Δροσος Γεωργιος

Η επιστημονική φαντασία γίνεται πραγματικότητα …Αποικία στον Άρη σε 10 χρόνια. Πολύ νωρίτερα απ’ όσο ενδεχομένως περίμενε κανείς μπορεί η διεθνής επιστημονική κοινότητα να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις για τους (άγνωστους σήμερα) κατοικήσιμους κόσμους πέρα από τη Γη και όσα το αχανές Διάστημα κρατά προς το παρόν καλά κρυμμένα. «Να μην μας ξενίσει το γεγονός αν δούμε σε δέκα χρόνια τους πρώτους αποίκους στον Αρη. Στο ίδιο διάστημα πιστεύω ότι θα μπορούμε να «δούμε» τυχόν βιολογική δραστηριότητα σε εξωηλιακούς πλανήτες και άρα θα απαντήσουμε στο εάν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν!», τονίζει στα «ΝΕΑ» ο ομότιμος καθηγητής Παρατηρησιακής Αστροφυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών δρ Παναγιώτης Γ. Νιάρχος, με αφορμή το μπαράζ ανακοινώσεων για διαστημικές ανακαλύψεις των τελευταίων μηνών, αλλά και την ομιλία του με τίτλο «Αναζήτηση εξωγήινης ζωής: Ενδείξεις και αναπάντητα ερωτήματα», σε εκδήλωση του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, την ερχόμενη Δευτέρα (θα προβληθεί και η ψηφιακή παράσταση «Ζωή στο Σύμπαν»). Ο πρώτος Έλληνας που έκανε παρατηρήσεις με τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος στη Χιλή σχολιάζει τις πέντε πιο πρόσφατες ανακαλύψεις – εγχειρήματα και μιλά για την «επόμενη μέρα» των επιστημόνων: «Στην έρευνα έχουν γίνει άλματα, δεν θα μπορούσε καν να τα φανταστεί κάποιος πριν από μερικά χρόνια. Και η συζήτηση για την ύπαρξη άλλων κόσμων είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, καθώς τα τελευταία παρατηρησιακά αποτελέσματα παρέχουν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κάποιας μορφής ζωής στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά και επιβεβαιώνουν την ύπαρξη άλλων πλανητικών συστημάτων στο Σύμπαν». Η δεύτερη Γη Ηδη τρέχουν δεκάδες ερευνητικά προγράμματα, ωστόσο η προσπάθεια των ειδικών εστιάζει στην κατασκευή μεγαλύτερων τηλεσκοπίων και πιο εξελιγμένων οργάνων ώστε να εντοπιστεί η… δεύτερη Γη: «Με τρία κρίσιμα βήματα μπορούμε να κατατάξουμε έναν εξωηλιακό πλανήτη στην κατηγορία εκείνου που έχει ευνοϊκές συνθήκες για ανάπτυξη ζωής. Το ένα είναι να προσδιορίσουμε τα φυσικά χαρακτηριστικά (μέγεθος, μάζα κ.τλ.) του πλανήτη και του ήλιου του, κάτι που απαντάμε με σιγουριά. Το δεύτερο, που εν μέρει το κάνουμε, είναι η μελέτη της ατμόσφαιρας και το τρίτο, που προς το παρόν αφήνει μόνο αναπάντητα ερωτήματα, είναι να βρούμε δείγματα βιολογικής δραστηριότητας». Η συστηματική έρευνα για εξωηλιακούς πλανήτες άρχισε το 1995, όταν ανακαλύφθηκε ο 51 Pegasi b (ένας… μισός Δίας): «Μέχρι σήμερα έχουμε βρει πάνω από 3.700, εκ των οποίων 53 είναι εν δυνάμει κατοικήσιμοι». Ειδικά τον τελευταίο χρόνο ανακοινώθηκαν ανακαλύψεις που ανοίγουν νέους δρόμους: Ο Εγγύτατος Κενταύρου (Proxima Centauri), που είναι ο πιο κοντινός μας εξωπλανήτης, το σύστημα Trappist με πλανήτες – ξαδέρφια της Γης, ο πρώτος εξωηλιακός πλανήτης σε άλλο γαλαξία και το πλανητικό σύστημα Kepler 90, καρμπόν με το δικό μας. Υστερα από αυτά ξεκίνησε προ ημερών και η αποστολή (πρωτοβουλία του Ελον Μασκ) στον Αρη: «Οι τελευταίες ανακαλύψεις έχουν δείξει ότι υπάρχει νερό σε αρκετές ποσότητες. Οι μελλοντικοί αστροναύτες θα έχουν ανεξάντλητες πηγές!». Ένα ταξίδι 30.000 ετών Σύμφωνα με τον καθηγητή, πάντως, ακόμα και στον Εγγύτατο Κενταύρου που απέχει μόλις 4,2 έτη φωτός (σ.σ. 9,5 τρισ. χλμ.) είναι αδύνατο σήμερα να γίνουν επιτόπιες έρευνες: «Θα φτάναμε εκεί σε 30.000 χρόνια! Επίσης, ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης δέχεται έντονη βλαβερή ακτινοβολία από το άστρο του και άρα σχεδόν μηδενίζονται οι πιθανότητες για κάποια μορφή ζωής. Ομως αυτός μαζί με το σύστημα Trappist έχουν τους μεγαλύτερους δείκτες ομοιότητας με τη Γη». Όπως αναφέρει, «οι έρευνες επικεντρώνονται στον γαλαξία μας, καθώς οτιδήποτε άλλο έχει τον παράγοντα της απαγορευτικής απόστασης. Γι’ αυτό η πρόσφατη ανακάλυψη πλανήτη σε μακρινό γαλαξία έχει επιστημονική αξία, αλλά μέχρι εκεί. Βεβαίως, η επιστήμη δεν απογοητεύεται και ανακαλύπτει νέους δρόμους για την κατανόηση του Σύμπαντος». Το υπερόπλο της NASA και το Βαρύ Γεράκι Tο Βαρύ Γεράκι του Ελον Μασκ πήρε τον δρόμο για τον πλανήτη Αρη την περασμένη Τρίτη την ώρα που το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ ή αλλιώς το ατρόμητο υπερόπλο της NASA εξακολουθούσε να σαρώνει τον γαλαξία μας αναζητώντας κατοικήσιμους πλανήτες. «Μπήκαμε μάλιστα στην εποχή Κέπλερ 2! Χωρίς αυτό το φοβερό εργαλείο, η έρευνα θα προχωρούσε με αργούς ρυθμούς. Το τηλεσκόπιο εκτοξεύτηκε το 2009 από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα και είχε σχεδιαστεί να δουλέψει για 4-5 χρόνια. Αν και υπέστη μικρή βλάβη, οι επιστήμονες το επανέφεραν και παρά τα προβλήματα συνεχίζει να μας στέλνει πολύτιμες πληροφορίες» επισημαίνει ο καθηγητής Παναγιώτης Γ. Νιάρχος. Σύμφωνα με τον ίδιο, άλλωστε, από τους συνολικά 3.700 εξωηλιακούς πλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, το Κέπλερ έχει ξετρυπώσει τους 2.340! Τα τελευταία 24ωρα, η επιστημονική κοινότητα παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις «περιπλανήσεις» στα σκοτάδια του κόκκινου αυτοκινήτου Tesla, με «οδηγό» μια κούκλα-αστροναύτη, που… ακούει σε λούπα το «Space Oddity» του Ντέιβιντ Μπάουι. Το αυτοκίνητο κουβάλησε στο Διάστημα ο σούπερ πύραυλος (Falcon Heavy) της αμερικανικής διαστημικής εταιρείας SpaceX. Το Βαρύ Γεράκι του δισεκατομμυριούχου Μασκ είναι «ο πιο ισχυρός πύραυλος που θα μπορούσε σήμερα να φύγει για το Διάστημα και μένει να δούμε τα αποτελέσματα», σχολιάζει ο καθηγητής. Info Αφιέρωμα «Ζωή στο Σύμπαν» Πού: Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου Πότε: Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου, ώρα 18:30. Ελεύθερη είσοδος: Δελτία προτεραιότητας στο Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 18:00. Σε περίπτωση αυξημένης προσέλευσης, η εκδήλωση θα επαναληφθεί την ίδια μέρα στις 20:00. https://physicsgg.me/2018/02/12/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%86%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%b3

Σελήνη, μια ανεξερεύνητη πηγή πρώτων υλών. To φεγγάρι πάντα συνάρπαζε τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος πάτησε στη Σελήνη για πρώτη φορά το 1969 αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να αξιοποιήσει τον ορυκτό της πλούτο. Ίσως στο μέλλον. Από τότε που για πρώτη φορά ο Αμερικανός αστροναύτης Νιλ Άρμστρονγκ πάτησε το πόδι του στη Σελήνη αναφωνώντας «ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο για την ανθρωπότητα», έχουν περάσει πολλές δεκαετίες και έχουν μεσολαβήσει πολλές αποστολές στο φεγγάρι. Σήμερα η κατανόηση της Σελήνης έχει φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο και οι επιστήμονες διατείνονται ότι γνωρίζουν τα πάντα για τον γειτονικό πλανήτη. Ή καλύτερα σχεδόν τα πάντα. Χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης σήμερα πολλές ιδιωτικές εταιρείες έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να ξεκινήσουν τις δικές τους ερευνητικές αποστολές στο διάστημα. Η Tesla και η SpaceΧ έχουν ως μεγαλεπήβολο στόχο να δημιουργήσουν «αποικία» στον Άρη αλλά και να διοργανώνουν τουριστικά ταξίδια στη Σελήνη. Όμως μεγάλο ενδιαφέρον έχουν αρχίσει να δείχνουν και πολλές επενδυτικές εταιρείες για εξόρυξη ορυκτών πρώτων υλών αλλά και ευγενών μετάλλων, όπως ο χρυσός, από το υπέδαφος της Σελήνης. Όπως εκτιμούν ειδικοί το υπέδαφος της Σελήνης είναι πιθανότατα πλούσιο και σε Ήλιο-3. Ποια χημικά στοιχεία υπάρχουν στη Σελήνη; Σύμφωνα με τον καθηγητή αστροβιολογίας και επιστήμης των πλανητών Ίαν Κρόφορντ στο Πανεπιστήμιο του Μπίρμπεκ του Λονδίνου: «Καθώς προχωρά η εξερεύνηση των πλανητών, αυξάνεται και η πιθανότητα στο μέλλον να είναι δυνατή η άντληση ενεργειακών πόρων και άλλων υλικών από άλλους πλανήτες». Προς το παρόν, όπως σημειώνει ο ίδιος, αυτή η προοπτική ενδιαφέρει κυρίως ιδιώτες επενδυτές. «Θα μπορούσαμε θεωρητικά στο μέλλον να δημιουργήσουμε βάσεις εξόρυξης, όπως στην Ανταρκτική. Οι βάσεις αυτές θα μπορούσαν να λειτουργούν εξ ολοκλήρου με φυσικούς πόρους από τη Σελήνη, αντί να μεταφέρονται από τη γη». Ο Ίαν Κρόφορντ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «κάθε χημικό στοιχείο που βρίσκεται στον περιοδικό πίνακα της γης, ανιχνεύεται επίσης στη Σελήνη. Ειδικότερα το Ήλιο-3 της Σελήνης θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την κάλυψη ενεργειακών αναγκών στη γη, δεδομένου ότι χρησιμοποιείται σε πυρηνικούς σταθμούς για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Έτσι λοιπόν αυξάνονται οι φωνές υπέρ της εκμετάλλευσης του χημικού αυτού στοιχείου που μπορεί να μας δώσει η Σελήνη». Ο ίδιος βέβαια εκφράζει επιφυλάξεις τόσο ως προς την πιθανολογούμενη πραγματική ποσότητα Ήλιου-3 στο φεγγάρι όσο και ως προς την μακροπρόθεσμη συμβολή μιας τέτοιας μεγαλόπνοης και κοστοβόρας επένδυσης στην κάλυψη αναγκών πίσω στη γη. «Εάν έχεις τα χρήματα να επενδύσεις στο πεδίο της ενεργειακής ασφάλειας στο μέλλον, δεν έχει νόημα να επενδύσεις σε άλλη μια μη ανανεώσιμη πηγή, όπως το Ήλιο-3, αλλά πολύ περισσότερο σε άλλες ανανεώσιμες μορφές ενέργειας στη γη». Νέα νομικά ζητήματα Όμως εάν υποθέσουμε ότι πράγματι ξεκινούν αποστολές εκμετάλλευσης του διαστήματος, ποιος θα έχει την κυριότητα των εκάστοτε σεληνιακών εδαφών; Σύμφωνα με τον Ίαν Κρόφροντ, το ζήτημα των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο διάστημα ρυθμίζεται από τη Διεθνή Σύμβαση για το Διάστημα του 1967 (Στα ελληνικά: Συνθήκη επί των Αρχών που Διέπουν τη Δραστηριότητα των Κρατών κατά την Εξερεύνηση και Χρησιμοποίηση του Διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης της Σελήνης και των Άλλων ουράνιων Σωμάτων). Το κείμενο αυτό διεθνούς δικαίου ορίζει καταρχήν ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να κατέχει εδάφη στο διάστημα, στη Σελήνη ή άλλους πλανήτες. Όμως, όπως επισημαίνει ο Βρετανός καθηγητής, η σύμβαση αυτή δεν προέβλεψε τίποτα για το ενδεχόμενο απόκτησης ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων πάνω σε ορυκτές ύλες από ιδιώτες επενδυτές. Κατά τη γνώμη του λοιπόν, θα πρέπει να αναθεωρηθεί για να συμπεριλάβει και τις μελλοντικές αποστολές έρευνας και οικονομικής εκμετάλλευσης από ιδιώτες. Κι αυτό διότι όλα δείχνουν ότι κάπως έτσι θα διαγραφεί το μέλλον. https://physicsgg.me/2018/02/10/%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%be%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%b7%ce%b3%ce%ae-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%85/

Γιάννης Μπαζιώτης: Στην Ανταρκτική με τη NASA. Με γεμάτα χέρια γύρισε από την Ανταρκτική ο γεωλόγος Γιάννης Μπαζιώτης, επίκουρος καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος, μαζί με τους άλλους επιστήμονες, ανακάλυψαν ούτε έναν, ούτε δύο, αλλά 263 μετεωρίτες στο πιο κρύο, ξηρό, ανεμoδαρμένο αλλά και πανέμορφο μέρος του πλανήτη. Συμμετέχοντας σε οργανωμένη αποστολή της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) για τον εντοπισμό μετεωριτών, ο Γ. Μπαζιώτης όχι μόνο βίωσε μια αξέχαστη εμπειρία, την οποία περιγράφει γλαφυρά σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, αλλά έκανε και παραγωγική έρευνα, τόσο πεζοπόρα, όσο και με τη χρήση χιονο-οχημάτων (snowmobiles) σε δύσκολες συνθήκες, ακόμη και πάνω από επικίνδυνες ρωγμές πάγου. Ο Έλληνας γεωλόγος, ο οποίος μόλις επέστρεψε στη χώρα μας, από όπου είχε φύγει το Νοέμβριο, συμμετείχε στην 41η αποστολή Antarctic Search for Meteorites (ANSMET), την οποία η NASA έχει καθιερώσει από το 1976. Οι αποστολές αυτές έχουν ανακαλύψει έως τώρα πάνω από 22.000 μετεωρίτες. Ο Γ. Μπαζιώτης, ο πρώτος Έλληνας που συμμετείχε σε τέτοια αποστολή, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980, αποφοίτησε από το Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2002, πήρε το διδακτορικό του από τη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων και Μεταλλουργών του ΕΜΠ το 2008 και από το 2014 διδάσκει στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, επιθυμεί να «δανειστεί» κάποιους μετεωρίτες για να τους φέρει στην Ελλάδα και να τους μελετήσει με τους φοιτητές του. Επίσης θέλει φέτος να δημιουργήσει την πρώτη Πλανητική Εταιρία στην Ελλάδα και να διοργανώσει στην Ημέρα των Αστεροειδών (30 Ιουνίου) μια έκθεση του μοναδικού μετεωρίτη με προέλευση την Ελλάδα, του Seres, κάτι για το οποίο αναζητά οικονομική υποστήριξη. Μόνο ένας μετεωρίτης από τους περίπου 67.000 που έχουν καταγραφεί συνολικά σε παγκόσμιο επίπεδο, προέρχεται από την Ελλάδα και είναι ο μετεωρίτης Seres, ένας χονδρίτης που έπεσε στην περιοχή των Σερρών το 1818. Όπως λέει ο Γ. Μπαζιώτης, «θα ήταν κρίμα να χαθεί η ευκαιρία ενός τέτοιου γεγονότος μοναδικού για την Ελλάδα, καθώς την Ημέρα των Αστεροειδών συμπληρώνονται 200 χρόνια από την πτώση του Seres». Παράλληλα, έχει σχεδόν ολοκληρώσει τη συγγραφή ενός βιβλίου για την μοναδική εμπειρία του στην Ανταρκτική. Ακολουθεί η συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: Βρήκατε τελικά μετεωρίτες στην Ανταρκτική; Βεβαίως, ανακτήσαμε 263 μετεωρίτες από τα πεδία μπλε πάγου της Ανταρκτικής. Οι μετεωρίτες προσγειώνονται παντού στον πλανήτη μας, αλλά ειδικά στην Ανταρκτική είναι πολύ καλά διατηρημένοι. Αυτό οφείλεται στο ότι η παγωμένη ήπειρος αποτελεί μία περιοχή με το μικρότερο ποσοστό κατακρημνισμάτων ανά έτος. Είναι πιο ξηρή από οποιαδήποτε άλλη έρημο στη Γη. Γιατί είναι σημαντικοί οι μετεωρίτες; Η μελέτη των μετεωριτών μάς βοηθά να κατανοήσουμε πώς σχηματίστηκε αρχικά το ηλιακό μας σύστημα και πώς αυτό εξελίχθηκε. Οι μετεωρίτες προέρχονται από μία πληθώρα ουράνιων σωμάτων: δορυφόρους όπως η Σελήνη, πλανήτες όπως ο Άρης και αστεροειδείς όπως η Εστία. Είναι κομμάτια πετρώματος που έχουν αποκολληθεί από το μητρικό τους σώμα εξαιτίας προσκρούσεων αστεροειδών στην επιφάνειά τους. Όταν τα σώματα αυτά βρεθούν σε τροχιά τέτοια που να τέμνει την αντίστοιχη της Γης, τότε επέρχεται η πτώση τους, δημιουργώντας μοναδικές φλεγόμενες μπάλες, καθώς εισέρχονται στον ουρανό με ταχύτητα που ξεπερνά τα 15-20 χιλιόμετρα ανά ώρα. Η μελέτη τους μας αποκαλύπτει τα μυστικά τους, όπως την ηλικία και τις διαδικασίες σχηματισμού τους, ενώ βρίσκονταν στο μητρικό τους σώμα προέλευσης. Πολλοί μετεωρίτες – αυτό αποτελεί και δικό μου κομμάτι έρευνας- μας δίνουν πληροφορίες σχετικά με τη θερμοκρασία και την πίεση που αναπτύχθηκε κατά την πρόσκρουση των αστεροειδών στο μητρικό σώμα. Παράλληλα, ένα σημαντικό πεδίο έρευνας αποτελεί η κατανόηση του κρίσιμου ρόλου που έπαιξε το νερό κατά τα πρώιμα στάδια εξέλιξης του ηλιακού μας συστήματος. Από πού προήλθε το νερό ή γιατί ο πλανήτης μας είναι κατοικήσιμος, είναι ερωτήματα που τελικώς σχετίζονται με το θέμα της ανάπτυξης της ζωής. Πόσο εύκολο είναι να βρεθούν μετεωρίτες στην Ανταρκτική; Η Ανταρκτική αποτελεί το πιο πλούσιο θησαυροφυλάκιο μετεωριτών. Είναι η περιοχή όπου έχει ανακτηθεί πάνω από το 40% του συνόλου των μετεωριτών που έχουν βρεθεί στη Γη. Καταλαμβάνει μια πολύ μεγάλη περιοχή της Γης, είναι έρημη και κρύα. Οι μετεωρίτες που έχουν πέσει στον πάγο πριν από εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια, έρχονται στην επιφάνεια, καθώς ο πάγος απομακρύνεται εξαιτίας μία σύνθετης διαδικασίας μετατροπής του από στερεό σε αέριο, χωρίς τη μεσολάβηση της υγρής κατάστασης και της δράσης του ανέμου. Αυτό οδηγεί στη συγκέντρωση μεγάλου αριθμού μετεωριτών, ειδικά στην περίπτωση που η ηλικία του πάγου είναι αρκετά μεγάλη. Αν η ηλικία του πάγου είναι μικρή, τότε η συγκέντρωση μετεωριτών σε αυτόν, είναι κι εκείνη μικρή. Επίσης, ένα χαρακτηριστικό που διευκόλυνε αρκετά το έργο μας κατά την ανάκτηση των μετεωριτών είναι ότι διατηρούν σε μικρό ή μεγάλο ποσοστό το λεγόμενο τετηγμένο φλοιό. Καθώς περνούν από την ατμόσφαιρα της Γης, λιώνουν εξωτερικά και στερεοποιούνται ταχύτατα, με αποτέλεσμα το σχηματισμό ενός πολύ λεπτού, αλλά σημαντικού για τη διάγνωσή τους εξωτερικού περιβλήματος. Κρίσιμο ρόλο παίζει η μόλυνση των μετεωριτών με το γήινο αποτύπωμα. Για παράδειγμα, αν ένας μετεωρίτης βρισκόταν σε μία περιοχή με έντονες βροχοπτώσεις, θα είχαν αλλοιωθεί πολλά από τα χαρακτηριστικά του, τόσο στο εξωτερικό του, όσο κι εκείνα που συνδέονται με τη χημική του σύσταση. Στην Ανταρκτική όμως, εξαιτίας της απουσίας του νερού υπό ρευστή μορφή, οι μετεωρίτες διατηρούν αναλλοίωτα τα πολύτιμα χημικά και όχι μόνο στοιχεία τους. Αυτός είναι και ο λόγος που η χρονική διάρκεια συλλογής τους στο ύπαιθρο ήταν δύο έως τρία λεπτά. Κάθε φορά που βρίσκατε ένα μετεωρίτη τι τον κάνατε; Όταν βρίσκαμε ένα μετεωρίτη, δεν τον τοποθετούσαμε απευθείας σε μία σακούλα. Αρχικά τον φωτογραφίζαμε παρουσία κλίμακας κι ενός κωδικού αριθμού, μοναδικού για τον κάθε μετεωρίτη. Εν συνεχεία, με ένα ειδικό εργαλείο τον περιστρέφαμε 360 μοίρες, ώστε να περιγράψουμε συνολικά το δείγμα ως προς τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά. Ακολούθως τοποθετείτο σε αποστειρωμένη σακούλα, ενώ καταγράφαμε και τις συντεταγμένες του δείγματος. Μια πολύ προσεκτική διαδικασία, που την επαναλαμβάναμε για κάθε μετεωρίτη, ανεξαρτήτως αν πολλές φορές οι συνθήκες ήσαν πολύ δύσκολες. Για παράδειγμα, απαιτείτο η αφαίρεση των γαντιών, ώστε να πραγματοποιήσουμε όλη τη διαδικασία συλλογής. Σε συνθήκες μείον 25 βαθμών Κελσίου και με τον αέρα να δίνει την αίσθηση μείον 35 βαθμών, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνεις χωρίς να παγώσουν τα δάχτυλά σου. Όταν επιστρέψαμε στο σταθμό McMurdo, ασφαλίστηκαν τα δείγματα σε ειδικά κουτιά, εν συνεχεία τοποθετήθηκαν σε ψυγεία-κοντέϊνερ σε θερμοκρασία μείον 20 βαθμών και ακολούθως μεταφέρθηκαν σε ένα μεγάλο πλοίο μεταφοράς φορτίου, με τελικό προορισμό το Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA. Πώς τα πηγαίνατε με τους άλλους επιστήμονες της αποστολής; Εγώ ήμουν στην ίδια σκηνή με τον ορειβάτη και αρχηγό της ομάδας μας, τον πολύπειρο John Schutt. Τεράστια τιμή και ευκαιρία για μένα, να βρίσκομαι για πέντε εβδομάδες στην ίδια σκηνή με τον άνθρωπο που έχει συμμετάσχει σε 37 συνεχείς αποστολές ANSMET. Η συνεργασία μαζί του, όπως και με τους άλλους επιστήμονες ήταν εξαιρετική. Όλοι μαζί είχαμε ένα κοινό σκοπό. Δεν υπήρχε η έννοια του ατόμου, αλλά της επίτευξης των στόχων της Αποστολής μέσω της ομάδας. Από την αρχή η σχέση με τα υπόλοιπα τρία μέλη ήταν εξαιρετική, ενώ καθώς περνούσε ο χρόνος κοινής παραμονής στο ύπαιθρο, μάς ένωνε ολοένα και περισσότερο, κάνοντάς μας μία οικογένεια. Αντιμετωπίσατε μεγάλες δυσκολίες ή και κινδύνους; Οι συνθήκες περιβάλλοντος ήσαν πραγματικά δύσκολες. Η μέση θερμοκρασία που αντιμετωπίσαμε στο ύπαιθρο ήταν μείον 25 βαθμοί Κελσίου, ωστόσο, με την παρουσία του ανέμου, η αίσθηση της θερμοκρασίας ήταν πολύ χαμηλότερη. Υπήρχαν ημέρες που ο άνεμος έπνεε με ένταση μεγαλύτερη των δέκα μποφόρ και ταχύτητα περίπου 95 χιλιομέτρων την ώρα, δίνοντας την αίσθηση του κρύου υπό θερμοκρασία μείον 45 βαθμών. Σε αυτές τις συνθήκες έντονου αέρα, οι σκηνές τύπου Scott αποτελούσαν για εμάς σύστημα υποστήριξης ζωής. Είχαμε ένα μικρό κουζινάκι προπανίου, το οποίο, όταν βρισκόμασταν εντός της σκηνής, λειτουργούσε αδιαλείπτως. Βοηθούσε αφενός στο να διατηρήσει τη θερμοκρασία εντός της σκηνής σε ανεκτά επίπεδα και αφετέρου στο να λειώσουμε τον πάγο ή να μαγειρέψουμε. Μαγειρεύαμε οι ίδιοι το φαγητό μας, μια διαδικασία που διαρκούσε τουλάχιστον μία ώρα. Ειδικά εκείνες τις μέρες που τις περνούσαμε εντός της σκηνής και δεν είχαμε να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο, η μαγειρική αποτελούσε μία από τις ωραίες ασχολίες. Οι σκηνές τύπου Scott είναι ικανές να αντέχουν ανέμους ταχύτητας 200 χιλιομέτρων/ώρα, επομένως πολύ μεγαλύτερης ταχύτητας από εκείνους που ζήσαμε. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν μεγάλος ο κίνδυνος που βιώσαμε εντός της σκηνής εξαιτίας του ανέμου. Αλλά, μαγειρεύοντας εντός της σκηνής, ο μεγάλος φόβος -και κατά τη γνώμη του πλέον έμπειρου σχετικά με την Ανταρκτική John Schutt- ήταν η φωτιά. Είναι κάτι που γνωρίζαμε και φυσικά ήμασταν, κατά το δυνατόν, αρκετά προσεκτικοί. Οφείλεις να είσαι προσεκτικός, όταν ζεις, μαγειρεύεις, εργάζεσαι, κοιμάσαι δίπλα στη φλόγα, με την μπουκάλα προπανίου να βρίσκεται στο ενδιάμεσο του διπλού τοιχώματος της σκηνής. Εξαιτίας της φλόγας από την καύση προπανίου, ένα πρόβλημα που μπορούσε να υπάρξει, ακόμη και μοιραίο για τη ζωή μας, ήταν το μονοξείδιο του άνθρακα. Το άχρωμο, άγευστο, δηλητηριώδες αέριο που μπορεί να σε «κοιμήσει» χωρίς να το αντιληφθείς. Όταν δεν έπνεε άνεμος, ήμασταν αναγκασμένοι να έχουμε ανοικτή τη θύρα εισόδου-εξόδου στη σκηνή, ώστε να υπάρχει ανακυκλοφορία αέρα εντός της σκηνής, ή να έχουμε εκτός λειτουργίας το κουζινάκι. Κατά τη γνώμη μου, ο σημαντικότερος κίνδυνος δεν ήταν το κρύο ή ο αέρας, αλλά η φωτιά και το μονοξείδιο του άνθρακα. Έξω στο παγωμένο πεδίο πώς ήσαν οι συνθήκες έρευνας; Βρισκόμενοι στο λεγόμενο «βαθύ πεδίο», αποτελούσε μεγάλη πρόκληση για μένα και την ομάδα να ψάχνουμε για μετεωρίτες σε μερικά από τα πιο απομονωμένα μέρη του πλανήτη μας,. Η φυσικά ομορφιά, ειδικά στην περιοχή Amundsen Glacier, ήταν μοναδική. Εκεί, βρισκόμασταν σε υψόμετρο 2.200 μέτρων, με τα γύρω βουνά να ορθώνονται επιβλητικά και τις κορυφές τους να αγγίζουν τα 3.700 μέτρα. Ίσως το πιο επικίνδυνο τμήμα της Αποστολής ήταν η οδήγηση των χιονοοχημάτων πάνω από τις μεγάλες ρωγμές του μπλε πάγου, που συχνά ξεπερνούσαν το βάθος των 15-20 μέτρων. Ο κανόνας ήταν, αν περνούσαμε πάνω από τέτοιες ρωγμές, το πλάτος τους να ήταν μικρότερο του μισού μήκους του χιονοοχήματος. Σε διαφορετική περίπτωση, θα έπρεπε να τις παρακάμψουμε, ακολουθώντας άλλη διαδρομή. Φυσικά, σε περίπτωση που υπήρχε έντονη νέφωση στον ουρανό, δεν υπήρχε δυνατότητα διάκρισης της επιφάνειας, επειδή πολλές φορές καλυπτόταν από χιόνι. Έτσι ο ουρανός και η επιφάνεια έμοιαζαν ένα. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους, που πολλές φορές παραμέναμε στη σκηνή. Κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, όταν δεν φυσούσε αέρας, ήταν η απουσία κάθε ήχου από την ατμόσφαιρα. Ίσως το «βαθύ πεδίο» της Ανταρκτικής να είναι το μόνο σημείο στον πλανήτη μας που μπορείς να ακούσεις τον ήχο της σιωπής. Είναι μοναδική αίσθηση που δύσκολα μπορεί κάποιος να την περιγράψει με λέξεις. Μία κατάσταση που όταν συνδυάζεται με την απίστευτα όμορφη εικόνα των βουνών της Ανταρκτικής, τότε πραγματικά νιώθεις ευλογημένος που υπάρχεις και είσαι υγιής σε αυτό το μοναδικό μέρος της ηλιακού μας συστήματος, τη Γη. Ποιά θα είναι τα επόμενα βήματά σας; Η μελέτη των μετεωριτών συνεχίζεται. Τον επόμενο μήνα, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου της NASA «Lunar and Planetary Science Conference», θα παρουσιάσω τα αποτελέσματα της δουλειάς μου σχετικά με τον χονδρίτη μετεωρίτη Chateau Renard. Ήδη βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο αποδοχής μίας εργασίας σχετικά με αυτό το μετεωρίτη στο περιοδικό «Scientific Reports». Επιπρόσθετα, περί τα τέλη του 2018, θα υπάρχει πρόσβαση στα δείγματα μετεωριτών που συλλέξαμε στο ύπαιθρο φέτος και στόχος μου είναι να «δανειστώ» κάποια από αυτά, ώστε να δουλέψει μαζί μου ένας ή περισσότεροι φοιτητές. Έχετε κάποια άλλα σχέδια στην Ελλάδα; Μέσα στο 2018, επιθυμία μου είναι η δημιουργία της πρώτης Πλανητικής Εταιρίας στην Ελλάδα. Επιπρόσθετα, έχω ξεκινήσει προσπάθειες διοργάνωσης μίας εκδήλωσης την Ημέρα των Αστεροειδών, στις 30 Ιουνίου 2018, που θα περιλαμβάνει την έκθεση του μοναδικού μετεωρίτη με προέλευση την Ελλάδα, του Seres. Η εκδήλωση θα συνδυαστεί με ομιλία σχετικά με τις εμπειρίες που αποκόμισα στην Ανταρκτική. Ωστόσο, απαιτείται ένα σημαντικό κονδύλι για τη διοργάνωση της εκδήλωσης και προς το παρόν δεν υπάρχει οικονομική υποστήριξη από κάποια πηγή. Ελπίζω μέσα στο επόμενο διάστημα να βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι. Θα ήταν κρίμα να χαθεί η ευκαιρία ενός τέτοιου γεγονότος μοναδικού για την Ελλάδα, καθώς την ημέρα των αστεροειδών συμπληρώνονται 200 χρόνια από την πτώση του Seres. Μόνο ένας μετεωρίτης από τους περίπου 67.000 που έχουν καταγραφεί συνολικά σε παγκόσμιο επίπεδο, προέρχεται από την Ελλάδα και είναι ο μετεωρίτης Seres, ένας χονδρίτης που έπεσε στην περιοχή των Σερρών το 1818. Επίσης ασχολούμαι με τη συγγραφή ενός βιβλίου κι έχω σχεδόν ολοκληρώσει το χειρόγραφο κείμενο, με θέμα την εμπειρία μου στην Ανταρκτική. Στόχος μου είναι να εμπνεύσω τους νέους ανθρώπους, να τους δείξω ότι αξίζει να ονειρεύονται ακόμη και στην ταλαιπωρημένη χώρα μας.Το ανθρώπινο δυναμικό της Ελλάδος, ξεκινώντας ήδη από τις μικρές ηλικίες, είναι εξαιρετικής ποιότητας. Με σκληρή δουλειά, πίστη και στοχοπροσήλωση μπορεί κάποιος να πετύχει κάτι που φαντάζει μη πραγματοποιήσιμο ή έστω με πολύ μικρές πιθανότητες υλοποίησης. https://physicsgg.me/2018/02/10/%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%b6%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%81%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bc%ce%b5/

Το New Horizons κατευθύνεται προς την ζώνη Kuiper… στέλνοντας τις πιο μακρινές από τη Γη φωτογραφίες. Το διαστημικό σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) τράβηξε τις πιο μακρινές από τη Γη φωτογραφίες που έχουν ποτέ τραβηχτεί, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε από το 1990 το σκάφος Voyager 1. Η αμερικανική διαστημοσυσκευή, η οποία μελέτησε τον Πλούτωνα για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2015, έχει πια βάλει πλώρη για τα μυστηριώδη σώματα της ακόμη πιο μακρινής Ζώνης Κάιπερ (Kuiper Belt Objects – KBO). Ευρισκόμενο σε απόσταση περίπου 6,12 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας ή σχεδόν 41 αστρονομικών μονάδων (δηλαδή 41 φορές τη μέση απόσταση Γης-Ήλιου), το New Horizons έστρεψε την τηλεσκοπική κάμερά του και φωτογράφισε στις 5 Δεκεμβρίου δύο σώματα ΚΒΟ, τα «2012 ΗΖ84» και «2012 ΗΕ85». Οι φωτογραφίες έφθασαν τώρα στη Γη και η NASA τις έδωσε στη δημοσιότητα. Στην πραγματικότητα το ρεκόρ του Voyager είχε σπάσει για πρώτη φορά την ίδια μέρα, δύο ώρες νωρίτερα, όταν η κάμερα Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) του New Horizons φωτογράφισε ένα ανοιχτό αστρικό σμήνος του γαλαξία μας: Δύο ώρες αργότερα, τράβηξε τις ακόμη πιο μακρινές φωτογραφίες των δύο ΚΒΟ. Στις 14 Φεβρουαρίου 1990 το Voyager 1, ευρισκόμενο σε απόσταση 6,06 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων (40,5 αστρονομικών μονάδων) από τη Γη, είχε τραβήξει μια διάσημη φωτογραφία του πλανήτη μας ως μιας ωχρής μπλε κουκίδας. Η φωτογραφία εκείνη (γνωστή διεθνώς «Pale Blue Dot») είχε δημιουργηθεί από μια σύνθεση 60 εικόνων. Επειδή το σκάφος έκλεισε τις κάμερές του λίγο μετά το «πορτρέτο» της Γης, το ρεκόρ απόστασης εκείνης της φωτογραφίας δεν απειλήθηκε για περισσότερα από 27 χρόνια. «Το New Horizons είναι εδώ και πολύ καιρό μία αποστολή με πρωτιές – η πρώτη που εξερεύνησε τον Πλούτωνα, η πρώτη που θα εξερευνήσει τη Ζώνη Κάιπερ, το πιο γρήγορο διαστημικό σκάφος που έχει ποτέ εκτοξευθεί. Και τώρα μπορέσαμε να τραβήξουμε φωτογραφίες από μεγαλύτερη απόσταση από τη Γη από κάθε άλλο διαστημικό σκάφος στην ιστορία», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής του New Horizons Άλαν Στερν του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών του Κολοράντο. Το σκάφος έχει «ραντεβού» με ένα ΚΒΟ, το σώμα «2014 MU69», την 1η Ιανουαρίου του 2019. Θα πρόκειται για το πιο απομακρυσμένο «ραντεβού» με ουράνιο αντικείμενο στη διαστημική ιστορία. Συνολικά, το New Horizons θα μελετήσει τουλάχιστον 20 ΚΒΟ, νάνους πλανήτες και «Κενταύρους» (πρώην ΚΒΟs με ασταθείς τροχιές που διασταυρώνονται με τις τροχιές των γιγάντιων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος). Η τροχιά του διαστημικού σκάφους New Horizons μέχρι σήμερα, 10 Φεβρουαρίου 2018 (κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)(φωτ.) Αυτή τη στιγμή, το σκάφος βρίσκεται σε θαυμάσια κατάσταση και έχει περιέλθει σε «ύπνωση». Οι χειριστές του από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς (εκεί ακριβώς όπου άφησε εποχή ο «δικός μας» Σταμάτης Κριμιζής) θα το ξυπνήσουν από τον ηλεκτρονικό ύπνο του στις 4 Ιουνίου, ώστε να προετοιμασθεί για το ιστορικό «ραντεβού» της Πρωτοχρονιάς του 2019. https://physicsgg.me/2018/02/10/%cf%84%ce%bf-new-horizons-%cf%84%cf%81%ce%ac%ce%b2%ce%b7%ce%be%ce%b5-%cf%84%ce%b9%cf%82-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ad%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7/

Το πείραμα TOTEM δείχνει την ύπαρξη του Odderon… μιας κατάστασης περιττού αριθμού γλοιονίων που προτάθηκε θεωρητικά την δεκαετία του 1970. Σε ένα τυπικό πείραμα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), οι φυσικοί αναγκάζουν τα πρωτόνια να συγκρουστούν μεταξύ τους με την ελπίδα να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους, έτσι ώστε να δημιουργηθούν νέα σωματίδια τα οποία θα εντοπίσουν οι τεράστιοι ανιχνευτές. Όμως υπάρχουν και πειράματα που μελετούν τι συμβαίνει όταν τα πρωτόνια δεν «σπάνε», αλλά αλληλεπιδρούν μεταξύ τους αλλάζοντας απλώς κατεύθυνση. Αυτή η αλληλεπίδραση ονομάζεται ελαστική σκέδαση. Στην δεκαετία του 1960 οι φυσικοί χρησιμοποίησαν την θεωρία Regge https://en.wikipedia.org/wiki/Regge_theory για να κατανοήσουν τις ελαστικές αλληλεπιδράσεις των πρωτονίων. Η θεωρία Regge παρουσίασε μερικές νέες ιδέες: ένα φαινόμενο που ονομάστηκε Pomeron (από το όνομα του φυσικού Isaak Pomeranchuk) https://en.wikipedia.org/wiki/Isaak_Pomeranchuk και ένα άλλο που ονομάστηκε Odderon ( διότι συνίσταται από έναν περιττό αριθμό γλοιονίων). Το Pomeron είχε σκοπό να εξηγήσει γιατί τα εκτρεπόμενα πρωτόνια είναι πιο πιθανό να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σε υψηλότερες ενέργειες. Οι φυσικοί ερμήνευσαν με επιτυχία την ελαστική σκέδαση σε υψηλές ενέργειες και μικρή μεταφορά ορμής, με την ανταλλαγή ενός Pomeron, το οποίο στην σύγχρονη γλώσσα είναι μια κατάσταση δυο συσσωματωμένων γλοιονίων. Το Odderon, που μελετήθηκε θεωρητικά στις αρχές της δεκαετίας του 1970, βοήθησε στην ερμηνεία της διαφοράς μεταξύ σκέδασης πρωτονίων-πρωτονίων και αντιπρωτονίων-πρωτονίων. Σήμερα οι φυσικοί εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την θεωρία Regge για να εξηγήσουν τις ελαστικές κρούσεις των πρωτονίων, σε συνδυασμό με την Κβαντική Χρωμοδυναμική (QCD). Η QCD περιγράφει πως τα κουάρκ, τα σωματίδια που αποτελούν τα πρωτόνια, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Τα κουάρκ αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με ένα σωματίδιο που ονομάζεται γλοιόνιο (ονομάζεται έτσι διότι «κολλάει» μεταξύ τους τα κουάρκ). Τα κουάρκ και τα γλοιόνια χαρακτηρίζονται από έναν επιπλέον κβαντικό αριθμό, το χρωματικό φορτίο, παρόμοιο με το ηλεκτρικό φορτίο, με τη διαφορά ότι υπαρχουν έξι επιλογές – κόκκινο, μπλε, πράσινο, αντικόκκινο, αντιμπλέ, αντιπράσινο – και όχι μόνο δυο επιλογές θετικό ή αρνητικό. Οι φυσικοί είχαν βρει πειραματικές αποδείξεις για το Pomeron, όχι όμως και για το Odderon. H QCD περιγράφει το Pomeron ως πρωτόνια που καθώς αλληλεπιδρούν ελαστικά,, ανταλλάσσουν έναν άρτιο αριθμό γλοιονίων των οποίων το συνολικό χρωματικό φορτίο είναι ίσο με μηδέν, ενώ περιγράφει το Odderon ως μια ανταλλαγή περιττού αριθμού γλοιονίων (τουλάχιστον τρία), πάλι κατά την ελαστική σκέδαση μεταξύ πρωτονίων. Κανείς όμως μέχρι σήμερα δεν είχε ανιχνεύσει το Odderon. Το πείραμα ΤΟΤΕΜ μέτρησε με ακρίβεια τη διαδικασία της ελαστικής σκέδασης σε ενέργεια 13 TeV, έτσι ώστε να εξαχθεί η ολική πιθανότητα για τις συγκρούσεις πρωτονίων – πρωτονίων, καθώς επίσης και η παράμετρος ρ η οποία βοηθά στην ερμηνεία της διαφοράς μεταξύ σκέδασης πρωτονίων-πρωτονίων και αντιπρωτονίων-πρωτονίων. Οι μετρήσεις του ΤΟΤΕΜ σχετικά με την παράμετρο ρ δείχνουν (έμμεσα) ότι το Odderon υπάρχει. Μπορεί να μην υπάρχουν άμεσες αποδείξεις, αλλά οι ενδείξεις αυτές είναι πολύ σημαντικές διότι συνεπάγονται την ύπαρξη των glueballs. https://physicsgg.me/2015/10/23/%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BC-glueball-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CE%BD/ Tα glueballs είναι σωματίδια που αποτελούνται μόνο από γλοιόνια και είναι πολύ δύσκολο να μετρηθούν. Όμως, προβλέπονται από το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων. Tα glueballs μοιάζουν με τα odderons, με την διαφορά ότι τα τελευταία εμφανίζονται μόνο όταν δυο πρωτόνια υφίστανται ελαστική σκέδαση. Σύμφωνα με τον φυσικό Simone Giani, «οι μετρήσεις του ΤΟΤΕΜ διερευνούν για πρώτη φορά την συμπεριφορά των πρωτονίων στις ελαστικές αλληλεπιδράσεις στην υψηλότερη ενέργεια των 13 TeV. Τα δεδομένα αυτά είναι εξαιρετικά ακριβή, κάτι που έγινε χάρη στην πολύ καλή απόδοση των ανιχνευτών του ΤΟΤΕΜ και τις άριστες δυνατότητες του LHC». Η ιδέα του Odderon είναι πολύ παλιά και πάντα φαινόταν πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί πειραματικά. Αν τρία γλοιόνια μπορούν πράγματι να σχηματίσουν ένα σύστημα, θα μπορούσαν να εμφανίζονται και σε άλλα πειράματα σκέδασης. Οι φυσικοί λοιπόν σχεδιάζουν εξειδικευμένα πειράματα για να επιβεβαιώσουν ότι το Odderon μπορεί πράγματι να σχηματιστεί. Μέσα στο 2018 προγραμματίζεται πείραμα στον LHC με ενέργεια πρωτονίων 900 GeV για την συλλογή περισσότερων δεδομένων. https://physicsgg.me/2018/02/10/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-totem-%ce%b4%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%8d%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-odderon/

O κόσμος φοβάται περισσότερο την Τεχνητή Νοημοσύνη από τους εξωγήινους. Μέχρι σήμερα, οι εξωγήινοι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου, αλλά η AI φαίνεται πως είναι πλέον κάτι που φοβίζει το πλήθος. Η AI (Artificial Intelligence) αποτελεί πλέον έναν από του φόβους που διέπουν το συλλογικό νου, σε μεγαλύτερο βαθμό από το φόβο του αγνώστου που ορίζει το ενδεχόμενο της εμφάνισης ή -ακόμα χειρότερα- της εισβολής εξωγήινων στον πλανήτη Γη. Οι κινηματογραφικές ταινίες και τα βιβλία ασχολούνταν αρκετά με το θέμα της επαφής με εξωγήινους, αλλά σταδιακά έχουν ξεκινήσει να αναφέρονται στο ενδεχόμενο της αφύπνισης μίας τεχνολογικής συνείδησης με τέτοιο τρόπο που να αποτελεί η Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) απειλή για την ανθρωπότητα. Την άποψη αυτή συμμερίζονται και αρκετοί αναλυτές, αλλά και ο Elon Musk. Μπορεί να έχουν βγει κατά καιρούς αρκετές ταινίες που ασχολούνται με την επανάσταση των ρομπότ εναντίον της ανθρωπότητας, αλλά το γεγονός αυτό φαίνεται να απασχολεί ολοένα και περισσότερο τους δημιουργούς κινηματογραφικού και άλλου περιεχομένου. Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο στην επιθεώρηση Quartz, τονίζεται ότι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα είναι ο εαυτός της, καθώς στα έργα επιστημονικής φαντασίας, η AI -που είναι ανθρώπινη δημιουργία- στρέφεται ενάντια στο δημιουργό της, μιμούμενη τις πρακτικές που ακολούθησε και ο ίδιος ο άνθρωπος απέναντι στον πλανήτη. http://www.pestaola.gr/o-kosmos-fobatai-perissotero-thn-ai-apo-tous-ekswghinoys/

Soyuz-2.1a-Progress-MS-08. Στις 9 του Φεβρουαρίου, 2018 ο πυραύλος φορέας «Σογιούζ-2.1a» και το όχημα μεταφοράς φορτίου (THC) «Πρόοδος MS-08" πηγαν στην εξέδρα εκτόξευσης 31 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Η εκτόξευση του TGK "Πρόοδος MS-08" έχει προγραμματιστεί για τις 11 Φεβρουαρίου στις 11:58:45 MSK. Το THC «Progress MS-08» πρέπει να παραδώσει στον ISS 1390 kg ξηρού φορτίου, 890 kg καυσίμου, νερό στο σύστημα με τις δεξαμενές ανεφοδιασμού 420 kg στις δεξαμενές του συστήματος, «Άνοιξη», καθώς και 46 kg συμπιεσμένου αέρα και οξυγόνου σε κυλίνδρους. Το διαμέρισμα φορτίου γεμάτο επιστημονικο εξοπλισμο, συμπεριλαμβανομένων των σετ εξοπλισμού και εξαρτημάτων για τα συστήματα υποστήριξης της ζωής,ο «Ίκαρος», καθώς και τα κιβώτια με τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα και προϊόντα προσωπικής φροντίδας για τα μέλη του πληρώματος. Το Broadcast έχει προγραμματιστεί για την τοποθεσία εκτόξευσης Roskosmos online.roscosmos.ru και στην επίσημη ιστοσελίδα του κράτους Corporation στο κοινωνικό δίκτυο VKontakte στις 11η Φλεβάρη στις 10:00 MSK. https://www.roscosmos.ru/print/24682/ https://www.roscosmos.ru/print/24679/ «Πράσινο φως» για αποστολή του διαστημοπλοίου Dream Chaser στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την έγκριση της NASA για την πρώτη αποστολή του διαστημοπλοίου της, Dream Chaser, στο διάστημα, έλαβε η Sierra Nevada Corporation (SNC): Το συγκεκριμένο παράθυρο εκτόξευσης είναι στα τέλη του 2020, και θα πρόκειται για αποστολή ανεφοδιασμού του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στο πλαίσιο του Commercial Resupply Services Contract 2 (CRS2). Όπως αναφέρει η εταιρεία σε ανακοίνωσή της, στο πλαίσιο της αποστολής το σκάφος – το οποίο μοιάζει με «μίνι» διαστημικό λεωφορείο- είναι σε θέση να μεταφέρει προμήθειες και επιστημονικά φορτία βάρους μέχρι 5.500 κιλών και να παραμείνει προσδεδεμένο στον σταθμό για μεγάλες χρονικές περιόδους, έτσι ώστε να είναι δυνατή η μεταφορά φορτίου και η διεξαγωγή εργασιών επιστημονικής φύσης. Η αποστολή εντολών και δεδομένων θα γίνεται σε πραγματικό χρόνο, ενώ το διαστημόπλοιο προορίζεται να φέρει πίσω στον πλανήτη μας 2.000 κιλά φορτίου, προσγειωνόμενο με ακρίβεια στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι. «Το Dream Chaser θα αποτελέσει τεράστια βοήθεια στις σημαντικές επιστημονικές έρευνες που διεξάγονται στον διαστημικό σταθμό» είπε ο Μαρκ Σιράντζελο, εκτελεστικός αντιπρόεδρος του τμήματος Space Systems της SNC. «Η έγκριση της NASA είναι μεγάλο βήμα για το πρόγραμμα. Ανυπομονούμε να δούμε το σκάφος να επιστρέφει στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι και να προσγειώνεται σε διάδρομο, επιτρέποντας άμεση πρόσβαση στα επιστημονικά φορτία που επιστρέφουν από τον σταθμό». http://www.naftemporiki.gr/story/1319288/prasino-fos-gia-apostoli-tou-diastimoploiou-dream-chaser-ston-diethni-diastimiko-stathmo

«Εξωγήινος ωκεανός» για δοκιμές υποβρυχίων …που προορίζονται για άλλους κόσμους. Ο σχεδιασμός υποβρυχίων που προορίζονται για τις θάλασσες του πλανήτη μας είναι κάτι το οποίο είναι γνωστό στον χώρο της ναυπηγικής και της μηχανολογίας εδώ και πάνω από έναν αιώνα- ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο για υποβρύχια τα οποία προορίζονται για ωκεανούς από μεθάνιο και αιθάνιο και θερμοκρασίες χαμηλότερα από τους -180 βαθμούς Κελσίου. Ερευνητές του Washington State University συνεργάζονται με τη NASA για να διαπιστώσουν πώς ένα υποβρύχιο θα λειτουργούσε στον Τιτάνα, το μεγαλύτερο από τα φεγγάρια του Κρόνου, και το δεύτερο μεγαλύτερο στο ηλιακό μας σύστημα. Σημειώνεται ότι στα σχέδια της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας συμπεριλαμβάνεται η αποστολή ενός τέτοιου υποβρυχίου στις θάλασσες του Τιτάνα μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ερευνητές δημιούργησαν/ αναπαρήγαγαν έναν «ωκεανό» του Τιτάνα σε ένα εργαστήριο, δημοσιοποιώντας την έρευνά τους σε paper στο Fluid Phase Equilibria. Ο Τιτάνας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες, επειδή μοιάζει με τη Γη από την άποψη ότι διατηρεί υγρά: Αντίθετα με σχεδόν κάθε άλλο κόσμο στο ηλιακό σύστημα, η επιφάνεια του φεγγαριού έχει ωκεανούς, ποτάμια και σύννεφα, και, όπως και στον πλανήτη μας, μπορεί να βρέξει- αλλά αντί για νερό, ο υδρολογικός κύκλος βασίζεται στο μεθάνιο. Το υποβρύχιο που σχεδιάζεται θα πρέπει να λειτουργεί αυτόνομα, να είναι σε θέση να μελετά τις συνθήκες της ατμόσφαιρας και του ωκεανού, να κινείται στον πυθμένα και πάνω ή κάτω από την επιφάνεια. Από μηχανολογικής πλευράς τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα επειδή, αντίθετα με το νερό στη Γη, η συγκέντρωση αιθανίου και μεθανίου μπορεί να διαφέρει στις θάλασσες του Τιτάνα, αλλάζοντας τις ιδιότητες του υγρού ως προς την πυκνότητά του. Ο Ίαν Ρίτσαρντσον, του School of Mechanical and Materials Engineering, (ανα)δημιούργησε στο εργαστήριο κρυογονικής του WSU τις συνθήκες του Τιτάνα και πραγματοποίησε δοκιμές ως προς το πώς θα λειτουργούσε υπό αυτές τις εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών συνθήκες μια μικρή θερμαινόμενη μηχανή. Η ομάδα των ερευνητών του WSU έφτιαξε έναν θάλαμο δοκιμών ο οποίος φιλοξενούσε το εν λόγω μείγμα υγρών σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες για να προσομοιωθούν οι συνθήκες στις θάλασσες του Τιτάνα, και στη συνέχεια πρόσθεσαν μια μικρή κυλινδρική θερμαντική συσκευή, η οποία παράγει τη θερμότητα που θα παρήγε ένα υποβρύχιο. Επίσης, μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις ήταν η κατανόηση των φυσαλίδων: Ένα υποβρύχιο που κινείται χάρη σε έναν κινητήρα που παράγει θερμότητα μέσα στις πολύ ψυχρές θάλασσες του Τιτάνα θα παράγει φυσαλίδες αζώτου. Η παρουσία πολλών από αυτές θα καθιστούσαν δύσκολη την κίνηση του σκάφους και τη συλλογή δεδομένων. Το επόμενο πρόβλημα, σύμφωνα με τον Ρίτσαρντσον, ήταν η καταγραφή βίντεο- και η ομάδα του βρήκε λύση χρησιμοποιώντας μια οπτική συσκευή (borescope) και μια βιντεοκάμερα που μπορούσαν να αντέξουν τις χαμηλές θερμοκρασίες και τις υψηλές πιέσεις για να αποκτήσει εικόνα για το τι ακριβώς συνέβαινε μέσα στον θάλαμο δοκιμών. Τελικά τα κατάφεραν, τραβώντας βίντεο βροχής και χιονιού από αιθάνιο- μεθάνιο. Επίσης, μελέτησαν τις θερμοκρασίες και διαπίστωσαν πως, εξαιτίας μιας μικρής ποσότητας αζώτου στο υγρό, οι λίμνες παγώνουν σε χαμηλότερες θερμοκρασίες του αναμενομένου- κάτι που, όπως υπογραμμίζει ο Ρίτσαρντσον, σημαίνει πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για παγόβουνα. http://physicsgg.me/2018/02/09/%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%89%ce%ba%ce%b5%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%ce%bf%ce%ba%ce%b9%ce%bc%ce%ad%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%b2/

O LHC δεν ανίχνευσε σκοτεινά φωτόνια. Μπορεί ο LHC (Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων) να μην εντόπισε τα σκοτεινά φωτόνια, έθεσε όμως νέα όρια όσον αφορά την αλληλεπίδραση των υποθετικών σωματιδίων με τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Η σκοτεινή ύλη, όπως λέει και το όνομά της, δεν εκπέμπει φως και αλληλεπιδρά με την ορατή ύλη μόνο μέσω της βαρύτητας. Όμως, υπάρχουν θεωρίες που έχουν προταθεί για τη φύση και τη συμπεριφορά της σκοτεινής ύλης που υποστηρίζουν πως η βαρύτητα δεν είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρά με τον εαυτό της ή και με τη συμβατική ύλη. Σύμφωνα με τις θεωρίες αυτές υπάρχει μία ακόμη «σκοτεινή» δύναμη, άγνωστη έως σήμερα, διαμέσου της οποίας αλληλεπιδρούν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης. Φορέας αυτής της δύναμης είναι τα σκοτεινά φωτόνια, όπως η τα γνωστά μας φωτόνια αποτελούν τον φορέα της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης, με την διαφορά ότι τα σκοτεινά φωτόνια διαθέτουν μάζα. Oι συγκρούσεις των πρωτονίων είναι ένας πιθανός τρόπος δημιουργίας σκοτεινών φωτονίων (Α’), τα οποία στη συνέχεια διασπώνται είτε αμέσως είτε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα σε μιόνια και αντιμιόνια (Α’→μ++μ−). Η ανάλυση των δεδομένων από τις συγκρούσεις πρωτονίων – πρωτονίων που συγκεντρώθηκαν το 2016, δεν ανέδειξε κάποια περίσσεια ζευγών μιονίων – αντιμιονίων, κάτι που θα αποτελούσε την έμμεση ένδειξη παραγωγής σκοτεινών φωτονίων. Ωστόσο, οι ερευνητές έθεσαν νέα όρια στην ηλεκτρομαγνητική σύζευξη για την άμεση διάσπαση των σκοτεινών φωτονίων σε ένα εύρος μαζών 10,6 έως 70 GeV/c2, παρέχοντας τους πρώτους περιορισμούς για τα σκοτεινά φωτόνια με μεγαλύτερο χρόνο ζωής στο εύρος μαζών 214–350 MeV/c2, που είναι συγκρίσιμα με τα βέλτιστα υπάρχοντα όρια για μάζες σκοτεινών φωτονίων μικρότερες από 0.5 GeV/c2. Θα ακολουθήσει η ανάλυση των δεδομένων του 2017, η οποία επικεντρώνεται στην εύρεση προϊόντων διάσπασης σκοτεινών φωτονίων σε χαμηλότερη περιοχή μαζών. Οι φυσικοί περιμένουν ότι μέχρι το 2021, τα πειράματα θα είναι πολύ πιο ευαίσθητα στις διασπάσεις των σκοτεινών φωτονίων, κατά έναν παράγοντα μερικών εκατοντάδων. https://physicsgg.me/2018/02/08/o-lhc-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ac-%cf%86%cf%89%cf%84%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1/

Μουσείο Μαθηματικών: Οι αριθμοί αποκτούν ένα νέο «σπίτι» Ένα νέο «σπίτι» αποκτά η επιστήμη των μαθηματικών στην γαλλική πρωτεύουσα. Πρόκειται για ένα νέο Μουσείο Μαθηματικών, στο κέντρο του Παρισιού, το οποίο θα διαθέτει εκθεσιακούς και άλλους χώρους, όπου πανεπιστημιακοί, ερευνητές και άλλοι εραστές των μαθηματικών θα μπορούν να έρχονται σε επαφή με εκπροσώπους από τα πεδία της οικονομίας, του πολιτισμού, της βιομηχανίας και της κοινωνίας. Το "Maison des Mathematiques" θα εγκατασταθεί στο ιδιαίτερο «κτίριο Ζαν Περέν», που ανήκει στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης και το οποίο έχει μια πλούσια ιστορία επιστημονικής διδασκαλίας και έρευνας. Πρόκειται για την πρώην έδρα του Εργαστηρίου Φυσικής Χημείας της Σορβόνης, το οποίο είχε δημιουργήσει το 1926 ο Γάλλος νομπελίστας φυσικής Ζαν Περέν, ιδρυτής του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών ερευνών (CΝRS) της Γαλλίας. Οι εργασίες ανακαίνισης και διαμόρφωσης του χώρου, έκτασης 600 τετραγωνικών μέτρων, τις οποίες έχει αναλάβει το αρχιτεκτονικό γραφείο Atelier Novembre, θα αρχίσουν τον χειμώνα του 2019, με προϋπολογισμό 14 εκατ. ευρώ από πολλαπλές πηγές χρηματοδότησης (CNRS, γαλλική κυβέρνηση, περιφέρεια Ιλ-ντε-Φρανς, δήμος Παρισιού). Τα εγκαίνια του μουσείου, που θα είναι συνδεδεμένο με το Ινστιτούτο Ανρί Πουανκαρέ της Σορβόνης και του CNRS και το οποίο θα είναι, επίσης, αφιερωμένο στη θεωρητική Φυσική, αναμένεται να γίνουν την άνοιξη του 2020. Στόχος των δημιουργών του είναι να αποτελέσει ένα αυθεντικά ζωντανό χώρο, που θα προάγει την ανταλλαγή των ιδεών, την ενθάρρυνση των διεπιστημονικών αλληλεπιδράσεων ανάμεσα σε επιστήμονες από όλο τον κόσμο και την οικοδόμηση στενότερων σχέσεων ανάμεσα στην μαθηματική κοινότητα (όχι την πιο εξωστρεφή που υπάρχει...) και στο ευρύ κοινό. Οι μελλοντικοί επισκέπτες του Παρισιού, οι οποίοι έχουν επιστημονικά ενδιαφέροντα, θα έχουν σε λίγα χρόνια μια ακόμη ενδιαφέρουσα επιλογή. Παρόμοια μουσεία μαθηματικών, από τα οποία αντλεί έμπνευση το νέο μουσείο, βρίσκονται στη Λιόν της Γαλλίας (Maison des Mathematiques et de l'Informatique), στο Γκίσεν της Γερμανίας (Das Mathematikum) και στη Νέα Υόρκη (MOMATH). http://www.tovima.gr/science/article/?aid=941397

Τεχνητή νοημοσύνη, σχεδόν ανθρώπινη. Η Ρέιτσελ έχει μπλε, εκφραστικά μάτια και είναι πάντοτε χαμογελαστή. Κατέχει μια εντυπωσιακή εγκυκλοπαιδική γνώση πληροφοριών, και καταφέρνει να βρίσκει την κατάλληλη απάντηση σε κάθε πιθανή ερώτηση εντός μερικών δευτερολέπτων. Φροντίζει, μάλιστα, να απαντάει με ευγένεια ακόμη και στα πιο προσβλητικά σχόλια, κοιτάζοντας κατάματα τον συνομιλητή της με παρατηρητικότητα και κατανόηση. Ακούγεται ο ιδανικός άνθρωπος για να δουλέψει στον τομέα της εξυπηρέτησης πελατών – με μία μόνο εξαίρεση: η Ρέιτσελ δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένα εξαιρετικά ρεαλιστικό ολόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης και οι δημιουργοί της υπόσχονται πως σύντομα θα είναι έτοιμη να αναλάβει τον ρόλο του προσωπικού βοηθού του μέλλοντος. Η Ρέιτσελ είναι ένα πολυετές πρότζεκτ της ΙΒΜ σε συνεργασία με τη νεοζηλανδική Soul Machines, μια εταιρεία που εξειδικεύεται στη δημιουργία ρεαλιστικών ψηφιακών αναπαραστάσεων, έχοντας μάλιστα κερδίσει δύο Οσκαρ για τη συνεισφορά της στις ταινίες «Avatar» και «King Kong». Οι δύο εταιρείες βάσισαν την τεχνητή της νοημοσύνη σε βιολογικά μοντέλα του ανθρώπινου εγκεφάλου, «παντρεύοντας» για πρώτη φορά τα λογισμικά εξυπηρέτησης με τεχνολογία αναγνώρισης ανθρωπίνων εκφράσεων. «Μπορούμε πλέον να πούμε πως δημιουργήσαμε τον πρώτο ψηφιακό άνθρωπο», ανέφερε με αυτοπεποίθηση ο διευθυντής της IBM Watson Σαντένου Αγκαργουάλ, στην επίσημη παρουσίαση του προσωπικού βοηθού του μέλλοντος στο Νταβός της Ελβετίας. Προτού η κατάμεστη αίθουσα ξεσπάσει σε χειροκροτήματα, η Ρέιτσελ βιάστηκε να προσθέσει: «Χαίρομαι που σας βλέπω να χαμογελάτε, κύριε Αγκαργουάλ». Είναι πράγματι εντυπωσιακό να βλέπει κανείς την τεχνητή νοημοσύνη να παίρνει ανθρώπινη σάρκα και οστά, να καταφέρνει να επικοινωνεί διαβάζοντας μέχρι και τις εκφράσεις του προσώπου του χρήστη της. Για ώρες έπειτα από την παρουσίαση, το κοινό περίμενε σε μια τεράστια ουρά για λίγα λεπτά επαφής με την οθόνη στην οποία βρισκόταν η Ρέιτσελ. Εχοντας πρόσβαση σε μια τεράστια οργανωμένη βάση δεδομένων, το ολόγραμμα απαντούσε λεπτομερώς σε κάθε πιθανή ερώτηση των έκπληκτων πελατών του – με ακρίβεια και ταχύτητα μεγαλύτερη απ’ ό,τι η ανταγωνιστική τεχνολογία Σίρι της Apple, όπως υπενθύμιζαν τακτικά οι δημιουργοί του. Το πιο επιβλητικό χαρακτηριστικό της Ρέιτσελ, ωστόσο, είναι η τεχνητή συναισθηματική της νοημοσύνη. Οταν κάποιος δύσπιστος συνομιλητής προσπαθούσε να τη δοκιμάσει με δύσκολες ερωτήσεις και ανυπόμονες εκφράσεις, η εικονική βοηθός απαντούσε με συμπόνια και καθησυχαστικούς τόνους. Οταν το κοινό χαμογελούσε με εντυπωσιασμό, εκείνη τους ανταπέδιδε ένα εξαιρετικά ρεαλιστικό ψηφιακό χαμόγελο. Για όλες τις ανάγκες Παρότι η Ρέιτσελ βρίσκεται ακόμα σε πειραματικά στάδια, με στόχο να βγει στις αγορές στις αρχές του 2019, η Soul Machines συνεργάζεται ήδη με οκτώ μεγάλες εταιρείες διαφόρων κλάδων για τη δημιουργία διαφορετικών ολογραμμάτων προσαρμοσμένων σε κάθε ανάγκη. Οι δημιουργοί της προβλέπουν πως έπειτα από την κυκλοφορία της η Ρέιτσελ θα γίνει ανάρπαστη, καθώς η αναπαραγωγή της είναι τεχνολογικά εξαιρετικά εύκολη. «Αντίθετα από τους ανθρώπους, τα ολογράμματα δεν έχουν αυτονομία. Η κάθε εταιρεία μπορεί να εμφυτεύσει τις δικές της πληροφορίες και κανονισμούς στον τεχνητό εγκέφαλο της Ρέιτσελ, καθώς και να αλλάξει την εμφάνιση και την ομιλία της. Το μόνο που μένει σταθερό, φυσικά, είναι η εξυπηρετική της προσωπικότητα – άλλωστε, κανένας δεν θα προτιμούσε έναν ανυπόμονο, αγενή βοηθό εξυπηρέτησης πελατών», δήλωσε ο υπεύθυνος επιχειρήσεων της Soul Machines, Γκρεγκ Κρος. Μάλιστα, η εταιρεία ελπίζει πως το ολόγραμμα δεν θα είναι άλλος ένας πιθανός μηχανισμός εξυπηρέτησης πελατών στη διάθεση των εταιρειών, αλλά πως σύντομα θα πάρει «προαγωγή» αναλαμβάνοντας τον ρόλο «πρεσβευτή μάρκας». Η αισιοδοξία αυτή είναι δικαιολογημένη – σε αυστραλιανή έρευνα 10.000 ατόμων που δοκίμασαν τις υπηρεσίες της Ρέιτσελ, το 74% δήλωσε πως θα προτιμούσε να αναλάβει εκείνη την εξυπηρέτησή τους. Τα ολογράμματα καλύπτουν όλες τις επιθυμίες (φύλο, χρώμα κ.λπ.), όπως, εξάλλου, φαίνεται και στην «άλλη» Ρέιτσελ.(φωτ) Τέταρτη επανάσταση Η φουτουριστική παρουσίαση της Ρέιτσελ ήταν μια απλή μικρογραφία της λεγόμενης «τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης», της εποχής όπου η πρόοδος στην εκμάθηση λογισμικών και την αρχιτεκτονική δεδομένων δημιουργεί πλέον μηχανές με επίπεδο προσαρμοστικής νοημοσύνης συγκρίσιμο με την ανθρώπινη – και ενίοτε χωρίς τις ατέλειες της δεύτερης. Επειτα από τον αρχικό εντυπωσιασμό, προκύπτει ένα πιο ανησυχητικό ερώτημα: ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της Ρέιτσελ στην αγορά εργασίας; Η συνήθης απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν πως η συναισθηματική νοημοσύνη του ανθρώπινου εγκεφάλου θα του εξασφαλίζει πάντοτε το προτέρημα στην αγορά εργασίας, πως η τεχνολογία και τα λογισμικά περιορίζονται σε ρόλο εργαλείων. Ο πρωτοποριακός ρεαλισμός και η αποστομωτική ευγένεια της Ρέιτσελ, φυσικά, καταρρίπτουν αυτά τα επιχειρήματα. Μάλιστα σε πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, υπολογίζεται πως το 47% των θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ ενδέχεται να αντικατασταθούν από μηχανές με τεχνητή νοημοσύνη. Κλείνοντας την παρουσίαση, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τους δημιουργούς του ολογράμματος αν φοβούνται πως η δημιουργία τους θα συμβάλει σημαντικά στο κύμα ανεργίας που επιφέρει ο ρυθμός της τεχνολογικής προόδου. «Εάν κυριαρχούσε στην ανθρώπινη ιστορία αυτός ο φόβος, οι μεγαλύτερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας δεν θα είχαν υπάρξει ποτέ», απάντησαν οι ίδιοι, προσθέτοντας άμεσα: «Τις υπόλοιπες ερωτήσεις θα σας τις απαντήσει η ίδια η Ρέιτσελ». http://www.kathimerini.gr/947422/gallery/epikairothta/kosmos/texnhth-nohmosynh-sxedon-an8rwpinh

Το CPC. εξετασεων για χειροκίνητη ελεγχόμενη κάθοδο του ISS-55/56 Το τελικό στάδιο της διαστημικής πτήσης είναι η κάθοδος του διαστημικού οχήματος στη Γη με αυτόματη, βαλλιστική και χειροκίνητη ελεγχόμενη κάθοδο (RUS): Τρεις τύποι χαρακτήρα τροχιάς σχηματισμού καθόδου στην ατμόσφαιρα μπορεί να διακριθουν. Αν και αυτή τη στιγμή στην ιστορία της κοσμοναυτικής δεν υπήρχε περίπτωση χρήσης της RUS, τα πληρώματα πρέπει επίσης να τα βγάλουν πέρα. Αυτή την εβδομάδα, τα μέλη των κύριων και backup πληρώματων του ΔΔΣ-55/56 - Oleg Artemyev, Andrew FOYSTEL και Alexei Ovchinin, Nick Haig, αντίστοιχα - ελαβαν μέρος στις εξετάσεις σε προσομοιωτή TS-7 RUS-based, που βρίσκεται στο φυγόκεντρο CF-7 και προορίζεται να εξασκήσουν τις δεξιότητες διαχείρισης στην ατμοσφαιρική προσγείωση του πλοίου από τροχιά σε χειροκίνητη λειτουργία. Ο φυγοκεντρικός μηχανισμός μιμείται την κανονική υπερφόρτωση που συμβαίνει όταν το όχημα καταγωγής (CA) επιστρέφει στη Γη. Οι καθορισμένες παράμετροι είναι πολύ κοντά στις πραγματικές συνθήκες - ο προσομοιωτής σάς επιτρέπει να προσομοιώσετε μια πραγματική εικόνα της κάθοδος. Με τον έλεγχο της ΑΠ σε χειροκίνητη λειτουργία, ο χειριστής πρέπει να το φέρει σε μια συγκεκριμένη περιοχή προσγείωσης, να μην υπερβαίνει το επιτρεπόμενο οριο υπερφόρτωσης και ολίσθησης (όχι περισσότερο από 30 χιλιόμετρα). Το εισιτήριο εξέτασης αποτελείται από δύο μέρη τεσσάρων τρόπων - για τον κυβερνήτη και τον μηχανικό πτήσης. Η κύρια παράμετρος στη λειτουργία είναι μια υπερβολική ατμοσφαιρική υπέρβαση. Όσο μεγαλύτερο είναι το σφάλμα πτήσης, τόσο πιο απότομο θα είναι να εισέλθει στην ατμόσφαιρα και τόσο περισσότερο θα είναι η υπερφόρτωση. "Η υπερφόρτωση σε χειρωνακτική ελεγχόμενη κάθοδο εξαρτάται από τις ενέργειες του χειριστή", δήλωσε ο Oleg ARTEMIEV. «Ο κύριος στόχος είναι να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σημείο όπου η υπηρεσία έρευνας και διάσωσης μας περιμένει». Σήμερα πήραμε ένα εισιτήριο με μικρές μη πτήσεις, οπότε η συμφόρηση δεν ήταν μεγαλύτερη από 4,5 μονάδες. Δεν είναι πολύ, έτσι σήμερα είμαστε τυχεροί. " Η εξεταστική επιτροπή αξιολόγησε τη μέγιστη υπερφόρτωση, με την οποία εφαρμόστηκε το καθεστώς αναφοράς. Και ο διοικητής, και μηχανικός πτήσης του ΔΔΣ-55/56 με όλους τους τρόπους πέταξαν τέλεια, με μικρές παραλλαγές, έτσι πήραν σε αυτό το διαγωνισμό τις υψηλότερες βαθμολογίες. https://www.roscosmos.ru/print/24677/ Νέο σούπερ πύραυλο ετοιμάζει ο Ελον Μασκ. Την στιγμή που όλος ο κόσμος ασχολείται ακόμη με την εκτόξευση του πυραύλου Falcon Heavy και το αυτοκίνητο που ταξιδεύει προς την ζώνη αστεροειδών ανάμεσα στον Αρη και τον Δία ο Ελον Μασκ ανακοίνωσε ότι η διαστημική του εταιρεία, η Space X θα προχωρήσει στην κατασκευή ενός ακόμη μεγαλύτερου και ισχυρότερου πυραύλου ο οποίος ανάμεσα στα άλλα θα μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα. Ο πύραυλος αυτός έχει ονομαστεί BFR (Big Falcon Rocket) αν και τα στελέχη της Space X του έχουν δώσει το… απρεπές προσωνύμιο Big Fucking Rocket. Οπως και με τον Falcon Heavy έτσι και με τον BFR στόχος είναι να επιτυγχάνεται μια ασφαλής και γρήγορη μεταφορά στο Διάστημα ενώ παράλληλα θα μειώνεται δραστικά και το κόστος. Ο BFR θα έχει ύψος περίπου 115 μέτρων και πλάτος περίπου δέκα μέτρων και θα μπορεί να μεταφέρει κάθε είδους φορτία, να εκτοξεύει δορυφόρους, να συνδέει τη Γη με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μεταφέροντας εξοπλισμό και πληρώματα και φυσικά να ταξιδεύει σε άλλους πλανήτες και δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος. Με αυτόν τον πύραυλο ο Μασκ θέλει να μεταφέρει ανθρώπους αρχικά στην Σελήνη για να δημιουργηθεί εκεί μια βάση και στην συνέχεια στον Αρη όπου ο Αμερικανός μεγιστάνας και οραματιστής θέλει να δημιουργήσει μια μεγάλη αποικία. Το σκάφος που θα μεταφέρει το BFR θα διαθέτει ανάμεσα στα άλλα 40 καμπίνες χωρητικότητας 5-6 ατόμων η κάθε εξ αυτών. «Η πετυχημένη εκτόξευση του Falcon Heavy με κάνει να νιώθω σίγουρος ότι ο BFR μπορεί να εκτοξευτεί με επιτυχία. Το τεχνικό μας επιτελείο θα στραφεί τώρα στην κατασκευή του BFR. Πιστεύουμε ότι η κατασκευή του BFR θα έχει ολοκληρωθεί το 2019 και το 2020 θα ξεκινήσουν οι πρώτες δοκιμαστικές του πτήσεις» δήλωσε στα ΜΜΕ ο Ελον Μασκ. Μάλιστα ο Μασκ υποστηρίζει ότι με τον πύραυλο BFR θα μπορούν να πραγματοποιούνται όχι μόνο ταξίδια από την Γη προς το Διάστημα αλλά και ταξίδια εντός του πλανήτη. Σύμφωνα με τον Μασκ το BFR θα μπορεί να μεταφέρει ως και 100 επιβάτες από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο στη Γη ταξιδεύοντας στην στρατόσφαιρα. Με αυτόν τον τρόπο ο πύραυλος θα μπορεί να κάνει υπερατλαντικά ταξίδια σε διάστημα μισής ώρας ενώ θα μπορεί να ταξιδέψει από την μια άκρη της Γης στην άλλη σε περίπου 60 λεπτά! Μάλιστα ο Μασκ υποστηρίζει ότι το κόστος για μια τέτοια πτήση θα είναι παρόμοιο με εκείνο της αντίστοιχης αεροπορικής πτήσης σήμερα και μάλιστα στην οικονομική θέση. Επιπλέον δεν θα χρειάζονται ειδικά διαστημοδρόμια ή εγκαταστάσεις για τον BFR αφού θα απογειώνεται από πλωτές εξέδρες και οι επιβάτες θα πηγαίνουν σε αυτές με ειδικά σκάφη μεταφοράς. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500197173

Προς τη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη-Δία ταξιδεύει ο Falcon Heavy Το κόκκινο ηλεκτρικό Tesla Roadster αξίας 100.000 δολαρίων του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Έλον Μασκ, με τον «Αστράνθρωπο» στο τιμόνι του -μία ανθρωπόμορφη κούκλα ντυμένη με διαστημική στολή- χάραξε νέα πορεία. Κατευθύνεται, τελικά, πέρα από τον Άρη που ήταν ο αρχικός στόχος, προς τη ζώνη των αστεροειδών ανάμεσα στον γειτονικό πλανήτη και στον Δία, όπου η πιθανότητα μιας καταστροφικής σύγκρουσης δεν είναι αμελητέα. Αν και, σύμφωνα με τους ειδικούς, μέχρι να φθάσει εκεί μετά από ένα πολύμηνο ταξίδι, μπορεί η κοσμική ακτινοβολία που στο μεταξύ θα βομβαρδίζει το διαστημικό αυτοκίνητο και τον «οδηγό» του, να έχει προκαλέσει τη σταδιακή αποσύνθεσή τους. Ο Μασκ έκανε γνωστό, με μήνυμά του στο Twitter, ότι ο ισχυρότερος πύραυλος αυτή τη στιγμή στον κόσμο, ο Falcon Heavy της Space X, ο οποίος εκτοξεύθηκε με επιτυχία από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ το βράδυ της Τρίτης (ώρα Ελλάδας), «ξεπέρασε την τροχιά του Άρη και συνεχίζει με στόχο τη ζώνη των αστεροειδών». Η Space X δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει αν η αλλαγή πορείας έγινε από λάθος ή από σκοπού. Μερικοί παρερμήνευσαν τη δήλωση αυτή, νομίζοντας ότι ο πύραυλος ήδη έφθασε πέρα από τον «κόκκινο πλανήτη», κάτι για το οποίο θα χρειάζονταν αρκετοί μήνες. Αυτό που ο Μασκ στην πραγματικότητα είπε, είναι ότι ο πύραυλος ξέφυγε από την αρχικά προγραμματισμένη ελλειπτική τροχιά του, που θα τον έφερνε κοντά στον Άρη, και πλέον εισήλθε σε μια νέα τροχιά γύρω από τον Ήλιο, η οποία θα τον πάει ακόμη πιο πέρα, στη ζώνη των αστεροειδών. Στο απώτερο σημείο της τροχιάς του, ο πύραυλος θα φθάσει σε απόσταση σχεδόν 390 εκατ. χιλιομέτρων από τον Ήλιο, περίπου 2,6 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου. Στην ηλιοκεντρική αυτή τροχιά το διαστημικό σκάφος μπορεί, όπως είπε ο Μασκ, να παραμείνει ακόμη και για ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Και -για όσο αντέξει- το ραδιόφωνο του ραδιοφώνου θα παίζει συνεχώς την επιτυχία "Space Oddity" του Ντέηβιντ Μπόουι, ο οποίος θα ενθουσιαζόταν χωρίς αμφιβολία με την προοπτική να ακούσουν ίσως κάποτε οι εξωγήινοι το τραγούδι του. Τι «διαστημική παραξενιά» αλήθεια. Οι οπαδοί της επίπεδης Γης δεν πίστεψαν ούτε αυτό. Αλλά ασφαλώς το ακόμη πιο παράξενο είναι ότι υπάρχουν στον πλανήτη μας άνθρωποι που δεν έχουν πιστέψει τίποτε από τα παραπάνω. Η Εταιρεία Επίπεδης Γης -που ισορροπεί ανάμεσα στην ακραία συνωμοσιολογία και στον ακραίο παραλογισμό- ανακοίνωσε βαθυστόχαστα ότι «οι άνθρωποι που πιστεύουν πως η Γη είναι σφαιρική, επειδή είδαν στο Ίντερνετ ένα αυτοκίνητο στο διάστημα, πρέπει να αποτελούν τη νέα ενσάρκωση της φράσης «είναι αληθινό, το είδα στην τηλεόραση!. Είναι ένα κακό επιχείρημα. Γιατί να πιστέψουμε μια ιδιωτική εταιρεία ότι λέει την αλήθεια;». Οι οπαδοί της επίπεδης Γης κατέκλυσαν το Twitter με σχετικά μηνύματα που μετέτρεπαν τη Space X σε ...Fake X και επέμειναν ότι οι φωτογραφίες της εκτόξευσης ήταν φτιαγμένες με Photoshop, στο πλαίσιο μιας ακόμη τρομερής συνωμοσίας, ώστε να αποκρυβεί από την ανθρωπότητα η μεγάλη αλήθεια: Η Γη είναι ένας επίπεδος δίσκος με τον Βόρειο Πόλο στο κέντρο του. Το ερώτημα είναι πόσοι το πιστεύουν αυτό, πέρα από τα 535 μέλη που έχει η Εταιρεία Επίπεδης Γης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500197095

Οι μέγιστες θερμοκρασίες των καυτών ημερών αυξάνονται ταχύτερα. Η μέση θερμοκρασία της Γης αυξάνεται σιγά-σιγά, αλλά ακόμη πιο γρήγορα αυξάνονται οι μέγιστες θερμοκρασίες στη διάρκεια των καυτών ημερών του έτους. Αυτό δείχνει μια νέα διεθνής έρευνα με επικεφαλής έλληνες επιστήμονες στις ΗΠΑ, που μελέτησε διαχρονικά στοιχεία θερμοκρασιών από όλο τον κόσμο κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Η έρευνα αποκαλύπτει ότι ενώ η μέση ετήσια θερμοκρασία του πλανήτη μας αυξάνεται με ένα αργό αλλά σταθερό ρυθμό εδώ και πολλά χρόνια, την ίδια περίοδο παρατηρείται μια ανησυχητική πολύ πιο απότομη άνοδος στις ακραίες θερμοκρασίες των πιο καυτών ημερών μέσα στο έτος. Η κατάσταση είναι πιο αισθητή -και πιο θανατηφόρα- στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, ιδίως όσες έχουν περισσότερους από πέντε εκατομμύρια κατοίκους. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ιρβάιν, με επικεφαλής την καθηγήτρια της Σχολής Πολιτικών και Περιβαλλοντικών Μηχανικών Έφη Φούφουλα-Γεωργίου και τον συνεργάτη της μεταδιδακτορικό ερευνητή Σ.Μ. Παπαλεξίου, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Earth's Future της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης. «Η παγκόσμια μέση ετήσια θερμοκρασία έχει αυξηθεί κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες με ρυθμό 0,2 βαθμούς Κελσίου ανά δεκαετία, όμως βρήκαμε ότι οι μέγιστες θερμοκρασίες του έτους έχουν αυξηθεί με πολύ ταχύτερο ρυθμό, δύο έως τρεις φορές υψηλότερο σε μερικές περιοχές όπως η Ευρασία και τμήματα της Αυστραλίας, καθώς και πάνω από τριπλάσιο ρυθμό σε μερικές μεγάλες πόλεις» δήλωσε η Φούφουλα-Γεωργίου. «Τα ευρήματα αυτά είναι ανησυχητικά και αποτελούν νέες ενδείξεις για τη σοβαρή επίπτωση της παγκόσμιας υπερθέρμανσης», πρόσθεσε. Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για τις πιο καυτές μέρες του έτους από 8.848 μετεωρολογικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο σε βάθος 50ετίας, διαπιστώνοντας μια μέση αύξηση 0,19 βαθμών Κελσίου ανά δεκαετία, η οποία αυξήθηκε σε 0,25 βαθμούς ανά δεκαετία πιο πρόσφατα, μεταξύ 1986-2015. Από την άλλη, στην ίδια 50ετία, οι θερμοκρασίες στις πιο καυτές μέρες του έτους στις μεγαλουπόλεις εμφάνισαν αύξηση έως 0,60 βαθμών ανά δεκαετία. Το φαινόμενο της «αστικής θερμικής νησίδας» τείνει να επιδεινώσει το πρόβλημα του καύσωνα στις πόλεις. Το χειρότερο κύμα καύσωνα είχε καταγραφεί στην Ευρώπη το 2003, προκαλώντας περίπου 70.000 θανάτους, ενώ θανατηφόρες ήσαν οι καυτές θερμοκρασίες και στη Ρωσία το 2010, με σχεδόν 55.000 θύματα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500196788

Φωτογραφίες διαστημικου περιπατου. Η Roscosmos παρουσιάζει τις πρώτες φωτογραφίες ενός ρεκόρ για τους Ρώσους κοσμοναύτες στον διαστημικό σταθμό. Ο αριθμός των προβολών της εκπομπής κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο! Οι κοσμοναύτες της Roscosmos Αλέξανδρος Misurkin και Anton Shkaplerov στις 3 Φλεβάρη τερμάτισαν τον πρώτο στο 2018 διαστημικό περίπατο του ρωσικού προγράμματος, έχοντας εργαστεί έξω από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) 8 ώρες 12 λεπτά και έσπασαν το ρεκόρ των εργασιών με τις ρωσικες στολές «Orlan» τον Δεκέμβριο του 2013 από τους Oleg KOTOV και Sergey RYAZANSKY. Ήταν 8 ώρες και 7 λεπτά. Κατά τη διάρκεια των εργασιών επί της εξωτερικής επιφανείας του ISS αποσυναρμολογηθηκε από τη λειτουργία η συσκευή λήψης και μια κεραία εγκατεστημένη στη μονάδα zventa. Η εγκατάσταση της νέας συσκευής στο μέλλον θα προσφέρει σχεδόν όλο το εικοσιτετράωρο αμφίδρομη μετάδοση των πληροφοριών από το ρωσικό τμήμα του ISS στο έδαφος μέσω του δορυφορικού εντοπισμού αντικειμένων με το σύστημα αναμετάδοσης πολλαπλών λειτουργιών «Ray». Επίσης, οι κοσμοναύτες πραγματοποίησαν μια σειρά πρόσθετων εργασιών με τον εξοπλισμό στην εξωτερική επιφάνεια του σταθμού. Ο Roscosmos ευχαριστεί όλους όσους αγαπούν το χώρο όσο κι εμείς. Σηκωστε το κεφάλι σας! - και τα αστέρια θα ερθουν πιο κοντά! https://www.roscosmos.ru/print/24666/ Soyuz-2.1a-Progress-MS-08 Η εκτόξευση του TGK "Progress MS-08" στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έχει προγραμματιστεί για τις 11 Φεβρουαρίου 2018. Το THC «Progress MS-08» παραδίδει στον ISS 1390 kg ξηρού φορτίου, 890 kg καυσίμου, νερό στο σύστημα με τις δεξαμενές ανεφοδιασμού 420 kg στις δεξαμενές του συστήματος, «Άνοιξη», καθώς και 46 kg συμπιεσμένου αέρα και οξυγόνου σε κυλίνδρους. Το διαμέρισμα φορτίου γεμάτο επιστημονικο εξοπλισμο, συμπεριλαμβανομένων των σετ εξοπλισμού και εξαρτημάτων για τα συστήματα υποστήριξης της ζωής,ο «Ίκαρος», καθώς και τα κιβώτια με τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα και προϊόντα προσωπικής φροντίδας για τα μέλη του πληρώματος. https://www.energia.ru/ru/iss/iss54/progress_ms-08/photo_02-07.html Η «Ζωή στο Σύμπαν» στο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Εκδήλωση αφιερωμένη στη «Ζωή στο Σύμπαν», οργανώνει το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου, τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου. Η παρουσίαση θα ξεκινήσει με την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία του Δρ Παναγιώτη Νιάρχου, ομότιμου καθηγητή Παρατηρησιακής Αστροφυσικής, ΕΚΠΑ, με τίτλο: «Αναζήτηση εξωγήινης ζωής: Ενδείξεις και αναπάντητα ερωτήματα». Ακολούθως θα προβληθεί η ψηφιακή Πλανηταριακή παράσταση με τίτλο: «Ζωή στο Σύμπαν». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Καθηγητής Παναγιώτης Νιάρχος είναι από τους πλέον ειδικούς στην Ελλάδα σε θέματα εξωπλανητών και αναζήτησης ζωής σε άλλα Πλανητικά Συστήματα, πέραν του δικού μας Ηλιακού Συστήματος, και είναι ενεργό μέλος των Division F: Planetary Systems and Bioastronomy και Commission F2: Exoplanets and the Solar System της Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως (IAU). Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 18:30 μ.μ. Σε περίπτωση αυξημένης προσέλευσης, το αφιέρωμα θα επαναληφθεί την ίδια ημέρα στις 20:00 μ.μ. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Απαραίτητα είναι τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί από το Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 18:00 της ίδιας ημέρας. Κάθε άτομο θα μπορεί να προμηθευτεί έως 2 δελτία εισόδου. Θα διατεθούν 240 δελτία εισόδου για κάθε αφιέρωμα. Προτείνεται για παιδιά 10 ετών και άνω. Οι χώροι του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ έχει προβλεφθεί διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα ή/και χειλεανάγνωση. Οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. Λίγα λόγια για την ομιλία του καθηγητή Παναγιώτη Νιάρχου Η πίστη στην ύπαρξη άλλων κόσμων στο Σύμπαν που φιλοξενούν ζωή και ειδικότερα νοήμονα ζωή, έχει απασχολήσει τη σκέψη μερικών από τους σπουδαιότερους σοφούς της ιστορίας. Η συζήτηση για την ύπαρξη άλλων κόσμων άρχισε από την εποχή των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων (από το 600 π.Χ.) και συνεχίστηκε στα χρόνια που ακολούθησαν. Οι απόψεις αυτές είναι πιο επίκαιρες από ποτέ, σήμερα, καθώς τα τελευταία παρατηρησιακά αποτελέσματα παρέχουν σοβαρές ενδείξεις για την ύπαρξη κάποιας μορφής ζωής μέσα στο ηλιακό μας σύστημα και επιβεβαιώνουν την ύπαρξη άλλων πλανητικών συστημάτων στο Σύμπαν. Η συστηματική επιστημονική έρευνα για την ανακάλυψη εξωηλιακών πλανητών άρχισε το 1995 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με συνεχώς βελτιούμενες μεθόδους ανίχνευσης και παράλληλα με θεωρητικές μελέτες του θέματος. Παρουσιάζονται οι ερευνητικές προσπάθειες των τελευταίων δύο δεκαετιών και τα αποτελέσματα για τους εξωηλιακούς πλανήτες, που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, με έμφαση σε εκείνους που πιθανόν να φιλοξενούν κάποιο είδος ζωής. Επισημαίνεται ιδιαίτερα η συμβολή του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler στην έρευνα αυτή. Λίγα λόγια για την «Ζωή στο Σύμπαν» Η ψηφιακή παράσταση «Ζωή στο Σύμπαν» σας προσκαλεί σε μια συναρπαστική αναζήτηση της ζωής πέρα από την Γη. Ξεκινώντας από την προέλευση και την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας, η παράσταση εστιάζει στα ουράνια σώματα του Ηλιακού μας συστήματος, που το πιθανότερο είναι να φιλοξενούν μικροβιακές μορφές ζωής, καθώς και στις σημαντικότερες μεθόδους που χρησιμοποιούν οι αστρονόμοι για τον εντοπισμό και την μελέτη ενός εξωπλανήτη. Τι θα μπορούσε άραγε να κρύβεται ανάμεσα στα αναρίθμητα άστρα των δισεκατομμυρίων γαλαξιών του Σύμπαντος; (Παραγωγή: Ίδρυμα Ευγενίδου, 2016) Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Παναγιώτη Γ. Νιάρχου Ομ. Καθηγητής Παρατηρησιακής Αστροφυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.). Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Μαθηματικών του Ε.Κ.Π.Α. και κάτοχος MSc και PhD από το Πανεπιστήμιο του Manchester, UK. Έχει διατελέσει αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής (Ε.Κ.Π.Α.) (2002-2004) και επί 10 έτη (1996-2002, 2008-2012) Διευθυντής του Τομέα Αστροφυσικής Αστρονομίας και Μηχανικής του Τμήματος Φυσικής του Ε.Κ.Π.Α. Επίσης υπήρξε Διευθυντής επί 12 έτη (2000-2012) του Γεροσταθοπούλειου Αστεροσκοπείου του Ε.Κ.Π.Α. και Διευθυντής επί 15 έτη (1997-2012) του Εργαστηρίου Αστρονομίας του Τμήματος Φυσικής του Ε.Κ.Π.Α.. Ήταν ο κύριος υπεύθυνος για την εγκατάσταση του Γεροσταθοπούλειου Αστεροσκοπείου το 1999 και την μετέπειτα οργάνωση και λειτουργία του. Υπήρξε επισκέπτης Καθηγητής-Ερευνητής στα Πανεπιστήμια Tübingen και Μünster της Γερμανίας και Καρόλου της Πράγας, και έχει δημιουργήσει πολλές συνεργασίες με γνωστά αστρονομικά κέντρα και αστεροσκοπεία του εξωτερικού. Υπήρξε μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Commission 42 της IAU για 6 χρόνια (2006-2012), μέλος του European Network of Excellence in Asteroseismology, και είναι συνεκδότης από το 2000 μέχρι σήμερα στο Bulletin on Bibliography of Close Binary Stars, Commission 42 of the International Astronomical Union (IAU). Eίναι επίσης μέλος διάφορων ελληνικών και διεθνών επιστημονικών Εταιρειών και Ενώσεων, όπως της Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως, της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, της Ελληνικής Αστρονομικής Εταιρείας και της Εθνικής Αστρονομικής Επιτροπής (μέλος ΔΣ). Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται σε θέματα Παρατηρησιακής Αστροφυσικής και ειδικότερα σε φωτομετρικές και φασματοσκοπικές παρατηρήσεις και θεωρητικές μελέτες αλληλεπιδρώντων διπλών αστέρων, παλλόμενων μεταβλητών αστέρων, αστεροσεισμολογίας και εξωηλιακών πλανητών. Έχει κάνει παρατηρήσεις σε πολύ γνωστά και μεγάλα αστεροσκοπεία του εξωτερικού, όπως European Southern Observatory (ESO), La Silla (Chile)*, Instituto de Astrofisica de Canarias (IAC) (Spain), South African Astronomical Observatory (SAAO), (South Africa), κ.α.. Έχει συγγράψει (μόνος ή και με συνεργάτες) 9 βιβλία-Πανεπιστημιακές Σημειώσεις αστρονομικού περιεχομένου, έχει επιβλέψει πολλές μεταπτυχιακές και διδακτορικές διατριβές, έχει οργανώσει διεθνή συνέδρια, και έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 300 επιστημονικές εργασίες σε διεθνή περιοδικά και συνέδρια, και σε τιμητικούς τόμους. Τέλος πρέπει να αναφερθεί ότι υπήρξε ο εμπνευστής των εκδηλώσεων του Γεροσταθοπούλειου Πανεπιστημιακού Αστεροσκοπείου «Βραδιές κοινού – Αστρονομία για όλους», οι οποίες συνεχίζονται με επιτυχία από την έναρξη λειτουργίας του αστεροσκοπείου (2000) μέχρι και σήμερα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500196811

Σε εξέλιξη η παρθενική πτήση του Falcon Heavy Η αμερικανική ιδιωτική διαστημική εταιρεία SpaceX του δισεκατομμυριούχου Έλον Μασκ εκτόξευσε με επιτυχία το βράδυ της Τρίτης τον πύραυλο βαρέων βαρών Falcon Heavy, τον πιο μεγάλο και ισχυρό αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Στην παρθενική πτήση του ο πύραυλος μεταφέρει στο εσωτερικό του ένα κόκκινο ηλεκτρικό σπορ αυτοκίνητο Tesla Roadster, που κατασκευάζει η αυτοκινητοβιομηχανία του Μασκ. Ο τολμηρός επιχειρηματίας αποκάλυψε μετά την εκτόξευση από το ιστορικό Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα ότι έτρεμε από το φόβο του για την έκβαση της εκτόξευσης και ότι έδινε πιθανότητες 50-50 κάτι να πάει στραβά σε αυτό το πρώτο τεστ. «Ένιωσα μια μεγάλη ανακούφιση. Είχα στο μυαλό μου την εικόνα μιας γιγάντιας έκρηξης στην εξέδρα, μιας ρόδας να πέφτει από ψηλά και να κυλάει μόνη της στο δρόμο. Αλλά ευτυχώς τίποτε από αυτά δεν συνέβη», δήλωσε μετά την πετυχημένη εκτόξευση. Ο πύραυλος Falcon Heavy (Βαρύ Γεράκι), που έχει ύψος 70 μέτρων και διαθέτει 27 μηχανές προώθησης, ουσιαστικά αποτελείται από τρεις μικρότερους συνενωμένους δίπλα-δίπλα πυραύλους Falcon 9 της SpaceX. Μπορεί να μεταφέρει βάρος έως 64 τόνων σε χαμηλή τροχιά, δηλαδή όσο ζυγίζουν περίπου πέντε διώροφα λονδρέζικα λεωφορεία, με κόστος 90 εκατομμυρίων δολαρίων ανά εκτόξευση. Ο επόμενος αμερικανικός πύραυλος σε επιδόσεις σήμερα είναι ο Delta IV Heavy της United Launch Alliance (συνεταιρισμού της Lockheed Martin και της Boeing), που μπορεί να μεταφέρει σχεδόν το μισό φορτίο και με σχεδόν τετραπλάσιο κόστος (350 εκατ. δολάρια). Λόγω αυτής της πολύ ευνοϊκής σύγκρισης υπέρ του, το «Βαρύ Γεράκι» αναμένεται να αποτελέσει το «βαρύ πυροβολικό» των διαστημικών πτήσεων στο μέλλον. Στην πρώτη αυτή πτήση που μετέφερε το αυτοκίνητο Tesla, μια κούκλα με διαστημική στολή κάθεται στη θέση του οδηγού, ενώ το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου παίζει ξανά και ξανά την μεγάλη επιτυχία του Ντέιβιντ Μπάουι "Space Oddity", σύμφωνα με το BBC και τα πρακτορεία Ρόιτερς και Γαλλικό. Αν όλα πάνε καλά, το ανώτερο τμήμα του πυραύλου θα θέσει σε ελλειπτική τροχιά το Tesla γύρω από τον Ήλιο, η οποία θα φθάσει έως τον Άρη. Οκτώ λεπτά μετά την εκτόξευση, δύο από τα κατώτερα μέρη του πυραύλου επέστρεψαν στη Γη με ελεγχόμενο τρόπο, για να ξαναχρησιμοποιηθούν στο μέλλον, κάτι που επιτρέπει μεγάλη εξοικονόμηση κόστους. Μάλιστα προσεδαφίστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα κοντά στο σημείο από όπου είχαν εκτοξευθεί. «Ήταν επικό. Είναι πιθανώς το πιο συναρπαστικό πράγμα που έχω ποτέ δει», σχολίασε ο Μασκ. Το τρίτο κατώτερο τμήμα, που επρόκειτο να επιστρέψει πάνω σε ένα πλοίο-drone εκατοντάδες χιλιόμετρα από την ακτή της Φλόριντα, έχασε το στόχο του και συνετρίβη στη θάλασσα του Ατλαντικού με ταχύτητα 500 χιλιομέτρων την ώρα. Ήταν το μόνο συμβάν που κάπως σκίασε τη μεγάλη επιτυχία της SpaceX. Οι αποδεδειγμένες πλέον δυνατότητες του νέου γιγάντιου πυραύλου θα επιτρέψουν στην αμερικανική κυβέρνηση και στο Πεντάγωνο να θέσουν μελλοντικά σε τροχιά πολύ μεγαλύτερους τηλεπικοινωνιακούς, στρατιωτικούς και κατασκοπευτικούς δορυοφόρους. Επίσης να σταλούν μεγαλύτερα ρομπότ όχι μόνο στον Άρη, αλλά και σε πιο μακρινούς πλανήτες όπως ο Δίας και ο Κρόνος. Χάρη στο άκρως ανταγωνιστικό κόστος του Falcon Heavy, ο Μασκ προέβλεψε ότι «θα είναι το τέλος του παιγνιδιού για όλους τους άλλους πυραύλους βαρέων φορτίων». Όσο για το αυτοκίνητο Tesla που ταξιδεύει στο διάστημα, είπε ότι «μπορεί κάποτε στο μέλλον να το ανακαλύψει κάποια φυλή εξωγήινων». Ο Falcon Heavy είναι ο πιο μεγάλος πύραυλος εν λειτουργία σήμερα. Στην ιστορία έχουν υπάρξει δύο ακόμη πιο ισχυροί πύραυλοι που έχουν πια αποσυρθεί, ο αμερικανικός Saturn V που έστειλε τους αστροναύτες στη Σελήνη και ο σοβιετικός Energia που έκανε δύο πτήσεις το 1987-88. Αλλά η SpaceΧ ετοιμάζει έναν ακόμη πιο μεγάλο πύραυλο, τον BFR (Big Falcon Rocket, πιο γνωστό ως Big Fucking Rocket!). http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500196760

Αστεροειδής θα περάσει σε… απόσταση αναπνοής από τη Γη. Συνεχίζονται, και φαίνεται να αυξάνονται, οι κοντινές διελεύσεις αστεροειδών από τον πλανήτη μας, μάλλον επειδή έχουμε πια αυξημένες τεχνικές δυνατότητες να βλέπουμε αυτό που ανέκαθεν συνέβαινε, αλλά εν αγνοία μας. Ένας αστεροειδής διαμέτρου 15 έως 30 μέτρων, ο 2018 CC, ο οποίος είχε ανακαλυφθεί στις 4 Φεβρουαρίου φέτος από αστρονόμους στις ΗΠΑ με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Catalina Sky Survey (CSS) στην Αριζόνα, πέρασε την Τρίτη σε απόσταση 184.000 χιλιομέτρων από τη Γη. Ακόμη πιο κοντά, σε απόσταση μόνο 64.000 χιλιομέτρων, δηλαδή λιγότερο από το ένα πέμπτο της απόστασης Γης-Σελήνης, θα περάσει την Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου ένας δεύτερος αστεροειδής, ο 2018 CB, ο οποίος ανακαλύφθηκε από το ίδιο τηλεσκόπιο επίσης στις 4 Φεβρουαρίου και έχει διάμετρο 15 έως 40 μέτρων. «Αν και ο 2018 CB είναι αρκετά μικρός, είναι μάλλον μεγαλύτερος από τον αστεροειδή που εισήλθε στην ατμόσφαιρα πάνω από το Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας το 2013. Αστεροειδείς αυτού του μεγέθους δεν πλησιάζουν συχνά τόσο κοντά στον πλανήτη μας, ίσως μόνο μία ή δύο φορές το χρόνο», δήλωσε ο Πολ Τσόντας, διευθυντής του Κέντρου Μελετών για τα Κοντινά στη Γη Αντικείμενα του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. http://www.kathimerini.gr/947330/article/epikairothta/kosmos/asteroeidhs-8a-perasei-se-apostash-anapnohs-apo-th-gh

Ευρωπαϊκή διάκριση για την ελληνίδα μαθήτρια Θεοδώρα Πλιάτσικα. Η αγάπη της για τα γαλλικά και η όρεξή της να συμμετέχει σε σχολικούς διαγωνισμούς οδήγησαν τη μαθήτρια της Γ' τάξης του 1ου ΓΕΛ Τρικάλων Θεοδώρα Πλιάτσικα στον ετήσιο μεταφραστικό διαγωνισμό «Juvenes Translatores», όπου κατάφερε να κερδίσει το πρώτο βραβείο ανάμεσα σε 91 διαγωνιζομένους από 21 σχολεία της Ελλάδας και να είναι η ελληνίδα νικήτρια του διαγωνισμού. «Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει, μου ήρθε κάπως ξαφνικό. Πάντα μου άρεσαν τα γαλλικά και γενικότερα η γαλλική κουλτούρα. Βέβαια τώρα δεν μπορώ να σας πω ότι χαίρομαι την επιτυχία μου, γιατί είμαι μαθήτρια της Γ' Λυκείου και διαβάζω αρκετά» λέει στο «Βήμα» η 17χρονη μαθήτρια, συμπληρώνοντας ότι «το κείμενο που μετέφρασα ήταν ένας διάλογος μεταξύ φίλων για το αν είναι καλό να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Το επίπεδο του κειμένου δεν ήταν τόσο δύσκολο. Ο λόγος του ήταν καθημερινός. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε δεν ήταν να μεταφράσουμε λέξη προς λέξη το κείμενο, αλλά να μεταδώσουμε το νόημα και τα συναισθήματα που ένιωθαν τα δύο πρόσωπα του κειμένου». Η ίδια έχει συμμετάσχει και σε άλλους διαγωνισμούς και όπως λέει είναι ιδιαίτερα δραστήρια. Αριστη μαθήτρια και σημαιοφόρος του σχολείου προετοιμάζεται για τις πανελλαδικές εξετάσεις, έτσι εφέτος δεν θα έχει τον χρόνο να συμμετάσχει σε εξωσχολικές δραστηριότητες. Για τον συγκεκριμένο διαγωνισμό δεν είχε προετοιμαστεί σχεδόν καθόλου: «Εφόσον είδα ότι συμπεριλαμβάνονται τα γαλλικά, είπα από μέσα μου ότι σίγουρα θα συμμετάσχω σε αυτόν τον διαγωνισμό και έτσι τυχαία δήλωσα συμμετοχή. Δεν μπήκα με τη σκέψη ότι θα νικήσω. Για αυτόν τον διαγωνισμό δεν είχα προετοιμαστεί, απλά πήγα εκείνη την ημέρα και έγραψα». Δεν είναι η πρώτη φορά που το 1ο ΓΕΛ Τρικάλων συμμετέχει στον εν λόγω διαγωνισμό. Αυτή τη φορά κατάφερε να κερδίσει το πρώτο βραβείο, ενώ τρεις ακόμα μαθητές, από τους πέντε που εκπροσώπησαν το σχολείο ξεχώρισαν για την ποιότητα της μετάφρασής τους και τιμήθηκαν με ειδική μνεία. «Ολα τα παιδιά χάρηκαν για τη διάκρισή τους. Στην αρχή ξαφνιάστηκαν, γιατί δεν ήξεραν ότι είχαν επιλεγεί. Φέτος για πρώτη φορά έδωσαν 11 ειδικές μνείες στον διαγωνισμό» αναφέρει στο «Βήμα» η κυρία Αθανασία Ζαραμπούκα, διευθύντρια του σχολείου. «Τα παιδιά μας δείχνουν ενδιαφέρον για τέτοιου είδους διαγωνισμούς, όχι μόνο για τον συγκεκριμένο, και παίρνουν μέρος και σε άλλες δράσεις». Ψυχή της διοργάνωσης ήταν η κυρία Ναυσικά Μουλά, φιλόλογος, η οποία σε στενή συνεργασία με τις καθηγήτριες Γαλλικών και Αγγλικών του σχολείου κυρίες Βασιλική Ακράτου, Γεωργία Κουράκου και Νικολέττα Κοκκίνου φρόντισε από νωρίς για την καλύτερη δυνατή προετοιμασία των παιδιών πριν από την κρίσιμη ημέρα. Ταξίδι στις Βρυξέλλες Με μήνυμά του προς τους 28 επιτυχόντες μαθητές ο επίτροπος Προϋπολογισμού και Ανθρωπίνων Πόρων κ. Γκίντερ Ετινγκερ δήλωσε: «Σας συγχαίρω για την επιτυχία σας. Ανταποκριθήκατε εξαιρετικά σε αυτή την πρόκληση αποδεικνύοντας τις ικανότητές σας και στις 24 γλώσσες της ΕΕ. Η εκμάθηση ξένων γλωσσών είναι δεξιότητα που έχει ζωτική σημασία για τη σταδιοδρομία σας και την προσωπική σας ανάπτυξη. Είναι εντυπωσιακό να βλέπει κανείς τόσο πολλούς ταλαντούχους νέους. Η πολυγλωσσία είναι κάτι που καθορίζει εμάς τους Ευρωπαίους». Οι συνολικά 28 μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ένας από κάθε κράτος-μέλος, θα ταξιδέψουν στις Βρυξέλλες στις 10 Απριλίου για να παραλάβουν τα βραβεία τους από τον κ. Ετινγκερ, ενώ στη συνέχεια θα επισκεφθούν το Διεθνές Μεταφραστικό Κέντρο. Παρά την προετοιμασία για τις εξετάσεις η Θεοδώρα θα ταξιδέψει στη βελγική πρωτεύουσα μαζί με την οικογένειά της. «Νομίζω ότι θα πάρω κάποια βιβλία μαζί μου για να συνεχίσω το διάβασμά μου, αλλά το περιμένω πώς και πώς για να γνωρίσω και τα άλλα παιδιά από τις υπόλοιπες χώρες και να τα ρωτήσω για τις εμπειρίες τους από τον διαγωνισμό» λέει η μαθήτρια της Γ' Λυκείου. Ο διαγωνισμός Ο διαγωνισμός «Juvenes Translatores» («Νέοι μεταφραστές» στα λατινικά) διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2007 από τη Γενική Διεύθυνση Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στόχος του είναι να προωθήσει την εκμάθηση γλωσσών στα σχολεία και να δώσει στους νέους μια γεύση από το επάγγελμα του μεταφραστή. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν 17χρονοι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και διεξάγεται ταυτόχρονα σε όλα τα επιλεγέντα σχολεία σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Ο διαγωνισμός ενέπνευσε και ενθάρρυνε ορισμένους από τους συμμετέχοντες να ακολουθήσουν γλωσσικές σπουδές στο πανεπιστήμιο και να γίνουν επαγγελματίες μεταφραστές. Φέτος, περισσότεροι από 3.300 μαθητές από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση μετέφρασαν κείμενα σχετικά με την 60ή επέτειο από τη γέννησή της. Οι μαθητές έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό σε 144 γλωσσικούς συνδυασμούς και μετέφρασαν, μεταξύ άλλων, από τα πολωνικά στα φινλανδικά, καθώς και από τα τσεχικά στα ελληνικά. Τα πιο σπάνια ζεύγη γλωσσών ήταν φινλανδικά - εσθονικά, ιταλικά - ουγγρικά και ισπανικά - πολωνικά. Ολοι οι νικητές επέλεξαν να μεταφράσουν προς τη γλώσσα που κατείχαν καλύτερα ή προς τη μητρική τους γλώσσα - όπως κάνουν και οι μεταφραστές των οργάνων της ΕΕ. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=940568

Soyuz-2.1a-Progress-MS-08 Στις 11 Φεβρουαρίου 2018, στις 11:58:44 ώρα Μόσχας, σχεδιάζεται η εκτόξευση του πυραύλου Soyuz-2.1a με το όχημα φορτίου Progress-MS-08 από τον εκτοξευτή της πλατφόρμας 6 της τοποθεσίας του κοσμοδρόμιου Baikonur. Σκοπός της πτήσης: παράδοση καυσίμων, προϊόντων, νερού και λοιπών φορτίων που απαιτούνται για τη λειτουργία του σταθμού σε επανδρωμένη κατάσταση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης και η προσάρτηση του πλοίου μεταφοράς με το ISS, στην ιστοσελίδα μας online.roscosmos.ru https://www.roscosmos.ru/print/24642/ https://www.roscosmos.ru/print/24650/ https://www.energia.ru/ru/iss/iss54/progress_ms-08/photo_02-06.html Οι ρώσοι κοσμοναύτες θα τοποθετήσουν τον επιστημονικό εξοπλισμό "Ikarus" στο ISS. Κατά τη διάρκεια του επόμενου διαστημικου περίπατου το πλήρωμα του ISS-55/56 πρέπει να τοποθετησει στην εξωτερική επιφάνεια της μονάδας παροχής υπηρεσιών «Zvezda» του ρωσικού τμήματος της μονάδας της κεραίας ISS από τον κοινο ρωσο-γερμανικό επιστημονικό εξοπλισμό «Ίκαρος». Ο υπολογιστής ελέγχου OVS-1 έχει ήδη παραδοθεί στο ISS τον Οκτώβριο του 2017. Η μονάδα κεραίας εξασφαλίζει τη λήψη και τη διαβίβαση πληροφοριών από μεταναστευτικά ζώα. Έτσι, οι επιστήμονες που συμμετέχουν στο έργο, θα είναι σε θέση να προσδιορίσουν τον αντίκτυπο στη συμπεριφορά των ζώων των διάφορων περιβαλλοντικών παραγόντων, για την παρακολούθηση της οικολογικής κατάστασης σχετικά με τις μεταναστευτικές οδούς και να αποτρέψει δυνητικά επικίνδυνα και καταστροφικα φαινόμενα στον πλανήτη.Το κιτ πτήσης Ikarus θα παραδοθεί στο ISS RS ως μέρος της TGK Progress στις 11 Φεβρουαρίου.Η ICARUS, η Διεθνής συνεργασία για τη διεξαγωγή πειραμάτων σε ζώα χρησιμοποιώντας το διάστημα, είναι ένα ρωσικό-γερμανικό πείραμα, το οποίο κατευθύνεται από την RSC Energia σε συνεργασία με τη SpaceTech (STI) τη Γερμανική Διαστημική Υπηρεσία (DLR), το Γερμανικό Ινστιτούτο Ορνιθολογίας (Max Plank Institute) και το Γεωγραφικό Ινστιτούτο της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Η Εταιρεία εργάζεται σε αυτό το έργο από το 2010. Τον Νοέμβριο του 2014 υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ της Roskosmos και της DLR για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου στο ρωσικό τμήμα του ISS. https://www.energia.ru/ru/news/news-2018/news_02-05_2.html

Άρχισε η κατασκευή του διαστημοπλοίου Orion που προορίζεται για επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη. Μηχανικοί και τεχνικοί της Lockheed Martin άρχισαν στο Michoud Assembly Facility της NASA, κοντά στη Νέα Ορλεάνη, την κατασκευή του διαστημοπλοίου Orion το οποίο προορίζεται για χρήση σε επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη, συγκολλώντας τα δύο πρώτα τμήματα της κάψουλας πληρώματος της Exploration Mission-2 (EM-2). Το Orion πρόκειται να αποτελέσει το πρώτο εξερευνητικό διαστημόπλοιο της NASA και η αποστολή EM-2, όπως αναφέρει η Lockheed Martin, θα είναι η πρώτη του πτήση με αστροναύτες. Η πτήση αυτή, που θα γίνει με πύραυλο SLS (Space Launch System), σύμφωνα με τη Lockheed Martin θα φέρει μια νέα εποχή στην εξερεύνηση του διαστήματος, θέτοντας τις βάσεις για το φιλόδοξο πρόγραμμα Deep Space Gateway και εν τέλει για τις επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. «Το Orion έχει φοβερό momentum. Ολοκληρώνουμε τη συναρμολόγηση του Orion της αποστολής EM-1 στη Φλόριντα, και ταυτόχρονα αρχίζουμε την παραγωγή του πρώτου που θα μεταφέρει πλήρωμα» είπε ο Μάικ Χόους, αντιπρόεδρος της Lockheed Martin και υπεύθυνος προγράμματος του Orion. «Δεν είναι απλά το πιο προηγμένο διαστημόπλοιο που έχει φτιαχτεί ποτέ, η παραγωγή του θα είναι και πιο αποδοτική σε σχέση με οποιαδήποτε προηγούμενη κάψουλα» πρόσθεσε. Το σκάφος είναι ειδικά σχεδιασμένο για να αντέξει τις σκληρές συνθήκες του ταξιδιού στο βαθύ διάστημα, και η βασική δομή του τμήματος του πληρώματος αποτελείται από επτά μεγάλα κομμάτια κράματος αλουμινίου. Όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή τον Σεπτέμβριο, θα μεταφερθεί στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι για δοκιμές. http://www.naftemporiki.gr/story/1318147/arxise-i-kataskeui-tou-diastimoploiou-orion-pou-proorizetai-gia-epandromeni-apostoli-sti-selini

Μπορεί να ψυχθεί η σκοτεινή ύλη; Ένα νέο θεωρητικό μοντέλο «σκοτεινού ηλεκτρομαγνητισμού» εισάγει ένα φορτίο για την σκοτεινή ύλη, το οποίο θα της επέτρεπε να εκπέμπει ενέργεια και να καταρρέει βαρυτικά σε συμπαγή αντικείμενα, όπως σκοτεινά άστρα ή σκοτεινοί γαλαξίες Μια αρκετά διαδεδομένη άποψη είναι ότι η σκοτεινή ύλη δεν μπορεί να ψυχθεί εκπέμποντας ενέργεια. Αν μπορούσε, τότε θα μπορούσε να συσσωρεύεται σχηματίζοντας συμπαγή αντικείμενα με τον ίδιο τρόπο που η γνωστή μας βαρυονική ύλη σχηματίζει πλανήτες, άστρα και γαλαξίες. Οι παρατηρήσεις μέχρι σήμερα δείχνουν ότι η σκοτεινή ύλη δεν κάνει κάτι τέτοιο, αλλά μια αόρατη «άλως» σκοτεινής ύλης περιβάλλει τους γαλαξίες και τους συγκρατεί σε μια σταθερή κατάσταση. Αλλά τι θα συνέβαινε αν οι γαλαξίες περιέχουν συμπυκνώματα σκοτεινής ύλης, που απλά δεν τα εντοπίσαμε ακόμα; Οι Matthew Buckley και Anthony DiFranzo, από το Πανεπιστήμιο του Rutgers, προτείνουν ένα νέο μοντέλο για τη σκοτεινή ύλη σύμφωνα με το οποίο μπορεί να ψύχεται. Ενώ το μοντέλο τους επιτρέπει το μεγαλύτερο μέρος της σκοτεινής ύλης να κατανέμεται στην γαλαξιακή άλω, προβλέπει επίσης χιλιάδες υποδομές της σκοτεινής ύλης να κατανέμονται σε όλο τον γαλαξία. Η ψύξη της βαρυονικής ύλης που οδήγησε στον σχηματισμό των κοσμικών δομών οφειλόταν κυρίως σε αλληλεπιδράσεις μεταξύ φορτισμένων σωματιδίων. Αν η σκοτεινή ύλη συνίσταται από σωματίδια που διαθέτουν ανάλογο φορτίο, πιθανόν να μπορούσε να ψυχθεί. Οι Buckley και DiFranzo δημιούργησαν ένα μοντέλο σύμφωνα με το οποίο η σκοτεινή ύλη συνίσταται από δυο τύπους φορτισμένων σωματιδίων – το αντίστοιχο των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων – και δείχνουν ότι τα σωματίδια αυτά μπορούν να ακτινοβολήσουν ενέργεια. Κι άλλοι ερευνητές υπέθεσαν ότι η σκοτεινή ύλη ψύχεται, αλλά δεν ήταν σε θέση να εξηγήσουν γιατί η γαλαξιακή άλως δεν καταρρέει. Το νέο μοντέλο παρακάμπτει αυτό το πρόβλημα: πάνω από μια κρίσιμη μάζα της σκοτεινής ύλης που περιέχεται σε έναν γαλαξία, η ψύξη παρεμποδίζεται και η σκοτεινή ύλη παραμένει στην άλω. Για τιμές μικρότερες της κρίσιμης μάζας, μια αρκετά πυκνή ποσότητα της σκοτεινής ύλης θα μπορούσε να καταρρεύσει βαρυτικά σχηματίζοντας ένα συμπαγές αντικείμενο. Οι ερευνητές δεν προβλέπουν τι είδους αντικείμενα θα μπορούσαν να είναι αυτά ή πως θα μπορούσαν να τα εντοπίσουν οι αστρονόμοι. Εκτιμούν ότι ανάλογα με συγκεκριμένες τιμές των παραμέτρων του μοντέλου αυτά τα αντικείμενα θα μπορούσαν να συγκριθούν ως προς την μάζα τους με υπερμεγέθη άστρα έως και γαλαξίες νάνους. https://physicsgg.me/2018/02/01/%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af-%ce%bd%ce%b1-%cf%88%cf%85%cf%87%ce%b8%ce%b5%ce%af-%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7/

Η βαρύτητα λύνει το πρόβλημα της μαγνητικής ροπής του μιονίου; Πριν από μερικές μέρες εμφανίστηκαν τρεις προδημοσιεύσεις φυσικών από την Ιαπωνία https://arxiv.org/abs/1801.10244) σύμφωνα με τις οποίες η εξαλείφθηκε η διαφορά μεταξύ θεωρίας και πειράματος όσον αφορά την ανώμαλη μαγνητική ροπή του μιονίου. Ο θεωρητικός υπολογισμός της μαγνητικής ροπής του μιονίου συγκλίνει προς την πειραματική, αν ληφθούν υπόψη οι διορθώσεις που οφείλονται στην γήινη βαρύτητα(. To μιόνιο (μ) ανήκει στην κατηγορία των λεπτονίων και είναι το «παχύσαρκο» ξαδερφάκι του ηλεκτρονίου. Έχει το ίδιο σπιν (½) και το ίδιο ηλεκτρικό φορτίο με το ηλεκτρόνιο. Όμως, η μάζα του είναι πολύ μεγαλύτερη, 200 φορές η μάζα του ηλεκτρονίου. Ενώ το ηλεκτρόνιο είναι «αιώνιο» αφού δεν υπάρχει τίποτα ελαφρύτερο για να διασπαστεί, το μιόνιο έχει μέσο χρόνο ζωής 2,2 μs και ο συνήθης τρόπος διάσπασής του είναι: \mu^{-} \rightarrow e^{-} + \bar{\nu}_{e} + \nu_{\mu} Η ανώμαλη μαγνητική ροπή Η μαγνητική ροπή \vec{\mu} ενός μαγνήτη είναι το μέγεθος που προσδιορίζει την ροπή \vec{\tau} που δέχεται ο μαγνήτης όταν τοποθετείται σε ένα εξωτερικό μαγνητικό πεδίο \vec{B} , \vec{\tau}=\vec{\mu}\times\vec{B} . Ένας βρόχος ηλεκτρικού ρεύματος, ένας ραβδόμορφος μαγνήτης, ένα ηλεκτρόνιο, ένα μόριο, ένας πλανήτης, έχουν μαγνητική ροπή. Για το ηλεκτρόνιο η μαγνητική ροπή είναι ανάλογη του σπιν \vec{S} : \vec{\mu} =g\frac{e}{2m}\vec{S} Mια πρώτη προσέγγιση της εξίσωσης Dirac δίνει g=−2, μια τιμή που θεωρείται ως κλασικό αποτέλεσμα. Αυτή η κλασική τιμή διαφέρει από την παρατηρούμενη τιμή κατά ένα μικρό κλάσμα: a_{e}=\frac{g-2}{2} μια διαφορά που αναφέρεται ως ανώμαλη μαγνητική ροπή. Η ανώμαλη μαγνητική ροπή οφείλεται στην αλληλεπίδραση με εικονικά σωματίδια, σωματίδια που εμφανίζονται για μια στιγμή και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Τα εικονικά σωματίδια σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας μπορούν να εμφανιστούν στον πραγματικό κόσμο για πολύ μικρό χρονικό διάστημα χωρίς να παραβιάζονται οι αρχές της φυσικής. Οι φυσικοί υπολογίζουν την συνεισφορά στην ανώμαλη μαγνητική ροπή του ηλεκτρονίου από τα εικονικά σωματίδια χρησιμοποιώντας την Κβαντική Ηλεκτροδυναμική και τα διαγράμματα Feynman: a_{e} =0.001 159 652 181 643 (764) . H τωρινή πειραματική τιμή είναι: a_{e} =0.001 159 652 180 73 (28) , που συμφωνεί με την θεωρητική κατά 1:109. Πρόκειται για έναν θρίαμβο της θεωρητικής φυσικής. Η διαφορά μεταξύ των παραγόντων g του ηλεκτρονίου και του μιονίου οφείλεται στην διαφορά των μαζών τους. Η ανώμαλη μαγνητική ροπή του μιονίου αμ υπολογίζεται με παρόμοιο τρόπο, αλλά εμφανίζονται κάποιες διαφοροποιήσεις. Περιέχει τρεις όρους: a_{\mu}^{SM} = a_{\mu}^{QED} + a_{\mu}^{EW} + a_{\mu}^{Hadron} =0.001 165 918 04 (51) . Oι πρώτοι δύο όροι αντιστοιχούν στις αλληλεπιδράσεις με φωτόνια, λεπτόνια και τα μποζόνια W, Ζ και Higgs και μπορούν να υπολογιστούν από την θεωρία. Ο τρίτος όρος αντιστοιχεί στις αλληλεπιδράσεις με αδρόνια (που δεν είναι σημαντικές για τα ηλεκτρόνια) και δεν μπορεί να υπολογιστεί χρησιμοποιώντας μόνο τη καθιερωμένη θεωρία. Χρειάζονται επιπλέον δεδομένα που προκύπτουν από πειράματα. Έτσι η ανώμαλη μαγνητική ροπή του μιονίου προσφέρεται για τον έλεγχο θεωριών πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου, όπως η Υπερσυμμετρία. Το πείραμα E821, στο εργαστήριο Brookhaven, μέτρησε την ανώμαλη ροπή του μιονίου βρίσκοντας μια τιμή a_{\mu} =0.001 165 920 9 (6) . Ενώ λοιπόν η μαγνητική ροπή του ηλεκτρονίου συμφωνεί εξαιρετικά με την θεωρητική, αυτό δεν συμβαίνει με το μιόνιο που διαθέτει πολύ μεγαλύτερη μάζα από το ηλεκτρόνιο. Οι φυσικοί θεωρούν ότι η διαφορά στην ανώμαλη μαγνητική ροπή των μιονίων αναδεικνύει τις ρωγμές του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων. Έτσι, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες εργασίες των Ιαπώνων φυσικών η διαφορά απαλείφεται αν στους υπολογισμούς ληφθεί υπόψη η καμπύλωση του χωροχρόνου που προκαλεί το βαρυτικό πεδίο της Γης. Όμως, κυκλοφορούν ήδη φήμες, πως οι υπολογισμοί αυτοί είναι μάλλον λανθασμένοι. Ίδωμεν. https://physicsgg.me/2018/02/04/%ce%b7-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%bb%cf%8d%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%bb%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7/

Για πρώτη φορά βρέθηκαν ενδείξεις εξωπλανητών σε άλλο γαλαξία. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες εξωπλανήτες, αλλά όλοι στο δικό μας γαλαξία. Τώρα, για πρώτη φορά, αμερικανοί αστροφυσικοί ανακοίνωσαν ότι έχουν τις πρώτες ενδείξεις για εξωπλανήτες σε έναν άλλο γαλαξία και μάλιστα μακρινό. Αν και προς το παρόν δεν είναι δυνατό να μιλά κανείς για πραγματική ανακάλυψη - έστω και έμμεση- του πρώτου συγκεκριμένου εξωγαλαξιακού εξωπλανήτη, πρόκειται για ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα, με επικεφαλής τον καθηγητή Σινίου Ντάι του Τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Astrophysical Journal Letters, http://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/aaa5fb/meta χρησιμοποίησαν την τεχνική του «μικροφακού κβάζαρ» για αναλύσουν με τη βοήθεια υπερυπολογιστή στοιχεία που έχει συλλέξει το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ Chandra της NASA. Με αυτόν τον τρόπο, πιστεύουν ότι ανίχνευσαν ανάμεσα στα άστρα ενός γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 3,8 δισεκατομμυρίων ετών, την «υπογραφή» τουλάχιστον 2.000 πλανητών ή άλλων ουρανίων αντικειμένων. Οι πλανήτες αυτοί εκτιμάται ότι έχουν μέγεθος από αυτό της Σελήνης έως εκείνο του Δία. «Αυτό είναι ένα παράδειγμα του πόσο ισχυρές είναι οι τεχνικές ανάλυσης του εξωγαλαξιακού μικροφακού» δήλωσε ο ερευνητής Εδουάρδο Γκουέρας. «Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να παρατηρηθούν αυτοί οι εξωπλανήτες απευθείας, ακόμη και με το καλύτερο τηλεσκόπιο που μπορεί να φανταστεί κανείς σε ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Παρόλα αυτά, είμαστε σε θέση να μελετήσουμε αυτούς τους πλανήτες, να αποκαλύψουμε την παρουσία τους, ακόμη και να πάρουμε μια ιδέα για τις μάζες τους. Αυτή είναι μια πολύ "κουλ" επιστήμη», πρόσθεσε. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500196139

Αυθόρμητο σπάσιμο συμμετρίας και ο μηχανισμός Brout–Englert–Higgs πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου. Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος το 1962 αποφοίτησε από τη Σχολή Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων από όπου έλαβε τα πτυχία Doctorat du 3e Cycle (1965) και Doctorat d’État (1968). Εργάστηκε ως Eρευνητής στο CERN (1966-1968), στο Πανεπιστήμιο Harvard (1969-1971) και στη συνέχεια, εντάχθηκε ως Ερευνητής, στο Eθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας (CNRS). Σήμερα είναι Ομότιμος Διευθυντής Ερευνών στην École Normale Supérieure και Tακτικό Mέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών. Ο κ. Ηλιόπουλος υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Eργαστηρίου Θεωρητικής Φυσικής της École Normale Supérieure στο Παρίσι και διετέλεσε Διευθυντής του κατά τις περιόδους 1991-1995 και 1998-2002. Εξάλλου, μέχρι σήμερα, ασχολείται ενεργά, τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα μας με θέματα επιστημονικής πολιτικής. Η πιο διακεκριμένη συμβολή του κ. Ηλιόπουλου στη σύγχρονη επιστήμη υπήρξε η θεωρητική πρόβλεψη του charm quark το 1970 σε συνεργασία με τους S. Glashow (βραβείο Nobel Φυσικής 1979) και L. Maiani (γενικό διευθυντή του CERN 1999-2003), που είναι γνωστή και ως μηχανισμός GIM, και η οποία επαληθεύτηκε πειραματικά το 1974 με την ανακάλυψη του σωματιδίου J/ψ από τους B. Richter και S. Ting (βραβείο Nobel Φυσικής 1976) και συνέβαλε στην τελική διατύπωση του καθιερωμένου πρότυπου των θεμελιωδών αλληλεπιδράσεων. Ακόμη, σημαντικότατη υπήρξε η συνεισφορά του κ. Ηλιόπουλου στην ολοκλήρωση του Καθιερωμένου Προτύπου με τη διατύπωση του μηχανισμού BIM το 1972, που διαφώτισε το θέμα της απαλοιφής των ανωμαλιών στις θεωρίες βαθμίδας και θεμελίωσε την πεποίθηση για την ύπαρξη του top quark που ανακαλύφθηκε τελικά το 1995. Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος έχει επίσης συμβάλλει πολλαπλώς στην ανάπτυξη των υπερσυμμετρικών θεωριών πεδίου και των φαινομενολογικών συνεπειών τους που σήμερα τελούν υπό διερεύνηση στον μεγάλο επιταχυντή αδρονίων στο CERN. https://www.youtube.com/watch?v=9gUTM--tw1c http://physicsgg.me/2018/01/30/%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%85%ce%b8%cf%8c%cf%81%ce%bc%ce%b7%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%80%ce%ac%cf%83%ce%b9%ce%bc/

Πιθανότητες για εξωγήινη ζωή σε απόσταση 40 ετών φωτός από τη Γη. Πρόσθετα στοιχεία για τους επτά εξωπλανήτες που είχαν ανακαλυφθεί πέρυσι γύρω από το κοντινό άστρο Trappist-1 σε απόσταση 40 ετών φωτός, έχουν πλέον στα χέρια τους οι επιστήμονες με τη βοήθεια και του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Τα νέα δεδομένα αυξάνουν ακόμη περισσότερο τις πιθανότητες τουλάχιστον τρεις από τους πλανήτες να διαθέτουν συνθήκες φιλόξενες για ζωή. Με βάση τα νέα στοιχεία, τα οποία παρουσιάσθηκαν σε τέσσερις μελέτες που δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά αστρονομίας και αστροφυσικής «Nature Astronomy» και «Astronomy and Astrophysics», https://www.nature.com/articles/s41550-017-0374-z εκτιμάται ότι και οι επτά εξωπλανήτες είναι βραχώδεις, ενώ έως το 5% της μάζας τους είναι νερό, μια σημαντική ποσότητα σε σχέση με τη Γη, όπου όλοι οι ωκεανοί αποτελούν μόνο το 0,02% της μάζας της. Η μορφή που βρίσκεται το νερό στους εξωπλανήτες εξαρτάται από το πόση θερμότητα δέχονται από το άστρο τους, το οποίο έχει μάζα μόλις το 9% του Ήλιου. Πάντως, και οι επτά πλανήτες φαίνεται να έχουν σχετικά ήπιες επιφανειακές θερμοκρασίες, συνεπώς -υπό ορισμένες γεωλογικές και ατμοσφαιρικές συνθήκες- είναι πιθανό όλοι να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή. Επιπροσθέτως, οι πέντε τουλάχιστον από τους επτά εξωπλανήτες φαίνεται να στερούνται ατμόσφαιρας από υδρογόνο και ήλιο, όπως συμβαίνει με τον Ποσειδώνα ή τον Ουρανό, κάτι που ενισχύει τις ομοιότητες με το δικό μας ηλιακό σύστημα. Οι επιστήμονες συνεχίζουν να μελετούν το σύστημα του Trappist-1 για να εντοπίσουν πιο συγκεκριμένα ποιος ή ποιοι από τους πλανήτες του έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι κατοικήσιμοι. Μέχρι στιγμής, η εκτίμηση είναι ότι ο τέταρτος σε απόσταση από το άστρο, ο Trappist-1e, είναι αυτός που μοιάζει περισσότερο με τη Γη, αν και παραμένει ασαφές προς το παρόν αν διαθέτει ατμόσφαιρα, ποιες συνθήκες επικρατούν στην επιφάνειά του και αν έχει υγρό νερό. Από τότε που η «επτάδα» ανακαλύφθηκε το Φεβρουάριο του 2017 με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Trappist στη Χιλή, έχει εξάψει τη φαντασία επιστημόνων και μη σε όλο τον κόσμο, καθώς, όπως επιβεβαιώνουν και οι νέες έρευνες, οι επτά εξωπλανήτες μοιάζουν αξιοσημείωτα με τον Ερμή, την Αφροδίτη, τη Γη και τον Άρη. Τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble, Spitzer και Kepler της NASA έχουν έκτοτε μελετήσει το πλανητικό σύστημα του Trappist, ενώ το ίδιο θα κάνει και το μελλοντικό ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Οι πλανήτες του άστρου Trappist-1 βρίσκονται τόσο κοντά μεταξύ τους, που ένας παρατηρητής, ο οποίος θα βρισκόταν στην επιφάνεια ενός από αυτούς, θα είχε θεαματική θέα των γειτονικών πλανητών στον ουρανό, μερικοί από τους οποίους θα φαίνονταν μεγαλύτεροι και από τη Σελήνη. Παρ’ όλο που και οι επτά βρίσκονται κοντύτερα στο άστρο τους από ό,τι ο Ερμής στον Ήλιο, δεν «ψήνονται», επειδή ο Trappist-1 είναι ένα πολύ αχνό άστρο. Προς το παρόν, σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι αδύνατο να γνωρίζουμε πώς ακριβώς είναι ο κάθε πλανήτης. Με βάση τα έως τώρα δεδομένα, οι καλύτερες εκτιμήσεις είναι ότι: •Ο Trappist-1b, ο πιο εσωτερικός πλανήτης, έχει πιθανότατα ένα βραχώδη πυρήνα και περιβάλλεται από μια ατμόσφαιρα πιο πυκνή από τη γήινη. •Ο Trappist-1c είναι βραχώδης αλλά με πιο αραιή ατμόσφαιρα. •Ο Trappist-1d είναι ο πιο ελαφρύς από όλους, έχοντας μόνο το 30% της μάζας της Γης. Είναι αβέβαιο αν έχει μεγάλη ατμόσφαιρα, ωκεανό ή στρώμα πάγου. •Ο Trappist-1e είναι ο μόνος από τους επτά που είναι ελαφρώς πυκνότερος από τη Γη, πράγμα που ίσως οφείλεται στο ότι διαθέτει πιο πυκνό πυρήνα σιδήρου από ό,τι ο πλανήτης μας. Όπως ο 1c, φαίνεται να έχει σχετικά αραιή ατμόσφαιρα. Από άποψη μεγέθους, πυκνότητας και ακτινοβολίας που δέχεται από το άστρο του, εμφανίζει την μεγαλύτερη ομοιότητα με τη Γη. •Οι άλλοι τρεις πλανήτες Trappist-1f, g και h απέχουν περισσότερο από το άστρο τους και το νερό σε αυτούς μπορεί να βρίσκεται σε μορφή πάγου. Αν έχουν αραιές ατμόσφαιρες, είναι απίθανο να περιέχουν γήινα βαριά μόρια όπως το διοξελίδιο του άνθρακα. http://physicsgg.me/2018/02/05/%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%cf%83%ce%b5-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84/