Στέφανος Σοφολόγης

Χαίρομαι που το πρόβλημα λύθηκε, αλλά το πλέγμα δεν θα δημιουργούσε αυτό ακριβώς το πρόβλημα και σίγουρα όχι στον ένα μόνο άξονα Τέλος πάντων τέλος καλό, όλα καλά!

Τι εννοείς στιγμιαίος; Δεν υπάρχει αληθινά στιγμιαίος χρόνος έκθεσης. Εννοώ ότι όταν φωτογραφίζουμε με τηλεφακό ή τηλεσκόπιο ακόμη κι ένας μικρός χρόνος έκθεσης π.χ. 1/250 sec (ταχύτητα "250") αρκεί για να βγει η φωτογραφία κουνημένη από τις μικροταλαντώσεις που οφείλονται στο "κλικ" της μηχανής ή στο άγγιγμα του τηλεσκοπίου, ή σε ελαφρό αεράκι. Το κούνημα σε τέτοιες περιπτώσεις εμφανίζεται όπως στις φωτογραφίες σου, δηλ. κυρίως με διπλά είδωλα (διπλές/ασαφείς γραμμές στα αντικείμενα). Αν μάλιστα η χρόνος έκθεσης είναι πιο μεγάλος πχ. 1/60sec ή 1/30 sec τότε είναι βέβαιο πως η φωτό θα βγει κουνημένη, ακόμα κι αν εμείς αισθανόμαστε τους χρόνους αυτούς ως στιγμιαίους. Γιατί όμως δεν μας δίνεις τους χρόνους έκθεσης και τη μέθοδο φωτογράφισης; Θα βοηθούσε πολύ. Στο αρχικό post γράφεις ότι οι φωτογραφίες είναι με τον ίδιο προσοφθάλμιο. Από τη στιγμή που η μέθοδος φωτογράφισης περιλαμβάνει προσοφθάλμιο (είτε afocal είτε με θετική προβολή), η μεγέθυνση είναι μεγάλη και αναγκαστικά είναι μεγάλοι και οι χρόνοι έκθεσης (π.χ 1/60 ~ 1/4 για σκηνικό ημέρας) οπότε το κούνημα είναι αναπόφευκτο. Σε όσες φωτογραφίες σου υπάρχει το πρόβλημα (κυρίως με το μεγάλο Vixen 140) το διπλό είδωλο εμφανίζεται ως κούνημα παράλληλο με το έδαφος, δηλ σαν να ταλαντώνεται το τηλεσκόπιο δεξιά-αριστερά, αιτία πολύ πιθανή για το 140άρι κι όχι τόσο για το 80άρι. Καλύτερα όμως να να μας πεις περισσότερα για τους χρόνους/διάταξη φωτογράφισης, για να αποκλείσουμε και κάποιους παράγοντες. Το πρόβλημα σίγουρα δεν είναι της ευθυγράμμισης, ούτε τις εστίασης ούτε του διαγώνιου καθρέφτη (εκτός αν είναι ραγισμένος σε δύο κομμάτια). Θα μπορούσε θεωρητικά να προέλθει και από κάποιο πολύ κακής ποιότητας ή ραγισμένο φίλτρο.

Πιθανόν να οφείλεται σε οριζόντια ταλάντωση κατά τη διάρκεια της λήψης με το μεγάλο τηλεσκόπιο. Τί χρόνο έκθεσης έχουν οι δύο τελευταίες φωτογραφίες που εμφανίζουν και το πρόβλημα;

Καταλαβαίνω πολύ καλά τις ενστάσεις και των δύο «πλευρών» αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τα εξής σχόλια: Όσο κι αν μερικές φορές η κρίση ενός παιδιού κάνει λάθει ή δεν συμβαδίζει καθόλου με τη δική μας κρίση, στην περίπτωση της Ελένης θα πρέπει να της αναγνωρίσουμε ένα-δυό πράγματα: Τα γραφόμενά της, προερχόμενα από ένα παιδί 12-13 χρονών, συνεχίζουν να προκαλούν συχνά απορία και θαυμασμό για την ωριμότητα και την ακεραιότητά τους. Το ενδιαφέρον της και η φιλομάθειά της είναι αναμφισβήτητα. Στις επιπλήξεις που έχει δεχτεί (οι περισσότερες υπερβολικές ή άδικες-αλλά όχι όλες) απαντά με την ψυχραιμία, τη σεμνότητα και την καλή προαίρεση ενός σοφού ενήλικα. Πόσοι από μας το καταφέρνουν αυτό; Αν η υπομονή μας εξαντληθεί απέναντι στα λάθη ενός παιδιού με σαφές ενδιαφέρον για την Αστρονομία, τότε για εκείνους τους ενήλικες που γράφουν χειρότερα θα πρέπει να ξεκινήσουμε διαγραφές από το forum. Τα παιδιά χρειάζονται καθοδήγηση και νουθεσία απ' όλους μας. Συμφωνώ ότι αυτό πρέπει να γίνεται κάποιες φορές και με αυστηρότητα, άλλα όχι όμοια με την αυστηρότητα με την οποία θα απευθύνουμε σε έναν ενήλικα. Τα παραπάνω αποτελούν την προσωπική μου άποψη.

Η εξίσωση χρόνου δεν αναφέρεται στη διαφορά διάρκειας ημέρας και νύχτας, αλλά στην διαφορά ολόκληρου του ηλιακού ημερόνυκτου (μέση τιμή 24 ώρες) από την τιμή των 24 ωρών ακριβώς. Δίνει τα συσωρευμένα λεπτά (εξ αιτίας της παρατεταμένης παραπάνω διαφοράς) που πρέπει να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε στην ένδειξη ενός ηλιακού ρολογιού για να βρούμε τον ακριβή τοπικό χρόνο.

Μερικά βασικά δεδομένα-κλειδιά για την κατανόηση της εξίσωσης χρόνου (για αληθινή κατανόηση απαιτούνται σχήματα, βιβλία ή ...links!): Αν η τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο ήταν απόλυτα κυκλική (= σταθερή απόσταση από τον Ήλιο) δεν θα μιλάγαμε για εξίσωση χρόνου: Η διάρκεια της ηλιακής ημέρας (από μεσουράνηση σε μεσουράνηση του Ήλιου) θα ήταν σταθερή σε όλη τη διάρκεια του έτους και δεν θα απέκλινε καθόλου από το μέσο όρο της, θα ήταν ίση με το μέσο όρο της. Όμως η τροχιά είναι κάπως ελλειπτική κι έτσι οι διαφορετικές αποστάσεις από τον Ήλιο σημαίνουν διαφορτική κεντρομόλο δύναμη από τον Ήλιο (βαρυτική έλξη) από μέρα σε μέρα. Συνεπώς διαφορετική γραμμική και γωνιακή ταχύτητα περιφοράς γύρω από τον Ήλιο από μέρα σε μέρα. Στο τέλος της περιόδου κατά την οποία η ηλιακή μέρα έχει διάρκεια μικρότερη από τη μέση τιμή της, η μεσουράνηση καταλήγει να συμβαίνει αρκετά νωρίτερα απ' ό,τι θα υποδείκνυε το ρολόι (μέγιστη απόκλιση ηλιακού χρόνου). Στο τέλος της περιόδου κατά την οποία η ηλιακή μέρα έχει διάρκεια μεγαλύτερη από τη μέση τιμή της, η μεσουράνηση καταλήγει να συμβαίνει αρκετά αργότερα απ' ό,τι θα υποδείκνυε το ρολόι (μέγιστη απόκλιση κατά την αντίθετη έννοια). Οι θέσεις στην τροχιά της Γης όπου συμβαίνουν τα παραπάνω έχουν ετήσια περιοδικότητα (όπως είναι φυσικό) και συνεπώς συμβαίνουν σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. Αναζήτησε σε βιβλία και links τις χαρακτηριστικές θέσεις και ημερομηνίες στην τροχιά-έλλειψη της Γης οπότε αλλάζουν αυτές οι σχέσεις (δηλ. οπότε η ηλιακή μέρα ξαναγίνεται μικρότερη ή μεγαλύτερη από τη μέση τιμή της, τις 24 ώρες). Ελπίζω να σου έδωσα τουλάχιστον τη μισή απάντηση.

Τάσο, γνωρίζεις ότι έχω μεγάλη ...αδυναμία στα κιάλια και γενικά στην διόφθαλμη παρατήρηση. Όμως αν πρόκειται για κιάλια που θα χρησιμοποιούνται σε τρίποδο για αστρονομική παρατήρηση, δεν θα αγόραζα ούτε εγώ κιάλια ευθύγραμμης σχεδίασης γιατί κουράζουν γρήγορα σε βαθμό να σταματάς την παρατήρηση. Το να κοιτάζεις με το κεφάλι προς τα πάνω είναι πανεύκολο για κάμποσα δευτερόλεπτα αλλά επίπονο μετά από λίγα λεπτά. Το ζενίθ ξέχασέ το με τέτοια κιάλια. Τρίποδο και ζενίθ δεν γίνεται. Ούτε με ελαφρά κιάλια στο χέρι μπορείς να παρατηρήσεις στο ζενίθ (μεγάλη αστάθεια στόχευσης) εκτός αν ξαπλώσεις στο έδαφος. Η "angled" σχεδίαση είναι μονόδρομος κατά τη γνώμη μου αν θέλεις να ευχαριστηθείς την παρατήρηση. Αν μπορείς αύξησε τον προϋπολογισμό σου και πάρε κιάλια με προσοφθάλμιους σε γωνία 45° ή 90° με το υπόλοιπο σώμα. Σκέψου να είχες ένα διοπτρικό τηλεσκόπιο χωρίς διαγώνιο! Θα κατέληγες να μη το χρησιμοποιείς. Μιά άλλη λύση είναι ο συνδιασμός ειδικής βάσης και ...ξαπλώστρας. Αποφεύγεις έτσι τον πόνο στο σβέρκο και τους ώμους αλλά χάνεις σε πρακτικότητα και ευελιξία στόχευσης. Το κόστος είναι βέβαια πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον πολύ περισσότερο θα χρησιμοποιούσες ένα μικρότερο ζευγάρι αλλά με προσοφθάλμιους υπό γωνία παρά ένα ζευγάρι ευθύγραμμο και μεγάλο. Δες π.χ. αυτά (χαμηλά στη σελίδα): http://images.google.gr/imgres?imgurl=http://www.sherwoods-photo.com/helios_binos/Quantum-5.jpg&imgrefurl=http://www.sherwoods-photo.com/helios_binos/quatum_fs.htm&usg=__VLbDk0VG_cBWKP-SukkrJ-Z7UUM=&h=399&w=600&sz=12&hl=en&start=31&um=1&itbs=1&tbnid=boZJS_aFhlpWEM:&tbnh=90&tbnw=135&prev=/images%3Fq%3D45%25C2%25B0%2Bbinoculars%26ndsp%3D18%26hl%3Den%26safe%3Doff%26sa%3DN%26start%3D18%26um%3D1 Ξεκινούν από 470 λίρες Αγγλίας (70mm, 90° 3.5 kg) και φαίνονται καλής ποιότητας. Αν άλλαζα τα μεγάλα μου κιάλια (22Χ60, 45°) με κάτι άλλο, θα ήταν με κιάλια γωνίας 90°! Σχετική συζήτηση και εντυπώσεις στο σχετικό thread, από τα πρώτα μου στο forum (2004) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=577&highlight=%F0%E1%EB%E9%DC%EC%F0%E5%EB%EF

Μάκη, τα μοτέρ για την porta mount είναι καλή ιδέα αρκεί να είναι καλοσχεδιασμένα και λειτουργικά. Η τιμή τους είναι υπολογίσιμη και μόνο αν είναι ποιοτικά δικαιολογείται. Αλλά μέχρι να τα αποκτήσει κάποιος δεν μπορούμε να ξέρουμε. Προσφέρεσαι; Κώστα, στο δικό σου τρίποδα μόνο τα κάτω πόδια θα μπορούσαν να ενισχυθούν, πράγμα που δεν θα έφερνε και τόσο μεγάλη βελτίωση (όταν θα είναι συνεπτυγμένος η διαφορά μάλλον δεν θα γίνεται αντιληπτή). Αν στο μέλλον έχεις πρόβλημα ταλαντώσεων ίσως είναι καλύτερη μιά δραστική λύση, π.χ. αλλάγή του τρίποδα με άλλον βαρύτερο/στιβαρότερο ή με κάποιον μη πτυσσόμενο που θα μπορούσε να ενισχυθεί εσωτερικά. Ακόμα καλύτερη λύση τα μασίφ ξύλινα πόδια. Μέρα με τη νύχτα! http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6640&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=

Άλλη μια πολύ επιτυχημένη εκδήλωση που μας γέμισε χαρά. Συγχαρητήρια στις Παιδικές Βιβλιοθήκες Καρδίτσας που είχαν την ιδέα!

Είναι ένας πολύ αξιόλογος οδηγός με σημαντικές και εύληπτες πληροφορίες. Ανήκει στα εισαγωγικά βιβλία ανφοράς και συνιστάται ανεπιφύλακτα!

Αντώνη και λοιποί αστροφωτογράφοι, σ΄αυτή την όμορφη πρωτοβουλία ευχόμαστε κάθε πρόοδο και επιτυχία! Η συλλογική προσπάθεια και το ομαδικό πνεύμα μπορούν να παράγουν σημαντικό έργο και να βοηθήσουν πολύ όχι μόνο τους συμμετέχοντες αλλά και όσους θα παρακολουθούν τα άρθρα και τα αποτελέσματά σας. Χαίρομαι ιδιαίτερα στην ιδέα ότι οι αστροφωτογράφοι της ομάδας θα συνεργάζονται και θα έχουν διάθεση για ευγενή άμιλλα σε αντιδιαστολή με τον εγωιστικό ανταγωνισμό που συχνά και ακατανόητα ταλαιπώρησε τον χώρο της αστροφωτογραφίας στην Ελλάδα. Συγχωρέστε μου αυτή την αναφορά αλλά νομίζω πως αυτή η αντίληψη πρέπει να είναι δεδομένη για όποιον θέλει να συμμετάσχει επιτυχημένα και μακρόχρονα σε μια τέτοια προσπάθεια. Καλή συνέχεια και καθαρούς ουρανούς!

Με τα ξύλινα πηχάκια το βάρος της βάσης αυξήθηκε από 5,4 kg σε 6,4 kg. H διαφορά δεν είναι μεγάλη και η φορητότητα της βάσης δεν υποβαθμίστηκε. Η βελτίωση προήλθε από την ακαμψία του ξύλου και σε πολύ μικρότερο βαθμό από την αύξηση του βάρους. Το πλήρες γέμισμα με σκάγια (μολύβι) δεν θα το συνιστούσα αφού το βάρος της βάσης θα γινόταν εξωφρενικό. Το πολύ-πολύ να γέμιζε κανείς ένα τμήμα των κάτω ποδιών, αλλά και πάλι μόνο με αυτό το μέτρο η ακαμψία δεν θα έφτανε αυτή της λύσης με τα πηχάκια. Η λύση με πηχάκια και διογκούμενη κόλλα επίσης θα έφερνε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ίσως και καλύτερο από αυτό που πέτυχα εγώ. Επίσης σε μεγαλύτερους μεταλλικούς τρίποδες έχει χρησιμοποιηθεί από ερασιτέχνες μόνο διογκούμενο υλικό που όταν στερεοποιήθηκε έδωσε πολύ μεγάλη ακαμψία και μείωση των ενοχλητικών ταλαντώσεων. Δεν ξέρω όμως τι υλικό ήταν ακριβώς. Παλαιότερα σε άλλο τρίποδο όμοιο με αυτό της porta mount είχα γεμίσει τα κάτω πόδια με άμμο και το αποτέλεσμα ήταν αισθητή βελτίωση αλλά όχι στα επίπεδα της λύσης με τα πηχάκια. (Χρησιμοποίησα τότε άμμο θάλασσας αφού την έπλυνα και την αποστείρωσα με λίγο ...ψήσιμο στο φούρνο, όπως γίνεται και για τις ποιοτικές βάσεις ηχείων). Μιά πολύ λεπτομερής παρουσίαση porta mount εδώ: http://www.company7.com/vixen/mounts/portamount.html Μιά καινούργια βάση που φαίνεται αρκετά καλή και έχει την ίδια φιλοσοφία με την porta mount είναι αυτή: http://www.orionoptics.co.uk/MOUNTS/gsomount.html Υπάρχει και η mini porta mount: http://images.google.gr/imgres?imgurl=http://www.vixenoptics.com/mounts/porta-minip_W.jpg&imgrefurl=http://www.vixenoptics.com/porta.htm&usg=__uhBuSEs6xsoJ2XY9bWLbNbhkWkQ=&h=323&w=350&sz=27&hl=en&start=1&um=1&tbnid=2HlzXw8wrT4IKM:&tbnh=111&tbnw=120&prev=/images%3Fq%3Dvixen%2Bmini%2Bporta%26ndsp%3D18%26hl%3Den%26safe%3Doff%26sa%3DN%26um%3D1

Δημήτρη, με τον ίδιο ενθουσιασμό ψάχνω κι εγώ τα αμυδρότερα αντικείμενα που μπορώ να δώ με το 10ιντσο, είτε άστρα είτε γαλαξίες. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς αλλά το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και γοητευτικό παιχνίδι. Και πολύ ταξιδιάρικο αφού χάνομαι με τις ώρες σε ολοσκότεινες γειτονιές του ουρανού. Και - ακόμα - χαίρομαι την παρατήρηση περισσότερο από τη φωτογράφιση (μ' αρέσουν και τα δύο) αφού είναι πιό άμεση εμπειρία. Keep watching!

Οι Παιδικές Βιβλιοθήκες του Δήμου Καρδίτσας διοργανώνουν εκδήλωση με θέμα την Αστρονομία, με την ευκαιρία του Διεθνούς Έτους Αστρονομίας 2009. Η εκδήλωση θα γίνει αύριο Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009 στη βιβλιοθήκη του πάρκου Αγ. Παρασκευής, Ευζώνων και Δραγατσανίου - Καρδίτσα. Η Αστροπαρατηρησιακή Ομάδα Λάρισας (A-Polaris) μετά από ευγενική πρόσκληση των Βιβλιοθηκών ανέλαβε να παρουσιάσει στα παιδιά απλά θέματα για τα ουράνια σώματα και την Αστρονομία και φυσικά να τους δείξει κάποια απ’ αυτά με τα τηλεσκόπια. Η βραδιά θα ξεκινήσει στον εξωτερικό χώρο στις 5:30 για να προλάβουμε τη Σελήνη πριν δύσει και κατόπιν θα συνεχιστεί μέσα στη βιβλιοθήκη. Αν τα παιδιά το θέλουν, μετά τις παρουσιάσεις θα ξαναγίνει παρατήρηση του νυχτερινού ουρανού. Η εκδήλωση είναι ανοιχτή για όλους και θα χαρούμε να δούμε μέλη του Astrovox από την Καρδίτσα. Η φωτό είναι από παλαιότερη εκδήλωση της A-Polaris στη Λάρισα.

Έχοντας εντοπίσει από παλιά το σημαντικό πλεονέκτημα που έχουν οι ξύλινοι τρίποδες στη σταθερότητα και την έλλειψη ταλαντώσεων σε σχέση με τους αλουμινένιους, αποφάσισα να μετατρέψω τον αλουμινένιο τρίποδα της porta mount σε ...υβριδικό! Αποσυναρμολόγησα εντελώς τα πόδια του (9 τμήματα) και με τη βοήθεια ενός συνεργάσιμου ξυλουργού έφτιαξα απλά πηχάκια που να γεμίζουν το εσωτερικό των 9 τμημάτων, εφαρμόζοντας καλά μέσα τους. Όπου χρειάστηκε, «σιδέρωσα» αυτοκόλλητες ταινίες φορμάικας στα πηχάκια, ώστε να αυξηθεί το πάχος τους και να εφαρμόζουν πιό σφιχτά μέσα στα αλουμινένια πόδια. Ε, λοιπόν το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία κατά πολύ! Αν και δεν μου αρέσουν οι υπερβολικές εκφράσεις, η porta mount έγινε «βράχος» και η συμπεριφορά της άλλαξε δραματικά. Τώρα, όσο μεγάλη μεγέθυνση και να έχω στο Vixen ED81S, όταν αγγίζω τον εστιαστή του η εικόνα δεν κουνιέται καθόλου και μου επιτρέπει πολύ εύκολη και λεπτομερή εστίαση. Το βάρος της βάσης αυξήθηκε μόνο κατά 1 κιλό. Λυπάμαι μόνο που δεν έβγαλα φωτογραφίες από τη διαδικασία βελτίωσης, αλλά μπορείτε ...να φανταστείτε την παρακάτω βάση γεμισμένη με ξύλο! Με την ευκαιρία της βελτίωσης αφιέρωσα και λίγο χρόνο για να ρυθμίσω (να μηδενίσω) το backclash των χειριστηρίων της βάσης καθώς και για να ρυθμίσω την τριβή τους στο επιθυμητό επίπεδο... Συνολικά: άλλη βάση!!! Τώρα είναι έτοιμη να υποδεχτεί ένα OMC 140 Deluxe, λ/8 της Orion Optics, κάπου γύρω στην Πρωτοχρονιά! Πάντα ήθελα ένα καλό maksutov...

Το καλύτερο "value for money" εξαρτάται από το τηλεσκόπιο που έχεις αλλά και τη χρήση που προορίζεις στο διοφθάλμιο. Αν για παράδειγμα θέλεις να κάνεις σοβαρή, ή έστω λεπτομερή πλανητική παρατήρηση κι έχεις ένα μεγάλο τηλεσκόπιο με εξαιρετικά οπτικά, ίσως η σωστότερη επιλογή είναι το καλύτερο διοφθάλμιο που έχει φτιαχτεί μέχρι σήμερα, το Mark V της Baader Planetarium. Είναι σαν να μην υπάρχει στο οπτικό μονοπάτι, προσθέτει μόνο εντυπωσιακή αληθοφάνεια και λεπτομέρεια στην εικόνα. Μέχρι σήμερα δεν έχω βρει κανενός είδους οπτικό μειονέκτημα σ΄αυτό το διοφθάλμιο. Πολύ καλό θεωρείται και το Denkmeier ΙΙ και ταυτόχρονα ιδιαίτερα ευέλικτο λόγω του διορθωτή με μεταβλητή μεγέθυνση. Μ' αυτό δεν χρειάζεται να έχεις πολλά ζευγάρια προσοφθάλμιων φακών για να αλλάζεις τη μεγέθυνση. To Binovue της Televue προσφέρει υψηλή οπτική ποιότητα και ταυτόχρονα απλότητα στη σχεδίαση και χρήση. Για χρήση με νευτώνειο όλα τα παραπάνω θα δουλέψουν μόνο με τον δικό τους διορθωτή/barlow προκειμένου να επιτυγχάνεται εστίαση. Αυτό έχει βέβαια σαν συνέπεια να αυξάνεται πολύ το εστιακό μήκος του τηλεσκοπίου. Βασική διαφορά των "μικρών" διοφθάλμιων από τα μεγάλα είναι το μέγεθος των πρισμάτων που χρησιμοποιούν. Έτσι, σχεδόν σε όλα τα μικρά, δεν έχει νόημα η χρήση μεγάλων φακών (>20~25mm) γιατί αρχίζουν να βινιετάρουν λόγω των μικρών πρισμάτων τους. Από την άλλη, το Mark V είναι εκείνο προσφέρει τη μέγιστη φωτεινότητα σε όλο το πεδίο για κάθε φακό 1,25", γιατί προσφέρει τη μεγαλύτερη διάμετρο στη διαδρομή του κώνου φωτός από μέσα του. Πριν αγοράσω ένα ακριβό διοφθάλμιο πάντως, θα προσπαθούσα να δοκιμάσω και το Baader Maxbright (ευτυχώς ή δυστυχώς δεν υπήρχε όταν αγόρασα το Mark V). Καλοφτιαγμένο είναι κι αυτό της William Optics. Και στα δύο όμως έχω συναντήσει δείγματα με όχι και τόσο καλή ευθυγράμμιση των δύο σκελών.

Το σκεπτικό μου είναι πολύ κοντά σ' αυτό του KOSTAKI κι έτσι δεν θα το αναλύσω περισσότερο. Χωρίς να είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο συγκεκριμένος καθηγητής εννοούσε 100% αυτά που είπε, θα προσθέσω ότι δύσκολα καθηγητής θα ήταν τόσο αφελής ώστε να «καθαρίσει» τους λογαριασμούς του με βασικά κοσμολογικά ερωτήματα μέσω γρήγορων αφορισμών (ή ακόμη λογοπαιγνίων). Η «πρόκληση» απέναντι στον μαθητή είναι συχνό διδακτικό εργαλείο με ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα. Ως πρωτοετής Φυσικού θυμάμαι τον καθηγητή της Φυσικής Ι να μας δείχνει το εξής βιντεάκι: Μιά μπάλα του μπάσκετ αφήνεται αρχικά στο παρκέ ακίνητη. Κατόπιν αρχίζει μόνη της να αναπηδά, στην αρχή ελαφρά αλλά αποκτώντας όλο και μεγαλύτερο ύψος σε κάθε αναπήδηση μέχρι που έφτασε να αναπηδά 1-2 μέτρα ψηλά. Το ερώτημα του καθηγητή, αφού τόνισε πως το βίντεο ήταν αληθινό, ήταν «πώς απέκτησε ενέργεια η μπάλα». Λίγοι υποψιάστηκαν ότι η μπάλα δεν απέκτησε καμμιά ενέργεια μόνη της κι ότι απλά το βίντεο παίχτηκε ανάποδα: η μπάλα στην πραγματικότητα είχε αφεθεί από ύψος να πέσει στο παρκέ μέχρι που σταμάτησε να αναπηδά και ηρέμησε. Αυτό ήταν ένα πολύ γερό μάθημα για να θυμόμαστε στη συνέχεια ότι η Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας είναι απαραβίαστη και συνεπώς δεν έπρεπε να τον πιστέψουμε όταν ισχυρίστηκε ότι το βιντεάκι ήταν αυθεντικό. Απλό αλλά καλό μάθημα...

Τα πολύ φθηνά διοφθάλμια έχουν πολλά προβλήματα και πρέπει να αποφεύγονται γιατί τα ελαττώματά τους σχεδόν καταργούν τις ωφέλειες της παρατήρησης με δύο μάτια. Από τα οικονομικά, το πιο προσεγμένο απ΄όσα έχω δεί είναι μάλλον το Baader Maxbright, http://www.alpineastro.com/Binoviewers/binoviewers.htm#maxbright bino http://www.telescope-service.com/baader/accessories/accessories.html#bino το οποίο βρίσκει κανείς εύκολα και στην ελληνική αγορά σε τουλάχιστον δύο καταστήματα. Για να πάει κανείς σε αισθητά καλύτερη ποιότητα απ' αυτό πρέπει να στραφεί σε διοφθάλμια που οι τιμές τους βρίσκονται στο εύρος 600-1000 ευρώ. Όμως τότε ξεδιπλώνονται οι ουσιαστικές αρετές της διόφθαλμης παρατήρησης.

Χρησιμοποιώ κι εγώ επί χρόνια ένα 10ιντσο νευτώνειο. Σε ιδανικές συνθήκες (...εκτός ατμόσφαιρας) ένα 10ιντσο άνετα θα σήκωνε μεγεθύνσεις στην περιοχή των 400Χ-450Χ. Όμως λόγω του seeing οι εικόνες πάνω από 250Χ-300Χ είναι θολές τις περισσότερες νύχτες. Άσχετα όμως με το seeing, τις καλύτερες πλανητικές εικόνες θα έχεις στην περιοχή 250Χ (κοντράστ + λεπτομέρεια) κι όχι παραπάνω, ακόμα δηλ. κι αν το seeing είναι άριστο. Συνεπώς ένας φακός 5mm είναι ιδανικός. Μεγαλύτερες μεγεθύνσεις θα χρησιμέψουν μόνο για το διαχωρισμό πολύ κοντινών διπλών αστέρων (<1.5 arcsec) ή για την παρατήρηση πολύ αμυδρών αστέρων, στα όρια της όρασης.

Αν και φοβάμαι ότι θα το μετανιώσω αν αφήσω τέτοια ευκαιρία (πραγματικό αποχρωματικό σχεδόν 5" με τιμή 1100 ευρώ!), λέω να μην πάρω κάτι βαρύτερο από το OMC 140 αφού ο αρχικός μου στόχος ήταν ένα μεσαίο και ελαφρύ τηλεσκόπιο για Ηλιακή και Σεληνιακή παρατήρηση με την porta mount. Πατάω "υποβολή" πρίν το ξαναμετανιώσω... Συγνώμη για την αμφιταλάντευση.

Πωλήθηκε, ευχαριστώ πολύ.

Κοίτα να δεις πειρασμός!!! Αυτές τις μέρες προσπαθώ να αποφασίσω παραγγελία μεταξύ του Equinox 120 και του OMC 140 της Orion Optics! Ενδιαφέρομαι σαφώς και θα μιλήσουμε στο τηλ.

Σε καμμία περίπτωση 2,5mm. Η μεγέθυνση 400Χ δεν θα προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο. Οι καλύτερες και αναλυτικότερες εικόνες πλανητών/Σελήνης για ένα νευτώνειο 200mm θα δοθούν με μεγέθυνση στην περιοχή των 200-250Χ. Από εκεί και πάνω η μεγέθυνση δεν θα προσθέσει λεπτομέρεια, αντίθετα θα μειώσει το κοντράστ και τη φωτεινότητα. Αγόρασε ένα καλό φακό 5mm ή το πολύ 4mm.

Έξοχη εμπειρία, έξοχο κείμενο! "Ας είστε καλά " και για τίς επόμενες...

Κωνσταντίνε, πράγματι το οπτικό πεδίο του φακού είναι περ. 40°. Με barlow δουλεύει πολύ καλά όμως για την ευθυγράμμιση (των οπτικών) του τηλεσκοπίου μπορεί να χρησιμεύσει μόνο για εξέταση του αστρικού ειδώλου κι όχι επειδή έχει σταυρόνημα. Για πλανητική παρατήρηση δεν συνιστάται αφού το διπλό σταυρόνημα θα εμπόδιζε τη θέα ενός πλανήτη στο κέντρο του οπτικού πεδίου. Ωστόσο αν το θέλεις ειδοποίησέ με. Γιώργο, αν δεν το θέλει ο Κωνσταντίνος είσαι ο επόμενος υποψήφιος αγοραστής. Ευχαριστώ