Δροσος Γεωργιος

Γιγάντιες σφαίρες προσομοιώνουν το «δυναμό» της Γης. Το σκηνικό μοιάζει να στήθηκε για ταινία επιστημονικής φαντασίας: δύο ομόκεντρες μεταλλικές σφαίρες, γεμάτες με 13 τόνους λιωμένου νατρίου, περιστρέφονται μέσα σε ένα ατσάλινο προστατευτικό κουβούκλιο, προσομοιώνοντας τον πυρήνα της Γης. Οι σφαίρες, ένα πείραμα κόστους δύο εκατομμυρίων δολαρίων, βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, όπου η ομάδα του Ντάνιελ Λάθροπ http://complex.umd.edu/ θέλει να γίνει η πρώτη που αναδημιουργεί το γήινο μαγνητικό πεδίο. Σύμφωνα με την κρατούσα «θεωρία του δυναμό», το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη δημιουργείται από ρεύματα λιωμένου σιδήρου στο εξώτερο στρώμα του πυρήνα. Αυτός ο υγρός, εξώτερος πυρήνας πιστεύεται ότι περιβάλλει έναν εσωτερικό πυρήνα που αποτελείται κι αυτός από σίδηρο, σε στέρεα όμως κατάσταση. Επειδή ο σίδηρος είναι αγώγιμο και μαγνητικό υλικό, η κίνηση του εξώτερου πυρήνα σε σχέση με τον εσώτερο δημιουργεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, περίπου όπως συμβαίνει στο δυναμό μιας ηλεκτρογεννήτριας. Αρκετοί έχουν προσπαθήσει, κανείς όμως δεν έχει καταφέρει ως σήμερα να αναπαράγει αυτό το φαινόμενο στο εργαστήριο. Ο Δρ Λάθροπ ελπίζει να το πετύχει επενδύοντας στην κλίμακα του πειράματος -τις μεγαλύτερες σφαίρες που έχουν κατασκευαστεί γι΄αυτό το σκοπό. «Τα δυναμό είναι εύκολο να δημιουργηθούν στη φύση. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στο εργαστήριο» σχολιάζει ο ερευνητής στο δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature. Η εξωτερική μεταλλική σφαίρα, με διάμετρο τριών μέτρων, είναι σχεδιασμένη να περιστρέφεται έως και τέσσερις φορές το δευτερόλεπτο. Είναι επίσης απόλυτα στεγανή, αφού θα γεμίσει με 13 τόνους λιωμένου νατρίου στους 105 βαθμούς Κελσίου, το οποίο μιμείται το ρευστό σίδηρο στον πυρήνα της Γης. Το ρόλο του εσώτερου πυρήνα παίζει μια μικρότερη μεταλλική σφαίρα, διαμέτρου ενός μέτρου, η οποία περιστρέφεται ανεξάρτητα έως και 12 φορές το δευτερόλεπτο. Αναγκάζοντας τις σφαίρες να περιστρέφονται με διάφορους συνδυασμούς ταχυτήτων, οι ερευνητές ελπίζουν να δημιουργήσουν ένα αυτοσυντηρούμενο μαγνητικό δίπολο, όπως το μαγνητικό δίπολο της Γης. Ο Λάθροπ περιμένει τώρα να παραλάβει το τελευταίο φορτίο νατρίου πριν ξεκινήσει την κύρια φάση του πειράματος. Εφόσον επιτύχει το στόχο του, ο ερευνητής ελπίζει μεταξύ άλλων να διευκρινίσει αν η εξασθένιση του γήινου μαγνητικού που παρατηρείται τον τελευταίο αιώνα προμηνύει μια αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης, ένα φαινόμενο που πιστεύεται ότι συμβαίνει κάθε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Μικρές ειδήσεις. Νέα αποστολή ετοιμάζεται για πτήση στο ΔΔΣ. Το βασικό πλήρωμα της τελευταίας για φέτος αποστολής στο ΔΔΣ και το αναπληρωματικό αναχωρούν σήμερα για το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, όπου θα κάνουν τις τελευταίες πριν την πτήση προπονήσεις. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ολέγκ Κονονέκο, ο αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος Αντρέ Κουΐπερς (André Kuipers) και ο συναδελφός του από την NASA Ντόναλντ Πέτιτ (Donald Pettit) θα πρέπει να κάνουν στο κοσμοδρόμιο δύο τελευταίες δοκιμές των σκαφάνδρων στα οποία ύστερα από δύο εβδομάδες θα πετάξουν στο Διάστημα. Η εκτόξευση του διαστημοπλοίου Σογιούζ προβλέπεται να γίνει στις 21 Δεκεμβρίου, και η σύζευξή του με το ΔΔΣ - στις 23 Δεκεμβρίου. Ρωσίδα γυναίκα θα πετάξει στο διάστημα. Η κοσμοναύτης Ελένα Σερόβα μπορεί να γίνει η πρώτη Ρωσίδα, που θα πραγματοποιήσει διαστημική πτήση μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Το 2013 θα πετάξει στα πλαίσια αποστολής στο Διεθνή Διαστημικο Σταθμό (ΔΔΣ). Η ηλικίας 35 χρονών Σερόβα ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ότι πάντα την έλκυε η κοσμοναυτική. Όπως είπε, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών ήδη πέρασε μαθήματα επιβίωσης σε χειμερινές συνθήκες, σε έρημο, καθώς και προπονήσεις στο νερό. (Περισσότερα στις 18/11/2011-Για τις γυναίκες του Astrovox!!! Οι γυναίκες κοσμοναύτες θα γίνουν περισσότερες) Αποτυχημένη προσπάθεια σύνδεσης με το Phobos-Grunt. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) με παράκληση της Ρωσίας έχει καταβάλει ακόμα μία προσπάθεια σύνδεσης με το διαπλανητικό Σταθμό Phobos-Grunt, που βρίσκεται σε περίγεια τροχιά, αλλά χωρίς καμιά επιτυχία. Νωρίτερα η ESA ανακοίνωσε ότι σταματά τις προσπάθειες αποκατάστασης επικοινωνίας με το ρωσικό διαστημικό Σταθμό, που εκτοξεύτηκε στις 9 Νοεμβρίου από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Μνημείο του Γιούρι Γκαγκάριν στην Ινδία. Μπρούτζινη προτομή του πρώτου κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν τοποθετήθηκε στο χώρο του Ρωσικού Κέντρου Επιστήμης και Πολιτισμού στην ινδική πόλη Tiruvaṉantapuraṁ της Πολιτείας Keralam. Δημιουργός του μνημείου είναι ο γλύπτης Αλεξεϊ Λεόνοφ. Ως τα τέλη του 2012 οι ιστορικοί χώροι στην Ινδία, που συνδέονται με το όνομα του πρώτου κοσμοναύτη, προκειται να αυξηθούν. Στα τέλη Δεκεμβρίου μνημείο του θα τοποθετηθεί στο Mumbai και το 2012 στην Kolkata. Μετά τη πτήση στο διάστημα ο Γκαγκάριν επισκέφθηκε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ινδίας. ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΟ!!! Ένα «UFO» στον Ερμή! Η διαδικτυακή κοινότητα ασχολείται τα τελευταία 24ωρα με ένα βίντεο που δείχνει ένα μεγάλο αντικείμενο να κάνει ξαφνικά την εμφάνιση του πολύ κοντά στον Ερμή. Όπως ήταν φυσικό δημιουργήθηκε γρήγορα μεγάλο ενδιαφέρον με εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες να κάνουν κλικ στο επίμαχο βίντεο και να ανάβει η συζήτηση για το αν πρόκειται για UFO ή οτιδήποτε άλλο. Το «UFO» και η απάντηση της NASA. Το αντικείμενο εμφανίζεται σε μια αλληλουχία εικόνων που έστειλε το παρατηρητήριο STEREO της NASA . Τις εικόνες κατέγραψε η κάμερα Heliospheric Imager-1 και απεικονίζουν μια έκρηξη από το στέμμα του Ήλιου. Καθώς οι γλώσσες φωτιάς φτάνουν στον Ερμή, ένα μεγάλο στρογγυλό αντικείμενο εμφανίζεται δίπλα στον πλανήτη. Το αντικείμενο εντόπισε ένας χρήστης με το ψευδώνυμο siniXster και ανέβασε το σχετικό βίντεο στον δημοφιλή δικτυακό τόπο προβολής βίντεο YouTube. «Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για διαστημόπλοιο, είναι εμφανές, (παρόλο που) είναι μεταμφιεσμένο» σχολίασε ο SiniXster. Η δημοσιότητα που έλαβε η όλη ιστορία υποχρέωσε τους επιστήμονες της NASA να πάρουν θέση υποστηρίζοντας ότι το φωτεινό αντικείμενο είναι μια « φωτογραφική οφθαλμαπάτη». Όπως λένε το φωτεινό αντικείμενο είναι αποτέλεσμα της διαδοχής των εικόνων. Τις εικόνες που στέλνει το τηλεσκόπιο μελετούν και επεξεργάζονται ειδικοί του Naval Research Laboratory οι οποίοι αναφέρουν ότι το φωτεινό αντικείμενο δεν είναι τίποτε άλλο από τον ίδιο τον Ερμή, σε μια εικόνα που είχε τραβηχτεί τα προηγούμενα 24ωρα.

Το δικό σου πείραμα «εν κινήσει» Για μία ακόμα χρονιά η ESA προσκαλεί φοιτητες από όλη την Ευρώπη να συμμετέχουν στο πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!', μία πρωτοβουλία που στόχος της είναι να ενθαρρύνει το ενδιαφέρον για την βαρύτητα και να προωθήσει μια βαθύτερη κατανόηση της επίδρασης που έχει σε κύτταρα των φυτών και των διάφορων οργανισμών, αλλά και σε ανθρώπινες κατασκευές. H ESA ανακοίνωσε το πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!' για το επόμενο έτος στις 5 Σεπτεμβρίου 2011. Μέσα από το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ομάδες φοιτητών θα έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις του Large Diameter Centrifuge (LDC) για να πραγματοποιήσουν πειράματα κάτω από συνθήκες υπερβαρύτητας. Το LDC στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ESTEC) προσφέρει ένα περιβάλλον ειδικά σχεδιασμένο για την μελέτη της συμπεριφοράς συστημάτων όταν η επιτάχυνση της βαρύτητας είναι πολλαπλάσια από ότι στην επιφάνεια της Γης. Ανάμεσα στους φοιτητές που επιλέχθηκαν την περασμένη χρονιά για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!' ήταν και μία Ελληνίδα, η Ειρήνη Κομνηνού, μέλος της ομάδας 'Impact' από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, στη Σκωτία. Η ομαδα της πήρε το όνομα 'Impact' από το αντικείμενο του πειράματος: «να αναπαραγάγουμε τις συνθήκες δημιουργίας κρατήρων σε πορώδεις αστεροειδείς, ώστε να προσδιοριστούν και να επιβεβαιωθούν αριθμητικά μοντέλα που θα συμβάλλουν στο να σχεδιαστούν αποδοτικές τεχνικές απώθησης αστεροειδών σε τροχιά πρόσκρουσης προς τη Γη», όπως εξηγεί η Ειρήνη. «Αρχικά, δημιουργήσαμε ένα σύνολο δειγμάτων διαφορετικών πυκνοτήτων, τα οποία αντιπροσώπευαν διαφορετικά μοντέλα αστεροειδών. Στη συνέχεια, εκτοξεύσαμε βλήματα πάνω στα δείγματα και δημιουργήσαμε καλούπια από τους κρατήρες που δημιουργήθηκαν χρησιμοποιώντας εποξικά υλικά.» «Το πείραμά μας πραγματοποιηθήκε σε συνθήκες υπερβαρύτητας 5, 10, 15 και 20 g με σκοπό να μελετηθεί το αποτέλεσμα της λιθοστατικής πίεσης και η δυναμική απόκριση των δειγμάτων μας, εξομοιώνοντας έτσι όσο πιο πιστά γίνεται τη διαδικασία δημιουργίας κρατήρων πάνω σε αστεροειδείς.» Πέρα από το πειραματικά δεδομένα που συγκέντρωσε με την ομάδα της, η Ειρήνη τόνισε πως η εμπειρία που αποκόμισε από τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!' ήταν σαφώς πολύτιμη και άκρως διδακτική για την ίδια. «Έπρεπε να δουλέψουμε αποδοτικά σε ένα ξένο περιβάλλον, με πολύ περιορισμένο χρόνο, τον οποίο έπρεπε να αξιοποιήσουμε στο έπαρκο, και με απρόσμενα τεχνικά προβλήματα να ανακύπτουν, τα οποία μας δίδαξαν ότι μερικές φορές η πλέον απλή λύση είναι και η πιο αποδοτική.» «Πέρα από την επιτυχία του πειράματος μετά από σκληρή δουλειά, αυτό που προσωπικά χάρηκα πολύ ήταν η αμέριστη συνεργασία και συμπαράσταση των εργαζομένων στο LDC, καθώς και η φιλοξενία που μας προσέφεραν» Η προθεσμία για την υποβολή προτάσεων για το επόμενο έτος, η 12η Δεκεμβρίου 2011, πλησιάζει. Περισσότερες πληροφορίες για τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσετε μπορείτε να βρείτε εδώ. http://www.esa.int/SPECIALS/Education/SEMCJ1CUE1G_0.html Περισσότερα: http://www.esa.int/esaCP/SEMDH65XPVG_Greece_1.html#subhead3

Νέο υλικό για καλύτερα τσιπάκια. Ερευνητές στην Ελβετία κατασκεύασαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα για υπολογιστές από ένα υλικό που μπορεί να λειτουργήσει ως εναλλακτικό του πυριτίου από τα οποίο κατασκευάζονται σήμερα τα τσιπάκια. Πρόκειται για τον ημιαγωγό μολυβδαινίτη (MoS2) που υπόσχεται μικρότερα σε μέγεθος και χαμηλότερης κατανάλωσης ενέργειας τσιπάκια. Το νέο κύκλωμα. Ερευνητές του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικών και Δομών Νανοκλίμακας (LANES) στη Λωζάνη έφτιαξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα χρησιμοποιώντας μολυβδαινίτη, ένα σκούρου χρώματος φυσικό ορυκτό. Οι ερευνητές έφτιαξαν στρώματα μολυβδαινίτη που είναι λεπτότερα από τα στρώματα πυριτίου και τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία μικρότερων σε μέγεθος, πιο εύκαμπτων και λιγότερο ενεργοβόρων τσιπ. Το βασικό πλεονέκτημα του μολυβδαινίτη (η χημική του ονομασία είναι MoS2) είναι ότι είναι έχει μεγάλη πυκνότητα - ανάλογη με εκείνη του ανοξείδωτου ατσαλιού - αλλά μπορεί να γίνει ιδιαίτερα εύκαμπτο. «Αν πάρεις ένα φύλλο μολυβδαινίτη και το τεντώσεις μπορείς να αυξήσεις το μήκος του κατά 10% που είναι σημαντική επέκταση στις συγκεκριμένες εφαρμογές. Αν προσπαθήσεις να κάνεις το ίδιο με ένα φύλλο πυριτίου το αποτέλεσμα θα είναι να σπάσει σαν γυαλί» αναφέρει ο καθηγητής Άντρας Κις, διευθυντής του LANES. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση ACS Nano. Βασικό πλεονέκτημα του μολυβδαινίτη είναι επίσης ότι βρίσκεται σε αφθονία στη φύση.Ο μολυβδαινίτης χρησιμοποιείται ήδη σε λιπαντικά προϊόντα, στις κέρινες επικαλύψεις των οργάνων του σκι αλλά και ως παράγοντας ισχυροποίησης πλαστικών προϊόντων. Το πρωτότυπο κύκλωμα που έφτιαξαν οι ερευνητές ήταν ιδιαίτερα απλό αλλά αποτελεί τη βάση για τη δημιουργία πολύπλοκων κυκλωμάτων. Παρ' όλα αυτά δεν αναμένεται να αξιοποιηθεί εμπορικά για την κατασκευή κυκλωμάτων πριν περάσουν 10 ή και 20 χρόνια. Ο μολυβδαινίτης. Ο μολυβδαινίτης είναι θειούχο ορυκτό του μολυβδαινίου. Οι κρύσταλλοι του μολυβδαινίτη αποτελούνται από ιόντα μολυβδαινίου περικλειόμενα από στρώματα ιόντων θείου. Τα ιόντα αυτά είναι ισχυρά συνδεδεμένα με τα του μολυβδαινίου, αλλά όχι ισχυρά συνδεδεμένα μεταξύ τους, πράγμα που εξηγεί την τόσο χαμηλή σκληρότητα του ορυκτού όσο και τον τέλειο σχισμό. Επειδή ο μολυβδαινίτης είναι πολύ μαλακός και αποβάφει στο χαρτί, συχνά συγχέεται με τον γραφίτη, από τον οποίο μπορεί να διακριθεί μακροσκοπικά μόνο χάρη στην υψηλότερη πυκνότητά του. Όπως και ο γραφίτης, είναι λιπαρός στην αφή. Ο ανταγωνισμός του γραφενίου. Ενα άλλο σπουδαίο υλικό που ενδέχεται να διαδεχθεί το πυρίτιο στην κατασκευή κυκλωμάτων είναι το γραφένιο. Ο μολυβδαινίτης παρουσιάζει ωστόσο ένα βασικό πλεονέκτημα έναντι του γραφενίου: μπορεί να λειτουργήσει σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ το γραφένιο πρέπει να ψυχθεί στους 70 βαθμούς Κέλβιν. Η συνέχεια στη χρήση ημιαγωγών στις ηλεκτρονικές συσκευές αναμένεται να είναι συναρπαστική. Στην φωτογραφία το ολοκληρωμένο κύκλωμα από μολυβδαινίτη που έφτιαξαν οι ερευνητές.

Η στιγμή της αλήθειας πλησιάζει για το κυνήγι του μποζόνιου Higgs. Τους τελευταίους μήνες, οι τίτλοι ειδήσεων κυριαρχούνται από μία ιστορία της σωματιδιακής φυσικής – αυτής που δείχνει ότι τα νετρίνα ταξιδεύουν πιο γρήγορα και από το φως. Τόσο είναι το ενδιαφέρον για αυτά τα υπερφωτεινά υπο-ατομικά σωματίδια που οι εξελίξεις στην έρευνα για το άπιαστο μποζόνιο Higgs, έχουν σταματήσει να δημοσιεύονται. Πριν λίγες μέρες οι φυσικοί ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα μιας συνδυασμένης έρευνας για το μποζόνιο, από τα πειράματα ATLAS και CMS στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Η ανάλυσή τους, που παρουσιάστηκε σε μια συνεδρίαση στο Παρίσι, δείχνει ότι οι φυσικοί έχουν καλύψει πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της περιοχής αναζήτησης της μάζας με αρκετή λεπτομέρεια, αποκλείοντας ένα ευρύ τμήμα του εύρους της μάζας όπου θα μπορούσε να καραδοκεί το Higgs. Μικρό παράθυρο. Οι ερευνητές έχουν αποκλείσει πλέον το ενδεχόμενο ότι η μάζα του Higgs (σε συμβατική μορφή) θα βρεθεί μεταξύ 141 και 476 GeV. Η δε ανακάλυψη του με μάζα από 476 GeV και πάνω θεωρείται εξαιρετικά απίθανη. Αυτό σημαίνει ότι οι φυσικοί εστιάζουν τώρα το κυνήγι τους για πιο μικρή μάζα, ένα μικρό παράθυρο μεταξύ 114 και 141 GeV. Μέσα σε αυτό το παράθυρο – εύρος, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα τιμή, κάπου στα 120 GeV ή κάπου δύο άτομα χαλκού για τη μάζα του Higgs. Όμως, αυτή η τιμή είναι σχετικά αδύναμη – γιατί έχει ένα επίπεδο βεβαιότητας περίπου δύο σίγμα ή ένα επίπεδο μη ασφαλές. Αυτό ισοδυναμεί περίπου με 1 προς 22 η παρατήρηση του Higgs να οφείλεται στην τύχη. Για μια επίσημη ανακάλυψη απαιτείται ένα επίπεδο βεβαιότητας πέντε σίγμα. Αλλά υπάρχει μία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα δυνατότητα: να μην υπάρχει καθόλου το μποζόνιο, τουλάχιστον στην απλούστερη μορφή του. Αυτή είναι η εκδοχή του Higgs που είναι σύμφωνη με το Καθιερωμένο Μοντέλο, το πλαίσιο που καταρτίστηκε για να εξηγήσει πώς αλληλεπιδρούν τα γνωστά σωματίδια – από τα κουάρκ έως τα μποζόνια W και Ζ μέχρι τα νετρίνα. Όπως ξέρουμε το πεδίο Higgs είναι υπεύθυνο για ένα απειροελάχιστο ποσοστό της υλο-ενέργειας. Το 98% της μάζας των κουάρκς είναι στην πραγματικότητα ενέργεια, που είναι αποθηκευμένη στα σωματίδια αυτά. Και σε αυτό το «ζωολογικό κήπο» των σωματιδίων, το μποζόνιο παραμένει κρυμμένο στο ψηλό χορτάρι του περιβόλου του, αόρατα στα αδιάκριτα βλέμματα των επισκεπτών. Αρχή του τέλους Η αναζήτηση στον LHC έχει ήδη προχωρήσει από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν αρχές του μήνα. Ομάδες επιστημόνων βαθειά κάτω στα έγκατα των συνόρων Γαλλίας-Ελβετίας έχουν αναλύσει τα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί από τα πειράματα του LHC μέχρι τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους. Οι επιστήμονες στους ανιχνευτές ATLAS και CMS θα παρουσιάσουν τις ανεξάρτητες αναλύσεις των δεδομένων σε ένα σεμινάριο στη Γενεύη την Τρίτη στις 13 Δεκεμβρίου. Οι ομάδες όμως δεν είχαν το χρόνο να συνδυάσουν τα αποτελέσματά τους, όπως έκαναν για το σεμινάριο στο Παρίσι. Μάλιστα μπορεί να δουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ή, αν είμαστε τυχεροί, θα μπορούσαν οι δύο αναλύσεις να δείξουν μια διακύμανση γύρω από την ίδια μάζα – όπως έγινε όταν οι ερευνητές παρουσίασαν τα συμπεράσματά στη συνεδρίαση Europhysics στην Γκρενόμπλ τον Ιούλιο του 2011. "Αν κοιτάξετε τα δεδομένα, είναι περίπου πενταπλάσια από αυτά που παρουσιάστηκαν κατά τις διασκέψεις του καλοκαιριού”, δήλωσε ο James Gillies, διευθυντής επικοινωνιών στο CERN. "Είναι νομίζω εξαιρετικά απίθανο να αποκλειστεί οριστικά το Higgs. Το πιο πιθανό είναι ότι θα υπάρξουν σημάδια πως κάτι υπάρχει. Όμως δεν είναι δυνατόν να δοθεί μια οριστική ανακοίνωση της ανακάλυψης του, δεδομένου του χρόνου που είχαν οι φυσικοί." Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι επιστήμονες περιμένουν με κομμένη την ανάσα για το σεμινάριο του Δεκεμβρίου, που – τουλάχιστον – θα σημάνει την αρχή του τέλους για τον αγώνα περί Higgs. Η οριστική δήλωση σχετικά με το μποζόνιο είναι πιθανό να έρθει το επόμενο έτος. Μια δήλωση περί μη εμφάνισης του, θα ανοίξει μια νέα εποχή στη φυσική σωματιδίων – θα ξεκινήσει η εύρεση μιας εναλλακτικής θεωρίας για να μπαλώσουν την τρύπα του Καθιερωμένου Μοντέλου που θα αφήσει η απουσία του Higgs. Πράγματι, υπάρχουν ήδη οι εναλλακτικές λύσεις για το Καθιερωμένο Μοντέλο. Όπως λέει και ο Rolf-Dieter Heuer, γενικός διευθυντής του CERN, και το σενάριο της μη ύπαρξη του θα αποτελέσει "μια τεράστια ανακάλυψη". Και ένας φυσικός σωματιδίων μιλώντας στο συνέδριο του Europhysics φέτος το συνόψισε ως εξής: "Θεός φυλάξοι αν όλα όσα βρίσκουμε στον LHC θα είναι το Καθιερωμένο Μοντέλο με το Higgs κι όχι καμία νέα φυσική." Πηγή: BBC Στατιστικά στοιχεία της «ανακάλυψης» ■Οι φυσικοί των στοιχειωδών σωματιδίων έχουν αποδεχθεί ότι για να γίνει μια «ανακάλυψη» πρέπει να υπάρχει επίπεδο βεβαιότητας πέντε σίγμα. ■Ο αριθμός της τυπικής απόκλισης ή σίγμα είναι ένα μέτρο του πόσο τυχαίο είναι ένα πειραματικό αποτέλεσμα και όχι πραγματικό φαινόμενο. ■Με τον ίδιο τρόπο που πετώντας ένα νόμισμα παίρνουμε συνέχεια γράμματα που μπορεί να οφείλεται μόνο στην τύχη και όχι ένα σημάδι ενός "πειραγμένου" νομίσματος. ■Το επίπεδο «τριών σίγμα» αντιπροσωπεύει περίπου την ίδια πιθανότητα αν βρούμε πάνω από οκτώ γράμματα στη σειρά. ■Τα πέντε σίγμα, από την άλλη πλευρά, θα αντιστοιχούσαν σε πάνω από 20 γράμματα στη σειρά. ■Μόνο με την ανεξάρτητη επιβεβαίωση από άλλα πειράματα, τα ευρήματα πέντε σίγμα γίνονται δεκτά.

Ο Phobos-Grunt σπάει σε κομμάτια. Όπως ανακοίνωσε ο Τεντ Μολτσάν, Καναδός ειδικός στον τομέα της παρατήρησης διαστημικών συσκευών, δύο αγνώριστα αντικείμενα αποσπάστηκαν από το ρωσικό διαπλανητικό Σταθμό Phobos-Grunt, που παρέμεινε σε περίγεια τροχιά και πολύ γρήγορα κομματιάστηκαν. Ο Ιγκόρ Λίσοφ, σχολιαστής του περιοδικού «Νέα της κοσμοναυτικής» επιβεβαίωσε τις πληροφορίες για ένα τεμάχιο που αποσπάστηκε από το Phobos-Grunt Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στις 4 Δεκεμβρίου, ο Σταθμός εξακολουθεί να χάνει το ύψος του και μπορεί να βγει από την τροχιά τον Ιανουάριο του 2012. Η «σβούρα» του διαστήματος! Το VFTS 102 περιστρέφεται πιο γρήγορα από κάθε άλλο άστρο στο Σύμπαν. Με τη βοήθεια του πολύ ισχυρού τηλεσκοπίου VLT στην Χιλή, διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε ένα άστρο που περιστρέφεται πιο γρήγορα από οποιοδήποτε άλλο στο Σύμπαν. Το VFTS 102 βρίσκεται σε απόσταση 160 χιλιάδων ετών φωτός στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, τον τρίτο κοντινότερο στον δικό μας γαλαξία. Σύμφωνα με τους αστρονόμους το VFTS 102 περιστρέφεται με ταχύτητα μεγαλύτερη από δύο εκατομμύρια χλμ/ώρα, τριακόσιες φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα περιστροφής του Ηλιου. Η ταχύτητα με την οποία κινείται το άστρο είναι λίγο πριν το όριο όπου οι φυγόκεντρες δυνάμεις αρχίζουν να διαλύουν την ύλη. Το άστρο βρίσκεται στο κέντρο ενός εντυπωσιακού νεφελώματος, γεμάτου από λαμπερά άστρα το οποίο, λόγω του σχήματός του, έχει λάβει την ονομασία «Ταραντούλα». Στην φωτογραφία τo νεφέλωμα «Ταραντούλα» στο κέντρο του οποίου βρίσκεται το VFTS 102.

O «Κατάλογος Κατοικήσιμων Εξωπλανητών» προσφέρει ιδέες για μετανάστευση. Είκοσι χρόνια μετά την ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος, οι αστρονόμοι αρχίζουν να εντοπίζουν τους πρώτους εξωπλανήτες που θα μπορούσαν δυνητικά να φιλοξενούν ζωή. Τώρα, ένας «Κατάλογος Κατοικήσιμων Εξωπλανητών» παρουσιάζεται από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο στο Αρεσίμπο, με την προοπτική να βοηθήσει στη μελέτη και την ταξινόμηση αυτών των δυνητικά φιλόξενων κόσμων. «Ένα σημαντικό πλεονέκτημα αυτών των κατατάξεων είναι η δυνατότητα σύγκρισης των εξωπλανητών από τον χειρότερο μέχρι τον καλύτερο υποψήφιο για την εμφάνιση ζωής» λέει ο Άμπελ Μέντεζ, επικεφαλής της προσπάθειας. Ο κατάλογος περιλαμβάνει όχι μόνο τους πιθανώς κατοικήσιμους εξωπλανήτες, αλλά και τους δυνητικά φιλόξενους εξωδορυφόρους, όπως για παράδειγμα το φεγγάρι Πανδώρα στον κόσμο του Avatar. Η ταξινόμηση βασίζεται σε μια σειρά από δείκτες «κατοικησιμότητας», όπως η απόσταση του πλανήτη από το μητρικό άστρο (μόνο οι μέσες αποστάσεις επιτρέπουν την παρουσία υγρού νερού), η σύσταση (από αέρια ή από στέρεο έδαφος) και η επιφανειακή θερμοκρασία. Ένα από τα συστήματα κατάταξης χωρίζει τους εξωπλανήτες σε 18 κατηγορίες μάζας και θερμοκρασίας, δίνοντας έναν πίνακα που θυμίζει τον Περιοδικό Πίνακα των Στοιχείων και δείχνει με μια ματιά ποιοι πλανήτες θυμίζουν περισσότερο τη Γη. Από τους περίπου 2.000 πιθανούς εξωπλανήτες που έχουν εντοπιστεί ως σήμερα, μόνο δύο, ο Gliese 518d και ο HD 85512b πληρούν τα κριτήρια κατοικησιμότητας και μοιάζουν οριακά με τη Γη. Παρόλα αυτά, ο κατάλογος περιλαμβάνει συνολικά 15 εξωπλανήτες και 30 εξωδορυφόρους ως δυνητικά κατοικήσιμα σώματα. Η λίστα θα συνεχίσει να εμπλουτίζεται, καθώς αντλεί στοιχεία και από άλλες βάσεις δεδομένων, όπως η Εγκυκλοπαίδεια Εξωηλιακών Πλανητών, http://www.exoplanet.eu/ ο Εξερευνητής Δεδομένων Εξωπλανητών http://exoplanets.org/ και η σχετικά νέα αποστολή Kepler της NASA. http://www.kepler.nasa.gov/ Κέπλερ 22-Β, ο μεγάλος αδελφός της Γης. Εκείνο που μέχρι πρόσφατα ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας αποτελεί πλέον επιστημονική πραγματικότητα. Η NASA επιβεβαίωσε ότι ο Κέπλερ 22-Β, ένας εξωπλανήτης που βρίσκεται σε απόσταση 600 ετών φωτός από εμάς, ενδέχεται να φιλοξενεί ζωή. Στην πραγματικότητα κανείς δεν γνωρίζει αν έχει σύννεφα ή θάλασσες, αν είναι βραχώδης ή αποτελείται από αέρια Εiναι δυόμισι φορές μεγαλύτερος από τη Γη βρίσκεται στην "εύκρατη ζώνη" του ηλιακού του συστήματος, σε σημείο, δηλαδή, που επιτρέπει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του. Περιστρέφεται γύρω από το άστρο του σε απόσταση 15% μικρότερη από εκείνη που χωρίζει τη Γη από τον Ήλιο. Επειδή, όμως, ο δικός του ήλιος εκπέμπει 25% λιγότερο φως από τον δικό μας, οι συνθήκες μοιάζουν πολύ με εκείνες που επικρατούν στη Γη. Η μέση θερμοκρασία στον Κέπλερ 22-Β υπολογίζεται σε 22 βαθμούς Κελσίου. Ο Κέπλερ 22-Β είναι πρώτος πλανήτης για τον οποίο υπάρχει επιβεβαίωση ότι θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή. Δεν είναι όμως και ο μοναδικός. Η NASA εξετάζει τα δεδομένα για ακόμη 47 εν δυνάμει κατοικήσιμους πλανήτες. Ανακαλύφθηκαν 18 νέοι πλανήτες. Ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε 18 νέους πλανήτες ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον αριθμό των πλανητών που έχουν εντοπιστεί μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Ο αριθμός των εξωηλιακών πλανητών, όπως ονομάζονται οι πλανήτες που δεν ανήκουν στο ηλιακό μας σύστημα, ξεπερνά πλέον τους 700. Αυτή η τελευταία «φουρνιά» εξωηλιακών πλανητών είναι όλοι γίγαντες αερίου με μέγεθος ανάλογο με αυτό του Δία. Η ανακάλυψη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Keck στην Χαβάη αλλά και αστρονομικά όργανα που βρίσκονται στο Τέξας. Επικέντρωσαν την μελέτη τους σε άστρα τύπου Α τα οποία είναι άστρα με μάζα τουλάχιστον 1.5 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Εντόπισαν 300 τέτοια άστρα και άρχισαν να τα παρατηρούν με στόχο να εντοπίσουν πλανήτες που πιθανώς κινούνταν γύρω τους. Εντόπισαν 18 πλανήτες οι οποίοι δεν κινούνται σε ιδιαίτερα κοντινή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Τον τελευταίο καιρό έχουν ανακαλυφθεί αρκετοί εξωηλιακοί πλανήτες που κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψη τους θα προσφέρει νέα στοιχεία στην προσπάθεια που κάνουν οι επιστήμονες να αποκρυπτογραφήσουν τη δημιουργία και εξέλιξη των πλανητών. H έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrophysical Journal Supplement Series. Στην φωτογραφία ο «Περιοδικός Πίνακας» των κατοικήσιμων εξωπλανητών χωρίζει τους πλανήτες σε έξι ομάδες μάζας (οριζόντια) και τρεις ομάδες θερμοκρασίας.

Τεράστιες μαύρες τρύπες καταρρίπτουν κάθε ρεκόρ μάζας. Εντυπωσιακή ανακάλυψη πραγματοποίησε ομάδα αμερικανών ερευνητών. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν δύο κολοσσιαίες μαύρες τρύπες, τις μεγαλύτερες που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι δύο μελανές οπές έχουν παρόμοια μάζα και υπολογίζουν ότι κάθε μια εξ αυτών έχει μάζα δέκα δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου! Οι δύο μαύροι γίγαντες. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια εντόπισε τις δύο τρύπες χρησιμοποιώντας επίγεια αλλά και διαστημικά τηλεσκόπια. Η μια βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία NGC 3842 και η άλλη στο κέντρο του γειτονικού του NGC 4889. Οι δυο γαλαξίες ανήκουν σε ένα σμήνος το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 310 εκατομμυρίων ετών φωτός από τον δικό μας. Το προηγούμενο ρεκόρ κρατούσε μια μαύρη τρύπα με μάζα 6,3 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Οι επιστήμονες πίστευαν παρ' όλα αυτά ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες, εκτίμηση που τελικά επαληθεύτηκε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο. Η ανακάλυψη είναι εκτός από εντυπωσιακή και εξαιρετικά χρήσιμη για την επιστημονική κοινότητα. Αυτό γιατί το μέγεθος των δύο τρυπών ξεπερνάει κατά πολύ τις προβλέψεις και θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί για τη δημιουργία και κυρίως την εξέλιξη αυτών των μυστηριωδών κοσμικών αντικειμένων. Η νέα ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία που θα φωτίσουν το φαινόμενο των μαύρων τρυπών. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Φίλε Heal. Σωστα η μεν θερμοκρασίας ειναι 10 στην 6(εκτη) Kelvin και η κινητική ενέργεια 10 στην 44(τεσσαρακοστή τετάρτη) Joule.

Πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, τα Voyager βλέπουν καθαρά τον Γαλαξία. Έπειτα από τρεις δεκαετίες ταξιδιού, τα δίδυμα σκάφη Voyager βρίσκονται τόσο μακριά από τον Ήλιο ώστε μπορούν πλέον να ανιχνεύσουν ένα είδος ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα αστρικά μαιευτήρια του Γαλαξία μας. Οι νέες παρατηρήσεις της ιστορικής αποστολής, οι οποίες δημοσιεύονται στο Science, επιβεβαιώνουν τις θεωρητικές προβλέψεις για το σχηματισμό νέων άστρων στον Μίλκι Ουέι. Ανοίγουν επίσης το δρόμο για την αναγνώριση των αρχαίων γαλαξιών όπου γεννήθηκαν τα πρώτα άστρα του Σύμπαντος. Πέρα από τη λάμψη του Ήλιου. Τα δύο σκάφη Voyager αναχώρησαν το 1977 για να μελετήσουν τους γιγάντιους εξωτερικούς πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Ξεπέρασαν όμως κατά πολύ τις προσδοκίες και πλέον βρίσκονται πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, στο όριο του διαστρικού κενού. Η μεγάλη απόσταση σημαίνει ότι τα όργανα των Voyager που αναλύουν το υπεριώδες φως δεν «τυφλώνονται» από την λάμψη του Ήλιου. Μπορούν έτσι να ανιχνεύσουν ένα είδος ακτινοβολίας που πηγάζει από τον Μίλκι Ουέι και ονομάζεται «εκπομπή Λάιμαν-άλφα». Το σήμα αυτό είναι ουσιαστικά μια αόρατη λάμψη που εκπέμπεται από άτομα υδρογόνου όταν φωτίζονται από την ακτινοβολία νεογέννητων άστρων. «Η ακτινοβολία αυτή είναι το ίχνος που αφήνει η γέννηση θερμών άστρων» εξηγεί η Ροζίν Λαλμόν του Παρατηρητηρίου των Παρισίων, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης. Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι δεν είχαν καταφέρει να ανιχνεύσουν την εκπομπή Λάιμαν-άλφα από τον ίδιο τον Γαλαξία μας, αφού τα επίγεια όργανα δεν βλέπουν μέσα από την «ομίχλη» της ηλιακής ακτινοβολίας. «Είναι σαν να αρχίζουμε να βλέπουμε το φως ενός κεριού μέσα σε ένα κατάφωτο δωμάτιο» σχολιάζει η Λαλμόν. Ματιά στα πρώτα άστρα. Οι αστρονόμοι είχαν βέβαια καταφέρει να καταγράψουν ακτινοβολία Λάιμαν-άλφα από άλλους γαλαξίες, καθώς η κίνηση των γαλαξιών αυτών μετατοπίζει το μήκος κύματος της ακτινοβολίας σε περιοχές του φάσματος που μπορούμε να παρατηρήσουμε. Όμως η εκπομπή Λάιμαν-άλφα από τον δικό μας Μίλκι Ουέι ήταν μια θεωρητική πρόβλεψη που έπρεπε να επιβεβαιωθεί, προκειμένου να βελτιωθούν τα μοντέλα των αστροφυσικών για το σχηματισμό νέων άστρων. Ο απώτερος στόχος είναι φιλόδοξος: «Να ανιχνεύσουμε την αίγλη των πρώτων άστρων του νεαρού Σύμπαντος. Επομένως η καταγραφή της εκπομπής Λάιμαν-άλφα από τους πιο μακρινούς γαλαξίες, όπως και η σωστή ερμηνεία του σήματος, θα είναι μεγάλες προκλήσεις» λέει η Λελμόν. Τα ιστορικά σκάφη Voyager βοήθησαν για ακόμα μια φορά στην εξέλιξη της αστρονομίας, η συμβολή τους όμως φαίνεται ότι πλησιάζει σε ένα τέλος: Με την ενέργεια των γεννητριών τους να τελειώνει, το υπεριώδες φασματόμετρο του Voyager 2 έχει τεθεί εκτός λειτουργίας, και το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί σύντομα και στο Voyager 1. Μικρές ειδήσεις. Οριστικά χαμένο για την ESA το Phobos-Grunt, δεν εγκαταλείπουν (ακόμη) οι Ρώσοι. Η άτυχη αποστολή του Phobos-Grunt ήρθε μετά από χρόνια απουσίας της Ρωσίας από τις ερευνητικές αποστολές. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) εγκατέλειψε την έρευνα για να αποκατασταθεί η επικοινωνία με το ρωσικό ερευνητικό σκάφος Phobos-Grunt, που λόγω προβλήματος παραμένει σε τροχιά γύρω από τη Γη αντί να κατευθυνθεί για τον Άρη, ωστόσο οι Ρώσοι δεν έχουν εγκαταλείψει ακόμη τις προσπάθειες. Σε ανακοίνωση της η ESA επισημαίνει ότι η ανταπόκριση του Phobos-Grunt σε εντολές από το έδαφος (πέρα από μία σύντομη επικοινωνία) δεν έγινε εφικτή και όλα τα τεχνικά μέσα έχουν πλέον εξαντληθεί. Οι προσπάθειες των ρωσικών διαστημικών Αρχών θα συνεχίζονταν και μέσα στο Σαββατοκύριακο. Το διαστημόπλοιο βρίσκεται σε χαμηλή τροχιά και μέσα στο προσεχές διάστημα θα καταπέσει στην ατμόσφαιρα και θα καεί το διάστημα ανάμεσα στο τέλος Δεκεμβρίου και το τέλος Φεβρουαρίου. Αν καταφέρουν να αποκαταστήσουν επαφή και αν ανταποκριθεί σε εντολές θα μπορούσαν να το «παρκάρουν» σε μία υψηλότερη τροχιά οπότε θα καθυστερήσει η πτώση στη Γη. Η αποστολή του Phobos-Grunt προέβλεπε να φτάσει στον Φόβο, το μεγαλύτερο από τους δύο μικρούς δορυφόρους του Άρη, και να πάρει ένα δείγμα εδάφους που θα μεταφέρει ξανά στη Γη για μελέτη. Ωστόσο ένα πρόβλημα στους πυραύλους το καθήλωσε σε τροχιά αντί να του δώσει πορεία προς τον κόκκινο πλανήτη. Η αποτυχία της ρωσικής διαστημικής υπηρεσία στην πρώτη αποστολή αυτού του τύπου μετά από πολλά χρόνια κινητοποίησε και τον Ρώσο πρόεδρο, Ντμίτρι Μεντβέντεφ ο οποίος προανήγγειλε έρευνα. «Οι πρόσφατες αποτυχίες είναι πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα μας» είπε για να προσθέσει: «Αυτό δεν σημαίνει ότι συνέβη κάτι τραγικό, σημαίνει όμως ότι πρέπει να κάνουμε λεπτομερή έρευνα και να τιμωρήσουμε τους ενόχους. » Δεν λέω να στήσουμε ανθρώπους στον τοίχο, όπως έκανε ο Στάλιν», συνέχισε για να διευκρινίσει ότι, αν υπάρχουν ένοχοι, τα μέτρα θα είναι πειθαρχικά ίσως ακόμη να υπάρξουν και ποινικές διώξεις. Ασφαλιστική εταιρεία προειδοποιεί για τους κινδύνους των ηλιακών καταιγίδων. Με τη συχνότητα των ηλιακών καταιγίδων να αυξάνεται, καθώς ο Ήλιος εισέρχεται σε μια περίοδο αυξημένης δραστηριότητας, η γερμανική ασφαλιστική εταιρεία Allianz εκτιμά ότι οι υλικές ζημιές από ένα τέτοιο συμβάν θα μπορούσαν να υπερβούν το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Ο Ήλιος είναι γνωστό ότι ακολουθεί έναν ενδεκαετή κύκλο, με την επόμενη φάση έντονης δραστηριότητας να αναμένεται να ξεκινήσει το 2012-2013. Στις φάσεις αυξημένης δραστηριότητας, διαταραχές στο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου προκαλούν εκρήξεις (ηλιακές εκλάμψεις ή εκτινάξεις στεμματικού υλικού), στις οποίες δισεκατομμύρια τόνοι διάπυρου υλικού εκτινάσσονται στο Διάστημα με ταχύτητες γύρω στο 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα. Αν βρεθούν στην πορεία της Γης, τα σωματίδια αυτά αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και προκαλούν τις λεγόμενες γεωμαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες μπορούν να καταστρέψουν δορυφόρους, να διαταράξουν τις ραδιοεπικοινωνίες και να κάψουν τους μετασχηματιστές στα δίκτυα ηλεκτροδότησης. Η αλληλεπίδραση των σωματιδίων αυτών με το γήινο μαγνητικό πεδίο ευθύνεται εξάλλου για το βόρειο και το νότιο σέλας, το οποίο εξαπλώνεται σε μεγαλύτερες περιοχές και γίνεται φωτεινότερο έπειτα από ηλιακές καταιγίδες. Τι ευρύ κοινό μπορεί βέβαια να αγνοεί τους πρακτικούς κινδύνους, ωστόσο οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν κάθε λόγο να τους εξετάζουν. Σύμφωνα με την έκθεση της Allianz, το κόστος των μπλακάουτ και των υλικών ζημιών θα μπορούσε να ξεπεράσει το ένα τρισ. δολάρια στη χειρότερη περίπτωση. «Σε αυτή τη φάση εισερχόμαστε σε μια περίοδο άσχημου διαστημικού καιρού» σχολιάζει στο Reuters ο Τζιμ Ουάιλντ, ειδικός στη φυσική του ηλιακού πλάσματος στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ στη Βρετανία. «Η κατάσταση είναι σοβαρή, αν φανταστεί κανείς ότι μπορεί να κοπεί για ολόκληρες εβδομάδες ή και μήνες το ηλεκτρικό ρεύμα σε ένα μεγάλο τμήμα μιας χώρας ή μιας ηπείρου» λέει. Γεωμαγνητικές καταιγίδες με σοβαρές συνέπειες έχουν εξάλλου καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία. Το 1989, περίπου έξι εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για μέρες λόγω καταιγίδας που κατέστρεψε το δίκτυο ηλεκτροδότησης. Και ο κίνδυνος αυξάνεται από το γεγονός ότι οι καταιγίδες αυτές δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν μέρες νωρίτερα. Όπως εξηγεί ο Δρ Ουάιλντ, οι διαθέσιμοι δορυφόροι μπορούν σήμερα να μεταδώσουν προειδοποιήσεις περίπου μία ώρα πριν. Αυτό συμβαίνει επειδή η έκρηξη μπορεί να συμβεί σε μια περιοχή της επιφάνειας του Ήλιου η οποία δεν είναι ορατή εκείνη τη στιγμή από τη Γη. Οι συνέπειες γίνονται ορατές έπειτα από δύο με τρεις μέρες, όταν φτάσει στον πλανήτη η καταιγίδα των φορτισμένων σωματιδίων. Δεδομένου ότι η μελέτη του διαστημικού καιρού δεν μετρά πάνω από μισό αιώνα ζωής, ακόμα δεν υπάρχει διεθνές, συντονισμένο κέντρο παρακολούθησης, όπως συμβαίνει με τον γήινο καιρό. Μικρή πρόοδος έχει σημειωθεί από το 1859, όταν ο Άγγλος αστρονόμος Ρίτσαρντ Κάρινγκτον παρατήρησε μια έκρηξη λευκού φωτός στον ηλιακό δίσκο -ήταν η πρώτη επιστημονικά καταγεγραμμένη ηλιακή έκρηξη. «Αυτό που δεν γνώριζαν τότε» σχολιάζει τώρα ο Δρ Ουάιλντ, «ήταν ότι δύο με τρεις μέρες αργότερα μπορούσε κανείς να δει το βόρειο σέλας στο Περού και όλο το τηλεγραφικό σύστημα δεν λειτουργούσε λόγω της γεωμαγνητικής δραστηριότητας».Σύμφωνα επίσης με την έκθεση της Allianz, μια ηλιακή καταιγίδα παρόμοιας έντασης με αυτή του 1859 θα προκαλούσε εκτεταμένες βλάβες στα δίκτυα ηλεκτροδότησης. Νέα ονόματα για δυο χημικά στοιχεία. Ο περιοδικός πίνακας ανανεώνεται τελευταίως ραγδαία για τα χημικά δεδομένα. Πριν από μερικές εβδομάδες τρία αναγνωρισμένα μεν αλλά «αβάφτιστα» στοιχεία – το κοπερνίκιο, το ρεντγκένιο και το νταρμστάντιο –έλαβαν τα επίσημα ονόματά τους. Τώρα ήρθε η σειρά των δυο νεότερων «μελών» του να αποκτήσουν το δικό τους. Φλερόβιο και λιβερμόριο. Πρόκειται για τα στοιχεία 114 και 116, τα οποία μπήκαν στο «κλαμπ» του περιοδικού πίνακα τον περασμένο Ιούνιο. Ακολουθώντας την τυπική – και συνήθως χρονοβόρο – διαδικασία η Διεθνής Ενωση Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Χημείας ανακοίνωσε σήμερα τις προτεινόμενες ονομασίες τους. Όπως προβλέπει το τυπικό, θα ακολουθήσει μια περίοδος πέντε μηνών για την υποβολή σχολίων. Αν δεν υπάρξουν αντιρρήσεις, δυο ακόμη νέες λέξεις θα προστεθούν στο χημικό λεξιλόγιο: το φλερόβιο (Flerovium, προτεινόμενο σύμβολο Fl) για το στοιχείο 114 και το λιβερμόριο (Livermorium, προτεινόμενο σύμβολο Lv) για το στοιχείο 116. Τιμή στα εργαστήρια. Τα δυο νέα στοιχεία ανακαλύφθηκαν από κοινού από δυο ερευνητικές ομάδες, μια ρωσική και μια αμερικανική. Τα ονόματα αποτίουν φόρο τιμής στα εργαστήριά τους. Το φλερόβιο προέρχεται από το Εργαστήριο Πυρηνικών Αντιδράσεων Φλερόφ του ρωσικού Ενιαίου Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών στη Ντούβνα. Το λιβερμόριο «βγαίνει» από το αμερικανικό Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ στην Καλιφόρνια. Για να δημιουργήσουν το στοιχείο 116 οι ερευνητές προκάλεσαν συγκρούσεις ατόμων ασβεστίου (στοιχείο 20) σε άτομα κουρίου (στοιχείο 96). Σχεδόν αμέσως αυτό διασπάστηκε δημιουργώντας το στοιχείο 114. Τα άτομα που έχουν δημιουργηθεί είναι ελάχιστα και η διάρκεια ζωής τους πολύ μικρή – λιγότερο από δυο δευτερόλεπτα – και έτσι οι χημικές ιδιότητες των νέων στοιχείων δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Θέση στα υπερβαρέα. Οι ειδικοί γνωρίζουν ωστόσο τη θέση τους στον περιοδικό πίνακα. Το φλερόβιο (114) τοποθετείται ακριβώς κάτω από τον μόλυβδο και το λιβερμόριο (116) ακριβώς κάτω από το πολώνιο και το τελλούριο. Πρόκειται δηλαδή για υπερβαρέα στοιχεία, τα οποία ελπίζεται ότι θα αποτελέσουν τη βάση για τη δημιουργία μιας «νησίδας σταθερότητας» – την ανάπτυξη δηλαδή ακόμη βαρύτερων στοιχείων με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής τα οποία οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχουν εκτός του περιοδικού πίνακα. Ο τελευταίος πάντως εξακολουθεί να περιλαμβάνει «αβάφτιστα» - και αρκετά νεαρά – μέλη: τα στοιχεία 113, 115, 117 και 118 έχουν αναπτυχθεί από διάφορες ομάδες, χωρίς όμως ακόμη να έχουν λάβει επίσημες ονομασίες. Εντοπίστηκε ο «σύντροφος» ενός σουπερνόβα. : H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια καλλιτεχνική απεικόνιση από ένα σπάνιο όσο και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο το οποίο παρακολουθεί διεθνής ομάδα αστρονόμων. Το 1993 εντοπίστηκε στον γαλαξία NGC 3031 (γνωστό και ως Μ81) μια έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα) η οποία έλαβε την κωδική ονομασία SN 1993J. Ο γαλαξίας NGC 3031 βρίσκεται σε απόσταση 12 εκατομμυρίων ετών φωτός από τον δικό μας και είναι και αυτός ένας μεγάλος σπειροειδής γαλαξίας. Η έκρηξη οφειλόταν στην κατάρρευση ενός κόκκινου γίγαντα ο οποίος όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια αποτελούσε ένα αστρικό δίδυμο με έναν μπλε αστέρα. Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες ο μπλε αστέρας όχι μόνο επέζησε της τρομερής έκρηξης αλλά πρόλαβε να απορροφήσει και μεγάλο μέρος της ύλης του «συντρόφου» του πριν τελικά αυτός καταστραφεί. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο κόκκινος γίγαντας μετέφερε στον μπλε αστέρα γιγάντιες ποσότητες αερίων, κατά πάσα πιθανότητα υδρογόνο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μάζα των αερίων που μεταφέρθηκε στον μπλε αστέρα ήταν δέκα φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου!

Οι υπερφυσαλίδες. Υπερφυσαλίδα είναι ένας αστρονομικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κοιλότητα με πλάτος εκατοντάδες έτη φωτός, γεμάτη με αέριο θερμοκρασίας 106 Kelvin, που εκτοξεύεται στο διαστρικό μέσον ή από πολλές σουπερνόβα ή τους αστρικούς ανέμους. Το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται κι αυτό στο κέντρο μιας παλιάς υπερφυσαλίδας, γνωστής ως η Τοπική Φυσαλίδα, που τα όρια της μπορούν να ανιχνευτούν από την ξαφνική εξαφάνιση της σκόνης των άστρων σε αποστάσεις μεγαλύτερες από μερικές εκατοντάδες έτη φωτός. Σχηματισμός των υπερφυσαλίδων. Τα πιο μεγάλα άστρα, με μάζες που κυμαίνονται από οκτώ έως περίπου εκατό ηλιακές μάζες και φασματικού τύπου O και στις αρχές του Β, βρίσκονται συνήθως σε ομάδες που ονομάζεται ενώσεις OB. Τα μεγάλα αστέρια τύπου O έχουν ισχυρούς αστρικούς ανέμους, και όλα αυτά τα αστέρια εκρήγνυται ως σουπερνόβα στο τέλος της ζωής τους.Οι ισχυρότεροι αστρικοί άνεμοι απελευθερώνουν κινητική ενέργεια 1044 Joule κατά τη διάρκεια της ζωής ενός άστρου, που ισοδυναμεί με μια έκρηξη σουπερνόβα. Αυτοί οι άνεμοι λοιπόν μπορούν να σχηματίσουν φυσαλίδες, αστρικού ανέμου όπως λέγονται, μήκους δεκάδων ετών φωτός. Επειδή στις ενώσεις OB τα αστέρια είναι αρκετά κοντά, οι φυσαλίδες αυτές συγχωνεύονται σχηματίζοντας μια γιγαντιαία φυσαλίδα, αυτή που ονομάζεται υπερφυσαλίδα.Όταν δε τα αστέρια πεθαίνουν, οι εκρήξεις σουπερνόβα, ομοίως, φτιάχνουν εκρηκτικά κύματα που μπορούν να φτάσουν σε ακόμα μεγαλύτερα μεγέθη, με ταχύτητες επέκτασης έως και αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Οι περισσότερες από τις εκρήξεις σουπερνόβα συμβαίνουν μέσα σε μια κοιλότητα που σχηματίζεται από φυσαλίδες αστρικού ανέμου. Αυτές οι εκρήξεις ποτέ δεν σχηματίζουν ένα ορατό υπόλειμμα σουπερνόβα, αλλά δίνουν την ενέργειά τους στην καυτή εσωτερική κοιλότητα, όπως τα ηχητικά κύματα. Και οι αστρικοί άνεμοι και οι αστρικές εκρήξεις έτσι δίνουν ενέργεια για την επέκταση της υπερφυσαλίδας στο διαστρικό μέσο.Αρκετά μεγάλες υπερφυσαλίδες μπορούν να εκτοξεύσουν υλικό ακόμα και σε ολόκληρο το γαλαξιακό δίσκο, απελευθερώνοντας την ενέργεια τους στο γαλαξιακό φωτοστέφανο (άλως) ή ακόμα και στο διαγαλαξιακό μέσο. Η Τοπική Φυσαλίδα. Η Τοπική Φυσαλίδα είναι μια κοιλότητα στο διαστρικό μέσο (ISM) που βρίσκεται στον βραχίονα του Ωρίωνα του Γαλαξία μας. Είναι πλάτους τουλάχιστον 300 ετών φωτός και έχει μια πυκνότητα του ουδέτερου υδρογόνου περίπου 0,05 άτομα ανά κυβικό εκατοστό, ή περίπου το ένα δέκατο του μέσου όρου για το διαστρικό μέσο ISM στο Γαλαξία μας (0,5 άτομα/cc), και το μισό του Τοπικού Διαστρικού Νέφους (0,1 άτομα/cc). Το πολύ αραιό, καυτό αέριο της Τοπικής Φυσαλίδας οφείλεται σε σουπερνόβα που εξερράγη κατά τα τελευταία 10 με 20.000.000 χρόνια πριν. Κάποτε πίστευαν οι αστρονόμοι ότι ο πιο πιθανός υποψήφιος για τα λείψανα αυτού του σουπερνόβα ήταν το Geminga ένα πάλσαρ στον αστερισμό των Διδύμων. Πιο πρόσφατα, ωστόσο, έχει προταθεί ότι πολλαπλές σούπερ-νόβα στην υποομάδα Β1 των Πλειάδων ήταν οι πιο πιθανές υπεύθυνες για το αέριο της Φυσαλίδας.Το Ηλιακό Σύστημα διερχόταν από την περιοχή που καταλαμβάνεται σήμερα από την Τοπική Φυσαλίδα κατά τα τελευταία πέντε έως δέκα εκατομμύρια χρόνια. Η τρέχουσα θέση του βρίσκεται στο Τοπικό Διαστρικό Νέφος, μια μικρή περιοχή από πυκνότερο υλικό στο εσωτερικό της φυσαλίδας.Η Τοπική Φυσαλίδα δεν είναι σφαιρική, αλλά φαίνεται να είναι στενότερη στο γαλαξιακό επίπεδο, και κάπως ελλειπτική.Στην φωτογραφία η εικόνα δείχνει το νεφέλωμα Ν 70. Πρόκειται για μία υπερ-φυσαλίδα στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου (LMC), ένας δορυφορικός γαλαξίας του δικού μας, που βρίσκεται στο νότιο ουρανό και σε απόσταση περίπου 160.000 ετών φωτός. Το N 70 είναι μία φωτεινή φυσαλίδα από διαστρικό αέριο πλάτους περίπου 300 έτη φωτός. Δημιουργήθηκε από τους αστρικούς ανέμους από καυτά μεγάλα άστρα καθώς και από υλικό από τις εκρήξεις σουπερνόβα. Το εσωτερικό της είναι γεμάτο με ένα ασθενές, καυτό αέριο που διαστέλλεται. Η έρευνα του μας βοηθάει να εξερευνήσουμε τη σύνδεση μεταξύ των κύκλων ζωής των άστρων και της εξέλιξης των γαλαξιών.Η ηλιόσφαιρα (μια τεράστια δομή σε σχήμα ελλειψοειδές που περιβάλει τον Ήλιο και τους πλανήτες) περιέχει τον ηλιοσφαιρικό κολεό (heliosheath) που είναι γεμάτος με μαγνητικές φυσαλίδες, οι οποίες προστατεύουν μερικώς το Ηλιακό Σύστημα από τις κοσμικές ακτίνες. Επίσης 3D αναπαράσταση της Τοπικής Φυσαλίδας (Λευκό) με τα γειτονικά μοριακά νέφη (μωβ)

Με τον Proba-2 στραμμένο προς ενός δραστήριο Ήλιο. Eπιστήμονες από κάθε γωνιά της Γης, που συγκεντρώθηκαν στην πόλη Namur του Βελγίου για την European Space Weather Week (την «Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Διαστημικού Καιρού»), είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν για τα τελευταία αποτελέσματα του μικροδορυφόρου Proba-2, του Ευρωπαϊκού σταθμού παρακολούθησης του διαστημικού καιρού. Ο Ήλιος με την απρόβλεπτη δραστηριότητά του έχει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του διαστημικού καιρού: η απότομη αύξηση της ροής ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων από τον Ήλιο μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες στα ηλεκτρικά συστήματα δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη καθώς και τα επίγεια δίκτυα ηλεκτροδότησης. Με μέγεθος μικρότερο από ένα κυβικό μέτρο, ο μικροδορυφόρος Proba-2 εκτοξεύτηκε στις 2 Νοεμβρίου 2009 αρχικά με σκοπό να δοκιμαστούν νέες τεχνολογίες και στη συνέχεια για τη συγκέντρωση επιστημονικών δεδομένων. Και ενώ η αρχική διάρκεια της αποστολής του ήταν δύο χρόνια, συνεχίζει να στέλνει δεδομένα. Ο Proba-2 είναι εξοπλισμένος με δύο επιστημονικά όργανα που συγκεντρώνουν δεδομένα για τον Ήλιο, και δύο ακόμα όργανα που παρακολουθούν την επίδραση του Ήλιου στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, στην ηλεκτρικά φορτισμένη ιονόσφαιρα της Γης. Μέχρι σήμερα έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 400.000 εικόνες του Ήλιου, ενώ οι μετρήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί επί τόπου στην ιονόσφαιρα της Γης ξεπερνούν τις 20 εκατομμύρια. Το 2011, η European Space Weather Week διεξάχθηκε μεταξύ 28 Νοεμβρίου και 2 Δεκεμβρίου στο Palais des Congres, στην πόλη Namur του Βελγίου, και περιελάμβανε πλήθος παρουσιάσεις από επιστημονικές ομάδες που μελετούν τα δεδομένα του μικροδορυφόρου Proba-2. «Τα δεδομένα που συγκεντρώνει ο μικροδορυφόρος Proba-2 διατείθενται σε επιστημονικές ομάδες σε όλο τον κόσμο, από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Ινδία,» σημείωσε η Marie Dominique από το Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Βελγίου, η οποία είναι υπεύθυνη για τους δύο αισθητήρες που είναι στραμμένοι προς τον Ήλιο. Παρατηρήσεις από το διάστημα. Παρόλο που δεν έχουν προετοιμαστεί για το αφιλόξενο περιβάλλον του Ήλιου, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον Ήλιο, δύο επιπλέον αισθητήρες περιφέρονται γύρω από τους πόλους, σε ύψος 700 χιλιομέτρων, και ερευνούν το άμεσο περιβάλλον του μικροδορυφόρου Proba-2. «Την επόμενη χρονιά, σχεδιάζουμε να διαθέσουμε ελεύθερα το σύνολο των παρατηρήσεων που έχουν συγκεντρωθεί μέχρι σήμερα,» δήλωσε ο Stepan Stverak από το Αστρονομικό Ιστιτούτο της Τσεχίας. «Τα δεδομένα του Proba-2 θα είναι διαθέσιμα στο επιστημονικό κοινό που επιθυμεί να τα χρησιμοποιήσει για στατιστικές μελέτες, και για να εξετάσει με ποιον τρόπο η ιονόσφαιρα της Γης διαταράσσεται από εκρηκτικά φαινόμενα στην επιφάνεια του Ήλιου.» Τα αποτελέσματα θα διασταυρωθούν με αυτά από το Γαλλικό δορυφόρο Demeter, ο οποίος έχει αποστολή να μελετήσει τις διαταραχές που προκαλεί στην ιονόσφαιρα η σεισμική δραστηριότητα - και με τον τρόπο αυτό να προσφέρει μία εναλλακτική μέθοδο για την πρόβλεψη σεισμών. Την περασμένη χρονιά, πριν ο δορυφόρος Demeter ολοκληρώσει την αποστολή του, η τροχιά του βρισκόταν πολύ κοντά σε αυτή του Proba-2. Νέες τεχνολογίες στο διάστημα. Το πρόγραμμα της ESA Proba - από τα αρχικά των λέξεων ‘Project for Onboard Autonomy’ - περιλαμβάνει μία σειρά από δορυφόρους που θα επιτρέψουν σε Ευρωπαϊκές εταιρίες να δοκιμάσουν νέες τεχνολογίες στο διάστημα. Ο μικροδορυφόρος Proba-2 είναι εξοπλισμένο με έναν υπολογιστή για τον έλεγχο της τροχιάς του που βασίζεται την τελευταία γενιά τσιπ της ESA, ένα προηγμένο σύστημα αισθητήρων που παρακολουθεί τη θερμοκρασία και πίεση στη δεξαμενή καυσίμων, καθώς και γεννήτριες αέριου αζώτου που τροφοδοτούν τους προωθητήρες κατά διαστήματα, προκειμένου να γίνουν διορθώσεις στην τροχιά του. «Πίσω από το πρόγραμμα Proba βρίσκεται η ανάγκη να δοκιμαστούν προηγμένες τεχνολογίες με τρόπο που και η επιστημονική κοινότητα μπορεί να αξιοποιήσει,» τόνισε ο Frederic Teston που συμμετέχει στο πρόγραμμα της ESA ‘In-Orbit Demonstration’. «Προσελκύοντας, άλλωστε, το ενδιαφέρον των τελικών αποδεκτών αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι οι νέες τεχνολογίες που προτείνουμε λειτουργούν.» Ο μικροδορυφόρος Proba-2 έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να λειτουργεί αυτόνομα. Από το έδαφος, τον παρακολουθεί μονάχα σε ώρες γραφείου μία μικρή ομάδα, η οποία έχει την έδρα της στον επίγειο σταθμό της ESA στην πόλη Ρεντού του Βελγίου. «Συνεργαζόμαστε στενά με τους τεχνικούς στο Ρεντού», πρόσθεσε η κα Dominique. «Όταν η ηλιακή δραστηριότητα ξαφνικά αλλάζει, μπορούμε μέσα σε λίγες ώρες να ρυθμίσουμε τα όργανα κατάλληλα, ή ακόμα να αλλάξουμε την κατεύθυνση προς την οποία βλέπει ο δορυφόρος, προκειμένου να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη μία στεμματικής εκροής μάζας». http://www.esa.int/esaCP/SEM8BT4XPVG_Greece_1.html

Στοιχεία περί ύπαρξης τεράστιων όγκων πάγου στον Άρη. Μία πιθανή πηγή νερού για τους αστροναύτες που θα επισκεφθούν τον Άρη ενδεχομένως να εντόπισε το Mars Express, καθώς νέες εικόνες της οροσειράς Phlegra Montes υποδεικνύουν την ύπαρξη μεγάλων όγκων πάγου στο υπέδαφος. Τα βουνά της οροσειράς δεν είναι ηφαιστειακής προέλευσης, αλλά δημιουργήθηκαν από αρχαίες τεκτονικές δυνάμεις οι οποίες συμπίεσαν τμήματα της επιφάνειας, οδηγώντας στη διαμόρφωση των βουνών. Η μελέτη των νέων εικόνων έδειξε την ύπαρξη σχηματισμών που συναντώνται να καλύπτουν παγετώνες στη Γη, κάτι που ενδεχομένως να σημαίνει ότι μόλις κάτω από την επιφάνεια του εδάφους στην περιοχή βρίσκονται όγκοι πάγων. Την εν λόγω υπόθεση υποστηρίζουν και τα δεδομένα από το ραντάρ του Mars Reconnaissance Orbiter. Στο παρελθόν έχουν εντοπιστεί ξανά στοιχεία που να υποδεικνύουν την ύπαρξη πάγου στον Άρη, σε κρατήρες που έχουν προκύψει από την πτώση μετεωριτών.

Τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης μπορεί να είναι βαρύτερα από όσο πιστεύαμε. Η σκοτεινή ύλη σιγά-σιγά βγαίνει από τους κρυψώνες της. Δύο νέες έρευνες στον ουρανό των ακτίνων-γ δείχνουν ότι εάν η μυστηριώδης ύλη αποτελείται από ένα σωματίδιο, αυτό θα είναι βαρύτερο από 40 GeV, ή περίπου 44 φορές τη μάζα του πρωτονίου. Το αποτέλεσμα αυτό έρχεται σε αντίθεση με υπαινιγμούς από τρία άλλα πειράματα πάνω στη Γη, που επεσήμαναν πως ένα ελαφρύ σωματίδιο σκοτεινής ύλης ζυγίζει μόνο το ένα τέταρτο, αν και ορισμένοι ερευνητές λένε ότι τέτοια μικρά βάρη βρίσκονται ακόμα στο πεδίο της έρευνας. Η σκοτεινή ύλη ως γνωστόν αποτελεί το 80 τοις εκατό όλης της ύλης στο σύμπαν, αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος από τι είναι φτιαγμένη. Το κορυφαίο υποψήφιο σωματίδιο για την σκοτεινή ύλη είναι το WIMP, ή Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα, τα οποία παρήχθησαν στο big bang και έχει προκαλέσει την συγκέντρωση μεγάλων δομών, όπως οι γαλαξίες από τότε. Οι φυσικοί γνωρίζουν πόση σκοτεινή ύλη περιέχει το σύμπαν συνολικά, αλλά όχι το πόσο ζυγίζει κάθε WIMP. Άμεσες ανιχνεύσεις. Ένας τρόπος για να το μάθουμε είναι να περιμένουμε υπομονετικά να αφήσει τα ίχνη του το σωματίδιο αυτό σε έναν ανιχνευτή θαμμένα βαθιά κάτω στη γη, για την αποφυγή πλαστών σημάτων από τα συνήθη σωματίδια, τα οποία έρχονται από το διάστημα. Μερικοί από αυτούς τους ανιχνευτές δεν έχουν ακόμη πιάσει τίποτα, αλλά τρία από αυτά – το CRESST ΙΙ και το DAMA, και οι δύο βρίσκονται σε ένα ορυχείο στην Ιταλία, και το τρίτο το CoGeNT, σε ένα ορυχείο στη Μινεσότα – έχουν αναφέρει δελεαστικούς υπαινιγμούς για ένα σωματίδιο βάρους μεταξύ 7 και 20 GeV. Ένας άλλος τρόπος για να εξετάσουν τις ιδιότητες των σωματιδίων οι φυσικοί είναι να ψάξουν για την ακτινοβολία των ακτίνων-γ που παράγονται όταν δύο WIMPs συγκρούονται και εξαϋλώνονται, παράγοντας έναν καταρράκτη σωματιδίων και φωτονίων. Πέρυσι, ο Dan Hooper του Fermilab στο Ιλλινόις χρησιμοποίησε δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi για να δείξει τι θα μπορούσε να είναι η ακτινοβολία που προέρχεται από ένα εξίσου ελαφρύ σωματίδιο σκοτεινής ύλης, το οποίο προέρχεται από το κέντρο του Γαλαξία μας. Αλλά τώρα, δύο ανεξάρτητες ομάδες που μελετούν τα δεδομένα του Fermi λένε ότι στόχευσαν σε ένα σωματίδιο σκοτεινής ύλης, βάρους τουλάχιστον 40 GeV. Και οι δύο ομάδες αναζήτησαν για μια λάμψη ακτίνων γάμμα που να προέρχεται από την σκοτεινή ύλη στους νάνους γαλαξίες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας. Μία ομάδα ερευνητών στο Fermi εξέτασαν για δύο χρόνια 10 νάνους γαλαξίες. Η άλλη εξέτασε ακτίνες-γ από επτά γαλαξίες σε διάστημα τριών ετών. Οι δύο ομάδες χρησιμοποίησαν διαφορετικές στατιστικές προσεγγίσεις, προκειμένου να αφαιρούν από τις εκπομπές ακτίνων-γ τις συνηθισμένες αστροφυσικές πηγές, όπως τα πάλσαρ και σουπερνόβες για να κυνηγήσουν έτσι τα τυχόν σήματα από την σκοτεινή ύλη, και η κάθε μία έφτασε στο ίδιο συμπέρασμα – ότι κάθε ακτινοβολία γάμμα που προέρχεται από τη σκοτεινή ύλη πρέπει να παράγεται από ένα σχετικά βαρύ σωματίδιο. Γιατί όμως; Αν κάθε σωματίδιο της σκοτεινής ύλης ήταν αντίθετα μικρό και ελαφρύ, θα πρέπει να υπάρχουν πολλά από αυτά για να συγκεντρωθεί η τεράστια ποσότητα της σκοτεινής ύλης, που έμμεσα έχει ανιχνευθεί στο σύμπαν από την βαρυτική έλξη της πάνω στην κανονική ύλη. Αν υπήρχαν πολλά σωματίδια της σκοτεινής ύλης, θα υπήρχαν πολλές συγκρούσεις μεταξύ τους και ως εκ τούτου πολύ περισσότερες ακτίνες γάμμα από όσες έχουν δει, λένε οι δύο ομάδες. "Αν τα WIMPs ήταν μικρότερα, θα πρέπει να τα είχαμε δει, όμως εμείς δεν τα είδαμε”, λέει ο Σάββας Κουσιάππας (Koushiappas), μέλος της δεύτερης ομάδας από το Πανεπιστήμιο Brown του Ρόουντ Άιλαντ. "Πρόκειται για το ισχυρότερο όριο για τη μάζα που είχαμε μέχρι τώρα." Όμως οι μελέτες δεν είναι απαραίτητα κι ένα αγγελτήριο θανάτου για τα ελαφριά σωματίδια της σκοτεινής ύλης, λέει ο Dan Hooper του Fermilab. Κι αυτό επειδή χρησιμοποιούν ένα μοντέλο της σκοτεινής ύλης που διασπάται σε ορισμένα είδη σωματιδίων, όπως τα βαρέα κουάρκ και ταξιδεύουν με την ίδια ταχύτητα, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία τους. Σε περίπτωση που, στην πραγματικότητα, η σκοτεινή ύλη διασπάται σε σωματίδια που το Fermi δεν μπορεί να ανιχνεύσει, ή εάν κινείτο πιο γρήγορα όταν το σύμπαν ήταν νεότερο και πιο ζεστό, τότε θα μπορούσε να ελαφρύ όσο και 10 GeV, λέει ο Hooper. Αυτές οι ομάδες αποκλείουν ορισμένα είδη σωματιδίων, αλλά δεν αποκλείουν και νάρκες", δήλωσε Ακόμα, η δημοσίευση αυτή είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός. "Για πρώτη φορά, διασταυρωνόμαστε πραγματικά με θεωρητικά αποδεκτά ελκυστικά μοντέλα," λέει. «Κανένα πείραμα δεν πρόκειται να σκοτώσει όλα τα μοντέλα της σκοτεινής ύλης που μπορούμε να σκεφτούμε. Πρόκειται να πάρουμε πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις." Και οι δύο μελέτες θα δημοσιευτούν στο Physical Review Letters. Πηγή: New Scientist.

Φίλε Astro_Tom Επειδή πολλοι χάσαμε την εκπομπή σου λογω ανειλλημένων υποχρεώσεων(εύσημη δικαιολογία) θα μπορούσες να ανεβάσεις την εκπομπή σου εδώ ωστε να μπορέσουν ολοι οι φίλοι του Astrovox να την ακούσουν; Σε ευχαριστούμε εκ των προτέρων!!!

Κολασμένη «Σούπερ-Γη» στην διαστημική μας γειτονιά. Διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler έναν ακόμη εξωηλιακό πλανήτη. Ο Kepler 21-b, όπως αυτός ονομάστηκε, ανήκει στην κατηγορία των πλανητών που, λόγω του μεγέθους τους, έχουν λάβει τον χαρακτηρισμό «Σούπερ-Γη». Όμως ο πλανήτης βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο και θεωρείται απίθανο να διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής. Ο νέος πλανήτης. Την ανακάλυψη έκανε πολυμελής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Ames Research Center της NASA. Ο Kepler 21-b βρίσκεται σε απόσταση 352 ετών φωτός από εμάς, έχει ακτίνα περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης και μάζα περίπου δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη μας. Όμως ο Kepler 21-b βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το μητρικό του άστρο (το HD 179070) και έτσι είναι απίθανο αν όχι αδύνατο να διαθέτει ζωή αφού οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνειά του αγγίζουν τους 1700 βαθμούς Κελσίου! Ο Kepler 21-b βρίσκεται σε απόσταση περίπου πέντε εκατομμυρίων χλμ από το μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από αυτό σε 2.8 μέρες. Ο Ερμής που επίσης θεωρείται αφιλόξενος για τη ζωή βρίσκεται σε απόσταση 57 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο. Το Kepler. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler έχει ως αποστολή την αναζήτηση πλανητών και ειδικά εκείνων με συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής. Τα στοιχεία που έχει στείλει τους τελευταίους μήνες είναι άκρως εντυπωσιακά και ανατρέπουν τα όσα γνωρίζαμε για το Σύμπαν μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τους ειδικούς της NASA που μελετούν τα δεδομένα που έχει στείλει το Kepler, ο γαλαξίας μας διαθέτει τουλάχιστον 50 δισεκατομμύρια πλανήτες, αριθμό πολύ μεγαλύτερο από αυτόν που οι επιστήμονες πίστευαν μέχρι σήμερα. Από αυτούς τους 50 δις πλανήτες υπολογίζεται ότι 500 εκατομμύρια πλανήτες βρίσκονται στις λεγόμενες φιλόξενες ζώνες,{ζώνη Goldilocks (Χρυσομαλλούσα)} είναι δηλαδή σε ιδανική απόσταση από το μητρικό τους άστρο (ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά) ώστε να διαθέτουν συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής. Όπως είναι ευνόητο το Kepler ενισχύει τα μέγιστα την άποψη ότι η ύπαρξη ζωής σε άλλους κόσμους πρέπει να θεωρείται δεδομένη αν αναλογιστούμε ότι ο αριθμός των γαλαξιών εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 100 δισεκατομμύρια. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του Kepler 21-b. Μικρές ειδήσεις. Εγκρίθηκε το πλήρωμα της νέας αποστολής στο ΔΔΣ. Η διυπηρεσιακή Επιτροπή ενέκρινε σήμερα στην Αστρούπολη (περίχωρα της Μόσχας) τις συνθέσεις του βασικού και του αναπληρωτικού πληρώματος του διαστημοπλοίου Soyuz TMA-03M, που θα πετάξει προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 21 Δεκεμβρίου. Μέλη του βασικού πληρώματος είναι ο Ρώσος Ολέγκ Κονονένκο, ο Αμερικανός Ντόναλντ Πέτιτ (Donald Pettit) και ο Ολλανδός Αντρέ Κάουπερς (Andre Kuipers). Στις 29 και στις 30 Νοεμβρίου αυτοί οι κοσμοναύτες, καθώς επίσης και οι αναπληρωτές τους έκαναν ολοκληρωτικές ασκήσεις σε μακέτες του ρωσικού τμήματος του ΔΔΣ και του επανδρωμένου διαστημοπλοίου ψηφιακής σειράς Soyuz TMA-M. Η διαστημική αποστολή του βασικού πληρώματος στο ΔΔΣ θα διαρκέσει για 5 σχεδόν μήνες. Η Κίνα δημιουργεί παγκόσμιο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης. Η Κίνα τοποθέτησε σε διαστημική τροχιά ένα δορυφόρο του συστήματος παγκόσμιας πλοήγησης Beidou. Η εκτόξευσή του έγινε με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα Long March-3A από το κοσμοδρόμιο Xichang στη δυτική επαρχία Sichuan. Η Κίνα σχεδιάζει να δημιουργήσει δικό της ανεξάρτητο παγκόσμιο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης όμοιου με το αμερικανικό GPS, το ευρωπαϊκό Galileo και το ρωσικό GLONASS. Ως το 2012 το κινέζικο σύστημα θα μπορεί να καλύψει την περιοχη της Ασίας και του Ειρηνικού ωκεανού και ως το 2020, όταν ο αριθμός των δορυφόρων θα αυξηθεί ως 30, το σύστημα Beidou θα λειτουργεί ως παγκόσμιο.

Φίλε Astro_Tom Καλωσόρισες στην μεγάλη παρέα του Astrovox. Συγχαρητήρια και καλή αρχή.

Σκουλήκια «οδηγοί» της αποίκησης στο διάστημα. Ένα είδος σκουληκιών που έχει κοινά βιολογικά χαρακτηριστικά με τον άνθρωπο έζησε και αναπαράχθηκε χωρίς προβλήματα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η μελέτη τους προσφέρει σημαντικά στοιχεία στους επιστήμονες για την προσπάθεια αποίκησης του ανθρώπου σε άλλους κόσμους. Τα διαστημικά σκουλήκια. Ανάμεσα στα φορτία του διαστημικού λεωφορείου Discovery προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση ήταν και ένα κουτί που περιείχε 4 χιλιάδες σκουλήκια Caenorhabditis elegans. Το συγκεκριμένο είδος έχει πολλές βιολογικές ομοιότητες με τον άνθρωπο και οι ερευνητές που θα παρακολουθούσαν τη διαβίωση τους στις διαστημικές συνθήκες ήθελαν να μάθουν στοιχεία που σχετίζονταν με τον στόχο του ανθρώπου να ζήσει κάποια στιγμή και μακριά από τη Γη. Άλλωστε πολλοί ειδικοί προεξέχοντος του Στίβεν Χόκιγκ πιστεύουν ότι η επιβίωση του ανθρώπινου είδους εξαρτάται από την αποίκηση του σε άλλους κόσμους αφού διάφοροι παράγοντες μπορούν τους επόμενους αιώνες να θέσουν σε κίνδυνο την ανθρωπότητα. Τα εμπόδια και η έρευνα. Η Γη προσφέρει ιδανικές για συνθήκες για τον άνθρωπο αλλά είναι γνωστό ότι στο διάστημα παράγοντες όπως η υψηλή ακτινοβολία και η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζουν αρνητικά τον ανθρώπινο οργανισμό. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Νότινγκχαμ μελέτησαν την πορεία της ζωής των σκουληκιών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Διαπίστωσαν ότι η ανάπτυξη του C.elegans από την στιγμή που βρίσκονταν στο αυγό τους μέχρι και την ενηλικίωση τους δεν είχε διαφορές από την ανάπτυξη στις γήινες συνθήκες. Το ίδιο φυσιολογική ήταν και η διαδικασία αναπαραγωγής τους που δεν παρουσίασε κανένα πρόβλημα ή παρενέργεια. Οι ερευνητές μελέτησαν 12 γενιές C.elegans και τα ευρήματα είναι σημαντικά αφού οι ειδικοί μπορούν να μελετήσουν καλύτερα τις πιθανές επιπτώσεις της μακροχρόνιας παραμονής του ανθρώπου στο διάστημα. «Αν και ακούγεται παράξενο πολλές οι ίδιες βιολογικές αλλαγές που γίνονται στον άνθρωπο κατά την παραμονή του στο διάστημα γίνονται και στα C.elegans. Διαπιστώσαμε μέσα από την έρευνα μας ότι τα C.elegans μπορούν να αναπτυχθούν ομαλά και να αναπαραχθούν επίσης ομαλά ευρισκόμενα σε διαστημικές συνθήκες για χρονικό διάστημα ανάλογο με εκείνο που θα χρειαστεί ένα σκάφος με ανθρώπους να ταξιδέψει από την Γη σε κάποιο άλλο πλανήτη» αναφέρει ο Ναθάνιελ Σβέζικ, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Interface που είναι έντυπο της βρετανικής Βασιλικής Εταιρίας. Τα C.elegans. Τα σκουλήκια C.elegans ήταν ο πρώτος πολυκύτταρος οργανισμός στον οποίο έγινε χαρτογράφηση του γονιδιώματος του. Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες πολλά από τα περίπου 20 χιλιάδες γονίδια έχουν λειτουργίες όμοιες με αυτές ανθρώπινων γονιδίων. Για αυτό και τα C.elegans αποτελούν πολύ συχνά αντικείμενο ερευνών που σχετίζονται με την καλύτερη κατανόηση της ανθρώπινης βιολογίας. Οι συμμετέχοντες στην μελέτη των C.elegans στο διάστημα υποστηρίζουν ότι μπορούν να προκύψουν σημαντικά στοιχεία στις έρευνες που διεξάγει η επιστημονική κοινότητα για το αν και πώς μπορεί να επιβιώσει ο άνθρωπος σε άλλους πλανήτες και ειδικά σε εκείνους με μη ευνοϊκές συνθήκες όπως ο Άρης. Επίσης τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι είναι πιθανό κάποιες σύνθετες μορφές ζωής όπως τα σκουλήκια να έχουν αναπτυχθεί και να ζουν σε άλλους πλανήτες ή φεγγάρια του ηλιακού μας συστήματος ενώ μέχρι σήμερα αναζητούνται βακτηριακές και μικροβιακές μορφές ζωής. Μικρές ειδήσεις. Αλλαγή της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Την 30 Νοεμβρίου 23:11 GMT του 2011, σύμφωνα με το πρόγραμμα υποστήριξης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έγινε διόρθωση της τροχιάς του. Όλες οι εργασίες έγιναν από τη διοίκηση του ρωσικού τμήματος του κεντρικού σταθμού, σύμφωνα με το πρόγραμμα, που ενσωματώνεται σε αυτό από την αποστολή Control Center Research Institute. Μετά τον ελιγμό, οι παράμετροι τροχιάς του ΔΔΣ είχαν ως εξής: • Το ελάχιστο ύψος από την επιφάνεια της Γης - 376,8 χιλιομέτρα. • Το μέγιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης - 428,4 χιλιομέτρα. • Περίοδος - 92,34 λεπτά? • κλίση - 51,66 μοίρες. Μια άλλη διόρθωση της τροχιάς του ISS έχει προγραμματιστεί για τις 7 Δεκεμβρίου. Θα καταστεί οριστική σύμφωνα με μια σειρά από ελιγμούς με σκοπό τη δημιουργία καταλληλης θέσης εργασίας του τροχιακού σταθμού πριν από την πτήση του "Soyuz TMA-03M», η οποία έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει στις 21 Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους. Η εκτόξευση του δορυφόρου Globalstar-2 μετατέθηκε. Η Ρωσία μετέθεσε την εκτόξευση του πυραύλου-φορέα «Σογιούζ-2-1Α» με έξι αμερικανικούς δορυφόρους επικοινωνίας χαμηλής τροχιάς Globalstar-2 από τις 5 στις 28 Δεκεμβρίου, αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Η εκτόξευση αναβλήθηκε μετά από αίτημα του παραγγελιοδότη, διευκρίνισε ο εκπρόσωπος της Υπηρεσίας. Εκτός αυτού, το Δεκέμβριο η «Roskosmos» σχεδιάζει να πραγματοποιήσει εκτοξεύσεις των διαστημοπλοίων Luch-5 και Amos-5 (11 Δεκεμβρίου), του μεταγωγικού επανδρωμένου διαστημοπλοίου «Σογιούζ ΤΜΑ-Ο3Μ» (21 Δεκεμβρίου), και του δορυφόρου επικοινωνίας NSS-14 (26 Δεκεμβρίου). Όλες οι εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Η Κίνα τοποθέτησε σε τροχιά τον δορυφόρο Yaogan 13. Η Κίνα τοποθετησε με επιτυχία σε τροχιά τον δορυφόρο εξ’ αποστάσεων βολιδοσκόπησης της Γης Yaogan 13. Όπως μετέδωσε η Κεντρική Τηλεόραση της Κίνας η εκτόξευσή του έγινε με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα Changzheng-2B από το κοσμοδρόμιο Ταϊγιουάν στη βόρεια επαρχία Σανσί. Ο δορυφόρος προορίζεται για την πραγματοποίηση επιστημονικών πειραμάτων, την παρακολούθηση των πόρων της γής, των καλιεργειών, καθώς επίσης και για την πρόγνωση θεομηνιών. Η σημερινή εκρόξευση έγινε ήδη η 13η από το 2006, όταν η Κίνα τοποθέτησε σε τροχιά τον πρώτο της δορυφόρο εξ' αποστάσεως βολιδοσκόπησης της Γης της σειράς Yaogan.

Με τα νετρίνα και το πολυσύμπαν γεννιέται μια νέα κοσμολογία; Μπορείτε να περιμένετε δεκαετίες για να έρθουν εκείνες οι ανακαλύψεις που θα μπορούσαν να φέρουν επανάσταση στην φυσική, όμως μετά έρχονται τρεις με τη μία. "Το σύμπαν δεν είναι μόνο παράξενο σε ό,τι υποθέτουμε, αλλά αλλόκοτο και σε ό,τι μπορούμε να υποθέσουμε," δήλωσε κάποτε ο γενετιστής J.B.S. Haldane. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι φυσικοί έχουν κάνει ότι μπορούν για να αποδείξουν το λάθος του Haldane, υποθέτοντας μερικά πολύ περίεργα σύμπαντα πράγματι. Οι προβληματισμοί τους μπορεί να φαίνονται φανταστικοί, αλλά έχουν καλά κίνητρα. Η φυσική θέτει κάποιες τρομερές ερωτήσεις που απέχουμε πολύ μέχρι να απαντήσουμε. Όπως, για παράδειγμα, γιατί το σύμπαν κυριαρχείται από την ύλη κι όχι από την αντιύλη; Γιατί ο κόσμος μας φαίνεται να συντονισμένος με τρομερή ακρίβεια, με τις σωστές ιδιότητες ώστε να γεννηθούν γαλαξίες, άστρα, πλανήτες, και η ίδια ζωή, όπως και οι φυσικοί που κάνουν αυτές τις ερωτήσεις; Το υπάρχον οικοδόμημα της Φυσικής, που χτίστηκε από δύο θεμέλια, εκείνο της γενικής σχετικότητας και της κβαντομηχανικής, έχει σαφώς ανάγκη από ανακαίνιση. Περιμένουμε εδώ και χρόνια για να εμφανιστούν ρωγμές που να μπορούν να μας πουν, πού θα πάει το πράγμα. Αλλά μέχρι τώρα, η φύση έχει παραμείνει πεισματικά ασυγκίνητη. Τις τελευταίες εβδομάδες, ωστόσο, έχουν ανοίξειν πολλά υποσχόμενες ρωγμές. Τον Σεπτέμβριο ήρθε η εκπληκτική είδηση ​​των νετρίνων που ταξιδεύουν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Από την αρχή υπήρξαν σκεπτικιστές, αλλά τώρα μια νέα ανάλυση επιβεβαίωσε το αρχικό αποτέλεσμα. ( "Η επανεξέταση των μετρήσεων δείχνει ότι τα νετρίνα όντως ήταν ταχύτερα από το φως"). http://www.physics4u.gr/blog/?p=4215 Αναμένουμε ακόμα την ανεξάρτητη επαλήθευση – ήδη ξεκίνησαν αμφιβολίες – αλλά αν αυτό επιβεβαιωθεί οι συνέπειες θα είναι τεράστιες, ανοίγοντας την πόρτα σε μια νέα και πολύ διαφορετική εικόνα του σύμπαντος. Δεν είναι λιγότερο δελεαστική μια άλλη δημοσίευση ότι μεσόνια διασπώνται διαφορετικά από την ομόλογη τους αντιύλη, δηλαδή τα αντι-μεσόνια ( "Ο επιταχυντής LHC δίνει υπόνοιες για μια «νέα φυσική», σε διασπάσεις σωματιδίων"). http://www.physics4u.gr/blog/?p=4203 Αν αυτό το αποτέλεσμα στέκει, θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό προς την κατεύθυνση να εξηγήσουμε γιατί έχουμε περισσότερη ύλη από αντιύλη. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα αμφισβητηθεί το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής – το οποίο δεν μπορεί να εξηγήσει το αποτέλεσμα – και θα δείξει το δρόμο για ακόμη πιο νέα φυσική. Η ευρύτερη ρωγμή από όλες είναι μια θεωρία που κάποτε θεωρούνταν εξωπραγματική αλλά τώρα απρόθυμα γίνεται αποδεκτή σαν η ‘ορθοδοξία’. Ασχολείται με τα σχεδόν τα πάντα στη σύγχρονη φυσική, από την καθιερωμένη κοσμολογία έως την κβαντική μηχανική. ( Είναι η θεωρία των χορδών που δέχεται την ύπαρξη πολλαπλών συμπάντων – ίσως και 10500 ίσως και ένας άπειρος αριθμός συμπάντων.) http://www.physics4u.gr/blog/?p=3050 Αν το σύμπαν μας είναι ένα από τα πολλά, αυτό λύνει το πρόβλημα του τέλειου συντονισμού. Βρισκόμαστε σε έναν Κόσμο του οποίου οι νόμοι είναι συμβατοί με τη ζωή, γιατί δεν θα μπορούσε να υπάρχει αυτή διαφορετικά. Και αυτή η ανακάλυψη θα είναι μόνο η αρχή μιας νέας επανάστασης με καύσιμο το πολυσύμπαν. Πειστικές αποδείξεις γι αυτό μπορεί να είναι κοντά. Οι θεωρητικοί προβλέπουν ότι το σύμπαν μας θα μπορούσε κάποτε να συγκρουστεί με άλλο σύμπαν. Αυτές οι συγκρούσεις θα μπορούσαν να έχουν αφήσει τα ίχνη τους στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων, το πρώτο φως του σύμπαντος, που ο δορυφόρος Planck της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας χαρτογραφεί με απόλυτη ακρίβεια. Τα αποτελέσματα είναι πολυαναμενόμενα, και θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια επανάσταση που δεν θα είναι σε αντίθεση με αυτά που εμφανίστηκαν με την ιδέα του Κοπέρνικου, ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος και την ανακάλυψη του Edwin Hubble, ότι δηλαδή ο Γαλαξίας μας είναι μόνο ένας από τους πολλούς σε ένα διαστελλόμενο σύμπαν. Αυτή είναι ένα μια συναρπαστική, ενδεχομένως κοσμοϊστορική, εποχή. Η κατανόησή μας για το σύμπαν βρίσκεται στο χείλος του να κατασκευαστεί ξανά για μια άλλη φορά. Το σύμπαν μπορεί πράγματι να είναι πιο παράξενο από ό,τι μπορούμε να υποθέσουμε, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει να μας εκπλήσσει. Πηγή: Νew Scientist Στην φωτογραφία σημάδια στον χάρτη της μικροκυματικής ακτινοβολίας όλου του ουρανού CMB που υπονοούν την ύπαρξη άλλων συμπάντων.

Στις προτεραιότητες του ΕΣΠΑ το αστρονομικό πάρκο του Ορλιακα Σημαντική εξέλιξη χαρακτηρίζει ο δήμος Γρεβενών την επίσημη ανάρτηση του έργου κατασκευής του αστρονομικού πάρκου του Όρλιακα στη λίστα των προτεραιοτήτων των ΕΣΠΑ από την αρμόδια κοινοτική επίτροπο Γιοχάνες Χαν. Ο Δήμος κάνει λόγο για ένα όνειρο που υλοποιείται και τονίζει ότι παίρνει σάρκα και οστά η καινοτόμος προσπάθεια που ξεκίνησε από τον επιστήμονα Θανάση Οικονόμου, αστροφυσικό, συνεργάτη της ΝASA και την πρώην νομαρχία Γρεβενών. «Το «Αστρονομικό Πάρκο του Όρλιακα» με την ολοκλήρωση του, βάζει τα Γρεβενά στον αναπτυξιακό χάρτη της χώρας με ποιοτικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν ένα βιώσιμο και αειφόρο τουριστικό και επιστημονικό μέλλον» αναφέρει σχετική ανακοίνωση. Οι πρώτες συζητήσεις για τη δημιουργία αστρονομικού πάρκου ξεκίνησαν το 2007, ωστόσο οι προσπάθειες που ακολούθησαν «σκόνταψαν» στην ελληνική γραφειοκρατία και την σχετική νομοθεσία που δεν προβλέπει τη δημιουργία αστεροσκοπείων στα βουνά. Σύμφωνα, ωστόσο, με τον κ. Οικονόμου, η τοποθεσία του Όρλιακα είναι ιδανική, ίσως μια από τις καλύτερες στην Ευρώπη καθώς έχει την ελάχιστη δυνατή φωτορρύπανση διότι βρίσκεται μακριά από μεγάλες πόλεις. Το γεγονός αυτό αποτελεί προϋπόθεση για την αρτιότητα των αστρονομικών παρατηρήσεων. Σκοπός της δημιουργίας του αστεροσκοπείου είναι να δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές της περιοχής να γνωρίσουν τον κόσμο της αστρονομίας και στους επιστήμονες όλου του κόσμου να συνεργάζονται πάνω σε δεδομένα παρατηρήσεων που θα λαμβάνουν μέσω του διαδικτύου. Κάτι τέτοιο θα εντείνει παράλληλα τη συνεργασία των ειδικών από την Ελλάδα και το εξωτερικό στον τομέα της αστρονομίας και της αστροφυσικής.

Χρόνια Πολλά Ανδρέα (Astrovox) και απο μένα και ευχαριστώ για την βοηθεία σου επανειλημμένα οταν την χρειάστηκα. Επίσης και μια προτασή μου για την δυνατότητα μετάφρασης διαφόρων δημοσίευσεων κυρίως στα Αγγλικά(δυστυχώς για την σύγχρονη εποχή) δεν είμαστε ολοι αγγλομαθείς.Γιατί οχι και τα Ρώσικα λογω Διαστημικής Εξερεύνησης.

Οι «Σογιούζ» σε θέση εκκίνησης. Ο πιό αξιόπιστος στον κόσμο πύραυλος-φορέας «Σογιούζ» θα αξιοποιήσει την τέταρτη εξέδρα εκτόξευσης, η οποία κατασκευάζεται στο κοσμοδρόμιο «Βοστότσνι» («Ανατολικό») στην περιοχή Αμούρ. Η πρώτη μη επανδρωμένη εκτόξευση από το νέο κοσμοδρόμιο προγραμματίζεται για το 2015 και επανδρωμένη – το 2018. Στην υλοποίηση του προγράμματος του κοσμοδρομίου συμμετέχει ενεργά η επιχείρηση S.P. KOROLEV ROCKET AND SPACE CORPORATION «ENERGIA» στη Σαμάρα, η οποία παράγει αυτούς τους πυραύλους. http://www.energia.ru/ Ο πρώτος «Σογιούζ» είχε κατασκευαστεί το 1966. Και οι εκτοξεύσεις των «Σογιούζ» άρχισαν στο Μπαϊκονούρ – αρχαιότερη σοβιετική εξέδρα. Σήμερα το κοσμοδρόμιο αυτό το ενοικιάζει η Ρωσία από το Καζαχστάν. Πύραυλοι εκτοξεύονταν και από το κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ στην περιοχή Αρχάγγελσκ. Και από φέτος το φθινόπωρο το γεωγραφικό εύρος των εκτοξεύσεων του «Σογιούζ» καλύπτει το Νότιο Ημισφαίριο. Τον Οκτώβριο από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα πύραυλος φορέας έθεσε σε τροχιά δύο δορυφόρους του ευρωπαϊκού συστήματος πλοήγησης «Γαλιλαίος». Το κοσμοδρόμιο Κουρού είναι βολικό από την άποψη ότι βρίσκεται σχεδόν στον Ισημερινό. Οι πύραυλοι που εκτοξεύονται από την εξέδρα του, αποκτούν επιπρόσθετη ταχύτητα. Έτσι οι «Σογιούζ» μπορούν να μεταφέρουν σε τροχιά φορτίο μιάμιση φορά βαρύτερο σε σύγκριση με τις δυνατότητες του Μπαϊκονούρ. Όταν λειτουργήσει το «Βοστότσνι», θα χρειαστούν πολύ περισσότεροι πύραυλοι-φορείς, εφόσον θα τους περιμένουν παράλληλα σε 4 κοσμοδρόμια. Ο Γενικός Διευθυντής της επιχείρησης «CSKB-Progress» στη Σαμάρα Αλεξάντρ Κιρίλιν δεν αμφιβάλλει ότι η επιχείρηση θα ανταπεξέρθει σ΄ αυτό το φόρτο: - Ετοιμαζόμαστε για σχέδιο παραγωγής σειρών «Σογιούζ-2». Και πρέπει να πετύχουμε την εφαρμογή προγράμματος παραγωγής 20-22 πυραύλων το χρόνο οι οποίοι, βέβαια, θα καλύψουν τις ανάγκες και των 4 κοσμοδρομίων. Σήμερα αυξάνεται η ανάγκη από διαστημικές συσκευές ελαφριάς τάξης. Οι εκτοξεύσεις τους είναι φθηνότερες, μάλιστα μπορούν να εκτελούν σχεδόν εξίσου ευρύ φάσμα αποστολών, όπως και βαρύτερες συσκευές. Η επιχείρηση της Σαμάρας ανταποκρίθηκε σ΄ αυτή την τάση και απάντησε με νέο ελαφρό μοντέλο. Πρόκειται για τον «Σογιούζ-2-1Β». Είναι αναμφίβολο ότι γι΄αυτούς τους πυραύλους είναι ανοικτός ο πλατύτερος δρόμος προς το μέλλον. Η αξιοπιστία των πυραύλων έχει δοκιμαστεί από το χρόνο. Στις 1779 εκτοξεύσεις που έγιναν σε όλα τα χρόνια αναλογούν 77 τυπικά αποτυχημένες. Σ΄ αυτό το δείχτη ο «Σογιούζ» είναι καλύτερος από οποιοδήποτε άλλο πύραυλο. Πρόσκληση προς τα ΜΜΕ: Το πλήρωμα του Mars500 επισκέπτεται τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία. Μετά από 17 μήνες φανταστικού ταξιδιού προς τον κόκκινο πλανήτη, οι Romain Charles και Diego Urbina, μέλη του πληρώματος Mars500, ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής στην Ευρώπη. Οι πρώτοι σταθμοί του ταξιδιού τους θα είναι το Παρίσι, η Ρώμη και η Μαδρίτη. Την «προσγείωσή» τους στη Μόσχα στις 4 Νοεμβρίου ακολούθησαν σειρά ιατρικών ελέγχων, αλλά και αξιολόγηση της ψυχολογικής τους κατάστασης. Οι επιστήμονες συγκεντρώνουν παρατηρήσεις που μπορεί να βοηθήσουν στο μέλλον τόσο αστροναύτες, όσο και άλλους επαγγελματίες που υποχρεώνονται να περνούν μεγάλα χρονικά διαστήματα σε απομόνωση. Στις 5 Δεκεμβρίου, στις 12.00 ώρα Ελλάδος, ο υπεύθυνος του προγράμματος Mars500, Patrick Sundblad θα παρουσιάσει τα πρώτα αποτελέσματα και στη συνέχεια, οι δύο εθελοντές «αστροναύτες» θα μιλήσουν για τις εμπειρίες που τους προσέφερε η απομόνωσή για 520 ημέρες στις ειδικά διαμορφωμένες για το πρόγραμμα εγκαταστάσεις. Η συνέντευξη τύπου θα μεταδωθεί ζωντανά από την ιστοσελίδα της ΕSA, www.esa.int, σε δύο γλώσσες, Αγγλικά και Γαλλικά. Στις 6 Δεκεμβρίου, στις 10.30 ώρα Ελλάδος, οι Romain Charles και Diego Urbina θα συναντηθούν στο ξενοδοχείο Boscolo Aleph της Ρώμης με δημοσιογράφους, και στη συνέχεια θα συμμετάσχουν στο Tweeetup που θα ξεκινήσεις στις 12.30. Στις 7 Δεκεμβρίου, στις 11.30 ώρα Ελλάδος, ο Diego Urbina θα συζητήσει με δημοσιογράφους καθώς και φοιτητές στα γραφεία της ESA στη Villanueva de la Cañada, στην Ισπανία. Λεπτομέρειες και οπτικό υλικό μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του προγράμματος Mars500: http://www.esa.int/Mars500 Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να απευθυνθείτε στο: Για τη συνέντευξη τύπου στο Παρίσι ESA Media Relations Office Communication Department Tηλ: + 33 1 53 69 72 99 Fax: + 33 1 53 69 76 90 Email: media@esa.int Για τη συνέντευξη τύπου στη Ρώμη ESA ESRIN Communication Office Franca Morgia Fax: +39 06 941 80 842 Tηλ: +39 06 941 80 951 Email: Franca.Morgia@esa.int Για τη συνέντευξη τύπου στη Μαδρίτη ESA ESAC Communication Office Beatriz Arias Tηλ: +34 91 813 13 59 Fax: +34 91 813 12 19 E-mail: comunicacionesac@esa.int Για κλείσιμο κατι πολυ όμορφο για ολους εμάς τους ΓΗΙΝΟΥΣ. Είμαστε ευγνώμονες… http://www.physics4u.gr/blog/?p=4265

Για να έχουμε μια αισθηση της απόστασης ο Διεθνης Διαστημικός Σταθμός περιφέρεται στα 392 χιλ.πανω απο την Γή και η Σελήνη εχει Περίγειο 356.410 km και Απόγειο 406.740 km. Δηλαδή ο Διαστημικός Ανελκυστήρας θα ειναι στο 1/4 της απόστασης απο την Σελήνη.Μάλλον απίθανο. Βοήθεια απο Αγγλομαθείς!!! Στην δημοσίευση-into space on 100,000-kilometre-long tethers-αυτό το κόμμα σημαίνει 100.000 χιλ. ή 100 χιλ.

Φίλε cvrak. Μια παρατήρηση:Το μήκος του δεν μπορει να είναι περίπου 110.000 χιλιόμετρα οπως αναφέρεται αλλα μάλλον 110 χιλιόμετρα στο επίσημο οριο του διαστήματος. Επίσης μια ερώτηση:Τι θα υπάρχει στο ανώτερο οριο του ιμάντα(σφαίρα,πλατφορμα η κάτι αλλο) που θα επιτρέπει οπως φαντάζομαι την εκτόξευση πιά του φορτίου για τον προορισμό του με πολύ λιγότερα καύσιμα αρα μικρότερο βαρος απο μια κλασσική εκτόξευση απο την επιφάνεια της Γης.

Οι προσπάθειες της ESA για επικοινωνία με τη Ρωσική αποστολή Phobos-Grunt. Μετά τη λήψη του πρώτου σήματος την περασμένη Τρίτη, στις 23 Νοεμβρίου, η ΕSA κατάφερε να αποκαταστήσει την επικοινωνία με το Ρωσικό διαστημόπλοιο Phobos-Grunt. Τα δεδομένα που λήφθησαν από το σταθμό του Περθ στην Αυστραλία στάλθηκαν στη συνέχεια στο κέντρο ελέγχου της αποστολής για ανάλυση. Η κεραία επικοινωνίας διαμέτρου 15 μέτρων που έχει εγκατασταθεί στο σταθμό της ΕSA στο Περθ της Αυστραλίας χρειάστηκε να τροποποιηθεί κατάλληλα πριν να χρησιμοποιηθεί τη νύχτα της 23 προς 24 Νοεμβρίου, οπότε πραγματοποιήθηκαν πέντε απόπειρες επικοινωνίας μεταξύ 22.19 και 6.08 ώρα Ελλάδος. Οι ομάδες ειδικών της ΕSA στο σταθμό της Αυστραλίας και στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων στο Darmstadt της Γερμανίας κατέγραψαν προς μεγάλη τους ευχαρίστηση ένα δυνατό σήμα κατά τη διάρκεια της πρώτης διέλευσης του διαστημοπλοίου Phobos-Grunt πάνω από το Περθ. «Κατά την πρώτη διέλευση του διαστημοπλοίου Phobos-Grunt, το σύστημα εκπομπής ραδιο-σημάτων τέθηκε σε λειτουργία και μπορέσαμε να λάβουμε δεδομένα τηλεμετρίας», εξηγεί ο Wolfgang Hell, που συντονίζει τις υπηρεσίες που προσφέρει η ΕSA στη Ρωσική αποστολή. Το δεδομένα τηλεμετρίας συνήθως περιλαμβάνουν πληροφορίες για την κατάσταση του διαστημοπλοίου, αλλά και τη λειτουργία των επιμέρους συστημάτων του. «Τα σήματα που λήφθησαν από το διαστημόπλοιο ήταν ισχυρότερα από αυτά που είχαν ληφθεί στις 22 Νοεμβρίου, καθώς η τροχιακή θέση του είχε προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια.» Η δεύτερη διέλευση του διαστημοπλοίου Phobos-Grunt ήταν μικρότερης διάρκειας, και για το λόγο αυτό, ενώ στάλθηκε μία σειρά από εντολές, δεν αναμενόταν κάποιο σήμα πίσω. Ούτε στη διάρκεια των επόμενων τριών διελεύσεων, το πρωί της 24 Νοεμβρίου, λήφθηκε κάποιο σήμα. Οι ειδικοί της ESA συνεργάζονται με τους υπεύθυνους της Ρωσικής αποστολής Η στενή συνεργασία των ειδικών της ESA με τους υπεύθυνους της αποστολής Phobos-Grunt είναι απαραίτητη για τον προσδιορισμό της κατάστασης του διαστημοπλοίου, και ειδικότερα του συστήματος επικοινωνίας του. Στη διάρκεια των πρώτων δύο περασμάτων του πάνω από την Αυστραλία, δύο κεραίες επικοινωνίας ήταν στραμμένες προς το Περθ, οπότε λήφθησαν τα πρώτα σήματα. Στη συνέχεια, η θέση του διαστημοπλοίου άλλαξε, και παρά της τροποποιήσεις στην κεραίας επικοινωνίας στο σταθμό του Περθ, δεν λήφθηκε κανένα σήμα. «Οι Ρώσοι συνεργάτες μας θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα αυτά για να σχεδιάσουν την επόμενη προσπάθεια επικοινωνίας με το διαστημόπλοιο, τις εντολές που θα σταλούν το βράδυ της 24 Νοεμβρίου», σημείωσε ο Manfred Warhaut, οποίος εποπτεύει τη λειτουργία των αποστολών της ESA. Οι προσπάθειες επικοινωνίας συνεχίστηκαν χωρίς επιτυχία Παρά τις προσπάθειες των ειδικών της ESA να επακτήσουν επικοινωνία με το διαστημόπλοιο Phobos-Grunt τη νύχτα της 24 προς 25 Νοεμβρίου, στη διάρκεια πέντε νέων περασμάτων πάνω από το σταθμό του Περθ, κανένα νέο σήμα δεν λήφθηκε. Οπτική επαφή με το διαστημόπλοιο υπήρξε αρχικά στις 22.12 ώρα Ελλάδος και η τελευταία δυνατότητα για επικοινωνία ήταν τις 6.04 ώρα Ελλάδος. Κάθε πέρασμα του διαστημοπλοίου είχε διάρκεια μόλις 6 - 8 λεπτά, που δυσκόλευε την αποστολή εντολών και τη λήψη απάντησης από το Phobos-Grunt. Σύμφωνα με επίγειες παρατηρήσεις, ωστόσο, η τροχιά του διαστημοπλοίου έχει σταθεροποιηθεί. «Αυτό σημαίνει ότι ο προσανατολισμός του διαστημοπλοίου είναι επίσης σταθερός, και θα επιτρέψει την επανάκτηση της επικοινωνίας. Οι ειδικοί θα είναι σε θέση να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την κατεύθυνση προς την οποία εκπέμπουν οι κεραίες επικοινωνίας του», κατέληξε ο Manfred Warhaut. Στην φωτογραφία η κεραία επικοινωνίας στο σταθμό της ESA του Περθ. Στις 24/11/2011 εγραφα για "Νέα κατάταξη των κόσμων που ίσως κρύβουν ζωή" Καποιοι πίνακες ειναι αρκετά διαφωτιστικοί!!! Δείκτης Γήινης Ομοιότητας. ■Γη – 1.00 ■Gliese 581g – 0.89 ■Gliese 581d – 0.74 ■Gliese 581c – 0.70 ■Άρης – 0.70 ■Ερμής – 0.60 ■HD 69830 d – 0.60 ■55 Cnc c – 0.56 ■Σελήνη – 0.56 ■Gliese 581e – 0.53 Πλανητικός Δείκτης Κατοικησιμότητας ■Τιτάνας – 0.64 ■Άρης – 0.59 ■Ευρώπη – 0.49 ■Gliese 581g – 0.45 ■Gliese 581d – 0.43 ■Gliese 581c – 0.41 ■Δίας – 0.37 ■Κρόνος – 0.37 ■Αφροδίτη – 0.37 ■Εγκέλαδος – 0.35 Ο πρώτος δείκτης της Γήινης Ομοιότητας κατατάσσει τους πλανήτες και τα φεγγάρια ανάλογα με το πώς μοιάζουν με τη Γη, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως το μέγεθος, την πυκνότητα και την απόσταση από το μητρικό άστρο. Ο δεύτερος δείκτης, ο Πλανητικός Δείκτης Κατοικησιμότητας (PHI), εξετάζει άλλους παράγοντες. Δηλαδή, αν ο πλανήτης έχει βραχώδη ή παγωμένη επιφάνεια, αν έχει ατμόσφαιρα ή μαγνητικό πεδίο. Επίσης, αν υπάρχει διαθέσιμη η ενέργεια που απαιτείται από κάθε είδους οργανισμό είτε μέσω του φωτός από το γονικό άστρο του είτε μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται παλιρροιακή ευκαμψία, με την οποία οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με ένα άλλο αντικείμενο μπορεί να θερμάνουν ένα πλανήτη ή ένα φεγγάρι εσωτερικά. Και τέλος ο PHI παίρνει υπόψη την Χημεία – όπως το αν υπάρχουν υγροί οργανικοί διαλύτες που είναι απαραίτητοι για τις χημικές αντιδράσεις της «ζωής». Η μέγιστη τιμή για το Δείκτη Γήινης Ομοιότητας είναι 1.00 για τη Γη βεβαίως. Η υψηλότερη τιμή για σώματα πέρα από το ηλιακό μας σύστημα έχει ο εξωπλανήτης Gliese 581g (η ύπαρξη του οποίου είναι υπό αμφισβήτηση από μερικούς αστρονόμους), με 0.89 και ο Gliese 581d, με μία τιμή ESI 0.74. Το σύστημα Gliese 581 έχουν μελετηθεί επαρκώς από τους αστρονόμους και αποτελείται από τέσσερις – ή και πέντε – πλανήτες σε τροχιά γύρω από έναν ερυθρό νάνο αστέρι. Ο εξωπλανήτης HD 69830 d είναι στο μέγεθος του Ποσειδώνα και σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι στον αστερισμό Puppis. Έχει υψηλό σκορ γιατί θεωρείται ότι βρίσκονται στη λεγόμενη ζώνη Goldilocks (Χρυσομαλλούσα) – την περιοχή όπου οι θερμοκρασίες της επιφάνειας δεν είναι ούτε πολύ ζεστές ούτε πολύ κρύες για να είναι το νερό σε υγρή μορφή. Τα τελευταία χρόνια, η αναζήτηση για δυνητικά κατοικήσιμους πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος έχει ενταθεί. Το τηλεσκόπιο Kepler της NASA, που βρίσκεται σε τροχιά από το 2009, έχει βρει πάνω από 1.000 πλανήτες δυνητικά υποψήφιους μέχρι στιγμής. Τα μελλοντικά τηλεσκόπια μπορεί να είναι σε θέση να ανιχνεύσουν ακόμα και τους λεγόμενους βιοδείκτες, από το φως που εκπέμπεται από μακρινούς πλανήτες, όπως η παρουσία της χλωροφύλλης που αποτελεί μια βασική χρωστική ουσία στα φυτά. Αστρική «υπερφυσαλίδα» παράγει κοσμική ακτινοβολία. Γάλλοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένα νεφέλωμα που «γεννά» νέα άστρα είναι επίσης ο τόπος παραγωγής κοσμικής ακτινοβολίας, ενός εντυπωσιακού φαινομένου που παραμένει μυστηριώδες για την επιστήμη. Πρόκειται για το νεφέλωμα Cygnus X, στον αστερισμό του Κύκνου, το οποίο χαρακτηρίζεται ως «εργοστάσιο παραγωγής» νέων άστρων. Η κοσμική ακτινοβολία Οι κοσμικές ακτίνες ή κοσμική ακτινοβολία είναι μία κατηγορία ακτινοβολίας που αποτελείται από σωματίδια υψηλών ενεργειών τα οποία παράγονται σε κάποιες περιοχές του Σύμπαντος πολύ μακριά από τη Γη. Το πώς παράγεται η κοσμική ακτινοβολία παραμένει μυστήριο για τους επιστήμονες. Πιστεύουν ότι οι εκρήξεις σουπερνόβα (η αυτοκαστροφή ενός άστρου) βοηθούν τις κοσμικές ακτίνες να ταξιδεύουν με τρομερές ταχύτητες στο Διάστημα. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι αν παραχθεί κοσμική ακτινοβολία σε αποστάσεις μικρότερες των 6.500 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Αν συμβεί κάτι τέτοιο και η λάμψη των κοσμικών ακτίνων φθάσει στη Γη τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για τον πλανήτη μας. Ακόμη και αν η λάμψη διαρκέσει για ελάχιστα δευτερόλεπτα οι συνέπειες της θα είναι ανυπολόγιστες και θα διαρκέσουν μέχρι και για 15 χρόνια. Η «υπερφυσαλίδα». Πριν από πέντε χρόνια αστρονόμοι εντόπισαν κοσμικές ακτίνες που φαινόταν να έρχονται από την περιοχή που βρίσκεται το νεφέλωμα Cygnus X. Το νεφέλωμα ανήκει σε μια κατηγορία νεφελωμάτων που οι επιστήμονες ονομάζουν «αστρικές υπερφυσαλίδες». Το γεγονός δεν σήμαινε ωστόσο ότι το συγκεκριμένο νεφέλωμα ήταν η πηγή των ακτίνων επειδή οι κοσμικές ακτίνες επηρεάζονται από τα μαγνητικά πεδία που μπορούν να εκτρέψουν την πορεία τους μέσα στο Διάστημα. Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Diderot στο Παρίσι έστρεψαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi, που εντοπίζει ακτίνες γάμμα, στο Cygnus X που έχει διάμετρο 100 ετών φωτός. Οι ακτίνες γάμμα παράγονται όταν οι κοσμικές ακτίνες αλληλεπιδρούν με την ύλη ή το φως και ο συγκεκριμένος τύπος ακτίνων δεν επηρεάζεται από τα μαγνητικά πεδία. Το ασχημόπαπο-γάμμα. Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι στο εσωτερικό του νεφελώματος υπάρχει έντονη παρουσία ακτίνων γάμμα. Μάλιστα οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ακτίνες γάμμα έχουν σχηματίσει μέσα στο νεφέλωμα μια περιοχή υψηλής λαμπρότητας η οποία μοιάζει με πάπια. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι συγκεκριμένες ακτίνες γάμμα φαίνεται ότι είναι «φρέσκες» γεγονός το οποίο σημαίνει ότι βρίσκονται ακόμη πολύ κοντά στην πηγή της δημιουργίας τους η οποία δεν μπορεί παρά να βρίσκεται εντός του νεφελώματος. «Υπάρχει ένα ασχημόπαπο μέσα σε ένα κύκνο» αναφέρει η Ιζαμπέλ Γκρενιέ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται η εκπομπή ακτίνων γάμμα μέσα από κάποια υπερφυσαλίδα. Πιστεύω ότι αν κοιτάξουμε προσεκτικά μέσα και σε άλλες υπερφυσαλίδες θα διαπιστώσουμε την παρουσία κοσμικής ακτινοβολίας» αναφέρει ο Μπομπ Μπινς, του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον που δεν μετείχε στην έρευνα η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://www.youtube.com/watch?v=egdyKjF2mrg&feature=player_embedded

Το Επιστημονικό Εργαστήριο Curiosity του Άρη εκτοξεύτηκε με επιτυχία για τον Άρη. Το Mars Science Laboratory Rover, το πιο πολύπλοκο και επιστημονικά ισχυρό ρομποτικό διαστημικό σκάφος που κατασκευάστηκε ποτέ για να εξερευνήσει την επιφάνεια ενός άλλου κόσμου εκτοξεύτηκε το Σάββατο από τη Φλόριντα σε μια υψηλής τεχνολογίας αποστολή, με σκοπό να αναζητήσει οργανικές ενώσεις και σημάδια του παρελθόντος ή του παρόντος. Αν όλα πάνε καλά, το πυρηνοκίνητο ρόβερ αξίας ​​2.5 δισεκατομμυρίων, θα φτάσει στον κόκκινο πλανήτη τον επόμενο Αύγουστο, διαπερνώντας τη λεπτή ατμόσφαιρα του Άρη με μια ταχύτητα 21.000 χιλιομέτρων/ώρα, για μια συναρπαστική κάθοδο στον πυθμένα ενός κρατήρα διαμέτρου 150 χιλιομέτρων, που κυριαρχείται από μια επιβλητική κεντρική κορυφή ύψους 5 χιλιομέτρων που ‘στοιβάζει’ βραχώδη στρώματα από όλη την ιστορία του Άρη. Το όχημα έχει βάρος 900 κιλά και είναι μακράν το βαρύτερο και μεγαλύτερο από τα ρομπότ που έχουν σταλεί μέχρι σήμερα στην επιφάνεια του πλανήτη. Είναι επίσης το πιο εξελιγμένο τεχνολογικά αφού διαθέτει δέκα επιστημονικά όργανα. Το Curiosity «είναι πραγματικά ένα ξεχωριστό ρομπότ, οι ικανότητες του οποίου ξεπερνούν οτιδήποτε είχαμε στείλει μέχρι σήμερα σε πλανήτες του ηλιακού συστήματός μας», δήλωσε η υποδιευθύντρια επιστημονικών αποστολών της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας Nasa. Το ρομπότ διαθέτει έξι ρόδες, κάμερες υψηλής ακρίβειες, ένα μετεωρολογικό σταθμό και ένα λέιζερ που του δίνει τη δυνατότητα να εξερευνά αντικείμενα σε απόσταση επτά μέτρων. Άλλα όργανα θα μελετούν το περιβάλλον με σκοπό να εντοπίσουν μόρια μεθανίου, ενός αερίου που συνδέεται συχνά με την παρουσία ζωής στη Γη και το οποίο έχει ήδη παρατηρηθεί στον Άρη από ένα αμερικανικό διαστημικό σκάφος. Θα γίνουν επίσης μετρήσεις της ακτινοβολίας που θα μπορούσε να επηρεάσει μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. Το συνολικό κόστος της αποστολής, συμπεριλαμβανομένης και της εκτόξευσης, θα φτάσει τα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Αφού διασχίσει 570 εκατομμύρια χιλιόμετρα μέσα σε οκτώμισι μήνες, το Curiosity θα προσγειωθεί τον προσεχή Αύγουστο στους πρόποδες ενός όρους ύψους 5.000 μέτρων, μέσα στον κρατήρα Gale του Άρη. Η αποστολή του θα διαρκέσει δύο γήινα έτη και βασικός στόχος του θα είναι να διαπιστώσει αν στο παρελθόν επικρατούσαν στον πλανήτη συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξη ζωής. Ο κρατήρας Gale «προσφέρει μια θαυμάσια ευκαιρία για να ελεγχθούν διαφορετικά περιβάλλοντα, ενδεχομένως ευνοϊκά για την ανάπτυξη ζωής», είπε ο επιστημονικός διευθυντής της αποστολής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, εξηγώντας ότι οι γεωλογικοί σχηματισμοί και τα φυσικά στοιχεία που υπάρχουν εκεί είναι γνωστό πως σχηματίζονται με την παρουσία ή τη ροή νερού. Για την προσγείωση του Curiosity στον Άρη η Nasa ανέπτυξε μια νέα μέθοδο αφού το ρομπότ είναι πολύ βαρύ για να χρησιμοποιηθούν αερόσακοι που θα απορροφούσαν τους κραδασμούς της πρόσκρουσης. Αρχικά θα ανοίξει ένα αερόστατο και κατόπιν μια μηχανή εξοπλισμένη με πυραύλους θα ενεργοποιηθεί για να οδηγήσει με ασφάλεια το ρομπότ στο έδαφος. Η προσεδάφιση, ακόμη και η είσοδος στην ατμόσφαιρα του Άρη είναι μια δύσκολη επιχείρηση. Από τις 43 αποστολές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σχεδόν το 70% απέτυχαν. Οι Αμερικανοί είναι οι μόνοι μέχρι σήμερα που έχουν εξερευνήσει την επιφάνεια του πλανήτη αν και η πρώην ΕΣΣΔ ήταν αυτή που έστειλε πρώτη ένα μη επανδρωμένο σκάφος, το 1971. Εκείνο το ρομπότ λειτούργησε μόνο για 15 δευτερόλεπτα. Η τελευταία δεκαετία μας έχει αποκαλύψει ότι ο Άρης δεν ήταν πάντα ο αφιλόξενος κόσμος που είναι σήμερα. Η NASA σχεδιάζει να στείλει νέες αποστολές στον Άρη, όπως τη Mars Science Laboratory (MSL), καθώς και τη Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN (MAVEN) για να καταλάβουμε ακριβώς τι συνέβη στον κόκκινο πλανήτη, και αν αυτό μπορεί να αντιστραφεί. Εκεί που ήταν κάποτε μια ισχυρή ατμόσφαιρα τώρα είναι απλώς ένα ομιχλώδες στρώμα χημικών ουσιών, οι οποίες δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να προστατεύσουν την επιφάνεια του Άρη από τις επιπτώσεις των ακτινοβολιών που έρχονται από τον Ήλιο και το διάστημα. Την ίδια στιγμή, επικίνδυνες χημικές ουσίες όπως το υπεροξείδιο του υδρογόνου διαπερνούν τα εδάφη στις περισσότερες περιοχές, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά δύσκολο να ζήσουν εκεί, σχεδόν σε όλα τα όντα. Νερό σε υγρή μορφή δεν υπάρχει πια – από όσο γνωρίζουμε – καθώς το υγρό νερό είτε έχει απομακρυνθεί από τον πλανήτη, ή είναι παγιδευμένο σε υπόγεια στρώματα πάγου. Όμως τα δεδομένα από ένα μεγάλο αριθμό αποστολών – όπως MER, MRO, Οδύσσεια, Phoenix της NASA και Mars Express της ESA – έχουν παράσχει δελεαστική στοιχεία του παρελθόντος, όταν δηλαδή ο Κόκκινος Πλανήτης ήταν ένας ζεστός κόσμος, που διέθετε λίμνες, ποτάμια, εκβολές και ακόμη έναν ωκεανό με νερό στην επιφάνεια. Οι μελλοντικές αποστολές MSL και Maven είναι υποχρεωμένες να αναλύουν όσα χαρακτηριστικά σημάδια έχουν μείνει πίσω, αν και με διαφορετικούς τρόπους. Το ρόβερ Curiosity της MSL θα προσγειωθεί στον κρατήρα Gale, μια τεράστια τρύπα στο έδαφος που έχει ένα βουνό ύψους 5 χλμ. στο κέντρο του. Από την άλλη πλευρά, το διαστημικό σκάφος MAVEN θα αναλύσει την ατμόσφαιρα του Άρη από την τροχιά που θα βρίσκεται. Ωστόσο, οι δύο μελέτες θα είναι συμπληρωματικές σε κάποιο βαθμό, καθώς και οι δύο θα επικεντρωθούν στο περασμένο κλίμα. «Ο απόλυτος οδηγός για αυτές τις αποστολές είναι το ερώτημα, μήπως ο Άρης είχε ποτέ ζωή; Μήπως η μικροβιακή ζωή κάποτε είχε προέλευση τον Άρη, και τι συνέβη σε αυτήν καθώς ο πλανήτης άλλαξε;» ρωτά ο εμπειρογνώμονας Paul Mahaffy της NASA. «Μήπως απλά εξαφανίστηκε, ή μετακινήθηκε υπόγεια, όπου θα προστατεύεται από τη διαστημική ακτινοβολία, ενώ οι θερμοκρασίες εκεί μπορεί να είναι τόσο θερμές ώστε το νερό να είναι σε υγρή μορφή;» συνεχίζει ο εμπειρογνώμονας. Στο ρόβερ Curiosity, τα ειδικά όργανα που περιέχει θα κάνουν ανάλυση των δειγμάτων του εδάφους που θα συλλέγει και θα ψάχνουν για σημάδια νερού, άνθρακα, και άλλα χημικά στοιχεία που είναι κατάλληλα για την ανάπτυξη της ζωής στο εσωτερικό του Άρ Είναι εξοπλισμένο με μια ισχυρή συστοιχία από 10 επιστημονικά όργανα που ζυγίζουν 15 φορές όσο το ωφέλιμο φορτίο του προκατόχου του. «Και τα δύο, MAVEN και Curiosity, θα ​​ερευνήσουν την ιστορία του κλίματος και την ατμόσφαιρα του Άρη χρησιμοποιώντας πολλαπλές προσεγγίσεις», εξηγεί ο Bruce Jakosky από το Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής (LASP) . στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. «Οι μετρήσεις των ισοτοπικών αναλογιών είναι μια προσέγγιση που θα γίνουν και στις δύο αποστολές», καταλήγει ο Bruce Jakosky, ο οποίος είναι ο κύριος υπεύθυνος για την αποστολή MAVEN. Πηγή: NASA – Καθημερινή