Δροσος Γεωργιος

3I/ATLAS: κομήτης από έναν άλλο κόσμο. O αστροφωτογράφος Satoru Murata από το Νέο Μεξικό τράβηξε μια εντυπωσιακή φωτογραφία του διαστρικού κομήτη 3I/ATLAS χρησιμοποιώντας ένα τηλεσκόπιο 0,2 μέτρων, την Κυριακή (16 Νοεμβρίου) λίγο πριν την ανατολή του ηλίου. Στην εικόνα βλέπουμε τις πολλαπλές ουρές του κομήτη, μια υπενθύμιση της απόκοσμης φύσης του αντικειμένου. Στο υπόβαθρο φαίνεται και ένας μακρινός γαλαξίας. Πρόκειται για τον ραβδωτό σπειροειδή γαλαξία NGC 4691, που απέχει περίπου 70 εκατομμύρια έτη φωτός (≈ 6,6 × 1020 km) από τη Γη. Aντίθετα, ο κομήτης βρισκόταν πολύ κοντά στη Γη, απείχε από αυτή μόλις 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Και βέβαια, (ποιός άλλος;) ο Avi Loeb(*), συνεχίζει να αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα του 3Ι/ATLAS, αν και δεν επιμένει πλέον τόσο πολύ στα περί εξωγήινου διαστημοπλοίου. Χρησιμοποιώντας ένα γλαφυρό ύφος στο τελευταίο άρθρο του, γράφει μεταξύ άλλων: «Το θεμέλιο της επιστήμης βασίζεται στην ταπεινότητα για μάθηση, όχι στην αλαζονεία της εξειδίκευσης. Όταν οι ειδικοί στους κομήτες υποστήριξαν ότι ο 3I/ATLAS πρέπει να είναι ένας γνωστός κομήτης πλούσιος σε νερό, αμέσως μετά την ανακάλυψή του την 1η Ιουλίου 2025, συμπεριφέρθηκαν σαν συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που αντικατοπτρίζουν τα σύνολα δεδομένων της εκπαίδευσής τους. Επί δεκαετίες, το σύνολο δεδομένων που καθιέρωσε την εμπειρία στους κομήτες περιελάμβανε παγωμένα πετρώματα στο ηλιακό σύστημα. Το επιχείρημά μου είναι απλό. Η ανθρωπότητα εκτόξευσε τεχνολογικά αντικείμενα στο διάστημα και πρέπει να τα προσθέσουμε στο σύνολο δεδομένων εκπαίδευσης των ειδικών στους κομήτες όταν μελετάμε διαστρικά αντικείμενα. Στις 2 Ιανουαρίου 2025, το Minor Planet Center – υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης για την καταγραφή διαστημικών αντικειμένων, εντόπισε έναν «αστεροειδή κοντά στη Γη». Μια μέρα αργότερα, οι ερευνητές συνειδητοποίησαν ότι αυτός ο «αστεροειδής» ακολουθεί την τροχιά του αυτοκινήτου Tesla Roadster, που εκτοξεύτηκε στο διάστημα από την SpaceX το 2018. Αμέσως αφαίρεσαν το αντικείμενο από τον κατάλογο αστεροειδών τους, συνειδητοποιώντας ότι δεν ήταν βράχος αλλά μάλλον αυτοκίνητο. Ο Έλον Μασκ πιθανότατα δεν είναι ο πιο καταξιωμένος διαστημικός επιχειρηματίας στον Γαλαξία μας τα τελευταία 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Υπάρχουν περίπου εκατό δισεκατομμύρια άστρα σαν τον Ήλιο στον Γαλαξία μας, και περίπου το ένα δέκατο από αυτά φιλοξενούν έναν κατοικήσιμο πλανήτη στο μέγεθος της Γης. Αν ψάχνατε στα δισεκατομμύρια ηλιακά συστήματα ανάλογα Γης-Ήλιου, σίγουρα θα μπορούσατε να βρείτε πιο καταξιωμένους διαστημικούς επιχειρηματίες σε ορισμένους εξωπλανήτες. Τα περισσότερα άστρα είναι δισεκατομμύρια έτη μεγαλύτερα σε ηλικία από τον Ήλιο, και κατά την διάρκεια ενός δισεκατομμυρίου ετών το διαστημόπλοιό μας Voyager φτιαγμένο με την τεχνολογία της δεκαετίας του 1970, μπορεί να φτάσει στην άλλη πλευρά του Γαλαξιακού μας δίσκου. Αυτό δείχνει ότι υπήρχε άφθονος χρόνος για διαστρικά αντικείμενα, ενδεχομένως πιο προηγμένα από το Voyager ή το αυτοκίνητο Tesla Roadster, να φτάσουν στο Ηλιακό σύστημα από τον διαστρικό χώρο. Θα αναγνώριζαν οι ειδικοί των κομητών αυτούς τους επισκέπτες ως τεχνολογικά αντικείμενα αν το σύνολο δεδομένων της εκπαίδευσής τους περιλαμβάνει μόνο παγωμένους διαστημικούς βράχους; Δεν νομίζω….» Και συνεχίζει περιγράφοντας τις δώδεκα ανωμαλίες του 3I/ATLAS που εντόπισε (διαβάστε τις ΕΔΩ: Do the Anomalies of 3I/ATLAS Flag Alien Technology or an Unfamiliar Interstellar Iceberg?) που ναι μεν αναδεικνύουν τις πραγματικές ιδιαιτερότητες του διαστρικού αντικειμένου 3I/ATLAS, αλλά σίγουρα δεν πείθουν ότι πρόκειται για κάποιου είδους εξωγήινου τεχνουργήματος. πηγές: https://www.facebook.com/ – https://www.livescience.com/space/comets/from-another-world-3i-atlas-photobombs-a-galaxy-and-shows-off-its-multiple-tails-in-stunning-new-image (*) Υπενθυμίζεται ότι ο Avi Loeb έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο εξηγώντας γιατί το διαστρικό αντικείμενο 1I/Oumuamua ήταν εξωγήινο διαστημικό σκάφος ή ‘σκουπίδι’ εξωγήινης τεχνολογίας. https://physicsgg.me/2021/01/04/ένα-βιβλίο-σχετικά-με-το-διαστρικό-αντ/ Εκπληκτική νέα φωτογραφία του μυστηριώδους επισκέπτη του ηλιακού μας συστήματος. Η εικόνα αποτυπώνει τον διαστρικό κομήτη 3I/ATLAS, τις ουρές και τα φαινόμενα που συμβαίνουν σε αυτόν. Ο αστροφωτογράφος Σατόρου Μουράτα κατέγραψε μια εκπληκτική εικόνα του διαστρικού επισκέπτη 3I/ATLAS την ώρα που ο μυστηριώδης κομήτης εμφανίζεται να «εισβάλλει» ξαφνικά στο νυχτερινό ουρανό. Η εντυπωσιακή φωτογραφία η οποία εμφανίζει τις πολλαπλές ουρές του κομήτη αποτελεί υπενθύμιση της… εξωκοσμικής φύσης του διαστημικού βράχου χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δημιουργήθηκε από εξωγήινους όπως τονίζει ο Μουράτα.Ο φωτογράφος με έδρα το Νέο Μεξικό που έχει συμμετάσχει σε πολλά αστρονομικά ερευνητικά προγράμματα κατέγραψε τη νέα εικόνα χρησιμοποιώντας τηλεσκόπιο 0,2 μέτρων την Κυριακή 16 Νοεμβρίου λίγο πριν την ανατολή του Ήλιου. Η φωτογραφία δείχνει τη γνώριμη πράσινη λάμψη που προέρχεται από την κόμη του 3I/ATLAS, μαζί με τη μακριά ιοντική ουρά του και την επανεμφάνιση της κοντύτερης ουράς του, η οποία πιθανότατα προκαλείται από περίσσευμα σκόνης που απομακρύνεται από την επιφάνειά του. Τις τελευταίες εβδομάδες ο κομήτης φάνηκε να χάνει και τις δύο αυτές ουρές αν και αυτό ήταν οπτική ψευδαίσθηση λόγω της θέσης του σε σχέση με τη Γη.Η κόμη ενός κομήτη είναι η «ατμόσφαιρά» του, ένα νέφος αερίων και σκόνης που σχηματίζεται γύρω από τον πυρήνα όταν αυτός πλησιάζει τον Ήλιο. Η ηλιακή θερμότητα εξατμίζει τα αέρια και η ηλιακή ακτινοβολία απομακρύνει τα σωματίδια, δημιουργώντας την κόμη και τις ουρές, τα οποία είναι τα πιο ορατά μέρη ενός κομήτηΟι παρατηρητές με κοφτερό μάτι μπορούν επίσης να διακρίνουν αρκετές μικρότερες ριπές αερίου που εκτοξεύονται από την κόμη του κομήτη. Αυτές είναι αποτέλεσμα της «αεριοποίησης», η οποία συμβαίνει όταν η ηλιακή ακτινοβολία θερμαίνει τα παγωμένα εσωτερικά των κομητών προκαλώντας την έξοδο αερίων από ρωγμές στο παγωμένο τους κέλυφος. Αυτή η φυσική διαδικασία δίνει μια μικρή μη βαρυτική επιτάχυνση στον κομήτη και αποτέλεσε τη βάση μιας πρόσφατης φήμης που λανθασμένα ισχυριζόταν ότι ο 3I/ATLAS είχε εκραγεί. Ο επισκέπτης Ο σπάνιος διαστρικός επισκέπτης προερχόμενος έξω από το ηλιακό μας σύστημα που κινείται προς τον Ήλιο εντοπίστηκε την 1 Ιουλίου και έκτοτε η αστρονομική κοινότητα τον παρακολουθεί για να μάθει όσα περισσότερα μπορεί για αυτόν. Οι επιστήμονες έχουν συμφωνήσει ότι πρόκειται για έναν κομήτη και πρόσφατη ανάλυση δείχνει ότι έχει ηλικία σχεδόν διπλάσια από αυτή του ηλιακού μας συστήματος. Πρόκειται για τον αρχαιότερο κομήτη που έχει δει ανθρώπινο μάτι ή τουλάχιστον ο αρχαιότερος που γνωρίζουμε αν υποθέσουμε ότι εμφανίστηκε κάποτε στον ουράνιο θόλο κάποιος κομήτης με ακόμη μεγαλύτερη ηλικία χωρίς να μπορούν τότε οι άνθρωποι να τον μελετήσουν.Το ηλιακό μας σύστημα έχει ηλικία περίπου 4,5 δις. ετών και ο 3I/ATLAS έχει σύμφωνα με τη νέα ανάλυση ηλικία 7-7,5 δισ. έτη προερχόμενος πιθανότατα από μια περιοχή του γαλαξία μας η οποία δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα σχεδόν καθόλου. Ο 3I/ATLAS είναι μόλις το τρίτο επιβεβαιωμένο αντικείμενο που γνωρίζουμε να εισβάλει στο ηλιακό μας σύστημα από άλλες περιοχές του γαλαξία μας μετά τον ‘Oumuamua (2017) και τον κομήτη 2I/Borisov (2019). Ο διαστρικός κομήτης, που αρχικά ονομάστηκε C/2025 N1 (ATLAS), παρατηρήθηκε την 1η Ιουλίου από το τηλεσκόπιο ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) που χρηματοδοτείται από τη NASA στο Ρίο Χουρτάδο της Χιλής.«Όλοι οι μη διαστρικοί κομήτες, όπως ο κομήτης του Χάλεϊ, σχηματίστηκαν ταυτόχρονα με το ηλιακό μας σύστημα, επομένως έχουν ηλικία έως και 4,5 δισεκατομμυρίων ετών. Ωστόσο, οι διαστρικοί επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να είναι πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία, και από αυτούς που είναι γνωστοί μέχρι στιγμής, η στατιστική μας μέθοδος υποδηλώνει ότι ο 3I/ATLAS είναι πολύ πιθανό να είναι ο παλαιότερος κομήτης που έχουμε δει ποτέ» λέει ο Μάθιου Χόπκινς αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, μέλος της ερευνητικής ομάδας που έκανε την χρονολόγηση του κομήτη. Ο 3I/ATLAS φαίνεται ότι ήρθε στην περιοχή μας από ένα πυκνό δίσκο άστρων του γαλαξία μας στον οποίο βρίσκονται πανάρχαια άστρα. Η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι ο κομήτης αυτός θα έχει διαφορετική χημική σύσταση που τους κομήτες του ηλιακού μας συστήματος και πιθανώς να περιέχει υψηλές ποσότητες πάγου νερού.Καθώς ο 3I/ATLAS πλησιάζει τον Ήλιο θα θερμαίνεται. Οι παγωμένοι πάγοι θα μετατραπούν σε αέριο, μια διαδικασία που ονομάζεται εξάχνωση, το οποίο θα απελευθερώνεται από την επιφάνεια του κομήτη. Αυτή η έκλυση αερίων θα δώσει στον 3I/ATLAS μια την χαρακτηριστική φωτεινή ουρά και άλλα συνήθη διακριτικά χαρακτηριστικά των κομητών. Οι παρατηρήσεις έχουν ήδη δείξει ότι ο 3I/ATLAS έχει έντονη γεωλογική δραστηριότητα. Αυτές οι παρατηρήσεις φαίνεται επίσης να δείχνουν ότι ο 3I/ATLAS είναι μεγαλύτερος σε μέγεθος από τους προηγούμενους διαστρικούς εισβολείς 1I/’Oumuamua και 2I/Borisov. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2035718/ekpliktiki-nea-fotografia-toy-mystiriodi-episkepti-toy-iliakoy-mas-systimatos/

Η σχέση Αστροφυσικής και Τεχνητής Νοημοσύνης. Αν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ή ο Στίβεν Χόκινγκ είχαν στη διάθεσή τους εξελιγμένη Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) την εποχή που προσπαθούσαν να αποδείξουν τις θεωρίες τους, πιθανώς θα έφταναν ταχύτερα πιο κοντά στις αποδείξεις, που ακόμη και σήμερα φυσικοί και αστροφυσικοί αναζητούν, για να αποκωδικοποιήσουν τα μυστήρια του Σύμπαντος. Την εκτίμηση αυτή διατυπώνει, ο αστροφυσικός Νίκος Στεργιούλας, καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και διευθυντής του Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής και του Εργαστηρίου Αστρονομίας, σε συνέντευξή του στην Αλεξάνδρα Γούτα στο έκτο επεισόδιο του vidcast της Voria.gr, «Ηomo sAIence»: 00:00–02:33 Eισαγωγή 02:34–04:20 Τι θα συνέβαινε αν ο Αϊνστάιν και ο Χόκινγκ είχαν στη διάθεσή τους εξελιγμένη ΤΝ; 04:21–07:14 Μπορεί η ΤΝ να ανατρέψει κάποτε κυρίαρχες θεωρίες της Φυσικής και της Αστροφυσικής; 07:15–12:11 Η παγκόσμια πρωτιά του ΑΠΘ και ο ήχος του Σύμπαντος 12:12–14:38 Γιατί είναι σημαντική για τον μέσο άνθρωπο η έρευνα για τις μαύρες τρύπες; 14:39–19:20 Η προοπτική της αστρονομίας βαρυτικών κυμάτων στην Ελλάδα και το τηλεσκόπιο του Αϊνστάιν 19:21–23:35 Μπορεί η ΤΝ να «καθαρίσει» τα διαστημικά σκουπίδια; 23:36–26:46 Τι πρέπει να γνωρίζουν όσοι θέλουν να συνδυάσουν την Αστροφυσική με την ΤΝ;«Πραγματικά πιστεύω ότι εάν την εποχή που ο Αϊνστάιν έψαχνε για τη θεωρία της σχετικότητας είχε στη διάθεσή του την ΤΝ ως βοηθό, ώστε να επιταχύνει τους υπολογισμούς του, τη διατύπωση και τον έλεγχο ιδεών, πιθανόν θα είχε κάνει πολύ μεγαλύτερη πρόοδο και θα είχε φτάσει πιο κοντά εκεί που όλοι προσπαθούμε να φτάσουμε ακόμη και σήμερα» σημειώνει ο κ. Στεργιούλας, υπενθυμίζοντας ότι είχε πάρει αρκετά χρόνια στον Αϊνστάιν για να κάνει το πρώτο βήμα, να διατυπώσει την ειδική θεωρία της σχετικότητας και έπειτα χρειάστηκε άλλη μια δεκαετία, για να καταλήξει στη γενική θεωρία. «Κι από τότε μέχρι το τέλος της ζωής του, δηλαδή από το 1915 και για άλλες τέσσερις δεκαετίες, προσπαθούσε να ενοποιήσει όλες τις δυνάμεις της φύσης, χωρίς να καταφέρει στο τέλος ό,τι ούτε σήμερα έχει καταφέρει κανείς. Η ΤΝ πιθανώς θα τον βοηθούσε να επιταχύνει σημαντικά. Και αυτό ισχύει φυσικά και για τον Χόκινγκ, για ό,τι προσπαθούσε ν’ ανακαλύψει σε σχέση με τις μαύρες τρύπες» εκτιμά. Είναι γεγονός πως η ΤΝ κοιτάζει εδώ και χρόνια προς τ’ αστέρια και η σχέση της με την Αστροφυσική γίνεται πιο στενή. Πρόσφατα μάλιστα, η ερευνητική Ομάδα Βαρυτικών Κυμάτων του ΑΠΘ, με επικεφαλής τον κ. Στεργιούλα, κατέκτησε παγκόσμια πρωτιά, ανακαλύπτοντας -μέσω αλγορίθμου ΤΝ, που αναπτύχθηκε εξολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη- οκτώ νέα βαρυτικά κύματα, που προέρχονται από συγκρούσεις μαύρων τρυπών. Ενώνοντας κουκίδες Μπορεί η ΤΝ να «ενώσει κουκίδες» με τρόπο που οι άνθρωποι δυσκολεύονται ή κι αδυνατούν να συλλάβουν, ανατρέποντας έτσι ακόμη και κυρίαρχες θεωρίες της Φυσικής ή της Αστροφυσικής για τη δημιουργία του Σύμπαντος, τις μαύρες τρύπες ή τη σκοτεινή ύλη; «Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν ισχυρά πειραματικά δεδομένα, που δεν πιστεύουμε ότι μπορούν ν’ ανατραπούν. Αλλά υπάρχουν και πολλές αβεβαιότητες και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει περιθώριο να βρούμε μια καλύτερη θεωρία από αυτήν που έχουμε σήμερα. Αυτό συμβαίνει για παράδειγμα στην Κοσμολογία. Μπορεί να λέμε ότι η επικρατούσα θεωρία για τη δημιουργία του Σύμπαντος σήμερα και το πώς αυτό εξελίχθηκε κατόπιν να είναι αυτή του Big Bang, υπάρχουν όμως κι άλλες θεωρίες (…) Ποια είναι σωστή; Αυτό μόνο η παρατήρηση θα μπορέσει να μας το πει κάποτε, όταν συλλέξουμε πιο πολλά δεδομένα. Άρα η ΤΝ αυτό στο οποίο θα μπορέσει να μας βοηθήσει είναι να συνδυάσουμε τις παρατηρήσεις με τα δεδομένα και με τη θεωρία, για να μπορέσουμε ίσως να ξεχωρίσουμε ποια από τις πολλές εναλλακτικές θεωρίες είναι τελικά η καλύτερη» εξηγεί ο καθηγητής. Τεχνητή Νοημοσύνη, διαστημικά απορρίμματα και το φαινόμενο της χιονοστιβάδας Στο Διάστημα αυτήν τη στιγμή υπάρχουν σε τροχιά περίπου 30.000 καταλογογραφημένα αντικείμενα άνω των 10 εκατοστών, που ουσιαστικά αποτελούν ανθρωπογενή διαστημικά σκουπίδια. Μάλιστα, ο πληθυσμός τους μπορεί ν’ αυξηθεί εκθετικά κάποια στιγμή, αν χτυπήσουν έναν μεγάλο δορυφόρο για παράδειγμα, δημιουργώντας έτσι ακόμη περισσότερα απορρίμματα, που με τη σειρά τους μπορεί να προσκρούσουν αλλού κ.ο.κ. Μπορεί να βοηθήσει η ΤΝ ν’ αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα;«(…) Tα διαστημικά απορρίμματα πρέπει να τα έχουμε υπό στενή παρακολούθηση με τηλεσκόπια (…) Κι όσο πιο πολλοί οι δορυφόροι τόσο περισσότερη δουλειά για τους αστρονόμους. Γίνονται βάρδιες κάθε βράδυ από υποψήφιους/ες διδάκτορες, με την αρμοδιότητα και την ευθύνη να παρακολουθούν συγκεκριμένους δορυφόρους, διότι υπάρχει ο φόβος ότι κάποια στιγμή μπορεί να γίνει κάποια σύγκρουση ή έκρηξη εκεί πάνω» επισημαίνει ο κ. Στεργιούλας.Εκρήξεις δορυφόρων στο Διάστημα, λέει, έχουν συμβεί στο παρελθόν και έχουν διασκορπιστεί θραύσματα, κάποια από τα οποία θα μπορούσαν να χτυπήσουν δεύτερο δορυφόρο και τα κομμάτια εκείνου κάποιον τρίτο κι ούτω καθεξής, δημιουργώντας φαινόμενο χιονοστιβάδας. «Αν συμβεί αυτό και γενικευθεί, υπάρχει κίνδυνος να σταματήσει εντελώς η διαστημική εξερεύνηση, διότι όλοι οι δορυφόροι σε χαμηλή τροχιά γύρω από Γη θα αχρηστευτούν. Τεράστιος θα είναι ο κίνδυνος για νέες διαστημικές αποστολές με αστροναύτες, γιατί ανά πάσα στιγμή θα υπάρχει σημαντική πιθανότητα να χτυπηθούν» περιγράφει και προσθέτει ότι ενδεχόμενη τέτοια εξέλιξη δεν σημαίνει απλά ότι η διαστημική εξερεύνηση θα πήγαινε πάρα πολύ πίσω, αλλά κι ότι θα υπήρχαν σοβαρότατα προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες, τα συστήματα GPS, τις τράπεζες, τη μεταφορά χρημάτων και σε πολλά ακόμη πεδία. Πώς μπορεί λοιπόν να βοηθήσει η ΤΝ, ώστε να αποφευχθούν τέτοια σενάρια; «Σήμερα έχουν καταγραφεί δεκάδες χιλιάδες διαστημικά απορρίμματα και παρακολουθείται πολύ μεγάλος αριθμός αυτών -εκεί είναι που μπορεί να βοηθήσει η ΤΝ: να εκπαιδευτεί ν’ αναγνωρίζει εγκαίρως τον κίνδυνο και να δίνει αξιόπιστα alert για τέτοια συμβάντα, όχι ψευδείς συναγερμούς» επισημαίνει. Η βασική συμβουλή προς όποιον θέλει να συνδυάσει Αστροφυσική και ΤΝ Ποια θα ήταν η βασική συμβουλή του προς όποιον/α θέλει να συνδυάσει Αστροφυσική και ΤΝ; «Θα πρότεινα να ξεκινήσει από τη Φυσική. Η φυσική είναι θεμελιώδης θεωρία. Το είδαμε και πρόσφατα στην απονομή του βραβείου Νόμπελ Φυσικής για τα τεχνητά νευρωνικά δίκτυα -όλα αυτά συνδέονται. Διότι η θεωρία πίσω από τα βασικά τεχνητά νευρωνικά δίκτυα (…) χρησιμοποιεί έννοιες της Στατιστικής Φυσικής. Σκεφτείτε επίσης τα ρομπότ που θα μπορούν να λειτουργούν εντελώς αυτόνομα με ΤΝ. Θα χρειαστεί να αλληλεπιδράσουν με τον φυσικό κόσμο, να γνωρίζουν πώς θα πρέπει να αντιδράσουν μπροστά σε ένα εμπόδιο, ανάλογα με το είδος και το υλικό του εμποδίου. Όλα αυτά είναι Φυσική και (…) ένας/μια φυσικός θα μπορέσει εύκολα να αντιληφθεί πώς να τα εφαρμόσει» εξηγεί ο κ. Στεργιούλας.Προτείνει λοιπόν ένα πρώτο πτυχίο στη Φυσική και υπενθυμίζει πως το αντίστοιχο Τμήμα του ΑΠΘ προσφέρει επτά διαφορετικά μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, σε πάρα πολλούς κλάδους και στην Υπολογιστική Φυσική, όπου έχει πλέον εισαχθεί και το μάθημα για την Τεχνητή Νοημοσύνη. «Μετά το πρώτο πτυχίο μπορεί κάποιος/α να εξειδικευτεί σε ό, τι θέλει, αλλά το πρώτο πτυχίο προτείνω να είναι της Φυσικής» επισημαίνει. Με τον Νίκο Στεργιούλα συζητήσαμε ακόμη για τη -στηριγμένη στην ΤΝ- παγκόσμια πρωτιά της Ομάδας Βαρυτικών Κυμάτων (δημοσιευμένη ως A. Koloniari et al. 2025), την προοπτική της Ελλάδας σε αυτό το πεδίο (με υποστήριξη από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας – ΕΛΙΔΕΚ και από την Ευρωπαϊκή Ένωση – PICO Project), γιατί τα βαρυτικά κύματα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ο ήχος του Σύμπαντος, αλλά και γιατί είναι σημαντική για τον μέσο άνθρωπο η έρευνα για τις μαύρες τρύπες. πηγή: https://www.voria.gr

Έρευνες της Δευτέρας: Τρόποι προστασίας των ματιών και των πνευμόνων στο διάστημα. Η Αποστολή 73 ξεκίνησε την εβδομάδα εξερευνώντας πώς να αποτρέψουμε τα προβλήματα όρασης που προκαλούνται από το διάστημα και τι συμβαίνει στο αναπνευστικό σύστημα σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού εργάστηκαν επίσης στην έρευνα καύσης και στον εξοπλισμό παρατήρησης της Γης, στην οργάνωση του αποθέματος τροφίμων και φορτίου, καθώς και σε συστήματα υποστήριξης ζωής.Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Mike Fincke και Jonny Kim, πέρασαν την ημέρα τους μελετώντας τρόπους για να τραβήξουν τα σωματικά υγρά πίσω προς τα πόδια, παρόμοια με τη βαρύτητα της Γης. Στο διάστημα, οι μετατοπίσεις των υγρών προς τα πάνω μπορούν να οδηγήσουν σε προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων αλλαγών στη δομή των ματιών και την όραση ενός αστροναύτη. Το δίδυμο δοκίμασε μια περιχειρίδα μηρού που μπορεί να τραβήξει υγρά προς το κάτω μέρος του σώματος και να τα διατηρήσει εκεί, μειώνοντας την πίεση στον εγκέφαλο και τα μάτια. Ο Fincke ηγήθηκε της έρευνας τη Δευτέρα, μετρώντας την αρτηριακή πίεση του Kim και σαρώνοντας τις φλέβες του με τη συσκευή Ultrasound 2, ενώ φορούσε τη περιχειρίδα μηρού. Στη συνέχεια, ο Kim εξέτασε τον εξοπλισμό ιατρικής απεικόνισης για μια οφθαλμολογική εξέταση, καθώς οι γιατροί στο έδαφος παρακολουθούσαν σε πραγματικό χρόνο. Τα αποτελέσματα μπορεί να παρέχουν απλά εργαλεία και λιγότερο επεμβατικά αντίμετρα για την προστασία των μελλοντικών πληρωμάτων που ταξιδεύουν στη Σελήνη, τον Άρη και πέρα από αυτήν.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, φόρεσαν αισθητήρες και κλιπ μύτης τη Δευτέρα και εξέπνευσαν δυνατά για ένα ανθρώπινο ερευνητικό πείραμα, με στόχο να κατανοήσουν πώς η ζωή στο διάστημα επηρεάζει την αναπνευστική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένου του όγκου των πνευμόνων και του ρυθμού ροής του αέρα. Στη συνέχεια, ο Ριζίκοφ ξεκίνησε μια 24ωρη συνεδρία παρακολούθησης της αρτηριακής πίεσης και συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο για να καταγράψει τις αλληλεπιδράσεις του με διεθνή πληρώματα και ελεγκτές αποστολών. Ο Ζουμπρίτσκι μετέφερε νερό από το διαστημόπλοιο μεταφοράς Progress 92 σε δεξαμενές του σταθμού και στη συνέχεια συμπλήρωσε το ίδιο ερωτηματολόγιο διεθνών αλληλεπιδράσεων με τον Ριζίκοφ.Οι μηχανικοί πτήσης Zena Cardman της NASA και Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) ξεκίνησαν την ημέρα τους αναδιοργανώνοντας το φορτίο μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo , δημιουργώντας περισσότερο χώρο αποθήκευσης. Στη συνέχεια, ο Cardman συνέλεξε συσκευασίες τροφίμων από το εσωτερικό της Μόνιμης Πολυχρηστικής Μονάδας και τις τοποθέτησε μέσα στην μονάδα Unity, όπου βρίσκεται η κουζίνα ή το μαγειρείο του σταθμού. Ο Yui επισκέφθηκε τη Γη και μίλησε με Ιάπωνες μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου για να συζητήσουν θέματα επιστήμης και μηχανικής. Τέλος, αντικατέστησε μια κάμερα μέσα στην Πειραματική Μονάδα Καύσης Στερεών της Kibo, η οποία μελετά πώς καίγονται τα υλικά σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας για να βελτιώσει την πυρασφάλεια σε διαστημόπλοια .Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, ξεκίνησε τη βάρδιά του στη συντήρηση της υποστήριξης ζωής, αντικαθιστώντας το σύστημα απομάκρυνσης διοξειδίου του άνθρακα Vozdukh που βρίσκεται μέσα στη μονάδα εξυπηρέτησης Zvezda . Κατά το δεύτερο μισό της βάρδιάς του, ο Πλατόνοφ εργάστηκε σε μεταφορές νερού και εγκατέστησε μια εξειδικευμένη κάμερα για να φωτογραφίζει τα ορόσημα της Γης σε μια μεγάλη ποικιλία μηκών κύματος. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . Τέσσερις μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73 ποζάρουν για ένα παιχνιδιάρικο πορτρέτο μέσα από ένα κυκλικό άνοιγμα σε ένα θερμικό κάλυμμα καταπακτής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Δεξιόστροφα από αριστερά, η αστροναύτης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui και οι αστροναύτες της NASA Jonny Kim, Zena Cardman και Mike Fincke.

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4709-4715: Γεωτρήσεις Υψηλών και Χαμηλών Υψών στη Μονάδα Boxwork. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 7 Νοεμβρίου 2025 Βρισκόμαστε στην πιο εντατική φάση της έρευνας για τις δομές boxwork — την εκστρατεία γεωτρήσεων. Η ομάδα της εκστρατείας boxwork ζήτησε ένα ζευγάρι τρυπημένων στόχων — έναν σε μια κοιλότητα (το τοπογραφικό χαμηλό) και έναν σε μια παρακείμενη κορυφογραμμή, που περιβάλλει την κοιλότητα.Όπως σημειώσαμε σε προηγούμενο ιστολόγιο , η εύρεση ενός στόχου διάτρησης στις κοιλότητες αποδείχθηκε δύσκολη, καθώς τα δάπεδα των κοιλοτήτων συχνά καλύπτονται από άμμο και βότσαλα, με εκτεθειμένο ελάχιστο βραχώδες υπόστρωμα. Αλλά τις τελευταίες δύο εβδομάδες, τρυπήσαμε με επιτυχία τον στόχο βραχώδους υποστρώματος "Valle de la Luna" σε μια μεγάλη κοιλότητα που ονομάζεται "Monte Grande". Ολοκληρώσαμε την επίσκεψή μας στη Valle de la Luna τη Δευτέρα και κινηθήκαμε γρήγορα προς την κορυφογραμμή για να βρούμε τον δεύτερο στόχο μας, περίπου 10 μέτρα μακριά (περίπου 33 πόδια).Θέλαμε να ονομάσουμε τους στόχους μας ώστε να αντικατοπτρίζουν τη διαφορά στην τοποθεσία — από το τοπογραφικό χαμηλό έως το (σχετικά μιλώντας) υψηλότερο σημείο στην κοντινή κορυφογραμμή. Ο κοίλος στόχος μας, Valle de la Luna, πήρε το όνομά του από μια περιοχή κοιλάδων στην έρημο Atacama, στη Χιλή. Αυτή η περιοχή είναι μια από τις πιο ξηρές στη Γη, με ένα μοναδικό περιβάλλον και ένα απίστευτο σμιλεμένο τοπίο με γεωλογικούς σχηματισμούς που δεν θα φαίνονταν παράταιροι στον κρατήρα Gale.Παρόλο που υπάρχει υψομετρική διαφορά μόλις 2 μέτρων (περίπου 6½ πόδια) μεταξύ του κοίλου δαπέδου και της κορυφής της κορυφογραμμής, αποφασίσαμε να ονομάσουμε τον στόχο μας στην κορυφογραμμή « Νεβάντο Σαχάμα », το οποίο είναι ένα σβησμένο ηφαίστειο και η υψηλότερη κορυφή στη Βολιβία. Ή μεγάλη προσπάθεια ή επιστροφή!Το σχέδιο της Τετάρτης επικεντρώθηκε στις δραστηριότητες «Drill Sol Zero». Χρησιμοποιούμε αυτήν την ημέρα για να προσδιορίσουμε τη θέση μας για γεώτρηση με μια μικρή κίνηση (αναφερόμαστε σε αυτό το είδος κίνησης τοποθέτησης ως «εξόγκωμα», καθώς συνήθως είναι λιγότερο από μερικά μέτρα, που είναι λιγότερο από 6 πόδια) προς τον πιο κατάλληλο πιθανό στόχο γεώτρησης. Την Τετάρτη, προχωρήσαμε ελάχιστα στον χώρο εργασίας και σήμερα το πρωί (Παρασκευή) ο καλύτερος πιθανός στόχος για γεώτρηση βρισκόταν στην ιδανική τοποθεσία. Σήμερα πραγματοποιούμε τις δραστηριότητες Drill Sol 1, οι οποίες επικεντρώνονται στην ταξινόμηση του βραχώδους ογκόλιθου Nevado Sajama για γεώτρηση (το κέντρο αυτής της εικόνας Mastcam · το κάτω ογκόλιθο σε αυτήν την εικόνα Navcam ). Οι Rover Planners (RPs) θα ελέγξουν τη συνοχή του βράχου, για να αξιολογήσουν πώς θα αντέξει υπό την πίεση της γεώτρησης. Τα APXS και ChemCam θα αναλύσουν το βουρτσισμένο βραχώδες υπόστρωμα στην προβλεπόμενη περιοχή γεώτρησης. Μπορούμε να το συγκρίνουμε αυτό με στόχους από τον πολύ κοντινό χώρο εργασίας Wednesday (" Volcan Isluga " για το APXS και "Luna Muerte" για το ChemCam), ώστε να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε πόσο ομοιογενής ή ετερογενής είναι αυτή η περιοχή. Το MAHLI θα απεικονίσει και εδώ το βραχώδες υπόστρωμα και θα το συγκρίνει ξανά με στόχους από τον χώρο εργασίας Wednesday (το Volcan Isluga και τον στόχο " Sipe Sipe", που είναι μόνο για το MAHLI και ήταν μια περιοχή φρεσκοσπασμένου βράχου, σπασμένου καθώς οδηγούσαμε από πάνω του).Η εκστρατεία ασκήσεων για την περιοχή των boxwork έχει προγραμματιστεί για δύο χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, η ομάδα εστίασης της εκστρατείας boxwork (συμπεριλαμβανομένου και εμού) είχε τακτικές συναντήσεις, παρουσιάσεις και συνεδρίες ανταλλαγής ιδεών. Είναι τόσο ικανοποιητικό που βρίσκομαι επιτέλους εδώ, στη μέση αυτής της ενεργής εκστρατείας ασκήσεων. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4709-4715-drilling-high-and-low-in-the-boxwork-unit/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα του χώρου εργασίας του γεωτρύπανου "Nevado Sajama", ο οποίος βρίσκεται στο κομμάτι του πιο συνεκτικού βραχώδους υποστρώματος της κορυφογραμμής μπροστά από την κοιλότητα, προς τη δεξιά πλευρά της εικόνας. Το Curiosity χρησιμοποίησε την αριστερή κάμερα πλοήγησης στις 4 Νοεμβρίου 2025 - 4709η ηλιακή ώρα, ή 4.709η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 15:10:44 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4716-4722: Επιτυχής γεώτρηση στο Nevado Sajama. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 14 Νοεμβρίου 2025 Από την τοποθεσία του Curiosity στην κορυφή της κορυφογραμμής, ανάμεσα στη μονάδα boxwork, το αποκορύφωμα της εβδομάδας ήταν η επιτυχημένη γεώτρηση του στόχου "Nevado Sajama". Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τα APXS, ChemCam και MAHLI από τον χώρο εργασίας του ρόβερ και την άμεση γειτνίαση με αυτόν έδωσαν στην ομάδα την αυτοπεποίθηση να προχωρήσει με τη δειγματοληψία. Τα δεδομένα APXS και ChemCam από δύο στόχους που καθαρίστηκαν από το DRT - Nevado Sajama (πριν από τη γεώτρηση) και "Tesoro del Pangal" - έδειξαν ότι η χημική σύσταση του χώρου εργασίας ήταν παρόμοια με τους πολλούς στόχους στην κορυφή της κορυφογραμμής που αναλύθηκαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της μονάδας boxwork. Η απεικόνιση MAHLI αποκάλυψε την παρουσία λεπτών φλεβών και στους δύο στόχους και επιβεβαίωσε επίσης τη δομική αρτιότητα του στόχου γεώτρησης, αφού οι μηχανικοί του ρόβερ δοκίμασαν την αντοχή του Nevado Sajama πιέζοντάς τον με την άκρη του τρυπανιού. Οι τύποι φλεβών που παρατηρήθηκαν από το MAHLI διερευνήθηκαν από το ChemCam σε σπασμένα εδάφη υποβάθρου που εξέθεσαν τόσο φωτεινά λευκά όσο και γκρι υλικά. Αυτοί οι στόχοι, «Arenas Blancas», «Camarones» και «Exaltación», θα δώσουν περισσότερες πληροφορίες για τα ρευστά που διείσδυσαν τις κορυφογραμμές τύπου boxwork, συμβάλλοντας ίσως στην αντοχή τους στη διάβρωση. Η DAN συνέλεξε δεδομένα για μεγάλα τμήματα σε όλα τα ηλιακά πεδία στα οποία έλαβαν χώρα όλες αυτές οι δραστηριότητες, αποκτώντας δεδομένα για την περιεκτικότητα της κορυφογραμμής σε υδρογόνο (και, με παρέκταση, σε νερό). Η Mastcam ξεκίνησε και θα συνεχίσει να κατασκευάζει ένα μεγάλο μωσαϊκό της τοποθεσίας μας, το οποίο θα περιλαμβάνει τόσο το Nevado Sajama όσο και τον στόχο γεώτρησης «Valle de la Luna» μέσα σε μια παρακείμενη Το ωφέλιμο φορτίο του ρόβερ δεν επικεντρώθηκε μόνο στη μελέτη της κορυφογραμμής και του στόχου γεώτρησης, αλλά πρόσθεσε επίσης στο συστηματικό σύνολο περιβαλλοντικών δεδομένων που έχει δημιουργήσει το Curiosity τα τελευταία 13 χρόνια. Τα REMS και RAD κατέγραφαν τακτικά τον καιρό του Άρη και τον διαστημικό καιρό, αντίστοιχα, καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας. Τα Mastcam και Navcam μέτρησαν το φορτίο σκόνης στην ατμόσφαιρα και αναζήτησαν σύννεφα και «dust devils», ενώ τα ChemCam και APXS μετρούσαν εκ περιτροπής διαφορετικά χημικά συστατικά στην ατμόσφαιρα. Η ίδια η δραστηριότητα γεώτρησης ολοκληρώθηκε την 4718η Ηλιακή Οδό. Αυτό το Σαββατοκύριακο, τα πρώτα τμήματα του υλικού που εξορύχθηκε θα παραδοθούν και θα αναλυθούν από την CheMin. Όλη η ομάδα περιμένει με ανυπομονησία τα αποτελέσματα της CheMin, προκειμένου να τα συγκρίνει με την ορυκτολογία της Valle de la Luna που προέρχεται από το κοιλότητα από κάτω μας. Ελπίζουμε ότι η σύγκρισή τους θα μας δώσει νέες γνώσεις για το πώς δημιουργήθηκε η μονάδα κυβισμού. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4716-4722-drilling-success-at-nevado-sajama/

Τηλεσκόπια της NASA Δείτε τον Σπειροειδή Γαλαξία. Ο NGC 1068, ένας σχετικά κοντινός σπειροειδής γαλαξίας, εμφανίζεται σε αυτήν την εικόνα που δημοσιεύτηκε στις 23 Ιουλίου 2025. Ο γαλαξίας περιέχει μια μαύρη τρύπα στο κέντρο του, η οποία έχει διπλάσια μάζα από αυτήν του Γαλαξία μας. Τα δεδομένα του Παρατηρητηρίου ακτίνων Χ Chandra της NASA δείχνουν ότι ένας άνεμος εκατομμυρίου μιλίων ανά ώρα προέρχεται από τη μαύρη τρύπα του NGC 1068 και φωτίζει το κέντρο του γαλαξία με ακτίνες Χ. Η εικόνα περιέχει ακτίνες Χ από το Chandra (μπλε), ραδιοφωνικά δεδομένα από το Karl G. Jansky Very Large Array του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ (ροζ) και οπτικά δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA (κίτρινο, γκρι και χρυσό). https://www.nasa.gov/image-article/nasa-telescopes-view-spiral-galaxy/

Η NASA θα μοιραστεί εικόνες του κομήτη 3I/ATLAS από διαστημόπλοια και τηλεσκόπια. Η NASA θα διοργανώσει μια ζωντανή εκδήλωση στις 3 μ.μ. EST, την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου, για να μοιραστεί εικόνες του διαστρικού κομήτη 3I/ATLAS που συλλέχθηκαν από διάφορες αποστολές του οργανισμού. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ.Ο κομήτης 3I/ATLAS, που ανακαλύφθηκε από το χρηματοδοτούμενο από τη NASA αστεροσκοπείο ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) την 1η Ιουλίου, είναι μόλις το τρίτο αντικείμενο που έχει αναγνωριστεί ποτέ ότι εισέρχεται στο ηλιακό μας σύστημα από αλλού στον γαλαξία. Ενώ δεν αποτελεί απειλή για τη Γη και δεν θα πλησιάσει τη Γη σε απόσταση μεγαλύτερη των 170 εκατομμυρίων μιλίων, ο κομήτης πέταξε σε απόσταση 19 εκατομμυρίων μιλίων από τον Άρη στις αρχές Οκτωβρίου.Η εκδήλωση θα μεταδοθεί στο NASA+ , στην εφαρμογή NASA, στον ιστότοπο και το κανάλι YouTube του οργανισμού, καθώς και στο Amazon Prime. Οι συμμετέχοντες στην ενημέρωση περιλαμβάνουν: Αναπληρωτής Διαχειριστής της NASA Amit Kshatriya Νίκι Φοξ, αναπληρώτρια διοικητική υπάλληλος, Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών Σον Ντόμαγκαλ-Γκόλντμαν, αναπληρωτής διευθυντής, Τμήμα Αστροφυσικής Τομ Στάτλερ, επικεφαλής επιστήμονας για μικρά σώματα του ηλιακού συστήματος Για να συμμετάσχουν εικονικά στην εκδήλωση NASA Live, τα μέλη των μέσων ενημέρωσης πρέπει να στείλουν το πλήρες όνομά τους, την ταυτότητά τους, τη διεύθυνση email και τον αριθμό τηλεφώνου τους το αργότερο δύο ώρες πριν από την έναρξη της εκδήλωσης στην Molly Wasser στη διεύθυνση: molly.l.wasser@nasa.gov . Το κοινό μπορεί επίσης να υποβάλει ερωτήσεις, οι οποίες μπορούν να απαντηθούν σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια της μετάδοσης, χρησιμοποιώντας το #AskNASA στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.Τα περιουσιακά στοιχεία στις επιστημονικές αποστολές της NASA δίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες τη μοναδική δυνατότητα να παρατηρούν τον 3I/ATLAS σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια που διέρχεται από την ουράνια γειτονιά μας και να μελετούν - με συμπληρωματικά επιστημονικά όργανα και από διαφορετικές κατευθύνσεις - πώς συμπεριφέρεται ο κομήτης. Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνουν τόσο διαστημόπλοια σε όλο το ηλιακό σύστημα, όσο και επίγεια αστεροσκοπεία. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το 3I/ATLAS, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://go.nasa.gov/3I-ATLAS Το Hubble κατέγραψε αυτήν την εικόνα του διαστρικού κομήτη 3I/ATLAS στις 21 Ιουλίου 2025, όταν ο κομήτης βρισκόταν 277 εκατομμύρια μίλια από τη Γη. Το Hubble δείχνει ότι ο κομήτης έχει ένα κουκούλι σκόνης σε σχήμα δακρύου που προέρχεται από τον στερεό, παγωμένο πυρήνα του.

Η NASA και η βιομηχανία συνδυάζουν δεδομένα με τεχνητή νοημοσύνη. Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους για τις εταιρείες στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης είναι η ανάπτυξη «πρακτορικών» ή αυτόνομων συστημάτων. Αυτοί οι μεταφορικοί πράκτορες μπορούν να εκτελούν εργασίες χωρίς την καθοδήγηση ανθρώπινου χεριού. Αυτό συμβαδίζει με τους στόχους της αναδυόμενης βιομηχανίας αστικής αεροπορικής κινητικότητας, η οποία ελπίζει να φέρει αυτόνομα ιπτάμενα οχήματα σε πόλεις σε όλο τον κόσμο. Μια εταιρεία ξεκίνησε με προβάδισμα και στα δύο με κάποια βοήθεια από τη NASA.Η Autonomy Association International Inc. (AAI) είναι ένας οργανισμός δημοσίου συμφέροντος με έδρα το Mountain View της Καλιφόρνια, κοντά στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA στη Silicon Valley. Το 2022, η AAI υπέγραψε μια Συμφωνία Διαστημικού Νόμου με την Ames για την υποστήριξη του έργου Data and Reasoning Fabric του οργανισμού, το οποίο στόχευε στην υποστήριξη της μεταφοράς ανθρώπων και φορτίου σε περιοχές που προηγουμένως δεν εξυπηρετούνταν ή δεν εξυπηρετούνταν επαρκώς από την αεροπορία, και στην παροχή αξιόπιστων, ακριβών και ενημερωμένων δεδομένων για τη λήψη αεροναυτικών αποφάσεων. «Η έμπνευση για να αξιοποιήσουμε το data fabric για την επίλυση ορισμένων πολυπλοκοτήτων προήλθε από τη συνεργασία μας με τη NASA», δήλωσε ο συνιδρυτής της AAI και κύριος ερευνητής του έργου, Greg Deeds. «Η εργασία σε αυτό το έργο ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Η συνεργασία με μηχανικούς και ηγέτες της NASA μας έδωσε εμπειρία που θα μεταφέρουμε σε όλα τα προϊόντα μας». Ο Γκρεγκ Ντιντς κοιτάζει έξω από το παράθυρο ενός ελικοπτέρου που πετάει πάνω από την Αριζόνα κατά τη διάρκεια δοκιμής της τεχνολογίας data fabric της Autonomy Association International σε συνεργασία με τη NASA. Μέσω πολλαπλών αξιολογήσεων πάνω από το Φοίνιξ, οι δοκιμές απέδειξαν τις δυνατότητες της πλατφόρμας ψηφιακής υποδομής της εταιρείας.Όπως ακριβώς κατασκευάζεται το ύφασμα ένδυσης από αλληλένδετα νήματα, έτσι και ένα data fabric περιλαμβάνει αλληλένδετες πηγές δεδομένων. Ενώ ένα data fabric που κατασκευάζεται από μια εταιρεία τεχνολογίας μπορεί να περιλαμβάνει δεδομένα από μερικούς διαφορετικούς παρόχους υπηρεσιών cloud, το Data and Reasoning Fabric της NASA μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει πληροφορίες που παρέχονται από τοπικές κυβερνήσεις και άλλους παρόχους υπηρεσιών. Θεωρώντας τον εναέριο χώρο ως ένα μεγάλο data fabric, ένα αυτόνομο όχημα μπορεί να λαμβάνει δεδομένα και αιτήματα από τις πόλεις και τις κωμοπόλεις πάνω από τις οποίες πετάει και να ιεραρχεί τις απαντήσεις μεταξύ τους.Σε συνεργασία με τον Ken Freeman, κύριο ερευνητή του έργου στο Ames, η AAI και η NASA πραγματοποίησαν τέσσερις δοκιμαστικές προσαρμογές της τεχνολογίας data fabric στον αέρα πάνω από την Αριζόνα. Χρησιμοποιώντας υλικό και λογισμικό που αναπτύχθηκε από την AAI, οι πτήσεις δοκίμασαν προηγμένες πτήσεις επιβατών εναέριας κινητικότητας και τη χρήση ενός drone για ταχεία παράδοση ιατρικών προμηθειών από αστικές σε αγροτικές περιοχές και πίσω, ενώ παράλληλα έστελναν νέες εργασίες στο αεροσκάφος εν πτήσει. Ένα ελικόπτερο αντικατέστησε το drone και το αεροταξί, πετώντας πάνω από πόλεις, πανεπιστήμια, φυλετικές εκτάσεις και τον εναέριο χώρο γύρω από το αεροδρόμιο Phoenix Sky Harbor και λαμβάνοντας δεδομένα και προγράμματα που του είχαν δοθεί από διαφορετικά μέρη.«Εστιάζουμε στα δομικά στοιχεία της ψηφιακής υποδομής των έξυπνων πόλεων και περιοχών του μέλλοντος», δήλωσε η Jennifer Deeds, διευθύνουσα σύμβουλος και συνιδρύτρια της AAI.Στα χρόνια που ακολούθησαν το αρχικό έργο της NASA, η εταιρεία έχει καλλιεργήσει σχέσεις και πελάτες στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων εταιρειών στον τομέα της γεωργίας, της ανάπτυξης ακινήτων και της βιομηχανικής παραγωγής τροφίμων, χρησιμοποιώντας το σύστημά της για τη συγκέντρωση και τη διαχείριση δεδομένων. Κυκλοφόρησε το 2024, η Πλατφόρμα Ψηφιακής Υποδομής της εταιρείας χρησιμοποιεί την ίδια τεχνολογία που σχεδιάστηκε αρχικά για τη δοκιμαστική πτήση της NASA. Μια νέα, «πρακτική» έκδοση ακολούθησε λίγο αργότερα, ικανή να ανακτήσει τα απαραίτητα προγράμματα Τεχνητής Νοημοσύνης με ελάχιστη αλληλεπίδραση. Καθώς η Τεχνητή Νοημοσύνη απελευθερώνει την καινοτομία σε όλες τις αμερικανικές βιομηχανίες, η NASA εξοπλίζει τους εμπορικούς της εταίρους με τα κλειδιά, χρησιμοποιώντας αποδεδειγμένη τεχνολογία για τη δημιουργία πρωτοποριακών λύσεων. Μάθετε περισσότερα: https://spinoff.nasa.gov/ Η έρευνα της NASA στον τομέα της Προηγμένης Αεροπορικής Κινητικότητας στοχεύει να καταστήσει δυνατή την κατασκευή αυτόνομων αεροσκαφών με σύνθετες δυνατότητες, όπως η μεταφορά φορτίου ή η παροχή ιατρικής βοήθειας, όπως φαίνεται στην ιδέα αυτού του καλλιτέχνη. Το έργο Data and Reasoning Fabric από το Ερευνητικό Κέντρο Ames δοκίμασε την παροχή προγραμμάτων και πληροφοριών σε αυτά τα είδη οχημάτων.

Έκρηξη κομήτη πάνω από τη Γη εξαφάνισε τα μαμούθ και τον πρώτο πολιτισμό της Αμερικής Νέα θεωρία για την εξαφάνιση μεγάλων ζώων και των ανθρώπων Κλόβις πριν από 13 χιλιάδες έτη. Στοιχεία από βασικούς αρχαιολογικούς χώρους υποδηλώνουν ότι πριν από 13 χιλιάδες χρόνια ένας κομήτης εξερράγη πάνω από τη Γη προκαλώντας κλιματική αλλαγή στον πλανήτη η οποία οδήγησε στην εξαφάνιση μαμούθ και άλλων ζώων καθώς και του πρώτου ανθρώπινου πολιτισμού της Αμερικής, τον πολιτισμό των Κλόβις.Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «PLOS One» ο Τζέημς Κένετ επίτιμος καθηγητής γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Σάντα Μπάρμπαρα, και η ομάδα του αναφέρουν την ανακάλυψη κρυστάλλων χαλαζία που υπέστησαν πίεση και θερμότητα σε τρεις βασικούς χώρους Κλόβις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο Murray Springs στην Αριζόν, στο Blackwater Draw στο Νέο Μεξικό και Arlington Canyon στην Καλιφόρνια.«Αυτοί οι τρεις χώροι ήταν κλασικοί στην ανακάλυψη και την τεκμηρίωση των εξαφανίσεων μεγαπανίδας στη Βόρεια Αμερική και της εξαφάνισης του πολιτισμού Κλόβις» λέει ο Κένετ.Η εξαφάνιση των μεγάλων ζώων της Εποχής των Παγετώνων και η εξαφάνιση των Κλόβις συνέβησαν ταυτόχρονα με την έναρξη του αποκαλούμενου «Younger Dryas» μιας απότομης περιόδου ψύξης που διέκοψε τη σταδιακή θέρμανση του πλανήτη μετά την Τελευταία Παγετώδη Περίοδο. Αυτή η ασυνήθιστη επιστροφή σε συνθήκες σχεδόν εποχής των παγετώνων διήρκησε περίπου χίλια χρόνια.Οι επιστήμονες έχουν προτείνει αρκετές πιθανές αιτίες για αυτή τη δραματική αλλαγή του κλίματος Η ερευνητική ομάδα ρίχνει στο τραπέζι μια νέα θεωρία, ότι ένας κατακερματισμένος κομήτης εξερράγη στην ατμόσφαιρα της Γης απελευθερώνοντας έντονη θερμότητα και κρουστικά κύματα σε όλο τον πλανήτη.«Με άλλα λόγια επικράτησε απόλυτος χαμός» λέει ο Κένετ. Σύμφωνα με την υπόθεση πρόσκρουσης του Younger Dryas οι εκρήξεις ήταν υπεύθυνες για εκτεταμένες πυρκαγιές και τον καπνό και την αιθάλη που προέκυψαν εκτός από τη σκόνη που εμπόδιζε τον Ήλιο οδηγώντας στο φαινόμενο του πυρηνικού χειμώνα.Το γρήγορο λιώσιμο των παγετώνων θα μπορούσε να βοήθησει περαιτέρω στην ψύξη των περιοχών πρόσκρουσης. Το ίδιο το σοκ της έκρηξης ακολουθούμενο από σκληρές συνθήκες στη συνέχεια μπορεί να συνέβαλε στην εξαφάνιση της μεγαπανίδας στη Βόρεια και Νότια Αμερική και στην εξαφάνιση του πολιτισμού Κλόβις σύμφωνα με την νέα μελέτη. Τα στοιχεία Τις τελευταίες δύο δεκαετίες ο Κένετ και άλλοι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας συγκεντρώνουν στοιχεία που την υποστηρίζουν όλο και περισσότερο συμπεριλαμβανομένου ενός «μαύρου στρώματος» στο ιζηματογενές υλικό πολλών χώρων σε Βόρεια Αμερική και Ευρώπη. Αυτό το στρώμα αποτελεί ένδειξη εκτεταμένων πυρκαγιών. Επιπλέον έχουν ανακαλύψει μια αυξανόμενη λίστα δεικτών πρόσκρουσης οι οποίοι περιλαμβάνουν ασυνήθιστα υψηλές συγκεντρώσεις σπάνιων ορυκτών που είναι κοινά στους κομήτες όπως η πλατίνα, το ιρίδιο και ορυκτές μορφές που υποδηλώνουν εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις όπως νανοδομές διαμαντιών και μέταλλα και ορυκτά που έχουν λιώσει κρυώσει και στερεοποιηθεί ξανά συμπεριλαμβανομένων μεταλλικών σφαιριδίων και λιωμένου γυαλιού.Χάρη σε προόδους στην τεχνολογία η ομάδα επικεντρώνεται σε έναν ακόμη δείκτη που θεωρείται κορυφαίος ως αποδεικτικό στοιχείο κοσμικής πρόσκρουσης. Σε χαλαζία που έχει υποστεί σοκ και κόκκοι του παρουσιάζουν παραμορφώσεις λόγω ακραίας θερμότητας και πίεσης. Σε δείγματα από τους τρεις αρχαιολογικούς χώρους της Βόρειας Αμερικής οι ερευνητές αναγνώρισαν κόκκους χαλαζία με χαρακτηριστικές ρωγμές μερικές γεμάτες με λιωμένο πυρίτιο Χρησιμοποίησαν διάφορες τεχνικές συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας για να επιβεβαιώσουν ότι οι κόκκοι χαλαζία είχαν υποστεί σοκ σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις πολύ πάνω από ό,τι θα μπορούσε να προκαλέσει η ηφαιστειακή δραστηριότητα ή η ανθρώπινη δραστηριότητα της αρχαιότητας. Εκρήξεις και αόρατες προσκρούσεις Η παρουσία του χαλαζία που έχει υποστεί σοκ είναι ιδιαίτερα σημαντική απουσία κρατήρων το απόλυτο αποδεικτικό στοιχείο κοσμικής πρόσκρουσης Σε αντίθεση με τον αστεροειδή που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια και άφησε κρατήρα κάτω από τη Χερσόνησο του Γιουκατάν οι «εκρήξεις επαφής στον αέρα» κοσμικές συγκρούσεις που συμβαίνουν πάνω από την επιφάνεια της Γης όπως από αυτόν τον προτεινόμενο κατακερματισμένο κομήτη αφήνουν λίγα ή καθόλου στοιχεία στο τοπίο. Χρησιμοποιώντας μοντελοποίηση με υδροκώδικα η ομάδα προσομοίωσε αυτές τις εκρήξεις χαμηλού ύψους πάνω από το έδαφος και την ποικιλία των επιπτώσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στα μοτίβα σοκ στους κόκκους χαλαζία.Ενώ τα αποδεκτά στοιχεία για κοσμική πρόσκρουση βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις παράλληλες ρωγμές στον χαλαζία που βρίσκονται σε κρατήρες η ποικιλία των κατευθύνσεων πιέσεων και θερμοκρασιών που προκύπτουν γύρω από τις εκρήξεις στον αέρα θα οδηγούσε σε παραλλαγές στα μοτίβα σοκ του χαλαζία εξηγούν οι ερευνητές. .Προσθέτοντας τους άλλους δείκτες πρόσκρουσης που βρέθηκαν στο ίδιο στρώμα ιζήματος πλούσιο σε άνθρακα μαύρο στρώμα νανοδομήματα διαμαντιών σφαιρίδια πρόσκρουσης και που βρέθηκαν σε τρεις βασικούς αρχαιολογικούς χώρους η ανακάλυψη αυτών των κόκκων χαλαζία που υπέστησαν σοκ «υποστηρίζει μια κοσμική πρόσκρουση ως βασικό παράγοντα στις εξαφανίσεις μεγαπανίδας και στην κατάρρευση των Κλόβις. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2035306/ekrixi-komiti-pano-apo-ti-gi-exafanise-ta-mamoyth-kai-ton-proto-anthropino-politismo-tis-amerikis/

Ανακαλύφθηκε πανάρχαιο άγνωστο θαλάσσιο τέρας με τεράστιο λαιμό. Πέφτει φως στην εξέλιξη των μεγάλων θαλάσσιων ερπετών που ζούσαν πριν τους δεινοσαύρους. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Communications Biology» ομάδα παλαιοντολόγων παρουσιάζει την ανακάλυψη ενός άγνωστου θαλάσσιου ερπετού με τεράστιο λαιμό που ζούσε την εποχή που έκαναν την εμφάνιση τους οι δεινόσαυροι στη Γη.Το αρχαίο αυτό πλάσμα ήταν ένας τύπος νοθόσαυρου, μια οικογένεια θαλάσσιων ερπετών που ονομάζονται σαυροπτέρυγοι από την οποία προήλθαν και οι περισσότερο γνωστοί στο ευρύ κοινό πλησιόσαυροι. Οι νόθοσαυροι μπορούσαν να φτάσουν τα 7 μέτρα μήκος και κολυμπούσαν χρησιμοποιώντας τέσσερα άκρα που λειτουργούσαν σαν κουπιά. Είχαν πλατυσμένο κρανίο με λεπτά, κωνικά δόντια που χρησιμοποιούσαν για να συλλαμβάνουν ψάρια και καλαμάρια.Ο εξαιρετικά μακρύς λαιμός του Lijiangosaurus yongshengensis, όπως ονομάστηκε το άγνωστο είδος, αποτελούνταν από 42 αυχενικούς σπονδύλους. Την ανακάλυψη έκανε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής παλαιοντολόγους από το Ινστιτούτο Σπονδυλωτής Παλαιοντολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.«Οι σαυροπτέρυγοι αναδείχθηκαν ως μια μεγάλη ομάδα θαλάσσιων ερπετών κατά την Πρώιμη έως Μέση Τριαδική περίοδο και παρέμειναν βασικά στοιχεία του μεσοζωικού θαλάσσιου οικοσυστήματος για περίπου 180 εκατομμύρια χρόνια» αναφέρουν οι ερευνητές. Ο απολιθωμένος σκελετός του Lijiangosaurus yongshengensis βρέθηκε σε μια μέχρι πρότινος άγνωστη περιοχή της πρώιμης Μέσης Τριαδικής περιόδου, στον σχηματισμό Beiya στην επαρχία Γιουνάν της Κίνας, κοντά στο ανατολικό Θιβετιανό Οροπέδιο και τη βόρεια Μιανμάρ.«Η τοποθεσία αυτή διαφέρει από τις προηγουμένως γνωστές περιοχές πλούσιες σε απολιθώματα στο νοτιοδυτικό τμήμα της Κίνας. Ο Lijiangosaurus yongshengensis αποτελεί τον αρχαιότερο γνωστό σαυροπτέρυγο που εξελίσσει έναν εξαιρετικά μακρύ λαιμό με 42 αυχενικούς σπονδύλους. Η ανακάλυψή μας δείχνει ότι η ακραία επιμήκυνση του αυχένα, άνω των 30 σπονδύλων, εμφανίστηκε στους συαροπτέρυγους πριν από την άνοδο των πλησιόσαυρων και των προγόνων τους, των πιστοσαύρων. Επιπλέον το νέο είδος διαθέτει έναν μοναδικό τύπο πρόσθετης μεσοσπονδύλιας άρθρωσης, άγνωστο σε άλλα ερπετά, την οποία αποδίδουμε στη μείωση της κυματοειδούς κίνησης του σώματος. Αυτή η ανακάλυψη αυξάνει την ποικιλία των γνωστών τύπων μεσοσπονδυλικών αρθρώσεων στα ερπετά και υπογραμμίζει τη μεγάλη πλαστικότητα της σπονδυλικής στήλης στην πρώιμη εξέλιξη των σαυροπτέρυγων» είπαν οι ερευνητές. Καλλιτεχνική απεικόνιση του θαλάσσιου ερπετού με τον τεράστιο λαιμό να κολυμπά δίπλα σε άλλα θαλάσσια ερπετά. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2035234/anakalyfthike-panarchaio-agnosto-thalassio-teras-me-terastio-laimo/ Αποκαλύφθηκε το Game of Thrones που εξελίσσεται στον κόσμο των μυρμηγκιών. Βασίλισσες αποικιών εισβάλουν σε άλλες αποικίες και παίρνουν το θρόνο εξοντώνοντας την τοπική βασίλισσα. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Current Biology» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει μια ανακάλυψη στο ζωικό βασίλειο βγαλμένη κυριολεκτικά από εγχειρίδιο απόκτησης εξουσίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εισβολείς παρασιτικές βασίλισσες μυρμηγκιών εξαπατούν εργάτριες από άλλων αποικιών ώστε να σκοτώσουν και να διαμελίσουν τη δική τους βασίλισσα προκειμένου η εισβολέας να πάρει τη θέση της.Η εισβολέας φαίνεται πως διεισδύει στην αποικία και στη συνέχεια ψεκάζει τη βασίλισσα με μυρμηκικό οξύ. «Η οσμή της βασίλισσας εξαφανίζεται από το μυρμηκικό οξύ και μέσα κυριολεκτικά σε μια στιγμή το άτομο που οι εργάτριες προστατεύουν πιο έντονα μετατρέπεται σε έναν τρομερό εχθρό. Για τη βασίλισσα–ξενιστή και για τις εργάτριες είναι απλά ένας εφιάλτης» δήλωσε στο Live Science ο Κέιζο Τακασούκα, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Kyushu της Ιαπωνίας, επικεφαλής της έρευνας.Ορισμένα είδη μυρμηγκιών, όπως τα Lasius orientalis και Lasius umbratus, λειτουργούν ως κοινωνικά παράσιτα. Αντί να ξεκινούν τη δική τους αποικία από το μηδέν οι βασίλισσες αυτών των ειδών διεισδύουν σε αποικίες άλλων ειδών όπως των Lasius flavus και Lasius japonicus και τις καταλαμβάνουν καταφέρνοντας τις εργάτριες να τις υπηρετούν. Το… κόλπο Οι επιστήμονες ήδη γνώριζαν ότι αυτές οι εισβολείς βασίλισσες χρησιμοποιούν κλεμμένες οσμές για να μεταμφιεστούν ως μέλη της αποικίας. Αυτό λειτουργεί επειδή η όραση των μυρμηγκιών είναι περιορισμένη και η φωλιά σκοτεινή οπότε οι εργάτριες βασίζονται κυρίως στις οσμές για αναγνώριση και λήψη αποφάσεων.Ωστόσο δεν ήταν ξεκάθαρο πώς η εισβολέας έπειθε τις εργάτριες που είναι κόρες της βασίλισσας να σκοτώσουν τη δική τους μητέρα. Για να το διερευνήσουν οι ερευνητές μελέτησαν τη συμπεριφορά των μυρμηγκιών στο εργαστήριο.Πρώτα, τοποθέτησαν μια εισβολέα βασίλισσα με εργάτριες–ξενιστές και κουκούλια ώστε να αποκτήσει τη σωστή οσμή. Αυτή η διαδικασία μίμησης της «απόκτησης οσμής» αντιστοιχεί στο τι συμβαίνει στη φύση εξήγησε ο Ντάνιελ Κρόναουερ από το Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ που δεν συμμετείχε στη μελέτη. «Μερικές φορές βλέπεις αυτές τις βασίλισσες έξω από τις αποικίες του ξενιστή να μασούν εργάτριες και να αλείφονται με τα χημικά τους, ώστε να αποκτήσουν ένα είδος αορατότητας». Τα πειράματα Στη συνέχεια, οι ερευνητές εισήγαγαν μια βασίλισσα L. orientalis σε μια φωλιά L. flavus και μια βασίλισσα L. umbratus σε μια φωλιά L. japonicus. Οι βασίλισσες–παράσιτα έγιναν σε μεγάλο βαθμό αποδεκτές από τις εργάτριες και κινήθηκαν προς τις βασίλισσες–ξενιστές. Κάθε παρασιτική βασίλισσα ψέκασε τη βασίλισσα–ξενιστή με υγρό από την κοιλιά της και έπειτα απομακρύνθηκε γρήγορα, καθώς οι αναστατωμένες εργάτριες στράφηκαν εναντίον της δικής τους βασίλισσας και την επιτέθηκαν. Αν η βασίλισσα–ξενιστής επιζούσε, η παρασιτική βασίλισσα επέστρεφε να την ξαναψεκάσει ώσπου τελικά η βασίλισσα σκοτωνόταν και διαμελιζόταν από τις ίδιες της τις κόρες.Τα μυρμήγκια μπορούν να ψεκάσουν μυρμηκικό οξύ, που έχει έντονη, όξινη μυρωδιά όταν απειλούνται, και αυτό πιστεύει ο Τακασούκα ότι ψεκάζουν στη βασίλισσα–ξενιστή. «Όταν δέχονται επίθεση, τα μυρμήγκια συχνά ψεκάζουν τον εισβολέα με μυρμηκικό οξύ ώστε να ειδοποιήσουν άλλα μέλη της αποικίας. Οπότε έχει πολύ νόημα ότι αυτό χρησιμοποιείται από τη βασίλισσα–παράσιτο. Ουσιαστικά, τους λέει ότι η βασίλισσα είναι εισβολέας ψεκάζοντάς την με μυρμηκικό οξύ και αυτό πυροδοτεί την επίθεση» λέει ο Κρονάουερ.Όταν η κατάσταση ηρεμήσει η παρασιτική βασίλισσα αρχίζει να γεννά τα δικά της αυγά και οι εργάτριες φροντίζουν εκείνη και τους απογόνους της. Σε αυτό το σημείο, οι εργάτριες περπατούν συνεχώς πάνω της και η εισβολέας ενσωματώνεται στη γενική οσμή της αποικίας εξήγησε ο Κρόναουερ, «οπότε δεν χρειάζεται πλέον να σκοτώνει εργάτριες και να τις μασά».Τελικά, οι παλιές εργάτριες πεθαίνουν και η παρασιτική βασίλισσα έχει μια αποικία αποτελούμενη εξ ολοκλήρου από τους δικούς της απογόνους. Σε άλλα παρασιτικά είδη μυρμηγκιών, η εισβολέας βασίλισσα σκοτώνει η ίδια την επικρατούσα βασίλισσα. Η μητροκτονία είναι ασυνήθιστη στη φύση και όταν συμβαίνει συνήθως ωφελεί το είδος, όπως σε ένα είδος εντόμου (δερμάπτερο) όπου η μητέρα προσφέρεται ως τροφή για τους νεοσσούς της ή σε σφήκες που σκοτώνουν τη βασίλισσα τους για να αυξήσουν τη γενετική ποικιλότητα στην αποικία.Αλλά στην περίπτωση αυτών των μυρμηγκιών μόνο το παρασιτικό είδος ωφελείται. «Είναι μια χειριστική συμπεριφορά εγωιστική από την οπτική του κοινωνικού παρασίτου. Και αυτό που κάνουν οι εργάτριες–ξενιστές είναι κάτι πολύ ανόητο και μη προσαρμοστικό» λέει ο Κρόναουερ. Η παρασιτική βασίλισσα μυρμηγκιών Lasius orientalis (αριστερά) διεισδύει στη φωλιά των Lasius flavus και πλησιάζει τη βασίλισσά τους (δεξιά) για να εξαπολύσει το χημικό της σπρέι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2035185/apokalyfthike-to-game-of-thrones-poy-exelissetai-ston-kosmo-ton-myrmigkion/

Τι απέγινε η Θεωρία Χορδών; Στις αρχές του 21ου αιώνα, πολλοί φυσικοί πίστευαν ότι η θεωρία των χορδών μπορούσε να μας δώσει τις οριστικές απαντήσεις για όλα τα μυστήρια του σύμπαντος… Τις έχει δώσει όντως; Σε γενικές γραμμές, η θεωρία των χορδών είναι ένα μαθηματικό πλαίσιο που αντικαθιστά τα σημειακά σωματίδια με μονοδιάστατες «χορδές» ως τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία της ύλης. Αρχικά προτάθηκε ως εξήγηση για ένα διαφορετικό φαινόμενο, αλλά γρήγορα τράβηξε την προσοχή των φυσικών που εργάζονταν για την ενοποίηση της κβαντομηχανικής και της γενικής σχετικότητας – δύο εξαιρετικά επιτυχημένες και εξίσου έγκυρες θεωρίες που είναι γνωστό ότι δεν ταιριάζουν μεταξύ τους.Ακολούθησαν δύο “επανάστασεις των υπερχορδών”, οι οποίες σημείωσαν εντυπωσιακά βήματα στην χαρτογράφηση των λεπτομερειών για το πώς η θεωρία χορδών θα μπορούσε να αποτυπώσει την πολυπλοκότητα του σύμπαντός μας. Ο ενθουσιασμός γύρω από την θεωρία των χορδών φυσικά μεταδόθηκε στους λάτρεις της επιστήμης στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, παράγοντας διάσημα ντοκιμαντέρ όπως το The Elegant Universe του PBS https://www.pbs.org/wgbh/nova/series/the-elegant-universe/ και μια πληθώρα δημοφιλών και ακαδημαϊκών βιβλίων.Ωστόσο, με την αλλαγή του αιώνα, η δημοσιότητα γύρω από την θεωρία χορδών φάνηκε να εξασθενεί. Ομολογουμένως, η κοινή γνώμη είναι ασταθής και αδιάφορη, και το γεγονός ότι οι μη ακαδημαϊκοί δεν ενδιαφέρονται δεν σημαίνει ότι η ιδέα έχει πεθάνει. Παρ’ όλα αυτά, αν το εργαλείο Ngram της Google αποτελεί ένδειξη, τότε η επιρροή της θεωρίας χορδών έχει κλονιστεί την τελευταία δεκαετία περίπου.Εννοείται πως οι φυσικοί δεν έχουν εγκαταλείψει το κυνήγι μιας θεωρίας των πάντων. Αλλά είναι η θεωρία των χορδών η κύρια υποψήφια ως η θεωρία των πάντων – αν υπήρξε ως τέτοια ποτέ; Ή μήπως υπάρχουν τώρα καλύτερες εναλλακτικές λύσεις; Έχει πραγματικά μειωθεί η δημοφιλία της και η επιδραστικότητά της; Κι αν ναι, γιατί; Τι απέγινε λοιπόν η θεωρία χορδών; Είναι το ερώτημα που τέθηκε σε γνωστούς φυσικούς οι οποίοι έδωσαν τις παρακάτω απαντήσεις. Daniel Whiteson (Φυσικός σωματιδίων, University of California, Irvine και ATLAS Collaboration at CERN): https://sites.uci.edu/daniel/ Η θεωρία των χορδών δεν είναι νεκρή! Η μεγαλύτερη αντίρρηση εναντίον της είναι ότι οι προβλέψεις της αφορούν πράγματα σε μικροσκοπική κλίμακα που δεν μπορούμε ακόμη να ελέγξουμε πειραματικά, επομένως δεν έχει παράσχει μια διαψεύσιμη πρόβλεψη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνει ποτέ. Η θεωρία ομάδων ήταν μια μαθηματική παραξενιά επί έναν αιώνα πριν ανακαλύψουμε ότι ήταν απαραίτητη για την περιγραφή της σωματιδιακής φυσικής και της κβαντικής θεωρίας πεδίου. Δεν είμαι οπαδός της κατηγοριοποίησης των πραγμάτων σε «επιστήμη» ή «μη επιστήμη», γιατί ποιος ξέρει ποια ιδιαίτερη περιέργεια θα οδηγήσει σε μια ανακάλυψη; John H. Schwarz (Θεωρητικός φυσικός, California Institute of Technology. ανακάλυψε τον μηχανισμό Green-Schwarz, οποίος πυροδότησε την πρώτη επανάσταση των υπερχορδών το 1984): https://www.johnschwarz.caltech.edu/ Η θεωρία των χορδών απογειώθηκε [γύρω στο 1984] και έκτοτε είναι πολύ ενεργή. Τα ετήσια συνέδρια θεωρίας χορδών εξακολουθούν να είναι δυναμικά και συνήθως έχουν αρκετές εκατοντάδες συμμετέχοντες. […] Ένα μεγάλο μέρος της κοινότητας της θεωρητικής φυσικής σωματιδίων είναι πλέον πεπεισμένο ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο για να ανακαλύψουμε τη σωστή ενοποιημένη θεωρία του σύμπαντός μας (και πολλοί επικριτές έχουν μετανιώσει). Ωστόσο, συνειδητοποιούμε επίσης ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα που πρέπει να κατανοηθούν και μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος για να αποκτήσουμε πειραματικά στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία. Peter Woit (Φυσικομαθηματικός, Columbia University. συγγραφέας του Not Even Wrong και του αντίστοιχου ιστότοπου): https://www.math.columbia.edu/~woit/ Η ιδέα της θεωρίας χορδών ως μιας νέας θεμελιώδους ενοποιημένης θεωρίας έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Για να το απλοποιήσουμε λίγο, χρειάζεται δέκα χωροχρονικές διαστάσεις, αλλά εμείς βλέπουμε μόνο τέσσερις, οπότε πρέπει να απαλλαγούμε από έξι. Τα απλά σενάρια που το κάνουν αυτό δεν μοιάζουν με τον πραγματικό κόσμο. Τα περίπλοκα μπορούν να σας δώσουν σχεδόν τα πάντα, οπότε (στην ουσία) δεν προβλέπουν τίποτα. Το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της θεωρίας των χορδών ήταν τα αρνητικά αποτελέσματα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) σχετικά με την υπερσυμμετρία, η οποία είναι ένα κρίσιμο μέρος των περισσότερων σεναρίων και το μόνο πράγμα που έχει κάποια ελπίδα να φανεί πειραματικά. Ο όρος «θεωρία χορδών» έχει χρησιμοποιηθεί για να συμπεριλάβει ένα τεράστιο φάσμα διαφορετικών ιδεών που προέκυψαν από την προσπάθεια να λειτουργήσει μια ενοποιημένη θεωρία. Οι περισσότεροι «θεωρητικοί των χορδών» τώρα δεν εργάζονται πάνω στην αποτυχημένη ενοποιημένη θεωρία αλλά σε πολύ διαφορετικά θέματα. Από αυτό έχουν προκύψει μερικές σημαντικές νέες ιδέες στα μαθηματικά, αλλά καμία νέα εικόνα για τη θεμελιώδη φυσική στον κόσμο μας. Συγκεκριμένα, ενώ οι άνθρωποι μελετούν πολλές «κβαντικές βαρύτητες», αλλά αυτές είναι θεωρίες που δεν εξηγούν την κβαντική βαρύτητα στον τετραδιάστατο κόσμο μας. Thomas Van Riet (Θεωρητικός φυσικός, Leuven University. ασχολείται με την υπερβαρύτητα, τη θεωρία χορδών, την ολογραφία και την κοσμολογία): https://www.kuleuven.be/wieiswie/en/person/00055735 Ναι, [έχει μειωθεί η δημοφιλία της θεωρίας των χορδών]. Ο λόγος είναι ότι πριν από 20 χρόνια οι άνθρωποι που προωθούσαν την επιστήμη και έγραφαν προτάσεις για χρηματοδότηση υποσχέθηκαν τον ουρανό με τ’ άστρα. Ήταν κάτι που στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε νόημα. Γνωρίζαμε επίσης πριν από 20 χρόνια ότι η θεωρία χορδών έχει ένα λεγόμενο τοπίο (landscape) θεμελιωδών καταστάσεων και επομένως δεν έχει μοναδικές προβλέψεις. Αλλά βλέπουμε ότι οι λεγόμενες εναλλακτικές δεν μπορούν να ανταγωνιστούν καθόλου, ενώ παραμένει κοινωνιολογικό αίνιγμα το πώς κατάφεραν να παρουσιαστούν ως ισότιμες επιλογές. Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής, είναι υπέροχο που οι άνθρωποι μελετούν άλλες επιλογές. Αλλά απλά δεν υπάρχει λόγος να πούμε ότι πέτυχαν μια κβαντομηχανική περιγραφή της βαρύτητας. Λένε ότι χωρίς πείραμα δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε μια θεωρία καλύτερη από μια άλλη. Αυτό είναι εντελώς λάθος. Υπάρχουν πολλοί έλεγχοι συνέπειας, οι οποίοι είναι παράλογα δύσκολο να περάσουν. Μπορείτε να υπολογίσετε την εντροπία της μαύρης τρύπας; Οι θεωρητικοί των χορδών μπόρεσαν να την υπολογίσουν σε πολύ ιδανικές συνθήκες και αναπαρήγαγαν τον διάσημο τύπο του Hawking για την εντροπία της μαύρης τρύπας! Εδώ είναι που η επιστήμη μπορεί να προχωρήσει χωρίς πειραματικά δεδομένα και είναι ένα σημείο που παρεξηγείται σε μεγάλο βαθμό από τους φιλοσόφους: στη φυσική μελετάμε συνεχώς α-φύσικα πράγματα… Αλλά αυτό σημαίνει ότι δημιουργούμε ιδανικές συνθήκες, ώστε να είμαστε σε θέση να κάνουμε υπολογισμούς και να ελέγξουμε ένα πλαίσιο. Στην κβαντική βαρύτητα, το ίδιο το παιχνίδι της μαθηματικής συνέπειας είναι τόσο ισχυρό που κάνει την αναζήτηση θεωριών σχεδόν να συγκλίνει μοναδικά προς τις χορδές. Παρομοίως, η θεωρία χορδών μπορεί να είναι απλώς ένα μοντέλο-παιχνίδι. Αλλά ακόμα κι αυτό είναι υπέροχο! Μπορώ για παράδειγμα, σε αυτό το μοντέλο, να ψάξω έναν χώρο με μια μοναδικότητα Μεγάλης Έκρηξης και να αναρωτηθώ, πώς το αντιμετωπίζει αυτή η θεωρία; Πρέπει να δώσει μια απάντηση, αφού είναι μια μαθηματικά πλήρης θεωρία. Έτσι, πρέπει να σας πει πώς μοιάζει η αρχή του χρόνου σε αυτό το μοντέλο (παιχνίδι;). Carlo Rovelli (Θεωρητικός φυσικός, Centre de Physique Théorique de Luminy in France. Ο Rovelli συμμετείχε στην διατύπωση της loop quantum gravity, μιας αντίπαλης θεωρίας της θεωρίας χορδών): https://www.cpt.univ-mrs.fr/~rovelli/ Ειδικά τα τελευταία 10 ή 5 χρόνια, για την μεγάλη κοινότητα των φυσικών, η ελκυστικότητα της θεωρίας χορδών έχει μειωθεί σημαντικά. Για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η θεωρία έχει δείξει πως ένας αριθμός φυσικών προβλέψεων θα μπορούσε να επαληθευτεί, όπως υπερσυμμετρικά σωματίδια που θα παρατηρούνταν από τον [LHC], μια αρνητική κοσμολογική σταθερά, η παραγωγή μικροσκοπικών μαύρων τρυπών σε πειράματα σωματιδιακής φυσικής, τροποποιήσεις του νόμου του Νεύτωνα σε μικρή κλίμακα και ούτω καθεξής. Καμία από αυτές τις προβλέψεις δεν αποδείχθηκε σωστή. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες αποτυχίες δεν καταστρέφουν εντελώς τη θεωρία, η οποία μπορεί πάντα να «προσαρμοστεί» ώστε να αντιμετωπίσει το αρνητικό αποτέλεσμα. Αλλά έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη στη θεωρία για την πλειοψηφία των επιστημόνων. Ο δεύτερος λόγος, πιθανώς ακόμη πιο σημαντικός, είναι ότι η θεωρία τράβηξε μεγάλη προσοχή στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, επειδή υποσχόταν να λύσει ανοιχτά ερωτήματα στη σωματιδιακή φυσική. Για παράδειγμα, ο υπολογισμός των ελεύθερων παραμέτρων του Καθιερωμένου Μοντέλου από πρώτες αρχές, η κατανόηση του γιατί υπάρχουν τρεις γενιές σωματιδίων, και ούτω καθεξής. Η θεωρία των χορδών δεν τα κατάφερε ποτέ. Αυτή η αποτυχία έχει επίσης μειώσει την αξιοπιστία της υπόθεσης των χορδών. Ο τρίτος λόγος είναι ότι μετά από 50 χρόνια δεν έχουμε ακόμη μια καλά καθορισμένη διατύπωση της θεωρίας χορδών. Έχουμε ένα συνονθύλευμα σχετικών αποτελεσμάτων, αλλά καμία σαφή συνολική θεωρία που να καθορίζεται από ένα καλά διατυπωμένο σύνολο εξισώσεων. Hiroshi Ooguri (Theoretical physicist, California Institute of Technology. συνέβαλε σημαντικά στις μαθηματικές εξελίξεις στη θεωρία χορδών): https://ooguri.caltech.edu/ Η ενοποίηση της κβαντομηχανικής με την «γενική» σχετικότητα είναι 25 φορές πιο δύσκολη από την ενοποίησή της με την «ειδική» σχετικότητα. […] Χρειάστηκαν στους φυσικούς 50 χρόνια για να αναπτύξουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο βασισμένο στην κβαντική θεωρία πεδίου για να περιγράψουν φαινόμενα σωματιδιακής φυσικής (το Καθιερωμένο Πρότυπο) και άλλα 40 χρόνια για να επιβεβαιώσουν όλες τις προβλέψεις του (η ανακάλυψη του μποζονίου Higgs). Επομένως, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι θα χρειαστούν 1.250 χρόνια για να κατασκευαστεί ένα ρεαλιστικό μοντέλο του σύμπαντος από τη θεωρία χορδών και άλλα 1.000 χρόνια για να επαληθευτεί πειραματικά. Τώρα, δεν νομίζω ότι θα χρειαζόταν τόσο πολύς χρόνος, αλλά αυτό καταδεικνύει πόσο δύσκολο είναι το πρόβλημα. Επομένως, θα περίμενα ότι η επίτευξη μιας τέτοιας ενοποίησης θα παράγει 25 φορές πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα και θα έχει 25 φορές μεγαλύτερο αντίκτυπο σε ένα ευρύ φάσμα φυσικής και μαθηματικών. Προς το παρόν, η θεωρία χορδών είναι η μόνη υποσχόμενη υποψήφια για την επίτευξη ενοποίησης. Καμία άλλη πρόταση δεν έχει συγκρίσιμη επίδραση σε ένα ευρύ φάσμα επιστημών ή αντίστοιχο μαθηματικό βάθος. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, εμείς οι θεωρητικοί φυσικοί αναπτύσσουμε μια γλώσσα για να κατανοήσουμε τη φύση. Ένα πράγμα που θέλω να επισημάνω είναι ότι, φυσικά, ο τελικός μας στόχος είναι να ενοποιήσουμε τη γενική σχετικότητα και τη κβαντομηχανική και στη συνέχεια να το ελέγξουμε πειραματικά. Ελπίζω ότι θα υπάρξει ένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά αν απορριφθεί, αυτό είναι επίσης πρόοδος στην επιστήμη, οπότε θα το δεχτώ. Cumrun Vafa (Θεωρητικός φυσικός, Harvard University. Ο Vafa βραβεύθηκε το 2017 με το Breakthrough Prize στη Φυσική για την εργασία του στην εφαρμογή της θεωρίας χορδών στη μελέτη των μαύρων τρυπών και του σύμπαντος): https://www.cumrunvafa.org/ Τα αινίγματα συχνά εμφανίζονται ανά ζεύγη, που το καθένα λειτουργεί ως λύση του άλλου! Αυτό φαίνεται να συμβαίνει σήμερα στη φυσική. Πρόσφατες κοσμολογικές παρατηρήσεις από δύο ομάδες, DESI και DES, στα δεδομένα τους του 2024 και 2025, βρήκαν ενδείξεις ότι το Καθιερωμένο Πρότυπο της Κοσμολογίας, το οποίο υποθέτει ότι ο σκοτεινός τομέας δεν μειώνεται με τον χρόνο, δεν ταιριάζει με τα δεδομένα. Προς το παρόν, το μοντέλο μας που βασίζεται στη θεωρία χορδών είναι το καλύτερο μοντέλο που προσαρμόζεται στα δεδομένα τους!» Παράλληλα, βρίσκονται σε εξέλιξη πειράματα στην Αυστρία και στις ΗΠΑ που στοχεύουν στην άμεση ανίχνευση της σκοτεινής διάστασης [υποθετική επιπλέον διάσταση στη θεωρία χορδών]… Αυτά τα πειράματα απέχουν λίγα χρόνια από την παραγωγή των πρώτων δεδομένων τους. Φαίνεται λοιπόν ότι τόσο οι κοσμολογικές παρατηρήσεις μεγάλης κλίμακας όσο και τα επιτραπέζια πειράματα μικρής κλίμακας βρίσκονται στον δρόμο για να επιβεβαιώσουν τις προβλέψεις της θεωρίας χορδών. Ίσως βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας σημαντικής επιστημονικής ανακάλυψης. Θα πρέπει να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα μέσα σε 5 έως 10 χρόνια. Το συντομότερο κεφάλαιο σε βιβλίο Φυσικής πηγή: https://gizmodo.com/whatever-happened-to-string-theory-2000686064

Εκτοξεύτηκε ο νέος προηγμένος ευρωπαϊκός μετεωρολογικός δορυφόρος (βίντεο) Ο Sentinel 6B είναι μέρος του ευρωπαϊκού προγράμματος παρατήρησης της Γης Copernicus. Πύραυλος της SpaceX εκτόξευσε έναν προηγμένο δορυφόρο χαρτογράφησης των ωκεανών σε τροχιά από τη Βάση Διαστημικών Δυνάμεων Βάντερμπεργκ στη Καλιφόρνια. Ο Sentinel 6B είναι μέρος του ευρωπαϊκού προγράμματος παρατήρησης της Γης Copernicus.Ο νέος δορυφόρος θα μετρά με μεγάλη ακρίβεια τα ύψη της στάθμης της θάλασσας σε όλο τον κόσμο, συνεχίζοντας το έργο του προκατόχου του, Sentinel 6 Michael Freilich, που εκτοξεύτηκε το 2020. «Η παρακολούθηση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα στη διεθνή ατζέντα», έγραψαν αξιωματούχοι του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. «Τα τελευταία 25 χρόνια, το μέσο ύψος των ωκεανών του κόσμου έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 10 εκατοστά, σύμφωνα με δεδομένα του Copernicus», πρόσθεσαν. «Η αποστολή Copernicus Sentinel 6 έχει γίνει το πρότυπο αναφοράς για την παρακολούθηση και καταγραφή αυτής της βασικής συνέπειας της κλιματικής αλλαγής».Ο Sentinel 6B θα κάνει αυτές τις μετρήσεις χρησιμοποιώντας ένα ραντάρ αλτιμέτρησης που ανέπτυξε η ESA. Ο δορυφόρος διαθέτει επίσης ένα μικροκυματικό ραδιόμετρο που παρείχε η NASA, το οποίο θα υπολογίζει την περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε υδρατμούς, επιτρέποντας πιο ακριβή ερμηνεία των αποτελεσμάτων του αλτίμετρου.Κατά τον πρώτο χρόνο παρατηρήσεών του, ο Sentinel 6B θα συνεργαστεί με τον Sentinel 6 Michael Freilich, «επιτρέποντας μεγαλύτερη ακρίβεια χάρη στην ακριβή διασταυρούμενη βαθμονόμηση μεταξύ των δύο οργάνων», έγραψαν αξιωματούχοι της ESA σχετικά με την αποστολή, η οποία αποτελεί συνεργασία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ESA, της NASA, της Eumetsat και της Εθνικής Υπηρεσίας Ατμόσφαιρας και Ωκεανών με την υποστήριξη της γαλλικής διαστημικής υπηρεσίας CNES. Ο δορυφόρος, βάρους 1440 κιλών, θα περάσει τώρα από μια σειρά ελέγχων και στη συνέχεια θα ξεκινήσει την επιστημονική του αποστολή. Το πρώτο στάδιο του Falcon 9, στο μεταξύ, επέστρεψε στη Vandenberg για προσγείωση περίπου εννέα λεπτά μετά την εκτόξευση, όπως είχε προγραμματιστεί. Ήταν η τρίτη πτήση για αυτόν τον συγκεκριμένο πύραυλο ενίσχυσης· οι δύο προηγούμενες αποστολές του μετέφεραν παρτίδες των δορυφόρων Starlink της SpaceX. httphttps://www.naftemporiki.gr/techscience/2034685/ektoxeytike-o-neos-proigmenos-eyropaikos-meteorologikos-doryforos-vinteo/s://www.naftemporiki.gr/techscience/2034685/ektoxeytike-o-neos-proigmenos-eyropaikos-meteorologikos-doryforos-vinteo/ Γνωρίστε τον δορυφόρο Sentinel-6B Μόλις εκτοξευθεί ο Sentinel-6B, ο δορυφόρος και τα έξι επιστημονικά του όργανα αναμένεται να περάσουν τα επόμενα 5,5 χρόνια σε τροχιά, συλλέγοντας δεδομένα σχετικά με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και τις επιπτώσεις της στη Γη.Ο δορυφόρος έχει περίπου το μέγεθος ενός μικρού φορτηγού, με μήκος 5,82 μέτρα, ύψος 2,36 μέτρα και πλάτος 4,33 μέτρα. Ο Sentinel-6B ζυγίζει 1.192 κιλά, συμπεριλαμβανομένου του προωθητικού καυσίμου κατά την εκτόξευση.Ο δορυφόρος διαθέτει δύο σταθερές ηλιακές συστοιχίες, καθώς και δύο αναπτυσσόμενα ηλιακά πάνελ, και θα ταξιδεύει σε κατεύθυνση γεωγραφικού μήκους γύρω από τη Γη σε τροχιά μη σύγχρονη με τον Ήλιο. Αυτό σημαίνει ότι ο δορυφόρος θα περνάει επανειλημμένα από το ίδιο μέρος της Γης, αλλά όχι ταυτόχρονα κατά τη διάρκεια κάθε τροχιάς.Μετά από μια περίοδο διασταυρούμενης βαθμονόμησης, το Sentinel-6B θα αντικαταστήσει το δίδυμο διαστημόπλοιό του, Sentinel-6 Michael Freilich, το οποίο εκτοξεύτηκε από τη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια στις 21 Νοεμβρίου 2020.Το Copernicus Sentinel-6/Jason-CS (Συνέχεια Υπηρεσίας) είναι μια συνεργασία μεταξύ της NASA, της ESA (Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος), της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του EUMETSAT (Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Εκμετάλλευση Μετεωρολογικών Δορυφόρων) και της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρείχε χρηματοδοτική υποστήριξη και ο γαλλικός διαστημικός οργανισμός CNES (Εθνικό Κέντρο Χωρικών Σπουδών) συνέβαλε στην τεχνική υποστήριξη.Το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, το οποίο διαχειρίζεται για τον οργανισμό η Caltech στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια, συνεισέφερε τρία επιστημονικά όργανα για κάθε δορυφόρο Sentinel-6: το Προηγμένο Ραδιόμετρο Μικροκυμάτων για το Κλίμα, το Παγκόσμιο Δορυφορικό Σύστημα Πλοήγησης - Ραδιοαπόκρυψη και τη Συστοιχία Ανακλαστήρων Λέιζερ. Ο οργανισμός συνεισφέρει επίσης υπηρεσίες εκτόξευσης, επίγεια συστήματα που υποστηρίζουν τη λειτουργία των επιστημονικών οργάνων της NASA, τους επεξεργαστές επιστημονικών δεδομένων για δύο από αυτά τα όργανα και υποστήριξη για τη διεθνή κοινότητα τοπογραφίας της επιφάνειας των ωκεανών.Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA , με έδρα το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του οργανισμού στη Φλόριντα, διαχειρίζεται την υπηρεσία εκτόξευσης για την αποστολή. Η απογείωση παραμένει σε τροχιά για λίγο λιγότερο από 30 λεπτά στις 12:21 π.μ. EST, Δευτέρα 17 Νοεμβρίου (9:21 μ.μ. PST, Κυριακή 16 Νοεμβρίου) από το Διαστημικό Συγκρότημα Εκτόξευσης 4 Ανατολικά στο Βάντενμπεργκ. https://science.nasa.gov/blogs/sentinel-6/2025/11/16/meet-sentinel-6b-satellite/ Αυτή η εικόνα δείχνει το διαστημόπλοιο Sentinel-6 Michael Freilich σε τροχιά πάνω από τη Γη με τα αναπτυσσόμενα ηλιακά πάνελ του σε εκτεταμένα επίπεδα. Ως ο νεότερος δορυφόρος παρακολούθησης των ωκεανών στον κόσμο, θα συλλέξει τα πιο ακριβή δεδομένα μέχρι σήμερα για την παγκόσμια στάθμη της θάλασσας και για το πώς οι ωκεανοί μας ανεβαίνουν ως απάντηση στην κλιματική αλλαγή. Η αποστολή θα συλλέξει επίσης ακριβή δεδομένα για την ατμοσφαιρική θερμοκρασία και υγρασία που θα βοηθήσουν στη βελτίωση των μετεωρολογικών προβλέψεων και των κλιματικών μοντέλων.

«Η Πτώση του Ίκαρου»: Μοναδική εικόνα ενός αλεξιπτωτιστή που πηδάει στο κενό μπροστά από τον Ήλιο Ένας αστροφωτογράφος και ένας skydiver δημιούργησαν ένα εκπληκτικό σκηνικό. Ένας αστροφωτογράφος κατέγραψε μια θεαματική λήψη ενός αλεξιπτωτιστή (skydiver) την ώρα που πέφτει ενώ είναι, ευθυγραμμισμένος τέλεια με την φλογερή επιφάνεια του Ήλιου κάνοντάς τον να φαίνεται σαν να περιστρέφεται στο κενό του Διαστήματος μπροστά από το μητρικό μας άστρο μας.Ο Άντριου Μακάρθι αστροφωτογράφος με έδρα την Αριζόνα που ειδικεύεται στη φωτογράφιση του Ήλιου τράβηξε αυτή την φωτογραφία πραγματική ζωγραφιά στις 8 Νοεμβρίου. Η λήψη, με τίτλο «Η Πτώση του Ίκαρου», απαιτούσε «εντελώς εξωφρενικό» επίπεδο προετοιμασίας και «ίσως να είναι η πρώτη φωτογραφία του είδους της που υπάρχει», έγραψε ο McCarthy σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα X όπου υπάρχει και το σχετικό βίντεο της πτώσης.Ο skydiver στη φωτογραφία ήταν ο YouTuber και μουσικός Γκάμπριελ Μπράουν ο οποίος πήδηξε από ένα μικρό αεροσκάφος με έλικα σε ύψος 1,070 μέτρων ενώ βρισκόταν σε απόσταση περίπου 2,440 μέτρα μακριά από την κάμερα του Μακάρθι.Χρειάστηκαν πολλές εβδομάδες προετοιμασίας για να υλοποιηθεί η φωτογράφηση και χρειάστηκαν έξι προσπάθειες ώστε το σκάφος να ευθυγραμμιστεί με τον Ήλιο για να γίνει σωστά η λήψη της εικόνας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034346/i-ptosi-toy-ikaroy-monadiki-eikona-enos-alexiptotisti-poy-pidaei-sto-keno-mprosta-apo-ton-ilio/

Το ηλιακό μας σύστημα… τρέχει τρεις φορές ταχύτερα μέσα στο γαλαξία από όσο πιστεύαμε. Μία νέα μελέτη βρίσκει σημαντική απόκλιση από το κυρίαρχο μοντέλο για το διαστημικό μας σπίτι. Πόσο γρήγορα και προς ποια κατεύθυνση κινείται το ηλιακό μας σύστημα στο διάστημα; Παρά το ότι φαίνεται απλή ερώτηση, παίζει κεντρικό ρόλο στον έλεγχο των σύγχρονων κοσμολογικών θεωριών.Μια ομάδα υπό τον αστροφυσικό Λούκας Μπομ στο Πανεπιστήμιο Bielefeld στη Γερμανία αποκάλυψε τώρα αποτελέσματα που θέτουν υπό αμφισβήτηση το πρότυπο μοντέλο για τη λειτουργία του ηλιακού μας συστήματος. Τα ευρήματά τους δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Physical Review Letters».«Η ανάλυσή μας δείχνει ότι το ηλιακό σύστημα κινείται πάνω από τρεις φορές ταχύτερα από ό,τι προβλέπουν τα τρέχοντα μοντέλα. Αυτό το αποτέλεσμα αντιβαίνει σαφώς στις προσδοκίες βασισμένες στην τυπική κοσμολογία και μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε τις προηγούμενες υποθέσεις μας» λέει ο Μπομ.Για να μετρήσει την κίνηση του ηλιακού συστήματος η ομάδα εξέτασε την κατανομή των ραδιογαλαξιών, απομακρυσμένων γαλαξιών που εκπέμπουν ισχυρά ραδιοκύματα τα οποία αποτελούν μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με μεγάλα μήκη κύματος παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται στην ραδιοεπικοινωνία. Επειδή τα ραδιοκύματα μπορούν να διαπεράσουν τη σκόνη και τα αέρια που εμποδίζουν το ορατό φως τα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να ανιχνεύσουν γαλαξίες που τα οπτικά όργανα δεν βλέπουν.Καθώς το ηλιακό σύστημα κινείται στο Σύμπαν η κίνησή του παράγει έναν αχνό «ανεμοπόρο» αποτέλεσμα, κάνοντας να εμφανίζονται ελαφρώς περισσότεροι ραδιογαλαξίες προς την κατεύθυνση της κίνησης. Αυτή η διαφορά είναι εξαιρετικά μικρή και μπορεί να αναγνωριστεί μόνο μέσω πολύ ακριβών παρατηρήσεων.Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το τηλεσκόπιο LOFAR (Low Frequency Array), ένα μεγάλο ευρωπαϊκό δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων, μαζί με δύο επιπλέον σύνολα δεδομένων από ραδιοτηλεσκόπια οι ερευνητές πέτυχαν τον πιο λεπτομερή καταμερισμό ραδιογαλαξιών έως σήμερα. Εισήγαγαν επίσης μια νέα στατιστική προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη πόσοι ραδιογαλαξίες αποτελούνται από πολλαπλά στοιχεία. Αυτή η βελτιωμένη ανάλυση παρείχε μεγαλύτερες αλλά πιο ακριβείς εκτιμήσεις αβεβαιότητας, προσφέροντας μια καθαρότερη εικόνα της κίνησης του ηλιακού συστήματος σε σχέση με το Σύμπαν.Παρά ταύτα, ο συνδυασμός των δεδομένων από όλα τα τρία ραδιοτηλεσκόπια αποκάλυψε απόκλιση που υπερβαίνει τα πέντε σίγμα, ένα στατιστικά πολύ ισχυρό σήμα που θεωρείται από την επιστήμη ως ένδειξη σημαντικού αποτελέσματος. Κοσμολογικές συνέπειες Η μέτρηση δείχνει μια ανισοτροπία («δίπολο») στην κατανομή των ραδιογαλαξιών που είναι 3,7 φορές ισχυρότερη από ό,τι προβλέπει το τυπικό μοντέλο του Σύμπαντος. Αυτό το μοντέλο περιγράφει την προέλευση και εξέλιξη του σύμπαντος από τη Μεγάλη Έκρηξη και υποθέτει μια σε μεγάλο βαθμό ομοιόμορφη κατανομή της ύλης.«Αν το ηλιακό μας σύστημα πράγματι κινείται τόσο γρήγορα, πρέπει να θέσουμε υπό αμφισβήτηση θεμελιώδεις υποθέσεις για τη δομή του Σύμπαντος σε μεγάλη κλίμακα. Εναλλακτικά, η κατανομή των ραδιογαλαξιών μπορεί να είναι λιγότερο ομοιόμορφη από ό,τι πιστεύαμε. Σε κάθε περίπτωση τα τρέχοντα μοντέλα μας τίθενται σε δοκιμασία» εξηγεί ο καθηγητής Ντομινίκ Σβάρτζ κοσμολόγος στο Πανεπιστήμιο Bielefeld και συν-συγγραφέας της μελέτης.Τα νέα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν προηγούμενες παρατηρήσεις στις οποίες οι ερευνητές μελέτησαν κβάζαρ, τα εξαιρετικά φωτεινά κέντρα απομακρυσμένων γαλαξιών όπου υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες καταναλώνουν ύλη και εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Το ίδιο ασυνήθιστο φαινόμενο εμφανίστηκε και σε αυτά τα υπέρυθρα δεδομένα υποδηλώνοντας ότι δεν πρόκειται για σφάλμα μέτρησης αλλά για πραγματικό χαρακτηριστικό του Σύμπαντος.Η μελέτη τονίζει πώς οι νέες παρατηρησιακές μέθοδοι μπορούν να αλλάξουν θεμελιωδώς την κατανόησή μας για το Σύμπαν και πόσα πράγματα παραμένουν ακόμη να ανακαλύψουμε. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034731/to-iliako-mas-systima-trechei-treis-fores-tachytera-mesa-sto-galaxia-apo-oso-pisteyame/

Ένα δευτερόλεπτο μετά τη γέννηση του Σύμπαντος εμφανίστηκαν άστρα κανίβαλοι και μαύρες τρύπες. Μια νέα ανατρεπτική αλλά και άκρως εντυπωσιακή κοσμολογική θεωρία. Διεθνής ομάδα επιστημόνων με μελέτη της στην επιθεώρηση «Physical Review D» υποστηρίζει ότι αμέσως μόλις συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν, σχηματίστηκαν εξωτικά άστρα και μαύρες τρύπες.Οι ερευνητές κάνουν λόγο για εμφάνιση στο πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο της Μεγάλης Έκρηξης μιας πιθανής φάσης πρωταρχικής κυριαρχίας της ύλης όπου οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ σωματιδίων μπορεί να οδήγησαν στον σχηματισμό των πρώτων συμπαγών κοσμικών αντικειμένων του Σύμπαντος.Λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, πριν ακόμη υπάρξουν τα πρώτα άτομα, μικροσκοπικά σωματίδια μπορεί να συσσωρεύτηκαν σε άλω υλικής ύλης, οι οποίες στη συνέχεια κατέρρευσαν και σχημάτισαν τις πρώιμες μαύρες τρύπες, τα άστρα μποζονίων και τα λεγόμενα «άστρα κανίβαλοι».Βασισμένη στην ιδέα ορισμένων κοσμολογικών μοντέλων ότι το νεογέννητο Σύμπαν πέρασε μια βραχύβια φάση, την αποκαλούμενη Πρώιμη Περίοδο Κυριαρχίας της Ύλης (Early Matter-Dominated Era, EMDE), η ομάδα διερεύνησε πώς τα σωματίδια ενδέχεται να αλληλεπιδρούσαν τότε. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι αυτές οι αλληλεπιδράσεις θα μπορούσαν να έχουν παράγει μια απροσδόκητα μεγάλη ποικιλία κοσμικών δομών. Σύμφωνα με τη μελέτη, ακόμη και στα πρώτα, φευγαλέα δευτερόλεπτα του, το Σύμπαν ίσως ήδη φιλοξενούσε εξαιρετικά περίπλοκες φυσικές διεργασίες. Αμέσως μετά τον πληθωρισμό: Τι συνέβη στη συνέχεια Οι πρόσφατες εξελίξεις στην κοσμολογία έχουν επιτρέψει την αναλυτική ανασύνθεση της ιστορίας του Σύμπαντος, από τη ραγδαία αρχική διαστολή – γνωστή ως πληθωρισμός – έως τη πρωταρχική νουκλεοσύνθεση, τον σχηματισμό των πρώτων πυρήνων βαρύτερων από το υδρογόνο, ο οποίος συνέβη 10 δευτερόλεπτα έως 20 λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Όμως η ενδιάμεση περίοδος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη.Όπως εξηγούν οι συγγραφείς: «Μια ενδιαφέρουσα πιθανότητα είναι ότι κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος η ύλη κυριάρχησε προσωρινά στο Σύμπαν.» Σε αυτό το σενάριο άλω ύλης μπορούν να σχηματιστούν φυσικά. Επιπλέον, αν τα σωματίδια μπορούσαν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, τότε οι αλληλεπιδράσεις αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε θερμοβαρυτική κατάρρευση, παράγοντας συμπαγή αντικείμενα όπως μαύρες τρύπες και άλλες εξωτικές δομές. Παράξενες δομές στην αυγή του Σύμπαντος Μεταξύ αυτών των συμπαγών αντικειμένων, οι ερευνητές προτείνουν ότι θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί τα άστρα κανίβαλοι. Πρόκειται για που άστρα μοιάζουν με τα συμβατικά άστρα με τη διαφορά ότι αντί για πυρηνική σύντηξη η ενέργειά τους προέρχεται από αυτο-εξολόθρευση των σωματιδίων.Την ίδια στιγμή, σημειώνουν οι συγγραφείς, μπορεί επίσης να είχαν σχηματιστεί άστρα μποζονίων, όπου η κβαντική φύση των σωματιδίων στηρίζει το άστρο. Αυτά τα άστρα πιθανότατα υπήρξαν μόνο για λίγα δευτερόλεπτα στο νεογέννητο Σύμπαν, πριν καταρρεύσουν σε πρωταρχικές μαύρες τρύπες (PBHs). Εναλλακτικά, οι PBHs θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί απευθείας από την κατάρρευση των άλω ύλης. Νέες υποθέσεις για τις πρωταρχικές μαύρες τρύπες Σύμφωνα με τη μελέτη οι άλω ύλης που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια μιας EMDE είχαν σχετικά μικρές μάζες (μικρότερες από 10²⁸ γραμμάρια) και μετά τη θερμοβαρυτική κατάρρευση θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει ακόμη μικρότερες πρωταρχικές μαύρες τρύπες.Χρησιμοποιώντας ένα απλοποιημένο θεωρητικό μοντέλο οι ερευνητές έδειξαν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι PBHs μπορεί να υπερπαραχθούν παραβιάζοντας παρατηρησιακούς περιορισμούς σε άλλες, PBHs με μάζα αστεροειδών θα μπορούσαν να σχηματιστούν πιθανώς εξηγώντας όλη τη σκοτεινή ύλη στο Σύμπαν. Τέλος κάποιες PBHs μπορεί να εξατμιστούν γρήγορα εξαφανιζόμενες πριν από την πρωταρχική νουκλεοσύνθεση δηλαδή πριν τον σχηματισμό ελαφρών ατόμων όπως το υδρογόνο και το ήλιο. Νέες προοπτικές για το Σύμπαν Τα αποτελέσματα ανοίγουν και ευρύτερες προοπτικές. Όπως καταλήγουν οι συγγραφείς: «Θα είχε ενδιαφέρον να εξερευνηθεί ο σχηματισμός κανιβάλων άστρων και άστρων μποζονίων στο σημερινό Σύμπαν μέσω της κατάρρευσης άλω αυτο-αλληλεπιδρούσας σκοτεινής ύλης. Επιπλέον, αν και πιο εικαστικό, η μελέτη του σχηματισμού άστρων και της προσαύξησης μάζας σε απλά σωματιδιακά μοντέλα μπορεί να προσφέρει νέες γνώσεις για τις πολύπλοκες αστροφυσικές διεργασίες που διαμορφώνουν το Σύμπαν μας». https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034369/ena-deyterolepto-meta-ti-gennisi-toy-sympantos-emfanistikan-astra-kanivaloi-kai-mayres-trypes/

Αυτές οι σπάνιες φάλαινες δεν είχαν θεαθεί ποτέ ζωντανές. Μετά μία ομάδα της είδε στο Μεξικό. Η αναζήτηση για τη ρυγχοφάλαινα με «φύλλα γκίνγκο» είχε διαρκέσει πέντε χρόνια, όταν ένας κλέφτης άλμπατρος παραλίγο να τα τινάξει όλα στον αέρα. Ήταν ένα πρωινό του Ιουνίου 2024 και κατά μήκος των ακτών της Μπάχα Καλιφόρνια στο Μεξικό, οι επιστήμονες στο ερευνητικό σκάφος Pacific Storm τελείωναν τον καφέ τους και ετοιμάζονταν για μια ακόμη μεγάλη μέρα αναζητώντας μερικά από τα πιο δυσπρόσιτα πλάσματα του πλανήτη. Ξαφνικά, ένα κάλεσμα ακούστηκε από τη γέφυρα: «Φάλαινες! Δεξιά πλευρά!»Για τις επόμενες ώρες, αυτό που έμοιαζε με δύο νεαρές ρυγχοφάλαινες εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν μέχρι που ο Ρόμπερτ Πίτμαν, πλέον συνταξιούχος ερευνητής του Πανεπιστημίου της Πολιτείας του Όρεγκον, εκτόξευσε ένα μικρό βέλος από ένα τροποποιημένο τόξο στην πλάτη μίας από αυτές.Η μύτη του βέλους αφαίρεσε ένα μικρό κομμάτι δέρματος στο μέγεθος γόμες μολυβιού. Αυτό θα αποδείκνυε αργότερα ότι οι επιστήμονες είχαν μπροστά τους ένα είδος που ποτέ πριν δεν είχε παρατηρηθεί ζωντανό στη φύση: τη ρυγχοφάλαινα με «φύλλα γκίνγκο».«Δεν μπορώ καν να περιγράψω το συναίσθημα, γιατί ήταν κάτι για το οποίο δουλεύαμε τόσο καιρό», λέει η Ελίζαμπεθ Χέντερσον, ερευνήτρια στο Κέντρο Πληροφοριακού Ναυτικού Πολέμου του αμερικανικού στρατού και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Marine Mammal Science. «Όλοι στο πλοίο πανηγύριζαν γιατί το είχαμε, το είχαμε επιτέλους».Η ανακάλυψη χρειαζόταν πέντε χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. Από το 2020, η Χέντερσον και οι συνεργάτες της από το Μεξικό και τις ΗΠΑ είχαν εντοπίσει μια ομάδα φαλαινών που παρήγαν έναν ιδιαίτερο ήχο, με την κωδική ονομασία BW43, τον οποίο αρχικά θεωρούσαν ότι ανήκε στην απολύτως άγνωστη στη φύση ρυγχοφάλαινα του Πέριν.Η ομάδα επέστρεψε στο ίδιο σημείο για τρία χρόνια, αρχικά με ιστιοπλοϊκό και στη συνέχεια με ένα μεξικανικό αλιευτικό σκάφος, χωρίς επιτυχία. Το 2024 συνεργάστηκαν με το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Όρεγκον και απέπλευσαν με το ερευνητικό του σκάφος, το οποίο αποδείχθηκε καθοριστικό: διέθετε συρόμενη συστοιχία υδροφώνων για ακρόαση υποβρύχιων ήχων και υπερσύγχρονα κιάλια στο παρατηρητήριο, ικανά να εντοπίζουν φάλαινες εκατοντάδες μέτρα μακριά.Για την εύρεση ρυγχοφαλαινών, τέτοια τεχνολογία είναι απαραίτητη. Υπάρχουν 24 γνωστά είδη, αλλά για τα περισσότερα γνωρίζουμε ελάχιστα.Είναι τα θηλαστικά με τις βαθύτερες καταδύσεις στον πλανήτη, περνώντας σχεδόν όλη τη ζωή τους στα βάθη της θάλασσας και ανεβαίνοντας στην επιφάνεια μόνο για λίγα λεπτά κάθε φορά, συνήθως μακριά από ακτές. Είναι εξαιρετικά ντροπαλές και τρομάζουν εύκολα από τα σκάφη. Πολλά είδη έχουν περιγραφεί μόνο από νεκρά ζώα που ξεβράστηκαν σε ακτές – και νέα είδη συνεχίζουν να ανακαλύπτονται.«Η Εταιρεία Θαλάσσιας Θηλασιολογίας έχει καταγεγραμμένα 94 είδη κητωδών», λέει ο Πίτμαν. «Το ένα τέταρτο είναι ρυγχοφάλαινες, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ γι’ αυτές. Είναι τα μεγαλύτερα, πιο άγνωστα ζώα που έχουν απομείνει στον πλανήτη».Η γνώση των συνηθειών τους είναι κρίσιμη, καθώς είναι εξαιρετικά ευαίσθητες στα στρατιωτικά σόναρ, τα οποία διαταράσσουν την αναζήτηση τροφής και σε ορισμένες περιπτώσεις τις αναγκάζουν να ανέβουν πολύ γρήγορα στην επιφάνεια, υποφέροντας θανατηφόρους τραυματισμούς αντίστοιχους με τη «νόσο των δυτών». Ο εντοπισμός των περιοχών όπου ζουν μπορεί να βοηθήσει να αποφευχθούν στρατιωτικές ασκήσεις σε κρίσιμους βιότοπους.Η ανακάλυψη εκείνης της ημέρας παραλίγο να χαθεί. Πριν προλάβει το πλήρωμα να ανασύρει το βέλος από την επιφάνεια, ένας άλμπατρος swooped in και άρχισε να τσιμπά το πολύτιμο δείγμα. Πανικόβλητοι, οι επιστήμονες άρχισαν να φωνάζουν και να πετούν ψωμάκια από το πρωινό για να διώξουν τον απρόσμενο «κλέφτη».«Τώρα μοιάζει αστείο, αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν τρομερά αγχωτικό», λέει η Χέντερσον.Το ότι βρέθηκαν ρυγχοφάλαινες γκίνγκο κοντά στο Μεξικό ήταν μεγάλη έκπληξη· βάσει προηγούμενων δεδομένων, νεκρά ζώα είχαν εντοπιστεί κυρίως στην Ιαπωνία. Οι ερευνητές ανέλυσαν ακουστικά δεδομένα και διαπίστωσαν ότι οι φάλαινες BW43 πιθανόν ζουν όλο τον χρόνο στα ύδατα της Καλιφόρνια και της βόρειας Μπάχα Καλιφόρνια.«Υπήρχαν δύο περιστατικά εκβρασμού στη δυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής, αλλά θεωρούνταν πάντα τυχαία – άρρωστα ή αποπροσανατολισμένα ζώα», λέει η Χέντερσον. «Τώρα όμως ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι και ότι πράγματι κατοικούν αυτά τα νερά».Υπάρχουν ακόμη πολλοί άγνωστοι φαλαινο-ήχοι χωρίς γνωστή προέλευση, και είδη χωρίς καταγεγραμμένες κλήσεις ή ζωντανές παρατηρήσεις. Έτσι, βασικός στόχος της έρευνας είναι να αντιστοιχιστούν οι ήχοι με τα είδη, ώστε να χαρτογραφηθούν οι περιοχές εξάπλωσής τους μέσω ακουστικών δεδομένων – ο μόνος τρόπος για να εντοπιστούν τέτοια αινιγματικά πλάσματα.Με προσωπικό στόχο να δει όλα τα είδη φαλαινών – έχοντας ήδη φτάσει τα 90 από τα 94 – ο Πίτμαν έχει αναζητήσει πολλά σπάνια ζώα. Πλέον θεωρεί ότι η ρυγχοφάλαινα του Πέριν είναι η πιο δύσκολη. Υπάρχουν μόνο έξι καταγεγραμμένα περιστατικά εκβρασμού, όλα στην Καλιφόρνια και πάντα σε προχωρημένη αποσύνθεση.«Νομίζω ότι αυτά είναι μεμονωμένα άτομα. Ζουν κάπου αλλού και δεν ξέρουμε πού πρέπει να ψάξουμε», λέει. Με πληροφορίες από Guardian Δράμα: Σκότωσαν αρκούδα και μετά την αποκεφάλισαν. Για την υπόθεση έχει ήδη σχηματιστεί δικογραφία Υπάλληλος του Δασαρχείου Δράμας εντόπισε νεκρή, αποκεφαλισμένη αρκούδα σε ορεινή περιοχή του Λιβαδερού Δράμας την περασμένη Τετάρτη.Για το περιστατικό ενημερώθηκαν το Δασαρχείο Δράμας, η περιβαλλοντική οργάνωση «Καλλιστώ» και ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ), στο πλαίσιο της θεσμοθετημένης λειτουργίας της Ομάδας Άμεσης Επέμβασης για την Αρκούδα στην περιοχή.Για την υπόθεση έχει ήδη σχηματιστεί δικογραφία και έχει ξεκινήσει προανάκριση από τις αρχές, για τον εντοπισμό των δραστών. 2 τραύματα από σφαίρες Όπως προέκυψε από τη νεκροψία που διενεργήθηκε, το ζώο φέρει δύο τραύματα από σφαίρες πυροβόλου όπλου: ένα στη ράχη και ένα στον μηρό.Σύμφωνα με τη νεκροψία, οι δράστες, αφού σκότωσαν τη νεαρή αρσενική αρκούδα, στη συνέχεια την αποκεφάλισαν.Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του ΟΦΥΠΕΚΑ και της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Καλλιστώ», η θανάτωση ή ο τραυματισμός αρκούδας αποτελούν εγκληματικές πράξεις, οι οποίες διώκονται ποινικά.Η αρκούδα στην Ελλάδα είναι ένα απόλυτα προστατευόμενο είδος, σύμφωνα με την ελληνική και τη διεθνή νομοθεσία. Το είδος, καθώς και ο βιότοπός του, προστατεύονται από τον Δασικό Κώδικα, αλλά και από την Οδηγία για τους Οικοτόπους (92/43/ΕΕ), τη συνθήκη της Βέρνης και τη συνθήκη της Ουάσινγκτον (CITES). Σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των απειλούμενων ζώων της Ελλάδας (2009), η αρκούδα ταξινομείται στα Κινδυνεύοντα Είδη. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/2034890/drama-skotosan-arkoyda-kai-meta-tin-apokefalisan/

Επαναστατική τεχνολογία παίρνει τη σκυτάλη από την ηλιακή ενέργεια και παράγει ενέργεια στο νυχτερινό περιβάλλον. Βασίζεται στη διαφορά θερμοκρασίας στη Γη και το Διάστημα. Ερευνητές δημιούργησαν μια συσκευή που παράγει μηχανική ενέργεια τη νύχτα αξιοποιώντας τη φυσική διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στο ζεστό έδαφος και το κρύο του εξώτερου Διαστήματος.Μηχανικοί στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Ντέιβις, ανέπτυξαν μια συσκευή ικανή να παράγει μηχανική ενέργεια τη νύχτα, εκμεταλλευόμενοι τη θερμότητα κοντά στο έδαφος και το ακραίο ψύχος του διαστήματος. Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να υποστηρίξει πρακτικές χρήσεις όπως η κυκλοφορία αέρα μέσα σε θερμοκήπια ή άλλες κατασκευές. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Science Advances».Η συσκευή βασίζεται σε μια μηχανή Stirling, έναν τύπο μηχανής που λειτουργεί μέσω διαφορών θερμοκρασίας. Σύμφωνα με τον Τζέρεμι Μάντει Jeremy Munday, καθηγητή ηλεκτρολογίας και μηχανικής υπολογιστών στο UC Davis και συν-συγγραφέα της μελέτης πολλές μηχανές συμπεριλαμβανομένων των μηχανών εσωτερικής καύσης απαιτούν μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας για να παράγουν ενέργεια. Μια μηχανή Stirling όμως, μπορεί να λειτουργήσει ακόμη και με μικρή θερμική αντίθεση παρόμοια με τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε ένα ζεστό φλιτζάνι καφέ και τον αέρα γύρω του.«Αυτές οι μηχανές είναι πολύ αποδοτικές όταν υπάρχουν μόνο μικρές διαφορές θερμοκρασίας, ενώ άλλοι τύποι μηχανών λειτουργούν καλύτερα με μεγαλύτερες διαφορές και μπορούν να παράγουν περισσότερη ενέργεια», είπε ο Μάντει. Οι… θερμότητες Κανονικά μια μηχανή Stirling λειτουργεί όταν η μία πλευρά της βρίσκεται σε επαφή με μια πηγή θερμότητας και η αντίθετη πλευρά με ένα πιο κρύο περιβάλλον. «Αν απλώς την αφήσεις πάνω στο τραπέζι, δεν πρόκειται να παράγει ενέργεια γιατί όλες οι πλευρές έχουν την ίδια θερμοκρασία», είπε ο Μάντει.Ένας τρόπος να δημιουργηθεί διαφορά θερμοκρασίας είναι φυσικά η θέρμανση της μιας πλευράς με καύσιμα. Οι ερευνητές αναρωτήθηκαν αν θα μπορούσαν αντί αυτού να συνδέσουν την κρύα πλευρά με κάτι πολύ, πολύ κρύο αλλά και πολύ μακριά: το βαθύ Διάστημα. «Δεν χρειάζεται να αγγίζει το Διάστημα φυσικά, μπορεί απλώς να αλληλεπιδρά ακτινοβολιακά με αυτό. Είναι σαν να στέκεσαι έξω μια κρύα, καθαρή νύχτα: το κεφάλι σου αρχίζει γρήγορα να κρυώνει καθώς η θερμότητα ακτινοβολεί μακριά» λέει ο Μάντει Η ακτινοβολιακή ψύξη Η ιδέα τους ήταν να πάρουν μια απλή μηχανή Stirling (ουσιαστικά ένα έμβολο που κινεί έναν σφόνδυλο), να την τοποθετήσουν πάνω σε ένα πάνελ που λειτουργεί ως κεραία ακτινοβολίας θερμότητας και να βάλουν όλο το σύστημα στο έδαφος σε εξωτερικό χώρο τη νύχτα. Το έδαφος λειτουργεί ως η θερμή πλευρά της μηχανής και η κεραία διοχετεύει το ψύχος του διαστήματος.Ένας χρόνος νυχτερινών πειραμάτων έδειξε ότι η μικρή συσκευή μπορεί πράγματι να παράγει τουλάχιστον 400 milliwatt μηχανικής ισχύος ανά τετραγωνικό μέτρο. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη συσκευή για να κινήσουν άμεσα έναν ανεμιστήρα και επίσης τη συνέδεσαν με έναν μικρό ηλεκτροκινητήρα για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος.«Τα πειράματα δείχνουν ότι είναι δυνατό να παραχθούν χρήσιμες ποσότητες ενέργειας από τον νυχτερινό ουρανό. Το δυναμικό είναι μεγαλύτερο σε περιοχές με χαμηλή υγρασία και καθαρό ουρανό» δήλωσε ο Munday. Η αρχή θα μπορούσε, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί για αερισμό θερμοκηπίων ή κατοικιών. https://www.naftemporiki.gr/green/energy/2034718/epanastatiki-technologia-pairnei-ti-skytali-apo-tin-iliaki-energeia-kai-paragei-energeia-sto-nychterino-perivallon/

«Ναι μαμά, μέχρι τα 30 θα έχω γυρίσει» – Η ιστορία μιας γυναικείας-ανέλπιστης- επιτυχίας με άρωμα Ελλάδας. Σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, μια Ελληνίδα προσπαθεί με ρομποτικά συστήματα ανύψωσης να φέρει την επανάσταση στον τρόπο που χτίζουμε, δουλεύουμε και σκεφτόμαστε τη θέση της γυναίκας στην τεχνολογία Κάθε τρία χρόνια στην κορυφαία έκθεση του κατασκευαστικού κλάδου Bauma στο Μόναχο ανάμεσα σε ρομποτικούς βραχίονες, κράνη ασφαλείας, γερανούς και χιλιάδες επισκέπτες – κυρίως άνδρες μέσης ηλικίας – η Ειρήνη Ψαλλίδα ακούει την ίδια ερώτηση περισσότερες φορές απ’ όσες μπορεί να μετρήσει. «Δουλεύετε στην γκαρνταρόμπα;» ή, στην καλύτερη περίπτωση, «είστε η γραμματέας;».Όταν απαντά ότι είναι η συνιδρύτρια και επικεφαλής λογισμικού της Kewazo, μιας νεοφυούς επιχείρησης ρομποτικής στον κατασκευαστικό κλάδο με έδρα τη βαυαρική πρωτεύουσα, τα αδιάκριτα βλέμματα μαλακώνουν με αμηχανία. «Δεν το κάνουν για να με υποτιμήσουν. Απλά είναι το πρώτο που τους έρχεται στο μυαλό, γιατί δεν είναι εκτεθειμένοι στην ιδέα ότι μια γυναίκα μπορεί να έχει τη δική της εταιρεία.» Το πανεπιστήμιο του Μονάχου ως καταλύτης Ούτε η ίδια η Ειρήνη Ψαλλίδα θα μπορούσε βέβαια να φανταστεί ότι θα ίδρυε τη δική της εταιρεία. Τουλάχιστον όχι η Ειρήνη προ δεκαετίας, όταν σπούδαζε Πληροφορική στην Αθήνα, πριν φύγει για μια πρακτική στο CERN στη Γενεύη. Στη συνέχεια έφτασε στο Μόναχο για το μεταπτυχιακό της στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (TUM). «Προσωπικά, δεν ήταν στα σχέδιά μου – καθόλου», λέει στην DW.Η ιστορία της Eιρήνης θα μπορούσε να είναι μια από δεκάδες χιλιάδες ιστορίες νέων Ελλήνων που κάνουν ένα τυπικό μεταπτυχιακό στο εξωτερικό: θα σπούδαζε, θα δούλευε λίγο, θα μάζευε εμπειρίες και μετά θα επέστρεφε στην Ελλάδα. «Ναι μαμά, μέχρι τα τριάντα θα έχω γυρίσει», θυμάται να λέει γελώντας.Όμως ένας συνδυασμός από περιέργεια, ικανότητα και τη σωστή συγκυρία έφεραν τα πράγματα αλλιώς. Ήταν η εποχή που το Μόναχο άρχιζε να μετατρέπεται σε κόμβο για τεχνολογικά startups. Στο επίκεντρο αυτής της προσπάθειας βρισκόταν το Πανεπιστήμιο TUM, που στήριζε και ενθάρρυνε τεχνολογικές και επιχειρηματικές προσπάθειες: «Ήταν το πανεπιστήμιο καθαρά που έδωσε όλο αυτό το ερέθισμα και τη βοήθεια», θυμάται. Το δεύτερο εξάμηνο των σπουδών της γνώρισε τους μελλοντικούς συνιδρυτές της: την Εκατερίνα και τον Αρτέμ από τη Ρωσία, τον Σεμπάστιαν από τη Γερμανία, τον Αλιμζάν από το Καζακστάν και τον άλλο Έλληνα της Kewazo, τον Λεωνίδα Ποζικίδη – μαζί αποφάσισαν να πάρουν μέρος σε ένα «hackathon». «Έξυπνες πόλεις»… αλλά εργοτάξια του 1950 Στο event αυτό, όπου προγραμματιστές και ερευνητές συνεργάζονται εντατικά για μέρες ή εβδομάδες για να αναπτύξουν ένα λογισμικό ή μια πρωτότυπη τεχνολογική καινοτομία, δημιούργησαν ένα έξυπνο σύστημα ανύψωσης που μπορούσε να ανεβάζει και να κατεβάζει εξαρτήματα σε οικοδομές με ασφάλεια και ακρίβεια. Δεν υπήρχε τότε καμία «μεγάλη ιδέα», κανένα επιχειρηματικό σχέδιο – μόνο η παρατήρηση ότι ο κατασκευαστικός κλάδος, σε αντίθεση με κάθε άλλο τομέα, έμενε πίσω στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της αυτοματοποίησης.Ο κόσμος είχε «έξυπνες πόλεις» και «έξυπνα σπίτια», αλλά στα εργοτάξια οι άνθρωποι συνέχιζαν να κουβαλούν σωλήνες και πλατφόρμες όπως το 1950.«Δεν είχα φανταστεί ότι θα γίνει εταιρεία, και έτσι ονομάσαμε το σύστημα μάλλον απερίσκεπτα ‘Kewazo’ από το κατασκευάζω», λέει η Ψαλλίδα. «Για μένα ήταν ένα πανεπιστημιακό πρότζεκτ, τίποτα παραπάνω».Όμως το TUM και το κέντρο επιχειρηματικότητας του – το UnternehmerTUM – είδαν κάτι παραπάνω σε αυτό το πρότζεκτ. Έδωσαν στην ομάδα της Kewazo χώρο, συμβούλους, πρόσβαση σε τεχνολογία και κυρίως, πίστη. «Μας βοήθησαν επίσης πολύ να πάρουμε τις πρώτες χρηματοδοτήσεις, οι οποίες ήταν δημόσιες, χωρίς να πρέπει να παραχωρήσουμε μερίδιο της εταιρείας», θυμάται η Eιρήνη Ψαλλίδα.Εκεί, σε ένα οικοσύστημα που ενθαρρύνει το ρίσκο και τη συνεργασία, η ιδέα απέκτησε σάρκα και οστά. Ακολουθώντας αυτή τη συνταγή το UnternehmerTUM κατάφερε να γίνειτο πιο αναγνωρισμένο κέντρο καινοτομίας στην Ευρώπη – ένα είδος «θερμοκοιτίδας» για τεχνολογικά οράματα – εστιάζοντας την προσοχή του στην ποικιλομορφία των ομάδων και υποστηρίζοντας γυναίκες ιδρύτριες σε νεοσύστατες επιχειρήσεις με τεχνολογικό προσανατολισμό. Τα γυναικεία πρότυπα στην τεχνολογία είναι ελάχιστα Η Γκούντα Όπιτς, διευθύντρια του Entrepreneurial Network στο UnternehmerTUM, εξηγεί: «Ακόμη και στο καινοτομικά ισχυρό οικοσύστημα του Μονάχου, οι γυναίκες ιδρύτριες, ιδίως στον χώρο του deep tech, αντιμετωπίζουν δομικά εμπόδια. Η πρόσβαση στο κεφάλαιο είναι δυσκολότερη, τα δίκτυα επενδυτών παραμένουν ανδροκρατούμενα και τα γυναικεία πρότυπα ηγεσίας είναι ελάχιστα». Για να αντιστρέψει αυτή τη δυναμική, το UnternehmerTUM δημιούργησε προγράμματα όπως το Women Start-up Initiative και το Women Start-up Award, παρέχοντας coaching, mentoring, δίκτυα χρηματοδότησης και δημόσια ορατότητα. «Ορατότητα και πρότυπα είναι καθοριστικά για να φέρουμε περισσότερες γυναίκες στο επιχειρείν», τονίζει η Όπιτς στη DW.Και η Γερμανία χρειάζεται περισσότερες γυναίκες στο επιχειρείν: «Το ποσοστό των γυναικών ιδρυτριών στο γερμανικό τοπίο των νεοσύστατων επιχειρήσεων παραμένει χαμηλό στο 20%», δηλώνει στη DW o επικεφαλής έρευνας της γερμανικής ένωσης startup και συντάκτης της μελέτης Female Founders Monitor, Αλεξάντερ Χίρσφελντ. «Ενώ οι γυναίκες εξακολουθούν να έχουν σημαντικά λιγότερη πρόσβαση σε επενδυτικά δίκτυα και κεφάλαια, αντιμετωπίζουν συχνότερα προβλήματα εξισορρόπησης οικογένειας και επιχειρηματικότητας και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν προκαταλήψεις με βάση τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων.»Funds επιχειρηματικών κεφαλαίων, που αυτοαποκαλούνται ακτιβιστές επενδυτές, όπως η Auxxo και η Fund F προσπαθούν να καλύψουν την ανισότητα πρόσβασης σε κεφάλαια, επενδύοντας αποκλειστικά σε ιδρυτικές ομάδες με τουλάχιστον μία γυναίκα. «Συνολικά όμως, είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα επόμενα χρόνια να ευαισθητοποιήσουμε τους άνδρες σχετικά με το πρόβλημα αυτό, καθώς αυτοί συνήθως βρίσκονται σε καίριες θέσεις», εξηγεί ο Χίρσφελντ. Η Ειρήνη Ψαλλίδα φαίνεται να συμφωνεί. «Είναι κυρίως πρόβλημα μεγαλύτερων ηλικιών», λέει στη DW. «Με τη νέα γενιά θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα.» «Εγώ ίδρυσα την εταιρεία, όχι ο πατέρας μου» Οκτώ χρόνια μετά την ίδρυση της, η Kewazo, διατηρεί γραφεία στο Μόναχο και στο Τέξας και συνεργάζεται με μεγάλες βιομηχανικές μονάδες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, ενώ αναπτύσσει έξυπνα ρομποτικά συστήματα ανύψωσης που αντικαθιστούν γερανούς και βαριές χειρωνακτικές εργασίες. Με μια ομάδα 40 ατόμων η εταιρεία βοηθά πελάτες, όπως οι BASF, Chevron και Shell να βελτιώσουν την ασφάλεια και την αποδοτικότητα στον χώρο εργασίας.Τα συστήματα της εταιρείας έχουν σχεδιαστεί ώστε να λειτουργούν με μπαταρία, εξαλείφοντας την ανάγκη για εξωτερικά καλώδια τροφοδοσίας ή γεννήτριες, τα οποία συχνά συνδέονται με κινδύνους πρόκλησης ατυχημάτων και κινδύνους ανάφλεξης σε δυνητικά εκρηκτικές περιοχές βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Το ρομπότ της Kewazo μπορεί να δουλεύει κάθετα, μεταφέροντας υλικά στα διάφορα επίπεδα των κατασκευών με μεγαλύτερη ταχύτητα και ασφάλεια.«Σε ένα έργο όπου χρειάζονταν δέκα εργάτες, τώρα αρκούν δύο, κάτι που συμβάλλει στην έλλειψη εργατικού δυναμικού σε αυτό το χώρο. Κι επιπλέον μειώνεται δραστικά ο κίνδυνος ατυχημάτων», εξηγεί η Eιρήνη Ψαλλίδα. «Οι εταιρείες εξοικονομούν χρόνο και κόστος, γιατί δεν χρειάζονται γερανούς ή μεγάλες ομάδες. Έτσι μπορούν να ολοκληρώσουν τα έργα τους εβδομάδες νωρίτερα.»Εξοπλισμένη με αυτές τις επιτυχίες θα παρουσιάσει την Kewazo ξανά σε περίπτερο της επόμενης έκθεσης Bauma. Και σε όσους άνδρες – πάντα μέσης ηλικίας – την ρωτήσουν, αν κληρονόμησε την εταιρεία από τον πατέρα της, θα απαντήσει με κάτι που πριν μια δεκαετία μάλλον δε θα θεωρούσε πιθανό: «Όχι, εγώ την ίδρυσα.» Πηγή: Deutsche Welle

Ποιά ήταν η θερμοκρασία του Σύμπαντος όταν ο Θεός είπε «γενηθήτω φως»; Οι φυσικοί προσδιόρισαν έμμεσα την θερμοκρασία που είχε το Σύμπαν στα πρώτα μικροδευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη, όταν ήταν μια καυτή σούπα από πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων, φωτονίων και άλλων στοιχειωδών σωματιδίων.Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια οι φυσικοί, χρησιμοποιώντας έναν επιταχυντή σωματιδίων στο Λονγκ Άιλαντ, συγκρούουν πυρήνες των ατόμων χρυσού μεταξύ τους, σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, για να σχηματίσουν μια από τις πιο καυτές καταστάσεις της ύλης που δημιουργήθηκε ποτέ στη Γη. Η σούπα των σωματιδίων που γεννιούνται από την σύγκρουση μοιάζει πολύ με την κατάσταση του Σύμπαντος όπως ήταν στα πρώτα μικροδευτερόλεπτα αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Τώρα, οι φυσικοί κατάφεραν επιτέλους να μετρήσουν με ακρίβεια την θερμοκρασία αυτής της ύλης για πρώτη φορά.Μετά την σύγκρουση με σχετικιστικές ταχύτητες των πυρήνων χρυσού, τα πρωτόνια και τα νετρόνια των πυρήνων μεταπίπτουν σε ένα κοχλάζον νέφος πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων. Αυτή η κόλαση αναδημιουργεί τις συνθήκες που επικρατούσαν στο Σύμπαν όταν αυτό ήταν πολύ θερμό και πυκνό για να σχηματίσει τους πυρήνες των ατόμων – ή ακόμα και τα συστατικά τους, τα πρωτόνια και τα νετρόνια. Αντ’ αυτού, η αρχέγονη κοσμική σούπα ήταν ένα φλεγόμενο χάος από τα στοχειώδη σωματίδια που ονομάζονται κουάρκ, καθώς και από γλοιόνια, οι φορείς της ισχυρής δύναμης που κρατάει σταθερούς τους ατομικούς πυρήνες. Σύμφωνα με τον φυσικό Zhangbu Xu: «Αυτά είναι τα δομικά στοιχεία των σωματιδίων που αποτελούν τον ορατό κόσμο και προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς λειτουργούν».Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στον Σχετικιστικό Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων (RHIC) του Εθνικού Εργαστηρίου Brookhaven, εντός του ανιχνευτού STAR (Solenoidal Tracker at RHIC). Εκεί, οι πυρήνες χρυσού που διατρέχουν κατά μήκος ενός βρόχου 2,4 μιλίων φτάνουν σε απίστευτες ταχύτητες πριν συγκρουστούν και μετατραπούν σε πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων, το οποίο διαρκεί μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Στη συνέχεια, καθώς το εν λόγω πλάσμα ψύχεται, εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Ένα μέρος αυτής εμφανίζεται με τη μορφή ζευγών ηλεκτρονίου–ποζιτρονίου. Μετρώντας τις μάζες (ή τις ενέργειες) αυτών των ζευγών, οι φυσικοί μπορούν να συμπεράνουν τη θερμοκρασία της καυτής σούπας από την οποία προήλθαν.Οι φυσικοί μέτρησαν τα εύρη μάζας τέτοιων ζευγών σωματιδίων για να μετρήσουν την ενέργεια των φωτονίων που τα γέννησαν, που με την σειρά της, έδειξε την θερμοκρασία στην οποία δημιουργήθηκαν τα φωτόνια. Κι αυτό αποκάλυψε πως αυτή η θερμοκρασία ήταν 3,3 τρισεκατομμύρια βαθμοί Κέλβιν – περίπου 220.000 φορές μεγαλύτερη από την θερμοκρασία που επικρατεί στον πυρήνα του ήλιου. Οι υπολογισμοί και τα συμπεράσματα της ανακάλυψης δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature Communications.Ο προσδιορισμός αυτής της θερμοκρασίας θα βοηθήσει τους φυσικούς να καταλάβουν πότε και πώς έγινε η μετάβαση από το πύρινο αρχέγονο Σύμπαν του πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων στα δομικά στοιχεία των ατόμων. Αυτές οι δύο καταστάσεις είναι διαφορετικές φάσεις της ύλης, παρόμοιες με τις πιο οικείες την στερεή, την υγρή και την αέρια φάση της καθημερινής ζωής. «Θέλουμε να χαρτογραφήσουμε αυτό που θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως το πιο θεμελιώδες «διάγραμμα φάσεων», λέει ο Frank Geurts, φυσικός της ομάδας του ανιχνευτή STAR. «Τι θα μπορούσε να είναι πιο ενδιαφέρον από το διάγραμμα φάσεων των θεμελιωδών δομικών στοιχείων του Σύμπαντος;»Ο επιταχυντής RHIC και το πείραμα STAR βρίσκονται στα τελικά στάδια της λειτουργίας τους μετά την έναρξή τους, πριν από 25 χρόνια. Επιταχυντής και ανιχνευτές θα κλείσουν τους επόμενους μήνες για να παραχωρήσουν την θέση τους σε μια μεγαλύτερη εγκατάσταση που ονομάζεται Επιταχυντής Ηλεκτρονίων-Ιόντων, ο οποίος αναμένεται να λειτουργήσει στις αρχές της δεκαετίας του 2030. Ωστόσο, ακόμα και μετά το κλείσιμο του STAR, τα επόμενα χρόνια οι φυσικοί θα αναλύσουν την τελευταία συλλογή δεδομένων του για να βελτιώσουν περαιτέρω την στατιστική των μετρήσεών τους για το πιο θερμό είδος ύλης που έχουμε δημιουργήσει ποτέ στη Γη – το πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων, την παράξενη κατάσταση ύλης που μιμείται το αρχέγονο Σύμπαν. πηγή: Scientists Measure the Temperature of the Universe Just after the Big Bang – https://www.scientificamerican.com

Κλιματική κρίση: Την κατιούσα έχουν πάρει οι δράσεις για την αντιμετώπισή της – Πολύ μακριά από τον στόχο του net zero. Η καθυστέρηση στην επιβράδυνση των εκπομπών ρύπων δεν είναι συνεπής με τον στόχο της κλιματικής ουδετερότητας για το 2050, σημειώνει ο ΟΟΣΑ Μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στις δεσμεύσεις για τις μηδενικές εκπομπές ρύπων έως το 2050 (net zero) και τα μέτρα που έχουν υιοθετήσει προς αυτήν την κατεύθυνση οι περισσότερες χώρες του κόσμου.Οι δράσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης επιβραδύνονται, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΟΟΣΑ (Climate Action Monitor 2025), η οποία καταγράφει την πρόοδο προς τον στόχο του net zero στις 38 χώρες-μέλη του Οργανισμού και σε άλλες 14 χώρες-εταίρους του, στις οποίες αντιστοιχούν συνολικά 78% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Οι συνολικές εκπομπές ρύπων των χωρών αυτών είναι 8% υψηλότερες από τα επίπεδα που θα απαιτούνταν για να επιτύχουν τους ενδιάμεσους στόχους που έχουν θέσει οι ίδιες για το 2030.Κατά μείζονα λόγο, η καθυστέρηση στην επιβράδυνση των εκπομπών ρύπων δεν είναι συνεπής με τον στόχο της κλιματικής ουδετερότητας για το 2050.Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εκπομπές ρύπων αυξήθηκαν σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, ενώ συνολικά έχουν αυξηθεί 3% από το 2015. Για τον λόγο αυτόν ο ΟΟΣΑ τονίζει ότι η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να ενισχύσει την αξιοπιστία της με την ευκαιρία των νέων δεσμεύσεων για το 2035 που θα αποτελέσει τον νέο ενδιάμεσο στόχο.Η επιβράδυνση στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης αποτελεί την άλλη όψη της επιβράδυνσης στην πράσινη μετάβαση, την οποία διαπιστώνει ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) στην ετήσια έκθεσή του για το 2025.Αν και παραμένει η πρόβλεψή του ότι η παραγωγή ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές (ΑΠΕ) θα αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό από κάθε άλλη μορφή ενέργειας, αναθεώρησε ανοδικά την πρόβλεψή του για τη ζήτηση φυσικού αερίου και, σε μικρότερο βαθμό, και του πετρελαίου. Για το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) σημειώνει ότι με τις μεγάλες επενδύσεις που είναι προγραμματισμένες η παραγωγή του θα αυξηθεί κατά 50% από το 2030. Κίνδυνοι για ακραία φαινόμενα Η καθυστέρηση στην κλιματική αλλαγή αυξάνει βέβαια τους κινδύνους για ακραία καιρικά φαινόμενα. Ανάλογα με τα σενάρια για τις εκπομπές ρύπων, οι προβολές του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι η μέση παγκόσμια θερμοκρασία μπορεί να αυξηθεί σημαντικά, με μία διαφορά έως 6 βαθμών Κελσίου μεταξύ των σεναρίων πολύ χαμηλών και πολύ υψηλών θερμοκρασιών, «αναδεικνύοντας το κόστος της καθυστέρησης στη δράση», όπως αναφέρει.Τόσο ο ΟΟΣΑ όσο και ο ΙΕΑ συμφωνούν ότι η μέση παγκόσμια θερμοκρασία θα παραμένει σταθερά υψηλότερη από τον στόχο που είχε τεθεί στην εμβληματική σύνοδο του Παρισιού του 2025 – να μην υπερβαίνει η αύξηση της θερμοκρασίας τους 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής. Αυτό δεν είναι πλέον εφικτό, έως ότου επιτευχθεί το net zero.Μετά την επικύρωση της Συνθήκης του Παρισιού, οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι χώρες για το κλίμα συνέβαλαν στον περιορισμό της προβλεπόμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη σε 2,4-2,6 βαθμούς Κελσίου στα τέλη του 21ου αιώνα, από τους 3,7 έως 4,8 βαθμούς προηγουμένως. Ωστόσο, οι σημερινές δεσμεύσεις δεν είναι αρκετά φιλόδοξες για τον περιορισμό της θερμοκρασίας στα παραπάνω επίπεδα και επίσης δεν υλοποιούνται στο ακέραιο. Η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη έκθεση στον καύσωνα στην Ευρώπη Ο κίνδυνος για καύσωνες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα αφορά ιδιαίτερα και την Ελλάδα η οποία, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ, έχει τη μεγαλύτερη έκθεση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, με 79 ημέρες τον χρόνο να υφίσταται επίπονους καύσωνες έναντι 67 ημερών στην Ιταλία και 65 στην Ισπανία.Σε παγκόσμιο επίπεδο, η Ινδία είναι η χώρα που έχει τη μεγαλύτερη έκθεση, με 267 ημέρες επίπονου καύσωνα. Η Ινδία, όμως, που έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό παγκοσμίως, έχει παράλληλα και ένα από τα χαμηλότερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ και επομένως μεγαλύτερη οικονομική δυσκολία για να κινηθεί με ταχύτητα στην πράσινη μετάβαση.Το ίδιο ισχύει για πολλές αναπτυσσόμενες χώρες και γι’ αυτό ο ΟΟΣΑ, όπως και το ΔΝΤ και άλλοι διεθνείς Οργανισμοί, τονίζει ότι το χάσμα στην κλιματική ανθεκτικότητα μεταξύ των αναπτυγμένων και των αναδυόμενων οικονομιών θα συνεχίσει να αυξάνεται, διογκώνοντας τις παγκόσμιες ανισότητες, αν δεν υπάρξει οικονομική στήριξη των κλιματικών πολιτικών των δεύτερων από τις πρώτες. Διαφορετικές ταχύτητες Όπως προκύπτει από την έκθεση του ΟΟΣΑ, υπάρχουν διαφορετικές ταχύτητες στην υλοποίηση πολιτικών κατά της κλιματικής αλλαγής μεταξύ των χωρών. Οι χώρες της ΕΕ βρίσκονται στην πρώτη ταχύτητα καθώς έχουν μειώσει τις εκπομπές ρύπων και έχουν δεσμευτεί νομοθετικά για τον στόχο του net zero, μαζί με άλλες 30 χώρες, των οποίων οι συνολικές εκπομπές ρύπων αντιστοιχούν όμως μόλις στο 17,7% των παγκόσμιων εκπομπών. Το 2023, η ΕΕ μείωσε τους ρύπους κατά 9% σε σχέση με το 2022.Οι 38 χώρες του ΟΟΣΑ κατέγραψαν μείωση 3,6% στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου το 2023 σε σχέση με το 2022 και κατά 10% από το 2015. Από την άλλη πλευρά, η μόλυνση συνέχισε να αυξάνεται σε χώρες-εταίρους του ΟΟΣΑ – κατά 4,1% σε σχέση με το 2022 και κατά 12% σε σχέση με το 2015.Στην Κίνα – στην οποία αντιστοιχεί περίπου το 30% των παγκόσμιων ρύπων – σημειώθηκε αύξηση 5% το 2023 και στην Ινδία 7,5%. Επιπλέον, οι δύο αυτές μεγαλύτερες σε πληθυσμό χώρες του κόσμου έχουν διαφορετικό χρονικό στόχο για το net zero – η Κίνα το 2060 και η Ινδία το 2070. Σημειώνεται ότι έως τον περασμένο Σεπτέμβριο 114 χώρες μαζί με τις 27 της ΕΕ είχαν υιοθετήσει στόχους για μηδενικές εκπομπές ρύπων. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/2034376/klimatiki-krisi-tin-katioysa-echoyn-parei-oi-draseis-gia-tin-antimetopisi-tis-poly-makria-apo-ton-stocho-toy-net-zero/ Σύστημα ωκεάνιων ρευμάτων είναι σε πορεία κατάρρευσης – Ήδη μια χώρα κάνει λόγο για εθνική απειλή. Η κατάρρευση του AMOC δεν είναι ένα γεγονός που θα αφορά μόνο τον Βορρά. Οι συνέπειες θα είναι παγκόσμιες Μια χώρα που οφείλει το σχετικά ήπιο κλίμα της σε ένα περίπλοκο σύστημα ωκεάνιων ρευμάτων που μεταφέρουν θερμότητα προς τον Βορρά, προειδοποιεί πλέον ότι αυτά τα ρεύματα βρίσκονται σε πορεία κατάρρευσης.Ο λόγος για την Ισλανδία, όπου η κυβέρνηση κηρύσσει τον κίνδυνο «απειλή εθνικής ασφάλειας» και ξεκινά συντονισμένη αντίδραση απέναντι σε ένα ενδεχόμενο που χαρακτηρίζεται «υπαρξιακό». Το ωκεάνιο σύστημα που κρατά ζωντανό τον Βορρά Το Ατλαντικό Μεσημβρινό Ανατρεπτικό Ρεύμα (AMOC) λειτουργεί σαν μια τεράστια ταινία μεταφοράς: ζεστό νερό ρέει από τον Νότο προς τον Βορρά, ψύχεται, βυθίζεται και επιστρέφει ξανά προς τον Νότο. Από αυτή την κίνηση εξαρτάται το κλίμα της βόρειας Ευρώπης — και της Ισλανδίας ιδίως.Χωρίς το AMOC, η Ισλανδία θα ήταν πολύ πιο παγωμένη, δριμεία, με συνεχή καταιγίδα, παγιδευμένη σε έναν κλιματικό κύκλο που θυμίζει Αρκτική περισσότερο παρά Βόρεια Ευρώπη.Γι’ αυτό και η προειδοποίηση είναι τόσο δραματική: το AMOC φαίνεται να επιβραδύνεται, καθώς η θέρμανση του πλανήτη διαταράσσει την εύθραυστη ισορροπία θερμότητας και αλατότητας που το διατηρεί σε λειτουργία. Η επιστήμη γίνεται πιο σαφής — και πιο σκοτεινή Πολλοί επιστήμονες τοποθετούν την κατάρρευση του AMOC στην κορυφή των πιο τρομακτικών κλιματικών σεναρίων. Έρευνες των τελευταίων ετών δείχνουν ότι η επιβράδυνση δεν είναι μόνο πιθανή, αλλά πλέον ίσως και κοντινή. «Η πιθανότητα κατάρρευσης δεν μπορεί πια να θεωρείται χαμηλή», προειδοποιεί ο Στέφαν Ράμστορφ, κορυφαίος ωκεανογράφος και κλιματολόγος του Πανεπιστημίου Πότσνταμ. Κάποιες μελέτες τοποθετούν το «κρίσιμο σημείο» μέσα σε αυτόν τον αιώνα – ακόμη και μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Η επιστήμη δεν έχει καταλήξει στο πότε, αλλά συμφωνεί ολοένα και περισσότερο στο «αν»: η κατάρρευση θεωρείται πλέον πιθανή. Σενάρια καταστροφής Η κατάρρευση του AMOC δεν είναι ένα γεγονός που θα αφορά μόνο τον Βορρά. Οι συνέπειες θα είναι παγκόσμιες: Βαθύς χειμώνας στην Ευρώπη, με θερμοκρασίες που θα πέσουν απότομα. Θάλασσες που ανεβαίνουν στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ και τμήματα της Ευρώπης. Ανατροπή των μουσώνων σε Ασία και Αφρική. Πτώση της γεωργικής παραγωγής, καταρρεύσεις καλλιεργειών, εκτεταμένες πλημμύρες. Και για την Ισλανδία ειδικά: το ενδεχόμενο να βρεθεί ξανά περικυκλωμένη από θαλάσσιο πάγο, όπως πριν από αιώνες. «Η Ισλανδία θα βρεθεί στο επίκεντρο ενός δραστικού περιφερειακού ψυχραντικού φαινομένου», λέει ο Ράμστορφ. Η πρώτη χώρα που σημαίνει συναγερμό Μετά από νέα έρευνα τον Αύγουστο που «σήμανε συναγερμό», ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλίματος της Ισλανδίας, Γιοχάν Παλ Γιοχάνσον, ενημέρωσε το υπουργικό συμβούλιο. Τον Σεπτέμβριο, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας έκανε μια κίνηση-ορόσημο: αναγνώρισε την πιθανή κατάρρευση του AMOC ως κίνδυνο εθνικής ασφάλειας. Πρόκειται για την πρώτη φορά που μια κλιματική απειλή λαμβάνει ανάλογη αποτίμηση στη χώρα. Η απόφαση απαιτεί πλέον: υψηλού επιπέδου κυβερνητικό συντονισμό, σχέδια πρόληψης και θωράκισης, προετοιμασία υποδομών, μεταφορών και της κρίσιμης αλιευτικής βιομηχανίας. «Το κλίμα, η οικονομία και η ασφάλειά μας είναι άρρηκτα δεμένα με τη σταθερότητα των ωκεάνιων ρευμάτων», δήλωσε ο Γιοχάνσον. «Αυτό είναι υπαρξιακή απειλή». https://www.naftemporiki.gr/green/climate/2034295/systima-okeanion-reymaton-einai-se-poreia-katarreysis-idi-mia-chora-kanei-logo-gia-ethniki-apeili/

Στέφανος Τραχανάς: Ο μαθητής και ο δάσκαλος. Ο Γιάννης Ηλιόπουλος και ο Στέφανος Τραχανάς μοιράζονται σκέψεις και εμπειρίες που αναδεικνύουν τον ρόλο του δασκάλου, την πορεία του μαθητή και τη γοητεία της κβαντικής φυσικής μέσα από τη μαθησιακή εμπειρία: https://physicsgg.me/2025/11/16/στέφανος-τραχανάς-ο-μαθητής-και-ο-δάσκ/

Ο κβαντικός γάτος του Τσέσαϊρ. Είναι δυνατόν μια ιδιότητα ενός σωματιδίου να βρίσκεται σε διαφορετική θέση από το ίδιο το σωματίδιο; Η πόλωση ενός φωτονίου, για παράδειγμα, θα μπορούσε να βρίσκεται σε ένα εντελώς διαφορετικό σημείο από το ίδιο το φωτόνιο; Αν κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί, τότε μιλάμε για το αμφιλεγόμενο φαινόμενο του κβαντικού γάτου του Τσέσαϊρ. Το όνομα προέρχεται από τον γάτο του Τσέσαϊρ (Cheshire) στο παραμύθι «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Lewis Carroll, ο οποίος εξαφανιζόταν αφήνοντας πίσω μόνο το χαμόγελό του: «Εντάξει», είπε ο Γάτος· και αυτή τη φορά εξαφανίστηκε αρκετά αργά, ξεκινώντας από την άκρη της ουράς και τελειώνοντας με το χαμόγελο, το οποίο παρέμεινε αρκετή ώρα αφότου είχε εξαφανιστεί το υπόλοιπο σώμα. «Λοιπόν! Έχω δει συχνά μια γάτα χωρίς χαμόγελο», σκέφτηκε η Αλίκη, «αλλά ένα χαμόγελο χωρίς γάτα! Είναι το πιο περίεργο πράγμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου!»Δεν είναι περίεργο που η Αλίκη εκπλήσσεται. Στην πραγματική ζωή, υποθέτοντας ότι οι γάτες όντως χαμογελούν, το χαμόγελο είναι ιδιότητα της γάτας – δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε ένα χαμόγελο χωρίς γάτα. Και αυτό ισχύει για σχεδόν όλες τις φυσικές ιδιότητες. Για παράδειγμα, η πόλωση είναι ιδιότητα των φωτονίων. Δεν έχει νόημα να μιλάμε για πόλωση χωρίς φωτόνιο. Ωστόσο, όπως υποστήριξαν για πρώτη φορά οι Yakir Aharonov et al στη δημοσίευσή τους το 2013 με τίτλο Quantum Cheshire Cats (New J. Phys. 15 113015), η πόλωση των φωτονίων μπορεί να υπάρχει εκεί που δεν υπάρχει καθόλου φωτόνιο. https://validate.perfdrive.com/fb803c746e9148689b3984a31fccd902/?ssa=cb651fb1-9866-4d56-b10c-4a52773d71c0&ssb=20298228254&ssc=https%3A%2F%2Fiopscience.iop.org%2Farticle%2F10.1088%2F1367-2630%2F15%2F11%2F113015%3Futm_source%3Dresearchgate.net%26medium%3Darticle&ssi=cb9b65f4-cnvj-4584-b5b7-4a7ca94576f5&ssk=botmanager_support@radware.com&ssm=37889024410973630102535800605091&ssn=5b94ac72fba9d9f273f8721ee288a984fa18638b1373-ec66-48f9-bdbfbf&sso=897038af-aa76553c43cbdbf819db681b0ec033fb14aaa7899c9c4fae&ssp=20726927591763398924176334552819770&ssq=01627971236778140300512367424434836893699&ssr=MzEuMjE3LjE3My4x&sst=Mozilla/5.0 (Windows NT 10.0; Win64; x64) AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko) Chrome/142.0.0.0 Safari/537.36&ssu=&ssv=&ssw=&ssx=eyJfX3V6bWYiOiI3ZjkwMDA2MzhiMTM3My1lYzY2LTQ4ZjktYjhhZi1hYTc2NTUzYzQzY2IxLTE3NjMzMTIzNjc5NTUwLTAwMThmMTY4ZjhlMDMyMzZiNDUxMCIsInV6bXgiOiI3ZjkwMDA2NzI3MjYzNy1jNDk2LTQ2NWEtOTE2MS0wZTVlNGM2Yjc4OWYxLTE3NjMzMTIzNjc5NTUwLTlkMGUzYTQ0OGIwODFkMjAxMCIsInJkIjoiaW9wLm9yZyJ9 Πλέον ακούγεται βαρετό να λέμε ότι τα πράγματα είναι παράξενα στον κβαντικό κόσμο. Αλλά μπορούν να γίνουν πολύ πιο παράξενα, όταν η ιδιότητα ενός σωματιδίου φαίνεται να βρίσκεται σε διαφορετική θέση από το ίδιο το σωματίδιο, όπως η πόλωση ενός φωτονίου μπορεί να υπάρχει σε εντελώς διαφορετικό σημείο από το ίδιο το φωτόνιο· κι αυτό είναι μια κβαντική γάτα του Τσέσαϊρ.Αν και η προοπτική «ασώματων ιδιοτήτων» μπορεί να φαίνεται ανησυχητική, αποτελεί έναν τρόπο ερμηνείας των κομψών προβλέψεων της κβαντικής μηχανικής. Αυτή τουλάχιστον ήταν η σκέψη όταν οι Yakir Aharonov, Sandu Popescu, Daniel Rohrlich και Paul Skrzypczyk παρουσίασαν για πρώτη φορά τις κβαντικές γάτες του Τσέσαϊρ.Για να κατανοήσει κανείς την έννοια, πρέπει να θυμηθεί ότι μια μέτρηση σε κβαντικό σύστημα το «καταρρέει» σε μία από τις ιδιοκαταστάσεις του – όπως όταν ανοίγεις το κουτί και βρίσκεις τη γάτα του Σρέντινγκερ είτε νεκρή είτε ζωντανή. https://physicsgg.me/2013/08/18/το-παράδοξο-της-γάτας-του-schrodinger-ι/ Ωστόσο, παίζοντας μεταξύ του βαθμού παρεμβατικότητας της μέτρησης και της αβεβαιότητας του αποτελέσματος, μπορεί κανείς να αποσπάσει ελάχιστη πληροφορία διαταράσσοντας ελάχιστα το σύστημα. Αν μια τέτοια μέτρηση επαναληφθεί πολλές φορές ή σε σύνολο σωματιδίων, τα αποτελέσματα μπορούν να ληφθούν κατά μέσο όρο και να δώσουν ακριβή τιμή. Η μέθοδος απόσπασης πληροφορίας από ένα κβαντικό σύστημα μέσω μέσω μετρήσεων που αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με το σύστημα, έτσι ώστε κάθε μεμονωμένη μέτρηση να μη λέει τίποτε αλλά ο μέσος όρος πολλών επαναλήψεων να δίνει χρήσιμη πληροφορία, είναι γνωστή ως «ασθενής μέτρηση» και προτάθηκε για πρώτη φορά το 1980.Αν και η ιδέα της ασθενούς μέτρησης δεν φαίνεται καθεαυτή να αποτελεί ριζική απομάκρυνση από τον κβαντικό φορμαλισμό, μας αποκαλύπτει «έναν εντελώς νέο κόσμο». Ο Aharonov και οι συνεργάτες του έχουν περάσει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες εξετάζοντας κάθε είδους σενάρια στα οποία η ασθενής μέτρηση μπορεί να οδηγήσει σε απρόσμενες συνέπειες, και η κβαντική γάτα του Τσέσαϊρ ήταν ένα από τα φαινόμενα που ανακάλυψαν τυχαία.Στην εργασία τους του 2013, ο Aharonov και οι συνεργάτες του φαντάστηκαν μια απλή διάταξη οπτικού συμβολόμετρου, όπου η «γάτα» είναι ένα φωτόνιο που μπορεί να βρίσκεται είτε στον αριστερό είτε στον δεξιό βραχίονα, ενώ το «χαμόγελο» είναι η κυκλική πόλωση του φωτονίου. Η γάτα (το φωτόνιο) προετοιμάζεται αρχικά σε μια κατάσταση υπέρθεσης, γνωστή ως προ-επιλογή. Αφού εισέλθει στη διάταξη, η γάτα μπορεί να εξέλθει από διάφορες πιθανές εξόδους. Ο αποχωρισμός μεταξύ σωματιδίου και ιδιότητας εμφανίζεται στις περιπτώσεις όπου το σωματίδιο εξέρχεται από μια συγκεκριμένη έξοδο (post-selection).Κατά τη διάρκεια που το σωματίδιο βρίσκεται μέσα στο συμβολόμετρο (μεταξύ προ- και μετα-επιλογής), πραγματοποιούνται ορισμένες μετρήσεις που αναλύουν τις ιδιότητές του. Επειδή πρόκειται για ασθενείς μετρήσεις, πρέπει να εκτελεστούν πολλές φορές ώστε να προσδιοριστεί ο μέσος όρος. Για συγκεκριμένους συνδυασμούς προ- και μετα-επιλογής, διαπιστώνεται ότι η γάτα βρίσκεται στον αριστερό βραχίονα, ενώ το χαμόγελο στον δεξιό. Είναι μια γάτα του Τσέσαϊρ αποχωρισμένη από το χαμόγελό της.Η μαθηματική περιγραφή αυτής της παράξενης κατάστασης ήταν σαφής, αλλά η ερμηνεία της φαινόταν παράλογη και το αρχικό άρθρο χρειάστηκε πάνω από έναν χρόνο αξιολόγησης πριν δημοσιευθεί, προκαλώντας παρ’ όλα αυτά επικρίσεις. Λίγο αργότερα, πειράματα με πολωμένα νετρόνια (Nature Comms 5 4492) και φωτόνια (Phys. Rev. A 94 012102) δοκίμασαν την αρχική διάταξη της ομάδας. Ωστόσο, αυτά τα πειράματα και οι επακόλουθες δοκιμές, παρότι επιβεβαίωσαν τις θεωρητικές προβλέψεις, δεν έλυσαν την διαμάχη· το πρόβλημα άλλωστε βρισκόταν στην ερμηνεία. Ένα κβάντο πιθανοτήτων Για να συμφιλιωθεί κανείς με αυτή την αινιγματική ιδέα, μπορεί να φανταστεί την προ- και μετα-επιλεγμένη διάταξη σαν ένα μηχάνημα pachinko, όπου μια μπίλια ξεκινά από επάνω σε μία προεπιλεγμένη θέση και κατεβαίνει μέσα από διάφορα εμπόδια για να καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο σημείο (τη μετα-επιλογή): την τρύπα του τζάκποτ. Αν μετρήσουμε πόσες μπίλιες πέφτουν στην τρύπα του τζάκποτ, μπορούμε να υπολογίσουμε την κατανομή πιθανοτήτων. Στον κλασικό κόσμο, είναι δυνατόν να μετρηθεί η θέση και οι ιδιότητες της μπίλιας σε διαφορετικά σημεία, π.χ. με μια κάμερα.Η παρατήρηση αυτή δεν θα επηρεάσει την τροχιά της μπίλιας ούτε την πιθανότητα να πετύχει το τζάκποτ. Σε μια κβαντική εκδοχή του μηχανήματος pachinko, η προ- και μετα-επιλογή λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο, με τη διαφορά ότι μπορεί να τροφοδοτηθεί με μπίλιες σε καταστάσεις υπέρθεσης. Μια ασθενής μέτρηση δεν διαταράσσει το σύστημα, οπότε πολλαπλές μετρήσεις μπορούν να αποκαλύψουν τις πιθανότητες ορισμένων αποτελεσμάτων. Το αποτέλεσμα της μέτρησης δεν δίνει μια ιδιοτιμή – που αντιστοιχεί σε φυσική ιδιότητα του συστήματος- αλλά «ασθενείς τιμές», των οποίων η ερμηνεία δεν είναι ξεκάθαρη.Για να το κατανοήσουμε αυτό σε κβαντικό πλαίσιο, χρειαζόμαστε μια διαισθητική νοητική εικόνα, έστω περιορισμένη. Γι’ αυτό οι κβαντικές γάτες του Τσέσαϊρ αποτελούν μια ισχυρή μεταφορά, αλλά και κάτι περισσότερο, καθώς καθοδηγούν τους ερευνητές σε νέες κατευθύνσεις. Πράγματι, από την αρχική ανακάλυψη, οι Aharonov, Popescu και οι συνεργάτες τους έχουν συναντήσει κι άλλες εκπλήξειςΤο 2021 οι ερευνητές γενίκευσαν το φαινόμενο της κβαντικής γάτας του Τσέσαϊρ σε μια δυναμική εκδοχή, όπου η «ασώματη» ιδιότητα μπορεί να διαδίδεται στο χώρο (A dynamical quantum Cheshire Cat effect and implications for counterfactual communication). Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρξει στροφορμή χωρίς κάτι που να τη μεταφέρει (Angular momentum flow without anything carrying it). Σε άλλη γενίκευση, ο Aharonov φαντάστηκε ένα σωματίδιο με μάζα που θα μπορούσε να μετρηθεί σε ένα σημείο χωρίς ορμή, ενώ η ορμή του θα μπορούσε να μετρηθεί αλλού χωρίς τη μάζα του! Προκλητικές ερμηνείες Αν βρίσκεις αυτές τις ιδέες αλλοπρόσαλλες, δεν είσαι μόνος. «Είναι σπαζοκεφαλιές», εξηγεί ο φυσικός Jonte Hance, Στην πραγματικότητα, ο Hance πιστεύει ότι οι κβαντικές γάτες του Τσέσαϊρ είναι εξαιρετικός τρόπος για να προκληθεί ενδιαφέρον για τα θεμέλια της κβαντικής μηχανικής. Οι φυσικοί ήταν υπερβολικά απασχολημένοι εφαρμόζοντας την κβαντική μηχανική σε διάφορα προβλήματα, για να ασχοληθούν με θεμελιώδη ερωτήματα.Βέβαια, τα πρώτα χρόνια της κβαντικής φυσικής σημαδεύτηκαν από διάσημες διαμάχες ανάμεσα στον Niels Bohr και τον Albert Einstein, οι οποίες κορυφώθηκαν με την κριτική στο παράδοξο Einstein–Podolski–Rosen (EPR) (Phys. Rev. 47 777) το 1935. Όμως στη συνέχεια οι φυσικοί ήταν πολύ απασχολημένοι με πρακτικές εφαρμογές της θεωρίας για να ενδιαφερθούν για τα θεμέλια της.Αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα θεμέλια της κβαντικής μηχανικής φαίνεται καθαρά μέσα από δύο ιστορίες, η πρώτη από τις οποίες αφορά τον ίδιο τον Aharonov. Όταν ο Aharonov σπούδαζε φυσική στο Technion του Ισραήλ τη δεκαετία του 1950, ρώτησε τον Nathan Rosen (το R του EPR) αν θα μπορούσε να εργαστεί πάνω στα θεμέλια της κβαντικής μηχανικής. Το θέμα δεν ήταν καθόλου της μόδας, ώστε ο Rosen τον συμβούλεψε να επικεντρωθεί στις εφαρμογές. Ευτυχώς, ο Aharonov αγνόησε τη συμβουλή και συνέχισε να εργάζεται με τον Αμερικανό κβαντικό θεωρητικό David Bohm.Όταν άρχισαν να αναπτύσσονται η κβαντική πληροφορική και οι κβαντικοί υπολογιστές, σημειώθηκε μια σύντομη αναγέννηση του ενδιαφέροντος για τα θεμέλια της θεωρίας, η οποία κορυφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Όμως την τελευταία δεκαετία το ερευνητικό ενδιαφέρον έχει επανέλθει σταθερά στις εφαρμογές.Παρά τις συνεχείς υπενθυμίσεις της εκλαϊκευμένης επιστήμης για το πόσο «παράξενη» είναι η κβαντική μηχανική, οι φυσικοί συχνά υιοθετούν την πραγματιστική στάση του «σκάσε και υπολόγισε». Ο Hance αναφέρει ότι οι ερευνητές «συνήθως ξεχνούν πόσο παράξενη είναι η κβαντική μηχανική· κι όμως αυτή η δαίσθηση του παράξενου είναι απαραίτητη». Πράγματι, παράδοξα όπως της γάτας του Σρέντινγκερ και του EPR έχουν ελκύσει και εμπνεύσει γενιές φυσικών και υπήρξαν καθοριστικά στην ανάπτυξη των κβαντικών τεχνολογιών.Ο σκοπός της κβαντικής γάτας του Τσέσαϊρ και παρόμοιων παραδόξων είναι να προκαλέσουν τη διαισθησή μας και να μας ωθήσουν να σκεφτούμε έξω από τα συνηθισμένα όρια. Αυτό είναι σημαντικό ακόμα κι αν οι πρακτικές εφαρμογές δεν είναι άμεσα ορατές. Σύμφωνα με τον Popescu: «Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι αν και γνωρίζουμε τους βασικούς νόμους της κβαντικής μηχανικής, δεν καταλαβαίνουμε πραγματικά τι είναι η κβαντική μηχανική».Το ερευνητικό πρόγραμμα του Aharonov και των συνεργατών του επιδιώκει να αναπτύξει μια σωστή διαισθητική αντίληψη που θα μας οδηγήσει παραπέρα. «Πιστεύουμε βαθιά ότι μπορεί να βρεθεί ένας διαισθητικός τρόπος σκέψης για την κβαντική μηχανική», προσθέτει ο Popescu. Κι αυτός μπορεί να περιλαμβάνει ή να μην περιλαμβάνει γάτους.Κλείνοντας ας τονίσουμε ότι το φαινόμενο του «κβαντικού γάτου του Τσέσαϊρ» δεν σημαίνει πως μια ιδιότητα διαχωρίζεται από το σωματίδιο και «ταξιδεύει» μόνη της. Κατ’ αρχήν ο διαχωρισμός προκύπτει μόνο κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες (προ-επιλογή, ασθενείς μετρήσεις, μετα-επιλογή). Και αφορά τις λεγόμενες ασθενείς τιμές (weak values) – τις ειδικές μέσες τιμές που προκύπτουν μόνο με αυτό το είδος μετρήσεων και δεν ταυτίζονται με τις συνηθισμένες ιδιοτιμές ενός παρατηρήσιμου μεγέθους (observable). Το εξωτικό φαινόμενο είναι ένα χαρακτηριστικό της μεθόδου μέτρησης, όχι μια αληθινή διάσπαση αντικειμένου και ιδιότητας. Δεν καταφέρνουμε τον διαχωρισμό του γάτου από το χαμόγελό του, αλλά διαπιστώνουμε ότι το κβαντικό σύστημα επιτρέπει οι ενδείξεις μιας ιδιότητας να “διαχωρίζονται στατιστικά” από τις ενδείξεις της θέσης του φορέα της. Οι κβαντικές γάτες του Τσέσαϊρ αποτελούν ένα παράξενο φαινόμενο, στο οποίο η ιδιότητα ενός κβαντικού σωματιδίου μπορεί να είναι εντελώς χωρισμένη από το ίδιο το σωματίδιο. Η πόλωση ενός φωτονίου, για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει σε σημείο όπου δεν υπάρχει καθόλου φωτόνιο. Στην εικόνα, οι κβαντικές μας γάτες του Τσέσαϊρ (τα φωτόνια) βρίσκονται σε μια αίθουσα pachinko. Ανάλογα με τα κριτήρια προ- και μετα-επιλογής, οι γάτες καταλήγουν σε ένα σημείο – στον έναν ή τον άλλο βραχίονα του ανιχνευτή – και τα χαμόγελά τους σε άλλο σημείο, στις καρέκλες. Για να παρατηρηθεί διαχωρισμός «γάτας» – «χαμόγελου» απαιτούνται οι πολύ συγκεκριμένες συνθήκες της προεπιλογής (pre-selection), των ασθενών μετρήσεων (weak measurements) και της μετα-επιλογής (post-selection). [Illustration courtesy: Mayank Shreshtha] Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο: Curiouser and curiouser: delving into quantum Cheshire cats- https://physicsworld.com/a/curiouser-and-curiouser-delving-into-quantum-cheshire-cats/

Η Κίνα προετοιμάζει την αποστολή του διαστημικού σκάφους Shenzhou-22 νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα. Το Πεκίνο δεν έχει ακόμη ανακοινώσει τι θα συμβεί στο κατεστραμμένο Shenzhou-20, το οποίο υπάρχει η υποψία ότι χτυπήθηκε από διαστημικά συντρίμμια. Η Κίνα ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την αποστολή ενός διαστημικού σκάφους Shenzhou στον μόνιμα κατοικημένο διαστημικό σταθμό της νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, ανέφερε το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο CCTV το Σάββατο.Το Shenzhou-22 αποστέλλεται χωρίς κανέναν επιβάτη στον διαστημικό σταθμό Tiangong έξι μήνες πριν από την προγραμματισμένη εκτόξευσή του, προκειμένου να τεθεί ξανά σε τροχιά το επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας. Ζημιές στο Shenzhou-20 Οι αποστολές Shenzhou λειτουργούν σαν ρολόι από το 2021 μέχρι πριν από δέκα ημέρες, όταν το Shenzhou-20 υπέστη ζημιές ενώ ήταν αγκυροβολημένο στο Tiangong, αναγκάζοντας το τριμελές πλήρωμά του να παραμείνει εννέα επιπλέον ημέρες μαζί με ένα άλλο τρίο αστροναυτών.Την Παρασκευή, το πλήρωμα του Shenzhou-20 επιβιβάστηκε στο διαστημόπλοιο Shenzhou-21 και επέστρεψε με επιτυχία στη Γη, αφήνοντας την νεοαφιχθείσα τριάδα αστροναυτών που είχαν φτάσει πριν από δύο εβδομάδες χωρίς σκάφος που θα μπορούσε να τους μεταφέρει σπίτι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.Το Shenzhou-22 αποστέλλεται νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα για να αντιμετωπιστεί αυτός ο κίνδυνος ασφαλείας και να επιτραπεί στο πλήρωμα του Shenzhou-21 να επιστρέψει στη Γη γύρω στον Απρίλιο του 2026, μόλις ολοκληρώσει τη βάρδιά του για έξι μήνες. Ξεκίνησαν οι προετοιμασίες «Οι προετοιμασίες για την αποστολή Shenzhou-22 έχουν ξεκινήσει. Το διαστημόπλοιο θα μεταφέρει πλήρες φορτίο, συμπεριλαμβανομένων των προμηθειών των αστροναυτών και του εξοπλισμού για τον διαστημικό σταθμό», ανέφερε το CCTV.Το Tiangong έχει μέγιστη χωρητικότητα έξι ατόμων πληρώματος, αλλά αυτό μπορεί να διατηρηθεί μόνο προσωρινά, καθώς η εγκατάσταση έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενήσει τρεις αστροναύτες για έξι μήνες.Η Κίνα δεν έχει ακόμη ανακοινώσει τι θα συμβεί στο κατεστραμμένο Shenzhou-20, το οποίο υπάρχει η υποψία ότι χτυπήθηκε από διαστημικά συντρίμμια, με αποτέλεσμα να σπάσει ελαφρώς το παράθυρο της κάψουλας επιστροφής του.Οι ειδικοί έχουν υποδείξει ότι το σκάφος θα μπορούσε να αποσυνδεθεί από το Tiangong και να τεθεί εκτός τροχιάς πάνω από τον Ειρηνικό. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034260/i-kina-proetoimazei-tin-apostoli-toy-diastimikoy-skafoys-shenzhou-noritera-apo-to-chronodiagramma/ Επέστρεψαν στη Γη οι εγκλωβισμένοι κινέζοι αστροναύτες (βίντεο) Το σκάφος τους είχε υποστεί ζημιές από διαστημικά σκουπίδια και δεν μπορούσαν να φύγουν από το διαστημικό σταθμό της Κίνας.Αίσιο τέλος είχε η περιπέτεια τριών ταϊκοναυτών, όπως ονομάζει η Κίνα τους αστροναύτες της, οι οποίοι αποτελούσαν το πλήρωμα του διαστημικού σταθμού της Κίνας Τιανγκόνγκ (Ουράνιο Παλάτι στα κινεζικά) και αφού είχαν ολοκληρώσει την εξάμηνη αποστολή τους εκεί θα επέστρεφαν στη Γη στις 5 Νοεμβρίου. Όμως διαστημικά σκουπίδια χτύπησαν το σκάφος που θα τους μετέφερε πίσω στον πλανήτη μας και υποχρεώθηκαν να παραμείνουν στον σταθμό μαζί με το νέο πλήρωμα που είχε καταφτάσει για να τους αντικαταστήσει. Τελικά η κινεζική διαστημική υπηρεσία κινήθηκε πιο αποτελεσματικά από την NASA όπου στην αντίστοιχη περίπτωση πέρυσι δύο αστροναύτες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας εγκλωβίστηκαν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εξαιτίας βλάβης του διαστημικού τους σκάφους και τελικά παρέμειναν εννέα μήνες εκεί μέχρι να οργανωθεί αποστολή απεγκλωβισμού τους.Κρεμασμένη από ένα τεράστιο αλεξίπτωτο στα χρώματα του κόκκινου και του λευκού, η διαστημική κάψουλα που μετέφερε το πλήρωμα της αποστολής Shenzhou-20 άρχισε να χάνει σιγά σιγά ύψος προτού αγγίξει το ερημικό έδαφος της ζώνης προσγείωσης, στην εσωτερική Μογγολία (βόρεια Κίνα), σύμφωνα με πλάνα που μετέδωσε η κρατική κινεζική τηλεόραση CCTV. Οι τρεις ταϊκοναύτες, ο Τσεν Ντονγκ (46 ετών), ο Τσεν Ζονγκρούi (41 ετών) και ο Ουάνγκ Τζίε (36 ετών), «είναι καλά στην υγεία τους», διαβεβαίωσε η διαστημική υπηρεσία αρμόδια για επανδρωμένες πτήσεις, η CMSA.Οι τρεις ταϊκοναύτες επέστρεψαν με το σκάφος που πήγε στο διαστημικό σταθμό το νέο πλήρωμα κάτι που σημαίνει ότι προς το παρόν οι τρεις ταϊκοναύτες που βρίσκονται τώρα στο σταθμό αν συμβεί κάτι δεν έχουν τρόπο διαφυγής εκτός αν επιδιορθώσουν οι ίδιοι τη ζημιά που έχει υποστεί το σκάφος από τα διαστημικά σκουπίδια ή αν σταλεί κάποιο άλλο εφεδρικό σκάφος. Τα σωστικά συνεργεία βγάζουν από την κάψουλα τους ταϊκοναύτες που επέστρεψαν με ασφάλεια στη Γη https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034203/epestrepsan-sti-gi-oi-egklovismenoi-kinezoi-astronaytes-vinteo/ Εβδομάδα που ολοκληρώνεται στον σταθμό με καρδιολογική έρευνα, βλαστοκύτταρα και οφθαλμολογικούς ελέγχους. Καρδιακή έρευνα, παρατηρήσεις βλαστοκυττάρων και οφθαλμολογικοί έλεγχοι για τη διασφάλιση της υγείας των αστροναυτών ολοκλήρωσαν την εβδομάδα εργασίας του πληρώματος της Αποστολής 73 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό . Οι διασωθέντες σε τροχιά συνέχισαν επίσης να εργάζονται στις διαστημικές στολές και να ξεπακετάρουν δύο πλοία ανεφοδιασμού, ολοκληρώνοντας την εβδομάδα εργασίας τους.Οι γιατροί μελετούν συνεχώς πώς η ζωή σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας επηρεάζει το κυκλοφορικό σύστημα ενός μέλους του πληρώματος, από την καρδιά μέχρι τα πιο μικροσκοπικά αγγεία και τα αιμοσφαίρια. Το πλήρωμα του σταθμού παρακολουθείται συνεχώς μέσω μιας ποικιλίας συσκευών, όπως ηλεκτρόδια, υπερήχους και πιεσόμετρα, παρέχοντας πληροφορίες που ενδεχομένως να καθοδηγούν σε προηγμένους τρόπους προστασίας της υγείας των αστροναυτών σε μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, συνέχισαν να εξερευνούν πώς το αίμα κυκλοφορεί από και προς τα μικρότερα αγγεία στο σώμα ενός μέλους του πληρώματος. Το δίδυμο φόρεσε για άλλη μια φορά αισθητήρες στο μέτωπο, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών τους, οι οποίοι παρακολουθούσαν τη ροή του αίματος προς το μικροκυκλοφορικό και ιστικό τους σύστημα. Τα ιατρικά δεδομένα μπορούν να βοηθήσουν τους ερευνητές να αναπτύξουν τεχνικές που θα προστατεύουν τα μελλοντικά διαστημικά πληρώματα σε αποστολές μεγάλης διάρκειας και θα τα προετοιμάζουν για την επιστροφή στη βαρύτητα της Γης.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, βοήθησε τον βετεράνο μηχανικό πτήσης Mike Fincke της NASA καθώς επεξεργαζόταν βλαστοκύτταρα μέσα στο γάντι Life Science της εργαστηριακής μονάδας Kibo . Ο Fincke τοποθέτησε τα δείγματα βλαστοκυττάρων μέσα στο μικροσκόπιο φθορισμού KERMIT, ώστε οι επιστήμονες να μπορούν να παρατηρήσουν πώς τα προγραμματισμένα κύτταρα αναπτύσσονται και μετατρέπονται σε καρδιακά και εγκεφαλικά κύτταρα σε μικροβαρύτητα. Τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε εξατομικευμένες θεραπείες υγείας στο διάστημα και σε προηγμένες θεραπείες για καρδιακές παθήσεις και εκφυλιστικές νευρολογικές διαταραχές στη Γη.Στη συνέχεια, η Κιμ συνόδευσε τη μηχανικό πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, καθώς σάρωσε τα μάτια του στην εργαστηριακή μονάδα του Κολόμπους , χρησιμοποιώντας τον τυπικό εξοπλισμό ιατρικής απεικόνισης που βρίσκεται σε ένα ιατρείο στη Γη. Η Κάρντμαν αρχικά τοποθέτησε ηλεκτρόδια στο μέτωπο του Κιμ και στα πλάγια των ματιών του, τα οποία έστελναν λάμψεις φωτός για να μετρήσουν την ηλεκτρική απόκριση των αμφιβληστροειδών του Κιμ. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησε οπτικό εξοπλισμό μέσα στη μονάδα Harmony , ο οποίος έστελνε φωτεινά κύματα στα μάτια του, ώστε οι γιατροί στο έδαφος να μπορούν να παρατηρούν τον αμφιβληστροειδή, τον κερατοειδή και το οπτικό νεύρο σε πραγματικό χρόνο. Οι γιατροί θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα για να αναζητήσουν και να μάθουν πώς να αποτρέψουν τις αλλαγές στη δομή των αγγείων και τις λειτουργικές αλλαγές στα μάτια ενός μέλους του πληρώματος που προκαλούνται από το διάστημα.Οι Κάρντμαν, Κιμ και Φινκ συντηρούσαν επίσης εκ περιτροπής τις διαστημικές στολές μέσα στον αεροθάλαμο Quest . Το τρίο αφαίρεσε και τοποθέτησε μπαταρίες στις στολές και αντικατέστησε μια συσκευή υποστήριξης ζωής μέσα στη στολή που παρέχει αερισμό και ψύξη κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου.Νωρίτερα στη βάρδιά τους, ο Kim και ο Fincke αφιέρωσαν λίγο χρόνο στην αποσυσκευασία επιστημονικών εφοδίων, προμηθειών και υλικού που παραδόθηκαν πρόσφατα σε δύο φορτηγά πλοία. Ο Kim ξεφόρτωσε μέρος του νέου εξοπλισμού υποστήριξης ζωής και των επιστημονικών πειραμάτων που ήταν συσκευασμένα στο πλοίο ανεφοδιασμού HTV-X1 της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), το οποίο έφτασε στις 29 Οκτωβρίου. Ο Fincke συνέχισε να μεταφέρει μέρος των 11.000 κιλών έρευνας και προμηθειών που ήταν συσκευασμένα στο διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου Cygnus XL της Northrop Grumman.Ο μηχανικός πτήσης της JAXA, Kimiya Yui, πέρασε την ημέρα του κυρίως στη συντήρηση, επιθεωρώντας πρώτα τα φίλτρα μέσα στο θερμοκοιτίδα έρευνας BioLab του εργαστηρίου Columbus και στη συνέχεια καθαρίζοντας το σύστημα εξαερισμού της μονάδας Tranquility . Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Oleg Platonov, εργάστηκε επίσης όλη την ημέρα στη συντήρηση του τμήματος Roscosmos του σταθμού, ελέγχοντας τον εξοπλισμό ανίχνευσης καπνού και φωτογραφίζοντας τα παράθυρα της μονάδας για επιθεώρηση. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . Μια φωτεινή κιτρινοπράσινη αέρινη λάμψη καλύπτει τον ορίζοντα της Γης, διάσπαρτη με τα φώτα της πόλης της βόρειας Ινδίας, κάτω από έναν έναστρο ουρανό. Αυτή η φωτογραφία μακράς έκθεσης τραβήχτηκε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καθώς αυτός βρισκόταν σε τροχιά 260 μίλια πάνω από τα Ιμαλάια περίπου στις 1:11 π.μ. τοπική ώρα.

Ο «παλμός» της Γης λειτουργεί αντίθετα από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες. Αναπάντεχη ανακάλυψη για το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας. Οι επιστήμονες που μελετούν το μαγνητικό πεδίο της Γης ανακάλυψαν ότι ο ηλεκτρικός του «παλμός» ρέει προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που προέβλεπαν τα καθιερωμένα μοντέλα.Η Γη περιβάλλεται από μια τεράστια μαγνητική «φούσκα», τη μαγνητόσφαιρα, η οποία προστατεύει τον πλανήτη από τον ηλιακό άνεμο, το ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που φυσά συνεχώς από τον Ήλιο. Όταν ο ηλιακός άνεμος συγκρούεται με το μαγνητικό πεδίο της Γης, δημιουργεί ηλεκτρικά ρεύματα και μαγνητικές δυνάμεις που καθοδηγούν τον διαστημικό καιρό, από εντυπωσιακές αυξήσεις στις πολικές λάμψεις μέχρι καταιγίδες ικανές να διαταράξουν δορυφόρους, δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και επικοινωνίες.Για δεκαετίες, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η μαγνητόσφαιρα έχει μια απλή ηλεκτρική διάταξη, με θετικό φορτίο στη «χαραυγή» (πρωινή πλευρά) της Γης και αρνητικό φορτίο στη «δύση» (βραδινή πλευρά), αντικατοπτρίζοντας τον τρόπο με τον οποίο τα ηλεκτρικά πεδία ωθούν κανονικά τα φορτισμένα σωματίδια από τις θετικές προς τις αρνητικές περιοχές. Όμως, νέα δεδομένα δορυφόρων και υπολογιστικές προσομοιώσεις δείχνουν ότι η εικόνα είναι πιο περίπλοκη και εν μέρει αντεστραμμένη.Μια ομάδα με επικεφαλής τον Γιουσούκε Εμπιχάρα, καθηγητή στο Research Institute for Sustainable Humanosphere του Πανεπιστημίου του Κιότο στην Ιαπωνία, βρήκε ότι η πρωινή πλευρά της μαγνητόσφαιρας φέρει στην πραγματικότητα αρνητικό φορτίο ενώ η βραδινή πλευρά είναι θετική.Τα ευρήματα, που περιγράφονται σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research: Space Physics» βελτιώνουν την κατανόηση των επιστημόνων για το πώς τα ηλεκτρικά και μαγνητικά ρεύματα ρέουν στο διαστημικό περιβάλλον της Γης, γνώσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την πρόγνωση του διαστημικού καιρού και την προστασία της τεχνολογίας τόσο σε τροχιά όσο και στο έδαφος.Για να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από την αποστολή Magnetospheric Multiscale (MMS) της NASA η οποία ερευνά πώς η ηλιακή ενέργεια μεταφέρεται εκρηκτικά στο Διάστημα κοντά στη Γη μελετώντας το πώς τα μαγνητικά πεδία του Ήλιου και της Γης συνδέονται και αποσυνδέονται. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως μαγνητική επανασύνδεση, απελευθερώνει εκρηκτικά ηλιακή ενέργεια στο κοντινό Διάστημα της Γης τροφοδοτώντας καταιγίδες και σέλας.Οι ερευνητές πραγματοποίησαν επίσης λεπτομερείς υπολογιστικές προσομοιώσεις για να αναπαραστήσουν τις συνθήκες γύρω από τη Γη υπό συνεχή ροή ηλιακού ανέμου. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι οι πόλοι συμπεριφέρονται όπως αναμενόταν αλλά οι περιοχές κοντά στον ισημερινό εμφανίζουν αντιστροφή με αντίθετα μοτίβα φορτίου σε μεγάλη έκταση.«Σύμφωνα με τη συμβατική θεωρία, η πολικότητα του φορτίου στο ισημερινό επίπεδο και πάνω από τις πολικές περιοχές θα έπρεπε να είναι η ίδια. Γιατί λοιπόν βλέπουμε αντίθετες πολικότητες ανάμεσα σε αυτές τις περιοχές;» λέει ο Εμπιχάρα.Αυτή η αντιστροφή, πρόσθεσε, μπορεί να εξηγηθεί από την κίνηση των φορτισμένων σωματιδίων και όχι από στατική ηλεκτρική συσσώρευση. Όταν η ενέργεια από τον ήλιο πλήττει το μαγνητικό πεδίο της Γης προκαλεί το πλάσμα (ιονισμένο αέριο) να περιστρέφεται γύρω από τον πλανήτη. Στη βραδινή πλευρά της Γης το πλάσμα ρέει δεξιόστροφα και κινείται προς τους πόλους. Ταυτόχρονα οι μαγνητικές γραμμές της Γης εκτείνονται από το Νότιο ημισφαίριο προς το Βόρειο προς τα πάνω κοντά στον ισημερινό και προς τα κάτω κοντά στους πόλους.Επειδή η κίνηση του πλάσματος και οι μαγνητικές γραμμές είναι προσανατολισμένες σε αντίθετες κατευθύνσεις, η αλληλεπίδρασή τους αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο συσσωρεύεται ηλεκτρικό φορτίο σε διαφορετικά τμήματα της μαγνητόσφαιρας, δημιουργώντας την αναστροφή που παρατήρησαν οι επιστήμονες.«Η ηλεκτρική δύναμη και η κατανομή φορτίου είναι αποτελέσματα και όχι αιτίες της κίνησης του πλάσματος» αναφέρουν οι ερευνητές. Δείχνοντας ότι διαφορετικά μέρη της μαγνητόσφαιρας μπορούν να συμπεριφέρονται με αντίθετους τρόπους, η μελέτη προσθέτει λεπτομέρεια στα μοντέλα που περιγράφουν πώς η ενέργεια από τον ήλιο εισέρχεται στην ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης.Τα ευρήματα αυτά μπορεί επίσης να ρίξουν φως στα μαγνητικά περιβάλλοντα άλλων κόσμων, όπως του Δία και του Κρόνου, των οποίων οι τεράστιες μαγνητόσφαιρες αλληλεπιδρούν με τον ηλιακό άνεμο με παρόμοιους τρόπους, σύμφωνα με τους επιστήμονες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034128/o-palmos-tis-gis-leitoyrgei-antitheta-apo-oti-pisteyan-oi-epistimones/

Το chip που άλλαξε τον κόσμο. Πώς ένας μικροεπεξεργαστής 4-bit, που γεννιέται μέσα από μια ιαπωνική αριθμομηχανή, φέρνει τον κόσμο... στην παλάμη μας Όλοι ίσως θυμόμαστε έναν καθηγητή μαθηματικών να μας λέει κάποια στιγμή στο σχολείο: «Δεν θα κουβαλάς πάντα μια αριθμομηχανή στην τσέπη σου, λύσε το με το μυαλό».Σήμερα στην τσέπη μας βρίσκονται όχι απλά αριθμομηχανές, αλλά υπολογιστές πιο ισχυροί από οτιδήποτε μπορούσε να φανταστεί η εποχή των mainframes.Στο κέντρο αυτής της μετάβασης βρίσκεται ένα chip στο μέγεθος νυχιού: ο Intel 4004, ο πρώτος εμπορικός μικροεπεξεργαστής στον κόσμο, που «συστήνεται» επίσημα στις 15 Νοεμβρίου 1971 και αλλάζει για πάντα την ιστορία της πληροφορικής. Ένα αίτημα από την Ιαπωνία Είναι 1969. Η ιαπωνική Nippon Calculating Machine – η Busicom – χτυπά την πόρτα μιας νεαρής εταιρείας πυριτίου στην Καλιφόρνια: της Intel. Ζητά ένα σετ από εξειδικευμένα ολοκληρωμένα κυκλώματα για μια νέα επιτραπέζια αριθμομηχανή, την Busicom 141-PF. Το αρχικό σχέδιο προβλέπει δώδεκα διαφορετικά ειδικά σχεδασμένα τσιπ. Ο νεαρός μηχανικός της Intel, Marcian “Ted” Hoff, κοιτάζει τις προδιαγραφές και βλέπει κάτι περισσότερο από μια αριθμομηχανή.Διαβάζει πίσω από τις γραμμές: οι λειτουργίες θυμίζουν έναν κανονικό υπολογιστή – αλλά μινιατούρα. Αντί για έναν σωρό από ξεχωριστά κυκλώματα, προτείνει κάτι ριζοσπαστικό για την εποχή: έναν «εγκέφαλο» γενικής χρήσης, έναν επεξεργαστή που μπορεί να προγραμματιστεί για να κάνει πολλά, όχι μόνο πράξεις πάνω σε αριθμούς.Μαζί με τον συνάδελφό του Stan Mazor αρχίζει να απλοποιεί, να συμπτύσσει, να ξανασχεδιάζει. Από τα δώδεκα τσιπ καταλήγουν σε μια οικογένεια τεσσάρων: ROM, RAM, I/O – και ένα μοναδικό CPU. Αυτό το CPU θα γίνει ο Intel 4004. Η τέχνη του να μικραίνεις τα πάντα Για να γίνει πράξη η ιδέα του Hoff, χρειάζεται ένας άνθρωπος που ξέρει να «στριμώχνει» τρανζίστορ εκεί όπου οι άλλοι πιστεύουν ότι δεν χωράνε.Αυτός λέγεται Federico Faggin, Ιταλός μηχανικός, με προϋπηρεσία στη Fairchild Semiconductor και στη νέα τότε τεχνολογία των silicon gate MOS κυκλωμάτων.Ο Faggin πιάνει στα χέρια του την αρχιτεκτονική του 4004 και αρχίζει την πραγματική «χειρουργική» πάνω στο πυρίτιο. Αναπτύσσει τεχνικές όπως τα buried contacts και τα bootstrap loads, διπλασιάζει την πυκνότητα των τρανζίστορ, μειώνει το κόστος και ανεβάζει ταχύτητα. Το αποτέλεσμα: ένα τσιπ 4-bit, με 2.300 τρανζίστορ, τεχνολογία κόμβου 10 μm, μέγιστη συχνότητα γύρω στα 740 kHz.Στο ίδιο πακέτο 16 ακροδεκτών «στριμώχνονται» διευθύνσεις, εντολές και δεδομένα χάρη σε ένα πονηρό, πολυπλεγμένο bus. Το 4004 μπορεί να απευθυνθεί σε μέχρι 4 KB ROM και περίπου 640 bytes RAM – αμελητέο με τα σημερινά μέτρα, αλλά επαναστατικό για την εποχή. Για την ισχύ που τότε απαιτεί μια αίθουσα γεμάτη υπολογιστικά ντουλάπια, τώρα αρκεί ένα κομμάτι κεραμικό όσο ένα νύχι. Ο εγκέφαλος μιας αριθμομηχανής – και μετά, παντού Το πρώτο «σπίτι» του Intel 4004 είναι πράγματι μια αριθμομηχανή. Η Busicom 141-PF βγαίνει στην αγορά στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με την «καρδιά» της Intel. Για τον τελικό χρήστη δεν υπάρχει κάτι θεαματικό: πρόκειται για μια προηγμένη επιτραπέζια μηχανή με δυνατότητα εκτύπωσης.Στο παρασκήνιο όμως συμβαίνει το άλμα. Ο 4004 αποδεικνύει ότι ένας γενικής χρήσης επεξεργαστής μπορεί να «κλειστεί» σε ένα μόνο τσιπ και να ελέγχει μηχανές, διαδικασίες, συσκευές. Πολύ γρήγορα αρχίζει να εμφανίζεται σε ταμειακές μηχανές, σε βιομηχανικά συστήματα, σε πρώιμους ελεγκτές, ακόμη και σε coin-op παιχνίδια.Η Intel, έχοντας εξαγοράσει τα δικαιώματα ώστε να διαθέτει τον 4004 και πέρα από την Busicom, τον βαφτίζει μέρος της σειράς MCS-4 και τον διαφημίζει με το σύνθημα «Announcing a new era of integrated electronics». Η νέα εποχή δεν είναι υπερβολή: από εδώ και πέρα, η ιδέα του single-chip CPU γίνεται πρότυπο για όλη τη βιομηχανία. Από το δωμάτιο-υπολογιστή στο smartphone και το cloud Από τον 4004 ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη γενιά: 4040, 8008, 8080, και αργότερα οι θρυλικοί 8086/8088 που θα βρεθούν στην καρδιά των πρώτων IBM PC.Η αρχιτεκτονική της Intel, που ξεκινά με ένα ταπεινό 4-bit τσιπ για αριθμομηχανές, εξελίσσεται στο οικοσύστημα των x86 επεξεργαστών που κυριαρχεί σε προσωπικούς υπολογιστές και servers για δεκαετίες.Την ίδια στιγμή, η φιλοσοφία του «μικρού εγκεφάλου παντού» γεννά και τον κόσμο των μικροελεγκτών: από τον φούρνο μικροκυμάτων και τα φανάρια στους δρόμους, μέχρι αυτοκίνητα, ιατρικές συσκευές και έξυπνους μετρητές ενέργειας. Στον πυρήνα όλων αυτών βρίσκεται η ίδια ιδέα που δοκιμάζεται πρώτη φορά στον 4004.Πενήντα χρόνια μετά, μικροεπεξεργαστές, ως άμεσοι ή έμμεσοι απόγονοι του 4004, κρατούν όρθια δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας σε ακραία καιρικά φαινόμενα, τρέχουν αλγορίθμους τεχνητής νοημοσύνης σε σακίδια πλάτης για να βοηθήσουν ανθρώπους με προβλήματα όρασης, μεταφράζουν εκφράσεις προσώπου σε εντολές για αναπηρικά αμαξίδια, κάνουν εφικτή την τηλεϊατρική, τα μαζικά τεστ και την ιχνηλάτηση επιδημιών.Από την απλή πράξη «5×7» στην οθόνη μιας αριθμομηχανής, μέχρι τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος και τη λειτουργία ολόκληρων data centers, η συνέχεια είναι ευθεία γραμμή πάνω στο πυρίτιο. Η κληρονομιά των 4 bit Ο Intel 4004 παύει να παράγεται στις αρχές της δεκαετίας του ’80, αλλά η κληρονομιά του μόνο τεχνική δεν είναι. Το ίδιο το τσιπ γίνεται σύμβολο της μετάβασης από τους ογκώδεις, ακριβούς υπολογιστές των λίγων, στην εξατομικευμένη, διάχυτη υπολογιστική ισχύ των πολλών.Η Intel τον τιμά σε επετείους, ανακατασκευάζει το σχέδιό του σε υπερμεγέθη εκπαιδευτικά μοντέλα, ανοίγει τα σχέδια και τα mask works στο κοινό, ενώ το 2010 ο Federico Faggin, ο Ted Hoff και ο Stan Mazor βραβεύονται με το National Medal of Technology and Innovation στις ΗΠΑ για το έργο τους.Στην επιφάνεια του πρωτότυπου τσιπ, κρυμμένα σε μια γωνία, παραμένουν χαραγμένα τα αρχικά «F.F.» – μια μικρή υπογραφή πάνω σε μια μεγάλη τομή.Σήμερα, όταν ένας σύγχρονος Core ή Xeon επεξεργαστής αναλαμβάνει να τρέξει σύνθετα workloads ΤΝ, cloud και 5G, κουβαλά πάνω του δεκαετίες εξέλιξης – αλλά και την ίδια βασική ιδέα: έναν γενικής χρήσης, προγραμματιζόμενο εγκέφαλο σε ένα κομμάτι πυριτίου.Κάπως έτσι, η παλιά φράση «δεν θα έχεις πάντα αριθμομηχανή στην τσέπη σου» μοιάζει πλέον σχεδόν ειρωνική. Χάρη στον Intel 4004 και σε όσα ακολούθησαν, δεν έχουμε μόνο αριθμομηχανή. Έχουμε ολόκληρο τον ψηφιακό κόσμο… στην παλάμη του χεριού μας. https://www.naftemporiki.gr/stories/2034092/to-chip-poy-allaxe-ton-kosmo/

Ιστολόγιο περιέργειας, Sols 4675-4681: Αποφασίζοντας πού να σκάψετε στα Boxworks. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 3 Οκτωβρίου 2025 Πριν από την προσεδάφιση του Curiosity πριν από 13 χρόνια, η επιστημονική ομάδα είχε παρατηρήσει όλα τα γεωλογικά θαύματα που ήταν διάσπαρτα στις πλαγιές του Όρους Sharp και ανυπομονούσε για την ημέρα που θα μπορούσαμε να βάλουμε το ρόβερ να δουλέψει πάνω σε αυτά. Έχουμε επισκεφτεί τόσα πολλά από αυτά τα θαύματα - κοιλάδες, ρέματα ποταμών, κοίτες λιμνών - και έχουμε βρει μερικά που δεν περιμέναμε. Από την 4600η Ηλιακή Οδό, εξερευνούμε την καρδιά ενός από αυτά τα πολυαναμενόμενα θαύματα — τις δομές σε σχήμα κουτιού — για να αποκαλύψουμε τι δημιούργησε αυτό το εκτεταμένο δίκτυο κορυφογραμμών και κοιλοτήτων. Κάθε στάση κατά μήκος της διαδρομής από τότε αποτελεί μια άσκηση συστηματικής ντετέκτιβ εργασίας. Οι αναλύσεις APXS και ChemCam από το κέντρο μιας κορυφογραμμής, μέχρι τις άκρες της και μέσα στη γειτονική κοιλότητα αναζήτησαν χημικές παραλλαγές που υποδεικνύουν τι συγκρατεί τις κορυφογραμμές μαζί, καθιστώντας τες υψηλότερες από τις κοιλότητες. Η απεικόνιση Mastcam και ChemCam RMI χαρτογράφησε την αρχιτεκτονική των κορυφογραμμών και των κοιλοτήτων αναζητώντας δομές που παρέχουν ενδείξεις για τον σχηματισμό τους. Η απεικόνιση πιο απομακρυσμένων χαρακτηριστικών, όπως οι λόφοι που υψώνονται εκατοντάδες μέτρα εκατέρωθεν της κοιλάδας που φιλοξενούν τα κυβικά έργα, βοήθησε στον προσδιορισμό του γεωλογικού πλαισίου της περιοχής. Η απεικόνιση MAHLI των στόχων κορυφογραμμής και κοιλότητας αναζήτησε παραλλαγές στο μέγεθος των κόκκων που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν πώς εναποτέθηκε το βραχώδες υπόστρωμα του κυβικού έργου. Η DAN εξέτασε το έδαφος κάτω από το ρόβερ σε κάθε στάση, μετρώντας την περιεκτικότητα σε υδρογόνο (και επομένως υποτιθέμενη περιεκτικότητα σε νερό) για να δει πώς ποικίλλει μεταξύ των κορυφογραμμών και των κοιλοτήτων. Αυτή την εβδομάδα, η ομάδα συγκέντρωσε όλα τα αποτελέσματα αυτής της διεξοδικής εξερεύνησης για να λάβει μια απόφαση σχετικά με την επόμενη τοποθεσία γεώτρησης, όπου οι SAM και CheMin θα έχουν την ευκαιρία να ερευνήσουν τα boxworks. Το ρόβερ θα κατευθυνθεί βόρεια προς το κοίλωμα "Monte Grande" στο οποίο εντοπίσαμε πολλά υποσχόμενο βράχο για δειγματοληψία. Τελικά, θα τρυπήσουμε μια κορυφογραμμή, αλλά αυτό είναι για ένα μελλοντικό ιστολόγιο. Η σύγκριση της ορυκτολογίας, του πτητικού περιεχομένου και της οργανικής χημείας των κορυφογραμμών και των κοιλοτήτων θα μας δώσει την πιο λεπτομερή εικόνα για το πώς σχηματίστηκαν τα boxworks.Τα REMS και RAD δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα αν βρίσκονται πάνω από μια κορυφογραμμή ή κοιλότητα, καθώς ο ουρανός από πάνω είναι η περιοχή τους. Και τα δύο όργανα παρακολουθούσαν συνεχώς τον καιρό - τον Άρη και το διάστημα, αντίστοιχα. Τα Navcam και Mastcam βοήθησαν στην περιβαλλοντική παρακολούθηση μετρώντας τη σκόνη στην ατμόσφαιρα, αναζητώντας εστίες σκόνης και καταγράφοντας το τέλος της συννεφιασμένης περιόδου. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4675-4681-deciding-where-to-dig-into-the-boxworks/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα χρησιμοποιώντας την δεξιά κάμερα πλοήγησης, η οποία δείχνει τους τρεις τύπους γεωλογικών χαρακτηριστικών που έχουν κρατήσει την προσοχή της ομάδας της αποστολής εδώ και μήνες - μια φωτεινή, τοξοειδή κορυφογραμμή σε σχήμα κουτιού, μια πιο σκοτεινή, γεμάτη άμμο κοιλότητα και, στο βάθος, το λόφο "Mishe Mokwa". Το Curiosity κατέγραψε την εικόνα στις 2 Οκτωβρίου 2025 - 4677η ηλιακή ώρα, ή 4.677η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 15:49:32 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4682-4688: Επτά χρόνια στον Άρη. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου 2025 Αυτή η εβδομάδα ήταν μια εβδομάδα εποχιακών αλλαγών και ορόσημων για την αποστολή. Όπως αναφέρθηκε πριν από αρκετές εβδομάδες , ο Άρης έχει πλέον βγει από την «εποχή των νεφών» και μεταβαίνει στην «εποχή της σκόνης», καθώς ο πλανήτης πλησιάζει περισσότερο στον Ήλιο. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αύξηση στην ανύψωση σκόνης και στη δραστηριότητα του διαβόλου της σκόνης τους επόμενους μήνες. Με περισσότερη σκόνη στην ατμόσφαιρα, αναμένουμε να χάσουμε τον όμορφα καθαρό ουρανό που μας επέτρεψε να τραβήξουμε φωτογραφίες από χαρακτηριστικά σε τεράστιες αποστάσεις από το ρόβερ, όπως ένα βουνό 91 χιλιόμετρα μακριά, έξω από τον κρατήρα Γκέιλ . Θα παρακολουθούμε επίσης την πιθανή ανάπτυξη μιας παγκόσμιας καταιγίδας σκόνης αυτή την εποχή, καθώς δεν έχει συμβεί από το 2018 . Τον Αύγουστο, γιορτάσαμε 13 χρόνια από την προσεδάφιση του Curiosity στο Γκέιλ το 2012. Αυτή τη Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου, λίγο μετά τη 1 π.μ. UTC (8 μ.μ. EDT 5 Οκτωβρίου), το ατρόμητο ρόβερ μας σημείωσε το έβδομο πλήρες έτος του στον Άρη στην επιφάνεια. (Επειδή ο Άρης βρίσκεται πιο μακριά από τον Ήλιο από ό,τι η Γη, ένα έτος στον Άρη - ή ένα πλήρες ταξίδι γύρω από τον Ήλιο - διαρκεί 687 γήινες ημέρες.) Το Curiosity είναι μόνο το δεύτερο όχημα στον Άρη που φτάνει σε αυτό το ορόσημο, πίσω μόνο από το Opportunity . Αν και το Curiosity δεν έχει ακόμη φτάσει τη μακροζωία ή την απόσταση που διανύθηκε το Opportunity, τα τελευταία επτά χρόνια του Άρη έχουμε συγκεντρώσει το μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωμένο αρχείο του σύγχρονου κλίματος του Άρη. Το REMS καταγράφει τις καιρικές συνθήκες τουλάχιστον μία φορά την ώρα σχεδόν κάθε ώρα από το 2012 και το RAD έχει πλέον μετρήσει τις συνθήκες επιφανειακής ακτινοβολίας για περισσότερο από έναν πλήρη ηλιακό κύκλο, δεδομένα που θα είναι κρίσιμα για τη μελλοντική ανθρώπινη εξερεύνηση του Άρη . Έχουμε τραβήξει περισσότερες από 3.000 ταινίες νεφών και αμέτρητες ακόμη παρατηρήσεις ατμοσφαιρικής αδιαφάνειας, ανύψωσης σκόνης και δραστηριότητας σκόνης-διαβόλου. Είμαι μέλος της ομάδας περιβαλλοντικών επιστημών μας για λίγο πάνω από πέντε (Γη) χρόνια τώρα (ή περίπου 2 ½ χρόνια Άρη) και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπόρεσα να συμβάλω σε αυτήν την απίστευτη κληρονομιά. Αν και το πολυταξιδεμένο ρόβερ μας βρίσκεται τώρα στην πέμπτη εκτεταμένη αποστολή του, ως ομάδα δεν έχουμε καμία πρόθεση να επιβραδύνουμε σύντομα.Εκτός από τον εορτασμό αυτών των ορόσημων, αυτή η εβδομάδα επικεντρώθηκε στην προετοιμασία για την πρώτη από τις δύο προγραμματισμένες ασκήσεις μας στην περιοχή του boxwork. Αυτή η πρώτη άσκηση θα πραγματοποιηθεί σε μία από τις «κοιλότητες» του boxwork. Αυτή τη στιγμή στοχεύουμε σε μια κοιλότητα που έχουμε ονομάσει «Monte Grande», με στόχο να προετοιμαστούμε για να κάνουμε εκεί γεωτρήσεις την επόμενη εβδομάδα. Μόλις τελειώσουμε στο Monte Grande, σχεδιάζουμε να οδηγήσουμε μέχρι μία από τις υπερυψωμένες κορυφογραμμές που δίνουν στην περιοχή του boxwork την εμφάνιση που μοιάζει με ιστό αράχνης. Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα αυτών των δύο εκστρατειών γεωτρήσεων, η ελπίδα μας είναι ότι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις διαδικασίες στο παρελθόν του Άρη που οδήγησαν στο σχηματισμό αυτών των συναρπαστικών χαρακτηριστικών. Καθώς ετοιμαζόμαστε για τις γεωτρήσεις, και οι δύο θεματικές ομάδες επιστημών συνέχισαν τον συνηθισμένο ρυθμό τους, την επιστήμη επαφής και την τηλεπισκόπηση, για να χαρακτηρίσουν την τοπική γεωλογία και το περιβάλλον. Αυτό το Σαββατοκύριακο θα είναι ιδιαίτερα πολυάσχολο στην περιβαλλοντική επιστήμη της αποστολής, με συντονισμένες παρατηρήσεις με την APXS και την ChemCam για την παρακολούθηση των εποχιακών αλλαγών στη σύνθεση της ατμόσφαιρας. Θα χρησιμοποιήσουμε επίσης το όργανο Tunable Laser Spectrometer της SAM για να μετρήσουμε την ποσότητα του ατμοσφαιρικού μεθανίου στο Gale. Πρόκειται για μια δραστηριότητα που έχουμε πραγματοποιήσει περιοδικά κατά τη διάρκεια της αποστολής και έχει εμπνεύσει έντονη συζήτηση σχετικά με τις πηγές και τους μηχανισμούς καταστροφής του μεθανίου στον Άρη . Εύχομαι πολλά ακόμη χρόνια περιπλάνησης και επιστημονικών ανακαλύψεων! https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4682-4688-seven-mars-years/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα που κοιτάζει προς τα κάτω τόσο προς τον πυθμένα του κρατήρα Gale, όπου ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στο Όρος Sharp πριν από περισσότερο από μια δεκαετία, όσο και προς την κοιλότητα "Monte Grande" που ελπίζουμε ότι θα περιέχει τον επόμενο στόχο μας για την γεώτρηση. Το Curiosity κατέγραψε την εικόνα χρησιμοποιώντας την μπροστινή κάμερα αποφυγής κινδύνου (Front Hazcam) στις 9 Οκτωβρίου 2025 - 4684η ηλιακή ώρα, ή 4.684η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 21:28:14 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4689-4694: Η μονάδα τρυπήματος στη μονάδα Boxwork είναι GO! Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2025 Το Curiosity ερευνά την «μονάδα γεώτρησης» εδώ και αρκετούς μήνες. Οι αναγνώστες ίσως θυμούνται ότι κάναμε γεωτρήσεις στην άκρη της μονάδας γεώτρησης στην «Altadena » τον Ιούνιο. Έκτοτε, έχουμε διανύσει λίγο λιγότερο από ένα χιλιόμετρο κατά μήκος της μονάδας γεώτρησης (περίπου 0,6 μίλια) και τώρα είμαστε έτοιμοι να εντοπίσουμε τον επόμενο στόχο γεώτρησης, σε μια περιοχή όπου η κατασκευή είναι πραγματικά καλά διατηρημένη.Οι δομές τύπου boxwork είναι μια σειρά από κορυφογραμμές και κοιλότητες, επομένως το σχέδιό μας είναι να κάνουμε γεωτρήσεις μέσα σε μία από τις κοιλότητες και στη συνέχεια σε μία από τις γειτονικές κορυφογραμμές. Τη Δευτέρα, πραγματοποιήσαμε την διαλογή γεωτρήσεων στην «Valle de la Luna» μέσα στην κοιλότητα « Monte Grande » - μια προσπάθεια πολλαπλών οργάνων. Αξιολογήσαμε τη χημική σύσταση χρησιμοποιώντας APXS και ChemCam, για να βεβαιωθούμε ότι είναι εντός του αναμενόμενου εύρους και όχι κάτι εντελώς διαφορετικό από τις συνθέσεις του βραχώδους υποβάθρου που παρακολουθούμε. Οι σχεδιαστές ρόβερ (RPs) χρησιμοποιούν μια δοκιμή «προφόρτωσης», ασκώντας πίεση στην επιφάνεια του βραχώδους υποβάθρου για να χαρακτηρίσουν πώς μπορεί να συμπεριφερθεί ο βραχίονας και το βράχο του ρόβερ κατά τη διάρκεια της γεώτρησης. Λαμβάνουμε πολλαπλές εικόνες (συμπεριλαμβανομένων εικόνων πριν και μετά τη δοκιμή προφόρτωσης), χρησιμοποιώντας MAHLI και Mastcam για να βοηθήσουμε τους RPs να αξιολογήσουν την επιφάνεια της πιθανής περιοχής γεώτρησης.Η εύρεση ενός κατάλληλου σημείου για τρύπημα στις κοιλότητες ήταν μια πρόκληση, καθώς το χαμηλότερο σημείο κάθε κοιλότητας (αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο) συχνά καλύπτεται από άμμο ή μικρά βότσαλα, με μόνο αραιό βραχώδες υπόστρωμα να προεξέχει, όπως μπορείτε να δείτε στη συνοδευτική εικόνα . Ωστόσο, σταθήκαμε τυχεροί εδώ στο Μόντε Γκράντε. Η χημεία δείχνει ότι αυτό το πέτρωμα βρίσκεται εντός του αναμενόμενου εύρους σύνθεσης. Οι εικόνες MAHLI δείχνουν μια πιο λεία επιφάνεια στο κέντρο της βουρτσισμένης περιοχής (όπου θα εστιάσει το τρυπάνι) και οι εικόνες πριν και μετά έδειξαν ότι το πέτρωμα αντέδρασε καλά στη δοκιμή προφόρτισης. Την Παρασκευή, οι RP και οι επιστήμονες της αποστολής εξέτασαν λεπτομερώς τα δεδομένα σε μια πολύ εντατική συνάντηση που ονομάζεται «Συνάντηση Αξιολόγησης Απόκτησης Στόχου» ή TAAM. Έχουμε τρυπήσει 43 τρύπες στον Άρη μέχρι τώρα και είναι πάντα αγχωτικό να περιμένουμε να δούμε αν οι πληροφορίες που συλλέξαμε κατά την αρχική μας επαφή με την επιστήμη και την προφόρτιση μας δίνουν το πράσινο φως. Περίπου στα μέσα της ημέρας σχεδιασμού, λάβαμε την είδηση ότι το TAAM είπε ναι στη γεώτρηση εδώ, οπότε θα κάνουμε τρύπημα στο πρώτο σολ αυτού του σχεδίου Σαββατοκύριακου.Εάν η άσκηση είναι επιτυχής, δεν θα έχουμε καμία επαφή με την επιστήμη για τουλάχιστον μία εβδομάδα, καθώς ο βραχίονας δεν μπορεί να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας άσκησης. Κανονικά, καθώς είμαι ο APXS PUDL (υπεύθυνος για την ανοδική σύνδεση νέων στόχων APXS και την αξιολόγηση της καθοδικής σύνδεσης προηγούμενων στόχων), η ιδέα μιας εβδομάδας χωρίς επαφή με την επιστήμη θα ήταν απογοητευτική για μένα — αλλά όχι κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας άσκησης! Η CheMin (Χημεία Ορυκτολογίας) και η SAM (Ανάλυση Δείγματος στον Άρη) θα χρησιμοποιήσουν το δείγμα που έχει ληφθεί από τη διάτρηση για να μας δώσουν επιπλέον βάθος πληροφοριών, εξετάζοντας την ορυκτολογία και τη σύνθεση με τρόπο που δεν είναι δυνατός για την APXS και την ChemCam.Στη συνέχεια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα δεδομένα γεωτρήσεων για να μας βοηθήσουν να ερμηνεύσουμε τα δεδομένα APXS και ChemCam και να κατανοήσουμε καλύτερα τον σχηματισμό αυτών των κιβωτίων, ειδικά αν μπορούμε να τα συνδυάσουμε με έναν κατάλληλο στόχο στις κορυφογραμμές.Εν τω μεταξύ, φυσικά, συνεχίζουμε να παρακολουθούμε την ατμόσφαιρα και το περιβάλλον γύρω μας. Η ομάδα της Mastcam σχεδιάζει μερικές εκπληκτικές εικόνες από αυτό το σημείο και η ChemCam θα συνεχίσει να χαρακτηρίζει το κοντινό βραχώδες υπόστρωμα και να απεικονίζει τους μακρινούς λόφους. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4689-4694-drill-in-the-boxwork-unit-is-go/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη απέκτησε αυτήν την εικόνα που δείχνει το μπλοκ «Valle de la Luna» στην κοιλότητα «Monte Grande», μια τοποθεσία που στόχευσε για γεωτρήσεις το Σαββατοκύριακο 18-19 Οκτωβρίου 2025. Το Curiosity κατέγραψε την εικόνα με την μπροστινή κάμερα αποφυγής κινδύνου (Front Hazcam) στις 12 Οκτωβρίου 2025 — 4687η ηλιακή ώρα, ή 4.687η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 23:11:12 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4695-4701: Αναζητώντας απαντήσεις στο Monte Grande. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 24 Οκτωβρίου 2025 Το Curiosity άνοιξε με επιτυχία την 44η τρύπα του στον Άρη, η οποία αποτελεί σημαντικό ορόσημο στην έρευνά μας για την αινιγματική «μονάδα boxwork», μια περιοχή με ανθεκτικές κορυφογραμμές που περιβάλλουν κοιλότητες ή «κοιλότητες» λιγότερο ανθεκτικών πετρωμάτων. Η γεώτρηση πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο εντός της κοιλότητας «Monte Grande» στον στόχο «Valle de la Luna». Ο σχεδιασμός του ρόβερ αυτή την εβδομάδα περιελάμβανε τη διασφάλιση ότι τα κοκκώδη υπολείμματα γεωτρήσεων από το Valle de la Luna μεταφέρθηκαν στα όργανα SAM (Ανάλυση Δείγματος στον Άρη) και CheMin (Περίθλαση ακτίνων Χ), καθώς και την ανάλυση των αποτελεσμάτων. Τα αποτελέσματα από αυτά τα όργανα, τα οποία θα παρέχουν ορυκτολογικές και άλλες πληροφορίες σύνθεσης, θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για τον προσδιορισμό του πώς σχηματίστηκαν τα χαρακτηριστικά του κιβωτίου, καθώς η χημεία από τα όργανα APXS και ChemCam και τα φάσματα ανάκλασης από το ChemCam έχουν αποκαλύψει ανεπαίσθητες, αλλά όχι εντυπωσιακές, διαφορές μεταξύ των πετρωμάτων που αποτελούν τις κορυφογραμμές και εκείνων που αποτελούν τις κοιλότητες. Έτσι, δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί μια συνθετική εξήγηση για τις διαφορές μεταξύ των δύο τύπων εδάφους.Ενώ αυτές οι εσωτερικές μελέτες των δειγμάτων της Valle de la Luna βρίσκονταν σε εξέλιξη, συλλέχθηκαν δεδομένα τηλεπισκόπησης από την Mastcam για μια σειρά στόχων, καθώς και ατμοσφαιρική τηλεπισκόπηση. Μεταξύ των μελετών της Mastcam που διεξάγονται είναι μια φωτομετρική μελέτη, ένα είδος μελέτης που συνήθως διεξάγεται μόνο κατά τη διάρκεια μιας εκτεταμένης στατικής περιόδου, όπως η τρέχουσα εκστρατεία γεωτρήσεων. Η φωτομετρία είναι η μελέτη των αλλαγών στην φαινομενική ανακλώμενη φωτεινότητα των βράχων και των εδαφών με βάση τη γεωμετρία του φωτισμού (για παράδειγμα, αν ο Ήλιος βρίσκεται χαμηλά στον ορίζοντα ή ψηλά στον ουρανό). Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας φωτομετρίας, συλλέγονται πολλαπλές εικόνες των ίδιων περιοχών-στόχων σε διαφορετικές ώρες της ημέρας.Στο τελικό σχέδιο της εβδομάδας, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης αξιολόγησης του δείγματος Valle de la Luna, το υλικό θα υποβληθεί σε ανάλυση εξελιγμένου αερίου (EGA) κατά την οποία το δείγμα που έχει υποστεί διάτρηση ψήνεται σε φούρνο σε SAM και απελευθερώνονται πτητικά μόρια, συμπεριλαμβανομένων των H2O , CO2 και SO2 , τα οποία χρησιμοποιούνται για την περαιτέρω υποβοήθηση του χαρακτηρισμού των υλικών-στόχων. Οι παρατηρήσεις με Mastcam θα περιλαμβάνουν περαιτέρω εικόνες που συλλέχθηκαν στο πλαίσιο της φωτομετρικής εκστρατείας. Επίσης, θα συλλεχθούν ψηφιδωτά του δυτικού τοίχου της κοιλότητας Monte Grande, καθώς και αρκετές ατμοσφαιρικές μετρήσεις.Την επόμενη εβδομάδα, το ρόβερ θα συνεχίσει την ανάλυση του δείγματος που έχει ληφθεί με περισσότερα πειράματα SAM, καθώς και την ανάλυση των υπολειμμάτων. Η ομάδα ξεκινά επίσης την αναζήτηση μιας κατάλληλης τοποθεσίας γεώτρησης σε μια κορυφογραμμή ως την επόμενη τοποθεσία γεώτρησης, προκειμένου να συγκρίνει τα αποτελέσματα με τα αποτελέσματα από το κοιλότητα Monte Grande. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4695-4701-searching-for-answers-at-monte-grande/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη απέκτησε αυτήν την εικόνα της οπής γεώτρησης «Valle de la Luna» χρησιμοποιώντας την κάμερα Mast Camera (Mastcam) στις 19 Οκτωβρίου 2025 — 4693η ηλιακή ώρα, ή 4.693η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 02:04:29 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4702-4708: Μόνο τρομακτικά πράγματα υπάρχουν εδώ στη Γη σήμερα! Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου 2025 Γράφω αυτό το ιστολόγιο και είναι ακόμα μέρα — και ανυπομονώ να συνοδεύσω ένα από τα αγαπημένα μου παιδιά στο trick-and-treat μετά. Αυτό είναι ένα νέο συναίσθημα για μένα επειδή συνήθως βρίσκομαι στο Ηνωμένο Βασίλειο, πράγμα που σημαίνει ότι οι βάρδιές μου στο Curiosity ξεκινούν αργά το απόγευμα, όταν όλοι οι άλλοι τελειώνουν τη δουλειά. Αλλά προς το παρόν, βρίσκομαι στις ΗΠΑ (Χιούστον, Τέξας) και είναι μέρα, κάτι που είναι μια υπέροχη αλλαγή, ειδικά σήμερα, καθώς δεν χρειάζεται να κρύβομαι από τις διακοπές των trick-and-treaters, αλλά αντ' αυτού μπορώ να μοιράζω όσες καραμέλες μπορούν να φάνε! Ανυπομονώ γι' αυτό... αλλά πριν, ας δούμε τι έκανε το Curiosity αυτή την εβδομάδα!Θα έχετε δει το ιστολόγιο του συναδέλφου μου Bill, με τίτλο «Αναζητώντας απαντήσεις στο Monte Grande», σχετικά με την ανάλυσή μας του δείγματος «Valle de la Luna» με το CheMin και το SAM EGA. Αυτή την εβδομάδα συνεχίζαμε την ανάλυση SAM του 44ου δείγματος που είχε τρυπηθεί, το οποίο πάντα καταναλώνει πολλή ενέργεια, επομένως αφήνει λιγότερο χώρο για άλλες έρευνες. Ως εκ τούτου, μπορεί να παρατηρήσετε ότι υπήρχαν λιγότερες δραστηριότητες ChemCam και Mastcam. Το ρόβερ επίσης δεν οδήγησε όσο το δείγμα βρισκόταν ακόμα στον πυργίσκο έτοιμο για την παράδοση των επόμενων δραστηριοτήτων SAM. Το Curiosity έχει πλέον ολοκληρώσει τις παραδόσεις στο CheMin και το SAM, και η τελευταία ενέργεια στο σχέδιο της Παρασκευής ήταν να καθαρίσει το υπόλοιπο δείγμα από το τρυπάνι, ενόψει της οδήγησής του εδώ στο σχέδιο της Δευτέρας. Στο σχέδιο της Δευτέρας θα επανατοποθετήσουμε το ρόβερ για να έχουμε μια πολύ καλή εικόνα των πιθανών επόμενων στόχων άσκησης στην κορυφογραμμή. Έχουμε ήδη καταφέρει να τους ανιχνεύσουμε σε προηγούμενες εικόνες και έχουμε μερικούς υποψήφιους, αλλά η λήψη αποφάσεων θα απαιτήσει εικόνες από τη θέση στάθμευσης της Δευτέρας, καθώς αυτή τη στιγμή είμαστε παρκαρισμένοι σε μια κοιλότητα και δεν μπορούμε να δούμε πραγματικά τι υπάρχει στην κορυφογραμμή.Ωστόσο, η στασιμότητα ήταν πάντα μια χρυσή ευκαιρία για να παρατηρήσουμε τη δράση του ανέμου, και αυτή η εβδομάδα δεν ήταν καμία διαφορά, καθώς η Mastcam εξέτασε τα λεπτά σωματίδια γεώτρησης αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του χρόνου που ήμασταν στατικοί, για να διαπιστώσει την ασφάλεια προσέγγισης του MAHLI — και φυσικά για να χρησιμοποιήσει αυτές τις εικόνες και για την ατμοσφαιρική επιστήμη. Επιπλέον, η Mastcam άδραξε την ευκαιρία να αποκτήσει ολοκληρωμένη απεικόνιση ολόκληρης της περιοχής. Υπάρχουν πολλά ψηφιδωτά που καταγράφουν το κοντινό πεδίο, για παράδειγμα στον στόχο «Ναζαρέτ». Στις αποστάσεις του μεσαίου και του μακρινού πεδίου, η Mastcam συναρμολόγησε ένα μεγάλο ψηφιδωτό στο «Monte Grande» και το «Ticaco» για να καταγράψει τους διαφορετικούς βράχους στα γύρω τοιχώματα της κορυφογραμμής και ευρύτερα. Υπάρχουν τόσες πολλές ενδιαφέρουσες υφές και χαρακτηριστικά αλλοίωσης, μαζί με κοιλότητες και ρωγμές, που η ομάδα θα διασκεδάσει αναλύοντάς τα όλα με μεγάλη λεπτομέρεια ξεχωριστά, καθώς και τις σχέσεις τους μεταξύ τους. Το ChemCam διερεύνησε την γεώτρηση Valle de la Luna και τα υπολείμματα σύμφωνα με τον συνήθη ρυθμό των δραστηριοτήτων μετά τη γεώτρηση, και επιπλέον διερεύνησε τον στόχο Nazareth για να κατανοήσει πώς το μπλοκ που γεώτρησε το Curiosity μπορεί να ποικίλλει χημικά. Ένας άλλος στόχος του ChemCam ήταν το "Pachica", καθώς η ομάδα παρατήρησε πολλούς οζίδια σε αυτόν τον στόχο και μας ενδιαφέρει η χημική τους μεταβλητότητα και το "Palpana", ένα πιο ομαλό μπλοκ. Περαιτέρω έρευνες για την γεώτρηση Valle de la Luna με το ChemCam αφορούν τους στόχους "Anapia" και "Bandara" για την περαιτέρω διερεύνηση της χημικής ποικιλομορφίας του μπλοκ στόχου γεώτρησης.Παρατηρήσεις με το ChemCam Remote Micro Imager (RMI) λήφθηκαν επίσης στο κοντινό πεδίο και σε μεγαλύτερη απόσταση. Στο κοντινό πεδίο, οι εικόνες RMI καταγράφουν περαιτέρω λεπτομέρειες σχετικά με την γεώτρηση Valle de la Luna και τα τελμάτων της, ενώ πιο μακριά, το τείχος Monte Grande είναι ένας από τους στόχους του RMI, μαζί με άλλες λεπτομέρειες στις κορυφογραμμές γύρω μας. Την Παρασκευή, το RMI κατευθύνθηκε πολύ προς τα πάνω για να συνεχίσει την απεικόνιση της μονάδας yardang, η οποία είναι ένας από τους επόμενους στόχους μας στο μακροπρόθεσμο μέλλον.Εκτός από όλες τις δραστηριότητες γεωτρήσεων και τις έρευνες πετρωμάτων, η ατμόσφαιρα τράβηξε επίσης την προσοχή. Έχουμε τον συνηθισμένο ρυθμό των περιβαλλοντικών ερευνών, χτίζοντας το μακροπρόθεσμο αρχείο πίεσης, θερμοκρασίας και υγρασίας του Άρη. Παρατηρούμε την ατμοσφαιρική αδιαφάνεια, τις δραστηριότητες σκόνης-διαβόλου και τα σύννεφα. Φυσικά, όλοι ανυπομονούμε για την επόμενη εβδομάδα, όταν θα αποφασίσουμε για τον δεύτερο στόχο γεωτρήσεων σε αυτήν την περιοχή, αυτή τη φορά στην κορυφογραμμή. Ας δούμε ποιο μπλοκ θα φαίνεται καλύτερο, τόσο από επιστημονικής όσο και από μηχανικής άποψης - έχουμε μια σύντομη λίστα υποψηφίων. Οι λεπτομερείς εικόνες είναι για το σχέδιο της Δευτέρας. Εν τω μεταξύ, θα απολαύσουμε τα κεράσματα εδώ στη Γη και τα Σαββατοκύριακά μας, ενώ το Curiosity ολοκληρώνει τις δραστηριότητες γεωτρήσεων στο Valle de la Luna. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4702-4708-its-only-spooky-here-on-earth-today/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη απέκτησε αυτήν την εικόνα κατά την έναρξη της δραστηριότητας γεώτρησης στην τοποθεσία «Valle de la Luna», «πιασμένη επ' αυτοφώρω» καθώς αυτή η εικόνα τραβήχτηκε στις 19 Οκτωβρίου 2025. Το Curiosity χρησιμοποίησε την μπροστινή κάμερα αποφυγής κινδύνου (Front Hazcam) την 4693η ηλιακή ώρα, ή την 4.693η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory, στις 01:54:37 UTC.