Δροσος Γεωργιος

Παραιτήθηκε ο Αντόνιο Ερεντιτάτο από τη θέση του επικεφαλής του πειράματος Opera μετά την αμφισβήτηση των ευρημάτων της ομάδας του για τα νετρίνα. Το Εθνικό Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής (INFN) της Ιταλίας ανακοίνωσε ότι ο Αντόνιο Ερεντιτάτο, επικεφαλής του πειράματος Opera, παραιτήθηκε από τη θέση του. Η ερευνητική ομάδα του πειράματος είχε ανακοινώσει πριν λίγους μήνες ότι τα νετρίνα κινούνται ταχύτερα από το φως. Η ανακοίνωση προκάλεσε σεισμό στην επιστημονική κοινότητα αφού ανέτρεπε θεμελιώδεις δομές της Φυσικής. Οι επαναλήψεις του πειράματος όμως από άλλες ομάδες έδειξαν ότι τα αρχικά αποτελέσματα ήταν εσφαλμένα είτε εξαιτίας μιας τεχνικής αστοχίας είτε λόγω προβλημάτων στη χρονομέτρηση. Ο σάλος που προκλήθηκε υποχρέωσε, όπως φαίνεται, τον Ερεντιτάτο να εγκαταλείψει τη θέση του. Τα νετρίνα και το πείραμα. Τα νετρίνα είναι υποατομικά σωματίδια με ελάχιστη μάζα και μηδενικό φορτίο τα οποία δεν αλληλεπιδρούν σχεδόν καθόλου με άλλα σωματίδια. Οι ερευνητές του πειράματος Opera εξέπεμψαν πέρυσι από το CERN μία δέσμη νετρίνων και μέτρησαν πόσα νετρίνα έφτασαν στο ερευνητικό κέντρο του Γκραν Σάσο στην Ιταλία. Σύμφωνα με τις μετρήσεις τους, εντοπίστηκαν νετρίνα που διένυσαν την απόσταση των 730 χιλιομέτρων 60 νανοδευτερόλεπτα ταχύτερα από τον χρόνο που χρειάζεται το φως. Αν αυτό ίσχυε θα ανατρέπονταν σχεδόν τα πάντα στην Φυσική αφού θα κλονίζονταν τα θεμέλια της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αινστάιν που αναφέρει ότι τίποτε δεν μπορεί να κινηθεί ταχύτερα από το φως. Η ερευνητική ομάδα του Opera είχε προχωρήσει σε μια προσεκτική ανακοίνωση στην οποία έκανε γνωστά τα αποτελέσματα του πειράματος και ανέφερε ότι «έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη στα αποτελέσματα μας. Χρειαζόμαστε όμως και άλλους συναδέλφους να κάνουν πειράματα και να τα επιβεβαιώσουν ή να τα διαψεύσουν». Η κίνηση όμως αυτή κατακρίθηκε ακόμη και από επιστήμονες που είχαν συνεργαστεί με την ερευνητική ομάδα για το πείραμα. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποστήριξαν ότι τα αποτελέσματα δεν έπρεπε να ανακοινωθούν πριν γίνουν επαναλήψεις και υπάρξει επιβεβαίωση. Οπως ήταν αναμενόμενο, τα ευρήματα του πειράματος ήταν τόσο εντυπωσιακά που έφεραν στο επίκεντρο του παγκόσμιου επιστημονικού ενδιαφέροντος την ερευνητική ομάδα. Ήταν όμως δεδομένο ότι ενδεχόμενη αμφισβήτηση των ευρημάτων θα προκαλούσε τριγμούς στην ομάδα και στο πείραμα. Κάτι που τελικά συνέβη. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι η αποχώρηση του Ερεντιτάτο δεν ήταν και τόσο αυθόρμητη αφού ετέθη ζήτημα από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Ο Ερεντιντάτο μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει καμία επίσημη δήλωση και αποφεύγει να συνομιλήσει με δημοσιογράφους που τον αναζητούν.

Σε αρειανό βουνό ύψους 5 χιλιομέτρων θα αναρριχηθεί το ρομπότ Curiosity. Λίγο καιρό μετά την άφιξή του στον Άρη τον Αύγουστο, ο τελευταίος ρομποτικός εξερευνητής της NASA θα αναρριχηθεί σε ένα παράξενο όρος, στο οποίο οι επιστήμονες μόλις έδωσαν το όνομα Όρος Σαρπ. Οι υπεύθυνοι της αποστολής βάφτισαν το εξωγήινο βουνό την περασμένη εβδομάδα προς τιμήν του Ρόμπερτ Σαρπ (1911-2004), ενός πρωτοπόρου της πλανητικής επιστήμης, ο οποίος συμμετείχε στις πρώτες αμερικανικές αποστολές στον Άρη και είχε ως μαθητές πολλούς από τους κορυφαίους επιστήμονες του χώρου. Το Curiosity, ή Επιστημονικό Εργαστήριο του Άρη πιο επίσημα, είναι το τροχοφόρο ρομπότ με βάρος ένα τόνο και κόστος 2,5 δισ. δολάρια, το οποίο εκτοξεύτηκε τον περασμένο Νοέμβριο με αποστολή να εξετάσει αν ο Άρης μπορούσε ποτέ να φιλοξενήσει μικροβιακή ζωή. Η αποστολή θα προσεδαφιστεί στον Κρατήρα Γκέιλ, μια γιγάντια τρύπα που σχηματίστηκε κατά την πρόσκρουση ενός αρχαίου αστεροειδή. Το Όρος Σαρπ υψώνεται ακριβώς στο κέντρο του κρατήρα και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της λεκάνης του. Το βουνό των 5 χιλιομέτρων σχηματίστηκε από πετρώματα που έλιωσαν κατά την πρόσκρουση και αναπήδησαν όπως αναπηδά η επιφάνεια του νερού μετά την πτώση μιας σταγόνας. Τα στρώματα από τα οποία αποτελείται το Όρος Σαρπ πιστεύεται ότι διατηρούν ένα αρχείο της γεωλογικής ιστορίας του Άρη εδώ και τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Δορυφόροι έχουν ανιχνεύσει κοντά στους πρόποδες ορυκτά που σχηματίζονται μόνο παρουσία νερού. Τα ορυκτά αυτά ίσως είναι υπολείμματα μιας λίμνης που γέμιζε κάποτε τον κρατήρα, ή θα μπορούσαν να σχηματίστηκαν όταν η άμμος που μετέφερε ο άνεμος αντέδρασε με νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα. Πιο ψηλά στις πλαγιές, οι ερευνητές ελπίζουν να ανακαλύψουν ιζήματα από την εποχή που ο Άρης άλλαζε και από θερμός και υγρός έγινε ο ξηρός, παγωμένος κόσμος που βλέπουμε σήμερα. «Το Όρος Σαρπ είναι το μόνο μέρος όπου μπορούμε να εξετάσουμε αυτή τη μετάβαση σε μία και μόνο στρωματογραφική ακολουθία» εξηγεί ο Τζον Γκρότζινγκερ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής. Το θετικό είναι ότι οι πλαγιές του Όρους Σαρπ έχουν σχετικά μικρή κλίση, οπότε το Curiosity πιθανότατα θα μπορέσει να καλύψει ένα μεγάλο μέρος της απόστασης μέχρι την κορυφή. Η ονομαστική διάρκεια ζωής της αποστολής είναι δύο γήινα χρόνια, πιθανότατα όμως το Curiosity θα αντέξει πολύ περισσότερο. Το ρομπότ Opportunity, εξάλλου, επιζεί στην εξωγήινη έρημο εδώ και οκτώ χρόνια, παρόλο που η ονομαστική διάρκεια ζωής του ήταν μόλις 90 μέρες. Στην φωτογραφία το Όρος Σαρπ που υψώνεται στο κέντρο του κρατήρα Γκέιλ. Ο κύκλος σημειώνει την περιοχή προσεδάφισης.

H τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού υψώθηκε σχεδόν κατά 2 χιλιόμετρα. Η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ανυψώθηκε κατά 1,7 χιλιόμετρο με τη βοήθεια του ευρωπαϊκού μεταγωγικού διαστημοπλοίου. Αυτή τη στιγμή η τροχιά βρίσκεται στα 389,8 χιλιόμετρα.Χάρη στον ελιγμό αυτό δοκιμάστηκαν οι δυνατότητες του διαστημοπλοίου ATV-3 «Εντουάρντο Αμάλντι».Κατά τη διόρθωση το Σταθμό υποστήριζαν οι κινητήρες του μόνιμου ρωσικού διαμερίσματος «Ζβεζντά» και το μεταφορικό διαστημόπλοιο «Προγκρές Μ-14Μ». Ημερησίως λόγω της βαρύτητας της Γης και άλλων παραγόντων το ύψος του ΔΔΣ μειώνεται κατά 150-200 μέτρα. O γαλαξίας UFO. Μια ακόμη εντυπωσιακή εικόνα από το Σύμπαν κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Ο φακός του Hubble εστίασε στο γαλαξία NGC 2683 και κατέγραψε μια εικόνα του από μια γωνία η οποία τον απεικονίζει ως ένα γιγάντιο δίσκο κοσμικής ύλης με ένα λαμπρό πυρήνα. Η εικόνα του γαλαξία παραπέμπει σε ιπτάμενο δίσκο για αυτό και οι αστρονόμοι τον ονόμασαν «UFO Galaxy». Ο NGC 2683 βρίσκεται σε απόσταση 16-25 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς και πρόκειται για ένα σπειροειδή γαλαξία όπως ο δικός μας. Το λαμπρό φως από το κέντρου του προέρχεται σύμφωνα με τους επιστήμονες από αρχαία μεγάλα άστρα.

Διερχόμενοι αστεροειδεις. Η Γη μπορεί να τρόμαξε βλέποντας να την πλησιάζει ένας αστεροειδής σε μέγεθος επιβατικού αεροπλάνου, τελικά όμως ο διαστημικός βράχος την προσπέρασε το πρωί της 1ης Απριλίου. Όπως ανακοίνωσε η NASA, ο αστεροειδής 2013 EG πλησίασε στα 230.000 χιλιόμετρα, βρέθηκε δηλαδή πιο κοντά από ό,τι η Σελήνη (η μέση απόσταση Γης-Σελήνης είναι 382.000 χλμ). Ο βράχος έχει διάμετρο γύρω στα 46 μέτρα και εντοπίστηκε μόλις στις 13 Μαρτίου από το Πρόγραμμα Επαγρύπνησης για Αστεροειδείς της NASA. Μάλιστα ο 2012EG ήταν ο τρίτος μικρός αστεροειδής που περνά ξυστά από τη Γη σε διάστημα μιας εβδομάδας -δύο μικρότεροι αστεροειδείς είχαν προηγηθεί τη Δευτέρα 26 Μαρτίου. Όπως διαβεβαίωσε η NASA, και οι τρεις βράχοι ήταν τόσο μικροί ώστε, σε περίπτωση σύγκρουσης, θα διαλύονταν στην ατμόσφαιρα πριν προλάβουν να φτάσουν στο έδαφος. Το επόμενο κοντινό πέρασμα αναμένεται στις 4 Απριλίου, οπότε ο αστεροειδής 2012 FA57 θα πλησιάσει τη Γη λίγο πέρα από την τροχιά του φεγγαριού. To γράφημα εικονίζει με μπλε χρώμα την τροχιά του αστεροειδή. Η γαλάζια κουκίδα αντιστοιχεί στο σημείο συνάντησης με τη Γη. Αστεροειδείς. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=451055

Η Ρωσία είναι έτοιμη να συμμετάσχει στο πρόγραμμα «ExoMars» Η Ρωσία είναι έτοιμη να συμμετάσχει στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα αποστολής διαστημοπλοίου προς τον Άρη - «ExoMars», υπό συγκεκριμένους όρους. Σχετική δήλωση έκανε ο επικεφαλής του Ροσκόσμος Vladimir Popovkin. Ο Popovkin ξεκαθάρισε, πως η Ρωσία ενδιαφέρεται να προτείνει πύραυλο-φορέα και τον επιστημονικό εξοπλισμό για αυτήν την αποστολή, όπως επίσης να χειρίζεται σε ίσες συνθήκες με τους άλλους τα ληφθέντα επιστημονικά αποτελέσματα. Το ζήτημα της ρωσικής συμμετοχής θα αποφασιστεί στην συνάντηση με τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Jean-Jacques Dordain στις 6 Απριλίου. Η αναχώρηση του ευρωπαϊκού διαστημοπλοίου προς τον Άρη προγραμματίζεται για το 2016. Περισσότερα στην δημοσίευση στις 22/2/2012.

Τα άστρα νετρονίων θα καθοδηγούν τα διαστημόπλοια. Δορυφορική πλοήγηση πέραν του ηλιακού μας συστήματος - Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Max Planck αναπτύσσουν το GPS του διαστήματος. Το σύστημα θα χρησιμοποιεί τα πάλσαρς (αστέρες νετρονίων) για να καθορίζει την πορεία μέσα στο σύμπαν. Τα γνωστά συστήματα δορυφορικής πλοήγησης (GPS) προσδιορίζουν θέσεις μόνο πάνω στoν μικροσκοπικό πλανήτη Γη. Οι ερευνητές του Ινστιτoύτου Max Planck προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο σύστημα πλοήγησης που θα χρησιμοποιεί τα πάλσαρ σαν «φάρους» για να καθοδηγεί διαστημόπλοια που θα ταξιδεύουν πέραν του ηλιακού μας συστήματος. Οι ερευνητές αυτοί είναι τόσο αισιόδοξοι για το ανθρώπινο είδος, που θεωρούν ότι, όχι μόνο δεν θα αυτοκαταστραφεί, αλλά θα επιβιώσει επιχειρώντας διαστρικά ταξίδια μέσα στο αχανές σύμπαν. (Αυτό πιστεύω και εγω!!!) Φροντίζουν λοιπόν να βρουν από τώρα τον τρόπο ώστε τα διαστημόπλοια να μην χάνουν το δρόμο τους, αλλά η πορεία τους στο σύμπαν να καθορίζεται με εκπληκτική ακρίβεια χρησιμοποιώντας τους αστέρες νετρονίων ή πάλσαρς. Το νέο σύστημα εντοπισμού στο διάστημα θα χρησιμοποιεί τις ακτίνες Χ που εκπέμπονται από τα πάλσαρς. Όταν άστρα με πολύ μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο μας φθάνουν προς στο τέλος της ζωής τους, τότε ο θάνατός τους χαρακτηρίζεται από μια δραματική έκρηξη σουπερνόβα, που καταστρέφει το μεγαλύτερο μέρος του άστρου. Αυτό που απομένει μετά την έκρηξη είναι ένα τεράστιας πυκνότητας αστρικό αντικείμενο που είναι γνωστό ως αστέρας νετρονίων. Τα άστρα νετρονίων ανιχνεύθηκαν εξαιτίας των ισχυρών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων που εκπέμπουν προς δυο αντίθετες κατευθύνσεις. Το άστρο νετρονίων περιστρέφεται γρήγορα και αν η δέσμη της ακτινοβολίας κατευθύνεται προς τη Γη, βλέπουμε έναν παλμό ακτινοβολίας σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα – γι αυτό άλλωστε και η ονομασία πάλσαρ (pulsar = PULSating stAR). Το σύστημα του «διαστημικού GPS» θα χρησιμοποιεί τις ακτίνες Χ που εκπέμπουν τα πάλσαρς για να επιτυγχάνει τριγωνομέτρηση παρόμοια με κείνη που γίνεται για τον εντοπισμό της θέσης των κινητών τηλεφώνων πάνω στη Γη. Η ακρίβεια των περιοδικών σημάτων των πάλσαρς είναι συγκρίσιμη με την ακρίβεια των ατομικών ρολογιών και για αυτό μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κοσμικοί ραδιοφάροι διαστημικής πλοήγησης, όπως ακριβώς χρησιμοποιούνται οι δορυφόροι GPS για την πλοήγηση πάνω στη Γη.Με την μέθοδο αυτή η θέση του διαστημοπλοίου θα προσδιορίζεται με ακρίβεια λίγων μιλίων παντού, μέσα στο ηλιακό μας σύστημα αλλά και πέρα απ’ αυτό. Ο καθηγητής Becker λέει, «Κοιτάζοντας μπροστά, είναι απίστευτα συναρπαστικό να σκεφτούμε ότι τώρα έχουμε την τεχνολογία για να χαράξουμε την πορεία μας σε άλλα αστέρια και μπορεί ακόμη και να είναι σε θέση να βοηθήσει τους απογόνους μας κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο διαστρικό χώρο." Διαστημικά σκουπίδια γύρω από τη Γη. Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την ημέρα της υπογραφής της Σύμβασης για τη διεθνή ευθύνη για τις ζημίες που προκαλούνται από τα διαστημικά αντικείμενα. Ευτυχώς, αυτή η συμφωνία ως σήμερα δεν έχει χρησιμοποιηθεί στη νομική πρακτική. Όμως τα τελευταία χρόνια έχει προσελκύσει την εντονότερη προσοχή σε ό,τι αφορά τη διασφάλιση της ασφάλειας των νέων τροχιακών σχεδίων. Στη Γη όλο και συχνότερα πέφτουν από το διάστημα ανεξέλεγκτα ή διαστημικά αντικείμενα με ληγμένη περίοδο ζωής, τα οποία είχαν εκτοξευτεί από τον άνθρωπο. Σοβαρές βλάβες σε ανθρώπους από τέτοιες πτώσεις προς το παρόν δεν έχουν σημειωθεί, καθώς και από τη μοναδική σύγκρουση που συνέβη στο διάστημα το 2009. Δύο τεχνητοί δορυφόροι της Γης - ο ρωσικός "Κόσμος" και ο αμερικανικός Iridium, πετούσαν προς συνάντηση ο ένας του άλλου με την ίδια ταχύτητα των 7,5 χλμ. το δευτερόλεπτο, και συγκρούστηκαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς. Η Σύμβαση για την αποζημίωση γι 'αυτό το προηγούμενο δεν χρησιμοποιήθηκε και τα δύο μέρη ασχολήθηκαν μαζί με την εξιχνίαση των πτήσεων. Μετά το ατύχημα σε τροχιά της Γης εμφανίστηκαν 600 θραύσματα. Η περίπτωση αυτή επιβεβαίωσε το υποθετικό σενάριο, που είχε παρουσιαστεί λεπτομερώς στο παρελθόν από τον σύμβουλο της ΝΑΣΑ Ντόναλντ Κέσλερ. Η υπουλότητα του συνδρόμου του Κέσλερ συνίσταται στο φαινόμενο ντόμινο, σύμφωνα με το οποίο η σύγκρουση των δύο μεγάλων αντικειμένων προκαλεί την εμφάνιση μεγάλου αριθμού νέων θραυσμάτων. Κάθε ένα από αυτά, με τη σειρά του, μπορεί να συγκρουστεί με άλλα σκουπίδια, προκαλώντας αλυσιδωτή αντίδραση δημιουργίας νέων θραυσμάτων. Όλα αυτά μπορούν να κάνουν τον περίγειο χώρο ακατάλληλο για τις πτήσεις. Η επικινδυνότητα του Συνδρόμου του Κέσλερ συνίσταται και στο ότι τα θραύσματα των δορυφόρων κατεβαίνοντας σε χαμηλότερες τροχιές μπορεί να πέσουν στη Γη. Τι πρέπει να κάνουμε; Σήμερα εκπονούνται σχέδια χρησιμοποίησης λέιζερ για την καταστροφή των αδέσποτων αντικειμένων. Υπάρχει επίσης σχέδιο ισχυρού ηλεκτροπυραυλικού πυρηνικού ρυμουλκού, που θα μπορεί να καθαρίζει αποτελεσματικά το διαστημικό χώρο από τα σκουπίδια. Στο θέμα αναφέρεται ο επιστημονικός σύμβουλος της ρωσικής Πυραυλο-Διαστημικής εταιρίας "Energia" Βίκτορ Σινιάφσκι: «Το σύστημα είναι πολλαπλών χρήσεων. Και παρέχει τη δυνατότητα συλλογής μεγάλου αριθμού παθητικών διαστημικών συσκευών και στη συνέχεια τις κατεβάζει στη Γη, και τις καταποντίζει στον ωκεανό. Ή, αντίθετα, μπορεί να τις μεταφέρει σε κάποια ασφαλή τροχιά». Έτσι κι αλλιώς η επίλυση του προβλήματος των διαστημικών σκουπιδιών καθίσταται κατεύθυνση προτεραιότητας στη συνεργασία των κορυφαίων διαστημικών χώρων. Και περιλαμβάνει και οικολογική παρακολούθηση του περίγειου χώρου, και μαθηματική μοντελοποίηση των εν δυνάμει τροχιών πτήσης των διαστημικών θραυσμάτων, και περαιτέρω τελειοποίηση του διεθνούς διαστημικού δικαίου.

Τους κινητήρες του Απόλλων 11 βρήκε στον Ατλαντικό ο Τζεφ Μπέζος. Τους κινητήρες των πυραύλων που πριν από 40 χρόνια μετέφεραν τους αστροναύτες του Απόλλων 11 στη Σελήνη, ανακοίνωσε πως εντόπισε ο Τζεφ Μπέζος, ιδρυτής του Amazon.com, στον πυθμένα του Ατλαντικού. Ο ιδρυτής του ηλεκτρονικού καταστήματος Amazon δήλωσε ότι θα επιχειρήσει να ανασύρει τους κινητήρες από τον βυθό. Γράφοντας στο προσωπικό του blog, ο Μπέζος γνωστοποίησε ότι η ομάδα του εντόπισε τους πέντε κινητήρες F-1 που εκτόξευσαν την αποστολή Απόλλων 11 στο διάστημα πριν καταλήξουν στον Ατλαντικό Ωκεανό. «Με ενθουσιασμό αναφέρω ότι, χρησιμοποιώντας τελευταίας τεχνολογίας συστήματα σόναρ, η ομάδα εντόπισε τις μηχανές του Απόλλων 11, 14.000 πόδια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, και σχεδιάζουμε να επιχειρήσουμε την ανέλκυσή τους από το βυθό. Δεν γνωρίζουμε ακόμη σε τι κατάσταση μπορεί να βρίσκονται αυτοί οι κινητήρες, καθώς κατέπεσαν στον ωκεανό με μεγάλη ταχύτητα και βρίσκονται σε θαλασσινό νερό για πάνω από 40 χρόνια. Από την άλλη, είναι φτιαγμένοι από ανθεκτικά υλικά, οπότε θα δούμε», γράφει ο Μπέζος. Οι κινητήρες χρησιμοποιήθηκαν στο γιγαντιαίο πύραυλο Saturn V που το 1969, όταν ο Μπέζος ήταν πέντε ετών, οδήγησε την αποστολή έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, μεταφέροντας τους Νιλ Άρμστρονγκ, Μπαζ Όλντριν και Μάικλ Κόλλινς στη Σελήνη, όπου οι δύο πρώτοι πραγματοποίησαν την ιστορική πρώτη προσελήνωση. Ο Μπέζος διευκρινίζει ότι οι κινητήρες ανήκουν στη NASA και ότι ένας θα δοθεί στο μουσείο Smithsonian στην Ουάσινκτον και άλλος ένας ίσως καταλήξει στο Μουσείο Πτήσεων, στο Σιατλ, όπου βρίσκονται και τα κεντρικά της Amazon. Το «Edoardo Amaldi» συνδέθηκε με τον ΔΔΣ. Το τρίτο ευρωπαϊκό φορτηγό σκάφος της σειράς ATV «Edoardo Amaldi» συνδέθηκε επιτυχώς με το ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ σε αυτόματη λειτουργία. Η επέμβαση από τα μέλη του πληρώματος του σταθμού δεν χρειάστηκε. Το σκάφος έφερε στον ΔΔΣ καύσιμα, νερό, οξυγόνο και τρόφιμα και άλλα φορτία. Άρχισαν οι δοκιμές καυσίμων για το ρωσικό πυρηνικό πυραυλικό κινητήρα. Ρώσοι επιστήμονες ξεκίνησαν τις δοκιμές των καυσίμων για την πυρηνική εγκατάσταση με την οποία προβλέπεται στο μέλλον να εξοπλίζουν τα ρωσικά διαπλανητικά σκάφη. Η επίγειες δοκιμές του κινητήρα θα ξεκινήσουν το 2014, ενώ το 2017 ο κινητήρας θα πρέπει να είναι έτυμος για εκτόξευση στο διάστημα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο GALEX φωτογράφισε τον Βρόγχο του Κύκνου, ένα νεφέλωμα «απολίθωμα» αστρικής έκρηξης. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια νέα λεπτομερή εικόνα του Βρόγχου του Κύκνου, ενός νεφελώματος που βρίσκεται σε απόσταση 1.500 ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για ένα νεφέλωμα λαμπρό και ορατό στον νυκτερινό ουρανό, το οποίο αποτελεί απομεινάρι μιας έκρηξης σουπερνόβα που οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι σημειώθηκε πριν από 5-8 χιλιάδες έτη. Οπως εκτιμούν, η έκρηξη ήταν ορατή με γυμνό μάτι για τους κατοίκους της Γης. To GALEX (Galaxy Evolution Explorer) εκτοξεύθηκε το 2003 και ανήκει στη NASA. Παρατηρεί στα υπεριώδη μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και βασική του αποστολή είναι η μελέτη της δημιουργίας των άστρων στο πρώιμο Σύμπαν. Ενα δισ. άστρα σε μια εικόνα! Αστρονόμοι από τη Βρετανία και τη Χιλή σε συνεργασία με ειδικούς από τα Πανεπιστήμια του Εδιμβούργου και του Κέιμπριτζ επεξεργάστηκαν εικόνες και δεδομένα από δύο επίγεια τηλεσκόπια δημιουργώντας τελικά μια φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται ένα τμήμα του Γαλαξία που φιλοξενεί περίπου ένα δισεκατομμύριο άστρα. Η τελική φωτογραφία αποτελεί σύνθεση εικόνων στο υπέρυθρο του φάσματος που τράβηξαν τηλεσκόπια τα οποία είναι τοποθετημένα και στο νότιο και στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη μας. Πρόκειται για το τηλεσκόπιο UKIRT (UK Infrared Telescope) που βρίσκεται στη Χαβάι και το τηλεσκόπιο Vista στη Χιλή. «Αυτή η εκπληκτική εικόνα μας δίνει μια νέα οπτική του Γαλαξία και δείχνει τις ανακαλύψεις που μπορούν να γίνουν πραγματοποιώντας παρατηρήσεις ευρείας κλίμακας του Διαστήματος» τονίζει ο Ντικ Κρος, καθηγητής της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.

Δεκάδες δισεκατομμύρια οι «πιθανές Γαίες» στο Γαλαξία μας. Μια ευρωπαϊκή ομάδα ανακοίνωσε σήμερα ότι περίπου το 40% των ερυθρών νάνων (άστρα) --ο πιο κοινός τύπος στο Γαλαξία μας-- έχουν έναν πλανήτη, επονομαζόμενο «υπέρ-Γη», σε τροχιά σε μια κατοικήσιμη ζώνη που θα επιτρέπει στο νερό να ρέει στην επιφάνεια. Δεδομένου ότι υπάρχουν περίπου 160 δισεκατομμύρια ερυθρών νάνων στον Γαλαξία, ο αριθμός των κόσμων που δυνητικά είναι αρκετά θερμοί και υγροί για να υποστηρίξουν τη ζωή είναι τεράστιος. Ο Ξαβιέ Μπονφίς του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής της Γκρενόμπλ, επικεφαλής της ομάδας, δήλωσε ότι το ποσοστό του 40% είναι το ανώτερο του αναμενόμενου και τα ευρήματα υπογραμμίζουν την επικράτηση των μικρών βραχωδών πλανητών. Η ομάδα του είναι η πρώτη που υπολογίζει τον αριθμό των υπέρ-Γαιών --πλανήτες με μάζα από μία έως 10 φορές εκείνης της Γης-- σε τέτοιες κατοικήσιμες ζώνες, αν και οι προηγούμενες έρευνες βρήκαν τον Γαλαξία μας να είναι γεμάτος με πλανήτες. Οι μελέτες των αστρονόμων, που διεξήχθησαν με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου διαμέτρου 3,6 μέτρων που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο, στο Λα Σίλα της Χιλής, επικεντρώθηκαν σε ένα προσεκτικά επιλεγμένο δείγμα 102 άστρων-κόκκινων νάνων. Οι επιστήμονες βρήκαν συνολικά 9 «υπέρ-Γαίες», πλανήτες που η μάζα τους μπορεί να είναι από ίση έως και δεκαπλάσια σε σχέση με της Γης. Δύο από αυτές εντοπίστηκαν εντός των ορίων της κατοικήσιμης περιοχής των άστρων Gliese 581 και Gliese 667 C. Ας σημειωθεί ότι οι αστρονόμοι ορίζουν σαν γειτονιά μέχρι την απόσταση των 30 ετών φωτός περίπου. Οι αστρονόμοι, συνδύασαν τα δεδομένα αυτά με άλλες παρατηρήσεις, γύρω και από άστρα που δεν έχουν πλανήτες, και υπολόγισαν ότι οι «υπερ-Γαίες» των κατοικήσιμων ζωνών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κόκκινους νάνους απαντώνται σε συχνότητα 41%. Σπανιότεροι είναι οι λεγόμενοι «γίγαντες αερίων», όπως ο Κρόνος και ο Δίας: τέτοιους πλανήτες έχει λιγότερο από το 12% των κόκκινων νάνων. Επιπλέον, καθώς υπάρχουν πολλά τέτοια άστρα κοντά στον ήλιο, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πολλές «υπερ-Γαίες» δεν απέχουν πολύ από τη Γη, για τα αστρονομικά δεδομένα πάντα, αφού σε απόσταση 30 ετών φωτός υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 100 κατοικήσιμοι πλανήτες. Οι ερυθροί νάνοι, οι οποίοι είναι εξασθενημένοι και «δροσεροί» σε σχέση με τον Ήλιο, αντιπροσωπεύουν περίπου το 80% των άστρων στο Γαλαξία. Ωστόσο, οι βραχώδεις κόσμοι που περιστρέφονται γύρω από τους ερυθρούς νάνους δεν είναι απαραιτήτως φιλόξενοι χώροι για εξωγήινες μορφές ζωής. Επειδή οι ερυθροί νάνοι είναι πολύ πιο ψυχροί από τον ήλιο, οι οποιοιδήποτε πλανήτες με νερό σε υγρή μορφή θα πρέπει να περιστρέφονται πολύ πιο κοντά από το αστέρι αυτό απ’ ότι η Γη από τον Ήλιο. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι μπορεί να «λούζονται» από καταστροφικές ακτινοβολίες Χ και υπεριώδεις. Οι επιστήμονες στοχεύουν να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά σε μερικούς από τους πλανήτες που μοιάζουν στη Γη, καθώς «περνούν μπροστά» από κοντινούς ερυθρούς νάνους, κάτι το οποίο θα πρέπει να παρέχει πληροφορίες σχετικά με τις ατμόσφαιρες τους και να βοηθήσει στην αναζήτηση για πιθανά ίχνη ζωής. Η έρευνα παρουσιάστηκε σε ένα έγγραφο που θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics http://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso1214/eso1214a.pdf Kαλλιτεχνική εικόνα δείχνει τον πλανήτη Gisele 667, ο οποίος βρίσκεται σε ένα σύστημα 3 ήλιων και θα μπορούσε να βρίσκεται σε μια κατοικήσιμη ζώνη.

Η απεικόνιση των ωκεάνιων ρευμάτων από τη NASA θυμίζει την «Εναστρη Νύχτα» του Βαν Γκoγκ. Εναν από τους διασημότερους πίνακες του ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκoγκ, θυμίζει η οπτικοποίηση των γιγάντιων κυκλικών ρευμάτων των ωκεανών του πλανήτη μας από τη NASA. Η κυκλική διάταξη των νεφών στον πίνακα «Έναστρη Νύχτα» του Βαν Γκόγκ (1889) μπορεί να θεωρούνταν μοναδικό χαρακτηριστικό της πρωτότυπης τεχνικής του ολλανδού καλλιτέχνη, όπως όμως δείχνουν οι φωτογραφίες της NASA τελικά η Μητέρα Φύση ίσως να είχε το προβάδισμα. Η οπτικοποίηση των ωκεάνιων ρευμάτων πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του υπολογιστικού μοντέλου «Estimating the Circulation and Climate of the Ocean, Phase II», γνωστό και ως ECCO2, της NASA. http://ecco2.org/ To συγκεκριμένο μοντέλο βασίστηκε σε στοιχεία που αφορούσαν θαλάσσια ρεύματα, τα οποία είχαν καταγραφεί από τον Ιούνιο του 2005 έως τον Δεκέμβριο του 2007. «Το ECCO2 αποτελεί ένα μοντέλο οπτικοποίησης των ωκεανών και των θαλάσσιων πάγων του πλανήτη με μεγάλη ευκρίνεια. Στόχος του είναι η οπτικοποίηση σε τόσο υψηλή ανάλυση ώστε να μπορεί να αποτυπώσει με ακρίβεια ακόμη και δινορεύματα (ρεύματα που σχηματίζουν στροβίλους), τα οποία μεταφέρουν θερμότητα και διοξείδιο του άνθρακα στους ωκεανούς» εξηγεί η NASA.

Μεταφορείς της ζωής οι κομήτες. Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στη Γη είναι ότι τα δομικά υλικά για τη δημιουργία της ζωής έφθασαν εδώ από το Διάστημα μέσω των κομητών που έπεφταν μαζικά στον πλανήτη μας την πρώτη περίοδο της ύπαρξης του. Μια νέα έρευνα που πραγματοποίησε διεθνής ομάδα ερευνητών ενισχύει αυτή τη θεωρία αφού δείχνει ότι διάφορα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την ύπαρξη της ζωής, όπως τα αμινοξέα, υπήρχαν στους κομήτες και δεν καταστρέφονταν όταν εκείνοι συγκρούονταν με τον πλανήτη μας. Αντίθετα η πρόσκρουση δημιουργούσε τις προϋποθέσεις ώστε τα αμινοξέα να δραστηριοποιούνται με τρόπο τέτοιο ώστε να ξεκινά η παραγωγή της ζωής. Εχει διαπιστωθεί από προηγούμενες έρευνες ότι οι κομήτες κουβαλάνε μαζί τους τα δομικά υλικά δημιουργίας ζωής (οργανικά χημικά στοιχεία και νερό) τα οποία έρχονταν στη Γη κάθε φορά που ένας κομήτης έπεφτε στον πλανήτη μας. Με δεδομένο ότι η ζωή έκανε την εμφάνιση της στη Γη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο πλανήτης ήταν ακόμη υπό διαμόρφωση, παντελώς άγονος και γενικά με συνθήκες μη ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής, παραμένει μυστήριο το πώς κατάφερε η ζωή να ξεπηδήσει σε αυτό το περιβάλλον και ποιοι μηχανισμοί ενεργοποιήθηκαν για να υπάρξει. Τα πειράματα που έκαναν οι ερευνητές της NASA έδειξαν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι μετά από μια πτώση κομήτη στην επιφάνεια της Γης τα αμινοξέα, που αποτελούν τα δομικά υλικά των πρωτεϊνών, καταφέρνουν να επιβιώνουν. Η δεύτερη διαπίστωση είναι ότι μια τόσο σφοδρή σύγκρουση όπως αυτή ενός μεγάλου κομήτη στην επιφάνεια της Γης παρήγαγε την απαραίτητη ενέργεια ώστε τα αμινοξέα να αρχίσουν να «δένονται» μεταξύ τους και να παράγουν πρωτεΐνες. Οι πρωτεΐνες με τη σειρά τους παράγουν το υλικό που επιτρέπει σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς να υπάρχουν και να λειτουργούν. Ετσι, σύμφωνα με τους ερευνητές, όταν πριν από περίπου 3.8 δισ. έτη η Γη βομβαρδιζόταν από κομήτες και αστεροειδείς, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για να κάνει την εμφάνιση της η ζωή στον πλανήτη. «Η έρευνα που κάναμε δείχνει ότι τα δομικά υλικά της ζωής έμειναν άθικτα τόσο από τις συγκρούσεις των κομητών με τη Γη όσο και στη συνέχεια από το εξαιρετικά βίαιο και αφιλόξενο περιβάλλον του πλανήτη μας εκείνη την εποχή. Οι κομήτες πράγματι μπορούν να θεωρηθούν ως τα ιδανικά πακέτα μεταφοράς των συστατικών της χημικής επανάστασης που οδήγησε στην εμφάνιση της ζωής. Μας αρέσει το σενάριο των κομητών ως μεταφορέων της ζωής επειδή περιέχουν όλα τα δομικά υλικά της, δηλαδή αμινοξέα, νερό και ενέργεια» ανέφερε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης Χημείας η καθηγήτρια Τζένιφερ Μπλανκ, επικεφαλής της ομάδας ερευνητών από τις ΗΠΑ που αποτελούνταν από επιστήμονες της NASA.

Η στρατηγική του εκσυγχρονισμού του διαστημικού προγράμματος της Ρωσίας. Το σχέδιο της Στρατηγικής ανάπτυξης των ρωσικών διαστημικών προγραμμάτων έως το 2030 παρουσιάστηκε στην κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Προβλέπει την ανάπτυξη των διαστημικών υπηρεσιών, τη δημιουργία νέων διαστημικών σκαφών, μεταξύ των οποίων και επαναχρησιμοποιούμενα, καθώς και πτήσεις σε άλλους πλανήτες. Η Ρωσία θα πρέπει να διατηρήσει το παγκόσμιο επίπεδο του διαστημικού της κλάδου και να σταθεροποίησει τη θέση της στην πρώτη τρόϊκα των πρωτοπόρων διαστημικών χωρών. Τέτοια είναι τα βασικά καθήκοντα της «Στρατηγικής ανάπτυξης της διαστημικής δραστηριότητας ως το 2030», στη συζήτηση της οποίας προχωρεί η ρωσική κυβέρνηση. Το σχέδιο της «Στρατηγικής» παρουσιάστηκε τελευταία από την Υπηρεσία Διαστήματος της Ρωσίας Ροσκόσμος. Το πλήρες κείμενο της «Στρατηγικής» δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη. Όμως, όπως φαίνεται απ’ ό,τι έχει διεισδύσει στις σελίδες του τύπου, έχουν τεθεί εξαιρετικά φιλόδοξοι στόχοι. Μέχρι το 2030, προβλέπεται να εξασφαλιστεί πτήση στη Σελήνη, την οποία θα ερευνήσουν προκαταρτικά διάφορα σεληνιακά οχήματα (ρόβερ). Προβλέπεται επίσης η εκτόξευση διαστημοπλοίων στην Αφροδίτη και τον Δία, η ανάπτυξη ενός δικτύου επιστημονικών Σταθμών στον Άρη, η κατασκευή βαριού πυραύλου, ικανού να τοποθετήσει σε τροχιά υλικά βάρους 180 τόνων, καθώς επίσης και η δημιουργία πολυλειτουργικού διαστημικού συστήματος. Τέλος, προβλέπεται να αρχίσουν οι εργασίες για τη δημιουργία διαστημικού Σταθμού νέας γενιάς και την διοργάνωση μιάς αποστολής στον Άρη. Μετά την καταστροφή του σκάφους «Phobos-Grunt» επήλθε ορισμένη σιωπή στους επιστημονικούς κύκλους γύρω από το Διάστημα. Σε τροχιά εργάζεται το ραδιοτηλεσκόπιο - παρατηρητήριο Radioastron. Συσκευές για τη Σελήνη και ένα δεύτερο παρατηρητήριο τύπου«Σπέκτρ» πρέπει να αναχωρήσουν για το Διάστημα μεταξύ 2013-2016, όμως κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτό θα συμβεί στα όρια, που έχουν αναφερθεί. Στο πλαίσιο αυτό, οι υποθέσεις της επανδρωμένη αποστολής στη Σελήνη και πολύ περισσότερο στον Άρη μοιάζουν λίγο πρόωρες. Πιο ρεαλιστική είναι η εργασία για τις αυτοματοποιημένες αποστολές, σκοπός των οποίων δεν είναι μόνο ένα επιστημονικό αποτέλεσμα, αλλά και η μεγάλη διάρκεια ζωής των σκαφών, που χρησιμοποιούνται. Τώρα το ρωσική διαστημικό πρόγραμμα διέρχεται μια συστημική κρίση. Πρόκειται και για τη φθορά του εξοπλισμού και απουσία ειδικευμένου προσωπικού, και, τέλος, η απουσία ενός σαφώς διατυπωμένου στόχου της διαστημικής δραστηριότητας. Εάν το τελευταίο πρόβλημα παρουσίασης στην κυβέρνηση της Στρατηγικής είναι δυνατόν να λυθεί, τότε τα πρώτα δύο «σέρνουν» μαζί τους την αναγκαιότητα αποκατάστασης της ποιοτικής προετοιμασίας μηχανικών και η δημιουργία ίδιας παραγωγικής βάσης. Και αυτό δεν είναι γρήγορες διαδικασίες. Πραγματικό αποτέλεσμα μπορεί να αναμένεται, κατά πάσα πιθανότητα, όχι νωρίτερα από το 2020, εαν η χρηματοδότηση θα είναι επαρκής. Όλοι αυτοί οι στόχοι, σε περίπτωση επαρκούς χρηματοδότησης των αντίστοιχων εργασιών είναι κατορθωτοί,- θεωρούν οι ειδικοί. Εξάλλου, το εν λόγω φάσμα των καθηκόντων έχει μόνο σκιαγραφηθεί. Δεν είναι ακόμα πρόγραμμα, αλλά μόνο μία γενική στρατηγική, την οποία οι επικριτές παρομοιάζουν με το ζωμό, στο οποίο έχουν ριχθεί όλα τα λαχανικά αμέσως. Επισημαίνουν την ασάφεια των δηλωμένων πηγών χρηματοδότησης. Δηλαδή των χορηγήσεων του προϋπολογισμού και εκτός προϋπολογισμού. Εν τω μεταξύ, τέτοια μεικτή αρχή χρησιμοποιείται από καιρό σε διάφορους κλάδους. Όσον αφορά το Διάστημα, οι επιχειρηματίες της Ρωσίας δεν σπεύδουν προς το παρόν να κάνουν επενδύσεις σ΄αυτό τον τομέα, αν και όποιοι εργάζονται για το μέλλον, είναι έτοιμοι να μελετήσουν και τέτοια σχέδια,- θεωρεί ο Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ, ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής. -Περνούν οι καιροί, όταν οι επενδυτές υπολόγιζαν να πάρουν ανταπόδοση μέσα σε 1-3 χρόνια. Οι πιο διορατικοί αρχίζουν να κάνουν επενδύσεις σε μακροπρόθεσμα σχέδια. Αν δημιουργηθεί το απαραίτητο επενδυτικό κλίμα, τότε να βρεθούν και τέτοιοι επενδυτές. Το κράτος ωστόσο χρειάζεται να συνεργάζεται μαζί τους πάνω σε ισότιμη βάση και να μοιράζεται μαζί τους τόσο τις δαπάνες, όσο και το κέρδος. Μόνο τότε θα είναι δυνατή η προσέλκυση των ιδιωτικών επενδύσεων,- παρατήρησε ο Αλέξάντρ Ζελεζνιακόφ. Σε οποιαδηποτε περίπτωση υπάρχει λόγος για αισιοδοξία: είναι καταφανές το γεγονός της απότομης αύξησης της χρηματοδότησης του διαστημικού τομέα στη Ρωσία τα τελευταία χρόνια. Αρκεί να συγκρίνουμε το ύψος των κονδυλίων που διατίθενται για το ειρηνικό Διάστημα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία για να δούμε ότι πριν από 10 χρόνια η διαφορά ήταν τεράστια. Τότε τα κονδύλια των ΗΠΑ ήταν μεγαλύτερα κατά 25 φορές, ενώ σήμερα- μόνο κατά 4 φορές. Ο προϋπολογισμός της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος το 2012 ανέρχεται σε περίπου 140 δισεκατομμύρια ρούβλια, ποσό που πρέπει να αυξηθεί προς το 2014 έως τα 174 δισεκατομμύρια ρούβλια. Άρα η γενική τάση είναι ενθαρρυντική. RUSSIAN FEDERAL SPACE AGENCY - ROSCOSMOS Schepkina st. 42, Moscow, Russia, 107996 Fax: (495) 688-90-63, (499) 975-44-67 www.federalspace.ru www.roscosmos.ru Τα αστραφτερά γαλαξιακά κοσμήματα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έστειλε μια εντυπωσιακή φωτογραφία του αστρικού σμήνους Messier 9 που αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες λαμπρά άστρα. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια ακόμη καταπληκτική φωτογραφία που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Το τηλεσκόπιο εστίασε στο αστρικό σμήνος Messier 9 που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας και αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες λαμπρά άστρα. Οι επιστήμονες τα χαρακτηρίζουν ως «αστραφτερά κοσμήματα». Το Messier 9 βρίσκεται σε απόσταση 25 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς και έχει χαρακτηριστικό σφαιρικό σχήμα. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι στο Messier 9 βρίσκονται ορισμένα από τα αρχαιότερα άστρα του Γαλαξία. Το Hubble κατάφερε να καταγράψει περισσότερα από 250 χιλιάδες άστρα του σμήνους.

Ραντεβού για το σούπερ τηλεσκόπιο. Στις 3 Απριλίου θα συναντηθούν στο Αμστερνταμ οι επιτελείς του SKA, ενός νέου σούπερ επίγειου τηλεσκοπίου, για να συζητήσουν τις τελικές λεπτομέρειες της κατασκευής του. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα (μονό) τηλεσκόπιο αλλά για ένα παρατηρητήριο που θα συνδυάζει την ισχύ χιλιάδων ραδιοτηλεσκοπίων. Στην κατασκευή του συμμετέχουν 67 οργανισμοί και πανεπιστήμια από 20 χώρες και, αν όλα πάνε σύμφωνα με τον σχεδιασμό, η κατασκευή της εγκατάστασης θα ξεκινήσει το 2016 με τη Νότιο Αφρική και την Αυστραλία να είναι οι επικρατέστερες περιοχές για να την φιλοξενήσουν. Το νέο τηλεσκόπιο. Το SKA θα αποτελείται από μια συστοιχία περίπου 3 χιλιάδων ραδιοτηλεσκοπίων διαμέτρου 15 μέτρων το καθένα. Τα τηλεσκόπια θα είναι τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο σε μια έκταση ίση με 200 γήπεδα ποδοσφαίρου. Το συνολικό άνοιγμά τους θα είναι ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο και γι αυτό το σούπερ τηλεσκόπιο που θα προκύψει τελικά έλαβε την ονομασία Square Kilometer Array (SKA). Στο SKA θα είναι συνδεδεμένοι περί τους 100 σταθμούς παρατήρησης. Από αυτούς οι 25 θα βρίσκονται συγκεντρωμένοι σε έναν πυρήνα διαμέτρου 5 χιλιομέτρων, άλλοι 25 σε έναν μεγαλύτερο κύκλο 50 χιλιομέτρων και οι υπόλοιποι 50 σε μια μεγάλη περιοχή ακτίνας 3.000 χιλιομέτρων. Το SKA θα επιτρέψει στους επιστήμονες να εντοπίσουν και να μελετήσουν δισεκατομμύρια γαλαξίες αλλά και να ελέγξουν την ακρίβεια των θεωριών του Αϊνστάιν. Τα τηλεσκόπια θα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους με ένα πανίσχυρο σύστημα τηλεπικοινωνιών, που θα αποτελείται από οπτικές ίνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ποσότητα των καλωδίων που θα απαιτηθούν για να λειτουργήσει το τηλεσκόπιο είναι τόσο μεγάλη που αν ξεδίπλωναν θα μπορούσαν να «τυλίξουν» τη Γη και μάλιστα δύο φορές! Εξίσου εντυπωσιακή θα είναι και η παραγωγή δεδομένων. Το SKA θα παράγει πολλά Petabits/δευτερόλεπτο, ένα petabit ισούται με ένα τετράκις εκατομμύρια bits. Η ποσότητα των δεδομένων που θα παράγει ημερησίως το SKA θα είναι 100 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της κίνησης στο Internet σε παγκόσμιο επίπεδο και αρκετή για να γεμίζουν 15 εκατομμύρια iPod 64GB. Οπως είναι ευνόητο ο υπολογιστής που θα υποδέχεται και θα επεξεργάζεται αυτό τον καθημερινό ωκεανό δεδομένων θα είναι ένας υπερυπολογιστής. Οι επιτελείς του εγχειρήματος στοχεύουν στη δημιουργία του πιο ισχυρού υπολογιστή στον κόσμο που θα μπορεί να πραγματοποιεί ένα τρισεκατομμύριο υπολογισμούς/δευτερόλεπτο. (Να η ανάγκη για κβαντικούς υπολογιστές!!!) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13757 Σχόλιο:Παρα πολύ μεγάλο εργο και εδω φαίνεται η αξια της συνεργασίας (συμμετέχουν 67 οργανισμοί και πανεπιστήμια από 20 χώρες )και τα θετικά της παγκοσμιοποιήσης στην ερευνα.(Βλέπε και CERN) http://www.skatelescope.org/

Ένα πλανητικό σύστημα από την Αυγή του Κόσμου. Αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν τους αρχαιότερους γνωστούς πλανήτες, οι οποίοι γεννήθηκαν κατά την «αυγή» του σύμπαντος. Με περισσότερους από 750 γνωστούς εξωπλανήτες αυτοί παρουσιάζουν ένα πρόσθετο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες. Το ηλιακό μας σύστημα πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 12,8 δισεκατομμύρια χρόνια, λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά από τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι δύο εξωπλανήτες βρίσκονται στα όρια του Γαλαξία, σε απόσταση 375 ετών φωτός από τη Γη, όμως το άστρο τους γεννήθηκε όταν ο γαλαξίας μας βρισκόταν ακόμη στο στάδιο της δημιουργίας. Υπάρχει πιθανότητα οι πλανήτες να είναι νεώτεροι, εάν σχηματίστηκαν πολύ αργότερα από το άστρο τους, όμως κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ, στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας. «Συνήθως οι πλανήτες δημιουργούνται σχεδόν αμέσως μετά το σχηματισμό του άστρου», εξηγεί ο επικεφαλής της Johny Setiawan. «Οι πλανήτες δεύτερης γενιάς θα μπορούσαν να σχηματιστούν και μετά το θάνατο του άστρου, όμως κάτι τέτοιο παραμένει υπό συζήτηση». Με τη βοήθεια ενός γιγαντιαίου τηλεσκοπίου στη Χιλή, οι επιστήμονες εντόπισαν τους δύο πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άστρο HIP 11952, στον αστερισμό του Κήτους. Ο ένας από τους δύο πλανήτες - ο HIP 11952c – είναι στο μέγεθος του Δία και ο άλλος – ο HIP 11952b – έχει περίπου το τριπλάσιο μέγεθος. Ολοκληρώνουν μια τροχιά γύρω από τον ήλιο τους κάθε 7 ημέρες και 9,5 μήνες, αντίστοιχα. Νέα δεδομένα; Η ανακάλυψη καταδεικνύει, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι ο σχηματισμός πλανητών στις απαρχές του Σύμπαντος ήταν εφικτός παρά το γεγονός ότι τα άστρα ήταν τότε φτωχά σε μεταλλικά στοιχεία, δηλαδή δεν περιείχαν στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο. Στην περίπτωση του HIP 11952, «η περιεκτικότητά του σε σίδηρο ανέρχεται μόλις στο 1% αυτής του δικού μας ήλιου», λέει ο Johny Setiawan. Η ιδέα του σχηματισμού πλανητών κατ’ αυτόν τον τρόπο έρχεται σε αντιδιαστολή με την ευρέως αποδεκτή θεωρία της επαύξησης, κατά την οποία η δημιουργία πλανητών, συμπεριλαμβανομένων γιγάντων αερίων όπως ο Κρόνος και ο Δίας- προϋποθέτει την ύπαρξη βαρέων στοιχείων. Όπως ωστόσο εκτιμά ο ερευνητής, το μοντέλο της επαύξησης ενδέχεται να έχει επικρατήσει επειδή οι κυνηγοί πλανητών αναζητούν ως επί το πλείστον νεώτερα άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο. Ημερομηνία λήξης. Παρότι οι δύο πλανήτες κατόρθωσαν να ζήσουν σχεδόν 13 δισεκατομμύρια χρόνια, ο Setiawan και οι συνάδελφοί του πιστεύουν ότι κάποια στιγμή θα έρθει και γι’ αυτούς το πλήρωμα του χρόνου. Το άστρο τους θα μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα – όπως συμβαίνει στα άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο- στάδιο κατά το οποίο θα γίνει πολύ μεγαλύτερο και πιθανότατα θα «καταπιεί» όσους πλανήτες βρίσκονται κοντά του.

Το Cassini καταγράφει τους θεαματικούς πίδακες πάγου και υδρατμών του Εγκέλαδου. Το σκάφος «Κασίνι» έκανε ένα νέο κοντινό πέρασμα από το νότιο πόλο του Εγκέλαδου, του δορυφόρου του Κρόνου, ενισχύοντας την πεποίθηση των επιστημόνων ότι διαθέτει ένα υπόγειο ωκεανό υγρού νερού. Το πέρασμα έγινε, σύμφωνα με το BBC, σε υψόμετρο 74 χιλιομέτρων και το σκάφος μπόρεσε να μελετήσει από κοντά τους θεαματικούς πίδακες πάγου και υδρατμών που ξεπηδάνε από τους πόλους του δορυφόρου. Τα έως τώρα στοιχεία δείχνουν ότι αυτοί οι πίδακες, που ξεπηδάνε με ορμή προς το διάστημα μέσα από μεγάλες σχισμές στο έδαφος, τροφοδοτούνται από ένα ωκεανό που βρίσκεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Εγκέλαδου. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει άλατα μέσα στους περίεργους πίδακες, κάτι που δείχνει ότι πιθανότατα ο υπόγειος ωκεανός βρίσκεται σε επαφή με τα πετρώματα στο εσωτερικό του δορυφόρου. Αυτό καθιστά τον Εγκέλαδο ένα σημαντικό στόχο για την αναζήτηση εξωγήινων μορφών ζωής, καθώς τα πετρώματα είναι πιθανό ότι τροφοδοτούν το νερό με χημικά συστατικά που είναι ζωτικά για την ανάπτυξη ζωής. Οι ερευνητές, που παρουσίασαν σε αστρονομικό συνέδριο τα νέα στοιχεία, με επικεφαλής τον Τέρι Χέρφορντ του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA, πιστεύουν ότι η δημιουργία των πιδάκων σχετίζεται με τη βαρυτική επίδραση που ασκεί ο Κρόνος πάνω στο δορυφόρο του, όμως δεν είναι βέβαιοι ότι αυτή η εξήγηση αρκεί. Ο Εγκέλαδος περιφέρεται γύρω από τον μητρικό πλανήτη του σε μία παραμορφωμένη οβάλ τροχιά, γεγονός που οδηγεί σε σημαντική διαχρονική αυξομείωση της βαρυτικής επίδρασης, την οποία δέχεται από τον γιγάντιο Κρόνο. Η επίδραση αυτή συμπιέζει περιοδικά το εσωτερικό του Εγκέλαδου δημιουργώντας περιοχές με μεγάλη θερμότητα και έντονη γεωλογική δραστηριότητα, με συνέπεια, μεταξύ άλλων, να εκτινάσσονται οι πίδακες του νερού από επιφανειακές ρωγμές. Το νέο κοντινό πέρασμα του «Κασίνι» (που αποτελεί κοινή αποστολή της αμερικανικής NASA και της ευρωπαϊκής ESA) από τον δορυφόρο θα γίνει τον Οκτώβριο του 2015. Το σκάφος έφθασε για πρώτη φορά στο σύστημα του Κρόνου το 2004 και έκτοτε μελετά τον ίδιο και τους δορυφόρους του.

Διαστημικό "σκουπίδι" απείλησε τον Διαστημικό Σταθμό. Σε κάψουλες διαφυγής βρήκε προσωρινά καταφύγιο το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) το βράδυ της Παρασκευής, καθώς υπήρχε κίνδυνος σύγκρουσης του σταθμού με διαστημικό σκουπίδι. Σύμφωνα με τη ΝΑSA περίπου 20000 διαστημικά σκουπίδια βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Το διαστημικό σκουπίδι - ένα κομμάτι από ρωσικό πύραυλο - εντοπίστηκε την Παρασκευή, οπότε και ήταν πλέον αργά για να μετακινηθεί ο ΔΔΣ. Η NASA δήλωσε ότι το κομμάτι αυτό δεν ήταν πολύ κοντά στον διαστημικό σταθμό για να αποτελέσει απειλή, παρ’ όλα αυτά, προτίμησε να προχωρήση στη λήψη προληπτικών μέτρων. Είναι η τρίτη φορά σε 12 χρόνια που ο ΔΔΣ έρχεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο σύγκρουσης με διαστημικό σκουπίδι. Σημειώνεται ότι το πλήρωμα του ΔΔΣ στελεχώνεται από τρεις Ρώσους, δύο Αμερικανούς και έναν Ιάπωνα αστροναύτη. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-17497766 Η εκτόξευση του διαστημικού μεταγωγικού ΑΤV 3. Η εκτόξευση εγινε από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) που θα ανεφοδιάσει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. To μεταγωγικό ATV (Αυτοματοποιημένο Όχημα Μεταφοράς) τοποθετημένο στην κορυφή ενός πυραύλου τύπου Ariane 5, εκτοξεύτηκε από το Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας. Η σύνδεση του μεταγωγικού Edoardo Amaldi με τον σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 29 Μαρτίου. Το σκάφος θα φέρει στο ΔΔΣ καύσιμα, νερό, οξυγόνο, τρόφιμα και άλλα φορτία. Ίσως το πιο πολύτιμο μέρος του φορτίου είναι η εγκατάσταση μεταφοράς υγρών, το πιο σημαντικό μέρος της ανακύκλωσης ούρων σε πόσιμο νερό. Τώρα στον σταθμό υπάρχει μόνο μία τέτοια εγκατάσταση. Στην περίπτωση βλάβης οι αστροναύτες θα είναι εξασφαλισμένοι με νερό για αρκετό καιρό, όμως η πλήρης χρήση του ΔΔΣ θα είναι αδύνατη. Ένα βίντεο αφιερωμένο στον Youri Gagarine. Youri Gagarine (9 Μαρτίου 1934 –27 Μαρτίου 1968) http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9_%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BD 9 λεπτά με τα εντυπωσιακότερα πλάνα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό http://en.wikipedia.org/wiki/International_Space_Station και μουσικό υπόβαθρο Brian Eno http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%8A%CE%BD%CE%BF - Stars. Μικρές ειδήσεις. O πρώτος σοβιετικός μετεωρολογικός δορυφόρος«Μετεόρ-1» επιστρέφει στη Γη τα ξημερώματα της Τρίτης. Ο πρώτος σοβιετικός μετεωρολογικός δορυφόρος «Μετεόρ-1», ο οποίος εκτοξεύτηκε 43 χρόνια πριν, τα ξημερώματα της Τρίτης θα περάσει στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας, αναφέρουν τα στοιχεία, που παραθέτονται στην εξειδικευμένη ιστοσελίδα του Στρατηγικού σχεδιασμού των ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, ο δορυφόρος θ΄αρχίσει να πέφτει στις 03.13 της Τρίτης, 27 Μαρτίου,( συν-πλην 8 ώρες). Αν περάσει στην ατμόσφαιρα ακριβώς στη μέση αυτού του χρονικού διαστήματος, τότε το σημείο εισόδου θα βρίσκεται στον Ινδικό ωκεανό, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα νότια της Σρι-Λάνκα. Ο «Μετεόρ-1» εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο Πλισέτσκ στις 26 Μαρτίου του 1969. Έγινε ο πρώτος άρτιος μετεωρολογικός δορυφόρος. Ο δορυφόρος Intelsat-22 τοποθετήθηκε σε καθορισμένη τροχιά. Ο δορυφόρος τηλεπικοινωνίας Intelsat-22, που εκτοξεύτηκε την περασμένη Κυριακή από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα Proton-M τοποθετήθηκε σε καθορισμένη τροχιά,-ανακοίνωσε εκπρόσωπος της Υπηρεσείας Διαστήματος της Ρωσίας (Ροσκόσμος). Ο διαστημικός δορυφόρος Intelsat-22, βάρους 6,4 τόνων κατασκευάστηκε από την εταιρεία Boeing Space and Intelligence Systems με παραγγελία του διεθνούς διαχειριστή τηλεπικοινωνίας Intelsat Corp. Ο δορυφόρος θα χρησιμοποιείται για την εξασφάλιση της τηλεπικοινωνίας μεταξύ των χρηστών της Αφρικής, της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής, με τη δυνατότητα αποκατάστασης επικοινωνίας με την Ευρώπη. Δορυφόρος επικοινωνίας, που δεν μπήκε σε τροχιά, βυθίστηκε στον Ειρηνικό. Ο δορυφόρος επικοινωνίας «Express-AM4», που δεν μπήκε στην προβλεπόμενη τροχιά βυθίστηκε σήμερα στον Ειρηνικό ωκεανό. Όπως ανακοίνωσε η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία (Ροσκόσμος) στις 17:32 ώρα Μόσχας (16:32 ώρα Ελλάδας) ολοκληρώθηκε η κατευθυνόμενη από τη Γη επιχείρηση απόσυρσης του δορυφόρου από την τροχιά και όσα θραύσματά του δεν κάηκαν στην ατμόσφαιρα έφθασαν την επιφάνεια της γης στο βόρειο τμήμα της λεκάνης του Ειρηνικού ωκεανού. Η ζώνη αυτή είχε εγκαίρως κηρυχθεί απαγορευμένη για πλοία και ιπτάμενα σκάφη. Ο δορυφόρος που κόστισε περίπου 300 εκατ. δολάρια και προοριζόταν για την παροχή πακέτου πολλαπλών υπηρεσιών: ψηφιακής τηλεοπτικής μετάδοσης, τηλεφωνίας, βιντεοεπικοινωνίας, μεταφοράς δεδομένων, πρόσβασης στο Διαδίκτυο. Μυστηριώδη αντικείμενα στην άκρη του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Στην φωτογραφία οι πρόσφατα ανακαλυφθείσες φυσαλίδες ακτίνων γάμμα εκτείνονται 50.000 έτη φωτός, ή περίπου το μισό της διαμέτρου του Γαλαξία μας, όπως φαίνεται σε αυτήν την εικόνα. Υπαινιγμοί για τις άκρες των φυσαλίδων παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά σε ακτίνες Χ (με το μπλε χρώμα), με το Παρατηρητήριο ROSAT στη δεκαετία του 1990. Το Fermi χαρτογράφησε τις ακτίνες γάμμα (σε χρώμα ματζέντα) οι οποίες εκτείνονται πολύ μακρύτερα από το επίπεδο του Γαλαξία. Επίσης μια γιγαντιαίο δομή ακτίνων γάμμα ανακαλύφθηκε από την επεξεργασία των δεδομένων όλου του ουρανού που βρήκε το Παρατηρητήριο Fermi, σε ενέργειες από 1 έως 10 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ Το χαρακτηριστικό σχήμα σαν αλτήρας (στο κέντρο) προκύπτει από το γαλαξιακό κέντρο και εκτείνεται 50 μοίρες βόρεια και νότια από το επίπεδο του Γαλαξία μας, από τον αστερισμό της Παρθένου έως τον αστερισμό του Ερωδιού (Grus). Το... Ηλιοφέγγαρο. Μια εντυπωσιακή αλλά και σπάνια εικόνα του Ηλιου κατέγραψε ο δορυφόρος SDO που μελετά το μητρικό μας άστρο. Με την πρώτη ματιά η φωτογραφία μοιάζει σαν μια επεξεργασμένη εικόνα της Σελήνης ώστε να μοιάζει με τον Ηλιο. Αν κάποιος την παρατηρήσει καλύτερα θα δει ότι το μαύρο κενό δεν είναι τίποτε άλλο από την σκιά της Σελήνης η οποία κατά την κίνηση της μπαίνει ανάμεσα στον Ηλιο και τον δορυφόρο SDO, δημιουργώντας μια μερική έκλειψη ορατή βεβαίως μόνο από το Διάστημα. Η αποτύπωση του φαινομένου δεν έχει μόνο καλλιτεχνική αξία, αλλά βοηθά και τους επιστήμονες να μελετήσουν τα χαρακτηριστικά του τηλεσκοπίου τους που βρίσκεται σε τροχιά και να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές.[/b]

Λίγο πιο κοντά στην πυρηνική σύντηξη. Στην Εθνική Εγκατάσταση Ανάφλεξης (NIF) του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Livermore των ΗΠΑ έγινε πριν λίγες μέρες ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθεια επίτευξης της πυρηνικής σύντηξης. Οι επιστήμονες κατάφεραν να παραγάγουν ένα παλμό λέιζερ η ισχύς του οποίου ήταν 1,8 megajoules (1,875 για την ακρίβεια). «Είναι συναρπαστικό, κάτι ανάλογο με το σπάσιμο του φράγματος του ήχου» αναφέρει ο Εντουαρτν Μόζες, επικεφαλής του NIF. Το NIF Το NIF (National Ignition Facility) έχει μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου και αποτελείται από 192 ξεχωριστές ακτίνες λέιζερ, η κάθε μια από τις οποίες ταξιδεύουν με ταχύτητα περίπου 300 μέτρων σε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου, για να συγκλίνουν ταυτόχρονα στον στόχο, δημιουργώντας θερμοκρασίες και πιέσεις που μόνο στους πυρήνες των άστρων υπάρχουν. Επόμενος στόχος των ερευνητών στο NIF είναι να καταφέρουν μέχρι το τέλος του έτους να παραγάγουν ένα παλμό λέιζερ ισχύος 2 MJ. Οι επιτελείς του Εθνικού Εργαστηρίου έχουν αποφασίσει τη δημιουργία μιας ακόμη πιο ισχυρής εγκατάστασης λέιζερ. Θα την ονομάσουν LIFE (Laser Inertial Fusion Energy) και θα ενισχύσει την προσπάθεια επίτευξης της πυρηνικής σύντηξης.

Από τους τελευταίους στην ΕΕ οι Έλληνες στη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών στην ΕΕ καταγράφει η Ελλάδα, στις ηλικίες 16- 74 ετών, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat. Για το 2011, μόνο το 59% του πληθυσμού της Ελλάδας, από 16 ως 74 ετών, έχει χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το ποσοστό αυτό είναι το τρίτο χαμηλότερο στην ΕΕ, μετά τη Ρουμανία (50%) και τη Βουλγαρία (55%). Τα υψηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Σουηδία (96%) και ακολούθως στη Δανία, στο Λουξεμβούργο και στην Ολλανδία (94%). Το αντίστοιχο ποσοστό στην «ΕΕ των 27» είναι 78%. Σε ό,τι αφορά τη χρήση υπολογιστών από τους νέους ηλικίας 16- 24 ετών, η Ελλάδα καταγράφει ποσοστό 97%, έναντι 96% που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Στο 100% ανέρχεται η χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών για τους νέους στην Ολλανδία, την Αυστρία, το Λουξεμβούργο, τη Σουηδία, τη Φινλανδία και τη Μ. Βρετανία. Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Ρουμανία (81%), στη Βουλγαρία (87%) και στην Ιταλία (90%). Σε ό,τι αφορά τις δεξιότητες των νέων ηλικίας 16- 24 ετών, που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην Ελλάδα, το 88% έχει αντιγράψει ή μεταφέρει ηλεκτρονικό αρχείο (έναντι 89% στην ΕΕ), το 65% έχει χρησιμοποιήσει βασικές αριθμητικές φόρμουλες σε φύλλα εργασίας (έναντι 67% στην ΕΕ) και το 17% έχει γράψει πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή (έναντι 20% στην ΕΕ). Τέλος, στην Ελλάδα, το 4,2% των απόφοιτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης διαθέτει πτυχίο πληροφορικής, έναντι 3,4% στην ΕΕ των 27. Σχόλιο:Τουλάχιστον οι νέοι προχωρούν καλά και αυτο είναι αισιοδοξο μήνυμα για το μέλλον.

Αμφιβητείται η επικρατούσα θεωρία δημιουργίας της Σελήνης. Οι επιστήμονες, εδώ και χρόνια, πιστεύουν ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από μία σφοδρή σύγκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος όσο ο 'Αρης πάνω στη Γη, πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια. Όμως αυτή η επικρατούσα θεωρία τίθεται τώρα σε αμφισβήτηση, καθώς μία νέα χημική ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων, όσον αφορά την ποσότητα του τιτανίου, διαπίστωσε ότι είναι υπερβολικά όμοια με την αντίστοιχη των γήινων πετρωμάτων, κάτι που δεν δικαιολογείται αν το φεγγάρι είχε σχηματιστεί από δύο διαφορετικά σώματα, τη Γη και το άλλο που έπεσε πάνω της. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Σικάγο, με επικεφαλής την γεωχημικό Τζουντζούν Ντρανγκ του πανεπιστημίου του Σικάγο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γεωεπιστήμης «Nature Geoscience», σύμφωνα με το «Science» και το «Nature», χρησιμοποίησαν ένα φασματογράφο μάζας για να κάνουν την πιο ακριβή μέτρηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα, της αναλογίας των ισοτόπων τιτανίου-50 και τιτανίου-47, τα οποία περιέχονται στα δείγματα σεληνιακών βράχων που έφεραν για μελέτη στη Γη οι αποστολές «Απόλλων» τη δεκαετία του ΄70 (τα άτομα των περισσότερων χημικών στοιχείων, όπως το τιτάνιο, υπάρχουν στη φύση σε ελαφρώς διαφορετικές μορφές, που λέγονται ισότοπα και έχουν διαφορετικές μάζες ανάλογα με τον αριθμό των νετρονίων στον πυρήνα τους). Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η αναλογία των δύο ισοτόπων στη Σελήνη είναι ουσιαστικά ίδια με αυτή που υπάρχει στον μανδύα της Γης (το στρώμα μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα), δηλαδή περίπου 4 μέρη ανά εκατομμύριο. Όμως αυτή η ομοιότητα δεν δικαιολογείται, αν η Σελήνη, από γεωλογική άποψη, αποτελεί όχι κομμάτι μόνο της Γης, αλλά μίγμα δύο ουρανίων σωμάτων. Κανονικά, η χημική «υπογραφή» της Σελήνης θα έπρεπε να αντανακλά και τους δύο «γονείς» της, τόσο τη Γη, όσο και το άλλο άγνωστο σώμα που συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας. Το σώμα αυτό πρέπει να είχε διαφορετική γεωχημική σύσταση από τη γήινη, αφού οι μελέτες μετεωριτών που έχουν πέσει στη Γη από το διάστημα, δείχνουν ότι έχουν αφθονία ισοτόπων τιτανίου (έως 600 μέρη ανά εκατομμύριο). Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι, μετά την τρομακτική πρόσκρουση και τα υλικά που εκτινάχτηκαν στο διάστημα για να σχηματίσουν τελικά το δορυφόρο μας, η Γη συνεισέφερε κατά προσέγγιση έως το 60% της Σελήνης και το άλλο σώμα τουλάχιστον το 40%. Έτσι, η Σελήνη δεν θα έπρεπε σήμερα να έχει ακριβώς ίδια με τη Γη αναλογία των ισοτόπων τιτανίου στο έδαφός της. Η νέα ανάλυση δεν είναι η μόνη που ρίχνει σοβαρή σκιά αμφιβολίας στην προέλευση της Σελήνης. Οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν ότι η αναλογία των ισοτόπων οξυγόνου στα σεληνιακά πετρώματα είναι επίσης ίδια με αυτή στον μανδύα της Γης. Η ανακάλυψη ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με το τιτάνιο, ενισχύει την άποψη ότι κάτι πάει λάθος με την κυρίαρχη θεωρία δημιουργίας της Σελήνης. Μία εναλλακτική θεωρία, που θα εξηγούσε καλύτερα τα νέα στοιχεία, είναι ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε αποκλειστικά από τη Γη, όταν ένα τμήμα της τελευταίας αποκόπηκε, όσο ακόμα η φυγόκεντρη δύναμη του πλανήτη μας ήταν ισχυρότερη από την κεντρομόλο δύναμη της βαρύτητας. Όμως και αυτό το σενάριο έχει διάφορες αδυναμίες. Από την άλλη, οι επιστήμονες προσπαθούν να φανταστούν μία κατάλληλη τροποποίηση του κυρίαρχου μοντέλου της δημιουργίας της Σελήνης μετά από πρόσκρουση, έτσι ώστε να εξηγούνται και τα νέα στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν υπάρχει ακόμα οριστική απάντηση για τον τρόπο που δημιουργήθηκε το φεγγάρι.

Ορφανοί πλανήτες δραπετεύουν από τον Γαλαξία όσο ταχύτερα μπορούν. Πριν από επτά χρόνια, οι αστρονόμοι έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν αδέσποτα άστρα που απομακρύνονται από τον Γαλαξία μας με ταχύτητα γύρω στα 2,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Τώρα, Αμερικανοί ερευνητές υπολογίζουν ότι υπάρχουν πλανήτες που αποσπώνται από τα μητρικά τους άστρα και ταξιδεύουν προς το διαγαλαξιακό κενό με ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες, έως και 30 εκατομμύρια εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. «Αν εξαιρέσει κανείς τα υποατομικά σωματίδια, δεν γνωρίζω να υπάρχουν ταχύτερα αντικείμενα στο Γαλαξία» σχολιάζει ο Άινταν Γκίνσμπουργκ του Κολεγίου Ντάρτμαουθ, επικεφαλής της νέας μελέτης. Ο μηχανισμός που εκσφενδονίζει αυτούς τους οφανούς πλανήτες είναι ο ίδιος με αυτόν που δημιουργεί τα αδέσποτα άστρα. Όλα αρχίζουν όταν ένα δυαδικό σύστημα, αποτελούμενο από δύο άστρα σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, πλησιάζει μια μαύρη τρύπα μεγάλης μάζας. Το δυαδικό σύστημα τελικά διαλύεται από την ακραία βαρυτική έλξη της μαύρης τρύπας. Το ένα από τα δύο άστρα συλλαμβάνεται από το βαρυτικό πεδίο και τίθεται σε τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα, ενώ το δεύτερο εκσφενδονίζεται μακριά. Αν αυτό το δεύτερο άστρο διαθέτει πλανήτες, η βαρυτική επίδραση της μαύρης τρύπας μπορεί να τα αποσπάσει και να τα εκτινάξει στο διαγαλαξιακό κενό. Μελετώντας προσομοιώσεις στον υπολογιστή, η ομάδα του Δρ Γκίνσμπεργκ εκτιμά ότι ο μέσος ορφανός πλανήτης εκσφενδονίζεται με ταχύτητα από 11 έως 16 εκατ. χιλιόμετρα την ώρα. Τα μοντέλα όμως έδειξαν ότι, κάτω από ιδανικές συνθήκες, οι πλανήτες μπορούν να επιταχυνθούν μέχρι τα 30 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι ορφανοί πλάνητες είναι πολύ αμυδροί, μακρινοί και σπάνιοι για να γίνουν αντιληπτοί από τα σημερινά όργανα. Δεδομένου όμως ότι σήμερα είναι εφικτή η ανακάλυψη πλανητών που κινούνται σε μικρή απόσταση από τα μητρικά τους άστρα, οι αστρονόμοι ελπίζουν τουλάχιστον να ανακαλύψουν πλανήτες σε τροχιά γύρω από αδέσποτα άστρα, πριν προλάβουν να χαθούν στο διαγαλαξιακό κενό. Η μελέτη έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στη βρετανική επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

Ενδείξεις παγωμένου νερού στον Ερμή. Συνεχή και εντυπωσιακά είναι τα ευρήματα της αποστολής Messenger που εξερευνά τον Ερμή. http://www.lpi.usra.edu/meetings/lpsc2012/pdf/1476.pdf Λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση της NASA ότι ο Ερμής, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα, ήταν κάποτε ιδιαίτερα ενεργός γεωλογικά, οι επιτελείς της αποστολής επανήλθαν με νέα ανακοίνωση στην οποία αναφέρουν ότι υπάρχουν ενδείξεις νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος του πλανήτη. Τα λαμπερά σημεία. Παλαιότερες παρατηρήσεις του Ερμή από επίγεια τηλεσκόπια είχαν εντοπίσει κάποια σημεία στον Ερμή που, σύμφωνα με τους ειδικούς, διέφεραν από τον ανενεργό γεωλογικά πλανήτη και φαινόταν να υπάρχει «κάτι» εκεί. Με δεδομένο ότι οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του Ερμή αγγίζουν τους 400 βαθμούς Κελσίου οι επιστήμονες απέκλειαν το ενδεχόμενο αυτό το «κάτι» να είναι πάγος. Η επιφάνεια του Ερμή καλύπτεται από μεγαλύτερους και μικρότερους κρατήρες που δημιουργήθηκαν από την πτώση αστεροειδών στον κοντινότερο στον Ηλιο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος.Το Messenger που εξερευνά από πέρυσι τον Ερμή εντόπισε και φωτογράφισε στους δύο πόλους του πλανήτη κρατήρες που δεν τους βλέπει ποτέ ο Ηλιος. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτοί οι σκιεροί κρατήρες είναι «ψυχρές παγίδες» και πιθανώς κρύβουν στο υπέδαφός τους νερό σε παγωμένη μορφή. Τα επίμαχα σημεία που ίσως κρύβουν το παγωμένο νερό εμφανίζονται στις εικόνες ως λαμπερά σημεία τόσο μέσα στους «σκοτεινούς» κρατήρες όσο και γύρω από αυτούς. «Όταν εντοπίστηκαν αυτά τα σημεία από τα επίγεια τηλεσκόπια έπεσαν στο τραπέζι διάφορες ιδέες. Κάποιοι υποστήριξαν ότι πρόκειται απλά για περιοχές στην επιφάνεια του Ερμή που έχουν μετασχηματιστεί και έχουν αποκτήσει πιο σκληρό έδαφος από τις υπόλοιπες. Κάποιοι άλλοι πιθανολόγησαν την παρουσία υπόγειων αποθεμάτων θείου. Τα νέα δεδομένα που έστειλε το Messenger ενισχύουν τις άποψη ότι κάτι υπάρχει εκεί και είναι πολύ πιθανό αυτό να είναι νερό σε παγωμένη μορφή» δήλωσε η Μαρία Ζούμπερ επιστήμονας στο ΜΙΤ που μετέχει στην μελέτη των δεδομένων που στέλνει το Messenger. Σύμφωνα με τη Ζούμπερ σύντομα θα ολοκληρωθεί η ανάλυση όλων των δεδομένων που έχει στείλει το σκάφος και θα δοθεί οριστική απάντηση για το αν υπάρχει παγωμένο νερό στον Ερμή. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-17470151

Καταιγίδες μεθανίου έρχονται με το καλοκαίρι στον Τιτάνα. Πάνω στον Τιτάνα το φεγγάρι του Κρόνου σπάνια πέφτουν βροχές, οι επιστήμονες υπολογίζουν κάθε 1000 χρόνια. Φυσικά όχι βροχές με νερό, αλλά βροχές υγρού μεθανίου που πλημμυρίζουν εκτάσεις μεγαλύτερες από την Ελλάδα. Έτσι, η Γη και ο Τιτάνας είναι τα μόνα γνωστά μέρη στο ηλιακό σύστημα που πέφτουν υγρές βροχές σε στερεά επιφάνεια – αν και έχουν διαφορετική σύσταση. Στα σώματα αυτά επιβεβαιωμένα διαθέτουν ποτάμια και λίμνες, αλλά ο υδρολογικός κύκλος που καθορίζει τις κλιματικές συνθήκες στη Γη, αντικαθίσταται στον Τιτάνα από τον κύκλο του μεθανίου. Χρησιμοποιώντας δεδομένα του Cassini, της πρώτης αποστολής που κατάφερνε να διακρίνει την επιφάνεια του Τιτάνα κάτω από την παχιά πορτοκαλί του ατμόσφαιρα, οι πλανητολόγοι μπορούν για πρώτη φορά να μελετήσουν το κλίμα ενός εξωγήινου κόσμου. Βρέθηκε λοιπόν πως στους πόλους του Τιτάνα, το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, τα καλοκαίρια φέρνουν μουσώνες με καταρρακτώδεις βροχές. Με τη μέση θερμοκρασία να κυμαίνεται γύρω στους -179 βαθμούς Κελσίου, το μεθάνιο στον Τιτάνα μπορεί να υπάρχει σε στερεά, υγρή και αέρια κατάσταση, όπως συμβαίνει με το νερό στη Γη. Στην τελευταία μελέτη, ερευνητές του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς υπολογίζουν ότι οι βροχές στον Τιτάνα γενικά δεν είναι συχνές. Για ένα οποιοδήποτε τυχαίο σημείο της επιφάνειας, η βροχή έρχεται μόλις μια φορά ανά χίλια χρόνια. «Περνούν ολόκληροι αιώνες πριν ξανάρθει η βροχή. Όταν όμως έρθει, απελευθερώνει δεκάδες εκατοστά ή ακόμα και μέτρα μεθανίου» ανέφερε ο Ralph Lorenz, επικεφαλής της μελέτης. στο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης στο Τέξας οπου παρουσιάστηκε η ερευνα. http://www.lpi.usra.edu/meetings/lpsc2012/pdf/2472.pdf Ο καιρός, όμως, είναι πολύ διαφορετικός στους πόλους του Τιτάνα, όπου η αμυδρή ζέστη του καλοκαιριού εξατμίζει το μεθάνιο, μετατρέποντάς στο σε νέφη και τελικά σε βροχές. «Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι στη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου μπορούν να πέσουν έως και 1.000 κιλά μεθανίου ανά τετραγωνικό μέτρο, ενώ τοπικά μπορεί να φτάσουν τα 2.000 κιλά ανά τετραγωνικό μέτρο» ανέφερε στο συνέδριο ο Ralph Lorenz. Ο υπολογισμός της ενέργειας που τροφοδοτεί το κλίμα του Τιτάνα δείχνει ότι σε παγκόσμιο επίπεδο οι βροχοπτώσεις είναι πολύ πιο περιορισμένες, και φτάνουν κατά μέσο όρο τα 0,3 με 0,6 μέτρα βροχής. Καταρρακτώδεις βροχές φαίνεται όμως ότι φτάνουν και μέχρι τον ισημερινό, έστω και σπάνια: Διαφορετική ομάδα ερευνητών στο Τζον Χόπκινς παρουσίασε στο συνέδριο τις παρατηρήσεις του Cassini το 2004 και το 2010, όταν το σκάφος είδε μεγάλες περιοχές κοντά στον ισημερινό να σκοτεινιάζουν απότομα. Το συμπέρασμα είναι ότι επρόκειτο για εκτεταμένες πλημμύρες, οι οποίες κάλυψαν με υγρό μεθάνιο μια έκταση 500.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σχεδόν τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Σχεδιάζονται ήδη κάποιες μελλοντικές αποστολές, μεταξύ των οποίων η Titan Mare Explorer (TiME) η οποία θα φτάσει σε μια από τις μεγαλύτερες λίμνες του Τιτάνα – την Ligeia Mare – και για 96 ημέρες θα αναλύσει το βάθος της όπως και την χημεία της. Θα συλλέξει επίσης στοιχεία για το γύρω περιβάλλον, δηλαδή και τον καιρό που επικρατεί εκεί πάνω. Η TiME είναι μία από τις τρεις τελικές προτάσεις για την αποστολή στον Τιτάνα. Οι άλλες δύο είναι η InSight και η CHopper. Η απόφαση για ποιά πρόταση θα επιλεγεί θα παρθεί τον άλλο μήνα. Πηγή: BBC και in.gr

Μυστηριώδες λαμπερό υλικό στην Εστία. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα νέες εντυπωσιακές εικόνες της Εστίας (Vesta) τις οποίες κατέγραψε το διαστημικό σκάφος DAWN που έχει τεθεί από πέρυσι σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή. Πρόκειται για κοντινές και εξαιρετικής φωτεινότητας εικόνες στις οποίες αποκαλύπτεται η ύπαρξη ενός λαμπερού μυστηριώδους υλικού που υπάρχει στους κρατήρες του. «Μαγνήτης» συγκρούσεων. Η Εστία έχει διάμετρο 530 χιλιόμετρα και διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων που πέφτουν πάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Οι επιστήμονες που μελετούν τον αστεροειδή εκτιμούν ότι το μυστηριώδες υλικό βρίσκεται στο υπέδαφός του και βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά που πέφτει πάνω του κάποιος μετεωρίτης. Εχουν μάλιστα επικεντρώσει την προσοχή τους στο να διαπιστώσουν για το τι ακριβώς υλικό πρόκειται και ευελπιστούν να τα καταφέρουν πριν το DAWN εγκαταλείψει την Εστία. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό το σκάφος θα συνεχίσει να μελετά τον αστεροειδή μέχρι το καλοκαίρι και στη συνέχεια θα φύγει από εκεί για να πάει να συναντήσει και να μελετήσει την Δήμητρα (Ceres) ένα αστεροειδή με μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από αυτό της Εστίας. Μια από τις νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες της Εστίας που έστειλε το DAWN. Το μυστηριώδες λαμπερό υλικό υπάρχει μέσα στον μεγάλο κρατήρα αλλά όπως φαίνεται και στην εικόνα εκτείνεται και έξω από αυτόν.

Συνέντευξη με τον αστροναύτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231187855

Aν το σωματίδιο Higgs ήταν στοιχείο του περιοδικού συστήματος...σε ποια θέση θα έμπαινε; Σύμφωνα με τα δεδομένα του καλοκαιριού του 2011 οι εκτιμήσεις για το εύρος μαζών του μποζονίου Ηiggs ήταν μεταξύ 114,4 GeV έως 149 GeV. Αυτό το εύρος αντιστοιχεί σε 123 έως 160 amu (ατομικές μονάδες μάζες). Τα στοιχεία που βρίσκονται σ' αυτό το εύρος μαζών είναι τα: Τελλούριο, Ιώδιο, Ξένον, Καίσιο, Βάριο καθώς και ένα μέρος από τις Λανθανίδες από το Λανθάνιο μέχρι το Τέρβιο - με κόκκινη υπογράμμιση στον παρακάτω πίνακα 1. Όμως σύμφωνα με τα νεώτερα δεδομένα του Μαρτίου του 2012, η πιο πιθανή μάζα του μποζονίου Higgs βρίσκεται κοντά στα 125 GeV, που αντιστοιχεί σε 134,2 amu. Παίρνοντας λοιπόν υπόψη το εύρος της αβεβαιότητας γύρω από την τιμή αυτή .... τα στοιχεία που απομένουν κοντά στην μάζα του μποζονίου Higgs είναι τα: Τελλούριο, Ιώδιο, Ξένον και Καίσιο -με κόκκινη υπογράμμιση στον παρακάτω πίνακα 3.

Κιτρινωπή γεμάτη φυσαλίδες η ηφαιστειακή επιφάνεια της Ιούς. Η Αμερικανική Γεωλογική Επιθεώρηση (US Geological Survey) δημοσίευσε τον πρώτο ολοκληρωμένο χάρτη της Ιούς, του μικρού δορυφόρου του Δία που είναι γεμάτος από ενεργά ηφαίστεια. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν δεδομένα από τέσσερις εικόνες σαν ψηφιδωτά, που δημιουργήθηκαν από τις αποστολές Voyager και Galileo. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις των επιστημόνων είναι ότι η Ιώ, σε αντίθεση με όλα τα στερεά σώματα του ηλιακού μας συστήματος (πλανήτες και δορυφόρους), δεν έχει στην επιφάνειά της ούτε έναν κρατήρα. Αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει πτώση αστεροειδών στην Ιώ αλλά ότι, εξαιτίας της αέναης γεωλογικής δραστηριότητας που λαμβάνει χώρα εκεί, η επιφάνειά της ανανεώνεται συνεχώς εξαφανίζοντας κάθε φορά τις «ρυτίδες» της. Η Ιώ είναι το πιο ηφαιστιογενές μέρος στο ηλιακό μας σύστημα, έτσι είναι μεγάλο το ενδιαφέρον που δείχνουν οι γεωλόγοι, επειδή η επιφάνεια του είναι αναζωογονητική – δηλαδή συνεχώς ανανεώνεται. Κι έτσι δεν υπάρχουν κρατήρες στην επιφάνεια του. Ο David Williams, επιστημονικός συνεργάτης της Σχολής της Γης και της Εξερεύνησης του Διαστήματος στην Αριζόνα,πέρασε έξι χρόνια αναλύοντας εξαντλητικά τα ψηφιδωτά μέχρι 19 διαφορετικούς τύπους επιφανειακού υλικού. Έτσι, ο χάρτης αυτός μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί ως σημείο αναφοράς για περαιτέρω μελέτες της Ιούς, επιτρέποντας στους επιστήμονες να παρακολουθούν το πώς αλλάζει το φεγγάρι. Οι παλιρροιακές δυνάμεις μεταξύ Δία, Ιούς και των άλλων φεγγαριών Γανυμήδη, Καλλιστώ και Ευρώπη προκάλεσαν στρεπτικές κινήσεις στον φλοιό της Ιούς, δημιουργώντας θερμότητα μέσα στο φεγγάρι και προκαλώντας την ηφαιστειακή δράση της. Με τις παλιρροϊκές δυνάμεις η επιφάνεια του εδάφους της Ιούς ανεβοκατεβαίνει συνεχώς. Ο χάρτης περιλαμβάνει τις ροές της λάβας, θόλους (ηφαιστειακούς θόλους), καλδέρες και πεδιάδες με θείο. Μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρο το χάρτη εδώ http://pubs.usgs.gov/sim/3168/ Τα ηφαίστεια της Ιούς ανακαλύφθηκαν το 1979 από το σκάφος Voyager και η κρατούσα θεωρία είναι ότι οι παλίρροιες θερμαίνουν το εσωτερικό του δορυφόρου λιώνοντας τους βράχους και μαζί με θειούχα αέρια ξεπετάγονται συνεχώς στην επιφάνεια με βίαιες ηφαιστειακές εκρήξεις. Υπολογίζεται ότι στην Ιώ παράγεται κάθε χρόνο 100 φορές περισσότερη λάβα από ό,τι σε όλα μαζί τα ηφαίστεια της Γης.