Δροσος Γεωργιος

«Χρειαζόμαστε μια νέα Φιλική Εταιρεία» «Σκεφτόμουν την Ελληνική Επανάσταση, ήμασταν σε τραγική κατάσταση τότε όπως και τώρα. Τη διαφορά, πιστεύω, δεν την έκαναν τα όπλα αλλά η δουλειά που προηγήθηκε από τη Φιλική Εταιρεία και τον Αδαμάντιο Κοραή. Πιστεύω ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια σύγχρονη Φιλική Εταιρεία, με μέλη Ελληνες του εξωτερικού, χωρίς να αποκλείονται λαμπρά μυαλά που ζουν στη χώρα μας, ανθρώπους χωρίς ιδιοτελή συμφέροντα οικονομικά ή πολιτικά, οι οποίοι κινούνται μόνο από αγάπη για την Ελλάδα και έχουν αποδείξει ποιοι είναι στη δουλειά τους» προτείνει. «Τότε είχαμε απέναντί μας τους Τούρκους, τώρα έχουμε να πολεμήσουμε έναν χειρότερο εχθρό, τον εαυτό μας» προσθέτει. Ο κ. Νανόπουλος δεν φιλοδοξεί να ασχοληθεί με την πολιτική, βλέπει ωστόσο ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα «δεν πάει πουθενά, χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα. Πάσχουμε από μια κυβέρνηση που να έχει το know how στα κρίσιμα θέματα. Χρειάζεται βεβαίως και κοινωνική ευαισθησία αλλά όχι του είδους που μετατρέπεται σε λαϊκισμό μόλις εμφανίζονται δυσκολίες». Η πρότασή του δεν αφορά την υποκατάσταση της κυβέρνησης και της λαϊκής κυριαρχίας. «Αυτό που σκέφτομαι είναι να ξεκινήσει μια πρωτοβουλία για να μαζευτούν πρόσωπα που έχουν σχέση κυρίως με τις πολιτικές επιστήμες και την οικονομία, να ετοιμάσουν προτάσεις, να δείξουν έναν άλλον δρόμο. Οχι για να κυβερνήσουν οι ίδιοι, αλλά για να αποκαταστήσουν τη χαμένη τιμή της Ελλάδας, να δουν στο εξωτερικό ότι αξίζει να μας πάρουν στα σοβαρά, να αναθαρρήσει ο λαός, να καταλάβει τι γίνεται. Να δώσουμε νέα δυναμική στη χώρα. Δεν μιλάω για πνευματική χούντα, για πνευματικό πραξικόπημα. Μιλάω για ένα δημιουργικό σοκ, για μια δουλειά διαφωτισμού» τονίζει. Και εξειδικεύει: «Εχουμε τόσα δημόσια πανεπιστήμια. Να φτιάξουμε άλλο ένα, προσανατολισμένο στις θετικές επιστήμες, που πάσχει ο τόπος, να έρθουν κορυφαίοι Ελληνες του εξωτερικού και ξένοι να διδάξουν, ώστε να εφαρμοστεί στην πράξη ένα διαφορετικό εκπαιδευτικό μοντέλο». Ο ίδιος θα ήταν πρόθυμος να αναλάβει πρωτοβουλία; «Ναι» απαντά, «δεν είμαι από εκείνους που λένε "ξεκινήστε την επανάσταση χωρίς εμένα". Αφού δεν μας φωνάζει κανένας να βοηθήσουμε, ας αναλάβουμε οι Ελληνες του εξωτερικού την ευθύνη στα χέρια μας. Για μένα η Ελλάδα δεν είναι μόνο τα γεωγραφικά της σύνορα, γι' αυτό οραματίζομαι μια παγκόσμια virtual κυβέρνηση ανθρώπων εξαιρετικής ποιότητας που θα την αφήσουν να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της. Εχουμε φτάσει σε αδιέξοδο και κάποιοι πρέπει να μιλήσουμε. Με ευχολόγια δεν γίνεται τίποτα». Αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται κάτι στα σπάργανα, μολονότι το καλοκαίρι, πριν από το δημοψήφισμα, είχε γίνει μια προσπάθεια με τη συμμετοχή του Κώστα Γαβρά να βγει μια διακήρυξη «αλλά με το κλίμα που είχε διαμορφωθεί είπαμε να μείνουμε πίσω και να δούμε τι θα γίνει. Φοβηθήκαμε μην τραβήξουμε άλλους δρόμους», αποκαλύπτει αναφερόμενος στα σενάρια για Grexit. Ακούγοντας τον κ. Νανόπουλο να μιλάει με πάθος για την πρότασή του, επαναλαμβάνοντας με τη σεμνότητα των χορτασμένων από τη ζωή ανθρώπων ότι «δεν λέω ότι είναι η μόνη σωστή, δεν θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να αρχίσουμε να συζητάμε;», διερωτάται κανείς αν η σκέψη του διαπνέεται από τον ρομαντισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν πολλοί Ελληνες της Διασποράς την ελληνική πραγματικότητα. «Προφανώς θα υπάρξουν αντιδράσεις για αυτά που λέω. Είναι τόσο σκληρό, κακομαθημένο και φθονερό το σύστημα στην Ελλάδα. Προσωπικά ήμουν πάντα πολύ αισιόδοξος, τώρα λέω ότι πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα. Να τελειώνουμε με το παραμύθι. Να πετάξουμε τα παλιά και να προχωρήσουμε μπροστά. Οταν οι Ελληνες έφτιαχναν αποικίες, ο αρχιστράτηγος μόλις έφταναν στον προορισμό τους φρόντιζε να κάψουν τα καράβια ή να τα συντρίψουν στα βράχια. Μόνο τότε έδινε την εντολή "πολεμήστε!"» Η γνώση του Σύμπαντος Μεγάλα ιδεολογικά και φιλοσοφικά ρεύματα Η προσπάθεια του φυσικού επιστήμονα, του οποίου κύριο αντικείμενο μελέτης είναι μια ενοποιημένη θεωρία όλων των δυνάμεων στη φύση που ερμηνεύει επιστημονικά το Σύμπαν, να συγκολλήσει νοερά τα σκόρπια κομμάτια της πατρίδας του ενάντια στις δυνάμεις της ελληνικής φύσης είναι από μόνη της μια επανάσταση. Αν και όχι η μεγαλύτερη στα παράλληλα σύμπαντα του κ. Νανόπουλου. «Αυτό το διάστημα γίνονται επαναστατικές ανακαλύψεις στη Φυσική, τις οποίες είναι δύσκολο να τις παρακολουθήσει όλος ο κόσμος. Οπως ο Διαφωτισμός ήταν αποτέλεσμα των μεγάλων επιστημονικών ανακαλύψεων της εποχής, έτσι και τώρα πιστεύω ότι οι νέες ανακαλύψεις, η ιδέα ότι δεν χρειαζόμαστε Θεό-Δημιουργό, θα μετασχηματιστούν σε μεγάλα ιδεολογικά και φιλοσοφικά ρεύματα». Θα πρόκειται για την πνευματική κληρονομιά της αιώνιας ανασύνθεσης των πρωτονίων, των νετρονίων και των ηλεκτρονίων, από τα οποία αποτελείται το σώμα μας, «που δεν είναι σε θέση να πουν ψέματα, αφού κουβαλάνε την πρωταρχική μνήμη και γνώση του Σύμπαντος». http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=757932

Στη λίστα του Scientist με τις 10 πιο καινοτόμες εταιρείες παγκοσμίως η ελληνική Fasmatech Στη φετινή λίστα με τις 10 πιο καινοτόμες εταιρείες παγκοσμίως, την οποία συντάσσει η επιστημονική επιθεώρηση «The Scientist» περιλαμβάνεται η ελληνική εταιρεία έρευνας και τεχνολογίας Fasmatech. Η Fasmatech βραβεύεται για τη δημιουργία του οργάνου Omnitrap, το οποίο βασίζεται σε νέα τεχνολογία φασματομετρίας μάζας που ανέπτυξε η εταιρεία στην Ελλάδα, η οποία επιτρέπει για πρώτη φορά την επεξεργασία πρωτεϊνών υψηλού μοριακού βάρους -κάτι που δεν ήταν εφικτό με τις προηγούμενες τεχνολογίες- και καταγράφει πληροφορίες για τη δομή τους, την αλληλουχια των αμινοξεων, και κατ’ επέκταση την μελέτη μοριακών αλληλεπιδράσεων. Η επιστημονική επιθεώρηση The Scientist εστιάζει στις Επιστήμες Ζωής (Life Sciences) που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων κυτταρικής και μοριακής βιολογίας, γενετικής και άλλων επιστημονικών πεδίων. Τα φετινά βραβεία εστιάζουν σε τεχνολογίες που επιτρέπουν την έρευνα σε επίπεδο ενός κυττάρου, έτσι ώστε να μελετηθούν τα δεδομένα που περιέχονται στο RNA, το DNA και τις πρωτεΐνες του. O Δημήτρης Παπαναστασίου, συνιδρυτής και Επιστημονικός Διευθυντής της Fasmatech αναφέρει: “Η συσκευή είναι μοναδική, επειδή επιτρέπει να αναλύσουμε τις πρωτεΐνες με πολλούς τρόπους και αυτό δίνει τη δυνατότητα να εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά τους κάτω από διαφορετικές περιστάσεις”. «Το Omnitrap μας δίνει μοναδικές πληροφορίες, οι οποίες ήταν αδύνατον ή σχεδόν αδύνατον να ανακτηθούν με άλλο τρόπο” λέει σχετικά ο Ρομάν Ζουμπάρεφ, διευθυντής του τμήματος πρωτεομικής στο Karolinska Institut (Σουηδία), που είναι και ένα από τα πρώτα διεθνή ερευνητικά κέντρα που χρησιμοποιούν τη νέα τεχνολογία της Fasmatech. Η Fasmatech είναι αμιγώς ελληνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 2010 στην Αθήνα από δύο ερευνητές, τον Δρα Δημήτρη Παπαναστασίου και τον Δρα Μανώλη Ραπτάκη, οι οποίοι αποφάσισαν να μεταφέρουν στην Ελλάδα την τεχνογνωσία και την εμπειρία που είχαν αποκτήσει κατά τη μακρά θητεία τους σε ερευνητικά κέντρα και μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού. Η Fasmatech έχει την έδρα της στο τεχνολογικό πάρκο Λεύκιππος του Κέντρου Ερευνών Δημόκριτος, στην Αγία Παρασκευή, και είναι η μόνη ελληνική ερευνητική εταιρεία η οποία περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Μελλοντικά Αναδυομένων Τεχνολογιών (Future Emerging Technologies) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το τελευταίο διάστημα η Fasmatech εστιάζει στις νέες τεχνολογίες έγκαιρης διάγνωσης ασθενειών όπως ο καρκίνος, με τον εντοπισμό, μέσω φασματικής ανάλυσης, των αντίστοιχων βιοδεικτών όταν αυτοί βρίσκονται ακόμα σε απειροελάχιστες συγκεντρώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό στις πρώτες φάσεις της ασθένειας. http://www.kathimerini.gr/999968/article/oikonomia/epixeirhseis/sth-lista-toy-scientist-me-tis-10-pio-kainotomes-etaireies-pagkosmiws-h-ellhnikh-fasmatech

(TPK)Soyuz MS-15 Στις 20 Σεπτεμβρίου, τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα της επερχόμενης εκστρατείας ISS-61/62, σύμφωνα με το σχέδιο προεκβολής, πραγματοποίησε τη δεύτερη εκπαίδευση - μια επιθεώρηση ελέγχου του διαστημικού οχήματος μεταφοράς (SOC) της Soyuz MS-15 στην αρχική διαμόρφωση. Μετά την εισαγωγική ενημέρωση, τα πληρώματα στρέφονταν στο πλοίο, διαπίστωσαν τη θέση των πασσάλων με τον εξοπλισμό που παραδόθηκε στον σταθμό και σε κατάσταση δοκιμής ελέγχεται η λειτουργικότητα διαφόρων συστημάτων, συμπεριλαμβανομένου του συστήματος επικοινωνίας. Στη συνέχεια, το Soyuz MS-15 TPK ως μέρος της κύριας μονάδας μεταφέρθηκε για γενική συναρμολόγηση με το όχημα εκτόξευσης Soyuz-FG στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών της πλατφόρμας 112 του Cosmodrome Baikonur.Η TPK Soyuz MS- παραδίδει 180 κιλά φορτίου για τους ρώσους κοσμοναύτες και τους συνεργάτες στο ISS. Πρόκειται για ένα σύνολο εξοπλισμού για τις εξωπλοϊκές δραστηριότητες του Αμερικανικού πληρώματος του σταθμού, για έναν συμμετέχοντα διαστημικών πτήσεων από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, καθώς και για τον εξοπλισμό του ΕΟΔ. Το φορτίο περιέχει επίσης στυλ για διεξαγωγή πειραμάτων στο διάστημα, βιοϊατρική και γεωφυσική έρευνα, εξοπλισμό υποστήριξης της ζωής, στυλ ως μέρος ενός συμβολικού προγράμματος δραστηριοτήτων και προσωπικά αντικείμενα αστροναυτών. Επιπλέον, το πλήρωμα ISS θα λάβει 10 κιλά φρέσκα λαχανικά και φρούτα.Η εκτόξευση ενός διαστημικού πυραύλου από το Soyuz MS-15 TPK στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προγραμματίζεται για τις 25 Σεπτεμβρίου από την εκτόξευση Gagarinsky του Κοσμοδρόμου Baikonur. Το κύριο πλήρωμα του ISS-61/62 είναι ο κοσμοναυτής της Roscosmos Oleg Skripochka (διοικητής), ο αστροναύτης της NASA Jessica Meir (μηχανικός πτήσης) και ένας διαστημικός συμμετέχων από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Hazzaa Al Mansuri. Οι υποτιμήσεις τους είναι ο κοσμοναύτης της Roscosmos Sergey Ryzhikov, ο αστροναύτης της NASA Τόμας Μάρσμπαρν και ο συμμετέχων στο διαστημικό πτήση Σουλτάν Αλ Νεάγι (ΗΑΕ). https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/photo_09-20.html Soyuz-FG-(TPK)Soyuz MS-15 Στις 21 Σεπτεμβρίου, οι ειδικοί της RSC Energia και οι εξειδικευμένες επιχειρήσεις της Roscosmos ολοκλήρωσαν επιτυχώς μια σειρά τεχνολογικών λειτουργιών για τη γενική συναρμολόγηση ενός διαστημικού πυραύλου: η κεντρική μονάδα με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-15 συνδέθηκε με το όχημα εκτόξευσης Soyuz-FG. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν οι συνεδριάσεις της τεχνικής διοίκησης και της κρατικής επιτροπής, κατά τις οποίες εκδόθηκε συμπέρασμα σχετικά με την ετοιμότητα του διαστημικού πυραύλου για εξαγωγή και εγκατάσταση στο συγκρότημα εκτόξευσης. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/photo_09-21.html Soyuz-FG-(TPK)Soyuz MS-15 Στις 23 Σεπτεμβρίου, το όχημα εκτόξευσης Soyuz-FG με το μεταφορέα διαστημόπλοιο Soyuz MS-15 (TPK) απομακρύνθηκε από το κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών και εγκαταστάθηκε στο χώρο εκτόξευσης της θέσης αριθ. 1 (Gagarinsky Start) του Κοσμοδρόμου Baikonur. Οι ειδικοί της RSC Energia και οι εξειδικευμένες οργανώσεις του Roscosmos άρχισαν να εργάζονται στο πρόγραμμα της πρώτης ημέρας εκτόξευσης. Στις 24 Σεπτεμβρίου, κατά τη συνεδρίαση της Κρατικής Επιτροπής, θα εγκριθούν τα πληρώματα του Soyuz MS-15 TPK, μετά την οποία θα διεξαχθεί μια συνέντευξη τύπου πριν από την έναρξη. Η εκκίνηση του Soyuz MS-15 TPK στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 25 Σεπτεμβρίου. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/photo_09-23.html

Μυστηριώδεις μαγνητικοί παλμοί εντοπίστηκαν στον Άρη. Κατά την διάρκεια της νύχτας στον Άρη το μαγνητικό πεδίο του κάποιες φορές αρχίζει να πάλλεται με τρόπους που δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ στο παρελθόν- και το αίτιο είναι εντελώς άγνωστο. Όπως αναφέρει το National Geographic, https://www.nationalgeographic.com/science/2019/09/mars-insight-feels-mysterious-magnetic-pulsations-at-midnight/ πρόκειται για μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη του InSight της NASA, το οποίο προσεδαφίστηκε τον Νοέμβριο του 2018 και έκτοτε συλλέγει στοιχεία για την καλύτερη κατανόηση του πλανήτη. Σε μια σειρά παρουσιάσεων που έγιναν σε κοινή συνάντηση του European Planetary Science Congress και της American Astronomical Society, αρχικά δεδομένα δείχνουν πως κάτι περίεργο συμβαίνει με τους μαγνητικούς «μηχανισμούς» του Άρη. Πέρα από τους ανεξήγητους παλμούς, τα δεδομένα του InSight δείχνουν πως o φλοιός του Άρη είναι πολύ ισχυρότερος μαγνητικά από ό,τι πιστευόταν ως τώρα. Επιπλέον, το σκάφος εντόπισε ένα περιέργως ηλεκτρικά αγώγιμο στρώμα, πάχους περίπου 4 χλμ, βαθιά κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη. Αν και είναι ακόμα νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα με βεβαιότητα, υπάρχει περίπτωση το στρώμα αυτό να είναι ένα μεγάλο απόθεμα νερού σε υγρή μορφή. Στη Γη, το εδαφικό νερό είναι πρακτικά μια «κρυμμένη θάλασσα», που είναι κλεισμένη σε άμμο, έδαφος και βράχους. Εάν κάτι τέτοιο διαπιστωθεί πως υπάρχει και στον Άρη, θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό από πολλές απόψεις, και ειδικά όσον αφορά στις (πιθανές) δυνατότητές του να υποστηρίξει την παρουσία ζωής στο παρελθόν ή στο παρόν. Η Γη έχει ένα μεγάλο μαγνητικό πεδίο χάρη στην περιστροφή και στην παρουσία υγρού στον εξώτερο πυρήνα της. Είναι γνωστό πως το πεδίο αυτό υπάρχει από πολύ παλιά, και ότι έχει υποστεί μεταβολές με το πέρασμα των γεωλογικών περιόδων, όπως προκύπτει από τη μελέτη συγκεκριμένων ορυκτών στον φλοιό του πλανήτη μας. Η ιστορία του μαγνητικού πεδίου του Άρη είναι αντίστοιχα «αποθηκευμένη» στον φλοιό του, κάτι που είχε διαπιστωθεί το 1997 χάρη στο Mars Global Surveyor. To μαγνητόμετρο του InSight, που ήταν το πρώτο που τοποθετήθηκε στην επιφάνεια του Άρη, έδωσε στους επιστήμονες τα καλύτερα στοιχεία μέχρι τώρα σχετικά με το μαγνητικό πεδίο του φλοιού- και αυτά προκάλεσαν έκπληξη, καθώς το μαγνητικό πεδίο κοντά στο σκάφος ήταν περίπου 20 φορές πιο ισχυρό από ό,τι αναμενόταν. Επίσης, διαπιστώθηκε πως το πεδίο κοντά στη θέση του InSight αναταρασσόταν σποραδικά. Οι παλμοί αυτοί είναι αναταράξεις στην ένταση ή την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου, και δεν είναι εντελώς ασυνήθιστοι, καθώς συμβαίνουν στη Γη και έχουν παρατηρηθεί στον Άρη εξαιτίας δραστηριότητας της ατμόσφαιρας, ηλιακού ανέμου κ.α. Ωστόσο, μεγάλα ερωτηματικά δημιουργεί το «timing» τους: Συμβαίνουν τα μεσάνυχτα του Άρη, σαν να «ενεργοποιούνται» από κάποιο αόρατο χρονόμετρο. Αν και δεν έχει εξηγηθεί, υπάρχει μια θεωρία: Ο Άρης δεν έχει ισχυρό πλανητικό μαγνητικό πεδίο πλέον, ωστόσο περιβάλλεται από μια αδύναμη μαγνητική «φούσκα» που δημιουργείται καθώς ο ηλιακός άνεμος αλληλεπιδρά με τη λεπτή του ατμόσφαιρα. Η «φούσκα» αυτή συμπιέζεται με το μαγνητικό πεδίο του ηλιακού ανέμου, με αποτέλεσμα μέρος της «φούσκας» να παίρνει τη μορφή ουράς. Τα μεσάνυχτα, η θέση του InSight ευθυγραμμίζεται με αυτή την ουρά, και τότε η «ουρά» μπορεί να αλληλεπιδρά με το μαγνητικό πεδίο της επιφάνειας, προκαλώντας το φαινόμενο. https://physicsgg.me/2019/09/23/%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%bc%ce%bf%ce%af-%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%bf/

Η NASA επεκτείνει τη ζωή των θρυλικών διαστημοπλοίων Voyager Τα διαστημόπλοια Voyager 1 και 2 της NASA είναι μεταξύ των εμβληματικότερων της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας: Οι δύο αυτοί εξερευνητές πετούν εδώ και περίπου 42 χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλο σκάφος στην ιστορία, και προκειμένου να συνεχίσουν να αποστέλλουν τα καλύτερα δυνατά επιστημονικά δεδομένα από τα πέρατα του διαστήματος, μηχανικοί της NASA ετοιμάζουν ένα νέο σχέδιο διαχείρισής τους, που περιλαμβάνει κάποιες «δύσκολες» επιλογές. Ένα βασικό ζήτημα είναι πως και τα δύο Voyager, που εκτοξεύτηκαν το 1977, έχουν όλο και λιγότερη ενέργεια για τα επιστημονικά τους όργανα και τις συσκευές θέρμανσης που διαθέτουν. Κατά καιρούς οι μηχανικοί που επιβλέπουν την αποστολή έπρεπε να αποφασίσουν ποια τμήματα θα δέχονταν ενέργεια και ποια θα έπρεπε να απενεργοποιηθούν και στα δύο σκάφη. Ωστόσο, οι αποφάσεις αυτές πρέπει να λαμβάνονται ταχύτερα για το Voyager 2 από ό,τι για το Voyager 1, επειδή το Voyager 2 έχει ένα επιπλέον επιστημονικό όργανο. Μετά από εκτενείς συζητήσεις με την επιστημονική ομάδα, οι διαχειριστές της αποστολής πρόσφατα απενεργοποίησαν μία συσκευή θέρμανσης για το όργανο CRS (cosmic ray subsystem instrument) στο Voyager 2, στο πλαίσιο νέου σχεδίου διαχείρισης ενέργειας. Το όργανο αυτό είχε παίξει σημαντικό ρόλο τον Νοέμβριο ως προς την επιβεβαίωση πως το σκάφος είχε βγει από την ηλιόσφαιρα, τη «φούσκα» που δημιουργείται από τη συνεχή ροή (ή «άνεμο») ιονισμένων σωματιδίων από τον ήλιο. Έκτοτε τα δύο Voyager στέλνουν πίσω στοιχεία σχετικά με το πώς η ηλιόσφαιρα αλληλεπιδρά με τον ηλιακό άνεμο στο διαστρικό κενό- τον χώρο ανάμεσα στα άστρα. Σε αυτή τη φάση, οι διαχειριστές της αποστολής είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν σε προκαταρκτικό στάδιο πως το όργανο κοσμικής ακτινοβολίας του Voyager 2 συνεχίζει να στέλνει δεδομένα, παρά την πτώση σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες- πολύ πιο χαμηλά από αυτές για τις οποίες είχε δοκιμαστεί. Όπως υπογραμμίζουν μέλη της ομάδας που επιβλέπει την αποστολή, τα σκάφη έχουν αποδειχτεί εξαιρετικά ανθεκτικά, αντέχοντας τη δοκιμασία του χρόνου. Το Voyager 2 συνεχίζει να επιστρέφει δεδομένα από πέντε όργανα καθώς ταξιδεύει στο διαστρικό κενό: Πέρα από το όργανο κοσμικής ακτινοβολίας, που εντοπίζει σωματίδια υψηλών ταχυτήτων τα οποία προέρχονται από τον ήλιο ή από πηγές εκτός του ηλιακού μας συστήματος, το σκάφος έχει δύο όργανα για τη μελέτη του πλάσματος και ένα μαγνητόμετρο. Από πλευράς του, το Voyager 1, που πέρασε στο διαστρικό κενό τον Αύγουστο του 2012, συνεχίζει να συλλέγει δεδομένα επίσης από το όργανο κοσμικής ακτινοβολίας, καθώς και από ένα όργανο πλάσματος, ένα μαγνητόμετρο και το όργανο φορτισμένων σωματιδίων χαμηλής ενέργειας. Τα δύο διαστημόπλοια, που εκτοξεύτηκαν το 1977, είναι πάνω από 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον ήλιο. Τροφοδοτούνται με ενέργεια από τρεις θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων (RTG), που παράγουν πλέον περίπου 40% λιγότερη ενέργεια από ό,τι 42 χρόνια πριν. Το νέο σχέδιο διαχείρισης ενέργειας διερευνά διάφορες επιλογές ως προς τη μείωση της διαθέσιμης ενέργειας στα σκάφη, περιλαμβανομένου του κλεισίματος επιπρόσθετων συσκευών θέρμανσης οργάνων μέσα στα επόμενα χρόνια. Γενικότερα, ο σχεδιασμός ως προς τη διαχείριση της ενέργειας και της γήρανσης των εξαρτημάτων των σκαφών αναμένεται να δώσει αρκετά ακόμα χρόνια «ζωής» στα δύο σκάφη, προκειμένου να συνεχίσουν να αποστέλλουν πολύτιμα δεδομένα για πολύ ακόμα. https://www.naftemporiki.gr/story/1495863/i-nasa-epekteinei-ti-zoi-ton-thrulikon-diastimoploion-voyager

NASA: To Voyager 2 βρίσκεται στο χώρο ανάμεσα στα αστέρια. Για δεύτερη φορά στη διαστημική ιστορία, ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, το σκάφος Voyager 2 της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), εισήλθε στον διαστρικό χώρο, που βρίσκεται ανάμεσα στα άστρα. Είχε προηγηθεί το δίδυμο σκάφος Voyager 1 το 2012. Η NASA ανακοίνωσε ότι το Voyager 2 βγήκε από την ηλιόσφαιρα, την προστατευτική γιγάντια «φυσαλίδα» σωματιδίων και μαγνητικών πεδίων που δημιουργεί ο Ήλιος γύρω από το ηλιακό μας σύστημα. Η NASA εκτιμά ότι η διάσχιση του συνόρου, της λεγόμενης ηλιόπαυσης, συνέβη στις 5 Νοεμβρίου φέτος. Το Voyager 2 απέχει τώρα λίγο περισσότερα από 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, παρόλα αυτά οι υπεύθυνοι της αποστολής μπορούν ακόμη να επικοινωνήσουν μαζί του. Όμως οι πληροφορίες χρειάζονται περίπου 16,5 ώρες για να ταξιδέψουν από το σκάφος στη Γη. Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, μολονότι τα Voyager 1 και 2 έχουν αφήσει πίσω τους την ηλιόσφαιρα, δεν έχουν ακόμη εγκαταλείψει το ηλιακό μας σύστημα, το σύνορο του οποίου βρίσκεται πέρα από το τεράστιο Νέφος του Όορτ, τα σώματα του οποίου βρίσκονται ακόμη υπό τη βαρυτική επίδραση του Ήλιου. Εκτιμάται ότι το Voyager 2 θα χρειασθεί περίπου 300 χρόνια για να φθάσει στο εσωτερικό άκρο του Νέφους και άλλα 30.000 χρόνια για να το διασχίσει και να φθάσει στην άλλη άκρη του. Το Voyager 2 είχε εκτοξευθεί το 1977, μόνο 16 μέρες μετά την εκτόξευση του Voyager 1. Αρχικά είχε σχεδιασθεί να ταξιδέψει για πέντε χρόνια και να μελετήσει το Δία και τον Κρόνο, αλλά στην πορεία έφθασε μακρύτερα από κάθε προσδοκία. Η αποστολή του, που έχει διαρκέσει 41 χρόνια, είναι η μακρύτερη στην ιστορία της NASA. Κάθε Voyager είναι ένας αγγελιοφόρος της Γης, καθώς μεταφέρει ένα χρυσό δίσκο με ήχους, εικόνες και μηνύματα από τον πλανήτη μας. Ίσως αυτές οι χρονοκάψουλες συνεχίσουν να υπάρχουν πολύ περισσότερο από τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό. https://www.in.gr/2018/12/10/tech/nasa-voyager-2-vrisketai-sto-xoro-anamesa-sta-asteria/

Voyager 2: Στα όρια του ηλιακού μας συστήματος το διαστημόπλοιο της NASA. Το διαστημόπλοιο Voyager 2 της NASA, που κινείται αυτή τη στιγμή προς το διαστρικό κενό (την περιοχή του διαστήματος που βρίσκεται ανάμεσα στα άστρα, όπου η επίδρασή τους δεν υφίσταται πλέον), εντόπισε αύξηση της κοσμικής ακτινοβολίας που προέρχεται από το εξωτερικό του ηλιακού μας συστήματος, υποδεικνύοντας πως πλησιάζει όλο και περισσότερο η στιγμή που θα βγει από τη διαστημική «γειτονιά» μας και θα βρεθεί στο διαστρικό κενό. Το σκάφος εκτοξεύτηκε το 1977 και βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1,7 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη ή, αλλιώς, 118 φορές την απόσταση του πλανήτη μας από τον ήλιο. Από το 2007 κινείται στο εξώτερο τμήμα της ηλιόσφαιρας, της μεγάλης «φούσκας» γύρω από τον ήλιο και τους πλανήτες, όπου κυριαρχούν το υλικό και τα μαγνητικά πεδία του άστρου μας. Οι επιστήμονες της αποστολής Voyager περιμένουν το σκάφος να φτάσει το εξώτερο όριο της ηλιόσφαιρας, την αποκαλούμενη ηλιόπαυση: Μόλις βγει από την ηλιόσφαιρα, το Voyager 2 θα καταστεί το δεύτερο τεχνητό αντικείμενο - μετά το αδελφό του σκάφος, Voyager 1 - που εξέρχεται στο διαστρικό κενό. Από τα τέλη του Αυγούστου, το όργανο Cosmic Ray Subsystem στο Voyager 2 μετρά αύξηση της τάξης του 5% στον ρυθμό με τον οποίο κοσμική ακτινοβολία χτυπά το σκάφος, σε σχέση με τις αρχές του μήνα. Το όργανο Low-Energy Charged Particle έχει αντιληφθεί παρόμοια αύξηση στις υψηλότερης ενέργειας κοσμικές ακτίνες. Οι κοσμικές ακτίνες είναι ταχέως κινούμενα σωματίδια που προέρχονται από το εξωτερικό του ηλιακού μας συστήματος. Κάποιες από αυτές μπλοκάρονται από την ηλιόσφαιρα, οπότε και οι σχεδιαστές της αποστολής εκτιμούν πως το Voyager 2 θα μετρήσει μια αύξηση στον ρυθμό αύξησης της κοσμικής ακτινοβολίας, καθώς το σκάφος προσεγγίζει το απώτατο όριο της ηλιόσφαιρας. Σημειώνεται ότι τον Μάιο του 2012 το Voyager 1 είχε «αντιληφθεί» μια αντίστοιχη αύξηση στον ρυθμό της κοσμικής ακτινοβολίας, παρόμοια με αυτή που εντοπίζει τώρα το Voyager 2. Αυτό έλαβε χώρα περίπου τρεις μήνες πριν το Voyager 1 περάσει την ηλιόπαυση και εξέλθει στο διαστρικό κενό. Παρόλα αυτά, τα μέλη της ομάδας του Voyager υπογραμμίζουν πως από μόνη της η αύξηση της ακτινοβολίας δεν αποτελεί ακλόνητη απόδειξη πως το σκάφος θα περάσει την ηλιόπαυση: Το Voyager 2 βρίσκεται σε άλλη περιοχή της ηλιόσφαιρας από το Voyager 1, κι αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ακολουθήσει διαφορετικό χρονοδιάγραμμα εξόδου. Ο Voyager 2 εκτοξεύθηκε το 1977. https://www.youtube.com/watch?v=wr-ozyq-oUQ https://www.youtube.com/watch?v=xZIB8vauWSI https://www.naftemporiki.gr/story/1400025/to-voyager-2-tis-nasa-plisiazei-to-diastriko-keno

Η αστροφυσικός Βίκυ Καλογερά: Πρώτη φορά ακούμε κυριολεκτικά το σύμπαν. Από την Ελλάδα της λείπουν οι γονείς και οι φίλοι της, η πόλη της, οι Σέρρες, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, και η θάλασσα. «Ολα τα άλλα, τα έχω βρει εδώ», λέει. «Και ρετσίνα, και ουζάκι, και ελληνικά προϊόντα!». Τάδε έφη Βίκυ Καλογερά, 48 ετών. Καθηγήτρια Φυσικής και Αστρονομίας και διευθύντρια του Κέντρου Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Northwestern στο Ιλινόι των ΗΠΑ. Τον Ιανουάριο της απονεμήθηκε –από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής και την Αμερικανική Αστρονομική Εταιρεία– το πολύ σημαντικό Βραβείο Αστροφυσικής Dannie Heineman, για το πρωτοποριακό έργο της στη μελέτη των συμπαγών αντικειμένων σε αστροφυσικά συστήματα, όπως οι μαύρες τρύπες και οι αστέρες νετρονίων. Και πριν από λίγες εβδομάδες ανακοινώθηκε η εκλογή της ως μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. Δυσκολεύτηκα να τη βρω. Οχι γιατί δεν ήθελε να δώσει αυτή τη συνέντευξη, κάθε άλλο, αλλά γιατί το πρόγραμμά της είναι απίστευτα φορτωμένο. «Θα πάω τα παιδιά στο σχολείο (έχει έναν 13χρονο γιο, τον Στέφανο, και μια 6χρονη κόρη, την Αλίκη) και θα σας τηλεφωνήσω», με διαβεβαίωσε τη... δέκατη φορά που επικοινωνήσαμε μέσω email. Και το έκανε! – Σπουδάσατε Φυσική. Πώς σας κέρδισε η Αστρονομία; – Ηδη από το Δημοτικό μου άρεσαν πολύ τα Μαθηματικά και με συνάρπαζε το σύμπαν. Αγαπημένος μου συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας ήταν ο Ισαάκ Ασίμοφ. Ομως στο Λύκειο, χάρη σε έναν εμπνευσμένο καθηγητή, αγάπησα βαθιά τη Φυσική. Νικόλαος Παντέλης λέγεται και είναι συνταξιούχος πλέον. Του στέλνω πολλούς χαιρετισμούς. Αποφάσισα να σπουδάσω Φυσική, λοιπόν. Μέχρι να πάρω το πτυχίο μου, από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, είχα γοητευθεί από την Αστρονομία. Οπότε αυτή ήταν η επιλογή μου για τις μεταπτυχιακές σπουδές μου στις ΗΠΑ. – Ποιο είναι το αντικείμενο των ερευνών σας; – Θα προσπαθήσω να σας το πω όσο το δυνατόν πιο απλά: μελετώ τις μαύρες τρύπες και τους αστέρες νετρονίων. Δεν πρόκειται για «κανονικά» αστέρια, όπως ο Ηλιος, που λάμπουν χάρη στις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης στον πυρήνα τους, επειδή δηλαδή μετατρέπουν υδρογόνο σε ήλιο. Το τι θα γίνουν αυτά τα μη «κανονικά» αστέρια μετά το τέλος της ζωής τους εξαρτάται από το πόσο μεγάλη είναι η μάζα τους. Γιατί, όταν ξοδέψουν όλο το πυρηνικό υλικό τους, δεν μπορούν πλέον να μείνουν σταθερά. Καταρρέουν έναντι της ίδιας τους της βαρύτητας και γίνονται συμπαγή αντικείμενα. Ο Ηλιος μας θα γίνει λευκός νάνος, αστέρια δέκα φορές μεγαλύτερα γίνονται αστέρες νετρονίων και ακόμη μεγαλύτερης μάζας αστέρια γίνονται μαύρες τρύπες. Στις μαύρες τρύπες η βαρύτητα νικά κατά 100%: η ύλη καταστρέφεται και «αιχμαλωτίζεται» στο εσωτερικό τους. Οταν οι μαύρες τρύπες κινούνται στον χώρο, δημιουργούν βαρυτικά κύματα – όπως συμβαίνει όταν πετάμε μια πέτρα στα ήρεμα νερά μιας λίμνης, για να σας το περιγράψω με μια παρομοίωση. Με την έρευνά μου προσπαθώ να καταλάβω πώς δημιουργούνται οι αστέρες νετρονίων και οι μαύρες τρύπες και πώς προκύπτουν τα διπλά συστήματα. Ο Ηλιος μας είναι μοναχικό αστέρι, όμως αποτελεί εξαίρεση. Ο κανόνας θέλει τα περισσότερα αστέρια στον γαλαξία μας αλλά και σε άλλους γαλαξίες να έχουν συντρόφους: άλλα αστέρια σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο. Αυτό συμβαίνει και με τα συμπαγή αντικείμενα που ανέφερα προηγουμένως: υπάρχουν διπλά συστήματα αστέρων νετρονίων και μαύρων τρυπών. – Η πρόσφατη ανακάλυψη των πρώτων βαρυτικών κυμάτων, στην οποία είχατε καθοριστική συμμετοχή, πόσο έχει αλλάξει την Αστροφυσική; – Εντελώς! Τα βαρυτικά κύματα έρχονται από περιοχές όπου η βαρύτητα είναι πάρα πολύ ισχυρή και φέρνουν σε εμάς πληροφορίες πολύτιμες, που δεν μπορούσαμε μέχρι τώρα να πάρουμε από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Μας ανοίγουν ένα νέο παράθυρο στη γνώση του σύμπαντος, δημιουργούν ένα νέο είδος Αστρονομίας. Χάρη στα βαρυτικά κύματα ακούμε το σύμπαν για πρώτη φορά. Δεν είναι σχήμα λόγου. Το ακούμε στην πραγματικότητα. Και να σκεφθείτε ότι είμαστε στην αρχή αυτής της συναρπαστικής διαδρομής. Η κ. Καλογερά είναι πλέον μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. – Εχετε σκεφθεί ποτέ γιατί σε μια εποχή με τεράστιες τεχνολογικές και επιστημονικές ανακαλύψεις υπάρχει, ταυτόχρονα, άνθηση του αποκρυφισμού, των θεωριών συνωμοσίας, των «ψεκασμένων» ουφολόγων; – Δεν ξέρω τι να απαντήσω και να μη φανώ προσβλητική. (Γέλια). Ολα αυτά πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Απτονται της νοημοσύνης, του επιπέδου και της κουλτούρας καθενός. Γι’ αυτό και η ευθύνη μας είναι μεγάλη. Και η δική μας, των επιστημόνων και δασκάλων, και η δική σας, των δημοσιογράφων. Με τη σθεναρή υπεράσπιση και προβολή της αλήθειας, οι μύθοι και οι χαζομάρες αποδυναμώνονται. – Θρησκεία και επιστήμη. Δημιουργία και Μπιγκ Μπανγκ. Είναι ασύμβατα έως και αντίπαλα ή όχι; – Η επιστήμη δεν έχει ακόμη τη δυνατότητα να απαντήσει σε κάποια ερωτήματα, όπως το τι υπήρχε πριν από το Big Bang. Η θρησκεία έχει δώσει τις δικές της απαντήσεις και υπάρχουν άνθρωποι που καλύπτονται από αυτές. Αλλά δεν χρειάζεται να διαλέξει κανείς, μπορούν να συνυπάρχουν. Πολλοί επιστήμονες είναι βαθιά θρησκευόμενοι. – Η διαδρομή από τις Σέρρες στο Ιλινόι πόσο δύσκολη ήταν, και μάλιστα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο; – Η αλήθεια είναι ότι στην επιστήμη μου δεν υπάρχει επαρκής εκπροσώπηση των γυναικών. Μερικές φορές συμβαίνει να είμαι η μοναδική γυναίκα στην αίθουσα! Και, ξέρετε, υπάρχει μια προκατάληψη, όπως συμβαίνει και σε άλλους χώρους: ο λόγος μιας γυναίκας δεν μετράει πάντα το ίδιο με τον λόγο των ανδρών συναδέλφων της. Κι αν κάνει ένα λάθος, της στοιχίζει περισσότερο από όσο σε έναν άνδρα. Βέβαια, αυτό με έκανε να προσπαθώ πιο πολύ. Ηθελα η δουλειά μου να είναι αψεγάδιαστη. Πάντως, σε διεθνές επίπεδο, η αξιοκρατία γενικά επικρατεί και η αριστεία αναγνωρίζεται. – Αν μένατε στην Ελλάδα, η πορεία σας θα ήταν ίδια; – Υποθέτω πως όχι. Και αυτό δεν θα είχε να κάνει με το φύλο μου ή με τη δουλειά μου και την αξία της, αλλά με τις υποδομές και την ελλιπή χρηματοδότηση των πανεπιστημίων – οι συνθήκες μάλλον θα με κρατούσαν χαμηλά... – Ποια στοιχεία στον χαρακτήρα σας πιστεύετε πως μαρτυρούν ότι είστε Ελληνίδα; – Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; (Γέλια). Το πιο χαρακτηριστικό είναι η μεσογειακή ζωντάνια μου, ο τρόπος που μιλάω, με ζωηρές χειρονομίες. Αλλά αν ψάξει κανείς βαθύτερα, θα δει πόσο με επηρέασε το γεγονός ότι είμαι Ελληνίδα της Διασποράς, μετανάστρια. Οταν έχεις αφήσει τον τόπο σου και την οικογένειά σου και βρίσκεσαι στην άλλη άκρη του κόσμου, έχεις κάνει μια τεράστια θυσία. Και θέλεις να πιάσει κόπο! Αρα προσπαθείς περισσότερο. Λες: γιατί θυσίασα τόσο πολλά αν δεν πετύχω κάτι στη ζωή μου; Αυτή η νοοτροπία των μεταναστών είναι εφαλτήριο για την επιτυχία. Μας κάνει πιο πεισματάρηδες, δουλεύουμε σκληρά, έχουμε λαχτάρα να ξεχωρίσουμε. http://www.kathimerini.gr/980206/gallery/proswpa/synentey3eis/h-astrofysikos-viky-kalogera-sthn-k-prwth-fora-akoyme-kyriolektika-to-sympan

Συνέντευξη του αστροφυσικού Σταμάτη Κριμιζή. Στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών εντοπίσαμε τον κορυφαίο και διεθνώς πολυβραβευμένο «γητευτή» του Διαστήματος. Τον γνωστό Έλληνα Αστροφυσικό Σταμάτη Κριμιζή, ο οποίος κατέχει στο βιογραφικό του 23 σημαντικές αποστολές της NASA και της ESA. Σημαντικό στέλεχος του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ, αρχικά ως Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Αϊόβα συνερευνητής του James Van Allen και αργότερα επικεφαλής Διευθυντής του Τμήματος Διαστημικής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Είναι ο μοναδικός επιστήμονας στον κόσμο που σχεδίασε όργανα τα οποία εξόπλισαν διαστημικά σκάφη (που εξερεύνησαν και τους εννέα πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος) Προς τιμήν του το 1999 η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (International Astronomical Union) μετονόμασε τον αστεροειδή «1979 UΗ» σε «8323Κριμιζής». Επί των ημερών μας μάλιστα τολμά να «αγγίξει» τον Ήλιο. Σεμνός, χαμογελαστός, ευγενής, φιλόξενος και αναλυτικός ως οικοδεσπότης μας υποδέχθηκε στο γραφείο του εκπέμποντάς μας εντυπωσιακά την απλότητα, το ήθος και τον σεβασμό που τον χαρακτηρίζει για την επιστήμη του και μίλησε στο ethnos.gr. εφ’ όλης της ύλης. Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε σε ένα νησί του Βορειανατολικού Αιγαίου, στη Χίο και στα εφηβικά σας χρόνια «απολαύσατε» τις ξαστεριές της. Τι θυμόσαστε για εκείνα τα χρόνια που δεν γνωρίζατε ακόμα πως να μελετάτε τα άστρα; Δύσκολη ερώτηση γιατί πάει πολύ πίσω τη μνήμη. Πριν μάθω να μελετάω τα άστρα, τα κοιτούσα. Δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτό όταν βρίσκεσαι σε ένα νησί όπως τη Χίο. Μεγάλωσα στον Βροντάδο πριν ακόμη έρθει εκεί το ηλεκτρικό ρεύμα όπως και στις άλλες περιοχές της Χίου. Ο ουρανός ήταν απόλυτα ξεκάθαρος, χωρίς οπτική ρύπανση. Πραγματικό υπερθέαμα. Μπορούσε να δει κάποιος το Νεφέλωμα και τον Γαλαξία. Θυμάμαι και το πέρασμα μου από παιδί σε έφηβο όταν η κατασκευή των ρουκετών του ρουκετοπόλεμου ήταν ένα είδος τεστ της εφηβείας μας. Ήταν τεστ ευθύνης και οργάνωσης γιατί φτιάχναμε τα συνεργεία, κατασκευάζαμε τις ρουκέτες και κάναμε δοκιμές στο υλικό. Στις πρώτες δοκιμές αν το υλικό ήταν πολύ δυνατό, «σκούσανε» οι ρουκέτες και έπρεπε να το πετύχουμε σωστά. Η διαδικασία αυτή μου έδειξε τι εστί θεωρία και πείραμα και πώς πρέπει να δοκιμάζει κανείς να φτιάχνει, να διορθώνει και να προχωρεί κάτι πολύ βασικό για τον καταρτισμό μου αργότερα. Ποια εφόδια πρέπει να κατέχουν οι νέοι σήμερα για να «αγγίξουν» τα όνειρά τους; Η επιδίωξη της αριστείας, η αξιοκρατία, η σκληρή δουλειά και το ήθος είναι σημαντικά όπλα και βασικά εφόδια τα οποία χαρακτηρίζουν την Ευρώπη, την Αμερική και όλες τις προηγμένες χώρες. Διακρίνω ότι στην κοινωνία μας το ήθος δεν συζητείται πια δηλαδή δεν συζητείται καθόλου. Όταν ήμασταν εμείς παιδιά το σωστό ήταν σωστό και το λάθος ήταν λάθος. Εμμέσως το ήθος ήταν μία καθημερινή παραίνεση από τους γονείς μας και από το σχολείο. Αυτό λοιπόν που θέλω να μεταφέρω στους νέους/ες είναι να επιδιώκουν αριστεία, δουλειά, αξιοκρατία και ήθος. Στις ομιλίες που κάνω στα σχολεία της χώρας μας, λέω στα παιδιά ότι υπάρχει μία λέξη ακόμα που έχει μεγάλη σημασία. Λέγεται αξιολόγηση και είναι τοξική στην Ελλάδα ενώ δεν θα έπρεπε. Μόνο με αξιολόγηση μπορεί να υπάρξει αξιοκρατία διαφορετικά η χώρα θα συνεχίσει να «σέρνεται» όπως και στο παρελθόν. Θα είναι μακροχρόνιο αυτό το «ταξίδι» για την αξιοκρατία και την αξιολόγηση και αν υπάρξει ποτέ «εμπνευσμένη» πολιτική ηγεσία πρέπει να τα θέσει σε απόλυτη προτεραιότητα. Η πρώτη σας «έξοδος» στο Διάστημα ήταν τον Νοέμβριο του 1964 όπου έγινε η διπλή αποστολή στον Άρη και συμμετείχατε ενεργά. Γιατί κρίθηκε επιτυχημένη; Καταρχήν οποιαδήποτε αποστολή πάει σε καινούργιους προορισμούς θα κάνει ανακαλύψεις. Το 1964 έγινε διπλή αποστολή των Mariner 3 και 4. Η συμβολή μου μαζί με τον Καθηγητή James Van Allen βασιζόταν στο αν υπήρχαν ζώνες ακτινοβολίας παρόμοιες με της Γης στο μαγνητικό πεδίο του Άρη. Είχα κατασκευάσει έναν αισθητήρα που ξεχώριζε τα πρωτόνια από τα ηλεκτρόνια και αποτελούσε καινοτομία. Ποτέ ένας τέτοιος μετρητής δεν είχε πάει στο Διάστημα. Οι θεωρίες έλεγαν πως ο Άρης επειδή έχει περίπου την ίδια περιστροφή με τη Γη μέρα-νύχτα αν και σχετικά πολύ μικρότερος της Γης σε μέγεθος, διέθετε μαγνητικό πεδίο. Ήταν γεγονός αναπάντεχο ότι τελικά ο Άρης δεν είχε καν μαγνητικό πεδίο επομένως δεν είχε και Ζώνες Ακτινοβολίας Van Allen. Δεν ήταν όμως αυτή η πιο σημαντική ανακάλυψη από το Μariner 4. Οι φωτογραφίες της επιφάνειας του απέδειξαν ότι ο πλανήτης ήταν μία έρημος και η ατμοσφαιρική του πίεση ήταν παρά πολύ χαμηλή ήτοι 0,6% της ατμόσφαιρας της Γης. Έτσι όλες οι φαντασιώσεις από τις αρχές του 20ου αιώνα που μέσα από τα τηλεσκόπια της Γης έβλεπαν ζωή και αρδευτικό σύστημα κατέληξαν παρανοήσεις και έκλεισε το κεφάλαιο της ανθρωπότητας που έλεγε ότι ο Άρης έχει πολιτισμό και πιθανόν τον κατοικούν νοήμονα όντα.Σύμφωνα με τη διαστημική ορολογία ο «τσουρουφλισμένος» Ερμής, η «καυτή» Αφροδίτη, ο «ψυχρός» Άρης, οι «αέριοι γίγαντες» Δίας και Κρόνος, οι «παγωμένοι πλανήτες» Ουρανός και Ποσειδώνας όπως και οι δορυφόρους τους ανήκουν στο Ηλιακό μας Σύστημα. Τι ιδιαιτερότητες έχουν; Η Αφροδίτη, ο Ερμής και ο Άρης διακρίνονταν με γυμνό μάτι από την αρχαιότητα. Τον Ερμή δύσκολα μπορούμε να τον δούμε γιατί είναι κοντά στον Ήλιο και διακρίνεται μόνο πολύ πρωί ή το βράδυ στο λυκόφως. Τον ήξεραν όμως οι αρχαίοι όπως τον Δία και τον Κρόνο. Και οι τέσσερις είναι οι λεγόμενοι «γήινοι πλανήτες». Ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους διότι είναι βραχώδεις ενώ οι απώτεροι πλανήτες είναι αέριοι, κάποιοι έχουν τεράστιες ποσότητες πάγου νερού στους δορυφόρους τους και κάποιοι άλλοι (Ουρανός και Ποσειδώνας) πολύ πάγο μεθανίου. Ο Δίας αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και λίγο ήλιο και δεν έχει επιφάνεια όμως σε ακραία ατμοσφαιρική πίεση πλησιάζοντας στα βαθύτερα στρώματα το υδρογόνο στερεοποιείται σε μέταλλο γι’ αυτό και έχει τεράστιο μαγνητικό πεδίο, δέκα φορές πιο ισχυρό από αυτό της Γης. Σχετικά με τον Κρόνο, με το πέρασμα του δορυφόρου Cassini ο αριθμός των ανακαλύψεων ήταν τεράστιος. Ανακαλύψαμε ότι οι δακτύλιοι του Κρόνου συνιστούνται από σκόνη πάγου και πέφτουν σαν βροχή μέσα στην ατμόσφαιρα αλλά αναδημιουργούνται συνεχώς. Όσον αφορά τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, τα τελευταία 2 χρόνια γίνεται μία σημαντική διαφοροποίηση λόγω των συστατικών που κρύβονται κάτω από την ατμόσφαιρα του υδρογόνου και ήλιου(νερό, μεθάνιο και αμμωνία) και συζητάμε τώρα για αποστολές προς αυτούς. Την βραδιά της Πρωτοχρονιάς εφέτος περάσαμε με το Νew Ηorizons από την Έσχατη Θούλη (Ultima Thule) και «κοιτάξαμε» ένα πολύ μικρό σώμα που έχει διαστάσεις γύρω στα 34 χιλιόμετρα. Αυτά τα σώματα σε αυτές τις αποστάσεις (μιλώντας για έξι δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο) έχουν μείνει στη μορφή και στα συστατικά που είχαν όταν δημιουργήθηκε το ηλιακό μας σύστημα πριν 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτά τα μικρά σώματα ή αλλιώς Ζώνη του Κάιπερ έχουμε ενδείξεις ότι υπάρχει πάγος νερού. Το νερό λοιπόν αποδεικνύεται εξαρχής το συστατικό του ηλιακού συστήματος και διέπει όλα τα ουράνια σώματα που έχουμε εξερευνήσει μέχρι τώρα. Ενδέχεται ο Εγκέλαδος να κρύβει κάποια μορφή εξωγήινης μικροβιακής ζωής; Οπωσδήποτε. Με το Cassini περάσαμε σε ύψος μόλις 25 km(δύο φορές πιο ψηλά από όπου περνούν τα αεροπλάνα στη Γη) και μέτρησε τα συστατικά των πιδάκων του νότιου πόλου. Αποδείχτηκε ότι κάτω από το φλοιό του πάγου νερού που καλύπτει την επιφάνεια του υπάρχει ένας υπόγειος υγρός ωκεανός. Κάτω από τον ωκεανό και λόγω της παλιρροιακής τριβής που γίνεται εξαιτίας της εγγύτητας του Εγκέλαδου με τον Κρόνο, υπάρχει ενέργεια που ζεσταίνει το εσωτερικό του ωκεανού και μέσα σε αυτό το βάθος γίνεται μία διάβρωση πετρωμάτων μέσω της κυκλοφορίας του νερού. Στο νότιο πόλο του μάλιστα σπάει ο πάγος και βγαίνουν πίδακες νερού από ρωγμές που όμως δεν είναι μόνο νερό. Υπάρχουν ίχνη αζώτου, οργανικές ουσίες, μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα, μονοξείδιο του άνθρακα, άλατα και περίπλοκες ουσίες τις οποίες δεν μπόρεσε να μετρήσει το Cassini διότι δεν είχε τα κατάλληλα όργανα. Ανακαλύφθηκε όμως μοριακό υδρογόνο. Τι σημαίνει αυτό; Είναι γνωστό ότι το μοριακό υδρογόνο βρίσκεται στις ρωγμές στο βάθος των ωκεανών της Γης όπου υπάρχουν γαιοσκώληκες άρα για να υπάρχει αυτό το μοριακό υδρογόνο σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχει κάποια μορφή μικροβιακής ζωής στον Εγκέλαδο. Αυτά τα φαινόμενα θα εξερευνηθούν, συζητάμε ήδη για αποστολές στον Εγκέλαδο οι οποίες θα εστιάσουν την έρευνά τους στην πιθανή ύπαρξη κάποιας βιολογικής δραστηριότητας. Είναι η Αστροβιολογία η νέα ειδικότητα του Διαστημικού μέλλοντος; Η Αστροβιολογία ήταν πάντοτε ένας στόχος του διαστημικού προγράμματος, ως γενικός αντικειμενικός σκοπός. Είναι η γη μοναδική; Είμαστε μόνοι; Υπάρχει βιολογική δραστηριότητα στο ηλιακό μας σύστημα ή κάπου αλλού στον Γαλαξία και στο Σύμπαν; Αυτές οι ερωτήσεις δεν έχουν απαντηθεί επομένως θα συνεχίσουν να είναι ερωτήσεις. Όσο πιο εξειδικευμένες παρατηρήσεις μπορούμε να κάνουμε που να εστιαστούν στην ανακάλυψη κάποιου είδους χημείας και βιολογικής δραστηριότητας, τόσο αυτός ο κλάδος της Βιολογίας θα συνεχίσει να εξελίσσεται. Διότι αγγίζει την υπαρξιακή ερώτηση της ζωής. Για φανταστείτε να αποδειχθεί ότι υπάρχει κάποια βιολογική δραστηριότητα στον Άρη, παραδείγματος χάριν στις υπόγειες δεξαμενές που υπάρχει υγρό νερό και να φέρουμε δείγματα από αυτές στη Γη, να τις μελετήσουμε στο εργαστήριο και να επιβεβαιώσουμε απολιθωμένα μικρόβια ή πραγματικά ζωντανά μικρόβια; Αυτό θα είναι ανατρεπτική ανακάλυψη. Θα έχουν πρόβλημα και ορισμένες θρησκείες. Ο Αστεροειδείς Eros που ανήκει στα «μπάζα» του διαστήματος θα μπορούσε να απειλήσει επικίνδυνα τη Γη; Τι προγραμματισμός υπάρχει για το 2022 σχετικά με την πρώτη δοκιμή πλανητικής άμυνας; Κάποιοι αστεροειδείς σαν τον Έρωτα που έχουν ελλειπτικές τροχιές με περιήλιο πιο κοντά στον Ήλιο από ότι η τροχιά της Γης κάποτε ενδέχεται να μας απειλήσουν. Υπάρχει ένα πρόγραμμα το DART(Double Asteroid Redirection Test – Δοκιμή Εκτροπής του Αστεροειδή Δίδυμου) το οποίο το κατασκευάζουμε στο Johns Hopkins και ο σκοπός του είναι να πλησιάσουμε τον αστεροειδή Δίδυμο που είναι ένας μεγάλος βράχος και έχει ένα μικρό δορυφόρο και να προσπαθήσουμε να ρίξουμε το διαστημόπλοιο με μεγάλη ταχύτητα πάνω στο δορυφόρο και έπειτα να μετρήσουμε κατά πόσον άλλαξε την τροχιά του. Αυτή είναι μία δοκιμή για το πόσο θα μπορέσει η Γη κάποτε να αμυνθεί αν κάποιος αστεροειδής κατευθύνεται σε αναμενόμενη σίγουρη σύγκρουση μαζί της. Είναι ένα τεστ που θα γίνει για πρώτη φορά. Στη δουλειά μας εμείς οτιδήποτε κάνουμε είναι για πρώτη φορά (γέλιο). Η εκτόξευση του DART θα γίνει Ιούλιο 2021 και σύγκρουση με το Δίδυμο τον Σεπτέμβριο 2022. Σχετικά όμως για τον αστεροειδή Eros που αναφέρατε είμαστε ασφαλείς για τουλάχιστον 13 εκατομμύρια χρόνια! Θα μπορέσουμε εμείς οι γήινοι να πραγματοποιήσουμε διαστρικά ταξίδια; Πιστεύω πως όχι. Οι αποστάσεις στο Διάστημα είναι τεράστιες. Το πιο κοντινό πλανητικό σύστημα είναι το Άλφα Κενταύρου σε απόσταση 41 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Είναι 2.000 φορές πιο μακριά από εκεί που έχει φτάσει το Voyager, το γρηγορότερο διαστημόπλοιο που στείλαμε ποτέ στο Διάστημα. Αν είχαμε ένα διαστημόπλοιο έξι φορές πιο γρήγορο από το Voyager, δηλαδή 350.000χιλ./ώρα, για ταξίδι μετ’ επιστροφής στο Άλφα Κενταύρου θα χρειαστεί 26.000 χρόνια! Οι αποστάσεις είναι τόσο τεράστιες άρα και οι δυνατότητες για να φτάσουμε σε κάποιο προορισμό εκτός του ηλιακού μας συστήματος είναι μηδαμινές. Σκεφτείτε λίγο τη Γη μας. Έχει ηλικία 4,5 δισεκατομμύρια έτη. Οι άνθρωποι υπάρχουν στη Γη ένα με δύο εκατομμύρια χρόνια. Ο πολιτισμός υπάρχει τα τελευταία ας πούμε 10.000 χρόνια. Ανακαλύψαμε τα ραδιοκύματα πριν από περίπου 100 χρόνια, εκπέμποντας σήματα από τους ραδιοσταθμούς και τις τηλεοράσεις ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε εδώ, που σημαίνει ότι αυτά τα σήματα έχουν ταξιδέψει 100 έτη φωτός. Αν σκεφτούμε ότι η διάμετρος του Γαλαξία είναι 150.000 έτη φωτός φανταστείτε πόσο μακριά είναι τα άλλα ηλιακά συστήματα. Συν του ότι δεν ξέρει κανένας ότι είμαστε εδώ αφού μόνο τα τελευταία 100 χρόνια έχουμε δώσει σήματα ζωής ενώ η Γη υπάρχει 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Εάν είχε υπάρξει κάποιος πολιτισμός στο Γαλαξία που κοίταξε κάποτε προς την περιοχή μας οι πιθανότητες είναι ότι δεν θα βρήκε τίποτα. Τελικά είμαστε ή δεν είμαστε μόνοι μας στο Σύμπαν; Οπωσδήποτε όπου υπάρχει βιολογική δραστηριότητα υπάρχει και πολιτισμός. Είναι εγωιστικό να πιστεύουμε ότι είμαστε η μόνη σφαίρα στο Σύμπαν που έχει αυτού του είδους τη δραστηριότητα. Ο Μητρόδωρος ο Χίος (Έλληνας φιλόσοφος του 4ου αιώνα π.Χ.) στο Περί Φύσεως σύγγραμμα του είχε πει πολύ εύστοχα: το να πιστεύει κανείς ότι η ζωή αναπτύχθηκε μόνο στη Γη είναι το ίδιο σαν να πιστεύει ότι από όλους τους σπόρους που έσπειρε ο γεωργός σε ένα χωράφι μόνο ένας φύτρωσε. Δεν ξέρω αν θα έχουμε ποτέ αποδείξεις εκτός αν ανακαλύψουμε καινούργιους νόμους της Φυσικής που θα μας επιτρέπουν να κινούμαστε με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή του φωτός. Το 2018 πραγματοποιήθηκε η εκτόξευση μιας «τολμηρής» αποστολής που θα εξέταζε το ηλιακό στέμμα. Υλοποιήθηκε το όραμα σας; Ναι. Περάσαμε ήδη από τον Ήλιο δύο φορές στις 5 Νοεμβρίου και στις 4 Απριλίου. Το διαστημόπλοιο «Parker Solar Probe» από τη Γη πήγε στην άλλη πλευρά του Ήλιου. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες κατεβάζει δεδομένα, κάνουμε παρατηρήσεις και συγκεντρώνουμε πληροφορίες. Έχουμε ακόμα περί τις 24 τροχιές γύρω από τον Ήλιο και κάθε φορά το διαστημόπλοιο θα πηγαίνει όλο και πιο κοντά. Στα τελευταία περιήλια, η απόσταση θα φτάσει τα 6.000.000 χιλιόμετρα από την επιφάνεια του Ήλιου. Αυτό σημαίνει ότι το αλεξήλιο του διαστημοπλοίου, δηλ. η επιφάνεια που είναι συνεχώς στραμμένη προς τον Ήλιο θα έχει φτάσει σε θερμοκρασία τους 1.377 βαθμούς Κελσίου! Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν ήταν δυνατόν να συμβεί τα τελευταία 50 χρόνια γιατί δεν υπήρχε τεχνολογία. Την αναπτύξαμε όμως στο εργαστήριό μας και έτσι έγινε δυνατή αυτή η αποστολή. Τι πρόκειται να γίνει στην Αθήνα το 2022; Ο Διεθνής Διαστημικός Οργανισμός Έρευνας (COSPAR) με έδρα το Παρίσι διοργανώνει τα Συνέδρια Διαστημικής Επιστήμης κάθε δύο χρόνια σε διαφορετική ήπειρο. Το Γραφείο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας της Ακαδημίας Αθηνών σε συνεργασία με την εταιρία AFEA, έχει αναλάβει την ευθύνη για το Συνέδριο του 2022 που θα διεξαχθεί στην Αθήνα και εμείς ως οι επικεφαλείς συντονιστές της Εθνικής Επιτροπής Διαστημικών Ερευνών θα το οργανώσουμε. Θα έρθουν περίπου 3.500 επιστήμονες από όλο τον κόσμο και θα γίνουν οι πιο σημαντικές ανακοινώσεις για ανακαλύψεις στο Διάστημα. Αυτό το συνέδριο δεν έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα και ελπίζουμε ότι θα είναι μια μεγάλη επιτυχία. https://physicsgg.me/2019/05/24/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b7/

Σταμάτης Κριμιζής: «Σε δέκα χρόνια από τώρα θα έχουμε δελτίο διαστημικού καιρού. Σε 10 χρόνια από τώρα θα έχουμε δελτίο διαστημικού καιρού για την αποφυγή προβλημάτων σε τηλεπικοινωνίες και δίκτυα ηλεκτρισμού που προκαλούνται από τις ηλιακές εκρήξεις. Έως το 2035 θα έχει φθάσει μία αποστολή με ανθρώπινο πλήρωμα στον Άρη και θα έχει επιστρέψει ασφαλώς στη Γη. Τα βήματα που θα κάνει τα επόμενα χρόνια ο άνθρωπος όσον αφορά τη γνώση του διαστήματος περιέγραψε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο ακαδημαϊκός διαστημικός επιστήμονας, πρωτοπόρος ερευνητής σε διαστημικά προγράμματα των Η.Π.Α. και της NASA (Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυπηγικής και Διαστήματος), Σταμάτης Κριμιζής, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει 250 ομιλίες σε σχολεία της Ελλάδας τα τελευταία 13 χρόνια, για να μεταφέρει στη νέα γενιά την πεποίθηση ότι με πολλή δουλειά είναι δυνατό κάποιος να εργαστεί σε αυτό τον τομέα και να επιτύχει. Απαντώντας σε ερώτηση του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων σχετικά με το ποιο θεωρεί το σημαντικότερο επίτευγμα της NASA το τελευταίο έτος, ο κ. Κριμιζής τόνισε ότι είναι η εκτόξευση του Parker Solar Probe, του μη επανδρωμένου διαστημικού σκάφους. «Είναι η πρώτη αποστολή της ανθρωπότητας στον Ήλιο. Ξεκίνησε 12 Αυγούστου 2018 και πέρασε από το πρώτο περιήλιο στις 5 Νοεμβρίου 2018. Τον Απρίλιο θα περάσει και πάλι, λίγο πιο κοντά κι αυτό θα συνεχιστεί για 5-6 χρόνια» υπογράμμισε. «Εκτός από το γεγονός ότι δεν έχουμε υπάρξει τόσο κοντά στον Ήλιο, δεν ξέρουμε στην πραγματικότητα πώς είναι δυνατόν ενώ η επιφάνεια του Ήλιου έχει θερμοκρασία 6.000 βαθμών Κελσίου, λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο μακριά η ατμόσφαιρα να θερμαίνεται στο 1 εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου και να εκπέμπεται στο διάστημα σαν ένας άνεμος: ηλιακός άνεμος με ιόντα και ηλεκτρόνια, ο οποίος περνάει από τη Γη και από τους άλλους πλανήτες. Δεν είναι γνωστό πώς γίνεται αυτή η μεταφορά της ενέργειας, όπως και πολλά άλλα φαινόμενα. ‘Όταν αναλύσουμε τα δεδομένα από το Parker Solar Probe και καταλάβουμε πώς γίνεται αυτό, θα υπάρχει η δυνατότητα για πρόβλεψη ηλιακών εκρήξεων. Από παρατηρήσεις από τηλεσκόπια θα μπορεί κάποιος να δει και να λέει, π.χ., αυτή η περιοχή πρόκειται να εκραγεί σε μία εβδομάδα» τόνισε ο κ. Κριμιζής. Τα δεδομένα από το διαστημόπλοιο θα αρχίσουν να συλλέγονται και να μελετώνται εντατικά αυτό τον μήνα και τον επόμενο, καθώς λόγω της θέσης της Γης, όταν το Parker Solar Probe πέρασε στο περιήλιο δεν ήταν δυνατή η μεταφορά τους. Όταν γίνεται μια τέτοια έκρηξη, εξήγησε ο διαστημικός επιστήμονας, εκτινάσσονται μέχρι και 1 δισεκατομμύριο τόνοι υλικού από τον Ήλιο κι αν αυτό χτυπήσει τη Γη, θα έχει μεγάλες επιπτώσεις σε τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους, σε μαγνητικές καταιγίδες, στα ηλεκτρικά δίκτυα. Οι ηλιακές εκρήξεις έχουν επίσης μεγάλο αριθμό πρωτονίων υψηλής ενέργειας, κι αν βρεθεί κάποιο πλήρωμα στο διάστημα απροστάτευτο θα πάρει μία θανατηφόρα δόση, σημείωσε. «Άρα σε 10 χρόνια μπορεί να έχουμε το δελτίο διαστημικού καιρού που θα λέει: «σε πέντε μέρες θα γίνει η τάδε έκρηξη, αλλά το σύννεφο που θα εκτοξευθεί από τον Ήλιο θα περάσει πιο μακριά από τη Γη και δεν κινδυνεύουμε» ή «αυτό που θα συμβεί θα χτυπήσει τη Γη σε 20 μέρες» και θα μπορεί να υπάρχει μία προετοιμασία για τους δορυφόρους, για τους μετασχηματιστές υψηλής ισχύος που μεταφέρουν τον ηλεκτρισμό από τα εργοστάσια, ειδικά στις βόρειες περιοχές προς τους καταναλωτές. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι υπάρχουν επίγεια ρεύματα, τα οποία καίνε τους μετασχηματιστές» είπε ο κ. Κριμιζής, αναφέροντας ότι στο Τορόντο είχε προκληθεί μία τέτοια μαγνητική καταιγίδα και επί ένα 8ωρο δεν υπήρχε ηλεκτρισμός. Παρατηρώντας ότι ο κόσμος δεν είναι ευαισθητοποιημένος σε τέτοιου είδους φαινόμενα, τόνισε ότι μετά γίνονται ιστορικά γεγονότα. «Εμείς στη NASA τα μαθαίνουμε και προσπαθούμε να προτείνουμε προγράμματα στο κράτος, ώστε να έχουμε αυτές τις δυνατότητες της πρόβλεψης του διαστημικού καιρού και να μπορούμε να προειδοποιούμε τον κόσμο και τις εταιρείες» σημείωσε. Ένα παρατηρητήριο στο διάστημα, ένα διαστημόπλοιο που κατασκευάστηκε στο εργαστήριό του πριν από 25 χρόνια είναι το μόνο που λειτουργεί, αλλά η προειδοποίηση έρχεται 50 λεπτά πριν από το φαινόμενο. Πλέον τα δεδομένα του έχουν δοθεί σε εταιρείες ηλεκτρισμού και αεροπορικές εταιρείες, οι οποίες τα παρακολουθούν. Στα διηπειρωτικά αεροπορικά ταξίδια Ευρώπη-Αμερική, Αμερική – Ιαπωνία, Αμερική – Κίνα τα αεροσκάφη περνούν πάνω από τον Βόρειο Πόλο. Στον Βόρειο Πόλο το μαγνητικό πεδίο της Γης είναι κάπως ανοιχτό και όταν γίνονται αυτές οι εκρήξεις, η ακτινοβολία φθάνει σε χαμηλό επίπεδο στην ατμόσφαιρα και προσθέτει μια δόση ακτινοβολίας στο αεροπλάνο, στους επιβάτες. Οι αεροπορικές εταιρείες με τα δεδομένα που παίρνουν τώρα (αν και ελλιπή) περνούν από χαμηλά γεωγραφικά πλάτη, όπου είναι δυνατό το μαγνητικό πεδίο και αποφεύγουν την ακτινοβολία, υπογράμμισε. Το 1992 ο Σταμάτης Κριμιζής όρισε την πρώτη γυναίκα επικεφαλής Διαστημικής Αποστολής «Η Μέρι Τσου ήταν εξαίρετη επιστήμονας, την κάλεσα και συζητήσαμε και αποφάσισα ότι θα ηγηθεί εκείνης της προσπάθειας», τόνισε ο κ. Κριμιζής απαντώντας στην ερώτηση αν άνοιξε τον δρόμο για τον διορισμό γυναικών σε ανώτερες θέσεις στον ανδροκρατούμενο χώρο της αστροφυσικής. Στο ίδιο πρόγραμμα διόρισε γυναίκα επικεφαλής, αλλά και γυναίκα μηχανικό των συστημάτων του διαστημόπλοιου, την Τζούντι Μέριλαντ. «Υπήρξαν και υπάρχουν ορισμένοι που έχουν προκαταλήψεις και απόψεις που δεν ευσταθούν. Αντιμετώπισα αρκετές αντιρρήσεις και διαφωνίες από ορισμένους ανθρώπους για το ζήτημα, μάλιστα με έναν δεν μιλούσαμε για 10 χρόνια» τόνισε. Ο διαστημικός επιστήμονας, ο οποίος διοικούσε προσωπικό 700 ατόμων που κατασκεύαζε δορυφόρους και υλοποιούσε προγράμματα και μέρος των καθηκόντων του ήταν η επιλογή των ανθρώπων που θα ήταν επικεφαλής προγραμμάτων, είπε ότι επέλεγε με βάση τις ικανότητές τους και ότι δεν τον ενδιέφερε αν θα είναι άνδρας ή γυναίκα. Όταν ορίστηκε διευθυντής των διαστημικών προγραμμάτων της NASA στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, το 10% των μηχανικών ήταν γυναίκες και όταν έφυγε από επικεφαλής το ποσοστό των γυναικών μηχανικών είχε φθάσει στο 40%. 250 ομιλίες σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα τα τελευταία 13 χρόνια Ο ακαδημαϊκός μίλησε χθες σε μαθητές στον Πολύγυρο Χαλκιδικής και αύριο θα μεταβεί στην Κατερίνη. «Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα, απ’ ό,τι νομίζουμε εμείς οι μεγάλοι και για την κατάσταση στη χώρα και για το εκπαιδευτικό σύστημα και για το μέλλον. Αυτό που είχα αισθανθεί όταν πρωτοήρθα ως μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην Ελλάδα και μιλώντας σε νέα παιδιά είναι ότι ήταν αποκαρδιωμένοι, αποκαρδιωμένες, απογοητευμένοι, απογοητευμένες, χωρίς ελπίδα, κάποιο όραμα για το μέλλον» είπε. «Τα παιδιά θέλουν ένα πρότυπο. Τους λέω ότι αν επιδιώκουν τη γνώση, την αριστεία και την αξιοκρατία μπορούν να επιτύχουν το όραμά τους. Οι καθηγητές τους μού μεταφέρουν ότι μετά από τις παρουσιάσεις μου, πολλά παιδιά αλλάζουν τον τρόπο που σκέφτονται για την επαγγελματική καριέρα τους, κατανοούν ότι μπορούν να βρουν θέση και σε διαστημικά προγράμματα και αυτό με ευχαριστεί. Και δύο παιδιά να αγγίξω, να τους δώσω ελπίδα και άλλη οπτική για το μέλλον είναι σημαντικό» υπογράμμισε. Ο ακαδημαϊκός και διαστημικός επιστήμονας τόνισε ότι ίδιος πραγματοποίησε το όνειρό του με το παραπάνω. «Μεγάλωσα στη Χίο, δεν πήγα στα καλύτερα σχολεία. Το γεγονός είναι ότι είναι δυνατό να φθάσει κάποιος να εργαστεί σε αυτό τον τομέα και να επιτύχει με πολλή δουλειά» είπε προσθέτοντας ότι θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό «επειδή ενηλικιώθηκε καθώς άρχιζε η Διαστημική Εποχή της ανθρωπότητας, και επειδή έτυχε να συναντήσει τους σωστούς ανθρώπους, όπως τον πατέρα της Αμερικανικής Διαστημικής Επιστήμης, Τζέιμς Βαν Άλεν (κατασκευαστή του πρώτου Αμερικανικού δορυφόρου). Η Οδύσσεια των «Voyagers Ι και ΙΙ» Ο διαστημικός επιστήμονας θα δώσει διάλεξη σήμερα το απόγευμα, στις 18.30, στη Θεσσαλονίκη, στο αμφιθέατρο του «ΝΟΗΣΙΣ» για την «41χρονη Οδύσσεια των Voyagers Ι και ΙΙ» και τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστρικού χώρου με το Interstellar Probe. Η σημερινή εκδήλωση διοργανώνεται από την Ένωση Χημικών Ελλάδας και τον Σύνδεσμο Χημικών Βορείου Ελλάδας. «Όταν εκτοξεύσαμε το 1977 τα δύο διαστημόπλοια νομίζαμε ότι η αποστολή θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια και σήμερα μετράμε δέκα φορές περισσότερα χρόνια. Κανένας δεν περίμενε ότι αυτά τα διαστημόπλοια θα επιβιώσουν όλα αυτά τα χρόνια. Πριν από ακριβώς τέσσερις μήνες το Voyager ΙΙ στις 5 Νοεμβρίου πέρασε το σύνορο ανάμεσα στο ηλιακό σύστημα, την ηλιακή ατμόσφαιρα και τον Γαλαξία, σε μία μεγάλη απόσταση (δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων). Έχουμε το Voyager I σε απόσταση 21,7 δισ. χιλιόμετρα από τη Γη (145 φορές πιο μακριά την απόσταση του Ήλιου από την Γη). Το σήμα με την ταχύτητα του φωτός για να έρθει από το Voyager Ι στη Γη χρειάζεται 20 ώρες και 7 λεπτά. Το φως από τον Ήλιο στη Γη έρχεται σε 8, 5 λεπτά», είπε για να εξηγήσει την απόσταση στην οποία βρίσκεται το διαστημόπλοιο. «Είναι μοναδικό συμβάν για την ιστορία της ανθρωπότητας, ότι έχουμε για πρώτη φορά όχι ένα αλλά δύο διαστημόπλοια στον Γαλαξία μας, κι αυτό δεν νομίζω ότι θα επαναληφθεί τουλάχιστον τα επόμενα 20 χρόνια» δήλωσε. Η επόμενη αποστολή, η «Διαστρική Αποστολή» είναι η μελέτη για να δούμε κατά πόσο είναι εφικτό ένα διαστημόπλοιο να κινείται περίπου έξι φορές πιο γρήγορα από το Voyager, είπε. Τα επόμενα 15 χρόνια θα μπορέσουμε να επισκεφθούμε τον Άρη, αλλά όχι να τον εποικίσουμε Είναι άλλο όμως να επισκεφθούμε έναν πλανήτη και άλλο να τον εποικίσουμε, τόνισε ο κ. Κριμιζής. Γίνονται προετοιμασίες από πολλές διαστημικές υπηρεσίες και τη NASA, αλλά είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα. Δεν έχουν λυθεί όλα τα τεχνικά προβλήματα. Η εξερευνητική αποστολή προς τον Άρη θα διαρκέσει 1.000 μέρες με μια παραμονή 400 μέρες, ανέφερε. «Πιστεύω ότι μέχρι το 2035 μάλλον θα έχει φθάσει μία αποστολή με ανθρώπινο πλήρωμα και θα επιστρέψει ασφαλώς πίσω» είπε. Όσον αφορά την Tesla και τον Ίλον Μασκ που έχει πει ότι θα κάνει εποικισμό στον Άρη, ο κ. Κριμιζής έκανε λόγο για «όνειρα θερινής νυχτός». «Για να γίνει εποικισμός, θα πρέπει να δημιουργηθούν συνθήκες διαβίωσης στον Άρη. Οι συνθήκες διαβίωσης στον Άρη είναι τρομερά δύσκολες. Ο Άρης έχει ένα μηδαμινό μαγνητικό πεδίο για την αντιμετώπιση της ακτινοβολίας από κοσμικές ακτίνες και ηλιακές εκρήξεις. Σημαίνει ότι για γίνει εποικισμός πρέπει να γίνει στο υπέδαφος, τουλάχιστον σε ένα μέτρο βάθος. Τι υποδομές υπάρχουν για να κάνει κάποιος εκσκαφή και κατασκευή καταυλισμού στον Άρη;» διερωτήθηκε. Σύμφωνα με τον κ. Κριμιζή, οι αποστάσεις στο διάστημα είναι τεράστιες και οι δυνατότητες που έχει η σημερινή τεχνολογία για να μπορέσουμε να φθάσουμε σε νέους γαλαξίες είναι σχετικώς μηδαμινές. Δεν θα φθάσουμε σε νέους γαλαξίες ούτε μέσα στα επόμενα 100 χρόνια, είπε σημειώνοντας ότι «ο πιο κοντινός ήλιος είναι το Α Κενταύρου, που είναι 41 τρισ. χιλιόμετρα μακριά, δηλαδή 2.000 φορές πιο μακριά από την απόσταση στην οποία έχει φτάσει ο Voyager. Ακόμα και αν είχε ταχύτητα πέντε φορές μεγαλύτερη για να φτάσει θα χρειαζόταν 28.000 χρόνια». Χαρακτηρίζοντας στατιστικά απίθανο να μην υπάρχει ζωή στο σύμπαν εκτός από τη Γη, είπε ότι για να αναπτυχθεί ζωή χρειάζονται τρία συστατικά: νερό, ενέργεια και οργανικές ουσίες και νερό, τα οποία υπάρχουν στον Άρη, στον Εγκέλαδο και στην Ευρώπη. Για τον Ελληνικό Οργανισμό Διαστήματος Απαντώντας σε ερώτηση για τη δραστηριότητα του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος, τόνισε ότι «απ’ ό,τι γνωρίζει δεν έχει ακόμη δομηθεί με προσωπικό, δεν έχει πρόγραμμα». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει διαστημική δραστηριότητα σε εργαστήρια και σε μικρές εταιρείες στον ιδιωτικό τομέα, διευκρίνισε. «Ένας από τους σκοπούς της ίδρυσης του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος ήταν να οργανώσει αυτή τη δραστηριότητα και να κάνει χρήση όλων των εφαρμογών, τεχνολογιών και προϊόντων που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, επειδή είμαστε μέλη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Δικαιούμαστε να επανέλθουν τα χρήματα που καταβάλλονται από τη χώρα σε μορφή τεχνολογικών προγραμμάτων, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν από τα ελληνικά κέντρα ερευνών και τη βιομηχανία για να λάβουμε μέρος στη διαστημική δραστηριότητα της Ευρώπης» σημείωσε και αναφερόμενος στους λόγους της παραίτησής του από τη θέση του προέδρου του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος, είπε ότι του «αφαίρεσαν όλες τις αρμοδιότητες και τις μεταβίβασαν στους υπαλλήλους του υπουργείου και τον Γενικό Γραμματέα», και έκανε λόγο για κακοδαιμονία της ελληνικής πραγματικότητας. https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b9%ce%b6%ce%ae%cf%82-%cf%83%ce%b5-%ce%b4%ce%ad%ce%ba%ce%b1-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c.html

Διάλεξη του ακαδημαϊκού Σταμάτη Κριμιζή (5/3/2019) Διάλεξη του επικεφαλής των αποστολών Voyager της NASA, ακαδημαϊκού Σταμάτη Κριμιζή, την Τρίτη 5/3, στις 18.30, στο Αμφιθέατρο του ΝΟΗΣΙΣ με θέμα: “Η 41χρονη οδύσσεια των Voyager και η μελλοντική εξερεύνηση του διαστρικού χώρου με το Interstellar Probe”. Θα ακολουθήσει προβολή της ταινίας “Ταξίδι στο Διάστημα” (3D) στο Κοσμοθέατρο. Είσοδος ελεύθερη. Μπορείτε επίσης να παρακολουθήσετε την διάλεξη μέσω live-streaming από τον ακόλουθο σύνδεσμο: https://www.noesis.edu.gr/live Διοργάνωση Σύνδεσμος Χημικών Βορείου Ελλάδος, Περιφερειακό Τμήμα Κ.Δ. Μακεδονίας Ένωση Ελλήνων Χημικών https://physicsgg.me/2019/03/04/%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%8a%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b7-%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bc/

Διονύσης Σιμόπουλος: Από την Πάτρα στην Αμερική … με 250 δολάρια στην τσέπη. Οι πιο συνηθισμένες ερωτήσεις που απευθύνουν στον Διονύση Π. Σιμόπουλο οι δημοσιογράφοι είναι, π.χ., πόσους επισκέπτες δέχεται μηνιαίως το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου, ποιες τεχνολογικές καινοτομίες φέρνει και, βέβαια, τις τελευταίες εξελίξεις στην αστροφυσική και στην κοσμολογία. Εμείς τον επισκεφθήκαμε, με τον φωτογράφο Νίκο Κοκκαλιά, στο σπίτι του στον Γέρακα και δεν τον ρωτήσαμε τίποτε απ’ όλα αυτά. Αντιθέτως, δοκιμάσαμε μια γενναία κατάδυση στο παρελθόν – στη ζωή του: ποιος ήταν ο Διονύσης Σιμόπουλος προτού γίνει ο πλέον αγαπητός, ο απόλυτος εκλαϊκευτής της επιστήμης στη χώρα μας; Πάνω απ’ όλα, πώς και από που ξεκίνησε για να κάνει επί σειρά ετών αυτή την απίστευτη προσφορά στην Ελλάδα, εμπνέοντας πολλές γενιές Ελληνόπουλων, είτε να ασχοληθούν με την αστρονομία και την επιστήμη γενικότερα είτε να εντρυφήσουν στις σπάνιες απολαύσεις της ζωντανής, γλαφυρής αφήγησης – του παραμυθιού αλλά όχι του παραμυθιάσματος; Ο κ. Σιμόπουλος περνάει τον τελευταίο καιρό μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία του· όχι μόνον τη μοιράστηκε αλλά διατήρησε το ηθικό του ακμαιότατο δίχως τίποτα να κάμψει τον δημιουργικό του οίστρο. Εκείνο το πρωινό της Παρασκευής, παραμονές μιας σοβαρής εγχείρισης, τον απολαύσαμε να ξετυλίγει το νήμα μιας ζωής που ξεκίνησε κάπου στην Πάτρα για να φθάσει στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ και από εκεί να εκτοξευθεί στα άστρα. Το νέο του βιβλίο Περιμέναμε λίγο μέχρι να δημοσιεύσουμε αυτό τον «ποταμό», καθώς σε λίγες ημέρες κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο «Από τα Ψηλαλώνια στο Φεγγάρι. Η περιπέτεια της κατάκτησης του Διαστήματος» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (στις 30 Μαΐου). Ουσιαστικά, η σημερινή συνέντευξη είναι μια πρόγευση της αυτοβιογραφικής εξιστόρησης στο βιβλίο. Ο λόγος, λοιπόν, ανήκει τώρα αποκλειστικά σε εκείνον: Κατάγομαι από το χωριό Γρύλλος της Ηλείας, αλλά μεγάλωσα στην Πάτρα. Οπου και να πάω, φυτεύω ένα γιασεμί για να θυμάμαι το άρωμα του γιασεμιού της Πάτρας. Μικρός διάβαζα πολύ. Μέχρι και Κερτ Βόνεγκατ είχα διαβάσει! Πήγαινα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας, αλλά δεν μας επιτρεπόταν να πηγαίνουμε εμείς στα βιβλία. Επρεπε να πούμε στον υπάλληλο ποιο βιβλίο θέλαμε. Δεν υπήρχαν βιβλία στα σπίτια τότε, και δεν ξέραμε τι να ζητήσουμε. Υπήρξε όμως ένα «αντίδοτο»: η Αμερικανική Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (USIS) στην πλατεία Ολγας. Είχε ό,τι βιβλίο μπορεί να φανταστεί κανείς: από εκεί βρήκα το Barron’s με πληροφορίες για όλα τα αμερικανικά πανεπιστήμια και έκανα την αίτησή μου. Είχε και μια πολύ ωραία συλλογή περιοδικών. Στο Collier’s διάβασα για πρώτη φορά και για το Διάστημα. Ετσι ξεκίνησα να διαβάζω επιστημονική φαντασία. Στους προσκόπους Κατάλαβα ότι με μαγεύει ο νυχτερινός ουρανός όταν, με τους πρoσκόπους, πηγαίναμε εκδρομές. Μία από τις δραστηριότητές μας ήταν η αναγνώριση διαφόρων αστερισμών. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον ουρανό. Το 1960, γιορτάζονταν τα 50 χρόνια προσκοπισμού στην Ελλάδα με μια μεγάλη κατασκήνωση στην Αμφίκλεια. Είχαν στείλει αντιπροσωπείες αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ. Μπορείτε να φανταστείτε πώς ήταν οι δικές τους σκηνές και ο εξοπλισμός και πώς τα δικά μας… Μαζί με τις σκηνές τους είχαν στήσει και τρία τηλεσκόπια. Εμείς τηλεσκόπιο ούτε σε φωτογραφία δεν είχαμε δει. Θέλαμε να δούμε μέσα από αυτά αλλά ντρεπόμασταν. Τελικά σκέφτηκα: «Η μισή ντροπή δική μας κι μισή ντροπή δική τους». Αυτή είναι μια φράση που με ακολουθεί εδώ και 76 χρόνια. Πήγα λοιπόν και τους ρώτησα, και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν ο Γαλαξίας σε όλο του το μεγαλείο. Εκείνο όμως που με εντυπωσίασε πραγματικά ήταν το Φεγγάρι. Ενα χρόνο προτού πετάξει ο Γκαγκάριν, εγώ είχα γίνει κυβερνήτης του Διαστήματος. Ωστόσο, οι περισσότεροι καθηγητές μου πίστευαν ότι θα ακολουθούσα κλασικές σπουδές. Οταν ήμουν μαθητής στο γυμνάσιο, ο πατέρας μου με είχε ρωτήσει τι «με τρώει», τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Ηθελα να γίνω μηχανολόγος. Τελικά πέτυχα στο Φυσικό· από τα 600 άτομα είχα το μοναδικό 10 στην Εκθεση. Ομως ένα σύγγραμμα Φυσικής κόστιζε όσο δύο μισθοί του πατέρα μου (δασονόμος ήταν). Τότε άρχισα να σκέφτομαι το ενδεχόμενο να φύγω στην Αμερική. Μετέφρασα μόνος μου τα χαρτιά του απολυτηρίου μου και τους βαθμούς μου. Το φθηνότερο πανεπιστήμιο ήταν εκείνο της Λουιζιάνα. Επίσης, το είχα ταυτίσει με το «Οσα παίρνει ο άνεμος», το οποίο είχα διαβάσει τέσσερις φορές. Η θυσία Τελικά, έφυγα με 250 δολάρια στην τσέπη μου. Ο πατέρας μου μάζεψε ό,τι μπορούσε για το εισιτήριο του πλοίου, το οποίο έφευγε από την Πάτρα. Σχεδόν ένα ετήσιο εισόδημα της οικογένειάς μου πήγε στο ταξίδι μου. Τότε δεν είχα καταλάβει το μέγεθος της θυσίας εκείνης… Αρχικά, πέρασα ένα εξάμηνο σε θείους της μητέρας μου στο Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνια. Ημουν άφραγκος. Ηταν μια πολύ δύσκολη περίοδος. Τελικά γράφτηκα στο πανεπιστήμιο καθυστερώντας την αποπληρωμή της εγγραφής. Κάποιος μακρινός συγγενής κατάφερε και συγκέντρωσε 250 δολάρια, τα οποία του επέστρεψα το 1968. Από την ανιψιά του, που ήταν μπροστά όταν άνοιγε τον φάκελο με το ευχαριστήριο γράμμα και τα χρήματα, έμαθα ότι συγκινήθηκε και δάκρυσε – ήμουν ο πρώτος που του επέστρεφε δανεικά χρήματα. Ανταποκριτής της «Βραδυνής» για τις αποστολές της NASA στη Σελήνη Τον πρώτο χρόνο στο πανεπιστήμιο μπλέχτηκα στις διάφορες επιτροπές κι άρχισα να γίνομαι γνωστός. Είχα πάρει ως μάθημα επιλογής την πολιτική θεωρία. Μπαίνοντας στην ομάδα debate του πανεπιστημίου, άρχισε να μου αρέσει το αντικείμενο και αποφάσισα να σπουδάσω Πολιτική Επικοινωνία. Ηθελα με τον τρόπο μου να γίνω κάτι για να προσφέρω κάποτε στην Ελλάδα. Ολα όμως τα μαθήματα επιλογής που έπαιρνα ήταν Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία (που όλοι απέφευγαν). Πήρα ένα μάθημα Αστροφυσικής με τον καθηγητή που ήταν υπεύθυνος για το μικρό πλανητάριο του πανεπιστημίου. Ετσι έκανα αίτηση για τη θέση του επιστάτη στο πλανητάριο. Αργότερα, ο καθηγητής μου έγινε σύμβουλος του νεόδμητου πλανηταρίου της Λουιζιάνας και με πρότεινε για βοηθό. Οι φίλοι μου τότε μου έλεγαν ότι η δουλειά αυτή θα με απομάκρυνε λόγω του καλού της μισθού από τα πράγματα με τα οποία έλεγα ότι ήθελα να ασχοληθώ. Ετσι έγινε, αλλά δεν το μετάνιωσα ποτέ. Τότε γνώρισα και τη μετέπειτα σύζυγό μου, την Κάρεν. Εγώ άλλαζα συχνά κοπέλες τότε, και είχα μάλιστα μερικές ατάκες που επαναλάμβανα για να τις φλερτάρω. Οταν χωρίζαμε, εκείνες έκαναν τα παράπονά τους η μία στην άλλη και έτσι γνωστοποιήθηκαν τα μυστικά μου! Οταν προσπάθησα να φλερτάρω την Κάρεν, εκείνη δεν εντυπωσιάστηκε. Οταν παντρευτήκαμε έναν χρόνο αργότερα, όλη η διοίκηση του πανεπιστημίου θεωρούσε ότι ο γάμος θα διαρκούσε έξι μήνες το πολύ. Τους διαψεύσαμε! Η Κάρεν άφησε πίσω της μια πολύ σημαντική καριέρα για να με ακολουθήσει. Το φθινόπωρο του 1968 ξεκινά το διαστημικό πρόγραμμα «Απόλλων», και τότε μου ήρθε η ιδέα: Ημουν γραφιάς, κι έκανα παρουσιάσεις για το Διάστημα σε σχολεία (έλεγα μάλιστα στα πιτσιρίκια ότι είμαι από τον Αρη, για να δικαιολογήσω την ξενική προφορά μου). Πήρα δύο μαθήματα δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο και σκέφθηκα να ξεκινήσω να στέλνω ανταποκρίσεις. Είχα ζητήσει αντί για χρήματα να μου στέλνουν την εφημερίδα αεροπορικώς. Η «Βραδυνή» ήταν η μόνη εφημερίδα που έκανε αντιπολίτευση τότε στη χούντα. Εκεί έγραφα, και κάλυψα όλες τις αποστολές της προσσελήνωσης. Στο «Apollo 11» ήμουν ο μοναδικός Ελληνας ανταποκριτής. Υπολόγισα ότι ο ήχος έφτασε σε εμάς 14 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση, και τον νιώσαμε να μας χτυπά στο στήθος – δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την αίσθηση. Το Ιδρυμα Ευγενίδου Τα άρθρα μου στη «Βραδυνή» διάβασαν οι υπεύθυνοι του Ιδρύματος Ευγενίδου. Η πρώτη συνάντηση με την κ. Σίμου, την αδελφή του Ευγενίδη, δεν πήγε πολύ καλά. Τα έκανα όλα λάθος. Πρόσεξα, ωστόσο, ότι το πλανητάριο του Ιδρύματος ήταν σε νηπιακή κατάσταση. Απογοητεύθηκα με την εικόνα που αντίκρισα. Είχα την εμπειρία που χρειαζόταν, αλλά δεν είχα πάρει ακόμα ούτε πτυχίο. Δεν μου πέρασε καν από το μυαλό ότι θα μπορούσα να αντικαταστήσω τον καθηγητή Κωτσάκη στα 29 μου. Πριν φύγουμε, η Σίμου μου είπε ότι τελικά εμείς οι Ελληνες του εξωτερικού ρίχνουμε μαύρη πέτρα πίσω μας, και δεν ενδιαφερόμαστε πια για την πατρίδα. Της απάντησα ότι πάντα ενδιαφέρομαι για την Ελλάδα, και ότι θα βρίσκομαι ένα τηλεφώνημα μακριά της. Αυτή μου η κουβέντα πρέπει να ήταν που την κέρδισε. Στο μεταξύ, πήρα πτυχίο, έγινα και διευθυντής του πλανηταρίου της Λουιζιάνας, διότι ο τότε διευθυντής του αποφάσισε να γίνει… παιδί των λουλουδιών! Αργότερα η Σίμου ζήτησε πάλι να με δει. Μέσα σε δέκα λεπτά είχαμε συμφωνήσει. Ετσι το Ευγενίδειο έγινε το σπίτι μου, εκεί κοιμόμουν. Θυμάμαι, με έναν από τους διευθυντές του Ιδρύματος συγκρουόμασταν σε καθημερινή βάση. Σε μια σύσκεψη είχαμε κυριολεκτικά σκοτωθεί μπροστά σε Ελληνες και Αμερικανούς. Και πάνω στην έξαψη της στιγμής είπα ότι παραιτούμαι. Κατευθείαν πήρε ένα μειλίχιο ύφος και μου είπε: «Ξέρεις, Διονύση, οι παραιτήσεις ενίοτε γίνονται δεκτές». Με ρωτάτε αν έχω συναίσθηση της προσφοράς μου στη χώρα. Οχι, δεν έχω. Θα σας πω κάτι, και μην το πάρετε ως ένδειξη μετριοφροσύνης. Εγώ ήμουν ο πρώτος ανάμεσα σε εκατοντάδες εργαζομένους που πέρασαν από το Ιδρυμα, αλλά ήμουν πολυλογάς και στους δημοσιογράφους άρεσε η απλότητα με την οποία εξηγούσα δύσκολες έννοιες. Φαινόμουν χαρισματικός, αλλά εγώ θεωρώ τον εαυτό μου τη γλάστρα που ποτίζεται μαζί με τον βασιλικό. Πάντοτε άκουγα τους συνεργάτες μου, και πρέπει να τονίσω ότι είχαμε τους πόρους για να πραγματοποιήσουμε αυτά που θέλαμε. https://physicsgg.me/2019/05/28/%ce%b4%ce%b9%ce%bf%ce%bd%cf%8d%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b9%ce%bc%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%ac%cf%84%cf%81%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7/

Διαστημικές τραγωδίες Κάθε φορά που φτάνει ο Φεβρουάριος έρχονται πάντα οι ίδιες εκείνες αναμνήσεις για να με στοιχειώσουν με τις θλιβερές επετείους της καταστροφής του «Απόλλων 1» στις 27 Ιανουαρίου 1967 και των διαστημικών λεωφορείων «Τσάλεντζερ» στις 28 Ιανουαρίου 1986 και «Κολούμπια» την 1η Φεβρουαρίου 2003. Κι αυτές, φυσικά, οι καταστροφές δεν είναι οι μοναδικές που οδήγησαν σε πρόωρο θάνατο τους νέους πρωτοπόρους του Διαστήματος των οποίων η μνήμη και η προσφορά, στην προσπάθεια του ανθρώπου να φτάσει στα άστρα, θα μείνουν ανεξίτηλα γραμμένες στην ιστορία των ανθρωπίνων εξερευνήσεων. Γιατί το Διάστημα και τα διαστημικά ταξίδια δεν έχουν γίνει ακόμη θέμα ρουτίνας όσο κι αν εμείς, οι απλοί πολίτες αυτού του πλανήτη, νομίζουμε ότι το Διάστημα κατακτήθηκε εδώ και δεκαετίες. Γιατί στην πραγματικότητα βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή και έχουμε απλώς αρχίσει να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα στον απέραντο ωκεανό του Διαστήματος. Σε έναν ωκεανό που είναι «απείρως» μεγαλύτερος από τους ωκεανούς που γνωρίζουμε μέχρι τώρα πάνω στη Γη. Γι’ αυτό, αυτού του είδους οι τραγωδίες θα συμβούν και στο μέλλον, όπως συνέβησαν και στο παρελθόν. Πάρτε για παράδειγμα το πρώτο μεγάλο δυστύχημα στις αρχές του διαστημικού προγράμματος στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Παρ’ όλες τις ελπίδες και τις προόδους που είχαν επιτευχθεί μέχρι τότε, το πρόγραμμα «Απόλλων» άρχισε κι αυτό με μια τραγωδία. Στις 27 Ιανουαρίου 1967, ένα μήνα πριν από την πρώτη πρoγραμματισμένη του πτήση και ενώ το διαστημόπλοιο βρισκόταν στην διαστημική εξέδρα για μία εικονική εκτόξευση, μια απρόσμενη πυρκαγιά στο εσωτερικό του στοίχισε τη ζωή των αστροναυτών Βέρτζιλ Γκρίσομ, Εντουαρντ Γουάιτ και Ρότζερ Τσάφι, που θα αποτελούσαν το πρώτο του πλήρωμα. Το γεγονός αυτό οδήγησε τη ΝΑSΑ σε αναδιοργάνωση, σε αυστηρότερες προδιαγραφές κατασκευών και καθυστέρηση του όλου χρονοδιαγράμματος πτήσεων για περίπου 20 μήνες μέχρι την 11η Οκτωβρίου του 1968. Μερικούς μήνες αργότερα έγινε και η πρώτη ανθρώπινη βόλτα στο φεγγάρι, στις 20 Ιουλίου 1969, με την επανδρωμένη αποστολή του «Απόλλων 11» πάνω σ’ έναν άλλο κόσμο. Τρεις μήνες μετά την τραγωδία του «Απόλλων 1» μια άλλη τραγωδία είχε ως θύμα τον Σοβιετικό κοσμοναύτη Βλαντιμίρ Κομάροβ. Το δυστύχημα έγινε στο τέλος μιας επιτυχημένης γενικά δοκιμής του διαστημοπλοίου «Σογιούζ 1» όταν, έπειτα από πτήση περίπου 27 ωρών και 17 συνολικά τροχιές γύρω από τη Γη, το αλεξίπτωτο του διαστημοπλοίου μπερδεύτηκε σε ύψος 7.000 μέτρων, με αποτέλεσμα να χτυπήσει το έδαφος με ταχύτητα 320 χιλιομέτρων την ώρα και να πιάσει φωτιά στις 24 Απριλίου 1967. Τέσσερα χρόνια αργότερα τρεις ακόμη κοσμοναύτες βρήκαν τραγικό θάνατο στο τέλος της αποστολής του «Σογιούζ 11». Οι κοσμοναύτες Γκεόργκι Ντομπροβόλσκι, Βλαντισλάβ Βολκόφ και Βίκτορ Πατσάγιεφ επέστρεφαν στη Γη στις 30 Ιουνίου 1971 έπειτα από μια αποστολή 23 ημερών που ήταν τότε ρεκόρ παραμονής στο Διάστημα. Στην επιστροφή, όμως, κανένας τους δεν φορούσε τη διαστημική του στολή, οπότε μια απρόσμενη διαρροή αέρα από το διαστημόπλοιο είχε ως αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατό τους, παρ’ όλο που το διαστημόπλοιο προσεδαφίστηκε ομαλά. Το επόμενο διαστημικό δυστύχημα συνέβη 15 χρόνια αργότερα, όταν 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου «Τσάλεντζερ», οι επτά επιβαίνοντες σ’ αυτό αστροναύτες βρήκαν τραγικό θάνατο στις 28 Ιανουαρίου 1986. Ενας απλός δακτύλιος, ευτελούς μάλιστα αξίας, ένα απλό εξάρτημα από τα 2,5 εκατομμύρια εξαρτήματα που αποτελούν το διαστημικό λεωφορείο, έγινε αιτία για τον θάνατο των αστροναυτών Φράνσις Σκόμπι, Μάικλ Σμιθ, Τζούντιθ Ρέσνικ, Ελισον Ονιζούκα, Ρόναλντ Μακνέαρ, Γκρέγκορι Τζάρβις, και της δασκάλας Κρίστα Μακόλιφ. Παρ’ όλη την ασφάλεια, αποδοτικότητα, και αποτελεσματικότητα, πράγμα που είχε επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό στη διάρκεια των 113 συνολικά πτήσεων των διαστημικών λεωφορείων, είχαμε κι άλλο ένα τραγικό δυστύχημα. Στο τελευταίο του ταξίδι το «Κολούμπια» μπήκε στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας με ταχύτητα 24 φορές την ταχύτητα του ήχου και ήταν σαν να χτύπησε έναν «αόρατο» τοίχο, και έτσι η ταχύτητα άρχισε βαθμιαία να μειώνεται. Στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, σε ύψος περίπου 63 χιλιομέτρων πάνω από την περιοχή του Ντάλας στο Τέξας έτρεχε με 20.000 χιλιόμετρα την ώρα. Σε αυτό το σημείο η θερμοκρασία στις άκρες της «κοιλιάς» και των πτερυγίων του διαστημικού λεωφορείου είχε φτάσει τους 1.650 βαθμούς Κελσίου. Απέμεναν 17 μόνο λεπτά για την προσγείωση του «Κολούμπια» όταν ακούστηκαν τα τελευταία ολοκληρωμένα λόγια του κυβερνήτη. Και μετά σιωπή. Την αποφράδα εκείνη ημέρα το «Κολούμπια» πήρε μαζί του στον θάνατο και το 7μελές του πλήρωμα: Ντέιβιντ Μπράουν, Λόρελ Κλαρκ, Μάικλ Αντερσον, Ιλάν Ραμόν, Ρικ Χάσμπαντ, Καλπάνα Τσάουλα και Ουίλιαμ Μακόλ, γιατί μερικά από τα πλακίδια που προστάτευαν το διαστημόπλοιο καταστράφηκαν στη διάρκεια της εκτόξευσής του στις 16 Ιανουαρίου. https://physicsgg.me/2019/02/11/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%b4%ce%af%ce%b5%cf%82/

Ούτε κόκκος σκόνης δεν είμαστε κι όμως κατανοήσαμε το Σύμπαν. «Πολύ πριν από τους πρώτους χτύπους κάποιας ανθρώπινης καρδιάς, μια υπέρλαμπρη κοσμική σπίθα ξεκίνησε τους κτύπους του ρολογιού που καθοδηγεί την εξέλιξη του Σύμπαντος. Πολύ πριν από τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπινου εγκεφάλου, ένας αμέτρητος αριθμός γαλαξιών έπλεαν σαν κοσμικά νησιά στον τεράστιο κοσμολογικό ωκεανό. Παρασυρμένο από τις δυνάμεις δισεκατομμυρίων άστρων, σ’ ένα τέτοιο κοσμικό νησί γεννήθηκε πριν από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια το πλανητικό μας σύστημα: ο Ήλιος και οι πλανήτες του. Λουσμένος από το φως και τη θερμότητα του Ήλιου, ένας μικρός σχετικά πλανήτης του, η Γη μας, ξεκίνησε μαζί με το άστρο του τον δρόμο προς την εξέλιξή του. Έτσι, πολύ πριν δημιουργηθεί οποιοδήποτε ανθρώπινο μάτι για να βλέπει, χιλιάδες λαμπερά άστρα στόλιζαν με το φως τους το σκοτεινό πέπλο της νύχτας. Πολύ πριν το πρώτο ανθρώπινο αυτί μπορέσει ν’ ακούσει, οι ωκεανοί βούιζαν και οι αφροί των κυμάτων τους χόρευαν στις ακρογιαλιές των νησιών της Γης μας. Και μέσα σ’ αυτούς τους ωκεανούς γεννήθηκαν τα πρώτα μάτια, και τα πρώτα αυτιά, και οι πρώτοι εγκέφαλοι που άρχισαν σιγά σιγά να δημιουργούν πολιτισμό, να σκέφτονται και να διερωτώνται για τη δύναμη και την ομορφιά του Σύμπαντος που τους περιέβαλλε. Σήμερα, αυτή την ομορφιά εξετάζει και μελετάει η σύγχρονη επιστήμη, που διαπερνά με πολύμορφους τρόπους τα μυστικά μονοπάτια των άστρων (…) (…) Γιατί σήμερα το Σύμπαν βρίσκεται όντως στις πρώτες ‘ώρες’ της ύπαρξης του: στην άνοιξη κυριολεκτικά της ζωής του. Πρόκειται για μία άνοιξη που πλαισιώνεται από το μεγαλείο των λαμπρών γαλαζόλευκων άστρων, αλλά και άστρων σαν τον Ήλιο μας, ενώ η ενήλικη ιστορία του θ′ αρχίσει πολύ αργότερα, σε δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων χρόνια από σήμερα. Ακόμα όμως και τότε, θα πρόκειται για ένα πανέμορφο Σύμπαν, για εκείνα τα «όντα» που θα το κατοικούν, αν και θα φωτίζεται αμυδρά μόνο από τα κοκκινωπά, υπέρυθρα άστρα που σήμερα είναι αόρατα στα μάτια μας. Θα πρόκειται, φυσικά, για όντα με υπερβολικές δυνάμεις στη διάθεση τους. Δυνάμεις που το μυαλό μας είναι αδύνατον ακόμα και να φανταστεί. Παρ′ όλα αυτά, κοιτάζοντας πίσω στη λαμπερή δική μας εποχή, θα μας ζηλεύουν, γιατί εμείς γνωρίσαμε το Σύμπαν όταν το Σύμπαν ήταν ακόμη μωρό. Θα μας ζηλεύουν γιατί εμείς σήμερα ζούμε όντως στην Άνοιξη του Σύμπαντος!…» Αποσπάσματα από τον πρόλογο του βιβλίου του Διονύση Σιμόπουλου «Η άνοιξη του Σύμπαντος», εκδόσεις Μεταίχμιο. Συνέντευξη του Διονύση Σιμόπουλου στην Ειρήνη Ορφανίδου Αξιζει να διαβαστεί!!! https://physicsgg.me/2019/01/15/%ce%bf%cf%8d%cf%84%ce%b5-%ce%ba%cf%8c%ce%ba%ce%ba%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%ba%ce%b9-%cf%8c%ce%bc%cf%89%cf%82/

Η Έσχατη Θούλη, η Ζώνη του Κάιπερ και ο Πλούτων. Όπως αναμένονταν το διαστημόπλοιο “Νέοι Ορίζοντες” προσπέρασε το πρωί της Πρωτοχρονιάς την “Έσχατη Θούλη” με σχετική ταχύτητα που έφτανε τα 52.000 χλμ. την ώρα. Το αντικείμενο αυτό βρίσκεται στη Ζώνη του Κάιπερ και είναι το πιο απόμακρο αντικείμενο που μελέτησε από κοντά ο άνθρωπος. Η ανακάλυψή του έγινε το 2014 από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ και πήρε την επίσημη ονομασία του ως «2014 MU69» ενώ το “Έσχατη Θούλη” το έλαβε από την ονομασία μιας περιοχής στα βόρεια της Βρετανίας, την οποία αναφέρει ο αρχαίος Έλληνας εξερευνητής Πυθέας τον 4ο π.Χ. αιώνα. Λόγω της μεγάλης απόστασης που μας χωρίζει (6,6 δις. χλμ.) η αποστολή των πρώτων πληροφοριών που συγκέντρωσε το διαστημόπλοιο θα χρειαστεί αρκετές ώρες για να φτάσουν στη Γη, ενώ συνολικά θα χρειαστούν 20 περίπου μήνες για την αποστολή και λήψη όλων των πληροφοριών που συνέλεξε το διαστημόπλοιο στο προσπέρασμά του. Η σύνθεση των τριών φωτογραφιών που λήφθηκαν στις 31 Δεκεμβρίου 2018 από την κάμερα του New Horizons μας δείχνει την περιστροφή της Έσχατης Θούλης. Μερικές φωτογραφίες που έφτασαν ήδη στο Johns Hopkins Applied Physics Laboratory μας αποκάλυψε ένα παγωμένο αντικείμενο με σχήμα φιστικιού, μήκος 32 χλμ. και πλάτος 16 χλμ., ενώ η απόσταση μεταξύ των κέντρων των δύο λοβών είναι 16 χλμ. Ο απόμακρος αυτός παγωμένος κόσμος, ο οποίος βρίσκεται 44 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο απ’ ότι η Γη, έχει έναν κοκκινωπό χρωματισμό και θερμοκρασία -230 βαθμούς Κελσίου. Η διάρκεια του έτους του (μια ολήρης περιφορά γύρω από τον Ήλιο) φτάνει τα 297 γήινα χρόνια. Οι πιο καθαρές φωτογραφίες και πληροφορίες θα χρειαστούν αρκετές εβδομάδες για να γίνει η επεξεργασία τους και να δοθούν στη δημοσιότητα. Η ύπαρξη μεγάλων συγκεντρώσεων παγωμένων αντικειμένων στις εσχατιές του Ηλιακού μας Συστήματος τα οποία αποτελούν τα λείψανα από τη γέννησή του είχε προβλεφτεί το 1950 από τον Ολλανδό αστρονόμο Ίαν Οόρτ όταν πρότεινε ότι οι κομήτες προέρχονται από μία περιοχή που ονομάστηκε έκτοτε Σύννεφο του Οόρτ, σε απόσταση 50.000 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο απ ό,τι η Γη μας. Ένα χρόνο αργότερα ο αστρονόμος Τζέραλντ Κάιπερ υποστήριξε ότι πρέπει να υπάρχει και μία άλλη ζώνη παρόμοιων παγωμένων αντικειμένων πλησιέστερα και λίγο πιο μακριά από την τροχιά του Ποσειδώνα, αν και ακόμη νωρίτερα, από το 1930, το 1943 και το 1949, κι άλλοι αστρονόμοι είχαν προβλέψει την ύπαρξη των υπέρ-Ποσειδωνίων αυτών αντικειμένων. Η ανακάλυψη όμως του πρώτου από τα νέα αυτά είδη αντικειμένων έγινε το 1977. Είχε διάμετρο 170 περίπου χιλιομέτρων, χαρακτηριστικά που έμοιαζαν και με κομήτη και με αστεροειδή, ένδειξη μάλλον της κοινής καταγωγής αστεροειδών και κομητών και ονομάστηκε 2060-Χείρων. Μέχρι σήμερα αρκετά παρόμοια αντικείμενα, που έχουν ονομαστεί συλλογικά «Κένταυροι», έχουν ανακαλυφτεί στην περιοχή ανάμεσα στις τροχιές του Δία και του Ποσειδώνα. Από τις τροχιές τους όμως αυτές είναι πλέον εμφανές ότι ο τόπος της προέλευσής τους είναι η Ζώνη του Κάιπερ. Το 1996 στην ίδια αυτή περιοχή ανακαλύφτηκε κι ένα άλλο αρκετά μεγάλο αντικείμενο παρόμοιο με τον “Χείρωνα” που ονομάστηκε 1996-ΤL66. Έχει διάμετρο 487 χιλιομέτρων και η τροχιά του είναι ιδιαίτερα ελλειπτική αφού η πλησιέστερη απόσταση του στον Ήλιο φτάνει τα 5,25 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα ενώ η πιο απόμακρη φτάνει τα 19,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Σε σύγκριση η μέση απόσταση της τροχιάς του Πλούτωνα δεν ξεπερνάει τα 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Τα πράγματα, όμως, άρχισαν να γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέροντα το καλοκαίρι του 2001 όταν μια ομάδα αμερικανών αστρονόμων στο Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο ανακάλυψε στην Ζώνη του Κάιπερ έναν μεγάλο αστεροειδή (2001 ΚΧ76) με διάμετρο 1.200 χιλιομέτρων. Το φθινόπωρο του 2002 ανακαλύφτηκε ένα ακόμη μεγαλύτερο πλανητοειδές αντικείμενο που έχει διάμετρο 1.250 χιλιομέτρων και ονομάστηκε “Κουόαρ”, ενώ λίγο αργότερα ανακαλύφτηκε ένας ακόμη μεγαλύτερος αστεροειδής, ο “2004 DW”, που βρίσκεται σε απόσταση 2,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακρύτερα από τον Πλούτωνα και έχει μέγεθος 1.600 χιλιομέτρων, μεγαλύτερος δηλαδή από τον Χάροντα, τον δορυφόρο του Πλούτωνα, που έχει διάμετρο 1.300 χιλιομέτρων. Στα τέλη του 2003 στα ακραία αυτά όρια του Ηλιακού Συστήματος ανακαλύφτηκε ένα αρκετά μεγάλο πλανητοειδές αντικείμενο που πολλοί θέλησαν απερίσκεπτα να του δώσουν την ιδιότητα του πλανήτη. Τον βάφτισαν μάλιστα “Σέντνα”, από το όνομα μιας θηλυκής θεότητας της μυθολογίας των Εσκιμώων, και τον παρουσίαζαν ως τον δέκατο πλανήτη του Ηλιακού μας Συστήματος, πράγμα που είναι εκ των πραγμάτων λανθασμένο. Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει δέκατος πλανήτης στο Ηλιακό μας Σύστημα. H ανακάλυψη πάντως του “Σέντνα” είναι πράγματι μία αξιόλογη ανακάλυψη αφού πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα πλανητοειδή που έχουμε εντοπίσει μέχρι τώρα με διάμετρο 1.800 περίπου χιλιομέτρων σε απόσταση 3 φορές πιο μακριά απ’ ότι ο Πλούτωνας, ενώ η τροχιά του είναι τόσο ελλειπτική ώστε χρειάζεται 10.500 γήινα χρόνια για μια πλήρη περιφορά του γύρω από τον Ήλιο, όταν σε σύγκριση το έτος του Πλούτωνα διαρκεί 248 περίπου γήινα χρόνια. Η περιοχή στην οποία βρίσκεται ο Σέντνα μας έχει απασχολήσει αρκετά συχνά τα τελευταία χρόνια, γιατί στην περιοχή αυτή έχουν αρχίσει να εντοπίζονται όλο και πιο πολλοί και πιο μεγάλοι πλανητοειδείς. Από το 1992 στην Ζώνη του Κάιπερ έχουμε ανακαλύψει πάνω από 2.500 παρόμοια αντικείμενα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι αστεροειδείς “Βαρούνα” και 2002 ΑW197 που έχουν διάμετρο 900 χιλιομέτρων. Όλα δείχνουν δηλαδή ότι η Ζώνη του Κάιπερ μοιάζει πολύ με την εσωτερική Ζώνη των Αστεροειδών (ανάμεσα στις τροχιές των πλανητών Άρη και Δία) με την διαφορά ότι εκεί έξω περιλαμβάνονται μερικές εκατοντάδες φορές περισσότερα υλικά. Μετά μάλιστα την ανακάλυψη του “Σέντνα” υπολογίζεται ότι στη Ζώνη του Κάϊπερ πρέπει να υπάρχουν συνολικά 70.000 παρόμοιοι πλανητοειδείς με διάμετρο πάνω από 100 χιλιόμετρα και μέχρι μεγέθους μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων. Το εκπληκτικό των τελευταίων αυτών παρατηρήσεών μας είναι ότι μερικοί από τους νεοανακαλυφθέντες αστεροειδείς, που ίσως να φτάνουν σε αριθμό τους 1.400, περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο με ρυθμό 3 προς 2 σε σχέση με τον χρόνο περιφοράς του Ποσειδώνα, περιφέρονται δηλαδή δύο φορές σε κάθε τρεις περιφορές του Ποσειδώνα. Ο ρυθμός αυτός είναι ακριβώς ο ίδιος με τον ρυθμό περιφοράς του Πλούτωνα και γι’ αυτό τα αντικείμενα αυτά έχουν ονομαστεί συλλογικά “Πλουτίνοι”, δηλαδή μικροί Πλούτωνες. Τα αντικείμενα αυτά βρίσκονται πλησιέστερα στον Ήλιο απ’ ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πλανητοειδών της Ζώνης του Κάιπερ με μέση απόσταση από τον Ήλιο 39 Αστρονομικών Μονάδων, 39 δηλαδή φορές μεγαλύτερη απόσταση από την απόσταση Γης-Ηλίου. Όλα αυτά τα δεδομένα οδήγησαν μια μεγάλη μερίδα της επιστημονικής κοινότητας στην αντίληψη ότι ούτε και ο Πλούτων θα έπρεπε να θεωρείται πλανήτης με την ειδική σημασία του όρου αλλά ότι ίσως κι αυτός να είναι απλά ένα από τα μεγαλύτερα από τα εξωτερικά αυτά αντικείμενα της Ζώνης του Κάιπερ. Γιατί σήμερα θεωρούμε ένα αντικείμενο ως πλανήτη εφ’ όσον αυτό έχει μάζα μεγαλύτερη απ’ ότι όλα τα άλλα αντικείμενα με τα οποία έχει παρόμοια τροχιά. Μ’ αυτόν τον ορισμό ο Δίας είναι πράγματι πλανήτης γιατί η μάζα του είναι πολύ μεγαλύτερη από την μάζα όλων των 79 (μέχρι σήμερα) δορυφόρων του με τους οποίους μοιράζεται την ίδια περίπου τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους πλανήτες είτε πρόκειται για τον Κρόνο (σε σύγκριση με τους 62 μέχρι τώρα δορυφόρους του και τα εκατομμύρια αντικείμενα που αποτελούν τους δακτυλίους του), είτε για τον Ουρανό (σε σχέση με τους 27 δορυφόρους του), είτε ακόμη και για τη Γη σε σχέση με την τεράστια συγκριτικά Σελήνη της. Ακόμη και ο μικροσκοπικός Ερμής, με διάμετρο 4.878 χιλιομέτρων, είναι κι αυτός πλανήτης αφού δεν υπάρχει κανένα άλλο αντικείμενο με την ίδια τροχιά. Ο Πλούτων όμως δεν πρέπει να είναι πλανήτης, γιατί βρίσκεται ακριβώς μέσα στη Ζώνη του Κάιπερ και η μάζα του εμφανώς δεν είναι μεγαλύτερη απ’ όλα τα 70.000 αντικείμενα που βρίσκονται στην ίδια περιοχή. Από την αρχή άλλωστε της ανακάλυψής του, στις 23 Ιανουαρίου 1930, η αντιμετώπιση του Πλούτωνα ήταν ιδιαίτερα προβληματική όχι μόνο επειδή βρίσκονταν τόσο πολύ μακριά αλλά και επειδή ο πλανήτης αυτός είχε πολύ μικρό μέγεθος, αφού είναι μικρότερος και από τη Σελήνη (3.476 χλμ.) και από τον Τρίτωνα (2.705 χλμ.), και από πέντε ακόμη δορυφόρους του Δία και του Κρόνου. Μπορούμε να πούμε μάλιστα ότι ο Πλούτων μοιάζει πολύ περισσότερο με τον Τρίτωνα, που είναι ο μεγαλύτερος από τους 14 (μέχρι τώρα) δορυφόρους του Ποσειδώνα, παρά με τους τέσσερις αέριους γίγαντες πλανήτες που βρίσκονται πριν απ’ αυτόν. Δεδομένου μάλιστα ότι ο Τρίτωνας δεν σχηματίστηκε μαζί με τον πλανήτη του αλλά απλώς αιχμαλωτίστηκε από τον Ποσειδώνα καθώς περνούσε δίπλα του, πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι το ίδιο θα μπορούσε να γίνει κάποια στιγμή και με τον Πλούτωνα. Έτσι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την περίπτωση κατά την οποία ο Ποσειδώνας θα μπορούσε κάποτε, στο απώτερο μέλλον και μετά την πάροδο εκατοντάδων ίσως εκατομμυρίων ετών, να συλλάβει με την βαρυτική του δύναμη τον Πλούτωνα και να τον μετατρέψει κι αυτόν σε δορυφόρο του. Σ’ αυτή την περίπτωση ο Πλούτωνας θα είναι ο πρώτος δορυφόρος ενός πλανήτη που θα διαθέτει και τους δικούς του δορυφόρους. https://physicsgg.me/2019/01/02/%ce%b7-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b7-%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%b7-%ce%b6%cf%8e%ce%bd%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%ac%ce%b9%cf%80%ce%b5%cf%81-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%cf%80/

«Το Σωματίδιο του Θεού» Ο Λέον Λέντερμαν (1922-2018), ο περίφημος Αμερικανός καθηγητής και πειραματικός φυσικός, κάτοχος του βραβείου Νομπέλ Φυσικής του 1988, οραματιστής και για μια δεκαετία διευθυντής του αντίστοιχου με το ευρωπαϊκό CERN αμερικανικού εργαστηρίου Fermilab στο Ιλινόι, πέθανε την περασμένη εβδομάδα σε ηλικία 96 ετών. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι παρ’ όλη τη μεγάλη του προσφορά στη σωματιδιακή φυσική όλα αυτά τα χρόνια, για εκείνο που μάλλον θα τον θυμούνται στο μέλλον είναι ο τίτλος ενός εκλαϊκευμένου βιβλίου που έγραψε για την ιστορία της σωματιδιακής φυσικής, «The God Particle» (1993). Eνας τίτλος που «κόλλησε» και έκανε διεθνώς γνωστό το Μποζόνιο Higgs ως «το σωματίδιο του Θεού», αν και ο τίτλος που ήθελε να δώσει ο ίδιος ο Λέντερμαν στο βιβλίο του ήταν «The Goddamn Particle» [«το γκαντέμικο (διαβολεμένο-αναθεματισμένο) σωματίδιο»] επειδή επί μισόν αιώνα ήταν αδύνατον να εντοπιστεί. Ο εκδότης, όμως, του βιβλίου θεώρησε το επίθετο του τίτλου (Goddamn) προσβλητικό και έτσι έκοψε το δεύτερο συνθετικό της λέξης (το damn=αναθεματισμένος) αφήνοντας μόνο του το πρώτο συνθετικό (God=Θεός)! Είτε έτσι, όμως, είτε αλλιώς 19 χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του Λέντερμαν τα πειράματα που γίνονταν στο CERN όλα αυτά τα χρόνια εντόπισαν επί τέλους το περίφημο αυτό σωματίδιο, την ύπαρξη του οποίου είχε θεωρητικά προτείνει το 1964 ο Σκωτσέζος φυσικός Πίτερ Χιγκς (1929-). Την εποχή μάλιστα εκείνη ακόμη και ο Χιγκς δεν πίστευε ότι είχε ανακαλύψει κάτι σημαντικό. Σε μία επιστολή σε κάποιον συνάδελφό του έγραφε το εξής: «Το καλοκαίρι ανακάλυψα κάτι τελείως άχρηστο»! Κι όμως σύμφωνα με το θεωρητικό μοντέλο της σύγχρονης φυσικής, που ονομάζεται «Καθιερωμένο Πρότυπο», μας έλειπε να ανακαλύψουμε το σημαντικό αυτό σωματίδιο που είναι φορέας ενός νέου είδους πεδίου που είναι διάχυτο στο Σύμπαν και ονομάζεται «πεδίο Χιγκς», και φυσικά και του μποζονίου Χιγκς που είναι ο φορέας του. Το σωματίδιο Χιγκς, όμως, αν και ιδιαίτερα σημαντικό, κρυβόταν πάρα πολύ καλά αφού εμφανίζεται μια φορά σε κάθε ένα τρισεκατομμύριο συγκρούσεις σωματιδίων. Παρ’ όλα αυτά στις 4 Ιουλίου 2012, ανακοινώθηκε τελικά στο CERN ο εντοπισμός του απαραίτητου αυτού σωματιδίου, ενώ η ανίχνευσή του επαληθεύτηκε για δεύτερη φορά μερικούς μήνες αργότερα συμπληρώνοντας έτσι το «Καθιερωμένο Πρότυπο» της σύγχρονης φυσικής. Γιατί χωρίς το πεδίο Χιγκς τίποτα στο Σύμπαν δεν θα είχε μάζα, αφού η ύπαρξη του πεδίου αυτού δίνει σε όλα τα σωματίδια τη μάζα τους. Το πεδίο αυτό μπορεί να παρομοιαστεί με μια παχύρρευστη «θάλασσα» μέσα στην οποία «κολυμπάνε» όλα τα σωματίδια. Ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο τα διάφορα σωματίδια «κολυμπάνε» μέσα στο πεδίο αυτό παίρνουν και τη δεδομένη μάζα του είδους τους. Υπάρχουν φυσικά και μερικά σωματίδια που δεν αντιδρούν καθόλου με το πεδίο αυτό, όπως είναι τα φωτόνια και τα γλοιόνια, οπότε τα σωματίδια αυτά δεν έχουν μάζα. Παρ’ όλα αυτά το πεδίο Χιγκς δεν θεωρείται ότι είναι μια ακόμη δύναμη, αφού ούτε επιταχύνει τα σωματίδια ούτε μεταφέρει κάποιου είδους ενέργεια. Αλλά και το μποζόνιο Χιγκς παίρνει και αυτό τη μάζα του από το πεδίο του οποίου είναι και φορέας. Μπορεί δηλαδή να παρομοιαστεί με ένα πυκνότερο σημείο στο πεδίο Χιγκς, όπως όταν βρίσκουμε μια υγροποιημένη σταγόνα νερού σε ένα περιβάλλον ατμού από νερό. Ετσι, όπως και όλα τα άλλα σωματίδια, το μποζόνιο Χιγκς μπορεί να δημιουργηθεί στις συγκρούσεις που επιτυγχάνονται στη διάρκεια πειραμάτων που εκτελούνται στους επιταχυντές, αφού μπορεί και αντιδρά με όλα τα σωματίδια αν και προτιμάει τα «βαρύτερα» απ’ αυτά όπως είναι, για παράδειγμα, ο τελευταίος τύπος κουάρκ που ανακαλύφθηκε στο Fermilab των ΗΠΑ το 1995. Υπάρχει όμως κάτι πολύ μυστήριο με το πεδίο Χιγκς που είναι 10.000 τρισεκατομμύρια φορές πιο αδύναμο από τη μέγιστη τιμή του. Αυτή η τιμή είναι κρίσιμη γιατί αν ήταν ελαφρώς διαφορετική, δεν θα υπήρχε καμία φυσική δομή στο Σύμπαν. Γι’ αυτό διάφοροι θεωρητικοί έχουν προσπαθήσει για δεκαετίες να κατανοήσουν για ποιο λόγο έχει αυτό το άριστα ρυθμισμένο μέγεθος και έχουν οδηγηθεί σε διάφορες πιθανές θεωρίες με χαριτωμένα ονόματα, όπως είναι για παράδειγμα η «υπερσυμμετρία». Αλλά παρ’ όλο που οι θεωρίες αυτές μπορούν να επεξηγήσουν την περίεργη αυτή επακριβή τιμή του πεδίου, δεν φαίνεται προς το παρόν τουλάχιστον να παράγονται στους επιταχυντές μαζί με το μποζόνιο Χιγκς και τα διάφορα νέα σωματίδια που προβλέπονται από τις θεωρίες αυτές. http://www.kathimerini.gr/989570/article/politismos/vivlio/to-swmatidio-toy-8eoy

Δεν είμαστε ούτε κόκκος άμμου μέσα στο Σύμπαν. Επίτιμος διευθυντής Ευγενίδειου Πλανηταρίου. Αστροφυσικός με μεγάλο κύρος. Λαμπρός εκλαϊκευτής. Συγγραφέας. Ο Διονύσης Σιμόπουλος είναι ένας δάσκαλος με στόφα και ταλέντο να αφηγείται και να μετακενώνει τη γνώση του ενώ έχει γράψει χιλιόμετρα στην επιστήμη του και την έρευνα. «Είμαστε αστρόσκονη» λέγεται το καταπληκτικό του βιβλίο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Και είναι μόνον αφορμή για να συζητήσουμε μαζί του για τα αστέρια, τη σκοτεινή ύλη, την εξωγήινη ζωή, αλλά και τις φυσικές καταστροφές, τον θάνατο και τη ζωή. Οσα ορίζουμε ως αστρονομία και αστροφυσική τελικώς εκλαϊκεύονται ή μήπως με αυτή την προσπάθεια αφαιρούμε πυρήνες και δομικά περιεχόμενα των επιστημών; Τα πάντα μπορούν να αποδοθούν με απλά και κατανοητά λόγια. Οπως έλεγε κι ο ίδιος ο Αϊνστάιν: «Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις με απλά λόγια, ούτε εσύ ο ίδιος το έχεις καταλάβει πολύ καλά». Τι οδηγεί ένα νέο παιδί της δεκαετίας του "50 να ασχοληθεί με τη φυσική, την αστροφυσική; Φαντάζομαι, οι συνομήλικοί σας τότε έκαναν διαφορετικά όνειρα. Οχι μόνο αυτοί, αλλά και όλοι μας. Γνωρίζαμε μεν τη φυσική, αλλά οι περισσότεροι από εμάς ήθελαν να γίνουν μηχανικοί για ευνόητους λόγους. Φυσικά κανείς μας δεν γνώριζε τότε τι σημαίνει αστροφυσική, αφού και διεθνώς ήταν μια επιστήμη στα σπάργανα. Προσωπικά η ενασχόλησή μου με την αστροφυσική οφείλεται στην τύχη αλλά και στον καθηγητή μου στο πανεπιστήμιο που μου άνοιξε την πόρτα μιας καριέρας η οποία διαρκεί εδώ και μισό αιώνα. Πώς ήταν η Αμερική τότε και ποια πρώτη εικόνα της κρατάτε στη μνήμη σας; Οι πρώτες εικόνες είναι όντως ζωντανές ακόμη και σήμερα, παρ" όλα τα χρόνια που έχουν περάσει. Το πρώτο ταξίδι από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Πανεπιστήμιο στη Λουιζιάνα κόστισε 46 δολάρια και είχε διάρκεια 46 περίπου ωρών σε μια διαδρομή 2.200 χλμ. Κάθε μερικές ώρες σταματούσαμε σε ενδιάμεσους σταθμούς για ξεκούραση και κάτι να φάμε! Κάτι να φάμε, τρόπος του λέγειν, γιατί εγώ μέτραγα τα περιορισμένα χρήματα που είχα μαζί μου που όλο και λιγόστευαν, κι έτσι μου κοβόταν η όρεξη! Σε κάθε σταθμό το juke box έπαιζε επανειλημμένα το ίδιο τραγούδι: «I can"t stop loving you» με τον Ray Charles. Και κάτι ακόμη: στις νότιες πολιτείες υπήρχαν τότε, και μέχρι το 1964, ξεχωριστές αίθουσες αναμονής, εστιατόρια και τουαλέτες: ξεχωριστά για λευκούς κι άλλες για έγχρωμους. Κι εγώ που δεν είχα προσφέρει ποτέ οτιδήποτε στο κοινωνικό σύνολο των περιοχών αυτών είχα περισσότερα δικαιώματα ως λευκός απ" ό,τι οι έγχρωμοι αμερικανοί πολίτες. Πότε αναλαμβάνετε πρώτη φορά το Ευγενίδειο Πλανητάριο και στα τόσα χρόνια πώς πιστεύετε πως συνετέλεσε στην αγωγή χιλιάδων νέων; Από τις αρχές Απριλίου του 1973 και μέχρι σήμερα, μέσα από τις δραστηριότητες του Πλανηταρίου μού δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω κι εγώ, μαζί με δεκάδες ακόμη συνεργάτες μας, στη δημιουργία ενός κέντρου «ψυχαγωγικής επιμόρφωσης» που σύντομα έγινε ένα από τα πλέον δημοφιλή αξιοθέατα ολόκληρης της χώρας. Οι παραστάσεις του Πλανηταρίου, τα επιμορφωτικά άρθρα και οι συνεντεύξεις στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, οι εκπομπές εκλαϊκευμένης επιστήμης στην τηλεόραση, αλλά και οι επιμορφωτικές διαλέξεις σε όλη τη χώρα επηρέασαν εκατομμύρια μαθητές, με τελικό αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς σήμερα να διαπρέπουν σε διάφορα ακαδημαϊκά και ερευνητικά κέντρα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Υπάρχει κάτι τα τελευταία χρόνια που πραγματικά να ανέτρεψε τα δεδομένα της επιστήμης σας και να άνοιξε νέους δρόμους; Πάρα πολλά. Αρκεί να σας πω ότι τα τελευταία 50 χρόνια οι γνώσεις μας για το Σύμπαν έχουν πολλαπλασιαστεί 1,2 δισεκατομμύρια φορές χάρη στο πάντρεμα της αστροφυσικής, που είναι η μελέτη του μεγάκοσμου, και της πυρηνικής φυσικής, που είναι η μελέτη του μικρόκοσμου. Και τι δεν μάθαμε: για τις μαύρες τρύπες, την εξελικτική πορεία των άστρων, την ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου, τα συστατικά του Σύμπαντος και φυσικά, το πιο σημαντικό απ" όλα, κατά τη γνώμη μου, την επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος με τη μορφή της σκοτεινής ενέργειας. Τι είναι αλήθεια η σκοτεινή ενέργεια και τι η σκοτεινή ύλη; Αν το γνώριζα, θα είχα πάρει το Βραβείο Νομπέλ, κι όχι μόνο ένα, αλλά τουλάχιστον δύο (γέλια)! Πράγματι πρόκειται για δύο σημαντικά θέματα της σύγχρονης κοσμολογίας. Γιατί παρόλο που δεν γνωρίζουμε από τι αποτελούνται, βλέπουμε την επίδραση που έχει η παρουσία τους στο Σύμπαν. Γιατί όλα αυτά που βλέπουμε, άστρα, πλανήτες, γαλαξίες κ.λπ., δεν αποτελούν παρά μόνο το 5% των συστατικών του Σύμπαντος. Ενώ το 27% είναι υλικά της σκοτεινής ύλης και το υπόλοιπο 68% είναι η σκοτεινή ενέργεια που κάνει το Σύμπαν να διαστέλλεται επιταχυνόμενο. Για να καταλάβει και να γίνουν εύληπτα σε κάποιον αναγνώστη μας το μέγεθος και η σχέση μας μέσα στο Σύμπαν, τι είναι το ηλιακό σύστημα, τι είναι η Γη μέσα σε όλο αυτό; Ούτε κόκκος άμμου! Πρόκειται για έναν μικροσκοπικό πλανήτη γύρω από ένα μικροσκοπικό άστρο σε μια αστρική πολιτεία 200 δισεκατομμυρίων άστρων ενός Σύμπαντος που αποτελείται από 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες. Αν σμικρύναμε το ηλιακό μας σύστημα ένα τρισεκατομμύριο φορές, τότε θα είχε το μέγεθος ενός μεγάλου δωματίου και ο Ηλιος θα είχε το μέγεθος του κεφαλιού μιας καρφίτσας, ενώ το πλησιέστερο σ" εμάς άστρο θα βρισκόταν σε απόσταση 42 περίπου χιλιομέτρων. Στο Σύμπαν υπάρχουν περίπου ένα τρισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άστρα. Οσοι είναι και οι κόκκοι της άμμου όλων των ωκεανών της Γης. Πιστεύετε στην ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης, είτε με τη μορφή του ντεϊσμού είτε με την πιο ταπεινή μεταφυσική λογική της όποιας θεολογίας; Η έννοια ενός υπέρτατου Οντος είναι για τον καθένα μας μια εντελώς προσωπική υπόθεση, αφού όλοι έχουμε το δικαίωμα να πιστεύουμε αυτά που θέλουμε, χωρίς να μπορούμε, φυσικά, να αποδείξουμε του λόγου το αληθές. Κι ενώ οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων βασίζονται αποκλειστικά στην πίστη, οι επιστημονικές μας γνώσεις αντίθετα απαιτούν απόδειξη. Γι" αυτό, και για να μην παρεξηγηθούν οι θέσεις μου, στον δημόσιο λόγο μου περιορίζομαι να μιλάω μόνο για τα της επιστήμης που μπορώ να αποδείξω. Γιατί οι όποιες δοξασίες μου είναι μια απόλυτα προσωπική υπόθεση που δεν αφορά το ευρύ κοινό, αφού όποια απάντηση κι αν σας δώσω μπορεί να επηρεάσει ίσως κάποιους ανθρώπους. Με το σωματίδιο Χιγκς αποκωδικοποιούμε πώς δίνεται μάζα στην ύλη και η μάζα αυτή δημιουργείται εκ του μηδενός; Οχι βέβαια. Το σωματίδιο Χιγκς δημιουργεί ένα πεδίο, διάχυτο στο Σύμπαν, που μπορεί να παρομοιαστεί με μια παχύρρευστη θάλασσα, μέσα στην οποία κολυμπάνε όλα τα σωματίδια. Ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο κολυμπάνε μέσα στο πεδίο αυτό, παίρνουν και τη δεδομένη μάζα του είδους τους. Αλλά και το μποζόνιο Χιγκς παίρνει κι αυτό τη μάζα του από το πεδίο, του οποίου είναι και φορέας. Μπορεί δηλαδή να παρομοιαστεί με ένα πυκνότερο σημείο στο πεδίο Χιγκς. Υπάρχουν φυσικά και μερικά σωματίδια που δεν αντιδρούν καθόλου με το πεδίο, όπως είναι τα φωτόνια και τα γλοιόνια, γι" αυτό τα σωματίδια αυτά δεν έχουν μάζα. Είμαστε αστρόσκονη, λέτε. Δηλαδή; Οπως ξέρετε, το σώμα ενός μέσου ανθρώπου αποτελείται από 7.000 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων άτομα. Το 99% των ατόμων αυτών αποτελείται από τέσσερα χημικά στοιχεία. Το 62% είναι υδρογόνο, ένα χημικό στοιχείο που γεννήθηκε τη στιγμή της γέννησης του Σύμπαντος πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Το 24% είναι οξυγόνο, το 12% άνθρακας, το 1% άζωτο, ενώ το υπόλοιπο 1% από καμιά τριανταριά άλλα στοιχεία, έτσι για ποικιλία. Ολα αυτά τα χημικά στοιχεία γεννήθηκαν στο εσωτερικό των άστρων, στις θερμοπυρηνικές τους αντιδράσεις και στις επιθανάτιες αστρικές τους εκρήξεις. Εμείς και όλα όσα υπάρχουν γύρω μας είναι αστρόσκονη, χημικά στοιχεία φτιαγμένα στο εσωτερικό των άστρων. Κι αν είμαστε, επιστρέφουμε υπό μία έννοια ξανά ως υπάρξεις ή αυτό που μένει είναι το άυλο κομμάτι της μνήμης, μεγάλης και μικρής (κατά Κούντερα, μεγάλης και μικρής αθανασίας); Δυστυχώς ούτε το ένα ούτε το άλλο. Γιατί, όταν πεθάνουμε, τα χημικά στοιχεία από τα οποία αποτελούνται τα σώματά μας θα διασκορπιστούν παντού γύρω μας, ενώ ορισμένα απ" αυτά θα ενσωματωθούν σε άλλα είδη ζωής. Κι όταν η Γη και ο Ηλιος πεθάνουν, τα χημικά αυτά στοιχεία που ήταν μέρος του σώματός μας θα διασκορπιστούν κι αυτά στο Σύμπαν για να γεννηθούν άλλοι κόσμοι κι άλλα άστρα. Θα μπορούσε να υπάρξει ζωή σε άλλο πλανήτη ή να το πω αλλιώς: ποιες οι ύλες, οι προϋποθέσεις, για να υπάρξει ζωή οπουδήποτε αλλού; Η ζωή όπως την ξέρουμε, φαίνεται να εξελίσσεται πάνω σε πλανήτες που βρίσκονται σε σταθερή απόσταση από τον ήλιο τους, έτσι ώστε να διαθέτουν νερό σε υγρή κατάσταση. Γιατί το νερό φαίνεται ότι είναι απαραίτητο στη διαδικασία της ένωσης των χημικών στοιχείων που θα οδηγήσουν στη δημιουργία της ζωής. Ενας πλανήτης θα πρέπει να έχει και το κατάλληλο μέγεθος, έτσι ώστε η ατμόσφαιρα που θα συγκρατεί να μην είναι ούτε πολύ μεγάλη, όπως του Δία, ούτε πολύ μικρή, όπως του Αρη. Βλέπετε πιθανή τη μετεγκατάσταση ανθρώπων στον Αρη ή αλλού τα επόμενα έτη; Δυστυχώς όχι. Είμαστε καταδικασμένοι, φυσικά, να μετοικήσουμε κάποια στιγμή. Αλλά προς το παρόν δεν μπορώ να είμαι τόσο αισιόδοξος όσο μερικοί άλλοι, γιατί υπάρχουν πολλά ακόμη τεχνικά και άλλα προβλήματα που δεν έχουν επιλυθεί. Οσο κι αν θα το ήθελα προσωπικά, επανδρωμένα ταξίδια προς τον Αρη δεν βλέπω να υλοποιούνται πριν από το τέλος του αιώνα που διανύουμε, εκτός κι αν μιλάμε για «μια κι έξω αποστολή αυτοκτονίας». Οσον αφορά όμως τον μελλοντικό αποικισμό της Σελήνης ή του Αρη, αυτό μάλλον θα πρέπει να περιμένει 200 ή 300 ακόμη χρόνια. Αλλά κι αυτές ακόμη δεν θα είναι παρά αποικίες περιορισμένες. «Ο κόσμος μας θα καταστραφεί, οτιδήποτε γεννιέται, πεθαίνει» Κύριε Σιμόπουλε, θα καταστραφεί ο κόσμος μας κάποτε; Είναι ένας απαράβατος κανόνας πως οτιδήποτε γεννιέται θα εξελιχτεί και κάποια στιγμή θα πεθάνει. Αυτό είναι σωστό και για τη Γη, και για τον Ηλιο, αλλά και για ολάκερο το Σύμπαν. Δεν ανήκετε δηλαδή στους υποστηρικτές της θεωρίας του κυκλικού Σύμπαντος; Μάλλον όχι! Παλαιότερα η θεωρία του παλλόμενου Σύμπαντος είχε μια κάποια πιθανότητα. Σήμερα όμως με την ανακάλυψη της σκοτεινής ενέργειας που έχουμε εντοπίσει τα τελευταία 20 χρόνια δεν θεωρώ ότι η διαστολή αυτή θα μπορέσει ποτέ να σταματήσει. Φαίνεται δηλαδή ότι η εκθετική διαστολή του χώρου θα συνεχιστεί απτόητη σε ένα Σύμπαν που θα είναι άδειο από οποιαδήποτε ενέργεια, όταν η θερμοκρασία του Σύμπαντος θα φτάσει σχεδόν στο απόλυτο μηδέν σ" έναν αριθμό ετών που ξεκινάει με τη μονάδα ακολουθούμενη από 1.000 μηδενικά! Τι θεωρείτε ως το σημαντικότερο πράγμα κοιτώντας τα άστρα και γιατί να μη μας τρώνε τα καθημερινά μας ζητήματα; Αυτό που έλεγε ο Αριστοτέλης, ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να θέλει να μάθει τι κρύβεται εκεί έξω και να διαπιστώνει συγχρόνως πόσο μικροί είμαστε και πόσο ασήμαντα είναι τα καθημερινά μας προβλήματα! Οι πρόσφατες πυρκαγιές, πέραν των προφανών τεράστιων πολιτικών και διαχειριστικών ευθυνών, μας προετοιμάζουν για μια κανονικοποίηση των φυσικών καταστροφών; Αν και δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω, ως ενεργός όμως πολίτης θεωρώ ότι τέτοιου είδους φυσικές καταστροφές είναι αποτέλεσμα και της δικής μας συμπεριφοράς. Επιστήμονες όπως ο μακαρίτης Νίκος Μάργαρης που είχε επανειλημμένα προσπαθήσει και επί χρόνια να αναπτύξει μια οικολογική συνείδηση στους συμπατριώτες μας, ήταν απλώς μια «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Βλέπετε εσείς η κλιματική αλλαγή συνολικά να μεταβάλλει τη ζωή μας το επόμενο διάστημα; Κοιτάξτε, ο άνθρωπος μπορεί να προσαρμοστεί. Αλλά δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς ειδικός για να κατανοήσει ότι μια αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της Γης θα έχει πολυποίκιλες επιπτώσεις όχι μόνο στη ζωή μας, αλλά και στο οικοσύστημα του πλανήτη μας και στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών. Ενα τέτοιο γεγονός θα έχει ως αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν οι παραλίες της γήινης ξηράς όπου κατοικεί το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού και βρίσκεται το ένα τρίτο της καλλιεργήσιμης γης. Στη δική μας περίπτωση, από τα 16.000 χιλιόμετρα στα οποία εκτείνονται οι ελληνικές ακτές, περίπου τα 7.000 χιλιόμετρα είναι περιοχές ιδιαίτερα ευάλωτες στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας που υπολογίζεται ότι θα φτάσει τα 70-100 εκατοστά με τις ανάλογες επιπτώσεις στις παραλίες και στα λιμάνια μας. http://www.tanea.gr/print/2018/09/01/greece/den-eimaste-oute-kokkos-ammou-mesa-sto-sympan/

Η ψυχρή σύντηξη παραμένει άπιαστο όνειρο. Η Google χρηματοδότησε έρευνα αναβίωσης τριών πειραμάτων του παρελθόντος στα οποία υποτίθεται πως πραγματοποιήθηκε ψυχρή σύντηξη Πριν από τριάντα χρόνια, οι Martin Fleischmann και Stanley Pons έγιναν γνωστοί σε όλο τον κόσμο όταν ισχυρίστηκαν πως κατάφεραν να πραγματοποιήσουν την λεγόμενη «ψυχρή σύντηξη». Την παραγωγή δηλαδή ενέργειας, διαμέσου πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης – όπως αυτές που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό του ήλιου – αλλά σε θερμοκρασίες δωματίου. Αν επιβεβαιώνονταν το πείραμά τους θα λυνόταν το ενεργειακό πρόβλημα διαπαντός. Δυστυχώς όμως τα ευρήματά τους δεν επαναλήφθηκαν ποτέ. Η έρευνα σχετικά με την ψυχρή σύντηξη μπήκε ξανά στο προσκήνιο χάρη στον αμερικανικό τεχνολογικό κολοσσό, την Google. Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature [Revisiting the cold case of cold fusion], Αμερικανοί και Καναδοί ερευνητές που χρηματοδοτήθηκαν από την Google δημοσίευσαν τις προσπάθειές τους να επανεξετάσουν την ψυχρή σύντηξη. Όπως και πολλοί άλλοι ερευνητές στο παρελθόν η ομάδα της Google δεν βρήκε στοιχεία για το φαινόμενο που περιέγραψαν οι Fleischmann και Pons το 1989. Από το 2015 οι έρευνές τους έδωσαν τρεις προ-δημοσιεύσεις και 10 δημοσιεύσεις με κριτές (συμπεριλαμβανόμενης και της τελευταίας ανασκόπησης στο Nature) που προσφέρουν κάποιες νέες ιδέες για τα υδρίδια μετάλλων, για τις πυρηνικές αντιδράσεις χαμηλών ενεργειών, αλλά και βελτιώσεις στις τεχνικές μέτρησης σε υψηλές θερμοκρασίες. Οι ερευνητές δηλώνουν ότι η δουλειά τους δεν ολοκληρώθηκε ακόμη, υπάρχουν κι άλλα που μπορούν να γίνουν και ότι … ίσως μέσα από την έρευνα αυτή να προκύψει η ποθητή ενεργειακή ανακάλυψη. Η πυρηνική σύντηξη συμβαίνει όταν ζεύγη ελαφρών πυρήνων συνενώνονται για να σχηματίσουν έναν νέο πυρήνα απελευθερώνοντας ενέργεια. Στο εσωτερικό του ήλιου, οι πυρήνες υδρογόνου διαμέσου διαδοχικών πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης μετατρέπονται σε πυρήνες ηλίου και ενέργεια. Αν μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο και στη Γη θα λύναμε το ενεργειακό πρόβλημα και μάλιστα χωρίς μόλυνση του περιβάλλοντος. (Ως παραπροϊόν, η σύντηξη στη Γη μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας έλλειψης του στοιχείου ηλίου). Αλλά η παραγωγή ενέργειας με πυρηνική σύντηξη στη Γη είναι δύσκολη. Πρώτα απ’ όλα πρέπει οι πυρήνες που ενώνονται να βρεθούν πολύ κοντά ώστε να υπερνικήσουν το φράγμα Coulomb. Η διέλευση αυτού του φραγμού και η πραγματοποίηση της σύντηξης είναι δυνατή σε υψηλές πυκνότητες και θερμοκρασίες, που για να επιτευχθούν χρειάζονται μεγάλες και ακριβές κατασκευές και τεράστια ποσά αρχικής ενεργειακής ισχύος, όπως στον αντιδραστήρα πυρηνικής σύντηξης ITER, που κατασκευάζεται στη Γαλλία. Ότι καταφέρνει η τεράστια δύναμη της βαρύτητας στον πυρήνα του ήλιου είναι αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι πυρηνικοί φυσικοί σε ελεγχόμενες συνθήκες στο εργαστήριο. Μπορεί τα τελευταία 60 χρόνια να έχει γίνει τεράστια πρόοδος, όμως ακόμα δεν είμαστε σε θέση να εκμεταλλευτούμε την ενέργεια που παράγεται με πυρηνική σύντηξη. Θα μπορούσαν κάποιες πρωτότυπες ιδέες και συνδυασμοί υλικών να μειώσουν την ενέργεια που απαιτείται για την έναρξη της πυρηνικής σύντηξης; Αυτό δηλαδή που οι Fleischmann και Pons πίστευαν ότι είχαν επιτύχει το 1989; Οι δυο χημικοί είχαν πραγματοποιήσει ένα απλό πείραμα ηλεκτρόλυσης χρησιμοποιώντας ως κάθοδο μια ράβδο παλλαδίου, η οποία ήταν βυθισμένη σε βαρύ ύδωρ, μια μορφή νερού όπου τα άτομα υδρογόνου αντικαθίστανται με το βαρύτερο ισότοπο του υδρογόνου, το δευτέριο. Στη συνέντευξη τύπου στις 23 Μαρτίου 1989, οι Fleischmann και Pons ανακοίνωσαν ότι η διάταξή τους παράγει εκατοντάδες φορές περισσότερη θερμότητα από ό,τι προέβλεπε η χημεία. Η ερμηνεία τους: οι πυρήνες του δευτερίου στο παλλαδίου ενώνονταν, πραγματοποιώντας πυρηνική σύντηξη. Το ενεργειακό πρόβλημα θα λυνόταν διαπαντός! Ο αρχικός ενθουσιασμός γρήγορα έδωσε τη θέση στον σκεπτικισμό. Όταν επαναλήφθηκε το πείραμα δεν παρατηρήθηκαν οι τεράστιες ποσότητες θερμότητας που αναφέρθηκαν και η διάταξη δεν παρήγαγε νετρόνια υψηλής ενέργειας – κάτι που θα αποδείκνυε την πραγματοποίηση πυρηνικής σύντηξης. Τελικά, δεν βρέθηκε κανένα θετικό αποτέλεσμα που να επιβεβαιώνει την ψυχρή σύντηξη και το ζήτημα έκλεισε άδοξα. Έκτοτε, η «ψυχρή» σύντηξη χρησίμευε σε μεγάλο βαθμό ως παράδειγμα προς αποφυγή. Βέβαια, όπως πάντα, μια μικρή ομάδα ερευνητών παραμένει πεπεισμένη ότι το φαινόμενο είναι πραγματικό και έχει σχέση με την πυρήνα των ατόμων, αλλά δεν είναι απαραίτητα το ίδιο με τη κλασική σύντηξη. Αυτός ο επιστημονικός κύκλος εξακολουθεί να κάνει πειράματα και αναφέρει τα αποτελέσματά του στις δικές του συναντήσεις και περιοδικά, αν και όταν αναφέρονται στον όρο όνομα «ψυχρή σύντηξη» εννοούν πυρηνικές αντιδράσεις χαμηλής ενέργειας (Low-Energy Nuclear Reactions =LENR). Οι ερευνητές που χρηματοδοτήθηκαν από την Google για να επανεξετάσουν την «ψυχρή σύντηξη», συμφώνησαν από την αρχή να ελέγξουν αυστηρά την εργασία τους και να δημοσιεύσουν όλα τα αποτελέσματά τους – όποια κι αν ήταν αυτά. Το πρώτο σημαντικό πείραμα είχε ως στόχο να απαντήσει στην βασική απαίτηση για την πραγματοποίηση της ψυχρής σύντηξης: αν στην διάταξη των Fleischmann και Pons η συσσώρευση ατόμων δευτερίου στο μέταλλο του παλλαδίου – τουλάχιστον επτά για κάθε οκτώ άτομα παλλαδίου – μπορούσε να παράγει επιπλέον θερμότητα. Αλλά oι ερευνητές κατάλαβαν από νωρίς πως το να «γεμίσεις» με δευτέριο το παλλάδιο είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο κι έτσι άρχισαν να το μελετούν μετρώντας το. Στο παρελθόν είχε μετρηθεί η περιεκτικότητα του παλλαδίου σε δευτέριο παρακολουθώντας τις αλλαγές στην ηλεκτρική του αντίσταση. Όμως όταν η ομάδα της Google επιχείρησε την ίδια τεχνική, διαπίστωσε λάθη. Έτσι υιοθέτησαν μια νέα τεχνική μέτρησης χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ. Δεν παρατήρησαν ψυχρή σύντηξη, προέκυψαν όμως νέες ιδέες για την παραγωγή και μέτρηση υδριδίων των μετάλλων. Η δεύτερη μελέτη που πραγματοποίησαν ήταν το κατά πόσο η θέρμανση του υδρογόνου με διάφορα μέταλλα σε σκόνη είναι δυνατόν να προκαλέσει σύντηξη, παράγοντας θερμότητα και υποπροϊόντα σύντηξης. Κάτι που ισχυρίζονταν πως είναι εφικτό Ιταλοί υποστηρικτές της ψυχρής σύντηξης από την δεκαετία του 1990, συμπεριλαμβανομένου και του γραφικού Andrea Rossi, του εφευρέτη του E-cat μιας συσκευής που ο Rossi ισχυριζόταν πως είναι ένας αντιδραστήρας LENR. Όμως όταν οι ερευνητές προσπάθησαν να αναπαράγουν τους ισχυρισμούς του Rossi, συνειδητοποίησαν ότι τα όργανά τους θα μπορούσαν εύκολα να δώσουν ανακριβή αποτελέσματα στις απαιτούμενες θερμοκρασίες και πιέσεις. Έτσι, φρόντισαν να δημιουργήσουν τέσσερα από τα πιο ακριβή καλορίμετρα – συσκευές που μετρούν τη θερμότητα που αποδίδεται από τις αντιδράσεις που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό τους. Στη συνέχεια έκαναν 420 ξεχωριστές δοκιμές – και καμία από αυτές δεν απέδωσε επιπλέον θερμότητα. Η ομάδα αυτή θα αναπτύξει λεπτομερώς τα πειράματά της σε μια επερχόμενη δημοσίευση. Το τρίτο πείραμα ακολούθησε τα αποτελέσματα που ανέφερε το Εθνικό Εργαστήριο του Los Alamos στη δεκαετία του 1990: ότι ένα ηλεκτροφόρο σύρμα παλλαδίου περιβαλλόμενο από ένα νέφος ηλεκτρικά φορτισμένου δευτερίου δημιουργούσε υποπροϊόντα σύντηξης, συγκεκριμένα περίσσεια τριτίου (ραδιενεργό ισότοπο του υδρογόνου). Οι ερευνητές όταν εξέτασαν την περίπτωση αυτή, δεν βρήκαν επιπλέον παραγωγή τριτίου. Αλλά ενώ οι αντιδράσεις σύντηξης είναι εξαιρετικά σπάνιες σε χαμηλές ενέργειες, διαπίστωσαν ότι η σύντηξη προέκυψε 100 έως 160 φορές πιο συχνά στο πείραμά τους από ό, τι αναμενόταν. Η συγκεκριμένη ομάδα περιγράφει τα πρώτα αποτελέσματα σε προδημοσίευση στο arXiv (όπως, αυξημένη παραγωγή νετρονίων συναρτήσει του δυναμικού στην κάθοδο – 100 φορές μεγαλύτερη από την αναμενόμενη παραγωγή για σύντηξη απογυμνωμένων πυρήνων σε ενέργειες ιόντων 2 keV, ως προς το κέντρο μάζας. Μια πιθανή εξήγηση είναι η διόρθωση στο δυναμικό Coulomb εξαιτίας του νέφους των αρνητικά φορτισμένων ηλεκτρονίων που αυξάνει την πιθανότητα φαινομένου σήραγγος μέσα από το φράγμα Coulomb). Μέχρι στιγμής, η Google έχει δαπανήσει 10 εκατομμύρια δολάρια για την συνολική προσπάθεια από το 2015 και η χρηματοδότηση παραμένει μέχρι τα τέλη του 2019. Ανεξάρτητα από τις μελλοντικές επενδύσεις της Google, οι επιστήμονες που συμμετείχαν στην έρευνα λένε ότι ενδιαφέρονται να συνεχίσουν την εργασία τους – όχι για τόσο την ανακάλυψη της «ψυχρής σύντηξης» – αλλά για τα βασικά παράπλευρα επιστημονικά συμπεράσματα που προκύπτουν, όπως για παράδειγμα η δημιουργία ενός «πειράματος αναφοράς» για άλλα εργαστήρια που κάνουν έρευνες στην πυρηνική φυσική χαμηλών ενεργειών. Μπορεί η ψυχρή σύντηξη να αποτελεί μια επιστημονική χίμαιρα, όμως η εξαντλητική διερεύνησή των ισχυρισμών πραγματοποίησής της, παρά την απόρριψή τους, συνεισφέρουν τελικά στην επιστημονική πρόοδο. https://physicsgg.me/2019/06/08/%ce%b7-%cf%88%cf%85%cf%87%cf%81%ce%ae-%cf%83%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b7%ce%be%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%ac%cf%80%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%8c%ce%bd%ce%b5/

"Τέταρτη κατάσταση της ύλης" θα μπορούσε να είναι το κλειδί για τη δύναμη σύντηξης. Οι επιστήμονες έχουν κάνει μια πρωτοποριακή ανακάλυψη σχετικά με το πώς συμπεριφέρεται η ύλη στις ακραίες συνθήκες της ηλιακής ατμόσφαιρας. Τα ευρήματά τους εμφανίζονται στη Nature Communications απο ομάδα αστρονόμων από την Ιρλανδία και τη Γαλλία που χρησιμοποίησαν μεγάλες κάμερες ραδιοτηλεσκοπίου και υπεριώδους ακτινοβολίας σε ένα διαστημικό σκάφος της NASA για τη συλλογή δεδομένων. Αυτό που βρήκαν είναι η "τέταρτη κατάσταση της ύλης", που είναι γνωστή ως πλάσμα. Θα μπορούσε ενδεχομένως να κρατήσει το κλειδί για την ανάπτυξη ασφαλών, καθαρών και αποδοτικών γεννητριών πυρηνικής ενέργειας, δήλωσαν οι επιστήμονες. Ενώ το θέμα που βλέπουμε στη Γη συνήθως έρχεται με τη μορφή στερεών, υγρών ή αερίων, η πλειοψηφία του σύμπαντος - είναι πραγματικά κατασκευασμένο από πλάσμα, ένα ασταθές και ηλεκτρικά φορτισμένο υγρό. Ωστόσο, επειδή είναι σπάνιο σε φυσικές συνθήκες στη Γη, το πλάσμα δεν είναι εύκολο να μελετηθεί. Τα ειδικά εργαστήρια στη Γη αναδημιουργούν τις συνθήκες του χώρου, αλλά ο ήλιος είναι ένα ακόμα καλύτερο φυσικό εργαστήριο. "Η ηλιακή ατμόσφαιρα είναι μια εστία ακραίας δραστηριότητας, με θερμοκρασίες πλάσματος πάνω από 1 εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου και σωματίδια που ταξιδεύουν κοντά στο φως "Τα σωματίδια ελαφριάς ταχύτητας λάμπουν φωτεινά στα μήκη κύματος των ραδιοσυχνοτήτων, οπότε εμείς οι ερευνητές είμαστε σε θέση να ανακαλύψουμε τα εξής: «Συνεργαζόμαστε στενά με επιστήμονες στο Παρατηρητήριο του Παρισιού και πραγματοποιούμε παρατηρήσεις του Ήλιου με ένα μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο που βρίσκεται στο Nançay της κεντρικής Γαλλίας. Συνδυάσαμε τις παρατηρήσεις του ραδιοφώνου με τις υπεριώδεις κάμερες στο διαστημικό σκάφος Solar Dynamics Observatory της NASA, για να δείξει ότι το πλάσμα στον ήλιο μπορεί συχνά να εκπέμπει φως ραδιενέργειας που παλμάει σαν φάρος. για δεκαετίες αλλά η χρήση του χώρου και του επίγειου εξοπλισμού μας επέτρεψε να δούμε για πρώτη φορά την εικόνα των ραδιοφωνικών παλμών και να δούμε ακριβώς πώς τα πλάσματα γίνονται ασταθή στην ηλιακή ατμόσφαιρα ». Έχοντας την ευκαιρία να μελετήσει πώς συμπεριφέρεται το πλάσμα στον ήλιο δίνει στους επιστήμονες μια σύγκριση με το πώς συμπεριφέρεται το πλάσμα στη Γη. Υπάρχει μεγάλη προσπάθεια για την κατασκευή ασφαλέστερων, καθαρότερων και πιο αποδοτικών αντιδραστήρων μαγνητικής σύντηξης. "Η πυρηνική σύντηξη είναι ένας διαφορετικός τύπος παραγωγής πυρηνικής ενέργειας που συνενώνει τα άτομα πλάσματος μαζί, σε αντίθεση με το σπάσιμο τους, όπως η σχάση", δήλωσε ο συνεργάτης του έργου Peter Gallagher, καθηγητής στο DIAS. "Η Fusion είναι πιο σταθερή και ασφαλέστερη και δεν δεν απαιτούν ιδιαίτερα ραδιενεργά καύσιμα · στην πραγματικότητα, μεγάλο μέρος του αποβλήτου από σύντηξη είναι αδρανές ήλιο ». «Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα πλαστικά πυρηνικής σύντηξης είναι εξαιρετικά ασταθή» Μόλις το πλάσμα αρχίσει να παράγει ενέργεια, κάποια φυσική διαδικασία διακόπτει την αντίδραση, ενώ αυτή η απενεργοποιητική συμπεριφορά είναι σαν εγγενής αντιδραστήρες πυρηνικής σύντηξης δεν μπορούν να σχηματίσουν αντιδράσεις - αυτό σημαίνει επίσης ότι το πλάσμα είναι δύσκολο να διατηρηθεί σε μια σταθερή κατάσταση για την παραγωγή ενέργειας.Μελετώντας πώς τα πλάσματα γίνονται ασταθή στον Ήλιο, μπορούμε να μάθουμε πώς να τα ελέγξουμε στη Γη. "Όπως συμβαίνει συχνά, η ομαδική εργασία της Τριαδίας Οι ερευνητές της DIAS με τους Γάλλους συνεργάτες έκαναν μεγάλη διαφορά. "Το Παρατηρητήριο των Παρισίων έχει μια μακρά ιστορία να κάνει ραδιοφωνικές παρατηρήσεις του Ήλιου, που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1950", δήλωσε ο Δρ Nicole Vilmer, επικεφαλής συνεργάτης στο έργο στο Παρίσι. σε συνεργασία με άλλες ομάδες ραδιοαστρονομίας σε όλη την Ευρώπη, είμαστε σε θέση να κάνουμε πρωτοποριακές ανακαλύψεις όπως αυτή και να συνεχίσουμε την επιτυχία που έχουμε στην ηλιακή ραδιοαστρονομία στη Γαλλία. επιστημονική συνεργασία μεταξύ Γαλλίας και Ιρλανδίας, την οποία ελπίζω ότι θα συνεχιστεί και στο μέλλον ». Ο Δρ Carley πρόσθεσε: "Η συνεργασία με Γάλλους επιστήμονες βρίσκεται σε εξέλιξη και ήδη σημειώνουμε πρόοδο με τα νεοσυσταθέντα ραδιοτηλεσκόπια στην Ιρλανδία, όπως το Irish Low Frequency Array (I-LOFAR). Το I-LOFAR μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποκάλυψη νέων η φυσική του πλάσματος στον Ήλιο σε πολύ μεγαλύτερη λεπτομέρεια από πριν, μας διδάσκει πώς συμπεριφέρεται η ύλη και στα δύο πλάσματα στον Ήλιο, εδώ στη Γη και σε ολόκληρο το Σύμπαν γενικά ». https://asgardia.space/en/news/Matter_Could-Be-Key-to-Fusion-Power

Κινεζικός «τεχνητός ήλιος» ανοίγει τον δρόμο για ενέργεια από σύντηξη. Σημαντική πρόοδο στον τομέα της ενέργειας από σύντηξη σημείωσε η Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, χρησιμοποιώντας έναν «τεχνητό ήλιο». Πρόκειται για το EAST (Experimental Advanced Superconducting Tokamak), το οποίο πέτυχε θερμοκρασία ηλεκτρονίων άνω των 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου στο πλάσμα του πυρήνα του, κατά τη διάρκεια ενός πειράματος διάρκειας τεσσάρων μηνών. Η θερμοκρασία αυτή, όπως υπογραμμίζει η ακαδημία σε ανακοίνωσή της, είναι περίπου επταπλάσια αυτής του εσωτερικού του ήλιου, που είναι στα 15 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Το πείραμα αυτό πραγματοποιήθηκε από την ομάδα του EAST στα Ινστιτούτα Φυσικών Επιστημών Χεφέι, σε συνεργασία με «εγχώριους και διεθνείς συναδέλφους» και η θερμική ενέργεια που επετεύχθη ήταν στα 10 MW. Το EAST είναι ένας αντιδραστήρας tokamak, που αποτελείται από ένα μεταλλικό «ντόνατ» που εκβάλλει σε κενό και μετά υποδέχεται άτομα υδρογόνου. Τα άτομα αυτά θερμαίνονται με μια σειρά διαφορετικών μεθόδων, για τη δημιουργία πλάσματος που στη συνέχεια συμπιέζεται μέσω μιας σειράς ισχυρών μαγνητών. Το πλάσμα αποκτά τόσο υψηλές θερμοκρασίες και συμπιέζεται τόσο πολύ, που οι συνθήκες μέσα στον αντιδραστήρια γίνονται αντίστοιχες αυτών στον ήλιο, με αποτέλεσμα να σημειώνεται σύντηξη των ατόμων υδρογόνου, απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Ελπίζεται πως κάποια στιγμή θα είναι δυνατή η δημιουργία ενός αντιδραστήρα όπου η αντίδραση σύντηξης θα είναι αυτάρκης, με αποτέλεσμα την παραγωγή περισσότερης ενέργειας από αυτήν που καταναλώνεται. Το EAST πέτυχε αυτές τις πρωτοφανείς για τα δεδομένα της έρευνας στη σύντηξη θερμοκρασίες και πυκνότητες για περίπου 10 δευτερόλεπτα, συνδυάζοντας τέσσερις διαφορετικές μεθόδους θέρμανσης για δημιουργία του πλάσματος και έναρξη της διαδικασίας σύντηξης. Μεταξύ των σκοπών του πειράματος ήταν η μελέτη τρόπων διατήρησης της σταθερότητας και της ισορροπίας του πλάσματος, του περιορισμού και της μεταφοράς του και της αλληλεπίδρασής του με άλλα σωματίδια. Σε κάθε περίπτωση, η μεγάλη καινοτομία της υπόθεσης είναι πως αποδείχθηκε ότι είναι δυνατή η επίτευξη θερμοκρασιών άνω των 100 εκατ. βαθμών, που απαιτούνται για την ανάπτυξη και αξιοποίηση βιώσιμης τεχνολογίας πυρηνικής σύντηξης για παραγωγή ενέργειας. Υπενθυμίζεται πως, πέρα από τον «κινεζικό τεχνητό ήλιο», πρόσφατα τον γύρο των διεθνών ΜΜΕ έκανε η είδηση πως εξετάζεται το ενδεχόμενο ενός δορυφόρου-«τεχνητού φεγγαριού» για τον φωτισμό της πόλης του Τσενγκντού στη νοτιοδυτική Κίνα το 2020, προκειμένου να «συμπληρώνει» το φως του φεγγαριού το βράδυ, αντικαθιστώντας έτσι τα φώτα στους δρόμους. https://www.naftemporiki.gr/story/1414104/kinezikos-texnitos-ilios-anoigei-ton-dromo-gia-energeia-apo-suntiksi

Νέο παγκόσμιο ρεκόρ μαγνητικού πεδίου. Ιάπωνες επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Τόκιο δημιούργησαν το μεγαλύτερο μαγνητικό πεδίο που έχει ποτέ επιτευχθεί έως σήμερα παγκοσμίως σε κλειστό χώρο. Η ένταση του μαγνητικού πεδίου έφθασε τα 1.200 τέσλα, δημιουργώντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Συγκριτικά, το πεδίο αυτό έχει ένταση περίπου 400 φορές μεγαλύτερη από τους ισχυρότερους μαγνήτες των μηχανημάτων μαγνητικής τομογραφίας και 50 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Ισχυρότερα μαγνητικά πεδία έχουν καταγραφεί στο παρελθόν σε πειράματα εξωτερικού χώρου με τη χρήση χημικών εκρηκτικών, αλλά ποτέ με ελεγχόμενο τρόπο σε εσωτερικό χώρο. Το επίτευγμα ανοίγει νέες δυνατότητες στο πεδίο της φυσικής στερεάς κατάστασης, αλλά και στην προσπάθεια να δημιουργηθούν αντιδραστήρες πυρηνικής σύντηξης, που απαιτούν μαγνητικά πεδία τουλάχιστον των 1.000 τέσλα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Νταϊσούκε Νακαμούρα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Review of Scientific Instruments. https://aip.scitation.org/doi/10.1063/1.5044557 http://www.in.gr/2018/09/21/tech/neo-pagkosmio-rekor-magnitikou-pediou/

Πρωτοποριακό σχέδιο για αντιδραστήρα σύντηξης. Η ενέργεια μέσω σύντηξης αποτελεί μία από τις πλέον υποσχόμενες προοπτικές της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας, ωστόσο μέχρι τώρα ένα από τα βασικότερα προβλήματα ήταν ο οικονομικός παράγοντας, καθώς τα κόστη απλά είναι ασύμφορα σε σχέση με συστήματα που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα. Αυτό φιλοδοξούν να αλλάξουν ερευνητές του University of Washington (UW), που δημιούργησαν ένα concept που, εάν φτάσει σε κλίμακα το μέγεθος ενός μεγάλου σταθμού ηλεκτροπαραγωγής, θα ήταν ανταγωνιστικό σε σχέση με το κόστος ενός σταθμού άνθρακα αντίστοιχων δυνατοτήτων παραγωγής. Η ομάδα αναμένεται να παρουσιάσει τα αποτελέσματα της δουλειάς της στις 17 Οκτωβρίου στην Fusion Energy Conference της ΙΑΕΑ στην Αγία Πετρούπολη. «Αυτή τη στιγμή, αυτό το σχέδιο έχει τις μεγαλύτερες δυνατότητες παραγωγής οικονομικής ενέργειας σύντηξης σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο concept» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Τόμας Τζάρμπο, καθηγητής Αεροναυτικής και Αστροναυτικής, καθώς και Φυσικής του UW. Ο αντιδραστήρας, ο οποίος αποκαλείται dynomak, ξεκίνησε ως project μιας τάξης στην οποία δίδασκε ο Τζάρμπο πριν δύο χρόνια. Μετά τη τέλος της, ο Τζάρμπο και ο διδακτορικός φοιτητής Ντέρεκ Σάδερλαντ – ο οποίος προηγουμένως είχε δουλέψει πάνω στον σχεδιασμό αντιδραστήρων στο ΜΙΤ- συνέχισαν την ανάπτυξη της ιδέας. Το σχέδιο βασίζεται στην παρούσα τεχνολογία και δημιουργεί ένα μαγνητικό πεδίο εντός κλειστού χώρου για να συγκρατήσει πλάσμα σε ένα σημείο αρκετά για να λάβει χώρα σύντηξη, επιτρέποντας στο καυτό πλάσμα να αντιδράσει και να φλεγεί. Ο αντιδραστήρας θα ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτάρκης- δηλαδή θα μπορούσε να θερμαίνει συνεχόμενα το πλάσμα για να διατηρεί θερμοπυρηνικές συνθήκες. Η θερμότητα από τον αντιδραστήρα θα θέρμαινε ένα ψυκτικό το οποίο χρησιμοποιείται για την περιστροφή μιας τουρμπίνας και την παραγωγή ηλεκτρισμού. «Πρόκειται για μια πολύ πιο κομψή λύση, επειδή το μέσο στο οποίο παράγεις σύντηξη είναι το μέσο στο οποίο επίσης στέλνεις όλο το ρεύμα που απαιτείται για τον περιορισμό του» ανέφερε ο Σάδερλαντ. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για τη δημιουργία μαγνητικού πεδίου, που είναι πολύ σημαντικό για να κρατιέται σε λειτουργία ένας αντιδραστήρας σύντηξης. Το σχέδιο του UW είναι γνωστό ως spheromak, δηλαδή παράγει τα περισσότερα μαγνητικά πεδία καθοδηγώντας ηλεκτρικό ρεύμα μέσα στο ίδιο το πλάσμα. Αυτό μειώνει την ποσότητα των απαιτουμένων αγωγών και πρακτικά επιτρέπει τη μείωση του συνολικού μεγέθους του αντιδραστήρα. Άλλα σχέδια, όπως το γαλλικό πειραματικό Iter πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερα επειδή βασίζονται σε υπεραγώγιμα πηνία στο εξωτερικό της συσκευής, που παρέχουν παρόμοιο μαγνητικό πεδίο. Κατ’επέκταση το σχέδιο του UW είναι πολύ φθηνότερο – σχεδόν το 1/10 του κόστους του Iter- τη στιγμή που παράγει πέντε φορές την ενέργειά του. Όσον αφορά στη σύγκριση με σταθμούς άνθρακα, ένας σταθμός σύντηξης παραγωγής ενός gigawatt ισχύος θα κόστιζε 2,7 δισ. δολάρια, ενώ ένας άνθρακα αντίστοιχης ισχύος θα είχε κόστος 2,8 δισ., σύμφωνα με την ανάλυση των ερευνητών. Προς το παρόν, το όλο concept έχει το 1/10 του μεγέθους και της ισχύος ενός τελικού «προϊόντος», το οποίο ούτως ή άλλως βρίσκεται ακόμα χρόνια μακριά. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ. http://www.naftemporiki.gr/story/866535/protoporiako-sxedio-gia-antidrastira-suntiksis

Το Telescope του James Webb αναπτύσσει τον καθρέφτη. Πριν κάνει ανακαλύψεις στους τομείς της αστρονομίας και της κοσμολογίας, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA - ο διάδοχος του Hubble που θα ξεκινήσει το 2021 - πρέπει να είναι σε θέση να εκτελέσει διάφορες δοκιμές. Πιο συγκεκριμένα, από τη στιγμή που θα εκτοξευθεί στην αναδιπλωμένη κατάσταση, θα πρέπει να αναπτυχθεί, να επεκταθεί και να κινηθεί με τρόπο που θα φέρει το παρατηρητήριο στη ζωή στο διάστημα Μια δομή κλειδιού δοκιμάστηκε πρόσφατα από τη NASA: την ανάπτυξη της δομής υποστήριξης για τον δευτερεύοντα καθρέφτη, ο οποίος αποτελεί βασικό συστατικό του τηλεσκοπίου. Θα αποτελεί μέρος ενός μονοπατιού που συλλέγει το φως από τους πρωτογενείς καθρέφτες του Webb, και οι 18 από αυτούς, και στέλνει τη δέσμη σε άλλους καθρέφτες, και στη συνέχεια στα τέσσερα επιστημονικά όργανα. Μετά την επιτυχή δοκιμή στο κέντρο πτήσεων Goddard Space Flight της NASA, την επόμενη φορά που θα συμβεί θα είναι στο διάστημα. «Η σωστή ανάπτυξη και τοποθέτηση του δευτερεύοντος καθρέφτη είναι αυτό που το καθιστά ένα τηλεσκόπιο - χωρίς αυτό, ο Webb δεν θα ήταν σε θέση να εκτελέσει την επαναστατική επιστήμη που περιμένουμε να επιτύχει. Αυτή η επιτυχημένη δοκιμή ανάπτυξης είναι ένα ακόμα σημαντικό βήμα προς την ολοκλήρωση του τελικού παρατηρητηρίου », δήλωσε ο Lee Feinberg, διευθυντής στοιχείων οπτικού τηλεσκοπίου για Webb. Πολλά πρέπει να γίνουν για την πλήρη συναρμολόγηση του διαστημικού τηλεσκοπίου. Ωστόσο, η επιτυχής δοκιμή δευτερογενούς καθρέφτη σημαίνει ότι έχει επιτευχθεί το τελευταίο μεγάλο ορόσημο: ο Webb είναι έτοιμος να συγκεντρωθεί σε ένα πλήρες παρατηρητήριο. Προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει το Μάρτιο του 2021, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα έχει υψηλότερη ανάλυση και ευαισθησία από τους προκατόχους του και θα παρατηρήσει πιθανώς ακόμα πιο μακρινά αντικείμενα στο σύμπαν. Είναι κοινή συνεργασία μεταξύ της NASA, της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος και της Καναδικής Υπηρεσίας Διαστήματος. https://asgardia.space/en/news/Video-James-Webb-Telescope-Deploys-Mirror

Το τηλεοπτικό τηλεσκόπιο James Webb για να μελετήσει έναν μυστηριώδη γαλαξία το 2021. Οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει έναν μυστηριώδη γαλαξία με τη μορφή μιας μέδουσας. Αν και οι εμπειρογνώμονες δεν είναι σίγουροι για το πώς σχηματίστηκε αυτός ο γαλαξίας ή πώς πήρε το σχήμα του για τις μέδουσες, πρόκειται να χρησιμοποιήσουν το επερχόμενο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA για να το μελετήσουν μόλις τεθεί σε τροχιά το 2021 Ο γεμάτος σπειροειδής γαλαξίας "μέδουσες" πολύ παρόμοιος με τον Γαλαξία μας, ο οποίος έχει επίσημη ονομασία ESO 137-001, είναι περίπου 220 εκατομμύρια έτη φωτός από τον πλανήτη μας, στον νότιο αστερισμό που ονομάζεται Triangulum Australe. Είναι μέρος ενός συμπλέγματος γαλαξιών που ονομάζεται Abell 3627. Το ESO 137-001 διαθέτει μια μακρά ουρά θερμού αερίου που εκτείνεται σε 260.000 έτη φωτός και έχει γεμίσει με νέα αστέρια. Σε μια δήλωση, αξιωματούχοι της NASA εξήγησαν ότι «τα νεοσυσταθέντα αστέρια στην ουρά είναι μυστηριώδη επειδή οι διαδικασίες που είναι κοινές σε μεγάλες ομάδες γαλαξιών θα πρέπει να δυσχεράνουν την εμφάνιση νέων αστεριών»,γιατι η γεμάτη με λεπτά σύννεφα θερμού αερίου που μπορεί να είναι επιζήμια για τους γαλαξίες που περνούν μέσα από αυτό ". Οι εμπειρογνώμονες γνωρίζουν μια διαδικασία που ονομάζεται "απογύμνωση πίεσης ", η οποία είναι όταν το διαγαλαξιακό αέριο απομακρύνει την παροχή σκόνης και αερίου από το γαλαξία που χρειάζεται για να σχηματίσει νέα αστέρια, γνωστά και ως "γαλαξιακή εξάντληση". Ο γαλαξίας "μέδουσες" έχει κάνει νέα άστρα στα αεριωτά πλοκάμια του. Στη δήλωση, ο Stacey Alberts, ερευνητής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και ένας από τους ερευνητές της επιστημονικής ομάδας του James Webb Space Telescope, δήλωσε: "Τόσο το αέριο όσο και η σκόνη απογυμνώνουν, αλλά πόσα και τι συμβαίνει με το απογυμνωμένο υλικό και ο ίδιος ο γαλαξίας εξακολουθεί να είναι ανοιχτά, πιστεύουμε ότι είναι δύσκολο να απογυμνώσουμε ένα μοριακό σύννεφο που σχηματίζει ήδη αστέρια επειδή πρέπει να είναι σφιχτά δεμένο με την βαρύτητα του γαλαξία, πράγμα που σημαίνει είτε ότι κάνουμε λάθος είτε ότι αυτό το αέριο έχει απογυμνωθεί και θερμανθεί αλλά, στη συνέχεια, έπρεπε να κρυώσει ξανά, ώστε να μπορεί να συμπυκνώνει και να σχηματίζει αστέρια ". Ο Alberts πρόσθεσε ότι "Η αναφορά σε αυτά τα δύο σενάρια είναι ένα από τα πράγματα που θέλουμε να μαθουμε". Τόσο το παρατηρητήριο ακτίνων ChandraX όσο και το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έλαβαν τις πρώτες εικόνες του γαλαξία ESO 137-001 το 2014. Όταν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb είναι έτοιμο, θα είναι σε θέση να αποκτήσει μια πιο κοντά και πιο καθαρή θέα από ποτέ. Ο Webb θα φωτογραφίσει τον γαλαξία των μεδουσών με 50 φορές μεγαλύτερη χωρική διακριτικότητα από τους προηγούμενους διαδόχους του και θα παρακολουθήσει περισσότερα μήκη κύματος φωτός με το μέσο υπέρυθρων οργάνων MIRI. Το MIRI μπορεί να δει το φως που εκπέμπεται από στοιχεία όπως το υδρογόνο, το οξυγόνο, ο άνθρακας και το θείο. Συγκρίνοντας νέα δεδομένα από το Webb με τα παλαιά δεδομένα από το Hubble και το Chandra, οι ειδικοί ελπίζουν να έχουν καλύτερη κατανόηση του τι συμβαίνει στην ουρά αυτού του γαλαξία. https://asgardia.space/en/news/The-James-Webb-Telescope-Set-to-Study-a-Mysterious-Galaxy-in-2021

Μικροί δορυφόροι ως «άστρα-οδηγοί» για τηλεσκόπια επόμενης γενιάς. Μικρούς δορυφόρους κατηγορίας CubeSats, εξοπλισμένους με συστήματα λέιζερ, που θα παρέχουν σημεία αναφοράς για τηλεσκόπια επόμενης γενιάς, βοηθώντας στη διερεύνηση μακρινών πλανητών, αναπτύσσουν μηχανικοί του ΜΙΤ. Η κεντρική ιδέα, όπως αναφέρει το MIT News, είναι η χρήση δορυφόρων μικρού μεγέθους εφοδιασμένων με απλά λέιζερ ως «άστρων-οδηγών» για προηγμένα διαστημικά τηλεσκόπια, που θα πετούν σε απόσταση από αυτά και θα παρέχουν ένα συνεχές φως κοντά στο σύστημα- στόχο, που το μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο θα μπορεί να χρησιμοποιεί ως σημείο αναφοράς στο διάστημα, προκειμένου να κρατά τη «σκόπευσή» του σταθερή. Σε σχετικό paper που δημοσιεύτηκε στο Astronomical Journal, οι ερευνητές επιδεικνύουν πως ο σχεδιασμός τέτοιων δορυφόρων- «άστρων οδηγών» είναι εφικτός με βάση σημερινές, υπάρχουσες τεχνολογίες. Όπως τονίζουν, χρησιμοποιώντας ένα λέιζερ από το δεύτερο, μικρό σκάφος, για τη σταθεροποίηση του συστήματος, περιορίζονται οι ανάγκες για μέριμνα ως προς την υψηλή ακρίβεια στα μεγάλα τηλεσκόπια, εξοικονομώντας χρόνο και χρήματα και ανοίγοντας τον δρόμο για πιο «ευέλικτα» σχέδια. «Αυτό το paper υποδεικνύει πως στο μέλλον θα μπορούσαμε να είμαστε σε θέση να φτιάξουμε ένα τηλεσκόπιο που θα είναι λίγο πιο “αδέξιο”, ελαφρώς λιγότερο σταθερό, μα που θα μπορεί να χρησιμοποιεί μια πηγή φωτός ως σημείο αναφοράς για να διατηρεί τη σταθερότητά του» είπε ο Γιούαν Ντάγκλας, μεταδιδακτορικός στο Τμήμα Αεροναυτικής και Αστροναυτικής του ΜΙΤ και lead author της έρευνας. Εδώ και πάνω από έναν αιώνα οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν πραγματικά άστρα ως οδηγούς για τη σταθεροποίηση επίγειων τηλεσκοπίων. Τη δεκαετία του 1990 άρχισε η χρήση επίγειων λέιζερ ως τεχνητών «άστρων-οδηγών», και η συγκεκριμένη ιδέα αποτελεί επέκταση της συγκεκριμένης φιλοσοφίας, έτσι ώστε να προσαρμόζεται στα δεδομένα των σύγχρονων διαστημικών τηλεσκοπίων. Η κεντρική ιδέα είναι ένας μικρός δορυφόρος- «άστρο» που θα βρίσκεται σε επαρκώς μεγάλη απόσταση από το τηλεσκόπιο ώστε να αντιμετωπίζεται ως «σταθερό» άστρο, στέλνοντας το φως του προς τα πίσω, προς τους καθρέφτες του τηλεσκοπίου, βοηθώντας στη σταθεροποίησή του. Μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας μικρός στόλος τέτοιων δορυφόρων, με χαμηλό κόστος, που θα αναπτύσσονταν ανά το διάστημα, για να βοηθήσουν στη διερεύνηση πολλών μακρινών εξωπλανητών. https://physicsgg.me/2019/01/07/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%bf%ce%af-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%ce%b9-%cf%89%cf%82-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1-%ce%bf%ce%b4%ce%b7%ce%b3%ce%bf%ce%af-%ce%b3%ce%b9/