Δροσος Γεωργιος

Ο μικρότερος χιονάνθρωπος στον κόσμο. Ο μικρότερος χιονάνθρωπος του κόσμου δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης και έχει ύψος μόλις 3 μm (3 εκατομμυριοστά του μέτρου). Δεν είναι φτιαγμένος από χιόνι, αλλά από τρία σφαιρίδια πυριτίου διαμέτρου 0,9 μm το καθένα. Εστιάζοντας δέσμη ιόντων οι επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο, στον Καναδά, χάραξαν τα μάτια και το στόμα, και τοποθέτησαν χέρια και μύτη από πλατίνα. Ο πρώτος νανο-χιονάνθρωπος δημιουργήθηκε κατά λάθος τo 2005 από τον Todd Simpson, ενώ προσπαθούσε να απομονώσει σφαίρες πυριτίου. Ο νανο-χιονάνθρωπος θυμίζει ένα παλιό δημιούργημα του 2009, που έγινε από τον David Cox με παρόμοιο τρόπο, αλλά το μέγεθός του ήταν 10 φορές μεγαλύτερο – περίπου 30 μm. http://physicsgg.me/2016/12/31/%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b9%ce%bf%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf/

H πρώτη βροχή διαττόντων του 2017 Όπως συμβαίνει κάθε χρονιά, το νέο αστρονομικό έτος ξεκινά με μια βροχή διαττόντων αστέρων, τις Τεταρτίδες (Quadrantids), που διαρκούν από 1 έως 5 Ιανουαρίου και κορυφώνονται το βράδυ της Τρίτης, προς τα χαράματα της Τετάρτης. Οι Τεταρτίδες είναι καλύτερα ορατές στα πιο βόρεια γεωγραφικά πλάτη, ιδίως σε κατεύθυνση βορειοανατολική στον ουρανό. Εφόσον οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες επιτρέπουν την παρατήρησή τους, εμφανίζουν στο αποκορύφωμά τους έως 40 μετέωρα την ώρα, που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με ταχύτητα άνω των 40 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, ενώ έχουν αναφερθεί έως και 120 μετέωρα κάποιες χρονιές. Η συγκεκριμένη βροχή μετεώρων έχει πάρει το όνομά της από ένα αστερισμό –Quadrans Muralis ή Επιτοίχιος Τετράς (ήταν αρχαίο αστρονομικό εργαλείο)- που σήμερα πια δεν υπάρχει και από όπου φαίνεται να προέρχεται. Την ονομασία αυτή πήρε το 1795 από τον Γάλλο αστρονόμο Ζερόμ Λαλάντ, αλλά η ομάδα των αχνών άστρων που αποτελούσαν τον αστερισμό (που τώρα βρίσκεται κάπου κοντά στην Μεγάλη Άρκτο), έχει πλέον περιπέσει στη λήθη, αν και το όνομα διατηρείται στη βροχή διαττόντων. Οι αστρονόμοι δεν είναι ακόμα σίγουροι ποιός ήταν ο διερχόμενος από τη «γειτονιά» της Γης κομήτης, που άφησε πίσω του την ουρά σκόνης και σωματιδίων, τα οποία μετατρέπονται σε μετέωρα κάθε φορά που ο πλανήτης μας διασταυρώνεται με την τροχιά τους. Είναι πιθανό να πρόκειται για ένα κομήτη (2003 ΕΗ1), που παρατήρησαν πρώτοι Κινέζοι, Ιάπωνες και Κορεάτες αστρονόμοι το 1490. Σήμερα η πηγή προέλευσης των μετεώρων φαίνεται να είναι ο αστερισμός του Βοώτη, στον οποίο η Επιτοίχιος Τετράς ενσωματώθηκε το 1922, όταν η Διεθνής Αστρονομική Ένωση προσδιόρισε τους 88 αστερισμούς που υπάρχουν σήμερα. http://physicsgg.me/2017/01/02/h-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%84%cf%8c%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-2017/

Καλή Διαστημική Χρονιά και με θέα!!!

Πρόγραμμα εκτοξευσεων Ιανουάριο-Μάρτιο του 2017. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ISS κατά το πρώτο τρίμηνο του 2017 έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσουν από το Μπαϊκονούρ: 21 Φεβρουαρίου - φορτίο διαστημικό σκάφος «Progress MS-05"? 27 Μάρτη - επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς "Soyuz-04 MS." Για το εμπορικο πρόγραμμα τον Ιανουάριο-Μάρτιο 2017, επίσης, εχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ και από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας (MOC). "Soyuz ST-B" 28η, Ιανουαρίου του 2017 από το MOC θα γίνει εκτόξευσης διαστημικών οχημάτων (CA) Hispasat AG-1 όχημα εκτόξευσης (LV). Η ημερομηνία έναρξης της "Proton-M", με το διαστημικό σκάφος EchoStar 21 ( "EchoStar-21») θα ανακοινωθεί αργότερα. http://www.roscosmos.ru/23092/ Η SpaceX αποκάλυψε τις πρώτες εικόνες του βαρέος πυραύλου της, Falcon Heavy Το απόγευμα της Τετάρτης η SpaceX δημοσιοποίησε τις πρώτες φωτογραφίες τμημάτων του βαρέος πυραύλου της, Falcon Heavy. Όπως αναφέρεται στην περιγραφή της μίας από τις δύο φωτογραφίες, όταν ο Falcon Heavy πετάξει για πρώτη φορά το 2017, «θα είναι ο πιο ισχυρός επιχειρησιακός πύραυλος στον κόσμο». Στέλεχος της εταιρείας δήλωσε στο Ars Technica την προηγούμενη εβδομάδα ότι η SpaceX αποσκοπεί σε εκτόξευση του πυραύλου «κατά τις αρχές με μέσα» του 2017, κάτι που θα τον καταστήσει όντως τον ισχυρότερο επιχειρησιακό πύραυλο στον πλανήτη, δύο φορές ισχυρότερο από τον Delta IV Heavy. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα, πρόκειται για έναν ιδιαίτερα πολύπλοκο πύραυλο, και κάποιοι επικριτές εκτιμούν ότι δεν θα τα καταφέρει να πετάξει, καθώς ο συγχρονισμός 27 πυραυλοκινητήρων είναι ιδιαίτερα δύσκολος: Σημειώνεται πως υπάρχει και το προηγούμενο του σοβιετικού Ν1, που είχε 30 κινητήρες στο πρώτο του επίπεδο και αντιμετώπισε προβλήματα και στις 4 εκτοξεύσεις του μεταξύ του 1969 και του 1972. Πάντως, εάν η SpaceX τα καταφέρει, θα μπορέσει να αλλάξει τα δεδομένα στις εκτοξεύσεις για βαριές μεταφορές, και μια εκτόξευση στα μέσα του 2017 θα έφερνε τον Falcon Heavy στο προσκήνιο πριν η NASA προλάβει να εκτοξεύσει τον δικό της βαρύ πύραυλο (SLS – Space Launch System) στα τέλη του 2018. Αν και ο SLS θα είναι πιο δυνατός, με δυνατότητα ανύψωσης 70 μετρικών τόνων έναντι 52, το κόστος εκτόξευσής του θα είναι επίσης δεκαπλάσιο. http://www.naftemporiki.gr/story/1188560/i-spacex-apokalupse-tis-protes-eikones-tou-bareos-puraulou-tis-falcon-heavy

Η απώλεια σκοτεινής ύλης «κλειδί» στην εξήγηση της εξέλιξης του σύμπαντος. Η εξαφάνιση σκοτεινής ύλης ίσως έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη του σύμπαντος και το γεγονός ότι οι ιδιότητές του σήμερα διαφέρουν σημαντικά από τον «νεογέννητο» κόσμο που προέκυψε με τη Μεγάλη Έκρηξη. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν Ρώσοι επιστήμονες, οι οποίοι βρήκαν πως η σκοτεινή ύλη έχει μειωθεί κατά 2-5% από την εποχή δημιουργίας του σύμπαντος. Η ομάδα αποτελείται από φυσικούς από το Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας, το Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Νοβοσιμπίρσκ. Όπως αναφέρουν σε άρθρο τους που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Physical Review D, η απώλεια «εξωτικής» ύλης θα μπορούσε να εξηγήσει τον τρόπο που «ενηλικιώθηκε» το σύμπαν. «Η ασυμφωνία διάφορων κοσμολογικών παραμέτρων, που παρατηρείται ανάμεσα στη σημερινή κατάσταση του σύμπαντος και στις ιδιότητές του λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, μπορεί να εξηγείται από το γεγονός ότι έχει ελαττωθεί η ποσότητα σκοτεινής ύλης», σημειώνει ο Ίγκορ Τκάτσεφ από το Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας στην ιστοσελίδα του ρωσικού ιδρύματος. «Για πρώτη φορά, καταφέραμε να υπολογίσουμε πόση ποσότητα σκοτεινής ύλης μπορεί να έχει εξαφανισθεί, όπως και το ποσοστό στο οποίο αναλογεί αυτή η απώλεια», προσθέτει. Η υπόθεση για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν οι επιστήμονες διαπίστωσαν ανωμαλίες στην κίνηση κοσμικών δομών όπως οι γαλαξίες. Οι ανωμαλίες αυτές δεν μπορούσαν να εξηγηθούν από τη βαρύτητα που ασκεί η συμβατική ύλη. Έτσι, πρότειναν πως υπάρχει και ένας ακόμη τύπος ύλης στο σύμπαν, η οποία δεν έχει ανιχνευθεί από τα τηλεσκόπια επειδή ούτε εκπέμπει ούτε απορροφά ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, όπως για παράδειγμα φως. Γι’ αυτό και την ονόμασαν σκοτεινή ύλη. Με βάση τα σύγχρονα κοσμολογικά μοντέλα, η σκοτεινή ύλη αντιστοιχεί στο 26,8 της ύλης-ενέργειας του σύμπαντος. Επομένως, είναι πολλαπλάσια από τη συμβατική ύλη, το ποσοστό της οποίας δεν ξεπερνά το 4,9%. Παρά τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, αυτή η «εξωτική» ύλη δεν έχει ανιχνευθεί ακόμη, με συνέπεια η φύση της να παραμείνει γρίφος για τους επιστήμονες. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μοναδικό κοσμικό μυστήριο που εξακολουθεί να παραμένει αναπάντητο: μελετώντας την «ηχώ» της Μεγάλης Έκρηξης, δηλαδή τη Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου (CBM), οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως βασικές παράμετροι, όπως ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος, έχουν μεταβληθεί στα περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του. «Οι αποκλίσεις είναι σημαντικά μεγαλύτερες από το περιθώριο λάθους», λέει ο Τκάτσεφ. «Επομένως, είτε υπεισέρχεται κάποιο λάθος που δεν γνωρίζουμε, είτε η σύσταση του “αρχέγονου” σύμπαντος ήταν διαφορετική από τη σημερινή». Μία από τις θεωρίες που έχουν προταθεί για την εξήγηση των αποκλίσεων είναι ότι η σκοτεινή ύλη μειώνεται σταδιακά στο σύμπαν. Έτσι, οι Ρώσοι ερευνητές μελέτησαν αυτή την υπόθεση, αντιπαραβάλλοντας τα δεδομένα της Μικροκυματικής Ακτινοβολίας Υποβάθρου με δύο κοσμολογικά μοντέλα, όπου το πρώτο προβλέπει πως η σκοτεινή ύλη παραμένει σταθερή, ενώ το δεύτερο ότι μειώνεται σταθερά. Η ομάδα βρήκε πως οι αστρονομικές παρατηρήσεις συμφωνούν περισσότερο με την υπόθεση ελάττωσης της «εξωτικής» ύλης. Συνδυάζοντας στη συνέχεια αυτό το μοντέλο με άλλα κοσμολογικά φαινόμενα, προσδιόρισαν πως η μείωση κυμάνθηκε από 2 έως 5%. Όπως αναφέρουν, πάντως, ο τρόπος ανάλυσής τους δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση για τον ρυθμό μείωσης της σκοτεινής ύλης, ούτε για τον αν συνεχίζει να εξαφανίζεται ακόμη. http://www.naftemporiki.gr/story/1188733/i-apoleia-skoteinis-ulis-kleidi-stin-eksigisi-tis-ekseliksis-tou-sumpantos

Οι φάσεις της Σελήνης για το 2017 Animation που απεικονίζει τις φάσεις της Σελήνης για όλο το 2017 ανά μία ώρα, με κάθε μήνα να έχει συμπιεστεί σε 24 δευτερόλεπτα. Έχουν ληφθεί υπ’ όψιν υψομετρικά δεδομένα από το όργανο LOLA (Lunar Orbiter Laser Altimeter) της αποστολής LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter) για την πιστή απόδοση των σκιών. http://physicsgg.me/2016/12/29/%ce%bf%ce%b9-%cf%86%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-2017/

H Lise Meitner ανακαλύπτει την πυρηνική σχάση … στις διακοπές των Χριστουγέννων του 1938. Τον Δεκέμβριο του 1938, κατά την διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων, οι φυσικοί Lise Meitner και Otto Frisch έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη η οποία έφερε επανάσταση στην πυρηνική φυσική και οδήγησε στην πυρηνική βόμβα αλλά και τους πυρηνικούς αντιδραστήρες παραγωγής ενέργειας. Προσπαθώντας να εξηγήσουν τα μυστηριώδη πειραματικά αποτελέσματα του Otto Hahn στο Βερολίνο, η Meitner και ο Frisch συνειδητοποίησαν ότι αυτό που μέχρι τότε θεωρούνταν αδύνατο συνέβη πραγματικά: ο πυρήνας του ουρανίου χωρίστηκε σε δυο «κομμάτια» . Η Lise Meitner γεννήθηκε στη Βιέννη το 1878. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια διανοούμενων, σπούδασε φυσική στο πανεπιστήμιο της Βιέννης και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 1906. Ως γυναίκα, η μόνη θέση που ήταν διαθέσιμη εκείνη την εποχή ήταν καθηγήτρια σε κάποιο σχολείο. Έτσι, το 1907 πήγε στο Βερολίνο για να ασχοληθεί με την έρευνα στον τομέα των φυσικών επιστημών. Η Meitner παρότι ήταν εκ φύσεως ντροπαλή, γρήγορα έγινε φίλη και συνεργάτης του χημικού Otto Hahn. Το 1912 προσελήφθη στο νέο-ιδρυθέν ινστιτούτο Χημείας Kaiser Wilhelm. Κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Meitner εργάστηκε εθελοντικά στον αυστριακό στρατό, ως νοσοκόμα στις ακτινογραφίες. Όταν επέστρεψε στο Βερολίνο τοποθετήθηκε επικεφαλής του τμήματος φυσικής στο ινστιτούτο Kaiser Wilhelm, όπου έκανε έρευνα στην πυρηνική φυσική. Μετά την ανακάλυψη του νετρονίου, το 1932, οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι διαθέτουν ένα καλό «εργαλείο» που θα τους βοηθήσει να εξερευνήσουν τους ατομικούς πυρήνες. Το 1934 ο Enrico Fermi βομβαρδίζοντας το ουράνιο με νετρόνια νόμισε ότι δημιούργησε τα πρώτα στοιχεία που ήταν βαρύτερα από το ουράνιο. Μάλιστα για την λανθασμένη αυτή «ανακάλυψη» βραβεύθηκε με το Νόμπελ φυσικής το 1938! Οι περισσότεροι επιστήμονες πίστευαν ότι χτυπώντας έναν μεγάλο πυρήνα όπως το ουράνιο με ένα νετρόνιο θα μπορούσαν να προκαλέσουν μόνο μικρές αλλαγές στον αριθμό των νετρονίων ή πρωτονίων. Ωστόσο, μια χημικός, η Ida Noddack , επεσήμανε ότι ο Fermi δεν είχε εξετάσει το ενδεχόμενο στις αντιδράσεις του, το ουράνιο να έχει διασπαστεί σε ελαφρύτερα στοιχεία, αν και δεν πρότεινε κάποια θεωρητική βάση για το πως θα μπορούσε αυτό να συμβεί. Η δημοσίευσή της αγνοήθηκε, και κανείς, ούτε η ίδια η Noddack, δεν ασχολήθηκε στη συνέχεια με αυτή την ιδέα. Ακολουθώντας την εργασία του Fermi, η Meitner και ο Hahn, μαζί με τον Fritz Strassmann, άρχισαν να βομβαρδίζουν το ουράνιο και άλλα στοιχεία με νετρόνια και ταυτοποίησαν τα διαδοχικά προϊόντα των διασπάσεων. Ο Hahn πραγματοποιούσε ακριβείς χημικές αναλύσεις και η Meitner, η φυσικός, εξηγούσε την πυρηνική διαδικασία που λάμβανε χώρα. Η Meitner που είχε εβραϊκή καταγωγή, εργάστηκε στο ινστιτούτο Kaiser Wilhelm μέχρι τον Ιούλιο του 1938, το οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εξαιτίας των ναζί. Η έρευνα ήταν ολόκληρη η ζωή της, και προσπάθησε να προστατέψει τη θέση της όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά όταν έγινε ξεκάθαρο πως βρίσκεται σε κίνδυνο, έφυγε βιαστικά από την Γερμανία, μόνο με δυο μικρές βαλίτσες. Εγκαταστάθηκε στην Στοκχόλμη, και εργάστηκε στο Ινστιτούτο φυσικής Νόμπελ, αλλά εκεί διέθετε ελάχιστους πόρους για έρευνα και αισθανόταν ανεπιθύμητη και απομονωμένη. Διατηρούσε αλληλογραφία με τον Hahn και συνέχισε να τον συμβουλεύει σχετικά με τα κοινά ερευνητικά τους ενδιαφέροντα. Τον Δεκέμβριο του 1938, οι Hahn και Strassmann συνεχίζοντας τα πειράματά τους, βομβαρδίζοντας το ουράνιο με νετρόνια, ανακάλυψαν ισότοπα του Βαρίου μεταξύ των προϊόντων της διάσπασης. Δεν μπορούσαν όμως να δώσουν κάποια ερμηνεία, γιατί θεωρούσαν πως ένα ελάχιστο σωματίδιο όπως το νετρόνιο δεν θα μπορούσε να διασπάσει στα δύο έναν τεράστιο πυρήνα, όπως του ουρανίου. Έτσι, ο Hahn έστειλε επιστολή προς την Meitner περιγράφοντας το μυστηριώδες εύρημα. Κατά τη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων, η Meitner είχε μια επίσκεψη από τον ανιψιό της Otto Frisch, έναν φυσικό που εργαζόταν στην Κοπεγχάγη, στο ινστιτούτο του Niels Bohr, στον οποίο κοινοποίησε την επιστολή του Hahn. Γνώριζαν ότι ο Hahn ήταν πολύ καλός χημικός και δεν είχε κάνει λάθος, αλλά τα αποτελέσματά του ήταν ακατανόητα. Η Meitner και ο Otto Frisch, έκαναν έναν περίπατο στο χιόνι και συζήτησαν για το ζήτημα αυτό. Εκεί ήταν όπου η Meitner πρότεινε την εικόνα του πυρήνα σαν μια σταγόνα νερού, σύμφωνα με το μοντέλο που είχε προταθεί νωρίτερα από έναν ρώσο φυσικό, τον George Gamow και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τον Bohr. Ο Frisch, οπτικοποίησε το πρόβλημα, σχεδιάζοντας διαγράμματα που έδειχναν τον πυρήνα ουρανίου πριν και μετά το χτύπημα του νετρονίου. Ο πυρήνας, όπως μια σταγόνα νερού, γινόταν επιμήκης και στη συνέχεια χωρίζονταν στα δυο, σε δυο «σταγόνες». Μετά τη διάσπαση οι δυο σταγόνες απωθούνται από την αμοιβαία ηλεκτροστατική άπωση, αποκτώντας μεγάλες κινητικές ενέργειες, μέχρι 200 ΜeV(1MeV=106 eV). Αυτό είναι ένα μεγάλο ποσό ενέργειας, που δεν θα μπορούσε να αποδοθεί σε χημικές διαδικασίες, οι οποίες απελευθερώνουν ενέργειες της τάξης των eV. Aπό που προέρχονταν η ενέργεια αυτή; Η Meitner υπολόγισε ότι τα θραύσματα της διάσπασης είχαν λιγότερη μάζα από τον αρχικό πυρήνα ουρανίου, περίπου το 1/5 της μάζας ενός πρωτονίου. Η μάζα αυτή σύμφωνα με την γνωστή εξίσωση του Einstein, E=mc2, ισοδυναμεί με περίπου 200 MeV. Όλα ταίριαζαν τέλεια. Ο Frisch έφυγε από την Σουηδία μετά το δείπνο των Χριστουγέννων. Έχοντας κάνει πρώτοι την ανακάλυψη, αυτός και η Meitner, συνεργάστηκαν στη συνέχεια από απόσταση τηλεφωνικά. Ο Frisch το ανακοίνωσε στον Bohr, ο οποίος στη συνέχεια μετέφερε την είδηση της ανακάλυψης στην Αμερική. Η εργασία των Meitner και Frisch στάλθηκε στο περιοδικό Nature τον Ιανουάριο και ο Frisch ονόμασε τη νέα πυρηνική διαδικασία «σχάση». Οι φυσικοί στη συνέχεια αντιλήφθηκαν σύντομα ότι κατά την αντίδραση της σχάσης εκπέμπονται και δευτερογενή νετρόνια, τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλυσιδωτή αντίδραση απελευθερώνοντας τεράστια ποσά ενέργειας. Πολλοί επιστήμονες στη συνέχεια συνεργάστηκαν για την κατασκευή της ατομικής βόμβας, αλλά η Meitner, δεν ήθελε να συμμετάσχει και αργότερα ήταν πολύ λυπημένη από το γεγονός ότι η ανακάλυψή της οδήγησε σε τέτοια όπλα μαζικής καταστροφής. Η Meitner συνέχισε την έρευνά της και συνέβαλε στην κατασκευή του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα της Σουηδίας. Ενώ ο Hahn βραβεύθηκε «για την ανακάλυψη της σχάσης βαρέων πυρήνων» με το νόμπελ χημείας το 1944, δυστυχώς η συνεισφορά της Meitner στην ανακάλυψη της σχάσης δεν αναγνωρίστηκε ποτέ. Βίντεο: «H Lise Meitner ανακαλύπτει την πυρηνική σχάση» , απόσπασμα από την ταινία Einstein’s Big Idea http://physicsgg.me/2016/12/29/h-lise-meitner-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%87%ce%ac%cf%83%ce%b7/

Αστρονόμοι ανακάλυψαν άστρο που βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με το ηλιακό μας σύστημα. Μην ανησυχείτε όμως καθώς σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων αυτό θα συμβεί σε 1,35 εκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων το άστρο Gliese 710 το οποίο βρίσκεται προς το παρόν στον αστερισμό του Οφιούχου σε απόσταση 64 ετών φωτός έρχεται κατευθείαν… επάνω μας. Αν και το άστρο δεν πρόκειται να συγκρουστεί με την Γη εντούτοις η πορεία του μέσα από τη ζώνη αστεροειδών του Οορτ θα προκαλέσει μια πραγματική βροχή μετεωριτών καθώς θα αναστατώσει τις τροχιές τους στέλνοντας εκατοντάδες τέτοια σώματα στον Ήλιο αλλά και στους πλατύτητες του ηλιακού μας συστήματος μεταξύ αυτών και τη Γη. Το άστρο Gliese 710 θα προκαλέσει μια σημαντική βροχή κομητών η οποία εκτιμάται στους 10 κομήτες το χρόνο. Μπορεί το νούμερο να μην μοιάζει εντυπωσιακό αλλά αυτό θα διαρκέσει για 3 με 4 εκατομμύρια χρόνια. Το άστρο είναι μισό σε μέγεθος από τον Ήλιο, αλλά εάν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στον πλανήτη μας σε 1,5 εκατ. χρόνια από τώρα το άστρο θα εμφανιστεί ως το φωτεινότερο σώμα στον νυκτερινό ουρανό ακόμη και από τη Σελήνη. Το άστρο δεν πρόκειται να παραμείνει στο ηλιακό μας σύστημα. Αφού περιστραφεί γύρω από το Ήλιο θα απομακρυνθεί έχοντας όμως προκαλέσει χάος με τους κομήτες που θα συμπαρασύρει μαζί του, ενώ άγνωστες παραμένουν οι επιπτώσεις που θα προκαλέσει στην ίδια την Γη με την βαρύτητά του. http://www.pronews.gr/portal/20161229/genika/diastima/49/astronomoi-anakalypsan-astro-poy-vrisketai-se-trohia-sygkroysis-me

2016: Χρονιά-ορόσημο για διαστημικές ανακαλύψεις και αποστολές. Οι επιστημονικές εξελίξεις ποτέ δεν σταματούν. Ωστόσο, κάποιες φορές κυλούν με αργή και σταθερή ροή, ενώ άλλοτε ρέουν ορμητικά, σε ένα φρενήρη ρυθμό, σαν ένα ντόμινο όπου η μια ανακάλυψη οδηγεί επαγωγικά στην αμέσως επόμενη. Η χρονιά που βαδίζει προς το τέλος της ανήκει ξεκάθαρα στην δεύτερη κατηγορία. Σε μια άμεση μεταφορά, θα μπορούσαμε να πούμε πως οι επιστήμονες της NASA έσπρωξαν το πρώτο... πλακίδιο, όταν στις 28 Σεπτεμβρίου του 2015 ανακοίνωσαν την ύπαρξη νερού στον κόκκινο πλανήτη. Από εκεί και πέρα, ξεκίνησε μια τεράστια ακολουθία διαστημικών επιτευγμάτων, που μας έφεραν στην ευχάριστη θέση να ανακαλύψουμε πολύ καλύτερα την συμπαντική μας «γειτονιά». Η ώθηση που έδωσε η ανακάλυψη του νερού στους επιστήμονες, αλλά και στους επιχειρηματίες, να ασχοληθούν περαιτέρω με την εξερεύνηση του διαστήματος, οδήγησε σε έναν... μίνι διαστημικό παροξυσμό. Το «σαφάρι» για εξωγήινους είχε ήδη ξεκινήσει, όταν κάποιοι Ρώσοι επιστήμονες έπιασαν ένα σήμα που θεωρήθηκε ως σημάδι εξωγήινης ζωής (ή ακόμα και προσπάθεια επικοινωνίας). Τελικά το συγκεκριμένο σήμα ήταν μάλλον... γήινο, με την υπόθεση να απογοητεύει το κοινό. Εξωγήινοι μπορεί να μην βρέθηκαν ακόμα λοιπόν, αλλά τουλάχιστον βρέθηκαν οι πιθανοί πλανήτες που θα μπορούσαν να τους φιλοξενούν. Μέχρι και τα τελευταία χρόνια, η διαδικασία εντοπισμού ενός πλανήτη εκτός του Ηλιακού μας συστήματος, δυσκόλευε πολύ τους επιστήμονες. Φέτος, με τα τεχνολογικά μέσα να διευκολύνουν το έργο των ειδικών, οι διαδικασίες έχουν απλοποιηθεί, οι εξωπλανήτες ανιχνεύονται μαζικά και ο συνολικός αριθμός τους πλέον ξεπερνάει τους 3.500. Την ίδια στιγμή, μέσα στο έτος που μας αφήνει ετοιμάστηκε το νέο «στολίδι» που θα αποτελέσει το διαστημικό μας... μάτι, για τα επόμενα χρόνια. Το τηλεσκόπιο James Webb, είναι έτοιμο να εκτοξευτεί στο διάστημα, αντικαθιστώντας ουσιαστικά το Hubble, η λειτουργία του οποίου θα σταματήσει σε λίγο καιρό. Με εκτιμήσεις να το θέλουν 100 φορές δυνατότερο από το Hubble, το JWST πρόκειται να μας... ανοίξει τα μάτια, φωτίζοντας περιοχές που μέχρι σήμερα βρίσκονται στο απόλυτο σκότος. Μια ακόμα αποστολή που απέδωσε καρπούς, ήταν αυτή του διαστημόπλοιου New Horizons που έφτασε στον Πλούτωνα τον Ιούλιο του 2015 και πρόλαβε μέσα στο επόμενο διάστημα να στείλει πολύ σημαντικές πληροφορίες για τον νάνο-πλανήτη. Η γεωλογία του Πλούτωνα αλλά και ο τεράστιος ωκεανός που πιθανότατα κρύβει κάτω από την επιφάνεια του ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Χάροντας, είναι δεδομένα που εντυπωσιάζουν τους επιστήμονες. Πιο κοντά στην γειτονιά μας τώρα, οι ειδικοί βρήκαν έναν τρόπο να διευκολύνουν τα μακρινά επανδρωμένα ταξίδια, στέλνοντας το πρώτο διαστημικό δωμάτιο στην διεθνή διαστημικό σταθμό. Η δοκιμή του φουσκωτού δωματίου ήταν πλήρως επιτυχημένη, χαρίζοντας χαμόγελα αισιοδοξίας στους επιστήμονες που θέλουν μέσα στις επόμενες δεκαετίες να προγραμματίσουν μακρινά και μεγάλα ταξίδια. Ενα από αυτά, ίσως το πρώτο που θα γίνει αλλά και το πιο γνωστό πλέον, είναι η επανδρωμένη αποστολή στον Αρη. Προγράμματα όπως το OneMars, εταιρίες όπως η SpaceX αλλά και υπηρεσίες διαστήματος με πρώτη και καλύτερη την NASA, δουλεύουν ακατάπαυστα πάνω στο μελλοντικό ταξίδι που θα μείνει στην ιστορία. Την ίδια στιγμή, με τον Αρη ασχολήθηκαν τόσο ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος όσο και η ρωσική υπηρεσία Roscosmos, στην αποστολή ExoMars, που ωστόσο δεν στέφθηκε με... απόλυτη επιτυχία. Παρότι ο ανιχνευτής του ΕΟΔ έφτασε στον Αρη, προσέκρουσε στην επιφάνεια του με αποτέλεσμα να αχρηστευτεί, διατηρώντας με αυτό το τρόπο την κυριαρχία της NASA στον κόκκινο πλανήτη. Από την άλλη, ο ΕΟΔ μέσα στο 2016 είχε μια πολύ μεγάλη επιτυχία, που ακούει στο όνομα Rosetta! Η αποστολή που διήρκεσε 12 χρόνια, ολοκληρώθηκε τα τέλη του Σεπτέμβρη. Μέσα από την περιπετειώδη αποστολή τους, η Rosetta και το μικρό ρομπότ-ανιχνευτής Philae κατάφεραν να συλλέξουν μοναδικές πληροφορίες για την σύσταση του κομήτη 67P. Πέραν αυτού όμως, η αποστολή απέδειξε πως πλέον υπάρχει η κατάλληλη τεχνολογία για να χρησιμοποιήσουμε μικρά ουράνια σώματα, όπως οι αστεροειδείς, σαν ενδιάμεσους σταθμούς ή ακόμα και σαν στάσεις ανεφοδιασμού. Οι ορμητικές εξελίξεις του 2016, σαφέστατα έχουν χαρακτηρίζουν την χρονιά που περνάει. Μέσα στους τελευταίους 12 μήνες οι ειδικοί έχουν καταφέρει να εξελίξουν τις γνώσεις τους γύρω από τον Ηλιακό μας σύστημα, αλλά και το σύμπαν συνολικότερα. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως αυτός ο ξέφρενος ρυθμός δεν φαίνεται να... κοπάζει, αλλά να εντείνεται. Το 2017 αναμένεται ακόμα πιο εντυπωσιακό, γεμάτο με «διαστημικές» εξελίξεις! http://www.pronews.gr/portal/20161228/genika/diastima/49/2016-hronia-orosimo-gia-diastimikes-anakalypseis-kai-apostoles

Το νέο αστέρι της NASA είναι η 27χρονη βιολόγος από τη Θεσσαλονίκη. Με τo Βραβείο «Επιστήμης & Έρευνας 2016» θα βραβευτεί από τα Διεθνή Βραβεία G. Sciacca η Ελληνίδα Βιολόγος Ελένη Αντωνιάδου. Το 2011 έκανε πραγματικότητα την πρώτη επιτυχή μεταμόσχευση τεχνητού οργάνου στον κόσμο, δημιουργώντας μια τεχνητή τραχεία για 36χρονη -στο τελικό στάδιο- καρκινοπαθή. Η Ελένη Αντωνιάδου, 27 ετών, γεννημένη το 1987 στη Θεσσαλονίκη με καταγωγή από την Οξυά Ιωαννίνων και το Λιπαρό Πέλλας, είναι μια εξαιρετική επιστήμονας, ερευνήτρια Βιολόγος και συν-ιδρύτρια της start up «Μεταμόσχευση χωρίς Δωρητές (Transplants Without Donors), με στόχο την μεταμόσχευση με τεχνητά όργανα από βιοϋλικά και βιοκύτταρα. Η Γενική Γραμματέας των Διεθνών Βραβείων G.Sciacca, Αρχαιολόγος –Επικοινωνιολόγος, Βίκυ Μπαφατάκη, δήλωσε: «Είναι μεγάλη τιμή για όλους τους Έλληνες που για 2η χρονιά το Βραβείο Επιστήμης πηγαίνει σε ελληνικά χέρια, στην εξαιρετική επιστήμονα, στη Βιολόγο της NASA, Ελένη Αντωνιάδου. Επίσης, είναι συγκινητική στιγμή για μένα και για τους συνεργάτες μου, όταν ηχηρά ονόματα Ελλήνων επιστημόνων επιβραβεύονται για την τεράστια προσφορά τους στην Επιστήμη και στην ανθρωπότητα. Είναι τα λαμπερά στολίδια που δίνουν ελπίδα σε μια ραγισμένη Ελλάδα». Η Ελένη Αντωνιάδου σπούδασε στην Ελλάδα πληροφορική με εφαρμογές στη Βιοϊατρική, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στα αντικείμενα «Βιομηχανική», «Νανοτεχνολογία και Αναγεννητική Ιατρική» και στη «Διοίκηση Επιχειρήσεων για Βιοεπιστήμονες» στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Ασχολείται επισταμένα με την διερεύνηση της δυνατότητας αποκατάστασης της λειτουργίας των οργάνων και των ιστών, με τη βοήθεια των βλαστικών κυττάρων, η οποία γνωρίζει μεγάλη άνθιση τα τελευταία χρόνια. Η NASA επέλεξε την Ελένη το 2012 μεταξύ 1.200 φοιτητών για να φοιτήσει στη NASA Academy. Σήμερα, εργάζεται στον «Τομέα Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας και Εξερεύνησης του πλανήτη Αρη» στη Σίλικον Βάλεϊ στον τομέα της νανοτεχνολογίας και της συνθετικής βιολογίας, όπως επίσης και στο τμήμα εκπαίδευσης αστροναυτών για βιοϊατρικά πειράματα. Το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, όμως, είναι ο άνθρωπος και μέλημά της, η επούλωση του ανθρώπινου πόνου. Η νεαρή ερευνήτρια τιμήθηκε για το ερευνητικό της έργο σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «2013 FDM Everywoman in Technology Awards». Το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής της όμως, παραδέχεται ότι είναι ο εθελοντισμός. Η ζωή της άλλαξε ριζικά στο πρώτο εθελοντικό ταξίδι που έκανε, ως επικεφαλής της ιατρικής αποστολής σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Ανακούφισης του Πόνου των Παιδιών, στη Λατινική Αμερική http://www.pronews.gr/portal/20161229/genika/epistimes/27120/neo-asteri-tis-nasa-einai-i-27hroni-viologos-apo-ti-thessaloniki

Ερευνητές στις ΗΠΑ ανακάλυψαν ραδιοσήματα που μπορεί να προέρχονται από εξωγήινο πολιτισμό. Αστρονόμοι από το αστεροσκοπείο Green Bank της Δυτικής Βιρτζίνια και από το παρατηρητήριο ραδιοαστρονομίας Arecibo του Πουέρτο Ρίκο είναι σχεδόν σίγουροι αυτή τη φορά ότι κάποιος εξωγήινος πολιτισμός προσπαθεί να επικοινωνήσει, με όποιον είναι ικανός να εντοπίσει τα σήματά του. Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές ανακάλυψαν μια σειρά από 6 νέες ριπές ραδιοεκπομπών (FRB) οι οποίες προέρχονται από τον αστερισμό του Ηνίοχου. Οι ερευνητές στηρίζουν την υπόθεσή τους στο γεγονός ότι τουλάχιστον 17 FRBs που έχουν εντοπιστεί από την συγκεκριμένη περιοχή τα μισά είναι πανομοιότυπα με τα υπόλοιπα. Η συγκεκριμένη περιοχή από όπου έρχονται τα σήματα έχει ονομαστεί FRB 121102 και απέχει από την Γη περί τα περί τα 3 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Πέντε από τα σήματα έχουν εντοπιστεί από το ραδιοτηλεσκόπιο του Green Bank και τα υπόλοιπα από το παρατηρητήριο του Arecibo. Τα σήμερα πρώτη φορά εντοπίστηκαν το 2012. Σύμφωνα με τους ειδικούς δύο μπορεί να είναι οι πιθανότητες αναφορικά με την πηγή των σημάτων αυτών: Είτε κάποιο άστρο νετρονίων είτε κάποιος εξωγήινος πολιτισμός, καθώς τρίτη πιθανότητα δεν υπάρχει. Βέβαια όπως υποστηρίζουν πολλοί, μεταξύ σοβαρού και αστείου, σε τέτοιες αποστάσεις κάθε προσπάθεια επικοινωνίας είναι μάταιη. Άλλωστε, όπως λένε, ποιος ο λόγος να περιμένεις 3 δις χρόνια για να πεις ένα «γεια σας τι κάνετε;» και μετά άλλα 3 δις χρόνια για να λάβεις απάντηση «είμαστε καλά εσείς;» http://www.pronews.gr/portal/20161228/genika/diastima/49/ereynites-stis-ipa-anakalypsan-radiosimata-poy-mporei-na-proerhontai-apo

Κίνα: Eκτόξευση δύο δορυφόρων «SuperView-1» για εμπορική εκμετάλλευση. Η Κίνα προχώρησε στην εκτόξευση δύο δορυφόρων «SuperView-1» χρησιμοποιώντας έναν πύραυλο-φορέα (Long March 2D) σύμφωνα με το κέντρο διαστημικών εκτοξεύσεων στην επαρχία Σανσί. Οι δύο δορυφόροι διαθέτουν αισθητήρες υψηλής ανάλυσης και θα μπορούν να παρέχουν εικόνες για εμπορική εκμετάλλευση. http://www.pronews.gr/portal/20161228/genika/diastima/49/kina-ektoxeysi-dyo-doryforon-superview-1-gia-emporiki-ekmetalleysi Η κινεζική κατάκτηση του Διαστήματος. Μπορεί να μπήκε τελευταία στην κούρσα της κατάκτησης του Διαστήματος όμως η Κίνα τρέχει για να προλάβει τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Λίγα 24ωρα μετά την διαρροή από την κινεζική κυβέρνηση των άμεσων σχεδίων της για την εξερεύνηση του Διαστήματος οι επιτελείς της διαστημικής υπηρεσίας της χώρας έδωσαν συνέντευξη Τύπου και αναφέρθηκαν στις επερχόμενες αποστολές που θα είναι στην Σελήνη και τον Αρη. Οπως έγινε γνωστό το 2018 οι κινέζοι θα στείλουν μια αποστολή στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Στόχος είναι η προσεδάφιση στην λιγότερο γνωστή και εξερευνημένη πλευρά του φυσικού μας δορυφόρου ενός μη επανδρωμένου σκάφους. Το σκάφος θα πραγματοποιήσει γεωλογικές κυρίως έρευνες. Το 2020 θα ξεκινήσει η πιο φιλόδοξη αποστολή που θα έχει προορισμό τον Αρη. Πρόκειται για μια σύνθετη αποστολή όπου αρχικά θα αποσταλεί ένας δορυφόρος που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Αρη και θα στείλει πάνω στην επιφάνεια ένα ρομποτικό εξερευνητή. Θα ακολουθήσει στη συνέχεια μια δεύτερη αποστολή η οποία θα έχει στόχο την συλλογή δειγμάτων από τον Αρη και την επιστροφή τους στην Γη. Τέλος ανακοινώθηκε και μια αποστολή εξερεύνησης του Δία και των δορυφόρων του. «Στόχος μας είναι μέχρι το 2030 να είμαστε μια από τις παγκόσμιες διαστημικές δυνάμεις» ανέφερε ο Γου Γιανχούα, αναπληρωτής διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Διαστήματος της Κίνας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=853823

Η γενετική τροποποίηση θα σώσει τον άνθρωπο; Eπιστήμονες του Χάρβαρντ υποστηρίζουν ότι τροποποιώντας τα όργανα μας θα επιβιώσουμε στο Διάστημα. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ μιλώντας στο κορυφαίο συνέδριο επιστήμης και τεχνολογίας TED που διεξάγεται στις ΗΠΑ ανέφεραν ότι η ανθρωπότητα έχει μέλλον μόνο αν καταφέρει σύντομα να βρει τρόπο να τροποποιηθεί γενετικά. Σύμφωνα με τους ερευνητές η γενετική τροποποίηση σε πρώτο επίπεδο να μας κάνει πιο δυνατούς, πιο γρήγορους στην κίνηση και την σκέψη αλλά και πιο υγιείς διαγράφοντας γενετικές ασθένειες όπως η κυστική ίνωση, η Χάντιγκτον κ.α. Το επόμενο στάδιο σύμφωνα με τους ερευνητές θα πρέπει να είναι η τροποποίηση των ζωτικών οργάνων του ανθρώπου. Οι ερευνητές υποστηρίζουν πώς είτε λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας, είτε λόγω κάποιου φυσικού ή κοσμικού φαινομένου η επιβίωση στη Γη δεν αποκλείεται σε σχετικά σύντομο χρόνο (ίσως μέσα στα επόμενα 100 έτη) θα είναι από πολύ δύσκολη ως αδύνατη για τον άνθρωπο. Ομως οι συνθήκες τόσο στο Διάστημα όσο και σε άλλους πλανήτες δεν είναι φιλικές στον άνθρωπο. Πρέπει λοιπόν να καταφέρουμε να τροποποιηθούμε γενετικά ώστε να μπορούν τα ανθρώπινα κύτταρα να προστατεύονται και να επιδιορθώνουν μόνα τους ζημιές από επικίνδυνους ιούς, την κοσμική ακτινοβολία και άλλους επιβλαβείς για τον ανθρώπινο οργανισμό παράγοντες. Οπως αναφέρουν οι ερευνητές η αύξηση στην διάμετρο των νευρώνων θα αυξήσει τον χρόνο αντίδρασης του ανθρώπου. Θα πρέπει να τροποποιηθούν οι πνεύμονες και οι ιστοί ώστε να συλλέγουν περισσότερο οξυγόνο σε περιβάλλοντα όπου τα επίπεδα του οξυγόνου είναι χαμηλά. Οι ιστοί θα πρέπει να είναι ικανοί να φιλτράρουν και να απομακρύνουν επικίνδυνες τοξίνες και χημικές ουσίες και τα κύτταρα να έχουν αντίσταση σε επικίνδυνους ιούς. «Η γενετική τροποποίηση θα μας επιτρέψει να φτάσουμε, να εξερευνήσουμε και τελικά να ζήσουμε σε κόσμους μακριά από την Γη, σε κόσμους που σήμερα δεν φανταζόμαστε καν ότι υπάρχουν ή ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε» ανέφεραν οι ερευνητές από το βήμα του συνεδρίου. http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=853815

Μια εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία της Ανδρομέδας. Παρόλο που το σύμπαν διαστέλλεται και όλοι οι Γαλαξίες απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο αυτό δεν συμβαίνει σε τοπική κλίμακα. Έτσι ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας προσεγγίζει το Γαλαξία μας με ταχύτητα σχεδόν 120 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο μειώνοντας την απόσταση των 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός που μας χωρίζει. Με αυτή την ιλιγγιώδη ταχύτητα σε περίπου 3.750.000.000 χρόνια οι γαλαξίες θα ενωθούν. Όταν συγκρουστούν, πιστεύεται ότι ο Ήλιος αλλά και άλλοι αστέρες μάλλον δεν θα συγκρουστούν με αστέρες της Ανδρομέδας, αλλά οι δύο γαλαξίες θα σχηματίσουν έναν ενιαίο ελλειπτικού σχήματος γαλαξία. Η διαδικασία της ένωσης αυτής εκτιμάται ότι θα διαρκέσει 1 δις χρόνια και σύμφωνα με τους επιστήμονες το ηλιακό μας σύστημα όχι μόνο θα επιβιώσει, αλλά η Γη θα δει ένα μοναδικό θέαμα στον ουρανό της καθώς θα συγχωνεύονται οι δύο γαλαξίες. Οι συγκρούσεις – συνενώσεις Γαλαξιών λόγω των τεραστίων αποστάσεων μεταξύ τους ίσως είναι ο μόνος τρόπος να έρθουν σε επαφή νοήμονα όντα από διαφορετικούς Γαλαξίες. Και μερικά επιπλέον ιστορικά στοιχεία από την wikipedia: Ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας, γνωστός και ως Μ31 (Μεσιέ 31), είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Ανδρομέδα. Κατέχει ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ: είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο εύκολα ορατό με γυμνό μάτι. Βρίσκεται σε απόσταση 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός και μαζί με το Γαλαξία μας αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους γαλαξίες της τοπικής ομάδας γαλαξιών. Η μάζα του Γαλαξία της Ανδρομέδας είναι περίπου 1.5×1012 ηλιακές μάζες, ενώ η μάζα του Γαλαξία μας εκτιμάται περίπου 8.5×1011 ηλιακές μάζες. Η πρώτη βεβαιωμένη αναφορά του Γαλαξία της Ανδρομέδας γίνεται από τον Πέρση συγγραφέα Abd al Rahman Abu al Husain, πιο γνωστό ως Al Sufi, σε ένα χάρτη του έτους 964. Αργότερα ο ίδιος τον περιγράφει ως «Το Μικρό Σύννεφο». Αιώνες μετά εμφανίζεται σε ένα ολλανδικό χάρτη των άστρων που χρονολογείται περίπου στο έτος 1500, χωρίς κανένα ειδικό σχόλιο. Ο πρώτος που περιέγραψε το Γαλαξία της Ανδρομέδας με τη βοήθεια τηλεσκοπίου ήταν ο Βαυαρός αστρονόμος Simon Marius (1573–1625). Ο Charles Messier πρόσθεσε στον κατάλογό του τον γαλαξία στις 3 Αυγούστου 1764. Ο Isaac Roberts ήταν ο πρώτος που φωτογράφησε το «νεφέλωμα της Ανδρομέδας» το 1887. Στη φωτογραφία φαίνεται η σπειροειδής δομή του γαλαξία. Όμως, ακολουθώντας την άποψη ότι είναι ένα ενδογαλαξιακό νεφέλωμα, πρότεινε ότι είναι ένα σύστημα σαν το Ηλιακό Σύστημα. Ο φιλόσοφος Immanuel Kant είχε υποστηρίξει ήδη από το 1755 ότι μερικά «νεφελώματα» όπως ο M31 δεν πρέπει να θεωρούνται ως τμήματα του Γαλαξία μας, αλλά ως νησίδες του Σύμπαντος πολύ πιο μακρινές. Το συμπέρασμά του δεν βασιζόταν σε παρατηρήσεις, αλλά σε ορισμένες γενικές ορθολογιστικές αρχές που χαρακτηρίζουν τη φιλοσοφική του θεωρία. Κατά ιδιότυπο τρόπο ο Καντ, αντίθετα με το σύνολο σχεδόν των αστρονόμων της εποχής του, είχε δίκιο. Η οριστική απόδειξη ήρθε από τον Edwin Hubble με την δημοσίευσή του το 1929 που έιχε ως τίτλο «Ένα σπειροειδές νεφέλωμα ως ένα αστρικό σύστημα». Μετά από αυτή τη δημοσίευση, το μέγεθος του τότε γνωστού Σύμπαντος αυξήθηκε κατά δέκα τουλάχιστον φορές! Και βέβαια άνοιξε ο δρόμος για να κατανοηθεί η αληθινή φύση και των πιο μακρινών γαλαξιών. Αλλά ακόμα και η τεράστια αυτή απόσταση αποδείχθηκε τελικά μικρότερη από την πραγματική… Από τον ιστότοπο του ερασιτέχνη αστρονόμου Αντώνη Φαρμακόπουλου http://astrofarma.gr/el/m31-andromeda-galaxy http://physicsgg.me/2016/12/28/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%85%cf%80%cf%89%cf%83%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be/

Η Κίνα βάζει «πλώρη» για τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Τη λεγόμενη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, δηλαδή το τμήμα του φεγγαριού που παραμένει πάντοτε αόρατο από τη Γη, θέλει να εξερευνήσει η Κίνα. Σύμφωνα με τo κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Xinhua, η αποστολή προγραμματίζεται για το 2018, με στόχο η χώρα να γίνει η πρώτη που θα προσεδαφίσει ένα ρομποτικό όχημα εξερεύνησης στην αθέατη πλευρά του δορυφόρου της Γης. Αφότου προσεδαφισθεί, το ρομπότ θα χαρτογραφήσει την περιοχή, ενώ επίσης θα μελετήσει τη γεωλογία της. Παράλληλα, υπάρχει το ενδεχόμενο στο πλαίσιο της αποστολής να συλλεχθούν δείγματα του σεληνιακού εδάφους, τα οποία θα μεταφερθούν στη Γη για ανάλυση. Σύμφωνα με τις κινεζικής αρχές, η μελέτη της σκοτεινής πλευράς θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν πληρέστερα τον τρόπο σχηματισμού της Σελήνης. Επίσης, με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσουν καλύτερη εικόνα για την εξέλιξή της. Αν και αναφέρεται ως σκοτεινή πλευρά, αυτό δεν σημαίνει πως το συγκεκριμένο τμήμα του φεγγαριού δεν φωτίζεται από τις ακτίνες του Ήλιου. Αντίθετα, με τον συγκεκριμένο όρο αποδίδεται το γεγονός ότι παραμένει πάντοτε αθέατο από τη Γη, λόγω ενός φαινομένου που ονομάζεται παλιρροιακό κλείδωμα. Πιο συγκεκριμένα, ο χρόνος για μία πλήρη περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη είναι ίσος με το διάστημα που χρειάζεται ο δορυφόρος για να ολοκληρώσει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονά του. Το αποτέλεσμα είναι το φεγγάρι να εμφανίζει πάντοτε την ίδια πλευρά του προς τον πλανήτη μας. Όπως είναι φυσικό, αυτό το αθέατο τμήμα καλυπτόταν από ένα μυστήριο για τον άνθρωπο, αφού θα μπορούσε να το παρατηρήσει μόνον από τις φωτογραφίες ενός διαστημόπλοιου που θα έμπαινε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά το 1959, από το σοβιετικό σκάφος Luna 3. Η Κίνα έχει ήδη στείλει στη «φωτεινή» πλευρά της Σελήνης ένα ρομπότ, το Jade Rabbit, στο πλαίσιο της αποστολής Chang'e-3. Αν και το ρομπότ προσεδαφίσθηκε με επιτυχία, στην πορεία αντιμετώπισε αρκετά τεχνικά προβλήματα. Πάντως, τα διαστημικά σχέδια της χώρας δεν σταματούν στην εξερεύνηση του δορυφόρου της Γης. Έτσι, τον περασμένο Αύγουστο έδωσε στη δημοσιότητα τα τελικά σχέδια του ρομποτικού οχήματος εξερεύνησης και σκάφους προσεδάφισης, τα οποία προορίζει για τον Άρη, με ορίζοντα εκτόξευσης το 2020. Επίσης, στοχεύει να αναπτύξει έναν διαστημικό σταθμό, ο οποίος όπως ο ISS θα περιφέρεται μόνιμα γύρω από τη Γη. Η εκτόξευση του κυρίως τμήματός του αναμένεται να γίνει το 2018, ενώ μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια προγραμματίζεται να έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του. http://www.naftemporiki.gr/story/1187854/i-kina-bazei-plori-gia-ti-skoteini-pleura-tis-selinis

Η αστρονόμος Vera Rubin (1928 – 2016) Μια μεγάλη αστρονόμος, η συνεισφορά της οποίας άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το σύμπαν, έφυγε από την ζωή την ημέρα των Χριστουγέννων σε ηλικία 88 ετών. H έρευνα της Vera Rubin σχετικά με τις κινήσεις των γαλαξιών απέδειξε την αναγκαιότητα ύπαρξης της σκοτεινής ύλης. Την πρώτη νύξη σχετικά με την σκοτεινή ύλη έκανε για πρώτη φορά την δεκαετία του 1930 ο αστρονόμος Fritz Zwicky (Τσβίκι). Ο Zwicky παρατηρώντας ένα σμήνος γαλαξιών, διαπίστωσε ότι οι γαλαξίες κινούνταν τόσο γρήγορα που σύμφωνα με τους νόμους του Nεύτωνα, το σμήνος θα έπρεπε να έχει διαλυθεί. Η μόνη εξήγησh που έβρισκε για το ότι το σμήνος παρέμενε ενωμένο ήταν ότι θάπρεπε να περιέχει εκατοντάδες φορές περισσότερη ύλη απ’ όση βλέπουμε με τα τηλεσκόπιά μας. Αλλά οι περισσότεροι αστρονόμοι περιφρονούσαν τις απόψεις του. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Zwicky, κάποια «σφαιρικά καθάρματα» της εποχής του – «σφαιρικά, γιατί απ’ όποια πλευρά κι αν τους εξετάσεις είναι καθάρματα» – του στέρησαν την αναγνώριση, κι έτσι οι ιδέες του αγνοήθηκαν παντελώς. Έτσι, φτάσαμε στην δεκαετία του 1960, όταν η αστρονόμος Vera Rubin, ανακάλυψε ξανά το πρόβλημα σχετικά με την γαλαξιακή κίνηση. Μελετώντας την περιστροφή του Γαλαξία μας, η Rubin εντόπισε το ίδιο πρόβλημα που είχε ανακαλύψει ο Zwicky. Η αστρονομική κοινότητα τήρησε και απέναντί της στάση αδιαφορίας. Η Vera Rubin αγνοήθηκε, εν μέρει επειδή ήταν γυναίκα. Με αρκετή πικρία θυμάται πως, όταν υπέβαλε αίτηση για σπουδές στη Φυσική, επειδή είχε πει στον υπεύθυνο εγγραφών ότι της άρεσε να ζωγραφίζει, την ώρα της συνέντευξης την ρώτησαν: «Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε καριέρα ζωγραφίζοντας αστρονομικά αντικείμενα;» Η φράση αυτή, θυμάται η Rubin, «έγινε κάτι σαν οικογενειακό σλόγκαν. Έκτοτε, κάθε φορά που σε κάποιον κάτι πήγαινε στραβά, του λέγαμε: «Σκέφτηκες ποτέ να κάνεις καριέρα ζωγραφίζοντας αστρονομικά αντικείμενα;» Στο γυμνάσιο, όταν είπε στον καθηγητή της φυσικής πως την είχαν δεχτεί στο κολέγιο Vassar, εκείνος απάντησε: «Μια χαρά θα τα πας, αρκεί να μην ανακατευτείς με τις επιστήμες.» Αργότερα, ενθυμούμενη το παρελθόν, θα έλεγε: «Χρειάζεται τεράστια αυτοεκτίμηση για να μην καταρρεύσεις ακούγοντας τέτοια πράγματα.» Η Rubin σπούδασε αστρονομία ως προπτυχιακή στο κολέγιο Vassar και ήθελε να εγγραφεί ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Princeton, αλλά οι γυναίκες δεν επιτρέπονταν στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα αστρονομίας μέχρι το 1975. Η αίτησή της στο Harvard έγινε δεκτή, αλλά τελικά αρνήθηκε γιατί στο μεταξύ είχε παντρευτεί και ακολούθησε τον σύζυγό της, που ήταν χημικός στο Cornel. (Στο κάτω μέρος της απαντητικής επιστολής που έλαβε από το Χάρβαρντ, υπήρχε μια χειρόγραφη υποσημείωση που έλεγε: «Αχ, εσείς οι γυναίκες! Κάθε φορά που βρίσκω μια καλή, μου παντρεύεται και τη χάνω.» ) Έτσι συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Cornell, όπου είχε ως καθηγητές τους Richard Feynman, Hans Bethe και Philip Morrison. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 1954, στο πανεπιστήμιο Georgetown, υπό την καθοδήγηση του George Gamow. Οι πρώτες έρευνές της αφορούσαν την κίνηση των γαλαξιών, αποδεικνύοντας ότι εκτός από την ταχύτητα απομάκρυνσης εξαιτίας της διαστολής του σύμπαντος, οι περισσότεροι γαλαξίες έχουν μικρές ιδιαίτερες κινήσεις που οφείλονται στην βαρυτική έλξη από την συσσώρευσή τους σε σμήνη. Ταυτόχρονα στήριζε την οικογένειά της – απέκτησε τέσσερα παιδιά – διδάσκοντας με μερική απασχόληση σε κολέγιο. Σιγά-σιγά άρχισε να επιβάλλεται στην αστρονομική κοινότητα, και το 1965 ήταν η πρώτη γυναίκα που της επετράπη να χρησιμοποιήσει για παρατηρήσεις το τηλεσκόπιο στο Αστεροσκοπείο Palomar. Ως γνωστόν όταν παρατηρούμε τους γαλαξίες του σύμπαντος διαπιστώνουμε ότι απομακρύνονται από μας, εξαιτίας της διαστολής του σύμαπντος, κάτι που διαπίστωσε πρώτος ο Edwin Hubble. Όταν όμως παρατηρούμε έναν σπειροειδή γαλαξία, τότε ενδέχεται κατά την ιδιο-περιστροφή του, η μια πλευρά του να περιστρέφεται προς το μέρος μας, ενώ η άλλη απομακρύνεται από εμάς. Σ’ αυτή την περίπτωση οι γραμμές απορρόφησης του φωτός που εκπέμπεται από διαφορετικά τμήματά του θα είναι μετατοπισμένες, σε σύγκριση με τη θέση τους στα φάσματα που μετρούνται στα εργαστήρια της Γης. Όμως, η πλευρά που περιστρέφεται προς το μέρος μας θα παρουσιάζει μια ελαφρώς μικρότερη ταχύτητα απομάκρυνσης, οπότε οι φασματικές γραμμές που προέρχονται από αυτήν θα εμφανίζουν αναλογικά μικρότερη μετατόπιση προς το ερυθρό. Παρόμοια, η άλλη πλευρά του γαλαξία θα πρέπει να δίνει φασματικές γραμμές περισσότερο μετατοπισμένες προς το ερυθρό. Εφόσον ο βαθμός μετατόπισης προς το ερυθρό είναι ευθέως ανάλογος προς την ταχύτητα του αντικειμένου που εκπέμπει το φως, καθώς σαρώνουμε έναν γαλαξία, η σχετική μετατόπιση μιας δεδομένης γραμμής απορρόφησης σε σύγκριση με τη μέση γαλαξιακή μετατόπιση Hubble θα πρέπει να καθορίζει άμεσα τη σχετική ταχύτητα του αντικειμένου προς το κέντρο του γαλαξία. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να προσδιορίσουμε πως μεταβάλλεται με τη μετατόπιση προς το ερυθρό η τροχιακή ταχύτητα αντικειμένων ως προς το γαλαξιακό κέντρο. Πάρα πολλές τέτοιες αναλύσεις είχε πραγματοποιήσει η Vera Rubin και οι συνεργάτες της στο ινστιτούτο Carnegie αποδεικνύοντας ότι οι ταχύτητες περιστροφής συναρτήσει της απόστασης από το κέντρο των γαλαξιών δεν γίνεται εξηγηθούν χωρίς την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης. Η προσεγμένη δουλειά της Rubin άρχισε σιγά σιγά να πείθει την αστρονομική κοινότητα ότι απ’ τους υπολογισμούς μας έλειπε ένα μεγάλο μέρος από την μάζα των γαλαξιών. Μέχρι το 1978, η Rubin και οι συνεργάτες της είχαν εξετάσει έντεκα σπειροειδείς γαλαξίες. Όλοι τους κινούνταν τόσο γρήγορα που, σύμφωνα με τους νόμους του νεύτωνα, θα έπρεπε να είχαν διασκορπιστεί. Την ίδια χρονιά ο ολλανδός ραδιοαστρονόμος Albert Bosma, δημοσίευσε την πληρέστερη μέχρι τότε ανάλυση δώδεκα σπειροειδών γαλαξιών που παρουσίαζαν την ίδια ανωμαλία. Αυτό φάνηκε τελικά να πείθει την αστρονομική κοινότητα για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης – παρά το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα δεν έχουμε την έχουμε ανιχνεύσει άμεσα στο εργαστήριο κι ούτε έχουμε κατανοήσει την δομή της! Για το έργο της η Rubin τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το χρυσό μετάλλιο της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας – ήταν η δεύτερη γυναίκα που έλαβε το βραβείο αυτό, μετά την Caroline Herschel το 1828 – και το Εθνικό Μετάλλιο Επιστημών για το πρωτοποριακό της έργο σχετικά με την σκοτεινή ύλη. Βίντεο: Where is the rest of the universe? http://physicsgg.me/2016/12/27/%ce%b7-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-vera-rubin-1928-2016/

Ποιος είναι ο χρόνος ζωής του πρωτονίου; Eπί 20 χρόνια, οι φυσικοί στην Ιαπωνία παρακολουθούν μια γιγαντιαία δεξαμενή καθαρού νερού, σε ένα εγκαταλειμμένο ορυχείο ψευδαργύρου, 250 χιλιόμετρα νοτιο-δυτικά του Τόκιο, ελπίζοντας ότι θα δουν την διάσπαση των πρωτονίων. Πρόκειται για το πείραμα Super-Kamiokande (ή Super-K) που βασίζεται σ’ έναν τεράστιο ανιχνευτή κατασκευασμένο 1000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Γης που διαθέτει μια δεξαμενή γεμάτη με 50.000 τόνους υπερ-καθαρού νερού. Το νερό είναι τόσο καθαρό που οι φωτεινές ακτίνες ταξιδεύουν 70 μέτρα μέχρι η έντασή τους να μειωθεί στο μισό, όταν στο νερό μιας συνηθισμένης πισίνας αυτό συμβαίνει μετά από μερικά μέτρα. Περισσότεροι από 11.000 φωτοανιχνευτές είναι τοποθετημένοι στα πλάγια, στο πάνω και κάτω μέρος της δεξαμενής και σκοπό έχουν μετρήσουν τις ασθενείς εκλάμψεις φωτός που θα οφείλονται στην διάσπαση των πρωτονίων. Εν τω μεταξύ, ο ανιχνευτής Super-K κέρδισε ένα βραβείο Νόμπελ για μια διαφορετική ανακάλυψη που σχετίζεται με τα σωματίδια που ονομάζονται νετρίνα. Αλλά η ερευνητική ομάδα που αναζητά τις διασπάσεις των πρωτονίων περιμένει ακόμα. H διάσπαση των πρωτονίων θα επιβεβαιώσει την υπόθεση ότι οι τρεις από τις τέσσερις δυνάμεις της φύσης διαχωρίστηκαν από μια ενιαία δύναμη, την μια θεμελιώδη δύναμη που υπήρχε στην αρχή του χρόνου. «Μέχρι στιγμής, δεν έχουμε δει στα δεδομένα μας την διάσπαση του πρωτονίου», δηλώνει ο Makoto Miura του Πανεπιστημίου του Τόκιο, ο οποίος ηγείται της ερευνητικής ομάδας που αναζητά την διάσπαση των πρωτονίων στο πείραμα του Super-Kamiokande. Ενώ σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων το πρωτόνιο θεωρείται σταθερό σωματίδιο, οι Μεγάλες Θεωρίες Ενοποίησης (Grand Unified Theories, συντομογραφικά GUTs) που ενοποιούν τις ισχυρές, τις ασθενείς και τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις, κάνουν μια σειρά από προβλέψεις για το ποιος είναι ο χρόνος ζωής του πρωτονίου. Η τελευταία ανάλυση του πειράματος Super-K διαπιστώνει ότι τα πρωτόνια πρέπει να ζουν, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον 16∙1033 έτη, μια αύξηση από την ελάχιστη διάρκεια ζωής πρωτονίων των 13∙1033 ετών που είχε υπολογιστεί το 2012. Τα ευρήματα, που κυκλοφόρησαν τον Οκτώβριο και είναι προς δημοσίευση στο περιοδικό Physical Review D, αποκλείουν ένα μεγαλύτερο εύρος στον προβλεπόμενο χρόνο ζωής των πρωτονίων από τις διάφορες GUTs και κάνουν την αγαπημένη υπόθεση της δεκαετίας του 1970, την υπόθεση της Μεγάλης Ενοποίησης ως ένα άπιαστο και αναπόδεικτο όνειρο. «Μέχρι στιγμής ο πιο πιθανός τρόπος για να ελέγξει κανείς αυτή την ιδέα είναι η διάσπαση πρωτονίων», δήλωσε ο Stephen Barr, ένας φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Delaware. Η διάσπαση του πρωτονίου αποτελεί την απόδειξη ότι οι δυνάμεις που κυβερνούν τα στοιχειώδη σωματίδια είναι στην πραγματικότητα τα θραύσματα μιας ενιαίας «μεγάλης ενοποιημένης» δύναμης. Καθώς τείνουμε προς τις υψηλότερες ενέργειες, οι τιμές της ισχύος των τριών δυνάμεων (ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή) φαίνεται να συγκλίνουν και οι μαθηματικές δομές τους υποδεικνύουν την ένταξη σε ένα μεγαλύτερο σύνολο, όπως το σχήμα των ηπείρων της Γης υπαινίσσεται την αρχαία υπερ-ήπειρο Παγγαία: «Υπάρχουν αυτά τα κομμάτια και ταιριάζουν μεταξύ τους τόσο τέλεια» λέει ο Barr, «Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν μπορεί να είναι μια σύμπτωση.» Αν οι δυνάμεις ήταν πράγματι μία δύναμη κατά την «εποχή της μεγάλης ενοποίησης», 10-34 δευτερόλεπτα από τον σχηματισμό του σύμπαντος, τότε τα σωματίδια που έχουν πλέον διαφορετικές αποκρίσεις στις τρεις δυνάμεις θα ήταν συμμετρικά και εναλλάξιμα, όπως οι έδρες ενός κρυστάλλου. Καθώς το σύμπαν ψυχόταν, αυτές οι συμμετρίες έσπασαν, όπως θρυμματίζεται το κρύσταλλο, εισάγοντας τα διακριτά σωματίδια και την πολυπλοκότητα που βλέπουμε στο σύμπαν σήμερα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, οι φυσικοί έχουν προτείνει μια ποικιλία μοντέλων GUT που περιγράφουν τις πιθανές αρχικές συμμετρικές διατάξεις των σωματιδίων. Ανακαλύπτοντας ποιο μοντέλο είναι σωστό, δεν αποκαλύπτουμε μόνο την υποκείμενη μαθηματική δομή των νόμων της φύσης (και το πώς θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την τέταρτη δύναμη, την βαρύτητα), αλλά επίσης και το ποια άλλα σωματίδια μπορεί να υπάρχουν, εκτός από αυτά που γνωρίζουμε. Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε δώσει λύσεις σε άλλα βαθιά μυστήρια της φυσικής, όπως η ασυμμετρία ύλης-αντιύλης στο σύμπαν και οι ανεξήγητες μάζες των νετρίνων. «Το όνειρό μας, φυσικά, είναι να έχουμε μια ενοποιημένη θεωρία των πάντων», δηλώνει ο Δημήτρης Νανόπουλος, ο οποίος ως γνωστόν επινόησε τον όρο GUT. Για να αναπαράγουμε στο εργαστήριο την απευθείας συγχώνευση των δυνάμεων απαιτείται μια σχεδόν «άπειρη» ποσότητα ενέργειας. Ευτυχώς όμως, η μεγάλη ενοποίηση θα έπρεπε να αφήνει ένα αμυδρό ίχνος στο σύμπαν σήμερα. Όλα τα μοντέλα GUT υποθέτουν ότι τα κουάρκ, οι θεμελιώδεις δομικές μονάδες των πρωτονίων και των νετρονίων, αρχικά δεν διακρίνονταν από τα λεπτόνια, την τάξη των σωματιδίων που περιλαμβάνει τα ηλεκτρόνια. Λόγω της κβαντικής αβεβαιότητας, η μεγάλη ενοποιημένη δύναμη που συνδέεται μ’ αυτή την θεμελιώδη συμμετρία θα πρέπει περιστασιακά να επανεμφανίζεται αυθόρμητα, μορφοποιώντας ένα κουάρκ ή αντικουάρκ σε ένα αντίστοιχο λεπτόνιο ή αντιλεπτόνιο. Όταν αυτό συμβαίνει σε ένα από τα κουάρκ στο εσωτερικό του πρωτονίου, το πρωτόνιο διασπάται, εκπέμποντας ένα ανιχνεύσιμο φλας ακτινοβολίας. Αυτό είναι που περιμένουν να δουν οι φυσικοί στο πείραμα Super-Kamiokande (και τα νετρόνια διασπώνται με παρόμοιο τρόπο – αλλά συντομογραφικά το φαινόμενο αναφέρεται πάλι ως διάσπαση πρωτονίου). Το όνειρο της Μεγάλης Ενοποίησης ξεκίνησε το 1974, όταν ο μετέπειτα νομπελίστας Sheldon Glashow, τώρα στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, και ο Howard Georgi, τώρα στο Χάρβαρντ, ανακάλυψαν ότι οι μαθηματικές ομάδες συμμετρίας γνωστές ως SU(3), SU(2) και U(1), οι οποίες αντιστοιχούν, διαδοχικά, στις ισχυρές, στις ασθενείς και στις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις και όλες μαζί αποτελούν το «Καθιερωμένο Πρότυπο» της σωματιδιακής φυσικής, μπορούν να ενσωματωθούν σε μια ενιαία, μεγαλύτερη ομάδα των συμμετριών η οποία σχετίζεται με όλα τα γνωστά σωματίδια: την SU (5). «Σκεφτόμασταν ότι ήταν η απόλυτη ομορφιά», θυμάται ο Glashow. Η πεπερασμένη ζωή του πρωτονίου που προβλεπόταν από την πρώτη και πιο απλή GUT, μαζί με τους χρόνους ζωής που προέβλεπαν κι άλλα μοντέλα που ακολούθησαν, έχουν ήδη αποκλειστεί. Το όριο που θέτει σήμερα το πείραμα Super-Kamiokande περιορίζει κι άλλο τις προβλέψεις των μοντέλων GUTs που επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Ο Barr, ένας από τους δημιουργούς μιας θεωρίας GUT, της επονομαζόμενης «flipped SU (5)», που είναι ακόμα ζωντανή, συγκρίνει την κατάσταση με την αναμονή του (της) συζύγου σας στο σπίτι. «Αν αργήσει 10 λεπτά, θα υπάρχει μια απλή εξήγηση για αυτό. Για μία ώρα καθυστέρηση, ίσως οι εξηγήσεις να είναι λιγότερο πειστικές. Αν καθυστερεί οκτώ ώρες … τότε θα αρχίσετε να ανησυχείτε για το χειρότερο, ότι ίσως ο (η) σύζυγός σας να είναι νεκρός. Έτσι, το ζητούμενο είναι, από ποιο σημείο και μετά θα λέμε ότι θεωρία μας είναι νεκρή;» Αυτή τη στιγμή, συνεχίζει, «βρισκόμαστε μάλλον στο σημείο όπου ο σύζυγος καθυστερεί 10 λεπτά ή το πολύ μια ώρα. Συνεπώς είναι ακόμα απολύτως εύλογο η μεγάλη ενοποίηση να είναι σωστή. » Εάν η μεγάλη ενοποίηση είναι πράγματι σωστή, αυτό σημαίνει ότι οι θεμελιώδεις συμμετρίες που υπήρχαν στην αρχή του σύμπαντος, στη συνέχεια έσπασαν καθώς η θερμοκρασία μειώθηκε, όπως ακριβώς συμβαίνει με το νερό, το οποίο ενώ φαίνεται να είναι το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση, όταν ψύχεται και γίνεται πάγος αποκτά διακριτές κατευθύνσεις. Πάρτε την SU(3), το σύνολο των συμμετριών που αντιστοιχεί στην ισχυρή δύναμη (η οποία κολλάει τα κουάρκ μεταξύ τους, για να σχηματιστούν τα πρωτόνια και άλλα σύνθετα σωματίδια). Αυτή η ομάδα συμμετρίας περιλαμβάνει τον κανόνα ότι τα «πάνω κουάρκ» (ένα από τα έξι είδη κουάρκ) εμφανίζονται με τρία διαφορετικά φορτία – ονομάζονται κόκκινο, μπλε και πράσινο – που μπορούν να εναλλάσσονται. Δηλαδή, αν αλλάξουμε όλα τα κόκκινα κουάρκ του σύμπαντος με τα μπλε, όλα τα μπλε με πράσινα και όλα τα πράσινα με κόκκινα, κανείς δεν θα μπορούσε να το καταλάβει. Τα «κάτω» κουάρκ και όλα τα άλλα κουάρκ εμφανίζονται σε τέτοιες συμμετρικές τριάδες, που μοιάζουν με τις πλευρές ενός ισοπλεύρου τριγώνου. Τα γλοιόνια, τα οκτώ σωματίδια που μεταφέρουν την ισχυρή δύναμη, μπορούν να θεωρηθούν ως οι περιστροφείς αυτών των τριγώνων. Εν τω μεταξύ, οι συμμετρίες SU(2) που συνδέονται με την ασθενή δύναμη (η οποία είναι υπεύθυνη για την βήτα ραδιενεργό διάσπαση) περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, μια συμμετρία μεταξύ των πάνω κουάρκ και κάτω κουάρκ. Εναλλάξτε όλα τα πάνω με τα κάτω κουάρκ στις εξισώσεις που περιγράφουν την ασθενή δύναμη, «και πάλι, κανείς δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει ότι το έχετε κάνει», λέει ο Νανόπουλος. Οι θεωρίες της μεγάλης ενοποίησης όπως η SU(5) περιλαμβάνουν όλες τις συμμετρίες των SU(3), SU(2) και U(1) και προσθέτουν νέες στο μίγμα. Για παράδειγμα, η SU(5) συνδέει τα κουάρκ και αντικουάρκ μαζί με τα λεπτόνια και αντιλεπτόνια σε “πεντάδες”, που είναι σαν τις ίδιες πλευρές ενός κανονικού πενταγώνου. Τα σωματίδια που μεταφέρουν τις ισχυρές, τις ασθενείς και τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις είναι ταυτόσημα σε αυτή τη μεγαλύτερη μαθηματική δομή. Και τα 12 από αυτά, μαζί με μια επιπλέον δωδεκάδα που προκύπτει με φυσικό τρόπο, μεταφέρουν την μια «μεγάλη ενοποιημένη» δύναμη. Όταν ανακάλυψαν το μοντέλο SU (5) μοντέλο οι Glashow και Georgi συνειδητοποίησαν ότι οι 12 επιπλέον φορείς της δύναμης που υπάρχουν στην δομή της SU(5) θα προκαλέσει διάσπαση του πρωτονίου. Όταν η SU(5) έσπασε στα τρία κομμάτια που βλέπουμε σήμερα, οι 12 από τους αρχικούς φορείς της δύναμης πήραν την σημερινή μορφή τους, αλλά η άλλη δωδεκάδα, αντί να εξαφανιστεί, έγινε απλώς εξαιρετικά βαριά και ασθενής. Αυτά τα φαντάσματα-φορείς δύναμης κατά καιρούς θα εμφανίζονται και θα εναλλάσσουν ένα κουάρκ με ένα λεπτόνιο. O Georgi και άλλοι υπολόγισαν ότι αν το μοντέλο SU(5) είναι σωστό, τότε κατά μέσο όρο το πρωτόνιο (το οποίο αποτελείται από τρία κουάρκ) θα αποσυντεθεί σε 1029 χρόνια. Αυτή η πρόβλεψη διαψεύστηκε στη δεκαετία του 1980 τόσο από το πείραμα Irvine-Michigan-Brookhaven και το πείραμα Kamiokande, τον προκάτοχο του πειράματος Super-K. Και το 1996 το πείραμα Super-K απέκλεισε οριστικά την SU(5). Η κατάσταση έχει γίνει από τότε αρκετά περίπλοκη. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η SU(5) ήταν η απλούστερη δυνατή, οι ερευνητές βρήκαν μια ποικιλία από άλλες ομάδες συμμετρίας όπου όλα τα υπάρχοντα σωματίδια μπορούν να ενσωματωθούν σ’ αυτές, με επιπλέον χαρακτηριστικά και τις μεταβλητές που θα μπορούσαν να προβλέπουν μεγαλύτερο ή μικρότερο χρόνο ζωής των πρωτονίων. Μερικά από αυτά τα μοντέλα προσθέτουν μια επιπλέον συμμετρία, που ονομάζεται «υπερσυμμετρία» , η οποία διπλασιάζει τον αριθμό των σωματιδίων. Άλλα μοντέλα, όπως η «flipped SU(5)», με τις δικές της εναλλαγές δημιουργεί επίσης μια επιπλέον συμμετρία. Το μοντέλο αυτό και παραλλαγές του προτάθηκαν από τους Stephen Barr, Δημήτρη Νανόπουλο, Ιγνάντιο Αντωνιάδη, John Ellis και John Hagelin (ο τελευταίος αποτελεί μιά από τις πιο αμφιλεγόμενες μορφές στον χώρο της φυσικής, εξαιτίας της ενασχόλησής του με τον υπερβατικό διαλογισμό του Μαχαρίσι, τον οποίο προσπάθησε ατυχώς να συνδέσει με τις GUTs και την Υπερσυμμετρία). Τα τελευταία αποτελέσματα του Super-Κ, θέτουν το κατώτερο όριο για τη διάρκεια ζωής του πρωτονίου ακριβώς πάνω από 1034 χρόνια, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή των προβλέψεων πολλών θεωριών – μεταξύ των οποίων και η «flipped SU(5)», η οποία προβλέπει ότι για να διασπαστούν τα πρωτόνια χρειάζονται 1034 μέχρι 1036 χρόνια. «Είμαι πολύ ενθουσιασμένος για αυτό», δήλωσε ο Νανόπουλος, ένας από τους ερευνητές που παρουσίασαν το μοντέλο αυτό, στις αρχές του 1980. Αλλά ενώ το πείραμα Super-K θα μπορούσε ξαφνικά να χτυπήσει φλέβα χρυσού στα αμέσως επόμενα χρόνια και να επιβεβαιώσει ένα από αυτά τα μοντέλα, θα μπορούσε επίσης να λειτουργήσει για άλλα 20 χρόνια, πλησιάζοντας το κατώτερο όριο για τη διάρκεια ζωής του πρωτονίου, χωρίς να αποκλείει οριστικά κάποιο από τα μοντέλα. Η Ιαπωνία εξετάζει την κατασκευή ενός ανιχνευτή κόστους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων που θα ονομάζεται Hyper-Kamiokande, ο οποίος θα είναι 8 έως 17 φορές μεγαλύτερος από το Super-K και θα μπορούσε να μετρήσει μετά από δύο δεκαετίες χρόνους ζωής πρωτονίων της τάξης των 1035 ετών. Μπορεί να αρχίσετε να βλέπετε ψήγματα των διασπάσεων. Ή μπορεί και όχι. «Θα μπορούσαμε να είμαστε άτυχοι,» δήλωσε ο Barr. «Θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε τον μεγαλύτερο ανιχνευτή που είναι δυνατό να κατασκευαστεί και η διάσπαση των πρωτονίων να είναι λίγο πιο αργή και να μην ανιχνευτεί» Αλλά δεν έχει σημασία πόσο μεγάλος είναι ο ανιχνευτής, γιατί όλο και πιο ακραία μοντέλα GUT θα μπορούσαν να κατασκευαστούν, τα οποία θα ήταν αδύνατον να ελεγχθούν πειραματικά – όπως οι ομάδες συμμετρίας Ε6 ή Ε8, των οποίων πολλές παράμετροι μπορούν να ρυθμιστούν έτσι ώστε τα πρωτόνια να ζουν «όσο θέλουμε» . Ένα από αυτά τα μοντέλα θα μπορούσε να είναι το σωστό, αλλά κανείς δεν θα το μάθει ποτέ. «Οι άνθρωποι μπορούν να κατασκευάσουν μοντέλα με υψηλότερες συμμετρίες, προσπαθώντας να αποφύγουν την διάσπαση πρωτονίων», δήλωσε ο Νανόπουλος. «Εντάξει, μπορείς να το κάνεις, αλλά … δεν θα μπορείς να το δείξεις στη μητέρα σου κοιτώντας την στα μάτια.» Ο πρώτος διδάξας των GUTs, ο Sheldon Glashow, έχασε την πίστη του στην όλη υπόθεση, όταν η SU(5) αποκλείστηκε, δηλώνοντας ότι «η διάσπαση του πρωτονίου ήταν μια αποτυχία … έτσι έχουν πεθάνει πολλές μεγάλες ιδέες». Στην πραγματικότητα όμως τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμα όσον αφορά τα πειράματα για τον προσδιορισμό της διάσπασης των πρωτονίων, παρά το γεγονός ότι πολλοί φυσικοί, όχι μόνο έμαθαν να απαντούν στην ερώτηση «ποιος είναι ο χρόνος ζωής του πρωτονίου;» , αλλά και να βγάζουν ως αποτέλεσμα όποιο νούμερο επιθυμούν! http://physicsgg.me/2016/12/23/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%bf/

Η ανακάλυψη των «γαλαξιών κανιβάλων» από ερευνητή του Π. Κρήτης αλλάζει τη γνώση μας για το σύμπαν! Ερευνητής- διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης και του ΙΤΕ αλλάζει τη γνώση της επιστημονικής κοινότητας για την εξέλιξη του σύμπαντος! Ο Πάολο Μπονφίνι, ένας Ιταλός αστροφυσικός που ήλθε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης το 2007 στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus και παρέμεινε στη συνέχεια και ως συνεργάτης του ΙΤΕ, επιλέγοντας να κάνει το διδακτορικό του στο Ηράκλειο, αντί της Οξφόρδης, παρουσίασε πρόσφατα μαζί με συναδέλφους τους τα αποτελέσματα των πολύχρονων επιστημονικών ερευνών του για την εξέλιξη. Ο Μπονφίνι παρουσίασε μελέτη για τους «γαλαξίες κανίβαλους», οι οποίοι κυριαρχούν στο σύμπαν! Κι αυτό ακριβώς ήταν το αντικείμενο της έρευνάς του στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και το ΙΤΕ. Με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε ότι οι νέες παρατηρήσεις παρέχουν μια εναλλακτική εξήγηση για την έλλειψη των άστρων στο κέντρο των μεγαλύτερων ελλειπτικών γαλαξιών. Μέχρι στιγμής, η θεωρία που επικρατεί ορίζει ότι αυτό το είδος των γαλαξιών γεννήθηκε από τη σύγκρουση μεταξύ δύο μικρότερων γαλαξιών, με αποτέλεσμα την ένωση των μαύρων τρυπών (κάθε γαλαξίας έχει μία στο κέντρο του) και τη δημιουργία ενός είδους δυαδικού συστήματος, όπου οι μαύρες τρύπες βρίσκονται σε τροχιά η μία γύρω από την άλλη και εκπέμπουν βαρυτικά κύματα. Σε αυτό το σενάριο, η έλλειψη των άστρων στο κέντρο του νέου γαλαξία θα ήταν λόγω της «βαρυτικής σφεντόνας» (που αποτελείται από το δυαδικό σύστημα των μαύρων οπών), που ρίχνει τα αστέρια μακριά από το κέντρο. Χάρη στη μελέτη του Μπονφίνι, την οποία δημοσίευσε με τον συνάδελφό του Alister W. Graham, τίθεται μια άλλη θεωρία: η απουσία των άστρων παρουσιάζεται επειδή ένας πολύ μεγάλος γαλαξίας ενσωματώνει ένα πολύ μικρό, που καταλήγει στο κέντρο του. Έτσι ουσιαστικά αναφερόμαστε σε «κανίβαλους γαλαξίες»! Σύμφωνα με τα όσα ήταν γνωστά μέχρι τώρα (βλ.Αλέξης Δεληβοριάς: Περιπλανώμενες γαλαξιακές μαύρες τρύπες), οι αστρονομικές έρευνες είχαν διαπιστώσει ότι σχεδόν κάθε μεγάλος γαλαξίας φιλοξενεί στον πυρήνα του μια τεράστια μαύρη τρύπα με μάζα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη απ’ τη μάζα του Ήλιου. Σε αντίθεση, όμως, με τον μηχανισμό σχηματισμού των αστρικών μαύρων τρυπών, που είναι σε γενικές γραμμές κατανοητός, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις γαλαξιακές μαύρες τρύπες, και πολλά ερωτήματα που σχετίζονται μ’ αυτές εξακολουθούν να παραμένουν αναπάντητα. Για παράδειγμα, γιατί είναι τόσο πολυπληθείς; Τι σχηματίστηκε πρώτο: ο γαλαξίας ή η μαύρη τρύπα που εμπεριέχει; Και, κυρίως, ποιος είναι ο φυσικός μηχανισμός σχηματισμού τους; Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες εντοπίζονται κυρίως σε γιγάντιους ελλειπτικούς γαλαξίες, καθώς και σε σπειροειδείς γαλαξίες, όπως ο δικός μας, στον πυρήνα των οποίων κυριαρχεί μια πυκνή και σφαιροειδής συγκέντρωση άστρων, που σχηματίζει ένα κεντρικό εξόγκωμα. Επί πλέον έχει διαπιστωθεί ότι όσο μεγαλύτερο είναι το εξόγκωμα αυτό, τόσο μεγαλύτερη είναι και η μαύρη τρύπα στο κέντρο του, ενώ έχει υπολογιστεί ότι η συνολική μάζα του εξογκώματος είναι περίπου 1.000 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της μαύρης τρύπας που φιλοξενεί. Δεν είναι απολύτως κατανοητό γιατί συμβαίνει αυτό, οι περισσότεροι αστρονόμοι όμως υποστηρίζουν ότι αυτή η σχέση μεταξύ των μαζών της κεντρικής μαύρης τρύπας και του κεντρικού εξογκώματος δεν είναι τυχαία, γεγονός που υποδηλώνει ένα είδος «συν-εξέλιξης» των γαλαξιών και των μαύρων τρυπών που φιλοξενούν. Σύμφωνα με τις ως τώρα έρευνες, η σχέση αυτή εξηγείται ως εξής: τόσο οι ελλειπτικοί όσο και οι σπειροειδείς γαλαξίες με μεγάλα κεντρικά εξογκώματα σχηματίζονται κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και εντέλει της συγχώνευσης μικρότερων γαλαξιών, καθώς οι πολύπλοκες βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που αναπτύσσονται στη διάρκεια της συγχώνευσης, εξαναγκάζουν τα άστρα του νέου γαλαξία που διαμορφώνεται να μην κινούνται πλέον στο επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου, αλλά να αποκτούν περισσότερο τυχαίες τροχιές, γεγονός που του προσδίδει τελικά ένα περισσότερο σφαιροειδές σχήμα. Εκτός αυτού, κατά τη διάρκεια της γαλαξιακής συγχώνευση, αέρια νέφη συγκρούονται μεταξύ τους και ωθούνται προς το κέντρο του νέου γαλαξία που σχηματίζεται, δίνοντας έτσι το έναυσμα για μια περίοδο εκρηκτικής αστρογένεσης, η οποία αυξάνει τον αριθμό και τη συνολική μάζα των άστρων του εξογκώματος. Την ίδια στιγμή, οι επί μέρους μαύρες τρύπες των δύο γαλαξιών συγχωνεύονται σε μία μεγαλύτερη, η μάζα της οποίας συνεχίζει να αυξάνει, χάρη στην απορρόφηση μέρους των αερίων νεφών του νέου γαλαξιακού πυρήνα. Με αυτόν τον τρόπο, η πυκνή και σφαιροειδής συγκέντρωση άστρων στους γαλαξιακούς πυρήνες και οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες διογκώνουν παράλληλα τη μάζα τους και συν-εξελίσσονται. Όταν όμως η νέα μαύρη τρύπα διογκωθεί στο 1 χιλιοστό περίπου της μάζας του εξογκώματος, η έκλυση ενέργειας από τη μαύρη τρύπα ωθεί τα υπόλοιπα αέρια νέφη μακριά από το γαλαξιακό κέντρο και η αύξηση της μάζας της μαύρης τρύπας σταματά. http://www.pronews.gr/portal/20161228/genika/diastima/49/i-anakalypsi-ton-galaxion-kanivalon-apo-ereyniti-toy-p-kritis-allazei-ti

Τηλεσκόπιο για ART-XC SC "Spectrum-RG» Στις 27 Δεκεμβρίου, 2016 στην NPO. Α.Ε. Lavochkin παραδοθηκε το δείγμα ART-XC τηλεσκόπιο ακτίνων Χ για το "Spektr-RG" Παρατηρητήριο Διαστήματος. Το Διαστημικό παρατηρητήριο "Spektr-RG» θα είναι εξοπλισμένο με δύο τηλεσκόπια ακτίνων-Χ - ART-XC και eROSITA, που αναπτύχθηκαν στο Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών (Ρωσία) και το Ινστιτούτο Max Planck (Γερμανία), αντίστοιχα.Η Παράδοση του γερμανικου eROSITA τηλεσκόπιο έχει προγραμματιστεί για τον Ιανουάριο του 2017. Η συσκευή θα εκτοξευτει στο σημείο Lagrange σύστημα L2 Ήλιος-Γη, και τα τέσσερα πρώτα έτη θα σαρώσει όλο τον έναστρο ουρανό, και τα επόμενα τριάμισι χρόνια θα παρατηρήσει τα πιο ενδιαφέροντα για την διεθνή επιστημονική κοινότητα αντικείμενα στο σύμπαν. http://www.roscosmos.ru/23087/

Roscosmos συνεργασία με το Καζακστάν. Στις 26 Δεκεμβρίου του 2016, στην Αγία Πετρούπολη κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του προεδρου του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ, με τη συμμετοχή της διοίκησης της βιομηχανίας διαστημικών πυραύλων των δύο χωρών σε θέματα διμερούς συνεργασίας συζητήθηκαν τα θεματα για το συγκρότημα Μπαϊκονούρ. Με την παρουσία των αρχηγών των κρατών της Ρωσίας και του Καζακστάν, των συμπροέδρων της Ρωσίας-Καζακστάν της Διακυβερνητικής Επιτροπής για το Μπαϊκονούρ του αναπληρωτή πρωθυπουργού Dmitry Rogozin και του αναπληρωτή πρωθυπουργου της Δημοκρατίας του Καζακστάν Ασκάρ Mamin,ο Γενικός Διευθυντής του κράτους Corporation "Roscosmos" Ιγκόρ Komarov, και ο υπουργός Άμυνας και αεροδιαστημικής βιομηχανίας της Δημοκρατίας του Καζακστάν Beibut Atamkulov υπέγραψαν πρωτόκολλο για την τροποποίηση της συμφωνίας μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Δημοκρατίας του Καζακστάν σχετικά με το καθεστώς της πόλης του Μπαϊκονούρ. http://www.roscosmos.ru/23080/ Η... διαστημική χριστουγεννιάτικη καρτ-ποστάλ του αστροναύτη Τιμ Πικ O αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, Tim Peake, έστειλε τις δικές του ξεχωριστές ευχές για τα Χριστούγεννα με μια μοναδική φωτογραφία από το Διάστημα. «Καλά Χριστούγεννα σε όλους, μέσα και έξω από τον πλανήτη», έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter. http://www.pronews.gr/portal/20161224/genika/diastima/49/i-diastimiki-hristoygenniatiki-kart-postal-toy-astronayti-tim-pik-foto

Τι περιμένουμε στην Επιστήμη το 2017 σύμφωνα με το Science. Από την απειλή του Ντόναλντ Τραμπ να αποσυρθεί από τη συμφωνία για το κλίμα, μέχρι την προσπάθεια να φωτογραφίσουν τον ορίζοντα μιας μαύρης τρύπας, το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Science παραθέτει τις εξελίξεις που μπορούμε να περιμένουμε τη νέα χρονιά. Τρικυμία για το κλίμα Αν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, όπως έχει υποσχεθεί ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, η Κίνα, πλέον ο μεγαλύτερος ρυπαντής του κόσμου, θα κληθεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο στη διεθνή προσπάθεια. Φέτος, το Πεκίνο αναμένεται να ενεργοποιήσει μια εγχώρια αγορά δικαιωμάτων εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου. Οι παγκόσμιες εκπομπές τείνουν να σταθεροποιηθούν τα τελευταία χρόνια, και το 2017 θα μπορούσαν ακόμα και να πέσουν. Πολιτικό χανγκόβερ Το 2017 θα αναδειχθούν οι πραγματικές συνέπειες από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δεν αποκλείεται να καταργήσει τις κλιματικές έρευνες της NASA και να απαγορεύσει τη χρήση ανθρώπινων εμβρυακών βλαστοκυττάρων στην έρευνα. Τον Μάρτιο, η Βρετανία ξεκινά διαπραγματεύσεις για την αποχώρησή της από την ΕΕ, η οποία θα μπορούσε να έχει τεράστιες συνέπειες στην έρευνα. Επιστροφή στον αποστολέα Το 2017, η αποστολή Chang'e-5 της Κίνας θα φέρει στη Γη τα πρώτα δείγματα εδάφους από τη Σελήνη από τη δεκαετία του 1970. Και τον Σεπτέμβριο, η αποστολή Cassini της NASA θα περάσει μέσα από τα δαχτυλίδια του Κρόνου και θα τερματιστεί με βουτιά αυτοκτονίας στον γιγάντιο πλανήτη. Εσωτερικός κόσμος Το νέο έτος αναμένονται πολλές ακόμα έρευνες για το ρόλο του λεγόμενου μικροβιώματος -όλων των μικροβίων και ιών που ζουν πάνω και μέσα μας- στην ανθρώπινη ανάπτυξη, τον καρκίνο, τις πρόωρες γεννήσεις, τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου και τον διαβήτη τύπου ΙΙ. Γενετικός ανταγωνισμός Η αμερικανική δικαιοσύνη θα μπορούσε να εκδικάσει το 2017 τη διαμάχη για τις πατέντες του CRISPR, μιας επαναστατικής τεχνολογίας γενετικών παρεμβάσεων που θα μπορούσε να αποφέρει δισεκατομμύρια σε κέρδη. Στη Βρετανία, οι κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής θα μπορούν να ζητούν άδεια για μια αμφιλεγόμενη τεχνική αντικατάστασης των μιτοχονδρίων, η οποία δίνει μωρά με DNA από τρεις γονείς. Κβαντική υπεροχή Οι κβαντικοί υπολογιστές θα μπορούσαν για πρώτη φορά να πραγματοποιήσουν υπολογισμούς που θα ήταν αδύνατοι ακόμα και για τους καλύτερους κβαντικούς υπερυπολογιστές. Η Google συνεργάζεται με την καναδική D-Wave, ενώ η Microsoft ετοιμάζεται να απαντήσει με μια την εναλλακτική προσέγγιση των «τοπολογικών» κβαντικών υπολογιστών, η οποία ενδέχεται να αποδειχθεί ανώτερη. Φωτίζοντας το σκοτάδι Τον Απρίλιο, διεθνής ομάδα ερευνητών θα χρησιμοποιήσει ταυτόχρονα εννέα ραδιοτηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο για να παρατηρήσει για πρώτη φορά τον ορίζοντα των γεγονότων γύρω από μια μαύρη τρύπα -το όριο απόστασης πέρα από το οποίο τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει. Το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων θα βάλει στο στόχαστρο τη μαύρη τρύπα που κρύβεται στην καρδιά του Γαλαξία μας. Θαυματουργά υλικά Λεπτά, φθηνά φωτοβολταϊκά συστήματα αναμένεται να περάσουν φέτος από τα εργαστήρια στη βιομηχανική παραγωγή. Η αποδοτικότητα των φωτοβολταϊκών που βασίζονται στο ορυκτό περοβσκίτη έχει αυξηθεί θεαματικά τα τελευταία χρόνια, όμως οι ερευνητές μόλις τώρα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τοξικότητας και αστάθειας του υλικού. Απέραντο γαλάζιο Τον Δεκέμβριο, το μεγαλύτερο θαλάσσιο καταφύγιο του κόσμου δημιουργείται επίσημα στη Θάλασσα του Ρος έξω από την ευαίσθητη Ανταρκτική. Σε διαφορετικό σημείο της λευκής ηπείρου, ένα γιγάντιο παγόβουνο αναμένεται να αποσπαστεί από την κρηπίδα πάγου Larsen C. Τα Τ-κύτταρα αντεπιτίθενται Δύο εταιρείες, η Novartis και η Kita Pharma, θα μπορούσαν να λάβουν άδεια το 2017 για μια πρώτη στο είδος της ανοσοθεραπεία για τον καρκίνο με την ονομασία CAR-T. Κύτταρα που απομονώνονται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή τροποποιούνται γενετικά και επιστρέφονται στην κυκλοφορία για να επιτεθούν στον καρκίνο. Η πειραματική θεραπεία έχει παρενέργειες, θα μπορούσε όμως να αποδειχθεί αποτελεσματική σε λεμφώματα και λευχαιμίες. Πλανήτης Εννέα Νέες παρατηρήσεις στο Ηλιακό Σύστημα θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του περίφημου Πλανήτη 9, ο οποίος αν υπάρχει βρίσκεται τόσο μακριά ώστε χρειάζεται 20.000 χρόνια για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Έμμεσες ενδείξεις για την ύπαρξή του ήρθαν στο φως το 2016. Επιπλέον, το νέο τηλεσκόπιο TESS της NASA θα εκτοξευτεί τον Δεκέμβριο για να αναζητήσει πλανήτες σε άλλα άστρα. Στην φωτογραφία μια ρωγμή πλάτους 100 μέτρων στην κρηπίδα πάγου Larsen C της Ανταρκτικής προμηνύει τη γέννηση ενός γιγάντιου παγόβουνου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500122187

Το βραβείο Βασικής Έρευνας της Βάδης-Βυρτεμβέργης απονεμήθηκε στην Ελληνίδα καθηγήτρια Κ. Χαρβάτη. Το ετήσιο βραβείο Βασικής Έρευνας της Βάδης-Βυρτεμβέργης φέτος απονεμήθηκε στην Ελληνίδα καθηγήτρια Κατερίνα Χαρβάτη. Η κ. Χαρβάτη εργάζεται στο Κέντρο Senckenberg Ανθρώπινης Εξέλιξης και Παλαιοπεριβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο του Tübingen. Το βραβείο συνοδεύεται από €100.000 και είναι το μεγαλύτερο βραβείο έρευνας της Γερμανίας. Ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Bernd Engler δήλωσε για την κ. Χαρβάτη: «Πραγματοποιεί εξαιρετική έρευνα στο κορυφαίο διεθνές επίπεδο. Είμαστε ενθουσιασμένοι που η προσφορά της αναγνωρίστηκε με ένα εξαιρετικά σεβαστό βραβείο». Η Κ. Χαρβάτη είναι επικεφαλής της ομάδας εργασίας Παλαιοανθρωπολογίας στο Ινστιτούτο Προϊστορίας και Μεσαιωνικής Αρχαιολογίας και την Κέντρου Senckenberg Ανθρώπινης Εξέλιξης και Παλαιοπεριβάλλοντος. Η έρευνά της επικεντρώνεται στην Παλαιοβιολογία των Νεάντερταλ και την προέλευση των σύγχρονων ανθρώπων. Διηύθυνε την έρευνα στο Ινστιτούτο Max Planck για την Εξελικτική Ανθρωπολογία στη Λειψία πριν καταλήξει σε Tübingen το 2009. http://www.pronews.gr/portal/20161225/genika/epistimes/27120/vraveio-vasikis-ereynas-tis-vadis-vyrtemvergis-aponemithike-stin

Ιδρυση του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Λίγα μέτρα μακριά από την πολύβουη Λεωφόρο Συγγρού οι θεατές του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου παρακολουθούν ένα πραγματικά συναρπαστικό υπερθέαμα να εκτυλίσσεται μπροστά στα έκθαμβα μάτια τους. Ενα δράμα με σκηνικό το Σύμπαν, ηθοποιούς τα φαινόμενα του ουρανού και πλοκή την ιστορία της φύσης. Ενα δράμα, που καμιά περιγραφή, όσο γλαφυρή κι αν είναι, δεν μπορεί να αποδώσει πλήρως. Ενα ταξίδι στη γνώση, που δεν τελειώνει στις εντυπωσιακές προβολές του Πλανηταρίου, αλλά συνεχίζεται και στους άλλους χώρους του κτιριακού συγκροτήματος, όπως είναι η ξεχωριστή Διαδραστική Εκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας, που προσκαλεί τους μικρούς «εξερευνητές» σε έναν περίπατο-έκπληξη. Πρόκειται για ένα ευέλικτο διεπιστημονικό κέντρο με σημαντική αποστολή τη διάχυση των επιτευγμάτων της επιστήμης στο ευρύ κοινό με έναν απλό και κατανοητό τρόπο και να το διαφωτίσει σχετικά με τη φύση της επιστημονικής έρευνας. Η δημιουργία του Ιδρύματος Ευγενίδου το 1956 ως ένα κοινωφελές μη κερδοσκοπικό ΝΠΙΔ οφείλεται στην υλοποίηση του οράματος που είχε ο Ευγένιος Ευγενίδης ώστε «να συμβάλει εις την εκπαίδευσιν νέων ελληνικής ιθαγενείας εν τω επιστημονικώ και τεχνικώ πεδίω». Ο Ευγενίδης δεν όριζε επακριβώς από τι επιθυμεί να απαρτίζεται το Ιδρυμα που δημιούργησε. Στη διάρκεια, όμως, της πενταετίας 1956-1961 η αείμνηστη αδελφή τού Ευγενίδη, η Μαριάνθη Σίμου, αποφάσισε τη δημιουργία μιας εστίας πολιτισμού, ενός κτιριακού συγκροτήματος ως πόλου έλξης για τους μαθητές και το ευρύ κοινό. Στις 15 Ιουνίου 1961 έγινε η θεμελίωση του συγκροτήματος που άρχισε να λειτουργεί στις 7 Ιουνίου του 1966. Μετά τον θάνατο της Σίμου, το 1981, την διαδέχθηκε ο στενός συνεργάτης και διάδοχος του Ευγένιου Ευγενίδη στον επιχειρηματικό χώρο, ο Νικόλαος Βερνίκος-Ευγενίδης, ενώ σήμερα την ευθύνη για την ανάπτυξη της νέας στρατηγικής του Ιδρύματος έχει ο κ. Λεωνίδας Δημητριάδης-Ευγενίδης, νέος πρόεδρος από το 2000 και συνεχιστής του έργου του ιδρυτή του τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον κοινωνικό στίβο. Οι πρώτες δράσεις του Ιδρύματος Από τις πρώτες δραστηριότητες του Ιδρύματος Ευγενίδου υπήρξε η συγγραφή και έκδοση μιας πλούσιας σειράς εξειδικευμένων τεχνικών βιβλίων, αφού από το 1956, και σε συνεχή συνεργασία με τα αρμόδια υπουργεία (Παιδείας, Εμπορικής Ναυτιλίας, Μεταφορών) το Ιδρυμα Ευγενίδου εκδίδει εκπαιδευτικά εγχειρίδια για τις διδακτικές ανάγκες Τεχνικών και Επαγγελματικών Λυκείων, Τεχνικών Σχολών και Σχολών του Εμπορικού Ναυτικού. Συνολικά μέχρι σήμερα το Ιδρυμα έχει επιμεληθεί τη συγγραφή και έκδοση 500 τίτλων βιβλίων σε περισσότερα από 50.000.000 αντίτυπα τα οποία διέθεσε στην πολιτεία σε τιμές πολύ χαμηλότερες του κόστους παραγωγής. Εξίσου σημαντική προσφορά στη νεολαία είναι και η λειτουργία του θεσμού χορήγησης υποτροφιών για μεταπτυχιακές σπουδές αλλά και ένα συστηματικό πρόγραμμα δωρεών με στόχο να αυξηθούν οι ευκαιρίες για μόρφωση και επιτυχία στον επαγγελματικό στίβο, νέων από όλες τις κοινωνικές ομάδες. Επιπλέον, μια σύγχρονη και ενημερωμένη επιστημονική και τεχνική βιβλιοθήκη και μια μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα της εποχής εκείνης συλλογή πειραμάτων Φυσικής, συμπλήρωνε την άμεση προσφορά του Ιδρύματος στους πολίτες της χώρας μας. Το ευρύτερο κοινό, πάντως, γνώρισε το Ιδρυμα Ευγενίδου κυρίως μέσα από τη λειτουργία του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, ενός χώρου μοναδικού στο είδος του στην Ελλάδα κι ένα από τα πλέον σύγχρονα Πλανητάρια της εποχής του. Ως πρώτος διευθυντής του Πλανηταρίου ανέλαβε το 1962 ο Δημήτριος Κωτσάκης, μετέπειτα καθηγητής στην έδρα της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η εγκατάσταση του Πλανηταρίου είχε ως βασική επιδίωξη την ποιοτική βελτίωση της επιστημονικής επιμόρφωσης του λαού μας, ενώ σε όλη αυτή την πρώτη περίοδο της λειτουργίας του, το Πλανητάριο έδωσε έμφαση στις παραστάσεις για τους τελειόφοιτους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Την ίδια περίοδο σημαντική ήταν επίσης και η προσφορά του αστρονόμου Κωνσταντίνου Χασάπη, ο οποίος, ως δεινός ομιλητής, συνέπαιρνε κυριολεκτικά το πολυπληθές ακροατήριό του. Το πρώτο Πλανητάριο του Ιδρύματος διέθετε μια αίθουσα με 240 θέσεις, κάτω από έναν ημισφαιρικό θόλο διαμέτρου 15 μέτρων. Το κύριο προβολικό του σύστημα ήταν ο «Παγκόσμιος Προβολέας» της εταιρείας Zeiss, ένα όργανο που αποτελείτο από 29.000 εξαρτήματα και έφερε πάνω του 150 μικρότερα προβολικά συστήματα. Ο Προβολέας, με ύψος 6 μέτρων και βάρος 2,5 τόνων, είχε τη δυνατότητα, μεταξύ άλλων, να προβάλλει όλα τα άστρα που μπορεί να δει το αβοήθητο μάτι και τις κινήσεις των πλανητών από οποιοδήποτε σημείο της Γης, καθώς και διάφορα άλλα ουράνια φαινόμενα. Μέσα από τις προβολές του Πλανηταρίου με θέματα για το Σύμπαν, εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες όλων των ηλικιών ένιωσαν τη γοητεία ενός ταξιδιού στο Διάστημα. Επιμορφωτικές εκπομπές με πολλά εκατομμύρια θεατές Το καλοκαίρι του 1972 η Μαριάνθη Σίμου επέλεξε ως διάδοχο του Δημητρίου Κωτσάκη στη διεύθυνση του Πλανηταρίου τον Διονύση Σιμόπουλο, ο οποίος ήταν τότε διευθυντής του Πλανηταρίου Zeiss στο Κέντρο Τεχνών και Επιστημών της Λουιζιάνα, ενός από τα δέκα μεγαλύτερα πλανητάρια των ΗΠΑ. Ο Σιμόπουλος ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Απρίλιο του 1973, και στα επόμενα χρόνια εισήγαγε διάφορες καινοτομίες στη μουσική, καλλιτεχνική και σκηνοθετική επένδυση των παραστάσεων του Πλανηταρίου. Συγχρόνως, χάρη στο προσωπικό ενδιαφέρον της Μαριάνθης Σίμου, η οποία διέθετε τα αναγκαία κεφάλαια, ανακαινίστηκε και ο οπτικοακουστικός εξοπλισμός με προβολείς ειδικών εφέ που αναπαριστούσαν δεκάδες διαφορετικά αστρονομικά φαινόμενα χάρη στα οποία οι παραστάσεις γίνονταν όλο και πιο θεαματικές με αποτέλεσμα την εντυπωσιακή αύξηση των θεατών του Πλανηταρίου. Την ίδια περίοδο, το Ευγενίδειο Πλανητάριο συνέστησε το 1978 την European-Mediterranean Planetarium Association με σκοπό την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των μεγάλων Πλανηταρίων της Ευρώπης. Με τον ίδιο στόχο, 15 χρόνια αργότερα και σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO) δημιουργήθηκε μια ακόμη πανευρωπαϊκή επιστημονική οργάνωση με την επωνυμία «Ευρωπαϊκή Ενωση για την Αστρονομική Εκπαίδευση» (European Association for Astronomy Education). Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 οι παραστάσεις του Πλανηταρίου εμπλουτίστηκαν με τη χρήση ειδικών βιντεοπροβολέων πάνω σε μηχανικές βάσεις που παρουσίαζαν σε οποιαδήποτε τοποθεσία του θόλου εκατοντάδες αστρονομικά αντικείμενα και φαινόμενα αναλόγως με τη θεματολογία της παράστασης. Η πολυπλοκότητα των νέων παραστάσεων απαίτησε την εγκατάσταση ενός υψηλής τεχνολογίας ηχητικού συστήματος πολλαπλών διαύλων που οδηγούσε επίσης και τα υπολογιστικά συστήματα ελέγχου και αυτοματισμού των παραστάσεων. Για να επιτευχθούν όλες αυτές οι καινοτομίες, απαιτήθηκαν μεγάλα ποσά που εγκρίθηκαν από τον πρόεδρο του Ιδρύματος Νικόλαο Βερνίκο-Ευγενίδη. Παρ’ όλη, όμως, την αναβάθμισή του η σφαίρα επιρροής του Πλανηταρίου σταματούσε λίγα μόνο μέτρα από τις πόρτες του. Η διαπίστωση αυτή έστρεψε την προσοχή του Πλανηταρίου προς ένα ιδιαίτερα «μαζικό» μέσο επικοινωνίας και διάχυσης της επιστήμης, την τηλεόραση, με πρόσβαση σ’ ένα ευρύτερο κοινό απ’ αυτό που επισκέπτονταν τις παραστάσεις του. Κι έτσι σύντομα το Πλανητάριο μετατράπηκε σ’ ένα ενημερωτικό, εκλαϊκευτικό και εκπαιδευτικό κέντρο, αφού μόνο μέσω της πλατιάς συνεργασίας με την κοινωνία η λειτουργία του μπορούσε να πετύχει πραγματικά τον σκοπό της και να αναπτυχθεί. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 δημιουργήθηκαν πάνω από 500 επιμορφωτικές εκπομπές για την τηλεόραση σε πετυχημένες σειρές εκλαϊκευμένης επιστήμης, όπως «Κόκκινοι Γίγαντες και Ασπροι Νάνοι», «Στα Μονοπάτια των Αστρων», «Παράθυρο στο Σύμπαν» κ.λπ. που παρακολούθησαν συνολικά δεκάδες εκατομμύρια μικροί και μεγάλοι θεατές. Συγχρόνως η τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα βρήκε το Ευγενίδειο Πλανητάριο να διαμορφώνει νέους στόχους επικοινωνίας με το ευρύ κοινό με εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά που έγιναν τότε το κύριο μέσο εκλαϊκευμένης διάχυσης των νέων γνώσεων. Στον 21ο αιώνα με διαδραστικές εκθέσεις Με την έλευση του 21ου αιώνα, το Ιδρυμα Ευγενίδου ξεκίνησε να υλοποιεί μια φιλόδοξη προσπάθεια με τη δημιουργία ενός υπερσύγχρονου, δυναμικού εκπαιδευτικού πολυχώρου όπου το κοινό μπορεί να μαθαίνει, να εξερευνά και να ανακαλύπτει, μέσα από τη χρήση διαδραστικών μεθόδων, με τρόπο εποπτικό και ψυχαγωγικό. Το εμβαδόν του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου είναι τριπλάσιο του παλαιού χώρου προβολών, ενώ ο νέος θόλος-οθόνη, διαμέτρου 25 μέτρων και επιφάνειας μεγαλύτερης των 950 τ.μ., είναι τριπλάσιος του αντίστοιχου θόλου στο παλαιό Πλανητάριο. Ενα ηχητικό σύστημα υψηλών προδιαγραφών (40.000 watt και 44 ηχεία) και μια πληθώρα νέων οπτικοπροβολικών συστημάτων δίνει στο Πλανητάριο τη δυνατότητα εκτός από τις διεθνείς υπερπαραγωγές, να παρουσιάζει και δικές του ψηφιακές παραγωγές υψηλών προδιαγραφών. Τη θέση του ηλεκτρομηχανικού Αστρικού Προβολέα Zeiss του παλαιού Πλανηταρίου, που παραμένει ως μουσειακό έκθεμα, πήραν τα υπερσύγχρονα Ψηφιακά Συστήματα Αστρικών Προβολών «Εικονικής Πραγματικότητας» που καλύπτουν πλήρως τον θόλο. Τα χαρακτηριστικά αυτά αλλά και το γεγονός ότι το επίπεδο του χώρου είναι κεκλιμένο κατά 23,5 μοίρες, δημιουργούν στον θεατή μια μοναδική εμπειρία και την αίσθηση ότι «εμβαπτίζεται» στο προβαλλόμενο περιβάλλον. Τα συστήματα αυτά έχουν την ικανότητα να προσομοιώνουν τις κινήσεις των αντικειμένων αυτών δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν ή στο μέλλον, δίνοντας στους θεατές την ψευδαίσθηση μεταφοράς τους σε τρισδιάστατα ταξίδια στο εσωτερικό του γαλαξία μας, αλλά και πέρα απ’ αυτόν σε ολόκληρο το Σύμπαν των 100 δισεκατομμυρίων γαλαξιών. Ο νέος και υπερσύγχρονος αυτός χώρος προβολών, που λειτουργεί από τον Νοέμβριο του 2003, είναι παράλληλα και ένα θολωτό κινηματοθέατρο μεγάλης επιφάνειας. Χάρη στην εγκατάσταση του συστήματος προβολής κινηματογραφικών ταινιών μεγάλης επιφάνειας, οι πολυδάπανες μεγάλες διεθνείς παραγωγές ταινιών τύπου Imax™ και Omnimax™ με ευρύτερο ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον συνεχίζουν να ανανεώνονται τακτικά κάθε λίγους μήνες. Με το προβολικό αυτό σύστημα προβάλλονται ταινίες με δεκαπλάσια επιφάνεια εικόνας από τις ταινίες που προβάλλουν οι συμβατικοί κινηματογράφοι. Το Ιδρυμα Ευγενίδου όμως δεν σταμάτησε στο Πλανητάριο, αλλά θέλησε να υποδεχθεί τον 21ο αιώνα δημιουργώντας και έναν πρότυπο εκθεσιακό χώρο με σκοπό να συμβάλλει στην εκπαίδευση των νέων Ελλήνων μέσα από μια σύγχρονη αντίληψη για τη διάδοση της γνώσης, διαδραματίζοντας ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στη δημιουργία της επιστημονικής και τεχνολογικής συνείδησης των Ελλήνων στον 21ο αιώνα. Πατώντας κουμπιά, πληκτρολογώντας, γυρίζοντας διακόπτες, τραβώντας μοχλούς, αλλά και θαυμάζοντας, παρατηρώντας, συνδυάζοντας εικόνες και ήχους, οι επισκέπτες μπορούν να παρεμβαίνουν στο εκθεσιακό περιβάλλον. Βασική αρχή των νέων εκθεσιακών χώρων του Ιδρύματος είναι το τρίπτυχο «ακούω - ξεχνώ, βλέπω - θυμάμαι, ενεργώ - καταλαβαίνω». Κι έτσι φαίνεται ότι είναι μάλλον αναμφισβήτητο πως το Ευγενίδειο Πλανητάριο, και γενικότερα το Ιδρυμα Ευγενίδου, θα συνεχίσει να ανανεώνεται συνεχώς και να λειτουργεί όπως πάντα ως πηγή πληροφοριών για την επιστημονική γνώση, ενώ οι τεχνολογίες του μέλλοντος θα συνεχίσουν να καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα παρουσιάζονται και θα ερμηνεύονται τα επιτεύγματα της επιστήμης στο ευρύ κοινό. Το κυριότερο όμως είναι ότι το Ιδρυμα Ευγενίδου, χωρίς καμία κρατική επιχορήγηση, θα συνεχίσει να εμπνέει, να συναρπάζει και να ερεθίζει τη φαντασία των επισκεπτών του σχετικά με τα μυστήρια του Σύμπαντος, αλλά και της θέσης του ανθρώπου μέσα σ’ αυτό * Ο κ. Διονύσης Π. Σιμόπουλος είναι επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου. http://www.kathimerini.gr/889268/article/epikairothta/ellada/idrysh-toy-eygenideioy-planhtarioy

Κρόνος: Το Cassini της NASA φωτογράφισε το δορυφόρο Πανδώρα. Το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA έστειλε μερικές από τις πιο καθαρές και σε πιο μεγάλη ανάλυση φωτογραφίες από το φεγγάρι του Κρόνου Πανδώρα. Το Cassini συνέλαβε την εικόνα κατά τη διάρκεια της πιο κοντινής πτήσης του στην Πανδώρα, την 18η Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια της τρίτης «βουτιάς» του στα εξωτερικά άκρα των κύριων δακτυλίων του Κρόνου. Η Πανδώρα με διαστάσεις 104 χιλιομετρα 81 χιλιομετρα 64 χιλιομετρα βρίσκεται στον εξωτερικό Δακτυλίου F του Κρόνου, είναι ένα από τα 62 φεγγάρια του γιγαντιαίου αέριου πλανήτη και η τροχιά της φαίνεται να είναι χαοτική. Η αποστολή του Cassini έδωσε στην δημοσιότητα και μια κινούμενη εικόνα μέσω του Twitter. H φωτογραφία λήφθηκε από την κάμερα κλειστής γωνίας του διαστημικού σκάφους σε απόσταση περίπου 40.500 χιλιόμετρα από τον δορυφόρο του Κρόνου. https://www.youtube.com/watch?v=2TM7XYBNhlA http://www.pronews.gr/portal/20161223/genika/diastima/49/kronos-cassini-tis-nasa-fotografise-doryforo-pandora-foto-vinteo

Καθε τί που προστίθεται στην γνωση της ανθρωπότητας πρεπει και είναι καλοδεχούμενο!!! Οσο για αυτο που λεει ο KC οτι (Και σε τι θα μας οφελήσει ποσό απέχουν οι Πλειαδες αφού ο άνθρωπος ποτέ δεν πρόκειται να ταξιδέψει προς τα εκεί παρά μόνο στη φαντασία του) κανενας δεν μπορεί να ξερει απο τωρα πως θα ειναι τα διαστημικά ταξείδια το 22ο η τον 23ο αιώνα!!! Πλειαδες:οι κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης: Αλκυόνη, Μαία, Μερόπη, Ηλέκτρα, Κελαινώ, Ταϋγέτη και Στερόπη.