Δροσος Γεωργιος

Ιαπωνικός υπερυπολογιστής περνά σε νέα επίπεδα ισχύος. Ένας υπερυπολογιστής της Fujitsu με την ονομασία «Κ Computer» διατηρεί την πρώτη θέση στη λίστα των 500 ταχύτερων υπολογιστών του κόσμου, το γνωστό Top500. http://www.top500.org/lists/2011/11 Μάλιστα ο K Computer http://www.fujitsu.com/global/about/tech/k/ έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ που είχε θέσει ο ίδιος και έγινε το πρώτο σύστημα που ξεπερνά το όριο των 10 petaflop/s, ή δέκα τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς κινητής υποδιαστολής ανά δευτερόλεπτο. Ο υπερυπολογιστής της Fujitsu, που περιλαμβάνει 68.544 επεξεργαστές των οκτώ πυρήνων έκαστος, βρίσκεται στο Προηγμένο Ινστιτούτο Υπολογιστικής Έρευνας RIKEN στο Κόμπε της Ιαπωνίας. Παίρνει το όνομά του από την ιαπωνική λέξη «κέι», που σημαίνει «τετράκις εκατομμύριο». Τον Ιούνιο του 2011, ενώ ακόμα ήταν ημιτελής, ο ο K Computer πήρε την πρώτη θέση στην κατάταξη Top500 με ταχύτητα 8,16 petaflop/s. Η ισχύς του αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω με την την τελική επέκτασή του το Νοέμβριο του 2012. Στη δεύτερη θέση του Top500 παραμένει ο κινεζικός υπερυπολογιστής Tianhe-1 με μέγιστη ταχύτητα 2,57 petaflop/s. Τις υπόλοιπες θέσεις της δεκάδες συμπληρώνουν συστήματα στις ΗΠΑ (από τις εταιρείες IBM, Cray, SGI), την Κίνα (Dawning) και τη Γαλλία (Bull). Η χώρα με τους περισσότερους υπερυπολογιστές στο Top500 παραμένουν οι ΗΠΑ, ενώ η Κίνα βρίσκεται στη δεύτερη θέση έχοντας ξεπεράσει την Ιαπωνία, τη Βρετανία, τη Γαλλία και η Γερμανία. Από τα 500 συστήματα, τα 39 χρησιμοποιούν τσιπ επεξεργασίας γραφικών, συνήθως της NVIDIA. Το 76,8% των 500 υπερυπολογιστών της λίστας χρησιμοποιεί επεξεργαστές Intel To 62% ήδη χρησιμοποιεί επεξεργαστές με τουλάχιστον έξι πυρήνες H ΙΒΜ διατηρεί τη μερίδα του λέοντος με 223 συστήματα, ακολουθούμενη από την HP με 140 συστήματα. Το Top500 ανανεώνεται κάθε έξι μήνες από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Μάινχαϊμ στη Γερμανία, του Πανεπιστημίου του Τενεσί και του Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Μπέρκλεϊ» στις ΗΠΑ.

Κοσμικό εργαστήριο οι δακτύλιοι του Κρόνου. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι εντυπωσιακοί δακτύλιοι που περιβάλλουν τον Κρόνο είναι μια απόλυτα γαλήνια διαστημική θάλασσα κοσμικής ύλης. Ωστόσο, το διαστημικό σκάφος Cassini που τα τελευταία χρόνια μελετά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του, αποκάλυψε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αρχικά διαπιστώθηκε ότι οι δακτύλιοι αποτελούνται από αμέτρητα μικρότερα και μεγαλύτερα παγωμένα κομμάτια ύλης και ότι μέσα τους υπάρχει συνεχής και έντονη δραστηριότητα. Οι τελευταίες παρατηρήσεις δείχνουν ότι τα όσα συμβαίνουν στα δαχτυλίδια του Κρόνου μπορούν αποκαλύψουν σημαντικά στοιχεία για διάφορα κοσμικά φαινόμενα. Συγκεκριμένα η μελέτη των δακτυλίων του Κρόνου μπορεί να υποδείξει στους επιστήμονες το πώς πραγματοποιείται η συγκέντρωση και συνένωση ύλης από τους αστρικούς δίσκους οδηγώντας τελικά στον σχηματισμό των πλανητών. Συγκρουσιακό περιβάλλον «Η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε ότι οι δακτύλιοι του Κρόνου ήταν μια ατάραχη, ειρηνική κοινωνία που τίποτε δεν συνέβαινε ποτέ. Όπως αποδεικνύεται, αυτό ήταν μια λανθασμένη εκτίμηση αφού υπάρχει πολύ έντονη δραστηριότητα με συνεχείς συγκρούσεις αντικειμένων που μεταβάλλουν τη μορφή και την ισορροπία των δακτυλίων» αναφέρει ο Λάρι Εσπόζιτο, ερευνητής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο που εδώ και χρόνια μελετά μαζί με συνεργάτες του τα δαχτυλίδια του Κρόνου. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που στέλνει το Cassini ο Εσπόζιτο και η ομάδα του πιστεύουν ότι βρήκαν την αιτία των συγκρούσεων που λαμβάνουν χώρα στα δαχτυλίδια. Στο εσωτερικό των δακτυλίων συγκρούονται συνεχώς μεγάλες παγωμένες μάζες ύλης που έχουν διάμετρο 200 - 2000 μέτρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι συγκρούσεις αυτές διαρκούν από λίγες ώρες ως μερικούς μήνες. Ο δορυφορικός μηχανισμός Ο Εσπόζιτο και οι συνεργάτες του μελέτησαν τις κινήσεις αυτών των παγωμένων μαζών ύλης και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δημιουργοί αλλά και καταστροφείς τους είναι ορισμένα από τα φεγγάρια του Κρόνου. Οι προσομοιώσεις που έκαναν οι ερευνητές δείχνουν ότι οι δορυφόροι του Κρόνου που βρίσκονται κοντά του όπως ο Μίμας και ο Προμηθέας εισέρχονται στις παρυφές των δακτυλίων του πλανήτη κατά την τροχιακή τους κίνηση. Η βαρυτική έλξη των δορυφόρων αρχικά έλκει την ύλη που βρίσκεται στους δακτυλίους «υποχρεώνοντάς» την να συνενώνεται και να δημιουργούνται έτσι διαφόρων μεγεθών μάζες ύλης. Καθώς οι μάζες αυτές μεγαλώνουν σε όγκο μέσα στους δακτυλίους δημιουργούν τη δική τους βαρυτική έλξη. Η έλξη αυτή με τη σειρά της επιταχύνει τα σωματίδια και την ύλη που περιβάλλουν τις μάζες. Όταν μια μάζα ύλης φτάνει σε διάμετρο το ένα χιλιόμετρο τα σωματίδια που την περιβάλλουν κινούνται πλέον με πολύ μεγάλη ταχύτητα, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να πέφτουν πάνω της και να τη διαλύουν. Πρόκειται για μια διαδικασία που σύμφωνα με τους ειδικούς μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του σχηματισμού των πλανητών από τον δίσκο ύλης που δημιουργείται γύρω από τα νεογέννητα άστρα. Η καταγωγή των δακτυλίων Όσον αφορά την προέλευση των δακτυλίων του Κρόνου, δύο είναι οι βασικές υποθέσεις: σύμφωνα με την πρώτη δημιουργήθηκαν την ίδια περίπου εποχή που δημιουργήθηκε και ο πλανήτης από θραύσματα άλλων ουράνιων σωμάτων, τα οποία εγκλωβίστηκαν λόγω βαρυτικής έλξης σε αιώνια τροχιά γύρω από τον αέριο γίγαντα. Σύμφωνα με τη δεύτερη οι δακτύλιοι είναι απομεινάρια ενός η περισσότερων μεγάλων παγωμένων φεγγαριών που η βαρυτική έλξη του πλανήτη κατέστρεψε λίγο μετά τη δημιουργία τους. Βίντεο: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=430275&h1=true

Μεγάλη ανατροπή στη Φυσική από τον LHC. Η πρώτη, ή τουλάχιστον η ακριβέστερη, πιθανή απόδειξη της ασυμμετρίας ύλης-αντιύλης επετεύχθη σε ένα από τα πειράματα που διεξάγονται στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη. Τα νέα αποτελέσματα θα βοηθήσουν τους ειδικούς στην αναζήτηση μιας ερμηνείας του γιατί η ύλη – και όχι η αντιύλη – επικρατεί στο Σύμπαν. Παράλληλα όμως εμπεριέχουν ένα «αγκάθι» καθώς δεν φαίνονται να συμφωνούν με αυτά που προβλέπει το Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής. Στα γοητευτικά κουάρκ. Ερευνητές του πειράματος LHCb (γνωστό και ως «πείραμα Beauty») ανακοίνωσαν στο Συμπόσιο του Επιταχυντή Αδρονίων στο Παρίσι ότι η παραβίαση CP εμφανίζεται στα συγκεντρωτικά αποτελέσματά τους από τις μετρήσεις της συχνότητας διάσπασης διονίων και αντιδιονίων να αγγίζει την τιμή του 0,8% – αισθητά μεγαλύτερη από το μέγιστο 0.1% που προβλέπει το Καθιερωμένο Μοντέλο. Αν και το πείραμα Beauty, όπως λέει και το όνομά του, είχε οργανωθεί αρχικά για τη μελέτη των πυθμένιων (ή beauty) κουάρκ, οι διοργανωτές του αποφάσισαν πριν από έναν χρόνο να το επεκτείνουν στα γοητευτικά (ή μαγευτικά) κουάρκ. Οι μετρήσεις που ανακοινώθηκαν στο συμπόσιο από τον φυσικό Μάθιου Τσαρλς προκύπτουν από την ανάλυση όλων των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν σε αυτό το διάστημα. «Παρατηρήσαμε τους τρόπους διάσπασης του ουδέτερου διονίου ή D0 ενός σωματιδίου που αποτελείται από ένα γοητευτικό κουάρκ συν ένα πάνω αντικουάρκ. Συγκεκριμένα μελετήσαμε και συνδυάσαμε τις συχνότητες διάσπασης του D0 και του αντισωματιδίου του» εξήγησε ο Πιερλουΐτζι Καμπάνα, εκπρόσωπος του LHCb. Τιμή μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη. Όπως διευκρίνισε ο φυσικός, σύμφωνα με τη θεωρία του Καθιερωμένου Μοντέλου οι ερευνητές θα έπρεπε να δουν ότι η τιμή της παραμέτρου Δέλτα ΑCP, η οποία σχετίζεται με τις ιδιότητες της ύλης και της αντιύλης και υπολογίζεται με βάση αυτές τις συχνότητες διάσπασης, είναι μικρότερη από 0,1%. Το αποτέλεσμα στο οποίο κατέληξαν ήταν όμως εντελώς διαφορετικό. «Διαπιστώσαμε ότι η Δέλτα ACP είναι περίπου 0.8% αντί του προβλεπόμενου0,1%. Αν και η ακριβής αξιολόγηση διαδικασιών που αφορούν τα γοητευτικά κουάρκ είναι δύσκολη, η παράμετρος Δέλτα ΑCP φαίνεται ότι είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι περιμέναμε» τόνισε ο κ. Καμπάνα. Αλλα πειράματα που έχουν γίνει στο παρελθόν, κυρίως στον επιταχυντή του Εθνικού Εργαστηρίου Φέρμι των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν υπολογίσει την παραβίαση CP περίπου στο 0,1%, με ένα περιθώριο λάθους που σήμαινε ότι το αποτέλεσμα θα μπορούσε να ταιριάζει με τις προβλέψεις του Καθιερωμένου Μοντέλου. Περιθώριο λάθους 0,5% Τα πειράματα του LHCb χαρακτηρίζονται όμως από πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια. Ως τώρα οι ερευνητές έχουν αναλύσει το 60% των δεδομένων που κατέγραψαν τα πειράματα, γεγονός το οποίο προσδίδει στα αποτελέσματά τους μια στατιστική βεβαιότητα «3,5 σίγμα» – η πιθανότητα δηλαδή οι υπολογισμοί τους να οφείλονται στην τύχη είναι μικρότερη του 0,5%. Η ολοκλήρωση της ανάλυσης θα δείξει αν θα επιτευχθεί η «απόλυτη» βεβαιότητα των «5 σίγμα», η οποία θα προσδώσει και την «τυπική» σφραγίδα στη νέα ανακάλυψη. Ηδη πάντως οι θεωρητικοί φυσικοί έχουν αρχίσει να εξετάζουν τα απρόσμενα αποτελέσματα ενώ οι υπεύθυνοι του προγράμματος δηλώνουν ότι θα επιστρατεύσουν όλα τα μέσα ώστε να «σιγουρέψουν» τα δεδομένα τους. «Σκοπεύουμε να ολοκληρώσουμε την ανάλυση αλλά επίσης να διεξαγάγουμε ανεξάρτητους ελέγχους χρησιμοποιώντας διαφορετικές προσεγγίσεις και στρατηγικές» τόνισε ο κ. Καμπάνα.

Το διάστημα στην υπηρεσία των πολιτών: προτεραιότητα για την Ευρώπη. http://www.esa.int/esaCP/SEMXD9WWVUG_Greece_0.html Φωτογραφία απο την Έκθεση που οργανώθηκε από την ESA στην είσοδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Φίλη akanel να σε καλοσορίσω στην μεγάλη παρέα του Astrovox. Για καλύτερη ενημέρωση των φίλων μια δημοσίευση. http://www.esa.int/esaCP/SEMP1KLUBUG_Greece_0.html

Φίλε christopherPAPA Εχεις απόλυτο δίκιο.Αλλη φορά θα αναφέρω τις πηγές μου για να μην γίνονται παρεξηγήσεις! Αλλα οπως αναφέρει και ο kkokkolis :Πόντιος είναι, είναι δυνατόν να ήταν κακός;

Το διαστημικό σκάφος Soyuz TMA-22 ξεκίνησε προς ΔΔΣ. Σύμφωνα με το σχέδιο της αποστολής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), ένα επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς Soyuz TMA-22 εκτοξεύθηκε από τοποθεσία εκτόξευσης Μπαϊκονούρ στις 8:14:04 πμ Ώρα Μόσχας. Το πλήρωμα του Soyuz TMA-22 αποτελείται από:τους Ρωσους κοσμοναύτες Anton Shkaplerov (διοικητής διαστημόπλοιου), Ανατόλι Ivanishin ( ιπτάμενος μηχανικός) και των ΗΠΑ αστροναύτης Ντάνιελ Burbank (μηχανικός-2 του διαστημικού οχήματος). Το διαστημικό σκάφος τέθηκε σε χαμηλή γήινη τροχιά με τις ακόλουθες παραμέτρους: 51.64 ° Κλίση, 200,89 χιλιόμετρα ελάχιστο υψόμετρο, μέγιστο υψόμετρο 258,61 χλμ., 88,80 λεπτά τροχιακή περίοδο. Τα εν πλω συστήματα του διαστημικού οχήματος λειτουργούν κανονικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία τηλεμετρίας και τις εκθέσεις από το πλήρωμα του ISS, τα συστήματα στον διαστημικό σταθμό λειτουργουν κανονικά. Ο σταθμός είναι έτοιμος για docking με το διαστημικό σκάφος. Το Ηλιακό Σύστημα «περιείχε κάποτε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη» Ένας γιγάντιος πλανήτης στο μέγεθος του Ποσειδώνα δεν αποκλείεται να εξοστρακίστηκε από το Ηλιακό Σύστημα στα αρχικά στάδια της εξέλιξής του, υπολογίζουν Αμερικανοί ερευνητές. Η υπόθεση του επιπλέον πλανήτη προτείνεται ως εξήγηση σε ένα μυστήριο που απασχολεί τους πλανητολόγους εδώ και καιρό: γιατί οι (υπόλοιποι) πλανήτες βρίσκονται στις θέσεις όπου τους βλέπουμε σήμερα; Η μελέτη της κίνησης των πλανητών και των σωμάτων της Ζώνης του Κούιπερ -ενός βασιλείου παγωμένων αστεροειδών πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα- υποδεικνύει ότι το Ηλιακό Σύστημα πρέπει να πέρασε μια μεγάλη αναστάτωση 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του.Λόγω αυτής της «δυναμικής αστάθειας», πολλά μικρά σώματα πρέπει να εκτινάχθηκαν προς τα έξω, μέχρι τη Ζώνη του Κούιπερ, ενώ ο Δίας πρέπει να μετακινήθηκε πιο κοντά στον Ήλιο. Το σενάριο αυτό παρουσιάζει όμως ένα πρόβλημα: οι προσομοιώσεις που τρέχουν οι επιστήμονες εδώ και χρόνια δείχνουν ότι η μεταπήδηση του Δία σε νέα τροχιά θα είχε διαταράξει σε υπερβολικό βαθμό τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Σε πολλές προσομοιώσεις, για παράδειγμα, η Γη συγκρούεται με τον Άρη ή την Αφροδίτη. Μια πιθανή λύση προτείνεται τώρα από τον Ντέιβιντ Νεσβόρνι του Ερευνητικού Ινστιτούτου Southwest στο Τέξας. Ο αστρονόμος εκτιμά ότι το πρόβλημα θα λυνόταν αν το νεαρό Ηλιακό Σύστημα περιείχε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη, στο μέγεθος του Ουρανού ή του Ποσειδώνα, ο οποίος εκτινάχθηκε στο διαστρικό διάστημα λόγω της δυναμικής αστάθειας. Ο «εξοστρακισμός» αυτού του πλανήτη θα επέτρεπε στον Δία να μετακινηθεί προς τα μέσα χωρίς να διαταράξει τόσο πολύ τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Στις προσομοιώσεις του Νεσβόρνι, η προσθήκη του επιπλέον πλανήτη πράγματι οδηγεί στην κατάσταση που παρατηρούμε σήμερα στο Ηλιακό Σύστημα. Εξάλλου, επισημαίνει ο ερευνητής στο Astrophysical Research Letters, η υπόθεση του εξοστρακισμένου πλανήτη ενισχύεται από την ανακάλυψη πολλών «αδέσποτων» πλανητών που κινούνται χαμένοι στο διαστρικό κενό. Το ταχύτερα περιστρεφόμενο άστρο. Το ταχύτερα περιστρεφόμενο άστρο που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα γυρίζει σαν σβούρα 300 φορές ταχύτερα από τον Ήλιο -τόσο γρήγορα ώστε κινδυνεύει να διαλυθεί από τις φυγόκεντρες δυνάμεις που του ασκούνται, ανακάλυψε διεθνής ερευνητική ομάδα. Το VFTS 102, ένα νεαρό, καυτό και γαλάζιο άστρο που βρίσκεται σε απόσταση 160.000 ετών φωτός, στο γαλαξία του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του με ταχύτητα 600 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο στη ζώνη του ισημερινού. Συγκριτικά, η ταχύτητα περιστροφής του Ήλιου είναι μόλις 2 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο στον ισημερινό. Η ταχύτητα του VFTS 102 είναι μάλιστα τόσο μεγάλη ώστε, αν το άστρο περιστρεφόταν 20% ταχύτερα, θα διαλυόταν σε διάπυρα κομμάτια. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές σε δημοσίευση που έχει γίνει δεκτή από το Astrophysical Journal Letters, μεγαλύτερες ταχύτητες επιστροφής έχουν παρατηρηθεί μόνο σε πάλσαρ, δηλαδή άστρα που εξαντλούν τα καύσιμά τους και μετατρέπονται σε μαγνητισμένα άστρα νετρονίων. Οι ερευνητές εντόπισαν μάλιστα ένα πάλσαρ που απομακρύνεται από το VFTS 102 με μεγάλη ταχύτητα. Το πάλσαρ αυτό προσφέρει μια εξήγηση για την ακραία ταχύτητα περιστροφής, αναφέρει το Sciencemag.org. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι το VFTS 102 βρισκόταν κάποτε σε τροχιά γύρω από ένα άλλο κανονικό άστρο, το οποίο όμως έφτανε στα τελικά στάδια της ζωής του. Σε αυτή τη φάση, το συνοδό άστρο έχανε μάζα την οποία απορροφούσε το VFTS 102. Και αυτή η μεταφορά υλικού θα μπορούσε να επιταχύνει την περιστροφή του άστρου όπως το νερό που κυλά σε έναν μύλο. Όταν πια είχε επιταχύνει το VFTS 102 στα όρια της αντοχής του, το γερασμένο συνοδό άστρο εξερράγη, μετατράπηκε σε άστρο νετρονίων, αποσπάστηκε από το δυαδικό σύστημα και πήρε δική του πορεία.

Το παράξενο άστρο V838 Monocerotis. Ένας αυστραλός ερασιτέχνης αστρονόμος, o Nicholas Brown, ανακάλυψε τον Ιανουάριο του 2002 ένα άστρο να γίνεται ξαφνικά 600.000 φορές φωτεινότερο από όσο ο ήλιός μας. Πρόκειται για το αντικείμενο V838 Mon που βρίσκεται 20.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη, μέσα στον σκοτεινό αστερισμό Μονόκερος. Για λίγη ώρα το μυστηριώδες V838 Mon ήταν το φωτεινότερο αστέρι μέσα στο Γαλαξία μας, προτού προλάβει να εξασθενίσει. Πρόλαβε όμως να απελευθερώσει τόση πολλή ενέργεια κατά την έκρηξη του, που τα προηγούμενα στρώματά του που είχαν εκτιναχθεί στο διάστημα από προηγούμενες εκρήξεις – και τα οποία απομακρύνονται με τέτοιες ταχύτητες, που σήμερα έχουν διάμετρο πάνω από 10 έτη φωτός – φωτίζονταν με ένα φανταστικό τρόπο. Το V838 Mon είναι ένα δυαδικό σύστημα ενός καυτού από τη μια και ενός ψυχρού άστρου από την άλλη, που βρίσκονται σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο. Μάλιστα έχουν κάποιες ομοιότητες με τα ασταθή άστρα που ονομάζονται "μεταβλητά". Κανονικά στα δυαδικά συστήματα, το μεγαλύτερο ψυχρό άστρο διαστέλλεται και διώχνει το υλικό του, που φτάνει πάνω στο καυτό αστέρι με αποτέλεσμα το τελευταίο να αναφλέγεται με μία τεράστια έκρηξη. Υπάρχουν διάφορες άλλες κατηγορίες άστρων, που έχουν τέτοιες τεράστιες εκρήξεις, συμπεριλαμβανομένων των νόβα και των υπερκαινοφανών, αλλά το αντικείμενο V838 Mon ήταν διαφορετικό από αυτές τις κατηγορίες. Τα περισσότερα νόβα (novae), κανονικά, απλώς εκρήγνυνται και μειώνεται το φως τους αργά. Αυτό το άστρο όμως είχε τρεις σημαντικές αιχμές και αρκετές δευτερεύοντες αιχμές – έναν αριθμό εκρήξεων τη μια πάνω από την άλλη. Αυτό το φαινόμενο είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθεί με τη χρησιμοποίηση των τυποποιημένων μοντέλων νόβα. Γιατί είναι πάρα πολύ φωτεινό, εκατό φορές φωτεινότερο από το φωτεινότερο γνωστό νόβα. Έτσι, οι αστρονόμοι δεν καταλαβαίνουν πλήρως αυτή την θεαματική έκρηξη που μετασχημάτισε, για δέκα πέντε λεπτά περίπου, ένα αμυδρό αστέρι στο φωτεινότερο ψυχρό υπεργίγαντα μέσα στο Γαλαξία μας. Επίσης, σε μια συνηθισμένη έκρηξη νόβα, τα εξωτερικά στρώματα του άστρου εκτινάσσονται στο διάστημα, αποκαλύπτοντας τον υπερ-καυτό πυρήνα στον οποίο πραγματοποιείται η πυρηνική σύντηξη. Σε αντίθεση, με το αντικείμενο V838 Mon που η διάμετρος του αυξήθηκε πάρα πολύ, αλλά τα εξωτερικά στρώματά του ποτέ δεν αναστατώθηκαν ούτε και εκτινάχθηκαν. Στην πραγματικότητα, το άστρο έγινε σχεδόν τόσο μεγάλο όσο και η διάμετρος της τροχιάς του Δία γύρω από τον ήλιο, ρίχνοντας έτσι τη θερμοκρασία της επιφάνειάς του σε τόσο χαμηλά επίπεδα όσο και ένας λαμπτήρας φωτισμού. Φωτεινή ηχώ Το φως από αυτήν την ξαφνική έκρηξη φώτισε την διαστρική σκόνη γύρω από το άστρο, παράγοντας την πιο θεαματική "φωτεινή αντήχηση" στην ιστορία της αστρονομίας. Καθώς το φως από την έκρηξη διαδίδεται προς τα έξω διαμέσου της σκόνης (που δημιουργήθηκε από τις προηγούμενες εκρήξεις), σκεδάζεται από αυτήν και ταξιδεύει προς τη Γη. Το διάχυτο φως έχει διανύσει περισσότερη απόσταση σε σύγκριση με το φως που φτάνει στη Γη απευθείας από την αστρική έκρηξη. Ένα τέτοιο φως – ηχώ είναι το οπτικό ανάλογο της ακουστικής ηχούς που παράγεται όταν ένας ήχος ανακλάται από τα γύρω εμπόδια. Η "αντήχηση του φωτός" ή “φωτεινή ηχώ”, όπως ονομάζουν οι αστρονόμοι το φαινόμενο να φωτίζονται άλλα σκονισμένα νέφη, προσφέρει στους αστρονόμους έναν τρόπο να χαρτογραφήσουν την τρισδιάστατη δομή των κελύφων της σκόνης, τα οποία περιβάλλουν ένα γερασμένο αστέρι. Όπως είπαμε όταν ένα αστέρι εκρήγνυται, αρχικά η λάμψη του φωτός φθάνει στη Γη άμεσα από το ίδιο το αστέρι. Έπειτα το φως μπορεί να ανακλαστεί από τη σκόνη που το περιβάλλει και να φθάσει στη Γη αργότερα, επειδή η πορεία εκείνης της ακτινοβολίας που ταξιδεύει είναι μεγαλύτερη. Καθώς το φως από την πρωτογενή έκρηξη του άστρου συνεχίζει να ανακλάται από τη σκόνη, βλέπουμε τις συνεχώς μεταβαλλόμενες όψεις της ακόνης που περιβάλει το άστρο. Με την ανάλυση αυτών των σπάνιων "αντηχήσεων του φωτός", οδηγούμαστε σε μια ακριβέστερη μέθοδο για να μετρήσουμε την απόσταση αυτών των αντικειμένων με τη βοήθεια της πόλωσης της φωτεινής ηχούς. Αυτή η μέθοδος μας έδωσε μια απόσταση 20.000 έτη φωτός για το V838 Mon. Τι μπορεί να προκάλεσε την έκρηξη; Αν και η αιτία για την έκρηξη δεν είναι ακόμα σαφής, μερικοί αστρονόμοι έχουν προτείνει ότι μπορεί να έχει προκύψει από μια σύγκρουση . Μια προσέγγιση επικεντρώνεται σε μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο άστρα η οποία θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τις παρατηρήσεις από τον Ιανουάριο του 2002 και μετέπειτα. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, η πρώτη έκλαμψη έλαβε χώρα όταν ένα σχετικά βαρύ άστρο (με μάζα περί τις οκτώ ηλιακές) είχε μια περιφερειακή σύγκρουση με ένα μικρότερο άστρο (με μάζα περίπου το ένα τρίτο της ηλιακής) το οποίο βρισκόταν σε τροχιά γύρω του. H πρώτη αυτή εγγύς αλληλεπίδραση, δεν επέφερε δομικές αλλαγές στα δύο άστρα, προκάλεσε όμως μια έκλαμψη η οποία αντιστοιχεί στην αρχική παρατήρηση του Ιανουαρίου του 2002. H σχετική τροχιά των δύο άστρων τα έφερε σε ακόμα μικρότερη απόσταση σε έναν μήνα περίπου. H αλληλεπίδραση τους προκάλεσε τη δεύτερη και μεγαλύτερη σε ένταση έκρηξη και είχε ως αποτέλεσμα την έντονη διαταραχή της τροχιάς του μικρού άστρου. Ως εκ τούτου, περίπου ένα μήνα αργότερα, το μικρότερο άστρο ουσιαστικά κατακερματίστηκε κατά τη διάρκεια της τρίτης του σύγκρουσης με το μεγαλύτερο. H ύλη του μικρότερου άστρου περιέβαλε το κυρίως άστρο, δημιουργώντας σταδιακά το σχετικά ψυχρό και διογκωμένο αντικείμενο που παρατηρήθηκε τον Οκτώβριο του 2002. Στην προσέγγιση αυτή τα δεδομένα μας οδηγούν σε μια τριπλή αστρική αλληλεπίδραση. Η δεύτερη προσέγγιση δέχεται επίσης ότι το V838 Mon ήταν ένα άστρο-κανίβαλος, αλλά σύμφωνα με αυτήν οι «ορέξεις» του άστρου ήταν πλανητικής φύσης. Τα δεδομένα, λένε οι ερευνητές που υποστηρίζουν την άποψη αυτή, δείχνουν πως η συμπεριφορά του άστρου V838 Mon θα μπορούσε να οφείλεται σε σύγκρουση του με έναν η περισσότερους πλανήτες. Σύμφωνα με υπολογισμούς η δυνατότητα αυτή υπάρχει εφόσον ο εμπλεκόμενος πλανήτης έχει μέγεθος περίπου δεκαπλάσιο από αυτό του πλανήτη Δια. Για να ερμηνεύσουν τις τρεις φάσεις των εκλάμψεων, οι ερευνητές επεξεργάστηκαν δύο σενάρια. Είτε ότι το άστρο V838 Mon συγκρούστηκε με τρεις πλανήτες, των οποίων η συνολική μάζα ήταν περίπου δεκαπλάσια της μάζας του Δία, είτε ότι συγκρούστηκε με έναν γιγάντιο πλανήτη και οι διαφορετικές εκλάμψεις σηματοδοτούν τη διέλευση του από διαφορετικές στιβάδες του εσωτερικού του άστρου. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, το κλειδί για την έκλυση μεγάλης ποσότητας ενέργειας κατά τη σύγκρουση ενός πλανήτη με ένα άστρο, είναι η βαθιά διείσδυση του πρώτου στο εσωτερικό του άστρου. Όσο βαθύτερα μέσα στο άστρο διεισδύσει ο πλανήτης πριν απορροφηθεί, τόσο εντονότερη θα είναι η έκρηξη που θα επακολουθήσει, ακτινοβολώντας μεγαλύτερα ποσά ενέργειας. Τέλος, ορισμένοι ερευνητές διατύπωσαν την άποψη πως πρόκειται για τις θερμοπυρηνικές εκρήξεις ενός ιδιαίτερα μαζικού υπερ-γίγαντα. Σε αυτή την περίπτωση, κελύφη του άστρου, πλούσια σε ήλιο, αρχίζουν μια ταχεία διαδικασία σύντηξης παράγοντας άνθρακα, γιαυτό και το φαινόμενο μερικές φορές αναφέρεται και ως αναλαμπή άνθρακα. Το πρόβλημα με την προσέγγιση αυτή είναι πως, σύμφωνα με τη σημερινή επιστημονική γνώση, ένα άστρο τέτοιου τύπου και μεγέθους δεν θα μπορούσε να έχει μορφοποιηθεί τόσο μακριά από το γαλαξιακό κέντρο. Στην φωτογραφία αντηχήσεις φωτός μέσα στο διάστημα: Αυτή η ακολουθία εικόνων από το Hubble, δείχνει τον διαστελλόμενο ερυθρό υπεργίγαντα V838 Monocerotis (στο κέντρο των εικόνων) σε διάφορες χρονικές περιόδους και την "φωτεινή ηχώ” που οφείλεται στην ανάκλαση του φωτός από τα νέφη της σκόνης.

Συζήτηση για τη Γη και τον Αρη με τον ρωσοπόντιο κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν. Εναν καφέ με έναν κοσμοναύτη είχα την τιμή να μοιραστώ πριν από λίγες ημέρες. Ο 52χρονος Φιοντόρ Γιουρτσίχιν, ομιλητής στη διημερίδα «Τέχνη - Επιστήμη - Σύμπαν» που διοργάνωσε το Ιδρυμα Ευγενίδου, δεν είναι ένας απλός ρώσος κοσμοναύτης ο οποίος μεγάλωσε με πρότυπο τον Γιούρι Γκαγκάριν: έχει και ελληνικές ρίζες, και μάλιστα από την Τραπεζούντα του ιστορικού Πόντου. Ηρεμος, ευδιάθετος και με ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, – πότε στα ελληνικά και πότε στα αγγλικά – μας ταξίδεψε έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, στη μαγεία του Διαστήματος, ενώ μας παρουσίασε και την πρωτότυπη ενασχόλησή του με τη «διαστημική» φωτογραφία. Με αφορμή την ολοκλήρωση της εικονικής αποστολής στον Αρη (Mars500), φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο όνειρο για την κατάκτηση του Κόκκινου Πλανήτη. «Ηταν ένα καταπληκτικό πείραμα, από την άποψη ότι μπορεί να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε μια ιδέα τού πώς θα ήταν αν βρισκόμασταν στον Αρη, αλλά σε “οικονομικότερα εδάφη» αναφέρει χαριτολογώντας ο κ. Γιουρτσίχιν. Στην «αρειανή» απομόνωση Στο πείραμα έλαβαν μέρος έξι άνδρες οι οποίοι παρέμειναν απομονωμένοι σε τρεις μεταλλικούς κυλίνδρους χωρίς παράθυρα για ένα διάστημα 520 ημερών – όσο δηλαδή διαρκεί και ένα ταξίδι προς τον Αρη και πίσω. Η αυξημένη ψυχολογική πίεση με την οποία «πάλεψαν» οι συμμετέχοντες του Mars500, όπως ήταν αναμενόμενο, οδήγησε σε καβγαδάκια, γκρίνιες και ζήλιες. «Η ψυχολογική πίεση είναι το κύριο πρόβλημα των αστροναυτών γιατί ακριβώς περιορίζονται σε πολύ μικρούς χώρους» σχολιάζει ο ρωσοπόντιος κοσμοναύτης. «Στην περίπτωση μιας υποτιθέμενης αποστολής στον Αρη το ψυχολογικό φορτίο θα ήταν πολύ βαρύ για δύο λόγους: πρώτον, λόγω χρόνου, γιατί οι αστροναύτες θα έφθαναν εκεί σε εννέα μήνες και, δεύτερον, λόγω του περιορισμένου χώρου στον οποίο θα ήταν κλεισμένοι» υποστηρίζει ο ίδιος. «Αυτό βέβαια ισχύει τώρα, με την υπάρχουσα τεχνολογία. Ενδεχομένως μελλοντικά αυτή να προχωρήσει τόσο ώστε να μπορούμε να φθάνουμε ταχύτερα στον Αρη. Ακόμη, στην παρούσα φάση δεν γνωρίζουμε τα επίπεδα ακτινοβολίας που υπάρχουν εκεί και τις επιπτώσεις που θα μπορούσαν να έχουν στον ανθρώπινο οργανισμό, π.χ. στο μυϊκό μας σύστημα. Στη Γη υπάρχει μαγνητικό πεδίο, ενώ στον Αρη όχι. Ο ανθρώπινος οργανισμός αναγνωρίζει το γήινο μαγνητικό πεδίο, οπότε δεν ξέρουμε τι θα μπορούσε να σημαίνει για εμάς να βρισκόμαστε σε έναν πλανήτη όπου υπάρχει πλήρης απουσία του. Είναι πολλά τα προβλήματα στα οποία καλούμαστε να βρούμε λύσεις προτού επιχειρήσουμε μια επίσκεψη στον Κόκκινο Πλανήτη και γι’ αυτό πραγματοποιούνται οι προσομοιώσεις στη Γη» λέει ο κ. Γιουρτσίχιν. Αλλά και πάλι, όσο και αν προσπαθήσουμε να «αντιγράψουμε» τις ιδιαίτερες συνθήκες του Αρη, το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο με εκείνο μιας πραγματικής αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη. Ραντεβού στον Αρη σε 50 χρόνια Σε 50 χρόνια από σήμερα, σύμφωνα με τον ίδιο, ίσως καταφέρουμε να πατήσουμε το πόδι μας στον Αρη. «Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό νωρίτερα. Προσωπικά πιστεύω ότι το “ταξίδι” μας στον Kόκκινο Πλανήτη θα πρέπει να πραγματοποιηθεί σε τρία στάδια. Σε πρώτη φάση, με τη βοήθεια δορυφόρων και αυτόματων σταθμών, σε δεύτερη φάση με τη βοήθεια ρομποτικών συστημάτων και, τέλος, στέλνοντας τον άνθρωπο. Γιατί, κακά τα ψέματα, τι θα ήταν πιο απλό; Να στείλουμε στον Αρη ένα ρομποτικό σύστημα ή τον άνθρωπο;». Οπως επισημαίνει ο ρωσοπόντιος κοσμοναύτης, μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη αποτελεί ένα ιδιαίτερα ακριβό εγχείρημα. Γι’ αυτό η κατασκευή μόνιμων μονάδων οξυγόνου και νερού με τη βοήθεια ρομποτικών συστημάτων στα κατά τα άλλα αφιλόξενα εδάφη του Κόκκινου Πλανήτη θα ήταν ίσως καθοριστικής σημασίας για την υλοποίηση του εγχειρήματος. «Στον Αρη, ως γνωστόν, υπάρχει νερό. Αρα είναι πιθανό να υπάρχουν απλές μορφές ζωής, όπως βακτήρια κ.ά.» τονίζει ο κ. Γιουρτσίχιν. «Δεν γνωρίζουμε κατά πόσον θα ήταν ασφαλές να φέρουμε τις συγκεκριμένες μορφές ζωής στη Γη, σε περίπτωση που τις εντοπίζαμε». Ο Φόβος θα δείξει Την περασμένη Τρίτη, στο πλαίσιο νέου προγράμματος της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos, αναχώρησε αποστολή με στόχο τη συλλογή των πρώτων δειγμάτων σκόνης και πετρωμάτων από τον Φόβο, έναν εκ των δύο μικρών δορυφόρων του Αρη. Αν όλα πάνε καλά, το σκάφος Fobos-Grunt θα έχει φέρει στα χέρια των ειδικών τα πρώτα δείγματα ως τα μέσα του 2014. «Το νέο ρωσικό πρόγραμμα αποτελεί μια ασφαλέστερη αποστολή συγκριτικά με κάποια που θα είχε προορισμό τον Αρη» μας πληροφορεί ο κοσμοναύτης. «Δεν γνωρίζουμε τα ακριβή χαρακτηριστικά του Φόβου, θα μπορούσε όμως να συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση της Γης και της Σελήνης». Ενας φωτογράφος από το… Διάστημα Το πάθος του για τη φωτογραφία αλλά και η ανάγκη του να μεταδώσει το δέος που του προκαλούσε η εικόνα της Γης από το Διάστημα, κατά τη διάρκεια των αποστολών του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), οδήγησαν τον κ. Γιουρτσίχιν στη «διαστημική» φωτογραφία. «Οταν βλέπω τη Γη από ψηλά, έχω ένα πολύ έντονο συναίσθημα ότι αυτός ο πλανήτης είναι το σπίτι μου. Αυτό ακριβώς ήθελα να μεταφέρω στον υπόλοιπο κόσμο και έτσι δημιούργησα τη συλλογή μου. Για μένα αυτό που είχε σημασία ήταν να δω τις αντιδράσεις των παιδιών απέναντι στις φωτογραφίες μου. Οι ενήλικοι μπορούν να πουν πολλά και να μην τα εννοούν. Η αθωότητα και η ειλικρίνεια ενός παιδιού όμως αποτελούν ανεκτίμητα στοιχεία και του χαρίζουν την ιδιότητα του αυστηρότερου κριτή» μας λέει ο ίδιος. Οι πυρκαγιές της Πελοποννήσου. «Θυμάμαι, ήμουν στον ΔΔΣ όταν στην Ελλάδα εκτυλίσσονταν οι μεγάλες πυρκαγιές. Τις έβλεπα από ψηλά, όπως και εκείνες στη Βόρεια Αμερική. Οπως και την καταστροφική πετρελαιοκηλίδα στον Κόλπο του Μεξικού. Πολλές φορές βλέποντας διάφορες οικολογικές καταστροφές αισθάνομαι ότι η Γη μού φωνάζει “Βοήθεια”. Ετσι μου έρχεται να πω σε όλους “Ανθρωποι! Κοιτάξτε γύρω σας! Τι κάνετε; Καταστρέφετε το περιβάλλον και μαζί σκοτώνετε τους εαυτούς σας!”» τονίζει με έμφαση. Για τη λήψη των διαστημικών φωτογραφιών, εξηγεί, δεν απαιτείται ειδικός εξοπλισμός. «Χρησιμοποιώ μια επαγγελματική φωτογραφική μηχανή με μεγάλους φακούς έτσι ώστε να μπορώ να εστιάζω στα σημεία που επιθυμώ. Τα υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας όμως καταστρέφουν τη μηχανή, με αποτέλεσμα ύστερα από δύο-τρεις μήνες να χρειάζεται αντικατάσταση». Αυτό που έχει όμως πραγματικό ενδιαφέρον είναι το ότι η λήψη φωτογραφιών στο Διάστημα πρέπει να γίνεται αστραπιαία. «Στη Γη για την απαθανάτιση, π.χ., της δύσης του ήλιου πρέπει κανείς να δράσει σε ένα συγκεκριμένο χρονικό “παράθυρο”, μέσα σε διάστημα περίπου 10 λεπτών. Αν αυτό δεν πετύχει, τότε πρέπει να περιμένεις ως την επόμενη ημέρα. Στο Διάστημα, αν δεν προλάβεις την κατάλληλη στιγμή, δεν υπάρχει πρόβλημα: αυτή επαναλαμβάνεται 16 φορές την ημέρα, ανά 1,5 ώρα. Μόνο που εκεί η εντυπωσιακή “βουτιά” του ήλιου στον ορίζοντα διαρκεί μόλις 1 λεπτό. Αυτοί είναι οι χρόνοι ενός “διαστημικού” φωτογράφου» καταλήγει.

Η σκοτεινή ενέργεια δεν έπαιζε σπουδαίο ρόλο στις απαρχές του σύμπαντος ενώ ίσως να είναι η κοσμολογική σταθερά. Οι φυσικοί που προσπαθούν να κατανοήσουν τη φύση της σκοτεινής ενέργειας, ένα από τα πιο παράξενα πράγματα στο σύμπαν, έχουν κάνει ένα βήμα μπροστά βρίσκοντας πόση από αυτήν την ουσία θα μπορούσε να υπήρχε λίγο μετά το Big Bang. Η σκοτεινή ενέργεια είναι η μυστηριώδης δύναμη που οι επιστήμονες θεωρούν ότι είναι υπεύθυνη για την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Κανείς μέχρι τώρα δεν ξέρει τι είναι ακριβώς η σκοτεινή ενέργεια, ενώ ακόμα δεν έχει ανιχνευθεί άμεσα. Το φως από μακρινούς γαλαξίες είναι παραμορφωμένο από την ύλη που μεσολαβεί ανάμεσα σε μας και τους γαλαξίες. Ο λεγόμενος ασθενής εστιασμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να χαρακτηρίσει τη σκοτεινή ενέργεια. Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο του Νότιου Πόλου στην Ανταρκτική για να παρατηρήσουν το κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων, την διάχυτη ακτινοβολία που έχει απομείνει από τη Μεγάλη Έκρηξη, που έχει δώσει το έναυσμα του σύμπαντος. Αυτή η ακτινοβολία κρατάει τα μυστικά πολλών ιδιοτήτων που είχε το πρώιμο σύμπαν, επιτρέποντας στους επιστήμονες να συμπεράνουν το μέγιστο ποσό της σκοτεινής ενέργειας που θα μπορούσε να έχει παρουσιαστεί εκείνη τη χρονική στιγμή. Με βάση τις μετρήσεις τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η σκοτεινή ενέργεια δεν θα μπορούσε να αντιπροσώπευε πάνω από το 1,8% της συνολικής πυκνότητας του τότε σύμπαντος. Αντίθετα, η σκοτεινή ενέργεια κυριαρχεί στον χώρο σήμερα, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 74% όλης της ύλης και της ενέργειας στο σύμπαν. Ο κοσμικός ρόλος της σκοτεινής ενέργειας. Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες της σκοτεινής ενέργειας είναι αυτή είναι κοσμολογική σταθερά, που αρχικά προστέθηκε στις εξισώσεις της γενικής σχετικότητας από τον Αϊνστάιν και μετά αφαιρέθηκε από τον ίδιο κατά λάθος. Εάν η σκοτεινή ενέργεια είναι πράγματι μία σταθερά (όπως υπονοεί η κοσμολογική σταθερά), τότε η πυκνότητα της – η ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας ανά δεδομένη περιοχή του διαστήματος – δεν θα έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου. Εν τω μεταξύ, η πυκνότητα της ύλης στο σύμπαν έχει αλλάξει, γίνεται όλο και πιο χαμηλή, καθώς επεκτείνεται το σύμπαν. Έτσι, ενώ η σκοτεινή ενέργεια τώρα είναι σε αναλογία 3:1 με την κανονική ύλη, αυτή η αναλογία θα ήταν πολύ μικρότερη, όταν η ύλη στο νεαρό σύμπαν ήταν πολύ πυκνή. Δηλαδή η σκοτεινή ενέργεια θα ήταν εξαιρετικά ασήμαντη σε σύγκριση με την ύλη. Τι είναι στην πραγματικότητα η σκοτεινή ενέργεια; Οι νέες μετρήσεις είναι σύμφωνες με την προηγούμενη ιδέα, αλλά ακόμα δεν μπορούν να βοηθήσουν στο να μάθουμε αν η θεωρία της κοσμολογικής σταθεράς υπερτερεί από άλλα μοντέλα, που υποδηλώνουν ότι το αρχικό ποσοστό της σκοτεινής ενέργειας, αν και μικρό, δεν ήταν αμελητέο. Ο επικεφαλής της μελέτης Christian Reichardt, ένας κοσμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Berkeley, δήλωσε ότι τα μοντέλα στα οποία η σκοτεινή ενέργεια δεν είναι σταθερή έχουν κάποια θεωρητικά πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα, είπε, αυτά μπορούν να φιλοξενήσουν μια περίεργη σύμπτωση: Τυχαίνει να βρισκόμαστε σε ένα σύμπαν όπου η σκοτεινή ενέργεια και η ύλη είναι σχετικά συγκρίσιμα, χωρίς κανένα να κυριαρχεί απόλυτα πάνω στο άλλο. Αυτές οι θεωρίες περιτριγυρίζουν την ιδέα ότι το σύμπαν δεν ήταν πάντα έτσι. Ο Christof Wetterich του Πανεπιστήμιου της Χαϊδελβέργης, ο οποίος το 1987 πρότεινε ένα μοντέλο με μία μεταβαλλόμενη σκοτεινή ενέργεια, η οποία ονομάζεται «πεμπτουσία», λέει ότι είναι δύσκολο να αποκλειστούν τέτοιου είδους μοντέλα, δεδομένου ότι δεν οδηγούν σε ειδική πρόβλεψη για την ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας σε μία δεδομένη χρονική στιγμή. "Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει απόκλιση από ένα απλό μοντέλο με κοσμολογική σταθερά, όπως φάνηκαν στα δεδομένα του τηλεσκόπιου του Νότιου Πόλου, και αυτό είναι εντυπωσιακό από μόνο του," είπε ο Wetterich. "Μπορεί να υπάρχει μάλλον ένα μικρό κλάσμα της πρώιμης σκοτεινής ενέργειας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των προηγούμενων ερευνών." Συνολικά, πολλοί κοσμολόγοι είναι υπέρ της θεωρίας της κοσμολογικής σταθεράς. “Υπάρχει ένα θεώρημα (η λεπίδα του Occam) ότι η πιο απλή εξήγηση είναι η καλύτερη, και η κοσμολογική σταθερά είναι σήμερα το πιο απλό μοντέλο που ταιριάζει με όλες τις παρατηρήσεις," τονίζει ο Christian Reichardt. Καθώς οι επιστήμονες συλλέγουν ολοένα καλύτερα δεδομένα για το κοσμικό υπόβαθρο των μικροκυμάτων, από πειράματα όπως εκείνα που χρησιμοποιούν το Τηλεσκόπιο του Νότιου Πόλου ή τον Ευρωπαϊκό δορυφόρο Planck, η κατάσταση θα πρέπει σύντομα να ξεκαθαρίσει. "Αυτή είναι μία ενδιαφέρουσα δημοσίευση," δηλώνει ο αστροφυσικός Bharat Ratra του Πανεπιστημίου του Kansas. Ο Ratra, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, είναι ο αρχιτέκτονας, μαζί με τον Jim Peebles από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, ενός μοντέλου όπου η σκοτεινή ενέργεια μεταβάλλεται με τον χρόνο. “Η κοσμολογική σταθερά του Αϊνστάιν είναι πολύ συνεπής με την παρατηρητικά δεδομένα ," δήλωσε ο Ratra , “αλλά η σκοτεινή ενέργεια, η οποία μειώνεται με αργό ρυθμό με τον χρόνο (και μεταβάλλεται ελαφρώς στον χώρο), όπως θεωρεί το μοντέλο του Peebles, δεν αποκλείεται ακόμη τελείως από τα δεδομένα. “Η κατάσταση είναι πιθανό να γίνει πολύ πιο σαφής στα επόμενα χρόνια. Θα έχουμε ενδιαφέρουσες εποχές για την κοσμολογία!" Η μελέτη αυτή θα δημοσιευτεί στο Astrophysical Journal Letters

Το λαμπρότερο φως στο Σύμπαν βρίσκεται σε ένα κβάζαρ που τροφοδοτείται από μια μαύρη τρύπα. Οι μαύρες τρύπες όχι μόνο περιστρέφονται, αλλά μπορούν επίσης να κινηθούν και πλαγίως στον γαλαξία που τους φιλοξενεί. Σύμφωνα με αστροφυσικούς στο Πανεπιστήμιο Brigham Young, και οι δύο τύποι μετακίνησης τροφοδοτούν με ενέργεια τρομερούς πίδακες που είναι γνωστά ως κβάζαρ. Μια μαύρη τρύπα στο γαλαξία Κένταυρος Α για παράδειγμα είναι υπεύθυνη για την εκπομπή ακτινοβολίας με τη μορφή πίδακα, με μήκος 1 εκατομμύριο έτη φωτός. Η εικόνα δείχνει το κβάζαρ 3C279, ένα αντικείμενο που το φως του είναι πολύ εξασθενημένο, σαν άστρο στον ουρανό. Ωστόσο, τον Ιούνιο του 1991 το διαστημικό παρατηρητήριο των ακτίνων-γ Compton ης NASA ξαφνικά ανακάλυψε ότι ήταν ένα από τα φωτεινότερα αντικείμενα (στην περιοχή των ακτίνων-γ) στον ουρανό. Αμέσως μετά που τραβήχτηκε αυτή η εικόνα το κβάζαρ ξεθώριασε στην περιοχή των ακτίνων-γ, και έλαμπε στο ορατό φως με μια ενέργεια 10.000 φορές περισσότερη από το ορατό φως. Οι αστρονόμοι ακόμα προσπαθούν να καταλάβουν τι αναγκάζει αυτά τα αινιγματικά αντικείμενα να φτάνουν σε έξαρση τόσο βίαια. Αυτοί οι θεαματικοί πίδακες βγαίνουν από γαλαξίες που περιέχουν δίσκους από σκόνη και αέριο, ό,τι απέμεινε δηλαδή από άστρα διαλυμένα από την δύναμη των μαύρων οπών. "Η μαύρη τρύπα περιστρέφεται σαν δυναμό μέσα σε αυτά τα μαγνητικά πεδία”, δήλωσε ο καθηγητής David Neilsen, υπεύθυνος της μελέτης. "Ο τρόπος με τον οποίο οι δυναμικές γραμμές συστρέφονται γύρω από την περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα, δημιουργεί μια ηλεκτρομαγνητική τάση που μετατρέπεται σε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και ενέργεια που βγαίνει προς τα έξω." Η ιδιοπεριστροφή των μαύρων οπών πιστεύεται ότι παίζει ένα ρόλο, από τότε που η ιδέα αυτή διατυπώθηκε το 1977. Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία και την εισαγωγή ενός εντελώς νέου στοιχείου: αυτή της πλάγιας κίνησης που επίσης τροφοδοτεί με ενέργεια αυτούς τους πίδακες. "Η περιστροφική κινητική ενέργεια συμβάλλει, αλλά και η απλή κίνηση μπορεί επίσης να συμβάλει σε αυτή την ενέργεια”, δήλωσε ο καθηγητής Eric Hirschmann, μέλος της ομάδας. “Οι δύο διαδικασίες δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους, συνδυάζονται για να δώσουν μια συνολική ενέργεια που διαδίδεται μακριά από τη μαύρη τρύπα." Με άλλα λόγια, τα μεγαλύτερα και φωτεινότερα κβάζαρ θα μπορούσαν να προέρχονται τις μαύρες τρύπες που και περιστρέφονται γρήγορα και κινούνται πλάγια στους γαλαξίες τους με υψηλές ταχύτητες. Στην εικόνα ένα άλλο κβάζαρ, το 3C273, είναι ελαφρώς ορατό πάνω και προς τα δεξιά του κέντρου.

Ενας μικρός, μέγας κόσμος στην Ελληνογερμανική Αγωγή.Εκπαιδευτική έκθεση από τις 16 Νοεμβρίου φιλοξενεί επιταχυντή ανδρονίων. Πώς ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν κλάσματα του δευτερολέπτου μετά από τη Μεγάλη Εκρηξη που γέννησε το Σύμπαν; Την απάντηση δίνει ο LHC, ο μεγάλος επιταχυντής ανδρονίων που τις αναπαράγει και χρησιμοποιείται για ερευνητικούς και επιστημονικούς σκοπούς. Από τις 10 Νοεμβρίου ένα μοντέλο του LHC υπό κλίμακα φιλοξενείται στους χώρους της Ελληνογερμανικής Αγωγής δίνοντας μια εικόνα στους μαθητές για το πως οι ερευνητές ελπίζουν να βρουν κάποιες απαντήσεις σε μια σειρά από θεμελιώδη, αλλά ακόμη αναπάντητα, ερωτήματα της Φυσικής. Ο συγκεκριμένος, ισχυρός και περίπλοκος επιταχυντής σωματιδίων αποτελεί μέρος της έκθεσης «Αυτός ο Κόσμος ο μικρός, ο Μέγας» που ξεναγεί τον επισκέπτη στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικής Ερευνας (CERN). Η επίσημη παρουσίαση της έκθεσης στο κοινό θα γίνει την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου (ώρα 7 μ. μ.). Θα μιλήσουν οι καθηγητές δρ Πέτρος Ραπίδης, Εθνικός Εκπρόσωπος της Ελλάδας στο CERN, Εμμανουήλ Τσεσμελής, μέλος του Διευθυντηρίου του CERN και Χριστίνα Κουρκουμέλη, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ θα ακολουθήσει συζήτηση, την οποία θα συντονίσει η δημοσιογράφος Μαρία Παπουτσάκη. Το CERN, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών, αποτελεί το μεγαλύτερο πειραματικό κέντρο ερευνών σωματιδιακής φυσικής στον κόσμο. Ιδρύθηκε στη Γενεύη το 1954 από 12 ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Σήμερα απασχολεί 3.000 εργαζόμενους, ενώ 6.500 επιστήμονες και μηχανικοί δουλεύουν στα πειράματα που διεξάγονται στις μοναδικές στον κόσμο εγκαταστάσεις του. Η έκθεση ενημερώνει τον επισκέπτη για τα τέσσερα βασικά πειράματα στον LHC, τα παράπλευρα τεχνολογικά οφέλη της έρευνας, για τη λειτουργία του CERN και την ελληνική συμμετοχή στον οργανισμό. Η φιλοξενία της έκθεσης για πρώτη φορά σε σχολικό περιβάλλον φιλοδοξεί να βοηθήσει την εκπαιδευτική κοινότητα να κατανοήσει τις βασικές αρχές λειτουργίας του επιταχυντή, παρουσιάζοντας στους μαθητές τη διαδικασία της επιστημονικής μεθοδολογίας δίνοντάς τους μάλιστα την ευκαιρία να επεξεργαστούν - μέσω μίας σειράς διαδραστικών εφαρμογών και εργαλείων - πραγματικά δεδομένα από τα πειράματα που εκτελούνται στο CERN. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης που θα ολοκληρωθεί στις 27 Νοεμβρίου 2011 θα διοργανωθούν σεμινάρια για τους εκπαιδευτικούς. Η είσοδος στην έκθεση θα είναι ελεύθερη, ενώ μαθητές και εκπαιδευτικοί θα ξεναγούνται σε αυτή στο πλαίσιο καθορισμένων εκπαιδευτικών επισκέψεων. Περισσότερες πληροφορίες και ενημερωτικό και εκπαιδευτικό υλικό για την έκθεση διατίθεται στην ιστοσελίδα http://cern.ea.gr/

Η αναζήτηση ενός εξωπλανήτη με χαρακτηριστικά της Γης. Περί τους 687 νέους πλανήτες σε 474 πλανητικά συστήματα, έχει εντοπίσει η NASA, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που προέκυψαν από το πρόγραμμα Kepler, που ξεκίνησε το 2009 και έχει διάρκεια τεσσάρων ετών. Μάλιστα, ένας από αυτούς τους πλανήτες παρατηρήθηκε έξω από τον γαλαξία μας, σε απόσταση 21.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Παρά την πληθώρα των ευρημάτων, οι κάτοικοι της Γης εξακολουθούν να παραμένουν «μόνοι» στο σύμπαν, ή τουλάχιστον παραμένει αναπάντητο το ερώτημα «της ζωής σε άλλον πλανήτη», εφόσον σε κανέναν από αυτούς δεν έχουν παρατηρηθεί «γήινα» χαρακτηριστικά. Ένας από τους στόχους του προγράμματος Kepler της NASA, είναι, άλλωστε να εντοπίσει κάποια μορφή ζωής στα εξωπλανητικά συστήματα. «Μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο φαίνεται αδύνατο, καθώς οι πλανήτες που έχουν εντοπιστεί είτε βρίσκονται πολύ κοντά στον δικό τους ήλιο, είτε πολύ μακριά, με αποτέλεσμα η υπερβολική θερμότητα και το υπερβολικό ψύχος, αντίστοιχα, να μην επιτρέπουν την ανάπτυξη κάποιας μορφής ζωής» εξήγησε ο ομότιμος καθηγητής του τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ. Ι.Χατζηδημητρίου, με αφορμή διάλεξή του για τις ανακαλύψεις των νέων πλανητικών συστημάτων σε μαθητές του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παρ’ όλα αυτά, η επιστημονική κοινότητα αστροφυσικών, αναμένει με μεγάλη αγωνία τις ανακοινώσεις που θα κάνει η διαστημική εταιρία (NASA), και μάλιστα με αρκετή καθυστέρηση, σε περίπου ένα χρόνο από τώρα, καθώς αναμένεται να υποστηρίξει ότι υπάρχουν περί τους 1.000 υποψήφιους πλανήτες, που φέρουν χαρακτηριστικά της δικής μας Γης. Όπως σχολιάζει ο Χατζηδημητρίου, ακόμη και έτσι, κάτι τέτοιο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα υπάρχουν ενδείξεις ζωής, εφόσον θα πρέπει να αναζητηθούν και άλλα χαρακτηριστικά που να υποστηρίζουν μία τέτοια θεώρηση. Αυτή τη στιγμή, πάντως, το διαστημόπλοιο Kepler, που εκτοξεύτηκε το 2009 και περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, συνεχίζει τις παρατηρήσεις στο σύμπαν, καθώς είναι προγραμματισμένο να μελετήσει 100.000 αστέρες, δηλαδή ήλιους του γαλαξία μας γύρω από τους οποίους στρέφονται μικρά σώματα σαν την Γη, δηλαδή πλανήτες. Ουσιαστικά, αυτό που παρατηρεί το διαστημόπλοιο, είναι η μεταβολή της λαμπρότητας των αστέρων, που πιθανώς οφείλεται στην διέλευση κάποιου πλανήτη από μπροστά του (εκλείψεις). Και πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο; «Η πιθανότητα να ανακαλύψουμε έναν γήινο πλανήτη είναι 1 προς 200» σχολιάζει ο καθηγητής, αναφερόμενος στον συγκεκριμένο τρόπο παρατήρησης. Ακόμη δυσκολότερη, σχεδόν απίθανη, θα ήταν η πιθανότητα της αποστολής για εξερεύνηση σε κάποιον από αυτούς τους πλανήτες, στο ενδεχόμενο εξεύρεσης ζωής, αφού ο πλησιέστερος αστέρας βρίσκεται 5 έτη φωτός από τη Γη.(A του Κενταυρου.) Άσχετα από το αποτέλεσμα, το εγχείρημα αποτελεί μία τιτάνια προσπάθεια να παρατηρήσουμε τον διαστημικό μας περίγυρο, το ορατό τμήμα του οποίου αποτελεί μόνο το 5% της μάζας όλου του σύμπαντος (το 95% παραμένει αόρατο, ως σκοτεινή ύλη ή ενέργεια). Και αν μη τι άλλο, ενδεχομένως να δώσει απαντήσεις σε πιο απλά ερωτήματα, όπως στον τρόπο που δημιουργούνται τα εξωπλανητικά συστήματα ή στην εξέλιξη των αστέρων. Απέτυχαν οι προσπάθειες διάσωσης της αποστολής του Phobos-Grunt. Υπάρχουν πολύ μικρές πιθανότητες για τη διάσωση του διαστημικού σκάφους Phobos-Grunt, του πρώτου διαστημικού οχήματος που εκτοξεύεται από τη Ρωσία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, το οποίο, αντί να πάρει κατεύθυνση προς τον πλανήτη Αρη, παρέμεινε σε τροχιά γύρω από τη Γη, δήλωσε σήμερα πηγή της ρωσικής υπηρεσίας διαστήματος. «Αυτή τη νύκτα έγιναν πολλές απόπειρες για να τη λήψη τηλεμετρικών στοιχείων του σκάφους. Όλες απέτυχαν. Οι πιθανότητες να διασωθεί το σκάφος είναι πολύ, πολύ μικρές», δήλωσε η ρωσική διαστημική πηγή στο πρακτορείο ειδήσεων Interfax. Το διαστημικό σκάφος Phobos-Grunt εκτοξεύθηκε τη νύκτα της Τρίτης προς την Τετάρτη με πύραυλο Zenit από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο Καζακστάν. Όμως ετέθη σε τροχιά γύρω από τη Γη, αντί να προωθηθεί με τη βοήθεια των πρόσθετων κινητήρων του προς τον Φόβο, τον δορυφόρο του Αρη. Αποστολή του ρωσικού διαστημικού σκάφους ήταν να φθάσει στην περιοχή του Αρη έπειτα από ταξίδι ένδεκα μηνών και να περισυλλέξει δείγματα από το έδαφος του Φόβου, του δορυφόρου του Αρη, για να μεταφερθούν στη Γη το 2014. Στόχος της αποστολής ήταν να διευκρινισθεί εάν ο Φόβος είναι ένας αστεροειδής που έχει παγιδευτεί στην τροχιά του Αρη ή εάν αυτό το μικρό ουράνιο σώμα, διαμέτρου 18 χιλιομέτρων, έχει αποσπαστεί από το σώμα του κόκκινου πλανήτη. Σύμφωνα με την Roskosmos, τη ρωσική υπηρεσία διαστήματος, ο προσδιορισμός της προέλευσης του Φόβου, του μεγαλύτερου από τους δύο δορυφόρους του Αρη, θα επιτρέψει την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών της διαμόρφωσης του ηλιακού συστήματος. Μία αποτυχία της αποστολής του Phobos-Grunt συμπαρασύρει και την πρώτη κινεζική αποστολή στον Αρη, αφού το ρωσικό διαστημικό σκάφος επρόκειτο να θέσει σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη τον κινεζικό δορυφόρο Yinghuo-1 με στόχο να εξετάσει την επιφάνεια του πλανήτη και το μαγνητικό του πεδίο. Το σχέδιο του Phobos-Grunt είναι η πρώτη απόπειρα της Ρωσίας να πραγματοποιήσει διαπλανητική αποστολή μετά την αποτυχία, τον Νοέμβριο 1996, της αποστολής του διαστημοπλοίου Mars 96, το οποίο έπεσε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Νέες εντυπωσιακές εικόνες από το νεφέλωμα S106 που μοιάζει με διαστημική κλεψύδρα. Νέες παρατηρήσεις στο νεφέλωμα S106 αποκαλύπτουν καινούργια στοιχεία για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και δραστήριες περιοχές της διαστημικής μας γειτονιάς. Το νεφέλωμα που μοιάζει με κλεψύδρα ήταν γνωστό ότι αποτελεί ένα κοσμικό μαιευτήριο, ένα εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων. Στο κέντρο του νεφελώματος βρίσκεται το IRS4, ένα άστρο βρέφος η δράση του οποίου αναδεικνύει αισθητικά ολόκληρο το νεφέλωμα. Το άστρο «ζωγράφος» Το Μεγάλο Τηλεσκόπιο των Κανάριων Νήσων (GTC) τράβηξε λεπτομερείς και εντυπωσιακές εικόνες από το νεφέλωμα στις οποίες αποτυπώνεται η αισθητική επιρροή του άστρου IRS4 που έχει ηλικία μόλις 100 χιλιάδων ετών. Πρόκειται για ένα γιγάντιο άστρο με μάζα 20 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και, χαριτολογώντας, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι το IRS4 έχει την ίδια ηλικία με αυτή του σύγχρονου ανθρώπου. Σύμφωνα με τους ειδικούς οι υπεριώδες ακτινοβολίες, οι οποίες εκπέμπονται από το IRS4, ιονίζουν τη γύρω περιοχή που κυριαρχείται από αέρια υδρογόνου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παράγονται γαλάζιες λάμψεις ενώ η ερυθρή απόχρωση του νεφελώματος προέρχεται από την άμεση αντανάκλαση του φωτός από τα γύρω σωματίδια σκόνης. Οι νέες εικόνες αποκάλυψαν και εκατοντάδες καφέ νάνους, κοσμικά σώματα που οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν ως «αποτυχημένα άστρα». Πρόκειται για άστρα πολύ μικρής μάζας στα οποία η θερμοκρασία και η πίεση στον πυρήνα τους δεν είναι αρκετά υψηλές ώστε να ξεκινήσουν ή να διατηρήσουν τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις. Βίντεο: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=429489&h1=true Αρχαία νέφη αποκαλύπτουν νέα μυστικά. Νέο φως στον σχηματισμό των πρώτων άστρων αλλά και των χημικών στοιχείων ρίχνουν δυο μελέτες ερευνητών της NASA που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science». Η πρώτη επιβεβαιώνει για πρώτη φορά τις υπάρχουσες θεωρίες για τη «γέννηση» και την κατανομή των χημικών στοιχείων στο Σύμπαν ενώ η δεύτερη υπολογίζει το μέγεθος των πρώτων άστρων σε πολύ μικρότερο από ό,τι νομίζαμε ως τώρα – ήταν δηλαδή μόνο δεκάδες φορές μεγαλύτερα από τον ήλιο μας και όχι εκατοντάδες όπως υποστήριζαν παλαιότεροι υπολογισμοί. Αρχαία νέφη Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρους και του Saint Michael’s College στο Κόλτσεστερ του Βερμόντ ανακάλυψαν δυο αρχαία νέφη αερίων που είχαν μείνει ανέπαφα από τον σχηματισμό τους, μόλις δυο εκατομμύρια χρόνια μετά τη δημιουργία του Σύμπαντος. Τέτοιου είδους νέφη, από τα οποία σχηματίστηκαν τα πρώτα άστρα, δεν είχαν εντοπισθεί ούτε μελετηθεί ως τώρα. Σύμφωνα με τις θεωρίες των αστροφυσικών το Σύμπαν στα πρώτα 100 εκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του αποτελείτο κατά κύριο λόγο από υδρογόνο και ήλιο καθώς και από μικροσκοπικές ποσότητες ελαφρών στοιχείων, με τα πιο βαριά στοιχεία όπως τα μέταλλα να απουσιάζουν. Η ανάλυση των δυο αρχαίων νεφών δεν απέδωσε τίποτε βαρύτερο από το υδρογόνο και το ισότοπό του, το δευτέριο, επιβεβαιώνοντας για πρώτη φορά αυτές τις θεωρίες. «Κατά κάποιον τρόπο υπήρχε ένας χαμένος κρίκος στην εικόνα του πώς σχηματίστηκαν τα στοιχεία» δήλωσε ο Ξαβιέ Προτσάσκα, αστροφυσικός του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρους και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης στο πρακτορείο Associated Press. «Δεν είχαμε μπορέσει ως τώρα να ανιχνεύσουμε αυτό που περιμέναμε ότι θα πρέπει να υπάρχει, δηλαδή αρχαία υλικά ελεύθερα από μέταλλα. Είναι η πρώτη “στέρεη” ανίχνευση τέτοιων αερίων».. Οι ερευνητές δεν κατόρθωσαν να ανιχνεύσουν στα νέφη ήλιο, θεωρούν όμως ότι υπάρχει αλλά απλώς ακόμη δεν μπορούν να το εντοπίσουν. Μικρότερο «πρώτο» μέγεθος. Σε μια δεύτερη μελέτη που θεωρείται ότι μπορεί να συνδεθεί με την προηγούμενη οδηγώντας σε σημαντικά συμπεράσματα για τη γέννηση των ουράνιων σωμάτων και των χημικών στοιχείων, μια ομάδα ερευνητών του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA και του Πανεπιστημίου του Κιότο με επικεφαλής τον Τακάσι Χοσοκάουα «προσάρμοσε» προς τα κάτω τους υπολογισμούς μας για το μέγεθος των πρώτων άστρων. Το 2008 μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ με επικεφαλής τον Κρίστοφερ Μακ Κι είχε αναπτύξει το πρώτο μοντέλο αυτών των άστρων υποστηρίζοντας ότι έφθαναν σε μέγεθος 100 ή και 200 φορές μεγαλύτερο από τη μάζα του ήλιου μας ώσπου τελικά, εξ αιτίες της θερμότητας που εξέπεμπαν, δεν μπορούσαν να «τραβήξουν» περισσότερα αέρια και να αναπτυχθούν περισσότερο. Το μοντέλο αυτό είχε επιβεβαιωθεί από πολλά μεταγενέστερα. Ο κ. Χοσοκάουα και οι συνεργάτες του όμως έκαναν καινούργιες προσομοιώσεις καταλήγοντας σε ένα εντελώς διαφορετικό συμπέρασμα. Υπολόγισαν ότι η μάζα των πρώτων άστρων που γεννήθηκαν στο Σύμπαν κυμαινόταν σε πολύ μικρότερα μεγέθη – ήταν μόλις περίπου 40 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου.

H NASA ανακαλύπτει το απόλυτο μαύρο. Τίποτα δεν είναι πιο μαύρο από ένα νέο υλικό υψηλής τεχνολογίας που ανέπτυξαν ερευνητές της NASA. Πρόκειται για μια επίστρωση από νανοσωλήνες, η οποία απορροφά το 99% του φωτός όχι μόνο στα ορατά μήκη κύματος, αλλά και στο υπεριώδες και το υπέρυθρο φάσμα. «Άλλοι ερευνητές έχουν αναφέρει σχεδόν τέλεια επίπεδα απορρόφησης, κυρίως στο υπεριώδες και το ορατό, ωστόσο το δικό μας υλικό είναι σχεδόν τέλειο σε πολλαπλές ζώνες μήκους κύματος, από το υπεριώδες μέχρι το άπω υπέρυθρο» λέει ο Τζον Χαγκόπιαν, επικεφαλής των ερευνών στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης «Γκόνταρντ» της NASA. «Κανείς άλλος δεν έχει πετύχει αυτό το ορόσημο ως σήμερα» υπερηφανεύεται. Η κατάμαυρη επίστρωση, κατασκευασμένη με μεθόδους νανοτεχνολογίας, αποτελείται από νανοσωλήνες -σωλήνες από άνθρακα με τοιχώματα που έχουν πάχος ενός ατόμου- τοποθετημένους κατακόρυφα πάνω σε μια επιφάνεια. Η επιφάνεια αυτή μπορεί να αποτελείται από πυρίτιο, τιτάνιο ή ανοξείδωτο ατσάλι, υλικά που χρησιμοποιούνται ευρέως σε διαστημικές εφαρμογές. Οι επιφάνειες αυτές επιστρώνονται με τη θέρμανσή τους στους 750 βαθμούς Κελσίου και την έκθεσή τους σε ένα αέριο που περιέχει άνθρακα, από τον οποίο σχηματίζονται αυθόρμητα οι νανοσωλήνες. Στο μέλλον. το απόλυτο μαύρο της NASA θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την μείωση των εσωτερικών ανακλάσεων σε τηλεσκόπια και άλλα ευαίσθητα στο φως όργανα. Το επίτευγμα παρουσιάστηκε προ ημερών στο συνέδριο SPIE Optics and Photonics. Στην φωτογραφία επιφάνεια από πυρίτιο επιστρωμένη με το νέο υλικό. Η επίστρωση έχει αφαιρεθεί στο κέντρο για να αποκαλυφθεί η εσωτερική δομή της.

Ο Έντουιν Χάμπλ αθωώνεται στο CSI Αστρονομία. Ο Αμερικανός αστρονόμος Έντουιν Χαμπλ δεν προσπάθησε να φιμώσει τον συνάδελφό του που ανακάλυψε πρώτος ότι το Σύμπαν διαστέλλεται, καταλήγει μελέτη που δημοσιεύεται στο Nature. Το 1929, ο Χαμπλ πέρασε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που κατάλαβε πρώτος ότι το Σύμπαν δεν είναι στατικό, αλλά συνεχώς επεκτείνεται. Στην πραγματικότητα, την πρωτιά είχε ανεπίσημα ο Βέλγος κληρικός και αστρονόμος Ζορζ Λεμέτρ, ο οποίος όμως έκανε το λάθος να δημοσιεύσει την ανακάλυψή του σε μια επιστημονική επιθεώρηση που λίγοι γνώριζαν. Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, ο Χαμπλ (προς τιμήν του οποίου βαφτίστηκε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble) δεχόταν κατηγορίες ότι εξασφάλισε την πρωτιά χρησιμοποιώντας πλάγια μέσα για να αποσιωπήσει το έργο του Λεμέτρ. Σύμφωνα όμως με την τελευταία μελέτη, ο Λεμέτρ έπεσε θύμα του εαυτού του, αφού δεν φρόντισε να προβάλλει αποτελεσματικά τις έρευνές του, παρόλο που του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία. Η υπόθεση ξεκινά το 1927, όταν ο Ζορζ Λεμέτρ δημοσίευσε τις εκτιμήσεις του για το διαστελλόμενο σύμπαν στα Χρονικά της Επιστημονικής Εταιρείας των Βρυξελλών, τα οποία όμως λίγοι γνώριζαν και ακόμα λιγότεροι διάβαζαν. Όταν ο Χαμπλ κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα δύο χρόνια αργότερα, όλοι νόμιζαν ότι ήταν ο πρώτος. Η κατάσταση θα μπορούσε να είχε αποσαφηνιστεί το 1931, όταν η αρχική έρευνα του Λεμέτρ μεταφράστηκε στα αγγλικά και δημοσιεύτηκε στην κορυφαία επιθεώρηση της εποχής του, το Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Περιέργως, όμως, οι σημαντικότερες παράγραφοι της αρχικής δημοσίευσης απουσίαζαν από τη μετάφραση. Και αυτό δημιούργησε την υποψία ότι ο Χαμπλ, ή κάποιος σύμμαχός του, φρόντισε να απαλειφθούν τα επίμαχα σημεία. Αυτό δεν ευσταθεί, λέει τώρα ο Μάριο Λίβιο, ερευνητής του Επιστημονικού Ινστιτούτου Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη. Ο Λίβιο έκανε φύλλο και φτερό έγγραφα και επιστολές που βρήκε σε Λονδίνο και Βρυξέλλες. Διαπίστωσε ότι ο Λεμέτρ είχε κληθεί από το Monthly Notices of the Royal Astronomical Society να καταθέσει τα ευρήματά του. Ο Λεμέτρ μετέφρασε μόνος του την αρχική του δημοσίευση και την έστειλε στην επιθεώρηση, παρέλειψε όμως αρκετές παραγράφους, πιστεύοντας ότι τα γραφόμενα είχαν ξεπεραστεί από μετέπειτα έρευνες. Αυτό ήταν το μεγάλο του λάθος, το οποίο του κόστισε μια θέση στην ιστορία της Αστρονομίας. Η νέα μελέτη «τερματίζει ξεκάθαρα την εικοτολογία σχετικά με το ποιος μετέφρασε τη δημοσίευση και διέγραψε τις παραγράφους: και τα δύο τα έκανε ο Λεμέτρ μόνος του» λέει ο Λίβιο στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Δεδομένου ότι τα ευρήματα του Χαμπλ είχαν δημοσιευτεί το 1929, ο Λεμέτρ δεν έβρισκε λόγο να επαναλάβει τα προηγούμενα, προκαταρκτικά του ευρήματα το 1931» συνεχίζει. Ακόμα όμως κι αν ο Λεμέτρ είχε κερδίσει την πρωτιά για το διαστελλόμενο Σύμπαν, ο Χαμπλ θα είχε και πάλι λόγο να υπερηφανεύεται: Ήταν ο πρώτος που έδειξε ότι το Σύμπαν περιέχει κι άλλους γαλαξίες εκτός από τον δικό μας.

Θ.Γιουρτσίχιν: Να ονειρεύεστε το Διάστημα κι όχι αυτοκίνητα. Στην ποντιακή γλώσσα ξεκίνησε τη διάλεξή του, χτες το βράδυ στο Κέντρο Διάδοσης Eπιστημών & Μουσείο Τεχνολογίας «Νόησις», της Θεσσαλονίκης, ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος κοσμοναύτης Θεόδωρος Γιουρτσίχιν - Γραμματικόπουλος, δημιουργώντας έτσι μια αμεσότητα με το κοινό, που είχε κατακλύσει την αίθουσα. Ο κοσμοναύτης μίλησε για τις εμπειρίες του από την περιπλάνησή του στο διάστημα, στο πλαίσιο της έκθεσης «Το Σύμπαν της Ρωσικής Πρωτοπορίας - Τέχνη και εξερεύνηση του Διαστήματος στη Ρωσία 1900-1930», την οποία διοργάνωσε το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε συνεργασία με το Ευγενίδειο Ίδρυμα. Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την κρίση που αντιμετωπίζει την τρέχουσα χρονική περίοδο η Ελλάδα, είπε πως ακόμα και στο διάστημα - δηλαδή, όταν βρισκόμαστε «ποιο κοντά στο Θεό» - μπορεί ένας κοσμοναύτης να επιβιώσει, κατέχοντας όλες τις απαραίτητες γνώσεις αλλά και το συναίσθημα του τι κάνει και πως το κάνει. Αντίθετα, όμως, «δεν μπορεί κάποιος να περιμένει τον από μηχανής Θεό, ο οποίος θα λύσει τα προβλήματα στην Ελλάδα. Οι ίδιοι οι Έλληνες, μαζί με τους πολιτικούς τους, πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δουλέψουν σκληρά, να αποκτήσουν τη συνείδηση του πατριώτη του πλανήτη Γη. Τότε θα μπορέσουν να δουν και τα προβλήματα της χώρας τους, πέρα από εγωισμούς και προσωπικά συμφέροντα. Και ποιος ξέρει, τότε μπορεί να έρθει ως δώρο και η Θεία βοήθεια». «Τα παιδιά πρέπει να ονειρεύονται» Ο κοσμοναύτης τόνισε: «Πάντα τονίζω την ελληνική μου καταγωγή, πάντα λέω την ιστορία μου πως από μικρός ήθελα να γίνω σαν το Γιούρι Γκαγκάριν. Αλλά θα ήθελα να πετάξει στο διάστημα ένας Έλληνας που ζει την Ελλάδα. Προς το παρόν, δε βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο, μ' όλα αυτά που συμβαίνουν στην ιστορική μου πατρίδα. Πάντως, τα Ελληνόπουλα πρέπει να μάθουν να ονειρεύονται, να πετούν στο Διάστημα».Ο Γιουρτσίχιν - Γραμματικόπουλος με γλυκό χαμόγελο και ύφος υπομονετικού δασκάλου, που αγαπά τους μαθητές του, έδειχνε τις φωτογραφίες του από διάστημα και απαντούσε στις ερωτήσεις μικρών παιδιών. «Μ' αρέσει που ρωτάνε τα παιδιά διάφορα, επειδή η ουσία είναι να μεγαλώσουν νέες γενιές, που θα έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι άνθρωποι του πλανήτη Γη». Εξέφρασε επίσης την ικανοποίησή του που άρχισαν να τον καλούν και στην Ελλάδα για διαλέξεις αλλά και ομιλίες σε παιδιά και νέους, οι οποίοι πρέπει να μάθουν ότι «η Γη είναι το σπίτι μας και πρέπει να την φροντίζουμε!». «Βροχή» οι ερωτήσεις των παιδιών Από την πλευρά του, ο εξάχρονος Κώστας του υπέβαλε την πρακτική ερώτηση: «Κύριε κοσμοναύτη, τι κάνατε στο διαστημόπλοιο όλη την ημέρα; Δε βαριόσαστε;». Και η απάντηση, που πήρε ήταν: «Έκανα αυτό που κάνεις κι εσύ κάθε μέρα. Το πρωί έπλενα τα δόντια, μετά έκανα γυμναστική, μετά διάβαζα, μετά δούλευα, κάναμε τις έρευνες μας, μετά τηλεφωνούσα στη γυναίκα μου και στις κόρες μου, μετά πάλι δούλευα, και το βράδυ διάβαζα λογοτεχνία, έβλεπα τηλεόραση και μετά - ύπνο. Το χόμπι μου ήταν οι φωτογραφίες που τις βλέπετε τώρα». «Και τι τρώγατε;», ρώτησε η μικρή Ειρήνη. «Τρώγαμε - απάντησε - τέσσερες φόρες την ημέρα. Είναι ειδική τροφή για κοσμοναύτες αλλά οι γεύσεις της είναι σαν τα αληθινά φαγητά. Είχαμε και γλυκά και φρούτα, κρέας, ψωμί, κομπόστες. Πριν πετάξουμε στο διάστημα, μου έφεραν πεντακόσια είδη φαγητών και επέλεξα τα αγαπημένα μου. Πάντως, έτρωγα καλά». «Κι όταν επιστρέψατε έπειτα από 197 ήμερες στη Γη, πως ήταν;», τον ρώτησε κάποιο άλλο παιδί. Και η απάντηση του κοσμοναύτη: «Πράγματι, υπάρχει πρόβλημα, επειδή στο διάστημα βρισκόμαστε σε κατάσταση έλλειψης βαρύτητας. Εγώ επέστρεψα αδύναμος. Και το ψυχολογικό είναι δύσκολο, όταν βρίσκεσαι τόσες ημέρες κλεισμένος και μετά έρχεσαι σε επαφή με πολύ κόσμο... Αλλά κι όταν είμαστε στη Γη, ανάμεσα σε πολύ κόσμο, δεν ψάχνουμε και στιγμές μοναξιάς;». Σε ό,τι αφορά στην ερώτηση που του έθεσαν τα παιδιά, για το αν πιστεύει πως κι ένας Έλληνας, που ζει στην Ελλάδα, θα πετάξει κάποτε στο διάστημα, ο Γιουρτσίχιν - Γραμματικόπουλος ήταν αρνητικός: «Τώρα δεν το πιστεύω, επειδή ο Έλληνας προτιμάει να… πίνει τον καφέ του. Δεν ξέρω, όμως, εάν εσείς θα θελήσετε ν' αλλάξετε τη νοοτροπία αυτή και θα μάθετε να ονειρεύεστε όχι αυτοκίνητα αλλά πτήσεις στο διάστημα, κοντά στα αστέρια». «Η Γη, η πατρίδα μας» Δείχνοντας τις φωτογραφίες που τράβηξε ο ίδιος κατά τη διάρκεια της πτήσης, τόνισε πως «από απόσταση 400 χιλιόμετρων από τη Γη, βλέπεις τον πλανήτη μας ως μια ιδιαίτερη πατρίδα. Την αγαπάς ολόκληρη, την πονάς και θέλεις να την προστατέψεις». Και πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «Δεν μπορείτε να καταλάβετε τον πόνο και τη θλίψη που ένιωσα όταν πετούσα πάνω από τον καπνό των πυρκαγιών στην Ελλάδα. Όταν έβλεπα τις μολυσμένες με πετρέλαιο θάλασσες, ή απογυμνωμένα δάση... Εκεί αντιλαμβάνεσαι πως οι άνθρωποι πρέπει να σκέπτονται όλον τον κόσμο, πρέπει να μάθουν να αγαπούν τον πλανήτη». Στην ερώτηση, αν πιστεύει πως υπάρχει ζωή και σ' άλλους πλανήτες, απάντησε ότι ο ίδιος το πιστεύει αλλά και ότι ακόμα δεν μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε. «Εμείς, οι γήινοι - πρόσθεσε - αρχίσαμε να πετάμε στο διάστημα πριν από πενήντα χρόνια. Για την ιστορία της ανθρωπότητας είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Ίσως οι εξωγήινοι περιμένουν να δουν την εξέλιξη μας. Περιμένουν να μάθουμε να ζούμε ειρηνικά, επειδή αυτοί ίσως μπορούν να επιβιώνουν χωρίς να σκοτώνονται μεταξύ τους. Δυστυχώς, ο άνθρωπος της Γης δεν ξέρει να επιβιώνει χωρίς ανταγωνισμό και πόλεμο». Κατά την τελευταία του πτήση στο διάστημα, ο Θεόδωρος Γιουρτσίχιν συνέβαλε σε πεντακόσια πειράματα για τη δημιουργία νέων φάρμακων, που θα μπορούσαν να θεραπεύσουν τον καρκίνο ή και το έιτζ, καθώς και σε έρευνες σχετικές με θέματα παραγωγής φιλικής προς το περιβάλλον ενέργειας.

Δεν μπήκε σε πορεία προς τον Άρη το ρωσικό διαστημόπλοιο Phobos-Grunt. Σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζει η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Ρωσίας εδώ και είκοσι χρόνια, καθώς το σκάφος δεν κατάφερε να μπει στη σωστή πορεία προς τον Άρη. Το ρωσικό μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Phobos-Grunt, το οποίο εκτοξεύθηκε τη νύκτα, απέτυχε να πάρει κατεύθυνση προς τον Αρη και ετέθη σε τροχιά γύρω από τη Γη, ανακοίνωσε η Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία Roskosmos, διευκρινίζοντας ότι έχει στη διάθεσή της τρεις ημέρες για τη διευθέτηση του προβλήματος. Αποστολή του ρωσικού διαστημικού σκάφους είναι να φθάσει στην περιοχή του Αρη έπειτα από ταξίδι ένδεκα μηνών και να περισυλλέξει δείγματα από το έδαφος του Φόβου, του δορυφόρου του Αρη, για να μεταφερθούν στη Γη το 2014. Στόχος της αποστολής είναι να διευκρινισθεί εάν ο Φόβος είναι ένας αστεροειδής που έχει παγιδευτεί στην τροχιά του Αρη ή εάν αυτό το μικρό ουράνιο σώμα, διαμέτρου 18 χιλιομέτρων, έχει αποσπαστεί από το σώμα του κόκκινου πλανήτη. Σύμφωνα με την Roskosmos, ο προσδιορισμός της προέλευσης του Φόβου, του μεγαλύτερου από τους δύο δορυφόρους του Αρη, θα επιτρέψει την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών της διαμόρφωσης του ηλιακού συστήματος. Πυραύλοι Vega. Πολλά και σημαντικά βήματα έχουν γίνει για την υλοποίηση του πρόγραμματος Vega: δώθηκε η εντολή για τον έλεγχο του πρώτου πυραύλου Vega που έχει κατασκευαστεί, η ESA και η Arianespace έχουν παραγγείλει τέσσερις νέους πυραύλους, και οι πρώτες μελέτες για την εκτόξευση της αποστολής LISA Pathfinder έχουν ξεκινήσει. Οι προετοιμασίες για την πρώτη εκτόξευση. Στις 13 και 14 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στο Frascati της Ιταλίας ο έλεγχος του πρώτου πυραύλου Vega που έχει κατασκευαστεί προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι είναι έτοιμος για εκτόξευση. Με βάση τα αποτελέσματα του ελέγχου, ο Γενικός Διευθυντής της ESA έδωσε εντολή να ξεκινήσουν οι εργασίες για να πιστοποιηθεί ότι ανταποκρίνεται και στις απαιτήσεις που είχε θέσει αρχικά η ESA. Τα επιμέρους τμήματα του πυραύλου Vega έχουν μεταφερθεί από τις 24 Οκτωβρίου στο Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας, ενώ στις 7 Νοεμβίου θα ξεκινήσει η μεταφορά τους στην εξέδρα εκτόξευσης. Η συνεισφορά των ειδικών της Arianspace στις προετοιμασίες είναι σημαντική. Η εκτόξευση του πρώτου πυραύλου Vega έχει προγραμματιστεί για το τέλος του Ιανουαρίου του 2012. Η παραγγελία τεσσάρων νέων πυραύλων. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η ESA, η Arianespace και η κατασκευάστρια εταιρεία ELV υπέγραψαν συμβόλαιο για την κατασκευή τεσσάρων πυραύλων Vega. To νέο συμβόλαιο συμπληρώνει την αγορά του πρώτου πυραύλου Vega, η οποία είχε πραγματοποιηθεί τον περασμένο χρόνο στα πλαίσια του συμβολαίου Verta, το οποίο περιλαμβάνει συνολικά πέντε πυραύλους, η κατασκευή των οποίων αναμένεται να ακολουθήσει τη δοκιμαστική πτήση του πρώτου πυραύλου Vega. Η εκτόξευση της διαστημικής αποστολής LISA Pathfinder Το Σεπτέμβιο ξεκίνησε μία σειρά από μελέτες που σκοπό έχουν να διερευνήσουν τη δυνατότητα εκτόξευσης του επιστημονικού δορυφόρου της ESA LISA Pathfinder με τη βοήθεια ενός πυραύλου Vega της σειράς Verta. H εκτόξευση της νέας διαστημικής αποστολής αναμένεται να πραγματοποιηθεί στο διάστημα μεταξύ του Οκτωβρίου 2013 και του Σεπτεμβίου 2014. Ένας μικρός πύραυλος εκτόξευσης για την Ευρώπη. O Vega είναι ο νέος πύραυλος της Ευρώπης για τη μεταφορά μικρών φορτίων, ο οποίος θα προστεθεί στους παλαιότερους πυραύλους Ariane 5, οι οποίοι είναι κατάλληλοι για την εκτόξευση φορτίων μεγάλου βάρους και τους Ρωσικούς πύραυλους Soyuz μεσαίου μεγέθους. Ωστόσο, ο ειδικός σχεδιασμός του πυραύλου Vega τον κάνει κατάλληλο για διαστημικές αποστολές διαφορετικών απαιτήσεων. Συγκεκριμένα, μπορεί να διαμορφωθεί κατά περίπτωση για τη μεταφορά μέχρι ενός δορυφόρου σε συνδυασμό με έξι μικροδορυφόρους. O πύραυλος Vega μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά φορτίων βάρους από 300 kg μέχρι 2.500 kg, ανάλογα με το είδος και το ύψος της τροχιάς στην οποία τελικά θα τοποθετηθούν. Για παράδειγμα, ένα φορτίο βάρους 1.500 kg μπορεί να τοποθετηθεί σε πολική τροχιά ύψους 700 km από την επιφάνεια της Γης. Ο πρόγραμμα Vega συνχρηματοδοτείται από επτά κράτη μέλη της ESA: το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ολλανδία και τη Σουηδία. Την κατασκευή των πυραύλων Vega έχει αναλάβει η ELV SpA, η οποία ανήκει σε ποσοστό 70 % στην Avio SpA και σε ποσοστό 30 % στην ASI. Πέρα από το σχεδιασμό και την κατασκευή των πυραύλων Vega, η ELV είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά και τη συναρμολόγησή τους στην εξέδρα εκτόξευσης. Η Arianespace θα είναι υπεύθυνση για την τελική εκτόξευση των πυραύλων Vega.

Η 144η επέτειος γέννησης της Μαρί Κιουρί. H μηχανή αναζήτησης Google τιμησε μία διάσημη νομπελίστα επιστήμονα η οποία έγινε διάσημη για την πρωτοποριακή εργασία της σχετικά με τη ραδιενέργεια. Μάλιστα έχει τιμηθεί δύο φορές με Νόμπελ, ένα για τη Φυσική και ένα για τη Χημεία. Η γέννηση της Marie Curie σημειώνεται με μία εικόνα της στο πάγκο εργασίας στην αρχική σελίδα της Google. Η διάσημη φυσικός και χημικός είναι γνωστή για την πρωτοποριακή εργασία της για τη ραδιενέργεια και για τη σημαντική συμβολή της στην καταπολέμηση του καρκίνου. Η Curie γεννήθηκε στη Βαρσοβία στις 7 Νοεμβρίου 1867, αλλά μετακόμισε στο Παρίσι το 1891 για να συνεχίσει τις σπουδές της στα μαθηματικά και τη φυσική στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Εργάστηκε μαζί με τον σύζυγό της Pierre, και ανακάλυψε το πολώνιο – για να τιμηθεί η πατρίδα της – καθώς και το ράδιο. Στο ζευγάρι απονεμήθηκε το Νόμπελ Φυσικής το 1903, από κοινού με τον Henri Becquerel, που ανακάλυψε τη ραδιενέργεια. Η Curie προώθησε επίσης τη χρήση του ραδίου για θεραπευτικούς σκοπούς. Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου βοήθησε την ανάπτυξη μικρών, κινητών μονάδων ακτίνων Χ, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη διάγνωση τραυματισμών κοντά στο πολεμικό μέτωπο. Ως διευθυντής του Ερυθρού Σταυρού για τις ακτινολογικές υπηρεσίες, περιόδευσε στο Παρίσι για τη συγκέντρωση χρημάτων, προμηθειών και οχημάτων. Τον Οκτώβριο του 1914 πήγε στις πρώτες γραμμές του πολέμου. Εργάστηκε εκεί με την κόρη την Ειρήνη, τότε ηλικίας 17 ετών, σε σταθμούς ατυχημάτων, κάνοντας ακτινοσκόπηση στους τραυματίες στρατιώτες για να εντοπίσει κατάγματα, σφαίρες και θραύσματα. Έκανε, επίσης, μαθήματα κατάρτισης στις νέες τεχνικές σε νοσηλευτές και γιατρούς. Η Κιουρί έλαβε κι ένα δεύτερο βραβείο Νόμπελ, αυτή τη φορά για τη χημεία, το 1911. Η Curie έπεσε θύμα του στοιχείου που χρησιμοποίησε για να βοηθήσει τους άλλους, πεθαίνοντας στις 4 Ιουλίου του 1934 από κακοήθη αναιμία, η οποία αναπτύχθηκε μετά από χρόνια έκθεση στην ακτινοβολία. Ήταν η πρώτη γυναίκα που θα ενταφιαστεί στο Πάνθεον στο Παρίσι για τα επιτεύγματά της, και ήταν αναμφισβήτητα η πρώτη γυναίκα που είχε μια τέτοια σημαντική συμβολή στην επιστήμη. ■100 χρόνια από τότε που δόθηκε το Νόμπελ Φυσικής στους Henri Becquerel και το ζεύγος Pierre και Marie Curie. http://www.physics4u.gr/articles/2003/nobel1903.html

Το Hubble για πρώτη φορά βρίσκει ένα δίσκο με υλικά γύρω από μαύρη τρύπα. Για πρώτη φορά επιστήμονες, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, ήταν σε θέση να βρουν ένα μακρινό δίσκο σκόνης και υλικών, που κινείται αργά με μια σπειροειδή κίνηση προς μία υπερβαρέα μαύρη τρύπα στο κέντρο ενός γαλαξία. Οι παρατηρήσεις του δίσκου προσαύξησης ή συσσώρευσης του κβάζαρ – τον λαμπερό δίσκο της ύλης που έχει θερμανθεί καθώς αυτός παρασύρεται προς την κεντρική μαύρη τρύπα – έχουν αποκαλύψει μοναδικές λεπτομέρειες για το μέγεθος και τη θερμοκρασία του. Οι επιστήμονες, που παρατήρησαν το κβάζαρ – δίσκο χρησιμοποίησαν την τεχνική του βαρυτικού εστιασμού, και δήλωσαν ότι η μέθοδος αυτή βασίζεται στην παρουσία ενός ενδιάμεσου γαλαξία, που βρίσκεται μεταξύ του διαστημικού τηλεσκοπίου και της μακρινής μαύρης τρύπας, μεγεθύνοντας έτσι το φως που έρχεται από το κβάζαρ. Στην περίπτωση του κβάζαρ HE 1104-1805 το φως του πέρασε μέσα από τον ενδιάμεσο γαλαξία, που βρίσκεται κατά μήκος της διαδρομής του φωτός, έτσι ώστε τα άστρα του γαλαξία να ενισχύουν τα σήματα από τα διάφορα μέρη του δίσκου προσαύξησης του κβάζαρ. Αυτό βοήθησε τους αστρονόμους να κατασκευάσουν ένα προφίλ χρώματος όλου του δίσκου. Τα χρώματα του δίσκου μπορούν στη συνέχεια να ‘μεταφραστούν’ σε θερμοκρασίες, επειδή η καυτή ύλη που βρίσκεται πλησιέστερα προς τη μαύρη τρύπα εκπέμπει σε πιο μπλε μήκη κύματος (λόγω της πιο μεγάλης θερμοκρασίας) από ό,τι το υλικό που είναι πιο μακριά (πιο μικρής θερμοκρασίας). Οι ενδείξεις της θερμοκρασίας θα μπορούσαν στη συνέχεια να μετατραπούν σε μετρήσεις αποστάσεων, άρα σε μια εκτίμηση της διαμέτρου του δίσκου συσσώρευσης, η οποία έτσι εκτιμήθηκε μεταξύ 4 και 11 ημερών φωτός, ή 100 έως 300.000.000.000 χιλιόμετρα. "Αυτού του είδους οι παρατηρήσεις είναι πολύ δύσκολες”, δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμονας Jose Munoz του Πανεπιστημίου της Βαλένθια. Παρά το γεγονός ότι τα κβάζαρ είναι μήκους λίγων ημερών φωτός, βρίσκονται δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, πράγμα που σημαίνει ότι τα περισσότερα που οι επιστήμονες γνωρίζουν για αυτά προέρχεται από έμμεσα και όχι από άμεσα αποδεικτικά στοιχεία, λένε οι επιστήμονες. "Το αποτέλεσμα αυτό θεωρείται πολύ σημαντικό, διότι υπονοεί ότι είμαστε τώρα σε θέση να αποκτήσουμε παρατηρησιακά δεδομένα σχετικά με τη δομή των συστημάτων αυτών, αντί να στηριζόμαστε στη θεωρία και μόνο," πρόσθεσε ο Munoz.

Ρωσική αποστολή επιχειρεί να φέρει τα πρώτα δείγματα από δορυφόρο του Άρη. Έπειτα από ένα αναγκαστικό διάλειμμα 15 ετών, η Ρωσία επιστρέφει στις διαπλανητικές αποστολές. Το σκάφος Fobos-Grunt («Φόβος-Έδαφος») αναχωρεί το βράδυ της Τρίτης για να φέρει τα πρώτα δείγματα από τον Φόβο, έναν από τους δύο μικρούς δορυφόρους του Άρη. H αποστολή προγραμματίζεται να φτάσει στη γειτονιά του Άρη τον Οκτώβριο του 2012 και να προσεδαφιστεί στο Φόβο λίγους μήνες αργότερα. Εκεί, θα αναπτύξει έναν μηχανικό βραχίονα που θα συλλέξει σκόνη και μικρά βότσαλα συνολικού βάρους 200 γραμμαρίων. Η κάψουλα με τα δείγματα θα εκτιναχθεί από το σκάφος για να πάρει το δρόμο της επιστροφής, ενώ ένα φασματόμετρο μάζας και άλλα όργανα θα παραμείνουν για μετρήσεις στην επιφάνεια του μικρού δορυφόρου. Αν όλα πάνε καλά, τα πρώτα δείγματα από δορυφόρο άλλου πλανήτη θα φτάσουν στα χέρια των επιστημόνων το 2014. Ωστόσο ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos έχει κάθε λόγο να ανησυχεί, καθώς οι τρεις προηγούμενες αποστολές της στον Άρη κατέληξαν σε αποτυχία. Δύο σκάφη που αναχώρησαν για Φόβο το 1988 απέτυχαν να φτάσουν στον προορισμό τους, ενώ το σκάφος Mars 96 καταστράφηκε πριν καν βγει από τη γήινη ατμόσφαιρα το 1996. Στο νέο εγχείρημα συμμετέχει και η Κίνα, η οποία ανέπτυξε το δορυφόρο Γινγκχούο-1, ο οποίος θα απελευθερωθεί από το Fobos-Grunt και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Η εκτόξευση από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν προγραμματίζεται για τις 22.16 ώρα Ελλάδας στις 8 Νοεμβρίου. Αιχμάλωτος αστεροειδής O Φόβος είναι ο μεγαλύτερος από τους δύο παράξενους δορυφόρους του Κόκκινου Πλανήτη -ο δεύτερος είναι ο Δείμος. Είναι ένα σώμα ακανόνιστου σχήματος, γεμάτο κρατήρες, με μέση ακτίνα μόλις 11,1 χιλιόμετρα. Στην ελληνική μυθολογία, ο Φόβος ήταν γιος του Άρη. Στην αστρονομία, όμως, ο Φόβος πιστεύεται ότι είναι στην πραγματικότητα ένας μεγάλος αστεροειδής που συνελήφθη από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη πριν από περίπου 4 δισ. χρόνια. Έκτοτε, ο διαστημικός βράχος καλύφθηκε σταδιακά από σκόνη και πέτρες που εκτινάχθηκαν από το έδαφος του Άρη έπειτα από κοσμικές προσκρούσεις (μετεωρίτες που προήλθαν από την επιφάνεια του Άρη έχουν βρεθεί ακόμα και στη Γη). Αυτό σημαίνει ότι οι αναλύσεις στα δείγματα του Fobos-Grunt θα αποκάλυπταν στοιχεία όχι μόνο για τον ίδιο τον δορυφόρο αλλά και για τον μητρικό του πλανήτη. Αν η αποστολή αποδειχθεί επιτυχής, θα είναι η πρώτη φορά από το 1976 που φτάνουν στη Γη μακροσκοπικά δείγματα από άλλο σώμα του Ηλιακού Συστήματος. Τον προηγούμενο άθλο είχε φέρει εις πέρας η μη επανδρωμένη σοβιετική αποστολή Luna 24, η οποία έφερε στη Γη δείγματα από τη Σελήνη. Μια σημαντική παράμετρος της αποστολής Fobos-Grunt είναι το χαμηλό κόστος, μόλις 163 εκατομμύρια δολάρια. Συγκριτικά, μια αποστολή τριών σταδίων που είχε σχεδιάσει η NASA με τον ίδιο αντικειμενικό στόχο εκτιμάται ότι θα κόστιζε 8,5 δισ. Βίντεο: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231136500 Ζωή στην απομόνωση.Mars500. Οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος δεν ήταν πάντα ρόδινες στις 520 μέρες που κράτησε το πείραμα: Στην ευρω-ρωσική αποστολή Mars500, μια προσομοίωση ενός ταξιδιού αλέ-ρετούρ στον Άρη, οι δουλειές δεν μοιράζονταν πάντα δίκαια και κάποιοι ζήλευαν τους συνταξιδιώτες τους για τα μηνύματα που έπαιρναν από τις οικογένειές τους, αποκάλυψε ένας από τους επιστήμονες του προγράμματος. Ακόμα κι έτσι, όμως, τα προβλήματα ήταν λιγότερα σε σχέση με μια προηγούμενη εικονική αποστολή στον Άρη το 2000, όταν δύο από τα μέλη του πληρώματος ήρθαν στα χέρια, και ένας τρίτος επιχείρησε να φιλήσει με το ζόρι μια γυναίκα συνάδελφό του. Τα προβλήματα αυτά προφανώς θα ληφθούν υπόψη στην πρώτη πραγματική αποστολή στον Άρη, την οποία σχεδιάζει να πραγματοποιήσει η Ρωσία σε περίπου 25 χρόνια. Στο τελευταίο πείραμα που πραγματοποίησε η Ρωσία σε συνεργασία με την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος), έξι άνδρες πέρασαν πέρασαν πάνω από ενάμισι χρόνο απομονωμένοι σε τρεις μεταλλικούς κυλίνδρους χωρίς παράθυρα, που είχαν στηθεί στα υπόγεια του Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων στη Μόσχα. Λόγω του επεισοδίου σεξουαλικής παρενόχλησης το 2000, οι υπεύθυνοι της νέας προσομοίωσης είχαν αποφασίσει ότι, αν η δοκιμή περιλάμβανε γυναίκες, αυτές θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον δύο. Τελικά μόνο μία γυναίκα πέρασε τις εξετάσεις, οπότε δεν ήταν δυνατό να συμμετάσχει. Μετά την ολοκλήρωση της εικονικής αποστολής την Παρασκευή, ο επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος Αλεξάντερ Σουβόροφ μίλησε στη ρωσική εφημερίδα Gazetta για τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος. «Οι ψυχολόγοι έγιναν μάρτυρες συγκρούσεων ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος και την ομάδα ελέγχου επειδή ο φόρτος εργασίας δεν ήταν πάντα ομοιόμορφα κατανεμημένος» ανέφερε. «Ορισμένα μέλη του πληρώματος έπρεπε να κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς, ενώ άλλοι έτειναν να περιορίζονται σε έναν πιο παθητικό ρόλο». Παραδέχτηκε επίσης ότι υπήρχαν ζήλιες για το ποιος λάμβανε τα περισσότερα μηνύματα από τον έξω κόσμο: «Ορισμένα μέλη λάμβαναν περισσότερα νέα από τα αγαπημένα τους πρόσωπα και άλλα λιγότερα. Αυτό δημιούργησε ένα αίσθημα ελαφριάς ζήλιας» είπε ο Σουβόροφ, όπως αναμεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Τόνισε πάντως ότι οι «κοσμοναύτες» παρέμειναν τελικά ενωμένοι ως πλήρωμα, χωρίς να σχηματίσουν «κλίκες», και κανείς δεν εμφάνισε προβλήματα υγείας. Για την ταλαιπωρία που υπέστησαν, τα μέλη του πληρώματος -τρεις Ρώσοι, ένας Κινέζος, ένας Γάλλος και ένας Ιταλός- αμείφθηκαν με τρία εκατομμύρια ρούβλια (71.000 ευρώ) έκαστος. Σε μια πραγματική αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη, το πλήρωμα δεν θα είχε να αντιμετωπίσει μόνο τις ψυχολογικές επιπτώσεις της απομόνωσης, αλλά και μια ποικιλία δυνητικών τεχνικών προβλημάτων και μεγάλες δόσεις επικίνδυνης κοσμικής ακτινοβολίας. Δεν έχουμε έρθει ποτέ σε επαφή με εξωγήινους, ξεκαθαρίζουν οι ΗΠΑ. Μια ασυνήθιστη ανακοίνωση του Λευκού Οίκου είδε το φως της δημοσιότητας από έναν σύμβουλο του Ομπάμα, ο οποίος ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι εξωγήινοι έχουν ποτέ προσπαθήσει να έρθουν σε επαφή με τους ανθρώπους. «Η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει καμία απόδειξη για την ύπαρξη ζωής εκτός του πλανήτη μας, ούτε έχει στη διάθεσή της πληροφορίες για επαφές εξωγήινων με ανθρώπους» εξηγεί ο σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου, Φιλ Λάρσον. Ο Λάρσον ωστόσο, δεν απέκλεισε την ύπαρξη εξωγήινων και παραδέχθηκε ότι ούτε η NASA αποκλείει κάτι τέτοιο. «Πολλοί επιστήμονες, ανάμεσά τους και μαθηματικοί, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες, ανάμεσα στα δισεκατομμύρια των αστεριών του σύμπαντος, να υπάρχει ένας πλανήτης διαφορετικός από το δικό μας στον οποίο να φιλοξενείται ένα είδος ζωής. Πολλοί από τους επιστήμονες αυτούς επισημαίνουν την ίδια στιγμή ότι οι πιθανότητες να έρθουμε σε επαφή με κάποιον από τους πλανήτες αυτούς είναι εξαιρετικά μικρές δεδομένων των αποστάσεων. Όλα αυτά είναι καθαρές εικασίες. Το μόνο τεκμηριωμένο στοιχείο είναι το ότι δεν υπάρχει κάποια χειροπιαστή απόδειξη στη Γη για την ύπαρξη εξωγήινων» τονίζει ο Λάρσον. Η ανακοίνωση αυτή δημοσιεύεται σε απάντηση δύο αιτήσεων με 17.000 υπογραφές που ζητούν από την κυβέρνηση να αποκαλύψει στοιχεία για την ύπαρξη εξωγήινων. Στη μια από αυτές τις αιτήσεις τονίζεται ότι εκατοντάδες στρατιώτες και αξιωματούχοι κυβερνητικών υπηρεσιών διαβεβαιώνουν ότι υπάρχουν εξωγήινοι και υπογραμμίζεται ότι πολλές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Αμερικανοί είναι πεπεισμένοι ότι η κυβέρνηση κάτι τους κρύβει.

Η εικονική αποστολή στον Άρη τελείωσε έπειτα από 17 μήνες. Ολοκληρώθηκε το πείραμα Mars500 στο οποίο έξι άνδρες εισήλθαν σε ένα ομοίωμα διαστημικού σκάφους έξω από τη Μόσχα και παρέμειναν σε αυτό για 17 μήνες προσομοιώνοντας ένα ταξίδι στον Άρη. Το πείραμα έλαβε χώρα προκειμένου να διαπιστωθούν οι ανθρώπινες αντοχές και οι πιθανές επιπτώσεις που θα έχει ένα μακροχρόνιο ταξίδι στο Διάστημα στον οργανισμό αλλά και την ψυχική και πνευματική υγεία των αστροναυτών. Το πείραμα Οι έξι άνδρες (τρεις Ρώσοι, δύο Ευρωπαίοι και ένας Κινέζος) εισήλθαν στις 3 Ιουνίου 2010 στο ομοίωμα που δεν είχε παράθυρα ώστε να είναι απόλυτα απομονωμένοι από το εξωτερικό περιβάλλον. Το «σκάφος» ήταν χωρισμένο σε τέσσερις επιμέρους χώρους, με συνολικό εμβαδόν λιγότερο από 80 τετραγωνικά μέτρα. Οι έξι άνδρες είχαν περιορισμένη επαφή με τον έξω κόσμο, ανάλογη με εκείνη που θα έχει και το πλήρωμα μιας επανδρωμένης αποστολής στον κόκκινο πλανήτη. Eπικοινωνούσαν μέσω ραδιοζεύξης, η οποία καθυστερούσε έως και 20 λεπτά – χρόνος που χρειάζεται το σήμα για να διανύσει την απόσταση από τη Γη στον Άρη. Έκαναν ντους μόνο μια φορά την εβδομάδα, και τρέφονταν αποκλειστικά με ειδικά συσκευασμένα τρόφιμα. Σε όλη την διάρκεια του πειράματος οι έξι άνδρες εκτελούσαν όλες τις εργασίες και δραστηριότητες που θα εκτελούν και οι αστροναύτες που θα ταξιδέψουν στον Άρη. Φυσικά υπήρχε μόνιμη παρακολούθηση του πληρώματος. Η ορμονική λειτουργία, τα επίπεδα του στρες, τα μοτίβα του ύπνου και η ψυχική κατάσταση των εθελοντών βρίσκονταν συνεχώς στο μικροσκόπιο των επιστημόνων που μετείχαν στο πείραμα. Η «επιστροφή» Ο χρόνος της εικονικής αποστολής ολοκληρώθηκε και τα έξι μέλη του «πληρώματος» βγήκαν το από την κάψουλα το μεσημέρι Σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα παραμείνουν σε καραντίνα για τρεις μέρες, κατά τις οποίες θα υποβληθούν σε ιατρικές εξετάσεις. Οι έξι άνδρες θα αποζημιωθούν για τη συμμετοχή τους στο πείραμα με περίπου 100 χιλιάδες δολάρια έκαστος. «Θέλω να συναντήσω την οικογένεια μου, να μιλήσω με τους φίλους μου, να κυκλοφορήσω μέσα στον κόσμο και να πάω στη θάλασσα» ανέφερε σε μήνυμα του στο twitter ο Ντιέγκο Ουρμπίνα, ένας εκ των έξι εθελοντών. Βίντεο: http://www.tovima.gr/webtv/science/#269369 Τρία νέα βαρέα στοιχεία προστίθενται στον Περιοδικό Πίνακα. Η γενική συνέλευση της Διεθνούς Ένωσης Καθαρής και Εφαρμοσμένης Φυσικής, που συνεδρίασε στο Ινστιτούτο Φυσικής του Λονδίνου, ενέκρινε τα ονόματα τριών νέων στοιχείων με τους αριθμούς 110 (νταρμστάντιο-Ds), 111 (ρεντγκένιο-Rg) και 112 (κοπερνίκιο-Cn). Και τα τρία στοιχεία ανακαλύφθηκαν από γερμανούς ερευνητές. Τα τρία νέα στοιχεία είναι τόσο μεγάλα και βαριά που μπορούν να δημιουργηθούν μόνο σε συνθήκες εργαστηρίου, ενώ πολύ γρήγορα αποσυντίθενται σε άλλα χημικά στοιχεία. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για κανένα από τα τρία, καθώς δεν συναντώνται στην φύση, ούτε είναι αρκετά σταθερά για να μελετηθούν πειραματικά με άνεση χρόνου. Η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Φυσικής ενέκρινε τα ονόματά τους, τα οποία πρότεινε η κοινή ομάδα εργασίας για την ανακάλυψη νέων στοιχείων, που έχει συσταθεί από κοινού με την Διεθνή Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας, καθώς το όλο ζήτημα αφορά εξίσου χημικούς και φυσικούς. Το κοπερνίκιο (στοιχείο 112) πήρε το όνομα του αστρονόμου Νικολάου Κοπέρνικου (1473-1543) μετά από πρόταση των Γερμανών ερευνητών του Κέντρου Έρευνας Βαρέων Ιόντων Χέλμχολτς, με επικεφαλής τον Σίγκουρντ Χόφμαν, που ανακάλυψαν το νέο στοιχείο και ήθελαν να τιμήσουν τον διάσημο επιστήμονα. Οι γερμανοί ερευνητές κατάφεραν για πρώτη φορά το 1996 να δημιουργήσουν ένα μεμονωμένο άτομο του άκρως ραδιενεργού κοπερνίκιου, κάνοντας συγκρούσεις ψευδαργύρου και μολύβδου. Από τότε, έχουν παραχθεί και ανιχνευθεί συνολικά 75 άτομα του νέου στοιχείου. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια και διαδοχικές πειραματικές επαληθεύσεις, ώσπου το κοπερνίκιο να εγκριθεί επίσημα για εισαγωγή στον Περιοδικό Πίνακα. Το ρεντγκένιο (στοιχείο 111) ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1994, όταν ερευνητές του ίδιου γερμανικού ερευνητικού κέντρου δημιούργησαν τρία άτομά του, κάτι που επαναλήφθηκε το 2002, όταν παρήχθησαν τρία ακόμα άτομα. Το στοιχείο πήρε το όνομα του γερμανού φυσικού Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν (1845-1923), του «πατέρα» των ακτίνων-Χ, τις οποίες ανακάλυψε το 1895 και γι' αυτό κέρδισε το Νόμπελ Φυσικής το 1905. Το νταρμστάντιο (στοιχείο 110) δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1994 και πάλι στο ίδιο γερμανικό ερευνητικό κέντρο, στις εγκαταστάσεις του κοντά στην πόλη Ντάρμσταντ, από όπου πήρε και το όνομά του. Τα πρώτα τέσσερα άτομα του νέου στοιχείου παρήχθησαν μετά από σύγκρουση ενός βαριού ισοτόπου του μολύβδου με νικέλιο-62. Η Γενική Συνέλευση της Διεθνούς Ένωσης Καθαρής και Εφαρμοσμένης Φυσικής περιλαμβάνει αντιπροσώπους από επιστημονικές ακαδημίες και εταιρείες φυσικών από 60 χώρες. «Βενζινάδικα» στο Διάστημα από τη NASA για μακρινές αποστολές. Σταθμούς ανεφοδιασμού στο Διάστημα μελετά η NASA για τις μακρινές επανδρωμένες αποστολές. Οι μηχανικοί της συναντώνται τον επόμενο μήνα στην Ουάσιγκτον για να συζητήσουν πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα διαστημικά... βενζινάδικα ώστε να στείλουν γρηγορότερα αστροναύτες στη Σελήνη, σε έναν αστεροειδή ή στον Αρη (όπου δεν υπάρχει πιθανότητα για αποστολή πριν από το 2030). «Ολα είναι θέμα κόστους», λέει ο Γουίλιαμ Γκερστενμάιερ, στέλεχος της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. «Η NASA μελετά πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει πλατφόρμες ανεφοδιασμού για τα διαστημόπλοια». Σύμφωνα με το προτεινόμενο σχέδιο, πρώτα θα εκτοξευθεί στο Διάστημα η πλατφόρμα, μετά πύραυλοι θα μεταφέρουν καύσιμα σε αυτήν και στη συνέχεια θα εκτοξευθεί το διαστημόπλοιο με λιγότερα καύσιμα - άρα και μικρότερο βάρος - τα οποία θα επαρκούν μόνο για να φτάσει έως το «βενζινάδικο». Αυτό ναι μεν σημαίνει ότι για να φτάσει μια αποστολή σε έναν αστεροειδή θα χρειαστούν 11 έως 17 εκτοξεύσεις αντί για τις σχεδιαζόμενες τέσσερις, όμως έτσι οι αστροναύτες θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν το ταξίδι έως το 2024. Το συνολικό κόστος της αποστολής από το 2012 έως το 2030, θα είναι 43-60 δισ. ευρώ. Αν δεν χρησιμοποιηθούν σταθμοί ανεφοδιασμού το ταξίδι θα κοστίσει 103 δισ. ευρώ και θα πραγματοποιηθεί μετά το 2029.

SpaceTweetup. Το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής, DLR, και η ESA κάλεσαν στις 18 Σεπτεμβρίου στην Κολωνία της Γερμανίας 60 από τους πιο αφοσιωμένους Twitter followers τους για το πρώτο Ευρωπαϊκό SpaceTweetup. Aνάμεσα τους και μία Ελληνίδα. Συναντήσαμε την @akanel, η οποία μίλησε με πολύ ενθουσιασμό για την εμπειρία αυτή. Η @akanel, κατά κόσμο Αγγελική Κανελλοπούλου, ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως δικηγόρος. Αλλά, όπως περιγράφει η ίδια τον εαυτό της στο Twitter, νιώθει σαν "a space greek trapped in a lawyer's body", κάτι το οποίο τράβηξε την προσοχή της επιτροπής επιλογής των συμμετεχόντων στο πρώτο Ευρωπαϊκό SpaceTweetup. Δίνοντας στην @akanel την ευκαιρία να συμμετάσχει, της έδωσαν την δυνατότητα να γευτεί λίγο από το όνειρο της, όπως τόνισε. Kαι συνέχισε λέγοντας, «η ESA μου έκανε το καλύτερο δώρο που έχω πάρει ποτέ! Το μεγαλύτερο δώρο για έναν ενθουσιώδη φίλο του διαστήματος! Ήταν μια εμπειρία ζωής, που δεν θα ξεχάσω ποτέ!» Θα ήθελα να ξεκινήσουμε να μιλάμε για την εμπειρία σου στη Γερμανία, αλλά και τι σε έκανε να δηλώσεις συμμετοχή. «Το SpaceTweetup της Κολωνίας ήταν μια μεγάλη γιορτή, γεμάτη ενθουσιασμό, χαρά και συγκίνηση. Eνθουσιώδεις φίλοι του διαστήματος βρεθήκαμε για λίγο στα παρασκήνια της ESA και ξεναγηθήκαμε στα μυστικά του διαστημικού προγράμματος. Είναι καταπληκτικό να βλέπεις και να έρχεσαι κοντά σε όλα αυτά που τόσο καιρό θαυμάζεις από μακριά, επιτεύγματα που υπό κανονικές συνθήκες βλέπεις μόνο το αποτέλεσμά τους. Μπορώ να μιλάω για ώρες γι’ αυτό. Η χαρά μου την ημέρα της επιλογής δεν ήταν τίποτα μπροστά στην συγκίνηση της ημέρας του SpaceTweetup!» Τί ακριβώς είχαν ετοιμάσει οι διοργανωτές για σας εκείνη την μέρα; «Το πρόγραμμα του SpaceTweetup ήταν γεμάτο και συναρπαστικό. Μέσα σε 10 περίπου ώρες, τόσες μαζεμένες εμπειρίες που μπορούσαν να γεμίσουν δύο ίσως και τρεις αυτοτελείς εκδηλώσεις. Είχαμε την δυνατότητα να επισκεφθούμε και να μάθουμε για το SOFIΑ, το εντυπωσιακό ιπτάμενο τηλεσκόπιο του DLR και της NASA. Εγκατεστημένο πάνω σε ένα αεροσκάφος Boeing 747 τροποποιημένο, το SOFIA φέρει ένα κατοπτρικό τηλεσκόπιο 2,5 μέτρων, το οποίο πραγματοποιεί παρατηρήσεις εν πτήση! Eίχαμε την μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά 10 αστροναύτες της ESA και της NASA! Οι αστροναύτες (ή ‘astros’ όπως είναι γνωστοί στον Twitterκόσμο) μοιράστηκαν στα τραπέζια που καθόμασταν, φωτογραφήθηκαν μαζί μας, υπέγραψαν αυτόγραφα, απάντησαν και στις πιο τρελές μας απορίες, αστειευτήκαμε και γελάσαμε πολύ. Ήταν ένα μεγάλο διαστημικό πάρτυ! Το πλήρωμα της αποστολής MagISStra στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η Cady Coleman της NASA, και ο Paolo Nespoli της ESA, μας μίλησαν για την ζωή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το σημαντικότερο κατά την γνώμη μου ανθρώπινο δημιούργημα. Ο περισσότερος κόσμος αγνοεί ότι οι άνθρωποι κατοικούν στο διάστημα για περισσότερα από 10 χρόνια! Κι όμως, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός κατοικείται αδιάλειπτα από το 2000.» Ποια στιγμή από τη συνάντηση ήταν η πιο αξιομνημόνευτη για εσένα; «Ένα γεγονός που έγινε, όπως όλα τα ωραία πράγματα στην ζωή, τελείως τυχαία και αυθόρμητα. Λόγω της βροχής, το πρόγραμμα στο πρωινό κομμάτι του SpaceTweetup είχε πάει λίγο πίσω. Έτσι, η Cady και ο Paolo αναγκάστηκαν να διακόψουν την παρουσίασή τους για να παραστούν μαζί με όλους τους υπόλοιπους αστροναύτες στην εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν για το ευρύ κοινό, υποσχόμενοι ότι θα επιστρέψουν μαζί μας σύντομα. Κάναμε λοιπόν ένα απρογραμμάτιστο διάλειμμα, κατά την διάρκεια του οποίου αποφασίσαμε να μαζευτούμε για την κλασσική ομαδική φωτογραφία. Έτσι όπως είχαμε καθίσει όλοι μαζί, συμμετέχοντες και διοργανωτές, αμφιθεατρικά σαν μεγάλη ομάδα ποδοσφαίρου και ποζάραμε χαρούμενοι, από την είσοδο της θρυλικής twent (tent, δηλ. σκηνή, αλλά όλα, όπως θα ξέρεις, τα πράγματα στο Twitter παίρνουν και ένα ‘W’!) μπαίνει η Cady και ο Paolo! Τους φωνάξαμε να μπουν στην φωτογραφία μαζί μας. Αλλά πριν καλά καλά προλάβουν να καθίσουν, άρχισαν ένας ένας να μπαίνουν και οι υπόλοιποι αστροναύτες, ο Greg Johnson, ο Mike Fincke, ο Drew Feustel και ο Greg Chamitoff, και μέσα σε μια θύελλα πανηγυρισμών και επευφημιών να «βουτούν» ένας-ένας στο πλήθος και να διασκορπίζονται ανάμεσά μας, δίπλα μας, πάνω μας, πίσω μας, μπροστά μας! Το γεγονός θα μείνει για πάντα γνωστό στην ιστορία των SpaceTweetups ως η στιγμή του 'astronaut-diving’!» Καθώς έχεις στο παρελθόν συμμετάσχει σε εκδηλώσεις που είχαν αντικείμενο το διάστημα και την εξερεύνησή του, τι ήταν εκείνο που το εκανε ξεχωριστό. «Το SpaceTweetup της Κολωνίας ήταν νομίζω για όλους, συμμετέχοντες, διοργανωτές και ομιλητές, πολύ ξεχωριστό γιατί ήταν το πρώτο Ευρωπαϊκό Tweetup. Το πόσο επιτυχημένο ήταν τελικά, κάνει αυτήν την πρωτιά ακόμα πιο ξεχωριστή. Σε προσωπικό επίπεδο, το SpaceTweetup ήταν για μένα διπλά ξεχωριστό. Ήταν η πρώτη μου φορά σε Tweetup και ο ενθουσιασμός μου ήταν απίστευτος μόνο και μόνο που ήμουν εκεί. Η παρουσία, όμως, του πληρώματος του STS-134 στην Κολωνία ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Αυτή ήταν η αποστολή του Endeavour που τον περασμένο Απρίλιο είχα πάει στο Κennedy Space Centre για να παρακολουθήσω την τελευταία του εκτόξευση και δυστυχώς είχε αναβληθεί την τελευταία στιγμή. Η ESA με αποζημίωσε και με το παραπάνω για όλη την στεναχώρια εκείνης της ημέρας. Η ESA έχει βάλει τον πήχη πολύ ψηλά, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνει την επόμενη φορά για να ξεπεράσει τον εαυτό της! Ίσως ένα Tweetup για το πρόγραμμα Mars 500; Ένα MarsTweetup;!» (χαμογελά πονηρά, σαν να κλείνει το μάτι)

Η πιο πιθανή θέση για τη ζωή στον Άρη είναι κάτω από το έδαφος. Μια μελέτη των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν επί σειρά ετών από τροχιακά παρατηρητήρια γύρω από τον Άρη, δείχνει πως αν υπήρξε ποτέ ζωή στον κόκκινο πλανήτη αυτή θα ήταν ως επί το πλείστον υπόγεια. Αυτά αναφέρει μια ανακοίνωση που φέρει την υπογραφή της NASA. Οι κρατήρες και οι διαβρώσεις συνδυάστηκαν για να μας αποκαλύψουν τη σύνθεση του αρειανού υπεδάφους, αφού υλικά από αρκετό βάθος εμφανίστηκαν στην επιφάνεια Η NASA στην ανακοίνωσή της λέει ότι τα δεδομένα από τα χαρτογραφημένα ορυκτά, σε περισσότερες από 350 τοποθεσίες στον πλανήτη, δείχνουν ότι οι περίοδοι με άφθονο νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του πλανήτη ήταν βραχύβιες, ενώ το νερό θα μπορούσε να είχε αντιδράσει με τους βράχους κάτω από την επιφάνεια για πολύ μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. “Οι τύποι των αργιλικών ορυκτών που σχηματίζονται στα ρηχά, μόλις κάτω από την επιφάνεια, είναι από όλον τον Άρη," δήλωσε ο John Mustard, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μπράουν, η μελέτη του οποίου δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature. "Οι τύποι που σχηματίζονται στην επιφάνεια βρέθηκαν σε πολύ περιορισμένες θέσεις και είναι αρκετά σπάνιοι." Τα αργιλικά ορυκτά ανακαλύφθηκε στον Άρη το 2005, που σημαίνει ότι ο πλανήτης κάποτε είχε ζεστές και υγρές συνθήκες, αλλά η νέα ανάλυση των στοιχείων δίνει ενδείξεις ότι το θερμό νερό περιορίστηκε στο υπέδαφος και σε σύντομες περιόδους μόνο, όταν το υγρό νερό ήταν στάσιμο στην επιφάνεια. "Εάν οι συνθήκες για την κατοικισιμότητα της επιφάνειας ήταν σύντομης διάρκειας, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε απαισιόδοξοι για τις προοπτικές της ζωής στον Άρη, αλλά το στοιχείο αυτό μας λέει κάτι για το τι είδους περιβάλλον θα μπορούσαμε να βρούμε για να εξετάσουμε”, δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης Bethany Ehlmann, από το Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA. «Οι πιο σταθεροί Αρειανοί οικότοποι για μεγάλο χρονικό διάστημα φαίνεται να είναι κάτω από την επιφάνεια. Ομοίως, στη Γη τα υπόγεια γεωθερμικά περιβάλλοντα έχουν ενεργά οικοσυστήματα."

Και η νικήτρια είναι... Το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού του ESA Kids με θέμα το γαλάζιο φεγγάρι έλαβε η Ελένη από την Ελλάδα! Συγχαρητήρια Ελένη! Ένα ξεχωριστό δώρο από την ESA και τα στρουμφάκια σε περιμένει! Το γαλάζιο φεγγάρι είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο, κατά το οποίο το φεγγάρι φαίνεται στα μάτια του νυχτερινού παρατηρητή ασυνήθιστα γαλαζωπό εξαιτίας της παρουσίας σκόνης στην ατμόσφαιρα. Παρατηρείται σε εξαιρετικές περιπτώσεις· για παράδειγμα, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Krakatoa το 1883, στη διάρκεια της εποχής των μουσώνων το 1927 μετά από μία μακρά περίοδο ξηρασίας και το 1951 μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στον Καναδά. Γαλάζιο φεγγάρι ονομάζεται, ακόμα, η δεύτερη πανσέληνος στην διάρκεια του ίδιου μήνα. Το φεγγάρι ολοκληρώνει μία περιστροφή γύρω από τη Γη σε 29 και μισή ημέρες, ενώ ο κάθε μήνας έχει 30 ή 31 ημέρες. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τόσο έχουμε δύο πανσέληνους στον ίδιο μήνα. Για τα στρουμφάκια, το γαλάζιο φεγγάρι ανοίγει μία μαγική δίοδο από τον κόσμο τους προς τον κόσμο των ανθρώπων. Φτάνουν στη Νέα Υόρκη όπου τους περιμένουν μία σειρά από περιπέτειες με το σατανικό μάγο Δρακουμέλ και τη γάτα του, Ψιψινέλ. Τα καλόκαρδα μικροκαμωμένα μπλε πλάσματα, που δημιούργησε ο Βέλγος καρτουνίστας Peyo, είδαμε φέτος στη μεγάλη οθόνη, μακριά από το στρουμφοχωριό, αλλά πάντα με καθοδηγητή τον σοφό Μπαμπαστρούμφ και συντροφιά τη γλυκιά Στρουμφίτα. Η έκθεση διαστήματος του ESA Kids Περισσότερες από 450 ζωγραφιές, κολάζ, κατασκευές και σχέδια έλαβε το ESA Kids για το διαγωνισμό του προηγούμενου μήνα. Μαθητές από έξι διαφορετικές χώρες συμμετείχαν, αναμέσά τους και ένας πολύ μεγάλος αριθμός μαθητών από την Ελλάδα. Χάρη στην πληθώρα δώρων που φέραν μαζί τους τα στρουμφάκια, οι νικητές του διαγωνισμού με θέμα το γαλάζιο φεγγάρι είναι περισσότεροι από συνήθως. Η πρώτη επιλαχούσα είναι η Καλλιόπη, η οποία έστειλε μία κατασκευή η οποία αναπαριστά το φεγγάρι καθώς ανατέλει. Το γαλάζιο φεγγάρι που ζωγράφισαν η Γεωργία, η Μαριέλλα, η Κατερίνα και η Άννυ επιλέχθηκε σα δεύτερη επιλαχούσα, καθώς και αυτή της Δώρας. Το τμήμα Α1 του Γυμνασίου της Χαλκηδόνας ετοίμασαν ένα πανέμορφο τρισδιάστατο κολάζ του φεγγαριού, η Κασσάνδρα ένα αντίγραφο του Ηλιακού Συστήματος γεμάτο χρώματα. Η Γεωργία όσο και η Ειρήνη σχεδίασαν πανέμορφες ζωγραφιές του φεγγαριού. Όλες οι ζωγραφιές που ξεχώρισαν στο διαγωνισμό με θέμα το γαλάζιο φεγγάρι προστέθηκαν στην έκθεση διαστήματος του ESA Kids που βρίσκεται εδώ. http://www.esa.int/esaKIDSen/art.html Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους συμμετείχαν...και καλή τρύχη στο νέο διαγωνισμό του επόμενου μήνα, ο οποίος έχει θέμα τις εκτοξεύσεις πυραύλων!

Η Πρόσδεση σε τροχιά ανοίγει το δρόμο για κινεζικό διαστημικό σταθμό. Η επιτυχής πρόσδεση δύο μη επανδρωμένων κινεζικών σκαφών σε τροχιά ήταν το πρώτο βήμα για την κατασκευή του διαστημικού σταθμού που σχεδιάζει η Κίνα για τα τέλη της δεκαετίας. Τα ξημερώματα της Πέμπτης τοπική ώρα, η κάψουλα Σενζού 8, σχεδιασμένη για επανδρωμένες αποστολές, συνδέθηκε αυτόματα με την υπομονάδα Τιανγκόνγκ 1 που είχε εκτοξευτεί περίπου ένα μήνα νωρίτερα. «Πρόκειται για επιτυχία-ορόσημο που βάζει τα θεμέλια για μελλοντικές αποστολές» δήλωσε ο Γου Πινγκ, εκπρόσωπος του επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος. Ήταν πράγματι μια σημαντική επιτυχία για τις διαστημικές φιλοδοξίες της Κίνας, μετά τις επανειλημμένες αλλά ανεπιτυχείς απόπειρες να γίνει δεκτή στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Αυτό οφειλόταν κυρίως στις αντιδράσεις των ΗΠΑ, η οποία εξέφρασε ανησυχίες για τους δεσμούς του διαστημικού προγράμματος της Κίνας με το στρατό της χώρας. (Οταν η πολιτική ενθεν και ενθεν μπλοκάρει την επιστημονική πρόοδο.) Η Κίνα, που έγινε το 2003 μόλις η τρίτη χώρα του κόσμου που έστειλε ανθρώπους στο Διάστημα, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, σκοπεύει τώρα να πραγματοποιήσει δύο ανάλογες δοκιμές το 2012. Τουλάχιστον η μία θα είναι επανδρωμένη. Ελιγμός ακριβείας Τα δύο σκάφη συνδέθηκαν σε ύψος 340 χιλιομέτρων ενώ πετούσαν πάνω από κινεζικό έδαφος. Η πρόσδεση ήταν αυτόματη, παρακολουθούνταν όμως από το Κέντρο Ελέγχου Αεροδιαστημικών Πτήσεων στο Πεκίνο. Η κάψουλα Σενζού οκτώ προσέγγισε την υπομονάδα Τιανγκόνγκ 1 χρησιμοποιώντας ραντάρ και οπτικούς αισθητήρες για να εκτιμά διαρκώς τη μεταξύ τους απόσταση. Όταν ενώθηκαν οι δακτύλιοι σύνδεσης των δύο σκαφών, 12 άγκιστρα κλείδωσαν τη σύνδεση και μεταλλικές ακίδες που προεξείχαν από τα δύο σκάφη ενεργοποίησαν την ηλεκτρική τους σύνδεση. Τα δύο σκάφη θα παραμείνουν συνδεδεμένα για 12 ημέρες, οπότε θα αποσυνδεθούν και θα επιχειρήσουν νέα πρόσδεση. Δύο ημέρες αργότερα, το Σενζού 8 θα πέσει με αλεξίπτωτο στη στέπα της Εσωτερικής Μογγολίας, προκειμένου να ανακτηθεί ο πειραματικός εξοπλισμός που μετέφερε.To Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστήματος (DLR) συμμετείχε στην αποστολή με το Simbox, ένα κουτί πειραματισμού που μετέφερε σκουλήκια, ψάρια, φυτά και ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα. Η επιτυχία της δοκιμής επιτρέπει τώρα στην Κίνα να ελπίζει ότι θα εκτοξεύσει τα πρώτα τμήματα του διαστημικού σταθμού της πριν από το τέλος της δεκαετίας. Με τελική μάζα γύρω στους 60 τόνους, ο κινεζικός σταθμός θα είναι σημαντικά μικρότερος από τον ISS, ο οποίος έχει συνολική μάζα 400 τόνων και προγραμματίζεται να παραμείνει σε τροχιά τουλάχιστον μέχρι το 2028. Το επόμενο σημαντικό εγχείρημα για το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα θα είναι η εκτόξευση της πρώτης αποστολής στον Άρη. Το «Γινγκχούο» 1 προγραμματίζεται να αναχωρήσει την επόμενη εβδομάδα και να τεθεί αργότερα σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη. Σε βίντεο η πρόσδεση σε τρισδιάστατη απεικόνιση πραγματικού χρόνου όπως προβλήθηκε στο Κέντρο Ελέγχου Αεροδιαστημικών Πτήσεων στο Πεκίνο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231135960 Η λάμψη των πόλεων «ραντάρ» για εξωγήινους. Μια πρωτότυπη ιδέα στην προσπάθεια αναζήτησης εξωγήινου πολιτισμού έριξαν στο τραπέζι δύο αμερικανοί επιστήμονες. Υποστηρίζουν ότι η ερευνητική προσπάθεια θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αναζήτηση τεχνητού φωτός ανάλογου με αυτόν που υπάρχει τη νύκτα στην Γη. Ο εντοπισμός τεχνητού φωτός θα σημάνει αυτόματα την ύπαρξη ενός προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού. H ταυτότητα του φωτός Ο Άμπραχαμ Λεμπ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ο Έντουιν Τέρνερ του Πανεπιστημίου Πρίνστον προτείνουν την αναζήτηση τεχνητού φωτός. Υποστηρίζουν ότι το τεχνητό φως έχει μια συγκεκριμένη, μοναδική «ταυτότητα» και σε περίπτωση που την εντοπίσουμε στο Διάστημα αυτό θα σημαίνει αυτόματα ότι έχουμε ανακαλύψει την ύπαρξη ενός εξελιγμένου εξωγήινου πολιτισμού. Οι δύο επιστήμονες σημειώνουν ότι ο εντοπισμός εξωγήινων από τη λάμψη των πόλεων τους είναι μια μέθοδος που έχει περιορισμένες πιθανότητες επιτυχίας αλλά έχει σημαντικά χαμηλότερο κόστος από τις υπόλοιπες. Οι λάμπες του ΕΤ Η λάμψη από το τεχνητό φως αντανακλάται στο Διάστημα και, σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες, αν υπάρχει εξελιγμένος εξωγήινος πολιτισμός η αντανάκλαση του τεχνητού φωτός που αυτός παράγει είναι πιθανό να φθάνει μέχρι το ηλιακό μας σύστημα και πιο συγκεκριμένα στην ζώνη αστεροειδών Κούιπερ. Οι δύο επιστήμονες εκτιμούν ότι η παρατήρηση των σωμάτων της ζώνης Κούιπερ και ειδικότερα ο εντοπισμός μεταβολών στην λαμπρότητα τους είναι σε θέση να αποκαλύψει την ύπαρξη εξωγήινου πολιτισμού. «Πιστεύουμε ότι τα υπάρχοντα τηλεσκόπια και άλλες μέθοδοι παρατήρησης μπορούν να εντοπίσουν το τεχνητό φως που θα προέρχεται από μια μεγάλη πόλη που βρίσκεται σε άλλον πλανήτη» αναφέρουν στο σχετικό τους άρθρο στην επιθεώρηση «Astrobiology». Η Ρωσία θα βοηθά τους Αμερικανούς από το Διάστημα. Οι ρωσικές ειδικές υπηρεσίες είναι πρόθυμες να βοηθήσουν τους Αμερικανούς συναδέλφους τους στην καταπολέμηση της διακίνησης των ναρκωτικών από το Διάστημα. Με τη βοήθεια των ρωσικών δορυφόρων μπορεί να χαραχθεί ειδικός ψηφιακός χάρτης φυτειών ναρκωτικών ουσιών στο Αφγανιστάν,- δήλωσε σήμερα στους δημοσιογράφους ο Βίκτορ Ιβανόφ, επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας της Ρωσίας για τον έλεγχο της διακίνησης των ναρκωτικών. Η κατάσταση στο Αφγανιστάν μετά την αποστολή των δυτικών στρατευμάτων σ΄αυτή τη χώρα, όπως είπε, χειροτέρευσε. Η παραγωγή ναρκωτικών αυξήθηκε κατά 40 και πάνω φορές σαν αποτέλεσμα της ανθρωπιστικής καταστροφής και της τεράστιας ανεργίας σ’ αυτή τη χώρα.