Δροσος Γεωργιος

Αμερικανικό Αστεροσκοπείο-Κλειστό λόγω παιδικής πορνογραφίας και οχι εξωγήινων!!! Το μυστηριώδες 11ήμερο κλείσιμο από το FBI του ηλιακού αστεροσκοπείου Sunspot Solar Observatory στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ σχετιζόταν με την έρευνα που έκαναν οι Αρχές για έναν καθαριστή, ο οποίος ήταν ύποπτος πως χρησιμοποιούσε το ασύρματο δίκτυο Ίντερνετ του αστεροσκοπείου για να στέλνει και να λαμβάνει υλικό παιδικής πορνογραφίας. Αυτό αποκαλύπτουν έγγραφα του FBI, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, ρίχνοντας έτσι φως στο μυστήριο και διαψεύδοντας τους συνωμοσιολόγους που είχαν σπεύσει να συσχετίσουν την υπόθεση με κουκούλωμα ανακάλυψης εξωγήινων, με δεδομένο ότι η διάσημη για τους «ουφολόγους» πόλη Ρόσγουελ (όπου υποτίθεται είχαν βρεθεί το 1947 τα συντρίμμια UFO και πτώματα εξωγήινων), καθώς και δύο αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις βρίσκονται σε σχετικά κοντινή απόσταση. Το FBI αποφάσισε να κλείσει και να εκκενώσει το αστεροσκοπείο φοβούμενο μήπως ο ύποπτος αποτελέσει απειλή για το υπόλοιπο προσωπικό. Αν και το αστεροσκοπείο άνοιξε ξανά τη Δευτέρα, προς το παρόν τουλάχιστον ο ύποπτος ούτε έχει συλληφθεί, ούτε του έχει απαγγελθεί επίσημη κατηγορία, καθώς η υπόθεση βρίσκεται ακόμη υπό διερεύνηση. https://www.pentapostagma.gr/2018/09/%cf%84%ce%b9-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%ad%ce%b3%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-fbi-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bb.html

Εκκένωση αστεροσκοπείου φουντώνει τα σενάρια για εξωγήινους. Το FBI έσπευσε να εκκενώσει και να αποκλείσει το αστεροσκοπείο Sunspot Solar Observatory στο Νέο Μεξικό, χωρίς να δώσει εξηγήσεις γιατί το κάνει. Αμέσως, άρχισαν να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο συνωμοσιολογικές θεωρίες ότι κάτι συνέβη ή ανακαλύφθηκε σχετικά με εξωγήινους και το FBI προσπαθεί να το κουκουλώσει. Στην ιστοσελίδα του Ηλιακού Παρατηρητηρίου -το οποίο λειτουργεί από το 1947- αναφέρεται ότι θα παραμείνει κλειστό «προσωρινά» λόγω «ενός θέματος ασφαλείας» που έχει προκύψει. Η τοπική αστυνομία ανέφερε ότι πράκτορες του FBI κατέφθασαν ξαφνικά με ελικόπτερο Blackhawk και απέκλεισαν τις εγκαταστάσεις του αστεροσκοπείου, χωρίς καν να δώσουν κάποια εξήγηση στις τοπικές αρχές. Το μυστήριο έχει τροφοδοτήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διάφορες θεωρίες, όπως ότι η «επιδρομή» του FBI συνέβη μόλις οι αστρονόμοι του αστεροσκοπείου ανακάλυψαν στον ουρανό κάτι που δεν θα έπρεπε να είχαν δει, π.χ. ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο. Κάποιοι, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Independent, επεσήμαναν ότι το Sunspot Solar Observatory απέχει μόνο 200 χιλιόμετρα από το διάσημο Rockwell, όπου το 1947 υποτίθεται ότι ένα UFO είχε συντριβεί και ότι πτώματα εξωγήινων είχαν ανακαλυφθεί και τάχιστα εξαφανισθεί από την αμερικανική πολεμική αεροπορία (κάτι που έχει διαψευσθεί κατηγορηματικά). Φυσικά, το πιθανότερο είναι να υπάρχουν πολύ πιο πεζές εξηγήσεις για την επέμβαση του FBI, κάτι που πιθανώς θα αποκαλυφθεί σύντομα. http://www.in.gr/2018/09/14/tech/ekkenosi-asteroskopeiou-fountonei-ta-senaria-gia-eksogiinous/

Εντοπίστηκαν μυστηριώδη ραδιοσήματα από μακρινό γαλαξία. Ερευνητές του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης Breakthrough Listen στις ΗΠΑ ανίχνευσαν -με τη βοήθεια ενός συστήματος τεχνητής νοημοσύνης- άλλα 72 ραδιοσήματα (Fast Radio Bursts-FRB) από την ίδια μυστηριώδη πηγή, η οποία βρίσκεται σε ένα μακρινό γαλαξία σε απόσταση περίπου τριών δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Τα σήματα FRB είναι γρήγοροι φωτεινοί παλμοί ραδιοακτινοβολίας με διάρκεια μόλις μερικών χιλιοστών του δευτερολέπτου. Η πηγή τους είναι ακόμη ασαφής. Διάφορες θεωρίες έχουν προταθεί, από το να είναι άστρα νετρονίων με μεγάλο μαγνητισμό έως να πρόκειται για τις τεχνολογικές «υπογραφές» εξωγήινων εξελιγμένων πολιτισμών. Οι περισσότεροι ραδιοπαλμοί FRB είναι μεμονωμένοι και προέρχονται από πηγές μη επαναλαμβανόμενες. Όμως, η συγκεκριμένη πηγή FRB 121102 είναι πραγματικά ξεχωριστή, επειδή είναι η μόνη που έχει στείλει διαδοχικά ραδιοσήματα, μια συμπεριφορά η οποία εύλογα έχει τραβήξει το ενδιαφέρον των αστρονόμων. Το 2017 είχαν ανιχνευθεί 21 FRB από την εν λόγω πηγή, αλλά οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, που συνεργάζονται με το Πρόγραμμα Breakthrough Listen χρησιμοποιώντας το Τηλεσκόπιο Green Bank της Δυτικής Βιρτζίνια, ανέλυσαν ξανά τις περυσινές παρατηρήσεις τους με τη βοήθεια ενός αλγόριθμου μηχανικής μάθησης. Τελικά ανακάλυψαν άλλα 72 σήματα FRB «κρυμμένα» μέσα στον τεράστιο όγκο των δεδομένων από τις παρατηρήσεις, τα οποία δεν είχαν γίνει αντιληπτά εξ αρχής. Μετά τη νέα ανακάλυψη, η οποία δημοσιεύεται στο Astrophysical Journal, ανέρχεται πλέον σε περίπου 300 ο συνολικός αριθμός των σημάτων FRB που έχουν ανιχνευθεί από τη συγκεκριμένη ραδιοπηγή 121102 από το 2012, όταν ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τους αστρονόμους. http://www.in.gr/2018/09/11/tech/entopistikan-mystiriodi-radiosimata-apo-makrino-galaksia/

Μέχρι και 99,6% οι πιθανότητες να είμαστε μόνοι στον γαλαξία μας ; Σύμφωνα με την πρόσφατη εργασία των Anders Sandberg, Eric Drexler και Toby Ord με τίτλο «Dissolving the Fermi Paradox», οι πιθανότητες να είμαστε μόνοι στον γαλαξία μας κυμαίνονται από 53% έως 99,6%. Και οι αντίστοιχες πιθανότητες να είμαστε μόνοι μας σε ολόκληρο το σύμπαν είναι 39% έως 85%. Έτσι η απάντηση που δίνουν στην ερώτηση «Πού είναι οι εξωγήινοι; » – το αποκαλούμενο παράδοξο Fermi -, είναι πως βρίσκονται πάρα πολύ μακριά, και πολύ πιθανόν πέρα ​​από τον κοσμολογικό ορίζοντα, απρόσιτοι για πάντα. Όμως σύμφωνα με τον αστροφυσικό Ethan Siegel τα συμπεράσματά της εν λόγω δημοσίευσης δεν είναι καθόλου αξιόπιστα. Το παράδοξο Fermi Αν η ζωή στο σύμπαν είναι πανταχού παρούσα τότε τα σημάδια της δεν θάπρεπε να βρίσκονται παντού; Τα τελευταία 60 χρόνια έχουν προταθεί πολλές ερμηνείες γι αυτόν τον γρίφο, που σήμερα είναι γνωστός ως παράδοξο Fermi. Εκ πρώτης όψεως η ερώτηση είναι πολύ εύλογη. Υπάρχουν δισεκατομμύρια άστρα στον γαλαξία μας, πολλά από αυτά διαθέτουν πλανήτες που μοιάζουν με την Γη και θα ήταν αρκετά πιθανό σε κάποιους εξωπλανήτες να έχει αναπτυχθεί ευφυής ζωή. Αν η ζωή είναι σύνηθες φαινόμενο, τότε «που βρίσκονται εξωγήινοι;» Προφανώς, αν υπάρχουν εξωγήινοι, δεν έχουν εμφανιστεί, ούτε άφησαν ίχνη που να αποδεικνύουν την ύπαρξή τους. Η αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών από το SETI προς το παρόν δεν έχει να παρουσιάσει κάτι άξιο λόγου. Οι έρευνες εξωπλανητών από την αποστολή Κέπλερ της NASA αποκάλυψαν χιλιάδες πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα, δείχνοντας ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια πιθανές εστίες ζωής σαν τη Γη στον γαλαξία μας. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε ζωή ή σημάδια ζωής πέρα από τη Γη. Πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι το φαινόμενο της ζωής θα μπορούσε να υπακούει σ’ έναν εν δυναμει 4ο νόμο της θερμοδυναμικής, που λέει πως όποτε υπάρχουν ο απαιτούμενος χρόνος, τα απαραίτητα ατομικά δομικά στοιχεία – άνθρακας © , Οξυγόνο (Ο), άζωτο (Ν) κ.λ.π. -, η κατάλληλη θερμοκρασία και μια σταθερή παροχή ελεύθερης ενέργειας, παρουσιάζεται αναγκαστικά κάποιος «οργανισμός» με πολυπλοκότητα που συνεχώς αυξάνεται. Ο οργανισμός αυτός θα έχει την ιδιότητα να ελαττώνει την εντροπία του, ξοδεύοντας τα μεγάλα ποσά ελεύθερης ενέργειας που παρέχει ο ήλιος. Η πληθώρα των ηλιακών συστημάτων που περιέχονται στους γαλαξίες του σύμπαντος, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα υπάρχουν πλανήτες σαν την Γη μας που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή. Ίσως λοιπόν να μην είμαστε μόνοι σ΄ αυτό το σύμπαν και η καταγωγή της ζωής δεν είναι μια «μεγάλη σύμπτωση», αλλά ένας φυσικός νόμος. Παρ’ όλα αυτά προς το παρόν δεν υπάρχει κανένα ίχνος εξωγήινων. Αν δεν υπάρχει ζωή πουθενά αλλού εκτός από την Γη, τότε όπως το έθεσε ο Carl Sagan, πρόκειται για «μια τρομερή σπατάλη χώρου». Ο Frank Tripler έλεγε ότι το μεγαλύτερο κίνητρο των οπαδών της εξωγήινης νοημοσύνης είναι μεταφυσικό και στηρίζεται στην ελπίδα ότι μια εξωγήινη παρέμβαση θα μας έσωζε από τους ίδιους τους εαυτούς μας. Άλλοι ισχυρίζονται πως ίσως το βασικό χαρακτηριστικό των τεχνολογικών πολιτισμών είναι ο μικρός χρόνος ζωής τους και η (αυτο)καταστροφή τους πριν προλάβουν να εξαπλωθούν στο διάστημα – κάτι που αναμένεται να συμβεί και στον ανθρώπινο πολιτισμό. Και κάποιοi άλλοι πιστεύουν πως οι εξωγήινοι επισκέφθηκαν ήδη το ηλιακό μας σύστημα στο πρόσφατο ή μακρινό παρελθόν, αλλά μας θεώρησαν πολύ «πρωτόγονους» ή δεν θέλησαν να παρέμβουν στην ανάπτυξη ανάπτυξη του πολιτισμού μας ή μπορεί να φοβήθηκαν τους πολιτικούς μας! Η αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης Η επιστημονική μελέτη του ερωτήματος «υπάρχουν εξωγήινοι πολιτισμοί;» ξεκίνησε το 1959 με το άρθρο που δημοσίευσαν οι φυσικοί Giuseppe Cocconi και Phil Morrison το 1959 στο περιοδικό Nature με τίτλο «Searching for Interstellar Communications» . Εκεί εξηγούσαν ότι τα μικροκύματα αποτελούν το καλύτερο μέσο διαστρικής επικοινωνίας. Αυτά τα κύματα διαπερνούν όχι μόνο την γήινη ατμόσφαιρα αλλά και τα νέφη αερίων και σκόνης του Γαλαξία μας, ενώ το ορατό φως που αποτελεί το παραδοσιακό μας «παράθυρο» στο σύμπαν, απορροφάται από τα νέφη αυτά. Έτσι, τα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να δουν πιο μακριά μέσα στον γαλαξιακό δίσκο σε σχέση με τα οπτικά τηλεσκόπια. Επιπλέον, τα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να εξερευνούν τον ουρανό 24 ώρες το 24ωρο, αφού δεν εμποδίζονται ούτε από την ακτινοβολία του ήλιου ούτε από τα νέφη της γήινης ατμόσφαιρας. Τα μικροκύματα παρουσιάζουν επίσης το πλεονέκτημα ότι μεταφέρουν λίγη ενέργεια οπότε η αποστολή μηνυμάτων διαμέσου μικροκυμάτων είναι συμφέρουσα από ενεργειακή άποψη. Οι Cocconi και Morrison υπογράμμισαν και ένα τρίτο σημαντικό πλεονέκτημα των μικροκυμάτων: Ο Γαλαξίας μας ακτινοβολεί σχετικά λίγο στην περιοχή αυτή των συχνοτήτων, σε σχέση με άλλες ραδιοσυχνότητες, έτσι ώστε ο παρασιτικός του θόρυβος θα ενοχλούσε ελάχιστα την επικοινωνία. Αυτές οι ιδέες εγκαινίασαν μια νέα εποχή στη συζήτηση περί ύπαρξης εξωγήινης νοήμονος ζωής. Την εποχή αυτή γεννιέται και το ακρωνύμιο ΕΤΙ (=Extra Terrestrial Intelligence). O πρώτος που ασχολήθηκε πρακτικά με το ζήτημα ήταν ο Frank Drake, ερευνητής τότε του Εθνικού Ραδιοαστρονομικού Αστεροσκοπείου του Green Bank στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ. O Drake εκπόνησε το πρώτο σχέδιο συστηματικής αναζήτησης αναζήτησης εξωγήινων σημάτων, που ονομάστηκε Όζμα, από το όνομα της βασίλισσας της φανταστικής χώρας του Οζ (χώρας μακρινής και κατοικούμενης από εξωτικά πλάσματα, στο γνωστό παραμύθι Frank Baum). Το 1960, το ραδιοτηλεσκόπιο Green Bank αναζήτησε επί αρκετούς μήνες ραδιοσήματα προς την κατεύθυνση δυο κοντινών άστρων, του ε του Ηριδανού και του τα του Κήτους, που βρίσκονται περίπου 12 έτη φωτός μακριά μας. Για πρώτη φορά οι άνθρωποι αναζήτησαν μέσω ραδιοσημάτων την ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών. Το αρνητικό αποτέλεσμα αυτής της πρώτης απόπειρας δεν αποθάρρυνε τους ερευνητές και αναπτύχθηκαν πάρα πολλά παρόμοια προγράμματα. Χιλιάδες ώρες «ακρόασης» του διαστήματος δεν έδωσαν κανένα αποτέλεσμα. Η αρχική αισιοδοξία των ερευνητών, που ήταν εμφανής από το αρχικό όνομα αυτών των σχεδίων «Επικοινωνία με Εξωγήινη Νοημοσύνη» (CETI: Communication with Extra-Terrestrial Intelligence) παραχώρησε τη θέση της σε μετριοπαθέστερες βλέψεις και το σχέδιο μετατράπηκε σύντομα σε απλή «Αναζήτηση Εξωγήινης Νοημοσύνης» (SETI: Search for Extra-Terrestrial Intellinge). Μέχρι σήμερα, η έρευνα για εξωγήινη ζωή έχει δώσει ένα (μάλλον) οριστικό και ένα προσωρινό αποτέλεσμα. Το οριστικό είναι ότι οι διαστημοσυσκευές που στάλθηκαν στα διάφορα ουράνια σώματα του ηλιακού μας συστήματος δεν εντόπισαν καμία μορφή στο κοντινό μας διάστημα. Το προσωρινό αφορά την «ακρόαση» του ουρανού στις ραδιοσυχνότητες, που μέχρι στιγμής υπήρξε άκαρπη. Λαμβάνοντας υπόψη το εύρος του εγχειρήματος, το αρνητικό αποτέλεσμα, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Όμως, ακόμα κι αν κατορθώναμε να αφουγκραστούμε τα εκατό δισεκατομμύρια άστρα του γαλαξία μας σε δέκα δισεκατομμύρια ραδιοσυχνότητες επί έναν ή δυο αιώνες, ποιο συμπέρασμα θα μπορούσαμε να βγάλουμε από την απουσία ενός τεχνητού σήματος; Απλώς και μόνον ότι κανένας από αυτούς τους υποθετικούς πολιτισμούς δεν εκπέμπει σήμερα ραδιοσήματα στις συγκεκριμένες συχνότητες προς την κατεύθυνσή μας. Ένα τέτοιο συμπέρασμα δεν θα πρόσθετε τίποτε το ιδιαίτερο στην έρευνά μας για εξωγήινους πολιτισμούς. Παίζοντας με την εξίσωση Drake Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Frank Drake πρότεινε μια εξίσωση που μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε τον αριθμό των ευφυών εξωγήινων πολιτισμών – είτε στον γαλαξία μας είτε σε ολόκληρο το παρατηρούμενο Σύμπαν – ανά πάσα στιγμή. Παρόλο που γνωρίζουμε ελάχιστα για τις διάφορες παραμέτρους, η εξίσωση Drake εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για να εκτιμηθεί ο αριθμός των πιθανών πολιτισμών με τους οποίους θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. Η εξίσωση Drake χρησιμοποιείται για την εκτίμηση των εξωγήινων πολιτισμών στον γαλαξία μας ή σε ολόκληρο το σύμπαν Σήμερα μπορούμε να κάνουμε καλύτερες εκτιμήσεις για ποσότητες όπως: ο αριθμός των άστρων σε κάθε γαλαξία, ο αριθμός των γαλαξιών στο σύμπαν, το κλάσμα των άστρων που είναι σαν τον ήλιο μας, και το κλάσμα των δυνητικά κατοικήσιμων πλανητών με το μέγεθος της Γης. Όμως, υπάρχουν μερικά βήματα που δεν γνωρίζουμε πόσο συχνά συμβαίνουν. Τα βήματα αυτά πραγματοποιήθηκαν σίγουρα εδώ στη Γη. Αυτά είναι τα βήματα που οδηγούν από τα ανόργανα μόρια σε πιο πολύπλοκα οργανικά μακρομόρια, στην δημιουργία ζωντανών οργανισμών και στην εξέλιξή τους σε ανώτερο είδος με νοημοσύνη. Αυτό ισοδυναμεί με δύο αγνώστους (στην εξίσωση Drake) που είναι απολύτως απαραίτητοι για την επίτευξη του τελικού στόχου, της ανάπτυξης εξωγήινης ευφυούς ζωής: 1. την πιθανότητα να δημιουργηθεί ζωή από μη ζώσα ύλη σε έναν πλανήτη παρόμοιο με την Γη, και 2. την πιθανότητα η ζωή να εξελιχθεί σε ένα έξυπνο, επικοινωνιακό και ενδεχομένως διαστρικό είδος. Δεν έχουμε ιδέα ποια είναι η πιθανότητα να συμβούν αυτά τα γεγονότα. Βέβαια, υπάρχουν πολλά λογικά πράγματα που μπορούμε να πούμε σχετικά μ’ αυτά. Μπορούμε να πούμε για τα πειράματα που κάναμε για τη δημιουργία οργανικών μορίων από ανόργανα συστατικά. Μπορούμε να πούμε για τα σύνθετα οργανικά μόρια που βρίσκουμε στον διαστρικό χώρο ή σε μετεωρίτες. Μπορούμε να αναφερθούμε στις πιθανότητες ύπαρξης μικροβιακής ζωής σε υπόγειους υδάτινους ωκεανούς σε δορυφόρους πλανητών του ηλιακού μας συστήματος ή απολιθωμένων μικροβίων σε πλανήτες όπως Άρης, που διέθετε στο παρελθόν τεράστιες ποσότητες νερού. Και μπορούμε να δούμε το γεγονός ότι, αν προεκτείνουμε την γενετική πληροφορία που κωδικοποιείται στους υπάρχοντες οργανισμούς στο παρελθόν, όταν σχηματιζόταν η Γη, προκύπτει ότι αυτό που θεωρούμε «ζωή» μπορεί να είχε προκύψει δισεκατομμύρια χρόνια πριν δημιουργηθεί ο πλανήτης μας. Οι πιθανότητες εμφάνισης ζωής θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικά υψηλές, π.χ. 1 έως 10% ή εξαιρετικά μικρές, π.χ. 1/1.000.000 ή και λιγότερο. Δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα αφού γνωρίζουμε μόνο μια περίπτωση εμφάνισης ζωής – την γήινη. Και τα πράγματα χειροτερεύουν, αν προσπαθήσουμε να εκτιμήσουμε την πιθανότητα ένα είδος κατώτερης μορφής ζωής να εξελιχθεί σε ευφυή ζωή, ικανή να αναπτύξει διαστημικές ικανότητες επικοινωνίας και εξάπλωσης στο διάστημα. Κι εδώ το δείγμα μας έχει μοναδιαίο μέγεθος. Μεσολάβησαν πολλά στάδια για να φτάσει η ζωή στη Γη στο σημερινό σημείο, συμπεριλαμβανομένων των μαζικών εξαφανίσεων, των περιβαλλοντολογικών μεταβολών, πτώσεις μετεωριτών κλπ. Για περισσότερο από 4 δισεκατομμύρια χρόνια στη Γη δεν υπήρχε τίποτε που να θεωρείται «ευφυές» σύμφωνα με τα ανθρώπινα πρότυπα. Για πάνω από μισό δισεκατομμύρια χρόνια από την έκρηξη της Κάμβριας περιόδου, μόνο για τα τελευταία 200.000 χρόνια περίπου υπήρχε ένα τέτοιο είδος στη Γη: λιγότερο από το 0,05% του χρόνου. Είμαστε το αποτέλεσμα μιας μεγάλη κοσμικής σύμπτωσης; Η πρόσφατη δημοσίευση των Anders Sandberg, Eric Drexler και Toby Ord υποστηρίζει πως επιλύει το παράδοξο του Fermi «αποδεικνύοντας» ότι δεν είναι καθόλου απίθανο να είμαστε μόνοι στον Γαλαξία ή και σε ολόκληρο το παρατηρούμενο σύμπαν. Οι Sandberg at al υπολόγισαν ότι πιθανότητες να είμαστε μόνοι στον γαλαξία μας κυμαίνονται από 53% έως 99,6%. Και οι αντίστοιχες πιθανότητες να είμαστε μόνοι μας σε ολόκληρο το σύμπαν είναι 39% έως 85%. Έτσι η απάντηση που δίνουν στην ερώτηση «Πού είναι οι εξωγήινοι; » – το αποκαλούμενο παράδοξο Fermi -, είναι πως βρίσκονται πάρα πολύ μακριά, και πολύ πιθανόν πέρα ​​από τον κοσμολογικό ορίζοντα, απρόσιτοι για πάντα. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη αν λάβουμε υπόψη μας τις συνέπειες της διατύπωσης γενικευμένων συμπερασμάτων που στηρίζονται σε ένα μείγμα άγνοιας και ανεπαρκών αποδεικτικών στοιχείων. Δεν μπορείτε απλά να δηλώσετε, «αυτές είναι οι εκτιμήσεις μου για αυτές τις ποσότητες που περιέχει η εξίσωση Drake» και στη συνέχεια να υπολογίσετε πόσους εξωγήινους πολιτισμούς δίνει η εξίσωση. Αυτό δεν είναι αξιόπιστο επιστημονικό συμπέρασμα. Παρά την χρήση κατανομών πιθανoτήτων για τις παραμέτρους της εξίσωσης Drake που χρησιμοποιούν οι συγγραφείς της εν λόγω εργασίας, δεν υπάρχει προς το παρόν καμία ένδειξη ότι μπορούμε να πούμε κάτι λογικό σχετικά με τις πιθανότητες αυτές. Κι όταν απουσιάζουν οι αποδείξεις, οι θεωρητικοί αναγκάζονται να κάνουν εικασίες παίζοντας με τους αριθμούς. Οι κατανομές πιθανοτήτων για τις παραμέτρους της εξίσωσης Drake, βασίζονται στην διακύμανση των εκτιμήσεων σε προηγούμενες εργασίες, και στην προσωπική εκτίμηση των αβεβαιοτήτων για κάθε παράμετρο από τους συγγραφείς. Σύμφωνα με τον Ethan Siegel, αυτό εμπίπτει στον λεγόμενο πρώτο νόμο της επιστήμης των υπολογιστών: σκουπίδια στην είσοδο, σκουπίδια στην έξοδο. Οι ιστορικές εκτιμήσεις και η κρίσεις των συγγραφέων δεν υποκαθιστούν τα δεδομένα που χρειαζόμαστε. Και τα δεδομένα προς το παρόν δεν υπάρχουν. Καμιά εξεζητημένη-πολύπλοκη ανάλυση πιθανοτήτων δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις εικασίες και τις αυθαιρεσίες που υπεισέρχονται στους υπολογισμούς ως κάτι που έχει οποιοδήποτε επιστημονικό βάρος. Η εφαρμογή επιστημονικών τεχνικών σε μια εγγενώς μη επιστημονική προσπάθεια, όπως η εφεύρεση εκτιμήσεων αγνώστων παραμέτρων σχετικά με το σύμπαν, δεν την καθιστά επιστημονικότερη. Το αντίθετο της γνώσης δεν είναι η άγνοια. Είναι η ψευδαίσθηση της γνώσης. Είναι πιθανό η ζωή, ακόμα και η ευφυής ζωή, να είναι πανταχού παρούσα στον γαλαξία μας, αλλά και σε ολόκληρο σύμπαν. Προς το παρόν δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Μέχρι να αποκτήσουμε περισσότερα στοιχεία, μην ξεγελιέστε από τους τίτλους: δεν προκύπτουν από επιστημονικές εκτιμήσεις ή πρωτοποριακές εργασίες. Είναι εικασίες χωρίς καμιά απόδειξη και ουδεμία σχέση έχουν με την επιστήμη. https://physicsgg.me/2018/07/04/%ce%bc%ce%ad%cf%87%cf%81%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-996-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%bc/

Είναι λάθος ο χρυσός δίσκος που στείλαμε στους εξωγήινους; Μάλλον είναι πολύ λάθος ο χρυσός δίσκος που στείλαμε για να βρουν οι εξωγήινοι. Ξεκίνησε το ταξίδι του στα αστέρια με σκοπό να βρεθεί από εξωγήινους και να αποτελέσει ένα όσο πιο πλήρες γίνεται πορτρέτο της ανθρωπότητας. Ο χρυσός δίσκος της NASA εκτοξεύτηκε στο διάστημα το 1977 και είναι γεμάτος πληροφορίες για την κουλτούρα και τη ζωή του κυρίαρχου είδους στον πλανήτη. Ωστόσο κάποιοι ερευνητές έρχονται τώρα να αμφισβητήσουν το πόσο σωστά σχεδιάστηκε το πρότζεκτ αυτό και ισχυρίζονται ότι το μήνυμα που στέλνει είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που εμείς θα θέλαμε. Αντί για τα ειρηνικά, νοήμονα όντα, που η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ήλπιζε να απεικονίσει, οι άνθρωποι μπορεί να εμφανιστούν ως ένα είδος που αγαπά να τσακώνεται, μιλάει ακατανόητα και βλέπει την ομορφιά σε περίεργα αντικείμενα. Ο περίφημος Golden Record, τα αντίγραφα του οποίου είναι στα Voyager 1 και 2 της NASA αναμένεται να αναλυθεί από ερευνητές στη συνάντηση της Εθνικής Διαστημικής Εταιρείας στο Λος Άντζελες το Σάββατο. Η Rebecca Orchard και η Sheri Wells-Jensen από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Bowling Green στο Οχάιο λένε ότι οι 117 φωτογραφίες, οι ήχοι φαλαινών, οι χαιρετισμοί σε 54 γλώσσες, το 20ο λεπτό «ηχητικό δοκίμιο» της ζωής στη Γη και το 90λεπτό αρχείο της μουσικής που περιλαμβάνονται στο δίσκο είναι σαφώς ένα ανθρωποκεντρικό σύνολο. «Είναι ένα όμορφο τεχνούργημα και αντιπροσωπεύει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν τον εαυτό τους, αλλά αυτό μόνο αν πρόκειται να ληφθεί και να ερμηνευτεί από κάτι που έχει τις αισθητικές ικανότητες του μέσου ανθρώπου», δήλωσε η Orchard. Ωστόσο σημειώνουν πως αν κάποια από τις ανθρώπινες αισθήσεις απουσιάζει ή προστεθεί μια εντελώς διαφορετική αίσθηση, τότε όλα γίνονται συγκεχυμένα. Οι Orchard και ο Wells-Jensen εξέτασαν το υλικό στο αρχείο και τι μπορεί να συμπεράνει από αυτό ένας εξωγήινος πολιτισμός με διαφορετική γκάμα αισθήσεων. Το φράγμα των χαιρετισμών συσσωρεύεται με τρόπο που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως λογομαχία, δήλωσε η Orchard κάνοντας λόγο για γλώσσα που δεν έχει «γραμματική συμμόρφωση». Αυτό βέβαια ισχύει αν οι εξωγήινοι μπορούν να ακούσουν. Ο επιχρυσωμένος χρυσός δίσκος 12 ιντσών έχει αρχεία με ήχο από τη μία πλευρά και εικόνες από την άλλη και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω παρανοήσεις, πιστεύουν οι ερευνητές. Αν ένας εξωγήινος πολιτισμός προσπάθησε να ταιριάξει τους ήχους στα αντικείμενα, η ζωή στη Γη μπορεί να φανεί πολύ περίεργη. Ίσως το πιο αινιγματικό από όλα θα είναι η μουσική που περιλαμβάνει από Μπαχ και Στραβίνσκι μέχρι βουλγαρική παραδοσιακή μουσική. «Προφανώς δεν μπορούμε να πούμε πώς αυτές οι διαφορές και οι μεταβάσεις θα ερμηνευτούν, αλλά αυτό που μάλλον είναι σίγουρο είναι ότι δημιουργούν σίγουρα ένα γρίφο για έναν ακροατή ο οποίος θα αγνοούσε εντελώς τι θορύβους παράγουν και δημιουργούν οι άνθρωποι», λένε οι ερευνητές. Αυτό που θέλει να δείξει η νέα μελέτη είναι πως στην πραγματικότητα η ανθρωπότητα αδυνατεί να ελέγξει την εικόνα που θα δώσει. Παράλληλα η Οrchad σημειώνει πως ίσως τελικά οι εξωγήινοι δείξουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον δορυφόρο που μεταφέρει τον δίσκο. Τα καλά νέα; Οποιαδήποτε σύγχυση μπορεί να προκαλέσει ο δίσκος, αυτή είναι απίθανο να συμβεί σύντομα. Ενώ το Voyager 1 απέχει 12 δις χιλιόμετρα και το πιο μακρινό ανθρώπινο αντικείμενο από τη Γη, χρειάζεται 40.000 χρόνια πριν πλησιάσει ένα άλλο σύστημα αστέρων. https://physicsgg.me/2018/05/26/%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bb%ce%ac%ce%b8%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%85%cf%83%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%af%ce%bb%ce%b1/

Αστρονόμοι εντόπισαν παράξενα «εξωγήινα» σήματα. Στις 12 Μαΐου, το ραδιοτηλεσκόπιο Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο ανίχνευσε κάποια πολύ περίεργα σήματα προερχόμενα από το άστρο Ross 128, έναν ερυθρό νάνο που απέχει μόλις 11 έτη φωτός από την Γη. Σύμφωνα με τον Abel Mendez, διευθυντή του Εργαστηρίου Πλανητικής στο Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο «τα σήματα αποτελούνταν από ευρωζωνικούς σχεδόν-περιοδικούς, μη πολωμένους παλμούς με πολύ έντονα χαρακτηριστικά διασποράς». Τρεις είναι οι προτεινόμενες ερμηνείες των σημάτων σύμφωνα με τον Mendez. Είτε είναι «ηλιακές» εκλάμψεις από το άστρο Ross 128, είτε εκπομπές από κάποιο άλλο αντικείμενο που βρίσκεται στο ίδιο οπτικό πεδίο ή εκπομπές από κάποιον δορυφόρο που περιφέρεται γύρω από τη Γη. Όμως κάθε μία από αυτές τις υποθέσεις εμφανίζει προβλήματα. Για παράδειγμα το πρόβλημα των πιθανών εκλάμψεων του άστρου είναι ότι γενικά πραγματοποιούνται σε πολύ χαμηλότερες συχνότητες. Επιπλέον, δεν υπάρχουν πολλά άλλα αντικείμενα στο οπτικό πεδίο του Ross 128, ενώ δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ τέτοιου είδους σήματα από δορυφόρους. Τότε μήπως τα σήματα προέρχονται όντως από εξωγήινους; Η υποθετική αυτή περίπτωση βρίσκεται πολύ πιο κάτω από πολλές άλλες καλύτερες ερμηνείες. Αλλά οι ερμηνείες αυτές απαιτούν επιπλέον έρευνες. Ο ακριβής εντοπισμός της πηγής του σήματος θα απαιτήσει περισσότερα δεδομένα, κάτι που επιχειρούν ήδη ο Mendez με τους συνεργάτες του. Στις 16 Ιουλίου πραγματοποίησαν μια επιτυχημένη παρατήρηση του Ross 128, καθώς και του άστρου του Barnard, ενός ερυθρού νάνου που βρίσκεται μόλις έξι έτη φωτός από τη Γη, χρησιμοποιώντας το «πιάτο» του Arecibo. Observations of Barnard’s star and Ross 128 on 4 to 5 GHz. @ProfAbelMendez https://t.co/uDMDkxDvq7 pic.twitter.com/Tz5iDRq9FO — Mikko Tuomi (@mustapipa) July 16, 2017 Aυτές οι παρατηρήσεις του ραδιοτηλεσκοπίου Arecibo αποτελούν τμήμα ενός ευρύτερου ερευνητικού προγράμματος που έχει ως στόχο την καλύτερη κατανόηση της ακτινοβολίας και του μαγνητικού περιβάλλοντος των ερυθρών νάνων, αλλά και την αναζήτηση στοιχείων που να αποδεικνύουν την ύπαρξη πλανητών σε τροχιά γύρω από αυτούς. Κι άλλες ερευνητικές ομάδες παρατηρούν τον Ross 128, όπως για παράδειγμα η συστοιχία των 42 ραδιοτηλεσκοπίων στην βόρεια Καλιφόρνια. Οι αστρονόμοι που ασχολούνται με το ζήτημα, θεωρούν πως είναι απίθανο τα σήματα να σχετίζονται με εξωγήινο πολιτισμό. Τα σήματα αυτά δεν μοιάζουν με αυτά που αναζητεί το πρόγραμμα SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence), δεν περιέχουν τα χαρακτηριστικά που θα τα διαφοροποιούσαν από τα ραδιοσήματα που δημιουργεί η φύση. Και επιπλέον δεν επαναλαμβάνονται – μια θεμελιώδης απαίτηση για ένα θεωρηθεί αξιόπιστο μήνυμα από έναν πιθανό εξωγήινο πολιτισμό. Άλλωστε, ο Ross 128 έχει μελετηθεί επανειλημμένα από αστρονόμους του SETI, χωρίς καμία ένδειξη σημάτων από εξωγήινους. Αν υπάρχει εξωγήινος πολιτισμός γύρω από αυτόν τον ερυθρό νάνο, τότε μάλλον παραμένει σιωπηλός. Πάντως οι αστρονόμοι αφήνουν ένα πολύ μικρό παράθυρο ανοιχτό, λέγοντας πως όταν εμφανίζονται τέτοιου είδους σήματα πρέπει να τα παρακολουθούμε εξαντλητικά, γιατί κανείς δεν ξέρει την εξέλιξή τους. Για την απόρριψη της υπόθεσης των εξωγήινων με βεβαιότητα 100% η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική. http://physicsgg.me/2017/07/19/%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%8c%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%be%ce%b5%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae/

Κρύβει η ΝΑSA επαφές με «εξωγήινους»; - Τι δείχνει βίντεο αστροναύτη του Διαστημικού Σταθμού. Σάλος έχει ξεσπάσει μεταξύ όσων αναζητούν εξωγήινη ζωή από ένα νέο βίντεο που ήρθε στο φως της δημοσιότητας και σχολιάστηκε από την ερευνητική ομάδα Secure 10. Η ομάδα αυτή υποστηρίζει ότι η NASA όχι μόνο γνωρίζει την ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών, αλλά και ότι κρύβει επιμελώς τα στοιχεία που το αποδεικνύουν. Η αφορμή για την επαναφορά της θεωρίας αυτής ήρθε από ένα βίντεο που ανέβασε στο Διαδίκτυο η ομάδα. Στο υλικό, όπου υποτίθεται πως ένας αστροναύτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού τραβά την θέα της Γης από το διάστημα, εμφανίζεται ξαφνικά στο πλάνο ένα «μυστηριώδες» φως. Τότε ο αστροναύτης φαίνεται να βάζει μπροστά στην κάμερα το χέρι του και να το καλύπτει, γεγονός που κάνει την ομάδα Secure 10 να πιστεύει ότι επιχειρεί να το κρύψει! Αμέσως το χέρι του αστροναύτη μπαίνει μπροστά στην κάμερα, σαν να προσπαθεί να το κρύψει: Είναι γεγονός πως οι διάφορες «λάμψεις» που παρουσιάζονται σε τέτοια βίντεο δεν είναι πάντα δυνατόν να «αναγνωρισθούν» ως προς την σύσταση ή την προέλευσή τους. Η NASA ωστόσο εξηγεί πως πιθανότατα πρόκειται για αντανακλάσεις από τα παράθυρα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Στο συγκεκριμένο βίντεο το «αντικείμενο» υπό εξέταση φαίνεται μόλις για μια στιγμή και εξαφανίζεται στο μαύρο διάστημα αμέσως. Αντε τελικά να ερθουν γιατι μεχρι τότε θα μας πεθάνουν οι κυνηγοι τους!!! http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-4123784/Is-Nasa-hiding-aliens-Astronaut-covers-evidence-mystery-flashing-lights-moving-past-space-station-UFO-hunters-claim.html?ito=embedded http://www.pronews.gr/portal/20170117/genika/diastima/49/kryvei-i-nasa-epafes-me-exogiinoys-ti-deihnei-vinteo-astronayti-toy

ΜΕΤΙ: Επιστήμονες θέλουν να στείλουν μηνύματα προς εξωγήινους. ΜΕΤΙ (Messaging Extra Terrestrial Intelligence) είναι το όνομα ενός νέου οργανισμού, με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος- μετά από δεκαετίες άκαρπης αναζήτησης για εξωγήινα σήματα από το SETI- σκοπεύει να στείλει «στοχευμένα» σήματα σε μακρινούς πλανήτες, αντί να περιμένει να λάβει τέτοια η Γη. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του PhysOrg, κατά τα τέλη του 2018, το εν λόγω πρόγραμμα σκοπεύει να έχει στείλει κάποια μηνύματα με σκοπό την επαφή- «έναρξη συζήτησης» μέσω ραδιοσημάτων ή σημάτων λέιζερ σε έναν βραχώδη πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από το Πρόξιμα Κενταύρου (στο άστρο που είναι πιο κοντά στον Ήλιο, σε απόσταση 4,25 ετών φωτός) , και στη συνέχεια σε ακόμα πιο μακρινούς προορισμούς, εκατοντάδες ή χιλιάδες έτη φωτός μακριά. Θα πρόκειται για την πρώτη απόπειρα αν αποσταλούν ισχυρά, επαναλαμβανόμενα και εσκεμμένα μηνύματα στο Διάστημα, με στόχο τα ίδια άστρα, μέσα σε διάστημα μηνών ή και ετών. «Αν θέλουμε να αρχίσουμε μια ανταλλαγή μηνυμάτων μέσα σε διάστημα πολλών γενεών, θέλουμε να μάθουμε και να μοιραστούμε πληροφορίες» λέει ο Ντάγκλας Βάκοχ, πρόεδρος του ΜΕΤΙ και πρώην διευθυντής του τμήματος Σύνθεσης Διαστρικών Μηνυμάτων (Interstellar Message Composition) στο ινστιτούτο SETI (Search of Extraterrestrial Institute) στην Καλιφόρνια. Το ΜΕΤΙ ιδρύθηκε πέρυσι και θα διοργανώνει δύο workshops κάθε χρονιά, ένα στο Παρίσι και ένα στο Σεντ Λούις. Επίσης σχεδιάζει να αρχίσει να συγκεντρώνει το ένα εκατομμύριο που απαιτείται ετησίως για την επάνδρωση και την κατασκευή ή την ενοικίαση ενός ισχυρού πομπού σε απομακρυσμένη τοποθεσία. Μέρος του εγχειρήματος θα είναι να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος να ειπωθεί…«γεια». Βεβαίως, υπάρχουν αρκετές αμφιβολίες και προβληματισμοί, που έχουν εκφραστεί και από σημαίνουσες φυσιογνωμίες σαν τον Στίβεν Χόκινγκ: Αν υπάρχουν εξωγήινοι και δεν είναι φιλικοί, θέλουμε στα αλήθεια να τους πούμε πού βρισκόμαστε; Κατά τον Χόκινγκ και τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Σεργκέι Μπριν, δεν είναι καλή ιδέα να προσελκύσουμε την προσοχή. «Δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για το αν οι εξωγήινοι θα ήταν επικίνδυνοι ή όχι» έγραψε στο Nature Physics ο φυσικός Μαρκ Μπιουκάναν- ενώ άλλοι ειδικοί επισημαίνουν πως ίσως να ήταν καλύτερα να περιμένουμε μέχρι να γίνουμε καλύτεροι στην επικοινωνία και μετά, αν είναι να γίνει κάτι τέτοιο, να γίνει από εδραιωμένους φορείς υπό διεθνή επίβλεψη. Άλλοι ωστόσο υποστηρίζουν το εγχείρημα αυτό. «Θα χαιρόμουν να το δω να συμβαίνει» λέει ο Σεθ Σόστακ, αστρονόμος του SETI. «Νομίζω ότι έχουμε κάτι να μάθουμε και τίποτα να φοβηθούμε, και τουλάχιστον την πιθανότητα να ανακαλύψουμε κάτι πραγματικά συνταρακτικό: Ότι έχουμε παρέα κοντά μας». Πέρα από τα σήματα που έχουν εκπεμφθεί στο Διάστημα από τη «συμβατική» ανθρώπινη δραστηριότητα, έχουν υπάρξει στο παρελθόν και άλλες προσπάθειες τέτοιου είδους, αλλά δεν ήταν συστηματικές. Στις αρχές του 1970, τα Pioneer 10 και 11 της NASΑ είχαν μηνύματα υπό τη μορφή χρυσής πλακέτας, καθώς και έναν δίσκο φωνογράφου. Επίσης, ο Φρανκ Ντρέικ του SETI απέστειλε ένα μήνυμα- ραδιοσήμα που θα μπορούσε να «συντεθεί» σε εικονόγραμμα. Πιο πρόσφατα απεστάλησαν αριθμητικά μηνύματα, κονσέρτα του Βιβάλντι και του Γκέρσουϊν και το τραγούδι των Beatles, «Across the Universe». http://www.pronews.gr/portal/20161229/genika/diastima/49/meti-epistimones-theloyn-na-steiloyn-minymata-pros-exogiinoys

Έλον Μάσκ : Έτοιμο για διαστημικά ταξίδια το «Αστρόπλοιο» Ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της Space X Έλον Μασκ παρουσίασε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας στο νότιο Τέξας, κοντά στα αμερικανο-μεξικανικά σύνορα, το σχεδόν έτοιμο πρωτότυπο ΜΚ1 του «Αστρόπλοιου» (Starship), το οποίο προορίζεται για επανδρωμένα ταξίδια γύρω από τη Γη, καθώς επίσης στη Σελήνη και τελικά στον ‘Αρη σε μερικά χρόνια. Μετά τα ταξίδια του το σκάφος θα επιστρέφει και θα προσγειώνεται κάθετα για να ξαναχρησιμοποιηθεί. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έδωσε ο Μασκ, το Starship προβλέπεται να απογειωθεί για πρώτη φορά σε ένα έως δύο μήνες φθάνοντας σε ύψος έως 19.800 μέτρων, προτού επιστρέψει στη Γη. Σε περίπου έξι μήνες θα ακολουθήσει το πρώτο ταξίδι του σε τροχιά γύρω από τη Γη. Θα ακολουθήσουν το 2020 οι αποστολές με ανθρώπους στο διάστημα, αρχικά αστροναυτών και μετά ιδιωτών, με πρώτο «τουρίστα» τον Ιάπωνα δισεκατομμυριούχο Γιουσάκου Μαεζάβα που θα ταξιδέψει γύρω από τη Σελήνη, μάλλον το 2023. Το ύψους 50 μέτρων γυαλιστερό «Αστρόπλοιο» από ανοξείδωτο χάλυβα, μαζί με τον τεράστιο πυραυλικό φορέα του Super Heavy, θα έχει συνολικό ύψος 118 μέτρων. Θα μπορεί να μεταφέρει έως 100 ανθρώπους και φορτίο ανάλογο εκείνου που μετέφερε ο πύραυλος «Κρόνος 5», o οποίος έστειλε τους αστροναύτες της NASA στο φεγγάρι, αλλά με το πρόσθετο μεγάλο πλεονέκτημα ότι δεν είναι μιας χρήσης, καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά, όπως ένα αεροπλάνο. «Αυτό είναι κατά βάση το ιερό δισκοπότηρο του διαστήματος, η κρίσιμη τομή που μας χρειάζεται για να γίνουμε ένας διαστημικός πολιτισμός, το να κάνουμε το διαστημικό ταξίδι σαν τα αεροπορικά», δήλωσε ο Μασκ, ο οποίος παράλληλα γιόρτασε την 11η επέτειο από την πρώτη πτήση σε τροχιά του πυραύλου Falcon 1 της Space X, η οποία είχε ιδρυθεί το 2002. Οι θορυβώδεις δοκιμές του Starship έχουν όμως σμπαραλιάσει τα νεύρα των λιγοστών κατοίκων του γειτονικού απομονωμένου χωριού Μπόκα Τσίκα, οι οποίοι επιπλέον φοβούνται μήπως πέσει ο πύραυλος στο κεφάλι τους. Ο Μασκ παραδέχτηκε, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», ότι από τις δοκιμές του σκάφους «ο πραγματικός κίνδυνος για το χωριό είναι μικρός, αλλά όχι αμελητέος. Έτσι ίσως στο μέλλον θα ήταν καλύτερα να αγοράσουμε τα γύρω χωριά και ήδη κάναμε σχετική πρόταση». Όμως μερικοί κάτοικοι έχουν κιόλας αρνηθεί να δεχθούν τη (μη διαπραγματεύσιμη) τιμή εξαγοράς των σπιτιών τους σε αξία τριπλάσια από εκείνη της αγοράς ακινήτων. Εκτός από μακρινά διαστημικά ταξίδια, το Starship θα χρησιμοποιηθεί για πιο πεζά πράγματα, όπως την ανάπτυξη από τη Space X του δικτύου παροχής διαδικτύου Starlink που σχεδιάζει πάνω από τη Γη και το οποίο θα αποτελείται από χιλιάδες δορυφόρους. Με μια μόνο εκτόξευση θα μπορούν να τεθούν σε τροχιά έως 400 δορυφόροι ταυτόχρονα. Επίσης, το «Αστρόπλοιο» προγραμματίζεται να κάνει διηπειρωτικά ταξίδια-εξπρές, π.χ. Νέα Υόρκη-Τόκιο σε μόνο μισή ώρα, ανταγωνιζόμενο το αεροπλάνο (βέβαια στην αρχή το εισιτήριο του Starship θα είναι πανάκριβο). «Βασικά πρόκειται για ένα διηπειρωτικό πύραυλο χωρίς πυρηνική βόμβα, ο οποίος προσγειώνεται και τίποτε δεν ταξιδεύει ταχύτερα από ένα τέτοιο πύραυλο», δήλωσε ο Μασκ. Η Space X έχει αποδειχθεί η πιο πετυχημένη ιδιωτική διαστημική εταιρεία, έχοντας πρώτη αναπτύξει επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους (Falcon 9 και Falcon Heavy), καθώς και τις επαναχρησιμοποιούμενες διαστημικές κάψουλες Dragon (μη επανδρωμένη) και Crew Dragon (για αστροναύτες). Διαθέτει εγκαταστάσεις εκτόξευσης στη Φλόριντα, στην Καλιφόρνια και στο Τέξας. https://www.in.gr/2019/09/30/tech/elon-mask-etoimo-gia-diastimika-taksidia-astroploio/

«Νίκολα Τέσλα - Ο άνθρωπος από το μέλλον» Έκθεση στο Μουσείο Κοτσανά στο Κολωνάκι. Το όραμα, το έργο και την προσωπικότητα του Νίκολα Τέσλα επιχειρεί να παρουσιάσει η έκθεση από το Μουσείο «Νίκολα Τέσλα» του Βελιγραδίου που φιλοξενείται στο «Μουσείο Κοτσανά Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας» (Πινδάρου 6 & Ακαδημίας), δίνοντας έμφαση στα στοιχεία του οραματισμού και της ιδιοφυΐας αυτής της σημαντικής προσωπικότητας της Ιστορίας. Η έκθεση, που θα διεξαχθεί από την 1η Οκτωβρίου 2019 έως τις 31 Ιανουαρίου 2020, περιλαμβάνει συνδυασμό εκθεμάτων από μοντέλα σε κλίμακα, όπως το εργαστήριο του Νίκολα Τέσλα στο Colorado Springs, το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στους καταρράκτες του Νιαγάρα, το αεροπλάνο κάθετης απογείωσης, καθώς και λειτουργικά μοντέλα των εφευρέσεών του, όπως ο επαγωγικός κινητήρας και το πηνίο Τέσλα, μέχρι οπτικά και ηχητικά στοιχεία σε πληροφοριακά πάνελ και σε video room. Η έκθεση είναι διαδραστική και εκπαιδευτική και απευθύνεται σε επισκέπτες όλων των ηλικιών, καθώς και σε όσους ενδιαφέρονται για τις επιστήμες και την τεχνολογία. Ο Τέσλα, η πολυσύνθετη προσωπικότητα, αξιοπρόσεκτη τόσο για το επιστημονικό και τεχνολογικό της έργο, όσο και για τις ανθρώπινες αξίες που πρέσβευε, επινόησε το εναλλασσόμενο ρεύμα και αγωνίσθηκε για τη διάδοσή του, χωρίς να αποσκοπεί σε κανένα οικονομικό όφελος. «Το παρόν είναι δικό τους. Το μέλλον, για το οποίο πραγματικά έχω εργασθεί, είναι δικό μου», ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά, φανερώνοντας μέρος του χαρακτήρα του. Αδιαφορούσε για επαίνους και φήμη και πέθανε φτωχός και μόνος, αφήνοντας πίσω του, ως κληρονομιά, τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται σήμερα περισσότερο από ποτέ. https://www.naftemporiki.gr/story/1517912/nikola-tesla-o-anthropos-apo-to-mellon

Εντοπίστηκε στην έρημο Atacama της Χιλής ο αρχαιότερος μετεωρίτης. Μετεωρίτες ή πεφταστέρια ή διάττοντες αστέρες... Βράχοι του διαστήματος, που είτε εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης και «καίγονται», είτε η Γη περνάει από... μέσα τους, διανύοντας τη ζώνη των μετεωριτών, κατά την ελλειπτική τροχιά της γύρω από τον Ήλιο. Υπάρχουν, όμως και αρκετές περιπτώσεις, που οι μετεωρίτες αντέχουν, διαπερνούν τη γήινη ατμόσφαιρα, και πέφτουν στην επιφάνεια του πλανήτη. Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει μια πληθώρα καλά διατηρημένων μετεωριτών. «Σκοπός μας στο έργο αυτό ήταν να δούμε πώς η ροή μετεωριτών στη Γη άλλαξε σε μεγάλες χρονικές κλίμακες», λέει ο Alexis Drouard. Ένα κομμάτι από μετεωρίτη εντοπίστηκε στην έρημο Atacama. Αυτό το κομμάτι διαστημικού βράχου, αποδείχθηκε ότι το αρχαιότερο που έχει βρεθεί μέχρι τώρα στη Γη. Ενώ η Ανταρκτική και οι καυτές έρημοι φιλοξενούν ένα μεγάλο ποσοστό μετεωριτών στη Γη (περίπου 64% και 30%, αντίστοιχα), ο Drouard λέει: «Οι μετεωρίτες που βρίσκονται σε καυτά σημεία ή στην Ανταρκτική είναι σπάνια παλαιότεροι από μισό εκατομμύριο χρόνια». «Η έρημος Atacama στη Χιλή είναι πολύ παλιά πάνω από 10 εκατομμύρια χρόνια, λέει ο Drouard. «Επίσης φιλοξενεί την πιο πυκνή συλλογή μετεωριτών στον κόσμο», προσθέτει. Η ομάδα συνέλεξε 388 μετεωρίτες και επικεντρώθηκε σε 54 πετρώματα δείγματα από την περιοχή El Médano στην έρημο Atacama. Χρησιμοποιώντας ειδική μέθοδο χρονολόγησης, διαπίστωσαν ότι η μέση ηλικία ήταν 710.000 ετών. Επιπλέον, το 30% των δειγμάτων ήταν μεγαλύτερα από ένα εκατομμύριο έτη και δύο δείγματα ήταν μεγαλύτερα από δύο εκατομμύρια. Και οι 54 μετεωρίτες ήταν συνηθισμένοι χονδρίτες, ή πετρώδεις μετεωρίτες που περιείχαν κοκκώδη ορυκτά. «Περιμέναμε περισσότερους νέους μετεωρίτες από τους παλιούς», λέει ο Drouard. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι αυτή είναι η παλαιότερη συλλογή μετεωριτών στην επιφάνεια της Γης. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/774816_entopistike-stin-erimo-atacama-tis-hilis-o-arhaioteros-meteoritis-foto

«Παρείσακτος», μετεωρίτης, πιθανώς από άλλο αστρικό σύστημα, επισκέφθηκε τη Γη το 2014. Στις 9 Ιανουαρίου 2014, μια πύρινη σφαίρα διέσχισε τον ουρανό στα ανοιχτά της βορειοανατολικής ακτής της Παπούα Νέας Γουϊνέας, κατά τις 3 τα ξημερώματα. Η πρώτη εντύπωση ήταν πως επρόκειτο για έναν συνηθισμένο μετεωρίτη που κάηκε στην ατμόσφαιρα, ωστόσο νέα έρευνα δείχνει πως ίσως να επρόκειτο για έναν «παρείσακτο», που ήρθε στον πλανήτη μας από το εξωτερικό του ηλιακού μας συστήματος- από κάποιο άλλο αστρικό σύστημα. Όπως υπογραμμίζει το National Geographic, εάν αυτό επιβεβαιωθεί, θα είναι μόλις ο δεύτερος μετεωρίτης τέτοιας προέλευσης που εντοπίζεται από ανθρώπους. Ο πρώτος ήταν ένας διαστημικός βράχος ασυνήθιστου σχήματος, που ανακαλύφθηκε το 2017, έλαβε το όνομα «Ουμουαμούα» και συνεχίζει το ταξίδι του στο σύμπαν, κατευθυνόμενος προς το εξωτερικό του ηλιακού μας συστήματος. Ωστόσο, ο μετεωρίτης του 2014 τελείωσε το ταξίδι του στον πλανήτη μας. «Εξεπλάγην. Δεν το περίμενα αυτό. Νόμιζα πως δεν θα βλέπαμε τίποτα» είπε ο Άβι Λόεμπ, του Harvard- Smithsonian Center for Astrophysics, ο οποίος περιγράφει την ανακάλυψή του σε άρθρο στο Astrophysical Journal Letters. Ο Λόεμπ και ο Αμίρ Σιράζ, προπτυχιακός του Χάρβαρντ, εντόπισαν τον μετεωρίτη σε κατάλογο του Center for Near Earth Object Studies: Μελετώντας τη λίστα, ο Σιράζ βρήκε έναν με ασυνήθιστα υψηλή ταχύτητα. Ταξιδεύοντας με ταχύτητα περίπου 60 χλμ το δευτερόλεπτο, σε σχέση με τις κινήσεις του ήλιου και της Γης, η κίνησή του ήταν πολύ γρήγορη για να είναι δεσμευμένος βαρυτικά στο άστρο μας. Θεωρώντας πως επρόκειτο πιθανώς για άλλο ένα διαστρικό αντικείμενο, οι δύο ερευνητές μελέτησαν περαιτέρω τον μετεωρίτη. Εν τέλει, διαπίστωσαν πως δεν είχε επιταχυνθεί μέσω περιστροφής γύρω από άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος (slingshot- το κάνει και η NASA για να στείλει διαστημόπλοια σε μακρινές αποστολές). Επίσης η ανάλυση της τροχιάς του υποδεικνύει ότι δεν προήλθε από κάποιο σημείο εντός του ηλιακού συστήματος- αντ'αυτού, θεωρούν ότι ενδεχομένως να έχει έρθει από τα ενδότερα κάποιου άλλου αστρικού συστήματος. Πάντως, αντίθετα με τον «Ουμουαμούα», που πυροδότησε έντονες συζητήσεις και θεωρίες περί πιθανής τεχνητής προέλευσης (εξωγήινου διαστημοπλοίου), ο εν λόγω μετεωρίτης δεν παρουσιάζει το ίδιο ενδιαφέρον, καθώς ήταν πολύ πιο μικρός, πλάτους ενός μέτρου, και βάρους γύρω στα 500 κιλά- ενώ είναι αδύνατον να εξακριβωθεί η σύνθεσή του, καθώς καταστράφηκε εντελώς κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, οι διαστρικοί αυτοί επισκέπτες παρουσιάζουν μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον, καθώς εκτιμάται πως ίσως να βοηθούν/ έχουν βοηθήσει στην εξάπλωση της ζωής από άστρο σε άστρο. https://www.naftemporiki.gr/story/1466092/pareisaktos-meteoritis-pithanos-apo-allo-astriko-sustima-episkefthike-ti-gi-to-2014

Η στιγμή που ο μετεωρίτης εξερράγη πάνω από την Βερίγγεια Θάλασσα. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία (NASA) έδωσε στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες ενός μετεωρίτη που εξερράγη πάνω από τη Βερίγγεια Θάλασσα στις 18 Δεκεμβρίου, χωρίς να τον δει και να τον αντιληφθεί κανείς. Οι φωτογραφίες τραβήχθηκαν από έναν δορυφόρο της NASA λίγα λεπτά μετά την είσοδο του μετεωρίτη στην ατμόσφαιρα της Γης και τη διάλυσή του. Διακρίνεται πολύ καθαρά η σκιά του στα σύννεφα από κάτω καθώς και ένα πορτοκαλόχρωμο νέφος: πρόκειται για τα σωματίδια που φλέγονται σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, τα οποία αφήνει πίσω της η φλεγόμενη σφαίρα. Ένα από τα όργανα του δορυφόρου Tera τράβηξε την πρώτη φωτογραφία στις 23.50 GMT της 18ης Δεκεμβρίου. Οι πέντε από τις εννέα κάμερες ενός άλλου οργάνου, στον ίδιο δορυφόρο, τράβηξαν άλλες πέντε φωτογραφίες στις 23.55. Η NASA τις ένωσε σε ένα κινούμενο gif. Η έκρηξη του μετεωρίτη αυτού, όπως αναφέρει το ΑΠΕ, ήταν η πιο ισχυρή που έχει σημειωθεί μετά από εκείνη στο Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, το 2013, όταν τραυματίστηκαν περίπου 1000 άνθρωποι, κυρίως από σπασμένα τζάμια. Αυτή τη φορά, ο μετεωρίτης διαλύθηκε πάνω από τη θάλασσα, σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων από τις ρωσικές ακτές. Η πρώτη φωτογραφία του φαινομένου αυτού τραβήχθηκε από τον μετεωρολογικό δορυφόρο Himawari της Ιαπωνίας και δόθηκε στη δημοσιότητα αυτήν την εβδομάδα. https://www.in.gr/2019/03/23/tech/sti-dimosiotita-o-meteoritis-pou-ekserragi-pano-apo-tin-veriggeia-thalassa/

Μετεωρίτες: Το μακρύ ταξίδι τους από το διάστημα στη Γη Άρθρο του επίκουρου καθηγητή Ορυκτολογίας-Πετρολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννη Μπαζιώτη. Μόλις πρόσφατα, την 1η Φεβρουαρίου, ο άνθρωπος ήρθε αντιμέτωπος με τη δύναμη της φύσης, τη δύναμη του απρόσμενου. Έγινε θεατής σε ένα γεγονός, που ο χρόνος θέασης και αντίδρασης εμπρός στο γεγονός είναι τόσο λίγος όσος απαιτείται για να ανοιγοκλείσουμε τα βλέφαρά μας. Ένα τέτοιο γεγονός ήταν η πτώση ενός μετεώρου στη περιοχή της Κούβας και η μετέπειτα ανάκτηση από το έδαφος μικρών κομματιών μετεωρίτη. Ένας μετεωρίτης που απομένει να μελετηθεί από τους επιστήμονες, ώστε να δούμε την ακριβή προέλευσή του. Ένα αντίστοιχο γεγονός, που προκάλεσε τη θραύση τζαμιών και τον τραυματισμό περισσότερων από 1.000 ανθρώπων, έλαβε χώρα στη περιοχή της Ρωσίας, στις 15 Φεβρουαρίου 2013. Τότε ένας μικρός αστεροειδής διαμέτρου 18 περίπου μέτρων εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης με την απίστευτη ταχύτητα των 19 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, με άλλα λόγια σα να κάλυπτε ένα αυτοκίνητο την απόσταση Αθήνα-Κόρινθο σε μόλις τέσσερα δευτερόλεπτα! Το ουράνιο αυτό βραχώδες σώμα εξερράγη στον αέρα πάνω από την περιοχή Τσελιάμπινσκ και κομμάτια του έπεσαν στο έδαφος. Το μεγαλύτερο εξ αυτών είχε βάρος λίγο μεγαλύτερο από 650 κιλά (δηλαδή ζύγιζε λίγο παραπάνω από το μισό βάρος ενός μέσου αυτοκινήτου) και ανασύρθηκε από τη λίμνη Cebarkul. Η συνολική ενέργεια που απορροφήθηκε από την ατμόσφαιρα κατά την είσοδο του μετεώρου, ισοδυναμούσε με 400-500 κιλοτόνους ΤΝΤ, δηλαδή η ενέργεια αυτή ήταν κατά μέσο όσο 30 φορές μεγαλύτερη από εκείνη που εκλύθηκε κατά την έκρηξη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο μία περίπτωση επιβεβαιωμένης ανάκτησης μετεωρίτη, τον Ιούνιο 1818, στη περιοχή των Σερρών. Το δείγμα αυτό, που ονομάστηκε ευλόγως Seres, εκτίθεται στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης στην Αυστρία. Ένα ακόμη πιο τρομακτικό παράδειγμα πτώσης αστεροειδούς έλαβε χώρα πριν από περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια. Ένα γεγονός μεγάλων διαστάσεων που συγκλόνισε όχι μόνο τη περιοχή στην οποία έπεσε, αλλά και το παγκόσμιο γήϊνο στερέωμα, οδηγώντας στην εξαφάνιση όχι μόνο των δεινοσαύρων, αλλά και περίπου του 85% της ζώσας ύλης στη Γη. Για την εξάλειψη των επικριτικών και αντίθετων επιστημονικών απόψεων, μία διακρατική αποστολή πραγματοποίησε βαθιά γεώτρηση 1.300 μέτρων στην περιοχή Chicxulub στο Μεξικό το 2016. Πλέον, ένας μεγάλος αριθμός πετρωμάτων από το δαχτυλίδι που δημιουργήθηκε στο κέντρο του κρατήρα, βρίσκονται προς μελέτη από ειδικούς επιστήμονες με σκοπό αφενός τη λεπτομερή διαλεύκανση των συνθηκών κατά την πτώση του αστεροειδούς και αφετέρου την οριστική απόδοση -με βεβαιότητα πλέον- του γεγονότος της εξαφάνισης των δεινοσαύρων στην πτώση του μεγάλου αστεροειδούς, διαμέτρου περίπου δέκα χιλιομέτρων. Το γεγονός της πρόσκρουσης του αστεροειδούς στην Κ.Αμερική είχε παγκόσμιες συνέπειες στη Γη, ωστόσο δεν συγκρίνεται με εκείνο που οδήγησε στη δημιουργία του κρατήρα στην περιοχή Vredefort της Νότιας Αφρικής. Τότε που, πριν από 2,1 δισεκατομμύρια χρόνια, η περιοχή εκείνη σείστηκε από την πτώση ενός τεραστίων διαστάσεων αστεροειδούς, συμβάλλοντας στη δημιουργία του μεγαλύτερου κρατήρα, διαμέτρου 300 χιλιομέτρων, που έχει ανακαλυφθεί ποτέ στη Γη. Όπως γίνεται αντιληπτό, πάντα έπεφταν αστεροειδείς διαφορετικών μεγεθών και το ίδιο θα συνεχίσει να γίνεται και στο μέλλον. Η ανάκτηση των μετεωριτών από την επιφάνεια της Γης είναι το βήμα εκείνο που μας βοηθά να κοιτάξουμε με μεγάλη λεπτομέρεια τα μητρικά τους σώματα -τους αστεροειδείς- που εισέβαλαν βιαίως στην ατμόσφαιρα της Γης. Μία τέτοια αποστολή (Antarctic Search for Meteorites-ASNMET), η μεγαλύτερη από άποψης ανάκτησης αριθμού μετεωριτών, είναι χρηματοδοτούμενη από τη NASA, υλοποιείται από τα πανεπιστήμια Case Western Reserve και της Γιούτα, και υποστηρίζεται από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο της 42χρονης ιστορίας της Αποστολής, περισσότεροι από 23.000 μετεωρίτες -περίπου το 40% των μετεωριτών από έχουν ανακτηθεί απ’ όλη τη Γη- έχουν ανακτηθεί από την Ανταρκτική (σ.σ. ο Δρ. Γ.Μπαζιώτης είναι ο μόνος Έλληνας που συμμετείχε σε αυτή το 2017-2018). Η εν λόγω αποστολή βοηθά στο να συλλεχθούν τα ίχνη του διαστήματος, δηλαδή εκείνα τα πετρώματα που είτε έχουν σχηματιστεί στα πρώτα στάδια δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, είτε σε μεταγενέστερα, και απαντούν σε σημαντικά ερωτήματα σχετικά με την εξέλιξη πλανητών (όπως ο πλανήτης ‘Αρης), δορυφόρων (όπως η Σελήνη) ή αστεροειδών (όπως η Εστία). Στα ορυκτά συστατικά των πετρωμάτων κρύβονται πληροφορίες σχετικά με τη δυναμική των συγκρούσεων των αστεροειδών είτε μεταξύ τους είτε με άλλα μεγαλύτερα ουράνια σώματα. Επίσης, μελετώντας το εσωτερικό των μετεωριτών, προκύπτουν δεδομένα που συνδέονται εν πολλοίς με την αλληλεπίδραση της λιθόσφαιρας-επιφάνειας-ατμόσφαιρας και της πιθανής βιόσφαιρας στον πλανήτη Άρη. Το τελικό ζητούμενο για τον άνθρωπο δεν είναι απλώς η απάντηση των επιστημονικών ερωτημάτων που άπτονται της βασικής έρευνας, αλλά η βαθύτερη κατανόηση των «μυστικών» που κρύβουν οι μετεωρίτες και η μελλοντική χρησιμοποίηση της υπάρχουσας γνώσης για μελλοντικές αποστολές επιστροφής δειγμάτων υλικού από άλλα ουράνια σώματα (π.χ. Άρης, Σελήνη, Χαγιαμπούσα, Μπενού). Αυτή η συσσωρευμένη και συνεχώς επαυξανόμενη γνώση θα βοηθήσει στην εφαρμογή τεχνικών εκτροπής αστεροειδών (όπως η αποστολή Double Asteroid Redirection Test – DART της NASA), αλλά και η -για πρώτη φορά- προσπάθεια μελέτης των αποτελεσμάτων μίας πρόσκρουσης σε αστεροειδή (αποστολή HERA της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος-ESA στο σύστημα δυαδικού αστεροειδή του Διδύμου) με σκοπό τη προετοιμασία της ανθρωπότητας και την ανάπτυξη τεχνολογίας για την μελλοντική αντιμετώπιση ενός τέτοιου κινδύνου. Σε αυτή την αποστολή, από πλευράς Ελλάδος, συμμετέχουν ο Αν. Καθηγητής Κλεομένης Τσιγάνης από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης που είναι μέλος της ομάδας έρευνας DART/HERA, ο Δρ. Χρήστος Ευθυμιόπουλος από το Κέντρο Ερευνών Αστρονομίας και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών της Ακαδημίας Αθηνών και εσχάτως η ομάδα μας από το Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Όλα τα προηγούμενα θα βοηθήσουν περαιτέρω στο να συνθέσουμε ακόμα καλύτερα την εικόνα που έχουμε για το διάστημα και ίσως να απαντήσουμε στο μεγάλο ερώτημα αν είμαστε μόνοι… https://physicsgg.me/2019/02/16/%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%cf%8d-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf/

Εκτίθεται στην Ελλάδα μετεωρίτης που έπεσε στις Σέρρες πριν 200 χρόνια. Ο μετεωρίτης Seres, ο οποίος είχε πέσει στην περιοχή των Σερρών (εξ ου και το διεθνές όνομά του) πριν από 200 χρόνια, τον Ιούνιο του 1818, και έκτοτε φυλάσσεται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης, θα εκτεθεί για πρώτη φορά στη χώρα μας, στο Μουσείο Ηρακλειδών στο Θησείο της Αθήνας, από τις 7 έως τις 11 Νοεμβρίου. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του επίκουρου καθηγητή Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννη Μπαζιώτη, ενός από τους ελάχιστους επιστήμονες στην Ελλάδα που η έρευνά του εστιάζεται στους μετεωρίτες. Η σχετική ανακοίνωση έγινε σε συνέντευξη που δόθηκε στο Μουσείο, το οποίο θα φιλοξενήσει τον μετεωρίτη για ένα πενθήμερο. Ο μετεωρίτης θα εκτίθεται σε γυάλινη προθήκη, με σταθερές συνθήκες υγρασίας, ενώ θα απαγορεύεται να τον αγγίξουν οι επισκέπτες για να μην τον «μολύνουν». Η Ελένη Νομικού, γενική διευθύντρια του Μουσείου, δήλωσε ότι «έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για κάποιον να επισκεφθεί το Μουσείο και να δει τον μετεωρίτη, γιατί προκαλεί το ίδιο δέος με το να δεις από κοντά ένα αυθεντικό έργο τέχνης. Είναι νομίζω κάτι που δεν συμβαίνει κάθε μέρα στη ζωή καθενός, το να δει δηλαδή από κοντά και εκ του φυσικού μια πέτρα από το διάστημα. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, ειδικά για τα νέα παιδιά, να δουν το μετεωρίτη αλλά και να μάθουν από την επαφή τους με την έκθεση και το Μουσείο, πόσα χρήσιμα πράγματα μπορούν να αντληθούν από τη μελέτη των μετεωριτών». Παράλληλα, θα γίνει η παρουσίαση φωτογραφιών από την παραμονή επί 80 ημέρες του Γ. Μπαζιώτη στην Ανταρκτική φέτος το χειμώνα, σε μια αποστολή αναζήτησης μετεωριτών, η οποία χρηματοδοτήθηκε από τη NASA. Η έκθεση «200 χρόνια και 80 ημέρες. Από τον SERES στην Ανταρκτική» θα διαρκέσει από τις 7 έως τις 30 Νοεμβρίου. Ακόμη, το Σαββατοκύριακο 10 και 11 Νοεμβρίου στο Μουσείο Ηρακλειδών θα διοργανωθεί εργαστήριο (workshop) σχετικά με τους μετεωρίτες, διάρκειας τεσσάρων ωρών κάθε μέρα, το οποίο απευθύνεται σε ανθρώπους άνω των 15 ετών που θέλουν να μάθουν περισσότερα για τους διαστημικούς βράχους. Θα πραγματοποιηθούν επίσης τρείς σχετικές ομιλίες στις 15,22 και 29 Νοεμβρίου. Τον μετεωρίτη θα συνοδεύσει στην Ελλάδα ο επιμελητής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης Λουντοβίκ Φεριέρ. Επιμελήτρια της έκθεσης, η οποία έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού, είναι η Ελένη Γραμματικοπούλου, ενώ την πρωτοβουλία έχουν στηρίξει επίσης ο δήμος Φυλής (του οποίου είναι δημότης ο κ.Μπαζιώτης) και η Εθνική Ασφαλιστική. Μόνο ένας μετεωρίτης από τους περίπου 67.000 που έχουν καταγραφεί σε παγκόσμιο επίπεδο, προέρχεται από την Ελλάδα. Ο Seres είναι ο μοναδικός μετεωρίτης που έχει ανακτηθεί μέχρι σήμερα από ελληνικό έδαφος και αναφέρεται επίσημα ως ελληνικής προέλευσης στη βάση δεδομένων του διεθνούς Δελτίου Μετεωριτών του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου (Meteoritical Bulletin of Lunar & Planetary Institute). Ανήκει στην κατηγορία των χονδριτών (το 86% περίπου των μετεωριτών) και αποτελεί υπόλειμμα των πρώτων σταδίων της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, καθώς η ηλικία του εκτιμάται ότι είναι περίπου 4,56 δισεκατομμυρίων ετών. Σύμφωνα με την ιστορία που συνοδεύει τον μετεωρίτη, δύο Γερμανοί τον είδαν να πέφτει το 1818 στην περιοχή των Σερρών. Μετά από μερικές μέρες τον βρήκαν και τον παρέδωσαν στον Οθωμανό πασά της περιοχής, αυτός τον έδωσε στον γερμανό γιατρό του, ο οποίος με τη σειρά του τον έδωσε σε έναν Αυστριακό καθηγητή χημείας, τον Αντρέας Σέρερ. Τελικά, αυτός τον δώρισε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης, όπου εκτίθεται από το 1844. Το εν λόγω Μουσείο και το Σμιθσόνιαν της Ουάσιγκτον έχουν σήμερα τις μεγαλύτερες συλλογές μετεωριτών στον κόσμο. Στη Βιέννη ο Seres έχει «παρέα» περίπου 10.000 μετεωρίτες που έχουν βρεθεί σε διάφορα μέρη του κόσμου και είναι ένας από τους 1.100 που εκτίθενται μόνιμα. Στα χέρια του αυστριακού μουσείου βρίσκονται τέσσερα κομμάτια από τον «ελληνικό» μετεωρίτη: το μεγαλύτερο (που θα έλθει στην Ελλάδα), έχει βάρος 4,6 κιλά, ένα μικρότερο είναι 1,3 κιλά, ενώ υπάρχουν και δύο άλλα των 52 και 150 γραμμαρίων. Στη χώρα μας υπάρχουν μερικές ακόμα παλαιότερες ιστορικές πληροφορίες για την πτώση και ανεύρεση μετεωριτών, ωστόσο δεν υπάρχει κανένα απτό δείγμα, ώστε να χαρακτηριστούν επιβεβαιωμένες. Σε αυτές οι περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται ως «αμφίβολοι» μετεωρίτες, ανήκουν αναφορές για πτώση μετεωριτών στην περιοχή της Λάρισας (το 1706), στη Θράκη (το 452), στους Δελφούς και στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής. Ο κ.Μπαζιώτης μελετά εδώ και καιρό τον μετεωρίτη και προσδοκά να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα της έρευνάς του εντός του 2019. Ο Έλληνας ορυκτολόγος ελπίζει ότι η έκθεσή του μετεωρίτη στο ελληνικό κοινό θα συμβάλει στην περαιτέρω διείσδυση της επιστήμης των μετεωριτών σε μια νέα γενιά Ελλήνων επιστημόνων. https://www.tanea.gr/2018/10/30/science-technology/ektithetai-stin-ellada-meteoritis-pou-epese-stis-serres-prin-200-xronia/

Επέστρεψαν στην Ελλάδα μετεωρίτη που είχε πέσει το 1818! Στην χώρα μας επέστρεψε ο μόνος επιβεβαιωμένος μετεωρίτης που είχε πέσει στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 1818 και βρισκόταν στο εξωτερικό από το 1854! Τον Ιούνιο του 1818 πέφτει μετεωρίτης στην πόλη των Σερρών. Τον συνέλεξαν, τον παρέδωσαν στον πασά της περιοχής και αυτός στον Γερμανό γιατρό του. Ο μετεωρίτης κατέληξε σε έναν καθηγητή στην Αυστρία, ο οποίος με τη σειρά του τον έκανε δωρεά στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης. Εκεί βρίσκεται από το 1854 μέχρι και σήμερα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους μετεωρίτες σε ένα πολύ ωραίο περιβάλλον, ενώ εκτιμάται ότι είναι 4,56 δισεκατομμυρίων χρόνων. Με αφορμή τα 200 χρόνια από την πτώση του, έγιναν πολλές προσπάθειες, ώστε να εκτεθεί στη χώρα μας. Με την αρωγή του δήμου Φυλής και του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού (ΕΛΔΟ), ο μετεωρίτης θα βρίσκεται στο Μουσείο Ηρακλειδών στο Θησείο από τις 7 μέχρι τις 11 Νοεμβρίου 2018. Παράλληλα, από τις 7 μέχρι τις 30 Νοεμβρίου, θα υπάρχει στον ίδιο χώρο, έκθεση φωτογραφίας με όσα έζησε ο Έλληνας επιστήμονας Ιωάννης Μπαζιώτης στην Ανταρκτική όπου βρίσκεται σε αποστολή της NASA για μετεωρίτες! https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/722532_epestrepsan-stin-ellada-meteoriti-poy-eihe-pesei-1818

«Βύσματα» στη NASA δεν περνάνε. Από την οικογένειά του έμαθε πόσο σημαντικό είναι να δείχνεις αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο και να κυνηγάς τα όνειρά σου. «Ο πατέρας μου ήταν λατόμος και η μητέρα μου νοικοκυρά. Στο σπίτι μας, στα Νέα Λιόσια, κάθε μέρα έμπαιναν στη φωτιά δύο κατσαρόλες: μία για μας και μία για τους γείτονές μας, που ήταν πιο φτωχοί από εμάς. Οι γονείς μου ήθελαν τα παιδιά τους να προκόψουν. Σπουδάσαμε και οι τρεις. Ο ένας αδελφός μου είναι φυσικός και ο άλλος διαιτολόγος...». Ο Ιωάννης Μπαζιώτης έκανε ένα βήμα πιο πέρα. Δεν απέκτησε μόνο πανεπιστημιακό δίπλωμα αλλά εργάζεται και ως πανεπιστημιακός δάσκαλος: επίκουρος καθηγητής Ορυκτολογίας - Πετρολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ομως δεν στόχευε μόνο σε ακαδημαϊκή καριέρα. «Ημουν δέκα ετών όταν ανακοίνωσα στους δικούς μου πως, όταν μεγαλώσω, θα πάω στην Ανταρκτική με τη NASA! Κάποια χολιγουντιανή παραγωγή θα είχα δει στην τηλεόραση...». Και να που το παιδικό του όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ο 38χρονος επιστήμονας είναι ο πρώτος Ελληνας που έλαβε μέρος στην αποστολή Antarctic Search for Meteorites (ANSMET), την οποία η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία έχει καθιερώσει από το 1976 – προς αναζήτηση μετεωριτών. Και στις αρχές Οκτωβρίου θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του με τίτλο «Ενας Ελληνας στην Ανταρκτική» (εκδόσεις iWrite), στο οποίο περιγράφει αυτή τη συναρπαστική εμπειρία. Η επιμονή «Το 2012 έκανα την πρώτη αίτηση. Emails δεν γίνονται δεκτά», λέει. «Κάθε υποψήφιος πρέπει να στείλει επιστολή απαντώντας στο ερώτημα: “Γιατί πιστεύεις ότι πρέπει να σε δεχθεί η NASA;”. Στις πρώτες τέσσερις επιστολές ήμουν ίσως φλύαρος και ορμητικός, σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. Η πέμπτη, το 2017, ήταν διαφορετική. Ανέφερα: Σίγουρα έχετε εκατοντάδες αιτήσεις από υποψήφιους πολύ καλύτερους από μένα. Και το να επιλέξετε κάποιον από μια μακρινή χώρα, όπως η Ελλάδα, μάλλον έχει ελάχιστες πιθανότητες. Αλλά ακόμη κι αν με απορρίψετε, θα επιμείνω. Γιατί για μένα αυτή η αποστολή είναι όνειρο ζωής. Αξίζει να περιμένω...». Δεν χρειάστηκε να περιμένει. Η NASA τον δέχθηκε. Πέρα από την επιμονή του, μέτρησε και η συστατική επιστολή του Λάρι Τέιλορ. «Ηταν ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες στην πλανητική επιστήμη διεθνώς, βασικό στέλεχος των αποστολών “Apollο” και εκείνος που με ενέπνευσε να ασχοληθώ με τους μετεωρίτες, ως επιβλέπων τη μεταδιδακτορική έρευνά μου στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί. Δυστυχώς έφυγε από τη ζωή πέρυσι. Αλλά άφησε πίσω του μια σπουδαία κληρονομιά: εκατοντάδες επιστήμονες για τους οποίους υπήρξε μέντορας...». – Οι συμμετέχοντες στην ANSMET αμείβονται; – Οχι, προσφέρονται εθελοντικά. Επιπλέον, πρέπει να πληρώσουν μόνοι τους τα αεροπορικά εισιτήρια μέχρι τη Νέα Ζηλανδία, από όπου ξεκινά η αποστολή, και τον εξοπλισμό, από ισοθερμικά ρούχα μέχρι ειδικά γυαλιά. Συνολικά, αρκετές χιλιάδες ευρώ. Επίσης, η NASA ζητάει μια σειρά ιατρικών εξετάσεων – κάποιες πολύ ειδικές και πανάκριβες. Μόνο τα παραπεμπτικά ήταν 32 σελίδες! Αν έκλεινα ραντεβού μέσω του ΕΟΠΥΥ, θα χρειαζόμουν μήνες. Επρεπε να τις κάνω μόνος. Επιπλέον κόστος, δηλαδή... – Πού βρήκατε τα χρήματα; – Αρχισα να αναζητώ χορηγούς χτυπώντας πόρτες. Δυστυχώς, όλες έμεναν κλειστές. Ποιος με ήξερε, άλλωστε; Κανείς. Ημουν έτοιμος να τα παρατήσω, όταν βρέθηκαν δύο αρωγοί στην προσπάθειά μου: ο Δήμος Φυλής και μια ελληνική εταιρεία, η Active Point. – Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν βοηθούν σε τέτοιες περιπτώσεις; Δεν δίνει προστιθέμενη αξία σε ένα ίδρυμα η συμμετοχή ενός διδασκόντος σε μια τόσο σημαντική αποστολή; – Η στήριξη από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο ήταν ηθική. Και, φυσικά, ο μισθός μου δεν κόπηκε τους τρεις μήνες που έλειψα – διαφορετικά θα είχα μεγάλο πρόβλημα. Πέραν τούτων, ουδέν. Αλλά έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Ακόμα και τα διαθέσιμα αποθεματικά των πανεπιστημίων δεν είναι και τόσο διαθέσιμα τελικά. Είναι τέτοια η γραφειοκρατία και η έλλειψη ευελιξίας σε ό,τι αφορά τον περιβόητο ΕΛΚΕ (Ειδικός Λογαριασμός Κονδυλίων και Ερευνας), που δεν μπήκα καν στη διαδικασία να ζητήσω βοήθεια. Ηξερα ότι ακόμα και για 100 ευρώ θα έφτυνα αίμα... – Τι ενδιαφέρον έχει η Ανταρκτική για τους γεωλόγους; – Σε αντίθεση με την Αρκτική, που αποτελείται μόνον από πάγους, η Ανταρκτική είναι ήπειρος. Κάτω από τους πάγους της επιφάνειάς της υπάρχουν πετρώματα. Τα περισσότερα, οι μανδυακοί ξενόλιθοι, όπως λέγονται, σχετίζονται με το ηφαίστειο Ερεβος, το νοτιότερο ενεργό ηφαίστειο του πλανήτη μας. Μέσα από τη μελέτη τους κατανοούμε πώς είναι η δομή του εσωτερικού της Γης. – Και για τη ΝASA, ειδικότερα; – Η Ανταρκτική είναι το μεγαλύτερο θησαυροφυλάκιο μετεωριτών. Δεν χρησιμοποιώ τυχαία τη λέξη αυτή. Oι μετεωρίτες είναι τα πιο πολύτιμα «ίχνη» του Διαστήματος. Μελετώντας τα ορυκτά που βρίσκονται στο εσωτερικό τους, μαθαίνουμε πολλά για τη δημιουργία και την εξέλιξη του ηλιακού συστήματός μας. Για δορυφόρους όπως η Σελήνη για πλανήτες όπως ο Αρης αλλά και για αστεροειδείς όπως η Εστία. Αντλούμε επίσης πληροφορίες για το νερό της Γης, αν είναι γήινης ή εξωγήινης προέλευσης (σ.σ.: Υπάρχουν θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες το έφεραν μαζί τους κομήτες ή αστεροειδείς πριν από δισεκατομμύρια χρόνια). Η επιβίωση το «καλοκαίρι» με τη θερμοκρασία στους... μείον 35°C Η όμορφη περιπέτεια του Ελληνα κυνηγού μετεωριτών άρχισε από το Κλίβελαντ των ΗΠΑ, από ένα τριήμερο εκπαίδευσης. «Εκεί μάθαμε πολλά. Κατ’ αρχάς, πώς να μαγειρεύουμε. Η διατροφή μας δεν περιελάμβανε τυποποιημένα τρόφιμα. Μόνοι μας, στο κουζινάκι προπανίου κάθε σκηνής (στην οποία έμεναν δύο μέλη της αποστολής), παρασκευάζαμε καθημερινά το φαγητό μας. Η ημερήσια πρόσληψη σε θερμίδες έπρεπε να φθάνει τις 6-7.000 θερμίδες - σε υψόμετρο περίπου 2.800 μέτρα και σε τόσο κρύο περιβάλλον, οι καύσεις είναι πολύ αυξημένες. Μάθαμε επίσης από πάγο να εξασφαλίζουμε πόσιμο νερό. Τέλος, πώς να χρησιμοποιούμε το ειδικό όχημα, το σνόουμομπιλ – τα... πόδια μας στο παγωμένο έδαφος της Ανταρκτικής», εξηγεί ο Ιωάννης Μπαζιώτης. Και τον Νοέμβριο του 2017, ξεκίνησε για το ταξίδι των ονείρων του. Αθήνα - Φρανκφούρτη - Σαν Φρανσίσκο - Οκλαντ Νέας Ζηλανδίας - Κράισττσερτς στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας. Από εκεί, με στρατιωτικό αεροσκάφος LC-130 (που διαθέτει χιονοπέδιλα) μετέβη στην Ανταρκτική, στη βάση Μακ Μέρντο. Στην τελική της θέση, η οκταμελής ομάδα της NASA, που αποτελείτο από επτά άνδρες και μία γυναίκα, έφθασε λίγες μέρες μετά. Σε μια σκηνή (εμβαδού 7,30 τ.μ. και ύψους 2,40 μ.) τύπου Σκοτ –πήρε το όνομά της από τον διάσημο Βρετανό εξερευνητή Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ–, o Ιωάννης Μπαζιώτης έμελλε να περάσει 80 ημέρες. «Πέρα από τις επιστημονικές κατακτήσεις, η NASA “έφερε” το Διάστημα στη Γη. Εκανε απτό κάτι που φαινόταν άπιαστο. Εδωσε στους ανθρώπους την ευκαιρία να ονειρεύονται, με την πεποίθηση ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο», λέει ο Ιωάννης Μπαζιώτης. «Ακουγα τη...σιωπή» «Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση φθάνοντας, πέρα από τη συγκλονιστική ομορφιά του τοπίου, ήταν η απουσία οποιουδήποτε ήχου. Πρώτη φορά στη ζωή μου άκουγα τη... σιωπή, όπως συμβαίνει στο Διάστημα». Οσο για τις καιρικές συνθήκες; «Τότε ήταν το “καλοκαίρι” της Ανταρκτικής, που σημαίνει ότι οι θερμοκρασίες έφθαναν τους μείον 35°C. Η αίσθηση, όμως, ειδικά τις μέρες που φυσούσε, έφθανε τους μείον 50°C. Για το κρύο ήμασταν κατάλληλα προετοιμασμένοι. Το πρόβλημα ήταν κυρίως οι άνεμοι, που κάποιες μέρες έφθαναν τα 15 μποφόρ. Επί πέντε μέρες δεν μπορούσαμε να βγούμε καν από τις σκηνές μας». Η αναζήτηση μετεωριτών γινόταν επί τουλάχιστον οκτώ ώρες ημερησίως σε διάφορες περιοχές. «Μόνο στον έναν παγετώνα (από τους τρεις στους οποίους πήγαμε), τον Αμούνδσεν, διανύσαμε 900 χιλιόμετρα. Εργαλεία δεν χρησιμοποιούσαμε, μόνο τα μάτια μας. Δεν σκάβαμε, μόνο ό,τι βρισκόταν στην επιφάνεια του πάγου μάς ενδιέφερε. Oποτε εντοπίζαμε έναν μετεωρίτη –ή κάτι που θεωρούσαμε ότι είναι μετεωρίτης– καταγράφαμε τις συντεταγμένες του, τον φωτογραφίζαμε με κλίμακα και στη συνέχεια τον τοποθετούσαμε σε αποστειρωμένη σακούλα. Δεν επιτρεπόταν να τον αγγίξουμε, ώστε να μην τον μολύνουμε». Η συγκομιδή ήταν εξαιρετική. Στη διάρκεια της παραμονής της η ομάδα συγκέντρωσε 263 μετεωρίτες, οι οποίοι στάλθηκαν στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA, στο Χιούστον του Τέξας για πιο ενδελεχή μελέτη. «Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι. Μόνο που δεν καταφέραμε να βρούμε μετεωρίτη από τον Aρη – τον πιο σπάνιο απ’ όλους. Iσως την επόμενη φορά», λέει ο κ. Μπαζιώτης, που δεν κρύβει την επιθυμία του να επιστρέψει στην Ανταρκτική. Τα άλλα όνειρα Την 1η Οκτωβρίου η NASA θα γιορτάσει τα 60ά γενέθλιά της. «Πέρα από τις επιστημονικές κατακτήσεις, η NASA “έφερε” το Διάστημα στη Γη. Εκανε απτό κάτι που φαινόταν άπιαστο. Εδωσε στους ανθρώπους την ευκαιρία να ονειρεύονται, με την πεποίθηση ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο», λέει ο Ιωάννης Μπαζιώτης. Ο ίδιος, επιλέγοντας να μείνει στην Ελλάδα, κυνηγάει κι άλλα όνειρα. «Θα ήθελα να δημιουργήσω στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο ένα πλανητικό εργαστήριο ισάξιο με τα αντίστοιχα αμερικανικά και ευρωπαϊκά. Η αρχή έχει γίνει. Χάρη σε μια δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας απέκτησε πριν από λίγο καιρό τον μοναδικό στην Ελλάδα ηλεκτρονικό μικροαναλυτή». Του ζητώ και ένα σχόλιο για την αξιοκρατία της NASA. «Αναμενόμενη δεν είναι; Κανείς δεν θα ρισκάρει την αποτυχία μιας αποστολής για οποιονδήποτε λόγο. “Βύσματα” στη NASA δεν περνάνε...». Η συνάντηση Το βεβαρημένο πρόγραμμά του, ενόψει μάλιστα ενός ταξιδιού στο εσωτερικό για να συμμετάσχει σε κάποιο συνέδριο, δεν μας άφηνε και πολλά περιθώρια. Ετσι, το γεύμα έγινε... πρόγευμα, πολύ νωρίς το πρωί, σε καφετέρια του Κεραμεικού. Συνοδεύσαμε τους καφέδες μας με τοστ. Oι σταθμοί του 1980 Γεννιέται στην Αθήνα. 2002 Πτυχίο, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Γεωλογίας. 2008 Διδακτορικό, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων Μεταλλουργών. 2008 Βραβείο Κτενά από την Ακαδημία Αθηνών. 2009-2010 Μεταδιδακτορικός ερευνητής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων Μεταλλουργών. 2012 Μεταδιδακτορικός ερευνητής/Visiting Professor, University of Tennessee - Knoxville. 2013-2014 Μεταδιδακτορικός ερευνητής: University of Perugia – Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης – University of Vienna. 2016 NASA, Αξιολογητής Ερευνητικών Μεταδιδακτορικών Προγραμμάτων. 2016 Επίκουρος καθηγητής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών – Τμήμα Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων και Γεωργικής Μηχανικής. http://www.kathimerini.gr/985039/article/proswpa/geyma-me-thn-k/vysmata-sth-nasa-den-pernane

Αρχέγονος μετεωρίτης γράφει το βιβλίο της ζωής σε Γη και σε άλλους πλανήτες. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες της Σχολής Επιστημών Γης και Περιβάλλοντος του Μάντσεστερ ανακοίνωσαν τα πρώτα αποτελέσματα των μελετών που πραγματοποιούν τα τελευταία δύο έτη σε ένα μετεωρίτη που έχει ηλικία παρόμοια με εκείνη του ηλιακού μας συστήματος. Ο μετεωρίτης είναι ένας ανθρακούχος χονδρίτης, μια σπάνια κατηγορία μετεωριτών οι οποίοι σχηματίστηκαν κατά την διαδικασία γέννησης του ηλιακού μας συστήματος. Οι επιστήμονες αναζητούν επίμονα τέτοιους μετεωρίτες αφού η μελέτη τους ανασύρει στοιχεία πολύτιμα για την κατανόηση όχι μόνο του ηλιακού μας συστήματος και των πλανητών του αλλά και για την ύπαρξη και εξέλιξη και άλλων πλανητικών συστημάτων. Η μελέτη αυτού του μετεωρίτη που έχει ηλικία περίπου 4,5 δισ. έτη (ίδια με το ηλιακό μας σύστημα) παρέχει στους επιστήμονες πολύτιμα στοιχεία για την ύπαρξη της ζωής στην Γη αλλά και την πιθανή παρουσία της σε άλλες περιοχές του Γαλαξία και του Σύμπαντος. Οι ερευνητές εντόπισαν στον μετεωρίτη τα ίχνη διαφόρων οργανικών ουσιών (άνθρακα, οξυγόνο, άζωτο, θείο, υδρογόνο) οι οποίες αποτελούν δομικά συστατικά της ζωής και οι οποίες φαίνεται πώς ήταν παρούσες στην γέννηση του ηλιακού μας συστήματος. Πολλοί επιστήμονες έχουν διατυπώσει την άποψη ότι τα δομικά υλικά της ζωής υπήρχαν στους μετεωρίτες, οι οποίοι με την πτώση τους τα έσπειραν στον πλανήτη μας, οι συνθήκες του οποίου επέτρεψαν στα υλικά αυτά να «δράσουν» και να δημιουργήσουν τις πρώτες μορφές ζωής. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αν πράγματι αυτές οι απαραίτητες για την ζωή ουσίες δημιουργούνται με απλό τρόπο στην βρεφική ηλικία ενός πλανητικού συστήματος τότε θα διασπείρονται με διαφόρους τρόπους στους πλανήτες του συστήματος και αν κάποιος πλανήτης έχει τις κατάλληλες συνθήκες τότε η ζωή θα κάνει εκεί την εμφάνιση της όπως εκτιμάται ότι συνέβη και στην περίπτωση της Γης. Αν αυτό ισχύει τότε η ζωή θα πρέπει να είναι πολύ πιο διαδεδομένη στο Σύμπαν από όσο εκτιμούν οι ειδικοί. http://www.in.gr/2018/08/07/tech/arxegonos-meteoritis-grafei-vivlio-tis-zois-se-gi-kai-se-allous-planites/

Τα μυστικά ενός ιστορικού μετεωρίτη. Η μελέτη των μετεωριτών και ειδικότερα όσων ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων χονδριτών, αποτελεί πρόκληση για τους επιστήμονες. Μία νέα διεθνής επιστημονική μελέτη, με επικεφαλής έναν Έλληνα γεωεπιστήμονα, για τον ιστορικό μετεωρίτη Château-Renard που έπεσε στη Γαλλία το 1841, ρίχνει φως σε αυτούς τους μετεωρίτες και αποκαλύπτει σημαντικά νέα στοιχεία. Η δημοσίευση της έρευνας συμπίπτει με τη σημερινή Διεθνή Ημέρα Αστεροειδών, κατά την οποία σε πολλές χώρες γίνονται εκδηλώσεις για να ενημερωθεί το κοινό σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους από τους αστεροειδείς. Οι μετεωρίτες είναι συνήθως μικρά θραύσματα αστεροειδών, τα οποία επιβιώνουν κατά την πύρινη διέλευσή τους από τη γήινη ατμόσφαιρα και καταλήγουν στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Είναι πρώτη φορά που εκπονείται τέτοια επιστημονική εργασία με πρώτο συγγραφέα από ελληνικό πανεπιστήμιο. Περιλαμβάνει δεδομένα που δημοσιεύονται για πρώτη φορά στην ιστορία του συγκεκριμένου μετεωρίτη από τη στιγμή της ανακάλυψής του και τα οποία σχετίζονται με το τρόπο σχηματισμού και τις συνθήκες που λαμβάνουν χώρα κατά τη σύγκρουση των αστεροειδών. Η ηλικία σχηματισμού των χονδριτών μετεωριτών είναι πολύ παλαιά και πρακτικά συμπίπτει με τα πρώτα στάδια δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, πριν από περίπου 4,5- 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Μία από τις υποκατηγορίες αυτών των μετεωριτών είναι η L, η οποία αντιστοιχεί στους μετεωρίτες που έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο. Το μητρικό σώμα από το οποίο προέρχονται οι εν λόγω μετεωρίτες, φαίνεται να διαμελίστηκε πριν από περίπου 470 εκατομμύρια χρόνια εξαιτίας μίας ισχυρής σύγκρουσης ενός αστεροειδούς με αυτό το σώμα. Κατά τη διάρκεια του διαμελισμού του μητρικού σώματος των χονδριτών τύπου L, αναπτύχθηκαν πολύ υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, οι οποίες αποτυπώθηκαν στα ορυκτά -δηλαδή στα θεμελιώδη συστατικά του μετεωρίτη- που σχηματίσθηκαν. Ο εν λόγω μετεωρίτης είχε βρεθεί στην ομώνυμη περιοχή Σατό-Ρενάρ της Γαλλίας και μετά την πτώση του συλλέχθηκαν τα κομμάτια του, που συνολικά ζύγιζαν 30 κιλά. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ιωάννη Μπαζιώτη, επίκουρο καθηγητή Ορυκτολογίας-Πετρολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ανίχνευσαν για πρώτη φορά στον μετεωρίτη Château-Renard σημαντικά ορυκτά, τα λεγόμενα «πολύμορφα υψηλών πιέσεων». Η παρουσία τους στο εσωτερικό του μετεωρίτη δείχνει ότι σχηματίστηκαν σε μία πολύ σφοδρή σύγκρουση, η οποία συνδέεται με τον διαμελισμό του μητρικού σώματος των χονδριτών μετεωριτών τύπου L. Οι επιστήμονες απέδειξαν πως κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης αναπτύχθηκαν πολύ υψηλές πιέσεις, τέτοιες που ισοδύναμα παρατηρούνται στο εσωτερικό της Γης σε βάθος 650 χιλιομέτρων. Αντίστοιχα, οι θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν κατά τη σύγκρουση, εκτιμήθηκαν λίγο μεγαλύτερες από 1.800 βαθμούς Κελσίου. Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Ι. Μπαζιώτης, «αποδεικνύεται πως η εφαρμογή αναλυτικών μεθόδων με επιστημονικά όργανα υψηλής διακριτικής ικανότητας, όπως αυτά που υπάρχουν στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στα συνεργαζόμενα πανεπιστήμια και φορείς, μπορεί να οδηγήσει στην ανίχνευση μικροσκοπικών ορυκτών και, περαιτέρω, στην κατανόηση της δυναμικής των συγκρούσεων που λαμβάνουν χώρα μεταξύ των αστεροειδών, σε μία περίοδο 470 εκατομμυρίων ετών στο παρελθόν». Στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Scientific Reports», συμμετείχαν ερευνητές από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας (Caltech), το Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης. Όπως τόνισε ο κ. Μπαζιώτης, «η εν λόγω εργασία αποτελεί συμβολή στην πλανητική επιστήμη, που θα βοηθήσει περαιτέρω στην κατανόηση του σχηματισμού και της ανίχνευσης πολύτιμων ορυκτών όπως ο Ιαδεΐτης, του οποίου ο πολύτιμος λίθος είναι ο Ίασπις». Το Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του δρ. Ιωάννη Μπαζιώτη στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών εξειδικεύεται στον χαρακτηρισμό και στη μελέτη των μετεωριτών, τόσο των χονδριτών, όσο και εκείνων που προέρχονται από τον πλανήτη Άρη. Επιπρόσθετα, παρουσιάζει έντονη δράση σε θέματα πλανητικής επιστήμης και διάχυσης της γνώσης στο ευρύ κοινό. Στις 27 Ιουνίου ο κ. Μπαζιώτης, μαζί με τον αναπληρωτή καθηγητή Κώστα-Αλκέτα Ουγγρίνη του Πολυτεχνείου Κρήτης, έδωσαν ομιλία στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ενώπιον της Επιτροπής για τις ειρηνικές χρήσεις του διαστήματος (COPUOS). Εκεί παρουσίασαν θέματα που αφορούν την ελληνική ακαδημαϊκή έρευνα και την πρωτοβουλία για την εξερεύνηση του πλανήτη Άρη και το παράδειγμα της ύπαρξης ανάλογων πετρωμάτων -που μοιάζουν με τα αντίστοιχα του Άρη- στην Ελλάδα. Εξάλλου, έως το τέλος του 2018, όπως δήλωσε ο Έλληνας γεωεπιστήμονας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θα πραγματοποιηθεί στη χώρα μας η έκθεση του μόνο επιβεβαιωμένου μετεωρίτη που έχει πέσει στην Ελλάδα, του μετεωρίτη SERES. «Καθώς συμπληρώνονται 200 χρόνια από την πτώση του SERES τον Ιούνιο του 1818 στην περιοχή των Σερρών, η έκθεσή του στο κοινό της Ελλάδος θα συμβάλει στην περαιτέρω διείσδυση της επιστήμης των μετεωριτών στη νέα γενιά Ελλήνων επιστημόνων», τόνισε. Σύμφωνα με τον κ. Μπαζιώτη, μόνο ο μετεωρίτης SERES, ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των χονδριτών, υπάρχει επίσημα ως ελληνικής προέλευσης στη βάση δεδομένων του διεθνούς Δελτίου Μετεωριτών του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου (Meteoritical Bulletin of Lunar & Planetary Institute). Περίπου συνολικά 6,5 κιλά βρίσκονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης και το κύριο δείγμα ανέρχεται σε 4 κιλά και 649 γραμμάρια. Εκτός από τον SERES, στην Ελλάδα, κατά τον κ. Μπαζιώτη, υπάρχουν μερικές ακόμα ιστορικές πληροφορίες για την ύπαρξη μετεωριτών, ωστόσο δεν υπάρχει αντίστοιχο δείγμα για να χαρακτηριστούν επιβεβαιωμένες. Τέτοιοι θεωρούμενοι «αμφίβολοι» μετεωρίτες έχουν αναφερθεί στο παρελθόν στην περιοχή της Λάρισας, στη Θράκη, στους Δελφούς και στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής. Διαβάστε την επιστημονική δημοσίευση εδώ. http://www.kathimerini.gr/972412/article/epikairothta/episthmh/ellhnas-episthmonas-apokalyptei-ta-mystika-enos-istorikoy-metewrith https://physicsgg.me/2018/06/30/%ce%b7-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%cf%8e%ce%bd-30-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85/

Εντυπωσιακή ανακάλυψη επιστημόνων στο κέντρο του γαλαξία. Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε μια από τις μεγαλύτερες έως σήμερα δομές που έχει παρατηρηθεί στον γαλαξία μας. Πρόκειται για ένα ζεύγος συμμετρικών δίδυμων «μπαλονιών» που βρίσκονται πάνω και κάτω από το κέντρο του γαλαξία μας, μοιάζοντας από κοινού με μια κλεψύδρα. Κάθε «φυσαλίδα», που εκπέμπει ραδιοκύματα, έχει ύψος εκατοντάδες έτη φωτός, πολύ μεγαλύτερο από οτιδήποτε άλλο έχει βρεθεί στην κεντρική περιοχή του γαλαξία μας, σε απόσταση περίπου 25.000 ετών φωτός από τη Γη. Οι δύο δομές πιθανώς προέρχονται από κάποια βίαιη έκρηξη κοντά στην κεντρική μαύρη τρύπα του γαλαξία μας πριν αρκετά εκατομμύρια χρόνια, η οποία διαπέρασε το μεσοαστρικό χώρο προς αντίθετες κατευθύνσεις. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Ίαν Χέιγουντ του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», χρησιμοποίησαν για την ανακάλυψη το νέο ραδιοτηλεσκόπιο MeerKAT στη Νότια Αφρική. «Το κέντρο του γαλαξία μας είναι ήσυχο, σχετικά με άλλους γαλαξίες που έχουν πολύ ενεργές κεντρικές μαύρες τρύπες. Ακόμη κι έτσι όμως, η κεντρική μαύρη τρύπα του γαλαξία μας μπορεί κατά καιρούς να γίνει ασυνήθιστα δραστήρια, καταβροχθίζοντας τεράστιες ποσότητες σκόνης και ύλης. Είναι πιθανό ότι ένα τέτοιο φρενιτιώδες 'γεύμα' πυροδότησε ισχυρές εκρήξεις που 'φούσκωσαν' αυτή τη δομή που έως τώρα δεν είχε γίνει αντιληπτή», δήλωσε ο Χέιγουντ. Τα «μπαλόνια» είχαν παραμείνει αόρατα, καθώς κρύβονταν από τα πυκνά νέφη σκόνης και την εκτυφλωτική λάμψη των εκπομπών από το γαλαξιακό κέντρο. Όμως το MeerKAT, που κάνει παρατηρήσεις σε μήκη κύματος κοντά στα 23 εκατοστά, ήταν σε θέση για πρώτη φορά να «δει» τα ραδιοκύματα από τις δύο κρυμμένες δομές. Η περιοχή γύρω από τη μαύρη τρύπα του γαλαξία μας κρύβει πολλά μυστήρια. Σε αυτά προστέθηκε τώρα άλλο ένα με τη νέα ανακάλυψη. Τα δύο εν λόγω «ραδιο-μπαλόνια» φαίνεται να περικλείουν πάνω από 100 μυστηριώδη μεγάλης κλίμακας μαγνητικά «νήματα», που είχαν ανακαλυφθεί στη δεκαετία του 1980 ότι διατρέχουν την κεντρική περιοχή του γαλαξία. Η προέλευση αυτών των «νημάτων», που έχουν μήκος δεκάδων ετών φωτός και πλάτος ενός έτους φωτός, παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα. Οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό πως η ίδια πηγή δημιούργησε τα μαγνητικά «νήματα» και τις «ραδιο-φυσαλίδες». https://www.kathimerini.gr/1042172/article/epikairothta/episthmh/entypwsiakh-anakalyyh-episthmonwn-sto-kentro-toy-gala3ia

Η Gaia μελετά τις ρυθμίσεις των αστεριών στον Γαλαξία. Το τηλεσκόπιο Gaia της ESA, το οποίο καταγράφει τον Γαλαξία μας για να δημιουργήσει τον 3D χάρτη του, συλλέγει πληροφορίες σχετικά με την ανάπτυξη, τη θέση και τη δυναμική του περίπου 1% αστέρες στον γαλαξία μας. Οι επιστήμονες ελπίζουν να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν τα ακριβή και λεπτομερή δεδομένα της Gaia για τα επόμενα δέκα χρόνια για να κατανοήσουν καλύτερα τον σχηματισμό και τη συμπεριφορά των αστεριών στο γαλαξία μας. Ένας τέτοιος επιστήμονας είναι η Marina Kounkel του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον Ουάσινγκτον, επικεφαλής συγγραφέας πρόσφατης μελέτης με δεδομένα της Gaia από τον Απρίλιο 2018, με τίτλο «Ξεμπλοκάρισμα του Γαλαξία Ι: Τοπική Δομή και Ιστορία του Γαλαξία», που δημοσιεύτηκε στην Astronomical Journal. Η έρευνα επικεντρώνεται στο υπόβαθρο και σχηματισμό των αστεριών γύρω από το Ηλιακό μας Σύστημα. Αρχικά, οι ερευνητές αναμένουν να βρουν αστέρια πολλών εκατομμυρίων ετών που χάνουν όλους τους δεσμούς με τα οικιακά τους σμήνη - ωστόσο, οι μισοί από αυτούς κολλάνε σε συμβολοσειρές με χαρακτηριστικά παρόμοια με εκείνα στα σύννεφα των γεννήσεων τους, παραμένοντας έτσι πολλά δισεκατομμύρια χρόνια. Ο τρόπος με τον οποίο ο Γαλαξίας μας κρατά τις χορδές στα σπειροειδή χέρια καθορίζεται από το πόσο παλιά είναι τα αστέρια σε κάθε σειρά. στο χέρι που βρίσκεται πλησιέστερα στο SolarSystem μας, οι χορδές του νεώτερου - κάτω από 100 εκατομμυρίων ετών-αστέρια βρίσκονται ευθεία δεξιά. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι όταν οι παλαιότερες χορδές σχηματίστηκαν, ήταν κάθετες προς τα σπειροειδή όπλα του γαλαξία όπως ήταν τότε που είχαν μετεγκατασταθεί τα τελευταία δισεκατομμύρια χρόνια. Η Μαρίνα εξηγεί ότι, ενώ γνώριζαν τις αστικές ομάδες, Η Gaia τους αφήνει να δουν τον Γαλαξία πολύ λεπτομερώς, σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις ... να προσδιορίσουν τα αστέρια που σχηματίζονται μαζί, ψάχνουμε για αστέρια που κινούνται ομοίως, όπως όλα τα αστέρια που σχηματίστηκαν μέσα στο ίδιο σύννεφο ή σύμπλεγμα θα κινηθούσαν με παρόμοιο τρόπο ». Η εγγύτητα και ο προσανατολισμός των νεώτερων χορδών στις σημερινές σπειροειδείς βραχίονες του Γαλαξία μας δείχνει ότι οι παλαιότερες χορδές είναι ένα σημαντικό« απολιθωμένο αρχείο »της σπειροειδούς δομής του γαλαξία μας. Η φύση των σπειροειδών βραχιόνων εξακολουθεί να συζητείται, με την ετυμηγορία ότι είναι σταθερές ή δυναμικές δομές που δεν έχουν ακόμη διευθετηθεί. Η μελέτη αυτών των παλαιότερων χορδών θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε αν τα όπλα είναι κατά βάση στατικά ή αν κινούνται ή διαχέονται και επαναμορφώνονται κατά τη διάρκεια μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών - περίπου ο χρόνος που χρειάζεται ο ήλιος να τροχιά γύρω από το γαλαξιακό κέντρο a δύο φορές ", λέει ο συνάδελφος της Μαρίνας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον Ουάσιγκτον και ο συν-συγγραφέας της μελέτης, Kevin Covey. https://asgardia.space/en/news/Gaia-Studies-String-Arrangements-of-Stars-in-the-Milky-Way

Ο Γαλαξίας μας μοιάζει με καμπυλωμένο πατατάκι. Αστρονόμοι χρησιμoποιώντας τους μεταβλητούς αστέρες Κηφείδες σχεδίασαν μια ακριβέστερη τρισδιάστατη απεικόνιση του Γαλαξία μας. Η λαμπρότητα των Κηφείδων μεταβάλλεται περιοδικά και οι αστρονόμοι τους χρησιμοποιούν για να υπολογίσουν αποστάσεις στο Σύμπαν και στον Γαλαξία μας. Ο νέος τρισδιάστατος χάρτης του Γαλαξία που κατασκευάστηκε χρησιμοποιώντας πάνω από 2.400 Κηφείδες, δείχνει ότι ο δίσκος του Γαλαξία δεν είναι επίπεδος, αλλά στρεβλώνεται σε αποστάσεις μεγαλύτερες από 25.000 έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξιακού κέντρου. Υπενθυμίζεται ότι η διάμετρος του Γαλαξία μας είναι 120.000 έτη φωτός και ότι το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται σε απόσταση 27.000 έτη φωτός από το κέντρο του. Παρότι ο δίσκος του Γαλαξία μας συνήθως απεικονίζεται επίπεδος, παλαιότερες έρευνες έδειξαν ότι καμπυλώνεται στα άκρα του. Η νέα μελέτη [A three-dimensional map of the Milky Way using classical Cepheid variable stars] https://science.sciencemag.org/content/365/6452/478 από αστρονόμους του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας δείχνει πως η καμπύλωση είναι ακόμη μεγαλύτερη. https://physicsgg.me/2019/08/05/%ce%bf-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%bc%cf%80%cf%85%ce%bb%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf/

Νεώτερα για την σύγκρουση του Γαλαξία μας με τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Ο Γαλαξίας μας και ο γαλαξίας της Ανδρομέδας (ή Μ31), είναι οι δυο μεγαλύτεροι γαλαξίες στην Τοπική Ομάδα Γαλαξιών. Οι δυο αυτοί γαλαξίες απέχουν μεταξύ τους 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός. Ο τρίτος σε μέγεθος γαλαξίας στην Τοπική Ομάδα είναι ο Γαλαξίας του Τριγώνου (Μ33). Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των διαστημικών τηλεσκοπίων Hubble και Gaia και της συστοιχίας των ραδιοτηλεσκοπίων Very Long Baseline Array, ο γαλαξίας Μ33 είναι δορυφόρος του Μ31, όπως οι μικροί γαλαξίες Μέγα Νέφος και Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου περιφέρονται γύρω από τον Γαλαξία μας.Από τις αρχές του 1900, είναι γνωστό ότι ο M31 κινείται προς τον Γαλαξία μας. Η προηγμένη τεχνολογία βοήθησε τους αστρονόμους να προσδιορίσουν την ταχύτητα του M31 σε 400.000 km/h. Ωστόσο, μέχρι το 2012, η συνιστώσα της ταχύτητας του M31 προς τον Γαλαξία δεν ήταν γνωστή. Με άλλα λόγια, ήταν ασαφές αν ο Γαλαξίας μας και ο M31 θα συγκρουστούν ή όχι μεταξύ τους. Το 2012, δημοσιεύθηκε μια μελέτη όπου προσδιορίστηκε με μεγαλύτερη ακρίβεια η κίνηση του M31, ως προς τον Γαλαξία μας. Με βάση τη μελέτη αυτή βρέθηκε ότι η πρώτη σύγκρουση του Γαλαξία μας με τον Μ31 θα πραγματοποιηθεί σε περίπου 4 δισεκατομμύρια έτη από τώρα και ότι απαιτούνται πολλαπλές συγκρούσεις μεταξύ 4 και 6 δισεκατομμυρίων ετών από σήμερα για να ολοκληρωθεί η πλήρης συγχώνευση των δυο γαλαξιών. Η μελέτη συμπέραινε επίσης ότι ο γαλαξίας Μ33 πιθανόν να συγκρουόταν αργότερα με το συσσωμάτωμα του Γαλαξία μας με τον γαλαξία της Ανδρομέδας (Μ31), χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα ο Μ33 να συγκρουστεί με τον Γαλαξία μας πριν την συγχώνευση του με τον Μ31. Σε μια πρόσφατη εργασία (στην οποία χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Gaia) επαναπροσδιορίστηκαν οι ταχύτητες των γαλαξιών Μ31 και Μ33. Έτσι διαπιστώθηκε ότι ο Γαλαξίας μας θα συγκρουστεί με τον Μ31 σε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Όμως συμπεριλαμβάνοντας την βαρυτική αλληλεπίδραση του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου και του Μ31 προκύπτει μια καθυστέρηση περίπου 1 δισεκατομμυρίων ετών, οπότε η πρώτη σύγκρουση του Γαλαξία μας με τον Μ31 θα γίνει σε 5,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Προς το παρόν οι αβεβαιότητες δεν επιτρέπουν την πρόβλεψη της μοίρας του Μ33. https://physicsgg.me/2019/05/04/%ce%bd%ce%b5%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%cf%8d%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1/

Οι αστρονόμοι εξετάζουν προσεκτικά τον γαλαξία. Οι αστρονόμοι έχουν κυκλοφορήσει μια νέα εικόνα που δείχνει μια μεγάλη περιοχή σχηματισμού αστεριών του εξωτερικού Γαλαξία. Είναι η πρώτη εικόνα υψηλής ραδιενέργειας των μοριακών νεφών στην περιοχή Η περιοχή αυτή βρίσκεται πίσω από ένα κοντινό σύννεφο σκόνης και φυσικού αερίου ", δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Charles Kerton του Iowa State University." Το σύννεφο εμποδίζει το φως και έτσι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε υπέρυθρες ή ραδιοενισχυτικές παρατηρήσεις για να το μελετήσουμε ". Η CTB 102, η απομακρυσμένη περιοχή του Γαλαξία μας, βρίσκεται περίπου 14.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Είναι μια περιοχή HII που περιέχει σύννεφα φορτισμένων ατόμων υδρογόνου. Επειδή είναι μακριά από τη Γη και λόγω των σωματιδίων σκόνης και αερίου στο μεταξύ, αυτή η περιοχή δεν έχει μελετηθεί καλά. "Η περιοχή έχει πολύ κακή χαρτογράφηση", δήλωσε ο Κέρτον. Η εικόνα από ένα ραδιοτηλεσκόπιο δείχνει μια τεράστια περιοχή σχηματισμού αστεριών στον εξωτερικό του Γαλαξία. Οι οβάλ αναγνωρίζουν τις κύριες υποδιαιρέσεις του μοριακού σύννεφου της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου του μικρότερου 1α, το οποίο είναι πολύ αποδοτικό στην παραγωγή αστεριων. Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν ένα ραδιοτηλεσκόπιο στο παρατηρητήριο ραδιοαστρονομίας Taeduk της Νότιας Κορέας για τη λήψη παρατηρήσεων μονοξειδίου του άνθρακα υψηλής ανάλυσης για τα μοριακά σύννεφα στην απομακρυσμένη περιοχή του γαλαξία. "Αυτό μας λέει τη μάζα και τη δομή του υλικού στο διαστρικό μέσο εκεί", είπε ο Kerton. Οι αστρονόμοι συνέκριναν έπειτα τις παρατηρήσεις τους με τα υπάρχοντα δεδομένα από τον Ερευνητή Μετεωρολογικού Μετρητή Ευρείας Πεδίου και την Έρευνα Δύο Micron All Sky, η οποία τους επέτρεψε να ταξινομήσουν νεαρούς αστέρες που σχηματίστηκαν στην περιοχή. Ένα σημαντικό εύρημα αυτής της μελέτης είναι μια υποπεριοχή που είναι η περιοχή από νεαρά αναπτυσσόμενα αστέρια ενσωματωμένα στο μοριακό σύννεφο. Οι αστρονόμοι είχαν συνδυάσει δεδομένα ραδιοσυχνοτήτων που περιγράφουν τη φυσική δομή της περιοχής με τα δεδομένα υπερύθρων για τον προσδιορισμό του νεαρού αστρικού περιεχομένου. Διαπίστωσαν ότι η αποτελεσματικότητα σχηματισμού αστεριών του CTB 102 είναι περίπου 5-10%, η οποία είναι παρόμοια με άλλα ογκώδη μοριακά σύννεφα στον γαλαξία. Εντούτοις, η υποπεριφέρεια ενδιαφέροντος έχει απόδοση σχηματισμού αστεριών 17-37%, πολύ υψηλότερη από την αναμενόμενη για το μέγεθός της. Ο Κέρτον δήλωσε ότι χρειάζεται μια άλλη μελέτη για να απαντηθεί το ζήτημα της έντασης του σχηματισμού των αστεριών σε αυτή την περιοχή - ίσως είναι κάτι ιδιαίτερο διαστρικό υλικό στην εν λόγω υποπεριοχή, η οποία βρίσκεται δίπλα στη μαζική περιοχή HII. "Αυτή είναι η πρώτη μας ματιά σε όλα αυτά", είπε ο Kerton. "Τα παλαιότερα δεδομένα ήταν μερικές μόνο κουκίδες, λίγα pixels. Δεν μπορούσαμε να απομονώσουμε αυτή τη σχετικά μικρή περιοχή του γαλαξία." Ο Κέρτον πρόσθεσε ότι το ραδιοτηλεσκόπιο της Νότιας Κορέας είναι πολλά υποσχόμενο, καθώς υπάρχουν πολλοί δυνητικοί στόχοι. Τα ευρήματα των αστρονόμων παρουσιάζονται σε ένα έγγραφο που έγινε δεκτό για δημοσίευση από την Astrophysical Journal. Οι κύριοι συγγραφείς είναι ο Sung-ju Kang της Κορέας Αστρονομίας και Space Science Institute και ο Brandon Marshall του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα στο Kearney. Άλλοι συγγραφείς περιλαμβάνουν τον Youngsik Kim, τον Μίνιο Τσί και τον Μίγκου Κανγκ του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Διαστήματος της Κορέας. https://asgardia.space/en/news/Astronomers-Take-a-Close-Look-at-a-Far-Milky-Way-Subregion

Έλληνες επιστήμονες έκαναν την πρώτη μέτρηση του μαγνητικού πεδίου του γαλαξία μας. Για πρώτη φορά δύο Έλληνες επιστήμονες, σε συνεργασία με έναν Αυστραλό συνάδελφό τους, μέτρησαν την ένταση ενός τμήματος του μαγνητικού πεδίου του γαλαξία μας μέσω «τομογραφίας», δημιουργώντας ένα τρισδιάστατο μαγνητικό χάρτη για ένα μικρό κομμάτι του γαλαξία. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής δρα 'Αρη Τρίτση της Σχολής Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου και με τη συνεργασία της αναπληρώτριας καθηγήτριας Βασιλικής Παυλίδου του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal», διαπίστωσαν πως η ένταση του μαγνητικού πεδίου του γαλαξία μας είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι θεωρείτο έως τώρα. Έως σήμερα, τα περισσότερα επιστημονικά μοντέλα που έκαναν εκτιμήσεις για την ένταση του γαλαξιακού μαγνητικού πεδίου σε διάφορα σημεία και αποστάσεις από τον Ήλιο, βασίζονταν σε παρατηρήσεις που δεν μπορούν να μετρήσουν το πεδίο αυτό σε τρεις διαστάσεις. «Η εργασία μας ανοίγει το δρόμο για μελλοντικές ανακαλύψεις αναφορικά με την εξέλιξη του γαλαξία μας, το σχηματισμό των άστρων και των πλανητών και τα πρώιμα στάδια του σύμπαντος. Έχουμε τώρα πια τα μέσα να χαρτογραφήσουμε την ένταση του μαγνητικού πεδίου για όλες τις περιοχές του γαλαξία μας, πράγμα που θα μας επιτρέψει την καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης του σύμπαντος», δήλωσε ο δρ. Τρίτσης. Όπως είπε, «το επόμενο βήμα είναι να δημιουργήσουμε τον πρώτο πλήρως τρισδιάστατο χάρτη του μαγνητικού πεδίου του γαλαξία μας και να μελετήσουμε όλες τις άλλες αστροφυσικές διαδικασίες που εξαρτώνται από αυτό». Η Β. Παυλίδου δήλωσε ότι η νέα μελέτη αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για να κατανοηθεί πώς η κοσμική ακτινοβολία πολύ υψηλής ενέργειας ταξιδεύει δια μέσου του γαλαξία μας. Οι κοσμικές αυτές ακτίνες είναι σωματίδια με πολύ μεγάλη ενέργεια, μερικές φορές πολύ μεγαλύτερη από αυτή που μπορούν να φθάσουν οι κατασκευασμένοι από τους ανθρώπους επιταχυντές. «Κατανοώντας τη δομή και την ένταση του μαγνητικού πεδίου, μπορούμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες μας να εντοπίσουμε την προέλευση αυτών των άκρως ενεργητικών σωματιδίων και να αναζητήσουμε μια νέα φυσική σε ακραίες ενέργειες», ανέφερε η κ. Παυλίδου. Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από το Αυστραλιανό Συμβούλιο Ερευνών και έκανε χρήση υπερυπολογιστών στην Αυστραλία και στην Ευρώπη. http://www.kathimerini.gr/1015386/article/epikairothta/episthmh/ellhnes-episthmones-ekanan-thn-prwth-metrhsh-toy-magnhtikoy-pedioy-toy-gala3ia-mas