Δροσος Γεωργιος

NASA: Χάλασε η καλύτερη κάμερα του διαστημικού τηλεσκοπίου «Hubble» Ενα τεχνικό πρόβλημα έθεσε εκτός λειτουργίας την καλύτερη κάμερα που διαθέτει το «γερασμένο» διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Πάντως, σύμφωνα με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), η οποία προσπαθεί να διορθώσει το πρόβλημα, τρία άλλα επιστημονικά όργανα του -μια άλλη κάμερα και δύο φασματογράφοι- λειτουργούν, συνεπώς το τηλεσκόπιο δεν έχει σταματήσει τις παρατηρήσεις του. Η βλάβη συνέβη στην κάμερα ευρέος πεδίου που είχε τοποθετηθεί από αστροναύτες στη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου το 2009. Ευτυχώς η κάμερα διαθέτει ηλεκτρονικά «μπακ-απ», που μπορούν να ενεργοποιηθούν, αν χρειαστεί. Η κάμερα (Wide Field Camera 3), που δουλεύει τόσο στο ορατό, εγγύς υπέρυθρο και υπεριώδες τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, έχει τραβήξει έως τώρα εντυπωσιακές εικόνες άστρων, νεφελωμάτων και γαλαξιών. Το Hubble, που είχε εκτοξευθεί το 1990, κινείται σήμερα σε απόσταση περίπου 560 χιλιομέτρων από τη Γη. Πρόσφατα είχε σταματήσει πρόσκαιρα να λειτουργεί εξαιτίας μιας βλάβης σε γυροσκόπιο προσανατολισμού του. Το συνεχιζόμενο shutdown των δημοσίων υπηρεσιών στις ΗΠΑ, που απαγορεύει σε ορισμένους εργαζόμενους να δουλεύουν, ίσως οδηγήσει σε καθυστέρηση της αποκατάστασης της βλάβης, σύμφωνα με τους αναλυτές. «Η εν λόγω κάμερα προσφέρει την καλύτερη θέα στους ουρανούς που έχει σήμερα η ανθρωπότητα. Αλλά φαίνεται πως κάποιος καταραμένος φράκτης (σ.σ. στα σύνορα Μεξικού-ΗΠΑ) είναι πιο σημαντικός» δήλωσε ο αστροφυσικός Σάιμον Πόρτερ του νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών στο Κολοράντο, σύμφωνα με το New Scientist και τη «Guardian». http://www.kathimerini.gr/1003925/article/epikairothta/episthmh/nasa-xalase-h-kalyterh-kamera-toy-diasthmikoy-thleskopioy-hubble

Ξανά σε λειτουργία το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA. Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) πιστεύει ότι διόρθωσε την τεχνική δυσλειτουργία που είχε παρουσιασθεί προ ημερών στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, στο οποίο είχε χαλάσει ένα ακόμη από τα γυροσκόπια που το βοηθούν να προσανατολισθεί. Η βλάβη το είχε υποχρεώσει να εισέλθει σε καθεστώς περιορισμένης λειτουργίας (safe mode) και το είχε έτσι εμποδίσει να κάνει παρατηρήσεις όλο αυτό το διάστημα. Όταν ενεργοποιήθηκε και τέθηκε σε λειτουργία ένα εφεδρικό γυροσκόπιο, που είχε μείνει αδρανές επί σχεδόν οκτώ χρόνια, ούτε αυτό λειτούργησε κανονικά. Τώρα όμως, μετά από μια σειρά δοκιμών που έκαναν οι μηχανικοί στέλνοντας από τη Γη εντολές στο τηλεσκόπιο να κάνει διάφορες «μανούβρες» στο διάστημα, αυτό το αναπληρωματικό γυροσκόπιο φαίνεται πλέον να ξεμπλοκαρίστηκε και να λειτουργεί σωστά. Το γυροσκόπιο είναι μια συσκευή που βοηθά το τηλεσκόπιο να στρίβει και να «κλειδώνει» νέους στόχους με το κάτοπτρό του. Αρχικά, το Hubble διέθετε έξι γυροσκόπια, από τα οποία χρησιμοποιούσε τα τέσσερα, καθώς τα άλλα δύο είχαν στο μεταξύ χαλάσει. Το τηλεσκόπιο χρειάζεται τουλάχιστον τρία γυροσκόπια για να λειτουργήσει σωστά. Τώρα, εφόσον ένα ακόμη γυροσκόπιο δυσλειτουργεί και τέθηκε σε λειτουργία το τέταρτο εφεδρικό, το Hubble φαίνεται να έχει ξεμείνει από εφεδρεία. Στη χειρότερη περίπτωση πάντως, στο μέλλον το Hubble θα λειτουργήσει ακόμη και με ένα γυροσκόπιο, απλώς δεν θα μπορεί να προσανατολίζεται σωστά και θα αναγκάζεται να περιορίζεται μόνο σε ένα τμήμα του ουρανού κάθε φορά, ενώ θα χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο για να στραφεί σε ένα νέο στόχο. Το «Χαμπλ», που είχε εκτοξευθεί το 1990, συνεπώς δεν διάγει την πρώτη νεότητά του, θεωρείται από τα σημαντικότερα όχι μόνο αστρονομικά αλλά γενικότερα επιστημονικά όργανα που έχουν δημιουργηθεί μέχρι σήμερα. Ο διάδοχος του Ηubble, το μεγαλύτερο αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, η κατασκευή του οποίου έχει καθυστερήσει σημαντικά, δεν θα εκτοξευθεί πριν το 2021, συνεπώς οι αστρονόμοι αναζητούν τρόπους για να επεκτείνουν τη ζωή του Hubble. https://www.tanea.gr/2018/10/24/science-technology/ksana-se-leitourgia-to-diastimiko-tileskopio-hubble-tis-nasa/

Μια ακόμα βλάβη στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έπαθε μια ακόμη μηχανική βλάβη, χάνοντας ένα από τα τελευταία τρία γυροσκόπια που διέθετε και τα οποία του επιτρέπουν να προσανατολίζεται και να αλλάζει κατεύθυνση. Το τηλεσκόπιο τέθηκε, για λόγους αυτοπροστασίας, σε κατάσταση «ασφαλούς λειτουργίας» (safe mode), με αποτέλεσμα να εκτελεί πλέον μόνο τις απολύτως απαραίτητες λειτουργίες του, ενώ οι επιστήμονες της NASA προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα, σύμφωνα με το BBC. Το τηλεσκόπιο που είχε εκτοξευθεί το 1990 και έχει κάνει σημαντικές αστρονομικές ανακαλύψεις, διέθετε αρχικά έξι γυροσκόπια, αλλά ορισμένα από αυτά τέθηκαν σταδιακά εκτός λειτουργίας. Το Hubble χρειάζεται τουλάχιστον τρία γυροσκόπια για να μπορεί να λειτουργεί σωστά και είχε απομείνει ακριβώς με τρία. Αν η νέα βλάβη δεν καταστεί εφικτό να αποκατασταθεί, τότε το τηλεσκόπιο θα μείνει με δύο γυροσκόπια, κάτι που θα περιορίσει τη λειτουργικότητά του. Πάντως ακόμη και με ένα μόνο, πάλι είναι σε θέση να κάνει κάποιες παρατηρήσεις του ουρανού. Ο διάδοχος του Hubble, το μεγάλο διαστημικό αμερικανικό τηλεσκόπιο James Webb, μετά από διαδοχικές καθυστερήσεις, δεν θα εκτοξευθεί πριν το 2021. Στόχος των αστρονόμων είναι να παρατείνουν τη ζωή του Hubble, αλλά η απώλεια ενός ακόμη γυροσκοπίου δυσκολεύει τη ζωή τους. https://www.tovima.gr/2018/10/08/science/mia-akoma-vlavi-sto-diastimiko-tileskopio-hubble/

Δορυφόρος ανακαλύφθηκε στην Churyumov-Gerasimenko Comet Orbit Οι φωτογραφίες του κομήτη 67P / Churyumov-Gerasimenko (67P / CG), που τραβήχτηκαν από την κάμερα OSIRIS στο διαστημικό σκάφος Rosetta της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), δείχνουν ένα αντικείμενο με διάμετρο περίπου 4 μέτρων, το οποίο πιθανώς ξέσπασε από τον κομήτη πάγου και έμεινε στην τροχιά του τουλάχιστον μέχρι τις 23 Οκτωβρίου 2015. Οι εικόνες που συλλέχθηκαν για μερικούς μήνες μετά τον κομήτη ήταν πιο κοντά στον ήλιο κατά μήκος της τροχιάς του ή του περιείλιου (το πλησιέστερο σημείο στον Ήλιο) αποκαλύπτουν έναν ασυνήθιστο δορυφόρο στην τροχιά του κομήτη - ένα κομμάτι των τροχιακών θραυσμάτων που οι επιστήμονες ονόμασαν Churymoon. Εκείνη τη στιγμή, η Rosetta απέχει περισσότερο από 400 χιλιόμετρα από το κέντρο του κομήτη. Η ανάλυση των εικόνων, που ελήφθη στις 21 Οκτωβρίου 2015, δείχνει ότι το αντικείμενο ήταν σε απόσταση 2,4 έως 3,9 χιλιόμετρα από το κέντρο του κομήτη για τις πρώτες 12 ώρες μετά την υποτιθέμενη διαφυγή από την επιφάνεια του 67P / CG. Στη συνέχεια διέσχισε το μέρος του κώματος (την ουρά του κομήτη), πολύ φωτεινό στις εικόνες, γεγονός που δυσκολεύει να ακολουθήσει την ακριβή του διαδρομή και εξαφανίστηκε από την όραση. Ωστόσο, στις επόμενες εικόνες, το αντικείμενο εμφανίζεται ξανά, αλλά ήδη στην αντίθετη πλευρά της ουράς του κομήτη και εντοπίζεται μέχρι τις 23 Οκτωβρίου 2015. Ο Churymoon ανακαλύφθηκε από τον αστροφογράφο Jacint Roger από την Ισπανία, ο οποίος χρησιμοποίησε και επεξεργάστηκε τα δεδομένα αρχειοθέτησης Rosetta και Twittered οι τελευταίες εικόνες. Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει και εντοπίσει τα συντρίμμια γύρω από το 67P / CG Comet από την άφιξη της Rosetta το 2014. Κατά την άποψή τους, το αντικείμενο σε αυτές τις εικόνες είναι ίσως το μεγαλύτερο από όλα τα προηγουμένως ανακαλυφθέντα γύρω από τον κομήτη, της περαιτέρω έρευνας. Την τελευταία εβδομάδα, ήταν χρόνια από τότε που η Rosetta έφτασε στο στόχο της, το Comet 67P / CG. Και σήμερα είναι ακριβώς τέσσερα χρόνια από τότε που ο κομήτης, συνοδευόμενος από το διαστημικό σκάφος, έφτασε στο περιείλιό του. Η αποστολή Rosetta έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου 2016, με μια σκόπιμη σύγκρουση της συσκευής με έναν κομήτη. Ο Comet 67P / C-G βρίσκεται επί του παρόντος στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία. Αναμένεται να φθάσει στον Ήλιο στα τέλη του 2021. https://asgardia.space/en/news/Satellite-Discovered-in-Churyumov-Gerasimenko-Comet-Orbit

Αποστολή αναχαίτισης αρχέγονου κομήτη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος To «Comet Interceptor» είναι μια από τις επιλογές του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ- ESA) για αποστολές fast-class στο πλαίσιο του προγράμματος Cosmic Vision: Αποτελούμενη από τρία διαστημόπλοια, προορίζεται να είναι η πρώτη που θα επισκεφθεί ένα πραγματικά «παρθένο» κομήτη ή αντικείμενο διαστρικής προέλευσης που αρχίζει μόλις το ταξίδι του στο εσώτερο ηλιακό μας σύστημα. Η αποστολή θα ταξιδέψει σε έναν κομήτη που δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα, κάνοντας ένα πέρασμα από αυτόν όταν θα προσεγγίζει τη γήινη τροχιά. Τα τρία διαστημόπλοια θα πραγματοποιήσουν ταυτόχρονες παρατηρήσεις από πολλαπλά σημεία γύρω από τον κομήτη, δημιουργώντας ένα τρισδιάστατο προφίλ ενός «δυναμικά νέου» αντικειμένου, που περιέχει ακατέργαστο υλικό από την εποχή της «αυγής» του ηλιακού μας συστήματος. «Οι αρχέγονοι ή δυναμικά νέοι κομήτες είναι εντελώς αχαρτογράφητοι και αποτελούν ελκυστικούς στόχους για εξερεύνηση μέσω διαστημοπλοίων, προκειμένου να καταλάβουμε καλύτερα την ποικιλομορφία και την εξέλιξη των κομητών» σημειώνει ο Γκύντερ Χάσινγκερ, Διευθυντής Επιστημών του ΕΟΔ. ESA «Τα τεράστια επιστημονικά επιτεύγματα των Giotto και Rosetta- των παλιών αποστολών μας σε κομήτες- είναι χωρίς ανταγωνισμό, αλλά τώρα είναι ώρα να προχωρήσουμε πέρα από τις επιτυχίες τους και να επισκεφθούμε έναν αρχέγονο κομήτη- ή να είμαστε έτοιμοι για το επόμενο διαστρικής προέλευσης αντικείμενο, σαν το “Ουμουαμούα” (το αντικείμενο που πραγματοποίησε πέρασμα από τον ήλιο το 2017) ». Το Comet Interceptor θα είναι μια «γρήγορη», ή αλλιώς F-class αποστολή: Το «γρήγορος» επί της προκειμένης αφορά στη διάρκεια του χρόνου που απαιτείται από την επιλογή του προγράμματος μέχρι τη στιγμή που θα είναι έτοιμη για εκτόξευση, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξής του: Οκτώ χρόνια. Οι αποστολές F-class, που έχουν μάζα εκτόξευσης κάτω των 1.000 κιλών, εκτοξεύονται με αποστολές μέσης κατηγορίας, αξιοποιώντας τον επιπλέον χώρο που είναι διαθέσιμος στους πυραύλους. Το Comet Interceptor προορίζεται να εκτοξευτεί με το διαστημόπλοιο Ariel του ΕΟΔ, για την μελέτη εξωπλανητών, το 2028. Και οι δύο αποστολές έχουν προορισμό το σημείο Λαγκράνζ L2, σε απόσταση 1,5 χλμ «πίσω» από τη Γη (σε σχέση με τον ήλιο). Από το L2 ο «Αναχαιτιστής» θα πετάξει στον στόχο του, χρησιμοποιώντας το δικό του σύστημα προώθησης. Η αποστολή περιλαμβάνει τρία διαστημόπλοια, τα οποία σε πρώτη φάση θα είναι ενωμένα σε ένα, που θα περιμένει στο L2 για να βρεθεί κατάλληλος στόχος. Στη συνέχεια θα πετάξουν μαζί, μέχρι τον διαχωρισμό τους, μερικές εβδομάδες πριν την αναχαίτιση του κομήτη. Το κάθε σκάφος θα διαθέτει δικό του επιστημονικό φορτίο, παρέχοντας διαφορετικές «οπτικές» για τον πυρήνα του κομήτη, τα αέρια, τη σκόνη και το πλάσμα του. Προηγούμενες αποστολές, όπως οι Giotto και Rosetta, είχαν έρθει σε επαφή με κομήτες μικρών περιόδων- κομήτες με περιόδους τροχιάς κάτω των 200 ετών, που έχουν προσεγγίσει τον ήλιο πολλές φορές καθώς κινούνται στις τροχιές τους, σε σχετικά πρόσφατες χρονικές στιγμές- και κατ'επέκταση έχουν υποστεί σημαντικές αλλαγές. Το Comet Interceptor διαφέρει, επειδή θα στοχεύσει έναν κομήτη που επισκέπτεται το εσώτερο ηλιακό σύστημα για πρώτη φορά, ενδεχομένως από το Νέφος του Όορτ. Ως εκ τούτου, ο κομήτης θα έχει υλικό που έχει παραμείνει ακατέργαστο από την «αυγή» του ήλιου και των πλανητών ακόμα. https://www.naftemporiki.gr/story/1489545/apostoli-anaxaitisis-arxegonou-komiti-apo-ton-europaiko-organismo-diastimatos

Ακόμα και με γυμνά μάτια θα είναι ορατός ο κομήτης 46/P το Σαββατοκύριακο. Ένας κομήτης θα περάσει σχετικά κοντά από τη Γη, μέσα στο Σαββατοκύριακο. Πρόκειται για τον 46Ρ/Βιρτάνεν, ο οποίος θα φθάσει στο κοντινότερο σημείο του από τον πλανήτη μας, σε απόσταση περίπου 11,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, την Κυριακή γύρω στις τρεις το μεσημέρι ώρα Ελλάδας. Θα είναι μία από τις δέκα κοντινότερες προσεγγίσεις κομήτη από το 1950 και η 20ή κοντινότερη από τον ένατο αιώνα, σύμφωνα με τους Αμερικανούς αστρονόμους. Κατά το κοντινότερο πλησίασμά του θα είναι ορατός ακόμη και με γυμνά μάτια, εφόσον ο ουρανός είναι πολύ σκοτεινός και χωρίς σύννεφα. Ο κομήτης, ο οποίος είχε ανακαλυφθεί από τον Φινλανδο-αμερικανό αστρονόμο Καρλ Βιρτάνεν το 1948, θα φαίνεται σαν ένα κινούμενο πρασινωπό σημάδι δεξιά από τον αστερισμό του Ωρίωνα. Εκτός από τους ερασιτέχνες αστρονόμους που ετοιμάζουν τα τηλεσκόπιά τους, η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) θα στρέψει τρία τηλεσκόπιά της, μεταξύ των οποίων το «Χαμπλ» και το ακτίνων-Χ «Τσάντρα», για να παρακολουθήσει την πορεία του κομήτη. Οι κομήτες είναι παγωμένα σώματα που στο διάβα τους, ιδίως καθώς πλησιάζουν τον καυτό Ήλιο, απελευθερώνουν αέρια (μεθάνιο, διοξείδιο άνθρακα, αμμωνία κ.α.) και σκόνη με τη μορφή «ουράς». Πιστεύεται ότι είναι φτιαγμένοι από πρωτογενή υλικά, τα οποία είχαν σχηματίσει το ηλιακό μας σύστημα πριν περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Συνήθως έχουν ελλειπτικές τροχιές γύρω από τον Ήλιο, οι οποίες περιοδικά τους φέρνουν πιο κοντά στη Γη, αλλά και πολύ πέρα από τον Πλούτωνα. Ο 46Ρ/Βιρτάνεν χρειάζεται περίπου 5,4 χρόνια για να ολοκληρώσει μια πλήρη τροχιά γύρω από τον Ήλιο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι συχνότερα ορατός από τη Γη κατά διαστήματα, σε σχέση με άλλους διασημότερους κομήτες (π.χ. του Χάλεϊ). https://www.in.gr/2018/12/14/tech/akoma-kai-gymna-matia-tha-einai-oratos-o-komitis-46-p-savvatokyriako/

Εντυπωσιακός πράσινος κομήτης ορατός από τη Γη. Ο κομήτης 21Ρ/Giacobini-Zinner, με πράσινη απόχρωση το Σεπτέμβριο θα είναι ορατός από τη Γη με μικρός τηλεσκόπιο η ακόμα και με ισχυρά κιάλια. Τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου ο κομήτης θα έχει φθάσει στο περιήλιό του, δηλαδή στην κοντινότερη απόσταση της τροχιάς του από τον Ήλιο (στα 151,5 εκατ. χλμ.), αλλά ταυτόχρονα και στο περίγειό του, δηλαδή στην κοντινότερη απόστασή του από τη Γη (στα 58,5 εκατ. χλμ.). Ο κομήτης είχε ανακαλυφθεί το 1900 από τον γάλλο αστρονόμο Μισέλ Γιακοβινί του Αστεροσκοπείου της Νίκαιας και ξανά το 1913 από τον Γερμανό αστρονόμο Ερνστ Τζίνερ του Αστεροσκοπείου του Μπάμπεργκ. Έκτοτε φέρει το όνομα και των δύο. Ανήκει στην «οικογένεια» κομητών του Δία, ο οποίος έχει «συλλάβει» γύρω του -χάρη στη μεγάλη βαρυτική έλξη του- εκατοντάδες κομήτες. Έχει διάμετρο δύο χιλιομέτρων και θα είναι ορατός από τη Γη τις πρωινές ώρες καθ' όλο το Σεπτέμβριο, ενώ από τον Οκτώβριο θα γίνει όλο και πιο αχνός. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/711859_entyposiakos-prasinos-komitis-oratos-apo-ti-gi-foto

O κομήτης Χαλκ κάνει σήμερα την κοντινότερη διέλευσή του από τη Γη. Ένας γιγάντιος πρασινωπής απόχρωσης κομήτης -που έχει βαφτιστεί Απίστευτος Χαλκ λόγω χρώματος και μεγέθους- διασχίζει αυτό τον καιρό τον ουρανό, πλησιάζοντας συνεχώς τον Ήλιο. Ο Χαλκ θα κάνει σήμερα την κοντινότερη προσέγγισή του στη Γη, περνώντας σε απόσταση ασφαλείας περίπου 113 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Ο κομήτης, με την επίσημη ονομασία C/2017 S3, είχε ανακαλυφθεί από το τηλεσκόπιο PanSTARRS στη Χαβάη το Δεκέμβριο του 2017. Πιθανότατα είναι η πρώτη φορά που έχει «τρυπώσει» στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας συστήματος. Οι έως τώρα παρατηρήσεις του έδειξαν δύο φωτεινές απροσδιόριστης αιτίας εκρήξεις πάνω στον κομήτη (μία στις 30 Ιουνίου και η δεύτερη μετά από δύο εβδομάδες), οι οποίες τον έκαναν ξαφνικά πολύ πιο φωτεινό. Η δεύτερη έκρηξη δημιούργησε ένα τεράστιο νέφος αερίων γύρω από τον κομήτη, το οποίο έχει μέγεθος σχεδόν διπλάσιο του Δία, φθάνοντας σε έκταση έως 260.000 χιλιομέτρων. Η πράσινη απόχρωση του κομήτη αποδίδεται στα μόρια κυανίου και άνθρακα, τα οποία ιοντίζονται, όταν θερμαίνονται από τον Ήλιο, με αποτέλεσμα τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνιά τους να διαχωρίζονται. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), o κομήτης θα κάνει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο στα μέσα Αυγούστου και μετά θα αρχίσει να απομακρύνεται ξανά προς τις παγωμένες εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. http://www.in.gr/2018/08/07/tech/o-komitis-xalk-kanei-simera-tin-kontinoteri-dieleysi-tou-apo-ti-gi/

Κομήτης και όχι αστεροειδής ήταν τελικά ο Oumuamua. Ο Oumuamua (Οουμουαμούα), το περίεργο περαστικό ουράνιο σώμα σε σχήμα πούρου που μερικοί υποψιάζονταν για καμουφλαρισμένο διαστημόπλοιο και το οποίο υπήρξε ο πρώτος γνωστός επισκέπτης προερχόμενος εκτός του ηλιακού μας συστήματος, είναι κατά πάσα πιθανότητα ένας διααστρικός κομήτης και όχι αστεροειδής, σύμφωνα με Ευρωπαίους και άλλους επιστήμονες. Ο κομήτης, που είχε γίνει αρχικά αντιληπτός πέρυσι τον Οκτώβριο από το Αστεροσκοπείο Χαλεακάλα της Χαβάης – εξ ου και το δυσκολοπρόφερτο όνομα που σημαίνει «αγγελιαφόρος από το μακρινό παρελθόν» και το οποίο είναι εφιάλτης για τα μέσα ενημέρωσης όλου του κόσμου- είναι ένα ασυνήθιστα επίμηκες καφεκόκκινο σώμα μήκους περίπου 800 μέτρων. Κινείται με μεγαλύτερη της αναμενομένης ταχύτητα 114.000 χιλιομέτρων την ώρα, έχοντας μια υπερβολική (πολύ έκκεντρη) τροχιά σε σχέση με τον Ήλιο, από τον οποίο απομακρύνεται ολοένα περισσότερο. Είναι άγνωστης προέλευσης -αν και φαίνεται να έρχεται από την κατεύθυνση του αστερισμού της Λύρας- πάντως δεν ανήκει στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Στην αρχή είχε χαρακτηρισθεί κομήτης, μετά αστεροειδής και στη συνέχεια θεωρήθηκε μια «νέα κατηγορία διαστρικών αντικειμένων». Τελικά φαίνεται πως η πρώτη εκτίμηση ήταν και η σωστή. Παρόλο που η επιφάνειά του μοιάζει με την κεφαλή κομήτη, δεν διαθέτει τα άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, όπως η «ουρά» σκόνης και αερίων, η οποία δημιουργείται από την αργή τήξη υπό την επήρεια του Ήλιου. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι περισσότεροι τον πέρασαν για αστεροειδή. Όμως οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ιταλό Μάρκο Μιτσέλι του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature, https://www.nature.com/articles/s41586-018-0254-4 μελέτησαν την πορεία του Oumuamua μέσω του ηλιακού μας συστήματος, όπως αυτή καταγράφηκε από επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συμπεριφορά του προδίδει κομήτη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο Oumuamua φαίνεται να μην κινείται μόνο υπό τη βαρυτική επίδραση του Ήλιου και των πλανητών, αλλά να έχει μια δική του αυτόνομη μη βαρυτική δυναμική, που οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στο ότι, ως κομήτης που είναι, απελευθερώνει αέρια και αυτά του δίνουν πρόσθετη ώθηση να κινηθεί. Στην επιστημονική ομάδα που έκανε τις αναλύσεις, συμμετείχε και ο ελληνικής καταγωγής Αναστάσιος Πετρόπουλος του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). http://www.in.gr/2018/06/28/tech/komitis-kai-oxi-asteroeidis-itan-telika-o-oumuamua/

Η NASA θα μπορούσε να στείλει ένα διαστημόπλοιο στον Ουρανό τη δεκαετία του 2030. Η προσεκτική ματιά στον πλανήτη Ουράνιο μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα. Η ρομποτική αποστολή Voyager 2 το έκανε για πρώτη φορά το 1986. Σήμερα, οι επιστήμονες σχεδιάζουν μια νέα αποστολή. Μια αποστολή της NASA στον Ουρανό θα μπορούσε να διαχειριστεί με μόνο ένα δισεκατομμύριο δολάρια, με μοχλευμένη πλανητική ευθυγράμμιση και χρήση της τεχνολογίας αποστολής Juno της NASA, σε ερωτήσεις που έθεσε ο Voyager 2. Η Stephanie Jarmak, διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα και πρώην επικεφαλής ερευνητής για το σχέδιο σχεδιασμού αποστολής, δήλωσε στο Space.com ότι οι ερωτήσεις που προέκυψαν μετά την αποστολή Voyager 2 έπρεπε να απαντηθούν. χρειάστηκαν περισσότερες πληροφορίες και αυτό θα μπορούσε να βρεθεί μόνο αν ένα διαστημικό σκάφος σταλθει στον Ουρανό. Ο Jarmak και άλλοι εμπειρογνώμονες που παρακολούθησαν το πλανητικό θερινό σεμινάριο που φιλοξένησε το εργαστήριο Jet Propulsion Laboratory της NASA, σχεδίασε ένα διαστημικό σκάφος ικανό να επιτύχει αυτούς τους στόχους. Εάν ξεκινήσει το 2032, θα φτάσει μέχρι το 2045 στην Ουράνια,. Μόλις βρεθεί εκεί, το διαστημικό σκάφος θα αρχίσει να απευθύνεται στις πιο επείγουσες ερωτήσεις των επιστημόνων. Για παράδειγμα, γιατί το μαγνητικό πεδίο του Ουρανού είναι τόσο περίεργο; Ποια είναι η κορυφή του νέφους του πλανήτη που κρύβεται; Είναι κάτι που συμβαίνει βαθύτερα μέσα στον ίδιο τον πλανήτη; Ο Erin Leonard, διδακτορικός φοιτητής πλανητικής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας και ο διευθυντής του έργου για τη διαδικασία σχεδιασμού, εξήγησε ότι μια αποστολή στον Ουρανο είχε επιλεγεί για να δείξει ότι μια πολλά θα μπορούσαν να γίνουν στο πλαίσιο του ανώτατου ορίου κόστους New Frontiers. Αυτή η κατηγορία αποστολής στη NASA έχει δει το διαστημικό σκάφος New Horizons να πετάει στον Πλούτωνα και πέρα. Έστειλε επίσης τον Juno στον Δία και την OSIRIS-REx στον αστεροειδή Bennu. Σύμφωνα με αυτήν την αποστολή, οι προϋπολογισμοί της κατηγορίας περιορίζονται στα 850 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία δεν περιλαμβάνουν την εκτόξευση. Παρόλο που 850 εκατομμύρια δολάρια ακούγονται σαν πολλά, δεν είναι τόσο πολύ όταν πρόκειται για διαστημικές αποστολές. Ο Jarmak δήλωσε ότι η ομάδα ήταν προσεκτική για να συνεργαστεί με την τεχνολογία αποστολής Juno ως ένα μέσο για να βοηθήσει να κρατηθεί το κόστος στο ελάχιστο, εξοπλίζοντας το αεροσκάφος με ένα μαγνητόμετρο, έναν ανιχνευτή μεθανίου και μια κάμερα, τα οποία όλα προσαρμόζονται από παρόμοια μοντέλα που χρησιμοποιούνται σήμερα με την αποστολή Juno. Η ομάδα μπόρεσε να παραμείνει στον προϋπολογισμό εκμεταλλευόμενη την τυχερή ευθυγράμμιση των εξωτερικών πλανητών. Ο Leonard εξήγησε ότι υπήρχαν οικονομικές προκλήσεις, καθώς απαιτούσε καλή βαρύτητα ή καλή προωθητική ενέργεια, τα οποία ήταν δαπανηρά. Το διαστημικό σκάφος Ουρανού θα πρέπει να έχει περάσει τον Δία μέχρι το 2034, αν πρόκειται να χρησιμοποιήσει αυτή την τυχερή ευθυγράμμιση και να έχει έναν ευκολότερο χρόνο να φτάσει εκεί. Σήμερα, η ομάδα πρέπει να ξεκινήσει να χαρτογραφεί με ακρίβεια τι πρέπει να εξοπλιστεί το σκάφος. Αν και δεν ειδικεύεται στον ίδιο τον Ουρανό, οι Jarmak και Leonard είναι και οι δύο ενθουσιασμένοι από την προοπτική μιας μελλοντικής αποστολής σε αυτόν τον πάγο γιγάντιο παρόμοιο με την πιο κοινή τάξη εξωπλανήτων που οι επιστήμονες συνεχίζουν να ανακαλύπτουν. https://asgardia.space/en/news/NASA-Could-Send-a-Spacecraft-to-Uranus-in-the-2030s

Ο πλανήτης Ουρανός χτυπήθηκε κάποτε από διαστημικό σώμα διπλάσιο της Γης. Μια κατακλυσμική πρόσκρουση ενός σώματος με μέγεθος τουλάχιστον διπλάσιο της Γης πάνω στον Ουρανό πριν περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, προκάλεσε την κλίση του άξονά του μακρινού και παγωμένου πλανήτη, ενώ μπορεί να εξηγήσει τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες του σήμερα, οι οποίες φθάνουν τους μείον 216 βαθμούς Κελσίου. Αυτό προκύπτει από μια νέα επιστημονική μελέτη, που βασίσθηκε σε υπολογιστικές προσομοιώσεις και επιβεβαιώνει προηγούμενες επιστημονικές εκτιμήσεις. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζέικομπ Κεγκερέις του Ινστιτούτου Υπολογιστικής Κοσμολογίας του βρετανικού Πανεπιστημίου του Ντάραμ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal». http://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/aac725/meta Κατά πάσα πιθανότητα το σώμα που έπεσε στον Ουρανό, ήταν ένας νεαρός πρωτοπλανήτης. Η πρόσκρουση είχε ως αποτέλεσμα ο Ουρανός να «γείρει» και να περιστρέφεται πλέον με το πλευρό του: ο άξονας περιστροφής του είναι σήμερα σχεδόν κάθετος σε σχέση με τους άξονες όλων των άλλων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Κατά τη σφοδρή σύγκρουση πάντως, ο Ουρανός κατάφερε να διατηρήσει το μεγαλύτερο μέρος από την ατμόσφαιρά του. Επίσης οι προσομοιώσεις της πρόσκρουσης μπόρεσαν να εξηγήσουν το σχηματισμό των δακτυλίων και των δορυφόρων του πλανήτη. Οι δακτύλιοι και τα φεγγάρια σχηματίσθηκαν σταδιακά από τις μεγάλες ποσότητες πετρωμάτων και πάγου που εκτοξεύθηκαν στο διάστημα μετά τη σύγκρουση. https://physicsgg.me/2018/07/03/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%87%cf%84%cf%85%cf%80%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%ba%ce%ac%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5-%ce%b1/

Ο νέος διαστημικός σταθμός Lunar Gateway Η NASA, η Roscosmos και άλλοι διαστημικοί οργανισμοί έχουν στόχο να διευκολύνουν τη μακροπρόθεσμη ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα μέσω της ανάπτυξης νέων τεχνολογιών. Αυτές οι τεχνολογίες θα είναι επίσης χρήσιμες για την αποστολή αποστολών στη Σελήνη, καθώς και στον Άρη και σε άλλα μέρη του Ηλιακού μας Συστήματος. Μέχρι στιγμής, τα αποτελέσματα αυτών των πρωτοβουλιών μας έδωσαν τον Mir και τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Τέλος, αυτό το έργο θα οδηγήσει στην πλατφόρμα σεληνιακή πλατφόρμα-πύλη και σε εμπορικούς διαστημικούς σταθμούς - όπως το Bigelow B330. Επιπλέον, εάν οι ιδιωτικές εταιρείες αεροδιαστημικής όπως το Ίδρυμα Gateway είναι επιτυχείς, θα μπορούσαμε επίσης να δούμε ένα διαστημόπλοιο σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Πρόσφατα, το Ίδρυμα Gateway δημοσίευσε ένα βίντεο που απεικονίζει ακριβώς τι θα κάνει ο περιστρεφόμενος τροχός του χώρου και πώς εταιρείες όπως το SpaceX θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατασκευή του. Η ιδέα της εταιρείας ονομάζεται Gateway. Είναι ένας περιστρεφόμενος διαστημικός σταθμός βασισμένος σε σχέδιο από γερμανό πυραύλο επιστήμονα και διαστημικό αρχιτέκτονα, τον Werner von Braun. Τα σχέδιά του δημοσιεύθηκαν στη δεκαετία του 1950 σε μια σειρά άρθρων στο εθνικό περιοδικό γνωστό ως Collier. Ονομάστηκε "ο άνθρωπος θα κατακτήσει το διάστημα σύντομα!" Έτσι, η εταιρεία έχει καλέσει τον σχεδιασμό τους που προτείνουν το σταθμό Von Braun. Ο σχεδιασμός του Βον Μπράουν χτίστηκε από προηγούμενες έρευνες, η πρώτη από τις οποίες χρονολογείται από το 1903 με τον Ρώσο επιστήμονα Konstantin Tsiolkovsky . Στην πραγματικότητα, η ιδέα απεικονίστηκε με έξοχο τρόπο στο 2001 στο Stanley Kubrick: Μια διαστημική οδύσσεια, η οποία γράφτηκε από τον διάσημο επιστήμονα και τον φουτουριστή Arthur C. Clarke (και βασισμένο στη σύντομη ιστορία του, "The Sentinel"). ένας περιστρεφόμενος τροχός σε τροχιά γύρω από τη Γη, που θα επέτρεπε την παρουσία του ανθρώπου στο διάστημα, προσφέροντας ταυτόχρονα τεχνητή βαρύτητα στους κατοίκους εκεί. Αυτό είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι των προτεινόμενων διαστημικών πτήσεων που θα στείλουν αστροναύτες σε μέρη του βαθιού χώρου, όπως ο Άρης και ακόμη περισσότερο στο Ηλιακό Σύστημα. Οι σχεδιαστές της αποστολής προσπαθούν συνεχώς να βρουν τρόπους να μειώσουν τις επιπτώσεις της μακροχρόνιας έκθεσης στη μηδέν βαρύτητα. Αυτό περιγράφηκε εκτενώς στην πρόσφατη Δίδυμη Μελέτη της NASA. Η μελέτη απαρτίζεται από δέκα ξεχωριστές εξετάσεις για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της μικροβαρύτητας στους ανθρώπους μέσω των δίδυμων αστροναυτών Scott Kelly και Mark Kelly ως πειραματόζωα. Αφού ο Scott Kelly πέρασε περισσότερο από ένα χρόνο στο διάστημα, ενώ ο δίδυμος του έμεινε στη Γη, οι ομάδες μελέτης διαπίστωσαν διάφορες σημαντικές αλλαγές μεταξύ των δίδυμων. Ο Scott παρουσίασε την ίδια απώλεια μυϊκής μάζας και οστικής πυκνότητας με άλλους αστροναύτες που βρίσκονταν στο διάστημα για παρατεταμένες περιόδους στο ISS, αλλά υπήρξαν επίσης και άλλες αλλαγές που επέτρεψαν τη μετάβαση στη ζωή στη Γη αρκετά σκληρά. Για παράδειγμα, η όραση του Kelly ήταν ασθενέστερη, τα άκρα του υπέστησαν έντονο πρήξιμο και υπήρξαν αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των οργάνων του και στον τρόπο με τον οποίο εκφράστηκε το γονίδιο του. Ωστόσο, όπως εξήγησε ο John Blincow, ο διευθύνων σύμβουλος του Foundation Gateway στο πρόσφατα δημοσιευμένο βίντεο, αυτό είναι ένα από τα πλεονεκτήματα της προτεινόμενης πύλης Gateway.Blincow της εταιρείας του, δήλωσε ότι οι άνθρωποι χρειάζονται βαρύτητα, οπότε τα σώματά τους δεν διαλύονται. Αλλά το ερώτημα είναι πόσο καιρό θα είναι εντάξει η σεληνιακή βαρύτητα; Ένα χρόνο, δύο χρόνια; Η βαρύτητα στον Άρη θα είναι εντάξει για τον άνθρωπο μακροπρόθεσμα; Τι γίνεται με τα ζώα εκμετάλλευσης; Με την κατασκευή του διαστημικού σταθμού von Braun, θα μπορούσε να βοηθήσει στην απάντηση αυτά τα μυστήρια. Η δομή της πύλης αποτελείται από δύο ομόκεντρους εσωτερικούς δακτυλίους που είναι στερεωμένοι σε έναν εξωτερικό δακτύλιο από τέσσερις ακτίνες. Οι δύο ομόκεντροι δακτύλιοι συνθέτουν την περιοχή Lunar Gravity Area (LGA), όπου η περιστροφή του σταθμού προσφέρει βαρυτική δύναμη ισοδύναμη με εκείνη της επιφάνειας της Σελήνης. Ο δακτύλιος κατοίκησης LGA, όπου θα τοποθετηθούν οι μονάδες κατοικίας, θα αποτελείται από μικρά δωμάτια για τους φιλοξενούμενους. Ενώ ο εσωτερικός δακτύλιος του LGA θα έχει ψηλές οροφές και θα παρέχει στους τουρίστες χώρο για να δειπνήσουν και να διασκεδάσουν σε ένα χαμηλό- g, ο πυρήνας του σταθμού θα αποτελείται από το Hub και τον κόλπο, όπου ο έλεγχος της κυκλοφορίας και του περιβάλλοντος, η ασφάλεια και η περιοχή μεταφοράς της Gateway θα βρίσκονται όλα. Το Hub θα διαθέτει επίσης ένα σαλόνι όπου οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν εισερχόμενες shuttles.Το εξωτερικό δαχτυλίδι, το οποίο ονομάζεται Mars Gravity Area (MGA), θα δοκιμάσει ταχύτερη περιστροφή επειδή είναι περισσότερο από τον πυρήνα. Αυτό θα προκαλέσει τεχνητή βαρυτική δύναμη παρόμοια με εκείνη που θα συναντούσε στην επιφάνεια του Άρη. Αυτό το τμήμα της πύλης θα έχει 4 ή 5 καταστρώματα και διαθέτει μεγάλες ενότητες για μόνιμα καταλύματα.Η Blincow δήλωσε ότι ο διαστημικός σταθμός Von Braun θα ήταν ένας περιστρεφόμενος διαστημικός σταθμός που θα κατασκευάστηκε για να παράγει διαφορετικά επίπεδα τεχνητής βαρύτητας αυξάνοντας ή μειώνοντας τον ρυθμό περιστροφής του. Από την αρχή, ο σταθμός θα κατασκευαστεί για να φιλοξενεί τόσο την έρευνα χαμηλής βαρύτητας του εθνικού διαστημικού οργανισμού, όσο και τους τουρίστες που αναζητούν να ζήσουν τη ζωή σε ένα γιγαντιαίο διαστημικό σταθμό με την άνεση της χαμηλής βαρύτητας και την αίσθηση ενός φανταχτερού ξενοδοχείου. Μια άλλη βασική πτυχή που μίλησε η Blincow είναι ο ρόλος που θα μπορούσε να παίξει η SpaceX στη δημιουργία του περιστρεφόμενου διαστημικού σταθμού. Αρχικά, ο σχεδιασμός της πύλης απαιτούσε δομοστοιχεία μήκους 12 m (40 ft) και πλάτους 8,5 m (περίπου διπλάσια από τα μεγέθη μονάδων για το ISS). Ωστόσο, χάρη στην πρόοδο που έχει σημειώσει η SpaceX πρόσφατα με το Starship και το Super Heavy, το Ίδρυμα Gateway πιστεύει ότι τώρα θα είναι δυνατή η έναρξη βαρύτερων ωφέλιμων φορτίων. Ο Blincow εξήγησε ότι αν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ένα SpaceX Superheavy δεύτερο στάδιο που εφευρέθηκε για το διάστημα κατασκευή, θα μπορούσαν να έχουν δομοστοιχεία που έχουν πλάτος 40 μέτρα (12 μ.) και μήκος 60 πόδια (18 μ.). Ένα πολύ μεγαλύτερο μέγεθος που θα επιτρέψει ένα πολύ μεγαλύτερο εσωτερικό όγκο για την ίδια δαπάνη εκτόξευσης. Ο αρθρωτός σχεδιασμός των δακτυλίων είναι να φιλοξενήσει μια ποικιλία δραστηριοτήτων και επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, ορισμένοι θα οριστούν αποκλειστικά για τη στέγαση εργαζομένων στο λιμάνι, ενώ άλλοι θα δεσμευτούν για την επιστημονική έρευνα. Αυτές οι μονάδες επιστήμης θα είναι σε μεγάλη ζήτηση, επειδή ο σταθμός παρέχει την ευκαιρία να μελετήσουν πώς οι χερσαίοι οργανισμοί ταιριάζουν με τη σεληνιακή και την αρειανή βαρύτητα χωρίς να έχουν πραγματικά προσγειωθεί στους πλανήτες. Άλλες ενότητες θα χρησιμοποιηθούν για αλυσίδες ξενοδοχείων και εστιατορίων, άλλες επιχειρήσεις που επιδιώκουν τη δημιουργία γραφείων στο διάστημα. Επιπλέον, ο Blincow υπογράμμισε ότι η δημιουργία αυτής της πύλης θα ξεπεράσει το πεδίο κάθε έθνους και θα απαιτήσει μια διεθνή προσπάθεια που θα ενώνει τα διαστημικά πρακτορεία, την εμπορική αεροδιαστημική και τους ενθουσιώδες του χώρου. Το αποτέλεσμα θα είναι ένας διεθνής σταθμός που δεν ειναι αντίθετα με το ISS, θα είναι μια ιδιωτική επιχείρηση που θα είναι αυτοσυντηρούμενη οικονομικά. Μέχρι στιγμής, δεν γνωρίζουμε πόσο θα κοστίσει η κατασκευή αυτής της πύλης. Ωστόσο, η Blincow θεωρεί ότι θα είναι προσιτή, λόγω της συμμετοχής του SpaceX και της χρήσης επαναχρησιμοποιήσιμων πυραύλων για τη μείωση του κόστους των ατομικών εκτοξεύσεων. https://asgardia.space/en/news/Here-The-Gateway-Foundations-Rotating-Wheel-Space-Station-Will-Look-Like

Soyuz-FG-(TPK)Soyuz MS-15 Η κρατική επιτροπή για τη διεξαγωγή πτητικών δοκιμών σε επανδρωμένα διαστημικά συστήματα ενέκρινε τη σύνθεση των κύριων και εφεδρικών πληρώματων του οχήματος μεταφοράς μεταφορών Soyuz MS-15 (TPK) και επιβεβαίωσε την ετοιμότητα του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-FG και της επίγειας υποδομής για εκτόξευση στο πλαίσιο του Διεθνούς Διαστημικού Προγράμματος. Το κύριο πλήρωμα του ISS-61/62 περιλάμβανε: τον κοσμοναύτη της Roscosmos Oleg Skripochka (διοικητή), τον αστροναύτη της NASA Jessica Meir (μηχανικός πτήσης) και τον συμμετέχοντα διαστημικών πτήσεων από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Hazzaa Al Mansuri. Το εφεδρικό πλήρωμα: ο κοσμοναυτής της Roscosmos Σεργκέι Ρζίζικοφ, ο αστροναύτης της NASA Τόμας Μάρσμπαρν και ο συμμετέχων στο διαστημικό αποστολέα Σουλτάν Αλ Νεάγι (ΗΑΕ). Η εκτόξευση του TPK Soyuz MS-15 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προγραμματίζεται για τις 25 Σεπτεμβρίου από την εκκίνηση του Gagarinsky του Κοσμοδρόμου Baikonur. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/photo_09-24.html Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στέλνουν σήμερα τον 1ο αστροναύτη τους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό . Ο πρώτος αστροναύτης από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο Χάζα Αλ Μανσούρι, πρόκειται σήμερα το απόγευμα (περίπου στις 17:00 ώρα Ελλάδας) να εκτοξευθεί από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ με ένα πύραυλο «Σογιούζ» με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Είναι μια ιστορική στιγμή για τη μικρή χώρα του Κόλπου και γενικότερα τον αραβικό κόσμο. Ο Μανσούρι θα συνταξιδεύσει με τον βετεράνο Ρώσο κοσμοναύτη Όλεγκ Σκριπότσκα και την επίσης πρωτάρα Αμερικανίδα αστροναύτη Τζέσικα Μέιρ. Ο Αλ Μανσούρι υπηρέτησε στην πολεμική αεροπορία της χώρας του ως πιλότος και επιλέχθηκε το 2018 ως αστροναύτης (μαζί με τον αναπληρωματικό του Σουλτάν Αλ Νεγιάντι), ανάμεσα σε 4.000 υποψηφίους συμπατριώτες του. Θα παραμείνει στο διάστημα μόνο για οκτώ μέρες και θα επιστρέψει στις 3 Οκτωβρίου μαζί με τον Ρώσο Αλεξέι Οβτσίνιν και τον Αμερικανό Νικ Χέιγκ που έχουν περάσει περίπου μισό χρόνο στο ISS. Η πτήση του Αλ Μανσούρι γίνεται στο πλαίσιο ειδικού προγράμματος της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos που δίνει σε ανθρώπους τη δυνατότητα να πετάξουν στο διάστημα και να μείνουν στον ISS για μερικές μέρες. Η NASA δεν διαθέτει ανάλογο πρόγραμμα. Ο Αλ Μανσούρι δήλωσε ότι έχει φροντίσει να πάρει μαζί του τη σημαία της χώρας του, καθώς και μια φωτογραφία της οικογένειας του, ενώ στον ISS θα συμμετάσχει σε μερικά πειράματα. Έως σήμερα, μόνο δύο 'Αραβες αστροναύτες έχουν βρεθεί στο διάστημα: ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Σουλτάν μπιν Σαλμάν Αλ-Σαούντ που πέταξε με το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο το 1985 και ο Σύριος Μοχάμαντ Φάρις που συμμετείχε σε μια κοινή σοβιετο-συριακή διαστημική πτήση το 1987. https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4110769620/2019/09/25/1

Soyuz-FG-(TPK)Soyuz MS-15 Η κρατική επιτροπή για τη διεξαγωγή πτητικών δοκιμών σε επανδρωμένα διαστημικά συστήματα ενέκρινε τη σύνθεση των κύριων και εφεδρικών πληρώματων του οχήματος μεταφοράς μεταφορών Soyuz MS-15 (TPK) και επιβεβαίωσε την ετοιμότητα του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-FG και της επίγειας υποδομής για εκτόξευση στο πλαίσιο του Διεθνούς Διαστημικού Προγράμματος. Το κύριο πλήρωμα του ISS-61/62 περιλάμβανε: τον κοσμοναύτη της Roscosmos Oleg Skripochka (διοικητή), τον αστροναύτη της NASA Jessica Meir (μηχανικός πτήσης) και τον συμμετέχοντα διαστημικών πτήσεων από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Hazzaa Al Mansuri. Το εφεδρικό πλήρωμα: ο κοσμοναυτής της Roscosmos Σεργκέι Ρζίζικοφ, ο αστροναύτης της NASA Τόμας Μάρσμπαρν και ο συμμετέχων στο διαστημικό αποστολέα Σουλτάν Αλ Νεάγι (ΗΑΕ). Η εκτόξευση του TPK Soyuz MS-15 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προγραμματίζεται για τις 25 Σεπτεμβρίου από την εκκίνηση του Gagarinsky του Κοσμοδρόμου Baikonur. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/photo_09-24.html

To Νέο σκοτεινό σημείο του Δία. Το διαστημόπλοιο Juno της NASA κατάφερε να συλλάβει τη σκιά του φεγγαριού Io, περνώντας από τα σύννεφα του Δία. Και φαίνεται σουρεαλιστικό! Το πλάνο έγινε από το Junocam, οι πρώτες εικόνες φορτώθηκαν στο διαδίκτυο, όπου οι εθελοντές θα μπορούσαν να τις κατεβάσουν και να επεξεργαστούν τα ακατέργαστα αρχεία στις εκπληκτικές εικόνες που μπορεί να απολαύσει ολόκληρος ο κόσμος. Ο Juno για πρώτη φορά έφτασε στον Δία το 2016 για να μελετήσει λεπτομερώς τον πλανήτη και να δώσει στους ερευνητές καλύτερη κατανόηση του καιρού, του μαγνητικού περιβάλλοντος και του ιστορικού σχηματισμού του γίγαντα του φυσικού αερίου. Η αποστολή του Juno προγραμματίζεται να διαρκέσει πέντε χρόνια, κάνοντας μια προσεκτική προσέγγιση στον πλανήτη κάθε 53 ημέρες πριν πετάξει στον γίγαντα αερίου το 2021. Ο Δίας έχει σήμερα 79 γνωστά φεγγάρια. Τον Ιούλιο του 2018, οι αστρονόμοι ανακοίνωσαν την ανακάλυψη 12 νέων φεγγαριών και τον Αύγουστο 5 ονομάστηκαν επίσημα νεοκλασικά φεγγάρια. Εντούτοις, ο Io δεν είναι μεταξύ τους, πρωτοεμφανίστηκε το 1610 από τον Galileo Galilei, ανάμεσα σε άλλα τέσσερα μεγαλύτερα φεγγάρια του Δία: Europa, Ganymede και Callisto. Είναι το τέταρτο μεγαλύτερο σελήνη σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα και ο κοντινότερος μεγάλος δορυφόρος του γίγαντα του φυσικού αερίου, η τροχιά του βρίσκεται μόλις 350.000 χλμ. από τα σύννεφα του Δία. Δεν είναι ο πιο φιλικός κόσμος: έχει πάνω από 400 ενεργά ηφαίστεια και πάνω από εκατό βουνά. Επιπλέον, έχει εξαιρετικά λεπτή ατμόσφαιρα με κύριο συστατικό το διοξείδιο του θείου. Το Io έχει επίσης τη μικρότερη ποσότητα μορίων νερού οποιωνδήποτε γνωστών αστρονομικών αντικειμένων στο Ηλιακό μας Σύστημα Γιατί η σκιά του Io μοιάζει με μια τρύπα στα σύννεφα του Δία; Η αστροφυσική Katie Mack εξηγεί γιατί η σκιά είναι τόσο έντονη, ενώ η σκιά του φεγγαριού στη Γη εμφανίζεται ασαφής κατά τη διάρκεια μιας σεληνιακής έκλειψης: «H Io είναι τόσο μεγάλh και κοντά, ο Ήλιος (φαίνεται 4x τόσο μεγάλος όσο ο Ήλιος από την προοπτική του Δία) και είναι τόσο κοντά που η πεντάμπρα (ασαφής εξωτερική άκρη της σκιάς) είναι υπερβολικά λεπτή. https://asgardia.space/en/news/Surrealistic-Eclipse-on-Jupiter

Είναι ο Πλούτωνας ένας γιγάντιος κομήτης; Οι επιστήμονες πίστευαν ότι ο Πλούτωνας είναι ένας αδιάφορος παγωμένος κόσμος στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος. Η μοναδική φορά που ο Πλούτωνας είχε προκαλέσει επιστημονική διαμάχη ήταν όταν η διεθνής αστρονομική κοινότητα αποφάσισε να τον… υποβαθμίσει και από πλανήτη να τον τοποθετήσει στην κατηγορία των πλανητοειδών σωμάτων. Ομως η αποστολή New Horizons, η πρώτη που έφτασε στον Πλούτωνα αποκάλυψε ένα αναπάντεχα εντυπωσιακό από κάθε άποψη (γεωλογικά, ατμοσφαιρικά κλπ) κόσμο. Οι ανακαλύψεις για τον Πλούτωνα αλλά και τους δορυφόρους του πραγματικά δεν έχουν τελειωμό και γίνονται συνεχώς νέες μελέτες για τον πλανήτη βασιζόμενες στα καινούργια δεδομένα που έχουν αναδειχθεί για αυτόν. Η τελευταία μελέτη έγινε από επιστήμονες του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest στις ΗΠΑ και δημοσιεύτηκε και στην επιθεώρηση «Ikarus». Σε αυτή αναφέρεται ότι ο Πλούτωνας δεν σχηματίστηκε από τα υλικά του δίσκου ύλης και αερίων του νεογέννητου Ηλιου αλλά αποτελεί συγχώνευση ενός δισεκατομμυρίου κομητών και άλλων σωμάτων της ζώνης Κάιπερ που βρίσκεται στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Η ζώνη Κάιπερ αποτελείται από δύο ειδών αντικείμενα: μικρά σώματα, παρόμοια με τον Πλούτωνα, σε αργή τροχιά γύρω από τον Ήλιο, και πυρήνες κομητών. Θεωρείται και ως μία δεύτερη ζώνη αστεροειδών, πέρα από την κύρια ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται ανάμεσα στον Αρη και τον Δία. Οι ερευνητές μελέτησαν δεδομένα της αποστολής New Horizon και της αποστολής Rosetta που εξερεύνησε τον κομήτη 67/P. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Πλούτωνας είναι προϊόν της ένωσης περίπου ενός δισ. κομητών παρόμοιων με τον 67/P και πιθανώς ορισμένων ακόμη παγωμένων σωμάτων της περιοχής. Τα ευρήματα από το New Horizons αλλά και από άλλες παρατηρήσεις έχουν υποδείξει την ύπαρξη ενός υπόγειου ωκεανού στον Πλούτωνα. Οι ερευνητές σημειώνουν στην μελέτη τους ότι πράγματι υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες ύπαρξης ενός υπόγειου ωκεανού στον Πλούτωνα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=984665

Σχέδιο της Tesla για πράσινη ενέργεια σε ελληνικά νησιά. Αναλυτικό σχέδιο για την ενεργειακή μετάβαση των ελληνικών μη διασυνδεδεμένων νησιών σε μορφές καθαρότερης ενέργειας, με την κατακόρυφη αύξηση της διείσδυσης των ΑΠΕ και παράλληλη ενίσχυση της ενεργειακής τους ασφάλειας, έχει καταρτίσει η αμερικανική Tesla. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες της «Ν», υψηλόβαθμα στελέχη της Tesla από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού θα βρεθούν σήμερα στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας για να παρουσιάσουν το σχέδιο και να ανοίξει έτσι η συζήτηση με την ελληνική πλευρά για τον τρόπο αλλά και την έκταση στην οποία θα μπορούσε αυτό να υλοποιηθεί. Προς το παρόν δεν έχουν γίνει γνωστές πολλές λεπτομέρειες σχετικά από τη μελέτη της Tesla, πέραν από το γεγονός ότι περιλαμβάνει το σύνολο των ελληνικών νησιών που είναι μη διασυνδεδεμένα με το ηπειρωτικό δίκτυο, προβλέποντας για καθένα λύσεις που συνδυάζουν την απανθρακοποίηση της ηλεκτροπαραγωγής με τη διασφάλιση της ενεργειακής του επάρκειας. Επίσης, στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία της Tesla δεν εμπλέκεται το γραφείο που έχει ανοίξει η εταιρεία στον «Δημόκριτο», αντικείμενο του οποίου εξάλλου είναι η ανάπτυξη τεχνολογιών για κινητήρες ηλεκτρικών οχημάτων. Την ίδια στιγμή η σημερινή συνάντηση στο ΥΠΕΝ αποτελεί την πρώτη φορά που η ελληνική πλευρά θα ενημερωθεί με κάθε λεπτομέρεια από την Tesla για τη μελέτη. Επομένως, με αυτήν θα ξεκινήσει η διερεύνηση της φόρμουλας με την οποία θα μπορούσε να λάβει «σάρκα και οστά» το σχέδιο, όπως για παράδειγμα σε πρώτη φάση με την εφαρμογή του σε ένα νησί, ώστε να αποτελέσει επιδεικτικό έργο. Κολοσσός καινοτομίας Δημιούργημα του δισεκατομμυριούχου Elon Musk, η Tesla αποτελεί κολοσσό παγκόσμιας καινοτομίας, καθώς πρωτοπορεί σε αρκετούς τομείς αιχμής της τεχνολογίας όπως η ηλεκτροκίνηση, ενώ αποτελεί παγκόσμιο ηγέτη στον τομέα των ΑΠΕ και της αποθήκευσης ενέργειας. Στον συγκεκριμένο τομέα έχει αναπτύξει τόσο οικιακές λύσεις (όπως φωτοβολταϊκά σε σχήμα κεραμιδιού και μπαταρίες για νοικοκυριά, με την επωνυμία Powerwall), όσο και τεχνολογίες για εμπορική χρήση. Στις τελευταίες συγκαταλέγονται μπαταρίες υψηλής χωρητικότητας (Powerpack) για επιχειρήσεις και την κάλυψη των αιχμών ζήτησης στο ηλεκτρικό δίκτυο - μάλιστα, για τον σκοπό αυτό η αμερικανική Southern California Edison έχει παραγγείλει ένα σύστημα που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες σε ρεύμα 2.500 νοικοκυριών για ένα 24ωρο. Επίσης, έχει δημιουργήσει υβριδικές μονάδες ΑΠΕ (συνδυασμούς φωτοβολταϊκών συστημάτων με μπαταρίες) οι οποίες μπορούν να ρευματοδοτήσουν ολόκληρους οικισμούς, καθώς και αυτοματισμούς για το ηλεκτρικό δίκτυο. Η εταιρεία έχει ήδη αξιοποιήσει τις παραπάνω τεχνολογίες σε μη διασυνδεδεμένα νησιά, τα οποία ηλεκτροδοτούνταν από μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που κατανάλωναν πετρέλαιο, για τη δραστική μείωση ή ακόμη και τον μηδενισμό του ανθρακικού τους αποτυπώματος. Μία από τις εφαρμογές που βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη αφορά την πλήρη απανθρακοποίηση έως το 2025 του νησιωτικού συμπλέγματος της αμερικανικής Σαμόα στον Ειρηνικό Ωκεανό, το οποίο έχει περίπου 55.000 κατοίκους. Η νησιωτική Ελλάδα Η νησιωτική Ελλάδα αποτελεί ιδανική περίπτωση για την Tesla ώστε να προσθέσει στο ενεργητικό της ένα ή και περισσότερα εμβληματικά πρότζεκτ, με δεδομένο κατ’ αρχάς τον μεγάλο αριθμό των μη διασυνδεμένων νησιών της χώρας μας - ο οποίος θα παραμείνει αρκετά μεγάλος ακόμη και μετά την ολοκλήρωση των διασυνδέσεων που δρομολογεί ο ΑΔΜΗΕ. Επίσης, καλύπτουν ένα πολύ μεγάλο φάσμα εκτάσεων και πληθυσμού και επομένως μία πολύ μεγάλη γκάμα απαιτούμενων επενδύσεων, ενώ όλα καλύπτουν τη συντριπτική πλειονότητα των αναγκών σε ρεύμα με πετρελαϊκές μονάδες. https://www.naftemporiki.gr/finance/story/1432284/sxedio-tis-tesla-gia-prasini-energeia-se-ellinika-nisia

Το πρώτο ελληνικό αγωνιστικό Moto GP από φοιτητές του Πολυτεχνείου Κοζάνης - Τρέχει σε διεθνή διαγωνισμό. Τις τελευταίες προετοιμασίες, πριν την αναχώρησή τους με το ολοκαίνουργιο «Μότο 3» για την Ισπανία, πραγματοποιεί η Tyφoon MotoRacing, η ομάδα φοιτητών του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστήμιου Δυτικής Μακεδονίας, που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο διεθνή διαγωνισμό MotoStudent. Η «Χίμαιρα» είναι το νέο πρωτότυπο μοντέλο της ομάδας και αποτελεί εξέλιξη του προγενέστερου μοντέλου Τyφ-One, με το οποίο, το 2016, η ομάδα του Πολυτεχνείου Κοζάνης έλαβε μέρος στον ίδιο διαγωνισμό καταλαμβάνοντας στην γενική κατάταξη την 9η θέση ανάμεσα σε 36 αγωνιστικές ομάδες από Πολυτεχνεία και τεχνολογικά πανεπιστήμια του κόσμου. Όπως εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, Δημήτρης Γιαγκόπουλος, ο οποίος επέβλεψε και την παρθενική εμφάνιση της ομάδας στο διαγωνισμό του 2016, «στην φετινή διοργάνωση ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγαλύτερος αφού συμμετέχουν 48 πανεπιστήμια από όλο τον κόσμο με ομάδες, που εξ αιτίας των χωρών τους, έχουν μακρά παράδοση στην κατασκευή του Μoto GP-3». Παράλληλα εξέφρασε την αισιοδοξία του για την ετοιμότητα της ομάδας σημειώνοντας ότι «θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες του διαγωνισμού». Ο επικεφαλής της φοιτητικής ομάδας Τyφοοn MotoRacing, Ευθύμιος Παππάς επεσήμανε ότι η «Χίμαιρα» είναι το εξελιγμένο μοντέλο από την Tyφ-Οne ωστόσο τα δύο μοντέλα διαφέρουν αρκετά, με το τελευταίο δημιούργημα της ομάδας να φέρει αρκετές κατασκευαστικές καινοτομίες. Ο σκελετός της μηχανής και πολλά δομικά μέρη της μοτοσυκλέτας είναι από ανθρακονήματα και αλουμίνιο. Ένα κινητό τηλέφωνο έχει τοποθετηθεί στην θέση του κοντέρ όπου ο αναβάτης βλέπει όλες τις ενδείξεις λειτουργίας του κινητήρα. Μάλιστα η ομάδα ανέπτυξε μια εφαρμογή όπου μόλις ο αναβάτης καθίσει στην μοτοσυκλέτα και πληκτρολογήσει το προφίλ του η εφαρμογή υπολογίζει και προτείνει ρυθμίσεις για τις αναρτήσεις του αλλά και για άλλες λειτουργίες προσφέροντας την καλύτερη οδηγική αίσθηση. Η ικανοποίηση των υποψήφιων Μηχανικών είναι εμφανής, που κατάφεραν εξελίξουν σε σημαντικό βαθμό το προηγούμενο μοντέλο των συμφοιτητών τους. Η ομάδα, με πιλότο έμπειρο μοτοσικλετιστή αγώνων, ο οποίος έχει αναλάβει να τρέξει το αγωνιστικό «Moto GP-3» στην πίστα της Αραγονίας, μόλις ολοκλήρωσε τις τελευταίες δοκιμές στην αγωνιστική πίστα των Σερρών. Το νέο Μότο-3 είναι πιο ευέλικτο, ταχύτερο κι ελαφρύτερο κατά 20 κιλά από το προηγούμενο μοντέλο. Ορισμένα κατασκευαστικά στοιχεία της Χίμαιρας είναι ότι διαθέτει πλαίσιο από χρωμομολυβδένιο, ελαφρύ ψαλίδι αλουμινίου, κινητήρα KTM RC 250, υποπλαίσιο από carbon σωλήνες, custom μπότες στο μπροστινό σύστημα αναρτήσεων και σύστημα μοχλισμού στο πίσω. Όλα τα δομικά μέρη της μοτοσικλέτας σχεδιάστηκαν από την ομάδα και κατασκευάστηκαν σε επιχειρήσεις και μηχανουργεία της δυτικής Μακεδονίας και Θεσσαλονίκης και οι οποίες έγιναν και χορηγοί υποστήριξης της αγωνιστικής προσπάθειας. Η Χριστίνα Χατζηγεωργίου, τριτοετής φοιτήτρια του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, ως υπεύθυνη του μάρκετιγκ της ομάδας, δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει τη στήριξη που πρόσφεραν όχι μόνο οι χορηγοί αλλά και η πολίτες της Κοζάνης, προσφέροντας υπηρεσίες και χρήματα, "δείχνοντας με τον τρόπο αυτό ότι επιθυμούν μαζί με μας να ανεβάσουν ακόμη περισσότερο την φοιτητική κοινότητα της περιοχής". Ο διαγωνισμός MotoStudent πραγματοποιείται κάθε 2 χρόνια στην πίστα MotorLand Aragon της Ισπανίας και συμμετέχουν πανεπιστήμια από όλον τον κόσμο, με στόχο η αγωνιστική μοτοσυκλέτα τύπου «Moto3» που έχουν σχεδιάσει, να ικανοποιεί τις τεχνολογικές απαιτήσεις που ορίζονται από τον διαγωνισμό. Το MotoStudent διοργανώνεται από την MEF (Moto Engineering Foundation) και οι συμμετέχοντες φοιτητές έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δεξιότητές τους ως μελλοντικοί μηχανικοί, να αποκτήσουν εμπειρία δουλεύοντας σε πραγματικές συνθήκες και κάτω από πολύ αυστηρά χρονικά περιθώρια. Η κατασκευή της κάθε ομάδας υπόκειται σε αυστηρούς ελέγχους επαγγελματικού επιπέδου και βαθμολογείται ανάλογα ενώ στην συνέχεια τα «Μότο-3» συμμετέχουν σε διάφορα αγωνίσματα (όπως acceleration, gymkhana, breaking test) συλλέγοντας βαθμούς, με στόχο μία υψηλή θέση στη γενική κατάταξη. Η ομάδα Τyφοοn MotoRacing, ιδρύθηκε το 2014 από φοιτητές του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών. Σήμερα, αποτελείται από 22 προπτυχιακούς φοιτητές και την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου θα αναχωρήσει για Ισπανία, προκειμένου να συμμετέχει στον 5ο διαγωνισμό MotoStudent. Τα ονόματα που έδωσαν οι φοιτητές στις δημιουργίες τους τα εμπνεύστηκαν από την Ελληνική Μυθολογία: Η Χίμαιρα ήταν κόρη του Τυφώνα και της Έχιδνας και αναφέρεται ως ένα φοβερό τέρας που εξέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και η ουρά του κατέληγε σε φίδι. Η «Χίμαιρα» θα αγωνιστεί στις 3-7 Οκτωβρίου. https://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/716764_proto-elliniko-agonistiko-moto-gp-apo-foitites-toy-polytehneioy-kozanis

Η επιφάνεια του νάνου πλανήτη Δήμητρα διαθέτει άφθονη οργανική ύλη. Η επιφάνεια του νάνου πλανήτη Δήμητρα είναι πλούσια σε οργανική ύλη από άνθρακα, όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία που συνέλεξε το σκάφος Dawn (Αυγή) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Η ανάλυση των στοιχείων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Δήμητρα διαθέτει στην επιφάνειά της συγκεντρώσεις άνθρακα αρκετές φορές μεγαλύτερες από αυτήν που υπάρχει στους μετεωρίτες με άνθρακα που έχουν βρεθεί στη Γη. Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και την Ιταλία έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy». Ο επικεφαλής ερευνητής δρ Σιμόνε Μάρκι του Νοτιοδυτικού Ερευνητικού Ινστιτούτου στο Κολοράντο των ΗΠΑ δήλωσε ότι «η Δήμητρα είναι σαν ένα χημικό εργοστάσιο. Από όλα τα σώματα του εσώτερου ηλιακού συστήματος, έχει μια μοναδική σύνθεση ορυκτών, καθώς ο άνθρακας κοντά στην επιφάνειά της φαίνεται να αποτελεί έως το 20% της συνολικής μάζας της». Η Δήμητρα, που βρίσκεται στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Αρη-Δία, πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε πριν περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, στην αυγή του ηλιακού μας συστήματος. Στο παρελθόν το Dawn είχε βρει στον μικρό πλανήτη ενδείξεις νερού και άλλων οργανικών πτητικών ουσιών, ενώ τώρα ανιχνεύει μεγάλες ποσότητες άνθρακα. http://www.kathimerini.gr/999475/article/epikairothta/episthmh/h-epifaneia-toy-nanoy-planhth-dhmhtra-dia8etei-af8onh-organikh-ylh

Για δεκαετίες θα μείνει σιωπηλό το Dawn της NASA γύρω από τη Δήμητρα - «Ξέμεινε» από καύσιμα. Το παντοτινό σκοτάδι έπεσε στην αποστολή του σκάφους Dawn (Αυγή) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) στη ζώνη των αστεροειδών. Το σκάφος σιώπησε, καθώς ξέμεινε από καύσιμα, ολοκληρώνοντας έτσι την αποστολή του. Το Dawn απέτυχε να επικοινωνήσει μέσω του Δικτύου Βαθέος Διαστήματος με τη NASA τόσο στις 31 Οκτωβρίου όσο και την 1η Νοεμβρίου. Οι χειριστές του κέντρου ελέγχου απέκλεισαν κάθε άλλη πιθανότητα για την αδυναμία της επικοινωνίας και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το σκάφος δεν έχει πια καύσιμο (υδραζίνη), ώστε να μπορεί να στρίψει τις κεραίες του προς τη Γη και να επικοινωνήσει ή να στρέψει τα ηλιακά πάνελ του προς τον Ήλιο για να επαναφορτιστεί. Το κόστους 467 εκατομμυρίων δολαρίων Dawn, που διαθέτει μηχανές ιόντων και είχε εκτοξευθεί το 2007, πέτυχε πολλές πρωτιές. Τον Ιούλιο του 2011 έφθασε στον διαμέτρου 530 χιλιομέτρων μεγάλο αστεροειδή ή μάλλον πρωτοπλανήτη Εστία, το δεύτερο μεγαλύτερο σώμα στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ 'Αρη-Δία. Έγινε έτσι το πρώτο που τέθηκε σε επί 14 μήνες τροχιά γύρω από ένα σώμα σε αυτή την περιοχή. Μεταξύ άλλων, η «Αυγή» ανακάλυψε ότι υγρό νερό έτρεχε κάποτε πάνω στην Εστία και ότι, παρά το μικρό μέγεθός της, αυτή διαθέτει κοντά στο νότιο πόλο της μια κορυφή ψηλή σχεδόν όσο το ηφαιστειακό όρος Όλυμπος του 'Αρη. Αφού εγκατέλειψε την Εστία το Σεπτέμβριο του 2012, το Μάρτιο του 2015 τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον διαμέτρου 950 χιλιομέτρων νάνο πλανήτη Δήμητρα, το μεγαλύτερο σώμα στη ζώνη των αστεροειδών. Ήταν το πρώτο σκάφος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από ένα νάνο πλανήτη και επίσης το πρώτο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από δύο ουράνια σώματα. Στη Δήμητρα, μεταξύ άλλων, το Dawn ανακάλυψε ένα μοναχικό βουνό ή κρυοηφαίστειο ύψους τεσσάρων χιλιομέτρων (που ονομάστηκε Αχούνα Μονς), περίεργες φωτεινές κηλίδες μάλλον από άλατα, οργανικά άλατα (πρόδρομα της ζωής) και ενδείξεις ότι μπορεί να υπάρχουν θύλακες υγρού νερού ακόμη και σήμερα, κάτι που καθιστά τον νάνο πλανήτη στόχο των αστροβιολόγων για την αναζήτηση ζωής. Η σιωπηλή πλέον «Αυγή» θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τη Δήμητρα τουλάχιστον για 50 χρόνια, ώσπου κάποια στιγμή να πέσει πάνω στον μικρό πλανήτη. Thomas Zurbuchen @Dr_ThomasZ Today, we celebrate the end of our @NASA_Dawn mission - the incredible technical achievements, the vital science & the team who enabled the spacecraft to make these discoveries that helped us better understand the history/evolution of our solar system: https://go.nasa.gov/2qlERUy 6:47 PM - Nov 1, 2018 NASA @NASA JUST IN: It's #DuskForDawn! Our @NASA_Dawn spacecraft has gone silent, ending a historic mission that launched 11 years ago to visit dwarf planets Vesta and Ceres. Dawn will remain in the orbit around Ceres for decades. Learn more: https://go.nasa.gov/2qn3oZz 6:54 PM - Nov 1, 2018 http://www.kathimerini.gr/993014/article/epikairothta/episthmh/gia-dekaeties-8a-meinei-siwphlo-to-dawn-ths-nasa-gyrw-apo-th-dhmhtra---3emeine-apo-kaysima

Έρχεται το φινάλε της αποστολής Dawn της NASA. Στο τέλος της φτάνει η αποστολή Dawn της NASA, μετά από 11 χρόνια επιτευγμάτων στην πλανητική επιστήμη, κατά τα οποία τραβήχτηκαν ιδιαίτερα σημαντικές φωτογραφίες και συγκεντρώθηκαν εξαιρετικά πολύτιμα δεδομένα. Η αποστολή του Dawn παρατάθηκε πολλές φορές, καθώς το σκάφος εξερευνούσε τη Δήμητρα και την Εστία, που, μαζί, αποτελούν το 45% της μάζας της ζώνης αστεροειδών. Πλέον το σκάφος είναι πολύ κοντά στην εξάντληση ενός σημαντικού καυσίμου του (υδραζίνης) και όταν συμβεί αυτό, κάποια στιγμή ανάμεσα στον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, το Dawn θα χάσει τη δυνατότητα επικοινωνίας με τη Γη και θα παραμείνει «σιωπηλό» σε τροχιά γύρω από τη Δήμητρα για δεκαετίες. «Αν και θα είναι λυπηρό να δούμε το Dawn να αποχωρεί από την οικογένεια των αποστολών μας, είμαστε φοβερά περήφανοι για τα πολλά επιτεύγματά του» είπε η Λόρι Γκλέιζ, της Planetary Science Division στα κεντρικά της NASA στην Ουάσινγκτον. «Όχι μόνο το σκάφος αυτό ξεκλείδωσε επιστημονικά μυστικά σε αυτούς τους δύο μικρούς μα σημαντικούς κόσμους, αλλά ήταν και το πρώτο διαστημόπλοιο που επισκέπτεται και τίθεται σε τροχιά γύρω από δύο προορισμούς κατά την αποστολή του». Το Dawn εκτοξεύτηκε από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ τον Σεπτέμβριο του 2007. Από το 2011 ως το 2012, πετούσε πάνω από την Εστία, φωτογραφίζοντας κρατήρες, φαράγγια και βουνά. Μετά, το 2015, οι κάμερές του εντόπισαν ένα κρυοηφαίστειο στη Δήμητρα, για το οποίο αργότερα οι επιστήμονες θα διαπίστωναν πως ενδεχομένως να ήταν κοιτάσματα άλατος που προέκυψαν από την έκθεση αλμυρού υγρού από το εσωτερικό της Δήμητρας. Πρόκειται για το μόνο διαστημόπλοιο που έχει τεθεί σε τροχιά γύρω από σώμα της ζώνης αστεροειδών και που έχει τεθεί σε τροχιά γύρω από δύο άλλους κόσμους- επιτεύγματα που ήταν δυνατά χάρη στην ιοντική προώθηση, ένα ιδιαίτερα αποδοτικό σύστημα, γνωστό στους φίλους της επιστημονικής φαντασίας και της αεροδιαστημικής. Στην επιφάνεια της Δήμητρας εντοπίστηκαν η χημεία ενός αρχαίου ωκεανού και η παρουσία οργανικών μορίων σε αφθονία στον Κρατήρα Ερνουτέτ, ενώ στην Εστία χαρτογραφήθηκαν οι κρατήρες και αποκαλύφθηκε πως το βόρειο ημισφαίριό της είχαν σημειωθεί πολλές μεγαλύτερες προσκρούσεις από ό,τι αναμενόταν- υποδεικνύοντας πως υπήρχαν πιθανότατα περισσότερα μεγάλα αντικείμενα στη ζώνη αστεροειδών στο παρελθόν από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως. Επίσης, επιβεβαιώθηκε πως η Εστία είναι η πηγή μιας πολύ κοινής «οικογένειας» μετεωριτών. Το σκάφος θα συνεχίσει να κινείται γύρω από τη Δήμητρα και να τραβά φωτογραφίες, ενώ, λόγω της παρουσίας σημείων ενδιαφέροντος από χημικής άποψης, η NASA ακολουθεί αυστηρά πρωτόκολλα προστασίας: Αντίθετα με το Cassini, που έκανε σκόπιμη «βουτιά αυτοκτονίας» στην ατμόσφαιρα του Κρόνου, το Dawn θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τη Δήμητρα, που δεν έχει ατμόσφαιρα. Εκτιμάται πως το σκάφος δεν θα συντριβεί για τουλάχιστον 20 χρόνια, και πιθανότατα αρκετές δεκαετίες ακόμα. https://www.naftemporiki.gr/story/1389865/erxetai-to-finale-tis-apostolisdawntisnasa

KM3NeT: Ένα υποβρύχιο τηλεσκόπιο για την μελέτη του σύμπαντος. Τα συνηθισμένα τηλεσκόπια για να εντοπίσουν το φως των άστρων και άλλων αστρονομικών αντικειμένων στρέφονται προς τα πάνω, στον ουρανό. Το τηλεσκόπιο KM3NeT στην πραγματικότητα είναι ένας τεράστιος ανιχνευτής νετρίνων, που κοιτάζει προς τα κάτω, στον ουρανό από την άλλη πλευρά της Γης, μέσα από αυτή! Όταν ολοκληρωθεί το τηλεσκόπιο νετρίνων κυβικού χιλιομέτρου (Cubic Kilometer Neutrino Telescope =KM3NeT) θα έχει μετατραπεί πάνω από ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο της Μεσογείου σε ένα γιγαντιαίο δίχτυ που θα «ψαρεύει» νετρίνα. Πως πιάνεις ένα φάντασμα Κάθε δευτερόλεπτο κάθε μέρα, 100 δισεκατομμύρια νετρίνα περνούν μέσα από κάθε τετραγωνικό εκατοστό του σώματός σας, σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αυτά τα «σωματίδια φαντάσματα» δημιουργούνται στο εσωτερικό των άστρων, στους υπερκαινοφανείς αστέρες (σουπερνόβα), στη ραδιενεργό διάσπαση β και σε συγκρούσεις σωματιδίων εξαιτίας της ασθενούς δύναμης, όπως στις αλληλεπιδράσεις της κοσμικής ακτινοβολίας με την ατμόσφαιρα της Γης. Δυστυχώς τα νετρίνα δεν αλληλεπιδρούν (σχεδόν) με τίποτα. Κινούνται συνεχώς ευθύγραμμα και δεν απορροφούνται από την μεσοαστρική ύλη ή άλλα αντικείμενα που βρίσκονται στον δρόμο τους. Γι αυτό προέκυψε η ιδέα ότι διαμέσου των νετρίνων μπορούμε να δούμε τα «πέρατα» του σύμπαντος. Αλλά όσο ανεμπόδιστα κινούνται τα νετρίνα, άλλο τόσο δύσκολο είναι να ανιχνευθούν. Ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να κατασκευάσουμε ένα τεράστιο τηλεσκόπιο – ανιχνευτή νετρίνων. Η θάλασσα είναι το τέλειο δίχτυ για τα νετρίνα. Πολύ σπάνια – λιγότερο από μία στο εκατομμύριο – ένα νετρίνο θα αλληλεπιδράσει με το νερο και θα παράξει μια έκλαμψη κυανού φωτός, διάρκειας νανοδευτερολέπτου, που ονομάζεται ακτινοβολία Cherenkov. Τοποθετούμε υπερευαίσθητους ανιχνευτές φωτός στο βάθος της θάλασσας και περιμένουμε να συλλάβουμε τις λάμψεις του φωτός που παράγονται από τα νετρίνα. Ο λόγος που τους τοποθετούμε μέσα στη θάλασσα είναι επειδή είναι μεγάλη, είναι σκοτεινή και είναι πολύ διαφανής. Όταν παράγεται η ζητούμενη φωτεινή λάμψη, δεν απορροφάται από το θαλασσινό νερό. Κάτω από τον ουρανό και τη θάλασσα Οι εκατοντάδες οπτικοί ανιχνευτές του KM3NeT θα σχηματίσουν κοντά στις γαλλικές και ιταλικές ακτές υποθαλάσσια τρισδιάστατα δίκτυα, όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα. Το επόμενο βίντεο δείχνει την πόντιση μιας σειράς ανιχνευτών: Το πείραμα KM3NeT αναμένεται να έχει μεγάλο επιστημονικό αντίκτυπο πέρα ​​από το πεδίο της σωματιδιακής φυσικής. Για να πραγματοποιηθούν οι μετρήσεις σχετικά με τα νετρίνα, πρέπει να γνωρίζουμε την εξασθένηση του φωτός στο θαλασσινό νερό, τις θερμοκρασίες και τα θαλάσσια ρεύματα. Πρέπει να είναι γνωστές συνεχώς και με ακρίβεια οι ιδιότητες της θάλασσας στην περιοχή του τηλεσκοπίου. Έτσι, αν γίνει κάποια αλλαγή στην θάλασσα, οι επιστήμονες του πειράματος θα είναι από τους πρώτους που θα το παρατηρήσουν. Το KM3NeT συνεργάζεται με ωκεανογράφους, σεισμολόγους και βιολόγους, οι οποίοι θα αξιοποιήσουν τις υποδομές του, κάνοντας τις δικές τους έρευνες. Ακόμα και τα υδρόφωνα του KM3NeT, που χρησιμοποιούνται για τον ακουστικό εντοπισμό των ανιχνευτών συλλαμβάνουν ήχους από τα δελφίνια και τις φάλαινες που κινούνται γύρω από το τηλεσκόπιο. Το KM3NeT βρίσκεται στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής του. Υπάρχουν λίγοι ανιχνευτές που λειτουργούν στα ανοιχτά των ακτών της Σικελίας και άλλοι κοντά στην Τουλόν της Γαλλίας που τοποθετήθηκαν φέτος. Η ομάδα διερευνά επίσης και μια πιθανή τρίτη περιοχή στα ανοιχτά της Πύλου στην Ελλάδα (Πρόκειται για το τηλεσκόπιο νετρίνων NESTOR που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από τον Λεωνίδα Ρεσβάνη και προϋπήρξε του KM3NeT). Παρά το γεγονός ότι η πλήρης ανάπτυξη της διάταξης αναμένεται να διαρκέσει άλλα 3 χρόνια τουλάχιστον, το τηλεσκόπιο έχει ήδη ανιχνεύσει μερικά νετρίνα. Οι μηχανικοί φρόντισαν να κατασκευάσουν ένα τηλεσκόπιο που θα μπορούσε να αντέξει τις δύσκολες συνθήκες στο βυθό της Μεσογείου, ενώ ταυτόχρονα θα ελαχιστοποιούσε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Δεν υπάρχει τίποτα τοξικό, τίποτα δεν είναι πραγματικά επικίνδυνο από τα υλικά που χρησιμοποιούνται στους ανιχνευτές. Όλα πρέπει να γίνονται με πολύ μεγάλη προσοχή ώστε όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται να αντέξουν την υψηλή πίεση και να μην διαβρωθούν στο θαλασσινό νερό. Συνολικά η όλη προσπάθεια αποτελεί έναν εντυπωσιακό τεχνολογικό άθλο. https://physicsgg.me/2019/06/27/km3net-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%b2%cf%81%cf%8d%cf%87%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%ce%bb/

Τα κοσμικά νετρίνα βγαίνουν από τεράστιες μαύρες τρύπες. Σε μια «πρωτιά» που ορισμένοι θεωρούν ότι μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για τη φυσική, οι επιστήμονες κατόρθωσαν να εντοπίσουν μια πηγή των κοσμικών νετρίνων και αυτή φαίνεται να είναι οι μαύρες τρύπες. Εκτός του ότι αποκαλύπτει νέα στοιχεία για τα φευγαλέα σωματίδια που πολλοί αποκαλούν «φαντάσματα», η ανακάλυψη – αν επιβεβαιωθεί – μπορεί επίσης να προσφέρει πληροφορίες για την εξίσου μυστηριώδη προέλευση των υψηλής ενέργειας κοσμικών ακτίνων. Φευγαλέα σωματίδια Από τα θεμελιώδη σωμάτια που απαρτίζουν όλη τη γνωστή μας ύλη, τα νετρίνα είναι ίσως τα περισσότερο μυστηριώδη και οπωσδήποτε τα πιο φευγαλέα. Ταξιδεύουν σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, έχουν ουδέτερο φορτίο και αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη. Ως αποτέλεσμα διανύουν τεράστιες αποστάσεις στο Σύμπαν και διαπερνούν μαζικά τα πάντα, ακόμη και τη Γη, χωρίς να γίνονται αντιληπτά. Παρά το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα μελετήσουν, οι επιστήμονες έχουν κατορθώσει ωστόσο να εντοπίσουν κάποιες πηγές προέλευσής τους – μια εξ αυτών είναι για παράδειγμα ο Ηλιος. Τώρα, σε μια διεθνή συνεργασία επιστημονικών οργάνων και ερευνητικών ομάδων, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια ακόμη πηγή παραγωγής νετρίνων στις μαύρες τρύπες. Ο «οδηγός» τους ήταν ένα και μοναδικό τέτοιο σωματίδιο υψηλής ενέργειας το οποίο συνελήφθη στις 22 του περασμένου Σεπτεμβρίου από τον «κυνηγό» νετρίνων Ice Cube στην Ανταρτική. Αφού ανίχνευσαν το κοσμικό νετρίνο, οι ερευνητές του Ice Cube κατόρθωσαν να εντοπίσουν το σημείο από το οποίο θα πρέπει να προερχόταν. Στη συνέχεια παρέδωσαν τη σκυτάλη σε συναδέλφους τους οι οποίοι χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi της NASA για να προσδιορίσουν την πορεία που είχε ακολουθήσει ως εκείνη τη στιγμή ώστε να βρουν την πηγή του. Εκρηξη σωματιδίων Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των μελετών, τα οποία δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science», το νετρίνο είχε ξεκινήσει από ένα μπλέιζαρ (blazer) το οποίο τροφοδοτείται από μια υπερμαζική μαύρη τρύπα σε έναν γαλαξία που απέχει 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Στο μπλέιζαρ αυτό φαινόταν να βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεράστια έκλαμψη η οποία, όπως συμπεραίνουν οι επιστήμονες, θα πρέπει μεταξύ άλλων σωματιδίων να παράγει και νετρίνα. «Είναι μια θεαματική πρωτιά« δήλωσε ο Ντάρεν Γκραντ, εκπρόσωπος του Ice Cube, σε δελτίο Τύπου. «Πρόκειται για τις πρώτες σημαντικές ενδείξεις μέτρησης ενός νετρίνου υψηλής ενέργειας από την πηγή προέλευσής του. Ενας λόγος για τον οποίο τα νετρίνα γοητεύουν τόσο τους επιστήμονες είναι ότι τα φευγαλέα κοσμικά σωματίδια μπορούν να μας αποκαλύψουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τα εξαιρετικά βίαια γεγονότα που σημειώνονται στο Σύμπαν. Επίσης οι αστρονόμοι θεωρούν πως το γεγονός ότι τα μπλέιζαρ φαίνονται να παράγουν νετρίνα ενδέχεται να ρίξει φως σε ένα άλλο μεγάλο αστρονομικό μυστήριο, την πηγή των κοσμικών ακτίνων, καθώς τα υψηλής ενέργειας πρωτόνια που τις απαρτίζουν θα μπορούσαν και αυτά να έχουν την ίδια προέλευση. http://www.in.gr/2018/07/14/tech/ta-kosmika-netrina-vgainoun-apo-terasties-mayres-trypes/

Ένας νέος χάρτης ισοτόπων. Χάρτης νουκλιδίων είναι ένας πίνακας που περιέχει όλα τα γνωστά ισότοπα με τέτοιo τρόπο ώστε η θέση του κάθε νουκλιδίου (οι συντεταγμένες χ,ψ), να προσδιορίζεται από τον αριθμό των νετρονίων και των πρωτονίων που το αποτελούν. Αυτή η αναπαράσταση δίνει μια μεγαλύτερη εικόνα των χαρακτηριστικών των ισοτόπων από τον γνωστό μας περιοδικό πίνακα των χημικών στοιχείων. (Υπενθυμίζεται ότι το 2019 έχει ανακηρυχθεί ως διεθνές έτος του περιοδικού πίνακα στοιχείων, κάτι που μάλλον περνάει απαρατήρητο στη χώρα μας – ίσως γιατί έβαλαν το χεράκι τους οι κοινωνιολόγοι; Ο πίνακας των νουκλιδίων δείχνει την ραδιενεργή (ή μη) συμπεριφορά των ισοτόπων, ενώ ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων μας δείχνει την χημική συμπεριφορά του κάθε στοιχείου, που είναι ίδια για κάθε ισότοπο. Ο πρώτος χάρτης των νουκλιδίων δημοσιεύθηκε από τον γερμανό φυσικό Kurt Guggenheimer το 1934. Σήμερα κυκλοφορούν διάφοροι πίνακες νουκλιδίων (π.χ. εδώ:https://www-nds.iaea.org/relnsd/vcharthtml/VChartHTML.html), μεταξύ αυτών και ο χάρτης νουκλιδίων της Καλσρούης, του οποίου κυκλοφόρησε η νέα δέκατη έκδοση. Τα χαρακτηριστικά αυτού του πίνακα και οι νέες πληροφορίες που προστέθηκαν περιγράφονται εδώ: https://www.epj-n.org/articles/epjn/full_html/2019/01/epjn180014/epjn180014.html. Κοστίζει 45,15 ευρώ, αν θέλει κανείς τον αγοράσει … https://nuklid.shop/Karlsruhe-Nuclide-wall-chart-100-x-139m-with-booklet-72pp-10-th-Edition-2018 https://physicsgg.me/2019/05/18/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%ac%cf%81%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b9%cf%83%ce%bf%cf%84%cf%8c%cf%80%cf%89%ce%bd/

Βίντεο: η ανακάλυψη των στοιχείων του περιοδικού πίνακα τα τελευταία 300 χρόνια, μέσα σε 60 δευτερόλεπτα.