kkokkolis

Αυτή είναι το υπόδειγμα 1950 του Αμερικανικού στρατού.

Αυτή είναι πυξίδα πυροβολικού. Καλή αν σκοπεύεις να κάνεις βαλιστικές ασκήσεις. Μια επίπεδη διάφανη Recta, Silva ή Suunto χωράει παντού και χρησιμεύει για τις περισσότερες προσκοπικές χρήσεις. Και οι δύο τύποι είναι ωραία gadget, έχουν κάτι το αρχετυπικό, όπως τα αναλογικά ρολόγια και τα σπίρτα, αλλά δεν γνωρίζω εφαρμογή τους στην αστεονομία. Σε ένα άγνωστο μέρος ψάχνω τον πολικό αστέρα. Το πρωί στρέφω τον ωροδείκτη στον ήλιο και η διχοτόμος της γωνίας με την ώρα 12 δείχνει τον νότο. Το αζιμούθιο το βρισκεις αδρά αν γνωρίζεις ένα σημείο του ορίζοντα, το ύψος με τον εξάντα. Αλλά εάν έχεις goto τα βρίσκει μόνο του, αν δεν έχεις κάνεις αστροάλματα από γνωστά αντικείμενα όπου οι σχετικές τους θέσεις έχουν σημασία και όχι οι απόλυτες. Δεν νομίζω η φθηνή Konus να είναι αξιόπιστη όσο μια Cammenga αλλά η τιμή της επιτρέπει να παίξεις μαζί της για να λυθούν οι απορίες σου.

Όταν βλέπεις τον ήλιο ή τα άστρα δεν χρειάζεσαι πυξίδα. Μόνο σε συννεφιά, αλλά τότε δεν αστροπαρατηρείς. Επειδή μου αρέσει σαν gadget και χρησιμεύει και σαν αλφάδι κουβαλώ μια Recta/Victorinox αν και ηλεκτρονικές υπάρχουν παντού, στο Suunto, το iPhone, το LG Tablet, το Navigon του αυτοκινήτου, γεμίσαμε πυξίδες θέλοντας και μη. Εάν έχεις Smartphone, τότε έχεις και πυξίδα.

Παιδιά, μόλις πουλήθηκαν 4 από τους καλύτερους φακούς, 2 Nagler T4 & 2 Pentax XW. Σε αυτό το τηλεσκόπιο 3 φακούς μόνο χρειάζεστε, έναν στα περίπου 10, έναν στα περίπου 20 και έναν στα περίπου 40. Από όσους έχω δοκιμάσει θα επέλεγα τους Hyperion 36, Nagler T4 22 & Delos 10. Για νύκτες που η μεγέθυνση 300x είναι υπερβολική θα πρόσθετα ενδιάμεσα έναν 15-12mm, Delos 14mm ή Nagler 12mm. Επειδή όλοι αυτοί είναι ακριβοί θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου με Hyperion 24mm, Hyperion 13mm & Hyperion 10mm ή ένα δακτυλίδι για τον 13. Ούτε zoom ούτε barlow, αυτά ταιριάζουν σε μικρότερους εστιακούς λόγους.

Επίτηδες δεν απήντησα Πάνο, για να μιλήσει και κανένας άλλος επί του θέματος. Εμείς άλλωστε τα λέμε συχνά και μεταξύ μας.

Η σελήνη χωρά ίσα-ίσα σε έναν Plossl 32mm αλλά σε ένα τέτοιο τηλεσκόπιο αξίζει να δοκιμάσετε τον Baader Hyperion Aspheric 36mm

Μια τέτοια βάση αγόρασα κάποτε από την Agena. Είναι λευκή σαν και αυτή αλλά πλέον βλέπω έχουν αλλάξει στυλ. http://agenaastro.com/catalogsearch/result/?q=shoe

Blackout είναι η αμαύρωση, δηλαδή το κεντρικό σκοτείνιασμα της εικόνας. Η εικόνα προβάλλεται σε μία απόσταση από την εξωτερική επιφάνεια του τελευταίου φακού του προσοφθαλμίου. Η απόσταση αυτή ονομάζεται "eye relief" και η εικόνα "κόρη εξόδου". Όταν ο προσοφθάλμιος έχει μεγάλο eye relief, ας πούμε 20mm, τότε μπορεί κάποιος να πλησιάσει περισσότερο από όσο πρέπει, στα 15mm λόγου χάρη, και η εικόνα πια δεν πέφτει πάνω στον φακό του ματιού ώστε να την εστιάσει στον αμφιβληστροειδή. Τότε η εικόνα χάνεται και βλέπεις έναν μεγαλύτερο ή μικρότερο μαύρο κύκλο, το λεγόμενο blackout. Αν πας λίγο πιο πίσω το μάτι σου (το κεφάλι σου δηλαδή) τότε η εικόνα επανεμφανίζεται. Οι φακοί αυτοί συχνά έχουν παρεκτάματα, άλλοτε ελαστικά και άλλοτε μεταλλικά (εν είδει "μανικιού") τα οποία ξεδιπλώνονται, σύρονται ή περιστρέφονται μεγαλώνοντας την απόσταση μεταξύ ματιού και φακού ώστε να διατηρείται η σωστή σχέση κόρης εξόδου και της κόρης του οφθαλμού (που ονομάζεται και κόρη εισόδου). Το kidney beaning είναι το ίδιο φαινόμενο αλλά δεν συμβαίνει κεντρικά. Συμβαίνει περιμετρικά όταν η ταύτιση κόρης εισόδου και κόρης εξόδου δεν είναι σωστή όχι στον διαμήκη άξονα αλλά εγκαρσίως. Είτε δεν έχεις κεντράρει σωστά το μάτι, είτε το μάτι έχει κλίση, τέτοια ώστε από την μία πλευρά να είναι εγγύτερα και από την άλλη μακρύτερα από την κόρη εξόδου. Τότε η αμαύρωση είναι τμηματική, στην περιφέρεια του φακού και η εικόνα από στρογγυλή χάνει έναν τομέα της ώστε να μοιάζει με νεφρό ή με φασόλι, = kidney + bean.

Αρκετοί δυσκολεύονται με το μεγάλο eye relief και παραπονούνται για blackout και kidney beaning. Ενώ όσοι φορούν γυαλιά αντιθέτως αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν πολλούς από τους κανονικούς φακούς. Πρόκειται για δύο διαφορετικά στυλ και εντέλει είναι θέμα εργονομικών προτιμήαεων, και οι δύο τύποι την ίδια δουλειά κάνουν. Τα παρεκτάματα μπορεί να βοηθήσουν πάντως να διατηρήσει κάποιος σωστή απόσταση από τον φακό ενώ παίζει ρόλο και ο ίδιος ο φακός. Λόγου χάρη, οι φακοί των Zeiss Conquest με δυσκολεύουν στο να αποφύγω το kidney beaning ακόμη και με γυαλιά, ενώ εκείνοι των ομόσταυλων Terra δεν μου δίνουν kidney beaning ή blackout ότι και να κάνω.

Το οπτικό πεδίο κάθε οφθαλμού είναι 150-170 μοίρες. Ωστόσο μόνο οι κεντρικές 17 μοίρες αφορούν την έγχρωμη κεντρική όραση υψηλής ανάλυσης σε φωτοψία. Κατά την αστρονομική παρατήρηση αξιοποιούμε και την περιφερική όραση που είναι αποτελεσματική και σε σκοτοψία αλλά είναι περισσότερο ευαίσθητη στην κίνηση και χαμηλότερης ανάλυσης. Από την προσωπική μου εμπειρία στην αστρονομική παρατήρηση αντιλαμβάνομαι πως υπάρχει μια μεταβατική περιοχή γύρω από την ωχρά η οποίο μπορεί να τροφοδοτήσει την αντίληψη με στατικές σκοτοπτικές εικόνες υψηλής ανάλυσης. Σε εμένα αυτή η περιοχή εκτείνεται περί τις 30-40 μοίρες και περιλαμβάνει την οπτική θηλή (άρα και ένα σκότωμα) καθώς λόγω χρήσης φακών μεγάλης διαμέτρου κλίνω την κεφαλή έτσι ώστε το είδωλο να προβάλλεται στην ρινική περιοχή του οπτικού πεδίου. Πέραν αυτής της ζώνης η πυκνότητα των ραβδίων είναι χαμηλή, των κωνίων πρακτικά μηδενική και οι γεωμετρικές παραμορφώσεις του αμφιβληστροειδή και του φακού, που τη νύκτα λειτουργούν σαν μια καταδιοπτρική κάμερα f/3, είναι μεγάλες. Άρα το χρήσιμο πεδίο μου είναι περίπου 40 μοίρες (το δικό σας ενδέχεται να διαφέρει προς το ευνοϊκότερο ή δυσμενέστερο). Όταν παρατηρώ μέσα από έναν ορθοσκοπικό αξιοποιώ όλο το χρήσιμο οπτικό μου πεδίο μονομιάς. Στους Plossl έχω και 5 μοίρες περιθώριο εκατέρωθεν, στους Radian 10. Στους Erfle και τους SWA θα πρέπει να σαρώσω το οπτικό πεδίο του φακού για να το αξιοποιήσω πλήρως. Όταν όμως έχουν μεγάλο eye relief, όπως οι XWA, Delos, Hyperion κλπ, επειδή το μάτι μου βρίσκεται μακρύτερα, μπορώ να ταυτίσω όλο το πεδίο του φακού με το δικό μου χρήσιμο πεδίο. Αυτό το φαινόμενο κάνει τους φακούς αυτούς ιδιαίτερα άνετους, ευχάριστους και δημοφιλείς. Σε οριακό επίπεδο το ίδιο συμβαίνει με τους λίγους φακούς 82 μοιρών με μεγάλο eye relief, τους Nagler T4 και τον Docter 12.5. Κοντά σε αυτούς και οι Morpheus. Με τους απλούς Nagler και όλους τους μεγαλύτερου πεδίου φακούς, 100-120 μοιρών, θα πρέπει να σαρώνει το μάτι το οπτικό πεδίο του φακού ώστε να δει τα άκρα (το fieldstop). Ένα φαινόμενο με επιπτώσεις θετικές (αίσθηση ευρυχωρίας, αντίληψη περιφερικής όρασης που κάνει την παρατήρηση πιο φυσική και βεβαίως μελέτη εκτεταμένων αντικειμένων σε υψηλή μεγέθυνση, φαινόμενο που ο Al Nagler ονομάζει Wow Factor) αλλά και αρνητικές (κόπωση οφθαλμοκινητικών μυών, κόστος). Βλέπεις το fieldstop αλλά θα πρέπει να πας άκρη άκρη. Όσο δεν το βλέπεις (βρίσκεται σε σημείο χαμηλής ανάλυσης του οπτικού σου πεδίου) έχεις την αίσθηση του αχανούς. Φυσικά στους Ethos μπορείς να απομακρυνθείς περίπου 1 εκατοστό (αν φοράς γυαλιά θα το κάνεις αναγκαστικά) και τότε θα βλέπεις 60-70 μοίρες μονομιάς, περίπου όπως με τους φακούς SWA. Έχεις ακριβοπληρωμένες επιλογές.

Δεν τσακωθήκαμε. Απλώς συστήνω λίγη προσοχή με τα και τα

Φίλε μου, όταν αναφέρεσαι σε ονόματα, πρόσεξε να μην αφήνεις περιθώρια παρεξήγησης. Σε σεβόμαστε όλοι περισσότερο από όσο το ανταποδίδεις.

Τα άρθρα αναφοράς δεν εμπεριέχονται στην κουλτούρα του forum, τα περισσότερα κατεβατά με πληροφορίες βυθίζονται δυστυχώς σύντομα στη λήθη και πάει χαμένος ο κόπος όσων τα γράφουν. Επίσης οι συνήθεις πληροφορίες αφορούν παλαιότερα σχέδια που σπάνια χρησιμοποιούμε σήμερα. Οι καλύτερες πληροφορίες περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Bill Paolini Choosing and Using Astronomical Eyepieces http://www.springer.com/gp/book/9781461477228 Από το link μπορείς να κατεβάσεις το 2ο κεφάλαιο με όλα τα βασικά. Και αυτό όμως δεν περιλαμβάνει τους Delites, Morpheus κλπ. Γενικά θα πω πως όλοι οι φακοί κάνουν για όλα τα αντικείμενα, εφόσον είναι σύγχρονοι και με καλές επιστρώσεις. Από κει και πέρα, για επίγεια παρατήρηση θέλεις να μην υπάρχει γεωμετρική παραμόρφωση, για νεφελώματα και χρήση σε dob μεγάλο πεδίο, για πλανήτες μεγάλη διαπερατότητα και μέγιστη οξύτητα, για χρήση με γυαλιά μεγάλο eye relief και πάει λέγοντας. Αλλά εάν έχεις λίγους φακούς, ή ακόμη και έναν μόνο zoom, χρησιμοποίησέ τον παντού και μην ανησυχείς. Οι μέτριοι φακοί του σήμερα είναι καλύτεροι από τους καλύτερους λίγων δεκαετιών πριν, εάν όχι στο γυαλί και τη γεωμετρία (μιλώντας για Zeiss Abbe ας πούμε), τουλάχιστον στις επιστρώσεις.

Δουλεύει σε Nexstar 6/8, πιθανώς και σε 4/5 καθώς είναι ελαφρύ. Ίσως χρειαστεί ζύγισμα (να βρεις το κέντρο βάρους με προσοφθάλμιο, απλό με χρήση μολυβιού. Ίσως ρυθμίσεις το backlash καθώς είναι οπισθοβαρές. Το κύριο πρόβλημα είναι πως έχει προσανατολισμό Vixen με το dovetail δεξιά και όχι Celestron που είναι αντίστροφο. Έτσι ο εστιαστής από τη θέση 10 πάει στο 4 και ο ερευνητής από το 1 στο 7 περίπου. Οπότε πρέπει να βλέπεις ανάποδα σαν νυκτερίδα ή να αντιστρέψεις το GOTO καθ' ύψος.

Εάν είχες τον Δία για φεγγάρι την μια θα ψήλωνες και την άλλη θα συρρικνωνόσουν και θα υπέφερες από τρομερές ημικρανίες, χώρια οι παλίρροιες που θα σάρωναν τα πάντα σαν να είχαμε τσουνάμι ανά 6ωρο.

Για το 130 GT συμφωνώ αλλά το άλλο είναι αστροφωτογραφικό. Όσο καλό και να είναι δεν θα εξυπηρετούσε ιδιαίτερα έναν παρατηρητή. Το ίδιο και περισσότερο το Hubble ή οποιοδήποτε RC των επαγγελματικών αστεροσκοπίων. Εξάλλου όλα αυτά τα τηλεσκόπια, σε αντίθεση με τα Teleport και Obsession, είναι και δικά μας. Πληρώνονται από τους φόρους μας και μας επιστρέφουν υπέροχες ή απλώς υπερχρήσιμες αστροφωτογραφίες και επιστημονικές ανακαλύψεις. Αυτό που δεν μπορούν να μας δώσουν είναι η ανταμοιβή της ερασιτεχνικής αστροπαρατήρησης, το ζεν της επικοινωνίας με το σύμπαν μέσα από την ενεργό ηδονοβλεψία των αστρικών σωμάτων και φαινομένων, κάτι που αντιθέτως ικανοποιεί αυτό που όλοι λίγο-πολύ ήδη διαθέτουμε και τα τηλεσκόπια συνήθους -ή και λίγο παραπάνω- διαμέτρου αλλά ανωτάτης ποιότητας που φαντασιωνόμαστε. Ορισμένοι πάντως πάσχουν από τον πυρετό της διαμέτρου και άλλοι από κακοήθη υπερπυρεξία. Είχα και εγώ κάποια δέκατα από αυτό αλλά μου έχουν περάσει, θέλω να είμαι βαρύτερος από το τηλεσκόπιό μου πλέον.

Σε αυτό το σύμπαν, ένα Teleport 14.5" ή 12.5" και ένα 7", ένα Intes Micro M815 Deluxe, ένα Astrophysics Grand Turismo 130 και ένα. WO Zenithstar 71ED, κιάλια Zeiss Victory HT 8x42 και 20x60S, τους ανάλογους φακούς και εξαρτήματα. Αλλά προσωπικά δεν παραπονιέμαι, τη βρίσκω με αυτά που ήδη έχω, φθάνει να υπάρχει χρόνος και όρεξη.

Εξαρτάται και από τα αντικείμενα που θα είχε ο ουρανός στην αστρική γειτονιά της παράλληλης γης του παράλληλου σύμπαντος.

Γι αυτό υπάρχουν πολλοί τύποι και μεγέθη στην αγορά, για να αγοράζει κάποιος ό,τι του αρέσει. Εγώ πάντως το προηγούμενο Σάββατο έκανα σχέδια να βγάλω το 6" Maksutov για να κάνω λίγη πλανητική παρατήρηση. Αυτά το πρωί. Το βράδυ μετά από αρκετές δραστηριότητες και λίγο τσίπουρο περιορίστηκα στο σωσίβιό μου που ονομάζεται Flextube Heritage 130mm. Δεν πέρασα καθόλου άσχημα.

Την κάλεσε η ομάδα του TEDx με οργάνωση της κόρης μου. Σε ευχαριστώ για τις προτάσεις. Με ποιά σειρά θα τους κατέτασσες ως προς τη σχετικότητα με το θέμα;

Πρόκειται για TEDx, Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Γιατί να μη δεχθεί κάποιος να μιλήσει σε νέα παιδιά; Εδώ καταδέχονται νομπελίστες.

Καλησπέρα Αν γνωρίζετε κάποιον σοβαρό αστρονόμο/διαστημικό επιστήμονα και καλό ομιλητή, ο οποίος μπορεί να προσεγγίσει επιστημονικά το θέμα "Αποικισμός άλλων πλανητών" με κοινό πανεπιστημιακούς φοιτητές, παρακαλώ ενημερώστε με με προσωπικό μήνυμα ή ανάρτηση εδώ. Σας ευχαριστώ

Για τα 24mm την ίδια εικόνα έχω και εγώ, ο φακός φαίνεται να βινιετάρει. Τον χρησιμοποιώ μεταξύ 16 και 8 με έναν 24ρη SWA για τον ίδιο λόγο που αναφέρεις. Αλλά στα 8mm η εικόνα δεν απέχει πολύ από του Radian 8mm. 8.8mm τον είχε μετρήσει ο Στέφανος νομίζω αλλά δεν βρήκα επιβεβαίωση γιαυτό σε άλλες δοκιμές. Μικρή σημασία έχει καθώς, αν το τηλεσκόπιο δεν έχει υπερβολική εστιακή απόσταση, οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν να διαπιστώσουν διαφορά στη μεγέθυνση.

Νομίζω πως είναι το καλύτερο βιβλίο για οποιονδήποτε αρχάριο. Και το πλέον κοστο-αποτελεσματικό.

Ποτέ μου δεν το σκέφτηκα έτσι. Όταν μετακινούμαι προτιμώ να πιστεύω πως οδεύω προς κάτι που υπάρχει. Και όλες οι ηλεκτροχημικές διεργασίες στο σώμα μου που μου επιτρέπουν να ζω, να δρω και να σκέπτομαι, καλά θα κάνουν να υπάρχουν. Και αν δεν υφίσταται ηλεκτρομαγνητικό πεδίο είναι και αυτές ανυπόστατες.