Στέφανος Σοφολόγης

Έριξα κι εγώ μια ματιά στο 2ο και 3ο τεύχος. Εστιαστής με πλαστικά(!) μέρη και μικρή διαδρομή που αποκλείει φωτογράφιση με SLR, πλαστική βάση ερευνητή και γενικά ζήτω το πλαστικό! Τα φθηνότερα εξαρτήματα που μπορούν να φτιαχτούν. Είναι κρίμα που κάποιοι έτσι κι αλλιώς θα ξεγελαστούν και θα πληρώσουν διπλά-τρίδιπλα λεφτά για να αποκτήσουν ένα μέτριο παιχνίδι...

Η διεθνής επιστημονική κοινότητα δεν αμφέβαλε ποτέ για το ότι ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι. Στα δεδομένα από τις αποστολές είχαν και έχουν πρόσβαση πολλά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα διεθνώς και οποιαδήποτε απόπειρα πλαστογράφησης πειραματικών δεδομένων θα ήταν γελοιωδώς εύκολο να ξεσκεπαστεί. Το να αμφιβάλει κανείς για το αν οι αποστολές στο φεγγάρι έγιναν πραγματικά είναι το ίδιο αφελές όσο το να αμφιβάλει για το αν έγινε ποτέ εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Θέλω να πώ ότι οι «απ' έξω» και ταυτόχρονα άσχετοι με την επιστήμη μπορούν να συζητούν ατελείωτα για το τι είναι πραγματικότητα και τι όχι αφού δεν έχουν άμεση επειρία του γεγονότος ούτε το γνωστικό υπόβαθρο να κρίνουν ένα τεχνολογικό επίτευγμα. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα όμως δεν μπαίνει στον κόπο ούτε να μειδιάσει με τους ισχυρισμούς των συνομωσιολόγων γιατί απλούστατα ήταν παρούσα με πολλαπλούς τρόπους στο εγχείρημα των αποστολών στο φεγγάρι. Ας μη δώσουμε συνέχεια σε ένα θέμα που έχει συζητηθεί εκτενώς στο παρελθόν. Και κάτι άλλο: εκείνοι που δεν θέλουν να πειστούν για κάτι, δεν θα πειστούν ποτέ, όσες αποδείξεις και να έχουν μπροστά τους. Είναι στην ανθρώπινη φύση να μην θέλει να υποχωρεί μπροστά στη λογική και στην πραγματικότητα όταν συντρέχουν ισχυρότεροι ψυχολογικοί λόγοι, ή το πιό επικίνδυνο, η αμάθεια (αναφέρομαι στους συνομωσιολόγους). ΥΓ.1 Η δουλειά της NASA δεν είναι να αχολείται με τον κάθε γραφικό που αμφισβητεί ότι του καπνίσει. Αν εγώ βγώ και πω δημοσίως ότι η κορυφή του Όλυμπου δεν έχει πατηθεί ποτέ, θα πρέπει οι ορειβάτες που το πέτυχαν να μπούν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί μου με επιχειρήματα; Ωστόσο νομίζω πως η NASA μπήκε στον κόπο και έκανε κάποια τηλεοπτική εκπομπή που εφιστούσε την προσοχή σε παρόμοιες ανοησίες. ΥΓ.2 Τα επιχειρήματα που δημοσιεύουν στις επίσημες ιστοσελίδες τους οι συνομωσιολόγοι καταρρίπτονται όλα με στοιχειώδεις γνώσεις Φυσικής και φωτογραφίας και είναι φτιαγμένα από άτομα (και για άτομα) που δεν έχουν τέτοιες γνώσεις. Είναι θλιβερό...

Από τις φωτογραφίες, αν και φαίνονται όλα εντάξει, δεν μπορώ να διακινδυνεύσω ακριβή συμπεράσματα! Μόνο από κοντά μπορεί να καταλάβει το βαθμό ακρίβειας της ευθυγράμμισης και κινώντας το μάτι του από και προς το κέντρο του εστιαστή. Πάντως αφού ήδη το ψάχνεις αρκετά, σύντομα θα γνωρίζεις όσα χρειάζονται για την ευθυγράμμιση των κατόπτρων και θα την εκτελείς επιτυχημένα.

Ακριβώς. Αλλιώς θα είχα γράψει "ανάλυση" κι όχι μέγεθος. Ηλία, όπως είναι φυσικό, με ένα δεδομένο τηλεσκόπιο το οπτικό πεδίο της φωτογραφίας εξαρτάται απόλυτα από το μέγεθος (=διαστάσεις) του αισθητήρα. Και ανάποδα, με μια δεδομένη μηχανή το οπτικό πεδίο εξαρτάται απόλυτα από την εστιακή απόσταση του τηλεσκοπίου ή του φακού. Δυστυχώς οι οικονομικές ψηφιακές SLR έχουν αισθητήρα πολύ μικρό σε σχέση με το καρέ του φιλμ των 35mm και σε όλους μας κακοφάνηκε η μείωση του οπτικού πεδίου όταν περάσαμε από το φίλμ στις ψηφιακές. Ευτυχώς υπάρχουν τα focal reducer. Πάντως αν κάποιος έχει τηλεσκόπιο με ποιοτικό οπτικό πεδίο μέχρι τα άκρα του (π.χ. χωρίς καμπύλωση πεδίου*) και μπορεί να διαθέσει τα χρήματα, ας πάρει μια από τις μηχανές «φουλ καρέ», δηλ. με αισθητήρα στο μέγεθος του καρέ του φίλμ, για να απολαύσει μεγάλα οπτικά πεδία στη φωτογράφιση. (*Εκκρεμεί ένα thread για την καμπυλότητα πεδίου γιατί βλέπω ότι πολύ συχνά μπερδεύεται με τη γεωμετρική παραμόρφωση.) Φιλικά, Στέφανος

Αν το κριτήριο είναι η αστροφωτογραφία, τότε ασφαλώς την 400D. Έχει μεγαλύτερο αισθητήρα και συνεπώς μεγαλύτερο οπτικό πεδίο στο τηλεσκόπιo, πλεονέκτημα πολύ σημαντικό. Επιπλέον, θα βρίσκεις μεγαλύτερη ποικιλία αξεσουάρ για την αστροφωτογραφία αλλά και πολύ περισσότερες πληροφορίες και μεθόδους στο διαδίκτυο. Τα μεγάλα καταστήματα αστρονομικού εξοπλισμού έχουν κάποια αξεσουάρ ειδικά για τις 300D/350D/400D. Δεν είναι τυχαίο όσον αφορά τις SLR μηχανές ότι η σειρά της Canon έχει γνωρίσει τέτοια επιτυχία στην ερασιτεχνική αστροφωτογραφία. Επιπλέον η ποιότητα εικόνας είναι κορυφαία σ' αυτή την κατηγορία τιμής. Το σύστημα καθαρισμού με δόνηση του αισθητήρα το ξεκίνησε η Olympus αλλά ευτυχώς το υιοθέτησε και η Canon. Όμως είναι πολύ σημαντικότερο να φροντίζεις ο ίδιος να μην πάει σκόνη/σωματίδια στον αισθητήρα παρά να βασιστείς μόνο στο σύστημα καθαρισμού. Δεν βοηθάει αν ο ίδιος δεν αλλάζεις φακούς και αξεσουάρ μεθοδικά και προσεκτικά. Το σύστημα Live View είναι καλό γιά την επίγεια φωτογραφία όμως δεν βοηθά στο νυχτερινό ουρανό. Η εστίαση στην αστροφωτογραφία απαιτεί δοκιμή-διόρθωση-δοκιμή κλπ. Ο μέγιστος χρόνος έκθεσης δεν περιορίζεται σε καμμιά μηχανή SLR αφού με ένα ηλεκτρικό ντεκλανσέρ και ρύθμιση της μηχανής στο "Β" πετυχαίνουμε όσο μεγάλη έκθεση θέλουμε. Οι φακοί που δίνονται προσφορά με τις μηχανές είναι μεγάλο δέλεαρ αλλά μπορεί να αποδειχτούν περισσότερο μπελάς παρά πλεονέκτημα αν κάποιος σκοπεύει να ασχοληθεί πολύ με την φωτογραφία. Συνήθως είναι σκοτεινοί (μεγάλες ελάχιστες τιμές διαφράγματος) και φθηνές κατασκευές. Η επιλογή πρέπει να γίνεται με βάση την καταλληλότητα του σώματος για τη δουλειά που θέλουμε και όχι τόσο με τις προσφορές που το συνοδεύουν. Φιλικά, Στέφανος

Ηλία, ευχαριστούμε πολύ για την εμπεριστατωμένη απάντηση και τις διευκρινίσεις. Τέτοιες απαντήσεις είναι πολύτιμες για εκείνους που θέλουν να εμβαθύνουν στα τεχνικά θέματα και να κάνουν σωστά βήματα στην απόκτηση εξοπλισμού. (Πιό πάνω έγραψα υπογραμμίζοντας ότι το focal reducer δεν μπορεί να αυξήσει το μέγιστο οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου, δηλ. αυτό που παίρνουμε με αξεσουάρ 2". Ασφαλώς αν παραμείνουμε σε αξεσουάρ 1,25" το focal reducer θα αυξήσει το διαθέσιμο οπτικό πεδίο). Φιλικά, Στέφανος

Για την ακρίβεια, ο εστιαστής δεν πρέπει να είναι ούτε τέρμα μέσα, ούτε τέρμα έξω όταν κάνουμε ευθυγράμμιση. Το ιδανικό είναι να είναι σε τέτοια θέση, ώστε η τρύπα στο καπάκι του φίλμ ή το led του lazer να βρίσκεται στο εστιακό επίπεδο του τηλεσκοπίου. Αυτό βρίσκεται συνήθως πιό κοντά στη θέση «τέρμα έξω». Πάντως διαφορετική θέση του εστιαστή δεν θα προκαλέσει λάθος ευθυγράμμιση αλλά θα επηρεάσει το κεντράρισμα του δευτερεύοντος μπροστά από τον εστιαστή (αν αυτό δεν είναι σωστό, δεν χαλάει το είδωλο αλλά μόνο ο ομοιόμορφος φωτισμός του πεδίου.) Και να γιατί: Το δευτερεύον κάτοπτρο φαίνεται σαν κύκλος από τη τρύπα του κουτιού του φιλμ αλλά είναι μιά έλλειψη με τη μία άκρη της πιό κοντά στον εστιαστή απ' ότι η άλλη. Αν «βυθίσουμε» πολύ τον εστιαστή μέσα στον οπτικό σωλήνα και τότε κεντράρουμε το δευτερεύον μπροστά του (με την κεντρική βίδα του δευτερεύοντος) το κεντράρισμα θα φαίνεται λανθασμένο όταν αποσύρουμε τον εστιαστή τελείως έξω. Αυτό συμβαίνει επειδή η κοντινή στον εστιαστή άκρη του δευτερεύοντος φαίνεται να κάνει μεγαλύτερη ακτινική διαδρομή καθώς ο εστιστής μετακινείται από θέση σε θέση. Έτσι, άλλο «κενό» αφήνει γύρω της η κοντινή άκρη και άλλο η πιό απομακρυσμένη. Μόνο λοιπόν σε μία θέση του εστιαστή το δευτερεύον θα φαίνεται κεντραρισμένο μπροστά από τον εστιαστή. Ε, αυτή η θέση καλύτερα να είναι κοντά στις συνήθεις θέσεις εστίασης, ώστε εκεί να πετύχουμε τον ομοιόμορφο φωτισμό του πεδίου. Στην πράξη, όταν πετύχουμε το παραπάνω και έχουμε ευθυγραμμίσει και το πρωτεύον, αυτόματα θα έχουμε ρυθμίσει και το offset του δευτερεύοντος! (Όποιος κατάλαβε να σηκώσει το χέρι... ... ...Δεν βλέπω χέρια ) Τα παραπάνω δεν είναι τα μόνα που αφορούν στην ευθυγράμμιση του δευτερεύοντος. Υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψη αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να περιγραφούν σε ένα forum χωρίς αναλυτικά σχήματα, ή μάλλον χωρίς ένα αληθινό τηλεσκόπιο. Για άλλη μιά φορά θα προτείνω ένα βιβλιαράκι (στα αγγλικά) σαν το ευαγγέλιο της ευθυγράμμισης: "New Perspectives on Newtonian Collimation" των Vic Menard and Tippy D'Auria http://www.geckooptical.com/anttlers_optics/telescope_acc_books_edu.html Υπήρχε και στο on-line store του Sky & Telescope αλλά δεν το βλέπω πλέον.

Είναι ένας φακός που μπαίνει μεταξύ τηλεσκοπίου και φωτογραφικής μηχανής με σκοπό να μειώσει τον εστιακό λόγο του τηλεσκοπίου (π.χ. από f/10 σε f/6) ώστε να γίνει φωτογραφικά πιό «γρήγορο», δηλ. να απαιτεί μικρότερες εκθέσεις. Στην ουσία μικραίνει την εστιακή απόσταση του τηλεσκοπίου και κατά συνέπεια τον εστιακό λόγο. Επιπλέον, για μηχανές με μικρό αισθητήρα (που βλέπουν μικρό μέρος του οπτικού πεδίου) αυξάνεται όπως είναι φυσικό και το οπτικό πεδίο που θα βλέπει ο αισθητήρας, πράγμα πολύ επιθυμητό όταν το θέμα μας δεν χωράει στον αισθητήρα. Εδώ υπάρχει μιά μεγάλη παρεξήγηση: Το μέγιστο οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου δεν μεγαλώνει ιδιαίτερα με το focal reducer, γιατί αυτό εξαρτάται μόνο από τη γεωμετρία του τηλεσκοπίου και τη διάμετρο του εστιαστή. Δυστυχώς αρκετοί ιδιοκτήτες τηλεσκοπίων Schmidt-Cassegrain αγοράζουν ένα focal reducer νομίζοντας ότι θα αυξηθεί το μέγιστο οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου αλλά απογοητεύονται. Ναι μεν το είδωλο θα μικρύνει αλλά αντί να προστεθεί γύρω του επιπλέον οπτικό πεδίο, προστίθεται κυρίως ένας μαύρος δακτύλιος (βινιετάρισμα) γιατί το ζητούμενο επιπλέον πεδίο δεν υπάρχει, δεν φτάνει στον εστιαστή από τα κάτοπτρα ώστε να το δεί και να το αποδώσει το focal reducer. Στην καλύτερη περίπτωση το μέγιστο οπτικό πεδίο θα αυξηθεί λίγο αλλά όχι όσο αντιστοιχεί στην αλλαγή της εστιακής απόστασης.

Παιδιά, προσοχή να μη «χανόμαστε» με αποσπασματικές πληροφορίες και οδηγούμαστε σε παρανοήσεις. Σε τούτη την περίπτωση: 1ον. Δεν πρόκειται για νέα επαναστατική τεχνολογία αλλά για κατασκευαστική λύση με ιστορία πάνω από ...ένα αιώνα! 2ον και σημαντικότερο: Τα υγρά κάτοπτρα (περιστρεφόμενου υδραργύρου) λειτουργούν μόνο σε απολύτως οριζόντια θέση και φυσικά στοχεύουν απολύτως και αποκλειστικά στο ζενίθ ενός τόπου (δηλ. κατακόρυφα προς τα πάνω). Συνεπώς δεν μπορούν να παρακολουθήσουν κανένα αντικείμενο παρά μόνο για τα λίγα δευτερόλεπτα που αυτό θα (τυχαίνει) να βρίσκεται εντός του οπτικού πεδίου. Συνεπώς μπορούν να παρατηρηθούν μόνο αντικείμενα που έχουν απόκλιση (declination) ακριβώς ίση με το γεωγραφικό πλάτος του τόπου και μόνο για λίγα δευτερόλεπτα κάθε 24ωρο (και μόνο αν το 24ωρο είναι στην κατάλληλη εποχή του χρόνου)! Πολλοί περιορισμοί, ε;

Είναι φανερό ότι το πρόβλημα προκαλείται από κακή ευθυγράμμιση των δύο σκελών των κιαλιών μεταξύ τους. Αυτό οφείλεται είτε σε κακό μηχανικό παραλληλισμό των δύο σκελών, ή σε κακή ρύθμιση της θέσης των πρισμάτων. Είναι μιά «ασθένεια» πολύ συνηθισμένη σε φθηνά και όχι και τόσο φθηνά κιάλια. Όταν είναι σε μεγάλο βαθμό, τα μάτια μας εξαντλούν το μικρό περιθώριο «αλληθωρισμού» που έχουν, ο εγκέφαλος αδυνατεί να συνθέσει μία κοινή εικόνα από τα δύο μάτια και το είδωλο φαίνεται διπλό. Τα περισσότερα προσεγμένα κιάλια έχουν από μία βιδίτσα κάτω από το περίβλημα κάθε σκέλους, περίπου στο σημείο που πατάει το πιό παχύ μέρος του δείκτη κάθε χεριού όταν κρατάμε τα κιάλια (για κιάλια με πρίσματα τύπου porro). Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η συνδυασμένη ρύθμισή τους και στα δύο σκέλη «φέρνει» τη μία εικόνα πάνω στην άλλη με ακρίβεια, μετακινώντας πολύ ελαφρά τα πρίσματα. Έτσι δεν υπάρχει πιά διπλό είδωλο και ταυτόχρονα εξαφανίζεται το στρές των ματιών από την προσπάθεια των μυών τους να ταιριάξουν τις δύο εικόνες. Η ρύθμιση απαιτεί να κοιτάζει κανείς κάποιο μακρινό στόχο μέσα από τα κιάλια έχοντάς τα σταθερά στηριγμένα και κοιτάζοντας από απόσταση από αυτά (τα μάτια τουλάχιστον 20 cm μακριά από τους προσοφθάλμιους). Αυτή η ρύθμιση διορθώνει και την περίπτωση που η διπλή εικόνα οφείλεται σε κακό μηχανικό παραλληλισμό των δύο σκελών και την περίπτωση αρύθμιστων πρισμάτων.

Η περιγραφή του προβλήματος είναι ασαφής. Κατ΄αρχήν το πρόβλημα εμφανίζεται α) μόνο στον ένα προσοφθάλμιο; β) και στους δύο ανεξάρτητα; γ) όταν κοιτάζει κανονικά και με τα δύο μάτια αλλά όχι στον κάθε φακό μόνο του; Όταν αυτό απαντηθεί με σιγουριά τότε μπορούμε να βγάλουμε κάποιο στοιχειώδες συμπέρασμα.

Ζήτω οι ακούραστοι και ατρόμητοι σκαπανείς της επιστήμης! (Νά 'μουν κι εγώ εκεί...)

Η τρισδιάστατη (3D) αίσθηση που έχει έχει κάποιος με τα κιάλια δεν υπάρχει πραγματικά στα διοφθάλμια διότι και τα δύο μάτια βλέπουν μέσα από τον ίδιο φακό/κάτοπτρο δηλ. από την ίδια ακριβώς οπτική γωνία. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει καθόλου η παράλλαξη που ευθύνεται για τη στερεοσκοπική (τρισδιάστατη) όραση. Όμως η ταυτόχρονη όραση με τα δύο μάτια δίνει τέτοια άνεση και πληρότητα στην παρατήρηση που σχεδόν νομίζουμε ότι βλέπουμε στερεοσκοπικά. Είναι όμως σαφές ότι δεν έχουμε τρισδιάστατη εικόνα. Άθροιση του φωτός από τα δύο μάτια δεν γίνεται, όμως η αντίληψη της λεπτομέρειας και των σχημάτων είναι πολύ καλύτερη απ' ό,τι θα έβλεπε κάθε μάτι μόνο του, άρα οι συνθήκες είναι καλύτερες απ' ότι υπονοεί το δεδομένο «50% λιγότερο φως».

Ασφαλώς σε όλους είναι δυνατές οι ενδιάμεσες θέσεις. Το κλείδωμα σε κάποιες θέσεις εξασφαλίζει και τη χρήση ζεύγους σε binoviewer ώστε σε κάθε μάτι να έχουμε την ίδια ακριβώς μεγέθυνση. (Μιά πολύ μικρή διαφορά αρκεί για πρόκληση πονοκεφάλου πολύ σύντομα).

Όταν σηκώνουμε τα κιάλια στον ουρανό τα χέρια μας κουράζονται κυρίως από το ίδιο τους το βάρος κι όχι επειδή τα κυάλια μας είναι π.χ. 950 gr αντί για 750 gr. Δοκιμάστε να σηκώσετε για λίγα λεπτά ...μόνο τα χέρια σας και θα το διαπιστώσετε! 200-300gr παραπάνω δεν είναι τίποτα ανησυχητικό μπροστά στα αρκετά κιλά του συνδυασμού χεριών-κιαλιών! Η τύχη τό 'φερε και σε μια επίσκεψη στο νέο πολυκατάστημα Media Markt της Λάρισας βρέθηκα μπροστά σε κιάλια σαν αυτά που συζητάμε. Αποφάσισα να τους αφιερώσω λίγο χρόνο μιας που ήταν εκτεθειμένα προς δοκιμή με το γνωστό «δέσιμο» ασφαλείας όπως τα κινητά τηλέφωνα. -Olympus 10X50 DPS ευρώ 75 -Olympus 8X40 DPS ευρώ 60-70 (δεν θυμάμαι ακριβώς) -Nikon 12X50 ευρώ 90+ -Hama 10X50 ευρώ 55 Τα Nikon ήταν τα πιό ξεκούραστα και ευκρινή παρά την μεγαλύτερη μεγέθυνση. Τα δύο Olympus είχαν κάπως προβληματική ευθυγράμμιση, ιδίως τα 8Χ40, πράγμα που με παραξένεψε για τη συγκεκριμένη εταιρία. Τα Hama είχαν αρκετά μειωμένο κοντράστ και σχεδόν ανύπαρκτες αντιανακλαστικές επιστρώσεις αλλά ήταν τα καλύτερα από άποψη χρωματικού σφάλματος! Τα Olympus και τα Nikon είχαν έντονο χρωματικό σφάλμα προς τα άκρα του οπτικού πεδίου. Στα Οlympus η κόρη εξόδου δεν ήταν καν κυκλική (είχε τη χαρακτηριστική τετράγωνη σκιά περιφερειακά) που σημαίνει ότι τα πρίσματα ήταν από γυαλί BAK7 αντί του καλύτερου BAK4 με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαχειριστούν ολόκληρο των κώνο φωτός που έρχεται από τους αντικειμενικούς φακούς (=> μειωμένη φωτεινότητα εικόνας). Οπτικά και μηχανικά την καλύτερη αίσθηση έδιναν τα Nikon. Όλα όμως είχαν ανεπαρκείς επιστρώσεις και προσοφθάλμιους φακούς τριών στοιχείων (μετράμε τα ζεύγη ανακλάσεων) με αποτέλεσμα το οπτικό πεδίο να είναι μέτριο έως κακό στα άκρα του. Καταλαβαίνει κανείς ότι οι πολλαπλές επιστρώσεις, το οξύ οπτικό πεδίο σ΄όλο το εύρος του, και η βελτίωση διαφόρων άλλων ατελειών θα προκαλούσε σημαντικά περισσότερο κόστος, όμως η εικόνα που θα παίρναμε θα διέφερε σημαντικά από ετούτη των οικονομικών κιαλιών.

Μην ξεχνάμε και τον Tele Vue 8-24mm. Νομίζω πως η Κατερίνα έχει πλέον άποψη και γι΄αυτόν και για τον αντίστοιχο Vixen. Κατερίνα, τους έχεις συγκρίνει καθόλου πλάι-πλάι;

Φίλε Bi2L, ο φίλος μας PapGeo είχε κάνει μια αναλυτική παρουσίαση των εντυπώσεων του από τη χρήση του διοφθάλμιού του και μπορείς να τη δεις εδώ: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=1315&highlight=burgess Επίσης, μπορείς να δεις και τις εντυπώσεις μου από το δικό μου διοφθάλμιο εδώ: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=989&highlight=mark Να διορθώσω κάτι που γράφτηκε παραπάνω: όταν χρησιμοποιούμε διοφθάλμιο σε ένα τηλεσκόπιο, το φως μοιράζεται κατά 50% σε κάθε προσοφθάλμιο και αυτό αντιστοιχεί όχι σε διαίρεση της διαμέτρου του φακού /κατόπτρου διά 2 αλλά διά <ρίζα 2>. Έτσι: -Με τηλεσκόπιο 10" είναι σαν να έχουμε δύο τηλεσκόπια 7,1" το καθένα. -Με τηλεσκόπιο 8" είναι σαν να έχουμε δύο τηλεσκόπια 5,7" το καθένα. Αυτό συμβαίνει επειδή η επιφάνεια ενός φακού/κατόπτρου δεν είναι ανάλογη με τη διάμετρο του αλλά ανάλογη με το τετράγωνο της διαμέτρου του. (Ένα τηλεσκόπιο των 8" έχει τετραπλάσια φωτοσυλλεκτική ικανότητα από ένα των 4", όχι διπλάσια.) Η αντίληψη της λεπτομέρειας σε Σελήνη και πλανήτες αυξάνεται τόσο πολύ με ένα διοφθάλμιο ώστε αν κάποιος χρησιμοποιήσει ένα αξιόλογο μοντέλο λίγες φορές, δέν υπάρχει επιστροφή στη μονή παρατήρηση. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά και για deep-sky αντικείμενα, αλλά μόνο για τις λίγες δεκάδες των λαμπρότερων απ' αυτά. Συνεπώς, ένα διοφθάλμιο προορίζεται κυρίως για την παρατήρηση του ηλιακού συστήματος. Οι ωφέλειες από ένα διοφθάλμιο χάνονται αν τύχει να έχει κακή ευθυγράμμιση μεταξύ των δύο σκελών (συχνό σε φθηνά διοφθάλμια) ή αν έχει ανεπαρκείς επιστρώσεις των επιφανειών των πρισμάτων (αυτό οδηγεί σε εσωτερικές ανακλάσεις, διάχυση του φωτός και μείωση του κοντράστ).

Δημήτρη, καλορίζικος ο Pentax XW 10mm, εξαιρετική επιλογή! Τον έχω βάλει κι εγώ «στο μάτι» εδώ και πολύ καιρό και χαίρομαι που έχουμε hands-on πληροφόρηση γι αυτόν πριν τον παραγγείλω! Θα πρέπει να είναι πολύ άνετος και απολαυστικός στην παρατήρηση. (Στη συλλογή μου θέλω να γεμίσει το κενό ανάμεσα σε δύο ευρυγώνιους φακούς με κορυφαία είδωλα, τον Meade 4000 UWA 6.7mm και Tele Vue Nagler 16mm). Παρατήρησε σε κάθε ευκαιρία και γράψε μας κι άλλες εντυπώσεις!