Δροσος Γεωργιος

Η βαρύτητα μετατρέπει γαλαξία σε «Δακτύλιο του Αϊνστάιν» Χάρη στις καλύτερες εικόνες που έχουν ληφθεί ως σήμερα από το ισχυρότερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, οι αστρονόμοι είδαν έναν μακρινό γαλαξία να παραμορφώνεται από τη βαρύτητα ενός δεύτερου γαλαξία και να εμφανίζεται με τη μορφή ενός κοσμικού δαχτυλιδιού. To τηλεσκόπιο ALMA, μια συστοιχία 66 επιμέρους ραδιοτηλεσκοπίων στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, παρατήρησε μια σπάνια περίπτωση βαρυτικού φακού, ενός φαινομένου που είχε προβλέψει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν στο πλαίσιο της Γενικής Σχετικότητας. Το φαινόμενο εκδηλώνεται όταν το φως ενός γαλαξία ή άλλου φωτεινού αντικειμένου παραμορφώνεται από τη βαρύτητα ενός άλλου γαλαξία ή αντικειμένου μεγάλης μάζας. Η βαρύτητα ουσιαστικά παραμορφώνει το χώρο έτσι ώστε οι ακτίνες φωτός να ακολουθούν καμπύλη πορεία. Ο «Δακτύλιος του Αϊνστάιν» στην παραπάνω εικόνα είναι μια παραμορφωμένη, μεγεθυμένη εικόνα ενός γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Ανάμεσα στη Γη και τον γαλαξία βρίσκεται ένας δεύτερος, ενδιάμεσος γαλαξίας σε απόσταση 4 δισ. ετών φωτός. Είναι μια σπάνια περίπτωση βαρυτικού φακού που εμφανίζεται ως σχεδόν πλήρης δακτύλιος, επισημαίνουν οι ερευνητές του ALMA. Αυτό συμβαίνει επειδή η Γη και οι δύο γαλαξίες είναι σχεδόν τέλεια ευθυγραμμισμένοι. Η εικόνα έχει απίστευτα μεγάλη ανάλυση, καθώς καλύπτει μια περιοχή μόλις 0,0000063888888889 μοιρών στον ουρανό. Αυτό θα ισοδυναμούσε με το να βλέπει κανείς από τη Νέα Υόρκη το δαχτυλίδι μιας μπασκέτας στην κορυφή του Πύργου του Άιφελ. Χάρη στη μεγέθυνση του βαρυτικού φακού, το ALMA μπόρεσε να κοιτάξει ακόμα πιο μακριά στο Σύμπαν. «Το φαινόμενο του βαρυτικού φακού χρησιμοποιείται στην αστρονομία για τη μελέτη του πολύ μακρινού, πολύ αρχαίου Σύμπαντος, αφού προσφέρει μια εντυπωσιακή αύξηση ισχύος ακόμα και στα καλύτερα τηλεσκόπιά μας» αναφέρει η Κατερίνα Βλαχάκη, ερευνήτρια του ALMA. Χρησιμοποιώντας ειδικό λογισμικό, οι αστρονόμοι θα μπορέσουν τώρα να υπολογίσουν το πραγματικό σχήμα του μεγεθυμένου γαλαξία. Η μελέτη έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση από την επιθεώρηση The Astrophysical Journal. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231398910

Aποστολή αστροναυτών στον Άρη μέχρι το 2040. Η NASA θα μπορούσε να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη της αποστολή στους δορυφόρους του Άρη μέχρι το 2033, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος ώστε το 2039 να προγραμματίσει το πρώτο «ταξίδι» αστροναυτών στον Κόκκινο Πλανήτη. Αυτό είναι το συμπέρασμα της έκθεσης που συνέταξαν ειδικοί από την Planetary Society, http://www.planetary.org/press-room/releases/2015/bill-nye-the-planetary.html τη διάσημη μη κερδοσκοπική οργάνωση που προωθεί την εξερεύνηση του διαστήματος. Η έκθεση συντάχθηκε από μέλη της οργάνωσης, τα οποία συμμετείχαν σε ένα διήμερο συνέδριο στην Ουάσιγκτον, με σκοπό να εξετάσουν τις τεχνικές και οικονομικές λεπτομέρειες για την «κατάκτηση» του Άρη. Όπως συμπέραναν, η τεχνογνωσία αλλά και ο προϋπολογισμός της NASA θα της επέτρεπαν να στείλει σε 18 χρόνια από σήμερα μια ομάδα αστροναυτών για να εξερευνήσουν τον Φόβο, τον δορυφόρο του Άρη, ενώ 6 χρόνια αργότερα να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή με προορισμό τον ίδιο τον Κόκκινο Πλανήτη. «Νομίζουμε πως μπορεί να καταστρωθεί ένα βιώσιμο πρόγραμμα κατάκτησης του Άρη», αναφέρει στη συνέντευξη Τύπου της Planetary Society ο Σκοτ Χάμπαρντ, μέλος του Δ.Σ. της οργάνωσης και καθηγητής στο τμήμα Αεροναυτικής και Αστροναυτικής του πανεπιστημίου Στάνφορντ. Παρών στη συνέντευξη ήταν επίσης ο Μπιλ Νάι, CEO της οργάνωσης και γνωστός μηχανικός, ηθοποιός, συγγραφέας, με εξαιρετικά πλούσιο βιογραφικό στην εκλαΐκευση της επιστήμης. Στο διήμερο, τα μέλη της Planetary Society κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η «κατάκτηση» του Άρη θα μπορούσε να υποστηριχθεί οικονομικά από τον προϋπολογισμό της NASA. Επίσης, συμφώνησαν ότι, πριν από την εξερεύνηση του πλανήτη, θα πρέπει να προηγηθεί μια επανδρωμένη αποστολή στον Φόβο – περίπου όπως, πριν ο πρώτος Αμερικανός αστροναύτης πατήσει το πόδι του στο φεγγάρι, είχε προηγηθεί μία επανδρωμένη αποστολή η οποία τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον δορυφόρο του πλανήτη μας. Η αποστολή στον Φόβο θα διαρκούσε περίπου 30 μήνες, από τους οποίους έναν περίπου χρόνο οι αστροναύτες θα παρέμεναν γύρω από τον δορυφόρο του Άρη. Από εκεί, θα μπορούσαν να μελετήσουν επίσης τον Δείμο, ένα ακόμη «φεγγάρι» του Κόκκινου Πλανήτη, ενώ θα είχαν τη δυνατότητα να τηλεχειρισθούν ρομπότ πάνω στην επιφάνεια του Άρη. Το ταξίδι θα μπορούσε να γίνει με το νέο διαστημόπλοιο Orion της NASA, σύμφωνα με την έκθεση. Όταν ρωτήθηκαν για τα εμπόδια που θα έπρεπε να ξεπερασθούν ώστε να γίνει πραγματικότητα το πρόγραμμα, οι δύο ειδικοί ανάφεραν ότι τα μεγαλύτερα προσκόμματα είναι πολιτικά, και όχι τεχνικά. «Δεν ισχυρίζομαι πως οι τεχνικές δυσκολίες δεν είναι πραγματικά σημαντικές», απάντησε ο Νάι. «Σίγουρα θα χρειασθούν πολλοί πεπειραμένοι μηχανικοί και επιστήμονες, οι οποίοι θα πρέπει να αφιερώσουν πολλή σκέψη. Το πραγματικό όμως πρόβλημα είναι πολιτικό». Σύμφωνα με τον Χάμπαρντ, πλέον η κατάκτηση του Άρη δεν θα συναντούσε ανυπέρβλητες τεχνολογικές και επιστημονικές προκλήσεις, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. «Παλιότερα, όταν έμπαινε το ερώτημα μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, απαριθμούσα μια σειρά από μεγάλα εμπόδια, όπως βιοϊατρικά ή μειονεκτήματα των συστημάτων εκτόξευσης», είπε. «Σήμερα νομίζω πως αυτά τα ρίσκα έχουν μειωθεί ή γνωρίζουμε πώς να τα μειώσουμε». http://physicsgg.me/2015/04/07/a%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%87%cf%81%ce%b9-%cf%84%ce%bf-2/

Μια πολύχρωμη κοσμική κουρτίνα. Αυτό το δραματικό πανόραμα παρουσιάζει μια πολύχρωμη, λαμπερή κουρτίνα σέλαος που αντανακλάται σε μια γαλήνια ισλανδική λίμνη. Η εικόνα λήφθηκε στις 18 Μαρτίου 2015 από τον Carlos Gauna, κοντά στη λιμνοθάλασσα Jokulsarlon Glacier Lagoon στη νότια Ισλανδία. Αυτό το ουράνιο θέαμα δημιουργήθηκε από μια στεφανιαία μαζική εκτίναξη, ή CME - μια μαζική έκρηξη στον ήλιο - στις 15 Μαρτίου. Ένας στολίσκος διαστημικών σκαφών που παρατηρούν τον Ήλιο, συμπεριλαμβανομένων των παρατηρητηρίων SOHO και Proba-2, παρακολουθούσαν καθώς εκατομμύρια τόνοι μαγνητικά φορτισμένα σωματίδια εκτοξεύονταν στο διάστημα προς την κατεύθυνση της Γης. Σαρώνοντας το εσωτερικό ηλιακό σύστημα σε περίπου 3 εκατομμύρια χιλιόμετρα ανά ώρα, η έκρηξη έφτασε στη Γη, 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά, σε μόλις δύο ημέρες. Το αέριο σύννεφο συγκρούστηκε με το μαγνητικό πεδίο της Γης γύρω στις 4:30 GMT (6:30 ώρα Ελλάδος), στις 17 Μαρτίου. Αρχικά, η σύγκρουση πυροδότησε μια σχετικά ήπια γεωμαγνητική καταιγίδα. Έπειτα η μαγνητική διαταραχή εντάθηκε μέχρι που έγινε η ισχυρότερη καταιγίδα του τρέχοντος ηλιακού κύκλου. Η αύξηση αυτή συνέβη επειδή οι επιπτώσεις της CME ενισχύθηκαν με την άφιξη ενός ταχέως κινούμενου ρεύματος σωματιδίων στον ηλιακό άνεμο. Η αύξηση στη συνολική γεωμαγνητική δραστηριότητα απελευθέρωσε ενέργεια στην ατμόσφαιρα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας θαυμάσιας, ευρείας εμφάνισης του βόρειου σέλαος - τα Φώτα του Βορρά. Όταν τα φορτισμένα σωματίδια από τον Ήλιο διεισδύουν στην μαγνητική ασπίδα της Γης, διοχετεύονται προς τα κάτω κατά μήκος των γραμμών του μαγνητικού πεδίου μέχρι να χτυπήσουν άτομα αερίου ψηλά στην ατμόσφαιρα. Σαν ένας γιγάντιος λαμπτήρας φθορισμού νέον, η αλληλεπίδραση με τα διεγερμένα άτομα οξυγόνου παράγει μια πράσινη ή, σπανιότερα, μια κόκκινη λάμψη στον ουρανό τη νύχτα, ενώ τα διεγερμένα άτομα αζώτου αποδίδουν χρώματα μπλε και μωβ. Κανονικά, το καλύτερο μέρος για να δείτε αυτές τις εντυπωσιακές ουράνιες επιδείξεις είναι μέσα στο «οβάλ σέλας», το οποίο βρίσκεται περίπου 65-70º βόρεια ή νότια του ισημερινού, που περιβάλλει τα πολικά καλύμματα. Όπως φαίνεται και σε αυτή την όμορφη εικόνα, η Ισλανδία είναι μια προνομιακή τοποθεσία για να παρατηρήσει κανείς το Βόρειο Σέλας. Ωστόσο, οι εμφανίσεις του σέλαος δεν είναι απλά διακοσμητικοί ουράνιοι περισπασμοί. Είναι πιο συχνοί όταν η δραστηριότητα του ήλιου πλησιάζει στο αποκορύφωμά της περίπου κάθε 11 χρόνια. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η εισροή σωματιδίων υψηλής ενέργειας και ο στροβιλισμός του μαγνητικού πεδίου της Γης μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει διακοπές ρεύματος, διακοπή των ραδιοεπικοινωνιών, βλάβες σε δορυφόρους, ακόμη και να απειλήσει την ασφάλεια των αστροναυτών. Για περισσότερο από μια δεκαετία, το κουαρτέτο δορυφόρων Cluster της ESA αποκαλύπτει τα μυστικά αυτής της περίπλοκης σύνδεσης Ήλιου-Γης. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Mia_polhuchrome_kosmikhe_koyrthina

Ο LHC ξεκινά την αναζήτηση του «σκοτεινού σύμπαντος» Μετά το διετές του διάλειμμα για… ξεκούραση και αναβάθμιση ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN τέθηκε και πάλι σε λειτουργία υποσχόμενος νέες εντυπωσιακές ανακαλύψεις στον κόσμο της Φυσικής. Σύμφωνα με τους επιτελείς του CERN οι πρώτες δοκιμαστικές συγκρούσεις σωματιδίων πραγματοποιήθηκαν χωρίς προβλήματα στον επιταχυντή ο οποίος δείχνει πανέτοιμος να πιάσει δουλειά. «Είναι φανταστικό ότι ο επιταχυντής ανταποκρίνεται τόσο καλά μετά από τόσο μεγάλη διακοπή λειτουργίας» δήλωσε ο γενικός διευθυντής του CERN Ρολφ Χόιερ. Πρώτος μεγάλος στόχος αυτής της φάσης των πειραμάτων είναι η αναζήτηση της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης αλλά και των υπερσυμμετρικών σωματιδίων, του «σκοτεινού σύμπαντος» όπως το χαρακτηρίζουν οι ειδικοί. Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία», η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των κοσμολόγων το Σύμπαν αποτελείται από τη συμβατική ύλη (την ορατή ύλη) σε ποσοστό μόλις περίπου 5% ενώ η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί σε ποσοστό περίπου 27%, με το υπόλοιπο ποσοστό να αντιστοιχεί στην επίσης μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια. Ως σήμερα έχει καταστεί αδύνατο να εντοπίσουμε τη σκοτεινή ύλη. Το μυστήριο της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν οι αστρονόμοι αντιλήφθηκαν ότι η μάζα και η βαρύτητα των σωμάτων που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν είναι αρκετές για να εξηγηθεί η κίνηση των γαλαξιών. Η σκοτεινή ύλη γίνεται αντιληπτή λόγω της βαρυτικής της επίδρασης στους γαλαξίες, οι επιστήμονες όμως δεν έχουν ιδέα από τι αποτελείται. Γνωρίζουν πάντως ότι δεν εκπέμπει, δεν ανακλά και δεν διαθλά την ακτινοβολία, γι' αυτό και είναι κυριολεκτικά αόρατη. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί και ορισμένες «εξωτικές» θεωρίες για τη σκοτεινή ύλη. Κάποιες από αυτές υποστηρίζουν ότι αποτελεί ένα κβαντικό ελάττωμα που απέμεινε μετά τη γέννηση του Σύμπαντος, ότι διαθέτει μάζα σε άλλες διαστάσεις ή ότι συνιστά μια τροποποιημένη μορφή της βαρύτητας. Οι επιστήμονες αρχίζουν επίσης να υποψιάζονται ότι ο όρος «σκοτεινή» ύλη είναι παραπλανητικός και ότι ίσως θα έπρεπε να αντικατασταθεί με τον όρο «διαφανής» ύλη ή απλώς «άγνωστη» ύλη (materia incognita). Η υπερσυμμετρία Η ελπίδα των επιστημόνων είναι, όπως δήλωσε η Μπεάτε Χάινεμαν, καθηγήτρια φυσικής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας και εκπρόσωπος της ομάδας ATLAS του CERN, ότι επιτέλους θα βρεθεί το πρώτο υπερσυμμετρικό σωματίδιο, επιβεβαιώνοντας έτσι τη θεωρία της υπερσυμμετρίας, σύμφωνα με την οποία κάθε γνωστό σωματίδιο ύλης έχει ένα (άγνωστο μέχρι σήμερα) βαρύτερο συμμετρικό του σωματίδιο. Για παράδειγμα, το φωτόνιο και το κουάρκ θεωρείται ότι έχουν ως υπερσυμμετρικά σωματίδια το φωτίνο και το σκουάρκ αντίστοιχα. «Αν είμαστε πραγματικά τυχεροί, η ανακάλυψη μπορεί να γίνει εφέτος κιόλας, έως το τέλος του καλοκαιριού. Ίσως βρούμε πλέον την υπερσυμμετρική ύλη. Για μένα, αυτό θα είναι πιο συναρπαστικό και από την ανακάλυψη του (σωματιδίου) Χιγκς», ανέφερε σε παλαιότερες δηλώσεις της η Μπεάτε Χάινεμαν. Η υπερσυμμετρία -γνωστή και ως SUSY στους επιστημονικούς κύκλους- φιλοδοξεί να συμπληρώσει το τωρινό «κυρίαρχο πρότυπο» της σωματιδιακής φύσης και να κλείσει τα κενά που αυτό ακόμη έχει, όσον αφορά την κατανόηση της ύλης και του Σύμπαντος. Το σωματίδιο του Χιγκς, που ανακαλύφθηκε το 2013 και χάρισε στον βρετανό φυσικό Πίτερ Χιγκς το Νομπέλ Φυσικής, εξηγεί γιατί τα αντικείμενα έχουν μάζα. Όμως παραμένουν ακόμη κρίσιμα ερωτήματα, όπως γιατί υπάρχει «σκοτεινή» ύλη, στα οποία φιλοδοξεί να δώσει απαντήσεις η υπερσυμμετρία. Τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν, με τους περισσότερους να «ποντάρουν» ότι, από τα πολλά πιθανά υπερσυμμετρικά σωματίδια, πρώτο θα ανακαλυφθεί το γκλουίνο, το κατοπτρικό «αδελφάκι» του γκλουόνιου, το οποίο «συγκολλά» μεταξύ τους τα κουάρκ, στο εσωτερικό των πρωτονίων και των νετρονίων. Ακόμη πιο σημαντικό όμως θα είναι αν ανακαλυφθεί το (προς το παρόν υποθετικό) νετραλίνο, το πιο ελαφρύ και σταθερό υπερσυμμετρικό σωματίδιο, από το οποίο μπορεί να αποτελείται η «σκοτεινή» ύλη. «Αυτό θα συντάραζε τον κόσμο» δήλωσε η Χάινεμαν. Θα είναι σαν η ανθρωπότητα να ανοίγει κυριολεκτικά την πόρτα σε έναν άλλο κόσμο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=692942

Ζητείται όνομα για την αποστολή του αστροναύτη Thomas Ο αστροναύτης της ESA Thomas Pesquet θα πετάξει για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το επόμενο έτος για μια εξάμηνη επιστημονική περιπέτεια σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Τώρα ο Thomas θέλει από εσάς να σκεφτείτε ένα όνομα για την πτήση του – το οποίο θα φαίνεται στο σήμα της αποστολής που θα φορά στο διάστημα. Ο Thomas γράφει: "οι Ευρωπαίοι αστροναύτες πετούν στο διάστημα για να ωφελήσουν τους ανθρώπους στη Γη μέσω της επιστημονικής έρευνας και της εξερεύνησης. Θέλω να μοιραστώ αυτή την εμπειρία ζωής με όλους τους ευρωπαίους πολίτες, και χρειάζομαι την υποστήριξή σας σε όλη τη διάρκεια." "Η εύρεση ενός υπέροχου ονόματος είναι το πρώτο βήμα του ταξιδιού μας, για αυτό μοιραστείτε την έμπνευσή σας και ελάτε μαζί στο ταξίδι!" Ο Thomas θα εκτοξευθεί με ένα διαστημόπλοιο Soyuz τον Δεκέμβριο του 2016, ως μέρος της αποστολής Expedition 50 με την αστροναύτη της NASA Peggy Whitson και τον Ρώσο κυβερνήτη Oleg Novitsky. Η πτήση του έπεται μιας πολυάσχολης χρονιάς για την τάξη αστροναυτών του 2009, με την Samantha Cristoforetti να βρίσκεται τώρα στο διάστημα στην αποστολή της Futura, που θα ακολουθηθεί από τον Andrea Mogensen και τον Tim Peake αργότερα αυτό το έτος. Ως τελικό βήμα της κατάρτισής του Thomas για την αποστολή του, θα λειτουργήσει εφεδρικά για τη 10ήμερη αποστολή του Andrea το Σεπτέμβριο. Η αποστολή του Tim, Principia, ξεκινά το Δεκέμβριο. Γεννημένος στη Ρουέν, Γαλλία, ο Thomas θα είναι ο 10ος Γάλλος που θα πάει στο διάστημα, ακολουθώντας διαστημοναύτες που τον ενέπνευσαν με τις αποστολές τους, όταν ήταν νεότερος. Ο τελευταίος Γάλλος αστροναύτης που εργάστηκε στο Σταθμό ήταν ο Léopold Eyharts της ESA το 2008, ο οποίος βοήθησε στην εγκατάσταση του εργαστηρίου Columbus της Ευρώπης. Ο Thomas θα εργαστεί στο Columbus για τα πειράματα των επιστημόνων από όλο τον κόσμο για να βελτιώσουν τη ζωή μας και να διερευνήσουν το Ηλιακό μας Σύστημα. Για τον Thomas, αυτό θα είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα όταν θα έχει πλέον εκτοξευθεί για το διάστημα. Είναι ο πρώτος πιλότος εμπορικού αεροσκάφους που έχει επιλεχθεί ως αστροναύτης και έχει πάθος για την αεροδιαστημική από πολύ νεαρή ηλικία. Όλα είναι στο όνομα Η ESA και ο Thomas σας προσκαλούν να υποβάλετε ένα όνομα για την αποστολή του. Καθότι το όνομα θα χρησιμοποιείται για το σήμα της αποστολή του και θα φαίνεται σε όλο τον κόσμο, θα πρέπει να είναι σύντομο και σαφές και εύκολο να προφέρεται στα γαλλικά, τα αγγλικά και πολλές άλλες γλώσσες. Διαβάστε όλους τους κανόνες πριν από την υποβολή της πρότασής σε μια φόρμα σε αυτή τη σελίδα. Η προθεσμία για την υποβολή είναι η 15η Απρίλη. http://www.esa.int/Our_Activities/Human_Spaceflight/Astronauts/Name_Thomas_mission_-_competition_details_and_form Εκτός από να δείτε το όνομα να πετά στο διάστημα, ο νικητής θα λάβει ένα σήμα της αποστολής υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον Thomas. Ακολουθήστε τον Thomas Pesquet για έμπνευση από πρώτο χέρι και περισσότερες πληροφορίες μέσω του http://thomaspesquet.esa.int/ http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Zetehitai_honoma_gia_ten_apostolhe_toy_astronahute_Thomas

Το Hubble βρίσκει φαντάσματα από το παρελθόν των κβάζαρ. Αυτή η εικόνα δείχνει τα στριφογυριστά πράσινα νήματα που παρατηρήθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA μέσα σε οκτώ διαφορετικούς γαλαξίες. Οι αιθέριες τουλούπες σε αυτές τις εικόνες φωτίστηκαν, ίσως σύντομα, με μία έκρηξη ακτινοβολίας από ένα κβάζαρ - μια πολύ φωτεινή και συμπαγή περιοχή που περιβάλλει μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία. Σε κάθε μία από αυτές τις οκτώ εικόνες μια δέσμη κβάζαρ προκάλεσε κάποια κάποτε αόρατα νήματα στο βαθύ διάστημα να λάμπουν, μέσα από μια διαδικασία που ονομάζεται φωτοϊονισμός. Το οξυγόνο, το ήλιο, το άζωτο, το θείο και το νέον στα νημάτια απορροφούν το φως από το κβάζαρ και σιγά-σιγά το εκπέμπουν εκ νέου σε πάνω από πολλές χιλιάδες χρόνια. Η σμαραγδένια απόχρωση τους προκαλείται από ιονισμένο οξυγόνο, το οποίο λάμπει με πράσινο χρώμα. Η ομάδα του Hubble βρήκε συνολικά είκοσι γαλαξίες που είχαν αέριο ιονισμένο από κβάζαρ; αυτοί που παρουσιάζονται εδώ είναι (από αριστερά προς τα δεξιά στην πάνω σειρά) ο Teacup (πιο επίσημα γνωστός ως 2MASX J14302986+1.339.117), NGC 5972, 2MASX J15100402+0.740.370 και UGC 7342, και (από αριστερά προς τα δεξιά στην κάτω σειρά) NGC 5252, Mrk 1498, UGC 11185 και 2MASX J22014163+1.151.237. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_Hubble_vrhiskei_phanthasmata_apho_to_parelthhon_ton_kvhazar

Διαθέσιμο στο Διαδίκτυο το αρχείο ήχων της NASA. Από ιστορικές φράσεις όπως το «Χιούστον έχουμε πρόβλημα», μέχρι τους απόκοσμους ήχους των κεραυνών του Δία, η NASA ανάρτησε ένα μεγάλο μέρος των εξωγήινων ηχογραφήσεών της στο SoundCloud. Πολλοί από τους ήχους της συλλογής ήταν ήδη διαθέσιμοι στο ευρύ κοινό, όμως η συγκέντρωσή τους στην δημοφιλή πλατφόρμα μουσικής κάνει πιο εύκολο τον εντοπισμό τους. Οι ηχογραφήσεις δεν έχουν copyright και και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελεύθερα από τους μουσικούς. Οι κατευθυντήριες γραμμές για τη χρήση υλικού της NASA είναι διαθέσιμες εδώ. http://www.nasa.gov/audience/formedia/features/MP_Photo_Guidelines.html#1 Ορισμένες από τις ηχογραφήσεις της NASΑ ήταν ήδη διαθέσιμες για κατέβασμα από αυτή τη σελίδα, http://www.nasa.gov/connect/sounds/index.html#.VSFwzY69Efx ενώ η ηλεκτρονική βιβλιοθήκη Archive.org προσφέρει μια ακόμα μεγαλύτερη συλλογή ήχων της NASA. Όπως αναφέρει το Createdigitalmusic.com, αντίστοιχες βιβλιοθήκες διαστημικών ήχων προσφέρουν επίσης η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Sounds_from_space και το Πανεπιστήμιο της Άιοβα. http://www-pw.physics.uiowa.edu/space-audio/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231398163 Παραξενοι σχηματισμοί! Το τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψε πρόσφατα παράξενες εκλάμψεις πράσινου χρώματος στον ουρανό, οι οποίες αποδίδονται σε φωτεινά ρεύματα αερίων, ιονισμένα από φωτεινούς γαλαξιακούς πυρήνες που πλέον δεν υπάρχουν. «Νήματα» ηλίου, νέου, αζώτου, οξυγόνου ή θείου μπορούν να εκλύουν φως που έχει απορροφηθεί προ χιλιάδων χρόνων, την ώρα που οι κβάζαρ (σ.σ.: εξαιρετικά λαμπεροί και μακρινοί γαλαξιακοί πυρήνες) είναι ανενεργοί ή «νεκροί», μεταδίδει το RT. Οι φωτογραφίες είναι εντυπωσιακές: http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%8C-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82 Ξεκινούν πειράματα καλλιεργειών σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Ένα ενδιαφέρον πείραμα ξεκινά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Θα καλλιεργηθούν διάφορα φυτά και θα μελετηθεί η εξέλιξη τους. Αν και σε τι βαθμό δηλαδή επηρεάζει την ανάπτυξη και την ποιότητα των φυτών η καλλιέργεια τους σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα με την ονομασία Plant Gravity Sensing και επικεφαλής είναι επιστήμονες του ιαπωνικού Πανεπιστημίου Ναγκόγια. Οι ερευνητές θα προσπαθήσουν να διαπιστώσουν αν τα φυτά διαισθάνονται τις αλλαγές στην βαρύτητα και προσαρμόζουν διάφορες παραμέτρους τους όπως για παράδειγμα, τα επίπεδα του ασβεστίου στα κύτταρα τους, στις νέες συνθήκες. Οι επιστήμονες αναμένουν με μεγάλο ενδιαφέρον τα αποτελέσματα των πειραμάτων αφού μπορεί να αναδειχθούν νέοι τρόποι τόσο για αποτελεσματικότερη καλλιέργειας φυτών στη Γη όσο και για την καλλιέργεια φυτών σε άλλους πλανήτες γεγονός που θα διευκολύνει την παρουσία του ανθρώπου εκεί. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=692518

Ένα άστρο γεννιέται μπροστά στα μάτια των αστρονόμων. Για τα άστρα όπως και για τους ανθρώπους, τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι περίοδος ραγδαίων αλλαγών. Για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι παρατηρούν δραματικές μεταβολές σε ένα νεογέννητο αστέρι εξετάζοντας διαδοχικές εικόνες που ελήφθησαν με διαφορά 18 ετών. Η μελέτη στο περιοδικό Science εξετάζει ένα νεαρό αλλά γιγάντιο άστρο που βρίσκεται σε απόσταση 4.250 ετών φωτός και έλαβε την χαριτωμένη ονομασία W75N(B)-VLA 2. Το 1996, όταν οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν μια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων στο Νέο Μεξικό για να το μελετήσουν, το νεογέννητο άστρο εκτόξευε ιονισμένο αέριο προς όλες τις κατευθύνσεις, και το μαγνητικό πεδίο του δεν είχε συγκεκριμένο προσανατολισμό. Νέες παρατηρήσεις που ακολούθησαν το 2014 δείχνουν σαφείς αλλαγές: ο ηλιακός άνεμος πνέει με μεγαλύτερη ταχύτητα από τους πόλους του κοσμικού βρέφους, και το μαγνητικό πεδίο του έχει ευθυγραμμιστεί με το πεδίο του γιγάντιου νέφους αερίου μέσα στο οποίο σχηματίστηκε το άστρο. Όπως εξηγούν οι ερευνητές, το υλικό που εκτοξεύεται από τους πόλους εξαπλώνεται ανεμπόδιστα στο Διάστημα, ενώ το υλικό που ρέει από την ισημερινή ζώνη επιβραδύνεται απότομα καθώς συναντά έναν επίπεδο δίσκο αερίου που περιβάλλει το άστρο. Θα περάσουν όμως εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μέχρι το αστέρι να περάσει την εφηβεία και να ενηλικιωθεί. Το W75N(B)-VLA 2 θα είναι τότε ένα άστρο με μάζα έξι φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου, εκτιμά η ερευνητική ομάδα. Η συνέχιση των παρατηρήσεων τα επόμενα χρόνια θα μπορούσε να επιτρέψει στους αστροφυσικούς να τελειοποιήσουν τα μαθηματικά μοντέλα τους για τη γέννηση των άστρων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231397806

Σε λειτουργία ξανά ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN. Οι επιστήμονες και οι μηχανικοί του CERN έχουν ξεκινήσει να θέτουν ξανά σε λειτουργία τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) μετά το κλείσιμο δύο χρόνων για αναβάθμιση -το μεγαλύτερο και ακριβότερο πείραμα στον κόσμο. Η διαδικασία γίνεται με ενεργοποίηση των δύο δεσμών πρωτονίων που κινούνται με αντίθετη φορά μέσα στο τούνελ. Αρχικά, η ενέργεια θα είναι (σχετικά) χαμηλή, και το CERN ελπίζει ότι θα καταφέρει εντός των επόμενων μηνών να φτάσει τον επιταχυντή στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Το CERN δίνει ζωντανά πληροφορίες για την πορεία της διαδικασίας, που μέχρι στιγμής κυλά χωρίς προβλήματα. http://run2firstbeam.web.cern.ch/ Ο επιταχυντής είχε κλείσει πριν από δύο χρόνια για τεχνική αναβάθμιση που τον έχει κάνει κατά πολύ ισχυρότερη -στόχος των εργασιών ήταν να μπορεί να λειτουργήσει στη μέγιστη ονομαστική του ισχύ, την οποία δεν είχε φτάσει μέχρι τώρα. Στο τέλος Μαρτίου, μικρό κομμάτι μετάλλου είχε πέσει σε μαγνήτη του επιταχυντή και απειλούσε με καθυστέρηση την επαναλειτουργία του. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231398092

Γη – Αρης σε 39 ημέρες! Η NASA ανακοίνωσε ότι θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη ενός νέου τύπου κινητήρα ο οποίος θα κάνει… τούρμπο τα διαστημικά σκάφη. Αν ο κινητήρας αυτός κατασκευαστεί και αποδειχθεί λειτουργικός, τότε τα ταξίδια στο Διάστημα θα γίνονται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι σήμερα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ένα σκάφος που θα διέθετε αυτό τον κινητήρα θα μπορούσε να κάνει το ταξίδι από τη Γη στον Αρη (που με τα σημερινά σκάφη διαρκεί έξι μήνες) σε μόλις 39 ημέρες. Από το 2005 μια εταιρεία στο Τέξας, η Ad Astra Rocket Company of Webster, έχει δουλέψει για να τελειοποιήσει έναν τύπο κινητήρα που λέγεται VASIMR (Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket). Αυτός ο τύπος πυραύλου χρησιμοποιεί ραδιοκύματα για τη θέρμανση του ευγενούς αερίου αργόν, μετατρέποντάς το σε ένα καυτό πλάσμα – μια κατάσταση κατά την οποία τα ηλεκτρόνια δεν δεσμεύονται πλέον από τους ατομικούς πυρήνες. Μαγνητικά πεδία τότε εκτοξεύουν υπέρθερμο πλάσμα από το πίσω μέρος του κινητήρα, δημιουργώντας μια ώση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το μοντέλο αυτό του πυραύλου εκτοξεύει τα καύσιμα με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι οι συμβατικοί κινητήρες, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται τεράστια επιτάχυνση. Η NASA αποφάσισε να δώσει στην εταιρεία δέκα εκατομμύρια δολάρια για να ολοκληρώσει την κατασκευή του κινητήρα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=691400 Παλαιότερες Δημοσιεύσεις για τον VASIMR (Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket). Στις 13/08/2009, ημέρα Πέμπτη και ώρα 12:18-Σελιδα 13. Οταν ξεκινησα το θεμα:Διαστημικη Εξερευνηση στις 23/10/2007 ρωτουσα αν υπαρχει προγραμμα κατασκευης κινητηρων που να πετυχαινουν ταχυτητες υψηλοτερες απο αυτες των χημικων καυσιμων. Τοτε για καλυτερη κατανοηση εδωσα ενα πινακα για τον χρονο προσεγγισης των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος με την ταχυτητα 11,6Km/sec και με μια υποθετικη ταχυτητα 300Km/sec δηλαδη το 1/1000 της ταχυτητας του φωτος. Αποσταση απο την Γη (σε εκατ.χιλ*) Ελαχιστη Μεγιστη 1.Ερμης=89.100.000.*(88,90ημ=3,44ημ)-94.100.000*(93,89ημ=3,63ημ) 2.Αφροδιτη=41.400.000.*(41,31ημ=1,60ημ)-257.000.000 (256,43ημ=9,92ημ) 3.Αρης=55.700.000.*(55,58ημ=2,15ημ)-399.000.000* (398,11ημ=15,39ημ) 4.Διας=628.760.000.*(627,35ημ=24,26ημ)-970.000.000* (967,83ημ=37,42ημ) 5.Κρονος=1.274.000.000*(1271,15ημ=49,15ημ) 2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 6.Ουρανος=2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 3.156.000.000*(3148,95ημ=121,76ημ) 7.Ποσειδων=4.313.000.000*(4303,36ημ=166,40ημ) 4.683.000.000*(4672,53ημ=180.67ημ) 8.Πλουτων=4.290.000.000*(4280,41ημ=165,51ημ) 7.520.000.000*(7503ημ=290,12ημ) Απο τον πινακα αυτο φαινεται καθαρα οτι αν θελουμε να αποικισουμε το ηλιακο μας συστημα θα πρεπει να φτιαξουμε κινητηρες προωθησης για μεγαλυτερες ταχυτητες. Στην συζητηση που επακολουθησε καταληξαμε οτι η καλυτερη λυση ειναι οι κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket-ειναι οι κινητηρες που μπορουν να δωσουν την ταχυτητα των 300 Km/sec(1/1000 ταχ. φωτος). Ετσι στις 14/1/2009 ρωτουσα:Ξερω οτι η ΝΑΣΑ το ψαχνει το VASIMR.Ξερει κανενας περισσοτερα;Aς το γραψει εδω. Οπως ομως φαινεται υπαρχουν θετικες εξελιξεις οπως γραφει το New Scientist:Μεγαλύτερη απήχηση έχει σήμερα ένα επανδρωμένο ταξίδι στον Άρη παρά στη Σελήνη. Ωστόσο, η απόσταση είναι πολύ μακρινή και κουραστική, αφού χρειάζονται περί τους έξι μήνες μέχρι τον Κόκκινο Πλανήτη. Ένας νέος κινητήρας ιόντων που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο ενδεχομένως να συντομεύσει το ταξίδι σε μόλις 39 ημέρες. Οι συμβατικοί πύραυλοι καίνε χημικά καύσιμα για να παράγουν ώθηση. Το μεγαλύτερο μέρος των καυσίμων χρησιμοποιείται κατά την αρχική ώθηση του πυραύλου για να βγει από την επιφάνεια της Γης, και επομένως όσο είναι στο διάστημα, τον περισσότερο χρόνο, βρίσκεται σε ελεύθερη κίνηση. Οι κινητήρες πλάσματος, από την άλλη πλευρά, επιταχύνουν ηλεκτρικά φορτισμένα άτομα, ή ιόντα, μέσω ενός ηλεκτρικού πεδίου, ωθώντας το διαστημόπλοιο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Παρέχουν πολλή λιγότερη ώθηση σε οποιαδήποτε στιγμή σε σχέση με τους χημικούς πυραύλους, το οποίο σημαίνει ότι δεν μπορούν από μόνοι τους να βγουν από το πεδίο βαρύτητας της Γης. Ωστόσο, ενόσω βρίσκονται στο διάστημα, μπορούν να σπρώχνουν την άκατο για χρόνια, σαν ένα σταθερό αεράκι πίσω από τη βαρκούλα, επιταχύνοντας σταδιακά μέχρις ότου το διαστημόπλοιο να κινείται γρηγορότερα από τους χημικούς πυραύλους. Οι κινητήρες πλάσματος έχουν χρησιμοποιηθεί σε αρκετές διαστημικές αποστολές, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής της NASA Dawn, η οποία βρίσκεται καθ' οδόν για τους αστεροειδείς Vesta και Ceres, καθώς και του ιαπωνικού διαστημόπλοιου Hayabusa, το οποίο συνάντησε τον αστεροειδή Itokawa το 2005. Ωστόσο, ένας νέος κινητήρας, με την ονομασία VASIMR (από τα Αγγλικά Πύραυλος Μαγνητοπλάσματος Μεταβλητής Ειδικής Πρόωσης) έχει πολύ μεγαλύτερη προωστική ισχύ σε σχέση με τους προηγούμενους. Και αυτό επειδή χρησιμοποιεί μία συσκευή παραγωγής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, παρόμοια με τους πομπούς που χρησιμοποιούνταν για να μεταδώσουν ραδιοφωνικές εκπομπές, για να θερμάνει τα φορτισμένα σωματίδια, ή αλλιώς το πλάσμα (το πλάσμα είναι η τέταρτη κατάσταση της ύλης μετά τη στερεά, την υγρή και την αέρια). Ο πυραυλοκινητήρας πλάσματος κατασκευάζεται από την εταιρεία Ad Astra Rocket Company, η οποία ιδρύθηκε από τον φυσικό και πρώην αστροναύτη Franklin Chang-Diaz. Ζεστό όσο ο ήλιος Ο VASIMR δουλεύει περίπου όπως η ατμομηχανή, με το πρώτο στάδιο να περιλαμβάνει μία εργασία ανάλογη με τον βρασμό νερού για την παραγωγή ατμού. Η γεννήτρια ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων ζεσταίνει ένα αέριο από άτομα αργού έως ότου τα ηλεκτρόνια «βράσουν» και παράγουν το πλάσμα. Το πλάσμα παράγει προωστική ισχύ, ωστόσο όχι και τόσο αποδοτική. Για τη βελτιστοποίηση της απόδοσης, στο δεύτερο στάδιο, ο πύραυλος ανεβάζει τις θερμοκρασίες των ατόμων στους ένα εκατομμύριο βαθμούς, θερμοκρασία συγκρινόμενη με αυτές που επικρατούν στον πυρήνα του ήλιου. Για να το επιτύχει αυτό, εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι σε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, τα ιόντα περιστρέφονται σε συγκεκριμένη συχνότητα. Η γεννήτρια ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων συντονίζεται στην ίδια συχνότητα, εκχέοντας παραπάνω ενέργεια στα ιόντα. Στη συνέχεια, ισχυρά μαγνητικά πεδία κατευθύνουν το πλάσμα στο πίσω μέρος του κινητήρα, ωθώντας τον πύραυλο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Χάρη στη συσκευή παραγωγής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, ο VASIMR μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα ισχύος του κινητήρα έως και εκατό φορές. «Πρόκειται για την πιο ισχυρή πηγή υπέρ-αγώγιμου πλάσματος που έχουμε αντικρύσει μέχρι σήμερα,» αναφέρει ο Jared Squire, διευθυντής έρευνας στην Ad Astra. Πρακτική εφαρμογή Η Ad Astra και η NASA συμφώνησαν να δοκιμάσουν τον πύραυλο στο διάστημα, συνδέοντας τον με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) το 2012 ή 2013. Μελλοντικά, ο VASIMR θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τις περιοδικές ριπές που χρειάζονται για τη διατήρηση του ISS στην τροχιά του. Με τα τωρινά επίπεδα ισχύος, ο VASIMR θα μπορούσε να λειτουργεί αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια. Θα ήταν ένα εξαιρετικό ρυμουλκό σε τροχιά γύρω από τη Γη, ρυμουλκώντας τους δορυφόρους σε διάφορες θέσεις. Θα μπορούσε επίσης να μεταφέρει φορτία σε βάσεις στη Σελήνη, και επειδή θα μπορούσε να ταξιδεύει σχετικά γρήγορα, θα χρησίμευε για τον εκτοπισμό αστεροειδών από την πορεία τους προτού πλησιάσουν επικίνδυνα τη Γη. Για να ταξιδέψει στον Άρη σε 39 ημέρες όμως, ο κινητήρας χρειάζεται 1000 φορές περισσότερη ισχύ από αυτήν που δύναται να παράσχει η ηλιακή ενέργεια. Γι' αυτό το σκοπό, ο VASIMR θα χρειαστεί έναν πυρηνικό αντιδραστήρα. Τα πρώτα δείγματα τεχνολογίας αντιδραστήρων είχαν χρησιμοποιηθεί κατά τις δεκαετίες 1960 έως και 1980 από την πρώην Σοβιετική Ένωση, χωρίς να έχουν δοκιμαστεί στο διάστημα, επομένως κάτι τέτοιο θα χρειαστεί χρόνο. «Χρειάζεται αρκετός χρόνος για να φτάσουμε σε εφαρμόσιμη τεχνολογία,» αναφέρει ο Squire. Πάρα ταύτα, η πιθανότητα επίτευξης ενός ταξιδιού στον Άρη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα το νέο αρχηγό της NASA, Charles Bolden. Ο ίδιος ανέφερε ότι ένα σταθερό ποσό έχει ήδη διατεθεί από την υπηρεσία του για την ανάπτυξη του VASIMR, και τόνισε ότι η συνεργασία με την Ad Astra αποτελεί καλό παράδειγμα συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα ώστε να πετύχει η NASA τους στόχους της. Ο John Muratore από το Ινστιτούτο Διαστήματος του Πανεπιστημίου του Τεννεσί και πρώην μηχανικός στο διαστημικό πρόγραμμα της NASA λέει ότι μηχανές σαν τον VASIMR θα μπορούσαν να κάνουν πραγματικότητα τα πρώτα ταξίδια του ανθρώπου στον Άρη. «Εάν μπορούσαν να αναπτυχθούν μηχανές, όπως ο VASIMR, που να πάνε τον άνθρωπο στον Κόκκινο Πλανήτη σε 40 ημέρες, τότε το καθιστούν μέσα στα πλαίσια των ανθρώπινων δυνατοτήτων, ανέφερε στο New Scientist. «Ο VASIMR αλλάζει τα δεδομένα του παιχνιδιού.» Επίσης Σε σχετικο αρθρο βρηκα ακομα το ποσοστο βαρους των καυσιμων σε διαφορους κινητηρες.Σημαντικοτατο γιατι δινει το τι μπορεις να φορτωσεις για το ταξιδι σου. 1.Χημικοι-55% βαρος καυσιμων. 2.Θερμοπυρηνικοι-33% βαρος καυσιμων. 3.Ιοντικοι-22% βαρος καυσιμων. 4.Μαγνητοπλασματοδυναμικοι-6,7% εως 31% αναλογα την ωση που θα ζητηθει να παραγουν. 5.Παλμοεπαγωγικοι-14% βαρος καυσιμων. 6.VASIMR-(Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης)-2,4% εως 46% αναλογα την ωση. Φαινεται καθαρα οτι οι κινητηρες VASIMR ειναι οι πιο ικανοι για να δωσουν την δυνατοτητα να ταξιδεψουμε στο Ηλιακο μας Συστημα εν.αρχη και μετα βλεπουμε. ΣΧΟΛΙΟ:Αυτα συζητούσαμε το 2009 και εφτασε 2015 για να δώσει η ΝΑΣΑ την απαραίτητη οικονομικη ωθηση για το πρόγραμμα!! Τυφώνας Masyak Ο τυφώνας Masyak ανήκει στην κατηγορία 5 δλδ στην μέγιστη κατηγορία και συνοδεύεται από σφοδρούς ανέμους 260 χλμ / ώρα. Σχηματίστηκε δύο εβδομάδες μετά τον ισχυρό κυκλώνα Παμ, που αν θυμάστε είχε καταστρέψει τα πάντα στις 13 Μαρτίου στο αρχιπέλαγος στον Νότιο Ειρηνικό, όπου σημειώθηκαν και 11 θάνατοι. Να σημειωθεί ότι ο τυφώνας κινείται αργά (25 km / h) και αυτόματα τον καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο δεδομένου ότι διατηρεί την ισχύ του με το πέρασμα πάνω από κατοικημένες περιοχές. Μετεωρολόγοι από την Γαλλία προβλέπουν ότι η ισχύς των ριπών του θα μπορούσε να φθάσει 350 χλμ/ώρα, Τετάρτη 1 Απριλίου. Θα μπορούσε να φτάσει στις Φιλιππίνες κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Εν τω μεταξύ αστροναύτες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό παρακολούθησαν το τέρας από το διάστημα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%85%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B1-maysak

Νέα θεωρία «συμφιλιώνει» τις μαύρες τρύπες με την κβαντική φυσική. Τη λύση σε ένα «μυστήριο» 40 ετών, το οποίο φέρνει σε αντίθεση θεμελιώδεις αρχές της κβαντικής φυσικής με τις ιδιότητες των μαύρων τρυπών, υποστηρίζουν πως ανακάλυψαν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Μπάφαλο στις ΗΠΑ. Πιο συγκεκριμένα, οι Αμερικανοί επιστήμονες ανέπτυξαν μια νέα θεωρία που απαντά στο Παράδοξο της Χαμένης Πληροφορίας, έναν γρίφο που προσπαθούν να λύσουν οι φυσικοί εδώ και τέσσερις δεκαετίες, με σκοπό να αποδείξουν πως οι μαύρες τρύπες δεν παραβιάζουν την κβαντομηχανική. Το Παράδοξο συνδέεται με το γεγονός ότι μια μαύρη τρύπα έχει τόσο ισχυρό βαρυτικό πεδίο ώστε να «καταπίνει» την ύλη και το φως που θα βρεθούν στην εμβέλειά του. Τότε, μαζί με τα φωτόνια και τα σωματίδια που «καταβροχθίζονται», φαίνεται πως εξαφανίζονται για πάντα και οι πληροφορίες που αυτά κωδικοποιούν. Κάτι που όμως αντιβαίνει σε έναν από τους θεμελιώδεις «πυλώνες» της κβαντικής φυσικής, σύμφωνα με τον οποίο η πληροφορία δεν μπορεί ποτέ να χαθεί, αλλά πάντοτε διατηρείται. Η νέα θεωρία αίρει το Παράδοξο, και έτσι «συμφιλιώνει» την κβαντική φυσική με τις ιδιότητες των μαύρων τρυπών, δείχνοντας πως η πληροφορία δεν χάνεται. «Η μελέτη μας έδειξε πως οι πληροφορίες δεν εξαφανίζονται όταν εισέλθουν σε μια μαύρη τρύπα», λέει χαρακτηριστικά στο σάιτ του πανεπιστημίου ο Ντέγιαν Στόικοβιτς, αναπληρωτής καθηγητής φυσικής και ένας από τους επιστήμονες που τη διατύπωσαν, συμπληρώνοντας ότι οι πληροφορίες είναι δυνατόν να ανακτηθούν από την ακτινοβολία που εκπέμπει η μαύρη τρύπα. Η θεωρία περιγράφεται σε άρθρο των Αμερικανών φυσικών στο περιοδικό Physical Review Letters. Σε αυτό, οι συγγραφείς του δείχνουν με ποιον τρόπο από τις αλληλεπιδράσεις των σωματιδίων που εκπέμπει μια μαύρη τρύπα μπορούν να αποκαλυφθούν όχι μόνο τα χαρακτηριστικά της ύλης και της ενέργειας που έχει «καταπιεί», αλλά και οι ιδιότητες του άστρου από το οποίο αυτή προέκυψε. Σύμφωνα τον Στόικοβιτς, πρόκειται για μία σημαντική ανακάλυψη, αφού ακόμη και οι φυσικοί που θεωρούσαν ότι η πληροφορία δεν χάνεται σε μία μαύρη τρύπα δεν είχαν καταφέρει μέχρι σήμερα να περιγράψουν με μαθηματικά τον μηχανισμό που τη διατηρεί. Αντίθετα, στο άρθρο στο Physical Review Letters, παρατίθενται εξισώσεις που δείχνουν πώς διατηρείται η πληροφορία. Το Παράδοξο πρωτοδιατυπώθηκε πριν από 40 χρόνια, όταν ο Βρετανός φυσικό Στίβεν Χόκινγκ έδειξε πως οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, με συνέπεια να «εξαερώνονται» με την πάροδο του χρόνου. Μία άμεση συνέπεια αυτής της ανακάλυψης ήταν πως οι πληροφορίες στο εσωτερικό της θα χαθούν για πάντα όταν αυτή εξαφανισθεί, παραβιάζοντας έτσι την κβαντική φυσική. Αν και ο Χόκινγκ ήταν τόσο βέβαιος για το Παράδοξο που έβαλε στοίχημα με συναδέλφους του, λίγα χρόνια αργότερα έκανε στροφή 180 μοιρών, παρουσιάζοντας ένα θεωρητικό μοντέλο που επιτρέπει τη διατήρηση της πληροφορίας. Ωστόσο, η λύση του δεν έπεισε όλη την επιστημονική κοινότητα, με συνέπεια μέχρι σήμερα να μην έχει βρεθεί κοινά αποδεκτή εξήγηση. Με βάση τους ερευνητές από το Μπάφαλο, αυτή η εξήγηση «κρύβεται» τόσο στα σωματίδια που εκπέμπει μία μαύρη τρύπα, όσο και στις ασθενείς αλληλεπιδράσεις τους. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, δείχνουν ότι ένας εξωτερικός παρατηρητής έχει τη δυνατότητα να ανακτήσει τα χαρακτηριστικά της ύλης και της ενέργειας που έχει «καταπιεί» το ισχυρό βαρυτικό πεδίο. Οι αλληλεπιδράσεις αυτές περιλαμβάνουν από τη βαρυτική έλξη μεταξύ των σωματιδίων μέχρι την ανταλλαγή φωτονίων. Παρόλο που αυτές οι «συσχετίσεις» δεν ήταν άγνωστες, οι περισσότεροι επιστήμονες τις θεωρούσαν ασήμαντες μέχρι τώρα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Στόικοβιτς, είναι το «κλειδί» που αίρει το Παράδοξο. http://www.naftemporiki.gr/story/935202/nea-theoria-sumfilionei-tis-maures-trupes-me-tin-kbantiki-fusiki

Herschel και Planck βρίσκουν χαμένο στοιχείο για το σχηματισμό γαλαξιακού σμήνους. Συνδυάζοντας παρατηρήσεις του μακρινού Σύμπαντος από τα διαστημικά παρατηρητήρια Herschel και Planck της ESA, οι κοσμολόγοι ανακάλυψαν ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι πρόδρομοι των τεράστιων γαλαξιακών σμηνών που βλέπουμε σήμερα. Οι γαλαξίες, όπως ο Γαλαξίας μας με τα 100 δισεκατομμύρια άστρα του, συνήθως δεν βρίσκονται απομονωμένοι. Στο Σύμπαν σήμερα, 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang, πολλοί βρίσκονται σε πυκνές συστάδες που αποτελούνται από δεκάδες, εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες γαλαξίες. Ωστόσο, αυτά τα συμπλέγματα δεν υπήρχαν ανέκαθεν, και ένα βασικό ζήτημα στη σύγχρονη κοσμολογία είναι πως τέτοιες μαζικές δομές συναρμολογήθηκαν στις απαρχές του Σύμπαντος. Ο εντοπισμός του πότε και του πώς σχηματίστηκαν θα πρέπει να παρέχει πληροφορίες για την διαδικασία της εξέλιξης του σμήνους γαλαξιών, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου που διαδραμάτισε η σκοτεινή ύλη στη διαμόρφωση αυτών των κοσμικών μητροπόλεων. Τώρα, χρησιμοποιώντας τις συνδυασμένες δυνάμεις του Herschel και του Planck, οι αστρονόμοι έχουν βρει αντικείμενα στο μακρινό Σύμπαν, που εμφανίζονται να είναι σε μια εποχή όταν ήταν μόλις τριών δισεκατομμυρίων ετών, τα οποία θα μπορούσαν να είναι πρόδρομοι των συστάδων φαίνονται γύρω μας σήμερα. Ο κύριος στόχος του Planck ήταν να παρέχει τον πιο ακριβή χάρτη της ακτινοβολίας λείψανο του Big Bang, τη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Για να το καταφέρει, ερεύνησε το σύνολο του ουρανού σε εννέα διαφορετικά μήκη κύματος από το βαθύ υπέρυθρο εως τα ραδιο κύματα, προκειμένου να εξαλειφθεί η εκπομπή προσκηνίου από τον γαλαξία μας και άλλους στο Σύμπαν. Αλλά αυτές οι πηγές προσκηνίου μπορεί να είναι σημαντικές σε άλλους τομείς της αστρονομίας και στα δεδομένα μικρού μήκους κύματος του Planck που οι επιστήμονες ήταν σε θέση να προσδιορίσουν 234 φωτεινές πηγές με χαρακτηριστικά που υποδήλωναν πως βρίσκονταν στο μακρινό, πρώιμο Σύμπαν. Το Herschel στη συνέχεια παρατήρησε τα αντικείμενα αυτά στο βαθύ υπέρυθρο φάσμα, που αντιστοιχεί σε ακτινοβολία με μήκος κύματος μικρότερο του ενός millimeter, αλλά με πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία και γωνιακή ανάλυση. Το Herschel αποκάλυψε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανιχνευμένων πηγών από το Planck συνάδουν με πυκνές συγκεντρώσεις γαλαξιών στο πρώιμο Σύμπαν έχοντας έντονη δραστηριότητα σχηματισμού νέων αστεριών. Κάθε ένας από αυτούς τους νεαρούς γαλαξίες παρουσιάζεται να μετατρέπει αέριο και σκόνη σε άστρα με ρυθμό από μερικές εκατοντάδες έως 1500 φορές τη μάζα του Ήλιου μας ανά έτος. Συγκριτικά, ο δικός μας Γαλαξίας παράγει σήμερα αστέρια με ένα μέσο ρυθμό μόλις μια ηλιακή μάζα ανά έτος. Αν και οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη καθορίσει οριστικά τις ηλικίες και τις φωτεινότητες πολλών από αυτές τις συγκεντρώσεις μακρινών γαλαξιών που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, αυτοί είναι οι καλύτεροι υποψήφιοι που βρέθηκαν μέχρι σήμερα για τα «πρωτο-σμήνη» - πρόδρομους των μεγάλων, ώριμων γαλαξιακών σμηνών που βλέπουμε στο Σύμπαν σήμερα. "Στοιχεία από αυτά τα είδη αντικειμένων είχαν βρεθεί νωρίτερα σε δεδομένα από το Herschel και άλλα τηλεσκόπια, αλλά η ικανότητα σάρωσης όλου του ουρανού του Planck αποκάλυψε ακόμα περισσότερα υποψήφια τέτοια αντικείμενα για μας να μελετήσουμε", λέει ο Hervé Dole του Institut d’Astrophysique Spatiale, Ορσέ, επικεφαλής επιστήμονας της ανάλυσης που δημοσιεύτηκε στο Astronomy & Astrophysics. "Έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για αυτό το νέο πληθυσμό, απαιτώντας περαιτέρω μελέτες παρακολούθησης με άλλα παρατηρητήρια. Ωστόσο πιστεύουμε ότι αποτελούν ένα κομμάτι που λείπει από τη δομή του κοσμολογικού σχηματισμού." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Herschel_kai_Planck_vrhiskoyn_chamheno_stoichehio_gia_to_schematismho_galaxiakohu_smhenoys

Ριπές αερίου και σκόνης απείλησαν τον κυνηγό κομητών Rosetta. Η αποστολή Rosetta αντιμετώπισε «σημαντικά προβλήματα» στα συστήματα πλοήγησης και επικοινωνίας λόγω ριπών αερίου και σκόνης από τον κομήτη που παρακολουθεί, ανακοίνωσε η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA. Το σκάφος τέθηκε για λίγο σε κατάσταση αναμονής, σταδιακά όμως επανέρχεται σε λειτουργία. «Θα χρειαστεί ακόμα λίγος καιρός για να επανέλθουμε στις κανονικές επιστημονικές παρατηρήσεις» ανακοίνωσε η υπηρεσία. Το Rosetta τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67P τον Αύγουστο, έπειτα από ένα ταξίδι δέκα χρόνων και 6,5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων. Οι κομήτες, ή βρόμικες χιονόμπαλες όπως τους αποκαλούν συχνά οι επιστήμονες, αποτελούνται από τα ίδια αρχέγονα υλικά από τα οποία σχηματίστηκαν οι πλανήτες. Η μελέτη τους θα μπορούσε να δώσει νέα στοιχεία για τη γέννηση της Γης πριν από 4,6 εκατ. χρόνια. Ο κομήτης συνεχίζει να πλησιάζει προς τον Ήλιο, και η ακτινοβολία θερμαίνει τους πάγους του 67P. Πίδακες αερίου παρασύρουν σκόνη από την επιφάνειά του και σχηματίζει μια ταραχώδη ατμόσφαιρα γύρω από το σώμα, γνωστή ως κόμη. Πλησιάζοντας τον κομήτη σε απόσταση μόλις 14 χιλιομέτρων, το Rosetta εκτέθηκε σε αέρια και σκόνη που ασκούσαν πίεση στους ηλιακούς συλλέκτες. Προβλήματα εμφανίστηκαν και στο σύστημα προσανατολισμού, το οποίο παρακολουθεί τα άστρα για να υπολογίσει τη θέση του σκάφους. Το σύστημα πέρασε τους κόκκους σκόνης για άστρα, με αποτέλεσμα να περιστραφεί το Rosetta έτσι ώστε η κεραία του να μην κοιτά τη Γη. Το Rosetta τέθηκε αυτόματα σε κατάσταση αναμονής την Κυριακή, την Δευτέρα επανήλθε και οι επικοινωνίες αποκαταστάθηκαν. Το σκάφος βρίσκεται τώρα σε ασφαλή απόσταση 200 χιλιομέτρων από τον 67P, και οι υπεύθυνοι της αποστολής ελπίζουν να αρχίσουν «περιορισμένες επιστημονικές παρατηρήσεις» σε διάστημα ημερών ή εβδομάδων. Δεδομένου ότι ο κομήτης εκτίθεται σε όλο και πιο έντονη ηλιακή ακτινοβολία, οι υπεύθυνοι της αποστολής θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στους επόμενους ελιγμούς. Ο 67 θα φτάσει στο περιήλιο, την ελάχιστη απόστασή του από τον Ήλιο, στις 13 Αυγούστου. Την Πέμπτη βρισκόταν 423 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη και 293 εκατ. χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Στις φωτογραφίες η Γη όπως την είδε από μακριά το Rosetta και ο Αρης μέσα από τον φακό του Rosetta. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231397548

«Πρόβα» για την προστασία της Γης από αστεροειδείς. Στην περίπτωση που ένας αστεροειδής βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη, μπορεί η ανθρωπότητα να αποτρέψει την επικείμενη καταστροφή; Σε αυτό το ερώτημα σχεδιάζουν να απαντήσουν η NASA με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), με την κοινή αποστολή Asteroid Impact & Deflection Assessment (AIDA) που έχουν στα σκαριά. Στα πλαίσια της AIDA, οι Αμερικανοί με τους Ευρωπαίους επιστήμονες θα ελέγξουν κατά πόσο ένα «διαστημικό βλήμα» θα προκαλούσε τόσο ισχυρό ωστικό κύμα ώστε να εκτρέψει από την πορεία του έναν τέτοιο διαστημικό βράχο – δοκιμάζοντας την ιδέα στο μικρότερο μέλος ενός ζεύγους αστεροειδών, που το 2022 θα βρεθεί κοντά στον πλανήτη μας. Το σκέλος της AIDA που έχει αναλάβει η ESA ονομάζεται Asteroid Impact Mission (AIM) και προβλέπει την κατασκευή ενός μη επανδρωμένου σκάφους που θα εκτοξευθεί τον Οκτώβριο του 2020, βάζοντας «πλώρη» για το ζεύγος των αστεροειδών, οι οποίοι έχουν διάμετρο 800 και 170 μέτρα αντίστοιχα. Όταν θα τους προσεγγίσει, θα ξεκινήσει να μελετά το μικρότερο σώμα, το οποίο είναι και ο στόχος της AIDA. Για τη μελέτη του, το διαστημόπλοιο θα χρησιμοποιήσει σε πρώτη φάση κάμερες ορατού φάσματος και υπερύθρων, όπως και ραντάρ, με σκοπό να χαρτογραφήσει με λεπτομέρεια το ανάγλυφο και την εσωτερική δομή του βράχου. Στη συνέχεια, θα επιστρατεύσει δύο μικρούς δορυφόρους, οι οποίοι θα περιπλανηθούν κοντά στον αστεροειδή, αλλά κι ένα μικρό ρομπότ που θα προσεδαφισθεί στον βράχο. Όλα τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν από το διαστημόπλοιο θα αποσταλούν πίσω στη Γη και στο «αρχηγείο» της ΑΙΜ, στα Κανάρια Νησιά. Με αυτά τα στοιχεία, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να συνθέσουν ένα λεπτομερές «προφίλ» του ουράνιου σώματος, αποκτώντας έτσι σημαντικές πληροφορίες για τα αρχικά στάδια σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, από το οποίο απέμειναν όλοι οι αστεροειδείς όπως ο συγκεκριμένος βράχος. Παράλληλα, θα βοηθήσουν στην προετοιμασία του αμερικανικού σκέλους της AIDA, της Double Asteroid Redirection Test (DART), που στη συνέχεια θα επιχειρήσει να εκτρέψει το σώμα από την πορεία του. Η DART προβλέπει πως η NASA θα αναπτύξει ένα «διαστημικό βλήμα» που θα φτάσει στη «γειτονιά» των δύο βράχων στα τέλη του 2022, όταν αυτοί θα βρίσκονται σε απόσταση 11 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Τότε, θα πέσει με πολύ μεγάλη ταχύτητα (περίπου 6 χλμ./δευτερόλεπτο) πάνω στον μικρότερο αστεροειδή, για να καταστραφεί στην επιφάνειά του. Από την πλευρά του, το ευρωπαϊκό σκάφος θα παραμείνει στην περιοχή και μετά την πρόσκρουση, ώστε να υπολογίσει πόσο μεταβλήθηκε η τροχιά του βράχου. Από τις μετρήσεις αυτές, οι επιστήμονες θα έχουν τη δυνατότητα να ρυθμίσουν καλύτερα τις προσομοιώσεις που «τρέχουν» σε υπολογιστές, για να εκτιμήσουν αν αυτή η ιδέα θα μπορούσε όντως να προστατεύσει τη Γη από ένα ουράνιο σώμα που κινείται απειλητικά προς τον πλανήτη μας. Επίσης, θα μπορέσουν να εκτιμήσουν το μέγεθος και την κινητική ενέργεια που θα πρέπει να έχει ένα ανάλογο «βλήμα», ώστε να καταφέρει να αλλάξει την τροχιά ενός τέτοιου βράχου. http://www.naftemporiki.gr/story/934972/proba-gia-tin-prostasia-tis-gis-apo-asteroeideis

Οι άνθρωποι μπορούν… να αγγίξουν το διάστημα, μια εκπαιδευτική επίσκεψη στο ESRIN. Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των σχολείων, των εκπαιδευτικών και των μαθητών για την διαστημική περιπέτεια ολοένα και αυξάνεται, χέρι-χέρι με τις επιτυχίες του ευρωπαϊκού οργανισμού και την επιθυμία να τις επικοινωνήσει με τη νεότερη γενιά. Η εξερεύνηση του συναρπαστικού κόσμου του διαστήματος μέσα από δράσεις στην τάξη δίνει στους μαθητές τη μοναδική ευκαιρία να αποκτήσουν μια ολοκληρωμένη εκπαιδευτική εμπειρία συνδυάζοντας την με μια επίσκεψή στο ESRIN και την ενεργή συμμετοχή τους στο εκπαιδευτικό του πρόγραμμα. Τα σχολεία έχουν την ευκαιρία μέσα από προγράμματα σχετικά με το διάστημα που ήδη αναπτύσσουν μέσα στην τάξη, να βρίσκονται σε προτεραιότητα για μια διδακτική επίσκεψη στο ESRIN. «Οι άνθρωποι μπορούν» Περισσότερα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_hanthropoi_mporohun_na_agghixoyn_to_dihastema_mia_ekpaideytikhe_ephiskepse_sto_ESRIN Κοίτα, Άγγιξε και γνώρισε τα οφέλη που προσφέρει το Διάστημα στη Γη. Η Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος προσγειώθηκε εδώ και λίγες ημέρες στην Αθήνα και έχει γίνει πόλος έλξης για πάνω από 50,000 επισκέπτες μέχρι σήμερα. Η διαστημική τεχνολογία είναι πιο κοντά στην καθημερινότητα μας από ότι μπορεί να πιστεύουμε. Οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να το ανακαλύψουν μέσα από το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό όπου παρουσιάζονται τα σημαντικά πρακτικά οφέλη του Διαστήματος στην καθημερινή μας ζωή. Ο επιβλητικός λευκός θόλος στην καρδιά της Αθήνας, στο Σύνταγμα, άνοιξε την πόρτα του το Σάββατο, 28 Μαρτίου και εγκαινιάστηκε παρουσία του Δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη και της Αικατερίνης Καββαδά, επικεφαλής των Galileo και EGNOS της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Περισσότερα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Kohita_Haggixe_kai_gnhorise_ta_ophhele_poy_prosphherei_to_Dihastema_ste_Ge Τρόφιμα που προέρχονται από σπιρουλίνα, πείραμα σε εξέλιξη. Μαθητές ηλικίας 14-16 ετών από τα κράτη μέλη της ESA ξεκίνησαν στις αρχές Μαρτίου στην ESA τα πειράματα τους τα οποία ήταν εμπνευσμένα από το πρόγραμμα Micro-Ecological Life Support System Alternative programme (MELiSSA). «Food from Spirulina», στα ελληνικά "Τρόφιμα από Σπιρουλίνα", είναι ένα βιολογικό πείραμα που επιδεικνύει στους εκκολαπτόμενους επιστήμονες το σημαντικό ρόλο της σπιρουλίνας επίσης γνωστή στην επιστημονική κοινότητα ως Arthrospira platensis κατά την ανακύκλωση εκπνεόμενου CO2 σε O2. Η σπιρουλίνα είναι ένα φωτοσυνθετικό κυανοβακτήριο με χαρακτηριστική μορφολογία σπείρας που ερευνάται για τα τελευταία 25 χρόνια από τους επιστήμονες του προγράμματος Melissa και πιστεύεται ότι είναι ένας βασικός παράγοντας σε ένα σύστημα κλειστού βρόχου, που θα μπορούσε να συμβάλει στη διευκόλυνση των ταξιδιών στο βαθύ διάστημα μειώνοντας ή ακόμη εξαλείφοντας της απαίτηση για φρέσκες προμήθειες οξυγόνου, τροφίμων και νερού από τη Γη. Η σπιρουλίνα δεν ανακυκλώνει μόνο το CO2 σε O2, αλλά είναι και βρώσιμη. Πράγματι, γίνεται συγκομιδή της σπιρουλίνα ως τρόφιμο στη Νότια Αμερική και την Αφρική εδώ και αιώνες. Συνεπώς, θα μπορούσε επίσης να καταναλωθεί ως ένα νόστιμο πλούσιο σε πρωτεΐνες αστροναυτικό γεύμα. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα φιλοξενήσει σύντομα επαγγελματικώς ανεπτυγμένα πειράματα που ερευνούν το προφίλ της ανάπτυξης και της βιωσιμότητας της σπιρουλίνα σε ένα περιβάλλον μικρο-g και η ESA έδωσε την ευκαιρία στους Ευρωπαίους μαθητές να μάθουν για τη διαδικασία χρησιμοποιώντας το ειδικά σχεδιασμένο πειραματικό κιτ "Τρόφιμα από σπιρουλίνα". Η αρχή είναι απλή, παίρνετε δύο φιάλες σπιρουλίνα, φυσάτε στη μια για λίγα λεπτά και δείτε στη συνέχεια πώς θα αναπτυχθούν οι καλλιέργειες εντός δύο εβδομάδων. Οι καλλιέργειες με διαλυμένο άνθρακα αναμένεται να επιβιώσουν και να παράγουν φρέσκο οξυγόνο, ενώ δεν θα παραχθεί οξυγόνο από τις καλλιέργειες ελέγχου. Όπως συμβαίνει με όλα τα βιολογικά πειράματα, οι περιβαλλοντικές συνθήκες είναι ζωτικής σημασίας - επαρκές φως και επαρκής θερμοκρασία θα καθορίσουν την επιτυχία του πειράματος. Τον Απρίλιο, όταν όλα τα πειράματα θα έχουν ολοκληρωθεί, κάποιοι επιλεγμένοι μαθητές θα επισκεφθούν 3 χώρους – το Framtidsmuseet (Μπορλάνγκε, Σουηδία), το SCK-CEN (Μολ, Βέλγιο) και το Πανεπιστήμιο Κρήτης (Κρήτη, Ελλάδα). Αυτοί θα συνδεθούν ζωντανά με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν με την αστροναύτη της ESA Σαμάνθα Κριστοφορέτι σε μια κλήση κατά τη διάρκεια της πτήσης. Η αποστολή Futura της Σαμάνθα Κριστοφορέτι εστιάζει στην υγιεινή διατροφή και η ίδια πήρε μαζί της μεταξύ άλλων υγιεινές οργανικές μπάρες μούσλι φτιαγμένες από σπιρουλίνα! Οι μαθητές θα είναι σε θέση να μοιραστούν την εμπειρία της υγιεινής διατροφής στο διάστημα κατά τη διάρκεια της IFC (κλήσης εν πτήση), ενώ κάθε ένας θα λάβει και μια αντίστοιχη μπάρα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Trhophima_poy_proherchontai_apho_spiroylhina_pehirama_se_exhelixe

Γιατί ο Ερμής είναι μαύρος; Ο Ερμής, ο κοντινότερος στον Ήλιο πλανήτης, είναι πολύ σκούρος και ανακλά ελάχιστα το ηλιακό φως, επειδή έχει μαυρίσει εξαιτίας του άνθρακα, που επί δισεκατομμύρια χρόνια πετάνε πάνω του οι διαδοχικοί κομήτες, οι οποίοι πλησιάζουν το άστρο μας. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας αμερικανικής επιστημονικής μελέτης, η οποία δίνει μια απρόσμενη εξήγηση για την μυστηριώδη έως σήμερα σκούρα απόχρωση στην επιφάνεια του πλανήτη. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Μέγκαν Μπρουκ Σιάλ του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών «Nature Geoscience«, πραγματοποίησαν προσομοιώσεις σε υπολογιστές και συμπέραναν ότι είναι πιθανό πως η σημερινή μαυρίλα του Ερμή οφείλεται στη συνεχή εναπόθεση μικροσωματιδίων άνθρακα πάνω του, από τους περαστικούς κομήτες που δέχονται την επίθεση του ηλιακού ″ανέμου″. Καθώς οι κομήτες πλησιάζουν τον Ήλιο, σιγά-σιγά διαλύονται και η σκόνη τους περιέχει άνθρακα σε ποσοστό περίπου 25%. Έτσι, ο Ερμής υφίσταται ένα συνεχή βομβαρδισμό μιας «καπνιάς», που του έχει δημιουργήσει όλη αυτή την μαυρίλα. Εκτιμάται ότι σήμερα πια η επιφάνειά του περιέχει άνθρακα σε ποσοστό 3% έως 6%, ενώ δεν έχει πάνω από 2% σίδηρο (ένα μέταλλο που θα μπορούσε να σκουρύνει επίσης την επιφάνειά του). «Φαίνεται, πως ο Ερμής, ουσιαστικά είναι ένας βαμμένος πλανήτης εξαιτίας της συνεχούς πτώσης μικρομετεωριτών πλούσιων σε άνθρακα», δήλωσε ο καθηγητής γεωλογίας του Πανεπιστημίου Μπράουν Πίτερ Σουλτς. http://physicsgg.me/2015/03/31/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf-%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%82/

Μια νέα προσπάθεια για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων. Ένα αιώνα μετά τη διατύπωση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, Αμερικανοί επιστήμονες ελπίζουν πως η τεχνική που έχουν στα σκαριά θα τους δώσει τη δυνατότητα να ανιχνεύσουν για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα, κι έτσι να επιβεβαιώσουν τη μοναδική πρόβλεψη του Άλμπερτ Αϊνστάιν που δεν έχει επαληθευτεί πειραματικά μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό τον σκοπό οι επιστήμονες, οι οποίοι ανήκουν στην κοινοπραξία North American Nanohertz Observatory for Gravitational Waves (NANOGrav), εξασφάλισαν χρηματοδότηση 14,5 εκατ. δολαρίων από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστήμης (NSF) στις ΗΠΑ, ώστε να δημιουργήσουν και να λειτουργήσουν για μία πενταετία ένα εξειδικευμένο ερευνητικό κέντρο. Το κέντρο ονομάζεται NANOGrav Physics Frontiers Center (PFC) και στόχος του είναι να εντοπίσει βαρυτικά κύματα χαμηλής συχνότητας, δηλαδή διαταραχές στο χωροχρονικό συνεχές που, όπως προβλέπει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, προκαλούνται από βίαια συμπαντικά φαινόμενα στα οποία παίρνουν μέρος ουράνια σώματα με εξαιρετικά μεγάλη μάζα. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως θα ανιχνεύσουν τέτοιες διαταραχές από τα «αποτυπώματα» που αυτές αφήνουν σε ραδιοπαλμούς οι οποίοι φθάνουν στη Γη προερχόμενοι από πάλσαρ. «Πλέον έχουμε όλοι συνηθίσει να βλέπουμε εντυπωσιακές εικόνες του σύμπαντος από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble», λέει ο καθηγητής αστρονομίας του πανεπιστημίου Κορνέλ Τζέιμς Κορντ στο σάιτ του ιδρύματος, το οποίο συμμετέχει στην κοινοπραξία. «Τέτοιες εικόνες είναι η αποκορύφωση τεσσάρων αιώνων αστρονομικών παρατηρήσεων, που ξεκίνησαν από τον Γαλιλαίο και το τηλεσκόπιό του, με το οποίο είδε για πρώτη φορά ουράνια αντικείμενα αόρατα στο γυμνό μάτι». Έκτοτε, για τη μελέτη του σύμπαντος έχει χρησιμοποιηθεί όλο το φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, οδηγώντας σε εντυπωσιακές ανακαλύψεις. «Το ίδιο θα συμβεί και με τα βαρυτικά κύματα, τα οποία είναι θεμελιωδώς διαφορετικά από το ορατό φως, τα ραδιοκύματα ή τις ακτίνες Χ», προσθέτει ο Κορντ. «Από τη στιγμή που θα έχουμε στα χέρια μας μια τεχνική ανίχνευσής τους, θα ξεκινήσει μία νέα εποχή για την αστρονομία. Έτσι, για παράδειγμα, θα μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς τα ζεύγη από μαύρες τρύπες στροβιλίζονται μεταξύ τους, ή θα λύσουμε ερωτηματικά που αφορούν το πρώιμο σύμπαν». Τα βαρυτικά κύματα που έχουν στο «στόχαστρο» οι επιστήμονες χαρακτηρίζονται από τόσο μεγάλα μήκη κύματος –μεγαλύτερα από τις διαστάσεις του ηλιακού μας συστήματος- που δεν θα μπορούσαν να καταγραφούν από κανέναν επίγειο ανιχνευτή. Ευτυχώς για τους επιστήμονες, η φύση έχει προνοήσει, παρέχοντάς τους ως ανιχνευτικό εργαλείο τους πάλσαρ – αστέρες νετρονίων που περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα και έχουν βαφτισθεί «φάροι του διαστήματος», καθώς εκπέμπουν ραδιοσήματα με τη μορφή παλμών εντυπωσιακά σταθερής συχνότητας. Καθώς τα βαρυτικά κύματα διαδίδονται στον χωρόχρονο, επηρεάζουν τη χρονική στιγμή άφιξης των ραδιοπαλμών στη Γη. Έτσι, οι ερευνητές φιλοδοξούν να μετρήσουν αυτές τις απειροελάχιστες χρονικές μεταβολές, επιβεβαιώνοντας επομένως για πρώτη φορά την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων. Αν και οι διακυμάνσεις δεν αναμένεται να ξεπερνούν τα λίγα δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου, η αμερικανική ομάδα ελπίζει πως θα τα καταφέρει, αφού θα «επιστρατεύσει» γι’ αυτό τον σκοπό τα δύο πιο ευαίσθητα τηλεσκόπια στον κόσμο – το Παρατηρητήριο Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο και το Τηλεσκόπιο Green Bank από το Εθνικό Παρατηρητήριο Ραδιοαστρονομίας, στη Δυτική Βιρτζίνια. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/04/01/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%80%ce%ac%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%b2/

Εκτοξευτηκε ο μεταφορέας πύραυλος "Soyuz-FG" με το TPK "Soyuz TMA-16M» Ο μεταφορέας πύραυλος "Soyuz-FG" με το TPK "Soyuz TMA-16M» εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 27 Μαρτίου στις 22:42 MSΚ.Στις 28 Μαρτίου στις 4:34 MSK ελλιμενίζεται στην ενότητα "Αναζήτηση". Μετά περίπου δύο ώρες ανοιξαν οι καταπακτές σύνδεσης και το πλήρωμα συναντήθηκε στον σταθμό με τον Ρωσο Anton Shkaplerovym τον αμερικανο αστροναύτη Vёrtsom Terry και την ιταλίδα Samantha Cristoforetti. Σύμφωνα με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατά τη διάρκεια της διαμονής του ISS-43/44 έχουν προγραμματιστεί σύνδεση 4 φορτηγων διαστημόπλοιων του «Progress M-25M», «Πρόοδος M-26M», «Πρόοδος M-27M» και «Πρόοδος Μ-28Μ " και ένα ιαπωνικό το NTV-5« Kounotori » Θα γίνει προετοιμασία για την επιστροφή στη Γη των τριών μελών του πληρώματος του ΔΔΣ-42/43 με το TPK "Soyuz TMA-15M" και η συμμετοχή στη διαχείριση των εργασιών σύνδεσης του TPK "Soyuz TMA-17M» με το ΔΔΣ στην μικρή ερευνητική ενότητα "Αυγή"Επίσης η μετάθεση του "Soyuz TMA-16M" στην ενότητα "Zvezda" και η σύνδεση του WPK "Soyuz TMA-18M» με τον ISS, καθώς και τον Ιούνιο του 2015 έχει προγραμματιστεί ο διαστημικός περίπατος για το ρωσικό πρόγραμμα, στο οποίο θα συμετάσχουν οι κοσμοναύτες Mikhail Kornienko και Gennady Padalka.Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=isP2Xf6sMnI http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-28.html http://www.federalspace.ru/21400/ Δίδυμοι αστροναύτες σε πείραμα εδάφους-διαστήματος. Με στόχο τη μελέτη των αλλαγών που προκαλεί στο ανθρώπινο σώμα η ζωή χωρίς βαρύτητα, ένας Ρώσος και ένας Αμερικανός έφτασαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για παραμονή σχεδόν ενός ολόκληρου έτους. Το πείραμα θα διεξάγετα ταυτόχρονα και στη Γη, όπου ο δίδυμος αδελφός του αμερικανού αστροναύτη θα υποβάλλεται διαρκώς στις ίδιες δοκιμασίες και εξετάσεις. Ο αμερικανός Σκοτ Κέλι και ο ρώσος Μικαϊλ Κορνιένκο εκτοξεύτηκαν από το ρωσικό κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ μαζί με τον επίσης ρώσο Γκενάντι Παντάλκα, ο οποίος θα παραμείνει στο πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο για έξι μήνες -όσο διαρκεί μια τυπική αποστολή. Το Soyuz που τους μετέφερε συνδέθηκε στον ISS την Κυριακή, έξι ώρες μετά την εκτόξευση. Η αποστολή είναι η πρώτη επανδρωμένη πτήση της NASA που προγραμματίζεται να διαρκέσει έναν χρόνο. Τέσσερεις Ρώσοι έχουν περάσει ένα έτος ή και περισσότερο στο Διάστημα, και ένας από αυτούς, ο Βαλέρι Πολιάκοφ, κατέχει το ρεκόρ των 14 μηνών συνεχούς παραμονής σε τροχιά. Όλα αυτά συνέβησαν όμως την εποχή του σοβιετικού διαστημικού Mir, όταν δεν υπήρχε ο προηγμένος επιστημονικός εξοπλισμός που θα χρησιμοποιηθεί στον ISS. Ο Κέλι και ο Κορνιένκο θα υποβληθούν σε μπαράζ ιατρικών εξετάσεων τις 342 μέρες που θα παραμείνουν σε τροχιά. Στα ίδια ακριβώς τεστ θα υποβάλλεται ταυτόχρονα ο Μαρκ Κέλι, ομοζυγωτικος δίδυμος του Σκοτ, προκειμένου να συγκριθεί πώς ο οργανισμός του αστροναύτη αλλάζει σε σχέση με έναν κλώνο του που παραμένει στο έδαφος. Και ο Μαρκ Κέλι είναι βετεράνος αστροναύτης της NASA. Τα δύο αδέλφια είναι 51 ετών. Το Διάστημα είναι γνωστό ότι επηρεάζει δραστικά την ανθρώπινη φυσιολογία. Εκτός του ότι εκτίθενται σε αυξημένα επίπεδα ραδιενέργειας, οι αστροναύτες εμφανίζουν εξασθένιση των μυών, των οστών και του ανοσοποιητικού συστήματος. Λόγω της έλλειψης βαρύτητας, τα υγρά του σώματος συγκεντρώνονται στον κορμό και το κεφάλι, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η καρδιά και η αυξάνεται η πίεση στο κεφάλι και τα μάτια, δημιουργώντας κίνδυνο για απώλεια όρασης. Απώτερος στόχος της μελέτης είναι ο σχεδιασμός της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, η οποία θα διαρκούσε τουλάχιστον ενάμισι έτος και θα έφερνε το πλήρωμα αντιμέτωπο με νέες προκλήσεις. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ο οποίος σχεδιάστηκε εν πολλοίς ως εφαλτήριο για πιο μακρινές και μακρόχρονες αποστολές, θα συνεχίσει να λειτουργεί τουλάχιστον μέχρι το 2024. Η Ρωσία είχε απειλήσει να αποσυρθεί από το πρόγραμμα λόγω της έντασης που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσινγκτον για τους ρωσικούς χειρισμούς στην κρίση της Ουκρανίας. Λίγο μετά την εκτόξευση της Κυριακής, πάντως, ο διευθυντής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos διαβεβαίωσε ότι η Ρωσία θα παραμείνει εταίρος μέχρι το 2024. Επιπλέον, είπε, «η Roscosmos και η NASA θα συνεργαστούν σε πρόγραμμα για έναν μελλοντικό τροχιακό σταθμό». Ήταν μια δήλωση που προκάλεσε έκπληξη, δεδομένου ότι μόλις τον περασμένο μήνα η Roscosmos είχε ανακοινώσει τα σχέδιά της για έναν αποκλειστικά ρωσικό σταθμό την επόμενη δεκαετία». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231396308 Δύο ακόμα δορυφόροι για το «ευρωπαϊκό GPS» Αυτή τη φορά όλα εξελίχθηκαν ομαλά: επτά μήνες μετά την απώλεια δύο δορυφόρων του συστήματος Galileo, η Ευρώπη εκτόξευσε με επιτυχία τους αντικαταστάτες τους, μέλη ενός αστερισμού δορυφόρων που θα ανταγωνίζεται το αμερικανικό GPS. Οι δύο νέοι δορυφόροι του Galileo εκτοξεύτηκαν τα ξημερώματα του Σαββάτου από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, κοντά στον ισημερινό. Περίπου τέσσερις ώρες μετά την πυροδότηση του ρωσικού πυραύλου Soyuz που τους μετέφερε, τέθηκαν σε τροχιά σε ύψος 23.500 χιλιομέτρων. To πρόγραμμα Galileo, κόστους άνω των 7 δισ. ευρώ, υπέστη σημαντικό πλήγμα τον περασμένο Αύγουστο, όταν δύο δορυφόροι τέθηκαν σε λανθασμένη τροχιά. Χρειάστηκαν μήνες προετοιμασίες και μια σειρά από περίπλοκες μανούβρες για να γίνουν τελικά μερικώς λειτουργικοί. «Η ανάπτυξη του αστερισμού Galileo ξαναρχίζει με αυτές τις επιτυχείς εκτοξεύσεις» σχολίασε ο Ζαν-Ζαν Ντορντέν, γενικός διευθυντής της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA. Η τελευταία διπλή εκτόξευση αυξάνει τον αριθμό των δορυφόρων στους 8, από τους 30 που σχεδιάζεται να περιλαμβάνει ο αστερισμός στην τελική του μορφή το 2020. Για φέτος προγραμματίζονται δύο ακόμα διπλές εκτοξεύσεις, χάρη στις οποίες το Galileo θα μπορέσει να αρχίσει την πιλοτική λειτουργία του το 2016. Η ΕΕ ελπίζει ότι το Galileo θα ενισχύσει τη θέση της Ευρώπης στην αγορά δορυφορικής πλοήγησης, της οποίας η αξία εκτιμάται να φτάσει τα 237 δισ. ευρώ το χρόνο έως το 2020. Το έργο έχει πάντως καθυστερήσει σημαντικά λόγω προηγούμενων ασυμφωνιών για τη χρηματοδότηση του έργου και αμφιβολιών για την οικονομική του βιωσιμότητα. Σε αντίθεση με το σύστημα GPS, το οποίο ανήκει επίσημα στον αμερικανικό στρατό, το Galileo έχει αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα. Θα προσφέρει εξειδικευμένες υπηρεσίες για τις μεταφορές και τα σωστικά συνεργεία, καθώς και δωρεάν υπηρεσίες για το ευρύ κοινό. Το ευρωπαϊκό σύστημα θα είναι επίσης συμβατό με το GPS, έτσι ώστε οι συσκευές των χρηστών να μπορούν να χρησιμοποιούν και τα δύο συστήματα ταυτόχρονα προκειμένου να αυξάνεται η ακρίβεια. Η Ρωσία, στο μεταξύ, αναπτύσσει το δικό της αντίστοιχο σύστημα Glonass, ενώ στην Κίνα λειτουργεί ήδη το σύστημα Beidυ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231396332

Η διαδρομή-μαραθώνιος του Opportunity στον Άρη. Το όχημα Οpportunity της NASA αξίζει αναμφίβολα τον χαρακτηρισμό του «γηραιού» του Άρη, καθώς εξερευνά τον Κόκκινο Πλανήτη εδώ και 11 χρόνια. Καθώς το όχημα πλησιάζει το αντίστοιχο ενός μαραθωνίου όσον αφορά στην απόσταση που έχει καλύψει, οι τεχνικοί που το ελέγχουν προέβησαν σε νέο format της flash μνήμης του, μετά από αποφυγή χρήσης του για διάστημα τριών μηνών. Η ομάδα ελέγχου έλαβε επιβεβαίωση στις 20 Μαρτίου ότι το reformat ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Νωρίτερα μέσα στον μήνα, το όχημα άρχισε να χρησιμοποιεί αναβαθμισμένο λογισμικό για την αποφυγή χρήσης μιας από τις επτά μνήμες. Κάποια από τα προβλήματα που είχαν αναγκάσει την ομάδα να στραφεί σε λειτουργία no -flash mode στα τέλη του 2014 είχαν ως αιτία προέλευσης την Bank 7 των μνημών. Οι εναπομείνασες έξι παρέχουν επαρκείς δυνατότητες. Στο no -flash mode λειτουργίας, το Opportunity συνέχισε τη διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών και κίνησης, αλλά μετέδιδε όλα τα δεδομένα που είχαν συγκεντρωθεί σε μία ημέρα πριν απενεργοποιηθεί για εξοικονόμηση ενέργειας τη νύχτα. Η flash memory μπορεί να διατηρεί δεδομένα ακόμα και χωρίς ενέργεια. Το Opportunity διαθέτει επίσης και random access memory (RAM) που διατηρεί δεδομένα μόνο όσο υπάρχει ενέργεια. Πρόσφατα το Opportunity ολοκλήρωσε την εξέταση ασυνήθιστων βράχων που βρήκε σε ένα σημείο κοντά στην αποκαλούμενη «Marathon Valley». Επίσης, πλησιάζει έναν κρατήρα, το «Spirit of St. Louis» καθώς κατευθύνεται προς την «Κοιλάδα Μαραθώνα», στις 23 Μαρτίου είχε ακόμα 43 μέτρα για να φτάσει να έχει καλύψει μια συνολική απόσταση ενός ολυμπιακού μαραθωνίου, οπότε και βρίσκεται κοντά ίσως αυτή τη στιγμή να το έχει κάνει. Στις 16 Μαρτίου, το Opportunity είχε καλύψει απόσταση 42,152 χιλιομέτρων από τότε που προσεδαφίστηκε στον Άρη, τον Ιανουάριο του 2004. Ο Μαραθώνιος είναι 42,195 χιλιόμετρα. «Το Opportunity μπορεί να λειτουργεί παραγωγικά χωρίς τη χρήση flash memory, όπως έχουμε δείξει τους τελευταίους τρεις μήνες, αλλά με flash έχουμε μεγαλύτερη ευελιξία επιχειρήσεων» είπε ο Τζων Κάλας, υπεύθυνος προγράμματος του Opportunity. «Το όχημα μπορεί να συλλέγει πιο πολλά δεδομένα από όσα μπορούν να επιστραφούν στη Γη μέσα σε μία ημέρα. Η μνήμη flash επιτρέπει δεδομένα από έντονες επιστημονικές δραστηριότητες να αποστέλλονται μέσα σε διάστημα αρκετών ημερών». http://physicsgg.me/2015/03/27/%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b8%cf%8e%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-opportunity-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Ο μεγαλύτερος Γαλαξίας. Το διάστημα είναι διάσπαρτο από γαλαξίες που φωτίζουν το σκοτάδι εδώ και 13 δισεκατομμύρια χρόνια. Το Hubble Deep Field έχει καταγράψει αρκετούς από αυτός, ωστόσο υπάρχει ένας που δεν μοιάζει με τίποτα απ' όσα έχουμε δει ως τώρα. Οι γαλαξίες χωρίζονται σε τρία μεγέθη: γαλαξίες νάνους, σπειροειδείς γαλαξίες (μεσαίου μεγέθους) και γιγάντιους ελλειπτικούς γαλαξίες. Τα μεγέθη τους ωστόσο είναι ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου. Για παράδειγμα οι νάνοι γαλαξίες που είναι μεταξύ των μικρότερων γαλαξιών που έχουν ταξινομηθεί μέχρι στιγμής έχουν διάμετρο 200 έτη φωτός, και περιέχουν δεκάδες εκατομμύρια άστρων. Ο IC 1101 που βρίσκεται περίπου 1 δισεκατομμύριο έτη φωτός μακριά από τη Γη, ανακαλύφθηκε στις 19 Ιουνίου 1790 από τον Βρετανό αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ Φρέντερικ Ι και καταγράφηκε επίσημα 100 χρόνια αργότερα. Εντάσσεται στην τρίτη κατηγορία γαλαξιών και ουσιαστικά και είναι ο μεγαλύτερος γαλαξίας που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Πόσο μεγάλος είναι όμως; Ο γαλαξίας αυτός έχει διάμετρο 6-εκατομμύρια έτη φωτός και μάζα περίπου 100 τρισεκατομμύρια αστέρια. Αυτό σημαίνει ότι έχει σχεδόν 50πλάσιο μέγεθος από τον Γαλαξία μας (που είναι μόλις 100.000 έτη φωτός σε διάμετρο) και 2.000 φορές μεγαλύτερη μάζα. Δηλαδή αν ο IC 1101 βρισκόταν στη θέση του δικού μας θα είχε καταπιεί τα δύο Νέφη του Μαγγελάνου, το γαλαξία της Ανδρομέδας, το γαλαξίας του Τριγώνου, και σχεδόν όλο το χώρο ανάμεσα τους. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%86%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B5%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF-6-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82

ESA Euronews: Οι αποκαλύψεις της «Ροζέτα» και του «Φίλαι» για το νερό του κομήτη 67Ρ. Το 2004 το διαστημικό σκάφος «Ροζέτα» και ο προσεδαφιστής «Φίλαι» ξεκίνησαν για την αποστολή στον απομακρυσμένο κομήτη με την ονομασία «67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο». Εδώ και μια δεκαετία μας έχουν κάνει να αναθεωρήσουμε όσα γνωρίζαμε αναφορικά με το πώς σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα και μας οδηγούν σε νέα στοιχεία που κάθε φορά μας εκπλήσσουν. Τον περασμένο Νοέμβριο το διαστημικό όχημα «Φίλαι» προσεδαφίστηκε τον κομήτη για να τον μελετήσει καλύτερα. Ήταν η πρώτη φορά που ένα κατασκευασμένο από τον άνθρωπο αντικείμενο προσεδαφίστηκε σε έναν κομήτη. Οι κομήτες έχουν μεγάλη σημασία για τους επιστήμονες επειδή σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, είναι τα πιο αρχαία σώματα του ηλιακού μας συστήματος, η ύλη από την οποία δημιουργήθηκαν ο ήλιος και οι πλανήτες πριν από περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Η αποστολή της «Ροζέτα» ήταν γεμάτη εκπλήξεις: από το σχήμα του κομήτη μέχρι την προσεδάφιση του «Φίλαι» και την παρουσία του σε περιοχή όπου δεν είναι εύκολο να γεμίσουν οι επαναφορτιζόμενες από την ηλιακή ακτινοβολία μπαταρίες του. Ο προσεδαφιστής βρίσκεται εν υπνώσει από τον περασμένο Νοέμβριο. Δεν έχει δώσει σημάδια το τελευταίο διάστημα, ωστόσο η ομάδα της «Ροζέτα» ελπίζει ότι θα επιστρέψει το καλοκαίρι, όταν ο κομήτης θα βρεθεί πιο κοντά στον ήλιο και κατά συνέπεια το ρομπότ θα μπορέσει να αντλήσει ενέργεια για να γεμίσει τις μπαταρίες του. Για την ώρα, η «Ροζέτα» και η ομάδα της παρακολουθούν το... «μωρό» τους, ακούγοντας σε καθημερινή βάση όσα σήματα στέλνει το «Φίλαι» και μελετώντας παράλληλα το έδαφος του κομήτη για να δουν αν θα μπορέσει να αποκατασταθεί η επικοινωνία με το διαστημικό όχημα. Στην Βέρνη της Ελβετίας. οι επιστήμονες προχώρησαν στην πιο σημαντική ανακάλυψη της αποστολής μέχρι στιγμής. «Έχουμε δει από νωρίς, από τα πρώτα στάδια της αποστολής, ότι το νερό που έχουμε εκεί είναι εντελώς διαφορετικό από το νερό που έχουμε εδώ, στο εργαστήριο. Αυτό είναι μια καλή απόδειξη ότι ο κομήτης έχει άλλο νερό από αυτό που έχουμε στην Γη», σχολίασε η Κάθριν Αλτβεγκ, Καθηγήτρια Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης. Η αποκάλυψη προκάλεσε ήδη μία μεγάλη αναστάτωση στην επιστημονική κοινότητα. «Ήταν μια έκπληξη για εμάς. Αυτό μας στέλνει πίσω, να προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς η Γη βρήκε όλο αυτό το νερό, αν δεν είναι από υλικό που προέρχεται από τα βάθη του ηλιακού μας συστήματος», τονίζει η Κλαούντια Αλεξάντερ, επιστήμονας της NASA που συνεργάζεται με την αποστολή της «Ροζέτα». Υπήρξαν και άλλες εκπλήξεις. Η επιφάνεια του κομήτη έχει σημεία που μοιάζουν με ρωγμές, ογκόλιθους, βουνά, κρατήρες και κυματισμούς, αλλά δεν παύουν να είναι κάτι το εξωγήινο, που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί η ανθρωπότητα ποτέ στο παρελθόν. «Αν το άγγιζα με τα δάχτυλά μου, θα αισθανόμουν φυσικά ότι είναι πολύ πολύ κρύο. Αλλά επιπλέον, είναι σκληρό υλικό. Μοιάζει κάπως με βράχο. Αλλά δεν είναι βράχος. Είναι ένα παγωμένο υλικό με σκόνη, με οργανικές ενώσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ένα σκληρό, πορώδες υλικό», αναφέρει ο Στεφαν Ουλεμέκ, διευθυντής του προγράμματος του προσεδαφιστή «Φίλαι». «Πρέπει να σκεφτείς ότι ο κομήτης υφίσταται μια απίστευτη τεράστια θερμική καταπόνηση. Θερμαίνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας ίσως μέχρι και τους 50 βαθμούς Κελσίου, και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της νύχτας ψύχεται σαν τρελός στους μείον 200 βαθμούς, πιθανόν και ακόμα πιο κάτω. Αυτό δημιουργεί ρωγμές στην επιφάνεια εξαιτίας αυτής της θερμικής κόπωσης», λέει ο Νικολά Τομά, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης. Το διαστημικό σκάφος της «Ροζέτα» συλλαμβάνει και στέλνει καθημερινά εικόνες, σκόνη και αέρια καθώς πετάει γύρω από τον κομήτη. Και φυσικά, προετοιμαζόμαστε για το ενδεχόμενο το «Φίλαι» να δείξει σημάδια ζωής, κάτι που θα μπορούσε να φέρει ακόμα περισσότερες επιστημονικές ανακαλύψεις. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/03/ESA_Euronews_Rosetta_continues_to_surprise http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Oi_apokalhupseis_tes_Rozheta_kai_toy_Phhilai_gia_to_nerho_toy_komhete_67R

Οι άνεμοι μαύρης τρύπας "απενεργοποιούν" τη δημιουργία των άστρων. Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, έχουν διαπιστώσει ότι οι άνεμοι που πνέουν από μια τεράστια μαύρη τρύπα παρασύρουν μακριά το απόθεμα πρώτης ύλης σχηματισμού αστεριών του γαλαξία που την φιλοξενεί. Βρίσκονται στις καρδιές των περισσότερων γαλαξιών, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες είναι εξαιρετικά πυκνά και συμπαγή αντικείμενα με μάζες ανάμεσα σε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από τον Ήλιο μας. Πολλές είναι σχετικά παθητικές, όπως αυτή που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας. Ωστόσο, ορισμένες από αυτές καταβροχθίζουν το περιβάλλον τους με μεγάλη όρεξη. Αυτές οι ενεργές μαύρες τρύπες όχι μόνο τρέφονται με κοντινό αέριο, αλλά και αποβάλλουν μέρος του με τη μορφή ισχυρών ανέμων και πιδάκων. Οι αστρονόμοι έχουν υποψιαστεί εδώ και καιρό πως οι εκροές αυτές είναι υπεύθυνες για την αποστράγγιση των γαλαξιών από το διαστρικό τους αέριο, ιδίως εκείνα τα μόρια του αερίου από το οποίο γεννιούνται τα αστέρια. Αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τελικά τη δραστηριότητα σχηματισμού άστρων ενός γαλαξία, την επιβράδυνση ή, ενδεχομένως, και την πλήρη απόσβεση της. Μέχρι τώρα, δεν είχε καταστεί δυνατό να συλληφθεί μια πλήρης εικόνα αυτής της διαδικασίας. Ενώ οι αστρονόμοι ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν ανέμους πολύ κοντά στις μαύρες τρύπες, χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια ακτίνων Χ, καθώς και να εντοπίσουν πολύ μεγαλύτερες γαλαξιακές εκροές μορίων αερίου μέσω υπέρυθρων παρατηρήσεων, δεν είχαν καταφέρει να βρουν και τα δύο στον ίδιο γαλαξία. Μια νέα μελέτη άλλαξε το σκηνικό, ανιχνεύοντας ανέμους που οδηγούνται από μια συγκεκριμένη μαύρη τρύπα από μικρότερες σε μεγαλύτερες κλίμακες. "Αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα σε δράση, φυσώντας μακριά το απόθεμα αερίου δημιουργίας των άστρων του γαλαξία", εξηγεί ο Francesco Tombesi από το Goddard Space Flight Center της NASA και του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, ΗΠΑ, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Nature. Συνδυάζοντας παρατηρήσεις στο υπέρυθρο από το διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, με νέα στοιχεία από τον Ιαπωνικό / ΗΠΑ δορυφόρο Suzaku X-ray, οι αστρονόμοι ανίχνευσαν τους ανέμους κοντά στην κεντρική μαύρη τρύπα, καθώς και την καθολική επίδρασή τους στην απομάκρυνση του γαλαξιακού αερίου μακριά σε έναν γαλαξία γνωστό ως IRAS F11119 +3257. Οι άνεμοι αρχίζουν μικροί και γρήγοροι, με ριπές κατά περίπου το 25% της ταχύτητας του φωτός κοντά στη μαύρη τρύπα και φυσούν μακριά μάζα περίπου όσο το ισοδύναμο μιας ηλιακής μάζας αερίου κάθε χρόνο. Καθώς προχωρούν προς τα έξω, οι άνεμοι επιβραδύνονται αλλά σαρώνουν επιπλέον μερικές εκατοντάδες ηλιακές μάζες μορίων του αερίου ανά έτος και τις σπρώχνουν έξω από τον γαλαξία. Αυτή είναι η πρώτη έμπρακτη απόδειξη ότι οι άνεμοι των μαύρων τρυπών είναι η απογύμνωση των γαλαξιών που τους φιλοξενούν από το αέριο τους από την κινητοποιώντας εκροές μεγάλης κλίμακας. Το νέο εύρημα ενισχύει την άποψη ότι οι μαύρες τρύπες μπορεί να σταματήσουν τελικά τα αστέρια που σχηματίζονται σε γαλαξίες που τις φιλοξενούν. "Το Herschel έχει ήδη φέρει επανάσταση την κατανόησή μας για το πώς γεννιούνται τα αστέρια. Αυτό το νέο αποτέλεσμα τώρα θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε το γιατί και το πώς ο σχηματισμός αστέρων σε ορισμένους γαλαξίες μπορεί να επηρεαστεί ακόμη και σε καθολικό επίπεδο και να απενεργοποιηθεί εντελώς", λέει ο Göran Pilbratt, επιστήμονας του έργου Herschel της ESA. "Ο ένοχος αυτής της κοσμικής 'ιστορίας μυστηρίου' έχει βρεθεί. Όπως πολλοί υποπτεύονταν, μια κεντρική μαύρη τρύπα μπορεί να τροφοδοτήσει εκροές αερίου μεγάλης κλίμακας, αποσβένοντας το σχηματισμό των άστρων". “Wind from the black-hole accretion disk driving a molecular outflow in an active galaxy,” από τους F. Tombesi, κι άλλους, δημοσιεύτηκε στις 26 Μαρτίου 2015 στο τεύχος του περιοδικού Nature. http://www.nature.com/nature/journal/v519/n7544/full/nature14261.html Η μελέτη αυτή βασίζεται σε παρατηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν με το επιστημονικό όργανο Photoconductor Array Camera and Spectrometer (PACS) στο διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, καθώς και από δεδομένα από την αποστολή Ιαπωνία/ΗΠΑ, Suzaku. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_hanemoi_mahures_trhupas_apenergopoiohun_te_demioyrghia_ton_hastron

Η συνάντηση της κρατικής επιτροπής. Στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ η συνάντηση της Κρατικής Επιτροπής ενέκρινε τα κύρια και τα εφεδρικά πληρώματα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-16M» και επιβεβαίωσε την ετοιμότητα του συγκροτήματος πυραύλων για την εκτόξευση. Ο κύριος διοικητής του πληρώματος TPK "Soyuz TMA-16M» θα είναι ο Gennady Padalka (Roscosmos, Ρωσία)- Μηχανικός πτήσης 1 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Μιχαήλ Korniyenko (Roscosmos, Ρωσία) και Μηχανικός πτήσης 2 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Scott Kelly (NASA, ΗΠΑ). Εφεδρικά πληρώματα ασφαλείας: διοικητής της WPK "Soyuz TMA-16M» ο Αλεξέι Ovchinin (Roscosmos, Ρωσία) Μηχανικός πτήσης 1 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Σεργκέι Volkov (Roscosmos, Ρωσία) και Μηχανικός πτήσης 2 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Jeffrey Νελς Williams (NASA, ΗΠΑ). Τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα αναφεραν την ετοιμότητα τους για την πτήση. Η εκτόξευση του διαστημικού πυραυλου "Soyuz-FG" με το "Soyuz TMA-16M» στον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 27 του Μαρτίου του 2015 στις 22:42 ώρα Μόσχας. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-26.html Άρχισε η «ανέγερση» του «διαστημικού φράχτη» της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. Η επίσημη έναρξη των εργασιών στην ατόλη Κβατζαλέιν στον Ειρηνικό, πάνω από 2.100 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Χονολουλού, με σκοπό την κατασκευή του νέου συστήματος Space Fence (διαστημικός φράχτης) ήταν το αντικείμενο τελετής που έλαβε χώρα τον Φεβρουάριο. Το εν λόγω S-band σύστημα επίγειου ραντάρ, από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και τη Lockheed Martin, προορίζεται να αντικαταστήσει το Air Force Space Surveillance System όσον αφορά στην παρακολούθηση αντικειμένων σε τροχιά και την πρόληψη συγκρούσεων στο Διάστημα. «Ο αριθμός μικρών δορυφόρων και διαχειριστών δορυφόρων ανά τον κόσμο εκτοξεύονται, με αποτέλεσμα τον μεγαλύτερο συνωστισμό ενός περιβάλλοντος που ήδη είναι συνωστισμένο, με πάνω από 17.000 κομμάτια διαστημικών απορριμμάτων που είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε σήμερα» αναφέρει ο Στιβ Μπρους, στέλεχος του τμήματος Advanced Systems- Mission Systems and Training της Lockheed Martin. «Εν συγκρίσει, όταν ενεργοποιηθεί το 2018, το Space Fence θα επιτρέψει στην Πολεμική Αεροπορία να εντοπίζει και να παρακολουθεί εκατοντάδες χιλιάδες αντικείμενα σε τροχιά γύρω από τη Γη με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ άλλοτε, για να βοηθήσει στη μείωση του ενδεχομένου συγκρούσεων για τις σημαντικές διαστημικές υποδομές μας». Πέρα από τις εγκαταστάσεις ραντάρ, οι εγκαταστάσεις στο Κβατζαλέιν θα περιλαμβάνουν ένα κέντρο επιχειρήσεων και ένα ειδικό παράρτημα στον σταθμό παραγωγής ενέργειας του νησιού, που θα διασφαλίζουν ότι το σύστημα θα έχει όλα όσα χρειάζεται για να παρέχει συνεχή κάλυψη του Διαστήματος. Η εταιρεία κέρδισε το συμβόλαιο, ύψους 915 εκατ. Δολαρίων, τον Ιούνιο του 2014, για τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την ανάπτυξη του συστήματος ραντάρ Space Fence. Η συνολική αξία του συμβολαίου θεωρείται ότι μπορεί να ξεπεράσει τα 1,5 δισ. Δολάρια, μέσα σε ένα διάστημα οκτώ ετών. http://www.naftemporiki.gr/story/931811/arxise-i-anegersi-tou-diastimikou-fraxti-tis-amerikanikis-polemikis-aeroporias

Γαλαξιακές συγκρούσεις αποκαλύπτουν ένα αόρατο Σύμπαν. Αν η σκοτεινή ύλη του σύμπαντος ήταν μια φορά μυστηριώδης, τώρα έγινε ακόμη περισσότερο, καθώς μια νέα μεγάλη έρευνα σε 72 συγκρούσεις μεγάλων σμηνών γαλαξιών κατέληξε στη σκοτεινή διαπίστωση ότι αυτή η αινιγματική μορφή της ύλης προτιμά να μένει στην μοναξιά της. Όχι μόνο δεν αλληλεπιδρά ιδιαίτερα με την κανονική ορατή ύλη, αλλά ούτε και με άλλη σκοτεινή ύλη. Είναι τόσο «αντικοινωνική», που δεν μιλάει καν με τον εαυτό της! Οπως αναφέρουν οι ειδικοί οι νέες παρατηρήσεις αποκαλύπτουν την ύπαρξη ενός αόρατου Σύμπαντος που λειτουργεί παράλληλα με το ορατό. Ομάδα αστρονόμων από την Ελβετία και τη Βρετανία, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Χάρβεϊ του Εργαστηρίου Αστροφυσικής της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης (EFPL), ανέλυσαν μια σειρά από παρατηρήσεις που έγιναν με τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra Στόχος τους ήταν να μελετήσουν πώς ακριβώς συμπεριφέρεται και αντιδρά η σκοτεινή ύλη, όταν συγκρούονται σμήνη γαλαξιών μεταξύ τους. Το συμπέρασμα ήταν ότι δεν φαίνεται να αντιδρά καθόλου, πράγμα που συσκοτίζει ακόμη περισσότερο την ήδη μυστηριώδη φύση της. Το 85 έως 90% της ύλης του σύμπαντος και πάνω από το 25% της ενέργειάς του αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Αν και στο σύμπαν υπάρχει πολύ περισσότερο σκοτεινή ύλη από ό,τι ορατή, είναι αόρατη, επειδή ούτε απορροφά, ούτε αντανακλά το φως. Ουσιαστικά γίνεται μόνο έμμεσα αντιληπτή, μέσω των βαρυτικών επιδράσεων που ασκεί στο ορατό σύμπαν. Οι γαλαξίες αποτελούνται από τρία βασικά συστατικά: άστρα, νέφη αερίων (κυρίως υδρογόνου) και σκοτεινή ύλη. Επειδή τα σμήνη γαλαξιών, που περιέχουν εκατοντάδες γαλαξίες το καθένα, αποτελούνται κατά 90% από σκοτεινή ύλη, θεωρούνται ιδανικό μέσο για να μελετηθεί η αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης, κάθε φορά που αυτά τα σμήνη συγκρούονται. Οι νέες παρατηρήσεις όμως έδειξαν ότι ενώ τα άστρα και κυρίως τα αέρια επηρεάζονται λίγο - πολύ από τις συγκρούσεις των γαλαξιών, η σκοτεινή ύλη συμπεριφέρεται σαν μη συνέβη καμία σύγκρουση και δεν εμφανίζει την παραμικρή επιβράδυνση. Η μία σκοτεινή ύλη είναι σαν να περνά μέσα από την άλλη, όπως ένα φάντασμα μέσα από ένα τοίχο. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο η σκοτεινή ύλη δεν αλληλεπιδρά με τα σωματίδια της ορατής ύλης, αλλά δεν αλληλεπιδρά ούτε με άλλη σκοτεινή ύλη. Οι αστρονόμοι ξύνουν (ξανά) το κεφάλι τους για το τι σημαίνει αυτό και πώς θα έπρεπε να το ερμηνεύσουν. Ένα πιθανό συμπέρασμα είναι ότι θα έπρεπε να αποκλειστεί πλέον η θεωρία πως η σκοτεινή ύλη διαθέτει τα δικά της υποατομικά σωματίδια (π.χ. υπερσυμμετρικά), που υποτίθεται πως δεν έχουν βρεθεί ακόμη. Άλλες πιο εξωτικές θεωρίες για τη σκοτεινή ύλη υποστηρίζουν ότι αποτελεί ένα κβαντικό ελάττωμα που απέμεινε μετά τη γέννηση του σύμπαντος, ότι διαθέτει μάζα σε άλλες διαστάσεις ή ότι συνιστά μια τροποποιημένη μορφή της βαρύτητας. Οι επιστήμονες αρχίζουν επίσης να υποψιάζονται ότι ο όρος «σκοτεινή» ύλη είναι παραπλανητικός και ότι ίσως θα έπρεπε να αντικατασταθεί με τον όρο «διαφανής» ύλη ή απλώς «άγνωστη» ύλη (materia incognita). Τα ευρήματα των νέων παρατηρήσεων δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=689444

Στους John Nash κ’ Louis Nirenberg το «Νόμπελ των Μαθηματικών» Το θεωρούμενο ως «Nόμπελ» των Μαθηματικών Βραβείο Abel 2015 θα δοθεί από κοινού στους αμερικανούς John Nash και Louis Nirenberg για το έργο τους στις μη γραμμικές μερικές διαφορικές εξισώσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται τόσο στα καθαρά μαθηματικά, ιδίως στη γεωμετρική ανάλυση, όσο και στην περιγραφή ποικίλων φυσικών φαινομένων. Ο 86χρονος μαθηματικός του Πανεπιστημίου Πρίνστον Τζον Νας, ο οποίος έγινε διάσημος από τη βιογραφική ταινία του 2001 «Ένας υπέροχος άνθρωπος» (A beautiful mind) με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου και από το ομώνυμο βιβλίο, έχει ήδη βραβευτεί το 1994 με το νόμπελ Οικονομικών για το πρωτοποριακό έργο του στη θεωρία των παιγνίων. Είναι ο πρώτος επιστήμονας που κερδίζει και τα δύο βραβεία Νόμπελ και Abel. Η συμβολή του Νας στις διαφορικές εξισώσεις ανέκαθεν θεωρείτο στους επιστημονικούς κύκλους πιο σημαντική και από το έργο του πάνω στα οικονομικά παίγνια. Τα ψυχιατρικής φύσης προβλήματα που τον βασάνιζαν επί δεκαετίες, τον εμπόδισαν να επεκτείνει την έρευνά του περαιτέρω. Ο καναδικής καταγωγής Λιούις Νίρενμπεργκ είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών Courant του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Οι δύο τους -που ποτέ δεν έγραψαν μαζί μια επιστημονική εργασία, αλλά συνεργάστηκαν άτυπα στη δεκαετία του ΄50 – θα μοιραστούν το βραβείο ύψους περίπου 765.000 δολαρίων, όπως ανακοίνωσε χθες η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων. Οι μερικές διαφορικές εξισώσεις θεωρούνται το θεμέλιο πολλών επιστημονικών περιοχών, από τη γεωμετρία έως τη φυσική και έχουν μια πληθώρα εφαρμογών. Το έργο των Νας και Νίρενμπεργκ έχει τεράστια επίδραση σε πολλά πεδία. Το 2012, μια ομάδα Γάλλων μαθηματικών χρησιμοποίησαν τις τεχνικές των Νας και Νίρενμπεργκ για να λύσουν ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, του πώς ένα τετράγωνο μπορεί να μετατραπεί σε ένα ντόνατ, και το 2003, ο Πέρελμαν τις χρησιμοποίησε για να αποδείξει την εικασία Poincaré. Το βραβείο ‘Αμπελ, που φέρει το όνομα του νορβηγού μαθηματικού Νιλς Χέντρικ ‘Αμπελ, έχει ύψος 6 εκατ. νορβηγικών κορωνών και θα απονεμηθεί σε ειδική τελετή στο Όσλο τον Μάιο. http://physicsgg.me/2015/03/26/%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-john-nash-%ce%ba-louis-nirenberg-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e/