Δροσος Γεωργιος

Διατρητικό βλήμα θα μπορούσε να αναζητήσει ζωή στην Ευρώπη. Το μεγάλο ερώτημα του εάν ο δορυφόρος του Δία Ευρώπη φιλοξενεί μικροβιακή ζωή θα μπορούσε ίσως να απαντηθεί χάρη σε ένα βλήμα με το οποίο ευρωπαίοι ερευνητές σχεδιάζουν να τρυπήσουν τους πάγους του φεγγαριού. Οραματιστές της πλανητολογίας συναντώνται αυτήν την εβδομάδα στο Παρατηρητήριο του Παρισιού αναζητώντας την καλύτερη προσέγγιση για την εξερεύνηση του υποσχόμενου δορυφόρου, ο οποίος κρύβει έναν παγκόσμιο ωκεανό κάτω από ένα παχύ παγωμένο κέλυφος. Η λύση στην οποία θα καταλήξουν θα μπορούσε να προστεθεί στην αποστολή της NASA που προγραμματίζεται να εκτοξευτεί τη δεκαετία του 2020 -η αμερικανική υπηρεσία έχει προσκαλέσει την ευρωπαϊκή ESA να συμμετάσχει στην προσπάθεια. Η ESA θα μπορούσε να συνεισφέρει ένα όργανο για το αμερικανικό σκάφος ή μια συσκευή που θα απελευθερωθεί από το σκάφος αυτό και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από την Ευρώπη. Όπως αναφέρει από το Παρίσι ο Τζόναθαν Έιμος του BBC, η ιδέα που έχει μελετηθεί περισσότερο μέχρι σήμερα είναι ένα βλήμα, γεμάτο επιστημονικά όργανα, που θα πέσει στην επιφάνεια της Ευρώπης με μεγάλη ταχύτητα και θα χωθεί μέσα στον πάγο σε μεγάλο βάθος. Εκεί, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως σεισμογράφος για να μελετήσει τη γεωλογία του δορυφόρου, ή να ανιχνεύσει τη χημική υπογραφή της ζωής, πολύ κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου όπου η ακτινοβολία θα κατέστρεφε κάθε βιολογικό μόριο. Η ιδέα είχε εξασφαλίσει και παλαιότερα χρηματοδότηση της ESA για προκαταρκτικές δοκιμές: το 2013, η ευρωπαϊκή αεροδιαστημική βιομηχανία Airbus εκτόξευσε ένα πειραματικό βλήμα που χτύπησε ένα μεγάλο μπλοκ πάγου με ταχύτητα 300 μέτρων το δευτερόλεπτο, ή 1.080 χιλιόμετρα την ώρα. «Για μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, τα όργανα [στο εσωτερικό του βλήματος] δέχτηκαν μεγάλο σοκ» λέει ο Ζερέντ Τζόουνς του University College του Λονδίνου, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Παρόλα αυτά, κάποια από τα όργανα έχουν δοκιμαστεί σε αυτές τις ταχύτητες και επέζησαν» επισημαίνει. Η πρόσκληση της ESA για υποβολή προτάσεων αναμένεται στα τέλη Απριλίου, σίγουρα όμως θα περάσουν χρόνια μέχρι να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις και να εγκριθεί η πρόταση από τη NASA. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία σχεδιάζει εξάλλου μια ανεξάρτητη, σύντομη επίσκεψη στην Ευρώπη με την αποστολή Juice, η οποία προγραμματίζεται να αναχωρήσει το 2020 με προορισμό τον Γανυμήδη, ένα διαφορετικό φεγγάρι του Δία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072681

ΗΠΑ: Σχέδια για την αναβάθμιση των δίδυμων «κυνηγών» βαρυτικών κυμάτων. Με τις δύο πανομοιότυπες διατάξεις του, στην Ουάσιγκτον και τη Λουιζιάνα των ΗΠΑ, το πείραμα Advanced LIGO έχει ήδη γράψει ιστορία στη φυσική, αφού στις αρχές Φεβρουαρίου κατάφερε για πρώτη φορά να ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα. Αυτό ωστόσο κάθε άλλο παρά σημαίνει πως το πείραμα ολοκλήρωσε την αποστολή του. Αντίθετα, όχι μόνο οι διατάξεις συνεχίζουν να αναζητούν βαρυτικά κύματα, αλλά οι επιστήμονες εξετάζουν ήδη τρόπους για να τις αναβαθμίσουν, ώστε να αυξήσουν την ευαισθησία του πειράματος. Τέτοιοι προτεινόμενοι τρόποι τέθηκαν στο τραπέζι την περασμένη εβδομάδα, σε συνάντηση που οργάνωσε γι’ αυτό τον σκοπό η Ένωση Αμερικανών Φυσικών στο Salt Lake City. Με δεδομένο πως το Advanced LIGO βασίζεται στην απειροελάχιστη παραμόρφωση των αποστάσεων που προκαλούν τα βαρυτικά κύματα, στη συνάντηση κατατέθηκαν ιδέες για το πώς θα μπορούν να ανιχνευθούν παραμορφώσεις μικρότερες από το 0,01% της διαμέτρου του πρωτονίου. Κάθε ανιχνευτής του Advanced LIGO αποτελείται από δύο σήραγγες μήκους 4 χιλιομέτρων, οι οποίες είναι κάθετες μεταξύ τους. Στην κοινή τους βάση, μία συσκευή διαιρεί μία δέσμη λέιζερ, στέλλοντας από μία σε κάθε σήραγγα. Κάθε δέσμη θα διατρέξει τη σήραγγα, θα ανακλασθεί στο άκρο από ένα κάτοπτρό, και θα επιστρέψει. Αν οι δέσμες ταξιδέψουν ίσες αποστάσεις, τότε θα γυρίσουν ταυτόχρονα πίσω στη βάση. Αν όμως περάσει από τη διάταξη κάποιο βαρυτικό κύμα, τότε αυτό θα αλλοιώσει τις αποστάσεις που διανύουν οι δέσμες – μία αλλαγή που μπορούν να ανιχνεύσουν οι επιστήμονες. Όπως είναι φυσικό, για να μετρηθούν τόσο μικρές παραμορφώσεις, θα πρέπει να ξεπερασθούν αρκετά τεχνικά προβλήματα. Πρώτο και καλύτερο, το γεγονός ότι μία απειροελάχιστη δόνηση, ακόμη και από ένα αυτοκίνητο που περνά από την περιοχή, μπορεί να μετακινήσει ελαφρώς τα κάτοπτρα και επομένως να γίνει αιτία για πειραματικό σφάλμα. Μία στρατηγική για να απομονωθούν ακόμη πιο αποτελεσματικά οι διατάξεις από τέτοιους τοπικούς «θορύβους» είναι τα κάτοπτρα να μην αγγίζουν το έδαφος, αλλά να αιωρούνται κρεμασμένα από σκαλωσιές. Παράλληλα, σεισμογράφοι θα καταμετρούν την παραμικρή μετακίνηση του εδάφους, ώστε σε πραγματικό χρόνο να μεταβάλλεται η θέση των κατόπτρων για να παραμείνει σταθερή η απόστασή τους από την κοινή βάση. Μία τέτοια λύση, όμως, θα σήμαινε πως τα κάτοπτρα δεν θα επηρεάζονταν από τα τοπικά μικροτραντάγματα, αλλά μόνο από τις δονήσεις που προέρχονται από μεγάλες αποστάσεις – ακόμη κι από έναν σεισμό με επίκεντρο την Αυστραλία. Επομένως, για να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και οι σεισμογράφοι, και αυτοί δεν θα έρχονται σε επαφή με το έδαφος, αλλά θα αιωρούνται επίσης κρεμασμένοι από ειδικές σκαλωσιές. Εκτός από τεχνικά προβλήματα όπως το παραπάνω, για να αυξηθεί η ευαισθησία του πειράματος θα πρέπει να λυθεί ένα ακόμη πιο θεμελιώδες εμπόδιο, το οποίο προέρχεται από την κβαντική φυσική. Ο λόγος είναι πως, στην περίπτωση βαρυτικών κυμάτων πάνω από μία συγκεκριμένη συχνότητα (περίπου 1 kHz), μπαίνουν περιορισμοί από την αρχή της απροσδιοριστίας. Αυτό το βασικό αξίωμα της κβαντομηχανικής, το οποίο διατύπωσε ο Γερμανός Βέρνερ Χάιζενμπεργκ τη δεκαετία του 1920, έχει εφαρμογή σε συγκεκριμένα ζεύγη φυσικών μεγεθών, όπως για παράδειγμα στη θέση και την ορμή, βάζοντας ένα όριο στην ακρίβεια των μετρήσεών τους. Έτσι, για παράδειγμα, όσο πιο ακριβής είναι η μέτρηση της θέσης ενός σωματιδίου, τόσο λιγότερο ακριβής είναι η μέτρηση της ταχύτητάς του. Στην περίπτωση του Advanced LIGO, η αρχή της αβεβαιότητας σημαίνει πως όσο πιο ακριβής είναι η μέτρηση της έντασης των δεσμών, τόσο λιγότερο ακριβής είναι η μέτρηση της φάσης των κυμάτων φωτός, από την οποία προκύπτουν οι ανιχνεύσεις των κυμάτων. Για να παρακαμφθεί το αξίωμα, Δανοί φυσικοί πρότειναν οι δέσμες να περνούν μέσα από έναν ειδικό κρύσταλλο. Το αποτέλεσμα θα είναι να μπορεί να μετρηθεί η φάση των κυμάτων με μικρότερο σφάλμα, «εις βάρος» της ακρίβειας κατά τη μέτρηση της έντασης. Μαζί με τις υπόλοιπες ιδέες, η τεχνική αυτή θα αξιοποιηθεί στην επόμενη φάση βελτιώσης του Advanced LIGO. Όταν έγινε η προηγούμενη αναβάθμιση του πειράματος, η οποία ολοκληρώθηκε τον περασμένο φθινόπωρο και κόστισε 200 εκατομμύρια δολάρια, δεν ήταν έτοιμη για να εφαρμοσθεί. http://www.naftemporiki.gr/story/1096098/ipa-sxedia-gia-tin-anabathmisi-ton-didumon-kunigon-barutikon-kumaton

Στίβεν Χόκινγκ: «Οι μαύρες τρύπες δεν είναι οι αιώνιες φυλακές που κάποτε πιστεύαμε ότι ήταν» Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν την Δευτέρα στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ όπου ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ έδωσε μια διάλεξη για τι άλλο; Τις μαύρες τρύπες οι οποίες αποτελούν το βασικό ερευνητικό του αντικείμενο εδώ και δεκαετίες. Ο Βρετανός επιστήμονας με τον δικό του πάντοτε ξεχωριστό από κάθε άποψη τρόπο αναφέρθηκε στα όσα γνωρίζουμε σήμερα για τις μελανές οπές αλλά και σε όσα πιστεύει πλέον ο ίδιος για αυτές με βάση τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει από τις παρατηρήσεις και τα ευρήματα των τελευταίων ετών. «Οι μαύρες τρύπες δεν είναι οι αιώνιες φυλακές που κάποτε πιστεύαμε ότι ήταν. Η ύλη μπορεί να διαφύγει από μια μαύρη τρύπα και ίσως να καταλήγει σε κάποιο άλλο Σύμπαν. Αν λοιπόν νιώθεις ότι είσαι μέσα σε μια μαύρη τρύπα μην εγκαταλείψεις την προσπάθεια, υπάρχει δρόμος διαφυγής» ανέφερε ο Χόκινγκ με την μηχανική του φωνή στην κατάμεστη αίθουσα. «Οι μαύρες τρύπες είναι πιο παράξενες από οτιδήποτε έχουν φανταστεί οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας αλλά παρά το ότι ο Αϊνστάιν αμφισβητούσε την ύπαρξη τους αυτές είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι υπάρχουν. Η πρόσφατη ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων είναι μια στερεή απόδειξη της ύπαρξης τους» ανέφερε ο 74χρονος επιστήμονας που πάσχει από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση η οποία τον έχει καθηλώσει σε αναπηρική καρέκλα αλλά συνεχίζει να εργάζεται, να δίνει διαλέξεις σε όλο τον κόσμο και να γράφει βιβλία. «Το μέγεθος μιας μαύρης τρύπας διαφέρει. Μπορεί να έχει διάμετρο περίπου δύο δισ. χλμ αλλά μπορεί να είναι και πολύ μικρές έχοντας μέγεθος παρόμοιο με εκείνο ενός βουνού. Είναι πιθανό μάλιστα να καταφέρουν οι ερευνητές στο CERN ή σε άλλο επιταχυντή να καταφέρουν να δημιουργήσουν μια μίνι μαύρη τρύπα» ανέφερε ο Χόκινγκ και είπε χαριτολογώντας ότι «αν τα καταφέρουν φυσικά θα πρέπει να μου απονείμουν το βραβείο Νομπέλ». Ο Χόκινγκ έχει αναθεωρήσει την αρχική του άποψη ότι οι πληροφορίες της ύλης που πέφτουν μέσα σε μια μαύρη τρύπα καταστρέφονται. «Είναι σαν να βάζεις φωτιά σε μια εγκυκλοπαίδεια. Οι πληροφορίες δεν χάνονται αν κρατήσεις τις στάχτες αλλά βέβαια είναι δύσκολο να τις διαβάσεις. Οι μαύρες τρύπες αποτελούν τους πιο αποδοτικούς σκληρούς δίσκους στο Σύμπαν. Το πώς καταφέρνουν να αποθηκεύουν τόσο μεγάλο όγκο δεδομένων είναι μεγάλο μυστήριο που προσπαθούμε σκληρά να φωτίσουμε» ανέφερε Χόκινγκ που στο τέλος της ομιλίας του μίλησε για την ανάγκη του ανθρώπινου είδους να βρει κατοικήσιμους κόσμους στο Σύμπαν και να τους αποικήσει γιατί στη Γη δεν μπορούμε να επιβιώσουμε ως είδος για μεγάλο χρονικό διάστημα. http://www.pronews.gr/portal/20160419/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%B5%CE%BD-%CF%87%CF%8C%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%C2%AB%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5

Οι προετοιμασίες για τις πρώτες εκτοξεύσεις από το κοσμοδρόμιο Vostochny. Στο Vostochny κοσμοδρόμιο, συνεχίζονται οι εργασίες για την προετοιμασία για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα "Soyuz-2.1a" με τρία διαστημόπλοια (SC) "Lomonosov", "Aist-2D" και Samsat-218 ( "SUNSAT-218»).Οι ειδικοί του "RCC« Πρόοδος »έχουν ολοκληρώσει το χώρο υποδοχής και το κεφάλι του τρίτου σταδίου του πυραύλου φορέα« Σογιούζ-2.1α ». Η πρώτη εκτόξευση απο το κοσμοδρόμιο Vostochny έχει προγραμματιστεί για τις 27 του Απρ 2016. Το επιστημονική διαστημικό σκάφος «Λομονόσοφ» δημιουργήθηκε με απόφαση του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας και έχει σχεδιαστεί για να πραγματοποιήσει επιστημονικά πειράματα για τη μελέτη μεταβατικών φαινομένων του φωτός *, τα χαρακτηριστικά ακτινοβολίας της μαγνητόσφαιρας της Γης και βασική κοσμολογική έρευνα. Το διαστημικό σκάφος είναι εξοπλισμένο με το διαστημικό τηλεσκόπιο για να μετρηθεί η σύνθεση και το ενεργειακό φάσμα και χημικών των κοσμικών ακτίνων εξαιρετικά υψηλής ενέργειας από την τροχιά της Γης. Επιπλέον, τα συστήματα του οχήματος επί του σκάφους υπάρχουν εγκατεστημένες συσκευές για τη μελέτη των κοσμικών εκρήξεων ακτίνων γάμμα και κοντά στην μαγνητόσφαιρα της Γης. Το SC "Aist-2D" - ρωσικός δορυφόρος τηλεπισκόπησης (RS) με ανάλυση έως και 1,5 μέτρα. Ο σχεδιασμός του διαστημικου σκάφους εγινε μαζί απο τους μηχανικούς της "RCC" Πρόοδος "και του Κρατικου Πανεπιστημιου Aerospace Σαμαρά (Gray). Το Nanosatellite Samsat-218 είναι μέρος του επιστημονικού εξοπλισμού «Επικοινωνία», που δημιουργήθηκε από επιστήμονες και μηχανικούς της SSAU JSC "RCC" Progress ". Το δεύτερο μέρος του "Επικοινωνήστε μαζί μας" του συγκροτήματος θα βρίσκεται πάνω σε ένα μικρό διαστημόπλοιο «Aist-2D." Το έργο του συγκροτήματος ειναι η ανάπτυξη της τεχνολογίας ελέγχου μικρών διαστημικών σκαφών. (Οι Παροδικές εκλάψεις φωτος * - οι γρήγορες λάμψεις φωτός στο υπεριώδες μέρος της ανώτερης ατμόσφαιρας της Γης σε υψόμετρο περίπου 100 χλμ. Μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου απελευθερώνεται ενέργεια πολλών megajoules. Αυτά τα φαινόμενα μπορεί να επεκταθεί για δεκάδες χιλιόμετρα και να δημιουργήσει ένα δυνητικό κίνδυνο για διαστημικούς πυραύλους. Η φύση αυτών των φαινομένων είναι τώρα το αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης. Το φαινόμενο εχει ανεπαρκώς μελετηθεί.) http://www.roscosmos.ru/22168/

Το Opportunity συνέλαβε έναν «δαίμονα της σκόνης» στον πλανήτη Άρη. Μία φωτογραφία ενός «Αρειανού δαίμονα σκόνης», την οποία τράβηξε το Opportunity, το ένα από τα δύο rover – εξερευνητές που βρίσκονται σε λειτουργία στον πλανήτη Άρη, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Πρόκειται για μία αναδυόμενη στήλη θερμού αέρα, η οποία καθώς περιστρέφεται, σηκώνει κόκκους από το έδαφος και δημιουργεί μία ορατή δίνη. Αυτά τα φαινόμενα ονομάζονται “δαίμονες” ή “διάβολοι σκόνης” (dust devils) και συναντώνται τόσο στη Γη όσο και στον Άρη. Μάλιστα, αν και για το Opportunity τέτοιοι “Αρειανοί δαίμονες” έχουν αποδειχθεί σπάνιο θέαμα (έχει «δει» πολύ λίγους), το διδυμάκι του, rover Spirit, όσο ήταν σε λειτουργία, είχε καταφέρει να “συλλάβει” πολλούς και να στείλει αρκετά πορτραίτα τους στη Γη. Τώρα, έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μία ακόμα φωτογραφία τους. Και μπορεί αυτός ο “δαίμονας” να μην μοιάζει με την τεραστίων διαστάσεων αμμοθύελλα που άνοιξε την ταινία The Martian, αλλά το θέαμα είναι, ούτως ή άλλως, υπέροχο: Η φωτογραφία, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις 4 Απριλίου, λήφθηκε στις 31 Μαρτίου, καθώς το Opportunity ανέβαινε την πλαγιά με το όνομα “Ράχη (Ridge) Knudsen”, στο νότιο άκρο της “Κοιλάδας του Μαραθώνα” στον κρατήρα Endeavour. Το rover γύρισε την Navcam του προς τα πίσω, κοιτάζοντας προς την κοιλάδα, όπου στριφογύριζε ταχύτατα ο παραπάνω “διάβολος”, για αυτό διακρίνονται τα ίχνη του στην πλαγιά. Ήταν η 4332η (Αρειανή) μέρα του Opportunity στο έδαφος του κόκκινου πλανήτη. http://www.pronews.gr/portal/20160419/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-opportunity-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%C2%AB%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Το μεγάλο «παράπονο» του Μπαζ Άλντριν. Στις ΗΠΑ, ο Μπαζ Άλντριν είναι ένας ζωντανός θρύλος. Ένας πατριώτης που ενσαρκώνει το αμερικανικό όνειρο και χάρισε στις ΗΠΑ μια μεγάλη πρωτιά. Ο αστροναύτης του Apollo 11 περπάτησε στη σελήνη μαζί με τον Νιλ Άρμστρονγκ και το επίτευγμά του γράφτηκε με «χρυσά γράμματα» στη διαστημική ιστορία των ΗΠΑ. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο δεύτερος άνθρωπος που περπάτησε στο φεγγάρι. Και αυτό είναι και το μεγάλο του «παράπονο»! Σε συνέντευξή του, ο 86χρονος πλέον αστροναύτης εξήγησε γιατί τον ενοχλεί τόσο πολύ που για ολόκληρη τη ζωή του ήταν ένα βήμα πίσω από τον Άρμστρονγκ. «Στην αρχή δεν με ενοχλούσε. Ως ανώτερος της αποστολής, ο Νιλ έπρεπε να είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πατούσε στη σελήνη. Μετά από χρόνια και χρόνια που με συστήνουν ως ο δεύτερος άνθρωπος που περπάτησε στη σελήνη είναι, όμως, ενοχλητικό. Πρέπει δηλαδή να εξηγήσω ότι κάναμε την ίδια εκπαίδευση, προσεληνωθήκαμε την ίδια ώρα και βοηθήσαμε όλοι στην αποστολή;» είπε γελώντας σε συνέντευξή του στο National Geographic. http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/to_megalo_parapono_tou_mpaz_alntrin-64363593/

To Hubble κοιτά το στόμα του Λέοντος. Ένας από τους μικρούς γαλαξίες που γυροφέρνουν τον δικό μας «Μίλκι Ουέι» αποκαλύπτεται σε μια από τις τελευταίες εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Μικρός, αραιός και αχνός, ο Λέοντας Α περιέχει αναπάντεχα πολλά νεαρά άστρα. Ο γαλαξίας-νάνος Λέων Α, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2,5 εκατομμυρίων ετών, είναι ένα από τους δεκάδες γαλαξίες της λεγόμενης Τοπικής Ομάδας, της γιγαντιαίας δομής στην οποία ανήκει ο δικός μας Γαλαξίας και ο διάσημος γαλαξίας της Ανδρομέδας. Οι αστρονόμοι, επισημαίνει η NASA σε ανακοίνωσή τους, μελετούν τους γαλαξίες-νάνους επειδή έχουν απλούστερη δομή από τους γιγάντιους συγγενείς τους. Λόγω της μικρής απόστασής του, ο Λέων Α μπορεί να μελετηθεί με λεπτομέρεια. Τα λίγα εκατομμύρια άστρα από τα οποία αποτελείται ο Λέων Α είναι τόσο αραιά σκορπισμένα ώστε ορισμένοι μακρινοί γαλαξίες στο φόντο διακρίνονται κατευθείαν μέσα από τον νάνο. Ο Λέων Α, ουσιαστικά μια σφαιρική συγκέντρωση άστρων, είναι ένας από τα πιο απομονωμένα μέλη της Τοπικής Ομάδας και δεν παρουσιάζει ενδείξεις πρόσφατης αλληλεπίδρασης με άλλους γαλαξίες. Το περίεργο είναι ότι ο Λέων Α κυριαρχείται από σχετικά νέα άστρα -οκτώ στα δέκα έχει ηλικία κάτω των 8 δισεκατομμυρίων ετών. Το νεαρό της ηλικίας τους δεν έχει ακόμα εξηγηθεί. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072372

Βίαια συμπαντικά φαινόμενα «αντιγράφονται» στο εργαστήριο. Στο σύμπαν εκτυλίσσονται πολλά ακραία φαινόμενα, αφού για παράδειγμα οι πλανήτες «βομβαρδίζονται» συνεχώς από κάθε λογής διαστημικούς βράχους, ενώ οι αστέρες παράγουν ασύλληπτα ποσά ενέργειας μέσω των θερμοπυρηνικών αντιδράσεων. Τι ακριβώς όμως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και ποιες επιπλέον γνώσεις μπορούν να μας δώσουν για το σύμπαν; Μήπως επίσης θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε προς όφελος του ανθρώπου; Για να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως τα παραπάνω, επιστήμονες από το Εθνικό Εργαστήριο Επιταχυντών SLAC πραγματοποιούν λεπτομερή πειράματα και αναπτύσσουν υπολογιστικές προσομοιώσεις, ώστε να αναπαραστήσουν τα πιο βίαια συμπαντικά φαινόμενα σε εργαστηριακή κλίμακα. «Η εργαστηριακή αστροφυσική κερδίζει γρήγορα έδαφος, χάρις στην εξέλιξη της τεχνολογίας», λεει στο σάιτ του SLAC o Ζίγκρφιντ Γκλένζερ, επικεφαλής του Επιστημονικού Τμήματος Υψηλής Ενεργειακής Πυκνότητας. «Πλέον έχουμε στη διάθεσή μας πανίσχυρα λέιζερ για να προσομοιώσουμε ακραίες καταστάσεις της ύλης, πηγές ακτίνων Χ για να τις αναλύσουμε σε ατομικό επίπεδο, όπως και υπερυπολογιστές για να “τρέξουμε” περίπλοκες προσομοιώσεις». Με τέτοια «όπλα» στη διάθεσή τους, η ομάδα του SLAC έδειξε πρόσφατα πως η σφοδρή σύγκρουση ενός μετεωρίτη σε κάποιον πλανήτη μπορεί να προκαλέσει την παραγωγή… διαμαντιών. Οι επιστήμονες υπέθεταν εδώ και χρόνια πως από μία τέτοια πρόσκρουση θα μπορούσε από τον γραφίτη του εδάφους να προκύψει μία μορφή διαμαντιού, ο λονσδαλεΐτης, που είναι μάλιστα σκληρότερος από το κανονικό διαμάντι. Για να ελέγξει αυτή την υπόθεση, η ομάδα του SLAC θέρμανε στο εργαστήριο μέσω λέιζερ ένα δείγμα γραφίτη, εφαρμόζοντας στη συνέχεια πολύ υψηλή πίεση – 2 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ατμοσφαιρική πίεση στο επίπεδο της θάλασσας. Έτσι, επιστρατεύοντας μία διάταξη φασματοσκοπίας ακτίνων Χ, είδε μόρια του γραφίτη να μετασχηματίζονται σε λονσδαλεΐτη μέσα σε δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Αν και το συγκεκριμένο πείραμα είναι χρήσιμο στη Γη, αφού τα ίχνη λονσδαλεΐτη αποτελούν επομένως ενδείξεις μιας πιθανής πρόσκρουσης μετεωρίτη, στο SLAC έχει επίσης διαλευκανθεί ένα «μυστήριο» που αφορά τους πλανήτες γίγαντες όπως ο Δίας. Σε αυτά τα σώματα, το εσωτερικό τους καταλαμβάνεται κυρίως από υγρό υδρογόνο, το οποίο σύμφωνα με θεωρίες θα μπορούσε υπό ειδικές συνθήκες να γίνει αγώγιμο, από ηλεκτρικά ουδέτερο που είναι κανονικά. Για να ελέγξουν αυτές τις θεωρίες, οι επιστήμονες του Εργαστηρίου χρησιμοποίησαν ένα π-πανίσχυρο λέιζερ για να θερμάνουν και να συμπιέσουν ένα δείγμα υγρού δευτέριου, το οποίο είναι ισότοπο του υδρογόνου. Έτσι, διαπίστωσαν πως το σε πολύ υψηλή πίεση και θερμοκρασία 4.000 βαθμών Κελσίου, όντως αλλάζουν οι ηλεκτρικές ιδιότητες του δευτέριου. Η συγκεκριμένη ανακάλυψη ανοίγει τον δρόμο για να κατανοηθούν καλύτερα ο σχηματισμός και η εξέλιξη των πλανήτων του ηλιακού μας συστήματος. Την ίδια στιγμή, ενδέχεται να αποδειχθεί χρήσιμη και στην προσπάθεια άλλων επιστημόνων να λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας, αναπτύσσοντας αντιδραστήρες πυρηνικής σύντηξης που χρησιμοποιούν σαν «καύσιμο» το δευτέριο. Από το «μικροσκόπιο» όμως της ομάδας του SLAC έχουν περάσει και οι «συμπαντικοί επιταχυντές», δηλαδή σώματα όπως οι τεράστιες μαύρες τρύπες που εκπέμπουν σωματίδια υψηλών ενεργειών. Οι επιστήμονες θέλουν να μελετήσουν τη συμπεριφορά αυτών των πηγών, κατ’ αρχάς επειδή έτσι θα κατανοήσουν ακόμη καλύτερα το σύμπαν. Από την άλλη πλευρά, ίσως αποκτήσουν καινοτόμες ιδέες για την κατασκευή καλύτερων επιταχυντών, που με τη σειρά τους θα χρησιμοποιηθούν για να εξερευνηθεί ο «κόσμος» των στοιχειωδών σωματιδίων. Μία υπόθεση για τους «συμπαντικούς επιταχυντές» είναι πως λειτουργούν με βάση ένα φαινόμενο που ονομάζεται «μαγνητική επανασύνδεση», δηλαδή με την απελευθέρωση μαγνητικής ενέργειας, καθώς οι μαγνητικές γραμμές στη ροή των φορτισμένων σωματιδίων κόβονται και επανασυνδέονται με διαφορετικό τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, οι επιστήμονες του SLAC αξιοποίησαν υπολογιστικές προσομοιώσεις για να δείξουν με ποιον τρόπο θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά η παραπάνω υπόθεση. Έτσι, κατάφεραν να δείξουν πώς θα πρέπει να σχεδιασθεί ένα τέτοιο πείραμα. http://www.naftemporiki.gr/story/1095642/biaia-sumpantika-fainomena-antigrafontai-sto-ergastirio «Καρδιά» ενός ατόμου για τον μικρότερο θερμικό κινητήρα στον κόσμο. Έναν πρωτοποριακό θερμικό κινητήρα, που λειτουργεί χρησιμοποιώντας μόλις ένα άτομο, περιγράφει πρόσφατη δημοσίευση στο Science. Πρόκειται για το αποτέλεσμα σειράς πειραμάτων της ομάδας QUANTUM, στο Ινστιτούτο Φυσικής του Johannes Gutenmberg University Mainz (JGU), σε συνεργασία με θεωρητικούς φυσικούς του FAU. Οι θερμικοί κινητήρες αποτελούν σημαντικό τμήμα του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού, από τη Βιομηχανική Επανάσταση ακόμα, καθώς μετατρέπουν την ενέργεια σε μηχανική δύναμη. Παράλληλα, οι εξελίξεις στον τομέα της σμίκρυνσης καθιστούν δυνατή την κατασκευή ακόμα μικρότερων συσκευών. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Κίλιαν Σίνγκερ, (JGU- πλέον στο Πανεπιστήμιο του Kassel) χρησιμοποίησε μια «Paul trap» για να «αιχμαλωτίσει» ένα μεμονωμένο, ηλεκτρικά φορτισμένο άτομο ασβεστίου. Το άτομο αυτό μπορεί να θερμανθεί μέσω ηλεκτρικά παραγόμενου «θορύβου» και να ψυχρανθεί με ακτίνα λέιζερ. Ως αποτέλεσμα, το άτομο υποβάλλεται σε έναν θερμοδυναμικό κύκλο, κινούμενο εμπρός και πίσω, αναπαράγοντας έτσι την κίνηση ενός χαρακτηριστικού κινητήρα. Επίσης, το άτομο μπορεί και να αποθηκεύει την ενεργεια. Όπως ανέφεραν οι ερευνητές, μετά από εκτεταμένα πειράματα, ο κινητήρας αυτός μπορεί να παράξει ισχύ των 10 εις την -22α βατ, και λειτουργεί στο 0,3%. Εάν υπάρξει κλιμακωτή αύξηση, η παραγόμενη ισχύς θα ήταν αντίστοιχη ενός κινητήρα αυτοκινήτου. Πάντως, σκοπός της όλης έρευνας είναι η δημιουργία μιας νανομηχανής που παρέχει γνώσεις και εμπειρία σχετικά με τη θερμοδυναμική σε επίπεδο μεμονωμένων σωματιδίων, κάτι που αποτελεί σημαντικό τομέα έρευνας σήμερα. http://www.naftemporiki.gr/story/1095575/kardia-enos-atomou-gia-ton-mikrotero-thermiko-kinitira-ston-kosmo

To Πειραματικό φουσκωτό δωμάτιο κούμπωσε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Λίγες μέρες μετά την άφιξη του σφιχτά πακεταρισμένου φορτίου, το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) συνέδεσε ένα πειραματικό φουσκωτό δωμάτιο, μια τεχνολογία που ίσως προσφέρει μεγαλύτερους χώρους διαμονής για τους πρώτους αστροναύτες στον Άρη, ίσως και σε τουρίστες. Το BEAM, ένας διογκούμενος χώρος διαβίωσης που αναπτύχθηκε από την αμερικανική εταρεία Bigelow Aerospace, έφτασε την περασμένη εβδομάδα στον ISS με το σκάφος ανεφοδιασμού Dragon. Το Σάββατο, το ξεφούσκωτο ακόμα δωμάτιο συνελήφθη με τον ρομποτικό βραχίονα του σταθμού και μεταφέρθηκε στην τελική του θέση, συνδεδεμένο στην υπομονάδα Tranquility του Σταθμού. Το δωμάτιο δεν θα γεμίσει με αέρα μέχρι τα τέλη Μαΐου, αναφέρει η NASA. Θα χρειαστούν περίπου 45 λεπτά μέχρι να φουσκώσει το και να διογκωθεί σε περισσότερο από πέντε φορές τον αρχικό του όγκο, φτάνοντας τα 4 μέτρα σε μήκος και τα 3,23 μέτρα σε διάμετρο. Για τα επόμενα δύο χρόνια, το πλήρωμα του ISS θα επισκέπτεται περιοδικά το νέο δωμάτιο και θα ελέγχει τη συμπεριφορά του. Στη διπλωμένη μορφή του, το BEAM καταλαμβάνει πέντε φορές μικρότερο όγκο Οι φουσκωτοί χώροι διαμονής, λένε η NASA και η Bigelow, καταλαμβάνουν πολύ μικρότερο χώρο κατά την εκτόξευση, μειώνοντας έτσι το κόστος της δημιουργίας μεγάλων κατασκευών στο Διάστημα. Η Bigelow θα μπορούσε έτσι να συμμετάσχει στην υλοποίηση της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη που προγραμματίζει η NASA για τη δεκαετία του 2030. Σύμφωνα με τη Bigelow, το BEAM πληροί τις προβλεπόμενες προδιαγραφές όσον αφορά τη δομική αντοχή της νέας μονάδας και τα επίπεδα προστασίας από την κοσμική ακτινοβολία και τις προσκρούσεις μικρομετεωριτών. Όταν η διετής δοκιμή τελειώσει, το BEAM θα αποσυνδεθεί από τον ISS και θα αφεθεί να καταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα. Αν τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά, η Bigelow θα προχωρήσει στην ανάπτυξη της μεγαλύτερης μονάδας B330, η οποία θα προσφέρει χώρο 330 κυβικών μέτρων, 20 φορές περισσότερο από ό,τι το BEAM. Η εταιρεία ελπίζει ότι μέχρι το 2021 θα είναι έτοιμη να προσφέρει δύο μονάδες B330 στη NASA ή σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο Διάστημα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072118

Πού βρισκόμαστε μέσα στο Σύμπαν; Ας ανακαλύψουμε το υπερσμήνος γαλαξιών Λανιακέα στο οποίο ανήκουμε. Η αστροφυσικός Hélène Courtois, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Λυών, εγκαινιάζει τον καινούργιο κύκλο διαλέξεων του CNRS, ο οποίος διοργανώνεται από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας, το CNRS και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η Hélène Courtois, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Λυών (Université Claude Bernard Lyon 1 / CNRS) έγινε παγκοσμίως γνωστή όταν, με τη διεθνή ομάδα που διευθύνει, ανακάλυψε τα σύνορα του συγκροτήματος γαλαξιών, μέσα στο οποίο ζούμε. Ονομάστηκε «Λανιακέα», χαβανέχικο όνομα που σημαίνει «Απροσμέτρητος Ουρανός». Η πολύ σπουδαία αυτή ανακάλυψη προέκυψε έπειτα από μια αναζήτηση του Great Attractor (Μέγα Ελκυστή), μια ομαδική έρευνα που διήρκεσε πάνω από 20 χρόνια. Διαβάστε σχετικά: The Laniakea supercluster of galaxies: περιοδικό Nature (ή στο arxiv.org) http://www.nature.com/nature/journal/v513/n7516/full/nature13674.html Στη διάλεξή της, η Hélène Courtois θα εξηγήσει πως η ανακάλυψη αυτή ανέτρεψε τις μέχρι τώρα θεωρίες για τους γαλαξίες με τη βοήθεια μιας καινούργιας τεχνικής «χαρτογράφησης» των γαλαξιών και θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε στις βασικές ερωτήσεις: Ποιοί είμαστε, πού πηγαίνουμε και τελικά από πού προερχόμαστε; Πέμπτη 21 Απριλίου 2016, στις 19:00 Μέγαρο Μουσικής, Βασ. Σοφίας κ΄ Κόκκαλη Εισαγωγή: Κανάρης Τσίγκανος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Ταυτόχρονη μετάφραση Ελεύθερη είσοδος με δελτία προτεραιότητας http://physicsgg.me/2016/04/15/%cf%80%ce%bf%cf%8d-%ce%b2%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd/

Διαστρική σκόνη αιχμαλωτίστηκε στον Κρόνο. Το διεθνές διαστημικό σκάφος Cassini ανίχνευσε την αχνή αλλά διακριτή υπογραφή της σκόνης που προέρχεται από μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Το Cassini πετά γύρω από το σύστημα του Κρόνου για 12 χρόνια μελετώντας τον γιγαντιαίο πλανήτη, τους δακτυλίους και τους δορυφόρους του. Έχει βρει επίσης εκατομμύρια κόκκους σκόνης πλούσιους σε πάγο, με το Cosmic Dust Analyser (Αναλυτή Κοσμικής Σκόνης), η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι από τον παγωμένο δορυφόρο Εγκέλαδο και οι οποίοι αποτελούν έναν από τους εξωτερικούς δακτυλίους του Κρόνου. Μεταξύ των κόκκων που ανιχνεύτηκαν, 36 ξεχώρισαν από το πλήθος - και οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ήρθαν πέρα ​​από το ηλιακό μας σύστημα. Η εξωγήινη σκόνη στο ηλιακό μας σύστημα δεν είναι εντελώς απροσδόκητη. Στη δεκαετία του 1990, η αποστολή της ESA / NASA Ulysses έκανε την πρώτη in-situ ανακάλυψη της διαστρικής σκόνης, που επιβεβαιώθηκε αργότερα από το διαστημόπλοιο Galileo της NASA. Η σκόνη ανιχνεύθηκε πάλι σε τοπικό διαστρικό νέφος: μια σχεδόν άδεια φυσαλίδα αερίου και σκόνης που ταξιδεύουμε μέσα με μια ξεχωριστή κατεύθυνση και την ταχύτητα. "Από εκείνη την ανακάλυψη, ελπίζαμε πάντα ότι θα είμαστε σε θέση να ανιχνεύσουμε αυτούς τους διαστρικούς παρείσακτους στον Κρόνο με το Cassini: ξέραμε ότι αν κοιτάξουμε προς τη σωστή κατεύθυνση θα πρέπει να τους βρούμε", λέει ο Nicolas Altobelli, επιστήμονας του έργου Cassini της ESA και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που αναφέρει τα αποτελέσματα στο περιοδικό Science. "Και πράγματι, κατά μέσο όρο, έχουμε αιχμαλωτίσει μερικά ανά χρόνο, ταξιδεύοντας με μεγάλη ταχύτητα και σε μια συγκεκριμένη διαδρομή αρκετά διαφορετική από εκείνη των συνήθων παγωμένων κόκκων που συλλέγουμε γύρω από τον Κρόνο." Οι μικροσκοπικοί κόκκοι σκόνης είχαν υπερβολική ταχύτητα με πάνω από 72000 χλμ/ώρα, αρκετά γρήγορα για να αποφύγουν να παγιδευτούν στο εσωτερικό του ηλιακού συστήματος από την βαρύτητα του Κρόνου - ή ακόμα και του Ήλιου. Είναι σημαντικό ότι, σε αντίθεση με τον Ulysses και το Galileo, το Cassini ανέλυσε τη σύνθεση της σκόνης, για πρώτη φορά, δείχνοντας πως είναι κατασκευασμένη από ένα πολύ συγκεκριμένο μείγμα ορυκτών, όχι πάγο. Όλοι οι κόκκοι είχαν μια εκπληκτικά παρόμοια χημική σύσταση περιέχοντας σημαντικά συστατικά των βράχων όπως το μαγνήσιο, το πυρίτιο, ο σίδηρος και το ασβέστιο, σε μέτριες κοσμικές αναλογίες. Αντιστρόφως, πιο αντιδραστικά στοιχεία όπως το θείο και ο άνθρακας βρέθηκαν να είναι λιγότερο άφθονα σε σύγκριση με το μέσο όρο. "Η κοσμική σκόνη παράγεται όταν τα αστέρια πεθαίνουν, αλλά με τη μεγάλη ποικιλία των τύπων των άστρων στο Σύμπαν φυσικά αναμένουμε να αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο φάσμα τύπων σκόνης κατά τη διάρκεια της μακράς περιόδου της μελέτης μας," λέει ο Frank Postberg, συνεργάτης συγγραφέας της μελέτης και συνεργαζόμενος ερευνητής του αναλυτή σκόνης του Cassini, του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. "Παραδόξως, οι κόκκοι που εντοπίσαμε δεν είναι παλαιοί, πρωτόγονοι και συνθετικά ποικίλοι όπως οι κόκκοι αστερόσκονης που βρίσκουμε στους αρχαίους μετεωρίτες," λέει ο Mario Trieloff, συνεργάτης συγγραφέας, επίσης στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. "Έχουν προφανώς γίνει αρκετά ομοιόμορφοι μέσα από κάποια επαναλαμβανόμενη επεξεργασία στο διαστρικό μέσο". Η ομάδα εικάζει ότι η σκόνη σε μια περιοχή σχηματισμού άστρων θα μπορούσε να καταστραφεί και να επανασυσταθεί πολλές φορές καθώς τα κρουστικά κύματα από τα αστέρια που πεθαίνουν περνούν από μέσα, πριν οι παρόμοιοι κόκκοι που προκύπτουν καταλήξουν να ρέουν προς το ηλιακό μας σύστημα. "Η μακρά διάρκεια της αποστολής Cassini μας έδωσε τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσουμε σαν ένα παρατηρητήριο μικρομετεωρητών που μας παρέχει προνομιακή πρόσβαση στην κατανομή της σκόνης που προέρχεται από έξω από το ηλιακό μας σύστημα και δεν θα μπορούσε να έχει ληφθεί με οποιοδήποτε άλλο τρόπο", προσθέτει ο Nicolas. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Diastrikhe_skhone_aichmalothisteke_ston_Krhono

Φως στο μυστήριο του «Σήματος Ουάου!» Πολύ κοντά στη λύση ενός από τα μυστήρια του Διαστήματος, του περίφημου «Σήματος Ουάου!», πάνω στο οποίο εδώ και περίπου 40 χρόνια έχουν πατήσει κάθε είδους σενάρια ταινιών επιστημονικής φαντασίας και θεωρίες συνωμοσίας για εξωγήινους που έχουν έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο, βρίσκεται ένας Αμερικανός ερευνητης. Ο καθηγητής Αστροφυσικής του Κολεγίου Αγία Πετρούπολη της Φλόριντα των ΗΠΑ, Αντόνιο Πάρις, ύστερα από μια καριέρα ως αναλυτής και ερευνητής για το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ, προσέγγισε το μυστήριο του «Σήματος Wow!» σαν ντετέκτιβ και έχει σχηματίσει μια θεωρία που μένει να αποδειχθεί από τις παρατηρήσεις. Το «Σήμα Wow!» είναι το ραδιοσήμα στενής ζώνης που κατέγραψε το 1977 ο αστρονόμος Τζέρι Εχμαν χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο «Big Ear». Τότε ο Εχμαν, στο πλαίσιο των ερευνών για τον εντοπισμό εξωγήινης ζωής του Οργανισμού SETI, είχε στρέψει το ραδιοτηλεσκόπιο προς την περιοχή του ουρανού που βρίσκεται το αστρικό σύστημα Χι Τοξότη στον αστερισμό του Τοξότη και εντόπισε για μία και μοναδική φορά στην ανθρώπινη Ιστορία μια δυνατή «έκρηξη» ραδιοκυμάτων που είχε διάρκεια 72 δευτερολέπτων. Πέρασε στην Ιστορία Στο χαρτί με την καταγραφή του σήματος έγραψε δίπλα με τον γραφικό του χαρακτήρα «Wow!» και έτσι το σήμα αυτό πέρασε στην Ιστορία στοιχειώνοντας έκτοτε την έρευνα για τον εντοπισμό εξωγήινης ζωής και τη φαντασία πολλών φαν της επιστημονικής φαντασίας. Την περιέργεια του κοινού και των επιστημόνων έχει προκαλέσει επιπλέον το γεγονός ότι έκτοτε δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν κάτι αντίστοιχο. Ο Αντόνιο Πάρις, λοιπόν, σε μια προσπάθεια να λύσει το μυστήριο αυτό, προχώρησε σε μια έρευνα για το τι θα μπορούσε να προκαλέσει αυτό το σήμα, έψαξε δηλαδή για πιθανούς υπόπτους. Στην έρευνά του δεν βρήκε φυσικά εξωγήινους, όμως βρήκε πως η πηγή του σήματος θα μπορούσε να είναι είτε ο κομήτης 266P/Christensen είτε ο κομήτης 335P/Gibbs. Οι δύο αυτοί κομήτες μέχρι το 2006 ο πρώτος και μέχρι το 2008 ο δεύτερος ήταν άγνωστοι, όμως από την ανακάλυψή τους και έπειτα μπήκαν στο στόχαστρο των ερευνητών. Ο ερευνητής Αντόνιο Πάρις σχεδιάζει να μελετήσει δύο κομήτες θέλοντας να αποδείξει ότι αποτελούν την πηγή του «Σήματος Ουάου!» Ο Πάρις υπολόγισε ότι το 1977 και οι δύο αυτοί κομήτες περνούσαν κοντά από την περιοχή του αστρικού συστήματος Χι Τοξότη και παρατήρησε ότι έχουν κάποια χαρακτηριστικά που τους κάνουν τους πιθανούς εκπομπούς του «Σήματος Ουάου!». Οι κομήτες είναι ύποπτοι, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι περιβάλλονται από νέφη αέριου υδρογόνου, τα οποία έχουν διάμετρο εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Το «Σήμα Ουάου!», που παρατήρησε ο Εχμαν, είχε συχνότητα 1420 MΗz, που συνήθως είναι και η συχνότητα εκπομπής του υδρογόνου. Τώρα, ο Πάρις θέλει να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα για να μπορέσει να κάνει τις παρατηρήσεις που χρειάζεται, καθώς δεν κατάφερε να κλείσει θέση για να χρησιμοποιήσει κάποιο από τα βασικά όργανα παρατήρησης. Σύμφωνα με το σχέδιό του, θέλει να έχει συγκεντρώσει με crowdfunding μέχρι τον Μάιο κεφάλαια που θα του επιτρέψουν να αγοράσει ό,τι χρειάζεται για να παρατηρήσει τους δύο κομήτες τον Οκτώβριο που θα περάσουν από περιοχή που είναι εύκολα παρατηρήσιμη. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/fos_sto_mystirio_tou_simatos_ouaou-64363178/

Ευρωπαϊκή εταιρεία θα προσφέρει πτήσεις «μειωμένης βαρύτητας» Ελβετική αεροδιαστημική εταιρεία αγόρασε αεροπλάνο Airbus με το οποίο σχεδιάζει να προσφέρει από φέτος πτήσεις αναψυχής που προσομοιώνουν τις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Οι πελάτες, πάντως, θα πρέπει να έχουν όχι μόνο βαθύ πορτοφόλι και γερό στομάχι. Όπως αναφέρει το Reuters, ο ελβετικός όμιλος Swiss Space Systems (S3) ανακοίνωσε ότι αγόρασε ένα Airbus A340-300 που θα μεταφέρει περίπου 70 επιβάτες σε πτήσεις των 90 λεπτών, κατά τις οποίες το αεροπλάνο θα κινείται σε παραβολικά τόξα -ουσιαστικά θα ανεβοκατεβαίνει απότομα. Καθώς το αεροπλάνο ανεβαίνει προς την κορυφή του τόξου η ισχύς των κινητήρων του μειώνεται απότομα έτσι ώστε να βρεθεί για λίγο σε ελεύθερη πτώση. Για 20 με 25 δευτερόλεπτα, μέχρι το αεροπλάνο να κατέβει στη βάση του τόξου, οι επιβάτες έχουν την αίσθηση ότι δεν έχουν βάρος. Οι πτήσεις «μειωμένης βαρύτητας», όπως ονομάζονται επίσημα, χρησιμοποιούνται από τη δεκαετία του 1950 για την εκπαίδευση αστροναυτών, ενώ σήμερα υπάρχουν αμερικανικές και ρωσικές εταιρείες που προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες σε τουρίστες. Οι παρενέργειες πάντως δεν λείπουν: οι αστροναύτες της NASA είχαν βαφτίσει τις πτήσεις μειωμένης βαρύτητας «vomit comet», ή «κομήτης του εμετού», ένα λογοπαίγνιο για την έντονη ναυτία που νιώθουν οι περισσότεροι επιβάτες. Στις πτήσεις της S3, οι τιμές ξεκινούν από τα 2.700 ελβετικά φράγκα (2.480 ευρώ) στην κύρια καμπίνα των 40 περίπου επιβατών, ενώ οι θέσεις στο «VIP Room», το οποίο θα φιλοξενεί μέχρι 12 άτομα, φτάνουν τα 65.000 φράγκα (59.700 ευρώ) http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500071265 Διαστημόπλοια δύο διαστάσεων και μικροοργανισμοί που προγραμματίζονται στα σχέδια της NASA. Μια σειρά 13 προτάσεων επέλεξε για διερεύνηση η αμερικανική διαστημική υπηρεσία, NASA, στο πλαίσιο του προγράμματος NIAC (NASA Innovative Advanced Concepts), για πρωτοποριακές τεχνολογίες. Μεταξύ αυτών που επελέγησαν είναι ένα concept για προγραμματιζόμενους μικροοργανισμούς, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στον Άρη για την ανακύκλωση και την εκτύπωση ηλεκτρονικών, ένα διαστημόπλοιο δύο διαστάσεων, με εξαιρετικά λεπτά υποσυστήματα, που θα μπορούν να τυλίγονται γύρω από διαστημικά σκουπίδια για να γίνεται δυνατή η έξοδος από τροχιά (και επανείσοδος/ καύση στην ατμόσφαιρα) και μία μέθοδος computational imaging για τον εντοπισμό της «ηχούς» άλλων πλανητών και αντικειμένων γύρω από μακρινά άστρα. Η αξία των «βραβείων» της φάσης 1 του NIAC ανέρχεται στα 100.000 δολάρια για 9 μήνες, για την στήριξη της αρχικής φάσης και της ανάλυσης των σχετικών concepts. Εάν αποδειχθούν βιώσιμες οι προτάσεις, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν αίτηση για τη Φάση 2, που ανέρχεται στα 500.000 δολάρια, για δύο επιπλέον χρόνια concept development. «Οι τελευταίες επιλογές NIAC περιλαμβάνουν έναν αριθμό από concepts για πλανητική και ρομποτική εξερεύνηση» αναφέρει ο Στιβ Τζούρτσικ, του Space Technology Mission Directorate στην Ουάσιγκτον. «H ΝΑSA συνεχίζει να εκτιμά τις μελέτες πάνω σε πρώιμου επιπέδου concepts για μελλοντικές αποστολές». Τα concepts που επελέγησαν είναι τα εξής: Light Weight Multifunctional Planetary Probe for Extreme Environment Exploration and Locomotion, Venus Interior Probe Using In-situ Power and Propulsion (VIP-INSPR) Project RAMA: Reconstituting Asteroids into Mechanical Automata, Molecular Composition Analysis of Distant Targets Brane Craft Stellar Echo Imaging of Exoplanets Mars Molniya Orbit Atmospheric Resource Mining Journey to the Center of Icy Moons E-Glider: Active Electrostatic Flight for Airless Body Exploration Urban bio-mining meets printable electronics: end-to-end at destination biological recycling and reprinting Automaton Rover for Extreme Environments Fusion-Enabled Pluto Orbiter and Lander NIMPH - Nano Icy Moons Propellant Harvester http://www.naftemporiki.gr/story/1093843/diastimoploia-duo-diastaseon-kai-mikroorganismoi-pou-programmatizontai-sta-sxedia-tis-nasa Χιλιάδες μαθητές θα καλλιεργήσουν… διαστημική ρόκα. Ο Βρετανός αστροναύτης Τιμ Πικ που βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) από τον περασμένο Δεκέμβριο οργανώνει ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα. Ο Πικ έστειλε στη Γη σπόρους ρόκας που βρίσκονταν εκτεθειμένοι στις διαστημικές συνθήκες για έξι μήνες. Τους σπόρους έφερε πίσω ο αμερικανός αστροναύτης Σκοτ Κέλι επιστρέφοντας από τον ISS τον περασμένο Μάρτιο. Οι σπόροι της ρόκας μοιράστηκαν ήδη σε 8.5 χιλιάδες σχολεία, μαθητικές και παιδικές οργανώσεις. Οι σπόροι που ήρθαν από το Διάστημα θα καλλιεργηθούν με στόχο να διαπιστωθεί αν το φυτό που θα αναπτυχθεί θα έχει διαφορές από το… γήινο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=792557

Το πρώτο φως για το ExoMars. Το διαστημόπλοιο των ESA-Roscosmos ExoMars είναι σε άριστη υγεία μετά την εκτόξευσή του τον περασμένο μήνα, με το σκάφος να στέλνει πίσω την πρώτη δοκιμαστική εικόνα μιας έναστρης θέας καθ 'οδόν προς τον Κόκκινο Πλανήτη. Στις εβδομάδες που ακολούθησαν την εκτόξευση στις 14 Μαρτίου, οι υπεύθυνοι της αποστολής και οι επιστήμονες ελέγχουν εντατικά το Trace Gas Orbiter (TGO) και την είσοδο, την κάθοδο και την επίδειξη προσγείωσης του Schiaparelli, για να εξασφαλιστεί ότι θα είναι έτοιμο για τον Άρη, τον Οκτώβριο. Τα συστήματα ελέγχου, πλοήγησης και επικοινωνίας του TGO έχουν στηθεί, η παραβολική κεραία υψηλού κέρδους διαμέτρου 2,2 μέτρων παρέχει ήδη μια σύνδεση 2 Mbit/s με τη Γη και τα επιστημονικά όργανα έχουν ήδη υποστεί τους αρχικούς ελέγχους. Μόλις μπει σε τροχιά γύρω από τον Άρη, το TGO θα ξεκινήσει μια αποστολή για τη μέτρηση της αφθονίας και της κατανομής των ευγενών αερίων στην ατμόσφαιρα με τους εξελιγμένους αισθητήρες του. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι το μεθάνιο, το οποίο θα μπορούσε να υποδείξει ενεργές γεωλογικές ή βιολογικές διεργασίες στον πλανήτη. Εν τω μεταξύ, το Schiaparelli θα επιδείξει την αναγκαία τεχνολογία για μια ελεγχόμενη προσγείωση στον πλανήτη, που έχει οριστεί για τις 19 Οκτωβρίου. "Όλα τα συστήματα έχουν ενεργοποιηθεί και ελεγχθεί, συμπεριλαμβανομένης της ισχύος, των επικοινωνιών, των αστροανιχνευτών, την καθοδήγηση και την πλοήγηση, όλα τα ωφέλιμα φορτία και το Schiaparelli, ενώ η ομάδα ελέγχου πτήσης έχει εξοικειωθεί περισσότερο με τη λειτουργία αυτού του νέου και εξελιγμένου διαστημικού σκάφους", λέει ο Peter Schmitz, Διευθυντής Επιχειρήσεων Διαστημοπλοίου της ESA. Στις 7 Απριλίου η κάμερα υψηλής ανάλυσης TGO ενεργοποιήθηκε για πρώτη φορά, αποκτώντας τις πρώτες εικόνες από το διάστημα. Η εικόνα εμφανίζει ένα τυχαία επιλεγμένο τμήμα του ουρανού κοντά στον νότιο ουράνιο πόλο. Αυτή η εικόνα αποτελείται από δύο καρέ που λήφθηκαν σε ελαφρώς διαφορετικές κατευθύνσεις χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό περιστροφής της κάμερας. Αφαιρώντας το ένα καρέ από το άλλο αποκαλύπτεται μια σειρά από ισοδύναμης αντιστάθμισης θετικές και αρνητικές εικόνες άστρων. Αυτό δείχνει ότι η κάμερα και ο μηχανισμός κίνησης της λειτουργούν καλά. "Η αρχική ενεργοποίηση κύλησε πολύ ομαλά και μέχρι στιγμής τα πράγματα φαίνονται καλά", λέει ο Nicolas Thomas από το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία, και ερευνητής της κύριας κάμερας. "Παρά το γεγονός ότι δεν είχε σχεδιαστεί για βλέπει τα αχνά αστέρια, αυτές οι πρώτες εικόνες είναι πολύ καθησυχαστικές. Όλα μας δείχνουν πως είναι σε θέση να πάρει καλά δεδομένα στον Άρη." Μόλις βρεθεί στον Άρη θα μελετήσει τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας - συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που μπορεί να σχετίζονται με τις πηγές αερίου, όπως τα ηφαίστεια. Οι αισθητήρες του ανιχνευτή αερίου, μαζί με τον ανιχνευτή ατομικών σωματιδίων που θα είναι σε θέση να ανιχνεύσει κοιτάσματα νερού-πάγου, τέθηκαν, επίσης, όλα σε λειτουργία για πρώτη φορά την περασμένη εβδομάδα, και η επιστημονικές ομάδες που έλαβαν τα πρώτα δοκιμαστικά δεδομένα. Οι μηχανικοί έχουν επίσης ξεκινήσει μια εντατική σειρά ελέγχων για τα συστήματα και τα όργανα πτήσης του Schiaparelli. Ενώ κατά κύριο λόγο πρόκειται για μια συσκευή επίδειξης της τεχνολογίας, το Schiaparelli θα πραγματοποιήσει μια σειρά από περιβαλλοντικές μελέτες κατά τη σύντομη αποστολή του στην επιφάνεια του Άρη. Για παράδειγμα, θα κάνει τις πρώτες μετρήσεις των ηλεκτρικών πεδίων που, σε συνδυασμό με τις μετρήσεις της συγκέντρωσης της ατμοσφαιρικής σκόνης, θα προσφέρουν νέες γνώσεις σχετικά με το ρόλο των ηλεκτρικών δυνάμεων στην ανύψωση της σκόνης - ένα πιθανό έναυσμα για τις θύελλες σκόνης. Θα λάβει επίσης μια σειρά εικόνων κατά τη διάρκεια της εξάλεπτης καθόδου του στην επιφάνεια. "Όλα τα όργανα του TGO και Schiaparelli λειτουργούν καλά και οι επιστημονικές ομάδες που τα χειρίζονται θα συνεχίσουν τους ελέγχους βαθμονόμησης και ρύθμισης παραμέτρων καθ 'οδόν προς τον Άρη για να εξασφαλιστεί ότι είναι έτοιμα για την συναρπαστική αποστολή που βρίσκεται μπροστά μας", λέει ο Håkan Svedhem, επιστήμονας του έργου ExoMars 2016 της ESA. Ένα επερχόμενο ορόσημο είναι μια σημαντική διόρθωση πορείας τον Ιούλιο, που θα ευθυγραμμίσει το διαστημικό σκάφος σε πορεία για την άφιξη του στον Άρη στις 19 Οκτωβρίου. Μέχρι σήμερα, ένα μήνα μετά την εκτόξευση, το TGO και το Schiaparelli έχουν ολοκληρώσει περισσότερα από 83 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τα 500.000.000 χιλιόμετρα του ταξιδιού τους προς τον Άρη. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/02/ExoMars_2016_TGO_antenna_deployment http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_prhoto_phos_gia_to_ExoMars

Σκόνη σουπερνόβα συνέλεξε το Cassini. Το σκάφος Cassini που από το 2004 μελετά το σύστημα του Κρόνου συνέλεξε σκόνη η οποία προέρχεται από περιοχές μακριά από το ηλιακό σύστημα και προέρχεται από άστρα που καταστράφηκαν σε εκρήξεις σουπερνόβα. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική γιατί για πρώτη φορά εντοπίζεται διαστρική σκόνη στο ηλιακό μας σύστημα και η μελέτη της θα προσφέρει νέα στοιχεία για την ύλη που εκτοξεύεται από τις εκρήξεις σουπερνόβα και τον ρόλο που αυτή παίζει στην γέννηση νέων άστρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=792825

Βρέθηκε νέος δορυφόρος του Γαλαξία. Εχουν εντοπιστεί ορισμένοι μικρότεροι γαλαξίες, γαλαξίες-νάνοι, οι οποίοι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον δικό μας. Οι τέσσερις μεγαλύτεροι δορυφόροι του Γαλαξία είναι το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, το Μικρό Μαγγελανικό Νέφος και ο Τοξότης. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ ανακάλυψαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα γαλαξία που αποτελεί και αυτός δορυφόρο του δικού μας. Πρόκειται για ένα γαλαξία-νάνο που βρίσκεται σε απόσταση 380 χιλιάδες έτη φωτός από τον δικό μας στον αστερισμό του Κρατήρα (Crater) και έλαβε την ονομασία Crater2. Προκαλεί έκπληξη η άγνοια για την ύπαρξη του αφού οι ερευνητές αναφέρουν ότι πρόκειται για τον πιο φωτεινό από τους δορυφόρους του γαλαξία μας. Υπολόγισαν ότι εκπέμπει 160 χιλιάδες περισσότερο φως από ότι ο Ηλιος και μάλιστα ορισμένα από τα άστρα του είναι ορατά. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι δεν είχε επιτευχθεί μέχρι σήμερα ο εντοπισμός του Crater2 επειδή τα άστρα του έχουν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους και δεν δημιουργούσαν δομές που να παραπέμπουν σε γαλαξία. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500071739

Ηλιος: Το μάτι του Σύμπαντος! Αν κάποιος δει την παραπάνω εικόνα χωρίς να γνωρίζει κάποιο άλλο στοιχείο δύσκολα θα πει ότι αυτό που βλέπει είναι ο Ηλιος. Η NASA δημιούργησε αυτή την εικόνα του μητρικού μας άστρου από διάφορες εικόνες που έχει στείλει το διαστημικό παρατηρητήριο SOHO που το μελετά. Πρόκειται φυσικά για μια εικόνα έκλειψης του Ηλιου. Η λευκή περιοχή είναι το ηλιακό στέμμα και η κόκκινη περιοχή το πώς θα έβλεπε κάποιος παρατηρητής τον Ηλιο την δεδομένη στιγμή αν τον κοίταζε από κάποιο σημείο του Διαστήματος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=792246

Νέες μετρήσεις περιπλέκουν τον «γρίφο» της σκοτεινής ενέργειας στο σύμπαν. Στη δύση της τελευταίας δεκαετίας του 20ού αιώνα, ο αστροφυσικός Άνταμ Ρις προξένησε σάλο στην ερευνητική κοινότητα, όταν μαζί με συναδέλφους του απέδειξε πως το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Στην ανακάλυψη αυτή, για την οποία ο ίδιος κέρδισε το Νόμπελ φυσικής το 2011, χρωστά τη «γέννηση» της η σκοτεινή ενέργεια – μία άγνωστη απωστική δύναμη που υπέθεσαν οι επιστήμονες ότι δρα στο σύμπαν και στην οποία απέδωσαν την επιταχυνόμενη διαστολής. Το μυστήριο της σκοτεινής ενέργειας δεν λύθηκε στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, αφού προς το παρόν μόνο θεωρίες υπάρχουν για τη φύση της. Μάλιστα, τώρα ο Ρις έρχεται να κάνει την αινιγματική σκοτεινή ενέργεια ακόμη πιο μυστηριώδη αφού, όπως υποστηρίζει, νέες μετρήσεις του δείχνουν πως το σύμπαν διαστέλλεται ταχύτερα από το αναμενόμενο. Πιο συγκεκριμένα, ο ερευνητής από Ινστιτούτο Επιστημών Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη υπολόγισε με την ομάδα του τον ρυθμό συμπαντικής διαστολής, ο οποίος ονομάζεται σταθερά του Χαμπλ, και την τιμή που έπρεπε να είχε η σταθερά στο «νεαρό» σύμπαν. Βρίσκοντας πως οι δύο τιμές αποκλίνουν κατά 8%, αυτό σημαίνει πως είτε έχει γίνει κάποιο λάθος στους υπολογισμούς, είτε ότι η σκοτεινή ενέργεια συμπεριφέρεται διαφορετικά απ’ ό,τι εκτιμούσαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες. Η μελέτη του Ρις βρίσκεται σε συμφωνία με παλιότερες ανάλογες έρευνες, τις οποίες επομένως επιβεβαιώνει. «Το συμπέρασμα είναι πως το σύμπαν φαίνεται να επιταχύνεται κατά 8% ταχύτερα από αυτό που θα αναμέναμε, με βάση στοιχεία για την πρώιμη φάση του και τον τρόπο που προβλέπουμε πως θα εξελισσόταν», λέει ο ίδιος στο περιοδικό Scientific American. «Πρέπει να το λάβουμε πολύ σοβαρά υπ' όψιν μας». Το άρθρο της ομάδας, το οποίο υποβλήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στο περιοδικό Astrophysical Journal, αναθερμαίνει όλες τις πιθανές εκδοχές για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας. Οι περισσότερες παρατηρήσεις ενισχύουν την υπόθεση της «κοσμολογικής σταθεράς», ενός όρου που επινόησε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, η σκοτεινή ενέργεια δημιουργείται από τον κενό χώρο ο οποίος, σύμφωνα με την κβαντική φυσική, στην πραγματικότητα δεν είναι κενός, αλλά γεμάτος από «εικονικά» σωματίδια και αντισωματίδια, τα οποία δημιουργούνται αυθόρμητα και πολύ γρήγορα επανασυνδέονται για να εξαϋλωθούν. Με δεδομένο πως αυτά τα «εικονικά» σωματίδια έχουν ενέργεια, ενδεχομένως είναι υπεύθυνα για αυτή την απωστική δύναμη, με άλλα λόγια την αρνητική βαρύτητα, που διαστέλλει στο σύμπαν με επιταχυνόμενη ταχύτητα. Η απόκλιση όμως που υπολόγισε ο Ρις με τους συνεργάτες του αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο η σκοτεινή ενέργεια να μην είναι σταθερή, αλλά να μεταβάλλεται τόσο χρονικά όσο και από σημείο σε σημείο. Μία τέτοια θεωρία αποδίδει τη σκοτεινή ενέργεια ως «πεμπτουσία», υποστηρίζοντας πως δεν προέρχεται από τον κενό χώρο αλλά από ένα πεδίο που κατακλύζει τον χωρόχρονο και μπορεί να μεταβάλλεται τοπικά. Όπως οι παραπάνω υποθέσεις, έτσι και τα υπόλοιπα σενάρια για τη σκοτεινή ενέργεια θα άνοιγαν νέους δρόμους για τους επιστήμονες. Παρ’ όλα αυτά, όσο κι αν η ασυμφωνία των δύο τιμών υπόσχεται μία νέα «σελίδα» για τη φυσική, οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως το πρώτο που θα πρέπει να εξετασθεί είναι αν αυτή οφείλεται σε κάποιο σφάλμα στις μετρήσεις. «Μήπως υπάρχει κάτι στην κοσμολογία που δεν το καταλαβαίνουμε, ή μήπως υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τα δεδομένα;», αναρωτιέται στο Scientific American ο Τσαρλς Μπενετ από το πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς. «Μπορεί το πρώτο ενδεχόμενο να είναι πιο σημαντικό, προσωπικά όμως πιστεύω πως το δεύτερο συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες». http://www.naftemporiki.gr/story/1094237/nees-metriseis-periplekoun-ton-grifo-tis-skoteinis-energeias-sto-sumpan

Με το φορτηγό πλοίο «Πρόοδος MS-02" ρυθμιστηκε η τροχιά του ΔΔΣ. Σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) στις 13η Απριλίου 2016 πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Το ύψος του ΔΔΣ αυξήθηκε για να εξασφαλίσει τις συνθήκες μεταφοράς για το επανδρωμένο διαστημόπλοιο προσγείωσης (WPK) "TMA-19M Soyuz" και την επόμενη πτήση στον ISS του TPK "MS Ένωσης." Και τα δύο γεγονότα: η επιστροφή του πληρώματος του ISS Expedition 46/47 στο έδαφος και ένα νέο πλήρωμα στο σταθμό έχουν προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2016. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της υπηρεσίας πλοήγησης πτήσεων του Κέντρου Ελέγχου (MCC) το TGK "Πρόοδος MS-02» ξεκίνησε στις 15 ώρα. και 20 λεπτά. ωρα MSK. Η διάρκεια της εργασίας του ήταν 254 δευτερόλεπτα. Ως αποτέλεσμα, ο ISS έχει λάβει την ταχύτητα του 0,5 m / sec. Μετά τον ελιγμό, το μέσο ύψος του σταθμού αυξήθηκε κατά 900 m και ανήλθε στα 404,3 χιλιόμετρα. Προηγούμενη προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ διεξήχθη στις 9, Μαρτίου, 2016. http://www.roscosmos.ru/22154/ Φουσκωτοί σταθμοί στο διάστημα από το 2020. Τη συνεργασία της United Launch Alliance (ULA), κοινοπραξίας της Lockheed Martin και της Boeing, εξασφάλισε η εταιρεία Bigelow Aerospace για τη μεταφορά των φουσκωτών διαστημικών της σταθμών σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Η συμφωνία ανακοινώθηκε τη Δευτέρα στις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια του 32ου Διαστημικού Συμποσίου, και προβλέπει ότι τα οχήματα εκτόξευσης των διαστημικών σταθμών θα είναι οι πύραυλοι Atlas V της ULA. Μάλιστα, η πρώτη εκτόξευση αναμένεται να πραγματοποιηθεί το 2020. Η Bigelow Aerospace εργάζεται εδώ και περίπου 15 χρόνια πάνω στην ιδέα διαστημικών «καταλυμάτων» που θα εκτοξεύονται συμπτυγμένα και θα φουσκώνουν με αέρα στο διάστημα, ώστε να πάρουν τις κανονικές τους διαστάσεις. Το πλεονέκτημα ενός τέτοιου «καταλύματος» θα είναι το πολύ μικρότερο κόστος εκτόξευσής του, κάτι που σύμφωνα με την εταιρεία όχι μόνο θα κάνει πολύ πιο προσιτή την πρόσβαση στο διάστημα για επιστημονικούς σκοπούς, αλλά θα ανοίξει τον δρόμο και για τον διαστημικό τουρισμό. Οι διαστημικοί σταθμοί έχουν την κωδική ονομασία B330 και, όταν φουσκώσουν πλήρως έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα, ο εσωτερικός τους χώρος θα έχει όγκο 330 κυβικά μέτρα. Με βάση το χρονοδιάγραμμα της εταιρείας, μέχρι το 2019 θα έχει ολοκληρώσει των ανάπτυξη δύο B330. Σύμφωνα με την Bigelow Aerospace, οι πύραυλοι Atlas είναι αυτή τη στιγμή τα μόνο οχήματα εκτόξευσης με τα οποία ένας τέτοιος σταθμός μπορεί να φθάσει σε χαμηλή γήινη τροχιά. Το εξωτερικό του περίβλημα θα αποτελείται από Κέβλαρ και άλλα υλικά, χάρις στα οποία θα είναι ανθεκτικό στην πρόσκρουση διαστημικών βράχων και διαστημικών «σκουπιδιών», προσφέροντας επίσης στους «κατοίκους» του προστασία από την ακτινοβολία. Ένα άλλο φουσκωτό «κατάλυμα» της Bigelow Aerospace, το BEAM, εκτοξεύθηκε την Παρασκευή με έναν πύραυλο της SpaceX, με συνέπεια ήδη από την Κυριακή να βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το BEAM θα προσαρτηθεί στον Σταθμό μέσα στους επόμενους μήνες και, αφότου φουσκώσει, θα παραμείνει στο διάστημα για δύο χρόνια. Στόχος είναι η ιδέα να δοκιμασθεί σε πραγματικές συνθήκες, γι’ αυτό και η εταιρεία έχει εξοπλίσει την κατασκευή της με μία μεγάλη γκάμα από αισθητήρες. Οι αισθητήρες αυτοί θα εξασφαλίσουν πολύτιμα δεδομένα, τα οποία θα βοηθήσουν την Bigelow και στη σχεδίαση των B330. http://www.naftemporiki.gr/story/1093694/fouskotoi-stathmoi-sto-diastima-apo-to-2020 «Ηλεκτροστατικό ιστίο» για αποστολές στο βαθύ Διάστημα. Το Voyager 1 της NASA χρειάστηκε 35 ολόκληρα χρόνια μέχρι να φτάσει το σύνορο του Ηλιακού Συστήματος το 2012. Η διάρκεια του ταξιδιού θα μπορούσε να περιοριστεί στη μια δεκαετία αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις της υπηρεσίας για ένα «δυνητικά επαναστατικό» σύστημα προώθησης. Στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης «Μάρσαλ» της NASA, ερευνητές ξεκινούν τις πρώτες δοκιμές ενός «ηλεκτροστατικού ιστίου», ή E-Sail, το οποίο θα μπορούσε να επιταχύνει διαστημικά σκάφη χωρίς καν να χρειάζεται καύσιμα. Πρόκειται για μια ελαφριά αλλά γιγάντια κατασκευή που θα αξιοποιεί τον λεγόμενο ηλιακό άνεμο, ένα συνεχές ρεύμα πρωτονίων και ηλεκτρονίων που πηγάζει από τον Ήλιο και κινείται σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα σωματίδια αυτά κινούνται με ταχύτητα 400 έως 750 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και μπορούν να προσφέρουν έτσι την απαιτούμενη ορμή. Το σύστημα θα αποτελείται από 10 με 20 λεπτά καλώδια από αλουμίνιο τα οποία απλώνονται ακτινωτά από το κέντρο του σκάφους και σχηματίζουν ένα κυκλικό «ιστίο». Τα καλώδια θα φέρουν θετικό ηλεκτρικό φορτίο ώστε να απωθούν τα πρωτόνια του ηλιακού ανέμου. Λόγω της αρχής διατήρησης της ορμής, η άπωση αυτή θα επιταχύνει το σκάφος αργά αλλά σταθερά. Για να φτάσει όμως μέχρι το όριο του Ηλιακού Συστήματος, το ηλεκτροστατικό ιστίο θα έπρεπε να είναι πραγματικά τεράστιο, με τα καλώδια να ξεπερνούν σε μήκος τα 19 χιλιόμετρα. Καθώς το σκάφος περιστρέφεται αργά, εκτελώντας μια στροφή ανά ώρα, φυγόκεντρες δυνάμεις θα τεντώνουν τα καλώδια μέχρι να αναπτυχθούν πλήρως στην τελική τους θέση. Επιπλέον, η ρύθμιση της ηλεκτρικής τάσης σε κάθε καλώδιο ξεχωριστά θα επέτρεπε στο σκάφος να στρίβει. Οι πρώτες, προκαταρκτικές δοκιμές πραγματοποιούνται με ένα καλώδιο από ανοξείδωτο ατσάλι που βρίσκεται μέσα σε έναν θάλαμο με ελεγχόμενη εκπομπή πλάσματος. Οι μετρήσεις της εκτροπής των πρωτονίων θα επιτρέψουν στους υπεύθυνους του ερευνητικού προγράμματος να αναπτύξουν υπολογιστικά μοντέλα της αλληλεπίδρασης των καλωδίων με τον ηλιακό άνεμο. Αν οι δοκιμές δώσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα, το πρώτο ηλεκτροστατικό ιστίο θα μπορούσε να εκτοξευτεί σε μια δεκαετία και να φτάσει μέχρι την άκρη του Ηλιακού Συστήματος σε 20 χρόνια από σήμερα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500071331

Καρτ-ποστάλ από την Αφροδίτη με πέντε χρόνια καθυστέρηση. Έπειτα από μια μη προγραμματισμένη παράκαμψη που διήρκεσε πέντε χρόνια, το ιαπωνικό σκάφος Ακατσούκι μετέδωσε τα πρώτα επιστημονικά αποτελέσματα της αποστολής του στην Αφροδίτη. Στο Διεθνές Συνέδριο Αφροδίτης που πραγματοποιήθηκε στην Οξφόρδη, η ιαπωνική διαστημική υπηρεσία JAXA παρουσίασε πανηγυρικά μια λεπτομερή εικόνα σύννεφων από βιτριόλι, και αποκάλυψε έναν μυστηριώδη σχηματισμό σε σχήμα τόξου που καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του πλανήτη. Το Ακατσούκι («Χαραυγή») εκτοξεύτηκε το 2010 και επρόκειτο να τεθεί σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη αργότερα την ίδια χρονιά. Απέτυχε όμως να επιβραδύνει αρκετά και προσπέρασε το στόχο, με αποτέλεσμα να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Οι υπεύθυνοι της αποστολής κατάλαβαν αργότερα ότι μια βαλβίδα του κινητήρα είχε βουλώσει από αποθέσεις αλατιού, με αποτέλεσμα να σπάσει ένα από τα ακροφύσια του κινητήρα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι μηχανικοί της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA) κατάφεραν να καταρτίσουν ένα σχέδιο για την επαναφορά της αποστολής. Τον Δεκέμβριο του 2014, το Ακατσούκι πυροδότησε τέσσερις μικρούς προωστήρες, οι οποίοι κανονικά χρησιμοποιούνται μόνο για μικρές διορθώσεις της πορείας, και κατάφερε να τεθεί σε τροχιά. http://global.jaxa.jp/press/2015/12/20151207_akatsuki.html Η τροχιά στην οποία κινείται τώρα είναι πιο ελλειπτική από ό,τι θα έπρεπε -η απόσταση από τον πλανήτη αυξομειώνεται συνεχώς. Οι πρώτες εικόνες που μεταδόθηκαν στη Γη ελήφθησαν από απόσταση 100.000 χιλιομέτρων, και οι υπεύθυνοι της αποστολής περιμένουν πιο κοντινά πορτρέτα καθώς το σκάφος πλησιάζει μέχρι την ελάχιστη απόσταση των περίπου 10.000 χιλιομέτρων. Η αποστολή είναι σχεδιασμένη να αναζητήσει ενδείξεις πρόσφατης γεωλογικής δραστηριότητας και ίσως εξηγήσει γιατί η Αφροδίτη, η οποία έχει περίπου ίδιο μέγεθος με τη Γη, είναι τόσο αφιλόξενη. Το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη δημιουργεί ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου με επιφανειακές θερμοκρασίες γύρω στους 450 βαθμούς Κελσίου. Η ατμοσφαιρική πίεση είναι 90 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στη Γη και ο ουρανός είναι μόνιμα σκοτεινός λόγω των πυκνών σύννεφων που βρέχουν θειικό οξύ. Η αποστολή Ακατσούκι είναι εξοπλισμένη με πέντε κάμερες που βλέπουν από το υπέρυθρο μέχρι το υπεριώδες τμήμα του φάσματος ώστε να μπορούν έτσι να κοιτάξουν μέσα από τα πυκνά, αδιαφανή σύννεφα. Θα μπορούσε έτσι να ανιχνεύσει ενδείξεις ηφαιστειακής δραστηριότητας, να καταγράψει κεραυνούς και να εξηγήσει τους μυστηριώδεις ανέμους που πνέουν σε ύψος 60 χλμ με ταχύτητα εκατοντάδων χιλιομέτρων ανά ώρα. Μία από τις πρώτες εικόνες, τραβηγμένη με την υπέρυθρη κάμερα, δείχνουν σύννεφα θειικού οξέος σε σχήμα λωρίδων. Η δομή τους δείχνει ότι οι διαδικασίες σχηματισμού των νεφών είναι πιο περίπλοκες από ό,τι νομίζαμε, ανέφεραν οι ερευνητές στο συνέδριο σύμφωνα με την ανταπόκριση του Nature. Μια δεύτερη εικόνα, επίσης στο υπέρυθρο φάσμα, αποκαλύπτει έναν γιγάντιο σχηματισμό σε σχήμα τόξου που εκτείνεται από πόλο σε πόλο. Το περίεργο είναι ότι ο σχηματισμός αυτός δείχνει να περιστρέφεται μαζί με την επιφάνεια του πλανήτη αντί μαζί με την ταχύτερα κινούμενη ατμόσφαιρα. Και αυτό υποδεικνύει ότι το μυστηριώδες τόξο σχετίζεται με χαρακτηριστικά στην επιφάνεια. Η απάντηση ίσως έρθει σε επόμενο σετ δεδομένων από την αποστολή. Το Ακατσούκι προγραμματίζεται να παραμείνει σε τροχιά για τουλάχιστον δύο χρόνια και πιθανώς πολύ περισσότερο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500071277

Πεντακόσιες χιλιάδες άστρα λάμπουν στην καρδιά του Γαλαξία. Ένα νέο, άκρως θεαματικό βίντεο που δημιουργήθηκε από εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble μεταφέρει τον θεατή σε ένα επικό ταξίδι μέχρι την καρδιά του Γαλαξία, εκεί όπου εκατοντάδες χιλιάδες άστρα συνωστίζονται γύρω από την κεντρική μαύρη τρύπα του «Μίλκι Ουέι». Το βίντεο που παρουσίασε η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA δείχνει περισσότερα από μισό εκατομμύριο άστρα στο πυκνό αστρικό σμήνος κοντά στο κέντρο του Γαλαξία, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 27.000 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη. Η περιοχή αυτή είναι τόσο πυκνή ώστε θα ισοδυναμούσε με το να στριμώξει κανείς ένα εκατομμύριο άστρα ανάμεσα στον Ήλιο και το Άλφα του Κενταύρου, το πλησιέστερο αστρικό σύστημα, περίπου 4,3 έτη φωτός μακριά. Ακριβώς στο κέντρο του Γαλαξία, μια μαύρη τρύπα με μάζα τέσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου είναι ο αόρατος πρωταγωνιστής αυτού του σκηνικού. Η περιοχή που εμφανίζεται στο βίντεο περιλαμβάνει αντικείμενα που κρύβονται πίσω από πυκνά σύννεφα σκόνης στο ορατό μέρος του φάσματος. Το Hubble όμως μπόρεσε να διαπεράσει αυτά τα πέπλα χάρη στην υπέρυθρη όρασή του. Ακόμα κι έτσι, όμως, πολλά παραμένουν αόρατα: σύμφωνα με την ESA, το κεντρικό αστρικό σμήνος περιλαμβάνει δέκα εκατομμύρια άστρα που δεν διακρίνονται ακόμα και με το Hubble. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500071300

Ν.Μητσιάδης: Ο Έλληνας που αναζητά καινοτόμες θεραπείες για τον καρκίνο του προστάτη. Ο Νικόλας Μητσιάδης είναι βοηθός καθηγητής στο Τμήμα Ιατρικής και Μοριακής – Κυτταρικής Βιολογίας στο Baylor College of Medicine. Διευθύνει το δικό του εργαστήριο, Mitsiades Lab, το οποίο έχει ως σκοπό να ηγείται στη βελτίωση των ασθενών με ενδοκρινικούς καρκίνους και άλλες κακοήθειες μέσω πρωτοποριακών βιοϊατρικών επιστημονικών ανακαλύψεων και τη μετάφρασή τους στη φροντίδα των ασθενών. Έλαβε επιχορήγηση δύο φορές από το Αντικαρκινικό Ίδρυμα Conquer για την πολλά υποσχόμενη έρευνα του για τον καρκίνο του προστάτη. Οι δύο αυτές έρευνες του δημοσιεύθηκαν στο «Proceedings of the National Academy of Sciences» και στο «Cancer Research». Η πρώτη έρευνα είναι η πρώτη που έγινε ποτέ για τον μηχανισμό που εξηγεί την αντικαρκινική επίδραση της πρωτείνης POZ (SPOP) στον προστάτη του καρκίνου και θέτει τις βάσεις για την ανάπτυξη νέων θεραπειών για τον καρκίνο του προστάτη. “Αυτή η ανακάλυψη ανοίγει τον ορίζοντα για νέες θεραπείες του καρκίνου του προστάτη. Φάρμακα που μπορούν να επαναφέρουν τις επιδράσεις της κανονικής λειτουργίας SPOP, μπορούν να αποτελέσουν νέες θεραπείες για άντρες σε προχωρημένο στάδιο ή μετάστατικό καρκίνο του προστάτη, οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται πια στις ήδη υπάρχουσες θεραπείες» συμπληρώνει ο κ. Μητσιάδης. Η δεύτερη έρευνα αφορά τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούν τα καρκινικά κύτταρα στον καρκίνο του προστάτη, για να επιβιώνουν ακόμα κι όταν τα επίπεδα τεστοστερόνης του σώματος έχουν μειωθεί λόγω των ενδοκρινικών θεραπειών. Ο κ. Μητσιάδης και η ομάδα του προτείνουν πως η πιο πολλά υποσχόμενη προσέγγιση θα ήταν η εφαρμογή σε αρχικό στάδιο ενός συνδυασμού συστημικών ενδοκρινικών θεραπειών για να εμποδίσουν ταυτόχρονα όσο περισσότερους μηχανισμούς αντίστασης γίνεται, να καθυστερήσουν την κλινική ανάπτυξη και να αυξήσουν τα κλινικά οφέλη. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1995. Στη συνέχεια, εξειδικεύτηκε στην Αιματολογία και Ογκολογία. Το 2009 έλαβε το Βραβείο Νέου Ερευνητή του Αντικαρκινικού Ιδρύματος Conquer για την έρευνα του “Phase II Trial of Exogenous Testosterone Plus Dutasteride for the Treatment of Castrate Metastatic Prostate Cancer”. Το 2011 λαμβάνει το Βραβείο Ανάπτυξης Καριέρας από το Αντικαρκινικό Ίδρυμα Conquer για την έρευνά του “Investigation of the Anti-Cancer Activity of Metformin and Statins in Prostate Cancer”. “Τα δύο βραβεία με βοήθησαν να μπω στην πανεπιστημιακή κοινότητα και να ξεκινήσω ένα εργαστήριο με στόχο την βελτίωση της ζωής των ασθενών με ενδοκρινικούς καρκίνους μέσω βιοιατρικών επιστημονικών ανακαλύψεων και την μετάφραση αυτών των ανακαλύψεων στη φροντίδα των ασθενών» τονίζει ο κ. Μητσιάδης. http://www.pronews.gr/portal/20160413/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%BD%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85

Θερμά Συγχαρητήρια σε ολους αυτούς που με την αγάπη τους στο Σύμπαν προσφέρουν τετοιες ανακαλύψεις!!!

Τρελό σχέδιο για διαστρικό ταξίδι. Ένα φιλόδοξο σχέδιο για την εκτόξευση της πρώτης αποστολής σε άλλο άστρο λανσάρεται από ρώσο μεγιστάνα με τη στήριξη του μεγάλου βρετανού φυσικού Στίβεν Χόκινγκ. Το ερευνητικό πρόγραμμα των 100 εκατομμυρίων δολαρίων είναι ακόμα ένα τρελό πρότζεκτ του Γιούρι Μίλνερ, εκκεντρικού ρώσου μεγιστάνα που πλούτισε από επενδύσεις στο Facebook και άλλες εταιρείες υψηλής τεχνολογίας. Ο Μίλνερ έχει ιδρύσει τον οργανισμό Breakthrough Foundation που καταπιάνεται με φιλόδοξες ερευνητικές πρωτοβουλίες και μεταξύ άλλων έχει επενδύσει 100 εκατομμύρια δολάρια σε νέο πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινων πολιτισμών. Ο Μίλνερ και οι συνεργάτες του εκτιμούν τώρα ότι η πρώτη, μη επανδρωμένη διαστρική αποστολή μπορεί να γίνει πραγματικότητα εντός 30 ετών. O Stephen Hawking, o Freeman Dyson και άλλοι επιστήμονες στηρίζουν το διαστημικό πρόγραμμα αποστολής μικροσκοπικών διαστημικών σκαφών σε ένα άλλο αστρικό σύστημα, μέσα σε χρονικό διάστημα μιας γενιάς. Θα διασχίσουν τρισεκατομμύρια μίλια, πολύ πιο μακριά από οποιοδήποτε προηγούμενο διαστημικό σκάφος. Ο δισεκατομμυριούχος φυσικός Yuri Milner χρηματοδοτεί ένα ερευνητικό πρόγραμμα για την ανάπτυξη διαστημικών σκαφών μεγέθους τσιπ υπολογιστή, στο οποίο συμμετέχει και ο ιδρυτής του Facebook Mark Zuckerberg. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα στα άστρα του συστήματος Άλφα του Κενταύρου να υπάρχουν πλανήτες παρόμοιοι με τη Γη. Το πλησιέστερο αστρικό σύστημα βρίσκεται σε απόσταση 40 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Χρησιμοποιώντας την σημερινή τεχνολογία χρειαζόμαστε περίπου 30.000 χρόνια για να φτάσουμε εκεί. Η ομάδα των επιστημόνων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι με λίγη περισσότερη έρευνα θα μπορούσαν να αναπτυχθούν διαστημικά σκάφη που θα μπορούσαν να διανύσουν αυτή την απόσταση μέσα σε 30 χρόνια. Η βασική ιδέα είναι να μειωθεί το μέγεθος των διαστημοπλοίων – όσο το μέγεθος ενός τσιπ στις ηλεκτρονικές συσκευές – και να εκτοξευθούν χιλιάδες τέτοια μικροσκοπικά διαστημικά σκάφη που θα διαθέτουν ηλιακά ιστία. Αρχικά θα τεθούν σε τροχιά γύρω από τη Γη και στη συνέχεια ένα πανίσχυρο λέιζερ από τη Γη θα τα επιταχύνει μέχρι το 20% της ταχύτητας του φωτός. Όταν τα διαστημικά σκάφη φτάσουν στον προορισμό τους θα στείλουν δεδομένα στη Γη, αντλώντας ενέργεια από τις πυρηνικές μπαταρίες τους. Το περασμένο καλοκαίρι ο Hawking είχε ανακοινώσει το 10ετές πρόγραμα Breakthrough Listen (χρηματοδοτείται από τον Γιούρι Μίλνερ) που θα ερευνήσει ένα εκατομμύριο άστρα – κοντινά στη Γη, σαρώνοντας το γαλαξιακό επίπεδο του Γαλαξία μας. Και πέρα από το Γαλαξία μας θα αναζητηθούν πιθανά εξωγήινα μηνύματα από τους 100 πλησιέστερους γαλαξίες σε ένα τεράστιο εύρος συχνοτήτων. «Αν θέλουμε να επιζήσουμε ως είδος θα πρέπει τελικά να εξαπλωθούμε σε άλλα άστρα» δήλωσε στο BBC ο Χόκινγκ. http://www.bbc.com/news/science-environment-36025706 «Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι υπάρχει πιθανότητα ύπαρξης ενός πλανήτη σαν τη Γη στο Άλφα του Κενταύρου [το πλησιέστερο σύστημα άστρων]. Θα μάθουμε περισσότερα γι΄αυτό από επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια τις επόμενες δύο δεκαετίες» είπε. Επικεφαλής της νέας προσπάθειας είναι ο Δρ Πιτ Γουόρντεν, πρώην διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου «Έιμς» της NASA στην Καλιφόρνια. Όπως εξήγησε, η αποστολή θα περιλαμβάνει περίπου 1.000 μικρά διαστημικά σκάφη, καθένα σε μέγεθος σπιρτόκουτου, τα οποία αρχικά θα τεθούν σε τροχιά γύρω από τη Γη. Εκεί θα ξετυλίξουν «ηλιακά ιστία», μεγάλες επιφάνειες που δέχονται πίεση από το ηλιακό φως και ωθούν το σκάφος προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, η ώση που προσφέρει η ηλιακή ακτινοβολία δεν θα ήταν επαρκής -οι ερευνητές του σχεδίου σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν έναν ισχυρό πομπό λέιζερ για να επιταχύνουν απότομα τα ηλιακά ιστία μέχρι το 20% της ταχύτητας του φωτός. Όταν το σμήνος των διαστημικών σκαφών φτάσει στον προορισμό του λίγα χρόνια αργότερα, θα πρέπει να ενημερώσει τη Γη και να μεταδώσει δεδομένα. Οι τεχνικές δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι τεράστιες, παραδέχονται οι ερευνητές, ελπίζουν όμως ότι θα ξεπεραστούν. Για τον καθηγητή Χόκινγκ, εξάλλου, η μετανάστευση του ανθρώπου σε άλλα αστρικά συστήματα είναι μακροπρόθεσμα η μόνη σωτηρία. Όπως είπε στο BBC, «η ζωή στη Γη αντιμετωπίζει κινδύνους από αστρονομικά φαινόμενα όπως οι αστεροειδείς και τα σουπερνόβα». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500071080 FemtoSat: Μικροσκοπικοί δορυφόροι κάνουν την εξερεύνηση του διαστήματος δυνατή για όλους. Το «άνοιγμα» των διαστημικών επιχειρήσεων/ εξερεύνησης του διαστήματος σε όλους, ακόμα και σε ιδιώτες με «φυσιολογικούς» οικονομικούς πόρους, επιδιώκουν ερευνητές του Arizona State University (ASU) που αναπτύσσουν τον SunCube FemtoSat: έναν μικροσκοπικό δορυφόρο ο οποίος χωρά στη χούφτα του ενός χεριού και η εκτόξευση του οποίου είναι πάμφθηνη σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα- στα 3.000 δολάρια για χαμηλή γήινη τροχιά. «Με ένα διαστημόπλοιο τέτοιου μεγέθους, κάθε πανεπιστήμιο θα μπορεί να το κάνει, κάθε εργαστήριο, κάθε χομπίστας» λέει στο ASU Now ο Τζεκάν Θάνγκα, βοηθός καθηγητής στο School of Earth and Space Exploration και επικεφαλής του Space and Terrestrial Robotic Exploration (SpaceTREx) Laboratory. O Θάνγκα και η ομάδα του, τελειόφοιτων και προπτυχιακών φοιτητών, έχουν περάσει τα τελευταία δύο χρόνια αναπτύσσοντας τον εν λόγω δορυφόρο αναπτύσσοντας τον διαστάσεων 3x3x3 cm δορυφόρο SunCube FemtoSat. Το όραμά τους περιλαμβάνει έναν «αστερισμό» τέτοιων σκαφών- πολλά μικρά «μάτια» σε πολλά μέρη, με σμήνη που, π.χ., θα επιθεωρούν διαστημόπλοια που έχουν υποστεί ζημιές από κάθε δυνατή γωνία. Το σκάφος φέρει σύστημα προώθησης, συλλογής δεδομένων και δυνατότητες επικοινωνίας, καθώς και έναν μικρό χώρο για φορτίο. Τα έξοδα εκτόξευσης ανέρχονται περίπου στα 1.000 δολάρια για αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ή στα 3.000 για χαμηλή γήινη τροχιά (αν και η διαφυγή από τη Γη φτάνει τα 27.000), τη στιγμή που αυτή τη στιγμή βρίσκονται γύρω στα 60.000-70.000 δολάρια ανά κιλό φορτίου, κάτι που καθιστά το κόστος απαγορευτικό για πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά και μεμονωμένα άτομα που ενδεχομένως να ενδιαφέρονταν. Επίσης, το κόστος αναμένεται να μειωθεί στο μισό μετά την έναρξη της χρήσης του Falcon Heavy της SpaceX. Όσον αφορά στο πόσο κοστίζουν τα εξαρτήματά του, το κόστος είναι της τάξης μερικών εκατοντάδων δολαρίων- εξαιρετικά χαμηλό για δορυφόρο, ειδικά από τη στιγμή που τμήματα όπως οι ηλιακοί συλλέκτες δεν διατίθενται σε τέτοιο μέγεθος, οπότε παρέχονται με έκπτωση από τους κατασκευαστές. «Αυτό είναι μέρος του στόχου μας- Διάστημα για όλους. Έτσι αναζωογονείς ένα πεδίο, βάζεις περισσότερους ανθρώπους στην τεχνολογία» λέει σχετικά ο Θάνγκα. Ο ίδιος βλέπει χρήση τέτοιων δορυφόρων στους τομείς της εκπαίδευσης, των πειραμάτων, της βιοχημικής/ φαρμακευτικής έρευνας αλλά και της φωτογραφίας: «Είναι σαν να έχεις τη δική σου GoPro στο Διάστημα». Γενικότερα, την τελευταία δεκαετία η διαστημική βιομηχανία βιώνει την επανάσταση των CubeSats: «Μίνι» δορυφόρων που κοστίζουν λίγο όσον αφορά στην εκτόξευση και λειτουργία τους (που μπορεί να είναι από λήψη εικόνων της επιφάνειας της Γης μέχρι τηλεπικοινωνίες ή επιστημονικά πειράματα). Αν και οι CubeSats είναι ήδη αρκετά οικονομικοί, αρκετοί είναι αυτοί που επιδιώκουν να κάνουν τους δορυφόρους ακόμα πιο φθηνούς, μειώνοντας περαιτέρω το μέγεθός τους: Πέραν των δορυφόρων του ASU, στο αντικείμενο δουλεύουν και εταιρείες όπως η ThumbSat.Inc, που αναπτύσσει «ThumbSats»: Μικροσκοπικούς και φθηνούς δορυφόρους, που ελέγχονται από μικροσκοπικές πλακέτες και οι διαστάσεις τους κινούνται στην τάξη των χιλιοστών (48mm x 48 mm x 32 mm, βάρους 25 γραμμαρίων). http://www.naftemporiki.gr/story/1091585/femtosat-mikroskopikoi-doruforoi-kanoun-tin-eksereunisi-tou-diastimatos-dunati-gia-olous

Το Σύμπαν διαστέλλεται πιο γρήγορα ; Αν οι τελευταίες παρατηρήσεις επιβεβαιωθούν από ανεξάρτητους ερευνητές, οι κοσμολόγοι θα πρέπει να επιστρέψουν στα θρανία: η ακριβέστερη μέχρι σήμερα μέτρηση του ρυθμού διαστολής του Σύμπαντος δίνει μια τιμή που δείχνει ασύμβατη με τις προβλέψεις. Το Σύμπαν δείχνει να διαστέλλεται 8% ταχύτερα από το αναμενόμενο αναφέρει η ομάδα του Άνταμ Ρις στο Πανεπιστήμιο της Βαλτιμόρης στο Μέριλαντ. «Νομίζω πως υπάρχει κάτι που δεν κατανοούμε στο κοσμολογικό μοντέλο» σχολιάζει ο ερευνητής στο δικτυακό τόπο του Nature. Η μελέτη έχει υποβληθεί για δημοσίευση σε επιστημονική επιθεώρηση και είναι διαθέσιμη στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1604.01424v1 To 1998, o Ρις και άλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι η διαστολή του Σύμπαντος επιταχύνεται, αντί να επιβραδύνεται λόγω της βαρύτητας όπως πίστευαν οι περισσότεροι μέχρι τότε. Η επιτάχυνση πιστεύεται ευρέως ότι οφείλεται στη «σκοτεινή ενέργεια», μια δύναμη άγνωστης προέλευσης που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και κάνει τους γαλαξίες να απομακρύνονται μεταξύ τους με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα. Η ταχύτητα διαστολής του Σύμπαντος σε οποιαδήποτε φάση της εξέλιξής του είναι δυνατό να εκτιμηθεί έμμεσα από τη λεγόμενη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, ή CΜΒ, το απόφωτο μιας λάμψης που γέμισε τα πάντα όταν το Σύμπαν είχε ηλικία περίπου 380.000 ετών. Τα φωτόνια αυτής της λάμψης γεμίζουν ακόμα και σήμερα τον ουρανό στο φάσμα των μικροκυμάτων. Η ακριβέστερη ως σήμερα μελέτη του CMB ολοκληρώθηκε τα τελευταία χρόνια από το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Η νέα μελέτη δίνει ταχύτητα διαστολής 8% μεγαλύτερη από ό,τι το Planck. Η αλήθεια είναι ότι οι εκτιμήσεις με βάση τα δεδομένα του Planck βρίσκονταν ούτως ή άλλως σε ασυμφωνία με τις άμεσες μετρήσεις της λεγόμενης σταθεράς του Χαμπλ, της ταχύτητας με την οποία οι κοντικοί γαλαξίες απομακρύνονται από τον δικό μας Γαλαξία (o Έντουιν Χαμπλ ήταν ο αστρονόμος που ανακάλυψε τη δεκαετία του 1930 ότι το Σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά διαστέλλεται). Μέχρι σήμερα, όμως, οι φυσικοί πίστευαν ότι η απόκλιση οφειλόταν απλά στο μεγάλο περιθώριο σφάλματος κατά τις μετρήσεις της σταθεράς του Χαμπλ. Η νέα μελέτη του Ρις, η οποία βασίστηκε στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble για να μετρήσει τις ταχύτητες 18 γαλαξιών, περιορίζει τώρα την αβεβαιότητα της μέτρησης από το 3,3 στο 2,4 τοις εκατό και υποδεικνύει ότι η απόκλιση από τα δεδομένα του Planck είναι πιθανότατα πραγματική. Όπως λέει ο ίδιος ο ερευνητής, αν δεν εντοπιστούν σφάλματα σε έναν από τους δύο τρόπους μέτρησης, τότε κάτι θα πρέπει να αλλάξει στο καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η λεγόμενη σκοτεινή ύλη, ένα αόρατο υλικό άγνωστης σύστασης που ξεπερνά την κανονική ύλη στο Σύμπαν σε αναλογία πέντε προς ένα, έχουν ασυνήθιστες ιδιότητες που μπορεί να επηρέασαν την εξέλιξη του νεαρού Σύμπαντος. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι η δύναμη της σκοτεινής ενέργειας αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου αντί να μένει σταθερή όπως πιστεύουν μέχρι σήμερα οι κοσμολόγοι. Και μια τρίτη εξήγηση είναι ότι η ομάδα του Δρ Ρις απλώς έκανε δεν μέτρησε σωστά τις ταχύτητες των υπό εξέταση γαλαξιών. Τα συναρπαστικά ευρήματα θα πρέπει επομένως να επιβεβαιωθούν με ανεξάρτητες μετρήσεις. Θα δούμε τότε αν το μυστήριο παραμένει ή αν θα αποδειχθεί φούσκα. http://physicsgg.me/2016/04/12/37934/