fotodektis

Κατ'αρχήν Βαγγέλη καλορίζικος ο νέος σου φακός! 🙂 Όπως είπε και ο Πρόδρομος,είναι χρήσιμο για όλους μας να μας πεις για την πρόσληψη του πεδίου συγκρίνοντας τις 92ο με τις 100ο.Και με τις 82ο αν έχεις αντίστοιχο φακό. Επίσης η οπτική απόδοση των φακών ιδιαίτερα στα άκρα του πεδίου,πέρα από το ποσοστό άμεσης πρόσληψης. Τί ποσοστό στα άκρα του πεδίου είναι θολό στις 92ο και τί στις 100ο. Δηλαδή τελικά πόσο είναι το αξιοποιήσιμο οπτικό πεδίο κάθε φακού. Μου είχε δημιουργηθεί αυτή η απορία για τους φακούς 100ο. Πόση διαφορά έχει ένας Ethos 100o από έναν ES 100o της ίδιας ή πολύ κοντινής εστιακής; Και τελικά αν ένας ES 92o με την άμεση πρόσληψη του πεδίου,αλλά και την οπτική συμπεριφορά ιδιαίτερα στα άκρα του πεδίου μας καλύπτει επαρκώς,χωρίς να μπούμε στον πειρασμό των 100ο με το ανάλογο κόστος...

Σήμερα στο κανάλι της Βουλής στις 21:00 το 2o (από τα 5) επεισόδιο της πολύ καλής σειράς ντοκιμαντέρ του BBC: "ΣΥΜΠΑΝ-UNIVERSE" Αν θέλετε να τα δείτε σε HD με πολύ καλύτερη ποιότητα εικόνας από το απλό SD, μπείτε στο ERTFLIX: ERTFLIX -> LIVE Tv-Radio -> ΒΟΥΛΗ TV (ΤΩΡΑ). Όσες φορές και αν τα δω αυτά τα ντοκιμαντέρ,δεν τα βαριέμαι. Εξ'άλλου "η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως" 🙂

Η παρατήρηση του ουρανού δεν γίνεται μόνο με τηλεσκόπια και κιάλια,αλλά και με τα μάτια μας μόνο. Αυτό άλλωστε έκαναν χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι,πριν την εφεύρεση του τηλεσκοπίου. Ανάλογα με το οπτικό πεδίο,την έκταση του ουρανού που μας ενδιαφέρει,επιλέγουμε και το οπτικό μέσο. Την σημαντικότερη εργασία όμως θα την κάνει ο εγκέφαλος,η καρδιά μας,η ψυχή μας. Όχι τα μηχανήματα,αυτά μεταφέρουν ή και αποτυπώνουν μόνο την "πληροφορία". Η εμπειρία της παρατεταμένης παρατήρησης μεγάλου οπτικού πεδίου που είχα την πρώτη φορά,επαναλήφθηκε χρόνια μετά,αφού είχα αρχίσει για τα καλά τις παρατηρήσεις με το 10". Αυτή τη φορά μόνο με κιάλια 10Χ50-χωρίς τηλεσκόπια-κοίταζα συνεχώς την απόκρυψη από την Σελήνη και επανεμφάνιση του Δία με τους δορυφόρους του. Ενδιαφέρον και όμορφο θέαμα! Πιστεύω όμως ότι το έκανε υπέροχο η διαρκής ενατένιση του νυχτερινού ουρανού,με όλα τα ουράνια αντικείμενα μέσα στο ίδιο οπτικό πεδίο: Σελήνη,Δίας και δορυφόροι,τα άστρα που περιέλαβαν όλο το σκηνικό! Η μεγάλης χρονικής διάρκειας προσήλωση σε όλο αυτό το αστρικό τοπίο,με έκανε να "φύγω" πάλι από αυτόν τον κόσμο,σαν να μην πατούσα στη Γή. Σαν να επικοινωνούσα με ένα δάσος,όχι μόνο με ένα δέντρο. Αυτές οι εμπειρίες με έπεισαν για την αξία της αστρονομικής παρατήρησης μεγάλων αστρικών πεδίων. Άλλη είναι αυτή η αίσθηση,σε σχέση με την παρατήρηση λεπτομερειών σε Σελήνη-πλανήτες κλπ. Άλλο παρατηρώ ένα δένδρο,άλλο παρατηρώ το δάσος! Έτσι πλέον όταν συμβαίνει ολική έκλειψη Σελήνης,η παρατήρησή μου γίνεται μόνο με τα μάτια ή περιστασιακά και με μικρά κιάλια (όχι τα 15Χ70). Είναι άλλη η αίσθηση του ουράνιου τοπίου έτσι. Κοιτάξτε το κόκκινο φεγγάρι στον ουράνιο θόλο,είτε μόνοι σας,είτε με ήσυχη παρέα-το ταίρι σας ίσως,χωρίς να χολοσκάτε αν πετύχουν οι φωτογραφίες ή έφυγε από το οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου η Σελήνη... Με αγάπη Κώστας-ένας πρώην φανατικός φωτογράφος 🙂

Η καλύτερη παρατήρηση ολικής έκλειψης Σελήνης που έκανα,ήταν το 1991 ή 1992 (δεν θυμάμαι ακριβώς τη χρονιά) προτού ασχοληθώ με την αστρονομία,μαζί με άλλους 2 φίλους.Ασχολούμασταν με τη φωτογραφία και αποφασίσαμε να φωτογραφίσουμε το φαινόμενο. Μαγείρεψα και φάγαμε στην ταράτσα μου,κρασί,απαλή μουσική (Ennio Morricone συνεχώς) και το φεγγάρι να αλλάζει φάσεις και χρώματα... Φωτογραφίσαμε τις φάσεις όλου του φαινομένου με τις μηχανές στους τρίποδες,πιστεύοντας ότι η φωτογράφιση ήταν το πιο σημαντικό... Όμως μετά από μερικές ώρες κοιτώντας συνέχεια τον ουρανό και τα φαινόμενά του,η φωτογράφιση δεν είχε πια τόση σημασία,όσο η παρέα και "κάτι" άλλο... Αυτό το "άλλο" που συνέβη,ήταν η αίσθηση ότι βρισκόμουν σε ένα άλλο κόσμο,τον κόσμο του ουρανού που προκαλούσε διαφορετικά συναισθήματα από τον γήινο! Σχεδόν κάθε ξάστερη νύχτα της ζωής μου κοιτούσα τον νυχτερινό ουρανό,έστω και για 2-3 λεπτά,αλλά δεν τον παρατηρούσα μέχρι εκείνη τη νύχτα. Η συνεχής παρατήρηση του ουρανού με την εξέλίξη των φάσεων της Σελήνης και τα παροδικά σύννεφα που υπήρχαν,δημιούργησαν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα,πρωτόγνωρη για μένα έως τότε. Άλλος κόσμος,διαφορετική αίσθηση της φύσης,εκστατικά συναισθήματα! Μαζέψαμε τον φωτογραφικό εξοπλισμό μας λίγο πριν τις 04:00 τα ξημερώματα,ελπίζοντας ότι αποτυπώθηκε σωστά η έκλειψη. Όμως αυτό που αποτυπώθηκε πιο βαθιά και συναρπαστικά,δεν έγινε στο φιλμ,αλλά στον νου και την καρδιά! Έκσταση λόγω της πολύωρης "μαγνητισμένης" παρατήρησης και όχι λόγω της φωτογράφισης. Ασχολήθηκα σοβαρά με την ερασιτεχνική "καλλιτεχνική" φωτογραφία πολλά χρόνια,από το 1985,είχε γίνει δεύτερη φύση μου,κάθε τί που έβλεπα το αξιολογούσα σαν υποψήφιο θέμα φωτογράφισης,αλλιώς δεν είχε αξία για μένα. Εκείνη τη νύχτα μπήκε μέσα μου ο σπόρος της Παρατήρησης (όχι της απλής θέασης) όχι μόνο του νυχτερινού ουρανού,αλλά και της φύσης γενικότερα. Φύτρωσε τελικά το 2007 και αναπτύχθηκε το 2011 με το 10" τηλεσκόπιο.

Βαγγέλη καλημέρα! Παρατηρώ την Σελήνη συστηματικά από το 2007,όταν πρωτοξεκίνησα.Είναι από τους αγαπημένους μου στόχους,ιδιαίτερα με ευρυγώνιο φακό που σε κατάλληλη μεγέθυνση-όταν το επιτρέπουν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες-κάνει το θέαμα να μοιάζει με χαμηλή πτήση διαστημοπλοίου πάνω από την επιφάνειά της ❤️ ! Αξίζει η παρατήρησή της με τηλεσκόπιο κυρίως στις φάσεις μηνίσκου,κατά την πορεία της προς τη Νέα Σελήνη,όταν βρίσκεται ψηλά στον μεταμεσονύχτιο ουρανό τις πρωινές ώρες. Ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι φωτίζεται πλάγια (προφίλ) και αναδεικνύεται έτσι το ανάγλυφο,οπότε και οι λεπτομέρειες της επιφάνειάς της με μεγαλύτερη οξύτητα και κοντράστ. Επίσης τις μεταμεσονύχτιες ώρες η ατμόσφαιρα ψύχεται και σταθεροποιείται,οπότε συνήθως βελτιώνεται το seeing εκτός απροόπτου (η κλιματική αλλαγή έχει κάνει ζημιά πλέον τα τελευταία χρόνια και σε αυτό το θέμα...). Όταν βρίσκεται στη φάση της Πανσελήνου φωτίζεται κάθετα (ανφάς) και ο φωτισμός ισοπεδώνει τις λεπτομέρειες. Δεν έχει πλέον ενδιαφέρον για μένα η παρατήρηση αυτής της φάσης με τηλεσκόπιο. Μόνο με κιάλια ή δια γυμνού οφθαλμού. Ένας άλλος σημαντικός λόγος είναι και η ένταση του φωτός της Πανσελήνου. Χωρίς ειδικό φίλτρο ουδέτερης πυκνότητας (ND) που θα κόψει το πολύ φως (δεν αλλοιώνει και το χρώμα) τα μάτια πολλών παρατηρητών υποφέρουν,όσο περισσότερο χρόνο κοιτάμε το ολόγιομο φεγγάρι με τηλεσκόπιο... Οπότε όσο πιο πολύ φωτεινή είναι η Σελήνη λόγω φάσης,διαμέτρου τηλεσκοπίου και μεγέθυνσης,τόσο πιο αναγκαία είναι η χρήση φίλτρου Σελήνης (καλύτερα πολωτικού που προσαρμόζεται σε διαφορετικές φωτεινότητες). Εναλλακτικά και η χρήση γυαλιών ηλίου (καλύτερα τα πολωτικά) θα παίξει τον ρόλο του προστατευτικού φίλτρου,εφ'όσον το επιτρέπει και το eye-relief του προσοφθάλμιου. Η πρώτη φορά που παρατήρησα ολική έκλειψη Σελήνης με τηλεσκόπιο,ήταν τον Φεβρουάριο του 2008 με το πρώτο μου τηλεσκόπιο,ένα διοπτρικό 60/600. Το έκανα από την αρχή του φαινομένου μέχρι το τέλος του. Χωρίς να έχω κάποιο φίλτρο και παρ'όλη τη μικρή διάμετρο-60mm,άρχισαν να με πονάνε τα μάτια μου. Έβαλα το καπάκι του φακού και έβγαλα το μικρότερο,κάνοντας έτσι την διάμετρο μόλις 30mm. Η παρατήρηση έτσι έγινε ανεκτή,όμως για τις επόμενες 2-3 μέρες είχα πόνους στα μάτια,που ευτυχώς πέρασαν. Όταν ένα μέλος του σώματος πονάει,μας ειδοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά.Και στους δυνατούς θορύβους πονάνε τα αυτιά και αν τα εκθέτουμε συνεχώς,παθαίνει βλάβη και η ακοή... Έτσι και στο δυνατό φως πρέπει να προφυλαχτούν τα μάτια με φίλτρα που μειώνουν την ένταση. Έχουν γραφτεί διάφορα,ότι δεν υπάρχει κίνδυνος κλπ.Τα θεωρώ ανεύθυνα,αν και δεν έχω αποδείξεις ακόμα. Καλύτερα να προλαμβάνεις,παρά να θεραπεύεις! Συνήθως πολλοί παρατηρητές κάνουν θεάσεις της Σελήνης λίγα λεπτά,οπότε δεν έχουν πόνους πέρα από κάποια black out. Αν όμως παρατηρείς πολλή ώρα,προσωπικά παρατηρώ ώρες τη Σελήνη συνεχώς,τότε χρειάζεται προστασία για τα μάτια. Το Baader Moon & Skyglow το χρησιμοποιώ μόνο σε μεγάλες μεγεθύνσεις της Σελήνης,για το 10" δεν είναι αρκετό,δεν κόβει αρκετό φως. Οπότε σε μικρές-μεσαίες μεγεθύνσεις βάζω το κανονικό φίλτρο Σελήνης ή ένα φωτογραφικό πολωτικό φίλτρο από μπροστά,όταν όμως μπαίνει φακός με κατάλληλο eye-relief. Όταν λοιπόν θέλουμε να παρατηρήσουμε με τηλεσκόπιο την φάση της Πανσελήνου,στην οποία γίνεται μια ολική έκλειψη Σελήνης,χρειάζεται προστασία για τα μάτια. Το ενδιαφέρον της ολικής έκλειψης είναι όχι μόνο το σταδιακό σκοτείνιασμα του σεληνιακού δίσκου,αλλά κυρίως το κόκκινο χρώμα που αποκτά κατά την φάση της ολικότητας. Αυτό το φαινόμενο δεν χρειάζεται τηλεσκόπιο για να το δει κάποιος,αρκούν τα μάτια μας ή έστω κιάλια μικρής διαμέτρου,π.χ 10Χ50.

Αν η e είναι πολύ κοντά στο 1,αρκεί μια μικρή αύξηση ή μείωση της ταχύτητας λόγω βαρυτικών επιδράσεων από το ηλιακό σύστημα,για να αλλάξει η τροχιά από κλειστή σε ανοιχτή και αντίστροφα. Έτσι αν έχουμε σε απόσταση 1AU από τον Ήλιο π.χ: e=0.999 => u=42.117km/sec (κλειστή ελλειπτική τροχιά) e=1.000=> u=42.128km/sec (οριακά ανοιχτή παραβολική τροχιά) e=1.001=> u=42.138km/sec (ανοιχτή υπερβολική τροχιά) Παρατηρούμε ότι αρκεί μια αύξηση ή μείωση της ταχύτητας της τάξεως του Δυ~10.53km/sec για να περάσει από κλειστή σε ανοιχτή τροχιά και αντιστρόφως! Όταν λοιπόν η e είναι στα όρια,μπορεί να αλλάξει,λόγω βαρυτικών επιδράσεων,πέρα από τις προσεγγιστικές με σφάλμα αρχικές εκτιμήσεις. Όταν όμως η e είναι αρκετά πάνω από το 1,όπως στο πρόσφατο διαστρικό αντικείμενο,τότε η τροχιά του είναι ανοιχτή και προέρχεται απο τον διαστρικό χώρο και όχι από το ηλιακό σύστημα.

Η εκκεντρότητα e ορίζει τον τύπο της τροχιάς: 1) e=0=> κύκλος (κλειστή τροχιά) 2) 0<e<1=> έλλειψη (κλειστή τροχιά) 3) e=1=> παραβολή (οριακά ανοιχτή τροχιά διαφυγής) 4) e>1=> υπερβολή (ανοιχτή τροχιά διαφυγής) Οπότε αν e=1 ή e>1 το σώμα θα διαγράψει παραβολική ή υπερβολική τροχιά και επειδή έχει ταχύτητα οριακά ίση ή μεγαλύτερη από την ταχύτητα διαφυγής από το ηλιακό βαρυτικό σύστημα,θα διαφύγει και δεν θα επιστρέψει. Μιλάμε βέβαια για πραγματικές τιμές της e και όχι προσεγγιστικές με κάποιο βαθμό αβεβαιότητας,που έχουν συνήθως οι αρχικές εκτιμήσεις. Έτσι αρχικές τιμές μέτρησης μπορεί να είναι e ~1 ή ελάχιστα μεγαλύτερη του 1,αλλά μπορεί να πρόκειται για σφάλματα των μετρήσεων,που είναι φυσιολογικά. Όμως μπορεί να έχει ένα σώμα πραγματική e<1, δηλαδή να προέρχεται από το ηλιακό σύστημα,αλλά στην πορεία οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με μεγάλους πλανήτες ή και τον Ήλιο,να του αυξήσουν την ταχύτητα ("βαρυτικές κλωτσιές") να το επιταχύνουν και τελικά η e να γίνει ίση ή μεγαλύτερη του 1,οπότε και να διαφύγει από το ηλιακό σύστημα. Αντίστοιχα μπορεί διαστρικό σώμα με πραγματική e=1 ή e>1 λόγω της κατεύθυνσής του,πάλι με τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις να επιβραδυνθεί (βαρυτικά φρένα) και τελικά η e να γίνει μικρότερη του 1,οπότε θα δεσμευτεί βαρυτικά από το ηλιακό σύστημα και θα κάνει κλειστή τροχιά.

Πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα τα διαστρικά (interstellar)! Εφόσον η εκκεντρότητα είναι e>1 και η ταχύτητα του αντικειμένου u>42.1 km/sec σε απόσταση 1 AU απο τον Ήλιο και u>4.2 km/sec στα ''όρια'' του ηλιακού συστήματος-που είναι οι αντίστοιχες ταχύτητες διαφυγής απο την βαρυτική έλξη του Ήλιου-η τροχιά του θα είναι υπερβολή και το αντικείμενο θα διαφύγει απο το ηλιακό σύστημα. Δεν μπορεί δηλαδή να έχει e>1,άρα υπερβολική τροχιά και να προέρχεται απο το Νέφος του Oort,δηλ. να κάνει κλειστή τροχιά (ελλειπτική με μεγάλη εκκεντρότητα,αλλά με e<1). Κάποια αντικείμενα που προέρχονταν απο πολύ μακριά-Νέφος του Oort-και έκαναν κλειστή τροχιά,στην αρχή μετρήθηκε λανθασμένα η εκκεντρότητά τους λίγο μεγαλύτερη απο 1,δηλαδή e=1.01 ή παρόμοια. Στη συνέχεια με ακριβέστερες μετρήσεις αποδείχθηκε ότι τα αντικείμενα απο το Νέφος του Oort είχαν e<1,πράγμα που συμφωνεί και με την Θεωρητική Μηχανική του Νεύτωνα.

Σήμερα στο κανάλι της Βουλής στις 21:00 θα μεταδοθεί σε επανάληψη,η πολύ καλή σειρά (5 επεισοδίων) ντοκιμαντέρ του BBC: ''ΣΥΜΠΑΝ-UNIVERSE'' Αξίζει να τα δείτε ή να τα ξαναδείτε! 🙂

Θέλει πολύ λεπτότητα και διάκριση για να χειριστείς την παιδική/εφηβική ψυχή και να της εμπνεύσεις ενδιαφέροντα. Κάποια παραδείγματα από την πραγματική ζωή: Θυμάμαι στην Γ' Γυμνασίου την πρώτη φορά που διδάχθηκα μουσική...Αυταρχική καθηγήτρια που επέλεξε τον "ακαδημαϊκό" τρόπο διδασκαλίας με νότες και πεντάγραμμο,σαν ασκήσεις μαθηματικών και τίποτε άλλο... Όταν το μαθητικό κοινό έδειχνε επιδεικτική αδιαφορία για το μάθημα,φώναζε "μάθετε βρε μουσική να εκπολιτισθείτε!". Ευτυχώς το μαρτύριο κράτησε μόνο ένα χρόνο.Μετά ξεκουμπίστηκε απο το σχολείο. Αφού πέρασαν κάποια χρόνια αποτοξίνωσης από αυτήν την τραυματική εμπειρία,τα γυρίσματα της ταινίας-όπερας "Οθέλλος" του Φράνκο Τζεφιρέλι το Νοέμβριο του 1985 στο Ηράκλειο,που τα παρακολουθούσα σχεδόν καθημερινά στο παλαιό λιμάνι και η ταινία "Amadeus",υπήρξαν τα κίνητρα για να αρχίσω να ακούω Τρίτο Πρόγραμμα και να αγαπήσω την κλασσική μουσική. Όταν μετά από χρόνια βρέθηκα σε έναν χώρο με μια μαμά καθηγήτρια μουσικής και τις έφηβες κόρες της,να μιλάμε για τον J.S.Bach και το πόσο μου άρεσε,τα κορίτσια με κοίταξαν με φρίκη... Η μουσική του Bach διδάσκονταν στο ωδείο σαν βασικά και υποχρεωτικά μαθήματα και εξετάζονταν με την δέουσα αυστηρότητα! Η μαμά θεωρούσε αδιανόητο οι κόρες της να μην μάθουν μουσική...με τον τρόπο που εκείνη θεώρησε καλύτερο. Τις έβαλε "να κάνουν αποστείρωση χρονάκια δεκαδύο,μέσα σε ένα γυάλινο οξυζενέ ωδείο..." που λέει και ο Γιάννης Γιοκαρίνης. Να ακούνε Bach και να τον αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Παρομοίως και ένας μπαμπάς θεωρούσε αδιανόητο ο υιός του να μην ασχοληθεί με την ερασιτεχνική καλλιτεχνική φωτογραφία,με την οποία είχε πάθος ο ίδιος,αλλά όχι ο υιός του.Επέλεξε την χρόνια καταπιεστική παραίνεση του τύπου "δεν μπορεί να μην σου αρέσει,τόσο ωραία και δημιουργική ενασχόληση"...Πού θα άφηνε εξάλλου τόσες φωτογραφικές μηχανές,φακούς κλπ; Αυτοί είναι μερικοί από τους καλύτερους τρόπους να μάθεις παιδιά και εφήβους να αποφεύγουν ό,τι εσύ αγαπάς. Έστω και αν υπήρχε μέσα τους μια πιθανότητα να ασχοληθούν και να αγαπήσουν τις ίδιες ασχολίες,τους ευνούχισες "πατρικά" και "μητρικά".

Σίγουρα η φωτορύπανση αποτελεί πολύ αρνητικό παράγοντα για να δωθούν τα πρώτα ερεθίσματα του νυχτερινού ουρανού σε ένα παιδί. Όμως η επαφή με τον έναστρο ουρανό δεν περιορίζεται σε μια πόλη,αλλά μπορεί να γίνει κάποιες νύχτες στην εξοχή το καλοκαίρι. Πιστεύω και από προσωπική εμπειρία ότι δεν υπάρχει όριο ηλικίας για να αρχίσει κάποιος ένα χόμπυ,μια δημιουργική απασχόληση,αν το αγαπά και το θέλει,φτάνει να το επιτρέπει η υγεία του,οι υποχρεώσεις του,η οικονομική του κατάσταση κλπ. Πολλοί από εμάς αρχίσαμε σχετικά αργά την ενασχόληση με την ερασιτεχνική αστρονομία,μετά τα 40.Τα ερεθίσματα βέβαια τα είχαμε από μικρά παιδιά,ειδικά όσοι μεγαλώσαμε στην επαρχία με τους σκοτεινούς ουρανούς της δεκαετίας του 1970,1980. Και σε άλλα χόμπυ μπορεί ένα άνθρωπος να ασχοληθεί σε προχωρημένη ηλικία,δεν είναι απαραίτητο να οικοδομηθεί το ενδιαφέρον στα παιδικά ή εφηβικά χρόνια. Οι προτιμήσεις μπορεί να αλλάξουν με την εξέλιξη της ηλικίας και των ερεθισμάτων. Φυσικά σε όσους έχουν μικρά παιδιά,τους δίνεται η ευκαιρία να έχουν νωρίς τα αρχικά ερεθίσματα,φτάνει να μην υπάρχει ο παραμικρός καταναγκασμός,η καταπιεστική παραίνεση. Τους δίνεις κάποια ερεθίσματα,σαν παιχνίδι και τα αφήνεις να επιλέξουν έν καιρώ αν τα ενδιαφέρει ή όχι.Ίσως να ενδιαφερθούν πολύ αργότερα,ίσως και όχι. => Πάντως το ενδιαφέρον για παρατήρηση της φύσης και του κόσμου που μας περιβάλλει,είναι ένα κριτήριο για το αν θα ενδιαφερθούν και για την παρατήρηση του έναστρου ουρανού. Το λάθος που μπορεί να κάνει κάποιος εραστής της παρατήρησης,είναι να περιμένει να γοητεύσει ο ουρανός και τους άλλους,όπως γοήτευσε και εμάς. Κάποια βόλτα στη φύση μπορεί να δώσει ερεθίσματα για χαλαρή παρατήρηση της ζωής που εξελίσσεται μπροστά στα παιδιά με κιάλια ή μικρό τηλεσκόπιο/διόπτρα. Μετά ίσως υπάρξει ενδιαφέρον και για τον νυχτερινό ουρανό. Νομίζω ότι δεν πρέπει να υπάρχει ανησυχία για το αν θα ενδιαφερθούν τα παιδιά ή οι έφηβοι για ό,τι ενδιαφέρει εμάς. Αρκεί να έχουν κάποια ερεθίσματα με σεβασμό στην προσωπικότητά τους και τις ιδιαίτερες κλίσεις τους. Δεν μπορεί να λειτουργήσει το "έλα να σου δείξω κάτι πολύ ενδιαφέρον...δεν μπορεί να μην σε ενδιαφέρει...εμένα μου αρέσει πολύ!" Τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους εν καιρώ,χωρίς να πρέπει νιώθουμε απογοητευμένοι από την άρνηση να ακολουθήσουν τα ενδιαφέροντά μας.

Αξιέπαινη η προσπάθεια,συγχαρητήρια σας αξίζουν,εύχομαι κάθε επιτυχία! Καλή αντοχή και να μην μειωθεί ή χαθεί ο ενθουσιασμός όλων των συντελεστών! Να σας δίνει χαρά αυτή η προσπάθεια,η ηθική ανταμοιβή είναι η καλύτερη! 🙂

-Το σκουπόξυλο το είχα χρησιμοποιήσει και εγώ,βοηθάει μεν αλλά μέχρι ενός σημείου,αν δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για να στηρίξει τα κιάλια. Πρέπει να έχει το κατάλληλο μήκος,ώστε να μπορεί να φέρνει το κιάλια στο ύψος των ματιών. Σε επίγεια παρατήρηση ή σε μικρές γωνίες κλίσης μπορεί να γίνει λειτουργικό. => Το πρόβλημα αρχίζει όταν πρέπει να πάρει κλίσεις,για να δούμε στόχους σε μεγάλες γωνίες. Εκεί δεν βοηθάει,διότι δεν φτάνει το μήκος του (ιδιαίτερα αν παρατηρούμε όρθιοι).Θα πρέπει να προστεθεί προέκταση και να είναι πολύ γερά δεμένη πάνω του για να είναι σταθερό. => Το χειρότερο είναι ότι γλυστράει όσο η γωνία παρατήρησης αυξάνει.Αυτό το φαινόμενο ακυρώνει τη σταθερότητα και αποσπά συνέχεια την προσοχή,παίζοντας με την υπομονή και τα νεύρα του παρατηρητή.🤪 -Μετά δοκίμασα το καλό και στιβαρό φωτογραφικό μου τρίποδο σαν μονόποδο. Το είχα δοκιμάσει στην αρχή όταν πήρα τα 15Χ70,σαν κανονικό τρίποδο: => όσο μεγάλωνε η γωνία παρατήρησης,τόσο πιο πολύ μου ταλαιπωρούσε τον αυχένα και τη μέση,είχα ενοχλήσεις,δυσφορία κλπ. 😟 Έτσι μάζεψα τα πόδια του σφιχτά σαν να είναι ένα-ανεπτυγμένα όμως στο τέρμα για να έχω το κατάλληλο ύψος-και άρχισα την παρατήρηση. => Δύο σοβαρά πρόβλημα ανέκυψαν: 1) Γλυστρούσε όπως και το σκουπόξυλο όσο μεγάλωνε η γωνία κλίσης...καθώς ήταν αρκετά βαρύτερο το όλο σύστημα,γινόταν ακόμα πιο εκνευριστική η διόρθωση και η τοποθέτηση συνεχώς στη σωστή γωνία κλίσης. 2) Το υπολογίσιμο βάρος που έπεφτε στο χέρι και οι συνεχείς διορθώσεις της κλίσης,αλλά και το στριφογύρισμα κάποιες φορές,με έκανε να βαρεθώ τη χρήση του παρόλη την υπομονή και την επιμονή να συνεχίσω την παρατήρηση. -Έτσι κατέληξα στο μονόποδο. Ψάχνοντας για ένα οικονομικό αξιόπιστο μονόποδο,που εκτός από τη σταθερότητα του ποδιού πρέπει να έχει ιδιαίτερη σταθερότητα και καλή πρόσφυση στο πέλμα του,ώστε να μένει στη θέση του και να μην γλυστράει,αφού απέρριψα κάποια προβληματικά κατέληξα σε αυτό: https://www.e-shop.gr/hama-04178-star78-camera-monopod-p-PER.566324 Μου έλυσε τα χέρια και επιτέλους είχα ένα αξιόπιστο μέσο για να στηρίξω τα σχετικά βαριά με μεγάλη μεγέθυνση κιάλια 15Χ70. Με το μονόποδο μπορώ πλέον να κάνω απεριόριστο χρονικό διάστημα παρατήρηση με τα κιάλια,χωρίς να κουράζω τον αυχένα,την μέση,τα χέρια μου και να διορθώνω συνεχώς την κλίση. Καθισμένος σε καρέκλα κλπ είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα! Βέβαια δεν εξαλείφει εντελώς το τρέμουλο της εικόνας,το περιορίζει όμως θεαματικά και επιτρέπει την άνετη ξεκούραστη και αποδοτική παρατήρηση. Καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη πρόχειρη λύση,ούτε βέβαια και με την στήριξη στα χέρια. Ακόμα και με πιο ελαφριά κιάλια με μικρότερη μεγέθυνση π.χ 10Χ50 ή και μικρότερα π.χ 8Χ42 (τα έχω δοκιμάσει και αυτά πάνω στο μονόποδο),η παρατήρηση γίνεται εξαιρετικά άνετη και ξεκούραστη. -Φυσικά το τρίποδο με τα κιάλια πάνω σε κατάλληλη παραλληλόγραμμη στήριξη ή ανάλογη κατασκευή (που μπορεί να είναι και ιδιοκατασκευή) παραμένει η πιο σταθερή λύση. Όμως το συνολικό κόστος είναι αρκετά μεγάλο (ξεπερνάει τα 300€=τρίποδο+στήριξη αγορασμένη). Και βέβαια το συνολικό βάρος επίσης είναι σημαντικό που μαζί με τον όγκο του μειώνει την φορητότητα των κιαλιών. Κάνει το όλο σύστημα όσο φορητό είναι και ένα βραχύσωμο διοπτρικό τηλεσκόπιο ανάλογης διαμέτρου σε ΑΖ στήριξη,που θεωρώ καλύτερη λύση,εκτός από την παρατήρηση με δύο μάτια. Χρειάζεται και κάποια αντιστήριξη το σύστημα για να μην ανατραπεί,υπάρχουν σχετικά θέματα που έχουν συζητηθεί στο φόρουμ.

Η δική μου εμπειρία με ευρυγώνιους σταματάει σε A.F.O.V=82o. Ο Βαγγέλης που έχει φακούς με πεδίο 92ο,βεβαιώνει ότι μπορείς να έχεις πρόσληψη ταυτόχρονα ολόκληρου του πεδίου.Εντυπωσιακό και θελκτικό πράγματι! Με τους 100ο όμως δεν έχω διαβάσει κάτι ανάλογο. Ταυτόχρονη πρόσληψη ολόκληρου του πεδίου γίνεται με φακό 100ο; Έχει νόημα να πληρωθεί φακός για το επιπλέον πεδίο,όταν δεν μπορείς να το δεις με τη μία ολόκληρο και πρέπει να περιστρέψεις το μάτι σου; Γιατί να μην πάρεις καλύτερα 92ο με πλήρη κάλυψη του πεδίου; Με τα βάρη των φακών τί γίνεται;Μερικοί είναι θηρία και θέλουν αντίβαρα.

Για τα BRESSER συμφωνώ γενικά αλλά για 10Χ50. Κιάλια 16Χ50 έχει ήδη και είναι καλής ποιότητας,πιθανώς καλύτερα από τα BRESSER,αν κρίνω από τις θετικές κριτικές τους,έστω και είναι παλαιό μοντέλο. Όσο για το μηχανουργείο απλώς θα ρωτήσει πριν κατασκευαστεί το εξάρτημα,για να δει αν συμφέρει. Ένα παξιμάδι είναι με δύο διαφορετικής διαμέτρου σπειρώματα,είναι απλή κατασκευή. Επειδή έχω ψάξει πολύ το θέμα των φθηνών κιαλιών,πέρα από τα BRESSER 10X50 του LIDL που έχω πάρει και εγώ με 20€,ό,τι άλλο κυκλοφορεί σε τόσο φθηνές τιμές,είναι απλώς απομίμηση ή έχει πολύ μέτρια έως κακή οπτική ποιότητα! Δυστυχώς στα κιάλια που είναι τα πλέον δημοφιλή οπτικά,λόγω φορητότητας και ευκολίας στη χρήση,κυκλοφορούν πάρα πολλές απομιμήσεις με επώνυμα brand names... Είναι γεμάτοι οι υπαίθριοι πάγκοι,αλλά και πολλά e-καταστήματα από μούφες. Τα κιάλια του LIDL και του e-shop.gr αποτελούν εξαίρεση και μιλάω μόνο για τα BRESSER 10Χ50 (και όχι όλες τις παρτίδες). => ΟΧΙ για AURIOL,ROCKTRAIL κλπ.αν εννοείς αυτά.Έχουν διαφορά στην οπτική ποιότητα,κατώτερα πρίσματα Bk-7 αντί για Bak-4 που έχουν τα BRESSER 10X50,τα έχω ελέγξει-έχω αγοράσει μάλιστα και τα έχω επιστρέψει-σε σχέση με τα BRESSER,έστω και αν είναι πανομοιότυπα σε όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Επίσης από παρτίδα σε παρτίδα υπάρχουν διαφορές στην ποιότητα κατασκευής,κατασκευαστικά ελαττώματα,στις επιστρώσεις κλπ. Ακόμα και σε μεγάλες επώνυμες εταιρείες που παράγουν μαζικά κιάλια,αλλά και προσοφθάλμιους και barlows,υπάρχουν διαφορές από παρτίδα σε παρτίδα και στην οπτική αλλά και στην μηχανική ποιότητα πχ.Celestron Skymaster 15x70 που έχουμε πολλοί. Θέλει πολύ μεγάλη προσοχή τί κιάλια αγοράζει κανείς και γενικά χρειάζεται κάποια γνώση και εμπειρία για να τα ελέγξει. Αλλιώς παίρνει κακό value for money παρά τις φθηνές τιμές-κράχτες! Και στα μεταχειρισμένα χρειάζεται προσοχή,διότι η απευθυγράμμιση των κιαλιών είναι συνηθισμένο φαινόμενο που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει εύκολα ένας αρχάριος.

Η αλήθεια είναι ότι οι τιμές έχουν πέσει,πιθανώς λόγω των δασμών που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ στα κινέζικα προϊόντα.Έτσι η Κίνα αναγκάζεται να πουλήσει στην Ευρώπη και αλλού σε χαμηλότερες τιμές,την πληθώρα των προϊόντων της για να μην μείνουν απούλητα,σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει,δεν είμαι ειδικός. Εσύ Βαγγέλη που είσαι ειδικός στα οικονομικά,πιστεύεις ότι όσο παραμένουν οι δασμοί των ΗΠΑ,τα κινέζικα θα συνεχίσουν να έχουν δελεαστικές τιμές; Βέβαια και ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και πιθανές αυξήσεις στα καύσιμα,θα παρασύρει και τα μεταφορικά και τις τιμές γενικώς...

Θα συμφωνήσω και εγώ για τα κιάλια OLYMPUS DPS,εκτός από τα zoom! Έχουν πολύ καλές κριτικές για να τις αγνοήσει κανείς. Όμως η φίλη μας που είναι πολύ νέα (μαθήτρια) και με περιορισμένο μπάτζετ,θέλει να μείνει προς το παρόν με αυτά τα κιάλια που της παραχωρήθηκαν δωρεάν. Από ότι είδα σε κριτικές,αν και παλαιότερο μοντέλο τα κιάλια της (ρωσικά) που σταμάτησε να παράγεται από το 1990 και μετά,έχουν καλές κριτικές οπότε και μια επαρκή ποιότητα. Το πρόβλημα είναι η μεγέθυνση 16Χ,αλλά λύνεται με χρήση μονόποδου,όχι τρίποδου. Ο αντάπτορας προσαρμογής των κιαλιών σε μονόποδο/τρίποδο,ούτως ή άλλως θα πρέπει να αγοραστεί,όποια κιάλια και αν αγοράσει στο μέλλον.Λίγες μόνο εταιρείες-και όχι σε όλα τα μοντέλα τους-τον προσφέρουν μαζί με την αγορά των κιαλιών.Συνήθως τον αγοράζεις έξτρα. Το πρόβλημα με το διαφορετικό (εξωτερικό) σπείρωμα,λύνεται εύκολα με μικρό κόστος σε ένα μηχανουργείο. => Όλο το πακέτο που θα αγοράσει δηλαδή: μονόποδο,αντάπτορας προσαρμογής,ίσως και ο κυλινδρικός αντάπτορας του μηχανουργείου,θα μείνει για χρήση και με τα μελλοντικά κιάλια που θα αγοράσει.

-Ποιά κιάλια είναι αξιοπρεπή με 20-40€?Εννοώ καινούργια,όχι μεταχειρισμένα που βρίσκεις και στο e-bay. Εκτός από του LIDL που δεν είμαι βέβαιος ότι τα φέρνουν (μια φορά τον χρόνο),όλα τα υπόλοιπα στην φθηνή κατηγορία είναι χαμηλής ποιότητας,συνήθως "μαϊμούδες" που δεν αξίζουν ούτε τα 20€...Και δεν είναι μόνο αυτά που πωλούνται σε πάγκους,αλλά και σε πολλά e-καταστήματα που έχουν τιμές "κράχτες",αλλά "μούφες" προϊόντα! -Τα σύγχρονα κιάλια δέχονται κοινούς αντάπτορες προσαρμογής σε μονόποδα/τρίποδα.Τα σπειρώματα στα οποία βιδώνουν οι αντάπτορες πλέον,είναι τα ίδια.Στα παλιά κιάλια μόνο είναι διαφορετικά. Συνήθως με την αγορά κιαλιών,ακόμα και ακριβών,ΔΕΝ δίνουν τον αντάπτορα προσαρμογής οπότε πρέπει να αγοραστεί ξεχωριστά. Συνεπώς ο αντάπτορας προσαρμογής που θα αγοράσει,θα μείνει και για χρήση με όποια καινούργια κιάλια αγοράσει στο μέλλον! -Σίγουρα δεν συμφέρει να αγοράσει καινούργια κιάλια χαμηλής ποιότητας,ενώ αυτά που έχει είναι καλά. Δεν θα ξοδέψει περισσότερα από 30€ για αντάπτορα προσαρμογής σε μονόποδο+το εξάρτημα του μηχανουργείου,τα οποία θα μείνουν μαζί με το μονόποδο και για μελλοντικά κιάλια που θα αγοράσει.

Πάντως είναι εύκολο με τα κιάλια και τον αντάπτορα προσαρμογής σε μονόποδο που ανέφερα σε προηγούμενο post,να πάει σε ένα μηχανουργείο και να φτιάξουν έναν κοντό κυλινδρικό αντάπτορα διπλής θηλυκής υποδοχής με: Α)θηλυκό σπείρωμα στη μία άκρη που θα εκτιμηθεί με μέτρηση του αρσενικού σπειρώματος των κιαλιών.Πιθανόν να είναι Μ8 ή Μ10. Β) θηλυκό σπείρωμα 1/4"-20 UNC στην άλλη άκρη,ώστε να βιδώσει μέσα του το αρσενικό αντίστοιχο σπείρωμα του αντάπτορα. Είναι απλό! Είναι σημαντικό να εξοικονομηθεί βάρος,σε τρίποδο δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα στο επιπλέον βάρος,σε μονόποδο όμως υπάρχει!Είναι σημαντικό να είναι ελαφρύ και πλήρως λειτουργικό το όλο σύστημα! Ο αντάπτορας προσαρμογής των κιαλιών σε μονόποδο/τρίποδο είναι πολύ ελαφρύς,όπως θα είναι και ο κυλινδρικός αντάπτορας πολύ κοντού μήκους που θα φτιαχθεί στο μηχανουργείο.

Βαγγέλη καλησπέρα! -Η παραπάνω λύση επιτρέπει να ρυθμίζεται εύκολα η διακοριακή απόσταση μεταξύ των κιαλιών? -Μπορεί να προσαρμοστεί εύκολα και χωρίς επιπλέον αντάπτορες σε μονόποδο όπως αυτό? https://www.e-shop.gr/hama-04178-star78-camera-monopod-p-PER.566324 -Προσφέρει σταθερότητα? -Μήπως προσθέτει επιπλέον βάρος που θα δυσκολέψει τον χρήστη; -Τα κιάλια θα τοποθετηθούν σε μονόποδο,ΟΧΙ τρίποδο και θα πρέπει με το ένα χέρι να στηρίζει όλο το σύστημα,μήπως δυσκολευτεί με όλο αυτό?

Από ό,τι βλέπω δεν υπάρχει τρύπα με σπείρωμα,ώστε να βιδώνει βίδα. Τα κιάλια σας είναι παλιό μοντέλο-Ρωσικά-έχουν καλές κριτικές από πληροφορίες που βρήκα,αλλά τα σύγχρονα κιάλια έχουν αυτό μπροστά: Υπάρχει δηλαδή μια τρύπα με εσωτερικό σπείρωμα στο οποίο βιδώνει η αντίστοιχη βίδα του αντάπτορα προσαρμογής που είναι ο παρακάτω: Όταν βιδώσουμε σωστά τον αντάπτορα στην εσωτερική βίδα,κουμπώνει καλά και σταθερά και γίνεται έτσι: Αυτό που φαίνεται πάνω,είναι το πέλμα του αντάπτορα που κουμπώνει στην αντίστοιχη υποδοχή του μονόποδου/τρίποδου. Βέβαια στα δικά σας κιάλια υπάρχει εξωτερικό σπείρωμα ώστε να βιδώνει ένα "παξιμάδι"-αντάπτορας που πρέπει να έχει στις άκρες του σπειρώματα διαφορετικής διατομής,ώστε να βιδώσει το ένα άκρο στα κιάλια και στο άλλο άκρο του ο αντάπτορας προσαρμογής στο μονόποδο/τρίποδο. Αν αγοράσετε τον αντάπτορα προσαρμογής στα κιάλια,μπορείτε με αυτόν και τα κιάλια να πάτε σε ένα κατάστημα σιδηρικών-εργαλείων και να ζητήσετε να βρουν ένα "παξιμάδι"-αντάπτορα-μεσολαβητή" με το μικρότερο δυνατό μήκος,ώστε να μπορέσει να προσαρμοστεί ο αντάπτορας των κιαλιών στα κιάλια και να είναι σταθερή η όλη σύνδεση. Αν δεν υπάρχει τέτοιο "παξιμάδι" με τα δύο κατάλληλα άκρα (που θα μεσολαβήσει μεταξύ των κιαλιών και του αντάπτορα προσαρμογής στο μονόποδο),πρέπει να πάτε σε μηχανουργείο για να σας το φτιάξουν. Είναι εύκολο σε ένα μηχανουργείο να σας φτιάξουν αυτό το "παξιμάδι"-μεσολαβητή.

Καλημέρα ileel! Στο μπροστινό μέρος των κιαλιών εκεί όπου ενώνονται,υπάρχει ένα μικρό καπάκι. Αν αφαιρεθεί φαίνεται κάποιο σπείρωμα το οποίο να δέχεται χοντρή βίδα; Να δούμε μια καθαρή κοντινή φωτογραφία του σπειρώματος;

Να είσαστε καλά και να έχετε μια ωραία και δημιουργική εμπειρία με την αστρονομία! Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ποιά ακριβώς κιάλια έχετε,με τα πλήρη-αν γίνεται-τεχνικά χαρακτηριστικά τους. Και καθαρές-ευκρινείς φωτογραφίες από την μπροστινή και πίσω πλευρά,θα βοηθήσουν πολύ! 🙂