Δροσος Γεωργιος

Προετοιμασίες του Σογιούζ για εκτόξευση. Στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ πλησιάζουν στο τέλος τους οι προετοιμασίες για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα Σογιούζ, που θα μεταφέρει στο ΔΔΣ νέο πλήρωμα. Σήμερα ο Σογιούζ τοποθετήθηκε στον εκτοξευτήρα. Η εκτόξευσή του προγραμματίστηκε για τις 21 Δεκεμβρίου. Μέλη της νέας αποστολής στο ΔΔΣ είναι ο Ρώσος Ολέγκ Κονονένκο, ο Αμερικανός Ντόναλντ Πέτιτ και ο Ολλανδός Αντρέ Κάιπερς, οι οποίοι θα αντικαστήσουν το τωρινό διεθνιστικό πλήρωμα του Σταθμού και θα εργάζονται εκεί για 5 μήνες. Σ΄αυτη την περίοδο τα μέλη της νέας αποστολής θα κάνουν μερικούς περιπάτους στο ανοιχτό Διάστημα και θα κάνουν εκατοντάδες επιστημονικά πειράματα. Ο κινεζικός διαστημικός σταθμός πάνω από τη Β. Αμερική. Ένα φωτεινό πέρασμα έκανε ο κινεζικός διαστημικός σταθμός Tiangong 1 επάνω από τη Βόρεια Αμερική με αποτέλεσμα να καταγραφεί από πολλούς ερασιτέχνες αστρονόμους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Kevin Fetter από το Brockville του Καναδά ο οποίος κατάφερε να εντοπίσει τον βάρους 8,5 τόνων διαστημικό σταθμό στις 18 Δεκεμβρίου καθώς περνούσε (φαινομενικά πάντα) κοντά στον πλανήτη Άρη. Ο Tiangong 1 δεν είναι επανδρωμένος, τουλάχιστον για τώρα, αλλά η Κίνα σχεδιάσει την αποστολή αστροναυτών στον πειραματικό αυτό σταθμό τουλάχιστον μέσα στο 2012 και ίσως και δύο φορές. Για να γίνει πραγματοποίηση μια τέτοια επίσκεψη την περασμένη Πέμπτη οι τεχνικοί του κινεζικού διαστημικού προγράμματος ξεκίνησαν μια σειρά από δοκιμές στα αυτοματοποιημένα συστήματα του Tiangong 1 έτσι ώστε ο διαστημικό σταθμός να είναι έτοιμος για τη φιλοξενία τους. Στο πρώτο βίντεο φαίνεται ο Tiangong 1 κατά το πρόσφατο πέρασμά του, ενώ στο δεύτερο βίντεο από παλαιότερο πέρασμα ενω το δεύτερο αντικείμενο που φαίνεται στην εικόνα είναι ένας άλλος δορυφόρος ο SkyMed-2.

Το Ρωσικό σκάφος θα συντριβεί ανεξέλεγκτα στη Γη τον Ιανουάριο. To Fobos-Grunt, η ρωσική αποστολή που απέτυχε να αναχωρήσει για Άρη και παραμένει «κολλημένη» σε χαμηλή γήινη τροχιά από το Νοέμβριο, θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα κάποια στιγμή από τις 6 έως τις 19 Ιανουαρίου, προειδοποιεί τώρα η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos. Με συνολικό βάρος 13,2 τόνων, το Fobos Grunt είναι το μεγαλύτερο διαπλανητικό σκάφος που έχει εκτοξευτεί ποτέ και ένα από τα μεγαλύτερα τεχνητά αντικείμενα που έχουν εισέλθει μέχρι σήμερα στη γήινη ατμόσφαιρα. Οι δεξαμενές του περιέχουν επτά τόνους τετροξειδίου του αζώτου και υδραζίνης, δύο εξαιρετικά τοξικών ουσιών που χρησιμοποιούνται ως καύσιμα. Αν και τα καύσιμα αυτά βρίσκονται στη μορφή πάγου, η Roscosmos ελπίζει ότι το τοξικό φορτίο θα καεί στην ατμόσφαιρα. Προβλέπει όμως ότι 20 με 30 κομμάτια του σκάφους, συνολικού βάρους 200 κιλών, θα επιζήσουν της πύρινης καθόδου. Παραμένει άγνωστο σε ποια περιοχή της Γης θα πέσει το Fobos-Grunt. To σκάφος κινείται σε ασταθή τροχιά με γεωγραφικό πλάτος που κυμαίνεται από τις 51 μοίρες βόρεια μέχρι τις 51 μοίρες νότια -χοντρικά, μια ζώνη από το Λονδίνο στο Βόρειο Ημισφαίριο μέχρι την Παταγονία της Χιλής στο Νότιο Ημισφαίριο. Δεδομένου όμως ότι το 70% της επιφάνειας του πλανήτη καλύπτεται από νερό, το πιθανότερο είναι ότι τα συντρίμμια δεν θα πέσουν σε ανθρώπινα κεφάλια. Η Roscosmοs ελπίζει ότι τις επόμενες ημέρες θα βελτιώσει τις εκτιμήσεις για το πού και το πότε θα πέσει το σκάφος. Το Fobos-Grunt θα ήταν η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Ρωσίας εδώ και 15 χρόνια. Το σκάφος εκτοξεύτηκε στις 8 Ιανουαρίου από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Βγήκε με επιτυχία από την ατμόσφαιρα, ωστόσο απέτυχε να πυροδοτήσει τους κινητήρες για το διαπλανητικό ταξίδι και έμεινε κολλημένο σε γήινη τροχιά. Η αποστολή προγραμματιζόταν να φτάσει το 2013 στον Φόβο, ένα από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη. Εκεί, θα συνέλεγε δείγματα του εξωγήινου εδάφους -ή «grunt» στα ρωσικά-, τα οποία θα εκτινάσσονταν με μια κάψουλα και θα έφταναν στη Γη το 2014. Η NASA κατασκευάζει ένα όργανο διάτρησης κομητών για τη συλλογή δειγμάτων. Τα τελευταία χρόνια πολλοί κομήτες και αστεροειδείς έχουν γίνει στόχος ερευνητικών αποστολών. Η NASA κατασκευάζει ένα νέο όργανο για την μελέτη τους. Πρόκειται για ένα πανίσχυρο αλλά και έξυπνο «καμάκι» το οποίο θα μπορεί να τρυπάει την επιφάνεια κομητών και αστεροειδών και στη συνέχεια να συλλέγει δείγματα για να τα μελετήσουν οι επιστήμονες. Η ανάγκη για νέο «συλλέκτη» Οι ειδικοί της NASA κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι πιο ασφαλές να γίνεται προσπάθεια απόκτησης δειγμάτων από κοσμικά σώματα όπως οι κομήτες και οι αστεροειδείς από απόσταση και όχι με την προσεδάφιση κάποιου σκάφους ή οχήματος στην επιφάνεια τους. Από τις διάφορες ιδέες που έπεσαν στο τραπέζι εκείνη που προκρίθηκε ήταν η δημιουργία ενός μηχανισμού διάτρησης ο οποίος θα μπορεί να «πέφτει» από μεγάλη απόσταση πάνω σε ένα κομήτη (ή αστεροειδή) και, αφού τον τρυπήσει, να συλλέγει δείγματα. Στα εργαστήρια της NASA κατασκευάστηκε μάλιστα ένας πρωτότυπος μηχανισμός, ένα διαστημικό καμάκι που μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα σκάφος που θα ταξιδέψει σε ένα κομήτη. Το καμάκι. Το καμάκι κατασκευάστηκε στο Διαστημικό Κέντρο Goddard, έχει μήκος 1.83 μέτρα και αποτελείται από ατσάλι πάχους 2.4 εκατοστών. Ήδη έχουν γίνει δοκιμές του σε διάφορα υλικά – σε άμμο, χαλίκια, πάγο, διάφορα πετρώματα κ.α – σε μια προσπάθεια να διαπιστωθούν οι αντοχές του και να γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις. Όταν το καμάκι είναι έτοιμο θα τοποθετηθεί σε κάποιο σκάφος το οποίο θα πλησιάσει ένα κομήτη σε απόσταση 1.5 χλμ και θα το εκτοξεύσει. Αυτό «με χειρουργική ακρίβεια» όπως υποστηρίζουν οι κατασκευαστές του θα τρυπήσει το σημείο του κομήτη που έχει επιλεγεί. Στην συνέχεια θα συλλέξει δείγματα μέσα σε ένα ειδικό θάλαμο που θα είναι προσαρμοσμένος σε αυτό και θα επιστρέψει στο σκάφος. Η NASA θεωρεί ότι τέτοιου είδους δείγματα θα αποκαλύψουν πολύτιμα στοιχεία σχετικά με την προέλευση των πλανητών και της ζωής στη Γη. Οι κομήτες αποτελούνται κυρίως από πάγο, αέρια και σκόνη. Δείγματα που είχαν συλλεχθεί από την αποστολή Stardust το 2002 περιείχαν γλυκίνη, ένα αμινοξύ το οποίο χρησιμοποιείται από ζωντανούς οργανισμούς για τη δημιουργία πρωτεϊνών. Σύμφωνα με την υπηρεσία, η ανακάλυψη αυτή υποστηρίζει τη θεωρία περί δημιουργίας κάποιων από τα «συστατικά» της ζωής στη Γη και μεταφοράς τους στον πλανήτη μας μέσω προσκρούσεων κομητών. Το «καμάκι» έχει μήκος 183 εκατοστά, και ο εκτοξευτής του είναι εξοπλισμός με ατσάλινο καλώδιο πάχους μισής ίντσας. Η ταχύτητα των εκτοξευόμενων βλημάτων ξεπερνά τα 33 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. «Δεν ξέρουμε τι θα βρούμε στον κομήτη- η επιφάνεια μπορεί να είναι μαλακή, φτιαγμένη από σκόνη, ή να είναι από πάγο και χαλίκι, ή ακόμα και συμπαγή βράχο. Το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρχουν περιοχές με διαφορετικές συνθέσεις, οπότε έπρεπε να σχεδιάσουμε ένα καμάκι που είναι ικανό να διαπεράσει πολλά υλικά» αναφέρει ο Ντόναλντ Γουέγκελ, επικεφαλής της ομάδας μηχανικών του Διαστημικού Κέντρου Γκόνταρντ της NASA (Μέριλαντ) που σχεδίασε το σύστημα. Η αιχμή του καμακιού είναι κούφια, για να μπορούν να συλλεχθούν στον ελεύθερο χώρο δείγματα. Επίσης, σύμφωνα με την ομάδα, το «διαστημικό καμάκι» θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εύρεση του καλύτερου τρόπου καταστροφής κομητών σε περίπτωση που γίνουν απειλητικοί για τη Γη. Το κλασικότερο σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τέτοιες περιπτώσεις περιλαμβάνει τη χρήση πυρηνικών όπλων για την αλλαγή της πορείας του κομήτη, ωστόσο αυτό κατά τη NASA θα ήταν επικίνδυνο, καθώς θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα τη διάσπασή του σε πολλά μικρά κομμάτια, ικανά να προκαλέσουν πάλι μεγάλες καταστροφές. Η λήψη τέτοιων δειγμάτων θα μπορούσε να οδηγήσει στην εύρεση μίας πιο «ασφαλούς» μεθόδου. Σε παρεμφερές πλαίσιο κινείται και το πρόγραμμα Rosetta της ESA: η εν λόγω αποστολή εκτοξεύθηκε το 2004 και θα συναντηθεί με τον κομήτη Churyumov-Gerasimenko τον Οκτώβριο του 2014. Θα χρησιμοποιηθεί και εκεί ένα «καμάκι», το οποίο όμως δεν θα συλλέξει δείγματα, αλλά θα βοηθήσει στο να προσεδαφιστεί ένα όχημα στην επιφάνεια του κομήτη, το οποίο και είναι επιφορτισμένο με τη συλλογή δειγμάτων. Το διαστημόπλοιο Dawn προσέγγισε τον αστεροειδή Vesta. Το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA κατόρθωσε να πάρει τα καλύτερα κοντινά πλάνα του αστεροειδή Vesta, ενός γιγάντιου διαστημικού βράχου πλάτους 530 χιλιόμετρα. Ο Vesta είναι το δεύτερο σε μέγεθος αντικείμενο στην ζώνη των αστεροειδών, μεταξύ Άρη και Δία. Ο τεράστιος βράχος θεωρείται πρωτοπλανήτης και θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί σε ένα ολοκληρωμένο πλανήτη σαν τη Γη ή τον Άρη, αν ο κοντινός Δίας δεν είχε αφαιρέσει πάρα πολύ υλικά από αυτόν στις πρώτες μέρες του ηλιακού συστήματος. Το Dawn είναι τώρα περίπου 210 χιλιόμετρα πάνω από το Vesta, και έχει ξεκινήσει μια νέα φάση στην αποστολή του, που ονομάζεται «τροχιά χαρτογράφησης χαμηλού υψομέτρου» Το διαστημόπλοιο Dawn της NASA είναι στο μέσο μιας πολυετούς εκστρατείας για τη μελέτη των Vesta και Ceres, δύο νάνων πλανητών στα όρια του ηλιακού συστήματος, με σκοπό να μάθουμε περισσότερα για την ιστορία του ηλιακού μας συστήματος, επειδή αυτά τα κομμάτια έχουν απομείνει ατόφια από την ίδρυσή του. Ο αστεροειδής Vesta είναι τέτοιου μεγέθους που ένα βουνό που ξεπετάγεται από το νότιο πόλο του είναι σχεδόν τρεις φορές υψηλότερο από ότι το Έβερεστ, η ψηλότερη κορυφή της Γης. Η NASA στην πραγματικότητα σχεδιάζει να στείλει αστροναύτες να επισκεφτούν έναν αστεροειδή μέχρι το έτος 2025. Αποστολές όπως η Dawn δίνει μια ζωτικής σημασίας ευκαιρία για να δούμε τη σκηνή που οι άνθρωποι κάποια μέρα θα συναντήσουν. Η αποστολή Dawn κόστισε 466.000.000 δολάρια και ξεκίνησε το 2007. Βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή Vesta από τις 15 Ιουλίου. Το διαστημικό σκάφος θα παραμείνει σε τροχιά χαρτογράφησης χαμηλού υψόμετρου για τουλάχιστον 10 εβδομάδες. Μετά από αυτό, το σκάφος θα φτάσει σε μια τροχιά χαρτογράφησης μεγάλου υψομέτρου, περίπου, 680 χλμ. Τον Ιούλιο του 2012, το διαστημικό σκάφος θα αναχωρήσει από τον Vesta για τον δεύτερο στόχο του, με αναμενόμενη ημερομηνία άφιξης στον αστεροειδή Δήμητρα (Ceres), τον Φεβρουάριο του 2015. Η Δήμητρα είναι ο μεγαλύτερος διαστημικός βράχος στη ζώνη των αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος.[/b]

Ο Lovejoy «βούτηξε» στον Ήλιο και κατάφερε να διαφύγει! Πριν από δύο εβδομάδες τα διαστημικά παρατηρητήρια που μελετούν τον Ήλιο εντόπισαν έναν κομήτη που ετοιμαζόταν να πέσει πάνω του. Πρόκειται για μια «αυτοκτονική» πορεία από την οποία δεν γνωρίζουμε να έχει επιζήσει κανένα κοσμικό σώμα που την έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα. Το ίδιο πίστευαν οι επιστήμονες ότι θα συμβεί και με τον κομήτη Lovejoy. Προς τεράστια έκπληξή τους όμως ο κομήτης βούτηξε με ταχύτητα στον Ήλιο αλλά, έστω και «πληγωμένος», κατάφερε να ξεφύγει και συνεχίζει τώρα το ταξίδι του στο διάστημα. Η βουτιά και η απόδραση καταγράφεται μάλιστα σε ένα εντυπωσιακό βίντεο. Ο άτρωτος κομήτης. Ο κομήτης Lovejoy εντοπίστηκε στις 15 Μαρτίου του 2007 από τον Αυστραλό ερασιτέχνη αστρονόμο Τέρι Λαβτζόι από τον οποίο - όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις - πήρε και το όνομά του. Πριν από δύο εβδομάδες τα διαστημικά παρατηρητήρια SOHO και STEREO εντόπισαν τον κομήτη να κινείται με ταχύτητα προς τον Ήλιο και άρχισαν να τον παρατηρούν και να καταγράφουν την πορεία του. Οι επιστήμονες ήταν βέβαιοι ότι ο Lovejoy θα είχε την ίδια τύχη με τους περίπου άλλους δύο χιλιάδες κομήτες που ακολούθησαν την ίδια πορεία. Ο Ήλιος θα τον κατέστρεφε... H απόδραση. Οι επιστήμονες ανέμεναν ότι ο Lovejoy θα εισχωρούσε στον ζωτικό χώρο του μητρικού μας άστρου και, «βουτώντας» σε περιοχές όπου οι θερμοκρασίες είναι εκατομμύρια βαθμοί Κελσίο, θα έλιωνε αμέσως όπως συνέβη και με όλους τους του κομήτες πριν απ' αυτόν. Όμως ο Lovejoy επέδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή αφού πέρασε από την πίσω πλευρά του μητρικού μας άστρου, διαπέρασε τον Ηλιο και συνέχισε την πορεία του. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο κομήτης έχασε το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του κατά το καυτό πέρασμα του από τον Ήλιο. Υπολογίζουν ότι ο Lovejoy έλιωσε σε ποσοστό περίπου 90% και ότι θα συνεχίσει να περιφέρεται στο ηλιακό μας σύστημα για περίπου μια χιλιετία πριν επιστρέψει και πάλι στον Ήλιο κάνοντας (λογικά) την τελευταία του βόλτα στο διάστημα. Βίντεο:

Μπορεί να έχει προσδιοριστεί η μικρότερη μαύρη τρύπα. Μια μαύρη τρύπα που οι αστρονόμοι είδαν μόλις το 2003 προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού, μπορεί να είναι η μικρότερη που έχει ανακαλυφθεί ποτέ. Σύμφωνα με τους ερευνητές που χρησιμοποιούν το παρατηρητήριο ακτίνων-Χ RXTE της NASA, η δομή αυτή μπορεί να ανατρέψει τις κλίμακες μιας μαύρης τρύπας ξεκινώντας από μόλις από την τριπλάσια μάζα του Ήλιου. Στην πραγματικότητα αυτό είναι το ελάχιστο όριο και καμιά μαύρη τρύπα δεν μπορεί να είναι ελαφρύτερη από αυτό το μέγεθος. Είναι περίπου το ελάχιστο ποσό της μάζας που απαιτείται, ώστε ο αστρικός πυρήνας ενός άστρου που κατέρρευσε να μετατραπεί σε ένα σκοτεινό τέρας. Σε σύγκριση με τις μεγαλύτερες μαύρες τρύπες που βρέθηκαν ποτέ – ζυγίζουν περίπου 10 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες – η μικρότερη φαίνεται πραγματικά σαν ένας νάνος. Η πραγματική απόσταση μεταξύ του πλανήτη μας και αυτού του αντικειμένου δεν έχει ακόμη καθοριστεί με κάποιο βαθμό ακρίβειας. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται μεταξύ 16.000 και 65.000 έτη φωτός, λένε οι αστρονόμοι που διεξήγαγαν την έρευνα. Η μικρότερη έως τώρα υποψήφια μαύρη τρύπα ονομάζεται IGR J17091-3624. Οι ειδικοί την εξέτασαν με τη βοήθεια των ακτίνων-Χ, η ακτινοβολία που παράγεται από μια ποικιλία από φαινόμενα γύρω από αυτό το αντικείμενο. Ένα από τα πράγματα που μπέρδεψαν πολύ τους αστρονόμους ήταν ότι η μαύρη τρύπα βρίσκεται μέσα σε ένα δυαδικό σύστημα. Οι περισσότερες από τις ακτινοβολίες και οι πίδακες σε ραδιοφωνικές συχνότητες που παράγει το μεγαθήριο, προκαλούνται από την ύλη που πέφτει μέσα στον ορίζοντα γεγονότων του, μετά την απομάκρυνση της ύλης από το συνοδό άστρο του. Ωστόσο, η ύλη δεν πέφτει κατευθείαν μέσα στον ορίζοντα γεγονότων, αλλά συσσωρεύεται πρώτα σε ένα δίσκο αερίου, που ονομάζεται δίσκο προσαύξησης. Στο εσωτερικό, η ύλη τρίβεται αυξάνοντας έτσι την θερμοκρασία της σε εκατομμύρια βαθμούς. Κι αυτό, με τη σειρά του, αυξάνει τις εκπομπές των ισχυρών ακτινοβολιών. Οι εκπομπές μοιάζουν με ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα, κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες αναφέρουν ότι μοιάζει με τον κτύπο της καρδιάς. Ακριβώς όπως ο ρυθμός της καρδιάς ενός ποντικιού είναι ταχύτερος από ό,τι ενός ελέφαντα, έτσι και τα σήματα του καρδιακού παλμού από αυτές τις μαύρες τρύπες είναι ανάλογα με τη μάζα τους, εξηγούν. Στο μέλλον, τα δεδομένα που λαμβάνονται από τις εν λόγω μελέτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να αποκτήσουμε μια βαθύτερη κατανόηση του τι συμβαίνει στον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας. Πηγή: SoftPedia Αυτή η εικόνα του Chandra δείχνει την δεύτερη ελαφρύτερη μαύρη τρύπα που έχει ανακαλυφθεί ποτέ καθώς και τα σήματα της

Μια ακομα συνεντευξη του Δ.Νανόπουλου. Δ. Νανόπουλος: «Αξιζε να το ζήσουν ο Θαλής, ο Πυθαγόρας, ο Δημόκριτος...» Τον Ιανουάριο του 2008 ο καθηγητής Πίτερ Χιγκς δήλωνε: «Είμαι 90% βέβαιος πως ο επιταχυντής του CERN θα εντοπίσει τελικά το μποζόνιο, ακόμη και αν χρειαστούν μήνες αναλύσεων. Αν δεν το βρούμε ως τον Μάιο του 2009, που κλείνω τα 80, θα πω στον γιατρό μου να με κρατήσει ζωντανό λίγο παραπάνω». Τελικά χρειάστηκε να κρατηθεί ζωντανός τριάντα μήνες παραπάνω ο υγιέστατος 83χρονος σήμερα καθηγητής Χιγκς για να ακούσει την περασμένη Τρίτη (13 Δεκεμβρίου) ότι το σωματίδιο που φέρει το όνομά του στην ουσία βρέθηκε. Αν μάλιστα κρατηθεί και άλλους δώδεκα μήνες στη ζωή, τότε τον Δεκέμβριο του 2012 θα παραλάβει ένα από τα πιο προβλέψιμα Νομπέλ Φυσικής που έχουν δοθεί ποτέ. Και αν θα πάρει το βραβείο Νομπέλ δεν θα το πάρει μόνο ο Χιγκς, θα το πάρουν και ο Εγκλέρ και ο Μπρουτ που ήταν οι συνεργάτες του στην ανάπτυξη αυτής της θεωρίας. «Το αναθεματισμένο σωματίδιο» («Τhe goddamn particle»), όπως ήταν ο κανονικός τίτλος του βιβλίου που έγραψε το 1993 για το σωματίδιο Higgs ο νομπελίστας φυσικός Λίον Λέντερμαν, έδωσε «προκλητικές» ενδείξεις ύπαρξης. Ηταν όντως «αναθεματισμένο» για τον συγγραφέα και για όλους τους φυσικούς αφού τότε ήταν ήδη άφαντο για πάνω από 30 χρόνια, ο εκδότης του όμως το σκέφτηκε εμπορικά και παρενέβη για να αλλάξει τον τίτλο σε «God particle» («Το σωματίδιο του Θεού») και έτσι θα μείνει στην Ιστορία. Δεν ξέρω κανένα σωματίδιο του Θεού ούτε του διαβόλου. Οι επιστήμονες δεν χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις. Αυτό που βρέθηκε λέγεται σωματίδιο του Higgs και σήμερα, παρ΄ ότι ήμουν σίγουρος εδώ και χρόνια, αυτό που άκουσα ήταν μουσική στα αφτιά μου. Είναι η πιο ευτυχισμένη ημέρα της δικής μου ζωής αλλά και πάρα πολλών ακόμη επιστημόνων σε ολόκληρο τον πλανήτη». Ετσι ξεκίνησε η συνέντευξή με τον Δημήτρη Νανόπουλο μόλις μία ώρα μετά την ανακοίνωση στο CERN. Τελικά η επιστήμη θα χωρίζεται πλέον χρονολογικά σε π.Χ. (προ σωματιδίου Χιγκς) και μ.Χ. (μετά σωματίδιο Χιγκς); «Ναι. Για εμένα και για πάρα πολλούς η σημερινή ημέρα ορίζει το πριν και μετά. Είναι μια σημαδιακή ημέρα. Μιλάμε για τo σωματίδιο το οποίο δημιουργεί τη μάζα σε όλα τα υπόλοιπα σωματίδια που υπάρχουν. Είναι η μάνα όλων των μαζών». Και για να το καταλάβουμε ίσως καλύτερα, με ποια προηγούμενη επιστημονική ανακάλυψη θα συγκρίνατε αυτήν εδώ; «Θα τη συνέκρινα ίσως με την ανακάλυψη της αντι-ύλης από τον Αντερσον το 1932. Είχα πει πολλές φορές ότι αν δεν βρεθεί το σωματίδιο Χιγκς, τότε η δική μας γενιά έχει πάρει επιστημονικά τη ζωή της εντελώς λάθος και θα πάω για ψάρεμα σε κάποιο μικρό νησάκι». Η έκσταση του κ. Νανόπουλου και πολλών άλλων φυσικών όμως έχει και άλλη μία σημαντική αιτία. «Εκτός από το ότι το σωματίδιο Χιγκς φώναξε εδώ είμαι, είναι εξαιρετικά σημαντικό και το πόση μάζα έχει τελικά. Βρίσκεται στα 125 GeV, συν πλην ένα. Θα μπορούσε να έχει από εκατό φορές τη μάζα του πρωτονίου και να φτάνει ως χίλιες φορές. Μιλάμε για μια πολύ μεγάλη περιοχή. Είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό ότι το βλέπουν στην περιοχή αυτήν ακριβώς η οποία είχε προβλεφθεί ότι πρέπει να είναι των 125 GeV». Αφού τα σωματίδια Χιγκς δίνουν μάζα σε όλα τα υπόλοιπα σώματα, έχουμε και εμείς στο σώμα μας σωματίδια Χιγκς; «Εννοείται. Με την έννοια αυτή έχουμε και στον οργανισμό μας τέτοια σωματίδια». Υπάρχει πιθανότητα κακής χρήσης αυτού του σωματιδίου όπως έγινε, ας πούμε, με την πυρηνική ενέργεια; «Οταν ρώταγαν τον Ράδερφορντ και τον Αϊνστάιν τις δεκαετίες του 10 και του 20 αν αυτά που ανακάλυπταν τότε είχαν καμία σχέση με τη ζωή μας, αυτοί έλεγαν όχι, απλά έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τον κόσμο, και όμως είδατε μετά πώς χρησιμοποιήθηκαν οι ανακαλύψεις τους. Ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ, αλλά με την έννοια του άμεσου μέλλοντος δεν βλέπω να έχει κανενός είδους εφαρμογή». Ενώ όμως η ύπαρξη του σωματιδίου προτάθηκε από τον Βρετανό Χιγκς, ο τρόπος που ανακαλύφθηκε τελικά είναι αρκετά «ελληνικής προέλευσης». «Είμαι πολύ ευτυχισμένος γιατί ο τρόπος που παράγουν το σωματίδιο Χιγκς βασίζεται σε δύο εργασίες μου, η μία του 1976 στο CERN με τον Τζον Ελις και η άλλη του 1978 στο Χάρβαρντ με τον Σέλντον Γκλάσοου. Οπως μου είχε πει πριν από χρόνια ο μεγάλος φυσικός, ο Γκελμάν, αυτός που έχει ανακαλύψει τα quarks, εσείς οι Ελληνες το ξεκινήσατε πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια και μου φαίνεται ότι εσείς οι Νεοέλληνες θα το τελειώσετε». Και συνεχίζει ο Δημήτρης Νανόπουλος με ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό: «Χαίρομαι πάρα πολύ που εμείς οι Ελληνες είμαστε στο κέντρο των πραγμάτων και στις προβλέψεις για τη μάζα του μποζονίου του Χιγκς αλλά και πειραματικά. Και νομίζω ότι αυτό πρέπει να μας κάνει υπερήφανους και να μας ανεβάσει κάπως ψυχολογικά. Ολος ο κόσμος ζει σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή και τουλάχιστον συμβαίνουν τέτοια γεγονότα για να αποδεικνύουν τη μεγαλοσύνη του ανθρώπου». Αυτή η ανακάλυψη νομίζετε ότι περισσότερο θα ενοποιήσει τους ανθρώπους ή μπορεί να τους διχάσει σε σχέση με τον Θεό και το Σύμπαν; «Η ανακάλυψη αυτή θα ενοποιήσει τον κόσμο. Η επιστήμη είναι ανεξάρτητη και τέτοιες ανακαλύψεις που αποδεικνύουν τη μεγαλοσύνη του ανθρωπίνου πνεύματος μας αγκαλιάζουν όλους. Η επιστήμη παίζει και πρέπει να παίζει τεράστιο ρόλο σε αυτή την ενοποίηση των ανθρώπων». Ποιος πιστεύετε ότι θα άξιζε να ζει σήμερα για να ακούσει αυτή την ανακάλυψη; «Σίγουρα η παρέα Θαλής, Ηράκλειτος, Αναξίμανδρος, Πυθαγόρας και Δημόκριτος θα ήταν εκστασιασμένη σήμερα. Αυτοί που κοίταξαν τον κόσμο και είπαν εγώ τον κόσμο αυτόν θα τον καταλάβω με λογική. Ολο το όνειρό τους, γενιά με τη γενιά, είναι πραγματοποιήσιμο τώρα. Και από τους νεότερους ο Αϊνστάιν». Δεν είναι εκπληκτικά αντιφατικό ότι ο άνθρωπος, ο οποίος είναι σχεδόν το απόλυτο τίποτα στο Σύμπαν, είναι παράλληλα και τόσο σημαντικός ώστε να μπορεί να φτάνει τόσο βαθιά στην εξήγηση του Σύμπαντος; «Νομίζω ότι θα πεθάνω και αυτό θα είναι το μεγαλύτερο μυστήριο για εμένα. Ενώ είμαστε αυτά τα ανθρωπάκια, μπορούμε και συλλαμβάνουμε όλα αυτά και μπορούμε να εξηγούμε τι γίνεται στην άλλη μεριά του Σύμπαντος. Είμαστε πεπερασμένοι σε χρόνο και σε χώρο. Σε χρόνο γιατί έχουμε συγκεκριμένα χρόνια στα οποία ζούμε και σε χώρο γιατί είμαστε καρφωμένοι στη Γη ενώ το Σύμπαν είναι άπειρο. Αλλά και στη Γη ακόμη είμαστε μικρές μονάδες με 1,3 χιλιόγραμμα μυαλού. Αυτό λοιπόν το μυαλό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο στη φύση. Και όπως έλεγε ο Αϊνστάιν, το πιο ακατανόητο πράγμα είναι ότι το Σύμπαν είναι κατανοητό». «Ο στόχος είναι οι υπερχορδές» Υπάρχει πιθανότητα οι επιστήμονες να ψάχνετε το σωματίδιο που «γέννησε» το σωματίδιο του Χιγκς; «Ο τελικός στόχος είναι τα super strings, οι υπερχορδές. Θα είμαστε ικανοποιημένοι για ένα διάστημα ε αυτό που βρήκαμε τώρα, μετά θα έρθει η κατάθλιψη της κατάκτησης και μετά πάλι από την αρχή αλλά το ζητούμενο είναι οι υπερχορδές, αφού όλα αυτά είναι κατάλοιπά τους». Το σωματίδιο του Χιγκς είναι κάτι σαν ορεκτικό δηλαδή; «Ναι. Το κυρίως πιάτο είναι οι υπερχορδές. Στην αρχή του Σύμπαντος οι ενέργειες ήταν τόσο μεγάλες που εκεί δούλευαν αυτές. Εγώ μιλάω για το σωματίδιο Χιγκς και το μυαλό μου είναι στο πολυσύμπαν». Δηλαδή ακόμη και να υπάρχουν πιο προηγμένοι πολιτισμοί στο Συμπαν, απλά θα έχουν βρει το σωματίδιο Χιγκς πριν από εμάς και θα το ονομάζουν αλλιώς; «Ακριβώς. Τα ίδια πράγματα θα βλέπουν, αλλά θα τα έχουν κατανοήσει με δικά τους σύμβολα και δεν θα το ονομάζουν μποζόνιο Χιγκς, αλλά κάπως αλλιώς στη δική τους γλώσσα συνεννόησης». Αναλυτικό ρεπορτάζ για τον πειραματικό εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς στο ένθετο Βημα-Science. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=435406 Βίντεο: http://www.tovima.gr/webtv/science/#281100

Ο Andre έφτασε στο Μπαϊκονούρ, έτοιμος για το ταξίδι στο διάστημα. Ο αστροναύτης της ESA Andre Kuipers είναι πλέον και επίσημα έτοιμος για το ταξίδι στο διάστημα, για το οποίο θα αναχωρήσει στις 21 Δεκεμβρίου. Αφού πέρασε με επιτυχία και τις τελευταίες εξετάσεις την περασμένη εβδομάδα αναχώρησε για το Μπαϊκονούρ, οπότε και ξεκίνησε η απόστολή του, που φέρει το όνομα PromISSe. Κάθε αστροναύτης, πριν την αναχώρησή του για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πρέπει να περάσει δύο ημέρες γεμάτες δοκιμασίες στο Star City κοντά στη Μόσχα, πριν να λάβει την απαραίτητη έγκριση για να ταξιδέψει στο διάστημα. Και δεν πρόκειται για μία τυπική διαδικασία - πρέπει να αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο του πυραύλου Soyuz με τον οποίο θα ταξιδέψει, καθώς και να αντιμετωπίσει όλες τις πιθανές καταστάσεις που θα συναντήσει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα μέλη του πληρώματος του πυραύλου Soyuz, όσο και οι αντικαταστάτες τους, καλούνται να αντιμετωπίσουν πληθώρα διαφορετικών προβλημάτων, τα οποία επιλέγονται το πρωί της κάθε ημέρας ανάμεσα σε κλειστούς φακέλους. Η πρώτη δοκιμασία που έτυχε στον Andre περιελάμβανε ένα κατεστραμμένο ραδιοπομπό, οπότε κλήθηκε να ολοκληρώσει το ταξίδι προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με τη Γη. Στη συνέχεια, διακόπηκε η λειτουργία των ειδικών αισθητήρων που επιτρέπουν τον αυτόματο προσδιορισμό του ορίζοντα. Τότε χρειάστηκε ο André μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος να διατηρήσουν οι ίδιοι σταθερή την πορεία του πυραύλου Soyuz. Τέλος, λίγο πριν την άφιξή τους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προβλήματα εμφανίστηκαν στο ραντάρ του πυραύλου Soyuz και τα τρία μέλη του πληρώματος έπρεπε να ολοκληρώσουν τη διαδικασία προσέγγισης και πρόσδεσης χειροκίνητα. Αλλά και το ταξίδι της επιστροφής στην Γη ήταν γεμάτο δυσκολίες. Όταν εμφανίστηκε καπνός στο εσωτερικό της καμπίνας τους, έπρεπε να φορέσουν τα κράνη τους και να θέσουν σε λειτουργία το σύστημα εξαέρωσης. Για να σβήσουν τη φωτιά, χρειάστηκε να αφαιρέσουν όλο τον αέρα από την καμπίνα. Και αυτό ήταν μονάχα η αρχή. Όταν η προωθητική μηχανή σταμάτησε ξαφνικά να λειτουργεί, έπρεπε να υπολογίσουν για πόσο χρονικό διάστημα θα έπρεπε να πυροδοτήσουν τις μικρότερες εφεδρικές μηχανές. Και όταν δεν μπορούσαν να σταματήσουν τη λειτουργία των προωθητήρων με τη βοήθεια του υπολογιστή του πυραύλου Soyuz, έπρεπε να το κάνουν χειροκίνητα. Εάν μπορείς να αντιμετωπίσεις τόσες πολλές δυσκολίες στη διάρκεια μίας προσομοίωσης πτήσης, μετά η αληθινή πτήση φαίνεται σαν ταξίδι αναψυχής. Oι τελευταίες εβδομάδες πριν την αναχώρηση. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των εξετάσεων, οι τρεις αστροναύτες μυήθηκαν σε παραδόσεις που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε επανδρωμένης αποστολής με αφετηρία το Μπαϊκονούρ για δεκαετίες, παραδόσεις των οποίων οι ρίζες φτάνουν μέχρι την πρώτη πτήση του ανθρώπου στο διάστημα το 1961. Μετά την επικύρωση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων, επισκέφτηκαν το γραφείο του Yuri Gagarin, το δωμάτιο στο Star City το οποίο παραμένει στην ίδια μορφή που το άφησε με το θάνατό του ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Ο Andre μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος άφησαν ένα σύντομο χαιρετισμό στο βιβλίο επισκεπτών, κατευθύνθηκαν προς την Κόκκινη Πλατεία, όπου τίμησαν τους κοσμοναύτες που έχασαν τη ζωή τους στο διάστημα με λίγα λουλούδια που άφησαν στο τοίχος του Κρεμλίνου. Την περασμένη Πέμπτη αναχώρησαν στις 10.01 ώρα Μόσχας για το Μπαϊκονούρ, όπου θα παραμείνουν σε απομόνωση μέχρι την εκτόξευση, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 21 Δεκεμβρίου. Παρακολουθείστε το ταξίδι του Andre Η ESA προσφέρει τρεις διαφορετικούς τρόπους για να παρακολουθήσετε την αποστολή PromISSe βήμα βήμα. Τα tweets του André βρίσκονται στη διεύθυνση @astro_andre. Παράλληλα, κρατάει ημερολόγιο στα Ολλανδικά (‘Logboek’), http://blogs.esa.int/andre-kuipers το οποίο θα είναι σύντομα διαθέσιμο και στα Αγγλικά. Για την ίδια την αποστολή PromISSe ετοιμάστηκε ένα ξεχωριστό blog, το PromISSe blog, http://blogs.esa.int/promisse/ όπου μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για την αποστολή, να ρωτήσει απορίες και να προσθέσει σχόλια. Είναι σα να βρίσκεσαι στο διάστημα μαζί με τον Andre! http://www.esa.int/esaCP/SEM2SE8XZVG_Greece_1.html

Ο μεγαλύτερος στον κόσμο επιταχυντής θα κατασκευαστεί στην Ιαπωνία. Ο μεγαλύτερος επιταχυντής του κόσμου προβλέπεται να κατασκευαστεί στην Ιαπωνία στα βουνά στο νότιο ιαπωνικό νησί Κιουσού, ή στα περίχωρα της πόλης Κιτακάμι στο βόρειο τμήμα του νησιού Χονσού. Το σχέδιο αυτό υπολογίζεται σε 10 δισ. δολάρια. Ο νέος επιταχυντής σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό Μεγάλο Επιταχυντή Ανδρονίων (LHC), που έχει σχήμα δακτυλίου, θα έχει γραμμικό σχήμα. Παρ’ όλα αυτά το μήκος του θα φτάσει τα 30 χιλιόμετρα, δηλαδή θα είναι κατά 3,5 χιλιόμετρα μεγαλύτερο από το μήκος του LHC. Ο νέος επιταχυντής θα γίνει η μεγαλύτερη επιστημονική πειραματική εγκατάσταση στον κόσμο, που θα επιτρέπει στους επιστήμονες να κάνουν πειράματα μελέτης των στοιχειωδών σωματιδίων.

Φίλε terring,συγχαρητηρια για το διήγημα. Θα ήθελα να κανω και μία πρόταση στην ομάδα των moderator του forum να οργανώσουν μια σελίδα που ο καθένας θα μπορεί να γραφει ενα διήγημα επιστημονικής φαντασίας μεχρι π.χ. 1500 λέξεων με κάποιους όρους(οχι προσβολή ατόμων,θρησκειων κ.λ.π.)ετσι ωστε να αναπτυχθει και εδω ενα είδος διηγήματος που πολλους απο μας εχει κρατήσει πολλές ωρες συντροφίας και προβληματισμού!!!

Είδαν σουπερνόβα να εκτοξεύει τα υλικά της ζωής. Η μελέτη ενός σουπερνόβα που συνέβη στα τέλη καλοκαιριού σε ένα κοντινό γαλαξία προσφέρει πολύ σημαντικές πληροφορίες για την εξέλιξη του Σύμπαντος αλλά και τη δημιουργία της ζωής. Ο υπερκαινοφανής αστέρας SN 2011fe στον γαλαξία Messier 101 εκτοξεύει πλήθος στοιχείων ανάμεσα τους και εκείνα που αποτελούν τα δομικά υλικά για τη δημιουργία της ζωής. Η έκρηξη. Η τρομερή έκρηξη SN 2011fe συνέβη τον περασμένο Αύγουστο στις παρυφές του γαλαξία Messier 101 (γνωστό και ως NGC 5457) ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 21 ετών φωτός από τον δικό μας γαλαξία. Η έκρηξη έγινε αμέσως αντιληπτή και πολλά επίγεια τηλεσκόπια καθώς και το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift έστρεψαν το βλέμμα τους εκεί. «Εντοπίσαμε το σουπερνόβα μόλις 11 ώρες μετά την έκρηξή του και μέσα σε 20 λεπτά είχαμε στη διάθεσή μας όλα τα στοιχεία για τη στιγμή που συνέβη η έκρηξη» αναφέρει ο Πίτερ Νάγκετ του Berkeley Lab στις ΗΠΑ. Τα υλικά. Η παρακολούθηση του φαινομένου αποκάλυψε το περιεχόμενό του. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η έκρηξη εκτοξεύει στο διάστημα πολλά στοιχεία ανάμεσα στα οποία οξυγόνο, μαγνήσιο, ασβέστιο, πυρίτιο και σίδηρος. Η ταχύτητα με την οποία κινούνται τα στοιχεία αυτά στο διάστημα είναι 16.000 χλμ/δευτ. «Η κατανόηση του πώς αυτές οι τρομερές εκρήξεις παράγουν και αναμειγνύουν τα στοιχεία είναι πολύ σημαντική αφού όπως διαπιστώνουμε πολλά από τα στοιχεία που παράγονται και εκτοξεύονται στο διάστημα στις εκρήξεις σουπερνόβα είναι εκείνα από τα οποία αποτελείται η Γη αλλά ακόμη και εμείς οι ίδιοι. Όπως φαίνεται τελικά όλα και όλοι μας είμαστε προϊόντα των αστρικών εκρήξεων» υποστηρίζει ο Μαρκ Σάλιβαν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Στην φωτογραφία τo σουπερνόβα SN2011fe στον γαλαξία Μεσιέ 101 (γνωστό και ως Ακιδωτό τροχό - Pinwheel) Νέφος-καμικάζι στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία. Ενα γιγαντιαίο νέφος αερίων οδεύει ολοταχώς προς τον θεαματικό θάνατό του, Κατευθύνεται προς τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας η οποία υπολογίζεται ότι θα το καταβροχθίσει στα τέλη του 2013. Το κοσμικό «γεύμα» αναμένεται από τους επιστήμονες με αδημονία. Θα τους προσφέρει για πρώτη φορά την ευκαιρία να παρακολουθήσουν «ζωντανά» και από τόσο κοντά ένα τέτοιου είδους φαινόμενο και θα τους επιτρέψει να γνωρίσουν καλύτερα τον Τοξότη Α*, την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα της γειτονιάς μας. Γιγαντιαίο αλλά αραιό. Το γιγαντιαίο νέφος-καμικάζι ανακαλύφθηκε από το Very Large Telescope (VLT) του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (European Southern Observatory – ESO) στη Χιλή και περιγράφεται σε μελέτη http://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso1151/eso1151.pdf που δημοσιεύεται από διεθνή ομάδα επιστημόνων στην επιθεώρηση «Nature». http://www.nature.com/ Οι ερευνητές εκτιμούν ότι, παρά το τεράστιο μέγεθός του, το νέφος αερίων έχει μικρή μάζα – περίπου τριπλάσια από αυτή της Γης. Αναλύοντας καινούργιες αλλά και παλαιότερες εικόνες μπόρεσαν να υπολογίσουν την πορεία και την ταχύτητά του, η οποία όπως παρατήρησαν, έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια φθάνοντας τα 2.350 χλμ το δευτερόλεπτο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους θα φθάσει σε απόσταση περίπου 40 δισ. χλμ από τον Τοξότη Α* στα μέσα του 2013. Από εκεί και πέρα, καθώς θα πλησιάσει στον ορίζοντα γεγονότων της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας – το σημείο από όπου τίποτε, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει– το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Υπολογίζεται ότι θα επέλθει ως το τέλος του ίδιου χρόνου και αναμένεται εναγωνίως. Το φαινόμενο του μακαρονιού. Επειδή δεν έχει αρκετή ύλη ώστε να αποκτήσει δική του βαρύτητα, όπως συμβαίνει με τα άστρα, οι ειδικοί αναμένουν ότι, πλησιάζοντας στον ορίζοντα γεγονότων, το νέφος θα αρχίσει να επιμηκύνεται από την τεράστια έλξη της μαύρης τρύπας, προσφέροντας μια εικόνα που ως τώρα δεν είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν. «Η ιδέα ενός αστροναύτη που “τραβιέται” σαν μακαρόνι καθώς πλησιάζει μια μαύρη τρύπα είναι οικεία από την επιστημονική φαντασία» εξήγησε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Στέφαν Γκίλεσεν του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Γερμανία. «Τώρα όμως» πρόσθεσε ο αστροφυσικός «μπορούμε να δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην πραγματικότητα στο νεοανακαλυφθέν νέφος. Δεν πρόκειται να επιβιώσει από αυτή την εμπειρία». Υπολογίζεται ότι το μισό νέφος θα καταβροχθιστεί από τη μαύρη τρύπα ενώ το υπόλοιπο μισό θα εκτοξευθεί ξανά πίσω στο Διάστημα, εκπέμποντας ακτινοβολία. Χάρη σε αυτήν την ακτινοβολία οι ερευνητές θα μπορέσουν να παρατηρήσουν το φαινόμενο αντλώντας πολύτιμες πληροφορίες για τις μαύρες τρύπες γενικότερα και για τον Τοξότη Α* ειδικότερα. Το ξύπνημα του γίγαντα. Το θεαματικό τέλος του νέφους, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, θα σημάνει επίσης το ξύπνημα ενός γίγαντα. Ο Τοξότης Α* απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα βρίσκεται σε νάρκη. Αν και πλήθος αντικειμένων στροβιλίζονται έξω από τον ορίζοντα γεγονότων του, κανένα δεν έχει παρασυρθεί μέσα σε αυτόν. Το γεγονός ότι ο Τοξότης Α* είναι τόσο αδρανής δεν είναι συνηθισμένο. Η «συνάντησή» του με το νέφος αερίων θα δώσει ενδεχομένως στους επιστήμονες κάποιες εξηγήσεις. «Τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι πολύ ενδιαφέροντα και αναμένεται να μας παράσχουν εξαιρετικά πολύτιμες πληροφορίες για τη συμπεριφορά της ύλης γύρω από τέτοιυ είδους εντυπωσιακά, υπερμεγέθη αντικείμενα» επεσήμανε ο Ράινχαρτ Γκέντσελ του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ, επικεφαλής της μελέτης. Το βέβαιο είναι ότι την επόμενη διετία πολλά τηλεσκόπια θα είναι στραμμένα προς το κέντρο του Γαλαξία. Ο μικρός δορυφόρος «Τσίμπις» θα αναχωρήσει για τροχιά στις 25 Ιανουαρίου. Το ρωσικό μεταγωγικό διαστημόπλοιο «Προγκρέςς Μ-13Μ» θα αποσυνδεθεί από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στα τέλη Ιανουαρίου του 2012 και μετά θα τοποθετήσει σε περίγεια τροχιά μικρό δορυφόρο για την έρευνα των εκκενώσεων κατα τη διάρκεια των καταιγίδων Η αποσύνδεση του διαστημοπλοίου προγραμματίζεται για τις 25 Ιανουαρίου του ερχόμενου έτους. Στη συνέχεια το διαστημόπλοιο θα ανεβεί σε ύψος 500 χλμ. και θα αποχωρήσει το μικρό δορυφόρο «Τσίμπις-Μ», η μάζα του οποίου θα είναι περίπου 40 κιλά και η μάζα των επιστημονικών συσκευών – περίπου 12 κιλά. Στη σύνθεση των συσκευών του δορυφόρου περιλαμβάνονται ένας γάμμα-ανιχνευτής ακτίνων «Χ», ένας ανιχνευτής υπεριωδών ακτίνων, ένας αναλυτής ραδιοσυχνοτήτων, μιά ψηφιακή φωτογραφική μηχανή του οπτικού φάσματος, καθώς και σύνολο πλασματο-κυματικών συσκευών. Για πρώτη φορά οι έρευνες των φαινομένων των καταιγίδων θα διενεργηθούν ταυτόχρονα σε διάφορα φάσματα των ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών.

Δύο τελείως διαφορετικές ειδήσεις!!! Σχεδόν οι μισοί Έλληνες δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο. Το 45% των Ελλήνων δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ τον Παγκόσμιο Ιστό, και μόνο τα μισά ελληνικά νοικοκυριά ήταν συνδεδεμένα στο Διαδίκτυο το 2011, αποκαλύπτουν επίσημα στοιχεία της Eurostat. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα καταλαμβάνει την τρίτη θέση από το τέλος μεταξύ των 27 χωρών-μελών της ΕΕ : στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται η Βουλγαρία, όπου το 46% των πολιτών δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο, και η Ρουμανία όπου το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει στο 54%. Τα ποσοστά αφορούν τις ηλιακές ομάδες από 16 έως 74 ετών. Σε ελαφρώς καλύτερη θέση, όσον αφορά το ποσοστό όσων δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το Internet, βρίσκονται η Κύπρος και η Πορτογαλία, με ποσοστό 41%, ενώ τις κορυφαίες θέσεις καταλαμβάνουν η Σουηδία (5%), η Δανία και η Ολλανδία (και οι δύο με 7%). Ο στόχος που έχει τεθεί στο πλαίσιο της Ψηφιακής Ατζέντας για την Ευρώπη είναι να μειωθεί το ποσοστό των Ευρωπαίων που δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο στο 15% έως το 2015 Όπως επισημαίνει η ανακοίνωση της Eurostat, http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=STAT/11/188&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en το ψηφιακό χάσμα που χωρίζει τον ευρωπαϊκό βορρά από τον φτωχότερο νότο ακόμα διατηρείται, παρόλο που το ποσοστό των συνδεδεμένων ευρωπαϊκών νοικοκυριών αυξήθηκε από το 49% το 2006 στο 73% το 2011. Το ποσοστό αυτό πέφτει στο 50% ή χαμηλότερα μόνο σε τρεις χώρες: Ελλάδα (50%), Ρουμανία (47%) και Βουλγαρία (45%). Αυτό σημαίνει ότι, συγκριτικά με τη μέση χώρα της ΕΕ, η Ελλάδα έχει χάσει μια πενταετία όσον αφορά τη διείσδυση της διαδικτυακής πρόσβασης. Όσον αφορά τις ευρυζωνικές συνδέσεις, η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι πολύ κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 68%, αφού μόνο το 45% των ελληνικών νοικοκυριών χρησιμοποιούν σήμερα συνδέσεις DSL. Δίκτυα των 186 Gbps θα επιταχύνουν τις ανακαλύψεις στον LHC. Νέο παγκόσμιο ρεκόρ στην ταχύτητα διαμεταγωγής δεδομένων, στα 186 Gigabit ανά δευτερόλεπτο, πέτυχε σε επίπεδο δοκιμών κοινοπραξία ερευνητικών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, η αύξηση της ταχύτητας στα δίκτυα υπολογιστών έχει κρίσιμη σημασία για ανάλυση του ωκεανού δεδομένων που παράγει ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN.To νέο ρεκόρ τέθηκε στη διάρκεια του συνεδρίου Supercomputing 2011 που πραγματοποιήθηκε στο Σιάτλ. Χρησιμοποιώντας ένα κύκλωμα που στήθηκε ειδικά για αυτόν το σκοπό. Οι ερευνητές μετέδωσαν δεδομένα με ταχύτητα 98 Gbps από το Πανεπιστήμιο της Βικτόρια της Βρετανικής Κολούμπια σε συνεδριακό κέντρο του Σιάτλ στην πολιτεία της Ουάσινγκτον. Με την ταυτόχρονη μετάδοση δεδομένων στην αντίθετη κατεύθυνση, με ρυθμό 88 Gps, το πείραμα έδωσε μια σταθερή συνδυασμένη ταχύτητα 186 Gbps, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε θέσει η ίδια ομάδα το 2009, με ταχύτητα 119 Gbps. To νέο ρεκόρ ισοδυναμεί με τη μεταφορά 100.000 ταινιών Blu-ray (περίπου δύο εκατομμύρια Gigabyte) την ημέρα. Στο πείραμα συμμετείχαν μεταξύ άλλων το Caltech (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια), τα Πανεπιστήμια της Βικτόρια και του Μίσιγκαν και φυσικά το CERN. Μέχρι σήμερα, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC), στον οποίο καταγράφηκαν πρόσφατα οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη του μποζόνιου του Χιγκς, έχει δώσει μέχρι σήμερα πάνω από 100 Petabyte δεδομένων, ή περίπου 4 εκατομμύρια δίσκους Blu-ray, τα οποία μοιράστηκαν σε 100 κέντρα επεξεργασίας και αποθήκευσης σε όλο τον κόσμο. «Βασικός στόχος είναι να δώσουμε σε επιστήμονες σε όλο τον κόσμο την ευκαιρία να εργαστούν με τα δεδομένα του LHC» αναφέρει ο Ντέιβιντ Φόστερ, αναπληρωτής διευθυντής υπολογιστικών συστημάτων στο CERN. Οι μεγάλες ανακαλύψεις που περιμένει η επιστημονική κοινότητα από τον LHC είναι η ανίχνευση δυσδιάκριτων σημάτων μέσα σε ολόκληρους ωκεανούς δεδομένων. Στην πραγματικότητα, ο όγκος της πληροφορίας είναι τόσο μεγάλος ώστε τα συστήματα του επιταχυντή αδυνατούν να αποθηκεύουν όλα τα δεδομένα και χρησιμοποιούν φίλτρα ώστε να καταγράφουν μόνο συγκεκριμένα σήματα. Όσο μικρότερες είναι οι δυνατότητες των δικτύων που μεταφέρουν τα δεδομένα σε όλο τον κόσμο, τόσο πιο αυστηρά πρέπει να είναι αυτά τα φίλτρα και τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος να χαθούν πολύτιμα δεδομένα χωρίς κανείς να το αντιληφθεί. ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.

Τι θα γίνει τελικά αν δεν υπάρχει το μποζόνιο Higgs; Τι θα γίνει αν το 2012 δεν επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του Higgs; υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις αν το σωματίδιο του Θεού όπως ονομάστηκε από τα ΜΜΕ δεν υπάρχει; Ναι, γιατί, δεν χρειαζόμαστε υποχρεωτικά το μποζόνιο Higgs για να δοθεί μάζα στα σωματίδια. Ανοίγει έτσι η πόρτα για πιο εξωτικά είδη της φυσικής, συμπεριλαμβανομένων των πρόσθετων σωματιδίων και δυνάμεων. Ο θεωρητικός Matt Strassler του Πανεπιστημίου Rutgers λέει πως το μποζόνιο Higgs είναι απλώς ένα κυματισμός στο λεγόμενο πεδίο Higgs, που στην πραγματικότητα αυτό θεωρείται ότι δίνει μάζα σε όλα τα άλλα σωματίδια. «Το φτωχό πεδίο Higgs εργάζεται στην αφάνεια, προστατεύοντας το σύμπαν από την καταστροφή, αλλά δεν εισπράττει τίποτα από αυτά που αξίζει," σχολιάζει ο Strassler. Οι φυσικοί ψάχνουν μόνο για το σωματίδιο Higgs γιατί είναι ο ευκολότερος τρόπος για να αποκτήσουν πρόσβαση στον τομέα. Αν αυτοί δεν το βλέπουν, τότε αυτό μας δείχνει πως το πεδίο είναι διαφορετικό από αυτό που προβλέπεται από το Καθιερωμένο Μοντέλο. Κανονικά, τα σωματίδια στα πεδία είναι σαν τους κυματισμούς σε λίμνες – για παράδειγμα τα φωτόνια είναι κυματισμοί στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Αλλά αν το πεδίο μοιάζει περισσότερο σαν μελάσα από ότι νερό, τότε οι κυματισμοί σβήνουν πάρα πολύ γρήγορα για να μπορέσουμε να το ανιχνεύσουμε. Κι αυτό σημαίνει ότι η ύλη θα μπορούσε να αποκτήσει τη μάζα του από ένα παχύ πεδίο σαν το Higgs, που δεν έχει όμως κανένα σχετικό σωματίδιο. Για να πάρουμε ένα τέτοια ‘κολλώδες’ πεδίο, οι θεωρητικοί πρέπει να πάνε σε πιο εξωτικές δυνατότητες – όπως νέα σωματίδια και δυνάμεις της φύσης. "Δεν μπορείτε να πάρετε την κατάσταση όπου δεν υπάρχει σωματίδιο Higgs εκεί, εκτός κι αν προσθέσετε κάτι άλλο," δήλωσε ο Strassler. Τι σημαίνει πιο εξωτικές δυνατότητες; Η ύπαρξη μιας νέας δύναμης, που ονομάζεται technicolor, θα μπορούσε επίσης να δώσει σωματίδια μάζα, χωρίς την ανάγκη ενός μποζονίου Higgs. Το technicolour θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν μια βαρέως τύπου εκδοχή της ισχυρής πυρηνικής δύναμης, η οποία ως γνωστόν δεσμεύει μαζί τα κουάρκ μέσα στους πυρήνες των ατόμων. Η δύναμη Technicolor θα μπορούσε να γεμίζει το διάστημα με ζεύγη από ακόμα πιο νέα σωματίδια, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σούπα, μέσω του οποίου τα άλλα σωματίδια θα ταξίδευαν, κερδίζοντας μάζα κατά τη διαδικασία αυτή του ‘ταξιδιού’ τους. "Θα ήταν μια εξαιρετική εναλλακτική λύση, εάν το Higgs δεν υπάρχει," λέει ο νομπελίστας Steven Weinberg. "Σε αυτή την περίπτωση θα υπήρχε μια ολόκληρη σειρά από άλλα σωματίδια, κατά πάσα πιθανότητα σε υψηλότερες ενέργειας, που μπορεί να ανακαλύψει ο LHC. Αλλά ο επιταχυντής LHC δεν θα βρει το μποζόνιο. Δεν θα ήταν ένα μποζόνιο, με τη συνήθη έννοια." Υπάρχουν ακόμη πιο εξωτικές ιδέες; Η ύπαρξη μιας τέταρτης διάστασης του χώρου, πέραν των τριών που βιώνουμε, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί τα σωματίδια έχουν διαφορετικές μάζες – γεγονός που αποδίδεται συνήθως στο μποζόνιο Higgs. Οι διαφορετικοί τύποι των σωματιδίων θεωρείται ότι έχουν διαφορετικές μάζες, επειδή αλληλεπιδρούν με το πεδίο Higgs με δυνάμεις διαφορετικής ισχύος. Αλλά αν υπάρχει μια επιπλέον διάσταση του χώρου, τα σωματίδια μπορούν να έχουν υψηλότερες ενεργειακές καταστάσεις, οι οποίες εμφανίζονται μόνο στην επιπλέον 4η διάσταση. Στην συνηθισμένη σωματιδιακή φυσική, τα σωματίδια έχουν μια βασική ενέργεια που ονομάζεται θεμελιώδη κατάσταση και μπορεί να έχουν διεγερμένες καταστάσεις με μεγαλύτερη ενέργεια πάνω από αυτήν. Επειδή η ενέργεια σχετίζεται με τη μάζα μέσω της σχέσης E=mc2, οι διεγερμένες καταστάσεις ‘ζυγίζουν’ ελαφρώς περισσότερο από την θεμελιώδη κατάσταση. Σε έναν κόσμο με τέσσερις χωρικές διαστάσεις, τα σωματίδια έχουν μια πλήρη γκάμα (εύρος) διεγερμένων καταστάσεων, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους είναι παγιδευμένο στην επιπλέον διάσταση, όπου δεν μπορούμε να την δούμε. Οι αθέατες καταστάσεις ενός απλού είδους σωματιδίου τελικά θα μοιάζουν με διαφορετικά σωματίδια στον 3D κόσμο μας. Χρειάζεστε ένα πεδίο σαν το Higgs για να δώσει μάζα σε ένα σωματίδιο στην θεμελιώδη του κατάσταση, αλλά μία επιπλέον διάσταση μπορεί να εξηγήσει γιατί βλέπουμε τα σωματίδια με διαφορετικές μάζες, χωρίς να επικαλείται το συνηθισμένο μποζόνιο Higgs. "Αυτός θα ήταν ένας τρόπος ώστε να γίνουν διακρίσεις μεταξύ των σωματιδίων και να αποκτήσουν διαφορετικές μάζες, ο οποίος όμως δεν κάνει καμία αναφορά σε κανένα μποζόνιο Higgs ή οτιδήποτε”, εξηγεί ο θεωρητικός του CERN John Ellis. Τελικά γιατί να πάρουμε αυτές τις εναλλακτικές ιδέες στα σοβαρά; «Είναι η δουλειά των θεωρητικών φυσικών να παίζουν με όλες τις διαφορετικές δυνατότητες, έτσι ώστε οι πειραματιστές να έχουν όλα τα εργαλεία που χρειάζονται όταν τελικά ανακαλύψουν ή δεν ανακαλύψουν κάτι στον LHC, που αυτός μόνο θα αποκαλύψει ή δεν θα αποκαλύψει τι υπάρχει στην πραγματικότητα”, συμπληρώνει ο Ellis. Ό,τι κι αν βρει ο LHC, η προοπτική του να πάρει μια πλημμύρα δεδομένων είναι συναρπαστική, τονίζει ο Tonelli. "Αυτή είναι η ατμόσφαιρα εδώ. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι αγγίζουμε πραγματικά κάτι το σημαντικό." Ο μηχανισμός Higgs. Για να κατανοήσουμε τον μηχανισμό Higgs, ας φανταστούμε μια συγκέντρωση φυσικών οι οποίοι βρίσκονται ομοιόμορφα κατανεμημένοι μέσα σε μια αίθουσα, και συζητούν με τους διπλανούς τους. Μια όμορφη φυσικός μπαίνει και διασχίζει την αίθουσα. Όλοι οι φυσικοί απ’ όπου περνάει, μαζεύονται και συνωθούνται γύρω της. Καθώς δηλαδή διασχίζει την αίθουσα, έλκει τα πρόσωπα που βρίσκονται κοντά της, ενώ αυτά που προσπέρασε, επιστρέφουν στις κανονικές αποστάσεις μεταξύ τους. Επειδή πάντα υπάρχει ένας σωρός ανθρώπων γύρω της, αυτή αποκτά μεγαλύτερη μάζα απ’ ότι θα είχε αν ήταν μόνη της. Αυτό υπονοεί ότι έχει τώρα περισσότερη ορμή για την ίδια ταχύτητα κίνησης. Δηλαδή, όταν κινείται είναι δυσκολότερο να σταματήσει, ενώ όταν σταματήσει, είναι δυσκολότερο να ξεκινήσει ξανά, διότι ο σωρός γύρω της πρέπει να κινηθεί και αυτός. Στις τρεις διαστάσεις και με τις περιπλοκές που φέρνει η σχετικότητα, αυτός περίπου είναι ο μηχανισμός του Higgs. Το πεδίο Higgs θεωρείται ως υπόβαθρο όλου του χώρου. Απ’ οπουδήποτε περνάει ένα σωματίδιο, αυτό παραμορφώνει τοπικά το πεδίο Higgs. Η παραμόρφωση αυτή που έχει ως αντίστοιχο τη συγκέντρωση των ανθρώπων γύρω από την όμορφη φυσικό που εισέρχεται στην αίθουσα, γεννάει τη μάζα του σωματιδίου. Η ιδέα προέρχεται από τη φυσική της στερεάς κατάστασης. Αντί για ένα πεδίο που γεμίζει όλο το χώρο, σ’ ένα στερεό σώμα, υπάρχει το πλέγμα των θετικών ιόντων του κρυστάλλου. Όταν ένα ηλεκτρόνιο κινείται μέσα στο πλέγμα των ιόντων, τα ιόντα έλκονται από αυτό, κάνοντας έτσι τη φαινομενική μάζα του ηλεκτρονίου να είναι ακόμη και 40 φορές μεγαλύτερη από αυτή του ελευθέρου ηλεκτρονίου. Το πεδίο Higgs στο κενό, αποτελεί ένα τέτοιο είδος υποθετικού πλέγματος, που γεμίζει όλο το Σύμπαν. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε γιατί τα σωματίδια Z και W που είναι οι φορείς των ασθενών αλληλεπιδράσεων, έχουν τόσο μεγάλη μάζα, ενώ το φωτόνιο που είναι ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης, δεν έχει καθόλου μάζα. http://www.physics4u.gr/blog/?p=4330 Οι πιθανότερες τιμές για το Higgs όπως τις βρήκαν τα δύο πρόσφατα πειράματα είναι γύρω στα 124-125 GeV (η κύρια αιχμή στα αποτελέσματα). Το ATLAS το βλέπει από 115,5 έως 131 GeV και από 115 έως 127 GeV το CMS

Πελώριο σκάφος θα εκτοξεύει διαστημόπλοια. Ο Αμερικανός μεγιστάνας Πολ Άλεν που εκτός των άλλων δραστηριοτήτων του δραστηριοποιείται έντονα στον τομέα του διαστημικού τουρισμού παρουσίασε τα σχέδια ενός γιγάντιου σκάφους που θα λειτουργεί ως εναέριος εκτοξευτήρας διαστημοπλοίων. Το Stratolaunch είναι το μεγαλύτερο αεροσκάφος που έχει κατασκευαστεί ποτέ και το άνοιγμα των φτερών του θα έχει έκταση 116 μέτρων, μεγαλύτερη από αυτή ενός γηπέδου ποδοσφαίρου! Ιπτάμενος γίγαντας. Ο Πολ Άλεν, συνιδρυτής της Microsoft, συνεργάζεται με τον πρωτοπόρο σχεδιαστή αεροδιαστημικών ιπτάμενων μηχανών Μπερτ Ράταν με τον οποίο είχαν συνεργαστεί και το 2004 στον μεγάλο διαγωνισμό για την κατασκευή του πρώτου ιδιωτικού διαστημικού σκάφους. Το Stratolaunch διαθέτει έξι μηχανές 747 που θα του δίνουν την απαραίτητη ισχύ ώστε να μεταφέρει κάποιο διαστημικό σκάφος ψηλά στην ατμόσφαιρα και αυτό να εκτοξεύεται από εκεί έξω από τον πλανήτη μας. «Το Stratolaunch είναι το επόμενο μεγάλο βήμα: μια ιδιωτική διαστημική πλατφόρμα» ανέφερε ο Άλεν κατά την παρουσίαση των σχεδίων του Stratolaunch που σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα είναι έτοιμο να ξεκινήσει τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις του σε τέσσερα χρόνια. Η NASA υποδέχτηκε με θερμό τρόπο την παρουσίαση του Stratolaunch και τόνισε ότι είναι πολύ θετική η ιδιωτική συμβολή στον διαστημικό τομέα. http://www.youtube.com/watch?v=sh29Pm1Rrc0 Μικρές ειδήσεις. Το Curiosity προχωρει σε διαστημικές έρευνες. Το αμερικανικό επιστημονικό εργαστήριο με το αριανό όχημα Curiosity προχώρησε σε διαστημικές έρευνες που θα διαρκέσουν 8 μήνες κατά τη πτήση του εργαστηρίου προς τον Κόκκινο πλανήτη. Το εργαστήριο τοποθετήθηκε σε διαστημική τροχιά τον περασμένο μήνα. Η προσεδάφισή του στην επιφάνεια του Κόκκινου πλανήτη προβλέπεται να γίνει τον Αύγουστο του 2012. Οι έρευνες, που κάνει το Curiosity έχουν μεγάλη σημασία για την προετοιμασία της πτήσης του ανθρωπου στον ΄Αρη. Στο Curiosity είναι τοποθετημένη μία ρωσική συσκευή ανίχνευσης του νερού στον ΄Αρη. Η εκτόξευση του «Σογιούζ» προγραμματίζεται για το Δεκέμβριο. Οι ρωσικοί πύραυλοι-φορείς «Σογιούζ» προγραμματίζεται να εκτοξεύονται από το ευρωπαϊκό κοσμοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα (Ν. Αμερική) τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο. Όπως ανακοίνωσε η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος Ρωσκόσμος, η πλησιέστερη εκτόξευση προγραμματίζεται για τις 17 Δεκεμβρίου. Ο πύραυλος θα μεταφέρει σε τροχιά 5 γαλλικού δορυφόρους (Pleiades - 1 και ELISA - 4) και ένα χιλιανό (SSOT). Η πρώτη εκτόξευση ρωσικού πυραύλου-φορέα «Σογιούζ» από το κοσμοδρόμιο Κουρού πραγματοποιήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 2011 και μετέφερε σε τροχιά δύο δορυφόρους για το ευρωπαϊκό δορυφορικό πλοηγικό σύστημα Galileo. Το ΔΔΣ θα φιλοξενήσει το πρώτο ιδιωτικό διαστημόπλοιο. Η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) προγραμμάτισε για τις 7 φεβρουαρίου του 2012 την πτήση του ιδιωτικού φορτηγού διαστημοπλοίου Dragon στο Διάστημα. Ο πύραυλος Falcon 9 θα το μεταφέρει για σύζευξη με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. ΄Ετσι ανακοίνωσε η NASA. Η NASA και η εταιρεία Space X σχεδιάζουν να συνενώσουν δύο πτήσεις αξιολόγησης – την προσέγγιση στο ΔΔΣ και τη σύζευξη με το Σταθμό. Σε περίπτωση επιτυχίας το διαστημόπλοιο Dragon, που είναι ικανό να μεταφέρει στο ΔΔΣ φορτία 6 τόνων, θα αρχίσει να εκτελεί τακτικές γραμμές. Συνολικά προβλέπεται να πραγματοποιηθούν τουλάχιστον 12 τέτοιες αποστολές. Η Λευκορωσία θα εκτοξεύσει δορυφόρο. Η Λευκορωσία ετοιμάζεται να εκτοξεύσει δορυφόρο για την εξ’ αποστάσεως βολιδοσκόπηση της Γης. Η εκτόξευσή του μαζί με έναν παρόμοιο ρωσικό δορυφόρο προγραμματίστηκε για το πρώτο εξάμηνο του 2012 από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. ΄Ετσι ανακοίνωσε η Ακαδημία Επιστημών της Λευκορωσίας. Ο λευκορωσικός δορυφόρος θα κάνει δυνατή την διαστημική φωτογράφιση όλου του εδάφους της Δημοκρατίας. Η Ρωσία και η Λευκορωσία σχεδιάζουν να δημιουργήσουν στο μέλλον ένα διαστημικό σύστημα που θα χρησιμοποιείται προς το συμφέρον του Ενωσιακού κράτους. Κάμερα φωτογραφίζει τα... φωτόνια. Ερευνητές του ΜΙΤ ανέπτυξαν μια τεχνολογία που επιτρέπει την καταγραφή εικόνων με ρυθμό 1 τρισεκατομμύριο καρέ ανά δευτερόλεπτο! Ενσωμάτωσαν την τεχνολογία σε μια κάμερα και κατάφεραν να απαθανατίσουν και μάλιστα σε αργή κίνηση την κίνηση του φωτός καθώς αυτό διέρχεται μέσα από αντικείμενα. Η εξέλιξη είναι άκρως εντυπωσιακή αν αναλογιστούμε ότι το φως κινείται με ταχύτητα ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από μια σφαίρα. Η κάμερα που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές διέθετε έναν μόνο φακό που «συνεργαζόταν» όμως με 500 αισθητήρες οι οποίοι είχαν τοποθετηθεί δίπλα της. «Έχουμε δημιουργήσει μια εικονική, slow-motion κάμερα, με την οποία μπορούμε να δούμε τα φωτόνια, τα σωματίδια του φωτός να κινούνται μέσα στο χώρο», δηλώνει ο Ραμές Ρασκάρ, καθηγητής στο MIT Media Lab και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Σύμφωνα με τους ερευνητές η τεχνολογία τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ιατρικές απεικονίσεις, σε βιομηχανικές εφαρμογές και ενδεχομένως αργότερα ακόμη και σε φωτογραφικές μηχανές του εμπορίου. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=434749&h1=true

Ακόμη ένας κομήτης πρόκειται να "συντριβεί" στον Ήλιο. Ένας ακόμη κομήτης πρόκειται να συντριβεί στον Ήλιο προκαλώντας ένα εντυπωσιακό θέαμα το οποίο όμως θα είναι ορατό μόνο από τους αστρονόμους καθώς η λαμπρότητα του Ήλιου δεν θα επιτρέψει την παρατήρησή του με γυμνό μάτι από τη Γη. Ο κομήτης ονομάζεται Lovejoy (C/2011 W3) με μήκος 200 μέτρων κατευθύνεται ολοταχώς στον Ήλιο όπου και θα συντριβεί (εξαϋλωθεί καλύτερα) μεταξύ 15 και 16 Δεκεμβρίου. Το θέαμα τουλάχιστον για τα ειδικά μηχανήματα παρατήρησης και τους δορυφόρους επισκόπησης του Ήλιου θα είναι εντυπωσιακό καθώς η λάμψη θα είναι του μεγέθους της Αφροδίτης ή του Κρόνου. Πρόκειται για ένα «βουτηχτή» του Ήλιου, εξηγεί ο Karl Battams από το Ναυτικό Εργαστήριο Έρευνας Πρακτικά θα περάσει σε απόσταση 140.000 χλμ. Κάνοντας «σκι» στην Ηλιόσφαιρα . Η απόσταση αυτή όμως δεν θα είναι ικανή να σώσει τον παγωμένο κομήτη από την πλήρη καταστροφή εξαιτίας της ηλιακής θερμότητας αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο νέφος από σκόνη το οποίο θα ανακλάσει το ηλιακό φως. Ο C/2011 W3 ανακαλύφθηκε στις 2 Δεκεμβρίου από τον Αυστραλό ερασιτέχνη αστρονόμο Terry Lovejoy και ανήκει στην οικογένεια των κομητών Kreutz οι οποίοι με τη σειρά τους αποτελούν θραύσματα ενός μεγαλύτερου κομήτη ο οποίος εκτιμάται ότι διαλύθηκε ύστερα από σύγκρουση στις αρχές του 12ου αιώνα (1100 μ.χ).

Το μποζόνιο Higgs μπορεί να το έχουμε δει λένε οι φυσικοί στο CERN. Το πιο πολυπόθητο βραβείο στη σωματιδιακή φυσική – το μποζόνιο Higgs – μπορεί να το είδαμε στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στη Γενεύη, είπαν οι ερευνητές σε μια συνέντευξη τύπου την Τρίτη . Οι φυσικοί ανακοίνωσαν ότι δύο πειράματα στον LHC (ATLAS και CMS) είδαν ενδείξεις του Higgs με την ίδια περίπου μάζα, φέρνοντας έναν τεράστιο ενθουσιασμό στις τάξεις των φυσικών. Το απλό γεγονός ότι τόσο ο ανιχνευτής ATLAS όσο και ο CMS φαίνεται να είδαν την ίδια σχεδόν μάζα ήταν αρκετό για να προκαλέσει ένα τεράστιο ενθουσιασμό στην κοινότητα της φυσικής των σωματιδίων. Όμως, ο επιταχυντής LHC δεν έχει ακόμα αρκετά δεδομένα για να διεκδικήσουν σίγουρα την ανακάλυψη του. Η οριστική ανακάλυψη του Higgs θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά επιτεύγματα των τελευταίων 60 ετών. Είναι πολύ σημαντικό γιατί μας επιτρέπει να κατανοήσουμε το Σύμπαν, αλλά δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ από τα πειράματα. Αυτό το βασικό δομικό στοιχείο του σύμπαντος είναι ένα σημαντικό στοιχείο που μέχρι τώρα έλειπε από το καθιερωμένο μοντέλο – το «βιβλίο οδηγιών» που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν τα σωματίδια και οι δυνάμεις. Δύο ξεχωριστά πειράματα στον LHC – ATLAS και CMS – έχουν διενεργήσει ανεξάρτητες έρευνες για το μποζόνιο. Επειδή το Καθιερωμένο Μοντέλο δεν προβλέπει την ακριβή μάζα για το σωματίδιο Higgs, οι φυσικοί πρέπει να χρησιμοποιήσουν τους επιταχυντές, όπως ο LHC, για τη συστηματική εξέταση της περιοχής μέσα στην οποία θα βρίσκεται η μάζα του. Στο σεμινάριο που έγινε την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου στο CERN, ο επικεφαλής των ATLAS και CMS, δήλωσε ότι βλέπουν "αιχμές" στα δεδομένα τους που έχουν περίπου την ίδια μάζα: 124-125 GeV. Συγκεκριμένα αν υπάρχει, το πιθανότερο είναι να έχει μάζα από 115,5 έως 131 GeV σύμφωνα με το πείραμα ATLAS, και στο διάστημα από 115 έως 127 GeV σύμφωνα με το CMS. “Η αιχμή μπορεί να οφείλεται σε μια διακύμανση, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι κάτι πιο ενδιαφέρον. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τίποτα σε αυτό το στάδιο", δήλωσε ο Fabiola Gianotti, εκπρόσωπος για το πείραμα Άτλας. Ο δε Guido Tonelli, εκπρόσωπος του πειράματος CMS, δήλωσε: “Η αιχμή είναι πιο συμβατή με το Καθιερωμένο Μοντέλο Higgs στην περιοχή των 124 GeV και κάτω, αλλά η στατιστική βεβαιότητα δεν είναι αρκετά μεγάλη για να πούμε οτιδήποτε σίγουρο. Από σήμερα, αυτό που βλέπουμε είναι σύμφωνο είτε με μια διακύμανση υποβάθρου ή με την παρουσία του μποζονίου." Ο Rolf-Dieter Heuer, γενικός διευθυντής του CERN, δήλωσε ότι παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ των δύο πειραμάτων, χρειαζόμαστε περισσότερο σίγουρους αριθμούς. Καμία από τις αιχμές που είδαν τα πειράματα δεν έχουν περισσότερο από ”δύο σίγμα" επίπεδο βεβαιότητας. Και μόνο αν κάνουμε ανεξάρτητες επιβεβαιώσεις του Higgs με άλλα πειράματα και βρίσκαμε ευρήματα με πέντε σίγμα θα γίνονταν δεκτά από όλους. Το επίπεδο των “πέντε σίγμα" σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότερη από 1 σε 1.000.000 πιθανότητα τα δεδομένα της αιχμής να είναι ένα στατιστικό λάθος. Η διαδικασία με επίπεδο «τριών σίγμα» αντιπροσωπεύει περίπου την ίδια πιθανότητα με το αν πετάξουμε ένα νόμισμα και βρούμε οκτώ κεφάλια στη σειρά. Ενώ «πέντε σίγμα», από την άλλη πλευρά, θα αντιστοιχούσε αν πετώντας το νόμισμα βρίσκαμε 20 κεφάλια στη σειρά. Ένας άλλος παράγοντας που περιπλέκει τα πράγματα είναι ότι αυτοί οι δελεαστικοί υπαινιγμοί βρίσκονται μόνο σε μια χούφτα γεγονότων από τα δισεκατομμύρια των συγκρούσεων που αναλύθηκαν στον LHC. Ο Rolf-Dieter Heuer, γενικός διευθυντής του CERN δήλωσε: "Μπορούμε να παραπλανηθούμε από τον μικρό αριθμό των συμβάντων, γι ‘αυτό χρειαζόμαστε περισσότερα στατιστικά στοιχεία", αλλά πρόσθεσε: “Είναι συναρπαστικό αυτό που ήδη βρήκαμε" Αν υπάρχει, το Higgs είναι πολύ βραχύβια, τότε γρήγορα διασπάται ή μετατρέπεται σε πιο σταθερά σωματίδια. Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τρόποι να συμβεί αυτό, που δίνει στους επιστήμονες διαφορετικές διαδρομές για να αναζητήσουν το μποζόνιο. Ειδικότερα οι φυσικοί εξέτασαν διαδρομές διάσπασης για το σωματίδιο Higgs, που παράγουν μια χούφτα μόνο γεγονότων, αλλά έχουν το πλεονέκτημα ότι διαθέτουν λιγότερο θόρυβο στα δεδομένα. Αυτός ο θόρυβος του περιβάλλοντος αποτελείται από τυχαίους συνδυασμούς των γεγονότων, μερικά από τα οποία μπορεί να μοιάζουν με την διάσπαση του Higgs. Άλλοι τρόποι διάσπασης παράγουν μεν περισσότερα γεγονότα – που είναι καλύτερο για την στατιστική βεβαιότητα – αλλά και περισσότερο θόρυβο δε. Ο Heuer δήλωσε πως οι φυσικοί είχαν «συμπιεστεί» μεταξύ αυτών των δύο επιλογών. Ο Stefan Soldner-Rembold, από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ χαρακτήρισε την ποιότητα των αποτελεσμάτων του LHC "εξαιρετική", προσθέτοντας: “Μέσα σε ένα χρόνο θα είμαστε σε θέση ίσως να γνωρίζουμε αν το σωματίδιο Higgs υπάρχει, αλλά είναι πιθανόν να μην πρόκειται για ένα χριστουγεννιάτικο δώρο . " Πάντως, ακόμα και αν βρεθεί το «σωματίδιο του Θεού», πάλι θα παραμένει ανοιχτό το ερώτημα όχι γιατί έχουν μάζα τα άλλα υποατομικά σωματίδια, αλλά γιατί έχουν τη συγκεκριμένη μάζα. Όπως δήλωσε η φυσικός του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Λίζα Ράνταλ, σύμφωνα με την θεωρία του κβαντικού πεδίου (που συνδυάζει την κβαντομηχανική και την ειδική σχετικότητα), οι μάζες αυτές θα έπρεπε να είναι χιλιάδες τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες. Άρα, θα πρέπει να αναμένεται μελλοντικά μία ακόμα σημαντικότερη ανακάλυψη, πέρα από το «Χιγκς», που θα ερμηνεύσει καλύτερα το «Καθιερωμένο Μοντέλο». Τέλος, όπως δήλωσε ο διάσημος φυσικός Στίβεν Γουάινμπεργκ, του πανεπιστημίου του Τέξας, ένας από τους «πατέρες» του «Καθιερωμένου Μοντέλου» στη δεκαετία του ΄60, τυχόν αποκλεισμός της ύπαρξης του σωματιδίου του Χιγκς ανοίγει το δρόμο για την αναζήτηση μίας πιο «εξωτικής» Φυσικής, με περισσότερα υποατομικά σωματίδια, περισσότερες δυνάμεις και έξτρα διαστάσεις στην Φύση, από όσες είναι γνωστές ως τώρα…Πηγή: BBC

Πράσινο φως για την κατασκευή του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου του κόσμου. To Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO), ένας οργανισμός αστρονομικής έρευνας στον οποίο συμμετέχουν 15 ευρωπαϊκές χώρες, έδωσε το πράσινο φως για τα πρώτα στάδια κατασκευής του μεγαλύτερου οπτικού τηλεσκοπίου που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Το «Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (ELT), ένα θαύμα της μηχανικής, θα έχει κάτοπτρο διαμέτρου 39,2 μέτρων. Το σημερινό μεγαλύτερο τηλεσκόπιο, το Μεγάλο Διοπτρικό Τηλεσκόπιο, με κάτοπτρο διαμέτρου 11,9 μέτρων, θα μοιάζει με νάνο μπροστά του. To ELT θα κατασκευαστεί στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, η οποία ήδη φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό παρατηρητηρίων, χάρη στο υψόμετρο και την εξαιρετικά καθαρή της ατμόσφαιρα. Θα βλέπει ένα μεγάλο μέρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, από το υπεριώδες μέχρι το ορατό και το υπέρυθρο, ώστε να μπορεί μεταξύ άλλων να εντοπίζει πλανήτες σαν τη Γη που περιφέρονται γύρω από μακρινά άστρα. Το πράσινο φως που έδωσε το ΔΣ του ESO αφορά την κατασκευή των δρόμων που θα εξυπηρετούν τη νέα εγκατάσταση. Ωστόσο η τελική έγκριση για την υλοποίηση του έργου αναμένεται να καθυστερήσει μέχρι τα μέσα του 2012, δεδομένου ότι αρκετές από τις 15 χώρες-μέλη του ESO δεν έχουν εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κονδύλια. Το συνολικό κόστος εκτιμάται στο 1,1 δισ. ευρώ, ενώ το τηλεσκόπιο προγραμματίζεται να «δει το πρώτο φως» γύρω στο 2020. «Σε ένα πρόγραμμα αυτού του μεγέθους, η έγκριση των επιπλέον κονδυλίων είναι αναμενόμενο να παίρνει χρόνο» σχολίασε στο δικτυακό τόπο του Science ο Τιμ ντε Ζέου, γενικός διευθυντής του ESO. Η Τσεχία, η Σουηδία και η Φινλανδία έχουν ήδη δεχθεί να αυξήσουν τη συνεισφορά τους κατά 2%, ώστε να καλυφθεί ο τελικός προϋπολογισμός, ενώ οι υπόλοιπες χώρες-μέλη ζήτησαν περισσότερο χρόνο για να βρουν τα απαιτούμενα κονδύλια. Η Ελλάδα δεν είναι μέλος του ESO. Στις ΗΠΑ, οι αστρονόμοι πασχίζουν στο μεταξύ να εξασφαλίσουν κονδύλια για την κατασκευή δύο ανταγωνιστικών αλλά μικρότερων τηλεσκοπίων: το Γιγάντιο Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο με κάτοπτρο 24,5 μέτρων και το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων με κάτοπτρο 30 μέτρων. Νέο, το σημαντικότερο στάδιο μελέτης του αστεροειδούς Vesta. Ο αμερικανικός διαπλανητικός καθετήρας Dawn (Αυγή) κατεβάστηκε με επιτυχία σε ύψος 210 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του αστεροειδούς Vesta και προχώρησε στο σημαντικότερο στάδιο μελέτης του. Μέσα σε 10 εβδομάδες, ο καθετήρας θα πρέπει να αναγνωρίσει τη σύνθεση των στοιχείων της επιφάνειας του αστεροειδούς και να αναλύσει τα χαρακτηριστικά του βαρυτικού πεδίου του,- ανακοίνωσε η NASA. Ο αστεροειδής Vesta, διαμέτρου 530 χιλιομέτρων, είναι το δεύτερο σε μέγεθος σώμα στη ζώνη των αστεροειδών ανάμεσα στον ΄Αρη και τον Δία. Οι αστρονόμοι για μεγάλο χρονικό διάστημα παρακολουθούσαν τον αστεροειδή Vesta, αλλά πριν την αποστολή του Dawn δεν είχαν σωστή αντίληψη για την επιφάνειά του. Προβλέπεται ότι στον αστεροειδή Vesta κάποτε υπήρξε νερό, το οποίο είναι ένας από τους όρους εμφάνισης της ζωής.

Η σύγκρουση με ένα αστεροειδή μπορεί να έχει αλλάξει την τροχιά του Ερμή. Αστρονόμοι προτείνουν ότι ο Ερμής μπορεί να είχε τεθεί στην περίεργη τροχιά του μετά από πρόσκρουση ενός αστεροειδούς, που συνέβη πριν από πολύ καιρό. Η ιδέα αυτή εμφανίστηκε μετά από παρατηρήσεις ότι ο εσώτατος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος δεν είναι παλιρροιακά κλειδωμένος με τον Ήλιο. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να δει κανείς στη Σελήνη, η οποία διατηρεί πάντα το ίδιο πρόσωπο προσανατολισμένο προς τον πλανήτη μας. Αν η Σελήνη δεν ήταν κλειδωμένη με αυτόν τον τρόπο με ισχυρές παλιρροιακές δυνάμεις, τότε επίσης θα περιστρέφονταν γύρω από τον άξονά της, όπως και ο πλανήτης μας. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν ημέρες ή νύχτες στο φεγγάρι, αλλά μάλλον μια φωτεινή και μια νυκτερινή πλευρά. Η κατάσταση αυτή δημιουργείται από το γεγονός ότι τα δύο αντικείμενα βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Ομοίως, οι αστρονόμοι ανέμεναν να δούνε τον Ερμή να είναι παλιρροιακά κλειδωμένος με τον ήλιο (που είναι το πιο κοντινό του αντικείμενο), εξετάζοντας το πόσο κοντά τα βρίσκονται τα δύο αντικείμενα. Με έκπληξη οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο πλανήτης περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, τρεις φορές κατά τη διάρκεια δύο πλήρων κύκλων γύρω από τον Ήλιο. Αυτό ισοδυναμεί με το να βιώνει ο πλανήτης Ερμής τρεις ημέρες κατά τη διάρκεια δύο ετών του. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είχε μπερδέψει τους ειδικούς για πολλά χρόνια, και είχαν προταθεί αρκετές εξηγήσεις. Ωστόσο, καμία από αυτές δεν θα μπορούσε να ευθύνεται εξ ολοκλήρου για το τι συνέβη. Αρχικά, αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι ο πλανήτης ήταν κάποτε παλιρροιακά κλειδωμένος με τον Ήλιο. Οι αστρονόμοι λένε ότι ο πλανήτης περιστρέφεται αντίθετα με την κατεύθυνση που ταξιδεύει στην τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Ενώ κάποτε ο Ερμής είχε ρυθμό περιστροφής σύγχρονο με τον ήλιο, όπως και η Σελήνη με τη Γη, εξηγεί ο ερευνητής Alexandre Correia. Ο Alexandre Correia που υπογράφει τη νέα μελέτη είναι πλανητικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Aveiro, στην Πορτογαλία και θεωρεί ότι ο αστεροειδής που μπορεί να έχει χτυπήσει τον Ερμή πολύ πριν είχε διάμετρο περίπου 70 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με μια νέα σειρά από προσομοιώσεις σε υπολογιστή, εκείνος ο διαστημικός βράχος είχε περίπου το 1/600.000 το βάρος του Ερμή, ή περίπου 550 εκατομμύρια μετρικούς τόνους. Θα μπορούσε να είχε χτυπήσει στο εσωτερικό της λεκάνης Caloris, ένα χαρακτηριστικό τοπίο στην επιφάνεια του Ερμή, που φαίνεται να είναι η πιο πιθανή υποψήφια θέση της πτώσης του αστεροειδή. Η ομάδα πίσω από τη νέα μελέτη προτείνει ότι αυτή η σύγκρουση μπορεί να ήταν και ο λόγος που ορισμένες κοιλότητες μπορούν τώρα να ανιχνευθούν μέσα στην επιφάνεια του Ερμή. Οι σχηματισμοί αυτοί μπορεί να έχουν προκληθεί από αποθηκευμένο πάγο που εξατμίστηκε, όταν ο πλανήτης έπαψε να είναι παλιρροιακά κλειδωμένος με τον Ήλιο. Λεπτομέρειες της νέας έρευνας δημοσιεύθηκαν στο online περιοδικό Nature Geoscience. Στην φωτογραφία ενας κρατήρας του Ερμή όπως τον είδε το Messenger πριν λίγους μήνες. Στο κέντρο του υπάρχει πιθανόν ένα ηφαιστειακό άνοιγμα που αναβλύζει πορτοκαλί υλικό. Κάποιες παράξενες κοιλότητες εμφανίζονται μπλε, σαν αποτέλεσμα της υψηλής ανακλαστικότητας.

Ο Άρης είναι πιο «φιλόξενος» από τη Γη! Επιστημονική ομάδα στην Αυστραλία παρουσίασε μια ανατρεπτική μελέτη στην οποία αναφέρεται ότι ο Άρης όχι μόνο διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής αλλά είναι πιο «φιλόξενος» από ό,τι η Γη, τουλάχιστον σε επίπεδο μικροβιακής ζωής. Η μόνη διαφορά είναι ότι τα περισσότερα σημεία που μπορούν να υποστηρίξουν την παρουσία ζωής στον κόκκινο πλανήτη βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του. Η μελέτη. Ερευνητές του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας μελέτησαν και συνέκριναν διάφορες παραμέτρους ανάμεσα στη Γη και στον Άρη (θερμοκρασία, ατμοσφαιρική πίεση κ.α) θέλοντας να διαπιστώσουν αν και σε τι βαθμό μπορεί ο Άρης να υποστηρίξει μορφές ζωής παρόμοιες με αυτές που υπάρχουν στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους ερευνητές σε όλες τις προηγούμενες έρευνες που έχουν δείξει ότι ο Άρης είναι εξαιρετικά αφιλόξενος για τη ζωή μελετήθηκαν συγκεκριμένες περιοχές του ενώ εκείνοι ανέλυσαν δεδομένα δεκαετιών από το σύνολο του πλανήτη. Κατέληξαν τελικά στην εκτίμηση ότι το «κατοικήσιμο» ποσοστό στον Άρη από τον πυρήνα μέχρι τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας είναι 3% - το αντίστοιχο ποσοστό για τη Γη είναι περίπου 1%. Η διαφορά είναι ότι σε σύγκριση με τη Γη στον κόκκινο πλανήτη οι περισσότερες περιοχές όπου μπορεί να υπάρξει ζωή είναι υπόγειες. Η ζωή κάτω από τον Άρη. Το περιβάλλον χαμηλών πιέσεων που διαθέτει ο Άρης δεν επιτρέπει την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του αφού γρήγορα θα εξατμιζόταν. Επίσης οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του Άρη είναι πολύ χαμηλές με τον μέσο όρο να βρίσκεται στους - 63 βαθμούς Κελσίου. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ερευνητές, κάτω από την επιφάνεια του Άρη υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη και διατήρηση της ζωής. Το βάρος του εδάφους ενισχύει την πίεση ενώ υπάρχει αρκετή ζέστη προερχόμενη από το εσωτερικό του ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν και να επιβιώνουν βακτήρια και άλλοι μικροοργανισμοί. «Η μελέτη μας είναι η πιο εμπεριστατωμένη από όσες έχουν γίνει μέχρι σήμερα για το αν και πόσο φιλόξενος είναι ο Άρης έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Είναι επίσης πολύ σημαντική με δεδομένο ότι ο άνθρωπος αποτελεί προϊόν της εξέλιξης που ξεκίνησε από τη μικροβιακή ζωή. Η μελέτη δεν απευθύνεται σε επιστήμονες που αναζητούν απαντήσεις σε φυσικούς νόμους ή σε σε όσους αναζητούν εξωγήινους που κατασκευάζουν διαστημόπλοια. Αν όμως κάποιος ενδιαφέρεται για την απαρχή της ζωής και το πώς μπορεί να γεννιέται η ζωή σε άλλους κόσμους μακριά από τη Γη θα πρέπει να ρίξει μια ματιά στη μελέτη μας» αναφέρει ο Τσάρλι Λαινγουίβερ, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrobiology.

Μικρές ειδήσεις. Η NASA θα αναζητήσει ζωή στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ επεξεργάζονται σχέδια αποστολής το 2020 στον σκεπασμένο από πάγους δορυφόρου του Δία – στην Ευρώπη δύο συσκευών καθόδου με σκοπό την αναζήτηση ιχνών ζωής εκεί. Το διαστημικό ταξίδι θα κρατήσει 6 χρόνια. Οι ραδιενεργές ζώνες του Δία είναι κατά πολύ πιο ισχυρές από ό,τι της Γης και, συνεπώς, οι συσκευές θα λειτουργήσουν πάνω στην επιφάνεια της Ευρώπης περίπου 7 μέρες και μετά θα χαλάσουν. Ταυτόχρονα η NASA σχεδιάζει να μελετήσει τον πλανήτη και από την τροχιά της – να στείλει εκεί καθετήρα βολιδοσκόπησης το ίδιο χρόνο. Οι εργασίες αυτές θα στοιχίσουν σχεδόν 4,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Διερεύνηση του ατυχήματος του Phobos-Grunt. Η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας συγκρότησε Επιτροπή για τη διερεύνηση των αιτιών της έκτακτης κατάστασης του διαπλανητικού Σταθμού Phobos-Grunt. Εκτός απ’ αυτό, η Ροσκόσμος μαζί με το Υπουργείο ΄Αμυνας αποφάσισαν να ιδρύσουν επιχειρησιακή ομάδα για τον έλεγχο της παρέκλισης του Phobos-Grunt από την τροχιά. Σήμερα οι ειδικοί της Ροσκόσμος γνωρίζουν τις παραμέτρους της τροχιάς του Σταθμού και έλεγχουν την πτήση του. Ο Proton τοποθέτησε σε καθορισμένη τροχιά δύο δορυφόρους. Ο ρωσικός πύραυλος-φορεάς Proton-M, που εκτοξεύτηκε την Κυριακή από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, τοποθέτησε με επιτυχία σε στοχοπροσηλωμένη τροχιά τον ισραηλινό δορυφόρο επικοινωνίας AMOS-5 και το ρωσικό δορυφόρο αναμετάδοσης Luch-5A. Ο ισραηλινός δορυφόρος επικοινωνίας AMOS-5 κατασκευάστηκε στη Ρωσία για τον Ισραηλινό διαχειριστή δορυφορικής τηλεπικοινωνίας της εταιρείας Spacecom. Η προβλεπόμενη διάρκεια του είναι 15 χρόνια. Η εν λόγω εκτόξευση έγινε η έννατη κατά σειρά για τον πύραυλο-φορέα τύπου Proton-M φέτος και η 372η στην ιστορία των πτήσεών του.

Το Voyager ανιχνεύει ακτινοβολίες αστρικού σχηματισμού στον Γαλαξία μας για πρώτη φορά. Έπειτα από περίπου 35 χρόνια ταξιδιού, τα δίδυμα σκάφη Voyager βρίσκονται τόσο μακριά από τον Ήλιο – πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα στο όριο του διαστρικού κενού, ώστε να μπορούν πλέον να ανιχνεύσουν ένα είδος ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα αστρικά μαιευτήρια του Γαλαξία μας. Η μεγάλη απόσταση σημαίνει ότι τα όργανα των Voyager που αναλύουν το υπεριώδες φως του διαστρικού χώρου δεν «τυφλώνονται» από την λάμψη του Ήλιου. Όπως λοιπόν τα φώτα της πόλης τυφλώνουν το νυχτερινό ουρανό, έτσι και ο ήλιος μπλοκάρει πολλά από τα σήματα που προέρχονται από τη γαλαξιακή γειτονιά μας. Το άστρο μας καθώς και τα μαγνητικά πεδία των πλανητών παίζουν το ρόλο της ασπίδας από τις κοσμικές ακτίνες και το διαστρικό άνεμο – σε γενικές γραμμές αυτό είναι καλό γεγονός, αλλά είναι κάπως απογοητευτικό, αν θέλετε να σπουδάσετε τον Γαλαξία με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Δεν μπορούμε να δούμε, για παράδειγμα, τα σήματα του υδρογόνου που μας δείχνουν τους πόνους της γέννησης των άστρων στην γειτονιά μας. Μέχρι τώρα – γιατί το διαστημόπλοιο Voyager τα έχει δει για πρώτη φορά. Οι πόνοι στο ζήτημα αυτό είναι οι εκπομπές άλφα Lyman, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται όταν ένα άτομο υδρογόνου αλλάζει την ενεργειακή του κατάσταση. Οι γραμμές Lyman-άλφα (Lyα) εμφανίζονται πιο συχνά σε πολύ μακρινούς γαλαξίες, που σημαίνει πολύ νεαρούς γαλαξίες, και συχνά το είδος των γαλαξιών που πιστεύεται ότι είναι οι πρόδρομοι του δικού μας. Επίσης, χρησιμοποιείται για τη μελέτη της κατανομής της σκοτεινής ύλης, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Οι άλφα εκπομπές θεωρείται δείκτης του σχηματισμού των άστρων (και μερικά άλλα ενδιαφέροντα φαινόμενα), επειδή αλληλεπιδρούν και συμπιέζουν με τα ψυχρά νέφη της σκόνης και των αερίων. Έτσι, θα ήταν χρήσιμο να τις μελετήσουμε στον δικό μας Γαλαξία, επειδή θα μπορούσαν να δώσουν πληροφορίες σχετικά με τον ρυθμό σχηματισμού αστέρων του Γαλαξία μας, ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Η πρώτη γεύση από τις τοπικές γραμμές Lyα είναι τώρα το τελευταίο κατόρθωμα του Voyager. Τα δύο διαστημικά σκάφη βρίσκονται στην άκρη του ηλιακού συστήματος, και έχουν παρατηρήσει κάποια περίεργα πράγματα στα σύνορα του διαστρικού διαστήματος. Σε περίπου 40 AU – η μέση απόσταση του Πλούτωνα – τα φασματόμετρα του διαστημικού σκάφους άρχισαν να παρατηρούν αυτές τις γαλαξιακές εκπομπές. Και αυτές προέρχονται από τη γενική κατεύθυνση που βρίσκονται τα αστρικά βρεφοκομεία, ακριβώς όπως είχε προβλεφθεί. Τα σημεία εκκίνησης φαίνεται να είναι από τους αστερισμούς του Σκορπιού και του Οφιούχου, για όσους από εσάς είστε περίεργοι. Η Rosine Lallement και συνεργάτες της στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού περιγράφουν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Science. «Η ακτινοβολία αυτή είναι το ίχνος που αφήνει η γέννηση θερμών άστρων. Είναι σαν να αρχίζουμε να βλέπουμε το φως ενός κεριού μέσα σε ένα κατάφωτο δωμάτιο» σχολιάζει η Λαλμόν. Τελικά, ποιό είναι το νόημα όλων αυτών; Η κατανόηση του τοπικού πεδίου Lyα μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα είδος κοσμικού μέτρου σύγκρισης, για ένα πράγμα. Οι επιστήμονες μπορούν να αρχίσουν να συγκρίνουν τον ρυθμό του αστρικού σχηματισμού στον Γαλαξία μας και τις γραμμές Lyα με άλλους γαλαξίες, και να κάνουν συγκρίσεις με άλλες περιοχές σχηματισμού στο σύμπαν. "Στην περίπτωση του Γαλαξία μας, είναι διαθέσιμη μια τεράστια ποσότητα πληροφοριών για αστέρια, αέριο και σκόνη. Τα δεδομένα Lyα του Γαλαξία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο των μοντέλων διάδοσης ακτινοβολίας που αναπτύσσονται σε μακρινούς γαλαξίες”, λένε οι συγγραφείς. Και τώρα τα κακά νέα: Τα δύο Voyagers δεν είναι σε θέση να συγκεντρώσουν περισσότερα από αυτά τα δεδομένα, επειδή βρίσκονται στη φάση της διακοπής της τροφοδοσίας τους, σημειώνει ο φυσικός Jeffrey Linsky στο Πανεπιστήμιο του Boulder. Το φασματόμετρο του Voyager 2 έχει κλείσει και το Voyager 1 δεν μπορεί να σαρώσει τον ουρανό πια, γι ‘αυτό είναι πιθανό να κλείσει σύντομα. Υπάρχει ακόμα λίγα στοιχεία που απομένουν να αναλυθούν, αλλά οποιεσδήποτε νέες παρατηρήσεις θα πρέπει να γίνουν από ένα νέο εξερευνητή, σημειώνει ο Linsky σε ένα συνοδευτικό άρθρο στο Science. Κι αυτός θα είναι το διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA, που είναι καθ’ οδόν προς τον Πλούτωνα, όπου αναμένεται να αφιχθεί το 2015, και μάλιστα έχει ένα φασματόμετρο που θα μπορούσε να κάνει μερικές από αυτές τις μετρήσεις του υδρογόνου. Πηγή: Popoular Science

Ξεκίνησε παρατηρήσεις το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο . Το ρωσικό αστροφυσικό παρατηρητήριο Spectr-R, το οποίο τέθηκε σε τροχιά στις 18 Ιουλίου του 2011, έχει σαν σκοπό την παρακολούθηση του ηλιακού πλάσματος. Το σύστημα του Plasma-F ερευνά τις παραμέτρους του ηλιακού ανέμου, του διαπλανητικού μαγνητικού πεδίου και των ηλιακών διαστημικών ακτίνων. Η διαστημική συσκευή Spectr-R έχει κατασκευαστεί στα πλαίσια του διεθνούς προγράμματος «Radioastron», και αποτελείται από μια πλατφόρμα «Navigator» και από το διαστημικό ραδιοτηλεσκόπιο RadioAstron με αντένα διαμέτρου 10 μέτρων. Το τηλεσκόπιο αυτό θεωρείται το ρωσικό Hubble, με την διαφορά ότι βλέπει ραδιοκύματα, σε αντίθεση με το Hubble που ανιχνεύει το υπεριώδες, το ορατό και το υπέρυθρο φως. Το RadioAstron θεωρείται σαν το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο που κατασκευάστηκε ποτέ και ήδη ξεκίνησε τις παρατηρήσεις του. Το ραδιοτηλεσκόπιο Spectr-R συνεργάζεται με άλλα ραδιοτηλεσκόπια επί της Γης, και με τη μέθοδο της συμβολομετρίας όλα αυτά συμπεριφέρονται σαν ένα γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο. Όταν το Spectr-R βρίσκεται στο πλέον απομακρυσμένο του σημείο από τη Γη, το σύστημα λειτουργεί σαν ένα τεράστιο τηλεσκόπιο περίπου 30 φορές όσος ο πλανήτης μας, που η ανάλυση του είναι περίπου 10.000 φορές αυτής του διαστημικού τηλεσκόπιου Hubble. Το διαστημικό σκάφος Spectr-R ξεκίνησε τον Ιούλιο σε μια επιμήκη τροχιά που εκτείνεται μεταξύ 10.000 και πάνω από 300.000 χιλιόμετρα από τη Γη. Στην πρώτη παρατήρηση του στις 15 Νοεμβρίου, το Spektr-R, ήταν περίπου 100.000 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Το διαστημικό τηλεσκόπιο συνδέεται με τρεις κεραίες των 32 μέτρων στο Ρωσικό Δίκτυο QUASAR, μία κεραία 70 μέτρων στην Ουκρανία, και το ραδιοτηλεσκόπιο των 100 μέτρων στη Γερμανία με στόχο ένα φωτεινό, μακρινό γαλαξία που ονομάζεται 0212+735. Στην πενταετή αποστολή του, το RadioAstron θα κάνει μια λεπτομερή εξέταση αντικειμένων, όπως η μαύρη τρύπα στο κέντρο του κοντινού γαλαξία M87, εν τη γενέσει πλανητικών συστημάτων καθώς και πάλσαρ (ταχύτατα περιστρεφόμενα άστρα νετρονίων). Θα εντοπίζει τα ραδιοκύματα που εκπέμπονται από μέϊζερ νερού, νέφη από μόρια νερού σε δίσκους των γαλαξιών, που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μετρήσουμε την απόσταση των γαλαξιών από τη Γη. Κι αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να μας βοηθήσει στη μελέτη της διαστολής του σύμπαντος και της σκοτεινής ενέργειας (λόγω της ακριβούς μέτρησης της ταχύτητας των γαλαξιών). Πηγή: New Scientist

Η Διώνη αποκαλύπτεται. Το διαστημικό σκάφος Cassini που τελευταία χρόνια εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του έχει πλησιάσει ένα από αυτά, τη Διώνη, και άρχισε να στέλνει εικόνες και πληροφορίες για τον δορυφόρο. Σήμερα, Δευτέρα, το Cassini θα κάνει το κοντινότερο πέρασμα του από τη Διώνη και θα τη μελετήσει για 24 ώρες. Η εξερεύνηση. Το Cassini θα βρεθεί σε απόσταση μόλις 100 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Διώνης και θα προσπαθήσει να αποκαλύψει στοιχεία για τη σύσταση και το «περιεχόμενο» του εσωτερικού της. Επίσης θα παρατηρήσει τις ρωγμές που υπάρχουν στην επιφάνεια της αναζητώντας εκπομπές θερμότητας από το εσωτερικό τους. Το Cassini θα προσπαθήσει να διαπιστώσει επίσης αν η Διώνη διαθέτει κάποιου είδους ατμόσφαιρα ανάλογη ίσως με εκείνη που εντόπισε στη Ρέα, το δεύτερο μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου που διαθέτει ένα λεπτό στρώμα ατμόσφαιρας. Η Διώνη έχει διάμετρο 1.120 χλμ και είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου που διαθέτει περίπου 60 μικρά και μεγάλα φεγγάρια. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό αύριο, Τρίτη, το Cassini θα επισκεφτεί για πολλοστή φορά τον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Αυτή τη φορά το Cassini θα μελετήσει τις εποχιακές μεταβολές στον δορυφόρο που παρουσιάζει πολύ σημαντικό ερευνητικό ενδιαφέρον αφού σύμφωνα με τους ειδικούς ο Τιτάνας μοιάζει γεωλογικά και ατμοσφαιρικά με τη Γη όταν αυτή βρισκόταν σε βρεφική ηλικία.

Με χρηματοδότηση του στρατού, το SETI ξαναρχίζει. Λίγους μήνες αφότου αναγκάστηκε να κλείσει τα βασικά του τηλεσκόπια λόγω έλλειψης κονδυλίων, το πρόγραμμα Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI) ανακοίνωσε ότι αρχίζει ξανά την έρευνα, κυρίως χάρη στη χρηματοδότηση που εξασφάλισε από την αμερικανική πολεμική αεροπορία. Η αναζήτηση θα εστιαστεί στους φιλόξενους πλανήτες που εντοπίζει το τελευταίο διάστημα το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA, και ειδικά στον πλανήτη Kepler-22b, ο οποίος έγινε πρωτοσέλιδο αυτή την εβδομάδα λόγω της ομοιότητάς του με τη Γη. O Kepler-22b, που βρίσκεται σε απόσταση 600 ετών φωτός, είναι ο πρώτος γνωστός πλανήτης που βρίσκεται στη λεγόμενη «φιλόξενη ζώνη» ενός άστρου κατηγορίας G, παρόμοιου με τον Ήλιο. «Για πρώτη φορά μπορούμε να στοχεύουμε τα τηλεσκόπιά μας σε άστρα στα οποία γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πλανητικά συστήματα» δήλωσε η Τζιλ Τάρτερ, διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας SETI. O Kepler 22b «είναι το είδος του πλανήτη που θα μπορούσε να φιλοξενεί πολιτισμό, ικανό να κατασκευάζει ραδιοπομπούς» σχολίασε. Το SETI έχει στόχο την ανίχνευση ραδιοσημάτων από εξωγήινους πολιτισμούς. Σε ανακοίνωσή του, το SETI αναφέρει ότι συγκέντρωσε τα απαιτούμενα κονδύλια από δωρητές, αλλά και από την Διοίκηση Διαστήματος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Η Διοίκηση Διαστήματος είναι απίθανο να ετοιμάζεται να αναχαιτίσει επικείμενη εισβολή από εξωγήινους, ενδιαφέρεται όμως να χρησιμοποιήσει τις εγκαταστάσεις του SETI για την παρακολούθηση εχθρικών δορυφόρων. Βασικό όργανο του SETI είναι η Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, μια ομάδας 42 ραδιοτηλεσκοπίων που βρίσκεται στην Καλιφόρνια. H συστοιχία παίρνει το όνομα του δισεκατομμυριούχου συνιδρυτή της Microsoft Πολ Άλεν, ο οποίος χρηματοδότησε την κατασκευή της. To Hubble φτάνει το ορόσημο των 10.000 επιστημονικών δημοσιεύσεων. Κανένα άλλο όργανο δεν έχει βοηθήσει τόσο στην ιστορία της αστρονομίας: έπειτα από 21 χρόνια συνεχών παρατηρήσεων, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έφτασε το ορόσημο των 10.000 επιστημονικών δημοσιεύσεων, ανακοίνωσε η NASA. Χιλιάδες επιστήμονες από 35 χώρες έχουν χρησιμοποιήσει στις έρευνές τους τις εντυπωσιακές εικόνες που συλλαμβάνει το Hubble έξω από το παραμορφωτικό πέπλο της γήινης ατμόσφαιρας. Η βάση δεδομένων του τηλεσκοπίου διατηρεί αποθηκευμένες περισσότερες από ένα εκατομμύριο εικόνες. Οι δημοσιεύσεις που βασίζονται σε παλαιότερες παρατηρήσεις, οι οποίες έχουν ήδη αποθηκευτεί στη βάση δεδομένων, είναι πλέον περισσότερες από τις δημοσιεύσεις που βασίζονται σε νέα δεδομένα, επισημαίνει η NASA. Και αυτό σημαίνει ότι τα αποθηκευμένα δεδομένα θα κρατούν απασχολημένη την αστρονομική κοινότητα για αρκετές δεκαετίες, ακόμα και μετά το τέλος της ζωής του Hubble, το οποίο αναμένεται κάποια στιγμή αυτή τη δεκαετία. Οι ανακαλύψεις του Hubble καλύπτουν κάθε επιμέρους κλάδο της αστρονομίας. Σύμφωνα με τη NASA, οι δημοσιεύσεις που συγκεντρώνουν τις περισσότερες αναφορές στην επιστημονική βιβλιογραφία είναι: Η αναζήτηση των μακρινών υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) που επιτρέπουν το χαρακτηρισμό της σκοτεινής ενέργειας, μιας μυστηριώδους δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος Η ακριβής μέτρηση του ρυθμού διαστολής του Σύμπαντος Ο προσδιορισμός της σχέσης ανάμεσα στις μάζες των γαλαξιών και τις μάζες των μελανών οπών που κρύβουν στα κέντρα τους Οι πρώτες φάσεις στη διαδικασία σχηματισμού των γαλαξιών Τα εξελικτικά μοντέλα των άστρων μικρής μάζας και των καφέ νάνων Την 10.000ή δημοσίευση που βασίστηκε σε δεδομένα του Hubble υπογράφει ως πρώτος συγγραφέας ο Ζακ Κάνο του Πανεπιστημίου «Τζον Μουρς» του Λίβερπουλ. Ο Κάνο ανακοινώνει την ανακάλυψη του αμυδρότερου σουπερνόβα στο οποίο έχει παρατηρηθεί ποτέ μια «έκλαμψη ακτίνων γάμμα μεγάλης διάρκειας», δηλαδή μια κοσμική έκρηξη που σηματοδοτεί το θάνατο ενός άστρου και συνοδεύεται από την εκπομπή ενέργειας στο φάσμα των ακτίνων γ. Η πρώτη έρευνα του Hubble δημοσιεύτηκε μόλις έξι μήνες μετά την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου τον Απρίλιο του 1990. Η ομάδα του Τοντ Λάουερ στο αμερικανικό Εθνικό Παρατηρητήριο Οπτικής Αστρονομίας παρουσίασε τότε τις παρατηρήσεις του για τον γαλαξία NGC 7457, στο κέντρο του οποίου πιστεύεται ότι κρύβεται μια μαύρη τρύπα. Το Hubble έχει πλέον φτάσει τα 21 χρόνια λειτουργίας και ορισμένα από τα αρχικά του όργανα έχουν πάψει να λειτουργούν. Χάρη όμως στις πέντε επανδρωμένες αποστολές επιδιόρθωσης, από τις οποίες η τελευταία ολοκληρώθηκε το 2009, το ιστορικό τηλεσκόπιο έχει ακόμα αρκετές ανακαλύψεις μπροστά του.

Ένας ταχύτατα περιστρεφόμενος πυρήνας μέσα σε παλιό άστρο. Επιστήμονες έκαναν μια νέα ανακάλυψη σχετικά με το πώς οι πυρήνες των κόκκινων γιγάντων περιστρέφονται, δίνοντας έτσι μια εικόνα με τι θα μοιάζει ο ήλιος μας σε πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Paul Beck από το Πανεπιστήμιο Leuven στο Βέλγιο έχει καταφέρει να κοιτάξει βαθιά μέσα σε κάποια παλιά αστέρια και ανακάλυψε ότι οι πυρήνες τους περιστρέφονται τουλάχιστον δέκα φορές πιο γρήγορα από όσο οι επιφάνειές τους. Το αποτέλεσμα εμφανίστηκε στο περιοδικό Nature. Είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι οι επιφάνειες από αυτά τα αστέρια στρέφονται αργά, κάνοντας έναν ολόκληρο χρόνο για να ολοκληρώσει μια περιστροφή. Η ομάδα του Paul Beck ανακάλυψε ότι οι πυρήνες στο κέντρο αυτών των άστρων στρέφονται πολύ πιο γρήγορα, περίπου μια περιστροφή ανά μήνα. Η ανακάλυψη αυτή έγινε δυνατή λόγω της εξαιρετικά υψηλής ακρίβειας των δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA. Ο Beck και οι συνεργάτες του ανέλυσαν τα κύματα που ταξιδεύουν μέσα από τα άστρα, τα οποία εμφανίζονται στην επιφάνεια, όπως είναι οι ρυθμικές διακυμάνσεις στη φωτεινότητα των άστρων. Η μελέτη αυτών των κυμάτων ονομάζεται αστροσεισμολογία, και είναι σε θέση να αποκαλύψουν τις συνθήκες βαθιά μέσα σε ένα αστέρι, που ειδάλλως θα παρέμεναν κρυμμένες. Από τη λεπτομερή σύγκριση του βάθους στο οποίο τα κύματα ταξιδεύουν μέσα στο αστέρι, η ομάδα βρήκε στοιχεία για το ρυθμό περιστροφής και την δραματική αύξηση της πηγαίνοντας προς τον αστρικό πυρήνα. "Η καρδιά ενός άστρου είναι που καθορίζει την εξέλιξή του", λέει ο Beck, "και αν καταλάβουμε πώς περιστρέφεται βαθιά μέσα ένα αστέρι, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς τα αστέρια, όπως ο Ήλιος μας, θα είναι όταν γεράσουν." Τα αστέρια που μελετήθηκαν λέγονται κόκκινοι γίγαντες. Ο Ήλιος μας ως γνωστόν θα μετατραπεί σε ερυθρό γίγαντα σε, περίπου, 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Τα εξωτερικά στρώματα τους έχουν επεκταθεί (φουσκώσει) πάνω από 5 φορές το αρχικό μέγεθος τους, και επειδή έχουν ψυχθεί σημαντικά γι αυτό και φαίνονται κόκκινα. Εν τω μεταξύ, οι πυρήνες τους συμπεριφέρθηκαν αντίθετα, και έχουν συμπιεστεί προς ένα εξαιρετικά καυτό και πυκνό περιβάλλον. Τα δε περιστρεφόμενα εξωτερικά στρώματα του γίγαντα έχουν επιβραδυνθεί, ενώ ο συρρικνωμένος πυρήνας του έχει αυξήσει τον ρυθμό περιστροφής του. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, είναι μία από τις πιο επιτυχημένες διαστημικές αποστολές της NASA. Σχεδιασμένο για να αναζητήσει πλανήτες του μεγέθους της Γης στην κατοικήσιμη ζώνη των μακρινών άστρων, έχει εντοπίσει πολλούς τέτοιους εξωπλανήτες και έχει επιβεβαιώσει πολλούς ‘εύκρατους’ πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ο Kepler είναι ικανός να ανιχνεύει απειροελάχιστες μεταβολές στη φωτεινότητα ενός άστρου, μερικά μόνο μέρη στο εκατομμύριο, και οι μετρήσεις του επομένως είναι ιδανικές για τον εντοπισμό των μικροσκοπικών κυμάτων που αναφέρθηκε παραπάνω. Η επίδραση της περιστροφής σε αυτά τα κύματα είναι τόσο μικρή, που η ανακάλυψή του απαίτησε δύο χρόνια σχεδόν συνεχούς συλλογής δεδομένων από τον δορυφόρο Κέπλερ. Πηγή: PhysOrg Αυτό το βίντεο δείχνει την περιστροφή του πυρήνα μέσα σε ένα κόκκινο γίγαντα. Τέτοια αστέρια έχουν 5-πλάσιες ακτίνες από αυτήν του Ήλιου. Αρχικά παρουσιάζονται τα εξωτερικά στρώματα, τα οποία περιστρέφονται πολύ αργά,. Όταν κρύβονται αυτά τα στρώματα, γίνεται ορατός ο καυτός πυρήνας του άστρου, ο οποίος περιστρέφεται 10 φορές ταχύτερα από την επιφάνεια του. Δηλαδή ενώ η επιφάνεια αυτού του κόκκινου γίγαντα χρειάζεται περίπου ένα έτος για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιστροφή, ο πυρήνας θέλει μόνο λίγες εβδομάδες για να περιστραφεί. Για καλύτερο οπτικό αποτέλεσμα, ο ρυθμός περιστροφής είναι τεχνητά αυξημένος. Στο animation, 60 δευτερόλεπτα αντιστοιχούν σε έναν ολόκληρο χρόνο.

To Opportunity βρήκε γύψο στον Άρη. Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκανε το ρομπότ Opportunity που εξερευνά τον Άρη. Εντόπισε ένα υλικό που πιθανώς είναι γύψος η παρουσία του οποίου (αν τελικά επιβεβαιωθεί) θα αποτελεί την πλέον ισχυρή ένδειξη για την ύπαρξη νερού στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη στο παρελθόν. Αρειανός γύψος. Το ρομπότ που εξερευνά εδώ και οκτώ χρόνια τον Άρη έχει προσφέρει πολλά στη μελέτη του. Η τελευταία του ανακάλυψη ήταν κάποιες περίεργες «λωρίδες» που μοιάζουν με την διαγράμμιση στους δρόμους. Το Opportunity διαθέτει όργανα ανάλυσης με τα οποία προσπάθησε να διαπιστώσει τη σύσταση αυτών των «λωρίδων». Οι αναλύσεις έδειξαν ότι πρόκειται για θειούχο ασβέστιο, ένα άλας που αποτελεί βασικό συστατικό του γύψου ο σχηματισμός του οποίου προϋποθέτει νερό. Οι επιστήμονες αν και δηλώνουν ενθουσιασμένοι από την ανακάλυψη σημειώνουν ότι θα πρέπει να γίνουν και άλλες αναλύσεις για να επιβεβαιωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι πράγματι έχουμε να κάνουμε με γύψινους σχηματισμούς. Η πιο ισχυρή ένδειξη. «Το εύρημα είναι πραγματικά εξαιρετικό. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι η πιο ισχυρή ένδειξη παρουσίας νερού σε υγρή μορφή στον Άρη. Έχουμε βρει και στο παρελθόν υλικά που περιείχαν θειούχες ενώσεις αλλά επρόκειτο για υλικά που είχαν μεταφερθεί με τον αέρα και προσμιχθεί με άλλα υλικά οπότε δεν ήταν δυνατόν να γίνει σωστή ανάλυση και μελέτη τους. Το συγκεκριμένο υλικό σχηματίστηκε εκεί ακριβώς που εντοπίστηκε. Πρέπει να υπήρχαν κάποιες ρωγμές στα τοπικά πετρώματα μέσα από τα οποία έρεε νερό το οποίο και βοήθησε στην δημιουργία του γύψου» αναφέρει ο Στιβ Σκουίρς, εκ των επικεφαλής της αποστολής του Opportunity. Το ρομπότ έχει εντοπίσει ένα ακόμη ενδιαφέρον πέτρωμα το οποίο έχει πολύ υψηλές συγκεντρώσεις ψευδαργύρου. Η παρουσία του στοιχείου και μάλιστα σε υψηλές ποσότητες είναι προϊόν υδροθερμικής δραστηριότητας κατά την οποία ζεστό νερό ρέει μέσα σε πετρώματα μεταφέροντας μεταλλικά στοιχεία πλούσια σε ψευδάργυρο.

Επειδή πιστεύω οτι πρέπει να υπάρχει εδω... Το καταπληκτικό φιλμ για το Γνωστό Σύμπαν!!! http://www.physics4u.gr/blog/?p=4296