Δροσος Γεωργιος

Πρωτοποριακό τσιπ της IBM μιμείται τον εγκέφαλο. Μιμούμενο την αρχιτεκτονική του εγκεφάλου, το μεγαλύτερο τσιπ που έχει κατασκευάσει ως σήμερα η IBM λειτουργεί με ένα εκατομμύριο «νευρώνες» και 256 εκατομμύρια «συνάψεις». Η νέα «νευρομορφική» προσέγγιση, εντελώς διαφορετική από την αρχιτεκτονική των σημερινών επεξεργαστών, θα μπορούσε να δώσει στις μηχανές αισθήσεις όπως οι ανθρώπινες. Το τσιπ TrueNorth της IBM, το οποίο παρουσιάζεται στο εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του Science , έχει διαστάσεις 3 επί 3 εκατοστά και συγκεντρώνει 5,4 δισεκατομμύρια τρανζίστορ, περισσότερα από κάθε άλλο τσιπ της ΙΒΜ. Η επιστημονική δημοσίευση είναι διαθέσιμη εδώ. http://www.sciencemag.org/lookup/doi/10.1126/science.1254642 Η κατανάλωση ενέργειας, ένας κρίσιμος παράγοντας για τις μελλοντικές εφαρμογές, είναι θεαματικά χαμηλή, γύρω στα 70 milliwatt. Συγκριτικά, ένας γρήγορος συμβατικός επεξεργαστής θα είχε περίπου 1.000 φορές μεγαλύτερη κατανάλωση, της τάξης των δεκάδων watt. To κύκλωμα χωρίζεται σε 4.096 «νευροσυναπτικούς πυρήνες», καθένας από τους οποίους αποτελείται από 256 νευρώνες. Κάθε νευρώνας συνδέεται με 256 διαφορετικούς νευρώνες, δίνοντας στο τσιπ συνολικά 256 εκατομμύρια συνδέσεις, ανάλογες με τις συνάψεις που σχηματίζουν μεταξύ τους οι νευρώνες του εγκεφάλου. Σε αντίθεση με τους σημερινούς υπολογιστές, στους οποίους ο επεξεργαστής βρίσκεται σε διαφορετική θέση από τη μνήμη, η νέα διάταξη ενοποιεί στενά τον επεξεργαστή με τη μνήμη, όπως τονίζει σε άρθρο του ο Δρ Νταρμέντρα Μόντα της IBM, επικεφαλής της ομάδας ανάπτυξης. Οι διαφορές δεν σταματούν εδώ, αφού το νέο τσιπ δεν τροφοδοτείται με «0» και «1» αλλά με παλμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Οι «νευρώνες» που ενεργοποιούνται από αυτούς τους παλμούς επικοινωνούν με γειτονικούς νευρώνες, οι οποίοι με τη σειρά τους αποφασίζουν αν θα παραγάγουν νέους παλμούς. Το αποτέλεσμα είναι ότι το νέο τσιπ είναι ιδιαίτερα ικανό σε εργασίες παράλληλης επεξεργασίας όπως η μηχανική όραση και η μηχανική ακοή -εργασίες στις οποίες οι σημερινοί υπολογιστές τα βρίσκουν σκούρα. Σε δοκιμή που πραγματοποίησε η ομάδα του Δρ Μόντα, το τσιπ ανέλυσε σε πραγματικό χρόνο ένα βίντεο και αναγνώρισε τους πεζούς, τα αυτοκίνητα, τα ποδήλατα και άλλα οχήματα στο δρόμο. Οι αισθητηριακές ικανότητες της νέας αρχιτεκτονικής, τονίζει ο ερευνητής, μπορούν να αυξάνονται επ΄αόριστον με τη σύνδεση όλων και περισσότερων τέτοιων τσιπ σε ένα σύστημα. Η IBM μάλιστα ήδη δοκιμάζει συστήματα με 16 εκατομμύρια νευρώνες και 4 δισεκατομμύρια συνάψεις. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η νέα αρχιτεκτονική απαιτεί και μια νέα γλώσσα προγραμματισμού, εντελώς διαφορετική από τις σημερινές. Παρόλα αυτά, η IBM ελπίζει ότι οι πρώτες εμπορικές εφαρμογές δεν θα αργήσουν -η εταιρεία μεταξύ άλλων συνεργάζεται με την iniLabs Ltd, η οποία αναπτύσσει μια κάμερα για τυφλούς σχεδιασμένη να υποκαθιστά τον αμφιβληστροειδή. Αργότερα ελπίζει να ενσωματώσει την τεχνολογία του TrueNorth στην πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης Watson. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231339739

Ο Carl Sagan γράφει για τον Stephen Hawking. O πρόλογος του Carl Sagan στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του Stephen Hawking «Tο χρονικό του Χρόνου»: «Περνάμε την καθημερινή μας ζωή χωρίς να καταλαβαίνουμε σχεδόν τίποτε για τον κόσμο. Ελάχιστα προβληματιζόμαστε για την κοσμική μηχανή που παράγει φως και κάνει δυνατή την ύπαρξη ζωής• για την βαρύτητα που μας κρατάει πάνω σε έναν περιστρεφόμενο πλανήτη, έναν πλανήτη που αν δεν υπήρχε η βαρύτητα θα μας εκσφενδόνιζε στο Διάστημα• για τα άτομα που μας αποτελούν και από την σταθερότητά τους εξαρτιόμαστε. Εκτός από τα παιδιά (όσα δεν έχουν μάθει ακόμη να μην κάνουν έξυπνες ερωτήσεις), πολύ λίγοι από εμάς διαθέτουν κάποιο χρόνο απορώντας γιατί η Φύση είναι έτσι που είναι• αν δημιουργήθηκε ο Κόσμος ή αν υπήρχε από πάντα• αν ο χρόνος κάποια μέρα θα αρχίσει να ρέει αντίθετα και τα αποτελέσματα θα προηγούνται από τις αιτίες• αν υπάρχουν όρια στη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον Κόσμο. Υπάρχουν παιδιά, και έχω γνωρίσει αρκετά από αυτά, που θέλουν να μάθουν πως μοιάζει μια μαύρη τρύπα• ποια είναι τα μικρότερα κομμάτια της ύλης• γιατί θυμόμαστε το παρελθόν, αλλά όχι το μέλλον. Πως από το χάος που υπήρχε, δημιουργήθηκε η τάξη που βλέπουμε σήμερα• και γιατί τελικά υπάρχει το Σύμπαν. Στην κοινωνία μας είναι ακόμη συνηθισμένο φαινόμενο σε τέτοια ερωτήματα οι γονείς και οι δάσκαλοι να σηκώνουν τους ώμους ή να επικαλούνται κάποια μισοξεχασμένα θρησκευτικά διδάγματα. Πολλοί δεν αισθάνονται άνετα με αυτά τα θέματα, γιατί αγγίζουν τα όρια της ανθρώπινης γνώσης. Αλλά ένα μεγάλο μέρος από την φιλοσοφία και την επιστήμη οδηγήθηκε από την έρευνα αυτών των θεμάτων. Ένας συνεχώς μεγαλύτερος αριθμός ενηλίκων θέλουν να υποβάλλουν ανάλογα ερωτήματα, και κάποτε μένουν έκπληκτοι από τις απαντήσεις. Απέχοντας το ίδιο από τα άτομα και τα άστρα, διευρύνουμε τους ορίζοντες των απαντήσεων για να περιλάβουν και το πολύ μικρό και το πολύ μεγάλο. Την άνοιξη του 1974, περίπου δύο χρόνια πριν από την προσεδάφιση του διαστημοπλοίου “Viking” στον Άρη, συμμετείχα σε ένα συνέδριο στην Αγγλία• γινόταν με την ευθύνη της Βασιλικής Εταιρίας του Λονδίνου, και είχε θέμα του την έρευνα για εξωγήινη ζωή. Σε κάποιο διάλειμμα διαπίστωσα ότι σε μια γειτονική αίθουσα γινόταν μια πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση. Μπήκα γεμάτος περιέργεια. και τότε έγινα μάρτυρας μιας αρχαίας τελετουργίας, της ανακήρυξης νέων μελών της Βασιλικής Εταιρίας (ενός από τα παλαιότερα ακαδημαϊκά ιδρύματα του πλανήτη). Στην πρώτη σειρά ένας νεαρός κύριος, καθισμένος σε μια αναπηρική πολυθρόνα, υπέγραφε πολύ αργά σε ένα βιβλίο• σε προηγούμενες σελίδες του ίδιου βιβλίου υπήρχε η υπογραφή του Ισαάκ Νεύτωνα. Όταν τελείωσε, στην αίθουσα έγινε πανδαιμόνιο. Σήμερα ο Hawking κατέχει την έδρα των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, την ίδια έδρα που κατείχε πρώτα ο Νεύτων και αργότερα ο P. A. M. Dirac – δυο λαμπροί εξερευνητές του πολύ μεγάλου και του πολύ μικρού. O Hawking είναι ο άξιος διάδοχός τους. Αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο για τους μη ειδικούς, ένα από τα πλουσιότερα εκλαϊκευμένα βιβλία. Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και γιατί περιέχει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων αλλά και γιατί αποκαλύπτει τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα του. Μας αποκαλύπτει με σαφήνεια τα σύνορα της φυσικής, της αστρονομίας, της κοσμολογίας και του θάρρους. Ακόμη είναι ένα βιβλίο για το Θεό … ή ίσως για την απουσία του Θεού. Η λέξη «Θεός» γεμίζει τις σελίδες του. Ο Hawking αναζητά την απάντηση στην περίφημη ερώτηση του Αϊνστάιν, αν ο Θεός είχε κάποια ελευθερία επιλογής στη δημιουργία του Σύμπαντος. ¨όπως ο ίδιος δηλώνει, προσπαθεί να καταλάβει τη σκέψη του Θεού. Και τα συμπεράσματα της προσπάθειάς του είναι όλο και πιο αναπάντεχα: ένα Σύμπαν χωρίς όρια στο χώρο, χωρίς αρχή ή τέλος στο χρόνο• ένα Σύμπαν που δεν χρειάζεται ένα Δημιουργό.» http://physicsgg.me/2014/08/08/%ce%bf-carl-sagan-%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b5%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-stephen-hawking/

Συνεργασία του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με διάσημο Ινστιτούτο για τη διαστημική επιστήμη. Τη δημιουργία παραρτήματος του Von Karman Institute στον τομέα της αεροναυπηγικής και της αεροδιαστημικής στην Πελοπόννησο, συζήτησε ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου, Πέτρος Τατούλης, κατά τις επαφές που είχε στην έδρα του Ινστιτούτου στις Βρυξέλλες και τη συνάντησή του με τον γενικό διευθυντή, Jean Muylaert, συνοδευόμενος από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Κωνσταντίνο Μασσέλο και τον πρύτανη της Πολυτεχνικής Σχολής του American University of Athens, Παναγιώτη Παπαδόπουλο. Οι πρώτες δράσεις της συνεργασίας της Περιφέρειας Πελοποννήσου, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και του Von Karman Institute περιλαμβάνουν τη διεξαγωγή σειράς διαλέξεων του Ινστιτούτου στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου σε θέματα κοινού ερευνητικού ενδιαφέροντος στη διαστημική επιστήμη και τη συνεπίβλεψη διδακτορικών διατριβών από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και το Von Karman Institute. «Προσεγγίζουμε τον στόχο μας επιτυγχάνοντας συνεργασίες στρατηγικής σημασίας» τόνισε κατά την επίσκεψή του στο ινστιτούτο ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου και συμπλήρωσε: «Η δημιουργία παραρτήματος του σημαντικότερου ινστιτούτου στον τομέα της αεροναυπηγικής και αεροδιαστημικής στην Πελοπόννησο, θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της διαστημικής επιστήμης στη χώρα και στη Μεσόγειο, και θα αποτελέσει συγκριτικό πλεονέκτημα της Πελοποννήσου. »Στο πλαίσιο αυτό επιδιώκουμε και τη διεθνοποίηση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ώστε, μέσα από διεθνείς συνεργασίες να αναπτύξει τη στρατηγική του κατεύθυνση και να αποτελέσει σημαντικό πυλώνα έρευνας και καινοτομίας, όχι μόνο για την Πελοπόννησο και τη χώρα, αλλά και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα». Ο γενικός διευθυντής του Von Karman Institute εξήρε την απόφαση του περιφερειάρχη Πέτρου Τατούλη, «γιατί εν μέσω και παρά την κρίση διείδε τη στρατηγική σημασία της διαστημικής επιστήμης και επένδυσε σε αυτή», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε. Αφού εξέθεσε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Καλαμάτας, τα οποία την καθιστούν το ιδανικό σημείο για τη δημιουργία της πρώτης Ευρωπαϊκής Διαστημικής Πύλης, συμφώνησε στη δημιουργία ενός χάρτη ενεργειών που θα περιλαμβάνει και τη δημιουργία παραρτήματος στην Πελοπόννησο, και ξενάγησε, μαζί με τον κοσμήτορα της Σχολής τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου, τον πρύτανη του Πανεπιστημίου και τον κ. Παπαδόπουλο στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου. O πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Κωνσταντίνος Μασσέλος, αφού παρουσίασε τη δραστηριότητα του Πανεπιστημίου και ερευνητικά αποτελέσματα του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών σχετικά με τη διαστημική επιστήμη, τόνισε την τεράστια σημασία της συνεργασίας αυτής, τόσο σε επίπεδο έρευνας όσο και σε επίπεδο προγραμμάτων σπουδών. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5148271/synergasia-toy-panepisthmioy-peloponnhsoy-me-diashmo-institoyto-gia-th-diasthmikh-episthmh/

Πρόγραμμα δημιουργίας αφηγήσεων κατασκεύασαν αυστραλοί ειδικοί στην τεχνητή νοημοσύνη. Φαίνεται πολύ πιθανό η παράκληση μικρών και μεγάλων «πες μου ένα παραμύθι», η παράκληση να σκαρφιστείς επιτόπου μια νέα ιστορία για να τους αφηγηθείς, να εκπληρώνεται σύντομα με το πάτημα ενός πλήκτρου. Κι αν δεν γίνεται ακόμη ακριβώς, πάντως η τεχνητή νοημοσύνη βαδίζει στον δρόμο της κατά παραγγελίαν αφήγησης. Συγκεκριμένα, ερευνητές στην Αυστραλία δημιούργησαν ένα πρόγραμμα για ηλεκτρονικούς υπολογιστές το οποίο τροφοδοτείται με βασικά στοιχεία και ένα ηθικό δίδαγμα και μπορεί να κατασκευάσει μια ιστορία στο πρότυπο των αισώπειων μύθων. Το πρόγραμμα ονομάζεται Moral Storytelling System, το επινόησε η Margaret Sarlej από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας και δημιουργεί ιστορίες που καταλήγουν με ένα ηθικό δίδαγμα από τα έξι που συνήθως απαντούν στους Μύθους του Αισώπου περί τιμωρίας, απληστίας, αλαζονείας, ρεαλιστικών προσδοκιών, απερισκεψίας και ανταμοιβής. Όπως εξηγεί η δημιουργός του προγράμματος στον βρετανικό Guardian, οι χαρακτήρες των ιστοριών μπορούν να βιώσουν 22 συναισθήματα, από τη χαρά ως τη λύπη και από τη μετάνοια ως την ευγνωμοσύνη, σε τρεις διαφορετικούς αφηγηματικούς κόσμους. Δεν είναι πάντως εύκολο να «φορτώσει» κάποιος τα απαραίτητα για μια αφήγηση στοιχεία σε έναν υπολογιστή, γιατί εκτός από την ιστορία, την πλοκή, τους χαρακτήρες, το σκηνικό κτλ. δεν υπάρχει μέχρι στιγμής τρόπος να κάνει κάποιος τον υπολογιστή να αποκτήσει την ανθρώπινη «κοινή λογική» που παίζει σημαντικό ρόλο στις ιστορίες που αφηγούμαστε. «Για παράδειγμα, αν ο Μπομπ δώσει στην Άλις ένα μήλο, τότε η Άλις θα έχει το μήλο αλλά ο Μπομπ δεν θα το έχει. Αυτό είναι αυτονόητο για τους ανθρώπους αλλά όχι για έναν υπολογιστή», εξηγεί η Sarlej. «Αν αναρωτηθούμε λοιπόν πόσα μπορεί να συμβούν σε μια ιστορία, όλα τα πιθανά γεγονότα και τις πιθανές εκβάσεις τους, αντιλαμβανόμαστε πόσο εξαιρετικά περίπλοκο είναι να "εκπαιδεύσουμε" τον υπολογιστή σε αυτά. Από την άλλη, οι υπολογιστές χρειάζονται λογικές εξηγήσεις για όλα, πώς θα τους εκπαιδεύσουμε να αφηγούνται ιστορίες που θα έχουν συγκινησιακή απήχηση στους ακροατές τους;». Ο επόπτης της Sarlej Malcolm Ryan, ειδικός σε θέματα τεχνητής νοημοσύνης, υποστηρίζει ότι οι υπολογιστές θα μπορούν μέσα στην επόμενη δεκαετία να γράψουν ενδιαφέρουσα λογοτεχνία, μολονότι εκτιμά ότι θα είναι «περισσότερο πειραματική παρά συμβατική εκφραστικά». Στο μεταξύ, όπως λέει η φοιτήτριά του, «Οι υπολογιστές μπορούν να δημιουργήσουν απλές ιστορίες οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν στην εκπαίδευση για την τόνωση της φιλαναγνωσίας. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί ενδιαφέρεται μονάχα για τα διαστημόπλοια και τους εξωγήινους, το να προσφέρει ένα πρόγραμμα τη δυνατότητα δημιουργίας πολλών διαφορετικών ιστοριών γι' αυτούς μπορεί να συντηρήσει το ενδιαφέρον του παιδιού για την αφήγηση και έτσι να διευκολύνει τη μάθηση». «Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και πολλή δουλειά και είναι σχεδόν απίθανο να δούμε ένα νέο "Πόλεμος και Ειρήνη" να γράφεται από έναν υπολογιστή» υποστηρίζει η Sarlej, η οποία εκτιμά ότι ο σκοπός δεν είναι να αντικαταστήσουν οι υπολογιστές τους φυσικούς αφηγητές. «Τα λογισμικά που δημιουργούμε στόχο έχουν να λειτουργήσουν ως εργαλεία ανακάλυψης νέων εμπειριών αφήγησης. Οι δυνατότητες διαδραστικότητας που προσφέρουν ανοίγουν ορίζοντες που πιθανώς οι παραδοσιακοί αφηγητές δεν είχαν ποτέ διανοηθεί». http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=621647

Βρήκαν ένα άστρο υπόλειμμα ενός σπάνιου είδους σουπερνόβα. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Rutgers στο Νιου Τζέρσι μελετούσαν υλικό που έχει καταγράψει τα τελευταία χρόνια το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από υπερκαινοφανείς αστέρες. Εντόπισαν ότι σε μια περίπτωση η έκρηξη δεν διέλυσε εκ θεμελίων το άστρο αλλά ένα μικρό μέρος του κατάφερε να επιβιώσει μετατρεπόμενο σε ένα «άστρο-ζόμπι» όπως το χαρακτηρίζουν οι ερευνητές. Το πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο συνέβη στις παρυφές του γαλαξία NGC 1309, ενός εντυπωσιακού σπειροειδούς γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 120 εκ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Ηριδανού. Οι ερευνητές εντόπισαν ένα σουπερνόβα τύπου Iax ενός σπάνιου υποείδους του τύπου Ia. Οι υπερκαινοφανείς αστέρες τύπου Ia προκύπτουν από τη διάλυση ενός λευκού νάνου και οι εκρήξεις αυτές θεωρούνται πιο ισχυρές από εκείνες των άλλων τύπων αστρικών εκρήξεων. Η έκρηξη Iax είναι αρκετά πιο αδύναμη από την Ia για αυτό πιθανότατα και επιβίωσε ένα μέρος του άστρου. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπισθεί μόλις 30 εκρήξεις Iax και οι αστρονόμοι σπεύδουν τώρα να διαπιστώσουν αν σε κάποια εξ αυτών υπάρχουν άστρα ζόμπι. Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» και εκτός των άλλων αναμένεται να ρίξει νέο φως και στα δύο είδη αστρικών εκρήξεων http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=621495

Θανάσης Οικονόμου: Ο Ελληνας που θα ανιχνεύσει πρώτος τη χημική σύσταση του κομήτη στον οποίο κατευθύνεται η Rosetta. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «Ο Γιατρός των Πλανητών» αφού δεν υπάρχει σχεδόν καμία διαστημική αποστολή προς κάποιον πλανήτη που να μην μεταφέρει και ένα όργανο με την υπογραφή του Θανάση Οικονόμου. Από το 1997 που η ιστορική αποστολή του Pathfinder έφτασε στον Άρη, μέχρι και τη Rosetta που τώρα ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko, ο έλληνας αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, φρόντιζε πάντα μαζί με συναδέλφους του να εφοδιάζει κάθε διαστημόπλοιο με ένα μικρό αλλά θαυματουργό όργανο που να εξετάζει τη χημική σύσταση των ουρανίων σωμάτων. Η Rosetta λοιπόν μεταφέρει το APXS που είναι ένα όργανο αντίστοιχο με εκείνο που είχε το Pathfinder και δοκιμασμένο για την αξιοπιστία του. «Απλώς, επειδή η Rosetta είναι ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο, το κατασκευάσαμε στη Γερμανία», λέει στα ΝΕΑ ο έλληνας επιστήμονας που έχει βραβευτεί άλλωστε και από τη NASA για την πολύχρονη συνεισφορά του στη διαστημική έρευνα. Το όργανο αυτό, έχει πολύ μικρό μέγεθος, αλλά όταν το διαστημόπλοιο προσεδαφιστεί τον Νοέμβριο πάνω στον κομήτη, θα είναι σε θέση με ειδικά ραδιοσήματα που θα στείλει στα πετρώματα του, να αναλύσει τη χημική του σύσταση και να βοηθήσει έτσι τους επιστήμονες να καταλάβουν ακριβώς από τι αποτελούνται οι κομήτες και πώς δημιουργήθηκαν. «Επί του παρόντος η εκτίμησή μας είναι ότι ο συγκεκριμένος κομήτης αποτελείται από ένα μείγμα σκόνης και παγωμένου νερού, παγωμένου διοξειδίου του άνθρακα αλλά και κάποιων άλλων στοιχείων που παρατηρούνται και στα πετρώματα της Γης, όπως πυρίτιο, αλουμίνιο, σίδηρο, μαγνήσιο». Ωστόσο, όπως ο ίδιος επισημαίνει, «από τη στιγμή που θα γνωρίζουμε την ταυτότητα των συστατικών του στοιχείων, αυτά τα δεδομένα θα τα συγκρίνουμε με τα αντίστοιχα που έχουμε αποκομίσει από τον Άρη αλλά και από τη Γη, ώστε να αποκτήσουμε μία πληρέστερη εικόνα για τη δημιουργία των πλανητών και γενικότερα του ηλιακού μας συστήματος». Με τον τρόπο αυτό, θα υπάρχει η δυνατότητα να επαληθευτούν ή όχι διάφορες θεωρίες με προεξάρχουσα εκείνη που υποστηρίζει ότι ο τεράστιος υδάτινος όγκος που καλύπτει το μεγαλύτερο τμήμα της επιφάνειας της Γης, προήλθε στο απώτατο παρελθόν από κομήτες που βομβάρδιζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα τον πλανήτη μας. Τα τελευταία 24ωρα η Rosetta έχει πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη από 40 χιλιόμετρα τον κομήτη και αυτό το πρωτότυπο ραντεβού εκτυλίσσεται σε απόσταση περίπου 300 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο. Είναι η πρώτη φορά που θα επιχειρηθεί ένα διαστημόπλοιο να προσεγγίσει έναν κομήτη και να προσεδαφιστεί στην επιφάνειά του, στην οποία δεν υπάρχει ίχνος βαρύτητας. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5147947/thanashs-oikonomoy-o-giatros-twn-planhtwn-poy-anixneysei-prwtos-th-xhmikh-systash-toy-komhth-ston-opoio-kateythynetai-h-rosetta/ Περισσότερα: Η Ροζέτα έφτασε στον κομήτη προορισμό της. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Rozheta_hephtase_ston_komhete_proorismho_tes Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/08/06/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-rosetta-%ce%ad%cf%80%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%bf/

Εξωτικό κοσμικό σώμα. Διεθνής ομάδα ερευνητών εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου WISE ένα κοσμικό σώμα με κλιματικό ιστορικό που εντυπωσιάζει. Οι καφέ νάνοι είναι σώματα που οι ειδικοί τα αναφέρουν ως «αποτυχημένα άστρα» και είναι κάτι ανάμεσα σε άστρα και πλανήτες. Οι ερευνητές εντόπισαν στον αστερισμό της Καμίνου ένα υπο-είδος καφέ νάνου, ένα σώμα που ανήκει στη φασματική ομάδα Υ, το οποίο οι επιστήμονες ονομάζουν «Υ νάνο». Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος κοσμικού σώματος αφού έχουν εντοπισθεί μόλις 20 Υ νάνοι μέχρι σήμερα. Ο νέος Υ νάνος βρίσκεται σε απόσταση 33-55 εκ. ετών φωτός από εμάς και ονομάστηκε WISE J0304-2705. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το σώμα αυτό έχει βιώσει ακραίες κλιματικές μεταβολές. Την πρώτη περίοδο της ύπαρξης του στο WISE J0304-2705 αναπτύσσονταν θερμοκρασίες τουλάχιστον 2.800 βαθμών Κελσίου. Η θερμοκρασία αυτή διατηρήθηκε για περίπου 20 εκ. έτη και στη συνέχεια άρχισε σταδιακά να πέφτει. Όταν πλέον ήταν 120 εκ ετών το WISE J0304-2705 είχε θερμοκρασία 1.500 βαθμών Κελσίου η οποία γρήγορα έπεσε στους χίλιους βαθμούς και διατηρήθηκε σε αυτά τα επίπεδα για περίπου ένα δισ. έτη. Στη συνέχεια η θερμοκρασία του άρχισε να πέφτει και άλλο για να φτάσει στα σημερινά επίπεδα που κυμαίνονται από 100-150 βαθμούς Κελσίου. Η ανακάλυψη του WISE J0304-2705 ρίχνει νέο φως σε αυτή τη σπάνια κατηγορία σωμάτων αλλά προσφέρει και νέα δεδομένα για τις αλλαγές θερμοκρασίας που μπορεί να λαμβάνουν χώρα σε διάφορα κοσμικά σώματα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Astronomical Society» Καλλιτεχνική απεικόνιση του σπάνιου καφέ νάνου που εντοπίστηκε και των μεταβολών θερμοκρασίας που βίωσε. Αρχικά ήταν καυτός σαν άστρο και υποχώρησε σταδιακά σε συνθήκες πλανήτη http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=621223

“Η θεωρία των πάντων”, μια ταινία για τον Stephen Hawking Η θεωρία των πάντων” είναι ο τίτλος της κινηματογραφικής ταινίας που περιγράφει την ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους φυσικούς της εποχής μας, του Stephen Hawking. Η πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει το Νοέμβριο του 2014. Το τρέιλερ της ταινίας: Υπενθυμίζεται ότι το 2004 η τηλεόραση του BBC πρόβαλλε την εξαιρετική ταινία με τίτλο “Hawking”. Δείτε αποσπάσματα από την ταινία αυτή στις αναρτήσεις: “Μια στιγμή έμπνευσης του Stephen Hawking” http://physicsgg.me/2014/01/01/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AE-%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-stephen-hawking/ και “Hawking εναντίον Hoyle http://physicsgg.me/2014/01/05/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-hawking-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF%CE%BD-hoyle/ http://physicsgg.me/2014/08/07/%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1%ce%b9%ce%bd%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-s/

«Διαστημικές σαλάτες» με μαρούλι. Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καλλιεργούνται λαχανικά και φρούτα για να διαπιστωθεί αν και τι ποιότητας τροφές μπορούν να αναπτυχθούν στο Διάστημα. Το ίδιο συμβαίνει και σε ερευνητικά εργαστήρια στη Γη όπου καλλιεργούνται λαχανικά και φρούτα σε συνθήκες προσομοιωμένες με εκείνες του Διαστήματος. Ενα εξ αυτών είναι το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστήματος (DLR) στη Βρέμη. Εκεί καλλιεργούνται μαρούλια τα οποία όπως φαίνεται μεγαλώνουν σωστά και διαθέτουν την γεύση και τις θρεπτικές ουσίες του μαρουλιού αλλά το χρώμα τους είναι ολίγον διαφορετικό. Πιο συγκεκριμένα τα μαρούλια που αναπτύχθηκαν στο θερμοκήπιο του DLR είναι... ροζ. Οι ερευνητές στο DLR χρησιμοποιούν συστήματα φωτισμού με λάμπες LED και αεροπονικές μεθόδους καλλιέργειας ώστε να εξοικονομείται το άκρως πολύτιμο στο Διάστημα νερό. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τέτοιες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε βάσεις και αποικίες στη Σελήνη και τον Αρη για τη παραγωγή τροφών. Να σημειωθεί ότι πολλές ερευνητικές ομάδες έχουν επιλέξει τα μαρούλια ως προϊόν... διαστημικής καλλιέργειας και αναλόγως των μεθόδων και των συστημάτων ανάπτυξης τους έχουν δημιουργηθεί διαφόρων ειδών και χρωμάτων μαρούλια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=621117 Αεροδιαστημικές και στρατιωτικές ρωσικές βιομηχανίες στρέφουν το βλέμμα στην Κίνα. Με τις κυρώσεις της Δύσης να «μπλοκάρουν» τις ρωσικές συναλλαγές με δεκάδες αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρίες, η Μόσχα στρέφεται στην αγορά της Κίνας για παραγγελίες ηλεκτρονικών εξαρτημάτων και προϊόντων πολλών δισεκατομμυρίων. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Isvestia, η οποία επικαλείται πηγή μέσα από την Ομοσπονδιακή Διαστημική Βιομηχανία Roscosmos, η ρωσική αεροδιαστημική και στρατιωτική βιομηχανία μελετά την εκτενή συνεργασία με την κινεζική CASIC (China Aerospace Science and Industry Corporation). «Εχουμε ήδη έρθει σε επαφή με την CASIC για προϊόντα που θα μας προσφέρουν μια άμεση εναλλακτική λύση στις ανάγκες της βιομηχανίας μας μετά τις κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ» αναφέρει η πηγή στο δημοσίευμα της Izvestia. Η Roscosmos αλλά και οι ρωσικές στρατιωτικές βιομηχανίες σήμερα δεν χρησιμοποιούν κινεζικά εξαρτήματα και ανταλλακτικά. «Μέσα στα επόμενα δύο με δυόμισι χρόνια, σχεδιάζεται η αναπροσαρμογή των αναγκών με σχέδια αγοράς κινεζικών προϊόντων αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων» γράφει η Isvestia, συμπληρώνοντας πως κλιμάκιο 18 εκπροσώπων από 12 κινέζικες βιομηχανίες της CASIC θα επισκεφθούν τη Μόσχα μέσα στον Αύγουστο προκειμένου να συμμετάσχουν ειδική ημερίδα μαζί με ρώσους κατασκευαστές. Αντίστοιχη ημερίδα θα πραγματοποιηθεί και στην Αγία Πετρούπολη. Η θεμελίωση μιας συνεργασίας ευρείας κλίμακας με την Κίνα προωθείται στα πλαίσια της διευρυμένης συμμαχίας και στον τομέα της τεχνολογίας με τις χώρες των BRICS, τονίζει στην εφημερίδα ο επικεφαλής αναλυτής της GLONASS Αντρέι Ιόνιν. Εγραφα στις 19/5/2014 με θέμα την συνεργασία Ρωσίας – Κίνας σε διαστημικά προγράμματα. Σχόλιο.Πιθανή προώθηση της Διαστημικής Συνεργασίας Ρωσίας-Κίνας θα φέρει πλήρη ανατροπή στην πορεία της Διαστημικής Εξερευνησης οπως την ξέρουμε μεχρι τώρα.Η Διαστημική γνώση της Ρωσίας με την οικονομική δυναμική της Κίνας σε συνεργασία και με αλλες χώρες της ομάδας BRICS(Βραζιλία,Ρωσια,Ινδια,Κίνα,Νοτιος Αφρική) μπορει να φέρει νεα ανθηση στην Διαστημική Εξερευνηση. Σημειωτέον οτι το Ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μπορει να αποκοπεί απο το υπολοιπο τμήμα του Δ.Δ.Σ. και να ενωθει π.χ. με το μικρό διαστημικό σταθμό της Κίνας!!! Σημεωτέον οτι το αμερικάνικο τμημα του Δ.Δ.Σ. δεν μπορει να πετά ανεξάρτητο. http://gr.rbth.com/news/2014/08/06/aerodiastimike_kai_stratiotike_rosike_biomixanie_strefoyn_to_blemma_stin_32007.html

Κρύβει η Σελήνη ενεργειακό θησαυρό; Η απάντηση είναι ναι αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον αποκτήσουμε. Πράγματι η σκόνη με την οποία είναι καλυμμένη η επιφάνεια της Σελήνης περιέχει ήλιο-3, ένα ισότοπο με το οποίο μπορεί να παραχθεί καθαρή και ασφαλής ενέργεια. H κινεζική κυβέρνηση έκανε γνωστό ότι ενδιαφέρεται για το ήλιο-3 της Σελήνης και μάλιστα κάποιοι Κινέζοι αξιωματούχοι, όπως ο επικεφαλής του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης, υποστηρίζουν ότι το ήλιο-3 τη Σελήνης μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας για τα επόμενα δέκα χιλιάδες έτη! Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα αφού οι επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το ήλιο-3 είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί για το αν και πώς μπορούμε να το... εισάγουμε από την Σελήνη. Το ήλιο-3 είναι ελαφρώς διαφορετικό από το αέριο που γεμίζει τα μπαλόνια των γενεθλίων. Πρόκειται για ένα σταθερό ισότοπο του ηλίου που του λείπει ένα νετρόνιο, με αυτό το χαμένο νετρόνιο επιτρέπεται να παράγει καθαρή ενέργεια. Στη Γη το ήλιο-3 υπάρχει σε εξαιρετικά μικρές ποσότητες ενώ επίσης παράγεται και ως υποπροϊόν πυρηνικών δοκιμών όπου και πάλι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σημαντικές ποσότητες που θα το καθιστούσαν χρήσιμο. Στη Σελήνη πάλι όπου υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία θα πρέπει αρχικά να δημιουργηθούν ορυχεία τα οποία κυριολεκτικά θα «ξηλώσουν» ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης για να εξαχθούν οι απαραίτητες ποσότητες του ισοτόπου. Επίσης ακόμη και αν αφαιρέσουμε όλη την επιφάνεια της Σελήνης απαιτείται μια δύσκολη διαδικασία διαχωρισμού του ηλίου-3 από τα υπόλοιπα υλικά, διαδικασία που απαιτεί από μόνη της χρήση υψηλών ποσοτήτων ενέργειας για να επιτευχθεί. Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε ότι σκάβεται όλη η Σελήνη και επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του ηλίου-3 υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό εμπόδιο. Ενα διαστημόπλοιο θα μπορεί να μεταφέρει στη Γη στην καλύτερη περίπτωση μερικούς τόνους ηλίου-3. Ακόμη και ένα στόλος διαστημικών-τάνκερ να δημιουργηθεί για την μεταφορά του ηλίου-3 οι ποσότητες που θα φθάνουν στη Γη θα είναι επαρκείς για να αξιοποιηθούν σε τοπικό και όχι πλανητικό επίπεδο. Αυτό που οι επιστήμονες βλέπουν ως πιο πιθανό σενάριο για τη χρήση του σεληνιακού ηλίου-3 είναι το ισότοπο να χρησιμοποιηθεί για τις ενεργειακές ανάγκες των βάσεων αρχικά και των αποικιών αργότερα που θα γίνουν στη Σελήνη ώστε να μην είναι απαραίτητη η μεταφορά καυσίμων εκεί από τη Γη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=621125

Ιστορική πρωτιά για τον κυνηγό κομητών Rosetta. Μια δεκαετία κυνηγητού στο Διάστημα τέλειωσε για το ευρωπαϊκό Rosetta, το οποίο έγινε την Τετάρτη το πρώτο σκάφος που παίρνει σταθερή θέση γύρω από έναν κομήτη. Η αποστολή θα συνοδεύσει την κοσμική χιονόμπαλα για 15 μήνες και θα την δει από κοντά να ξετυλίγει την κόμη της. Θα επιχειρήσει μάλιστα να αγγίξει και την επιφάνειά της. «Είμαστε ενθουσιασμένοι που ανακοινώνουμε ότι επιτέλους φτάσαμε» δήλωσε ο Ζαν-Ζακ Ντορντέν, γενικός διευθυντής της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, όταν το σήμα έφτασε στο κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. Το Rosetta, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2004, βρίσκεται τώρα σε σταθερή απόσταση 100 χιλιομέτρων από τον κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο (67P/C-G) και κινείται μαζί του προς τον Άρη με ταχύτητα 55.000 χιλιομέτρων την ώρα. Αργότερα θα τεθεί σε τροχιά σε απόσταση μόλις 30 χιλιομέτρων και τελικά θα απελευθερώσει μια συσκευή που θα επιχειρήσει να αγκιστρωθεί στην επιφάνεια του παγωμένου σώματος. Όλες οι προηγούμενες αποστολές σε κομήτες (η αρχή έγινε το 1985, όταν το Giotto πλησίασε το διάσημο κομήτη του Χάλεϊ) είχαν σύντομα μόνο ραντεβού με τους στόχους τους. Το Rosetta θα έχει τώρα την ευκαιρία να καταγράψει τις δυναμικές διαδικασίες που θα κάνουν τον κομήτη να αχνίζει όλο και περισσότερο καθώς πλησιάζει τον Ήλιο. Οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Αποτελούνται κυρίως από πάγο και σκόνη, και μάλιστα δεν αποκλείεται να έφεραν νερό και βασικά συστατικά της ζωής βομβαρδίζοντας τη νεογέννητη Γη. Ο κομήτης 67P/C-G ακολουθεί μια ελλειπτική τροχια, με περίοδο 6,5 ετών, η οποία ξεκινά πέρα από την τροχιά του Δία και φτάνει ανάμεσα στον Άρη και την Γη όταν ο κομήτης βρίσκεται στην ελάχιστη απόστασή του από τον Ήλιο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231339242

Αποστολές σε Σελήνη και Άρη, κορυφαίες διαστημικές προτεραιότητες της Ρωσίας. Περίπου 100 δισ. ρούβλια (2,8 δισ. δολάρια) θα κοστίσει μια επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη, δήλωσε ο Ιγκόρ Μιτροφάνοφ, διευθυντής εργαστηρίου στη Ρωσική Ακαδημία του Επιστημονικού Ιδρύματος Διαστημικής Έρευνας. «Υπολογίζεται ότι το κόστος ενός έργου με στόχο τη δημιουργία αυτόματου σεληνιακού σταθμού είναι περίπου 10 δισ. ρούβλια. Το πρότζεκτ αναμένεται να ολοκληρωθεί σε πέντε με έξι χρόνια. Μια επανδρωμένη αποστολή στο Φεγγάρι θα κόστιζε δέκα φορές περισσότερο» δήλωσε ο Μιτροφάνοφ στους δημοσιογράφους, κατά τη διάρκεια του επιστημονικού συνεδρίου COSPAR, που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα. Σύμφωνα με τον Μιτροφάνοφ, ένας από τους συνεργάτες του Διαστημικού Ερευνητικού Κέντρου αναπτύσσει αυτόν τον καιρό τρεις σταθμούς, με τις ονομασίες Luna-25 (Luna-Glob project), Luna-26 και Luna-27, στο πλαίσιο του έργου Luna-Resource. Όπως ανέφερε ο Ρώσος επιστήμονας, ο Luna-25 και ο Luna-27 είναι προγραμματισμένοι να λειτουργήσουν για έναν χρόνο, ενώ ο Luna-26, που βρίσκεται σε τροχιά, θα παρακολουθεί τη Σελήνη για δύο χρόνια. Ερωτηθείς για το αν είναι πιθανόν να δημιουργηθεί ο πρώτος οικισμός στη Σελήνη, ο Μιτροφάνοφ απάντησε ότι το ζήτημα είναι πολύπλοκο και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Μια αποστολή στη Σελήνη αποτελεί μία από τις κορυφαίες προτεραιότητες της Ρωσίας στον τομέα του Διαστήματος. Σχεδιάζεται μάλιστα, μέχρι το τέλος της δεκαετίας, να εκτοξεύσει τρία διαστημικά αεροσκάφη, δύο στην επιφάνεια κι ένα σε τροχιά. Η πρώτη αποστολή, που έχει προγραμματιστεί, με μεγάλη καθυστέρηση, για το 2016, έχει προορισμό τον Νότιο Πόλο της Σελήνης. Οι επόμενες δύο αποστολές θα υλοποιηθούν το 2018 και το 2019. Εκτός από την εξερεύνηση της Σελήνης όμως, οι επιστήμονες επικεντρώνονται και στην αποκάλυψη των μυστηρίων του κόκκινου πλανήτη. Όπως δήλωσε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών Λεβ Ζελένι στη διάρκεια του 40ού συνεδρίου COSPAR, «η Σελήνη και ο Άρης αποτελούν προτεραιότητές μας για το διάστημα 2016-2025». Σε αυτό το πλαίσιο, η Roscosmos (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος) σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος θα υλοποιήσουν δύο στάδια της αποστολής ExoMars το 2016 και το 2018. http://gr.rbth.com/news/2014/08/04/apostole_se_selini_kai_ari_koryfaie_diastimike_proteraitotite_ti_rosia_31971.html

Δημήτρης Νανόπουλος: Ηχώ από την αρχή του Σύμπαντος. Μια διάλεξη από το θερινό σχολείο 2014 που διοργάνωσε το ΕΚΕΦΕ “Δημόκριτος” Οι τελευταίες μετρήσεις της Κοσμικής Ακτινοβολίας Υποβάθρου από το PLANK και BICEP2 υποστηρίζουν σθεναρά το μοντέλο του Κοσμολογικού Πληθωρισμού, αλλά μας δημιουργούν μερικά καινούργια προβλήματα. Στη διάλεξη του Δημήτρη Νανόπουλου βλέπουμε πως αυτά μπορούν να εξηγηθούν μέσα σε ένα πλαίσιο που προτάθηκε 30 χρόνια πριν, αυτό της No-Scale Supergravity, που, και πως οι Κοσμολογικές παρατηρήσεις σχεδόν προδικάζουν τι θα δούμε στο LHC14. Μπορείτε να παρακολουθήσετε την διάλεξη του Δημήτρη Νανόπουλου. http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=1524 http://physicsgg.me/2014/08/05/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b7%cf%87%cf%8e-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ae-%cf%84/

Αντίστροφη μέτρηση για το ιστορικό ραντεβού του Rosetta με κομήτη. Έπειτα από μια οδύσσεια των δέκα ετών και των 6,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta απέχει μόνο δύο μέρες από την άφιξή της στον κομήτη-στόχο στις 6 Αυγούστου. Όλες οι προηγούμενες αποστολές σε κομήτες (η αρχή έγινε το 1985, όταν το Giotto πλησίασε το διάσημο κομήτη του Χάλεϊ) είχαν σύντομα μόνο ραντεβού με τους στόχους τους. Το Rosetta της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA είναι η πρώτη αποστολή που ακολουθεί έναν κομήτη στο ταξίδι του γύρω από τον Ήλιο. Και τώρα φιλοδοξεί να είναι η πρώτη αποστολή που τίθεται σε τροχιά και η πρώτη που θα επιχειρήσει προσεδάφιση. To ταξίδι ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2004, όταν το Rosetta εκτοξεύτηκε από το ευρωπαϊκό διαστημοδρόμιο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, στην ισημερινή ζώνη της Νοτίου Αμερικής. Έκτοτε, το σκάφος έχει ολοκληρώσει πέντε περιφορές γύρω από τον Ήλιο και τέθηκε σε τροχιά παρόμοια με αυτή του στόχου του, του κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο (67P/C-G). Την Τετάρτη 6 Αυγούστου, το Rosetta θα βρεθεί σε απόσταση μόλις 100 χιλιομέτρων από τον κομήτη και θα περάσει στην κύρια φάση της αποστολής. Το κέντρο ελέγχου της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας θα χρειαστεί τότε να μελετήσει προσεκτικά το σχήμα και τις ιδιότητες του κομήτη για να τεθεί σε τροχιά γύρω του. Η αποστολή θα κορυφωθεί το Νοέμβριο, οπότε το Rosetta θα απελευθερώσει τη μικρή συσκευή Philae, η οποία θα επιχειρήσει να προσεδαφιστεί στον κομήτη. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, δεδομένου ότι ο 67P/C-G είναι χωρισμένος σε δύο κομμάτια που συγκρατούνται χαλαρά μεταξύ τους. Το Rosetta θα δυσκολευτεί ακόμα περισσότερο να μείνει κοντά στον κομήτη το 2015, όταν ο 67P/C-G θα βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο και θα εκτοξεύει μεγάλες ποσότητες ατμού και σκόνης. Ο πάγος και η σκόνη είναι εξάλλου τα βασικά συστατικά των κομητών, οι οποίοι θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια. To Rosetta θα μπορούσε έτσι να βοηθήσει στην κατανόηση των διαδικασιών από τις οποίες σχηματίστηκαν οι πλανήτες και ίσως προσφέρει νέα στοιχεία για τη θεωρία που θέλει τους κομήτες να έφεραν το νερό στη Γη.http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231338961

Οι κρατήρες απο τις πτώσεις αστεροειδών στη Γη. Μπορεί η Γη να μην είναι... σουρωτήρι γεμάτη κρατήρες όπως η Σελήνη, αλλά υπάρχουν χιλιάδες μικρότεροι και μεγαλύτεροι κρατήρες στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Κάποιοι εξ αυτών παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, με τους επιστήμονες να τους μελετούν αφού, όπως φαίνεται, κρύβουν πολλά και σημαντικά δεδομένα για την ιστορία της Γης αλλά και του ηλιακού μας συστήματος. Ο κρατήρας Vredefort στη Νότια Αφρική είναι ένας γιγάντιος κρατήρας-προϊόν της σύγκρουσης με έναν μεγάλο αστεροειδή πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια έτη. Τα ευρήματα μιας πρόσφατης μελέτης δείχνουν ότι ο Vredefort είναι ο μεγαλύτερος κρατήρας της Γης. Ο Vredefort έχει ακτίνα 190 χλμ. και στη διάρκεια των αιώνων έχει υποστεί σημαντικές διαβρώσεις που, όπως φαίνεται, δεν επέτρεψαν έως σήμερα να αποκαλυφθούν κρίσιμες πτυχές της ταυτότητάς του. Δύο ανεξάρτητες ομάδες ειδικών μελέτησαν εκ νέου τον κρατήρα αποκαλύπτοντας άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία. Στη μία ομάδα επικεφαλής ήταν ο Ντέσμοντ Μόουζερ, γεωχρονολόγος του Πανεπιστημίου Western στο Οντάριο του Καναδά, και στη δεύτερη ομάδα επικεφαλής ήταν ο Μάθιου Χάμπερ, πλανητικός γεωλόγος του Πανεπιστημίου των Βρυξελλών. Στον κρατήρα υπάρχουν διάφορα «υλικά» (μάγμα, ορυκτά, πετρώματα κ.ά.) η προέλευση των οποίων προβληματίζει διαχρονικά τους ειδικούς. Κάποιοι θεωρούσαν ότι τα αρχαιότερα εξ αυτών των υλικών δεν ήταν προϊόν της σύγκρουσης με τον αστεροειδή αλλά είχαν δημιουργηθεί πριν από τη σύγκρουση στο εσωτερικό της Γης και η σύγκρουση απλώς τα οδήγησε στον κρατήρα. Αλλοι πίστευαν ότι κάποια από αυτά ήταν προϊόν της σύγκρουσης, γεγονός που θα αποκάλυπτε ενδιαφέροντα στοιχεία γι' αυτήν. Με βάση τις νέες αναλύσεις οριοθετήθηκε η χρονική περίοδος κατά την οποία δημιουργήθηκε ο κρατήρας. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η σύγκρουση με τον αστεροειδή που τον δημιούργησε συνέβη πριν από 2,2 δισ. έτη. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, ο αστεροειδής αυτός είχε διάμετρο 10 χλμ. και η πτώση του δημιούργησε μια... τρύπα δέκα φορές πιο βαθιά από το Γκραν Κάνιον. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι όταν σχηματίστηκε ο Vredefort είχε διάμετρο 300 χλμ. Πιστεύουν επίσης ότι η τρομερή σύγκρουση εκτόξευσε τεράστιες ποσότητες στερεάς αλλά και εξατμισμένης ύλης στην ατμόσφαιρα, η οποία στη συνέχεια ταξίδεψε σε απόσταση 2.500 χλμ. και έπεσε σε μια πρωτοήπειρο από την οποία προέκυψαν στη συνέχεια η Σκανδιναβία και η Βορειοδυτική Ρωσία. Ενας κρατήρας διαμέτρου 100 χλμ., ο οποίος βρέθηκε στην περιοχή Μάνιτσοκ της Δυτικής Γροιλανδίας, είναι το αποτέλεσμα μιας πρόσκρουσης στη Γη αστεροειδούς ή κομήτη που συνέβη πριν από περίπου 3 δισ. έτη και είναι ο αρχαιότερος που έχει εντοπιστεί έως σήμερα. Ο κρατήρας δημιουργήθηκε όταν οι νεογέννητοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος βομβαρδίζονταν ανηλεώς από τα υλικά που είχαν περισσέψει κατά τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Ερευνητική αποστολή στην οποία συμμετέχουν το ρωσικό υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων και η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών ξεκίνησε πριν από λίγες εβδομάδες την προσπάθεια εξερεύνησης ενός μυστηριώδους κρατήρα στη Σιβηρία - πρόκειται για μια παράξενη, φαινομενικά απύθμενη τρύπα η διάμετρος της οποίας εκτιμάται στα 80 μέτρα. Για την προέλευση του κρατήρα έχουν αναπτυχθεί διάφορες πιθανές και απίθανες θεωρίες. Εξωγήινο διαστημόπλοιο; Χτύπημα μετεωρίτη; Ή μήπως υπόγεια έκρηξη φυσικού αερίου; Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει λύσει το μυστήριο του γιγάντιου κρατήρα που βιντεοσκοπήθηκε στη χερσόνησο Γιαμάλ της Σιβηρίας, της οποίας το όνομα σημαίνει στην ντόπια διάλεκτο «το τέλος του κόσμου». Εξήγηση ακόμη δεν υπάρχει, ωστόσο η θεωρία της πρόσκρουσης μετεωρίτη διαψεύστηκε κατηγορηματικά από το παράρτημα του υπουργείου Εκτάκτων Καταστάσεων στο Γιαμάλ. Το έδαφος της περιοχής παραμένει μόνιμα κατεψυγμένο και, σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρία, η τοπική τήξη του εδάφους οδήγησε στην εκρηκτική απελευθέρωση φυσικού αερίου, περίπου όπως συμβαίνει και στο άνοιγμα μιας σαμπάνιας. Ο κρατήρας βρίσκεται μόλις 30 χιλιόμετρα από τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου στο Μποβανένκοβο. Μια τρίτη θεωρία θέλει τον λάκκο να σχηματίστηκε από την εκρηκτική ανάφλεξη φυσικού αερίου που ήρθε σε επαφή με αλάτι το οποίο παραμένει στο υπέδαφος από την τελευταία εποχή των παγετώνων, όταν η περιοχή βρισκόταν κάτω από τη θάλασσα. Το μόνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι το χώμα που περιβάλλει τον κρατήρα πρέπει να εκτινάχθηκε από το εσωτερικό του. Και το σκούρο χρώμα στις πλαγιές του κρατήρα μαρτυρά ότι το φαινόμενο σχετίζεται με «θερμικές διαδικασίες», όπως μια έκρηξη φυσικού αερίου. Μια εντυπωσιακή όσο και αναπάντεχη ανακάλυψη έκαναν πριν από δύο χρόνια ερευνητές του Πανεπιστημίου Saskatchewan στον Καναδά. Διαπίστωσαν ότι ένας ιδιόμορφος γεωλογικός σχηματισμός στο νησί Βικτόρια που βρίσκεται στο Αρκτικό Αρχιπέλαγος του Καναδά είναι ένας γιγάντιος κρατήρας ο οποίος δημιουργήθηκε από την πτώση ενός τεράστιου μετεωρίτη πριν από πολλά εκατομμύρια έτη. Ο κρατήρας έχει διάμετρο 25 χλμ. και, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των ερευνητών, η ηλικία του είναι κάπου ανάμεσα στα 130 και 350 εκατομμύρια έτη. Η ανακάλυψη είναι σημαντική εξαιτίας, εκτός των άλλων, του μεγέθους του κρατήρα, ο οποίος ονομάστηκε «Πρίγκιπας Αλβέρτος» από το όνομα της περιοχής στην οποία βρίσκεται το Πανεπιστήμιο. Οι μετεωρίτες είναι μικρά κομμάτια που αποσπώνται από αστεροειδείς ή κομήτες οι οποίοι εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης. Το μέγεθος του κρατήρα υποδεικνύει ότι δημιουργός του ήταν ένας πολύ μεγάλος μετεωρίτης. Εως σήμερα στη Γη έχουν εντοπιστεί περίπου 180 κρατήρες που δημιουργήθηκαν από μετεωρίτες. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=620963

Η μακρά σειρά βαρυτικών μετρήσεων προαναγγέλει μια νέα αρχή. Παρότι ο δορυφόρος GOCE της ESA δεν υπάρχει πια, όλες οι μετρήσεις που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του όταν περιέβαλε τις παρυφές της ατμόσφαιρας μας, συμπεριλαμβανομένων και των πολύ τελευταίων παρατηρήσεων καθώς κινείτο σιγά-σιγά πίσω προς τη Γη, έχουν συγκεντρωθεί ώστε να παρέχουν νέες ευκαιρίες για την επιστήμη. Μεταφέροντας τον πρώτο 3D αισθητήρα βαρύτητας στο διάστημα, αυτός ο δορυφόρος τεχνολογίας αιχμής μέτρησε τη βαρύτητα της Γης με πρωτοφανή ακρίβεια. Τα τέσσερα χρόνια που βρισκόταν σε τροχιά ο GOCE, κατέληξαν σε μια σειρά από τέσσερα μοντέλα βαρύτητας, κάθε ένα πιο ακριβές από το προηγούμενο. Αυτά τα μοντέλα έχουν χρησιμοποιηθεί για να παράγουν αντίστοιχα "γεωειδή" - την επιφάνεια ενός παγκόσμιου ωκεανού διαμορφωμένου από τη βαρύτητα και μόνο. Διαμορφωμένο από τις βαρυτικές διαφορές, το γεωειδές είναι μια βασική αναφορά για την κατανόηση της κυκλοφορίας των ωκεανών, την αλλαγή της στάθμης της θάλασσας και τη δυναμική του πάγου. Από μια αποστολή που συνεχίζει να προσφέρει, ένα πέμπτο μοντέλο έχει τώρα παραχθεί. Ενσωματώνει τα δεδομένα που συλλέχθηκαν σε όλη την επιχειρησιακή ζωή του δορυφόρου διάρκειας 42 μηνών. Το προηγούμενο γεωειδές, κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2013 και βασίστηκε σε μετρήσεις 27 μηνών. Ο δορυφόρος σχεδιάστηκε ώστε να βρίσκεται σε τροχιά σε ένα εξαιρετικά χαμηλό υψόμετρο 255 χιλιομέτρων ώστε να λάβει τις καλύτερες δυνατές μετρήσεις της βαρύτητας. Στο τέλος του 2012, η χαμηλή κατανάλωση καυσίμων επέτρεψε στους χειριστές του να επεκτείνουν τη ζωή του και να αρχίσουν να χαμηλώνουν τη θέση του δορυφόρου περαιτέρω κατά 31 χιλιόμετρα για ακόμη πιο ακριβείς μετρήσεις. Αυτό ήταν κατά πολύ το όριο των δυνατοτήτων του, αλλά μεγιστοποίησε την απόδοση για την επιστήμη. Αφού ξεπέρασε το διπλάσιο της προγραμματισμένης ζωής του σε τροχιά, ο δορυφόρος ξέμεινε από καύσιμα και παρασύρθηκε πίσω στην ατμόσφαιρα, το Νοέμβριο του 2013. Το πέμπτο βαρυτικό μοντέλο και γεωειδές, τα οποία διέθεσε πρόσφατα η ESA, περιλαμβάνουν αυτές τις τελευταίες πολύτιμες μετρήσεις, ακριβώς μέχρι τη χρονική στιγμή που ο δορυφόρος σταμάτησε να λειτουργεί και ειρωνικά υπέκυψε στη δύναμη που σχεδιάστηκε να μετρά. Παρά το γεγονός ότι ο δορυφόρος δεν είναι πλέον σε τροχιά, οι επιστήμονες έχουν τώρα την καλύτερη δυνατή πληροφόρηση για τη βαρύτητα της Γης, ουσιαστικά μια νέα αρχή για την αποστολή. Ο GOCE έχει ήδη ρίξει νέο φως στις διάφορες πτυχές της Γης και ξεπέρασε το αρχικό πεδίο εφαρμογής του με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Χρησιμοποιήθηκε για να καταλάβουμε πώς οι ωκεανοί μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες θερμότητας γύρω από τον πλανήτη και για την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου συστήματος αναφοράς ύψους. Παρείχε πληροφορίες σχετικά με την ατμοσφαιρική πυκνότητα και τους ανέμους, χαρτογράφησε το όριο μεταξύ του γήινου φλοιού και του ανώτερου μανδύα, και χρησιμοποιήθηκε για να καταλάβουμε τι συμβαίνει σε αυτά τα στρώματα που βρίσκονται πολύ κάτω από τα πόδια μας. Και τα επιτεύγματά του περιλαμβάνουν τη χαρτογράφηση μιας ουλής στην βαρύτητα της Γης που προκλήθηκε από τον σεισμό του 2011 στην Ιαπωνία. Το απόλυτο μοντέλο γεωειδούς και βαρυτικά δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν τα επόμενα χρόνια για μια βαθύτερη κατανόηση της Γης. Ο Διευθυντής της αποστολής GOCE της ESA, Rune Floberghagen, δήλωσε: "Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα της τελικής, υπερ-χαμηλού υψομέτρου φάσης της αποστολής μας. "Στην πραγματικότητα, οι προσπάθειες που έγιναν από την ομάδα της αποστολής και από τους επιστήμονες για τη διασφάλιση των λειτουργιών πτήσης σε αυτά τα ακραία ύψη και επεξεργασίας των δεδομένων, είχαν ως αποτέλεσμα το διπλασιασμό του πληροφοριακού περιεχομένου και μια πολύ σημαντική αύξηση στη χωρική ανάλυση. "Πράγματι, η νέα έκδοση αποτελεσμάτων «Release 5 solutions» πάει πολύ πιο πέρα ​​από τους φιλόδοξους στόχους που είχαμε όταν το έργο GOCE ξεκίνησε. "Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο έχουν πλέον ένα μοντέλο βαρύτητας βασισμένο σε δορυφορικές παρατηρήσεις που θα παραμείνει το de facto πρότυπο για πολλά χρόνια στο μέλλον." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_makrha_seirha_varytikhon_metrheseon_proanagghelei_mia_nhea_archhe

Ο πιο μακρινός βαρυτικός φακός. Ερευνητές στην Ταϊβάν εντόπισαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 9.6 δισ. ετών φωτός από τη Γη. Ο γαλαξίας αυτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βαρυτικός φακός που θα επιτρέψει στους επιστήμονες να ανακαλύψουν κοσμικά αντικείμενα σε ακόμη μεγαλύτερα βάθη του Σύμπαντος. Πρόκειται για τον πιο απομακρυσμένο γαλαξία που έχει εντοπιστεί και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βαρυτικός φακός. Η μέθοδος του βαρυτικού φακού (ή μικροφακού) που αναπτύχθηκε πρόσφατα και έχει συμβάλει πολύ στη διαστημική εξερεύνηση τα τελευταία χρόνια. Η τεχνική βασίζεται σε ένα φαινόμενο που προβλέπεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, και βρίσκει εφαρμογή κυρίως στην αναζήτηση πλανητών. Οι ερευνητές επικεντρώνουν την προσοχή τους όταν ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, πιο μακρινό άστρο. Κατά το πέρασμα αυτό το βαρυτικό πεδίο του πιο κοντινού άστρου – το οποίο σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα κάμπτει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο – διαθλά το φως του πιο μακρινού άστρου λειτουργώντας σαν μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο το άστρο και οι πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτό γίνονται ορατά από τη Γη. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνει το μέγεθος και η φωτεινότητα ενός κοσμικού σώματος ως και 20 φορές. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιείται και για τον εντοπισμό πολύ μακρινών γαλαξιών. Χρησιμοποιούνται ως βαρυτικοί φακοί πολύ μεγάλοι γαλαξίες οι οποίοι στρεβλώνουν και μεγεθύνουν το φως των γαλαξιών που βρίσκονται σε πιο μακρινές αποστάσεις Ερευνητές του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής ASIAA στην Ταϊπέι εντόπισαν τον γαλαξία χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Πρόκειται για ένα ελλειπτικό γαλαξία με μάζα 180 δισ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου που στη νεότερη γενιά γαλαξιών θα ήταν ένας πολύ μικρός γαλαξίας. Ομως για την πρώτη γενιά γαλαξιών στην οποία και ανήκει ο συγκεκριμένος γαλαξίας είναι ένας γαλαξίας… τέρας. Για αυτό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βαρυτικός φακός. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι με τη βοήθεια του θα εντοπίσουν ακόμη πιο μακρινούς (και αρχαιότερους) γαλαξίες. Ευελπιστούν μάλιστα ότι θα ανακαλύψουν και πολύτιμα στοιχεία για τη παρουσία της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης στο πρώιμο Σύμπαν. Η ανακάλυψη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=620267

MESSENGER: Δέκα χρόνια στο διάστημα. Πριν από δέκα χρόνια, στις 3 Αυγούστου 2004, το διαστημικό όχημα της NASA MESSENGER (MErcury Surface, Space Environment)εκτοξεύθηκε από το ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα με σκοπό την εξερεύνηση του πλανήτη Ερμή. Το MESSENGER διάνυσε 7,9 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (ένα ταξίδι που περιλάμβανε 15 πτήσεις γύρω από τον Ήλιο, μια γύρω από τη Γη, δυο φορές γύρω από την Αφροδίτη και τρεις φορές γύρω από τον Ερμή, πριν μπει στην τελική του τροχιά, το 2011, γύρω από τον Ερμή. Με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων στο διάστημα η ομάδα του MESSENGER έδωσε στη δημοσιότητα το παρακάτω βίντεο που δείχνει την επιφάνεια του Ερμή μετά από μια κοντινή πτήση του διαστημικού οχήματος: http://physicsgg.me/2014/08/03/messenger-10-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/

Το νέο ρόβερ της NASA που θα εξερευνήσει την επιφάνεια του πλανήτη Άρη. Η NASA ανακοίνωσε χτες τα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες του και τους στόχους του νέου διαστημικού ρόβερ, διάδοχο του Curiosity, που θα αποστείλει στον Άρη το 2020: Το όχημα θα διαθέτει επτά ειδικά όργανα, με σκοπό τη διεξαγωγή «άνευ προηγουμένου ερευνών επιστήμης και εξερευνητικής τεχνολογίας» στον Κόκκινο Πλανήτη. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ανακοίνωσε τα όργανα που επελέγησαν χθες στην Ουάσιγκτον, τα οποία διακρίθηκαν από ένα σύνολο 58 προτάσεων που είχαν υποβληθεί από τον Ιανουάριο από ερευνητές και μηχανικούς από όλο τον κόσμο. Οι προτάσεις ήταν διπλάσιες του συνηθισμένου, συγκριτικά με αντίστοιχους διαγωνισμούς του κοντινού παρελθόντος. «Αυτό αποτελεί ένδειξη του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος της επιστημονικής κοινότητας πάνω στην εξερεύνηση του Άρη» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση. Οι προτάσεις που επελέγησαν έχουν συνολική αξία ύψους 130 εκατ. δολαρίων όσον αφορά στην ανάπτυξη των οργάνων. Η αποστολή θα βασίζεται στα σχέδια του γνωστού Curiosity, το οποίο προσεδαφίστηκε στον Κόκκινο Πλανήτη πριν περίπου δύο χρόνια και επί της παρούσης επιχειρεί στον Άρη. Το όχημα θα διαθέτει πιο εξελιγμένο και αναβαθμισμένο hardware και νέα όργανα για τη διεξαγωγή γεωλογικών ερευνών στο σημείο προσεδάφισης, την αξιολόγηση του περιβάλλοντος όσον αφορά στο αν μπορεί να αποικιστεί και την άμεση αναζήτηση ιχνών αρχαίας ζωής. Το διαστημικό όχημα Mars 2020 θα μοιάζει με το Curiosity, το διαστημικό όχημα που εξερευνά την επιφάνεια του Άρη από το 2012, αλλά τα επιστημονικά όργανα που θα διαθέτει θα είναι πολύ πιο προηγμένα Το Mars 2020 rover θα χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό μίας συλλογής δειγμάτων βράχων και εδάφους που θα αποθηκευτούν για το ενδεχόμενο αποστολής τους στη Γη στο πλαίσιο κάποιας μελλοντικής αποστολής. Κατά τον Τζον Γκρούνσφελντ, αστροναύτη και στέλεχος του Science Mission Directorate της NASA η εν λόγω αποστολή «θα διευρύνει την αναζήτησή μας για ζωή στο σύμπαν και θα προσφέρει παράλληλα ευκαιρίες για την εξέλιξη νέων δυνατοτήτων στην τεχνολογία εξερεύνησης». Επίσης, θα συνεισφέρει στην έρευνα πάνω στο πώς εξερευνητές του μέλλοντος θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τους φυσικούς πόρους που βρίσκονται στην επιφάνεια του πλανήτη. «Ο Άρης έχει πόρους που χρειάζονται για την υποστήριξη ζωής, κάτι που μπορεί να μειώσει την ποσότητα εφοδίων που θα πρέπει να μεταφέρουν οι επανδρωμένες αποστολές. Καλύτερη κατανόηση της αρειανής σκόνης και του καιρού θα παρέχει πολύτιμα δεδομένα για τον σχεδιασμό επανδρωμένων αποστολών» σημείωσε ο Ουίλιαμ Γκερστενμάιερ, στέλεχος του Human Exploration and Operations Mission Directorate της υπηρεσίας. Τα όργανα που επελέγησαν είναι τα εξής: -Mastcam-Z: ένα εξελιγμένο σύστημα καμερών με δυνατότητα λήψης πανοραμικών και στερεοσκοπικών εικόνων και τη δυνατότητα zoom. Το εν λόγω όργανο θα εξετάσει από ορυκτολογικής άποψης την επιφάνεια του Άρη και θα βοηθήσει στις επιχειρήσεις του οχήματος. -SuperCam: ένα όργανο για λήψη εικόνων, ανάλυση χημικής σύνθεσης και ορυκτολογική μελέτη. Επίσης, θα είναι σε θέση να εντοπίσει την παρουσία οργανικών ενώσεων σε βράχια και ρεγολίθους εξ αποστάσεως. -Planetary Instrument for X-ray Lithochemistry (PIXL): ένα φασματόμετρο φθορισμού ακτίνων Χ που θα περιέχει επίσης έναν imager υψηλής ανάλυσης για τον καθορισμό των στοιχείων που συνθέτουν τα υλικά της επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη. Το PIXL θα παρέχει άνευ προηγουμένου δυνατότητες εντοπισμού και ανάλυσης χημικών στοιχείων. - Scanning Habitable Environments with Raman & Luminescence for Organics and Chemicals (SHERLOC): ένα φασματόμετρο που χρησιμοποιεί υπεριώδη λέιζερ για ορυκτολογικούς σκοπούς, καθώς και για τον εντοπισμό οργανικών ενώσεων, λειτουργώντας συμπληρωματικά σε άλλα όργανα. -Mars Oxygen ISRU Experiment (MOXIE): μία έρευνα εξερευνητικής τεχνολογίας, με σκοπό την παραγωγή οξυγόνου από διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα του Άρη. Η ατμόσφαιρα του Άρη αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, και αν το συγκεκριμένο σύστημα αποδειχθεί λειτουργικό, τότε ανοίγεται ο δρόμος για ευρείας κλίμακας παραγωγή οξυγόνου στον Άρη. -Mars Environmental Dynamics Analyzer (MEDA): αισθητήρες που θα διεξάγουν μετρήσεις θερμοκρασίας, ταχύτητας και κατεύθυνσης ανέμων, πίεσης, σχετικής υγρασίας και μεγέθους/ σχήματος σκόνης. -Radar Imager for Mars’ Subsurface Exploration (RIMFAX): ραντάρ υπεδάφους που θα εξετάσει τη γεωλογική δομή του υπεδάφους του Άρη. Τα προαναφερθέντα όργανα θα εγκατασταθούν σε ένα ρόβερ αντίστοιχο του Curiosity, που εξερευνά τον Άρη από το 2012. Το συγκεκριμένο όχημα πρόσφατα ολοκλήρωσε ένα αρειανό έτος στην επιφάνεια του πλανήτη (687 γήινες ημέρες) έχοντας ολοκληρώσει τον κύριο στόχο της αποστολής του- το αν ο Άρης κάποτε είχε περιβαλλοντικές συνθήκες ευνοϊκές για μικροβιακή ζωή.” Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/08/01/mars-2020-o-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%bf%cf%87%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-curiosity/

Το διαστημικό σκάφος Rosetta μετά από 10 χρόνια φθάνει στον κομήτη 67P. Με διαστάσεις 5Χ3 χιλιόμετρα, ο 67P/Churyumov-Gerasimenko είναι μία «μπάλα» από πάγο, σκόνη και οργανικά υλικά, που ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ηλιο κάθε 6,5 χρόνια. Οπως και τα υπόλοιπα ουράνια σώματα της κατηγορίας του, αποτελεί απομεινάρι του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος, με συνέπεια να έχει παραμείνει αναλλοίωτο για 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Εκτοξεύθηκε τον Μάρτιο του 2004, περιπλανήθηκε στο Διάστημα για 10 χρόνια και την επόμενη Τετάρτη, 6 Αυγούστου, θα φτάσει τελικά στον προορισμό του – τον κομήτη 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο (67P/Churyumov-Gerasimenko). Ο λόγος για το διαστημόπλοιο Rosetta της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), το οποίο θα μελετήσει τον κομήτη για έναν ολόκληρο χρόνο, ακολουθώντας τον από κοντινή απόσταση στο ταξίδι του. Με κέρδος, όπως ελπίζουν οι υπεύθυνοι της ESA, πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα τα οποία θα ρίξουν περισσότερο «φως» στις πρώτες φάσεις δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και στην προέλευση της ζωής στη Γη. «Πρόκειται για μια αποστολή-ορόσημο για τα διαστημικά χρονικά, αφού ποτέ άλλοτε δεν έχει μελετηθεί ένας κομήτης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και με τόση λεπτομέρεια» λέει στην «Κ» ο Ξενοφώντας Μουσάς, καθηγητής Φυσικής Διαστήματος και διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ετσι, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα ανακαλύψουν καινούργιες λεπτομέρειες για τα πρώτα στάδια σχηματισμού των πλανητών και των υπόλοιπων ουράνιων σωμάτων που περιφέρονται γύρω από την Ηλιο, όπως η «Στήλη της Ροζέτας» έδωσε τη δυνατότητα αποκρυπτογράφησης των αιγυπτιακών ιερογλυφικών. «Παρόλο που γνωρίζουμε πλέον αρκετά για το πώς το ηλιακό σύστημα απέκτησε τη σημερινή μορφή του, ένα μεγάλο ερώτημα που απομένει είναι πώς ακριβώς δημιουργήθηκαν τα πρώτα συσσωματώματα ύλης από το νέφος σκόνης και αερίου που περιέβαλε τον “νεαρό” τότε Ηλιο, από τα οποία προήλθαν τελικά οι “κάτοικοι” του ηλιακού μας συστήματος» προσθέτει ο κ. Μουσάς. Για να ανακαλύψει στοιχεία για τον σχηματισμό των πλανητών, το βάρους 3 τόνων Rosetta δεν θα βασισθεί μόνο τα δικά του μετρητικά όργανα, αλλά και στο Philae, ένα σκάφος 100 κιλών που μεταφέρει μαζί του και το οποίο θα προσεδαφισθεί στον κομήτη, ώστε με το τρυπάνι του να ανακτήσει υλικό που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια και να το αναλύσει. Οι χημικές αναλύσεις είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αποκαλύψουν απλές μορφές υδρογονανθράκων. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι της ESA υποστηρίζουν πως στο υπέδαφος του 67P/Churyumov-Gerasimenko είναι πιθανό να κρύβονται και αμινοξέα, τα οποία είναι βασικό συστατικό της ζωής, καθώς συνθέτουν τις πρωτεΐνες των έμβιων οργανισμών. «Με δεδομένο ότι αμινοξέα έχουν εντοπισθεί και σε έναν ακόμη κομήτη πριν από μερικά χρόνια, μια τέτοια ανακάλυψη θα ήταν ένα ακόμη σημαντικό επιχείρημα υπέρ της θεωρίας της πανσπερμίας, σύμφωνα με την οποία οι “δομικοί λίθοι” της ζωής στον πλανήτη μας προήλθαν από εξωγήινους βράχους», τονίζει ο Ελληνας επιστήμονας. Για το διαστημόπλοιο Ροζέτα χρειάστηκαν 1 δισ. ευρώ και εκατοντάδες επιστήμονες και τεχνικοί, οι οποίοι ανέπτυξαν και κατασκεύασαν το σκάφος, αλλά και σχεδίασαν την αποστολή. «Η επιλογή του 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο έγινε επειδή η τροχιά του κομήτη είναι αρκετά βολική για να τον επισκεφθεί το σκάφος και να παραμείνει κοντά του». Ακόμη κι έτσι, για να φτάσει στον προορισμό του, το Ροζέτα χρειάστηκε να κάνει περίπλοκους ελιγμούς, περνώντας για παράδειγμα 3 φορές από τη «γειτονιά» της Γης και 1 από τον πλανήτη Αρη. Μάλιστα, πέρασε τους 31 μήνες από το 10χρονο ταξίδι του σε «χειμερία νάρκη», βάζοντας σε αδράνεια τα όργανά του ώστε να εξοικονομήσει ενέργεια. Το διαστημόπλοιο «ξύπνησε» με επιτυχία στις 20 Ιανουαρίου, θέτοντας ξανά σε λειτουργία τους κινητήρες του, για να προσεγγίσει τον κομήτη. «Ακόμη και η ολοκλήρωση των έως τώρα σταδίων της αποστολής αποτελεί κατόρθωμα για την ESA» σημειώνει ο καθηγητής Φυσικής Διαστήματος. Πάντως, το σκάφος θα χρειασθεί να συνεχίσει τους περίπλοκους ελιγμούς και μετά τις 6 Αυγούστου, αυτή τη φορά γύρω από τον κομήτη για να «χαρτογραφήσει» την επιφάνειά του και έτσι να βοηθήσει τους υπεύθυνους της αποστολής να αποφασίσουν ποιο είναι το κατάλληλο σημείο για την προσεδάφιση του Philae. Η προσεδάφιση αναμένεται να γίνει τον Νοέμβριο, με το Philae να επιστρατεύει τότε δύο ειδικές «άγκυρες» για να στερεωθεί στον 67Ρ, αφού λόγω μικρού μεγέθους η βαρυτική έλξη του βράχου δεν είναι αρκετή για να το κρατήσει στην επιφάνεια. Αν και ο κομήτης αναμένεται να βοηθήσει να λυθούν αρκετά κοσμικά «αινίγματα», στη πορεία φρόντισε κι εκείνος να βάλει τα δικά του ερωτήματα. Οπως διαπιστώθηκε από φωτογραφίες που τράβηξε το Ροζέτα μέσα στον Ιούλιο, ο 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο φαίνεται να αποτελείται από δύο ξεχωριστά «εξογκώματα», τα οποία συνδέονται από ένα στενόμακρο τμήμα. Οι επιστήμονες υποθέτουν πως το σχήμα του μπορεί να οφείλεται στο γεγονός πως ο βράχος αποτελείται από δύο μικρότερους κομήτες, οι οποίοι συγκρούσθηκαν και έτσι συνενώθηκαν. Επίσης είναι πιθανό ο αρχικά ενιαίος και σφαιρικός κομήτης να μορφοποιήθηκε με αυτό τον τρόπο από την ανομοιογενή εξάτμιση υλικού του, στις αμέτρητες φορές που λόγω της τροχιάς του πέρασε κοντά από τον Ηλιο. Τι έδειξαν οι τρεις προηγούμενες αποστολές. Αν και το διαστημόπλοιο Rosetta είναι το τέταρτο κατά σειρά σκάφος που θα ερευνήσει επιτόπου έναν κομήτη, στις τρεις αποστολές που προηγήθηκαν τα διαστημόπλοια «επισκέφθηκαν» για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το ουράνιο σώμα που μελέτησαν. Η αρχή είχε γίνει πάλι από την Ευρώπη, με το μη επανδρωμένο σκάφος Giotto, το οποίο εξασφάλισε στους επιστήμονες τις πρώτες κοντινές εικόνες του κομήτη του Χάλεϊ. Τα μοναδικά στιγμιότυπα αποκάλυψαν πως ο συγκεκριμένος βράχος έχει μήκος 16 χιλιόμετρα και μακρόστενο σχήμα, ενώ κάθε φορά που περνά κοντά από τον Ηλιο εξατμίζονται από αυτόν υδρατμοί, μονοξείδιο του άνθρακα και οργανική ύλη. Τη σκυτάλη πήρε η ΝΑΣΑ και ο βολιστήρας Stardust, ο οποίος τον Ιανουάριο του 2004 προσέγγισε τον Comet Wild 2. Το σκάφος περιείχε μια συσκευή με ένα υλικό σε μορφή αφρού (αερογέλη), στο οποίο παγιδεύτηκαν μερικά σωματίδια από την ουρά του κομήτη. Το δείγμα επέστρεψε στη Γη το 2006 και, από την ανάλυσή του, βρέθηκαν ίχνη γλυκίνης, ενός αμινοξέος που χρησιμοποιούν οι ζωντανοί οργανισμοί για να συνθέσουν πρωτεΐνες. Η τρίτη και τελευταία αποστολή ανήκει κι αυτή στον αμερικανικό οργανισμό που ασχολείται με την εξερεύνηση του Διαστήματος (ΝΑΣΑ) με το Deep Impact, το οποίο εκτοξεύθηκε τον Ιανουάριο του 2005. Οταν έφτασε στον στόχο του, τον Tempel 1, εκτόξευσε εναντίον του ένα βλήμα βάρους 370 κιλών. Από τα θραύσματα που εκτινάχθηκαν από την πρόσκρουση, οι επιστήμονες βρήκαν πως η σκόνη του κομήτη είναι λεπτότερη απ’ ό,τι αναμενόταν, ενώ ανίχνευσαν αρωματικούς υδρογονάνθρακες και πάγο νερού. http://physicsgg.me/2014/08/02/%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7-67p-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-1000-%cf%87/

"Progress M-23M» Στις 1 Αυγ. στις 02:42 MSK σε μια προκαθορισμένη περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού επεσαν τα άκαυστα υπολείμματα του οχήματος (THC) "Progress M-23M». Σύμφωνα με το πρόγραμμα οπως προβλέποταν οι ειδικοί στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του πλοίου Mission Control Center (MCC) FSUE TsNIIMash ανεστειλαν το συστημα πρόωσης, και στη συνέχεια άρχισε μια ελεγχόμενη μείωση του Progress M-23M από την τροχιά. Στον ISS τοTGC "Progress M-23M» ήταν 104 ημέρες. http://www.federalspace.ru/20811/ Ξεκινά η 40η συνέλευση της COSPAR Από τις 2 έως τις 10 Αυγούστου στη Μόσχα θα φιλοξενήσει την 40η Επιστημονική Συνέλευση COSPAR - ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή συνέδρια στον τομέα της διαστημικής έρευνας. Η Συνέλευση ιδρύθηκε το 1958 μετά από την εκτόξευση του Sputnik και πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια. Φέτος θα παρουσιαστουν απο την Roscosmos 4 επιχειρήσεις: Ενιαία Επιχείρηση "Επιστημονική και σύνδεσης παραγωγής. Lavochkin ", FSUE" Κεντρικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Machine Building ", JSC" Rocket and Space Corporation "Energia" SP Korolev »και FSUE" κράτος Έρευνας και Παραγωγής Space Center Khrunichev . " http://www.federalspace.ru/113/

Ρομπότ παραγωγής οξυγόνου στέλνουν στον Αρη. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα πληροφορίες για τον επόμενο ρομποτικό εξερευνητή που θα στείλει στον Αρη. Οπως συνέβη και τις προηγούμενες φορές έτσι και τώρα το νέο ρομπότ θα φέρει ακόμη πιο προηγμένο εξοπλισμό από εκείνα που βρίσκονται στον Κόκκινο Πλανήτη και θα μπορεί να εκτελέσει πιο σύνθετες αποστολές. Το Mars 2020 όπως λέει και το όνομα του θα ξεκινήσει το ταξίδι του για τον Αρη στις αρχές του 2020 και αναμένεται να φτάσει εκεί λίγους μήνες αργότερα. To ρομπότ θα διαθέτει νέα πιο προηγμένα συστήματα καταγραφής εικόνων, χαρτογράφησης και γεωλογικών ερευνών από όσα ρομπότ έχουν ταξιδέψει στον Αρη. Ομως εκείνο που κάνει το Mars 2020 να ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα ρομπότ εξερεύνησης που έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα είναι ένα σύστημα μετατροπής του διοξειδίου του άνθρακα σε οξυγόνο. Η ατμόσφαιρα του Αρη αποτελείται σε ποσοστό 95% από διοξείδιο του άνθρακα. Αν το συγκεκριμένο σύστημα του ρομπότ αποδειχθεί λειτουργικό θα ανοίξει ο δρόμος για την επίτευξη οργανωμένης και σε ευρεία κλίμακα παραγωγής οξυγόνου στον Αρη διευκολύνοντας την παρουσία του ανθρώπου εκεί. Η παραγωγή οξυγόνου όπως είναι ευνόητο θα είναι πολύτιμη για την όσο τον δυνατόν πιο ομαλή διαβίωση των ανθρώπων αρχικά σε βάσεις και αργότερα σε αποικίες στον Κόκκινο Πλανήτη. Επιπλέον το οξυγόνο θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως καύσιμο διαστημικών σκαφών και έτσι οι αποστολές που θα ξεκινούν από τη Γη για τον Αρη δεν θα χρειάζεται να είναι φορτωμένα με καύσιμα και για την επιστροφή. Το κόστος του Mars 2020 αναμένεται να αγγίξει τα δύο δισ. δολάρια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=620224

Xαρτογράφηση του Άρη. Τι υπάρχει στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη; Τα τροχοφόρα ρομπότ που έχουν σταλεί στον Κόκκινο Πλανήτη συλλέγουν υλικό από την επιφάνειά του, προκειμένου να αναλυθεί και να διαπιστωθεί αν υπάρχουν σημάδια ζωής, που είτε υπήρξε στο παρελθόν ή μπορεί να υπάρξει στο μέλλον. Για να κατανοήσουν όμως πλήρως τα τοπία που υπάρχουν στον Άρη, οι επιστήμονες πρέπει να μπορέσουν να «κοιτάξουν» όλη την επιφάνεια του πλανήτη. Με άλλα λόγια χρειάζονται ένα παγκόσμιο γεωλογικό χάρτη, γράφει ο Joshua A. Krisch στους New York Times. Η τελευταία μεγάλη προσπάθεια χαρτογράφησης του Άρη είχε δημοσιευτεί το 1987. Από τότε τέσσερις επιπλέον δορυφόροι με ανώτερες ικανότητες απεικόνισης έχουν ταξιδέψει στην τροχιά του Άρη, συλλέγοντας δεδομένα και διαβιβάζοντας τα πορίσματά τους πίσω στη Γη. Επιστήμονες από το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν αυτά τα δεδομένα για να δημιουργήσουν έναν επικαιροποιημένο χάρτη ολόκληρης της επιφάνειας του Άρη. Ο νέος αυτός χάρτης αποτυπώνει έναν αρχαίο βράχο –που χρονολογείται πολλά δισεκατομμύρια χρόνια πριν, τότε που οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν στον Κόκκινο Πλανήτη πλησίαζαν αυτές της Γης- ο οποίος υπάρχει σε περισσότερες τοποθεσίες απ’ ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες μέχρι τώρα. Επιπλέον, επειδή ο χάρτης επισημαίνει τη θέση παλαιότερων πετρωμάτων στον Άρη, θα μπορούσε να βοηθήσει τις μελλοντικές αποστολές να χαράξουν μια πορεία σε αυτές τις περιοχές. «Μας ενδιαφέρει πολύ το πρώτο μέρος της ιστορίας του Άρη, γιατί κατά τη διάρκεια εκείνου του διαστήματος θα μπορούσε να υπάρχει περισσότερο νερό, το οποίο αποτελεί μία από τις πιο βασικές πτυχές της προέλευσης της ζωής» ανέφερε ο επικεφαλής επιστήμονας του προγράμματος εξερεύνησης του Κόκκινου Πλανήτη στο εργαστήριο Jet Propulsion της Καλιφόρνια, David Beaty. Το πρόγραμμα, που χρηματοδοτείται από τη NASA, δεν ήταν απλά μια συλλογή φωτογραφιών που συλλέχθηκαν από δορυφόρους από την τροχιά του Άρη. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη δεδομένα από πρόσφατες έρευνες, όπως το Mars Global Surveyor που ξεκίνησε το 1996 και ήταν εφοδιασμένο με προηγμένης τεχνολογίας τοπογραφικά όργανα, που βοήθησαν τους χαρτογράφους να εντοπίσουν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια χαρακτηριστικά τοπία του Άρη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ακόμη ψηφιακή τεχνολογία χαρτογράφησης. Ο νέος χάρτης του πλανήτη Άρη είναι ήδη έτοιμος και σύμφωνα με τον Dr. Tanaka, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα που είχε γίνει το 1987, οι επιστήμονες σε όλον τον κόσμο μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν για τις δικές τους έρευνες. «Τώρα γνωρίζουμε καλύτερα πού βρίσκονται τα παλιά πετρώματα και πού τα πιο νέα. Ο χάρτης είναι συγκλονιστικός. Αποτελεί πολύ σημαντική προσθήκη για την περαιτέρω εξερεύνηση του πλανήτη» κατέληξε ο Dr. Beaty. Οι μελλοντικές αποστολές στον Άρη πιθανότατα θα εστιάσουν στα παλαιότερα πετρώματα, επειδή αντιπροσωπεύουν ένα τεράστιο κεφάλαιο της ιστορίας του Άρη, όταν θα μπορούσε να υπάρχει ακόμη και νερό. Και αν κάποτε προκύψουν μερικά πιο φιλόδοξα σχέδια, όπως το να στείλουμε ανθρώπους στον Άρη, οι αστροναύτες θα θέλουν να γνωρίζουν πού υπάρχουν ασφαλείς και επιστημονικά σημαντικές περιοχές για να προσγειωθούν τα διαστημικά αεροσκάφη και να αρχίσουν την έρευνά τους. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7

Η αποκάλυψη του Αδη! Η Γη σχηματίστηκε πριν από περίπου 4.5 δισ. έτη. Τα αρχαιότερα γεωλογικά υλικά που έχουν στη διάθεση τους οι επιστήμονες έχουν ηλικία περίπου 4 δισ. έτη. Τα πρώτα 500 εκ. έτη της ζωής της Γης παραμένουν μυστήριο αν και θεωρείται δεδομένο ότι ο πλανήτης μας βρισκόταν σε μια φάση διαμόρφωσης ενώ παράλληλα δεχόταν ένα ανηλεή βομβαρδισμό μικρότερων και μεγαλύτερων διαστημικών αντικειμένων. Κομήτες, αστεροειδείς και θραύσματα από την διαδικασία σχηματισμού των υπολοίπων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος έπεφταν με αμείωτο ρυθμό για διάστημα περίπου 800 εκ ετών πάνω στη Γη. Ηταν ένας σκοτεινός, κολασμένος κόσμος για αυτό και οι επιστήμονες τον έχουν ονομάσει Αδαίο μεγααιώνα. Μια νέα μελέτη επιχειρεί για πρώτη φορά να ρίξει φως στην «Εποχή του Άδη», όπως είναι επίσης γνωστή αυτή η πρώτη περίοδος ζωής του πλανήτη μας. Προηγούμενες μελέτες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο βομβαρδισμός που υπέστη η Γη στην πρώτη περίοδο της ύπαρξης της πρώτον δεν είχε επηρεάσει σημαντικά τη μορφή και γεωλογία του πλανήτη και δεύτερον ότι εκείνη την περίοδο η Γη ήταν ένας μόνιμα πυρακτωμένος βράχος ανέτοιμος ακόμη να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει τη ζωή. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Σιμόνε Μάρτσι, πλανητικό επιστήμονα στο Ινστιτούτο Ερευνών Southwest στο Κολοράντο, ανέλυσε μεταλλικά στοιχεία που ήταν παγιδευμένα μέσα σε κρυστάλλους ζιρκόνιου. Ανάμεσα τους ήταν και σιδηρόφιλα, μια ομάδα στοιχείων που δεσμεύουν τον σίδηρο σε στερεή ή τηγμένη κατάσταση. Η ανάλυση αυτών των στοιχείων βοήθησε τους επιστήμονες να σχηματίσουν την πλέον ολοκληρωμένη εικόνα που έχουμε για τη Γη στη βρεφική της ηλικία. Η ανάλυση των στοιχείων αποκαλύπτει ότι η πτώση των διαστημικών αντικειμένων στον πλανήτη μας τον τραυμάτιζαν βαθιά. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές ορισμένες από τις συγκρούσεις προκαλούσαν ρήγματα και καταστροφές σε βάθη ως και 100 χλμ από την επιφάνεια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να λιώνουν ο εξωτερικός φλοιός αλλά και ο μανδύας της Γης. Αυτό σημαίνει ότι η επιφάνεια της Γης τα πρώτα 800 εκ. της ζωής της θαβόταν ξανά και ξανά κάτω από τεράστιες ποσότητες λιωμένων πετρωμάτων. Αυτό το γεγονός σύμφωνα με τους ερευνητές εξηγεί και τον λόγο για τον οποίο έχουν επιβιώσει ελάχιστα πετρώματα από εκείνη την περίοδο κάνοντας εξαιρετικά δύσκολη την ζωή των γεωλόγων. Ομως οι ερευνητές έκαναν μια ακόμη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα διαπίστωση. Εκτιμούν ότι υπήρχε μεν συνεχής πτώση αντικειμένων αλλά τα πολύ μεγάλα που προκαλούσαν ευρείας έκτασης καταστροφή στον πλανήτη έπεφταν με απόσταση αρκετών εκατομμυρίων ετών. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι πολύ πιθανό σε αυτά τα κενά να δημιουργήθηκαν στον πλανήτη μας κάποια σημεία που έκανε την εμφάνιση του το νερό. «Δεν ήταν η απόλυτη κόλαση που πιστεύαμε μέχρι σήμερα αφού κατά διαστήματα ίσως υπήρχαν υδάτινες οάσεις που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την παρουσία της ζωής» αναφέρει ο Μάρτσι. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619880

Λύθηκε το μυστήριο γύρω από το σχήμα του φεγγαριού. Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι επιστήμονες αναζητούσαν την αιτία για το ολίγον επίμηκες σχήμα της Σελήνης που όπως λένε πολλοί θυμίζει… λεμόνι. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Σάντα Κρουζ υποστηρίζουν ότι βρήκαν την απάντηση στο μυστήριο. Η Σελήνη σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία δημιουργήθηκε όταν ένα διαστημικό σώμα μεγέθους περίπου όσο ο πλανήτης Αρης έπεσε πάνω στη Γη πριν από περίπου τέσσερα δισ. έτη. Η κολοσσιαία σύγκρουση εκτόξευσε τεράστιες ποσότητες υλικών στο Διάστημα μέρος των οποίων τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και προοδευτικά συγκολλήθηκαν δημιουργώντας τον φυσικό μας δορυφόρο. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη όταν σχηματίστηκε η Σελήνη βρισκόταν πιο κοντά στη Γη από ότι σήμερα και έτσι ήταν πολύ πιο ευάλωτη στις βαρυτικές και παλιρροϊκές δυνάμεις του πλανήτη μας. Επιπλέον σύμφωνα με τη νέα μελέτη η Σελήνη αρχικά περιστρεφόταν γύρω από τον άξονα της ταχύτερα από ότι σήμερα. Ο συνδυασμός της ταχύτερης περιστροφής της και των ισχυρών παλιρροϊκών δυνάμεων που δεχόταν από τη Γη μετέβαλε το σχήμα της Σελήνης. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619931