kkokkolis

Η οπή περιέχει σκουληκόβιδα Hex (Allen), όπως είπε ο Μαστρογιάννης, η οποία ρυθμίζει την πίεση του Teflon, δηλαδή πόσο σφιχτή είναι η κύλιση του εατιαστή. ΥΓ: τώρα είδα το βίντεο και δεν χρησιμοποιεί teflon η SW, αλλά ο σκοπός είναι ο ίδιος. Στο 12" μου το έσφιξα λίγο, ενώ στο 8" και το διοπτρικό μου το χαλάρωσα, ώστε να μου δίνει την αντίσταση που θέλω. Στο δεύτερο ένιωθα ένα σκαλοπάτι, που διορθώθηκε με τη χαλάρωση. Κανε9το ίδιο και εσύ, με ένα κλειδί Allen.

http://www.newsbeast.gr/portraita/arthro/2478874/o-erasitechnis-astronomos-pou-ekane-ton-planiti-ari-na-mila-ellinika

Επειδή η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή, όπως είπε ο Βολταίρος, προτείνω να ακολουθούμε την λογική των ειδικών, και εν προκειμένω των οφθαλμιάτρων. Δεν είναι αλάνθαστοι οι ιατροί αλλά η πιθανότητα να έχουν δίκαιο είναι σημαντικά υψηλότερη από την αντίστοιχη του μη ειδικού. Επίσης έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένη βιβλιογραφία, όχι απλή εκλαϊκευμένη επιστήμη. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3817054/ Βέβαια είναι σωστό πως υπάρχει το αντανακλαστικό των βλεφάρων, το οποίο μπορεί να περιορίσει τον κίνδυνο, και της κόρης το οποίο όμως δεν επαρκεί για τη στενή δέσμη ενός laser. Το να αποφύγει κανείς ωστόσο την έκθεση, λαμβάνοντας προληπτικά μέτρα, προσθέτει ένα ακόμη επίπεδο προστασίας και έτσι δεν θα χρειαστεί να διαπιστώσουμε εαν είναι η όχι βλαπτική η έκθεση στην ακτίνα προσφέροντας τα δικά μας μάτια θυσία στον βωμό της επιστήμης.

Και άλλα τρία APOD εν τω μεταξύ.

Χρήστο, ομολογώ πως δεν κατανόησα το πνεύμα της δημοσίευσης, σε ένα νήμα που αφορά έναν άλλο αστροφωτογράφο. Εάν πρόκειται για το προφανές, θυμάμαι πως έχεις λάβει πολλά κολακευτικά σχόλια εδώ, τόσο από εμένα που είμαι φανατικός θαυμαστής σου, όσο και από πολλούς άλλους. Αν πρόκειται για κάτι που δεν κατανόησα (και πολλά δεν κατανοώ από τη συμπεριφορά του πληθυσμού των αστροφωτογράφων) ζητώ συγνώμη από όλους για την παρέμβαση. Μας ξέφυγαν και αυτές, τώρα που το ξαναβλέπω. http://apod.nasa.gov/apod/ap151231.html http://apod.nasa.gov/apod/ap151031.html Μοιραία θα συνέβαινε και αυτό, έχεις κάνει τόσες!

Γενικώς, η ερμηνεία της ανθρωποβιολογίας και της ιατρικής από μη ιατρούς είναι εξαιρετικά δυσχερής και εγγενώς οδηγεί σε παρερμηνείες. Εδώ που τα λέμε, οι ίδιοι οι ιατροί παρερμηνεύουν ευρήματα και γνώσεις της υπόλοιπης ιατρικής έξω από την ειδικότητά τους και, όχι σπάνια, ακόμη και εντός της ειδικότητάς τους. Το εν λόγω θέμα αποτελεί αντικείμενο της οφθαλμολογίας με ενδιαφέρον και στους τομείς παθοφυσιολογίας και ιατροδικαστικής. Λόγω της φύσης του αποκλείονται οι δοκιμές (πειράματα) σε ανθρώπους. Τέτοια πειράματα σε μαζικό επίπεδο έγιναν τελευταία φορά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί και στη Μονάδα 731 των Ιαπώνων, με τους συμμάχους μας Αμερικανούς να συνεχίζουν παρόμοια πειράματα τουλάχιστον μέχρι το 1974, αλλά κυρίως τη δεκαετία του '50. Κανένα δεν αναφέρεται για τη χρήση των laser. Έτσι όλη η εμπειρία μπορεί να προέρχεται από οφθαλμούς πειραματοζώων και αναφορές περιστατικών τυχαίας έκθεσης στην ακτινοβολία αυτή. Και τα δύο μοντέλα υπόκεινται σε περιορισμούς. Ο σημαντικότερος είναι πως δεν λαμβάνουν υπόψη την ανθρώπινη (1) ποικιλομορφία (2). Όπως άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας, έτσι άλλα τα μάτια του ενός ανθρώπου και άλλα του άλλου. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ευαισθησίες στο όργανο αυτό, τέτοιες που τους οδηγούν σε εκφύλιση ωχράς κηλίδας ή μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια, χωρίς να έχουν εκτεθεί σε αυτή την ακτινοβολία και δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε τι θα πάθαιναν εάν εκτίθεντο. Απαιτούνται στατιστικά μεγέθη και χρόνος (ακόμη και δεκαετίες) μετά την έκθεση με follow up για να γίνει τέτοια συσχέτιση. Ως εκ τούτου, ενώ είναι σχετικά εύκολο να υποπτευθείς τι θα συμβεί με laser υψηλής ενεργείας (αφού τα χρησιμοποιούν οι οφθαλμίατροι κατά τη διάρκεια επεμβάσεων και βλέπουν ζωντανά πως αυτά καίνε τους ευαίσθητους αυτούς ιστούς), δεν μπορείς να γνωρίζεις τι συμβαίνει με χαμηλής ακτινοβολίας, πέραν των άμεσων επιπτώσεων που ήδη αναφέρθηκαν. Μετά από ένα έτος ή 10 έτη όμως; Γιαυτό καλύτερα να αντιμετωπίζεται το άγνωστο ως δυνάμει επικίνδυνο (χωρίς πανικούς και υστερίες, συμφωνώ) παρά ως ακίνδυνο, όπως συνέβη πολλάκις στο παρελθόν που οι ιατροί συνιστούσαν το κάπνισμα ως θεραπευτικό, την ηρωίνη (και τη ζολπιδέμη στον καιρό μου) ως μη εθιστική και τη ραδιενέργεια ως ευεργετική για τον οργανισμό. Όποιος φυλάει τα μάτια του έχει τα μισά άλλωστε.

Να προσθέσω πως μέρος του οπτικού συστήματος είναι και το μάτι αλλά και τα ματογυάλια του παρατηρητή. Το αντιλήφθηκα στην πράξη καθώς εμφανίσθηκε και μεγάλωσε προοδευτικά η πρεσβυωπία μου τα τελευταία χρόνια. Με τον τρόπο αυτό, συνδυασμοί με τους οποίους δεν μπορούσα να εστιάσω πριν φάνηκε πως, ως εκ θαύματος, μου έδιναν πλέον πεντακάθαρες εικόνες. Το κατάλαβα με το Heritage + Hyperion Zoom αλλά είδα πως συμβαίνει και με άλλους συνδυασμούς. Να σημειώσω πως η πρεσβυωπία μου εξουδετέρωσε τη μυωπία κοντά, όταν δεν φοράω τα γυαλιά. Άρα: 1. Μην βασίζεσαι στο αν κάποιος άλλος μπορεί να εστιάσει, δες και με τα δικά σου μάτια, καθώς εσύ μπορεί να μην έχεις πρόβλημα στην ίδια οπτική διάταξη. 2. Αν φοράς γυαλιά, δοκίμασε με αυτά (αν το επιτρέπει το eye relief του φακού φυσικά) και χωρίς αυτά, καθώς μπορεί να δεις διαφορά. 3. Εάν έχεις διαφορετικές διοπτρίες στα μάτια (χωρίς γυαλιά εννοείιται), δοκίμασε τόσο με το ένα, όσο και με το άλλο. Συνήθως χρησιμοποιούμε ενστικτωδώς το ένα μόνο (το οποίο στην περίπτωσή μου μάλιστα δεν είναι το επικρατές, που είναι και το καλύτερο κατά τεκμήριο). 4. Εάν είσαι κοντά στα 45-50, περίμενε να... μεγαλώσεις λίγο (αλλά όχι τόσο ώστε να εμφανισθεί ... καταρράκτης).

Ο ίδιος σε Skywatcher για τα Νευτώνιά της, 8"-12". 154 ευρώ. Το σκέπτομαι. https://www.firstlightoptics.com/skywatcher-focusers/skywatcher-dual-speed-low-profile-1252-inch-crayford-focuser.html

Δες πόσο κοντός είναι αυτός ο Crayford εστιαστής σε σχέση με τον κανονικό της SW, μόνο 50mm ύψος. Έχει και μικρορύθμιση και όταν δεν χρησιμοποιείς τον τροχό έχει ενσωματωμένη επέκταση ώστε και πάλι να εστιάζεις. Τώρα που έθιξες το θέμα σκέπτομαι και εγώ να πάρω έναν. Κοστίζει όμως 200 ευρώ και ας μην είναι Moonlight. Η μηχανική του μοιάζει με των William Optics από τα οποία είμαι ικανοποιημένος, ίσως η Omegon τα φτιάχνει στο ίδιο εργοστάσιο. Ο αντίστοιχος Orion κοστίζει τα διπλά!!!

Άλλη μια εναλλακτική, να αντικαταστήσει όλον τον εστιαστή με έναν χαμηλού προφίλ, ελικοειδή ή με οδοντωτό σιδηρόδρομο ή και ολίσθησης. Είναι η πλέον σίγουρη λύση αλλά μάλλον η σημαντικά ακριβότερη καθώς οι εστιαστές αυτοί (Baader, Moonlight κλπ) είναι υψηλής ποιότητας και αρκετά τσουχτεροί.

Να μετρήσει το ύψος από το χείλος του εστιαστή έως το χείλος του ClickLock. Κατόπιν να μετρήσει το μήκος του προσαρμογέα της SW (θυμάμαι πως είναι 35mm). Θα προκύψει μία διαφορά. Αυτή η διαφορά ευθύνεται για την αδυναμία εστίασης. Θα πρέπει να βρει τρόπο να εξανεμίσει ή έστω να ελαττώσει αυτή τη διαφορά. Ο ευκολότερος τρόπος είναι να βρεις προσαρμογέα χαμηλότερο από τον ClickLock. Βλέπω εδώ http://agenaastro.com/parts-accessories/adapters/t-thread-adapters.html πως όλοι οι Τ2 σε 1.25" προσαρμογείς είναι από μόνοι τους 25-32mm σε ύψος. Πρόσθεσε και το πάχος του τροχού φίλτρων και ξεπερνάς τα 35mm. Δυσεπίλυτο πρόβλημα. Πες στον φίλο σου πάντως να αφαιρέσει το δακτυλίδι που προστατεύει το σπείρωμα Τ2, αυτό θα χαρίσει λίγα (αλλά πολύ λίγα) mm. Εναλλακτικά να δοκιμάσει και κάποιον άλλο φακό που μπορεί να δανεισθεί και εάν εκείνος εστιάζει να τον αγοράσει. Με το ίδιο σύστημα δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα στο καταδιοπτρικό C6. Αλλά τα νευτώνια και τα διοπτρικά έχουν χαμηλές ανοχές στην εστίαση. Το πολύ- πολύ ξεχνάει τον τροχό, κρατάει μόνο το καλύτερο UHC φίλτρο και χρησιμοποιεί μόνο αυτό. Τη δουλειά του θα την κάνει, πίστεψέ με.

Δεν γνωρίζω αλλά μοιάζει με υφές μυκήτων που διείσδυσαν από την περιφέρεια. Το κάτοπτρο δεν έχει πλαίσιο και το περιφερειακό όριο υάλου/επιστρώσεως είναι εκτεθειμένο στην υγρασία. Θα μπορούσε να προκαλείται και από ένα χημικό αντιδραστήριο της (όξινης) υγρασίας. Δεν γνωρίζω οως αντιδρούν CO2, NO2 και SO2 με Al.

Εκεί που είναι δεν πειράζει. Βλέπεις πως έχει πλάτος όσο περίπου οι σύνδεσμοι. Το έχω δει σε παλαιούς καθρέπτες, μάλλον μόνο με επαλουμίνωση (ή επαργύρωση για τους συμβατικούς καθρέπτες) διορθώνεται.

Τον βάζω κατ' ευθείαν στο νευτώνιο (χρειάσθηκε να αλλάξω το δακτυλίδι της SW με εκείνο του Coma Corrector). Ο 1.25" εστίαζε με τους περισσότερους φακούς, ο 2" όχι. Φακοί χωρίς ενσωματωμένη αρνητική ομάδα εστιάζουν, κυρίως ο Hyperion Aspheric που με ενδιαφέρει. Ωστόσο, αν χαμηλώσω το νευτώνιο (έχω Flextube) εστιάζουν και οι υπόλοιποι. Το πρόβλημα είναι τότε πως το φωτοχιτώνιο δεν είναι τεντωμένο και όταν παρατηρώ χαμηλά σακουλιάζει εντός του οπτικού σωλήνα. Αλλά ούτως ή άλλως τα φίλτρα σε μεγάλη κόρη εξόδου αποδίδουν καλύτερα και πολλά νεφελώματα είναι εκτεταμένα, οπότε ο Aspheric 31mm μου αρκεί. Plossl και BGOs εστιάζουν επίσης. Το συρτάρι της Lumicon είναι πανάκριβο και τα φίλτρα είναι εκτεθειμένα σε σκόνη και δακτυλιές (και θάμπωμα από υγρασία υποθέτω).

Μου είπε ένας συνάδελφος στη δουλειά (ο οποίος ενδιαφέρεται για παρατήρηση πτηνών και περιμένει να πάει στο Amsterdam να αγοράσει κιάλια τα Χριστούγεννα) αν θα βγούμε το βράδυ με τηλεσκόπιο να την παρατηρήσουμε. Του εξήγησα τους λόγους για τους οποίους δεν ενδείκνυται η Πανσέληνος για τηλεσκοπική παρατήρηση και του δάνεισα τα Nikon Monarch 7 ED 8x32 να ρίξει μια ματιά. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις σε κάποιον τις εμπειρικές πλευρές της παρατήρησης, τι οποίες προσεγγίζεις καλύτερα ως βίωμα και όχι ως νοητική κατασκευή. Γι αυτούς τους λόγους οι διαδικτυακές αναφορές για Υπερσελήνη, μπλέ σελήνη, κόκκινη σελήνη, ροζ σελήνη, λαμπρούς κομήτες (Halley δηλαδή) και εκλείψεις κλπ απηχούν περισσότερο στον γενικό πληθυσμό, εξάπτοντας την περιέργειά του, απ' όσο ένας nova ή κάποιο άλλο αστρονομικό γεγονός το οποίο απαιτεί σχετικό εξοπλισμό. Το κοινό έχει βιώματα παρατήρησης της σελήνης (και σπανιότερα κομητών ή εκλείψεων) και έτσι εντάσσει την πληροφορία σε ένα νοητικό πλαίσιο, κάτι που δεν μπορεί να κάνει με αντικείμενα προσβάσιμα μόνο με τηλεσκόπιο. Έτσι, το γεγονός είναι μικρής ή και αρνητικής σημασίας για όσους περιμένουν να περάσει η Πανσέληνος για να παρατηρήσουν τη διαχωρίζουσα, ή και να χάσει εντελώς για να δουν τον βαθύ ουρανό, αλλά μεγάλης σημασίας για όσα μέλη της κοινωνίας των πληροφοριών αλιεύουν από τον ωκεανό των μέσων τον εντυπωσιασμό και τον αισθησιασμό.

Η σελήνη με ένα ουδέτερο φίλτρο σελήνης ή το Moon & Skyglow, οι πλανήτες χωρίς φίλτρο, τα νεφελώματα με αυτό που σου έδειξα, ή έστω το UHC-s του Πλανηταρίου.

Τι θέλεις να επιτύχεις; Τι θα παρατηρήσεις με αυτό, με ποιά τηλεσκόπια και ποιούς φακούς και σε πόσο σκοτεινό ή φωτεινό ουρανό; Για τα πάντα δεν είναι κανένα.

http://www.astroshop.eu/orion-ultrablock-filter-1-25-/p,14437 Αυτό είναι αρκετά κοντά σε τιμή αλλά πολύ μακριά σε απόδοση.

Είναι φίλτρο ευρέως φάσματος και ως εκ τούτου κόβει ελάχιστο φως και δεν αναδεικνύει τα νεφελώματα όπως τα UHC. Η κύρια χρησιμότητά του είναι η μείωση της φωτορρύπανσης. Εγώ το χρησιμοποιώ αποκλειστικά με τον ερευνητικό φακό 24mm σε τηλεσκόπια f/4-f6 (δηλαδή σε μεγάλη κόρη εξόδου) μέσα στην πόλη και ιδίως οταν η σελήνη πλησιάζει ή είναι και μεγαλύτερη από το 1/2. Σε αυτές τις συνθήκες σκοτεινιάζει το αστρικό υπόβαθρο και δίνει μια εικόνα αισθητικά αποδεκτή. Στην πράξη, τις περισσότερες φορές μένει μόνιμα στον ερευνητή που είναι f/4. Φίλτρο για όλα δεν υπάρχει αλλά εκείνο με τη μέγιστη χρησιμότητα είναι το UHC (narrowband. Οχι το UHC-s (Celestron, Baader και άλλα) το οποίο είναι broadband και τοποθετείται ανάμεσα στο Neodymium και τα πραγματικά UHC (Lumicon, Orion και άλλα).

Εντυπωσιακό! Βλέπω πως και η Βιολογία είναι πολύ καλή. Θα τα κατεβάσω όλα (εκτός από την Άλγεβρα).

Μπορείς να καθαρίσεις το τηλεσκόπιο. Και μπορείς να καταπολεμήσεις τον ψυχαναγκασμό σου. Ή και τα δύο μαζί. Το αν θα κερδίσεις περισσότερα βελτιώνοντας το τηλεσκόπιό σου ή τον εαυτό σου (ή και τα δύο μαζί) καλό είναι να το αποφασίσεις μονος σου.

Δίνουν την πλέον φυσική ίσως εικόνα που είναι σήμερα εφικτή (αν είναι καλής ποιότητας) αλλά πρέπει να συνηθίσεις το μικρό πεδίο και το μικρό eye relief στις μικρές εατιακές. Υπάρχουν αρκετά ακριβοί (Zeiss, Pentax) αλλά και οικονομικοί (Baader, Kokusai) που σου δίνουν την ευκαιρία να τους δοκιμάσεις χωρίς τύψεις.

Σκοτεινιάζουν τόσο το φόντο όσο και το αντικείμενο ανάλογα, άρα ο λόγος φωτεινότητας (δηλαδή η αντίθεση ή κοντράστ) παραμένει σταθερός. Αλλά : 1. Το φόντο /ουρανός πλησιάζει περισσότερο το μαύρο και γίνεται όπως ο εγκέφαλος αναμένει να φαίνεται ο ουρανός, άρα η εικόνα γίνεται ομορφότερη (για τους περισσότερους ανθρώπους) 2. Ο εγκέφαλος ενδέχεται να αντιληφθεί περισσότερο μια διαφορά φωτεινότητας στο άκρο παρά στο μέσο (δηλαδή μαύρο με σκούρο γκρι έναντι δύο αποχρώσεων του γκρι, ή και 50) 3. Το πεδίο είναι πιο σκοτεινό. Αν μείνεις στον προσοφθάλμιο αρκετά, η σκοτοψία σου θα βελτιωθεί, άρα θα βλέπεις καλύτερα στο σκοτάδι. Αντιθέτως, ένα φωτεινό πεδίο δεν σε αφήνει να προσαρμοστείς στο σκοτάδι οσο θα μπορούσες. Άρα πράγματι βλέπεις καλύτερα, όχι λόγω τηλεσκοπίου/φακού αλλά λόγω οφθαλμού /εγκεφάλου.