλήνα του Dob8. Είναι έτσι; Να ρωτήσω και εγώ: Από τις υψαζιμουθιακές αντιστοιχεί σε αυτή των Nexstar 6-8SE, αλλά μοιάζει με ποιά γερμανική στήριξη της Skywatcher;

Το τηλεσκόπιό σου θεωρείται το ελάχιστο για να δεις κάποια πράγματα. Συμπτωματικά μόλις έβαλε το Cloudy Nights ένα mini review για το ίδιο, σε υλοποίηση από την Meade: http://www.cloudynights.com/item.php?item_id=2421 Η διαφορές ενός πραγματικού τηλεσκοπίου 60mm από ένα αντίστοιχης διαμέτρου που πουλούν τα καταστήματα παιχνιδιών (junk scope κατά Dickinson) είναι οι εξής: 1. Το πραγματικό έχει δύο φακούς σε αχρωματική διάταξη, ενώ το παιχνίδι έναν συνήθως 2. Οι φακοί του πραγματικού είναι επιστρωμένοι, ενώ του παιχνιδιού όχι, ενδέχεται μάλιστα ο junk φακός να είναι και φτιαγμένος από πλαστικό! 3. Το παιχνίδι έχει πολύ στενό field stop, Λόγω του οτι η περιφέρεια του φακού του είναι απαράδεκτη. Έτσι, ενώ λέει πως είναι 60mm στην πραγματικότητα αποδίδει σαν 30mm, χειρότερα δηλαδή από τα μέσα κιάλια! 4. Το πραγματικό έχει μαύρο εσωτερικό με διαγραμμίσεις (baffle) ενώ το παιχνίδι έχει το ίδιο χρώμα στον πλαστικό σωλήνα, μέσα- έξω. Κατά τ' άλλα μοιάζουν πολύ, αλλά αυτές οι διαφορές τα κάνουν στην πράξη να είναι η ημέρα με την νύκτα. Καλού κακού ρίξε μια ματιά στο field stop. Κοιτάζοντας μέσα από τον φακό (ανάποδα) θα δείς έναν δακτύλιο (μπορεί να είναι και περισσότεροι) με στενότερο άνοιγμα από την διάμετρο του φακού. Δες και πως είναι διαμορφωμένο το εσωτερικό. Σχετικά με την απόδοση που θα έχεις: δεν θα έχεις και πολλή, αλλά δες μες αυτό ό,τι μπορείς να δεις, εστιάζοντας στο ευρύ πεδίο. Εγώ χρησιμοποιώ τον ερευνητή μου που είναι 50mm f=200 και είμαι ξετρελλαμένος. Βλέπω και τους πλανήτες, όχι επειδή είναι κατάλληλο για να τους δω, αλλά σαν πείραμα, θέλοντας να δω ποιά είναι τα όριά του. Αν τελικά σου αρέσει, είναι βέβαιο πως θα πάρεις και άλλο, μεγαλύτερο τηλεσκόπιο, τουλάχιστον 150-200mm.

Bravo Monsieur Antoine Farmis!

Αυτά τα SCT της Celestron είναι τόσο καλά, αλλά εδώ διαφημίζονται τα Dob και μένουν απούλητα για καιρό. Τελικά όμως πωλούνται. Μακάρι να το σήκωνε η στήριξή μου και θα το έπαιρνα. Ισημερινή δεν χρειάζομαι και η δική μου πάει μέχρι 8''. Κάνε υπομονή. Η ισημερινή θα πουληθεί, όλο και κάποιος το ρίχνει στην αστροφωτογραφία ή θέλει να ανεβάσει το Dob του. Όσο για τα προσοφθάλμια, βεβαιώνω για τον Hyperion 24mm και το Vixen Reticle πως είναι πολύ καλές περιπτώσεις. Μαλάι μαλάι.

Αυτή η λύση μου αρέσει πολύ. Παξιμάδια έχω, το μέταλλα μαλακό κράμα σιδήρου, θα δω τι θα βγει, ευχαριστώ.

Εξ όσον γνωρίζω δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. http://www.salkofot.gr/pentax_front.htm ο αντιπρόσωπος, έχει κιάλια, αλλά όχι φακούς. Τα παίρνουν από εδώ: http://www.kkohki.com/English/kkohkiparts.html

Ευχαριστώ άπαντες. Θα δοκιμάσω σε λίγες ημέρες και τα ξαναλέμε.

Ευχαριστώ

Οι πηγές φωτός μπορεί να προέρχονται από το περιβάλλον και όχι από το προσοφθάλμιο, όπως στην περίπτωση κάποιας μακρινής πηγής φωτός (μια λάμπα, διάχυτο φως από μακρινή πόλη κλπ). Επίσης τα ραβδία μπορεί να διεγερθούν από μηχανικά ερεθίσματα, αν τρίψεις τα μάτια σου ή ακουμπήσει ο βολβός στην περιφέρεια του φακού κατά την παρατήρηση. Στην περίπτωση αυτή νομίζεις πως βλέπεις κάτι στην αντίθετη πλευρά. Αν δηλαδή πιέσεις την προσωτιαία πλευρά βλέπεις το φως να προέρχεται από την παραρίνια πλευρά. Μην ξεχνάτε πως στο σκότος λειτουργεί κυρίως η πλευρική όραση η οποία είναι προσβάσιμη σε μηχανική πίεση, η οποία από τον σκληρό μεταφέρεται στον αμφιβληστροειδή. Σχετικά με την σημειακότητα των εικασμάτων, πράγματι αλλάζουν σχήμα αλλά και χρώμα (όταν η πηγή φωτός είναι αρκετά ισχυρή ώστε να βλέπεις χρώμα, το μετείκασμα είναι το συμπληρωματικό χρώμα, σαν αρνητικό φωτογραφίας δηλαδή). Η διέγερση ενός ραβδίου προβάλλεται από τον εγκέφαλο σαν να προέρχεται και από τα γειτονικά του, καθώς οι νευράξονες συνενώνονται σταδιακά κατά την πορεία τους δια μέσου της οπτικής οδού ώστε να αντιπροσωπευτούν στον ινιακό λοβό. Σχετίζεται με την διακριτική ικανότητα του οπτικού οργάνου. Η όρασή μας είναι ψηφιακή, όπου ένα pixel= ένα κωνίο ή ραβδίο, αλλά η πληροφορία υποδιπλασιάζεται στην πορεία προς όφελος της ταχύτητας αντίληψης. Ο ρόλος της περιφερικής όρασης είναι η αντίληψη επερχόμενου κινδύνου (τα μάτια του λαγού) ενώ της κεντρικής η σαφής χωροθέτηση, αποστασιομέτρηση και μελέτη λεπτομερειών (τα μάτια της κουκουβάγιας). Ο άνθρωπος και οι πίθηκοι, προέρχονται από νυκτόβια πρωτεύοντα μη σαρκοφάγα όντα, τα οποία διατήρησαν την καλή περιφερική όραση για να προφυλάσσονται από αρπακτικά, αλλά ανέπτυξαν παράλληλα την τρισδιάστατη όραση, σε ένα αρχικό εξελικτικό στάδιο ως εντομοφάγα (σύλληψη ιπτάμενου εντόμου προϋποθέτει ταχύτατη αντίληψη της θέσης του και της κίνησής του στον χώρο) και σε μεταγενέστερο στάδιο ως δενδρόβια (η αντίληψη του χώρου βοήθησε στον υπολογισμό της αποστάσεως του ενός κλαδιού από το άλλο, κατά την γρήγορη κίνηση -όπως κάνουν οι γίββωνες- ή την αργή -όπως κάνουν οι ουρακοτάγκοι-). Όταν οι μεγάλοι αφρικανικοί πίθηκοι κατέβηκαν από τα δέντρα, τα εργαλεία της δενδρόβιας φάσης (ανεπτυγμένη παρεγκεφαλίδα για αίσθηση ισορροπίας, μακριά δάκτυλα και αντίθεση αντίχειρα για σύλληψη κλαδιού, στερεοσκοπική όραση κλπ) προοδευτικά οδήγησαν στην όρθια βάδιση, την παμφαγία, τον πολιτισμό και την ανάπτυξη οπτικού εξοπλισμού! 2 πειράματα: 1. Κοιτάξτε το φεγγάρι μέσα από το τηλεσκόπιο χωρίς φίλτρο. Μετά στοχεύστε άλλο σημείο του ουρανού και δείτε μέσα από τον φακό. Θα δείτε το αρνητικό του φεγγαριού, το οποίο μοιάζει να κινείται και ασαφοποιείται σταδιακά. Κρατά αρκετή ώρα. 2. Την νύκτα, αφού ξαπλώσετε για μισή ώρα στο σκοτάδι, αν δεν σας πάρει ο ύπνος, ανάψτε την λάμπα και κοιτάξτε το φως για 1 δευτερόλεπτο. Κλείστε την αμέσως, κλείστε και τα μάτια σας και προσηλωθείτε στις πολύχρωμες (ιώδεις, πράσινες, γαλάζιες) που θα χορεύουν προβαλλόμενες προς τα βλέφαρά σας, που αλλάζουν συνεχώς θέση, χρώμα και σχήμα, διατηρώντας όμως ένα γενικό περίγραμμα των φωτεινών αντικειμένων που είδατε. Με κάθε επιφύλαξη, ανακαλώ εκ του γνωστικού αποθέματος και δεν είμαι καθ' ύλην αρμόδιος, τα πειράματα ωστόσο τα έχω κάνει άπειρες φορές, άλλοτε εκουσίως και άλλοτε ακουσίως.

Off topic, αλλά πως βάζεις κινούμενο GIF μέσα στο κείμενό σου; Θέλω και εγώ!

Όταν έχεις την δυνατότητα να πας σε ένα, θα μπορείς να πας σε όλα. Πέραν από τα 2 που είπατε θα πεταγόμουν και στο Mt Willson για ιστορικούς λόγους.

Τάσο, σύμφωνα με αυτά που λέει ο Στέφανος, για το δικό σου κανόνι ο 5mm και ο 6mm είναι ιδανικοί. Ξέρεις οτι ίσως το πάρω και εγώ, αλλά μέχρι τότε στο δικό μου ταιριάζουν τα 10mm, δηλαδή από τους Baader, ο 12.5 ή ο 9mm. Τελικά ίσως πάρω τον 9 που έχει μεγαλύτερο φακό από τον 6mm αλλά διπλάσια μεγέθυνση από τον 18mm. Στην ανάγκη γίνεται και σαν 6mm όταν βρω τον καλό Barlow 1.5x που ψάχνω.

Στο κάτω μέρος της σελίδας υπάρχουν δεκάδες διασυνδέσεις. Μερικά από τα φαινόμενα αυτά συμβαίνουν στο σκότος και προέρχονται από τα ραβδία, τον οπτικό φλοιό και τα συνειρμικά πεδία. Στο απόλυτο σκοτάδι όταν δεις κάποιο φως, έστω αμυδρό, τα κύτταρα σε εκείνο το σημείο του αμφιβληστροειδή που ερεθίστηκε παραμένουν ενεργοποιημένα για αρκετή ώρα προβάλλοντας το ίδιο φως με ασαφές σχήμα σε σκοτεινό υπόβαθρο. Μια παραλλαγή του μετεικάσματος. Όταν παρατηρείς στα όρια του τηλεσκοπίου σου παρατηρείς και στα όρια του οφθαλμού.

Απλή ερώτηση. Πως δημιουργώ οπή με σπείρωμα για βίδα φωτογραφικού τρίποδα σε ένα κομμάτι από μέταλλο; Υποθέστε πως απευθύνεστε σε έναν εντελώς άσχετο (και θα στοχεύσετε διάνα!)

Ένας από τους λόγους που παλεύω πάνω από 1.5-2 ώρες να επιβεβαιώσω θέαση αμυδρού γαλαξία είναι ακριβώς αυτές οι αναλαμπές-φωταψίες που εμφανίζονται σε τυχαία σημεία και στιγμιαία. Πολλές φορές θυμίζουν γαλαξία edge-on και οι διαφορές των φωταψιών αυτών με τις αναλαμπές που οφείλονται στην θέαση του γαλαξία, είναι: 1) Οι αναλαμπές του γαλαξία είναι πάντα στο ίδιο σημείο και 2) έχουν πάντα λίγο μεγαλύτερη διάρκεια. Πιστέψτε με, οι φωταψίες αυτές είναι ο "κακός δαίμονας", με παιδεύουν και με κρατάνε με τις ώρες μέχρι την τελική επιβεβαίωση, όχι τόσο για να βεβαιωθώ ότι οι φωταψίες είναι του γαλαξία, αλλά για να βεβαιωθώ ότι οι φωταψίες δεν είναι floaters!!! Κοίτα εδώ τα βασικά και δες αν τίποτε από αυτά ομοιάζει με αυτό που βλέπεις. Μετά το ψάχνουμε περισσότερο. http://en.wikipedia.org/wiki/Optical_illusion

Συγνώμη δηλαδή, αλλά βλέπετε μέσα από αυτήν την οπή; Συγχώρησέ με Κηφέα για την αναρτησοπειρατεία, αλλά ίσως ενδιαφέρει και εσένα.

Αν και τα επιτεύγματα και των 2 κρατών είναι επικά και εξάπτουν όλων μας την φαντασία, ένας αγνός θαυμασμός, εκ μέρους ημών των παρατηρητών, σχετικά με την σταθερότητα, την στοχοπροσήλωση και την "no nonsence" προσέγγιση των τότε Σοβιετικών και νυν Ρώσων ίσως είναι αναγκαίος, ως αντιστάθμισμα στην επιθετική διαφημιστική προβολή του προγράμματος των ΗΠΑ, μέσα από όλα τα μέσα επικοινωνίας, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, επί των οποίων διαθέτουν την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία. Αλεξέι Λεόνωφ, Βαλεντίνα Τερέσκοβα και Γιούρι Γκαγκάριν, έγιναν ήρωες ακόμη και στα μάτια πολιτών αντισοβιετικών κρατών (όπως το τότε δικό μας), ως αυθόρμητη αναγνώριση της αυτοθυσιαστικής τους πρωτοπορίας. Και η Λάικα φυσικά, η άβουλη Ιφιγένεια του διαστημικού προγράμματος. Δεν είναι ζήτημα προτίμησης ή πεποιθήσεων. Ασχέτως των στρατηγικών και γεωπολιτικών περιπλοκών, οφείλουμε να υποκλιθούμε σε όλους τους ήρωες επιστήμονες, τεχνικούς και αστροναύτες κάθε διαστημικού προγράμματος, ειδικότερα δε στους πρώτους, αυτούς που οδήγησαν τα πρωτόγονα κονσερβοκούτια της αρχαϊκής εποχής πέραν απ' τους αιθέρες.