Δροσος Γεωργιος

Στη λίστα Forbes με τους κορυφαίους καρδιολόγους ο κύπριος δρ. Δράκος Στον κατάλογο του αμερικανικού περιοδικού Forbes με τους κορυφαίους καρδιολόγους στις ΗΠΑ, για το έτος 2017, βρίσκεται ο κύπριος καρδιολόγος, επισκέπτης καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου, δρ. Σταύρος Γ. Δράκος. Ο δρ Δράκος, που διαπρέπει στην Αμερική, περιλαμβάνεται στους 27 καρδιολόγους, που αναγνωρίσθηκαν από το Forbes ως υποδειγματικοί γιατροί στον τομέα της Καρδιολογίας και τιμήθηκαν με τη διάκριση «Physician Honor Roll». Η επιλογή και η βράβευσή του από το αμερικανικό περιοδικό έγινε μέσω ειδικού αλγόριθμου -προϊόν τεχνητής νοημοσύνης- που συνυπολογίζει το βιογραφικό, το έργο και τις δημοσιεύσεις ενός επιστήμονα, αλλά και τις κριτικές ασθενών, ασφαλιστικών εταιρειών και συναδέρφων του. Το έργο του δρος Δράκου στη μεταμόσχευση καρδιάς και τη μηχανική υποστήριξη της λειτουργίας του κυκλοφορικού έχει συμβάλει τα μέγιστα στην εξέλιξη της επιστήμης της Καρδιολογίας. «Η παροχή υψηλού επιπέδου ιατρικής φροντίδας απαιτεί στενή επαφή με τις εξελίξεις» Αυτή η διάκριση αντανακλά την πολύχρονη προσπάθεια πολλών ανθρώπων, από την οικογένειά μου μέχρι συνεργάτες και συνάδελφους στην Αμερική, την Ελλάδα και την Κύπρο, ανέφερε ο δρ. Σταύρος Δράκος και πρόσθεσε: «Η παροχή υψηλού επιπέδου ιατρικής φροντίδας απαιτεί στενή επαφή με τις συνεχείς εξελίξεις της ιατρικής επιστήμης. Αυτό επιτυγχάνεται με συνεχή διασύνδεση των ευρημάτων στους θάλαμους των ασθενών μας στις πανεπιστημιακές κλινικές, με όσα ανακαλύπτουμε μέσω των ερευνών μας στα εργαστήρια αυτών των κλινικών. Με μεγάλη μου χαρά παρατηρώ ότι η νεοσύστατη Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κύπρου κινείται σταθερά προς αυτή την κατεύθυνση και με τη συνεχή στήριξη της πολιτείας θα συνεχίσει να συνδυάζει το ιατρικό έργο με την ιατρική έρευνα». Ο αντιπρύτανης Διεθνών Σχέσεων, Οικονομικών και Διοίκησης του Πανεπιστημίου Κύπρου, καθηγητής Κωνσταντίνος Π. Κωνσταντίνου, αφού συνεχάρη θερμά τον διακεκριμένο καρδιολόγο και καθηγητή δρα Σταύρο Δράκο σημείωσε: «Αναμφίβολα, η διεθνής αναγνώριση της επιστημονικής αριστείας του δρος Σταύρου Δράκου και της λαμπρής παρουσίας του στην έρευνα και τη θεραπεία καρδιακών ασθενειών, αποτελεί μεγάλη τιμή για την Κύπρο και το Πανεπιστήμιο Κύπρου». O κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου, καθηγητής Καρδιολογίας Γεράσιμος Φιλιππάτος ανέφερε: «Είναι μεγάλη τιμή για την Ιατρική μας η βράβευση του επισκέπτη καθηγητή της Σχολής δρος Σταύρου Δράκου από το περιοδικό Forbes για το 2017, ως από τους 27 κορυφαίους καρδιολόγους της Αμερικής. Το βραβείο απονέμεται σε γιατρούς που αποτελούν παράδειγμα για τους νεότερους στην έρευνα και την αντιμετώπιση των ασθενειών. Μας δίνει μεγάλη χαρά γιατί αυτές είναι οι αρχές που θέλουμε να ακολουθεί η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου». Ο δρ. Σταύρος Γ. Δράκος είναι καθηγητής Καρδιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γιούτα και επικεφαλής του προγράμματος Καρδιακής Ανεπάρκειας, Μεταμοσχεύσεων και Μηχανικής Υποστήριξης Καρδιάς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Το Πανεπιστήμιο της Γιούτα έγινε παγκοσμίως γνωστό το 1982, με την τοποθέτηση της πρώτης μόνιμης τεχνητής καρδιά σε άνθρωπο. Ο δρ. Δράκος καταγράφει μια λαμπρή καριέρα στις ΗΠΑ και διακρίνεται στον τομέα της διάγνωσης και θεραπείας ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια και αλλά καρδιολογικά προβλήματα. Έχει δημοσιεύσει πρωτότυπες επιστημονικές ιατρικές εργασίες που οδήγησαν στη δημιουργία του βραβευμένου Προγράμματος Ανάρρωσης Καρδιάς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γιούτα. Ο δρ. Δράκος είναι επίσης συμπρόεδρος της Ομάδας Εργασίας του Αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας (ΝIH/NHLBI) για την καρδιακή ανάρρωση και του Ετήσιου Διεθνούς Συνεδρίου Καρδιακής Ανάρρωσης (UCARS). http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500186510

Ο Πλούτων απέκτησε τη δική του λίμνη Αλκυονία. Άλλη μια αρχαιοελληνική ονομασία δόθηκε σε μια περιοχή ουράνιου σώματος. Πρόκειται για την Αλκυονία (Alcyonia Lacus) στον Πλούτωνα, μια πιθανή λίμνη παγωμένου αζώτου, η οποία πήρε το όνομα της ομώνυμης λίμνης κοντά στην αρχαία τοποθεσία Λέρνα της Αργολίδας. Η Αλκυονίδα θεωρείτο απύθμενη από τους αρχαίους και μία από τις εισόδους για τον κάτω κόσμο στην ελληνική μυθολογία. Την απόφαση πήρε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU), η οποία «βάφτισε» επίσημα άλλες 14 τοποθεσίες στον μακρινό Πλούτωνα. Είχε προηγηθεί μια πρώτη ονοματοδοσία 14 περιοχών του νάνου πλανήτη το 2017, καθώς και του μεγαλύτερου δορυφόρου του Χάροντα το 2018, η οποία τώρα επεκτάθηκε και σε άλλα μέρη της παγωμένης επιφάνειας του Πλούτωνα (πεδιάδες, βουνά, λίμνες, κρατήρες κ.α.). Τα νέα ονόματα προτάθηκαν από την επιστημονική ομάδα της αποστολής New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), της οποίας το ομώνυμο σκάφος πραγματοποίησε την πρώτη προσέγγιση του Πλούτωνα και των δορυφόρων του το 2015. Εκτός από ονόματα που παραπέμπουν στον κάτω κόσμο, επιλέχθηκαν ονόματα προηγούμενων διαστημικών αποστολών που άνοιξαν το δρόμο για το New Horizon, επιστημόνων και μηχανικών που συνέδεσαν το όνομα τους με την εξερεύνηση του Πλούτωνα και της Ζώνης Κάιπερ κ.α. Τα 14 ονόματα είναι: Alcyonia Lacus, Elcano Montes (οροσειρά), Hunahpu Valles (σύστημα φαραγγιών με όνομα από τη μυθολογία των Μάγια), Khare (κρατήρας), Kiladze (κρατήρας), Lowell Regio, Mwindo Fossae, Piccard Mons (όρος και πιθανώς κρυοηφαίστειο), Pigafetta Montes, Piri Rupes (προς τιμή του Οθωμανού χαρτογράφου και ναυάρχου Πίρι Ρέις), Simonelli(κρατήρας), Wright Mons, Vega Terra και Venera Terra (τα δύο τελευταία ονόματα προέρχονται από σοβιετικές διαστημικές αποστολές). Το σκάφος New Horizons, που κατασκευάσθηκε και κατευθύνεται από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς του Μέριλαντ, βρίσκεται σήμερα σε απόσταση σχεδόν 6,6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Είναι σε καλή κατάσταση και συνεχίζει να μεταδίδει δεδομένα που κατέγραψε κατά το πέρασμα του την Πρωτοχρονιά του 2019 κοντά από το ουράνιο σώμα «2014 MU69»(Έσχατη Θούλη) της Ζώνης Κάιπερ, το πιο μακρινό αντικείμενο που έχει ποτέ μελετηθεί. Στην φωτογραφία O Πλούτωνας και ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Χάροντας, όπως τους είδε το διαστημικό σκάφος New Horizons τον Ιούλιο του 2015 (πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!) https://physicsgg.me/2019/08/12/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%ad%ce%ba%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bb%ce%af%ce%bc%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%ce%bb/

Ο Θαμμένος Ωκεανός του Πλούτωνα είναι Υγρός. Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Geoscience αναφέρει τον πλανήτη νάνο Pluto, ο οποίος έχει ωκεανό υγρού νερού κάτω από ένα στρώμα μονωτικού αερίου. Οι ερευνητές λένε ότι είναι δυνατόν η ίδια διαδικασία να πραγματοποιείται κάτω από την επιφάνεια άλλων κόσμων σε άλλα ηλιακά συστήματα. "Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι υπάρχουν περισσότεροι ωκεανοί στο σύμπαν από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως, καθιστώντας την ύπαρξη εξωγήινης ζωής πιο πιθανή", δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Shunichi Καμάτα του Πανεπιστημίου Hokkaido στην Ιαπωνία. Οι παρατηρήσεις της NASA που διενεργήθηκαν από τον ανιχνευτή New Horizons έδειξαν ότι το Sputnik Planitia, η πεδιάδα πλάτους 100 χιλιομέτρων που καλύπτεται από πάγο αζώτου, ευθυγραμμίζεται με τον παλιρροϊκό άξονα του Πλούτωνα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο λόγος αυτής της ευθυγράμμισης είναι η επιπλέον μάζα στην περιοχή και κοντά στην επιφάνεια στην περιοχή Sputnik Planitia που πιθανώς αποτελείται από πάγο αζώτου και νερό. Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι το νερό απελευθερώθηκε για να αυξηθεί μετά από επιπτώσεις σε κομήτες. Η νέα μελέτη προτείνει επίσης μια εξήγηση για το πώς ένας θαμμένος ωκεανός παρέμεινε παγωμένος για την ιστορία του ηλιακού συστήματος σε 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο Καμάτα και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι υπάρχει ένα μονωτικό στρώμα «ενυδατωμένων αερίων» κάτω από τον παγο του Πλούτωνα. Αυτά τα παγωμένα στερεά αποτελούνται από αέρια παγιδευμένα μέσα σε «κλουβιά» μοριακού νερού. Σε προσομοιώσεις χωρίς τη στιβάδα ενυδάτωσης, ο ωκεανός στον Πλούτωνα πάγωσε στερεά πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.Ωστόσο, σε προσομοιώσεις με το μονωτικό στρώμα, ο ωκεανός είναι ακόμα εκεί σήμερα.Το αέριο δρα ως μονωτής και προς τις δύο κατευθύνσεις: κάτω από την επιφάνεια και διατηρώντας την επιφάνεια αρκετά κρύα ώστε να ληφθούν υπόψη οι μεταβολές του πάχους του κελύφους του πάγου. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακριβώς τι είναι το αέριο, αν υπάρχει, αλλά υποθέτουν ότι το μεθάνιο είναι πιθανός υποψήφιος. https://asgardia.space/en/news/Plutos-Buried-Ocean-Is-Liquid

Η πρώτη επιστημονική δημοσίευση για την Έσχατη Θούλη. Δημοσιεύθηκαν τα πρώτα επιστημονικά αποτελέσματα που προέκυψαν με την προσέγγιση του διαστημικού σκάφους New Horizons(*) σε απόσταση 3.500 χιλιομέτρων από το αντικείμενο MU69, γνωστό επίσης και ως Έσχατη Θούλη. Η Έσχατη Θούλη βρίσκεται στη ζώνη Kuiper και απέχει 6,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο που έχει επισκεφθεί ποτέ η ανθρωπότητα (με μη επανδρωμένο σκάφος). Η δημοσίευση με τίτλο «Initial results from the New Horizons exploration of 2014 MU69, a small Kuiper Belt object» των Stern et al, περιγράφει τα σημαντικότερα ευρήματα των παρατηρήσεων της Έσχατης Θούλης. https://science.sciencemag.org/content/364/6441/eaaw9771 Ωστόσο μόνο το 10% των δεδομένων της αποστολής έχουν επεξεργαστεί, οπότε πολλές περισσότερες πληροφορίες θα προκύψουν μέχρι να φτάσει και να αναλυθεί το σύνολο των δεδομένων στη Γη, κάτι που αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2020. Τα κυριότερα ευρήματα είναι ότι η Έσχατη Θούλη (MU69): (α) συνίσταται από μια περίεργη δομή δυο λοβών (β) διαθέτει ένα μη αναμενόμενο πεπλατυσμένο σχήμα, (γ) δεν έχει κρατήρες στην επιφάνειά της (εκτός από έναν) και (δ) εμφανίζει παράξενα μοτίβα ανακλαστικότητας στην επιφάνειά της. Οι πρώτες εικόνες για το MU69 που έφτασαν στη Γη από το New Horizon αποκάλυψαν την περίεργη δομή των δυο λοβών, που το έδειχνε να μοιάζει με χιονάνθρωπο, αλλά αργότερα αποδείχθηκε ότι οι δυο λοβοί ήταν στην πραγματικότητα επίπεδοι δίσκοι, οι οποίοι κόλλησαν μεταξύ τους πολύ νωρίς στην ιστορία του ηλιακού μας συστήματος. Το MU69 θεωρείται απομεινάρι του αρχέγονου ηλιακού μας συστήματος και μας δίνει πληροφορίες για τα υλικά που σχημάτισαν τους πλανήτες και τους δορυφόρους τους, που τώρα περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο. Κινείται στην ζώνη Kuiper, μια περιοχή παγωμένων αστεροειδών πέρα από τον Ποσειδώνα, η οποία έχει παραμείνει σχεδόν αμετάβλητη από το σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Η προσέγγιση του New Horizons στο MU69 μας έδωσε για πρώτη φορά στην διαστημική ιστορία να μελετήσουμε ένα από τα δομικά στοιχεία του ηλιακού μας συστήματος. Στην δημοσίευση οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το MU69 σχηματίστηκε από μια ήπια σύγκρουση δυο σωμάτων, γνωστή ως δυαδική επαφή. https://en.wikipedia.org/wiki/Contact_binary_(small_Solar_System_body) Μπορεί να υπάρχουν αρκετά τέτοια αντικείμενα στο ηλιακό σύστημα, αλλά είναι η πρώτη φορά που μπορέσαμε να φτάσουμε τόσο κοντά σε ένα από αυτά και να το μελετήσουμε. Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί ο κάθε λοβός έχει επίπεδη μορφή, αν προκλήθηκε από την σύγκρουση δυο σωμάτων με παρόμοια μεγέθη ή οφείλεται στην παραμόρφωση εξαιτίας της γρήγορης περιστροφής των σωμάτων ή κάτι άλλο. Το σίγουρο είναι ότι οι ερευνητές εξεπλάγησαν όταν συνειδητοποίησαν την επιπεδότητα του αντικειμένου. Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία ενός κρατήρα (που ονομάζεται Maryland) στον μικρότερο λοβό. Θεωρείται ότι δημιουργήθηκε πριν οι δυο λοβοί συγχωνευτούν μεταξύ τους – διαφορετικά θα έπαυαν να είναι κολλημένοι. Στον μεγαλύτερο λοβό υπάρχει ένας δακτύλιος ενός λαμπερού υλικού, που ονομάζεται «ο δρόμος προς το πουθενά», εξαιτίας του ότι ο δακτύλιος δεν είναι πλήρης. Λαμπερό υλικό υπάρχει στην περιοχή που ενώνονται οι δυο λοβοί, για το οποίο δεν υπάρχει ακόμα σαφής ερμηνεία.Ένα από τα ευρήματα που εξέπληξε τους ερευνητές ήταν το γεγονός ότι η Έσχατη Θούλη δεν έχει δορυφόρους. Κι αυτό διότι έχει παρατηρηθεί πως πολλά παρόμοια αντικείμενα στο ηλιακό μας σύστημα διαθέτουν δορυφόρους. Μια πιθανότητα είναι να διέθετε στο παρελθόν και με την πάροδο του χρόνου να συγχωνεύθηκε στην Έσχατη Θούλη. Υπάρχουν ακόμα πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με το αντικείμενο MU69. Πολλά από αυτά θα απαντηθούν όταν αναλυθεί και ο κύριος όγκος των δεδομένων που αναμένονται από το διαστημικό σκάφος New Horizons. Ο σκοπός της αποστολής δεν τελειώνει με την εξερεύνηση της Έσχατης Θούλης. Η επιστημονική ομάδα του New Horizons αναζητά τον επόμενο στόχο, αλλά η απόφαση θα ανακοινωθεί μάλλον το 2020. Η προσέγγιση του νέου στόχου θα πραγματοποιηθεί αργότερα, μέσα στην δεκαετία του 2020. Προς το παρόν, όλα τα μάτια είναι στραμμένα προς την Έσχατη Θούλη, καθώς το διαστημικό σκάφος συνεχίζει την αποστολή των δεδομένων προς την Γη. Και αναμένονται κι άλλες πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις σχετικά με την προέλευση αυτού του αντικειμένου και τις αλλαγές που υπέστη με το πέρασμα του χρόνου. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: https://www.forbes.com/sites/jonathanocallaghan/2019/05/16/first-new-horizons-science-results-reveal-secrets-of-mu69-in-the-outer-solar-system/#55f1068c4820 (*)Το διαστημικό σκάφος New Horizons εκτοξεύθηκε στις αρχές του 2006 με στόχο την εξερεύνηση του πλανήτη-νάνου Πλούτωνα και των δορυφόρων του. Τον Ιούλιο του 2015, το New Horizons βρέθηκε στην πιο κοντινή απόσταση από τον Πλούτωνα – 13.695 χιλιόμετρα. Το ντοκιμαντέρ που ακολουθεί περιγράφει τις πιο συναρπαστικές στιγμές της εξερεύνησης του Πλούτωνα: https://www.youtube.com/watch?v=eratKXB9fsk https://physicsgg.me/2019/05/18/%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84/

Μια νέα φωτογραφία της Έσχατης Θούλης. Μια νέα «φουρνιά» -τις καλύτερες έως τώρα- φωτογραφίες της Έσχατης Θούλης, τις οποίες τράβηξε και έστειλε το σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες), έδωσε στη δημοσιότητα η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Οι φωτογραφίες είχαν τραβηχτεί κατά την ιστορική κοντινή διέλευση του σκάφους την Πρωτοχρονιά από το πιο μακρινό ουράνιο σώμα που έχει ποτέ «επισκεφθεί» μια διαστημοσυσκευή, σε απόσταση περίπου 6,6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Το σκάφος απομακρύνεται πλέον από την μακρινή Θούλη (επισήμως γνωστή ως «2014 MU69″), αλλά συνεχίζει να στέλνει σταδιακά και με αργό ρυθμό στη Γη φωτογραφίες και άλλα δεδομένα που έχει αποθηκεύσει στη μνήμη του, κάτι που θα συνεχίσει να κάνει για τους επόμενους 18 μήνες. Το σκάφος βρίσκεται τώρα σε απόσταση 6,64 δισ. χλμ. από τη Γη και τα ραδιοσήματα του, που ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός, φθάνουν στη Γη σε έξι ώρες και εννέα λεπτά. Οι νέες φωτογραφίες με ανάλυση περίπου 33 μέτρων ανά εικονοστοιχείο (πίξελ) – η υψηλότερη μέχρι σήμερα- αναδεικνύουν πιο ανάγλυφα την Έσχατη Θούλη με τους δύο λοβούς της ως ένα παράξενο υβρίδιο ανάμεσα σε διπλή τηγανίτα και χιονάνθρωπο, ένα σχήμα που δεν έχουν ξαναδεί οι επιστήμονες. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν, όταν το σκάφος απείχε 6.628 χιλιόμετρα από την Έσχατη Θούλη, εξίμισι λεπτά πριν φθάσει στο κοντινότερο σημείο από αυτήν (σε απόσταση 3.500 χλμ). «Οι λεπτομέρειες που βλέπουμε πια στην επιφάνεια της Έσχατης Θούλης, οι οποίες δεν ήσαν σαφείς στις προηγούμενες εικόνες, δεν μοιάζουν με κανένα άλλο αντικείμενο από όσα έχουμε εξερευνήσει έως τώρα», δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής Άλαν Στερν του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών (SwRI). https://physicsgg.me/2019/02/23/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82/

H Έσχατη Θούλη δεν μοιάζει με χιονάνθρωπο αλλά πλακουτσωτή τηγανίτα. Η περίεργη μορφή της Έσχατης Θούλης: Εικόνες που λήφθηκαν την 1η Ιανουαρίου 2019 από το διαστημικό σκάφος New Horizons, όταν αυτό απείχε 8862 χιλιόμετρα από την Έσχατη Θούλη και 6,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη! Οι νέες φωτογραφίες που έστειλε το σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) από τη μακρινή Έσχατη Θούλη, δείχνουν ότι το ουράνιο σώμα, που αρχικά είχε φανεί να έχει σχήμα χιονάνθρωπου, είναι τελικά αρκετά πλακουτσωτό και όχι δύο ανισομεγέθεις σφαίρες ενωμένες μεταξύ τους, όπως νόμιζαν έως τώρα οι επιστήμονες. Οι επιστήμονες της αποστολής δήλωσαν ότι ο μεγαλύτερος λοβός (η Έσχατη) μοιάζει περισσότερο με μια γιγάντια τηγανίτα, ενώ ο μικρότερος (η Θούλη) με βαθουλωμένο καρύδι. «Είχαμε μία εντύπωση για την Έσχατη Θούλη βασισμένη στον περιορισμένο αριθμό εικόνων που είχαμε πάρει έως τώρα, αλλά βλέποντας πια περισσότερα στοιχεία, έχουμε αλλάξει σημαντικά τη γνώμη μας», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Άλαν Στερν του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών (SRI). «Θα ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα να πούμε ότι το σχήμα της είναι πιο επίπεδο, σαν τηγανίτα. Αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι οι νέες εικόνες γεννάνε επιστημονικά αινίγματα για το πώς μπορεί να σχηματίστηκε ένα τέτοιο αντικείμενο. Δεν έχουμε ποτέ δει κάτι παρόμοιο σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο», προσέθεσε. Το «ραντεβού» του σκάφους με την Έσχατη Θούλη -το πιο μακρινό στη διαστημική ιστορία- είχε γίνει στις αρχές του έτους σε απόσταση περίπου 6,6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, στην παγωμένη Ζώνη Κάιπερ. Οι νέες φωτογραφίες είχαν τραβηχτεί σε απόσταση 8.000 χιλιομέτρων από την Έσχατη Θούλη (επισήμως γνωστή ως «2014 MU69»), περίπου δέκα λεπτά αφότου το σκάφος είχε κάνει την κοντινότερη διέλευση από αυτήν. Νέες εικόνες θα συνεχίσουν να φθάνουν σταδιακά στη Γη, καθώς το σκάφος συνεχώς απομακρύνεται με ταχύτητα 50.000 χιλιομέτρων την ώρα. Συνολικά θα χρειαστούν περίπου 20 μήνες μέχρι το New Horizons να στείλει όλα τα δεδομένα που έχει συλλέξει. Η μορφή της Έσχατης Θούλης σύμφωνα με τα νέα δεδομένα: Η εικόνα που ακολουθεί δείχνει το σχήμα της Έσχατης Θούλης σύμφωνα με τις μέχρι τώρα φωτογραφίες που έχουν φτάσει στη Γη: https://physicsgg.me/2019/02/10/h-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b7-%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%cf%87%ce%b9%ce%bf%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89/

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα το καλύτερο έως τώρα «πορτρέτο» της Έσχατης Θούλης! Μια αρκετά καθαρή φωτογραφία της Έσχατης Θούλης, την οποία τράβηξε το σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) από απόσταση μόνο 6.700 χιλιομέτρων, έδωσε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) στη δημοσιότητα. Είναι το κοντινότερο «πορτρέτο» μέχρι σήμερα του μακρινού σώματος στη Ζώνη Κάιπερ και επιτρέπει να διακρίνει κανείς με αρκετές λεπτομέρειες το ασυνήθιστο σχήμα της Θούλης, επισήμως γνωστής ως «2014 MU69». Η φωτογραφία -με ανάλυση 135 μέτρων ανά εικονοστοιχείο (πίξελ)- που τραβήχτηκε την 1η Ιανουαρίου, μόλις επτά λεπτά πριν την κοντινότερη διέλευση της αμερικανικής διαστημοσυσκευής από την Έσχατη Θούλη, είχε αποθηκευθεί στη μνήμη του σκάφους. Στη συνέχεια χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να φθάσει στη Γη λόγω της μεγάλης απόστασης, ενώ υπέστη και μια επεξεργασία από τους επιστήμονες, ώστε να γίνει ακόμη πιο καθαρή. Οι δύο λοβοί της Θούλης εμφανίζουν πολλές περιοχές με εναλλαγές φωτεινού και σκούρου χρώματος, για άγνωστο λόγο. Διαθέτουν επίσης στην επιφάνειά τους αρκετά βαθουλώματα άγνωστης προέλευσης και διαμέτρου έως 700 μέτρων, που μπορεί να είναι κρατήρες πρόσκρουσης ή να έχουν προκύψει από κάποια εγγενή γεωλογική διαδικασία. Τους επόμενους μήνες θα φθάσουν στη Γη ακόμη καλύτερες και έγχρωμες φωτογραφίες της Έσχατης Θούλης, που θα βοηθήσουν «να λυθούν τα πολλά μυστήριά της», όπως είπε ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής ‘Αλαν Στερν του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών (SRI) του Κολοράντο. Το New Horizons βρίσκεται πλέον σε απόσταση περίπου 6,64 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, λειτουργεί χωρίς προβλήματα και απομακρύνεται από την Έσχατη Θούλη με ταχύτητα 50.700 χιλιομέτρων την ώρα. https://www.in.gr/2019/01/25/tech/kontinotero-portreto-tis-esxatis-thoulis-edose-nasa/

Ένα ροκ τραγούδι για το διαστημικό σκάφος New Horizons. [Dr. Stephen Hawking:] «The revelations of New Horizons may help us to understand better how our solar system was formed» New horizons to explore New horizons no one’s ever seen before Limitless wonders In a never-ending sky We may never, never reach them That’s why we have to try New horizons to take our breath away New horizons getting closer every day Somewhere in the distance A wonder will appear One day New Horizons will be very, very near That’s why we’re here Tonight the hand of man reaches out To throw light on how life came about Computer is reckoning an all-time high The future is beckoning onward and onward we fly New horizons a dream coming true New horizons that will change our point of view The fruits of wishful thinking We taste them for real We’re off to new horizons so hold on to the wheel That’s how we feel New horizons every day [Dr. Stephen Hawking:] «New Horizons» New horizons New horizons every day All right! [Dr. Stephen Hawking:] «We explore because we are human, and we want to know.» Ο Brian May είναι αστροφυσικός και υπήρξε κιθαρίστας του θρυλικού συγκροτήματος Queen του Freddie Mercury. Εμπνευσμένος από την αποστολή «New Horizons» της NASA έγραψε το παραπάνω κομμάτι. Σύμφωνα με δηλώσεις του Brian May: «η αποστολή δημιούργησε μουσική μέσα στο κεφάλι μου. Είναι μια αποστολή που έχει να κάνει με την ανθρώπινη περιέργεια, την ανάγκη της ανθρωπότητας να βγει εκεί έξω και να εξερευνήσει». Όπως είπε, τον κάλεσε ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής Alan Stern και του ζήτησε να γράψει ένα τραγούδι για την περίσταση. «Στην αρχή δίστασα γιατί το έβρισκα δύσκολο να σκεφτώ οτιδήποτε που να κάνει ομοιοκαταληξία με την Έσχατη Θούλη». Τελικά, συνεργάστηκε με τον στιχουργό Don Black κι έγραψε το τραγούδι που αρχίζει και τελειώνει με φράσεις του Stephen Hawking. Ο May είχε διακόψει τις σπουδές του για να ασχοληθεί με τους Queen. Όμως, πήρε με μεγάλη καθυστέρηση το διδακτορικό του από το Imperial College του Λονδίνου το 2007. Έκτοτε εμπλέκεται με διάφορα επιστημονικά και διαστημικά προγράμματα. Για παράδειγμα, η ιδέα της Ημέρας των Αστεροειδών γεννήθηκε από τον διάσημο κιθαρίστα [και τον σκηνοθέτη Grigorij Richters]. https://physicsgg.me/2019/01/03/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%81%ce%bf%ce%ba-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%b4%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac/

NASA : Η πρώτη HD φωτογραφία της Έσχατης Θούλης Οι επιστήμονες της αποστολής του σκάφους New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έδωσαν στη δημοσιότητα νέες καλύτερης ανάλυσης φωτογραφίες της Έσχατης Θούλης, του πιο μακρινού διαστημικού σώματος που έχει ποτέ εξερευνηθεί, οι οποίες αποκαλύπτουν ότι έχει σχήμα χιονάνθρωπου, διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Οι νέες φωτογραφίες από απόσταση περίπου 27.000 χιλιομέτρων δείχνουν ότι η Έσχατη Θούλη (επισήμως γνωστή ως «2014 MU69») αποτελείται από δύο ανισομεγέθεις ακανόνιστες σφαίρες κολλημένες μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα ενιαίο σώμα συνολικής διαμέτρου 33 χιλιομέτρων, δηλαδή, όσο το μέγεθος μιας πόλης. Οι επιστήμονες εκμεταλλεύθηκαν το διπλό όνομα του σώματος για να βαφτίσουν τη μία σφαίρα Έσχατη (διαμέτρου 19 χιλιομέτρων) και την άλλη Θούλη (14 χιλιομέτρων). Το όλο σώμα είναι πολύ σκούρο, καθώς η μεγαλύτερη σφαίρα αντανακλά μόνο το 13% του φωτός που πέφτει πάνω της, ενώ η μικρότερη ποσοστό 6%. Οι πρώτες έγχρωμες φωτογραφίες επίσης δείχνουν ότι η Έσχατη Θούλη έχει κοκκινωπή απόχρωση, πιθανώς επειδή η ισχυρή κοσμική ακτινοβολία έχει δώσει μια εξωτική απόχρωση στους επιφανειακούς πάγους της (κάτι ανάλογο συμβαίνει σε τμήματα του Πλούτωνα). Κατά πάσα πιθανότητα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, οι δύο σφαίρες ενώθηκαν με μη βίαιο τρόπο στην αρχική φάση σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, κινούμενες η μία προς την άλλη με χαμηλή ταχύτητα δύο έως τριών χιλιομέτρων την ώρα. Ακόμη υψηλότερης ανάλυσης φωτογραφίες και άλλα δεδομένα που έχει συλλέξει με τα όργανά του το σκάφος θα συνεχίσουν να φθάνουν στη Γη τις επόμενες μέρες, εβδομάδες και μήνες έως το 2020, καθώς η Έσχατη Θούλη απέχει 6,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Μέχρι τώρα ούτε το 1% των δεδομένων αυτών δεν έχει έλθει στη Γη. Η πρώτη καλής ανάλυσης φωτογραφία, από απόσταση μόνο 3.500 χιλιομέτρων, αναμένεται να «κατέβει» μέσα στο Φεβρουάριο. Και ένα τραγούδι από έναν Queen Ο Μπράιαν Μέι, αστροφυσικός και κιθαρίστας του θρυλικού συγκροτήματος Queen του Φρεντ Μέρκιουρι, μόλις κυκλοφόρησε ένα νέο σινγκλ με τίτλο «New Horizons». «Η αποστολή δημιούργησε μουσική μέσα στο κεφάλι μου. Είναι μια αποστολή που έχει να κάνει με την ανθρώπινη περιέργεια, την ανάγκη της ανθρωπότητας να βγει εκεί έξω και να εξερευνήσει», δήλωσε ο Μέι. Όπως είπε, τον κάλεσε ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής ‘Αλαν Στερν και του ζήτησε να γράψει ένα τραγούδι για την περίσταση. «Στην αρχή δίστασα γιατί το έβρισκα δύσκολο να σκεφτώ οτιδήποτε που να κάνει ομοιοκαταληξία με την Έσχατη Θούλη», ανέφερε ο βρετανός επιστήμονας και μουσικός. Τελικά, συνεργάστηκε με τον άγγλο στιχουργό Ντον Μπλακ και μπόρεσε να γράψει ένα τραγούδι, το οποίο αρχίζει και τελειώνει με φράσεις του διάσημου αείμνηστου βρετανού κοσμολόγου Στίβεν Χόκινγκ. Ο Μέι, ο οποίος είχε διακόψει τις σπουδές του στη φυσική για να ασχοληθεί με τους Queen, τελικά πήρε με μεγάλη καθυστέρηση το διδακτορικό του από το Imperial College του Λονδίνου το 2007. Έκτοτε εμπλέκεται με διάφορα επιστημονικά και διαστημικά προγράμματα. https://www.in.gr/2019/01/03/tech/nees-fotografies-tis-esxatis-thoulis-kai-eidiki-afierosi-apo-enan-queen/

Οι πρωτες φωτογραφίες. Στις 30 Δεκεμβρίου 2018 οι «Νέοι Ορίζοντες» – 39 ώρες πριν την πλησιέστερη προσέγγιση – απείχαν από την Έσχατη Θούλη 1,9 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Τότε η κάμερα των «Νέων Οριζόντων» φωτογράφισε την Έσχατη Θούλη και το αποτέλεσμα φαίνεται στην εικόνα που ακολουθεί: Αυτή την στιγμή το διαστημικό σκάφος New Horizons διέρχεται από απόσταση κάποιων χιλιάδων χιλιομέτρων από την Έσχατη Θούλη, με ταχύτητα 50.000 km/h. Δεν είναι δυνατόν να τεθεί σε τροχιά γύρω της, κι έτσι θα συνεχίσει το ταξίδι. Τα επιστημονικά όργανα του New Horizons και η κάμερα υψηλής ανάλυσης που διαθέτει, «σαρώνουν» την επιφάνεια της Θούλης. Η επικοινωνία της NASA με το διαστημικό σκάφος είναι πολύ αργή: το σήμα για να φτάσει από την Γη στο New Horizons και να επιστρέψει χρειάζεται πάνω από 12 ώρες. Έτσι, η μετάδοση όλων των πληροφοριών, σύμφωνα με τους επιστήμονες της NASA, αναμένεται να διαρκέσει μέχρι το καλοκαίρι του 2020. Περιμένουμε λοιπόν τις επόμενες ώρες (και ημέρες) νεώτερα και περισσότερα στοιχεία για την Έσχατη Θούλη … https://physicsgg.me/2019/01/01/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b7-%ce%b8%ce%bf%cf%8d/

Το πιο μακρινό «ραντεβού» στη διαστημική ιστορία. Την πρώτη μέρα του 2019 -περίπου στις 07:30 ώρα Ελλάδας της Πρωτοχρονιάς- το σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), έπειτα από ένα μακρύ ταξίδι, θα πει το «ευτυχές το νέο έτος» στην Έσχατη Θούλη στη Ζώνη Κάιπερ. Θα είναι το πιο μακρινό ουράνιο σώμα που θα έχει ποτέ επισκεφθεί μια ανθρώπινη διαστημοσυσκευή, σε απόσταση σχεδόν 6,6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, περίπου 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα πέρα από τον Πλούτωνα, τον οποίο το New Horizons είχε πρώτο επισκεφθεί το 2015. Η μυστηριώδης Έσχατη Θούλη (Ultima Thule) -επίσημα γνωστή ως «2014 MU69″- είχε ανακαλυφθεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» πριν τέσσερα χρόνια. Φέρει το όνομα της αρχαίας Θούλης, ενός νησιού που είχε αναφέρει ο αρχαίος Έλληνας εξερευνητής Πυθέας τον 4ο αιώνα π.Χ. ότι βρισκόταν βόρεια της Βρετανίας (ίσως επρόκειτο για την Ισλανδία ή τη Γροιλανδία). Από τότε το όνομα της Θούλης συμβολίζει αυτό που βρίσκεται στην εσχατιά του κόσμου. Το κόστους 700 εκατομμυρίων δολαρίων New Horizons, το οποίο είχε εκτοξευθεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ τον Ιανουάριο του 2006, έβαλε πλώρη για τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος μετά την ιστορική του επίσκεψη στο νάνο πλανήτη Πλούτωνα τον Ιούλιο του 2015. Η Έσχατη Θούλη -που απέχει από τον Ήλιο 44 φορές μακρύτερα από ό,τι η Γη- είναι ένα παγωμένο σώμα με θερμοκρασία περίπου μείον 230 βαθμούς Κελσίου, σκούρα κοκκινωπή απόχρωση και το μέγεθος μιας πόλης, καθώς έχει διάμετρο περίπου 30 χιλιομέτρων. Είναι ακόμη ασαφές τι σχήμα έχει (επίμηκες, σφαιρικό ή ακανόνιστο), αν συνοδεύεται από μίνι δορυφόρους ή δακτυλίους και αν αποτελείται από ένα ενιαίο σώμα ή από δύο σώματα, το ένα σε τροχιά γύρω από το άλλο. «Πραγματικά δεν έχουμε ιδέα για το τι πρέπει να περιμένουμε. Αλλά ό,τι κι αν κάνουμε εκεί, πρόκειται να είναι ιστορικό. Θα μάθουμε από τι αποτελείται αυτό το σώμα. Πώς σχηματίσθηκε, αν έχει ατμόσφαιρα, αν έχει δακτυλίους. Ποιός ξέρει τι μπορεί να βρούμε», δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής, ‘Αλαν Στερν, του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς. Την Πρωτοχρονιά το σκάφος θα ρίξει μια σχετικά σύντομη ματιά στη μυστηριώδη Έσχατη Θούλη, την οποία θα προσεγγίσει με ταχύτητα 50.700 χιλιομέτρων την ώρα, χωρίς να τεθεί σε τροχιά γύρω της, καθώς θα συνεχίσει το ταξίδι του. Θα πλησιάσει όμως σε απόσταση έως 3.500 χιλιομέτρων, πολύ κοντύτερα από ό,τι είχε κάνει με τον Πλούτωνα από απόσταση 12.500 χλμ. Τα επτά επιστημονικά όργανα του New Horizons και η κάμερα υψηλής ανάλυσης που διαθέτει, θα «σαρώσουν» για ένα διήμερο περίπου την επιφάνειά της Θούλης για να συλλέξουν όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία. Οι επιστήμονες δεν περιμένουν η Έσχατη Θούλη να έχει ατμόσφαιρα ή γεωλογική δραστηριότητα, αλλά οι εκπλήξεις είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα μιας διαστημικής αποστολής. Κατά την προσέγγιση της Θούλης, το σκάφος θα έχει στραμμένο πάνω της όλα τα όργανά του και έτσι δεν θα μπορεί να επικοινωνήσει με τη Γη. Μόνο αφότου περάσουν αρκετές ώρες, θα κάνει επιτόπια στροφή και θα στείλει στον πλανήτη μας το σήμα ότι επιβίωσε, κάτι που θα πάρει πάνω από έξι ώρες για να φθάσει στο σταθμό ελέγχου. Υπομονή για τις φωτογραφίες Το βράδυ της 1ης και τη 2ας Ιανουαρίου το New Horizons θα στείλει στη Γη τις πρώτες φωτογραφίες και μετρήσεις από την κοντινή διέλευσή του από τη Θούλη. Το σκάφος χρειάσθηκε 16 μήνες για να στείλει στους επιστήμονες όλα τα στοιχεία από την επίσκεψή του στον Πλούτωνα, ενώ θα χρειασθεί ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να στείλει στη Γη όλες τις φωτογραφίες και το υπόλοιπο υλικό από τη Θούλη. Τα στοιχεία θα συνεχίσουν να φθάνουν στη Γη έως το Σεπτέμβριο του 2020, καθώς το σκάφος θα μεταδίδει τα 50 GB των δεδομένων που θα έχει συλλέξει, με ταχύτητα μόνο 1.000 bits το δευτερόλεπτο (1 kilobit). Η παγωμένη και σε σχήμα ντόνατ Ζώνη Κάιπερ, όπου βρίσκεται και η Θούλη, περιέχει υλικά απομεινάρια -γνωστά ως Kuiper Belt Objects ή απλώς KBO- από τις απαρχές του ηλιακού μας συστήματος. Η μελέτη της Ζώνης (που φέρει το όνομα του Ολλανδο-αμερικανού αστρονόμου Τζέραρντ Κάιπερ, ο οποίος πρώτος πρότεινε την ύπαρξή της το 1951) για πρώτη φορά θα προσφέρει στοιχεία που θα οδηγήσουν σε καλύτερη κατανόηση του σχηματισμού της ίδιας της Γης πριν περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Το πρώτο ΚΒΟ είχε ανακαλυφθεί το 1992, ενώ από τότε εκατοντάδες ακόμη έχουν ήδη εντοπιστεί. Σύμφωνα με μία εκτίμηση, τα ΚΒΟ με διάμετρο άνω των 100 χιλιομέτρων είναι τουλάχιστον 100.000, ενώ υπάρχουν πολλά περισσότερα αντικείμενα μικρότερου μεγέθους. «Ταξιδεύουμε τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια πίσω στο παρελθόν. Τίποτε από ό,τι έχουμε ποτέ επισκεφθεί σε όλη την ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος, δεν έχει διατηρηθεί σε αυτό το είδος βαθιάς ψύξης όπως η Θούλη», δήλωσε ο Στερν. Η επιστημονική ομάδα του New Horizons ελπίζει ότι η NASA θα δεχθεί να χρηματοδοτήσει μια παράταση της αποστολής, ώστε μετά τη «Θούλη» το σκάφος -που θα έχει κατεύθυνση προς τον Αστερισμό του Τοξότη- να επισκεφθεί τουλάχιστον ένα ακόμη σώμα της Ζώνης Κάιπερ μέσα στην επόμενη δεκαετία, καθώς διαθέτει επαρκή καύσιμα και ηλεκτρισμό (χάρη σε μια μπαταρία πλουτωνίου) για κάτι τέτοιο. Το σκάφος βρίσκεται τώρα σε απόσταση περίπου 44 αστρονομικών μονάδων από τη Γη (μια τέτοια μονάδα ισοδυναμεί με την απόσταση Γης-Ήλιου) και κάθε χρόνο απομακρύνεται άλλες τρεις αστρονομικές μονάδες από τον πλανήτη μας. Ο Στερν πιστεύει ότι το New Horizons θα αντέξει να φθάσει σε απόσταση έως περίπου 100 αστρονομικών μονάδων από τη Γη. διαβάστε επίσης: «Pluto Is Far in the Rearview. Next Stop: Ultima Thule» https://physicsgg.me/2018/12/28/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%cf%8c-%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%b2%ce%bf%cf%8d-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc/

Το διαστημικό σκάφος New Horizons πλησιάζει την «Έσχατη Θούλη» Σήμερα 19 Δεκεμβρίου 2018, το διαστημικό σκάφος «New Horizons» απέχει 15397497 χιλιόμετρα από το αστρονομικό αντικείμενο«2014 MU69» ή αλλιώς «Έσχατη Θούλη (Ultima Thule)» που βρίσκεται στην ζώνη Κάιπερ. Οι επιστήμονες της NASA υπολογίζουν ότι σε 12 ημ έρες και 9 ώρες περίπου (την πρωτοχρονιά), το διαστημικό σκάφος θα προσεγγίσει την Θούλη. Μπορείτε να παρακολουθείτε την απόσταση του «New Horizons» από την Θούλη ΕΔΩ: http://pluto.jhuapl.edu/. Το μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» εκτοξεύθηκε από τη Γη στις 19 Ιανουαρίου 2006 με στόχο την εξερεύνηση του πιο μακρινού πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, τον Πλούτωνα. Κατά σύμπτωση, μερικούς μήνες μετά, στις 24 Αυγούστου 2006, ο Πλούτωνας έπαψε να θεωρείται πλανήτης. Οι αστρονόμοι για τους δικούς τους λόγους τον είχαν υποβιβάσει στην κατηγορία των «νάνων-πλανητών»! Το «Νέοι Ορίζοντες», αφού διάνυσε απόσταση 6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, τον Ιούλιο του 2015 πέρασε κοντά από τον Πλούτωνα , στέλνοντας στην Γη πρωτόγνωρες εικόνες και πληροφορίες για τον πλανήτη-νάνο και τους δορυφόρους του. https://physicsgg.me/2018/12/19/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-new-horizons-%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd/

Πρώτη καλλιέργεια τεχνητού κρέατος στο διάστημα. Τεχνητό κρέας δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στο διάστημα, στο πλαίσιο ενός πειράματος της ισραηλινής Aleph Farms στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όπως αναφέρει το Space.com, η εταιρεία επικεντρώνεται στην καλλιέργεια «βοδινής μπριζόλας» ή ακόμα και ολόκληρων κομματιών τεχνητού (αλλά κατά τα άλλα πραγματικού) κρέατος από κύτταρα- στη συγκεκριμένη περίπτωση βοδινά κύτταρα- σε εργαστήριο, αξιοποιώντας παράλληλα τεχνολογία 3D εκτύπωσης. Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το πείραμα περιελάμβανε την καλλιέργεια ενός κομματιού κρέατος εξομοιώνοντας τη φυσική διαδικασία ανάπτυξης/ αναγέννησης μυϊκού ιστού στα βοοειδή. Η Aleph Farms συνεργάστηκε με τη ρωσική 3D Bioprinting Solutions και δύο αμερικανικές εταιρείες τροφίμων για τη δοκιμή της μεθόδου στο διάστημα. Η ανακοίνωση της επιτυχίας του πειράματος έγινε τη Δευτέρα. Στις 26 Σεπτεμβρίου η ομάδα πέτυχε «proof of concept» όταν οι αστροναύτες που πραγματοποίησαν το πείραμα ήταν σε θέση να παράγουν ένα μικρό κομμάτι μυϊκού ιστού αγελάδας στον διαστημικό σταθμό. Το πείραμα έλαβε χώρα σε έναν 3D βιοεκτυπωτή της 3D Bioprinting Solutions. Η βιοεκτύπωση (bioprinting) είναι μια διαδικασία κατά την οποία βιολογικά υλικά (όπως κύτταρα από ζώα) συνδυάζονται με παράγοντες ανάπτυξης και μια «βιομελάνη», προκειμένου να εκτυπωθούν σε στρώματα. Σε αυτή την περίπτωση, το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν μια δομή – κομμάτι μυϊκού ιστού. «Ο 3D βιοεκτυπωτής διαθέτει μια μαγνητική δύναμη η οποία συγκέντρωσε τα κύτταρα σε έναν μικρής κλίμακας ιστό, που είναι αυτό από το οποίο αποτελείται το κρέας» ανέφερε στο Space.com ο Γιοάβ Ράισλερ, external relations manager της Aleph Farms. Αν και η 3D βιοεκτύπωση έχει δοκιμαστεί και χρησιμοποιηθεί στη Γη για διάφορα πράγματα, λειτουργεί διαφορετικά στο διάστημα. «Η ωρίμανση των βιοεκτυπωμένων οργάνων και ιστών σε μηδενική βαρύτητα προχωρά πολύ πιο γρήγορα από ό,τι σε συνθήκες γήινης βαρύτητας. Ο ιστός εκτυπώνεται από όλες τις πλευρές ταυτόχρονα, σαν να φτιάχνεις μια χιονόμπαλα, ενώ οι περισσότεροι άλλοι βιοεκτυπωτές τον δημιουργούν στρώμα με στρώμα. Στη Γη τα κύτταρα πέφτουν πάντα προς τα κάτω. Σε μηδενική βαρύτητα κρέμονται στο διάστημα και αλληλεπιδρούν μόνο μεταξύ τους. Η εκτύπωση στρώμα- στρώμα με βαρύτητα απαιτεί μια δομή υποστήριξης. Η εκτύπωση στη μηδενική βαρύτητα επιτρέπει τη δημιουργία του ιστού μόνο με κυτταρικό υλικό, χωρίς ενδιάμεση υποστήριξη» πρόσθεσε ο Ράισλερ. «Στο διάστημα δεν χρειαζόμαστε 10.000 ή 15.000 λίτρα νερού για να παράγουμε ένα κιλό βοδινού» αναφέρει, σε σχετική ανακοίνωση, ο Ντιντιέ Τουμπιά, συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. Η λογική πίσω από τις προσπάθειες για δημιουργία κρέατος «άνευ σφαγής» στο διάστημα, σύμφωνα με την εταιρεία, έχει να κάνει με την κλιματική αλλαγή, καθώς θεωρείται πως η κτηνοτροφία συμβάλλει στο όλο πρόβλημα. «Ο πλανήτης μας φλέγεται και δεν έχουμε άλλον σήμερα. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να διασφαλίσουμε πως θα παραμείνει ο ίδιος γαλάζιος πλανήτης που γνωρίζουμε και για τις επόμενες γενιές» σημείωσε ο Ράισλερ- προσθέτοντας πως η εταιρεία σκοπεύει, βασιζόμενη στην επιτυχία του πειράματος, να είναι σε θέση μέσα σε μερικά χρόνια να παράγει μοσχαρίσιες μπριζόλες σε «βιο-φάρμες» στη Γη, όπου το κρέας θα καλλιεργείται. https://www.naftemporiki.gr/story/1522057/proti-kalliergeia-texnitou-kreatos-sto-diastima Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα θα επενδύσουν στην ανασυγκρότηση της πλατφόρμας εκτόξευσης του Gagarin το 1961. Ο επικεφαλής της Roscosmos Dmitry Rogozin επιβεβαιώνει τη δυνατότητα των ΗΑΕ και του Καζακστάν να στηρίξουν τη Ρωσία στην ανασυγκρότηση του θρυλικού χώρου εκτόξευσης του Baikonur. Ο νέος τεχνικός σχεδιασμός που αποφασίζεται εξήγησε ο Rogozin ότι η αποκατάσταση της πλατφόρμας εκτόξευσης δεν αμφισβητείται ως τέτοια, ενώ ο τύπος του οχήματος εκτόξευσης δεν έχει ακόμη αποφασιστεί. Είπε ότι από τώρα και στο εξής, οι Soyuz-2.1a και Soyuz 2.1b παραμένουν οι σημαντικότεροι. Θα πρέπει να ξαναρχίσουν οι πτήσεις πληρώματος από την περιοχή του Gagarin. Εντούτοις, από τη στιγμή που δεν έχει λειτουργήσει, παραμένει μόνο μία πλατφόρμα 31 - χωρίς επιφύλαξη, την οποία ο Rogozin ονομάζεται «απαράδεκτο», λέγοντας ότι πρέπει να υπάρξει αποκατάσταση. Ένα άλλο πιθανό σενάριο ανασυγκρότησης είναι η τοποθέτηση του χώρου για τα οχήματα εκτόξευσης Soyuz-6 μεσαίας κατηγορίας. "Όσο για τους συμμετέχοντες σε αυτή τη διαδικασία, αυτό θα είναι, πρωτίστως, η Ρωσία, το Καζακστάν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι έντονες συζητήσεις διεξάγονται σε τριμερή μορφή σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να συμβάλει καθένα από τα μέρη, αποφασίζοντας το χρονοδιάγραμμα του έργου. Η τεχνική ανακατασκευή θα διαρκέσει περίπου τρία χρόνια. Συνεπώς, διαπραγματευόμαστε με τους συναδέλφους μας από το Αμπού Ντάμπι και το Nur-Sultan. "Η εκκίνηση για την πρώτη ανθρώπινη διαστημική πτήση στον κόσμο που πραγματοποίησε ο Γιούρι Γκαγκάριν στο Vostok 1 το 1961, ο χώρος αναφέρθηκε ως Site No.1 ως ο πρώτος του είδους του. Το 2019, το Gagarin's Start φιλοξένησε τα δύο τελευταία πληρώματά του, τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο, πριν τον παροπλισμό της από τη ρωσική κυβέρνηση. https://asgardia.space/en/news/UAE-to-Invest-Into-Reconstructing-Gagarins-1961-Launch-Platform

Tην πρώτη ιδιωτική αποστολή δορυφόρου στον Άρη σχεδιάζουν η Virgin Orbit και η Πολωνία. Επιστήμονες και μηχανικοί από πολωνικά πανεπιστήμια συνεργάζονται με την εταιρεία SatRevolution (εδρεύει επίσης στον Πολωνία) και τη Virgin Orbit του σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον στο πλαίσιο μιας νέας κοινοπραξίας για τον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση της πρώτης ιδιωτικής αποστολής μικρού δορυφόρου στον Άρη. Η δημιουργία της κοινοπραξίας υπογράφτηκε σε επίσημη τελετή κατά τη συνδιάσκεψη Impact Mobility '19 rEvolution στο Κατόβιτσε της Πολωνίας. Τα μέλη της κοινοπραξίας θα αναπτύξουν από κοινού την πρώτη από μια σειρά μέχρι και τριών αποστολών στον Άρη, με την πρώτη εκτόξευση να αναμένεται μέσα σε διάστημα τριών ετών από σήμερα. Όπως τονίζει σε ανακοίνωσή της η Virgin Orbit, οι «δίδυμοι» δορυφόροι MarCO της NASA (Jet Propulsion Laboratory) απέδειξαν το 2018 πως μικρότερα και πιο οικονομικά διαστημόπλοια μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη. Προκαταρκτικές έρευνες που έχουν γίνει από την κοινοπραξία δείχνουν πως μικρά διαστημόπλοια, 50 κιλών ή και λιγότερο, μπορούν να αναλάβουν ένα μεγάλο εύρος επιστημονικών αποστολών- όπως η λήψη φωτογραφιών του Άρη και του ενός εκ των φεγγαριών του, του Φόβου, η ανάλυση της ατμόσφαιράς του ή ακόμα και η αναζήτηση υπόγειων κοιτασμάτων νερού. Η Πολωνή υπουργός Επιχειρηματικότητας και Τεχνολογίας, Τζαντβίγκα Εμίλεβιτς, εξέφρασε τον ενθουσιασμό της κυβέρνησης της χώρας της για την εξερεύνηση του διαστήματος, δηλώνοντας πως «είναι ταιριαστό για το έθνος του Κοπέρνικου να παίξει έναν σημαντικό ρόλο ως προς την κατανόηση του ηλιακού συστήματος από την ανθρωπότητα. Με αυτόν τον σκοπό το 2014 δημιουργήσαμε την Πολωνική Διαστημική Υπηρεσία (POLSA), που ανέλαβε την ειδική αποστολή της στήριξης της αναπτυσσόμενης πολωνικής διαστημικής βιομηχανίας, συνδυάζοντας τους κόσμους της επιχειρηματικότητας και της επιστήμης. Αλλά το μέλλον φαίνεται ακόμα πιο φωτεινό. Έχοντας αποδείξει πως η πολωνική επιστήμη και μηχανολογία μπορούν να υλοποιήσουν επιτυχείς αποστολές σε τροχιά γύρω από τη Γη, κοιτάμε τώρα παραπέρα στους ουρανούς- όπως έκανε κάποτε και ο Κοπέρνικος». Στον πυρήνα της κοινοπραξίας βρίσκονται πολλά από τα κορυφαία πανεπιστήμια της Πολωνίας. Όσον αφορά στη SatRevolution, θα αναλάβει τον σχεδιασμό και την κατασκευή του δορυφόρου, παρέχοντας τα βασικά του υποσυστήματα. Σημειώνεται πως τον Απρίλιο του 2019 η SatRevolution έστειλε σκάφος σε τροχιά- τον Światowid, τον πρώτο «νανοδορυφόρο» της Πολωνίας για εμπορικούς σκοπούς. Η αποστολή προορίζεται να εκτοξευτεί με πύραυλο LauncherOne της Virgin Orbit, ο οποίος εκτοξεύεται από ειδικά διαμορφωμένο αεροσκάφος Boeing 747-400. https://www.naftemporiki.gr/story/1522525/tin-proti-idiotiki-apostoli-doruforou-ston-ari-sxediazoun-i-virgin-orbit-kai-i-polonia

Αστεροειδής μπορεί να χτυπήσει την Γη σε 65 χρόνια. Ο αστεροειδής αναμένεται να περάσει πολύ κοντά στη Γη το 2084, αλλά υπάρχει μια πιθανότητα ότι οι βαρυτικές παρεμβολές από άλλους πλανήτες θα μπορούσαν να τον στείλουν απευθείας στην ατμόσφαιρά μας. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) πρόσθεσε έναν νέο αστεροειδή στον λεγόμενο κατάλογο κινδύνων, λέγοντας ότι θα μπορούσε να χτυπήσει την Γη τα επόμενα 65 χρόνια, ανέφερε η εφημερίδα The Daily Mail την Τετάρτη. Η Λίστα Κινδύνων περιλαμβάνει οποιοδήποτε διαστημικό αντικείμενο που έχει μεγαλύτερη από μηδενική πιθανότητα να χτυπήσει τη Γη και ο εν λόγω αστεροειδής – 2019 SU3 – είναι το τέταρτο μεγαλύτερο αντικείμενο της λίστας, με διάμετρο 46 πόδια, ακόμα μικρότερο από τον μετεωρίτη που χτύπησε το Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας το 2013. Σύμφωνα με την ESA, ο αστεροειδής έχει πιθανότητα 1 προς 152 πιθανότητες να συγκρουστεί με τον πλανήτη μας, κάτι που οι αστρονόμοι προβλέπουν ότι μπορεί να συμβεί γύρω στον Σεπτέμβριο του 2084. Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι το μέγεθός του δεν είναι αρκετά μεγάλο για να προκαλέσει σοβαρές καταστροφές. Η ESA προβλέπει ότι ο αστεροειδής θα περάσει από τον πλανήτη μας σε απόσταση περίπου 73.435 μιλίων, μέσα στην τροχιά της Σελήνης (239.000 μίλια). Επομένως, ακόμη και η παραμικρή βαρυτική έλξη από άλλους πλανήτες θα μπορούσε να τον στείλει κατευθείαν στην ατμόσφαιρα της Γης. Εξαιτίας αυτού, ο αστεροειδής βρισκόταν στον κατάλογο κινδύνων του ESA, επιτρέποντας στους ειδικούς να παρακολουθούν στενά τις κινήσεις του, αναφέρει η έκθεση της Mail. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/811197_asteroeidis-mporei-na-htypisei-tin-gi-se-65-hronia

Βραβείο Νόμπελ Χημείας 2019… στους δημιουργούς των μπαταριών ιόντων λιθίου. Το Βραβείο Νόμπελ Χημείας 2019 μοιράζονται ο φυσικός John B. Goodenough (97 ετών, είναι πλέον ο μεγαλύτερος σε ηλικία στην ιστορία που κερδίζει το βραβείο), και οι χημικοί M. Stanley Whittingham , Akira Yoshino «για τη ανάπτυξη των μπαταριών ιόντων λιθίου». Αυτή η ελαφριά, επαναφορτιζόμενη και ισχυρή μπαταρία χρησιμοποιείται σήμερα παντού, από τα κινητά τηλέφωνα μέχρι τους φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα ηλεκτροκίνητα οχήματα. Επίσης, μπορεί να αποθηκεύσει σημαντικές ποσότητες ηλιακής και αιολικής ενέργειας ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για μια κοινωνία χωρίς ορυκτά καύσιμα. Ο Stanley Whittingham https://en.wikipedia.org/wiki/M._Stanley_Whittingham στην δεκαετία του 1970 ενώ άρχισε να ερευνά τους υπεραγωγούς, ανακάλυψε ένα εξαιρετικά πλούσιο-ενεργειακά υλικό, που το χρησιμοποίησε για την δημιουργία μιας νέας καθόδου σε μια μπαταρία λιθίου. Χρησιμοποίησε διθειούχο τιτάνιο και μέταλλο λιθίου ως ηλεκτρόδια. Όμως, αυτή η επαναφορτιζόμενη μπαταρία λιθίου δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει πρακτική. Το διθειούχο τιτάνιο ήταν φτωχή επιλογή, επειδή θα πρέπει να συντεθεί κάτω από πλήρως στεγανοποιημένες συνθήκες και αυτό ήταν πολύ δαπανηρό. Όταν εκτίθεται στον αέρα, το διθειούχο τιτάνιο αντιδρά για να σχηματίσει ενώσεις του υδροθείου, που έχουν δυσάρεστη οσμή. Γι΄αυτό, καθώς και για άλλους λόγους σταμάτησε η ανάπτυξη της μπαταρίας διθειούχου τιτανίου-λιθίου του Whittingham. Οι μπαταρίες με ηλεκτρόδια μεταλλικού λιθίου παρουσίασαν προβλήματα ασφαλείας, επειδή το λίθιο είναι πολύ δραστικό χημικό στοιχείο, καίγεται σε κανονικές ατμοσφαιρικές συνθήκες λόγω της παρουσίας νερού και οξυγόνου. Ως αποτέλεσμα, η έρευνα μετακινήθηκε στην ανάπτυξη μπαταριών όπου, αντί για μεταλλικό λίθιο, υπάρχουν μόνο ενώσεις του λιθίου, που μπορούν να δέχονται και να ελευθερώνουν ιόντα λιθίου. Ο John Bannister Goodenough https://en.wikipedia.org/wiki/John_B._Goodenough προέβλεψε ότι η κάθοδος θα είχε ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες αν χρησιμοποιούνταν ένα οξείδιο μετάλλου, αντί για θειούχο μέταλλο. Μετά από συστηματική έρευνα του 1980 κατέδειξε ότι το οξείδιο του κοβαλτίου λιθίου με παρεμβαλλόμενα ιόντα μπορεί να παράγει μέχρι και τέσσερα Volt. Αυτό ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα και οδήγησε σε πολύ πιο ισχυρές μπαταρίες. Με βάση την κάθοδο του Goodenough, o Akira Yoshino https://en.wikipedia.org/wiki/Akira_Yoshino δημιούργησε το 1986 την πρώτη βιώσιμη εμπορικά μπαταρία ιόντων λιθίου. Αντί να χρησιμοποιούν το δραστικό λίθιο στην άνοδο, χρησιμοποίησαν πετρελαϊκό κοκ, ένα υλικό άνθρακα, που, όπως οξείδιο του κοβαλτίου στην κάθοδο, μπορεί να παρεμβάλλει ιόντα λιθίου. Το αποτέλεσμα ήταν μια ελαφριά και ανθεκτική μπαταρία που θα μπορούσε να φορτιστεί εκατοντάδες φορές. Το πλεονέκτημα των μπαταριών ιόντων λιθίου είναι πως δεν βασίζονται σε χημικές αντιδράσεις στα ηλεκτρόδια, αλλά στην ροή των ιόντων λιθίου μεταξύ ανόδου και καθόδου. Οι μπαταρίες λιθίου άλλαξαν την ζωή μας μπαίνοντας στην αγορά το 1991. https://physicsgg.me/2019/10/09/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82-2019/

Αυτόνομη πτήση στον Άρη; Το ατομικό ρολόι Deep Space της NASA στοχεύει να το καταστήσει δυνατό. Το Ατομικό Ωροσκόπιο της Deep Space της NASA ξεκίνησε τη διαστημική αποστολή ενός έτους. Εάν είναι επιτυχής, η τεχνολογία GPS για το βαθύ διάστημα θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για πλοήγηση σε αυτόνομα διαστημικά σκάφη. Αυτό θα περιορίσει τη χρονοβόρα διαδικασία λήψης οδηγιών από τον έλεγχο πλοήγησης στη Γη. Το ρολόι αναπτύχθηκε στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA και ξεκίνησε τον Ιούνιο. Πιστεύεται ότι είναι και αρκετά σταθερό για να χαρτογραφήσει μια τροχιά ενός διαστημικού σκάφους σε βαθύ χώρο και αρκετά μικρό ώστε να χωράει πάνω σε ένα διαστημόπλοιο. Τα ατομικά ρολόγια καθορίζουν την απόσταση μεταξύ των αντικειμένων μετρώντας το χρόνο που χρειάζεται ένα σήμα για να ταξιδέψει μεταξύ δύο σημείων. Η ακρίβεια δεν πρέπει να υποτιμάται όταν πρόκειται για βαθύ διάστημα: ένα λάθος ενός δευτερολέπτου μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ μιας προσγείωσης του Άρη ή της έλλειψης του πλανήτη κατά εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα. Το ατομικό ρολόι Deep Space Atomic Space Ion είναι 50 φορές πιο σταθερό από τα ατομικά ρολόγια στους δορυφόρους GPS και τώρα η ακρίβειά του θα δοκιμαστεί στο διάστημα. Επί του παρόντος, για να προσδιοριστεί η θέση ενός διαστημικού σκάφους, χρησιμοποιούνται ατομικά ρολόγια στη Γη. Η διαδικασία είναι επίπονη: ένα σήμα μπορεί να ταξιδέψει για λεπτά ή ακόμα και ώρες για να φτάσει στη Γη, όπου δημιουργούνται οδηγίες, και στη συνέχεια παίρνει λεπτά ή ώρες για να φτάσει στο διαστημικό σκάφος. Ένα ατομικό ρολόι επί του διαστημικού σκάφους θα έκοβε αυτή τη φορά, επιτρέποντας στο διαστημικό σκάφος να υπολογίζει τη δική του τροχιά και έτσι να ταξιδεύει μακρύτερα και με ασφάλεια να μεταφέρει τους ανθρώπους σε άλλους πλανήτες. «Ο στόχος του διαστημικού πείραματος είναι να βάλει το Ατομικό Ωροσκόπιο Deep Space στο πλαίσιο ενός λειτουργικού διαστημικού σκάφους - γεμάτο με τα πράγματα που επηρεάζουν τη σταθερότητα και την ακρίβεια ενός ρολογιού - και να δούμε αν εκτελεί σε επίπεδο που πιστεύουμε ότι θα: με τάξεις μεγέθους περισσότερη σταθερότητα από τα υπάρχοντα διαστημικά ρολόγια », λέει ο Todd Ely, κύριος ερευνητής του έργου στο JPL. Η ακρίβεια του ρολογιού, μέχρι το νανοδευτερόλεπτο, θα μετρηθεί τους επόμενους μήνες. https://asgardia.space/en/news/Autonomous-Flight-to-Mars-NASAs-Deep-Space-Atomic-Clock

Οι Rolling Stones στον πλανήτη Άρη Σύμφωνα με εκπρόσωπο της NASA: «Το όνομα Rolling Stones Rock είναι απολύτως ταιριαστό. Μέρος της αποστολής της NASA είναι να μοιράζεται τη δουλειά της με όλο τον κόσμο. Όταν ανακαλύψαμε ότι οι Rolling Stones θα είναι στην Πασαντίνα (22/8/2019), το να τους τιμήσουμε έτσι φάνηκε ένας διασκεδαστικός τρόπος να αγγίξουμε τους οπαδούς τους σε όλο τον πλανήτη». Ο γεωλόγος της NASA, Matt Golombek δήλωσε: «Έχω δει πολλές αρειανές πέτρες στην καριέρα μου. Αυτή πιθανότατα να μην συμπεριληφθεί σε πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις, αλλά είναι σίγουρα μία από τις πιο κουλ». Την ανακοίνωση για την «κυλιόμενη πέτρα» στον Άρη έκανε ο ηθοποιός Robert Downey Jr Τζούνιορ λίγο πριν τη συναυλία: Το μήνυμα του Mick Jagger προς τη NASA σχετικά με την ‘Rolling Stones Rock’ στον Άρη κατά την διάρκεια της συναυλίας: https://physicsgg.me/2019/08/25/%ce%bf%ce%b9-rolling-stones-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Το χρονικό της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη. (…) Τώρα που αποκαλύπτονται περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την πρώτη αποστολή στον Άρη, μπορούμε κι εμείς να εικάσουμε σχετικά με τα απαιτούμενα βήματα προκειμένου να φτάσουμε στον Κόκκινο Πλανήτη. Ας παρακολουθήσουμε πώς μπορεί να εκτυλιχθεί το πλάνο της NASA τις προσεχείς δεκαετίες. Οι άνθρωποι που θα στελεχώσουν την πρώτη, ιστορική αποστολή στον Άρη πιθανότατα έχουν ήδη γεννηθεί και ίσως μαθαίνουν τώρα αστρονομία στο λύκειο (άρα αποκλείεται να είναι Έλληνες). Θα είναι κάποιοι από τους εκατοντάδες που αναμένεται να δηλώσουν εθελοντές για το πρώτο ταξίδι σε άλλον πλανήτη. Έπειτα από εντατική εκπαίδευση, πιθανότατα τέσσερις εθελοντές θα επιλεχθούν προσεκτικά για τις ικανότητες και τις εμπειρίες τους – στην ομάδα θα περιλαμβάνεται ένας έμπειρος πιλότος, ένας μηχανικός, ένας επιστήμονας και ένας γιατρός. Κάποια στιγμή γύρω στο 2033, αφού δώσουν – γεμάτοι άγχος – τις καθιερωμένες συνεντεύξεις τύπου, θα σκαρφαλώσουν τελικά στην κορυφή της κάψουλας Orion. Αν και η συγκεκριμένη κάψουλα προσφέρει 50% περισσότερο χώρο από την αρχική κάψουλα Apollo, το εσωτερικό της θα είναι στριμωγμένο αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, αφού το ταξίδι στο φεγγάρι θα διαρκέσει μόνο τρεις ημέρες, Μόλις το διαστημόπλοιο εκτοξευθεί, θα νιώσουν τους κραδασμούς από τη ραγδαία ανάφλεξη των καυσίμων στον πύραυλο προώθησης SLS. Μέχρις εδώ, το ταξίδι μοιάζει – και δίνει την ίδια αίσθηση – με την αρχική αποστολή Apollo. Όμως, ακριβώς εδώ, οι ομοιότητες σταματούν. Από εδώ και πέρα η NASA οραματίζεται μια ριζοσπαστική αποκοπή του παρελθόντος: Μόλις εισέλθουν σε σεληνιακή τροχιά, οι αστροναύτες θα δουν την Πύλη Βαθέος Διαστήματος, τον πρώτο παγκόσμιο διαστημικό σταθμό που θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Οι αστροναύτες θα προσδεθούν στην Πύλη και θα ξεκουραστούν για λίγο. Στη συνέχεια θα μετακινηθούν στον Μεταφορέα Βαθέος Διαστήματος, ο οποίος δεν θα μοιάζει με κανένα άλλο διαστημικό σκάφος στην ιστορία. Το διαστημόπλοιο και τα καταλύματα των αστροναυτών θα μοιάζουν με μακρύ μολύβι με γομολάστιχα στην άκρη. (Σ’ αυτό το ακραίο σημείο θα βρίσκεται η κάψουλα μέσα στην οποία θα ζουν και θα εργάζονται οι αστροναύτες). Κατά μήκος του «μολυβιού» απλώνεται μια σειρά από γιγάντιες συστοιχίες από μακρόστενους ηλιακούς συλλέκτες που, από μακριά, κάνουν τον πύραυλο να μοιάζει με ιστιοφόρο. Ενώ η κάψουλα Orion ζυγίζει περίπου 25 τόνους, ο Μεταφορέας θα ζυγίζει 41. Η «Πύλη Βαθέος Διαστήματος» της NASA θα κινείται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και θα χρησιμεύει ως σταθμός ανεφοδιασμού για αποστολές στον Άρη και ακόμα πιο πέρα Ο Μεταφορέας Βαθέος Διαστήματος θα είναι το σπίτι τους για τα επόμενα δύο χρόνια. Η κάψουλα, πολύ μεγαλύτερη από την Orion, θα δίνει στους αστροναύτες την άνεση μιας στοιχειώδους ευρυχωρίας. Αυτό είναι σημαντικό, δεδομένου ότι πρέπει να γυμνάζονται καθημερινά για να αποτρέψουν την απώλεια μυϊκής και οστικής μάζας, απώλεια που θα εκδηλώνονταν σε «αναπηρία» κατά την άφιξή τους στον Άρη. Όταν πια επιβιβαστούν στον Μεταφορέα Βαθέος Διαστήματος, θα ενεργοποιήσουν τους κινητήρες του πυραύλου. Αντί όμως να εκτιναχθούν από μια πανίσχυρη ώση, βλέποντας τεράστιες φλόγες να πετάγονται από το πίσω μέρος του πυραύλου, οι κινητήρες ιόντων θα τους επιταχύνουν απαλά, αυξάνοντας σταδιακά την ταχύτητα. Κοιτάζοντας από το παράθυρο, οι αστροναύτες θα βλέπουν μόνο μια ήπια λάμψη από τα ιόντα που θα εκπέμπονται σταθερά από το σκάφος τους. Ο Μεταφορέας Βαθέος Διαστήματος χρησιμοποιεί ένα νέου είδους σύστημα προώθησης για την αποστολή αστροναυτών στο διάστημα, το οποίο ονομάζεται ηλιακή ηλεκτρική προώθηση: οι τεράστιοι ηλεκτρικοί συλλέκτες συλλέγουν φως και το μετατρέπουν σε ηλεκτρισμό, ο οποίος χρησιμοποιείται για να αποσπαστούν ηλεκτρόνια από ένα αέριο (όπως το ξένον) και να δημιουργηθούν ιόντα. Στη συνέχεια, ένα ηλεκτρικό πεδίο εκτοξεύει αυτά τα φορτισμένα ιόντα από την άκρη του κινητήρα, δίνοντας έτσι στον Μεταφορέα την αναγκαία ώθηση. Σε αντίθεση με τους χημικούς κινητήρες που πυροδοτούνται για δευτερόλεπτα, κάθε λίγα λεπτά, οι κινητήρες ιόντων λειτουργούν συνεχώς, για μήνες ή και για χρόνια, δίνοντας στον Μεταφορέα μια απαλή συνεχόμενη επιτάχυνση. Κι έτσι, ξεκινά ένα μακρύ, βαρετό ταξίδι μέχρι τον Άρη, που θα διαρκέσει περίπου εννέα μήνες. Το κύριο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες είναι η πλήξη, συνεπώς θα πρέπει διαρκώς να γυμνάζονται, να παίζουν παιχνίδια ώστε να παραμένουν σε εγρήγορση, να κάνουν υπολογισμούς, να μιλούν στα αγαπημένα τους πρόσωπα, να σερφάρουν στο διαδίκτυο και διάφορα άλλα. Με εξαίρεση τις διορθώσεις πορείας (ένα θέμα ρουτίνας), δεν θα έχουν πολλά να κάνουν στη διάρκεια του ταξιδιού. Περιστασιακά, πάντως, ίσως κληθούν να προχωρήσουν σε διαστημικές εξόδους και περιπάτους για μικροεπισκευές, ή για να αντικαταστήσουν φθαρμένα εξαρτήματα. Καθώς το ταξίδι προχωρά, όμως, ο χρόνος που απαιτείται για την αποστολή ραδιοσημάτων στη Γη σταδιακά αυξάνεται, για να φτάσει τελικά τα 42 περίπου λεπτά – γεγονός που ίσως αποδειχθεί λίγο κουραστικό για τους αστροναύτες, συνηθισμένους στην ακαριαία επικοινωνία. Κοιτάζοντας από το παράθυρο, θ’ αρχίσουν σταδιακά να βλέπουν τον Κόκκινο Πλανήτη να μεγαλώνει και να κυριαρχεί στο οπτικό τους πεδίο. Η δραστηριότητα στο διαστημόπλοιο θα επιταχυνθεί απότομα, καθώς οι αστροναύτες αρχίζουν τις προετοιμασίες. Σε αυτό το σημείο θα κατευθύνουν την πυροδότηση των κινητήρων με τρόπο ώστε να επιβραδύνουν τον διαστημόπλοιο και να εισέλθουν απαλά σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Από το διάστημα θα θαυμάσουν ένα εντελώς διαφορετικό πανόραμα απ’ ότι εκείνο της Γης. Αντί για γαλάζιους ωκεανούς, βουνά καλυμμένα με πράσινο και τα φώτα των πόλεων, θα βλέπουν ένα γυμνό, έρημο τοπίο, γεμάτο κόκκινες ερήμους, μεγαλόπρεπα βουνά, γιγάντια φαράγγια πολύ μεγαλύτερα από αυτά της Γης, αλλά και πελώριες αμμοθύελλες που θα μπορούσαν να τυλίξουν σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη. Από την ώρα που θα μπουν σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη, θα εισέλθουν στην κάψουλα που προορίζεται για τον Άρη και να αποσυνδεθούν από το κύριο σκάφος, το οποίο θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τον τεράστιο πλανήτη. Καθώς η κάψουλα κατεβαίνει στην αρειανή ατμόσφαιρα η θερμοκρασία θα αυξηθεί δραματικά, αλλά η θερμική ασπίδα θα απορροφήσει την έντονη θερμότητα που παράγεται λόγω τριβής με τον αέρα. Τελικά, η θερμική ασπίδα θα απορριφθεί και η κάψουλα θα πυροδοτήσει τους κινητήρες πέδησης για να προσεδαφιστεί αργά στην επιφάνεια του Άρη. Όταν πια βγουν από την κάψουλα και περπατήσουν στην επιφάνεια του Άρη, θα είναι εκείνοι οι πρωτοπόροι που θα ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, κάνοντας ένα ιστορικό βήμα για την πραγμάτωση του ονείρου: να γίνει η ανθρωπότητα πολυπλανητικό είδος. Θα περάσουν πολλούς μήνες στον Κόκκινο Πλανήτη προτού η Γη βρεθεί στην κατάλληλη κοσμική ευθυγράμμιση ώστε να ξεκινήσουν το ταξίδι της επιστροφής. Θα έχουν όλο το χρόνο να εξερευνήσουν το τοπίο, να κάνουν πειράματα – όπως λόγου χάρη, να αναζητήσουν ενδείξεις νερού και μικροβιακής ζωής – και να στήσουν ηλιακούς συλλέκτες για παραγωγή ενέργειας. Ένας πιθανός στόχος τους ίσως είναι οι γεωτρήσεις για αναζήτηση πάγου στο μονίμως παγωμένο έδαφος, αφού ο υπόγειος πάγος θα μπορούσε μια μέρα να γίνει ζωτική πηγή πόσιμου νερού, καθώς και οξυγόνου για τους αστροναύτες αλλά και υδρογόνου για καύσιμη ύλη. Μετά την ολοκλήρωση της αποστολής τους, θα επιστρέψουν στην κάψουλα και θα αναχωρήσουν. (Λόγω της ασθενούς βαρύτητας του Άρη, η κάψουλα θα χρειαστεί πολύ λιγότερα καύσιμα απ’ όσα χρειάστηκε όταν αναχώρησε από τη Γη). Θα προσδέσουν τη κάψουλα στο κυρίως σκάφος που θα περιμένει σε τροχιά, και θα ετοιμαστούν για το ταξίδι των εννέα μηνών πίσω στη Γη. Όταν επιστρέψουν, θα πέσουν με αλεξίπτωτο κάπου στον ωκεανό. Και όταν πια πατήσουν στέρεο έδαφος, θα γίνουν δεκτοί ως ήρωες που έκαναν το πρώτο βήμα για να δημιουργηθεί η πρώτη αποικία σε άλλον πλανήτη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όπως βλέπετε, λοιπόν, στον δρόμο για τον Κόκκινο Πλανήτη θ’ αντιμετωπίσουμε πολλές προκλήσεις. Ωστόσο, με τον ενθουσιασμό του κοινού και την αφοσίωση της NASA και του ιδιωτικού τομέα, μάλλον θα καταφέρουμε να στείλουμε μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη την επόμενη ή την μεθεπόμενη δεκαετία, γεγονός που θα ανοίξει τον δρόμο για την επόμενη ή την μεθεπόμενη πρόκληση: να μεταμορφώσουμε τον Άρη σε νέο σπίτι μας.(…) απόσπασμα από το βιβλίο του Michio Kaku «ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑΣ, Γαιοπλασία του Άρη, Διαστρικά Ταξίδια, Αθανασία και το Πεπρωμένο μας πέρα από τη Γη», μετάφραση Βαγγέλης Πρατικάκης, Εκδόσεις ΤΡΑΥΛΟΣ https://physicsgg.me/2019/08/24/%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80/

Εκτόξευση κινεζικής αποστολής με όχημα στον Άρη το 2020. Κινέζοι επιστήμονες ανακοίνωσαν την Κυριακή πως η Κίνα θα εκτοξεύσει την πρώτη της αποστολή στον Άρη το 2020, και ότι η κατασκευή του οχήματός της έχει ολοκληρωθεί. Όπως αναφέρουν οι κινεζικοί Global Times, στο πλαίσιο της αποστολής σκάφος θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη και στη συνέχεια θα ακολουθήσει προσεδάφιση και εξερεύνηση της επιφάνειας του Άρη, επιδεικνύοντας «το καινοτόμο πνεύμα της Κίνας στην εξερεύνηση του διαστήματος». Βασικός σκοπός της αποστολής είναι ο εντοπισμός ιχνών ζωής στον Άρη. Όπως είπε ο Ουγιάνγκ Ζιγουάν, επικεφαλής επιστήμονας του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης, στο πλαίσιο συνδιάσκεψης σχετικά με το διάστημα στην επαρχία Σαντόνγκ. Επίσης, θα διερευνηθεί κατά πόσον ο πλανήτης μπορεί να υποστεί γεωδιαμόρφωση/ γαιοποίηση έτσι ώστε να μπορεί κάποια στιγμή να είναι κατοικήσιμος από ανθρώπους. Το κινεζικό όχημα (ρόβερ) θα μελετήσει την ατμόσφαιρα, το τοπίο και τα γεωλογικά και μαγνητικά χαρακτηριστικά του πλανήτη, με σκοπό την απόκτηση στοιχείων για την προέλευση και την εξέλιξη του Άρη και του ηλιακού μας συστήματος. Η εκτόξευση προορίζεται να γίνει όταν οι τροχιές του Άρη και της Γης βρεθούν πιο κοντά, κάτι που συμβαίνει κάθε 26 μήνες και διαρκεί περίπου έναν μήνα, όπως σημείωσε στους Global Times ο Πανγκ Ζιχάο, ειδικός σε θέματα εξερεύνησης του διαστήματος. Τα σήματα από τη Γη χρειάζονται περίπου 10 λεπτά για να φτάσουν στα σκάφη που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Άρη, οπότε και οι εντολές στο διαστημόπλοιο για την προσεδάφιση στην επιφάνεια θα πρέπει να αποσταλούν εκ των προτέρων- ενώ πολλά είναι αυτά που μπορεί να συμβούν κατά την κάθοδο, οπότε το σκάφος θα πρέπει να έχει την αυτονομία να λαμβάνει τις δικές του αποφάσεις. Επίσης, η επιφάνεια είναι αφιλόξενη, ειδικά δεδομένων των εξαιρετικά ισχυρών αμμοθυελλών στον Άρη, που μπορεί να διαρκέσουν ακόμα και για μήνες. Το κινεζικό διαστημόπλοιο θα φέρει επτά επιστημονικά όργανα, ενώ το ρόβερ έξι. https://www.naftemporiki.gr/story/1495835/ektokseusi-kinezikis-apostolis-me-oxima-ston-ari-to-2020

Οι γιατροί του διαστήματος. Για τη μετοίκηση του ανθρώπου στο διάστημα αναγκαία προϋπόθεση είναι η ύπαρξη γιατρών.Για τον λόγο αυτό διοργανώνονται ήδη προγράμματα κατάρτισης που προετοιμάζουν τους επιστήμονες να ασκούν το ιατρικό επάγγελμα στο διάστημα. Βαθιά στην έρημο της Γιούτα στις ΗΠΑ, η Martian Medical Analogue and Research Simulation διδάσκει στους επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου και στους μηχανικούς αεροδιαστημικής πώς να προσφέρουν ιατρικές υπηρεσίες στο διάστημα. Τα μαθήματα λαμβάνουν χώρα στον ερευνητικό σταθμό Mars Desert Research, που βρίσκεται περίπου επτά μίλια έξω από την πόλη Χάνκσβιλ της Γιούτα.Η εμπειρία είναι μοναδική, καθώς επικρατούν συνθήκες διαβίωσης, όπως στον Άρη, υψηλές θερμοκρασίες, αδυσώπητο τοπίο και υψηλού ρίσκου σενάρια. Στη μέση της ερήμου βρίσκεται το κυλινδρικού σχήματος κτίσμα «The Hab» εγκατάσταση του ερευνητικού σταθμού, στην οποία οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα μαθαίνουν πως να αντιμετωπίζουν ιατρικά περιστατικά στον Άρη Στη Γη, εκπαιδεύεσαι να συνεχίσει την καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση μέχρι να φθάσει βοήθεια, δήλωσε στο Wired η Άρικα Άρμστρονγκ, η οποία έχει πάρει μέρος στο πρόγραμμα κατάρτισης. «Η διαφορά είναι ότι στον Άρη η Γη δεν έρχεται να βοηθήσει» πρόσθεσε. Οι περισσότεροι επισκέπτονται τον ερευνητικό σταθμό για δύο έως τρεις εβδομάδες. Αλλά το πεδίο ασκήσεων είναι ανοιχτό οκτώ μήνες τον χρόνο για «επαγγελματίες επιστήμονες και μηχανικούς, καθώς και φοιτητές που θέλουν να εκπαιδευθούν γύρω από τις ανθρώπινες δραστηριότητες στο διάστημα, ειδικά στον Άρη», σύμφωνα με την ιστοσελίδα. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται διαλέξεις για θέματα όπως η ακτινοβολία στον Άρη, η υπερβαρική ιατρική, οι πιθανότητες έκτακτης ανάγκης και οι ψυχολογικές δυσκολίες απομόνωσης και περιορισμού. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες παίρνουν ένα ρεαλιστικό σενάριο που απαιτεί να φορέσουν διαστημικές στολές για εκτός διαστημοπλοίου δραστηριότητα (EVA). Οι συμμετέχοντες παίρνουν μέρος σε προσομοίωση ως αστροναύτες στον Άρη κατά τη διάρκεια της παραμονής στο MDRS και με βιωματικό τρόπο διδάσκονται πεδία διαστημικής ιατρικής όπως νόσος εξ αποσυμπίεσης, ασθένεια των κινήσεων, ηλιακή ακτινοβολία και προστασία, εκτιμήσεις περιβαλλοντικού και οικοτοξικολογικού κινδύνου, μυτοσκελετικές διαταραχές στη διαστημική πτήση και πολλά άλλα. https://physicsgg.me/2019/07/08/%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%af-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/

Μπορεί ένα ελικόπτερο να πετάξει χωρίς αέρα; Η ατμόσφαιρα του Άρη είναι λιγότερο από το 1% του όγκου της ατμόσφαιρας της Γης, πράγμα που σημαίνει ότι ο Άρης δεν έχει πολύ αέρα. Και ένα πράγμα που κάνει ο αέρας είναι να βοηθήσει τα ελικόπτερα να πετάξουν. Μπορεί να φαίνεται ότι η πτήση με ένα ελικόπτερο στον Άρη θα ήταν αδύνατο, αλλά η NASA θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να συμβεί. Τον Ιούλιο του 2020, η NASA θα εκτοξεύσει τον καινούργιο οχημα Mars 2020, ο οποίος θα είναι εφοδιασμένος με το ελικόπτερο Mars, ένα μικροσκοπικό ρομποτικό αεροσκάφος. Το πειραματικό ελικόπτερο, το οποίο δοκιμάζεται για τελευταία φορά, ζυγίζει κάτω από 4 λίβρες (1,8 κιλά) με λεπίδες μήκους περίπου 1,2 μέτρων. Η ομάδα πίσω από αυτήν ελπίζει ότι θα επιτύχει την πρώτη πτήση ενός αεροσκάφους βαρύτερου από τον αέρα στον Άρη. Αυτός ο ποταμός του Άρη βρίσκεται εδώ και χρόνια. Ο Bob Balaram, ο επικεφαλής μηχανικός του έργου στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA κοντά στο Pasadena της Καλιφόρνιας, εξήγησε όλες τις τεχνικές προκλήσεις σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο How Stuff Works. Έγραψε: "Ένα ελικόπτερο για τον Άρη πρέπει να είναι αρκετά σκληρό για να επιβιώσει στο ταξίδι στον Άρη (υψηλά φορτία g, δονήσεις κλπ.) Και τις περιβαλλοντικές συνθήκες που θα αντιμετωπίσει στο διάστημα και κατά την άφιξη (κρύο κατά τη διάρκεια της νύχτας κλπ.). Ο σχεδιασμός ενός τέτοιου οχήματος πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει τη μοναδική αεροδυναμική στη λεπτή ατμόσφαιρα του Άρη, η οποία επιβάλλει αυστηρούς περιορισμούς βάρους στον σχεδιασμό του οχήματος. Μόνον πρόσφατα, με την εμφάνιση ελαφρών ηλεκτρονικών (π.χ. στοιχεία κινητού τηλεφώνου) και τεχνολογία μπαταριών (π.χ. κελιά ιόντων λιθίου). " Το ελικόπτερο του Άρη θα πρέπει να επιτύχει ανύψωση σε περισσότερο από το διπλάσιο από το μέγιστο ύψος που έχουν φτάσει τα ελικόπτερα στη Γη, έτσι ώστε οι λεπίδες του ελικοπτέρου του Άρη να περιστρέφονται στις 2.300-2.900 περιστροφές ανά λεπτό, περίπου δέκα φορές πιο γρήγορα από τα ελικόπτερα στον πλανήτη μας. Ωστόσο, το ελικόπτερο του Άρη πρέπει να υπερβαίνει την επίτευξη ανελκυστήρα. Πρέπει επίσης να επιβιώσει από το ακραίο κρύο της νυχτερινής θερμοκρασίας του Άρη, το οποίο μπορεί να πάρει τόσο χαμηλά όσο και μείον 100 βαθμούς Φαρενάιτ (μείον 73 βαθμούς Κελσίου), σύμφωνα με το Space.com. Επιπλέον, ο φωτοβολταϊκός πρέπει να επαναφορτίζεται, κάτι που θα κάνει με ένα ενσωματωμένο ηλιακό πάνελ. Τέλος, λόγω του χρόνου καθυστέρησης για τη μετάδοση ηλεκτρονικών εντολών από τη Γη, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει αισθητήρες επί του σκάφους αντί να ελέγχονται από έναν άνθρωπο με ένα joystick από τη Γη. Ο ελικόπτερο που θα συνδεθεί με το σκάφος του Άρη 2020 έγινε για να αποδείξει ότι είναι δυνατή η πτήση στον Άρη. Ο κύριος στόχος δεν είναι η διεξαγωγή επιστημονικής έρευνας. Ωστόσο, αν όλα πάνε καλά, τα μελλοντικά ελικόπτερα θα είναι μεγαλύτερα και θα μπορούν να κάνουν περισσότερες αναλύσεις. Ο Μπαλαράμ δήλωσε ότι «ο συγκεκριμένος σχεδιασμός που επιλέχθηκε για τον τεχνολογικό διαδηλωτή (αντίθετα περιστρεφόμενος ομοαξονικοί ρότορες) ήταν να μεγιστοποιήσει την απόδοση του διαθέσιμου χώρου στο rover του Mars 2020. Τα ελικόπτερα επιστήμης επόμενης γενιάς θα χρησιμοποιούσαν διαμορφώσεις πολλαπλών ρότορα με ικανότητα ωφέλιμου φορτίου στο 0,5 έως 2 χιλιογράμμων (1.1 έως 4.4 λίβρες) Τα μεγέθη των οχημάτων θα μπορούσαν συνήθως να κυμαίνονται από 20 έως 30 χιλιόγραμμα (44 έως 66 λίβρες) Ο βασικός περιορισμός θα ήταν η συσκευασία των πτερυγίων του ρότορα και του συνολικού συστήματος σε μια διαμόρφωση συμβατή με τα σχέδια προσγείωσης για τον Άρη. " Τα αεροσκάφη όπως τα ελικόπτερα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στις μελλοντικές αποστολές του Άρη, ειδικά εάν ξεκινούν μαζί με ρομποτικούς δρομείς. Σε ένα άλλο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο "How Stuff Works" του Dave Lavery, εκτελεστικού προγράμματος για την εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος στο τμήμα πλανητικής επιστήμης της NASA, δήλωσε: "Ειδικότερα, είναι κατάλληλες για λήψη φωτογραφικών μηχανών, αισθητήρων και άλλων οργάνων σε εδάφη που είναι υπερβολικά ακραία ασταθής για επιφανειακούς δρομείς - γωνίες υψηλής κλίσης, πεζοδρόμια, πολύ τραχιά πετρώματα, εξαιρετικά μαλακά εδάφη κλπ. Οι πλατφόρμες που πετούν μπορούν επίσης να επιτρέψουν τη χρήση αισθητήρων σε σχετικά μεγάλες περιοχές εδάφους που θα ήταν απαγορευτικά χρονοβόρες για έναν δρομέα , ή τελικά, ένας άνθρωπος, για να καλύψει, όπως η απόκτηση αναλυτικών σαρώσεων των περιοχών των 100 εκταρίων (40 εκτάρια) στην επιφάνεια του Άρη, θα είναι επίσης χρήσιμες για τη μεταφορά μικρών ωφέλιμων φορτίων, όπως η ανάπτυξη μικρών οργάνων σε ένα χώρο επιστήμης το ενδιαφέρον ή την ανάκτηση δειγμάτων και την επιστροφή τους σε κεντρικό αποθετήριο για ανάλυση. " https://asgardia.space/en/news/Can-a-Helicopter-Fly-Without-Air

Μυστήριο με την εξαφάνιση του μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Άρη. Βαθαίνει το μυστήριο με το αέριο μεθάνιο του ‘Αρη, το οποίο τη μία φορά ανιχνεύεται στην ατμόσφαιρα του γειτονικού πλανήτη και την επόμενη έχει εξαφανιστεί. Το νέο «κρούσμα» αφορά τη μεγάλη ποσότητα μεθανίου (21 μέρη ανά δισεκατομμύριο) που ανίχνευσε προ ημερών το ρόβερ Curiosity της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), μια συγκέντρωση μεγαλύτερη από κάθε άλλο φορά. Η νέα μέτρηση που έκανε το ρόβερ, μετά από εντολή του χειριστών του στη Γη, έδειξε ότι η ποσότητα του μεθανίου όχι μόνο δεν ήταν πια καθόλου αυξημένη, αλλά είχε πέσει σε πολύ πιο χαμηλά επίπεδα, κάτω από το ένα μέρος ανά δισεκατομμύριο (ppb), σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Κανείς δεν έχει ιδέα γιατί συμβαίνει αυτό το περίεργο και τόσο γρήγορο «σκαμπανέβασμα» στις μετρήσεις. «Το μυστήριο του μεθανίου συνεχίζεται», δήλωσε ο επιστήμονας της αποστολής του Curiosity ‘Ασγουιν Βασαβάντα του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA. «Έχουμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά κίνητρο να συνεχίσουμε τις μετρήσεις και σπάμε το κεφάλι μας να καταλάβουμε γιατί το μεθάνιο συμπεριφέρεται έτσι στην αρειανή ατμόσφαιρα». Η ύπαρξη μεθανίου θεωρείται σημαντική, επειδή το εν λόγω αέριο -όπως συμβαίνει και στη Γη- δεν παράγεται μόνο από φυσικές γεωχημικές διαδικασίες, αλλά επίσης από βιολογικές πηγές, κυρίως μικροοργανισμούς. ‘Αρα, η παρουσία του θα μπορούσε να σημαίνει ότι υπήρξε ή υπάρχει ακόμη ζωή στον ‘Αρη. Προς το παρόν πάντως, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πώς παράγεται το μεθάνιο στον ‘Αρη και γιατί αυξομειώνεται. https://www.in.gr/2019/06/26/tech/mystirio-tin-eksafanisi-tou-methaniou-stin-atmosfaira-tou-ari/

Μεγάλες ποσότητες μεθανίου στον Άρη αναζωπυρώνουν τις ελπίδες για την ύπαρξη ζωής. Μεγάλες ποσότητες μεθανίου που ενδέχεται να υποδεικνύουν την ύπαρξη ζωής εντόπισε στην ατμόσφαιρα του πλανήτη Άρη το ερευνητικό όχημα Curiosity της NASA. Η μέτρηση έγινε την Τετάρτη και υποχρέωσε τους χειριστές του οχήματος να προγραμματίσουν εκτάκτως νέες μετρήσεις. Τα αποτελέσματα αναμένεται να φτάσουν στην Γη την Δευτέρα. Το μεθάνιο αποτελεί εύρημα – θησαυρό για τους βιολόγους που μελετούν το ενδεχόμενο εξωγήινης ζωής, καθώς στον πλανήτη μας μεγάλες ποσότητες του στοιχείου παράγονται από φυσικές βιολογικές δραστηριότητες – όπως το γαστρεντερικό σύστημα αγελάδων οι βάλτοι. Υπάρχουν όμως κι άλλες πηγές μεθανίου, όπως ηφαίστεια, η εξόρυξη άνθρακα και άλλες γεωλογικές διαδικασίες. Σημειώνεται πως δεν υπάρχουν ενεργά ηφαίστεια τον Κόκκινο Πλανήτη. Η NASA πάντως έσπευσε να μετριάσει την αισιοδοξία για δραματικές εξελίξεις. Ο υποδιευθυντής της υπηρεσίας, Τόμας Ζούρμπουχεν, σημείωσε στο Twitter πως μολονότι τα νεότερα ευρήματα προκαλούν ενθουσιασμό ως πιθανή ένδειξη ύπαρξης ζωής απαιτούνται ακόμα πολλές μετρήσεις προτού καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα. «Δεν ξέρουμε ακόμα από πού προέρχεται το μεθάνιο στον Άρη», προσέθεσε. Μεγάλες συγκεντρώσει του στοιχείου είχαν εντοπιστεί στον Άρη σε τέσσερις περιπτώσεις το 2013-14, όμως στην συνέχεια το φαινόμενο εξασθένησε. Μία από τις κυρίαρχες εικασίες όσον αφορά τον Άρη είναι πως μικροοργανισμοί αναπτύχθηκαν στο παρελθόν στην επιφάνεια αλλά πλέον έχουν μεταναστεύσει στο υπέδαφος, δημιουργώντας κρυμμένες «δεξαμενές» βιολογίας. Η παρουσία μεγάλης ποσότητας μεθανίου ενισχύει αυτές τις υποψίες καθότι κανονικά η ηλιακή ακτινοβολία και χημικές διεργασίες διαλύουν τα μόρια μεθανίου σε διάστημα λίγων αιώνων. Συνεπώς, το μεθάνιο που εντοπίστηκε στον Άρη έχει παραχθεί σχετικά πρόσφατα. https://physicsgg.me/2019/06/23/%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Ένα νέο μέσο για την αναζήτηση της ζωής στον Άρη. Μια πολυεπιστημονική ομάδα επιστημόνων έχει αναπτύξει και επεξεργάζεται όργανα για τη συλλογή και την αλληλουχία DNA που βρίσκονται σε άλλους πλανήτες. Τα αποτελέσματά τους δημοσιεύθηκαν στην Astrobiology Το εργαλείο αναζήτησης εξωγήινων γονιδιωμάτων (SETG) είναι ένα νέο επιστημονικό εργαλείο που αναπτύσσεται από κοινού από το Τμήμα Γης, Ατμοσφαιρικών και Πλανητικών Επιστημών (EAPS) στο MIT και στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης - συγκεντρώνοντας τη βιολογία, τη γεωλογία και την πλανητική επιστήμη. η ζωή εξελίχθηκε στο σύμπαν. "Η ιστορία μας αποκαλύπτεται από την επιστήμη είναι μια πραγματικά απίστευτη ιστορία", δήλωσε ο ερευνητής του MIT Christopher Carr, κύριος ερευνητής του SETG. «Εσείς και εγώ είμαστε μέρος μιας αδιάσπαστης αλυσίδας 4 δισεκατομμυρίων ετών εξέλιξης. Θέλω να μάθω περισσότερα για αυτή την ιστορία». Ο Carr και μια μεγάλη ομάδα επιστημόνων και μηχανικών δουλεύουν σε ένα όργανο που μπορεί να αντέξει την ακτινοβολία και να ανιχνεύσει το DNA σε περιβάλλοντα διαστήματος. Σήμερα ρυθμίζουν το όργανο ώστε να λειτουργούν στον Άρη. Για το έργο αυτό, η ομάδα πρέπει να προσομοιώνει τα είδη των εδαφών που πιστεύεται ότι περιέχουν στοιχεία ζωής. Για το λόγο αυτό, χρειάζονται έναν γεωλόγο - τον Angel Mojarro, έναν μεταπτυχιακό φοιτητή στην EAPS που πέρασε μήνες συνθέτοντας εδάφη από το Άρη που αντιπροσώπευαν διάφορες περιοχές στον Άρη, ανά δεδομένα για τον ποταμό Άρη. "Αποδεικνύει ότι μπορείτε να αγοράσετε τα περισσότερα από τα πετρώματα και τα ορυκτά που βρίσκονται στον Άρη online", λέει ο Mojarro. Ο Mojarro δημιούργησε μια συλλογή από διάφορα αναλογικά εδάφη του Άρη. Το επόμενο βήμα ήταν να μάθουμε αν το SETG μπορεί να ανιχνεύσει και να ακολουθήσει το DNA. Τεχνολογίες αυτού του είδους υπάρχουν στη Γη, αλλά γι 'αυτό το έργο, έπρεπε να μειωθεί ώστε να ταιριάζει σε ένα rover, να είναι αρκετά ανθεκτικό ώστε να επιβιώσει διαστημικής πτήσης και να λειτουργεί σε σκληρό αρειανό περιβάλλον. "Αυτό είναι ένα σωρό βήματα, ανεξάρτητα από το τι είναι η τεχνολογία ακολουθίας τώρα", λέει ο Carr. Από το ξεκίνημα του έργου το 2005, η SETG έχει εξελιχθεί σημαντικά, με την ενσωμάτωση της τελευταίας μεθόδου - nanopore sequencing - που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή. "Στην αλληλουχία των nanopore, οι ίνες DNA περνούν μέσα από τρύπες νανο-μεγέθους και η ακολουθία των βάσεων ανιχνεύεται μέσω αλλαγών σε ιονικό ρεύμα", λέει ο Mojarro. Για να δοκιμάσει το όργανο, ο Mojarro πρόσθεσε σε δείγματα γνωστές ποσότητες σπορίων από το βακτήριο Bacillus subtilis. Τα όργανα SETG θα πρέπει να είναι σε θέση να συλλέγουν, να καθαρίζουν και να επιτρέπουν την αλληλούχιση του DNA, η οποία, στη Γη, απαιτεί περίπου ένα μικρογραμμάριο DNA, λέει ο Mojarro. Η ικανότητα προώθησης των ορίων ανίχνευσης στην κλίμακα των μερών ανά δισεκατομμύριο έχει σημαντικές επιπτώσεις. "Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Άρη ... αυτά τα αποτελέσματα έχουν επιπτώσεις και σε άλλους τομείς", λέει ο Mojarro. Στην ιατρική έρευνα, έχουν χρησιμοποιηθεί παρόμοιες μέθοδοι για τη διαχείριση και τον εντοπισμό του ιού Ebola. Το SETG θα μπορούσε επίσης να έχει επιπτώσεις στην πλανητική προστασία. "Αν ανιχνεύσουμε τη ζωή σε άλλους πλανήτες," λέει ο Mojarro, "χρειαζόμαστε μια τεχνική που να μπορεί να διακρίνει τα μικροοργανισμοί από τη Γη και την Αρειανή ζωή". Οι Mojarro και Carr προτείνουν στο άρθρο τους ότι αυτές οι εξελίξεις μπορεί να περιέχουν τις απαντήσεις σε μερικά από τα κομμάτια που λείπουν στην ιστορία της ζωής στη Γη. "Εάν υπάρχει ζωή στον Άρη, υπάρχει μια καλή πιθανότητα να σχετίζεται με εμάς", λέει ο Carr. Αν ο SETG ανιχνεύσει και ακολουθήσει DNA στο Άρη στο μέλλον, ο Carr λέει ότι τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να «ξαναγράψουν την ίδια μας την ιδέα της δικής μας προέλευσης». https://asgardia.space/en/news/A-New-Instrument-to-Search-for-Life-on-Mars