kkokkolis

Ναι. Και σφαιρωτά σμήνη. Είναι αυτό που λέμε... τα σπάει!

Νομίζω και εγώ πως το Maksutov είναι η καλύτερη επιλογή. 180mm είναι αρκετά βαρύ και ακριβό, 90-102mm είναι αρκετά μικρό, αλλά επαρκές για casual παρατήρηση, ιδίως εάν θέλεις επίγεια παρατήρηση (καράβια, πτηνά από απόσταση) και χρήση με ένα καλό φωτογραφικό τρίποδο. Η χρυσή τομή είναι τα 127 και 150mm τα οποία άνετα χειρίζεται η Vixen Portamount. Ίσως είναι καλύτερο να αποφασίσεις πρώτα τι στήριξη θα χρησιμοποιήσεις. Μετά μπορείς να επιλέξεις το τηλεσκόπιο που μπορεί να σηκώσει άνετα. Από αυτά που αναφέρεις θα επέλεγα το 127 λοιπόν. Με τα άλλα δύο θα δεις μικρούς τον Δία και τον Κρόνο και ο Άρης δεν θα σε εντυπωσιάσει.

Έχει βγάλει πολλά διοπτρικά η William Optics. Προτείνω να γίνεις πιο συγκεκριμένος, ως προς το μοντέλο, ή έστω τη διάμετρο. Και το είδος του φακού, APO ή ED.

Το θέμα είναι πολύπλοκο και παρατηρώ πως δεν εξάπτει την περιέργεια των ανθρώπων σήμερα, σε αντίθεση με αυτό που συνέβη την εποχή της Dolly. Η γνώμη μου είναι πως τίποτε εφικτό στη φύση δεν παραβιάζει τη φύση. Ή, καλύτερα, δεν παραβιάζει το Σύμπαν και την εν γένει φύση, ακόμη και εάν οδηγεί σε τοπικά φαινόμενα καταστροφής. Οι ατομικές βόμβες είναι ένα παράδειγμα. Δεν παραβίασαν τη φύση, αντιθέτως βασίστηκαν σε φαινόμενα της φυσικής, τα οποία είναι εν δράσει ανά πάσα στιγμή σε κάθε αστέρι του Σύμπαντος εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Την τοπική φύση αλλά και τον πολιτισμό εκεί που έπεσαν, τα κατέστρεψαν. Και τι συνέβη μετά; Ο φύση και ο πολιτισμός διαχύθηκαν εκ νέου στο σημείο της καταστροφής, όπως συμβαίνει μετά από κάθε καταστροφή, ακόμη και τις πραγματικά μεγάλες, όπως της Περμίου και της Κρητιδικής. Ακόμη και εάν εξαφανισθεί όλη η ζωή, ή όλη Γη, ή όλο το Ηλιακό σύστημα, θα πρόκειται απλώς για την επίσπευση ενός προδιαγεγραμμένου φαινομένου. Φυσικά θα θέλαμε όλοι να μη συμβεί σήμερα, τώρα που ζούμε εμείς και τα παιδιά μας εδώ επάνω, αναβάλλοντάς το ώστε να αντιμετωπίσουν οι απόγονοι ημών. Για εμένα το ερώτημα είναι "γιατί δεν ασχολείται το κοινό με την κλωνοποίηση;" Μα υπάρχουν τόσα ερεθίσματα, με τι να πρωτοαπασχοληθεί κανείς; Μήπως ασχοληθήκαμε και εμείς καθόλου με την πενικιλίνη, τον δαμαλισμό, τη μεταμόσχευση νεφρού, την τεχνητή βαλβίδα στην καρδιά, τα τεχνητά μέλη, τόσα πράγματα που κάποτε θάμπωσαν τους ανθρώπους ως καινοτομίες και σήμερα είναι κοινοτυπίες; Και μη νομίζετε πως δεν οδήγησαν σε προβλήματα, ακόμη και ηθικής, νομικής, οικολογικής και οικονομικής φύσεως. Εξαιτίας αυτών υπερχρεώθηκαν τα συστήματα υγείας (και στην Ελλάδα, κατ' εξοχήν στην Ελλάδα) και πληρώνουμε αυτούς τους υπερεξωφρενικούς φόρους ώστε να ζουν οι πρόγονοί μας (οι μισοί εξ αυτών με κάποιου βαθμού άνοια), καταναλώνοντας συντάξεις επί 35 και πλέον χρόνια, έχοντας εργαστεί λιγότερα και σε υποπληθωριστικές συνθήκες. Και η πρόσβαση σε αυτές τις μεθόδους δεν είναι κατανεμημένη ομαλά. Το σχήμα είναι το εξής: Θα σκοτώσουμε ένα παιδάκι στη Βραζιλία ή την Τουρκία και το νεφρό του θα μεταμοσχευθεί σε έναν Αμερικάνο ή Βορειοευρωπαίο. Και δημιουργήσαμε νέα, ανθεκτικά μικρόβια (και έντομα) και, και, και. Η γνώμη μου είναι πως η κλωνοποίηση είναι ένα εργαλείο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλό και για κακό σκοπό, με την επισήμανση πως το καλό για εμένα μπορεί να είναι κακό για εσένα. Τώρα, εκτός από της προφανείς ιατρικές χρήσεις (πχ κλωνοποίηση υγειών κυττάρων που παράγουν για παράδειγμα ένα ένζυμο ή μια ορμόνη και εμφύτευσή τους σε ανεπαρκούντα οργανισμό), γιατί να θέλει να κλωνοποιήσει κάποιος έναν ολόκληρο άνθρωπο; Ο άνθρωπος αυτός θα είναι ακριβός και θα έχει αρκετά προβλήματα υγείας (μέχρι τουλάχιστον να τελειοποιηθεί η τεχνική). Δεν γνωρίζω. Μια δυστοπική προσέγγιση θα πρότεινε την κλωνοποίηση ενός δικτάτορα (δείτε "Τα παιδιά της Βραζιλίας", 1978), ή ατόμων με κάποιο εξαιρετικό χαρακτηριστικό (υπερεργάτες, υπερστρατιώτες, μπα, τα ρομπότ θα στοιχίζουν φθηνότερα μέχρι τότε και θα είναι πιο αξιόπιστα), ή απλώς τον ναρκισσισμό κάποιου πλουσίου ατόμου (που θα ανασταλεί όταν κατανοήσει πως δεν υπάρχει πνεύμα που να μπαινοβγαίνει από κορμί σε κορμί και πως η συνείδηση είναι ιδιότητα του κάθε εγκεφάλου ξεχωριστά, ακόμη και του κλωνοποιημένου, όπως άλλωστε συμβαίνει στους ομοζυγώτες διδύμους). Κίνητρα για όλα αυτά; Τι άλλο; Εξουσία, δόξα, χρήμα. Μήπως θα είναι η πρώτη φορά;

Το φαινόμενο σχετίζεται με τους μισθούς των εργατών και τεχνικών. Υποτίθεται πως γιαυτό Βουλγαροποιούμαστε στην Ελλάδα, αλλά κάποιο εργοστάσιο δεν βλέπω να έχει ανοίξει ακόμη. Πρόσφατα περιεργάστηκα ένα Αυστριακό Swarovski ATS με τον Zoom 20-60x, κόστους 2500€. Με ανακούφιση διαπίστωσα πως δεν είναι σημαντικά καλύτερο από το William Optics 66 ED (που είναι κατώτερο από το SD και φυσικά το APO) με τον Baader Zoom, κόστους 400€. Η έμφαση στο σημαντικά. Εάν ο ένας συνδυασμός κοστίζει 400 και ο άλλος κατασκευαζόταν στο ίδιο σημείο, θα έπρεπε να κοστίζει 600, έστω 800. Ειδικά οι Zoom ήταν ισάξιοι.

Ποιός ήταν ο κος Νομικός παιδιά; Ο καταστηματάρχης του Πειραιά ή κάποιο μέλος με ψευδώνυμο στο Astrovox; Εύχομαι το καλύτερο για την οικογένειά του.

Όπως βλέπω στο tracking, περνά τώρα επάνω από Β. Αμερική και Κεντρική Ασία. Σε εμάς θα έρθει σε 40 ημέρες και θα είναι ορατός για ένα λεπτό. Δεν είναι και καμμιά καταστροφή γενικώς, ο ISS κρατά πολύ περισσότερο. Αλλά για τους επιστήμονες και τους αστροφωτογράφους ισχύουν άλλοι περιορισμοί από ότι για εμάς τους πληβείους παρατηρητές.

Αυτό είναι καλό υλικό. Συμπαγές αλλά μαλακό, κόβεται ακριβώς, αδιάβροχο (δεν ρουφά υγρασία σαν σφουγγάρι για να την απλώσει στους φακούς μετά), δεν τρίβεται, δεν σχίζεται και είναι ανθεκτικό. Τέτοιο χρησιμοποίησα την πρώτη φορά, επικαλυμμένο με ύφασμα Satin, αλλά δεν είχα αρκετό για μια μεγαλύτερη βαλίτσα. Είχα χρησιμοποιήσει ένα κίτρινο παιδικό βοήθημα κολύμβησης. Που το βρήκες εσύ;

Βλέπω 3 φακούς. Ο 100 λείπει;

Όπως τα λες είναι. Κάθε σύγκριση έχει νόημα για παραπλήσιες διαμέτρους. Το Mak προσομοιώνει ένα μακρύ αχρωματικό, που σε διάμετρο 4-6’’ είναι σπάνιο σήμερα, μέχρι 90mm βρίσκεις και χαμηλής ποιότητας. Έχεις κέρδος από τα χρωματικά σφάλματα, την έλλειψη κόμης, αλλά και την μη απορρύθμιση της ευθυγράμμισης. Επιπλέον το μήκος και την ευκολότερη στήριξη. Υπάρχουν και μεγαλύτερα Ρώσικα και Αμερικάνικα Mak. Ένα 8” Intes ή 12’’ Questar (δεν παράγεται πλέον) σε σύγκριση με ίσης διαμέτρου νευτώνια χάνουν μόνο στην τιμή όπως είπες. Το πείραμα με το καπάκι προτείνεται ως προσομοίωση. Δεν έχει νόημα να πληρώνεις 250mm για να παρατηρείς με 100, όταν μπορείς να αυξήσεις απλώς τη μεγέθυνση. Όσο για το άλλο, εγώ είμαι στα μπετά το 90-95% του έτους και τα πράγματα χειροτερεύουν χρόνο με τον χρόνο.

Είναι δύσκολα θέματα και όλο και κάποιος θα προσβληθεί ή θα προσβάλλει. Και όλοι έχουν κάποια επιχειρήματα. Όπως ότι ο Νεύτωνας ήταν, εκτός από Φυσικός, Αστρολόγος και Αλχημιστής και θρήσκος. Και ο Αϊνστάιν θρήσκος. Και ο Πτολεμαίος, ο Πυθαγόρας, ο Κοπέρνικος (στην αρχή του) επηρεάστηκαν από ιδέες τάξης και αρμονίας που προέκυπταν από πνευματικές ή θρησκευτικές επιρροές.] Στο τέλος εγκαταλείπουμε τα επιχειρήματα και καταλήγουμε στο Credo/Non Credo.

Το θέμα είναι ταμπού και δύσκολο να συζητηθεί. Ταυτόχρονα είναι μια πραγματικότητα που επηρέασε τον ρου της ιστορίας όσο σχεδόν κανένα άλλο. Και συνυφασμένο με την επιστήμη, την τέχνη, τον πολιτισμό, την καθημερινότητα, τόσο που είναι αδύνατο να μην ανακύψει και να μην πολώσει. Και έτσι γίνεται ταμπού και για τα forum, όσο η πολιτική και η γενετήσια δραστηριότητα. Ευστάθιε, οι γυναίκες κρατούν (δημογραφικά) στην επικαιρότητα την αστρολογία, αλλά και τη θρησκεία. Ακόμη και τις θρησκείες που τις καταπιέζουν σκληρά (δηλαδή τις περισσότερες). Στις γυναίκες στηρίζονται και τόσα άλλα, η ίδια μας η ύπαρξη, όλων μας. Μια άλλη διάσταση είναι το ερώτημα της λειτουργίας όλων των συστημάτων πεποιθήσεων για το άτομο, την κοινωνία, το εγώ. Γιατί πρώτα εξήγησε ο άνθρωπος τα φυσικά φαινόμενα και έπειτα άρχισε να τα ερευνά, κάτι αντίστροφο από αυτό που κάνουμε σήμερα στην επιστήμη (καθώς στην καθημερινή μας ζωή δεν έχουμε και τόσο αλλάξει); Και γιατί αυτό το φαινόμενο δεν υπάρχει στα ζώα. Η συνήθης εξήγηση είναι πως ο άνθρωπος υπέστη κάποιες μεταλλάξεις, ή πως από τις νέες του ιδιότητες ανέκυψαν νέες λειτουργίες-μυστήρια. Και δεν πρόκειται μόνο για την πνευματικότητα αλλά και για τη μουσική, την αισθητική κλπ. Ίσως η μία λειτουργία προσπάθησε να εξηγήσει την άλλη;

Προφανώς. Εγώ στο δικό μου 6’’ έχω προσαρμογέα Mak προς SCT, επειδή και το SCT μου και το διοπτρικό μου έχουν έξοδο SCT. Τα περισσότερα διοπτρικό έχουν 2.00’’ όμως, σαν και αυτό. Αν ο διαγώνιος είναι 2.00’’, προφανώς είναι συμβατός.

Το ότι, με μια σου πρόταση, προσβάλεις τόσα άτομα που έχουν προσφέρει εδώ, είναι περισσότερο συμβατό με τους κανόνες του forum από αυτήν την πολιτισμένη παρεκτροπή; Αν το θέλεις, je suis bête.

Θα μας έλυνε το πρόβλημα το ξυράφι του Ockham; Αν δεν έχω αποδείξεις πως κάτι (υλικό, πνευματικό, ο,τιδήποτε) υπάρχει, μπορώ να υποθέσω πως 1. Δεν υπάρχει 2. Υπάρχει αλλά δεν το αισθάνομαι/αντιλαμβάνομαι/έχω με κάποιον τρόπο αποδείξεις γι αυτό, λόγω 2.1 Των δικών του ιδιοτήτων (είναι ανεπαίσθητο ή εκτός ορίων της αντίληψης κλπ) 2.2 Των δικών μου ιδιοτήτων (δεν λειτουργούν ή αναστέλλονται οι αισθήσεις ή η αντίληψη ως προς αυτό κλπ) 2.3 Συνδυασμού των δύο (τα ερεθίσματα είναι υποουδικά, δεν έχω ανακαλύψει ακόμη την κατάλληλη μέθοδο) Και τα δύο είναι δυνατά. Ποιά είναι η απλούστερη εξήγηση; Εκτός του Ockham, μην ξεχνάμε και τον Jack Nicholson (The Bucket List) "If life has tought me anything is that 95% of the people are always wrong."

Πράγματι, σε LG Tablet το πρόβλημα. Ευχαριστούμε για τις προσπάθειές σας.

Όλα καλά με το ical, ευχαριστώ!

Ανδρέα, η επιλογή "Σελήνη" μου κάνει crash την εφαρμογή. Όλα τα άλλα δουλεύουν κανονικά. Δείτε μήπως συμβαίνει και σε άλλες συσκευές. Επίσης: Δεν γίνεται να επιλέξω σε ποιό ημερολόγιο θα περαστούν οι καταχωρήσεις. Το περνά σε ένα τοπικό ημερολόγιο, το οποίο δεν συγχρονίζει με τα ημερολόγια του Google και του iPhone. Υπάρχει λύση;

Κάποιοι πιστεύουν το μεν, κάποιοι το δε, δικαίωμα όλων να πιστεύουν ό,τι κρίνουν, αλλά αυτά τα ευαίσθητα θέματα σχετίζονται με ποταμούς αίματος (μιλάμε για Αμαζόνιο και Νείλο και Μισσισσίππι μαζί) και μερικά κατεστραμμένα forum. Εγώ λέω, εάν είναι να μιλήσουμε εκτός θέματος, να το κάνουμε για κάτι που ενώνει τους ανθρώπους και όχι που τους χωρίζει.

To Maksutov υπερτερεί στην πλανητική σαφέστατα, ιδίως εάν δεν έχεις εξαιρετικούς φακούς και Paracorr. Οι πλανήτες (και η Σελήνη) είναι αρκετά λαμπροί ώστε να μην απαιτείται μεγάλη διάμετρος, τους βλέπουμε και με γυμνό μάτι εξάλλου. Μια εναλλακτική είναι να ελαττώσεις τη διάμετρο του Dob με το άνοιγμα 50mm που έχει το καπάκι. Αλλά και πάλι θα υπερτερεί το Mak γιατί θα έχει μεγαλύτερη διάμετρο και το f/24 του Dob θα προκαλεί σκοτεινή εικόνα. Μπορείς ωστόσο να φτιάξεις εσύ ένα καπάκι από χαρτόνι, κόντρα πλακέ ή άλλο υλικό, με κυκλικό άνοιγμα όσο χωράει ανάμεσα σε δύο ελάσματα της αράχνης. Η διάμετρος θα είναι περίπου 100mm (με 125 θα μεσολαβεί το μισό δευτερεύον) αλλά χωρίς κεντρική παρεμπόδιση και τον σταυρό της αράχνης και το f θα είναι 12. Αυτές οι συνθήκες προσομοιώνουν ένα Mak 127 πάρα πολύ, πρακτικά χωρίς κόστος. Το Mak είναι επίσης πιο εύχρηστο μέσα στην πόλη, όπου ούτως ή άλλως λαμπρά αντικείμενα θα βλέπεις. Με τη στήριξη ξεπερνά το ύψος του κιγκλιδώματος, μπορεί να παρατηρήσει και επίγεια θέματα (μακρινά), κουβαλιέται ευκολότερα μέσα και έξω από το σπίτι. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητο σε έναν που ήδη έχει ένα μεγάλο καλό τηλεσκόπιο. Αυτή η ιδέα είναι ένα παιχνίδι του μυαλού, το οποίο ενισχύει η διαφήμιση και τα σύγχρονα κοινωνικά δίκτυα. Την κηλίδα στον Δία την έχω δει με όλα τα τηλεσκόπια, όταν κατάλαβα πως φαίνεται. Φαίνεται σαν μια διακοπή στην αντίστοιχη ζώνη, καμμία σχέση με τις φωτογραφίες.

Είναι καλός ο διαγώνιος, μην ψάχνεις περισσότερο. Το Mak, εκτός από Σελήνη και πλανήτες, είναι καλό για ηλιακή παρατήρηση με φίλτρο (αξέχαστη η διάβαση της Αφροδίτης), όλα τα Messier, διπλούς αστέρες, πλανητικά νεφελώματα (το Ring ας πούμε), σφαιρωτά σμήνη, καθώς και μακρινή επίγεια παρατήρηση (όπως θαλασσοπούλια σε ένα μακρινό βράχο). Χρησιμοποιούνται και σαν τηλεφακοί, έχουν μάλιστα φωτογραφήσει τη Γη μέσα από θαλαμίσκους του Apollo (τα περίφημα Questar).

Γενικώς έτσι είναι, αλλά στο Mak 127 θα έχεις λίγο βινιετάρισμα, λόγω στενού draw tube (ο εσωτερικός μαύρος σωλήνας). Μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα αντιληπτό. Ένας 24mm 68 μοιρών ή 32mm 52 μοιρών σχεδόν τερματίζει το πεδίο του Maksutov και δεν κερδίζεις κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με το κόστος του προσαρμογέα, του Διαγωνίου και του φακού 2’’. Εάν τα έχεις ήδη φυσικά μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις, να τα αγοράσεις μόνο για το 5» δεν αξίζει. Και δεν χρειάζονται και τόσο σε ένα πλανητικό τηλεσκόπιο. Έχω πειραματιστεί αρκετά με τα Mak 102 και 150mm, ακόμη και με μειωτή εστιακού λόγου και αυτό είναι το συμπέρασμά μου. Ένα μικρό διοπτρικό 66-80 mm ή ένας ποιοτικός ερευνητής RACI είναι καλύτερη επένδυση για μεγάλα πεδία.

Πέρα από το οικονομικό, ένα κατάστημα είναι και πόλος έλξης. Ευκαιρία για αστροκουβεντούλα, τσάρκα γύρω από τηλεσκόπια που δεν θέλεις σώνει και καλά να αγοράσεις κλπ. Στο Πλανητάριο πήγα και μια φίλη μου να αγοράσει πλανητάριο/παιχνίδι για το παιδί της. Εντυπωσιάστηκε από τα διάφορα επιστημονικά παιχνίδια, τα οποία δεν θα καθόταν να ψάξει στο διαδίκτυο. Και μπόρεσα να δοκιμάσω τα κιάλια που πήρα και άλλα που δεν πήρα επιτόπου. Και να δω εάν έχουν σκουπιδάκια οι φακοί. Και να ξεφυλλίσω τα βιβλία. Και να πάρω φυλλάδια της Zeiss, με ενα εκ των οποίων έφτιαξα προστατευτικό εξώφυλλο για το Collins Bird Guide. Και να μιλήσω με τον Παναγιώτη. Ήθελα να κατέβω να πάρω την Κούνια του Νεύτωνα και το ημερολόγιο, αλλά δεν προλαβαίνω. Ως προς τα οπτικά, αφού μας κατσικώθηκαν οι Βαυαροί στο σβέρκο για δύο δεκαετίες, θα μπορούσαμε να παράγουμε φακούς. Οι Βαυαροί ήταν τότε οι κορυφαίοι στα οπτικά, λόγω Fraunhofer. Χαμένη ευκαιρία, αλλά μας έμαθαν τουλάχιστον να φτιάχνουμε μπύρα (Fix), κασέρια και λουκάνικα και μας άφησαν και τη στολή των Ευελπίδων.

Αν και τα τελευταία χρόνια δεν είχα κάτι άλλο να αγοράσω από το κατάστημα, πέρα από τα ημερολόγια, με λυπεί το γεγονός, το οποίο σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής. Ήταν ένα σημείο αναφοράς για κάποιους από εμάς στην Αθήνα και για εμένα όλα ξεκίνησαν κουβαλώντας ένα Nexstar από το κατάστημα αυτό το 2009. Αλλά η αγορά στην Ελλάδα είναι μικροσκοπική και είναι δύσκολο να ανταγωνιστείς εν μέσω κρίσης τα μεγαθήρια του εξωτερικού και ακόμη και την αγορά μεταχειρισμένων, η οποία, λόγω της φύσεως των προϊόντων (έμφαση στην ποιότητα περισσότερο και στις εξελίξεις της τεχνολογίας λιγότερο, με πολλά διαχρονικά προϊόντα) είναι κάθε άλλο παρά αμελητέα. Εάν πρόκειται πράγματι να γίνουν πάντως ανταγωνιστικοί, χαλάλι.

Χρόνια πολλά και καλά για όλον τον κόσμο.