Oda al limón, Pablo Neruda, 1904-1973 De aquellos azahares desatados por la luz de la luna, de aquel olor de amor exasperado, hundido en la fragancia salió del limonero el amarillo, desde su planetario bajaron a la tierra los limones. ¡Tierna mercadería! Se llenaron las costas, los mercados, de luz, de oro silvestre, y abrimos dos mitades de milagro, ácido congelado que corría desde los hemisferios de una estrella, y el licor más profundo de la naturaleza, intransferible, vivo, irreductible nació de la frescura del limón, de su casa fragante, de su ácida, secreta simetría. En el limón cortaron los cuchillos una pequeña catedral, el ábside escondido abrió a la luz los ácidos vitrales y en gotas resbalaron los topacios, los altares, la fresca arquitectura. Así, cuando tu mano empuña el hemisferio del cortado limón sobre tu plato un universo de oro derramaste, una copa amarilla con milagros, uno de los pezones olorosos del pecho de la tierra, el rayo de la luz que se hizo fruta, el fuego diminuto de un planeta. Ωδή σε ένα λεμόνι, Πάμπλο Νερούντα, Μτφρ Χρύσα Βελησσαρίου Από άνθη λεμονιάς αφέθηκαν κάτω απ’ το σεληνόφως, ανάκατες μ'ακόρεστο έρωτα ευωδιές' μουσκεμένο στο άρωμα, το κίτρινο της λεμονιάς αναδύεται, καθώς τα λεμόνια κατεβαίνουν στη γη από το πλανητάριο της φυλλωσιάς. Ευαίσθητα καλούδια! Γεμίζουν τα λιμάνια -τα παζάρια με φως από ακατέργαστο χρυσό, κόβοντάς τα στα δυο ένα θαύμα, από ζελατινώδες οξύ, που ξεχειλίζει από τους αστερόσχημους τριγωνικούς τομείς των δυο ημισφαιρίων, ο πιο έντονος χυμός της φύσης, απερίγραπτος, ενεργός, ιδιόμορφος διατηρώντας την φρεσκάδα του μέσα στο μυρωδάτο οίκο της φλούδας του, με την απόκρυφη και οξεία συμμετρία . Κόβοντας ένα λεμόνι το μαχαίρι ανοίγει ένα μικρό παρεκκλήσι: με αψίδες ανύποπτες στο μάτι που φιλοξενούν όξινα φωτεινά παραθύρια βιτρώ κι οι στάλες κατρακυλούν σαν τοπάζια, βωμοί, δροσερή αρχιτεκτονική. Λοιπόν,σαν κρατάς στο χέρι σου το ημισφαίριο ενός κομμένου λεμονιού πάνω απ’το πιάτο σου, διαθέτεις ανεστραμμένο ένα σύμπαν χρυσού, ένα κίτρινο κύπελλο των θαυμάτων , την εύοσμη θηλή του μαστού της γης, μια φωτοβόλα αχτίδα καρποφορίας, τη φλογίτσα ενός πλανήτη να τρεμοπαίζει στον ουρανό.