Δροσος Γεωργιος

Πάνας: ο δορυφόρος του Κρόνου που μοιάζει με ραβιόλι. Το διαστημικό σκάφος της NASA, Cassini φωτογράφισε τον μικρό δορυφόρο του Κρόνου Πάνα την Τρίτη 7 Μαρτίου, από απόσταση 15268 μιλίων (περίπου 25000 km). O Πάνας έχει διάμετρο περίπου 30 χιλιόμετρα και μοιάζει με ραβιόλι που χάθηκε στο διάστημα. Είναι πιο καθαρές εικόνες του Πάνα που λήφθηκαν μέχρι σήμερα και αποκαλύπτουν έναν δακτύλιο κατά μήκος του ισημερινού του, που μάλλον σχηματίστηκε από την εναπόθεση ύλης από τους δακτυλίους του Κρόνου. Ο δορυφόρος του Κρόνου Πάνας, ανακαλύφθηκε το 1981 από τον αστρονόμο Mark R. Showalter μέσα από τις φωτογραφίες που έστειλε στη Γη το διαστημικό σκάφος Voyager 2. Το διαστημικό σκάφος Cassini βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο από το 2004 και αποτελεί πλέον μια από τις πιο επιτυχημένες αποστολές της NASA. Τον Σεπτέμβριο θα ολοκληρώσει το έργο του με μια ηρωική βουτιά στην επιφάνεια του Κρόνου. Πριν από αυτό όμως θα εκτελέσει μερικές ακόμα κοντινές τροχιές γύρω από τον Κρόνο, έτσι ώστε να πάρει φωτογραφίες του πλανήτη και των δορυφόρων του από νέες οπτικές γωνίες. Fantastico! #Saturn’s moon #Pan resembles a space ravioli in these raw images taken by @CassiniSaturn on Mar 7, 2017 https://t.co/KCYS4fbMz9 pic.twitter.com/LhSrxxr604 — NASA JPL (@NASAJPL) March 9, 2017 http://physicsgg.me/2017/03/12/%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bf-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%ac%ce%b6/

«Europa Clipper» ονομάστηκε η μελλοντική αποστολή της NASA σε δορυφόρο του Δία. Την επίσημη ονομασία Europa Clipper απέκτησε η σχεδιαζόμενη αποστολή της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) στον μεγάλο δορυφόρο «Ευρώπη» του Δία. Η ονομασία παραπέμπει στα θρυλικά ιστιοφόρα πλοία τύπου «κλίπερ» (clipper) που έπλεαν στους ωκεανούς της Γης κατά τον 19ο αιώνα. Τα τρικατάρτατα πλοία έγιναν διάσημα για την ομορφιά και την ευελιξία τους, μεταφέροντας τσάι και άλλα αγαθά. Η αποστολή Europa Clipper, σχεδιάζεται για εκτόξευση στη δεκαετία του 2020 και θα χρειασθεί ένα ταξίδι αρκετών χρονων για να φθάσει στο σύστημα του Δία και των φεγγαριών του. Η Ευρώπη, που έχει διάμετρο περίπου 3.100 χιλιομέτρων, πιστεύεται ότι διαθέτει ένα αλμυρό υγρό ωκεανό κάτω από την παγωμένη επιφάνειά της, κάτι που -αν όντως ισχύει ευνοεί την ανάπτυξη ζωής. Γι' αυτό η εξερεύνησή της θεωρείται ζήτημα προτεραιότητας από τους αστροβιολόγους, όπως επίσης του δορυφόρου Εγκέλαδου του Κρόνου. Στόχος της -κόστους δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων- αποστολής θα είναι να απαντήσει κατά πόσο η Ευρώπη είναι φιλόξενη για ζωή και διαθέτει τα τρία βασικά στοιχεία για αυτό; Υγρό νερό, συγκεκριμένα χημικά συστατικά και πηγές ενέργειας επαρκείς για τυχόν έμβιους οργανισμούς. Η NASA προγραμματίζει το σκάφος Europa Clipper, που θα κινείται με ηλιακή ενέργεια, να κάνει 40 έως 45 κοντινές διελεύσεις από το δορυφόρο του Δία, ώστε να μελετηθεί όσο γίνεται καλύτερα με κάμερες και άλλα όργανα. Υπό εξέταση βρίσκεται, από τη NASA, η δυνατότητα αποστολής και μιας διαστημοσυσκευής, μάλλον στατικής, πάνω στην επιφάνεια της Ευρώπης, μια αποστολή που θα εκτοξευθεί ξεχωριστά από το Europa Clipper. http://www.pronews.gr/portal/20170313/genika/diastima/49/europa-clipper-onomastike-i-mellontiki-apostoli-tis-nasa-se-doryforo-toy

Οι τρεις κυριότερες προκλήσεις του World Wide Web σύμφωνα με τον δημιουργό του. Η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, η παραπληροφόρηση μέσω ψευδών ειδήσεων και η online πολιτική διαφήμιση-προπαγάνδα είναι οι τρεις κυριότερες προκλήσεις σήμερα για τον Παγκόσμιο Ιστό. Αυτό αναφέρει ο δημιουργός του World Wide Web Σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι σε ανοικτή επιστολή του, που έδωσε στη δημοσιότητα το ίδρυμά του Web Foundation, με αφορμή την 28η επέτειο από τη δημιουργία του Ιστού στις 12 Μαρτίου (η αρχική ιδέα για το Web είχε υποβληθεί από τον ίδιο στο CERN στις 12/3/1989). Όπως αναφέρει, «φαντάσθηκα το Web ως μια ανοικτή πλατφόρμα που θα επέτρεπε στον καθένα και παντού να μοιράζεται τις πληροφορίες, να έχει πρόσβαση σε ευκαιρίες και να συνεργάζεται δια μέσω των γεωγραφικών και πολιτισμικών συνόρων». Όμως όπως δηλώνει, για να κρατηθεί ανοικτό το Web, «έχει απαιτηθεί μια συνεχής μάχη», ενώ «κατά τους τελευταίους 12 μήνες γίνομαι όλο και πιο ανήσυχος για τις νέες τάσεις». Τονίζει ότι «για να πραγματωθεί το πλήρες δυναμικό του Ιστού ως εργαλείου που υπηρετεί όλη την ανθρωπότητα», μένουν ακόμη πολλές προκλήσεις να αντιμετωπισθούν. Επιλέγει ως πιο επείγουσες την προστασία της ιδιωτικότητας (privacy) και την απώλεια ελέγχου πάνω στα προσωπικά δεδομένα, την καταπολέμηση των ψευτο-ειδήσεων (fake news) και τον έλεγχο της διαφήμισης με πολιτικό περιεχόμενο. http://www.pronews.gr/portal/20170313/genika/tehnologia/51/oi-treis-kyrioteres-prokliseis-toy-world-wide-web-symfona-me-ton

«Μάννα εξ ουρανού…» Μόλις πριν από μερικές ημέρες ανακοινώθηκε ότι τον ερχόμενο Ιούνιο θα γίνει η εκτόξευση και η τοποθέτηση του δορυφόρου Hellas Sat 3, που έχει το μέγεθος ενός λεωφορείου, στο «οικόπεδο» που διαθέτει η χώρα μας στο Διάστημα. Μετά την εκτόξευσή του θα είναι ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός δορυφόρος σε τροχιά και θα ελέγχεται από Ελληνες μηχανικούς στο Κορωπί. Κι όμως, απασχολημένοι από την καθημερινότητά μας, πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση ν’ αναγνωρίσουμε τα όρια των σύγχρονων αυτών εξερευνήσεων του ανθρώπου και των δυνατοτήτων που μας έχουν δοθεί από την παρουσία των μηχανών μας στο Διάστημα. Δεν θα ’ταν υπερβολή, για παράδειγμα, αν λέγαμε ότι ο βασικότερος παράγοντας στη διαμόρφωση του σύγχρονου πολιτισμού μας είναι οι τηλεπικοινωνίες, με κύριο μοχλό της ανάπτυξης αυτής τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους που κυριολεκτικά έχουν επιφέρει μια πραγματική επανάσταση στον τρόπο της ζωής μας. Ο πρώτος τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος είχε την ονομασία «Ηχώ». Ηταν ένα τεράστιο διαστημικό μπαλόνι που απλώς αντανακλούσε τα σήματα που έπαιρνε από τη Γη. Αντίθετα ο επόμενος δορυφόρος, ο «Telestar», που τέθηκε σε τροχιά το 1962, ενίσχυε τα σήματα αυτά πριν τα αναμεταδώσει στη Γη. Το 1965 εκτοξεύτηκε ο πρώτος γεωστατικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος, ο «Εarly Bird», που είχε την ίδια ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται η Γη μας και γι’ αυτό παρέμενε διαρκώς πάνω από το ίδιο σημείο της γήινης επιφάνειας. Το ίδιο έτος άρχισε να λειτουργεί και ο πρώτος δορυφόρος του διεθνούς δορυφορικού συστήματος τηλεπικοινωνιών «Intelsat». Σήμερα το διεθνές αυτό δίκτυο περιλαμβάνει εκατοντάδες επίγειους σταθμούς μετάδοσης και λήψης των δορυφορικών σημάτων σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, με δυνατότητα χιλιάδων ταυτόχρονων τηλεφωνικών συνδέσεων και εκατοντάδων τηλεοπτικών προγραμμάτων. Από το 1976, μάλιστα, καθιερώθηκε κι ένα εκτεταμένο σύστημα παγκόσμιας τηλεναυτιλίας με τη βοήθεια των δορυφόρων GPS, που έχουν τη δυνατότητα με απλές συσκευές να εντοπίσουν και να καθοδηγήσουν αεροπλάνα, πλοία και αυτοκίνητα σε οποιοδήποτε σημείο της Γης. Από πλευράς πληροφόρησης, δηλαδή, ζούμε πραγματικά σ’ ένα «Παγκόσμιο Χωριό». Επιπλέον οι μετρήσεις των τεχνητών δορυφόρων και ο εντοπισμός πηγών ρύπανσης του περιβάλλοντος από βιομηχανίες και πλοία, είναι επίσης μια σπουδαία βοήθεια στην προσπάθειά μας να κρατήσουμε τον πλανήτη μας καθαρό. Γιατί η αλόγιστη καταστροφή του γήινου φυσικού πλούτου μάς απειλεί με οικολογική καταστροφή, όχι μόνο τοπική, αλλά και σε πλανητική κλίμακα. Εχουμε ήδη επισημάνει καταστροφές τεραστίων διαστάσεων στο στρώμα του όζοντος, ενώ άλλες μετρήσεις υπολογίζουν ότι το διοξείδιο του άνθρακα έχει αυξηθεί από τις διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες κατά 25% τα τελευταία 100 χρόνια. Δημιουργούνται έτσι συνθήκες «θερμοκηπίου» με αποτέλεσμα την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της Γης, με πολυποίκιλες επιπτώσεις στο οικοσύστημα του πλανήτη μας. Η εύθραυστη κατάσταση της ατμόσφαιρας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στους αστροναύτες που παρατήρησαν από πρώτο χέρι την τεράστια αυτή καταστροφή. Γιατί από εκεί ψηλά βλέπει κανείς πόσο λεπτό είναι το στρώμα της γήινης ατμόσφαιρας αφού, σε συγκριτικό μέγεθος, δεν έχει καν το πάχος που έχει το κέλυφος ενός αυγού. Από την άλλη πλευρά οι διάφοροι τεχνητοί δορυφόροι εκμετάλλευσης των γήινων πόρων μάς έχουν βοηθήσει στη διερεύνηση των γεωργικών καλλιεργειών, των θαλάσσιων και υπόγειων θησαυρών της φύσης και στην επιστημονική μελέτη του πλανήτη μας. Οι ειδικές συσκευές που μεταφέρουν οι δορυφόροι τηλεπισκόπησης της Γης μάς επιτρέπουν να κάνουμε συγκριτικές μελέτες για την κατάσταση των αγροτικών καλλιεργειών, την ποσότητα και την ποιότητα των αγροτικών προϊόντων, και την ποσότητα των χιονοπτώσεων και των υδάτινων αποθεμάτων. Η λειτουργία των δορυφόρων αυτών έχει βοηθήσει ιδιαίτερα στην καλύτερη χρήση των εδαφών και των φυσικών πόρων, όπως επίσης και στη βιομηχανική παραγωγή και σε εκατοντάδες άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες. Οι διάφορες εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας, όπως είναι η πληροφορική και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, αποτελούν σήμερα μία ακόμη ένδειξη της τεχνολογικής ανάπτυξης που οφείλεται κυρίως στις τεράστιες σμικρύνσεις που απαιτούσε η εξοικονόμηση χώρου στις διαστημοσυσκευές. Ακόμη και η ιατρική, η τέχνη και η αρχαιολογία είχαν άμεσα οφέλη από τη διαστημική τεχνολογία. Εν κατακλείδι δεν θα ’ταν καθόλου υπερβολή να πούμε ότι καθένας από μας χρησιμοποιεί καθημερινά δεκάδες αντικείμενα τα οποία προέρχονται από τις διαστημικές μας δραστηριότητες. Και ίσως να αποδειχθεί ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός απ’ όλους, το πιο αμύθητο μαργαριτάρι από τις εξερευνήσεις μας στο Διάστημα είναι η συνειδητοποίηση ότι ζούμε σ’ ένα νησί απομονωμένο σε μια εβενόχρωμη θάλασσα. http://physicsgg.me/2017/03/12/%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%be-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%8d/

Κώστας Σκενδέρης-ολογραφικές δυαδικότητες. Ο Κώστας Σκενδέρης είναι καθηγητής Μαθηματικών Επιστημών και διευθυντής του ερευνητικού κέντρου STAG στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη θεωρία της σχετικότητας, την κοσμολογία, την κβαντική θεωρία και τη θεωρία των χορδών. Έχει εργαστεί εκτενώς στις ολογραφικές δυαδικότητες. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ολογραφία, εφόσον είναι σωστή, θα αλλάξει το πρότυπο για τη φυσική πραγματικότητα. Η ιδέα προέκυψε από τη φυσική της μαύρης τρύπας και συγκεκριμένα παραδείγματα βρέθηκαν στη δυαδικότητα AdS/CFT. Για την προώθηση αυτής της ιδέας, ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς του έχει αφιερωθεί στην ανάπτυξη και επέκταση του ολογραφικού λεξικού. Η μέθοδος αυτή είναι απαραίτητη για την επίτευξη καθορισμένων κανόνων και επιπλέον δείχνει σαφώς πως ο χωροχρόνος έχει ανακατασκευαστεί από τα δεδομένα της θεωρίας βαθμίδας. Τελικά, η έρευνα θα οδηγήσει σε ολογραφική αναδιατύπωση της φυσικής, ολοκληρώνοντας έτσι την μετατόπιση του προτύπου. «Ποια είναι η δομή του χώρου και του χρόνου; Υπήρξε αρχή στο χρόνο ή το Σύμπαν υπήρχε πάντοτε; Αυτές είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που απασχολούσαν το άνθρωπο από τα αρχέγονα χρόνια. Στις πρωταρχικές στιγμές του Σύμπαντος, ολόκληρο το Σύμπαν ήταν «συμπιεσμένο» σε τόσο μικρό χώρο ώστε μόνο μία κβαντική θεωρία της βαρύτητας θα μπορούσε να το περιγράψει. Θεωρητική έρευνα για την κβαντική βαρύτητα τα τελευταία 20 χρόνια έχει δώσει ενδείξεις ότι το Σύμπαν είναι ολογραφικό, που σημαίνει ότι στο θεμελιώδες επίπεδο το Σύμπαν είναι διδιάστατο (συν το χρόνο) και η επιπλέον διάσταση (και η βαρύτητα) είναι αποτέλεσμα της δυναμικής της θεωρίας. Ο σκοπός της πρόσφατης εργασίας μου ήταν να κοιτάξουμε για παρατηρησιακές ενδείξεις της ολογραφίας στην αρχέγονη κοσμική ακτινοβολία. Η ακτινοβολία αυτή προέρχεται από τις πρωταρχικές στιγμές του Σύμπαντος και η δομή της περιέχει στοιχεία για τους νόμους της φύσης στο αρχέγονου Σύμπαν. Βρήκαμε ότι όλες οι παρατηρήσεις μπορούν να εξηγηθούν μέσω ενός ολογραφικού μοντέλου και τα παρατηρησιακά δεδομένα είναι εξίσου συμβατά τόσο με το καινούργιο ολογραφικό μοντέλο όσο και με το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας» δήλωσε στο ellines.com ο Κώστας Σκενδέρης. Έλαβε το πτυχίο του στη Φυσική από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1991. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Θεωρητική Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Στόνι Μπρουκ με την εργασία «Perturbative QFT in 1, 2 and 4 dimensions» το 1996. Τον Σεπτέμβριο του 1996, εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο KU Leuven στο Βέλγιο και το 1998 ως επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. Το 1999, εργάστηκε στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Πρίνστον στις Ηνωμένες Πολιτείες ως επιστημονικός συνεργάτης και το 2001 ορίστηκε ως επίκουρος καθηγητής. Το 2003, εργάστηκε στην Ολλανδία ως αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. Παρέμεινε σε αυτή τη θέση έως και το 2011, όπου και προήχθη σε καθηγητή. Το 2012 αποχώρησε από το πανεπιστήμιο. Από το 2012 έως και σήμερα, ο Κώστας Σκενδέρης είναι καθηγητής στη Σχολή Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον στο Ηνωμένο Βασίλειο. ellines.com

"ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο άνθρωπος βγήκε σε εξωτερικό χώρο! » "ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο άνθρωπος βγηκε σε εξωτερικό χώρο! »Αυτά τα λόγια ειναι στην παγκόσμια ιστορία ως η πρώτη κοινοποίηση του πρωτου διαστημικου περίπατου το 1965! Το πρώτο πρόσωπο που βιώσε την απεραντοσύνη του διαστήματος ηταν ο σοβιετικός κοσμοναύτης Alexei Leonov στις 18 Μάρ του 1965, και ο πρωτος που πέρασε αυτό το μήνυμα, ήταν ο διοικητής του πλοίου "Voskhod-2" Pavel Belyaev. Ο Alexei Leonov έφυγε από το διαστημικό σκάφος μετά από 1 ώρα και 35 λεπτά μετά την έναρξη (κατά την έναρξη του 2ου γύρου). Ήταν σε ένα χώρο 23 λεπτά 41 δευτερόλεπτα που είναι η πύλη προς τον ανοιχτό χώρο -για 12 λεπτά και 9 δευτερόλεπτα. Σε αυτό το διάστημα απομακρύνθηκε από το πλοίο σε απόσταση 5,35 μέτρων. Κατά τη διάρκεια του διαστημικου περίπατου συνεβη κατάσταση έκτακτης ανάγκης.Κατα την πρώτη έξοδο ο Alexei Leonov βιώσε δυσκολίες με την επιστροφή, καθώς η φουσκωμένη διαστημική στολή δεν περνουσε μέσα από το αεροφράκτη, "Sunrise". Με απλο εξαερισμό της πίεσης του οξυγόνου στο κοστούμι, και με ηρωικές προσπάθειες του Αλεξέι Leonov στη συνέχεια μπορεσε να ολοκληρώσει με ασφάλεια την πτήση. Αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας έκθεσης σχετικά με την πτήση στις 23 Μαρτίου στη Μόσχα από το βήμα του Μαυσωλείου Alexei Arkhipovich περιγράφει τις στιγμές σε ανοικτό χώρο: «Θέλω να σας πω ότι η εικόνα της κοσμικής άβυσσου, είδα το μεγαλείο της, την απεραντοσύνη, τα φωτεινά χρώματα και την ευκρίνεια των αντιθέσεων του καθαρου σκότους με ένα εκθαμβωτικό φως των άστρων. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, φανταστείτε - Στο πλαίσιο αυτό, βλέπω το πλοίο να φωτίζεται από το έντονο φως το φως του ήλιου. Όταν βγήκα από την πύλη, τότε ένιωσα ένα ισχυρό ρεύμα της θερμότητας και του φωτός, που θυμίζει ηλεκτροκόλληση. Πάνω από μένα ήταν ένας μαύρος ουρανός και φωτεινά αστέρια. Ο ήλιος μου φάνηκε σαν ένας δίσκος φωτιάς ... " https://www.roscosmos.ru/23304/ Η NASA προσπαθεί να δημιουργήσει τεχνητή βαρύτητα. Ένα από τα πιο τρομακτικά πράγματα για την αποστολή ανθρώπων σε μεγάλα ταξίδια στο διάστημα για να αποικίσουν σε κάποιο άλλο πλανήτη, είναι η εξουθενωτική ζωή στην μικροβαρύτητα. Για ένα ταξίδι στον πλανήτη Άρη που αναμένεται να διαρκέσει τουλάχιστον επτά μήνες, σίγουρα πρέπει να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για την διαμονή στο χώρο. Το πρόβλημα με τη διαβίωση στο διάστημα είναι η έντονη διαφορά στην βαρυτική δύναμη, η οποία μπορεί να φέρει τον όλεθρο στην οστική πυκνότητα ενός αστροναύτη, και θα μπορούσε ακόμη και το χάος, με το μεταβολισμό και την υγεία του ήπατος. Η λύση είναι να αναδημιουργήσουμε τις συνθήκες της Γης μέσα σε ένα διαστημόπλοιο, έτσι ώστε το σώμα να προσαρμοστεί στις δυνάμεις βαρύτητας. Αλλά η δημιουργία τεχνητής βαρύτητας είναι πολύ πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη, όπως εξηγεί το παρακάτω βίντεο. Η βασική ιδέα είναι ότι αν γυρίζει ένα διαστημικό σκάφος με το σωστό τρόπο, οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα δημιουργήσουν μια τεχνητή δύναμη βαρύτητας στο εσωτερικό του. Η Nasa πειραματίζεται με αυτό από το 1960 αλλά το μέγεθος του διαστημικού οχήματος που απαιτείται για να δημιουργηθεί τεχνητή βαρύτητα είναι τεράστιο, και ως εκ τούτου, πάρα πολύ ακριβό. http://www.pronews.gr/portal/20170310/genika/diastima/49/i-nasa-mporei-na-dimioyrgisei-tehniti-varytita-ola-allazoyn-vinteo

Στόχος του αμερικανικού Κογκρέσου μία αποστολή της NASA στον Άρη το 2033. Η κατάκτηση του Άρη, στις αρχές της μεθεπόμενης δεκαετίας, είναι ένας από τους μακροπρόθεσμους στόχους που θέτει το Κογκρέσο στην αμερικανική υπηρεσία διαστήματος. Έτσι, στο πλαίσιο νομοσχεδίου που εγκρίνει τη χρηματοδότηση της NASA για το 2017, ύψους 19,5 δισ. δολαρίων, το Κογκρέσο ζητά την εκπόνηση μελέτης σκοπιμότητας, σχετικά με την αποστολή αστροναυτών στον Κόκκινο Πλανήτη το 2033. Εκτός από το «πράσινο φως» στην κρατική επιχορήγηση της NASA, το νομοσχέδιο αναφέρεται στην προοπτική επέκτασης της μόνιμης παρουσίας του ανθρώπου πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά, μέσω επανδρωμένων αποστολών στο βαθύ διάστημα για «την αποίκιση ενός άλλου ουράνιου αντικειμένου και την άνθηση της διαστημικής οικονομίας μέσα στον 21ο αιώνα». Πριν από το «ταξίδι» στον Άρη, η NASA θα πρέπει να καταρτίσει έναν «οδικό χάρτη για την ανθρώπινη εξερεύνηση», καθορίζοντας βήμα προς βήμα το σχέδιο για τη μετάβαση στον Άρη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2030. Σε αυτό το πλαίσιο, οι μελλοντικές επενδύσεις στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα επιτρέψουν τη χρήση του τουλάχιστον μέχρι το 2024, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως «ορμητήριο» για τις αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη. Η NASA θα λάβει επίσης χρηματοδότηση για τη μελέτη της Ευρώπης, δορυφόρου του Δία, η οποία θεωρείται πως διαθέτει νερό, με συνέπεια να είναι πιθανό να «φιλοξενούσε» ζωή για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Το νομοσχέδιο ανοίγει επίσης τον δρόμο για μία αποστολή με προορισμό την Ευρώπη, η οποία εδώ και χρόνια αποτελεί προτεραιότητα για την επιστημονική κοινότητα. Στα κονδύλια, περιλαμβάνεται ένα ποσό για τη μελέτη της επίδρασης στον ανθρώπινο οργανισμό και την ψυχολογία από την παραμονή στο διάστημα. Επίσης, η διαστημική υπηρεσία θα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες σε πρώην αστροναύτες, για ασθένειες που προήλθαν από τις αποστολές στις οποίες πήραν μέρος. Μία από τις πιο σημαντικές προβλέψεις του νομοσχεδίου είναι η διασφάλιση της συνεχούς υποστήριξης της NASA, ακόμη κι όταν αλλάζει ηγεσία ο Λευκός Οίκος. Η υπηρεσία θέλει να αποφύγει στο μέλλον οποιαδήποτε ενδεχόμενη αλλαγή στα σχέδιά της λόγω της εκλογής νέου προέδρου. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί με τον Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος όταν εκλέχθηκε ακύρωσε το πρόγραμμα Constellation (Αστερισμός), το οποίο είχε εγκρίνει ο προηγούμενος πρόεδρος, με σκοπό την επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη μέχρι το 2020. «Τα εμπόδια στο παρελθόν για τη συνέχιση τέτοιων επενδύσεων, και ειδικότερα οι απειλές ακύρωσης εγκεκριμένων προγραμμάτων με υποστήριξη και από τα δύο πολιτικά κόμματα, οδήγησαν στη διακοπή της ολοκλήρωσης σημαντικών διαστημικών προγραμμάτων», σημειώνεται στο νομοσχέδιο χαρακτηριστικά. http://www.naftemporiki.gr/story/1212785/stoxos-tou-amerikanikou-kogkresou-mia-apostoli-tis-nasa-ston-ari-to-2033

Ελληνίδες ερευνήτριες ανακάλυψαν ορμόνη που κόβει την όρεξη. Μια ορμόνη που εκκρίνεται από τα κύτταρα των οστών, μπορεί να καταστείλει την όρεξη και να μειώσει την ποσότητα της τροφής. Αυτό ανακάλυψαν Ελληνίδες ερευνήτριες στις ΗΠΑ, μετά από πειράματα σε ποντίκια. Η ανακάλυψη, που διευρύνει τη μικρή γκάμα των γνωστών ορμονών που προέρχονται από τα οστά, φέρνει στο φως έναν άγνωστο έως τώρα βιολογικό μηχανισμό ρύθμισης της όρεξης. Μελλοντικά η εν λόγω ορμόνη (λιποκαλίνη 2) θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κατάλληλα για τον έλεγχο της παχυσαρκίας στο μέλλον, τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 και άλλων μεταβολικών διαταραχών. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Σταυρούλα Κουστένη και τη συνεργάτιδά της ερευνήτρια Ιωάννα Μόσιαλου του Τμήματος Φυσιολογίας και Κυτταρικής Βιοφυσικής του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature". Όπως δήλωσε η Κουστένη, «τα τελευταία χρόνια μελέτες δικές μας και άλλες έδειξαν ότι τα οστά αποτελούν όργανο του ενδοκρινικού συστήματος και παράγουν ορμόνες που επηρεάζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου, την ισορροπία της γλυκόζης, τη λειτουργία των νεφρών και την ανδρική γονιμότητα. Τα ευρήματά μας προσθέτουν σε αυτό τον κατάλογο μία κρίσιμη νέα λειτουργία των ορμονών των οστών, την καταστολή της όρεξης, πράγμα που μπορεί να ανοίξει μια τελείως νέα προσέγγιση στη θεραπεία των μεταβολικών διαταραχών». Έως τώρα -αρχής γενομένης από το 2007- είχε ανακαλυφθεί ότι τα οστά εκκρίνουν τουλάχιστον δύο ορμόνες, τη FGF23 και την οστεοκαλσίνη. Το 2010 η Κουστένη ανακάλυψε ότι η απενεργοποίηση ενός γονιδίου (FOXO1) στους οστεοβλάστες, δηλαδή στα κύτταρα από όπου δημιουργούνται τα οστά, έκανε τα ποντίκια να τρώνε λιγότερο, να είναι πιο αδύνατα και να έχουν καλύτερα επίπεδα σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα τους. Αυτή τη φορά, οι ερευνήτριες ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν άλλη μια ορμόνη των οστών, τη λιποκαλίνη 2 (LCN2), μια πρωτεΐνη που εκκρίνεται από τους οστεοβλάστες,. Η συγκεκριμένη ορμόνη επεμβαίνει στον μεταβολισμό, καθώς εμπλέκεται στην έκκριση της ινσουλίνης και βελτιώνει την αντοχή στη γλυκόζη, όπως έδειξαν οι μελέτες στα πειραματόζωα. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι η ορμόνη LCN2 μπορεί να διασχίσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και να εισχωρήσει στον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Στη συνέχεια -μέσω των κατάλληλων νευρώνων- ενεργοποιεί έναν γνωστό μηχανισμό (βιολογικό ‘μονοπάτι') καταστολής της όρεξης, με συνέπεια να μειώνεται η πρόσληψη της τροφής και έτσι να παρατηρείται απώλεια βάρους τόσο στα πειραματόζωα με φυσιολογικό βάρος, όσο και στα παχύσαρκα. «Η ελπίδα μας είναι ότι η λιποκαλίνη 2 μπορεί να έχει τα ίδια αποτελέσματα στους ανθρώπους και ότι τα ευρήματά μας θα είναι δυνατό να μεταφραστούν στην ανάπτυξη θεραπειών για την παχυσαρκία και άλλες μεταβολικές διαταραχές», δήλωσε η κ. Κουστένη. Οι πρώτες ενδείξεις στους ανθρώπους είναι όντως ενθαρρυντικές. Σε μια ανάλυση ασθενών με διαβήτη τύπου 2, η ερευνητική ομάδα βρήκε ότι τα επίπεδα της εν λόγω ορμόνης στο αίμα τους ήταν αντιστρόφως ανάλογη με το βάρος τους και το επίπεδο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (μια ένδειξη για το επίπεδο του σακχάρου σε βάθος χρόνου). «Με άλλα λόγια, οι ασθενείς με υψηλότερα επίπεδα λιποκαλίνης 2 είχαν χαμηλότερο βάρος και καλύτερη ισορροπία γλυκόζης», δήλωσε η Ελληνίδα φυσιολόγος, η οποία γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών, πήρε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ στη Βρετανία και τελικά μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ το 2006. Προς το παρόν, παραμένει πάντως ασαφές γιατί τα οστά μπορεί να εμπλέκονται στη μείωση της όρεξης. Πιθανώς η εν λόγω ορμόνη να βοηθά στη διατήρηση της οστικής μάζας και της σκελετικής ανάπτυξης. http://www.kathimerini.gr/899667/article/epikairothta/episthmh/ellhnides-ereynhtries-anakalyyan-ormonh-poy-kovei-thn-ore3h

Μετά τον σκληρό δίσκο, ο ατομικός σκληρός δίσκος. Αν κανείς κόψει έναν μαγνήτη στη μέση, αυτό που προκύπτει είναι δύο μικρότεροι μαγνήτες. Η διαδικασία μπορεί θεωρητικά να επαναληφθεί ξανά και ξανά, μόνο που όσο μικρότεροι είναι οι μαγνήτες, τόσο πιο ασταθείς. Από ένα μέγεθος και κάτω, η πολικότητά τους αντιστρέφεται αυθόρμητα και απρόβλεπτα. Αυτό θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στην περίπτωση των σκληρών δίσκων, οι οποίοι αποθηκεύουν τα δεδομένα σε δίσκους χωρισμένους σε μαγνητικές περιοχές, καθεμία από τις οποίες περιέχει ένα bit πληροφορίας: ένα μαγνητικό πεδίο που είναι προσανατολισμένο προς τα «κάτω» αντιστοιχεί στην τιμή «0», ενώ ένα πεδίο που κοιτά προς τα «πάνω» αντιστοιχεί στην τιμή «1». Στους σημερινούς σκληρούς δίσκους, κάθε μαγνητική περιοχή αποτελείται από περίπου ένα εκατομμύριο άτομα, σχολιάζει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, στο οποίο δημοσιεύεται η εντυπωσιακή νέα μελέτη. http://www.nature.com/nature/journal/v543/n7644/full/nature21371.html Τώρα, διεθνής ομάδα ερευνητών, στην οποία συμμετέχουν μεταξύ άλλων η IBM και το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο (EPFL) στη Λωζάννη, παρουσιάζουν το πρώτο ατομικό μαγνητικό bit. Η πειραματική διάταξη αποτελείται από δύο άτομα του στοιχείου όλμιου, τα οποία κάθονται πάνω σε μια πλάκα από οξείδιο του μαγνησίου κατεψυγμένη σε θερμοκρασία μόλις πέντε βαθμών πάνω από το απόλυτο μηδέν. Για να εγγράψουν τα δεδομένα -δύο bit όλα κι όλα- οι ερευνητές διοχέτευσαν στα άτομα παλμούς ηλεκτρικού ρεύματος χρησιμοποιώντας τη μαγνητική άκρη ενός μικροσκοπίου σήραγγας. Εργαστηριακές δοκιμές που κράτησαν αρκετές ώρες έδειξαν ότι η πολικότητα των ατομικών μαγνητών παρέμενε σταθερή. Τα δεδομένα ήταν δυνατό να ανακτηθούν με το μικροσκόπιο σήραγγας, όμως οι ερευνητές δημιούργησαν και μια έμμεση μέθοδο ανάγνωσης που θα μπορούσε να διαβάζει πολλά bit ταυτόχρονα. Θεωρητικά το σύστημα θα μπορούσε να μεγαλώσει και να αξιοποιηθεί σε σκληρούς δίσκους με πυκνότητα δεδομένων ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από ό,τι στους σημερινούς δίσκους. Στην πράξη, όμως, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η αύξηση της πυκνότητας θα περιοριζόταν στις χίλιες φορές. Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει να λυθεί το πρόβλημα της χαμηλής θερμοκρασίας στην οποία πρέπει να διατηρείται το σύστημα. Επιπλέον, η μαγνητική ατομική αποθήκευση θα είχε να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό μιας άλλης ατομικής μνήμης, η οποία αποθηκεύει τα δεδομένα όχι στο μαγνητικό πεδίο αλλά στις θέσεις μεμονωμένων ατόμων. Μέχρι στιγμής, αυτή η τεχνική έχει δώσει πειραματικά επανεγγράψιμα συστήματα χωρητικότητας 1 kilobyte. Μένει να φανεί ποια προσέγγιση θα επικρατήσει και σε ποιες εφαρμογές. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι η εποχή της ατομικής αποθήκευσης πλησιάζει. http://physicsgg.me/2017/03/09/%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%8c-%ce%b4%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf-%ce%bf-%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81/

Γιούρι Γκαγκάριν Η 9 Μάρτη του 2017 σηματοδοτεί τα 83 χρόνια από τη γέννηση του πρώτου κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν, ο πρώτος άνθρωπος που είδε με τα μάτια του τη Γη από το διάστημα!Η πτήση του άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας και άνοιξε το δρόμο για τους ανθρώπους στο διάστημα. Ο Γιώργος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο χωριό Klushino Gzhatsk (τώρα - Gagarin) περιοχή του Σμολένσκ. Το 1941, ο Γκαγκάριν που εγγράφεται στη 1ο τάξη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά λόγω του πολέμου, ήταν σε θέση να συνεχίσει τις σπουδές του στο σχολείο μόνο το 1943. Στη συνέχεια για τρία χρόνια σπούδασε στην επαγγελματική σχολή Lyubertsy Moscow Region, έχοντας λάβει μια ειδικότητα «πλάστης-άχνη». Το 1957 αποφοίτησε από την Chkalov Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας (Vaul) που ονομάζεται Βοροσίλοφ στην πόλη του Όρενμπουργκ με το προφίλ του μαχητή. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950 στους νεαρούς πιλότους μαχητικών άρχισε η επανακατάρτιση για το σύνολο της «νέας τεχνολογίας». Τότε κανείς δεν έχει ανοιχτά μιλήσει για πτήσεις στο διάστημα, έτσι η "νέα τεχνολογία" δεν ονομάζεται διαστημόπλοια. Στις 9η Δεκεμβρίου, 1959 Gagarin έγραψε μια δήλωση με αίτημα να τον εγγραψούν στην ομάδα των υποψηφίων για κοσμοναύτες, και μια εβδομάδα αργότερα κλήθηκε στη Μόσχα για μια ολοκληρωμένη ιατρική εξέταση στο Κεντρικό Επιστημονικό Ερευνητικό Νοσοκομείο Αεροπορίας. Στις 7 Μάρτη 1960 ο Γιούρι Γκαγκάριν μεταξύ των 12 νέων πιλότων γράφτηκε στην πρώτη ομάδα των κοσμοναύτων. Αλλά τον Ιανουάριο του 1961 άρχισε να προετοιμαζεται για την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο διαστημόπλοιο «Βοστόκ» με τον Valery Bykovsky, Gregory Нelioboblim, Αντριάν Νικολάγιεφ, Pavel Popovich και τον Titov. Στις 12, Απριλίου 1961 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το πρώτο διαστημικό σκάφος στον κόσμο "Vostok" με το πιλοτο-κοσμοναύτη επί του σκάφους - Γιούρι Γκαγκάριν. Για αυτό το κατόρθωμα είχε απονεμηθεί ο Hero τίτλος της Σοβιετικής Ένωσης. Αργότερα η πτήση του Γκαγκάριν στο διάστημα ανακηρύχθηκε - Ημέρα της Κοσμοναυτικής. Ο Γιούρι Γκαγκάριν επέστρεψε στη Γη και έγινε γνωστός από σχεδόν κάθε κάτοικο του πλανήτη. Το ενδιαφέρον για το διάστημα εχει "ανατινάξει" τον κόσμο. Η"Star ασθένεια" ποτέ δεν άγγιξε τον GAGARIN - ήταν "ο τύπος" για όλους όσους τον γνώριζαν, με τον οποίο εργάστηκαν και ήταν φίλοι. Το Επώνυμο "ηλιακό" χαμόγελο του Gagarin για περισσότερο από μισό αιώνα, από την πρώτη διαστημική πτήση, που εγινε στις 12 Απρίλη του 1961, αναδεικνύει στην ανθρωπότητα το δρόμο για τα μακρινά αστέρια. Ο πρώτος πολίτης του κόσμου εζησε μαζί μας στον κόσμο, μόλις 34 ετη και 18 ημερες. Το πρωί της 27 του Μαρτίου, 1968 τελείωσε η ζωή του ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης Γιούρι Γκαγκάριν - το αεροσκάφος "MIG-15UTI», το οποίο διηύθυνε υπό την καθοδήγηση ενός έμπειρου εκπαιδευτή, διοικητή της κατάρτισης συντάγματος Vladimir Seregin, συνετρίβη, εκτελώντας μια εκπαιδευτική πτήση ... Η 9 Μάρτη θα είναι πάντα για να θυμόμαστε και να τιμούμε τον άθλο του Γιούρι Γκαγκάριν, ο πρώτος άνθρωπος που κατακτήσε το διάστημα. https://www.roscosmos.ru/23305/

Χρονοκρύσταλλοι: Νέα εξωτική μορφή ύλης από Αμερικανούς επιστήμονες. Το αλάτι, οι νιφάδες του χιονιού και τα διαμάντια αποτελούν όλα παραδείγματα κρυστάλλων, καθώς τα άτομά τους διατάσσονται σε τρισδιάστατα πλέγματα, τα οποία επαναλαμβάνονται σε όλη την έκτασή τους. Δίπλα σε αυτή τη μορφή ύλης, Αμερικανοί επιστήμονες πρόσθεσαν τους χρονοκρυστάλλους, δηλαδή υλικά στα οποία τα άτομα ακολουθούν μοτίβα που δεν επαναλαμβάνονται στον χώρο, αλλά στον χρόνο. Πιο συγκεκριμένα, σε έναν χρονοκρύσταλλο, τα άτομα δεν καταλήγουν σε μία κατάσταση θερμικής ισορροπίας, στην οποία όλα έχουν την ίδια ποσότητα θερμικής ενέργειας. Πρόκειται για μία «εξωτική» μορφή ύλης που είχε προβλεφθεί θεωρητικά εδώ και μερικά χρόνια, χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να έχει δημιουργηθεί. Σύμφωνα με τον Άντριου Πότερ, αναπληρωτή καθηγητή φυσικής στο πανεπιστήμιο του Τέξας και μέλος της ομάδας, η σύνθεση χρονοκρυστάλλων άνοιξε τον δρόμο για έναν εντελώς νέο «κόσμο» υλικών, τα οποία βρίσκονται σε συνθήκες μη ισορροπίας. «Με βάση αυτές τις θεωρητικές ιδέες, που διατυπώθηκαν πριν από μερικά χρόνια, καταφέραμε να τους συνθέσουμε στο εργαστήριο. Ελπίζουμε πως πρόκειται για το πρώτο παράδειγμα, καθώς θα ακολουθήσουν και άλλα», λέει στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου. Μερικά από αυτά τα υλικά, ίσως αποδειχθούν στην πορεία χρήσιμη για την αποθήκευση ή τη μεταφορά δεδομένων σε κβαντικούς υπολογιστές. Ο Πότερ μαζί με συναδέλφους του από το πανεπιστήμιο, αλλά και άλλους ερευνητές από το Χάρβαρντ, το Μπέρκλεϊ και το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, συνέθεσαν τον χρονοκρύσταλλο από ηλεκτρικά φορτισμένα άτομα (ιόντα) του στοιχείου υπέρβιο. Εφαρμόζοντας το κατάλληλο ηλεκτρικό πεδίο, έκαναν 10 τέτοια ιόντα να αιωρούνται πάνω από μία επιφάνεια. Στη συνέχεια, άρχισαν να τα «βομβαρδίζουν» με παλμούς λέιζερ, ώστε με κάθε παλμό να αλλάζουν τη φορά που περιστρέφονται (ή πιο σωστά, το σπιν τους). Έτσι, παρατήρησαν πως οι εναλλαγές της φοράς των ατόμων ακολουθούσε ένα συγκεκριμένο μοτίβο και επαναλαμβανόταν μάλιστα με τη μισή συχνότητα εκπομπής των παλμών. Όπως περιγράφουν χαρακτηριστικά οι επιστήμονες, είναι να σαν χτυπά κανείς δύο φορές το δευτερόλεπτο τα πλήκτρα ενός πιάνου και να ακούει μόνο μία νότα κάθε δευτερόλεπτο. Μία παράξενη κβαντική συμπεριφορά που αποτελεί χαρακτηριστική «υπογραφή» ότι είχαν δημιουργήσει ένα χρονοκρύσταλλο. Η πρόβλεψη για την ύπαρξη αυτής της «εξωτικής» μορφής ύλης έγινε το 2012, από τον νομπελίστα φυσικό Φρανκ Γουίλτσεκ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. Η ομάδα τη συνέθεσε στο εργαστήριο τον περασμένο Σεπτέμβριο, ωστόσο η εργασία τους δημοσιεύτηκε τώρα στο περιοδικό Nature. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, οι ερευνητές του Χάρβαρντ δημιούργησαν ένα δεύτερο χρονοκρύσταλλο, αυτή τη φορά από διαμάντι. http://www.naftemporiki.gr/story/1212386/xronokrustalloi-nea-eksotiki-morfi-ulis-apo-amerikanous-epistimones

Η ανακάλυψη του πιο μακρινού γαλαξία. Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν τη μεγάλη διάταξη τηλεσκοπίων ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή για να ανακαλύψουν σε ένα πολύ μακρινό γαλαξία μια πελώρια μάζα αστρόσκονης, όταν ακόμη το σύμπαν είχε ηλικία 600 εκατομμυρίων ετών, δηλαδή είχε μόλις το 4% της σημερινής ηλικίας του, σε μια εποχή που δημιουργούνταν οι πρώτες γενιές άστρων και γαλαξιών. Πρόκειται για τον πιο νεαρό και πιο μακρινό γαλαξία – τον A2744_YD4 – όπου έχει ποτέ ανιχνευθεί διαστρική σκόνη, η οποία δημιουργείται από την καταστροφή προηγούμενων άστρων με μορφή σουπερνόβα. Ταυτόχρονα, η παρατήρηση αποτελεί την πιο μακρινή ανίχνευση οξυγόνου στο σύμπαν. Από κοινού, τα δύο ευρήματα φωτίζουν περισσότερο τη γέννηση και τον εκρηκτικό θάνατο των πρώτων άστρων. Οι αστρονόμοι από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Νίκολας Λαπόρτε του University College του Λονδίνου (UCL), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters’. Η κοσμική σκόνη αποτελείται κυρίως από πυρίτιο, άνθρακα και αλουμίνιο, σε κόκκους μικρούς όσο ένα εκατομμυριοστό του εκατοστού του μέτρου. Τα χημικά στοιχεία της σκόνης δημιουργούνται στο εσωτερικό των άστρων και διασκορπίζονται στο σύμπαν, όταν τα άστρα πεθαίνουν, ιδίως με τις θεαματικές εκρήξεις των υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα). Η άφθονη πια σήμερα αστρόσκονη αποτελεί θεμέλιο λίθο για το σχηματισμό νέων άστρων και πλανητών. Όμως στο πρώιμο σύμπαν ήταν σπάνια, επειδή μόλις τότε πέθαιναν οι πρώτες γενιές άστρων, που την είχαν δημιουργήσει και άρχισαν να τη διασπείρουν στο διάστημα. Η ανίχνευση τόσο πρώιμης αστρόσκονης βοηθά, μεταξύ άλλων, να προσδιορισθεί πότε εξερράγησαν οι πρώτες σούπερ-νόβα. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι η ποσότητα σκόνης του γαλαξία A2744_YD4 ήταν έξι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου μας, ενώ η συνολική μάζα των άστρων που αυτός περιείχε, ήταν δύο δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του δικού μας άστρου. Τα άστρα σε αυτό τον νεαρό γαλαξία εκτιμάται ότι δημιουργούνταν με ρυθμό 20 ηλιακές μάζες το χρόνο, έναντι μόλις μίας ηλιακής μάζας ετησίως στο δικό μας γαλαξία σήμερα. Βίντεο: http://physicsgg.me/2017/03/08/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1/

Ο Sentinel-2B σε τροχιά. Ο δορυφόρος Sentinel-2B της ESA εκτοξεύτηκε, διπλασιάζοντας την κάλυψη της οπτικής απεικόνισης υψηλής ανάλυσης της αποστολής Sentinel-2 για το σύστημα περιβαλλοντικής παρακολούθησης Copernicus της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο δορυφόρος βάρους 1,1 τόνων τέθηκε σε τροχιά από έναν πύραυλο Vega, από το Ευρωπαϊκό Διαστημοδρόμιο της Ευρώπης στην Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας στις 1:49 GMT στις 7 Μαρτίου (2:49 CET, 22:49 τοπική ώρα, 6 Μαρτίου). Το πρώτο τμήμα διαχωρίστηκε 1 λεπτό και 55 δευτερόλεπτα μετά από την εκτόξευση, και ακολουθήθηκε από το δεύτερο τμήμα και το κάλυμμα που διαχωρίστηκαν 3 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα και 3 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα, αντίστοιχα, και το τρίτο τμήμα έπειτα από 6 λεπτά και 32 δευτερόλεπτα. Έπειτα από δύο επιπλέον αναφλέξεις, το ανώτερο τμήμα του Vega παρέδωσε τον δορυφόρο Sentinel-2Β στην προκαθορισμένη ήλιο-σύγχρονη τροχιά. Ο δορυφόρος διαχωρίστηκε από το τμήμα έπειτα από 57 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα σε πτήση. Στη συνέχεια εγκαθιδρύθηκαν εκ νέου οι συνδέσεις τηλεμετρίας και ελέγχου πτήσης από τους ελεγκτές στο κέντρο επιχειρήσεων της ESA στο Darmstadt της Γερμανίας, επιτρέποντας την ενεργοποίηση των συστημάτων Sentinel ούτως ώστε να ξεκινήσει η λειτουργία του. Τα ηλιακά πάνελ του δορυφόρου έχουν ήδη αναπτυχθεί. Μετά από αυτή την πρώτη φάση “εκτόξευσης και αρχικής τροχιάς”, η οποία διαρκεί συνήθως τρεις ημέρες, οι ελεγκτές θα αρχίσουν τον έλεγχο και τη βαθμονόμηση των οργάνων που εξοπλίζουν το δορυφόρο. Η αποστολή αναμένεται να αρχίσει να λειτουργεί σε τρεις με τέσσερις μήνες. “Με την εκτόξευση αυτή κάνουμε ένα ακόμη βήμα προς την προώθηση του προγράμματος Copernicus, το οποίο είναι το πιο εξελιγμένο σύστημα παρατήρησης της Γης στον κόσμο. Και σχεδιάζουμε να προσθέσουμε δύο ακόμα δορυφόρους, στο σχηματισμό, τους επόμενους μήνες: τον Sentinel-5P και το Sentinel-3Β”, δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής της ESA Jan Woerner. Η αποστολή οπτικής απεικόνισης Sentinel-2 βασίζεται σε ένα σχηματισμό που αποτελείται από δύο πανομοιότυπους δορυφόρους: τον Sentinel-2Α, ο οποίος τέθηκε σε τροχιά τον Ιούνιο του 2015, και τον Sentinel-2Β. Αν και εκτοξεύθηκαν ξεχωριστά, οι δορυφόροι τοποθετούνται στην ίδια τροχιά, πετώντας 180° χωριστά. Κάθε πέντε ημέρες, οι δορυφόροι καλύπτουν από κοινού όλες τις επιφάνειες της γης, μεγάλα νησιά και εγχώρια και παράκτια ύδατα, μεταξύ των γεωγραφικών πλατών 84°S και 84°Ν, βελτιστοποιώντας την παγκόσμια κάλυψη και την μεταφορά δεδομένων. Κάθε δορυφόρος Sentinel-2 μεταφέρει μια καινοτόμο πολυφασματική κάμερα υψηλής ανάλυσης με 13 φασματικές μπάντες, για την καταγραφή του εδάφους και της βλάστησης με νέα προοπτική. Ο συνδυασμός της υψηλής ανάλυσης, των νέων φασματικές ικανότητες, του οπτικού πεδίου που καλύπτει 290 χιλιόμετρα και των συχνών περιόδων επίσκεψης των περιοχών κάλυψης, θα παρέχει μια πρωτοφανή θέα της Γης. Οι πληροφορίες από αυτήν την αποστολή συμβάλλουν στη βελτίωση των γεωργικών πρακτικών, την παρακολούθηση των δασών, την ανίχνευση ρύπανσης σε λίμνες και παράκτια ύδατα, και συμβάλουν στη χαρτογράφηση των καταστροφών. “Προσωπικά έχω εμπλακεί στο πρόγραμμα Copernicus από την πρώτη κιόλας ημέρα του και βοήθησα να διαμορφωθεί κατά τη διάρκειά του. Επομένως, είναι εξαιρετικά ικανοποιητικό για να βλέπουμε τον σχηματισμό των δορυφόρων να παρέχουν στοιχεία για τις υπηρεσίες που πάντα ονειρευόμασταν”, δήλωσε ο Josef Aschbacher, Διευθυντής των Προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης της ESA. “O Sentinel-2A υποδέχεται τον δίδυμο αδελφό του στο διάστημα με την εκτόξευση σήμερα του Sentinel-2Β. Αυτό επιτρέπει παγκόσμια κάλυψη κάθε πέντε ημέρες με τον αισθητήρα 13-καναλιών υψηλής ανάλυσης, ο οποίος είναι πρωτοφανής σε αυτή την κατηγορία των δορυφόρων. Προσβλέπω σε πολλές νέες εφαρμογές που θα προέρχονται από τον Sentinel-2 τώρα ότι αυτός ο σχηματισμός είναι πλήρης”. Έξι οικογένειες δορυφόρων Sentinel θα απαρτίζουν τον πυρήνα του δικτύου περιβαλλοντικής παρακολούθησης του Copernicus. Όντας μια εμβληματική πρωτοβουλία στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ο Copernicus παρέχει επιχειρησιακές πληροφορίες σχετικά με τις επιφάνειες του εδάφους, τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα, για την υποστήριξη χάραξη πολιτικής για το περιβάλλον και την ασφάλεια, καθώς και την κάλυψη των αναγκών των πολιτών και των φορέων παροχής υπηρεσιών. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/08/Sentinel-2_global_coverage http://blogs.esa.int/eolaunches/2017/03/07/sentinel-2b-liftoff-replay/ http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Sentinel-2B_se_trochiha H NASA φτιάχνει έναν διαστημικό επισκευαστή. Η NASA θέλει να κατασκευάσει το διαστημικό σκάφος Restore L Spacecraft Bus το οποίο θα επισκευάζει και θα ανεφοδιάσει άλλα διαστημικά σκάφη. Το συνολικό κόστος του Restore L Spacecraft της NASA εκτιμάται ότι θα φτάνει τα 127 εκατομμύρια δολάρια. Την κατασκευή του διαστημικού σκάφους θα αναλάβει η εταιρεία Space Systems από την Καλιφόρνια, η οποία θα χρειαστεί πέντε χρόνια για την ολοκλήρωση της κατασκευής του. Το ρομποτικό διαστημικό σκάφος της NASA θα έχει τη δυνατότητα να επισκευάζει άλλα διαστημικά σκάφη, ενώ παράλληλα θα έχει και τη δυνατότητα να λειτουργεί και ως σταθμός ανεφοδιασμού για άλλα διαστημικά σκάφη. Η αποστολή Restore L της NASA θα αποτελέσει το όχημα για να εξελιχθεί η κατάλληλη τεχνογνωσία ώστε να δημιουργηθούν και άλλα αντίστοιχα σκάφη στο μέλλον. Η εκτόξευση του πρώτου επισκευαστικού διαστημικού σκάφους της NASA υπολογίζεται ότι θα γίνει μέχρι το 2020 και θα έχει ως κεντρικό του ρόλο τον ανεφοδιασμό κυβερνητικών σκαφών που κινούνται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Το ρομποτικό διαστημικό σκάφος της NASA θα έχει τον δικό του βραχίονα για την εκτέλεση όλων των εργασιών επισκευής που θα εκτελεί. Αρχικά, ο ανεφοδιασμός θα αφορά στον δορυφόρο Landsat 7, o οποίος εκτελεί σημαντικές μετρήσεις για τον πλανήτη σε συνεργασία με την αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία. http://www.pestaola.gr/h-nasa-ftiaxnei-enan-diasthmiko-episkeyasth/ Η NASA εμπνέεται από την επιστημονική φαντασία. Η NASA σχεδιάζει ειδικά δωμάτια ύπνου για όσους θα συμμετάσχουν σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές, μέσα από το πρόγραμμα NIAC. To πρόγραμμα NASA Innovative Advanced Concepts (NIAC) περιλαμβάνει την μελέτη νέων τεχνολογιών και εναλλακτικών μεθόδων προκειμένου να είναι εφικτό το να μπορεί ο άνθρωπος να ταξιδέψει σε μεγαλύτερες αποστάσεις στο διάστημα ή να επανδρώσει κάποια βάση. Η ιδέα πίσω από την πρόταση αυτή βασίζεται στην επιστημονική φαντασία. Η NASA σκέφτεται ότι ένα ταξίδι σε πολύ μακρινές αποστάσεις μπορεί να διαρκεί πολύ και είναι απαραίτητο να υπάρχουν ενδιάμεσοι σταθμοί. Ο Άρης και η Σελήνη θα μπορούσαν να αποτελούν σημεία στα οποία θα τοποθετηθούν τέτοιες βάσεις, στις οποίες είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν σταθμοί ανάπαυσης των αστροναυτών. Οι βλέψεις της NASA περιλαμβάνουν το ταξίδι στα βάθη του Διαστήματος, το οποίο και ενδέχεται να διαρκεί για χρόνια, με τη μόνη εφικτή λύση να είναι τα δωμάτια βαθύ ύπνου που θα διατηρούν τα σώματα των αστροναυτών σε ύπνωση, όπως βλέπει κανείς σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Τα δωμάτια που θα τοποθετήσει η NASA σε μελλοντικές βάσεις θα αποτελέσουν το απαραίτητο πεδίο δοκιμών για τέτοιες εφαρμογές που δεν αποκλείεται να μπουν αργότερα και σε διαστημόπλοια. Το όραμα δεν έλειψε ποτέ, το ζήτημα είναι να έρθει και η πρακτική εφαρμογή. http://www.pestaola.gr/h-nasa-empneetai-apo-thn-episthmonikh-fantasia/

Υπατία (370 μ.Χ. - 415 μ.Χ. Αλεξάνδρεια) Η Υπατια είναι η τελευταία φιλόσοφος και μαθηματικός της αρχαίας Ελλάδας. Ο πατέρας της, ο Θέωνας, ήταν κι αυτός μαθηματικός και αστρονόμος. Έγραψε σχόλια όχι μόνο για τα Μαθηματικά αλλά και για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου. Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία. Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια της για αρκετά επιστημονικά όργανα που περιλαμβάνουν κι έναν αστρολάβο. Ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας όπως και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού. Η Υπατία ήταν ο τελευταίος ειδωλολάτρης επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικοί πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλο τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης. Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων. Η φωτογραφια ειναι απο το εργο για την Υπατια.

Κίνα: Φέτος η αποστολή διαστημικού σκάφους στη Σελήνη προκειμένου να συλλέξει δείγματα του εδάφους. Η Κίνα έκανε γνωστό ότι προγραμματίζει φέτος να στείλει διαστημικό σκάφος στη Σελήνη, προκειμένου να συλλέξει δείγματα του εδάφους και να τα φέρει πίσω στη Γη έως το τέλος του έτους, για ανάλυση από τους επιστήμονές της. Η αποστολή παρουσιάζεται από τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, ως «απάντηση» στις φιλοδοξίες του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να δώσει νέα ώθηση στο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα. Ο Κινέζος πρόεδρος Σι έχει δηλώσει ρητά ότι το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας προορίζεται να βελτιώσει την εθνική ασφάλεια και τις αμυντικές δυνατότητες της χώρας του. Έχει επίσης υπογραμμίσει τις φιλοδοξίες της χώρας του να γίνει παγκόσμια δύναμη στην εξερεύνηση του διαστήματος. Μετά τη Σελήνη, η Κίνα θεωρείται βέβαιο ότι θα επιχειρήσει πιο μακρινές και φιλόδοξες διαστημικές αποστολές. Το σκάφος Chang'e-5 βρίσκεται στην τελική φάση των δοκιμών και αναμένεται να είναι έτοιμο για εκτόξευση τον Αύγουστο, σύμφωνα με την Εθνική Διαστημική Υπηρεσία της Κίνας. Η όλη αποστολή προσελήνωσης, συλλογής δειγμάτων και επιστροφής στη Γη θα είναι ένα από τα πιο πολύπλοκα και δύσκολα διαστημικά εγχειρήματα που έχει αναλάβει η Κίνα μέχρι σήμερα. Πρόσφατα, ο πρόεδρος Τραμπ ζήτησε από την Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος (NASA) να εξετάσει τη δυνατότητα για να συμπεριλάβει αστροναύτες στην πρώτη κιόλας αποστολή το 2018 του νέου μεγάλου αμερικανικού πυραύλου Space Launch System (SLS), η οποία αρχικά επρόκειτο να είναι μη επανδρωμένη. Η υψηλού ρίσκου πρωτοβουλία -αν όντως υλοποιηθεί- θεωρείται το πρώτο βήμα για την επιτάχυνση του αμερικανικού προγράμματος επανδρωμένων αποστολών, που μπορεί να φέρουν ξανά τους Αμερικανούς αστροναύτες στο φεγγάρι - και πέρα από αυτό. To 2013 η Κίνα έστειλε -με το σκάφος Chang'e-3- το πρώτο ρόβερ της στη Σελήνη. Το 2018 σχεδιάζει να στείλει ένα άλλο σκάφος στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, ενώ ελπίζει να στείλει τους πρώτους Κινέζους αστροναύτες στη Σελήνη έως το 2036. Στο μεταξύ, έως το 2022, σχεδιάζει να διαθέτει σε τροχιά γύρω από τη Γη ένα μόνιμα επανδρωμένο διαστημικό σταθμό. Παράλληλα, η Κίνα προτίθεται να αναπτύξει πυραύλους, οι οποίοι για πρώτη φορά θα είναι δυνατό να εκτοξευθούν στο διάστημα όχι από τη Γη αλλά από αεροπλάνα εν πτήσει. Αυτό αποκάλυψε Κινέζος αξιωματούχος σε κινεζική εφημερίδα, σύμφωνα με το Ρόιτερς. Ήδη, οι Κινέζοι επιστήμονες έχουν σχεδιάσει έναν πύραυλο στερεών καυσίμων που μπορεί να μεταφέρει φορτίο 100 κιλών σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Οι πύραυλοι αυτοί θα μεταφέρονται και θα εκτοξεύονται από μεγάλα μεταφορικά αεροπλάνα Υ-20. Μελλοντικά ο πύραυλος θα ενισχυθεί, ώστε να διπλασιάσει το φορτίο του στα 200 κιλά. Ο πύραυλος θα απελευθερώνεται από το αεροσκάφος σε συγκεκριμένο υψόμετρο και μετά θα κινείται με δικά του καύσιμα. Το πλεονέκτημα σε σχέση με τους παραδοσιακούς πυραύλους που εκτοξεύονται από το έδαφος, είναι ότι οι αερομεταφερόμενοι διαστημικοί πύραυλοι θα εκτοξεύονται πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ακρίβεια, χωρίς επίσης τυχόν εμπόδια λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών. http://www.pronews.gr/portal/20170308/genika/diastima/49/kina-fetos-i-apostoli-diastimikoy-skafoys-sti-selini-prokeimenoy-na

Η NASA προτείνει τη δημιουργία τεχνητού μαγνητικού πεδίου στον Άρη. Η NASA κάνει μία καινοτόμα πρόταση για τη δημιουργία των κατάλληλων προϋποθέσεων για τον εποικισμό του Άρη. Η πρόταση της NASA περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός τεχνητού μαγνητικού πεδίου στον Άρη, προκειμένου να δημιουργηθούν οι απαραίτητες συνθήκες για την φιλοξενία ζωής. Ο κύριος σκοπός του σχεδίου της NASA είναι να μπορέσει να μειωθεί η ακτινοβολία στον “Κόκκινο Πλανήτη”, μιας και η ατμόσφαιρά του είναι κατά πολύ πιο αραιή από εκείνη της Γης. Η ατμόσφαιρα στον Άρη υπολογίζεται ότι αποτελείται κατά 95% από διοξείδιο του άνθρακα και ελάχιστο οξυγόνο, ενώ η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά του είναι -60 βαθμούς Κελσίου. Οι αποικίες στον Άρη θα μπορούσαν να υποστηριχθούν εν μέρει από το παγωμένο νερό που φαίνεται ότι υπάρχει στην επιφάνειά του, αλλά η ακτινοβολία βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, λόγω της αραιής ατμόσφαιρας. Οι επιστήμονες της NASA προτείνουν τη δημιουργία ειδικών διατάξεων για τη δημιουργία ενός τεχνητού μαγνητικού πεδίου σε όλο τον πλανήτη. H NASA πιστεύει ότι με την τοποθέτηση μίας ασπίδας από μαγνητικά δίπολα θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μαγνητικό πεδίο στον Άρη. Εννοείται ότι αυτό το σχέδιο είναι εξαιρετικά φιλόδοξο και πολύπλοκο στη δημιουργία του, αλλά δείχνει τη φιλοσοφία που διέπει την προσπάθεια εποικισμού του Άρη, θέμα που βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της NASA. http://www.pestaola.gr/h-nasa-proteinei-th-dhmioyrgia-texnhtoy-magnhtikoy-pediou-ston-arh/

Η NASA θέλει να στείλει ένα σκάφος αναζήτησης ζωής στην Ευρώπη. Η NASA είναι έτοιμη να εξερευνήσει την πιθανότητα ύπαρξης ζωής στον ωκεανό του δορυφόρου του Δία, Ευρώπη. Η NASA είχε ζητήσει από 21 επιστήμονες να σχεδιάσουν ένα σκάφος που θα μπορούσε να προσεδαφιστεί στον δορυφόρο Ευρώπη, προκειμένου να εξερευνήσει την πιθανότητα ύπαρξης ζωής στον υφάλμυρο ωκεανό του. Αυτό είχε συμβεί τον Ιούνιο του 2016 και τώρα η επιστημονική ομάδα έχει έτοιμα τα σχετικά σχέδια, τα οποία εξετάζει η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ. Η Ευρώπη είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ουράνιο σώμα, το οποίο πιστεύεται ότι έχει έναν ωκεανό κάτω από την επιφάνειά του. Η κύρια αποστολή του σκάφους της NASA είναι να εξετάσει τα μη παγωμένα υλικά του εδάφους του, ενώ θα καθορίσει με ακρίβεια τη χημική σύσταση του εδάφους, προκειμένου να βγάλει συμπεράσματα για τον δορυφόρο του Δία. Τα συμπεράσματα που θα βγουν αναμένεται να έχουν καθοριστικό ρόλο για τις μελλοντικές αποστολές της NASA στην Ευρώπη. Η εκτόξευση εκτιμάται ότι θα γίνει το 2020, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες αποστολές στο μέλλον. Η NASA βάζει και πάλι στο πρόγραμμα της την αναζήτηση ζωής σε άλλα σημεία του ηλιακού μας συστήματος, με την Ευρώπη να αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς στόχους της έρευνάς της, λόγω του υπόγειου ωκεανού της. http://www.pestaola.gr/h-nasa-thelei-na-steilei-ena-skafos-anazhthshs-zwhs-sthn-eyrwph/

Σ. Χόκινγκ: Η τεχνολογική πρόοδος μπορεί να αφανίσει το είδος μας. Ο Φρόυντ μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο βιβλίο του «Πέραν της αρχής της ηδονής», απογοητευμένος από την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας, για πρώτη φορά αποτολμά να υποστηρίξει την ενδεχόμενη ύπαρξη του ενστίκτου του θανάτου. Προς το τέλος της ζωής του περιέγραφε τον ανταγωνισμό μεταξύ του «ενστίκτου του θανάτου» με το «ένστικτο της ζωής». Ενώ το ένστικτο της ζωής, διαμέσου της λίμπιντο, ενοποιεί τις μονάδες και τις ομάδες προς όλο και μεγαλύτερα σύνολα, το ένστικτο του θανάτου, μέσω της επιθετικότητας, δρα αποδιοργανωτικά και είναι η πηγή κάθε φιλονικίας και φαγωμάρας. Είναι η μάχη της οργάνωσης κατά της αποδιοργάνωσης, η μάχη της τάξης εναντίον της αταξίας, του Κόσμου εναντίον του Χάους, της Ζωής εναντίον του Θανάτου. Στον διάλογό του με τον Αϊνστάιν σχετικά με τον πόλεμο, ο Φρόυντ καθόρισε τις διαφορές όσον αφορά το «ένστικτο του θανάτου», όταν αυτό στρέφεται εναντίον του εαυτού μας (αυτο-καταστροφική επιθετικότητα – μαζοχισμός) και όταν στρέφεται εναντίον του εξωτερικού κόσμου (ετερο-καταστροφική επιθετικότητα – σαδισμός) Ο Φρόυντ είδε τον όλεθρο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και βίωσε την κτηνωδία του ναζισμού που έφερε η οικονομική κρίση που ακολούθησε. Δεν πρόλαβε την γενίκευση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τις πρώτες πυρηνικές βόμβες και την αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογίας, αφού έφυγε από την ζωή το 1939. Σήμερα, ένας άλλος μεγάλος επιστήμονας, ο 75χρονος Στίβεν Χόκινγκ, επισημαίνει τον άμεσο κίνδυνο που διατρέχει ο πολιτισμός μας από την ανθρώπινη επιθετικότητα, αφού πλέον έχει στην διάθεσή της την πλέον προηγμένη τεχνολογία. Σε συνέντευξή του στους Times του Λονδίνου, ο διάσημος φυσικός σημειώνει πως το ανθρώπινο είδος αντιμετωπίζει μία σειρά από απειλές, όπως η κλιματική αλλαγή και η μαζική εξαφάνιση φυτών και ζώων από τον πλανήτη. Προσθέτει επίσης ότι η τεχνολογική πρόοδος βοήθησε το είδος μας να πετύχει αξιομνημόνευτους άθλους, ωστόσο είναι πιθανόν να μας οδηγήσει στον αφανισμός. «Από την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού, η επιθετικότητά μας αποδείχθηκε πολύ χρήσιμη, καθώς προσέφερε ορισμένα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα για την επιβίωσή μας», επισημαίνει. «Είναι εγγεγραμμένη στα γονίδιά μας μέσω της δαρβίνειας εξέλιξης. Τώρα, όμως, η τεχνολογία προχωρά με τέτοιο ρυθμό που η επιθετικότητα μπορεί να μας αφανίσει όλους, μέσω ενός πυρηνικού ή βιολογικού πολέμου. Πρέπει να ελέγξουμε αυτό το κληρονομούμενο ένστικτο με τη λογική και τη σκέψη μας». Παρά τους κινδύνους πάντως που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο είδος, υπάρχει ελπίδα επιβίωσης, σύμφωνα με τον Βρετανό επιστήμονα. Όμως, πρέπει να δράσουμε συντονισμένα. «Πρέπει να αναγνωρίσουμε γρήγορα αυτές τις απειλές και να αντιδράσουμε πριν βγουν εκτός ελέγχου. Αυτό ίσως σημαίνει πως χρειάζεται κάποιας μορφής παγκόσμια διακυβέρνηση», συμπληρώνει, επισημαίνοντας ωστόσο πως και αυτή η παγκόσμια διακυβέρνηση ίσως τελικά εξελιχθεί σε τυραννία. «Όλα αυτά μπορεί να με κάνουν να ακούγομαι πεσιμιστής, ωστόσο είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω πως η ανθρώπινη φυλή θα αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις». Ο Χόκινγκ δηλώνει επίσης χαρούμενος για όσα έχει ζήσει. «Ταξιδεύω πολύ, έχω βρεθεί στον βυθό της θάλασσας μέσα σε υποβρύχιο και έχω ζήσει την εμπειρία των συνθηκών έλλειψης βαρύτητας, σε μία πρώτη προετοιμασίας για το ταξίδι στο διάστημα που ελπίζω να κάνω με την Virgin Galactic. Είναι εντυπωσιακή εποχή για να ζει κανείς». Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο διάσημος φυσικός προειδοποιεί για τον κίνδυνο αφανισμού του ανθρώπινου είδους. Τον περασμένο Νοέμβριο, σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είχε υποστηρίξει πως ο άνθρωπος θα εκλείψει από τη Γη μέσα στα επόμενα 1.000 χρόνια, προσθέτοντας πως ο μόνος τρόπος για να αποφύγει μια μαζική εξαφάνιση η ανθρωπότητα μέσα στην επόμενη χιλιετία, είναι να βρει έναν άλλο πλανήτη να κατοικήσει. http://www.naftemporiki.gr/story/1211969/s-xokingk-i-texnologiki-proodos-mporei-na-afanisei-to-eidos-mas

Εκτοξεύθηκε ο δεύτερος ευρωπαϊκός δορυφόρος Sentinel-2 Ο δορυφόρος παρατήρησης της Γης Sentinel-2B, που αναπτύχθηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), εκτοξεύθηκε τα χαράματα της Τρίτης από το ευρωπαϊκό διαστημοδρόμιο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνα, πάνω σε ένα πύραυλο Vega. Ο βάρους 1,1 τόνων δορυφόρος διαθέτει μια μεγάλη έγχρωμη πολυφασματική κάμερα με οπτικό πεδίο 290 χιλιομέτρων (στο ορατό και στο υπέρυθρο φάσμα), καθώς και άλλα όργανα παρατήρησης υψηλής ανάλυσης, τα οποία θα επεκτείνουν κατά πολύ τις δυνατότητες επιτήρησης του περιβάλλοντος του πλανήτη μας, στο πλαίσιο του φιλόδοξου ευρωπαϊκού προγράμματος «Κοπέρνικος». Θα χρειασθούν τρεις έως τέσσερις μήνες, εωσότου ο νέος δορυφόρος τοποθετηθεί στην κατάλληλη τροχιά και ελεγχθούν όλα τα όργανά του, προκειμένου να αρχίσει η επιστημονική αποστολή του. Τους επόμενους μήνες θα ακολουθήσουν δύο ακόμη δορυφόροι, οι Sentinel-5P και Sentinel-3B, όπως δήλωσε ο γενικός διευθυντής της ESA Γιαν Βέρνερ. Είχε προηγηθεί η εκτόξευση του Sentinel-2A τον Ιούνιο του 2015. Οι «δίδυμοι αδελφοί» Sentinel-2A και Sentinel-2B θα τοποθετηθούν στην ίδια ακριβώς τροχιά, αλλά με απόσταση 180 μοιρών μεταξύ τους. Κάθε πέντε μέρες, οι δύο δορυφόροι από κοινού θα καλύπτουν όλες τις επιφάνειες της ξηράς, τα μεγάλα νησιά και τα ύδατα που περιλαμβάνονται ανάμεσα στα γεωγραφικά πλάτη των 84 μοιρών νότια και 84 μοιρών βόρεια. Η βελτίωση των γεωργικών καλλιεργειών και των αστικών χρήσεων γης, η επιτήρηση των δασών και εν γένει της βιοποικιλότητας, η ανίχνευση της ρύπανσης στην ατμόσφαιρα, στις λίμνες και στις παράκτιες περιοχές, η καταγραφή των φυσικών καταστροφών (πλημμύρες, ηφαίστεια, κατολισθήσεις κ.α.) είναι ανάμεσα στα καθήκοντα που έχουν επιφορτισθεί οι δορυφόροι Sentinel. Το πρόγραμμα περιβαλλοντικής επιτήρησης «Κοπέρνικος» της ΕΕ, που υλοποιείται σε συνεργασία με την ESA, περιλαμβάνει συνολικά έξι οικογένειες δορυφόρων Sentinel. Οι Sentinel-2 σχεδιάσθηκαν και κατασκευάσθηκαν από μια κοινοπραξία 60 εταιρειών, υπό την καθοδήγηση της Airbus Defence and Space. Το ζευγάρι των Sentinel-2 θα παράγει περίπου τέσσερα terabytes περιβαλλοντικών δεδομένων κάθε μέρα. Τα στοιχεία αυτά των δορυφόρων θα είναι διαθέσιμα για ελεύθερη χρήση από τους επιστήμονες και τις αρχές, ώστε να αξιοποιηθούν όσο γίνεται ευρύτερα. Ήδη χιλιάδες χρήστες -και από την Ελλάδα- έχουν ζητήσει να έχουν πρόσβαση στα δεδομένα. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/ektokseuthike_o_deuteros_europaikos_doryforos_sentinel_2-65043081/ Το πιο κρύο σημείο στο σύμπαν θέλει να δημιουργήσει η NASA στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ποιό είναι το πιο ψυχρό αντικείμενο του σύμπαντος; Δεδομένου ότι στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία που γεμίζει ολόκληρο το σύμπαν αντιστοιχεί μια θερμοκρασία περίπου 2,7 Κ, θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν υπάρχει σώμα με μικρότερη θερμοκρασία. Κι όμως δεν είναι έτσι! Ένα νεφέλωμα που ονομάζεται Boomerang, που απέχει 5000 έτη φωτός από τη Γη, έχει θερμοκρασία περίπου 1Κ. Το νεφέλωμα διαστέλλεται πολύ γρήγορα και γι αυτό έχει τόσο χαμηλή θερμοκρασία. Στα γήινα όμως εργαστήρια είναι δυνατόν να επιτευχθούν πολύ μικρότερες θερμοκρασίες. Φέτος το καλοκαίρι, η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) θα στείλει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ένα όργανο σε μέγεθος μπαούλου, που θα έχει ως στόχο να δημιουργήσει το πιο ψυχρό σημείο στο σύμπαν. Μέσα σε αυτό το «κουτί» υψηλής τεχνολογίας, θα υπάρχουν ένα θάλαμος κενού, λέιζερ και ένα ηλεκτρομαγνητικό «μαχαίρι», που θα χρησιμοποιηθούν για να εξαλείψουν την ενέργεια των σωματιδίων ενός αερίου, επιβραδύνοντάς τα τόσο πολύ, ώστε να παραμείνουν σχεδόν ακίνητα. Το πάγωμα των ατόμων του αερίου θα κατεβάσει τη θερμοκρασία τους σε μόλις ένα δισεκατομμυριοστό του βαθμού πάνω από το απόλυτο μηδέν. Θα πρόκειται για μια θερμοκρασία τουλάχιστον 100 εκατομμύρια φορές πιο χαμηλή από αυτήν που υπάρχει στα βάθη του διαστήματος. Η συσκευή όπου θα γίνει το πείραμα, λέγεται Εργαστήριο Κρύων Ατόμων (CAL), αναπτύχθηκε από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA και θα ταξιδέψει στον ISS τον Αύγουστο πάνω σε ένα πύραυλο της ιδιωτικής εταιρείας SpaceX. «Η μελέτη αυτών των υπέρ-ψυχρων ατόμων μπορεί να μεταμορφώσει την κατανόησή μας για την ύλη και τη θεμελιώδη φύση της βαρύτητας. Τα πειράματα που θα κάνουμε, θα μας δώσουν νέες ενοράσεις για τη βαρύτητα και τη σκοτεινή ενέργεια, μερικές από τις πιο διάχυτες δυνάμεις στο σύμπαν», δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμων Ρόμπερτ Τόμσον του JPL. Όταν τα άτομα ψυχθούν σε τόσο ακραίες θερμοκρασίες μέσα στο Εργαστήριο Κρύων Ατόμων, μπορεί να σχηματίσουν μια διακριτή κατάσταση της ύλης, γνωστή ως συμπύκνωμα Bose-Einstein, στην οποία έχει αρχίσει πλέον να ισχύει η κβαντική και όχι η συνήθης φυσική. Τότε η ύλη μπορεί να συμπεριφέρεται λιγότερο σαν σωματίδια και περισσότερο σαν κύματα. Μέχρι σήμερα η NASA δεν έχει δημιουργήσει ή παρατηρήσει ποτέ ένα συμπύκνωμα Bose-Einstein στο διάστημα. Στη Γη, λόγω της βαρύτητας, τέτοια συμπυκνώματα μπορούν να παρατηρηθούν μόνο για κλάσματα του δευτερολέπτου. Αλλά στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, με την μικρότερη βαρύτητα, μπορεί να παρατηρηθούν για περισσότερο χρόνο, ίσως για πέντε έως δέκα δευτερόλεπτα. Πέντε διαφορετικές επιστημονικές ομάδες από αμερικανικά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα θα διεξάγουν πειράματα στον ISS με το Εργαστήριο Κρύων Ατόμων. Τα πειράματα αυτά μπορεί στο μέλλον να οδηγήσουν σε διάφορες πρακτικές εφαρμογές (βελτιωμένους αισθητήρες, κβαντικούς υπολογιστές, ατομικά ρολόγια κ.α.). http://physicsgg.me/2017/03/07/%ce%b7-nasa-%ce%b8%ce%b1-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%88%cf%85%cf%87%cf%81%cf%8c-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%bf/

NASA: Δημοσίευσε εντυπωσιακές φωτογραφίες από νέο γαλαξία! Ένας εντυπωσιακός σε μέγεθος αλλά και σχήμα υβριδικός γαλαξίας, ο UGC 12591, αποτυπώθηκε σε υψηλής ποιότητας φωτογραφίες από το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA. Ο UGC 12591 διαθέτει χαρακτηριστικά τόσο φακοειδή όσο και σπειροειδή γαλαξία. Είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τον Milky Way και οι σπείρες του περιστρέφονται με ταχύτητα που υπερβαίνει τα 1,1 εκατομμύρια μίλια την ώρα. Βρίσκεται σε απόσταση 400 εκατομμυρίων ετών φωτός από την Γη και αποτελεί τμήμα μίας μεγαλύτερης δομής στο διάστημα, της «Perseus-Pisces Supercluster», στο βόρειο ημισφαίριο. Οι αστρονόμοι μελετούν τον UGC 12591 προκειμένου να διευκρινίσουν εάν σχηματίστηκε έχοντας συνενωθεί με άλλον γαλαξία ή εάν μεγάλωσε με το πέρασμα του χρόνου. http://www.pronews.gr/portal/20170306/genika/diastima/49/nasa-dimosieyse-entyposiakes-fotografies-apo-neo-planiti-vinteo

«Υπερόραση» υπόσχεται στους αστρονόμους η τεχνητή νοημοσύνη. Λόγω του τρόπου που λειτουργούν τα τηλεσκόπια, η διακριτική τους ικανότητα περιορίζεται από το μέγεθος του κάτοπτρου ή των φακών που χρησιμοποιούν. Τώρα όμως, μία ομάδα Ελβετών ερευνητών βρήκε έναν τρόπο για να ξεπεράσει αυτό το φυσικό όριο, ανοίγοντας επομένως τον δρόμο για τη βελτίωση της ευκρίνειας των αστρονομικών παρατηρήσεων στο ορατό φάσμα. Όπως περιγράφουν οι ερευνητές σε άρθρο τους στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, γι’ αυτό τον σκοπό επιστράτευσαν τεχνητά νευρωνικά δίκτυα, έναν κλάδο της τεχνητής νοημοσύνης που αφορά την ανάπτυξη υπολογιστικών συστημάτων τα οποία αντιγράφουν τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Έτσι, με τη βοήθεια αυτών των συστημάτων, μπορούν να αποκαλύπτουν στις εικόνες των τηλεσκοπίων λεπτομέρειες που πριν δεν διακρίνονταν. Η διάμετρος του κατόπτρου ή των φακών, δηλαδή το διάφραγμα, θέτει ένα μέγιστο όριο στη διακριτική ικανότητα οποιουδήποτε τηλεσκοπίου. Με απλά λόγια, όσο μεγαλύτερο είναι το κάτοπτρο ή οι φακοί, τόσο περισσότερο φως συλλέγει το τηλεσκόπιο, με συνέπεια οι αστρονόμοι να μπορούν να ανιχνεύουν πιο αμυδρά αντικείμενα και με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Η ομάδα, με επικεφαλής τον αστρονόμο Κέβιν Σαβίνσκι από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη, κατάφερε να ξεπεράσει αυτό το όριο με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες «εκπαίδευσαν» ένα νευρωνικό δίκτυο να διακρίνει τους γαλαξίες και στη συνέχεια του ζήτησαν να βελτιώσει την ευκρίνεια μίας θολής εικόνας. Όπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος, έτσι και τα νευρωνικά δίκτυα για να αποκτήσουν μία δεξιότητα χρειάζονται παραδείγματα – στη συγκεκριμένα περίπτωση, τόσο θολές όσο και ευκρινείς εικόνες του ίδιου γαλαξία. Μάλιστα, το σύστημά τους αποτελείται από δύο νευρωνικά δίκτυα τα οποία ανταγωνίζονται μεταξύ τους – μία προσέγγιση που είναι γνωστή στην κοινότητα των ειδικών της τεχνητής νοημοσύνης με τον όρο «αναγεννητικά ανταγωνιστικά δίκτυα» (GAN). Για την όλη διαδικασία «εκπαίδευσης», χρειάστηκαν λίγες ώρες σε έναν υπολογιστή υψηλών επιδόσεων. Η συνέπεια ήταν τα «εκπαιδευμένα» νευρωνικά δίκτυα να μπορούν να αναγνωρίσουν και να ανασυνθέσουν χαρακτηριστικά που δεν ήταν ορατά με το τηλεσκόπιο – όπως περιοχές του γαλαξία όπου σχηματίζονται άστρα ή ζώνες σκόνης. Οι ερευνητές αντιπαρέβαλαν το αποτέλεσμα με την αυθεντική, υψηλής ευκρίνειας εικόνα, για να ελέγξουν την αποτελεσματικότητα της τεχνικής, βρίσκοντας πως έχει καλύτερα αποτελέσματα από οποιαδήποτε άλλη μέθοδο έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα. Ο Σαβίνσκι θεωρεί πως πρόκειται για ένα τεράστια βήμα προόδου. «Μπορούμε να ανατρέξουμε στις παρατηρήσεις που έγιναν με τηλεσκόπια πριν από πολλά χρόνια, και να φέρουμε στο φως περισσότερες λεπτομέρειες από ποτέ – ώστε για παράδειγμα να μάθουμε περισσότερα για τις δομές των γαλαξιών. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να μην εφαρμόσουμε αυτή την τεχνική στις εικόνες από το Hubble των πιο απομακρυσμένων περιοχών του διαστήματος ή στο υλικό από το επερχόμενο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, για να αποκτήσουμε περισσότερες γνώσεις για τις πιο “αρχαίες” δομές στο σύμπαν», λέει στην ιστοσελίδα της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας. http://www.naftemporiki.gr/story/1211592/yperorasi-uposxetai-stous-astronomous-i-texniti-noimosuni

Από το bit στο qubit. Παρόλο που μέχρι σήμερα δεν έχει δημιουργηθεί κβαντικός υπολογιστής με πρακτική αξία, η Google διαβεβαιώνει ότι βρίσκεται στα πρόθυρα ενός «ιστορικού ορόσημου», ενώ η ΙΒΜ ανακοινώνει ότι θα λανσάρει εντός του έτους μια πειραματική κβαντική υπηρεσία μέσω του Διαδικτύου. H ΙΒΜ προανήγγειλε την Δευτέρα την υπηρεσία IBM Q, http://research.ibm.com/ibm-q/ μέσω της οποίας ερευνητές και μεγάλες επιχειρήσεις θα μπορούν να αναπτύσσουν αλγόριθμους επεξεργασίας δεδομένων σε έναν πειραματικό κβαντικό υπολογιστή στη Νέα Υόρκη, στον οποίο θα έχουν πρόσβαση μέσω του cloud. Το σύστημα απέχει μακράν από το να μπορεί να συναγωνιστεί τους κλασικούς υπολογιστές, ωστόσο η εταιρεία ελπίζει ότι η πειραματική υπηρεσία της θα ενθαρρύνει την ανάπτυξη κβαντικών αλγορίθμων και θα επιταχύνει την υιοθέτηση των κβαντικών συστημάτων από τη βιομηχανία. Λίγες μέρες νωρίτερα, στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, ερευνητές της Google παρουσίαζαν το όραμά τους για την «κβαντική υπεροχή» στο περιοδικό Nature, http://www.nature.com/news/commercialize-quantum-technologies-in-five-years-1.21583 προαναγγέλλοντας μια αντίστοιχη πειραματική υπηρεσία νέφους. «Το πεδίο των κβαντικών υπολογιστών θα φτάσει σύντομα ένα ιστορικό ορόσημο» γράφουν, υποσχόμενοι ότι τα κβαντικά συστήματα θα ξεπεράσουν σύντομα τους κλασικούς υπολογιστές, τουλάχιστον σε ορισμένες εφαρμογές. Οι κβαντικοί υπολογιστές αξιοποιούν ιδιότητες της υποατομικής φυσικής που κυριολεκτικά αψηφούν τη λογική του καθημερινού κόσμου. Τα σημερινά τσιπ αποθηκεύουν τα δεδομένα σε τρανζίστορ, καθένα από τα οποία αποθηκεύει ένα bit πληροφορίας, που μπορεί να παίρνει τις τιμές «0» ή «1». Στα κβαντικά συστήματα, η αντίστοιχη μονάδα πληροφορίας είναι το qubit, το οποίο παραδόξως μπορεί να βρίσκεται στις καταστάσεις «0» και «1» ταυτόχρονα. Στην βάση αυτής της λογικής βρίσκεται το κβαντικό φαινόμενο της υπέρθεσης, στο οποίο ένα υποατομικό σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε πολλές καταστάσεις ταυτόχρονα, μέχρι να μπει κάποιος στον κόπο να το μετρήσει. Το γεγονός ότι κάθε qubit μπορεί να παίρνει δύο τιμές ταυτόχρονα σημαίνει ότι οι κβαντικοί υπολογιστές θα ήταν, θεωρητικά τουλάχιστον, απείρως ταχύτεροι από τα κλασικά συστήματα στην επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων, όπως το σπάσιμο κρυπτογραφικών κλειδιών. Στην πράξη, όμως, για την επίλυση πρακτικών προβλημάτων ένας κβαντικός υπολογιστής μπορεί να περιλαμβάνει τουλάχιστον 50 qubit. Σήμερα, ο μέγιστος αριθμός που έχει επιτευχθεί είναι 20 qubit, τα οποία μόλις που αρκούν για απλούς υπολογισμούς. Επιπλέον, στα εργαστήρια δοκιμάζονται σήμερα δύο διαφορετικές τεχνολογίες qubit: η Google χρησιμοποιεί ιόντα που διατηρούνται μετέωρα στο κενό με ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία· η IBM ποντάρει σε μικροσκοπικά υπεραγώγιμα κυκλώματα που διατηρούνται παγωμένα κοντά στο απόλυτο μηδέν. Μέχρι στιγμής, πάντως, η IBM δεν έχει διευκρινίσει πόσα qubit θα διαθέτει η νέα υπηρεσία νέφους, ούτε πόσο θα χρεώνεται η χρήση της. Φαίνεται ωστόσο σίγουρο ότι το IBM Q θα προσελκύσει ενδιαφέρον, δεδομένου ότι η προηγούμενη υπηρεσία Quantum Experience είχε 40.000 χρήστες από 100 και πλέον χώρες. Η IBM και η Google έχουν πάντως και ανταγωνισμό: η Microsoft για παράδειγμα προσέλαβε πρόσφατα αρκετούς έγκριτους ερευνητές για την ανάπτυξη της δικής της κβαντικής μηχανής. Στην Κίνα, ο διαδικτυακός γίγαντας Alibaba συνεργάζεται με την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών για τη δημιουργία εργαστηρίου κβαντικών υπολογιστών, ενώ διάφορες εταιρείες και οργανισμοί πειραματίζονται με έναν κβαντικό υπολογιστή περιορισμένων δυνατοτήτων που αναπτύχθηκε από την καναδική D-Wave. http://physicsgg.me/2017/03/06/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-bit-%cf%83%cf%84%ce%bf-qubit/

Βαλεντίνα Τερέσκοβα. Σήμερα, 6 Μαρτίου, 2017 σηματοδοτεί την επέτειο της Βαλεντίνα Τερέσκοβα - την πρώτη γυναίκα-κοσμοναύτη, ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης, υποψήφιο των τεχνικών επιστημών, καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Σχολή Ικάρων. NE Zhukovsky, Υποστράτηγος Αεροπορίας. Στις 16 Ιούνη 1963, Βαλεντίνα Vladimirovna έκανε την θρυλική πτήση της σε ένα διαστημόπλοιο «Βοστόκ-6", ανοίγοντας την εποχή της εξερεύνησης του διαστήματος στο αλλο μισό της ανθρωπότητας. Αυτή η πτήση είχε προηγηθεί ένας μακρύς δρόμος. Η Βαλεντίνα Τερέσκοβα γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου στο χωριό περιοχή Maslennikovo Tutaev Yaroslavl. Η οικογένειά της εργάζοταν στον τομέα της γεωργίας. Ο πατέρας Βλαντιμίρ Aksnovich Tereshkov ήταν σε ένα πρόγραμμα οδήγησης τρακτέρ (σκοτώθηκε στο σοβιετικο-φινλανδικο Πολέμο), και η μητέρα της - Έλενα Fedorovna Τερέσκοβα (γένος Kruglov) - εργαζόταν στο αγρόκτημα. Η οικογένεια εκτός από την Valentina ήταν η μεγαλύτερη αδελφή της και το μικρότερος αδελφός Lyudmila Βλαντιμίρ. Το καλοκαίρι του 1945 η Έλενα Fedorovna με τα τρία παιδιά της, μετακόμισε στο Yaroslavl, και άρχισε να εργάζεται στα τεχνικά υφάσματα "Κόκκινο Perekop".Η Βάλια πήγε στο σχολείο την ίδια στιγμή, το 1945. Η οικογένεια είχε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση, τόσο το 1953, αμέσως μετά το τέλος του έβδομη τάξη, του Αγίου Βαλεντίνου αναγκάστηκε να πάρει μια θέση εργασίας στο εργοστάσιο για την παραγωγή ελαστικών. Αργότερα, το 1955, Βαλεντίνα αποφοίτησε από το βραδινο γυμνάσιο. Το 1955 πήγε να εργαστεί στην Yaroslavl που συνδυάζουν τεχνικά υφάσματα "Κόκκινο Perekop" και έγινε rovnichnitsey στο κατάστημα lentorovnichnom. Από 1960 έως 1962 διορίστηκε γραμματέας της Επιτροπής Κομσομόλ. Το 1959, Βαλεντίνα άρχισε να ασκειται στο αλεξίπτωτο στη Γιαροσλάβλ -αερολέσχη και έκανε 163 άλματα, τα οποία είναι μια σοβαρή ένδειξη για μια γυναίκα. Για την επιτυχία στην πτώση με αλεξίπτωτο η Τερέσκοβα έλαβε σπορ κατηγορία, και με αυτό και ξεκίνησε το δρόμο της στο διάστημα. Τον Φεβρουάριο του 1962, η Βαλεντίνα Τερέσκοβα πιστώθηκε με τους κοσμοναύτες ακροατές με δική της πρωτοβουλία. Ήταν τότε που ο διάσημος σχεδιαστής του χώρου πυραύλων Σεργκέι Korolev εξέφρασε για πρώτη φορά την ιδέα να στείλει μια γυναίκα να κατακτήσει την απεραντοσύνη του χώρου. Η ιδέα αυτή έχει εγκριθεί από την ανώτατη ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ. Από Μαρ-Νοέμ, 1962, Βαλεντίνα Vladimirovna πραγματοποιήθηκε γενική εκπαίδευση στο χώρο και αφού περάσε τις εξετάσεις εγραφηκε στο σώμα κοσμοναύτων με το βαθμό του Private. Τον Ιανουάριο του 1963 άρχισε να προετοιμαζεται για την πτήση σε ένα "Vostok-6" πρόγραμμα πτήσεων με το διαστημικό σκάφος σε μια ομάδα μαζί με την Ιρίνα Solovyova, Βαλεντίνα Ponomareva και Jeanne Γιόρκιν. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας η Τερέσκοβα μαζί με άλλα μέλη της ομάδας που πραγματοποιουσαν εκπαίδευση για την αντίσταση του οργανισμού με τους παράγοντες της διαστημικής πτήσης.Η Εκπαίδευση περιελάμβανε ένα θάλαμο θερμότητας, όπου ήταν απαραίτητο για να είναι σε φόρμες lёtnom σε θερμοκρασία 70 ° C και υγρασία 30%, και το θάλαμο απομόνωσης (ένα δωμάτιο που απομονώνεται από τους ήχους), όπου κάθε θηλυκός υποψήφιος έπρεπε να περάσει 10 ημέρες. Η Εκπαίδευση έλαβε χώρα σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας με το MiG-15. Όταν οι παραβολικες συνθηκες στο εσωτερικό του αεροσκάφους ηταν για 40 δευτερόλεπτα, και αυτές ήταν 3-4 για την καθε πτήση. Κατά τη διάρκεια κάθε συνεδρίας, ήταν απαραίτητο να εκτελέσει την επόμενη εργασία:να γράψει ένα όνομα, να προσπαθήσει να φάει και να μιλήσει στο ραδιόφωνο. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην κατάρτιση στο αλεξίπτωτο σαν κοσμοναύτης λίγο πριν την προσγείωση εκτινάσσοντας και προσγειώθηκε ξεχωριστά σε ένα αλεξίπτωτο. Όπως πάντα παρών ο κίνδυνος προσθαλάσσωσης, και διεξήγαγε κατάρτιση για πτώση με αλεξίπτωτο στη θάλασσα. Αρχικά, αυτό συνεπάγωταν την ταυτόχρονη πτήση των πληρωμάτων δύο γυναικών, αλλά το 1963 το σχέδιο αυτό απορρίφθηκε και αντιμετώπισε το έργο της επιλογής ενός από τους πέντε υποψηφίους. Ως αποτέλεσμα, για το σύνολο των κριτηρίων η Τερέσκοβα διορίστηκε πρώτος υποψήφιος για την πτήση. Η Valentina (διακριτικό κλήσης "Ο Γλάρος") έκανε διαστημική πτήση στις 16 - 19 Ιουν, 1963 ως διοικητής του διαστημικού οχήματος "Vostok-6" σε πτήση ομάδας με το πλοίο "Vostok-5», με πιλότο τον Valery Bykovsky. Η εκκίνηση έγινε από το Μπαϊκονούρ στις 12 το μεσημέρι 29 λεπτά 51 δευτερόλεπτα. Τ Διαστημικο οχήμα της Τερέσκοβα εκανε τροχιά 48 φορές γύρω από τη Γη.. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης στον κόσμο κράτησε ένα ημερολόγιο και έκανε φωτογραφίες του ορίζοντα, οι οποίες αργότερα χρησιμοποιήθηκαν για την ανίχνευση στρωμάτων αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα. Το διαστημόπλοιο «Βοστόκ-6" προσγειώθηκε με ασφάλεια στην περιοχή Baevsky της Επικράτειας Αλτάι. Αντιστράτηγος Γενικός Νικολάι Kamanina, που ασχολούνται με την επιλογή και εκπαίδευση των κοσμοναυτών, χαρακτήρισε την έναρξη των Τερέσκοβα στα απομνημονεύματά του: «Στην Προετοιμασία του πυραύλου, πλοίων και σε όλες τις εργασίες συντήρησης ηταν εξαιρετικά σαφής. Εξ ορισμού και στον συντονισμό όλων των υπηρεσιών και συστημάτων η Τερέσκοβα θύμισε τον Gagarin. Ο καθένας που είδε την Τερέσκοβα κατά την προετοιμασία και την εκτοξευση της σε τροχιά, οι οποίοι άκουσαν τις εκθέσεις της ομόφωνα δήλωσαν: «Πέρασε η καλύτερη Πόποβιτς και Νικολάγιεφ." Ναι, είμαι πολύ χαρούμενος που δεν ήταν λάθος στην επιλογή της πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης ». Μετά την περίφημη πτήση της η Valentina εργάστηκε ως εκπαιδευτής-κοσμοναύτης κοσμοναύτης του 1ου τμήματος του 1ου ομίλου για διαστημόπλοια σε τροχιά και στους σταθμούς ελέγχου. Ωστόσο, συνέχισε ενεργή σε δημόσιες και κοινωνικές δραστηριότητες. Έτσι, από το 1968 έως το 1987, η Βαλεντίνα Τερέσκοβα ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής των Σοβιετικών Γυναικών. Η Βαλεντίνα Τερέσκοβα εξελέγη βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (1966 - 1989), μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (1974 - 1989), ήταν αντιπρόεδρος της Διεθνούς Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών (1969 - 1987) και μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης. Στο 1987 - 1992 χρόνια η Βαλεντίνα Τερέσκοβα ήταν ο πρόεδρος του Προεδρείου της Ένωσης των Σοβιετικών Συλλόγων Φιλίας και Πολιτιστικών Σχέσεων με χώρες του εξωτερικού. Από το 1992 έως 2004 - Πρόεδρος της Ρωσικής Ένωσης Διεθνους Γραφείου Συνεργασίας. Στο 1992 - 1993 χρόνια - Αντιπρόεδρος της Ρωσικής Υπηρεσίας για τη Διεθνή Συνεργασία. Από το 1994 έως το 2004η Βαλεντίνα Τερέσκοβα ήταν ο επικεφαλής του ρωσικού Κέντρου Διεθνούς Επιστημονικής και Πολιτιστικής Συνεργασίας στο πλαίσιο της ρωσικής κυβέρνησης (από το 2002 - στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας) και μέλος του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών 2002-2004. Από το 2008 έως το 2011 η Βαλεντίνα ήταν αναπληρωτής της Κρατικής Δούμας της Yaroslavl Περιφέρεια (τώρα - η Yaroslavl Περιφερειακής Δούμα) της πέμπτης σύγκλησης του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία». Στις 25 Μαρτίου 2008 - Αναπληρωτής Πρόεδρος του Γιαροσλάβλ Δούμα. Στις 4 Δεκεμβρίου του 2011 Βαλεντίνα Τερέσκοβα εξελέγη στην Κρατική Δούμα της έκτης σύγκλησης σε ομοσπονδιακό κατάλογο των υποψηφίων που διορίζονται από το κόμμα «Ενωμένη Ρωσία», και στις 13 Μάρ 2012 εγκεκριμένη από τον αναπληρωτή επικεφαλής της επιτροπής Δούμα στις διεθνείς υποθέσεις. Τώρα Βαλεντίνα Τερέσκοβα ειναι στην Κρατική Δούμα της έβδομης σύγκληση του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία» και αναπληρωτής πρόεδρος της επιτροπής της Δούμας για την ομοσπονδιακή δομή και στα θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης. http://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_03-06.html 200 εκτοξεύσεις δορυφόρων ετησίως. Η αρχιτεκτονική μιας νέας γενιάς μικρών και άρα ελαφρών και φθηνών δορυφόρων, προτάθηκε για πρώτη φορά από τους καθηγητές Jordi Puig-Suari του California Polytechnic State University και Bob Twiggs του Stanford University. Οι δορυφόροι αυτοί είναι πλέον γνωστοί ως CubeSat και συνήθως έχουν διαστάσεις 10x10x11,35 εκατοστά. Πριν από 5 χρόνια, μόλις 10 έως 20 CubeSats εκτοξεύονταν κάθε χρονιά, ενώ στις μέρες μας, ο αριθμός των εκτοξεύσεων έχει αυξηθεί στις 200 περίπου ανά έτος. Οι περισσότεροι από τους CubeSats έχουν φθάσει με τη μορφή φορτίου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και έχουν εκτοξευθεί από εκεί, μειώνοντας έτσι εξαιρετικά το κόστος εκτόξευσης ανά μονάδα φορτίου. Ωστόσο, τον Μάιο του 2015, η NASA ανακοίνωσε μια νέα γενιά πυραύλων, οι οποίοι θα εκτοξεύονται από το Kennedy Space Center και θα προσφέρουν δυνατότητα μεταφοράς CubeSats. Κάθε πύραυλος θα μπορεί να θέσει σε τροχιά βάρος από 30 έως 60 κιλά, το οποίο μεταφράζεται σε αρκετές δεκάδες CubeSats. Η δυνατότητα μεταφοράς των CubeSats με τη μορφή φορτίου, τους κάνει κατάλληλους για χρήση και σε αποστολές εκτός γήινης τροχιάς. Στο άμεσο μέλλον 11 μικροί δορυφόροι θα περιστρέφονται γύρω από τη Σελήνη και 2 μικροί δορυφόροι θα φτάσουν στον Αρη μέσω της αποστολής Mars Lander. Σύμφωνα με τον Hugo Zunker, Policy Officer της Ε.Ε., ο οποίος ήταν παρών στην επίσκεψή μας στο Reading, «η Ευρώπη παρακολουθεί από κοντά την τάση των CubeSats, θεωρώντας ότι είναι κατάλληλοι για κάποιες εφαρμογές, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μπορούν να αντικαταστήσουν το σύνολο των αποστολών που χρησιμοποιούνται οι μεγαλύτεροι δορυφόροι». Σε ερώτησή μας αν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο του προγράμματος Copernicus, μας απάντησε ότι δεν υπάρχει προσωρινά τέτοια πρόβλεψη, καθώς η ομάδα δορυφόρων Sentinel καλύπτει επαρκώς τις ανάγκες του προγράμματος. http://www.kathimerini.gr/898960/article/epikairothta/episthmh/200-ekto3eyseis-doryforwn-ethsiws

Δορυφόρος της NASA κινδύνεψε να συγκρουστεί με φεγγάρι του Άρη. Ο δορυφόρος MAVEN που μελετά την ατμόσφαιρα του Άρη πιθανότατα θα καταστρεφόταν αν η NASA δεν προχωρούσε σε μια επείγουσα μανούβρα για να αποφύγει σύγκρουση με τον δορυφόρο Φόβο του γειτονικού πλανήτη. Ήταν μόλις στις αρχές της περασμένης εβδομάδας όταν οι μηχανικοί της αποστολής συνειδητοποίησαν ότι το MAVEN βρισκόταν σε πορεία να συγκρουστεί με το μικρό φεγγάρι την Δευτέρα 6 Μαρτίου. Έδωσαν έτσι εντολή στο σκάφος να πυροδοτήσει τον κινητήρα του και να αυξήσει ταχύτητα κατά 1,44 χιλιόμετρα την ώρα. Χάρη σε αυτή τη διόρθωση, το Maven θα περάσει από το ίδιο σημείο με τον Φόβο με ασφαλή διαφορά 2,5 λεπτών. Το Maven κινείται σε μια ελλειπτική τροχιά που διασταυρώνεται αρκετές φορές το χρόνο με τις τροχιές του Φόβου αλλά και άλλων δορυφόρων που μελετούν τον Άρη, και κινδυνεύει να συγκρουστεί αν φτάσει στο ίδιο σημείο την ίδια ώρα. Για το λόγο αυτό, το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια προβλέπει συνεχώς τις πιθανότητες σύγκρουσης και εκδίδει προειδοποιήσεις. Είναι πάντως η πρώτη φορά που το Maven αναγκάζεται να διορθώσει πορεία για να αποφύγει τον Φόβο, ένα ακανόνιστο σώμα διαμέτρου περίπου 30 χιλιομέτρων. Κύριος στόχος της αποστολής είναι να εξακριβώσει πώς το νερό και η ατμόσφαιρα του Άρη χάθηκαν στο Διάστημα, μετατρέποντας τον πλανήτη στην άνυδρη και παγωμένη έρημο που γνωρίζουμε σήμερα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500132285

Τεχνητή νοημοσύνη που γράφει δικό της κώδικα «κλέβοντας» από άλλα προγράμματα. Ερευνητές της Microsoft και του University of Cambridge ανέπτυξαν ένα σύστημα, ονόματι DeepCoder, το οποίο είναι σε θέση να γράφει τον δικό του κώδικα, ανοίγοντας ίσως τον δρόμο για συστήματα που θα μπορούν να δέχονται «παραγγελίες» για προγράμματα από ανθρώπους και στη συνέχεια να τα δημιουργούν για λογαριασμό τους. Όπως αναφέρει το New Scientist, το DeepCoder ήταν σε θέση να λύσει βασικά προβλήματα που παρουσιάζονται σε διαγωνισμούς προγραμματισμού. Μακροπρόθεσμα, η προσέγγιση αυτή θα επέτρεπε σε άτομα χωρίς γνώσεις προγραμματισμού να περιγράφουν απλά μια ιδέα για ένα πρόγραμμα και το σύστημα να την υλοποιεί, όπως υποστηρίζει ο Μαρκ Μπρόκσμιντ, ένας από τους δημιουργούς του. Το DeepCoder χρησιμοποιεί μια τεχνική που ονομάζεται «σύνθεση προγραμμάτων» (program synthesis): Πρόκειται για τη δημιουργία νέων προγραμμάτων με γραμμές κώδικα που «κλέβονται» από άλλα, υπάρχοντα λογισμικά. Παίρνοντας τις κατάλληλες πληροφορίες για το κάθε κομμάτι κώδικα, το DeepCoder έμαθε να αναγνωρίζει ποια κομμάτια κώδικα χρειάζονται για την επίτευξη του κάθε σκοπού. Ένα από τα πλεονεκτήματα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ερευνά πιο εκτενώς και σε μεγαλύτερο εύρος από έναν άνθρωπο προγραμματιστή, δημιουργώντας πηγαίο κώδικα (source code) με τρόπο που ένας άνθρωπος μπορεί να μην σκεφτόταν. Το Deep Coder χρησιμοποιεί machine learning για να ψάχνει σε βάσεις δεδομένων με πηγαίο κώδικα και να πραγματοποιεί διαλογή ανάλογα με τη χρησιμότητα του κάθε κομματιού. Το σύστημα δημιουργεί λειτουργικά προγράμματα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, τη στιγμή που παλαιότερα αντίστοιχα συστήματα χρειάζονταν λεπτά για να δοκιμάσουν διαφορετικούς συνδυασμούς γραμμών κώδικα πριν καταλήξουν σε έναν που λειτουργούσε. Επίσης, το DeepCoder μαθαίνει από τους συνδυασμούς που δοκιμάζει, οπότε βελτιώνεται κάθε φορά που καταπιάνεται με ένα νέο πρόβλημα, βλέποντας ποιοι είναι οι συνδυασμοί που λειτουργούν και ποιοι όχι. Η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να έχει πολλές εφαρμογές, όπως προγράμματα που εντοπίζουν και διορθώνουν αυτόματα προβλήματα στον κώδικα (bugs) αντικαθιστώντας τις ελαττωματικές γραμμές με λειτουργικές από άλλα προγράμματα. Βεβαίως, από ένα τέτοιο σύστημα προκύπτουν σαφώς ανησυχίες για τεχνητές νοημοσύνες που κάποια στιγμή μπορεί να έβγαιναν εκτός ελέγχου και να έφτιαχναν ανεξέλεγκτα προγράμματα για τους δικούς τους σκοπούς, δημιουργώντας σενάρια περί «επανάστασης των μηχανών». Ωστόσο, προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοια ανησυχία, καθώς αυτή τη στιγμή το DeepCoder μπορεί να λύνει μόνο απλά προγραμματιστικά προβλήματα, που περιλαμβάνουν γύρω στις πέντε γραμμές κώδικα- παρόλα αυτά, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, με τη σωστή γλώσσα προγραμματισμού, λίγες γραμμές κώδικα αρκούν για τη δημιουργία αρκετά πολύπλοκων προγραμμάτων. http://www.naftemporiki.gr/story/1210309/texniti-noimosuni-pou-grafei-diko-tis-kodika-klebontas-apo-alla-programmata