Δροσος Γεωργιος

Σε δημοπρασία από τον Οίκο Sotheby's αυθεντικές φωτογραφίες από την κατάκτηση της Σελήνης. Από τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια από την κατάκτηση της Σελήνης δεν θα μπορούσε να λείπει και οι οίκος Sotheby's, που, ως ενθύμιο της 20ης Ιουλίου 1969, οργανώνει μία ξεχωριστή δημοπρασία με φωτογραφίες αφιερωμένες στο κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός. Έως τις 3 Δεκεμβρίου, ο καθένας μπορεί να επισκεφθεί την επίσημη ιστοσελίδα του Sotheby's και να θαυμάσει τα φωτογραφικά ντοκουμέντα που ιχνηλατούν όλα τα στάδια της πορείας που έφερε τον άνθρωπο να πατήσει την επιφάνεια της Σελήνης και την ανάπτυξη του διαστημικού προγράμματος που έκανε εφικτό αυτόν τον άθλο. Στη δημοπρασία θα προταθούν φωτογραφίες από την προσωπική συλλογή του Μπιλ Τάουμπ, που ήταν ο πρώτος επίσημος φωτογράφος της NASA, ένα τμήμα των επισήμων λήψεων του αρχείου Red Number της ίδιας διαστημικής υπηρεσίας, από τη συλλογή του Φίλιπ Κάλπα, φωτογραφίες από το Lunar Orbiter της διετίας 1966-67 για την εκτόξευση πέντε αμερικανικών μη επανδρωμένων διαστημοπλοίων στη Σελήνη με στόχο να φωτογραφήσουν την επιφάνειά της. Τέλος, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι φωτογραφίες του «Μπίλι» Έντουαρντ Μέγιερ, ιδρυτή των Free Community of Interests for the Border, Spiritual Sciences και Ufological Studies, ιδρυμάτων που στόχο είχαν να εντοπίσουν στιγμές επαφών άμεσου τύπου μεταξύ ανθρώπων και εξωγήινων. Όπως είχε εξηγήσει ο ίδιος ο Μέγιερ, σε ηλικία 5 ετών είχε την πρώτη του επαφή με εξωγήινα πλάσματα και έκτοτε είχε κρατήσει επαφές μαζί τους για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι φωτογραφίες του Μέγιερ είχαν ληφθεί το 1976 στο Μάιεριν της Ελβετίας και είναι κάποιες από τις πιο διάσημες λήψεις για φαινόμενα UFO στην ιστορία. Αν μη τι άλλο, μαζί με τη μαγική διάσταση που πάντοτε άνοιγε στη φαντασία των ανθρώπων η προοπτική για την κατάκτηση της Σελήνης, από τις φαντασιοκοπίες του Λουκιανού, τα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν και τις διάφορες εκδοχές του Χόλιγουντ και οι φωτογραφίες του Μέγιερ έχουν τη δική τους αξία στο διήγημα περί Σύμπαντος και της ενδεχόμενης εξωγήινης ζωής. https://www.kathimerini.gr/1054375/gallery/epikairothta/episthmh/se-dhmoprasia-apo-ton-oiko-sothebys-ay8entikes-fwtografies-apo-thn-katakthsh-ths-selhnhs

Τα γενέθλια του πιο διάσημου γάτου της φυσικής. Ένας δυστυχισμένος γάτος βρίσκεται παγιδευμένος μέσα σε ένα κουτί, όπου υπάρχει φιάλη με θανατηφόρο αέριο, συνδεδεμένη με έναν απαριθμητή Geiger, δίπλα στον οποίο υπάρχει μια ραδιενεργός πηγή. Η διάσπαση ενός ραδιενεργού πυρήνα είναι κβαντικό φαινόμενο, που είναι αδύνατον να προβλεφθεί. Έστω ότι υπάρχει 50% πιθανότητα στο επόμενο λεπτό να διασπαστεί ένας ραδιενεργός πυρήνας. Η διάσπαση θα ενεργοποιούσε τον απαριθμητή Geiger, ο οποίος με τη σειρά του θα έθετε σε κίνηση το σφυρί, το μπουκάλι θα έσπαγε και το δηλητηριώδες αέριο θα σκότωνε τον γάτο! Εφόσον δεν έχουμε ανοίξει το κουτί, σύμφωνα με την κβαντομηχανική η κατάσταση του γάτου είναι μια υπέρθεση των δυο δυνατών καταστάσεων: είναι ταυτόχρονα και ζωντανός και νεκρός. Ανοίγοντας το κουτί και παρατηρώντας στο εσωτερικό του, καταρρέει η κυματοσυνάρτηση που περιγράφει τον γάτο, και βλέπουμε τον γάτο στη μια από τις δυο δυνατές καταστάσεις του: ή ζωντανό ή νεκρό. Αυτή είναι η πασίγνωστη ιστορία του γάτου του Schrödinger. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις 29 Νοεμβρίου 1935 , στο γερμανικό επιστημονικό περιοδικό Naturwissenschaften, σε άρθρο του Schrödinger με τίτλο «The present situation in quantum mechanics» (βλέπε EΔΩ την αγγλική μετάφραση στη σελ. 157). Το παράλογο για τον Schrödinger (και όχι μόνο γι αυτόν) ήταν πως δεν γίνεται να θεωρούμε τη γάτα συγχρόνως και ζωντανή και νεκρή μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε ανοίξει το κουτί. Ο Einstein που δεν παραδεχόταν την κβαντική φυσική έλεγε: Κοιτάξτε το φεγγάρι. Πιστεύετε πως αποκτά υπόσταση όταν το παρατηρεί ένα ποντίκι; Τελικά υπάρχει το παράλογο που υποστήριζε στο άρθρο του ο Schrödinger; Διαβάστε την ανάλυση ΕΔΩ: Το παράδοξο της γάτας του Schrödinger. https://physicsgg.me/2013/08/18/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%ac%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-schrodinger-%ce%b9/

Γιατί δεν υπάρχουν πράσινα αστέρια; Το χρώμα που έχει ένα άστρο εξαρτάται από τη θερμοκρασία του: τα θερμότερα άστρα έχουν χρώμα μπλε ή λευκό, τα λιγότερο θερμά κίτρινο ή πορτοκαλί και τα ψυχρότερα κόκκινο. Τι θερμοκρασία έχει ένα άστρο που φαίνεται πράσινο; Αυτή η ερώτηση δεν έχει νόημα γιατί δεν υπάρχουν πράσινα άστρα! Στη συνέχεια δίνεται μια εξήγηση στο φαινόμενο αυτό….. Όταν θερμαίνουμε ένα μέταλλο τότε παρατηρούμε ότι το χρώμα του αλλάζει αρχικά σε κόκκινο, μετά γίνεται πορτοκαλί και στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες μπλε – λευκό. Στη συνέχεια λιώνει… Κάθε σώμα που έχει κάποια θερμοκρασία εκπέμπει φως. Η ποσότητα του φωτός που εκπέμπεται και το μήκος κύματός του, εξαρτάται από την θερμοκρασία του σώματος. Τα ψυχρά αντικείμενα εκπέμπουν ραδιοκύματα. Τα αντικείμενα που έχουν εξαιρετικά μεγάλες θερμοκρασίες εκπέμπουν υπεριώδες φως ή ακτίνες Χ. Σε ένα πολύ στενό εύρος θερμοκρασιών τα θερμά αντικείμενα εκπέμπουν ορατό φως (με μήκη κύματος από περίπου 300 νανόμετρα μέχρι περίπου 700 νανόμετρα). Σκεφτείτε για λίγο – αυτό είναι πολύ σημαντικό – τα σώματα δεν εκπέμπουν μόνο ένα μήκος κύματος. Αντίθετα, εκπέμπουν φωτόνια με ένα μεγάλο εύρος μηκών κύματος. Εάν χρησιμοποιούσατε κάποιο είδος ανιχνευτή που ανιχνεύει τα μήκη κύματος του φωτός (των φωτονίων) που εκπέμπει ένα αντικείμενο και στη συνέχεια σχεδιάζατε τον αριθμό τους συναρτήσει του μήκους κύματος, θα παίρνατε την αποκαλούμενη καμπύλη ακτινοβολίας του μέλανος σώματος. Πρόκειται για μια κάπως κωδωνοειδή καμπύλη, που σταματάει απότομα στα μικρότερα μήκη κύματος, όπως για παράδειγμα η καμπύλη του σχήματος που ακολουθεί: Ο οριζόντιος άξονας παριστάνει το μήκος κύματος (το χρώμα) – και ένα φάσμα αναφοράς των ορατών χρωμάτων είναι ένθετο στο σχήμα.Φωτ. Βλέπουμε το χαρακτηριστικό σχήμα της καμπύλης του μέλανος σώματος και παρατηρούμε ότι όσο το αντικείμενο γίνεται θερμότερο το μέγιστό της μετατοπίζεται προς τα αριστερά – σε μικρότερα μήκη κύματος. Για ένα αντικείμενο με θερμοκρασία 4500 βαθμούς Kelvin η κορυφή της καμπύλης βρίσκεται στο πορτοκαλί χρώμα, με θερμοκρασία 6000 K στο μπλε-πράσινο (η θερμοκρασία του Ήλιου είναι 5700 Κ), και όσο αυξάνει η θερμοκρασία του η κορυφή μετατοπίζεται προς το μπλε ή και μικρότερα μήκη κύματος που δεν μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας. Αλλά για μια στιγμή … αφού το μέγιστο για τη θερμοκρασία του Ήλιου αντιστοιχεί στο μπλε-πράσινο, τότε γιατί δεν τον βλέπουμε γαλαζοπράσινο; Αυτό είναι και το βασικό ερώτημα. Και η απάντηση είναι ότι ναι μεν τα περισσότερα φωτόνια είναι γαλαζοπράσινα, εκπέμπει όμως φωτόνια και με άλλα χρώματα. Παρατηρήστε την καμπύλη που αντιστοιχεί στην θερμοκρασία του Ήλιου – εκπέμπει επίσης φωτόνια με χρώμα βαθύτερου μπλε, όπως και φωτόνια με χρώμα κόκκινο. Όταν παρατηρούμε τον Ήλιο όλα αυτά τα χρώματα αναμειγνύονται και τα μάτια μας βλέπουν ένα χρώμα – το λευκό. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ο Ήλιος είναι κίτρινος … αλλά αν πράγματι ήταν κίτρινος τότε τα σύννεφα θα φαίνονταν κίτρινα, όπως και το χιόνι επίσης ή όταν μια ακτίνα φωτός θα περνούσε μέσα από ένα πρίσμα θα αναλυόταν κυρίως στο κίτρινο χρώμα! Εντάξει όσον αφορά τον Ήλιο, θα πει κάποιος, δεν φαίνεται πράσινος. Ίσως όμως σε ένα άστρο λίγο θερμότερο ή λίγο ψυχρότερο απ’ αυτόν να κυριαρχεί το πράσινο χρώμα. Κι όμως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Ένα θερμότερο άστρο θα έχει περισσότερο μπλε και ένα ψυχρότερο περισσότερο κόκκινο χρώμα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα – τα μάτια μας δεν θα το δουν ποτέ πράσινο. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα άστρα, αλλά στα μάτια μας. Στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ανθρώπινου ματιού υπάρχουν τα κύτταρα που ονομάζονται φωτοϋποδοχείς ή φωτοαισθητήρες. Οι φωτοϋποδοχείς περιλαμβάνουν δύο τύπους κυττάρων τα κωνία και τα ραβδία. Τα ραβδία είναι υπεύθυνα για την αντίληψη του αμυδρού φωτός ενώ τα κωνία (ή κωνικά κύτταρα) για την αντίληψη των χρωμάτων. Υπάρχουν τρία είδη κωνικών κυττάρων: S-κωνία: είναι ευαίσθητα σε φωτόνια μικρού μήκους κύματος και παρουσιάζουν μέγιστη ευαισθησία σε μήκος κύματος περίπου 4.200 Å (420 nm). Είναι ευαίσθητα στο μπλε φως. Μ-κωνία: είναι ευαίσθητα σε φωτόνια μεσαίου μήκους κύματος και παρουσιάζουν μέγιστη ευαισθησία σε μήκος κύματος περίπου 5.300 Å (530 nm). Είναι ευαίσθητα στο πράσινο φως. L-κωνία: είναι ευαίσθητα σε φωτόνια μεγάλου μήκους κύματος και παρουσιάζουν μέγιστη ευαισθησία σε μήκος κύματος περίπου 5.600 Å (560 nm). Είναι ευαίσθητα στο κόκκινο φως. Όταν το φως φτάνει σ’ αυτά η καθεμιά κατηγορία ενεργοποιείται σε διαφορετικό ποσοστό. Αν το χρώμα προέρχεται από μια κόκκινη φράουλα, τότε ενεργοποιούνται τα κόκκινα κωνία, ενώ τα πράσινα μάλλον «αδιαφορούν». Αν προέρχεται από ένα πορτοκάλι τότε ενεργοποιούνται διπλάσιοι κόκκινοι κώνοι σε σχέση με τους πράσινους και καθόλου μπλε. Όταν εγκέφαλος παίρνει τα σήματα από τα τρία είδη κώνων αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο χρώματος πορτοκαλί. Όταν ενεργοποιείται ίσος αριθμός πράσινων κώνων με τους κόκκινους – χωρίς μπλε – τότε ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται το κίτρινο και ούτω καθεξής. Έτσι ο μόνος τρόπος για να δούμε ένα άστρο πράσινο είναι να εκπέμπει μόνο πράσινο φως. Όπως φαίνεται στο γράφημα παραπάνω αυτό είναι λίγο πολύ αδύνατο. Κάθε άστρο που θα εξέπεμπε πράσινο χρώμα θα έστελνε επίσης και αρκετό κόκκινο και μπλε χρώμα, με αποτέλεσμα να φαίνεται λευκό. Και αλλάζοντας τη θερμοκρασία του άστρου αυτό θα φαίνονταν στα μάτια μας πορτοκαλί ή κόκκινο ή μπλε αλλά ποτέ πράσινο. Δεν υπάρχουν πράσινα άστρα όχι γιατί αυτά δεν εκπέμπουν το πράσινο χρώμα, αλλά γιατί τα μάτια μας είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε όταν αυτό αναμιγνύεται με άλλα χρώματα να εξαφανίζεται. Όμως ….. τον Ιανουάριο του 2006, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble πήρε αυτήν την λεπτομερή εικόνα του αστρικού σμήνους NGC 1846 . Το σφαιρωτό αυτό σμήνος περιέχει όλα τα γνωστά είδη άστρων με τα συνηθισμένα χρώματα που αναφέραμε παραπάνω, από τα πιο θερμά χρώματος μπλε προς το λευκό, στα ψυχρότερα με χρώμα κίτρινο, πορτοκαλί και τα ψυχρότερα όλων με χρώμα κόκκινο. Αλλά αν κοιτάξετε προσεκτικά στην προηγούμενη εικόνα θα δείτε κάτι που θα έπρεπε να σας προβληματίσει πολύ: υπάρχει ένα πράσινο αντικείμενο. Και ενώ στις φωτογραφίες πολλών αστρικών αντικειμένων χρησιμοποιούνται ψεύτικα χρώματα για να μεγιστοποιείται η αντίθεση και η ορατότητά τους, το παραπάνω πράσινο αντικείμενο δεν ανήκει σ’ αυτές τις περιπτώσεις – είναι πράγματι πράσινο. Περί τίνος πρόκειται; – αφού ξεκαθαρίσαμε ότι δεν υπάρχουν πράσινα αστέρια….. Υπάρχουν όμως μάζες αερίων νεφελωμάτων που περιέχουν κυρίως οξυγόνο. Το πράσινο χρώμα οφείλεται στα άτομα του οξυγόνου που διεγείρονται από κάποια πηγή που εκπέμπει υπεριώδη ακτινοβολία και στη συνέχεια αποδιεγείρονται εκπέμποντας κυρίως πράσινο φως (μήκος κύματος 558 νανομέτρων). Πρόκειται για το γνωστό φαινόμενο του φθορισμού. Στην ίδια διαδικασία οφείλεται κυρίως και το Σέλας (Aurora)…. Το οξυγόνο της γήινης ατμόσφαιρας απορροφά την υπεριώδη ακτινοβολία που εκπέμπει ο ήλιος επανεκπέμποντας την, στην περιοχή του πράσινου μήκους κύματος. Όταν θα βλέπουμε ένα πράσινο αστρικό αντικείμενο στις εικόνες των τηλεσκοπίων θα ξέρουμε ότι αυτό σίγουρα δεν είναι άστρο (εφόσον δεν χρησιμοποιούνται ψευδή χρώματα). Η ύπαρξη του πράσινου χρώματος θα υποδηλώνει την παρουσία αερίου οξυγόνου στην μεσοαστρική ύλη που υφίσταται το φαινόμενο του φθορισμού. https://physicsgg.me/2011/11/29/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%80%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b9%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b9%ce%b1/

Υπολογιστής με την ταχύτητα του φωτός. Το 1965, ο Γκόρντον Μουρ, ένας από τους ιδρυτές της Intel, παρατήρησε πως ο αριθμός των τρανζίστορ ενός πυκνού ολοκληρωμένου κυκλώματος διπλασιαζόταν κάθε δύο χρόνια και προέβλεψε πως η υπολογιστική ικανότητα θα συνεχίσει να αυξάνεται με αντίστοιχους ρυθμούς – γεγονός που θα έκανε την αύξησή της εκθετική. Η υπερφιλόδοξη πρόβλεψή του μετατράπηκε τελικά σε μια απίθανη πραγματικότητα. Οταν, τρία χρόνια μετά την αποτύπωση του Μουρ, η NASA έστειλε τον πρώτο άνθρωπο στο φεγγάρι, η υπολογιστική ικανότητα ολόκληρου του οργανισμού ήταν μικρότερη από εκείνη που περιέχουν σήμερα τα κινητά τηλέφωνα που κουβαλάμε στις τσέπες μας. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οι ρυθμοί του γνωστού «Νόμου του Μουρ» έχουν πλέον επιβραδυνθεί, και αρκετοί επιστήμονες εικάζουν πως η εκθετική ανάπτυξη της υπολογιστικής ικανότητας ίσως προσεγγίζει το τέλος της. Μία ομάδα ερευνητών της μηχανικής νανοκλίμακας από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έρχεται σήμερα να ανατρέψει αυτή την επιβράδυνση, χάρη σε μία συναρπαστική καινοτομία: την πρώτη νανοσκοπική μνήμη και υπολογιστική πλατφόρμα η οποία λειτουργεί ηλεκτρο-οπτικά. Με άλλα λόγια, οι ερευνητές –οι οποίοι συνεργάστηκαν με τα πανεπιστήμια του Μούνστερ και του Εξετερ– δημιούργησαν το πρώτο υπολογιστικό τσιπ το οποίο λειτουργεί τόσο με ρεύμα όσο και με φως. Ο υπολογισμός με την ταχύτητα του φωτός ήταν για δεκαετίες μια δελεαστική αλλά εξαιρετικά αόριστη προοπτική, ωστόσο, πλέον παίρνει σάρκα και οστά στη μικρή πλατφόρμα που ανέπτυξαν οι καινοτόμοι επιστήμονες. Η ανακάλυψή τους ανοίγει τρομακτικές δυνατότητες για την τεχνολογία του μέλλοντος. Στην ομάδα των ερευνητών που ενδέχεται να ανατρέψει τα δεδομένα της επιστήμης και της τεχνολογίας βρίσκεται και ένας νέος επιτυχημένος Ελληνας. Ο Νίκος Φαρμακίδης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ένας από τους κεντρικούς συγγραφείς της ανατρεπτικής έρευνας που δημοσιεύθηκε, χθες, στο περιοδικό Science Advances. «Κατασκευάσαμε και δείξαμε πειραματικά ότι μπορούμε να αποθηκεύσουμε δεδομένα και να πραγματοποιήσουμε υπολογισμούς όχι μόνο με ηλεκτρόνια όπως είθισται αλλά και με φωτόνια σε όγκο που δεν ξεπερνά το 1 ατολίτρο», αναφέρει στην «Κ» ο ερευνητής. «Η πραγματοποίηση υπολογισμών με την ταχύτητα του φωτός, με ταυτόχρονα τη δυνατότητα ενσωμάτωσης με ολοκληρωμένα ηλεκτρικά κυκλώματα, μπορεί δυνητικά να είναι ο δρόμος για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες πάνω στην κατασκευή μικρότερων ημιαγωγών και να παραχθούν υπολογιστές και συσκευές νέας γενιάς με ασύλληπτες δυνατότητες», συμπληρώνει. Παρότι συναντά κανείς καθημερινά ιστορίες για τις συναρπαστικές ικανότητες των σύγχρονων ρομπότ, η αλήθεια είναι πως ο ενθουσιασμός πολλές φορές νεφελώνει την τεχνολογική πραγματικότητα, η οποία συνεχίζει να είναι περιορισμένη. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ανάγκες για τεχνητή νοημοσύνη υψηλής απόδοσης και ταυτόχρονα και χαμηλής ισχύος ξεπερνούν κατά πολύ τις τρέχουσες δυνατότητές μας. Ωστόσο, αν το μικρό τσιπ που πραγματοποιεί υπολογισμούς με την ταχύτητα του φωτός καταφέρει να κλιμακωθεί σε μέγεθος, τότε τα δεδομένα ανατρέπονται με τρόπους που η ανθρώπινη φαντασία δεν μπορεί ακόμα να προβλέψει. Το μόνο σίγουρο είναι πως η υπολογιστική ικανότητα, όχι απλά δεν πλησιάζει στο τέλος της εκθετικής της ανάπτυξης που προέβλεψε πριν από 53 χρόνια ο Μουρ, αλλά ετοιμάζεται να διανύσει ένα αστραπιαίο ταξίδι και να μας προσγειώσει έτη φωτός μπροστά. https://www.kathimerini.gr/1054188/gallery/epikairothta/episthmh/ypologisths-me-thn-taxythta-toy-fwtos

Μια ευκαιρία για αναβάθμιση της Ελλάδας στην διαστημική βιομηχανία. Mια κρίσιμη συνεδρίαση του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ) αυτή την εβδομάδα (28-29 Νοεμβρίου) κρίνει τη θέση και το μερίδιο της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή βιομηχανία διαστήματος - και αποτελεί ευκαιρία για τη χώρα μας, από ουραγός, να αναβαθμίσει το ρόλο της σε μια αγορά που αναπτύσσεται παγκοσμίως με μέσο ετήσιο ρυθμό κοντά στο 7% (με αξία άνω των 300 δισ. ευρώ). Το Συμβούλιο (Space19+), που γίνεται σε υπουργικό επίπεδο, θα λάβει αποφάσεις αναφορικά με τη χρηματοδότηση του ΕΟΔ στα επόμενα τρία χρόνια. Οι Ευρωπαίοι υπουργοί που έχουν στην αρμοδιότητά τους το διάστημα θα συγκεντρωθούν στην Σεβίλλη της Ισπανίας για να αποφασίσουν για το μέλλον της Ευρώπης στην διαστημική αγορά η οποία πραγματοποιεί κύκλο εργασιών ο οποίος με συντηρητικές εκτιμήσεις ξεπερνά τα 62 δις. ευρώ και απασχολεί άνω των 231.000 ατόμων (στοιχεία 2017). Ο συνολικός προϋπολογισμός του ΕΟΔ την προγραμματική περίοδο 2017 - 2019 ανήλθε σε 17,07 δισ. ευρώ και η συμμετοχή της κάθε χώρας μέλους επιμερίζεται σε υποχρεωτική (αντίστοιχο ποσοστό του εθνικού ΑΕΠ στο συνολικό ΑΕΠ των κρατών μελών) και προαιρετική. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην συγκεκριμένη προγραμματική περίοδο ήταν 30 εκατ. ευρώ στο υποχρεωτικό σκέλος (1% του ΑΕΠ των κρατών μελών) και 8,2 εκατ. ευρώ στο προαιρετικό. Το τελευταίο αντιστοιχεί μόλις στο 0,09% του συνόλου και τοποθετεί την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης μαζί με τη Σλοβενία, την Ουγγαρία και την Εσθονία. Ας σημειωθεί ότι κατά μέσο όρο τα κράτη μέλη επενδύουν τριπλάσιο ποσό στο προαιρετικό σκέλος όταν η Ελλάδα τοποθετεί 0,27 ευρώ για κάθε 1 ευρώ υποχρεωτικής συμμετοχής. Ως αποτέλεσμα δεν απολαμβάνει την αξία που επιστρέφει στην τοπική οικονομία σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης (καθώς εκτιμάται ότι για κάθε 1 ευρώ επένδυσης στη διαστημική βιομηχανία επιστρέφει αξία τουλάχιστον 4 ευρώ). Για τους παραπάνω λόγους αναμένεται με ενδιαφέρον η πρόταση της Ελλάδας στο Συμβούλιο του ΕΟΔ, καθώς θα καθορίσει το ύψος της προαιρετικής συμμετοχής και άρα τον συνολικό προϋπολογισμό της για την επόμενη τριετία. https://www.naftemporiki.gr/finance/story/1536963/mia-eukairia-gia-anabathmisi-tis-elladas-stin-diastimiki-biomixania TGK Progress MS-13 Στο Cosmodrome του Baikonur, το όχημα φορτίου μεταφοράς Progress MS-13 (TGC) προετοιμάζεται για να ξεκινήσει στο πλαίσιο του προγράμματος της 74ης αποστολής της προμήθειας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Στις 29 Νοεμβρίου οι ειδικοί της RSC Energia και οι εξειδικευμένες επιχειρήσεις της Roscosmos πραγματοποίησαν επιτόπια επιθεώρηση του TGC Progress MS-13 στο περίπτερο του κτιρίου συναρμολόγησης και δοκιμών, διεξήγαγαν τεχνολογικές λειτουργίες στην κύλιση και έλεγξαν την ετοιμότητα εκτόξευσης του διαστημικού σκάφους ως τμήμα του διαστημικού τμήματος. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το πρόγραμμα Progress MS-13 TGC έχει προγραμματιστεί για τις 6 Δεκεμβρίου 2019 από την τοποθεσία εκτόξευσης του site 31 του κοσμοδρόμιου Baikonur. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/progress_ms-13/photo_11-29.html

«Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να νικηθεί»: Πρωταθλητής του «Γκο» αποσύρεται εξαιτίας της Α.Ι. Ένας κορυφαίος παίκτης του κινεζικού επιτραπεζίου παιχνιδιού στρατηγικής «Γκο» αποφάσισε να αποσυρθεί, εξαιτίας της ανόδου της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία «δεν μπορεί να νικηθεί». Όπως αναφέρει το BBC, o Λι Σεντόλ είναι ο μόνος άνθρωπος που κέρδισε ποτέ το λογισμικό AlphaGo της Deepmind (Google). Το 2016 είχε αντιμετωπίσει το AlphaGo σε μια αναμέτρηση πέντε παιχνιδιών, όπου είχε τέσσερις ήττες και μία νίκη. Ο Νοτιοκορεάτης πρωταθλητής είπε ότι αποφάσισε να αποσυρθεί επειδή συνειδητοποίησε ότι «δεν θα είμαι στην κορυφή, ακόμα και αν γίνω ο νούμερο ένα». «Πρόκειται για μια οντότητα που δεν μπορεί να νικηθεί» είπε ο 18 φορές πρωταθλητής του «Γκο», μιλώντας στο νοτιοκορεατικό πρακτορεί Yonhap. Ο Λι Σεντόλ θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες «Γκο» της σύγχρονης εποχής. Ο 36χρονος πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής άρχισε να παίζει σε ηλικία πέντε ετών και έγινε επαγγελματίας επτά χρόνια μετά. Η ήττα του από το AlphaGo εκλήφθη από πολλούς ως μια κομβική στιγμή για την τεχνητή νοημοσύνη. Το AlphaGo αναπτύχθηκε από τη Deepmind, που ανήκει στην Alphabet, μητρική της Google. «Εκ μέρους ολόκληρης της ομάδας AlphaGo στη DeepMind, θα ήθελα να συγχαρώ τον Λι Σεντόλ για τη θρυλική δεκαετία του στην κορυφή του παιχνιδιού, και να του ευχηθώ τα καλύτερα για το μέλλον» είπε ο Ντέμης Χασάμπης, διευθύνων σύμβουλος και συνιδρυτής της Deepmind. «Κατά τα παιχνίδια του AlphaGo επέδειξε πραγματικό πνεύμα πολεμιστή και μας κράτησε σε αγωνία μέχρι το τέλος». Το «Γκο» δημιουργήθηκε στην Κίνα πριν από 3.000 χρόνια και παίζεται εδώ και αιώνες. Δύο παίκτες τοποθετούν μαύρες ή άσπρες ψηφίδες σε ένα ταμπλό 19x19 τετραγώνων, και κερδίζει όποιος ελέγχει τη μεγαλύτερη συνολική περιοχή στο ταμπλό. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που θεωρείται πολύ πιο μεγάλη πρόκληση για έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή από το σκάκι, καθώς ένας παίκτης έχει μεγαλύτερη επιλογή κινήσεων από ό,τι στο σκάκι, και, σύμφωνα με ερευνητές, υπάρχουν ποιο πολλές πιθανές θέσεις στο «Γκο» από ό,τι άτομα στο σύμπαν. Μπορεί να αποδειχθεί πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί ποιος κερδίζει, και πολλοί κορυφαίοι άνθρωποι παίκτες βασίζονται στο ένστικτο. Η Deepmind ελπίζει πως η ανάπτυξη του AlphaGo θα οδηγήσει σε «παρόμοιες τεχνικές», που μπορεί να εφαρμοστούν σε άλλα προβλήματα. Παρά την ανακοίνωση περί απόσυρσής του, ο Λι Σεντόλ πρόκειται να παίξει εναντίον ενός άλλου συστήματος τεχνητής νοημοσύνης τον Δεκέμβριο, εναντίον του HanDol, ενός προγράμματος που αναπτύχθηκε από την NHN Entertainment Corp στη Νότια Κορέα και έχει ήδη νικήσει τους κορυφαίους πέντε παίκτες της χώρας. https://www.naftemporiki.gr/story/1537886/i-texniti-noimosuni-den-mporei-na-nikithei-protathlitis-tou-gko-aposuretai-eksaitias-tis-ai

Ερευνητές θέτουν νέο ανώτερο όριο στη μάζα του νετρίνο. Μια διεθνής ομάδα ερευνητών χρησιμοποίησε ένα νέο φασματόμετρο για να βρει και να θέσει ένα ανώτατο όριο για τη μάζα ενός νετρίνο. Στο άρθρο που δημοσίευσε στο περιοδικό Physical Review Letters, η ομάδα περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο κατέληξε στο νέο όριο και γιατί θεωρούν ότι ήταν σημαντικό. Τα νετρίνα είναι μυστηριώδη - οι επιστήμονες έχουν βρει στοιχεία για την ύπαρξή τους, αλλά εξακολουθούν να αγωνίζονται να κατανοήσουν τις ιδιότητές τους. Θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα για αυτά τα σωματίδια επειδή είναι τόσο άφθονα - οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο φορές περισσότερα νετρίνα στο σύμπαν απ’ ό,τι άτομα. Πολλοί πιστεύουν επίσης ότι κατέχουν το κλειδί για την κατανόηση του πρώιμου σύμπαντος και ίσως της ίδιας της φυσικής στο μικρότερο δυνατό επίπεδο. Μία ιδιότητα του νετρίνου ειδικότερα που οι επιστήμονες θα ήθελαν να εξακριβώσουν είναι η μάζα του - μέχρι πρόσφατα, θεωρείτο ότι τα μικροσκοπικά σωματίδια δεν είχαν καθόλου μάζα. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι αυτό δεν συμβαίνει. Το επόμενο βήμα είναι να καθοριστεί η μάζα τους. Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες έχουν χρησιμοποιήσει τρεις προσεγγίσεις για να βρουν την απάντηση. Η πρώτη περιλαμβάνει τη μελέτη του κοσμικού μικροκυματικού υποβάθρου. Ο δεύτερος τρόπος περιλαμβάνει τη διεξαγωγή ερευνών για περιπτώσεις διπλής διάσπασης βήτα χωρίς νετρίνο - ένα εξαιρετικά σπάνιο γεγονός. Η τρίτη μέθοδος περιλαμβάνει την προσπάθεια να μετρηθεί η μάζα του νετρίνου απευθείας με τρόπους που δεν βασίζονται σε ένα θεωρητικό μοντέλο. Σε αυτή τη νέα προσπάθεια, οι ερευνητές υιοθέτησαν την τρίτη προσέγγιση. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν το έργο τους ως μέρος του πειράματος Neutrino Tritium Karlsruhe (KATRIN) στην πανεπιστημιούπολη του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καρλσρούης στη Γερμανία. Το βασικό κομμάτι του εξοπλισμού που χρησιμοποιείται στο χώρο είναι ένα φασματόμετρο ηλεκτρονίων 200 τόνων. Οι ερευνητές το χρησιμοποίησαν για να μελετήσουν την αποσύνθεση του τριτίου - έναν ραδιενεργό τύπο υδρογόνου. Όταν διασπάται, εκπέμπει ένα μόνο ηλεκτρόνιο και ένα νετρίνο ταυτόχρονα. Μετρώντας την ενέργεια του απελευθερούμενου ηλεκτρονίου χρησιμοποιώντας το φασματόμετρο, μπόρεσαν να κάνουν μια υπολογιστική εκτίμηση της μάζας του νετρίνο σε μεγαλύτερη ακρίβεια από ό, τι ήταν δυνατό πριν. Διαπίστωσαν ότι το ανώτατο όριο τους περιορίστηκε σε 1.1 electronvolts, περίπου το μισό από το ανώτατο όριο που είχε καθοριστεί προηγουμένως. Αυτή η τιμή είναι επίσης πολύ μικρή - περίπου 500.000 φορές μικρότερη από αυτήν ενός ηλεκτρονίου. https://eef.gr/articles/nea-maza-netrino

Πρέπει να βρούμε εξήγηση για το φωτεινό φως στις μαύρες τρύπες και τα σουπερνόβα. Δεν υπάρχουν σχεδόν αντικείμενα στο σύμπαν μας πιο μυστηριώδη από τις μαύρες τρύπες και τα αστέρια νετρονίων. Η ακτινοβολία υψηλής ενέργειας τους δίνει μια φωτεινή λάμψη, που, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, προέρχεται από ηλεκτρόνια που κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αλλά τι τους κάνει να πάνε τόσο γρήγορα; Μια ομάδα επιστημόνων στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια έχει πρόσφατα καταλήξει σε μια νέα υπόθεση. Το τεύχος του Δεκεμβρίου του περιοδικού Astrophysical Journal δημοσίευσε το νέο βιβλίο των Luca Comisso και Lorenzo Sironi, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας τεράστιες προσομοιώσεις υπερ-υπολογιστή, κατάφεραν να υπολογίσουν την επιτάχυνση αυτών των ηλεκτρονίων. Ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης Luca Comisso εξηγεί: «Αναταράξεις και μαγνητική επανασύνδεση - μια διαδικασία στην οποία οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου υποχωρούν και επανασυνδέονται γρήγορα - συνωμοτούν για να επιταχύνουν τα σωματίδια, ενισχύοντας τα σε ταχύτητες που προσεγγίζουν την ταχύτητα του φωτός ». Είπε επίσης ότι υπάρχει πολύ καυτό αεριωθούμενο αέριο σωματιδίων που υπάρχει σε όλη την περιοχή όπου βρίσκονται μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων, κάνοντας τις γραμμές μαγνητικού πεδίου να ακολουθούν αυτή την κίνηση, η οποία προκαλεί γρήγορη επανασύνδεση. Το ηλεκτρικό πεδίο που αναδύεται προκαλεί αναταράξεις, γεγονός που δίνει την επιτάχυνση των σωματιδίων υψηλότερη απ 'ό, τι λέει, «οι ισχυρότεροι επιταχυντές στη Γη, όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN.» Οι επιστήμονες δεν είναι σε θέση να δώσουν ακριβείς προκαταρκτικές εκτιμήσεις για το πώς και πότε θα υπάρξει χαοτική κίνηση. Η αναταραχή δημιουργεί ένα από τα επτά μαθηματικά προβλήματα του «βραβείου της Χιλιετίας». Ο Σιρόι λέει ότι η πρακτική σε κυψέλη που χρησιμοποίησαν για να υπολογίσει τις τροχιές μιας τεράστιας ποσότητας φορτισμένων σωματιδίων ήταν εξαιρετικά ακριβής. Ο επιστήμονας εξήγησε ότι τα σωματίδια έχουν ένα «ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που τους λέει πώς να κινηθούν». Υπογράμμισε τη σημασία του εντοπισμού του ρόλου που ανήκε στη μαγνητική επανασύνδεσή τους στις συνθήκες στροβιλισμού. Οι προσομοιώσεις υπερ-ηλεκτρονικών υπολογιστών διαπίστωσαν ότι η επανασύνδεση ήταν η κύρια αρχή λειτουργίας που καθορίζει ποια σωματίδια θα επιταχύνουν. Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας επετεύχθη κατά το μεγαλύτερο μέρος της κατά τη διάρκεια της ταχείας και αργοπορημένης κίνησης των σωματιδίων που πήδηξε από τις διακυμάνσεις του στροβιλισμού. Όσο ισχυρότερο είναι το μαγνητικό πεδίο, τόσο πιο γρήγορη είναι η επιτάχυνση. Με αυτό, τα σωματίδια ακολουθούν μια καμπύλη, εκπέμποντας έτσι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Όπως είπε ο Σιρόι, «Είναι πράγματι η ακτινοβολία που εκπέμπεται γύρω από τις μαύρες τρύπες και τα αστέρια νετρονίων που τα κάνουν να λάμπουν». Οι ερευνητές θέλουν πραγματικά να καταλάβουν τι συμβαίνει στο ακραίο περιβάλλον μαύρες τρύπες και αστέρες νετρονίων έχουν γύρω τους. Εάν το πέπλο θα μπορούσε να ανασηκωθεί από αυτό το μυστήριο, θα έχουμε σίγουρα περισσότερες γνώσεις σχετικά με τις αρχές λειτουργίας του σύμπαντος μας. Το επόμενο βήμα που οι επιστήμονες σκοπεύουν να πάρουν είναι να φέρουν τα δεδομένα των προβλέψεων για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που προέρχεται από τα καλύτερα μελετημένα υπολείμματα σουπερνόβα, το νεφέλωμα του καβουριού. Ο Σιρόι εξήγησε ότι «μια χούφτα επιστημόνων» δεν μπορεί να επιτύχει σε τέτοιες προσπάθειες, καθώς απαιτεί μια μεγάλη «συνεργατική προσπάθεια». Οι ερευνητές του ομίλου Plasma Astrophysics, για παράδειγμα, «συμβάλλουν σημαντικά σε αυτή την κατεύθυνση», δήλωσε ο Comisso. https://asgardia.space/en/news/We-Must-Find-Explanation-For-Bright-light-in-Black-Holes-and-Supernovas

Η πρόσφατη ανακάλυψη μαύρης τρύπας που προκαλεί τις πεποιθήσεις των αστρονόμων. Μια διεθνής ομάδα ερευνητών βρήκε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα - 70 φορές τη μάζα του ήλιου - 15.000 έτη φωτός από τη Γη. Ονομάστηκε LB-1 και από τους ερευνητές που το έβλεπαν, η αστρική μαύρη τρύπα προκαλεί τις υποθέσεις που κάναμε για αυτά τα ουράνια σώματα. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του NatureWhile και ο Γαλαξίας εκτιμάται ότι έχει 100 εκατομμύρια μαύρες τρύπες αυτού του τύπου - εξαιρετικά πυκνό και σχηματίστηκε από την κατάρρευση των τεράστιων αστεριών - οι επιστήμονες είχαν εκτιμήσει ότι η μάζα καθενός από αυτες. Οι οπές δεν υπερβαίνουν τις 20 ηλιακές μάζες. Η ανακάλυψη του υπερβολικού LB-1 αποτέλεσε έκπληξη για την κινεζική ερευνητική ομάδα. "Μαύρες τρύπες μιας τέτοιας μάζας δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ούτε στο γαλαξία μας, σύμφωνα με τα περισσότερα από τα σημερινά μοντέλα της αστρικής εξέλιξης", δήλωσε ο καθηγητής Liu Jifeng. Το αστρονομικό παρατηρητήριο της Κίνας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών εξήγησε σε ένα άρθρο Phys.org. "Θεωρήσαμε ότι τα πολύ ογκώδη αστέρια με τη χημική σύνθεση που είναι τυπικά του γαλαξία μας πρέπει να ρίξουν το μεγαλύτερο μέρος του αερίου τους σε ισχυρούς αστρικούς ανέμους, καθώς πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους και επομένως δεν πρέπει να αφήνουν πίσω τους ένα τόσο μεγάλο υπόλοιπο. είναι δυο φορές πιο μαζική από ό, τι θεωρούσαμε εφικτό.Τώρα οι θεωρητικοί θα πρέπει να αναλάβουν την πρόκληση να εξηγήσουν το σχηματισμό του "Μέχρι πρόσφατα, η επισήμανση μιας αστρικής μαύρης τρύπας ήταν δυνατή μόνο όταν απορρόφησε αέριο από ένα συντροφικό αστέρι, που είναι ανιχνεύσιμες από τη Γη. Οι περισσότερες από τις αστρικές μαύρες τρύπες, ωστόσο, δεν μπορούσαν να είναι ορατές, και των εκατοντάδων εκατομμυρίων που πιστεύεται ότι υπάρχουν, μόνο 25 έχουν προσδιοριστεί και μετρηθεί. Ο Liu και η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησαν το φασματοσκοπικό οπτικό τηλεσκόπιο Multi-Object Spectroscopic Fiber (LAMOST) της Κίνας για να ψάξουν για αστέρια που τραβιούνται από τη βαρύτητα ενός αόρατου αντικειμένου. Μια τέτοια τεχνική δεν είναι καινούργια, αρχικά υποδείχθηκε από επιστήμονα στη δεκαετία του 1780, αλλά οι αστρονόμοι αναγκάστηκαν να περιμένουν την τεχνολογία να προλάβει. Ακόμη και όταν συνέβη, η εύρεση των λίγων άστρων που τραβιέται από τη μαύρη τρύπα είναι παρόμοια με την αναζήτηση της παροιμιώδους βελόνας σε ένα άχυρα. Μετά την αρχική ανακάλυψη, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε δύο ακόμη τεχνολογικές εξελίξεις - το Gran Telescopio 10,4 μέτρων Canarias στην Ισπανία και το τηλεσκόπιο 10-m Keck I στις ΗΠΑ για να καθορίσουν το μέγεθος του αστεριού και της μαύρης τρύπας. Ο πρώτος αποδείχθηκε ότι είναι οκτώ φορές η μάζα του ήλιου, περιστρέφοντας γύρω από μια μαύρη τρύπα 70 ηλιακών μαζών κάθε 79 ημέρες. Το LB-1 έρχεται στα ύψη μιας άλλης ανακάλυψης, που έγινε με το Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory (LIGO) και Ανιχνευτές βαρύτητας βαρύτητας. Άλλοι ερευνητές ανακάλυψαν πρόσφατα στοιχεία για συγχωνεύσεις μαύρης τρύπας σε μακρινούς γαλαξίες - και είναι ενδιαφέρον ότι αυτές οι μαύρες τρύπες είναι επίσης πολύ μεγαλύτερες από τις αναμενόμενες. Η ανακάλυψη του LB-1 θα προκαλέσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε τις μαύρες τρύπες; Φαίνεται πιθανό. "Αυτή η ανακάλυψη μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε τα μοντέλα μας για το πώς σχηματίζονται μαύρες οπές μεγαλης μάζας", δήλωσε ο Διευθυντής της LIGO David Reitze στο Phys.org. "Αυτό το αξιοσημείωτο αποτέλεσμα μαζί με τις ανιχνεύσεις LIGO-Παρθένος για δυαδικές συγκρούσεις μαύρης τρύπας κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών δείχνει πραγματικά μια αναγέννηση στην κατανόηση της αστροφυσικής μιας μαύρης τρύπας". https://asgardia.space/en/news/Newly-Discovered-Black-Hole-Challenges-Astronomers

Σε πόσο χρόνο θα κατέρρεε βαρυτικά ο Ήλιος… αν ξαφνικά σταματούσαν οι πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του; Ένα άστρο – όπως ο Ήλιος μας – διατηρεί σχεδόν σταθερά τα χαρακτηριστικά του, όπως η μάζα, η ακτίνα, η λαμπρότητα και η χημική σύσταση της εξωτερικής του επιφάνειας. Αυτή η σταθερότητα των άστρων μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στο εσωτερικό τους επικρατεί περίπου μια κατάσταση ισορροπίας. Οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό τους δημιουργούν μια «κόλαση» παραγωγής ενέργειας και ακτινοβολίας, η πίεση των οποίων εξισορροπούν την βαρύτητα που θα οδηγούσε το άστρο σε κατάρρευση. Αν λοιπόν δεν γίνονταν οι πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του Ήλιου, τότε σε πόσο χρόνο θα κατέρρεε βαρυτικά; Μια προσεγγιστική απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκει κανείς και η εξίσωση που υπολογίζει τον χρόνο της «ελεύθερης πτώσης» όταν δεν υπάρχει η πίεση που «στηρίζει» το άστρο είναι όπου ρ0 η πυκνότητα του Ήλιου (ή κάποιου άλλου παρόμοιου άστρου) λίγο πριν αρχίσει η κατάρρευση – σύμφωνα με την υπόθεση. Θέτοντας στην παραπάνω εξίσωση την πυκνότητα του Ήλιου ρ0=1.4 g/cm3 και την τιμή της σταθεράς της παγκόσμιας έλξης παίρνουμε ότι η κατάρρευση του Ήλιου θα γίνει σε κάτι λιγότερο από 7 λεπτά της ώρας – αφότου πάψουν να πραγματοποιούνται οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης. Για να προκύψει η παραπάνω εξίσωση γίνονται αρκετές προσεγγίσεις και πολλές πράξεις … που όμως μπορούμε να αποφύγουμε αν χρησιμοποιήσουμε διαστατική ανάλυση, δηλαδή να σκεφτούμε ως εξής: Ο χρόνος της βαρυτικής κατάρρευσης του άστρου θα εξαρτάται από την μάζα του άστρου Μ, την αρχική του ακτίνα r0 και από την σταθερά της παγκόσμιας έλξης G – εφόσον δεχόμαστε ότι το φαινόμενο καθοδηγείται μόνον από την βαρύτητα: t ~ r0x My Gz Aντικαθιστώντας τις μονάδες μέτρησης στην παραπάνω σχέση προκύπτει η ισότητα: s = (mx) (kgy) (kg-zm3zs-2z) οπότε z = -1/2 = x και y = 3/2 Έτσιν αν εκφράσουμε την μάζα συναρτήσει της πυκνότητας Μ = 4/3 πr3 ρ0 παίρνουμε Συγκρίνοντας τις εξισώσεις (1) και (3) βλέπουμε μεν ότι διαφέρουν κατά έναν παράγοντα 4 – η τάξη μεγέθους όμως του χρόνου που υπολογίζουν είναι η ίδια. https://physicsgg.me/2011/11/28/%cf%83%ce%b5-%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%ce%b8%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%81%cf%81%ce%b5%ce%b5-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bf-%ce%ae%ce%bb/

NASA: Στο «φως» εντυπωσιακή φωτογραφία του πλανήτη Δία από το Juno. Γνωρίζουμε ότι ο Δίας είναι ένας αέριος γίγαντας πλανήτης, μία φυσική ασπίδα για τη Γη μας και ότι στην ατμόσφαιρά του δημιουργούνται καταιγίδες και κυκλώνες που ξεπερνούν σε μέγεθος τον πλανήτη μας. Κάθε φορά, όμως, που αντικρίζουμε την εικόνα του, μένουμε έκπληκτοι. Το June έστειλε στις 3 Νοεμβρίου μία εκπληκτική φωτογραφία από το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη Δία. Μία εικόνα που ανέλυσαν στη NASA και την έδωσαν στη δημοσιότητα, παρουσιάζοντας έναν αρκετά μεγάλο αριθμό υπερκυκλόνων και υπερκαιταιγίδων, με χρωματισμούς και μέγεθος που προκαλούν τις ανθρώπινες αισθήσεις. Τη στιγμή που το Juno τράβηξε τη φωτογραφία αυτή, ταξίδευε με ταχύτητα 137.000 χιλιομέτρων την ώρα. Λίγη ώρα αργότερα, επηρεασμένο από τη βαρύτητα του Δία, το Juno ανέπτυξε ταχύτητα 209.000 χιλιόμετρα την ώρα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από απόσταση 104.600 χιλιομέτρων από τον πλανήτη Δία και είναι μία από τις πλέον καθαρές. Οι διάφορες ζώνες και η παγωμένη μεγάλη λευκή ζώνη, που περιβάλλει τον νότιο πόλο του πλανήτη, είναι εκπληκτικά ευδιάκριτες, προσφέροντας στον απλό πολίτη την ευκαιρία να θαυμάσει την ομορφιά του ηλιακού μας συστήματος και στους επιστήμονες να μελετήσουν περαιτέρω τον αέρινο γίγαντα. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/825316_nasa-sto-fos-entyposiaki-fotografia-toy-planiti-dia-apo-juno-foto

TGK Progress MS-13 Στο κοσμοδρόμιο Baikonur, οι ειδικοί της RSC Energia και οι επιχειρήσεις προφίλ Roscosmos πραγματοποίησαν μια σειρά από τεχνολογικές λειτουργίες για την φόρτωση του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-13 (TGC) με το μεταβατικό διαμέρισμα (PF) του μπλοκ εκτόξευσης τρίτου σταδίου. Το PkhO είναι μέρος του τμήματος διαστημικής κεφαλής (CSC) και παρέχει μηχανική επικοινωνία του πλοίου με το κεραυνό, καθώς και την ενσωμάτωση της διεπαφής εντολών του πλοίου στο σύστημα ελέγχου Soyuz-2.1a. Η προετοιμασία πριν από την πτήση του πλοίου στο πλαίσιο του προγράμματος της 74ης αποστολής της προμήθειας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού πραγματοποιείται στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών του διαστημικού οχήματος. Η εκκίνηση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το Progress MS-13 TGC έχει προγραμματιστεί για τις 6 Δεκεμβρίου 2019. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/progress_ms-13/photo_11-27.html

«Πύργοι σκόνης» στον Άρη. Οι αμμοθύελλες είναι κοινό φαινόμενο στον Άρη, ωστόσο κάθε περίπου μια δεκαετία λαμβάνει χώρα κάτι απρόβλεπτο: Μια σειρά «άτακτων» καταιγίδων που καλύπτει όλον τον πλανήτη με ένα νέφος σκόνης. Πέρυσι, διαστημόπλοια της NASA εξέτασαν τον «κύκλο ζωής» της «πλανητικής αμμοθύελλας» του 2018, που σήμανε το τέλος της αποστολής του οχήματος Opportunity, και δύο επιστημονικά άρθρα έριξαν φως πρόσφατα σε ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια την καταιγίδας- τους αποκαλούμενους «πύργους σκόνης», ή αλλιώς συγκεντρωμένα νέφη σκόνης που θερμαίνονται στο φως του ήλιου και υψώνονται ψηλά στον αέρα. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι υδρατμοί που έχουν παγιδευτεί στη σκόνη ίσως να ανεβαίνουν μαζί τους, χρησιμοποιώντας τους σαν «ανελκυστήρες» στο διάστημα, όπου η ηλιακή ακτινοβολία διασπά τα μόριά τους- βοηθώντας πιθανότατα στο να εξηγηθεί το πώς το νερό του Άρη εξαφανίστηκε μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών. Οι «πύργοι σκόνης» είναι τεράστια νέφη που είναι πιο πυκνά και ανεβαίνουν πολύ πιο ψηλά από ό,τι τα κανονικά σύννεφα σκόνης στην αραιή ατμόσφαιρα του Άρη. Αν και παρατηρούνται και υπό κανονικές συνθήκες, φαίνονται να σχηματίζονται σε μεγαλύτερους αριθμούς κατά τη διάρκεια των μεγάλων καταιγίδων, που «πιάνουν» όλο τον πλανήτη. Ένας τέτοιος «πύργος» αρχίζει στην επιφάνεια του πλανήτη σαν μια περιοχή/ έκταση σκόνης που ανυψώνεται γρήγορα. Όταν φτάσει σε ύψος 80 χλμ, μπορεί το μέγεθός του να αντιστοιχεί σε αυτό της πολιτείας της Νεβάδα στις ΗΠΑ. Καθώς ο «πύργος» αποσυντίθεται, μπορεί να δημιουργήσει ένα στρώμα σκόνης 56 χλμ πάνω από την επιφάνεια, πλάτους μεγαλύτερου από ό,τι οι ηπειρωτικές ΗΠΑ. Αυτό που ενδιαφέρει, μεταξύ άλλων, τους ερευνητές, είναι το ενδεχόμενο αυτοί οι «πύργοι» να λειτουργούν ως «ανελκυστήρες προς το διάστημα» για διάφορα υλικά, μεταφέροντάς τα ανά την ατμόσφαιρα. Εάν μιλάμε για νερό, τότε ίσως εδώ να υπάρχει ένα στοιχείο σχετικά με το πώς ο Άρης έχασε τις λίμνες και τα ποτάμια του μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών, και μετατράπηκε στην παγωμένη έρημο που γνωρίζουμε σήμερα. https://www.naftemporiki.gr/story/1537146/purgoi-skonis-ston-ari

Καλώς ήρθατε στην Εποχή της Κβαντικής Βιολογίας. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι επιστήμονες επιδεικνύουν κβαντική παρέμβαση σε βιομόρια. Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου της Βιέννης με επικεφαλής τον Armin Shayeghi έδειξε μια ευμεγέθη φύση της γραμιμιδίνης, ενός φυσικού αντιβιοτικού αποτελούμενου από 15 αμινοξέα. Υπάρχει μια θεμελιώδης έννοια στην κβαντική φυσική που ονομάζεται «δυαδικότητα των κυμάτων-σωματιδίων», υποδηλώνει ότι ένα σωματίδιο παρουσιάζει ιδιότητες και των σωματιδίων και των κυμάτων. Μέσα από το έργο του Albert Einstein, Louis de Broglie και πολλών άλλων, έχει πλέον καθιερωθεί ότι όλα τα αντικείμενα έχουν τόσο κυματικη όσο και σωματιδιακή φύση. Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να το αποδείξουμε όταν πρόκειται για την κλιμάκωση των αντικειμένων. Το πιο ενδεικτικό παράδειγμα των φαινομένων είναι ένα πείραμα διπλής σχισμής. Πρώτα εκτελέστηκε στο φως, στη συνέχεια διεξήχθη σε ηλεκτρόνια, νετρόνια, ολόκληρα άτομα και ακόμη και μόρια. Το αρχικό πείραμα, που πραγματοποίησε ο Thomas Young τον 19ο αιώνα, έδειξε ότι το φως, που πυροβολήθηκε μέσα από ένα φύλλο με δύο κάθετες σχισμές σε αυτό, πρότυπο παρεμβολής, διαχέεται σε μια σειρά από ελαφριές και σκοτεινές κρόσσες στην οθόνη πίσω από το φύλλο. Εάν το φως δεν ήταν ένα κύμα, η οθόνη θα είχε μόνο 2 γραμμές, αντί για το πρότυπο παρεμβολής, το οποίο αποτελεί ένδειξη της ευμετάβλητης φύσης του φωτός. Όταν το ίδιο πείραμα εκτελέστηκε σε ηλεκτρόνιο σε περίπου 12 δεκαετίες μετά το πείραμα του Young, αποδείχθηκε ότι το σωματίδιο μπορεί επίσης παρεμβαίνει στον εαυτό της, σαν ένα κύμα. Βλέπετε, στέλνοντας σωματίδια μέσω μιας συσκευής διπλής σχισμής μία φορά την φορά, προέκυψαν μεμονωμένα σωματίδια που εμφανίζονται στην οθόνη, όπως αναμενόταν από αυτά. Εντούτοις, δημιουργήθηκε ένα πρότυπο παρεμβολής όταν τα σωματίδια αυτά αφέθηκαν να συγκεντρωθούν ένα προς ένα. Η ανακάλυψη δημιούργησε μια συνεχιζόμενη τάση μεταξύ των φυσικών, οι επιστήμονες κλιμάκουν τα αντικείμενα και παρατηρούν την αρχή της «δυαδικότητας των κυμάτων-σωματιδίων» στα άτομα και ακόμη και στα μόρια. Αυτό το έτος οι ερευνητές πραγματοποίησαν ένα τέτοιο πείραμα σε σύνθετα μόρια που συνδυάζουν σχεδόν 2000 άτομα το καθένα και βλέπουν το πρότυπο παρεμβολής. Αλλά δεν είναι μόνο το μέγεθος. Αυτό το Οκτώβριο οι επιστήμονες κατόρθωσαν να αποδείξουν για πρώτη φορά στην ιστορία την ευμετάβλητη φύση των εύθραυστων και εξαιρετικά λεπτών βιομορίων. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιέννης έχουν επιδείξει κβαντική παρέμβαση σε βιομόρια. Ένα πρωταγωνιστικό μόριο ήταν η γραμιμιδίνη, ένα φυσικό αντιβιοτικό αποτελούμενο από 15 αμινοξέα. Το πρόσφατο πείραμα είναι το ίδιο στην αρχή του με αυτό που εκτελείται πριν από 2 αιώνες από τον Young. Οι επιστήμονες δημιούργησαν μια δέσμη υπερηχημένων μορίων γραμισιδίνης και στη συνέχεια μετρήθηκαν το πρότυπο παρεμβολής που δημιουργήθηκε όταν η δέσμη παρεμπόδισε τον εαυτό της. Ακούγεται εύκολο, έτσι; Λοιπόν, δεν είναι. Πρώτον, οι ερευνητές χρειάστηκαν να αποκτήσουν μεμονωμένα μόρια. Δεν μπορείτε να ρίξετε ένα ολόκληρο πιάτο Petri γεμάτο με αντιβιοτικό και περιμένετε να δείξει το wavelike nature.Οι ερευνητές επικάλυψαν έναν υαλώδη άνθρακα τροχό με gramicin και στη συνέχεια πυροβόλησε με ultra-σύντομο παλλόμενο φως λέιζερ για να χτυπήσει τα μόνα μόρια από την επιφάνεια του τροχού. Στη συνέχεια τα μόρια μεταφέρθηκαν σε κρύο πίδακα ευγενών αερίων. Τέλος, οι ερευνητές έπρεπε να μετρήσουν το πρότυπο παρεμβολής για να δουν τη φύση του κβαντικού κύματος του πεπτιδίου, επειδή οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια εξαιρετικά ευαίσθητη τεχνική που ονομάζεται ιντερφερόμετρο Talbot-Lau. Μετά από όλη αυτή την προσπάθεια, τα αποτελέσματα δεν απογοητεύτηκαν: «Η μοριακή συνοχή μετατοπίζεται σε περισσότερο από 20 φορές το μοριακό μέγεθος», αναφέρει το έγγραφο. Αυτού του είδους η «λείανση» των μορίων δεν θα ήταν δυνατή εάν τα βιομόρια ήταν καθαρά σωματίδια. Είναι πιθανό μόνο με παρεμβολές wavelike.So είναι ένα σημείο εκκίνησης για μια εντελώς νέα επιστήμη; Το επίτευγμα της ομάδας θα πρέπει να περιγραφεί σε ένα πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου «Quantum Biology». https://asgardia.space/en/news/Welcome-to-the-Era-of-Quantum-Biology

Η χρυσή ομάδα του ΑΠΘ που... διέλυσε ΜΙΤ και Harvard Στο ΜΙΤ και τη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι θα θυμούνται τους έλληνες φοιτητές για πολλά χρόνια. Κι αυτό γιατί οι ελληνικές ερευνητικές ομάδες, ειδικά εκείνοι του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), αλλά των πανεπιστημίων Δημοκρίτειου και Θεσσαλίας στο παρελθόν, τα τελευταία τρία χρόνια κατακτούν τη μια πρωτιά μετά την άλλη. Το χρυσό μετάλλιο του περίφημου διαγωνισμού συνθετικής βιολογίας iGEM ανήκει και φέτος στην ομάδα του ΑΠΘ που άφησε για μια ακόμη χρονιά πίσω της πανεπιστήμια - κολοσσούς, όπως το ίδιο το ΜΙΤ που διοργανώνει τον διαγωνισμό, το Cambridge, το Oxford και το Harvard. Οπως επίσης και πανεπιστήμια με τεράστιους προϋπολογισμούς στα ερευνητικά τους εργαστήρια από όλο τον κόσμο. Στον διαγωνισμό λαμβάνουν μέρος κάθε χρόνο 5.000 ερευνητικές ομάδες από κορυφαία πανεπιστήμια 40 χωρών, οι οποίες και αξιολογούνται από 120 κριτές παγκοσμίου κύρους. Ο διαγωνισμός της συνθετικής βιολογίας iGEM, αποτελεί έναν παγκόσμιο διαγωνισμό και απευθύνεται σε φοιτητές πανεπιστημίων από όλο τον κόσμο, ενώ είναι γνωστό στις ΗΠΑ ως το Παγκόσμιο Κύπελλο της Επιστήμης (World Cup of Science). Φέτος η φοιτητική ομάδα «iGEM Thessaloniki» κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στον διαγωνισμό, ενώ πέρυσι είχε αποσπάσει το ασημένιο και το 2017 επίσης το χρυσό! «DNA υπολογιστής» Στη φετινή της συμμετοχή στον διαγωνισμό η ομάδα σχεδίασε και ανέπτυξε το POSEIDON (Programmable Orthogonal Systems Engineered Into DNA Oligo Networks), τον πρώτο «DNA υπολογιστή» ικανό να προσδιορίσει ποιοτικά και ποσοτικά τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ DNA και πρωτεϊνών ώστε να διαπιστωθεί η παρουσία τους σε συγκεκριμένες ασθένειες με σκοπό αυτές μελλοντικά να αποτραπούν. «Οι πρωτεΐνες έχουν ιδιαίτερη σημασία για την επιστημονική έρευνα, τόσο για τη μελέτη διαφόρων βιοχημικών μονοπατιών όσο και για τη θεραπεία πληθώρας παθολογικών περιπτώσεων» λέει σχετικά από την πλευρά της ομάδας η Αλίκη Αθανασιάδου που εξηγεί ότι στο πείραμά τους εστίασαν «στον χαρακτηρισμό πρωτεϊνών που συνδέονται με τον καρκίνο του μεταστατικού μελανώματος». Οι φοιτητές του ΑΠΘ, όπως λέει η Αλίκη, δημιούργησαν ένα «εργαλείο» που μπορεί να μελετήσει τη σύνδεση των πρωτεϊνών αυτών με τις αντίστοιχες αλληλουχίες του DNA. «Θέλαμε να μελετήσουμε πώς αυτές οι πρωτεΐνες συνδέονται με το DNA μας στη διάρκεια μιας ασθένειας ώστε να προσπαθήσουμε στη συνέχεια να αποτρέψουμε αυτή τη σύνδεση για να οδηγηθούμε στο μέλλον σε μοντέλα θεραπειών ή κατασκευή φαρμάκων» συνεχίζει. Η ίδια, όπως αναφέρει, ασχολήθηκε με τη μοντελοποίηση του πειράματος, ενώ στην ομάδα συμμετείχαν 8 μέλη από διαφορετικές επιστήμες οι οποίες και συνδυάστηκαν για την εξαγωγή αποτελεσμάτων: βιολόγοι, φυσικοί, χημικοί μηχανικοί, επιστήμονες της πληροφορικής, των ιατρικών εργαστηρίων. Συμμετοχη. Βέβαια επρόκειτο για μια διαδικασία που δεν θα μπορούσε να καλυφθεί οικονομικά μόνο από ένα ελληνικό πανεπιστήμιο (ειδικά τα υποχρηματοδοτούμενα ελληνικά πανεπιστήμια), καθώς μόνο η εγγραφή στον διαγωνισμό στοίχισε περίπου 5.000 ευρώ, ενώ το συνολικό κόστος της αποστολή έφτασε περίπου τα 50.000 ευρώ τα οποία καλύφθηκαν από τις χορηγίες εταιρειών από τη Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό. Επιστημονικά υπεύθυνοι της Ομάδας iGEM 2019 ήταν ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ Μιχάλης Αϊβαλιώτης και ο καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας Γεώργιος Μόσιαλος. Στην επιστημονική «παρέα» συμμετείχε ο διδάκτορας του Τμήματος Φυσικής Κωνσταντίνος Κοζαλάκης, ενώ την ομάδα αποτελούσαν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες Αλίκη Αθανασιάδου, Απόστολος Ιωαννίδης, Κυριακή Καραβά, Χαράλαμπος Μαλαθούνης, Ιωάννης Μαλιούρης, Πλάτων Μεγαγιάννης, Σοφία Μωυσιάδου, Κριστίνε Χαναγκιάν Μικρή η συμμετοχή φοιτητών στην αξιολόγηση καθηγητών Μειωμένα είναι τα ποσοστά συμμετοχής των φοιτητών στην αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού των ΑΕΙ, καθώς εκείνοι που συμπληρώνουν τα σχετικά ερωτηματολόγια που προβλέπει ο νόμος δεν είναι ούτε τρεις στους δέκα. Οπως εκτιμάει ο πρόεδρος της ΑΔΙΠ (Αρχή διασφάλισης της ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση της χώρας) Παντελής Κυπριανός μιλώντας στα «ΝΕΑ», εκτιμάται ότι κατά μέσο όρο μόνο το 20% των φοιτητών της χώρας συμπληρώνει το ανώνυμο ερωτηματολόγιο που τους χορηγεί το πανεπιστήμιό τους. Μάλιστα φαίνεται ότι το γεγονός πως η διαδικασία αυτή έχει γίνει πλέον σε πολλά Ιδρύματα «ηλεκτρονική», επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα και έχει μειώσει περισσότερο του αριθμούς εκείνων που έσπευδαν να αξιολογήσουν τους καθηγητές τους. Φαίνεται έτσι, όπως εκτιμά ο κ. Κυπριανός, ότι περισσότερους φοιτητές ενέπνεαν τελικά τα έντυπα ερωτηματολόγια που έπαιρναν για να συμπληρώσουν από τις σχολές και τα τμήματά τους. https://www.tanea.gr/2019/11/28/greece/education/i-xrysi-omada-tou-apth-pou-dielyse-mit-kai-harvard/

Το Soyuz MS-16 έφτασε στο Baikonur Το μεταφερόμενο διαστημικό σκάφος μεταφορών Soyuz MS-16 (TPK) παραδόθηκε στο Cosmodrome Baikonur για προ-πτήση εκπαίδευση. Οι ειδικοί της RSC Energia και της CC Yuzhny εκφόρτωσαν το διαστημικό σκάφος από το αυτοκίνητο και το εγκατέστησαν στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών για την αποδοχή και τη συντήρηση του προϊόντος. Το επανδρωμένο πλοίο θα βρίσκεται σε κατάσταση αποθήκευσης μέχρι την προετοιμασία του προϊόντος στο τεχνικό συγκρότημα. Η εκτόξευση του Soyuz MS-16 TPK με το πλήρωμα των συμμετεχόντων στις 63η και 64η κύριες αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τον Απρίλιο του 2020. https://www.energia.ru/ru/news/news-2019/news_11-26_1.html Progress MS-13 Η εκτόξευση του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-13 για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), η οποία προγραμματίζεται στις 6 Δεκεμβρίου 2019 από το Cosmodrome Baikonur, έχει προγραμματιστεί για τις 9 Δεκεμβρίου. Λόγω του γεγονότος ότι η εκτόξευση του αμερικανικού φορτηγού πλοίου Dragon της αποστολής SpX-19 έχει προγραμματιστεί για τις 4 Δεκεμβρίου, η προσγείωση προγραμματίζεται για τις 7 Δεκεμβρίου και η NASA πρότεινε να παρασχεθεί ως ημερήσια αποζημίωση στις 8 Δεκεμβρίου, η διαχείριση πτήσης του ρωσικού τμήματος ISS αποφάσισε να ορίσει την ημερομηνία για την Progress MS- 13 στις"9 Δεκεμβρίου σύμφωνα με το πρότυπο σύστημα τριών ημερών. https://www.energia.ru/ru/news/news-2019/news_11-27.html Τηλεχειρισμός οχήματος στη Γη από αστροναύτη σε τροχιά. Ο αστροναύτης Λούκα Παρμιτάνο του ΕΟΔ (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) πήρε τον έλεγχο ενός οχήματος εδάφους στην Ολλανδία την προηγούμενη Δευτέρα και το οδήγησε με ακρίβεια σε μια πίστα εμποδίων, προκειμένου να συλλέξει μια πέτρα από ένα σημείο λήψης δειγμάτων- ενώ ο ίδιος βρισκόταν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η δοκιμή αυτή, σύμφωνα με τον ΕΟΔ, ήταν η πρώτη από μια σειρά που έχει ως σκοπό να διαπιστωθεί κατά πόσον λειτουργεί σωστά η τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί από την υπηρεσία για τον τηλεχειρισμό οχημάτων εδάφους (ρόβερ). Το τεστ (Analog-1) στέφθηκε από πλήρη επιτυχία. «Αναπτύσσουμε συστήματα προκειμένου οι αστροναύτες να συνεργάζονται στενά με ρομπότ, για να επιτυγχάνουν πολύ περισσότερα από ό,τι θα μπορούσαν μόνοι τους» λέει ο Κέτιλ Βόρμνες, υπεύθυνος προγράμματος στον ΕΟΔ. «Ένα όχημα στον Άρη θα χρειαζόταν εβδομάδες για να κάνει την ίδια δουλειά που έκαναν ο Λούκα και το όχημα Analog-1 σε μισή ώρα». Τα ρομπότ μπορούν να προσαρμοστούν ανάλογα για ειδικές αποστολές και να πηγαίνουν σε μέρη όπου δεν μπορούν να πάνε, αλλά ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει μεγάλο πλεονέκτημα εξαιτίας της ταχύτητας και προσαρμοστικότητας της σκέψης του. Το Analog-1 διαθέτει force feedback, οπότε οι αστροναύτες μπορούν να νιώσουν αυτά που νιώθει το ρομπότ και να αλλάξουν κατάλληλα τον χειρισμό τους μέσω joystick. Η στρατηγική του ΕΟΔ για τις εξερευνητικές αποστολές στο προσεχές μέλλον περιλαμβάνει τηλεχειρισμό ρομπότ από αστροναύτες σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη ή τον Άρη, ή από το εσωτερικό κάποιας βάσης σε άλλο ουράνιο σώμα. «Ακόμα και στη Σελήνη, η προετοιμασία ενός αστροναύτη για έξοδο απαιτεί ώρες, απλά και μόνο για να μπεις σε μια στολή και να προετοιμάσεις τη θυρίδα» λέει η Τζέσικα Γκρενουϊλό, υπεύθυνη του προγράμματος Meteron στο Exploration Systems Group του ΕΟΔ. «Δίνοντας στους αστροναύτες τη δυνατότητα να ελέγχουν τα ρομπότ κοντά από την ασφάλεια και άνεση της βάσης ή του διαστημοπλοίου τους, μπορούν να επιτευχθούν πολλά περισσότερα. Αυτό το πρώτο τεστ υποδεικνύει μια έξοχη προσαρμογή μεταξύ του πληρώματος και του ρομποτικού συστήματος, καθιστώντας αυτόν τον συνδυασμό καλύτερο σε ένα μεγάλο εύρος εργασιών». https://www.naftemporiki.gr/story/1536437/tilexeirismos-oximatos-sti-gi-apo-astronauti-se-troxia

Νέο concept σεληνακάτου για αποστολές οχημάτων στο φεγγάρι από τη NASA. Καθώς η NASA κινείται προς την κατεύθυνση αποστολών στη Σελήνη, στον Άρη και παραπέρα, αυξάνονται και οι ανάγκες για δυνατότητες αποστολής ενός μεγάλου εύρους φορτίων σε προορισμούς πολύ πέρα από τα όρια του πλανήτη μας, και ειδικά στη Σελήνη. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η πρωτοβουλία Commercial Lunar Payload Services (CLPS) της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Ήδη η NASA έχει υπογράψει συμβόλαια για αποστολές φορτίων στην επιφάνεια της Σελήνης και αναμένεται να κλείσει νέες συνεργασίες για νέες αποστολές στο φεγγάρι. Πολλές από αυτές τις αποστολές θα απαιτούν οχήματα ικανά να εξερευνούν το περιβάλλον της Σελήνης (ρόβερ) προκειμένου να επιτυγχάνουν τους επιστημονικούς τους στόχους. Για αυτές τις αποστολές, η NASA έχει πραγματοποιήσει μια σειρά μελετών για να βρεθούν και να εξεταστούν οι τεχνολογίες που χρειάζονται όχι μόνο για να φτάσουν, αλλά και να συλλέξουν δεδομένα από τη Σελήνη. Σε μια από αυτές τις πρόσφατες μελέτες, η NASA ανέπτυξε ένα concept για μια μεσαίου μεγέθους σεληνάκατο η οποία θα μπορεί να κατεβάσει ένα ρόβερ στις περιοχές των πόλων της Σελήνης. Το σχέδιο αυτό εστιάζει στη δημιουργία ενός σκάφους υψηλής ακριβείας, ικανού να μεταφέρει μεγάλο φορτίο- με συστήματα που θα επιτρέπουν τη μεγιστοποίηση της μάζας που θα φτάνει στην επιφάνεια, ενώ παράλληλα διατηρείται η υψηλή ακρίβεια όσον αφορά στο σημείο προσελήνωσης. «Αυτή η σεληνάκατος σχεδιάστηκε έχοντας κατά νου την απλότητα, για την αποστολή ενός ρόβερ 300 κιλών σε έναν πόλο της Σελήνης» είπε ο Λόγκαν Κένεντι, επικεφαλής μηχανικός συστημάτων στο Marshall Space Flight Center της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Όπως είπε, χρησιμοποιήθηκαν σχετικά απλά συστήματα και μηχανισμοί και υπάρχουσες τεχνολογίες για τη μείωση της πολυπλοκότητας, αν και υπήρξε ιδιαίτερη μέριμνα όσον αφορά στην ακρίβεια προσεδάφισης, προκειμένου να αποφεύγονται κίνδυνοι και να διευκολύνονται οι επιχειρήσεις του ρόβερ. «Καθώς οι ρομποτικές σεληνάκατοι αναπτύσσονται για να εξυπηρετούν μεγαλύτερα φορτία, θα χρειάζονται απλές μα υψηλών επιδόσεων σεληνάκατοι» είπε σχετικά ο Κένεντι. «Αυτό το concept αναπτύχθηκε από μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων μέσα σε διάστημα πολλών ετών...ελπίζουμε πως άλλοι σχεδιαστές σεληνακάτων θα επωφεληθούν από τη δουλειά μας». https://www.naftemporiki.gr/story/1537894/neo-concept-selinakatou-gia-apostoles-oximaton-sto-feggari-apo-ti-nasa

Ο εντυπωσιακός διαστρικός κομήτης «Μπορίσοφ» που έχει ουρά 14 φορές μεγαλύτερη από τη Γη. Οι αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Yale των ΗΠΑ κατάφεραν να τραβήξουν μια νέα φωτογραφία, την κοντινότερη έως τώρα, του διαστρικού κομήτη «Μπορίσοφ» (2l/Borisov), του δεύτερου επισκέπτη του ηλιακού μας συστήματος που έρχεται από κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα. Η νέα φωτογραφία, που τραβήχτηκε στις 24 Νοεμβρίου με το τηλεσκόπιο Κεκ της Χαβάης, αποκαλύπτει ότι η ουρά του κομήτη έχει μήκος σχεδόν 160.000 χιλιομέτρων και είναι περίπου 14 φορές μεγαλύτερη από τη Γη. Ο στερεός πυρήνας του κομήτη έχει διάμετρο μόνο ενάμισι χιλιόμετρο περίπου. «Προκαλεί ένα αίσθημα ταπεινότητας να συνειδητοποιείς πόσο μικρή είναι η Γη δίπλα σε έναν επισκέπτη από άλλο ηλιακό σύστημα», δήλωσε ο αστρονόμος Πίτερ βαν Ντόκουμ. Ο κομήτης, που είχε για πρώτη φορά γίνει αντιληπτός φέτος το καλοκαίρι, συνεχίζει να πλησιάζει τη Γη και θα φθάσει στο κοντινότερο σημείο του από αυτή -περίπου 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα- στις αρχές Δεκεμβρίου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο «Μπορίσοφ» (πήρε το όνομα του ερασιτέχνη αστρονόμου της Κριμαίας που πρώτος τον είδε) σχηματίστηκε σε κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα και εκτοξεύθηκε στο διαστρικό χώρο μετά την παρ' ολίγον σύγκρουση του με ένα πλανήτη στο μητρικό σύστημά του. Όσο ο κομήτης πλησιάζει τη Γη και τον Ήλιο, απελευθερώνει περισσότερα αέρια και σκόνη στην ουρά του. Ήδη αστρονόμοι σε διάφορα μέρη χρησιμοποιούν τα τηλεσκόπια τους για να παρατηρήσουν τον σπάνιο επισκέπτη, ο οποίος μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες για τους θεμέλιους λίθους των πλανητών σε άλλα ηλιακά συστήματα. https://www.kathimerini.gr/1053645/article/epikairothta/episthmh/o-entypwsiakos-diastrikos-komhths-mporisof-poy-exei-oyra-14-fores-megalyterh-apo-th-gh-fwtografia

Νέα επιστημονική ανάλυση βρίσκει τον πιο αρχαίο πάγο στο Μετεωρίτη Acfer 094 Πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στον μετεωρίτη Acfer 094, που βρέθηκε στην έρημο της Αλγερίας το 1990, έφερε νέες ιδέες για το πώς θα μπορούσε να σχηματιστεί το ηλιακό μας σύστημα: οι απολιθωμένοι πόροι που βρέθηκαν σε όλο το αντικείμενο που χρησιμοποιούσε αρχαίους κρυστάλλους πάγου. Η ηλικία του μετεωρίτη που εκτιμάται ότι είναι περίπου το ίδιο με εκείνο του ίδιου του Ηλιακού Συστήματος, το οποίο είναι τουλάχιστον 4.6 δισεκατομμύρια ετών.Ο πλανητικός επιστήμονας Megumi Matsumoto στο Πανεπιστήμιο του Κιότο, μαζί με τους συναδέλφους του, αποφάσισε να δοκιμάσει μια εντελώς νέα προσέγγιση για τη μελέτη αυτού του επισκέπτη. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια σειρά από μεθόδους που περιελάμβαναν τη δειγματοληψία, τη μικροσκοπία και τη φασματοσκοπία. Πιστεύουν ότι ο διαστημικός βράχος τον καθιστά πολύτιμο φορέα δεδομένων για την κατάσταση του Ηλιακού Συστήματος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σχηματισμου. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης μελέτης, τα μέσα υψηλής ανάλυσης ανακάλυψαν ότι ο βράχος είχε μια σπογγώδη πορώδη δομή σε όλο το βραχώδες σώμα του Acfer 094. Ο βράχος περιέχει υπολείμματα ορυκτών, που σημαίνει ότι υπήρχε νερό στο περιβάλλον της πέτρας. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχε πάγος στους πόρους. Ωστόσο, η ποσότητα των ανιχνευθέντων ορυκτών ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι θα έπρεπε να είναι σε μια τέτοια περίπτωση, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να έχουν διαφορετική προέλευση. Η σημασία αυτής της έρευνας είναι ότι έχουμε δει σημάδια παρουσίας νερού σε μετεωρίτες, καμία ιδέα πώς θα μπορούσε να φτάσει εκεί. Τώρα μπορούμε να ελπίζουμε για μια απάντηση. Για να καταλάβουν τι θα μπορούσε να συμβεί, μιμούνται μια απομίμηση ενός φυτοθεραπευτικού ή ενός «σπόρου» ενός πλανήτη, που υποτίθεται ότι ήταν ο γονιός βράχος του μετεωρίτη. Στη συνέχεια προσπάθησαν να ανοικοδομήσουν το ταξίδι τους. Το παρόν σενάριο είναι ένα πρακτικό μοντέλο που δίνει νέα εικόνα για το σχηματισμό αστεροειδών, συνδυάζοντας τόσο τα αναλυτικά αποτελέσματα των εξωγήινων υλικών όσο και τα θεωρητικά μοντέλα σχηματισμού των πλανητών », γράφουν. είναι ότι το γονικό του planettesimal γεννήθηκε στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα από μαλακή σκόνη, με πυρήνα πυριτικών σπόρων καλυμμένων με πάγο νερού. Στη συνέχεια, μεγαλώνοντας, το αντικείμενο άρχισε να παίρνει παγωμένη σκόνη, σχηματίζοντας ένα μανδύα που περιείχε πολύ λίγο πάγο. Μέχρι τη στιγμή που μπήκε στην παγωμένη γραμμή του Ηλιακού Συστήματος, όπου η θερμότητα του Ήλιου προκαλεί την εξάχνωση του πάγου, οι κόκκοι του διοξειδίου του πυριτίου εξουδετερώθηκαν και αργότερα συμπυκνώθηκαν σε σκληρούς βράχους σκόνης στον πάγο. Με τη γραμμή του χιονιού, ο πάγος θα είχε πάει, τη δομή του μετεωρίτη. Αυτό θα ήταν όταν έμεινε με ιχνοστοιχεία στους άδειους πόρους, λίγο πριν κατευθυνθεί προς την έρημο της Αλγερίας. https://asgardia.space/en/news/New-Scientific-Analysis-Finds-Most-Ancient-Ice-in-Acfer094

Χιλιάδες πλανήτες σε τροχιά γύρω από μαύρη τρύπα; Ιάπωνες επιστήμονες για πρώτη φορά υποστηρίζουν ότι είναι πιθανό πως ένας πλανήτης μπορεί να βρίσκεται σε τροχιά όχι μόνο γύρω από ένα άστρο, αλλά και από μια μαύρη τρύπα. Δεν αποκλείουν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, ότι χιλιάδες πλανήτες περιφέρονται γύρω από τεράστιες μαύρες τρύπες. «Με τις κατάλληλες συνθήκες, οι πλανήτες μπορεί να σχηματισθούν ακόμη και σε ακραία περιβάλλοντα, όπως γύρω από μια μαύρη τρύπα», δήλωσε ο καθηγητής Κεΐτσι Γουάντα του Πανεπιστημίου Καγκοσίμα. Σύμφωνα με την κυρίαρχη θεωρία, οι πλανήτες σχηματίζονται από σκόνη και άλλα υλικά σε ένα πρωτοπλανητικό δίσκο πέριξ κάποιου νεαρού άστρου. Όμως τα νεαρά άστρα δεν είναι τα μόνα σώματα στο σύμπαν που διαθέτουν τέτοιους δίσκους γύρω τους. Οι Ιάπωνες ερευνητές εστίασαν σε τέτοιους δίσκους γύρω από μαύρες τρύπες στο κέντρο ενεργών γαλαξιακών πυρήνων (κβάζαρ). Μερικές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες έχουν μεγάλες ποσότητες υλικών που περιφέρονται γύρω τους με τη μορφή ενός δίσκου με μεγάλη πυκνότητα και βάρος, ο οποίος μπορεί να έχει μάζα εκατοντάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και ένα δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από τη μάζα ενός πρωτοπλανητικού δίσκου γύρω από άστρο. «Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι δεκάδες χιλιάδες πλανήτες με μάζα δεκαπλάσια της Γης είναι δυνατό να σχηματισθούν σε απόσταση περίπου δέκα ετών φωτός από μια μαύρη τρύπα. Συνεπώς γύρω από τις μαύρες τρύπες είναι πιθανό να υπάρχουν πλανητικά συστήματα σε εκπληκτική κλίμακα», ανέφερε ο καθηγητής Εϊχίρο Κοκούμπο του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας. Προς το παρόν πάντως δεν υπάρχουν επιστημονικές τεχνικές που να επιτρέπουν την ανίχνευση πλανητών γύρω από μαύρες τρύπες, εφόσον όντως υπάρχουν. Οι Ιάπωνες ερευνητές όμως περιμένουν ότι, με τη μελέτη τους [Planet Formation around Super Massive Black Holes in the Active Galactic Nuclei] https://arxiv.org/abs/1909.06748 ανοίγει ο δρόμος για ένα νέο πεδίο αστρονομίας. https://physicsgg.me/2019/11/26/%cf%87%ce%b9%ce%bb%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%83%ce%b5-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc/

Είναι το Σύμπαν σφαιρικό; Είναι το Σύμπαν σφαιρικό ή επίπεδο; Η επιστημονική αυτή διαμάχη έρχεται στο προσκήνιο έπειτα από έρευνα τριών κοσμολόγων που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature Astronomy», τα αποτελέσματα της οποίας υποδεικνύουν ότι το Σύμπαν είναι πιθανό να είναι σφαιρικό και όχι επίπεδο όπως υπέθεταν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες. Ας δούμε με περισσότερες λεπτομέρειες για ποιον λόγο η Κοσμολογία, δηλαδή ο κλάδος της Φυσικής ο οποίος μελετάει τη γέννηση του Σύμπαντος, ενδέχεται να περνάει… υπαρξιακή κρίση. Η πολύτιμη ακτινοβολία Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας, η οποία πραγματοποιήθηκε από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, το Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα της Ρώμης και το Ινστιτούτο Αστροφυσικής του Παρισιού, βασίστηκαν στις μετρήσεις της ακτινοβολίας κοσμικού υποβάθρου οι οποίες συλλέχθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ. Το τηλεσκόπιο αυτό λειτούργησε από το 2009 μέχρι το 2013, συλλέγοντας δεδομένα για την κατανομή της ακτινοβολίας κοσμικού υποβάθρου στο Σύμπαν. Τι είναι όμως η ακτινοβολία αυτή και με ποιον τρόπο βοηθάει τους ερευνητές να εξάγουν συμπεράσματα για τα χαρακτηριστικά και τη δομή του Σύμπαντος; Πρόκειται για την ακτινοβολία η οποία απελευθερώθηκε κατά τα πρώτα στάδια σχηματισμού του Σύμπαντος, όταν αυτό βρισκόταν σε κατάσταση εξαιρετικά μεγάλων θερμοκρασιών και πιέσεων. Η ακτινοβολία αυτή είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη στο Σύμπαν, ωστόσο η θερμοκρασία της δεν είναι ίδια σε όλα τα σημεία του, αντίθετα εμφανίζει πολύ ελαφριές διακυμάνσεις, τις οποίες οι επιστήμονες αποκαλούν ανισοτροπίες. Οι ανισοτροπίες είναι πολύτιμες στους ερευνητές για να εξάγουν συμπεράσματα σχετικά με την ιστορία του Σύμπαντος, την ηλικία του, την πυκνότητά του σε ύλη αλλά και για το πώς αυτό θα εξελιχθεί στο μέλλον. Ενας τρόπος ο οποίος χρησιμοποιείται από τους επιστήμονες για να μελετήσουν την κατανομή της ακτινοβολίας στον χώρο έγκειται στη μέτρηση της διαφοράς θερμοκρασίας της ακτινοβολίας σε διάφορα σημεία του Διαστήματος. Με αυτόν τον σκοπό, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος απέστειλε στο Διάστημα το τηλεσκόπιο Πλανκ το 2009. Τα νέα δεδομένα Μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τις εργασίες οι οποίες είχαν δημοσιευτεί επί του θέματος, οι αναλύσεις των δεδομένων τα οποία είχε συλλέξει το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ συνέπλεαν με την υπόθεση ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο. Ωστόσο, οι επιστήμονες οι οποίοι πραγματοποίησαν την πρόσφατη δημοσίευση υποστηρίζουν ότι τα εν λόγω δεδομένα υποδεικνύουν ότι το φαινόμενο της βαρυτικής εστίασης παρατηρείται πιο έντονα απ’ ό,τι θα ανέμεναν οι ερευνητές – και κάτι τέτοιο μπορεί να εξηγηθεί αποτελεσματικά μέσω της υπόθεσης ότι το Σύμπαν είναι σφαιρικό. Το φαινόμενο της βαρυτικής εστίασης, το οποίο προβλέπεται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας την οποία διατύπωσε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν, αναφέρεται στην κάμψη του φωτός η οποία παρατηρείται ανάμεσα σε μία μακρινή πηγή φωτός και στον παρατηρητή. Το γεγονός ότι τα δεδομένα τα οποία συνέλεξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ υποδεικνύουν ότι το φαινόμενο της κάμψης του φωτός παρατηρείται σε μεγαλύτερο βαθμό από τον αναμενόμενο, θα μπορούσε να εξηγηθεί από την ύπαρξη περισσότερης σκοτεινής ύλης από αυτή που προβλέπουν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες. Και ένα σφαιρικό Σύμπαν μπορεί να εξηγήσει αποτελεσματικά τα ευρήματα αυτά, αφού μπορεί να «χωρέσει» μεγαλύτερη ποσότητα σκοτεινής ύλης από ένα επίπεδο Σύμπαν. Μια διαμάχη με μέλλον Σε άρθρο της στην ιστοσελίδα «The Conversation», η ερευνήτρια και μία εκ των τριών συγγραφέων της επιστημονικής δημοσίευσης Ελεονώρα Ντι Βαλεντίνο από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, επιχειρηματολογώντας υπέρ της δημοσίευσης, αναφέρει ότι ένα μοντέλο σφαιρικού Σύμπαντος δεν μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα, κι αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: Αφενός, επειδή για να επιβεβαιωθεί η υπόθεση η οποία διατυπώνεται στην εν λόγω επιστημονική δημοσίευση χρειάζεται να αναπτυχθεί πιο εκλεπτυσμένη τεχνολογία, κατάλληλη για πιο ακριβείς μετρήσεις της ακτινοβολίας κοσμικού υποβάθρου. Αφετέρου, επειδή η αποδοχή της υπόθεσης ότι το Σύμπαν ενδέχεται να είναι σφαιρικό φέρνει… τα πάνω κάτω σε μία σειρά από σημαντικές θεωρίες οι οποίες προβλέπουν ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη θεωρία του Κοσμικού Πληθωρισμού, η οποία περιγράφει τα πρώτα κλάσματα δευτερολέπτου που ακολούθησαν τη Μεγάλη Εκρηξη. Οπως άλλωστε η ίδια σημειώνει στο εν λόγω άρθρο, «το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα το οποίο παρουσιάζεται στη δημοσίευσή μας δεν είναι ότι το Σύμπαν φαίνεται να είναι κυρτό και όχι επίπεδο, αλλά το γεγονός ότι ίσως χρειαστεί να τοποθετήσουμε τα κομμάτια του κοσμικού παζλ σε τελείως διαφορετική σειρά». Οικοδόμηση ενός νέου μοντέλου Οπως υποστηρίζει η κοσμολόγος Ελεονώρα Ντι Βαλεντίνο (φωτογραφία), η επιστημονική κοινότητα δεν θα πρέπει να απορρίψει εύκολα τα αποτελέσματα της έρευνας (ακόμη κι αν αυτά δεν μπορούν τυπικά να θεωρηθούν στατιστικά αποδεκτά) επειδή ενδέχεται να είναι τα σπέρματα για την οικοδόμηση ενός νέου μοντέλου του Σύμπαντος. Η Θεωρία του Κοσμικού Πληθωρισμού Ενας από τους σημαντικότερους… μπελάδες που προκύπτουν από τα αποτελέσματα τα οποία υποδεικνύουν ότι το Σύμπαν ενδέχεται να είναι σφαιρικό είναι η Θεωρία του Κοσμικού Πληθωρισμού. Η θεωρία αυτή, η οποία περιγράφηκε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1970, περιγράφει τον τρόπο με τον οποίον το Σύμπαν διαστάλθηκε τα πρώτα κλάσματα δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η Μεγάλη Εκρηξη πραγματοποιήθηκε σε έναν απειροελάχιστο χώρο και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου το Σύμπαν διαστάλθηκε εκθετικά, με τη διαστολή αυτή να περιορίζεται έπειτα σε σημαντικά χαμηλότερους ρυθμούς. Βασισμένοι σε αυτή τη θεωρία, οι επιστήμονες είναι σε θέση να εξηγήσουν μία σειρά παρατηρήσεων, όπως παραδείγματος χάριν το γεγονός ότι η κατανομή της ύλης στο Σύμπαν εμφανίζεται να είναι ομοιόμορφη. Ωστόσο, από τη θεωρία αυτή απορρέει επίσης και η πρόβλεψη ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο. Εάν λοιπόν επιβεβαιωθεί η θεωρία των επιστημόνων για τη σφαιρικότητα του Σύμπαντος, η επιστημονική κοινότητα θα χρειαστεί να αναθεωρήσει, μεταξύ άλλων, τη θεωρία του Κοσμικού Πληθωρισμού, η οποία παρέχει πολύτιμες εξηγήσεις για τη δομή του Σύμπαντος. https://www.tovima.gr/2019/11/27/science/einai-to-sympan-sfairiko/

Τα 20ά γενέθλια του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra. Στις 3-6 Δεκεμβρίου 2019, με το συμπόσιο για τα 20 χρόνια λειτουργίας του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra, η διεθνής επιστημονική κοινότητα ολοκληρώνει τα συνέδρια, τις διαλέξεις και τις ομιλίες που είχαν προγραμματιστεί καθόλη την διάρκεια της χρονιάς για την 20η επέτειο από την εκτόξευση ενός από τα σπουδαιότερα τηλεσκόπια ακτίνων Χ. Το Διαστημικό Αστεροσκοπείο Ακτίνων Χ Chandra τέθηκε σε τροχιά γύρω από την Γη στις 23 Ιουλίου 1999, με την βοήθεια του διαστημικού λεωφορείου Columbia. Όπως υποδηλώνει και το όνομά του, το Chandra ανιχνεύει τις ακτίνες Χ που εκλύονται κατά την διάρκεια ορισμένων από τα πιο παράξενα και βίαια φαινόμενα του Σύμπαντος. Η κατασκευή αυτού του διαστημικού τηλεσκοπίου με διαφορετική όμως επωνυμία (Advanced X-ray Astrophysics Facility), είχε προταθεί από την NASA ήδη από το 1976. Λίγο πριν την εκτόξευσή του, όμως, μετονομάστηκε σε Chandra, προς τιμήν του κορυφαίου Ινδού αστροφυσικού και κατόχου του Νόμπελ Φυσικής Subrahmanyan Chandrasekhar (1910–1995), γνωστότερου στους συναδέλφους του ως «Chandra». Με την απαράμιλλη ευαισθησία και διακριτική του ικανότητα, το Chandra συνέλεξε δεδομένα από μία ευρεία ποικιλία ουράνιων σωμάτων: από γειτονικούς μας πλανήτες και κομήτες, μέχρι τα πλέον απομακρυσμένα κβάζαρ. Απεικόνισε, μεταξύ άλλων, τα «λείψανα» εκρήξεων σουπερνόβα, κατέγραψε την διασπορά των βαρέων στοιχείων που οι εκρήξεις αυτές εκλύουν στο Διάστημα, ανακάλυψε και συνέλεξε δεδομένα για γαλαξιακές μαύρες τρύπες παντού στο Σύμπαν και πραγματοποίησε λεπτομερείς παρατηρήσεις στην περιοχή γύρω από την γιγάντια μαύρη τρύπα, που βρίσκεται στον πυρήνα του Γαλαξία μας. Το Chandra, ακόμη, συνέβαλε σημαντικά στην μελέτη της σκοτεινής ύλης, απεικονίζοντας μεταξύ άλλων τον διαχωρισμό της από την συνηθισμένη (βαρυονική) ύλη, που προκαλείται κατά τις συγκρούσεις μεταξύ γαλαξιακών σμηνών, ενώ με τα δεδομένα που συλλέγει, συμβάλλει αποφασιστικά και στην έρευνα για την αποκρυπτογράφηση της φύσης της σκοτεινής ενέργειας. Το Chandra, τέλος, ήταν ένα μόνο από τα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια που συνέλεξαν δεδομένα, σε ολόκληρο το εύρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, για την φωτεινή αναλαμπή που προκλήθηκε κατά την σύγκρουση δύο αστέρων νετρονίων. Αυτό το βίαιο κοσμικό φαινόμενο παρατηρήθηκε στις 17 Αυγούστου 2017, όταν οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO και VIRGO κατέγραψαν την διέλευση βαρυτικών κυμάτων από τους βραχίονες των συμβολομέτρων τους. Όπως, εξάλλου, είχε δηλώσει παλαιότερα και ο Martin Weisskopf, ερευνητής στο Διαστημικό κέντρο Πτήσεων Marshall στην Αλαμπάμα, «με όποια κριτήρια και να αξιολογηθεί το Chandra –κόστος, χρονοδιάγραμμα, τεχνολογικό επίτευγμα και πάνω απ’ όλα επιστημονικές ανακαλύψεις– αυτό το διαστημικό τηλεσκόπιο συνεχίζει να είναι μια από τις πιο επιτυχείς αποστολές που σχεδίασε ποτέ η NASA». Το Chandra είναι το τρίτο από τα Μεγάλα Τροχιακά Αστεροσκοπεία της NASA, καθένα απ’ τα οποία πραγματοποιεί μελέτες σε διαφορετικά μήκη κύματος. Το πρώτο και αναμφίβολα το γνωστότερο απ’ αυτά είναι το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο συλλέγει δεδομένα κυρίως στο ορατό και στο κοντινό υπεριώδες. Το Compton (1991-2000) συνέλεξε δεδομένα για ορισμένα από τα πλέον ενεργητικά φαινόμενα που μπορούμε να παρατηρήσουμε στο Σύμπαν και τα οποία συνοδεύονται από την εκπομπή ακτίνων γ, ενώ το Spitzer παρατηρεί στο υπέρυθρο φάσμα των συχνοτήτων. Περισσότερες πληροφορίες για το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra και για την συνεισφορά του στην αστρονομική έρευνα μπορείτε να αντλήσετε από την ιστοσελίδα που είναι αφιερωμένη στην 20ή επέτειο της εκτόξευσής του: https://chandra.harvard.edu/20th/. https://physicsgg.me/2019/11/26/%cf%84%ce%b1-20%ce%ac-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ad%ce%b8%ce%bb%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%ce%bf/

Πόσο επικίνδυνο είναι το Wi-Fi για την υγεία. Γνωρίζετε ποιες επιπτώσεις μπορεί αν έχουν στην υγεία σας τα ασύρματα δίκτυα WiFi; Ξέρετε ότι στο σπίτι και στη δουλειά, δεκάδες ασύρματα δίκτυα μεταδίδουν αόρατα ραδιοκύματα μέσα από το χώρο και το σώμα σας. Το ίδιο κάνουν και τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές, οι συσκευές με ενεργό Bluetooth και άλλες συσκευές που συνδέονται με αυτές. Η έρευνα σχετικά με τα ραδιοκύματα και την ανθρώπινη υγεία ξεκίνησε περίπου τη δεκαετία του 1950. Αφορμή ήταν οι τότε ανησυχίες ότι οι στρατιωτικοί του Ναυτικού εκτίθεντο σε ισχυρή ακτινοβολία από τα ραντάρ στα πλοία. «Έχουμε 50 ή 60 χρόνια έρευνας για το είδος της ακτινοβολίας που σχετίζεται με το Wi-Fi», λέει ο John Moulder επίτιμος καθηγητής ογκολογίας και ακτινοβολίας στο Medical College του Wisconsin. Όλη αυτή η έρευνα μας έχει διδάξει, ότι, στις υψηλές συχνότητες, η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη όγκων και καρκίνου. Οι υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου και οι σύνδεσμοι τους με τον καρκίνο του δέρματος είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Ακόμη και σε χαμηλότερες συχνότητες, τα πολύ υψηλά επίπεδα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας μπορεί να σας βλάψουν. «Αλλά μιλάμε για εγκαύματα στο δέρμα, όχι για καρκίνο ή όγκους», λέει ο Kenneth Foster, καθηγητής βιοϊατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. Ο Foster ήταν συνεργάτης συγγραφέας του Moulder στην επιστημονική αναθεώρηση που έκανε ο τελευταίος επάνω στις επιπτώσεις του WiFi στην υγεία του ανθρώπου το 2013. Λέει ότι με βάση την τρέχουσα κατανόηση των δυνατοτήτων και των κινδύνων των ραδιοκυμάτων, οι παγκόσμιες υγειονομικές αρχές έχουν ορίσει πρότυπα ασφαλείας για όλες τις συσκευές και τις συσκευές που εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Αυτές ισχύουν από τα τηλέφωνα και τον φούρνο μικροκυμάτων μέχρι το ασύρματο κλειδί του αυτοκινήτου σας. «Η έκθεση που λαμβάνετε από το Wi-Fi router είναι πολύ-πολύ μικρότερου μεγέθους ακόμα και από αυτά τα όρια ασφαλείας», εξηγεί. Ερωτηθείς για τις λεπτομέρειες, ο Foster λέει ότι είναι χρήσιμο να καταλάβουμε πώς λειτουργεί το WiFi. Οι περισσότεροι άνθρωποι υποθέτουν ότι το ασύρματο router στέλνει και λαμβάνει συνεχώς πληροφορίες. Ο Foster λέει ότι αυτές οι συσκευές μεταδίδουν δεδομένα μόνο το 0,1% του χρόνου. «Ίσως να ανεβαίνει αυτό κάπως αν κάνετε streaming σε κάποιο βίντεο, αλλά τις περισσότερες φορές ο δρομολογητής σας (router) απλώς κάθεται αδρανώς περιμένοντας κάτι να συμβεί». Επίσης, με το κάθε εκατοστό απόστασης μεταξύ του εαυτού σας και του WiFi router μειώνετε σημαντικά τη δύναμη της ακτινοβολίας που συναντά το σώμα σας. «Σκεφτείτε το κάπως έτσι… κατά τη διάρκεια μιας κλήσης, το κινητό σας τηλέφωνο μεταδίδει σταθερά σε ισχύ ίσως 100 φορές πιο μεγάλη από το WiFi και εσείς κρατάτε το κινητό σας τηλέφωνο ακριβώς δίπλα στο κεφάλι σας και εξακολουθούμε να μην βρίσκουμε προβλήματα υγείας με αυτό το επίπεδο έκθεσης». Οι επιπτώσεις στην υγεία Αυτό μπορεί να ισχύει σήμερα. Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί έχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τους τύπους ακτινοβολίας χαμηλής έντασης που παράγουν οι ασύρματες συσκευές μας. «Έχουμε μελέτες σε ζώα που υποδηλώνουν ότι ακόμη και οι χαμηλού επιπέδου εκθέσεις στο είδος ακτινοβολίας ραδιοκυμάτων που σχετίζονται με το WiFi θα μπορούσαν να έχουν διάφορες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία». Αυτό λέει ο Joel Moskowitz, διευθυντής του Κέντρου Οικογενειακής και Κοινοτικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο Berkley της Καλιφόρνια. Αναφέρει προβλήματα νευροαναπτυξιακής φύσης, καρκίνο και αναπαραγωγική βλάβη -τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες- ως μερικές από αυτές τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου, ειδικά για τις εγκύους και τα μικρά παιδιά. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο έχουν κατηγοριοποιήσει τα κινητά τηλέφωνα ως «πιθανώς καρκινογόνα». Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει επί του παρόντος αρκετή έρευνα για να πει κανείς με βεβαιότητα αν προκαλούν καρκίνο ή όχι. Έρευνα του 2016 επάνω σε ποντίκια έδειξε ότι η μεγάλη έκθεση στην ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων αυξάνει τον κίνδυνο για ορισμένους όγκους του εγκεφάλου και της καρδιάς. Άλλη έρευνα έχει συνδέσει τα υψηλά επίπεδα έκθεσης σε ακτινοβολία WiFi και κινητών τηλεφώνων με ορμονικές ανισορροπίες και οξειδωτικό στρες. Αυτές οι παθήσεις θα μπορούσαν δυνητικά να συμβάλλουν στην ανάπτυξη καρκίνου, ή εγκεφαλικών προβλημάτων. Αλλά πολλές από αυτές τις μελέτες σε ζώα δεν είναι επιστημονικά «ακλόνητες» από την άποψη της ποιότητας του σχεδιασμού τους, λέει ο Foster. Η έρευνα σε ζώα συχνά δεν ισχύει στον άνθρωπο. Επίσης, πολλά από τα πιο ανησυχητικά πειράματα αφορούσαν τρωκτικά που είχαν εκτεθεί σε επίπεδα ακτινοβολίας πολύ μεγαλύτερα από αυτά που συναντούν οι χρήστες όταν χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα ή ασύρματα δίκτυα WiFi. Ο Moskowitz δεν διαφωνεί με τον Moulder. Αλλά λέει ότι η ποσότητα της ακτινοβολίας στην οποία εκτίθενται σήμερα οι άνθρωποι -και ιδιαίτερα τα παιδιά- είναι διαφορετική και αυτό εγείρει νέες ανησυχίες. Όταν αναλογιζόμαστε την μακροπρόθεσμη, αθροιστική μας έκθεση σε όλα τα ασύρματα δίκτυα και τα gadget μας, «επί της ουσίας βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα νερά», με την ερευνητική έννοια. Φυσικά, η προσπάθεια αποφυγής της έκθεσης σε ραδιοκύματα είναι λίγο-πολύ αδύνατη αν ζείτε στη σύγχρονη κοινωνία. Ο Moskowitz συμβουλεύει τη διατήρηση ασύρματων συσκευών μακριά από το σώμα σας και την απενεργοποίηση των ασύρματων δικτύων, όταν αυτά δεν χρησιμοποιούνται. Αν και οι κίνδυνοι για την υγεία από το WiFi και τα άλλα ασύρματα δίκτυα εξακολουθούν να είναι θεωρητικοί, «πιστεύω ότι η προσπάθεια να ελαχιστοποιηθεί η έκθεση είναι η καλύτερη συμβουλή σε αυτό το σημείο», κατέληξε ο Moskowitz. https://www.in.gr/2019/11/25/tech/poso-epikindyno-einai-wi-fi-gia-tin-ygeia/

Τι γίνεται για την οικοδόμηση ενός χώρου ασανσέρ; Νωρίτερα φέτος, οι ερευνητές Zephyr Penoyre και Emily Sandford παρουσίασαν μια μελέτη με τίτλο «Η διαστημική γραμμή: μια πρακτική εναλλακτική λύση ασανσέρ που μπορεί να επιτευχθεί με την τρέχουσα τεχνολογία». Θεωρητικά, το έργο είναι εφικτό. Τι μας σταματά; Γιατί να ταξιδεύετε στο διάστημα ή ακόμα και να στέλνετε ωφέλιμα φορτία και να εξακολουθεί να ειναι μια τόσο ακριβή πολυτέλεια; Υπάρχουν πυραύλοι επαναχρησιμοποίησης και ο ανταγωνισμός στην αγορά αυξάνεται κάθε χρόνο, μειώνοντας έτσι τις τιμές. Ωστόσο, η αποστολή ενός κιλού ωφέλιμου φορτίου με τον πυροκροτητή SpaceX Falcon 9 θα κοστίσει ακόμα στον πελάτη περίπου 2,7 χιλ. Δολαρίων. Η τιμή εξαρτάται από το κόστος καυσίμου που απαιτείται για να αποφύγουμε τη βαρυτική έλξη της Γης. Για να ξεπεραστεί η βαρύτητα, ένα όχημα χρειάζεται τεράστια ποσότητα ενέργειας. Υπάρχει εναλλακτική λύση; Λοιπόν, ο ανελκυστήρας χώρων θα μας βοηθούσε πραγματικά. Ωστόσο, πιθανότατα θα φαινόταν διαφορετικό από τον δρόμο Τσάρλι με τον κ. Wonka. Πρώτα απ 'όλα, ένας διαστημικός ανελκυστήρας πρέπει να ξεκινά από τον ισημερινό, έτσι ώστε να φτάσει σε μια γεωσύγχρονη τροχιά, έτσι ο «πρώτος όροφος» και ο «τελευταίος όροφος» θα περιστρέφονται συγχρόνως. Επομένως, καλύτερα να θεωρήσουμε τη Βραζιλία, την Ινδονησία ή την Κένυα για να τον φιλοξενήσουν. Ο κ. Wonka σίγουρα θα αρνηθεί να μετακινήσει το εργοστάσιό του εκεί, είναι πολύ ζεστό - η σοκολάτα θα λειώσει και θα χρεοκοπήσει. Επίσης, ένας διαστημικός ανελκυστήρας πρέπει να υποστηρίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις και έτσι απαιτεί ένα μεγάλο αντίβαρο πέρα από την γεωστατική τροχιά για να εξουδετερώσει τη βαρυτική έλξη της Γης. Το πιο σημαντικό, υπάρχει ένα βασικό όριο που καθιστά αδύνατη την κατασκευή του ανελκυστήρα: την έλλειψη των υλικών. Δεν υπάρχει τέτοιο υλικό που να μπορεί να χειριστεί το δικό του βάρος στο αναγκαίο μήκος: η κυκλική γεωσυνδρομική τροχιά είναι 35.786 χλμ. Πάνω από την επιφάνεια της Γης. Ένα καλώδιο απλά θα σπάσει. Φέτος, δύο ερευνητές, ο Zephyr Penoyre από το Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο και η Emily Sandford από το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, πρότειναν εναλλακτική λύση στον «παραδοσιακό» ανελκυστήρα χώρων. Έχουν προτείνει να κατασκευαστεί μια «διαστημική γραμμή» κάτω από τη Σελήνη παρά κατασκευάζοντας έναν ανελκυστήρα χώρου πάνω από τη Γη. Θεωρητικά, είναι δυνατόν. Η «διαστημική γραμμή» θα αγκιστρωθεί στο φεγγάρι στο ένα άκρο και το βάρος του ίδιου του καλωδίου θα το κρατήσει τεντωμένο, στραμμένο προς τη Γη, από τη βαρύτητα του πλανήτη.Πρακτικά υπάρχουν μερικές μεγάλες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσαμε σε περίπτωση που θα πάμε με την ιδέα της διαστημικής γραμμής. Πρώτον, ποτέ δεν προσπαθήσαμε να οικοδομήσουμε τίποτα στην επιφάνεια της Σελήνης, πώς να κατασκευάσουμε μια τέτοια θεμελιώδη «άγκυρα» με τη βαρύτητα περίπου του 16,6% της γης; Στη συνέχεια, πόση εκτόξευση από τη Γη θα έπρεπε να κάνουμε για να χτίσουμε μια «διαστημική γραμμή»; Ένα τέτοιο έργο απαιτεί όχι μόνο εξαιρετικά περίπλοκο μηχανικό αλλά και γιγαντιαίο προϋπολογισμό. Τέλος, ας υποθέσουμε ότι κατασκευάσαμε μια διαστημική γραμμή ή ένα ασανσέρ. Τι συμβαίνει εάν ένα κομμάτι χώρου σκουπίδια συγκρούεται με αυτό; "Ένας ανελκυστήρας χώρου, είτε είναι αγκυρωμένος στη Γη είτε στη Σελήνη, είναι στατικός και ακίνητος. Είναι στο έλεος του οποιουδήποτε αντικειμένου που βρίσκεται στο δρόμο του. Ίσως το αντικείμενο είναι ένας δορυφόρος που μπορεί να μετακινηθεί. Αλλά ίσως είναι σπασμένο ή ανενεργό. Ή ίσως είναι ένα κομμάτι σκουπίσματος που δεν παρακολουθούμε ακόμη », έγραψε ένας διαστημικός δημοσιογράφος για το MIT Technology Review, Neil V. Patel. Περισσότεροι από 23.000 τροχιακά θραύσματα μεγαλύτερα από 10 εκατοστά είναι γνωστό ότι υπάρχουν και ο εκτιμώμενος πληθυσμός σωματιδίων μεταξύ 1 και 10 εκατοστά σε διάμετρο είναι περίπου 500.000. Οποιοδήποτε από αυτά τα αντικείμενα μπορεί να συγκρουστεί με το καλώδιο με ταχύτητα 10 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο και να καταστρέψει ολόκληρη τη δομή. Επομένως, ακόμη και αν βρούμε αρκετά χρήματα για ένα τόσο φιλόδοξο εγχείρημα, η οικοδόμηση μιας διαστημικής γραμμής θα ήταν απερίσκεπτη, λαμβάνοντας υπόψη ότι κάθε μικρό κομμάτι διαστημικών derby μπορεί να καταστρέψει ολόκληρο το πράγμα. «Ίσως αν βρεθούμε ποτέ πώς να φτιάξουμε ένα ασανσέρ, θα έχουμε επίσης καταλάβει πώς να καθαρίσουμε ενεργά την τροχιά της Γης από όλα τα σκουπίδια», έγραψε ο Patel. Λοιπόν, θα πρέπει να αρχίσουμε να καθαρίζουμε την τροχιά! https://asgardia.space/en/news/What-Is-Stopping-Us-From-Building-a-Space-Elevator Progress MS-13 Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας πριν από την πτήση του φορτηγού πλοίου Progress MS-13 στο κοσμοδρόμιο της Baikonur, οι ειδικοί της RSC Energia αποκάλυψαν μια παρατήρηση σχετικά με το καλώδιο του πλοίου. Η αναντιστοιχία λύθηκε μετά την αντικατάσταση του καλωδίου. Λόγω της ανάγκης για πρόσθετους ελέγχους, η εκτόξευση του πλοίου MS-13 Progress αναβλήθηκε για τις 6 Δεκεμβρίου 2019 στις 12:34 ώρα Μόσχας. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/progress_ms-13/photo_11-25_1.html 30ή επέτειος από την εκτόξευση της μονάδας Quantum-2 Στις 26 Νοεμβρίου 1989, το βαρύ όχημα εκτόξευσης Proton-K ξεκίνησε από το Cosmodrome Baikonur, το οποίο ανεβασε σε τροχια το Quantum-2. Στις 6 Δεκεμβρίου, η μηχανή 19,5 τόνων συνδέθηκε αυτόματα με τη μονάδα βάσης και έγινε η τρίτη μονάδα στην κατασκευή του θρυλικού συγκροτήματος Mir orbital. Στη συνέχεια, το "Quantum-2" επανεκκινήθηκε από το πλήρωμα της πέμπτης κύριας αποστολής με τους κοσμοναυτες A.S. Viktorenko και Α.Α. Serebrov στην τυπική πλευρική μονάδα σύνδεσης του διαμερίσματος μετάβασης χρησιμοποιώντας ένα χειριστή τηλεχειρισμού. Η μονάδα αναβάθμισης "Quant-2" με την επωνυμία 77KSD (ή, σύμφωνα με την ορολογία του MCC - η μονάδα "Dmitry") αναπτύχθηκε με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της NPO Energia με βάση το λειτουργικό διαμέρισμα φορτίου του οχήματος τροφοδοσίας. Οι τεχνικές δυνατότητες της νέας μονάδας επέτρεψαν όχι μόνο να επεκτείνουν το πρόγραμμα επιστημονικής και εφαρμοσμένης έρευνας και πειραμάτων αλλά επίσης να αυξήσουν σημαντικά την άνεση του προσωπικού του πληρώματος χάρη στην ανάθεση πρόσθετων μέσων στο ενσωματωμένο σύστημα υποστήριξης ζωής. https://www.energia.ru/ru/news/news-2019/news_11-26.html

Επιστήμονες άκουσαν για πρώτη φορά την καρδιά μιας γαλάζιας φάλαινας. Οι γαλάζιες φάλαινες θεωρούνται τα μεγαλύτερα ζώα που έχουν ζήσει στη Γη -μεγαλύτερες και από τους δεινόσαυρους- φθάνοντας σε μήκος τα 30 μέτρα και βάρος τους 200 τόνους. Τώρα, για πρώτη φορά, Αμερικανοί επιστήμονες - ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια και του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps - κατάφεραν να ακούσουν τον χτύπο της καρδιάς τους. Η βασική διαπίστωση είναι ότι η τεράστια καρδιά του θαλάσσιου θηλαστικού δουλεύει απρόσμενα αργά - σχεδόν στο όριο των φυσικών δυνατοτήτων της - όταν η φάλαινα βουτάει μέσα στο νερό και τρώει. Πριν από μια δεκαετία οι ίδιοι ερευνητές είχαν καταγράψει για πρώτη φορά τους παλμούς της καρδιάς αυτοκρατορικών πιγκουίνων της Ανταρκτικής. Αργότερα κάτι ανάλογο έγινε σε μικρότερες φάλαινες (όχι γαλάζιες) σε ενυδρεία. Στο νέο κατόρθωμα με την ελεύθερη γαλάζια φάλαινα συμμετείχαν και δύο ελληνικής καταγωγής ερευνητές, ο φυσιολόγος Πολ Πογκάνης (Ινστιτούτο Scripps) και o θαλάσσιος βιολόγος Τζον Καλαμποκίδης (ερευνητικός οργανισμός Cascadia Research). Το πείραμα Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), κατάφεραν για πρώτη φορά να προσαρτήσουν μια συσκευή παρακολούθησης της καρδιάς πάνω σε μια ελεύθερη αρσενική γαλάζια φάλαινα μήκους 22 μέτρων, όταν αυτή βρισκόταν στον Κόλπο του Μοντερέι, στα ανοιχτά της ακτής της Καλιφόρνια. Ο ηλεκτρονικός αισθητήρας -ουσιαστικά ένα μηχάνημα ηλεκτροκαρδιογραφήματος- προσαρμόστηκε στο αριστερό πτερύγιο της φάλαινας, σε ένα σημείο κοντά στην καρδιά της, με τη βοήθεια τεσσάρων βεντουζών που περιείχαν ηλεκτρόδια, καθώς και ενός κονταριού από ανθρακονήματα, το οποίο κρατούσαν οι ερευνητές από ένα φουσκωτό σκάφος σε απόσταση έξι μέτρων (πέτυχαν μάλιστα να το κολλήσουν με την πρώτη προσπάθεια!). Η φάλαινα έκανε στη συνέχεια βουτιές σε βάθη έως 184 μέτρων, ενώ έμενε στην επιφάνεια για διαστήματα ενός έως τεσσάρων λεπτών. Η συνολική παρακολούθηση της καρδιάς της διήρκεσε εννιά ώρες. Έτσι, οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρακολουθήσουν πώς μεταβάλλεται διαχρονικά ο χτύπος της καρδιάς, όταν η φάλαινα βρίσκεται μέσα στο νερό για να φάει και όταν αναδύεται στην επιφάνεια. Διαπιστώθηκε ότι όταν βουτά στα βάθη, οι χτύποι επιβραδύνονται στους οκτώ έως δύο ανά λεπτό, ενώ στην επιφάνεια επιταχύνονται στους 25 έως 37 ανά λεπτό. Ο πολύ αργός ρυθμός των μόλις δύο παλμών το λεπτό μέσα στο νερό είναι πολύ χαμηλότερος του αναμενομένου (15 παλμοί ανά λεπτό), σύμφωνα με τους επιστήμονες. Γενικά, όσο μεγαλύτερο είναι ένα ζώο, τόσο πιο αργός είναι ο ρυθμός της καρδιάς του. Στον άνθρωπο σε φάση ηρεμίας οι παλμοί είναι από 60 έως 100, ενώ μπορούν να φθάσουν τους 200 σε στιγμές σωματικής άσκησης. Τα πιο μικρά ζώα έχουν καρδιές που μπορεί να χτυπούν έως χίλιες φορές το λεπτό. https://www.kathimerini.gr/1053477/gallery/epikairothta/perivallon/episthmones-akoysan-gia-prwth-fora-thn-kardia-mias-galazias-falainas-vinteo Σχολιο:Βρίσκουμε Ελληνες επιστημονες σε ολα τα μηκη και τα πλατη της Γης γεγονος αξειωσημειωτο.Βεβαιο αφου πανω απο 450.000 επιστημονες εχουν φυγει απο την Ελλαδα ευτυχως ομως διαπρεπουν διεθνως και δεν ειναι οπως τις δεκαετιες 50-60 οπου χιλιαδες Ελληνες πηγαιναν στα ανθρακωρυχια της Γερμανιας και του Βελγιου και στα εστιατορια των ΗΠΑ και Αυστραλιας να πλενουν πιατα!!!