kkokkolis

Ένας φίλος από την Κω νομίζω πως χρησιμοποιούσε κάτι τέτοιο στο παρελθόν.

Χαίρομαι που βγήκε καλό και ελπίζω να ρίξω και εγώ μια ματιά μέσα από αυτό κάποια νύκτα.

Νομίζω πως είναι πιο εύκολο και τελικά πιο ευχάριστο να μάθεις τα ορόσημα του νυκτερινού ουρανού (αειφανείς αστερισμούς, αστερισμούς του Ζωδιακού, αστερισμούς του Γαλαξία και την περιοχή του Ωρίωνα θα πω εγώ) και τα λαμπρότερα αστέρια τους και να βρίσκεις αντικείμενα μέσω αυτών, παρά μέσω αφηρημένων -και βαρετών- αριθμών. Όλοι το φοβόμαστε στην αρχή αλλά η γνώση έρχεται με την εφαρμογή και την εμπειρία. Τα παιδιά θα χαρούν περισσότερο να δείχνουν στους φίλους τους τα αστέρια και να τα λένε με το όνομά τους και πως "εκεί ανάμεσα υπάρχει το δακτυλίδι".

Με διάφραγμα στο προσοφθάλμιο ίσως φανεί, με λαμπρότητα 7.9. Δεν θα σπάει υποθέτω.

Αφού έχεις barlow κάνεις τη δουλειά σου.

Για τον 82 11 ούτε συζήτηση, είναι ιδανικός για το 10", όπως και ο 82 8.8. Αλλά με τον 68 16 διαφωνώ καθώς έχει ελάχιστο πραγματικό πεδίο παραπάνω σε σχέση με τον 82 11, καθώς και μικρό eye relief. Θα βλέπεις τα ίδια περίπου και σε μικρότερη μεγέθυνση, άρα θα πάψεις να τον χρησιμοποιείς. Αντιθέτως, ο 68 24 θα σου δώσει το μέγιστο πεδίο για το format των 1.25". Από την άλλη πλευρά συμπληρώνει μια ωραία σειρά ο 82 4.7. Με αυτά τα τρία, 68 24, 82 11, 82 4.7, μπορείς να κάνεις όλες τις παρατηρήσεις σου, περίπου διπλασιάζοντας τη μεγέθυνση προς τα κάτω, ή το πεδίο προς τα πάνω.

Η ράβδος προέκτασης είναι ενσωματωμένη σε κάποιους τρίποδες, όπως τους Manfrotto. Μάλιστα μπορείς να κρεμάσεις και αντίβαρο από την άλλη μεριά. Εάν είσαι ξαπλωμένος βλέπεις και στο ζενίθ, 90 μοίρες. Το έχω δοκιμάσει, είναι βολικό αν εστιάσεις σε μια σχετικά μικρή περιοχή του ουρανού αλλά πρέπει να ανατοποθετηθείς εάν θες να παρατηρήσεις αλλού, κάτι λίγο άβολο αλλά οπωσδήποτε εφικτό. http://www.astrovox.gr/forum/album_pic.php?pic_id=17992

Όχι, θα το μειώσει 20-30%. Και το τρίποδο δεν κάνει τίποτε για τον τρόμο της κεφαλής (ο οποίος διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο).

Αν δεν χρησιμοποιήσεις τρίποδο ή Image Stabilization, καλύτερα να περιοριστείς σε μεγέθυνση 7-8x. Εγώ χρησιμοποιώ 8x42.

Μα, αν αφαιρέσεις το διαγώνιο, ο σωλήνας ίδιος είναι.

Και το έχουν δοκιμάσει, και υπάρχει εμπειρία. Επειδή δεν το έχω κάνει ο ίδιος σου παραθέτω ένα σχετικό θέμα με οδηγίες και ας ελπίσουμε να ασχοληθεί και κάποιος γνώστης με τις απορίες σου. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?p=153581&sid=6ff607c858b927afe6760ac6bdb862f1

Γι'αυτό που ζητάς προτείνω ένα Maksutov 5" (125mm) και μια υψαζιμουθιακή βάση σαν τη Vixen Porta. Καινούρια ξεπερνούν τον προ]ϋπολογισμό σου αλλά μεταχειρισμένα έρχονται ίσα-ίσα ή λίγο παραπάνω. Εν ανάγκη κατεβαίνεις σε διάμετρο στις 4" (102mm).

Αν και με το SE ξεκίνησαν όλα για μένα, σήμερα θα ξεκινούσα με αυτό: http://www.planitario.gr/dobsonian-12-anadiploumeno-dobson-truss.html ή αν ήθελα GOTO χωρίς να ξεπεράσω τα 1500, αυτό: http://www.planitario.gr/dobsonian-10-anadiploumeno-truss-goto.html Και GOTO και μεγαλύτερη διάμετρος και φθηνότερο.

Για επίγεια είναι υπερβολικό. Μόνο με 40mm φακό για να πάρεις 50x, την μέγιστη επίγεια μεγέθυνση. Θα έχεις όμως θερμικά ρεύματα στο σωλήνα και ίσως κεντρικό σκότωμα από το δευτερεύον (την ημέρα). Χρησιμοποιείται μόνο για παρατήρηση υδροβίων από απόσταση, όπου γίνονται μετρήσεις πληθυσμού και η ποιότητα εικόνας δεν έχει σημασία. Έτσι τουλάχιστον το χρησιμοποιεί ένας Πορτογάλος που έχω δει. Για επίγεια διοπτρικό 50-102mm ή Maksutov 90-102mm.

α) Η εικόνα στην αστρονομική παρατήρηση του γ) σε σχέση με το α) ποια είναι; (Σε σχέση με το β) μάλλον χειρότερη γιατί έχει λιγότερες ίντσες.) Είναι αρκετά διαφορετικό. Εξαρτάται και από τη μεγέθυνση. Με τον ίδιο φακό θα έχεις αντικείμενο σε μεγαλύτερη μεγέθυνση (σχεδόν διπλάσια) αλλά λιγότερο φωτεινό. Αλλά η εικόνα είναι εξίσου καλή και η κόμη πολύ μικρότερη. β) Διάβασα ότι δε χρειάζεται πολύ ακριβά προσοφθάλμια λόγω του μεγάλου f που έχει .Αληθεύει ; Απολύτως. Με Hyperion είσαι βασιλιάς, παρακάτω δεν αξίζει να πέσεις. γ) Το γ) χρειάζεται ποτέ ευθυγράμμιση των οπτικών του ; Ναι, αλλά είναι πιο εύκολο από του Νευτωνίου (για εμένα) καθώς ευθυγραμμίζεις μόνο το δευτερεύον, σε ένα αστέρι. Αλλά με Bob's Knobs, για να μην συμβεί κανένα ατύχημα με το κατσαβίδι στην πλάκα Schmidt δ) Άμα στο γ) δε χρησιμοποιώ το goto αλλά το δουλεύω χειροκίνητα πώς κάνω μικρομετρικές κινήσεις (η az3 που έχω έχει κάτι κοχλίες για αυτό) . Με το χειριστήριο, το οποίο προσφέρει 9 διαφορετικές ταχύτητες. Οι 1-3 είναι εντελώς μικρομετρικές.

Υποθέτω πως μπορείς να φτιάξεις ένα ευμεγέθες κεφάλι δακτυλόβιδας με Sugru. Υπάρχει και σε πορτοκαλί χρώμα.

Αν πας σε χρωματοπωλείο, πάρε το διαγώνιο, τον προσαρμογέα ή τον Barlow (γιατί και σε αυτό θα έχεις δυσκολία) μαζί, για να βρείτε το σωστό σπείρωμα. Μπορεί να είναι Αγγλικό ή Διεθνές (Γαλλικό). Μία εναλλακτική είναι να αποφύγεις εντελώς τις βίδες με ένα περιστροφικό σύστημα, όπως το Antares Twist Lock ή το Baader Click Lock. Έχω ένα από το καθένα και δουλεύουν εξαίσια. Το Baader έρχεται σε πολλές εκδόσεις, και για 1.25".

Εγώ παράγγειλα μακριές δακτυλόβιδες από ένα site στο εξωτερικό, νομίζω το Astrozap ή το Skopestuff, μάλλον το δεύτερο. Μπορεί να έχει και η Agena, αλλά και καλά χρωματοπωλεία, όπως ο Ρέππας (χωρίς όμως το πλαστικό μέρος, απλά ψάχνεις μια βίδα Allen με μεγάλο κεφάλι το οποίο είναι ραβδωτό περιμμετρικά). Αυτές που βλέπεις στη φωτογραφία είναι από τον Ρέππα, μετά παρήγγειλα και από το εξωτερικό.

Αν τους σηκώνει ο προϋπολογισμός σου, δες και τους Delites και Morpheus τότε.

Οι ES είναι καλύτεροι από τους Hyperion, ιδίως στο κοινό τους πεδίο (δηλαδή τις εσωτερικές 68 μοίρες και σου δίνουν και 14 μοίρες bonus). Έχουν μικρότερο eye relief, οπότε ενδείκνυνται για παρατήρηση χωρίς γυαλιά. Ο Hyperion Zoom είναι εξαιρετικός μεταξύ 16 και 8mm.

Αν σκοπεύεις να ενταχθείς σε σύλλογο (για τους οποίους ας σε ενημερώσει κάποιος ενταγμένος) και μπορέσεις να τους ακολουθήσεις σε μία εξόρμηση (αν προλάβεις, αυτό το ΣΚ είναι Νέα Σελήνη), θα δεις εκεί διάφορα τηλεσκόπια και θα μπορέσεις να αποφασίσεις.

Μια οικονομική συλλογή τριών μόνο σταθερών φακών για το τηλεσκόπιό σου (το οποίο είναι f/4,7 και σχετικά απαιτητικό για καλούς φακούς ή/και διορθωτή κόμης), είναι η εξής (όλα σε 1.25" για απλότητα και οικονομία): 1. 24mm SWA 68 μοιρών για εύρεση στόχων και παρατήρηση εκτεταμένων νεφελωμάτων/αστρικών σμηνών στα 50x, 1 μοίρα 20΄ πεδίο. 2. 10mm για γενική παρατήρηση, κατά προτίμηση 66-100 μοιρών, 120x 3. 5mm για πλανητική παρατήρηση, διπλούς αστέρες για γαλαξιάκια, 66-100 μοιρών (καθώς θα παρακολουθείς με το χέρι υποθέτω) 240x (και 300x αν είναι 4mm). Ακολουθούν ενδεικτικές επιλογές, ανάλογα με την αγοραστική σου δύναμη αγόρασε το καλύτερο που μπορείς (που είναι και το ακριβότερο συνήθως). 1. Televue Panoptic 24, Explore Scientific 68 24, Hyperion 24 και ανάλογα (Maxvision). 2. Pentax XVW 10, Televue Delos 10, Televue Ethos 10, Baader Morpheus 9, Explore Scientific 82 11, Hyperion 10 3. Pentax XVW 5, Televue Delos 4.5, Televue Delite 5, Televue Ethos 4.7, Baader Morpheus 4.5, Explore Scientific 82 4.7, Hyperion 5 Ο Hyperion Zoom είναι μια λογικότατη επιλογή. Και πάλι θα χρειαστείς 3 τεμάχια. Το 1 (επειδή ο Zoom έχει στενότατο πεδίο στα 24mm, τον Zoom και έναν Barlow. O 2.5 είναι υπερβολικός για το τηλεσκόπιό σου. Ιδανικός είναι ένας 1.6x που κάνει τη ρύθμιση 8mm να γίνεται 5mm. Αν δεν βρεις τέτοιον (συνήθως είναι 2", αλλά αν αφαιρείται ο φακός από έναν Barlow 2x και βιδώνει σαν φίλτρο τότε γίνεται περίπου 1.6x), τότε προτίμησε 1.8x (ο παλαιός Televue) ή 2x, ώστε να έχεις ανάλογο των 4mm.

Οι απλοί μονοκύτταροι και πολυκύτταροι οργανισμοί (αρχαία, βακτήρια, άλγες/φύκη, σπόγγοι, μύκητες, ίσως και μαλάκια εδώ, τα ανάλογά τους αλλού) ευνοούνται από αυτές τις συνθήκες καθώς υπάρχει εξελικτική ώθηση από την μεταλλαξιογόνο ακτινοβολία). Δεν είναι ξεκάθαρο βέβαια αν ορισμένα ορόσημα της βιολογίας έγιναν από τύχη στην Γη και μόνο μία φορά, ή αν τα ίδια (ή τα ανάλογά τους) μπορεί να επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά σε παρόμοιες συνθήκες. Ας πούμε η οργάνωση μακρομορίων που αντιγράφονται, η φωτοσύνθεση, η αναερόβιος και αερόβιος αναπνοή κλπ. Αλλά σε οποιοδήποτε στάδιο να υπάρχει ζωή, ακόμη και μόνο ανάλογη των βακτηριδίων, θα πρόκειται για μια τρομακτική ανακάλυψη, που ολοκληρώνει το έργο του Αρίσταρχου, Μπρούνο, του Γαλιλαίου, του Κοπέρνικου, του Κέπλερ και του Νεύτωνα για το πέρασμα από τον μύθο στην πραγματικότητα. Φυσικά, αυτό θα αργήσουμε να το μάθουμε, καθώς ακόμη και αυτός ο Proxima στου διαόλου τη μάνα είναι.

Και εγώ διαβάζω το Rare Earth των Ward/Brownlee, σύμφωνα με το οποίο ένας τέτοιος πλανήτης είναι πιθανό να έχει ζωή αντίστοιχη των προκαρυωτών, και απλών ευκαριωτών, αλλά απίθανο να έχει όντα σαν τα μεγάλα φυτά και τα ανώτερα ζώα.