Στέφανος Σοφολόγης

Δυστυχώς θα συμφωνήσω. Δυστυχώς... Άλλωστε τον ουρανό τον χαιρόμαστε και με μικρούς ξεχωριστούς συλλόγους ή ομάδες, σχήματα που έχουν αποδείξει ότι έχουν και μεγάλη προσφορά στη διάδοση της ερασιτεχνικής Αστρονομίας ή παρατήρησης. Δεν μπορώ να φανταστώ σε τι θα χρησίμευε πραγματικά ένας πανελλαδικός σύλλογος ερασιτεχνών, εκτός από κοινές επιδιώξεις απέναντι στην πολιτεία, αλλά αυτός ο σκοπός νομίζω πως δεν φτάνει για κοινή και υγιή οργάνωση. Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος, αλλά αυτή είναι η πεποίθησή μου σήμερα.

Θα ήθελα να σταθώ σε ένα λίγο διαφορετικό θέμα, απλά και μόνο για να υπενθυμίσω ότι καμιά φορά ψάχνοντας το δέντρο χάνουμε το δάσος. Αλήθεια, η ποιότητα αποχρωματικού φακού μετριέται μόνο με τον βαθμό χρωματικής διόρθωσης που επιτυγχάνει; Από πότε; Αν κάποιος επιλέξει τηλεσκόπιο μόνο με αυτό το κριτήριο, ας ελπίζει να έχει και την τύχη με το μέρος του. Η ακρίβεια λείανσης των οπτικών επιφανειών του φακού είναι σημαντικότερος παράγοντας από το αν ένας φακός θα είναι «εντελώς αποχρωματικός» ή «σχεδόν αποχρωματικός». Και δεν πρόκειται για μία επιφάνεια σε κάθε φακό, αλλά για τέσσερεις εως οκτώ ανάλογα με τη σχεδίαση (doublet μέχρι petzval). Ασφαλώς η επιλογή του σωστού συνδιασμού γυαλιών θα ανεβάσει την ποιότητα, όμως τον καλύτερο φακό θα έχει φτιάξει η εταιρία που δαπάνησε χρόνο και γνώση, που εφάρμοσε μεθόδους και τεχνικές ώστε να καταφέρει να λειάνει τις επιφάνειες στα ακριβή τους σχήματα (στις ακριβείς μαθηματικές καμπύλες) και σε τέτοιο βαθμό στιλπνότητας ώστε να ανεβεί κατακόρυφα η λεπτομέρεια και το κοντράστ της εικόνας. Ακόμα και αν χρησιμοποιήσει τα καλύτερα κρύσταλλα θα αποτύχει στο σκοπό της αν οι φακοί έχουν σφάλματα ζώνης, σφαιρική εκτροπή, αστιγματισμό, αυξημένη σκέδαση φωτός κλπ, δηλ. όλα τα σφάλματα που παραμένουν αν δεν δαπανηθεί χρόνος και κόστος για την κατασκευή του φακού. Υπάρχουν εταιρίες που φτιάχνουν «κοινούς» αχρωματικούς φακούς με τέτοια επίπεδα ακρίβειας στην κατασκευή και λείανση που τα πλανητικά τους είδωλα «βγάζουν μάτι». Και φυσικά είναι ακριβοί για αχρωματικοί. (π.χ http://www.dgoptical.com. Διαβάστε τα πολύ αληθινά και περιεκτικά σχόλια για τη σημασία της οπτικής ποιότητας και της λείανσης.) Η «κινέζικη επανάσταση» θα είναι επανάσταση όχι μόνο όταν οι φακοί που παράγει είναι φτιαγμένοι από «εξωτικά» γυαλιά, αλλά αν έχει βρει και τον τρόπο να τους κατασκευάζει με αυξημένη ακρίβεια λείανσης και σοβαρό ποιοτικό έλεγχο. Αυτό πρέπει να διερευνήσουμε (αυτό ελπίζουμε) βλέποντας όλο και πιό οικονομικά αποχρωματικά να φτάνουν στη χώρα μας κι όχι να παθιαζόμαστε με τα υλικά των φακών τους. Οι εταιρίες που έχουν φτιάξει μύθο με την ποιότητα των φακών τους δεν τον έφτιαξαν με τα υλικά των φακών αλλά με την εργασία επάνω στα υλικά. Θα μπορέσει η αυξημένη παραγωγή να φέρει τις οικονομίες κλίμακας που χρειάζονται για να συνδιαστεί η υψηλή ποιότητα με το μέτριο κόστος; Αυτό είναι το στοίχημα. Τουλάχιστον από την οπτική γωνία του τελικού αγοραστή-χρήστη.

Εξαρτάται από το τι επιδιώκεις, αλλά και από τον τύπο του τηλεσκοπίου. Για παράδειγμα, ένα νευτώνειο τηλεσκόπιο θεωρείται πλέον μακρύ από f/8 και πάνω και για πολύ απαιτητική πλανητική παρατήρηση επιλέγεται κάτι μεταξύ f/8 και f/12. Άλλωστε πιό μακρύ δεν είναι πρακτικό να κατασκευαστεί. Κάτω από f/6 θεωρείται πλέον κοντό και από f/5 ως f/3.5 πολύ κοντό. Υπάρχουν και τα λεγόμενα αστρογραφικά τηλεσκόπια (αρκετά κάτω από f/3.5) ή οι κάμερες Schmidt που έχουν τεράστια οπτικά πεδία και σχεδόν αποκλειστική χρήση τη φωτογράφιση. Στα διοπτρικά όμως, ακόμα και στο f/8 ένα τηλεσκόπιο δεν θεωρείται ακριβώς μακρύ, μάλλον μεσαίο. Από f/10 ως f/15 θεωρείται μακρύ και κατάλληλο για πλανητική παρατήρηση, αλλά υπάρχουν και κατασκευές f/20, ακόμη και f/30! Φυσικά, ένα σύγχρονο αλλά και ποιοτικό αποχρωματικό με f/7 δίνει εξαιρετικά πλανητικά είδωλα χωρίς να είναι μακρύ.

Αγαπητέ Karellen, Οι δύο εκδοχές του τηλεσκοπίου έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα: Το κοντότερο έχει μεγαλύτερο μέγιστο οπτικό πεδίο. Με άλλα λόγια μπορεί να χρησιμοποιήσει πιό χαμηλές μεγεθύνσεις από το μακρύτερο. Επιπλέον, αν χρησιμοποιηθεί κάποια στιγμή για φωτογράφιση κύριας εστίας, εκτός από το μεγαλύτερο οπτικό πεδίο, θα έχει και πιό φωτεινό είδωλο ανά μονάδα επιφανείας με αποτέλεσμα να χρειάζεται εκθέσεις μικρότερου χρόνου για εκτετεμένα αντικείμενα (νεφελώματα, γαλαξίες κλπ). Γι αυτό και τα κοντά τηλεσκόπια λέγονται και "γρηγορότερα" Το μακρύτερο μπορεί να μην φτάνει το μέγιστο οπτικό πεδίο του κοντότερου όμως μπορεί να πετύχει μεγάλες μεγεθύνσεις χωρίς να χρησιμοποιήσει τόσο μικρούς προσοφθάλμιους όσο το κοντότερο, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερη άνεση για το μάτι στην παρατήρηση με μεγάλες μεγεθύνσεις. (Και τα δύο τηλεσκόπια μπορούν να φτάσουν σε οσοδήποτε μεγάλη μεγέθυνση). Επιπλέον, στη φωτογράφιση κύριας εστίας θα δώσει μεν μικρότερο οπτικό πεδίο αλλά μεγαλύτερη μεγέθυνση. Απαιτεί όμως μεγαλύτερους χρόνους έκθεσης. Το κοντότερο τηλεσκόπιο έχει μικρότερο βάρος και ροπές οπότε στηρίζεται και οδηγείται πιό εύκολα από μιά μεσαία ισημερινή βάση. Μιά όχι τόσο προφανής διαφορά είναι η εξής: Από τη σχεδίασή του, το μακρύτερο τηλεσκόπιο απαιτεί μικρότερο δευτερεύον κάτοπτρο με αποτέλεσμα να έχει λιγότερο έντονα φαινόμενα περίθλασης λόγω κεντρικής παρεμπόδισης. Κατά συνέπεια έχει λίγο καλύτερο κοντράστ και προσφέρερεται περισσότερο από το κοντό για παρατήρηση πλανητών και Σελήνης. Αν σε ενδιαφέρει η παρατήρηση και φωτογράφιση αστρικών πεδίων ή έχεις μέτρια ισημερινή βάση, διάλεξε το κοντότερο. Αν σε ενθουσιάζει η λεπτομερής παρατήρηση μικρών και δύσκολων αντικειμένων και η παρατήρηση των πλανητών διάλεξε το μακρύτερο. Αν σου αρέσουν και τα δύο, δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση. Η μάλλον υπάρχει: Αν πάρεις το κοντότερο φρόντισε να είναι πολύ καλής ποιότητας και εταιρίας ώστε στις μεγάλες μεγεθύνσεις να διατηρεί όσο περισσότερο κοντράστ γίνεται. Αν είναι οικονομικό και απλό τηλεσκόπιο πάρε τη μακρύτερη έκδοσή του. Άλλωστε, με φθηνά μέρη και εξαρτήματα το μακρύτερο θα ευθυγραμμίζεται πιό εύκολα από το κοντότερο. Επιπλέον να ξέρεις ότι τη μεγαλύτερη επένδυση θα την κάνεις τελικά σε προσοφθάλμιους φακούς και αξεσουάρ, οπότε μη λογαριάζεις ότι θα μείνεις στα 300 ευρώ. Αυτά τα ολίγα!

Ένα φωτόνιο δεν χάνει την ενέργειά του επειδή ταξιδεύει. Η ενέργειά του είναι σταθερή όσο παραμένει σταθερή η συχνότητά του. Άν για κάποιο λόγο (π.χ. φαινόμενο Doppler) μειωθεί η μετρούμενη συχνότητά του, τότε θα μειωθεί και η μετρούμενη ενέργειά του. Εδώ πρέπει να σταθούμε στην κυματική φύση του φωτονίου κι όχι να το θεωρήσουμε σαν συγκεκριμένο σώμα που ξεκινά ένα ταξίδι και κινείται αποσπασμένο και ανεξάρτητο από το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που το "περιέχει". Το φωτόνιο που θα παρατηρήσουμε είναι μιά (κβαντισμένη) ποσότητα από την ενέργεια που φτάνει σε μας, κι όχι ένα μπαλάκι που ξεκίνησε από μακριά και στο δρόμο έχασε την "ορμή" του. Αν σκεφτεί κανείς ότι όσο πιό μακριά είναι ένας γαλαξίας, τόσο πιό αμυδρός φαίνεται, δεν πρέπει να συμπεράνει ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα φωτόνιά του "εξασθένησαν" λόγω της διαδρομής, αλλά ότι όσο πιό μακριά βρίσκεται ο γαλαξίας τόσο λιγότερα φωτόνια του προσλαμβάνουμε (αφού διασπείρονται σφαιρικά στον αντιληπτό χώρο). Όλοι φυσικά γνωρίζουμε ή υποπτευόμαστε ότι ο άνθρωπος/επιστήμονας περιτριγυρίζει έννοιες (που ό ίδιος όρισε) δίχως να έχει καταφέρει να τις ιεραρχίσει ή να τις συνδέσει απόλυτα μεταξύ τους σε κάθε περίπτωση. Οι θεωρίες που οικοδομούνται, οικοδομούνται μέχρι να σπάσει κάποιο βασικό στέλεχος του οικοδομήματος, αποδεικνύοντας κάποιο βασικό λάθος στις αρχικές πεποιθήσεις. Δεν αντιπροσωπεύουν απόλυτη και παγιωμένη γνώση αλλά απλώς οχήματα, εργαλεία για την πρόοδο της έρευνας ή την «κατανόηση» του φυσικού κόσμου. Αν εμείς σήμερα γελάμε με τις «αφέλειες» των επιστημόνων μερικούς αιώνες πίσω, οι επιστήμονες των μελλοντικών αιώνων μπορεί να διασκεδάζουν αφάνταστα με τις δικές μας θεωρίες. Ο δρόμος προς την απόλυτη γνώση μάλλον είναι σαν το κυνήγι του ουράνιου τόξου: μπορείς να προχωράς ή να τρέχεις προς αυτό, όμως ποτέ δεν το φτάνεις. Προσωπική μου πεποίθηση είναι πως ενώ κατακτάμε συνέχεια όλο και περισσότερα κομμάτια γνώσης, δεν έχουμε πλησιάσει στη συνολική εικόνα (ή αιτία) πολύ περισσότερο από έναν φυσικό φιλόσοφο οποιασδήποτε άλλης εποχής.

Μιά διόρθωση: Δεν παίζει ρόλο το πόσο μακριά είναι ένα ουράνιο αντικείμενο για το πόσο γρήγορα θα φύγει από το οπτικό πεδίο ενός σταθερού (ακίνητου) τηλεσκοπίου. Όλα τα αντικείμενα φεύγουν από το οπτικό πεδίο (ακίνητου τηλεσκοπίου) με ταχύτητα ίση με αυτή της περιστροφής της Γης λόγω της περιστροφής της Γης, δηλ. με ταχύτητα περίπου 0,25 μοίρες/λεπτό (μοίρες πραγματικού πεδίου). Φυσικά, η μεγέθυνση αλλάζει τη φαινόμενη ταχύτητα ενός αντικειμένου, αλλά κατά τον ίδιο τρόπο για όλα τα ουράνια αντικείμενα. Κι όσο πιό μεγάλη η μεγέθυνση, τόσο πιό γρήγορα δραπετεύει το σώμα από το οπτικό πεδίο. Άν θέλαμε να γίνουμε πολύ σχολαστικοί, θα λέγαμε ότι για τα πολύ κοντινά σώματα του Ηλιακού μας Συστήματος, η παραπάνω ταχύτητα μπορεί να επηρεαστεί ελάχιστα (απειροελάχιστα), θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με την πραγματική κίνηση του σώματος ως προς τη Γη. Για τα σώματα όμως εκτός Ηλιακού Συστήματος, δεν τίθεται τέτοιο θέμα.

Καλωσήρθατε στο AstroVox, το site που από τις 10 Ιανουαρίου 1999 προωθεί την ερασιτεχνική αστρονομία στην Ελλάδα... ...Το προσέξατε; Έτσι αρχίζει το κειμενάκι της πρώτης σελίδας που καλοσωρίζει τους επισκέπτες της και δίνει πολύ περιεκτικά το στίγμα αυτής της όμορφης κοινότητας. Στις 10 Ιανουαρίου του 2009, διεθνούς έτους Αστρονομίας, το ASTROVOX σβήνει δέκα κεράκια και μπαίνει στη δεύτερη δεκαετία της ζωής του, συνεχίζοντας να μας δίνει τη χαρά του να μοιραζόμαστε την κοινή μας αγάπη για τον έναστρο ουρανό, να γράφουμε γι΄αυτή, να πληροφορούμαστε, να αλληλοεκπαιδευόμαστε και να νιώθουμε ευτυχείς που είμαστε μέλη του. Η διαδρομή του ASTROVOX μέχρι εδώ δεν είναι τυχαία, οδηγήθηκε ακούραστα και σταθερά από τον εμπνευστή του και πλαισιώθηκε από την αγάπη όλων όσων συμμερίζονται τις σταθερές αρχές που το χαρακτηρίζουν και αγαπούν την Αστρονομία και την παρατήρηση. Κι αυτό το όμορφο ταξίδι θα συνεχιστεί... :cheesy: ASTROVOX, ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΙΣΕΙΣ!!!

Titi, για να ανεβάσεις ένα θέμα στη σωστή του κατηγορία πρέπει πριν πατήσεις το "νέο θέμα" να βρίσκεσαι ήδη στην κατηγορία που επιθυμείς, δηλ. είτε στο ευρετήριό της, είτε σε κάποιο από τα θέματά της. Το θέμα σου ανέβηκε κατά λάθος στις "μικρές αγγελίες" γιατί όταν πάτησες "νέο θέμα" βρισκόσουν (διάβαζες) στις μικρές αγγελίες. Γιά το "τάδε έγραψε", πηγαίνεις στο κείμενο του "τάδε" και πατάς "παράθεση" στα δεξιά. Έτσι, το πεδίο που ανοίγει για να γράψεις εσύ, περιέχει ήδη (παραθέτει) το κείμενο του "τάδε", το οποίο μπορείς να συντομεύσεις αν είναι απαραίτητο (αφαιρώντας πιθανόν άσχετες παραγράφους), αλλά φυσικά δεν επιτρέπεται να αλλοιώσεις. Γράφεις αυτό που θές από κάτω και πατάς "Υποβολή".

Από τη Σωτηρίτσα είναι ο δικός μου παππούς Και το χωριό είναι στην περιοχή που περιέγραψα, σε υψόμετρο περίπου 300 μ. Μιά χαρά! Καλή πρωτοχρονιά και καλές παρατηρήσεις!

Ο Νίκος έχει δίκιο. Στα ανατολικά του νομού Λάρισας υπάρχει ακόμη αρκετά (έως πολύ) σκοτεινός ουρανός. Μακράν το σκοτεινότερο μέρος του νομού είναι οι ανατολικές πλαγιές του Κισσάβου. Στη διαδρομή μεταξύ των χωριών Κουτσουπιά και Καρίτσα βρίσκεται το «ελάχιστο» της φωτορύπανσης. Υπάρχουν στην περιοχή κάποιοι ορεινοί χωματόδρομοι (υψόμετρο 300-700 μ.) που θα ήταν ιδανικοί γιά το καλοκαίρι όμως δεν τους συνιστώ καθόλου για το χειμώνα. Μείνε κοντά στον ασφάλτινο δρόμο που συνδέει αυτά τα χωριά. Λίγο νοτιότερα, ο Αγιόκαμπος είναι καλή λύση αν σβήνουν τα φώτα της παραλίας. Ήταν πράγματι απίθανος στη δεκαετία του '80 και εκεί πρωτοέστρεψα το τηλεσκόπιό μου προς αντικείμενα του βαθέως ουρανού. Η φωταγώγηση του παραλιακού δρόμου (13 km) με εντελώς ακατάλληλα φωτιστικά σώματα κατέστρεψε μέσα σε μιά νύχτα τον εξαιρετικά σκοτεινό ουρανό του. Εν ολίγοις, δες τον χάρτη και διάλεξε ένα μέρος μεταξύ Αγιοκάμπου και Καρίτσας, αν θεωρείς ότι μπορείς να φτάσεις εύκολα. Ο ανατολικός ουρανός θα σε ανταμείψει αν δεν έχει πολύ υγρασία. Άλλη λύση είναι να ανεβείς λίγο πάνω από το χωριό Σπηλιά του Κισσάβου (35-40 λεπτά οδήγημα από τη Λάρισα) αλλά ο νότιος ουρανός θα επηρεάζεται αρκετά από την αστική φωτορύπανση της Λάρισας Τέλος, αν είναι δύσκολο να απομακρυνθείς πολύ, μεταξύ Τυρνάβου και Ελλασόνας ο δρόμος φτάνει μέχρι ύψος περίπου 500-600 μέτρα. Εκεί, στην κορυφή της διαδρομής υπάρχει ένας δρόμος που φεύγει αριστερά προς κάποιο μικρό χωριό. Λίγες εκατοντάδες μέτρα μετά από αυτή τη διασταύρωση, η κορυφογραμμή προσφέρει πανοραμική θέα και μιά ικανοποιητική διέξοδο από την αστική φωτορύπανση, κυρίως για τον βόρειο και δυτικό ουρανό. Αν κάνει ξαστεριά αυτή την εποχή, προσοχή στον πάγο!

Όχι Δημήτρη, οι τέμνουσες ευθείες δεν σημαίνουν απόκρυψη. Σημαίνουν απλά ίδια προς στιγμήν φαινόμενη απόσταση από τον πλανήτη. Γενικά όμως εκείνη τη στιγμή ο ένας δορυφόρος θα είναι πιό "πάνω" ή πιό "κάτω" από τον άλλο από τον άλλο και άρα δεν θα συμβεί επικάλυψη. Μόνο στην ειδική περίπτωση που έχουμε ταύτιση των σημείων των τροχιών θα έχουμε απόκρυψη. Κατ΄αναλογία, ο Ήλιος και η Σελήνη όπως φαίνονται από τη Γη, είναι σώματα που περνούν μιά φορά το μήνα το ένα δίπλα από το άλλο αλλά έκλειψη συμβαίνει μόνο όταν οι τροχιές συμπέσουν πραγματικά την ώρα που ο Ήλιος θα προσπεράσει τη Σελήνη κατά τη φαινόμενη κίνησή τους προς τη Δύση. Όλες τις άλλες φορές προσπερνά χωρίς «επαφή», περνώντας πάνω ή κάτω από τη Σελήνη. Το ίδιο γίνεται π.χ. και στις συνόδους Σελήνης-Αφροδίτης.

Φίλε jimkopa, είναι παράξενο αλλά ακόμα δεν έχω χρησιμοποιήσει την sphinx deluxe παρά ελάχιστα για να έχω σαφή συμπεράσματα. Πρίν ένα μήνα έκανα επιτέλους το "ξέσφιγμα" των αξόνων αλλά δεν τη δοκίμασα καθόλου κατόπιν. Επίσης μέτρησα το σφάλαμα tracking (πρίν το ξέσφιγμα) και δεν ήταν ποτέ πάνω από 12arcsec. Στον περισσότερο χρόνο είναι ως 10 arcsec. Αυτά όλα με το firmware "build 35" Εκείναι που σίγουρα με ενοχλούν στη βάση είναι: -Ο υψηλός θόρυβος (δυστυχώς σαν ξυριστική μηχανή αλλά αρκετά πιό χαμηλός φυσικά). -Η σχετική αδυναμία manual μικροδιορθώσεων στο tracking αφού σε πολύ μικρές ταχύτητες (1Χ, 2Χ) γίνονται με πηδηματάκια κι όχι ομαλά. Έτσι είναι δυστυχώς η σχεδίασή της και είναι ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ. Στην αυτόματη οδήγηση όμως δεν έχει τέτοια προβλήματα απ' ότι διαβάζω. -Η αποθήκευση του Periodic Error Correction (PEC) πρέπει να γίνεται κάθε φορά από την αρχή, αφού το starbook δεν έχει τη δυνατότητα να το διατηρεί μετά το σβήσιμο της βάσης (!!!!!!!!!!!) Με βάση όμως την εξαιρετική μηχανική κατασκευή, τη μεγάλη φορητότητα, το πολύ εύχρηστο, ακριβές και περιεκτικό starbook (παρά τις κάποιες ιδιοτροπίες) αλλά και την άνεση να σηκώνει μεγάλα νευτώνεια* ή διοπτρικά, χωρίς ταλαντώσεις θα την χαρακτήριζα σαν μιά πολύ καλή «παρατηρησιακή» ισημερινή βάση, αλλα με κάποιες επιφυλάξεις για το πόσο θα ικανοποιήσει ως «φωτογραφική». Με το καινούριο firmware και με autoguiding πιθανόν η φωτογράφιση ακριβείας να είναι πιό εύκολη. Όσο για τη φωτεινότητα της οθόνης του Starbook, μόλις τοποθετήσει κανείς τα "φιμέ" φίλμ στην οθόνη (καλύτερα από μέσα κι όχι απ' έξω όπως προτείνει η Vixen), το πρόβλημα λύνεται δραστικά, και οι ρυθμίσεις φωτεινότητας της οθόνης αποκτούν νόημα, κατά τη νυχτερινή παρατήρηση. *οι 10'' οδηγούνται άνετα.

Πωλήθηκαν ως ζεύγος. Ευχαριστώ πολύ όσους ενδιαφέρθηκαν.

Νέα τιμή 125 ευρώ το ζευγάρι. Άντε, πριν το μετανιώσω και τους κρατήσω!

Πωλούνται δύο προσοφθάλμιοι φακοί Tele Vue Plossl 8 mm, τιμή ζεύγους 130 ευρώ. Εξαιρετικοί για χρήση με binoviewer. Είναι σε άριστη κατάσταση, όπως και η πλήρης συσκευασία τους. Πωλούνται και ξεχωριστά (65 ευρώ) αν υπάρξουν δύο ενδιαφερόμενοι. Τα έξοδα αποστολής δικά μου. Σαν ζεύγος είναι απίθανοι για χρήση με binoviewer, έχουν εξαιρετική οξύτητα, κοντράστ και διαφάνεια, κορυφαίες επιστρώσεις και κατασκευή. Έχουν μικρό eye relief που όμως δεν εμποδίζει την παρατήρηση όλου του οπτικού πεδίου. Τους πουλάω γιατί χρησιμοποιώ πλέον ένα ζευγάρι Takahashi 7.5 mm που μου δίνουν λίγο μεγαλύτερη μεγέθυνση και λίγο πιό άνετο eye-relief (αλλά κοστίζουν διπλάσια+). Και τα δύο ζευγάρια έχουν εξαιρετικά οπτικά, με τους Takahashi να εμφανίζουν μια ιδέα χρωματικό σφάλμα στα άκρα του πεδίου (ελάχιστο) ενώ οι Tele Vue δεν εμφανίζουν καθόλου. Τα οπτικά χαρακτηριστικά των Tele Vue Plossl τους κατατάσουν σταθερά στα κορυφαία πλανητικά προσοφθάλμια: http://www.cloudynights.com/documents/planetaryeyepieces.pdf Η δική μου εμπειρία είναι ότι η εικόνα τους δεν υστερεί σε τίποτα απέναντι σε κορυφαίους ορθοσκοπικούς, ενώ προσφέρουν μεγαλύτερο οπτικό πεδίο. Απάντηση εδώ ή p.m. ή 6972260071. Ευχαριστώ.

Εδώ στη Σκιάθο θα ανεβούμε σε μιά καλή θέση στο βουνό με απεριόριστη θέα στα δυτικά. Όμως ο καιρός δεν είναι ακόμα τόσο ανοιχτός όσο θα θέλαμε. Τουλάχιστον αν δεν δούμε τη σύνοδο, θα έχουμε κάνει μιά ωραία βόλτα στο βουνό.

Γιατί είναι περίεργο που σχεδίασαν έναν Ethos 6 mm; Ίσα-ίσα που ήταν μάλλον αναμενόμενο. Ο λόγος ύπαρξης της σειράς Ethos είναι ένας: ακόμα μεγαλύτερο οπτικό πεδίο για δεδομένη μεγέθυνση. Κι αν το μεγαλύτερο πεδίο δεν είναι αναγκαίο στις μεγάλες μεγεθύνσεις που περιορίζουν δραστικά το οπτικό πεδίο τότε που είναι; Η Tele Vue πάντα πρόσεχε ιδιαίτερα τους χρήστες των dobsonian κι αυτοί είναι που χρειάζονται μεγάλα πεδία στις μεγάλες μεγεθύνσεις, αφού τα dob δεν είναι αυτόματα οδηγούμενα. Επιπλέον, τα τηλεσκόπια της Tele Vue έχουν μεσαίους προς μικρούς εστιακούς λόγους (είναι δηλ. σχετικά «γρήγορα» για διοπτρικά) και συνεπώς χρειάζονται πολύ μικρούς (σε mm) προσοφθάλμιους για τις μέγιστες μεγεθύνσεις τους. Δεν είναι καθόλου παράξενο λοιπόν να υπάρξει στο μέλλον κι ένας Ethos 4mm. Οι ορθοσκοπικοί έχουν εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από έναν Ethos. Οι Ethos όπως και οι Nagler έχουν σαν προτεραιότητα το οπτικό πεδίο (και φυσικά και την ποιότητα εικόνας, εξ΄ου και η υψηλή τιμή). Οι ορθοσκοπικοί μόνο την απόλυτη ποιότητα εικόνας. Συνεπώς οι σειρές μπορούν να συνυπάρχουν μια χαρά. Ethos 28 mm δεν μπορεί να υπάρξει στις 2", τουλάχιστον όχι με 100° φαινόμενο οπτικό πεδίο. Το όριο είναι γύρω στα 26 mm γιατί το field stop δεν μπορεί να υπερβεί τα 46mm (το βαρελάκι των 50,8 mm πρέπει να έχει και τοιχώματα!). Πάντως οι μικροί Ethos θα είναι ιδανικοί για κάποιον που αρέσκεται να παρατηρεί δύσκολα και μικρά αντικείμενα deep-sky με τηλεσκόπιο χαμηλού εστιακού λόγου, γιατί παρά τη μεγάλη μεγέθυνση τα αντικείμενα δεν θα απομονώνονται από το γειτονικό τους πεδίο, κάνοντας και την ανεύρεση τους ευκολότερη και τις εικόνες πιό περιεκτικές και όμορφες.

Αγαπητή Βροχή και Αλέξανδρε, Με τον τρόπο που φωτογραφίζετε μέχρι τώρα, τα πιό σημαντικά σημεία που πρέπει να προσέξετε είναι: 1) Η εστίαση. Η απόλυτη εστίαση παίζει τεράστιο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα και επιτυγχάνεται μόνο με πολλές δοκιμές αλλά και με την εμπειρία. 2) Η στήριξη. Αν το σύστημα τηλεσκοπίου-μηχανής δονείται έστω και λίγο με κάθε απαλό άγγιγμα, (ακόμα και με το «κλίκ» της μηχανής), τότε η εικόνα θα είναι λίγο ή περισσότερο θολή (χωρίς καλή λεπτομέρεια), ακριβώς όπως συμβαίνει και με την πρόχειρη εστίαση. 3) Η κλίμακα φωτογράφησης. Αν ο σκοπός σας είναι η όσο πιό λεπτομερής φωτογράφηση, τότε πρέπει να αυξήσετε τη «μεγέθυνση» με έναν Barlow ανάμεσα σε μηχανή και τηλεσκόπιο (ή με ένα φωτογραφικό teleconverter). Βέβαια, η μεγαλύτερη κλίμακα φωτογράφησης θα απαιτήσει ακόμα προσεκτικότερη εστίαση και ακόμη σταθερότερη στήριξη. Διορθώστε και τον τίτλο της πρώτης φωτογραφίας. Ο κρατήρας δεν είναι ο Copernicus αλλά ο Tycho (εξίσου εντυπωσιακός και με πολλές "ακτίνες" όπως ο πρώτος).