Δροσος Γεωργιος

Hubert Reeves: δεν είμαστε παρά σκόνη των άστρων. Η φήμη του αστροφυσικού Hubert Reeves ταξιδεύει στο Διάστημα: ο αστεροειδής 9631, που ανακαλύφθηκε το 1993 στο Νότιο Ευρωπαϊκό Αστεροσκοπείο (ESO), φέρει το όνομά του. Ο Reeves, ένα είδος κοσμικού ιστορικού που μελέτησε τον τρόπο που γεννιούνται, αναπτύσσονται και πεθαίνουν τα άστρα, την προέλευση και τη μοίρα της ελεύθερης ενέργειας στο σύμπαν, είναι επίσης πολυγραφότατος εκλαϊκευτής της επιστήμης, χαρισματικός, γοητευτικός αφηγητής – ένας γαλλόφωνος Carl Sagan. Εχει στο ενεργητικό του 30 βιβλία, τουλάχιστον 10 οπτικοακουστικές επιμορφωτικές εκπομπές και ταινίες και δεκάδες μουσικές παραγωγές. Τα τελευταία χρόνια, έχει δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα σε θέματα οικολογίας και από το 2001 προεδρεύει της οργάνωσης «Ανθρωπότητα και Βιοποικιλότητα» στη Γαλλία, που αφορά την προστασία των άγριων ζώων. Τις προσεχείς ημέρες ο Hubert Reeves θα μιλήσει στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, στο πλαίσιο του ελληνογαλλικού φεστιβάλ «Γεωσυναντήσεις 2014». Με αυτήν την ευκαιρία, ζητήσαμε από τον διάσημο αστροφυσικό να μας ξεναγήσει στο Σύμπαν με οδηγό την επιστημονική σκέψη, τη φαντασία και τη διαίσθηση. Περισσότερα: http://physicsgg.me/2014/02/23/hubert-reeves-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac-%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%cf%89%ce%bd/

Tο Curiosity βάζει για πρώτη φορά όπισθεν στον Άρη. Για πρώτη φορά μετά την προσεδάφισή του στην αρειανή έρημο τον Αύγουστο του 2012, το ρομπότ Curiosity της NASA έβαλε για πρώτη φορά όπισθεν, ένα κόλπο που εκτιμάται ότι θα μειώσει τις φθορές των αλουμινένιων τροχών όταν το έδαφος είναι τραχύ. Λίγες ημέρες νωρίτερα, το ρομπότ είχε γυρίσει να κοιτάξει τα ίχνη που άφησε σε ένα φαντασμαγορικό, εξωγήινο τοπίο. Η εικόνα δείχνει τα ίχνη που άφησαν οι ρόδες σε έναν μικρό αμμόλοφο, ύψους περίπου ενός μέτρου, στις 9 Φεβρουαρίου, την 538η αρειανή μέρα που πέρασε η αποστολή στον Άρη. Η ισορροπία λευκού στην εικόνα έχει ρυθμιστεί ώστε να δείχνει το τοπίο όπως θα φαινόταν κάτω από το φως του γήινου ουρανού. Την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου ο εξάτροχος ρομποτικός γεωλόγος κάλυψε 100,3 μέτρα, τη μεγαλύτερη απόσταση που έχει διανύσει μέχρι σήμερα σε διάστημα μιας αρειανής μέρας. Την ίδια μέρα δοκιμάστηκε για πρώτη φορά η λειτουργία κίνησης προς τα πίσω -οι αλγόριθμοι που επιτρέπουν τη χρήση όπισθεν αναπτύχθηκαν ενόψει της άφιξης του Curiosity σε πιο τραχύ έδαφος, καθώς οι τροχοί από αλουμίνιο εμφάνιζαν γρατζουνιές και μικρές τρύπες όταν το ρομπότ πέρασε πάνω από αιχμηρές πέτρες. Επόμενος σταθμός του Curiosity είναι μια περιοχή με στρώματα διαφορετικών πετρωμάτων, η οποία βρίσκεται σε απόσταση 1,1 χλμ. Τελικός προορισμός της αποστολής είναι οι πλαγιές του Όρους Σαρπ, ενός απότομου υψώματος στο κέντρο του κρατήρα Γκέιλ. Τα πετρώματα στις πλαγιές του Σαρπ θα μπορούσαν να δώσουν νέα στοιχεία για τη μεταμόρφωση του Άρη από υγρό και θερμό πλανήτη στην παγωμένη έρημο που βλέπουμε σήμερα. Η συνολική απόσταση που έχει διανύσει το ρομπότ από την προσεδάφισή του τον Αύγουστο του 2012 είναι 5,21 χιλιόμετρα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231297679

Μπαϊκονούρ:συνεχίζονται οι εργασίες για το πρόγραμμα "Soyuz TMA-12M Στο Μπαϊκονούρ συνεχίζονται οι εργασίες στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα. Σήμερα ξεκίνησε η επιθεώρηση και δοκιμή του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (WPK) "Soyuz TMA-12M», το οποίο ήταν γεμάτο όλη τη νύχτα σε ένα θάλαμο κενού. Θεωρείται δεδομένο ότι ο έλεγχος του πλοίου για διαρροές θα συνεχιστεί μέχρι τα μέσα της επόμενης εβδομάδας. Στο TPK "Soyuz TMA-12M» πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού της 39/40-y αποστολής είναι: Βασικοί - Αλέξανδρος Skvortsov (διοικητής) και Oleg Artemyev (ιπτάμενος μηχανικός), Steven Swanson (ιπτάμενος μηχανικός), Αναπληρωματικοί - Αλέξανδρος Samokutyaev (διοικητής), Έλενα Serova (ιπτάμενος μηχανικός), Barry Wilmore (ιπτάμενος μηχανικός). http://www.federalspace.ru/20246/

Είδαν την «καρδιά» του σουπερνόβα. Η έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα) είναι το πιο βίαιο φαινόμενο στο Σύμπαν και σίγουρα ένα από τα πιο εντυπωσιακά. Οι επιστήμονες τις τελευταίες δεκαετίες με τη βοήθεια των νέων ολοένα και πιο προηγμένων τηλεσκοπίων και άλλων τεχνικών οργάνων μελετούν σε βάθος τα σουπερνόβα. Τώρα με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου NuSTAR οι επιστήμονες έχουν στοιχεία που φωτίζουν τις διεργασίες στο εσωτερικό ενός υπερκαινοφανούς αστέρα στα τελευταία στάδια της ύπαρξής του, ελάχιστα λεπτά πριν καταστραφεί. Το NuStAR χαρτογράφησε τα ραδιενεργά υλικά ενός κατάλοιπου σουπερνόβα. Πιο συγκεκριμένα το τηλεσκόπιο έστρεψε το βλέμμα του στο σουπερνόβα Κασσιόπεια Α που βρίσκεται σε απόσταση 11 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η έκρηξη έγινε πριν από περίπου 340 έτη. Το τηλεσκόπιο κατάφερε να χαρτογραφήσει τα ραδιενεργά υλικά του σουπερνόβα και ειδικότερα το τιτάνιο-44 που έχει ασταθές πυρήνα ο οποίος παράγεται στην καρδιά του υπερκαινοφανούς αστέρα. Τα δεδομένα αυτής της χαρτογράφησης ίσως επιτρέψουν στους ειδικούς να δουν την εξέλιξη του φαινομένου στα τελικά του στάδια. Να δουν δηλαδή τι συνέβη λίγο πριν γίνει η έκρηξη. «Με το NuSTAR έχουμε πλέον ένα νέο ιατροδικαστικό εργαλείο για να διερευνήσουμε την έκρηξη» αναφέρει ο Μπράϊαν Γκρέφενστετ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας που είναι ο επικεφαλής των ερευνητών που μελετούν τα νέα στοιχεία. Οι πρώτες εκτιμήσεις τους δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature». Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση της εξέλιξης ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Αριστερά το γιγάντιο άστρο που δημιουργεί βαρέα υλικά όπως ο σίδηρος. Στο κέντρο απεικονίζεται η έκρηξη και δεξιά το κατάλοιπό της http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=569588

Βρέθηκε η «χαμένη» μάζα των γαλαξιών. Δύο νέες έρευνες κοσμολογίας διευθετούν ορισμένες ασυμφωνίες που είχαν προκύψει από τα πρόσφατα δεδομένα της ευρωπαϊκής διαστημικής αποστολής Πλανκ, σύμφωνα με τα οποία οι γαλαξίες έχουν μικρότερη μάζα από την προβλεπόμενη. Η βασική αρχή που διέπει τη σύγχρονη κοσμολογία, υποστηρίζει πως το Σύμπαν είναι ισότροπο και ομογενές, μοιάζει δηλαδή ίδιο σε όποια κατεύθυνση και αν κοιτάξουμε και σε όποια περιοχή και αν βρεθούμε. Η ύπαρξη δομών στο Σύμπαν όπως οι Γαλαξίες, τα άστρα και οι πλανήτες παραβιάζουν φαινομενικά αυτή την αρχή, όμως εάν κοιτάξουμε σε μεγάλες κλίμακες η ισχύς της επιβεβαιώνεται από όλες τις παρατηρήσεις, κάτι που σημαίνει πως το Σύμπαν θα μας φαινόταν περίπου ίδιο, ακόμη και αν κατοικούσαμε στις παρυφές του ορατού σε εμάς Σύμπαντος. Οι δομές στο Σύμπαν οφείλουν την ύπαρξη τους, στις πολύ μικρές διακυμάνσεις που υπήρξαν στην ενέργεια του λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αν και οι διακυμάνσεις αυτές, κβαντικής προέλευσης, ήταν αρχικά εξαιρετικά αμυδρές, στην πορεία του χρόνου ενισχύθηκαν από τις ελκτικές δυνάμεις της βαρύτητας, και έγιναν οι «σπόροι» γύρω από τους οποίους υφάνθηκαν όλες οι δομές που παρατηρούμε σήμερα. Οι κβαντικές διακυμάνσεις του πρώιμου Σύμπαντος, έχουν αποτυπωθεί στην ακτινοβολία που ακόμη λαμβάνουμε ως απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης, η οποία ονομάζεται Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου. Στόχος της διαστημικής αποστολής Πλανκ ήταν να μελετήσει την ακτινοβολία υποβάθρου με τη μεγαλύτερη ακρίβεια μέχρι σήμερα, κάτι που το κατάφερε με μεγάλη επιτυχία. Το πρόβλημα που προέκυψε από τις μετρήσεις του Πλανκ, ήταν πως η μάζα που υπολόγισε πως περιέχεται στα γαλαξιακά σμήνη, ήταν κατά 40% μικρότερη από αυτή που θα προέβλεπε κανείς μελετώντας τις διακυμάνσεις του πρώιμου Σύμπαντος. Η συγκεκριμένη ασυμφωνία είχε ωθήσει αρκετούς θεωρητικούς επιστήμονες στην πρόταση εναλλακτικών κοσμολογικών μοντέλων που να εξηγούσαν τη διαφορά. Για παράδειγμα πριν δύο μόνο εβδομάδες φυσικοί του πανεπιστημίου του Σικάγο είχαν εκδώσει μία έρευνα, σύμφωνα με την οποία εάν τα νετρίνα ήταν πιο βαριά από ότι πιστεύαμε, η μειωμένη μάζα στα γαλαξιακά σμήνη θα μπορούσε να εξηγηθεί. Δύο νέες έρευνες όμως υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο, αφού εκτελώντας νέες μετρήσεις, και χρησιμοποιώντας το φαινόμενο του βαρυτικού φακού, όπου μεγάλες μάζες συγκεντρώνουν την ακτινοβολία που περνάει γύρω τους προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, έδειξαν πως η μάζα στα γαλαξιακά σμήνη είναι σημαντικά μεγαλύτερη από τις εκτιμήσεις του Πλανκ. Χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη μέθοδο, οι επιστήμονες ζυγίζουν εμμέσως περιοχές στο Σύμπαν, παρατηρώντας πόσο «λυγίζουν» τις ακτίνες φωτός που περνούν από κοντά τους. Μία από τις ερευνητικές ομάδες, με βάση το ερευνητικό κέντρο κοσμολογίας του πανεπιστημίου Στάνφορντ, χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο 8.2 μέτρων Subaru στη Χαβάη, και μέτρησε τη μάζα 22 γαλαξιακών σμηνών που είχε παρατηρήσει και το Πλανκ, κάνοντας μία εκτίμηση 43% μεγαλύτερη από αυτή του Πλανκ. Η άλλη ομάδα, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ, έκανε μία εκτίμηση 30% μεγαλύτερη από αυτή του Πλανκ, για τη μάζα 25 άλλων γαλαξιακών σμηνών. Η διαφορά στις εκτιμήσεις οφείλεται σε ένα φυσικό φαινόμενο που ονομάζεται Sunyaev–Zel’dovich. Σύμφωνα με αυτό, το Πλανκ συλλέγει φωτόνια που στην πορεία έχουν περάσει από γαλαξιακά σμήνη. Το φαινόμενο Sunyaev–Zel’dovich (SZ) είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ ηλεκτρονίων υψηλής ενέργειας και φωτονίων μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου , διαμέσου της αντίστροφης σκέδασης Compton. Στην συνήθη σκέδαση Compton ένα φωτόνιο σκεδάζεται από ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο, με αποτέλεσμα την μείωση της ενέργειάς του (και αύξηση του μήκους κύματός του). Αντίθετα, στην αντίστροφη σκέδαση Compton τα μικρής ενέργειας φωτόνια της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου μετά από την σύγκρουσή τους με τα υψηλής ενέργειας σχετικιστικά ηλεκτρόνια, αυξάνουν την ενέργειά τους (και μειώνουν το μήκος κύματός τους). Όταν τα φωτόνια αυτά συγκρούονται με άλλα ενεργά σωματίδια, αποκτούν μεγαλύτερες ενέργειες. Η ισχύς του σήματος, συσχετίζεται με τη μάζα των γαλαξιών που περιέχονται στο σμήνος, με έναν τρόπο όμως που εισάγει μεγάλη αβεβαιότητα στις μετρήσεις, αλλά μπορεί να εξηγήσει τη διαφορά στις εκτιμήσεις του Πλανκ με την πραγματικότητα. Επιστήμονες από το πείραμα Πλανκ ανακοίνωσαν πως αργότερα φέτος θα δοθεί στη δημοσιότητα μια βαθμονομημένη ανάλυση των μετρήσεων, που αναμένεται να αντιστοιχεί σε μία επαυξημένη πρόβλεψη για τη μάζα των Γαλαξιών. http://physicsgg.me/2014/02/19/%ce%b2%cf%81%ce%ad%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b7-%cf%87%ce%b1%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%bc%ce%ac%ce%b6%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%cf%8e%ce%bd/

«Πλάτων»: Ο νέος «κυνηγός» εξωπλανητών της ευρωπαϊκής ESA. Ενας νέος δορυφόρος που θα αφιερωθεί στην αναζήτηση πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος - των λεγόμενων εξωπλανητών - θα κατασκευασθεί και θα τεθεί σε τροχιά το 2024, όπως αποφάσισε ομόφωνα η επιστημονική επιτροπή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA). Βασικός στόχος θα είναι η ανακάλυψη πλανητών στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», παρόμοιων με τη Γη στο μέγεθος και στη σύνθεσή τους (δηλαδή βραχώδεις με νερό), καθώς και ηλιακών συστημάτων σαν το δικό μας, ρίχνοντας έτσι φως στο ερώτημα κατά πόσο η «αρχιτεκτονική» της διαστημικής γειτονιάς μας είναι ασυνήθιστη ή κοινή στο σύμπαν. Το παρατηρητήριο - τα αρχικά του ονόματος του οποίου σχηματίζουν το όνομα «Πλάτων» (PLATO - PLAnetary Transits and Oscillations of stars) - θα διαθέτει 34 ξεχωριστά μικρά τηλεσκόπια και κάμερες, που θα «βλέπουν» έως ένα εκατομμύριο άστρα, καλύπτοντας πάνω από το μισό του ουρανού. Η επιστημονικη αποστολή PLATO είναι η τρίτη μεσαίου επιπέδου, που επελέγη από την ESA στο πλαίσιο του φιλόδοξου προγράμματός της «Κοσμικό Οραμα». Έχει προηγηθεί η επιλογή από το 2011 των διαστημικών τηλεσκοπίων «Solar Orbiter» και «Euclid» (Ευκλείδης). Το πρώτο θα εκτοξευθεί το 2017 για να μελετήσει τον Ηλιο και τον ηλιακό «άνεμο» από απόσταση μικρότερη των 50 εκατ. χιλιομέτρων, ενώ το δεύτερο θα εκτοξευθεί το 2020 και θα μελετήσει τη «σκοτεινή» ενέργεια, τη «σκοτεινή» ύλη και τη δομή του σύμπαντος. Η τρίτη κατά σειρά επιστημονική αποστολή, PLATO, επελέγη μετά από πολυετή αξιολόγηση μεταξύ πέντε συνολικά προτάσεων. Οι ανταγωνιστικές αποστολές ήσαν οι EchO (εξωπλανητικό παρατηρητήριο), LOFT (παρατηρητήριο ακτίνων-Χ), MarcoPolo-R (συλλογή δείγματος από αστεροειδή) και STE-Quest (εξερευνητής χωροχρόνου). Το PLATO -που αναμένεται να κοστίσει μεταξύ 600 εκατ. έως 1 δισ. ευρώ - θα παρατηρεί σχετικά κοντινά άστρα, προσπαθώντας να εντοπίσει ανεπαίσθητες περιοδικές μειώσεις της φωτεινότητάς τους, η οποία θα οφείλεται στη διάβαση πλανητών σε τροχιά γύρω τους, καθώς αυτοί θα παρεμβάλλονται μεταξύ του μητρικού άστρου τους και του διαστημικού αστεροσκοπείου. Ακόμα, το νέο παρατηρητήριο θα ασχοληθεί με παρατηρήσεις αστροσεισμολογίας, μελετώντας τις δονήσεις των άστρων, πράγμα που θα βοηθήσει στην εκτίμηση της μάζας, της διαμέτρου και της ηλικίας των μητρικών άστρων των εξωπλανητών. Αυτό θα γίνει σε συνδυασμό με παρατηρήσεις από νέα ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια, ιδίως το σχεδιαζόμενο Ευρωπαϊκό Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (E-ELT), που αναμένεται να λειτουργεί στη Χιλή από το 2024 και το οποίο θα μπορεί να κάνει παρατηρήσεις στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών που θα έχει ήδη εντοπίσει το PLATO, καθώς και στα ίδια τα μητρικά άστρα τους. Το PLATO θα εκτοξευτεί το 2024 με ρωσικό πυραυλο «Σογιούζ» από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο Κουρού της γαλλικής Γουιάνα στη Ν.Αμερική και η αρχική διάρκεια της αποστολής του θα είναι έξι χρόνια. Θα τοποθετηθεί στο σημείο «Λαγκράνζ 2» (L2), σε απόσταση 1,5 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη. Επικεφαλής της αποστολής θα είναι ο δρ Χάϊκε Ράουερ της Γερμανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (DLR). Η ESA αποτελεί διακυβερνητικό οργανισμό που δημιουργήθηκε το 1975 και σήμερα έχει 20 κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων είναι η Ελλάδα. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5088655/kai-to-onoma-aytoy-platwn-o-neos-kynhgos-ekswplanhtwn-ths-eyrwpaikhs-esa/

Angara-Ο νέος πυραυλικός φορέας της Ρωσίας. Ένα πλήρες ομοίωμα του πρώτου ρωσικού πυραυλικού φορέα μετά την σοβιετική εποχή παρουσιάστηκε σήμερα στο διαστημικό κέντρο του Plesetsk. Ο νέος πυραυλικός φορέας ο οποίος ονομάζεται Angara είναι προϊόν σχεδίασης του αεροναυτικού κέντρου Khrunichev πρόκειται να πραγματοποιήσει την πρώτη του εκτόξευση προς τα τέλη του 2014. Ο Angara αναμένεται να χρησιμοποιηθεί για την εκτόξευση φορτίων σε τροχιά κυρίως δορυφόρων ενώ θα έχει τη δυνατότητα ενίσχυσής του με επιπρόσθετους πυραυλοκινητήρες για μεγαλύτερα φορτία. Ο κύριος κινητήρας του νέου πυραυλικού φορέα θα χρησιμοποιεί ως καύσιμο την κηροζίνη και υγρό οξυγόνο ως οξειδωτικό αντί της υδραζίνης που χρησιμοποιεί ο άλλος πυραυλικός φορέας Proton ως περισσότερο φιλικό προς το περιβάλλον καύσιμο, καθώς η υδραζίνη είναι ιδιαίτερα τοξική. Οι περιβαλλοντολογικές πάντως ανησυχίες έχουν δημιουργήσει προβλήματα μεταξύ της Ρωσίας και του Καζακστάν στη χρησιμοποίηση του κοσμοδρομίου του Μπαικονούρ το οποίο η Μόσχα ενοικιάζει έναντι 115 εκατ. $ το χρόνο. Τώρα η Ρωσία κατασκευάζει ένα νέο κέντρο εκτόξευσης ειδικά για τον Angara στο Vostochny στη ρωσική Άπω Ανατολή προκειμένου να ελαττώσει την εξάρτηση της από το Καζακστάν. Ο Angara θα συμπληρώσει τον πυραυλικό φορέα Soyuz καθώς είναι ο μοναδικός στον κόσμο που μπορεί να μεταφέρει αστροναύτες στον διεθνή διαστημικό σταθμό. Βίντεο-Launch of Soyuz Rocket from French Guiana with European GPS http://www.youtube.com/watch?v=po40dT1TsrI http://www.defencenet.gr/defence/item/angara-%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82 Το «διαπλανητικό» λέιζερ εν δράσει. Ενα πειραματικό σύστημα επικοινωνίας με λέιζερ, το οποίο δοκιμάζεται στην τελευταία αποστολή της ΝASA στη Σελήνη, έθεσε νέο ρεκόρ ταχύτητας για εξωγήινες μεταδόσεις στα 622 Mbps. Αυτό σημαίνει ότι οι μελλοντικές αποστολές της NASA θα μπορούν να μεταδίδουν βίντεο σε υψηλή ανάλυση και σε 3D. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο του εγχειρήματος. Σχεδόν όλες οι διαστημικές αποστολές βασίζονται σήμερα στις ραδιοεπικοινωνίες, οι οποίες όμως συναντούν σημαντικούς περιορισμούς. Ενα πρόβλημα είναι ότι το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα δεν είναι απεριόριστο και οι συχνότητες που αντιστοιχούν στα ραδιοκύματα και στα μικροκύματα είναι πλέον κατειλημμένες. Η NASA όμως χρειάζεται όλο και ταχύτερες μεταδόσεις, και μια καλή λύση είναι η αξιοποίηση της ακτινοβολίας λέιζερ σε άλλες, πιο ευρύχωρες συχνότητες. Η επικοινωνία λέιζερ δοκιμάζεται τώρα στην αποστολή LADEE που τέθηκε πρόσφατα σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Το σκάφος επικοινωνεί μέσω μιας δέσμης λέιζερ με έναν σταθμό στο Νέο Μεξικό. Η ταχύτητα των 622 Mbps «είναι έξι φορές μεγαλύτερη από ό,τι στο τελευταίο σύστημα ραδιοεπικοινωνίας στη Σελήνη» ανέφερε ο Ντον Κόρνουελ, συντονιστής της Επίδειξης Σεληνιακής Επικοινωνίας Λέιζερ (LLCD). «Το εύρος ζώνης των 622 Mbps θα υποστήριζε 30 κανάλια υψηλής ανάλυσης» πρόσθεσε. Η επόμενη δοκιμή της τεχνολογίας προγραμματίζεται για το 2017, οπότε θα εκτοξευθεί ένας γεωστατικός δορυφόρος που θα λειτουργήσει ως αναμεταδότης για την επικοινωνία του σταθμού στο Νέο Μεξικό με έναν δεύτερο σταθμό στην Καλιφόρνια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=569200 Παραιτήθηκε ο επικεφαλής του ρωσικού κοσμοδρομίου στο Μπαϊκονούρ. Tην παραίτησή του «για προσωπικούς λόγους» υπέβαλε ο επικεφαλής του ρωσικού διαστημικού κέντρου στο Μπαϊκονούρ, Γεβγκένι Ανισίμοφ, όπως ανακοίνωσε η εκπρόσωπος της ρωσικής Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας Roscosmos. «Πιθανόν η συνεργασία του με τη Roscosmos να ανανεωθεί με μια νέα θέση στο συντονιστικό όργανο» συμπλήρωσε η Ιρίνα Ζουμπάρεβα. Σύμφωνα με δημοσίευμα της ρωσικής εφημερίδας Kommersant, η παραίτηση του Ανισίμοφ οφείλεται σε σοβαρές διαφωνίες που είχε με ανώτερους αξιωματούχους της Roscosmos. Επικαλούμενη ανώνυμη πηγή, η εφημερίδα αναφέρει πως ο Ανισίμοφ κλήθηκε σήμερα στην έδρα της Roscosmos στη Μόσχα, προκειμένου να υπογράψει την παραίτησή του, κάτω από σφοδρές πιέσεις. Ο Γεβγκένι Ανισίμοφ εργαζόταν στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο Καζακστάν, για 30 χρόνια, ενώ έγινε επικεφαλής του διαστημικού κέντρου το 2010. http://rbth.gr/news/2014/02/18/paraitithike_o_epikefali_toy_rosikoy_kosmodromioy_sto_mpaikonoyr_28561.html

Νεα στοιχεία για την υπαρξη αρχαίων ωκεανών στον Αρη. H ιδέα πως τμήμα του Άρη καλυπτόταν από ωκεανούς πηγάζει από τη δεκαετία του 1980. Μία νέα έρευνα της μορφολογίας του εδάφους του Άρη σε σύγκριση με αυτή του πυθμένα διάφορων ωκεανών στη Γη, συναινεί με τη θεωρία πως στο παρελθόν ένα μεγάλο τμήμα του κόκκινου πλανήτη καλυπτόταν από νερό. H ιδέα πως τμήμα του Άρη καλυπτόταν από ωκεανούς πηγάζει από τη δεκαετία του 1980, όταν το διαστημικό σκάφος Viking παρατήρησε δύο περιοχές στο βόρειο τμήμα του πλανήτη που θα μπορούσαν να είναι υπολείμματα μιας αρχαίας ακτογραμμής, καθώς η μορφολογία τους έμοιαζε πολύ με αντίστοιχες παραθαλάσσιες περιοχές στη Γη. Μεταγενέστερα ευρήματα προσέθεταν σταδιακά στοιχεία υπέρ της ύπαρξης στο παρελθόν ενός Βόρειου Ωκεανού που κάποτε κάλυπτε το ένα τρίτο της συνολικής επιφάνειας του Άρη, χωρίς ωστόσο κάποια απόδειξη που να διευθετεί τελείως το ζήτημα. Αφορμή για τη νέα έρευνα ήταν η παρατήρηση από το δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter της NASA, ορισμένων πεδίων στο βόρειο τμήμα του Άρη που είναι γεμάτα με διασκορπισμένους ογκόλιθους. Η ιδέα της Λορένα Μοσκαρντέλι, γεωλόγου στο πανεπιστήμιο του Τέξας ήταν πως η μεταφορά των βράχων αυτών έγινε με τη βοήθεια υποθαλάσσιων ρευμάτων, όπως ακριβώς συμβαίνει και στη Γη. «Γνωρίζουμε πως υποβρύχιες κατολισθήσεις μπορούν να μεταφέρουν τεράστιους βράχους, μερικές φορές μεγάλους σαν σπίτια, για εκατοντάδες χιλιόμετρα, σε μεγάλα βάθη στους γήινους ωκεανούς. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να επηρεάσει πολύ μεγάλες περιοχές του πυθμένα», εξηγεί η Μοσκαρντέλι. Η ερευνήτρια προχώρησε στη μελέτη ενός πλήθους αντίστοιχων περιοχών στη Γη, μεταξύ των οποίων το Άρκανσας των ΗΠΑ, η Αργεντινή, η Βραζιλία και η θάλασσα του Μπάρεντς στη Ρωσία, συλλέγοντας στοιχεία που υποστηρίζουν τη θεωρία της. Σύμφωνα με αυτήν, η εξήγησή της για την ύπαρξη των ογκόλιθων στο βόρειο τμήμα του πλανήτη, είναι πειστικότερη από εναλλακτικές θεωρίες, όπως για παράδειγμα το να πρόκειται αμιγώς για μετεωρίτες, καθώς σε ορισμένες περιοχές βρίσκονται εκατοντάδες βράχοι, χωρίς όμως να υπάρχει κοντά κάποιος κρατήρας. Η Μοσκαρντέλι τονίζει πως τα συμπεράσματά της είναι ακόμη υποθετικά, καθώς θα χρειαστεί περισσότερη έρευνα αλλά και συνεργασία μεταξύ διάφορων πεδίων προκειμένου να γίνει κατανοητό το παρελθόν των γεωλογικών διαδικασιών στον Άρη. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής δημοσιεύονται στο περιοδικό της Γεωλογικής Εταιρίας της Αμερικής. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%89%CE%BA%CE%B5%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%8C

Εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο με ένα αστέρα νετρονίου «δραπέτη» Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία από ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Ένα άστρο νετρονίου εγκαταλείπει με ταχύτητα ένα υπερκαινοφανή αστέρα σχηματίζοντας μάλιστα μια… γιγάντια ουρά. Ένα από τα αποτελέσματα μιας έκρηξης σουπερνόβα είναι ο σχηματισμός σωμάτων υψηλής πυκνότητας τα οποία ονομάστηκαν άστρα νετρονίου ή «πάλσαρ». Ολα τα πάλσαρ εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας από τους πόλους τους και καθώς περιστρέφονται, γίνονται ορατά από τη Γη ως περιοδικές, σύντομες λάμψεις. Τα πάλσαρ εκπέμπουν την ακτινοβολία (είτε ραδιοκύματα, είτε ακτινοβολία γ, είτε ακτίνες Χ) με σταθερό ρυθμό. Ορισμένοι μάλιστα τα περιγράφουν ως «κοσμικούς ραδιοφάρους». Σε απόσταση περίπου 25 χιλιάδες ετών φωτός από εμάς βρίσκεται ένας υπερκαινοφανής αστέρας, o SNR MSH 11-61A. Παρατηρήσεις του ευρωπαϊκού δορυφόρου INTEGRAL, του τηλεσκοπίου CTA, του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra και των τηλεσκοπίων του προγράμματος χαρτογράφησης του ουρανού 2MASS αποκάλυψαν αρχικά την ύπαρξη ενός αστέρα νετρονίου εκεί και στη συνέχεια την... συμπεριφορά του. Οπως διαπιστώθηκε το πάλσαρ, που έχει την κωδική ονομασία IGR J1104-6103, έχει «αποδράσει» από το σουπερνόβα και προσπαθεί να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν πιο μακριά από την περιοχή. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών το πάλσαρ απομακρύνεται από το σουπερνόβα με ταχύτητα 4-8 εκ. χλμ/ώρα. Πρόκειται για ένα από τα ταχύτερα πάλσαρ που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Η ταχύτατη «απόδραση» του πάλσαρ έχει δημιουργήσει μια γιγάντια ουρά κοσμικής ύλης με έκταση 37 έτη φωτός! http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=569167

Ο ανενεργός σοβιετικός δορυφόρος «κάηκε στην ατμόσφαιρα» Έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του, ο ανενεργός στρατιωτικός δορυφόρος Kosmos-1220 καταστράφηκε φλεγόμενος στην ατμόσφαιρα, ανακοίνωσαν αξιωματούχοι του ρωσικό υπουργείο Άμυνας. Σύμφωνα όμως με αστρονόμους στη Σαουδική Αραβία, όπου βιντεοσκοπήθηκε η μετεωρική κάθοδος του σοβιετικού δορυφόρου, μεγάλη μάζα συντριμμιών συνετρίβη στη θάλασσα. Η ρωσική Διοίκηση Διαστήματος παρακολουθούσε τις τελευταίες εβδομάδες τον Kosmos-1220, δεν μπορούσε όμως να προβλέψει με ακρίβεια σε πια περιοχή θα καταστρεφόταν. Μιλώντας στο ρωσικό πρακτορείο Itar-Tass, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας Ντμίτρι Ζένιν δήλωσε ότι ο δορυφόρος καταστράφηκε φλεγόμενος στις 17.58 ώρα Μόσχας (15.58 ώρα Ελλάδας) την Κυριακή. Στη Σαουδική Αραβία, όπου κυκλοφόρησε ένα βίντεο που φέρεται να δείχνει τον φλεγόμενο δορυφόρο, αστρονόμοι ανέφεραν στην εφημερίδα Sabq ότι ο Kosmos-1220 «έπεσε και συνετρίβη γύρω στις 04.40 [03.40 ώρα Ελλάδας] την Κυριακή. Οι δηλώσεις των αστρονόμων ταιριάζουν εξάλλου με την προηγούμενη εκτίμηση της NASA για είσοδο του δορυφόρου στην ατμόσφαιρα γύρω στις 03.49 ώρα Ελλάδας. Παραμένει άγνωστο πού οφείλεται η απόκλιση ανάμεσα στις ρωσικές εκτιμήσεις και τις εκτιμήσεις της ΝASA και των αστρονόμων στη Σαουδική Αραβία. Σύμφωνα με τη NASA, ο Kosmos-1220 εκτοξεύτηκε το 1980 και ήταν μάλλον μεγάλος, με μάζα 4.150 κιλά. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231296388

Ενδείξεις ανίχνευσης σκοτεινής ύλης. Συνήθως όταν αναφερόμαστε στη σκοτεινή ύλη ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τα διάφορα εξωτικά (και άγνωστα) σωματίδια που την αποτελούν. Tα σωματίδια αυτά αναφέρονται με το περίεργο όνομα WIMPs (Weakly Interactive Massive Particles – Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα). Όμως μεταξύ των γνωστών σωματιδίων υπάρχει ένα σωματίδιο που θα μπορούσε να πει κανείς ότι γεννήθηκε για να συνεισφέρει στη σκοτεινή ύλη. Αυτό είναι το νετρίνο. Ως υποψήφιο σωματίδιο σκοτεινής ύλης το νετρίνο έχει τα εξής πλεονεκτήματα: (α) γνωρίζουμε ότι υπάρχει (β) αλληλεπιδρά ασθενώς με την ύλη και (γ) υπάρχει σε μεγάλη αφθονία στο σύμπαν. Δυστυχώς, όμως τα τρία γνωστά νετρίνα από το καθιερωμένο πρότυπο αποτελούν ένα μικρό ποσοστό της ύλης του σύμπαντος, διότι σε διαφορετική περίπτωση οι δομές μεγάλης κλίμακας του σύμπαντος θα εξελίσσονταν με έναν τρόπο που δεν θα συμφωνούσε με τις παρατηρήσεις μας. Όμως τα πράγματα θα άλλαζαν ραγδαία, αν υπήρχαν νετρίνα πέραν του καθιερωμένου προτύπου, που δεν αλληλεπιδρούν με τα μποζόνια W και Ζ, τα λεγόμενα στείρα (sterile) νετρίνα. http://en.wikipedia.org/wiki/Sterile_neutrino Ένα τέτοιο νετρίνο είναι καλός υποψήφιος για σκοτεινή ύλη αν η μάζα του είναι κάποια KeV και διαθέτει τον κατάλληλο χρόνο ζωής. Σύμφωνα με τη θεωρία ένα στείρο νετρίνο όταν διασπάται παράγει ένα φωτόνιο συγκεκριμένης ενέργειας. Αυτό οφείλεται στην μείξη του με τα γνωστά νετρίνα του καθιερωμένου προτύπου. Το ενδιαφέρον σημείο στην θεωρία που περιγράφει την ανάμιξη και τις ταλαντώσεις αυτών των νετρίνων είναι ότι όταν το στείρο νετρίνο είναι αρκετά ελαφρό και η ανάμειξη είναι αρκετά μικρή τότε αυτό θα ήταν ένας καλός υποψήφιος σκοτεινής ύλης. Επιπλέον, θα μπορούσε σε μια από τις πιθανές του διασπάσεις να προκύπτει ανιχνεύσιμο φωτόνιο. Μάλιστα, το απλούστερο μοντέλο σκοτεινής ύλης με στείρα νετρίνα βαρύτερα από 50 keV θα μπορούσε να παράξει μια τόσο μεγάλη ροή φωτονίων που απορρίπτεται. Έτσι το επιτρεπτό εύρος μάζας των νετρίνων είναι μεταξύ 1 έως 50 keV. Τα εκπεμπόμενα μονοχρωματικά φωτόνια θα μπορούσαν να παρατηρηθούν από διαστημικά τηλεσκόπια ακτίνων Χ όπως XMM-Newton, Chandra και Suzaku. Και πράγματι πριν από μερικές ημέρες εμφανίστηκε μια μελέτη σύμφωνα με την οποία ανιχνεύθηκαν τέτοιου είδους φωτόνια από το τηλεσκόπιο XMM-Newton, τα οποία θα μπορούσαν να προέρχονται από νετρίνα της σκοτεινής ύλης. Στην εργασία των ερευνητών Esra Bulbul et al με τίτλο “Detection of An Unidentified Emission Line in the Stacked X-ray spectrum of Galaxy Clusters” πραγματοποιήθηκε η ανάλυση των φασμάτων ακτίνων Χ που εκπέμπονται από γαλαξιακά σμήνη. Η ανάλυσή τους αποκαλύπτει την παρουσία μιας μονοχρωματικής γραμμής φωτονίων ενέργειας 3,6 keV. Kαι με τη σειρά της αυτή η ασθενής μονοχρωματική γραμμή των ανιχνευθέντων φωτονίων, θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ένδειξη της ύπαρξης υποψήφιου σωματιδίου για σκοτεινή ύλη, ενός νετρίνο ενέργειας 7 keV. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτή η ένδειξη του ασθενούς σήματος στα 3.56 keV και οι αβεβαιότητες που εμπεριέχει απαιτεί επιβεβαίωση και από τα τηλεσκόπια ακτίνων Χ Chandra και Suzaku. (νεώτερη ενημέρωση) …. και μια δεύτερη ανάλυση των δεδομένων από τους ερευνητές Boyarsky et al δείχνει επίσης ένα ασθενές σήμα φωτονίων περίπου 3,5 keV: http://physicsgg.me/2014/02/18/%ce%b5%ce%bd%ce%b4%ce%b5%ce%af%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82/

Ταξίδι στον Γαλαξία. Ο Σύλλογος Αποφοίτων του ΑΙΤ, σε συνεργασία με τους συλλόγους αποφοίτων των πανεπιστημίων Columbia, Illinois και LSE, διοργανώνει την Τετάρτη, στις 19.00, ανοικτή ομιλία του ακαδημαϊκού Σταματίου Κριμιζή, επίτιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, συνεργάτη της NASA και προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας, με θέμα «Η οδύσσεια των διαστημοπλοίων Voyager: Από τη Γη στον Γαλαξία σε 35 χρόνια». Για να δηλώσετε συμμετοχή στην εκδήλωση, επικοινωνήστε αύριο στο τηλέφωνο 210 6682.704 ή στο e-mail lbar@ait.gr. ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΝΙΑ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΑΘΗΝΑ http://www.tovima.gr/science/article/?aid=567974

Serge Haroche: τα παράξενα και παράδοξα του κβαντικού κόσμου. Ο καθηγητής Serge Haroche, στα πλαίσια της διάλεξής του “Παράξενα και παράδοξα του κβαντικού κόσμου” στο μέγαρο Μουσικής Αθηνών ρωτήθηκε για την έρευνά του και τις εμπειρίες του ως ερευνητή και προέκυψε το παρακάτω βίντεο: http://physicsgg.me/2014/02/16/serge-haroche-%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%be%ce%b5%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9/

«Ξυστά» από τη Γη περνά αστεροειδής τα ξημερώματα. Ένας αστεροειδής μεγάλος όσο σχεδόν τρία ποδοσφαιρικά γήπεδα (με διάμετρο γύρω στα 270 μέτρα) θα περάσει αύριο, Τρίτη, τα ξημερώματα σχετικά κοντά από τη Γη, αλλά σε απόσταση ασφαλείας. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των επισρτημόνων, υπάρχει πολύ μικρή πιθανότητα να πέσει στη Γη τα επόμενα 100 χρόνια. Ο δυνητικά επικίνδυνος αστεροειδής 2000 ΕΜ26 ταξιδεύει με ταχύτητα 12,4 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και, σύμφωνα με το Space.com, η τροχιά του θα προσεγγίσει στο κοντινότερο σημείο της τη Γη περίπου στις 04:00 ώρα Ελλάδος της Τρίτης. Η «άφιξη» έχει έναν… επετειακό χαρακτήρα, καθώς γίνεται έναν χρόνο μετά την πτώση ενός πολύ μικρότερου αστεροειδούς στο Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, πέρυσι στα μέσα Φεβρουαρίου. Είναι μία ακόμα υπενθύμιση ότι η Γη απειλείται ανά πάσα ώρα και στιγμή από διάφορα ουράνια σώματα, που διασταυρώνονται με την τροχιά της. Το κοντινό πέρασμα του 2000 ΕΜ26 θα καταγράψει η online ρομποτική κάμερα του αμερικανικού παρατηρητηρίου Slooh από τα Κανάρια Νησιά (κάθε ενδιαφερόμενος που ξενυχτά, μπορεί να συνδεθεί διαδικτυακά στη διεύθυνση Slooh.com). Το Slooh παρακολουθεί συστηματικά μια σειρά από δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς και κομήτες, που έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος για να εντοπιστούν έγκαιρα και οι οποίοι θα μπορούσαν να προκαλέσουν τρομερές καταστροφές, αν πέσουν κάποτε στον πλανήτη Γη. Από το 2008 οι ρομποτικές κάμερες του έχουν καταγράψει το πέρασμα από τη «γειτονιά» της Γης αρκετών δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών, όπως οι 2012 LZ1, «Τουτάτης» και «Άποφις». Τον Φεβρουάριο του 2013, λίγο πριν γίνει το περιστατικό στο Τσελιάμπινσκ, ο αστεροειδής 2012 DA14, διαμέτρου 30 μέτρων και βάρους 40.000 τόνων, «έξυσε» τη Γη, περνώντας σε απόσταση μόλις 27.680 χιλιομέτρων, μικρότερη και από αυτή των γεωστατικών δορυφόρων. Ήταν το κοντινότερο πλησίασμα στον πλανήτη μας που έχει κάνει κάποιος αστεροειδής αυτού του μεγέθους κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Ο αστεροειδής του Τσελιάμπινσκ, που εξερράγη σχεδόν 30 χλιόμετρα πάνω από τη Σιβηρία στις 15 Φεβρουαρίου 2013, απελευθερώνοντας ενέργεια άνω των 20 ατομικών βομβών, ήταν μικρότερος, έχοντας διάμετρο 20 μέτρων. Ως ανάμνηση του συμβάντος, η ρωσική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι δέκα χρυσά μετάλλια που δόθηκαν στις 15 Φεβρουαρίου φέτος, στους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του Σότσι, είχαν ενσωματωμένα μικρά κομμάτια από τα θραύματα εκείνου του μετεωρίτη. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63964657#

Χρωστική ουσία των προϊστορικών σπηλαίων θα χρησιμοποιηθεί για να προστατεύσει τον ηλιακό ανιχνευτή της ESA. Μια χρωστική που κάποτε χρησιμοποιείτο σε προϊστορικές βραχογραφίες προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για την προστασία της αποστολής Solar Orbiter της ESA από το έντονο φως του ήλιου. Το κάρβουνο των καμμένων οστών θα εφαρμοστεί πάνω στην ασπίδα θερμότητας τιτανίου του διαστημικού σκάφους χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική. Το Solar Orbiter που είναι προγραμματισμένο για εκτόξευση το 2017, θα φέρει ένα σύνολο οργάνων για να απεικονίσει με υψηλή ευκρίνεια το μητρικό μας άστρο από τόσο κοντά όσο 42 εκατομμύρια χιλιόμετρα - λίγο περισσότερο από το ένα τέταρτο της απόστασης από τη Γη. Επιχειρώντας σε άμεση θέα από τον ήλιο, η αποστολή πρέπει να υπομείνει 13 φορές την ένταση της επίγειας έντασης του ηλιακού φωτός και θερμοκρασίες που ανεβαίνουν έως τους 520 °C. Περισσότερα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Chrostikhe_oyshia_ton_proistorikhon_spelahion_tha_chresimopoiethehi_gia_na_prostatehusei_ton_eliakho_anichneythe_tes_ESA Στρατοί μίνι-ρομπότ σε ρόλο «οικοδόμων»θα μπορούν να χτίζουν φράγματα ακόμη και βάσεις σε πλανήτες! Μια ιδέα κυριολεκτικά βγαλμένη από την λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας (ο Ουίλιαμ Γκίμπσον έχει γράψει σχετικά) μετουσιώνεται σε πραγματικότητα. Ερευνητές του πανεπιστημίου Χάρβαρντ μελέτησαν τη συμπεριφορά των τερμιτών όταν αυτοί χτίζουν τις φωλιές τους και δημιούργησαν μικρά ρομπότ που χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση μπορούν να φτιάχνουν διάφορες κατασκευές όπως για παράδειγμα, κάστρα με τουβλάκια. Σύμφωνα με τους δημιουργούς τους τα ρομπότ αυτά σε μεγάλο αριθμό θα μπορούν να πραγματοποιούν εργασίες κατασκευής σε σημεία που είναι δύσκολο να το κάνει ο άνθρωπος. Θα μπορούν να αναλάβουν παραδείγματος χάριν τη δημιουργία φραγμάτων με σακιά σε περιοχές που αντιμετωπίζουν πρόβλημα πλημμύρας ή να κατασκευάσουν βάσεις στον Αρη. Οι τερμίτες παρά το πολύ μικρό τους μέγεθος και την επίσης πολύ περιορισμένη νοημοσύνη οργανώνονται με τέτοιο τρόπο κατά τη δημιουργία της φωλιάς τους ώστε ενώ λειτουργούν ανεξάρτητα κάνοντας ο καθένας διαφορετική εργασία, η κάθε εργασία να λειτουργεί συμπληρωματικά της άλλης. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό αφού οι τερμίτες κατασκευάζουν πραγματικά θεόρατες για το μέγεθος τους φωλιές. Το πιο εντυπωσιακό δε «οικοδόμημα» είναι ένας πύργος λάσπης τριών μέτρων που κατασκευάζουν οι τερμίτες πάνω από τις φωλιές τους. Οι ερευνητές εμπνεόμενοι από τη συμπεριφορά ή καλύτερα την αυτό-οργάνωση των τερμιτών κατά τη διαδικασία των εργασιών δημιούργησαν ένα νέο τύπο αυτόνομου ρομπότ. Το Termes, όπως ονομάστηκε αυτό το ρομπότ, έχει μήκος 18 εκατοστά και ημικυλινδρική «ανατομία». Διαθέτει τέσσερα είδη αισθητήρων (υπέρυθρους, υπερήχων, αφής και επιτάχυνσης) και αντιλαμβάνεται με τους αισθητήρες του μόνο τα γειτονικά του ρομπότ και το κοντινό περιβάλλον του, χτίζοντας γύρω από αυτό. Κάθε ρομπότ είναι προγραμματισμένο με απλές οδηγίες και απλώς δρα (και αντιδρά) ανάλογα με αυτό που συναντά γύρω του, χωρίς να έχει προγραμματιστεί να κάνει κάτι συγκεκριμένο. Ομως, σε συνεργασία με τα άλλα ρομπότ τελικά προκύπτει μια εντυπωσιακή κατασκευή. Οι ρομποτικοί… τερμίτες μπορούν να κινούνται μπρος πίσω και αριστερά δεξιά, να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες, να σηκώνουν, να μεταφέρουν και να τοποθετούν τούβλα χωρίς κάποια καθοδήγηση. Οι ερευνητές δημοσιεύουν λεπτομέρειες των ρομπότ στην επιθεώρηση «Science». Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=567622

Οι Ολυμπιακοί του Σότσι από το Διάστημα! Η αμερικανική NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια σειρά από δορυφορικές φωτογραφίες του Σότσι της Ρωσίας όπου από την περασμένη Παρασκευή διεξάγονται οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες. Αυτές που εντυπωσιάζουν είναι οι νυχτερινές εικόνες στις οποίες διακρίνεται η ακτογραμμή στη Μαύρη Θάλασσα και με έντονα φώτα το Ολυμπιακό Στάδιο του Σότσι. http://www.tanea.gr/news/world/article/5085559/oi-olympiakoi-toy-sotsi-apo-to-diasthma/ Σαν σήμερα: 13 Φεβρουαρίου 1633: Ο ιταλός αστρονόμος, φυσικός και φιλόσοφος Γαλιλαίος φτάνει στη Ρώμη για να παρουσιαστεί ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης. Βαρύνεται με την κατηγορία ότι, ισχυρίστηκε, πως η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. http://www.tovima.gr/

Πάγωσε το διαστημικό ρόβερ Yutu. Ήταν ένα άξιο ρομπότ, δεν μπόρεσε όμως να αντέξει τη τη βαριά σεληνιακή νύχτα. Το Yutu, το πρώτο ρομποτικό όχημα της Κίνας στη Σελήνη, κηρύχθηκε και επίσημα νεκρό την Τρίτη από κρατικό πρακτορείο ειδήσεων. Στα μέσα Δεκεμβρίου, η σεληνάκατος Chang'e-3 που μετέφερε το ρομπότ έγινε η πρώτη αποστολή που πραγματοποιεί ελεγχόμενη προσεδάφιση στη Σελήνη εδώ και 37 χρόνια, μια σημαντική επιτυχία στο φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα. Στα τέλη Ιανουαρίου, το εξάτροχο ρομπότ παρουσίασε «μηχανικό πρόβλημα» την ώρα που ετοιμαζόταν να τεθεί σε κατάσταση αναμονής για τη σεληνιακή νύχτα, η οποία διαρκεί δύο εβδομάδες και ρίχνει τη θερμοκρασία από τους 90 βαθμούς Κελσίου σε λιγότερο από -180 βαθμούς. Το μυστικοπαθές διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας δεν διευκρίνισε τη φύση του προβλήματος, ωστόσο ερασιτέχνες που παρακολουθούν την αποστολή εικάζουν ότι η σεληνιακή σκόνη εμπόδισε το δίπλωμα ενός ηλιακού συλλέκτη, με αποτέλεσμα να παραμένουν εκτεθειμένα στο ψύχος ορισμένα όργανα. Δεδομένου ότι οι ηλιακοί συλλέκτες δεν προσφέρουν ενέργεια στη διάρκεια της νύχτας, οι μηχανικοί της αποστολής έπρεπε να περιμένουν την ανατολή. «Το πρώτο σεληνιακό ρομπότ της Κίνας, το Yutu, δεν επανήλθε σε πλήρη λειτουργία τη Δευτέρα όπως ήταν αναμενόμενο. Χρήστες του Διαδικτύου θρηνούν για το χαμό του στο Weibo, το αντίστοιχο του Twitter στην Κίνα» ανακοίνωσε την Τρίτη το κρατικό πρακτορείο ECNS. Η βλάβη δεν αποκλείεται να προκλήθηκε από τη σεληνιακή σκόνη, αποτελούμενη από αιχμηρούς κόκκους που σχηματίστηκαν στην πορεία δισεκατομμυρίων ετών λόγω της πρόσκρουσης μετεωριτών και των συνεχών κύκλων συστολής-διαστολής καθώς η θερμοκρασία αυξομειώνεται. Σκόνη που φορτίστηκε με στατικό ηλεκτρισμό λόγω του βομβαρδισμού ηλιακών σωματιδίων είχε εισχωρήσει στις στολές των αστροναυτών των αποστολών Apollo και προκάλεσε υπερθέρμανση στο όχημά τους. Το Yutu λειτούργησε μόνο για έξι εβδομάδες σε μια αποστολή που ήταν προγραμματισμένη να διαρκέσει τρεις μήνες. Σε λειτουργία παραμένει ωστόσο το Chang'e-3, η σεληνάκατος που μετέφερε το ρομπότ, η οποία είναι σχεδιασμένη να πραγματοποιεί αστρονομικές παρατηρήσεις της Γης και άλλων σωμάτων για συνολικά έξι μήνες. Οι τεχνολογίες που αξιοποιούνται στην αποστολή ανοίγουν τώρα το δρόμο για μια μελλοντική αποστολή συλλογής και επιστροφής δειγμάτων, ίσως και για μια επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι τη δεκαετία του 2020. Νωρίτερα, μέχρι το 2020, προγραμματίζεται να έχει συναρμολογηθεί και ο πρώτος κινεζικός διαστημικός σταθμός. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231295165 Το διαστημικό ρόβερ Yutu ζει ! Σύμφωνα με τα τελευταία νέα, το διαστημικό ρόβερ Yutu δεν μπόρεσε να αντέξει τη σεληνιακή νύχτα, πάγωσε και κηρύχθηκε επίσημα νεκρό. Όμως, βιάστηκαν να το ξεγράψουν. Τελικά το κινεζικό διαστημικό όχημα που βρίσκεται εδώ και 2 μήνες στην επιφάνεια της Σελήνης «ζει»! Παρά την σοβαρή βλάβη που υπέστη πριν από δυο εβδομάδες, αποκαταστάθηκε η επικοινωνία του με τη Γη και οι ειδικοί ελέγχουν τα αίτια της βλάβης και γενικά τις λειτουργίες του ρόβερ έτσι ώστε να επαναφέρουν πλήρως ή μερικώς τις λειτουργίες του. Ο εκπρόσωπος του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης ήταν κατηγορηματικός δηλώνοντας ότι: «το Yutu επανήλθε στην ζωή». http://physicsgg.me/2014/02/13/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%b5%cf%81-yutu-%ce%b6%ce%b5%ce%b9/

Με λέιζερ έγινε το νέο βήμα προς την πυρηνική σύντηξη. Αμερικανοί ερευνητές έκαναν ένα σημαντικό βήμα προόδου στην προσπάθειά τους να πετύχουν την παραγωγή «καθαρής» ενέργειας μέσω πυρηνικής σύντηξης με τη βοήθεια των ισχυρότερων λέιζερ στον κόσμο. Η Εθνική Εγκατάσταση Ανάφλεξης (NIF) στο Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ, που ανήκει στο υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, για πρώτη φορά, όπως ανακοίνωσε, κατάφερε να απελευθερώσει (να παράγει) περισσότερη ενέργεια κατά τη σύντηξη του πυρηνικού καυσίμου, από όση χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να πυροδοτηθεί η πυρηνική αντίδραση. Όμως ακόμα δεν επιτεύχθηκε ο στόχος της «ανάφλεξης», δηλαδή να παραχθεί περισσότερη ενέργεια από όση χρησιμοποιεί όλο το πείραμα (όχι απλώς το πυρηνικό καύσιμο). Οι φυσικοί δεν είναι βέβαιοι αν και πότε αυτό θα επιτευχθεί. Όπως είπαν, πρέπει να παράγουν τουλάχιστον 100 φορές περισσότερη ενέργεια από τις αντιδράσεις πυρηνικής σύντηξης, ώστε αυτές να αυτο-τροφοδοτούνται μόνες τους και έτσι η όλη διαδικασία να γίνει πραγματικά ενεργειακά αποδοτική. Πάντως το γεγονός χαιρετίσθηκε διεθνώς ως ορόσημο στον μακρύ δρόμο για την αναζήτηση μιας νέας βιώσιμης πηγής ενέργειας, που θα μειώσει την εξάρτηση της ανθρωπότητας από τα ρυπογόνα -και σταδιακά εξαντλούμενα- ορυκτά καύσιμα. Όμως, η επιστημονική κοινότητα επανέλαβε πως, παρά την θετική αυτή εξέλιξη, απέχουμε ακόμα πολλά χρόνια (ή μάλλον δεκαετίες), εωσότου καταστεί αξιοποιήσιμη τεχνικά και εμπορικά η παραγωγή ενέργειας από σύντηξη, η οποία δεν θα αφήνει πυρηνικά απόβλητα, ούτε θα δημιουργεί «αέρια του θερμοκηπίου». Η πυρηνική σύντηξη (που είναι το αντίθετο της πυρηνικής σχάσης, η οποία χρησιμοποιείται στους σημερινούς πυρηνικούς αντιδραστήρες) προσπαθεί να αναπαράγει με ελεγχόμενη διαδικασία τον τρόπο που ο Ήλιος δημιουργεί αέναα τη δική του ενέργεια και οι βόμβες υδρογόνου εκρήγνυνται. Στην Εθνική Εγκατάσταση Ανάφλεξης στην Καλιφόρνια, κόστους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που έχει μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου και ξεκίνησε τη λειτουργία της το 2009, 192 ισχυρές ακτίνες λέιζερ συγκλίνουν στο στόχο τους, που είναι μια κάψουλα από χρυσό. Αυτή περιβάλλει ένα μικροσκοπικό πλαστικό σφαιρίδιο διαμέτρου μόλις δύο χιλιοστών, το οποίο περιέχει το πυρηνικό καύσιμο (πλάσμα από δευτέριο και τρίτιο, δύο βαριά ισότοπα του υδρογόνου). Η συγκεντρωμένη ενέργεια των λέιζερ αυξάνει την θερμοκρασία του στόχου έως τα 50 εκατ. βαθμούς Κελσίου και έτσι θέτει σε κίνηση τις πυρηνικές αντιδράσεις (σύντηξη των πυρήνων δευτερίου και τριτίου), με «παράπλευρο» αποτέλεσμα την παραγωγή νετρονίων και -κυρίως- έκλυση ενέργειας. Για να έχει πραγματικό όφελος η όλη διαδικασία, θα πρέπει η παραγόμενη ενέργεια να είναι όσο γίνεται μεγαλύτερη από αυτήν που χρησιμοποιείται για τα λέιζερ - και αυτό, έστω και οριακά, επιτεύχθηκε για πρώτη φορά (παρήχθησαν 15 έως 17 κιλοτζάουλ ενέργειας). Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον φυσικό Ομάρ Χαρικέιν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, το "Science" και το "New Scientist". Όπως είπε ο Ομάρ Χαρικέιν, «υπάρχει ακόμα πολλή δουλειά να γίνει και αρκετά προβλήματα φυσικής που πρέπει να αντιμετωπιστούν, προτού φθάσουμε στο τέρμα του δρόμου», πρόσθεσε όμως ότι «πρόκειται για μια από τις πιο υποσχόμενες ενεργειακές τεχνολογίες που θα μπορούσαν ποτέ να αναπτυχθούν». Παράλληλα με τη σύντηξη μέσω λέιζερ, αναπτύσσεται και μια «ανταγωνιστική» μαγνητική τεχνολογία σύντηξης. Το πιο προχωρημένο εναλλακτικό έως τώρα διεθνές πρόγραμμα πυρηνικής σύντηξης είναι ο Διεθνής Πειραματικός Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας (ITER), που ήδη κατασκευάζεται στο Κανταράς της νότιας Γαλλίας και, όπου, αντίθετα με το NIF στις ΗΠΑ, το πυρηνικό καύσιμο ακινητοποιείται στον αντιδραστήρα και θερμαίνεται με τη βοήθεια πολύ ισχυρών μαγνητικών πεδίων. Αρκετοί ειδικοί εκτιμούν ότι, κάποια στιγμή μετά το 2020, το ITER θα είναι το πρώτο στον κόσμο εργοστάσιο που -χάρη στη σύντηξη- θα παράγει περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από αυτήν που θα καταναλώνει. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63962955

Επιτυχημένη η πρώτη εθνική αποστολή Αεροδιαστημικής. Με επιτυχίες στις βαλίτσες της επέστρεψε πριν από λίγες ημέρες από το Ισραήλ η πρώτη ελληνική επιχειρηματική αποστολή αεροδιαστημικής. Στην ελληνική αντιπροσωπεία, η οποία συγκροτήθηκε υπό τον συντονισμό του si-cluster και της Ένωσης Ελληνικών Βιομηχανιών Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών (ΕΒΙΔΙΤΕ), συμμετείχαν ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην αεροδιαστημική, στελέχη της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) και εκπρόσωποι της Ελληνικής Πρωτοβουλίας Τεχνολογικών Συνεργατικών Σχηματισμών, Corallia. http://www.si-cluster.gr/el/ http://www.corallia.org/el.html http://www.corallia.org/images/stories/clusters/SpaceInnoEco/Corallia-si-Cluster-GR.pdf Στο Τελ Αβίβ και την Χάιφα, η εθνική αποστολή συμμετείχε στο διεθνές συνέδριο Αεροδιαστημικής "Ilan Ramon" και είχε συναντήσεις με τις τρεις μεγαλύτερες εταιρείες αεροδιαστημικής τεχνολογίας του Ισραήλ, Rafael, Elbit και IAI, οι οποίες έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για τις δραστηριότητες της ελληνικής βιομηχανίας κι διερεύνησαν την δυνατότητα αμοιβαίας συνεργασίας. Μάλιστα, θετικά ήταν και τα αποτελέσματα της συνάντησης με τον «κολοσσό» της ισραηλινής αεροδιαστημικής βιομηχανίας, Rafael, όπου διερευνήθηκε η δυνατότητα συνεργασίας σε επιλεγμένες τεχνολογίες διαστήματος. Σύμφωνα με τον ιστότοπο si-cluster.gr, στην αποστολή συμμετείχαν η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ), αντιπροσωπεία της ελληνικής πρεσβείας στο Ισραήλ και: AerospaceVentures, European Sensor Systems, Geosystems Hellas, Inasco, Irida Labs, Planetek Hellas, Prisma Electronics, Teletel, και TerraSpatium. Επίσης, η ελληνική αντιπροσωπεία συμμετείχε ενεργά στις εργασίες του διεθνούς συνεδρίου, στο οποίο ο πρόεδρος της ΕΒΙΔΙΤΕ και μέλος του Συντονιστικού Συμβουλίου του si-Cluster, κ. Θανάσης Πότσης μίλησε για την δυναμική της αεροδιαστημικής βιομηχανίας στην Ελλάδα. Ακόμη, η αποστολή εδωσε το «παρών» και στην παράλληλη έκθεση αεροδιαστημικής, προβάλλοντας τις δραστηριότητες του si-cluster, που προσέλκυσε το ισραηλινό ενδιαφέρον. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=566659 Εκθεση Ρωσίας - Καζακστάν για την μόλυνση του περιβάλλοντος από το Μπαϊκονούρ. Ομάδα εμπειρογνωμόνων από τη Ρωσία και το Καζακστάν ετοιμάζουν την τελική μορφή των συστάσεων σχετικά με τη συχνότητα των εκτοξεύσεων των διαστημικών πυραύλων Proton, έχοντας μελετήσει τα στοιχεία για τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Όπως αναφέρει το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων του Καζακστάν Kazinform, η διμερής ομάδα εργασίας θα συναντηθεί για τρίτη φορά αυτήν την εβδομάδα, προκειμένου να οριστικοποιήσει τις προτάσεις ελαχιστοποίησης της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Επικαλούμενο τις περιβαλλοντικές ανησυχίες , το Καζακστάν έχει επανειλημμένα ζητήσει από τη Μόσχα να καταργήσει σταδιακά τις εκτοξεύσεις των πυραύλων Proton, καθώς χρησιμοποιείται ένα εξαιρετικά τοξικό καύσιμο, το UDMH , το οποίο είναι αποθηκευμένο στο ρωσικό κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Το Μπαϊκονούρ είναι το μεγαλύτερο, αλλά και το παλαιότερο διαστημικό κέντρο στον κόσμο και ανήκε σε σοβιετικό έδαφος, επί ΕΣΣΔ. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης και την ανεξαρτητοποίηση του Καζακστάν, το Μπαϊκονούρ είναι πλέον μισθωμένο από τη Μόσχα. Τον περασμένο Ιούλιο σημειώθηκε ατύχημα, όταν ένας πύραυλος Proton συνετρίβη λίγο μετά την απογείωση, εκλύοντας στη γύρω περιοχή πάνω από 600 τόνους φλεγόμενα προωθητικά. Οι εκτοξεύσεις ανεστάλησαν για τρεις μήνες και οι κυβερνήσεις των δύο χωρών ερίζουν για το ποιος θα αναλάβει το κόστος απορρύπανσης, που φτάνει τα 90 εκατομμύρια δολάρια. Από τον Νοέμβριο έχουν εκτοξευθεί πέντε πύραυλοι ενώ είναι προγραμματισμένη και η αποστολή δύο ρωσικών τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων που θα τεθούν σε τροχιά τον επόμενο μήνα. Σε δήλωσή του τον περασμένο Δεκέμβριο, ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε πως οι δύο χώρες έχουν συμφωνήσει σε κοινή αξιοποίηση του Μπαϊκονούρ, με ορίζοντα τριετίας, συμπεριλαμβανομένων και των εκτοξεύσεων πυραύλων Proton. http://rbth.gr/news/2014/02/11/ekthesi_rosia_-_kazakstan_gia_tin_molynsi_toy_periballonto_apo_to_mpaiko_28423.html

Το Βόρειο Σέλας του Κρόνου... χορεύει. Ενα ακόμη εντυπωσιακό βίντεο έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Το βίντεο τιτλοφορείται «Ο Χορός του Σέλαος του Κρόνου» και παρουσιάζει το σέλας στον βόρειο πόλο του πλανήτη. Το σέλας στον Κρόνο είναι ιδιαίτερα λαμπερό και πολύ μεγάλου εύρους. Τα χαρακτηριστικά του έχουν οδηγήσει τους επιστήμονες να το χαρακτηρίσουν ως το πιο ιδιαίτερο σέλας στο ηλιακό μας σύστημα. Το βίντεο έχει δημιουργηθεί από εικόνες του φαινομένου που έχουν καταγράψει το Cassini (το σκάφος που εξερευνά το σύστημα του Κρόνου την τελευταία δεκαετία) και το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Σύμφωνα με τα στελέχη της NASA το βίντεο αυτό θα βοηθήσει τους ειδικούς να μελετήσουν καλύτερα το φαινόμενο στον Κρόνο αλλά και να κατανοήσουν καλύτερα την εξέλιξη των μετεωρολογικών φαινομένων σε γίγαντες αερίων. Βίντεο. http://www.space.com/24648-saturn-s-auroras-dance-in-360-degree-nasa-video.html http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=566783

To Curiosity προσπέρασε τον αμμόλοφο. Το Curiosity, ο προηγμένος ρομποτικός εξερευνητής του Αρη, έφερε εις πέρας με επιτυχία ένα δύσκολο εγχείρημα. Κατάφερε να ανέβει και να κατέβει έναν αμμόλοφο που βρισκόταν πάνω στο «μονοπάτι» που ακολουθεί κατά την εξερεύνησή του στον Κόκκινο Πλανήτη. Το Curiosity κατέγραφε συνεχώς την προσπάθεια ανάβασης και κατάβασης από τον αμμόλοφο και με τις εικόνες αυτές οι ειδικοί της NASA δημιούργησαν ένα animation που δείχνει το ρομπότ να κινείται σε... ρυθμούς 4x4. Το Curiosity προσεδαφίστηκε στον Κρατήρα Γκέιλ του Αρη τον Αύγουστο του 2012 προκειμένου να εξετάσει αν ο Κόκκινος Πλανήτης διέθετε ποτέ τις κατάλληλες συνθήκες για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής. Αυτή τη στιγμή το ρομπότ προσπαθεί να φτάσει σε μια μικρή κοιλάδα του κρατήρα και οι υπεύθυνοι της αποστολής έχουν επιλέξει μια διαδρομή στην οποία το Curiosity δεν θα περάσει πάνω ή δίπλα από «κοφτερά» πετρώματα τα οποία πιθανώς να προκαλέσουν ζημιές στους τροχούς του. Ομως στο ασφαλές «μονοπάτι» που κινείται το ρομπότ βρισκόταν αυτός ο αμμόλοφος που έχει ύψος ένα μέτρο. Αν και υπήρχαν κίνδυνοι από την προσπάθεια προσπέρασης του αμμόλοφου από το ρομπότ (να κολλήσει στην άμμο ή να χτυπήσει σε κάποιο θαμμένο πέτρωμα) οι επιτελείς της αποστολής αποφάσισαν να κάνει το Curiosity την προσπάθεια ανάβασης και κατάβασης. Βίντεο. http://www.space.com/24661-curiosity-s-drives-over-dune-on-mars-rear-cam-video.html http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=566795

Σεθ Σιόστακ-Σε 25 χρόνια θα έχουμε εντοπίσει εξωγήινους. Μέσα στα επόμενα 25 χρόνια η ανθρωπότητα θα έχει εντοπίσει ευφυή εξωγήινα όντα, υποστηρίζει ο Αμερικανός αστρονόμος Σεθ Σιόστακ, βασίζοντας τις προβλέψεις του σε επιστημονικά δεδομένα. Ο Σιόστακ, ο οποίος μιλούσε στο πλαίσιο συζήτησης που διοργάνωσε η ΝΑΣΑ στο Πανεπιστήμιο Στάντφορτ, είπε ότι μέχρι το 2040 οι αστρονόμοι θα έχουν παρατηρήσει όχι χιλιάδες, αλλά εκατομμύρια, ηλιακά συστήματα με τις πιθανότητες να ανακαλύψουν ευφυή εξωγήινη ζωή να αυξάνονται συνεχώς. «Πιστεύω ότι σε 25 χρόνια από σήμερα θα βρούμε τον Ε.Τ, διότι αντί να ψάχνουμε σε μερικές χιλιάδες ηλιακά συστήματα, όπως κάνουμε σήμερα, θα ψάχνουμε σε εκατομμύρια συστήματα σε 25 χρόνια από τώρα. Πιστεύω ότι ο μαγικός αριθμός θα είναι το ένα εκατομμύριο συστήματα για να εντοπίσουμε εξωγήινη ζωή», είπε. Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδει στην ηλεκτρονική του έκδοση το space.com, η αισιόδοξη άποψη του διεθνώς αναγνωρισμένου αστρονόμου βασίζεται στις παρατηρήσεις του τηλεσκόπιου Κέπλερ της ΝΑΣΑ, το οποίο έχει ως αποστολή του τον εντοπισμό πλανητών όμοιων με την Γη, και το οποίο «έχει δείξει ότι ο γαλαξίας μας πιθανόν να σφύζει από πλανήτες, ικανούς να φιλοξενήσουν ζωή, όπως την γνωρίζουμε εμείς». «Στατιστικά, υπολογίζουμε ότι ένα στα πέντε αστέρια διαθέτει τουλάχιστον έναν πλανήτη που θα μπορούσε να φιλοξενήσει ζωή. Αυτό είναι ένα απίστευτα μεγάλο ποσοστό και σημαίνει ότι στον γαλαξία μας υπάρχουν δεκάδες δισεκατομμύρια πλανήτες όπως η Γη», είπε ο Σιόστακ. Εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι κάποιοι από αυτούς τους πλανήτες θα φιλοξενούν ευφυή εξωγήινη ζωή, δηλαδή όντα που ανέπτυξαν όπως εμείς, τη δυνατότητα να στέλνουν ηλεκτρομαγνητικά σήματα στο σύμπαν. Πρέπει, είπε ο Αμερικανός επιστήμονας, να στρέψουμε τους δορυφόρους μας στον ουρανό, με την ελπίδα να εντοπίσουμε κάποιο σήμα που να προέρχεται από εξωγήινα όντα. Εφερε ως παράδειγμα τη Γη, λέγοντας ότι η τεχνολογία στον πλανήτη μας εξελίχθηκε μόλις τον τελευταίο αιώνα. Πρόσθεσε ότι τα πρώτα ίχνη μικροβιακής ζωής στη Γη, χρονολογούνται πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, μόλις 700 εκατομμύρια χρόνια μετά την γέννηση της Γης. Όμως, είπε, χρειάστηκαν άλλα 1.7 δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι να εξελιθούν οι πολυκύτταροι οργανισμοί. «Ο άνθρωπος εμφανίστηκε μόλις πριν 200,000 χρόνια και έχει εξελίξει τεχνολογία μόλις τον τελευταίο αιώνα», είπε ο Σιόστακ, προσθέτοντας ότι παρόμοια εξέλιξη μπορεί να έχουν και άλλα ευφυή όντα σε εξωπλανήτες στον γαλαξία μας. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-25-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82

«Περεστρόϊκα» στο διάστημα. Η πλήρης αναδιάρθρωση του τομέα των ρωσικών δομών των διαστημικών υπηρεσιών, προωθείται στη χώρα. Θα οδηγήσει κάτι τέτοιο, άραγε, στην αλλαγή του «διαστημικού δόγματος» της Ρωσίας και θα δώσει νέα ώθηση στην περαιτέρω εξέλιξη της Κοσμοναυτικής; Η μεγάλης έκτασης «περεστρόϊκα» (μεταρρύθμιση) του διαστημικού τομέα στη Ρωσία, εμπλουτίζεται με νέες, συγκεκριμένες κινήσεις. Ειδικότερα, ριζικές αλλαγές αναμένονται στον τομέα του συστήματος διοίκησης όλων των οργανισμών που εμπλέκονται στην ανάπτυξη, παραγωγή και υποστήριξη των μέσων πυραυλικής και διαστημικής τεχνολογίας. Ωστόσο, το βασικό ερώτημα, το οποίο παραμένει αναπάντητο, είναι το εξής: Τι πραγματικά σκοπεύει να κάνει η Ρωσία στο διάστημα; Στο μέσον του Ιανουαρίου, ελήφθη η απόφαση ότι η ρωσική κυβέρνηση θα ασχοληθεί με το θέμα της κατανομής των αρμοδιοτήτων της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (Roscosmos) και της διαμορφούμενης Ενιαίας Εταιρίας Πυραύλων και Διαστήματος. Ο ρόλος της, σύμφωνα με το κείμενο του Προεδρικού Διατάγματος που αφορά την ίδρυσή της και το οποίο υπεγράφη αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου, θα είναι «η υλοποίηση της ανάπτυξης, της παραγωγής, των δοκιμών, των παραδόσεων, του εκσυγχρονισμού, της υποστήριξης λειτουργίας, της εγγύησης χρόνου ζωής και της επισκευής πυραυλικών και διαστημικών μέσων στρατιωτικής, διττής, επιστημονικής και κοινωνικοοικονομικής φύσεως, προς το συμφέρον των κρατικών ή άλλων πελατών, μεταξύ αυτών και αλλοδαπών». Επίσης, στην εταιρία ανατίθεται η ευθύνη να προβαίνει σε μια ενιαία πρακτική και πολιτική κατά τη δημιουργία των σύγχρονων διαστημικών μέσων. Με τη σειρά της, η Roscosmos θα καθορίζει την κρατική πολιτική στον διαστημικό τομέα και θα ενεργεί ως παραγγελιοδότης. Κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον επικεφαλής της Roscosmos, Ολέγκ Οσταπένκο, και τον αναπληρωτή του, Ίγκορ Κομαρόφ, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανέφερε ότι πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο όγκο εργασίας, κατά την οποία οι αστοχίες δεν μπορούν να είναι αποδεκτές. Πρόσθεσε δε, ότι «πρέπει με τη μέγιστη δυνατή προσοχή να κοιτάξουμε σε όλο το εύρος του κλάδου και να μην μας διαφύγει τίποτα. Και φυσικά να τον βελτιώσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργεί τεχνολογικά και οργανωτικά στο ανώτατο επίπεδο. Τέλος, η οικονομική του παράμετρος να βρίσκεται στο επίπεδο των σημερινών απαιτήσεων». Ο Κομαρόβ, σύμφωνα με αναφορές στα ΜΜΕ, είναι αρκετά πιθανό να χρηστεί επικεφαλής της αναφερόμενης Ενιαίας Εταιρίας. Η μεγάλη μεταρρύθμιση του κλάδου πυραύλων και διαστήματος και ο ανασχηματισμός στη Roscosmos, ξεκίνησαν όταν ο εποπτεύων τους τομείς Αμυνας και Διαστήματος, Ντμίτρι Ρογκόζιν, με αφορμή τη νέα αποτυχία του πυραύλου φορέα, τον περασμένο Ιούλιο, επισήμανε την απουσία ξεκάθαρης πολιτικής με σκοπό την ανάπτυξη, από την πλευρά της προηγούμενης ηγεσίας της Υπηρεσίας. Στο τέλος του 2013, η Roscosmos ανακοίνωσε ότι προτίθεται να ανταμείψει με 23 εκ. ευρώ την καλύτερη πρόταση για το δόγμα ανάπτυξης της διαστημικής δραστηριότητας στη Ρωσία. Μάλιστα, φόρμα για τη σχετική αίτηση εμφανίστηκε στην ιστοσελίδα των κρατικών προμηθειών. Σύμφωνα με τους όρους της, η πρόταση πρέπει να διαμορφωθεί «με βάση μελέτες θεμάτων έρευνας και κατάκτησης του διαστήματος που έχουν εμφανιστεί στη χώρα και στο εξωτερικό, για την περίοδο ως το 2030». Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού αναμένεται αξιολογηθούν στις 13 του ερχόμενου Φεβρουαρίου. Ως το 2030, τα ρωσικά διαστημικά μέσα απαιτείται να καλύπτουν τις ανάγκες της χώρας, της οικονομίας της, του επιστημονικού και αμυντικού τομέων, σε ποσοστό 95%, αντί 40%, όπως ίσχυε το 2011. Παράλληλα, φοβούμενοι προφανώς μια επανάληψη της «εντυπωσιακής» αποτυχίας του ρωσικού διαστημικού σκάφους, Phobos-Grunt, οι αρμόδιοι της βιομηχανίας διαστήματος αποφάσισαν να «βάλουν λουκέτο» σε 15 ολόκληρα προγράμματα που αφορούσαν την εξερεύνηση πλανητών του ηλιακού συστήματος. Μέχρι ποια ύψη μπορεί να απογειωθεί η ρωσική διαστημική σκέψη, και πότε θα ενσωματωθεί στην επίλυση των ζωτικής σημασίας θεμάτων της η «συλλογική σκέψη»; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα θα ληφθεί στο άμεσο μέλλον. http://rbth.gr/tecnology/2014/02/10/perestroika_sto_diastima_28373.html Διαστημικές μάχες ΗΠΑ - Κίνας σε εξέλιξη. Eπτά χρόνια αφού η Κίνα δοκίμασε το πρώτο της αντι-δορυφορικό όπλο σε έναν από τους στρατιωτικούς της δορυφόρους, είναι πλέον σε θέση να αντιμετωπίζει την Αμερικανική διαστημική υπερδύναμη με θάρρος «απειλώντας» μάλιστα με τις κινήσεις της σε όλα τα επίπεδα. Την διαπίστωση αυτή την έκανε το διαστημικό «thinktank» των Αμερικανών αναφέροντας μάλιστα ότι η απειλή της Κίνας προς τις ΗΠΑ για την διαστημική ομπρέλα της πρώτης είναι ορατή και ιδιαίτερα για την περιοχή του Ειρηνικού και της Ασίας (όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο πρόεδρος του Αμερικανικού thinktank Ashley Tellis, ανώτερο στέλεχος του Carnegie Endowment για την Διεθνή Ειρήνη και Ασφάλεια). Σύμφωνα πάντα με τα ίδια δημοσιεύματα η Κίνα πλέον έχει την ικανότητα να χτυπά δορυφόρους με laser και να δημιουργεί “jamming” - παρεμβολές σε επικοινωνιακούς δορυφόρους των ΗΠΑ, με σκοπό να πετυχαίνει τους επιχειρησιακούς της σκοπούς ακόμα προχωρώντας και στην καταστροφή των δορυφόρων δημιουργώντας μάλιστα και διαστημικά σκουπίδια. Η πρόταση της ανωτέρω επιτροπής πάντως προς τις Αμερικανικές Διαστημικές αρχές περιορίστηκε στην άμεση δημιουργία μιας οδού συνεργασίας με τις Κινεζικές αρχές και ενός νέου ενιαίου κανόνα συμπεριφοράς για το διάστημα, θυμίζοντας εποχές ψυχρού πολέμου και πολέμου των Άστρων μεταξύ των τότε υπερδυνάμεων της Αμερικής και της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ πάντως σε μια προσπάθεια να αυξήσουν την διαστημική ασφάλεια τους (με δεδομένο ότι το εν λόγω θέμα αποτελεί θέμα εθνικής υψίστης ασφάλειας) θα μεταφέρουν το Τηλεσκόπιο Διαστημικής Επιτήρησης της DARPA στο New Mexico σε μια προσπάθεια να καλύψουν καλύτερα την διαστημική τους ασπίδα και να μπορούν γρηγορότερα να εντοπίζουν άγνωστα αντικείμενα στο διάστημα αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο το λεγόμενο “space awareness” σε μέγιστο βαθμό και προσανατολισμένο προς την μάλλον νέα τους απειλή που φαίνεται να είναι η ανερχόμενη υπερδύναμη της Κίνας. Στο ίδιο πλαίσιο επίσης στο τέλος Ιανουαρίου 2014 σύναψαν επίσημη συμφωνία με την Γαλλική Κυβέρνηση για ανταλλαγή κρίσιμων δεδομένων και πληροφοριών από το διάστημα σε μια προσπάθεια να αυξήσουν τις διαστημικές τους συμμαχίες και να αναβαθμίσουν το space intelligence με την δημιουργία διεθνών ανεξάρτητων δρώντων στον αντίποδα των Κινεζικών προσπαθειών για το διάστημα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B5%CF%82-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BE%CE%B7 Σαν σήμερα: 11 Φεβρουαρίου. 1650: Πέθανε ο Ρενέ Ντεκάρτ, γνωστότερος στην Ελλάδα ως Καρτέσιος, γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός. Έμεινε στην ιστορία και για τη ρήση του «σκέφτομαι, άρα υπάρχω»

Εντοπίστηκε ένας από τους πρώτους γαλαξίες που δημιουργήθηκαν στο Σύμπαν. Λίγα 24ωρα μετά την ανακάλυψη του αρχαιότερου άστρου στο Σύμπαν ερευνητές του Ινστιτούτου Αστροφυσικής των Καναρίων Νήσων ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν ένα πανάρχαιο γαλαξία. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο γαλαξίας αυτός δημιουργήθηκε περίπου 650 εκ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος και είναι ένας από τους πρώτους που εμφανίστηκε σε αυτό. Η ανακάλυψη προσφέρει νέα δεδομένα για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Οι ερευνητές εντόπισαν τον γαλαξία χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του βαρυτικού φακού (ή μικροφακού) που αναπτύχθηκε πρόσφατα και έχει συμβάλει πολύ στην διαστημική εξερεύνηση τα τελευταία χρόνια. Η τεχνική βασίζεται σε ένα φαινόμενο που προβλέπεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, συντελείται όταν ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, πιο μακρινό άστρο. Κατά το πέρασμα αυτό το βαρυτικό πεδίο του πιο κοντινού άστρου – το οποίο σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα κάμπτει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο – διαθλά το φως του πιο μακρινού άστρου λειτουργώντας σαν μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο το άστρο και οι πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτό γίνονται ορατά από τη Γη. Η τεχνική αυξάνει το μέγεθος και τη φωτεινότητα ενός κοσμικού σώματος ως και 20 φορές. Η τεχνική του βαρυτικού φακού διαφέρει σημαντικά από τις δυο κύριες μεθόδους που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για την αναζήτηση εξωπλανητών – τη μέθοδο της διάβασης, η οποία βασίζεται στη σκίαση ενός άστρου καθώς ένας πλανήτης διαβαίνει από μπροστά του, και τη μέθοδο της ακτινικής ταχύτητας, η οποία βασίζεται στην αλλαγή της ακτινικής ταχύτητας ενός άστρου (της κίνησής του δηλαδή σε σχέση με τον Ηλιο) εξ αιτίας της βαρυτικής επιρροής που προκαλεί σε αυτό ένας πλανήτης που περιφέρεται γύρω του. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ως… μεγεθυντικό φακό ένα μακρινό γαλαξιακό σμήνος, το Abell 2744. Το σμήνος αυτό βρίσκεται σε απόσταση περίπου 3,5 δισ. έτη φωτός από εμάς και είναι ευρύτερα γνωστό ως «Σμήνος της Πανδώρας». Πρόκειται στην πραγματικότητα για τέσσερα γειτονικά σμήνη γαλαξιών με συνολική έκταση άνω των δύο εκατομμυρίων ετών φωτός. Πρόσφατα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble παρατήρησε και έκανε σημαντικές ανακαλύψεις στο Abell 2744. Η μελέτη των δεδομένων του Hubble οδήγησε στην ανακάλυψη χιλιάδων άγνωστων μέχρι σήμερα απομακρυσμένων και πανάρχαιων γαλαξιών. Η νέα έρευνα των ερευνητών στα Κανάρια Νησιά οδήγησε στον εντοπισμό ενός ακόμη άγνωστου μέχρι σήμερα αρχαίου γαλαξία. Ο γαλαξίας έλαβε την ονομασία Abell 2744_Y και όπως εκτιμούν οι ερευνητές σχηματίστηκε 650 εκ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος που η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι συνέβη πριν από περίπου 13.7-13.8 δισ. έτη. Προηγούμενες παρατηρήσεις στο σμήνος Abell 2744 έχουν υποδείξει την ύπαρξη γαλαξιών ακόμη νεότερων από τον Abell 2744_Y, γαλαξιών που σχηματίστηκαν περίπου 500 εκ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Ομως δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί η ύπαρξη αυτών των γαλαξιών. Ο Abell 2744_Y είναι περίπου 30 φορές μικρότερος από τον δικό μας γαλαξία αλλά σύμφωνα με τους ερευνητές παράγει άστρα με πολύ μεγαλύτερο ρυθμό από τον Μίλκι Ουέι. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται «Astronomy and Astrophysics Letters». Τόσο η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα αλλά και άλλες συνεχίζουν τις παρατηρήσεις στα βάθη του Σύμπαντος με στόχο να ανακαλύψουν ακόμη νεότερους γαλαξίες φωτίζοντας το κοσμικό περιβάλλον που υπήρχε στις απαρχές του Κόσμου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=566385

Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας θα καταπιεί τον δικό μας. Οπως φαίνεται, ο νόμος του δυνατότερου ισχύει ακόμα και στο διάστημα. Οπως αποκαλύπτουν ερευνητές του Ευγενίδειου πλανηταρίου, ο γαλαξίας μας «milky way», καταπίνει μικρότερους γαλαξίες στο πέρασμα του, ωστόσο στο μέλλον θα γίνει και ο ίδιος «γεύμα» για τον γιγάντιο γαλαξία της Ανδρομέδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο σφαιροειδής γαλαξίας νάνος Sagittarius dwarf, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1994 και βρίσκεται στον αστερισμό του Τοξότη, ενώ απέχει 65.000-70.000 χιλιάδες έτη φωτός από μας. Τον συγκεκριμένο γαλαξία, πρόκειται να καταβροχθίσει ο Milky way, όπως αναφέρει στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, ο διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανηταρίου Διονύσης Σιμόπουλος. Ωστόσο με τον ίδιο κανόνα, και ο δικός μας γαλαξίας στο μέλλον, θα γίνει «τροφή» για το μεγαλύτερο σπειροειδή γαλαξία Μ31 γνωστό και ως γαλαξία της Ανδρομέδας, που απέχει 2,2 εκατομμύρια έτη φωτός από το δικό μας. Οπως εξηγεί η αστροφυσικός, Ελένη Χατζηχρήστου, ο γαλαξίας μας πλησιάζει το γειτονικό τής Ανδρομέδας με 450.000 χιλιομέτρων την ώρα: «Κάποια μέρα θα έχουν πλησιάσει τόσο, που θα είναι πια αδύνατο να αποφύγουν την καταστροφική σύγκρουση που θα παραμορφώσει και θα συγχωνεύσει τους δίσκους τους, ώστε στο τέλος τίποτα πια δεν θα θυμίζει την αρχική τους μορφή. Η ισχυρή βαρυτική αλληλεπίδραση θα προκαλέσει σταδιακά τη συμπίεση των δίσκων αερίου που περιβάλλουν τους πυρήνες τους, γεννώντας εκατομμύρια νέα άστρα, εκτοξεύοντας στο Διάστημα τεράστιες ουρές αερίου και σκόνης». Ωστόσο κάτι τέτοιο αργεί ακόμα, αφού σύμφωνα με τους ερευνητές του Ευγενίδειου, δεν πρόκειται να συμβεί πριν από τα επόμενα πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, χρόνος ωστόσο ελάχιστος για τα δεδομένα ενός γαλαξιακού συμπλέγματος. Βέβαια, αυτό δεν εμποδίζει τη γιγάντια μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας, να... γευματίζει με διερχόμενους αστεροειδείς και κομήτες. Οπως αναφέρει στην Ελευθεροτυπία ο Μάνος Δανέζης, καθηγητής Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών: «Η γιγάντια αόρατη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας, φαίνεται να καταβροχθίζει αστεροειδείς και κομήτες κάθε μέρα, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει τις συχνές εκλάμψεις, τις οποίες παρατηρούν οι αστρονόμοι στην περιοχή αυτή. Μάλιστα, εκτός από αστεροειδείς και κομήτες, ανάλογη μοίρα εκτιμάται ότι έχουν και πλανήτες που πλησιάζουν επικίνδυνα κοντά στη μαύρη τρύπα, αν και αυτό συμβαίνει λιγότερο συχνά». http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B9%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82