Δεν κατάλαβα ποιά ευθυγράμμιση χάθηκε. Υπάρχει μια κάμψη της βάσης εάνω στην οποία πατά ο εστιαστής, καθώς αυτή στηρίζεται σε ένα ωτίο και έχει ένα βαθμό ελευθερίας. Αλλά στις συνήθεις μεγεθύνσεις έως 160x που πάω με τους βαρύτερους φακούς (Delos 10 + powermate 2.5x) δεν αντιμετώπισα ορατό πρόβλημα. Περιθώριο ανοχής έχει και το σπείρωμα, καθώς οι θηλυκές αύλακες είναι μεγαλύτερες από τον αρσενικό οδηγό. Κάπου διάβασα για βαζελίνη η οποία θα γεμίσει τα κενά και θα λιπάνει τον εστιαστή, αλλά έβγαλα το συμπέρασμα πως αυτό μπορεί να είναι κατάλληλο για το κλίμα του Καναδά αλλά όχι απαραιτήτως για της χώρας μας και βαζελίνη εκεί ισούται με εφιάλτη στον δρόμο με τα κάτοπτρα. Αν έφτιαχνα εξ' αρχής ένα τέτοιο τηλεσκόπιο, θα επέλεγα στεφάνη στο αντικειμενικό άκρο, όπως έχουν όλα τα άλλα Truss και Flextube, έστω στενή, ίσα να χωρά ο εστιαστής και ένας Rigel (ο Telrad απαιτεί μεγάλη στεφάνη. Τότε θα έκανα τον σωλήνα μεγαλύτερο και τη στεφάνη με εσωτερική διάμετρο 130mm, ώστε να εισάγεται τηλεσκοπικά μέσα στον σωλήνα. Πολλά θέματα θα αντιμετωπίζονταν έτσι: ανοχές, ερευνητής, προστασία δευτερεύοντος από φως -και υγρασία ίσως- αλλά και καλύτερη έδραση ενός φωτοσκιάστρου. Αλλά αυτό έχουμε και την κάνει την δουλειά του, εκτός αν θέλεις να ανεβάζεις μεγεθύνσεις 260x ή και μεγαλύτερες, κάτι που γίνεται αλλά όχι άνευ συνεπειών. Εκεί καλύτερα να χρησιμοποιήσεις Radian, Planetaries 60 μοιρών, Ortho, Plossl (με Barlow ενδεχομένως) ή Nagler T6/ ES82, παρά μαστόδοντα με eye relief 20mm.