Δροσος Γεωργιος

Μάικλ Ατίγια (1929-2019) Απεβίωσε σε ηλικία 89 ετών ο μαθηματικός Michael Atiyah. Εθεωρείτο ως ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους μαθηματικούς της Βρετανίας. Βραβεύθηκε και με τα δύο σημαντικότερα μαθηματικά βραβεία – βραβείο Fields το 1966 και βραβείο Abel το 2004. Συνεργάστηκε με πολλούς μεγάλους φυσικούς (Witten, Maldacena, Vafa) και συνέδεσε τα μαθηματικά με τη φυσική με έναν τρόπο που είχε να παρατηρηθεί από την εποχή του Newton. Η συνεργασία του με τον Isadore Singer, έναν από τους σημαντικότερους μαθηματικούς του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, οδήγησε στην εξέλιξη της θεωρίας των χορδών και των θεωριών βαθμίδας. Ο Atiyah, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1929 από πατέρα Λιβανέζο και μητέρα Σκωτσέζα. Αφού ολοκλήρωσε το διδακτορικό του το 1955 στο Cambridge, συνέχισε την έρευνά του στην τοπολογία. Σε συνεργασία με τον γερμανό μαθηματικό Friedrich Hirzebruch, ανέπτυξε ένα τοπολογικό εργαλείο που ονομάζεται θεωρία Κ. Ο Atiyah στις αρχές της δεκαετίας του 1960 συνεργάστηκε με τον Singer, έναν μαθηματικό που ήταν ειδικός στη μαθηματική ανάλυση και την μελέτη των διαφορικών εξισώσεων, οι οποίες χρησιμοποιούνται για την περιγραφή φυσικών φαινομένων. Οι εξισώσεις είναι εξαιρετικά χρήσιμες για την περιγραφή των καταστάσεων του πραγματικού κόσμου, αλλά έχουν ένα πρόβλημα. Κανείς δεν ξέρει πώς να τις λύσει με ακρίβεια. Οι Atiyah και Singer προσπάθησαν να διερευνήσουν αν τα τοπολογικά εργαλεία του Atiyah θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξεύρεση λύσεων. Παρότι δεν μπόρεσαν προφανώς να βρουν τις ακριβείς λύσεις σε οποιαδήποτε διαφορική εξίσωση, κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν την τοπολογία ώστε να αποκαλυφθεί ο αριθμός των λύσεων που διαθέτει μια τέτοια εξίσωση (Atiyah–Singer index theorem). Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και ενώ η εργασία του θεωρήματος Atiyah–Singer δεν είχε ολοκληρωθεί, ο Atiyah συνειδητοποίησε πως οι φυσικοί είχαν δημιουργήσει το δικό τους – λιγότερο φορμαλιστικό – αντίστοιχο θεώρημα, για να κατανοήσουν την κβαντική θεωρία πεδίου. Οι Αtiyah και Singer συνεργάστηκαν με τους Raoul Bott και Witten και η ομάδα τους (και στη συνέχεια πολλοί άλλοι) συνέδεσαν μαθηματικά με φυσική, διαμορφώνοντας ολόκληρο το τοπίο πάνω στο οποίο θεμελιώνεται σήμερα η θεωρία των χορδών. Ο Atiyah μεταξύ άλλων υποστήριζε το κίνημα ειρήνης και την μείωση των πυρηνικών εξοπλισμών, και είχε δηλώσει άθεος. Δυστυχώς, μάλλον δεν απέδειξε την υπόθεση Riemann, όπως ισχυρίστηκε πριν από μερικούς μήνες στην Χαϊδελβέργη. Όμως και μόνο το γεγονός ότι επιχείρησε να λύσει ένα από τα δυσκολότερα μαθηματικά προβλήματα όλων των εποχών σε τόσο μεγάλη ηλικία, λίγο πριν έρθει το τέλος του, είναι μεγαλείο. Αποτελεί μια κορυφαία στάση ζωής, που προκαλεί θαυμασμό και αισιοδοξία. https://physicsgg.me/2019/01/12/%ce%bc%ce%ac%ce%b9%ce%ba%ce%bb-%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b3%ce%b9%ce%b1-1929-2019/

Στην Αθήνα το μαθηματικό συνέδριο για τα 100 χρόνια της ΕΜΕ Τις εργασίες του ανοίγει σήμερα Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου το μαθηματικό συνέδριο, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο των 100 χρόνων δράσης της ΕΜΕ. Το 35ο μαθηματικό συνέδριο διοργανώνει η μαθηματική εταιρία - ΕΜΕ, στο αμφιθέατρο της ΑΣΠΑΙΤΕ, στο Ηράκλειο Αττικής, έως τις 9 Δεκέμβρη. Τις κεντρικές ομιλίες θα εκφωνήσουν ο Stephane Jaffard, πρ. πρόεδρος της γαλλικής μαθηματικής εταιρείας, καθηγητής στο université Paris Est Créteil, με τίτλο «Η σημασία των ιδεών του Fourier για τα μαθηματικά του 21ου αιώνα», και η Christine Knipping, καθηγήτρια στο university of Bremen, Germany, με τίτλο «Απόδειξη και επιχειρηματολογία στην μαθηματική εκπαίδευση: Επιστημολογικές και αντιληπτικές προκλήσεις». Στο συνέδριο, θα πάρουν μέρος εκατοντάδες σύνεδροι, σημαντικοί πανεπιστημιακοί που έχουν διακριθεί με το έργο τους σε πανεπιστήμια της χώρας και του εξωτερικού, μαθηματικοί, φοιτητές και εκπαιδευτικοί από τη δευτεροβάθμια και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση όλης της χώρας, και της Κύπρου. Το συνέδριο θα κλείσει συμβολικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΕΜΕ, και του έτους μαθηματικών, όπως έχει ανακηρυχθεί το 2018 από το υπουργείο παιδείας. Στόχος του συνεδρίου, είναι η ανάδειξη της σημασίας, του ρόλου, της έκτασης, της παρουσίας και της αυξημένης ευθύνης των μαθηματικών, στην οργάνωση και κατανόηση του σύγχρονου και έντονα μαθηματικοποιημένου κόσμου. • «Μαθηματικά: έρευνα και εκπαίδευση τον 21ο αιώνα», είναι ο τίτλος του επιστημονικού συνεδρίου. • Οι επί μέρους θεματικές ενότητες του, είναι: Μαθηματική έρευνα και μαθηματική εκπαίδευση στην εποχή της διεπιστημονικότητας, της ψηφιακότητας και του διαδικτύου. Μαθηματικά επιτεύγματα και εκπαιδευτικές προκλήσεις στην ιστορική και εξελικτική τους προοπτική. Στο πλαίσιο του συνεδρίου, στις 7 Δεκέμβρη, στις 8μμ, η ΕΜΕ θα πραγματοποιήσει τιμητική εκδήλωση για το συνθέτη Θάνο Μικρούτσικο, για το έργο του και την προσφορά του στον πολιτισμό. Θα μιλήσουν οι, Γιάννης Μηλιός, καθηγητής του ΕΜΠ, «Σαν φακός να μεγεθύνει!», σκέψεις για την τέχνη του Θάνου Μικρούτσικου, Αναστασία Γεωργάκη, αν. καθηγήτρια του τμήματος μουσικών σπουδών του πανεπιστημίου Αθήνας, «Αναφορές στην μαθηματική δόμηση της μουσικής του Θάνου Μικρούτσικου», Μίλτος Πασχαλίδης, τραγουδοποιός, μαθηματικός, «Ο μαθηματικός Θάνος Μικρούτσικος». • Σημειώνεται ότι η μαθηματική εταιρία, ιδρύθηκε στις 8 Απρίλη 1918, με πρώτο πρόεδρό της από το 1918 έως το 1926, τον Νίκο I. Χατζιδάκη, καθηγητή διαφορικής γεωμετρίας στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, αντιπρόεδρο τον Γιώργο Ρεμούνδο, και γενικό γραμματέα τον Νείλο Σακελαρίου, στο πρώτο 11μελές διοικητικό της συμβούλιο. Το συνέδριο θα είναι ανοικτό στο κοινό, με ελεύθερη είσοδο. Περισσότερες πληροφορίες στο τηλ. 210 3617784 και στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις • Το πρόγραμμα • www.sensepublishers.com/media/807-proof-in-mathematics-education.pdf https://www.naftemporiki.gr/story/1421964/stin-athina-to-mathimatiko-sunedrio-gia-ta-100-xronia-tis-eme-

Ο μαθηματικός Μάικλ Ατίγια ισχυρίζεται ότι έλυσε την Υπόθεση Ρίμαν. Ένας διάσημος και υπερήλικας πλέον Βρετανός μαθηματικός, ο 89χρονος Μάικλ Ατίγια, ανακοίνωσε ότι έλυσε τη λεγόμενη «Υπόθεση Ρίμαν», η οποία παραμένει άλυτη από το 1859 που την παρουσίασε ο γερμανός μαθηματικός Γκέοργκ Μπέρνχαρντ Ρίμαν. Η Υπόθεση Ρίμαν, που σχετίζεται με την κατανομή των πρώτων αριθμών (δηλαδή αυτών που διαιρούνται μόνο με τον αριθμό ένα και με τον εαυτό τους), θεωρείται από μερικούς μαθηματικούς το σημαντικότερο άλυτο πρόβλημα των θεωρητικών μαθηματικών, γι’ αυτό οποιαδήποτε προτεινόμενη λύση της προκαλεί διεθνές ενδιαφέρον. Με μια 45λεπτη ομιλία τη Δευτέρα στο Φόρουμ της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία, όπου συμμετέχουν οι κάτοχοι των σημαντικότερων μαθηματικών βραβείων από όλο τον κόσμο, ο Ατίγια, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, παρουσίασε αυτό που περιέγραψε ως «απλή απόδειξη», βασιζόμενη σε ένα «εργαλείο» από το πεδίο της φυσικής. Όμως πολλοί άλλοι επιστήμονες, σύμφωνα με το Science και το New Scientist, εξέφρασαν έντονο σκεπτικισμό και αμφιβολία, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι ο Ατίγια, παρά τη φήμη του, έχει κάνει διάφορα λάθη τα τελευταία χρόνια. «Αυτό που έδειξε στην παρουσίασή του είναι πολύ απίθανο να αποτελεί οποιαδήποτε απόδειξη της Υπόθεσης Ρίμαν όπως την ξέρουμε. Ήταν απλούστατα πολύ ασαφής και μη ειδική», ανέφερε ο μαθηματικός οικονομολόγος Γιόργκεν Βάισνταλ του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας. Το Ινστιτούτο Μαθηματικών Clay έχει από το 2000 ορίσει βραβείο ενός εκατομμυρίου δολαρίων για όποιον λύσει οποιοδήποτε από τα έξι ακόμη άλυτα «Προβλήματα της Χιλιετίας», ένα εκ των οποίων είναι η Υπόθεση Ρίμαν. Επίσης, μια απόδειξη της εν λόγω Υπόθεσης θα βοηθήσει στην πρόβλεψη των μεγάλων πρώτων αριθμών, πράγμα με διάφορες πρακτικές εφαρμογές, όπως στην κρυπτογραφία. Ο Ατίγια, ένας από τους κορυφαίους Βρετανούς μαθηματικούς, έχει κάνει σημαντικές συνεισφορές στη γεωμετρία, στην τοπολογία και στη θεωρητική φυσική και γι’ αυτές έχει τιμηθεί με τα δύο κυριότερα βραβεία μαθηματικών, το Fields (1966) και το Abel (2004). Έχει διατελέσει πρόεδρος της Μαθηματικής Εταιρείας του Λονδίνου, της Βασιλικής Εταιρείας επιστημών της Βρετανίας και της Βασιλικής Εταιρείας του Εδιμβούργου. Όμως, παράλληλα, τα τελευταία χρόνια έχει κάνει και γκάφες ή, τέλος πάντων, οι ισχυρισμοί του δεν έχουν πείσει τους άλλους μαθηματικούς. Αρκετοί συνάδελφοί του έχουν -ανώνυμα- εκφράσει ανησυχία για την επίμονη επιθυμία του, αν και συνταξιούχος και σε τόσο προχωρημένη ηλικία, να παρουσιάζει αποδείξεις βασισμένες σε σαθρά θεμέλια. Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρούν απίθανο ότι είναι σωστή η απόδειξή του για την Υπόθεση Ρίμαν. Ο ίδιος ο Ατίγια πάντως δεν δείχνει να πτοείται. «Ρίχνω τον εαυτό μου στα λιοντάρια και ελπίζω να βγω άθικτος», έγραψε χαρακτηριστικά σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου λίγο πριν την παρουσίασή του στη Χαϊδελβέργη ενώπιον των κορυφαίων συναδέλφων του. Παρά την κριτική που δέχεται, επιμένει ότι το έργο του στηρίζεται σε στερεά βάση και είναι ικανό να αποδείξει όχι μόνο την Υπόθεση Ρίμαν, αλλά και άλλα άλυτα προβλήματα των μαθηματικών. «Οι άνθρωποι θα παραπονεθούν και θα γκρινιάξουν, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή αντιστέκονται στην ιδέα ότι ένας γέρος μπορεί να βρει μια εντελώς νέα μέθοδο», όπως είπε. Ο Ατίγια έχει υποβάλει την προτεινόμενη από τον ίδιο λύση της Υπόθεσης Ρίμαν για δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the Royal Society A της Βασιλικής Εταιρείας της Βρετανίας, αλλά προς το παρόν δεν έχει δημοσιευθεί. http://www.in.gr/2018/09/25/tech/o-mathimatikos-maikl-atigia-isxyrizetai-oti-elyse-tin-ypothesi-riman/

Ελληνικό εργαστήριο εταίρος των «Σοφών της Χαϊδελβέργης» Το Εργαστήριο Βιοπληροφορικής και Ανθρώπινης Ηλεκτροφυσιολογίας (BiHELab) του Ιονίου Πανεπιστημίου αποτελεί από φέτος τον φορέα εκπροσώπησης της Ελλάδας ως ακαδημαϊκού συνεργάτη στον θεσμό των ετήσιων επιστημονικών συναντήσεων για την Πληροφορική και τα Μαθηματικά που πραγματοποιούνται στη Χαϊδελβέργη, χρηματοδοτώντας τη συμμετοχή περιορισμένου αριθμού Ελλήνων ερευνητών. http://bihelab.di.ionio.gr/ Το BiHELab είναι το πρώτο ελληνικό ερευνητικό εργαστήριο που γίνεται εταίρος του Heidelberg Laureate Forum (HLF) του παγκοσμίως αναγνωρισμένου φόρουμ όπου η ελίτ των Μαθηματικών και της Επιστήμης των Υπολογιστών, δηλαδή αποδέκτες των διεθνών βραβείων Abel Prize, Fields Medal, Nevanlinna Prize και ACM A.M. Turing Award, επιδίδονται σε μια 5θήμερη «πνευματική ανταλλαγή» με νέους ερευνητές από όλο τον κόσμο. https://www.heidelberg-laureate-forum.org/ Στο φετινό 6ο φόρουμ, που ξεκινά την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου και ολοκληρώνεται στις 28, το Εργαστήριο χρηματοδοτεί τη συμμετοχή ενός Έλληνα μεταπτυχιακού ερευνητή από το Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Κρήτης. Η επιλογή του ερευνητή πραγματοποιήθηκε βάσει της καθορισμένης διαδικασίας, από ειδική επιτροπή του γερμανικού ιδρύματος HLF και κατόπιν σχετικής προκήρυξης και εκδήλωσης ενδιαφέροντος Ελλήνων νέων ερευνητών από όλα τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας. Τριάντα τρεις βραβευμένοι επιστήμονες των Μαθηματικών και της Επιστήμης των Υπολογιστών θα συμμετάσχουν φέτος ενεργά στον επιστημονικό διάλογο με 200 νέους ερευνητές από 66 κράτη. Στο επίκεντρο των συζητήσεων του φόρουμ που πραγματοποιείται στο Νέο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης θα είναι η Blockchain τεχνολογία, οι εφαρμογές και οι νομικές πτυχές της. Η διοργάνωση του φόρουμ αποτελεί κοινή πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Θεωρητικών Σπουδών της Χαϊδελβέργης (Heidelberg Institute for Theoretical Studies, HITS), του Klaus Tschira Stiftung (KTS) και του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Υποστηρίζεται δε, από το Σύλλογο Μηχανημάτων Υπολογισμού (Association of Computing Machinery, ACM), τη Διεθνή Μαθηματική Εταιρεία (International Mathematical Union) και τη Νορβηγική Ακαδημία των Επιστημών και των Γραμμάτων. Αξίζει να σημειωθεί πως στη λίστα των επίσημων προσκεκλημένων του φόρουμ συμπεριλαμβάνεται για δεύτερη συνεχή χρονιά, ως ο μοναδικός πανεπιστημιακός από την Ελλάδα, ο καθηγητής Παναγιώτης Βλάμος, επικεφαλής του BiHELab του Ιονίου Πανεπιστημίου. http://www.in.gr/2018/09/21/tech/elliniko-ergastirio-etairos-ton-sofon-tis-xaidelvergis/

«Έτος Μαθηματικών» ανακηρύχθηκε το 2018 «Έτος Μαθηματικών» ανακηρύχθηκε το 2018 με απόφαση του υπουργείου Παιδείας ενώ όπως έγινε γνωστό, κάθε έτος θα αφιερώνεται σε μια τέχνη, μια επιστήμη ή γενικότερα σε ένα γνωστικό αντικείμενο από αυτά που διδάσκονται στην πρωτοβάθμια ή τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η επιστήμη των μαθηματικών επιλέχθηκε για το 2018 καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, του αρχαιότερου επιστημονικού σωματείου της χώρας. Στόχοι της ανακήρυξης του 2018 ως «Έτους Μαθηματικών» είναι: Να προβληθεί και να αναδειχθεί η σημασία των μαθηματικών και ο ρόλος τους στη δημιουργία και την ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Να ενισχυθεί το ενδιαφέρον για τα μαθηματικά, την ιστορία και τη διδασκαλία τους. Προγραμματισμός εκδηλώσεων – δραστηριοτήτων Στο πλαίσιο του «Έτους Μαθηματικών» θα πραγματοποιηθούν εκπαιδευτικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις σε όλες τις σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, οι οποίες θα απευθύνονται κυρίως σε μαθητές/τριες, εκπαιδευτικούς και γονείς, αλλά και σε όποιον/α ενδιαφέρεται για τα μαθηματικά, και θα προβάλλονται από το ΥΠΠΕΘ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500185323

Αυτή η φωτογραφία της NASA από τον Άρη πυροδότησε σενάρια για εξωγήινους. Το ρόβερ Curiosity της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) τράβηξε μια φωτογραφία στον ‘Αρη, όπου φαίνεται μια μυστηριώδης λάμψη σε ένα μακρινό λόφο. Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία, μπροστά από ένα βραχώδες τοπίο, μια μακριά και ακανόνιστη λευκή λάμψη φαίνεται να περνάει από πάνω. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι κάμερες του ρόβερ έχουν τραβήξει φωτογραφίες με ανωμαλίες, οι οποίες δεν είναι εύκολο να εξηγηθούν, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση μια φωτογραφία του 2014. Η ανωμαλία αυτή τη φορά ήταν μάλλον αστραπιαία, καθώς οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν ένα λεπτό πριν και ένα λεπτό μετά την επίμαχη φωτογραφία, δεν δείχνουν καμία λάμψη. Οι συνωμοσιολόγοι και οι μονίμως καχύποπτοι για μια ακόμη φορά πιστεύουν ότι πρόκειται για εξωγήινους, αλλά η NASA θεωρεί σαφώς πιθανότερο ότι η λάμψη προέρχεται από κάποια ηλιακή αντανάκλαση στους βράχους ή από την κοσμική ακτινοβολία ή από μια αναλαμπή στον ίδιο το φακό της κάμερας. Το Curiosity έφθασε στον γειτονικό πλανήτη το 2012 και διαθέτει 17 κάμερες. Όλα αυτά τα χρόνια περιδιαβαίνει αργά τον Άρη και έχει στείλει στη Γη ένα μεγάλο όγκο δεδομένων και φωτογραφιών. «Σε χιλιάδες εικόνες που έχουμε πάρει από το Curiosity, βλέπουμε σχεδόν κάθε εβδομάδα μερικές με φωτεινά σημεία. Οι πιο πιθανές εξηγήσεις είναι ότι προκαλούνται από κοσμικές ακτίνες ή από το φως του Ήλιου που αντανακλάται από τις επιφάνειες των βράχων», δήλωσε ο Τζάστιν Μάκι, μέλος της επιστημονικής ομάδας του ρόβερ, σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Ντέιλι Μέιλ». https://www.in.gr/2019/06/22/tech/ayti-fotografia-tis-nasa-apo-ton-ari-pyrodotise-senaria-gia-eksogiinous/

Η «Περιέργεια» αυτοφωτογραφίζεται H selfie του διαστημικού οχήματος Curiosity της NASA στον Άρη, λήφθηκε στις 12/5/2019. Στο αριστερό κάτω μέρος του οχήματος φαίνονται οι δύο τρύπες (εγώ βλέπω μόνο μια) που άνοιξε το τρυπάνι του για να πάρει δείγματα εδάφους. Πρόκειται για την 20η και 21η διάτρηση του αρειανού εδάφους από το τρυπάνι του Curiosity στους στόχους που ονομάστηκαν «Aberlady» και «Kilmarie». Τα δείγματα αυτά αναλύθηκαν από την συσκευή CheMin που διαθέτει το Curiosity, δείχνοντας τις υψηλότερες ποσότητες αργιλικών ορυκτών που βρέθηκαν κατά την διάρκεια της αποστολής. Ο πηλός αυτός συνήθως σχηματίζεται παρουσία νερού, το οποίο νερό με τη σειρά του είναι απαραίτητο για την ζωή ….Το ζητούμενο είναι αν υπήρχαν οι συνθήκες για να υποστηριχθεί κάποια μορφή ζωής στον πλανήτη Άρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Κατά την διάρκεια της νέας γεώτρησης και ανάλυσης, το Curiosity έκανε ένα διάλειμμα για να φωτογραφίσει κάποια σύννεφα – πάντα για επιστημονικούς λόγους. Πρόκειται για σύννεφα νερού-πάγου περίπου 31 χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος του Άρη. https://physicsgg.me/2019/05/30/%ce%b7-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b6%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9/

Τι απέγινε το διαστημικό όχημα Curiosity; Το Curiosity προσεδαφίστηκε στον πλανήτη Άρη τον Αύγουστο του 2012 και από τότε έχει διανύσει σχεδόν 20 χιλιόμετρα. Το 2013, η αποστολή εντόπισε στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια μιας λίμνης με γλυκό νερό, που παρείχε όλα τα βασικά χημικά συστατικά για μικροβιακή ζωή. Το 2014 αναρριχήθηκε στο Όρος Sharp, και το όχημα έχει μελετά την περιοχή όπου τόσο το νερό όσο και οι άνεμοι έχουν αφήσει τα ίχνη τους. Έχοντας μελετήσει αυτά τα στοιχεία, οι επιστήμονες της ομάδας του Curiosity έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως η περίοδος κατά την οποία ο πλανήτης είχε «κατοικήσιμες» συνθήκες διήρκεσε εκατομμύρια χρόνια. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε τις περιοχές στο Όρος Sharp που θα εξερευνήσει το Curiosity. Ένας σημαντικός στόχος είναι η μελέτη των θειικών αλάτων, τα ίχνη των οποίων υποδηλώνουν την διαδρομή αρχαίου ποταμού. Οι επιστήμονες της NASA που καθοδηγούν το Curiosity θέλουν να κατανοήσουν την ιστορία του νερού της περιοχής, το οποίο εξαφανίστηκε όταν άλλαξε το κλίμα στον πλανήτη πριν δισεκατομμύρια χρόνια. Η NASA σχεδιάζει την αποστολή αστροναυτών στην Σελήνη μέχρι το 2024, ως ένα ενδιάμεσο βήμα στην ανθρώπινη εξερεύνηση του Άρη. https://physicsgg.me/2019/05/16/%cf%84%ce%b9-%ce%b1%cf%80%ce%ad%ce%b3%ce%b9%ce%bd%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%8c%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b1-curiosity/

Μυστηριώδης επανεκκίνηση του Curiosity στον Άρη. Μετά από άγνωστο πρόβλημα, το Curiosity έκανε επανεκκίνηση στον Άρη και λειτουργεί πάλι κανονικά, με την NASA να ψάχνει να βρει την αιτία. Το ρόβερ Curiosity της NASA για άγνωστο λόγο συνάντησε κάποιο πρόβλημα στον Άρη, που το υποχρέωσε στις 15 Φεβρουαρίου να κάνει επανεκκίνηση του υπολογιστή του (reset) και να εισέλθει σε προστατευτική κατάσταση ασφαλούς λειτουργίας (safe mode) έως τις 19 Φεβρουαρίου. Ευτυχώς το Curiosity, που βγήκε πια από το safe mode, επικοινωνεί κανονικά με τη Γη και σύντομα θα είναι σε θέση να επαναλάβει τις επιστημονικές έρευνες του, αλλά η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), όπως ανακοίνωσε, προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη. Το πρόβλημα εμφανίστηκε μόλις λίγες μέρες αφότου η NASA ανακήρυξε και επίσημα «νεκρό» το ρόβερ Opportunity, με αποτέλεσμα το Curiosity να έχει απομείνει το μοναδικό ρόβερ σε λειτουργία πάνω στο γειτονικό πλανήτη. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε η NASA, είναι να πάθει κάτι και αυτό. «Δεν είμαστε ακόμη βέβαιοι για την ακριβή αιτία και συλλέγουμε τα σχετικά δεδομένα για ανάλυση. Το Curiosity έκανε reset του υπολογιστή του, αλλά λειτουργεί φυσιολογικά από τότε, πράγμα που είναι καλό σημάδι», δήλωσε ο Στίβεν Λι του Εργαστήριου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Προς το παρόν, για να μην επιβαρύνει το ρόβερ, η NASA του έχει δώσει εντολή να σταματήσει τις επιστημονικές εργασίες του. «Περιορίσαμε τις εντολές προς το όχημα για να ελαχιστοποιήσουμε τις αλλαγές στη μνήμη του. Δεν θέλουμε να καταστρέψουμε τα όποια στοιχεία για το τι μπορεί να προκάλεσε το reset», πρόσθεσε ο Λι. Το ρόβερ Curiosity , που σκαρφαλώνει σε μια πλαγιά του Όρους Σαρπ από το 2014, έχει εντοπίσει μια γεωλογικά ενδιαφέρουσα περιοχή σε απόσταση 200 μέτρων και οι χειριστές του από τη NASA θέλουν να το κατευθύνουν προς τα εκεί για να την μελετήσουν. Όμως θα πρέπει να περιμένουν, ωσότου βρουν τι συνέβη στο Curiosity. https://www.in.gr/2019/02/24/tech/mystiriodis-epanekkinisi-tou-curiosity-ston-ari/

Βίντεο 360 μοιρών τράβηξε το ρόβερ Curiosity στον πλανήτη Άρη- Οι πιο ζωντανές εικόνες μέχρι τώρα. Ένα εκπληκτικό βίντεο 360 μοιρών που τράβηξε το ρόβερ Curiosity στον πλανήτη Άρη, προσφέρει ίσως την πιο καθαρή και «ζωντανή» εικόνα που έχουμε αντικρίσει ποτέ από τον «κόκκινο πλανήτη». Το οπτικό υλικό που δημοσίευσε εχθές η NASA προσφέρει μια πανοραμική εικόνα της επιφάνειας του Άρη. Το βίντεο δημιουργήθηκε από έναν συνδυασμό φωτογραφιών που ελήφθησαν στις 19 Δεκεμβρίου από το διαστημικό όχημα, όταν εκείνο βρισκόταν πάνω στην κορυφογραμμή Βέρα Ρούμπιν. Στο κλιπ, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει την πανοραμική εικόνα μετακινώντας τον κέρσορα του ποντικού, μπορούμε να διακρίνουμε τον επόμενο προορισμό του ρόβερ, τον πυθμένα του κρατήρα Γκέιλ. Το πιο πρόσφατο σημείο γεώτρησης του Curiosity είναι επίσης ορατό στο βίντεο (περιγράφεται ως Rock Hall Drill Hole), όπως και αμέσως προηγούμενο σημείο όπου το διαστημικό όχημα είχε χρησιμοποιήσει το τρυπάνι του. Στο φόντο διακρίνεται το Όρος Αιολίς και το Glen Toridon, μια περιοχή με πετρώματα τα οποία - σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία - φαίνεται να περιέχουν άργιλο. Η δημιουργία αυτών των πετρωμάτων απαιτεί νερό, και αυτός είναι ο λόγος που το Curiosity θα μεταβεί στη συνέχεια εκεί, για να συλλέξει στοιχεία που ίσως «ξεκλειδώσουν» το μυστήριο του σχηματισμού τους. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/750721_vinteo-360-moiron-travixe-rover-curiosity-ston-planiti-ari-oi-pio-zontanes

Τι είναι η λαμπερή πέτρα που βρήκε το Curiosity στον Άρη; Ένα παράξενο λαμπερό αντικείμενο εντόπισε το ρόβερ Curiosity της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, πιθανώς πρόκειται για κάποιον μετεωρίτη που έπεσε στην επιφάνεια του Άρη. Ωστόσο, προκειμένου να υπάρξει σαφής απάντηση, το ρόβερ θα ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά στο αντικείμενο, ενώ θα ακολουθήσουν και χημικές αναλύσεις. Με μέγεθος μικρού αυτοκινήτου και βάρος 900 κιλών, το Curiosity (στα αγγλικά σημαίνει περιέργεια) είναι ένα ρομποτικό όχημα το οποίο εξερευνά τον κρατήρα Γκέιλ στον Άρη. Το όχημα εκτοξεύθηκε τις 26 Νοεμβρίου 2011 από το ακρωτήριο Κανάβεραλ και προσεδαφίστηκε στην περιοχή Αιολίς Πάλους, στον κρατήρα Γκέιλ, στις 6 Αυγούστου 2012, μετά από ταξίδι 563 εκατ. χιλιομέτρων. Οι στόχοι του ρομπότ είναι να ερευνήσει το κλίμα και τη γεωλογία του Άρη, καθώς και να διαπιστώσει εάν υπήρχαν ποτέ ευνοϊκές περιβαλλοντολογικές συνθήκες για την ύπαρξη μικροβιακής ζωής, αλλά και αν είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για μελλοντική εξερεύνηση από τον άνθρωπο. Το ρόβερ φέρει επιστημονικό εξοπλισμό με τον οποίο μπορεί να αναλύσει τη χημική σύσταση δειγμάτων που λαμβάνει. Σε εξέλιξη βρίσκεται εδώ και λίγες ημέρες και η αποστολή του InSight της NASA στον Άρη. Το InSight (Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport) προσεδαφίστηκε επιτυχώς στον Κόκκινο Πλανήτη την περασμένη εβδομάδα μετά από ένα ταξίδι επτά μηνών και 458 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη. Η διετής αποστολή του σκάφους έχει να κάνει με τη μελέτη του εσωτερικού του Άρη, προκειμένου να αποκτηθούν νέα στοιχεία σχετικά με το πώς σχηματίστηκαν οι πλανήτες με βραχώδεις επιφάνειες. https://www.naftemporiki.gr/story/1420014/ti-einai-i-lamperi-petra-pou-brike-to-curiosity-ston-ari

Πιθανά ίχνη ζωής στον Εγκέλαδο, φεγγάρι του Κρόνου. Νέα είδη οργανικών ενώσεων- συστατικών των αμινοξέων- εντοπίστηκαν σε πίδακες που εκτοξεύονται από τον Εγκέλαδο, φεγγάρι του Κρόνου, κατόπιν ενδελεχούς μελέτης των στοιχείων από την αποστολή Cassini της NASA. Υλικό από τον πυρήνα του Εγκέλαδου εκτοξεύεται από υδροθερμικά ρήγματα και αναμειγνύεται με νερό από τον τεράστιο ωκεανό που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του φεγγαριού, πριν απελευθερωθεί στο διάστημα ως υδρατμοί και κόκκκοι πάγου. Τα νέα μόρια που εντοπίστηκαν στους κόκκους πάγου αναγνωρίστηκαν ως ενώσεις που περιλαμβάνουν άζωτο και οξυγόνο. Στη Γη αντίστοιχες ενώσεις συμμετέχουν σε χημικές αντιδράσεις που παράγουν αμινοξέα- τα δομικά στοιχεία της ζωής. Τα υδροθερμικά ρήματα στον πυθμένα παρέχουν την ενέργεια που τροφοδοτεί τις αντιδράσεις. Επιστήμονες πιστεύουν ότι τα υδροθερμικά ρήγματα στον Εγκέλαδο μπορεί να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, παρέχοντας ενέργεια που οδηγεί στην παραγωγή αμινοξέων. «Εάν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, αυτά τα μόρια, που προέρχονται από τον βαθύ ωκεανό του Εγκέλαδου, θα μπορούσαν να συμμετέχουν στις ίδιες διαδικασίες αντιδράσεων που βλέπουμε εδώ στη Γη. Δεν ξέρουμε ακόμα αν απαιτούνται αμινοξέα για ζωή πέρα από τη Γη, αλλά ο εντοπισμός των μορίων που σχηματίζουν αμινοξέα είναι σημαντικό κομμάτι του παζλ» είπε ο Νοζαΐρ Χαβάτζα, που ηγήθηκε της ομάδας των ερευνητών από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Τα ευρήματα της εν λόγω έρευνας δημοσιεύτηκαν στις 2 Οκτωβρίου στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. https://academic.oup.com/mnras/article/489/4/5231/5573821/ Αν και η αποστολή Cassini τελείωσε τον Σεπτέμβριο του 2017, τα δεδομένα που παρείχε θα μελετώνται για δεκαετίες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ομάδα του Χαβάτζα χρησιμοποίησε δεδομένα από το Cosmic Dust Analyzer (CDA) του σκάφους, που εντόπισε κόκκους πάγου από τον Εγκέλαδο σε δακτύλιο του Κρόνου. Οι επιστήμονες χρησιμοποιήσαν μετρήσεις του φασματομέτρου μάζας του CDA για να εξακριβώσουν τη σύνθεση των οργανικών υλικών στους κόκκους. https://www.naftemporiki.gr/story/1520182/pithana-ixni-zois-ston-egkelado-feggari-tou-kronou

Δύο νέες αποστολές σχεδιάζει η NASA για να μελετήσει τον Hλιο. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι επέλεξε δύο νέες αποστολές με στόχο να αποκτηθούν πρόσθετες γνώσεις για τον Ήλιο και τις δυναμικές επιπτώσεις του στο διαστημικό περιβάλλον. Η μία αποστολή θα μελετήσει πώς το άστρο μας στέλνει σωματίδια και ενέργεια σε όλο το ηλιακό σύστημα και η δεύτερη πως αντιδρά η Γη σε αυτό. Οι δύο αποστολές, που θα εκτοξευθούν έως τον Αύγουστο του 2022, θα συμπληρώσουν την τωρινή ηλιακή αποστολή Parker Solar Probe της NASA και την επερχόμενη Solar Orbiter της NASA και της ESA (Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος), που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί το 2020. Ο Ήλιος δημιουργεί μια τεράστια ποσότητα ηλιακών σωματιδίων γνωστών ως «ηλιακός άνεμος», που μέσω της ακτινοβολίας επηρεάζει τον διαστημικό «καιρό». Κοντά στη Γη αυτά τα σωματίδια αλληλεπιδρούν με το γήινο μαγνητικό πεδίο και μπορεί να έχουν επιπτώσεις για την ασφάλεια των αστροναυτών, τις ραδιοεπικοινωνίες, τα σήματα GPS και τα ηλεκτρικά δίκτυα στον πλανήτη μας. Όσο καλύτερα οι επιστήμονες κατανοούν πώς επηρεάζεται ο διαστημικός καιρός, τόσο καλύτερα θα μπορούν στο μέλλον να προλάβουν ή να μετριάσουν τις επιπτώσεις του για τη Γη. Η πρώτη αποστολή PUNCH (Polarimeter to Unify the Corona and Heliosphere), κόστους 165 εκατομμυρίων δολαρίων, θα εστιάσει στην εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου, γνωστή και ως στέμμα, και στον τρόπο που παράγει τον ηλιακό άνεμο. Η αποστολή, αποτελούμενη από τέσσερις δορυφόρους σε μέγεθος βαλίτσας, θα καταγράψει αναλυτικά και σε πραγματικό χρόνο τον «άνεμο» των σωματιδίων, καθώς φεύγει από τον Ήλιο. Επίσης θα παρακολουθήσει τις περιοδικές στεμματικές εκτινάξεις μάζας, κατ' εξοχήν φαινόμενα που μπορεί να μεταβάλλουν τον διαστημικό καιρό γύρω από τη Γη. Η δεύτερη αποστολή TRACERS (Tandem Reconnection and Cusp Electrodynamics Reconnaissance Satellites), κόστους 115 εκατομμυρίων δολαρίων, θα εκτοξευθεί παράλληλα με την PUNCH και θα παρατηρεί τα σωματίδια και τα μαγνητικά πεδία πάνω από το βόρειο πόλο της Γης, ώστε να μελετηθεί πώς αυτά αλληλεπιδρούν με τα εισερχόμενα ηλιακά σωματίδια. http://www.kathimerini.gr/1030017/article/epikairothta/episthmh/dyo-nees-apostoles-sxediazei-h-nasa-gia-na-melethsei-ton-hlio

Το Raining στον ήλιο. Η βροχή είναι φαινόμενο του ηλιακού συστήματος που έρχεται σε πολλές μορφές - όπως το νερό στη Γη, το θειικό οξύ στη Αφροδίτη και το μεθάνιο και το αιθάνιο στον Τιτάνα. Η βροχή στον ήλιο, που ονομάζεται επίσης ηλιακή έκρηξη - η οποία αποτελείται από πλάσμα που στάζει από γιγάντιους μαγνητικούς βρόχους στην ατμόσφαιρα του ήλιου, την κορώνα - έχει ανακαλυφθεί πρόσφατα. Η νέα μελέτη της στεφανιαίας βροχής εμφανίστηκε σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters Lead, Emily Mason του Goddard Space Flight Center της NASA, που έβγαινε για να βρει στοιχεία για τη στεφανιαία βροχή - και το βρήκε ότι το έπραξε, αν και δεν αναμενόταν. Πρώτα εξέτασε εκατομμύρια μίλια-ψηλά διακλαδώσεις που ονομάζονταν ράφια κράνους - που ονομάστηκαν έτσι επειδή μοιάζουν με το ποδιό κράνους ενός ιππότη. Για σχεδόν έξι μήνες, ο Mason κοίταξε στοιχεία στεφανιαίας βροχής στις ράβδους του κράνους, που αναμένεται να είναι η πιο πιθανή πηγή για μια τέτοια βροχή με προσομοιώσεις υπολογιστών. "Πιθανότατα έβλεπα δεδομένα αξίας τριών ή πέντε ετών. Ήταν πολύ ψάχνει, για κάτι που δεν τελικά συνέβη », δήλωσε ο Mason. Αντ 'αυτού, ο Mason και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν τη στεφανιαία βροχή σε ένα μικρότερο μαγνητικό βρόχο. Ο Mason είπε ότι η βροχή έμοιαζε με ένα μικρό αριθμό μαγνητικών δομών: "Ήταν πραγματικά φωτεινό και συνέχιζαν να τραβούν τα μάτια μου. Όταν τα κοίταξα τελικά, ήταν βέβαιο ότι είχαν δεκάδες ώρες βροχής τη φορά. "" Αυτές οι θηλιές ήταν πολύ μικρότερες από αυτές που ψάχναμε ", δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Σπύρο Αντίοχος. "Έτσι σας λέει ότι η θέρμανση του κορώνα είναι πολύ πιο τοπική από ό, τι σκεφτόμασταν. Ίσως [η στεφανιαία βροχή] είναι τόσο μικρή που δεν μπορείτε να την δείτε; Δεν γνωρίζουμε πραγματικά. "Σε γενικές γραμμές, ο Mason είπε ότι η διαδικασία βροχής που πέφτει από μαγνητικούς βρόχους γνωστές ως Raining Null Point Topologies (RNTPs) δεν είναι ανόμοια με τη βροχή στη Γη. "Αλλά αντί για 60 βαθμούς νερού ασχολείσαι με ένα πλάσμα εκατομμυρίων βαθμών", είπε. Ωστόσο, σε αντίθεση με το νερό, το πλάσμα είναι ένα ηλεκτρικά φορτισμένο αέριο και ένα εξαιρετικά καυτό - από μερικές χιλιάδες έως ένα εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου. Συμπυκνώνεται στην κορυφή της προβολής και στη συνέχεια πέφτει πίσω στην επιφάνεια του ήλιου με τη μορφή στεφανιαίας βροχής. Η νέα ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να απαντήσουν σε μερικές άλλες ερωτήσεις σχετικά με τις διαδικασίες του ήλιου, καθώς και τον αργό ηλιακό άνεμο. σκέφτηκε ότι η βροχή στον ήλιο συμβαίνει μόνο σε κλειστούς βρόχους, αλλά η νέα μελέτη δείχνει ότι αν και η βροχή αρχίζει σε κλειστό βρόχο, τότε αλλάζει - ανοίγει ένα σε μια διαδικασία που ονομάζεται μαγνητική επανασύνδεση. Μερικά από τα πλάσματα διαφεύγουν, αλλά μερικά από τα πλάσματα επανέρχονται στην επιφάνεια σαν βροχή. Το πλάσμα που διαφεύγει αποτελεί μέρος ενός άλλου μυστηρίου που ήταν περίεργοι επιστήμονες: αυτό του αργού ηλιακού ανέμου. Ένα άλλο γεγονός που έχει αμφιβολίες για τους επιστήμονες είναι γιατί η κορώνα του ήλιου είναι 300 φορές θερμότερη από την επιφάνεια του. Ο Mason μπορεί να έχει και την απάντηση. Έχει διαπιστώσει ότι η βροχή στους βρόχους μπορεί να προσφέρει ένα σημείο αποκοπής: "Αν ένας βρόχος έχει στεφανιαία βροχή πάνω του, αυτό σημαίνει ότι το κατώτατο 10 τοις εκατό του, ή λιγότερο, είναι εκεί όπου λαμβάνει χώρα στεφανιαία θέρμανση." Η Parker Solar της NASA Ο ανιχνευτής, ο οποίος προσεγγίζει τον ήλιο σε πιο κοντινή απόσταση από οτιδήποτε στην ιστορία, θα πρέπει να μπορεί να επιβεβαιώσει τα ευρήματα του Mason - ή να τα διαψεύσει. Ανεξαρτήτως, η βροχή στον ήλιο είναι πολύ πραγματική και μπορεί να περιέχει ενδείξεις για την επίλυση μερικών από τα μεγαλύτερα μυστήρια του ήλιου. https://asgardia.space/en/news/Its-Raining-on-the-Sun

Διαστημική αποστολή θα μελετήσει τη μαγνητική σχέση Γης- Ηλιου που επηρεάζει τις τηλεπικοινωνίες και τα GPS Τη συνεχή αλληλεπίδραση ανάμεσα στη Γη και στον Ήλιο, η οποία συμβαίνει, καθώς τα σωματίδια του ηλιακού «ανέμου» συναντούν τη μαγνητόσφαιρα, τη μαγνητική ασπίδα του πλανήτη μας, θα μελετήσει η μελλοντική ευρω-κινεζική αποστολή Smile (Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer), για την οποία έδωσε πρόσφατα το «πράσινο φως» η επιστημονική επιτροπή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Η μαγνητική αλληλεπίδραση Γης-Ήλιου επηρεάζει καθοριστικά τον διαστημικό «καιρό» και, κατά συνέπεια, την αξιοπιστία των δορυφόρων τηλεπικοινωνιών και πλοήγησης. Όσο καλύτερη κατανόηση υπάρχει για αυτή την αλληλεπίδραση, τόσο καλύτερα μπορούν να προβλεφθούν στο μέλλον πιθανές δυσάρεστες «εκπλήξεις» του διαστημικού καιρού. Προηγήθηκαν επιστημονικές συναντήσεις μεταξύ Ευρωπαίων και Κινέζων επιστημόνων που έθεσαν τα θεμέλια και το πρόγραμμα της συνεργασίας Με βάση τον έως τώρα σχεδιασμό, ένα διαστημικό σκάφος βάρους 2,2 τόνων θα εκτοξευθεί το 2023 με ευρωπαϊκό πύραυλο Ariane 6 ή Vega-C και θα τεθεί σε άκρως ελλειπτική τροχιά γύρω από τη Γη, που θα κυμαίνεται σε απόσταση 5.000 έως 121.000 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας (περίπου στο ένα τρίτο της απόστασης Γης-Σελήνης). Ο επιστημονικός δορυφόρος θα κάνει συνεχή παρατήρηση σε περιοχές-κλειδιά του διαστήματος κοντά στη Γη, για διαδοχικά συνεχόμενα χρονικά διαστήματα άνω των 40 ωρών κάθε φορά. Μεταξύ άλλων, θα τραβά εικόνες και βίντεο της μαγνητόπαυσης (του συνόρου όπου η μαγνητόσφαιρα του πλανήτη μας συναντά τον ηλιακό άνεμο), καθώς και των περιοχών πάνω από τους πόλους όπου σχηματίζεται το σέλας, λόγω της αυτής της αλληλεπίδρασης. Θα είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες θα έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν για τόσο παρατεταμένο χρόνο τη φυσική αλληλεπίδραση Ήλιου-Γης. Πιστεύεται ότι η αποστολή Smile, που αρχικά προβλέπεται να διαρκέσει τρία χρόνια, θα φέρει επανάσταση στην κατανόηση των επιστημόνων για τις φυσικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στη μαγνητόσφαιρα. Ο δορυφόρος θα διαθέτει τέσσερα επιστημονικά όργανα: δύο κινεζικά, ένα ευρωπαϊκό και ένα καναδικό. Τα επιστημονικά δεδομένα θα στέλνονται από το δορυφόρο τόσο σε σταθμό εδάφους της ESA στην Ανταρκτική, όσο και σε παρόμοιο σταθμό της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Η συναρμολόγηση και η δοκιμή της διαστημοσυσκευής θα γίνει στην Ευρώπη. http://www.kathimerini.gr/1013935/article/epikairothta/episthmh/diasthmikh-apostolh-8a-melethsei-th-magnhtikh-sxesh-ghs--hlioy-poy-ephreazei-tis-thlepikoinwnies-kai-ta-gps

Μια νέα ηλιακή καταιγίδα πιθανώς θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις για τον τεχνολογικό πολιτισμό. Μια πανίσχυρη ηλιακή καταιγίδα -περίπου δέκα φορές ισχυρότερη από οποιαδήποτε έχει καταγραφεί στη σύγχρονη εποχή- εκτιμάται ότι είχε πλήξει τη Γη πριν περίπου 2.600 χρόνια, σύμφωνα μια νέα επιστημονική έρευνα, που βρήκε τις σχετικές ενδείξεις θαμμένες στους πάγους της Γροιλανδίας. Οι επιστήμονες προειδοποίησαν ότι τέτοιες ηλιακές εκρήξεις είχαν συμβεί κατά καιρούς και έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στον πλανήτη μας. Μπορεί οι άνθρωποι του 660 π.Χ. να μην είχαν πολλά να φοβηθούν, αλλά την επόμενη φορά που θα συμβεί ένα τέτοιο συμβάν, πιθανώς θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις για τον τεχνολογικό πολιτισμό της ανθρωπότητας, που είναι τόσο εξαρτημένος από τον ηλεκτρισμό και τα δίκτυα. Ο Ήλιος βομβαρδίζει τη Γη με σωματίδια (πρωτόνια) υψηλής ενέργειας, τα οποία κατά περιοδικά διαστήματα πέφτουν πάνω στην προστατευτική μαγνητόσφαιρα της Γης και προκαλούν -εκτός από το θεαματικό πολικό σέλας- γεωμαγνητικές καταιγίδες που μπορεί να φέρουν προβλήματα στα δίκτυα ηλεκτρισμού και τηλεπικοινωνιών. Ένα τέτοιο εκτεταμένο ηλεκτρικό «μπλακ-άουτ» είχε συμβεί σε όλη την καναδική επαρχία του Κεμπέκ το 1989 και ένα δεκαπλάσιας ισχύος τέτοιο περιστατικό είχε λάβει χώρα το 1859 (γνωστό ως «συμβάν Κάρινγκτον»), που θεωρείτο μέχρι σήμερα η πιο ισχυρή γνωστή γεωμαγνητική καταιγίδα που έπληξε τη Γη. Τώρα, όμως, ερευνητές, με επικεφαλής τον περιβαλλοντικό φυσικό Ράιμουντ Μούσελερ του σουηδικού Πανεπιστημίου της Λουντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανακοίνωσαν ότι βρήκαν ενδείξεις -παγιδευμένα ραδιενεργά άτομα- μέσα στους πάγους της Γροιλανδίας που παραπέμπουν σε μια κατά πολύ πιο ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα, η οποία είχε χτυπήσει τη Γη περίπου το 660 π.Χ. Προηγούμενες έρευνες έχουν βρει ενδείξεις για άλλες δύο πιο πρόσφατες ισχυρές ηλιακές καταιγίδες, μια περίπου το 993-994 μ.Χ. και άλλη μία το 774-775 μ.Χ. Η τελευταία, καθώς και η παλαιότερη του 660 π.Χ., εκτιμάται ότι είχαν περίπου δεκαπλάσια ισχύ σε σχέση με την ισχυρότερη της σύγχρονης εποχής, που είχε συμβεί το 1956, ενώ δεν είναι σαφές πώς συγκρίνονται με την καταιγίδα του «Κάρινγκτον» του 1859. «Αυτά τα τεράστια φαινόμενα αποτελούν ένα επαναλαμβανόμενο χαρακτηριστικό του Ήλιου. Τώρα πια γνωρίζουμε τρία τέτοια ισχυρά συμβάντα κατά τα τελευταία 3.000 χρόνια. Μπορεί να υπάρχουν και άλλα που δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη», ανέφερε ο Μούσελερ. «Είναι ανάγκη να ψάξουμε συστηματικά γι' αυτά τα επεισόδια στα περιβαλλοντικά αρχεία, ώστε να διαμορφώσουμε μια καλή ιδέα για τη στατιστική, δηλαδή για τους κινδύνους τέτοιων συμβάντων. Αν μια τέτοια ηλιακή καταιγίδα είχε συμβεί σήμερα, μπορεί να είχε σοβαρές επιπτώσεις για την κοινωνία μας με την υψηλή τεχνολογία της»πρόσθεσε. http://www.kathimerini.gr/1014072/article/epikairothta/episthmh/mia-nea-hliakh-kataigida-pi8anws-8a-exei-katastrofikes-epiptwseis-gia-ton-texnologiko-politismo

Την πιο κοντινή φωτογραφία του Ήλιου έφερε στο φως η NASA. Οι επιστήμονες της NASA μόλις πήραν στα χέρια τους τις πρώτες εντυπωσιακές φωτογραφίες από την αποστολή του διαστημόπλοιου Parker Solar Probe, εβδομάδες μετά την ιστορική του επιτυχία να προσεγγίσει τον Ήλιο, όσο κανένα άλλο διαστημόπλοιο μέχρι στιγμής. Η επιστημονική κοινότητα περίμενε χρόνια για πολλά χρόνια αυτές τις πληροφορίες, καθώς μπορούν να «ρίξουν φως» σε πολλά από τα μυστικά του διαστήματος. Στις 12 Δεκεμβρίου, στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της αποστολής του Parker Solar Probe, η Νικολά Φοξ, διευθύντρια του τμήματος Ηλιακής Φυσικής της NASA, δήλωσε πώς «περιμέναμε για πάνω από 60 χρόνια μία τέτοια αποστολή να είναι δυνατή». NASA Sun & Space @NASASun Weeks after #ParkerSolarProbe made the closest-ever approach to a star, the science data from the first solar encounter is just making its way into the hands of the mission's scientists. Read about what scientists hope to learn from the data: https://go.nasa.gov/2EspRgQ Η «ηλιακή φυσική» (heliophysics) μελετά την επίδραση του Ήλιου στη Γη και στους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. «Τα μυστικά του ηλιακού συστήματος βρίσκονται στο ηλιακό στέμμα», πρόσθεσε η Φοξ. Το Parker Solar Probe ολοκλήρωσε την πρώτη φάση της αποστολής του, πετώντας στην τροχιά του Ήλιου, το λεγόμενο «ηλιακό στέμμα», συλλέγοντας πληροφορίες και βγάζοντας φωτογραφίες. NASA Sun & Space @NASASun #ParkerSolarProbe made its first close pass by the Sun this fall. Measurements from other Sun-studying satellites — like STEREO, whose data is shown here — will help scientists fit Parker's observations into the big picture. https://go.nasa.gov/2EspRgQ Το διαστημόπλοιο πήρε το όνομα του από τον Γιουτζίν Παρκερ, τον φυσικό που απέδειξε το 1958, την ύπαρξη του φαινομένου του «ηλιακού ανέμου», δηλαδή των συνεχών «εκρήξεων» του Ηλίου. Η NASA είχε «αιχμαλωτίσει» και την στιγμή της εκτόξευσης του Parker Solar Probe πριν απο μερικούς μήνες σε βίντεο. http://www.kathimerini.gr/1000386/gallery/epikairothta/episthmh/thn-pio-kontinh-fwtografia-toy-hlioy-efere-sto-fws-h-nasa

Το Parker Solar Probe πλησίασε τον Ήλιο πιο πολύ από κάθε άλλο σκάφος στην ιστορία. Το ρεκόρ της κοντινότερης προσέγγισης τεχνητού αντικειμένου στον Ήλιο στην ιστορία κατέχει το διαστημόπλοιο Parker Solar Probe της NASA: Το αμερικανικό σκάφος ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ των 26,55 εκατ μιλίων (42,7 εκατ. χιλιομέτρων) από την επιφάνεια του άστρου, στις 29 Οκτωβρίου. Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε το γερμανο-αμερικανικό Helios 2, από τον Απρίλιο του 1976. Καθώς η αποστολή θα συνεχίζεται, το νέο διαστημόπλοιο θα σπάει συνέχεια τα ίδια του τα ρεκόρ, με το τελικό κοντινό πέρασμα να το φέρνει σε απόσταση 3,83 μιλίων το 2024. «Είναι μόλις 28 ημέρες από την εκτόξευση του Parker Solar Probe, και έχουμε φτάσει πιο κοντά στο άστρο μας από οποιοδήποτε άλλο διαστημόπλοιο στην ιστορία» είπε ο Άντι Ντράισμαν, project manager στο Johns Hopkins Applied Physics Laboratory στο Μέριλαντ. «Είναι στιγμή περηφάνιας για την ομάδα, αν και μένουμε επικεντρωμένοι στην πρώτη μας ηλιακή επαφή, που αρχίζει στις 31 Οκτωβρίου». Το διαστημόπλοιο αναμένεται επίσης να σπάσει το ρεκόρ του ταχύτερου διαστημοπλοίου σε σχέση με τον Ήλιο (ηλιοκεντρική ταχύτητα)- το οποίο είχε επίσης το Helios 2, στα 153.454 μίλια (247.000 χλμ) ανά ώρα. Η ταχύτητα και θέση του σκάφους παρακολουθούνται από το Deep Space Network (DSN)τηςNASA, το οποίο στέλνει σήμα στο διαστημόπλοιο, που με τη σειρά ρου απαντά επιστρέφοντάς το και επιτρέποντας στην ομάδα της αποστολής να υπολογίσει τη θέση και την ταχύτητα. Η πρώτη επαφή θα αρχίσει στις 31 Οκτωβρίου, με το σκάφος να πετά όλο και πιο κοντά στην επιφάνεια του Ήλιου, μέχρι να φτάσει στο πρώτο του περιήλιο (το σημείο της τροχιάς του που είναι πιο κοντά στο άστρο), την 5η Νοεμβρίου. Εκεί θα είναι αντιμέτωπο με εξωπραγματικά υψηλές θερμοκρασίες και ακτινοβολία, παρέχοντας πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα στους επιστήμονες, που αναμένεται να βοηθήσουν να απαντηθούν ερωτήματα που υφίστανται εδώ και δεκαετίες. Το διαστημόπλοιο έχει το μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου και είναι προστατευμένο από μια ειδική ασπίδα πάχους 11 εκατοστών από σύνθετο υλικό άνθρακα. Όσον αφορά στο όνομά του, τον Μάιο του 2017 η NASA το μετονόμασε από Solar Probe Plus σε Parker Solar Probe, προς τιμήν του αστροφυσικού Γιουτζίν Πάρκερ, του University of Chicago. Είναι η πρώτη φορά που η NASA δίνει σε σκάφος το όνομα κάποιου που βρίσκεται ακόμα εν ζωή. https://www.naftemporiki.gr/story/1408044/toparker-solar-probeplisiase-ton-ilio-pio-polu-apo-kathe-allo-skafos-stin-istoria

Συγκλονιστικό βίντεο της NASA με τεράστια έκρηξη στον Ήλιο. Η Γη ευτυχώς δεν θα βρεθεί στο διάβα του: ένας πίδακας πλάσματος που εκτινάχθηκε από την επιφάνεια του Ήλιου καταγράφηκε από διαστημικό παρατηρητήριο της NASA, η οποία πάντως διαβεβαίωσε ότι ο πλανήτης δεν απειλείται. Το βίντεο εικονίζει την εξέλιξη ενός «τερατώδους» ηλιακού εξάρματος: ενός πίδακα υπέρθερμου, ιονισμένου αερίου που πηγάζει από μια ηλιακή κηλίδα. Ένα μέρος του υλικού πέφτει πίσω στην οργισμένη επιφάνεια του άστρου, ενώ το υπόλοιπο αρχίζει ένα αιώνιο ταξίδι στο Διάστημα, με ταχύτητα μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Το βίντεο συναρμολογήθηκε από φωτογραφίες που λαμβάνονταν ανά 24 δευτερόλεπτα στο άκρο του υπεριώδους φάσματος. Το φαινόμενο, συνολικής διάρκειας 90 λεπτών, καταγράφηκε στις 24 Φεβρουαρίου από το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO). Αν η έκρηξη είχε συμβεί μερικές μέρες νωρίτερα ή αργότερα, ο πίδακας πλάσματος θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη και να προκαλέσει διακοπές στις ραδιοεπικοινωνίες, ή ακόμα και εκτεταμένα μπλακάουτ. Ειδικοί προειδοποιούν ότι ο κίνδυνος των ηλιακών εκρήξεων πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη: «Το θέμα δεν είναι το εάν θα συμβεί, είναι το πότε και το πόσο μεγάλη θα είναι» είχε δηλώσει πρόσφατα η Τζέιν Λουμπτσένκο, επικεφαλής της αμερικανικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). Source: NASA captures images of twisting solar flare by Reuters https://rumble.com/v2zcun-nasa-captures-images-of-twisting-solar-flare.html https://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/723100_sygklonistiko-vinteo-tis-nasa-me-terastia-ekrixi-ston-ilio-vinteo

Parker Solar Probe: Η πρώτη φωτογραφία από το ταξίδι του για τον Ήλιο. Το διαστημόπλοιο Θα φτάσει τον Νοέμβριο στον προορισμό του - Αποστολή του είναι να μελετήσει την ατμόσφαιρα του άστρου και να συλλέξει πληροφορίες. Το Parker Solar Probe, ένα μήνα μετά την έναρξη του ταξιδιού του με προορισμό το άστρο του ηλιακού μας συστήματος, έστειλε τα πρώτα στοιχεία για το πως μοιάζουν τα όρια του γαλαξία μας, με βάση τα οποία έγινε η σύνθεση της πρώτης εικόνας του Διαστήματος, όπως φαίνεται από το διαστημόπλοιο. Το Parker Solar Probe είναι σχεδιασμένο να αντέξει τις «καυτές» συνθήκες του Ήλιου. Αποστολή του είναι να πλησιάσει στο κοντινότερο δυνατό σημείο το άστρο του ηλιακού μας συστήματος και να μελετήσει και ερευνήσει τγην ατμόσφαιρά του, αποκομίζοντας υπεροπλύτιμες πληροφορίες για τη μελέτη του Διαστήματος. Το διαστημόπλοιο της NASA αναμένεται να φτάσει στο σημείο που έχει προγραμματιστεί κοντά στον Ήλιο τον Νοέμβριο. Μέχρι τότε, θα στέλνει data με ειδικά μηχανήματα που καταγράφουν την εικόνα γύρω του. Μία εικόνα που αποδεικνύεται πολύ πιο εντυπωσιακή απ' ότι είχαν υπολογίσει οι επιστήμονες, καθώς το θέαμα ξεπερνά κάθε προσδοκία... https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/714282_parker-solar-probe-i-proti-fotografia-apo-taxidi-toy-gia-ton-ilio-foto

Ιστορική αποστολή, ο άνθρωπος θα «αγγίξει» τον Ηλιο. Η ιστορία του Δαίδαλου και του Ικαρου γνωστή και από τους αρχαιοελληνικούς μύθους είναι ίσως από τους πιο ρεαλιστικούς μέσα στη φαντασία του. Πατέρας και γιος δραπετεύουν από τον λαβύρινθο του Μινώταυρου, φορώντας φτερά κολλημένα με κερί. Ο Δαίδαλος συμβουλεύει τον Ικαρο να μην πετάξει κοντά στον Ηλιο, αλλά ο Ικαρος παρακάμπτει τις συμβουλές, το κερί στα φτερά λιώνει και καταλήγει για πάντα στον βυθό της θάλασσας. Αιώνες μετά τον μύθο του Ικαρου και συγκεκριμένα τη δεκαετία του ’50, ο Γιουτζίν Πάρκερ, ένας νεαρός ερευνητής, έκανε μερικές προτάσεις για τον τρόπο με τον οποίο τα αστέρια στο σύμπαν εκλύουν ενέργεια, ανάμεσά τους και ο Ηλιος. Ο Πάρκερ ήταν ο πρώτος που μίλησε για τον «ηλιακό άνεμο» αλλά και για το φαινόμενο του «ηλιακού στέμματος». Το «στέμμα» περικλείει την πύρινη μπάλα του Ηλιου και –κατά τρόπο ανεξήγητο με τους νόμους της Φυσικής– είναι πολύ πιο ζεστό απ’ ό,τι η επιφάνεια του ίδιου του αστεριού. Αυτά τα ερωτήματα ελπίζουν ότι θα απαντήσουν οι επιστήμονες με τις μετρήσεις του «Parker Solar Probe». «Από την αρχή του διαστημικού προγράμματος στη NASA υπήρχε η φιλοδοξία για ένα ταξίδι παρατήρησης στον Ηλιο», μας λέει ο διακεκριμένος πλανητικός επιστήμονας Σταμάτης Κριμιζής από το Ακρωτήρι Κανάβεραλ στη Φλόριντα των ΗΠΑ. Ο ίδιος ήταν μέλος στις πρώτες επιτροπές που σχημάτισε η NASA στα τέλη της δεκαετίας του ’70 για τη μελέτη και τον σχεδιασμό ενός τέτοιου ταξιδιού. Ωστόσο, αυτό που κρατούσε τις αποστολές στη Γη ήταν το πρόβλημα του Ικαρου: πώς θα πλησίαζαν τον Ηλιο χωρίς να λιώσει το διαστημικό σκάφος. Τα χρόνια πέρασαν και το 2002 το Εργαστήριο Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, με διευθυντή τότε του διαστημικού προγράμματος τον κ. Κριμιζή, ανέλαβε τον σχεδιασμό του φιλόδοξου ταξιδιού. «Είχαμε μια πρωτοποριακή μελέτη για υλικά που θα άντεχαν σε υψηλές θερμοκρασίες και καταλήξαμε στο σχήμα που τελικώς υλοποίησε το πρότζεκτ. Το 2010, ξεκίνησε ο σχεδιασμός του διαστημοπλοίου με την παράλληλη εκπόνηση του πρωτότυπου αλεξήλιου που φέρει το σκάφος», μας λέει ο κ. Κριμιζής. Η ελαφριά και μικρή σε πάχος (115 mm) «ασπίδα» του διαστημοπλοίου αποτελείται από ειδικές πλάκες και αφρό άνθρακα. Η εξωτερική της επιφάνεια «ντύνεται» με μια ειδική κεραμική μπογιά που αντανακλά τις ακτίνες του Ηλιου για να αντέξει στις υψηλές θερμοκρασίες. Φανταστείτε πως το μικρό αεροσκάφος θα εκτεθεί σε περίπου 1.400 βαθμούς Κελσίου (η ηφαιστειακή λάβα κυμαίνεται μεταξύ 700 έως 1.200 βαθμών Κελσίου), ενώ χάρη στην «ασπίδα» του η θερμοκρασία της καμπίνας του θα είναι σαν ένα αυγουστιάτικο μεσημέρι στην Αθήνα, περίπου στους 30 βαθμούς Κελσίου. Επειτα από αναβολή μιας μέρας, το «Parker Solar Probe», που για πρώτη φορά βαπτίζεται με το όνομα ερευνητή που βρίσκεται εν ζωή, εκτοξεύθηκε από το Ακρωτήρι Κανάβεραλ στις 12 Αυγούστου υπό τα βλέμματα των Γιουτζίν Πάρκερ, Σταμάτη Κριμιζή και εκατομμυρίων πολιτών που έπειτα από πρόσκληση της NASA έγραψαν το όνομά τους στο μικροτσίπ του διαστημοπλοίου και τώρα είναι καθ’ οδόν για τον Ηλιο. Το Parker Solar Probe θα «αγγίξει» τον Ηλιο αρκετές φορές μέσα στα επόμενα επτά χρόνια της αποστολής του και κάποια στιγμή θα βρεθεί να «τρέχει» με περίπου 700.000 χλμ./ώρα και θα είναι το γρηγορότερο αντικείμενο που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος. Σίγουρα και το πιο «καυτό». Στην φωτογραφία η κατασκευή του διαστημοπλοίου από την επίσκεψη του κ. Πάρκερ με τον κ. Κριμιζή στο βάθος. http://www.kathimerini.gr/980207/gallery/epikairothta/episthmh/istorikh-apostolh-o-an8rwpos-8a-aggi3ei-ton-hlio

Εκτοξεύθηκε ο δορυφόρος που θα «αγγίξει» τον Ήλιο. Με επιτυχία –μετά από αναβολή μιας μέρας λόγω μιας τεχνικής ανωμαλίας– εκτοξεύθηκε το Parker Solar Probe της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), ο νέος υψηλής τεχνολογίας δορυφόρος, που έχει μέγεθος μικρού αυτοκινήτου και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, προκειμένου να τον μελετήσει από την πιο κοντινή απόσταση μέχρι σήμερα. Η εκτόξευση έγινε λίγο μετά τις 10:30 το πρωί ώρα Ελλάδας από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα, με ένα ισχυρό πύραυλο Delta IV Heavy της United Launch Alliance. Αν όλα πάνε καλά στην πορεία, το σκάφος θα προσεγγίσει τον Ήλιο φέτος το Νοέμβριο. Κανένα άλλο ανθρώπινο μηχάνημα δεν θα έχει πλησιάσει τόσο κοντά το άστρο μας. Κατά την κοντινότερη προσέγγισή του, το Parker Solar Probe θα πετάξει με ταχύτητα περίπου 700.000 χιλιομέτρων την ώρα (ταχύτερα από κάθε άλλο) μόνο έξι εκατομμύρια χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου, επτά φορές κοντύτερα από κάθε άλλο σκάφος μέχρι σήμερα. Το έως τώρα ρεκόρ κοντινότερης διέλευσης από τον Ήλιο κατέχει to Helios 2, που το 1976 έφθασε σε απόσταση περίπου 43 εκατομμυρίων χιλιομέτρων (η μέση απόσταση Γης-Ήλιου είναι 150 εκατ. χλμ.). Το Solar Parker Probe, με τα διάφορα σύγχρονα όργανά του, θα βοηθήσει τους επιστήμονες να φωτίσουν τα μυστήρια του στέμματος, της εξωτερικής περιοχής της ηλιακής ατμόσφαιρας πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου. Το στέμμα εκτείνεται σε απόσταση εκατομμυρίων χιλιομέτρων και «γεννά» τον ηλιακό άνεμο που διαπερνά το ηλιακό μας σύστημα. Ελπίζεται ότι για πρώτη φορά θα δοθεί επιτέλους απάντηση στο μεγαλύτερο ηλιακό μυστήριο: γιατί το στέμμα του Ήλιου είναι έως 300 φορές πιο καυτό από ό,τι η ορατή επιφάνεια του άστρου, κάτι μη αναμενόμενο. Αφού η ενέργεια του Ήλιου παράγεται στο εσωτερικό του, η επιφάνειά του θα έπρεπε να έχει πολύ υψηλότερη θερμοκρασία σε σχέση με την ατμόσφαιρά του – όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Προς διερεύνηση είναι και οι μηχανισμοί πίσω από την επιτάχυνση των φορτισμένων σωματιδίων υψηλής ενέργειας, που συνεχώς εκτινάσσει ο Ήλιος στο διάστημα γύρω του και τα οποία μπορούν να φθάσουν να κινούνται με ταχύτητες πάνω από το ήμισυ της ταχύτητας του φωτός, καθώς απομακρύνονται από το άστρο. Αυτά τα σωματίδια μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές παρεμβολές στα ηλεκτρονικά συστήματα των δορυφόρων, ιδίως όσων κινούνται πέραν του προστατευτικού γήινου μαγνητικού πεδίου. Το σκάφος διαθέτει τέσσερις κατηγορίες επιστημονικών οργάνων: FIELDS (μέτρηση ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων στην ηλιόσφαιρα), WISPR (κάμερα που θα φωτογραφίζει τις εκρήξεις στεμματικής μάζας και άλλα ηλιακά φαινόμενα), SWEAP (καταγραφή των σωματιδίων του ηλιακού ανέμου) και ISOIS (μέτρηση σωματιδίων σε ένα ευρύ ενεργειακό φάσμα). Ο δορυφόρος φέρει το όνομα του Αμερικανού φυσικού Γιουτζίν Πάρκερ, ο οποίος το 1958 δημοσίευσε την πρώτη επιστημονική μελέτη σχετικά με την ύπαρξη του ηλιακού ανέμου. Καθώς ζει ακόμη, είναι η πρώτη φορά που η NASA δίνει σε μια αποστολή της το όνομα ενός εν ζωή επιστήμονα – κάτι ιδιαίτερα τιμητικό για τον ίδιο. Κρίσιμης σημασίας για την επιτυχία της επταετούς αποστολής, κόστους περίπου ενάμισι δισεκατομμυρίου δολαρίων, είναι η υψηλής τεχνολογίας θερμική ασπίδα του σκάφους για να μην «ψηθεί» από τον Ήλιο, η οποία του επιτρέπει να λειτουργεί σε συνθήκες σχεδόν θερμοκρασίας δωματίου (γύρω στους 29 βαθμούς Κελσίου), όταν στο εξωτερικό η θερμοκρασία θα είναι τουλάχιστον 1.370 βαθμοί. Το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς σχεδίασε, κατασκεύασε και ελέγχει το Parker Solar Probe, το οποίο προγραμματίζεται να κάνει 24 περιφορές γύρω από τον Ήλιο. http://www.in.gr/2018/08/12/tech/ektokseythike-o-doryforos-pou-tha-aggiksei-ton-ilio/

Έτοιμο να πλησιάζει τον Ήλιο το Parker Solar Probe. Το μητρικό άστρο μας, ο Ήλιος, αποτελεί σε μεγάλο βαθμό ένα καυτό αίνιγμα, το οποίο κρύβει ακόμη πολλά μυστικά από τους επιστήμονες. Για πρώτη φορά στην ιστορία, μια ρομποτική διαστημοσυσκευή θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, σχεδόν «αγγίζοντάς» τον, προκειμένου να τον μελετήσει από την πιο κοντινή απόσταση μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το Parker Solar Probe της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο είναι έτοιμο για εκτόξευση -κατά πάσα πιθανότητα το Σάββατο το πρωί 11 Αυγούστου- από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα, με ένα ισχυρό πύραυλο Delta IV Heavy της United Launch Alliance. Αν όλα πάνε καλά, το σκάφος θα προσεγγίσει τον Ήλιο φέτος το Νοέμβριο. Κανένα άλλο μηχάνημα φτιαγμένο από τον άνθρωπο δεν θα έχει πλησιάσει τόσο κοντά το άστρο μας. Κατά την κοντινότερη προσέγγισή του, θα πετάξει με ταχύτητα περίπου 700.000 χιλιομέτρων την ώρα μόνο έξι εκατομμύρια χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου, επτά φορές κοντύτερα από κάθε άλλο σκάφος μέχρι σήμερα. Το έως τώρα ρεκόρ κοντινότερης διέλευσης από τον Ήλιο κατέχει η διαστημοσυσκευή Helios 2, που το 1976 έφθασε σε απόσταση περίπου 43 εκατομμυρίων χιλιομέτρων (η μέση απόσταση Γης-Ήλιου είναι 150 εκατ. χλμ.). Ο νέος υψηλής τεχνολογίας δορυφόρος, που έχει μέγεθος μικρού αυτοκινήτου, επρόκειτο να εκτοξευθεί την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά λόγω ενός μικρού τεχνικού προβλήματος η εκτόξευση καθυστέρησε. To «παράθυρο» εκτόξευσης θα διαρκέσει έως τις 23 Αυγούστου. Ο Ήλιος δεν είναι ένα σταθερός και αμετάβλητος δίσκος που απλώς ανατέλλει και δύει με προβλέψιμο τρόπο. Στην πραγματικότητα -αν και το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να το δει αυτό- είναι ένα άκρως δυναμικό άστρο με έντονη μαγνητική δραστηριότητα, με απανωτές εκρήξεις και ισχυρές εκτινάξεις ακτινοβολίας προς κάθε κατεύθυνση. Η «ατμόσφαιρά» του αγκαλιάζει ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα και επηρεάζει τόσο τη Γη όσο και τους άλλους πλανήτες και δορυφόρους. Ιδιαίτερης σημασίας είναι ο λεγόμενος διαστημικός «καιρός», το σύνολο της ηλιακής ενέργειας και των ηλιακών σωματιδίων, που εκτός από το μαγευτικό σέλας στους δύο πόλους της Γης, μπορεί να προκαλέσει σημαντικές -και δυνητικά επικίνδυνες- ανωμαλίες στον πλανήτη μας, ιδίως στις τηλεπικοινωνίες και στα ηλεκτρικά δίκτυα, αλλά και στους αστροναύτες. Οι επιστήμονες, μεταξύ άλλων, δεν έχουν κατανοήσει καλά τους μηχανισμούς που στέλνουν αυτό τον ηλιακό «άνεμο» προς την κατεύθυνσή μας, πράγμα που θα βοηθήσει στην καλύτερη και πιο έγκαιρη πρόβλεψη τυχόν ηλιακών «επεισοδίων». Το Solar Parker Probe, με τα διάφορα σύγχρονα όργανά του, θα μελετήσει τον Ήλιο και θα βοηθήσει τους επιστήμονες να φωτίσουν τα μυστήρια, ιδίως του στέμματος του άστρου μας, της ζωτικής εξωτερικής περιοχής της ηλιακής ατμόσφαιρας, μέσα στην οποία θα πετάξει το σκάφος. Πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου εκτείνεται σε απόσταση εκατομμυρίων χιλιομέτρων το στέμμα, το οποίο τελικά «γεννά» τον ηλιακό άνεμο, το ρεύμα πλάσματος που διαπερνά το ηλιακό μας σύστημα. Ελπίζεται ότι για πρώτη φορά θα δοθεί επιτέλους απάντηση στο μεγαλύτερο ηλιακό μυστήριο: γιατί το στέμμα του Ήλιου είναι έως 300 φορές πιο καυτό από ό,τι η ορατή επιφάνεια του άστρου, κάτι μη αναμενόμενο. Αφού η ενέργεια του Ήλιου παράγεται στο εσωτερικό του, η επιφάνειά του θα έπρεπε να έχει πολύ υψηλότερη θερμοκρασία σε σχέση με την ατμόσφαιρά του – όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Είναι σαν να απομακρύνεται κανείς από μια φωτιά, αλλά παρόλα αυτά η ατμόσφαιρα γύρω του να γίνεται πολύ πιο καυτή! Προς διερεύνηση είναι και οι μηχανισμοί πίσω από την επιτάχυνση των φορτισμένων σωματιδίων υψηλής ενέργειας, που συνεχώς «ξερνάει» ο Ήλιος στο διάστημα γύρω του και τα οποία μπορούν να φθάσουν να κινούνται με ταχύτητες πάνω από το ήμισυ της ταχύτητας του φωτός, καθώς απομακρύνονται από το άστρο. Αυτά τα σωματίδια μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές παρεμβολές στα ηλεκτρονικά συστήματα των δορυφόρων, ιδίως όσων κινούνται πέραν του προστατευτικού γήινου μαγνητικού πεδίου. Το σκάφος διαθέτει τέσσερις κατηγορίες επιστημονικών οργάνων: FIELDS (μέτρηση ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων στην ηλιόσφαιρα), WISPR (κάμερα που θα φωτογραφίζει τις εκρήξεις στεμματικής μάζας και άλλα ηλιακά φαινόμενα), SWEAP (καταγραφή των σωματιδίων του ηλιακού ανέμου) και ISOIS (μέτρηση σωματιδίων σε ένα ευρύ ενεργειακό φάσμα). Ο δορυφόρος φέρει το όνομα του Αμερικανού φυσικού Γιουτζίν Πάρκερ, ο οποίος το 1958 δημοσίευσε την πρώτη επιστημονική μελέτη σχετικά με την ύπαρξη του ηλιακού ανέμου. Καθώς ζει ακόμη, είναι η πρώτη φορά που η NASA δίνει σε μια αποστολή της το όνομα ενός εν ζωή επιστήμονα – κάτι ιδιαίτερα τιμητικό για τον ίδιο. Κρίσιμης σημασίας για την επιτυχία της επταετούς αποστολής, κόστους περίπου ενάμισι δισεκατομμυρίου δολαρίων, είναι η υψηλής τεχνολογίας θερμική ασπίδα του σκάφους για να μην «ψηθεί» από τον Ήλιο, η οποία του επιτρέπει να λειτουργεί σε συνθήκες σχεδόν θερμοκρασίας δωματίου (γύρω στους 29 βαθμούς Κελσίου), όταν στο εξωτερικό η θερμοκρασία θα είναι τουλάχιστον 1.370 βαθμοί. Το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς (αυτό που για χρόνια διηύθυνε ο Έλληνας ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής) σχεδίασε, κατασκεύασε και ελέγχει το Parker Solar Probe, το οποίο προγραμματίζεται να κάνει 24 περιφορές γύρω από τον Ήλιο. http://www.in.gr/2018/08/10/tech/etoimo-na-plisiazei-ton-ilio-parker-solar-probe/

Πρόβα τζενεράλε για το σκάφος που θα «αγγίξει» τον Ήλιο. Το επερχόμενο καλοκαίρι θα πραγματοποιηθεί μια ιστορική αποστολή. Η NASA θα εκτοξεύσει ένα σκάφος που θα πλησιάσει την «κολασμένη» ατμόσφαιρα του Ηλιου. Η αποστολή έχει πάρει το όνομα του αμερικανού αστροφυσικού Γιουτζίν Πάρκερ που διατύπωσε τη θεωρία του ηλιακού ανέμου. Η NASA ανακοίνωσε ότι το σκάφος Parker Solar Probe τοποθετήθηκε σε ένα θάλαμο στον οποίο προσομοιώνονται οι συνθήκες που θα αντιμετωπίσει όταν βρεθεί κοντά στο μητρικό μας άστρο. Η θερμική ασπίδα του σκάφους από σύνθετα υλικά άνθρακα μπορεί να αντέξει σε θερμοκρασίες 1,370 βαθμών Κελσίου. Το σκάφος που θα κινείται με ταχύτητες πέριξ των 700 χιλιάδων χλμ/ώρα θα μπει σε τροχιά γύρω από τον Ηλιο και θα προσπαθήσει να συλλέξει μια σειρά από δεδομένα για τα φαινόμενα που παράγονται στο μητρικό μας άστρο. Βασικός στόχος της αποστολής είναι να βρεθούν απαντήσεις σε ένα μεγάλο μυστήριο της αστροφυσικής, την παρατήρηση ότι η ατμόσφαιρα του Ήλιου, γνωστή ως στέμμα, είναι παραδόξως εκατομμύρια βαθμούς θερμότερη από την επιφάνεια του άστρου. Η αποστολή αναμένεται επίσης να προσφέρει στοιχεία για τις γεωμαγνητικές καταιγίδες που ξεσπούν όταν η Γη δέχεται σωματίδια από ηλιακές εκρήξεις. Οι καταιγίδες αυτές εκτοξεύουν γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων στο Διάστημα. Όταν αυτά τα σωματίδια φτάνουν στην Γη δημιουργούν ατμοσφαιρικά φαινόμενα όπως το σέλας. Όμως αν τα σωματίδια αυτά προκαλούν προβλήματα λειτουργίας στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά και τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Τον σχεδιασμό, την κατασκευή και τη διαχείριση του σκάφους έχει αναλάβει το περίφημο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στο Μέριλαντ. Η εκτόξευση του έχει προγραμματιστεί να γίνει στο διάστημα 31 Ιουλίου-19 Αυγούστου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500192671

Επιστημονική θεωρία αποκαλύπτει τι ώθησε τους πρώτους ανθρώπους να κατέβουν από τα δέντρα. Τι ώθησε τους πρώτους ανθρώπους να κατέβουν από τα δέντρα όπου ζούσαν ως πίθηκοι, να σηκωθούν όρθιοι και να περπατήσουν στα δύο τους πόδια, ξεκινώντας τη μεγάλη περιπέτεια που τους άφησε ελεύθερα τα χέρια τους για να φτιάχνουν απλά εργαλεία και τελικά καθεδρικούς, πυραύλους και «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα; Οι εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) είναι η απρόσμενη απάντηση μιας νέας επιστημονικής θεωρίας. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικής και αστρονομίας Άντριαν Μέλοτ του Πανεπιστημίου του Κάνσας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωλογίας «Journal of Geology», υποστηρίζουν ότι οι εκρήξεις σούπερ-νόβα βομβάρδισαν τη Γη με κοσμική ακτινοβολία, αρχής γενομένης πριν από περίπου οκτώ εκατομμύρια χρόνια και με αποκορύφωμα πριν από 2,6 εκατ. χρόνια. Ο κατακλυσμός της κατώτερης ατμόσφαιρας του πλανήτη μας από ηλεκτρόνια και άλλα υψηλής ενέργειας σωματίδια, που είχε ως αποτέλεσμα τον ιονισμό της (αύξηση 50 φορές σε σχέση με πριν), πυροδότησε μια αλυσίδα γεγονότων, καθώς προκλήθηκε τεράστια αύξηση στους κεραυνούς, που έπεσαν στη Γη και ήταν η αιτία για εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές σε όλο τον πλανήτη. Αυτή η πύρινη κόλαση μπορεί κάλλιστα να ήταν μία από τις βασικές αιτίες που οι πρόγονοι του «έμφρονος ανθρώπου» (homo sapiens) αναγκάσθηκαν να κατέβουν από τα δέντρα και να το βάλουν στα... δύο πόδια. Κάπως έτσι, σύμφωνα με τη νέα υπόθεση, οι μακρινοί πρόγονοι μας προσαρμόστηκαν σταδιακά σε μια ζωή πλέον όχι πάνω στα δέντρα, αλλά στις σαβάνες της βορειοανατολικής Αφρικής, που αποτέλεσαν το λίκνο της ανθρωπότητας. Βήμα-βήμα, από τον «επιδέξιο άνθρωπο» (homo habilis) και τον «όρθιο άνθρωπο» (homo erectus) αναδύθηκε εξελικτικά ο homo sapiens, που όχι μόνο «έπιαναν» τα χέρια του, αλλά και ο εγκέφαλός του δούλευε πιο δημιουργικά από κάθε προηγούμενο είδος του γένους Homo. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι βρήκαν στους βυθούς της Γης βάσιμες ενδείξεις (εναποθέσεις του ισοτόπου σιδήρου-60) πως συνέβησαν εκρήξεις σούπερ-νόβα στην κοσμική «γειτονιά» της Γης σε απόσταση περίπου 163 ετών φωτός, στη διάρκεια της μετάβασης από την Πλειόκαινο εποχή στην εποχή των Πάγων. Παράλληλα, ανέφεραν ότι έχουν ανακαλυφθεί μεγάλες εναποθέσεις άνθρακα (πιθανώς από πανάρχαιες πυρκαγιές) σε εδάφη και σε εποχές που αντιστοιχούν στον κοσμικό «βομβαρδισμό». Η σύμπτωση αυτή, όπως λένε, ενισχύει τη θεωρία τους. http://www.kathimerini.gr/1026311/article/epikairothta/episthmh/episthmonikh-8ewria-apokalyptei-ti-w8hse-toys-prwtoys-an8rwpoys-na-katevoyn-apo-ta-dentra